bbl

vul.tsv (5091719B)

---

 #	Génesis	Gen	Liber Génesis
 Génesis	Gen	1	1	1	In princípio creávit Deus cælum et terram.
 Génesis	Gen	1	1	2	Terra autem erat inánis et vácua, et ténebræ erant super fáciem abýssi: et spíritus Dei ferebátur super aquas.
 Génesis	Gen	1	1	3	Dixítque Deus: Fiat lux. Et facta est lux.
 Génesis	Gen	1	1	4	Et vidit Deus lucem quod esset bona: et divísit lucem a ténebris.
 Génesis	Gen	1	1	5	Appellavítque lucem Diem, et ténebras Noctem: factúmque est véspere et mane, dies unus.
 Génesis	Gen	1	1	6	Dixit quoque Deus: Fiat firmaméntum in médio aquárum: et dívidat aquas ab aquis.
 Génesis	Gen	1	1	7	Et fecit Deus firmaméntum, divisítque aquas, quæ erant sub firmaménto, ab his, quæ erant super firmaméntum. Et factum est ita.
 Génesis	Gen	1	1	8	Vocavítque Deus firmaméntum, Cælum: et factum est véspere et mane, dies secúndus.
 Génesis	Gen	1	1	9	Dixit vero Deus: Congregéntur aquæ, quæ sub cælo sunt, in locum unum: et appáreat árida. Et factum est ita.	b
 Génesis	Gen	1	1	10	Et vocávit Deus áridam Terram, congregationésque aquárum appellávit María. Et vidit Deus quod esset bonum.
 Génesis	Gen	1	1	11	Et ait: Gérminet terra herbam viréntem, et faciéntem semen, et lignum pomíferum fáciens fructum juxta genus suum, cujus semen in semetípso sit super terram. Et factum est ita.
 Génesis	Gen	1	1	12	Et prótulit terra herbam viréntem, et faciéntem semen juxta genus suum, lignúmque fáciens fructum, et habens unumquódque seméntem secúndum spéciem suam. Et vidit Deus quod esset bonum.
 Génesis	Gen	1	1	13	Et factum est véspere et mane, dies tértius.
 Génesis	Gen	1	1	14	Dixit autem Deus: Fiant luminária in firmaménto cæli, et dívidant diem ac noctem, et sint in signa et témpora, et dies et annos:	b
 Génesis	Gen	1	1	15	ut lúceant in firmaménto cæli, et illúminent terram. Et factum est ita.
 Génesis	Gen	1	1	16	Fecítque Deus duo luminária magna: lumináre majus, ut præésset diéi: et lumináre minus, ut præésset nocti: et stellas.	b
 Génesis	Gen	1	1	17	Et pósuit eas in firmaménto cæli, ut lucérent super terram,
 Génesis	Gen	1	1	18	et præéssent diéi ac nocti, et divíderent lucem ac ténebras. Et vidit Deus quod esset bonum.
 Génesis	Gen	1	1	19	Et factum est véspere et mane, dies quartus.
 Génesis	Gen	1	1	20	Dixit étiam Deus: Prodúcant aquæ réptile ánimæ vivéntis, et volátile super terram sub firmaménto cæli.	b
 Génesis	Gen	1	1	21	Creavítque Deus cete grándia, et omnem ánimam vivéntem atque motábilem, quam prodúxerant aquæ in spécies suas, et omne volátile secúndum genus suum. Et vidit Deus quod esset bonum.
 Génesis	Gen	1	1	22	Benedixítque eis, dicens: Créscite, et multiplicámini, et repléte aquas maris: avésque multiplicéntur super terram.
 Génesis	Gen	1	1	23	Et factum est véspere et mane, dies quintus.
 Génesis	Gen	1	1	24	Dixit quoque Deus: Prodúcat terra ánimam vivéntem in génere suo, juménta, et reptília, et béstias terræ secúndum spécies suas. Factúmque est ita.
 Génesis	Gen	1	1	25	Et fecit Deus béstias terræ juxta spécies suas, et juménta, et omne réptile terræ in génere suo. Et vidit Deus quod esset bonum.
 Génesis	Gen	1	1	26	Et ait: Faciámus hóminem ad imáginem et similitúdinem nostram: et præsit píscibus maris, et volatílibus cæli, et béstiis, universǽque terræ, omníque réptili, quod movétur in terra.	b
 Génesis	Gen	1	1	27	Et creávit Deus hóminem ad imáginem suam: ad imáginem Dei creávit illum, másculum et féminam creávit eos.
 Génesis	Gen	1	1	28	Benedixítque illis Deus, et ait: Créscite et multiplicámini, et repléte terram, et subjícite eam, et dominámini píscibus maris, et volatílibus cæli, et univérsis animántibus, quæ movéntur super terram.
 Génesis	Gen	1	1	29	Dixítque Deus: Ecce dedi vobis omnem herbam afferéntem semen super terram, et univérsa ligna quæ habent in semetípsis seméntem géneris sui, ut sint vobis in escam:
 Génesis	Gen	1	1	30	et cunctis animántibus terræ, omníque vólucri cæli, et univérsis quæ movéntur in terra, et in quibus est ánima vivens, ut hábeant ad vescéndum. Et factum est ita.
 Génesis	Gen	1	1	31	Vidítque Deus cuncta quæ fécerat, et erant valde bona. Et factum est véspere et mane, dies sextus.
 Génesis	Gen	1	2	1	Ígitur perfécti sunt cæli et terra, et omnis ornátus eórum.
 Génesis	Gen	1	2	2	Complevítque Deus die séptimo opus suum quod fécerat: et requiévit die séptimo ab univérso ópere quod patrárat.
 Génesis	Gen	1	2	3	Et benedíxit diéi séptimo, et sanctificávit illum, quia in ipso cessáverat ab omni ópere suo quod creávit Deus ut fáceret.
 Génesis	Gen	1	2	4	Istæ sunt generatiónes cæli et terræ, quando creáta sunt, in die quo fecit Dóminus Deus cælum et terram,	b
 Génesis	Gen	1	2	5	et omne virgúltum agri ántequam orirétur in terra, omnémque herbam regiónis priúsquam germináret: non enim plúerat Dóminus Deus super terram, et homo non erat qui operarétur terram:
 Génesis	Gen	1	2	6	sed fons ascendébat e terra, írrigans univérsam superfíciem terræ.
 Génesis	Gen	1	2	7	Formávit ígitur Dóminus Deus hóminem de limo terræ, et inspirávit in fáciem ejus spiráculum vitæ, et factus est homo in ánimam vivéntem.
 Génesis	Gen	1	2	8	Plantáverat autem Dóminus Deus paradísum voluptátis a princípio, in quo pósuit hóminem quem formáverat.
 Génesis	Gen	1	2	9	Produxítque Dóminus Deus de humo omne lignum pulchrum visu, et ad vescéndum suáve lignum étiam vitæ in médio paradísi, lignúmque sciéntiæ boni et mali.
 Génesis	Gen	1	2	10	Et flúvius egrediebátur de loco voluptátis ad irrigándum paradísum, qui inde divíditur in quátuor cápita.
 Génesis	Gen	1	2	11	Nomen uni Phison: ipse est qui círcuit omnem terram Hévilath, ubi náscitur aurum:
 Génesis	Gen	1	2	12	et aurum terræ illíus óptimum est; ibi invenítur bdéllium, et lapis onýchinus.
 Génesis	Gen	1	2	13	Et nomen flúvii secúndi Gehon; ipse est qui círcumit omnem terram Æthiópiæ.
 Génesis	Gen	1	2	14	Nomen vero flúminis tértii, Tigris: ipse vadit contra Assýrios. Flúvius autem quartus, ipse est Euphrátes.
 Génesis	Gen	1	2	15	Tulit ergo Dóminus Deus hóminem, et pósuit eum in paradíso voluptátis, ut operarétur, et custodíret illum:
 Génesis	Gen	1	2	16	præcepítque ei, dicens: Ex omni ligno paradísi cómede;
 Génesis	Gen	1	2	17	de ligno autem sciéntiæ boni et mali ne cómedas: in quocúmque enim die coméderis ex eo, morte moriéris.
 Génesis	Gen	1	2	18	Dixit quoque Dóminus Deus: Non est bonum esse hóminem solum: faciámus ei adjutórium símile sibi.	b
 Génesis	Gen	1	2	19	Formátis ígitur Dóminus Deus de humo cunctis animántibus terræ, et univérsis volatílibus cæli, addúxit ea ad Adam, ut vidéret quid vocáret ea: omne enim quod vocávit Adam ánimæ vivéntis, ipsum est nomen ejus.
 Génesis	Gen	1	2	20	Appellavítque Adam nomínibus suis cuncta animántia, et univérsa volatília cæli, et omnes béstias terræ: Adæ vero non inveniebátur adjútor símilis ejus.
 Génesis	Gen	1	2	21	Immísit ergo Dóminus Deus sopórem in Adam: cumque obdormísset, tulit unam de costis ejus, et replévit carnem pro ea.
 Génesis	Gen	1	2	22	Et ædificávit Dóminus Deus costam, quam túlerat de Adam, in mulíerem: et addúxit eam ad Adam.
 Génesis	Gen	1	2	23	Dixítque Adam: Hoc nunc os ex óssibus meis, et caro de carne mea: hæc vocábitur Virágo, quóniam de viro sumpta est.
 Génesis	Gen	1	2	24	Quam ob rem relínquet homo patrem suum, et matrem, et adhærébit uxóri suæ: et erunt duo in carne una.
 Génesis	Gen	1	2	25	Erat autem utérque nudus, Adam scílicet et uxor ejus: et non erubescébant.
 Génesis	Gen	1	3	1	Sed et serpens erat callídior cunctis animántibus terræ quæ fécerat Dóminus Deus. Qui dixit ad mulíerem: Cur præcépit vobis Deus ut non comederétis de omni ligno paradísi?
 Génesis	Gen	1	3	2	Cui respóndit múlier: De fructu lignórum, quæ sunt in paradíso, véscimur:
 Génesis	Gen	1	3	3	de fructu vero ligni quod est in médio paradísi, præcépit nobis Deus ne comederémus, et ne tangerémus illud, ne forte moriámur.
 Génesis	Gen	1	3	4	Dixit autem serpens ad mulíerem: Nequáquam morte moriémini.
 Génesis	Gen	1	3	5	Scit enim Deus quod in quocúmque die comedéritis ex eo, aperiéntur óculi vestri, et éritis sicut dii, sciéntes bonum et malum.
 Génesis	Gen	1	3	6	Vidit ígitur múlier quod bonum esset lignum ad vescéndum, et pulchrum óculis, aspectúque delectábile: et tulit de fructu illíus, et comédit: dedítque viro suo, qui comédit.
 Génesis	Gen	1	3	7	Et apérti sunt óculi ambórum; cumque cognovíssent se esse nudos, consuérunt fólia ficus, et fecérunt sibi perizómata.
 Génesis	Gen	1	3	8	Et cum audíssent vocem Dómini Dei deambulántis in paradíso ad auram post merídiem, abscóndit se Adam et uxor ejus a fácie Dómini Dei in médio ligni paradísi.	b
 Génesis	Gen	1	3	9	Vocavítque Dóminus Deus Adam, et dixit ei: Ubi es?
 Génesis	Gen	1	3	10	Qui ait: Vocem tuam audívi in paradíso, et tímui, eo quod nudus essem, et abscóndi me.
 Génesis	Gen	1	3	11	Cui dixit: Quis enim indicávit tibi quod nudus esses, nisi quod ex ligno de quo præcéperam tibi ne coméderes, comedísti?
 Génesis	Gen	1	3	12	Dixítque Adam: Múlier, quam dedísti mihi sóciam, dedit mihi de ligno, et comédi.
 Génesis	Gen	1	3	13	Et dixit Dóminus Deus ad mulíerem: Quare hoc fecísti? Quæ respóndit: Serpens decépit me, et comédi.
 Génesis	Gen	1	3	14	Et ait Dóminus Deus ad serpéntem: Quia fecísti hoc, maledíctus es inter ómnia animántia, et béstias terræ: super pectus tuum gradiéris, et terram cómedes cunctis diébus vitæ tuæ.	b
 Génesis	Gen	1	3	15	Inimicítias ponam inter te et mulíerem, et semen tuum et semen illíus: ipsa cónteret caput tuum, et tu insidiáberis calcáneo ejus.
 Génesis	Gen	1	3	16	Mulíeri quoque dixit: Multiplicábo ærúmnas tuas, et concéptus tuos: in dolóre páries fílios, et sub viri potestáte eris, et ipse dominábitur tui.
 Génesis	Gen	1	3	17	Adæ vero dixit: Quia audísti vocem uxóris tuæ, et comedísti de ligno, ex quo præcéperam tibi ne coméderes, maledícta terra in ópere tuo: in labóribus cómedes ex ea cunctis diébus vitæ tuæ.
 Génesis	Gen	1	3	18	Spinas et tríbulos germinábit tibi, et cómedes herbam terræ.
 Génesis	Gen	1	3	19	In sudóre vultus tui vescéris pane, donec revertáris in terram de qua sumptus es: quia pulvis es et in púlverem revertéris.
 Génesis	Gen	1	3	20	Et vocávit Adam nomen uxóris suæ, Heva: eo quod mater esset cunctórum vivéntium.	b
 Génesis	Gen	1	3	21	Fecit quoque Dóminus Deus Adæ et uxóri ejus túnicas pellíceas, et índuit eos:	b
 Génesis	Gen	1	3	22	et ait: Ecce Adam quasi unus ex nobis factus est, sciens bonum et malum: nunc ergo ne forte mittat manum suam, et sumat étiam de ligno vitæ, et cómedat, et vivat in ætérnum.
 Génesis	Gen	1	3	23	Et emísit eum Dóminus Deus de paradíso voluptátis, ut operarétur terram de qua sumptus est.
 Génesis	Gen	1	3	24	Ejecítque Adam: et collocávit ante paradísum voluptátis chérubim, et flámmeum gládium, atque versátilem, ad custodiéndam viam ligni vitæ.
 Génesis	Gen	1	4	1	Adam vero cognóvit uxórem suam Hevam, quæ concépit et péperit Cain, dicens: Possédi hóminem per Deum.
 Génesis	Gen	1	4	2	Rursúmque péperit fratrem ejus Abel. Fuit autem Abel pastor óvium, et Cain agrícola.
 Génesis	Gen	1	4	3	Factum est autem post multos dies ut offérret Cain de frúctibus terræ múnera Dómino.
 Génesis	Gen	1	4	4	Abel quoque óbtulit de primogénitis gregis sui, et de adípibus eórum: et respéxit Dóminus ad Abel, et ad múnera ejus.
 Génesis	Gen	1	4	5	Ad Cain vero, et ad múnera illíus non respéxit: iratúsque est Cain veheménter, et cóncidit vultus ejus.
 Génesis	Gen	1	4	6	Dixítque Dóminus ad eum: Quare irátus es? et cur cóncidit fácies tua?
 Génesis	Gen	1	4	7	nonne si bene égeris, recípies: sin autem male, statim in fóribus peccátum áderit? sed sub te erit appetítus ejus, et tu domináberis illíus.
 Génesis	Gen	1	4	8	Dixítque Cain ad Abel fratrem suum: Egrediámur foras. Cumque essent in agro, consurréxit Cain advérsus fratrem suum Abel, et interfécit eum.
 Génesis	Gen	1	4	9	Et ait Dóminus ad Cain: Ubi est Abel frater tuus? Qui respóndit: Néscio: num custos fratris mei sum ego?	b
 Génesis	Gen	1	4	10	Dixítque ad eum: Quid fecísti? vox sánguinis fratris tui clamat ad me de terra.
 Génesis	Gen	1	4	11	Nunc ígitur maledíctus eris super terram, quæ apéruit os suum, et suscépit sánguinem fratris tui de manu tua.
 Génesis	Gen	1	4	12	Cum operátus fúeris eam, non dabit tibi fructus suos: vagus et prófugus eris super terram.
 Génesis	Gen	1	4	13	Dixítque Cain ad Dóminum: Major est iníquitas mea, quam ut véniam mérear.
 Génesis	Gen	1	4	14	Ecce éjicis me hódie a fácie terræ, et a fácie tua abscóndar, et ero vagus et prófugus in terra: omnis ígitur qui invénerit me, occídet me.
 Génesis	Gen	1	4	15	Dixítque ei Dóminus: Nequáquam ita fiet: sed omnis qui occíderit Cain, séptuplum puniétur. Posuítque Dóminus Cain signum, ut non interfíceret eum omnis qui invenísset eum.
 Génesis	Gen	1	4	16	Egressúsque Cain a fácie Dómini, habitávit prófugus in terra ad orientálem plagam Eden.	b
 Génesis	Gen	1	4	17	Cognóvit autem Cain uxórem suam, quæ concépit, et péperit Henoch: et ædificávit civitátem, vocavítque nomen ejus ex nómine fílii sui, Henoch.
 Génesis	Gen	1	4	18	Porro Henoch génuit Irad, et Irad génuit Mavíaël, et Mavíaël génuit Mathúsaël, et Mathúsaël génuit Lamech.
 Génesis	Gen	1	4	19	Qui accépit duas uxóres, nomen uni Ada, et nomen álteri Sella.
 Génesis	Gen	1	4	20	Genuítque Ada Jabel, qui fuit pater habitántium in tentóriis, atque pastórum.
 Génesis	Gen	1	4	21	Et nomen fratris ejus Jubal: ipse fuit pater canéntium cíthara et órgano.
 Génesis	Gen	1	4	22	Sella quoque génuit Tubálcain, qui fuit malleátor et faber in cuncta ópera æris et ferri. Soror vero Tubálcain, Nóema.
 Génesis	Gen	1	4	23	Dixítque Lamech uxóribus suis Adæ et Sellæ: Audíte vocem meam, uxóres Lamech; auscultáte sermónem meum: quóniam occídi virum in vulnus meum, et adolescéntulum in livórem meum.
 Génesis	Gen	1	4	24	Séptuplum últio dábitur de Cain: de Lamech vero septuágies sépties.
 Génesis	Gen	1	4	25	Cognóvit quoque adhuc Adam uxórem suam: et péperit fílium, vocavítque nomen ejus Seth, dicens: Pósuit mihi Deus semen áliud pro Abel, quem occídit Cain.	b
 Génesis	Gen	1	4	26	Sed et Seth natus est fílius, quem vocávit Enos: iste cœpit invocáre nomen Dómini.
 Génesis	Gen	1	5	1	Hic est liber generatiónis Adam. In die qua creávit Deus hóminem, ad similitúdinem Dei fecit illum.
 Génesis	Gen	1	5	2	Másculum et féminam creávit eos, et benedíxit illis: et vocávit nomen eórum Adam, in die quo creáti sunt.
 Génesis	Gen	1	5	3	Vixit autem Adam centum trigínta annis: et génuit ad imáginem et similitúdinem suam, vocavítque nomen ejus Seth.
 Génesis	Gen	1	5	4	Et facti sunt dies Adam, postquam génuit Seth, octingénti anni: genuítque fílios et fílias.
 Génesis	Gen	1	5	5	Et factum est omne tempus quod vixit Adam, anni nongénti trigínta, et mórtuus est.
 Génesis	Gen	1	5	6	Vixit quoque Seth centum quinque annis, et génuit Enos.
 Génesis	Gen	1	5	7	Vixítque Seth, postquam génuit Enos, octingéntis septem annis, genuítque fílios et fílias.
 Génesis	Gen	1	5	8	Et facti sunt omnes dies Seth nongentórum duódecim annórum, et mórtuus est.
 Génesis	Gen	1	5	9	Vixit vero Enos nonagínta annis, et génuit Cáinan.
 Génesis	Gen	1	5	10	Post cujus ortum vixit octingéntis quíndecim annis, et génuit fílios et fílias.
 Génesis	Gen	1	5	11	Factíque sunt omnes dies Enos nongénti quinque anni, et mórtuus est.
 Génesis	Gen	1	5	12	Vixit quoque Cáinan septuagínta annis, et génuit Maláleel.
 Génesis	Gen	1	5	13	Et vixit Cáinan, postquam génuit Maláleel, octingéntis quadragínta annis, genuítque fílios et fílias.
 Génesis	Gen	1	5	14	Et facti sunt omnes dies Cáinan nongénti decem anni, et mórtuus est.
 Génesis	Gen	1	5	15	Vixit autem Maláleel sexagínta quinque annis, et génuit Jared.
 Génesis	Gen	1	5	16	Et vixit Maláleel, postquam génuit Jared, octingéntis trigínta annis, et génuit fílios et fílias.
 Génesis	Gen	1	5	17	Et facti sunt omnes dies Maláleel octingénti nonagínta quinque anni, et mórtuus est.
 Génesis	Gen	1	5	18	Vixítque Jared centum sexagínta duóbus annis, et génuit Henoch.
 Génesis	Gen	1	5	19	Et vixit Jared, postquam génuit Henoch, octingéntis annis, et génuit fílios et fílias.
 Génesis	Gen	1	5	20	Et facti sunt omnes dies Jared nongénti sexagínta duo anni, et mórtuus est.
 Génesis	Gen	1	5	21	Porro Henoch vixit sexagínta quinque annis, et génuit Mathúsalam.	b
 Génesis	Gen	1	5	22	Et ambulávit Henoch cum Deo: et vixit, postquam génuit Mathúsalam, trecéntis annis, et génuit fílios et fílias.
 Génesis	Gen	1	5	23	Et facti sunt omnes dies Henoch trecénti sexagínta quinque anni.
 Génesis	Gen	1	5	24	Ambulavítque cum Deo, et non appáruit: quia tulit eum Deus.
 Génesis	Gen	1	5	25	Vixit quoque Mathúsala centum octogínta septem annis, et génuit Lamech.
 Génesis	Gen	1	5	26	Et vixit Mathúsala, postquam génuit Lamech, septingéntis octogínta duóbus annis, et génuit fílios et fílias.
 Génesis	Gen	1	5	27	Et facti sunt omnes dies Mathúsala nongénti sexagínta novem anni, et mórtuus est.
 Génesis	Gen	1	5	28	Vixit autem Lamech centum octogínta duóbus annis, et génuit fílium:
 Génesis	Gen	1	5	29	vocavítque nomen ejus Noë, dicens: Iste consolábitur nos ab opéribus et labóribus mánuum nostrárum in terra, cui maledíxit Dóminus.
 Génesis	Gen	1	5	30	Vixítque Lamech, postquam génuit Noë, quingéntis nonagínta quinque annis, et génuit fílios et fílias.
 Génesis	Gen	1	5	31	Et facti sunt omnes dies Lamech septingénti septuagínta septem anni, et mórtuus est. Noë vero cum quingentórum esset annórum, génuit Sem, Cham et Japheth.
 Génesis	Gen	1	6	1	Cumque cœpíssent hómines multiplicári super terram, et fílias procreássent,
 Génesis	Gen	1	6	2	vidéntes fílii Dei fílias hóminum quod essent pulchræ, accepérunt sibi uxóres ex ómnibus, quas elégerant.
 Génesis	Gen	1	6	3	Dixítque Deus: Non permanébit spíritus meus in hómine in ætérnum, quia caro est: erúntque dies illíus centum vigínti annórum.
 Génesis	Gen	1	6	4	Gigántes autem erant super terram in diébus illis: postquam enim ingréssi sunt fílii Dei ad fílias hóminum, illǽque genuérunt, isti sunt poténtes a sǽculo viri famósi.
 Génesis	Gen	1	6	5	Videns autem Deus quod multa malítia hóminum esset in terra, et cuncta cogitátio cordis inténta esset ad malum omni témpore,	b
 Génesis	Gen	1	6	6	pœnítuit eum quod hóminum fecísset in terra. Et tactus dolóre cordis intrínsecus,
 Génesis	Gen	1	6	7	Delébo, inquit, hóminem, quem creávi, a fácie terræ, ab hómine usque ad animántia, a réptili usque ad vólucres cæli: pœ́nitet enim me fecísse eos.
 Génesis	Gen	1	6	8	Noë vero invénit grátiam coram Dómino.
 Génesis	Gen	1	6	9	Hæ sunt generatiónes Noë: Noë vir justus atque perféctus fuit in generatiónibus suis; cum Deo ambulávit.
 Génesis	Gen	1	6	10	Et génuit tres fílios, Sem, Cham et Japheth.
 Génesis	Gen	1	6	11	Corrúpta est autem terra coram Deo, et repléta est iniquitáte.	b
 Génesis	Gen	1	6	12	Cumque vidísset Deus terram esse corrúptam (omnis quippe caro corrúperat viam suam super terram),
 Génesis	Gen	1	6	13	dixit ad Noë: Finis univérsæ carnis venit coram me: repléta est terra iniquitáte a fácie eórum, et ego dispérdam eos cum terra.
 Génesis	Gen	1	6	14	Fac tibi arcam de lignis lævigátis; mansiúnculas in arca fácies, et bitúmine línies intrínsecus et extrínsecus.
 Génesis	Gen	1	6	15	Et sic fácies eam: trecentórum cubitórum erit longitúdo arcæ, quinquagínta cubitórum latitúdo, et trigínta cubitórum altitúdo illíus.
 Génesis	Gen	1	6	16	Fenéstram in arca fácies, et in cúbito consummábis summitátem ejus: óstium autem arcæ pones ex látere; deórsum, cœnácula et trístega fácies in ea.
 Génesis	Gen	1	6	17	Ecce ego addúcam aquas dilúvii super terram, ut interfíciam omnem carnem, in qua spíritus vitæ est subter cælum: univérsa quæ in terra sunt, consuméntur.
 Génesis	Gen	1	6	18	Ponámque fœdus meum tecum: et ingrediéris arcam tu et fílii tui, uxor tua, et uxóres filiórum tuórum tecum.
 Génesis	Gen	1	6	19	Et ex cunctis animántibus univérsæ carnis bina indúces in arcam, ut vivant tecum: masculíni sexus et feminíni.
 Génesis	Gen	1	6	20	De volúcribus juxta genus suum, et de juméntis in génere suo, et ex omni réptili terræ secúndum genus suum: bina de ómnibus ingrediéntur tecum, ut possint vívere.
 Génesis	Gen	1	6	21	Tolles ígitur tecum ex ómnibus escis, quæ mandi possunt, et comportábis apud te: et erunt tam tibi, quam illis in cibum.
 Génesis	Gen	1	6	22	Fecit ígitur Noë ómnia quæ præcéperat illi Deus.
 Génesis	Gen	1	7	1	Dixítque Dóminus ad eum: Ingrédere tu et omnis domus tua in arcam: te enim vidi justum coram me in generatióne hac.
 Génesis	Gen	1	7	2	Ex ómnibus animántibus mundis tolle septéna et septéna, másculum et féminam: de animántibus vero immúndis duo et duo, másculum et féminam.
 Génesis	Gen	1	7	3	Sed et de volatílibus cæli septéna et septéna, másculum et féminam: ut salvétur semen super fáciem univérsæ terræ.
 Génesis	Gen	1	7	4	Adhuc enim, et post dies septem ego pluam super terram quadragínta diébus et quadragínta nóctibus: et delébo omnem substántiam, quam feci, de superfície terræ.
 Génesis	Gen	1	7	5	Fecit ergo Noë ómnia quæ mandáverat ei Dóminus.
 Génesis	Gen	1	7	6	Erátque sexcentórum annórum quando dilúvii aquæ inundavérunt super terram.
 Génesis	Gen	1	7	7	Et ingréssus est Noë et fílii ejus, uxor ejus et uxóres filiórum ejus cum eo in arcam propter aquas dilúvii.
 Génesis	Gen	1	7	8	De animántibus quoque mundis et immúndis, et de volúcribus, et ex omni quod movétur super terram,
 Génesis	Gen	1	7	9	duo et duo ingréssa sunt ad Noë in arcam, másculus et fémina, sicut præcéperat Dóminus Noë.
 Génesis	Gen	1	7	10	Cumque transíssent septem dies, aquæ dilúvii inundavérunt super terram.	b
 Génesis	Gen	1	7	11	Anno sexcentésimo vitæ Noë, mense secúndo, septimodécimo die mensis, rupti sunt omnes fontes abýssi magnæ, et cataráctæ cæli apértæ sunt:
 Génesis	Gen	1	7	12	et facta est plúvia super terram quadragínta diébus et quadragínta nóctibus.
 Génesis	Gen	1	7	13	In artículo diéi illíus ingréssus est Noë, et Sem, et Cham, et Japheth fílii ejus; uxor illíus, et tres uxóres filiórum ejus cum eis in arcam:
 Génesis	Gen	1	7	14	ipsi et omne ánimal secúndum genus suum, universáque juménta in génere suo, et omne quod movétur super terram in génere suo, cunctúmque volátile secúndum genus suum, univérsæ aves, omnésque vólucres,
 Génesis	Gen	1	7	15	ingréssæ sunt ad Noë in arcam, bina et bina ex omni carne, in qua erat spíritus vitæ.
 Génesis	Gen	1	7	16	Et quæ ingréssa sunt, másculus et fémina ex omni carne introiérunt, sicut præcéperat ei Deus: et inclúsit eum Dóminus déforis.
 Génesis	Gen	1	7	17	Factúmque est dilúvium quadragínta diébus super terram: et multiplicátæ sunt aquæ, et elevavérunt arcam in sublíme a terra.
 Génesis	Gen	1	7	18	Veheménter enim inundavérunt, et ómnia replevérunt in superfície terræ: porro arca ferebátur super aquas.
 Génesis	Gen	1	7	19	Et aquæ prævaluérunt nimis super terram: opertíque sunt omnes montes excélsi sub univérso cælo.
 Génesis	Gen	1	7	20	Quíndecim cúbitis áltior fuit aqua super montes, quos operúerat.
 Génesis	Gen	1	7	21	Consumptáque est omnis caro quæ movebátur super terram, vólucrum, animántium, bestiárum, omniúmque reptílium, quæ reptant super terram: univérsi hómines,
 Génesis	Gen	1	7	22	et cuncta, in quibus spiráculum vitæ est in terra, mórtua sunt.
 Génesis	Gen	1	7	23	Et delévit omnem substántiam quæ erat super terram, ab hómine usque ad pecus, tam réptile quam vólucres cæli: et deléta sunt de terra. Remánsit autem solus Noë, et qui cum eo erant in arca.
 Génesis	Gen	1	7	24	Obtinuerúntque aquæ terram centum quinquagínta diébus.
 Génesis	Gen	1	8	1	Recordátus autem Deus Noë, cunctorúmque animántium, et ómnium jumentórum, quæ erant cum eo in arca, addúxit spíritum super terram, et imminútæ sunt aquæ.
 Génesis	Gen	1	8	2	Et clausi sunt fontes abýssi, et cataráctæ cæli: et prohíbitæ sunt plúviæ de cælo.
 Génesis	Gen	1	8	3	Reversǽque sunt aquæ de terra eúntes et redeúntes: et cœpérunt mínui post centum quinquagínta dies.
 Génesis	Gen	1	8	4	Requievítque arca mense séptimo, vigésimo séptimo die mensis, super montes Arméniæ.
 Génesis	Gen	1	8	5	At vero aquæ ibant et decrescébant usque ad décimum mensem: décimo enim mense, primo die mensis, apparuérunt cacúmina móntium.
 Génesis	Gen	1	8	6	Cumque transíssent quadragínta dies, apériens Noë fenéstram arcæ, quam fécerat, dimísit corvum,
 Génesis	Gen	1	8	7	qui egrediebátur, et non revertebátur, donec siccaréntur aquæ super terram.
 Génesis	Gen	1	8	8	Emísit quoque colúmbam post eum, ut vidéret si jam cessássent aquæ super fáciem terræ.
 Génesis	Gen	1	8	9	Quæ cum non invenísset ubi requiésceret pes ejus, revérsa est ad eum in arcam: aquæ enim erant super univérsam terram: extendítque manum, et apprehénsam íntulit in arcam.
 Génesis	Gen	1	8	10	Expectátis autem ultra septem diébus áliis, rursum dimísit colúmbam ex arca.
 Génesis	Gen	1	8	11	At illa venit ad eum ad vésperam, portans ramum olívæ viréntibus fóliis in ore suo: intelléxit ergo Noë quod cessássent aquæ super terram.
 Génesis	Gen	1	8	12	Expectavítque nihilóminus septem álios dies: et emísit colúmbam, quæ non est revérsa ultra ad eum.
 Génesis	Gen	1	8	13	Ígitur sexcentésimo primo anno, primo mense, prima die mensis, imminútæ sunt aquæ super terram: et apériens Noë tectum arcæ, aspéxit, vidítque quod exsiccáta esset superfícies terræ.
 Génesis	Gen	1	8	14	Mense secúndo, séptimo et vigésimo die mensis arefácta est terra.
 Génesis	Gen	1	8	15	Locútus est autem Deus ad Noë, dicens:	b
 Génesis	Gen	1	8	16	Egrédere de arca, tu et uxor tua, fílii tui et uxóres filiórum tuórum tecum.
 Génesis	Gen	1	8	17	Cuncta animántia, quæ sunt apud te, ex omni carne, tam in volatílibus quam in béstiis et univérsis reptílibus, quæ reptant super terram, educ tecum, et ingredímini super terram: créscite et multiplicámini super eam.
 Génesis	Gen	1	8	18	Egréssus est ergo Noë, et fílii ejus: uxor illíus, et uxóres filiórum ejus cum eo.
 Génesis	Gen	1	8	19	Sed et ómnia animántia, juménta, et reptília quæ reptant super terram, secúndum genus suum, egréssa sunt de arca.
 Génesis	Gen	1	8	20	Ædificávit autem Noë altáre Dómino: et tollens de cunctis pecóribus et volúcribus mundis, óbtulit holocáusta super altáre.
 Génesis	Gen	1	8	21	Odoratúsque est Dóminus odórem suavitátis, et ait: Nequáquam ultra maledícam terræ propter hómines: sensus enim et cogitátio humáni cordis in malum prona sunt ab adolescéntia sua: non ígitur ultra percútiam omnem ánimam vivéntem sicut feci.
 Génesis	Gen	1	8	22	Cunctis diébus terræ, seméntis et messis, frigus et æstus, æstas et hiems, nox et dies non requiéscent.
 Génesis	Gen	1	9	1	Benedixítque Deus Noë et fíliis ejus. Et dixit ad eos: Créscite, et multiplicámini, et repléte terram.
 Génesis	Gen	1	9	2	Et terror vester ac tremor sit super cuncta animália terræ, et super omnes vólucres cæli, cum univérsis quæ movéntur super terram: omnes pisces maris mánui vestræ tráditi sunt.
 Génesis	Gen	1	9	3	Et omne, quod movétur et vivit, erit vobis in cibum: quasi ólera viréntia trádidi vobis ómnia.
 Génesis	Gen	1	9	4	Excépto, quod carnem cum sánguine non comedétis.
 Génesis	Gen	1	9	5	Sánguinem enim animárum vestrárum requíram de manu cunctárum bestiárum: et de manu hóminis, de manu viri, et fratris ejus requíram ánimam hóminis.
 Génesis	Gen	1	9	6	Quicúmque effúderit humánum sánguinem, fundétur sanguis illíus: ad imáginem quippe Dei factus est homo.
 Génesis	Gen	1	9	7	Vos autem créscite et multiplicámini, et ingredímini super terram, et impléte eam.
 Génesis	Gen	1	9	8	Hæc quoque dixit Deus ad Noë, et ad fílios ejus cum eo:	b
 Génesis	Gen	1	9	9	Ecce ego státuam pactum meum vobíscum, et cum sémine vestro post vos:
 Génesis	Gen	1	9	10	et ad omnem ánimam vivéntem, quæ est vobíscum, tam in volúcribus quam in juméntis et pecúdibus terræ cunctis, quæ egréssa sunt de arca, et univérsis béstiis terræ.
 Génesis	Gen	1	9	11	Státuam pactum meum vobíscum, et nequáquam ultra interficiétur omnis caro aquis dilúvii, neque erit deínceps dilúvium díssipans terram.
 Génesis	Gen	1	9	12	Dixítque Deus: Hoc signum fœ́deris quod do inter me et vos, et ad omnem ánimam vivéntem, quæ est vobíscum in generatiónes sempitérnas:
 Génesis	Gen	1	9	13	arcum meum ponam in núbibus, et erit signum fœ́deris inter me et inter terram.
 Génesis	Gen	1	9	14	Cumque obdúxero núbibus cælum, apparébit arcus meus in núbibus:
 Génesis	Gen	1	9	15	et recordábor fœ́deris mei vobíscum, et cum omni ánima vivénte quæ carnem végetat: et non erunt ultra aquæ dilúvii ad deléndum univérsam carnem.
 Génesis	Gen	1	9	16	Erítque arcus in núbibus, et vidébo illum, et recordábor fœ́deris sempitérni quod pactum est inter Deum et omnem ánimam vivéntem univérsæ carnis quæ est super terram.
 Génesis	Gen	1	9	17	Dixítque Deus ad Noë: Hoc erit signum fœ́deris, quod constítui inter me et omnem carnem super terram.
 Génesis	Gen	1	9	18	Erant ergo fílii Noë, qui egréssi sunt de arca, Sem, Cham et Japheth: porro Cham ipse est pater Chánaan.	b
 Génesis	Gen	1	9	19	Tres isti fílii sunt Noë: et ab his disseminátum est omne genus hóminum super univérsam terram.
 Génesis	Gen	1	9	20	Cœpítque Noë vir agrícola exercére terram, et plantávit víneam.
 Génesis	Gen	1	9	21	Bibénsque vinum inebriátus est, et nudátus in tabernáculo suo.
 Génesis	Gen	1	9	22	Quod cum vidísset Cham, pater Chánaan, verénda scílicet patris sui esse nudáta, nuntiávit duóbus frátribus suis foras.
 Génesis	Gen	1	9	23	At vero Sem et Japheth pállium imposuérunt húmeris suis, et incedéntes retrórsum, operuérunt verénda patris sui: faciésque eórum avérsæ erant, et patris virília non vidérunt.
 Génesis	Gen	1	9	24	Evígilans autem Noë ex vino, cum didicísset quæ fécerat ei fílius suus minor,
 Génesis	Gen	1	9	25	ait: Maledíctus Chánaan, servus servórum erit frátribus suis.
 Génesis	Gen	1	9	26	Dixítque: Benedíctus Dóminus Deus Sem, sit Chánaan servus ejus.
 Génesis	Gen	1	9	27	Dilátet Deus Japheth, et hábitet in tabernáculis Sem, sitque Chánaan servus ejus.
 Génesis	Gen	1	9	28	Vixit autem Noë post dilúvium trecéntis quinquagínta annis.
 Génesis	Gen	1	9	29	Et impléti sunt omnes dies ejus nongentórum quinquagínta annórum: et mórtuus est.
 Génesis	Gen	1	10	1	Hæ sunt generatiónes filiórum Noë, Sem, Cham et Japheth: natíque sunt eis fílii post dilúvium.
 Génesis	Gen	1	10	2	Fílii Japheth: Gomer, et Magog, et Mádai, et Javan, et Thubal, et Mosoch, et Thiras.
 Génesis	Gen	1	10	3	Porro fílii Gomer: Áscenez et Riphath et Thogórma.
 Génesis	Gen	1	10	4	Fílii autem Javan: Elísa et Tharsis, Cetthim et Dódanim.
 Génesis	Gen	1	10	5	Ab his divísæ sunt ínsulæ géntium in regiónibus suis, unusquísque secúndum linguam suam et famílias suas in natiónibus suis.
 Génesis	Gen	1	10	6	Fílii autem Cham: Chus, et Mésraim, et Phuth, et Chánaan.	b
 Génesis	Gen	1	10	7	Fílii Chus: Saba, et Hevíla, et Sábatha, et Regma, et Sabátacha. Fílii Regma: Saba et Dadan.
 Génesis	Gen	1	10	8	Porro Chus génuit Nemrod: ipse cœpit esse potens in terra,
 Génesis	Gen	1	10	9	et erat robústus venátor coram Dómino. Ob hoc exívit provérbium: Quasi Nemrod robústus venátor coram Dómino.
 Génesis	Gen	1	10	10	Fuit autem princípium regni ejus Bábylon, et Arach et Achad, et Chalánne, in terra Sénnaar.
 Génesis	Gen	1	10	11	De terra illa egréssus est Assur, et ædificávit Níniven, et platéas civitátis, et Chale.
 Génesis	Gen	1	10	12	Resen quoque inter Níniven et Chale: hæc est cívitas magna.
 Génesis	Gen	1	10	13	At vero Mésraim génuit Ludim, et Anámim et Láabim, Néphthuim,
 Génesis	Gen	1	10	14	et Phétrusim, et Chásluim: de quibus egréssi sunt Philísthiim et Cáphtorim.
 Génesis	Gen	1	10	15	Chánaan autem génuit Sidónem primogénitum suum. Hethǽum,
 Génesis	Gen	1	10	16	et Jebusǽum, et Amorrhǽum, Gergesǽum,
 Génesis	Gen	1	10	17	Hevǽum, et Aracǽum: Sinǽum,
 Génesis	Gen	1	10	18	et Arádium, Samarǽum, et Amathǽum: et post hæc dissemináti sunt pópuli Chananæórum.
 Génesis	Gen	1	10	19	Factíque sunt términi Chánaan veniéntibus a Sidóne Geráram usque Gazam, donec ingrediáris Sódomam et Gomórrham, et Ádamam, et Séboim usque Lesa.
 Génesis	Gen	1	10	20	Hi sunt fílii Cham in cognatiónibus, et linguis, et generatiónibus, terrísque et géntibus suis.
 Génesis	Gen	1	10	21	De Sem quoque nati sunt, patre ómnium filiórum Heber, fratre Japheth majóre.	b
 Génesis	Gen	1	10	22	Fílii Sem: Ælam, et Assur, et Arpháxad, et Lud, et Aram.
 Génesis	Gen	1	10	23	Fílii Aram: Us, et Hul, et Gether, et Mes.
 Génesis	Gen	1	10	24	At vero Arpháxad génuit Sale, de quo ortus est Heber.
 Génesis	Gen	1	10	25	Natíque sunt Heber fílii duo: nomen uni Phaleg, eo quod in diébus ejus divísa sit terra: et nomen fratris ejus Jectan.
 Génesis	Gen	1	10	26	Qui Jectan génuit Elmódad, et Saleph, et Asármoth, Jare,
 Génesis	Gen	1	10	27	et Adúram, et Uzal, et Decla,
 Génesis	Gen	1	10	28	et Ebal, et Abímaël, Saba,
 Génesis	Gen	1	10	29	et Ophir, et Hevíla, et Jobab: omnes isti, fílii Jectan.
 Génesis	Gen	1	10	30	Et facta est habitátio eórum de Messa pergéntibus usque Sephar montem orientálem.
 Génesis	Gen	1	10	31	Isti fílii Sem secúndum cognatiónes, et linguas, et regiónes in géntibus suis.
 Génesis	Gen	1	10	32	Hæ famíliæ Noë juxta pópulos et natiónes suas. Ab his divísæ sunt gentes in terra post dilúvium.	b
 Génesis	Gen	1	11	1	Erat autem terra lábii uníus, et sermónum eorúmdem.
 Génesis	Gen	1	11	2	Cumque proficisceréntur de oriénte, invenérunt campum in terra Sénnaar, et habitavérunt in eo.
 Génesis	Gen	1	11	3	Dixítque alter ad próximum suum: Veníte, faciámus láteres, et coquámus eos igni. Habuerúntque láteres pro saxis, et bitúmen pro cæménto:
 Génesis	Gen	1	11	4	et dixérunt: Veníte, faciámus nobis civitátem et turrim, cujus culmen pertíngat ad cælum: et celebrémus nomen nostrum ántequam dividámur in univérsas terras.
 Génesis	Gen	1	11	5	Descéndit autem Dóminus ut vidéret civitátem et turrim, quam ædificábant fílii Adam,
 Génesis	Gen	1	11	6	et dixit: Ecce, unus est pópulus, et unum lábium ómnibus: cœperúntque hoc fácere, nec desístent a cogitatiónibus suis, donec eas ópere cómpleant.
 Génesis	Gen	1	11	7	Veníte ígitur, descendámus, et confundámus ibi linguam eórum, ut non áudiat unusquísque vocem próximi sui.
 Génesis	Gen	1	11	8	Atque ita divísit eos Dóminus ex illo loco in univérsas terras, et cessavérunt ædificáre civitátem.
 Génesis	Gen	1	11	9	Et idcírco vocátum est nomen ejus Babel, quia ibi confúsum est lábium univérsæ terræ: et inde dispérsit eos Dóminus super fáciem cunctárum regiónum.
 Génesis	Gen	1	11	10	Hæ sunt generatiónes Sem: Sem erat centum annórum quando génuit Arpháxad, biénnio post dilúvium.	b
 Génesis	Gen	1	11	11	Vixítque Sem, postquam génuit Arpháxad, quingéntis annis: et génuit fílios et fílias.
 Génesis	Gen	1	11	12	Porro Arpháxad vixit trigínta quinque annis, et génuit Sale.
 Génesis	Gen	1	11	13	Vixítque Arpháxad, postquam génuit Sale, trecéntis tribus annis: et génuit fílios et fílias.
 Génesis	Gen	1	11	14	Sale quoque vixit trigínta annis, et génuit Heber.
 Génesis	Gen	1	11	15	Vixítque Sale, postquam génuit Heber, quadringéntis tribus annis: et génuit fílios et fílias.
 Génesis	Gen	1	11	16	Vixit autem Heber trigínta quátuor annis, et génuit Phaleg.
 Génesis	Gen	1	11	17	Et vixit Heber postquam génuit Phaleg, quadringéntis trigínta annis: et génuit fílios et fílias.
 Génesis	Gen	1	11	18	Vixit quoque Phaleg trigínta annis, et génuit Reu.
 Génesis	Gen	1	11	19	Vixítque Phaleg, postquam génuit Reu, ducéntis novem annis: et génuit fílios et fílias.
 Génesis	Gen	1	11	20	Vixit autem Reu trigínta duóbus annis, et génuit Sarug.
 Génesis	Gen	1	11	21	Vixit quoque Reu, postquam génuit Sarug, ducéntis septem annis: et génuit fílios et fílias.
 Génesis	Gen	1	11	22	Vixit vero Sarug trigínta annis, et génuit Nachor.
 Génesis	Gen	1	11	23	Vixítque Sarug, postquam génuit Nachor, ducéntis annis: et génuit fílios et fílias.
 Génesis	Gen	1	11	24	Vixit autem Nachor vigínti novem annis, et génuit Thare.
 Génesis	Gen	1	11	25	Vixítque Nachor, postquam génuit Thare, centum decem et novem annis: et génuit fílios et fílias.
 Génesis	Gen	1	11	26	Vixítque Thare septuagínta annis, et génuit Abram, et Nachor, et Aran.
 Génesis	Gen	1	11	27	Hæ sunt autem generatiónes Thare: Thare génuit Abram, Nachor et Aran. Porro Aran génuit Lot.	b
 Génesis	Gen	1	11	28	Mortuúsque est Aran ante Thare patrem suum, in terra nativitátis suæ, in Ur Chaldæórum.
 Génesis	Gen	1	11	29	Duxérunt autem Abram et Nachor uxóres: nomen uxóris Abram, Sárai: et nomen uxóris Nachor, Melcha fília Aran, patris Melchæ, et patris Jeschæ.
 Génesis	Gen	1	11	30	Erat autem Sárai stérilis, nec habébat líberos.
 Génesis	Gen	1	11	31	Tulit ítaque Thare Abram fílium suum, et Lot fílium Aran, fílium fílii sui, et Sárai nurum suam, uxórem Abram fílii sui, et edúxit eos de Ur Chaldæórum, ut irent in terram Chánaan: venerúntque usque Haran, et habitavérunt ibi.
 Génesis	Gen	1	11	32	Et facti sunt dies Thare ducentórum quinque annórum, et mórtuus est in Haran.
 Génesis	Gen	1	12	1	Dixit autem Dóminus ad Abram: Egrédere de terra tua, et de cognatióne tua, et de domo patris tui, et veni in terram quam monstrábo tibi.
 Génesis	Gen	1	12	2	Faciámque te in gentem magnam, et benedícam tibi, et magnificábo nomen tuum, erísque benedíctus.
 Génesis	Gen	1	12	3	Benedícam benedicéntibus tibi, et maledícam maledicéntibus tibi, atque in te benedicéntur univérsæ cognatiónes terræ.
 Génesis	Gen	1	12	4	Egréssus est ítaque Abram sicut præcéperat ei Dóminus, et ivit cum eo Lot: septuagínta quinque annórum erat Abram cum egrederétur de Haran.
 Génesis	Gen	1	12	5	Tulítque Sárai uxórem suam, et Lot fílium fratris sui, universámque substántiam quam posséderant, et ánimas quas fécerant in Haran: et egréssi sunt ut irent in terram Chánaan. Cumque veníssent in eam,
 Génesis	Gen	1	12	6	pertransívit Abram terram usque ad locum Sichem, usque ad convállem illústrem: Chananǽus autem tunc erat in terra.
 Génesis	Gen	1	12	7	Appáruit autem Dóminus Abram, et dixit ei: Sémini tuo dabo terram hanc. Qui ædificávit ibi altáre Dómino, qui apparúerat ei.
 Génesis	Gen	1	12	8	Et inde transgrédiens ad montem, qui erat contra oriéntem Bethel, teténdit ibi tabernáculum suum, ab occidénte habens Bethel, et ab oriénte Hai: ædificávit quoque ibi altáre Dómino, et invocávit nomen ejus.
 Génesis	Gen	1	12	9	Perrexítque Abram vadens, et ultra progrédiens ad merídiem.	b
 Génesis	Gen	1	12	10	Facta est autem fames in terra: descendítque Abram in Ægýptum, ut peregrinarétur ibi: prævalúerat enim fames in terra.
 Génesis	Gen	1	12	11	Cumque prope esset ut ingrederétur Ægýptum, dixit Sárai uxóri suæ: Novi quod pulchra sis múlier:
 Génesis	Gen	1	12	12	et quod cum víderint te Ægýptii, dictúri sunt: Uxor ipsíus est: et interfícient me, et te reservábunt.
 Génesis	Gen	1	12	13	Dic ergo, óbsecro te, quod soror mea sis: ut bene sit mihi propter te, et vivat ánima mea ob grátiam tui.
 Génesis	Gen	1	12	14	Cum ítaque ingréssus esset Abram Ægýptum, vidérunt Ægýptii mulíerem quod esset pulchra nimis.
 Génesis	Gen	1	12	15	Et nuntiavérunt príncipes Pharaóni, et laudavérunt eam apud illum: et subláta est múlier in domum Pharaónis.
 Génesis	Gen	1	12	16	Abram vero bene usi sunt propter illam: fuerúntque ei oves et boves et ásini, et servi et fámulæ, et ásinæ et caméli.
 Génesis	Gen	1	12	17	Flagellávit autem Dóminus Pharaónem plagis máximis, et domum ejus, propter Sárai uxórem Abram.
 Génesis	Gen	1	12	18	Vocavítque Phárao Abram, et dixit ei: Quidnam est hoc quod fecísti mihi? quare non indicásti quod uxor tua esset?
 Génesis	Gen	1	12	19	quam ob causam dixísti esse sorórem tuam, ut tóllerem eam mihi in uxórem? Nunc ígitur ecce conjux tua, áccipe eam, et vade.
 Génesis	Gen	1	12	20	Præcepítque Phárao super Abram viris: et deduxérunt eum, et uxórem illíus, et ómnia quæ habébat.
 Génesis	Gen	1	13	1	Ascéndit ergo Abram de Ægýpto, ipse et uxor ejus, et ómnia quæ habébat, et Lot cum eo, ad austrálem plagam.
 Génesis	Gen	1	13	2	Erat autem dives valde in possessióne auri et argénti.
 Génesis	Gen	1	13	3	Reversúsque est per iter, quo vénerat, a merídie in Bethel, usque ad locum ubi prius fíxerat tabernáculum inter Bethel et Hai,
 Génesis	Gen	1	13	4	in loco altáris quod fécerat prius: et invocávit ibi nomen Dómini.
 Génesis	Gen	1	13	5	Sed et Lot qui erat cum Abram, fuérunt greges óvium, et arménta, et tabernácula.
 Génesis	Gen	1	13	6	Nec póterat eos cápere terra, ut habitárent simul: erat quippe substántia eórum multa, et nequíbant habitáre commúniter.
 Génesis	Gen	1	13	7	Unde et facta est rixa inter pastóres gregum Abram et Lot. Eo autem témpore Chananǽus et Pherezǽus habitábant in terra illa.
 Génesis	Gen	1	13	8	Dixit ergo Abram ad Lot: Ne quæso sit júrgium inter me et te, et inter pastóres meos et pastóres tuos: fratres enim sumus.
 Génesis	Gen	1	13	9	Ecce univérsa terra coram te est: recéde a me, óbsecro: si ad sinístram íeris, ego déxteram tenébo: si tu déxteram elégeris, ego ad sinístram pergam.
 Génesis	Gen	1	13	10	Elevátis ítaque Lot óculis, vidit omnem circa regiónem Jordánis, quæ univérsa irrigabátur ántequam subvérteret Dóminus Sódomam et Gomórrham, sicut paradísus Dómini, et sicut Ægýptus veniéntibus in Segor.
 Génesis	Gen	1	13	11	Elegítque sibi Lot regiónem circa Jordánem, et recéssit ab oriénte: divisíque sunt altérutrum a fratre suo.
 Génesis	Gen	1	13	12	Abram habitávit in terra Chánaan; Lot vero morátus est in óppidis, quæ erant circa Jordánem, et habitávit in Sódomis.
 Génesis	Gen	1	13	13	Hómines autem Sodomítæ péssimi erant, et peccatóres coram Dómino nimis.
 Génesis	Gen	1	13	14	Dixítque Dóminus ad Abram, postquam divísus est ab eo Lot: Leva óculos tuos et vide a loco, in quo nunc es, ad aquilónem et merídiem, ad oriéntem et occidéntem.	b
 Génesis	Gen	1	13	15	Omnem terram, quam cónspicis, tibi dabo, et sémini tuo usque in sempitérnum.
 Génesis	Gen	1	13	16	Faciámque semen tuum sicut púlverem terræ: si quis potest hóminum numeráre púlverem terræ, semen quoque tuum numeráre póterit.
 Génesis	Gen	1	13	17	Surge, et perámbula terram in longitúdine et in latitúdine sua: quia tibi datúrus sum eam.
 Génesis	Gen	1	13	18	Movens ígitur tabernáculum suum Abram, venit, et habitávit juxta convállem Mambre, quæ est in Hebron: ædificavítque ibi altáre Dómino.
 Génesis	Gen	1	14	1	Factum est autem in illo témpore, ut Ámraphel rex Sénnaar, et Árioch rex Ponti, et Chodorláhomor rex Elamitárum, et Thadal rex géntium
 Génesis	Gen	1	14	2	inírent bellum contra Bara regem Sodomórum, et contra Bersa regem Gomórrhæ, et contra Sénnaab regem Ádamæ, et contra Sémeber regem Séboim, contráque regem Balæ, ipsa est Segor.
 Génesis	Gen	1	14	3	Omnes hi convenérunt in vallem Silvéstrem, quæ nunc est mare salis.
 Génesis	Gen	1	14	4	Duódecim enim annis serviérunt Chodorláhomor, et tertiodécimo anno recessérunt ab eo.
 Génesis	Gen	1	14	5	Ígitur quartodécimo anno venit Chodorláhomor, et reges qui erant cum eo: percusserúntque Ráphaim in Astarothcárnaim, et Zuzim cum eis, et Emim in Save Cariáthaim,
 Génesis	Gen	1	14	6	et Chorrǽos in móntibus Seir, usque ad Campéstria Pharan, quæ est in solitúdine.
 Génesis	Gen	1	14	7	Reversíque sunt, et venérunt ad fontem Misphat, ipsa est Cades: et percussérunt omnem regiónem Amalecitárum, et Amorrhǽum, qui habitábat in Asasónthamar.
 Génesis	Gen	1	14	8	Et egréssi sunt rex Sodomórum, et rex Gomórrhæ, rexque Ádamæ, et rex Séboim, necnon et rex Balæ, quæ est Segor: et direxérunt áciem contra eos in valle Silvéstri:
 Génesis	Gen	1	14	9	scílicet advérsus Chodorláhomor regem Elamitárum, et Thadal regem Géntium, et Ámraphel regem Sénnaar, et Árioch regem Ponti: quátuor reges advérsus quinque.
 Génesis	Gen	1	14	10	Vallis autem Silvéstris habébat púteos multos bitúminis. Ítaque rex Sodomórum, et Gomórrhæ, terga vertérunt, ceciderúntque ibi: et qui remánserant, fugérunt ad montem.
 Génesis	Gen	1	14	11	Tulérunt autem omnem substántiam Sodomórum et Gomórrhæ, et univérsa quæ ad cibum pértinent, et abiérunt:
 Génesis	Gen	1	14	12	necnon et Lot, et substántiam ejus, fílium fratris Abram, qui habitábat in Sódomis.
 Génesis	Gen	1	14	13	Et ecce unus, qui eváserat, nuntiávit Abram Hebrǽo, qui habitábat in conválle Mambre Amorrhǽi, fratris Escol, et fratris Aner: hi enim pepígerant fœdus cum Abram.	b
 Génesis	Gen	1	14	14	Quod cum audísset Abram, captum vidélicet Lot fratrem suum, numerávit expedítos vernáculos suos trecéntos decem et octo: et persecútus est usque Dan.
 Génesis	Gen	1	14	15	Et divísis sóciis, írruit super eos nocte: percussítque eos, et persecútus est eos usque Hoba, quæ est ad lævam Damásci.
 Génesis	Gen	1	14	16	Reduxítque omnem substántiam, et Lot fratrem suum cum substántia illíus, mulíeres quoque et pópulum.
 Génesis	Gen	1	14	17	Egréssus est autem rex Sodomórum in occúrsum ejus postquam revérsus est a cæde Chodorláhomor, et regum qui cum eo erant in valle Save, quæ est vallis regis.	b
 Génesis	Gen	1	14	18	At vero Melchísedech rex Salem, próferens panem et vinum, erat enim sacérdos Dei altíssimi,
 Génesis	Gen	1	14	19	benedíxit ei, et ait: Benedíctus Abram Deo excélso, qui creávit cælum et terram:
 Génesis	Gen	1	14	20	et benedíctus Deus excélsus, quo protegénte, hostes in mánibus tuis sunt. Et dedit ei décimas ex ómnibus.
 Génesis	Gen	1	14	21	Dixit autem rex Sodomórum ad Abram: Da mihi ánimas, cétera tolle tibi.
 Génesis	Gen	1	14	22	Qui respóndit ei: Levo manum meam ad Dóminum Deum excélsum possessórem cæli et terræ,
 Génesis	Gen	1	14	23	quod a filo subtégminis usque ad corrígiam cáligæ, non accípiam ex ómnibus quæ tua sunt, ne dicas: Ego ditávi Abram:
 Génesis	Gen	1	14	24	excéptis his, quæ comedérunt júvenes, et pártibus virórum, qui venérunt mecum, Aner, Escol et Mambre: isti accípient partes suas.
 Génesis	Gen	1	15	1	His ítaque transáctis, factus est sermo Dómini ad Abram per visiónem dicens: Noli timére, Abram: ego protéctor tuus sum, et merces tua magna nimis.
 Génesis	Gen	1	15	2	Dixítque Abram: Dómine Deus, quid dabis mihi? ego vadam absque líberis, et fílius procuratóris domus meæ iste Damáscus Eliézer.
 Génesis	Gen	1	15	3	Addidítque Abram: Mihi autem non dedísti semen, et ecce vernáculus meus, hæres meus erit.
 Génesis	Gen	1	15	4	Statímque sermo Dómini factus est ad eum, dicens: Non erit hic hæres tuus, sed qui egrediétur de útero tuo, ipsum habébis hærédem.
 Génesis	Gen	1	15	5	Eduxítque eum foras, et ait illi: Súspice cælum, et númera stellas, si potes. Et dixit ei: Sic erit semen tuum.
 Génesis	Gen	1	15	6	Crédidit Abram Deo, et reputátum est illi ad justítiam.
 Génesis	Gen	1	15	7	Dixítque ad eum: Ego Dóminus qui edúxi te de Ur Chaldæórum ut darem tibi terram istam, et possidéres eam.	b
 Génesis	Gen	1	15	8	At ille ait: Dómine Deus, unde scire possum quod possessúrus sim eam?
 Génesis	Gen	1	15	9	Et respóndens Dóminus: Sume, inquit, mihi vaccam triénnem, et capram trimam, et aríetem annórum trium, túrturem quoque et colúmbam.
 Génesis	Gen	1	15	10	Qui tollens univérsa hæc, divísit ea per médium, et utrásque partes contra se altrínsecus pósuit; aves autem non divísit.
 Génesis	Gen	1	15	11	Descenderúntque vólucres super cadávera, et abigébat eas Abram.
 Génesis	Gen	1	15	12	Cumque sol occúmberet, sopor írruit super Abram, et horror magnus et tenebrósus invásit eum.
 Génesis	Gen	1	15	13	Dictúmque est ad eum: Scito prænóscens quod peregrínum futúrum sit semen tuum in terra non sua, et subjícient eos servitúti, et afflígent quadringéntis annis.
 Génesis	Gen	1	15	14	Verúmtamen gentem, cui servitúri sunt, ego judicábo: et post hæc egrediéntur cum magna substántia.
 Génesis	Gen	1	15	15	Tu autem ibis ad patres tuos in pace, sepúltus in senectúte bona.
 Génesis	Gen	1	15	16	Generatióne autem quarta reverténtur huc: necdum enim complétæ sunt iniquitátes Amorrhæórum usque ad præsens tempus.
 Génesis	Gen	1	15	17	Cum ergo occubuísset sol, facta est calígo tenebrósa, et appáruit clíbanus fumans, et lampas ignis tránsiens inter divisiónes illas.	b
 Génesis	Gen	1	15	18	In illo die pépigit Dóminus fœdus cum Abram, dicens: Sémini tuo dabo terram hanc a flúvio Ægýpti usque ad flúvium magnum Euphráten,
 Génesis	Gen	1	15	19	Cinǽos, et Cenezǽos, Cedmonǽos,
 Génesis	Gen	1	15	20	et Hethǽos, et Pherezǽos, Ráphaim quoque,
 Génesis	Gen	1	15	21	et Amorrhǽos, et Chananǽos, et Gergesǽos, et Jebusǽos.
 Génesis	Gen	1	16	1	Ígitur Sárai, uxor Abram, non genúerat líberos: sed habens ancíllam ægýptiam nómine Agar,
 Génesis	Gen	1	16	2	dixit maríto suo: Ecce, conclúsit me Dóminus, ne párerem. Ingrédere ad ancíllam meam, si forte saltem ex illa suscípiam fílios. Cumque ille acquiésceret deprecánti,
 Génesis	Gen	1	16	3	tulit Agar ægýptiam ancíllam suam post annos decem quam habitáre cœ́perant in terra Chánaan: et dedit eam viro suo uxórem.
 Génesis	Gen	1	16	4	Qui ingréssus est ad eam. At illa concepísse se videns, despéxit dóminam suam.
 Génesis	Gen	1	16	5	Dixítque Sárai ad Abram: Iníque agis contra me: ego dedi ancíllam meam in sinum tuum, quæ videns quod concéperit, despéctui me habet: júdicet Dóminus inter me et te.
 Génesis	Gen	1	16	6	Cui respóndens Abram: Ecce, ait, ancílla tua in manu tua est, útere ea ut libet. Affligénte ígitur eam Sárai, fugam íniit.
 Génesis	Gen	1	16	7	Cumque invenísset eam ángelus Dómini juxta fontem aquæ in solitúdine, qui est in via Sur in desérto,	b
 Génesis	Gen	1	16	8	dixit ad illam: Agar ancílla Sárai, unde venis? et quo vadis? Quæ respóndit: A fácie Sárai dóminæ meæ ego fúgio.
 Génesis	Gen	1	16	9	Dixítque ei ángelus Dómini: Revértere ad dóminam tuam, et humiliáre sub manu illíus.
 Génesis	Gen	1	16	10	Et rursum: Multíplicans, inquit, multiplicábo semen tuum, et non numerábitur præ multitúdine.
 Génesis	Gen	1	16	11	Ac deínceps: Ecce, ait, concepísti, et páries fílium: vocabísque nomen ejus Ísmaël, eo quod audíerit Dóminus afflictiónem tuam.
 Génesis	Gen	1	16	12	Hic erit ferus homo: manus ejus contra omnes, et manus ómnium contra eum: et e regióne universórum fratrum suórum figet tabernácula.
 Génesis	Gen	1	16	13	Vocávit autem nomen Dómini qui loquebátur ad eam: Tu Deus qui vidísti me. Dixit enim: Profécto hic vidi posterióra vidéntis me.
 Génesis	Gen	1	16	14	Proptérea appellávit púteum illum Púteum vivéntis et vidéntis me. Ipse est inter Cades et Barad.
 Génesis	Gen	1	16	15	Peperítque Agar Abræ fílium: qui vocávit nomen ejus Ísmaël.
 Génesis	Gen	1	16	16	Octogínta et sex annórum erat Abram quando péperit ei Agar Ismaélem.
 Génesis	Gen	1	17	1	Postquam vero nonagínta et novem annórum esse cœ́perat, appáruit ei Dóminus, dixítque ad eum: Ego Deus omnípotens: ámbula coram me, et esto perféctus.
 Génesis	Gen	1	17	2	Ponámque fœdus meum inter me et te, et multiplicábo te veheménter nimis.
 Génesis	Gen	1	17	3	Cécidit Abram pronus in fáciem.
 Génesis	Gen	1	17	4	Dixítque ei Deus: Ego sum, et pactum meum tecum, erísque pater multárum géntium.
 Génesis	Gen	1	17	5	Nec ultra vocábitur nomen tuum Abram, sed appelláberis Ábraham: quia patrem multárum géntium constítui te.
 Génesis	Gen	1	17	6	Faciámque te créscere vehementíssime, et ponam te in géntibus, regésque ex te egrediéntur.
 Génesis	Gen	1	17	7	Et státuam pactum meum inter me et te, et inter semen tuum post te in generatiónibus suis, fœ́dere sempitérno: ut sim Deus tuus, et séminis tui post te.
 Génesis	Gen	1	17	8	Dabóque tibi et sémini tuo terram peregrinatiónis tuæ, omnem terram Chánaan in possessiónem ætérnam, eróque Deus eórum.
 Génesis	Gen	1	17	9	Dixit íterum Deus ad Ábraham: Et tu ergo custódies pactum meum, et semen tuum post te in generatiónibus suis.	b
 Génesis	Gen	1	17	10	Hoc est pactum meum quod observábitis inter me et vos, et semen tuum post te: circumcidétur ex vobis omne masculínum:
 Génesis	Gen	1	17	11	et circumcidétis carnem præpútii vestri, ut sit in signum fœ́deris inter me et vos.
 Génesis	Gen	1	17	12	Infans octo diérum circumcidétur in vobis, omne masculínum in generatiónibus vestris: tam vernáculus, quam emptítius circumcidétur, et quicúmque non fúerit de stirpe vestra:
 Génesis	Gen	1	17	13	erítque pactum meum in carne vestra in fœdus ætérnum.
 Génesis	Gen	1	17	14	Másculus, cujus præpútii caro circumcísa non fúerit, delébitur ánima illa de pópulo suo: quia pactum meum írritum fecit.
 Génesis	Gen	1	17	15	Dixit quoque Deus ad Ábraham: Sárai uxórem tuam non vocábis Sárai, sed Saram.	b
 Génesis	Gen	1	17	16	Et benedícam ei, et ex illa dabo tibi fílium cui benedictúrus sum: erítque in natiónes, et reges populórum oriéntur ex eo.
 Génesis	Gen	1	17	17	Cécidit Ábraham in fáciem suam, et risit, dicens in corde suo: Putásne centenário nascétur fílius? et Sara nonagenária páriet?	b
 Génesis	Gen	1	17	18	Dixítque ad Deum: Útinam Ísmaël vivat coram te.
 Génesis	Gen	1	17	19	Et ait Deus ad Ábraham: Sara uxor tua páriet tibi fílium, vocabísque nomen ejus Ísaac, et constítuam pactum meum illi in fœdus sempitérnum, et sémini ejus post eum.
 Génesis	Gen	1	17	20	Super Ísmaël quoque exaudívi te: ecce, benedícam ei, et augébo, et multiplicábo eum valde: duódecim duces generábit, et fáciam illum in gentem magnam.
 Génesis	Gen	1	17	21	Pactum vero meum státuam ad Ísaac, quem páriet tibi Sara témpore isto in anno áltero.
 Génesis	Gen	1	17	22	Cumque finítus esset sermo loquéntis cum eo, ascéndit Deus ab Ábraham.	b
 Génesis	Gen	1	17	23	Tulit autem Ábraham Ísmaël fílium suum, et omnes vernáculos domus suæ, universósque quos émerat, cunctos mares ex ómnibus viris domus suæ: et circumcídit carnem præpútii eórum statim in ipsa die, sicut præcéperat ei Deus.
 Génesis	Gen	1	17	24	Ábraham nonagínta et novem erat annórum quando circumcídit carnem præpútii sui.
 Génesis	Gen	1	17	25	Et Ísmaël fílius trédecim annos impléverat témpore circumcisiónis suæ.
 Génesis	Gen	1	17	26	Eádem die circumcísus est Ábraham et Ísmaël fílius ejus:
 Génesis	Gen	1	17	27	et omnes viri domus illíus, tam vernáculi, quam emptítii et alienígenæ páriter circumcísi sunt.
 Génesis	Gen	1	18	1	Appáruit autem ei Dóminus in conválle Mambre sedénti in óstio tabernáculi sui in ipso fervóre diéi.
 Génesis	Gen	1	18	2	Cumque elevásset óculos, apparuérunt ei tres viri stantes prope eum: quos cum vidísset, cucúrrit in occúrsum eórum de óstio tabernáculi, et adorávit in terram.
 Génesis	Gen	1	18	3	Et dixit: Dómine, si invéni grátiam in óculis tuis, ne tránseas servum tuum:
 Génesis	Gen	1	18	4	sed áfferam pauxíllum aquæ, et laváte pedes vestros, et requiéscite sub árbore.
 Génesis	Gen	1	18	5	Ponámque buccéllam panis, et confortáte cor vestrum: póstea transíbitis: idcírco enim declinástis ad servum vestrum. Qui dixérunt: Fac ut locútus es.
 Génesis	Gen	1	18	6	Festinávit Ábraham in tabernáculum ad Saram, dixítque ei: Accélera, tria sata símilæ commísce, et fac subcinerícios panes.
 Génesis	Gen	1	18	7	Ipse vero ad arméntum cucúrrit, et tulit inde vítulum tenérrimum et óptimum, dedítque púero: qui festinávit et coxit illum.
 Génesis	Gen	1	18	8	Tulit quoque butýrum et lac, et vítulum quem cóxerat, et pósuit coram eis: ipse vero stabat juxta eos sub árbore.
 Génesis	Gen	1	18	9	Cumque comedíssent, dixérunt ad eum: Ubi est Sara uxor tua? Ille respóndit: Ecce in tabernáculo est.	b
 Génesis	Gen	1	18	10	Cui dixit: Revértens véniam ad te témpore isto, vita cómite, et habébit fílium Sara uxor tua. Quo audíto, Sara risit post óstium tabernáculi.
 Génesis	Gen	1	18	11	Erant autem ambo senes, provectǽque ætátis, et desíerant Saræ fíeri muliébria.
 Génesis	Gen	1	18	12	Quæ risit occúlte dicens: Postquam consénui, et dóminus meus vétulus est, voluptáti óperam dabo?
 Génesis	Gen	1	18	13	Dixit autem Dóminus ad Ábraham: Quare risit Sara, dicens: Num vere paritúra sum anus?
 Génesis	Gen	1	18	14	Numquid Deo quidquam est diffícile? juxta condíctum revértar ad te hoc eódem témpore, vita cómite, et habébit Sara fílium.
 Génesis	Gen	1	18	15	Negávit Sara, dicens: Non risi, timóre pertérrita. Dóminus autem: Non est, inquit, ita: sed risísti.
 Génesis	Gen	1	18	16	Cum ergo surrexíssent inde viri, direxérunt óculos contra Sódomam: et Ábraham simul gradiebátur, dedúcens eos.	b
 Génesis	Gen	1	18	17	Dixítque Dóminus: Num celáre pótero Ábraham quæ gestúrus sum:
 Génesis	Gen	1	18	18	cum futúrus sit in gentem magnam, ac robustíssimam, et benedicéndæ sint in illo omnes natiónes terræ?
 Génesis	Gen	1	18	19	Scio enim quod præceptúrus sit fíliis suis, et dómui suæ post se ut custódiant viam Dómini, et fáciant judícium et justítiam: ut addúcat Dóminus propter Ábraham ómnia quæ locútus est ad eum.
 Génesis	Gen	1	18	20	Dixit ítaque Dóminus: Clamor Sodomórum et Gomórrhæ multiplicátus est, et peccátum eórum aggravátum est nimis.
 Génesis	Gen	1	18	21	Descéndam, et vidébo utrum clamórem qui venit ad me, ópere compléverint; an non est ita, ut sciam.
 Génesis	Gen	1	18	22	Converterúntque se inde, et abiérunt Sódomam: Ábraham vero adhuc stabat coram Dómino.
 Génesis	Gen	1	18	23	Et appropínquans ait: Numquid perdes justum cum ímpio?	b
 Génesis	Gen	1	18	24	si fúerint quinquagínta justi in civitáte, períbunt simul? et non parces loco illi propter quinquagínta justos, si fúerint in eo?
 Génesis	Gen	1	18	25	Absit a te ut rem hanc fácias, et occídas justum cum ímpio, fiátque justus sicut ímpius, non est hoc tuum: qui júdicas omnem terram, nequáquam fácies judícium hoc.
 Génesis	Gen	1	18	26	Dixítque Dóminus ad eum: Si invénero Sódomis quinquagínta justos in médio civitátis, dimíttam omni loco propter eos.
 Génesis	Gen	1	18	27	Respondénsque Ábraham, ait: Quia semel cœpi, loquar ad Dóminum meum, cum sim pulvis et cinis.
 Génesis	Gen	1	18	28	Quid si minus quinquagínta justis quinque fúerint? delébis, propter quadragínta quinque, univérsam urbem? Et ait: Non delébo, si invénero ibi quadragínta quinque.
 Génesis	Gen	1	18	29	Rursúmque locútus est ad eum: Sin autem quadragínta ibi invénti fúerint, quid fácies? Ait: Non percútiam propter quadragínta.
 Génesis	Gen	1	18	30	Ne quæso, inquit, indignéris, Dómine, si loquar: quid si ibi invénti fúerint trigínta? Respóndit: Non fáciam, si invénero ibi trigínta.
 Génesis	Gen	1	18	31	Quia semel, ait, cœpi loquar ad Dóminum meum: quid si ibi invénti fúerint vigínti? Ait: Non interfíciam propter vigínti.
 Génesis	Gen	1	18	32	Óbsecro, inquit, ne irascáris, Dómine, si loquar adhuc semel: quid si invénti fúerint ibi decem? Et dixit: Non delébo propter decem.
 Génesis	Gen	1	18	33	Abiítque Dóminus, postquam cessávit loqui ad Ábraham: et ille revérsus est in locum suum.
 Génesis	Gen	1	19	1	Venerúntque duo ángeli Sódomam véspere, et sedénte Lot in fóribus civitátis. Qui cum vidísset eos, surréxit, et ivit óbviam eis: adoravítque pronus in terram,
 Génesis	Gen	1	19	2	et dixit: Óbsecro, dómini, declináte in domum púeri vestri, et manéte ibi: laváte pedes vestros, et mane proficiscémini in viam vestram. Qui dixérunt: Mínime, sed in platéa manébimus.
 Génesis	Gen	1	19	3	Cómpulit illos óppido ut divérterent ad eum: ingressísque domum illíus fecit convívium, et coxit ázyma, et comedérunt.
 Génesis	Gen	1	19	4	Prius autem quam irent cúbitum, viri civitátis vallavérunt domum a púero usque ad senem, omnis pópulus simul.
 Génesis	Gen	1	19	5	Vocaverúntque Lot, et dixérunt ei: Ubi sunt viri qui introiérunt ad te nocte? educ illos huc, ut cognoscámus eos.
 Génesis	Gen	1	19	6	Egréssus ad eos Lot, post tergum occlúdens óstium, ait:
 Génesis	Gen	1	19	7	Nolíte, quæso, fratres mei, nolíte malum hoc fácere.
 Génesis	Gen	1	19	8	Hábeo duas fílias, quæ necdum cognovérunt virum: edúcam eas ad vos, et abutímini eis sicut vobis placúerit, dúmmodo viris istis nihil mali faciátis, quia ingréssi sunt sub umbra cúlminis mei.
 Génesis	Gen	1	19	9	At illi dixérunt: Recéde illuc. Et rursus: Ingréssus es, ínquiunt, ut ádvena; numquid ut júdices? te ergo ipsum magis quam hos affligémus. Vimque faciébant Lot vehementíssime: jamque prope erat ut effríngerent fores.
 Génesis	Gen	1	19	10	Et ecce misérunt manum viri, et introduxérunt ad se Lot, clauserúntque óstium:
 Génesis	Gen	1	19	11	et eos, qui foris erant, percussérunt cæcitáte a mínimo usque ad máximum, ita ut óstium inveníre non possent.
 Génesis	Gen	1	19	12	Dixérunt autem ad Lot: Habes hic quémpiam tuórum? génerum, aut fílios, aut fílias, omnes, qui tui sunt, educ de urbe hac:	b
 Génesis	Gen	1	19	13	delébimus enim locum istum, eo quod incréverit clamor eórum coram Dómino, qui misit nos ut perdámus illos.
 Génesis	Gen	1	19	14	Egréssus ítaque Lot, locútus est ad géneros suos qui acceptúri erant fílias ejus, et dixit: Súrgite, egredímini de loco isto: quia delébit Dóminus civitátem hanc. Et visus est eis quasi ludens loqui.
 Génesis	Gen	1	19	15	Cumque esset mane, cogébant eum ángeli, dicéntes: Surge, tolle uxórem tuam, et duas fílias quas habes: ne et tu páriter péreas in scélere civitátis.
 Génesis	Gen	1	19	16	Dissimulánte illo, apprehendérunt manum ejus, et manum uxóris, ac duárum filiárum ejus, eo quod párceret Dóminus illi.
 Génesis	Gen	1	19	17	Eduxerúntque eum, et posuérunt extra civitátem: ibíque locúti sunt ad eum, dicéntes: Salva ánimam tuam: noli respícere post tergum, nec stes in omni circa regióne: sed in monte salvum te fac, ne et tu simul péreas.
 Génesis	Gen	1	19	18	Dixítque Lot ad eos: Quæso, dómine mi,	b
 Génesis	Gen	1	19	19	quia invénit servus tuus grátiam coram te, et magnificásti misericórdiam tuam quam fecísti mecum, ut salváres ánimam meam, nec possum in monte salvári, ne forte apprehéndat me malum, et móriar:
 Génesis	Gen	1	19	20	est cívitas hæc juxta, ad quam possum fúgere, parva, et salvábor in ea: numquid non módica est, et vivet ánima mea?
 Génesis	Gen	1	19	21	Dixítque ad eum: Ecce étiam in hoc suscépi preces tuas, ut non subvértam urbem pro qua locútus es.
 Génesis	Gen	1	19	22	Festína, et salváre ibi: quia non pótero fácere quidquam donec ingrediáris illuc. Idcírco vocátum est nomen urbis illíus Segor.
 Génesis	Gen	1	19	23	Sol egréssus est super terram, et Lot ingréssus est Segor.
 Génesis	Gen	1	19	24	Ígitur Dóminus pluit super Sódomam et Gomórrham sulphur et ignem a Dómino de cælo:
 Génesis	Gen	1	19	25	et subvértit civitátes has, et omnem circa regiónem, univérsos habitatóres úrbium, et cuncta terræ viréntia.
 Génesis	Gen	1	19	26	Respiciénsque uxor ejus post se, versa est in státuam salis.
 Génesis	Gen	1	19	27	Ábraham autem consúrgens mane, ubi stéterat prius cum Dómino,
 Génesis	Gen	1	19	28	intúitus est Sódomam et Gomórrham, et univérsam terram regiónis illíus: vidítque ascendéntem favíllam de terra quasi fornácis fumum.
 Génesis	Gen	1	19	29	Cum enim subvérteret Deus civitátes regiónis illíus, recordátus Ábrahæ, liberávit Lot de subversióne úrbium in quibus habitáverat.
 Génesis	Gen	1	19	30	Ascendítque Lot de Segor, et mansit in monte, duæ quoque fíliæ ejus cum eo (timúerat enim manére in Segor) et mansit in spelúnca ipse, et duæ fíliæ ejus cum eo.	b
 Génesis	Gen	1	19	31	Dixítque major ad minórem: Pater noster senex est, et nullus virórum remánsit in terra, qui possit íngredi ad nos juxta morem univérsæ terræ.
 Génesis	Gen	1	19	32	Veni, inebriémus eum vino, dormiamúsque cum eo, ut serváre possímus ex patre nostro semen.
 Génesis	Gen	1	19	33	Dedérunt ítaque patri suo bíbere vinum nocte illa. Et ingréssa est major, dormivítque cum patre; at ille non sensit, nec quando accúbuit fília, nec quando surréxit.
 Génesis	Gen	1	19	34	Áltera quoque die dixit major ad minórem: Ecce dormívi heri cum patre meo, demus ei bíbere vinum étiam hac nocte, et dórmies cum eo, ut salvémus semen de patre nostro.
 Génesis	Gen	1	19	35	Dedérunt étiam et illa nocte patri suo bíbere vinum, ingressáque minor fília, dormívit cum eo: et ne tunc quidem sensit quando concubúerit, vel quando illa surréxerit.
 Génesis	Gen	1	19	36	Concepérunt ergo duæ fíliæ Lot de patre suo.
 Génesis	Gen	1	19	37	Peperítque major fílium, et vocávit nomen ejus Moab: ipse est pater Moabitárum usque in præséntem diem.
 Génesis	Gen	1	19	38	Minor quoque péperit fílium, et vocávit nomen ejus Ammon, id est, Fílius pópuli mei: ipse est pater Ammonitárum usque hódie.
 Génesis	Gen	1	20	1	Proféctus inde Ábraham in terram austrálem, habitávit inter Cades et Sur: et peregrinátus est in Geráris.
 Génesis	Gen	1	20	2	Dixítque de Sara uxóre suo: Soror mea est. Misit ergo Abímelech rex Geráræ, et tulit eam.
 Génesis	Gen	1	20	3	Venit autem Deus ad Abímelech per sómnium nocte, et ait illi: En moriéris propter mulíerem quam tulísti: habet enim virum.
 Génesis	Gen	1	20	4	Abímelech vero non tetígerat eam, et ait: Dómine, num gentem ignorántem et justam interfícies?
 Génesis	Gen	1	20	5	nonne ipse dixit mihi: Soror mea est: et ipsa ait: Frater meus est? In simplicitáte cordis mei, et mundítia mánuum meárum feci hoc.
 Génesis	Gen	1	20	6	Dixítque ad eum Deus: Et ego scio quod símplici corde féceris: et ídeo custodívi te ne peccáres in me, et non dimísi ut tángeres eam.
 Génesis	Gen	1	20	7	Nunc ergo redde viro suo uxórem, quia prophéta est: et orábit pro te, et vives: si autem nolúeris réddere, scito quod morte moriéris tu, et ómnia quæ tua sunt.
 Génesis	Gen	1	20	8	Statímque de nocte consúrgens Abímelech, vocávit omnes servos suos: et locútus est univérsa verba hæc in áuribus eórum, timuerúntque omnes viri valde.
 Génesis	Gen	1	20	9	Vocávit autem Abímelech étiam Ábraham, et dixit ei: Quid fecísti nobis? quid peccávimus in te, quia induxísti super me et super regnum meum peccátum grande? quæ non debuísti fácere, fecísti nobis.
 Génesis	Gen	1	20	10	Rursúmque expóstulans, ait: Quid vidísti, ut hoc fáceres?
 Génesis	Gen	1	20	11	Respóndit Ábraham: Cogitávi mecum, dicens: Fórsitan non est timor Dei in loco isto: et interfícient me propter uxórem meam:
 Génesis	Gen	1	20	12	álias autem et vere soror mea est, fília patris mei, et non fília matris meæ, et duxi eam in uxórem.
 Génesis	Gen	1	20	13	Postquam autem edúxit me Deus de domo patris mei, dixi ad eam: Hanc misericórdiam fácies mecum: in omni loco, ad quem ingrediémur, dices quod frater tuus sim.
 Génesis	Gen	1	20	14	Tulit ígitur Abímelech oves et boves, et servos et ancíllas, et dedit Ábraham: reddidítque illi Saram uxórem suam,	b
 Génesis	Gen	1	20	15	et ait: Terra coram vobis est, ubicúmque tibi placúerit hábita.
 Génesis	Gen	1	20	16	Saræ autem dixit: Ecce mille argénteos dedi fratri tuo, hoc erit tibi in velámen oculórum ad omnes qui tecum sunt, et quocúmque perréxeris: mementóque te deprehénsam.
 Génesis	Gen	1	20	17	Oránte autem Ábraham, sanávit Deus Abímelech et uxórem, ancillásque ejus, et peperérunt:
 Génesis	Gen	1	20	18	conclúserat enim Dóminus omnem vulvam domus Abímelech propter Saram uxórem Ábrahæ.
 Génesis	Gen	1	21	1	Visitávit autem Dóminus Saram, sicut promíserat: et implévit quæ locútus est.
 Génesis	Gen	1	21	2	Concepítque et péperit fílium in senectúte sua, témpore quo prædíxerat ei Deus.
 Génesis	Gen	1	21	3	Vocavítque Ábraham nomen fílii sui, quem génuit ei Sara, Ísaac:
 Génesis	Gen	1	21	4	et circumcídit eum octávo die, sicut præcéperat ei Deus,
 Génesis	Gen	1	21	5	cum centum esset annórum: hac quippe ætáte patris, natus est Ísaac.
 Génesis	Gen	1	21	6	Dixítque Sara: Risum fecit mihi Deus: quicúmque audíerit, corridébit mihi.
 Génesis	Gen	1	21	7	Rursúmque ait: Quis auditúrus créderet Ábraham quod Sara lactáret fílium, quem péperit ei jam seni?
 Génesis	Gen	1	21	8	Crevit ígitur puer, et ablactátus est: fecítque Ábraham grande convívium in die ablactatiónis ejus.	b
 Génesis	Gen	1	21	9	Cumque vidísset Sara fílium Agar Ægýptiæ ludéntem cum Ísaac fílio suo, dixit ad Ábraham:
 Génesis	Gen	1	21	10	Éjice ancíllam hanc, et fílium ejus: non enim erit hæres fílius ancíllæ cum fílio meo Ísaac.
 Génesis	Gen	1	21	11	Dure accépit hoc Ábraham pro fílio suo.
 Génesis	Gen	1	21	12	Cui dixit Deus: Non tibi videátur ásperum super púero, et super ancílla tua: ómnia quæ díxerit tibi Sara, audi vocem ejus: quia in Ísaac vocábitur tibi semen.
 Génesis	Gen	1	21	13	Sed et fílium ancíllæ fáciam in gentem magnam, quia semen tuum est.
 Génesis	Gen	1	21	14	Surréxit ítaque Ábraham mane, et tollens panem et utrem aquæ, impósuit scápulæ ejus, tradidítque púerum, et dimísit eam. Quæ cum abiísset, errábat in solitúdine Bersabée.
 Génesis	Gen	1	21	15	Cumque consúmpta esset aqua in utre, abjécit púerum subter unam árborum, quæ ibi erant.
 Génesis	Gen	1	21	16	Et ábiit, sedítque e regióne procul quantum potest arcus jacére: dixit enim: Non vidébo moriéntem púerum: et sedens contra, levávit vocem suam et flevit.
 Génesis	Gen	1	21	17	Exaudívit autem Deus vocem púeri: vocavítque ángelus Dei Agar de cælo, dicens: Quid agis Agar? noli timére: exaudívit enim Deus vocem púeri de loco in quo est.
 Génesis	Gen	1	21	18	Surge, tolle púerum, et tene manum illíus: quia in gentem magnam fáciam eum.
 Génesis	Gen	1	21	19	Aperuítque óculos ejus Deus: quæ videns púteum aquæ, ábiit, et implévit utrem, dedítque púero bíbere.
 Génesis	Gen	1	21	20	Et fuit cum eo: qui crevit, et morátus est in solitúdine, factúsque est júvenis sagittárius.
 Génesis	Gen	1	21	21	Habitavítque in desérto Pharan, et accépit illi mater sua uxórem de terra Ægýpti.
 Génesis	Gen	1	21	22	Eódem témpore dixit Abímelech, et Phicol princeps exércitus ejus, ad Ábraham: Deus tecum est in univérsis quæ agis.	b
 Génesis	Gen	1	21	23	Jura ergo per Deum, ne nóceas mihi, et pósteris meis, stirpíque meæ: sed juxta misericórdiam, quam feci tibi, fácies mihi, et terræ in qua versátus es ádvena.
 Génesis	Gen	1	21	24	Dixítque Ábraham: Ego jurábo.
 Génesis	Gen	1	21	25	Et increpávit Abímelech propter púteum aquæ quem vi abstulérunt servi ejus.
 Génesis	Gen	1	21	26	Respondítque Abímelech: Nescívi quis fécerit hanc rem: sed et tu non indicásti mihi, et ego non audívi præter hódie.
 Génesis	Gen	1	21	27	Tulit ítaque Ábraham oves et boves, et dedit Abímelech: percusserúntque ambo fœdus.
 Génesis	Gen	1	21	28	Et státuit Ábraham septem agnas gregis seórsum.
 Génesis	Gen	1	21	29	Cui dixit Abímelech: Quid sibi volunt septem agnæ istæ, quas stare fecísti seórsum?
 Génesis	Gen	1	21	30	At ille: Septem, inquit, agnas accípies de manu mea: ut sint mihi in testimónium, quóniam ego fodi púteum istum.
 Génesis	Gen	1	21	31	Idcírco vocátus est locus ille Bersabée: quia ibi utérque jurávit.
 Génesis	Gen	1	21	32	Et iniérunt fœdus pro púteo juraménti.
 Génesis	Gen	1	21	33	Surréxit autem Abímelech, et Phicol princeps exércitus ejus, reversíque sunt in terram Palæstinórum. Ábraham vero plantávit nemus in Bersabée, et invocávit ibi nomen Dómini Dei ætérni.
 Génesis	Gen	1	21	34	Et fuit colónus terræ Palæstinórum diébus multis.
 Génesis	Gen	1	22	1	Quæ postquam gesta sunt, tentávit Deus Ábraham, et dixit ad eum: Ábraham, Ábraham. At ille respóndit: Adsum.
 Génesis	Gen	1	22	2	Ait illi: Tolle fílium tuum unigénitum, quem díligis, Ísaac, et vade in terram visiónis, atque ibi ófferes eum in holocáustum super unum móntium quem monstrávero tibi.
 Génesis	Gen	1	22	3	Ígitur Ábraham de nocte consúrgens, stravit ásinum suum, ducens secum duos júvenes, et Ísaac fílium suum: cumque concidísset ligna in holocáustum, ábiit ad locum quem præcéperat ei Deus.
 Génesis	Gen	1	22	4	Die autem tértio, elevátis óculis, vidit locum procul:
 Génesis	Gen	1	22	5	dixítque ad púeros suos: Expectáte hic cum ásino: ego et puer illuc usque properántes, postquam adoravérimus, revertémur ad vos.
 Génesis	Gen	1	22	6	Tulit quoque ligna holocáusti, et impósuit super Ísaac fílium suum: ipse vero portábat in mánibus ignem et gládium. Cumque duo pérgerent simul,
 Génesis	Gen	1	22	7	dixit Ísaac patri suo: Pater mi. At ille respóndit: Quid vis, fili? Ecce, inquit, ignis et ligna: ubi est víctima holocáusti?
 Génesis	Gen	1	22	8	Dixit autem Ábraham: Deus providébit sibi víctimam holocáusti, fili mi. Pergébant ergo páriter.
 Génesis	Gen	1	22	9	Et venérunt ad locum quem osténderat ei Deus, in quo ædificávit altáre, et désuper ligna compósuit; cumque alligásset Ísaac fílium suum, pósuit eum in altáre super struem lignórum.
 Génesis	Gen	1	22	10	Extendítque manum, et arrípuit gládium, ut immoláret fílium suum.
 Génesis	Gen	1	22	11	Et ecce ángelus Dómini de cælo clamávit, dicens: Ábraham, Ábraham. Qui respóndit: Adsum.	b
 Génesis	Gen	1	22	12	Dixítque ei: Non exténdas manum tuam super púerum, neque fácias illi quidquam: nunc cognóvi quod times Deum, et non pepercísti unigénito fílio tuo propter me.
 Génesis	Gen	1	22	13	Levávit Ábraham óculos suos, vidítque post tergum aríetem inter vepres hæréntem córnibus, quem assúmens óbtulit holocáustum pro fílio.
 Génesis	Gen	1	22	14	Appellavítque nomen loci illíus, Dóminus videt. Unde usque hódie dícitur: In monte Dóminus vidébit.
 Génesis	Gen	1	22	15	Vocávit autem ángelus Dómini Ábraham secúndo de cælo, dicens:	b
 Génesis	Gen	1	22	16	Per memetípsum jurávi, dicit Dóminus: quia fecísti hanc rem, et non pepercísti fílio tuo unigénito propter me:
 Génesis	Gen	1	22	17	benedícam tibi, et multiplicábo semen tuum sicut stellas cæli, et velut arénam quæ est in líttore maris: possidébit semen tuum portas inimicórum suórum,
 Génesis	Gen	1	22	18	et benedicéntur in sémine tuo omnes gentes terræ, quia obedísti voci meæ.
 Génesis	Gen	1	22	19	Revérsus est Ábraham ad púeros suos, abierúntque Bersabée simul, et habitávit ibi.
 Génesis	Gen	1	22	20	His ita gestis, nuntiátum est Ábrahæ quod Melcha quoque genuísset fílios Nachor fratri suo:	b
 Génesis	Gen	1	22	21	Hus primogénitum, et Buz fratrem ejus, et Cámuel patrem Syrórum,
 Génesis	Gen	1	22	22	et Cased, et Azau, Pheldas quoque et Jedlaph,
 Génesis	Gen	1	22	23	ac Báthuel, de quo nata est Rebécca: octo istos génuit Melcha, Nachor fratri Ábrahæ.
 Génesis	Gen	1	22	24	Concubína vero illíus, nómine Roma, péperit Tábee, et Gaham, et Thahas, et Máacha.
 Génesis	Gen	1	23	1	Vixit autem Sara centum vigínti septem annis.
 Génesis	Gen	1	23	2	Et mórtua est in civitáte Arbée, quæ est Hebron, in terra Chánaan: venítque Ábraham ut plángeret et fleret eam.
 Génesis	Gen	1	23	3	Cumque surrexísset ab offício fúneris, locútus est ad fílios Heth, dicens:
 Génesis	Gen	1	23	4	Ádvena sum et peregrínus apud vos: date mihi jus sepúlchri vobíscum, ut sepéliam mórtuum meum.
 Génesis	Gen	1	23	5	Respondérunt fílii Heth, dicéntes:
 Génesis	Gen	1	23	6	Audi nos, dómine: princeps Dei es apud nos: in eléctis sepúlchris nostris sépeli mórtuum tuum, nullúsque te prohibére póterit quin in monuménto ejus sepélias mórtuum tuum.
 Génesis	Gen	1	23	7	Surréxit Ábraham, et adorávit pópulum terræ, fílios vidélicet Heth:
 Génesis	Gen	1	23	8	dixítque ad eos: Si placet ánimæ vestræ ut sepéliam mórtuum meum, audíte me, et intercédite pro me apud Ephron fílium Seor:
 Génesis	Gen	1	23	9	ut det mihi spelúncam dúplicem, quam habet in extréma parte agri sui: pecúnia digna tradat eam mihi coram vobis in possessiónem sepúlchri.
 Génesis	Gen	1	23	10	Habitábat autem Ephron in médio filiórum Heth. Respondítque Ephron ad Ábraham, cunctis audiéntibus qui ingrediebántur portam civitátis illíus, dicens:
 Génesis	Gen	1	23	11	Nequáquam ita fiat, dómine mi, sed tu magis auscúlta quod loquor. Agrum trado tibi, et spelúncam quæ in eo est, præséntibus fíliis pópuli mei; sépeli mórtuum tuum.
 Génesis	Gen	1	23	12	Adorávit Ábraham coram pópulo terræ.
 Génesis	Gen	1	23	13	Et locútus est ad Ephron circumstánte plebe: Quæso ut áudias me: dabo pecúniam pro agro: súscipe eam, et sic sepéliam mórtuum meum in eo.
 Génesis	Gen	1	23	14	Respondítque Ephron:
 Génesis	Gen	1	23	15	Dómine mi, audi me: terra, quam póstulas, quadringéntis siclis argénti valet: istud est prétium inter me et te: sed quantum est hoc? sépeli mórtuum tuum.
 Génesis	Gen	1	23	16	Quod cum audísset Ábraham, appéndit pecúniam, quam Ephron postuláverat, audiéntibus fíliis Heth, quadringéntos siclos argénti probátæ monétæ públicæ.
 Génesis	Gen	1	23	17	Confirmatúsque est ager quondam Ephrónis, in quo erat spelúnca duplex, respíciens Mambre, tam ipse, quam spelúnca, et omnes árbores ejus in cunctis términis ejus per circúitum,
 Génesis	Gen	1	23	18	Ábrahæ in possessiónem, vidéntibus fíliis Heth, et cunctis qui intrábant portam civitátis illíus.
 Génesis	Gen	1	23	19	Atque ita sepelívit Ábraham Saram uxórem suam in spelúnca agri dúplici, quæ respiciébat Mambre. Hæc est Hebron in terra Chánaan.
 Génesis	Gen	1	23	20	Et confirmátus est ager, et antrum quod erat in eo, Ábrahæ in possessiónem monuménti a fíliis Heth.
 Génesis	Gen	1	24	1	Erat autem Ábraham senex, dierúmque multórum: et Dóminus in cunctis benedíxerat ei.
 Génesis	Gen	1	24	2	Dixítque ad servum seniórem domus suæ, qui prǽerat ómnibus quæ habébat: Pone manum tuam subter femur meum,
 Génesis	Gen	1	24	3	ut adjúrem te per Dóminum Deum cæli et terræ, ut non accípias uxórem fílio meo de filiábus Chananæórum, inter quos hábito:
 Génesis	Gen	1	24	4	sed ad terram et cognatiónem meam proficiscáris et inde accípias uxórem fílio meo Ísaac.
 Génesis	Gen	1	24	5	Respóndit servus: Si nolúerit múlier veníre mecum in terram hanc, numquid redúcere débeo fílium tuum ad locum, de quo egréssus es?
 Génesis	Gen	1	24	6	Dixítque Ábraham: Cave nequándo redúcas fílium meum illuc.
 Génesis	Gen	1	24	7	Dóminus Deus cæli, qui tulit me de domo patris mei, et de terra nativitátis meæ, qui locútus est mihi, et jurávit mihi, dicens: Sémini tuo dabo terram hanc: ipse mittet ángelum suum coram te, et accípies inde uxórem fílio meo:
 Génesis	Gen	1	24	8	sin autem múlier nolúerit sequi te, non tenéberis juraménto: fílium meum tantum ne redúcas illuc.
 Génesis	Gen	1	24	9	Pósuit ergo servus manum sub fémore Ábraham dómini sui, et jurávit illi super sermóne hoc.	b
 Génesis	Gen	1	24	10	Tulítque decem camélos de grege dómini sui, et ábiit, ex ómnibus bonis ejus portans secum, profectúsque perréxit in Mesopotámiam ad urbem Nachor.
 Génesis	Gen	1	24	11	Cumque camélos fecísset accúmbere extra óppidum juxta púteum aquæ véspere, témpore quo solent mulíeres égredi ad hauriéndam aquam, dixit:
 Génesis	Gen	1	24	12	Dómine Deus dómini mei Ábraham, occúrre, óbsecro, mihi hódie, et fac misericórdiam cum dómino meo Ábraham.
 Génesis	Gen	1	24	13	Ecce ego sto prope fontem aquæ, et fíliæ habitatórum hujus civitátis egrediéntur ad hauriéndam aquam.
 Génesis	Gen	1	24	14	Ígitur puélla, cui ego díxero: Inclína hýdriam tuam ut bibam: et illa respónderit: Bibe, quin et camélis tuis dabo potum: ipsa est quam præparásti servo tuo Ísaac: et per hoc intélligam quod féceris misericórdiam cum dómino meo.
 Génesis	Gen	1	24	15	Necdum intra se verba compléverat, et ecce Rebécca egrediebátur, fília Báthuel, fílii Melchæ uxóris Nachor fratris Ábraham, habens hýdriam in scápula sua:	b
 Génesis	Gen	1	24	16	puélla decóra nimis, virgóque pulchérrima, et incógnita viro: descénderat autem ad fontem, et impléverat hýdriam, ac revertebátur.
 Génesis	Gen	1	24	17	Occurrítque ei servus, et ait: Pauxíllum aquæ mihi ad bibéndum præbe de hýdria tua.
 Génesis	Gen	1	24	18	Quæ respóndit: Bibe, dómine mi: celeritérque depósuit hýdriam super ulnam suam, et dedit ei potum.
 Génesis	Gen	1	24	19	Cumque ille bibísset, adjécit: Quin et camélis tuis háuriam aquam, donec cuncti bibant.
 Génesis	Gen	1	24	20	Effundénsque hýdriam in canálibus, recúrrit ad púteum ut hauríret aquam: et haustam ómnibus camélis dedit.
 Génesis	Gen	1	24	21	Ipse autem contemplabátur eam tácitus, scire volens utrum prósperum iter suum fecísset Dóminus, an non.
 Génesis	Gen	1	24	22	Postquam autem bibérunt caméli, prótulit vir ináures áureas, appendéntes siclos duos, et armíllas tótidem pondo siclórum decem.
 Génesis	Gen	1	24	23	Dixítque ad eam: Cujus es fília? índica mihi, est in domo patris tui locus ad manéndum?
 Génesis	Gen	1	24	24	Quæ respóndit: Fília sum Bathuélis, fílii Melchæ, quem péperit ipsi Nachor.
 Génesis	Gen	1	24	25	Et áddidit, dicens: Paleárum quoque et fœni plúrimum est apud nos, et locus spatiósus ad manéndum.
 Génesis	Gen	1	24	26	Inclinávit se homo, et adorávit Dóminum,	b
 Génesis	Gen	1	24	27	dicens: Benedíctus Dóminus Deus dómini mei Ábraham, qui non ábstulit misericórdiam et veritátem suam a dómino meo, et recto itínere me perdúxit in domum fratris dómini mei.
 Génesis	Gen	1	24	28	Cucúrrit ítaque puélla, et nuntiávit in domum matris suæ ómnia quæ audíerat.
 Génesis	Gen	1	24	29	Habébat autem Rebécca fratrem nómine Laban, qui festínus egréssus est ad hóminem, ubi erat fons.
 Génesis	Gen	1	24	30	Cumque vidísset ináures et armíllas in mánibus soróris suæ, et audísset cuncta verba referéntis: Hæc locútus est mihi homo: venit ad virum qui stabat juxta camélos, et prope fontem aquæ:
 Génesis	Gen	1	24	31	dixítque ad eum: Ingrédere, benedícte Dómini: cur foris stas? præparávi domum, et locum camélis.
 Génesis	Gen	1	24	32	Et introdúxit eum in hospítium: ac destrávit camélos, dedítque páleas et fœnum, et aquam ad lavándos pedes ejus, et virórum qui vénerant cum eo.
 Génesis	Gen	1	24	33	Et appósitus est in conspéctu ejus panis. Qui ait: Non cómedam, donec loquar sermónes meos. Respóndit ei: Lóquere.	b
 Génesis	Gen	1	24	34	At ille: Servus, inquit, Ábraham sum:
 Génesis	Gen	1	24	35	et Dóminus benedíxit dómino meo valde, magnificatúsque est: et dedit ei oves et boves, argéntum et aurum, servos et ancíllas, camélos et ásinos.
 Génesis	Gen	1	24	36	Et péperit Sara uxor dómini mei fílium dómino meo in senectúte sua, dedítque illi ómnia quæ habúerat.
 Génesis	Gen	1	24	37	Et adjurávit me dóminus meus, dicens: Non accípies uxórem fílio meo de filiábus Chananæórum, in quorum terra hábito:
 Génesis	Gen	1	24	38	sed ad domum patris mei perges, et de cognatióne mea accípies uxórem fílio meo.
 Génesis	Gen	1	24	39	Ego vero respóndi dómino meo: Quid si nolúerit veníre mecum múlier?
 Génesis	Gen	1	24	40	Dóminus, ait, in cujus conspéctu ámbulo, mittet ángelum suum tecum, et díriget viam tuam: accipiésque uxórem fílio meo de cognatióne mea, et de domo patris mei.
 Génesis	Gen	1	24	41	Ínnocens eris a maledictióne mea, cum véneris ad propínquos meos, et non déderint tibi.
 Génesis	Gen	1	24	42	Veni ergo hódie ad fontem aquæ, et dixi: Dómine Deus dómini mei Ábraham, si direxísti viam meam, in qua nunc ámbulo,	b
 Génesis	Gen	1	24	43	ecce sto juxta fontem aquæ, et virgo, quæ egrediétur ad hauriéndam aquam, audíerit a me: Da mihi pauxíllum aquæ ad bibéndum ex hýdria tua:
 Génesis	Gen	1	24	44	et díxerit mihi: Et tu bibe, et camélis tuis háuriam: ipsa est múlier, quam præparávit Dóminus fílio dómini mei.
 Génesis	Gen	1	24	45	Dumque hæc tácitus mecum vólverem, appáruit Rebécca véniens cum hýdria, quam portábat in scápula: descendítque ad fontem, et hausit aquam. Et aio ad eam: Da mihi páululum bíbere.
 Génesis	Gen	1	24	46	Quæ festínans depósuit hýdriam de húmero, et dixit mihi: Et tu bibe, et camélis tuis tríbuam potum. Bibi, et adaquávit camélos.
 Génesis	Gen	1	24	47	Interrogavíque eam, et dixi: Cujus es fília? Quæ respóndit: Fília Bathuélis sum, fílii Nachor, quem péperit ei Melcha. Suspéndi ítaque ináures ad ornándam fáciem ejus, et armíllas pósui in mánibus ejus.
 Génesis	Gen	1	24	48	Pronúsque adorávi Dóminum, benedícens Dómino Deo dómini mei Ábraham, qui perdúxit me recto itínere, ut súmerem fíliam fratris dómini mei fílio ejus.
 Génesis	Gen	1	24	49	Quam ob rem si fácitis misericórdiam et veritátem cum dómino meo, indicáte mihi: sin autem áliud placet, et hoc dícite mihi, ut vadam ad dextram, sive ad sinístram.
 Génesis	Gen	1	24	50	Responderúntque Laban et Báthuel: A Dómino egréssus est sermo: non póssumus extra plácitum ejus quidquam áliud loqui tecum.	b
 Génesis	Gen	1	24	51	En Rebécca coram te est, tolle eam, et proficíscere, et sit uxor fílii dómini tui, sicut locútus est Dóminus.
 Génesis	Gen	1	24	52	Quod cum audísset puer Ábraham, prócidens adorávit in terram Dóminum.
 Génesis	Gen	1	24	53	Prolatísque vasis argénteis, et áureis, ac véstibus, dedit ea Rebéccæ pro múnere: frátribus quoque ejus et matri dona óbtulit.
 Génesis	Gen	1	24	54	Ínito convívio, vescéntes páriter et bibéntes mansérunt ibi. Surgens autem mane, locútus est puer: Dimítte me, ut vadam ad dóminum meum.
 Génesis	Gen	1	24	55	Responderúntque fratres ejus et mater: Máneat puélla saltem decem dies apud nos, et póstea proficiscétur.
 Génesis	Gen	1	24	56	Nolíte, ait, me retinére, quia Dóminus diréxit viam meam: dimíttite me ut pergam ad dóminum meum.
 Génesis	Gen	1	24	57	Et dixérunt: Vocémus puéllam, et quærámus ipsíus voluntátem.
 Génesis	Gen	1	24	58	Cumque vocáta venísset, sciscitáti sunt: Vis ire cum hómine isto? Quæ ait: Vadam.
 Génesis	Gen	1	24	59	Dimisérunt ergo eam, et nutrícem illíus, servúmque Ábraham, et cómites ejus,
 Génesis	Gen	1	24	60	imprecántes próspera soróri suæ, atque dicéntes: Soror nostra es, crescas in mille míllia, et possídeat semen tuum portas inimicórum suórum.
 Génesis	Gen	1	24	61	Ígitur Rebécca et puéllæ illíus, ascénsis camélis, secútæ sunt virum: qui festínus revertebátur ad dóminum suum.	b
 Génesis	Gen	1	24	62	Eo autem témpore deambulábat Ísaac per viam quæ ducit ad púteum, cujus nomen est Vivéntis et vidéntis: habitábat enim in terra austráli:
 Génesis	Gen	1	24	63	et egréssus fúerat ad meditándum in agro, inclináta jam die: cumque elevásset óculos, vidit camélos veniéntes procul.
 Génesis	Gen	1	24	64	Rebécca quoque, conspécto Ísaac, descéndit de camélo,
 Génesis	Gen	1	24	65	et ait ad púerum: Quis est ille homo qui venit per agrum in occúrsum nobis? Dixítque ei: Ipse est dóminus meus. At illa tollens cito pállium, opéruit se.
 Génesis	Gen	1	24	66	Servus autem cuncta, quæ gésserat, narrávit Ísaac.
 Génesis	Gen	1	24	67	Qui introdúxit eam in tabernáculum Saræ matris suæ, et accépit eam uxórem: et in tantum diléxit eam, ut dolórem, qui ex morte matris ejus accíderat, temperáret.
 Génesis	Gen	1	25	1	Ábraham vero áliam duxit uxórem nómine Cetúram:
 Génesis	Gen	1	25	2	quæ péperit ei Zamran et Jecsan, et Madan, et Mádian, et Jesboc, et Sue.
 Génesis	Gen	1	25	3	Jecsan quoque génuit Saba et Dadan. Fílii Dadan fuérunt Ássurim, et Latúsim, et Lóomin.
 Génesis	Gen	1	25	4	At vero ex Mádian ortus est Epha, et Opher, et Henoch, et Abída, et Éldaa: omnes hi fílii Cetúræ.
 Génesis	Gen	1	25	5	Dedítque Ábraham cuncta quæ posséderat, Ísaac:
 Génesis	Gen	1	25	6	fíliis autem concubinárum largítus est múnera, et separávit eos ab Ísaac fílio suo, dum adhuc ipse víveret, ad plagam orientálem.
 Génesis	Gen	1	25	7	Fuérunt autem dies vitæ Ábrahæ, centum septuagínta quinque anni.
 Génesis	Gen	1	25	8	Et defíciens mórtuus est in senectúte bona, provectǽque ætátis et plenus diérum: congregatúsque est ad pópulum suum.
 Génesis	Gen	1	25	9	Et sepeliérunt eum Ísaac et Ísmaël fílii sui in spelúnca dúplici, quæ sita est in agro Ephron fílii Seor Hethǽi, e regióne Mambre,
 Génesis	Gen	1	25	10	quem émerat a fíliis Heth: ibi sepúltus est ipse, et Sara uxor ejus.
 Génesis	Gen	1	25	11	Et post óbitum illíus benedíxit Deus Ísaac fílio ejus, qui habitábat juxta púteum nómine Vivéntis et vidéntis.
 Génesis	Gen	1	25	12	Hæ sunt generatiónes Ísmaël fílii Ábrahæ, quem péperit ei Agar Ægýptia, fámula Saræ: et	b
 Génesis	Gen	1	25	13	hæc nómina filiórum ejus in vocábulis et generatiónibus suis. Primogénitus Ismaélis Nábaioth, deínde Cedar, et Ádbeel, et Mabsam,
 Génesis	Gen	1	25	14	Masma quoque, et Duma, et Massa,
 Génesis	Gen	1	25	15	Hadar, et Thema, et Jethur, et Naphis, et Cedma.
 Génesis	Gen	1	25	16	Isti sunt fílii Ismaélis: et hæc nómina per castélla et óppida eórum, duódecim príncipes tríbuum suárum.
 Génesis	Gen	1	25	17	Et facti sunt anni vitæ Ismaélis centum trigínta septem, deficiénsque mórtuus est, et appósitus ad pópulum suum.
 Génesis	Gen	1	25	18	Habitávit autem ab Hevíla usque Sur, quæ réspicit Ægýptum introëúntibus Assýrios; coram cunctis frátribus suis óbiit.
 Génesis	Gen	1	25	19	Hæ quoque sunt generatiónes Ísaac fílii Ábraham: Ábraham génuit Ísaac:	b
 Génesis	Gen	1	25	20	qui cum quadragínta esset annórum, duxit uxórem Rebéccam fíliam Bathuélis Syri de Mesopotámia, sorórem Laban.
 Génesis	Gen	1	25	21	Deprecatúsque est Ísaac Dóminum pro uxóre sua, eo quod esset stérilis: qui exaudívit eum, et dedit concéptum Rebéccæ.
 Génesis	Gen	1	25	22	Sed collidebántur in útero ejus párvuli; quæ ait: Si sic mihi futúrum erat, quid necésse fuit concípere? perrexítque ut consúleret Dóminum.
 Génesis	Gen	1	25	23	Qui respóndens ait: Duæ gentes sunt in útero tuo, et duo pópuli ex ventre tuo dividéntur, populúsque pópulum superábit, et major sérviet minóri.
 Génesis	Gen	1	25	24	Jam tempus pariéndi advénerat, et ecce gémini in útero ejus repérti sunt.
 Génesis	Gen	1	25	25	Qui prior egréssus est, rufus erat, et totus in morem pellis híspidus: vocatúmque est nomen ejus Esau. Prótinus alter egrédiens, plantam fratris tenébat manu: et idcírco appellávit eum Jacob.
 Génesis	Gen	1	25	26	Sexagenárius erat Ísaac quando nati sunt ei párvuli.
 Génesis	Gen	1	25	27	Quibus adúltis, factus est Esau vir gnarus venándi, et homo agrícola: Jacob autem vir simplex habitábat in tabernáculis.	b
 Génesis	Gen	1	25	28	Ísaac amábat Esau, eo quod de venatiónibus illíus vescerétur: et Rebécca diligébat Jacob.
 Génesis	Gen	1	25	29	Coxit autem Jacob pulméntum: ad quem cum venísset Esau de agro lassus,
 Génesis	Gen	1	25	30	ait: Da mihi de coctióne hac rufa, quia óppido lassus sum. Quam ob causam vocátum est nomen ejus Edom.
 Génesis	Gen	1	25	31	Cui dixit Jacob: Vende mihi primogénita tua.
 Génesis	Gen	1	25	32	Ille respóndit: En mórior, quid mihi próderunt primogénita?
 Génesis	Gen	1	25	33	Ait Jacob: Jura ergo mihi. Jurávit ei Esau et véndidit primogénita.
 Génesis	Gen	1	25	34	Et sic, accépto pane et lentis edúlio, comédit et bibit, et ábiit, parvipéndens quod primogénita vendidísset.
 Génesis	Gen	1	26	1	Orta autem fame super terram post eam sterilitátem, quæ accíderat in diébus Ábraham, ábiit Ísaac ad Abímelech regem Palæstinórum in Gerára.
 Génesis	Gen	1	26	2	Apparuítque ei Dóminus, et ait: Ne descéndas in Ægýptum, sed quiésce in terra quam díxero tibi,
 Génesis	Gen	1	26	3	et peregrináre in ea: eróque tecum, et benedícam tibi: tibi enim et sémini tuo dabo univérsas regiónes has, complens juraméntum quod spopóndi Ábraham patri tuo.
 Génesis	Gen	1	26	4	Et multiplicábo semen tuum sicut stellas cæli: dabóque pósteris tuis univérsas regiónes has: et benedicéntur in sémine tuo omnes gentes terræ,
 Génesis	Gen	1	26	5	eo quod obedíerit Ábraham voci meæ, et custodíerit præcépta et mandáta mea, et cæremónias legésque serváverit.
 Génesis	Gen	1	26	6	Mansit ítaque Ísaac in Geráris.
 Génesis	Gen	1	26	7	Qui cum interrogarétur a viris loci illíus super uxóre sua, respóndit: Soror mea est: timúerat enim confitéri quod sibi esset sociáta conjúgio, réputans ne forte interfícerent eum propter illíus pulchritúdinem.
 Génesis	Gen	1	26	8	Cumque pertransíssent dies plúrimi, et ibídem morarétur, prospíciens Abímelech rex Palæstinórum per fenéstram, vidit eum jocántem cum Rebécca uxóre sua.
 Génesis	Gen	1	26	9	Et accersíto eo, ait: Perspícuum est quod uxor tua sit: cur mentítus es eam sorórem tuam esse? Respóndit: Tímui ne mórerer propter eam.
 Génesis	Gen	1	26	10	Dixítque Abímelech: Quare imposuísti nobis? pótuit coíre quíspiam de pópulo cum uxóre tua, et indúxeras super nos grande peccátum. Præcepítque omni pópulo, dicens:
 Génesis	Gen	1	26	11	Qui tetígerit hóminis hujus uxórem, morte moriétur.
 Génesis	Gen	1	26	12	Sevit autem Ísaac in terra illa, et invénit in ipso anno céntuplum: benedixítque ei Dóminus.	b
 Génesis	Gen	1	26	13	Et locupletátus est homo, et ibat profíciens atque succréscens, donec magnus veheménter efféctus est:
 Génesis	Gen	1	26	14	hábuit quoque possessiónes óvium et armentórum, et famíliæ plúrimum. Ob hoc invidéntes ei Palæstíni,
 Génesis	Gen	1	26	15	omnes púteos, quos fóderant servi patris illíus Ábraham, illo témpore obstruxérunt, impléntes humo:
 Génesis	Gen	1	26	16	in tantum, ut ipse Abímelech díceret ad Ísaac: Recéde a nobis, quóniam poténtior nobis factus es valde.
 Génesis	Gen	1	26	17	Et ille discédens, ut veníret ad torréntem Geráræ, habitarétque ibi,
 Génesis	Gen	1	26	18	rursum fodit álios púteos, quos fóderant servi patris sui Ábraham, et quos, illo mórtuo, olim obstrúxerant Philísthiim: appellavítque eos eísdem nomínibus quibus ante pater vocáverat.
 Génesis	Gen	1	26	19	Foderúntque in torrénte, et reperérunt aquam vivam.
 Génesis	Gen	1	26	20	Sed et ibi júrgium fuit pastórum Geráræ advérsus pastóres Ísaac, dicéntium: Nostra est aqua, quam ob rem nomen pútei ex eo, quod accíderat, vocávit Calúmniam.
 Génesis	Gen	1	26	21	Fodérunt autem et álium: et pro illo quoque rixáti sunt, appellavítque eum Inimicítias.
 Génesis	Gen	1	26	22	Proféctus inde fodit álium púteum, pro quo non contendérunt: ítaque vocávit nomen ejus Latitúdo, dicens: Nunc dilatávit nos Dóminus, et fecit créscere super terram.
