commit 75fe951625c53ff3156eaeb67a9285150acf5973 parent 9720b8297e5b73f4061a6ca57d3d36675a6e693d Author: Wilson <wilson@wilsonrgheen.com> Date: Fri, 25 Oct 2024 05:10:13 -0500 Change i to j where appropriate Diffstat:
| M | b1m | | | 12 | ++++++------ |
1 file changed, 6 insertions(+), 6 deletions(-)
diff --git a/b1m b/b1m @@ -1,12 +1,12 @@ -[1] Iam prīmum omnium satis cōnstat Troiā captā in cēterōs saevītum esse Troiānōs, duōbus, Aenēae Antēnorīque, et vetustī iūre hospitiī et quia pācis reddendaeque Helenae semper auctōrēs fuerant, omne iūs bellī Achīvōs abstinuisse; cāsibus deinde variīs Antēnorem cum multitūdine Ēnētum, quī sēditiōne ex Paphlagoniā pulsī et sēdēs et ducem rēge Pylaemene ad Troiam āmissō quaerēbant, vēnisse in intimum maris Hadriaticī sinum, Euganeīsque quī inter mare Alpēsque incolēbant pulsīs Ēnētōs Troiānōsque eās tenuisse terrās. Et in quem prīmō ēgressī sunt locum Troia vocātur pāgōque inde Troiānō nōmen est: gēns ūniversa Venetī appellātī. Aenēam ab similī clāde domō profugum sed ad maiōra rērum initia dūcentibus fātīs, prīmō in Macedoniam vēnisse, inde in Siciliam quaerentem sēdēs dēlātum, ab Siciliā classe ad Laurentem agrum tenuisse. Troia et huic locō nōmen est. Ibi ēgressī Troiānī, ut quibus ab immēnsō prope errōre nihil praeter arma et nāvēs superesset, cum praedam ex agrīs agerent, Latīnus rēx Aborīginēsque quī tum ea tenēbant loca ad arcendam vim advenārum armātī ex urbe atque agrīs concurrunt. Duplex inde fāma est. Aliī proeliō victum Latīnum pācem cum Aenēā, deinde adfīnitātem iūnxisse trādunt: aliī, cum īnstrūctae aciēs cōnstitissent, priusquam signa canerent prōcessisse Latīnum inter prīmōrēs ducemque advenārum ēvocāsse ad conloquium; percontātum deinde quī mortālēs essent, unde aut quō cāsū profectī domō quidve quaerentēs in agrum Laurentīnum exīssent, postquam audierit multitūdinem Troiānōs esse, ducem Aenēam fīlium Anchīsae et Veneris, cremātā patriā domō profugōs, sēdem condendaeque urbī locum quaerere, et nōbilitātem admīrātum gentis virīque et animum vel bellō vel pācī parātum, dextrā datā fidem futūrae amīcitiae sānxisse. Inde foedus ictum inter ducēs, inter exercitūs salūtātiōnem factam. Aenēam apud Latīnum fuisse in hospitiō; ibi Latīnum apud penātēs deōs domesticum pūblicō adiūnxisse foedus fīliā Aenēae in mātrimōnium datā. +[1] Jam prīmum omnium satis cōnstat Trojā captā in cēterōs saevītum esse Trojānōs, duōbus, Aenēae Antēnorīque, et vetustī jūre hospitiī et quia pācis reddendaeque Helenae semper auctōrēs fuerant, omne jūs bellī Achīvōs abstinuisse; cāsibus deinde variīs Antēnorem cum multitūdine Ēnētum, quī sēditiōne ex Paphlagoniā pulsī et sēdēs et ducem rēge Pylaemene ad Trojam āmissō quaerēbant, vēnisse in intimum maris Hadriaticī sinum, Euganeīsque quī inter mare Alpēsque incolēbant pulsīs Ēnētōs Trojānōsque eās tenuisse terrās. Et in quem prīmō ēgressī sunt locum Troja vocātur pāgōque inde Trojānō nōmen est: gēns ūniversa Venetī appellātī. Aenēam ab similī clāde domō