 Génesis	Gen	1	26	23	Ascéndit autem ex illo loco in Bersabée,
 Génesis	Gen	1	26	24	ubi appáruit ei Dóminus in ipsa nocte, dicens: Ego sum Deus Ábraham patris tui: noli timére, quia ego tecum sum: benedícam tibi, et multiplicábo semen tuum propter servum meum Ábraham.
 Génesis	Gen	1	26	25	Ítaque ædificávit ibi altáre: et invocáto nómine Dómini, exténdit tabernáculum, præcepítque servis suis ut fóderent púteum.
 Génesis	Gen	1	26	26	Ad quem locum cum veníssent de Geráris Abímelech, et Óchozath amícus illíus, et Phicol dux mílitum,	b
 Génesis	Gen	1	26	27	locútus est eis Ísaac: Quid venístis ad me, hóminem quem odístis, et expulístis a vobis?
 Génesis	Gen	1	26	28	Qui respondérunt: Vídimus tecum esse Dóminum, et idcírco nos díximus: Sit juraméntum inter nos, et ineámus fœdus,
 Génesis	Gen	1	26	29	ut non fácias nobis quidquam mali, sicut et nos nihil tuórum attígimus, nec fécimus quod te lǽderet: sed cum pace dimísimus auctum benedictióne Dómini.
 Génesis	Gen	1	26	30	Fecit ergo eis convívium, et post cibum et potum
 Génesis	Gen	1	26	31	surgéntes mane, juravérunt sibi mútuo: dimisítque eos Ísaac pacífice in locum suum.
 Génesis	Gen	1	26	32	Ecce autem venérunt in ipso die servi Ísaac annuntiántes ei de púteo, quem fóderant, atque dicéntes: Invénimus aquam.
 Génesis	Gen	1	26	33	Unde appellávit eum Abundántiam: et nomen urbi impósitum est Bersabée, usque in præséntem diem.
 Génesis	Gen	1	26	34	Esau vero quadragenárius duxit uxóres, Judith fíliam Beéri Hethǽi, et Básemath fíliam Elon ejúsdem loci:	b
 Génesis	Gen	1	26	35	quæ ambæ offénderant ánimum Ísaac et Rebéccæ.
 Génesis	Gen	1	27	1	Sénuit autem Ísaac, et caligavérunt óculi ejus, et vidére non póterat: vocavítque Esau fílium suum majórem, et dixit ei: Fili mi? Qui respóndit: Adsum.
 Génesis	Gen	1	27	2	Cui pater: Vides, inquit, quod senúerim, et ignórem diem mortis meæ.
 Génesis	Gen	1	27	3	Sume arma tua, pháretram, et arcum, et egrédere foras: cumque venátu áliquid apprehénderis,
 Génesis	Gen	1	27	4	fac mihi inde pulméntum sicut velle me nosti, et affer ut cómedam: et benedícat tibi ánima mea ántequam móriar.
 Génesis	Gen	1	27	5	Quod cum audísset Rebécca, et ille abiísset in agrum ut jussiónem patris impléret,	b
 Génesis	Gen	1	27	6	dixit fílio suo Jacob: Audívi patrem tuum loquéntem cum Esau fratre tuo, et dicéntem ei:
 Génesis	Gen	1	27	7	Affer mihi de venatióne tua, et fac cibos ut cómedam, et benedícam tibi coram Dómino ántequam móriar.
 Génesis	Gen	1	27	8	Nunc ergo, fili mi, acquiésce consíliis meis:
 Génesis	Gen	1	27	9	et pergens ad gregem, affer mihi duos hædos óptimos, ut fáciam ex eis escas patri tuo, quibus libénter véscitur:
 Génesis	Gen	1	27	10	quas cum intúleris, et coméderit, benedícat tibi priúsquam moriátur.
 Génesis	Gen	1	27	11	Cui ille respóndit: Nosti quod Esau frater meus homo pilósus sit, et ego lenis:
 Génesis	Gen	1	27	12	si attrectáverit me pater meus, et sénserit, tímeo ne putet me sibi voluísse illúdere, et indúcam super me maledictiónem pro benedictióne.
 Génesis	Gen	1	27	13	Ad quem mater: In me sit, ait, ista maledíctio, fili mi: tantum audi vocem meam, et pergens, affer quæ dixi.
 Génesis	Gen	1	27	14	Ábiit, et áttulit, dedítque matri. Parávit illa cibos, sicut velle nóverat patrem illíus.
 Génesis	Gen	1	27	15	Et véstibus Esau valde bonis, quas apud se habébat domi, índuit eum:
 Génesis	Gen	1	27	16	pelliculásque hædórum circúmdedit mánibus, et colli nuda protéxit:
 Génesis	Gen	1	27	17	dedítque pulméntum, et panes, quos cóxerat, trádidit.
 Génesis	Gen	1	27	18	Quibus illátis, dixit: Pater mi? At ille respóndit: Áudio. Quis es tu, fili mi?	b
 Génesis	Gen	1	27	19	Dixítque Jacob: Ego sum primogénitus tuus Esau: feci sicut præcepísti mihi: surge, sede, et cómede de venatióne mea, ut benedícat mihi ánima tua.
 Génesis	Gen	1	27	20	Rursúmque Ísaac ad fílium suum: Quómodo, inquit, tam cito inveníre potuísti, fili mi? Qui respóndit: Volúntas Dei fuit ut cito occúrreret mihi quod volébam.
 Génesis	Gen	1	27	21	Dixítque Ísaac: Accéde huc, ut tangam te, fili mi, et probem utrum tu sis fílius meus Esau, an non.
 Génesis	Gen	1	27	22	Accéssit ille ad patrem, et palpáto eo, dixit Ísaac: Vox quidem, vox Jacob est: sed manus, manus sunt Esau.
 Génesis	Gen	1	27	23	Et non cognóvit eum, quia pilósæ manus similitúdinem majóris exprésserant. Benedícens ergo illi,	b
 Génesis	Gen	1	27	24	ait: Tu es fílius meus Esau? Respóndit: Ego sum.
 Génesis	Gen	1	27	25	At ille: Affer mihi, inquit, cibos de venatióne tua, fili mi, ut benedícat tibi ánima mea. Quos cum oblátos comedísset, óbtulit ei étiam vinum. Quo hausto,
 Génesis	Gen	1	27	26	dixit ad eum: Accéde ad me, et da mihi ósculum, fili mi.
 Génesis	Gen	1	27	27	Accéssit, et osculátus est eum. Statímque ut sensit vestimentórum illíus fragrántiam, benedícens illi, ait: Ecce odor fílii mei sicut odor agri pleni, cui benedíxit Dóminus.
 Génesis	Gen	1	27	28	Det tibi Deus de rore cæli et de pinguédine terræ abundántiam fruménti et vini.
 Génesis	Gen	1	27	29	Et sérviant tibi pópuli, et adórent te tribus: esto dóminus fratrum tuórum, et incurvéntur ante te fílii matris tuæ: qui maledíxerit tibi, sit ille maledíctus, et qui benedíxerit tibi, benedictiónibus repleátur.
 Génesis	Gen	1	27	30	Vix Ísaac sermónem impléverat, et egrésso Jacob foras, venit Esau,
 Génesis	Gen	1	27	31	coctósque de venatióne cibos íntulit patri, dicens: Surge, pater mi, et cómede de venatióne fílii tui, ut benedícat mihi ánima tua.
 Génesis	Gen	1	27	32	Dixítque illi Ísaac: Quis enim es tu? Qui respóndit: Ego sum fílius tuus primogénitus Esau.
 Génesis	Gen	1	27	33	Expávit Ísaac stupóre veheménti: et ultra quam credi potest admírans, ait: Quis ígitur ille est qui dudum captam venatiónem áttulit mihi, et comédi ex ómnibus priúsquam tu veníres; benedixíque ei, et erit benedíctus?
 Génesis	Gen	1	27	34	Audítis Esau sermónibus patris, irrúgiit clamóre magno: et consternátus, ait: Bénedic étiam et mihi, pater mi.	b
 Génesis	Gen	1	27	35	Qui ait: Venit germánus tuus fraudulénter, et accépit benedictiónem tuam.
 Génesis	Gen	1	27	36	At ille subjúnxit: Juste vocátum est nomen ejus Jacob: supplantávit enim me en áltera vice: primogénita mea ante tulit, et nunc secúndo surrípuit benedictiónem meam. Rursúmque ad patrem: Numquid non reservásti, ait, et mihi benedictiónem?
 Génesis	Gen	1	27	37	Respóndit Ísaac: Dóminum tuum illum constítui, et omnes fratres ejus servitúti illíus subjugávi; fruménto et vino stabilívi eum: et tibi post hæc, fili mi, ultra quid fáciam?
 Génesis	Gen	1	27	38	Cui Esau: Num unam, inquit, tantum benedictiónem habes, pater? mihi quoque óbsecro ut benedícas. Cumque ejulátu magno fleret,
 Génesis	Gen	1	27	39	motus Ísaac, dixit ad eum: In pinguédine terræ, et in rore cæli désuper,
 Génesis	Gen	1	27	40	erit benedíctio tua. Vives in gládio, et fratri tuo sérvies: tempúsque véniet, cum excútias et solvas jugum ejus de cervícibus tuis.
 Génesis	Gen	1	27	41	Óderat ergo semper Esau Jacob pro benedictióne qua benedíxerat ei pater: dixítque in corde suo: Vénient dies luctus patris mei, et occídam Jacob fratrem meum.	b
 Génesis	Gen	1	27	42	Nuntiáta sunt hæc Rebéccæ: quæ mittens et vocans Jacob fílium suum, dixit ad eum: Ecce Esau frater tuus minátur ut occídat te.
 Génesis	Gen	1	27	43	Nunc ergo, fili mi, audi vocem meam, et consúrgens fuge ad Laban fratrem meum in Haran:
 Génesis	Gen	1	27	44	habitabísque cum eo dies paucos, donec requiéscat furor fratris tui,
 Génesis	Gen	1	27	45	et cesset indignátio ejus, obliviscatúrque eórum quæ fecísti in eum: póstea mittam, et addúcam te inde huc: cur utróque orbábor fílio in uno die?
 Génesis	Gen	1	27	46	Dixítque Rebécca ad Ísaac: Tædet me vitæ meæ propter fílias Heth: si accéperit Jacob uxórem de stirpe hujus terræ, nolo vívere.
 Génesis	Gen	1	28	1	Vocávit ítaque Ísaac Jacob, et benedíxit eum, præcepítque ei dicens: Noli accípere cónjugem de génere Chánaan:
 Génesis	Gen	1	28	2	sed vade, et proficíscere in Mesopotámiam Sýriæ, ad domum Báthuel patris matris tuæ, et áccipe tibi inde uxórem de filiábus Laban avúnculi tui.
 Génesis	Gen	1	28	3	Deus autem omnípotens benedícat tibi, et créscere te fáciat, atque multíplicet, ut sis in turbas populórum.
 Génesis	Gen	1	28	4	Et det tibi benedictiónes Ábrahæ, et sémini tuo post te: ut possídeas terram peregrinatiónis tuæ, quam pollícitus est avo tuo.
 Génesis	Gen	1	28	5	Cumque dimisísset eum Ísaac, proféctus venit in Mesopotámiam Sýriæ ad Laban fílium Báthuel Syri, fratrem Rebéccæ matris suæ.
 Génesis	Gen	1	28	6	Videns autem Esau quod benedixísset pater suus Jacob, et misísset eum in Mesopotámiam Sýriæ, ut inde uxórem dúceret; et quod post benedictiónem præcepísset ei, dicens: Non accípies uxórem de filiábus Chánaan:
 Génesis	Gen	1	28	7	quodque obédiens Jacob paréntibus suis isset in Sýriam:
 Génesis	Gen	1	28	8	probans quoque quod non libénter aspíceret fílias Chánaan pater suus:
 Génesis	Gen	1	28	9	ivit ad Ismaélem, et duxit uxórem absque iis, quas prius habébat, Máheleth fíliam Ísmaël fílii Ábraham, sorórem Nábaioth.
 Génesis	Gen	1	28	10	Ígitur egréssus Jacob de Bersabée, pergébat Haran.	b
 Génesis	Gen	1	28	11	Cumque venísset ad quemdam locum, et vellet in eo requiéscere post solis occúbitum, tulit de lapídibus qui jacébant, et suppónens cápiti suo, dormívit in eódem loco.
 Génesis	Gen	1	28	12	Vidítque in somnis scalam stantem super terram, et cacúmen illíus tangens cælum: ángelos quoque Dei ascendéntes et descendéntes per eam,
 Génesis	Gen	1	28	13	et Dóminum inníxum scalæ dicéntem sibi: Ego sum Dóminus Deus Ábraham patris tui, et Deus Ísaac: terram, in qua dormis, tibi dabo et sémini tuo.
 Génesis	Gen	1	28	14	Erítque semen tuum quasi pulvis terræ: dilatáberis ad occidéntem, et oriéntem, et septentriónem, et merídiem: et benedicéntur in te et in sémine tuo cunctæ tribus terræ.
 Génesis	Gen	1	28	15	Et ero custos tuus quocúmque perréxeris, et redúcam te in terram hanc: nec dimíttam nisi complévero univérsa quæ dixi.
 Génesis	Gen	1	28	16	Cumque evigilásset Jacob de somno, ait: Vere Dóminus est in loco isto, et ego nesciébam.	b
 Génesis	Gen	1	28	17	Pavénsque, Quam terríbilis est, inquit, locus iste! non est hic áliud nisi domus Dei, et porta cæli.
 Génesis	Gen	1	28	18	Surgens ergo Jacob mane, tulit lápidem quem supposúerat cápiti suo, et eréxit in títulum, fundens óleum désuper.
 Génesis	Gen	1	28	19	Appellavítque nomen urbis Bethel, quæ prius Luza vocabátur.
 Génesis	Gen	1	28	20	Vovit étiam votum, dicens: Si fúerit Deus mecum, et custodíerit me in via, per quam ego ámbulo, et déderit mihi panem ad vescéndum, et vestiméntum ad induéndum,
 Génesis	Gen	1	28	21	reversúsque fúero próspere ad domum patris mei: erit mihi Dóminus in Deum,
 Génesis	Gen	1	28	22	et lapis iste, quem eréxi in títulum, vocábitur Domus Dei: cunctorúmque quæ déderis mihi, décimas ófferam tibi.
 Génesis	Gen	1	29	1	Proféctus ergo Jacob venit in terram orientálem.
 Génesis	Gen	1	29	2	Et vidit púteum in agro, tres quoque greges óvium accubántes juxta eum: nam ex illo adaquabántur pécora, et os ejus grandi lápide claudebátur.
 Génesis	Gen	1	29	3	Morísque erat ut cunctis óvibus congregátis devólverent lápidem, et reféctis grégibus rursum super os pútei pónerent.
 Génesis	Gen	1	29	4	Dixítque ad pastóres: Fratres, unde estis? Qui respondérunt: De Haran.
 Génesis	Gen	1	29	5	Quos intérrogans, Numquid, ait, nostis Laban fílium Nachor? Dixérunt: Nóvimus.
 Génesis	Gen	1	29	6	Sanúsne est? inquit. Valet, ínquiunt: et ecce Rachel fília ejus venit cum grege suo.
 Génesis	Gen	1	29	7	Dixítque Jacob: Adhuc multum diéi súperest, nec est tempus ut reducántur ad caulas greges: date ante potum óvibus, et sic eas ad pastum redúcite.
 Génesis	Gen	1	29	8	Qui respondérunt: Non póssumus, donec ómnia pécora congregéntur, et amoveámus lápidem de ore pútei, ut adaquémus greges.
 Génesis	Gen	1	29	9	Adhuc loquebántur, et ecce Rachel veniébat cum óvibus patris sui: nam gregem ipsa pascébat.
 Génesis	Gen	1	29	10	Quam cum vidísset Jacob, et sciret consobrínam suam, ovésque Laban avúnculi sui, amóvit lápidem quo púteus claudebátur.
 Génesis	Gen	1	29	11	Et adaquáto grege, osculátus est eam: et eleváta voce flevit,
 Génesis	Gen	1	29	12	et indicávit ei quod frater esset patris sui, et fílius Rebéccæ: at illa festínans nuntiávit patri suo.
 Génesis	Gen	1	29	13	Qui cum audísset venísse Jacob fílium soróris suæ, cucúrrit óbviam ei: complexúsque eum, et in óscula ruens, duxit in domum suam. Audítis autem causis itíneris,	b
 Génesis	Gen	1	29	14	respóndit: Os meum es, et caro mea. Et postquam impléti sunt dies mensis uníus,
 Génesis	Gen	1	29	15	dixit ei: Num quia frater meus es, gratis sérvies mihi? dic quid mercédis accípias.
 Génesis	Gen	1	29	16	Habébat vero duas fílias: nomen majóris Lia, minor vero appellabátur Rachel.
 Génesis	Gen	1	29	17	Sed Lia lippis erat óculis: Rachel decóra fácie, et venústo aspéctu.
 Génesis	Gen	1	29	18	Quam díligens Jacob, ait: Sérviam tibi pro Rachel fília tua minóre, septem annis.
 Génesis	Gen	1	29	19	Respóndit Laban: Mélius est ut tibi eam dem quam álteri viro: mane apud me.
 Génesis	Gen	1	29	20	Servívit ergo Jacob pro Rachel septem annis: et videbántur illi pauci dies præ amóris magnitúdine.
 Génesis	Gen	1	29	21	Dixítque ad Laban: Da mihi uxórem meam: quia jam tempus implétum est, ut ingrédiar ad illam.	b
 Génesis	Gen	1	29	22	Qui vocátis multis amicórum turbis ad convívium, fecit núptias.
 Génesis	Gen	1	29	23	Et véspere Liam fíliam suam introdúxit ad eum,
 Génesis	Gen	1	29	24	dans ancíllam fíliæ, Zelpham nómine. Ad quam cum ex more Jacob fuísset ingréssus, facto mane vidit Liam:
 Génesis	Gen	1	29	25	et dixit ad sócerum suum: Quid est quod fácere voluísti? nonne pro Rachel servívi tibi? quare imposuísti mihi?
 Génesis	Gen	1	29	26	Respóndit Laban: Non est in loco nostro consuetúdinis, ut minóres ante tradámus ad núptias.
 Génesis	Gen	1	29	27	Imple hebdómadam diérum hujus cópulæ: et hanc quoque dabo tibi pro ópere quo servitúrus es mihi septem annis áliis.
 Génesis	Gen	1	29	28	Acquiévit plácito: et hebdómada transácta, Rachel duxit uxórem:
 Génesis	Gen	1	29	29	cui pater servam Balam tradíderat.
 Génesis	Gen	1	29	30	Tandémque potítus optátis núptiis, amórem sequéntis prióri prǽtulit, sérviens apud eum septem annis áliis.
 Génesis	Gen	1	29	31	Videns autem Dóminus quod despíceret Liam, apéruit vulvam ejus, soróre stérili permanénte.	b
 Génesis	Gen	1	29	32	Quæ concéptum génuit fílium, vocavítque nomen ejus Ruben, dicens: Vidit Dóminus humilitátem meam: nunc amábit me vir meus.
 Génesis	Gen	1	29	33	Rursúmque concépit et péperit fílium, et ait: Quóniam audívit me Dóminus habéri contémptui, dedit étiam istum mihi; vocavítque nomen ejus Símeon.
 Génesis	Gen	1	29	34	Concepítque tértio, et génuit álium fílium: dixítque: Nunc quoque copulábitur mihi marítus meus: eo quod pepérerim ei tres fílios: et idcírco appellávit nomen ejus Levi.
 Génesis	Gen	1	29	35	Quarto concépit, et péperit fílium, et ait: Modo confitébor Dómino, et ob hoc vocávit eum Judam: cessavítque párere.
 Génesis	Gen	1	30	1	Cernens autem Rachel quod infecúnda esset, invídit soróri suæ, et ait maríto suo: Da mihi líberos, alióquin móriar.
 Génesis	Gen	1	30	2	Cui irátus respóndit Jacob: Num pro Deo ego sum, qui privávit te fructu ventris tui?
 Génesis	Gen	1	30	3	At illa: Hábeo, inquit, fámulam Balam: ingrédere ad illam, ut páriat super génua mea, et hábeam ex illa fílios.
 Génesis	Gen	1	30	4	Dedítque illi Balam in conjúgium: quæ,
 Génesis	Gen	1	30	5	ingrésso ad se viro, concépit, et péperit fílium.
 Génesis	Gen	1	30	6	Dixítque Rachel: Judicávit mihi Dóminus, et exaudívit vocem meam, dans mihi fílium, et idcírco appellávit nomen ejus Dan.
 Génesis	Gen	1	30	7	Rursúmque Bala concípiens, péperit álterum,
 Génesis	Gen	1	30	8	pro quo ait Rachel: Comparávit me Deus cum soróre mea, et inválui: vocavítque eum Néphthali.
 Génesis	Gen	1	30	9	Séntiens Lia quod párere desiísset, Zelpham ancíllam suam maríto trádidit.
 Génesis	Gen	1	30	10	Qua post concéptum edénte fílium,
 Génesis	Gen	1	30	11	dixit: Felíciter, et idcírco vocávit nomen ejus Gad.
 Génesis	Gen	1	30	12	Péperit quoque Zelpha álterum.
 Génesis	Gen	1	30	13	Dixítque Lia: Hoc pro beatitúdine mea: beátam quippe me dicent mulíeres: proptérea appellávit eum Aser.
 Génesis	Gen	1	30	14	Egréssus autem Ruben témpore messis tritíceæ in agrum, réperit mandrágoras, quas matri Liæ détulit. Dixítque Rachel: Da mihi partem de mandrágoris fílii tui.	b
 Génesis	Gen	1	30	15	Illa respóndit: Parúmne tibi vidétur quod præripúeris marítum mihi, nisi étiam mandrágoras fílii mei túleris? Ait Rachel: Dórmiat tecum hac nocte pro mandrágoris fílii tui.
 Génesis	Gen	1	30	16	Redeuntíque ad vésperam Jacob de agro, egréssa est in occúrsum ejus Lia, et Ad me, inquit, intrábis: quia mercéde condúxi te pro mandrágoris fílii mei. Dormivítque cum ea nocte illa.
 Génesis	Gen	1	30	17	Et exaudívit Deus preces ejus, concepítque et péperit fílium quintum,
 Génesis	Gen	1	30	18	et ait: Dedit Deus mercédem mihi, quia dedi ancíllam meam viro meo: appellavítque nomen ejus Íssachar.
 Génesis	Gen	1	30	19	Rursum Lia concípiens, péperit sextum fílium,
 Génesis	Gen	1	30	20	et ait: Dotávit me Deus dote bona: étiam hac vice mecum erit marítus meus, eo quod genúerim ei sex fílios: et idcírco appellávit nomen ejus Zábulon.
 Génesis	Gen	1	30	21	Post quem péperit fíliam, nómine Dinam.
 Génesis	Gen	1	30	22	Recordátus quoque Dóminus Rachélis, exaudívit eam, et apéruit vulvam ejus.
 Génesis	Gen	1	30	23	Quæ concépit, et péperit fílium, dicens: Ábstulit Deus oppróbrium meum.
 Génesis	Gen	1	30	24	Et vocávit nomen ejus Joseph, dicens: Addat mihi Dóminus fílium álterum.
 Génesis	Gen	1	30	25	Nato autem Joseph, dixit Jacob sócero suo: Dimítte me ut revértar in pátriam, et ad terram meam.	b
 Génesis	Gen	1	30	26	Da mihi uxóres, et líberos meos, pro quibus servívi tibi, ut ábeam: tu nosti servitútem qua servívi tibi.
 Génesis	Gen	1	30	27	Ait illi Laban: Invéniam grátiam in conspéctu tuo, experiménto dídici, quia benedíxerit mihi Deus propter te:
 Génesis	Gen	1	30	28	constítue mercédem tuam quam dem tibi.
 Génesis	Gen	1	30	29	At ille respóndit: Tu nosti quómodo servíerim tibi, et quanta in mánibus meis fúerit posséssio tua.
 Génesis	Gen	1	30	30	Módicum habuísti ántequam venírem ad te, et nunc dives efféctus es: benedixítque tibi Dóminus ad intróitum meum. Justum est ígitur ut aliquándo provídeam étiam dómui meæ.
 Génesis	Gen	1	30	31	Dixítque Laban: Quid tibi dabo? At ille ait: Nihil volo: sed si féceris quod póstulo, íterum pascam, et custódiam pécora tua.
 Génesis	Gen	1	30	32	Gyra omnes greges tuos, et sépara cunctas oves várias, et sparso véllere; quodcúmque furvum, et maculósum, variúmque fúerit, tam in óvibus quam in capris, erit merces mea.
 Génesis	Gen	1	30	33	Respondebítque mihi cras justítia mea, quando pláciti tempus advénerit coram te: et ómnia quæ non fúerint vária, et maculósa, et furva, tam in óvibus quam in capris, furti me árguent.
 Génesis	Gen	1	30	34	Dixítque Laban: Gratum hábeo quod petis.
 Génesis	Gen	1	30	35	Et separávit in die illa capras, et oves, et hircos, et aríetes vários, atque maculósos: cunctum autem gregem unicolórem, id est albi et nigri vélleris, trádidit in manu filiórum suórum.
 Génesis	Gen	1	30	36	Et pósuit spátium itíneris trium diérum inter se et génerum, qui pascébat réliquos greges ejus.
 Génesis	Gen	1	30	37	Tollens ergo Jacob virgas popúleas vírides, et amygdálinas, et ex plátanis, ex parte decorticávit eas: detractísque cortícibus, in his, quæ spoliáta fúerant, candor appáruit: illa vero quæ íntegra fúerant, virídia permansérunt: atque in hunc modum color efféctus est várius.	b
 Génesis	Gen	1	30	38	Posuítque eas in canálibus, ubi effundebátur aqua: ut cum veníssent greges ad bibéndum, ante óculos habérent virgas, et in aspéctu eárum concíperent.
 Génesis	Gen	1	30	39	Factúmque est ut in ipso calóre cóitus, oves intueréntur virgas, et párerent maculósa, et vária, et divérso colóre respérsa.
 Génesis	Gen	1	30	40	Divisítque gregem Jacob, et pósuit virgas in canálibus ante óculos aríetum: erant autem alba et nigra quæque, Laban; cétera vero, Jacob, separátis inter se grégibus.	b
 Génesis	Gen	1	30	41	Ígitur quando primo témpore ascendebántur oves, ponébat Jacob virgas in canálibus aquárum ante óculos aríetum et óvium, ut in eárum contemplatióne concíperent:
 Génesis	Gen	1	30	42	quando vero serótina admissúra erat, et concéptus extrémus, non ponébat eas. Factáque sunt ea quæ erant serótina, Laban: et quæ primi témporis, Jacob.
 Génesis	Gen	1	30	43	Ditatúsque est homo ultra modum, et hábuit greges multos, ancíllas et servos, camélos et ásinos.
 Génesis	Gen	1	31	1	Postquam autem audívit verba filiórum Laban dicéntium: Tulit Jacob ómnia quæ fuérunt patris nostri, et de illíus facultáte ditátus, factus est ínclytus:
 Génesis	Gen	1	31	2	animadvértit quoque fáciem Laban, quod non esset erga se sicut heri et nudiustértius,
 Génesis	Gen	1	31	3	máxime dicénte sibi Dómino: Revértere in terram patrum tuórum, et ad generatiónem tuam, eróque tecum.
 Génesis	Gen	1	31	4	Misit, et vocávit Rachel et Liam in agrum, ubi pascébat greges,
 Génesis	Gen	1	31	5	dixítque eis: Vídeo fáciem patris vestri quod non sit erga me sicut heri et nudiustértius: Deus autem patris mei fuit mecum.
 Génesis	Gen	1	31	6	Et ipsæ nostis quod totis víribus meis servíerim patri vestro.
 Génesis	Gen	1	31	7	Sed et pater vester circumvénit me et mutávit mercédem meam decem vícibus: et tamen non dimísit eum Deus ut nocéret mihi.
 Génesis	Gen	1	31	8	Si quando dixit: Váriæ erunt mercédes tuæ: pariébant omnes oves vários fœtus; quando vero e contrário, ait: Alba quæque accípies pro mercéde: omnes greges alba peperérunt.
 Génesis	Gen	1	31	9	Tulítque Deus substántiam patris vestri, et dedit mihi.
 Génesis	Gen	1	31	10	Postquam enim concéptus óvium tempus advénerat, levávi óculos meos, et vidi in somnis ascendéntes mares super féminas, vários et maculósos, et diversórum colórum.
 Génesis	Gen	1	31	11	Dixítque ángelus Dei ad me in somnis: Jacob? Et ego respóndi: Adsum.
 Génesis	Gen	1	31	12	Qui ait: Leva óculos tuos, et vide univérsos másculos ascendéntes super féminas, vários, maculósos, atque respérsos. Vidi enim ómnia quæ fecit tibi Laban.
 Génesis	Gen	1	31	13	Ego sum Deus Bethel, ubi unxísti lápidem, et votum vovísti mihi. Nunc ergo surge, et egrédere de terra hac, revértens in terram nativitátis tuæ.
 Génesis	Gen	1	31	14	Responderúntque Rachel et Lia: Numquid habémus resídui quidquam in facultátibus et hæreditáte domus patris nostri?
 Génesis	Gen	1	31	15	nonne quasi aliénas reputávit nos, et véndidit, comedítque prétium nostrum?
 Génesis	Gen	1	31	16	Sed Deus tulit opes patris nostri, et eas trádidit nobis, ac fíliis nostris: unde ómnia quæ præcépit tibi Deus, fac.
 Génesis	Gen	1	31	17	Surréxit ítaque Jacob, et impósitis líberis ac conjúgibus suis super camélos, ábiit.	b
 Génesis	Gen	1	31	18	Tulítque omnem substántiam suam, et greges, et quidquid in Mesopotámia acquisíerat, pergens ad Ísaac patrem suum in terram Chánaan.
 Génesis	Gen	1	31	19	Eo témpore íerat Laban ad tondéndas oves, et Rachel furáta est idóla patris sui.
 Génesis	Gen	1	31	20	Noluítque Jacob confitéri sócero suo quod fúgeret.
 Génesis	Gen	1	31	21	Cumque abiísset tam ipse quam ómnia quæ juris sui erant, et amne transmísso pérgeret contra montem Gálaad,
 Génesis	Gen	1	31	22	nuntiátum est Laban die tértio quod fúgeret Jacob.
 Génesis	Gen	1	31	23	Qui, assúmptis frátribus suis, persecútus est eum diébus septem: et comprehéndit eum in monte Gálaad.
 Génesis	Gen	1	31	24	Vidítque in somnis dicéntem sibi Deum: Cave ne quidquam áspere loquáris contra Jacob.
 Génesis	Gen	1	31	25	Jamque Jacob exténderat in monte tabernáculum: cumque ille consecútus fuísset eum cum frátribus suis, in eódem monte Gálaad fixit tentórium.
 Génesis	Gen	1	31	26	Et dixit ad Jacob: Quare ita egísti, ut clam me abígeres fílias meas quasi captívas gládio?
 Génesis	Gen	1	31	27	cur ignoránte me fúgere voluísti, nec indicáre mihi, ut proséquerer te cum gáudio, et cánticis, et týmpanis, et cítharis?
 Génesis	Gen	1	31	28	Non es passus ut osculárer fílios meos et fílias: stulte operátus es: et nunc quidem
 Génesis	Gen	1	31	29	valet manus mea réddere tibi malum: sed Deus patris vestri heri dixit mihi: Cave ne loquáris contra Jacob quidquam dúrius.
 Génesis	Gen	1	31	30	Esto, ad tuos ire cupiébas, et desidério erat tibi domus patris tui: cur furátus es deos meos?
 Génesis	Gen	1	31	31	Respóndit Jacob: Quod ínscio te proféctus sum, tímui ne violénter auférres fílias tuas.
 Génesis	Gen	1	31	32	Quod autem furti me árguis: apud quemcúmque invéneris deos tuos, necétur coram frátribus nostris: scrutáre, quidquid tuórum apud me invéneris, et aufer. Hæc dicens, ignorábat quod Rachel furáta esset idóla.
 Génesis	Gen	1	31	33	Ingréssus ítaque Laban tabernáculum Jacob, et Liæ, et utriúsque fámulæ, non invénit. Cumque intrásset tentórium Rachélis,	b
 Génesis	Gen	1	31	34	illa festínans abscóndit idóla subter straménta caméli, et sedit désuper: scrutantíque omne tentórium, et nihil inveniénti,
 Génesis	Gen	1	31	35	ait: Ne irascátur dóminus meus quod coram te assúrgere néqueo: quia juxta consuetúdinem feminárum nunc áccidit mihi: sic delúsa sollicitúdo quæréntis est.
 Génesis	Gen	1	31	36	Tuménsque Jacob, cum júrgio ait: Quam ob culpam meam, et ob quod peccátum meum sic exarsísti post me,
 Génesis	Gen	1	31	37	et scrutátus es omnem supelléctilem meam? quid invenísti de cuncta substántia domus tuæ? pone hic coram frátribus meis, et frátribus tuis, et júdicent inter me et te.
 Génesis	Gen	1	31	38	Idcírco vigínti annis fui tecum? oves tuæ et capræ stériles non fuérunt, aríetes gregis tui non comédi:
 Génesis	Gen	1	31	39	nec captum a béstia osténdi tibi, ego damnum omne reddébam: quidquid furto períbat, a me exigébas:
 Génesis	Gen	1	31	40	die noctúque æstu urébar, et gelu, fugiebátque somnus ab óculis meis.
 Génesis	Gen	1	31	41	Sicque per vigínti annos in domo tua servívi tibi, quatuórdecim pro filiábus, et sex pro grégibus tuis: immutásti quoque mercédem meam decem vícibus.
 Génesis	Gen	1	31	42	Nisi Deus patris mei Ábraham, et timor Ísaac affuísset mihi, fórsitan modo nudum me dimisísses: afflictiónem meam et labórem mánuum meárum respéxit Deus, et árguit te heri.
 Génesis	Gen	1	31	43	Respóndit ei Laban: Fíliæ meæ et fílii, et greges tui, et ómnia quæ cernis, mea sunt: quid possum fácere fíliis et nepótibus meis?
 Génesis	Gen	1	31	44	Veni ergo, et ineámus fœdus, ut sit in testimónium inter me et te.
 Génesis	Gen	1	31	45	Tulit ítaque Jacob lápidem, et eréxit illum in títulum:	b
 Génesis	Gen	1	31	46	dixítque frátribus suis: Afférte lápides. Qui congregántes fecérunt túmulum, comederúntque super eum:
 Génesis	Gen	1	31	47	quem vocávit Laban Túmulum testis: et Jacob, Acérvum testimónii, utérque juxta proprietátem linguæ suæ.
 Génesis	Gen	1	31	48	Dixítque Laban: Túmulus iste erit testis inter me et te hódie, et idcírco appellátum est nomen ejus Gálaad, id est, Túmulus testis.
 Génesis	Gen	1	31	49	Intueátur et júdicet Dóminus inter nos quando recessérimus a nobis,
 Génesis	Gen	1	31	50	si afflíxeris fílias meas, et si introdúxeris álias uxóres super eas: nullus sermónis nostri testis est absque Deo, qui præsens réspicit.
 Génesis	Gen	1	31	51	Dixítque rursus ad Jacob: En túmulus hic, et lapis quem eréxi inter me et te,
 Génesis	Gen	1	31	52	testis erit: túmulus, inquam, iste et lapis sint in testimónium, si aut ego transíero illum pergens ad te, aut tu præteríeris, malum mihi cógitans.
 Génesis	Gen	1	31	53	Deus Ábraham, et Deus Nachor, júdicet inter nos, Deus patris eórum. Jurávit ergo Jacob per timórem patris sui Ísaac:
 Génesis	Gen	1	31	54	immolatísque víctimis in monte, vocávit fratres suos ut éderent panem. Qui cum comedíssent, mansérunt ibi:
 Génesis	Gen	1	31	55	Laban vero de nocte consúrgens, osculátus est fílios, et fílias suas, et benedíxit illis: reversúsque est in locum suum.
 Génesis	Gen	1	32	1	Jacob quoque ábiit itínere quo cœ́perat: fuerúntque ei óbviam ángeli Dei.
 Génesis	Gen	1	32	2	Quos cum vidísset, ait: Castra Dei sunt hæc: et appellávit nomen loci illíus Mahanáim, id est, Castra.
 Génesis	Gen	1	32	3	Misit autem et núntios ante se ad Esau fratrem suum in terram Seir, in regiónem Edom:	b
 Génesis	Gen	1	32	4	præcepítque eis, dicens: Sic loquímini dómino meo Esau: Hæc dicit frater tuus Jacob: Apud Laban peregrinátus sum, et fui usque in præséntem diem.
 Génesis	Gen	1	32	5	Hábeo boves, et ásinos, et oves, et servos, et ancíllas: mittóque nunc legatiónem ad dóminum meum, ut invéniam grátiam in conspéctu tuo.
 Génesis	Gen	1	32	6	Reversíque sunt núntii ad Jacob, dicéntes: Vénimus ad Esau fratrem tuum, et ecce próperat tibi in occúrsum cum quadringéntis viris.
 Génesis	Gen	1	32	7	Tímuit Jacob valde: et pertérritus divísit pópulum qui secum erat, greges quoque et oves, et boves, et camélos, in duas turmas,
 Génesis	Gen	1	32	8	dicens: Si vénerit Esau ad unam turmam, et percússerit eam, ália turma, quæ relícta est, salvábitur.
 Génesis	Gen	1	32	9	Dixítque Jacob: Deus patris mei Ábraham, et Deus patris mei Ísaac: Dómine qui dixísti mihi: Revértere in terram tuam, et in locum nativitátis tuæ, et benefáciam tibi:
 Génesis	Gen	1	32	10	minor sum cunctis miseratiónibus tuis, et veritáte tua quam explevísti servo tuo. In báculo meo transívi Jordánem istum: et nunc cum duábus turmis regrédior.
 Génesis	Gen	1	32	11	Érue me de manu fratris mei Esau, quia valde eum tímeo: ne forte véniens percútiat matrem cum fíliis.
 Génesis	Gen	1	32	12	Tu locútus es quod benefáceres mihi, et dilatáres semen meum sicut arénam maris, quæ præ multitúdine numerári non potest.
 Génesis	Gen	1	32	13	Cumque dormísset ibi nocte illa, separávit de his quæ habébat, múnera Esau fratri suo,	b
 Génesis	Gen	1	32	14	capras ducéntas, hircos vigínti, oves ducéntas, et aríetes vigínti,
 Génesis	Gen	1	32	15	camélos fœtas cum pullis suis trigínta, vaccas quadragínta, et táuros vigínti, ásinas vigínti et pullos eárum decem.
 Génesis	Gen	1	32	16	Et misit per manus servórum suórum síngulos seórsum greges, dixítque púeris suis: Antecédite me, et sit spátium inter gregem et gregem.
 Génesis	Gen	1	32	17	Et præcépit prióri, dicens: Si óbvium habúeris fratrem meum Esau, et interrogáverit te: Cujus es? aut, Quo vadis? aut, Cujus sunt ista quæ séqueris?
 Génesis	Gen	1	32	18	respondébis: Servi tui Jacob, múnera misit dómino meo Esau, ipse quoque post nos venit.
 Génesis	Gen	1	32	19	Simíliter dedit mandáta secúndo, et tértio, et cunctis qui sequebántur greges, dicens: Iísdem verbis loquímini ad Esau cum invenéritis eum.
 Génesis	Gen	1	32	20	Et addétis: Ipse quoque servus tuus Jacob iter nostrum inséquitur. Dixit enim: Placábo illum munéribus quæ præcédunt, et póstea vidébo illum: fórsitan propitiábitur mihi.
 Génesis	Gen	1	32	21	Præcessérunt ítaque múnera ante eum, ipse vero mansit nocte illa in castris.	b
 Génesis	Gen	1	32	22	Cumque matúre surrexísset, tulit duas uxóres suas, et tótidem fámulas cum úndecim fíliis, et transívit vadum Jaboc.
 Génesis	Gen	1	32	23	Traductísque ómnibus quæ ad se pertinébant,
 Génesis	Gen	1	32	24	mansit solus: et ecce vir luctabátur cum eo usque mane.
 Génesis	Gen	1	32	25	Qui cum vidéret quod eum superáre non posset, tétigit nervum fémoris ejus, et statim emárcuit.
 Génesis	Gen	1	32	26	Dixítque ad eum: Dimítte me: jam enim ascéndit auróra. Respóndit: Non dimíttam te, nisi benedíxeris mihi.
 Génesis	Gen	1	32	27	Ait ergo: Quod nomen est tibi? Respóndit: Jacob.
 Génesis	Gen	1	32	28	At ille: Nequáquam, inquit, Jacob appellábitur nomen tuum, sed Ísraël: quóniam si contra Deum fortis fuísti, quanto magis contra hómines prævalébis?
 Génesis	Gen	1	32	29	Interrogávit eum Jacob: Dic mihi, quo appelláris nómine? Respóndit: Cur quæris nomen meum? Et benedíxit ei in eódem loco.
 Génesis	Gen	1	32	30	Vocavítque Jacob nomen loci illíus Phánuel, dicens: Vidi Deum fácie ad fáciem, et salva facta est ánima mea.
 Génesis	Gen	1	32	31	Ortúsque est ei statim sol, postquam transgréssus est Phánuel: ipse vero claudicábat pede.
 Génesis	Gen	1	32	32	Quam ob causam non cómedunt nervum fílii Ísraël, qui emárcuit in fémore Jacob, usque in præséntem diem: eo quod tetígerit nervum fémoris ejus, et obstupúerit.
 Génesis	Gen	1	33	1	Élevans autem Jacob óculos suos, vidit veniéntem Esau, et cum eo quadringéntos viros: divisítque fílios Liæ et Rachel, ambarúmque famulárum:
 Génesis	Gen	1	33	2	et pósuit utrámque ancíllam, et líberos eárum, in princípio: Liam vero, et fílios ejus, in secúndo loco: Rachel autem et Joseph novíssimos.
 Génesis	Gen	1	33	3	Et ipse progrédiens adorávit pronus in terram sépties, donec appropinquáret frater ejus.
 Génesis	Gen	1	33	4	Currens ítaque Esau óbviam fratri suo, amplexátus est eum: stringénsque collum ejus, et ósculans flevit.
 Génesis	Gen	1	33	5	Levatísque óculis, vidit mulíeres et párvulos eárum, et ait: Quid sibi volunt isti? et si ad te pértinent? Respóndit: Párvuli sunt quos donávit mihi Deus servo tuo.
 Génesis	Gen	1	33	6	Et appropinquántes ancíllæ et fílii eárum, incurváti sunt.
 Génesis	Gen	1	33	7	Accéssit quoque Lia cum púeris suis: et cum simíliter adorássent, extrémi Joseph et Rachel adoravérunt.
 Génesis	Gen	1	33	8	Dixítque Esau: Quænam sunt istæ turmæ quas óbviam hábui? Respóndit: Ut invenírem grátiam coram dómino meo.	b
 Génesis	Gen	1	33	9	At ille ait: Hábeo plúrima, frater mi, sint tua tibi.
 Génesis	Gen	1	33	10	Dixítque Jacob: Noli ita, óbsecro: sed si invéni grátiam in óculis tuis, áccipe munúsculum de mánibus meis. Sic enim vidi fáciem tuam, quasi víderim vultum Dei: esto mihi propítius,
 Génesis	Gen	1	33	11	et súscipe benedictiónem quam áttuli tibi, et quam donávit mihi Deus tríbuens ómnia. Vix fratre compellénte, suscípiens,
 Génesis	Gen	1	33	12	ait: Gradiámur simul, eróque sócius itíneris tui.
 Génesis	Gen	1	33	13	Dixítque Jacob: Nosti, dómine mi, quod párvulos hábeam téneros, et oves, et boves fœtas mecum: quas si plus in ambulándo fécero laboráre, moriéntur una die cuncti greges.
 Génesis	Gen	1	33	14	Præcédat dóminus meus ante servum suum: et ego sequar paulátim vestígia ejus, sicut vídero párvulos meos posse, donec véniam ad dóminum meum in Seir.
 Génesis	Gen	1	33	15	Respóndit Esau: Oro te, ut de pópulo qui mecum est, saltem sócii remáneant viæ tuæ. Non est, inquit, necésse: hoc uno tantum indígeo, ut invéniam grátiam in conspéctu tuo, dómine mi.
 Génesis	Gen	1	33	16	Revérsus est ítaque illo die Esau itínere quo vénerat in Seir.	b
 Génesis	Gen	1	33	17	Et Jacob venit in Socoth: ubi ædificáta domo et fixis tentóriis appellávit nomen loci illíus Socoth, id est, Tabernácula.
 Génesis	Gen	1	33	18	Transivítque in Salem urbem Sichimórum, quæ est in terra Chánaan, postquam revérsus est de Mesopotámia Sýriæ: et habitávit juxta óppidum.
 Génesis	Gen	1	33	19	Emítque partem agri, in qua fíxerat tabernácula, a fíliis Hemor patris Sichem centum agnis.
 Génesis	Gen	1	33	20	Et erécto ibi altári, invocávit super illud fortíssimum Deum Ísraël.
 Génesis	Gen	1	34	1	Egréssa est autem Dina fília Liæ ut vidéret mulíeres regiónis illíus.
 Génesis	Gen	1	34	2	Quam cum vidísset Sichem fílius Hemor Hevǽi, princeps terræ illíus, adamávit eam: et rápuit, et dormívit cum illa, vi ópprimens vírginem.
 Génesis	Gen	1	34	3	Et conglutináta est ánima ejus cum ea, tristémque delinívit blandítiis.
 Génesis	Gen	1	34	4	Et pergens ad Hemor patrem suum: Áccipe, inquit, mihi puéllam hanc cónjugem.
 Génesis	Gen	1	34	5	Quod cum audísset Jacob abséntibus fíliis, et in pastu pécorum occupátis, síluit donec redírent.
 Génesis	Gen	1	34	6	Egrésso autem Hemor patre Sichem ut loquerétur ad Jacob,
 Génesis	Gen	1	34	7	ecce fílii ejus veniébant de agro: auditóque quod accíderat, iráti sunt valde, eo quod fœdam rem operátus esset in Ísraël et, violáta fília Jacob, rem illícitam perpetrásset.
 Génesis	Gen	1	34	8	Locútus est ítaque Hemor ad eos: Sichem fílii mei adhǽsit ánima fíliæ vestræ: date eam illi uxórem:	b
 Génesis	Gen	1	34	9	et jungámus vicíssim connúbia: fílias vestras trádite nobis, et fílias nostras accípite,
 Génesis	Gen	1	34	10	et habitáte nobíscum: terra in potestáte vestra est: exercéte, negotiámini, et possidéte eam.
 Génesis	Gen	1	34	11	Sed et Sichem ad patrem et ad fratres ejus ait: Invéniam grátiam coram vobis: et quæcúmque statuéritis, dabo:
 Génesis	Gen	1	34	12	augéte dotem, et múnera postuláte, et libénter tríbuam quod petiéritis: tantum date mihi puéllam hanc uxórem.
 Génesis	Gen	1	34	13	Respondérunt fílii Jacob Sichem et patri ejus in dolo, sæviéntes ob stuprum soróris:
 Génesis	Gen	1	34	14	Non póssumus fácere quod pétitis, nec dare sorórem nostram hómini incircumcíso: quod illícitum et nefárium est apud nos.
 Génesis	Gen	1	34	15	Sed in hoc valébimus fœderári, si voluéritis esse símiles nostri, et circumcidátur in vobis omne masculíni sexus;
 Génesis	Gen	1	34	16	tunc dábimus et accipiémus mútuo fílias vestras ac nostras: et habitábimus vobíscum, erimúsque unus pópulus.
 Génesis	Gen	1	34	17	Si autem circumcídi noluéritis, tollémus fíliam nostram, et recedémus.
 Génesis	Gen	1	34	18	Plácuit oblátio eórum Hemor, et Sichem fílio ejus,
 Génesis	Gen	1	34	19	nec dístulit adoléscens quin statim quod petebátur expléret: amábat enim puéllam valde, et ipse erat ínclytus in omni domo patris sui.
 Génesis	Gen	1	34	20	Ingressíque portam urbis, locúti sunt ad pópulum:
 Génesis	Gen	1	34	21	Viri isti pacífici sunt, et volunt habitáre nobíscum: negotiéntur in terra, et exérceant eam, quæ spatiósa et lata cultóribus índiget: fílias eórum accipiémus uxóres, et nostras illis dábimus.
 Génesis	Gen	1	34	22	Unum est quo différtur tantum bonum: si circumcidámus másculos nostros, ritum gentis imitántes.
 Génesis	Gen	1	34	23	Et substántia eórum, et pécora, et cuncta quæ póssident, nostra erunt: tantum in hoc acquiescámus, et habitántes simul, unum efficiémus pópulum.
 Génesis	Gen	1	34	24	Assensíque sunt omnes, circumcísis cunctis máribus.
 Génesis	Gen	1	34	25	Et ecce, die tértio, quando gravíssimus vúlnerum dolor est: arréptis duo fílii Jacob, Símeon et Levi fratres Dinæ, gládiis, ingréssi sunt urbem confidénter: interfectísque ómnibus másculis,	b
 Génesis	Gen	1	34	26	Hemor et Sichem páriter necavérunt, tolléntes Dinam de domo Sichem sorórem suam.
 Génesis	Gen	1	34	27	Quibus egréssis, irruérunt super occísos céteri fílii Jacob: et depopuláti sunt urbem in ultiónem stupri.
 Génesis	Gen	1	34	28	Oves eórum, et arménta, et ásinos, cunctáque vastántes quæ in dómibus et in agris erant,
 Génesis	Gen	1	34	29	párvulos quoque eórum et uxóres duxérunt captívas.
 Génesis	Gen	1	34	30	Quibus patrátis audácter, Jacob dixit ad Símeon et Levi: Turbástis me, et odiósum fecístis me Chananǽis, et Pherezǽis habitatóribus terræ hujus: nos pauci sumus; illi congregáti percútient me, et delébor ego, et domus mea.
 Génesis	Gen	1	34	31	Respondérunt: Numquid ut scorto abúti debuére soróre nostra?
 Génesis	Gen	1	35	1	Intérea locútus est Deus ad Jacob: Surge, et ascénde Bethel, et hábita ibi, facque altáre Deo qui appáruit tibi quando fugiébas Esau fratrem tuum.
 Génesis	Gen	1	35	2	Jacob vero convocáta omni domo sua, ait: Abjícite deos aliénos qui in médio vestri sunt, et mundámini, ac mutáte vestiménta vestra.
 Génesis	Gen	1	35	3	Súrgite, et ascendámus in Bethel, ut faciámus ibi altáre Deo: qui exaudívit me in die tribulatiónis meæ, et sócius fuit itíneris mei.
 Génesis	Gen	1	35	4	Dedérunt ergo ei omnes deos aliénos quos habébant, et ináures quæ erant in áuribus eórum: at ille infódit ea subter terebínthum, quæ est post urbem Sichem.
 Génesis	Gen	1	35	5	Cumque profécti essent, terror Dei invásit omnes per circúitum civitátes, et non sunt ausi pérsequi recedéntes.
 Génesis	Gen	1	35	6	Venit ígitur Jacob Luzam, quæ est in terra Chánaan, cognoménto Bethel: ipse et omnis pópulus cum eo.	b
 Génesis	Gen	1	35	7	Ædificavítque ibi altáre, et appellávit nomen loci illíus, Domus Dei: ibi enim appáruit ei Deus cum fúgeret fratrem suum.
 Génesis	Gen	1	35	8	Eódem témpore mórtua est Débora nutrix Rebéccæ, et sepúlta est ad radíces Bethel subter quercum: vocatúmque est nomen loci illíus, Quercus fletus.
 Génesis	Gen	1	35	9	Appáruit autem íterum Deus Jacob postquam revérsus est de Mesopotámia Sýriæ, benedixítque ei
 Génesis	Gen	1	35	10	dicens: Non vocáberis ultra Jacob, sed Ísraël erit nomen tuum. Et appellávit eum Ísraël,
 Génesis	Gen	1	35	11	dixítque ei: Ego Deus omnípotens: cresce, et multiplicáre: gentes et pópuli natiónum ex te erunt, reges de lumbis tuis egrediéntur,
 Génesis	Gen	1	35	12	terrámque quam dedi Ábraham et Ísaac, dabo tibi et sémini tuo post te.
 Génesis	Gen	1	35	13	Et recéssit ab eo.
 Génesis	Gen	1	35	14	Ille vero eréxit títulum lapídeum in loco quo locútus fúerat ei Deus: libans super eum libámina, et effúndens óleum:
 Génesis	Gen	1	35	15	vocánsque nomen loci illíus Bethel.
 Génesis	Gen	1	35	16	Egréssus autem inde, venit verno témpore ad terram quæ ducit Éphratam: in qua cum parturíret Rachel,
 Génesis	Gen	1	35	17	ob difficultátem partus periclitári cœpit. Dixítque ei obstétrix: Noli timére, quia et hunc habébis fílium.
 Génesis	Gen	1	35	18	Egrediénte autem ánima præ dolóre, et imminénte jam morte, vocávit nomen fílii sui Bénoni, id est, Fílius dolóris mei: pater vero appellávit eum Bénjamin, id est, Fílius dextræ.
 Génesis	Gen	1	35	19	Mórtua est ergo Rachel, et sepúlta est in via quæ ducit Éphratam, hæc est Béthlehem.
 Génesis	Gen	1	35	20	Erexítque Jacob títulum super sepúlchrum ejus: hic est títulus monuménti Rachel, usque in præséntem diem.
 Génesis	Gen	1	35	21	Egréssus inde, fixit tabernáculum trans Turrem gregis.
 Génesis	Gen	1	35	22	Cumque habitáret in illa regióne, ábiit Ruben, et dormívit cum Bala concubína patris sui: quod illum mínime látuit. Erant autem fílii Jacob duódecim.	b
 Génesis	Gen	1	35	23	Fílii Liæ: primogénitus Ruben, et Símeon, et Levi, et Judas, et Íssachar, et Zábulon.
 Génesis	Gen	1	35	24	Fílii Rachel: Joseph et Bénjamin.
 Génesis	Gen	1	35	25	Fílii Balæ ancíllæ Rachélis: Dan et Néphthali.
 Génesis	Gen	1	35	26	Fílii Zelphæ ancíllæ Liæ: Gad et Aser: hi sunt fílii Jacob, qui nati sunt ei in Mesopotámia Sýriæ.
 Génesis	Gen	1	35	27	Venit étiam ad Ísaac patrem suum in Mambre, civitátem Arbée, hæc est Hebron, in qua peregrinátus est Ábraham et Ísaac.	b
 Génesis	Gen	1	35	28	Et compléti sunt dies Ísaac centum octogínta annórum.
 Génesis	Gen	1	35	29	Consumptúsque ætáte mórtuus est: et appósitus est pópulo suo senex et plenus diérum: et sepeliérunt eum Esau et Jacob fílii sui.
 Génesis	Gen	1	36	1	Hæ sunt autem generatiónes Esau, ipse est Edom.
 Génesis	Gen	1	36	2	Esau accépit uxóres de filiábus Chánaan: Ada fíliam Elon Hethǽi, et Oolíbama fíliam Anæ fíliæ Sébeon Hevǽi:
 Génesis	Gen	1	36	3	Básemath quoque fíliam Ísmaël sorórem Nábaioth.
 Génesis	Gen	1	36	4	Péperit autem Ada Éliphaz: Básemath génuit Ráhuel:
 Génesis	Gen	1	36	5	Oolíbama génuit Jehus et Íhelon et Core. Hi fílii Esau qui nati sunt ei in terra Chánaan.
 Génesis	Gen	1	36	6	Tulit autem Esau uxóres suas et fílios et fílias, et omnem ánimam domus suæ, et substántiam, et pécora, et cuncta quæ habére póterat in terra Chánaan: et ábiit in álteram regiónem, recessítque a fratre suo Jacob.
 Génesis	Gen	1	36	7	Dívites enim erant valde, et simul habitáre non póterant: nec sustinébat eos terra peregrinatiónis eórum præ multitúdine gregum.
 Génesis	Gen	1	36	8	Habitavítque Esau in monte Seir, ipse est Edom.
 Génesis	Gen	1	36	9	Hæ autem sunt generatiónes Esau patris Edom in monte Seir,	b
 Génesis	Gen	1	36	10	et hæc nómina filiórum ejus: Éliphaz fílius Ada uxóris Esau: Ráhuel quoque fílius Básemath uxóris ejus.
 Génesis	Gen	1	36	11	Fuerúntque Éliphaz fílii: Theman, Omar, Sepho, et Gatham, et Cenez.
 Génesis	Gen	1	36	12	Erat autem Thamna concubína Éliphaz fílii Esau: quæ péperit ei Ámalech. Hi sunt fílii Ada uxóris Esau.
 Génesis	Gen	1	36	13	Fílii autem Ráhuel: Nahath et Zara, Samma et Meza: hi fílii Básemath uxóris Esau.
 Génesis	Gen	1	36	14	Isti quoque erant fílii Oolíbama fíliæ Anæ fíliæ Sébeon, uxóris Esau, quos génuit ei, Jehus et Íhelon et Core.
 Génesis	Gen	1	36	15	Hi duces filiórum Esau: fílii Éliphaz primogéniti Esau: dux Theman, dux Omra, dux Sepho, dux Cenez,	b
 Génesis	Gen	1	36	16	dux Core, dux Gathan, dux Ámalech. Hi fílii Éliphaz in terra Edom, et hi fílii Ada.
 Génesis	Gen	1	36	17	Hi quoque fílii Ráhuel fílii Esau: dux Nahath, dux Zara, dux Samma, dux Meza: hi autem duces Ráhuel in terra Edom: isti fílii Básemath uxóris Esau.
 Génesis	Gen	1	36	18	Hi autem fílii Oolíbama uxóris Esau: dux Jehus, dux Íhelon, dux Core: hi duces Oolíbama fíliæ Anæ uxóris Esau.
 Génesis	Gen	1	36	19	Isti sunt fílii Esau, et hi duces eórum: ipse est Edom.
 Génesis	Gen	1	36	20	Isti sunt fílii Seir Horrǽi, habitatóres terræ: Lotan, et Sobal, et Sébeon, et Ana,	b
 Génesis	Gen	1	36	21	et Dison, et Eser, et Disan: hi duces Horrǽi, fílii Seir in terra Edom.
 Génesis	Gen	1	36	22	Facti sunt autem fílii Lotan: Hori et Heman. Erat autem soror Lotan, Thamna.
 Génesis	Gen	1	36	23	Et isti fílii Sobal: Alvan et Mánahat et Ebal, et Sepho et Onam.
 Génesis	Gen	1	36	24	Et hi fílii Sébeon: Aja et Ana. Iste est Ana qui invénit aquas cálidas in solitúdine, cum pásceret ásinos Sébeon patris sui:
 Génesis	Gen	1	36	25	habuítque fílium Dison, et fíliam Oolíbama.
 Génesis	Gen	1	36	26	Et isti fílii Dison: Hamdan, et Éseban, et Jethram, et Charan.
 Génesis	Gen	1	36	27	Hi quoque fílii Eser: Bálaan, et Zavan, et Acan.
 Génesis	Gen	1	36	28	Hábuit autem fílios Disan: Hus et Aram.
 Génesis	Gen	1	36	29	Hi duces Horræórum: dux Lotan, dux Sobal, dux Sébeon, dux Ana,
 Génesis	Gen	1	36	30	dux Dison, dux Eser, dux Disan: isti duces Horræórum qui imperavérunt in terra Seir.
 Génesis	Gen	1	36	31	Reges autem qui regnavérunt in terra Edom ántequam habérent regem fílii Ísraël, fuérunt hi:	b
 Génesis	Gen	1	36	32	Bela fílius Beor, noménque urbis ejus Dénaba.
 Génesis	Gen	1	36	33	Mórtuus est autem Bela, et regnávit pro eo Jobab fílius Zaræ de Bosra.
 Génesis	Gen	1	36	34	Cumque mórtuus esset Jobab, regnávit pro eo Husam de terra Themanórum.
 Génesis	Gen	1	36	35	Hoc quoque mórtuo, regnávit pro eo Adad fílius Badad, qui percússit Mádian in regióne Moab: et nomen urbis ejus Avith.
 Génesis	Gen	1	36	36	Cumque mórtuus esset Adad, regnávit pro eo Semla de Másreca.
 Génesis	Gen	1	36	37	Hoc quoque mórtuo regnávit pro eo Saul de flúvio Róhoboth.
 Génesis	Gen	1	36	38	Cumque et hic obiísset, succéssit in regnum Bálanan fílius Áchobor.
 Génesis	Gen	1	36	39	Isto quoque mórtuo regnávit pro eo Adar, noménque urbis ejus Phau: et appellabátur uxor ejus Meétabel, fília Matred fíliæ Mézaab.
 Génesis	Gen	1	36	40	Hæc ergo nómina ducum Esau in cognatiónibus, et locis, et vocábulis suis: dux Thamna, dux Alva, dux Jetheth,	b
 Génesis	Gen	1	36	41	dux Oolíbama, dux Ela, dux Phinon,
 Génesis	Gen	1	36	42	dux Cenez, dux Theman, dux Mabsar,
 Génesis	Gen	1	36	43	dux Mágdiel, dux Hiram: hi duces Edom habitántes in terra impérii sui, ipse est Esau pater Idumæórum.
 Génesis	Gen	1	37	1	Habitávit autem Jacob in terra Chánaan, in qua pater suus peregrinátus est.
 Génesis	Gen	1	37	2	Et hæ sunt generatiónes ejus: Joseph cum sédecim esset annórum, pascébat gregem cum frátribus suis adhuc puer: et erat cum fíliis Balæ et Zelphæ uxórum patris sui: accusavítque fratres suos apud patrem crímine péssimo.
 Génesis	Gen	1	37	3	Ísraël autem diligébat Joseph super omnes fílios suos, eo quod in senectúte genuísset eum: fecítque ei túnicam polýmitam.
 Génesis	Gen	1	37	4	Vidéntes autem fratres ejus quod a patre plus cunctis fíliis amarétur, óderant eum, nec póterant ei quidquam pacífice loqui.
 Génesis	Gen	1	37	5	Áccidit quoque ut visum sómnium reférret frátribus suis: quæ causa majóris ódii seminárium fuit.
 Génesis	Gen	1	37	6	Dixítque ad eos: Audíte sómnium meum quod vidi:
 Génesis	Gen	1	37	7	putábam nos ligáre manípulos in agro: et quasi consúrgere manípulum meum, et stare, vestrósque manípulos circumstántes adoráre manípulum meum.
 Génesis	Gen	1	37	8	Respondérunt fratres ejus: Numquid rex noster eris? aut subjiciémur ditióni tuæ? Hæc ergo causa somniórum atque sermónum, invídiæ et ódii fómitem ministrávit.
 Génesis	Gen	1	37	9	Áliud quoque vidit sómnium, quod narrans frátribus, ait: Vidi per sómnium, quasi solem, et lunam, et stellas úndecim adoráre me.
 Génesis	Gen	1	37	10	Quod cum patri suo, et frátribus retulísset, increpávit eum pater suus, et dixit: Quid sibi vult hoc sómnium quod vidísti? num ego et mater tua, et fratres tui adorábimus te super terram?
 Génesis	Gen	1	37	11	Invidébant ei ígitur fratres sui: pater vero rem tácitus considerábat.
 Génesis	Gen	1	37	12	Cumque fratres illíus in pascéndis grégibus patris moraréntur in Sichem,	b
 Génesis	Gen	1	37	13	dixit ad eum Ísraël: Fratres tui pascunt oves in Síchimis: veni, mittam te ad eos. Quo respondénte,
 Génesis	Gen	1	37	14	Præsto sum, ait ei: Vade, et vide si cuncta próspera sint erga fratres tuos, et pécora: et renúntia mihi quid agátur. Missus de valle Hebron, venit in Sichem:
 Génesis	Gen	1	37	15	invenítque eum vir errántem in agro, et interrogávit quid quǽreret.
 Génesis	Gen	1	37	16	At ille respóndit: Fratres meos quæro: índica mihi ubi pascant greges.
 Génesis	Gen	1	37	17	Dixítque ei vir: Recessérunt de loco isto: audívi autem eos dicéntes: Eámus in Dóthain. Perréxit ergo Joseph post fratres suos, et invénit eos in Dóthain.
 Génesis	Gen	1	37	18	Qui cum vidíssent eum procul, ántequam accéderet ad eos, cogitavérunt illum occídere:
 Génesis	Gen	1	37	19	et mútuo loquebántur: Ecce somniátor venit:
 Génesis	Gen	1	37	20	veníte, occidámus eum, et mittámus in cistérnam véterem: dicemúsque: Fera péssima devorávit eum: et tunc apparébit quid illi prosint sómnia sua.
 Génesis	Gen	1	37	21	Áudiens autem hoc Ruben, nitebátur liberáre eum de mánibus eórum, et dicébat:
 Génesis	Gen	1	37	22	Non interficiátis ánimam ejus, nec effundátis sánguinem: sed projícite eum in cistérnam hanc, quæ est in solitúdine, manúsque vestras serváte innóxias: hoc autem dicébat, volens erípere eum de mánibus eórum, et réddere patri suo.
 Génesis	Gen	1	37	23	Conféstim ígitur ut pervénit ad fratres suos, nudavérunt eum túnica talári et polýmita:
 Génesis	Gen	1	37	24	miserúntque eum in cistérnam véterem, quæ non habébat aquam.
 Génesis	Gen	1	37	25	Et sedéntes ut coméderent panem, vidérunt Ismaëlítas viatóres veníre de Gálaad, et camélos eórum portántes arómata, et resínam, et stacten in Ægýptum.	b
 Génesis	Gen	1	37	26	Dixit ergo Judas frátribus suis: Quid nobis prodest si occidérimus fratrem nostrum, et celavérimus sánguinem ipsíus?
 Génesis	Gen	1	37	27	mélius est ut venundétur Ismaëlítis, et manus nostræ non polluántur: frater enim et caro nostra est. Acquievérunt fratres sermónibus illíus.
 Génesis	Gen	1	37	28	Et prætereúntibus Madianítis negotiatóribus, extrahéntes eum de cistérna, vendidérunt eum Ismaëlítis, vigínti argénteis: qui duxérunt eum in Ægýptum.
 Génesis	Gen	1	37	29	Reversúsque Ruben ad cistérnam, non invénit púerum:
 Génesis	Gen	1	37	30	et scissis véstibus pergens ad fratres suos, ait: Puer non compáret, et ego quo ibo?
 Génesis	Gen	1	37	31	Tulérunt autem túnicam ejus, et in sánguine hædi, quem occíderant, tinxérunt:	b
 Génesis	Gen	1	37	32	mitténtes qui ferrent ad patrem, et dícerent: Hanc invénimus: vide utrum túnica fílii tui sit, an non.
 Génesis	Gen	1	37	33	Quam cum agnovísset pater, ait: Túnica fílii mei est: fera péssima comédit eum, béstia devorávit Joseph.
 Génesis	Gen	1	37	34	Scissísque véstibus, indútus est cilício, lugens fílium suum multo témpore.
 Génesis	Gen	1	37	35	Congregátis autem cunctis líberis ejus ut lenírent dolórem patris, nóluit consolatiónem accípere, sed ait: Descéndam ad fílium meum lugens in inférnum. Et illo perseveránte in fletu,
 Génesis	Gen	1	37	36	Madianítæ vendidérunt Joseph in Ægýpto Putíphari eunúcho Pharaónis, magístro mílitum.
 Génesis	Gen	1	38	1	Eódem témpore, descéndens Judas a frátribus suis, divértit ad virum Odollamítem, nómine Hiram.
 Génesis	Gen	1	38	2	Vidítque ibi fíliam hóminis Chananǽi, vocábulo Sue: et accépta uxóre, ingréssus est ad eam.
 Génesis	Gen	1	38	3	Quæ concépit, et péperit fílium, et vocávit nomen ejus Her.
 Génesis	Gen	1	38	4	Rursúmque concépto fœtu, natum fílium vocávit Onan.
 Génesis	Gen	1	38	5	Tértium quoque péperit: quem appellávit Sela; quo nato, párere ultra cessávit.
 Génesis	Gen	1	38	6	Dedit autem Judas uxórem primogénito suo Her, nómine Thamar.
 Génesis	Gen	1	38	7	Fuit quoque Her primogénitus Judæ nequam in conspéctu Dómini: et ab eo occísus est.
 Génesis	Gen	1	38	8	Dixit ergo Judas ad Onan fílium suum: Ingrédere uxórem fratris tui, et sociáre illi, ut súscites semen fratri tuo.
 Génesis	Gen	1	38	9	Ille sciens non sibi nasci fílios, intróiens ad uxórem fratris sui, semen fundébat in terram, ne líberi fratris nómine nasceréntur.
 Génesis	Gen	1	38	10	Et idcírco percússit eum Dóminus, quod rem detestábilem fáceret.
 Génesis	Gen	1	38	11	Quam ob rem dixit Judas Thamar núrui suæ: Esto vídua in domo patris tui, donec crescat Sela fílius meus: timébat enim ne et ipse morerétur, sicut fratres ejus. Quæ ábiit, et habitávit in domo patris sui.
 Génesis	Gen	1	38	12	Evolútis autem multis diébus, mórtua est fília Sue uxor Judæ: qui, post luctum consolatióne suscépta, ascendébat ad tonsóres óvium suárum, ipse et Hiras opílio gregis Odollamítes, in Thamnas.	b
 Génesis	Gen	1	38	13	Nuntiatúmque est Thamar quod socer illíus ascénderet in Thamnas ad tondéndas oves.
 Génesis	Gen	1	38	14	Quæ, depósitis viduitátis véstibus, assúmpsit therístrum: et mutáto hábitu, sedit in bívio itíneris, quod ducit Thamnam: eo quod crevísset Sela, et non eum accepísset marítum.
 Génesis	Gen	1	38	15	Quam cum vidísset Judas, suspicátus est esse meretrícem: operúerat enim vultum suum, ne agnoscerétur.
 Génesis	Gen	1	38	16	Ingrediénsque ad eam, ait: Dimítte me ut cóeam tecum: nesciébat enim quod nurus sua esset. Qua respondénte: Quid dabis mihi ut fruáris concúbitu meo?
 Génesis	Gen	1	38	17	dixit: Mittam tibi hædum de grégibus. Rursúmque illa dicénte: Pátiar quod vis, si déderis mihi arrhabónem, donec mittas quod pollicéris.
 Génesis	Gen	1	38	18	Ait Judas: Quid tibi vis pro arrhabóne dari? Respóndit: Ánnulum tuum, et armíllam, et báculum quem manu tenes. Ad unum ígitur cóitum múlier concépit,
 Génesis	Gen	1	38	19	et surgens ábiit: depositóque hábitu quem súmpserat, indúta est viduitátis véstibus.
 Génesis	Gen	1	38	20	Misit autem Judas hædum per pastórem suum Odollamítem, ut recíperet pignus quod déderat mulíeri: qui cum non invenísset eam,	b
 Génesis	Gen	1	38	21	interrogávit hómines loci illíus: Ubi est múlier quæ sedébat in bívio? Respondéntibus cunctis: Non fuit in loco ista méretrix.
 Génesis	Gen	1	38	22	Revérsus est ad Judam, et dixit ei: Non invéni eam: sed et hómines loci illíus dixérunt mihi, numquam sedísse ibi scortum.
 Génesis	Gen	1	38	23	Ait Judas: Hábeat sibi, certe mendácii argúere nos non potest, ego misi hædum quem promíseram: et tu non invenísti eam.
 Génesis	Gen	1	38	24	Ecce autem post tres menses nuntiavérunt Judæ, dicéntes: Fornicáta est Thamar nurus tua, et vidétur úterus illíus intuméscere. Dixítque Judas: Prodúcite eam ut comburátur.
 Génesis	Gen	1	38	25	Quæ cum ducerétur ad pœnam, misit ad sócerum suum, dicens: De viro, cujus hæc sunt, concépi: cognósce cujus sit ánnulus, et armílla, et báculus.
 Génesis	Gen	1	38	26	Qui, ágnitis munéribus, ait: Jústior me est: quia non trádidi eam Sela fílio meo. Áttamen ultra non cognóvit eam.
 Génesis	Gen	1	38	27	Instánte autem partu, apparuérunt gémini in útero: atque in ipsa effusióne infántium unus prótulit manum, in qua obstétrix ligávit cóccinum, dicens:	b
 Génesis	Gen	1	38	28	Iste egrediétur prior.
 Génesis	Gen	1	38	29	Illo vero retrahénte manum, egréssus est alter: dixítque múlier: Quare divísa est propter te macéria? et ob hanc causam, vocávit nomen ejus Phares.
 Génesis	Gen	1	38	30	Póstea egréssus est frater ejus, in cujus manu erat cóccinum: quem appellávit Zara.
 Génesis	Gen	1	39	1	Ígitur Joseph ductus est in Ægýptum, emítque eum Putíphar eunúchus Pharaónis, princeps exércitus, vir ægýptius, de manu Ismaëlitárum, a quibus perdúctus erat.
 Génesis	Gen	1	39	2	Fuítque Dóminus cum eo, et erat vir in cunctis próspere agens: habitavítque in domo dómini sui,
 Génesis	Gen	1	39	3	qui óptime nóverat Dóminum esse cum eo, et ómnia, quæ gerébat, ab eo dírigi in manu illíus.
 Génesis	Gen	1	39	4	Invenítque Joseph grátiam coram dómino suo, et ministrábat ei: a quo præpósitus ómnibus gubernábat créditam sibi domum, et univérsa quæ ei trádita fúerant:
 Génesis	Gen	1	39	5	benedixítque Dóminus dómui Ægýptii propter Joseph, et multiplicávit tam in ǽdibus quam in agris cunctam ejus substántiam:
 Génesis	Gen	1	39	6a	nec quidquam áliud nóverat, nisi panem quo vescebátur.
 Génesis	Gen	1	39	6b	Erat autem Joseph pulchra fácie, et decórus aspéctu.	b
 Génesis	Gen	1	39	7	Post multos ítaque dies injécit dómina sua óculos suos in Joseph, et ait: Dormi mecum.
 Génesis	Gen	1	39	8	Qui nequáquam acquiéscens óperi nefário, dixit ad eam: Ecce dóminus meus, ómnibus mihi tráditis, ignórat quid hábeat in domo sua:
 Génesis	Gen	1	39	9	nec quidquam est quod non in mea sit potestáte, vel non tradíderit mihi, præter te, quæ uxor ejus es: quómodo ergo possum hoc malum fácere, et peccáre in Deum meum?
 Génesis	Gen	1	39	10	Hujuscémodi verbis per síngulos dies, et múlier molésta erat adolescénti: et ille recusábat stuprum.
 Génesis	Gen	1	39	11	Áccidit autem quadam die ut intráret Joseph domum, et óperis quíppiam absque árbitris fáceret:
 Génesis	Gen	1	39	12	et illa, apprehénsa lacínia vestiménti ejus, díceret: Dormi mecum. Qui relícto in manu ejus pállio fugit, et egréssus est foras.
 Génesis	Gen	1	39	13	Cumque vidísset múlier vestem in mánibus suis, et se esse contémptam,	b
 Génesis	Gen	1	39	14	vocávit ad se hómines domus suæ, et ait ad eos: En introdúxit virum hebrǽum, ut illúderet nobis: ingréssus est ad me, ut coíret mecum: cumque ego succlamássem,
 Génesis	Gen	1	39	15	et audísset vocem meam, relíquit pállium quod tenébam, et fugit foras.
 Génesis	Gen	1	39	16	In arguméntum ergo fídei reténtum pállium osténdit maríto reverténti domum,
 Génesis	Gen	1	39	17	et ait: Ingréssus est ad me servus hebrǽus quem adduxísti, ut illúderet mihi:
 Génesis	Gen	1	39	18	cumque audísset me clamáre, relíquit pállium quod tenébam, et fugit foras.
 Génesis	Gen	1	39	19	His audítis dóminus, et nímium crédulus verbis cónjugis, irátus est valde:
 Génesis	Gen	1	39	20	tradidítque Joseph in cárcerem, ubi vincti regis custodiebántur, et erat ibi clausus.
 Génesis	Gen	1	39	21	Fuit autem Dóminus cum Joseph, et misértus illíus dedit ei grátiam in conspéctu príncipis cárceris.
 Génesis	Gen	1	39	22	Qui trádidit in manu illíus univérsos vinctos qui in custódia tenebántur: et quidquid fiébat, sub ipso erat.
 Génesis	Gen	1	39	23	Nec nóverat áliquid, cunctis ei créditis: Dóminus enim erat cum illo, et ómnia ópera ejus dirigébat.
 Génesis	Gen	1	40	1	His ita gestis, áccidit ut peccárent duo eunúchi, pincérna regis Ægýpti, et pistor, dómino suo.
 Génesis	Gen	1	40	2	Iratúsque contra eos Phárao (nam alter pincérnis prǽerat, alter pistóribus),
 Génesis	Gen	1	40	3	misit eos in cárcerem príncipis mílitum, in quo erat vinctus et Joseph.
 Génesis	Gen	1	40	4	At custos cárceris trádidit eos Joseph, qui et ministrábat eis: aliquántulum témporis flúxerat, et illi in custódia tenebántur.
 Génesis	Gen	1	40	5	Viderúntque ambo sómnium nocte una, juxta interpretatiónem cóngruam sibi:
 Génesis	Gen	1	40	6	ad quos cum introísset Joseph mane, et vidísset eos tristes,
 Génesis	Gen	1	40	7	sciscitátus est eos, dicens: Cur trístior est hódie sólito fácies vestra?
 Génesis	Gen	1	40	8	Qui respondérunt: Sómnium vídimus, et non est qui interpretétur nobis. Dixítque ad eos Joseph: Numquid non Dei est interpretátio? reférte mihi quid vidéritis.
 Génesis	Gen	1	40	9	Narrávit prior, præpósitus pincernárum, sómnium suum: Vidébam coram me vitem,	b
 Génesis	Gen	1	40	10	in qua erant tres propágines, créscere paulátim in gemmas, et post flores uvas maturéscere:
 Génesis	Gen	1	40	11	calicémque Pharaónis in manu mea: tuli ergo uvas, et expréssi in cálicem quem tenébam, et trádidi póculum Pharaóni.
 Génesis	Gen	1	40	12	Respóndit Joseph: Hæc est interpretátio sómnii: tres propágines, tres adhuc dies sunt:
 Génesis	Gen	1	40	13	post quos recordábitur Phárao ministérii tui, et restítuet te in gradum prístinum: dabísque ei cálicem juxta offícium tuum, sicut ante fácere consuéveras.
 Génesis	Gen	1	40	14	Tantum meménto mei, cum bene tibi fúerit, et fácias mecum misericórdiam: ut súggeras Pharaóni ut edúcat me de isto cárcere:
 Génesis	Gen	1	40	15	quia furto sublátus sum de terra Hebræórum, et hic ínnocens in lacum missus sum.
 Génesis	Gen	1	40	16	Videns pistórum magíster quod prudénter sómnium dissolvísset, ait: Et ego vidi sómnium: quod tria canístra farínæ habérem super caput meum:	b
 Génesis	Gen	1	40	17	et in uno canístro quod erat excélsius, portáre me omnes cibos qui fiunt arte pistória, avésque comédere ex eo.
 Génesis	Gen	1	40	18	Respóndit Joseph: Hæc est interpretátio sómnii: tria canístra, tres adhuc dies sunt:
 Génesis	Gen	1	40	19	post quos áuferet Phárao caput tuum, ac suspéndet te in cruce, et lacerábunt vólucres carnes tuas.
 Génesis	Gen	1	40	20	Exínde dies tértius natalítius Pharaónis erat: qui fáciens grande convívium púeris suis, recordátus est inter épulas magístri pincernárum, et pistórum príncipis.	b
 Génesis	Gen	1	40	21	Restituítque álterum in locum suum, ut porrígeret ei póculum:
 Génesis	Gen	1	40	22	álterum suspéndit in patíbulo, ut conjectóris véritas probarétur.
 Génesis	Gen	1	40	23	Et tamen succedéntibus prósperis, præpósitus pincernárum oblítus est intérpretis sui.
 Génesis	Gen	1	41	1	Post duos annos vidit Phárao sómnium. Putábat se stare super flúvium,
 Génesis	Gen	1	41	2	de quo ascendébant septem boves, pulchræ et crassæ nimis: et pascebántur in locis palústribus.
 Génesis	Gen	1	41	3	Áliæ quoque septem emergébant de flúmine, fœdæ confectǽque mácie: et pascebántur in ipsa amnis ripa in locis viréntibus:
 Génesis	Gen	1	41	4	devoraverúntque eas, quarum mira spécies et habitúdo córporum erat. Expergefáctus Phárao,
 Génesis	Gen	1	41	5	rursum dormívit, et vidit álterum sómnium: septem spicæ pullulábant in culmo uno plenæ atque formósæ:
 Génesis	Gen	1	41	6	áliæ quoque tótidem spicæ ténues, et percússæ urédine oriebántur,
 Génesis	Gen	1	41	7	devorántes ómnium priórum pulchritúdinem. Evígilans Phárao post quiétem,
 Génesis	Gen	1	41	8	et facto mane, pavóre pertérritus, misit ad omnes conjectóres Ægýpti, cunctósque sapiéntes, et accersítis narrávit sómnium, nec erat qui interpretarétur.
 Génesis	Gen	1	41	9	Tunc demum reminíscens pincernárum magíster, ait: Confíteor peccátum meum:	b
 Génesis	Gen	1	41	10	irátus rex servis suis, me et magístrum pistórum retrúdi jussit in cárcerem príncipis mílitum:
 Génesis	Gen	1	41	11	ubi una nocte utérque vídimus sómnium præságum futurórum.
 Génesis	Gen	1	41	12	Erat ibi puer hebrǽus, ejúsdem ducis mílitum fámulus: cui narrántes sómnia,
 Génesis	Gen	1	41	13	audívimus quidquid póstea rei probávit evéntus; ego enim rédditus sum offício meo, et ille suspénsus est in cruce.
 Génesis	Gen	1	41	14	Prótinus ad regis impérium edúctum de cárcere Joseph totondérunt: ac veste mutáta obtulérunt ei.
 Génesis	Gen	1	41	15	Cui ille ait: Vidi sómnia, nec est qui edísserat: quæ audívi te sapientíssime conjícere.
 Génesis	Gen	1	41	16	Respóndit Joseph: Absque me Deus respondébit próspera Pharaóni.
 Génesis	Gen	1	41	17	Narrávit ergo Phárao quod víderat: Putábam me stare super ripam flúminis,	b
 Génesis	Gen	1	41	18	et septem boves de amne conscéndere, pulchras nimis, et obésis cárnibus: quæ in pastu palúdis virécta carpébant.
 Génesis	Gen	1	41	19	Et ecce, has sequebántur áliæ septem boves, in tantum defórmes et maciléntæ, ut numquam tales in terra Ægýpti víderim:
 Génesis	Gen	1	41	20	quæ, devorátis et consúmptis prióribus,
 Génesis	Gen	1	41	21	nullum saturitátis dedére vestígium: sed símili mácie et squalóre torpébant. Evígilans, rursus sopóre depréssus,
 Génesis	Gen	1	41	22	vidi sómnium. Septem spicæ pullulábant in culmo uno plenæ atque pulchérrimæ.
 Génesis	Gen	1	41	23	Áliæ quoque septem ténues et percússæ urédine, oriebántur e stípula:
 Génesis	Gen	1	41	24	quæ priórum pulchritúdinem devoravérunt. Narrávi conjectóribus sómnium, et nemo est qui edísserat.
 Génesis	Gen	1	41	25	Respóndit Joseph: Sómnium regis unum est: quæ factúrus est Deus, osténdit Pharaóni.	b
 Génesis	Gen	1	41	26	Septem boves pulchræ, et septem spicæ plenæ, septem ubertátis anni sunt: eamdémque vim sómnii comprehéndunt.
 Génesis	Gen	1	41	27	Septem quoque boves ténues atque maciléntæ, quæ ascendérunt post eas, et septem spicæ ténues, et vento urénte percússæ, septem anni ventúræ sunt famis.
 Génesis	Gen	1	41	28	Qui hoc órdine complebúntur:
 Génesis	Gen	1	41	29	ecce septem anni vénient fertilitátis magnæ in univérsa terra Ægýpti,
 Génesis	Gen	1	41	30	quos sequéntur septem anni álii tantæ sterilitátis, ut oblivióni tradátur cuncta retro abundántia: consumptúra est enim fames omnem terram,
 Génesis	Gen	1	41	31	et ubertátis magnitúdinem perditúra est inópiæ magnitúdo.
 Génesis	Gen	1	41	32	Quod autem vidísti secúndo ad eámdem rem pértinens sómnium: firmitátis indícium est, eo quod fiat sermo Dei, et velócius impleátur.
 Génesis	Gen	1	41	33	Nunc ergo provídeat rex virum sapiéntem et indústrium, et præfíciat eum terræ Ægýpti:
 Génesis	Gen	1	41	34	qui constítuat præpósitos per cunctas regiónes: et quintam partem frúctuum per septem annos fertilitátis,
 Génesis	Gen	1	41	35	qui jam nunc futúri sunt, cóngreget in hórrea: et omne fruméntum sub Pharaónis potestáte condátur, servetúrque in úrbibus.
 Génesis	Gen	1	41	36	Et præparétur futúræ septem annórum fami, quæ oppressúra est Ægýptum, et non consumétur terra inópia.
 Génesis	Gen	1	41	37	Plácuit Pharaóni consílium et cunctis minístris ejus:	b
 Génesis	Gen	1	41	38	locutúsque est ad eos: Num inveníre potérimus talem virum, qui spíritu Dei plenus sit?
 Génesis	Gen	1	41	39	Dixit ergo ad Joseph: Quia osténdit tibi Deus ómnia quæ locútus es, numquid sapientiórem et consímilem tui inveníre pótero?
 Génesis	Gen	1	41	40	Tu eris super domum meam, et ad tui oris impérium cunctus pópulus obédiet: uno tantum regni sólio te præcédam.
 Génesis	Gen	1	41	41	Dixítque rursus Phárao ad Joseph: Ecce, constítui te super univérsam terram Ægýpti.
 Génesis	Gen	1	41	42	Tulítque ánnulum de manu sua, et dedit eum in manu ejus: vestivítque eum stola býssina, et collo torquem áuream circumpósuit.
 Génesis	Gen	1	41	43	Fecítque eum ascéndere super currum suum secúndum, clamánte præcóne, ut omnes coram eo genu flécterent, et præpósitum esse scirent univérsæ terræ Ægýpti.
 Génesis	Gen	1	41	44	Dixit quoque rex ad Joseph: Ego sum Phárao: absque tuo império non movébit quisquam manum aut pedem in omni terra Ægýpti.
 Génesis	Gen	1	41	45a	Vertítque nomen ejus, et vocávit eum, lingua ægyptíaca, Salvatórem mundi. Dedítque illi uxórem Áseneth fíliam Putíphare sacerdótis Heliopóleos.
 Génesis	Gen	1	41	45b	Egréssus est ítaque Joseph ad terram Ægýpti
 Génesis	Gen	1	41	46	(trigínta autem annórum erat quando stetit in conspéctu regis Pharaónis), et circuívit omnes regiónes Ægýpti.
 Génesis	Gen	1	41	47	Venítque fertílitas septem annórum: et in manípulos redáctæ ségetes congregátæ sunt in hórrea Ægýpti.
 Génesis	Gen	1	41	48	Omnis étiam frugum abundántia in síngulis úrbibus cóndita est.
 Génesis	Gen	1	41	49	Tantáque fuit abundántia trítici, ut arénæ maris coæquarétur, et cópia mensúram excéderet.
 Génesis	Gen	1	41	50	Nati sunt autem Joseph fílii duo ántequam veníret fames: quos péperit ei Áseneth fília Putíphare sacerdótis Heliopóleos.
 Génesis	Gen	1	41	51	Vocavítque nomen primogéniti Manásses, dicens: Oblivísci me fecit Deus ómnium labórum meórum, et domus patris mei.
 Génesis	Gen	1	41	52	Nomen quoque secúndi appellávit Éphraim, dicens: Créscere me fecit Deus in terra paupertátis meæ.
 Génesis	Gen	1	41	53	Ígitur transáctis septem ubertátis annis, qui fúerant in Ægýpto,	b
 Génesis	Gen	1	41	54	cœpérunt veníre septem anni inópiæ, quos prædíxerat Joseph: et in univérso orbe fames præváluit, in cuncta autem terra Ægýpti panis erat.
 Génesis	Gen	1	41	55	Qua esuriénte, clamávit pópulus ad Pharaónem, aliménta petens. Quibus ille respóndit: Ite ad Joseph: et quidquid ipse vobis díxerit, fácite.
 Génesis	Gen	1	41	56	Crescébat autem quotídie fames in omni terra: aperuítque Joseph univérsa hórrea, et vendébat Ægýptiis: nam et illos opprésserat fames.
 Génesis	Gen	1	41	57	Omnésque provínciæ veniébant in Ægýptum, ut émerent escas, et malum inópiæ temperárent.
 Génesis	Gen	1	42	1	Áudiens autem Jacob quod aliménta venderéntur in Ægýpto, dixit fíliis suis: Quare neglígitis?
 Génesis	Gen	1	42	2	audívi quod tríticum venundétur in Ægýpto: descéndite, et émite nobis necessária, ut possímus vívere, et non consumámur inópia.
 Génesis	Gen	1	42	3	Descendéntes ígitur fratres Joseph decem, ut émerent fruménta in Ægýpto,
 Génesis	Gen	1	42	4	Bénjamin domi reténto a Jacob, qui díxerat frátribus ejus: Ne forte in itínere quidquam patiátur mali:
 Génesis	Gen	1	42	5	ingréssi sunt terram Ægýpti cum áliis qui pergébant ad eméndum. Erat autem fames in terra Chánaan.
 Génesis	Gen	1	42	6	Et Joseph erat princeps in terra Ægýpti, atque ad ejus nutum fruménta pópulis vendebántur. Cumque adorássent eum fratres sui,	b
 Génesis	Gen	1	42	7	et agnovísset eos, quasi ad aliénos dúrius loquebátur, intérrogans eos: Unde venístis? Qui respondérunt: De terra Chánaan, ut emámus víctui necessária.
 Génesis	Gen	1	42	8	Et tamen fratres ipse cognóscens, non est cógnitus ab eis.
 Génesis	Gen	1	42	9	Recordatúsque somniórum, quæ aliquándo víderat, ait ad eos: Exploratóres estis: ut videátis infirmióra terræ venístis.
 Génesis	Gen	1	42	10	Qui dixérunt: Non est ita, dómine, sed servi tui venérunt ut émerent cibos.
 Génesis	Gen	1	42	11	Omnes fílii uníus viri sumus: pacífici venímus, nec quidquam fámuli tui machinántur mali.
 Génesis	Gen	1	42	12	Quibus ille respóndit: Áliter est: immuníta terræ hujus consideráre venístis.
 Génesis	Gen	1	42	13	At illi: Duódecim, ínquiunt, servi tui, fratres sumus, fílii viri uníus in terra Chánaan: mínimus cum patre nostro est, álius non est super.
 Génesis	Gen	1	42	14	Hoc est, ait, quod locútus sum: exploratóres estis.
 Génesis	Gen	1	42	15	Jam nunc experiméntum vestri cápiam: per salútem Pharaónis non egrediémini hinc, donec véniat frater vester mínimus.
 Génesis	Gen	1	42	16	Míttite ex vobis unum, et addúcat eum: vos autem éritis in vínculis, donec probéntur quæ dixístis utrum vera an falsa sint: alióquin per salútem Pharaónis exploratóres estis.
 Génesis	Gen	1	42	17	Trádidit ergo illos custódiæ tribus diébus.	b
 Génesis	Gen	1	42	18	Die autem tértio edúctis de cárcere, ait: Fácite quæ dixi, et vivétis: Deum enim tímeo.
 Génesis	Gen	1	42	19	Si pacífici estis, frater vester unus ligétur in cárcere: vos autem abíte, et ferte fruménta quæ emístis, in domos vestras,
 Génesis	Gen	1	42	20	et fratrem vestrum mínimum ad me addúcite, ut possim vestros probáre sermónes, et non moriámini. Fecérunt ut díxerat,
 Génesis	Gen	1	42	21	et locúti sunt ad ínvicem: Mérito hæc pátimur, quia peccávimus in fratrem nostrum, vidéntes angústiam ánimæ illíus, dum deprecarétur nos, et non audívimus: idcírco venit super nos ista tribulátio.
 Génesis	Gen	1	42	22	E quibus unus Ruben, ait: Numquid non dixi vobis: Nolíte peccáre in púerum: et non audístis me? en sanguis ejus exquíritur.
 Génesis	Gen	1	42	23	Nesciébant autem quod intellígeret Joseph, eo quod per intérpretem loquerétur ad eos.
 Génesis	Gen	1	42	24	Avertítque se parúmper, et flevit: et revérsus locútus est ad eos.
 Génesis	Gen	1	42	25	Tollénsque Símeon, et ligans illis præséntibus, jussit minístris ut implérent eórum saccos trítico, et repónerent pecúnias singulórum in sácculis suis, datis supra cibáriis in viam: qui fecérunt ita.
 Génesis	Gen	1	42	26	At illi portántes fruménta in ásinis suis, profécti sunt.
 Génesis	Gen	1	42	27	Apertóque unus sacco, ut daret juménto pábulum in diversório, contemplátus pecúniam in ore sácculi,
 Génesis	Gen	1	42	28	dixit frátribus suis: Réddita est mihi pecúnia, en habétur in sacco. Et obstupefácti, turbatíque, mútuo dixérunt: Quidnam est hoc quod fecit nobis Deus?
 Génesis	Gen	1	42	29	Venerúntque ad Jacob patrem suum in terram Chánaan, et narravérunt ei ómnia quæ accidíssent sibi, dicéntes:	b
 Génesis	Gen	1	42	30	Locútus est nobis dóminus terræ dure, et putávit nos exploratóres esse provínciæ.
 Génesis	Gen	1	42	31	Cui respóndimus: Pacífici sumus, nec ullas molímur insídias.
 Génesis	Gen	1	42	32	Duódecim fratres uno patre géniti sumus: unus non est super, mínimus cum patre nostro est in terra Chánaan.
 Génesis	Gen	1	42	33	Qui ait nobis: Sic probábo quod pacífici sitis: fratrem vestrum unum dimíttite apud me, et cibária dómibus vestris necessária súmite, et abíte,
 Génesis	Gen	1	42	34	fratrémque vestrum mínimum addúcite ad me, ut sciam quod non sitis exploratóres: et istum, qui tenétur in vínculis, recípere possítis: ac deínceps quæ vultis, eméndi habeátis licéntiam.
 Génesis	Gen	1	42	35	His dictis, cum fruménta effúnderent, sínguli reperérunt in ore saccórum ligátas pecúnias, exterritísque simul ómnibus,
 Génesis	Gen	1	42	36	dixit pater Jacob: Absque líberis me esse fecístis: Joseph non est super, Símeon tenétur in vínculis, et Bénjamin auferétis: in me hæc ómnia mala recidérunt.
 Génesis	Gen	1	42	37	Cui respóndit Ruben: Duos fílios meos intérfice, si non redúxero illum tibi: trade illum in manu mea, et ego eum tibi restítuam.
 Génesis	Gen	1	42	38	At ille: Non descéndet, inquit, fílius meus vobíscum: frater ejus mórtuus est, et ipse solus remánsit: si quid ei advérsi accíderit in terra ad quam pérgitis, deducétis canos meos cum dolóre ad ínferos.
 Génesis	Gen	1	43	1	Ínterim fames omnem terram veheménter premébat.
 Génesis	Gen	1	43	2	Consumptísque cibis quos ex Ægýpto detúlerant, dixit Jacob ad fílios suos: Revertímini, et émite nobis pauxíllum escárum.
 Génesis	Gen	1	43	3	Respóndit Judas: Denuntiávit nobis vir ille sub attestatióne jurisjurándi, dicens: Non vidébitis fáciem meam, nisi fratrem vestrum mínimum adduxéritis vobíscum.
 Génesis	Gen	1	43	4	Si ergo vis eum míttere nobíscum, pergémus páriter, et emémus tibi necessária:
 Génesis	Gen	1	43	5	sin autem non vis, non íbimus: vir enim, ut sæpe díximus, denuntiávit nobis, dicens: Non vidébitis fáciem meam absque fratre vestro mínimo.
 Génesis	Gen	1	43	6	Dixit eis Ísraël: In meam hoc fecístis misériam, ut indicarétis ei et álium habére vos fratrem.
 Génesis	Gen	1	43	7	At illi respondérunt: Interrogávit nos homo per órdinem nostram progéniem: si pater víveret: si haberémus fratrem: et nos respóndimus ei consequénter juxta id quod fúerat sciscitátus: numquid scire poterámus quod dictúrus esset: Addúcite fratrem vestrum vobíscum?
 Génesis	Gen	1	43	8	Judas quoque dixit patri suo: Mitte púerum mecum, ut proficiscámur, et possímus vívere: ne moriámur nos et párvuli nostri.
 Génesis	Gen	1	43	9	Ego suscípio púerum: de manu mea requíre illum: nisi redúxero, et reddídero eum tibi, ero peccáti reus in te omni témpore.
 Génesis	Gen	1	43	10	Si non intercessísset dilátio, jam vice alter venissémus.
 Génesis	Gen	1	43	11	Ígitur Ísraël pater eórum dixit ad eos: Si sic necésse est, fácite quod vultis: súmite de óptimis terræ frúctibus in vasis vestris, et deférte viro múnera, módicum resínæ, et mellis, et stóracis, stactes, et terebínthi, et amygdalárum.	b
 Génesis	Gen	1	43	12	Pecúniam quoque dúplicem ferte vobíscum: et illam, quam invenístis in sácculis, reportáte, ne forte erróre factum sit:
 Génesis	Gen	1	43	13	sed et fratrem vestrum tóllite, et ite ad virum.
 Génesis	Gen	1	43	14	Deus autem meus omnípotens fáciat vobis eum placábilem: et remíttat vobíscum fratrem vestrum quem tenet, et hunc Bénjamin: ego autem quasi orbátus absque líberis ero.
 Génesis	Gen	1	43	15	Tulérunt ergo viri múnera, et pecúniam dúplicem, et Bénjamin: descenderúntque in Ægýptum, et stetérunt coram Joseph.
 Génesis	Gen	1	43	16	Quos cum ille vidísset et Bénjamin simul, præcépit dispensatóri domus suæ, dicens: Intróduc viros domum, et occíde víctimas, et ínstrue convívium: quóniam mecum sunt comestúri merídie.	b
 Génesis	Gen	1	43	17	Fecit ille quod sibi fúerat imperátum, et introdúxit viros domum.
 Génesis	Gen	1	43	18	Ibíque extérriti, dixérunt mútuo: Propter pecúniam, quam retúlimus prius in saccis nostris, introdúcti sumus: ut devólvat in nos calúmniam, et violénter subjíciat servitúti et nos, et ásinos nostros.
 Génesis	Gen	1	43	19	Quam ob rem in ipsis fóribus accedéntes ad dispensatórem domus,
 Génesis	Gen	1	43	20	locúti sunt: Orámus, dómine, ut áudias nos. Jam ante descéndimus ut emerémus escas:
 Génesis	Gen	1	43	21	quibus emptis, cum venissémus ad diversórium, aperúimus saccos nostros, et invénimus pecúniam in ore saccórum: quam nunc eódem póndere reportávimus.
 Génesis	Gen	1	43	22	Sed et áliud attúlimus argéntum, ut emámus quæ nobis necessária sunt: non est in nostra consciéntia quis posúerit eam in marsúpiis nostris.
 Génesis	Gen	1	43	23	At ille respóndit: Pax vobíscum, nolíte timére: Deus vester, et Deus patris vestri, dedit vobis thesáuros in saccis vestris: nam pecúniam, quam dedístis mihi, probátam ego hábeo. Eduxítque ad eos Símeon.
 Génesis	Gen	1	43	24	Et introdúctis domum, áttulit aquam, et lavérunt pedes suos, dedítque pábulum ásinis eórum.
 Génesis	Gen	1	43	25	Illi vero parábant múnera, donec ingrederétur Joseph merídie: audíerant enim quod ibi comestúri essent panem.	b
 Génesis	Gen	1	43	26	Ígitur ingréssus est Joseph domum suam, obtulerúntque ei múnera, tenéntes in mánibus suis: et adoravérunt proni in terram.
 Génesis	Gen	1	43	27	At ille, cleménter resalutátis eis, interrogávit eos, dicens: Salvúsne est pater vester senex, de quo dixerátis mihi? adhuc vivit?
 Génesis	Gen	1	43	28	Qui respondérunt: Sospes est servus tuus pater noster, adhuc vivit. Et incurváti, adoravérunt eum.
 Génesis	Gen	1	43	29	Attóllens autem Joseph óculos, vidit Bénjamin fratrem suum uterínum, et ait: Iste est frater vester párvulus, de quo dixerátis mihi? Et rursum: Deus, inquit, misereátur tui, fili mi.
 Génesis	Gen	1	43	30	Festinavítque, quia commóta fúerant víscera ejus super fratre suo, et erumpébant lácrimæ: et intróiens cubículum flevit.
 Génesis	Gen	1	43	31	Rursúmque lota fácie egréssus, contínuit se, et ait: Pónite panes.
 Génesis	Gen	1	43	32	Quibus appósitis, seórsum Joseph, et seórsum frátribus, Ægýptiis quoque qui vescebántur simul, seórsum (illícitum est enim Ægýptiis comédere cum Hebrǽis, et profánum putant hujuscémodi convívium)
 Génesis	Gen	1	43	33	sedérunt coram eo, primogénitus juxta primogénita sua, et mínimus juxta ætátem suam. Et mirabántur nimis,
 Génesis	Gen	1	43	34	sumptis pártibus quas ab eo accéperant: majórque pars venit Bénjamin, ita ut quinque pártibus excéderet. Biberúntque et inebriáti sunt cum eo.
 Génesis	Gen	1	44	1	Præcépit autem Joseph dispensatóri domus suæ, dicens: Imple saccos eórum fruménto, quantum possunt cápere: et pone pecúniam singulórum in summitáte sacci.
 Génesis	Gen	1	44	2	Scyphum autem meum argénteum, et prétium quod dedit trítici, pone in ore sacci junióris. Factúmque est ita.
 Génesis	Gen	1	44	3	Et orto mane, dimíssi sunt cum ásinis suis.
 Génesis	Gen	1	44	4	Jamque urbem exíerant, et procésserant páululum: tunc Joseph accersíto dispensatóre domus, Surge, inquit, et perséquere viros: et apprehénsis dícito: Quare reddidístis malum pro bono?
 Génesis	Gen	1	44	5	scyphus, quem furáti estis, ipse est in quo bibit dóminus meus, et in quo augurári solet: péssimam rem fecístis.
 Génesis	Gen	1	44	6	Fecit ille ut jússerat: et apprehénsis per órdinem locútus est.
 Génesis	Gen	1	44	7	Qui respondérunt: Quare sic lóquitur dóminus noster, ut servi tui tantum flagítii commíserint?
 Génesis	Gen	1	44	8	pecúniam, quam invénimus in summitáte saccórum, reportávimus ad te de terra Chánaan: et quómodo cónsequens est ut furáti simus de domo dómini tui aurum vel argéntum?
 Génesis	Gen	1	44	9	apud quemcúmque fúerit invéntum servórum tuórum quod quæris, moriátur, et nos érimus servi dómini nostri.
 Génesis	Gen	1	44	10	Qui dixit eis: Fiat juxta vestram senténtiam: apud quemcúmque fúerit invéntum, ipse sit servus meus, vos autem éritis innóxii.
 Génesis	Gen	1	44	11	Ítaque festináto deponéntes in terram saccos, aperuérunt sínguli.
 Génesis	Gen	1	44	12	Quos scrutátus, incípiens a majóre usque ad mínimum, invénit scyphum in sacco Bénjamin.
 Génesis	Gen	1	44	13	At illi, scissis véstibus, oneratísque rursum ásinis, revérsi sunt in óppidum.	b
 Génesis	Gen	1	44	14	Primúsque Judas cum frátribus ingréssus est ad Joseph (necdum enim de loco abíerat) omnésque ante eum páriter in terram corruérunt.
 Génesis	Gen	1	44	15	Quibus ille ait: Cur sic ágere voluístis? an ignorátis quod non sit símilis mei in augurándi sciéntia?
 Génesis	Gen	1	44	16	Cui Judas: Quid respondébimus, inquit, dómino meo? vel quid loquémur, aut juste potérimus obténdere? Deus invénit iniquitátem servórum tuórum: en omnes servi sumus dómini mei, et nos, et apud quem invéntus est scyphus.
 Génesis	Gen	1	44	17	Respóndit Joseph: Absit a me ut sic agam: qui furátus est scyphum, ipse sit servus meus: vos autem abíte líberi ad patrem vestrum.
 Génesis	Gen	1	44	18	Accédens autem própius Judas, confidénter ait: Oro, dómine mi, loquátur servus tuus verbum in áuribus tuis, et ne irascáris fámulo tuo: tu es enim post Pharaónem	b
 Génesis	Gen	1	44	19	dóminus meus. Interrogásti prius servos tuos: Habétis patrem aut fratrem?
 Génesis	Gen	1	44	20	et nos respóndimus tibi dómino meo: Est nobis pater senex, et puer párvulus, qui in senectúte illíus natus est: cujus uterínus frater mórtuus est: et ipsum solum habet mater sua, pater vero ténere díligit eum.
 Génesis	Gen	1	44	21	Dixistíque servis tuis: Addúcite eum ad me, et ponam óculos meos super illum.
 Génesis	Gen	1	44	22	Suggéssimus dómino meo: Non potest puer relínquere patrem suum: si enim illum dimíserit, moriétur.
 Génesis	Gen	1	44	23	Et dixísti servis tuis: Nisi vénerit frater vester mínimus vobíscum, non vidébitis ámplius fáciem meam.
 Génesis	Gen	1	44	24	Cum ergo ascendissémus ad fámulum tuum patrem nostrum, narrávimus ei ómnia quæ locútus est dóminus meus.	b
 Génesis	Gen	1	44	25	Et dixit pater noster: Revertímini, et émite nobis parum trítici.
 Génesis	Gen	1	44	26	Cui díximus: Ire non póssumus: si frater noster mínimus descénderit nobíscum, proficiscémur simul: alióquin illo absénte, non audémus vidére fáciem viri.
 Génesis	Gen	1	44	27	Ad quæ ille respóndit: Vos scitis quod duos genúerit mihi uxor mea.
 Génesis	Gen	1	44	28	Egréssus est unus, et dixístis: Béstia devorávit eum: et hucúsque non compáret.
 Génesis	Gen	1	44	29	Si tuléritis et istum, et áliquid ei in via contígerit, deducétis canos meos cum mœróre ad ínferos.
 Génesis	Gen	1	44	30	Ígitur si intrávero ad servum tuum patrem nostrum, et puer defúerit (cum ánima illíus ex hujus ánima péndeat),
 Génesis	Gen	1	44	31	viderítque eum non esse nobíscum, moriétur, et dedúcent fámuli tui canos ejus cum dolóre ad ínferos.
 Génesis	Gen	1	44	32	Ego próprie servus tuus sim qui in meam hunc recépi fidem, et spopóndi dicens: Nisi redúxero eum, peccáti reus ero in patrem meum omni témpore.
 Génesis	Gen	1	44	33	Manébo ítaque servus tuus pro púero in ministério dómini mei, et puer ascéndat cum frátribus suis.
 Génesis	Gen	1	44	34	Non enim possum redíre ad patrem meum, absénte púero: ne calamitátis, quæ oppressúra est patrem meum, testis assístam.
 Génesis	Gen	1	45	1	Non se póterat ultra cohibére Joseph multis coram astántibus: unde præcépit ut egrederéntur cuncti foras, et nullus interésset aliénus agnitióni mútuæ.
 Génesis	Gen	1	45	2	Elevavítque vocem cum fletu, quam audiérunt Ægýptii, omnísque domus Pharaónis.
 Génesis	Gen	1	45	3	Et dixit frátribus suis: Ego sum Joseph: adhuc pater meus vivit? Non póterant respondére fratres nímio terróre pertérriti.
 Génesis	Gen	1	45	4	Ad quos ille cleménter: Accédite, inquit, ad me. Et cum accessíssent prope: Ego sum, ait, Joseph, frater vester, quem vendidístis in Ægýptum.
 Génesis	Gen	1	45	5	Nolíte pavére, neque vobis durum esse videátur quod vendidístis me in his regiónibus: pro salúte enim vestra misit me Deus ante vos in Ægýptum.
 Génesis	Gen	1	45	6	Biénnium est enim quod cœpit fames esse in terra: et adhuc quinque anni restant, quibus nec arári póterit, nec meti.
 Génesis	Gen	1	45	7	Præmisítque me Deus ut reservémini super terram, et escas ad vivéndum habére possítis.
 Génesis	Gen	1	45	8	Non vestro consílio, sed Dei voluntáte huc missus sum: qui fecit me quasi patrem Pharaónis, et dóminum univérsæ domus ejus, ac príncipem in omni terra Ægýpti.
 Génesis	Gen	1	45	9	Festináte, et ascéndite ad patrem meum, et dicétis ei: Hæc mandat fílius tuus Joseph: Deus fecit me dóminum univérsæ terræ Ægýpti: descénde ad me, ne moréris,	b
 Génesis	Gen	1	45	10	et habitábis in terra Gessen: erísque juxta me tu, et fílii tui, et fílii filiórum tuórum, oves tuæ, et arménta tua, et univérsa quæ póssides:
 Génesis	Gen	1	45	11	ibíque te pascam (adhuc enim quinque anni resídui sunt famis) ne et tu péreas, et domus tua, et ómnia quæ póssides.
 Génesis	Gen	1	45	12	En óculi vestri, et óculi fratris mei Bénjamin, vident quod os meum loquátur ad vos.
 Génesis	Gen	1	45	13	Nuntiáte patri meo univérsam glóriam meam, et cuncta quæ vidístis in Ægýpto: festináte, et addúcite eum ad me.
 Génesis	Gen	1	45	14	Cumque amplexátus recidísset in collum Bénjamin fratris sui, flevit: illo quoque simíliter flente super collum ejus.	b
 Génesis	Gen	1	45	15	Osculatúsque est Joseph omnes fratres suos, et plorávit super síngulos: post quæ ausi sunt loqui ad eum.
 Génesis	Gen	1	45	16	Auditúmque est, et célebri sermóne vulgátum in aula regis: Venérunt fratres Joseph: et gavísus est Phárao, atque omnis família ejus.
 Génesis	Gen	1	45	17	Dixítque ad Joseph ut imperáret frátribus suis, dicens: Onerántes juménta, ite in terram Chánaan,
 Génesis	Gen	1	45	18	et tóllite inde patrem vestrum et cognatiónem, et veníte ad me: et ego dabo vobis ómnia bona Ægýpti, ut comedátis medúllam terræ.
 Génesis	Gen	1	45	19	Prǽcipe étiam ut tollant plaustra de terra Ægýpti, ad subvectiónem parvulórum suórum ac cónjugum: et dícito: Tóllite patrem vestrum, et properáte quantócius veniéntes.
 Génesis	Gen	1	45	20	Nec dimittátis quidquam de supelléctili vestra: quia omnes opes Ægýpti vestræ erunt.
 Génesis	Gen	1	45	21	Fecerúntque fílii Ísraël ut eis mandátum fúerat. Quibus dedit Joseph plaustra, secúndum Pharaónis impérium, et cibária in itínere.	b
 Génesis	Gen	1	45	22	Síngulis quoque proférri jussit binas stolas: Bénjamin vero dedit trecéntos argénteos cum quinque stolis óptimis:
 Génesis	Gen	1	45	23	tantúmdem pecúniæ et véstium mittens patri suo, addens et ásinos decem, qui subvéherent ex ómnibus divítiis Ægýpti, et tótidem ásinas, tríticum in itínere, panésque portántes.
 Génesis	Gen	1	45	24	Dimísit ergo fratres suos, et proficiscéntibus ait: Ne irascámini in via.
 Génesis	Gen	1	45	25	Qui ascendéntes ex Ægýpto, venérunt in terram Chánaan ad patrem suum Jacob.
 Génesis	Gen	1	45	26	Et nuntiavérunt ei, dicéntes: Joseph fílius tuus vivit: et ipse dominátur in omni terra Ægýpti. Quo audíto Jacob, quasi de gravi somno evígilans, tamen non credébat eis.
 Génesis	Gen	1	45	27	Illi e contra referébant omnem órdinem rei. Cumque vidísset plaustra et univérsa quæ míserat, revíxit spíritus ejus,
 Génesis	Gen	1	45	28	et ait: Súfficit mihi si adhuc Joseph fílius meus vivit: vadam, et vidébo illum ántequam móriar.
 Génesis	Gen	1	46	1	Profectúsque Ísraël cum ómnibus quæ habébat, venit ad Púteum juraménti: et mactátis ibi víctimis Deo patris sui Ísaac,
 Génesis	Gen	1	46	2	audívit eum per visiónem noctis vocántem se, et dicéntem sibi: Jacob, Jacob. Cui respóndit: Ecce adsum.
 Génesis	Gen	1	46	3	Ait illi Deus: Ego sum fortíssimus Deus patris tui: noli timére, descénde in Ægýptum, quia in gentem magnam fáciam te ibi.
 Génesis	Gen	1	46	4	Ego descéndam tecum illuc, et ego inde addúcam te reverténtem: Joseph quoque ponet manus suas super óculos tuos.
 Génesis	Gen	1	46	5	Surréxit autem Jacob a Púteo juraménti: tulerúntque eum fílii cum párvulis et uxóribus suis in plaustris quæ míserat Phárao ad portándum senem,
 Génesis	Gen	1	46	6	et ómnia quæ posséderat in terra Chánaan: venítque in Ægýptum cum omni sémine suo,
 Génesis	Gen	1	46	7	fílii ejus, et nepótes, fíliæ, et cuncta simul progénies.
 Génesis	Gen	1	46	8	Hæc sunt autem nómina filiórum Ísraël, qui ingréssi sunt in Ægýptum, ipse cum líberis suis. Primogénitus Ruben.	b
 Génesis	Gen	1	46	9	Fílii Ruben: Henoch et Phallu et Hesron et Charmi.
 Génesis	Gen	1	46	10	Fílii Símeon: Jámuel et Jamin et Ahod, et Jachin et Sohar, et Saul fílius Chanaanítidis.
 Génesis	Gen	1	46	11	Fílii Levi: Gerson et Caath et Merári.
 Génesis	Gen	1	46	12	Fílii Juda: Her et Onan et Sela et Phares et Zara; mórtui sunt autem Her et Onan in terra Chánaan. Natíque sunt fílii Phares: Hesron et Hamul.
 Génesis	Gen	1	46	13	Fílii Íssachar: Thola et Phua et Job et Semron.
 Génesis	Gen	1	46	14	Fílii Zábulon: Sared et Elon et Jáhelel.
 Génesis	Gen	1	46	15	Hi fílii Liæ quos génuit in Mesopotámia Sýriæ cum Dina fília sua: omnes ánimæ filiórum ejus et filiárum, trigínta tres.
 Génesis	Gen	1	46	16	Fílii Gad: Séphion et Haggi et Suni et Ésebon et Heri et Aródi et Aréli.
 Génesis	Gen	1	46	17	Fílii Aser: Jamne et Jésua et Jéssui et Béria, Sara quoque soror eórum. Fílii Béria: Heber et Mélchiel.
 Génesis	Gen	1	46	18	Hi fílii Zelphæ, quam dedit Laban Liæ fíliæ suæ: et hos génuit Jacob sédecim ánimas.
 Génesis	Gen	1	46	19	Fílii Rachel uxóris Jacob: Joseph et Bénjamin.
 Génesis	Gen	1	46	20	Natíque sunt Joseph fílii in terra Ægýpti, quos génuit ei Áseneth fília Putíphare sacerdótis Heliopóleos: Manásses et Éphraim.
 Génesis	Gen	1	46	21	Fílii Bénjamin: Bela et Bechor et Asbel et Gera et Náaman et Echi et Ros et Mophim et Ophim et Ared.
 Génesis	Gen	1	46	22	Hi fílii Rachel quos génuit Jacob: omnes ánimæ, quatuórdecim.
 Génesis	Gen	1	46	23	Fílii Dan: Husim.
 Génesis	Gen	1	46	24	Fílii Néphthali: Jásiel et Guni et Jeser et Sallem.
 Génesis	Gen	1	46	25	Hi fílii Balæ, quam dedit Laban Rachéli fíliæ suæ: et hos génuit Jacob: omnes ánimæ, septem.
 Génesis	Gen	1	46	26	Cunctæ ánimæ, quæ ingréssæ sunt cum Jacob in Ægýptum, et egréssæ sunt de fémore illíus, absque uxóribus filiórum ejus, sexagínta sex.
 Génesis	Gen	1	46	27	Fílii autem Joseph, qui nati sunt ei in terra Ægýpti, ánimæ duæ. Omnes ánimæ domus Jacob, quæ ingréssæ sunt in Ægýptum, fuére septuagínta.
 Génesis	Gen	1	46	28	Misit autem Judam ante se ad Joseph, ut nuntiáret ei, et occúrreret in Gessen.	b
 Génesis	Gen	1	46	29	Quo cum pervenísset, juncto Joseph curro suo, ascéndit óbviam patri suo ad eúmdem locum: vidénsque eum, írruit super collum ejus, et inter ampléxus flevit.
 Génesis	Gen	1	46	30	Dixítque pater ad Joseph: Jam lætus móriar, quia vidi fáciem tuam, et supérstitem te relínquo.
 Génesis	Gen	1	46	31	At ille locútus est ad fratres suos, et ad omnem domum patris sui: Ascéndam, et nuntiábo Pharaóni, dicámque ei: Fratres mei, et domus patris mei, qui erant in terra Chánaan, venérunt ad me:
 Génesis	Gen	1	46	32	et sunt viri pastóres óvium, curámque habent alendórum gregum: pécora sua, et arménta, et ómnia quæ habére potuérunt, adduxérunt secum.
 Génesis	Gen	1	46	33	Cumque vocáverit vos, et díxerit: Quod est opus vestrum?
 Génesis	Gen	1	46	34	respondébitis: Viri pastóres sumus servi tui, ab infántia nostra usque in præsens, et nos et patres nostri. Hæc autem dicétis, ut habitáre possítis in terra Gessen: quia detestántur Ægýptii omnes pastóres óvium.
 Génesis	Gen	1	47	1	Ingréssus ergo Joseph nuntiávit Pharaóni, dicens: Pater meus et fratres, oves eórum et arménta, et cuncta quæ póssident, venérunt de terra Chánaan: et ecce consístunt in terra Gessen.
 Génesis	Gen	1	47	2	Extrémos quoque fratrum suórum quinque viros constítuit coram rege:
 Génesis	Gen	1	47	3	quos ille interrogávit: Quid habétis óperis? Respondérunt: Pastóres óvium sumus servi tui, et nos et patres nostri.
 Génesis	Gen	1	47	4	Ad peregrinándum in terra tua venímus: quóniam non est herba grégibus servórum tuórum, ingravescénte fame in terra Chánaan: petimúsque ut esse nos júbeas servos tuos in terra Gessen.
 Génesis	Gen	1	47	5	Dixit ítaque rex ad Joseph: Pater tuus et fratres tui venérunt ad te.
 Génesis	Gen	1	47	6	Terra Ægýpti in conspéctu tuo est: in óptimo loco fac eos habitáre, et trade eis terram Gessen. Quod si nosti in eis esse viros indústrios, constítue illos magístros pécorum meórum.
 Génesis	Gen	1	47	7	Post hæc introdúxit Joseph patrem suum ad regem, et státuit eum coram eo: qui benedícens illi,
 Génesis	Gen	1	47	8	et interrogátus ab eo: Quot sunt dies annórum vitæ tuæ?
 Génesis	Gen	1	47	9	respóndit: Dies peregrinatiónis meæ centum trigínta annórum sunt, parvi et mali, et non pervenérunt usque ad dies patrum meórum quibus peregrináti sunt.
 Génesis	Gen	1	47	10	Et benedícto rege, egréssus est foras.
 Génesis	Gen	1	47	11	Joseph vero patri et frátribus suis dedit possessiónem in Ægýpto in óptimo terræ loco, Ramésses, ut præcéperat Phárao.	b
 Génesis	Gen	1	47	12	Et alébat eos, omnémque domum patris sui, præbens cibária síngulis.
 Génesis	Gen	1	47	13	In toto enim orbe panis déerat, et opprésserat fames terram, máxime Ægýpti et Chánaan.
 Génesis	Gen	1	47	14	E quibus omnem pecúniam congregávit pro venditióne fruménti, et íntulit eam in ærárium regis.
 Génesis	Gen	1	47	15	Cumque defecísset emptóribus prétium, venit cuncta Ægýptus ad Joseph, dicens: Da nobis panes: quare mórimur coram te, deficiénte pecúnia?
 Génesis	Gen	1	47	16	Quibus ille respóndit: Addúcite pécora vestra, et dabo vobis pro eis cibos, si prétium non habétis.
 Génesis	Gen	1	47	17	Quæ cum adduxíssent, dedit eis aliménta pro equis, et óvibus, et bobus, et ásinis: sustentavítque eos illo anno pro commutatióne pécorum.
 Génesis	Gen	1	47	18	Venérunt quoque anno secúndo, et dixérunt ei: Non celábimus dóminum nostrum quod deficiénte pecúnia, pécora simul defecérunt: nec clam te est, quod absque corpóribus et terra nihil habeámus.
 Génesis	Gen	1	47	19	Cur ergo moriémur te vidénte? et nos et terra nostra tui érimus: eme nos in servitútem régiam, et præbe sémina, ne pereúnte cultóre redigátur terra in solitúdinem.
 Génesis	Gen	1	47	20	Emit ígitur Joseph omnem terram Ægýpti, vendéntibus síngulis possessiónes suas præ magnitúdine famis. Subjecítque eam Pharaóni,
 Génesis	Gen	1	47	21	et cunctos pópulos ejus a novíssimis términis Ægýpti usque ad extrémos fines ejus,
 Génesis	Gen	1	47	22	præter terram sacerdótum, quæ a rege trádita fúerat eis: quibus et statúta cibária ex hórreis públicis præbebántur, et idcírco non sunt compúlsi véndere possessiónes suas.
 Génesis	Gen	1	47	23	Dixit ergo Joseph ad pópulos: En ut cérnitis, et vos et terram vestram Phárao póssidet: accípite sémina, et sérite agros,	b
 Génesis	Gen	1	47	24	ut fruges habére possítis. Quintam partem regi dábitis: quátuor réliquas permítto vobis in seméntem, et in cibum famíliis et líberis vestris.
 Génesis	Gen	1	47	25	Qui respondérunt: Salus nostra in manu tua est: respíciat nos tantum dóminus noster, et læti serviémus regi.
 Génesis	Gen	1	47	26	Ex eo témpore usque in præséntem diem, in univérsa terra Ægýpti régibus quinta pars sólvitur, et factum est quasi in legem, absque terra sacerdotáli, quæ líbera ab hac conditióne fuit.
 Génesis	Gen	1	47	27	Habitávit ergo Ísraël in Ægýpto, id est, in terra Gessen, et possédit eam: auctúsque est, et multiplicátus nimis.	b
 Génesis	Gen	1	47	28	Et vixit in ea decem et septem annis: factíque sunt omnes dies vitæ illíus, centum quadragínta septem annórum.
 Génesis	Gen	1	47	29	Cumque appropinquáre cérneret diem mortis suæ, vocávit fílium suum Joseph, et dixit ad eum: Si invéni grátiam in conspéctu tuo, pone manum tuam sub fémore meo: et fácies mihi misericórdiam et veritátem, ut non sepélias me in Ægýpto:
 Génesis	Gen	1	47	30	sed dórmiam cum pátribus meis, et áuferas me de terra hac, condásque in sepúlchro majórum meórum. Cui respóndit Joseph: Ego fáciam quod jussísti.
 Génesis	Gen	1	47	31	Et ille: Jura ergo, inquit, mihi. Quo juránte, adorávit Ísraël Deum, convérsus ad léctuli caput.
 Génesis	Gen	1	48	1	His ita transáctis, nuntiátum est Joseph quod ægrotáret pater suus: qui, assúmptis duóbus fíliis Manásse et Éphraim, ire perréxit.
 Génesis	Gen	1	48	2	Dictúmque est seni: Ecce fílius tuus Joseph venit ad te. Qui confortátus sedit in léctulo.
 Génesis	Gen	1	48	3	Et ingrésso ad se ait: Deus omnípotens appáruit mihi in Luza, quæ est in terra Chánaan: benedixítque mihi,
 Génesis	Gen	1	48	4	et ait: Ego te augébo et multiplicábo, et fáciam te in turbas populórum: dabóque tibi terram hanc, et sémini tuo post te in possessiónem sempitérnam.
 Génesis	Gen	1	48	5	Duo ergo fílii tui, qui nati sunt tibi in terra Ægýpti ántequam huc venírem ad te, mei erunt: Éphraim et Manásses, sicut Ruben et Símeon reputabúntur mihi.
 Génesis	Gen	1	48	6	Réliquos autem quos genúeris post eos, tui erunt, et nómine fratrum suórum vocabúntur in possessiónibus suis.
 Génesis	Gen	1	48	7	Mihi enim, quando veniébam de Mesopotámia, mórtua est Rachel in terra Chánaan in ipso itínere, erátque vernum tempus: et ingrediébar Éphratam, et sepelívi eam juxta viam Éphratæ, quæ álio nómine appellátur Béthlehem.
 Génesis	Gen	1	48	8	Videns autem fílios ejus dixit ad eum: Qui sunt isti?
 Génesis	Gen	1	48	9	Respóndit: Fílii mei sunt, quos donávit mihi Deus in hoc loco. Adduc, inquit, eos ad me, ut benedícam illis.
 Génesis	Gen	1	48	10a	Óculi enim Ísraël caligábant præ nímia senectúte, et clare vidére non póterat.
 Génesis	Gen	1	48	10b	Applicitósque ad se, deosculátus et circumpléxus eos,
 Génesis	Gen	1	48	11	dixit ad fílium suum: Non sum fraudátus aspéctu tuo: ínsuper osténdit mihi Deus semen tuum.
 Génesis	Gen	1	48	12	Cumque tulísset eos Joseph de grémio patris, adorávit pronus in terram.
 Génesis	Gen	1	48	13	Et pósuit Éphraim ad déxteram suam, id est, ad sinístram Ísraël: Manássen vero in sinístra sua, ad déxteram scílicet patris, applicuítque ambos ad eum.
 Génesis	Gen	1	48	14	Qui exténdens manum déxteram, pósuit super caput Éphraim minóris fratris: sinístram autem super caput Manásse qui major natu erat, commútans manus.
 Génesis	Gen	1	48	15	Benedixítque Jacob fíliis Joseph, et ait: Deus, in cujus conspéctu ambulavérunt patres mei Ábraham, et Ísaac; Deus qui pascit me ab adolescéntia mea usque in præséntem diem:
 Génesis	Gen	1	48	16	ángelus, qui éruit me de cunctis malis, benedícat púeris istis: et invocétur super eos nomen meum, nómina quoque patrum meórum Ábraham et Ísaac, et crescant in multitúdinem super terram.
 Génesis	Gen	1	48	17	Videns autem Joseph quod posuísset pater suus déxteram manum super caput Éphraim, gráviter accépit: et apprehénsam manum patris leváre conátus est de cápite Éphraim, et transférre super caput Manásse.
 Génesis	Gen	1	48	18	Dixítque ad patrem: Non ita cónvenit, pater: quia hic est primogénitus, pone déxteram tuam super caput ejus.
 Génesis	Gen	1	48	19	Qui rénuens, ait: Scio, fili mi, scio: et iste quidem erit in pópulos, et multiplicábitur: sed frater ejus minor, major erit illo: et semen illíus crescet in gentes.
 Génesis	Gen	1	48	20	Benedixítque eis in témpore illo, dicens: In te benedicétur Ísraël, atque dicétur: Fáciat tibi Deus sicut Éphraim, et sicut Manásse. Constituítque Éphraim ante Manássen.
 Génesis	Gen	1	48	21	Et ait ad Joseph fílium suum: En ego mórior, et erit Deus vobíscum, reducétque vos ad terram patrum vestrórum.
 Génesis	Gen	1	48	22	Do tibi partem unam extra fratres tuos, quam tuli de manu Amorrhǽi in gládio et arcu meo.
 Génesis	Gen	1	49	1	Vocávit autem Jacob fílios suos, et ait eis: Congregámini, ut annúntiem quæ ventúra sunt vobis in diébus novíssimis.
 Génesis	Gen	1	49	2	Congregámini, et audíte, fílii Jacob, audíte Ísraël patrem vestrum:
 Génesis	Gen	1	49	3	Ruben, primogénitus meus, tu fortitúdo mea, et princípium dolóris mei; prior in donis, major in império.
 Génesis	Gen	1	49	4	Effúsus es sicut aqua, non crescas: quia ascendísti cubíle patris tui, et maculásti stratum ejus.
 Génesis	Gen	1	49	5	Símeon et Levi fratres vasa iniquitátis bellántia.
 Génesis	Gen	1	49	6	In consílium eórum non véniat ánima mea, et in cœtu illórum non sit glória mea: quia in furóre suo occidérunt virum, et in voluntáte sua suffodérunt murum.
 Génesis	Gen	1	49	7	Maledíctus furor eórum, quia pértinax: et indignátio eórum, quia dura: dívidam eos in Jacob, et dispérgam eos in Ísraël.
 Génesis	Gen	1	49	8	Juda, te laudábunt fratres tui: manus tua in cervícibus inimicórum tuórum, adorábunt te fílii patris tui.
 Génesis	Gen	1	49	9	Cátulus leónis Juda: ad prædam, fili mi, ascendísti: requiéscens accubuísti ut leo, et quasi leǽna: quis suscitábit eum?
 Génesis	Gen	1	49	10	Non auferétur sceptrum de Juda, et dux de fémore ejus, donec véniat qui mitténdus est, et ipse erit expectátio géntium.
 Génesis	Gen	1	49	11	Ligans ad víneam pullum suum, et ad vitem, o fili mi, ásinam suam, lavábit in vino stolam suam et in sánguine uvæ pállium suum.
 Génesis	Gen	1	49	12	Pulchrióres sunt óculi ejus vino, et dentes ejus lacte candidióres.
 Génesis	Gen	1	49	13	Zábulon in líttore maris habitábit, et in statióne návium pertíngens usque ad Sidónem.	b
 Génesis	Gen	1	49	14	Íssachar ásinus fortis áccubans inter términos.
 Génesis	Gen	1	49	15	Vidit réquiem, quod esset bona et terram, quod óptima: et suppósuit húmerum suum ad portándum, factúsque est tribútis sérviens.
 Génesis	Gen	1	49	16	Dan judicábit pópulum suum sicut et ália tribus in Ísraël.
 Génesis	Gen	1	49	17	Fiat Dan cóluber in via, cerástes in sémita, mordens úngulas equi, ut cadat ascénsor ejus retro.
 Génesis	Gen	1	49	18	Salutáre tuum expectábo, Dómine.
 Génesis	Gen	1	49	19	Gad, accínctus prœliábitur ante eum: et ipse accingétur retrórsum.
 Génesis	Gen	1	49	20	Aser, pinguis panis ejus, et præbébit delícias régibus.
 Génesis	Gen	1	49	21	Néphthali, cervus emíssus, et dans elóquia pulchritúdinis.
 Génesis	Gen	1	49	22	Fílius accréscens Joseph, fílius accréscens et decórus aspéctu: fíliæ discurrérunt super murum.	b
 Génesis	Gen	1	49	23	Sed exasperavérunt eum et jurgáti sunt, inviderúntque illi habéntes jácula.
 Génesis	Gen	1	49	24	Sedit in forti arcus ejus, et dissolúta sunt víncula brachiórum et mánuum illíus per manus poténtis Jacob: inde pastor egréssus est, lapis Ísraël.
 Génesis	Gen	1	49	25	Deus patris tui erit adjútor tuus, et omnípotens benedícet tibi benedictiónibus cæli désuper, benedictiónibus abýssi jacéntis deórsum, benedictiónibus úberum et vulvæ.
 Génesis	Gen	1	49	26	Benedictiónes patris tui confortátæ sunt benedictiónibus patrum ejus, donec veníret desidérium cóllium æternórum: fiant in cápite Joseph, et in vértice Nazarǽi inter fratres suos.
 Génesis	Gen	1	49	27	Bénjamin lupus rapax, mane cómedat prædam, et véspere dívidet spólia.
 Génesis	Gen	1	49	28	Omnes hi in tríbubus Ísraël duódecim: hæc locútus est eis pater suus, benedixítque síngulis benedictiónibus própriis.	b
 Génesis	Gen	1	49	29	Et præcépit eis, dicens: Ego cóngregor ad pópulum meum: sepelíte me cum pátribus meis in spelúnca dúplici quæ est in agro Ephron Hethǽi,
 Génesis	Gen	1	49	30	contra Mambre in terra Chánaan, quam emit Ábraham cum agro ab Ephron Hethǽo in possessiónem sepúlchri.
 Génesis	Gen	1	49	31	Ibi sepeliérunt eum, et Saram uxórem ejus: ibi sepúltus est Ísaac cum Rebécca cónjuge sua: ibi et Lia cóndita jacet.
 Génesis	Gen	1	49	32	Finitísque mandátis quibus fílios instruébat, collégit pedes suos super léctulum, et óbiit: appositúsque est ad pópulum suum.
 Génesis	Gen	1	50	1	Quod cernens Joseph, ruit super fáciem patris, flens et deósculans eum.
 Génesis	Gen	1	50	2	Præcepítque servis suis médicis ut aromátibus condírent patrem.
 Génesis	Gen	1	50	3	Quibus jussa expléntibus, transiérunt quadragínta dies: iste quippe mos erat cadáverum conditórum: flevítque eum Ægýptus septuagínta diébus.
 Génesis	Gen	1	50	4	Et expléto planctus témpore, locútus est Joseph ad famíliam Pharaónis: Si invéni grátiam in conspéctu vestro, loquímini in áuribus Pharaónis:
 Génesis	Gen	1	50	5	eo quod pater meus adjuráverit me dicens: En mórior: in sepúlchro meo, quod fodi mihi in terra Chánaan, sepélies me. Ascéndam ígitur, et sepéliam patrem meum, ac revértar.
 Génesis	Gen	1	50	6	Dixítque ei Phárao: Ascénde, et sépeli patrem tuum sicut adjurátus es.
 Génesis	Gen	1	50	7	Quo ascendénte, iérunt cum eo omnes senes domus Pharaónis, cunctíque majóres natu terræ Ægýpti:
 Génesis	Gen	1	50	8	domus Joseph cum frátribus suis, absque párvulis, et grégibus atque arméntis, quæ derelíquerant in terra Gessen.
 Génesis	Gen	1	50	9	Hábuit quoque in comitátu currus et équites: et facta est turba non módica.
 Génesis	Gen	1	50	10	Venerúntque ad Áream Atad, quæ sita est trans Jordánem: ubi celebrántes exéquias planctu magno atque veheménti implevérunt septem dies.
 Génesis	Gen	1	50	11	Quod cum vidíssent habitatóres terræ Chánaan, dixérunt: Planctus magnus est iste Ægýptiis. Et idcírco vocátum est nomen loci illíus, Planctus Ægýpti.
 Génesis	Gen	1	50	12	Fecérunt ergo fílii Jacob sicut præcéperat eis:
 Génesis	Gen	1	50	13	et portántes eum in terram Chánaan, sepeliérunt eum in spelúnca dúplici, quam émerat Ábraham cum agro in possessiónem sepúlchri ab Ephron Hethǽo, contra fáciem Mambre.
 Génesis	Gen	1	50	14	Reversúsque est Joseph in Ægýptum cum frátribus suis, et omni comitátu, sepúlto patre.	b
 Génesis	Gen	1	50	15	Quo mórtuo, timéntes fratres ejus, et mútuo colloquéntes: Ne forte memor sit injúriæ quam passus est, et reddat nobis omne malum quod fécimus,
 Génesis	Gen	1	50	16	mandavérunt ei dicéntes: Pater tuus præcépit nobis ántequam morerétur,
 Génesis	Gen	1	50	17	ut hæc tibi verbis illíus dicerémus: Óbsecro ut obliviscáris scéleris fratrum tuórum, et peccáti atque malítiæ quam exercuérunt in te: nos quoque orámus ut servis Dei patris tui dimíttas iniquitátem hanc. Quibus audítis flevit Joseph.
 Génesis	Gen	1	50	18	Venerúntque ad eum fratres sui: et proni adorántes in terram, dixérunt: Servi tui sumus.
 Génesis	Gen	1	50	19	Quibus ille respóndit: Nolíte timére: num Dei póssumus resístere voluntáti?
 Génesis	Gen	1	50	20	Vos cogitástis de me malum: sed Deus vertit illud in bonum, ut exaltáret me, sicut in præsentiárum cérnitis, et salvos fáceret multos pópulos.
 Génesis	Gen	1	50	21	Nolíte timére: ego pascam vos et párvulos vestros: consolatúsque est eos, et blande ac léniter est locútus.
 Génesis	Gen	1	50	22	Et habitávit in Ægýpto cum omni domo patris sui: vixítque centum decem annis. Et vidit Éphraim fílios usque ad tértiam generatiónem. Fílii quoque Machir fílii Manásse nati sunt in génibus Joseph.	b
 Génesis	Gen	1	50	23	Quibus transáctis, locútus est frátribus suis: Post mortem meam Deus visitábit vos, et ascéndere vos fáciet de terra ista ad terram quam jurávit Ábraham, Ísaac et Jacob.
 Génesis	Gen	1	50	24	Cumque adjurásset eos atque dixísset: Deus visitábit vos, asportáte ossa mea vobíscum de loco isto:
 Génesis	Gen	1	50	25	mórtuus est, explétis centum decem vitæ suæ annis. Et cónditus aromátibus, repósitus est in lóculo in Ægýpto.
 #	Éxodus	Exo	Liber Éxodi
 Éxodus	Exo	2	1	1	Hæc sunt nómina filiórum Ísraël qui ingréssi sunt in Ægýptum cum Jacob: sínguli cum dómibus suis introiérunt:
 Éxodus	Exo	2	1	2	Ruben, Símeon, Levi, Judas,
 Éxodus	Exo	2	1	3	Íssachar, Zábulon et Bénjamin,
 Éxodus	Exo	2	1	4	Dan et Néphthali, Gad et Aser.
 Éxodus	Exo	2	1	5	Erant ígitur omnes ánimæ eórum qui egréssi sunt de fémore Jacob, septuagínta: Joseph autem in Ægýpto erat.
 Éxodus	Exo	2	1	6	Quo mórtuo, et univérsis frátribus ejus, omníque cognatióne illa,
 Éxodus	Exo	2	1	7	fílii Ísraël crevérunt, et quasi germinántes multiplicáti sunt: ac roboráti nimis, implevérunt terram.
 Éxodus	Exo	2	1	8	Surréxit intérea rex novus super Ægýptum, qui ignorábat Joseph.
 Éxodus	Exo	2	1	9	Et ait ad pópulum suum: Ecce, pópulus filiórum Ísraël multus, et fórtior nobis est.
 Éxodus	Exo	2	1	10	Veníte, sapiénter opprimámus eum, ne forte multiplicétur: et si ingrúerit contra nos bellum, addátur inimícis nostris, expugnatísque nobis egrediátur de terra.
 Éxodus	Exo	2	1	11	Præpósuit ítaque eis magístros óperum, ut afflígerent eos onéribus: ædificaverúntque urbes tabernaculórum Pharaóni, Phithom et Ramésses.
 Éxodus	Exo	2	1	12	Quantóque opprimébant eos, tanto magis multiplicabántur, et crescébant:
 Éxodus	Exo	2	1	13	oderántque fílios Ísraël Ægýptii, et affligébant illudéntes eis,
 Éxodus	Exo	2	1	14	atque ad amaritúdinem perducébant vitam eórum opéribus duris luti et láteris, omníque famulátu, quo in terræ opéribus premebántur.
 Éxodus	Exo	2	1	15	Dixit autem rex Ægýpti obstetrícibus Hebræórum, quarum una vocabátur Séphora, áltera Phua,	b
 Éxodus	Exo	2	1	16	præcípiens eis: Quando obstetricábitis Hebrǽas, et partus tempus advénerit: si másculus fúerit, interfícite eum: si fémina, reserváte.
 Éxodus	Exo	2	1	17	Timuérunt autem obstetríces Deum, et non fecérunt juxta præcéptum regis Ægýpti, sed conservábant mares.
 Éxodus	Exo	2	1	18	Quibus ad se accersítis, rex ait: Quidnam est hoc quod fácere voluístis, ut púeros servarétis?
 Éxodus	Exo	2	1	19	Quæ respondérunt: Non sunt Hebrǽæ sicut ægýptiæ mulíeres: ipsæ enim obstetricándi habent sciéntiam, et priúsquam veniámus ad eas, páriunt.
 Éxodus	Exo	2	1	20	Bene ergo fecit Deus obstetrícibus: et crevit pópulus, confortatúsque est nimis.
 Éxodus	Exo	2	1	21	Et quia timuérunt obstetríces Deum, ædificávit eis domos.
 Éxodus	Exo	2	1	22	Præcépit ergo Phárao omni pópulo suo, dicens: Quidquid masculíni sexus natum fúerit, in flumen projícite: quidquid feminíni, reserváte.
 Éxodus	Exo	2	2	1	Egréssus est post hæc vir de domo Levi: et accépit uxórem stirpis suæ.
 Éxodus	Exo	2	2	2	Quæ concépit, et péperit fílium: et videns eum elegántem, abscóndit tribus ménsibus.
 Éxodus	Exo	2	2	3	Cumque jam celáre non posset, sumpsit fiscéllam scírpeam, et linívit eam bitúmine ac pice: posuítque intus infántulum, et expósuit eum in carécto ripæ flúminis,
 Éxodus	Exo	2	2	4	stante procul soróre ejus, et consideránte evéntum rei.
 Éxodus	Exo	2	2	5	Ecce autem descendébat fília Pharaónis ut lavarétur in flúmine: et puéllæ ejus gradiebántur per crepídinem álvei. Quæ cum vidísset fiscéllam in papyrióne, misit unam e famulábus suis: et allátam
 Éxodus	Exo	2	2	6	apériens, cernénsque in ea párvulum vagiéntem, misérta ejus, ait: De infántibus Hebræórum est hic.
 Éxodus	Exo	2	2	7	Cui soror púeri: Vis, inquit, ut vadam, et vocem tibi mulíerem hebrǽam, quæ nutríre possit infántulum?
 Éxodus	Exo	2	2	8	Respóndit: Vade. Perréxit puélla et vocávit matrem suam.
 Éxodus	Exo	2	2	9	Ad quam locúta fília Pharaónis: Áccipe, ait, púerum istum, et nutri mihi: ego dabo tibi mercédem tuam. Suscépit múlier, et nutrívit púerum: adultúmque trádidit fíliæ Pharaónis.
 Éxodus	Exo	2	2	10	Quem illa adoptávit in locum fílii, vocavítque nomen ejus Móyses, dicens: Quia de aqua tuli eum.
 Éxodus	Exo	2	2	11	In diébus illis postquam créverat Móyses, egréssus est ad fratres suos: vidítque afflictiónem eórum, et virum ægýptium percutiéntem quemdam de Hebrǽis frátribus suis.	b
 Éxodus	Exo	2	2	12	Cumque circumspexísset huc atque illuc, et nullum adésse vidísset, percússum Ægýptium abscóndit sábulo.
 Éxodus	Exo	2	2	13	Et egréssus die áltero conspéxit duos Hebrǽos rixántes: dixítque ei qui faciébat injúriam: Quare pércutis próximum tuum?
 Éxodus	Exo	2	2	14	Qui respóndit: Quis te constítuit príncipem et júdicem super nos? num occídere me tu vis, sicut heri occidísti Ægýptium? Tímuit Móyses, et ait: Quómodo palam factum est verbum istud?
 Éxodus	Exo	2	2	15	Audivítque Phárao sermónem hunc, et quærébat occídere Móysen: qui fúgiens de conspéctu ejus, morátus est in terra Mádian, et sedit juxta púteum.
 Éxodus	Exo	2	2	16	Erant autem sacerdóti Mádian septem fíliæ, quæ venérunt ad hauriéndam aquam: et implétis canálibus adaquáre cupiébant greges patris sui.
 Éxodus	Exo	2	2	17	Supervenére pastóres, et ejecérunt eas: surrexítque Móyses, et defénsis puéllis, adaquávit oves eárum.
 Éxodus	Exo	2	2	18	Quæ cum revertíssent ad Ráguel patrem suum, dixit ad eas: Cur velócius venístis sólito?
 Éxodus	Exo	2	2	19	Respondérunt: Vir ægýptius liberávit nos de manu pastórum: ínsuper et hausit aquam nobíscum, potúmque dedit óvibus.
 Éxodus	Exo	2	2	20	At ille: Ubi est? inquit: quare dimisístis hóminem? vocáte eum ut cómedat panem.
 Éxodus	Exo	2	2	21	Jurávit ergo Móyses quod habitáret cum eo. Accepétque Séphoram fíliam ejus uxórem:	b
 Éxodus	Exo	2	2	22	quæ péperit ei fílium, quem vocávit Gersam, dicens: Ádvena fui in terra aliéna. Álterum vero péperit, quem vocávit Eliézer, dicens: Deus enim patris mei adjútor meus erípuit me de manu Pharaónis.
 Éxodus	Exo	2	2	23	Post multum vero témpore mórtuus est rex Ægýpti: et ingemiscéntes fílii Ísraël, propter ópera vociferáti sunt: ascendítque clamor eórum ad Deum ab opéribus.	b
 Éxodus	Exo	2	2	24	Et audívit gémitum eórum, ac recordátus est fœ́deris quod pépigit cum Ábraham, Ísaac et Jacob.
 Éxodus	Exo	2	2	25	Et respéxit Dóminus fílios Ísraël et cognóvit eos.
 Éxodus	Exo	2	3	1	Móyses autem pascébat oves Jethro sóceri sui sacerdótis Mádian: cumque minásset gregem ad interióra desérti, venit ad montem Dei Horeb.
 Éxodus	Exo	2	3	2	Apparuítque ei Dóminus in flamma ignis de médio rubi: et vidébat quod rubus ardéret, et non comburerétur.
 Éxodus	Exo	2	3	3	Dixit ergo Móyses: Vadam, et vidébo visiónem hanc magnam, quare non comburátur rubus.
 Éxodus	Exo	2	3	4	Cernens autem Dóminus quod pérgeret ad vidéndum, vocávit eum de médio rubi, et ait: Móyses, Móyses. Qui respóndit: Adsum.
 Éxodus	Exo	2	3	5	At ille: Ne apprópies, inquit, huc: solve calceaméntum de pédibus tuis: locus enim, in quo stas, terra sancta est.
 Éxodus	Exo	2	3	6	Et ait: Ego sum Deus patris tui, Deus Ábraham, Deus Ísaac et Deus Jacob. Abscóndit Móyses fáciem suam: non enim audébat aspícere contra Deum.	b
 Éxodus	Exo	2	3	7	Cui ait Dóminus: Vidi afflictiónem pópuli mei in Ægýpto, et clamórem ejus audívi propter durítiam eórum qui præsunt opéribus:
 Éxodus	Exo	2	3	8	et sciens dolórem ejus, descéndi ut líberem eum de mánibus Ægyptiórum, et edúcam de terra illa in terram bonam, et spatiósam, in terram quæ fluit lacte et melle, ad loca Chananǽi et Hethǽi, et Amorrhǽi, et Pherezǽi, et Hevǽi, et Jebusǽi.
 Éxodus	Exo	2	3	9	Clamor ergo filiórum Ísraël venit ad me: vidíque afflictiónem eórum, qua ab Ægýptiis opprimúntur.
 Éxodus	Exo	2	3	10	Sed veni, et mittam te ad Pharaónem, ut edúcas pópulum meum, fílios Ísraël, de Ægýpto.
 Éxodus	Exo	2	3	11	Dixítque Móyses ad Deum: Quis sum ego ut vadam ad Pharaónem, et edúcam fílios Ísraël de Ægýpto?	b
 Éxodus	Exo	2	3	12	Qui dixit ei: Ego ero tecum: et hoc habébis signum, quod míserim te: cum edúxeris pópulum meum de Ægýpto, immolábis Deo super montem istum.
 Éxodus	Exo	2	3	13	Ait Móyses ad Deum: Ecce ego vadam ad fílios Ísraël, et dicam eis: Deus patrum vestrórum misit me ad vos. Si díxerint mihi: Quod est nomen ejus? quid dicam eis?
 Éxodus	Exo	2	3	14	Dixit Deus ad Móysen: Ego sum qui sum. Ait: Sic dices fíliis Ísraël: Qui est, misit me ad vos.
 Éxodus	Exo	2	3	15	Dixítque íterum Deus ad Móysen: Hæc dices fíliis Ísraël: Dóminus Deus patrum vestrórum, Deus Ábraham, Deus Ísaac et Deus Jacob, misit me ad vos: hoc nomen mihi est in ætérnum, et hoc memoriále meum in generatiónem et generatiónem.
 Éxodus	Exo	2	3	16	Vade, et cóngrega senióres Ísraël, et dices ad eos: Dóminus Deus patrum vestrórum appáruit mihi, Deus Ábraham, Deus Ísaac et Deus Jacob, dicens: Vísitans visitávi vos: et vidi ómnia quæ accidérunt vobis in Ægýpto.	b
 Éxodus	Exo	2	3	17	Et dixi ut edúcam vos de afflictióne Ægýpti in terram Chananǽi, et Hethǽi, et Amorrhǽi, et Pherezǽi, et Hevǽi, et Jebusǽi, ad terram fluéntem lacte et melle.
 Éxodus	Exo	2	3	18	Et áudient vocem tuam: ingredierísque tu, et senióres Ísraël, ad regem Ægýpti, et dices ad eum: Dóminus Deus Hebræórum vocávit nos: íbimus viam trium diérum in solitúdinem, ut immolémus Dómino Deo nostro.
 Éxodus	Exo	2	3	19	Sed ego scio quod non dimíttet vos rex Ægýpti ut eátis nisi per manum válidam.
 Éxodus	Exo	2	3	20	Exténdam enim manum meam, et percútiam Ægýptum in cunctis mirabílibus meis, quæ factúrus sum in médio eórum: post hæc dimíttet vos.
 Éxodus	Exo	2	3	21	Dabóque grátiam pópulo huic coram Ægýptiis: et cum egrediémini, non exíbitis vácui:
 Éxodus	Exo	2	3	22	sed postulábit múlier a vicína sua et ab hóspita sua, vasa argéntea et áurea, ac vestes: ponetísque eas super fílios et fílias vestras, et spoliábitis Ægýptum.
 Éxodus	Exo	2	4	1	Respóndens Móyses ait: Non credent mihi, neque áudient vocem meam, sed dicent: Non appáruit tibi Dóminus.
 Éxodus	Exo	2	4	2	Dixit ergo ad eum: Quid est quod tenes in manu tua? Respóndit: Virga.
 Éxodus	Exo	2	4	3	Dixítque Dóminus: Prójice eam in terram. Projécit, et versa est in cólubrum, ita ut fúgeret Móyses.
 Éxodus	Exo	2	4	4	Dixítque Dóminus: Exténde manum tuam, et apprehénde caudam ejus. Exténdit, et ténuit, versáque est in virgam.
 Éxodus	Exo	2	4	5	Ut credant, inquit, quod apparúerit tibi Dóminus Deus patrum suórum, Deus Ábraham, Deus Ísaac et Deus Jacob.
 Éxodus	Exo	2	4	6	Dixítque Dóminus rursum: Mitte manum tuam in sinum tuum. Quam cum misísset in sinum, prótulit leprósam instar nivis.
 Éxodus	Exo	2	4	7	Rétrahe, ait, manum tuam in sinum tuum. Retráxit, et prótulit íterum, et erat símilis carni réliquæ.
 Éxodus	Exo	2	4	8	Si non credíderint, inquit, tibi, neque audíerint sermónem signi prióris, credent verbo signi sequéntis.
 Éxodus	Exo	2	4	9	Quod si nec duóbus quidem his signis credíderint, neque audíerint vocem tuam: sume aquam flúminis, et effúnde eam super áridam, et quidquid háuseris de flúvio, vertétur in sánguinem.
 Éxodus	Exo	2	4	10	Ait Móyses: Óbsecro, Dómine, non sum éloquens ab heri et nudiustértius: et ex quo locútus es ad servum tuum, impeditióris et tardióris linguæ sum.	b
 Éxodus	Exo	2	4	11	Dixit Dóminus ad eum: Quis fecit os hóminis? aut quis fabricátus est mutum et surdum, vidéntem et cæcum? nonne ego?
 Éxodus	Exo	2	4	12	Perge, ígitur, et ego ero in ore tuo: docebóque te quid loquáris.
 Éxodus	Exo	2	4	13	At ille: Óbsecro, inquit, Dómine, mitte quem missúrus es.
 Éxodus	Exo	2	4	14	Irátus Dóminus in Móysen, ait: Áaron frater tuus Levítes, scio quod éloquens sit: ecce ipse egréditur in occúrsum tuum, vidénsque te lætábitur corde.
 Éxodus	Exo	2	4	15	Lóquere ad eum, et pone verba mea in ore ejus: et ego ero in ore tuo, et in ore illíus, et osténdam vobis quid ágere debeátis.
 Éxodus	Exo	2	4	16	Ipse loquétur pro te ad pópulum, et erit os tuum: tu autem eris ei in his quæ ad Deum pértinent.
 Éxodus	Exo	2	4	17	Virgam quoque hanc sume in manu tua, in qua factúrus es signa.
 Éxodus	Exo	2	4	18	Ábiit Móyses, et revérsus est ad Jethro sócerum suum, dixítque ei: Vadam et revértar ad fratres meos in Ægýptum, ut vídeam si adhuc vivant. Cui ait Jethro: Vade in pace.	b
 Éxodus	Exo	2	4	19	Dixit ergo Dóminus ad Móysen in Mádian: Vade, et revértere in Ægýptum, mórtui sunt enim omnes qui quærébant ánimam tuam.
 Éxodus	Exo	2	4	20	Tulit ergo Móyses uxórem suam, et fílios suos, et impósuit eos super ásinum: reversúsque est in Ægýptum, portans virgam Dei in manu sua.
 Éxodus	Exo	2	4	21	Dixítque ei Dóminus reverténti in Ægýptum: Vide ut ómnia osténta quæ pósui in manu tua, fácias coram Pharaóne: ego indurábo cor ejus, et non dimíttet pópulum.
 Éxodus	Exo	2	4	22	Dicésque ad eum: Hæc dicit Dóminus: Fílius meus primogénitus Ísraël.
 Éxodus	Exo	2	4	23	Dixi tibi: Dimítte fílium meum ut sérviat mihi; et noluísti dimíttere eum: ecce ego interfíciam fílium tuum primogénitum.
 Éxodus	Exo	2	4	24	Cumque esset in itínere, in diversório occúrrit ei Dóminus, et volébat occídere eum.	b
 Éxodus	Exo	2	4	25	Tulit idcírco Séphora acutíssimam petram, et circumcídit præpútium fílii sui, tetigítque pedes ejus, et ait: Sponsus sánguinum tu mihi es.
 Éxodus	Exo	2	4	26	Et dimísit eum postquam díxerat: Sponsus sánguinum ob circumcisiónem.
 Éxodus	Exo	2	4	27	Dixit autem Dóminus ad Áaron: Vade in occúrsum Móysi in desértum. Qui perréxit óbviam ei in montem Dei, et osculátus est eum.	b
 Éxodus	Exo	2	4	28	Narravítque Móyses Áaron ómnia verba Dómini quibus míserat eum, et signa quæ mandáverat.
 Éxodus	Exo	2	4	29	Venerúntque simul, et congregavérunt cunctos senióres filiórum Ísraël.
 Éxodus	Exo	2	4	30	Locutúsque est Áaron ómnia verba quæ díxerat Dóminus ad Móysen: et fecit signa coram pópulo,
 Éxodus	Exo	2	4	31	et crédidit pópulus. Audierúntque quod visitásset Dóminus fílios Ísraël, et respexísset afflictiónem illórum: et proni adoravérunt.
 Éxodus	Exo	2	5	1	Post hæc ingréssi sunt Móyses et Áaron, et dixérunt Pharaóni: Hæc dicit Dóminus Deus Ísraël: Dimítte pópulum meum ut sacríficet mihi in desérto.
 Éxodus	Exo	2	5	2	At ille respóndit: Quis est Dóminus, ut áudiam vocem ejus, et dimíttam Ísraël? néscio Dóminum, et Ísraël non dimíttam.
 Éxodus	Exo	2	5	3	Dixerúntque: Deus Hebræórum vocávit nos, ut eámus viam trium diérum in solitúdinem, et sacrificémus Dómino Deo nostro: ne forte áccidat nobis pestis aut gládius.
 Éxodus	Exo	2	5	4	Ait ad eos rex Ægýpti: Quare Móyses et Áaron sollicitátis pópulum ab opéribus suis? ite ad ónera vestra.
 Éxodus	Exo	2	5	5	Dixítque Phárao: Multus est pópulus terræ: vidétis quod turba succréverit: quanto magis si dedéritis eis réquiem ab opéribus?	b
 Éxodus	Exo	2	5	6	Præcépit ergo in die illo præféctis óperum et exactóribus pópuli, dicens:
 Éxodus	Exo	2	5	7	Nequáquam ultra dábitis páleas pópulo ad conficiéndos láteres, sicut prius: sed ipsi vadant, et cólligant stípulas.
 Éxodus	Exo	2	5	8	Et mensúram láterum, quam prius faciébant, imponétis super eos, nec minuétis quidquam: vacant enim, et idcírco vociferántur, dicéntes: Eámus, et sacrificémus Deo nostro.
 Éxodus	Exo	2	5	9	Opprimántur opéribus, et éxpleant ea: ut non acquiéscant verbis mendácibus.
 Éxodus	Exo	2	5	10	Ígitur egréssi præfécti óperum et exactóres ad pópulum, dixérunt: Sic dicit Phárao: Non do vobis páleas:	b
 Éxodus	Exo	2	5	11	ite, et collígite sícubi inveníre potéritis, nec minuétur quidquam de ópere vestro.
 Éxodus	Exo	2	5	12	Dispersúsque est pópulus per omnem terram Ægýpti ad colligéndas páleas.
 Éxodus	Exo	2	5	13	Præfécti quoque óperum instábant, dicéntes: Compléte opus vestrum quotídie, ut prius fácere solebátis quando dabántur vobis páleæ.
 Éxodus	Exo	2	5	14	Flagellatíque sunt qui prǽerant opéribus filiórum Ísraël, ab exactóribus Pharaónis, dicéntibus: Quare non implétis mensúram láterum sicut prius, nec heri, nec hódie?
 Éxodus	Exo	2	5	15	Venerúntque præpósiti filiórum Ísraël, et vociferáti sunt ad Pharaónem dicéntes: Cur ita agis contra servos tuos?
 Éxodus	Exo	2	5	16	páleæ non dantur nobis, et láteres simíliter imperántur: en fámuli tui flagéllis cǽdimur, et injúste ágitur contra pópulum tuum.
 Éxodus	Exo	2	5	17	Qui ait: Vacátis ótio, et idcírco dícitis: Eámus, et sacrificémus Dómino.
 Éxodus	Exo	2	5	18	Ite ergo, et operámini: páleæ non dabúntur vobis, et reddétis consuétum númerum láterum.
 Éxodus	Exo	2	5	19	Videbántque se præpósiti filiórum Ísraël in malo, eo quod dicerétur eis: Non minuétur quidquam de latéribus per síngulos dies.	b
 Éxodus	Exo	2	5	20	Occurrerúntque Móysi et Áaron, qui stabant ex advérso, egrediéntibus a Pharaóne:
 Éxodus	Exo	2	5	21	et dixérunt ad eos: Vídeat Dóminus et júdicet, quóniam fœtére fecístis odórem nostrum coram Pharaóne et servis ejus, et præbuístis ei gládium, ut occíderet nos.
 Éxodus	Exo	2	5	22	Reversúsque est Móyses ad Dóminum, et ait: Dómine, cur afflixísti pópulum istum? quare misísti me?
 Éxodus	Exo	2	5	23	ex eo enim quo ingréssus sum ad Pharaónem ut lóquerer in nómine tuo, afflíxit pópulum tuum: et non liberásti eos.
 Éxodus	Exo	2	6	1	Dixítque Dóminus ad Móysen: Nunc vidébis quæ factúrus sim Pharaóni: per manum enim fortem dimíttet eos, et in manu robústa ejíciet illos de terra sua.
 Éxodus	Exo	2	6	2	Locutúsque est Dóminus ad Móysen dicens: Ego Dóminus	b
 Éxodus	Exo	2	6	3	qui appárui Ábraham, Ísaac et Jacob in Deo omnipoténte: et nomen meum Adonái non indicávi eis.
 Éxodus	Exo	2	6	4	Pepigíque fœdus cum eis, ut darem eis terram Chánaan, terram peregrinatiónis eórum, in qua fuérunt ádvenæ.
 Éxodus	Exo	2	6	5	Ego audívi gémitum filiórum Ísraël, quo Ægýptii oppressérunt eos: et recordátus sum pacti mei.
 Éxodus	Exo	2	6	6	Ídeo dic fíliis Ísraël: Ego Dóminus qui edúcam vos de ergástulo Ægyptiórum, et éruam de servitúte, ac rédimam in bráchio excélso et judíciis magnis.
 Éxodus	Exo	2	6	7	Et assúmam vos mihi in pópulum, et ero vester Deus: et sciétis quod ego sum Dóminus Deus vester qui edúxerim vos de ergástulo Ægyptiórum,
 Éxodus	Exo	2	6	8	et indúxerim in terram, super quam levávi manum meam ut darem eam Ábraham, Ísaac et Jacob: dabóque illam vobis possidéndam. Ego Dóminus.
 Éxodus	Exo	2	6	9	Narrávit ergo Móyses ómnia fíliis Ísraël: qui non acquievérunt ei propter angústiam spíritus, et opus duríssimum.
 Éxodus	Exo	2	6	10	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Éxodus	Exo	2	6	11	Ingrédere, et lóquere ad Pharaónem regem Ægýpti, ut dimíttat fílios Ísraël de terra sua.
 Éxodus	Exo	2	6	12	Respóndit Móyses coram Dómino: Ecce fílii Ísraël non áudiunt me: et quómodo áudiet Phárao, præsértim cum incircumcísus sim lábiis?
 Éxodus	Exo	2	6	13	Locutúsque est Dóminus ad Móysen et Áaron, et dedit mandátum ad fílios Ísraël, et ad Pharaónem regem Ægýpti ut edúcerent fílios Ísraël de terra Ægýpti.	b
 Éxodus	Exo	2	6	14	Isti sunt príncipes domórum per famílias suas. Fílii Ruben primogéniti Israélis: Henoch et Phallu, Hesron et Charmi:
 Éxodus	Exo	2	6	15	hæ cognatiónes Ruben. Fílii Símeon: Jámuel, et Jamin, et Ahod, et Jachin, et Soar, et Saul fílius Chananítidis: hæ progénies Símeon.
 Éxodus	Exo	2	6	16	Et hæc nómina filiórum Levi per cognatiónes suas: Gerson, et Caath, et Merári. Anni autem vitæ Levi fuérunt centum trigínta septem.
 Éxodus	Exo	2	6	17	Fílii Gerson: Lobni et Sémei, per cognatiónes suas.
 Éxodus	Exo	2	6	18	Fílii Caath: Amram, et Ísaar, et Hebron, et Óziel; anni quoque vitæ Caath, centum trigínta tres.
 Éxodus	Exo	2	6	19	Fílii Merári: Móholi et Musi: hæ cognatiónes Levi per famílias suas.
 Éxodus	Exo	2	6	20	Accépit autem Amram uxórem Jóchabed patruélem suam: quæ péperit ei Áaron et Móysen. Fuerúntque anni vitæ Amram, centum trigínta septem.	b
 Éxodus	Exo	2	6	21	Fílii quoque Ísaar: Core, et Nepheg, et Zechri.
 Éxodus	Exo	2	6	22	Fílii quoque Óziel: Mísaël, et Elísaphan, et Sethri.
 Éxodus	Exo	2	6	23	Accépit autem Áaron uxórem Elísabeth fíliam Amínadab, sorórem Naháson, quæ péperit ei Nadab, et Ábiu, et Eleázar, et Íthamar.
 Éxodus	Exo	2	6	24	Fílii quoque Core: Aser, et Élcana, et Abíasaph: hæ sunt cognatiónes Coritárum.
 Éxodus	Exo	2	6	25	At vero Eleázar fílius Áaron accépit uxórem de filiábus Phútiel: quæ péperit ei Phínees. Hi sunt príncipes familiárum Leviticárum per cognatiónes suas.
 Éxodus	Exo	2	6	26	Iste est Áaron et Móyses, quibus præcépit Dóminus ut edúcerent fílios Ísraël de terra Ægýpti per turmas suas.	b
 Éxodus	Exo	2	6	27	Hi sunt, qui loquúntur ad Pharaónem regem Ægýpti, ut edúcant fílios Ísraël de Ægýpto: iste est Móyses et Áaron,
 Éxodus	Exo	2	6	28	in die qua locútus est Dóminus ad Móysen, in terra Ægýpti.
 Éxodus	Exo	2	6	29	Et locútus est Dóminus ad Móysen, dicens: Ego Dóminus: lóquere ad Pharaónem regem Ægýpti, ómnia quæ ego loquor tibi.
 Éxodus	Exo	2	6	30	Et ait Móyses coram Dómino: En incircumcísus lábiis sum, quómodo áudiet me Phárao?
 Éxodus	Exo	2	7	1	Dixítque Dóminus ad Móysen: Ecce constítui te Deum Pharaónis: et Áaron frater tuus erit prophéta tuus.
 Éxodus	Exo	2	7	2	Tu loquéris ei ómnia quæ mando tibi: et ille loquétur ad Pharaónem, ut dimíttat fílios Ísraël de terra sua.
 Éxodus	Exo	2	7	3	Sed ego indurábo cor ejus, et multiplicábo signa et osténta mea in terra Ægýpti,
 Éxodus	Exo	2	7	4	et non áudiet vos: immittámque manum meam super Ægýptum, et edúcam exércitum et pópulum meum fílios Ísraël de terra Ægýpti per judícia máxima.
 Éxodus	Exo	2	7	5	Et scient Ægýptii quia ego sum Dóminus qui exténderim manum meam super Ægýptum, et edúxerim fílios Ísraël de médio eórum.
 Éxodus	Exo	2	7	6	Fecit ítaque Móyses et Áaron sicut præcéperat Dóminus: ita egérunt.
 Éxodus	Exo	2	7	7	Erat autem Móyses octogínta annórum, et Áaron octogínta trium, quando locúti sunt ad Pharaónem.
 Éxodus	Exo	2	7	8	Dixítque Dóminus ad Móysen et Áaron:	b
 Éxodus	Exo	2	7	9	Cum díxerit vobis Phárao, Osténdite signa: dices ad Áaron: Tolle virgam tuam, et prójice eam coram Pharaóne, ac vertétur in cólubrum.
 Éxodus	Exo	2	7	10	Ingréssi ítaque Móyses et Áaron ad Pharaónem, fecérunt sicut præcéperat Dóminus: tulítque Áaron virgam coram Pharaóne et servis ejus, quæ versa est in cólubrum.
 Éxodus	Exo	2	7	11	Vocávit autem Phárao sapiéntes et maléficos: et fecérunt étiam ipsi per incantatiónes ægyptíacas et arcána quædam simíliter.
 Éxodus	Exo	2	7	12	Projecerúntque sínguli virgas suas, quæ versæ sunt in dracónes: sed devorávit virga Áaron virgas eórum.
 Éxodus	Exo	2	7	13	Induratúmque est cor Pharaónis, et non audívit eos, sicut præcéperat Dóminus.
 Éxodus	Exo	2	7	14	Dixit autem Dóminus ad Móysen: Ingravátum est cor Pharaónis: non vult dimíttere pópulum.	b
 Éxodus	Exo	2	7	15	Vade ad eum mane, ecce egrediétur ad aquas: et stabis in occúrsum ejus super ripam flúminis: et virgam quæ convérsa est in dracónem, tolles in manu tua.
 Éxodus	Exo	2	7	16	Dicésque ad eum: Dóminus Deus Hebræórum misit me ad te, dicens: Dimítte pópulum meum ut sacríficet mihi in desérto: et usque ad præsens audíre noluísti.
 Éxodus	Exo	2	7	17	Hæc ígitur dicit Dóminus: In hoc scies quod sim Dóminus: ecce percútiam virga, quæ in manu mea est, aquam flúminis, et vertétur in sánguinem.
 Éxodus	Exo	2	7	18	Pisces quoque, qui sunt in flúvio, moriéntur, et computréscent aquæ, et affligéntur Ægýptii bibéntes aquam flúminis.
 Éxodus	Exo	2	7	19	Dixit quoque Dóminus ad Móysen: Dic ad Áaron: Tolle virgam tuam, et exténde manum tuam super aquas Ægýpti, et super flúvios eórum, et rivos ac palúdes, et omnes lacus aquárum, ut vertántur in sánguinem: et sit cruor in omni terra Ægýpti, tam in lígneis vasis quam in sáxeis.
 Éxodus	Exo	2	7	20	Fecerúntque Móyses et Áaron sicut præcéperat Dóminus: et élevans virgam percússit aquam flúminis coram Pharaóne et servis ejus: quæ versa est in sánguinem.
 Éxodus	Exo	2	7	21	Et pisces, qui erant in flúmine, mórtui sunt: computruítque flúvius, et non póterant Ægýptii bíbere aquam flúminis, et fuit sanguis in tota terra Ægýpti.
 Éxodus	Exo	2	7	22	Fecerúntque simíliter maléfici Ægyptiórum incantatiónibus suis: et indurátum est cor Pharaónis, nec audívit eos, sicut præcéperat Dóminus.
 Éxodus	Exo	2	7	23	Avertítque se, et ingréssus est domum suam, nec appósuit cor étiam hac vice.
 Éxodus	Exo	2	7	24	Fodérunt autem omnes Ægýptii per circúitum flúminis aquam ut bíberent: non enim póterant bíbere de aqua flúminis.
 Éxodus	Exo	2	7	25	Impletíque sunt septem dies, postquam percússit Dóminus flúvium.
 Éxodus	Exo	2	8	1	Dixit quoque Dóminus ad Móysen: Ingrédere ad Pharaónem, et dices ad eum: Hæc dicit Dóminus: Dimítte pópulum meum, ut sacríficet mihi:
 Éxodus	Exo	2	8	2	sin autem nolúeris dimíttere, ecce ego percútiam omnes términos tuos ranis,
 Éxodus	Exo	2	8	3	et ebúlliet flúvius ranas: quæ ascéndent, et ingrediéntur domum tuam, et cubículum léctuli tui, et super stratum tuum, et in domos servórum tuórum, et in pópulum tuum, et in furnos tuos, et in relíquias cibórum tuórum:
 Éxodus	Exo	2	8	4	et ad te, et ad pópulum tuum, et ad omnes servos tuos intrábunt ranæ.
 Éxodus	Exo	2	8	5	Dixítque Dóminus ad Móysen: Dic ad Áaron: Exténde manum tuam super flúvios ac super rivos et palúdes, et educ ranas super terram Ægýpti.
 Éxodus	Exo	2	8	6	Et exténdit Áaron manum super aquas Ægýpti, et ascendérunt ranæ, operuerúntque terram Ægýpti.
 Éxodus	Exo	2	8	7	Fecérunt autem et maléfici per incantatiónes suas simíliter, eduxerúntque ranas super terram Ægýpti.
 Éxodus	Exo	2	8	8	Vocávit autem Phárao Móysen et Áaron, et dixit eis: Oráte Dóminum ut áuferat ranas a me et a pópulo meo, et dimíttam pópulum ut sacríficet Dómino.	b
 Éxodus	Exo	2	8	9	Dixítque Móyses ad Pharaónem: Constítue mihi quando déprecer pro te, et pro servis tuis, et pro pópulo tuo, ut abigántur ranæ a te, et a domo tua, et a servis tuis, et a pópulo tuo: et tantum in flúmine remáneant.
 Éxodus	Exo	2	8	10	Qui respóndit: Cras. At ille: Juxta, inquit, verbum tuum fáciam: ut scias quóniam non est sicut Dóminus Deus noster.
 Éxodus	Exo	2	8	11	Et recédent ranæ a te, et a domo tua, et a servis tuis, et a pópulo tuo: et tantum in flúmine remanébunt.
 Éxodus	Exo	2	8	12	Egressíque sunt Móyses et Áaron a Pharaóne: et clamávit Móyses ad Dóminum pro sponsióne ranárum quam condíxerat Pharaóni.
 Éxodus	Exo	2	8	13	Fecítque Dóminus juxta verbum Móysi: et mórtuæ sunt ranæ de dómibus, et de villis, et de agris.
 Éxodus	Exo	2	8	14	Congregaverúntque eas in imménsos ággeres, et compútruit terra.
 Éxodus	Exo	2	8	15	Videns autem Phárao quod data esset réquies, ingravávit cor suum, et non audívit eos, sicut præcéperat Dóminus.	b
 Éxodus	Exo	2	8	16	Dixítque Dóminus ad Móysen: Lóquere ad Áaron: Exténde virgam tuam, et pércute púlverem terræ: et sint scíniphes in univérsa terra Ægýpti.
 Éxodus	Exo	2	8	17	Fecerúntque ita. Et exténdit Áaron manum, virgam tenens: percussítque púlverem terræ, et facti sunt scíniphes in homínibus, et in juméntis: omnis pulvis terræ versus est in scíniphes per totam terram Ægýpti.
 Éxodus	Exo	2	8	18	Fecerúntque simíliter maléfici incantatiónibus suis, ut edúcerent scíniphes, et non potuérunt: erántque scíniphes tam in homínibus quam in juméntis.
 Éxodus	Exo	2	8	19	Et dixérunt maléfici ad Pharaónem: Dígitus Dei est hic; induratúmque est cor Pharaónis, et non audívit eos sicut præcéperat Dóminus.
 Éxodus	Exo	2	8	20	Dixit quoque Dóminus ad Móysen: Consúrge dilúculo, et sta coram Pharaóne: egrediétur enim ad aquas: et dices ad eum: Hæc dicit Dóminus: Dimítte pópulum meum ut sacríficet mihi.	b
 Éxodus	Exo	2	8	21	Quod si non dimíseris eum, ecce ego immíttam in te, et in servos tuos, et in pópulum tuum, et in domos tuas, omne genus muscárum: et implebúntur domus Ægyptiórum muscis divérsi géneris, et univérsa terra in qua fúerint.
 Éxodus	Exo	2	8	22	Faciámque mirábilem in die illa terram Gessen, in qua pópulus meus est, ut non sint ibi muscæ: et scias quóniam ego Dóminus in médio terræ.
 Éxodus	Exo	2	8	23	Ponámque divisiónem inter pópulum meum et pópulum tuum: cras erit signum istud.
 Éxodus	Exo	2	8	24	Fecítque Dóminus ita. Et venit musca gravíssima in domos Pharaónis et servórum ejus, et in omnem terram Ægýpti: corruptáque est terra ab hujuscémodi muscis.
 Éxodus	Exo	2	8	25	Vocavítque Phárao Móysen et Áaron, et ait eis: Ite et sacrificáte Deo vestro in terra hac.	b
 Éxodus	Exo	2	8	26	Et ait Móyses: Non potest ita fíeri: abominatiónes enim Ægyptiórum immolábimus Dómino Deo nostro: quod si mactavérimus ea quæ colunt Ægýptii coram eis, lapídibus nos óbruent.
 Éxodus	Exo	2	8	27	Viam trium diérum pergémus in solitúdinem: et sacrificábimus Dómino Deo nostro, sicut præcépit nobis.
 Éxodus	Exo	2	8	28	Dixítque Phárao: Ego dimíttam vos ut sacrificétis Dómino Deo vestro in desérto: verúmtamen lóngius ne abeátis, rogáte pro me.
 Éxodus	Exo	2	8	29	At ait Móyses: Egréssus a te, orábo Dóminum: et recédet musca a Pharaóne, et a servis suis, et a pópulo ejus cras: verúmtamen noli ultra fállere, ut non dimíttas pópulum sacrificáre Dómino.
 Éxodus	Exo	2	8	30	Egressúsque Móyses a Pharaóne, orávit Dóminum.
 Éxodus	Exo	2	8	31	Qui fecit juxta verbum illíus, et ábstulit muscas a Pharaóne, et a servis suis, et a pópulo ejus: non supérfuit ne una quidem.
 Éxodus	Exo	2	8	32	Et ingravátum est cor Pharaónis, ita ut nec hac quidem vice dimítteret pópulum.
 Éxodus	Exo	2	9	1	Dixit autem Dóminus ad Móysen: Ingrédere ad Pharaónem, et lóquere ad eum: Hæc dicit Dóminus Deus Hebræórum: Dimítte pópulum meum ut sacríficet mihi.
 Éxodus	Exo	2	9	2	Quod si adhuc rénuis, et rétines eos,
 Éxodus	Exo	2	9	3	ecce manus mea erit super agros tuos, et super equos, et ásinos, et camélos, et boves, et oves, pestis valde gravis.
 Éxodus	Exo	2	9	4	Et fáciet Dóminus mirábile inter possessiónes Ísraël et possessiónes Ægyptiórum, ut nihil omníno péreat ex eis quæ pértinent ad fílios Ísraël.
 Éxodus	Exo	2	9	5	Constituítque Dóminus tempus, dicens: Cras fáciet Dóminus verbum istud in terra.
 Éxodus	Exo	2	9	6	Fecit ergo Dóminus verbum hoc áltera die: mortuáque sunt ómnia animántia Ægyptiórum; de animálibus vero filiórum Ísraël, nihil omníno périit.
 Éxodus	Exo	2	9	7	Et misit Phárao ad vidéndum: nec erat quidquam mórtuum de his quæ possidébat Ísraël. Ingravatúmque est cor Pharaónis, et non dimísit pópulum.
 Éxodus	Exo	2	9	8	Et dixit Dóminus ad Móysen et Áaron: Tóllite plenas manus cíneris de camíno, et spargat illum Móyses in cælum coram Pharaóne.	b
 Éxodus	Exo	2	9	9	Sitque pulvis super omnem terram Ægýpti: erunt enim in homínibus et juméntis úlcera, et vesícæ turgéntes in univérsa terra Ægýpti.
 Éxodus	Exo	2	9	10	Tulerúntque cínerem de camíno, et stetérunt coram Pharaóne, et sparsit illum Móyses in cælum: factáque sunt úlcera vesicárum turgéntium in homínibus et juméntis:
 Éxodus	Exo	2	9	11	nec póterant maléfici stare coram Móyse propter úlcera quæ in illis erant, et in omni terra Ægýpti.
 Éxodus	Exo	2	9	12	Induravítque Dóminus cor Pharaónis, et non audívit eos, sicut locútus est Dóminus ad Móysen.
 Éxodus	Exo	2	9	13	Dixítque Dóminus ad Móysen: Mane consúrge, et sta coram Pharaóne, et dices ad eum: Hæc dicit Dóminus Deus Hebræórum: Dimítte pópulum meum ut sacríficet mihi.	b
 Éxodus	Exo	2	9	14	Quia in hac vice mittam omnes plagas meas super cor tuum, et super servos tuos, et super pópulum tuum: ut scias quod non sit símilis mei in omni terra.
 Éxodus	Exo	2	9	15	Nunc enim exténdens manum percútiam te, et pópulum tuum peste, peribísque de terra.
 Éxodus	Exo	2	9	16	Idcírco autem pósui te, ut osténdam in te fortitúdinem meam, et narrétur nomen meum in omni terra.
 Éxodus	Exo	2	9	17	Adhuc rétines pópulum meum, et non vis dimíttere eum?
 Éxodus	Exo	2	9	18	En pluam cras hac ipsa hora grándinem multam nimis, qualis non fuit in Ægýpto a die qua fundáta est, usque in præsens tempus.
 Éxodus	Exo	2	9	19	Mitte ergo jam nunc, et cóngrega juménta tua, et ómnia quæ habes in agro: hómines enim, et juménta, et univérsa quæ invénta fúerint foris, nec congregáta de agris, ceciderítque super ea grando, moriéntur.
 Éxodus	Exo	2	9	20	Qui tímuit verbum Dómini de servis Pharaónis, facit confúgere servos suos et juménta in domos:
 Éxodus	Exo	2	9	21	qui autem negléxit sermónem Dómini, dimísit servos suos et juménta in agris.
 Éxodus	Exo	2	9	22	Et dixit Dóminus ad Móysen: Exténde manum tuam in cælum, ut fiat grando in univérsa terra Ægýpti super hómines, et super juménta, et super omnem herbam agri in terra Ægýpti.	b
 Éxodus	Exo	2	9	23	Extendítque Móyses virgam in cælum, et Dóminus dedit tonítrua, et grándinem, ac discurréntia fúlgura super terram: pluítque Dóminus grándinem super terram Ægýpti.
 Éxodus	Exo	2	9	24	Et grando et ignis mista páriter ferebántur: tantǽque fuit magnitúdinis, quanta ante numquam appáruit in univérsa terra Ægýpti ex quo gens illa cóndita est.
 Éxodus	Exo	2	9	25	Et percússit grando in omni terra Ægýpti cuncta quæ fuérunt in agris, ab hómine usque ad juméntum: cunctámque herbam agri percússit grando, et omne lignum regiónis confrégit.
 Éxodus	Exo	2	9	26	Tantum in terra Gessen, ubi erant fílii Ísraël, grando non cécidit.
 Éxodus	Exo	2	9	27	Misítque Phárao, et vocávit Móysen et Áaron, dicens ad eos: Peccávi étiam nunc: Dóminus justus; ego et pópulus meus, ímpii.	b
 Éxodus	Exo	2	9	28	Oráte Dóminum ut désinant tonítrua Dei, et grando: ut dimíttam vos, et nequáquam hic ultra maneátis.
 Éxodus	Exo	2	9	29	Ait Móyses: Cum egréssus fúero de urbe, exténdam palmas meas ad Dóminum, et cessábunt tonítrua, et grando non erit, ut scias quia Dómini est terra:
 Éxodus	Exo	2	9	30	novi autem quod et tu et servi tui necdum timeátis Dóminum Deum.
 Éxodus	Exo	2	9	31	Linum ergo et hórdeum læsum est, eo quod hórdeum esset virens, et linum jam follículos germináret:
 Éxodus	Exo	2	9	32	tríticum autem et far non sunt læsa, quia serótina erant.
 Éxodus	Exo	2	9	33	Egressúsque Móyses a Pharaóne ex urbe, teténdit manus ad Dóminum: et cessavérunt tonítrua et grando, nec ultra stillávit plúvia super terram.
 Éxodus	Exo	2	9	34	Videns autem Phárao quod cessásset plúvia, et grando, et tonítrua, auxit peccátum:
 Éxodus	Exo	2	9	35	et ingravátum est cor ejus, et servórum illíus, et indurátum nimis: nec dimísit fílios Ísraël, sicut præcéperat Dóminus per manum Móysi.
 Éxodus	Exo	2	10	1	Et dixit Dóminus ad Móysen: Ingrédere ad Pharaónem: ego enim indurávi cor ejus, et servórum illíus, ut fáciam signa mea hæc in eo:
 Éxodus	Exo	2	10	2	et narres in áuribus fílii tui, et nepótum tuórum, quóties contríverim Ægýptios, et signa mea fécerim in eis: et sciátis quia ego Dóminus.
 Éxodus	Exo	2	10	3	Introiérunt ergo Móyses et Áaron ad Pharaónem, et dixérunt ei: Hæc dicit Dóminus Deus Hebræórum: Úsquequo non vis súbjici mihi? dimítte pópulum meum, ut sacríficet mihi.
 Éxodus	Exo	2	10	4	Sin autem resístis, et non vis dimíttere eum: ecce ego indúcam cras locústam in fines tuos:
 Éxodus	Exo	2	10	5	quæ opériat superfíciem terræ, ne quidquam ejus appáreat, sed comedátur quod resíduum fúerit grándini: corródet enim ómnia ligna quæ gérminant in agris.
 Éxodus	Exo	2	10	6	Et implébunt domos tuas, et servórum tuórum, et ómnium Ægyptiórum, quantam non vidérunt patres tui, et avi, ex quo orti sunt super terram, usque in præséntem diem. Avertítque se, et egréssus est a Pharaóne.
 Éxodus	Exo	2	10	7	Dixérunt autem servi Pharaónis ad eum: Úsquequo patiémur hoc scándalum? dimítte hómines, ut sacríficent Dómino Deo suo; nonne vides quod períerit Ægýptus?	b
 Éxodus	Exo	2	10	8	Revocaverúntque Móysen et Áaron ad Pharaónem: qui dixit eis: Ite, sacrificáte Dómino Deo vestro: quinam sunt qui itúri sunt?
 Éxodus	Exo	2	10	9	Ait Móyses: Cum párvulis nostris, et senióribus pergémus, cum fíliis et filiábus, cum óvibus et arméntis: est enim solémnitas Dómini Dei nostri.
 Éxodus	Exo	2	10	10	Et respóndit Phárao: Sic Dóminus sit vobíscum, quómodo ego dimíttam vos, et párvulos vestros, cui dúbium est quod péssime cogitétis?
 Éxodus	Exo	2	10	11	non fiet ita, sed ite tantum viri, et sacrificáte Dómino: hoc enim et ipsi petístis. Statímque ejécti sunt de conspéctu Pharaónis.
 Éxodus	Exo	2	10	12	Dixit autem Dóminus ad Móysen: Exténde manum tuam super terram Ægýpti ad locústam, ut ascéndat super eam, et dévoret omnem herbam quæ resídua fúerit grándini.	b
 Éxodus	Exo	2	10	13	Et exténdit Móyses virgam super terram Ægýpti: et Dóminus indúxit ventum uréntem tota die illa et nocte: et mane facto, ventus urens levávit locústas.
 Éxodus	Exo	2	10	14	Quæ ascendérunt super univérsam terram Ægýpti: et sedérunt in cunctis fínibus Ægyptiórum innumerábiles, quales ante illud tempus non fúerant, nec póstea futúræ sunt.
 Éxodus	Exo	2	10	15	Operuerúntque univérsam superfíciem terræ, vastántes ómnia. Devoráta est ígitur herba terræ, et quidquid pomórum in arbóribus fuit, quæ grando dimíserat: nihílque omníno virens relíctum est in lignis et in herbis terræ, in cuncta Ægýpto.
 Éxodus	Exo	2	10	16	Quam ob rem festínus Phárao vocávit Móysen et Áaron, et dixit eis: Peccávi in Dóminum Deum vestrum, et in vos.
 Éxodus	Exo	2	10	17	Sed nunc dimíttite peccátum mihi étiam hac vice, et rogáte Dóminum Deum vestrum, ut áuferat a me mortem istam.
 Éxodus	Exo	2	10	18	Egressúsque Móyses de conspéctu Pharaónis, orávit Dóminum.
 Éxodus	Exo	2	10	19	Qui flare fecit ventum ab occidénte vehementíssimum, et arréptam locústam projécit in mare Rubrum: non remánsit ne una quidem in cunctis fínibus Ægýpti.
 Éxodus	Exo	2	10	20	Et indurávit Dóminus cor Pharaónis, nec dimísit fílios Ísraël.	b
 Éxodus	Exo	2	10	21	Dixit autem Dóminus ad Móysen: Exténde manum tuam in cælum: et sint ténebræ super terram Ægýpti tam densæ, ut palpári queant.
 Éxodus	Exo	2	10	22	Extendítque Móyses manum in cælum: et factæ sunt ténebræ horríbiles in univérsa terra Ægýpti tribus diébus.
 Éxodus	Exo	2	10	23	Nemo vidit fratrem suum, nec movit se de loco in quo erat: ubicúmque autem habitábant fílii Ísraël, lux erat.
 Éxodus	Exo	2	10	24	Vocavítque Phárao Móysen et Áaron, et dixit eis: Ite, sacrificáte Dómino: oves tantum vestræ et arménta remáneant, párvuli vestri eant vobíscum.
 Éxodus	Exo	2	10	25	Ait Móyses: Hóstias quoque et holocáusta dabis nobis, quæ offerámus Dómino Deo nostro.
 Éxodus	Exo	2	10	26	Cuncti greges pergent nobíscum; non remanébit ex eis úngula: quæ necessária sunt in cultum Dómini Dei nostri: præsértim cum ignorémus quid débeat immolári, donec ad ipsum locum perveniámus.
 Éxodus	Exo	2	10	27	Indurávit autem Dóminus cor Pharaónis, et nóluit dimíttere eos.	b
 Éxodus	Exo	2	10	28	Dixítque Phárao ad Móysen: Recéde a me, et cave ne ultra vídeas fáciem meam: quocúmque die apparúeris mihi, moriéris.
 Éxodus	Exo	2	10	29	Respóndit Móyses: Ita fiet ut locútus es: non vidébo ultra fáciem tuam.
 Éxodus	Exo	2	11	1	Et dixit Dóminus ad Móysen: Adhuc una plaga tangam Pharaónem et Ægýptum, et post hæc dimíttet vos, et exíre compéllet.
 Éxodus	Exo	2	11	2	Dices ergo omni plebi ut póstulet vir ab amíco suo, et múlier a vicína sua, vasa argéntea et áurea.
 Éxodus	Exo	2	11	3a	Dabit autem Dóminus grátiam pópulo suo coram Ægýptiis.
 Éxodus	Exo	2	11	3b	Fuítque Móyses vir magnus valde in terra Ægýpti coram servis Pharaónis et omni pópulo.
 Éxodus	Exo	2	11	4	Et ait: Hæc dicit Dóminus: Média nocte egrédiar in Ægýptum:
 Éxodus	Exo	2	11	5	et moriétur omne primogénitum in terra Ægyptiórum, a primogénito Pharaónis, qui sedet in sólio ejus, usque ad primogénitum ancíllæ quæ est ad molam, et ómnia primogénita jumentórum.
 Éxodus	Exo	2	11	6	Erítque clamor magnus in univérsa terra Ægýpti, qualis nec ante fuit, nec póstea futúrus est.
 Éxodus	Exo	2	11	7	Apud omnes autem fílios Ísraël non mútiet canis ab hómine usque ad pecus: ut sciátis quanto miráculo dívidat Dóminus Ægýptios et Ísraël.
 Éxodus	Exo	2	11	8	Descendéntque omnes servi tui isti ad me, et adorábunt me, dicéntes: Egrédere tu, et omnis pópulus qui subjéctus est tibi: post hæc egrediémur.
 Éxodus	Exo	2	11	9	Et exívit a Pharaóne irátus nimis. Dixit autem Dóminus ad Móysen: Non áudiet vos Phárao ut multa signa fiant in terra Ægýpti.
 Éxodus	Exo	2	11	10	Móyses autem et Áaron fecérunt ómnia osténta, quæ scripta sunt, coram Pharaóne. Et indurávit Dóminus cor Pharaónis, nec dimísit fílios Ísraël de terra sua.
 Éxodus	Exo	2	12	1	Dixit quoque Dóminus ad Móysen et Áaron in terra Ægýpti:
 Éxodus	Exo	2	12	2	Mensis iste, vobis princípium ménsium: primus erit in ménsibus anni.
 Éxodus	Exo	2	12	3	Loquímini ad univérsum cœtum filiórum Ísraël, et dícite eis: Décima die mensis hujus tollat unusquísque agnum per famílias et domos suas.
 Éxodus	Exo	2	12	4	Sin autem minor est númerus ut suffícere possit ad vescéndum agnum, assúmet vicínum suum qui junctus est dómui suæ, juxta númerum animárum quæ suffícere possunt ad esum agni.
 Éxodus	Exo	2	12	5	Erit autem agnus absque mácula, másculus, annículus: juxta quem ritum tollétis et hædum.
 Éxodus	Exo	2	12	6	Et servábitis eum usque ad quartamdécimam diem mensis hujus: immolabítque eum univérsa multitúdo filiórum Ísraël ad vésperam.
 Éxodus	Exo	2	12	7	Et sument de sánguine ejus, ac ponent super utrúmque postem, et in superlimináribus domórum, in quibus cómedent illum.
 Éxodus	Exo	2	12	8	Et edent carnes nocte illa assas igni, et ázymos panes cum lactúcis agréstibus.
 Éxodus	Exo	2	12	9	Non comedétis ex eo crudum quid, nec coctum aqua, sed tantum assum igni: caput cum pédibus ejus et intestínis vorábitis.
 Éxodus	Exo	2	12	10	Nec remanébit quidquam ex eo usque mane; si quid resíduum fúerit, igne comburétis.
 Éxodus	Exo	2	12	11	Sic autem comedétis illum: renes vestros accingétis, et calceaménta habébitis in pédibus, tenéntes báculos in mánibus, et comedétis festinánter: est enim Phase (id est, tránsitus) Dómini.
 Éxodus	Exo	2	12	12	Et transíbo per terram Ægýpti nocte illa, percutiámque omne primogénitum in terra Ægýpti ab hómine usque ad pecus: et in cunctis diis Ægýpti fáciam judícia. Ego Dóminus.
 Éxodus	Exo	2	12	13	Erit autem sanguis vobis in signum in ǽdibus in quibus éritis: et vidébo sánguinem, et transíbo vos: nec erit in vobis plaga dispérdens quando percússero terram Ægýpti.
 Éxodus	Exo	2	12	14	Habébitis autem hunc diem in monuméntum: et celebrábitis eam solémnem Dómino in generatiónibus vestris cultu sempitérno.	b
 Éxodus	Exo	2	12	15	Septem diébus ázyma comedétis: in die primo non erit ferméntum in dómibus vestris: quicúmque coméderit fermentátum, períbit ánima illa de Ísraël, a primo die usque ad diem séptimum.
 Éxodus	Exo	2	12	16	Dies prima erit sancta atque solémnis, et dies séptima eádem festivitáte venerábilis: nihil óperis faciétis in eis, excéptis his, quæ ad vescéndum pértinent.
 Éxodus	Exo	2	12	17	Et observábitis ázyma: in eádem enim ipsa die edúcam exércitum vestrum de terra Ægýpti, et custodiétis diem istum in generatiónes vestras ritu perpétuo.
 Éxodus	Exo	2	12	18	Primo mense, quartadécima die mensis ad vésperam, comedétis ázyma usque ad diem vigésimam primam ejúsdem mensis ad vésperam.
 Éxodus	Exo	2	12	19	Septem diébus ferméntum non inveniétur in dómibus vestris: qui coméderit fermentátum, períbit ánima ejus de cœtu Ísraël, tam de ádvenis quam de indígenis terræ.
 Éxodus	Exo	2	12	20	Omne fermentátum non comedétis: in cunctis habitáculis vestris edétis ázyma.
 Éxodus	Exo	2	12	21	Vocávit autem Móyses omnes senióres filiórum Ísraël, et dixit ad eos: Ite tolléntes ánimal per famílias vestras, et immoláte Phase.	b
 Éxodus	Exo	2	12	22	Fasciculúmque hyssópi tíngite in sánguine qui est in límine, et aspérgite ex eo superlimináre, et utrúmque postem: nullus vestrum egrediátur óstium domus suæ usque mane.
 Éxodus	Exo	2	12	23	Transíbit enim Dóminus percútiens Ægýptios: cumque víderit sánguinem in superliminári, et in utróque poste, transcéndet óstium domus, et non sinet percussórem íngredi domos vestras et lǽdere.
 Éxodus	Exo	2	12	24	Custódi verbum istud legítimum tibi et fíliis tuis usque in ætérnum.
 Éxodus	Exo	2	12	25	Cumque introiéritis terram, quam Dóminus datúrus est vobis ut pollícitus est, observábitis cæremónias istas.
 Éxodus	Exo	2	12	26	Et cum díxerint vobis fílii vestri: Quæ est ista relígio?
 Éxodus	Exo	2	12	27	Dicétis eis: Víctima tránsitus Dómini est, quando transívit super domos filiórum Ísraël in Ægýpto, percútiens Ægýptios, et domos nostras líberans. Incurvatúsque pópulus adorávit.
 Éxodus	Exo	2	12	28	Et egréssi fílii Ísraël fecérunt sicut præcéperat Dóminus Móysi et Áaron.
 Éxodus	Exo	2	12	29	Factum est autem in noctis médio, percússit Dóminus omne primogénitum in terra Ægýpti, a primogénito Pharaónis, qui in sólio ejus sedébat, usque ad primogénitum captívæ quæ erat in cárcere, et omne primogénitum jumentórum.	b
 Éxodus	Exo	2	12	30	Surrexítque Phárao nocte, et omnes servi ejus, cunctáque Ægýptus: et ortus est clamor magnus in Ægýpto: neque enim erat domus in qua non jacéret mórtuus.
 Éxodus	Exo	2	12	31	Vocatísque Phárao Móyse et Áaron nocte, ait: Súrgite et egredímini a pópulo meo, vos et fílii Ísraël: ite, immoláte Dómino sicut dícitis.
 Éxodus	Exo	2	12	32	Oves vestras et arménta assúmite ut petierátis, et abeúntes benedícite mihi.
 Éxodus	Exo	2	12	33	Urgebántque Ægýptii pópulum de terra exíre velóciter, dicéntes: Omnes moriémur.	b
 Éxodus	Exo	2	12	34	Tulit ígitur pópulus conspérsam farínam ántequam fermentarétur: et ligans in pálliis, pósuit super húmeros suos.
 Éxodus	Exo	2	12	35	Fecerúntque fílii Ísraël sicut præcéperat Móyses: et petiérunt ab Ægýptiis vasa argéntea et áurea, vestémque plúrimam.
 Éxodus	Exo	2	12	36	Dóminus autem dedit grátiam pópulo coram Ægýptiis ut commodárent eis: et spoliavérunt Ægýptios.
 Éxodus	Exo	2	12	37	Profectíque sunt fílii Ísraël de Ramésse in Socoth, sexcénta fere míllia péditum virórum, absque párvulis.
 Éxodus	Exo	2	12	38	Sed et vulgus promíscuum innumerábile ascéndit cum eis, oves et arménta et animántia divérsi géneris multa nimis.
 Éxodus	Exo	2	12	39	Coxerúntque farínam, quam dudum de Ægýpto conspérsam túlerant: et fecérunt subcinerícios panes ázymos: neque enim póterant fermentári, cogéntibus exíre Ægýptiis, et nullam fácere sinéntibus moram: nec pulménti quidquam occúrrerat præparáre.
 Éxodus	Exo	2	12	40	Habitátio autem filiórum Ísraël qua mansérunt in Ægýpto, fuit quadringentórum trigínta annórum.
 Éxodus	Exo	2	12	41	Quibus explétis, eádem die egréssus est omnis exércitus Dómini de terra Ægýpti.
 Éxodus	Exo	2	12	42	Nox ista est observábilis Dómini, quando edúxit eos de terra Ægýpti: hanc observáre debent omnes fílii Ísraël in generatiónibus suis.	b
 Éxodus	Exo	2	12	43	Dixítque Dóminus ad Móysen et Áaron: Hæc est relígio Phase: omnis alienígena non cómedet ex eo.
 Éxodus	Exo	2	12	44	Omnis autem servus emptítius circumcidétur, et sic cómedet.
 Éxodus	Exo	2	12	45	Ádvena et mercenárius non edent ex eo.
 Éxodus	Exo	2	12	46	In una domo comedétur, nec efferétis de cárnibus ejus foras, nec os illíus confringétis.
 Éxodus	Exo	2	12	47	Omnis cœtus filiórum Ísraël fáciet illud.
 Éxodus	Exo	2	12	48	Quod si quis peregrinórum in vestram volúerit transíre colóniam, et fácere Phase Dómini, circumcidétur prius omne masculínum ejus, et tunc rite celebrábit: erítque sicut indígena terræ: si quis autem circumcísus non fúerit, non vescétur ex eo.
 Éxodus	Exo	2	12	49	Éadem lex erit indígenæ et colóno qui peregrinátur apud vos.
 Éxodus	Exo	2	12	50	Fecerúntque omnes fílii Ísraël sicut præcéperat Dóminus Móysi et Áaron.	b
 Éxodus	Exo	2	12	51	Et eádem die edúxit Dóminus fílios Ísraël de terra Ægýpti per turmas suas.
 Éxodus	Exo	2	13	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Éxodus	Exo	2	13	2	Sanctífica mihi omne primogénitum quod áperit vulvam in fíliis Ísraël, tam de homínibus quam de juméntis: mea sunt enim ómnia.
 Éxodus	Exo	2	13	3	Et ait Móyses ad pópulum: Mementóte diéi hujus in qua egréssi estis de Ægýpto et de domo servitútis, quóniam in manu forti edúxit vos Dóminus de loco isto: ut non comedátis fermentátum panem.	b
 Éxodus	Exo	2	13	4	Hódie egredímini mense novárum frugum.
 Éxodus	Exo	2	13	5	Cumque introdúxerit te Dóminus in terram Chananǽi, et Hethǽi, et Amorrhǽi, et Hevǽi, et Jebusǽi, quam jurávit pátribus tuis ut daret tibi, terram fluéntem lacte et melle, celebrábis hunc morem sacrórum mense isto.
 Éxodus	Exo	2	13	6	Septem diébus vescéris ázymis: et in die séptimo erit solémnitas Dómini.
 Éxodus	Exo	2	13	7	Ázyma comedétis septem diébus: non apparébit apud te áliquid fermentátum, nec in cunctis fínibus tuis.
 Éxodus	Exo	2	13	8	Narrabísque fílio tuo in die illo, dicens: Hoc est quod fecit mihi Dóminus quando egréssus sum de Ægýpto.
 Éxodus	Exo	2	13	9	Et erit quasi signum in manu tua, et quasi moniméntum ante óculos tuos: et ut lex Dómini semper sit in ore tuo, in manu enim forti edúxit te Dóminus de Ægýpto.
 Éxodus	Exo	2	13	10	Custódies hujuscémodi cultum statúto témpore a diébus in dies.
 Éxodus	Exo	2	13	11	Cumque introdúxerit te Dóminus in terram Chananǽi, sicut jurávit tibi et pátribus tuis, et déderit tibi eam:	b
 Éxodus	Exo	2	13	12	separábis omne quod áperit vulvam Dómino, et quod primitívum est in pecóribus tuis: quidquid habúeris masculíni sexus, consecrábis Dómino.
 Éxodus	Exo	2	13	13	Primogénitum ásini mutábis ove: quod si non redémeris, interfícies. Omne autem primogénitum hóminis de fíliis tuis, prétio rédimes.
 Éxodus	Exo	2	13	14	Cumque interrogáverit te fílius tuus cras, dicens: Quid est hoc? respondébis ei: In manu forti edúxit nos Dóminus de terra Ægýpti, de domo servitútis.
 Éxodus	Exo	2	13	15	Nam cum indurátus esset Phárao, et nollet nos dimíttere, occídit Dóminus omne primogénitum in terra Ægýpti, a primogénito hóminis usque ad primogénitum jumentórum: idcírco ímmolo Dómino omne quod áperit vulvam masculíni sexus, et ómnia primogénita filiórum meórum rédimo.
 Éxodus	Exo	2	13	16	Erit ígitur quasi signum in manu tua, et quasi appénsum quid, ob recordatiónem, inter óculos tuos: eo quod in manu forti edúxit nos Dóminus de Ægýpto.
 Éxodus	Exo	2	13	17	Ígitur cum emisísset Phárao pópulum, non eos duxit Deus per viam terræ Philísthiim quæ vicína est: réputans ne forte pœnitéret eum, si vidísset advérsum se bella consúrgere, et reverterétur in Ægýptum.	b
 Éxodus	Exo	2	13	18	Sed circumdúxit per viam desérti, quæ est juxta mare Rubrum: et armáti ascendérunt fílii Ísraël de terra Ægýpti.
 Éxodus	Exo	2	13	19	Tulit quoque Móyses ossa Joseph secum: eo quod adjurásset fílios Ísraël, dicens: Visitábit vos Deus; efférte ossa mea hinc vobíscum.
 Éxodus	Exo	2	13	20	Profectíque de Socoth castrametáti sunt in Etham, in extrémis fínibus solitúdinis.
 Éxodus	Exo	2	13	21	Dóminus autem præcedébat eos ad ostendéndam viam per diem in colúmna nubis, et per noctem in colúmna ignis: ut dux esset itíneris utróque témpore.
 Éxodus	Exo	2	13	22	Numquam défuit colúmna nubis per diem, nec colúmna ignis per noctem, coram pópulo.
 Éxodus	Exo	2	14	1	Locútus est autem Dóminus ad Móysen, dicens:
 Éxodus	Exo	2	14	2	Lóquere fíliis Ísraël: Revérsi castrameténtur e regióne Phiháhiroth, quæ est inter Mágdalum et mare contra Beélsephon: in conspéctu ejus castra ponétis super mare.
 Éxodus	Exo	2	14	3	Dicturúsque est Phárao super fíliis Ísraël: Coarctáti sunt in terra; conclúsit eos desértum.
 Éxodus	Exo	2	14	4a	Et indurábo cor ejus, ac persequétur vos: et glorificábor in Pharaóne, et in omni exércitu ejus; sciéntque Ægýptii quia ego sum Dóminus.
 Éxodus	Exo	2	14	4b	Fecerúntque ita.
 Éxodus	Exo	2	14	5	Et nuntiátum est regi Ægyptiórum quod fugísset pópulus: immutatúmque est cor Pharaónis et servórum ejus super pópulo, et dixérunt: Quid volúimus fácere ut dimitterémus Ísraël, ne servíret nobis?
 Éxodus	Exo	2	14	6	Junxit ergo currum, et omnem pópulum suum assúmpsit secum.
 Éxodus	Exo	2	14	7	Tulítque sexcéntos currus eléctos, et quidquid in Ægýpto cúrruum fuit: et duces totíus exércitus.
 Éxodus	Exo	2	14	8	Induravítque Dóminus cor Pharaónis regis Ægýpti, et persecútus est fílios Ísraël: at illi egréssi sunt in manu excélsa.
 Éxodus	Exo	2	14	9	Cumque persequeréntur Ægýptii vestígia præcedéntium, reperérunt eos in castris super mare: omnis equitátus et currus Pharaónis, et univérsus exércitus, erant in Phiháhiroth contra Beélsephon.
 Éxodus	Exo	2	14	10	Cumque appropinquásset Phárao, levántes fílii Ísraël óculos, vidérunt Ægýptios post se, et timuérunt valde: clamaverúntque ad Dóminum,
 Éxodus	Exo	2	14	11	et dixérunt ad Móysen: Fórsitan non erant sepúlchra in Ægýpto, ídeo tulísti nos ut morerémur in solitúdine: quid hoc fácere voluísti, ut edúceres nos ex Ægýpto?
 Éxodus	Exo	2	14	12	nonne iste est sermo, quem loquebámur ad te in Ægýpto, dicéntes: Recéde a nobis, ut serviámus Ægýptiis? multo enim mélius erat servíre eis, quam mori in solitúdine.
 Éxodus	Exo	2	14	13	Et ait Móyses ad pópulum: Nolíte timére: state, et vidéte magnália Dómini quæ factúrus est hódie: Ægýptios enim, quos nunc vidétis, nequáquam ultra vidébitis usque in sempitérnum.
 Éxodus	Exo	2	14	14	Dóminus pugnábit pro vobis, et vos tacébitis.
 Éxodus	Exo	2	14	15	Dixítque Dóminus ad Móysen: Quid clamas ad me? lóquere fíliis Ísraël ut proficiscántur.	b
 Éxodus	Exo	2	14	16	Tu autem éleva virgam tuam, et exténde manum tuam super mare, et dívide illud: ut gradiántur fílii Ísraël in médio mari per siccum.
 Éxodus	Exo	2	14	17	Ego autem indurábo cor Ægyptiórum ut persequántur vos: et glorificábor in Pharaóne, et in omni exércitu ejus, et in cúrribus et in equítibus illíus.
 Éxodus	Exo	2	14	18	Et scient Ægýptii quia ego sum Dóminus cum glorificátus fúero in Pharaóne, et in cúrribus atque in equítibus ejus.
 Éxodus	Exo	2	14	19	Tollénsque se ángelus Dei, qui præcedébat castra Ísraël, ábiit post eos: et cum eo páriter colúmna nubis, prióra dimíttens, post tergum
 Éxodus	Exo	2	14	20	stetit, inter castra Ægyptiórum et castra Ísraël: et erat nubes tenebrósa, et illúminans noctem, ita ut ad se ínvicem toto noctis témpore accédere non valérent.
 Éxodus	Exo	2	14	21	Cumque extendísset Móyses manum super mare, ábstulit illud Dóminus flante vento veheménti et urénte tota nocte, et vertit in siccum: divisáque est aqua.
 Éxodus	Exo	2	14	22	Et ingréssi sunt fílii Ísraël per médium sicci maris: erat enim aqua quasi murus a dextra eórum et læva.
 Éxodus	Exo	2	14	23	Persequentésque Ægýptii ingréssi sunt post eos, et omnis equitátus Pharaónis, currus ejus et équites per médium maris.	b
 Éxodus	Exo	2	14	24	Jamque advénerat vigília matutína, et ecce respíciens Dóminus super castra Ægyptiórum per colúmnam ignis et nubis, interfécit exércitum eórum,
 Éxodus	Exo	2	14	25	et subvértit rotas cúrruum, ferebantúrque in profúndum. Dixérunt ergo Ægýptii: Fugiámus Israélem: Dóminus enim pugnat pro eis contra nos.
 Éxodus	Exo	2	14	26	Et ait Dóminus ad Móysen: Exténde manum tuam super mare, ut revertántur aquæ ad Ægýptios super currus et équites eórum.
 Éxodus	Exo	2	14	27	Cumque extendísset Móyses manum contra mare, revérsum est primo dilúculo ad priórem locum: fugientibúsque Ægýptiis occurrérunt aquæ, et invólvit eos Dóminus in médiis flúctibus.
 Éxodus	Exo	2	14	28	Reversǽque sunt aquæ, et operuérunt currus et équites cuncti exércitus Pharaónis, qui sequéntes ingréssi fúerant mare: nec unus quidem supérfuit ex eis.
 Éxodus	Exo	2	14	29	Fílii autem Ísraël perrexérunt per médium sicci maris, et aquæ eis erant quasi pro muro a dextris et a sinístris:
 Éxodus	Exo	2	14	30	liberavítque Dóminus in die illa Ísraël de manu Ægyptiórum.
 Éxodus	Exo	2	14	31	Et vidérunt Ægýptios mórtuos super littus maris, et manum magnam quam exercúerat Dóminus contra eos: timuítque pópulus Dóminum, et credidérunt Dómino, et Móysi servo ejus.	b
 Éxodus	Exo	2	15	1	Tunc cécinit Móyses et fílii Ísraël carmen hoc Dómino, et dixérunt: Cantémus Dómino: glorióse enim magnificátus est, equum et ascensórem dejécit in mare.
 Éxodus	Exo	2	15	2	Fortitúdo mea, et laus mea Dóminus, et factus est mihi in salútem: iste Deus meus, et glorificábo eum: Deus patris mei, et exaltábo eum.
 Éxodus	Exo	2	15	3	Dóminus quasi vir pugnátor, Omnípotens nomen ejus,
 Éxodus	Exo	2	15	4	currus Pharaónis et exércitum ejus projécit in mare: elécti príncipes ejus submérsi sunt in mari Rubro.
 Éxodus	Exo	2	15	5	Abýssi operuérunt eos; descendérunt in profúndum quasi lapis.
 Éxodus	Exo	2	15	6	Déxtera tua, Dómine, magnificáta est in fortitúdine: déxtera tua, Dómine, percússit inimícum.
 Éxodus	Exo	2	15	7	Et in multitúdine glóriæ tuæ deposuísti adversários tuos: misísti iram tuam, quæ devorávit eos sicut stípulam.
 Éxodus	Exo	2	15	8	Et in spíritu furóris tui congregátæ sunt aquæ: stetit unda fluens, congregáta sunt abýssi in médio mari.
 Éxodus	Exo	2	15	9	Dixit inimícus: Pérsequar et comprehéndam, dívidam spólia, implébitur ánima mea: evaginábo gládium meum, interfíciet eos manus mea.	b
 Éxodus	Exo	2	15	10	Flavit spíritus tuus, et opéruit eos mare: submérsi sunt quasi plumbum in aquis veheméntibus.
 Éxodus	Exo	2	15	11	Quis símilis tui in fórtibus, Dómine? quis símilis tui, magníficus in sanctitáte, terríbilis atque laudábilis, fáciens mirabília?
 Éxodus	Exo	2	15	12	Extendísti manum tuam, et devorávit eos terra.
 Éxodus	Exo	2	15	13	Dux fuísti in misericórdia tua pópulo quem redemísti: et portásti eum in fortitúdine tua, ad habitáculum sanctum tuum.	b
 Éxodus	Exo	2	15	14	Ascendérunt pópuli, et iráti sunt: dolóres obtinuérunt habitatóres Philísthiim.
 Éxodus	Exo	2	15	15	Tunc conturbáti sunt príncipes Edom, robústos Moab obtínuit tremor: obriguérunt omnes habitatóres Chánaan.
 Éxodus	Exo	2	15	16	Írruat super eos formído et pavor, in magnitúdine bráchii tui: fiant immóbiles quasi lapis, donec pertránseat pópulus tuus, Dómine, donec pertránseat pópulus tuus iste, quem possedísti.
 Éxodus	Exo	2	15	17	Introdúces eos, et plantábis in monte hæreditátis tuæ, firmíssimo habitáculo tuo quod operátus es, Dómine: sanctuárium tuum, Dómine, quod firmavérunt manus tuæ.
 Éxodus	Exo	2	15	18	Dóminus regnábit in ætérnum et ultra.
 Éxodus	Exo	2	15	19	Ingréssus est enim eques Phárao cum cúrribus et equítibus ejus in mare: et redúxit super eos Dóminus aquas maris: fílii autem Ísraël ambulavérunt per siccum in médio ejus.
 Éxodus	Exo	2	15	20	Sumpsit ergo María prophetíssa, soror Áaron, týmpanum in manu sua: egressǽque sunt omnes mulíeres post eam cum týmpanis et choris,	b
 Éxodus	Exo	2	15	21	quibus præcinébat, dicens: Cantémus Dómino, glorióse enim magnificátus est: equum et ascensórem ejus dejécit in mare.
 Éxodus	Exo	2	15	22	Tulit autem Móyses Ísraël de mari Rubro, et egréssi sunt in desértum Sur: ambulaverúntque tribus diébus per solitúdinem, et non inveniébant aquam.	b
 Éxodus	Exo	2	15	23	Et venérunt in Mara, nec póterant bíbere aquas de Mara, eo quod essent amáræ: unde et cóngruum loco nomen impósuit, vocans illum Mara, id est, amaritúdinem.
 Éxodus	Exo	2	15	24	Et murmurávit pópulus contra Móysen, dicens: Quid bibémus?
 Éxodus	Exo	2	15	25	At ille clamávit ad Dóminum, qui osténdit ei lignum: quod cum misísset in aquas, in dulcédinem versæ sunt: ibi constítuit ei præcépta, atque judícia, et ibi tentávit eum,
 Éxodus	Exo	2	15	26	dicens: Si audíeris vocem Dómini Dei tui, et quod rectum est coram eo féceris, et obedíeris mandátis ejus, custodierísque ómnia præcépta illíus, cunctum languórem, quem pósui in Ægýpto, non indúcam super te: ego enim Dóminus sanátor tuus.
 Éxodus	Exo	2	15	27	Venérunt autem in Elim fílii Ísraël, ubi erant duódecim fontes aquárum, et septuagínta palmæ: et castrametáti sunt juxta aquas.
 Éxodus	Exo	2	16	1	Profectíque sunt de Elim, et venit omnis multitúdo filiórum Ísraël in desértum Sin, quod est inter Elim et Sínai, quintodécimo die mensis secúndi, postquam egréssi sunt de terra Ægýpti.
 Éxodus	Exo	2	16	2	Et murmurávit omnis congregátio filiórum Ísraël contra Móysen et Áaron in solitúdine.
 Éxodus	Exo	2	16	3	Dixerúntque fílii Ísraël ad eos: Útinam mórtui essémus per manum Dómini in terra Ægýpti, quando sedebámus super ollas cárnium, et comedebámus panem in saturitáte: cur eduxístis nos in desértum istud, ut occiderétis omnem multitúdinem fame?
 Éxodus	Exo	2	16	4	Dixit autem Dóminus ad Móysen: Ecce ego pluam vobis panes de cælo: egrediátur pópulus, et cólligat quæ suffíciunt per síngulos dies: ut tentem eum utrum ámbulet in lege mea, an non.
 Éxodus	Exo	2	16	5	Die autem sexto parent quod ínferant: et sit duplum quam collígere solébant per síngulos dies.
 Éxodus	Exo	2	16	6	Dixerúntque Móyses et Áaron ad omnes fílios Ísraël: Véspere sciétis quod Dóminus edúxerit vos de terra Ægýpti,	b
 Éxodus	Exo	2	16	7	et mane vidébitis glóriam Dómini: audívit enim murmur vestrum contra Dóminum: nos vero quid sumus, quia mussitástis contra nos?
 Éxodus	Exo	2	16	8	Et ait Móyses: Dabit vobis Dóminus véspere carnes édere, et mane panes in saturitáte: eo quod audíerit murmuratiónes vestras quibus murmuráti estis contra eum: nos enim quid sumus? nec contra nos est murmur vestrum, sed contra Dóminum.
 Éxodus	Exo	2	16	9	Dixit quoque Móyses ad Áaron: Dic univérsæ congregatióni filiórum Ísraël: Accédite coram Dómino: audívit enim murmur vestrum.
 Éxodus	Exo	2	16	10	Cumque loquerétur Áaron ad omnem cœtum filiórum Ísraël, respexérunt ad solitúdinem: et ecce glória Dómini appáruit in nube.
 Éxodus	Exo	2	16	11	Locútus est autem Dóminus ad Móysen, dicens:
 Éxodus	Exo	2	16	12	Audívi murmuratiónes filiórum Ísraël. Lóquere ad eos: Véspere comedétis carnes, et mane saturabímini pánibus: scietísque quod ego sum Dóminus Deus vester.
 Éxodus	Exo	2	16	13	Factum est ergo véspere, et ascéndens cotúrnix, coopéruit castra: mane quoque ros jácuit per circúitum castrórum.	b
 Éxodus	Exo	2	16	14	Cumque operuísset superfíciem terræ, appáruit in solitúdine minútum, et quasi pilo tusum in similitúdinem pruínæ super terram.
 Éxodus	Exo	2	16	15	Quod cum vidíssent fílii Ísraël, dixérunt ad ínvicem: Manhu? quod signíficat: Quid est hoc? ignorábant enim quid esset. Quibus ait Móyses: Iste est panis quem Dóminus dedit vobis ad vescéndum.
 Éxodus	Exo	2	16	16	Hic est sermo, quem præcépit Dóminus: Cólligat unusquísque ex eo quantum súfficit ad vescéndum: gomor per síngula cápita, juxta númerum animárum vestrárum quæ hábitant in tabernáculo sic tollétis.
 Éxodus	Exo	2	16	17	Fecerúntque ita fílii Ísraël: et collegérunt, álius plus, álius minus.
 Éxodus	Exo	2	16	18	Et mensi sunt ad mensúram gomor: nec qui plus collégerat, hábuit ámplius: nec qui minus paráverat, réperit minus: sed sínguli juxta id quod édere póterant, congregavérunt.
 Éxodus	Exo	2	16	19	Dixítque Móyses ad eos: Nullus relínquat ex eo in mane.
 Éxodus	Exo	2	16	20	Qui non audiérunt eum, sed dimisérunt quidam ex eis usque mane, et scatére cœpit vérmibus, atque compútruit: et irátus est contra eos Móyses.
 Éxodus	Exo	2	16	21	Colligébant autem mane sínguli, quantum suffícere póterat ad vescéndum: cumque incaluísset sol, liquefiébat.
 Éxodus	Exo	2	16	22	In die autem sexta collegérunt cibos dúplices, id est, duo gomor per síngulos hómines: venérunt autem omnes príncipes multitúdinis, et narravérunt Móysi.	b
 Éxodus	Exo	2	16	23	Qui ait eis: Hoc est quod locútus est Dóminus: Réquies sábbati sanctificáta est Dómino cras: quodcúmque operándum est, fácite, et quæ coquénda sunt cóquite: quidquid autem réliquum fúerit, repónite usque in mane.
 Éxodus	Exo	2	16	24	Fecerúntque ita ut præcéperat Móyses, et non compútruit, neque vermis invéntus est in eo.
 Éxodus	Exo	2	16	25	Dixítque Móyses: Comédite illud hódie, quia sábbatum est Dómini: non inveniétur hódie in agro.
 Éxodus	Exo	2	16	26	Sex diébus collígite: in die autem séptimo sábbatum est Dómini, idcírco non inveniétur.
 Éxodus	Exo	2	16	27	Venítque séptima dies: et egréssi de pópulo ut collígerent, non invenérunt.
 Éxodus	Exo	2	16	28	Dixit autem Dóminus ad Móysen: Úsquequo non vultis custodíre mandáta mea et legem meam?
 Éxodus	Exo	2	16	29	vidéte quod Dóminus déderit vobis sábbatum, et propter hoc die sexta tríbuit vobis cibos dúplices: máneat unusquísque apud semetípsum; nullus egrediátur de loco suo die séptimo.
 Éxodus	Exo	2	16	30	Et sabbatizávit pópulus die séptimo.
 Éxodus	Exo	2	16	31	Appellavítque domus Ísraël nomen ejus Man: quod erat quasi semen coriándri album, gustúsque ejus quasi símilæ cum melle.	b
 Éxodus	Exo	2	16	32	Dixit autem Móyses: Iste est sermo, quem præcépit Dóminus: Imple gomor ex eo, et custodiátur in futúras retro generatiónes: ut nóverint panem, quo álui vos in solitúdine, quando edúcti estis de terra Ægýpti.
 Éxodus	Exo	2	16	33	Dixítque Móyses ad Áaron: Sume vas unum, et mitte ibi man, quantum potest cápere gomor, et repóne coram Dómino ad servándum in generatiónes vestras,
 Éxodus	Exo	2	16	34	sicut præcépit Dóminus Móysi. Posuítque illud Áaron in tabernáculo reservándum.
 Éxodus	Exo	2	16	35	Fílii autem Ísraël comedérunt man quadragínta annis, donec venírent in terram habitábilem: hoc cibo áliti sunt, úsquequo tángerent fines terræ Chánaan.
 Éxodus	Exo	2	16	36	Gomor autem décima pars est ephi.
 Éxodus	Exo	2	17	1	Ígitur profécta omnis multitúdo filiórum Ísraël de desérto Sin per mansiónes suas, juxta sermónem Dómini, castrametáti sunt in Ráphidim, ubi non erat aqua ad bibéndum pópulo.
 Éxodus	Exo	2	17	2	Qui jurgátus contra Móysen, ait: Da nobis aquam, ut bibámus. Quibus respóndit Móyses: Quid jurgámini contra me? cur tentátis Dóminum?
 Éxodus	Exo	2	17	3	Sitívit ergo ibi pópulus præ aquæ penúria, et murmurávit contra Móysen, dicens: Cur fecísti nos exíre de Ægýpto, ut occíderes nos, et líberos nostros, ac juménta siti?
 Éxodus	Exo	2	17	4	Clamávit autem Móyses ad Dóminum, dicens: Quid fáciam pópulo huic? adhuc páululum, et lapidábit me.
 Éxodus	Exo	2	17	5	Et ait Dóminus ad Móysen: Antecéde pópulum, et sume tecum de senióribus Ísraël: et virgam qua percussísti flúvium, tolle in manu tua, et vade.
 Éxodus	Exo	2	17	6	En ego stabo ibi coram te, supra petram Horeb: percutiésque petram, et exíbit ex ea aqua, ut bibat pópulus. Fecit Móyses ita coram senióribus Ísraël:
 Éxodus	Exo	2	17	7	et vocávit nomen loci illíus, Tentátio, propter júrgium filiórum Ísraël, et quia tentavérunt Dóminum, dicéntes: Estne Dóminus in nobis, an non?
 Éxodus	Exo	2	17	8	Venit autem Ámalec, et pugnábat contra Ísraël in Ráphidim.	b
 Éxodus	Exo	2	17	9	Dixítque Móyses ad Jósue: Élige viros: et egréssus, pugna contra Ámalec: cras ego stabo in vértice collis, habens virgam Dei in manu mea.
 Éxodus	Exo	2	17	10	Fecit Jósue ut locútus erat Móyses, et pugnávit contra Ámalec: Móyses autem et Áaron et Hur ascendérunt super vérticem collis.
 Éxodus	Exo	2	17	11	Cumque leváret Móyses manus, vincébat Ísraël: sin autem páululum remisísset, superábat Ámalec.
 Éxodus	Exo	2	17	12	Manus autem Móysi erant graves: suméntes ígitur lápidem, posuérunt subter eum, in quo sedit: Áaron autem et Hur sustentábant manus ejus ex utráque parte. Et factum est ut manus illíus non lassaréntur usque ad occásum solis.
 Éxodus	Exo	2	17	13	Fugavítque Jósue Ámalec, et pópulum ejus in ore gládii.
 Éxodus	Exo	2	17	14	Dixit autem Dóminus ad Móysen: Scribe hoc ob moniméntum in libro, et trade áuribus Jósue: delébo enim memóriam Ámalec sub cælo.
 Éxodus	Exo	2	17	15	Ædificavítque Móyses altáre: et vocávit nomen ejus, Dóminus exaltátio mea, dicens:
 Éxodus	Exo	2	17	16	Quia manus sólii Dómini, et bellum Dómini erit contra Ámalec, a generatióne in generatiónem.
 Éxodus	Exo	2	18	1	Cumque audísset Jethro, sacérdos Mádian, cognátus Móysi, ómnia quæ fécerat Deus Móysi, et Israéli pópulo suo, et quod eduxísset Dóminus Ísraël de Ægýpto,
 Éxodus	Exo	2	18	2	tulit Séphoram uxórem Móysi quam remíserat,
 Éxodus	Exo	2	18	3	et duos fílios ejus: quorum unus vocabátur Gersam, dicénte patre: Ádvena fui in terra aliéna;
 Éxodus	Exo	2	18	4	alter vero Eliézer: Deus enim, ait, patris mei adjútor meus, et éruit me de gládio Pharaónis.
 Éxodus	Exo	2	18	5	Venit ergo Jethro cognátus Móysi, et fílii ejus, et uxor ejus ad Móysen in desértum, ubi erat castrametátus juxta montem Dei.
 Éxodus	Exo	2	18	6	Et mandávit Móysi, dicens: Ego Jethro cognátus tuus vénio ad te, et uxor tua, et duo fílii cum ea.
 Éxodus	Exo	2	18	7	Qui egréssus in occúrsum cognáti sui, adorávit, et osculátus est eum: salutaverúntque se mútuo verbis pacíficis. Cumque intrásset tabernáculum,
 Éxodus	Exo	2	18	8	narrávit Móyses cognáto suo cuncta quæ fécerat Dóminus Pharaóni et Ægýptiis propter Ísraël: universúmque labórem, qui accidísset eis in itínere, et quod liberáverat eos Dóminus.
 Éxodus	Exo	2	18	9	Lætatúsque est Jethro super ómnibus bonis, quæ fécerat Dóminus Israéli, eo quod eruísset eum de manu Ægyptiórum.
 Éxodus	Exo	2	18	10	Et ait: Benedíctus Dóminus, qui liberávit vos de manu Ægyptiórum, et de manu Pharaónis; qui éruit pópulum suum de manu Ægýpti.
 Éxodus	Exo	2	18	11	Nunc cognóvi, quia magnus Dóminus super omnes deos: eo quod supérbe égerint contra illos.
 Éxodus	Exo	2	18	12	Óbtulit ergo Jethro cognátus Móysi holocáusta et hóstias Deo: venerúntque Áaron et omnes senióres Ísraël, ut coméderent panem cum eo coram Deo.
 Éxodus	Exo	2	18	13	Áltera autem die sedit Móyses ut judicáret pópulum, qui assistébat Móysi a mane usque ad vésperam.	b
 Éxodus	Exo	2	18	14	Quod cum vidísset cognátus ejus, ómnia scílicet quæ agébat in pópulo, ait: Quid est hoc quod facis in plebe? cur solus sedes, et omnis pópulus præstolátur de mane usque ad vésperam?
 Éxodus	Exo	2	18	15	Cui respóndit Móyses: Venit ad me pópulus quærens senténtiam Dei:
 Éxodus	Exo	2	18	16	cumque accíderit eis áliqua disceptátio, véniunt ad me ut júdicem inter eos, et osténdam præcépta Dei, et leges ejus.
 Éxodus	Exo	2	18	17	At ille: Non bonam, inquit, rem facis.
 Éxodus	Exo	2	18	18	Stulto labóre consúmeris et tu, et pópulus iste qui tecum est: ultra vires tuas est negótium; solus illud non póteris sustinére.
 Éxodus	Exo	2	18	19	Sed audi verba mea atque consília, et erit Deus tecum. Esto tu pópulo in his quæ ad Deum pértinent, ut réferas quæ dicúntur ad eum:
 Éxodus	Exo	2	18	20	ostendásque pópulo cæremónias et ritum coléndi, viámque per quam íngredi débeant, et opus quod fácere débeant.
 Éxodus	Exo	2	18	21	Próvide autem de omni plebe viros poténtes, et timéntes Deum, in quibus sit véritas, et qui óderint avarítiam, et constítue ex eis tribúnos, et centuriónes, et quinquagenários, et decános,
 Éxodus	Exo	2	18	22	qui júdicent pópulum omni témpore: quidquid autem majus fúerit, réferant ad te, et ipsi minóra tantúmmodo júdicent: leviúsque sit tibi, partíto in álios ónere.
 Éxodus	Exo	2	18	23	Si hoc féceris, implébis impérium Dei, et præcépta ejus póteris sustentáre: et omnis hic pópulus revertétur ad loca sua cum pace.
 Éxodus	Exo	2	18	24	Quibus audítis, Móyses fecit ómnia quæ ille suggésserat.	b
 Éxodus	Exo	2	18	25	Et eléctis viris strénuis de cuncto Ísraël, constítuit eos príncipes pópuli, tribúnos, et centuriónes, et quinquagenários, et decános.
 Éxodus	Exo	2	18	26	Qui judicábant plebem omni témpore: quidquid autem grávius erat, referébant ad eum, facilióra tantúmmodo judicántes.
 Éxodus	Exo	2	18	27	Dimisítque cognátum suum: qui revérsus ábiit in terram suam.
 Éxodus	Exo	2	19	1	Mense tértio egressiónis Ísraël de terra Ægýpti, in die hac venérunt in solitúdinem Sínai.
 Éxodus	Exo	2	19	2	Nam profécti de Ráphidim, et perveniéntes usque in desértum Sínai, castrametáti sunt in eódem loco, ibíque Ísraël fixit tentória e regióne montis.
 Éxodus	Exo	2	19	3	Móyses autem ascéndit ad Deum: vocavítque eum Dóminus de monte, et ait: Hæc dices dómui Jacob, et annuntiábis fíliis Ísraël:
 Éxodus	Exo	2	19	4	Vos ipsi vidístis quæ fécerim Ægýptiis, quómodo portáverim vos super alas aquilárum, et assúmpserim mihi.
 Éxodus	Exo	2	19	5	Si ergo audiéritis vocem meam, et custodiéritis pactum meum, éritis mihi in pecúlium de cunctis pópulis: mea est enim omnis terra:
 Éxodus	Exo	2	19	6	et vos éritis mihi in regnum sacerdotále, et gens sancta. Hæc sunt verba quæ loquéris ad fílios Ísraël.
 Éxodus	Exo	2	19	7	Venit Móyses: et convocátis majóribus natu pópuli, expósuit omnes sermónes quos mandáverat Dóminus.	b
 Éxodus	Exo	2	19	8	Respondítque omnis pópulus simul: Cuncta quæ locútus est Dóminus, faciémus. Cumque retulísset Móyses verba pópuli ad Dóminum,
 Éxodus	Exo	2	19	9	ait ei Dóminus: Jam nunc véniam ad te in calígine nubis, ut áudiat me pópulus loquéntem ad te, et credat tibi in perpétuum. Nuntiávit ergo Móyses verba pópuli ad Dóminum.
 Éxodus	Exo	2	19	10	Qui dixit ei: Vade ad pópulum, et sanctífica illos hódie, et cras, lavéntque vestiménta sua.
 Éxodus	Exo	2	19	11	Et sint paráti in diem tértium: in die enim tértia descéndet Dóminus coram omni plebe super montem Sínai.
 Éxodus	Exo	2	19	12	Constituésque términos pópulo per circúitum, et dices ad eos: Cavéte ne ascendátis in montem, nec tangátis fines illíus: omnis qui tetígerit montem, morte moriétur.
 Éxodus	Exo	2	19	13	Manus non tanget eum, sed lapídibus opprimétur, aut confodiétur jáculis: sive juméntum fúerit, sive homo, non vivet: cum cœ́perit clángere búccina, tunc ascéndant in montem.
 Éxodus	Exo	2	19	14	Descendítque Móyses de monte ad pópulum, et sanctificávit eum. Cumque lavíssent vestiménta sua,
 Éxodus	Exo	2	19	15	ait ad eos: Estóte paráti in diem tértium, et ne appropinquétis uxóribus vestris.
 Éxodus	Exo	2	19	16	Jamque advénerat tértius dies, et mane inclarúerat: et ecce cœpérunt audíri tonítrua, ac micáre fúlgura, et nubes densíssima operíre montem, clangórque búccinæ veheméntius perstrepébat: et tímuit pópulus qui erat in castris.	b
 Éxodus	Exo	2	19	17	Cumque eduxísset eos Móyses in occúrsum Dei de loco castrórum, stetérunt ad radíces montis.
 Éxodus	Exo	2	19	18	Totus autem mons Sínai fumábat, eo quod descendísset Dóminus super eum in igne: et ascénderet fumus ex eo quasi de fornáce, erátque omnis mons terríbilis.
 Éxodus	Exo	2	19	19	Et sónitus búccinæ paulátim crescébat in majus, et prolíxius tendebátur: Móyses loquebátur, et Deus respondébat ei.
 Éxodus	Exo	2	19	20	Descendítque Dóminus super montem Sínai in ipso montis vértice, et vocávit Móysen in cacúmen ejus. Quo cum ascendísset,
 Éxodus	Exo	2	19	21	dixit ad eum: Descénde, et contestáre pópulum: ne forte velit transcéndere términos ad vidéndum Dóminum, et péreat ex eis plúrima multitúdo.
 Éxodus	Exo	2	19	22	Sacerdótes quoque qui accédunt ad Dóminum, sanctificéntur, ne percútiat eos.
 Éxodus	Exo	2	19	23	Dixítque Móyses ad Dóminum: Non póterit vulgus ascéndere in montem Sínai: tu enim testificátus es, et jussísti, dicens: Pone términos circa montem, et sanctífica illum.
 Éxodus	Exo	2	19	24	Cui ait Dóminus: Vade, descénde: ascendésque tu, et Áaron tecum: sacerdótes autem et pópulus ne tránseant términos, nec ascéndant ad Dóminum, ne forte interfíciat illos.
 Éxodus	Exo	2	19	25	Descendítque Móyses ad pópulum, et ómnia narrávit eis.
 Éxodus	Exo	2	20	1	Locutúsque est Dóminus cunctos sermónes hos:
 Éxodus	Exo	2	20	2	Ego sum Dóminus Deus tuus, qui edúxi te de terra Ægýpti, de domo servitútis.
 Éxodus	Exo	2	20	3	Non habébis deos aliénos coram me.
 Éxodus	Exo	2	20	4	Non fácies tibi scúlptile, neque omnem similitúdinem quæ est in cælo désuper, et quæ in terra deórsum, nec eórum quæ sunt in aquis sub terra.
 Éxodus	Exo	2	20	5	Non adorábis ea, neque coles: ego sum Dóminus Deus tuus fortis, zelótes, vísitans iniquitátem patrum in fílios, in tértiam et quartam generatiónem eórum qui odérunt me:
 Éxodus	Exo	2	20	6	et fáciens misericórdiam in míllia his qui díligunt me, et custódiunt præcépta mea.
 Éxodus	Exo	2	20	7	Non assúmes nomen Dómini Dei tui in vanum: nec enim habébit insóntem Dóminus eum qui assúmpserit nomen Dómini Dei sui frustra.	b
 Éxodus	Exo	2	20	8	Meménto ut diem sábbati sanctífices.	b
 Éxodus	Exo	2	20	9	Sex diébus operáberis, et fácies ómnia ópera tua.
 Éxodus	Exo	2	20	10	Séptimo autem die sábbatum Dómini Dei tui est: non fácies omne opus in eo, tu, et fílius tuus et fília tua, servus tuus et ancílla tua, juméntum tuum, et ádvena qui est intra portas tuas.
 Éxodus	Exo	2	20	11	Sex enim diébus fecit Dóminus cælum et terram, et mare, et ómnia quæ in eis sunt, et requiévit in die séptimo: idcírco benedíxit Dóminus diéi sábbati, et sanctificávit eum.
 Éxodus	Exo	2	20	12	Honóra patrem tuum et matrem tuam, ut sis longǽvus super terram, quam Dóminus Deus tuus dabit tibi.	b
 Éxodus	Exo	2	20	13	Non occídes.	b
 Éxodus	Exo	2	20	14	Non mœcháberis.	b
 Éxodus	Exo	2	20	15	Non furtum fácies.	b
 Éxodus	Exo	2	20	16	Non loquéris contra próximum tuum falsum testimónium.	b
 Éxodus	Exo	2	20	17	Non concupísces domum próximi tui, nec desiderábis uxórem ejus, non servum, non ancíllam, non bovem, non ásinum, nec ómnia quæ illíus sunt.	b
 Éxodus	Exo	2	20	18	Cunctus autem pópulus vidébat voces et lámpades, et sónitum búccinæ, montémque fumántem: et pertérriti ac pavóre concússi, stetérunt procul,	b
 Éxodus	Exo	2	20	19	dicéntes Móysi: Lóquere tu nobis, et audiémus: non loquátur nobis Dóminus, ne forte moriámur.