profugum sed ad majōra rērum initia dūcentibus fātīs, prīmō in Macedoniam vēnisse, inde in Siciljam quaerentem sēdēs dēlātum, ab Siciliā classe ad Laurentem agrum tenuisse. Troja et huic locō nōmen est. Ibi ēgressī Trojānī, ut quibus ab immēnsō prope errōre nihil praeter arma et nāvēs superesset, cum praedam ex agrīs agerent, Latīnus rēx Aborīginēsque quī tum ea tenēbant loca ad arcendam vim advenārum armātī ex urbe atque agrīs concurrunt. Duplex inde fāma est. Aliī proeliō victum Latīnum pācem cum Aenēā, deinde adfīnitātem jūnxisse trādunt: aliī, cum īnstrūctae aciēs cōnstitissent, priusquam signa canerent prōcessisse Latīnum inter prīmōrēs ducemque advenārum ēvocāsse ad conloquium; percontātum deinde quī mortālēs essent, unde aut quō cāsū profectī domō quidve quaerentēs in agrum Laurentīnum exīssent, postquam audierit multitūdinem Trojānōs esse, ducem Aenēam fīlium Anchīsae et Veneris, cremātā patriā domō profugōs, sēdem condendaeque urbī locum quaerere, et nōbilitātem admīrātum gentis virīque et animum vel bellō vel pācī parātum, dextrā datā fidem futūrae amīcitiae sānxisse. Inde foedus ictum inter ducēs, inter exercitūs salūtātiōnem factam. Aenēam apud Latīnum fuisse in hospitiō; ibi Latīnum apud penātēs deōs domesticum pūblicō adjūnxisse foedus fīliā Aenēae in mātrimōnium datā. -Ea rēs utique Troiānīs spem adfirmat tandem stabilī certāque sēde fīniendī errōris. Oppidum condunt; Aenēās ab nōmine uxōris Lāvīnium appellat. Brevī stirpis quoque virīlis ex novō mātrimōniō fuit, cui Ascanium parentēs dīxēre nōmen. +Ea rēs utique Trojānīs spem adfirmat tandem stabilī certāque sēde fīniendī errōris. Oppidum condunt; Aenēās ab nōmine uxōris Lāvīnium appellat. Brevī stirpis quoque virīlis ex novō mātrimōniō fuit, cui Ascanium parentēs dīxēre nōmen. -[2] Bellō deinde Aborīginēs Troiānīque simul petītī. Turnus rēx Rutulōrum, cui pacta Lāvīnia ante adventum Aenēae fuerat, praelātum sibi advenam aegrē patiēns simul Aenēae Latīnōque bellum intulerat. Neutra aciēs laeta ex eō certāmine abiit: victī Rutulī: victōrēs Aborīginēs Troiānīque ducem Latīnum āmīsēre. Inde Turnus Rutulīque diffīsī rēbus ad flōrentēs opēs Etrūscōrum Mezentiumque rēgem eōrum cōnfugiunt, quī Caēre opulentō tum oppidō imperitāns, iam inde ab initiō minimē laetus novae orīgine urbis et tum nimiō plūs quam satis tūtum esset accolīs rem Troiānam crēscere ratus, haud gravātim socia arma Rutulīs iūnxit. Aenēās adversus tantī bellī terrōrem ut animōs Aborīginum sibi conciliāret nec sub eōdem iūre sōlum sed etiam nōmine omnēs essent, Latīnōs utramque gentem appellāvit; nec deinde Aborīginēs Troiānīs studiō ac fide ergā rēgem Aenēam cessēre. Frētusque hīs animīs coalēscentium in diēs magis duōrum populōrum Aenēās, quamquam tanta opibus Etrūria erat ut iam nōn terrās sōlum sed mare etiam per tōtam Ītaliae longitūdinem ab Alpibus ad fretum Siculum fāmā nōminis suī implēsset, tamen cum moenibus bellum prōpulsāre posset in aciem cōpiās ēdūxit. Secundum inde proelium Latīnīs, Aenēae