 Éxodus	Exo	2	20	20	Et ait Móyses ad pópulum: Nolíte timére: ut enim probáret vos venit Deus, et ut terror illíus esset in vobis, et non peccarétis.
 Éxodus	Exo	2	20	21	Stetítque pópulus de longe. Móyses autem accéssit ad calíginem in qua erat Deus.
 Éxodus	Exo	2	20	22	Dixit prætérea Dóminus ad Móysen: Hæc dices fíliis Ísraël: Vos vidístis quod de cælo locútus sim vobis.	b
 Éxodus	Exo	2	20	23	Non faciétis deos argénteos, nec deos áureos faciétis vobis.
 Éxodus	Exo	2	20	24	Altáre de terra faciétis mihi, et offerétis super eo holocáusta et pacífica vestra, oves vestras et boves in omni loco in quo memória fúerit nóminis mei: véniam ad te, et benedícam tibi.
 Éxodus	Exo	2	20	25	Quod si altáre lapídeum féceris mihi, non ædificábis illud de sectis lapídibus: si enim leváveris cultrum super eo, polluétur.
 Éxodus	Exo	2	20	26	Non ascéndes per gradus ad altáre meum, ne revelétur turpitúdo tua.
 Éxodus	Exo	2	21	1	Hæc sunt judícia quæ propónes eis.
 Éxodus	Exo	2	21	2	Si émeris servum hebrǽum, sex annis sérviet tibi: in séptimo egrediétur liber gratis.
 Éxodus	Exo	2	21	3	Cum quali veste intráverit, cum tali éxeat: si habens uxórem, et uxor egrediétur simul.
 Éxodus	Exo	2	21	4	Sin autem dóminus déderit illi uxórem, et pepérerit fílios et fílias: múlier et líberi ejus erunt dómini sui, ipse vero exíbit cum vestítu suo.
 Éxodus	Exo	2	21	5	Quod si díxerit servus: Díligo dóminum meum et uxórem ac líberos; non egrédiar liber:
 Éxodus	Exo	2	21	6	ófferet eum dóminus diis, et applicábitur ad óstium et postes, perforabítque aurem ejus súbula: et erit ei servus in sǽculum.
 Éxodus	Exo	2	21	7	Si quis vendíderit fíliam suam in fámulam, non egrediétur sicut ancíllæ exíre consuevérunt.
 Éxodus	Exo	2	21	8	Si displicúerit óculis dómini sui cui trádita fúerat, dimíttet eam: pópulo autem aliéno vendéndi non habébit potestátem, si spréverit eam.
 Éxodus	Exo	2	21	9	Sin autem fílio suo despónderit eam, juxta morem filiárum fáciet illi.
 Éxodus	Exo	2	21	10	Quod si álteram ei accéperit, providébit puéllæ núptias, et vestiménta, et prétium pudicítiæ non negábit.
 Éxodus	Exo	2	21	11	Si tria ista non fécerit, egrediétur gratis absque pecúnia.
 Éxodus	Exo	2	21	12	Qui percússerit hóminem volens occídere, morte moriátur.	b
 Éxodus	Exo	2	21	13	Qui autem non est insidiátus, sed Deus illum trádidit in manus ejus, constítuam tibi locum in quem fúgere débeat.
 Éxodus	Exo	2	21	14	Si quis per indústriam occíderit próximum suum, et per insídias: ab altári meo evélles eum, ut moriátur.
 Éxodus	Exo	2	21	15	Qui percússerit patrem suum aut matrem, morte moriátur.
 Éxodus	Exo	2	21	16	Qui furátus fúerit hóminem, et vendíderit eum, convíctus noxæ, morte moriátur.
 Éxodus	Exo	2	21	17	Qui maledíxerit patri suo, vel matri, morte moriátur.
 Éxodus	Exo	2	21	18	Si rixáti fúerint viri, et percússerit alter próximum suum lápide vel pugno, et ille mórtuus non fúerit, sed jacúerit in léctulo:	b
 Éxodus	Exo	2	21	19	si surréxerit, et ambuláverit foris super báculum suum, ínnocens erit qui percússerit, ita tamen ut óperas ejus et impénsas in médicos restítuat.
 Éxodus	Exo	2	21	20	Qui percússerit servum suum, vel ancíllam virga, et mórtui fúerint in mánibus ejus, críminis reus erit.
 Éxodus	Exo	2	21	21	Sin autem uno die vel duóbus supervíxerit, non subjacébit pœnæ, quia pecúnia illíus est.
 Éxodus	Exo	2	21	22	Si rixáti fúerint viri, et percússerit quis mulíerem prægnántem, et abortívum quidem fécerit, sed ipsa víxerit: subjacébit damno quantum marítus mulíeris expetíerit, et árbitri judicáverint.
 Éxodus	Exo	2	21	23	Sin autem mors ejus fúerit subsecúta, reddet ánimam pro ánima,
 Éxodus	Exo	2	21	24	óculum pro óculo, dentem pro dente, manum pro manu, pedem pro pede,
 Éxodus	Exo	2	21	25	adustiónem pro adustióne, vulnus pro vúlnere, livórem pro livóre.
 Éxodus	Exo	2	21	26	Si percússerit quíspiam óculum servi sui aut ancíllæ, et luscos eos fécerit, dimíttet eos líberos pro óculo quem éruit.
 Éxodus	Exo	2	21	27	Dentem quoque si excússerit servo vel ancíllæ suæ, simíliter dimíttet eos líberos.
 Éxodus	Exo	2	21	28	Si bos cornu percússerit virum aut mulíerem, et mórtui fúerint, lapídibus obruétur: et non comedéntur carnes ejus, dóminus quoque bovis ínnocens erit.	b
 Éxodus	Exo	2	21	29	Quod si bos cornúpeta fúerit ab heri et nudiustértius, et contestáti sunt dóminum ejus, nec reclúserit eum, occiderítque virum aut mulíerem: et bos lapídibus obruétur, et dóminum ejus occídent.
 Éxodus	Exo	2	21	30	Quod si prétium fúerit ei impósitum, dabit pro ánima sua quidquid fúerit postulátus.
 Éxodus	Exo	2	21	31	Fílium quoque et fíliam si cornu percússerit, símili senténtiæ subjacébit.
 Éxodus	Exo	2	21	32	Si servum ancillámque inváserit, trigínta siclos argénti dómino dabit, bos vero lapídibus opprimétur.
 Éxodus	Exo	2	21	33	Si quis aperúerit cistérnam, et fóderit, et non operúerit eam, ceciderítque bos aut ásinus in eam,
 Éxodus	Exo	2	21	34	reddet dóminus cistérnæ prétium jumentórum: quod autem mórtuum est, ipsíus erit.
 Éxodus	Exo	2	21	35	Si bos aliénus bovem altérius vulneráverit, et ille mórtuus fúerit: vendent bovem vivum, et dívident prétium, cadáver autem mórtui inter se dispértient.
 Éxodus	Exo	2	21	36	Sin autem sciébat quod bos cornúpeta esset ab heri et nudiustértius, et non custodívit eum dóminus suus: reddet bovem pro bove, et cadáver íntegrum accípiet.
 Éxodus	Exo	2	22	1	Si quis furátus fúerit bovem aut ovem, et occíderit vel vendíderit: quinque boves pro uno bove restítuet, et quátuor oves pro una ove.
 Éxodus	Exo	2	22	2	Si effríngens fur domum sive suffódiens fúerit invéntus, et accépto vúlnere mórtuus fúerit, percússor non erit reus sánguinis.	b
 Éxodus	Exo	2	22	3a	Quod si orto sole hoc fécerit, homicídium perpetrávit, et ipse moriétur.
 Éxodus	Exo	2	22	3b	Si non habúerit quod pro furto reddat, ipse venundábitur.
 Éxodus	Exo	2	22	4	Si invéntum fúerit apud eum quod furátus est, vivens: sive bos, sive ásinus, sive ovis, duplum restítuet.	b
 Éxodus	Exo	2	22	5	Si lǽserit quíspiam agrum vel víneam, et dimíserit juméntum suum ut depascátur aliéna: quidquid óptimum habúerit in agro suo, vel in vínea, pro damni æstimatióne restítuet.	b
 Éxodus	Exo	2	22	6	Si egréssus ignis invénerit spinas, et comprehénderit acérvos frugum, sive stantes ségetes in agris, reddet damnum qui ignem succénderit.
 Éxodus	Exo	2	22	7	Si quis commendáverit amíco pecúniam aut vas in custódiam, et ab eo, qui suscéperat, furto abláta fúerint: si invenítur fur, duplum reddet:	b
 Éxodus	Exo	2	22	8	si latet fur, dóminus domus applicábitur ad deos, et jurábit quod non exténderit manum in rem próximi sui,
 Éxodus	Exo	2	22	9	ad perpetrándam fraudem, tam in bove quam in ásino, et ove ac vestiménto, et quidquid damnum inférre potest: ad deos utriúsque causa pervéniet, et si illi judicáverint, duplum restítuet próximo suo.
 Éxodus	Exo	2	22	10	Si quis commendáverit próximo suo ásinum, bovem, ovem, et omne juméntum ad custódiam, et mórtuum fúerit, aut debilitátum, vel captum ab hóstibus, nullúsque hoc víderit:
 Éxodus	Exo	2	22	11	jusjurándum erit in médio, quod non exténderit manum ad rem próximi sui: suscipiétque dóminus juraméntum, et ille réddere non cogétur.
 Éxodus	Exo	2	22	12	Quod si furto ablátum fúerit, restítuet damnum dómino;
 Éxodus	Exo	2	22	13	si coméstum a béstia, déferat ad eum quod occísum est, et non restítuet.
 Éxodus	Exo	2	22	14	Qui a próximo suo quidquam horum mútuo postuláverit, et debilitátum aut mórtuum fúerit dómino non præsénte, réddere compellétur.
 Éxodus	Exo	2	22	15	Quod si impræsentiárum dóminus fúerit, non restítuet, máxime si condúctum vénerat pro mercéde óperis sui.
 Éxodus	Exo	2	22	16	Si sedúxerit quis vírginem necdum desponsátam, dormierítque cum ea: dotábit eam, et habébit eam uxórem.	b
 Éxodus	Exo	2	22	17	Si pater vírginis dare nolúerit, reddet pecúniam juxta modum dotis, quam vírgines accípere consuevérunt.
 Éxodus	Exo	2	22	18	Maléficos non patiéris vívere.	b
 Éxodus	Exo	2	22	19	Qui coíerit cum juménto, morte moriátur.
 Éxodus	Exo	2	22	20	Qui ímmolat diis, occidétur, prætérquam Dómino soli.
 Éxodus	Exo	2	22	21	Ádvenam non contristábis, neque afflíges eum: ádvenæ enim et ipsi fuístis in terra Ægýpti.	b
 Éxodus	Exo	2	22	22	Víduæ et pupíllo non nocébitis.
 Éxodus	Exo	2	22	23	Si læséritis eos, vociferabúntur ad me, et ego áudiam clamórem eórum:
 Éxodus	Exo	2	22	24	et indignábitur furor meus, percutiámque vos gládio, et erunt uxóres vestræ víduæ, et fílii vestri pupílli.
 Éxodus	Exo	2	22	25	Si pecúniam mútuam déderis pópulo meo páuperi qui hábitat tecum, non urgébis eum quasi exáctor, nec usúris ópprimes.	b
 Éxodus	Exo	2	22	26	Si pignus a próximo tuo accéperis vestiméntum, ante solis occásum reddes ei.
 Éxodus	Exo	2	22	27	Ipsum enim est solum, quo operítur, induméntum carnis ejus, nec habet áliud in quo dórmiat: si clamáverit ad me, exáudiam eum, quia miséricors sum.
 Éxodus	Exo	2	22	28	Diis non dátrahes, et príncipi pópuli tui non maledíces.	b
 Éxodus	Exo	2	22	29	Décimas tuas et primítias tuas non tardábis réddere: primogénitum filiórum tuórum dabis mihi.	b
 Éxodus	Exo	2	22	30	De bobus quoque, et óvibus simíliter fácies: septem diébus sit cum matre sua, die octáva reddes illum mihi.
 Éxodus	Exo	2	22	31	Viri sancti éritis mihi: carnem, quæ a béstiis fúerit prægustáta, non comedétis, sed projiciétis cánibus.	b
 Éxodus	Exo	2	23	1	Non suscípies vocem mendácii, nec junges manum tuam ut pro ímpio dicas falsum testimónium.
 Éxodus	Exo	2	23	2	Non sequéris turbam ad faciéndum malum: nec in judício, plurimórum acquiésces senténtiæ, ut a vero dévies.
 Éxodus	Exo	2	23	3	Páuperis quoque non miseréberis in judício.
 Éxodus	Exo	2	23	4	Si occúrreris bovi inimíci tui, aut ásino erránti, reduc ad eum.	b
 Éxodus	Exo	2	23	5	Si víderis ásinum odiéntis te jacére sub ónere, non pertransíbis, sed sublevábis cum eo.
 Éxodus	Exo	2	23	6	Non declinábis in judícium páuperis.	b
 Éxodus	Exo	2	23	7	Mendácium fúgies. Insóntem et justum non occídes: quia avérsor ímpium.
 Éxodus	Exo	2	23	8	Nec accípies múnera, quæ étiam excǽcant prudéntes, et subvértunt verba justórum.
 Éxodus	Exo	2	23	9	Peregríno moléstus non eris. Scitis enim advenárum ánimas: quia et ipsi peregríni fuístis in terra Ægýpti.
 Éxodus	Exo	2	23	10	Sex annis seminábis terram tuam, et congregábis fruges ejus:	b
 Éxodus	Exo	2	23	11	anno autem séptimo dimíttes eam, et requiéscere fácies, ut cómedant páuperes pópuli tui: et quidquid réliquum fúerit, edant béstiæ agri: ita fácies in vínea et in olivéto tuo.
 Éxodus	Exo	2	23	12	Sex diébus operáberis: séptimo die cessábis, ut requiéscat bos et ásinus tuus, et refrigerétur fílius ancíllæ tuæ, et ádvena.
 Éxodus	Exo	2	23	13	Ómnia quæ dixi vobis, custodíte. Et per nomen externórum deórum non jurábitis, neque audiétur ex ore vestro.	b
 Éxodus	Exo	2	23	14	Tribus vícibus per síngulos annos mihi festa celebrábitis.	b
 Éxodus	Exo	2	23	15	Solemnitátem azymórum custódies. Septem diébus cómedes ázyma, sicut præcépi tibi, témpore mensis novórum, quando egréssus es de Ægýpto: non apparébis in conspéctu meo vácuus.
 Éxodus	Exo	2	23	16	Et solemnitátem messis primitivórum óperis tui, quæcúmque semináveris in agro: solemnitátem quoque in éxitu anni, quando congregáveris omnes fruges tuas de agro.
 Éxodus	Exo	2	23	17	Ter in anno apparébit omne masculínum tuum coram Dómino Deo tuo.
 Éxodus	Exo	2	23	18	Non immolábis super ferménto sánguinem víctimæ meæ, nec remanébit adeps solemnitátis meæ usque mane.	b
 Éxodus	Exo	2	23	19a	Primítias frugum terræ tuæ déferes in domum Dómini Dei tui.
 Éxodus	Exo	2	23	19b	Non coques hædum in lacte matris suæ.
 Éxodus	Exo	2	23	20	Ecce ego mittam ángelum meum, qui præcédat te, et custódiat in via, et introdúcat in locum quem parávi.	b
 Éxodus	Exo	2	23	21	Obsérva eum, et audi vocem ejus, nec contemnéndum putes: quia non dimíttet cum peccáveris, et est nomen meum in illo.
 Éxodus	Exo	2	23	22	Quod si audíeris vocem ejus, et féceris ómnia quæ loquor, inimícus ero inimícis tuis, et afflígam affligéntes te.
 Éxodus	Exo	2	23	23	Præcedétque te ángelus meus, et introdúcet te ad Amorrhǽum, et Hethǽum, et Pherezǽum, Chananæúmque, et Hevǽum, et Jebusǽum, quos ego cónteram.
 Éxodus	Exo	2	23	24	Non adorábis deos eórum, nec coles eos: non fácies ópera eórum, sed déstrues eos, et confrínges státuas eórum.
 Éxodus	Exo	2	23	25	Servietísque Dómino Deo vestro, ut benedícam pánibus tuis et aquis, et áuferam infirmitátem de médio tui.
 Éxodus	Exo	2	23	26	Non erit infœcúnda, nec stérilis in terra tua: númerum diérum tuórum implébo.
 Éxodus	Exo	2	23	27	Terrórem meum mittam in præcúrsum tuum, et occídam omnem pópulum, ad quem ingrediéris: cunctorúmque inimicórum tuórum coram te terga vertam:	b
 Éxodus	Exo	2	23	28	emíttens crabrónes prius, qui fugábunt Hevǽum, et Chananǽum, et Hethǽum, ántequam intróëas.
 Éxodus	Exo	2	23	29	Non ejíciam eos a fácie tua anno uno: ne terra in solitúdinem redigátur, et crescant contra te béstiæ.
 Éxodus	Exo	2	23	30	Paulátim expéllam eos de conspéctu tuo, donec augeáris, et possídeas terram.
 Éxodus	Exo	2	23	31	Ponam autem términos tuos a mari Rubro usque ad mare Palæstinórum, et a desérto usque ad flúvium: tradam in mánibus vestris habitatóres terræ, et ejíciam eos de conspéctu vestro.
 Éxodus	Exo	2	23	32	Non iníbis cum eis fœdus, nec cum diis eórum.
 Éxodus	Exo	2	23	33	Non hábitent in terra tua, ne forte peccáre te fáciant in me, si servíeris diis eórum: quod tibi certe erit in scándalum.
 Éxodus	Exo	2	24	1	Móysi quoque dixit: Ascénde ad Dóminum tu, et Áaron, Nadab et Ábiu, et septuagínta senes ex Ísraël, et adorábitis procul.
 Éxodus	Exo	2	24	2	Solúsque Móyses ascéndet ad Dóminum, et illi non appropinquábunt: nec pópulus ascéndet cum eo.
 Éxodus	Exo	2	24	3	Venit ergo Móyses et narrávit plebi ómnia verba Dómini, atque judícia: respondítque omnis pópulus una voce: Ómnia verba Dómini, quæ locútus est, faciémus.
 Éxodus	Exo	2	24	4	Scripsit autem Móyses univérsos sermónes Dómini: et mane consúrgens, ædificávit altáre ad radíces montis, et duódecim títulos per duódecim tribus Ísraël.
 Éxodus	Exo	2	24	5	Misítque júvenes de fíliis Ísraël, et obtulérunt holocáusta, immolaverúntque víctimas pacíficas Dómino, vítulos.
 Éxodus	Exo	2	24	6	Tulit ítaque Móyses dimídiam partem sánguinis, et misit in cratéras: partem autem resíduam fudit super altáre.
 Éxodus	Exo	2	24	7	Assuménsque volúmen fœ́deris, legit audiénte pópulo: qui dixérunt: Ómnia quæ locútus est Dóminus, faciémus, et érimus obediéntes.
 Éxodus	Exo	2	24	8	Ille vero sumptum sánguinem respérsit in pópulum, et ait: Hic est sanguis fœ́deris quod pépigit Dóminus vobíscum super cunctis sermónibus his.
 Éxodus	Exo	2	24	9	Ascenderúntque Móyses et Áaron, Nadab et Ábiu, et septuagínta de senióribus Ísraël:	b
 Éxodus	Exo	2	24	10	et vidérunt Deum Ísraël: et sub pédibus ejus quasi opus lápidis sapphírini, et quasi cælum, cum serénum est.
 Éxodus	Exo	2	24	11	Nec super eos qui procul recésserant de fíliis Ísraël, misit manum suam, viderúntque Deum, et comedérunt, ac bibérunt.
 Éxodus	Exo	2	24	12	Dixit autem Dóminus ad Móysen: Ascénde ad me in montem, et esto ibi: dabóque tibi tábulas lapídeas, et legem, ac mandáta quæ scripsi: ut dóceas eos.
 Éxodus	Exo	2	24	13	Surrexérunt Móyses et Jósue miníster ejus: ascendénsque Móyses in montem Dei,
 Éxodus	Exo	2	24	14	senióribus ait: Expectáte hic donec revertámur ad vos. Habétis Áaron et Hur vobíscum: si quid natum fúerit quæstiónis, referétis ad eos.
 Éxodus	Exo	2	24	15	Cumque ascendísset Móyses, opéruit nubes montem,
 Éxodus	Exo	2	24	16	et habitávit glória Dómini super Sínai, tegens illum nube sex diébus: séptimo autem die vocávit eum de médio calíginis.
 Éxodus	Exo	2	24	17	Erat autem spécies glóriæ Dómini quasi ignis ardens super vérticem montis in conspéctu filiórum Ísraël.
 Éxodus	Exo	2	24	18	Ingressúsque Móyses médium nébulæ, ascéndit in montem: et fuit ibi quadragínta diébus, et quadragínta nóctibus.
 Éxodus	Exo	2	25	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Éxodus	Exo	2	25	2	Lóquere fíliis Ísraël, ut tollant mihi primítias: ab omni hómine qui ófferet ultróneus, accipiétis eas.
 Éxodus	Exo	2	25	3	Hæc sunt autem quæ accípere debeátis: aurum, et argéntum, et æs,
 Éxodus	Exo	2	25	4	hyacínthum et púrpuram, coccúmque bis tinctum, et byssum, pilos caprárum,
 Éxodus	Exo	2	25	5	et pelles aríetum rubricátas, pellésque jánthinas, et ligna setim:
 Éxodus	Exo	2	25	6	óleum ad luminária concinnánda: arómata in unguéntum, et thymiamáta boni odóris:
 Éxodus	Exo	2	25	7	lápides onýchinos, et gemmas ad ornándum ephod, ac rationále.
 Éxodus	Exo	2	25	8	Faciéntque mihi sanctuárium, et habitábo in médio eórum:
 Éxodus	Exo	2	25	9a	juxta omnem similitúdinem tabernáculi quod osténdam tibi, et ómnium vasórum in cultum ejus.
 Éxodus	Exo	2	25	9b	Sicque faciétis illud:
 Éxodus	Exo	2	25	10	arcam de lignis setim compíngite, cujus longitúdo hábeat duos et semis cúbitos: latitúdo, cúbitum et dimídium: altitúdo, cúbitum simíliter ac semíssem.
 Éxodus	Exo	2	25	11	Et deaurábis eam auro mundíssimo intus et foris: faciésque supra, corónam áuream per circúitum:
 Éxodus	Exo	2	25	12	et quátuor círculos áureos, quos pones per quátuor arcæ ángulos: duo círculi sint in látere uno, et duo in áltero.
 Éxodus	Exo	2	25	13	Fácies quoque vectes de lignis setim, et opéries eos auro.
 Éxodus	Exo	2	25	14	Inducésque per círculos qui sunt in arcæ latéribus, ut portétur in eis:
 Éxodus	Exo	2	25	15	qui semper erunt in círculis, nec umquam extrahéntur ab eis.
 Éxodus	Exo	2	25	16	Ponésque in arca testificatiónem quam dabo tibi.
 Éxodus	Exo	2	25	17	Fácies et propitiatórium de auro mundíssimo: duos cúbitos et dimídium tenébit longitúdo ejus, et cúbitum ac semíssem latitúdo.	b
 Éxodus	Exo	2	25	18	Duos quoque chérubim áureos et prodúctiles fácies, ex utráque parte oráculi.
 Éxodus	Exo	2	25	19	Cherub unus sit in látere uno, et alter in áltero.
 Éxodus	Exo	2	25	20	Utrúmque latus propitiatórii tegant expandéntes alas, et operiéntes oráculum, respiciántque se mútuo versis vúltibus in propitiatórium quo operiénda est arca,
 Éxodus	Exo	2	25	21	in qua pones testimónium quod dabo tibi.
 Éxodus	Exo	2	25	22	Inde præcípiam, et loquar ad te supra propitiatórium, ac de médio duórum chérubim, qui erunt super arcam testimónii, cuncta quæ mandábo per te fíliis Ísraël.
 Éxodus	Exo	2	25	23	Fácies et mensam de lignis setim, habéntem duos cúbitos longitúdinis, et in latitúdine cúbitum, et in altitúdine cúbitum et semíssem.	b
 Éxodus	Exo	2	25	24	Et inaurábis eam auro puríssimo: faciésque illi lábium áureum per circúitum,
 Éxodus	Exo	2	25	25	et ipsi lábio corónam interrásilem altam quátuor dígitis: et super illam, álteram corónam auréolam.
 Éxodus	Exo	2	25	26	Quátuor quoque círculos áureos præparábis, et pones eis in quátuor ángulis ejúsdem mensæ per síngulos pedes.
 Éxodus	Exo	2	25	27	Subter corónam erunt círculi áurei, ut mittántur vectes per eos, et possit mensa portári.
 Éxodus	Exo	2	25	28	Ipsos quoque vectes fácies de lignis setim, et circúmdabis auro ad subvehéndam mensam.
 Éxodus	Exo	2	25	29	Parábis et acetábula, ac phíalas, thuríbula, et cýathos, in quibus offerénda sunt libámina, ex auro puríssimo.
 Éxodus	Exo	2	25	30	Et pones super mensam panes propositiónis in conspéctu meo semper.
 Éxodus	Exo	2	25	31	Fácies et candelábrum dúctile de auro mundíssimo, hastíle ejus, et cálamos, scyphos, et sphǽrulas, ac lília ex ipso procedéntia.	b
 Éxodus	Exo	2	25	32	Sex cálami egrediéntur de latéribus, tres ex uno látere, et tres ex áltero.
 Éxodus	Exo	2	25	33	Tres scyphi quasi in nucis modum per cálamos síngulos, sphæruláque simul, et lílium: et tres simíliter scyphi instar nucis in cálamo áltero, sphæruláque simul et lílium. Hoc erit opus sex calamórum, qui producéndi sunt de hastíli:
 Éxodus	Exo	2	25	34	in ipso autem candelábro erunt quátuor scyphi in nucis modum, sphærulǽque per síngulos, et lília.
 Éxodus	Exo	2	25	35	Sphǽrulæ sub duóbus cálamis per tria loca, qui simul sex fiunt procedéntes de hastíli uno.
 Éxodus	Exo	2	25	36	Et sphǽrulæ ígitur et cálami ex ipso erunt, univérsa ductília de auro puríssimo.
 Éxodus	Exo	2	25	37	Fácies et lucérnas septem, et pones eas super candelábrum, ut lúceant ex advérso.
 Éxodus	Exo	2	25	38	Emunctória quoque, et ubi quæ emúncta sunt extinguántur, fiant de auro puríssimo.
 Éxodus	Exo	2	25	39	Omne pondus candelábri cum univérsis vasis suis habébit taléntum auri puríssimi.
 Éxodus	Exo	2	25	40	Ínspice, et fac secúndum exémplar quod tibi in monte monstrátum est.	b
 Éxodus	Exo	2	26	1	Tabernáculum vero ita fácies: decem cortínas de bysso retórta, et hyacíntho, ac púrpura, coccóque bis tincto, variátas ópere plumário fácies.
 Éxodus	Exo	2	26	2	Longitúdo cortínæ uníus habébit vigínti octo cúbitos: latitúdo, quátuor cubitórum erit. Uníus mensúræ fient univérsa tentória.
 Éxodus	Exo	2	26	3	Quinque cortínæ sibi jungéntur mútuo, et áliæ quinque nexu símili cohærébunt.
 Éxodus	Exo	2	26	4	Ánsulas hyacínthinas in latéribus ac summitátibus fácies cortinárum, ut possint ínvicem copulári.
 Éxodus	Exo	2	26	5	Quinquagénas ánsulas cortína habébit in utráque parte, ita insértas ut ansa contra ansam véniat, et áltera álteri possit aptári.
 Éxodus	Exo	2	26	6	Fácies et quinquagínta círculos áureos quibus cortinárum vela jungénda sunt, ut unum tabernáculum fiat.
 Éxodus	Exo	2	26	7	Fácies et saga cilicína úndecim, ad operiéndum tectum tabernáculi.	b
 Éxodus	Exo	2	26	8	Longitúdo sagi uníus habébit trigínta cúbitos, et latitúdo, quátuor: æqua erit mensúra sagórum ómnium.
 Éxodus	Exo	2	26	9	E quibus quinque junges seórsum, et sex sibi mútuo copulábis, ita ut sextum sagum in fronte tecti dúplices.
 Éxodus	Exo	2	26	10	Fácies et quinquagínta ansas in ora sagi uníus, ut conjúngi cum áltero queat, et quinquagínta ansas in ora sagi altérius, ut cum áltero copulétur.
 Éxodus	Exo	2	26	11	Fácies et quinquagínta fíbulas ǽneas quibus jungántur ansæ, ut unum ex ómnibus operiméntum fiat.
 Éxodus	Exo	2	26	12	Quod autem superfúerit in sagis quæ parántur tecto, id est unum sagum quod ámplius est, ex medietáte ejus opéries posterióra tabernáculi.
 Éxodus	Exo	2	26	13	Et cúbitus ex una parte pendébit, et alter ex áltera qui plus est in sagórum longitúdine, utrúmque latus tabernáculi prótegens.
 Éxodus	Exo	2	26	14	Fácies et operiméntum áliud tecto de péllibus aríetum rubricátis: et super hoc rursum áliud operiméntum de jánthinis péllibus.
 Éxodus	Exo	2	26	15	Fácies et tábulas stantes tabernáculi de lignis setim,	b
 Éxodus	Exo	2	26	16	quæ síngulæ denos cúbitos in longitúdine hábeant, et in latitúdine síngulos ac semíssem.
 Éxodus	Exo	2	26	17	In latéribus tábulæ, duæ incastratúræ fient, quibus tábula álteri tábulæ connectátur: atque in hunc modum cunctæ tábulæ parabúntur.
 Éxodus	Exo	2	26	18	Quarum vigínti erunt in látere meridiáno quod vergit ad austrum.
 Éxodus	Exo	2	26	19	Quibus quadragínta bases argénteas fundes, ut binæ bases síngulis tábulis per duos ángulos subjiciántur.
 Éxodus	Exo	2	26	20	In látere quoque secúndo tabernáculi quod vergit ad aquilónem, vigínti tábulæ erunt,
 Éxodus	Exo	2	26	21	quadragínta habéntes bases argénteas, binæ bases síngulis tábulis supponéntur.
 Éxodus	Exo	2	26	22	Ad occidentálem vero plagam tabernáculi fácies sex tábulas,
 Éxodus	Exo	2	26	23	et rursum álias duas quæ in ángulis erigántur post tergum tabernáculi.
 Éxodus	Exo	2	26	24	Erúntque conjúnctæ a deórsum usque sursum, et una omnes compágo retinébit. Duábus quoque tábulis quæ in ángulis ponéndæ sunt, símilis junctúra servábitur.
 Éxodus	Exo	2	26	25	Et erunt simul tábulæ octo, bases eárum argénteæ sédecim, duábus básibus per unam tábulam supputátis.
 Éxodus	Exo	2	26	26	Fácies et vectes de lignis setim quinque ad continéndas tábulas in uno látere tabernáculi,	b
 Éxodus	Exo	2	26	27	et quinque álios in áltero, et ejúsdem númeri ad occidentálem plagam:
 Éxodus	Exo	2	26	28	qui mitténtur per médias tábulas a summo usque ad summum.
 Éxodus	Exo	2	26	29	Ipsas quoque tábulas deaurábis, et fundes in eis ánnulos áureos per quos vectes tabuláta contíneant: quos opéries láminis áureis.
 Éxodus	Exo	2	26	30	Et ériges tabernáculum juxta exémplar quod tibi in monte monstrátum est.
 Éxodus	Exo	2	26	31	Fácies et velum de hyacíntho, et púrpura, coccóque bis tincto, et bysso retórta, ópere plumário et pulchra varietáte contéxtum:	b
 Éxodus	Exo	2	26	32	quod appéndes ante quátuor colúmnas de lignis setim, quæ ipsæ quidem deaurátæ erunt, et habébunt cápita áurea, sed bases argénteas.
 Éxodus	Exo	2	26	33	Inserétur autem velum per círculos, intra quod pones arcam testimónii, quo et sanctuárium, et sanctuárii sanctuária dividéntur.
 Éxodus	Exo	2	26	34	Pones et propitiatórium super arcam testimónii in Sancto sanctórum,
 Éxodus	Exo	2	26	35	mensámque extra velum, et contra mensam candelábrum in látere tabernáculi meridiáno: mensa enim stabit in parte aquilónis.
 Éxodus	Exo	2	26	36	Fácies et tentórium in intróitu tabernáculi de hyacíntho, et púrpura, coccóque bis tincto, et bysso retórta, ópere plumárii.	b
 Éxodus	Exo	2	26	37	Et quinque colúmnas deaurábis lignórum setim, ante quas ducétur tentórium: quarum erunt cápita áurea, et bases ǽneæ.
 Éxodus	Exo	2	27	1	Fácies et altáre de lignis setim, quod habébit quinque cúbitus in longitúdine, et tótidem in latitúdine, id est, quadrum, et tres cúbitos in altitúdine.
 Éxodus	Exo	2	27	2	Córnua autem per quátuor ángulos ex ipso erunt: et opéries illud áëre.
 Éxodus	Exo	2	27	3	Faciésque in usus ejus lebétes ad suscipiéndos cíneres, et fórcipes atque fuscínulas, et ígnium receptácula; ómnia vasa ex áëre fabricábis.
 Éxodus	Exo	2	27	4	Craticulámque in modum retis ænéam: per cujus quátuor ángulos erunt quátuor ánnuli ǽnei.
 Éxodus	Exo	2	27	5	Quos pones subter árulam altáris: erítque cratícula usque ad altáris médium.
 Éxodus	Exo	2	27	6	Fácies et vectes altáris de lignis setim duos, quos opéries láminis ǽneis:
 Éxodus	Exo	2	27	7	et indúces per círculos, erúntque ex utróque látere altáris ad portándum.
 Éxodus	Exo	2	27	8	Non sólidum, sed ináne et cavum intrínsecus fácies illud, sicut tibi in monte monstrátum est.
 Éxodus	Exo	2	27	9	Fácies et átrium tabernáculi, in cujus austráli plaga contra merídiem erunt tentória de bysso retórta: centum cúbitos unum latus tenébit in longitúdine.	b
 Éxodus	Exo	2	27	10	Et colúmnas vigínti cum básibus tótidem ǽneis, quæ cápita cum cælatúris suis habébunt argéntea.
 Éxodus	Exo	2	27	11	Simíliter et in látere aquilónis per longum erunt tentória centum cubitórum, colúmnæ vigínti, et bases ǽneæ ejúsdem númeri, et cápita eárum cum cælatúris suis argéntea.
 Éxodus	Exo	2	27	12	In latitúdine vero átrii, quod réspicit ad occidéntem, erunt tentória per quinquagínta cúbitos, et colúmnæ decem, basésque tótidem.
 Éxodus	Exo	2	27	13	In ea quoque átrii latitúdine, quæ réspicit ad oriéntem, quinquagínta cúbiti erunt.
 Éxodus	Exo	2	27	14	In quibus quíndecim cubitórum tentória láteri uno deputabúntur, columnǽque tres et bases tótidem:
 Éxodus	Exo	2	27	15	et in látere áltero erunt tentória cúbitos obtinéntia quíndecim, colúmnæ tres, et bases tótidem.
 Éxodus	Exo	2	27	16	In intróitu vero átrii fiet tentórium cubitórum vigínti ex hyacíntho et púrpura, coccóque bis tincto, et bysso retórta, ópere plumárii: colúmnas habébit quátuor, cum básibus tótidem.
 Éxodus	Exo	2	27	17	Omnes colúmnæ átrii per circúitum vestítæ erunt argénteis láminis, capítibus argénteis, et básibus ǽneis.
 Éxodus	Exo	2	27	18	In longitúdine occupábit átrium cúbitos centum, in latitúdine quinquagínta, altitúdo quinque cubitórum erit: fiétque de bysso retórta, et habébit bases ǽneas.
 Éxodus	Exo	2	27	19	Cuncta vasa tabernáculi in omnes usus et cæremónias, tam paxíllos ejus quam átrii, ex áëre fácies.	b
 Éxodus	Exo	2	27	20	Prǽcipe fíliis Ísraël ut áfferant tibi óleum de arbóribus olivárum puríssimum, pilóque contúsum, ut árdeat lucérna semper	b
 Éxodus	Exo	2	27	21	in tabernáculo testimónii, extra velum quod oppánsum est testimónio. Et collocábunt eam Áaron et fílii ejus, ut usque mane lúceat coram Dómino. Perpétuus erit cultus per successiónes eórum a fíliis Ísraël.
 Éxodus	Exo	2	28	1	Ápplica quoque ad te Áaron fratrem tuum cum fíliis suis de médio filiórum Ísraël, ut sacerdótio fungántur mihi: Áaron, Nadab, et Ábiu, Eleázar, et Íthamar.
 Éxodus	Exo	2	28	2	Faciésque vestem sanctam Áaron fratri tuo in glóriam et decórem.
 Éxodus	Exo	2	28	3	Et loquéris cunctis sapiéntibus corde quos replévi spíritu prudéntiæ, ut fáciant vestes Áaron, in quibus sanctificátus minístret mihi.
 Éxodus	Exo	2	28	4	Hæc autem erunt vestiménta quæ fáciet: rationále et superhumerále, túnicam et líneam strictam, cídarim et bálteum. Fácient vestiménta sancta fratri tuo Áaron et fíliis ejus, ut sacerdótio fungántur mihi.
 Éxodus	Exo	2	28	5	Accipiéntque aurum, et hyacínthum, et púrpuram, coccúmque bis tinctum, et byssum.	b
 Éxodus	Exo	2	28	6	Fácient autem superhumerále de auro et hyacíntho et púrpura, coccóque bis tincto, et bysso retórta, ópere polýmito.
 Éxodus	Exo	2	28	7	Duas oras junctas habébit in utróque látere summitátum, ut in unum rédeant.
 Éxodus	Exo	2	28	8	Ipsa quoque textúra et cuncta óperis varíetas erit ex auro et hyacíntho, et púrpura, coccóque bis tincto, et bysso retórta.
 Éxodus	Exo	2	28	9	Sumésque duos lápides onýchinos, et sculpes in eis nómina filiórum Ísraël:
 Éxodus	Exo	2	28	10	sex nómina in lápide uno, et sex réliqua in áltero, juxta órdinem nativitátis eórum.
 Éxodus	Exo	2	28	11	Ópere sculptóris et cælatúra gemmárii, sculpes eos nomínibus filiórum Ísraël, inclúsos auro atque circúmdatos:
 Éxodus	Exo	2	28	12	et pones in utróque látere superhumerális, memoriále fíliis Ísraël. Portabítque Áaron nómina eórum coram Dómino super utrúmque húmerum, ob recordatiónem.
 Éxodus	Exo	2	28	13	Fácies et uncínos ex auro,	b
 Éxodus	Exo	2	28	14	et duas caténulas ex auro puríssimo sibi ínvicem cohæréntes, quas ínseres uncínis.
 Éxodus	Exo	2	28	15	Rationále quoque judícii fácies ópere polýmito juxta textúram superhumerális, ex auro, hyacíntho, et púrpura, coccóque bis tincto, et bysso retórta.
 Éxodus	Exo	2	28	16	Quadrángulum erit et duplex: mensúram palmi habébit tam in longitúdine quam in latitúdine.
 Éxodus	Exo	2	28	17	Ponésque in eo quátuor órdines lápidum: in primo versu erit lapis sárdius, et topázius, et smarágdus:
 Éxodus	Exo	2	28	18	in secúndo carbúnculus, sapphírus, et jaspis:
 Éxodus	Exo	2	28	19	in tértio ligúrius, achátes, et amethýstus:
 Éxodus	Exo	2	28	20	in quarto chrysólithus, onýchinus, et berýllus. Inclúsi auro erunt per órdines suos.
 Éxodus	Exo	2	28	21	Habebúntque nómina filiórum Ísraël: duódecim nomínibus cælabúntur, sínguli lápides nomínibus singulórum per duódecim tribus.
 Éxodus	Exo	2	28	22	Fácies in rationáli caténas sibi ínvicem cohæréntes ex auro puríssimo,	b
 Éxodus	Exo	2	28	23	et duos ánnulos áureos, quos pones in utráque rationális summitáte:
 Éxodus	Exo	2	28	24	catenásque áureas junges ánnulis, qui sunt in margínibus ejus,
 Éxodus	Exo	2	28	25	et ipsárum catenárum extréma duóbus copulábis uncínis in utróque látere superhumerális quod rationále réspicit.
 Éxodus	Exo	2	28	26	Fácies et duos ánnulos áureos, quos pones in summitátibus rationális, in oris, quæ e regióne sunt superhumerális, et posterióra ejus aspíciunt.
 Éxodus	Exo	2	28	27	Necnon et álios duos ánnulos áureos, qui ponéndi sunt in utróque látere superhumerális deórsum, quod réspicit contra fáciem junctúræ inferióris, ut aptári possit cum superhumeráli,
 Éxodus	Exo	2	28	28	et stringátur rationále ánnulis suis cum ánnulis superhumerális vitta hyacínthina, ut máneat junctúra fabrefácta, et a se ínvicem rationále et superhumerále néqueant separári.
 Éxodus	Exo	2	28	29	Portabítque Áaron nómina filiórum Ísraël in rationáli judícii super pectus suum, quando ingrediétur Sanctuárium, memoriále coram Dómino in ætérnum.
 Éxodus	Exo	2	28	30	Pones autem in rationáli judícii Doctrínam et Veritátem, quæ erunt in péctore Áaron, quando ingrediétur coram Dómino: et gestábit judícium filiórum Ísraël in péctore suo, in conspéctu Dómini semper.	b
 Éxodus	Exo	2	28	31	Fácies et túnicam superhumerális totam hyacínthinam,	b
 Éxodus	Exo	2	28	32	in cujus médio supra erit capítium, et ora per gyrum ejus téxtilis, sicut fíeri solet in extrémis véstium pártibus, ne fácile rumpátur.
 Éxodus	Exo	2	28	33	Deórsum vero, ad pedes ejúsdem túnicæ, per circúitum, quasi mala púnica fácies, ex hyacíntho, et púrpura, et cocco bis tincto, mistis in médio tintinnábulis,
 Éxodus	Exo	2	28	34	ita ut tintinnábulum sit áureum et malum púnicum: rursúmque tintinnábulum áliud áureum et malum púnicum.
 Éxodus	Exo	2	28	35	Et vestiétur ea Áaron in offício ministérii, ut audiátur sónitus quando ingréditur et egréditur sanctuárium in conspéctu Dómini, et non moriátur.
 Éxodus	Exo	2	28	36	Fácies et láminam de auro puríssimo, in qua sculpes ópere cælatóris, Sanctum Dómino.	b
 Éxodus	Exo	2	28	37	Ligabísque eam vitta hyacínthina, et erit super tiáram,
 Éxodus	Exo	2	28	38	ímminens fronti pontíficis. Portabítque Áaron iniquitátes eórum, quæ obtulérunt et sanctificavérunt fílii Ísraël, in cunctis munéribus et donáriis suis. Erit autem lámina semper in fronte ejus, ut placátus sit eis Dóminus.
 Éxodus	Exo	2	28	39	Stringésque túnicam bysso, et tiáram býssinam fácies, et bálteum ópere plumárii.	b
 Éxodus	Exo	2	28	40	Porro fíliis Áaron túnicas líneas parábis et bálteos ac tiáras in glóriam et decórem:
 Éxodus	Exo	2	28	41	vestiésque his ómnibus Áaron fratrem tuum et fílios ejus cum eo. Et cunctórum consecrábis manus, sanctificabísque illos, ut sacerdótio fungántur mihi.
 Éxodus	Exo	2	28	42	Fácies et feminália línea, ut opériant carnem turpitúdinis suæ, a rénibus usque ad fémora:
 Éxodus	Exo	2	28	43	et uténtur eis Áaron et fílii ejus quando ingrediéntur tabernáculum testimónii, vel quando appropínquant ad altáre ut minístrent in sanctuário, ne iniquitátis rei moriántur. Legítimum sempitérnum erit Áaron, et sémini ejus post eum.
 Éxodus	Exo	2	29	1	Sed et hoc fácies, ut mihi in sacerdótio consecréntur. Tolle vítulum de arménto, et aríetes duos immaculátos,
 Éxodus	Exo	2	29	2	panésque ázymos, et crústulam absque ferménto, quæ conspérsa sit óleo, lágana quoque ázyma óleo lita: de símila tritícea cuncta fácies.
 Éxodus	Exo	2	29	3	Et pósita in canístro ófferes: vítulum autem et duos aríetes.
 Éxodus	Exo	2	29	4	Et Áaron ac fílios ejus applicábis ad óstium tabernáculi testimónii. Cumque láveris patrem cum fíliis suis aqua,
 Éxodus	Exo	2	29	5	índues Áaron vestiméntis suis, id est, línea et túnica, et superhumeráli et rationáli, quod constrínges bálteo.
 Éxodus	Exo	2	29	6	Et pones tiáram in cápite ejus, et láminam sanctam super tiáram,
 Éxodus	Exo	2	29	7	et óleum unctiónis fundes super caput ejus: atque hoc ritu consecrábitur.
 Éxodus	Exo	2	29	8	Fílios quoque illíus applicábis, et índues túnicis líneis, cingésque bálteo,
 Éxodus	Exo	2	29	9a	Áaron scílicet et líberos ejus, et impónes eis mitras: erúntque sacerdótes mihi religióne perpétua.
 Éxodus	Exo	2	29	9b	Postquam initiáveris manus eórum,
 Éxodus	Exo	2	29	10	applicábis et vítulum coram tabernáculo testimónii. Imponéntque Áaron et fílii ejus manus super caput illíus,
 Éxodus	Exo	2	29	11	et mactábis eum in conspéctu Dómini, juxta óstium tabernáculi testimónii.
 Éxodus	Exo	2	29	12	Sumptúmque de sánguine vítuli, pones super córnua altáris dígito tuo, réliquum autem sánguinem fundes juxta basim ejus.
 Éxodus	Exo	2	29	13	Sumes et ádipem totum qui óperit intestína, et retículum jécoris, ac duos renes, et ádipem qui super eos est, et ófferes incénsum super altáre:
 Éxodus	Exo	2	29	14	carnes vero vítuli et córium et fimum combúres foris extra castra, eo quod pro peccáto sit.
 Éxodus	Exo	2	29	15	Unum quoque aríetem sumes, super cujus caput ponent Áaron et fílii ejus manus.	b
 Éxodus	Exo	2	29	16	Quem cum mactáveris, tolles de sánguine ejus, et fundes circa altáre.
 Éxodus	Exo	2	29	17	Ipsum autem aríetem secábis in frustra: lotáque intestína ejus ac pedes, pones super concísas carnes, et super caput illíus.
 Éxodus	Exo	2	29	18	Et ófferes totum aríetem in incénsum super altáre: oblátio est Dómino, odor suavíssimus víctimæ Dómini.
 Éxodus	Exo	2	29	19	Tolles quoque aríetem álterum, super cujus caput Áaron et fílii ejus ponent manus.
 Éxodus	Exo	2	29	20	Quem cum immoláveris, sumes de sánguine ejus, et pones super extrémum aurículæ dextræ Áaron et filiórum ejus, et super póllices manus eórum ac pedis dextri, fundésque sánguinem super altáre per circúitum.
 Éxodus	Exo	2	29	21a	Cumque túleris de sánguine qui est super altáre, et de óleo unctiónis, aspérges Áaron et vestes ejus, fílios et vestiménta eórum.
 Éxodus	Exo	2	29	21b	Consecratísque ipsis et véstibus,
 Éxodus	Exo	2	29	22	tolles ádipem de aríete, et caudam et arvínam, quæ óperit vitália, ac retículum jécoris, et duos renes, atque ádipem, qui super eos est, armúmque dextrum, eo quod sit áries consecratiónis:
 Éxodus	Exo	2	29	23	tortámque panis uníus, crústulam conspérsam óleo, láganum de canístro azymórum, quod pósitum est in conspéctu Dómini:
 Éxodus	Exo	2	29	24	ponésque ómnia super manus Áaron et filiórum ejus, et sanctificábis eos élevans coram Dómino.
 Éxodus	Exo	2	29	25	Suscipiésque univérsa de mánibus eórum: et incéndes super altáre in holocáustum, odórem suavíssimum in conspéctu Dómini, quia oblátio ejus est.
 Éxodus	Exo	2	29	26	Sumes quoque pectúsculum de aríete, quo initiátus est Áaron, sanctificabísque illud elevátum coram Dómino, et cedet in partem tuam.
 Éxodus	Exo	2	29	27	Sanctificabísque et pectúsculum consecrátum, et armum quem de aríete separásti,	b
 Éxodus	Exo	2	29	28	quo initiátus est Áaron et fílii ejus, cedéntque in partem Áaron et filiórum ejus jure perpétuo a fíliis Ísraël: quia primitíva sunt et inítia de víctimis eórum pacíficis quæ ófferunt Dómino.
 Éxodus	Exo	2	29	29	Vestem autem sanctam, qua utétur Áaron, habébunt fílii ejus post eum, ut ungántur in ea, et consecrántur manus eórum.
 Éxodus	Exo	2	29	30	Septem diébus utétur illa qui póntifex pro eo fúerit constitútus de fíliis ejus, et qui ingrediétur tabernáculum testimónii ut minístret in sanctuário.
 Éxodus	Exo	2	29	31	Aríetem autem consecratiónis tolles, et coques carnes ejus in loco sancto:
 Éxodus	Exo	2	29	32	quibus vescétur Áaron et fílii ejus. Panes quoque, qui sunt in canístro, in vestíbulo tabernáculi testimónii cómedent,
 Éxodus	Exo	2	29	33	ut sit placábile sacrifícium, et sanctificéntur offeréntium manus. Alienígena non vescétur ex eis, quia sancti sunt.
 Éxodus	Exo	2	29	34	Quod si remánserit de cárnibus consecrátis, sive de pánibus usque mane, combúres relíquias igni: non comedéntur, quia sanctificáta sunt.
 Éxodus	Exo	2	29	35	Ómnia, quæ præcépi tibi, fácies super Áaron et fíliis ejus. Septem diébus consecrábis manus eórum:
 Éxodus	Exo	2	29	36	et vítulum pro peccáto ófferes per síngulos dies ad expiándum. Mundabísque altáre cum immoláveris expiatiónis hóstiam, et unges illud in sanctificatiónem.
 Éxodus	Exo	2	29	37	Septem diébus expiábis altáre, et sanctificábis, et erit Sanctum sanctórum: omnis, qui tetígerit illud, sanctificábitur.
 Éxodus	Exo	2	29	38	Hoc est quod fácies in altári: agnos annículos duos per síngulos dies júgiter,	b
 Éxodus	Exo	2	29	39	unum agnum mane, et álterum véspere,
 Éxodus	Exo	2	29	40	décimam partem símilæ conspérsæ óleo tuso, quod hábeat mensúram quartam partem hin, et vinum ad libándum ejúsdem mensúræ in agno uno.
 Éxodus	Exo	2	29	41	Álterum vero agnum ófferes ad vésperam juxta ritum matutínæ oblatiónis, et juxta ea quæ díximus, in odórem suavitátis:
 Éxodus	Exo	2	29	42	sacrifícium est Dómino, oblatióne perpétua in generatiónes vestras, ad óstium tabernáculi testimónii coram Dómino, ubi constítuam ut loquar ad te.
 Éxodus	Exo	2	29	43	Ibíque præcípiam fíliis Ísraël, et sanctificábitur altáre in glória mea.
 Éxodus	Exo	2	29	44	Sanctificábo et tabernáculum testimónii cum altári, et Áaron cum fíliis suis, ut sacerdótio fungántur mihi.
 Éxodus	Exo	2	29	45	Et habitábo in médio filiórum Ísraël, eróque eis Deus,
 Éxodus	Exo	2	29	46	et scient quia ego Dóminus Deus eórum, qui edúxi eos de terra Ægýpti, ut manérem inter illos, ego Dóminus Deus ipsórum.
 Éxodus	Exo	2	30	1	Fácies quoque altáre ad adoléndum thymiáma, de lignis setim,
 Éxodus	Exo	2	30	2	habens cúbitum longitúdinis, et álterum latitúdinis, id est, quadrángulum, et duos cúbitos in altitúdine. Córnua ex ipso procédent.
 Éxodus	Exo	2	30	3	Vestiésque illud auro puríssimo, tam cratículam ejus, quam paríetes per circúitum, et córnua. Faciésque ei corónam auréolam per gyrum,
 Éxodus	Exo	2	30	4	et duos ánnulos áureos sub coróna per síngula látera, ut mittántur in eos vectes, et altáre portétur.
 Éxodus	Exo	2	30	5	Ipsos quoque vectes fácies de lignis setim, et inaurábis.
 Éxodus	Exo	2	30	6	Ponésque altáre contra velum, quod ante arcum pendet testimónii coram propitiatório quo tégitur testimónium, ubi loquar tibi.
 Éxodus	Exo	2	30	7	Et adolébit incénsum super eo Áaron, suáve fragrans, mane. Quando compónet lucérnas, incéndet illud:
 Éxodus	Exo	2	30	8	et quando collocábit eas ad vésperum, uret thymiáma sempitérnum coram Dómino in generatiónes vestras.
 Éxodus	Exo	2	30	9	Non offerétis super eo thymiáma compositiónis altérius, nec oblatiónem, et víctimam, nec libábitis libámina.
 Éxodus	Exo	2	30	10	Et deprecábitur Áaron super córnua ejus semel per annum, in sánguine quod oblátum est pro peccáto, et placábit super eo in generatiónibus vestris. Sanctum sanctórum erit Dómino.
 Éxodus	Exo	2	30	11	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Éxodus	Exo	2	30	12	Quando túleris summam filiórum Ísraël juxta númerum, dabunt sínguli prétium pro animábus suis Dómino, et non erit plaga in eis, cum fúerint recensíti.
 Éxodus	Exo	2	30	13	Hoc autem dabit omnis qui transit ad nomen, dimídium sicli juxta mensúram templi (siclus vigínti óbolos habet); média pars sicli offerétur Dómino.
 Éxodus	Exo	2	30	14	Qui habétur in número, a vigínti annis et supra, dabit prétium.
 Éxodus	Exo	2	30	15	Dives non addet ad médium sicli, et pauper nihil mínuet.
 Éxodus	Exo	2	30	16	Susceptámque pecúniam, quæ colláta est a fíliis Ísraël, trades in usus tabernáculi testimónii, ut sit moniméntum eórum coram Dómino, et propitiétur animábus eórum.
 Éxodus	Exo	2	30	17	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Éxodus	Exo	2	30	18	Fácies et labrum ǽneum cum basi sua ad lavándum: ponésque illud inter tabernáculum testimónii et altáre. Et missa aqua,
 Éxodus	Exo	2	30	19	lavábunt in ea Áaron et fílii ejus manus suas ac pedes,
 Éxodus	Exo	2	30	20	quando ingressúri sunt tabernáculum testimónii, et quando accessúri sunt ad altáre, ut ófferant in eo thymiáma Dómino,
 Éxodus	Exo	2	30	21	ne forte moriántur; legítimum sempitérnum erit ipsi, et sémini ejus per successiónes.
 Éxodus	Exo	2	30	22	Locutúsque est Dóminus ad Móysen,	b
 Éxodus	Exo	2	30	23	dicens: Sume tibi arómata, primæ myrrhæ et eléctæ quingéntos siclos, et cinnamómi médium, id est, ducéntos quinquagínta siclos, cálami simíliter ducéntos quinquagínta,
 Éxodus	Exo	2	30	24	cásiæ autem quingéntos siclos, in póndere sanctuárii, ólei de olivétis mensúram hin:
 Éxodus	Exo	2	30	25	faciésque unctiónis óleum sanctum, unguéntum compósitum ópere unguentárii,
 Éxodus	Exo	2	30	26	et unges ex eo tabernáculum testimónii, et arcam testaménti,
 Éxodus	Exo	2	30	27	mensámque cum vasis suis, et candelábrum, et utensília ejus, altária thymiámatis,
 Éxodus	Exo	2	30	28	et holocáusti, et univérsam supelléctilem quæ ad cultum eórum pértinet.
 Éxodus	Exo	2	30	29	Sanctificabísque ómnia, et erunt Sancta sanctórum; qui tetígerit ea, sanctificábitur.
 Éxodus	Exo	2	30	30	Áaron et fílios ejus unges, sanctificabísque eos, ut sacerdótio fungántur mihi.
 Éxodus	Exo	2	30	31	Fíliis quoque Ísraël dices: Hoc óleum unctiónis sanctum erit mihi in generatiónes vestras.	b
 Éxodus	Exo	2	30	32	Caro hóminis non ungétur ex eo, et juxta compositiónem ejus non faciétis áliud, quia sanctificátum est, et sanctum erit vobis.
 Éxodus	Exo	2	30	33	Homo quicúmque tale composúerit, et déderit ex eo aliéno, exterminábitur de pópulo suo.
 Éxodus	Exo	2	30	34	Dixítque Dóminus ad Móysen: Sume tibi arómata, stacten et ónycha, gálbanum boni odóris, et thus lucidíssimum; æquális pónderis erunt ómnia:	b
 Éxodus	Exo	2	30	35	faciésque thymiáma compósitum ópere unguentárii, mistum diligénter, et purum, et sanctificatióne digníssimum.
 Éxodus	Exo	2	30	36	Cumque in tenuíssimum púlverem univérsa contúderis, pones ex eo coram tabernáculo testimónii, in quo loco apparébo tibi. Sanctum sanctórum erit vobis thymiáma.
 Éxodus	Exo	2	30	37	Talem compositiónem non faciétis in usus vestros, quia sanctum est Dómino.
 Éxodus	Exo	2	30	38	Homo quicúmque fécerit símile, ut odóre illíus perfruátur, períbit de pópulis suis.
 Éxodus	Exo	2	31	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Éxodus	Exo	2	31	2	Ecce, vocávi ex nómine Beséleel fílium Uri fílii Hur de tribu Juda,
 Éxodus	Exo	2	31	3	et implévi spíritu Dei, sapiéntia, et intelligéntia et sciéntia in omni ópere,
 Éxodus	Exo	2	31	4	ad excogitándum quidquid fabrefíeri potest ex auro, et argénto, et áëre,
 Éxodus	Exo	2	31	5	mármore, et gemmis, et diversitáte lignórum.
 Éxodus	Exo	2	31	6	Dedíque ei sócium Oóliab fílium Achísamech de tribu Dan. Et in corde omnis erudíti pósui sapiéntiam: ut fáciant cuncta quæ præcépi tibi,
 Éxodus	Exo	2	31	7	tabernáculum fœ́deris, et arcam testimónii, et propitiatórium, quod super eam est, et cuncta vasa tabernáculi,
 Éxodus	Exo	2	31	8	mensámque et vasa ejus, candelábrum puríssimum cum vasis suis, et altáris thymiámatis,
 Éxodus	Exo	2	31	9	et holocáusti, et ómnia vasa eórum, labrum cum basi sua,
 Éxodus	Exo	2	31	10	vestes sanctas in ministério Áaron sacerdóti, et fíliis ejus, ut fungántur offício suo in sacris:
 Éxodus	Exo	2	31	11	óleum unctiónis, et thymiáma arómatum in sanctuário, ómnia quæ præcépi tibi, fácient.
 Éxodus	Exo	2	31	12	Et locútus est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Éxodus	Exo	2	31	13	Lóquere fíliis Ísraël, et dices ad eos: Vidéte ut sábbatum meum custodiátis: quia signum est inter me et vos in generatiónibus vestris: ut sciátis quia ego Dóminus, qui sanctífico vos.
 Éxodus	Exo	2	31	14	Custodíte sábbatum meum, sanctum est enim vobis: qui pollúerit illud, morte moriétur; qui fécerit in eo opus, períbit ánima illíus de médio pópuli sui.
 Éxodus	Exo	2	31	15	Sex diébus faciétis opus: in die séptimo sábbatum est, réquies sancta Dómino; omnis qui fécerit opus in hac die, moriétur.
 Éxodus	Exo	2	31	16	Custódiant fílii Ísraël sábbatum, et célebrent illud in generatiónibus suis. Pactum est sempitérnum
 Éxodus	Exo	2	31	17	inter me et fílios Ísraël, signúmque perpétuum; sex enim diébus fecit Dóminus cælum et terram, et in séptimo ab ópere cessávit.
 Éxodus	Exo	2	31	18	Dedítque Dóminus Móysi, complétis hujuscémodi sermónibus in monte Sínai, duas tábulas testimónii lapídeas, scriptas dígito Dei.	b
 Éxodus	Exo	2	32	1	Videns autem pópulus quod moram fáceret descendéndi de monte Móyses, congregátus advérsus Áaron, dixit: Surge, fac nobis deos, qui nos præcédant: Móysi enim huic viro, qui nos edúxit de terra Ægýpti, ignorámus quid accíderit.
 Éxodus	Exo	2	32	2	Dixítque ad eos Áaron: Tóllite ináures áureas de uxórum, filiorúmque et filiárum vestrárum áuribus, et afférte ad me.
 Éxodus	Exo	2	32	3	Fecítque pópulus quæ jússerat, déferens ináures ad Áaron.
 Éxodus	Exo	2	32	4	Quas cum ille accepísset, formávit ópere fusório, et fecit ex eis vítulum conflátilem: dixerúntque: Hi sunt dii tui Ísraël, qui te eduxérunt de terra Ægýpti.
 Éxodus	Exo	2	32	5	Quod cum vidísset Áaron, ædificávit altáre coram eo, et præcónis voce clamávit dicens: Cras solémnitas Dómini est.
 Éxodus	Exo	2	32	6	Surgentésque mane, obtulérunt holocáusta, et hóstias pacíficas, et sedit pópulus manducáre, et bíbere, et surrexérunt lúdere.
 Éxodus	Exo	2	32	7	Locútus est autem Dóminus ad Móysen, dicens: Vade, descénde: peccávit pópulus tuus, quem eduxísti de terra Ægýpti.	b
 Éxodus	Exo	2	32	8	Recessérunt cito de via, quam ostendísti eis: fecerúntque sibi vítulum conflátilem, et adoravérunt, atque immolántes ei hóstias, dixérunt: Isti sunt dii tui Ísraël, qui te eduxérunt de terra Ægýpti.
 Éxodus	Exo	2	32	9	Rursúmque ait Dóminus ad Móysen: Cerno quod pópulus iste duræ cervícis sit:
 Éxodus	Exo	2	32	10	dimítte me, ut irascátur furor meus contra eos, et déleam eos, faciámque te in gentem magnam.
 Éxodus	Exo	2	32	11	Móyses autem orábat Dóminum Deum suum, dicens: Cur, Dómine, iráscitur furor tuus contra pópulum tuum, quem eduxísti de terra Ægýpti, in fortitúdine magna, et in manu robústa?
 Éxodus	Exo	2	32	12	Ne quæso dicant Ægýptii: Cállide edúxit eos, ut interfíceret in móntibus, et deléret e terra: quiéscat ira tua, et esto placábilis super nequítia pópuli tui.
 Éxodus	Exo	2	32	13	Recordáre Ábraham, Ísaac, et Ísraël servórum tuórum, quibus jurásti per temetípsum, dicens: Multiplicábo semen vestrum sicut stellas cæli; et univérsam terram hanc, de qua locútus sum, dabo sémini vestro, et possidébitis eam semper.
 Éxodus	Exo	2	32	14	Placatúsque est Dóminus ne fáceret malum quod locútus fúerat advérsus pópulum suum.
 Éxodus	Exo	2	32	15	Et revérsus est Móyses de monte, portans duas tábulas testimónii in manu sua, scriptas ex utráque parte,	b
 Éxodus	Exo	2	32	16	et factas ópere Dei: scriptúra quoque Dei erat sculpta in tábulis.
 Éxodus	Exo	2	32	17	Áudiens autem Jósue tumúltum pópuli vociferántis, dixit ad Móysen: Ululátus pugnæ audítur in castris.
 Éxodus	Exo	2	32	18	Qui respóndit: Non est clamor adhortántium ad pugnam, neque vociferátio compelléntium ad fugam: sed vocem cantántium ego áudio.
 Éxodus	Exo	2	32	19	Cumque appropinquásset ad castra, vidit vítulum, et choros: iratúsque valde, projécit de manu tábulas, et confrégit eas ad radícem montis:
 Éxodus	Exo	2	32	20	arripiénsque vítulum quem fécerant, combússit, et contrívit usque ad púlverem, quem sparsit in aquam, et dedit ex eo potum fíliis Ísraël.
 Éxodus	Exo	2	32	21	Dixítque ad Áaron: Quid tibi fecit hic pópulus, ut indúceres super eum peccátum máximum?
 Éxodus	Exo	2	32	22	Cui ille respóndit: Ne indignétur dóminus meus: tu enim nosti pópulum istum, quod pronus sit ad malum:
 Éxodus	Exo	2	32	23	dixérunt mihi: Fac nobis deos, qui nos præcédant: huic enim Móysi, qui nos edúxit de terra Ægýpti, nescímus quid accíderit.
 Éxodus	Exo	2	32	24	Quibus ego dixi: Quis vestrum habet aurum? Tulérunt, et dedérunt mihi: et projéci illud in ignem, egressúsque est hic vítulus.
 Éxodus	Exo	2	32	25	Videns ergo Móyses pópulum quod esset nudátus (spoliáverat enim eum Áaron propter ignomíniam sordis, et inter hostes nudum constitúerat),	b
 Éxodus	Exo	2	32	26	et stans in porta castrórum, ait: Si quis est Dómini, jungátur mihi. Congregatíque sunt ad eum omnes fílii Levi:
 Éxodus	Exo	2	32	27	quibus ait: Hæc dicit Dóminus Deus Ísraël: Ponat vir gládium super femur suum: ite, et redíte de porta usque ad portam per médium castrórum, et occídat unusquísque fratrem, et amícum, et próximum suum.
 Éxodus	Exo	2	32	28	Fecerúntque fílii Levi juxta sermónem Móysi, ceciderúntque in die illa quasi vigínti tria míllia hóminum.
 Éxodus	Exo	2	32	29	Et ait Móyses: Consecrástis manus vestras hódie Dómino, unusquísque in fílio, et in fratre suo, ut detur vobis benedíctio.
 Éxodus	Exo	2	32	30	Facto autem áltero die, locútus est Móyses ad pópulum: Peccástis peccátum máximum: ascéndam ad Dóminum, si quómodo quívero eum deprecári pro scélere vestro.	b
 Éxodus	Exo	2	32	31	Reversúsque ad Dóminum, ait: Óbsecro, peccávit pópulus iste peccátum máximum, fecerúntque sibi deos áureos: aut dimítte eis hanc noxam,
 Éxodus	Exo	2	32	32	aut si non facis, dele me de libro tuo quem scripsísti.
 Éxodus	Exo	2	32	33	Cui respóndit Dóminus: Qui peccáverit mihi, delébo eum de libro meo:
 Éxodus	Exo	2	32	34	tu autem vade, et duc pópulum istum quo locútus sum tibi: ángelus meus præcédet te. Ego autem in die ultiónis visitábo et hoc peccátum eórum.
 Éxodus	Exo	2	32	35	Percússit ergo Dóminus pópulum pro reátu vítuli, quem fécerat Áaron.	b
 Éxodus	Exo	2	33	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens: Vade, ascénde de loco isto tu, et pópulus tuus quem eduxísti de terra Ægýpti, in terram quam jurávi Ábraham, Ísaac et Jacob, dicens: Sémini tuo dabo eam:
 Éxodus	Exo	2	33	2	et mittam præcursórem tui ángelum, ut ejíciam Chananǽum, et Amorrhǽum, et Hethǽum, et Pherezǽum, et Hevǽum, et Jebusǽum,
 Éxodus	Exo	2	33	3	et intres in terram fluéntem lacte et melle. Non enim ascéndam tecum, quia pópulus duræ cervícis es: ne forte dispérdam te in via.
 Éxodus	Exo	2	33	4	Audiénsque pópulus sermónem hunc péssimum, luxit: et nullus ex more indútus est cultu suo.	b
 Éxodus	Exo	2	33	5	Dixítque Dóminus ad Móysen: Lóquere fíliis Ísraël: Pópulus duræ cervícis es: semel ascéndam in médio tui, et delébo te. Jam nunc depóne ornátum tuum, ut sciam quid fáciam tibi.
 Éxodus	Exo	2	33	6	Deposuérunt ergo fílii Ísraël ornátum suum a monte Horeb.
 Éxodus	Exo	2	33	7	Móyses quoque tollens tabernáculum, teténdit extra castra procul, vocavítque nomen ejus, Tabernáculum fœ́deris. Et omnis pópulus, qui habébat áliquam quæstiónem, egrediebátur ad tabernáculum fœ́deris, extra castra.
 Éxodus	Exo	2	33	8	Cumque egrederétur Móyses ad tabernáculum, surgébat univérsa plebs, et stabat unusquísque in óstio papiliónis sui, aspiciebántque tergum Móysi, donec ingrederétur tentórium.
 Éxodus	Exo	2	33	9	Ingrésso autem illo tabernáculum fœ́deris, descendébat colúmna nubis, et stabat ad óstium, loquebatúrque cum Móyse,
 Éxodus	Exo	2	33	10	cernéntibus univérsis quod colúmna nubis staret ad óstium tabernáculi. Stabántque ipsi, et adorábant per fores tabernaculórum suórum.
 Éxodus	Exo	2	33	11	Loquebátur autem Dóminus ad Móysen fácie ad fáciem, sicut solet loqui homo ad amícum suum. Cumque ille reverterétur in castra, miníster ejus Jósue fílius Nun, puer, non recedébat de tabernáculo.
 Éxodus	Exo	2	33	12	Dixit autem Móyses ad Dóminum: Prǽcipis ut edúcam pópulum istum: et non índicas mihi quem missúrus es mecum, præsértim cum díxeris: Novi te ex nómine, et invenísti grátiam coram me.	b
 Éxodus	Exo	2	33	13	Si ergo invéni grátiam in conspéctu tuo, osténde mihi fáciem tuam, ut sciam te, et invéniam grátiam ante óculos tuos: réspice pópulum tuum gentem hanc.
 Éxodus	Exo	2	33	14	Dixítque Dóminus: Fácies mea præcédet te, et réquiem dabo tibi.
 Éxodus	Exo	2	33	15	Et ait Móyses: Si non tu ipse præcédas, ne edúcas nos de loco isto.
 Éxodus	Exo	2	33	16	In quo enim scire potérimus ego et pópulus tuus invenísse nos grátiam in conspéctu tuo, nisi ambuláveris nobíscum, ut glorificémur ab ómnibus pópulis qui hábitant super terram?
 Éxodus	Exo	2	33	17	Dixit autem Dóminus ad Móysen: Et verbum istud, quod locútus es, fáciam: invenísti enim grátiam coram me, et teípsum novi ex nómine.
 Éxodus	Exo	2	33	18	Qui ait: Osténde mihi glóriam tuam.	b
 Éxodus	Exo	2	33	19	Respóndit: Ego osténdam omne bonum tibi, et vocábo in nómine Dómini coram te: et miserébor cui volúero, et clemens ero in quem mihi placúerit.
 Éxodus	Exo	2	33	20	Rursúmque ait: Non póteris vidére fáciem meam: non enim vidébit me homo et vivet.
 Éxodus	Exo	2	33	21	Et íterum: Ecce, inquit, est locus apud me, et stabis supra petram.
 Éxodus	Exo	2	33	22	Cumque transíbit glória mea, ponam te in forámine petræ, et prótegam déxtera mea, donec tránseam:
 Éxodus	Exo	2	33	23	tollámque manum meam, et vidébis posterióra mea: fáciem autem meam vidére non póteris.
 Éxodus	Exo	2	34	1	Ac deínceps: Præcíde, ait, tibi duas tábulas lapídeas instar priórum, et scribam super eas verba, quæ habuérunt tábulæ quas fregísti.
 Éxodus	Exo	2	34	2	Esto parátus mane, ut ascéndas statim in montem Sínai, stabísque mecum super vérticem montis.
 Éxodus	Exo	2	34	3	Nullus ascéndat tecum, nec videátur quíspiam per totum montem: boves quoque et oves non pascántur e contra.
 Éxodus	Exo	2	34	4	Excídit ergo duas tábulas lapídeas, quales ántea fúerant: et de nocte consúrgens ascéndit in montem Sínai, sicut præcéperat ei Dóminus, portans secum tábulas.
 Éxodus	Exo	2	34	5	Cumque descendísset Dóminus per nubem, stetit Móyses cum eo, ínvocans nomen Dómini.
 Éxodus	Exo	2	34	6	Quo transeúnte coram eo, ait: Dominátor Dómine Deus, miséricors et clemens, pátiens et multæ miseratiónis, ac verax,
 Éxodus	Exo	2	34	7	qui custódis misericórdiam in míllia; qui aufers iniquitátem, et scélera, atque peccáta, nullúsque apud te per se ínnocens est; qui reddis iniquitátem patrum fíliis, ac nepótibus in tértiam et quartam progéniem.
 Éxodus	Exo	2	34	8	Festinúsque Móyses, curvátus est pronus in terram, et adórans
 Éxodus	Exo	2	34	9	ait: Si invéni grátiam in conspéctu tuo, Dómine, óbsecro ut gradiáris nobíscum (pópulus enim duræ cervícis est) et áuferas iniquitátes nostras atque peccáta, nosque possídeas.
 Éxodus	Exo	2	34	10	Respóndit Dóminus: Ego iníbo pactum vidéntibus cunctis: signa fáciam quæ numquam visa sunt super terram, nec in ullis géntibus, ut cernat pópulus iste, in cujus es médio, opus Dómini terríbile quod factúrus sum.	b
 Éxodus	Exo	2	34	11	Obsérva cuncta quæ hódie mando tibi: ego ipse ejíciam ante fáciem tuam Amorrhǽum, et Chananǽum, et Hethǽum, Pherezǽum quoque, et Hevǽum, et Jebusǽum.	b
 Éxodus	Exo	2	34	12	Cave ne umquam cum habitatóribus terræ illíus jungas amicítias, quæ sint tibi in ruínam:
 Éxodus	Exo	2	34	13	sed aras eórum déstrue, confrínge státuas, lucósque succíde:
 Éxodus	Exo	2	34	14	noli adoráre deum aliénum. Dóminus zelótes nomen ejus; Deus est æmulátor.
 Éxodus	Exo	2	34	15	Ne íneas pactum cum homínibus illárum regiónum: ne, cum fornicáti fúerint cum diis suis, et adoráverint simulácra eórum, vocet te quíspiam ut cómedas de immolátis.
 Éxodus	Exo	2	34	16	Nec uxórem de filiábus eórum accípies fíliis tuis: ne, postquam ipsæ fúerint fornicátæ, fornicári fáciant et fílios tuos in deos suos.
 Éxodus	Exo	2	34	17	Deos conflátiles non fácies tibi.
 Éxodus	Exo	2	34	18	Solemnitátem azymórum custódies. Septem diébus vescéris ázymis, sicut præcépi tibi, in témpore mensis novórum: mense enim verni témporis egréssus es de Ægýpto.	b
 Éxodus	Exo	2	34	19	Omne quod áperit vulvam géneris masculíni, meum erit. De cunctis animántibus, tam de bobus, quam de óvibus, meum erit.	b
 Éxodus	Exo	2	34	20	Primogénitum ásini rédimes ove: sin autem nec prétium pro eo déderis, occidétur. Primogénitum filiórum tuórum rédimes: nec apparébis in conspéctu meo vácuus.
 Éxodus	Exo	2	34	21	Sex diébus operáberis; die séptimo cessábis aráre et métere.	b
 Éxodus	Exo	2	34	22	Solemnitátem hebdomadárum fácies tibi in primítiis frugum messis tuæ tritíceæ, et solemnitátem, quando redeúnte anni témpore cuncta condúntur.	b
 Éxodus	Exo	2	34	23	Tribus tempóribus anni apparébit omne masculínum tuum in conspéctu omnipoténtis Dómini Dei Ísraël.
 Éxodus	Exo	2	34	24	Cum enim túlero gentes a fácie tua, et dilatávero términos tuos, nullus insidiábitur terræ tuæ, ascendénte te, et apparénte in conspéctu Dómini Dei tui ter in anno.
 Éxodus	Exo	2	34	25	Non immolábis super ferménto sánguinem hóstiæ meæ: neque residébit mane de víctima solemnitátis Phase.	b
 Éxodus	Exo	2	34	26	Primítias frugum terræ tuæ ófferes in domo Dómini Dei tui. Non coques hædum in lacte matris suæ.
 Éxodus	Exo	2	34	27	Dixítque Dóminus ad Móysen: Scribe tibi verba hæc, quibus et tecum et cum Ísraël pépigi fœdus.	b
 Éxodus	Exo	2	34	28	Fuit ergo ibi cum Dómino quadragínta dies et quadragínta noctes: panem non comédit, et aquam non bibit, et scripsit in tábulis verba fœ́deris decem.
 Éxodus	Exo	2	34	29	Cumque descénderet Móyses de monte Sínai, tenébat duas tábulas testimónii, et ignorábat quod cornúta esset fácies sua ex consórtio sermónis Dómini.
 Éxodus	Exo	2	34	30	Vidéntes autem Áaron et fílii Ísraël cornútam Móysi fáciem, timuérunt prope accédere.
 Éxodus	Exo	2	34	31	Vocatíque ab eo, revérsi sunt tam Áaron, quam príncipes synagógæ. Et postquam locútus est ad eos,
 Éxodus	Exo	2	34	32	venérunt ad eum étiam omnes fílii Ísraël: quibus præcépit cuncta quæ audíerat a Dómino in monte Sínai.
 Éxodus	Exo	2	34	33	Impletísque sermónibus, pósuit velámen super fáciem suam.
 Éxodus	Exo	2	34	34	Quod ingréssus ad Dóminum, et loquens cum eo, auferébat donec exíret, et tunc loquebátur ad fílios Ísraël ómnia quæ sibi fúerant imperáta.
 Éxodus	Exo	2	34	35	Qui vidébant fáciem egrediéntis Móysi esse cornútam, sed operiébat ille rursus fáciem suam, siquándo loquebátur ad eos.
 Éxodus	Exo	2	35	1	Ígitur congregáta omni turba filiórum Ísraël, dixit ad eos: Hæc sunt quæ jussit Dóminus fíeri.
 Éxodus	Exo	2	35	2	Sex diébus faciétis opus: séptimus dies erit vobis sanctus, sábbatum, et réquies Dómini: qui fécerit opus in eo, occidétur.
 Éxodus	Exo	2	35	3	Non succendétis ignem in ómnibus habitáculis vestris per diem sábbati.
 Éxodus	Exo	2	35	4	Et ait Móyses ad omnem catérvam filiórum Ísraël: Iste est sermo quem præcépit Dóminus, dicens:
 Éxodus	Exo	2	35	5	Separáte apud vos primítias Dómino. Omnis voluntárius et prono ánimo ófferat eas Dómino: aurum et argéntum, et æs,
 Éxodus	Exo	2	35	6	hyacínthum et púrpuram, coccúmque bis tinctum, et byssum, pilos caprárum,
 Éxodus	Exo	2	35	7	pellésque aríetum rubricátas, et jánthinas, ligna setim,
 Éxodus	Exo	2	35	8	et óleum ad luminária concinnánda, et ut conficiátur unguéntum, et thymiáma suavíssimum,
 Éxodus	Exo	2	35	9	lápides onýchinos, et gemmas ad ornátum superhumerális et rationális.
 Éxodus	Exo	2	35	10	Quisque vestrum sápiens est, véniat, et fáciat quod Dóminus imperávit:	b
 Éxodus	Exo	2	35	11	tabernáculum scílicet, et tectum ejus, atque operiméntum, ánnulos, et tabuláta cum véctibus, paxíllos, et bases:
 Éxodus	Exo	2	35	12	arcam et vectes, propitiatórium, et velum, quod ante illud oppánditur:
 Éxodus	Exo	2	35	13	mensam cum véctibus et vasis, et propositiónis pánibus:
 Éxodus	Exo	2	35	14	candelábrum ad luminária sustentánda, vasa illíus et lucérnas, et óleum ad nutriménta ígnium:
 Éxodus	Exo	2	35	15	altáre thymiámatis, et vectes, et óleum unctiónis et thymiáma ex aromátibus: tentórium ad óstium tabernáculi:
 Éxodus	Exo	2	35	16	altáre holocáusti, et cratículam ejus ænéam cum véctibus et vasis suis: labrum et basim ejus:
 Éxodus	Exo	2	35	17	cortínas átrii cum colúmnis et básibus, tentórium in fóribus vestíbuli,
 Éxodus	Exo	2	35	18	paxíllos tabernáculi et átrii cum funículis suis:
 Éxodus	Exo	2	35	19	vestiménta, quorum usus est in ministério sanctuárii, vestes Áaron pontíficis ac filiórum ejus, ut sacerdótio fungántur mihi.
 Éxodus	Exo	2	35	20	Egressáque omnis multitúdo filiórum Ísraël de conspéctu Móysi,	b
 Éxodus	Exo	2	35	21	obtulérunt mente promptíssima atque devóta primítias Dómino, ad faciéndum opus tabernáculi testimónii. Quidquid ad cultum et ad vestes sanctas necessárium erat,
 Éxodus	Exo	2	35	22	viri cum muliéribus præbuérunt, armíllas et ináures, ánnulos et dextrália: omne vas áureum in donária Dómini separátum est.
 Éxodus	Exo	2	35	23	Si quis habébat hyacínthum, et púrpuram, coccúmque bis tinctum, byssum et pilos caprárum, pelles aríetum rubricátas, et jánthinas,
 Éxodus	Exo	2	35	24	argénti, ærísque metálla, obtulérunt Dómino, lignáque setim in vários usus.
 Éxodus	Exo	2	35	25	Sed et mulíeres doctæ, quæ néverant, dedérunt hyacínthum, púrpuram, et vermículum, ac byssum,
 Éxodus	Exo	2	35	26	et pilos caprárum, sponte própria cuncta tribuéntes.
 Éxodus	Exo	2	35	27	Príncipes vero obtulérunt lápides onýchinos, et gemmas ad superhumerále et rationále,
 Éxodus	Exo	2	35	28	aromatáque et óleum ad luminária concinnánda, et ad præparándum unguéntum, ac thymiáma odóris suavíssimi componéndum.
 Éxodus	Exo	2	35	29	Omnes viri et mulíeres mente devóta obtulérunt donária, ut fíerent ópera, quæ jússerat Dóminus per manum Móysi. Cuncti fílii Ísraël voluntária Dómino dedicavérunt.
 Éxodus	Exo	2	35	30	Dixítque Móyses ad fílios Ísraël: Ecce, vocávit Dóminus ex nómine Beséleel fílium Uri, fílii Hur de tribu Juda,	b
 Éxodus	Exo	2	35	31	implevítque eum spíritu Dei, sapiéntia et intelligéntia, et sciéntia et omni doctrína,
 Éxodus	Exo	2	35	32	ad excogitándum, et faciéndum opus in auro, et argénto, et áëre,
 Éxodus	Exo	2	35	33	sculpendísque lapídibus, et ópere carpentário, quidquid fabre adinveníri potest,
 Éxodus	Exo	2	35	34	dedit in corde ejus: Oóliab quoque fílium Achísamech de tribu Dan:
 Éxodus	Exo	2	35	35	ambos erudívit sapiéntia, ut fáciant ópera abietárii, polymitárii, ac plumárii, de hyacíntho ac púrpura, coccóque bis tincto, et bysso, et texant ómnia, ac nova quæque repériant.
 Éxodus	Exo	2	36	1	Fecit ergo Beséleel, et Oóliab, et omnis vir sápiens, quibus dedit Dóminus sapiéntiam et intelléctum, ut scirent fabre operári quæ in usus sanctuárii necessária sunt, et quæ præcépit Dóminus.
 Éxodus	Exo	2	36	2	Cumque vocásset eos Móyses et omnem erudítum virum, cui déderat Dóminus sapiéntiam, et qui sponte sua obtúlerant se ad faciéndum opus,
 Éxodus	Exo	2	36	3	trádidit eis univérsa donária filiórum Ísraël. Qui cum instárent óperi, quotídie mane vota pópulus offerébat.
 Éxodus	Exo	2	36	4	Unde artífices veníre compúlsi,
 Éxodus	Exo	2	36	5	dixérunt Móysi: Plus offert pópulus quam necessárium est.
 Éxodus	Exo	2	36	6	Jussit ergo Móyses præcónis voce cantári: Nec vir, nec múlier quidquam ófferat ultra in ópere sanctuárii. Sicque cessátum est a munéribus offeréndis,
 Éxodus	Exo	2	36	7	eo quod obláta suffícerent et superabundárent.
 Éxodus	Exo	2	36	8	Fecerúntque omnes corde sapiéntes ad expléndum opus tabernáculi, cortínas decem de bysso retórta, et hyacíntho, et púrpura, coccóque bis tincto, ópere vário, et arte polýmita:	b
 Éxodus	Exo	2	36	9	quarum una habébat in longitúdine vigínti octo cúbitos, et in latitúdine quátuor; una mensúra erat ómnium cortinárum.
 Éxodus	Exo	2	36	10	Conjunxítque cortínas quinque, álteram álteri, et álias quinque sibi ínvicem copulávit.
 Éxodus	Exo	2	36	11	Fecit et ansas hyacínthinas in ora cortínæ uníus ex utróque látere, et in ora cortínæ altérius simíliter,
 Éxodus	Exo	2	36	12	ut contra se ínvicem venírent ansæ, et mútuo jungeréntur.
 Éxodus	Exo	2	36	13	Unde et quinquagínta fudit círculos áureos, qui mordérent cortinárum ansas, et fíeret unum tabernáculum.
 Éxodus	Exo	2	36	14	Fecit et saga úndecim de pilis caprárum ad operiéndum tectum tabernáculi:
 Éxodus	Exo	2	36	15	unum sagum in longitúdine habébat cúbitos trigínta, et in latitúdine cúbitos quátuor: uníus mensúræ erant ómnia saga:
 Éxodus	Exo	2	36	16	quorum quinque junxit seórsum, et sex ália separátim.
 Éxodus	Exo	2	36	17	Fecítque ansas quinquagínta in ora sagi uníus, et quinquagínta in ora sagi altérius, ut sibi ínvicem jungeréntur.
 Éxodus	Exo	2	36	18	Et fíbulas ǽneas quinquagínta, quibus necterétur tectum, ut unum pállium ex ómnibus sagis fíeret.
 Éxodus	Exo	2	36	19	Fecit et opertórium tabernáculi de péllibus aríetum rubricátis: aliúdque désuper velaméntum de péllibus jánthinis.
 Éxodus	Exo	2	36	20	Fecit et tábulas tabernáculi de lignis setim stantes.	b
 Éxodus	Exo	2	36	21	Decem cubitórum erat longitúdo tábulæ uníus: et unum ac semis cúbitum latitúdo retinébat.
 Éxodus	Exo	2	36	22	Binæ incastratúræ erant per síngulas tábulas, ut áltera álteri jungerétur. Sic fecit in ómnibus tabernáculi tábulis.
 Éxodus	Exo	2	36	23	E quibus vigínti ad plagam meridiánam erant contra austrum,
 Éxodus	Exo	2	36	24	cum quadragínta básibus argénteis. Duæ bases sub una tábula ponebántur ex utráque parte angulórum, ubi incastratúræ láterum in ángulis terminántur.
 Éxodus	Exo	2	36	25	Ad plagam quoque tabernáculi, quæ réspicit ad aquilónem, fecit vigínti tábulas,
 Éxodus	Exo	2	36	26	cum quadragínta básibus argénteis, duas bases per síngulas tábulas.
 Éxodus	Exo	2	36	27	Contra occidéntem vero, id est, ad eam partem tabernáculi quæ mare réspicit, fecit sex tábulas,
 Éxodus	Exo	2	36	28	et duas álias per síngulos ángulos tabernáculi retro:
 Éxodus	Exo	2	36	29	quæ junctæ erant a deórsum usque sursum, et in unam compáginem páriter ferebántur. Ita fecit ex utráque parte per ángulos:
 Éxodus	Exo	2	36	30	ut octo essent simul tábulæ, et habérent bases argénteas sédecim, binas scílicet bases sub síngulis tábulis.
 Éxodus	Exo	2	36	31	Fecit et vectes de lignis setim, quinque ad continéndas tábulas uníus láteris tabernáculi,	b
 Éxodus	Exo	2	36	32	et quinque álios ad altérius láteris coaptándas tábulas: et extra hos, quinque álios vectes ad occidentálem plagam tabernáculi contra mare.
 Éxodus	Exo	2	36	33	Fecit quoque vectem álium, qui per médias tábulas ab ángulo usque ad ángulum perveníret.
 Éxodus	Exo	2	36	34	Ipsa autem tabuláta deaurávit, fusis básibus eárum argénteis. Et círculos eórum fecit áureos, per quos vectes indúci possent: quos et ipsos láminis áureis opéruit.
 Éxodus	Exo	2	36	35	Fecit et velum de hyacíntho, et púrpura, vermículo, ac bysso retórta, ópere polymitário, várium atque distínctum:	b
 Éxodus	Exo	2	36	36	et quátuor colúmnas de lignis setim, quas cum capítibus deaurávit, fusis básibus eárum argénteis.
 Éxodus	Exo	2	36	37	Fecit et tentórium in intróitu tabernáculi ex hyacíntho, púrpura, vermículo, byssóque retórta, ópere plumárii:
 Éxodus	Exo	2	36	38	et colúmnas quinque cum capítibus suis, quas opéruit auro, basésque eárum fudit ǽneas.
 Éxodus	Exo	2	37	1	Fecit autem Beséleel et arcam de lignis setim, habéntem duos semis cúbitos in longitúdine, et cúbitum ac semíssem in latitúdine, altitúdo quoque uníus cúbiti fuit et dimídii: vestivítque eam auro puríssimo intus ac foris.
 Éxodus	Exo	2	37	2	Et fecit illi corónam áuream per gyrum,
 Éxodus	Exo	2	37	3	conflans quátuor ánnulos áureos per quátuor ángulos ejus: duos ánnulos in látere uno, et duos in áltero.
 Éxodus	Exo	2	37	4	Vectes quoque fecit de lignis setim, quos vestívit auro,
 Éxodus	Exo	2	37	5	et quos misit in ánnulos, qui erant in latéribus arcæ ad portándum eam.
 Éxodus	Exo	2	37	6	Fecit et propitiatórium, id est, oráculum, de auro mundíssimo, duórum cubitórum et dimídii in longitúdine, et cúbiti ac semis in latitúdine.	b
 Éxodus	Exo	2	37	7	Duos étiam chérubim ex auro dúctili, quos pósuit ex utráque parte propitiatórii:
 Éxodus	Exo	2	37	8	cherub unum in summitáte uníus partis, et cherub álterum in summitáte partis altérius: duos chérubim in síngulis summitátibus propitiatórii,
 Éxodus	Exo	2	37	9	extendéntes alas, et tegéntes propitiatórium, seque mútuo et illud respiciéntes.
 Éxodus	Exo	2	37	10	Fecit et mensam de lignis setim in longitúdine duórum cubitórum, et in latitúdine uníus cúbiti, quæ habébat in altitúdine cúbitum ac semíssem.	b
 Éxodus	Exo	2	37	11	Circumdedítque eam auro mundíssimo, et fecit illi lábium áureum per gyrum,
 Éxodus	Exo	2	37	12	ipsíque lábio corónam áuream interrásilem quátuor digitórum, et super eámdem, álteram corónam áuream.
 Éxodus	Exo	2	37	13	Fudit et quátuor círculos áureos, quos pósuit in quátuor ángulis per síngulos pedes mensæ
 Éxodus	Exo	2	37	14	contra corónam: misítque in eos vectes, ut possit mensa portári.
 Éxodus	Exo	2	37	15	Ipsos quoque vectes fecit de lignis setim, et circúmdedit eos auro.
 Éxodus	Exo	2	37	16	Et vasa ad divérsos usus mensæ, acetábula, phíalas, et cýathos, et thuríbula, ex auro puro, in quibus offerénda sunt libámina.
 Éxodus	Exo	2	37	17	Fecit et candelábrum dúctile de auro mundíssimo, de cujus vecte cálami, scyphi, sphærulǽque, ac lília procedébant:	b
 Éxodus	Exo	2	37	18	sex in utróque látere, tres cálami ex parte una, et tres ex áltera:
 Éxodus	Exo	2	37	19	tres scyphi in nucis modum per cálamos síngulos, sphærulǽque simul et lília: et tres scyphi instar nucis in cálamo áltero, sphærulǽque simul et lília. Æquum erat opus sex calamórum, qui procedébant de stípite candelábri.
 Éxodus	Exo	2	37	20	In ipso autem vecte erant quátuor scyphi in nucis modum, sphærulǽque per síngulos simul et lília:
 Éxodus	Exo	2	37	21	et sphǽrulæ sub duóbus cálamis per loca tria, qui simul sex fiunt cálami procedéntes de vecte uno.
 Éxodus	Exo	2	37	22	Et sphǽrulæ ígitur, et cálami ex ipso erant, univérsa ductília ex auro puríssimo.
 Éxodus	Exo	2	37	23	Fecit et lucérnas septem cum emunctóriis suis, et vasa ubi ea, quæ emúncta sunt, extinguántur, de auro mundíssimo.
 Éxodus	Exo	2	37	24	Taléntum auri appendébat candelábrum cum ómnibus vasis suis.
 Éxodus	Exo	2	37	25	Fecit et altáre thymiámatis de lignis setim, per quadrum síngulos habens cúbitos, et in altitúdine duos: e cujus ángulis procedébant córnua.	b
 Éxodus	Exo	2	37	26	Vestivítque illud auro puríssimo cum cratícula ac pariétibus et córnibus.
 Éxodus	Exo	2	37	27	Fecítque ei corónam auréolam per gyrum, et duos ánnulos áureos sub coróna per síngula látera, ut mittántur in eos vectes, et possit altáre portári.
 Éxodus	Exo	2	37	28	Ipsos autem vectes fecit de lignis setim, et opéruit láminis áureis.
 Éxodus	Exo	2	37	29	Compósuit et óleum ad sanctificatiónis unguéntum, et thymiáma de aromátibus mundíssimis ópere pigmentárii.	b
 Éxodus	Exo	2	38	1	Fecit et altáre holocáusti de lignis setim, quinque cubitórum per quadrum, et trium in altitúdine:
 Éxodus	Exo	2	38	2	cujus córnua de ángulis procedébant, operuítque illum láminis ǽneis.
 Éxodus	Exo	2	38	3	Et in usus ejus parávit ex áëre vasa divérsa, lebétes, fórcipes, fuscínulas, uncínos, et ígnium receptácula.
 Éxodus	Exo	2	38	4	Craticulámque ejus in modum retis fecit ænéam, et subter eam in altáris médio árulam,
 Éxodus	Exo	2	38	5	fusis quátuor ánnulis per tótidem retiáculi summitátes, ad immitténdos vectes ad portándum:
 Éxodus	Exo	2	38	6	quos et ipsos fecit de lignis setim, et opéruit láminis ǽneis:
 Éxodus	Exo	2	38	7	induxítque in círculos, qui in latéribus altáris eminébant. Ipsum autem altáre non erat sólidum, sed cavum ex tábulis, et intus vácuum.
 Éxodus	Exo	2	38	8	Fecit et labrum ǽneum cum basi sua de spéculis mulíerum, quæ excubábant in óstio tabernáculi.	b
 Éxodus	Exo	2	38	9	Fecit et átrium, in cujus austráli plaga erant tentória de bysso retórta, cubitórum centum,	b
 Éxodus	Exo	2	38	10	colúmnæ ǽneæ vigínti cum básibus suis, cápita columnárum, et tota óperis cælatúra, argéntea.
 Éxodus	Exo	2	38	11	Æque ad septentrionálem plagam tentória colúmnæ, basésque et cápita columnárum ejúsdem mensúræ, et óperis ac metálli, erant.
 Éxodus	Exo	2	38	12	In ea vero plaga, quæ ad occidéntem réspicit, fuérunt tentória cubitórum quinquagínta, colúmnæ decem cum básibus suis ǽneæ, et cápita columnárum, et tota óperis cælatúra, argéntea.
 Éxodus	Exo	2	38	13	Porro contra oriéntem quinquagínta cubitórum parávit tentória:
 Éxodus	Exo	2	38	14	e quibus, quíndecim cúbitos columnárum trium, cum básibus suis, unum tenébat latus:
 Éxodus	Exo	2	38	15	et in parte áltera (quia inter útraque intróitum tabernáculi fecit) quíndecim æque cubitórum erant tentória, columnǽque tres, et bases tótidem.
 Éxodus	Exo	2	38	16	Cuncta átrii tentória byssus retórta texúerat.
 Éxodus	Exo	2	38	17	Bases columnárum fuére ǽneæ, cápita autem eárum cum cunctis cælatúris suis argéntea: sed et ipsas colúmnas átrii vestívit argénto.
 Éxodus	Exo	2	38	18	Et in intróitu ejus ópere plumário fecit tentórium ex hyacíntho, púrpura, vermículo, ac bysso retórta, quod habébat vigínti cúbitos in longitúdine, altitúdo vero quinque cubitórum erat juxta mensúram, quam cuncta átrii tentória habébant.
 Éxodus	Exo	2	38	19	Colúmnæ autem in ingréssu fuére quátuor cum básibus ǽneis, capitáque eárum et cælatúræ argénteæ.
 Éxodus	Exo	2	38	20	Paxíllos quoque tabernáculi et átrii per gyrum fecit ǽneos.
 Éxodus	Exo	2	38	21	Hæc sunt instruménta tabernáculi testimónii, quæ enumeráta sunt juxta præcéptum Móysi in cæremóniis Levitárum per manum Íthamar fílii Áaron sacerdótis:	b
 Éxodus	Exo	2	38	22	quæ Beséleel fílius Uri fílii Hur de tribu Juda, Dómino per Móysen jubénte, compléverat,
 Éxodus	Exo	2	38	23	juncto sibi sócio Oóliab fílio Achísamech de tribu Dan: qui et ipse ártifex lignórum egrégius fuit, et polymitárius atque plumárius ex hyacíntho, púrpura, vermículo et bysso.
 Éxodus	Exo	2	38	24	Omne aurum quod expénsum est in ópere sanctuárii, et quod oblátum est in donáriis, vigínti novem talentórum fuit, et septingentórum trigínta siclórum ad mensúram sanctuárii.
 Éxodus	Exo	2	38	25	Oblátum est autem ab his qui transiérunt ad númerum a vigínti annis et supra, de sexcéntis tribus míllibus et quingéntis quinquagínta armatórum.
 Éxodus	Exo	2	38	26	Fuérunt prætérea centum talénta argénti e quibus conflátæ sunt bases sanctuárii, et intróitus, ubi velum pendet.
 Éxodus	Exo	2	38	27	Centum bases factæ sunt de taléntis centum, síngulis taléntis per bases síngulas supputátis.
 Éxodus	Exo	2	38	28	De mille autem septingéntis et septuagínta quinque, fecit cápita columnárum, quas et ipsas vestívit argénto.
 Éxodus	Exo	2	38	29	Áëris quoque obláta sunt talénta septuagínta duo míllia, et quadringénti supra sicli,
 Éxodus	Exo	2	38	30	ex quibus fusæ sunt bases in intróitu tabernáculi testimónii, et altáre ǽneum cum cratícula sua, omniáque vasa quæ ad usum ejus pértinent,
 Éxodus	Exo	2	38	31	et bases átrii tam in circúitu quam in ingréssu ejus, et paxílli tabernáculi atque átrii per gyrum.
 Éxodus	Exo	2	39	1	De hyacíntho vero et púrpura, vermículo ac bysso, fecit vestes, quibus induerétur Áaron quando ministrábat in sanctis, sicut præcépit Dóminus Móysi.
 Éxodus	Exo	2	39	2	Fecit ígitur superhumerále de auro, hyacíntho, et púrpura, coccóque bis tincto, et bysso retórta,
 Éxodus	Exo	2	39	3	ópere polymitário: incidítque brácteas áureas, et extenuávit in fila, ut possent torquéri cum priórum colórum subtégmine,
 Éxodus	Exo	2	39	4	duásque oras sibi ínvicem copulátas in utróque látere summitátum,
 Éxodus	Exo	2	39	5	et bálteum ex eísdem colóribus, sicut præcéperat Dóminus Móysi.
 Éxodus	Exo	2	39	6	Parávit et duos lápides onýchinos, astríctos et inclúsos auro, et sculptos arte gemmária nomínibus filiórum Ísraël:
 Éxodus	Exo	2	39	7	posuítque eos in latéribus superhumerális in moniméntum filiórum Ísraël, sicut præcéperat Dóminus Móysi.
 Éxodus	Exo	2	39	8	Fecit et rationále ópere polýmito juxta opus superhumerális, ex auro, hyacíntho, púrpura, coccóque bis tincto, et bysso retórta:	b
 Éxodus	Exo	2	39	9	quadrángulum, duplex, mensúræ palmi.
 Éxodus	Exo	2	39	10	Et pósuit in eo gemmárum órdines quátuor. In primo versu erat sárdius, topázius, smarágdus.
 Éxodus	Exo	2	39	11	In secúndo, carbúnculus, sapphírus, et jaspis.
 Éxodus	Exo	2	39	12	In tértio, ligúrius, achátes, et amethýstus.
 Éxodus	Exo	2	39	13	In quarto, chrysólithus, onýchinus, et berýllus, circúmdati et inclúsi auro per órdines suos.
 Éxodus	Exo	2	39	14	Ipsíque lápides duódecim sculpti erant nomínibus duódecim tríbuum Ísraël, sínguli per nómina singulórum.
 Éxodus	Exo	2	39	15	Fecérunt in rationáli et caténulas sibi ínvicem cohæréntes, de auro puríssimo:
 Éxodus	Exo	2	39	16	et duos uncínos, totidémque ánnulos áureos. Porro ánnulos posuérunt in utróque látere rationális,
 Éxodus	Exo	2	39	17	e quibus pendérent duæ caténæ áureæ, quas inseruérunt uncínis, qui in superhumerális ángulis eminébant.
 Éxodus	Exo	2	39	18	Hæc et ante et retro ita conveniébant sibi, ut superhumerále et rationále mútuo necteréntur,
 Éxodus	Exo	2	39	19	stricta ad bálteum et ánnulis fórtius copuláta, quos jungébat vitta hyacínthina, ne laxa flúerent, et a se ínvicem moveréntur, sicut præcépit Dóminus Móysi.
 Éxodus	Exo	2	39	20	Fecerúntque quoque túnicam superhumerális totam hyacínthinam,	b
 Éxodus	Exo	2	39	21	et capítium in superióri parte contra médium, orámque per gyrum capítii téxtilem:
 Éxodus	Exo	2	39	22	deórsum autem ad pedes mala púnica ex hyacíntho, púrpura, vermículo, ac bysso retórta:
 Éxodus	Exo	2	39	23	et tintinnábula de auro puríssimo, quæ posuérunt inter malogranáta, in extréma parte túnicæ per gyrum:
 Éxodus	Exo	2	39	24	tintinnábulum autem áureum, et malum púnicum, quibus ornátus incedébat póntifex quando ministério fungebátur, sicut præcéperat Dóminus Móysi.
 Éxodus	Exo	2	39	25	Fecérunt et túnicas býssinas ópere téxtili Áaron et fíliis ejus:
 Éxodus	Exo	2	39	26	et mitras cum corónulis suis ex bysso:
 Éxodus	Exo	2	39	27	feminália quoque línea, býssina:
 Éxodus	Exo	2	39	28	cíngulum vero de bysso retórta, hyacíntho, púrpura, ac vermículo bis tincto, arte plumária, sicut præcéperat Dóminus Móysi.
 Éxodus	Exo	2	39	29	Fecérunt et láminam sacræ veneratiónis de auro puríssimo, scripserúntque in ea ópere gemmário, Sanctum Dómini:
 Éxodus	Exo	2	39	30	et strinxérunt eam cum mitra vitta hyacínthina, sicut præcéperat Dóminus Móysi.
 Éxodus	Exo	2	39	31	Perféctum est ígitur omne opus tabernáculi et tecti testimónii: fecerúntque fílii Ísraël cuncta quæ præcéperat Dóminus Móysi.	b
 Éxodus	Exo	2	39	32	Et obtulérunt tabernáculum et tectum et univérsam supelléctilem, ánnulos, tábulas, vectes, colúmnas ac bases,
 Éxodus	Exo	2	39	33	opertórium de péllibus aríetum rubricátis, et áliud operiméntum de jánthinis péllibus,
 Éxodus	Exo	2	39	34	velum; arcam, vectes, propitiatórium,
 Éxodus	Exo	2	39	35	mensam cum vasis suis et propositiónis pánibus;
 Éxodus	Exo	2	39	36	candelábrum, lucérnas, et utensília eárum cum óleo;
 Éxodus	Exo	2	39	37	altáre áureum, et unguéntum, et thymiáma ex aromátibus,
 Éxodus	Exo	2	39	38	et tentórium in intróitu tabernáculi;
 Éxodus	Exo	2	39	39	altáre ǽneum, retiáculum, vectes, et vasa ejus ómnia; labrum cum basi sua; tentória átrii, et colúmnas cum básibus suis;
 Éxodus	Exo	2	39	40	tentórium in intróitu átrii, funiculósque illíus et paxíllos. Nihil ex vasis défuit, quæ in ministérium tabernáculi, et in tectum fœ́deris jussa sunt fíeri.
 Éxodus	Exo	2	39	41	Vestes quoque, quibus sacerdótes utúntur in sanctuário, Áaron scílicet et fílii ejus,
 Éxodus	Exo	2	39	42	obtulérunt fílii Ísraël, sicut præcéperat Dóminus.
 Éxodus	Exo	2	39	43	Quæ postquam Móyses cuncta vidit compléta, benedíxit eis.
 Éxodus	Exo	2	40	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Éxodus	Exo	2	40	2	Mense primo, prima die mensis, ériges tabernáculum testimónii,
 Éxodus	Exo	2	40	3	et pones in eo arcam, dimittésque ante illam velum:
 Éxodus	Exo	2	40	4	et illáta mensa, pones super eam quæ rite præcépta sunt. Candelábrum stabit cum lucérnis suis,
 Éxodus	Exo	2	40	5	et altáre áureum, in quo adolétur incénsum, coram arca testimónii. Tentórium in intróitu tabernáculi pones,
 Éxodus	Exo	2	40	6	et ante illud altáre holocáusti:
 Éxodus	Exo	2	40	7	labrum inter altáre et tabernáculum, quod implébis aqua.
 Éxodus	Exo	2	40	8	Circumdabísque átrium tentóriis, et ingréssum ejus.
 Éxodus	Exo	2	40	9	Et assúmpto unctiónis óleo unges tabernáculum cum vasis suis, ut sanctificéntur:
 Éxodus	Exo	2	40	10	altáre holocáusti et ómnia vasa ejus,
 Éxodus	Exo	2	40	11	labrum cum basi sua: ómnia unctiónis óleo consecrábis, ut sint Sancta sanctórum.
 Éxodus	Exo	2	40	12	Applicabísque Áaron et fílios ejus ad fores tabernáculi testimónii, et lotos aqua
 Éxodus	Exo	2	40	13	índues sanctis véstibus, ut minístrent mihi, et únctio eórum in sacerdótium sempitérnum profíciat.
 Éxodus	Exo	2	40	14	Fecítque Móyses ómnia quæ præcéperat Dóminus.	b
 Éxodus	Exo	2	40	15	Ígitur mense primo anni secúndi, prima die mensis, collocátum est tabernáculum.
 Éxodus	Exo	2	40	16	Erexítque Móyses illud, et pósuit tábulas ac bases et vectes, statuítque colúmnas,
 Éxodus	Exo	2	40	17	et expándit tectum super tabernáculum, impósito désuper operiménto, sicut Dóminus imperáverat.
 Éxodus	Exo	2	40	18	Pósuit et testimónium in arca, súbditis infra véctibus, et oráculum désuper.
 Éxodus	Exo	2	40	19	Cumque intulísset arcam in tabernáculum, appéndit ante eam velum ut expléret Dómini jussiónem.
 Éxodus	Exo	2	40	20	Pósuit et mensam in tabernáculo testimónii ad plagam septentrionálem extra velum,
 Éxodus	Exo	2	40	21	ordinátis coram propositiónis pánibus, sicut præcéperat Dóminus Móysi.
 Éxodus	Exo	2	40	22	Pósuit et candelábrum in tabernáculo testimónii e regióne mensæ in parte austráli,
 Éxodus	Exo	2	40	23	locátis per órdinem lucérnis, juxta præcéptum Dómini.
 Éxodus	Exo	2	40	24	Pósuit et altáre áureum sub tecto testimónii contra velum,
 Éxodus	Exo	2	40	25	et adolévit super eo incénsum arómatum, sicut jússerat Dóminus Móysi.
 Éxodus	Exo	2	40	26	Pósuit et tentórium in intróitu tabernáculi testimónii,	b
 Éxodus	Exo	2	40	27	et altáre holocáusti in vestíbulo testimónii, ófferens in eo holocáustum, et sacrifícia, ut Dóminus imperáverat.
 Éxodus	Exo	2	40	28	Labrum quoque státuit inter tabernáculum testimónii et altáre, implens illud aqua.
 Éxodus	Exo	2	40	29	Laverúntque Móyses et Áaron ac fílii ejus manus suas et pedes,
 Éxodus	Exo	2	40	30	cum ingrederéntur tectum fœ́deris, et accéderent ad altáre, sicut præcéperat Dóminus Móysi.
 Éxodus	Exo	2	40	31a	Eréxit et átrium per gyrum tabernáculi et altáris, ducto in intróitu ejus tentório.
 Éxodus	Exo	2	40	31b	Postquam ómnia perfécta sunt,
 Éxodus	Exo	2	40	32	opéruit nubes tabernáculum testimónii, et glória Dómini implévit illud.
 Éxodus	Exo	2	40	33	Nec póterat Móyses íngredi tectum fœ́deris, nube operiénte ómnia, et majestáte Dómini coruscánte, quia cuncta nubes operúerat.
 Éxodus	Exo	2	40	34	Siquándo nubes tabernáculum deserébat, proficiscebántur fílii Ísraël per turmas suas:
 Éxodus	Exo	2	40	35	si pendébat désuper, manébant in eódem loco.
 Éxodus	Exo	2	40	36	Nubes quippe Dómini incubábat per diem tabernáculo, et ignis in nocte, vidéntibus cunctis pópulis Ísraël per cunctas mansiónes suas.
 #	Levíticus	Lev	Liber Levítici
 Levíticus	Lev	3	1	1	Vocávit autem Móysen, et locútus est ei Dóminus de tabernáculo testimónii, dicens:
 Levíticus	Lev	3	1	2	Lóquere fíliis Ísraël, et dices ad eos: Homo, qui obtúlerit ex vobis hóstiam Dómino de pecóribus, id est, de bobus et óvibus ófferens víctimas,
 Levíticus	Lev	3	1	3	si holocáustum fúerit ejus oblátio, ac de arménto: másculum immaculátum ófferet ad óstium tabernáculi testimónii, ad placándum sibi Dóminum:
 Levíticus	Lev	3	1	4	ponétque manum super caput hóstiæ, et acceptábilis erit, atque in expiatiónem ejus profíciens.
 Levíticus	Lev	3	1	5	Immolabítque vítulum coram Dómino, et ófferent fílii Áaron sacerdótes sánguinem ejus, fundéntes per altáris circúitum, quod est ante óstium tabernáculi:
 Levíticus	Lev	3	1	6	detractáque pelle hóstiæ, artus in frusta concídent.
 Levíticus	Lev	3	1	7	Et subjícient in altári ignem, strue lignórum ante compósita:
 Levíticus	Lev	3	1	8	et membra quæ sunt cæsa, désuper ordinántes, caput vidélicet, et cuncta quæ adhǽrent jécori,
 Levíticus	Lev	3	1	9	intestínis et pédibus lotis aqua: adolebítque ea sacérdos super altáre in holocáustum et suávem odórem Dómino.
 Levíticus	Lev	3	1	10	Quod si de pecóribus oblátio est, de óvibus sive de capris holocáustum, másculum absque mácula ófferet:	b
 Levíticus	Lev	3	1	11	immolabítque ad latus altáris, quod réspicit ad aquilónem, coram Dómino: sánguinem vero illíus fundent super altáre fílii Áaron per circúitum:
 Levíticus	Lev	3	1	12	dividéntque membra, caput, et ómnia quæ adhǽrent jécori, et ponent super ligna, quibus subjiciéndus est ignis:
 Levíticus	Lev	3	1	13	intestína vero et pedes lavábunt aqua. Et obláta ómnia adolébit sacérdos super altáre in holocáustum et odórem suavíssimum Dómino.
 Levíticus	Lev	3	1	14	Si autem de ávibus, holocáusti oblátio fúerit Dómino, de turtúribus, aut pullis colúmbæ,	b
 Levíticus	Lev	3	1	15	ófferet eam sacérdos ad altáre: et retórto ad collum cápite, ac rupto vúlneris loco, decúrrere fáciet sánguinem super crepídinem altáris:
 Levíticus	Lev	3	1	16	vesículam vero gútturis, et plumas projíciet prope altáre ad orientálem plagam, in loco in quo cíneres effúndi solent,
 Levíticus	Lev	3	1	17	confringétque ascéllas ejus, et non secábit, neque ferro dívidet eam, et adolébit super altáre, lignis igne suppósito. Holocáustum est et oblátio suavíssimi odóris Dómino.
 Levíticus	Lev	3	2	1	Ánima cum obtúlerit oblatiónem sacrifícii Dómino, símila erit ejus oblátio; fundétque super eam óleum, et ponet thus,
 Levíticus	Lev	3	2	2	ac déferet ad fílios Áaron sacerdótes: quorum unus tollet pugíllum plenum símilæ et ólei, ac totum thus, et ponet memoriále super altáre in odórem suavíssimum Dómino.
 Levíticus	Lev	3	2	3	Quod autem réliquum fúerit de sacrifício, erit Áaron et filiórum ejus, Sanctum sanctórum de oblatiónibus Dómini.
 Levíticus	Lev	3	2	4	Cum autem obtúleris sacrifícium coctum in clíbano: de símila, panes scílicet absque ferménto, conspérsos óleo, et lágana ázyma óleo lita.	b
 Levíticus	Lev	3	2	5	Si oblátio tua fúerit de sartágine, símilæ conspérsæ óleo et absque ferménto,
 Levíticus	Lev	3	2	6	dívides eam minutátim, et fundes super eam óleum.
 Levíticus	Lev	3	2	7	Sin autem de cratícula fúerit sacrifícium, æque símila óleo conspergétur:
 Levíticus	Lev	3	2	8	quam ófferens Dómino, trades mánibus sacerdótis.
 Levíticus	Lev	3	2	9	Qui cum obtúlerit eam, tollet memoriále de sacrifício, et adolébit super altáre in odórem suavitátis Dómino:
 Levíticus	Lev	3	2	10	quidquid autem réliquum est, erit Áaron, et filiórum ejus, Sanctum sanctórum de oblatiónibus Dómini.
 Levíticus	Lev	3	2	11	Omnis oblátio quæ offerétur Dómino, absque ferménto fiet, nec quidquam ferménti ac mellis adolébitur in sacrifício Dómino.	b
 Levíticus	Lev	3	2	12	Primítias tantum eórum offerétis ac múnera: super altáre vero non imponéntur in odórem suavitátis.
 Levíticus	Lev	3	2	13	Quidquid obtúleris sacrifícii, sale cóndies, nec áuferes sal fœ́deris Dei tui de sacrifício tuo: in omni oblatióne tua ófferes sal.
 Levíticus	Lev	3	2	14	Si autem obtúleris munus primárum frugum tuárum Dómino de spicis adhuc viréntibus, torrébis igni, et confrínges in morem farris, et sic ófferes primítias tuas Dómino,
 Levíticus	Lev	3	2	15	fundens supra óleum, et thus impónens, quia oblátio Dómini est:
 Levíticus	Lev	3	2	16	de qua adolébit sacérdos in memóriam múneris partem farris fracti, et ólei, ac totum thus.
 Levíticus	Lev	3	3	1	Quod si hóstia pacificórum fúerit ejus oblátio, et de bobus volúerit offérre, marem sive féminam, immaculáta ófferet coram Dómino.
 Levíticus	Lev	3	3	2	Ponétque manum super caput víctimæ suæ, quæ immolábitur in intróitu tabernáculi testimónii, fundéntque fílii Áaron sacerdótes sánguinem per altáris circúitum.
 Levíticus	Lev	3	3	3	Et ófferent de hóstia pacificórum in oblatiónem Dómino, ádipem qui óperit vitália, et quidquid pinguédinis est intrínsecus:
 Levíticus	Lev	3	3	4	duos renes cum ádipe quo tegúntur ília, et retículum jécoris cum renúnculis.
 Levíticus	Lev	3	3	5	Adolebúntque ea super altáre in holocáustum, lignis igne suppósito, in oblatiónem suavíssimi odóris Dómino.
 Levíticus	Lev	3	3	6	Si vero de óvibus fúerit ejus oblátio et pacificórum hóstia, sive másculum obtúlerit, sive féminam, immaculáta erunt.	b
 Levíticus	Lev	3	3	7	Si agnum obtúlerit coram Dómino,
 Levíticus	Lev	3	3	8	ponet manum suam super caput víctimæ suæ: quæ immolábitur in vestíbulo tabernáculi testimónii: fundéntque fílii Áaron sánguinem ejus per circúitum altáris.
 Levíticus	Lev	3	3	9	Et ófferent de pacificórum hóstia sacrifícium Dómino: ádipem et caudam totam
 Levíticus	Lev	3	3	10	cum rénibus, et pinguédinem quæ óperit ventrem atque univérsa vitália, et utrúmque renúnculum cum ádipe qui est juxta ília, reticulúmque jécoris cum renúnculis.
 Levíticus	Lev	3	3	11	Et adolébit ea sacérdos super altáre in pábulum ignis et oblatiónis Dómini.
 Levíticus	Lev	3	3	12	Si capra fúerit ejus oblátio, et obtúlerit eam Dómino,
 Levíticus	Lev	3	3	13	ponet manum suam super caput ejus: immolabítque eam in intróitu tabernáculi testimónii, et fundent fílii Áaron sánguinem ejus per altáris circúitum.
 Levíticus	Lev	3	3	14	Tolléntque ex ea in pastum ignis domínici, ádipem qui óperit ventrem, et qui tegit univérsa vitália:
 Levíticus	Lev	3	3	15	duos renúnculos cum retículo, quod est super eos juxta ília, et arvínam jécoris cum renúnculis:
 Levíticus	Lev	3	3	16	adolebítque ea super altáre sacérdos in alimóniam ignis, et suavíssimi odóris. Omnis adeps, Dómini erit
 Levíticus	Lev	3	3	17	jure perpétuo in generatiónibus, et cunctis habitáculis vestris: nec sánguinem nec ádipem omníno comedétis.
 Levíticus	Lev	3	4	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Levíticus	Lev	3	4	2	Lóquere fíliis Ísraël: Ánima, quæ peccáverit per ignorántiam, et de univérsis mandátis Dómini, quæ præcépit ut non fíerent, quíppiam fécerit:
 Levíticus	Lev	3	4	3	si sacérdos, qui unctus est, peccáverit, delínquere fáciens pópulum, ófferet pro peccáto suo vítulum immaculátum Dómino:
 Levíticus	Lev	3	4	4	et addúcet illum ad óstium tabernáculi testimónii coram Dómino, ponétque manum super caput ejus, et immolábit eum Dómino.
 Levíticus	Lev	3	4	5	Háuriet quoque de sánguine vítuli, ínferens illum in tabernáculum testimónii.
 Levíticus	Lev	3	4	6	Cumque intínxerit dígitum in sánguine, aspérget eo sépties coram Dómino contra velum sanctuárii.
 Levíticus	Lev	3	4	7	Ponétque de eódem sánguine super córnua altáris thymiámatis gratíssimi Dómino, quod est in tabernáculo testimónii: omnem autem réliquum sánguinem fundet in basim altáris holocáusti in intróitu tabernáculi.
 Levíticus	Lev	3	4	8	Et ádipem vítuli áuferet pro peccáto, tam eum qui vitália óperit quam ómnia quæ intrínsecus sunt:
 Levíticus	Lev	3	4	9	duos renúnculos et retículum quod est super eos juxta ília, et ádipem jécoris cum renúnculis,
 Levíticus	Lev	3	4	10	sicut aufértur de vítulo hóstiæ pacificórum: et adolébit ea super altáre holocáusti.
 Levíticus	Lev	3	4	11	Pellem vero et omnes carnes, cum cápite et pédibus et intestínis et fimo,
 Levíticus	Lev	3	4	12	et réliquo córpore, éfferet extra castra in locum mundum, ubi cíneres effúndi solent: incendétque ea super lignórum struem, quæ in loco effusórum cínerum cremabúntur.
 Levíticus	Lev	3	4	13	Quod si omnis turba Ísraël ignoráverit, et per imperítiam fécerit quod contra mandátum Dómini est,	b
 Levíticus	Lev	3	4	14	et póstea intelléxerit peccátum suum, ófferet pro peccáto suo vítulum, adducétque eum ad óstium tabernáculi.
 Levíticus	Lev	3	4	15	Et ponent senióres pópuli manus super caput ejus coram Dómino. Immolatóque vítulo in conspéctu Dómini,
 Levíticus	Lev	3	4	16	ínferet sacérdos, qui unctus est, de sánguine ejus in tabernáculum testimónii,
 Levíticus	Lev	3	4	17	tincto dígito aspérgens sépties contra velum.
 Levíticus	Lev	3	4	18	Ponétque de eódem sánguine in córnibus altáris, quod est coram Dómino in tabernáculo testimónii: réliquum autem sánguinem fundet juxta basim altáris holocaustórum, quod est in óstio tabernáculi testimónii.
 Levíticus	Lev	3	4	19	Omnémque ejus ádipem tollet, et adolébit super altáre:
 Levíticus	Lev	3	4	20	sic fáciens et de hoc vítulo quómodo fecit et prius: et rogánte pro eis sacerdóte, propítius erit eis Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	4	21	Ipsum autem vítulum éfferet extra castra, atque combúret sicut et priórem vítulum: quia est pro peccáto multitúdinis.
 Levíticus	Lev	3	4	22	Si peccáverit princeps, et fécerit unum e plúribus per ignorántiam, quod Dómini lege prohibétur:	b
 Levíticus	Lev	3	4	23	et póstea intelléxerit peccátum suum, ófferet hóstiam Dómino, hircum de capris immaculátum.
 Levíticus	Lev	3	4	24	Ponétque manum suam super caput ejus: cumque immoláverit eum loco ubi solet mactári holocáustum coram Dómino, quia pro peccáto est,
 Levíticus	Lev	3	4	25	tinget sacérdos dígitum in sánguine hóstiæ pro peccáto, tangens córnua altáris holocáusti, et réliquum fundens ad basim ejus.
 Levíticus	Lev	3	4	26	Ádipem vero adolébit supra, sicut in víctimis pacificórum fíeri solet: rogabítque pro eo sacérdos, et pro peccáto ejus, et dimittétur ei.
 Levíticus	Lev	3	4	27	Quod si peccáverit ánima per ignorántiam, de pópulo terræ, ut fáciat quidquam de his, quæ Dómini lege prohibéntur, atque delínquat,	b
 Levíticus	Lev	3	4	28	et cognóverit peccátum suum, ófferet capram immaculátam.
 Levíticus	Lev	3	4	29	Ponétque manum super caput hóstiæ quæ pro peccáto est, et immolábit eam in loco holocáusti.
 Levíticus	Lev	3	4	30	Tollétque sacérdos de sánguine in dígito suo: et tangens córnua altáris holocáusti, réliquum fundet ad basim ejus.
 Levíticus	Lev	3	4	31	Omnem autem ádipem áuferens, sicut auférri solet de víctimis pacificórum, adolébit super altáre in odórem suavitátis Dómino: rogabítque pro eo, et dimittétur ei.
 Levíticus	Lev	3	4	32	Sin autem de pecóribus obtúlerit víctimam pro peccáto, ovem scílicet immaculátam:
 Levíticus	Lev	3	4	33	ponet manum super caput ejus, et immolábit eam in loco ubi solent cædi holocaustórum hóstiæ.
 Levíticus	Lev	3	4	34	Sumétque sacérdos de sánguine ejus dígito suo, et tangens córnua altáris holocáusti, réliquum fundet ad basim ejus.
 Levíticus	Lev	3	4	35	Omnem quoque ádipem áuferens, sicut auférri solet adeps aríetis, qui immolátur pro pacíficis, cremábit super altáre in incénsum Dómini: rogabítque pro eo, et pro peccáto ejus, et dimittétur ei.
 Levíticus	Lev	3	5	1	Si peccáverit ánima, et audíerit vocem jurántis, testísque fúerit quod aut ipse vidit, aut cónscius est: nisi indicáverit, portábit iniquitátem suam.
 Levíticus	Lev	3	5	2	Ánima quæ tetígerit áliquid immúndum, sive quod occísum a béstia est, aut per se mórtuum, aut quódlibet áliud réptile: et oblíta fúerit immundítiæ suæ, rea est, et delíquit:	b
 Levíticus	Lev	3	5	3	et si tetígerit quidquam de immundítia hóminis juxta omnem impuritátem, qua póllui solet, oblitáque cognóverit póstea, subjacébit delícto.
 Levíticus	Lev	3	5	4	Ánima, quæ juráverit, et protúlerit lábiis suis, ut vel male quid fáceret, vel bene, et idípsum juraménto et sermóne firmáverit, oblitáque póstea intelléxerit delíctum suum,
 Levíticus	Lev	3	5	5	agat pœniténtiam pro peccáto,
 Levíticus	Lev	3	5	6	et ófferat de grégibus agnam sive capram, orabítque pro ea sacérdos et pro peccáto ejus.
 Levíticus	Lev	3	5	7	Sin autem non potúerit offérre pecus, ófferat duos túrtures, vel duos pullos columbárum Dómino, unum pro peccáto, et álterum in holocáustum,
 Levíticus	Lev	3	5	8	dabítque eos sacerdóti: qui primum ófferens pro peccáto, retorquébit caput ejus ad pénnulas, ita ut collo hǽreat, et non pénitus abrumpátur.
 Levíticus	Lev	3	5	9	Et aspérget de sánguine ejus paríetem altáris; quidquid autem réliquum fúerit, fáciet distilláre ad fundaméntum ejus, quia pro peccáto est.
 Levíticus	Lev	3	5	10	Álterum vero adolébit in holocáustum, ut fíeri solet: rogabítque pro eo sacérdos et pro peccáto ejus, et dimittétur ei.
 Levíticus	Lev	3	5	11	Quod si non quíverit manus ejus duos offérre túrtures, aut duos pullos columbárum, ófferet pro peccáto suo símilæ partem ephi décimam: non mittet in eam óleum, nec thuris áliquid impónet, quia pro peccáto est.
 Levíticus	Lev	3	5	12	Tradétque eam sacerdóti: qui plenum ex ea pugíllum háuriens, cremábit super altáre in moniméntum ejus qui obtúlerit,
 Levíticus	Lev	3	5	13	rogans pro illo et éxpians: réliquam vero partem ipse habébit in múnere.
 Levíticus	Lev	3	5	14	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Levíticus	Lev	3	5	15	Ánima si præváricans cæremónias, per errórem, in his quæ Dómino sunt sanctificáta, peccáverit, ófferet pro delícto suo aríetem immaculátum de grégibus, qui emi potest duóbus siclis, juxta pondus sanctuárii:
 Levíticus	Lev	3	5	16	ipsúmque quod íntulit damni restítuet, et quintam partem ponet supra, tradens sacerdóti, qui rogábit pro eo ófferens aríetem, et dimittétur ei.
 Levíticus	Lev	3	5	17	Ánima si peccáverit per ignorántiam, fecerítque unum ex his quæ Dómini lege prohibéntur, et peccáti rea intelléxerit iniquitátem suam,
 Levíticus	Lev	3	5	18	ófferet aríetem immaculátum de grégibus sacerdóti, juxta mensúram æstimationémque peccáti: qui orábit pro eo, quia nésciens fécerit: et dimittétur ei,
 Levíticus	Lev	3	5	19	quia per errórem delíquit in Dóminum.
 Levíticus	Lev	3	6	1	Locútus est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Levíticus	Lev	3	6	2	Ánima quæ peccáverit, et contémpto Dómino, negáverit próximo suo depósitum quod fídei ejus créditum fúerat, vel vi áliquid extórserit, aut calúmniam fécerit,
 Levíticus	Lev	3	6	3	sive rem pérditam invénerit, et infícians ínsuper pejeráverit, et quódlibet áliud ex plúribus fécerit, in quibus solent peccáre hómines,
 Levíticus	Lev	3	6	4	convícta delícti,
 Levíticus	Lev	3	6	5	reddet ómnia, quæ per fraudem vóluit obtinére, íntegra, et quintam ínsuper partem dómino cui damnum intúlerat.
 Levíticus	Lev	3	6	6	Pro peccáto autem suo ófferet aríetem immaculátum de grege, et dabit eum sacerdóti, juxta æstimatiónem mensurámque delícti:
 Levíticus	Lev	3	6	7	qui rogábit pro eo coram Dómino, et dimittétur illi pro síngulis quæ faciéndo peccávit.
 Levíticus	Lev	3	6	8	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Levíticus	Lev	3	6	9	Prǽcipe Áaron et fíliis ejus: Hæc est lex holocáusti: cremábitur in altári tota nocte usque mane: ignis ex eódem altári erit.
 Levíticus	Lev	3	6	10	Vestiétur túnica sacérdos et feminálibus líneis: tollétque cíneres, quos vorans ignis exússit, et ponens juxta altáre,
 Levíticus	Lev	3	6	11	spoliábitur prióribus vestiméntis, indutúsque áliis, efférret eos extra castra, et in loco mundíssimo usque ad favíllam consúmi fáciet.
 Levíticus	Lev	3	6	12	Ignis autem in altári semper ardébit, quem nútriet sacérdos subjíciens ligna mane per síngulos dies, et impósito holocáusto, désuper adolébit ádipes pacificórum.
 Levíticus	Lev	3	6	13	Ignis est iste perpétuus, qui numquam defíciet in altári.
 Levíticus	Lev	3	6	14	Hæc est lex sacrifícii et libamentórum, quæ ófferent fílii Áaron coram Dómino, et coram altári.
 Levíticus	Lev	3	6	15	Tollet sacérdos pugíllum símilæ, quæ conspérsa est óleo, et totum thus, quod super símilam pósitum est: adolebítque illud in altári in moniméntum odóris suavíssimi Dómino:
 Levíticus	Lev	3	6	16	réliquam autem partem símilæ cómedet Áaron cum fíliis suis, absque ferménto: et cómedet in loco sancto átrii tabernáculi.
 Levíticus	Lev	3	6	17	Ídeo autem non fermentábitur, quia pars ejus in Dómini offértur incénsum. Sanctum sanctórum erit, sicut pro peccáto atque delícto.
 Levíticus	Lev	3	6	18	Mares tantum stirpis Áaron cómedent illud. Legítimum ac sempitérnum erit in generatiónibus vestris de sacrifíciis Dómini: omnis qui tetígerit illa, sanctificábitur.
 Levíticus	Lev	3	6	19	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Levíticus	Lev	3	6	20	Hæc est oblátio Áaron, et filiórum ejus, quam offérre debent Dómino in die unctiónis suæ. Décimam partem ephi ófferent símilæ in sacrifício sempitérno, médium ejus mane, et médium ejus véspere:
 Levíticus	Lev	3	6	21	quæ in sartágine óleo conspérsa frigétur. Ófferet autem eam cálidam in odórem suavíssimum Dómino
 Levíticus	Lev	3	6	22	sacérdos, qui jure patri succésserit, et tota cremábitur in altári.
 Levíticus	Lev	3	6	23	Omne enim sacrifícium sacerdótum igne consumétur, nec quisquam cómedet ex eo.
 Levíticus	Lev	3	6	24	Locútus est autem Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Levíticus	Lev	3	6	25	Lóquere Áaron et fíliis ejus: Ista est lex hóstiæ pro peccáto: in loco ubi offértur holocáustum, immolábitur coram Dómino. Sanctum sanctórum est.
 Levíticus	Lev	3	6	26	Sacérdos, qui offert, cómedet eam in loco sancto, in átrio tabernáculi.
 Levíticus	Lev	3	6	27	Quidquid tetígerit carnes ejus, sanctificábitur. Si de sánguine illíus vestis fúerit aspérsa, lavábitur in loco sancto.
 Levíticus	Lev	3	6	28	Vas autem fíctile, in quo cocta est, confringétur; quod si vas ǽneum fúerit, defricábitur, et lavábitur aqua.
 Levíticus	Lev	3	6	29	Omnis másculus de génere sacerdotáli vescétur de cárnibus ejus, quia Sanctum sanctórum est.
 Levíticus	Lev	3	6	30	Hóstia enim quæ cǽditur pro peccáto, cujus sanguis infértur in tabernáculum testimónii ad expiándum in sanctuário, non comedétur, sed comburétur igni.
 Levíticus	Lev	3	7	1	Hæc quoque lex hóstiæ pro delícto, Sancta sanctórum est:
 Levíticus	Lev	3	7	2	idcírco ubi immolábitur holocáustum, mactábitur et víctima pro delícto: sanguis ejus per gyrum altáris fundétur.
 Levíticus	Lev	3	7	3	Ófferent ex ea caudam et ádipem qui óperit vitália:
 Levíticus	Lev	3	7	4	duos renúnculos, et pinguédinem quæ juxta ília est, reticulúmque jécoris cum renúnculis.
 Levíticus	Lev	3	7	5	Et adolébit ea sacérdos super altáre: incénsum est Dómini pro delícto.
 Levíticus	Lev	3	7	6	Omnis másculus de sacerdotáli génere, in loco sancto vescétur his cárnibus, quia Sanctum sanctórum est.
 Levíticus	Lev	3	7	7	Sicut pro peccáto offértur hóstia, ita et pro delícto: utriúsque hóstiæ lex una erit: ad sacerdótem, qui eam obtúlerit, pertinébit.
 Levíticus	Lev	3	7	8	Sacérdos qui offert holocáusti víctimam, habébit pellem ejus.	b
 Levíticus	Lev	3	7	9	Et omne sacrifícium símilæ, quod cóquitur in clíbano, et quidquid in cratícula, vel in sartágine præparátur, ejus erit sacerdótis a quo offértur:
 Levíticus	Lev	3	7	10	sive óleo conspérsa, sive árida fúerint, cunctis fíliis Áaron mensúra æqua per síngulos dividétur.
 Levíticus	Lev	3	7	11	Hæc est lex hóstiæ pacificórum quæ offértur Dómino.	b
 Levíticus	Lev	3	7	12	Si pro gratiárum actióne oblátio fúerit, ófferent panes absque ferménto conspérsos óleo, et lágana ázyma uncta óleo, coctámque símilam, et collýridas ólei admistióne conspérsas:
 Levíticus	Lev	3	7	13	panes quoque fermentátos cum hóstia gratiárum, quæ immolátur pro pacíficis:
 Levíticus	Lev	3	7	14	ex quibus unus pro primítiis offerétur Dómino, et erit sacerdótis qui fundet hóstiæ sánguinem,
 Levíticus	Lev	3	7	15	cujus carnes eádem comedéntur die, nec remanébit ex eis quidquam usque mane.
 Levíticus	Lev	3	7	16	Si voto, vel sponte quíspiam obtúlerit hóstiam, eádem simíliter edétur die: sed et si quid in crástinum remánserit, vesci lícitum est:
 Levíticus	Lev	3	7	17	quidquid autem tértius invénerit dies, ignis absúmet.
 Levíticus	Lev	3	7	18	Si quis de cárnibus víctimæ pacificórum die tértio coméderit, írrita fiet oblátio, nec próderit offerénti: quin pótius quæcúmque ánima tali se edúlio contamináverit, prævaricatiónis rea erit.
 Levíticus	Lev	3	7	19	Caro, quæ áliquid tetígerit immúndum, non comedétur, sed comburétur igni: qui fúerit mundus, vescétur ex ea.
 Levíticus	Lev	3	7	20	Ánima pollúta quæ éderit de cárnibus hóstiæ pacificórum, quæ obláta est Dómino, períbit de pópulis suis.
 Levíticus	Lev	3	7	21	Et quæ tetígerit immundítiam hóminis, vel juménti, sive omnis rei quæ pollúere potest, et coméderit de hujuscémodi cárnibus, interíbit de pópulis suis.
 Levíticus	Lev	3	7	22	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Levíticus	Lev	3	7	23	Lóquere fíliis Ísraël: Ádipem ovis, et bovis, et capræ non comedétis.
 Levíticus	Lev	3	7	24	Ádipem cadáveris morticíni, et ejus animális, quod a béstia captum est, habébitis in vários usus.
 Levíticus	Lev	3	7	25	Si quis ádipem, qui offérri debet in incénsum Dómini, coméderit, períbit de pópulo suo.
 Levíticus	Lev	3	7	26	Sánguinem quoque omnis animális non sumétis in cibo, tam de ávibus quam de pecóribus.
 Levíticus	Lev	3	7	27	Omnis ánima, quæ éderit sánguinem, períbit de pópulis suis.
 Levíticus	Lev	3	7	28	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Levíticus	Lev	3	7	29	Lóquere fíliis Ísraël, dicens: Qui offert víctimam pacificórum Dómino, ófferat simul et sacrifícium, id est, libaménta ejus.
 Levíticus	Lev	3	7	30	Tenébit mánibus ádipem hóstiæ, et pectúsculum: cumque ambo obláta Dómino consecráverit, tradet sacerdóti,
 Levíticus	Lev	3	7	31	qui adolébit ádipem super altáre, pectúsculum autem erit Áaron et filiórum ejus.
 Levíticus	Lev	3	7	32	Armus quoque dexter de pacificórum hóstiis cedet in primítias sacerdótis.
 Levíticus	Lev	3	7	33	Qui obtúlerit sánguinem et ádipem filiórum Áaron, ipse habébit et armum dextrum in portióne sua.
 Levíticus	Lev	3	7	34	Pectúsculum enim elevatiónis, et armum separatiónis, tuli a fíliis Ísraël de hóstiis eórum pacíficis, et dedi Áaron sacerdóti, et fíliis ejus, lege perpétua, ab omni pópulo Ísraël.
 Levíticus	Lev	3	7	35	Hæc est únctio Áaron et filiórum ejus in cæremóniis Dómini die qua óbtulit eos Móyses, ut sacerdótio fungeréntur,	b
 Levíticus	Lev	3	7	36	et quæ præcépit eis dari Dóminus a fíliis Ísraël religióne perpétua in generatiónibus suis.
 Levíticus	Lev	3	7	37	Ista est lex holocáusti, et sacrifícii pro peccáto atque delícto, et pro consecratióne et pacificórum víctimis,	b
 Levíticus	Lev	3	7	38	quam constítuit Dóminus Móysi in monte Sínai, quando mandábit fíliis Ísraël ut offérrent oblatiónes suas Dómino in desérto Sínai.
 Levíticus	Lev	3	8	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Levíticus	Lev	3	8	2	Tolle Áaron cum fíliis suis, vestes eórum, et unctiónis óleum, vítulum pro peccáto, duos aríetes, canístrum cum ázymis:
 Levíticus	Lev	3	8	3	et congregábis omnem cœtum ad óstium tabernáculi.
 Levíticus	Lev	3	8	4	Fecit Móyses ut Dóminus imperáverat. Congregatáque omni turba ante fores tabernáculi,
 Levíticus	Lev	3	8	5	ait: Iste est sermo, quem jussit Dóminus fíeri.
 Levíticus	Lev	3	8	6	Statímque óbtulit Áaron et fílios ejus. Cumque lavísset eos,	b
 Levíticus	Lev	3	8	7	vestívit pontíficem subúcula línea, accíngens eum bálteo, et índuens eum túnica hyacínthina, et désuper humerále impósuit,
 Levíticus	Lev	3	8	8	quod astríngens cíngulo aptávit rationáli, in quo erat Doctrína et Véritas.
 Levíticus	Lev	3	8	9	Cídari quoque texit caput: et super eam, contra frontem, pósuit láminam áuream consecrátam in sanctificatióne, sicut præcéperat ei Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	8	10	Tulit et unctiónis óleum, quo linívit tabernáculum cum omni supelléctili sua.
 Levíticus	Lev	3	8	11	Cumque sanctíficans aspersísset altáre septem vícibus, unxit illud, et ómnia vasa ejus, labrúmque cum basi sua sanctificávit óleo.
 Levíticus	Lev	3	8	12	Quod fundens super caput Áaron, unxit eum, et consecrávit:
 Levíticus	Lev	3	8	13	fílios quoque ejus oblátos vestívit túnicis líneis, et cinxit bálteis, imposuítque mitras, ut jússerat Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	8	14	Óbtulit et vítulum pro peccáto: cumque super caput ejus posuísset Áaron et fílii ejus manus suas,	b
 Levíticus	Lev	3	8	15	immolávit eum, háuriens sánguinem, et tincto dígito, tétigit córnua altáris per gyrum: quo expiáto et sanctificáto, fudit réliquum sánguinem ad fundaménta ejus.
 Levíticus	Lev	3	8	16	Ádipem vero qui erat super vitália, et retículum jécoris, duósque renúnculos, cum arvínulis suis, adolévit super altáre:
 Levíticus	Lev	3	8	17	vítulum cum pelle, et cárnibus, et fimo, cremans extra castra, sicut præcéperat Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	8	18	Óbtulit et aríetem in holocáustum: super cujus caput cum imposuíssent Áaron et fílii ejus manus suas,	b
 Levíticus	Lev	3	8	19	immolávit eum, et fudit sánguinem ejus per circúitum altáris.
 Levíticus	Lev	3	8	20	Ipsúmque aríetem in frusta concídens, caput ejus, et artus, et ádipem adolévit igni,
 Levíticus	Lev	3	8	21	lotis prius intestínis et pédibus: totúmque simul aríetem incéndit super altáre, eo quod esset holocáustum suavíssimi odóris Dómino, sicut præcéperat ei.
 Levíticus	Lev	3	8	22	Óbtulit et aríetem secúndum in consecratióne sacerdótum, posuerúntque super caput ejus Áaron et fílii ejus manus suas:	b
 Levíticus	Lev	3	8	23	quem cum immolásset Móyses, sumens de sánguine ejus, tétigit extrémum aurículæ dextræ Áaron, et póllicem manus ejus dextræ, simíliter et pedis.
 Levíticus	Lev	3	8	24	Óbtulit et fílios Áaron: cumque de sánguine aríetis immoláti tetigísset extrémum aurículæ singulórum dextræ, et póllices manus ac pedis dextri, réliquum fudit super altáre per circúitum:
 Levíticus	Lev	3	8	25	ádipem vero, et caudam, omnémque pinguédinem quæ óperit intestína, reticulúmque jécoris, et duos renes cum adípibus suis et armo dextro separávit.
 Levíticus	Lev	3	8	26	Tollens autem de canístro azymórum, quod erat coram Dómino, panem absque ferménto, et collýridam conspérsam óleo, laganúmque, pósuit super ádipes, et armum dextrum,
 Levíticus	Lev	3	8	27	tradens simul ómnia Áaron et fíliis ejus. Qui postquam levavérunt ea coram Dómino,
 Levíticus	Lev	3	8	28	rursum suscépta de mánibus eórum, adolévit super altáre holocáusti, eo quod consecratiónis esset oblátio, in odórem suavitátis, sacrifícii Dómino.
 Levíticus	Lev	3	8	29	Tulítque pectúsculum, élevans illud coram Dómino, de aríete consecratiónis in partem suam, sicut præcéperat ei Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	8	30	Assuménsque unguéntum, et sánguinem qui erat in altári, aspérsit super Áaron et vestiménta ejus, et super fílios illíus ac vestes eórum.	b
 Levíticus	Lev	3	8	31	Cumque sanctificásset eos in vestítu suo, præcépit eis, dicens: Cóquite carnes ante fores tabernáculi, et ibi comédite eas; panes quoque consecratiónis édite, qui pósiti sunt in canístro, sicut præcépit mihi Dóminus, dicens: Áaron et fílii ejus cómedent eos:
 Levíticus	Lev	3	8	32	quidquid autem réliquum fúerit de carne et pánibus, ignis absúmet.
 Levíticus	Lev	3	8	33	De óstio quoque tabernáculi non exíbitis septem diébus, usque ad diem quo complébitur tempus consecratiónis vestræ; septem enim diébus fínitur consecrátio:
 Levíticus	Lev	3	8	34	sicut et impræsentiárum factum est, ut ritus sacrifícii complerétur.
 Levíticus	Lev	3	8	35	Die ac nocte manébitis in tabernáculo observántes custódias Dómini, ne moriámini: sic enim mihi præcéptum est.
 Levíticus	Lev	3	8	36	Fecerúntque Áaron et fílii ejus cuncta quæ locútus est Dóminus per manum Móysi.	b
 Levíticus	Lev	3	9	1	Facto autem octávo die, vocávit Móyses Áaron, et fílios ejus, ac majóres natu Ísraël, dixítque ad Áaron:
 Levíticus	Lev	3	9	2	Tolle de arménto vítulum pro peccáto, et aríetem in holocáustum, utrúmque immaculátum, et offer illos coram Dómino.
 Levíticus	Lev	3	9	3	Et ad fílios Ísraël loquéris: Tóllite hircum pro peccáto, et vítulum, atque agnum, annículos, et sine mácula in holocáustum,
 Levíticus	Lev	3	9	4	bovem et aríetem pro pacíficis: et immoláte eos coram Dómino, in sacrifício singulórum símilam conspérsam óleo offeréntes: hódie enim Dóminus apparébit vobis.
 Levíticus	Lev	3	9	5	Tulérunt ergo cuncta quæ jússerat Móyses ad óstium tabernáculi: ubi cum omnis multitúdo astáret,
 Levíticus	Lev	3	9	6	ait Móyses: Iste est sermo, quem præcépit Dóminus: fácite, et apparébit vobis glória ejus.
 Levíticus	Lev	3	9	7	Et dixit ad Áaron: Accéde ad altáre, et ímmola pro peccáto tuo: offer holocáustum, et deprecáre pro te et pro pópulo: cumque mactáveris hóstiam pópuli, ora pro eo, sicut præcépit Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	9	8	Statímque Áaron accédens ad altáre, immolávit vítulum pro peccáto suo:	b
 Levíticus	Lev	3	9	9	cujus sánguinem obtulérunt ei fílii sui: in quo tingens dígitum, tétigit córnua altáris, et fudit resíduum ad basim ejus.
 Levíticus	Lev	3	9	10	Adipémque, et renúnculos, ac retículum jécoris, quæ sunt pro peccáto, adolévit super altáre, sicut præcéperat Dóminus Móysi:
 Levíticus	Lev	3	9	11	carnes vero et pellem ejus extra castra combússit igni.
 Levíticus	Lev	3	9	12	Immolávit et holocáusti víctimam: obtulerúntque ei fílii sui sánguinem ejus, quem fudit per altáris circúitum.
 Levíticus	Lev	3	9	13	Ipsam étiam hóstiam in frusta concísam, cum cápite et membris síngulis obtulérunt; quæ ómnia super altáre cremávit igni,
 Levíticus	Lev	3	9	14	lotis aqua prius intestínis et pédibus.
 Levíticus	Lev	3	9	15	Et pro peccáto pópuli ófferens, mactávit hircum: expiatóque altári,	b
 Levíticus	Lev	3	9	16	fecit holocáustum,
 Levíticus	Lev	3	9	17	addens in sacrifício libaménta, quæ páriter offerúntur, et ádolens ea super altáre, absque cæremóniis holocáusti matutíni.
 Levíticus	Lev	3	9	18	Immolávit et bovem atque aríetem, hóstias pacíficas pópuli: obtulerúntque ei fílii sui sánguinem, quem fudit super altáre in circúitum.
 Levíticus	Lev	3	9	19	Ádipem autem bovis, et caudam aríetis, renunculósque cum adípibus suis, et retículum jécoris,
 Levíticus	Lev	3	9	20	posuérunt super péctora: cumque cremáti essent ádipes super altáre,
 Levíticus	Lev	3	9	21	péctora eórum, et armos dextros separávit Áaron, élevans coram Dómino, sicut præcéperat Móyses.
 Levíticus	Lev	3	9	22	Et exténdens manus ad pópulum, benedíxit ei. Sicque complétis hóstiis pro peccáto, et holocáustis, et pacíficis, descéndit.
 Levíticus	Lev	3	9	23	Ingréssi autem Móyses et Áaron in tabernáculum testimónii, et deínceps egréssi, benedixérunt pópulo. Apparuítque glória Dómini omni multitúdini:	b
 Levíticus	Lev	3	9	24	et ecce egréssus ignis a Dómino, devorávit holocáustum, et ádipes qui erant super altáre. Quod cum vidíssent turbæ, laudavérunt Dóminum, ruéntes in fácies suas.
 Levíticus	Lev	3	10	1	Arreptísque Nadab et Ábiu fílii Áaron thuríbulis, posuérunt ignem, et incénsum désuper, offeréntes coram Dómino ignem aliénum: quod eis præcéptum non erat.
 Levíticus	Lev	3	10	2	Egressúsque ignis a Dómino, devorávit eos, et mórtui sunt coram Dómino.
 Levíticus	Lev	3	10	3	Dixítque Móyses ad Áaron: Hoc est quod locútus est Dóminus: Sanctificábor in iis qui appropínquant mihi, et in conspéctu omnis pópuli glorificábor. Quod áudiens tácuit Áaron.
 Levíticus	Lev	3	10	4	Vocátis autem Móyses Misaéle et Elísaphan fíliis Óziel, pátrui Áaron, ait ad eos: Ite, et tóllite fratres vestros de conspéctu sanctuárii, et asportáte extra castra.
 Levíticus	Lev	3	10	5	Confestímque pergéntes, tulérunt eos sicut jacébant, vestítos líneis túnicis, et ejecérunt foras, ut sibi fúerat imperátum.
 Levíticus	Lev	3	10	6	Locutúsque est Móyses ad Áaron, et ad Eleázar, et Íthamar, fílios ejus: Cápita vestra nolíte nudáre, et vestiménta nolíte scíndere, ne forte moriámini, et super omnem cœtum oriátur indignátio. Fratres vestri, et omnis domus Ísraël, plangant incéndium quod Dóminus suscitávit:
 Levíticus	Lev	3	10	7	vos autem non egrediémini fores tabernáculi, alióquin períbitis: óleum quippe sanctæ unctiónis est super vos. Qui fecérunt ómnia juxta præcéptum Móysi.
 Levíticus	Lev	3	10	8	Dixit quoque Dóminus ad Áaron:
 Levíticus	Lev	3	10	9	Vinum, et omne quod inebriáre potest, non bibétis tu et fílii tui, quando intrátis in tabernáculum testimónii, ne moriámini: quia præcéptum sempitérnum est in generatiónes vestras:
 Levíticus	Lev	3	10	10	et ut habeátis sciéntiam discernéndi inter sanctum et profánum, inter pollútum et mundum;
 Levíticus	Lev	3	10	11	doceatísque fílios Ísraël ómnia legítima mea quæ locútus est Dóminus ad eos per manum Móysi.
 Levíticus	Lev	3	10	12	Locutúsque est Móyses ad Áaron, et ad Eleázar, et Íthamar, fílios ejus, qui erant resídui: Tóllite sacrifícium, quod remánsit de oblatióne Dómini, et comédite illud absque ferménto juxta altáre, quia Sanctum sanctórum est.	b
 Levíticus	Lev	3	10	13	Comedétis autem in loco sancto: quod datum est tibi et fíliis tuis de oblatiónibus Dómini, sicut præcéptum est mihi.
 Levíticus	Lev	3	10	14	Pectúsculum quoque quod oblátum est, et armum qui separátus est, edétis in loco mundíssimo tu et fílii tui, et fíliæ tuæ tecum: tibi enim ac líberis tuis repósita sunt de hóstiis salutáribus filiórum Ísraël:
 Levíticus	Lev	3	10	15	eo quod armum et pectus, et ádipes qui cremántur in altári, elevavérunt coram Dómino, et pertíneant ad te, et ad fílios tuos, lege perpétua, sicut præcépit Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	10	16	Inter hæc, hircum, qui oblátus fúerat pro peccáto, cum quǽreret Móyses, exústum réperit: iratúsque contra Eleázar et Íthamar fílios Áaron, qui remánserant, ait:	b
 Levíticus	Lev	3	10	17	Cur non comedístis hóstiam pro peccáto in loco sancto, quæ Sancta sanctórum est, et data vobis ut portétis iniquitátem multitúdinis, et rogétis pro ea in conspéctu Dómini,
 Levíticus	Lev	3	10	18	præsértim cum de sánguine illíus non sit illátum intra sancta, et comédere debuéritis eam in Sanctuário, sicut præcéptum est mihi?
 Levíticus	Lev	3	10	19	Respóndit Áaron: Obláta est hódie víctima pro peccáto, et holocáustum coram Dómino: mihi autem áccidit quod vides; quómodo pótui comédere eam, aut placére Dómino in cæremóniis mente lúgubri?
 Levíticus	Lev	3	10	20	Quod cum audísset Móyses, recépit satisfactiónem.
 Levíticus	Lev	3	11	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen et Áaron, dicens:
 Levíticus	Lev	3	11	2	Dícite fíliis Ísraël: Hæc sunt animália quæ comédere debétis de cunctis animántibus terræ:
 Levíticus	Lev	3	11	3	omne quod habet divísam úngulam, et rúminat in pecóribus, comedétis.
 Levíticus	Lev	3	11	4	Quidquid autem rúminat quidem, et habet úngulam, sed non dívidit eam, sicut camélus et cétera, non comedétis illud, et inter immúnda reputábitis.
 Levíticus	Lev	3	11	5	Chœrogrýllus qui rúminat, ungulámque non dívidit, immúndus est.
 Levíticus	Lev	3	11	6	Lepus quoque: nam et ipse rúminat, sed úngulam non dívidit.
 Levíticus	Lev	3	11	7	Et sus: qui cum úngulam dívidat, non rúminat.
 Levíticus	Lev	3	11	8	Horum cárnibus non vescémini, nec cadávera contingétis, quia immúnda sunt vobis.
 Levíticus	Lev	3	11	9	Hæc sunt quæ gignúntur in aquis, et vesci lícitum est: omne quod habet pínnulas et squamas, tam in mari quam in flumínibus et stagnis, comedétis.	b
 Levíticus	Lev	3	11	10	Quidquid autem pínnulas et squamas non habet, eórum quæ in aquis movéntur et vivunt, abominábile vobis,
 Levíticus	Lev	3	11	11	execrandúmque erit: carnes eórum non comedétis, et morticína vitábitis.
 Levíticus	Lev	3	11	12	Cuncta quæ non habent pínnulas et squamas in aquis, pollúta erunt.
 Levíticus	Lev	3	11	13	Hæc sunt quæ de ávibus comédere non debétis, et vitánda sunt vobis: áquilam, et gryphem, et haliǽetum,	b
 Levíticus	Lev	3	11	14	et milvum ac vúlturem juxta genus suum,
 Levíticus	Lev	3	11	15	et omne corvíni géneris in similitúdinem suam,
 Levíticus	Lev	3	11	16	struthiónem, et nóctuam, et larum, et accípitrem juxta genus suum:
 Levíticus	Lev	3	11	17	bubónem, et mérgulum, et ibin,
 Levíticus	Lev	3	11	18	et cygnum, et onocrótalum, et porphyriónem,
 Levíticus	Lev	3	11	19	herodiónem, et charádrion juxta genus suum, úpupam quoque, et vespertiliónem.
 Levíticus	Lev	3	11	20	Omne de volúcribus quod gráditur super quátuor pedes, abominábile erit vobis.	b
 Levíticus	Lev	3	11	21	Quidquid autem ámbulat quidem super quátuor pedes, sed habet longióra retro crura, per quæ salit super terram,
 Levíticus	Lev	3	11	22	comédere debétis, ut est bruchus in génere suo, et áttacus atque ophiómachus, ac locústa, síngula juxta genus suum.
 Levíticus	Lev	3	11	23	Quidquid autem ex volúcribus quátuor tantum habet pedes, execrábile erit vobis:
 Levíticus	Lev	3	11	24	et quicúmque morticína eórum tetígerit, polluétur, et erit immúndus usque ad vésperum:
 Levíticus	Lev	3	11	25	et si necésse fúerit ut portet quíppiam horum mórtuum, lavábit vestiménta sua, et immúndus erit usque ad occásum solis.
 Levíticus	Lev	3	11	26	Omne ánimal quod habet quidem úngulam, sed non dívidit eam, nec rúminat, immúndum erit: et qui tetígerit illud, contaminábitur.	b
 Levíticus	Lev	3	11	27	Quod ámbulat super manus ex cunctis animántibus, quæ incédunt quadrupédia, immúndum erit: qui tetígerit morticína eórum, polluétur usque ad vésperum.
 Levíticus	Lev	3	11	28	Et qui portáverit hujuscémodi cadávera, lavábit vestiménta sua, et immúndus erit usque ad vésperum: quia ómnia hæc immúnda sunt vobis.
 Levíticus	Lev	3	11	29	Hæc quoque inter pollúta reputabúntur de his quæ movéntur in terra, mustéla et mus et crocodílus, síngula juxta genus suum,	b
 Levíticus	Lev	3	11	30	mýgale, et chamǽleon, et stéllio, et lacérta, et talpa.
 Levíticus	Lev	3	11	31	Ómnia hæc immúnda sunt. Qui tetígerit morticína eórum, immúndus erit usque ad vésperum:
 Levíticus	Lev	3	11	32	et super quod cecíderit quidquam de morticínis eórum, polluétur, tam vas lígneum et vestiméntum, quam pelles et cilícia: et in quocúmque fit opus, tingéntur aqua, et pollúta erunt usque ad vésperum, et sic póstea mundabúntur.
 Levíticus	Lev	3	11	33	Vas autem fíctile, in quod horum quidquam intro cécidit, polluétur, et idcírco frangéndum est.
 Levíticus	Lev	3	11	34	Omnis cibus, quem comedétis, si fusa fúerit super eum aqua, immúndus erit: et omne liquens quod bíbitur de univérso vase, immúndum erit.
 Levíticus	Lev	3	11	35	Et quidquid de morticínis hujuscémodi cecíderit super illud, immúndum erit: sive clíbani, sive chytrópodes, destruéntur, et immúndi erunt.
 Levíticus	Lev	3	11	36	Fontes vero et cistérnæ, et omnis aquárum congregátio munda erit. Qui morticínum eórum tetígerit, polluétur.
 Levíticus	Lev	3	11	37	Si cecíderit super seméntem, non pólluet eam.
 Levíticus	Lev	3	11	38	Si autem quíspiam aqua seméntem perfúderit, et póstea morticínis tacta fúerit, íllico polluétur.
 Levíticus	Lev	3	11	39	Si mórtuum fúerit ánimal, quod licet vobis comédere, qui cadáver ejus tetígerit, immúndus erit usque ad vésperum:	b
 Levíticus	Lev	3	11	40	et qui coméderit ex eo quíppiam, sive portáverit, lavábit vestiménta sua, et immúndus erit usque ad vésperum.
 Levíticus	Lev	3	11	41	Omne quod reptat super terram, abominábile erit, nec assumétur in cibum.	b
 Levíticus	Lev	3	11	42	Quidquid super pectus quádrupes gráditur, et multos habet pedes, sive per humum tráhitur, non comedétis, quia abominábile est.
 Levíticus	Lev	3	11	43	Nolíte contamináre ánimas vestras, nec tangátis quidquam eórum, ne immúndi sitis.
 Levíticus	Lev	3	11	44	Ego enim sum Dóminus Deus vester: sancti estóte, quia ego sanctus sum. Ne polluátis ánimas vestras in omni réptili quod movétur super terram.
 Levíticus	Lev	3	11	45	Ego enim sum Dóminus, qui edúxi vos de terra Ægýpti, ut essem vobis in Deum. Sancti éritis, quia ego sanctus sum.
 Levíticus	Lev	3	11	46	Ista est lex animántium ac vólucrum, et omnis ánimæ vivéntis, quæ movétur in aqua, et reptat in terra,	b
 Levíticus	Lev	3	11	47	ut differéntias novéritis mundi et immúndi, et sciátis quid comédere et quid respúere debeátis.
 Levíticus	Lev	3	12	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Levíticus	Lev	3	12	2	Lóquere fíliis Ísraël, et dices ad eos: Múlier, si suscépto sémine pepérerit másculum, immúnda erit septem diébus juxta dies separatiónis ménstruæ.
 Levíticus	Lev	3	12	3	Et die octávo circumcidétur infántulus:
 Levíticus	Lev	3	12	4	ipsa vero trigínta tribus diébus manébit in sánguine purificatiónis suæ. Omne sanctum non tanget, nec ingrediétur in sanctuárium, donec impleántur dies purificatiónis suæ.
 Levíticus	Lev	3	12	5	Sin autem féminam pepérerit, immúnda erit duábus hebdomádibus juxta ritum fluxus ménstrui, et sexagínta sex diébus manébit in sánguine purificatiónis suæ.
 Levíticus	Lev	3	12	6	Cumque expléti fúerint dies purificatiónis suæ, pro fílio sive pro fília, déferet agnum annículum in holocáustum, et pullum colúmbæ sive túrturem pro peccáto, ad óstium tabernáculi testimónii, et tradet sacerdóti,
 Levíticus	Lev	3	12	7	qui ófferet illa coram Dómino, et orábit pro ea, et sic mundábitur a proflúvio sánguinis sui: ista est lex pariéntis másculum aut féminam.
 Levíticus	Lev	3	12	8	Quod si non invénerit manus ejus, nec potúerit offérre agnum, sumet duos túrtures vel duos pullos columbárum, unum in holocáustum, et álterum pro peccáto: orabítque pro ea sacérdos, et sic mundábitur.
 Levíticus	Lev	3	13	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, et Áaron, dicens:
 Levíticus	Lev	3	13	2	Homo, in cujus cute et carne ortus fúerit divérsus color, sive pústula, aut quasi lucens quíppiam, id est, plaga lepræ, adducétur ad Áaron sacerdótem, vel ad unum quémlibet filiórum ejus.
 Levíticus	Lev	3	13	3	Qui cum víderit lepram in cute, et pilos in album mutátos colórem, ipsámque spéciem lepræ humiliórem cute et carne réliqua: plaga lepræ est, et ad arbítrium ejus separábitur.
 Levíticus	Lev	3	13	4	Sin autem lucens candor fúerit in cute, nec humílior carne réliqua, et pili colóris prístini, reclúdet eum sacérdos septem diébus:
 Levíticus	Lev	3	13	5	et considerábit die séptimo: et si quidem lepra ultra non créverit, nec transíerit in cute prióres términos, rursum reclúdet eum septem diébus áliis.
 Levíticus	Lev	3	13	6	Et die séptimo contemplábitur: si obscúrior fúerit lepra, et non créverit in cute, mundábit eum, quia scábies est: lavabítque homo vestiménta sua, et mundus erit.
 Levíticus	Lev	3	13	7	Quod si postquam a sacerdóte visus est, et rédditus mundítiæ, íterum lepra créverit: adducétur ad eum,
 Levíticus	Lev	3	13	8	et immundítiæ condemnábitur.
 Levíticus	Lev	3	13	9	Plaga lepræ si fúerit in hómine, adducétur ad sacerdótem,	b
 Levíticus	Lev	3	13	10	et vidébit eum. Cumque color albus in cute fúerit, et capillórum mutáverit aspéctum, ipsa quoque caro viva apparúerit:
 Levíticus	Lev	3	13	11	lepra vetustíssima judicábitur, atque inólita cuti. Contaminábit ítaque eum sacérdos, et non reclúdet, quia perspícuæ immundítiæ est.
 Levíticus	Lev	3	13	12	Sin autem efflorúerit discúrrens lepra in cute, et operúerit omnem cutem a cápite usque ad pedes, quidquid sub aspéctum oculórum cadit,
 Levíticus	Lev	3	13	13	considerábit eum sacérdos, et tenéri lepra mundíssima judicábit: eo quod omnis in candórem versa sit, et idcírco homo mundus erit.
 Levíticus	Lev	3	13	14	Quando vero caro vivens in eo apparúerit,
 Levíticus	Lev	3	13	15	tunc sacerdótis judício polluétur, et inter immúndos reputábitur: caro enim viva, si lepra aspérgitur, immúnda est.
 Levíticus	Lev	3	13	16	Quod si rursum versa fúerit in albórem, et totum hóminem operúerit,
 Levíticus	Lev	3	13	17	considerábit eum sacérdos, et mundum esse decérnet.
 Levíticus	Lev	3	13	18	Caro autem et cutis in qua ulcus natum est, et sanátum,	b
 Levíticus	Lev	3	13	19	et in loco úlceris cicátrix alba apparúerit, sive subrúfa, adducétur homo ad sacerdótem.
 Levíticus	Lev	3	13	20	Qui cum víderit locum lepræ humiliórem carne réliqua, et pilos versos in candórem, contaminábit eum: plaga enim lepræ orta est in úlcere.
 Levíticus	Lev	3	13	21	Quod si pilus colóris est prístini, et cicátrix subobscúra, et vicína carne non est humílior, reclúdet eum septem diébus:
 Levíticus	Lev	3	13	22	et si quidem créverit, adjudicábit eum lepræ;
 Levíticus	Lev	3	13	23	sin autem stéterit in loco suo, úlceris est cicátrix, et homo mundus erit.
 Levíticus	Lev	3	13	24	Caro autem et cutis, quam ignis exússerit, et sanáta albam sive rufam habúerit cicatrícem,	b
 Levíticus	Lev	3	13	25	considerábit eam sacérdos: et ecce versa est in albórem, et locus ejus réliqua cute est humílior, contaminábit eum, quia plaga lepræ in cicatríce orta est.
 Levíticus	Lev	3	13	26	Quod si pilórum color non fúerit immutátus, nec humílior plaga carne réliqua, et ipsa lepræ spécies fúerit subobscúra, reclúdet eum septem diébus,
 Levíticus	Lev	3	13	27	et die séptimo contemplábitur: si créverit in cute lepra, contaminábit eum.
 Levíticus	Lev	3	13	28	Sin autem in loco suo candor stéterit non satis clarus, plaga combustiónis est, et idcírco mundábitur, quia cicátrix est combustúræ.
 Levíticus	Lev	3	13	29	Vir, sive múlier, in cujus cápite vel barba germináverit lepra, vidébit eos sacérdos.	b
 Levíticus	Lev	3	13	30	Et si quidem humílior fúerit locus carne réliqua, et capíllus flavus, solitóque subtílior, contaminábit eos, quia lepra cápitis ac barbæ est.
 Levíticus	Lev	3	13	31	Sin autem víderit locum máculæ æquálem vicínæ carni, et capíllum nigrum: reclúdet eum septem diébus,
 Levíticus	Lev	3	13	32	et die séptimo intuébitur. Si non créverit mácula, et capíllus sui colóris est, et locus plagæ carni réliquæ æquális:
 Levíticus	Lev	3	13	33	radétur homo absque loco máculæ, et includétur septem diébus áliis.
 Levíticus	Lev	3	13	34	Si die séptimo visa fúerit stetísse plaga in loco suo, nec humílior carne réliqua, mundábit eum: lotísque véstibus suis, mundus erit.
 Levíticus	Lev	3	13	35	Sin autem post emundatiónem rursus créverit mácula in cute,
 Levíticus	Lev	3	13	36	non quæret ámplius utrum capíllus in flavum colórem sit immutátus, quia apérte immúndus est.
 Levíticus	Lev	3	13	37	Porro si stéterit mácula, et capílli nigri fúerint, nóverit hóminem sanátum esse, et confidénter eum pronúntiet mundum.
 Levíticus	Lev	3	13	38	Vir, sive múlier, in cujus cute candor apparúerit,	b
 Levíticus	Lev	3	13	39	intuébitur eos sacérdos. Si deprehénderit subobscúrum albórem lucére in cute, sciat non esse lepram, sed máculam colóris cándidi, et hóminem mundum.
 Levíticus	Lev	3	13	40	Vir, de cujus cápite capílli fluunt, calvus et mundus est:	b
 Levíticus	Lev	3	13	41	et si a fronte cecíderint pili, recalváster et mundus est.
 Levíticus	Lev	3	13	42	Sin autem in calvítio sive in recalvatióne albus vel rufus color fúerit exórtus,
 Levíticus	Lev	3	13	43	et hoc sacérdos víderit, condemnábit eum haud dúbie lepræ, quæ orta est in calvítio.
 Levíticus	Lev	3	13	44	Quicúmque ergo maculátus fúerit lepra, et separátus est ad arbítrium sacerdótis,	b
 Levíticus	Lev	3	13	45	habébit vestiménta dissúta, caput nudum, os veste contéctum, contaminátum ac sórdidum se clamábit.
 Levíticus	Lev	3	13	46	Omni témpore quo leprósus est et immúndus, solus habitábit extra castra.
 Levíticus	Lev	3	13	47	Vestis lánea sive línea, quæ lepram habúerit,	b
 Levíticus	Lev	3	13	48	in stámine atque subtégmine, aut certe pellis, vel quidquid ex pelle conféctum est,
 Levíticus	Lev	3	13	49	si alba vel rufa mácula fúerit infécta, lepra reputábitur, ostendetúrque sacerdóti:
 Levíticus	Lev	3	13	50	qui considerátam reclúdet septem diébus:
 Levíticus	Lev	3	13	51	et die séptimo rursus aspíciens, si deprehénderit crevísse, lepra persevérans est: pollútum judicábit vestiméntum, et omne in quo fúerit invénta:
 Levíticus	Lev	3	13	52	et idcírco comburétur flammis.
 Levíticus	Lev	3	13	53	Quod si eam víderit non crevísse,
 Levíticus	Lev	3	13	54	præcípiet, et lavábunt id in quo lepra est, recludétque illud septem diébus áliis.
 Levíticus	Lev	3	13	55	Et cum víderit fáciem quidem prístinam non revérsam, nec tamen crevísse lepram, immúndum judicábit, et igne combúret, eo quod infúsa sit in superfície vestiménti, vel per totum, lepra.
 Levíticus	Lev	3	13	56	Sin autem obscúrior fúerit locus lepræ, postquam vestis est lota, abrúmpet eum, et a sólido dívidet.
 Levíticus	Lev	3	13	57	Quod si ultra apparúerit in his locis, quæ prius immaculáta erant, lepra volátilis et vaga, debet igne combúri.
 Levíticus	Lev	3	13	58	Si cessáverit, lavábit aqua ea, quæ pura sunt, secúndo, et munda erunt.
 Levíticus	Lev	3	13	59	Ista est lex lepræ vestiménti lánei et línei, stáminis, atque subtégminis, omnísque supelléctilis pellíceæ, quómodo mundári débeat, vel contaminári.
 Levíticus	Lev	3	14	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Levíticus	Lev	3	14	2	Hic est ritus leprósi, quando mundándus est. Adducétur ad sacerdótem:
 Levíticus	Lev	3	14	3	qui egréssus de castris, cum invénerit lepram esse mundátam,
 Levíticus	Lev	3	14	4	præcípiet ei, qui purificátur, ut ófferat duos pásseres vivos pro se, quibus vesci lícitum est, et lignum cédrinum, vermiculúmque et hyssópum.
 Levíticus	Lev	3	14	5	Et unum ex passéribus immolári jubébit in vase fíctili super aquas vivéntes:
 Levíticus	Lev	3	14	6	álium autem vivum cum ligno cédrino, et cocco et hyssópo, tinget in sánguine pásseris immoláti,
 Levíticus	Lev	3	14	7	quo aspérget illum, qui mundándus est, sépties, ut jure purgétur: et dimíttet pásserem vivum, ut in agrum ávolet.
 Levíticus	Lev	3	14	8	Cumque láverit homo vestiménta sua, radet omnes pilos córporis, et lavábitur aqua: purificatúsque ingrediétur castra, ita dumtáxat ut máneat extra tabernáculum suum septem diébus.
 Levíticus	Lev	3	14	9	Et die séptimo radet capíllos cápitis, barbámque et supercília, ac totíus córporis pilos. Et lotis rursum véstibus et córpore,	b
 Levíticus	Lev	3	14	10	die octávo assúmet duos agnos immaculátos, et ovem annículam absque mácula, et tres décimas símilæ in sacrifícium, quæ conspérsa sit óleo, et seórsum ólei sextárium.
 Levíticus	Lev	3	14	11	Cumque sacérdos puríficans hóminem, statúerit eum, et hæc ómnia coram Dómino in óstio tabernáculi testimónii,
 Levíticus	Lev	3	14	12	tollet agnum et ófferet eum pro delícto, oleíque sextárium: et oblátis ante Dóminum ómnibus,
 Levíticus	Lev	3	14	13	immolábit agnum, ubi solet immolári hóstia pro peccáto, et holocáustum, id est, in loco sancto. Sicut enim pro peccáto, ita et pro delícto ad sacerdótem pértinet hóstia: Sancta sanctórum est.
 Levíticus	Lev	3	14	14	Assuménsque sacérdos de sánguine hóstiæ, quæ immoláta est pro delícto, ponet super extrémum aurículæ dextræ ejus qui mundátur, et super póllices manus dextræ et pedis:	b
 Levíticus	Lev	3	14	15	et de ólei sextário mittet in manum suam sinístram,
 Levíticus	Lev	3	14	16	tingétque dígitum dextrum in eo, et aspérget coram Dómino sépties.
 Levíticus	Lev	3	14	17	Quod autem réliquum est ólei in læva manu, fundet super extrémum aurículæ dextræ ejus qui mundátur, et super póllices manus ac pedis dextri, et super sánguinem qui effúsus est pro delícto,
 Levíticus	Lev	3	14	18	et super caput ejus.
 Levíticus	Lev	3	14	19	Rogabítque pro eo coram Dómino, et fáciet sacrifícium pro peccáto: tunc immolábit holocáustum,
 Levíticus	Lev	3	14	20	et ponet illud in altári cum libaméntis suis, et homo rite mundábitur.
 Levíticus	Lev	3	14	21	Quod si pauper est, et non potest manus ejus inveníre quæ dicta sunt pro delícto, assúmet agnum ad oblatiónem, ut roget pro eo sacérdos, decimámque partem símilæ conspérsæ óleo in sacrifícium, et ólei sextárium,	b
 Levíticus	Lev	3	14	22	duósque túrtures sive duos pullos colúmbæ, quorum unus sit pro peccáto, et alter in holocáustum:
 Levíticus	Lev	3	14	23	offerétque ea die octávo purificatiónis suæ sacerdóti, ad óstium tabernáculi testimónii coram Dómino.
 Levíticus	Lev	3	14	24	Qui suscípiens agnum pro delícto et sextárium ólei, levábit simul:
 Levíticus	Lev	3	14	25	immolatóque agno, de sánguine ejus ponet super extrémum aurículæ dextræ illíus qui mundátur, et super póllices manus ejus ac pedis dextri:
 Levíticus	Lev	3	14	26	ólei vero partem mittet in manum suam sinístram,
 Levíticus	Lev	3	14	27	in quo tingens dígitum dextræ manus aspérget sépties coram Dómino:
 Levíticus	Lev	3	14	28	tangétque extrémum dextræ aurículæ illíus qui mundátur, et póllices manus ac pedis dextri, in loco sánguinis qui effúsus est pro delícto:
 Levíticus	Lev	3	14	29	réliquam autem partem ólei, quæ est in sinístra manu, mittet super caput purificáti, ut placet pro eo Dóminum:
 Levíticus	Lev	3	14	30	et túrturem sive pullum colúmbæ ófferet,
 Levíticus	Lev	3	14	31	unum pro delícto, et álterum in holocáustum cum libaméntis suis.
 Levíticus	Lev	3	14	32	Hoc est sacrifícium leprósi, qui habére non potest ómnia in emundatiónem sui.
 Levíticus	Lev	3	14	33	Locutúsque est Dóminus ad Móysen et Áaron, dicens:	b
 Levíticus	Lev	3	14	34	Cum ingréssi fuéritis terram Chánaan, quam ego dabo vobis in possessiónem, si fúerit plaga lepræ in ǽdibus,
 Levíticus	Lev	3	14	35	ibit cujus est domus, núntians sacerdóti, et dicet: Quasi plaga lepræ vidétur mihi esse in domo mea.
 Levíticus	Lev	3	14	36	At ille præcípiet ut éfferant univérsa de domo, priúsquam ingrediátur eam, et vídeat utrum leprósa sit, ne immúnda fiant ómnia quæ in domo sunt. Intrabítque póstea ut consíderet lepram domus:
 Levíticus	Lev	3	14	37	et cum víderit in pariétibus illíus quasi vallículas pallóre sive rubóre defórmes, et humilióres superfície réliqua,
 Levíticus	Lev	3	14	38	egrediétur óstium domus, et statim claudet illam septem diébus.
 Levíticus	Lev	3	14	39	Reversúsque die séptimo, considerábit eam: si invénerit crevísse lepram,
 Levíticus	Lev	3	14	40	jubébit érui lápides in quibus lepra est, et prójici eos extra civitátem in locum immúndum:
 Levíticus	Lev	3	14	41	domum autem ipsam radi intrínsecus per circúitum, et spargi púlverem rasúræ extra urbem in locum immúndum,
 Levíticus	Lev	3	14	42	lapidésque álios repóni pro his qui abláti fúerint, et luto álio liníri domum.
 Levíticus	Lev	3	14	43	Sin autem postquam éruti sunt lápides, et pulvis erásus, et ália terra lita,	b
 Levíticus	Lev	3	14	44	ingréssus sacérdos víderit revérsam lepram, et paríetes respérsos máculis, lepra est persevérans, et immúnda domus:
 Levíticus	Lev	3	14	45	quam statim déstruent, et lápides ejus ac ligna, atque univérsum púlverem projícient extra óppidum in locum immúndum.
 Levíticus	Lev	3	14	46	Qui intráverit domum quando clausa est, immúndus erit usque ad vésperum:
 Levíticus	Lev	3	14	47	et qui dormíerit in ea, et coméderit quíppiam, lavábit vestiménta sua.
 Levíticus	Lev	3	14	48	Quod si intróiens sacérdos víderit lepram non crevísse in domo, postquam dénuo lita fúerit, purificábit eam réddita sanitáte:	b
 Levíticus	Lev	3	14	49	et in purificatiónem ejus sumet duos pásseres, lignúmque cédrinum, et vermículum atque hyssópum:
 Levíticus	Lev	3	14	50	et immoláto uno pássere in vase fíctili super aquas vivas,
 Levíticus	Lev	3	14	51	tollet lignum cédrinum, et hyssópum, et coccum, et pásserem vivum, et tinget ómnia in sánguine pásseris immoláti, atque in aquis vivéntibus, et aspérget domum sépties,
 Levíticus	Lev	3	14	52	purificabítque eam tam in sánguine pásseris quam in aquis vivéntibus, et in pássere vivo, lignóque cédrino et hyssópo atque vermículo.
 Levíticus	Lev	3	14	53	Cumque dimíserit pásserem avoláre in agrum líbere, orábit pro domo, et jure mundábitur.
 Levíticus	Lev	3	14	54	Ista est lex omnis lepræ et percussúræ,	b
 Levíticus	Lev	3	14	55	lepræ véstium et domórum,
 Levíticus	Lev	3	14	56	cicatrícis et erumpéntium papulárum, lucéntis máculæ, et in várias spécies, colóribus immutátis,
 Levíticus	Lev	3	14	57	ut possit sciri quo témpore mundum quid, vel immúndum sit.
 Levíticus	Lev	3	15	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen et Áaron, dicens:
 Levíticus	Lev	3	15	2	Loquímini fíliis Ísraël, et dícite eis: Vir, qui pátitur fluxum séminis, immúndus erit.
 Levíticus	Lev	3	15	3	Et tunc judicábitur huic vítio subjacére, cum per síngula moménta adhǽserit carni ejus, atque concréverit fœdus humor.
 Levíticus	Lev	3	15	4	Omne stratum, in quo dormíerit, immúndum erit, et ubicúmque séderit.
 Levíticus	Lev	3	15	5	Si quis hóminum tetígerit lectum ejus, lavábit vestiménta sua, et ipse lotus aqua, immúndus erit usque ad vésperum.
 Levíticus	Lev	3	15	6	Si séderit ubi ille séderat, et ipse lavábit vestiménta sua: et lotus aqua, immúndus erit usque ad vésperum.
 Levíticus	Lev	3	15	7	Qui tetígerit carnem ejus, lavábit vestiménta sua: et ipse lotus aqua, immúndus erit usque ad vésperum.
 Levíticus	Lev	3	15	8	Si salívam hujuscémodi homo jécerit super eum qui mundus est, lavábit vestiménta sua: et lotus aqua, immúndus erit usque ad vésperum.
 Levíticus	Lev	3	15	9	Sagma, super quo séderit, immúndum erit:
 Levíticus	Lev	3	15	10	et quidquid sub eo fúerit, qui fluxum séminis pátitur, pollútum erit usque ad vésperum. Qui portáverit horum áliquid, lavábit vestiménta sua: et ipse lotus aqua, immúndus erit usque ad vésperum.
 Levíticus	Lev	3	15	11	Omnis, quem tetígerit qui talis est, non lotis ante mánibus, lavábit vestiménta sua, et lotus aqua, immúndus erit usque ad vésperum.
 Levíticus	Lev	3	15	12	Vas fíctile quod tetígerit confringétur: vas autem lígneum lavábitur aqua.
 Levíticus	Lev	3	15	13	Si sanátus fúerit qui hujuscémodi sústinet passiónem, numerábit septem dies post emundatiónem sui, et lotis véstibus et toto córpore in aquis vivéntibus, erit mundus.	b
 Levíticus	Lev	3	15	14	Die autem octávo sumet duos túrtures, aut duos pullos colúmbæ, et véniet in conspéctum Dómini ad óstium tabernáculi testimónii, dabítque eos sacerdóti:
 Levíticus	Lev	3	15	15	qui fáciet unum pro peccáto et álterum in holocáustum: rogabítque pro eo coram Dómino, ut emundétur a fluxi séminis sui.
 Levíticus	Lev	3	15	16	Vir de quo egréditur semen cóitus, lavábit aqua omne corpus suum: et immúndus erit usque ad vésperum.	b
 Levíticus	Lev	3	15	17	Vestem et pellem, quam habúerit, lavábit aqua, et immúnda erit usque ad vésperum.
 Levíticus	Lev	3	15	18	Múlier, cum qua coíerit, lavábitur aqua, et immúnda erit usque ad vésperum.
 Levíticus	Lev	3	15	19	Múlier, quæ redeúnte mense pátitur fluxum sánguinis, septem diébus separábitur.	b
 Levíticus	Lev	3	15	20	Omnis qui tetígerit eam, immúndus erit usque ad vésperum:
 Levíticus	Lev	3	15	21	et in quo dormíerit vel séderit diébus separatiónis suæ, polluétur.
 Levíticus	Lev	3	15	22	Qui tetígerit lectum ejus, lavábit vestiménta sua: et ipse lotus aqua, immúndus erit usque ad vésperum.
 Levíticus	Lev	3	15	23	Omne vas, super quo illa séderit, quisquis attígerit, lavábit vestiménta sua: et ipse lotus aqua, pollútus erit usque ad vésperum.
 Levíticus	Lev	3	15	24	Si coíerit cum ea vir témpore sánguinis menstruális, immúndus erit septem diébus: et omne stratum, in quo dormíerit, polluétur.
 Levíticus	Lev	3	15	25	Múlier, quæ pátitur multis diébus fluxum sánguinis non in témpore menstruáli, vel quæ post ménstruum sánguinem flúere non cessat, quámdiu súbjacet huic passióni, immúnda erit quasi sit in témpore ménstruo.	b
 Levíticus	Lev	3	15	26	Omne stratum, in quo dormíerit, et vas in quo séderit, pollútum erit.
 Levíticus	Lev	3	15	27	Quicúmque tetígerit ea, lavábit vestiménta sua: et ipse lotus aqua, immúndus erit usque ad vésperam.
 Levíticus	Lev	3	15	28	Si stéterit sanguis, et flúere cessáverit, numerábit septem dies purificatiónis suæ:
 Levíticus	Lev	3	15	29	et die octávo ófferet pro se sacerdóti duos túrtures, aut duos pullos columbárum, ad óstium tabernáculi testimónii:
 Levíticus	Lev	3	15	30	qui unum fáciet pro peccáto, et álterum in holocáustum, rogabítque pro ea coram Dómino, et pro fluxu immundítiæ ejus.
 Levíticus	Lev	3	15	31	Docébitis ergo fílios Ísraël ut cáveant immundítiam, et non moriántur in sórdibus suis, cum pollúerint tabernáculum meum quod est inter eos.	b
 Levíticus	Lev	3	15	32	Ista est lex ejus, qui pátitur fluxum séminis, et qui pollúitur cóitu,
 Levíticus	Lev	3	15	33	et quæ ménstruis tempóribus separátur, vel quæ jugi fluit sánguine, et hóminis qui dormíerit cum ea.
 Levíticus	Lev	3	16	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen post mortem duórum filiórum Áaron, quando offeréntes ignem aliénum interfécti sunt:
 Levíticus	Lev	3	16	2	et præcépit ei, dicens: Lóquere ad Áaron fratrem tuum, ne omni témpore ingrediátur sanctuárium, quod est intra velum coram propitiatório quo tégitur arca, ut non moriátur (quia in nube apparébo super oráculum),
 Levíticus	Lev	3	16	3	nisi hæc ante fécerit: vítulum pro peccáto ófferet, et aríetem in holocáustum.
 Levíticus	Lev	3	16	4	Túnica línea vestiétur, feminálibus líneis verénda celábit: accingétur zona línea, cídarim líneam impónet cápiti: hæc enim vestiménta sunt sancta: quibus cunctis, cum lotus fúerit, induétur.
 Levíticus	Lev	3	16	5	Suscipiétque ab univérsa multitúdine filiórum Ísraël duos hircos pro peccáto, et unum aríetem in holocáustum.
 Levíticus	Lev	3	16	6	Cumque obtúlerit vítulum, et oráverit pro se et pro domo sua,	b
 Levíticus	Lev	3	16	7	duos hircos stare fáciet coram Dómino in óstio tabernáculi testimónii:
 Levíticus	Lev	3	16	8	mitténsque super utrúmque sortem, unam Dómino, álteram capro emissário:
 Levíticus	Lev	3	16	9	cujus exíerit sors Dómino, ófferet illum pro peccáto:
 Levíticus	Lev	3	16	10	cujus autem in caprum emissárium, státuet eum vivum coram Dómino, ut fundat preces super eo, et emíttat eum in solitúdinem.
 Levíticus	Lev	3	16	11	His rite celebrátis, ófferet vítulum, et rogans pro se, et pro domo sua, immolábit eum:	b
 Levíticus	Lev	3	16	12	assumptóque thuríbulo, quod de prunis altáris impléverit, et háuriens manu compósitum thymiáma in incénsum, ultra velum intrábit in sancta:
 Levíticus	Lev	3	16	13	ut, pósitis super ignem aromátibus, nébula eórum et vapor opériat oráculum quod est supra testimónium, et non moriátur.
 Levíticus	Lev	3	16	14	Tollet quoque de sánguine vítuli, et aspérget dígito sépties contra propitiatórium ad oriéntem.
 Levíticus	Lev	3	16	15	Cumque mactáverit hircum pro peccáto pópuli, ínferet sánguinem ejus intra velum, sicut præcéptum est de sánguine vítuli, ut aspérgat e regióne oráculi,
 Levíticus	Lev	3	16	16	et éxpiet sanctuárium ab immundítiis filiórum Ísraël, et a prævaricatiónibus eórum, cunctísque peccátis. Juxta hunc ritum fáciet tabernáculo testimónii, quod fixum est inter eos, in médio sórdium habitatiónis eórum.
 Levíticus	Lev	3	16	17	Nullus hóminum sit in tabernáculo, quando póntifex sanctuárium ingréditur, ut roget pro se, et pro domo sua, et pro univérso cœtu Ísraël, donec egrediátur.	b
 Levíticus	Lev	3	16	18	Cum autem exíerit ad altáre quod coram Dómino est, oret pro se, et sumptum sánguinem vítuli atque hirci fundat super córnua ejus per gyrum:
 Levíticus	Lev	3	16	19	aspergénsque dígito sépties, éxpiet, et sanctíficet illud ab immundítiis filiórum Ísraël.
 Levíticus	Lev	3	16	20	Postquam emundáverit sanctuárium, et tabernáculum, et altáre, tunc ófferat hircum vivéntem:	b
 Levíticus	Lev	3	16	21	et pósita utráque manu super caput ejus, confiteátur omnes iniquitátes filiórum Ísraël, et univérsa delícta atque peccáta eórum: quæ ímprecans cápiti ejus, emíttet illum per hóminem parátum, in desértum.
 Levíticus	Lev	3	16	22	Cumque portáverit hircus omnes iniquitátes eórum in terram solitáriam, et dimíssus fúerit in desérto,	b
 Levíticus	Lev	3	16	23	revertétur Áaron in tabernáculum testimónii, et depósitis véstibus, quibus prius indútus erat, cum intráret sanctuárium, relictísque ibi,
 Levíticus	Lev	3	16	24	lavábit carnem suam in loco sancto, induetúrque véstibus suis. Et postquam egréssus obtúlerit holocáustum suum, ac plebis, rogábit tam pro se quam pro pópulo:
 Levíticus	Lev	3	16	25	et ádipem, qui oblátus est pro peccátis, adolébit super altáre.
 Levíticus	Lev	3	16	26	Ille vero, qui dimíserit caprum emissárium, lavábit vestiménta sua, et corpus aqua, et sic ingrediétur in castra.
 Levíticus	Lev	3	16	27	Vítulum autem, et hircum, qui pro peccáto fúerant immoláti, et quorum sanguis illátus est in sanctuárium, ut expiátio complerétur, asportábunt foras castra, et combúrent igni tam pelles quam carnes eórum, ac fimum:
 Levíticus	Lev	3	16	28	et quicúmque combússerit ea, lavábit vestiménta sua et carnem aqua, et sic ingrediétur in castra.
 Levíticus	Lev	3	16	29	Erítque vobis hoc legítimum sempitérnum: mense séptimo, décima die mensis, affligétis ánimas vestras, nullúmque opus faciétis, sive indígena, sive ádvena qui peregrinátur inter vos.	b
 Levíticus	Lev	3	16	30	In hac die expiátio erit vestri, atque mundátio ab ómnibus peccátis vestris: coram Dómino mundabímini.
 Levíticus	Lev	3	16	31	Sábbatum enim requietiónis est, et affligétis ánimas vestras religióne perpétua.
 Levíticus	Lev	3	16	32	Expiábit autem sacérdos, qui unctus fúerit, et cujus manus initiátæ sunt ut sacerdótio fungátur pro patre suo: induetúrque stola línea et véstibus sanctis,
 Levíticus	Lev	3	16	33	et expiábit sanctuárium et tabernáculum testimónii atque altáre, sacerdótes quoque et univérsum pópulum.
 Levíticus	Lev	3	16	34a	Erítque vobis hoc legítimum sempitérnum, ut orétis pro fíliis Ísraël, et pro cunctis peccátis eórum semel in anno.
 Levíticus	Lev	3	16	34b	Fecit ígitur sicut præcéperat Dóminus Móysi.
 Levíticus	Lev	3	17	1	Et locútus est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Levíticus	Lev	3	17	2	Lóquere Áaron et fíliis ejus, et cunctis fíliis Ísraël, dicens ad eos: Iste est sermo quem mandávit Dóminus, dicens:
 Levíticus	Lev	3	17	3	Homo quílibet de domo Ísraël, si occíderit bovem aut ovem, sive capram, in castris vel extra castra,
 Levíticus	Lev	3	17	4	et non obtúlerit ad óstium tabernáculi oblatiónem Dómino, sánguinis reus erit: quasi si sánguinem fúderit, sic períbit de médio pópuli sui.
 Levíticus	Lev	3	17	5	Ídeo sacerdóti offérre debent fílii Ísraël hóstias suas, quas occídent in agro, ut sanctificéntur Dómino ante óstium tabernáculi testimónii, et ímmolent eas hóstias pacíficas Dómino.
 Levíticus	Lev	3	17	6	Fundétque sacérdos sánguinem super altáre Dómini ad óstium tabernáculi testimónii, et adolébit ádipem in odórem suavitátis Dómino:
 Levíticus	Lev	3	17	7	et nequáquam ultra immolábunt hóstias suas dæmónibus, cum quibus fornicáti sunt. Legítimum sempitérnum erit illis et pósteris eórum.
 Levíticus	Lev	3	17	8	Et ad ipsos dices: Homo de domo Ísraël, et de ádvenis qui peregrinántur apud vos, qui obtúlerit holocáustum sive víctimam,
 Levíticus	Lev	3	17	9	et ad óstium tabernáculi testimónii non addúxerit eam, ut offerátur Dómino, interíbit de pópulo suo.
 Levíticus	Lev	3	17	10	Homo quílibet de domo Ísraël et de ádvenis qui peregrinántur inter eos, si coméderit sánguinem, obfirmábo fáciem meam contra ánimam illíus, et dispérdam eam de pópulo suo,	b
 Levíticus	Lev	3	17	11	quia ánima carnis in sánguine est: et ego dedi illum vobis, ut super altáre in eo expiétis pro animábus vestris, et sanguis pro ánimæ piáculo sit.
 Levíticus	Lev	3	17	12	Idcírco dixi fíliis Ísraël: Omnis ánima ex vobis non cómedet sánguinem, nec ex ádvenis qui peregrinántur apud vos.
 Levíticus	Lev	3	17	13	Homo quicúmque de fíliis Ísraël, et de ádvenis qui peregrinántur apud vos, si venatióne atque aucúpio céperit feram, vel avem, quibus vesci lícitum est, fundat sánguinem ejus, et opériat illum terra.
 Levíticus	Lev	3	17	14	Ánima enim omnis carnis in sánguine est: unde dixi fíliis Ísraël: Sánguinem univérsæ carnis non comedétis, quia ánima carnis in sánguine est: et quicúmque coméderit illum, interíbit.
 Levíticus	Lev	3	17	15	Ánima, quæ coméderit morticínum, vel captum a béstia, tam de indígenis, quam de ádvenis, lavábit vestiménta sua et semetípsum aqua, et contaminátus erit usque ad vésperum: et hoc órdine mundus fiet.
 Levíticus	Lev	3	17	16	Quod si non láverit vestiménta sua et corpus, portábit iniquitátem suam.
 Levíticus	Lev	3	18	1	Locútus est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Levíticus	Lev	3	18	2	Lóquere fíliis Ísraël, et dices ad eos: Ego Dóminus Deus vester:
 Levíticus	Lev	3	18	3	juxta consuetúdinem terræ Ægýpti, in qua habitástis, non faciétis: et juxta morem regiónis Chánaan, ad quam ego introductúrus sum vos, non agétis, nec in legítimis eórum ambulábitis.
 Levíticus	Lev	3	18	4	Faciétis judícia mea, et præcépta mea servábitis, et ambulábitis in eis. Ego Dóminus Deus vester.
 Levíticus	Lev	3	18	5	Custodíte leges meas atque judícia, quæ fáciens homo, vivet in eis. Ego Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	18	6	Omnis homo ad próximam sánguinis sui non accédet, ut revélet turpitúdinem ejus. Ego Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	18	7	Turpitúdinem patris tui et turpitúdinem matris tuæ non discoopéries: mater tua est: non revelábis turpitúdinem ejus.	b
 Levíticus	Lev	3	18	8	Turpitúdinem uxóris patris tui non discoopéries: turpitúdo enim patris tui est.
 Levíticus	Lev	3	18	9	Turpitúdinem soróris tuæ ex patre sive ex matre, quæ domi vel foris génita est, non revelábis.
 Levíticus	Lev	3	18	10	Turpitúdinem fíliæ fílii tui vel neptis ex fília non revelábis: quia turpitúdo tua est.
 Levíticus	Lev	3	18	11	Turpitúdinem fíliæ uxóris patris tui, quam péperit patri tuo, et est soror tua, non revelábis.
 Levíticus	Lev	3	18	12	Turpitúdinem soróris patris tui non discoopéries: quia caro est patris tui.
 Levíticus	Lev	3	18	13	Turpitúdinem soróris matris tuæ non revelábis, eo quod caro sit matris tuæ.
 Levíticus	Lev	3	18	14	Turpitúdinem pátrui tui non revelábis, nec accédes ad uxórem ejus, quæ tibi affinitáte conjúngitur.
 Levíticus	Lev	3	18	15	Turpitúdinem nurus tuæ non revelábis, quia uxor fílii tui est: nec discoopéries ignomíniam ejus.
 Levíticus	Lev	3	18	16	Turpitúdinem uxóris fratris tui non revelábis: quia turpitúdo fratris tui est.
 Levíticus	Lev	3	18	17	Turpitúdinem uxóris tuæ et fíliæ ejus non revelábis. Fíliam fílii ejus, et fíliam fíliæ illíus non sumes, ut revéles ignomíniam ejus: quia caro illíus sunt, et talis cóitus incéstus est.
 Levíticus	Lev	3	18	18	Sorórem uxóris tuæ in pellicátum illíus non accípies, nec revelábis turpitúdinem ejus adhuc illa vivénte.
 Levíticus	Lev	3	18	19	Ad mulíerem quæ pátitur ménstrua non accédes, nec revelábis fœditátem ejus.
 Levíticus	Lev	3	18	20	Cum uxóre próximi tui non coíbis, nec séminis commistióne maculáberis.
 Levíticus	Lev	3	18	21	De sémine tuo non dabis ut consecrétur idólo Moloch, nec póllues nomen Dei tui. Ego Dóminus.	b
 Levíticus	Lev	3	18	22	Cum másculo non commisceáris cóitu femíneo, quia abominátio est.
 Levíticus	Lev	3	18	23	Cum omni pécore non coíbis, nec maculáberis cum eo. Múlier non succúmbet juménto, nec miscébitur ei, quia scelus est.
 Levíticus	Lev	3	18	24	Nec polluámini in ómnibus his quibus contaminátæ sunt univérsæ gentes, quas ego ejíciam ante conspéctum vestrum,	b
 Levíticus	Lev	3	18	25	et quibus pollúta est terra: cujus ego scélera visitábo, ut évomat habitatóres suos.
 Levíticus	Lev	3	18	26	Custodíte legítima mea atque judícia, et non faciátis ex ómnibus abominatiónibus istis, tam indígena quam colónus qui peregrinántur apud vos.
 Levíticus	Lev	3	18	27	Omnes enim execratiónes istas fecérunt áccolæ terræ qui fuérunt ante vos, et polluérunt eam.
 Levíticus	Lev	3	18	28	Cavéte ergo ne et vos simíliter évomat, cum pária fecéritis, sicut evómuit gentem, quæ fuit ante vos.
 Levíticus	Lev	3	18	29	Omnis ánima, quæ fécerit de abominatiónibus his quíppiam, períbit de médio pópuli sui.
 Levíticus	Lev	3	18	30	Custodíte mandáta mea. Nolíte fácere quæ fecérunt hi qui fuérunt ante vos, et ne polluámini in eis. Ego Dóminus Deus vester.
 Levíticus	Lev	3	19	1	Locútus est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Levíticus	Lev	3	19	2	Lóquere ad omnem cœtum filiórum Ísraël, et dices ad eos: Sancti estóte, quia ego sanctus sum, Dóminus Deus vester.
 Levíticus	Lev	3	19	3	Unusquísque patrem suum, et matrem suam tímeat. Sábbata mea custodíte. Ego Dóminus Deus vester.
 Levíticus	Lev	3	19	4	Nolíte convérti ad idóla, nec deos conflátiles faciátis vobis. Ego Dóminus Deus vester.
 Levíticus	Lev	3	19	5	Si immolavéritis hóstiam pacificórum Dómino, ut sit placábilis,	b
 Levíticus	Lev	3	19	6	eo die quo fúerit immoláta, comedétis eam, et die áltero: quidquid autem resíduum fúerit in diem tértium, igne comburétis.
 Levíticus	Lev	3	19	7	Si quis post bíduum coméderit ex ea, profánus erit, et impietátis reus:
 Levíticus	Lev	3	19	8	portabítque iniquitátem suam, quia sanctum Dómini pólluit, et períbit ánima illa de pópulo suo.
 Levíticus	Lev	3	19	9	Cumque messúeris ségetes terræ tuæ, non tondébis usque ad solum superfíciem terræ, nec remanéntes spicas cólliges,	b
 Levíticus	Lev	3	19	10	neque in vínea tua racémos et grana decidéntia congregábis: sed paupéribus et peregrínis carpénda dimíttes. Ego Dóminus Deus vester.
 Levíticus	Lev	3	19	11	Non faciétis furtum. Non mentiémini, nec decípiet unusquísque próximum suum.	b
 Levíticus	Lev	3	19	12	Non perjurábis in nómine meo, nec póllues nomen Dei tui. Ego Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	19	13	Non fácies calúmniam próximo tuo nec vi ópprimes eum. Non morábitur opus mercenárii tui apud te usque mane.
 Levíticus	Lev	3	19	14	Non maledíces surdo, nec coram cæco pones offendículum: sed timébis Dóminum Deum tuum, quia ego sum Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	19	15	Non fácies quod iníquum est, nec injúste judicábis. Non consíderes persónam páuperis, nec honóres vultum poténtis. Juste júdica próximo tuo.
 Levíticus	Lev	3	19	16	Non eris criminátor, nec susúrro in pópulo. Non stabis contra sánguinem próximi tui. Ego Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	19	17	Non óderis fratrem tuum in corde tuo, sed públice árgue eum, ne hábeas super illo peccátum.
 Levíticus	Lev	3	19	18	Non quæras ultiónem, nec memor eris injúriæ cívium tuórum. Díliges amícum tuum sicut teípsum. Ego Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	19	19	Leges meas custodíte. Juméntum tuum non fácies coíre cum altérius géneris animántibus. Agrum tuum non seres divérso sémine. Veste, quæ ex duóbus texta est, non induéris.	b
 Levíticus	Lev	3	19	20	Homo, si dormíerit cum mulíere cóitu séminis, quæ sit ancílla étiam núbilis, et tamen prétio non redémpta, nec libertáte donáta: vapulábunt ambo, et non moriéntur, quia non fuit líbera.	b
 Levíticus	Lev	3	19	21	Pro delícto autem suo ófferet Dómino ad óstium tabernáculi testimónii aríetem:
 Levíticus	Lev	3	19	22	orabítque pro eo sacérdos, et pro peccáto ejus coram Dómino, et repropitiábitur ei, dimittetúrque peccátum.
 Levíticus	Lev	3	19	23	Quando ingréssi fuéritis terram, et plantavéritis in ea ligna pomífera, auferétis præpútia eórum: poma, quæ gérminant, immúnda erunt vobis, nec edétis ex eis.	b
 Levíticus	Lev	3	19	24	Quarto autem anno omnis fructus eórum sanctificábitur, laudábilis Dómino.
 Levíticus	Lev	3	19	25	Quinto autem anno comedétis fructus, congregántes poma, quæ proférunt. Ego Dóminus Deus vester.
 Levíticus	Lev	3	19	26a	Non comedétis cum sánguine.
 Levíticus	Lev	3	19	26b	Non augurabímini, nec observábitis sómnia.
 Levíticus	Lev	3	19	27	Neque in rotúndum attondébitis comam, nec radétis barbam.
 Levíticus	Lev	3	19	28	Et super mórtuo non incidétis carnem vestram, neque figúras áliquas aut stígmata faciétis vobis. Ego Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	19	29	Ne prostítuas fíliam tuam, ne contaminétur terra et impleátur piáculo.
 Levíticus	Lev	3	19	30	Sábbata mea custodíte, et sanctuárium meum metúite. Ego Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	19	31	Non declinétis ad magos, nec ab aríolis áliquid sciscitémini, ut polluámini per eos. Ego Dóminus Deus vester.
 Levíticus	Lev	3	19	32	Coram cano cápite consúrge, et honóra persónam senis: et time Dóminum Deum tuum. Ego sum Dóminus.	b
 Levíticus	Lev	3	19	33	Si habitáverit ádvena in terra vestra, et morátus fúerit inter vos, non exprobrétis ei:
 Levíticus	Lev	3	19	34	sed sit inter vos quasi indígena, et diligétis eum quasi vosmetípsos: fuístis enim et vos ádvenæ in terra Ægýpti. Ego Dóminus Deus vester.
 Levíticus	Lev	3	19	35	Nolíte fácere iníquum áliquid in judício, in régula, in póndere, in mensúra.
 Levíticus	Lev	3	19	36	Statéra justa, et æqua sint póndera, justus módius, æquúsque sextárius. Ego Dóminus Deus vester, qui edúxi vos de terra Ægýpti.
 Levíticus	Lev	3	19	37	Custodíte ómnia præcépta mea, et univérsa judícia, et fácite ea. Ego Dóminus.	b
 Levíticus	Lev	3	20	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Levíticus	Lev	3	20	2	Hæc loquéris fíliis Ísraël: Homo de fíliis Ísraël, et de ádvenis qui hábitant in Ísraël, si quis déderit de sémine suo idólo Moloch, morte moriátur: pópulus terræ lapidábit eum.
 Levíticus	Lev	3	20	3	Et ego ponam fáciem meam contra illum: succidámque eum de médio pópuli sui, eo quod déderit de sémine suo Moloch, et contamináverit sanctuárium meum, ac pollúerit nomen sanctum meum.
 Levíticus	Lev	3	20	4	Quod si négligens pópulus terræ, et quasi parvipéndens impérium meum, dimíserit hóminem qui dedit de sémine suo Moloch, nec volúerit eum occídere:
 Levíticus	Lev	3	20	5	ponam fáciem meam super hóminem illum, et super cognatiónem ejus, succidámque et ipsum, et omnes qui consensérunt ei ut fornicaréntur cum Moloch, de médio pópuli sui.
 Levíticus	Lev	3	20	6	Ánima, quæ declináverit ad magos et aríolos, et fornicáta fúerit cum eis, ponam fáciem meam contra eam, et interfíciam illam de médio pópuli sui.
 Levíticus	Lev	3	20	7	Sanctificámini et estóte sancti, quia ego sum Dóminus Deus vester.
 Levíticus	Lev	3	20	8	Custodíte præcépta mea, et fácite ea: ego Dóminus qui sanctífico vos.
 Levíticus	Lev	3	20	9	Qui maledíxerit patri suo, aut matri, morte moriátur: patri matríque maledíxit: sanguis ejus sit super eum.	b
 Levíticus	Lev	3	20	10	Si mœchátus quis fúerit cum uxóre altérius, et adultérium perpetráverit cum cónjuge próximi sui, morte moriántur et mœchus et adúltera.	b
 Levíticus	Lev	3	20	11	Qui dormíerit cum novérca sua, et reveláverit ignomíniam patris sui, morte moriántur ambo: sanguis eórum sit super eos.
 Levíticus	Lev	3	20	12	Si quis dormíerit cum nuru sua, utérque moriátur, quia scelus operáti sunt: sanguis eórum sit super eos.
 Levíticus	Lev	3	20	13	Qui dormíerit cum másculo cóitu femíneo, utérque operátus est nefas: morte moriántur: sit sanguis eórum super eos.
 Levíticus	Lev	3	20	14	Qui supra uxórem fíliam, dúxerit matrem ejus, scelus operátus est: vivus ardébit cum eis, nec permanébit tantum nefas in médio vestri.
 Levíticus	Lev	3	20	15	Qui cum juménto et pécore coíerit, morte moriátur: pecus quoque occídite.
 Levíticus	Lev	3	20	16	Múlier, quæ succubúerit cuílibet juménto, simul interficiétur cum eo: sanguis eórum sit super eos.
 Levíticus	Lev	3	20	17	Qui accéperit sorórem suam fíliam patris sui, vel fíliam matris suæ, et víderit turpitúdinem ejus, illáque conspéxerit fratris ignomíniam, nefáriam rem operáti sunt: occidéntur in conspéctu pópuli sui, eo quod turpitúdinem suam mútuo reveláverint, et portábunt iniquitátem suam.
 Levíticus	Lev	3	20	18	Qui coíerit cum mulíere in fluxu ménstruo, et reveláverit turpitúdinem ejus, ipsáque aperúerit fontem sánguinis sui, interficiéntur ambo de médio pópuli sui.
 Levíticus	Lev	3	20	19	Turpitúdinem matérteræ et ámitæ tuæ non discoopéries: qui hoc fécerit, ignomíniam carnis suæ nudávit; portábunt ambo iniquitátem suam.	b
 Levíticus	Lev	3	20	20	Qui coíerit cum uxóre pátrui vel avúnculi sui, et reveláverit ignomíniam cognatiónis suæ, portábunt ambo peccátum suum: absque líberis moriéntur.
 Levíticus	Lev	3	20	21	Qui dúxerit uxórem fratris sui, rem facit illícitam: turpitúdinem fratris sui revelávit: absque líberis erunt.
 Levíticus	Lev	3	20	22	Custodíte leges meas, atque judícia, et fácite ea: ne et vos évomat terra quam intratúri estis et habitatúri.	b
 Levíticus	Lev	3	20	23	Nolíte ambuláre in legítimis natiónum, quas ego expulsúrus sum ante vos. Ómnia enim hæc fecérunt, et abominátus sum eas.
 Levíticus	Lev	3	20	24	Vobis autem loquor. Possidéte terram eórum, quam dabo vobis in hæreditátem, terram fluéntem lacte et melle. Ego Dóminus Deus vester, qui separávi vos a céteris pópulis.
 Levíticus	Lev	3	20	25	Separáte ergo et vos juméntum mundum ab immúndo, et avem mundam ab immúnda: ne polluátis ánimas vestras in pécore, et ávibus, et cunctis quæ movéntur in terra, et quæ vobis osténdi esse pollúta.
 Levíticus	Lev	3	20	26	Éritis mihi sancti, quia sanctus sum ego Dóminus, et separávi vos a céteris pópulis, ut essétis mei.
 Levíticus	Lev	3	20	27	Vir, sive múlier, in quibus pythónicus, vel divinatiónis fúerit spíritus, morte moriántur: lapídibus óbruent eos: sanguis eórum sit super illos.	b
 Levíticus	Lev	3	21	1	Dixit quoque Dóminus ad Móysen: Lóquere ad sacerdótes fílios Áaron, et dices ad eos: Ne contaminétur sacérdos in mórtibus cívium suórum,
 Levíticus	Lev	3	21	2	nisi tantum in consanguíneis, ac propínquis, id est, super patre et matre, et fílio, et fília, fratre quoque,
 Levíticus	Lev	3	21	3	et soróre vírgine quæ non est nupta viro:
 Levíticus	Lev	3	21	4	sed nec in príncipe pópuli sui contaminábitur.
 Levíticus	Lev	3	21	5	Non radent caput, nec barbam, neque in cárnibus suis fácient incisúras.	b
 Levíticus	Lev	3	21	6	Sancti erunt Deo suo, et non pólluent nomen ejus: incénsum enim Dómini, et panes Dei sui ófferunt, et ídeo sancti erunt.
 Levíticus	Lev	3	21	7	Scortum et vile prostíbulum non ducent uxórem, nec eam quæ repudiáta est a maríto: quia consecráti sunt Deo suo,
 Levíticus	Lev	3	21	8	et panes propositiónis ófferunt. Sint ergo sancti, quia et ego sanctus sum, Dóminus qui sanctífico eos.
 Levíticus	Lev	3	21	9	Sacerdótis fília si deprehénsa fúerit in stupro, et violáverit nomen patris sui, flammis exurétur.
 Levíticus	Lev	3	21	10	Póntifex, id est, sacérdos máximus inter fratres suos, super cujus caput fusum est unctiónis óleum, et cujus manus in sacerdótio consecrátæ sunt, vestitúsque est sanctis véstibus, caput suum non discoopériet, vestiménta non scindet:	b
 Levíticus	Lev	3	21	11	et ad omnem mórtuum non ingrediétur omníno: super patre quoque suo et matre non contaminábitur.
 Levíticus	Lev	3	21	12	Nec egrediétur de sanctis, ne pólluat sanctuárium Dómini, quia óleum sanctæ unctiónis Dei sui super eum est. Ego Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	21	13	Vírginem ducet uxórem:
 Levíticus	Lev	3	21	14	víduam autem et repudiátam, et sórdidam, atque meretrícem non accípiet, sed puéllam de pópulo suo:
 Levíticus	Lev	3	21	15	ne commísceat stirpem géneris sui vulgo gentis suæ: quia ego Dóminus, qui sanctífico eum.
 Levíticus	Lev	3	21	16	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Levíticus	Lev	3	21	17	Lóquere ad Áaron: Homo de sémine tuo per famílias qui habúerit máculam, non ófferet panes Deo suo,
 Levíticus	Lev	3	21	18	nec accédet ad ministérium ejus: si cæcus fúerit, si claudus, si parvo vel grandi, vel torto naso,
 Levíticus	Lev	3	21	19	si fracto pede, si manu,
 Levíticus	Lev	3	21	20	si gibbus, si lippus, si albúginem habens in óculo, si jugem scábiem, si impetíginem in córpore, vel herniósus.
 Levíticus	Lev	3	21	21	Omnis qui habúerit máculam de sémine Áaron sacerdótis, non accédet offérre hóstias Dómino, nec panes Deo suo:
 Levíticus	Lev	3	21	22	vescétur tamen pánibus qui offerúntur in sanctuário,
 Levíticus	Lev	3	21	23	ita dumtáxat, ut intra velum non ingrediátur, nec accédat ad altáre, quia máculam habet, et contamináre non debet sanctuárium meum. Ego Dóminus qui sanctífico eos.
 Levíticus	Lev	3	21	24	Locútus est ergo Móyses ad Áaron, et ad fílios ejus, et ad omnem Ísraël cuncta quæ fúerant sibi imperáta.	b
 Levíticus	Lev	3	22	1	Locútus quoque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Levíticus	Lev	3	22	2	Lóquere ad Áaron et ad fílios ejus, ut cáveant ab his quæ consecráta sunt filiórum Ísraël, et non contáminent nomen sanctificatórum mihi, quæ ipsi ófferunt. Ego Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	22	3	Dic ad eos, et ad pósteros eórum: Omnis homo qui accésserit de stirpe vestra ad ea quæ consecráta sunt, et quæ obtulérunt fílii Ísraël Dómino, in quo est immundítia, períbit coram Dómino. Ego sum Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	22	4	Homo de sémine Áaron, qui fúerit leprósus, aut pátiens fluxum séminis, non vescétur de his quæ sanctificáta sunt mihi, donec sanétur. Qui tetígerit immúndum super mórtuo, et ex quo egréditur semen quasi cóitus,
 Levíticus	Lev	3	22	5	et qui tangit réptile, et quódlibet immúndum cujus tactus est sórdidus,
 Levíticus	Lev	3	22	6	immúndus erit usque ad vésperum, et non vescétur his quæ sanctificáta sunt: sed cum láverit carnem suam aqua,
 Levíticus	Lev	3	22	7	et occubúerit sol, tunc mundátus vescétur de sanctificátis, quia cibus illíus est.
 Levíticus	Lev	3	22	8	Morticínum et captum a béstia non cómedent, nec polluéntur in eis. Ego sum Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	22	9	Custódiant præcépta mea, ut non subjáceant peccáto, et moriántur in sanctuário, cum pollúerint illud. Ego Dóminus qui sanctífico eos.
 Levíticus	Lev	3	22	10	Omnis alienígena non cómedet de sanctificátis; inquilínus sacerdótis et mercenárius non vescéntur ex eis.	b
 Levíticus	Lev	3	22	11	Quem autem sacérdos émerit, et qui vernáculus domus ejus fúerit, his cómedent ex eis.
 Levíticus	Lev	3	22	12	Si fília sacerdótis cuílibet ex pópulo nupta fúerit, de his quæ sanctificáta sunt, et de primítiis non vescétur.
 Levíticus	Lev	3	22	13	Sin autem vídua, vel repudiáta, et absque líberis revérsa fúerit ad domum patris sui: sicut puélla consuéverat, alétur cibis patris sui. Omnis alienígena comedéndi ex eis non habet potestátem.
 Levíticus	Lev	3	22	14	Qui coméderit de sanctificátis per ignorántiam, addet quintam partem cum eo quod comédit, et dabit sacerdóti in sanctuárium.
 Levíticus	Lev	3	22	15	Nec contaminábunt sanctificáta filiórum Ísraël, quæ ófferunt Dómino:
 Levíticus	Lev	3	22	16	ne forte sustíneant iniquitátem delícti sui, cum sanctificáta coméderint. Ego Dóminus qui sanctífico eos.
 Levíticus	Lev	3	22	17	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Levíticus	Lev	3	22	18	Lóquere ad Áaron et fílios ejus, et ad omnes fílios Ísraël, dicésque ad eos: Homo de domo Ísraël, et de ádvenis qui hábitant apud vos, qui obtúlerit oblatiónem suam, vel vota solvens, vel sponte ófferens, quidquid illud obtúlerit in holocáustum Dómini,
 Levíticus	Lev	3	22	19	ut offerátur per vos, másculus immaculátus erit ex bobus, et óvibus, et ex capris:
 Levíticus	Lev	3	22	20	si máculam habúerit, non offerétis, neque erit acceptábile.
 Levíticus	Lev	3	22	21	Homo qui obtúlerit víctimam pacificórum Dómino, vel vota solvens, vel sponte ófferens, tam de bobus quam de óvibus, immaculátum ófferet ut acceptábile sit: omnis mácula non erit in eo.
 Levíticus	Lev	3	22	22	Si cæcum fúerit, si fractum, si cicatrícem habens, si pápulas, aut scábiem, aut impetíginem: non offerétis ea Dómino, nec adolébitis ex eis super altáre Dómini.
 Levíticus	Lev	3	22	23	Bovem et ovem, aure et cauda amputátis, voluntárie offérre potes, votum autem ex eis solvi non potest.
 Levíticus	Lev	3	22	24	Omne ánimal, quod vel contrítis, vel tusis, vel sectis ablatísque testículis est, non offerétis Dómino, et in terra vestra hoc omníno ne faciátis.
 Levíticus	Lev	3	22	25	De manu alienígenæ non offerétis panes Deo vestro, et quidquid áliud dare volúerit, quia corrúpta, et maculáta sunt ómnia: non suscipiétis ea.
 Levíticus	Lev	3	22	26	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Levíticus	Lev	3	22	27	Bos, ovis et capra, cum génita fúerint, septem diébus erunt sub úbere matris suæ: die autem octávo, et deínceps, offérri póterunt Dómino.
 Levíticus	Lev	3	22	28	Sive illa bos, sive ovis, non immolabúntur una die cum fœ́tibus suis.
 Levíticus	Lev	3	22	29	Si immolavéritis hóstiam pro gratiárum actióne Dómino, ut possit esse placábilis,
 Levíticus	Lev	3	22	30	eódem die comedétis eam: non remanébit quidquam in mane altérius diéi. Ego Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	22	31	Custodíte mandáta mea, et fácite ea. Ego Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	22	32	Ne polluátis nomen meum sanctum, ut sanctíficer in médio filiórum Ísraël. Ego Dóminus qui sanctífico vos,
 Levíticus	Lev	3	22	33	et edúxi de terra Ægýpti, ut essem vobis in Deum. Ego Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	23	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Levíticus	Lev	3	23	2	Lóquere fíliis Ísraël, et dices ad eos: Hæ sunt fériæ Dómini, quas vocábitis sanctas.
 Levíticus	Lev	3	23	3	Sex diébus faciétis opus: dies séptimus, quia sábbati réquies est, vocábitur sanctus: omne opus non faciétis in eo: sábbatum Dómini est in cunctis habitatiónibus vestris.
 Levíticus	Lev	3	23	4	Hæ sunt ergo fériæ Dómini sanctæ, quas celebráre debétis tempóribus suis.
 Levíticus	Lev	3	23	5	Mense primo, quartadécima die mensis ad vésperum, Phase Dómini est:	b
 Levíticus	Lev	3	23	6	et quintadécima die mensis hujus, solémnitas azymórum Dómini est. Septem diébus ázyma comedétis.
 Levíticus	Lev	3	23	7	Dies primus erit vobis celebérrimus, sanctúsque: omne opus servíle non faciétis in eo,
 Levíticus	Lev	3	23	8	sed offerétis sacrifícium in igne Dómino septem diébus. Dies autem séptimus erit celébrior et sánctior: nullúmque servíle opus faciétis in eo.
 Levíticus	Lev	3	23	9	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Levíticus	Lev	3	23	10	Lóquere fíliis Ísraël, et dices ad eos: Cum ingréssi fuéritis terram, quam ego dabo vobis, et messuéritis ségetem, ferétis manípulos spicárum, primítias messis vestræ, ad sacerdótem:
 Levíticus	Lev	3	23	11	qui elevábit fascículum coram Dómino, ut acceptábile sit pro vobis, áltero die sábbati, et sanctificábit illum.
 Levíticus	Lev	3	23	12	Atque in eódem die quo manípulus consecrátur, cædétur agnus immaculátus annículus in holocáustum Dómini.
 Levíticus	Lev	3	23	13	Et libaménta offeréntur cum eo, duæ décimæ símilæ conspérsæ óleo in incénsum Dómini, odorémque suavíssimum: liba quoque vini, quarta pars hin.
 Levíticus	Lev	3	23	14	Panem, et poléntam, et pultes non comedétis ex ségete, usque ad diem qua offerétis ex ea Deo vestro. Præcéptum est sempitérnum in generatiónibus, cunctísque habitáculis vestris.
 Levíticus	Lev	3	23	15	Numerábitis ergo ab áltero die sábbati, in quo obtulístis manípulum primitiárum, septem hebdómadas plenas,	b
 Levíticus	Lev	3	23	16	usque ad álteram diem expletiónis hebdómadæ séptimæ, id est, quinquagínta dies: et sic offerétis sacrifícium novum Dómino
 Levíticus	Lev	3	23	17	ex ómnibus habitáculis vestris, panes primitiárum duos de duábus décimis símilæ fermentátæ, quos coquétis in primítias Dómini.
 Levíticus	Lev	3	23	18	Offeretísque cum pánibus septem agnos immaculátos annículos, et vítulum de arménto unum, et aríetes duos, et erunt in holocáustum cum libaméntis suis, in odórem suavíssimum Dómini.
 Levíticus	Lev	3	23	19	Faciétis et hircum pro peccáto, duósque agnos annículos hóstias pacificórum.
 Levíticus	Lev	3	23	20	Cumque eleváverit eos sacérdos cum pánibus primitiárum coram Dómino, cedent in usum ejus.
 Levíticus	Lev	3	23	21	Et vocábitis hunc diem celebérrimum, atque sanctíssimum: omne opus servíle non faciétis in eo. Legítimum sempitérnum erit in cunctis habitáculis, et generatiónibus vestris.
 Levíticus	Lev	3	23	22	Postquam autem messuéritis ségetem terræ vestræ, nec secábitis eam usque ad solum, nec remanéntes spicas colligétis: sed paupéribus et peregrínis dimittétis eas. Ego sum Dóminus Deus vester.
 Levíticus	Lev	3	23	23	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Levíticus	Lev	3	23	24	Lóquere fíliis Ísraël: Mense séptimo, prima die mensis, erit vobis sábbatum, memoriále, clangéntibus tubis, et vocábitur sanctum:
 Levíticus	Lev	3	23	25	omne opus servíle non faciétis in eo, et offerétis holocáustum Dómino.
 Levíticus	Lev	3	23	26	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Levíticus	Lev	3	23	27	Décimo die mensis hujus séptimi, dies expiatiónum erit celebérrimus, et vocábitur sanctus: affligetísque ánimas vestras in eo, et offerétis holocáustum Dómino.
 Levíticus	Lev	3	23	28	Omne opus servíle non faciétis in témpore diéi hujus: quia dies propitiatiónis est, ut propitiétur vobis Dóminus Deus vester.
 Levíticus	Lev	3	23	29	Omnis ánima, quæ afflícta non fúerit die hac, períbit de pópulis suis:
 Levíticus	Lev	3	23	30	et quæ óperis quíppiam fécerit, delébo eam de pópulo suo.
 Levíticus	Lev	3	23	31	Nihil ergo óperis faciétis in eo: legítimum sempitérnum erit vobis in cunctis generatiónibus, et habitatiónibus vestris.
 Levíticus	Lev	3	23	32	Sábbatum requietiónis est, et affligétis ánimas vestras die nono mensis: a véspera usque ad vésperam celebrábitis sábbata vestra.
 Levíticus	Lev	3	23	33	Et locútus est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Levíticus	Lev	3	23	34	Lóquere fíliis Ísraël: A quintodécimo die mensis hujus séptimi, erunt fériæ tabernaculórum septem diébus Dómino.
 Levíticus	Lev	3	23	35	Dies primus vocábitur celebérrimus atque sanctíssimus: omne opus servíle non faciétis in eo.
 Levíticus	Lev	3	23	36	Et septem diébus offerétis holocáusta Dómino. Dies quoque octávus erit celebérrimus, atque sanctíssimus, et offerétis holocáustum Dómino: est enim cœtus atque colléctæ: omne opus servíle non faciétis in eo.
 Levíticus	Lev	3	23	37	Hæ sunt fériæ Dómini, quas vocábitis celebérrimas atque sanctíssimas, offeretísque in eis oblatiónes Dómino, holocáusta et libaménta juxta ritum uniuscujúsque diéi:	b
 Levíticus	Lev	3	23	38	excéptis sábbatis Dómini, donísque vestris, et quæ offerétis ex voto, vel quæ sponte tribuétis Dómino.
 Levíticus	Lev	3	23	39	A quintodécimo ergo die mensis séptimi, quando congregavéritis omnes fructus terræ vestræ, celebrábitis férias Dómini septem diébus: die primo et die octávo erit sábbatum, id est, réquies.	b
 Levíticus	Lev	3	23	40	Sumetísque vobis die primo fructus árboris pulchérrimæ, spatulásque palmárum, et ramos ligni densárum fróndium, et sálices de torrénte, et lætabímini coram Dómino Deo vestro.
 Levíticus	Lev	3	23	41	Celebrabitísque solemnitátem ejus septem diébus per annum: legítimum sempitérnum erit in generatiónibus vestris. Mense séptimo festa celebrábitis,
 Levíticus	Lev	3	23	42	et habitábitis in umbráculis septem diébus: omnis, qui de génere est Ísraël, manébit in tabernáculis,
 Levíticus	Lev	3	23	43	ut discant pósteri vestri quod in tabernáculis habitáre fécerim fílios Ísraël, cum edúcerem eos de terra Ægýpti. Ego Dóminus Deus vester.
 Levíticus	Lev	3	23	44	Locutúsque est Móyses super solemnitátibus Dómini ad fílios Ísraël.	b
 Levíticus	Lev	3	24	1	Et locútus est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Levíticus	Lev	3	24	2	Prǽcipe fíliis Ísraël, ut áfferant tibi óleum de olívis puríssimum, ac lúcidum, ad concinnándas lucérnas júgiter,
 Levíticus	Lev	3	24	3	extra velum testimónii in tabernáculo fœ́deris. Ponétque eas Áaron a véspere usque ad mane coram Dómino, cultu ritúque perpétuo in generatiónibus vestris.
 Levíticus	Lev	3	24	4	Super candelábrum mundíssimum ponéntur semper in conspéctu Dómini.
 Levíticus	Lev	3	24	5	Accípies quoque símilam, et coques ex ea duódecim panes, qui sínguli habébunt duas décimas:	b
 Levíticus	Lev	3	24	6	quorum senos altrínsecus super mensam puríssimam coram Dómino státues:
 Levíticus	Lev	3	24	7	et pones super eos thus lucidíssimum, ut sit panis in moniméntum oblatiónis Dómini.
 Levíticus	Lev	3	24	8	Per síngula sábbata mutabúntur coram Dómino suscépti a fíliis Ísraël fœ́dere sempitérno:
 Levíticus	Lev	3	24	9	erúntque Áaron et filiórum ejus, ut cómedant eos in loco sancto: quia Sanctum sanctórum est de sacrifíciis Dómini jure perpétuo.
 Levíticus	Lev	3	24	10	Ecce autem egréssus fílius mulíeris Israëlítidis, quem pepérerat de viro ægýptio inter fílios Ísraël, jurgátus est in castris cum viro Israëlíta.	b
 Levíticus	Lev	3	24	11	Cumque blasphemásset nomen, et maledixísset ei, addúctus est ad Móysen. (Vocabátur autem mater ejus Salúmith, fília Dabri de tribu Dan.)
 Levíticus	Lev	3	24	12	Miserúntque eum in cárcerem, donec nossent quid jubéret Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	24	13	Qui locútus est ad Móysen,	b
 Levíticus	Lev	3	24	14	dicens: Educ blasphémum extra castra, et ponant omnes qui audiérunt, manus suas super caput ejus, et lápidet eum pópulus univérsus.
 Levíticus	Lev	3	24	15	Et ad fílios Ísraël loquéris: Homo, qui maledíxerit Deo suo, portábit peccátum suum;
 Levíticus	Lev	3	24	16	et qui blasphemáverit nomen Dómini, morte moriátur: lapídibus ópprimet eum omnis multitúdo, sive ille civis, sive peregrínus fúerit. Qui blasphemáverit nomen Dómini, morte moriátur.
 Levíticus	Lev	3	24	17	Qui percússerit, et occíderit hóminem, morte moriátur.
 Levíticus	Lev	3	24	18	Qui percússerit ánimal, reddet vicárium, id est, ánimam pro ánima.
 Levíticus	Lev	3	24	19	Qui irrogáverit máculam cuílibet cívium suórum, sicut fecit, sic fiet ei:
 Levíticus	Lev	3	24	20	fractúram pro fractúra, óculum pro óculo, dentem pro dente restítuet: qualem inflíxerit máculam, talem sustinére cogétur.
 Levíticus	Lev	3	24	21	Qui percússerit juméntum, reddet áliud. Qui percússerit hóminem, puniétur.
 Levíticus	Lev	3	24	22	Æquum judícium sit inter vos, sive peregrínus, sive civis peccáverit: quia ego sum Dóminus Deus vester.
 Levíticus	Lev	3	24	23	Locutúsque est Móyses ad fílios Ísraël: et eduxérunt eum, qui blasphemáverat, extra castra, ac lapídibus oppressérunt. Fecerúntque fílii Ísraël sicut præcéperat Dóminus Móysi.	b
 Levíticus	Lev	3	25	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen in monte Sínai, dicens:
 Levíticus	Lev	3	25	2	Lóquere fíliis Ísraël, et dices ad eos: Quando ingréssi fuéritis terram quam ego dabo vobis, sabbatízes sábbatum Dómino.
 Levíticus	Lev	3	25	3	Sex annis seres agrum tuum, et sex annis putábis víneam tuam, colligésque fructus ejus:
 Levíticus	Lev	3	25	4	séptimo autem anno sábbatum erit terræ, requietiónis Dómini: agrum non seres, et víneam non putábis.
 Levíticus	Lev	3	25	5	Quæ sponte gignet humus, non metes: et uvas primitiárum tuárum non cólliges quasi vindémiam: annus enim requietiónis terræ est:
 Levíticus	Lev	3	25	6	sed erunt vobis in cibum, tibi et servo tuo, ancíllæ et mercenário tuo, et ádvenæ qui peregrinántur apud te:
 Levíticus	Lev	3	25	7	juméntis tuis et pecóribus, ómnia quæ nascúntur præbébunt cibum.
 Levíticus	Lev	3	25	8	Numerábis quoque tibi septem hebdómadas annórum, id est, sépties septem, quæ simul fáciunt annos quadragínta novem:	b
 Levíticus	Lev	3	25	9	et clanges búccina mense séptimo, décima die mensis, propitiatiónis témpore, in univérsa terra vestra.
 Levíticus	Lev	3	25	10	Sanctificabísque annum quinquagésimum, et vocábis remissiónem cunctis habitatóribus terræ tuæ: ipse est enim jubilǽus. Revertétur homo ad possessiónem suam, et unusquísque rédiet ad famíliam prístinam:
 Levíticus	Lev	3	25	11	quia jubilǽus est, et quinquagésimus annus. Non serétis neque metétis sponte in agro nascéntia, et primítias vindémiæ non colligétis,
 Levíticus	Lev	3	25	12	ob sanctificatiónem jubilǽi: sed statim obláta comedétis.
 Levíticus	Lev	3	25	13	Anno jubilǽi, rédient omnes ad possessiónes suas.	b
 Levíticus	Lev	3	25	14	Quando vendes quíppiam civi tuo, vel emes ab eo, ne contrístes fratrem tuum, sed juxta númerum annórum jubilǽi emes ab eo,
 Levíticus	Lev	3	25	15	et juxta supputatiónem frugum vendet tibi.
 Levíticus	Lev	3	25	16	Quanto plures anni remánserint post jubilǽum, tanto crescet et prétium: et quanto minus témporis numeráveris, tanto minóris et émptio constábit: tempus enim frugum vendet tibi.
 Levíticus	Lev	3	25	17	Nolíte afflígere contribúles vestros, sed tímeat unusquísque Deum suum, quia ego Dóminus Deus vester.
 Levíticus	Lev	3	25	18	Fácite præcépta mea, et judícia custodíte, et impléte ea: ut habitáre possítis in terra absque ullo pavóre,	b
 Levíticus	Lev	3	25	19	et gignat vobis humus fructus suos, quibus vescámini usque ad saturitátem, nullíus ímpetum formidántes.
 Levíticus	Lev	3	25	20	Quod si dixéritis: Quid comedémus anno séptimo, si non sevérimus, neque collegérimus fruges nostras?
 Levíticus	Lev	3	25	21	dabo benedictiónem meam vobis anno sexto, et fáciet fructus trium annórum:
 Levíticus	Lev	3	25	22	seretísque anno octávo, et comedétis véteres fruges usque ad nonum annum: donec nova nascántur, edétis vétera.
 Levíticus	Lev	3	25	23	Terra quoque non vendétur in perpétuum, quia mea est, et vos ádvenæ et colóni mei estis:	b
 Levíticus	Lev	3	25	24	unde cuncta régio possessiónis vestræ sub redemptiónis conditióne vendétur.
 Levíticus	Lev	3	25	25	Si attenuátus frater tuus vendíderit possessiúnculam suam, et volúerit propínquus ejus, potest redímere quod ille vendíderat.
 Levíticus	Lev	3	25	26	Sin autem non habúerit próximum, et ipse prétium ad rediméndum potúerit inveníre,
 Levíticus	Lev	3	25	27	computabúntur fructus ex eo témpore quo véndidit: et quod réliquum est, reddet emptóri, sicque recípiet possessiónem suam.
 Levíticus	Lev	3	25	28	Quod si non invénerit manus ejus ut reddat prétium, habébit emptor quod émerat, usque ad annum jubilǽum. In ipso enim omnis vendítio redíbit ad dóminum et ad possessórem prístinum.
 Levíticus	Lev	3	25	29	Qui vendíderit domum intra urbis muros, habébit licéntiam rediméndi, donec unus impleátur annus.	b
 Levíticus	Lev	3	25	30	Si non redémerit, et anni círculus fúerit evolútus, emptor possidébit eam, et pósteri ejus in perpétuum, et rédimi non póterit, étiam in jubilǽo.
 Levíticus	Lev	3	25	31	Sin autem in villa domus, quæ muros non habet, agrórum jure vendétur: si ante redémpta non fúerit, in jubilǽo revertétur ad dóminum.
 Levíticus	Lev	3	25	32	Ædes Levitárum quæ in úrbibus sunt, semper possunt rédimi:
 Levíticus	Lev	3	25	33	si redémptæ non fúerint, in jubilǽo reverténtur ad dóminos, quia domus úrbium Levitárum pro possessiónibus sunt inter fílios Ísraël.
 Levíticus	Lev	3	25	34	Suburbána autem eórum non véneant, quia posséssio sempitérna est.
 Levíticus	Lev	3	25	35	Si attenuátus fúerit frater tuus, et infírmus manu, et suscéperis eum quasi ádvenam et peregrínum, et víxerit tecum,	b
 Levíticus	Lev	3	25	36	ne accípias usúras ab eo, nec ámplius quam dedísti: time Deum tuum, ut vívere possit frater tuus apud te.
 Levíticus	Lev	3	25	37	Pecúniam tuam non dabis ei ad usúram, et frugum superabundántiam non éxiges.
 Levíticus	Lev	3	25	38	Ego Dóminus Deus vester, qui edúxi vos de terra Ægýpti, ut darem vobis terram Chánaan, et essem vester Deus.
 Levíticus	Lev	3	25	39	Si paupertáte compúlsus vendíderit se tibi frater tuus, non eum ópprimes servitúte famulórum,	b
 Levíticus	Lev	3	25	40	sed quasi mercenárius et colónus erit: usque ad annum jubilǽum operábitur apud te,
 Levíticus	Lev	3	25	41	et póstea egrediétur cum líberis suis, et revertétur ad cognatiónem, ad possessiónem patrum suórum.
 Levíticus	Lev	3	25	42	Mei enim servi sunt, et ego edúxi eos de terra Ægýpti: non véneant conditióne servórum:
 Levíticus	Lev	3	25	43	ne afflígas eum per poténtiam, sed metúito Deum tuum.
 Levíticus	Lev	3	25	44	Servus et ancílla sint vobis de natiónibus quæ in circúitu vestro sunt:
 Levíticus	Lev	3	25	45	et de ádvenis qui peregrinántur apud vos, vel qui ex his nati fúerint in terra vestra, hos habébitis fámulos:
 Levíticus	Lev	3	25	46	et hæreditário jure transmittétis ad pósteros, ac possidébitis in ætérnum: fratres autem vestros fílios Ísraël ne opprimátis per poténtiam.
 Levíticus	Lev	3	25	47	Si invalúerit apud vos manus ádvenæ atque peregríni, et attenuátus frater tuus vendíderit se ei, aut cuíquam de stirpe ejus:	b
 Levíticus	Lev	3	25	48	post venditiónem potest rédimi. Qui volúerit ex frátribus suis, rédimet eum,
 Levíticus	Lev	3	25	49	et pátruus, et patruélis, et consanguíneus, et affínis. Sin autem et ipse potúerit, rédimet se,
 Levíticus	Lev	3	25	50	supputátis dumtáxat annis a témpore venditiónis suæ usque ad annum jubilǽum: et pecúnia, qua vénditus fúerat, juxta annórum númerum, et ratiónem mercenárii supputáta.