etiam ultimum operum mortālium fuit. Situs est, quemcumque eum dīcī iūs fāsque est super Numīcum flūmen: Iovem indigetem appellant. +[2] Bellō deinde Aborīginēs Trojānīque simul petītī. Turnus rēx Rutulōrum, cui pacta Lāvīnia ante adventum Aenēae fuerat, praelātum sibi advenam aegrē patiēns simul Aenēae Latīnōque bellum intulerat. Neutra aciēs laeta ex eō certāmine abiit: victī Rutulī: victōrēs Aborīginēs Trojānīque ducem Latīnum āmīsēre. Inde Turnus Rutulīque diffīsī rēbus ad flōrentēs opēs Etrūscōrum Mezentiumque rēgem eōrum cōnfugiunt, quī Caēre opulentō tum oppidō imperitāns, jam inde ab initiō minimē laetus novae orīgine urbis et tum nimiō plūs quam satis tūtum esset accolīs rem Trojānam crēscere ratus, haud gravātim socia arma Rutulīs jūnxit. Aenēās adversus tantī bellī terrōrem ut animōs Aborīginum sibi conciliāret nec sub eōdem jūre sōlum sed etiam nōmine omnēs essent, Latīnōs utramque gentem appellāvit; nec deinde Aborīginēs Trojānīs studiō ac fide ergā rēgem Aenēam cessēre. Frētusque hīs animīs coalēscentium in diēs magis duōrum populōrum Aenēās, quamquam tanta opibus Etrūria erat ut jam nōn terrās sōlum sed mare etiam per tōtam Ītaliae longitūdinem ab Alpibus ad fretum Siculum fāmā nōminis suī implēsset, tamen cum moenibus bellum prōpulsāre posset in aciem cōpiās ēdūxit. Secundum inde proelium Latīnīs, Aenēae etiam ultimum operum mortālium fuit. Situs est, quemcumque eum dīcī jūs fāsque est super Numīcum flūmen: Jovem indigetem appellant. -[3] Nōndum mātūrus imperiō Ascanius Aenēae fīlius erat; tamen id imperium eī ad pūberem aetātem incolume mānsit; tantisper tūtēlā muliebrī—tanta indolēs in Lāvīniā erat—rēs Latīna et rēgnum avītum paternumque puerō stetit. Haud ambigam—quis enim rem tam veterem prō certō adfirmet?—hiccine fuerit Ascanius an maior quam hic, Creūsā mātre Īliō incolumī nātus comesque inde paternae fugae, quem Iūlum eundem Iūlia gēns auctōrem nōminis suī nuncupat. Is Ascanius, ubicumque et quācumque mātre genitus—certē nātum Aenēā cōnstat—abundante Lāvīniī multitūdine flōrentem iam ut tum rēs erant atque opulentam urbem mātrī seu novercae relinquit, novam ipse aliam sub Albānō monte condidit quae ab sitū porrēctae in dorsō urbis Longa Alba appellāta. Inter Lāvīnium et Albam Longam colōniam dēductam trīgintā fermē interfuēre annī. Tantum tamen opēs crēverant maximē fūsīs Etrūscīs ut nē morte quidem Aenēae nec deinde inter muliebrem tūtēlam rudīmentumque prīmum puerīlis rēgnī movēre arma aut Mezentius Etrūscīque aut ūllī aliī accolae ausī sint. Pāx ita convēnerat ut Etrūscīs Latīnīsque fluvius Albula, quem nunc Tiberim vocant, fīnis esset. -Silvius deinde rēgnat Ascaniī fīlius, cāsū quōdam in silvīs nātus; is Aenēam Silvium creat; is deinde Latīnum Silvium. Ab eō colōniae aliquot dēductae, Prīscī Latīnī appellātī. Mānsit Silviīs posteā omnibus cognōmen, quī Albae rēgnārunt. Latīnō Alba ortus, Albā Atys, Atye Capys, Capye Capetus, Capetō Tiberīnus, quī in trāiectū Albulae amnis submersus celebre