 Levíticus	Lev	3	25	51	Si plures fúerint anni qui rémanent usque ad jubilǽum, secúndum hos reddet et prétium:
 Levíticus	Lev	3	25	52	si pauci, ponet ratiónem cum eo juxta annórum númerum, et reddet emptóri quod réliquum est annórum,
 Levíticus	Lev	3	25	53	quibus ante servívit mercédibus imputátis: non afflíget eum violénter in conspéctu tuo.
 Levíticus	Lev	3	25	54	Quod si per hæc rédimi non potúerit, anno jubilǽo egrediétur cum líberis suis.
 Levíticus	Lev	3	25	55	Mei enim sunt servi fílii Ísraël, quos edúxi de terra Ægýpti.
 Levíticus	Lev	3	26	1	Ego Dóminus Deus vester: non faciétis vobis idólum, et scúlptile, nec títulos erigétis, nec insígnem lápidem ponétis in terra vestra, ut adorétis eum. Ego enim sum Dóminus Deus vester.
 Levíticus	Lev	3	26	2	Custodíte sábbata mea, et pavéte ad sanctuárium meum. Ego Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	26	3	Si in præcéptis meis ambulavéritis, et mandáta mea custodiéritis, et fecéritis ea, dabo vobis plúvias tempóribus suis,
 Levíticus	Lev	3	26	4	et terra gignet germen suum, et pomis árbores replebúntur.
 Levíticus	Lev	3	26	5	Apprehéndet méssium tritúra vindémiam, et vindémia occupábit seméntem: et comedétis panem vestrum in saturitáte, et absque pavóre habitábitis in terra vestra.
 Levíticus	Lev	3	26	6	Dabo pacem in fínibus vestris: dormiétis, et non erit qui extérreat. Áuferam malas béstias, et gládius non transíbit términos vestros.
 Levíticus	Lev	3	26	7	Persequémini inimícos vestros, et córruent coram vobis.
 Levíticus	Lev	3	26	8	Persequéntur quinque de vestris centum aliénos, et centum de vobis decem míllia: cadent inimíci vestri gládio in conspéctu vestro.
 Levíticus	Lev	3	26	9	Respíciam vos, et créscere fáciam: multiplicabímini, et firmábo pactum meum vobíscum.
 Levíticus	Lev	3	26	10	Comedétis vetustíssima véterum, et vétera novis superveniéntibus projiciétis.
 Levíticus	Lev	3	26	11	Ponam tabernáculum meum in médio vestri, et non abjíciet vos ánima mea.
 Levíticus	Lev	3	26	12	Ambulábo inter vos, et ero Deus vester, vosque éritis pópulus meus.
 Levíticus	Lev	3	26	13	Ego Dóminus Deus vester, qui edúxi vos de terra Ægyptiórum, ne servirétis eis: et qui confrégi caténas cervícum vestrárum, ut incederétis erécti.
 Levíticus	Lev	3	26	14	Quod si non audiéritis me, nec fecéritis ómnia mandáta mea,	b
 Levíticus	Lev	3	26	15	si sprevéritis leges meas, et judícia mea contempséritis, ut non faciátis ea quæ a me constitúta sunt, et ad írritum perducátis pactum meum:
 Levíticus	Lev	3	26	16	ego quoque hæc fáciam vobis: visitábo vos velóciter in egestáte, et ardóre, qui confíciat óculos vestros, et consúmat ánimas vestras. Frustra serétis seméntem, quæ ab hóstibus devorábitur.
 Levíticus	Lev	3	26	17	Ponam fáciem meam contra vos, et corruétis coram hóstibus vestris, et subjiciémini his qui odérunt vos: fugiétis, némine persequénte.
 Levíticus	Lev	3	26	18	Sin autem nec sic obediéritis mihi, addam correptiónes vestras séptuplum propter peccáta vestra,	b
 Levíticus	Lev	3	26	19	et cónteram supérbiam durítiæ vestræ. Dabóque vobis cælum désuper sicut ferrum, et terram ænéam.
 Levíticus	Lev	3	26	20	Consumétur incássum labor vester, non próferet terra germen, nec árbores poma præbébunt.
 Levíticus	Lev	3	26	21	Si ambulavéritis ex advérso mihi, nec voluéritis audíre me, addam plagas vestras in séptuplum propter peccáta vestra:
 Levíticus	Lev	3	26	22	immittámque in vos béstias agri, quæ consúmant vos, et pécora vestra, et ad paucitátem cuncta rédigant, desertǽque fiant viæ vestræ.
 Levíticus	Lev	3	26	23	Quod si nec sic voluéritis recípere disciplínam, sed ambulavéritis ex advérso mihi:
 Levíticus	Lev	3	26	24	ego quoque contra vos advérsus incédam, et percútiam vos sépties propter peccáta vestra,
 Levíticus	Lev	3	26	25	inducámque super vos gládium ultórem fœ́deris mei. Cumque confugéritis in urbes, mittam pestiléntiam in médio vestri, et tradémini in mánibus hóstium,
 Levíticus	Lev	3	26	26	postquam confrégero báculum panis vestri: ita ut decem mulíeres in uno clíbano coquant panes, et reddant eos ad pondus: et comedétis, et non saturabímini.
 Levíticus	Lev	3	26	27	Sin autem nec per hæc audiéritis me, sed ambulavéritis contra me:	b
 Levíticus	Lev	3	26	28	et ego incédam advérsus vos in furóre contrário, et corrípiam vos septem plagis propter peccáta vestra:
 Levíticus	Lev	3	26	29	ita ut comedátis carnes filiórum vestrórum et filiárum vestrárum.
 Levíticus	Lev	3	26	30	Déstruam excélsa vestra, et simulácra confríngam. Cadétis inter ruínas idolórum vestrórum, et abominábitur vos ánima mea,
 Levíticus	Lev	3	26	31	in tantum ut urbes vestras rédigam in solitúdinem, et desérta fáciam sanctuária vestra, nec recípiam ultra odórem suavíssimum.
 Levíticus	Lev	3	26	32	Disperdámque terram vestram, et stupébunt super ea inimíci vestri, cum habitatóres illíus fúerint.
 Levíticus	Lev	3	26	33	Vos autem dispérgam in gentes, et evaginábo post vos gládium, erítque terra vestra desérta, et civitátes vestræ dírutæ.
 Levíticus	Lev	3	26	34	Tunc placébunt terræ sábbata sua cunctis diébus solitúdinis suæ: quando fuéritis
 Levíticus	Lev	3	26	35	in terra hostíli, sabbatizábit, et requiéscet in sábbatis solitúdinis suæ, eo quod non requiéverit in sábbatis vestris quando habitabátis in ea.
 Levíticus	Lev	3	26	36	Et qui de vobis remánserint, dabo pavórem in córdibus eórum in regiónibus hóstium, terrébit eos sónitus fólii volántis, et ita fúgient quasi gládium: cadent, nullo persequénte,
 Levíticus	Lev	3	26	37	et córruent sínguli super fratres suos, quasi bella fugiéntes, nemo vestrum inimícis audébit resístere.
 Levíticus	Lev	3	26	38	Períbitis inter gentes, et hostílis vos terra consúmet.
 Levíticus	Lev	3	26	39	Quod si et de iis áliqui remánserint, tabéscent in iniquitátibus suis, in terra inimicórum suórum, et propter peccáta patrum suórum et sua affligéntur:
 Levíticus	Lev	3	26	40	donec confiteántur iniquitátes suas, et majórum suórum, quibus prævaricáti sunt in me, et ambulavérunt ex advérso mihi.
 Levíticus	Lev	3	26	41	Ambulábo ígitur et ego contra eos, et indúcam illos in terram hostílem, donec erubéscat incircumcísa mens eórum: tunc orábunt pro impietátibus suis.
 Levíticus	Lev	3	26	42	Et recordábor fœ́deris mei, quod pépigi cum Jacob, et Ísaac, et Ábraham. Terræ quoque memor ero:	b
 Levíticus	Lev	3	26	43	quæ cum relícta fúerit ab eis, complacébit sibi in sábbatis suis, pátiens solitúdinem propter illos. Ipsi vero rogábunt pro peccátis suis, eo quod abjécerint judícia mea, et leges meas despéxerint.
 Levíticus	Lev	3	26	44	Et tamen étiam cum essent in terra hostíli, non pénitus abjéci eos, neque sic despéxi ut consumeréntur, et írritum fácerent pactum meum cum eis. Ego enim sum Dóminus Deus eórum,
 Levíticus	Lev	3	26	45a	et recordábor fœ́deris mei prístini, quando edúxi eos de terra Ægýpti in conspéctu géntium, ut essem Deus eórum. Ego Dóminus.
 Levíticus	Lev	3	26	45b	Hæc sunt judícia atque præcépta et leges quas dedit Dóminus inter se et fílios Ísraël in monte Sínai per manum Móysi.
 Levíticus	Lev	3	27	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Levíticus	Lev	3	27	2	Lóquere fíliis Ísraël, et dices ad eos: Homo qui votum fécerit, et spopónderit Deo ánimam suam, sub æstimatióne dabit prétium.
 Levíticus	Lev	3	27	3	Si fúerit másculus a vigésimo anno usque ad sexagésimum annum, dabit quinquagínta siclos argénti ad mensúram sanctuárii:
 Levíticus	Lev	3	27	4	si múlier, trigínta.
 Levíticus	Lev	3	27	5	A quinto autem anno usque ad vigésimum, másculus dabit vigínti siclos: fémina, decem.
 Levíticus	Lev	3	27	6	Ab uno mense usque ad annum quintum, pro másculo dabúntur quinque sicli: pro fémina, tres.
 Levíticus	Lev	3	27	7	Sexagenárius et ultra másculus dabit quíndecim siclos: fémina, decem.
 Levíticus	Lev	3	27	8	Si pauper fúerit, et æstimatiónem réddere non valébit, stabit coram sacerdóte: et quantum ille æstimáverit, et víderit eum posse réddere, tantum dabit.
 Levíticus	Lev	3	27	9	Ánimal autem, quod immolári potest Dómino, si quis vóverit, sanctum erit,	b
 Levíticus	Lev	3	27	10	et mutári non póterit, id est, nec mélius malo, nec pejus bono: quod si mutáverit, et ipsum quod mutátum est, et illud pro quo mutátum est, consecrátum erit Dómino.
 Levíticus	Lev	3	27	11	Ánimal immúndum, quod immolári Dómino non potest, si quis vóverit, adducétur ante sacerdótem:
 Levíticus	Lev	3	27	12	qui júdicans utrum bonum an malum sit, státuet prétium.
 Levíticus	Lev	3	27	13	Quod si dare volúerit is qui offert, addet supra æstimatiónem quintam partem.
 Levíticus	Lev	3	27	14	Homo si vóverit domum suam, et sanctificáverit Dómino, considerábit eam sacérdos utrum bona an mala sit, et juxta prétium, quod ab eo fúerit constitútum, venundábitur:	b
 Levíticus	Lev	3	27	15	sin autem ille qui vóverat, volúerit redímere eam, dabit quintam partem æstimatiónis supra, et habébit domum.
 Levíticus	Lev	3	27	16	Quod si agrum possessiónis suæ vóverit, et consecráverit Dómino, juxta mensúram seméntis æstimábitur prétium: si trigínta módiis hórdei séritur terra, quinquagínta siclis venundétur argénti.	b
 Levíticus	Lev	3	27	17	Si statim ab anno incipiéntis jubilǽi vóverit agrum, quanto valére potest, tanto æstimábitur.
 Levíticus	Lev	3	27	18	Sin autem post aliquántum témporis, supputábit sacérdos pecúniam juxta annórum, qui réliqui sunt, númerum usque ad jubilǽum, et detrahétur ex prétio.
 Levíticus	Lev	3	27	19	Quod si volúerit redímere agrum ille qui vóverat, addet quintam partem æstimátæ pecúniæ, et possidébit eum.
 Levíticus	Lev	3	27	20	Sin autem nolúerit redímere, sed álteri cuílibet fúerit venúndatus, ultra eum qui vóverat redímere non póterit.
 Levíticus	Lev	3	27	21	Quia cum jubilǽi vénerit dies, sanctificátus erit Dómino, et posséssio consecráta ad jus pértinet sacerdótum.
 Levíticus	Lev	3	27	22	Si ager emptus est, et non de possessióne majórum sanctificátus fúerit Dómino,
 Levíticus	Lev	3	27	23	supputábit sacérdos juxta annórum númerum usque ad jubilǽum, prétium: et dabit ille qui vóverat eum, Dómino.
 Levíticus	Lev	3	27	24	In jubilǽo autem revertétur ad priórem dóminum, qui vendíderat eum, et habúerat in sorte possessiónis suæ.
 Levíticus	Lev	3	27	25	Omnis æstimátio siclo sanctuárii ponderábitur. Siclus vigínti óbolos habet.
 Levíticus	Lev	3	27	26	Primogénita, quæ ad Dóminum pértinent, nemo sanctificáre póterit et vovére: sive bos, sive ovis fúerit, Dómini sunt.	b
 Levíticus	Lev	3	27	27	Quod si immúndum est ánimal, rédimet qui óbtulit, juxta æstimatiónem tuam, et addet quintam partem prétii: si redímere nolúerit, vendétur álteri quantocúmque a te fúerit æstimátum.
 Levíticus	Lev	3	27	28	Omne quod Dómino consecrátur, sive homo fúerit, sive ánimal, sive ager, non vendétur, nec rédimi póterit. Quidquid semel fúerit consecrátum, Sanctum sanctórum erit Dómino:	b
 Levíticus	Lev	3	27	29	et omnis consecrátio, quæ offértur ab hómine, non redimétur, sed morte moriétur.
 Levíticus	Lev	3	27	30	Omnes décimæ terræ, sive de frúgibus, sive de pomis árborum, Dómini sunt, et illi sanctificántur.	b
 Levíticus	Lev	3	27	31	Si quis autem volúerit redímere décimas suas, addet quintam partem eárum.
 Levíticus	Lev	3	27	32	Ómnium decimárum bovis et ovis et capræ, quæ sub pastóris virga tránseunt, quidquid décimum vénerit, sanctificábitur Dómino.
 Levíticus	Lev	3	27	33	Non eligétur nec bonum nec malum, nec áltero commutábitur, si quis mutáverit: et quod mutátum est, et pro quo mutátum est, sanctificábitur Dómino, et non redimétur.
 Levíticus	Lev	3	27	34	Hæc sunt præcépta, quæ mandávit Dóminus Móysi ad fílios Ísraël in monte Sínai.	b
 #	Númeri	Num	Liber Numerórum
 Númeri	Num	4	1	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen in desérto Sínai in tabernáculo fœ́deris, prima die mensis secúndi, anno áltero egressiónis eórum ex Ægýpto, dicens:
 Númeri	Num	4	1	2	Tóllite summam univérsæ congregatiónis filiórum Ísraël per cognatiónes et domos suas, et nómina singulórum, quidquid sexus est masculíni
 Númeri	Num	4	1	3	a vigésimo anno et supra, ómnium virórum fórtium ex Ísraël, et numerábitis eos per turmas suas, tu et Áaron.
 Númeri	Num	4	1	4	Erúntque vobíscum príncipes tríbuum ac domórum in cognatiónibus suis,
 Númeri	Num	4	1	5	quorum ista sunt nómina: de Ruben, Élisur, fílius Sédeur;
 Númeri	Num	4	1	6	de Símeon, Salámiel fílius Surisáddai;
 Númeri	Num	4	1	7	de Juda, Nahásson fílius Amínadab;
 Númeri	Num	4	1	8	de Íssachar, Nathánaël fílius Suar;
 Númeri	Num	4	1	9	de Zábulon, Éliab fílius Helon;
 Númeri	Num	4	1	10	filiórum autem Joseph, de Éphraim, Elísama fílius Ámmiud; de Manásse, Gamáliel fílius Phadássur;
 Númeri	Num	4	1	11	de Bénjamin, Ábidan fílius Gedeónis;
 Númeri	Num	4	1	12	de Dan, Ahiézer fílius Ammisáddai;
 Númeri	Num	4	1	13	de Aser, Phégiel fílius Ochran;
 Númeri	Num	4	1	14	de Gad, Elíasaph fílius Duel;
 Númeri	Num	4	1	15	de Néphthali, Ahíra fílius Enan.
 Númeri	Num	4	1	16	Hi nobilíssimi príncipes multitúdinis per tribus et cognatiónes suas, et cápita exércitus Ísraël,
 Númeri	Num	4	1	17	quos tulérunt Móyses et Áaron cum omni vulgi multitúdine:
 Númeri	Num	4	1	18	et congregavérunt primo die mensis secúndi, recenséntes eos per cognatiónes, et domos, ac famílias, et cápita, et nómina singulórum a vigésimo anno et supra,
 Númeri	Num	4	1	19	sicut præcéperat Dóminus Móysi. Numeratíque sunt in desérto Sínai.
 Númeri	Num	4	1	20	De Ruben primogénito Israélis per generatiónes et famílias ac domos suas, et nómina cápitum singulórum, omne quod sexus est masculíni a vigésimo anno et supra, procedéntium ad bellum,	b
 Númeri	Num	4	1	21	quadragínta sex míllia quingénti.
 Númeri	Num	4	1	22	De fíliis Símeon per generatiónes et famílias ac domos cognatiónum suárum recensíti sunt per nómina et cápita singulórum, omne quod sexus est masculíni a vigésimo anno et supra, procedéntium ad bellum,
 Númeri	Num	4	1	23	quinquagínta novem míllia trecénti.
 Númeri	Num	4	1	24	De fíliis Gad per generatiónes et famílias ac domos cognatiónum suárum recensíti sunt per nómina singulórum a vigínti annis et supra, omnes qui ad bella procéderent,
 Númeri	Num	4	1	25	quadragínta quinque míllia sexcénti quinquagínta.
 Númeri	Num	4	1	26	De fíliis Juda per generatiónes et famílias ac domos cognatiónum suárum, per nómina singulórum a vigésimo anno et supra, omnes qui póterant ad bella procédere,
 Númeri	Num	4	1	27	recensíti sunt septuagínta quátuor míllia sexcénti.
 Númeri	Num	4	1	28	De fíliis Íssachar, per generatiónes et famílias ac domos cognatiónum suárum, per nómina singulórum a vigésimo anno et supra, omnes qui ad bella procéderent,
 Númeri	Num	4	1	29	recensíti sunt quinquagínta quátuor míllia quadringénti.
 Númeri	Num	4	1	30	De fíliis Zábulon per generatiónes et famílias ac domos cognatiónum suárum recensíti sunt per nómina singulórum a vigésimo anno et supra, omnes qui póterant ad bella procédere,
 Númeri	Num	4	1	31	quinquagínta septem míllia quadringénti.
 Númeri	Num	4	1	32	De fíliis Joseph, filiórum Éphraim per generatiónes et famílias ac domos cognatiónum suárum recensíti sunt per nómina singulórum a vigésimo anno et supra, omnes qui póterant ad bella procédere,
 Númeri	Num	4	1	33	quadragínta míllia quingénti.
 Númeri	Num	4	1	34	Porro filiórum Manásse per generatiónes et famílias ac domos cognatiónum suárum recensíti sunt per nómina singulórum a vigínti annis et supra, omnes qui póterant ad bella procédere,
 Númeri	Num	4	1	35	trigínta duo míllia ducénti.
 Númeri	Num	4	1	36	De fíliis Bénjamin per generatiónes et famílias ac domos cognatiónum suárum recensíti sunt nomínibus singulórum a vigésimo anno et supra, omnes qui póterant ad bella procédere,
 Númeri	Num	4	1	37	trigínta quinque míllia quadringénti.
 Númeri	Num	4	1	38	De fíliis Dan per generatiónes et famílias ac domos cognatiónum suárum recensíti sunt nomínibus singulórum a vigésimo anno et supra, omnes qui póterant ad bella procédere,
 Númeri	Num	4	1	39	sexagínta duo míllia septingénti.
 Númeri	Num	4	1	40	De fíliis Aser per generatiónes et famílias ac domos cognatiónum suárum recensíti sunt per nómina singulórum a vigésimo anno et supra, omnes qui póterant ad bella procédere,
 Númeri	Num	4	1	41	quadragínta míllia et mille quingénti.
 Númeri	Num	4	1	42	De fíliis Néphthali per generatiónes et famílias ac domos cognatiónum suárum recensíti sunt nomínibus singulórum a vigésimo anno et supra, omnes qui póterant ad bella procédere,
 Númeri	Num	4	1	43	quinquagínta tria míllia quadringénti.
 Númeri	Num	4	1	44	Hi sunt, quos numeravérunt Móyses et Áaron, et duódecim príncipes Ísraël, síngulos per domos cognatiónum suárum.
 Númeri	Num	4	1	45	Fuerúntque omnis númerus filiórum Ísraël per domos et famílias suas a vigésimo anno et supra, qui póterant ad bella procédere,
 Númeri	Num	4	1	46	sexcénta tria míllia virórum quingénti quinquagínta.
 Númeri	Num	4	1	47	Levítæ autem in tribu familiárum suárum non sunt numeráti cum eis.	b
 Númeri	Num	4	1	48	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Númeri	Num	4	1	49	Tribum Levi noli numeráre, neque pones summam eórum cum fíliis Ísraël:
 Númeri	Num	4	1	50	sed constítue eos super tabernáculum testimónii et cuncta vasa ejus, et quidquid ad cæremónias pértinet. Ipsi portábunt tabernáculum et ómnia utensília ejus: et erunt in ministério, ac per gyrum tabernáculi metabúntur.
 Númeri	Num	4	1	51	Cum proficiscéndum fúerit, depónent Levítæ tabernáculum; cum castrametándum, érigent. Quisquis externórum accésserit, occidétur.
 Númeri	Num	4	1	52	Metabúntur autem castra fílii Ísraël unusquísque per turmas et cúneos atque exércitum suum.
 Númeri	Num	4	1	53	Porro Levítæ per gyrum tabernáculi figent tentória, ne fiat indignátio super multitúdinem filiórum Ísraël, et excubábunt in custódiis tabernáculi testimónii.
 Númeri	Num	4	1	54	Fecérunt ergo fílii Ísraël juxta ómnia quæ præcéperat Dóminus Móysi.
 Númeri	Num	4	2	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen et Áaron, dicens:
 Númeri	Num	4	2	2	Sínguli per turmas, signa, atque vexílla, et domos cognatiónum suárum, castrametabúntur fílii Ísraël, per gyrum tabernáculi fœ́deris.
 Númeri	Num	4	2	3	Ad oriéntem Judas figet tentória per turmas exércitus sui: erítque princeps filiórum ejus Nahásson fílius Amínadab.
 Númeri	Num	4	2	4	Et omnis de stirpe ejus summa pugnántium, septuagínta quátuor míllia sexcénti.
 Númeri	Num	4	2	5	Juxta eum castrametáti sunt de tribu Íssachar, quorum princeps fuit Nathánaël fílius Suar.
 Númeri	Num	4	2	6	Et omnis númerus pugnatórum ejus quinquagínta quátuor míllia quadringénti.
 Númeri	Num	4	2	7	In tribu Zábulon princeps fuit Éliab fílius Helon.
 Númeri	Num	4	2	8	Omnis de stirpe ejus exércitus pugnatórum, quinquagínta septem míllia quadringénti.
 Númeri	Num	4	2	9	Univérsi qui in castris Judæ enumeráti sunt, fuérunt centum octogínta sex míllia quadringénti: et per turmas suas primi egrediéntur.
 Númeri	Num	4	2	10	In castris filiórum Ruben ad meridiánam plagam erit princeps Élisur fílius Sédeur.	b
 Númeri	Num	4	2	11	Et cunctus exércitus pugnatórum ejus qui numeráti sunt, quadragínta sex míllia quingénti.
 Númeri	Num	4	2	12	Juxta eum castrametáti sunt de tribu Símeon: quorum princeps fuit Salámiel fílius Surisáddai.
 Númeri	Num	4	2	13	Et cunctus exércitus pugnatórum ejus qui numeráti sunt, quinquagínta novem míllia trecénti.
 Númeri	Num	4	2	14	In tribu Gad princeps fuit Elíasaph fílius Duel.
 Númeri	Num	4	2	15	Et cunctus exércitus pugnatórum ejus, qui numeráti sunt, quadragínta quinque míllia sexcénti quinquagínta.
 Númeri	Num	4	2	16	Omnes qui recensíti sunt in castris Ruben, centum quinquagínta míllia et mille quadringénti quinquagínta per turmas suas: in secúndo loco proficiscéntur.
 Númeri	Num	4	2	17	Levábitur autem tabernáculum testimónii per offícia Levitárum, et turmas eórum: quómodo erigétur, ita et deponétur. Sínguli per loca et órdines suos proficiscéntur.
 Númeri	Num	4	2	18	Ad occidentálem plagam erunt castra filiórum Éphraim, quorum princeps fuit Elísama fílius Ámmiud.
 Númeri	Num	4	2	19	Cunctus exércitus pugnatórum ejus, qui numeráti sunt, quadragínta míllia quingénti.
 Númeri	Num	4	2	20	Et cum eis tribus filiórum Manásse, quorum princeps fuit Gamáliel fílius Phadássur.
 Númeri	Num	4	2	21	Cunctúsque exércitus pugnatórum ejus, qui numeráti sunt, trigínta duo míllia ducénti.
 Númeri	Num	4	2	22	In tribu filiórum Bénjamin princeps fuit Ábidan fílius Gedeónis.
 Númeri	Num	4	2	23	Et cunctus exércitus pugnatórum ejus, qui recensíti sunt, trigínta quinque míllia quadringénti.
 Númeri	Num	4	2	24	Omnes qui numeráti sunt in castris Éphraim, centum octo míllia centum per turmas suas: tértii proficiscéntur.
 Númeri	Num	4	2	25	Ad aquilónis partem castrametáti sunt fílii Dan: quorum princeps fuit Ahiézer fílius Ammisáddai.
 Númeri	Num	4	2	26	Cunctus exércitus pugnatórum ejus, qui numeráti sunt, sexagínta duo míllia septingénti.
 Númeri	Num	4	2	27	Juxta eum fixére tentória de tribu Aser: quorum princeps fuit Phégiel fílius Ochran.
 Númeri	Num	4	2	28	Cunctus exércitus pugnatórum ejus, qui numeráti sunt, quadragínta míllia et mille quingénti.
 Númeri	Num	4	2	29	De tribu filiórum Néphthali princeps fuit Ahíra fílius Enan.
 Númeri	Num	4	2	30	Cunctus exércitus pugnatórum ejus, quinquagínta tria míllia quadringénti.
 Númeri	Num	4	2	31	Omnes qui numeráti sunt in castris Dan, fuérunt centum quinquagínta septem míllia sexcénti: et novíssimi proficiscéntur.
 Númeri	Num	4	2	32	Hic númerus filiórum Ísraël, per domos cognatiónum suárum et turmas divísi exércitus, sexcénta tria míllia quingénti quinquagínta.
 Númeri	Num	4	2	33	Levítæ autem non sunt numeráti inter fílios Ísraël: sic enim præcéperat Dóminus Móysi.
 Númeri	Num	4	2	34	Fecerúntque fílii Ísraël juxta ómnia quæ mandáverat Dóminus. Castrametáti sunt per turmas suas, et profécti per famílias ac domos patrum suórum.
 Númeri	Num	4	3	1	Hæ sunt generatiónes Áaron et Móysi in die qua locútus est Dóminus ad Móysen in monte Sínai.
 Númeri	Num	4	3	2	Et hæc nómina filiórum Áaron: primogénitus ejus Nadab, deínde Ábiu, et Eleázar, et Íthamar.
 Númeri	Num	4	3	3	Hæc nómina filiórum Áaron sacerdótum qui uncti sunt, et quorum replétæ et consecrátæ manus ut sacerdótio fungeréntur.
 Númeri	Num	4	3	4	Mórtui sunt enim Nadab et Ábiu cum offérrent ignem aliénum in conspéctu Dómini in desérto Sínai, absque líberis: functíque sunt sacerdótio Eleázar et Íthamar coram Áaron patre suo.
 Númeri	Num	4	3	5	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Númeri	Num	4	3	6	Ápplica tribum Levi, et fac stare in conspéctu Áaron sacerdótis ut minístrent ei, et éxcubent,
 Númeri	Num	4	3	7	et obsérvent quidquid ad cultum pértinet multitúdinis coram tabernáculo testimónii,
 Númeri	Num	4	3	8	et custódiant vasa tabernáculi, serviéntes in ministério ejus.
 Númeri	Num	4	3	9	Dabísque dono Levítas
 Númeri	Num	4	3	10	Áaron et fíliis ejus, quibus tráditi sunt a fíliis Ísraël. Áaron autem et fílios ejus constítues super cultum sacerdótii. Extérnus, qui ad ministrándum accésserit, moriétur.
 Númeri	Num	4	3	11	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Númeri	Num	4	3	12	Ego tuli Levítas a fíliis Ísraël pro omni primogénito, qui áperit vulvam in fíliis Ísraël, erúntque Levítæ mei.
 Númeri	Num	4	3	13	Meum est enim omne primogénitum: ex quo percússi primogénitos in terra Ægýpti, sanctificávi mihi quidquid primum náscitur in Ísraël: ab hómine usque ad pecus, mei sunt. Ego Dóminus.
 Númeri	Num	4	3	14	Locutúsque est Dóminus ad Móysen in desérto Sínai, dicens:	b
 Númeri	Num	4	3	15	Númera fílios Levi per domos patrum suórum et famílias, omnem másculum ab uno mense et supra.
 Númeri	Num	4	3	16	Numerávit Móyses, ut præcéperat Dóminus,
 Númeri	Num	4	3	17	et invénti sunt fílii Levi per nómina sua, Gerson et Caath et Merári.
 Númeri	Num	4	3	18	Fílii Gerson: Lebni et Sémei.
 Númeri	Num	4	3	19	Fílii Caath: Amram et Jésaar, Hebron et Óziel.
 Númeri	Num	4	3	20	Fílii Merári: Móholi et Musi.
 Númeri	Num	4	3	21	De Gerson fuére famíliæ duæ, Lebnítica, et Semeítica:
 Númeri	Num	4	3	22	quarum numerátus est pópulus sexus masculíni ab uno mense et supra, septem míllia quingénti.
 Númeri	Num	4	3	23	Hi post tabernáculum metabúntur ad occidéntem,
 Númeri	Num	4	3	24	sub príncipe Elíasaph fílio Laël.
 Númeri	Num	4	3	25	Et habébunt excúbias in tabernáculo fœ́deris,
 Númeri	Num	4	3	26	ipsum tabernáculum et operiméntum ejus, tentórium quod tráhitur ante fores tecti fœ́deris, et cortínas átrii: tentórium quoque quod appénditur in intróitu átrii tabernáculi, et quidquid ad ritum altáris pértinet, funes tabernáculi et ómnia utensília ejus.
 Númeri	Num	4	3	27	Cognátio Caath habébit pópulos Amramítas et Jesaarítas et Hebronítas et Ozielítas. Hæ sunt famíliæ Caathitárum recensítæ per nómina sua.	b
 Númeri	Num	4	3	28	Omnes géneris masculíni ab uno mense et supra, octo míllia sexcénti habébunt excúbias sanctuárii,
 Númeri	Num	4	3	29	et castrametabúntur ad meridiánam plagam.
 Númeri	Num	4	3	30	Princépsque eórum erit Elísaphan fílius Óziel:
 Númeri	Num	4	3	31	et custódient arcam, mensámque et candelábrum, altária et vasa sanctuárii, in quibus ministrátur, et velum, cunctámque hujuscémodi supelléctilem.
 Númeri	Num	4	3	32	Princeps autem príncipum Levitárum Eleázar fílius Áaron sacerdótis, erit super excubitóres custódiæ sanctuárii.
 Númeri	Num	4	3	33	At vero de Merári erunt pópuli Moholítæ et Musítæ recensíti per nómina sua:
 Númeri	Num	4	3	34	omnes géneris masculíni ab uno mense et supra, sex míllia ducénti.
 Númeri	Num	4	3	35	Princeps eórum Súriel fílius Abiháiel: in plaga septentrionáli castrametabúntur.
 Númeri	Num	4	3	36	Erunt sub custódia eórum tábulæ tabernáculi et vectes, et colúmnæ ac bases eárum, et ómnia quæ ad cultum hujuscémodi pértinent:
 Númeri	Num	4	3	37	columnǽque átrii per circúitum cum básibus suis, et paxílli cum fúnibus.
 Númeri	Num	4	3	38	Castrametabúntur ante tabernáculum fœ́deris, id est, ad orientálem plagam, Móyses et Áaron cum fíliis suis, habéntes custódiam sanctuárii in médio filiórum Ísraël. Quisquis aliénus accésserit, moriétur.
 Númeri	Num	4	3	39	Omnes Levítæ, quos numeravérunt Móyses et Áaron juxta præcéptum Dómini per famílias suas in génere masculíno a mense uno et supra, fuérunt vigínti duo míllia.
 Númeri	Num	4	3	40	Et ait Dóminus ad Móysen: Númera primogénitos sexus masculíni de fíliis Ísraël ab uno mense et supra, et habébis summam eórum.	b
 Númeri	Num	4	3	41	Tollésque Levítas mihi pro omni primogénito filiórum Ísraël: ego sum Dóminus: et pécora eórum pro univérsis primogénitis pécorum filiórum Ísraël.
 Númeri	Num	4	3	42	Recénsuit Móyses, sicut præcéperat Dóminus, primogénitos filiórum Ísraël:
 Númeri	Num	4	3	43	et fuérunt másculi per nómina sua, a mense uno et supra, vigínti duo míllia ducénti septuagínta tres.
 Númeri	Num	4	3	44	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Númeri	Num	4	3	45	Tolle Levítas pro primogénitis filiórum Ísraël, et pécora Levitárum pro pecóribus eórum, erúntque Levítæ mei. Ego sum Dóminus.
 Númeri	Num	4	3	46	In prétio autem ducentórum septuagínta trium, qui excédunt númerum Levitárum de primogénitis filiórum Ísraël,
 Númeri	Num	4	3	47	accípies quinque siclos per síngula cápita ad mensúram sanctuárii (siclus habet vigínti óbolos):
 Númeri	Num	4	3	48	dabísque pecúniam Áaron et fíliis ejus prétium eórum qui supra sunt.
 Númeri	Num	4	3	49	Tulit ígitur Móyses pecúniam eórum, qui fúerant ámplius, et quos redémerant a Levítis,
 Númeri	Num	4	3	50	pro primogénitis filiórum Ísraël, mille trecentórum sexagínta quinque siclórum juxta pondus sanctuárii:
 Númeri	Num	4	3	51	et dedit eam Áaron et fíliis ejus juxta verbum quod præcéperat sibi Dóminus.
 Númeri	Num	4	4	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen et Áaron, dicens:
 Númeri	Num	4	4	2	Tolle summam filiórum Caath de médio Levitárum per domos et famílias suas,
 Númeri	Num	4	4	3	a trigésimo anno et supra, usque ad quinquagésimum annum, ómnium qui ingrediúntur ut stent et minístrent in tabernáculo fœ́deris.
 Númeri	Num	4	4	4	Hic est cultus filiórum Caath: tabernáculum fœ́deris, et Sanctum sanctórum
 Númeri	Num	4	4	5	ingrediéntur Áaron et fílii ejus, quando movénda sunt castra, et depónent velum quod pendet ante fores, involvéntque eo arcam testimónii,
 Númeri	Num	4	4	6	et opérient rursum velámine janthinárum péllium, extendéntque désuper pállium totum hyacínthinum, et indúcent vectes.
 Númeri	Num	4	4	7	Mensam quoque propositiónis invólvent hyacínthino pállio, et ponent cum ea thuríbula et mortaríola, cýathos et cratéras ad liba fundénda: panes semper in ea erunt:
 Númeri	Num	4	4	8	extendéntque désuper pállium coccíneum, quod rursum opérient velaménto janthinárum péllium, et indúcent vectes.
 Númeri	Num	4	4	9	Sument et pállium hyacínthinum, quo opérient candelábrum cum lucérnis et forcípibus suis et emunctóriis et cunctis vasis ólei, quæ ad concinnándas lucérnas necessária sunt:
 Númeri	Num	4	4	10	et super ómnia ponent operiméntum janthinárum péllium, et indúcent vectes.
 Númeri	Num	4	4	11	Necnon et altáre áureum invólvent hyacínthino vestiménto, et exténdent désuper operiméntum janthinárum péllium, inducéntque vectes.
 Númeri	Num	4	4	12	Ómnia vasa, quibus ministrátur in sanctuário, invólvent hyacínthino pállio, et exténdent désuper operiméntum janthinárum péllium, inducéntque vectes.
 Númeri	Num	4	4	13	Sed et altáre mundábunt cínere, et invólvent illud purpúreo vestiménto,
 Númeri	Num	4	4	14	ponéntque cum eo ómnia vasa, quibus in ministério ejus utúntur, id est, ígnium receptácula, fuscínulas ac tridéntes, uncínos et batílla. Cuncta vasa altáris opérient simul velámine janthinárum péllium, et indúcent vectes.
 Númeri	Num	4	4	15	Cumque invólverint Áaron et fílii ejus sanctuárium et ómnia vasa ejus in commotióne castrórum, tunc intrábunt fílii Caath ut portent involúta: et non tangent vasa sanctuárii, ne moriántur. Ista sunt ónera filiórum Caath in tabernáculo fœ́deris:
 Númeri	Num	4	4	16	super quos erit Eleázar fílius Áaron sacerdótis, ad cujus curam pértinet óleum ad concinnándas lucérnas, et compositiónis incénsum, et sacrifícium, quod semper offértur, et óleum unctiónis, et quidquid ad cultum tabernáculi pértinet, omniúmque vasórum, quæ in sanctuário sunt.
 Númeri	Num	4	4	17	Locutúsque est Dóminus ad Móysen et Áaron, dicens:
 Númeri	Num	4	4	18	Nolíte pérdere pópulum Caath de médio Levitárum:
 Númeri	Num	4	4	19	sed hoc fácite eis, ut vivant, et non moriántur, si tetígerint Sancta sanctórum. Áaron et fílii ejus intrábunt, ipsíque dispónent ópera singulórum, et dívident quid portáre quis débeat.
 Númeri	Num	4	4	20	Álii nulla curiositáte vídeant quæ sunt in sanctuário priúsquam involvántur, alióquin moriéntur.
 Númeri	Num	4	4	21	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Númeri	Num	4	4	22	Tolle summam étiam filiórum Gerson per domos ac famílias et cognatiónes suas,
 Númeri	Num	4	4	23	a trigínta annis et supra, usque ad annos quinquagínta. Númera omnes qui ingrediúntur et minístrant in tabernáculo fœ́deris.
 Númeri	Num	4	4	24	Hoc est offícium famíliæ Gersonitárum,
 Númeri	Num	4	4	25	ut portent cortínas tabernáculi et tectum fœ́deris, operiméntum áliud, et super ómnia velámen jánthinum tentoriúmque quod pendet in intróitu tabernáculi fœ́deris,
 Númeri	Num	4	4	26	cortínas átrii, et velum in intróitu quod est ante tabernáculum. Ómnia quæ ad altáre pértinent, funículos, et vasa ministérii,
 Númeri	Num	4	4	27	jubénte Áaron et fíliis ejus, portábunt fílii Gerson: et scient sínguli cui débeant óneri mancipári.
 Númeri	Num	4	4	28	Hic est cultus famíliæ Gersonitárum in tabernáculo fœ́deris, erúntque sub manu Íthamar fílii Áaron sacerdótis.
 Númeri	Num	4	4	29	Fílios quoque Merári per famílias et domos patrum suórum recensébis,
 Númeri	Num	4	4	30	a trigínta annis et supra, usque ad annos quinquagínta, omnes qui ingrediúntur ad offícium ministérii sui et cultum fœ́deris testimónii.
 Númeri	Num	4	4	31	Hæc sunt ónera eórum: portábunt tábulas tabernáculi et vectes ejus, colúmnas ac bases eárum,
 Númeri	Num	4	4	32	colúmnas quoque átrii per circúitum cum básibus et paxíllis et fúnibus suis. Ómnia vasa et supelléctilem ad númerum accípient, sicque portábunt.
 Númeri	Num	4	4	33	Hoc est offícium famíliæ Meraritárum et ministérium in tabernáculo fœ́deris: erúntque sub manu Íthamar fílii Áaron sacerdótis.
 Númeri	Num	4	4	34	Recensuérunt ígitur Móyses et Áaron et príncipes synagógæ fílios Caath per cognatiónes et domos patrum suórum,	b
 Númeri	Num	4	4	35	a trigínta annis et supra, usque ad annum quinquagésimum, omnes qui ingrediúntur ad ministérium tabernáculi fœ́deris:
 Númeri	Num	4	4	36	et invénti sunt duo míllia septingénti quinquagínta.
 Númeri	Num	4	4	37	Hic est númerus pópuli Caath qui intrant tabernáculum fœ́deris: hos numerávit Móyses et Áaron juxta sermónem Dómini per manum Móysi.
 Númeri	Num	4	4	38	Numeráti sunt et fílii Gerson per cognatiónes et domos patrum suórum,
 Númeri	Num	4	4	39	a trigínta annos et supra, usque ad quinquagésimum annum, omnes qui ingrediúntur ut minístrent in tabernáculo fœ́deris:
 Númeri	Num	4	4	40	et invénti sunt duo míllia sexcénti trigínta.
 Númeri	Num	4	4	41	Hic est pópulus Gersonitárum, quos numeravérunt Móyses et Áaron juxta verbum Dómini.
 Númeri	Num	4	4	42	Numeráti sunt et fílii Merári per cognatiónes et domos patrum suórum,
 Númeri	Num	4	4	43	a trigínta annis et supra, usque ad annum quinquagésimum, omnes qui ingrediúntur ad expléndos ritus tabernáculi fœ́deris:
 Númeri	Num	4	4	44	et invénti sunt tria míllia ducénti.
 Númeri	Num	4	4	45	Hic est númerus filiórum Merári, quos recensuérunt Móyses et Áaron juxta impérium Dómini per manum Móysi.
 Númeri	Num	4	4	46	Omnes qui recensíti sunt de Levítis, et quos recenséri fecit ad nomen Móyses et Áaron, et príncipes Ísraël per cognatiónes et domos patrum suórum,
 Númeri	Num	4	4	47	a trigínta annis et supra, usque ad annum quinquagésimum, ingrediéntes ad ministérium tabernáculi, et ónera portánda,
 Númeri	Num	4	4	48	fuérunt simul octo míllia quingénti octogínta.
 Númeri	Num	4	4	49	Juxta verbum Dómini recénsuit eos Móyses, unumquémque juxta offícium et ónera sua, sicut præcéperat ei Dóminus.
 Númeri	Num	4	5	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Númeri	Num	4	5	2	Prǽcipe fíliis Ísraël, ut ejíciant de castris omnem leprósum, et qui sémine fluit, pollutúsque est super mórtuo:
 Númeri	Num	4	5	3	tam másculum quam féminam ejícite de castris, ne contáminent ea cum habitáverint vobíscum.
 Númeri	Num	4	5	4	Fecerúntque ita fílii Ísraël, et ejecérunt eos extra castra, sicut locútus erat Dóminus Móysi.
 Númeri	Num	4	5	5	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Númeri	Num	4	5	6	Lóquere ad fílios Ísraël: Vir, sive múlier, cum fécerint ex ómnibus peccátis, quæ solent homínibus accídere, et per negligéntiam transgréssi fúerint mandátum Dómini, atque delíquerint,
 Númeri	Num	4	5	7	confitebúntur peccátum suum, et reddent ipsum caput, quintámque partem désuper, ei in quem peccáverint.
 Númeri	Num	4	5	8	Sin autem non fúerit qui recípiat, dabunt Dómino, et erit sacerdótis, excépto aríete, qui offértur pro expiatióne, ut sit placábilis hóstia.
 Númeri	Num	4	5	9	Omnes quoque primítiæ, quas ófferunt fílii Ísraël, ad sacerdótem pértinent:
 Númeri	Num	4	5	10	et quidquid in sanctuárium offértur a síngulis, et tráditur mánibus sacerdótis, ipsíus erit.
 Númeri	Num	4	5	11	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Númeri	Num	4	5	12	Lóquere ad fílios Ísraël, et dices ad eos: Vir cujus uxor erráverit, maritúmque contémnens
 Númeri	Num	4	5	13	dormíerit cum áltero viro, et hoc marítus deprehéndere non quíverit, sed latet adultérium, et téstibus árgui non potest, quia non est invénta in stupro:
 Númeri	Num	4	5	14	si spíritus zelotýpiæ concitáverit virum contra uxórem suam, quæ vel pollúta est, vel falsa suspicióne appétitur:
 Númeri	Num	4	5	15	addúcet eam ad sacerdótem, et ófferet oblatiónem pro illa, décimam partem sati farínæ hordeáceæ: non fundet super eam óleum, nec impónet thus: quia sacrifícium zelotýpiæ est, et oblátio investígans adultérium.
 Númeri	Num	4	5	16	Ófferet ígitur eam sacérdos, et státuet coram Dómino,
 Númeri	Num	4	5	17	assumétque aquam sanctam in vase fíctili, et pauxíllum terræ de paviménto tabernáculi mittet in eam.
 Númeri	Num	4	5	18	Cumque stéterit múlier in conspéctu Dómini, discoopériet caput ejus, et ponet super manus illíus sacrifícium recordatiónis, et oblatiónem zelotýpiæ: ipse autem tenébit aquas amaríssimas, in quibus cum execratióne maledícta congéssit.
 Númeri	Num	4	5	19	Adjurabítque eam, et dicet: Si non dormívit vir aliénus tecum, et si non pollúta es desérto maríti thoro, non te nocébunt aquæ istæ amaríssimæ, in quas maledícta congéssi.
 Númeri	Num	4	5	20	Sin autem declinásti a viro tuo, atque pollúta es, et concubuísti cum áltero viro:
 Númeri	Num	4	5	21	his maledictiónibus subjacébis: det te Dóminus in maledictiónem, exemplúmque cunctórum in pópulo suo: putréscere fáciat femur tuum, et tumens úterus tuus disrumpátur.
 Númeri	Num	4	5	22	Ingrediántur aquæ maledíctæ in ventrem tuum, et útero tumescénte putréscat femur. Et respondébit múlier: Amen, amen.
 Númeri	Num	4	5	23	Scribétque sacérdos in libéllo ista maledícta, et delébit ea aquis amaríssimis, in quas maledícta congéssit,
 Númeri	Num	4	5	24	et dabit ei bíbere. Quas cum exháuserit,
 Númeri	Num	4	5	25	tollet sacérdos de manu ejus sacrifícium zelotýpiæ, et elevábit illud coram Dómino, imponétque illud super altáre, ita dumtáxat ut prius:
 Númeri	Num	4	5	26	pugíllum sacrifícii tollat de eo, quod offértur, et incéndat super altáre: et sic potum det mulíeri aquas amaríssimas.
 Númeri	Num	4	5	27	Quas cum bíberit, si pollúta est, et contémpto viro adultérii rea, pertransíbunt eam aquæ maledictiónis, et infláto ventre, computréscet femur: erítque múlier in maledictiónem, et in exémplum omni pópulo.	b
 Númeri	Num	4	5	28	Quod si pollúta non fúerit, erit innóxia, et fáciet líberos.
 Númeri	Num	4	5	29	Ista est lex zelotýpiæ. Si declináverit múlier a viro suo, et si pollúta fúerit,
 Númeri	Num	4	5	30	maritúsque zelotýpiæ spíritu concitátus addúxerit eam in conspéctu Dómini, et fécerit ei sacérdos juxta ómnia quæ scripta sunt:
 Númeri	Num	4	5	31	marítus absque culpa erit, et illa recípiet iniquitátem suam.
 Númeri	Num	4	6	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Númeri	Num	4	6	2	Lóquere ad fílios Ísraël, et dices ad eos: Vir, sive múlier, cum fécerint votum ut sanctificéntur, et se volúerint Dómino consecráre:
 Númeri	Num	4	6	3	a vino, et omni quod inebriáre potest, abstinébunt. Acétum ex vino, et ex quálibet ália potióne, et quidquid de uva exprímitur, non bibent: uvas recéntes siccásque non cómedent
 Númeri	Num	4	6	4	cunctis diébus quibus ex voto Dómino consecrántur: quidquid ex vínea esse potest, ab uva passa usque ad ácinum non cómedent.
 Númeri	Num	4	6	5	Omni témpore separatiónis suæ novácula non transíbit per caput ejus usque ad complétum diem, quo Dómino consecrátur. Sanctus erit, crescénte cæsárie cápitis ejus.	b
 Númeri	Num	4	6	6	Omni témpore consecratiónis suæ, super mórtuum non ingrediétur,
 Númeri	Num	4	6	7	nec super patris quidem et matris et fratris sororísque fúnere contaminábitur, quia consecrátio Dei sui super caput ejus est.
 Númeri	Num	4	6	8	Ómnibus diébus separatiónis suæ sanctus erit Dómino.
 Númeri	Num	4	6	9	Sin autem mórtuus fúerit súbito quíspiam coram eo, polluétur caput consecratiónis ejus: quod radet íllico in eádem die purgatiónis suæ, et rursum séptima.
 Númeri	Num	4	6	10	In octáva autem die ófferet duos túrtures, vel duos pullos colúmbæ sacerdóti in intróitu fœ́deris testimónii.
 Númeri	Num	4	6	11	Faciétque sacérdos unum pro peccáto, et álterum in holocáustum, et deprecábitur pro eo, quia peccávit super mórtuo: sanctificabítque caput ejus in die illo:
 Númeri	Num	4	6	12	et consecrábit Dómino dies separatiónis illíus, ófferens agnum annículum pro peccáto: ita tamen ut dies prióres írriti fiant, quóniam pollúta est sanctificátio ejus.
 Númeri	Num	4	6	13	Ista est lex consecratiónis. Cum dies, quos ex voto decréverat, complebúntur, addúcet eum ad óstium tabernáculi fœ́deris,	b
 Númeri	Num	4	6	14	et ófferet oblatiónes ejus Dómino, agnum annículum immaculátum in holocáustum, et ovem annículam immaculátam pro peccáto, et aríetem immaculátum, hóstiam pacíficam,
 Númeri	Num	4	6	15	canístrum quoque panum azymórum qui conspérsi sint óleo, et lágana absque ferménto uncta óleo, ac libámina singulórum:
 Númeri	Num	4	6	16	quæ ófferet sacérdos coram Dómino, et fáciet tam pro peccáto, quam in holocáustum.
 Númeri	Num	4	6	17	Aríetem vero immolábit hóstiam pacíficam Dómino, ófferens simul canístrum azymórum, et libaménta quæ ex more debéntur.
 Númeri	Num	4	6	18	Tunc radétur nazarǽus ante óstium tabernáculi fœ́deris cæsárie consecratiónis suæ: tollétque capíllos ejus, et ponet super ignem, qui est suppósitus sacrifício pacificórum:
 Númeri	Num	4	6	19	et armum coctum aríetis, tortámque absque ferménto unam de canístro, et láganum ázymum unum, et tradet in manus nazarǽi, postquam rasum fúerit caput ejus.
 Númeri	Num	4	6	20	Susceptáque rursum ab eo, elevábit in conspéctu Dómini: et sanctificáta sacerdótis erunt, sicut pectúsculum, quod separári jussum est, et femur. Post hæc, potest bíbere nazarǽus vinum.
 Númeri	Num	4	6	21	Ista est lex nazarǽi, cum vóverit oblatiónem suam Dómino témpore consecratiónis suæ, excéptis his, quæ invénerit manus ejus: juxta quod mente devóverat, ita fáciet ad perfectiónem sanctificatiónis suæ.
 Númeri	Num	4	6	22	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Númeri	Num	4	6	23	Lóquere Áaron et fíliis ejus: Sic benedicétis fíliis Ísraël, et dicétis eis:
 Númeri	Num	4	6	24	Benedícat tibi Dóminus, et custódiat te.
 Númeri	Num	4	6	25	Osténdat Dóminus fáciem suam tibi, et misereátur tui.
 Númeri	Num	4	6	26	Convértat Dóminus vultum suum ad te, et det tibi pacem.
 Númeri	Num	4	6	27	Invocabúntque nomen meum super fílios Ísraël, et ego benedícam eis.
 Númeri	Num	4	7	1	Factum est autem in die qua complévit Móyses tabernáculum, et eréxit illud, unxítque et sanctificávit cum ómnibus vasis suis, altáre simíliter et ómnia vasa ejus:
 Númeri	Num	4	7	2	obtulérunt príncipes Ísraël et cápita familiárum, qui erant per síngulas tribus, præfectíque eórum, qui numeráti fúerant,
 Númeri	Num	4	7	3	múnera coram Dómino sex plaustra tecta cum duódecim bobus. Unum plaustrum obtulére duo duces, et unum bovem sínguli, obtulerúntque ea in conspéctu tabernáculi.
 Númeri	Num	4	7	4	Ait autem Dóminus ad Móysen:
 Númeri	Num	4	7	5	Súscipe ab eis ut sérviant in ministério tabernáculi, et trades ea Levítis juxta órdinem ministérii sui.
 Númeri	Num	4	7	6	Ítaque cum suscepísset Móyses plaustra et boves, trádidit eos Levítis.
 Númeri	Num	4	7	7	Duo plaustra et quátuor boves dedit fíliis Gerson, juxta id quod habébant necessárium.
 Númeri	Num	4	7	8	Quátuor ália plaustra et octo boves dedit fíliis Merári secúndum offícia et cultum suum, sub manu Íthamar fílii Áaron sacerdótis.
 Númeri	Num	4	7	9	Fíliis autem Caath non dedit plaustra et boves: quia in sanctuário sérviunt, et ónera própriis portant húmeris.
 Númeri	Num	4	7	10	Ígitur obtulérunt duces in dedicatiónem altáris, die qua unctum est, oblatiónem suam ante altáre.	b
 Númeri	Num	4	7	11	Dixítque Dóminus ad Móysen: Sínguli duces per síngulos dies ófferant múnera in dedicatiónem altáris.
 Númeri	Num	4	7	12	Primo die óbtulit oblatiónem suam Nahásson fílius Amínadab de tribu Juda:
 Númeri	Num	4	7	13	fuerúntque in ea acetábulum argénteum pondo centum trigínta siclórum, phíala argéntea habens septuagínta siclos, juxta pondus sanctuárii, utrúmque plenum símila conspérsa óleo in sacrifícium:
 Númeri	Num	4	7	14	mortaríolum ex decem siclis áureis plenum incénso:
 Númeri	Num	4	7	15	bovem de arménto, et aríetem, et agnum annículum in holocáustum:
 Númeri	Num	4	7	16	hircúmque pro peccáto:
 Númeri	Num	4	7	17	et in sacrifício pacificórum boves duos, aríetes quinque, hircos quinque, agnos annículos quinque. Hæc est oblátio Nahásson fílii Amínadab.
 Númeri	Num	4	7	18	Secúndo die óbtulit Nathánaël fílius Suar, dux de tribu Íssachar,
 Númeri	Num	4	7	19	acetábulum argénteum appéndens centum trigínta siclos, phíalam argénteam habéntem septuagínta siclos, juxta pondus sanctuárii, utrúmque plenum símila conspérsa óleo in sacrifícium:
 Númeri	Num	4	7	20	mortaríolum áureum habens decem siclos plenum incénso:
 Númeri	Num	4	7	21	bovem de arménto, et aríetem, et agnum annículum in holocáustum:
 Númeri	Num	4	7	22	hircúmque pro peccáto:
 Númeri	Num	4	7	23	et in sacrifício pacificórum boves duos, aríetes quinque, hircos quinque, agnos annículos quinque. Hæc fuit oblátio Nathánaël fílii Suar.
 Númeri	Num	4	7	24	Tértio die princeps filiórum Zábulon, Éliab fílius Helon,
 Númeri	Num	4	7	25	óbtulit acetábulum argénteum appéndens centum trigínta siclos, phíalam argénteam habéntem septuagínta siclos, ad pondus sanctuárii, utrúmque plenum símila conspérsa óleo in sacrifícium:
 Númeri	Num	4	7	26	mortaríolum áureum appéndens decem siclos, plenum incénso:
 Númeri	Num	4	7	27	bovem de arménto, et aríetem, et agnum annículum in holocáustum:
 Númeri	Num	4	7	28	hircúmque pro peccáto:
 Númeri	Num	4	7	29	et in sacrifício pacificórum boves duos, aríetes quinque, hircos quinque, agnos annículos quinque. Hæc est oblátio Éliab fílii Helon.
 Númeri	Num	4	7	30	Die quarto princeps filiórum Ruben, Élisur fílius Sédeur,
 Númeri	Num	4	7	31	óbtulit acetábulum argénteum appéndens centum trigínta siclos, phíalam argénteam habéntem septuagínta siclos, ad pondus sanctuárii, utrúmque plenum símila conspérsa óleo in sacríficum:
 Númeri	Num	4	7	32	mortaríolum áureum appéndens decem siclos, plenum incénso:
 Númeri	Num	4	7	33	bovem de arménto, et aríetem, et agnum annículum in holocáustum:
 Númeri	Num	4	7	34	hircúmque pro peccáto:
 Númeri	Num	4	7	35	et in hóstias pacificórum boves duos, aríetes quinque, hircos quinque, agnos annículos quinque. Hæc fuit oblátio Élisur fílii Sédeur.
 Númeri	Num	4	7	36	Die quinto princeps filiórum Símeon, Salámiel fílius Surisáddai,
 Númeri	Num	4	7	37	óbtulit acetábulum argénteum appéndens centum trigínta siclos, phíalam argénteam habéntem septuagínta siclos, ad pondus sanctuárii, utrúmque plenum símila conspérsa óleo in sacríficum:
 Númeri	Num	4	7	38	mortaríolum áureum appéndens decem siclos, plenum incénso:
 Númeri	Num	4	7	39	bovem de arménto, et aríetem, et agnum annículum in holocáustum:
 Númeri	Num	4	7	40	hircúmque pro peccáto:
 Númeri	Num	4	7	41	et in hóstias pacificórum boves duos, aríetes quinque, hircos quinque, agnos annículos quinque. Hæc fuit oblátio Salámiel fílii Surisáddai.
 Númeri	Num	4	7	42	Die sexto princeps filiórum Gad, Elíasaph fílius Duel,
 Númeri	Num	4	7	43	óbtulit acetábulum argénteum appéndens centum trigínta siclos, phíalam argénteam habéntem septuagínta siclos, ad pondus sanctuárii, utrúmque plenum símila conspérsa óleo in sacríficum:
 Númeri	Num	4	7	44	mortaríolum áureum appéndens decem siclos, plenum incénso:
 Númeri	Num	4	7	45	bovem de arménto, et aríetem, et agnum annículum in holocáustum:
 Númeri	Num	4	7	46	hircúmque pro peccáto:
 Númeri	Num	4	7	47	et in hóstias pacificórum boves duos, aríetes quinque, hircos quinque, agnos annículos quinque. Hæc fuit oblátio Elíasaph fílii Duel.
 Númeri	Num	4	7	48	Die séptimo princeps filiórum Éphraim, Elísama fílius Ámmiud,
 Númeri	Num	4	7	49	óbtulit acetábulum argénteum appéndens centum trigínta siclos, phíalam argénteam habéntem septuagínta siclos, ad pondus sanctuárii, utrúmque plenum símila conspérsa óleo in sacríficum:
 Númeri	Num	4	7	50	mortaríolum áureum appéndens decem siclos, plenum incénso:
 Númeri	Num	4	7	51	bovem de arménto, et aríetem, et agnum annículum in holocáustum:
 Númeri	Num	4	7	52	hircúmque pro peccáto:
 Númeri	Num	4	7	53	et in hóstias pacificórum boves duos, aríetes quinque, hircos quinque, agnos annículos quinque. Hæc fuit oblátio Elísama fílii Ámmiud.
 Númeri	Num	4	7	54	Die octávo, princeps filiórum Manásse, Gamáliel fílius Phadássur,
 Númeri	Num	4	7	55	óbtulit acetábulum argénteum appéndens centum trigínta siclos, phíalam argénteam habéntem septuagínta siclos, ad pondus sanctuárii, utrúmque plenum símila conspérsa óleo in sacríficum:
 Númeri	Num	4	7	56	mortaríolum áureum appéndens decem siclos, plenum incénso:
 Númeri	Num	4	7	57	bovem de arménto, et aríetem, et agnum annículum in holocáustum:
 Númeri	Num	4	7	58	hircúmque pro peccáto:
 Númeri	Num	4	7	59	et in hóstias pacificórum boves duos, aríetes quinque, hircos quinque, agnos annículos quinque. Hæc fuit oblátio Gamáliel fílii Phadássur.
 Númeri	Num	4	7	60	Die nono princeps filiórum Bénjamin, Ábidan fílius Gedeónis,
 Númeri	Num	4	7	61	óbtulit acetábulum argénteum appéndens centum trigínta siclos, phíalam argénteam habéntem septuagínta siclos, ad pondus sanctuárii, utrúmque plenum símila conspérsa óleo in sacríficum:
 Númeri	Num	4	7	62	et mortaríolum áureum appéndens decem siclos, plenum incénso:
 Númeri	Num	4	7	63	bovem de arménto, et aríetem, et agnum annículum in holocáustum:
 Númeri	Num	4	7	64	hircúmque pro peccáto:
 Númeri	Num	4	7	65	et in hóstias pacificórum boves duos, aríetes quinque, hircos quinque, agnos annículos quinque. Hæc fuit oblátio Ábidan fílii Gedeónis.
 Númeri	Num	4	7	66	Die décimo princeps filiórum Dan, Ahiézer fílius Ammisáddai,
 Númeri	Num	4	7	67	óbtulit acetábulum argénteum appéndens centum trigínta siclos, phíalam argénteam habéntem septuagínta siclos, ad pondus sanctuárii, utrúmque plenum símila conspérsa óleo in sacríficum:
 Númeri	Num	4	7	68	mortaríolum áureum appéndens decem siclos, plenum incénso:
 Númeri	Num	4	7	69	bovem de arménto, et aríetem, et agnum annículum in holocáustum:
 Númeri	Num	4	7	70	hircúmque pro peccáto:
 Númeri	Num	4	7	71	et in hóstias pacificórum boves duos, aríetes quinque, hircos quinque, agnos annículos quinque. Hæc fuit oblátio Ahiézer fílii Ammisáddai.
 Númeri	Num	4	7	72	Die undécimo princeps filiórum Aser, Phégiel fílius Ochran,
 Númeri	Num	4	7	73	óbtulit acetábulum argénteum appéndens centum trigínta siclos, phíalam argénteam habéntem septuagínta siclos, ad pondus sanctuárii, utrúmque plenum símila conspérsa óleo in sacríficum:
 Númeri	Num	4	7	74	mortaríolum áureum appéndens decem siclos, plenum incénso:
 Númeri	Num	4	7	75	bovem de arménto, et aríetem, et agnum annículum in holocáustum:
 Númeri	Num	4	7	76	hircúmque pro peccáto:
 Númeri	Num	4	7	77	et in hóstias pacificórum boves duos, aríetes quinque, hircos quinque, agnos annículos quinque. Hæc fuit oblátio Phégiel fílii Ochran.
 Númeri	Num	4	7	78	Die duodécimo princeps filiórum Néphthali, Ahíra fílius Enan,
 Númeri	Num	4	7	79	óbtulit acetábulum argénteum appéndens centum trigínta siclos, phíalam argénteam habéntem septuagínta siclos, ad pondus sanctuárii, utrúmque plenum símila óleo conspérsa in sacríficum:
 Númeri	Num	4	7	80	mortaríolum áureum appéndens decem siclos, plenum incénso:
 Númeri	Num	4	7	81	bovem de arménto, et aríetem, et agnum annículum in holocáustum:
 Númeri	Num	4	7	82	hircúmque pro peccáto:
 Númeri	Num	4	7	83	et in hóstias pacificórum boves duos, aríetes quinque, hircos quinque, agnos annículos quinque. Hæc fuit oblátio Ahíra fílii Enan.
 Númeri	Num	4	7	84	Hæc in dedicatióne altáris obláta sunt a princípibus Ísraël, in die qua consecrátum est: acetábula argéntea duódecim: phíalæ argénteæ duódecim: mortaríola áurea duódecim:	b
 Númeri	Num	4	7	85	ita ut centum trigínta siclos argénti habéret unum acetábulum, et septuagínta siclos habéret una phíala: id est, in commúne vasórum ómnium ex argénto sicli duo míllia quadringénti, póndere sanctuárii:
 Númeri	Num	4	7	86	mortaríola áurea duódecim plena incénso, denos siclos appendéntia póndere sanctuárii: id est, simul auri sicli centum vigínti:
 Númeri	Num	4	7	87	boves de arménto in holocáustum duódecim, aríetes duódecim, agni annículi duódecim, et libaménta eórum: hirci duódecim pro peccáto.
 Númeri	Num	4	7	88	In hóstias pacificórum, boves vigínti quátuor, aríetes sexagínta, hirci sexagínta, agni annículi sexagínta. Hæc obláta sunt in dedicatióne altáris, quando unctum est.
 Númeri	Num	4	7	89	Cumque ingrederétur Móyses tabernáculum fœ́deris, ut consúleret oráculum, audiébat vocem loquéntis ad se de propitiatório quod erat super arcam testimónii inter duos chérubim, unde et loquebátur ei.	b
 Númeri	Num	4	8	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Númeri	Num	4	8	2	Lóquere Áaron, et dices ad eum: Cum posúeris septem lucérnas, candelábrum in austráli parte erigátur. Hoc ígitur prǽcipe ut lucérnæ contra bóream e regióne respíciant ad mensam panum propositiónis, contra eam partem, quam candelábrum réspicit, lucére debébunt.
 Númeri	Num	4	8	3	Fecítque Áaron, et impósuit lucérnas super candelábrum, ut præcéperat Dóminus Móysi.
 Númeri	Num	4	8	4	Hæc autem erat factúra candelábri, ex auro dúctili, tam médius stipes, quam cuncta quæ ex utróque calamórum látere nascebántur: juxta exémplum quod osténdit Dóminus Móysi, ita operátus est candelábrum.
 Númeri	Num	4	8	5	Et locútus est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Númeri	Num	4	8	6	Tolle Levítas de médio filiórum Ísraël, et purificábis eos
 Númeri	Num	4	8	7	juxta hunc ritum: aspergántur aqua lustratiónis, et radant omnes pilos carnis suæ. Cumque láverint vestiménta sua, et mundáti fúerint,
 Númeri	Num	4	8	8	tollent bovem de arméntis, et libaméntum ejus símilam óleo conspérsam: bovem autem álterum de arménto tu accípies pro peccáto:
 Númeri	Num	4	8	9	et applicábis Levítas coram tabernáculo fœ́deris, convocáta omni multitúdine filiórum Ísraël.
 Númeri	Num	4	8	10	Cumque Levítæ fúerint coram Dómino, ponent fílii Ísraël manus suas super eos.
 Númeri	Num	4	8	11	Et ófferet Áaron Levítas, munus in conspéctu Dómini a fíliis Ísraël, ut sérviant in ministério ejus.
 Númeri	Num	4	8	12	Levítæ quoque ponent manus suas super cápita boum, e quibus unum fácies pro peccáto, et álterum in holocáustum Dómini, ut deprecéris pro eis.
 Númeri	Num	4	8	13	Statuésque Levítas in conspéctu Áaron et filiórum ejus, et consecrábis oblátos Dómino,
 Númeri	Num	4	8	14	ac separábis de médio filiórum Ísraël, ut sint mei.
 Númeri	Num	4	8	15	Et póstea ingrediéntur tabernáculum fœ́deris, ut sérviant mihi. Sicque purificábis et consecrábis eos in oblatiónem Dómini: quóniam dono donáti sunt mihi a fíliis Ísraël.
 Númeri	Num	4	8	16	Pro primogénitis quæ apériunt omnem vulvam in Ísraël, accépi eos.
 Númeri	Num	4	8	17	Mea sunt enim ómnia primogénita filiórum Ísraël, tam ex homínibus quam ex juméntis. Ex die quo percússi omne primogénitum in terra Ægýpti, sanctificávi eos mihi:
 Númeri	Num	4	8	18	et tuli Levítas pro cunctis primogénitis filiórum Ísraël,
 Númeri	Num	4	8	19	tradidíque eos dono Áaron et fíliis ejus de médio pópuli, ut sérviant mihi pro Ísraël in tabernáculo fœ́deris, et orent pro eis ne sit in pópulo plaga, si ausi fúerint accédere ad sanctuárium.
 Númeri	Num	4	8	20	Fecerúntque Móyses et Áaron et omnis multitúdo filiórum Ísraël super Levítas quæ præcéperat Dóminus Móysi:
 Númeri	Num	4	8	21	purificatíque sunt, et lavérunt vestiménta sua. Elevavítque eos Áaron in conspéctu Dómini, et orávit pro eis,
 Númeri	Num	4	8	22	ut purificáti ingrederéntur ad offícia sua in tabernáculum fœ́deris coram Áaron et fíliis ejus. Sicut præcéperat Dóminus Móysi de Levítis, ita factum est.
 Númeri	Num	4	8	23	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Númeri	Num	4	8	24	Hæc est lex Levitárum: a vigínti quinque annis et supra, ingrediéntur ut minístrent in tabernáculo fœ́deris.
 Númeri	Num	4	8	25	Cumque quinquagésimum annum ætátis impléverint, servíre cessábunt,
 Númeri	Num	4	8	26	erúntque minístri fratrum suórum in tabernáculo fœ́deris, ut custódiant quæ sibi fuérunt commendáta: ópera autem ipsa non fáciant. Sic dispónes Levítis in custódiis suis.
 Númeri	Num	4	9	1	Locútus est Dóminus ad Móysen in desérto Sínai anno secúndo, postquam egréssi sunt de terra Ægýpti, mense primo, dicens:
 Númeri	Num	4	9	2	Fáciant fílii Ísraël Phase in témpore suo,
 Númeri	Num	4	9	3	quartadécima die mensis hujus ad vésperam, juxta omnes cæremónias et justificatiónes ejus.
 Númeri	Num	4	9	4	Præcepítque Móyses fíliis Ísraël ut fácerent Phase.
 Númeri	Num	4	9	5	Qui fecérunt témpore suo, quartadécima die mensis ad vésperam, in monte Sínai. Juxta ómnia quæ mandáverat Dóminus Móysi, fecérunt fílii Ísraël.
 Númeri	Num	4	9	6	Ecce autem quidam immúndi super ánima hóminis, qui non póterant fácere Phase in die illo, accedéntes ad Móysen et Áaron,
 Númeri	Num	4	9	7	dixérunt eis: Immúndi sumus super ánima hóminis: quare fraudámur ut non valeámus oblatiónem offérre Dómino in témpore suo inter fílios Ísraël?
 Númeri	Num	4	9	8	Quibus respóndit Móyses: State ut cónsulam quid præcípiat Dóminus de vobis.
 Númeri	Num	4	9	9	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Númeri	Num	4	9	10	Lóquere fíliis Ísraël: Homo, qui fúerit immúndus super ánima, sive in via procul in gente vestra, fáciat Phase Dómino
 Númeri	Num	4	9	11	in mense secúndo, quartadécima die mensis ad vésperam. Cum ázymis et lactúcis agréstibus cómedent illud:
 Númeri	Num	4	9	12	non relínquent ex eo quíppiam usque mane, et os ejus non confríngent: omnem ritum Phase observábunt.
 Númeri	Num	4	9	13	Si quis autem et mundus est, et in itínere non fuit, et tamen non fecit Phase, exterminábitur ánima illa de pópulis suis, quia sacrifícium Dómino non óbtulit témpore suo: peccátum suum ipse portábit.
 Númeri	Num	4	9	14	Peregrínus quoque et ádvena si fúerint apud vos, fácient Phase Dómino juxta cæremónias et justificatiónes ejus. Præcéptum idem erit apud vos tam ádvenæ quam indígenæ.
 Númeri	Num	4	9	15	Ígitur die qua eréctum est tabernáculum, opéruit illud nubes. A véspere autem super tentórium erat quasi spécies ignis usque mane.	b
 Númeri	Num	4	9	16	Sic fiébat júgiter: per diem operiébat illud nubes, et per noctem quasi spécies ignis.
 Númeri	Num	4	9	17	Cumque abláta fuísset nubes, quæ tabernáculum protegébat, tunc proficiscebántur fílii Ísraël: et in loco ubi stetísset nubes, ibi castrametabántur.
 Númeri	Num	4	9	18	Ad impérium Dómini proficiscebántur, et ad impérium illíus figébant tabernáculum. Cunctis diébus quibus stabat nubes super tabernáculum, manébant in eódem loco:
 Númeri	Num	4	9	19	et si evenísset ut multo témpore manéret super illud, erant fílii Ísraël in excúbiis Dómini, et non proficiscebántur
 Númeri	Num	4	9	20	quot diébus fuísset nubes super tabernáculum. Ad impérium Dómini erigébant tentória, et ad impérium illíus deponébant.
 Númeri	Num	4	9	21	Si fuísset nubes a véspere usque mane, et statim dilúculo tabernáculum reliquísset, proficiscebántur: et si post diem et noctem recessísset, dissipábant tentória.
 Númeri	Num	4	9	22	Si vero bíduo aut uno mense vel longióri témpore fuísset super tabernáculum, manébant fílii Ísraël in eódem loco, et non proficiscebántur: statim autem ut recessísset, movébant castra.
 Númeri	Num	4	9	23	Per verbum Dómini figébant tentória, et per verbum illíus proficiscebántur: erántque in excúbiis Dómini juxta impérium ejus per manum Móysi.
 Númeri	Num	4	10	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Númeri	Num	4	10	2	Fac tibi duas tubas argénteas dúctiles, quibus convocáre possis multitúdinem quando movénda sunt castra.
 Númeri	Num	4	10	3	Cumque increpúeris tubis, congregábitur ad te omnis turba ad óstium tabernáculi fœ́deris.
 Númeri	Num	4	10	4	Si semel clangúeris, vénient ad te príncipes, et cápita multitúdinis Ísraël.
 Númeri	Num	4	10	5	Si autem prolíxior atque concísus clangor increpúerit, movébunt castra primi qui sunt ad orientálem plagam.
 Númeri	Num	4	10	6	In secúndo autem sónitu et pari ululátu tubæ, levábunt tentória qui hábitant ad merídiem; et juxta hunc modum réliqui fácient, ululántibus tubis in profectiónem.
 Númeri	Num	4	10	7	Quando autem congregándus est pópulus, simplex tubárum clangor erit, et non concíse ululábunt.
 Númeri	Num	4	10	8	Fílii autem Áaron sacerdótes clangent tubis: erítque hoc legítimum sempitérnum in generatiónibus vestris.
 Númeri	Num	4	10	9	Si exiéritis ad bellum de terra vestra contra hostes qui dímicant advérsum vos, clangétis ululántibus tubis, et erit recordátio vestri coram Dómino Deo vestro, ut eruámini de mánibus inimicórum vestrórum.
 Númeri	Num	4	10	10	Siquándo habébitis épulum, et dies festos, et caléndas, canétis tubis super holocáustis, et pacíficis víctimis, ut sint vobis in recordatiónem Dei vestri. Ego Dóminus Deus vester.
 Númeri	Num	4	10	11	Anno secúndo, mense secúndo, vigésima die mensis, eleváta est nubes de tabernáculo fœ́deris:	b
 Númeri	Num	4	10	12	profectíque sunt fílii Ísraël per turmas suas de desérto Sínai, et recúbuit nubes in solitúdine Pharan.
 Númeri	Num	4	10	13	Moverúntque castra primi juxta impérium Dómini in manu Móysi.
 Númeri	Num	4	10	14	Fílii Juda per turmas suas: quorum princeps erat Nahásson fílius Amínadab.
 Númeri	Num	4	10	15	In tribu filiórum Íssachar fuit princeps Nathánaël fílius Suar.
 Númeri	Num	4	10	16	In tribu Zábulon erat princeps Éliab fílius Helon.
 Númeri	Num	4	10	17	Depositúmque est tabernáculum, quod portántes egréssi sunt fílii Gerson et Merári.
 Númeri	Num	4	10	18	Profectíque sunt et fílii Ruben, per turmas et órdinem suum: quorum princeps erat Hélisur fílius Sédeur.
 Númeri	Num	4	10	19	In tribu autem filiórum Símeon, princeps fuit Salámiel fílius Surisáddai.
 Númeri	Num	4	10	20	Porro in tribu Gad erat princeps Elíasaph fílius Duel.
 Númeri	Num	4	10	21	Profectíque sunt et Caathítæ portántes sanctuárium. Támdiu tabernáculum portabátur, donec venírent ad erectiónis locum.
 Númeri	Num	4	10	22	Movérunt castra et fílii Éphraim per turmas suas, in quorum exércitu princeps erat Elísama fílius Ámmiud.
 Númeri	Num	4	10	23	In tribu autem filiórum Manásse princeps fuit Gamáliel fílius Phadássur.
 Númeri	Num	4	10	24	Et in tribu Bénjamin erat dux Ábidan fílius Gedeónis.
 Númeri	Num	4	10	25	Novíssimi castrórum ómnium profécti sunt fílii Dan per turmas suas, in quorum exércitu princeps fuit Ahiézer fílius Ammisáddai.
 Númeri	Num	4	10	26	In tribu autem filiórum Aser erat princeps Phégiel fílius Ochran.
 Númeri	Num	4	10	27	Et in tribu filiórum Néphthali princeps fuit Ahíra fílius Enan.
 Númeri	Num	4	10	28	Hæc sunt castra, et profectiónes filiórum Ísraël per turmas suas quando egrediebántur.
 Númeri	Num	4	10	29	Dixítque Móyses Hobab fílio Ráguel Madianítæ, cognáto suo: Proficíscimur ad locum quem Dóminus datúrus est nobis: veni nobíscum, ut benefaciámus tibi, quia Dóminus bona promísit Israéli.	b
 Númeri	Num	4	10	30	Cui ille respóndit: Non vadam tecum, sed revértar in terram meam, in qua natus sum.
 Númeri	Num	4	10	31	Et ille: Noli, inquit, nos relínquere: tu enim nosti in quibus locis per desértum castra pónere debeámus, et eris ductor noster.
 Númeri	Num	4	10	32	Cumque nobíscum véneris, quidquid óptimum fúerit ex ópibus, quas nobis traditúrus est Dóminus, dábimus tibi.
 Númeri	Num	4	10	33	Profécti sunt ergo de monte Dómini viam trium diérum, arcáque fœ́deris Dómini præcedébat eos, per dies tres próvidens castrórum locum.	b
 Númeri	Num	4	10	34	Nubes quoque Dómini super eos erat per diem cum incéderent.
 Númeri	Num	4	10	35	Cumque elevarétur arca, dicébat Móyses: Surge, Dómine, et dissipéntur inimíci tui, et fúgiant qui odérunt te, a fácie tua.
 Númeri	Num	4	10	36	Cum autem deponerétur, aiébat: Revértere, Dómine, ad multitúdinem exércitus Ísraël.
 Númeri	Num	4	11	1	Intérea ortum est murmur pópuli, quasi doléntium pro labóre, contra Dóminum. Quod cum audísset Dóminus, irátus est. Et accénsus in eos ignis Dómini, devorávit extrémam castrórum partem.
 Númeri	Num	4	11	2	Cumque clamásset pópulus ad Móysen, orávit Móyses ad Dóminum, et absórptus est ignis.
 Númeri	Num	4	11	3	Vocavítque nomen loci illíus, Incénsio: eo quod incénsus fuísset contra eos ignis Dómini.
 Númeri	Num	4	11	4	Vulgus quippe promíscuum, quod ascénderat cum eis, flagrávit desidério, sedens et flens, junctis sibi páriter fíliis Ísraël, et ait: Quis dabit nobis ad vescéndum carnes?	b
 Númeri	Num	4	11	5	recordámur píscium quos comedebámus in Ægýpto gratis: in mentem nobis véniunt cucúmeres, et pépones, porríque, et cæpe, et állia.
 Númeri	Num	4	11	6	Ánima nostra árida est: nihil áliud respíciunt óculi nostri nisi man.
 Númeri	Num	4	11	7	Erat autem man quasi semen coriándri, colóris bdéllii.
 Númeri	Num	4	11	8	Circuibátque pópulus, et cólligens illud, frangébat mola, sive terébat in mortário, coquens in olla, et fáciens ex eo tórtulas sapóris quasi panis oleáti.
 Númeri	Num	4	11	9	Cumque descénderet nocte super castra ros, descendébat páriter et man.
 Númeri	Num	4	11	10	Audívit ergo Móyses flentem pópulum per famílias, síngulos per óstia tentórii sui. Iratúsque est furor Dómini valde: sed et Móysi intoleránda res visa est,	b
 Númeri	Num	4	11	11	et ait ad Dóminum: Cur afflixísti servum tuum? quare non invénio grátiam coram te? et cur imposuísti pondus univérsi pópuli hujus super me?
 Númeri	Num	4	11	12	Numquid ego concépi omnem hanc multitúdinem, vel génui eam, ut dicas mihi: Porta eos in sinu tuo sicut portáre solet nutrix infántulum, et defer in terram, pro qua jurásti pátribus eórum?
 Númeri	Num	4	11	13	Unde mihi carnes ut dem tantæ multitúdini? flent contra me, dicéntes: Da nobis carnes ut comedámus.
 Númeri	Num	4	11	14	Non possum solus sustinére omnem hunc pópulum, quia gravis est mihi.
 Númeri	Num	4	11	15	Sin áliter tibi vidétur, óbsecro ut interfícias me, et invéniam grátiam in óculis tuis, ne tantis affíciar malis.
 Númeri	Num	4	11	16	Et dixit Dóminus ad Móysen: Cóngrega mihi septuagínta viros de sénibus Ísraël, quos tu nosti quod senes pópuli sint ac magístri: et duces eos ad óstium tabernáculi fœ́deris, faciésque ibi stare tecum,	b
 Númeri	Num	4	11	17	ut descéndam et loquar tibi: et áuferam de spíritu tuo, tradámque eis, ut susténtent tecum onus pópuli, et non tu solus gravéris.
 Númeri	Num	4	11	18	Pópulo quoque dices: Sanctificámini (cras comedétis carnes: ego enim audívi vos dícere: Quis dabit nobis escas cárnium? bene nobis erat in Ægýpto), ut det vobis Dóminus carnes, et comedátis:
 Númeri	Num	4	11	19	non uno die, nec duóbus, vel quinque aut decem, nec vigínti quidem,
 Númeri	Num	4	11	20	sed usque ad mensem diérum, donec éxeat per nares vestras, et vertátur in náuseam, eo quod repuléritis Dóminum, qui in médio vestri est, et flevéritis coram eo, dicéntes: Quare egréssi sumus ex Ægýpto?
 Númeri	Num	4	11	21	Et ait Móyses: Sexcénta míllia péditum hujus pópuli sunt: et tu dicis: Dabo eis esum cárnium mense íntegro?
 Númeri	Num	4	11	22	numquid óvium et boum multitúdo cædétur, ut possit suffícere ad cibum? vel omnes pisces maris in unum congregabúntur, ut eos sátient?
 Númeri	Num	4	11	23	Cui respóndit Dóminus: Numquid manus Dómini inválida est? jam nunc vidébis utrum meus sermo ópere compleátur.
 Númeri	Num	4	11	24	Venit ígitur Móyses, et narrávit pópulo verba Dómini, cóngregans septuagínta viros de sénibus Ísraël, quos stare fecit circa tabernáculum.	b
 Númeri	Num	4	11	25	Descendítque Dóminus per nubem, et locútus est ad eum, áuferens de spíritu qui erat in Móyse, et dans septuagínta viris. Cumque requievísset in eis spíritus, prophetavérunt, nec ultra cessavérunt.
 Númeri	Num	4	11	26	Remánserat autem in castris duo viri, quorum unus vocabátur Eldad, et alter Medad, super quos requiévit spíritus. Nam et ipsi descrípti fúerant, et non exíerant ad tabernáculum.
 Númeri	Num	4	11	27	Cumque prophetárent in castris, cucúrrit puer, et nuntiávit Móysi, dicens: Eldad et Medad prophétant in castris.
 Númeri	Num	4	11	28	Statim Jósue fílius Nun, miníster Móysi, et eléctus e plúribus, ait: Dómine mi Móyses, próhibe eos.
 Númeri	Num	4	11	29	At ille: Quid, inquit æmuláris pro me? quis tríbuat ut omnis pópulus prophétet, et det eis Dóminus spíritum suum?
 Númeri	Num	4	11	30	Reversúsque est Móyses, et majóres natu Ísraël in castra.
 Númeri	Num	4	11	31	Ventus autem egrédiens a Dómino, arréptans trans mare coturníces détulit, et demísit in castra itínere quantum uno die cónfici potest, ex omni parte castrórum per circúitum, volabántque in áëre duóbus cúbitis altitúdine super terram.	b
 Númeri	Num	4	11	32	Surgens ergo pópulus toto die illo, et nocte, ac die áltero, congregávit coturnícum: qui parum, decem coros: et siccavérunt eas per gyrum castrórum.
 Númeri	Num	4	11	33	Adhuc carnes erant in déntibus eórum, nec defécerat hujuscémodi cibus: et ecce furor Dómini concitátus in pópulum, percússit eum plaga magna nimis.
 Númeri	Num	4	11	34	Vocatúsque est ille locus, Sepúlchra concupiscéntiæ: ibi enim sepeliérunt pópulum qui desideráverat. Egréssi autem de Sepúlchris concupiscéntiæ, venérunt in Háseroth, et mansérunt ibi.
 Númeri	Num	4	12	1	Locutáque est María et Áaron contra Móysen propter uxórem ejus Æthiopíssam,
 Númeri	Num	4	12	2	et dixérunt: Num per solum Móysen locútus est Dóminus? nonne et nobis simíliter est locútus? Quod cum audísset Dóminus
 Númeri	Num	4	12	3	(erat enim Móyses vir mitíssimus super omnes hómines qui morabántur in terra),
 Númeri	Num	4	12	4	statim locútus est ad eum, et ad Áaron et Maríam: Egredímini vos tantum tres ad tabernáculum fœ́deris. Cumque fuíssent egréssi,
 Númeri	Num	4	12	5	descéndit Dóminus in colúmna nubis, et stetit in intróitu tabernáculi, vocans Áaron et Maríam. Qui cum issent,
 Númeri	Num	4	12	6	dixit ad eos: Audíte sermónes meos: si quis fúerit inter vos prophéta Dómini, in visióne apparébo ei, vel per sómnium loquar ad illum.
 Númeri	Num	4	12	7	At non talis servus meus Móyses, qui in omni domo mea fidelíssimus est:
 Númeri	Num	4	12	8	ore enim ad os loquor ei: et palam, et non per ænígmata et figúras Dóminum videt. Quare ergo non timuístis detráhere servo meo Móysi?
 Númeri	Num	4	12	9	Iratúsque contra eos, ábiit:
 Númeri	Num	4	12	10	nubes quoque recéssit quæ erat super tabernáculum: et ecce María appáruit candens lepra quasi nix. Cumque respexísset eam Áaron, et vidísset perfúsam lepra,
 Númeri	Num	4	12	11	ait ad Móysen: Óbsecro, dómine mi, ne impónas nobis hoc peccátum quod stulte commísimus,
 Númeri	Num	4	12	12	ne fiat hæc quasi mórtua, et ut abortívum quod projícitur de vulva matris suæ: ecce jam médium carnis ejus devorátum est a lepra.
 Númeri	Num	4	12	13	Clamavítque Móyses ad Dóminum, dicens: Deus, óbsecro, sana eam.
 Númeri	Num	4	12	14	Cui respóndit Dóminus: Si pater ejus spuísset in fáciem illíus, nonne debúerat saltem septem diébus rubóre suffúndi? separétur septem diébus extra castra, et póstea revocábitur.
 Númeri	Num	4	12	15	Exclúsa est ítaque María extra castra septem diébus: et pópulus non est motus de loco illo, donec revocáta est María.
 Númeri	Num	4	13	1	Profectúsque est pópulus de Háseroth, fixis tentóriis in desérto Pharan.
 Númeri	Num	4	13	2	Ibíque locútus est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Númeri	Num	4	13	3	Mitte viros, qui consíderent terram Chánaan, quam datúrus sum fíliis Ísraël, síngulos de síngulis tríbubus, ex princípibus.
 Númeri	Num	4	13	4	Fecit Móyses quod Dóminus imperáverat, de desérto Pharan mittens príncipes viros, quorum ista sunt nómina.
 Númeri	Num	4	13	5	De tribu Ruben, Sámmua fílium Zechur.
 Númeri	Num	4	13	6	De tribu Símeon, Saphat fílium Huri.
 Númeri	Num	4	13	7	De tribu Juda, Caleb fílium Jéphone.
 Númeri	Num	4	13	8	De tribu Íssachar, Igal fílium Joseph.
 Númeri	Num	4	13	9	De tribu Éphraim, Osée fílium Nun.
 Númeri	Num	4	13	10	De tribu Bénjamin, Phalti fílium Raphu.
 Númeri	Num	4	13	11	De tribu Zábulon, Géddiel fílium Sodi.
 Númeri	Num	4	13	12	De tribu Joseph, sceptri Manásse, Gaddi fílium Susi.
 Númeri	Num	4	13	13	De tribu Dan, Ámmiel fílium Gemálli.
 Númeri	Num	4	13	14	De tribu Aser, Sthur fílium Míchaël.
 Númeri	Num	4	13	15	De tribu Néphthali, Náhabi fílium Vapsi.
 Númeri	Num	4	13	16	De tribu Gad, Guel fílium Machi.
 Númeri	Num	4	13	17	Hæc sunt nómina virórum, quos misit Móyses ad considerándam terram: vocavítque Osée fílium Nun, Jósue.
 Númeri	Num	4	13	18	Misit ergo eos Móyses ad considerándam terram Chánaan, et dixit ad eos: Ascéndite per meridiánam plagam. Cumque venéritis ad montes,	b
 Númeri	Num	4	13	19	consideráte terram, qualis sit: et pópulum qui habitátor est ejus, utrum fortis sit an infírmus: si pauci número an plures:
 Númeri	Num	4	13	20	ipsa terra, bona an mala: urbes quales, murátæ an absque muris:
 Númeri	Num	4	13	21	humus, pinguis an stérilis, nemorósa an absque arbóribus. Confortámini, et afférte nobis de frúctibus terræ. Erat autem tempus quando jam prǽcoquæ uvæ vesci possunt.
 Númeri	Num	4	13	22	Cumque ascendíssent, exploravérunt terram a desérto Sin, usque Rohob intrántibus Emath.	b
 Númeri	Num	4	13	23	Ascenderúntque ad merídiem, et venérunt in Hebron, ubi erant Áchiman et Sísai et Thólmai fílii Enac: nam Hebron septem annis ante Tanim urbem Ægýpti cóndita est.
 Númeri	Num	4	13	24	Pergentésque usque ad Torréntem botri, abscidérunt pálmitem cum uva sua, quem portavérunt in vecte duo viri. De malis quoque granátis et de ficis loci illíus tulérunt:
 Númeri	Num	4	13	25	qui appellátus est Neheléscol, id est Torrens botri, eo quod botrum portássent inde fílii Ísraël.
 Númeri	Num	4	13	26	Reversíque exploratóres terræ post quadragínta dies, omni regióne circúita,	b
 Númeri	Num	4	13	27	venérunt ad Móysen et Áaron et ad omnem cœtum filiórum Ísraël in desértum Pharan, quod est in Cades. Locutíque eis et omni multitúdini ostendérunt fructus terræ:
 Númeri	Num	4	13	28	et narravérunt, dicéntes: Vénimus in terram, ad quam misísti nos, quæ revéra fluit lacte et melle, ut ex his frúctibus cognósci potest:
 Númeri	Num	4	13	29	sed cultóres fortíssimos habet, et urbes grandes atque murátas. Stirpem Enac vídimus ibi.
 Númeri	Num	4	13	30	Ámalec hábitat in merídie, Hethǽus et Jebusǽus et Amorrhǽus in montánis: Chananǽus vero morátur juxta mare et circa fluénta Jordánis.
 Númeri	Num	4	13	31	Inter hæc Caleb compéscens murmur pópuli, qui oriebátur contra Móysen, ait: Ascendámus, et possideámus terram, quóniam potérimus obtinére eam.
 Númeri	Num	4	13	32	Álii vero, qui fúerant cum eo, dicébant: Nequáquam ad hunc pópulum valémus ascéndere, quia fórtior nobis est.
 Númeri	Num	4	13	33	Detraxerúntque terræ, quam inspéxerant, apud fílios Ísraël, dicéntes: Terra, quam lustrávimus, dévorat habitatóres suos: pópulus, quem aspéximus, procéræ statúræ est.
 Númeri	Num	4	13	34	Ibi vídimus monstra quædam filiórum Enac de génere gigánteo: quibus comparáti, quasi locústæ videbámur.
 Númeri	Num	4	14	1	Ígitur vocíferans omnis turba flevit nocte illa,
 Númeri	Num	4	14	2	et murmuráti sunt contra Móysen et Áaron cuncti fílii Ísraël, dicéntes:
 Númeri	Num	4	14	3	Útinam mórtui essémus in Ægýpto: et in hac vasta solitúdine útinam pereámus, et non indúcat nos Dóminus in terram istam, ne cadámus gládio, et uxóres ac líberi nostri ducántur captívi. Nonne mélius est revérti in Ægýptum?
 Númeri	Num	4	14	4	Dixerúntque alter ad álterum: Constituámus nobis ducem, et revertámur in Ægýptum.
 Númeri	Num	4	14	5	Quo audíto, Móyses et Áaron cecidérunt proni in terram coram omni multitúdine filiórum Ísraël.
 Númeri	Num	4	14	6	At vero Jósue fílius Nun et Caleb fílius Jéphone, qui et ipsi lustráverant terram, scidérunt vestiménta sua,
 Númeri	Num	4	14	7	et ad omnem multitúdinem filiórum Ísraël locúti sunt: Terra, quam circuívimus, valde bona est.
 Númeri	Num	4	14	8	Si propítius fúerit Dóminus, indúcet nos in eam, et tradet humum lacte et melle manántem.
 Númeri	Num	4	14	9	Nolíte rebélles esse contra Dóminum: neque timeátis pópulum terræ hujus, quia sicut panem ita eos póssumus devoráre. Recéssit ab eis omne præsídium: Dóminus nobíscum est, nolíte metúere.
 Númeri	Num	4	14	10	Cumque clamáret omnis multitúdo, et lapídibus eos vellet opprímere, appáruit glória Dómini super tectum fœ́deris cunctis fíliis Ísraël.	b
 Númeri	Num	4	14	11	Et dixit Dóminus ad Móysen: Úsquequo détrahet mihi pópulus iste? quoúsque non credent mihi, in ómnibus signis quæ feci coram eis?
 Númeri	Num	4	14	12	Fériam ígitur eos pestiléntia, atque consúmam: te autem fáciam príncipem super gentem magnam, et fortiórem quam hæc est.
 Númeri	Num	4	14	13	Et ait Móyses ad Dóminum: Ut áudiant Ægýptii, de quorum médio eduxísti pópulum istum,	b
 Númeri	Num	4	14	14	et habitatóres terræ hujus, qui audiérunt quod tu, Dómine, in pópulo isto sis, et fácie videáris ad fáciem, et nubes tua prótegat illos, et in colúmna nubis præcédas eos per diem, et in colúmna ignis per noctem:
 Númeri	Num	4	14	15	quod occíderis tantam multitúdinem quasi unum hóminem, et dicant:
 Númeri	Num	4	14	16	Non póterat introdúcere pópulum in terram pro qua juráverat: idcírco occídit eos in solitúdine?
 Númeri	Num	4	14	17	Magnificétur ergo fortitúdo Dómini sicut jurásti, dicens:
 Númeri	Num	4	14	18	Dóminus pátiens et multæ misericórdiæ, áuferens iniquitátem et scélera, nullúmque innóxium derelínquens, qui vísitas peccáta patrum in fílios in tértiam et quartam generatiónem.
 Númeri	Num	4	14	19	Dimítte, óbsecro, peccátum pópuli hujus secúndum magnitúdinem misericórdiæ tuæ, sicut propítius fuísti egrediéntibus de Ægýpto usque ad locum istum.
 Númeri	Num	4	14	20	Dixítque Dóminus: Dimísi juxta verbum tuum.	b
 Númeri	Num	4	14	21	Vivo ego: et implébitur glória Dómini univérsa terra.
 Númeri	Num	4	14	22	Áttamen omnes hómines qui vidérunt majestátem meam, et signa quæ feci in Ægýpto et in solitúdine, et tentavérunt me jam per decem vices, nec obediérunt voci meæ,
 Númeri	Num	4	14	23	non vidébunt terram pro qua jurávi pátribus eórum, nec quisquam ex illis qui detráxit mihi, intuébitur eam.
 Númeri	Num	4	14	24	Servum meum Caleb, qui plenus álio spíritu secútus est me, indúcam in terram hanc, quam circuívit; et semen ejus possidébit eam.
 Númeri	Num	4	14	25	Quóniam Amalecítes et Chananǽus hábitant in vállibus. Cras movéte castra, et revertímini in solitúdinem per viam maris Rubri.
 Númeri	Num	4	14	26	Locutúsque est Dóminus ad Móysen et Áaron, dicens:	b
 Númeri	Num	4	14	27	Úsquequo multitúdo hæc péssima múrmurat contra me? querélas filiórum Ísraël audívi.
 Númeri	Num	4	14	28	Dic ergo eis: Vivo ego, ait Dóminus: sicut locúti estis audiénte me, sic fáciam vobis.
 Númeri	Num	4	14	29	In solitúdine hac jacébunt cadávera vestra. Omnes qui numeráti estis a vigínti annis et supra, et murmurástis contra me,
 Númeri	Num	4	14	30	non intrábitis terram, super quam levávi manum meam ut habitáre vos fácerem, præter Caleb fílium Jéphone, et Jósue fílium Nun.
 Númeri	Num	4	14	31	Párvulos autem vestros, de quibus dixístis quod prædæ hóstibus forent, introdúcam, ut vídeant terram, quæ vobis displícuit.
 Númeri	Num	4	14	32	Vestra cadávera jacébunt in solitúdine.
 Númeri	Num	4	14	33	Fílii vestri erunt vagi in desérto annis quadragínta, et portábunt fornicatiónem vestram, donec consumántur cadávera patrum in desérto,
 Númeri	Num	4	14	34	juxta númerum quadragínta diérum, quibus considerástis terram: annus pro die imputábitur. Et quadragínta annis recipiétis iniquitátes vestras, et sciétis ultiónem meam:
 Númeri	Num	4	14	35	quóniam sicut locútus sum, ita fáciam omni multitúdini huic péssimæ, quæ consurréxit advérsum me: in solitúdine hac defíciet, et moriétur.
 Númeri	Num	4	14	36	Ígitur omnes viri, quos míserat Móyses ad contemplándam terram, et qui revérsi murmuráre fécerant contra eum omnem multitúdinem, detrahéntes terræ quod esset mala,	b
 Númeri	Num	4	14	37	mórtui sunt atque percússi in conspéctu Dómini.
 Númeri	Num	4	14	38	Jósue autem fílius Nun, et Caleb fílius Jéphone, vixérunt ex ómnibus qui perréxerant ad considerándam terram.
 Númeri	Num	4	14	39	Locutúsque est Móyses univérsa verba hæc ad omnes fílios Ísraël, et luxit pópulus nimis.	b
 Númeri	Num	4	14	40	Et ecce mane primo surgéntes ascendérunt vérticem montis, atque dixérunt: Paráti sumus ascéndere ad locum, de quo Dóminus locútus est: quia peccávimus.
 Númeri	Num	4	14	41	Quibus Móyses: Cur, inquit, transgredímini verbum Dómini, quod vobis non cedet in prósperum?
 Númeri	Num	4	14	42	nolíte ascéndere: non enim est Dóminus vobíscum: ne corruátis coram inimícis vestris.
 Númeri	Num	4	14	43	Amalecítes et Chananǽus ante vos sunt, quorum gládio corruétis, eo quod noluéritis acquiéscere Dómino: nec erit Dóminus vobíscum.
 Númeri	Num	4	14	44	At illi contenebráti ascendérunt in vérticem montis. Arca autem testaménti Dómini et Móyses non recessérunt de castris.
 Númeri	Num	4	14	45	Descendítque Amalecítes et Chananǽus, qui habitábat in monte: et percútiens eos atque concídens, persecútus est eos usque Horma.
 Númeri	Num	4	15	1	Locútus est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Númeri	Num	4	15	2	Lóquere ad fílios Ísraël, et dices ad eos: Cum ingréssi fuéritis terram habitatiónis vestræ, quam ego dabo vobis,
 Númeri	Num	4	15	3	et fecéritis oblatiónem Dómino in holocáustum, aut víctimam, vota solvéntes, vel sponte offeréntes múnera, aut in solemnitátibus vestris adoléntes odórem suavitátis Dómino, de bobus sive de óvibus:
 Númeri	Num	4	15	4	ófferet quicúmque immoláverit víctimam, sacrifícium símilæ, décimam partem ephi, conspérsæ óleo, quod mensúram habébit quartam partem hin:
 Númeri	Num	4	15	5	et vinum ad liba fundénda ejúsdem mensúræ dabit in holocáustum sive in víctimam. Per agnos síngulos
 Númeri	Num	4	15	6	et aríetes erit sacrifícium símilæ duárum decimárum, quæ conspérsa sit óleo tértiæ partis hin:
 Númeri	Num	4	15	7	et vinum ad libaméntum tértiæ partis ejúsdem mensúræ ófferet in odórem suavitátis Dómino.
 Númeri	Num	4	15	8	Quando vero de bobus féceris holocáustum aut hóstiam, ut ímpleas votum vel pacíficas víctimas,
 Númeri	Num	4	15	9	dabis per síngulos boves símilæ tres décimas conspérsæ óleo, quod hábeat médium mensúræ hin:
 Númeri	Num	4	15	10	et vinum ad liba fundénda ejúsdem mensúræ in oblatiónem suavíssimi odóris Dómino.
 Númeri	Num	4	15	11	Sic fácies
 Númeri	Num	4	15	12	per síngulos boves et aríetis et agnos et hædos.
 Númeri	Num	4	15	13	Tam indígenæ quam peregríni
 Númeri	Num	4	15	14	eódem ritu ófferent sacrifícia.
 Númeri	Num	4	15	15	Unum præcéptum erit atque judícium tam vobis quam ádvenis terræ.
 Númeri	Num	4	15	16	Locútus est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Númeri	Num	4	15	17	Lóquere fíliis Ísraël, et dices ad eos:
 Númeri	Num	4	15	18	Cum venéritis in terram, quam dabo vobis,
 Númeri	Num	4	15	19	et comedéritis de pánibus regiónis illíus, separábitis primítias Dómino
 Númeri	Num	4	15	20	de cibis vestris. Sicut de áreis primítias separátis,
 Númeri	Num	4	15	21	ita et de pulméntis dábitis primitíva Dómino.
 Númeri	Num	4	15	22	Quod si per ignorántiam præteriéritis quidquam horum, quæ locútus est Dóminus ad Móysen,	b
 Númeri	Num	4	15	23	et mandávit per eum ad vos, a die qua cœpit jubére et ultra,
 Númeri	Num	4	15	24	oblitáque fúerit fácere multitúdo: ófferet vítulum de arménto, holocáustum in odórem suavíssimum Dómino, et sacríficum ejus ac liba, ut cæremóniæ póstulant, hircúmque pro peccáto:
 Númeri	Num	4	15	25	et rogábit sacérdos pro omni multitúdine filiórum Ísraël, et dimittétur eis, quóniam non sponte peccavérunt, nihilóminus offeréntes incénsum Dómino pro se et pro peccáto atque erróre suo:
 Númeri	Num	4	15	26	et dimittétur univérsæ plebi filiórum Ísraël, et ádvenis qui peregrinántur inter eos: quóniam culpa est omnis pópuli per ignorántiam.
 Númeri	Num	4	15	27	Quod si ánima una nésciens peccáverit, ófferet capram annículam pro peccáto suo:
 Númeri	Num	4	15	28	et deprecábitur pro ea sacérdos, quod ínscia peccáverit coram Dómino: impetrabítque ei véniam, et dimittétur illi.
 Númeri	Num	4	15	29	Tam indígenis quam ádvenis una lex erit ómnium, qui peccáverint ignorántes.
 Númeri	Num	4	15	30	Ánima vero, quæ per supérbiam áliquid commíserit, sive civis sit ille, sive peregrínus (quóniam advérsus Dóminum rebéllis fuit), períbit de pópulo suo:
 Númeri	Num	4	15	31	verbum enim Dómini contémpsit, et præcéptum illíus fecit írritum: idcírco delébitur, et portábit iniquitátem suam.
 Númeri	Num	4	15	32	Factum est autem, cum essent fílii Ísraël in solitúdine, et inveníssent hóminem colligéntem ligna in die sábbati,	b
 Númeri	Num	4	15	33	obtulérunt eum Móysi et Áaron et univérsæ multitúdini.
 Númeri	Num	4	15	34	Qui reclusérunt eum in cárcerem, nesciéntes quid super eo fácere debérent.
 Númeri	Num	4	15	35	Dixítque Dóminus ad Móysen: Morte moriátur homo iste: óbruat eum lapídibus omnis turba extra castra.
 Númeri	Num	4	15	36	Cumque eduxíssent eum foras, obruérunt lapídibus, et mórtuus est, sicut præcéperat Dóminus.
 Númeri	Num	4	15	37	Dixit quoque Dóminus ad Móysen:	b
 Númeri	Num	4	15	38	Lóquere fíliis Ísraël, et dices ad eos ut fáciant sibi fímbrias per ángulos palliórum, ponéntes in eis vittas hyacínthinas:
 Númeri	Num	4	15	39	quas cum víderint, recordéntur ómnium mandatórum Dómini, nec sequántur cogitatiónes suas et óculos per res várias fornicántes,
 Númeri	Num	4	15	40	sed magis mémores præceptórum Dómini fáciant ea, sintque sancti Deo suo.
 Númeri	Num	4	15	41	Ego Dóminus Deus vester, qui edúxi vos de terra Ægýpti, ut essem Deus vester.
 Númeri	Num	4	16	1	Ecce autem Core fílius Ísaar, fílii Caath, fílii Levi, et Dathan atque Abíron fílii Éliab, Hon quoque fílius Pheleth de fíliis Ruben,
 Númeri	Num	4	16	2	surrexérunt contra Móysen, aliíque filiórum Ísraël ducénti quinquagínta viri próceres synagógæ, et qui témpore concílii per nómina vocabántur.
 Númeri	Num	4	16	3	Cumque stetíssent advérsum Móysen et Áaron, dixérunt: Suffíciat vobis, quia omnis multitúdo sanctórum est, et in ipsis est Dóminus: cur elevámini super pópulum Dómini?
 Númeri	Num	4	16	4	Quod cum audísset Móyses, cécidit pronus in fáciem:	b
 Númeri	Num	4	16	5	locutúsque ad Core et ad omnem multitúdinem: Mane, inquit, notum fáciet Dóminus qui ad se pertíneant, et sanctos applicábit sibi: et quos elégerit, appropinquábunt ei.
 Númeri	Num	4	16	6	Hoc ígitur fácite: tollat unusquísque thuríbula sua, tu Core, et omne concílium tuum:
 Númeri	Num	4	16	7	et hausto cras igne, pónite désuper thymiáma coram Dómino: et quemcúmque elégerit, ipse erit sanctus: multum erigímini fílii Levi.
 Númeri	Num	4	16	8	Dixítque rursum ad Core: Audíte, fílii Levi:
 Númeri	Num	4	16	9	num parum vobis est quod separávit vos Deus Ísraël ab omni pópulo, et junxit sibi, ut servirétis ei in cultu tabernáculi, et starétis coram frequéntia pópuli, et ministrarétis ei?
 Númeri	Num	4	16	10	idcírco ad se fecit accédere te et omnes fratres tuos fílios Levi, ut vobis étiam sacerdótium vindicétis,
 Númeri	Num	4	16	11	et omnis globus tuus stet contra Dóminum? quid est enim Áaron ut murmurétis contra eum?
 Númeri	Num	4	16	12	Misit ergo Móyses ut vocáret Dathan et Abíron fílios Éliab. Qui respondérunt: Non venímus.	b
 Númeri	Num	4	16	13	Numquid parum est tibi quod eduxísti nos de terra, quæ lacte et melle manábat, ut occíderes in desérto, nisi et dominátus fúeris nostri?
 Númeri	Num	4	16	14	Revéra induxísti nos in terram, quæ fluit rivis lactis et mellis, et dedísti nobis possessiónes agrórum et vineárum: an et óculos nostros vis erúere? non venímus.
 Númeri	Num	4	16	15	Iratúsque Móyses valde, ait ad Dóminum: Ne respícias sacrifícia eórum: tu scis quod ne aséllum quidem umquam accéperim ab eis, nec afflíxerim quémpiam eórum.
 Númeri	Num	4	16	16	Dixítque ad Core: Tu, et omnis congregátio tua, state seórsum coram Dómino, et Áaron die crástino separátim.
 Númeri	Num	4	16	17	Tóllite sínguli thuríbula vestra, et pónite super ea incénsum, offeréntes Dómino ducénta quinquagínta thuríbula: Áaron quoque téneat thuríbulum suum.
 Númeri	Num	4	16	18	Quod cum fecíssent, stántibus Móyses et Áaron,	b
 Númeri	Num	4	16	19	et coacervássent advérsum eos omnem multitúdinem ad óstium tabernáculi, appáruit cunctis glória Dómini.
 Númeri	Num	4	16	20	Locutúsque Dóminus ad Móysen et Áaron, ait:
 Númeri	Num	4	16	21	Separámini de médio congregatiónis hujus, ut eos repénte dispérdam.
 Númeri	Num	4	16	22	Qui cecidérunt proni in fáciem, atque dixérunt: Fortíssime Deus spirítuum univérsæ carnis, num uno peccánte, contra omnes ira tua desǽviet?
 Númeri	Num	4	16	23	Et ait Dóminus ad Móysen:
 Númeri	Num	4	16	24	Prǽcipe univérso pópulo ut separétur a tabernáculis Core et Dathan et Abíron.
 Númeri	Num	4	16	25	Surrexítque Móyses, et ábiit ad Dathan et Abíron: et sequéntibus eum senióribus Ísraël,
 Númeri	Num	4	16	26	dixit ad turbam: Recédite a tabernáculis hóminum impiórum, et nolíte tángere quæ ad eos pértinent, ne involvámini in peccátis eórum.
 Númeri	Num	4	16	27	Cumque recessíssent a tentóriis eórum per circúitum, Dathan et Abíron egréssi stabant in intróitu papiliónum suórum cum uxóribus et líberis, omníque frequéntia.
 Númeri	Num	4	16	28	Et ait Móyses: In hoc sciétis quod Dóminus míserit me ut fácerem univérsa quæ cérnitis, et non ex próprio ea corde protúlerim:
 Númeri	Num	4	16	29	si consuéta hóminum morte interíerint, et visitáverit eos plaga, qua et céteri visitári solent, non misit me Dóminus:
 Númeri	Num	4	16	30	sin autem novam rem fécerit Dóminus, ut apériens terra os suum deglútiat eos et ómnia quæ ad illos pértinent, descenderíntque vivéntes in inférnum, sciétis quod blasphemáverint Dóminum.
 Númeri	Num	4	16	31	Conféstim ígitur ut cessávit loqui, dirúpta est terra sub pédibus eórum:	b
 Númeri	Num	4	16	32	et apériens os suum, devorávit illos cum tabernáculis suis et univérsa substántia eórum,
 Númeri	Num	4	16	33	descenderúntque vivi in inférnum opérti humo, et periérunt de médio multitúdinis.
 Númeri	Num	4	16	34	At vero omnis Ísraël, qui stabat per gyrum, fugit ad clamórem pereúntium, dicens: Ne forte et nos terra deglútiat.
 Númeri	Num	4	16	35	Sed et ignis egréssus a Dómino interfécit ducéntos quinquagínta viros, qui offerébant incénsum.
 Númeri	Num	4	16	36	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Númeri	Num	4	16	37	Prǽcipe Eleázaro fílio Áaron sacerdóti ut tollat thuríbula quæ jacent in incéndio, et ignem huc illúcque dispérgat: quóniam sanctificáta sunt
 Númeri	Num	4	16	38	in mórtibus peccatórum: producátque ea in láminas, et affígat altári, eo quod oblátum sit in eis incénsum Dómino, et sanctificáta sint, ut cernant ea pro signo et moniménto fílii Ísraël.
 Númeri	Num	4	16	39	Tulit ergo Eleázar sacérdos thuríbula ænéa, in quibus obtúlerant hi quos incéndium devorávit, et prodúxit ea in láminas, affígens altári:
 Númeri	Num	4	16	40	ut habérent póstea fílii Ísraël, quibus commoneréntur ne quis accédat alienígena, et qui non est de sémine Áaron ad offeréndum incénsum Dómino, ne patiátur sicut passus est Core, et omnis congregátio ejus, loquénte Dómino ad Móysen.
 Númeri	Num	4	16	41	Murmurávit autem omnis multitúdo filiórum Ísraël sequénti die contra Móysen et Áaron, dicens: Vos interfecístis pópulum Dómini.	b
 Númeri	Num	4	16	42	Cumque orirétur sedítio, et tumúltus incrésceret,
 Númeri	Num	4	16	43	Móyses et Áaron fugérunt ad tabernáculum fœ́deris. Quod, postquam ingréssi sunt, opéruit nubes, et appáruit glória Dómini.
 Númeri	Num	4	16	44	Dixítque Dóminus ad Móysen:
 Númeri	Num	4	16	45	Recédite de médio hujus multitúdinis, étiam nunc delébo eos. Cumque jacérent in terra,
 Númeri	Num	4	16	46	dixit Móyses ad Áaron: Tolle thuríbulum, et hausto igne de altári, mitte incénsum désuper, pergens cito ad pópulum, ut roges pro eis: jam enim egréssa est ira a Dómino, et plaga desǽvit.
 Númeri	Num	4	16	47	Quod cum fecísset Áaron, et cucurrísset ad médiam multitúdinem, quam jam vastábat incéndium, óbtulit thymiáma:
 Númeri	Num	4	16	48	et stans inter mórtuos ac vivéntes, pro pópulo deprecátus est, et plaga cessávit.
 Númeri	Num	4	16	49	Fuérunt autem qui percússi sunt, quatuórdecim míllia hóminum, et septingénti, absque his qui períerant in seditióne Core.
 Númeri	Num	4	16	50	Reversúsque est Áaron ad Móysen ad óstium tabernáculi fœ́deris postquam quiévit intéritus.
 Númeri	Num	4	17	1	Et locútus est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Númeri	Num	4	17	2	Lóquere ad fílios Ísraël, et áccipe ab eis virgas síngulas per cognatiónes suas, a cunctis princípibus tríbuum, virgas duódecim, et uniuscujúsque nomen superscríbes virgæ suæ.
 Númeri	Num	4	17	3	Nomen autem Áaron erit in tribu Levi, et una virga cunctas seórsum famílias continébit:
 Númeri	Num	4	17	4	ponésque eas in tabernáculo fœ́deris coram testimónio, ubi loquar ad te.
 Númeri	Num	4	17	5	Quem ex his elégero, germinábit virga ejus: et cohibébo a me querimónias filiórum Ísraël, quibus contra vos múrmurant.
 Númeri	Num	4	17	6	Locutúsque est Móyses ad fílios Ísraël: et dedérunt ei omnes príncipes virgas per síngulas tribus: fuerúntque virgæ duódecim absque virga Áaron.	b
 Númeri	Num	4	17	7	Quas cum posuísset Móyses coram Dómino in tabernáculo testimónii,
 Númeri	Num	4	17	8	sequénti die regréssus invénit germinásse virgam Áaron in domo Levi: et turgéntibus gemmis erúperant flores, qui, fóliis dilatátis, in amýgdalas deformáti sunt.
 Númeri	Num	4	17	9	Prótulit ergo Móyses omnes virgas de conspéctu Dómini ad cunctos fílios Ísraël: viderúntque, et recepérunt sínguli virgas suas.
 Númeri	Num	4	17	10	Dixítque Dóminus ad Móysen: Refer virgam Áaron in tabernáculum testimónii, ut servétur ibi in signum rebéllium filiórum Ísraël, et quiéscant querélæ eórum a me, ne moriántur.
 Númeri	Num	4	17	11	Fecítque Móyses sicut præcéperat Dóminus.
 Númeri	Num	4	17	12	Dixérunt autem fílii Ísraël ad Móysen: Ecce consúmpti sumus, omnes perívimus.
 Númeri	Num	4	17	13	Quicúmque accédit ad tabernáculum Dómini, móritur. Num usque ad interneciónem cuncti deléndi sumus?
 Númeri	Num	4	18	1	Dixítque Dóminus ad Áaron: Tu, et fílii tui, et domus patris tui tecum, portábitis iniquitátem sanctuárii: et tu et fílii tui simul sustinébitis peccáta sacerdótii vestri.
 Númeri	Num	4	18	2	Sed et fratres tuos de tribu Levi, et sceptrum patris tui sume tecum, præstóque sint, et minístrent tibi: tu autem et fílii tui ministrábitis in tabernáculo testimónii.
 Númeri	Num	4	18	3	Excubabúntque Levítæ ad præcépta tua, et ad cuncta ópera tabernáculi: ita dumtáxat ut ad vasa sanctuárii et ad altáre non accédant, ne et illi moriántur, et vos pereátis simul.
 Númeri	Num	4	18	4	Sint autem tecum, et éxcubent in custódiis tabernáculi, et in ómnibus cæremóniis ejus. Alienígena non miscébitur vobis.
 Númeri	Num	4	18	5	Excubáte in custódia sanctuárii, et in ministério altáris: ne oriátur indignátio super fílios Ísraël.
 Númeri	Num	4	18	6	Ego dedi vobis fratres vestros Levítas de médio filiórum Ísraël, et trádidi donum Dómino, ut sérviant in ministériis tabernáculi ejus.
 Númeri	Num	4	18	7	Tu autem et fílii tui custodíte sacerdótium vestrum: et ómnia quæ ad cultum altáris pértinent, et intra velum sunt, per sacerdótes administrabúntur: si quis extérnus accésserit, occidétur.
 Númeri	Num	4	18	8	Locutúsque est Dóminus ad Áaron: Ecce dedi tibi custódiam primitiárum meárum. Ómnia quæ sanctificántur a fíliis Ísraël, trádidi tibi et fíliis tuis pro offício sacerdotáli legítima sempitérna.	b
 Númeri	Num	4	18	9	Hæc ergo accípies de his, quæ sanctificántur et obláta sunt Dómino. Omnis oblátio, et sacrifícium, et quidquid pro peccáto atque delícto rédditur mihi, et cedit in Sancta sanctórum, tuum erit, et filiórum tuórum.
 Númeri	Num	4	18	10	In sanctuário cómedes illud: mares tantum edent ex eo, quia consecrátum est tibi.
 Númeri	Num	4	18	11	Primítias autem, quas vóverint et obtúlerint fílii Ísraël, tibi dedi, et fíliis tuis, ac filiábus tuis, jure perpétuo: qui mundus est in domo tua, vescétur eis.
 Númeri	Num	4	18	12	Omnem medúllam ólei, et vini, ac fruménti, quidquid ófferunt primitiárum Dómino, tibi dedi.
 Númeri	Num	4	18	13	Univérsa frugum inítia, quas gignit humus, et Dómino deportántur, cedent in usus tuos: qui mundus est in domo tua, vescétur eis.
 Númeri	Num	4	18	14	Omne quod ex voto reddíderint fílii Ísraël, tuum erit.
 Númeri	Num	4	18	15	Quidquid primum erúmpit e vulva cunctæ carnis, quam ófferunt Dómino, sive ex homínibus, sive de pecóribus fúerit, tui juris erit: ita dumtáxat ut pro hóminis primogénito prétium accípias, et omne ánimal quod immúndum est rédimi fácias,
 Númeri	Num	4	18	16	cujus redémptio erit post unum mensem, siclis argénti quinque, póndere sanctuárii. Siclus vigínti óbolos habet.
 Númeri	Num	4	18	17	Primogénitum autem bovis, et ovis, et capræ, non fácies rédimi, quia sanctificáta sunt Dómino. Sánguinem tantum eórum fundes super altáre, et ádipes adolébis in suavíssimum odórem Dómino.
 Númeri	Num	4	18	18	Carnes vero in usum tuum cedent, sicut pectúsculum consecrátum, et armus dexter: tua erunt.
 Númeri	Num	4	18	19	Omnes primítias sanctuárii, quas ófferunt fílii Ísraël Dómino, tibi dedi, et fíliis, ac filiábus tuis, jure perpétuo. Pactum salis est sempitérnum coram Dómino, tibi ac fíliis tuis.
 Númeri	Num	4	18	20	Dixítque Dóminus ad Áaron: In terra eórum nihil possidébitis, nec habébitis partem inter eos: ego pars et hæréditas tua in médio filiórum Ísraël.	b
 Númeri	Num	4	18	21	Fíliis autem Levi dedi omnes décimas Israélis in possessiónem, pro ministério, quo sérviunt mihi in tabernáculo fœ́deris:
 Númeri	Num	4	18	22	ut non accédant ultra fílii Ísraël ad tabernáculum, nec commíttant peccátum mortíferum,
 Númeri	Num	4	18	23	solis fíliis Levi mihi in tabernáculo serviéntibus, et portántibus peccáta pópuli. Legítimum sempitérnum erit in generatiónibus vestris. Nihil áliud possidébunt,
 Númeri	Num	4	18	24	decimárum oblatióne conténti, quas in usus eórum et necessária separávi.
 Númeri	Num	4	18	25	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Númeri	Num	4	18	26	Prǽcipe Levítis, atque denúntia: Cum accepéritis a fíliis Ísraël décimas, quas dedi vobis, primítias eárum offérte Dómino, id est, décimam partem décimæ,
 Númeri	Num	4	18	27	ut reputétur vobis in oblatiónem primitivórum, tam de áreis quam de torculáribus:
 Númeri	Num	4	18	28	et univérsis quorum accípitis primítias, offérte Dómino, et date Áaron sacerdóti.
 Númeri	Num	4	18	29	Ómnia quæ offerétis ex décimis, et in donária Dómini separábitis, óptima et elécta erunt.
 Númeri	Num	4	18	30	Dicésque ad eos: Si præclára et melióra quæque obtuléritis ex décimis, reputábitur vobis quasi de área, et torculári dedéritis primítias:
 Númeri	Num	4	18	31	et comedétis eas in ómnibus locis vestris, tam vos quam famíliæ vestræ: quia prétium est pro ministério, quo servítis in tabernáculo testimónii.
 Númeri	Num	4	18	32	Et non peccábitis super hoc, egrégia vobis et pínguia reservántes, ne polluátis oblatiónes filiórum Ísraël, et moriámini.
 Númeri	Num	4	19	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen et Áaron, dicens:
 Númeri	Num	4	19	2	Ista est relígio víctimæ, quam constítuit Dóminus. Prǽcipe fíliis Ísraël, ut addúcant ad te vaccam rufam ætátis íntegræ, in qua nulla sit mácula, nec portáverit jugum:
 Númeri	Num	4	19	3	tradetísque eam Eleázaro sacerdóti, qui edúctam extra castra, immolábit in conspéctu ómnium:
 Númeri	Num	4	19	4	et tingens dígitum in sánguine ejus, aspérget contra fores tabernáculi septem vícibus,
 Númeri	Num	4	19	5	comburétque eam cunctis vidéntibus, tam pelle et cárnibus ejus quam sánguine et fimo flammæ tráditis.
 Númeri	Num	4	19	6	Lignum quoque cédrinum, et hyssópum, coccúmque bis tinctum sacérdos mittet in flammam, quæ vaccam vorat.
 Númeri	Num	4	19	7	Et tunc demum, lotis véstibus et córpore suo, ingrediétur in castra, commaculatúsque erit usque ad vésperum.
 Númeri	Num	4	19	8	Sed et ille qui combússerit eam, lavábit vestiménta sua et corpus, et immúndus erit usque ad vésperum.
 Númeri	Num	4	19	9	Cólliget autem vir mundus cíneres vaccæ, et effúndet eos extra castra in loco puríssimo, ut sint multitúdini filiórum Ísraël in custódiam, et in aquam aspersiónis: quia pro peccáto vacca combústa est.
 Númeri	Num	4	19	10	Cumque láverit qui vaccæ portáverat cíneres vestiménta sua, immúndus erit usque ad vésperum. Habébunt hoc fílii Ísraël, et ádvenæ qui hábitant inter eos, sanctum jure perpétuo.
 Númeri	Num	4	19	11	Qui tetígerit cadáver hóminis, et propter hoc septem diébus fúerit immúndus,	b
 Númeri	Num	4	19	12	aspergétur ex hac aqua die tértio et séptimo, et sic mundábitur. Si die tértio aspérsus non fúerit, séptimo non póterit emundári.
 Númeri	Num	4	19	13	Omnis qui tetígerit humánæ ánimæ morticínum, et aspérsus hac commistióne non fúerit, pólluet tabernáculum Dómini et períbit ex Ísraël: quia aqua expiatiónis non est aspérsus, immúndus erit, et manébit spurcítia ejus super eum.
 Númeri	Num	4	19	14	Ista est lex hóminis qui móritur in tabernáculo: omnes qui ingrediúntur tentórium illíus, et univérsa vasa quæ ibi sunt, pollúta erunt septem diébus.	b
 Númeri	Num	4	19	15	Vas, quod non habúerit opérculum nec ligatúram désuper, immúndum erit.
 Númeri	Num	4	19	16	Si quis in agro tetígerit cadáver occísi hóminis, aut per se mórtui, sive os illíus, vel sepúlchrum, immúndus erit septem diébus.
 Númeri	Num	4	19	17	Tolléntque de cinéribus combustiónis atque peccáti, et mittent aquas vivas super eos in vas:
 Númeri	Num	4	19	18	in quibus cum homo mundus tínxerit hyssópum, aspérget ex eo omne tentórium, et cunctam supelléctilem, et hómines hujuscémodi contagióne pollútos:
 Númeri	Num	4	19	19	atque hoc modo mundus lustrábit immúndum tértio et séptimo die: expiatúsque die séptimo, lavábit et se et vestiménta sua, et immúndus erit usque ad vésperum.
 Númeri	Num	4	19	20	Si quis hoc ritu non fúerit expiátus, períbit ánima illíus de médio ecclésiæ: quia sanctuárium Dómini pólluit, et non est aqua lustratiónis aspérsus.
 Númeri	Num	4	19	21	Erit hoc præcéptum legítimum sempitérnum. Ipse quoque qui aspérgit aquas, lavábit vestiménta sua. Omnis qui tetígerit aquas expiatiónis, immúndus erit usque ad vésperum.
 Númeri	Num	4	19	22	Quidquid tetígerit immúndus, immúndum fáciet: et ánima, quæ horum quíppiam tetígerit, immúnda erit usque ad vésperum.
 Númeri	Num	4	20	1	Venerúntque fílii Ísraël et omnis multitúdo in desértum Sin, mense primo, et mansit pópulus in Cades. Mortuáque est ibi María, et sepúlta in eódem loco.
 Númeri	Num	4	20	2	Cumque indigéret aqua pópulus, convenérunt advérsum Móysen et Áaron:
 Númeri	Num	4	20	3	et versi in seditiónem, dixérunt: Útinam periissémus inter fratres nostros coram Dómino.
 Númeri	Num	4	20	4	Cur eduxístis ecclésiam Dómini in solitúdinem, ut et nos et nostra juménta moriámur?
 Númeri	Num	4	20	5	quare nos fecístis ascéndere de Ægýpto, et adduxístis in locum istum péssimum, qui seri non potest, qui nec ficum gignit, nec víneas, nec malogranáta, ínsuper et aquam non habet ad bibéndum?
 Númeri	Num	4	20	6	Ingressúsque Móyses et Áaron, dimíssa multitúdine, tabernáculum fœ́deris, corruérunt proni in terram, clamaverúntque ad Dóminum, atque dixérunt: Dómine Deus, audi clamórem hujus pópuli, et áperi eis thesáurum tuum fontem aquæ vivæ, ut satiáti, cesset murmurátio eórum. Et appáruit glória Dómini super eos.	b
 Númeri	Num	4	20	7	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Númeri	Num	4	20	8	Tolle virgam, et cóngrega pópulum, tu et Áaron frater tuus, et loquímini ad petram coram eis, et illa dabit aquas. Cumque edúxeris aquam de petra, bibet omnis multitúdo et juménta ejus.
 Númeri	Num	4	20	9	Tulit ígitur Móyses virgam, quæ erat in conspéctu Dómini, sicut præcéperat ei,
 Númeri	Num	4	20	10	congregáta multitúdine ante petram: dixítque eis: Audíte, rebélles et incréduli: num de petra hac vobis aquam potérimus ejícere?
 Númeri	Num	4	20	11	Cumque elevásset Móyses manum, percútiens virga bis sílicem, egréssæ sunt aquæ largíssimæ, ita ut pópulus bíberet et juménta.
 Númeri	Num	4	20	12	Dixítque Dóminus ad Móysen et Áaron: Quia non credidístis mihi, ut sanctificarétis me coram fíliis Ísraël, non introducétis hos pópulos in terram, quam dabo eis.
 Númeri	Num	4	20	13	Hæc est aqua contradictiónis, ubi jurgáti sunt fílii Ísraël contra Dóminum, et sanctificátus est in eis.
 Númeri	Num	4	20	14	Misit intérea núntios Móyses de Cades ad regem Edom, qui dícerent: Hæc mandat frater tuus Ísraël: Nosti omnem labórem qui apprehéndit nos,	b
 Númeri	Num	4	20	15	quómodo descénderint patres nostri in Ægýptum, et habitavérimus ibi multo témpore, afflixeríntque nos Ægýptii, et patres nostros:
 Númeri	Num	4	20	16	et quómodo clamavérimus ad Dóminum, et exaudíerit nos, miserítque ángelum, qui edúxerit nos de Ægýpto. Ecce in urbe Cades, quæ est in extrémis fínibus tuis, pósiti,
 Númeri	Num	4	20	17	obsecrámus ut nobis transíre líceat per terram tuam. Non íbimus per agros, nec per víneas; non bibémus aquas de púteis tuis: sed gradiémur via pública, nec ad déxteram nec ad sinístram declinántes, donec transeámus términos tuos.
 Númeri	Num	4	20	18	Cui respóndit Edom: Non transíbis per me, alióquin armátus occúrram tibi.
 Númeri	Num	4	20	19	Dixerúntque fílii Ísraël: Per tritam gradiémur viam: et si bibérimus aquas tuas, nos et pécora nostra, dábimus quod justum est: nulla erit in prétio difficúltas, tantum velóciter transeámus.
 Númeri	Num	4	20	20	At ille respóndit: Non transíbis. Statímque egréssus est óbvius, cum infiníta multitúdo, et manu forti,
 Númeri	Num	4	20	21	nec vóluit acquiéscere deprecánti, ut concéderet tránsitum per fines suos. Quam ob rem divértit ab eo Ísraël.
 Númeri	Num	4	20	22	Cumque castra movíssent de Cades, venérunt in montem Hor, qui est in fínibus terræ Edom:	b
 Númeri	Num	4	20	23	ubi locútus est Dóminus ad Móysen:
 Númeri	Num	4	20	24	Pergat, inquit, Áaron ad pópulos suos: non enim intrábit terram, quam dedi fíliis Ísraël, eo quod incrédulus fúerit ori meo, ad aquas contradictiónis.
 Númeri	Num	4	20	25	Tolle Áaron et fílium ejus cum eo, et duces eos in montem Hor.
 Númeri	Num	4	20	26	Cumque nudáveris patrem veste sua, índues ea Eleázarum fílium ejus: Áaron colligétur, et moriétur ibi.
 Númeri	Num	4	20	27	Fecit Móyses ut præcéperat Dóminus: et ascendérunt in montem Hor coram omni multitúdine.
 Númeri	Num	4	20	28	Cumque Áaron spoliásset véstibus suis, índuit eis Eleázarum fílium ejus.
 Númeri	Num	4	20	29	Illo mórtuo in montis supercílio, descéndit cum Eleázaro.
 Númeri	Num	4	20	30	Omnis autem multitúdo videns occubuísse Áaron, flevit super eo trigínta diébus per cunctas famílias suas.
 Númeri	Num	4	21	1	Quod cum audísset Chananǽus rex Arad, qui habitábat ad merídiem, venísse scílicet Ísraël per exploratórum viam, pugnávit contra illum, et victor exístens, duxit ex eo prædam.
 Númeri	Num	4	21	2	At Ísraël voto se Dómino óbligans, ait: Si tradíderis pópulum istum in manu mea, delébo urbes ejus.
 Númeri	Num	4	21	3	Exaudivítque Dóminus preces Ísraël, et trádidit Chananǽum, quem ille interfécit subvérsis úrbibus ejus: et vocávit nomen loci illíus Horma, id est, anáthema.
 Númeri	Num	4	21	4	Profécti sunt autem et de monte Hor, per viam quæ ducit ad mare Rubrum, ut circumírent terram Edom. Et tædére cœpit pópulum itíneris ac labóris:	b
 Númeri	Num	4	21	5	locutúsque contra Deum et Móysen, ait: Cur eduxísti nos de Ægýpto, ut morerémur in solitúdine? deest panis, non sunt aquæ: ánima nostra jam náuseat super cibo isto levíssimo.
 Númeri	Num	4	21	6	Quam ob rem misit Dóminus in pópulum ignítos serpéntes, ad quorum plagas et mortes plurimórum,
 Númeri	Num	4	21	7	venérunt ad Móysen, atque dixérunt: Peccávimus, quia locúti sumus contra Dóminum et te: ora ut tollat a nobis serpéntes. Oravítque Móyses pro pópulo,
 Númeri	Num	4	21	8	et locútus est Dóminus ad eum: Fac serpéntem ǽneum, et pone eum pro signo: qui percússus aspéxerit eum, vivet.
 Númeri	Num	4	21	9	Fecit ergo Móyses serpéntem ǽneum, et pósuit eum pro signo: quem cum percússi aspícerent, sanabántur.
 Númeri	Num	4	21	10	Profectíque fílii Ísraël castrametáti sunt in Oboth.	b
 Númeri	Num	4	21	11	Unde egréssi fixére tentória in Jeábarim, in solitúdine quæ réspicit Moab contra orientálem plagam.
 Númeri	Num	4	21	12	Et inde movéntes, venérunt ad torréntem Zared.
 Númeri	Num	4	21	13	Quem relinquéntes castrametáti sunt contra Arnon, quæ est in desérto, et próminet in fínibus Amorrhǽi. Síquidem Arnon términus est Moab, dívidens Moabítas et Amorrhǽos.
 Númeri	Num	4	21	14	Unde dícitur in libro bellórum Dómini: Sicut fecit in mari Rubro, sic fáciet in torréntibus Arnon.
 Númeri	Num	4	21	15	Scópuli torréntium inclináti sunt, ut requiéscerent in Ar, et recúmberent in fínibus Moabitárum.
 Númeri	Num	4	21	16	Ex eo loco appáruit púteus, super quo locútus est Dóminus ad Móysen: Cóngrega pópulum, et dabo ei aquam.
 Númeri	Num	4	21	17	Tunc cécinit Ísraël carmen istud: Ascéndat púteus. Concinébant:
 Númeri	Num	4	21	18	Púteus, quem fodérunt príncipes et paravérunt duces multitúdinis in datóre legis, et in báculis suis. De solitúdine, Matthána.
 Númeri	Num	4	21	19	De Matthána in Naháliel: de Naháliel in Bamoth.
 Númeri	Num	4	21	20	De Bamoth, vallis est in regióne Moab, in vértice Phasga, quod réspicit contra desértum.
 Númeri	Num	4	21	21	Misit autem Ísraël núntios ad Sehon regem Amorrhæórum, dicens:	b
 Númeri	Num	4	21	22	Óbsecro ut transíre mihi líceat per terram tuam: non declinábimus in agros et víneas; non bibémus aquas ex púteis: via régia gradiémur, donec transeámus términos tuos.
 Númeri	Num	4	21	23	Qui concédere nóluit ut transíret Ísraël per fines suos: quin pótius exércitu congregáto, egréssus est óbviam in desértum, et venit in Jasa, pugnavítque contra eum.
 Númeri	Num	4	21	24	A quo percússus est in ore gládii, et posséssa est terra ejus ab Arnon usque Jeboc, et fílios Ammon: quia forti præsídio tenebántur términi Ammonitárum.
 Númeri	Num	4	21	25	Tulit ergo Ísraël omnes civitátes ejus, et habitávit in úrbibus Amorrhǽi, in Hésebon scílicet, et vículis ejus.
 Númeri	Num	4	21	26	Urbs Hésebon fuit Sehon regis Amorrhǽi, qui pugnávit contra regem Moab: et tulit omnem terram, quæ ditiónis illíus fúerat usque Arnon.
 Númeri	Num	4	21	27	Idcírco dícitur in provérbio: Veníte in Hésebon: ædificétur, et construátur cívitas Sehon:	b
 Númeri	Num	4	21	28	ignis egréssus est de Hésebon, flamma de óppido Sehon, et devorávit Ar Moabitárum, et habitatóres excelsórum Arnon.
 Númeri	Num	4	21	29	Væ tibi Moab; perísti pópule Chamos. Dedit fílios ejus in fugam, et fílias in captivitátem regi Amorrhæórum Sehon.
 Númeri	Num	4	21	30	Jugum ipsórum dispériit ad Hésebon usque Dibon: lassi pervenérunt in Nophe, et usque Médaba.
 Númeri	Num	4	21	31	Habitávit ítaque Ísraël in terra Amorrhǽi.	b
 Númeri	Num	4	21	32	Misítque Móyses qui explorárent Jazer: cujus cepérunt vículos, et possedérunt habitatóres.
 Númeri	Num	4	21	33	Verterúntque se, et ascendérunt per viam Basan, et occúrrit eis Og, rex Basan, cum omni pópulo suo, pugnatúrus in Édrai.
 Númeri	Num	4	21	34	Dixítque Dóminus ad Móysen: Ne tímeas eum, quia in manu tua trádidi illum, et omnem pópulum ac terram ejus: faciésque illi sicut fecísti Sehon, regi Amorrhæórum habitatóri Hésebon.
 Númeri	Num	4	21	35	Percussérunt ígitur et hunc cum fíliis suis, universúmque pópulum ejus usque ad interneciónem, et possedérunt terram illíus.
 Númeri	Num	4	22	1	Profectíque castrametáti sunt in campéstribus Moab, ubi trans Jordánem Jéricho sita est.
 Númeri	Num	4	22	2	Videns autem Balac fílius Sephor ómnia quæ fécerat Ísraël Amorrhǽo,	b
 Númeri	Num	4	22	3	et quod pertimuíssent eum Moabítæ, et ímpetum ejus ferre non possent,
 Númeri	Num	4	22	4	dixit ad majóres natu Mádian: Ita delébit hic pópulus omnes, qui in nostris fínibus commorántur, quómodo solet bos herbas usque ad radíces cárpere. Ipse erat eo témpore rex in Moab.
 Númeri	Num	4	22	5	Misit ergo núntios ad Bálaam fílium Beor aríolum, qui habitábat super flumen terræ filiórum Ammon, ut vocárent eum, et dícerent: Ecce egréssus est pópulus ex Ægýpto, qui opéruit superfíciem terræ, sedens contra me.
 Númeri	Num	4	22	6	Veni ígitur, et máledic pópulo huic, quia fórtior me est: si quómodo possim percútere et ejícere eum de terra mea. Novi enim quod benedíctus sit cui benedíxeris, et maledíctus in quem maledícta congésseris.
 Númeri	Num	4	22	7	Perrexerúntque senióres Moab, et majóres natu Mádian, habéntes divinatiónis prétium in mánibus. Cumque veníssent ad Bálaam, et narrássent ei ómnia verba Balac,	b
 Númeri	Num	4	22	8	ille respóndit: Manéte hic nocte, et respondébo quidquid mihi díxerit Dóminus. Manéntibus illis apud Bálaam, venit Deus, et ait ad eum:
 Númeri	Num	4	22	9	Quid sibi volunt hómines isti apud te?
 Númeri	Num	4	22	10	Respóndit: Balac fílius Sephor rex Moabitárum misit ad me,
 Númeri	Num	4	22	11	dicens: Ecce pópulus qui egréssus est de Ægýpto, opéruit superfíciem terræ: veni, et máledic ei, si quómodo possim pugnans abígere eum.
 Númeri	Num	4	22	12	Dixítque Deus ad Bálaam: Noli ire cum eis, neque maledícas pópulo: quia benedíctus est.
 Númeri	Num	4	22	13	Qui mane consúrgens dixit ad príncipes: Ite in terram vestram, quia prohíbuit me Dóminus veníre vobíscum.
 Númeri	Num	4	22	14	Revérsi príncipes dixérunt ad Balac: Nóluit Bálaam veníre nobíscum.
 Númeri	Num	4	22	15	Rursum ille multo plures et nobilióres quam ante míserat, misit.
 Númeri	Num	4	22	16	Qui cum veníssent ad Bálaam, dixérunt: Sic dicit Balac fílius Sephor: Ne cunctéris veníre ad me:
 Númeri	Num	4	22	17	parátus sum honoráre te, et quidquid volúeris, dabo tibi: veni, et máledic pópulo isti.
 Númeri	Num	4	22	18	Respóndit Bálaam: Si déderit mihi Balac plenam domum suam argénti et auri, non pótero immutáre verbum Dómini Dei mei, ut vel plus, vel minus loquar.
 Númeri	Num	4	22	19	Óbsecro ut hic maneátis étiam hac nocte, et scire queam quid mihi rursum respóndeat Dóminus.
 Númeri	Num	4	22	20	Venit ergo Deus ad Bálaam nocte, et ait ei: Si vocáre te venérunt hómines isti, surge, et vade cum eis: ita dumtáxat, ut quod tibi præcépero, fácias.
 Númeri	Num	4	22	21	Surréxit Bálaam mane, et strata ásina sua proféctus est cum eis.	b
 Númeri	Num	4	22	22	Et irátus est Deus. Stetítque ángelus Dómini in via contra Bálaam, qui insidébat ásinæ, et duos púeros habébat secum.
 Númeri	Num	4	22	23	Cernens ásina ángelum stantem in via, evagináto gládio, avértit se de itínere, et ibat per agrum. Quam cum verberáret Bálaam, et vellet ad sémitam redúcere,
 Númeri	Num	4	22	24	stetit ángelus in angústiis duárum maceriárum, quibus víneæ cingebántur.
 Númeri	Num	4	22	25	Quem videns ásina, junxit se paríeti, et attrívit sedéntis pedem. At ille íterum verberábat eam:
 Númeri	Num	4	22	26	et nihilóminus ángelus ad locum angústum tránsiens, ubi nec ad déxteram, nec ad sinístram póterat deviáre, óbvius stetit.
 Númeri	Num	4	22	27	Cumque vidísset ásina stantem ángelum, cóncidit sub pédibus sedéntis: qui irátus, veheméntius cædébat fuste látera ejus.
 Númeri	Num	4	22	28	Aperuítque Dóminus os ásinæ, et locúta est: Quid feci tibi? cur pércutis me ecce jam tértio?
 Númeri	Num	4	22	29	Respóndit Bálaam: Quia commeruísti, et illusísti mihi: útinam habérem gládium, ut te percúterem!
 Númeri	Num	4	22	30	Dixit ásina: Nonne ánimal tuum sum, cui semper sedére consuevísti usque in præséntem diem? dic quid símile umquam fécerim tibi. At ille ait: Numquam.
 Númeri	Num	4	22	31	Prótinus apéruit Dóminus óculos Bálaam, et vidit ángelum stantem in via, evagináto gládio, adoravítque eum pronus in terram.
 Númeri	Num	4	22	32	Cui ángelus: Cur, inquit, tértio vérberas ásinam tuam? ego veni ut adversárer tibi, quia pervérsa est via tua, mihíque contrária:	b
 Númeri	Num	4	22	33	et nisi ásina declinásset de via, dans locum resisténti, te occidíssem, et illa víveret.
 Númeri	Num	4	22	34	Dixit Bálaam: Peccávi, nésciens quod tu stares contra me: et nunc si dísplicet tibi ut vadam, revértar.
 Númeri	Num	4	22	35	Ait ángelus: Vade cum istis, et cave ne áliud quam præcépero tibi loquáris. Ivit ígitur cum princípibus.
 Númeri	Num	4	22	36	Quod cum audísset Balac, egréssus est in occúrsum ejus in óppido Moabitárum, quod situm est in extrémis fínibus Arnon.
 Númeri	Num	4	22	37	Dixítque ad Bálaam: Misi núntios ut vocárent te: cur non statim venísti ad me? an quia mercédem advéntui tuo réddere néqueo?
 Númeri	Num	4	22	38	Cui ille respóndit: Ecce adsum: numquid loqui pótero áliud, nisi quod Deus posúerit in ore meo?
 Númeri	Num	4	22	39	Perrexérunt ergo simul, et venérunt in urbem, quæ in extrémis regni ejus fínibus erat.
 Númeri	Num	4	22	40	Cumque occidísset Balac boves et oves, misit ad Bálaam, et príncipes qui cum eo erant, múnera.
 Númeri	Num	4	22	41	Mane autem facto, duxit eum ad excélsa Baal, et intúitus est extrémam partem pópuli.
 Númeri	Num	4	23	1	Dixítque Bálaam ad Balac: Ædífica mihi hic septem aras, et para tótidem vítulos, ejusdémque númeri aríetes.
 Númeri	Num	4	23	2	Cumque fecísset juxta sermónem Bálaam, imposuérunt simul vítulum et aríetem super aram.
 Númeri	Num	4	23	3	Dixítque Bálaam ad Balac: Sta paulísper juxta holocáustum tuum, donec vadam, si forte occúrrat mihi Dóminus, et quodcúmque imperáverit, loquar tibi.
 Númeri	Num	4	23	4	Cumque abiísset velóciter, occúrrit illi Deus. Locutúsque ad eum Bálaam: Septem, inquit, aras eréxi, et impósui vítulum et aríetem désuper.
 Númeri	Num	4	23	5	Dóminus autem pósuit verbum in ore ejus, et ait: Revértere ad Balac, et hæc loquéris.
 Númeri	Num	4	23	6	Revérsus invénit stantem Balac juxta holocáustum suum, et omnes príncipes Moabitárum.
 Númeri	Num	4	23	7	Assumptáque parábola sua, dixit: De Aram addúxit me Balac rex Moabitárum, de móntibus oriéntis: Veni, inquit, et máledic Jacob; própera, et detestáre Ísraël.	b
 Númeri	Num	4	23	8	Quómodo maledícam, cui non maledíxit Deus? qua ratióne detéster, quem Dóminus non detestátur?
 Númeri	Num	4	23	9	De summis silícibus vidébo eum, et de cóllibus considerábo illum. Pópulus solus habitábit, et inter gentes non reputábitur.
 Númeri	Num	4	23	10	Quis dinumeráre possit púlverem Jacob, et nosse númerum stirpis Ísraël? Moriátur ánima mea morte justórum, et fiant novíssima mea horum simília.
 Númeri	Num	4	23	11	Dixítque Balac ad Bálaam: Quid est hoc quod agis? ut maledíceres inimícis meis vocávi te, et tu e contrário benedícis eis.	b
 Númeri	Num	4	23	12	Cui ille respóndit: Num áliud possum loqui, nisi quod jússerit Dóminus?
 Númeri	Num	4	23	13	Dixit ergo Balac: Veni mecum in álterum locum unde partem Ísraël vídeas, et totum vidére non possis: inde maledícito ei.
 Númeri	Num	4	23	14	Cumque duxísset eum in locum sublímem, super vérticem montis Phasga, ædificávit Bálaam septem aras, et impósitis supra vítulo atque aríete,
 Númeri	Num	4	23	15	dixit ad Balac: Sta hic juxta holocáustum tuum, donec ego óbvius pergam.
 Númeri	Num	4	23	16	Cui cum Dóminus occurrísset, posuissétque verbum in ore ejus, ait: Revértere ad Balac, et hæc loquéris ei.
 Númeri	Num	4	23	17	Revérsus invénit eum stantem juxta holocáustum suum, et príncipes Moabitárum cum eo. Ad quem Balac: Quid, inquit, locútus est Dóminus?
 Númeri	Num	4	23	18	At ille, assúmpta parábola sua, ait: Sta, Balac, et auscúlta; audi, fili Sephor:	b
 Númeri	Num	4	23	19	non est Deus quasi homo, ut mentiátur, nec ut fílius hóminis, ut mutétur. Dixit ergo, et non fáciet? locútus est, et non implébit?
 Númeri	Num	4	23	20	Ad benedicéndum addúctus sum: benedictiónem prohibére non váleo.
 Númeri	Num	4	23	21	Non est idólum in Jacob, nec vidétur simulácrum in Ísraël. Dóminus Deus ejus cum eo est, et clangor victóriæ regis in illo.
 Númeri	Num	4	23	22	Deus edúxit illum de Ægýpto, cujus fortitúdo símilis est rhinocerótis.
 Númeri	Num	4	23	23	Non est augúrium in Jacob, nec divinátio in Ísraël: tempóribus suis dicétur Jacob et Israéli quid operátus sit Deus.
 Númeri	Num	4	23	24	Ecce pópulus ut leǽna consúrget, et quasi leo erigétur: non accubábit donec dévoret prædam, et occisórum sánguinem bibat.
 Númeri	Num	4	23	25	Dixítque Balac ad Bálaam: Nec maledícas ei, nec benedícas.	b
 Númeri	Num	4	23	26	Et ille ait: Nonne dixi tibi quod quidquid mihi Deus imperáret, hoc fácerem?
 Númeri	Num	4	23	27	Et ait Balac ad eum: Veni, et ducam te ad álium locum: si forte pláceat Deo ut inde maledícas eis.
 Númeri	Num	4	23	28	Cumque duxísset eum super vérticem montis Phogor, qui réspicit solitúdinem,
 Númeri	Num	4	23	29	dixit ei Bálaam: Ædífica mihi hic septem aras, et para tótidem vítulos, ejusdémque númeri aríetes.
 Númeri	Num	4	23	30	Fecit Balac ut Bálaam díxerat: imposuítque vítulos et aríetes per síngulas aras.
 Númeri	Num	4	24	1	Cumque vidísset Bálaam quod placéret Dómino ut benedíceret Israéli, nequáquam ábiit ut ante perréxerat, ut augúrium quǽreret: sed dírigens contra desértum vultum suum,
 Númeri	Num	4	24	2	et élevans óculos, vidit Ísraël in tentóriis commorántem per tribus suas: et irruénte in se spíritu Dei,
 Númeri	Num	4	24	3	assúmpta parábola, ait: Dixit Bálaam fílius Beor: dixit homo, cujus obturátus est óculus:
 Númeri	Num	4	24	4	dixit audítor sermónum Dei, qui visiónem Omnipoténtis intúitus est, qui cadit, et sic aperiúntur óculi ejus:
 Númeri	Num	4	24	5	Quam pulchra tabernácula tua, Jacob, et tentória tua, Ísraël!
 Númeri	Num	4	24	6	ut valles nemorósæ, ut horti juxta flúvios irrígui, ut tabernácula quæ fixit Dóminus, quasi cedri prope aquas.
 Númeri	Num	4	24	7	Fluet aqua de sítula ejus, et semen illíus erit in aquas multas. Tollétur propter Agag, rex ejus, et auferétur regnum illíus.
 Númeri	Num	4	24	8	Deus edúxit illum de Ægýpto, cujus fortitúdo símilis est rhinocerótis. Devorábunt gentes hostes illíus, ossáque eórum confríngent, et perforábunt sagíttis.
 Númeri	Num	4	24	9	Áccubans dormívit ut leo, et quasi leǽna, quam suscitáre nullus audébit. Qui benedíxerit tibi, erit et ipse benedíctus: qui maledíxerit, in maledictióne reputábitur.
 Númeri	Num	4	24	10	Iratúsque Balac contra Bálaam, complósis mánibus ait: Ad maledicéndum inimícis meis vocávi te, quibus e contrário tértio benedixísti:	b
 Númeri	Num	4	24	11	revértere ad locum tuum. Decréveram quidem magnífice honoráre te, sed Dóminus privávit te honóre dispósito.
 Númeri	Num	4	24	12	Respóndit Bálaam ad Balac: Nonne núntiis tuis, quos misísti ad me, dixi:
 Númeri	Num	4	24	13	Si déderit mihi Balac plenam domum suam argénti et auri, non pótero præteríre sermónem Dómini Dei mei, ut vel boni quid vel mali próferam ex corde meo: sed quidquid Dóminus díxerit, hoc loquar?
 Númeri	Num	4	24	14	verúmtamen pergens ad pópulum meum, dabo consílium, quid pópulus tuus pópulo huic fáciat extrémo témpore.
 Númeri	Num	4	24	15	Sumpta ígitur parábola, rursum ait: Dixit Bálaam fílius Beor: dixit homo, cujus obturátus est óculus:	b
 Númeri	Num	4	24	16	dixit audítor sermónum Dei, qui novit doctrínam Altíssimi, et visiónes Omnipoténtis videt, qui cadens apértos habet óculos:
 Númeri	Num	4	24	17	Vidébo eum, sed non modo: intuébor illum, sed non prope. Oriétur stella ex Jacob, et consúrget virga de Ísraël: et percútiet duces Moab, vastabítque omnes fílios Seth.
 Númeri	Num	4	24	18	Et erit Idumǽa posséssio ejus: hæréditas Seir cedet inimícis suis: Ísraël vero fórtiter aget.
 Númeri	Num	4	24	19	De Jacob erit qui dominétur, et perdat relíquias civitátis.
 Númeri	Num	4	24	20	Cumque vidísset Ámalec, assúmens parábolam, ait: Princípium géntium Ámalec, cujus extréma perdéntur.
 Númeri	Num	4	24	21	Vidit quoque Cinǽum: et assúmpta parábola, ait: Robústum quidem est habitáculum tuum: sed si in petra posúeris nidum tuum,
 Númeri	Num	4	24	22	et fúeris eléctus de stirpe Cin, quámdiu póteris permanére? Assur enim cápiet te.
 Númeri	Num	4	24	23	Assumptáque parábola íterum locútus est: Heu! quis victúrus est, quando ista fáciet Deus?
 Númeri	Num	4	24	24	Vénient in triéribus de Itália: superábunt Assýrios, vastabúntque Hebrǽos, et ad extrémum étiam ipsi períbunt.
 Númeri	Num	4	24	25	Surrexítque Bálaam, et revérsus est in locum suum: Balac quoque via, qua vénerat, rédiit.	b
 Númeri	Num	4	25	1	Morabátur autem eo témpore Ísraël in Settim, et fornicátus est pópulus cum filiábus Moab,
 Númeri	Num	4	25	2	quæ vocavérunt eos ad sacrifícia sua. At ille comedérunt et adoravérunt deos eárum.
 Númeri	Num	4	25	3	Initiatúsque est Ísraël Beélphegor: et irátus Dóminus,
 Númeri	Num	4	25	4	ait ad Móysen: Tolle cunctos príncipes pópuli, et suspénde eos contra solem in patíbulis, ut avertátur furor meus ab Ísraël.
 Númeri	Num	4	25	5	Dixítque Móyses ad júdices Ísraël: Occídat unusquísque próximos suos, qui initiáti sunt Beélphegor.
 Númeri	Num	4	25	6	Et ecce unus de fíliis Ísraël intrávit coram frátribus suis ad scortum Madianítidem, vidénte Móyse, et omni turba filiórum Ísraël, qui flebant ante fores tabernáculi.	b
 Númeri	Num	4	25	7	Quod cum vidísset Phínees fílius Eleázari fílii Áaron sacerdótis, surréxit de médio multitúdinis, et arrépto pugióne,
 Númeri	Num	4	25	8	ingréssus est post virum Israëlítem in lupánar, et perfódit ambos simul, virum scílicet et mulíerem in locis genitálibus. Cessavítque plaga a fíliis Ísraël:
 Númeri	Num	4	25	9	et occísi sunt vigínti quátuor míllia hóminum.
 Númeri	Num	4	25	10	Dixítque Dóminus ad Móysen:
 Númeri	Num	4	25	11	Phínees fílius Eleázari fílii Áaron sacerdótis avértit iram meam a fíliis Ísraël: quia zelo meo commótus est contra eos, ut non ipse delérem fílios Ísraël in zelo meo.
 Númeri	Num	4	25	12	Idcírco lóquere ad eum: Ecce do ei pacem fœ́deris mei,
 Númeri	Num	4	25	13	et erit tam ipsi quam sémini ejus pactum sacerdótii sempitérnum: quia zelátus est pro Deo suo, et expiávit scelus filiórum Ísraël.
 Númeri	Num	4	25	14	Erat autem nomen viri Israëlítæ, qui occísus est cum Madianítide, Zambri fílius Salu, dux de cognatióne et tribu Simeónis.
 Númeri	Num	4	25	15	Porro múlier Madianítis, quæ páriter interfécta est, vocabátur Cozbi fília Sur príncipis nobilíssimi Madianitárum.
 Númeri	Num	4	25	16	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Númeri	Num	4	25	17	Hostes vos séntiant Madianítæ, et percútite eos:
 Númeri	Num	4	25	18	quia et ipsi hostíliter egérunt contra vos, et decepére insídiis per idólum Phogor, et Cozbi fíliam ducis Mádian sorórem suam, quæ percússa est in die plagæ pro sacrilégio Phogor.
 Númeri	Num	4	26	1	Postquam noxiórum sanguis effúsus est, dixit Dóminus ad Móysen et Eleázarum fílium Áaron sacerdótem:
 Númeri	Num	4	26	2	Numeráte omnem summam filiórum Ísraël a vigínti annis et supra, per domos et cognatiónes suas, cunctos qui possunt ad bella procédere.
 Númeri	Num	4	26	3	Locúti sunt ítaque Móyses et Eleázar sacérdos, in campéstribus Moab super Jordánem contra Jéricho, ad eos qui erant
 Númeri	Num	4	26	4	a vigínti annis et supra, sicut Dóminus imperáverat, quorum iste est númerus.
 Númeri	Num	4	26	5	Ruben primogénitus Ísraël: hujus fílius, Henoch, a quo família Henochitárum: et Phallu, a quo família Phalluitárum:	b
 Númeri	Num	4	26	6	et Hesron, a quo família Hesronitárum: et Charmi, a quo família Charmitárum.
 Númeri	Num	4	26	7	Hæ sunt famíliæ de stirpe Ruben: quarum númerus invéntus est quadragínta tria míllia, et septingénti trigínta.
 Númeri	Num	4	26	8	Fílius Phallu, Éliab:
 Númeri	Num	4	26	9	hujus fílii, Námuel et Dathan et Abíron: isti sunt Dathan et Abíron príncipes pópuli, qui surrexérunt contra Móysen et Áaron in seditióne Core, quando advérsus Dóminum rebellavérunt:
 Númeri	Num	4	26	10	et apériens terra os suum devorávit Core, moriéntibus plúrimis, quando combússit ignis ducéntos quinquagínta viros. Et factum est grande miráculum,
 Númeri	Num	4	26	11	ut, Core pereúnte, fílii illíus non perírent.
 Númeri	Num	4	26	12	Fílii Símeon per cognatiónes suas: Námuel, ab hoc família Namuelitárum: Jamin, ab hoc família Jaminitárum: Jachin, ab hoc família Jachinitárum:	b
 Númeri	Num	4	26	13	Zare, ab hoc família Zareitárum: Saul, ab hoc família Saulitárum.
 Númeri	Num	4	26	14	Hæ sunt famíliæ de stirpe Símeon, quarum omnis númerus fuit vigínti duo míllia ducénti.
 Númeri	Num	4	26	15	Fílii Gad per cognatiónes suas: Sephon, ab hoc família Sephonitárum: Aggi, ab hoc família Aggitárum: Suni, ab hoc família Sunitárum:
 Númeri	Num	4	26	16	Ozni, ab hoc família Oznitárum: Her, ab hoc família Heritárum:
 Númeri	Num	4	26	17	Arod, ab hoc família Aroditárum: Áriel, ab hoc família Arielitárum.
 Númeri	Num	4	26	18	Istæ sunt famíliæ Gad, quarum omnis númerus fuit quadragínta míllia quingénti.
 Númeri	Num	4	26	19	Fílii Juda, Her et Onan, qui ambo mórtui sunt in terra Chánaan.
 Númeri	Num	4	26	20	Fuerúntque fílii Juda per cognatiónes suas: Sela, a quo família Selaitárum: Phares, a quo família Pharesitárum: Zare, a quo família Zareitárum.
 Númeri	Num	4	26	21	Porro fílii Phares: Hesron, a quo família Hesronitárum: et Hamul, a quo família Hamulitárum.
 Númeri	Num	4	26	22	Istæ sunt famíliæ Juda, quarum omnis númerus fuit septuagínta sex míllia quingénti.
 Númeri	Num	4	26	23	Fílii Íssachar per cognatiónes suas: Thola, a quo família Tholaitárum: Phua, a quo família Phuaitárum:
 Númeri	Num	4	26	24	Jasub, a quo família Jasubitárum: Semran, a quo família Semranitárum.
 Númeri	Num	4	26	25	Hæ sunt cognatiónes Íssachar, quarum númerus fuit sexagínta quátuor míllia trecénti.
 Númeri	Num	4	26	26	Fílii Zábulon per cognatiónes suas: Sared, a quo família Sareditárum: Elon, a quo família Elonitárum: Jalel, a quo família Jalelitárum.
 Númeri	Num	4	26	27	Hæ sunt cognatiónes Zábulon, quarum númerus fuit sexagínta míllia quingénti.
 Númeri	Num	4	26	28	Fílii Joseph per cognatiónes suas, Manásse et Éphraim.
 Númeri	Num	4	26	29	De Manásse ortus est Machir, a quo família Machiritárum. Machir génuit Gálaad, a quo família Galaaditárum.
 Númeri	Num	4	26	30	Gálaad hábuit fílios: Jezer, a quo família Jezeritárum: et Helec, a quo família Helecitárum:
 Númeri	Num	4	26	31	et Ásriel, a quo família Asrielitárum: et Sechem, a quo família Sechemitárum:
 Númeri	Num	4	26	32	et Semída, a quo família Semidaitárum: et Hepher, a quo família Hepheritárum.
 Númeri	Num	4	26	33	Fuit autem Hepher pater Sálphaad, qui fílios non habébat, sed tantum fílias: quarum ista sunt nómina: Máala, et Noa, et Hegla, et Melcha, et Thersa.
 Númeri	Num	4	26	34	Hæ sunt famíliæ Manásse, et númerus eárum quinquagínta duo míllia septingénti.
 Númeri	Num	4	26	35	Fílii autem Éphraim per cognatiónes suas fuérunt hi: Súthala, a quo família Suthalaitárum: Becher, a quo família Becheritárum: Thehen, a quo família Thehenitárum.
 Númeri	Num	4	26	36	Porro fílius Súthala fuit Heran, a quo família Heranitárum.
 Númeri	Num	4	26	37	Hæ sunt cognatiónes filiórum Éphraim: quarum númerus fuit trigínta duo míllia quingénti.
 Númeri	Num	4	26	38	Isti sunt fílii Joseph per famílias suas. Fílii Bénjamin in cognatiónibus suis: Bela, a quo família Belaitárum: Asbel, a quo família Asbelitárum: Ahíram, a quo família Ahiramitárum:
 Númeri	Num	4	26	39	Supham, a quo família Suphamitárum: Hupham, a quo família Huphamitárum.
 Númeri	Num	4	26	40	Fílii Bela: Hered, et Nóeman. De Hered, família Hereditárum: de Nóeman, família Noëmanitárum.
 Númeri	Num	4	26	41	Hi sunt fílii Bénjamin per cognatiónes suas: quorum númerus fuit quadragínta quinque míllia sexcénti.
 Númeri	Num	4	26	42	Fílii Dan per cognatiónes suas: Suham, a quo família Suhamitárum. Hæ sunt cognatiónes Dan per famílias suas.	b
 Númeri	Num	4	26	43	Omnes fuére Suhamítæ, quorum númerus erat sexagínta quátuor míllia quadringénti.
 Númeri	Num	4	26	44	Fílii Aser per cognatiónes suas: Jemna, a quo família Jemnaitárum: Jéssui, a quo família Jessuitárum: Brie, a quo família Brieitárum.
 Númeri	Num	4	26	45	Fílii Brie: Heber, a quo família Heberitárum: et Mélchiel, a quo família Melchielitárum.
 Númeri	Num	4	26	46	Nomen autem fíliæ Aser fuit Sara.
 Númeri	Num	4	26	47	Hæ cognatiónes filiórum Aser, et númerus eórum quinquagínta tria míllia quadringénti.
 Númeri	Num	4	26	48	Fílii Néphthali per cognatiónes suas: Jésiel, a quo família Jesielitárum: Guni, a quo família Gunitárum:
 Númeri	Num	4	26	49	Jeser, a quo família Jeseritárum: Sellem, a quo família Sellemitárum.
 Númeri	Num	4	26	50	Hæ sunt cognatiónes filiórum Néphthali per famílias suas: quorum númerus quadragínta quinque míllia quadringénti.
 Númeri	Num	4	26	51	Ista est summa filiórum Ísraël, qui recensíti sunt, sexcénta míllia, et mille septingénti trigínta.
 Númeri	Num	4	26	52	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:	b
 Númeri	Num	4	26	53	Istis dividétur terra juxta númerum vocabulórum in possessiónes suas.
 Númeri	Num	4	26	54	Plúribus majórem partem dabis, et paucióribus minórem: síngulis, sicut nunc recensíti sunt, tradétur posséssio:
 Númeri	Num	4	26	55	ita dumtáxat ut sors terram tríbubus dívidat et famíliis.
 Númeri	Num	4	26	56	Quidquid sorte contígerit, hoc vel plures accípiant, vel paucióres.
 Númeri	Num	4	26	57	Hic quoque est númerus filiórum Levi per famílias suas: Gerson, a quo família Gersonitárum: Caath, a quo família Caathitárum: Merári, a quo família Meraritárum.	b
 Númeri	Num	4	26	58	Hæ sunt famíliæ Levi: família Lobni, família Hebróni, família Móholi, família Musi, família Core. At vero Caath génuit Amram:
 Númeri	Num	4	26	59	qui hábuit uxórem Jóchabed fíliam Levi, quæ nata est ei in Ægýpto. Hæc génuit Amram viro suo fílios, Áaron, et Móysen, et Maríam sorórem eórum.
 Númeri	Num	4	26	60	De Áaron orti sunt Nadab et Ábiu, et Eleázar et Íthamar:
 Númeri	Num	4	26	61	quorum Nadab et Ábiu mórtui sunt, cum obtulíssent ignem aliénum coram Dómino.
 Númeri	Num	4	26	62	Fuerúntque omnes qui numeráti sunt, vigínti tria míllia géneris masculíni ab uno mense et supra: quia non sunt recensíti inter fílios Ísraël, nec eis cum céteris data posséssio est.
 Númeri	Num	4	26	63	Hic est númerus filiórum Ísraël, qui descrípti sunt a Móyse et Eleázaro sacerdóte, in campéstribus Moab supra Jordánem contra Jéricho:	b
 Númeri	Num	4	26	64	inter quos, nullus fuit eórum qui ante numeráti sunt a Móyse et Áaron in desérto Sínai:
 Númeri	Num	4	26	65	prædíxerat enim Dóminus quod omnes moreréntur in solitúdine. Nullúsque remánsit ex eis, nisi Caleb fílius Jéphone, et Jósue fílius Nun.
 Númeri	Num	4	27	1	Accessérunt autem fíliæ Sálphaad, fílii Hepher, fílii Gálaad, fílii Machir, fílii Manásse, qui fuit fílius Joseph: quarum sunt nómina, Máala, et Noa, et Hegla, et Melcha, et Thersa.
 Númeri	Num	4	27	2	Steterúntque coram Móyse et Eleázaro sacerdóte et cunctis princípibus pópuli ad óstium tabernáculi fœ́deris, atque dixérunt:
 Númeri	Num	4	27	3	Pater noster mórtuus est in desérto, nec fuit in seditióne, quæ concitáta est contra Dóminum sub Core, sed in peccáto suo mórtuus est: hic non hábuit mares fílios. Cur tóllitur nomen illíus de família sua, quia non hábuit fílium? date nobis possessiónem inter cognátos patris nostri.
 Númeri	Num	4	27	4	Retulítque Móyses causam eárum ad judícium Dómini.
 Númeri	Num	4	27	5	Qui dixit ad eum:
 Númeri	Num	4	27	6	Justam rem póstulant fíliæ Sálphaad: da eis possessiónem inter cognátos patris sui, et ei in hæreditátem succédant.
 Númeri	Num	4	27	7	Ad fílios autem Ísraël loquéris hæc:
 Númeri	Num	4	27	8	Homo cum mórtuus fúerit absque fílio, ad fíliam ejus transíbit hæréditas.
 Númeri	Num	4	27	9	Si fíliam non habúerit, habébit successóres fratres suos.
 Númeri	Num	4	27	10	Quod si et fratres non fúerint, dábitis hæreditátem frátribus patris ejus.
 Númeri	Num	4	27	11	Sin autem nec pátruos habúerit, dábitur hæréditas his qui ei próximi sunt. Erítque hoc fíliis Ísraël sanctum lege perpétua, sicut præcépit Dóminus Móysi.
 Númeri	Num	4	27	12	Dixit quoque Dóminus ad Móysen: Ascénde in montem istum Ábarim, et contempláre inde terram, quam datúrus sum fíliis Ísraël.	b
 Númeri	Num	4	27	13	Cumque víderis eam, ibis et tu ad pópulum tuum, sicut ivit frater tuus Áaron:
 Númeri	Num	4	27	14	quia offendístis me in desérto Sin in contradictióne multitúdinis, nec sanctificáre me voluístis coram ea super aquas. Hæ sunt aquæ contradictiónis in Cades desérti Sin.
 Númeri	Num	4	27	15	Cui respóndit Móyses:
 Númeri	Num	4	27	16	Provídeat Dóminus Deus spirítuum omnis carnis hóminem, qui sit super multitúdinem hanc:
 Númeri	Num	4	27	17	et possit exíre et intráre ante eos, et edúcere eos vel introdúcere: ne sit pópulus Dómini sicut oves absque pastóre.
 Númeri	Num	4	27	18	Dixítque Dóminus ad eum: Tolle Jósue fílium Nun, virum in quo est spíritus, et pone manum tuam super eum.
 Númeri	Num	4	27	19	Qui stabit coram Eleázaro sacerdóte et omni multitúdine:
 Númeri	Num	4	27	20	et dabis ei præcépta cunctis vidéntibus, et partem glóriæ tuæ, ut áudiat eum omnis synagóga filiórum Ísraël.
 Númeri	Num	4	27	21	Pro hoc, si quid agéndum erit, Eleázar sacérdos cónsulet Dóminum. Ad verbum ejus egrediétur et ingrediétur ipse, et omnes fílii Ísraël cum eo, et cétera multitúdo.
 Númeri	Num	4	27	22	Fecit Móyses ut præcéperat Dóminus: cumque tulísset Jósue, státuit eum coram Eleázaro sacerdóte et omni frequéntia pópuli.
 Númeri	Num	4	27	23	Et impósitis cápiti ejus mánibus, cuncta replicávit quæ mandáverat Dóminus.
 Númeri	Num	4	28	1	Dixit quoque Dóminus ad Móysen:
 Númeri	Num	4	28	2	Prǽcipe fíliis Ísraël, et dices ad eos: Oblatiónem meam et panes, et incénsum odóris suavíssimi offérte per témpora sua.
 Númeri	Num	4	28	3	Hæc sunt sacrifícia quæ offérre debétis: agnos annículos immaculátos duos quotídie in holocáustum sempitérnum:
 Númeri	Num	4	28	4	unum offerétis mane, et álterum ad vésperum:
 Númeri	Num	4	28	5	décimam partem ephi símilæ, quæ conspérsa sit óleo puríssimo, et hábeat quartam partem hin.
 Númeri	Num	4	28	6	Holocáustum juge est quod obtulístis in monte Sínai in odórem suavíssimum incénsi Dómini.
 Númeri	Num	4	28	7	Et libábitis vini quartam partem hin per agnos síngulos in sanctuário Dómini.
 Númeri	Num	4	28	8	Alterúmque agnum simíliter offerétis ad vésperam juxta omnem ritum sacrifícii matutíni, et libamentórum ejus, oblatiónem suavíssimi odóris Dómino.
 Númeri	Num	4	28	9	Die autem sábbati offerétis duos agnos annículos immaculátos, et duas décimas símilæ óleo conspérsæ in sacrifício, et liba:	b
 Númeri	Num	4	28	10	quæ rite fundúntur per síngula sábbata in holocáustum sempitérnum.
 Númeri	Num	4	28	11	In caléndis autem offerétis holocáustum Dómino, vítulos de arménto duos, aríetem unum, agnos annículos septem immaculátos,
 Númeri	Num	4	28	12	et tres décimas símilæ óleo conspérsæ in sacrifício per síngulos vítulos: et duas décimas símilæ óleo conspérsæ per síngulos aríetes:
 Númeri	Num	4	28	13	et décimam décimæ símilæ ex óleo in sacrifício per agnos síngulos: holocáustum suavíssimi odóris atque incénsi est Dómino.
 Númeri	Num	4	28	14	Libaménta autem vini, quæ per síngulas fundénda sunt víctimas, ista erunt: média pars hin per síngulos vítulos, tértia per aríetem, quarta per agnum. Hoc erit holocáustum per omnes menses, qui sibi anno verténte succédunt.
 Númeri	Num	4	28	15	Hircus quoque offerétur Dómino pro peccátis in holocáustum sempitérnum cum libaméntis suis.
 Númeri	Num	4	28	16	Mense autem primo, quartadécima die mensis, Phase Dómini erit,	b
 Númeri	Num	4	28	17	et quintadécima die solémnitas: septem diébus vescéntur ázymis.
 Númeri	Num	4	28	18	Quarum dies prima venerábilis et sancta erit: omne opus servíle non faciétis in ea.
 Númeri	Num	4	28	19	Offeretísque incénsum holocáustum Dómino, vítulos de arménto duos, aríetem unum, agnos annículos immaculátos septem:
 Númeri	Num	4	28	20	et sacrifícia singulórum ex símila quæ conspérsa sit óleo, tres décimas per síngulos vítulos, et duas décimas per aríetem,
 Númeri	Num	4	28	21	et décimam décimæ per agnos síngulos, id est, per septem agnos.
 Númeri	Num	4	28	22	Et hircum pro peccáto unum, ut expiétur pro vobis,
 Númeri	Num	4	28	23	præter holocáustum matutínum, quod semper offerétis.
 Númeri	Num	4	28	24	Ita faciétis per síngulos dies septem diérum in fómitem ignis, et in odórem suavíssimum Dómino, qui surget de holocáusto, et de libatiónibus singulórum.
 Númeri	Num	4	28	25	Dies quoque séptimus celebérrimus et sanctus erit vobis: omne opus servíle non faciétis in eo.
 Númeri	Num	4	28	26	Dies étiam primitivórum, quando offerétis novas fruges Dómino, explétis hebdomádibus, venerábilis et sancta erit: omne opus servíle non faciétis in ea.	b
 Númeri	Num	4	28	27	Offeretísque holocáustum in odórem suavíssimum Dómino, vítulos de arménto duos, aríetem unum, et agnos annículos immaculátos septem:
 Númeri	Num	4	28	28	atque in sacrifíciis eórum, símilæ óleo conspérsæ tres décimas per síngulos vítulos, per aríetes duas,
 Númeri	Num	4	28	29	per agnos décimam décimæ, qui simul sunt agni septem. Hircum quoque,
 Númeri	Num	4	28	30	qui mactátur pro expiatióne: præter holocáustum sempitérnum et liba ejus.
 Númeri	Num	4	28	31	Immaculáta offerétis ómnia cum libatiónibus suis.
 Númeri	Num	4	29	1	Mensis étiam séptimi prima dies venerábilis et sancta erit vobis. Omne opus servíle non faciétis in ea, quia dies clangóris est et tubárum.
 Númeri	Num	4	29	2	Offeretísque holocáustum in odórem suavíssimum Dómino, vítulum de arménto unum, aríetem unum, et agnos annículos immaculátos septem:
 Númeri	Num	4	29	3	et in sacrifíciis eórum, símilæ óleo conspérsæ tres décimas per síngulos vítulos, duas décimas per aríetem,
 Númeri	Num	4	29	4	unam décimam per agnum, qui simul sunt agni septem:
 Númeri	Num	4	29	5	et hircum pro peccáto, qui offértur in expiatiónem pópuli,
 Númeri	Num	4	29	6	præter holocáustum calendárum cum sacrifíciis suis, et holocáustum sempitérnum cum libatiónibus sólitis: eísdem cæremóniis offerétis in odórem suavíssimum incénsum Dómino.
 Númeri	Num	4	29	7	Décima quoque dies mensis hujus séptimi erit vobis sancta atque venerábilis, et affligétis ánimas vestras: omne opus servíle non faciétis in ea.	b
 Númeri	Num	4	29	8	Offeretísque holocáustum Dómino in odórem suavíssimum, vítulum de arménto unum, aríetem unum, agnos annículos immaculátos septem:
 Númeri	Num	4	29	9	et in sacrifíciis eórum símilæ óleo conspérsæ tres décimas per síngulos vítulos, duas décimas per aríetem,
 Númeri	Num	4	29	10	décimam décimæ per agnos síngulos, qui sunt simul agni septem:
 Númeri	Num	4	29	11	et hircum pro peccáto, absque his quæ offérri pro delícto solent in expiatiónem, et holocáustum sempitérnum, cum sacrifício et libamínibus eórum.
 Númeri	Num	4	29	12	Quintadécima vero die mensis séptimi, quæ vobis sancta erit atque venerábilis, omne opus servíle non faciétis in ea, sed celebrábitis solemnitátem Dómino septem diébus.	b
 Númeri	Num	4	29	13	Offeretísque holocáustum in odórem suavíssimum Dómino, vítulos de arménto trédecim, aríetes duos, agnos annículos immaculátos quatuórdecim:
 Númeri	Num	4	29	14	et in libaméntis eórum, símilæ óleo conspérsæ tres décimas per vítulos síngulos, qui sunt simul vítuli trédecim, et duas décimas aríeti uno, id est, simul ariétibus duóbus,
 Númeri	Num	4	29	15	et décimam décimæ agnis síngulis, qui sunt simul agni quatuórdecim:
 Númeri	Num	4	29	16	et hircum pro peccáto, absque holocáusto sempitérno, et sacrifício, et libámine ejus.
 Númeri	Num	4	29	17	In die áltero offerétis vítulos de arménto duódecim, aríetes duos, agnos annículos immaculátos quatuórdecim:
 Númeri	Num	4	29	18	sacrificiáque et libámina singulórum, per vítulos, et aríetes, et agnos rite celebrábitis:
 Númeri	Num	4	29	19	et hircum pro peccáto, absque holocáusto sempitérno, sacrificióque et libámine ejus.
 Númeri	Num	4	29	20	Die tértio offerétis vítulos úndecim, aríetes duos, agnos annículos immaculátos quatuórdecim:
 Númeri	Num	4	29	21	sacrificiáque et libámina singulórum, per vítulos, et aríetes, et agnos rite celebrábitis:
 Númeri	Num	4	29	22	et hircum pro peccáto, absque holocáusto sempitérno, sacrificióque et libámine ejus.
 Númeri	Num	4	29	23	Die quarto offerétis vítulos decem, aríetes duos, agnos annículos immaculátos quatuórdecim:
 Númeri	Num	4	29	24	sacrificiáque et libámina singulórum, per vítulos, et aríetes, et agnos rite celebrábitis:
 Númeri	Num	4	29	25	et hircum pro peccáto, absque holocáusto sempitérno, sacrificióque ejus et libámine.
 Númeri	Num	4	29	26	Die quinto offerétis vítulos novem, aríetes duos, agnos annículos immaculátos quatuórdecim:
 Númeri	Num	4	29	27	sacrificiáque et libámina singulórum, per vítulos, et aríetes, et agnos rite celebrábitis:
 Númeri	Num	4	29	28	et hircum pro peccáto, absque holocáusto sempitérno, sacrificióque ejus et libámine.
 Númeri	Num	4	29	29	Die sexto offerétis vítulos octo, aríetes duos, agnos annículos immaculátos quatuórdecim:
 Númeri	Num	4	29	30	sacrificiáque et libámina singulórum, per vítulos, et aríetes, et agnos rite celebrábitis:
 Númeri	Num	4	29	31	et hircum pro peccáto, absque holocáusto sempitérno, sacrificióque ejus et libámine.
 Númeri	Num	4	29	32	Die séptimo offerétis vítulos septem, et aríetes duos, agnos annículos immaculátos quatuórdecim:
 Númeri	Num	4	29	33	sacrificiáque et libámina singulórum, per vítulos, et aríetes, et agnos rite celebrábitis:
 Númeri	Num	4	29	34	et hircum pro peccáto, absque holocáusto sempitérno, sacrificióque ejus et libámine.
 Númeri	Num	4	29	35	Die octávo, qui est celebérrimus, omne opus servíle non faciétis,
 Númeri	Num	4	29	36	offeréntes holocáustum in odórem suavíssimum Dómino, vítulum unum, aríetem unum, agnos annículos immaculátos septem:
 Númeri	Num	4	29	37	sacrificiáque et libámina singulórum, per vítulos, et aríetes, et agnos rite celebrábitis:
 Númeri	Num	4	29	38	et hircum pro peccáto, absque holocáusto sempitérno, sacrificióque ejus et libámine.
 Númeri	Num	4	29	39	Hæc offerétis Dómino in solemnitátibus vestris: præter vota et oblatiónes spontáneas in holocáusto, in sacrifício, in libámine, et in hóstiis pacíficis.
 Númeri	Num	4	30	1	Narravítque Móyses fíliis Ísraël ómnia quæ ei Dóminus imperárat.
 Númeri	Num	4	30	2	Et locútus est ad príncipes tríbuum filiórum Ísraël: Iste est sermo quem præcépit Dóminus:
 Númeri	Num	4	30	3	Si quis virórum votum Dómino vóverit, aut se constrínxerit juraménto: non fáciet írritum verbum suum, sed omne quod promísit, implébit.
 Númeri	Num	4	30	4	Múlier si quíppiam vóverit, et se constrínxerit juraménto, quæ est in domo patris sui, et in ætáte adhuc puellári: si cognóverit pater votum quod pollícita est, et juraméntum quo obligávit ánimam suam, et tacúerit, voti rea erit:
 Númeri	Num	4	30	5	quidquid pollícita est, et jurávit, ópere complébit.
 Númeri	Num	4	30	6	Sin autem statim ut audíerit, contradíxerit pater: et vota et juraménta ejus írrita erunt, nec obnóxia tenébitur sponsióni, eo quod contradíxerit pater.
 Númeri	Num	4	30	7	Si marítum habúerit, et vóverit áliquid, et semel de ore ejus verbum egrédiens ánimam ejus obligáverit juraménto:
 Númeri	Num	4	30	8	quo die audíerit vir, et non contradíxerit, voti rea erit, reddétque quodcúmque promíserat.
 Númeri	Num	4	30	9	Sin autem áudiens statim contradíxerit, et írritas fécerit pollicitatiónes ejus, verbáque quibus obstrínxerat ánimam suam, propítius erit ei Dóminus.
 Númeri	Num	4	30	10	Vídua et repudiáta quidquid vóverint, reddent.
 Númeri	Num	4	30	11	Uxor in domo viri cum se voto constrínxerit et juraménto,
 Númeri	Num	4	30	12	si audíerit vir, et tacúerit, nec contradíxerit sponsióni, reddet quodcúmque promíserat.
 Númeri	Num	4	30	13	Sin autem extémplo contradíxerit, non tenébitur promissiónis rea: quia marítus contradíxit, et Dóminus ei propítius erit.
 Númeri	Num	4	30	14	Si vóverit, et juraménto se constrínxerit, ut per jejúnium, vel ceterárum rerum abstinéntiam afflígat ánimam suam, in arbítrio viri erit ut fáciat, sive non fáciat.	b
 Númeri	Num	4	30	15	Quod si áudiens vir tacúerit, et in álteram diem distúlerit senténtiam, quidquid vóverat atque promíserat, reddet: quia statim ut audívit, tácuit.
 Númeri	Num	4	30	16	Sin autem contradíxerit postquam rescívit, portábit ipse iniquitátem ejus.
 Númeri	Num	4	30	17	Istæ sunt leges, quas constítuit Dóminus Móysi inter virum et uxórem, inter patrem et fíliam, quæ in puellári adhuc ætáte est, vel quæ manet in paréntis domo.	b
 Númeri	Num	4	31	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Númeri	Num	4	31	2	Ulcíscere prius fílios Ísraël de Madianítis, et sic colligéris ad pópulum tuum.
 Númeri	Num	4	31	3	Statímque Móyses: Armáte, inquit, ex vobis viros ad pugnam, qui possint ultiónem Dómini expétere de Madianítis.
 Númeri	Num	4	31	4	Mille viri de síngulis tríbubus eligántur ex Ísraël qui mittántur ad bellum.
 Númeri	Num	4	31	5	Dederúntque millénos de síngulis tríbubus, id est, duódecim míllia expeditórum ad pugnam:
 Númeri	Num	4	31	6	quos misit Móyses cum Phínees fílio Eleázari sacerdótis, vasa quoque sancta, et tubas ad clangéndum trádidit ei.
 Númeri	Num	4	31	7	Cumque pugnássent contra Madianítas atque vicíssent, omnes mares occidérunt,
 Númeri	Num	4	31	8	et reges eórum, Evi, et Recem, et Sur, et Hur, et Rebe, quinque príncipes gentis: Bálaam quoque fílium Beor interfecérunt gládio.
 Númeri	Num	4	31	9	Ceperúntque mulíeres eórum, et párvulos, omniáque pécora, et cunctam supelléctilem: quidquid habére potúerant depopuláti sunt:
 Númeri	Num	4	31	10	tam urbes quam vículos et castélla flamma consúmpsit.
 Númeri	Num	4	31	11	Et tulérunt prædam, et univérsa quæ céperant tam ex homínibus quam ex juméntis,
 Númeri	Num	4	31	12	et adduxérunt ad Móysen, et Eleázarum sacerdótem, et ad omnem multitúdinem filiórum Ísraël: réliqua autem utensília portavérunt ad castra in campéstribus Moab juxta Jordánem contra Jéricho.
 Númeri	Num	4	31	13	Egréssi sunt autem Móyses et Eleázar sacérdos, et omnes príncipes synagógæ, in occúrsum eórum extra castra.	b
 Númeri	Num	4	31	14	Iratúsque Móyses princípibus exércitus, tribúnis, et centuriónibus qui vénerant de bello,
 Númeri	Num	4	31	15	ait: Cur féminas reservástis?
 Númeri	Num	4	31	16	nonne istæ sunt, quæ decepérunt fílios Ísraël ad suggestiónem Bálaam, et prævaricári vos fecérunt in Dómino super peccáto Phogor, unde et percússus est pópulus?
 Númeri	Num	4	31	17	ergo cunctos interfícite quidquid est géneris masculíni, étiam in párvulis: et mulíeres, quæ novérunt viros in cóitu, juguláte:
 Númeri	Num	4	31	18	puéllas autem et omnes féminas vírgines reserváte vobis.
 Númeri	Num	4	31	19	Et manéte extra castra septem diébus. Qui occíderit hóminem, vel occísum tetígerit, lustrábitur die tértio et séptimo.	b
 Númeri	Num	4	31	20	Et de omni præda, sive vestiméntum fúerit, sive vas, et áliquid in utensília præparátum, de caprárum péllibus, et pilis, et ligno, expiábitur.
 Númeri	Num	4	31	21	Eleázar quoque sacérdos ad viros exércitus, qui pugnavérunt, sic locútus est: Hoc est præcéptum legis, quod mandávit Dóminus Móysi:
 Númeri	Num	4	31	22	aurum, et argéntum, et æs, et ferrum, et plumbum, et stannum,
 Númeri	Num	4	31	23	et omne, quod potest transíre per flammas, igne purgábitur: quidquid autem ignem non potest sustinére, aqua expiatiónis sanctificábitur:
 Númeri	Num	4	31	24	et lavábitis vestiménta vestra die séptimo, et purificáti póstea castra intrábitis.
 Númeri	Num	4	31	25	Dixit quoque Dóminus ad Móysen:	b
 Númeri	Num	4	31	26	Tóllite summam eórum quæ capta sunt, ab hómine usque ad pecus, tu et Eleázar sacérdos et príncipes vulgi:
 Númeri	Num	4	31	27	dividésque ex æquo prædam inter eos qui pugnavérunt egressíque sunt ad bellum, et inter omnem réliquam multitúdinem.
 Númeri	Num	4	31	28	Et separábis partem Dómino ab his qui pugnavérunt et fuérunt in bello, unam ánimam de quingéntis, tam ex homínibus quam ex bobus et ásinis et óvibus,
 Númeri	Num	4	31	29	et dabis eam Eleázaro sacerdóti, quia primítiæ Dómini sunt.
 Númeri	Num	4	31	30	Ex média quoque parte filiórum Ísraël accípies quinquagésimum caput hóminum, et boum, et asinórum, et óvium, cunctórum animántium, et dabis ea Levítis, qui éxcubant in custódiis tabernáculi Dómini.
 Númeri	Num	4	31	31	Fecerúntque Móyses et Eleázar sicut præcéperat Dóminus.	b
 Númeri	Num	4	31	32	Fuit autem præda, quam exércitus céperat, óvium sexcénta septuagínta quinque míllia,
 Númeri	Num	4	31	33	boum septuagínta duo míllia,
 Númeri	Num	4	31	34	asinórum sexagínta míllia et mille:
 Númeri	Num	4	31	35	ánimæ hóminum sexus femínei, quæ non cognóverant viros, trigínta duo míllia.
 Númeri	Num	4	31	36	Datáque est média pars his qui in prœ́lio fúerant, óvium trecénta trigínta septem míllia quingéntæ:
 Númeri	Num	4	31	37	e quibus in partem Dómini supputátæ sunt oves sexcéntæ septuagínta quinque:
 Númeri	Num	4	31	38	et de bobus trigínta sex míllibus, boves septuagínta et duo:
 Númeri	Num	4	31	39	de ásinis trigínta míllibus quingéntis, ásini sexagínta unus:
 Númeri	Num	4	31	40	de animábus hóminum sédecim míllibus, cessérunt in partem Dómini trigínta duæ ánimæ.
 Númeri	Num	4	31	41	Tradidítque Móyses númerum primitiárum Dómini Eleázaro sacerdóti, sicut fúerat ei imperátum,
 Númeri	Num	4	31	42	ex média parte filiórum Ísraël, quam separáverat his qui in prœ́lio fúerant.
 Númeri	Num	4	31	43	De média vero parte, quæ contígerat réliquæ multitúdini, id est, de óvibus trecéntis trigínta septem míllibus quingéntis,
 Númeri	Num	4	31	44	et de bobus trigínta sex míllibus,
 Númeri	Num	4	31	45	et de ásinis trigínta míllibus quingéntis,
 Númeri	Num	4	31	46	et de homínibus sédecim míllibus,
 Númeri	Num	4	31	47	tulit Móyses quinquagésimum caput, et dedit Levítis, qui excubábant in tabernáculo Dómini, sicut præcéperat Dóminus.
 Númeri	Num	4	31	48	Cumque accessíssent príncipes exércitus ad Móysen, et tribúni, centurionésque, dixérunt:	b
 Númeri	Num	4	31	49	Nos servi tui recensúimus númerum pugnatórum, quos habúimus sub manu nostra: et ne unus quidem défuit.
 Númeri	Num	4	31	50	Ob hanc causam offérimus in donáriis Dómini sínguli quod in præda auri potúimus inveníre, periscélides et armíllas, ánnulos et dextrália, ac murǽnulas, ut deprecéris pro nobis Dóminum.
 Númeri	Num	4	31	51	Susceperúntque Móyses et Eleázar sacérdos omne aurum in divérsis speciébus,
 Númeri	Num	4	31	52	pondo sédecim míllia septingéntos quinquagínta siclos, a tribúnis et centuriónibus.
 Númeri	Num	4	31	53	Unusquísque enim quod in præda rapúerat, suum erat.
 Númeri	Num	4	31	54	Et suscéptum intulérunt in tabernáculum testimónii, in moniméntum filiórum Ísraël coram Dómino.
 Númeri	Num	4	32	1	Fílii autem Ruben et Gad habébant pécora multa, et erat illis in juméntis infiníta substántia. Cumque vidíssent Jazer et Gálaad aptas animálibus aléndis terras,
 Númeri	Num	4	32	2	venérunt ad Móysen, et ad Eleázarum sacerdótem, et príncipes multitúdinis, atque dixérunt:
 Númeri	Num	4	32	3	Átaroth, et Dibon, et Jazer, et Nemra, Hésebon, et Eleále, et Saban, et Nebo, et Beon,
 Númeri	Num	4	32	4	terra, quam percússit Dóminus in conspéctu filiórum Ísraël, régio ubérrima est ad pastum animálium: et nos servi tui habémus juménta plúrima,
 Númeri	Num	4	32	5	precamúrque si invénimus grátiam coram te, ut des nobis fámulis tuis eam in possessiónem, nec fácias nos transíre Jordánem.
 Númeri	Num	4	32	6	Quibus respóndit Móyses: Numquid fratres vestri ibunt ad pugnam, et vos hic sedébitis?	b
 Númeri	Num	4	32	7	cur subvértitis mentes filiórum Ísraël, ne transíre áudeant in locum, quem eis datúrus est Dóminus?
 Númeri	Num	4	32	8	Nonne ita egérunt patres vestri, quando misi de Cadesbárne ad explorándam terram?
 Númeri	Num	4	32	9	cumque veníssent usque ad Vallem botri, lustráta omni regióne, subvertérunt cor filiórum Ísraël, ut non intrárent fines, quos eis Dóminus dedit.
 Númeri	Num	4	32	10	Qui irátus jurávit, dicens:
 Númeri	Num	4	32	11	Si vidébunt hómines isti, qui ascendérunt ex Ægýpto a vigínti annis et supra, terram, quam sub juraménto pollícitus sum Ábraham, Ísaac, et Jacob: et noluérunt sequi me,
 Númeri	Num	4	32	12	præter Caleb fílium Jéphone Cenezǽum, et Jósue fílium Nun: isti implevérunt voluntátem meam.
 Númeri	Num	4	32	13	Iratúsque Dóminus advérsum Ísraël, circumdúxit eum per desértum quadragínta annis, donec consumerétur univérsa generátio, quæ fécerat malum in conspéctu ejus.
 Númeri	Num	4	32	14	Et ecce, inquit, vos surrexístis pro pátribus vestris, increménta et alúmni hóminum peccatórum, ut augerétis furórem Dómini contra Ísraël.
 Númeri	Num	4	32	15	Quod si noluéritis sequi eum, in solitúdine pópulum derelínquet, et vos causa éritis necis ómnium.
 Númeri	Num	4	32	16	At illi prope accedéntes, dixérunt: Caulas óvium fabricábimus, et stábula jumentórum, párvulis quoque nostris urbes munítas:	b
 Númeri	Num	4	32	17	nos autem ipsi armáti et accíncti pergémus ad prœ́lium ante fílios Ísraël, donec introducámus eos ad loca sua. Párvuli nostri, et quidquid habére póssumus, erunt in úrbibus murátis, propter habitatórum insídias.
 Númeri	Num	4	32	18	Non revertémur in domos nostras, usque dum possídeant fílii Ísraël hæreditátem suam:
 Númeri	Num	4	32	19	nec quidquam quærémus trans Jordánem, quia jam habémus nostram possessiónem in orientáli ejus plaga.
 Númeri	Num	4	32	20	Quibus Móyses ait: Si fácitis quod promíttitis, expedíti pérgite coram Dómino ad pugnam:
 Númeri	Num	4	32	21	et omnis vir bellátor armátus Jordánem tránseat, donec subvértat Dóminus inimícos suos,
 Númeri	Num	4	32	22	et subjiciátur ei omnis terra: tunc éritis inculpábiles apud Dóminum et apud Ísraël, et obtinébitis regiónes, quas vultis, coram Dómino.
 Númeri	Num	4	32	23	Sin autem quod dícitis, non fecéritis, nulli dúbium est quin peccétis in Deum: et scitóte quóniam peccátum vestrum apprehéndet vos.
 Númeri	Num	4	32	24	Ædificáte ergo urbes párvulis vestris, et caulas, et stábula óvibus ac juméntis: et quod pollíciti estis, impléte.
 Númeri	Num	4	32	25	Dixerúntque fílii Gad et Ruben ad Móysen: Servi tui sumus: faciémus quod jubet dóminus noster.
 Númeri	Num	4	32	26	Párvulos nostros, et mulíeres, et pécora, ac juménta relinquémus in úrbibus Gálaad:
 Númeri	Num	4	32	27	nos autem fámuli tui omnes expedíti pergémus ad bellum, sicut tu, dómine, loquéris.
 Númeri	Num	4	32	28	Præcépit ergo Móyses Eleázaro sacerdóti, et Jósue fílio Nun, et princípibus familiárum per tribus Ísraël, et dixit ad eos:	b
 Númeri	Num	4	32	29	Si transíerint fílii Gad et fílii Ruben vobíscum Jordánem omnes armáti ad bellum coram Dómino, et vobis fúerit terra subjécta, date eis Gálaad in possessiónem.
 Númeri	Num	4	32	30	Sin autem nolúerint transíre armáti vobíscum in terram Chánaan, inter vos habitándi accípiant loca.
 Númeri	Num	4	32	31	Responderúntque fílii Gad et fílii Ruben: Sicut locútus est Dóminus servis suis, ita faciémus:
 Númeri	Num	4	32	32	ipsi armáti pergémus coram Dómino in terram Chánaan, et possessiónem jam suscepísse nos confitémur trans Jordánem.
 Númeri	Num	4	32	33	Dedit ítaque Móyses fíliis Gad et Ruben, et dimídiæ tríbui Manásse fílii Joseph, regnum Sehon regis Amorrhǽi, et regnum Og regis Basan, et terram eórum cum úrbibus suis per circúitum.
 Númeri	Num	4	32	34	Ígitur exstruxérunt fílii Gad, Dibon, et Átaroth, et Ároër,
 Númeri	Num	4	32	35	et Etroth, et Sophan, et Jazer, et Jégbaa,
 Númeri	Num	4	32	36	et Bethnémra, et Bétharan, urbes munítas, et caulas pecóribus suis.
 Númeri	Num	4	32	37	Fílii vero Ruben ædificavérunt Hésebon, et Eleále, et Cariáthaim,
 Númeri	Num	4	32	38	et Nabo, et Baálmeon versis nomínibus, Sábama quoque: imponéntes vocábula úrbibus, quas exstruxérunt.
 Númeri	Num	4	32	39	Porro fílii Machir fílii Manásse, perrexérunt in Gálaad, et vastavérunt eam interfécto Amorrhǽo habitatóre ejus.
 Númeri	Num	4	32	40	Dedit ergo Móyses terram Gálaad Machir fílio Manásse, qui habitávit in ea.
 Númeri	Num	4	32	41	Jair autem fílius Manásse ábiit, et occupávit vicos ejus, quos appellávit Havoth Jair, id est, Villas Jair.
 Númeri	Num	4	32	42	Nobe quoque perréxit, et apprehéndit Chanath cum vículis suis: vocavítque eam ex nómine suo Nobe.
 Númeri	Num	4	33	1	Hæ sunt mansiónes filiórum Ísraël, qui egréssi sunt de Ægýpto per turmas suas in manu Móysi et Áaron,
 Númeri	Num	4	33	2	quas descrípsit Móyses juxta castrórum loca, quæ Dómini jussióne mutábant.
 Númeri	Num	4	33	3	Profécti ígitur de Ramésse mense primo, quintadécima die mensis primi, áltera die Phase, fílii Ísraël in manu excélsa, vidéntibus cunctis Ægýptiis,
 Númeri	Num	4	33	4	et sepeliéntibus primogénitos, quos percússerat Dóminus (nam et in diis eórum exercúerat ultiónem),
 Númeri	Num	4	33	5	castrametáti sunt in Soccoth.
 Númeri	Num	4	33	6	Et de Soccoth venérunt in Etham, quæ est in extrémis fínibus solitúdinis.	b
 Númeri	Num	4	33	7	Inde egréssi venérunt contra Phiháhiroth, quæ réspicit Beélsephon, et castrametáti sunt ante Mágdalum.
 Númeri	Num	4	33	8	Profectíque de Phiháhiroth, transiérunt per médium mare in solitúdinem: et ambulántes tribus diébus per desértum Etham, castrametáti sunt in Mara.
 Númeri	Num	4	33	9	Profectíque de Mara, venérunt in Elim, ubi erant duódecim fontes aquárum, et palmæ septuagínta: ibíque castrametáti sunt.
 Númeri	Num	4	33	10	Sed et inde egréssi, fixérunt tentória super mare Rubrum. Profectíque de mari Rubro,
 Númeri	Num	4	33	11	castrametáti sunt in desérto Sin.
 Númeri	Num	4	33	12	Unde egréssi, venérunt in Daphca.
 Númeri	Num	4	33	13	Profectíque de Daphca, castrametáti sunt in Alus.
 Númeri	Num	4	33	14	Egressíque de Alus, in Ráphidim fixére tentória, ubi pópulo défuit aqua ad bibéndum.
 Númeri	Num	4	33	15	Profectíque de Ráphidim, castrametáti sunt in desérto Sínai.
 Númeri	Num	4	33	16	Sed et de solitúdine Sínai egréssi, venérunt ad sepúlchra concupiscéntiæ.
 Númeri	Num	4	33	17	Profectíque de sepúlchris concupiscéntiæ, castrametáti sunt in Háseroth.
 Númeri	Num	4	33	18	Et de Háseroth venérunt in Rethma.
 Númeri	Num	4	33	19	Profectíque de Rethma, castrametáti sunt in Remmómphares.
 Númeri	Num	4	33	20	Unde egréssi venérunt in Lebna.
 Númeri	Num	4	33	21	De Lebna castrametáti sunt in Ressa.
 Númeri	Num	4	33	22	Egressíque de Ressa, venérunt in Ceélatha.
 Númeri	Num	4	33	23	Unde profécti, castrametáti sunt in monte Sepher.
 Númeri	Num	4	33	24	Egréssi de monte Sepher, venérunt in Aráda.
 Númeri	Num	4	33	25	Inde proficiscéntes, castrametáti sunt in Máceloth.
 Númeri	Num	4	33	26	Profectíque de Máceloth, venérunt in Thahath.
 Númeri	Num	4	33	27	De Thahath, castrametáti sunt in Thare.
 Númeri	Num	4	33	28	Unde egréssi, fixére tentória in Methca.
 Númeri	Num	4	33	29	Et de Methca, castrametáti sunt in Hésmona.
 Númeri	Num	4	33	30	Profectíque de Hésmona, venérunt in Móseroth.
 Númeri	Num	4	33	31	Et de Móseroth, castrametáti sunt in Benejáacan.
 Númeri	Num	4	33	32	Profectíque de Benejáacan, venérunt in montem Gadgad.
 Númeri	Num	4	33	33	Unde profécti, castrametáti sunt in Jetébatha.
 Númeri	Num	4	33	34	Et de Jetébatha venérunt in Hebróna.
 Númeri	Num	4	33	35	Egressíque de Hebróna, castrametáti sunt in Asióngaber.
 Númeri	Num	4	33	36	Inde profécti, venérunt in desértum Sin, hæc est Cades.
 Númeri	Num	4	33	37	Egressíque de Cades, castrametáti sunt in monte Hor, in extrémis fínibus terræ Edom.
 Númeri	Num	4	33	38	Ascendítque Áaron sacérdos in montem Hor jubénte Dómino: et ibi mórtuus est anno quadragésimo egressiónis filiórum Ísraël ex Ægýpto, mense quinto, prima die mensis,
 Númeri	Num	4	33	39	cum esset annórum centum vigínti trium.
 Númeri	Num	4	33	40	Audivítque Chananǽus rex Arad, qui habitábat ad merídiem, in terram Chánaan venísse fílios Ísraël.
 Númeri	Num	4	33	41	Et profécti de monte Hor, castrametáti sunt in Salmóna.	b
 Númeri	Num	4	33	42	Unde egréssi, venérunt in Phunon.
 Númeri	Num	4	33	43	Profectíque de Phunon, castrametáti sunt in Oboth.
 Númeri	Num	4	33	44	Et de Oboth venérunt in Ijeábarim, quæ est in fínibus Moabitárum.
 Númeri	Num	4	33	45	Profectíque de Ijeábarim, fixére tentória in Dibóngad.
 Númeri	Num	4	33	46	Unde egréssi, castrametáti sunt in Helmondebláthaim.
 Númeri	Num	4	33	47	Egressíque de Helmondebláthaim, venérunt ad montes Ábarim contra Nabo.
 Númeri	Num	4	33	48	Profectíque de móntibus Ábarim, transiérunt ad campéstria Moab, supra Jordánem, contra Jéricho.
 Númeri	Num	4	33	49	Ibíque castrametáti sunt de Béthsimoth usque ad Abélsatim in planióribus locis Moabitárum.
 Númeri	Num	4	33	50	Ubi locútus est Dóminus ad Móysen:	b
 Númeri	Num	4	33	51	Prǽcipe fíliis Ísraël, et dic ad eos: Quando transiéritis Jordánem, intrántes terram Chánaan,
 Númeri	Num	4	33	52	dispérdite cunctos habitatóres terræ illíus: confríngite títulos, et státuas comminúite, atque ómnia excélsa vastáte,
 Númeri	Num	4	33	53	mundántes terram, et habitántes in ea. Ego enim dedi vobis illam in possessiónem,
 Númeri	Num	4	33	54	quam dividétis vobis sorte. Plúribus dábitis latiórem, et paucis angustiórem. Síngulis ut sors cecíderit, ita tribuétur hæréditas. Per tribus et famílias posséssio dividétur.
 Númeri	Num	4	33	55	Sin autem noluéritis interfícere habitatóres terræ: qui remánserint, erunt vobis quasi clavi in óculis, et lánceæ in latéribus, et adversabúntur vobis in terra habitatiónis vestræ:
 Númeri	Num	4	33	56	et quidquid illis cogitáveram fácere, vobis fáciam.
 Númeri	Num	4	34	1	Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens:
 Númeri	Num	4	34	2	Prǽcipe fíliis Ísraël, et dices ad eos: Cum ingréssi fuéritis terram Chánaan, et in possessiónem vobis sorte cecíderit, his fínibus terminábitur.
 Númeri	Num	4	34	3	Pars meridiána incípiet a solitúdine Sin, quæ est juxta Edom: et habébit términos contra oriéntem mare salsíssimum.
 Númeri	Num	4	34	4	Qui circuíbunt austrálem plagam per ascénsum Scorpiónis, ita ut tránseant in Senna, et pervéniant a merídie usque ad Cadesbárne, unde egrediéntur confínia ad villam nómine Adar, et tendent usque ad Asemóna.
 Númeri	Num	4	34	5	Ibítque per gyrum términus ab Asemóna usque ad torréntem Ægýpti, et maris magni líttore finiétur.
 Númeri	Num	4	34	6	Plaga autem occidentális a mari magno incípiet, et ipso fine claudétur.
 Númeri	Num	4	34	7	Porro ad septentrionálem plagam a mari magno términi incípient, perveniéntes usque ad montem altíssimum,
 Númeri	Num	4	34	8	a quo vénient in Emath usque ad términos Sedáda:
 Númeri	Num	4	34	9	ibúntque confínia usque ad Zephróna, et villam Enan. Hi erunt términi in parte aquilónis.
 Númeri	Num	4	34	10	Inde metabúntur fines contra orientálem plagam de villa Enan usque Sepháma,
 Númeri	Num	4	34	11	et de Sepháma descéndent términi in Rebla contra fontem Daphnim: inde pervénient contra oriéntem ad mare Cénereth,
 Númeri	Num	4	34	12	et tendent usque ad Jordánem, et ad últimum salsíssimo claudéntur mari. Hanc habébitis terram per fines suos in circúitu.
 Númeri	Num	4	34	13	Præcepítque Móyses fíliis Ísraël, dicens: Hæc erit terra, quam possidébitis sorte, et quam jussit Dóminus dari novem tríbubus, et dimídiæ tríbui.	b
 Númeri	Num	4	34	14	Tribus enim filiórum Ruben per famílias suas, et tribus filiórum Gad juxta cognatiónum númerum, média quoque tribus Manásse,
 Númeri	Num	4	34	15	id est, duæ semis tribus, accepérunt partem suam trans Jordánem contra Jéricho ad orientálem plagam.
 Númeri	Num	4	34	16	Et ait Dóminus ad Móysen:	b
 Númeri	Num	4	34	17	Hæc sunt nómina virórum qui terram vobis dívident, Eleázar sacérdos, et Jósue fílius Nun,
 Númeri	Num	4	34	18	et sínguli príncipes de tríbubus síngulis,
 Númeri	Num	4	34	19	quorum ista sunt vocábula. De tribu Juda, Caleb fílius Jéphone.
 Númeri	Num	4	34	20	De tribu Símeon, Sámuel fílius Ámmiud.
 Númeri	Num	4	34	21	De tribu Bénjamin, Elídad fílius Cháselon.
 Númeri	Num	4	34	22	De tribu filiórum Dan, Bocci fílius Jogli.
 Númeri	Num	4	34	23	Filiórum Joseph de tribu Manásse, Hánniel fílius Ephod.
 Númeri	Num	4	34	24	De tribu Éphraim, Cámuel fílius Sephthan.
 Númeri	Num	4	34	25	De tribu Zábulon, Elísaphan fílius Pharnach.
 Númeri	Num	4	34	26	De tribu Íssachar, dux Pháltiel fílius Ozan.
 Númeri	Num	4	34	27	De tribu Aser, Áhiud fílius Salómi.
 Númeri	Num	4	34	28	De tribu Néphthali, Phédaël fílius Ámmiud.
 Númeri	Num	4	34	29	Hi sunt, quibus præcépit Dóminus ut divíderent fíliis Ísraël terram Chánaan.
 Númeri	Num	4	35	1	Hæc quoque locútus est Dóminus ad Móysen in campéstribus Moab supra Jordánem, contra Jéricho:
 Númeri	Num	4	35	2	Prǽcipe fíliis Ísraël ut dent Levítis de possessiónibus suis
 Númeri	Num	4	35	3	urbes ad habitándum, et suburbána eárum per circúitum: ut ipsi in óppidis máneant, et suburbána sint pecóribus ac juméntis:
 Númeri	Num	4	35	4	quæ a muris civitátum forínsecus, per circúitum, mille pássuum spátio tendéntur.
 Númeri	Num	4	35	5	Contra oriéntem duo míllia erunt cúbiti, et contra merídiem simíliter erunt duo míllia: ad mare quoque, quod réspicit ad occidéntem, éadem mensúra erit, et septentrionális plaga æquáli término finiétur, erúntque urbes in médio, et foris suburbána.
 Númeri	Num	4	35	6	De ipsis autem óppidis, quæ Levítis dábitis, sex erunt in fugitivórum auxília separáta, ut fúgiat ad ea qui fúderit sánguinem: et excéptis his, ália quadragínta duo óppida,
 Númeri	Num	4	35	7	id est, simul quadragínta octo cum suburbánis suis.
 Númeri	Num	4	35	8	Ipsǽque urbes, quæ dabúntur de possessiónibus filiórum Ísraël, ab his qui plus habent, plures auferéntur: et qui minus, paucióres: sínguli juxta mensúram hæreditátis suæ dabunt óppida Levítis.
 Númeri	Num	4	35	9	Ait Dóminus ad Móysen:	b
 Númeri	Num	4	35	10	Lóquere fíliis Ísraël, et dices ad eos: Quando transgréssi fuéritis Jordánem in terram Chánaan,
 Númeri	Num	4	35	11	decérnite quæ urbes esse débeant in præsídia fugitivórum, qui noléntes sánguinem fúderint:
 Númeri	Num	4	35	12	in quibus cum fúerit prófugus, cognátus occísi non póterit eum occídere, donec stet in conspéctu multitúdinis, et causa illíus judicétur.
 Númeri	Num	4	35	13	De ipsis autem úrbibus, quæ ad fugitivórum subsídia separántur,
 Númeri	Num	4	35	14	tres erunt trans Jordánem, et tres in terra Chánaan,
 Númeri	Num	4	35	15	tam fíliis Ísraël quam ádvenis atque peregrínis, ut confúgiat ad eas qui nolens sánguinem fúderit.
 Númeri	Num	4	35	16	Si quis ferro percússerit, et mórtuus fúerit qui percússus est, reus erit homicídii, et ipse moriétur.	b
 Númeri	Num	4	35	17	Si lápidem jécerit, et ictus occubúerit, simíliter puniétur.
 Númeri	Num	4	35	18	Si ligno percússus interíerit, percussóris sánguine vindicábitur.
 Númeri	Num	4	35	19	Propínquus occísi, homicídam interfíciet: statim ut apprehénderit eum, interfíciet.
 Númeri	Num	4	35	20	Si per ódium quis hóminem impúlerit, vel jécerit quíppiam in eum per insídias:
 Númeri	Num	4	35	21	aut cum esset inimícus, manu percússerit, et ille mórtuus fúerit: percússor homicídii reus erit: cognátus occísi statim ut invénerit eum, jugulábit.
 Númeri	Num	4	35	22	Quod si fortúitu, et absque ódio
 Númeri	Num	4	35	23	et inimicítiis quidquam horum fécerit,
 Númeri	Num	4	35	24	et hoc audiénte pópulo fúerit comprobátum, atque inter percussórem et propínquum sánguinis quǽstio ventiláta:
 Númeri	Num	4	35	25	liberábitur ínnocens de ultóris manu, et reducétur per senténtiam in urbem, ad quam confúgerat, manebítque ibi, donec sacérdos magnus, qui óleo sancto unctus est, moriátur.
 Númeri	Num	4	35	26	Si interféctor extra fines úrbium, quæ exúlibus deputátæ sunt,
 Númeri	Num	4	35	27	fúerit invéntus, et percússus ab eo qui ultor est sánguinis: absque noxa erit qui eum occíderit.
 Númeri	Num	4	35	28	Debúerat enim prófugus usque ad mortem pontíficis in urbe residére. Postquam autem ille obíerit, homicída revertétur in terram suam.
 Númeri	Num	4	35	29	Hæc sempitérna erunt, et legítima in cunctis habitatiónibus vestris.
 Númeri	Num	4	35	30	Homicída sub téstibus puniétur: ad uníus testimónium nullus condemnábitur.	b
 Númeri	Num	4	35	31	Non accipiétis prétium ab eo qui reus est sánguinis, statim et ipse moriétur.
 Númeri	Num	4	35	32	Éxules et prófugi ante mortem pontíficis nullo modo in urbes suas revérti póterunt,
 Númeri	Num	4	35	33	ne polluátis terram habitatiónis vestræ, quæ insóntium cruóre maculátur: nec áliter expiári potest, nisi per ejus sánguinem, qui altérius sánguinem fúderit.
 Númeri	Num	4	35	34	Atque ita emundábitur vestra posséssio me commoránte vobíscum. Ego enim sum Dóminus qui hábito inter fílios Ísraël.
 Númeri	Num	4	36	1	Accessérunt autem et príncipes familiárum Gálaad fílii Machir fílii Manásse, de stirpe filiórum Joseph: locutíque sunt Móysi coram princípibus Ísraël, atque dixérunt:
 Númeri	Num	4	36	2	Tibi dómino nostro præcépit Dóminus ut terram sorte divíderes fíliis Ísraël, et ut filiábus Sálphaad fratris nostri dares possessiónem débitam patri:
 Númeri	Num	4	36	3	quas si altérius tribus hómines uxóres accéperint, sequétur posséssio sua, et transláta ad áliam tribum, de nostra hæreditáte minuétur.
 Númeri	Num	4	36	4	Atque ita fiet, ut cum jubilǽus, id est, quinquagésimus annus remissiónis advénerit, confundátur sórtium distribútio, et aliórum posséssio ad álios tránseat.
 Númeri	Num	4	36	5	Respóndit Móyses fíliis Ísraël, et Dómino præcipiénte ait: Recte tribus filiórum Joseph locúta est.	b
 Númeri	Num	4	36	6	Et hæc lex super filiábus Sálphaad a Dómino promulgáta est: nubant quibus volunt, tantum ut suæ tribus homínibus:
 Númeri	Num	4	36	7	ne commisceátur posséssio filiórum Ísraël de tribu in tribum. Omnes enim viri ducent uxóres de tribu et cognatióne sua:
 Númeri	Num	4	36	8	et cunctæ féminæ de eádem tribu marítos accípient: ut hæréditas permáneat in famíliis,
 Númeri	Num	4	36	9	nec sibi misceántur tribus, sed ita máneant
 Númeri	Num	4	36	10	ut a Dómino separátæ sunt. Fecerúntque fíliæ Sálphaad ut fúerat imperátum:
 Númeri	Num	4	36	11	et nupsérunt Máala, et Thersa, et Hegla, et Melcha, et Noa, fíliis pátrui sui
 Númeri	Num	4	36	12	de família Manásse, qui fuit fílius Joseph: et posséssio, quæ illis fúerat attribúta, mansit in tribu et família patris eárum.
 Númeri	Num	4	36	13	Hæc sunt mandáta atque judícia, quæ mandávit Dóminus per manum Móysi ad fílios Ísraël, in campéstribus Moab supra Jordánem contra Jéricho.	b
 #	Deuteronómium	Deu	Liber Deuteronómii
 Deuteronómium	Deu	5	1	1	Hæc sunt verba quæ locútus est Móyses ad omnem Ísraël trans Jordánem in solitúdine campéstri, contra mare Rubrum, inter Pharan et Tophel et Laban et Háseroth, ubi auri est plúrimum:
 Deuteronómium	Deu	5	1	2	úndecim diébus de Horeb per viam montis Seir usque ad Cadesbárne.
 Deuteronómium	Deu	5	1	3	Quadragésimo anno, undécimo mense, prima die mensis, locútus est Móyses ad fílios Ísraël ómnia quæ præcéperat illi Dóminus, ut díceret eis,
 Deuteronómium	Deu	5	1	4	postquam percússit Sehon regem Amorrhæórum, qui habitábat in Hésebon, et Og regem Basan, qui mansit in Ástaroth, et in Édrai,
 Deuteronómium	Deu	5	1	5a	trans Jordánem in terra Moab.
 Deuteronómium	Deu	5	1	5b	Cœpítque Móyses explanáre legem, et dícere:
 Deuteronómium	Deu	5	1	6	Dóminus Deus noster locútus est ad nos in Horeb, dicens: Súfficit vobis quod in hoc monte mansístis:
 Deuteronómium	Deu	5	1	7	revertímini, et veníte ad montem Amorrhæórum, et ad cétera quæ ei próxima sunt campéstria atque montána et humilióra loca contra merídiem, et juxta littus maris, terram Chananæórum, et Líbani usque ad flumen magnum Euphráten.
 Deuteronómium	Deu	5	1	8	En, inquit, trádidi vobis: ingredímini et possidéte eam, super qua jurávit Dóminus pátribus vestris Ábraham, Ísaac, et Jacob, ut daret illam eis, et sémini eórum post eos.
 Deuteronómium	Deu	5	1	9	Dixíque vobis illo in témpore:	b
 Deuteronómium	Deu	5	1	10	Non possum solus sustinére vos: quia Dóminus Deus vester multiplicávit vos, et estis hódie sicut stellæ cæli, plúrimi.
 Deuteronómium	Deu	5	1	11	(Dóminus Deus patrum vestrórum addat ad hunc númerum multa míllia, et benedícat vobis sicut locútus est.)
 Deuteronómium	Deu	5	1	12	Non váleo solus negótia vestra sustinére, et pondus ac júrgia.
 Deuteronómium	Deu	5	1	13	Date ex vobis viros sapiéntes et gnaros, et quorum conversátio sit probáta in tríbubus vestris, ut ponam eos vobis príncipes.
 Deuteronómium	Deu	5	1	14	Tunc respondístis mihi: Bona res est, quam vis fácere.
 Deuteronómium	Deu	5	1	15	Tulíque de tríbubus vestris viros sapiéntes et nóbiles, et constítui eos príncipes, tribúnos, et centuriónes, et quinquagenários ac decános, qui docérent vos síngula.
 Deuteronómium	Deu	5	1	16	Præcepíque eis, dicens: Audíte illos, et quod justum est judicáte: sive civis sit ille, sive peregrínus.
 Deuteronómium	Deu	5	1	17	Nulla erit distántia personárum: ita parvum audiétis ut magnum, nec accipiétis cujúsquam persónam, quia Dei judícium est. Quod si diffícile vobis visum áliquid fúerit, reférte ad me, et ego áudiam.
 Deuteronómium	Deu	5	1	18	Præcepíque ómnia quæ fácere deberétis.
 Deuteronómium	Deu	5	1	19	Profécti autem de Horeb, transívimus per erémum terríbilem et máximam, quam vidístis, per viam montis Amorrhǽi, sicut præcéperat Dóminus Deus noster nobis. Cumque venissémus in Cadesbárne,	b
 Deuteronómium	Deu	5	1	20	dixi vobis: Venístis ad montem Amorrhǽi, quem Dóminus Deus noster datúrus est nobis:
 Deuteronómium	Deu	5	1	21	vide terram, quam Dóminus Deus tuus dat tibi: ascénde et pósside eam, sicut locútus est Dóminus Deus noster pátribus tuis: noli timére, nec quidquam páveas.
 Deuteronómium	Deu	5	1	22	Et accessístis ad me omnes, atque dixístis: Mittámus viros qui consíderent terram: et renúntient per quod iter debeámus ascéndere, et ad quas pérgere civitátes.
 Deuteronómium	Deu	5	1	23	Cumque mihi sermo placuísset, misi ex vobis duódecim viros, síngulos de tríbubus suis.
 Deuteronómium	Deu	5	1	24	Qui cum perrexíssent, et ascendíssent in montána, venérunt usque ad Vallem botri: et consideráta terra,
 Deuteronómium	Deu	5	1	25	suméntes de frúctibus ejus, ut osténderent ubertátem, attulérunt ad nos, atque dixérunt: Bona est terra, quam Dóminus Deus noster datúrus est nobis.
 Deuteronómium	Deu	5	1	26	Et noluístis ascéndere, sed incréduli ad sermónem Dómini Dei nostri,	b
 Deuteronómium	Deu	5	1	27	murmurástis in tabernáculis vestris, atque dixístis: Odit nos Dóminus, et idcírco edúxit nos de terra Ægýpti, ut tráderet nos in manu Amorrhǽi, atque deléret.
 Deuteronómium	Deu	5	1	28	Quo ascendémus? núntii terruérunt cor nostrum, dicéntes: Máxima multitúdo est, et nobis statúra procérior; urbes magnæ, et ad cælum usque munítæ: fílios Énacim vídimus ibi.
 Deuteronómium	Deu	5	1	29	Et dixi vobis: Nolíte metúere, nec timeátis eos:
 Deuteronómium	Deu	5	1	30	Dóminus Deus, qui ductor est vester, pro vobis ipse pugnábit, sicut fecit in Ægýpto cunctis vidéntibus.
 Deuteronómium	Deu	5	1	31	Et in solitúdine (ipse vidísti) portávit te Dóminus Deus tuus, ut solet homo gestáre párvulum fílium suum, in omni via per quam ambulástis, donec venirétis ad locum istum.
 Deuteronómium	Deu	5	1	32	Et nec sic quidem credidístis Dómino Deo vestro,
 Deuteronómium	Deu	5	1	33	qui præcéssit vos in via, et metátus est locum in quo tentória fígere deberétis, nocte osténdens vobis iter per ignem, et die per colúmnam nubis.
 Deuteronómium	Deu	5	1	34	Cumque audísset Dóminus vocem sermónum vestrórum, irátus jurávit, et ait:	b
 Deuteronómium	Deu	5	1	35	Non vidébit quíspiam de homínibus generatiónis hujus péssimæ terram bonam, quam sub juraménto pollícitus sum pátribus vestris,
 Deuteronómium	Deu	5	1	36	præter Caleb fílium Jéphone: ipse enim vidébit eam, et ipsi dabo terram, quam calcávit, et fíliis ejus, quia secútus est Dóminum.
 Deuteronómium	Deu	5	1	37	Nec miránda indignátio in pópulum, cum mihi quoque irátus Dóminus propter vos díxerit: Nec tu ingrediéris illuc:
 Deuteronómium	Deu	5	1	38	sed Jósue fílius Nun miníster tuus, ipse intrábit pro te. Hunc exhortáre et róbora, et ipse sorte terram dívidet Israéli.
 Deuteronómium	Deu	5	1	39	Párvuli vestri, de quibus dixístis quod captívi duceréntur, et fílii qui hódie boni ac mali ignórant distántiam, ipsi ingrediéntur: et ipsis dabo terram, et possidébunt eam.
 Deuteronómium	Deu	5	1	40	Vos autem revertímini, et abíte in solitúdinem per viam maris Rubri.
 Deuteronómium	Deu	5	1	41	Et respondístis mihi: Peccávimus Dómino: ascendémus et pugnábimus, sicut præcépit Dóminus Deus noster. Cumque instrúcti armis pergerétis in montem,	b
 Deuteronómium	Deu	5	1	42	ait mihi Dóminus: Dic ad eos: Nolíte ascéndere, neque pugnétis: non enim sum vobíscum: ne cadátis coram inimícis vestris.
 Deuteronómium	Deu	5	1	43	Locútus sum, et non audístis: sed adversántes império Dómini, et tuméntes supérbia, ascendístis in montem.
 Deuteronómium	Deu	5	1	44	Ítaque egréssus Amorrhǽus, qui habitábat in móntibus, et óbviam véniens, persecútus est vos, sicut solent apes pérsequi: et cécidit de Seir usque Horma.
 Deuteronómium	Deu	5	1	45	Cumque revérsi plorarétis coram Dómino, non audívit vos, nec voci vestræ vóluit acquiéscere.
 Deuteronómium	Deu	5	1	46	Sedístis ergo in Cadesbárne multo témpore.
 Deuteronómium	Deu	5	2	1	Profectíque inde, vénimus in solitúdinem, quæ ducit ad mare Rubrum, sicut mihi díxerat Dóminus: et circuívimus montem Seir longo témpore.
 Deuteronómium	Deu	5	2	2	Dixítque Dóminus ad me:
 Deuteronómium	Deu	5	2	3	Súfficit vobis circuíre montem istum: ite contra aquilónem:
 Deuteronómium	Deu	5	2	4	et pópulo prǽcipe, dicens: Transíbitis per términos fratrum vestrórum filiórum Esau, qui hábitant in Seir, et timébunt vos.
 Deuteronómium	Deu	5	2	5	Vidéte ergo diligénter ne moveámini contra eos. Neque enim dabo vobis de terra eórum quantum potest uníus pedis calcáre vestígium, quia in possessiónem Esau dedi montem Seir.
 Deuteronómium	Deu	5	2	6	Cibos emétis ab eis pecúnia, et comedétis: aquam emptam hauriétis, et bibétis.
 Deuteronómium	Deu	5	2	7	Dóminus Deus tuus benedíxit tibi in omni ópere mánuum tuárum: novit iter tuum, quómodo transíeris solitúdinem hanc magnam, per quadragínta annos hábitans tecum Dóminus Deus tuus, et nihil tibi défuit.
 Deuteronómium	Deu	5	2	8	Cumque transissémus fratres nostros fílios Esau, qui habitábant in Seir, per viam campéstrem de Elath, et de Asióngaber, vénimus ad iter quod ducit in desértum Moab.	b
 Deuteronómium	Deu	5	2	9	Dixítque Dóminus ad me: Non pugnes contra Moabítas, nec íneas advérsus eos prœ́lium: non enim dabo tibi quidquam de terra eórum, quia fíliis Loth trádidi Ar in possessiónem.
 Deuteronómium	Deu	5	2	10	Emim primi fuérunt habitatóres ejus, pópulus magnus, et válidus, et tam excélsus ut de Énacim stirpe,
 Deuteronómium	Deu	5	2	11	quasi gigántes crederéntur, et essent símiles filiórum Énacim. Dénique Moabítæ appéllant eos Emim.
 Deuteronómium	Deu	5	2	12	In Seir autem prius habitavérunt Horrhǽi: quibus expúlsis atque delétis, habitavérunt fílii Esau, sicut fecit Ísraël in terra possessiónis suæ, quam dedit illi Dóminus.
 Deuteronómium	Deu	5	2	13	Surgéntes ergo ut transirémus torréntem Zared, vénimus ad eum.	b
 Deuteronómium	Deu	5	2	14	Tempus autem, quo ambulávimus de Cadesbárne usque ad tránsitum torréntis Zared, trigínta et octo annórum fuit: donec consumerétur omnis generátio hóminum bellatórum de castris, sicut juráverat Dóminus:
 Deuteronómium	Deu	5	2	15	cujus manus fuit advérsum eos, ut interírent de castrórum médio.
 Deuteronómium	Deu	5	2	16	Postquam autem univérsi cecidérunt pugnatóres,
 Deuteronómium	Deu	5	2	17	locútus est Dóminus ad me, dicens:
 Deuteronómium	Deu	5	2	18	Tu transíbis hódie términos Moab, urbem nómine Ar:
 Deuteronómium	Deu	5	2	19	et accédens in vicína filiórum Ammon, cave ne pugnes contra eos, nec moveáris ad prœ́lium: non enim dabo tibi de terra filiórum Ammon, quia fíliis Loth dedi eam in possessiónem.
 Deuteronómium	Deu	5	2	20	Terra gigántum reputáta est: et in ipsa olim habitavérunt gigántes, quos Ammonítæ vocant Zomzómmim,
 Deuteronómium	Deu	5	2	21	pópulus magnus, et multus, et procéræ longitúdinis, sicut Énacim, quos delévit Dóminus a fácie eórum: et fecit illos habitáre pro eis,
 Deuteronómium	Deu	5	2	22	sicut fécerat fíliis Esau, qui hábitant in Seir, delens Horrhǽos, et terram eórum illis tradens, quam póssident usque in præsens.
 Deuteronómium	Deu	5	2	23	Hevǽos quoque, qui habitábant in Háserim usque Gazan, Cappádoces expulérunt: qui egréssi de Cappadócia delevérunt eos, et habitavérunt pro illis.
 Deuteronómium	Deu	5	2	24	Súrgite, et transíte torréntem Arnon: ecce trádidi in manu tua Sehon regem Hésebon Amorrhǽum, et terram ejus íncipe possidére, et commítte advérsus eum prœ́lium.
 Deuteronómium	Deu	5	2	25	Hódie incípiam míttere terrórem atque formídinem tuam in pópulos, qui hábitant sub omni cælo: ut audíto nómine tuo páveant, et in morem parturiéntium contremíscant, et dolóre teneántur.
 Deuteronómium	Deu	5	2	26	Misi ergo núntios de solitúdine Cádemoth ad Sehon regem Hésebon verbis pacíficis, dicens:	b
 Deuteronómium	Deu	5	2	27	Transíbimus per terram tuam: pública gradiémur via; non declinábimus neque ad déxteram, neque ad sinístram.
 Deuteronómium	Deu	5	2	28	Aliménta prétio vende nobis, ut vescámur: aquam pecúnia tríbue, et sic bibémus. Tantum est ut nobis concédas tránsitum,
 Deuteronómium	Deu	5	2	29	sicut fecérunt fílii Esau, qui hábitant in Seir, et Moabítæ, qui morántur in Ar: donec veniámus ad Jordánem, et transeámus ad terram, quam Dóminus Deus noster datúrus est nobis.
 Deuteronómium	Deu	5	2	30	Noluítque Sehon rex Hésebon dare nobis tránsitum: quia induráverat Dóminus Deus tuus spíritum ejus, et obfirmáverat cor illíus, ut traderétur in manus tuas, sicut nunc vides.
 Deuteronómium	Deu	5	2	31	Dixítque Dóminus ad me: Ecce cœpi tibi trádere Sehon, et terram ejus: íncipe possidére eam.
 Deuteronómium	Deu	5	2	32	Egressúsque est Sehon óbviam nobis cum omni pópulo suo ad prœ́lium in Jasa.
 Deuteronómium	Deu	5	2	33	Et trádidit eum Dóminus Deus noster nobis: percussimúsque eum cum fíliis suis et omni pópulo suo.
 Deuteronómium	Deu	5	2	34	Cunctásque urbes in témpore illo cépimus, interféctis habitatóribus eárum, viris ac muliéribus et párvulis: non relíquimus in eis quidquam,
 Deuteronómium	Deu	5	2	35	absque juméntis, quæ in partem venére prædántium: et spóliis úrbium, quas cépimus
 Deuteronómium	Deu	5	2	36	ab Ároër, quæ est super ripam torréntis Arnon, óppido quod in valle situm est, usque Gálaad. Non fuit vicus et cívitas, quæ nostras effúgeret manus: omnes trádidit Dóminus Deus noster nobis,
 Deuteronómium	Deu	5	2	37	absque terra filiórum Ammon, ad quam non accéssimus: et cunctis quæ ádjacent torrénti Jeboc, et úrbibus montánis, universísque locis, a quibus nos prohíbuit Dóminus Deus noster.
 Deuteronómium	Deu	5	3	1	Ítaque convérsi ascéndimus per iter Basan: egressúsque est Og rex Basan in occúrsum nobis cum pópulo suo ad bellándum in Édrai.
 Deuteronómium	Deu	5	3	2	Dixítque Dóminus ad me: Ne tímeas eum: quia in manu tua tráditus est cum omni pópulo ac terra sua: faciésque ei sicut fecísti Sehon regi Amorrhæórum, qui habitávit in Hésebon.
 Deuteronómium	Deu	5	3	3	Trádidit ergo Dóminus Deus noster in mánibus nostris étiam Og regem Basan, et univérsum pópulum ejus: percussimúsque eos usque ad interneciónem,
 Deuteronómium	Deu	5	3	4	vastántes cunctas civitátes illíus uno témpore. Non fuit óppidum, quod nos effúgeret: sexagínta urbes, omnem regiónem Argob regni Og in Basan.
 Deuteronómium	Deu	5	3	5	Cunctæ urbes erant munítæ muris altíssimis, portísque et véctibus, absque óppidis innúmeris, quæ non habébant muros.
 Deuteronómium	Deu	5	3	6	Et delévimus eos, sicut fecerámus Sehon regi Hésebon, disperdéntes omnem civitátem, virósque ac mulíeres et párvulos:
 Deuteronómium	Deu	5	3	7	juménta autem et spólia úrbium diripúimus.
 Deuteronómium	Deu	5	3	8	Tulimúsque illo in témpore terram de manu duórum regum Amorrhæórum, qui erant trans Jordánem: a torrénte Arnon usque ad montem Hermon,
 Deuteronómium	Deu	5	3	9	quem Sidónii Sárion vocant, et Amorrhǽi Sanir:
 Deuteronómium	Deu	5	3	10	omnes civitátes, quæ sitæ sunt in planítie, et univérsam terram Gálaad et Basan usque ad Selcha, et Édrai civitátes regni Og in Basan.
 Deuteronómium	Deu	5	3	11	Solus quippe Og rex Basan restíterat de stirpe gigántum. Monstrátur lectus ejus férreus, qui est in Rabbath filiórum Ammon, novem cúbitos habens longitúdinis, et quátuor latitúdinis ad mensúram cúbiti virílis manus.
 Deuteronómium	Deu	5	3	12	Terrámque possédimus témpore illo ab Ároër, quæ est super ripam torréntis Arnon, usque ad médiam partem montis Gálaad: et civitátes illíus dedi Ruben et Gad.	b
 Deuteronómium	Deu	5	3	13	Réliquam autem partem Gálaad, et omnem Basan regni Og, trádidi médiæ tríbui Manásse, omnem regiónem Argob: cunctáque Basan vocátur Terra gigántum.
 Deuteronómium	Deu	5	3	14	Jair fílius Manásse possédit omnem regiónem Argob usque ad términos Géssuri et Macháti. Vocavítque ex nómine suo Basan, Havoth Jair, id est, Villas Jair, usque in præséntem diem.
 Deuteronómium	Deu	5	3	15	Machir quoque dedi Gálaad.
 Deuteronómium	Deu	5	3	16	Et tríbubus Ruben et Gad dedi de terra Gálaad usque ad torréntem Arnon médium torréntis, et confínium usque ad torréntem Jeboc, qui est términus filiórum Ammon:
 Deuteronómium	Deu	5	3	17	et planítiem solitúdinis, atque Jordánem, et términos Cénereth usque ad mare desérti, quod est salsíssimum, ad radíces montis Phasga contra oriéntem.
 Deuteronómium	Deu	5	3	18	Præcepíque vobis in témpore illo, dicens: Dóminus Deus vester dat vobis terram hanc in hæreditátem: expedíti præcédite fratres vestros fílios Ísraël omnes viri robústi,
 Deuteronómium	Deu	5	3	19	absque uxóribus, et párvulis, atque juméntis. Novi enim quod plura habeátis pécora, et in úrbibus remanére debébunt, quas trádidi vobis,
 Deuteronómium	Deu	5	3	20	donec réquiem tríbuat Dóminus frátribus vestris, sicut vobis tríbuit: et possídeant ipsi étiam terram, quam datúrus est eis trans Jordánem: tunc revertétur unusquísque in possessiónem suam, quam dedi vobis.
 Deuteronómium	Deu	5	3	21	Jósue quoque in témpore illo præcépi, dicens: Óculi tui vidérunt quæ fecit Dóminus Deus vester duóbus his régibus: sic fáciet ómnibus regnis, ad quæ transitúrus es.	b
 Deuteronómium	Deu	5	3	22	Ne tímeas eos: Dóminus enim Deus vester pugnábit pro vobis.
 Deuteronómium	Deu	5	3	23	Precatúsque sum Dóminum in témpore illo, dicens:	b
 Deuteronómium	Deu	5	3	24	Dómine Deus, tu cœpísti osténdere servo tuo magnitúdinem tuam, manúmque fortíssimam: neque enim est álius deus vel in cælo, vel in terra, qui possit fácere ópera tua, et comparári fortitúdini tuæ.
 Deuteronómium	Deu	5	3	25	Transíbo ígitur, et vidébo terram hanc óptimam trans Jordánem, et montem istum egrégium, et Líbanum.
 Deuteronómium	Deu	5	3	26	Iratúsque est Dóminus mihi propter vos, nec exaudívit me, sed dixit mihi: Súfficit tibi: nequáquam ultra loquáris de hac re ad me.