ad posterōs nōmen flūminī dedit. Agrippa inde Tiberīnī fīlius, post Agrippam Rōmulus Silvius ā patre acceptō imperiō rēgnat. Aventīnō fulmine ipse ictus rēgnum per manūs trādidit. Is sepultus in eō colle quī nunc pars Rōmānae est urbis, cognōmen collī fēcit. Proca deinde rēgnat. Is Numitōrem atque Amūlium prōcreat, Numitōrī, quī stirpis maximus erat, rēgnum vetustum Silviae gentīs lēgat. Plūs tamen vīs potuit quam voluntās patris aut verēcundia aetātis: pulsō frātre Amūlius rēgnat. Addit scelerī scelus: stirpem frātris virīlem interimit, frātris fīliae Reae Silviae per speciem honōris cum Vestālem eam lēgisset perpetuā virginitāte spem partūs adimit. +[3] Nōndum mātūrus imperiō Ascanius Aenēae fīlius erat; tamen id imperium eī ad pūberem aetātem incolume mānsit; tantisper tūtēlā muliebrī—tanta indolēs in Lāvīniā erat—rēs Latīna et rēgnum avītum paternumque puerō stetit. Haud ambigam—quis enim rem tam veterem prō certō adfirmet?—hiccine fuerit Ascanius an major quam hic, Creūsā mātre Īliō incolumī nātus comesque inde paternae fugae, quem Jūlum eundem Jūlia gēns auctōrem nōminis suī nuncupat. Is Ascanius, ubicumque et quācumque mātre genitus—certē nātum Aenēā cōnstat—abundante Lāvīniī multitūdine flōrentem jam ut tum rēs erant atque opulentam urbem mātrī seu novercae relinquit, novam ipse aliam sub Albānō monte condidit quae ab sitū porrēctae in dorsō urbis Longa Alba appellāta. Inter Lāvīnium et Albam Longam colōniam dēductam trīgintā fermē interfuēre annī. Tantum tamen opēs crēverant maximē fūsīs Etrūscīs ut nē morte quidem Aenēae nec deinde inter muliebrem tūtēlam rudīmentumque prīmum puerīlis rēgnī movēre arma aut Mezentius Etrūscīque aut ūllī aliī accolae ausī sint. Pāx ita convēnerat ut Etrūscīs Latīnīsque fluvius Albula, quem nunc Tiberim vocant, fīnis esset. +Silvius deinde rēgnat Ascaniī fīlius, cāsū quōdam in silvīs nātus; is Aenēam Silvium creat; is deinde Latīnum Silvium. Ab eō colōniae aliquot dēductae, Prīscī Latīnī appellātī. Mānsit Silviīs posteā omnibus cognōmen, quī Albae rēgnārunt. Latīnō Alba ortus, Albā Atys, Atye Capys, Capye Capetus, Capetō Tiberīnus, quī in trājectū Albulae amnis submersus celebre ad posterōs nōmen flūminī dedit. Agrippa inde Tiberīnī fīlius, post Agrippam Rōmulus Silvius ā patre acceptō imperiō rēgnat. Aventīnō fulmine ipse ictus rēgnum per manūs trādidit. Is sepultus in eō colle quī nunc pars Rōmānae est urbis, cognōmen collī fēcit. Proca deinde rēgnat. Is Numitōrem atque Amūlium prōcreat, Numitōrī, quī stirpis maximus erat, rēgnum vetustum Silviae gentīs lēgat. Plūs tamen vīs potuit quam voluntās patris aut verēcundia aetātis: pulsō frātre Amūlius rēgnat. Addit scelerī scelus: stirpem frātris virīlem interimit, frātris fīliae Reae Silviae per speciem honōris cum Vestālem eam lēgisset perpetuā virginitāte spem partūs adimit. -[4] Sed dēbēbātur, ut opīnor, fātīs tantae orīgō urbis maximīque secundum deōrum opēs imperiī prīncipium. Vī compressa Vestālis cum geminum partum ēdidisset, seu ita rata seu quia deus auctor culpae honestior erat, Mārtem incertae stirpis patrem nuncupat. Sed nec dī nec hominēs aut ipsam aut stirpem ā crūdēlitāte rēgiā vindicant: sacerdōs vīncta in cūstōdiam datur, puerōs in prōfluentem aquam mittī iubet. Forte quādam dīvīnitus super rīpās Tiberis effūsus lēnibus stāgnīs nec adīrī usquam ad iūstī cursum poterat amnis et posse quamvīs languidā mergī aquā īnfantēs spem ferentibus dabat. Ita velut dēfūnctī rēgis imperiō in proximā alluviē ubi nunc fīcus Rūmīnālis est—Rōmulārem vocātam ferunt—puerōs expōnunt. Vastae tum in hīs locīs sōlitūdinēs erant. Tenet fāma cum fluitantem alveum, quō expositī erant puerī, tenuis in siccō aqua dēstituisset, lupam sitientem ex montibus quī circā sunt ad puerīlem vāgītum cursum flexisse; eam submissās īnfantibus adeō mītem praebuisse mammās ut linguā lambentem puerōs magister rēgiī pecoris invēnerit—Faustulō fuisse nōmen ferunt—ab eō ad stabula Lārentiae uxōrī ēducandōs datōs. Sunt quī Lārentiam volgātō corpore lupam inter pāstōrēs vocātam putent; inde locum fābulae ac mīrāculō datum. Ita genitī itaque ēducātī, cum prīmum adolēvit aetās, nec in stabulīs nec ad pecora sēgnēs vēnandō peragrāre saltūs. Hinc rōbore corporibus animīsque sūmptō iam nōn ferās tantum subsistere sed in latrōnēs praedā onustōs impetūs facere pāstōribusque rapta dīvidere et cum hīs crēscente in diēs grege iuvenum sēria ac iocōs celebrāre. +[4] Sed dēbēbātur, ut opīnor, fātīs tantae orīgō urbis maximīque secundum deōrum opēs imperiī prīncipium. Vī compressa Vestālis cum geminum partum ēdidisset, seu ita rata seu quia deus auctor culpae honestior erat, Mārtem incertae stirpis patrem nuncupat. Sed nec dī nec hominēs aut ipsam aut stirpem ā crūdēlitāte rēgiā vindicant: sacerdōs vīncta in cūstōdiam datur, puerōs in prōfluentem aquam mittī jubet. Forte quādam dīvīnitus super rīpās Tiberis effūsus lēnibus stāgnīs nec adīrī usquam ad jūstī cursum poterat amnis et posse quamvīs languidā mergī aquā īnfantēs spem ferentibus dabat. Ita velut dēfūnctī rēgis imperiō in proximā alluviē ubi nunc fīcus Rūmīnālis est—Rōmulārem vocātam ferunt—puerōs expōnunt. Vastae tum in hīs locīs sōlitūdinēs erant. Tenet fāma cum fluitantem alveum, quō expositī erant puerī, tenuis in siccō aqua dēstituisset, lupam sitientem ex montibus quī circā sunt ad puerīlem vāgītum cursum flexisse; eam submissās īnfantibus adeō mītem praebuisse mammās ut linguā lambentem puerōs magister rēgiī pecoris invēnerit—Faustulō fuisse nōmen ferunt—ab eō ad stabula Lārentiae uxōrī ēducandōs datōs. Sunt quī Lārentiam volgātō corpore lupam inter pāstōrēs vocātam putent; inde locum fābulae ac mīrāculō datum. Ita genitī itaque ēducātī, cum prīmum adolēvit aetās, nec in stabulīs nec ad pecora sēgnēs vēnandō peragrāre saltūs. Hinc rōbore corporibus animīsque sūmptō jam nōn ferās tantum subsistere sed in latrōnēs praedā onustōs impetūs facere pāstōribusque rapta dīvidere et cum hīs crēscente in diēs grege juvenum sēria ac jocōs celebrāre.