 Deuteronómium	Deu	5	3	27	Ascénde cacúmen Phasgæ, et óculos tuos circúmfer ad occidéntem, et ad aquilónem, austrúmque et oriéntem, et áspice; nec enim transíbis Jordánem istum.
 Deuteronómium	Deu	5	3	28	Prǽcipe Jósue, et corróbora eum atque confórta: quia ipse præcédet pópulum istum, et dívidet eis terram quam visúrus es.
 Deuteronómium	Deu	5	3	29	Mansimúsque in valle contra fanum Phogor.
 Deuteronómium	Deu	5	4	1	Et nunc, Ísraël, audi præcépta et judícia, quæ ego dóceo te: ut fáciens ea, vivas, et ingrédiens possídeas terram, quam Dóminus Deus patrum vestrórum datúrus est vobis.
 Deuteronómium	Deu	5	4	2	Non addétis ad verbum, quod vobis loquor, nec auferétis ex eo: custodíte mandáta Dómini Dei vestri, quæ ego præcípio vobis.
 Deuteronómium	Deu	5	4	3	Óculi vestri vidérunt ómnia quæ fecit Dóminus contra Beélphegor, quómodo contríverit omnes cultóres ejus de médio vestri.
 Deuteronómium	Deu	5	4	4	Vos autem qui adhærétis Dómino Deo vestro, vívitis univérsi usque in præséntem diem.
 Deuteronómium	Deu	5	4	5	Scitis quod docúerim vos præcépta atque justítias, sicut mandávit mihi Dóminus Deus meus: sic faciétis ea in terra, quam possessúri estis:
 Deuteronómium	Deu	5	4	6	et observábitis et implébitis ópere. Hæc est enim vestra sapiéntia, et intelléctus coram pópulis, ut audiéntes univérsa præcépta hæc, dicant: En pópulus sápiens et intélligens, gens magna.
 Deuteronómium	Deu	5	4	7	Nec est ália nátio tam grandis, quæ hábeat deos appropinquántes sibi, sicut Deus noster adest cunctis obsecratiónibus nostris.
 Deuteronómium	Deu	5	4	8	Quæ est enim ália gens sic ínclyta, ut hábeat cæremónias, justáque judícia, et univérsam legem, quam ego propónam hódie ante óculos vestros?
 Deuteronómium	Deu	5	4	9	Custódi ígitur temetípsum, et ánimam tuam sollícite. Ne obliviscáris verbórum, quæ vidérunt óculi tui, et ne éxcidant de corde tuo cunctis diébus vitæ tuæ. Docébis ea fílios ac nepótes tuos,	b
 Deuteronómium	Deu	5	4	10	a die in quo stetísti coram Dómino Deo tuo in Horeb, quando Dóminus locútus est mihi, dicens: Cóngrega ad me pópulum, ut áudiant sermónes meos, et discant timére me omni témpore quo vivunt in terra, doceántque fílios suos.
 Deuteronómium	Deu	5	4	11	Et accessístis ad radíces montis, qui ardébat usque ad cælum: erántque in eo ténebræ, et nubes, et calígo.
 Deuteronómium	Deu	5	4	12	Locutúsque est Dóminus ad vos de médio ignis. Vocem verbórum ejus audístis, et formam pénitus non vidístis.
 Deuteronómium	Deu	5	4	13	Et osténdit vobis pactum suum, quod præcépit ut facerétis, et decem verba, quæ scripsit in duábus tábulis lapídeis.
 Deuteronómium	Deu	5	4	14	Mihíque mandávit in illo témpore ut docérem vos cæremónias et judícia, quæ fácere deberétis in terra, quam possessúri estis.
 Deuteronómium	Deu	5	4	15	Custodíte ígitur sollícite ánimas vestras. Non vidístis áliquam similitúdinem in die, qua locútus est vobis Dóminus in Horeb de médio ignis:	b
 Deuteronómium	Deu	5	4	16	ne forte decépti faciátis vobis sculptam similitúdinem, aut imáginem másculi vel féminæ:
 Deuteronómium	Deu	5	4	17	similitúdinem ómnium jumentórum, quæ sunt super terram, vel ávium sub cælo volántium,
 Deuteronómium	Deu	5	4	18	atque reptílium, quæ movéntur in terra, sive píscium qui sub terra morántur in aquis:
 Deuteronómium	Deu	5	4	19	ne forte elevátis óculis ad cælum, vídeas solem et lunam, et ómnia astra cæli, et erróre decéptus adóres ea, et colas quæ creávit Dóminus Deus tuus in ministérium cunctis géntibus, quæ sub cælo sunt.
 Deuteronómium	Deu	5	4	20	Vos autem tulit Dóminus, et edúxit de fornáce férrea Ægýpti, ut habéret pópulum hæreditárium, sicut est in præsénti die.
 Deuteronómium	Deu	5	4	21	Iratúsque est Dóminus contra me propter sermónes vestros, et jurávit ut non transírem Jordánem, nec ingréderer terram óptimam, quam datúrus est vobis.	b
 Deuteronómium	Deu	5	4	22	Ecce mórior in hac humo; non transíbo Jordánem: vos transíbitis, et possidébitis terram egrégiam.
 Deuteronómium	Deu	5	4	23	Cave nequándo obliviscáris pacti Dómini Dei tui, quod pépigit tecum, et fácias tibi sculptam similitúdinem eórum, quæ fíeri Dóminus prohíbuit:
 Deuteronómium	Deu	5	4	24	quia Dóminus Deus tuus ignis consúmens est, Deus æmulátor.
 Deuteronómium	Deu	5	4	25	Si genuéritis fílios ac nepótes, et moráti fuéritis in terra, deceptíque fecéritis vobis áliquam similitúdinem, patrántes malum coram Dómino Deo vestro, ut eum ad iracúndiam provocétis:
 Deuteronómium	Deu	5	4	26	testes ínvoco hódie cælum et terram, cito peritúros vos esse de terra, quam transíto Jordáne possessúri estis: non habitábitis in ea longo témpore, sed delébit vos Dóminus,
 Deuteronómium	Deu	5	4	27	atque dispérget in omnes gentes, et remanébitis pauci in natiónibus, ad quas vos ductúrus est Dóminus.
 Deuteronómium	Deu	5	4	28	Ibíque serviétis diis, qui hóminum manu fabricáti sunt, ligno et lápidi qui non vident, nec áudiunt, nec cómedunt, nec odorántur.
 Deuteronómium	Deu	5	4	29	Cumque quæsíeris ibi Dóminum Deum tuum, invénies eum: si tamen toto corde quæsíeris, et tota tribulatióne ánimæ tuæ.
 Deuteronómium	Deu	5	4	30	Postquam te invénerint ómnia quæ prædícta sunt, novíssimo témpore revertéris ad Dóminum Deum tuum, et áudies vocem ejus.
 Deuteronómium	Deu	5	4	31	Quia Deus miséricors Dóminus Deus tuus est: non dimíttet te, nec omníno delébit, neque obliviscétur pacti, in quo jurávit pátribus tuis.
 Deuteronómium	Deu	5	4	32	Intérroga de diébus antíquis, qui fuérunt ante te ex die quo creávit Deus hóminem super terram, a summo cælo usque ad summum ejus, si facta est aliquándo hujuscémodi res, aut umquam cógnitum est,	b
 Deuteronómium	Deu	5	4	33	ut audíret pópulus vocem Dei loquéntis de médio ignis, sicut tu audísti, et vixísti:
 Deuteronómium	Deu	5	4	34	si fecit Deus ut ingrederétur, et tólleret sibi gentem de médio natiónum, per tentatiónes, signa atque porténta, per pugnam et robústam manum, extentúmque bráchium, et horríbiles visiónes juxta ómnia quæ fecit pro vobis Dóminus Deus vester in Ægýpto, vidéntibus óculis tuis:
 Deuteronómium	Deu	5	4	35	ut scires quóniam Dóminus ipse est Deus, et non est álius præter eum.
 Deuteronómium	Deu	5	4	36	De cælo te fecit audíre vocem suam, ut docéret te, et in terra osténdit tibi ignem suum máximum, et audísti verba illíus de médio ignis:
 Deuteronómium	Deu	5	4	37	quia diléxit patres tuos, et elégit semen eórum post eos. Eduxítque te præcédens in virtúte sua magna ex Ægýpto,
 Deuteronómium	Deu	5	4	38	ut deléret natiónes máximas et fortióres te in intróitu tuo: et introdúceret te, darétque tibi terram eárum in possessiónem, sicut cernis in præsénti die.
 Deuteronómium	Deu	5	4	39	Scito ergo hódie, et cogitáto in corde tuo quod Dóminus ipse sit Deus in cælo sursum, et in terra deórsum, et non sit álius.
 Deuteronómium	Deu	5	4	40	Custódi præcépta ejus atque mandáta, quæ ego præcípio tibi: ut bene sit tibi, et fíliis tuis post te, et permáneas multo témpore super terram, quam Dóminus Deus tuus datúrus est tibi.
 Deuteronómium	Deu	5	4	41	Tunc separávit Móyses tres civitátes trans Jordánem ad orientálem plagam,	b
 Deuteronómium	Deu	5	4	42	ut confúgiat ad eas qui occíderit nolens próximum suum, nec sibi fúerit inimícus ante unum et álterum diem, et ad harum áliquam úrbium possit evádere:
 Deuteronómium	Deu	5	4	43	Bosor in solitúdine, quæ sita est in terra campéstri de tribu Ruben: et Ramoth in Gálaad, quæ est in tribu Gad: et Golan in Basan, quæ est in tribu Manásse.
 Deuteronómium	Deu	5	4	44	Ista est lex, quam propósuit Móyses coram fíliis Ísraël:	b
 Deuteronómium	Deu	5	4	45	et hæc testimónia et cæremóniæ atque judícia, quæ locútus est ad fílios Ísraël, quando egréssi sunt de Ægýpto,
 Deuteronómium	Deu	5	4	46	trans Jordánem in valle contra fanum Phogor in terra Sehon regis Amorrhǽi, qui habitávit in Hésebon, quem percússit Móyses. Fílii quoque Ísraël egréssi ex Ægýpto
 Deuteronómium	Deu	5	4	47	possedérunt terram ejus, et terram Og regis Basan, duórum regum Amorrhæórum, qui erant trans Jordánem ad solis ortum:
 Deuteronómium	Deu	5	4	48	ab Ároër, quæ sita est super ripam torréntis Arnon, usque ad montem Sion, qui est et Hermon,
 Deuteronómium	Deu	5	4	49	omnem planítiem trans Jordánem ad orientálem plagam, usque ad mare solitúdinis, et usque ad radíces montis Phasga.
 Deuteronómium	Deu	5	5	1	Vocavítque Móyses omnem Israélem, et dixit ad eum: Audi, Ísraël, cæremónias atque judícia, quæ ego loquor in áuribus vestris hódie: díscite ea, et ópere compléte.
 Deuteronómium	Deu	5	5	2	Dóminus Deus noster pépigit nobíscum fœdus in Horeb.
 Deuteronómium	Deu	5	5	3	Non cum pátribus nostris íniit pactum, sed nobíscum qui in præsentiárum sumus, et vívimus.
 Deuteronómium	Deu	5	5	4	Fácie ad fáciem locútus est nobis in monte de médio ignis.
 Deuteronómium	Deu	5	5	5a	Ego sequéster et médius fui inter Dóminum et vos in témpore illo, ut annuntiárem vobis verba ejus: timuístis enim ignem, et non ascendístis in montem.
 Deuteronómium	Deu	5	5	5b	Et ait:
 Deuteronómium	Deu	5	5	6	Ego Dóminus Deus tuus, qui edúxi te de terra Ægýpti, de domo servitútis.
 Deuteronómium	Deu	5	5	7	Non habébis deos aliénos in conspéctu meo.
 Deuteronómium	Deu	5	5	8	Non fácies tibi scúlptile, nec similitúdinem ómnium, quæ in cælo sunt désuper, et quæ in terra deórsum, et quæ versántur in aquis sub terra.
 Deuteronómium	Deu	5	5	9	Non adorábis ea, et non coles. Ego enim sum Dóminus Deus tuus: Deus æmulátor, reddens iniquitátem patrum super fílios in tértiam et quartam generatiónem his qui odérunt me:
 Deuteronómium	Deu	5	5	10	et fáciens misericórdiam in multa míllia diligéntibus me, et custodiéntibus præcépta mea.
 Deuteronómium	Deu	5	5	11	Non usurpábis nomen Dómini Dei tui frustra: quia non erit impunítus qui super re vana nomen ejus assúmpserit.	b
 Deuteronómium	Deu	5	5	12	Obsérva diem sábbati, ut sanctífices eum, sicut præcépit tibi Dóminus Deus tuus.	b
 Deuteronómium	Deu	5	5	13	Sex diébus operáberis, et fácies ómnia ópera tua.
 Deuteronómium	Deu	5	5	14	Séptimus dies sábbati est, id est, réquies Dómini Dei tui. Non fácies in eo quidquam óperis tu, et fílius tuus, et fília, servus et ancílla, et bos, et ásinus, et omne juméntum tuum, et peregrínus qui est intra portas tuas: ut requiéscat servus tuus, et ancílla tua, sicut et tu.
 Deuteronómium	Deu	5	5	15	Meménto quod et ipse servíeris in Ægýpto, et edúxerit te inde Dóminus Deus tuus in manu forti, et bráchio exténto. Idcírco præcépit tibi ut observáres diem sábbati.
 Deuteronómium	Deu	5	5	16	Honóra patrem tuum et matrem, sicut præcépit tibi Dóminus Deus tuus, ut longo vivas témpore, et bene sit tibi in terra, quam Dóminus Deus tuus datúrus est tibi.	b
 Deuteronómium	Deu	5	5	17	Non occídes,	b
 Deuteronómium	Deu	5	5	18	neque mœcháberis,
 Deuteronómium	Deu	5	5	19	furtúmque non fácies:
 Deuteronómium	Deu	5	5	20	nec loquéris contra próximum tuum falsum testimónium.
 Deuteronómium	Deu	5	5	21	Non concupísces uxórem próximi tui: non domum, non agrum, non servum, non ancíllam, non bovem, non ásinum, et univérsa quæ illíus sunt.	b
 Deuteronómium	Deu	5	5	22	Hæc verba locútus est Dóminus ad omnem multitúdinem vestram in monte de médio ignis et nubis, et calíginis, voce magna, nihil addens ámplius: et scripsit ea in duábus tábulis lapídeis, quas trádidit mihi.	b
 Deuteronómium	Deu	5	5	23	Vos autem postquam audístis vocem de médio tenebrárum, et montem ardére vidístis, accessístis ad me omnes príncipes tríbuum et majóres natu, atque dixístis:
 Deuteronómium	Deu	5	5	24	Ecce osténdit nobis Dóminus Deus noster majestátem et magnitúdinem suam: vocem ejus audívimus de médio ignis, et probávimus hódie, quod loquénte Deo cum hómine, víxerit homo.
 Deuteronómium	Deu	5	5	25	Cur ergo moriémur, et devorábit nos ignis hic máximus? si enim audiérimus ultra vocem Dómini Dei nostri, moriémur.
 Deuteronómium	Deu	5	5	26	Quid est omnis caro, ut áudiat vocem Dei vivéntis, qui de médio ignis lóquitur sicut nos audívimus, et possit vívere?
 Deuteronómium	Deu	5	5	27	Tu magis accéde: et audi cuncta quæ díxerit Dóminus Deus noster tibi: loquerísque ad nos, et nos audiéntes faciémus ea.
 Deuteronómium	Deu	5	5	28	Quod cum audísset Dóminus, ait ad me: Audívi vocem verbórum pópuli hujus quæ locúti sunt tibi: bene ómnia sunt locúti.	b
 Deuteronómium	Deu	5	5	29	Quis det talem eos habére mentem, ut tímeant me, et custódiant univérsa mandáta mea in omni témpore, ut bene sit eis et fíliis eórum in sempitérnum?
 Deuteronómium	Deu	5	5	30	Vade et dic eis: Revertímini in tentória vestra.
 Deuteronómium	Deu	5	5	31	Tu vero hic sta mecum, et loquar tibi ómnia mandáta mea, et cæremónias atque judícia: quæ docébis eos, ut fáciant ea in terra, quam dabo illis in possessiónem.
 Deuteronómium	Deu	5	5	32	Custodíte ígitur et fácite quæ præcépit Dóminus Deus vobis: non declinábitis neque ad déxteram, neque ad sinístram:	b
 Deuteronómium	Deu	5	5	33	sed per viam, quam præcépit Dóminus Deus vester, ambulábitis, ut vivátis, et bene sit vobis, et proteléntur dies in terra possessiónis vestræ.
 Deuteronómium	Deu	5	6	1	Hæc sunt præcépta, et cæremóniæ, atque judícia, quæ mandávit Dóminus Deus vester ut docérem vos, et faciátis ea in terra, ad quam transgredímini possidéndam:
 Deuteronómium	Deu	5	6	2	ut tímeas Dóminum Deum tuum, et custódias ómnia mandáta et præcépta ejus, quæ ego præcípio tibi, et fíliis, ac nepótibus tuis, cunctis diébus vitæ tuæ, ut prolongéntur dies tui.
 Deuteronómium	Deu	5	6	3	Audi, Ísraël, et obsérva ut fácias quæ præcépit tibi Dóminus, et bene sit tibi, et multiplicéris ámplius, sicut pollícitus est Dóminus Deus patrum tuórum tibi terram lacte et melle manántem.
 Deuteronómium	Deu	5	6	4	Audi, Ísraël: Dóminus Deus noster, Dóminus unus est.	b
 Deuteronómium	Deu	5	6	5	Díliges Dóminum Deum tuum ex toto corde tuo, et ex tota ánima tua, et ex tota fortitúdine tua.
 Deuteronómium	Deu	5	6	6	Erúntque verba hæc, quæ ego præcípio tibi hódie, in corde tuo:
 Deuteronómium	Deu	5	6	7	et narrábis ea fíliis tuis, et meditáberis in eis sedens in domo tua, et ámbulans in itínere, dórmiens atque consúrgens.
 Deuteronómium	Deu	5	6	8	Et ligábis ea quasi signum in manu tua, erúntque et movebúntur inter óculos tuos,
 Deuteronómium	Deu	5	6	9	scribésque ea in límine, et óstiis domus tuæ.
 Deuteronómium	Deu	5	6	10	Cumque introdúxerit te Dóminus Deus tuus in terram, pro qua jurávit pátribus tuis Ábraham, Ísaac, et Jacob, et déderit tibi civitátes magnas et óptimas, quas non ædificásti,	b
 Deuteronómium	Deu	5	6	11	domos plenas cunctárum opum, quas non exstruxísti, cistérnas, quas non fodísti, vinéta et olivéta, quæ non plantásti,
 Deuteronómium	Deu	5	6	12	et coméderis, et saturátus fúeris:
 Deuteronómium	Deu	5	6	13	cave diligénter ne obliviscáris Dómini, qui edúxit te de terra Ægýpti, de domo servitútis. Dóminum Deum tuum timébis, et illi soli sérvies, ac per nomen illíus jurábis.
 Deuteronómium	Deu	5	6	14	Non íbitis post deos aliénos cunctárum géntium, quæ in circúitu vestro sunt:
 Deuteronómium	Deu	5	6	15	quóniam Deus æmulátor Dóminus Deus tuus in médio tui: nequándo irascátur furor Dómini Dei tui contra te, et áuferat te de superfície terræ.
 Deuteronómium	Deu	5	6	16	Non tentábis Dóminum Deum tuum, sicut tentásti in loco tentatiónis.
 Deuteronómium	Deu	5	6	17	Custódi præcépta Dómini Dei tui, ac testimónia et cæremónias, quas præcépit tibi:
 Deuteronómium	Deu	5	6	18	et fac quod plácitum est et bonum in conspéctu Dómini, ut bene sit tibi: et ingréssus possídeas terram óptimam, de qua jurávit Dóminus pátribus tuis,
 Deuteronómium	Deu	5	6	19	ut deléret omnes inimícos tuos coram te, sicut locútus est.
 Deuteronómium	Deu	5	6	20	Cumque interrogáverit te fílius tuus cras, dicens: Quid sibi volunt testimónia hæc, et cæremóniæ, atque judícia, quæ præcépit Dóminus Deus noster nobis?	b
 Deuteronómium	Deu	5	6	21	dices ei: Servi erámus Pharaónis in Ægýpto, et edúxit nos Dóminus de Ægýpto in manu forti:
 Deuteronómium	Deu	5	6	22	fecítque signa atque prodígia magna et péssima in Ægýpto contra Pharaónem, et omnem domum illíus in conspéctu nostro,
 Deuteronómium	Deu	5	6	23	et edúxit nos inde, ut introdúctis daret terram, super qua jurávit pátribus nostris.
 Deuteronómium	Deu	5	6	24	Præcepítque nobis Dóminus ut faciámus ómnia legítima hæc, et timeámus Dóminum Deum nostrum, ut bene sit nobis cunctis diébus vitæ nostræ, sicut est hódie.
 Deuteronómium	Deu	5	6	25	Erítque nostri miséricors, si custodiérimus et fecérimus ómnia præcépta ejus coram Dómino Deo nostro, sicut mandávit nobis.
 Deuteronómium	Deu	5	7	1	Cum introdúxerit te Dóminus Deus tuus in terram, quam possessúrus ingredéris, et deléverit gentes multas coram te, Hethǽum, et Gergezǽum, et Amorrhǽum, Chananǽum, et Pherezǽum, et Hevǽum, et Jebusǽum, septem gentes multo majóris númeri quam tu es, et robustióres te:
 Deuteronómium	Deu	5	7	2	tradiderítque eas Dóminus Deus tuus tibi, percúties eas usque ad interneciónem. Non iníbis cum eis fœdus, nec miseréberis eárum,
 Deuteronómium	Deu	5	7	3	neque sociábis cum eis conjúgia. Fíliam tuam non dabis fílio ejus, nec fíliam illíus accípies fílio tuo:
 Deuteronómium	Deu	5	7	4	quia sedúcet fílium tuum, ne sequátur me, et ut magis sérviat diis aliénis: irascetúrque furor Dómini, et delébit te cito.
 Deuteronómium	Deu	5	7	5	Quin pótius hæc faciétis eis: aras eórum subvértite, et confríngite státuas, lucósque succídite, et sculptília combúrite:	b
 Deuteronómium	Deu	5	7	6	quia pópulus sanctus es Dómino Deo tuo. Te elégit Dóminus Deus tuus, ut sis ei pópulus peculiáris de cunctis pópulis, qui sunt super terram.
 Deuteronómium	Deu	5	7	7	Non quia cunctas gentes número vincebátis, vobis junctus est Dóminus, et elégit vos, cum ómnibus sitis pópulis paucióres:
 Deuteronómium	Deu	5	7	8	sed quia diléxit vos Dóminus, et custodívit juraméntum, quod jurávit pátribus vestris: eduxítque vos in manu forti, et redémit de domo servitútis, de manu Pharaónis regis Ægýpti.
 Deuteronómium	Deu	5	7	9	Et scies, quia Dóminus Deus tuus, ipse est Deus fortis et fidélis, custódiens pactum et misericórdiam diligéntibus se, et his qui custódiunt præcépta ejus in mille generatiónes:
 Deuteronómium	Deu	5	7	10	et reddens odiéntibus se statim, ita ut dispérdat eos, et ultra non dífferat, prótinus eis restítuens quod meréntur.
 Deuteronómium	Deu	5	7	11	Custódi ergo præcépta et cæremónias atque judícia, quæ ego mando tibi hódie ut fácias.	b
 Deuteronómium	Deu	5	7	12	Si postquam audíeris hæc judícia, custodíeris ea, et féceris, custódiet et Dóminus Deus tuus pactum tibi, et misericórdiam quam jurávit pátribus tuis:
 Deuteronómium	Deu	5	7	13	et díliget te, ac multiplicábit, benedicétque frúctui ventris tui, et frúctui terræ tuæ, fruménto tuo, atque vindémiæ, óleo, et arméntis, grégibus óvium tuárum super terram, pro qua jurávit pátribus tuis ut daret eam tibi.
 Deuteronómium	Deu	5	7	14	Benedíctus eris inter omnes pópulos. Non erit apud te stérilis utriúsque sexus, tam in homínibus quam in grégibus tuis.
 Deuteronómium	Deu	5	7	15	Áuferet Dóminus a te omnem languórem: et infirmitátes Ægýpti péssimas, quas novísti, non ínferet tibi, sed cunctis hóstibus tuis.
 Deuteronómium	Deu	5	7	16	Devorábis omnes pópulos, quos Dóminus Deus tuus datúrus est tibi. Non parcet eis óculus tuus, nec sérvies diis eórum, ne sint in ruínam tui.
 Deuteronómium	Deu	5	7	17	Si díxeris in corde tuo: Plures sunt gentes istæ quam ego: quómodo pótero delére eas?	b
 Deuteronómium	Deu	5	7	18	noli metúere, sed recordáre quæ fécerit Dóminus Deus tuus Pharaóni, et cunctis Ægýptiis,
 Deuteronómium	Deu	5	7	19	plagas máximas, quas vidérunt óculi tui, et signa atque porténta, manúmque robústam, et exténtum bráchium, ut edúceret te Dóminus Deus tuus: sic fáciet cunctis pópulis, quos métuis.
 Deuteronómium	Deu	5	7	20	Ínsuper et crabrónes mittet Dóminus Deus tuus in eos, donec déleat omnes atque dispérdat qui te fúgerint, et látere potúerint.
 Deuteronómium	Deu	5	7	21	Non timébis eos, quia Dóminus Deus tuus in médio tui est, Deus magnus et terríbilis:
 Deuteronómium	Deu	5	7	22	ipse consúmet natiónes has in conspéctu tuo paulátim atque per partes. Non póteris eas delére páriter: ne forte multiplicéntur contra te béstiæ terræ.
 Deuteronómium	Deu	5	7	23	Dabítque eos Dóminus Deus tuus in conspéctu tuo: et interfíciet illos, donec pénitus deleántur.
 Deuteronómium	Deu	5	7	24	Tradétque reges eórum in manus tuas, et dispérdes nómina eórum sub cælo: nullus póterit resístere tibi, donec cónteras eos.
 Deuteronómium	Deu	5	7	25	Sculptília eórum igne combúres: non concupísces argéntum et aurum, de quibus facta sunt, neque assúmes ex eis tibi quidquam, ne offéndas, proptérea quia abominátio est Dómini tui:	b
 Deuteronómium	Deu	5	7	26	nec ínferes quíppiam ex idólo in domum tuam, ne fias anáthema, sicut et illud est. Quasi spurcítiam detestáberis, et velut inquinaméntum ac sordes abominatióni habébis, quia anáthema est.
 Deuteronómium	Deu	5	8	1	Omne mandátum, quod ego præcípio tibi hódie, cave diligénter ut fácias, ut possítis vívere, et multiplicémini, ingressíque possideátis terram, pro qua jurávit Dóminus pátribus vestris.
 Deuteronómium	Deu	5	8	2	Et recordáberis cuncti itíneris, per quod addúxit te Dóminus Deus tuus quadragínta annis per desértum, ut afflígeret te, atque tentáret, et nota fíerent quæ in tuo ánimo versabántur, utrum custodíres mandáta illíus, an non.
 Deuteronómium	Deu	5	8	3	Afflíxit te penúria, et dedit tibi cibum manna, quod ignorábas tu et patres tui: ut osténderet tibi quod non in solo pane vivat homo, sed in omni verbo quod egréditur de ore Dei.
 Deuteronómium	Deu	5	8	4	Vestiméntum tuum, quo operiebáris, nequáquam vetustáte defécit, et pes tuus non est subtrítus, en quadragésimus annus est:
 Deuteronómium	Deu	5	8	5	ut recógites in corde tuo, quia sicut érudit fílium suum homo, sic Dóminus Deus tuus erudívit te,
 Deuteronómium	Deu	5	8	6	ut custódias mandáta Dómini Dei tui, et ámbules in viis ejus, et tímeas eum.
 Deuteronómium	Deu	5	8	7	Dóminus enim Deus tuus introdúcet te in terram bonam, terram rivórum, aquarúmque et fóntium, in cujus campis et móntibus erúmpunt fluviórum abýssi:	b
 Deuteronómium	Deu	5	8	8	terram fruménti, hórdei ac vineárum, in qua ficus, et malogranáta, et olivéta nascúntur: terram ólei ac mellis,
 Deuteronómium	Deu	5	8	9	ubi absque ulla penúria cómedes panem tuum, et rerum ómnium abundántia perfruéris: cujus lápides ferrum sunt, et de móntibus ejus æris metálla fodiúntur:
 Deuteronómium	Deu	5	8	10	ut cum coméderis, et satiátus fúeris, benedícas Dómino Deo tuo pro terra óptima, quam dedit tibi.
 Deuteronómium	Deu	5	8	11	Obsérva, et cave nequándo obliviscáris Dómini Dei tui, et négligas mandáta ejus atque judícia et cæremónias, quas ego præcípio tibi hódie:
 Deuteronómium	Deu	5	8	12	ne postquam coméderis et satiátus fúeris, domos pulchras ædificáveris, et habitáveris in eis,
 Deuteronómium	Deu	5	8	13	habuerísque arménta boum, et óvium greges, argénti et auri, cunctarúmque rerum cópiam,
 Deuteronómium	Deu	5	8	14	elevétur cor tuum, et non reminiscáris Dómini Dei tui, qui edúxit te de terra Ægýpti, de domo servitútis,
 Deuteronómium	Deu	5	8	15	et ductor tuus fuit in solitúdine magna atque terríbili, in qua erat serpens flatu adúrens, et scórpio, ac dipsas, et nullæ omníno aquæ: qui edúxit rivos de petra duríssima,
 Deuteronómium	Deu	5	8	16	et cibávit te manna in solitúdine, quod nesciérunt patres tui. Et postquam afflíxit ac probávit, ad extrémum misértus est tui,
 Deuteronómium	Deu	5	8	17	ne díceres in corde tuo: Fortitúdo mea, et robur manus meæ, hæc mihi ómnia præstitérunt:
 Deuteronómium	Deu	5	8	18	sed recordéris Dómini Dei tui, quod ipse vires tibi præbúerit, ut impléret pactum suum, super quo jurávit pátribus tuis, sicut præsens índicat dies.
 Deuteronómium	Deu	5	8	19	Sin autem oblítus Dómini Dei tui, secútus fúeris deos aliénos, coluerísque illos et adoráveris: ecce nunc prǽdico tibi quod omníno dispéreas.
 Deuteronómium	Deu	5	8	20	Sicut gentes, quas delévit Dóminus in intróitu tuo, ita et vos períbitis, si inobediéntes fuéritis voci Dómini Dei vestri.
 Deuteronómium	Deu	5	9	1	Audi, Ísraël: tu transgrediéris hódie Jordánem, ut possídeas natiónes máximas et fortióres te, civitátes ingéntes, et ad cælum usque murátas,
 Deuteronómium	Deu	5	9	2	pópulum magnum atque sublímem, fílios Énacim, quos ipse vidísti et audísti, quibus nullus potest ex advérso resístere.
 Deuteronómium	Deu	5	9	3	Scies ergo hódie quod Dóminus Deus tuus ipse transíbit ante te, ignis dévorans atque consúmens, qui cónterat eos, et déleat atque dispérdat ante fáciem tuam velóciter, sicut locútus est tibi:
 Deuteronómium	Deu	5	9	4	ne dicas in corde tuo, cum deléverit eos Dóminus Deus tuus in conspéctu tuo: Propter justítiam meam introdúxit me Dóminus ut terram hanc possidérem, cum propter impietátes suas istæ delétæ sint natiónes.
 Deuteronómium	Deu	5	9	5	Neque enim propter justítias tuas, et æquitátem cordis tui ingrediéris, ut possídeas terras eárum: sed quia illæ egérunt ímpie, introëúnte te delétæ sunt: et ut compléret verbum suum Dóminus, quod sub juraménto pollícitus est pátribus tuis, Ábraham, Ísaac, et Jacob.
 Deuteronómium	Deu	5	9	6	Scito ergo quod non propter justítias tuas Dóminus Deus tuus déderit tibi terram hanc óptimam in possessiónem, cum duríssimæ cervícis sis pópulus.
 Deuteronómium	Deu	5	9	7	Meménto, et ne obliviscáris, quómodo ad iracúndiam provocáveris Dóminum Deum tuum in solitúdine. Ex eo die, quo egréssus es ex Ægýpto usque ad locum istum, semper advérsum Dóminum contendísti.	b
 Deuteronómium	Deu	5	9	8	Nam et in Horeb provocásti eum, et irátus delére te vóluit,
 Deuteronómium	Deu	5	9	9	quando ascéndi in montem, ut accíperem tábulas lapídeas, tábulas pacti quod pépigit vobíscum Dóminus: et perseverávi in monte quadragínta diébus ac nóctibus, panem non cómedens, et aquam non bibens.
 Deuteronómium	Deu	5	9	10	Dedítque mihi Dóminus duas tábulas lapídeas scriptas dígito Dei, et continéntes ómnia verba quæ vobis locútus est in monte de médio ignis, quando cóncio pópuli congregáta est.
 Deuteronómium	Deu	5	9	11	Cumque transíssent quadragínta dies, et tótidem noctes, dedit mihi Dóminus duas tábulas lapídeas, tábulas fœ́deris,
 Deuteronómium	Deu	5	9	12	dixítque mihi: Surge, et descénde hinc cito: quia pópulus tuus, quem eduxísti de Ægýpto, deseruérunt velóciter viam, quam demonstrásti eis, fecerúntque sibi conflátile.
 Deuteronómium	Deu	5	9	13	Rursúmque ait Dóminus ad me: Cerno quod pópulus iste duræ cervícis sit:
 Deuteronómium	Deu	5	9	14	dimítte me ut cónteram eum, et déleam nomen ejus de sub cælo, et constítuam te super gentem, quæ hac major et fórtior sit.
 Deuteronómium	Deu	5	9	15	Cumque de monte ardénte descénderem, et duas tábulas fœ́deris utráque tenérem manu,	b
 Deuteronómium	Deu	5	9	16	vidissémque vos peccásse Dómino Deo vestro, et fecísse vobis vítulum conflátilem, ac deseruísse velóciter viam ejus, quam vobis osténderat:
 Deuteronómium	Deu	5	9	17	projéci tábulas de mánibus meis, confregíque eas in conspéctu vestro.
 Deuteronómium	Deu	5	9	18	Et prócidi ante Dóminum sicut prius, quadragínta diébus et nóctibus panem non cómedens, et aquam non bibens, propter ómnia peccáta vestra quæ gessístis contra Dóminum, et eum ad iracúndiam provocástis:
 Deuteronómium	Deu	5	9	19	tímui enim indignatiónem et iram illíus, qua advérsum vos concitátus, delére vos vóluit. Et exaudívit me Dóminus étiam hac vice.
 Deuteronómium	Deu	5	9	20	Advérsum Áaron quoque veheménter irátus, vóluit eum contérere, et pro illo simíliter deprecátus sum.
 Deuteronómium	Deu	5	9	21	Peccátum autem vestrum quod fecerátis, id est, vítulum, arrípiens, igne combússi, et in frusta commínuens, omninóque in púlverem rédigens, projéci in torréntem, qui de monte descéndit.
 Deuteronómium	Deu	5	9	22	In incéndio quoque, et in tentatióne, et in Sepúlchris concupiscéntiæ provocástis Dóminum:	b
 Deuteronómium	Deu	5	9	23	et quando misit vos de Cadesbárne, dicens: Ascéndite, et possidéte terram, quam dedi vobis, et contempsístis impérium Dómini Dei vestri, et non credidístis ei, neque vocem ejus audíre voluístis:
 Deuteronómium	Deu	5	9	24	sed semper fuístis rebélles a die qua nosse vos cœpi.
 Deuteronómium	Deu	5	9	25	Et jácui coram Dómino quadragínta diébus ac nóctibus, quibus eum supplíciter deprecábar, ne deléret vos ut fúerat comminátus:
 Deuteronómium	Deu	5	9	26	et orans dixi: Dómine Deus, ne dispérdas pópulum tuum, et hæreditátem tuam, quam redemísti in magnitúdine tua, quos eduxísti de Ægýpto in manu forti.
 Deuteronómium	Deu	5	9	27	Recordáre servórum tuórum Ábraham, Ísaac, et Jacob: ne aspícias durítiam pópuli hujus, et impietátem atque peccátum:
 Deuteronómium	Deu	5	9	28	ne forte dicant habitatóres terræ, de qua eduxísti nos: Non póterat Dóminus introdúcere eos in terram, quam pollícitus est eis, et óderat illos: idcírco edúxit, ut interfíceret eos in solitúdine:
 Deuteronómium	Deu	5	9	29	qui sunt pópulus tuus et hæréditas tua, quos eduxísti in fortitúdine tua magna, et in bráchio tuo exténto.
 Deuteronómium	Deu	5	10	1	In témpore illo dixit Dóminus ad me: Dola tibi duas tábulas lapídeas, sicut prióres fuérunt, et ascénde ad me in montem: faciésque arcam lígneam,
 Deuteronómium	Deu	5	10	2	et scribam in tábulis verba quæ fuérunt in his qui ante confregísti: ponésque eas in arca.
 Deuteronómium	Deu	5	10	3	Feci ígitur arcam de lignis setim. Cumque dolássem duas tábulas lapídeas instar priórum, ascéndi in montem, habens eas in mánibus.
 Deuteronómium	Deu	5	10	4	Scripsítque in tábulis, juxta id quod prius scrípserat, verba decem, quæ locútus est Dóminus ad vos in monte de médio ignis, quando pópulus congregátus est: et dedit eas mihi.
 Deuteronómium	Deu	5	10	5	Reversúsque de monte, descéndi, et pósui tábulas in arcam, quam féceram, quæ hucúsque ibi sunt, sicut mihi præcépit Dóminus.
 Deuteronómium	Deu	5	10	6	Fílii autem Ísraël movérunt castra ex Beroth filiórum Jacan in Moséra, ubi Áaron mórtuus ac sepúltus est, pro quo sacerdótio functus est Eleázar fílius ejus.
 Deuteronómium	Deu	5	10	7	Inde venérunt in Gadgad: de quo loco profécti, castrametáti sunt in Jetébatha, in terra aquárum atque torréntium.
 Deuteronómium	Deu	5	10	8	Eo témpore separávit tribum Levi, ut portáret arcam fœ́deris Dómini, et staret coram eo in ministério, ac benedíceret in nómine illíus usque in præséntem diem.
 Deuteronómium	Deu	5	10	9	Quam ob rem non hábuit Levi partem, neque possessiónem cum frátribus suis: quia ipse Dóminus posséssio ejus est, sicut promísit ei Dóminus Deus tuus.
 Deuteronómium	Deu	5	10	10	Ego autem steti in monte, sicut prius, quadragínta diébus ac nóctibus: exaudivítque me Dóminus étiam hac vice, et te pérdere nóluit.
 Deuteronómium	Deu	5	10	11	Dixítque mihi: Vade, et præcéde pópulum, ut ingrediátur, et possídeat terram, quam jurávi pátribus eórum ut tráderem eis.
 Deuteronómium	Deu	5	10	12	Et nunc Ísraël, quid Dóminus Deus tuus petit a te, nisi ut tímeas Dóminum Deum tuum, et ámbules in viis ejus, et díligas eum, ac sérvias Dómino Deo tuo in toto corde tuo, et in tota ánima tua:	b
 Deuteronómium	Deu	5	10	13	custodiásque mandáta Dómini, et cæremónias ejus, quas ego hódie præcípio tibi, ut bene sit tibi?
 Deuteronómium	Deu	5	10	14	En Dómini Dei tui cælum est, et cælum cæli, terra, et ómnia quæ in ea sunt:
 Deuteronómium	Deu	5	10	15	et tamen pátribus tuis conglutinátus est Dóminus, et amávit eos, elegítque semen eórum post eos, id est, vos, de cunctis géntibus, sicut hódie comprobátur.
 Deuteronómium	Deu	5	10	16	Circumcídite ígitur præpútium cordis vestri, et cervícem vestram ne indurétis ámplius:
 Deuteronómium	Deu	5	10	17	quia Dóminus Deus vester ipse est Deus deórum, et Dóminus dominántium, Deus magnus, et potens, et terríbilis, qui persónam non áccipit, nec múnera.
 Deuteronómium	Deu	5	10	18	Facit judícium pupíllo et víduæ; amat peregrínum, et dat ei victum atque vestítum.
 Deuteronómium	Deu	5	10	19	Et vos ergo amáte peregrínos, quia et ipsi fuístis ádvenæ in terra Ægýpti.
 Deuteronómium	Deu	5	10	20	Dóminum Deum tuum timébis, et ei soli sérvies: ipsi adhærébis, jurabísque in nómine illíus.	b
 Deuteronómium	Deu	5	10	21	Ipse est laus tua, et Deus tuus, qui fecit tibi hæc magnália et terribília, quæ vidérunt óculi tui.
 Deuteronómium	Deu	5	10	22	In septuagínta animábus descendérunt patres tui in Ægýptum, et ecce nunc multiplicávit te Dóminus Deus tuus sicut astra cæli.
 Deuteronómium	Deu	5	11	1	Ama ítaque Dóminum Deum tuum, et obsérva præcépta ejus et cæremónias, judícia atque mandáta, omni témpore.
 Deuteronómium	Deu	5	11	2	Cognóscite hódie quæ ignórant fílii vestri, qui non vidérunt disciplínam Dómini Dei vestri, magnália ejus et robústam manum, extentúmque bráchium,
 Deuteronómium	Deu	5	11	3	signa et ópera quæ fecit in médio Ægýpti Pharaóni regi, et univérsæ terræ ejus,
 Deuteronómium	Deu	5	11	4	omníque exercítui Ægyptiórum, et equis ac cúrribus: quómodo operúerint eos aquæ maris Rubri, cum vos persequeréntur, et deléverit eos Dóminus usque in præséntem diem:
 Deuteronómium	Deu	5	11	5	vobísque quæ fécerit in solitúdine donec venirétis ad hunc locum:
 Deuteronómium	Deu	5	11	6	et Dathan atque Abíron fíliis Éliab, qui fuit fílius Ruben: quos apérto ore suo terra absórbuit, cum dómibus et tabernáculis, et univérsa substántia eórum, quam habébant in médio Ísraël.
 Deuteronómium	Deu	5	11	7	Óculi vestri vidérunt ópera Dómini magna quæ fecit,
 Deuteronómium	Deu	5	11	8	ut custodiátis univérsa mandáta illíus, quæ ego hódie præcípio vobis, et possítis introíre, et possidére terram, ad quam ingredímini,
 Deuteronómium	Deu	5	11	9	multóque in ea vivátis témpore: quam sub juraménto pollícitus est Dóminus pátribus vestris, et sémini eórum, lacte et melle manántem.
 Deuteronómium	Deu	5	11	10	Terra enim, ad quam ingréderis possidéndam, non est sicut terra Ægýpti, de qua exísti, ubi jacto sémine in hortórum morem aquæ ducúntur irríguæ:	b
 Deuteronómium	Deu	5	11	11	sed montuósa est et campéstris, de cælo expéctans plúvias,
 Deuteronómium	Deu	5	11	12	quam Dóminus Deus tuus semper invísit, et óculi illíus in ea sunt a princípio anni usque ad finem ejus.
 Deuteronómium	Deu	5	11	13	Si ergo obediéritis mandátis meis, quæ ego hódie præcípio vobis, ut diligátis Dóminum Deum vestrum, et serviátis ei in toto corde vestro, et in tota ánima vestra:
 Deuteronómium	Deu	5	11	14	dabit plúviam terræ vestræ temporáneam et serótinam, ut colligátis fruméntum, et vinum, et óleum,
 Deuteronómium	Deu	5	11	15	fœnúmque ex agris ad pascénda juménta, et ut ipsi comedátis ac saturémini.
 Deuteronómium	Deu	5	11	16	Cavéte ne forte decipiátur cor vestrum, et recedátis a Dómino, serviatísque diis aliénis, et adorétis eos:
 Deuteronómium	Deu	5	11	17	iratúsque Dóminus claudat cælum, et plúviæ non descéndant, nec terra det germen suum, pereatísque velóciter de terra óptima, quam Dóminus datúrus est vobis.
 Deuteronómium	Deu	5	11	18	Pónite hæc verba mea in córdibus et in ánimis vestris, et suspéndite ea pro signo in mánibus, et inter óculos vestros collocáte.	b
 Deuteronómium	Deu	5	11	19	Docéte fílios vestros ut illa mediténtur: quando séderis in domo tua, et ambuláveris in via, et accubúeris atque surréxeris.
 Deuteronómium	Deu	5	11	20	Scribes ea super postes et jánuas domus tuæ,
 Deuteronómium	Deu	5	11	21	ut multiplicéntur dies tui, et filiórum tuórum in terra, quam jurávit Dóminus pátribus tuis, ut daret eis quámdiu cælum ímminet terræ.
 Deuteronómium	Deu	5	11	22	Si enim custodiéritis mandáta quæ ego præcípio vobis, et fecéritis ea, ut diligátis Dóminum Deum vestrum, et ambulétis in ómnibus viis ejus, adhæréntes ei,
 Deuteronómium	Deu	5	11	23	dispérdet Dóminus omnes gentes istas ante fáciem vestram, et possidébitis eas, quæ majóres et fortióres vobis sunt.
 Deuteronómium	Deu	5	11	24	Omnis locus, quem calcáverit pes vester, vester erit. A desérto, et a Líbano, a flúmine magno Euphráte usque ad mare occidentále erunt términi vestri.
 Deuteronómium	Deu	5	11	25	Nullus stabit contra vos: terrórem vestrum et formídinem dabit Dóminus Deus vester super omnem terram quam calcatúri estis, sicut locútus est vobis.
 Deuteronómium	Deu	5	11	26	En propóno in conspéctu vestro hódie benedictiónem et maledictiónem:	b
 Deuteronómium	Deu	5	11	27	benedictiónem, si obediéritis mandátis Dómini Dei vestri, quæ ego hódie præcípio vobis:
 Deuteronómium	Deu	5	11	28	maledictiónem, si non obediéritis mandátis Dómini Dei vestri, sed recesséritis de via, quam ego nunc osténdo vobis, et ambulavéritis post deos aliénos, quos ignorátis.
 Deuteronómium	Deu	5	11	29	Cum vero introdúxerit te Dóminus Deus tuus in terram, ad quam pergis habitándam, pones benedictiónem super montem Garízim, maledictiónem super montem Hebal:
 Deuteronómium	Deu	5	11	30	qui sunt trans Jordánem, post viam quæ vergit ad solis occúbitum in terra Chananǽi, qui hábitat in campéstribus contra Gálgalam, quæ est juxta vallem tendéntem et intrántem procul.
 Deuteronómium	Deu	5	11	31	Vos enim transíbitis Jordánem, ut possideátis terram quam Dóminus Deus vester datúrus est vobis, ut habeátis et possideátis illam.
 Deuteronómium	Deu	5	11	32	Vidéte ergo ut impleátis cæremónias atque judícia, quæ ego hódie ponam in conspéctu vestro.
 Deuteronómium	Deu	5	12	1	Hæc sunt præcépta atque judícia, quæ fácere debétis in terra, quam Dóminus Deus patrum tuórum datúrus est tibi, ut possídeas eam cunctis diébus, quibus super humum gradiéris.
 Deuteronómium	Deu	5	12	2	Subvértite ómnia loca, in quibus coluérunt gentes, quas possessúri estis, deos suos super montes excélsos, et colles, et subter omne lignum frondósum.
 Deuteronómium	Deu	5	12	3	Dissipáte aras eórum, et confríngite státuas: lucos igne combúrite, et idóla comminúite: dispérdite nómina eórum de locis illis.
 Deuteronómium	Deu	5	12	4	Non faciétis ita Dómino Deo vestro:
 Deuteronómium	Deu	5	12	5	sed ad locum, quem elégerit Dóminus Deus vester de cunctis tríbubus vestris, ut ponat nomen suum ibi, et hábitet in eo, veniétis:
 Deuteronómium	Deu	5	12	6	et offerétis in loco illo holocáusta et víctimas vestras, décimas et primítias mánuum vestrárum, et vota atque donária, primogénita boum et óvium.
 Deuteronómium	Deu	5	12	7	Et comedétis ibi in conspéctu Dómini Dei vestri: ac lætabímini in cunctis, ad quæ miséritis manum vos et domus vestræ, in quibus benedíxerit vobis Dóminus Deus vester.
 Deuteronómium	Deu	5	12	8	Non faciétis ibi quæ nos hic fácimus hódie, sínguli quod sibi rectum vidétur:	b
 Deuteronómium	Deu	5	12	9	neque enim usque in præsens tempus venístis ad réquiem, et possessiónem, quam Dóminus Deus vester datúrus est vobis.
 Deuteronómium	Deu	5	12	10	Transíbitis Jordánem, et habitábitis in terra, quam Dóminus Deus vester datúrus est vobis, ut requiescátis a cunctis hóstibus per circúitum: et absque ullo timóre habitétis
 Deuteronómium	Deu	5	12	11	in loco, quem elégerit Dóminus Deus vester, ut sit nomen ejus in eo: illuc ómnia, quæ præcípio, conferétis, holocáusta, et hóstias, ac décimas, et primítias mánuum vestrárum: et quidquid præcípuum est in munéribus, quæ vovébitis Dómino.
 Deuteronómium	Deu	5	12	12	Ibi epulabímini coram Dómino Deo vestro, vos et fílii ac fíliæ vestræ, fámuli et fámulæ, atque Levítes qui in úrbibus vestris commorátur: neque enim habet áliam partem et possessiónem inter vos.
 Deuteronómium	Deu	5	12	13	Cave ne ófferas holocáusta tua in omni loco, quem víderis:	b
 Deuteronómium	Deu	5	12	14	sed in eo, quem elégerit Dóminus, in una tríbuum tuárum ófferes hóstias, et fácies quæcúmque præcípio tibi.
 Deuteronómium	Deu	5	12	15	Sin autem comédere volúeris, et te esus cárnium delectáverit, occíde, cómede juxta benedictiónem Dómini Dei tui, quam dedit tibi in úrbibus tuis: sive immúndum fúerit, hoc est, maculátum et débile: sive mundum, hoc est, íntegrum et sine mácula, quod offérri licet, sicut cápream et cervum, cómedes:
 Deuteronómium	Deu	5	12	16	absque esu dumtáxat sánguinis, quem super terram quasi aquam effúndes.
 Deuteronómium	Deu	5	12	17	Non póteris comédere in óppidis tuis décimam fruménti, et vini, et ólei tui, primogénita armentórum et pécorum, et ómnia quæ vóveris, et sponte offérre volúeris, et primítias mánuum tuárum:
 Deuteronómium	Deu	5	12	18	sed coram Dómino Deo tuo cómedes ea in loco, quem elégerit Dóminus Deus tuus, tu et fílius tuus, et fília tua, et servus et fámula, atque Levítes qui manet in úrbibus tuis: et lætáberis et reficiéris coram Dómino Deo tuo in cunctis ad quæ exténderis manum tuam.
 Deuteronómium	Deu	5	12	19	Cave ne derelínquas Levítem in omni témpore quo versáris in terra.
 Deuteronómium	Deu	5	12	20	Quando dilatáverit Dóminus Deus tuus términos tuos, sicut locútus est tibi, et volúeris vesci cárnibus, quas desíderat ánima tua:	b
 Deuteronómium	Deu	5	12	21	locus autem, quem elégerit Dóminus Deus tuus ut sit nomen ejus ibi, si procul fúerit, occídes de arméntis et pecóribus, quæ habúeris, sicut præcépi tibi, et cómedes in óppidis tuis, ut tibi placet.
 Deuteronómium	Deu	5	12	22	Sicut coméditur cáprea et cervus, ita vescéris eis: et mundus et immúndus in commúne vescéntur.
 Deuteronómium	Deu	5	12	23	Hoc solum cave, ne sánguinem cómedas: sanguis enim eórum pro ánima est, et idcírco non debes ánimam comédere cum cárnibus:
 Deuteronómium	Deu	5	12	24	sed super terram fundes quasi aquam,
 Deuteronómium	Deu	5	12	25	ut bene sit tibi et fíliis tuis post te, cum féceris quod placet in conspéctu Dómini.
 Deuteronómium	Deu	5	12	26	Quæ autem sanctificáveris, et vóveris Dómino, tolles, et vénies ad locum, quem elégerit Dóminus:
 Deuteronómium	Deu	5	12	27	et ófferes oblatiónes tuas carnem et sánguinem super altáre Dómini Dei tui: sánguinem hostiárum fundes in altári; cárnibus autem ipse vescéris.
 Deuteronómium	Deu	5	12	28	Obsérva et audi ómnia quæ ego præcípio tibi, ut bene sit tibi et fíliis tuis post te in sempitérnum, cum féceris quod bonum est et plácitum in conspéctu Dómini Dei tui.
 Deuteronómium	Deu	5	12	29	Quando disperdíderit Dóminus Deus tuus ante fáciem tuam gentes, ad quas ingrediéris possidéndas, et posséderis eas, atque habitáveris in terra eárum:	b
 Deuteronómium	Deu	5	12	30	cave ne imitéris eas, postquam te fúerint introëúnte subvérsæ, et requíras cæremónias eárum, dicens: Sicut coluérunt gentes istæ deos suos, ita et ego colam.
 Deuteronómium	Deu	5	12	31	Non fácies simíliter Dómino Deo tuo. Omnes enim abominatiónes, quas aversátur Dóminus, fecérunt diis suis, offeréntes fílios et fílias, et comburéntes igni.
 Deuteronómium	Deu	5	12	32	Quod præcípio tibi, hoc tantum fácito Dómino: nec addas quidquam, nec mínuas.
 Deuteronómium	Deu	5	13	1	Si surréxerit in médio tui prophétes, aut qui sómnium vidísse se dicat, et prædíxerit signum atque porténtum,
 Deuteronómium	Deu	5	13	2	et evénerit quod locútus est, et díxerit tibi: Eámus, et sequámur deos aliénos quos ignóras, et serviámus eis:
 Deuteronómium	Deu	5	13	3	non áudies verba prophétæ illíus aut somniatóris: quia tentat vos Dóminus Deus vester, ut palam fiat utrum diligátis eum an non, in toto corde, et in tota ánima vestra.
 Deuteronómium	Deu	5	13	4	Dóminum Deum vestrum sequímini, et ipsum timéte, et mandáta illíus custodíte, et audíte vocem ejus: ipsi serviétis, et ipsi adhærébitis.
 Deuteronómium	Deu	5	13	5	Prophéta autem ille aut fictor somniórum interficiétur: quia locútus est ut vos avérteret a Dómino Deo vestro, qui edúxit vos de terra Ægýpti, et redémit vos de domo servitútis: ut erráre te fáceret de via, quam tibi præcépit Dóminus Deus tuus: et áuferes malum de médio tui.
 Deuteronómium	Deu	5	13	6	Si tibi volúerit persuadére frater tuus fílius matris tuæ, aut fílius tuus vel fília, sive uxor quæ est in sinu tuo, aut amícus, quem díligis ut ánimam tuam, clam dicens: Eámus, et serviámus diis aliénis, quos ignóras tu, et patres tui,	b
 Deuteronómium	Deu	5	13	7	cunctárum in circúitu géntium, quæ juxta vel procul sunt, ab inítio usque ad finem terræ,
 Deuteronómium	Deu	5	13	8	non acquiéscas ei, nec áudias, neque parcat ei óculus tuus ut misereáris et occúltes eum,
 Deuteronómium	Deu	5	13	9	sed statim interfícies: sit primum manus tua super eum, et póstea omnis pópulus mittat manum.
 Deuteronómium	Deu	5	13	10	Lapídibus óbrutus necábitur: quia vóluit te abstráhere a Dómino Deo tuo, qui edúxit te de terra Ægýpti, de domo servitútis:
 Deuteronómium	Deu	5	13	11	ut omnis Ísraël áudiens tímeat, et nequáquam ultra fáciat quíppiam hujus rei símile.
 Deuteronómium	Deu	5	13	12	Si audíeris in una úrbium tuárum, quas Dóminus Deus tuus dabit tibi ad habitándum, dicéntes áliquos:	b
 Deuteronómium	Deu	5	13	13	Egréssi sunt fílii Bélial de médio tui, et avertérunt habitatóres urbis suæ, atque dixérunt: Eámus, et serviámus diis aliénis quos ignorátis:
 Deuteronómium	Deu	5	13	14	quære sollícite et diligénter, rei veritáte perspécta, si invéneris certum esse quod dícitur, et abominatiónem hanc ópere perpetrátam,
 Deuteronómium	Deu	5	13	15	statim percúties habitatóres urbis illíus in ore gládii, et delébis eam ac ómnia quæ in illa sunt, usque ad pécora.
 Deuteronómium	Deu	5	13	16	Quidquid étiam supelléctilis fúerit, congregábis in médio plateárum ejus, et cum ipsa civitáte succéndes, ita ut univérsa consúmas Dómino Deo tuo, et sit túmulus sempitérnus. Non ædificábitur ámplius,
 Deuteronómium	Deu	5	13	17	et non adhærébit de illo anathémate quidquam in manu tua: ut avertátur Dóminus ab ira furóris sui, et misereátur tui, multiplicétque te sicut jurávit pátribus tuis,
 Deuteronómium	Deu	5	13	18	quando audíeris vocem Dómini Dei tui custódiens ómnia præcépta ejus, quæ ego præcípio tibi hódie, ut fácias quod plácitum est in conspéctu Dómini Dei tui.
 Deuteronómium	Deu	5	14	1	Fílii estóte Dómini Dei vestri: non vos incidétis, nec faciétis calvítium super mórtuo:
 Deuteronómium	Deu	5	14	2	quóniam pópulus sanctus es Dómino Deo tuo, et te elégit ut sis ei in pópulum peculiárem de cunctis géntibus, quæ sunt super terram.
 Deuteronómium	Deu	5	14	3	Ne comedátis quæ immúnda sunt.
 Deuteronómium	Deu	5	14	4	Hoc est ánimal quod comédere debétis: bovem, et ovem, et capram,
 Deuteronómium	Deu	5	14	5	cervum et cápream, búbalum, tragélaphum, pygárgum, órygem, camelopárdalum.
 Deuteronómium	Deu	5	14	6	Omne ánimal, quod in duas partes findit úngulam, et rúminat, comedétis.
 Deuteronómium	Deu	5	14	7	De his autem, quæ rúminant, et úngulam non findunt, comédere non debétis, ut camélum, léporem, chœrogrýllum: hæc, quia rúminant et non dívidunt úngulam, immúnda erunt vobis.
 Deuteronómium	Deu	5	14	8	Sus quoque, quóniam dívidat úngulam et non rúminat, immúnda erit. Cárnibus eórum non vescémini, et cadávera non tangétis.
 Deuteronómium	Deu	5	14	9	Hæc comedétis ex ómnibus quæ morántur in aquis: quæ habent pínnulas et squamas, comédite:	b
 Deuteronómium	Deu	5	14	10	quæ absque pínnulis et squamis sunt, ne comedátis, quia immúnda sunt.
 Deuteronómium	Deu	5	14	11	Omnes aves mundas comédite.
 Deuteronómium	Deu	5	14	12	Immúndas ne comedátis: áquilam scílicet, et gryphem, et haliǽetum,
 Deuteronómium	Deu	5	14	13	íxion et vúlturem ac milvum juxta genus suum:
 Deuteronómium	Deu	5	14	14	et omne corvíni géneris,
 Deuteronómium	Deu	5	14	15	et struthiónem, ac nóctuam, et larum, atque accípitrem juxta genus suum:
 Deuteronómium	Deu	5	14	16	heródium ac cygnum, et ibin,
 Deuteronómium	Deu	5	14	17	ac mérgulum, porphyriónem, et nycticóracem,
 Deuteronómium	Deu	5	14	18	onocrótalum, et charádrium, síngula in génere suo: úpupam quoque et vespertiliónem.
 Deuteronómium	Deu	5	14	19	Et omne quod reptat et pénnulas habet, immúndum erit, et non comedétur.
 Deuteronómium	Deu	5	14	20	Omne quod mundum est, comédite.
 Deuteronómium	Deu	5	14	21a	Quidquid autem morticínum est, ne vescámini ex eo. Peregríno, qui intra portas tuas est, da ut cómedat, aut vende ei: quia tu pópulus sanctus Dómini Dei tui es.
 Deuteronómium	Deu	5	14	21b	Non coques hædum in lacte matris suæ.
 Deuteronómium	Deu	5	14	22	Décimam partem separábis de cunctis frúctibus tuis qui nascúntur in terra per annos síngulos,	b
 Deuteronómium	Deu	5	14	23	et cómedes in conspéctu Dómini Dei tui in loco quem elégerit, ut in eo nomen illíus invocétur, décimam fruménti tui, et vini, et ólei, et primogénita de arméntis et óvibus tuis: ut discas timére Dóminum Deum tuum omni témpore.
 Deuteronómium	Deu	5	14	24	Cum autem lóngior fúerit via, et locus quem elégerit Dóminus Deus tuus, tibíque benedíxerit, nec potúeris ad eum hæc cuncta portáre,
 Deuteronómium	Deu	5	14	25	vendes ómnia, et in prétium rédiges, portabísque manu tua, et proficiscéris ad locum quem elégerit Dóminus Deus tuus:
 Deuteronómium	Deu	5	14	26	et emes ex eádem pecúnia quidquid tibi placúerit, sive ex arméntis, sive ex óvibus, vinum quoque et síceram, et omne quod desíderat ánima tua: et cómedes coram Dómino Deo tuo, et epuláberis tu et domus tua:
 Deuteronómium	Deu	5	14	27	et Levítes qui intra portas tuas est, cave ne derelínquas eum, quia non habet áliam partem in possessióne tua.
 Deuteronómium	Deu	5	14	28	Anno tértio separábis áliam décimam ex ómnibus quæ nascúntur tibi eo témpore, et repónes intra jánuas tuas.
 Deuteronómium	Deu	5	14	29	Veniétque Levítes qui áliam non habet partem nec possessiónem tecum, et peregrínus ac pupíllus et vídua, qui intra portas tuas sunt, et cómedent et saturabúntur: ut benedícat tibi Dóminus Deus tuus in cunctis opéribus mánuum tuárum quæ féceris.
 Deuteronómium	Deu	5	15	1	Séptimo anno fácies remissiónem,
 Deuteronómium	Deu	5	15	2	quæ hoc órdine celebrábitur. Cui debétur áliquid ab amíco vel próximo ac fratre suo, repétere non póterit, quia annus remissiónis est Dómini.
 Deuteronómium	Deu	5	15	3	A peregríno et ádvena éxiges: civem et propínquum repeténdi non habébis potestátem.
 Deuteronómium	Deu	5	15	4	Et omníno índigens et mendícus non erit inter vos: ut benedícat tibi Dóminus Deus tuus in terra, quam traditúrus est tibi in possessiónem.
 Deuteronómium	Deu	5	15	5	Si tamen audíeris vocem Dómini Dei tui, et custodíeris univérsa quæ jussit, et quæ ego hódie præcípio tibi, benedícet tibi, ut pollícitus est.
 Deuteronómium	Deu	5	15	6	Fœnerábis géntibus multis, et ipse a nullo accípies mútuum. Domináberis natiónibus plúrimis, et tui nemo dominábitur.
 Deuteronómium	Deu	5	15	7	Si unus de frátribus tuis, qui morántur intra portas civitátis tuæ in terra quam Dóminus Deus tuus datúrus est tibi, ad paupertátem vénerit, non obdurábis cor tuum, nec cóntrahes manum,	b
 Deuteronómium	Deu	5	15	8	sed apéries eam páuperi, et dabis mútuum, quo eum indigére perspéxeris.
 Deuteronómium	Deu	5	15	9	Cave ne forte subrépat tibi ímpia cogitátio, et dicas in corde tuo: Appropínquat séptimus annus remissiónis: et avértas óculos tuos a páupere fratre tuo, nolens ei quod póstulat mútuum commodáre: ne clamet contra te ad Dóminum, et fiat tibi in peccátum.
 Deuteronómium	Deu	5	15	10	Sed dabis ei: nec ages quíppiam cállide in ejus necessitátibus sublevándis, ut benedícat tibi Dóminus Deus tuus in omni témpore, et in cunctis ad quæ manum míseris.
 Deuteronómium	Deu	5	15	11	Non déerunt páuperes in terra habitatiónis tuæ: idcírco ego præcípio tibi, ut apérias manum fratri tuo egéno et páuperi, qui tecum versátur in terra.
 Deuteronómium	Deu	5	15	12	Cum tibi vénditus fúerit frater tuus Hebrǽus aut Hebrǽa, et sex annis servíerit tibi, in séptimo anno dimíttes eum líberum:	b
 Deuteronómium	Deu	5	15	13	et quem libertáte donáveris, nequáquam vácuum abíre patiéris:
 Deuteronómium	Deu	5	15	14	sed dabis viáticum de grégibus, et de área, et torculári tuo, quibus Dóminus Deus tuus benedíxerit tibi.
 Deuteronómium	Deu	5	15	15	Meménto quod et ipse servíeris in terra Ægýpti, et liberáverit te Dóminus Deus tuus, et idcírco ego nunc præcípio tibi.
 Deuteronómium	Deu	5	15	16	Sin autem díxerit: Nolo égredi: eo quod díligat te, et domum tuam, et bene sibi apud te esse séntiat:
 Deuteronómium	Deu	5	15	17	assúmes súbulam, et perforábis aurem ejus in jánua domus tuæ, et sérviet tibi usque in ætérnum. Ancíllæ quoque simíliter fácies.
 Deuteronómium	Deu	5	15	18	Non avértas ab eis óculos tuos, quando dimíseris eos líberos, quóniam juxta mercédem mercenárii per sex annos servívit tibi: ut benedícat tibi Dóminus Deus tuus in cunctis opéribus quæ agis.
 Deuteronómium	Deu	5	15	19	De primogénitis, quæ nascúntur in arméntis, et in óvibus tuis, quidquid est sexus masculíni, sanctificábis Dómino Deo tuo. Non operáberis in primogénito bovis, et non tondébis primogénita óvium.	b
 Deuteronómium	Deu	5	15	20	In conspéctu Dómini Dei tui cómedes ea per annos síngulos in loco quem elégerit Dóminus, tu et domus tua.
 Deuteronómium	Deu	5	15	21	Sin autem habúerit máculam, vel claudum fúerit, vel cæcum, aut in áliqua parte defórme vel débile, non immolábitur Dómino Deo tuo:
 Deuteronómium	Deu	5	15	22	sed intra portas urbis tuæ cómedes illud: tam mundus quam immúndus simíliter vescéntur eis, quasi cáprea et cervo.
 Deuteronómium	Deu	5	15	23	Hoc solum observábis, ut sánguinem eórum non cómedas, sed effúndes in terram quasi aquam.
 Deuteronómium	Deu	5	16	1	Obsérva mensem novárum frugum, et verni primum témporis, ut fácias Phase Dómino Deo tuo: quóniam in isto mense edúxit te Dóminus Deus tuus de Ægýpto nocte.
 Deuteronómium	Deu	5	16	2	Immolabísque Phase Dómino Deo tuo de óvibus, et de bobus, in loco quem elégerit Dóminus Deus tuus, ut hábitet nomen ejus ibi.
 Deuteronómium	Deu	5	16	3	Non cómedes in eo panem fermentátum: septem diébus cómedes absque ferménto afflictiónis panem, quóniam in pavóre egréssus es de Ægýpto: ut memíneris diéi egressiónis tuæ de Ægýpto, ómnibus diébus vitæ tuæ.
 Deuteronómium	Deu	5	16	4	Non apparébit ferméntum in ómnibus términis tuis septem diébus, et non remanébit de cárnibus ejus, quod immolátum est véspere in die primo, usque mane.
 Deuteronómium	Deu	5	16	5	Non póteris immoláre Phase in quálibet úrbium tuárum, quas Dóminus Deus tuus datúrus est tibi,
 Deuteronómium	Deu	5	16	6	sed in loco quem elégerit Dóminus Deus tuus, ut hábitet nomen ejus ibi: immolábis Phase véspere ad solis occásum, quando egréssus es de Ægýpto.
 Deuteronómium	Deu	5	16	7	Et coques, et cómedes in loco quem elégerit Dóminus Deus tuus, manéque consúrgens vades in tabernácula tua.
 Deuteronómium	Deu	5	16	8	Sex diébus cómedes ázyma: et in die séptima, quia collécta est Dómini Dei tui, non fácies opus.
 Deuteronómium	Deu	5	16	9	Septem hebdómadas numerábis tibi ab ea die qua falcem in ségetem míseris.	b
 Deuteronómium	Deu	5	16	10	Et celebrábis diem festum hebdomadárum Dómino Deo tuo, oblatiónem spontáneam manus tuæ, quam ófferes juxta benedictiónem Dómini Dei tui:
 Deuteronómium	Deu	5	16	11	et epuláberis coram Dómino Deo tuo, tu, fílius tuus et fília tua, servus tuus et ancílla tua, et Levítes qui est intra portas tuas, ádvena ac pupíllus et vídua, qui morántur vobíscum: in loco quem elégerit Dóminus Deus tuus, ut hábitet nomen ejus ibi.
 Deuteronómium	Deu	5	16	12	Et recordáberis quóniam servus fúeris in Ægýpto: custodiésque ac fácies quæ præcépta sunt.
 Deuteronómium	Deu	5	16	13	Solemnitátem quoque tabernaculórum celebrábis per septem dies, quando collégeris de área et torculári fruges tuas:	b
 Deuteronómium	Deu	5	16	14	et epuláberis in festivitáte tua, tu, fílius tuus et fília, servus tuus et ancílla, Levítes quoque et ádvena, pupíllus et vídua qui intra portas tuas sunt.
 Deuteronómium	Deu	5	16	15	Septem diébus Dómino Deo tuo festa celebrábis in loco quem elégerit Dóminus: benedicétque tibi Dóminus Deus tuus in cunctis frúgibus tuis, et in omni ópere mánuum tuárum, erísque in lætítia.
 Deuteronómium	Deu	5	16	16	Tribus vícibus per annum apparébit omne masculínum tuum in conspéctu Dómini Dei tui in loco quem elégerit: in solemnitáte azymórum, in solemnitáte hebdomadárum, et in solemnitáte tabernaculórum. Non apparébit ante Dóminum vácuus:
 Deuteronómium	Deu	5	16	17	sed ófferet unusquísque secúndum quod habúerit juxta benedictiónem Dómini Dei sui, quam déderit ei.
 Deuteronómium	Deu	5	16	18	Júdices et magístros constítues in ómnibus portis tuis, quas Dóminus Deus tuus déderit tibi, per síngulas tribus tuas: ut júdicent pópulum justo judício,	b
 Deuteronómium	Deu	5	16	19	nec in álteram partem declínent. Non accípies persónam, nec múnera: quia múnera excǽcant óculos sapiéntum, et mutant verba justórum.
 Deuteronómium	Deu	5	16	20	Juste quod justum est persequéris: ut vivas, et possídeas terram, quam Dóminus Deus tuus déderit tibi.
 Deuteronómium	Deu	5	16	21	Non plantábis lucum, et omnem árborem juxta altáre Dómini Dei tui.	b
 Deuteronómium	Deu	5	16	22	Nec fácies tibi, neque constítues státuam: quæ odit Dóminus Deus tuus.
 Deuteronómium	Deu	5	17	1	Non immolábis Dómino Deo tuo ovem, et bovem, in quo est mácula, aut quíppiam vítii: quia abominátio est Dómino Deo tuo.
 Deuteronómium	Deu	5	17	2	Cum repérti fúerint apud te intra unam portárum tuárum, quas Dóminus Deus tuus dabit tibi, vir aut múlier qui fáciant malum in conspéctu Dómini Dei tui, et transgrediántur pactum illíus,	b
 Deuteronómium	Deu	5	17	3	ut vadant et servant diis aliénis, et adórent eos, solem et lunam, et omnem milítiam cæli, quæ non præcépi:
 Deuteronómium	Deu	5	17	4	et hoc tibi fúerit nuntiátum, audiénsque inquisíeris diligénter et verum esse repéreris, et abominátio facta est in Ísraël:
 Deuteronómium	Deu	5	17	5	edúces virum ac mulíerem, qui rem sceleratíssimam perpetrárunt, ad portas civitátis tuæ, et lapídibus obruéntur.
 Deuteronómium	Deu	5	17	6	In ore duórum aut trium téstium períbit qui interficiétur. Nemo occidátur, uno contra se dicénte testimónium.
 Deuteronómium	Deu	5	17	7	Manus téstium prima interfíciet eum, et manus réliqui pópuli extréma mittétur: ut áuferas malum de médio tui.
 Deuteronómium	Deu	5	17	8	Si diffícile et ambíguum apud te judícium esse perspéxeris inter sánguinem et sánguinem, causam et causam, lepram et lepram: et júdicum intra portas tuas víderis verba variári: surge, et ascénde ad locum, quem elégerit Dóminus Deus tuus.	b
 Deuteronómium	Deu	5	17	9	Veniésque ad sacerdótes Levítici géneris, et ad júdicem qui fúerit illo témpore: quærésque ab eis, qui indicábunt tibi judícii veritátem.
 Deuteronómium	Deu	5	17	10	Et fácies quodcúmque díxerint qui præsunt loco quem elégerit Dóminus, et docúerint te
 Deuteronómium	Deu	5	17	11	juxta legem ejus, sequerísque senténtiam eórum, nec declinábis ad déxteram neque ad sinístram.
 Deuteronómium	Deu	5	17	12	Qui autem superbíerit, nolens obedíre sacerdótis império, qui eo témpore minístrat Dómino Deo tuo, et decréto júdicis, moriétur homo ille, et áuferes malum de Ísraël:
 Deuteronómium	Deu	5	17	13	cunctúsque pópulus áudiens timébit, ut nullus deínceps intuméscat supérbia.
 Deuteronómium	Deu	5	17	14	Cum ingréssus fúeris terram, quam Dóminus Deus tuus dabit tibi, et posséderis eam, habitaverísque in illa, et díxeris: Constítuam super me regem, sicut habent omnes per circúitum natiónes:	b
 Deuteronómium	Deu	5	17	15	eum constítues, quem Dóminus Deus tuus elégerit de número fratrum tuórum. Non póteris altérius gentis hóminem regem fácere, qui non sit frater tuus.
 Deuteronómium	Deu	5	17	16	Cumque fúerit constitútus, non multiplicábit sibi equos, nec redúcet pópulum in Ægýptum, equitátus número sublevátus, præsértim cum Dóminus præcéperit vobis ut nequáquam ámplius per eámdem viam revertámini.
 Deuteronómium	Deu	5	17	17	Non habébit uxóres plúrimas, quæ allíciant ánimum ejus, neque argénti et auri imménsa póndera.
 Deuteronómium	Deu	5	17	18	Postquam autem séderit in sólio regni sui, descríbet sibi Deuteronómium legis hujus in volúmine, accípiens exémplar a sacerdótibus Levíticæ tribus,
 Deuteronómium	Deu	5	17	19	et habébit secum, legétque illud ómnibus diébus vitæ suæ, ut discat timére Dóminum Deum suum, et custodíre verba et cæremónias ejus, quæ in lege præcépta sunt.
 Deuteronómium	Deu	5	17	20	Nec elevétur cor ejus in supérbiam super fratres suos, neque declínet in partem déxteram vel sinístram, ut longo témpore regnet ipse et fílii ejus super Ísraël.
 Deuteronómium	Deu	5	18	1	Non habébunt sacerdótes et Levítæ, et omnes qui de eádem tribu sunt, partem et hæreditátem cum réliquo Ísraël, quia sacrifícia Dómini, et oblatiónes ejus cómedent,
 Deuteronómium	Deu	5	18	2	et nihil áliud accípient de possessióne fratrum suórum: Dóminus enim ipse est hæréditas eórum, sicut locútus est illis.
 Deuteronómium	Deu	5	18	3	Hoc erit judícium sacerdótum a pópulo, et ab his qui ófferunt víctimas: sive bovem, sive ovem immoláverint, dabunt sacerdóti armum ac ventrículum:
 Deuteronómium	Deu	5	18	4	primítias fruménti, vini, et ólei, et lanárum partem ex óvium tonsióne.
 Deuteronómium	Deu	5	18	5	Ipsum enim elégit Dóminus Deus tuus de cunctis tríbubus tuis, ut stet, et minístret nómini Dómini, ipse, et fílii ejus in sempitérnum.
 Deuteronómium	Deu	5	18	6	Si exíerit Levítes ex una úrbium tuárum ex omni Ísraël in qua hábitat, et volúerit veníre, desíderans locum quem elégerit Dóminus,
 Deuteronómium	Deu	5	18	7	ministrábit in nómine Dómini Dei sui, sicut omnes fratres ejus Levítæ, qui stabunt eo témpore coram Dómino.
 Deuteronómium	Deu	5	18	8	Partem cibórum eámdem accípiet, quam et céteri: excépto eo, quod in urbe sua ex patérna ei successióne debétur.
 Deuteronómium	Deu	5	18	9	Quando ingréssus fúeris terram, quam Dóminus Deus tuus dabit tibi, cave ne imitári velis abominatiónes illárum géntium.	b
 Deuteronómium	Deu	5	18	10	Nec inveniátur in te qui lustret fílium suum, aut fíliam, ducens per ignem: aut qui aríolos sciscitétur, et obsérvet sómnia atque augúria, nec sit maléficus,
 Deuteronómium	Deu	5	18	11	nec incantátor, nec qui pythónes cónsulat, nec divínos, aut quærat a mórtuis veritátem.
 Deuteronómium	Deu	5	18	12	Ómnia enim hæc abominátur Dóminus, et propter istiúsmodi scélera delébit eos in intróitu tuo.
 Deuteronómium	Deu	5	18	13	Perféctus eris, et absque mácula cum Dómino Deo tuo.
 Deuteronómium	Deu	5	18	14	Gentes istæ, quarum possidébis terram, áugures et divínos áudiunt: tu autem a Dómino Deo tuo áliter institútus es.
 Deuteronómium	Deu	5	18	15	Prophétam de gente tua et de frátribus tuis, sicut me, suscitábit tibi Dóminus Deus tuus: ipsum áudies,
 Deuteronómium	Deu	5	18	16	ut petísti a Dómino Deo tuo in Horeb, quando cóncio congregáta est, atque dixísti: Ultra non áudiam vocem Dómini Dei mei, et ignem hunc máximum ámplius non vidébo, ne móriar.
 Deuteronómium	Deu	5	18	17	Et ait Dóminus mihi: Bene ómnia sunt locúti.
 Deuteronómium	Deu	5	18	18	Prophétam suscitábo eis de médio fratrum suórum símilem tui: et ponam verba mea in ore ejus, loquetúrque ad eos ómnia quæ præcépero illi.
 Deuteronómium	Deu	5	18	19	Qui autem verba ejus, quæ loquétur in nómine meo, audíre nolúerit, ego ultor exístam.
 Deuteronómium	Deu	5	18	20	Prophéta autem qui arrogántia depravátus volúerit loqui in nómine meo, quæ ego non præcépi illi ut díceret, aut ex nómine alienórum deórum, interficiétur.
 Deuteronómium	Deu	5	18	21	Quod si tácita cogitatióne respónderis: Quómodo possum intellígere verbum, quod Dóminus non est locútus?	b
 Deuteronómium	Deu	5	18	22	hoc habébis signum: quod in nómine Dómini prophéta ille prædíxerit, et non evénerit: hoc Dóminus non est locútus, sed per tumórem ánimi sui prophéta confínxit: et idcírco non timébis eum.
 Deuteronómium	Deu	5	19	1	Cum disperdíderit Dóminus Deus tuus gentes, quarum tibi traditúrus est terram, et posséderis eam, habitaverísque in úrbibus ejus et in ǽdibus:
 Deuteronómium	Deu	5	19	2	tres civitátes separábis tibi in médio terræ, quam Dóminus Deus tuus dabit tibi in possessiónem,
 Deuteronómium	Deu	5	19	3	sternens diligénter viam: et in tres æquáliter partes totam terræ tuæ provínciam dívides: ut hábeat e vicíno qui propter homicídium prófugus est, quo possit evádere.
 Deuteronómium	Deu	5	19	4	Hæc erit lex homicídæ fugiéntis, cujus vita servánda est: qui percússerit próximum suum nésciens, et qui heri et nudiustértius nullum contra eum ódium habuísse comprobátur:
 Deuteronómium	Deu	5	19	5	sed abiísse cum eo simplíciter in silvam ad ligna cædénda, et in succisióne lignórum secúris fúgerit manu, ferrúmque lapsum de manúbrio amícum ejus percússerit, et occíderit: hic ad unam supradictárum úrbium confúgiet, et vivet:
 Deuteronómium	Deu	5	19	6	ne fórsitan próximus ejus, cujus effúsus est sanguis, dolóre stimulátus, persequátur, et apprehéndat eum si lóngior via fúerit, et percútiat ánimam ejus, qui non est reus mortis: quia nullum contra eum, qui occísus est, ódium prius habuísse monstrátur.
 Deuteronómium	Deu	5	19	7	Idcírco præcípio tibi, ut tres civitátes æquális inter se spátii dívidas.
 Deuteronómium	Deu	5	19	8	Cum autem dilatáverit Dóminus Deus tuus términos tuos, sicut jurávit pátribus tuis, et déderit tibi cunctam terram, quam eis pollícitus est
 Deuteronómium	Deu	5	19	9	(si tamen custodíeris mandáta ejus, et féceris, quæ hódie præcípio tibi, ut díligas Dóminum Deum tuum, et ámbules in viis ejus omni témpore), addes tibi tres álias civitátes, et supradictárum trium úrbium númerum duplicábis:
 Deuteronómium	Deu	5	19	10	ut non effundátur sanguis innóxius in médio terræ, quam Dóminus Deus tuus dabit tibi possidéndam, ne sis sánguinis reus.
 Deuteronómium	Deu	5	19	11	Si quis autem, ódio habens próximum suum, insidiátus fúerit vitæ ejus, surgénsque percússerit illum, et mórtuus fúerit, fugerítque ad unam de supradíctis úrbibus,	b
 Deuteronómium	Deu	5	19	12	mittent senióres civitátis illíus, et arrípient eum de loco effúgii, tradéntque in manu próximi, cujus sanguis effúsus est, et moriétur.
 Deuteronómium	Deu	5	19	13	Non miseráberis ejus, et áuferes innóxium sánguinem de Ísraël, ut bene sit tibi.
 Deuteronómium	Deu	5	19	14	Non assúmes, et tránsferes términos próximi tui, quos fixérunt prióres in possessióne tua, quam Dóminus Deus tuus dabit tibi in terra quam accéperis possidéndam.	b
 Deuteronómium	Deu	5	19	15	Non stabit testis unus contra áliquem, quidquid illud peccáti, et facínoris fúerit: sed in ore duórum aut trium téstium stabit omne verbum.	b
 Deuteronómium	Deu	5	19	16	Si stéterit testis mendax contra hóminem, accúsans eum prævaricatiónis,
 Deuteronómium	Deu	5	19	17	stabunt ambo, quorum causa est, ante Dóminum in conspéctu sacerdótum et júdicum qui fúerint in diébus illis.
 Deuteronómium	Deu	5	19	18	Cumque diligentíssime perscrutántes, invénerint falsum testem dixísse contra fratrem suum mendácium,
 Deuteronómium	Deu	5	19	19	reddent ei sicut fratri suo fácere cogitávit, et áuferes malum de médio tui:
 Deuteronómium	Deu	5	19	20	ut audiéntes céteri timórem hábeant, et nequáquam tália áudeant fácere.
 Deuteronómium	Deu	5	19	21	Non miseréberis ejus, sed ánimam pro ánima, óculum pro óculo, dentem pro dente, manum pro manu, pedem pro pede éxiges.
 Deuteronómium	Deu	5	20	1	Si exíeris ad bellum contra hostes tuos, et víderis equitátus et currus, et majórem quam tu hábeas adversárii exércitus multitúdinem, non timébis eos: quia Dóminus Deus tuus tecum est, qui edúxit te de terra Ægýpti.
 Deuteronómium	Deu	5	20	2	Appropinquánte autem jam prœ́lio, stabit sacérdos ante áciem, et sic loquétur ad pópulum:
 Deuteronómium	Deu	5	20	3	Audi, Ísraël: vos hódie contra inimícos vestros pugnam commíttitis: non pertiméscat cor vestrum, nolíte metúere, nolíte cédere, nec formidétis eos:
 Deuteronómium	Deu	5	20	4	quia Dóminus Deus vester in médio vestri est, et pro vobis contra adversários dimicábit, ut éruat vos de perículo.
 Deuteronómium	Deu	5	20	5	Duces quoque per síngulas turmas audiénte exércitu proclamábunt: Quis est homo qui ædificávit domum novam, et non dedicávit eam? vadat, et revertátur in domum suam, ne forte moriátur in bello, et álius dédicet eam.
 Deuteronómium	Deu	5	20	6	Quis est homo qui plantávit víneam, et necdum fecit eam esse commúnem, de qua vesci ómnibus líceat? vadat, et revertátur in domum suam, ne forte moriátur in bello, et álius homo ejus fungátur offício.
 Deuteronómium	Deu	5	20	7	Quis est homo, qui despóndit uxórem, et non accépit eam? vadat, et revertátur in domum suam, ne forte moriátur in bello, et álius homo accípiat eam.
 Deuteronómium	Deu	5	20	8	His dictis addent réliqua, et loquéntur ad pópulum: Quis est homo formidolósus, et corde pávido? vadat, et revertátur in domum suam, ne pavére fáciat corda fratrum suórum, sicut ipse timóre pertérritus est.
 Deuteronómium	Deu	5	20	9	Cumque silúerint duces exércitus, et finem loquéndi fécerint, unusquísque suos ad bellándum cúneos præparábit.
 Deuteronómium	Deu	5	20	10	Siquándo accésseris ad expugnándam civitátem, ófferes ei primum pacem.	b
 Deuteronómium	Deu	5	20	11	Si recéperit, et aperúerit tibi portas, cunctus pópulus, qui in ea est, salvábitur, et sérviet tibi sub tribúto.
 Deuteronómium	Deu	5	20	12	Sin autem fœdus iníre nolúerit, et cœ́perit contra te bellum, oppugnábis eam.
 Deuteronómium	Deu	5	20	13	Cumque tradíderit Dóminus Deus tuus illam in manu tua, percúties omne quod in ea géneris masculíni est, in ore gládii,
 Deuteronómium	Deu	5	20	14	absque muliéribus et infántibus, juméntis et céteris quæ in civitáte sunt. Omnem prædam exercítui dívides, et cómedes de spóliis hóstium tuórum, quæ Dóminus Deus tuus déderit tibi.
 Deuteronómium	Deu	5	20	15	Sic fácies cunctis civitátibus, quæ a te procul valde sunt, et non sunt de his úrbibus, quas in possessiónem acceptúrus es.
 Deuteronómium	Deu	5	20	16	De his autem civitátibus, quæ dabúntur tibi, nullum omníno permíttes vívere:
 Deuteronómium	Deu	5	20	17	sed interfícies in ore gládii, Hethǽum vidélicet, et Amorrhǽum, et Chananǽum, Pherezǽum, et Hevǽum, et Jebusǽum, sicut præcépit tibi Dóminus Deus tuus:
 Deuteronómium	Deu	5	20	18	ne forte dóceant vos fácere cunctas abominatiónes, quas ipsi operáti sunt diis suis, et peccétis in Dóminum Deum vestrum.
 Deuteronómium	Deu	5	20	19	Quando obséderis civitátem multo témpore, et munitiónibus circumdéderis ut expúgnes eam, non succídes árbores, de quibus vesci potest, nec secúribus per circúitum debes vastáre regiónem: quóniam lignum est, et non homo, nec potest bellántium contra te augére númerum.	b
 Deuteronómium	Deu	5	20	20	Si qua autem ligna non sunt pomífera, sed agréstia, et in céteros apta usus, succíde, et ínstrue máchinas, donec cápias civitátem, quæ contra te dímicat.
 Deuteronómium	Deu	5	21	1	Quando invéntum fúerit in terra, quam Dóminus Deus tuus datúrus est tibi, hóminis cadáver occísi, et ignorábitur cædis reus,
 Deuteronómium	Deu	5	21	2	egrediéntur majóres natu, et júdices tui, et metiéntur a loco cadáveris singulárum per circúitum spátia civitátum:
 Deuteronómium	Deu	5	21	3	et quam viciniórem céteris esse perspéxerint, senióres civitátis illíus tollent vítulam de arménto, quæ non traxit jugum, nec terram scidit vómere,
 Deuteronómium	Deu	5	21	4	et ducent eam ad vallem ásperam atque saxósam, quæ numquam aráta est, nec seméntem recépit: et cædent in ea cervíces vítulæ:
 Deuteronómium	Deu	5	21	5	accedéntque sacerdótes fílii Levi, quos elégerit Dóminus Deus tuus ut minístrent ei, et benedícant in nómine ejus, et ad verbum eórum omne negótium, et quidquid mundum, vel immúndum est, judicétur.
 Deuteronómium	Deu	5	21	6	Et vénient majóres natu civitátis illíus ad interféctum, lavabúntque manus suas super vítulam, quæ in valle percússa est,
 Deuteronómium	Deu	5	21	7	et dicent: Manus nostræ non effudérunt sánguinem hunc, nec óculi vidérunt:
 Deuteronómium	Deu	5	21	8	propítius esto pópulo tuo Ísraël, quem redemísti, Dómine, et ne réputes sánguinem innocéntem in médio pópuli tui Ísraël. Et auferétur ab eis reátus sánguinis:
 Deuteronómium	Deu	5	21	9	tu autem aliénus eris ab innocéntis cruóre, qui fusus est, cum féceris quod præcépit Dóminus.
 Deuteronómium	Deu	5	21	10	Si egréssus fúeris ad pugnam contra inimícos tuos, et tradíderit eos Dóminus Deus tuus in manu tua, captivósque dúxeris,	b
 Deuteronómium	Deu	5	21	11	et víderis in número captivórum mulíerem pulchram, et adamáveris eam, voluerísque habére uxórem,
 Deuteronómium	Deu	5	21	12	introdúces eam in domum tuam: quæ radet cæsáriem, et circumcídet ungues,
 Deuteronómium	Deu	5	21	13	et depónet vestem, in qua capta est: sedénsque in domo tua, flebit patrem et matrem suam uno mense: et póstea intrábis ad eam, dormiésque cum illa, et erit uxor tua.
 Deuteronómium	Deu	5	21	14	Si autem póstea non séderit ánimo tuo, dimíttes eam líberam, nec véndere póteris pecúnia, nec opprímere per poténtiam: quia humiliásti eam.
 Deuteronómium	Deu	5	21	15	Si habúerit homo uxóres duas, unam diléctam, et álteram odiósam, genueríntque ex eo líberos, et fúerit fílius odiósæ primogénitus,	b
 Deuteronómium	Deu	5	21	16	voluerítque substántiam inter fílios suos divídere, non póterit fílium diléctæ fácere primogénitum, et præférre fílio odiósæ:
 Deuteronómium	Deu	5	21	17	sed fílium odiósæ agnóscet primogénitum, dabítque ei de his quæ habúerit cuncta duplícia: iste est enim princípium liberórum ejus, et huic debéntur primogénita.
 Deuteronómium	Deu	5	21	18	Si genúerit homo fílium contumácem et protérvum, qui non áudiat patris aut matris impérium, et coércitus obedíre contémpserit:	b
 Deuteronómium	Deu	5	21	19	apprehéndent eum, et ducent ad senióres civitátis illíus, et ad portam judícii,
 Deuteronómium	Deu	5	21	20	dicéntque ad eos: Fílius noster iste protérvus et cóntumax est: mónita nostra audíre contémnit, comessatiónibus vacat, et luxúriæ atque convíviis:
 Deuteronómium	Deu	5	21	21	lapídibus eum óbruet pópulus civitátis, et moriétur, ut auferátis malum de médio vestri, et univérsus Ísraël áudiens pertiméscat.
 Deuteronómium	Deu	5	21	22	Quando peccáverit homo quod morte plecténdum est, et adjudicátus morti appénsus fúerit in patíbulo:	b
 Deuteronómium	Deu	5	21	23	non permanébit cadáver ejus in ligno, sed in eádem die sepeliétur: quia maledíctus a Deo est qui pendet in ligno: et nequáquam contaminábis terram tuam, quam Dóminus Deus tuus déderit tibi in possessiónem.
 Deuteronómium	Deu	5	22	1	Non vidébis bovem fratris tui, aut ovem errántem, et præteríbis: sed redúces fratri tuo,
 Deuteronómium	Deu	5	22	2	etiámsi non est propínquus frater tuus, nec nosti eum: duces in domum tuam, et erunt apud te quámdiu quærat ea frater tuus, et recípiat.
 Deuteronómium	Deu	5	22	3	Simíliter fácies de ásino, et de vestiménto, et de omni re fratris tui, quæ períerit: si invéneris eam, ne négligas quasi aliénam.
 Deuteronómium	Deu	5	22	4	Si víderis ásinum fratris tui aut bovem cecidísse in via, non despícies, sed sublevábis cum eo.
 Deuteronómium	Deu	5	22	5	Non induétur múlier veste viríli, nec vir utétur veste femínea: abominábilis enim apud Deum est qui facit hæc.	b
 Deuteronómium	Deu	5	22	6	Si ámbulans per viam, in árbore vel in terra nidum avis invéneris, et matrem pullis vel ovis désuper incubántem: non tenébis eam cum fíliis,	b
 Deuteronómium	Deu	5	22	7	sed abíre patiéris, captos tenens fílios: ut bene sit tibi, et longo vivas témpore.
 Deuteronómium	Deu	5	22	8	Cum ædificáveris domum novam, fácies murum tecti per circúitum: ne effundátur sanguis in domo tua, et sis reus labénte álio, et in præceps ruénte.	b
 Deuteronómium	Deu	5	22	9	Non seres víneam tuam áltero sémine: ne et seméntis quam sevísti, et quæ nascúntur ex vínea, páriter sanctificéntur.	b
 Deuteronómium	Deu	5	22	10	Non arábis in bove simul et ásino.
 Deuteronómium	Deu	5	22	11	Non induéris vestiménto, quod ex lana linóque contéxtum est.
 Deuteronómium	Deu	5	22	12	Funículos in fímbriis fácies per quátuor ángulos pállii tui, quo operiéris.	b
 Deuteronómium	Deu	5	22	13	Si dúxerit vir uxórem, et póstea ódio habúerit eam,	b
 Deuteronómium	Deu	5	22	14	quæsierítque occasiónes quibus dimíttat eam, objíciens ei nomen péssimum, et díxerit: Uxórem hanc accépi, et ingréssus ad eam non invéni vírginem:
 Deuteronómium	Deu	5	22	15	tollent eam pater et mater ejus, et ferent secum signa virginitátis ejus ad senióres urbis qui in porta sunt:
 Deuteronómium	Deu	5	22	16	et dicet pater: Fíliam meam dedi huic uxórem: quam quia odit,
 Deuteronómium	Deu	5	22	17	impónit ei nomen péssimum, ut dicat: Non invéni fíliam tuam vírginem: et ecce hæc sunt signa virginitátis fíliæ meæ. Expándent vestiméntum coram senióribus civitátis:
 Deuteronómium	Deu	5	22	18	apprehendéntque senes urbis illíus virum, et verberábunt illum,
 Deuteronómium	Deu	5	22	19	condemnántes ínsuper centum siclis argénti, quos dabit patri puéllæ, quóniam diffamávit nomen péssimum super vírginem Ísraël: habebítque eam uxórem, et non póterit dimíttere eam ómnibus diébus vitæ suæ.
 Deuteronómium	Deu	5	22	20	Quod si verum est quod óbjicit, et non est in puélla invénta virgínitas,
 Deuteronómium	Deu	5	22	21	ejícient eam extra fores domus patris sui, et lapídibus óbruent viri civitátis illíus, et moriétur: quóniam fecit nefas in Ísraël, ut fornicarétur in domo patris sui: et áuferes malum de médio tui.
 Deuteronómium	Deu	5	22	22	Si dormíerit vir cum uxóre altérius, utérque moriétur, id est, adúlter et adúltera: et áuferes malum de Ísraël.	b
 Deuteronómium	Deu	5	22	23	Si puéllam vírginem despónderit vir, et invénerit eam áliquis in civitáte, et concubúerit cum ea,	b
 Deuteronómium	Deu	5	22	24	edúces utrúmque ad portam civitátis illíus, et lapídibus obruéntur: puélla, quia non clamávit, cum esset in civitáte: vir, quia humiliávit uxórem próximi sui: et áuferes malum de médio tui.
 Deuteronómium	Deu	5	22	25	Sin autem in agro repérerit vir puéllam, quæ desponsáta est, et apprehéndens concubúerit cum ea, ipse moriétur solus:
 Deuteronómium	Deu	5	22	26	puélla nihil patiétur, nec est rea mortis: quóniam sicut latro consúrgit contra fratrem suum, et occídit ánimam ejus, ita et puélla perpéssa est.
 Deuteronómium	Deu	5	22	27	Sola erat in agro: clamávit, et nullus áffuit qui liberáret eam.
 Deuteronómium	Deu	5	22	28	Si invénerit vir puéllam vírginem, quæ non habet sponsum, et apprehéndens concubúerit cum illa, et res ad judícium vénerit:	b
 Deuteronómium	Deu	5	22	29	dabit qui dormívit cum ea, patri puéllæ quinquagínta siclos argénti, et habébit eam uxórem, quia humiliávit illam: non póterit dimíttere eam cunctis diébus vitæ suæ.
 Deuteronómium	Deu	5	22	30	Non accípiet homo uxórem patris sui, nec revelábit operiméntum ejus.	b
 Deuteronómium	Deu	5	23	1	Non intrávit eunúchus, attrítis vel amputátis testículis et abscísso verétro, ecclésiam Dómini.
 Deuteronómium	Deu	5	23	2	Non ingrediétur mamzer, hoc est, de scorto natus, in ecclésiam Dómini, usque ad décimam generatiónem.
 Deuteronómium	Deu	5	23	3	Ammonítes et Moabítes étiam post décimam generatiónem non intrábunt ecclésiam Dómini in ætérnum:
 Deuteronómium	Deu	5	23	4	quia noluérunt vobis occúrrere cum pane et aqua in via quando egréssi estis de Ægýpto: et quia conduxérunt contra te Bálaam fílium Beor de Mesopotámia Sýriæ, ut maledíceret tibi:
 Deuteronómium	Deu	5	23	5	et nóluit Dóminus Deus tuus audíre Bálaam, vertítque maledictiónem ejus in benedictiónem tuam, eo quod dilígeret te.
 Deuteronómium	Deu	5	23	6	Non fácies cum eis pacem, nec quæras eis bona cunctis diébus vitæ tuæ in sempitérnum.
 Deuteronómium	Deu	5	23	7	Non abomináberis Idumǽum, quia frater tuus est: nec Ægýptium, quia ádvena fuísti in terra ejus.
 Deuteronómium	Deu	5	23	8	Qui nati fúerint ex eis, tértia generatióne intrábunt in ecclésiam Dómini.
 Deuteronómium	Deu	5	23	9	Quando egréssus fúeris advérsus hostes tuos in pugnam, custódies te ab omni re mala.	b
 Deuteronómium	Deu	5	23	10	Si fúerit inter vos homo, qui noctúrno pollútus sit sómnio, egrediétur extra castra,
 Deuteronómium	Deu	5	23	11	et non revertétur, priúsquam ad vésperam lavétur aqua: et post solis occásum regrediétur in castra.
 Deuteronómium	Deu	5	23	12	Habébis locum extra castra, ad quem egrediáris ad requisíta natúræ,
 Deuteronómium	Deu	5	23	13	gerens paxíllum in bálteo: cumque séderis, fódies per circúitum, et egésta humo opéries
 Deuteronómium	Deu	5	23	14	quo revelátus es: Dóminus enim Deus tuus ámbulat in médio castrórum, ut éruat te, et tradat tibi inimícos tuos: et sint castra tua sancta, et nihil in eis appáreat fœditátis, ne derelínquat te.
 Deuteronómium	Deu	5	23	15	Non trades servum dómino suo, qui ad te confúgerit.	b
 Deuteronómium	Deu	5	23	16	Habitábit tecum in loco, qui ei placúerit, et in una úrbium tuárum requiéscet: ne contrístes eum.
 Deuteronómium	Deu	5	23	17	Non erit méretrix de filiábus Ísraël, nec scortátor de fíliis Ísraël.	b
 Deuteronómium	Deu	5	23	18	Non ófferes mercédem prostíbuli, nec prétium canis in domo Dómini Dei tui, quidquid illud est quod vóveris: quia abominátio est utrúmque apud Dóminum Deum tuum.
 Deuteronómium	Deu	5	23	19	Non fœnerábis fratri tuo ad usúram pecúniam, nec fruges, nec quámlibet áliam rem:	b
 Deuteronómium	Deu	5	23	20	sed aliéno. Fratri autem tuo absque usúra id quo índiget, commodábis: ut benedícat tibi Dóminus Deus tuus in omni ópere tuo in terra, ad quam ingrediéris possidéndam.
 Deuteronómium	Deu	5	23	21	Cum votum vóveris Dómino Deo tuo, non tardábis réddere: quia requíret illud Dóminus Deus tuus, et si morátus fúeris, reputábitur tibi in peccátum.	b
 Deuteronómium	Deu	5	23	22	Si nolúeris pollicéri, absque peccáto eris.
 Deuteronómium	Deu	5	23	23	Quod autem semel egréssum est de lábiis tuis, observábis, et fácies sicut promisísti Dómino Deo tuo, et própria voluntáte et ore tuo locútus es.
 Deuteronómium	Deu	5	23	24	Ingréssus víneam próximi tui, cómede uvas, quantum tibi placúerit: foras autem ne éfferas tecum.	b
 Deuteronómium	Deu	5	23	25	Si intráveris in ségetem amíci tui, franges spicas, et manu cónteres: falce autem non metes.
 Deuteronómium	Deu	5	24	1	Si accéperit homo uxórem, et habúerit eam, et non invénerit grátiam ante óculos ejus propter áliquam fœditátem: scribet libéllum repúdii, et dabit in manu illíus, et dimíttet eam de domo sua.
 Deuteronómium	Deu	5	24	2	Cumque egréssa álterum marítum dúxerit,
 Deuteronómium	Deu	5	24	3	et ille quoque óderit eam, dederítque ei libéllum repúdii, et dimíserit de domo sua, vel certe mórtuus fúerit:
 Deuteronómium	Deu	5	24	4	non póterit prior marítus recípere eam in uxórem: quia pollúta est, et abominábilis facta est coram Dómino: ne peccáre fácias terram tuam, quam Dóminus Deus tuus tradíderit tibi possidéndam.
 Deuteronómium	Deu	5	24	5	Cum accéperit homo nuper uxórem, non procédet ad bellum, nec ei quíppiam necessitátis injungétur públicæ, sed vacábit absque culpa domi suæ, ut uno anno lætétur cum uxóre sua.	b
 Deuteronómium	Deu	5	24	6	Non accípies loco pígnoris inferiórem, et superiórem molam: quia ánimam suam oppósuit tibi.	b
 Deuteronómium	Deu	5	24	7	Si deprehénsus fúerit homo sollícitans fratrem suum de fíliis Ísraël, et véndito eo accéperit prétium, interficiétur, et áuferes malum de médio tui.	b
 Deuteronómium	Deu	5	24	8	Obsérva diligénter ne incúrras plagam lepræ, sed fácies quæcúmque docúerint te sacerdótes Levítici géneris, juxta id quod præcépi eis, et imple sollícite.	b
 Deuteronómium	Deu	5	24	9	Mementóte quæ fécerit Dóminus Deus vester Maríæ in via cum egrederémini de Ægýpto.
 Deuteronómium	Deu	5	24	10	Cum répetes a próximo tuo rem áliquam, quam debet tibi, non ingrediéris domum ejus ut pignus áuferas:	b
 Deuteronómium	Deu	5	24	11	sed stabis foris, et ille tibi próferet quod habúerit.
 Deuteronómium	Deu	5	24	12	Sin autem pauper est, non pernoctábit apud te pignus,
 Deuteronómium	Deu	5	24	13	sed statim reddes ei ante solis occásum: ut dórmiens in vestiménto suo, benedícat tibi, et hábeas justítiam coram Dómino Deo tuo.
 Deuteronómium	Deu	5	24	14	Non negábis mercédem indigéntis, et páuperis fratris tui, sive ádvenæ, qui tecum morátur in terra, et intra portas tuas est:
 Deuteronómium	Deu	5	24	15	sed eádem die reddes ei prétium labóris sui ante solis occásum, quia pauper est, et ex eo susténtat ánimam suam: ne clamet contra te ad Dóminum, et reputétur tibi in peccátum.
 Deuteronómium	Deu	5	24	16	Non occidéntur patres pro fíliis, nec fílii pro pátribus, sed unusquísque pro peccáto suo moriétur.	b
 Deuteronómium	Deu	5	24	17	Non pervértes judícium ádvenæ et pupílli, nec áuferes pígnoris loco víduæ vestiméntum.	b
 Deuteronómium	Deu	5	24	18	Meménto quod servíeris in Ægýpto, et erúerit te Dóminus Deus tuus inde. Idcírco præcípio tibi ut fácias hanc rem.
 Deuteronómium	Deu	5	24	19	Quando messúeris ségetem in agro tuo, et oblítus manípulum relíqueris, non revertéris, ut tollas illum: sed ádvenam, et pupíllum, et víduam auférre patiéris, ut benedícat tibi Dóminus Deus tuus in omni ópere mánuum tuárum.	b
 Deuteronómium	Deu	5	24	20	Si fruges collégeris olivárum, quidquid remánserit in arbóribus, non revertéris ut cólligas: sed relínques ádvenæ, pupíllo, ac víduæ.
 Deuteronómium	Deu	5	24	21	Si vindemiáveris víneam tuam, non cólliges remanéntes racémos: sed cedent in usus ádvenæ, pupílli, ac víduæ.
 Deuteronómium	Deu	5	24	22	Meménto quod et tu servíeris in Ægýpto, et idcírco præcípio tibi ut fácias hanc rem.
 Deuteronómium	Deu	5	25	1	Si fúerit causa inter áliquos, et interpelláverint júdices: quem justum esse perspéxerint, illi justítiæ palmam dabunt: quem ímpium, condemnábunt impietátis.
 Deuteronómium	Deu	5	25	2	Sin autem eum, qui peccávit, dignum víderint plagis: prostérnent, et coram se fácient verberári. Pro mensúra peccáti erit et plagárum modus:
 Deuteronómium	Deu	5	25	3	ita dumtáxat, ut quadragenárium númerum non excédant: ne fœde lacerátus ante óculos tuos ábeat frater tuus.
 Deuteronómium	Deu	5	25	4	Non ligábis os bovis teréntis in área fruges tuas.	b
 Deuteronómium	Deu	5	25	5	Quando habitáverint fratres simul, et unus ex eis absque líberis mórtuus fúerit, uxor defúncti non nubet álteri: sed accípiet eam frater ejus, et suscitábit semen fratris sui:	b
 Deuteronómium	Deu	5	25	6	et primogénitum ex ea fílium nómine illíus appellábit, ut non deleátur nomen ejus ex Ísraël.
 Deuteronómium	Deu	5	25	7	Sin autem nolúerit accípere uxórem fratris sui, quæ ei lege debétur, perget múlier ad portam civitátis, et interpellábit majóres natu, dicétque: Non vult frater viri mei suscitáre nomen fratris sui in Ísraël, nec me in cónjugem súmere.
 Deuteronómium	Deu	5	25	8	Statímque accersíri eum fácient, et interrogábunt. Si respónderit: Nolo eam uxórem accípere:
 Deuteronómium	Deu	5	25	9	accédet múlier ad eum coram senióribus, et tollet calceaméntum de pede ejus, spuétque in fáciem illíus, et dicet: Sic fiet hómini, qui non ædíficat domum fratris sui.
 Deuteronómium	Deu	5	25	10	Et vocábitur nomen illíus in Ísraël, Domus discalceáti.
 Deuteronómium	Deu	5	25	11	Si habúerint inter se júrgium viri duo, et unus contra álterum rixári cœ́perit, volénsque uxor altérius erúere virum suum de manu fortióris, miserítque manum, et apprehénderit verénda ejus:	b
 Deuteronómium	Deu	5	25	12	abscídes manum illíus, nec flectéris super eam ulla misericórdia.
 Deuteronómium	Deu	5	25	13	Non habébis in sácculo divérsa póndera, majus et minus:	b
 Deuteronómium	Deu	5	25	14	nec erit in domo tua módius major, et minor.
 Deuteronómium	Deu	5	25	15	Pondus habébis justum et verum, et módius æquális et verus erit tibi: ut multo vivas témpore super terram, quam Dóminus Deus tuus déderit tibi.
 Deuteronómium	Deu	5	25	16	Abominátur enim Dóminus tuus eum qui facit hæc, et aversátur omnem injustítiam.
 Deuteronómium	Deu	5	25	17	Meménto quæ fécerit tibi Ámalec in via quando egrediebáris ex Ægýpto:	b
 Deuteronómium	Deu	5	25	18	quómodo occúrrerit tibi, et extrémos ágminis tui, qui lassi residébant, cecíderit, quando tu eras fame et labóre conféctus: et non timúerit Deum.
 Deuteronómium	Deu	5	25	19	Cum ergo Dóminus Deus tuus déderit tibi réquiem, et subjécerit cunctas per circúitum natiónes in terra, quam tibi pollícitus est: delébis nomen ejus sub cælo. Cave ne obliviscáris.
 Deuteronómium	Deu	5	26	1	Cumque intráveris terram, quam Dóminus Deus tuus tibi datúrus est possidéndam, et obtinúeris eam, atque habitáveris in ea:
 Deuteronómium	Deu	5	26	2	tolles de cunctis frúgibus tuis primítias, et pones in cartállo, pergésque ad locum quem Dóminus Deus tuus elégerit, ut ibi invocétur nomen ejus:
 Deuteronómium	Deu	5	26	3	accedésque ad sacerdótem, qui fúerit in diébus illis, et dices ad eum: Profíteor hódie coram Dómino Deo tuo, quod ingréssus sum in terram, pro qua jurávit pátribus nostris, ut daret eam nobis.
 Deuteronómium	Deu	5	26	4	Suscipiénsque sacérdos cartállum de manu tua, ponet ante altáre Dómini Dei tui:
 Deuteronómium	Deu	5	26	5	et loquéris in conspéctu Dómini Dei tui: Syrus persequebátur patrem meum, qui descéndit in Ægýptum, et ibi peregrinátus est in paucíssimo número: crevítque in gentem magnam ac robústam et infinítæ multitúdinis.
 Deuteronómium	Deu	5	26	6	Afflixerúntque nos Ægýptii, et persecúti sunt, imponéntes ónera gravíssima:
 Deuteronómium	Deu	5	26	7	et clamávimus ad Dóminum Deum patrum nostrórum: qui exaudívit nos, et respéxit humilitátem nostram, et labórem, atque angústiam:
 Deuteronómium	Deu	5	26	8	et edúxit nos de Ægýpto in manu forti, et bráchio exténto, in ingénti pavóre, in signis atque porténtis:
 Deuteronómium	Deu	5	26	9	et introdúxit ad locum istum, et trádidit nobis terram lacte et melle manántem.
 Deuteronómium	Deu	5	26	10	Et idcírco nunc óffero primítias frugum terræ, quam Dóminus dedit mihi. Et dimíttes eas in conspéctu Dómini Dei tui, et adoráto Dómino Deo tuo.
 Deuteronómium	Deu	5	26	11	Et epuláberis in ómnibus bonis, quæ Dóminus Deus tuus déderit tibi et dómui tuæ, tu et Levítes, et ádvena qui tecum est.
 Deuteronómium	Deu	5	26	12	Quando compléveris décimam cunctárum frugum tuárum, anno decimárum tértio, dabis Levítæ, et ádvenæ, et pupíllo et víduæ, ut cómedant intra portas tuas, et saturéntur:	b
 Deuteronómium	Deu	5	26	13	loquerísque in conspéctu Dómini Deo tui: Ábstuli quod sanctificátum est de domo mea, et dedi illud Levítæ et ádvenæ, et pupíllo ac víduæ, sicut jussísti mihi: non præterívi mandáta tua, nec sum oblítus impérii tui.
 Deuteronómium	Deu	5	26	14	Non comédi ex eis in luctu meo, nec separávi ea in quálibet immundítia, nec expéndi ex his quidquam in re fúnebri. Obedívi voci Dómini Dei mei, et feci ómnia sicut præcepísti mihi.
 Deuteronómium	Deu	5	26	15	Réspice de sanctuário tuo, et de excélso cælórum habitáculo, et bénedic pópulo tuo Ísraël, et terræ, quam dedísti nobis, sicut jurásti pátribus nostris, terræ lacte et melle manánti.
 Deuteronómium	Deu	5	26	16	Hódie Dóminus Deus tuus præcépit tibi ut fácias mandáta hæc atque judícia: et custódias et ímpleas ex toto corde tuo, et ex tota ánima tua.	b
 Deuteronómium	Deu	5	26	17	Dóminum elegísti hódie, ut sit tibi Deus, et ámbules in viis ejus, et custódias cæremónias illíus, et mandáta atque judícia, et obédias ejus império.
 Deuteronómium	Deu	5	26	18	Et Dóminus elégit te hódie ut sis ei pópulus peculiáris, sicut locútus est tibi, et custódias ómnia præcépta illíus:
 Deuteronómium	Deu	5	26	19	et fáciat te excelsiórem cunctis géntibus quas creávit, in laudem, et nomen, et glóriam suam: ut sis pópulus sanctus Dómini Dei tui, sicut locútus est.
 Deuteronómium	Deu	5	27	1	Præcépit autem Móyses et senióres Ísraël pópulo, dicéntes: Custodíte omne mandátum quod præcípio vobis hódie.
 Deuteronómium	Deu	5	27	2	Cumque transiéritis Jordánem in terram, quam Dóminus Deus tuus dabit tibi, ériges ingéntes lápides, et calce lævigábis eos,
 Deuteronómium	Deu	5	27	3	ut possis in eis scríbere ómnia verba legis hujus, Jordáne transmísso: ut intróëas terram, quam Dóminus Deus tuus dabit tibi, terram lacte et melle manántem, sicut jurávit pátribus tuis.
 Deuteronómium	Deu	5	27	4	Quando ergo transiéritis Jordánem, erígite lápides, quos ego hódie præcípio vobis in monte Hebal, et lævigábis eos calce:
 Deuteronómium	Deu	5	27	5	et ædificábis ibi altáre Dómino Deo tuo de lapídibus, quos ferrum non tétigit,
 Deuteronómium	Deu	5	27	6	et de saxis infórmibus et impolítis: et ófferes super eo holocáusta Dómino Deo tuo,
 Deuteronómium	Deu	5	27	7	et immolábis hóstias pacíficas, comedésque ibi, et epuláberis coram Dómino Deo tuo.
 Deuteronómium	Deu	5	27	8	Et scribes super lápides ómnia verba legis hujus plane et lúcide.
 Deuteronómium	Deu	5	27	9	Dixerúntque Móyses et sacerdótes Levítici géneris ad omnem Israélem: Atténde, et audi, Ísraël: hódie factus es pópulus Dómini Dei tui:	b
 Deuteronómium	Deu	5	27	10	áudies vocem ejus, et fácies mandáta atque justítias, quas ego præcípio tibi.
 Deuteronómium	Deu	5	27	11	Præcepítque Móyses pópulo in die illo, dicens:	b
 Deuteronómium	Deu	5	27	12	Hi stabunt ad benedicéndum pópulo super montem Garízim, Jordáne transmísso: Símeon, Levi, Judas, Íssachar, Joseph, et Bénjamin.
 Deuteronómium	Deu	5	27	13	Et e regióne isti stabunt ad maledicéndum in monte Hebal: Ruben, Gad, et Aser, et Zábulon, Dan, et Néphthali.
 Deuteronómium	Deu	5	27	14	Et pronuntiábunt Levítæ, dicéntque ad omnes viros Ísraël excélsa voce:
 Deuteronómium	Deu	5	27	15	Maledíctus homo qui facit scúlptile et conflátile, abominatiónem Dómini, opus mánuum artíficum, ponétque illud in abscóndito: et respondébit omnis pópulus, et dicet: Amen.
 Deuteronómium	Deu	5	27	16	Maledíctus qui non honórat patrem suum, et matrem: et dicet omnis pópulus: Amen.
 Deuteronómium	Deu	5	27	17	Maledíctus qui transfert términos próximi sui: et dicet omnis pópulus: Amen.
 Deuteronómium	Deu	5	27	18	Maledíctus qui erráre facit cæcum in itínere: et dicet omnis pópulus: Amen.
 Deuteronómium	Deu	5	27	19	Maledíctus qui pervértit judícium ádvenæ, pupílli et víduæ: et dicet omnis pópulus: Amen.
 Deuteronómium	Deu	5	27	20	Maledíctus qui dormit cum uxóre patris sui, et revélat operiméntum léctuli ejus: et dicet omnis pópulus: Amen.
 Deuteronómium	Deu	5	27	21	Maledíctus qui dormit cum omni juménto: et dicet omnis pópulus: Amen.
 Deuteronómium	Deu	5	27	22	Maledíctus qui dormit cum soróre sua, fília patris sui, vel matris suæ: et dicet omnis pópulus: Amen.
 Deuteronómium	Deu	5	27	23	Maledíctus qui dormit cum socru sua: et dicet omnis pópulus: Amen.
 Deuteronómium	Deu	5	27	24	Maledíctus qui clam percússerit próximum suum: et dicet omnis pópulus: Amen.
 Deuteronómium	Deu	5	27	25	Maledíctus qui áccipit múnera, ut percútiat ánimam sánguinis innocéntis: et dicet omnis pópulus: Amen.
 Deuteronómium	Deu	5	27	26	Maledíctus qui non pérmanet in sermónibus legis hujus, nec eos ópere pérficit: et dicet omnis pópulus: Amen.
 Deuteronómium	Deu	5	28	1	Si autem audíeris vocem Dómini Dei tui, ut fácias atque custódias ómnia mandáta ejus, quæ ego præcípio tibi hódie, fáciet te Dóminus Deus tuus excelsiórem cunctis géntibus, quæ versántur in terra.
 Deuteronómium	Deu	5	28	2	Veniéntque super te univérsæ benedictiónes istæ, et apprehéndent te: si tamen præcépta ejus audíeris.
 Deuteronómium	Deu	5	28	3	Benedíctus tu in civitáte, et benedíctus in agro.
 Deuteronómium	Deu	5	28	4	Benedíctus fructus ventris tui, et fructus terræ tuæ, fructúsque jumentórum tuórum, greges armentórum tuórum, et caulæ óvium tuárum.
 Deuteronómium	Deu	5	28	5	Benedícta hórrea tua, et benedíctæ relíquiæ tuæ.
 Deuteronómium	Deu	5	28	6	Benedíctus eris tu ingrédiens et egrédiens.
 Deuteronómium	Deu	5	28	7	Dabit Dóminus inimícos tuos, qui consúrgunt advérsum te, corruéntes in conspéctu tuo: per unam viam vénient contra te, et per septem fúgient a fácie tua.
 Deuteronómium	Deu	5	28	8	Emíttet Dóminus benedictiónem super cellária tua, et super ómnia ópera mánuum tuárum: benedicétque tibi in terra, quam accéperis.
 Deuteronómium	Deu	5	28	9	Suscitábit te Dóminus sibi in pópulum sanctum, sicut jurávit tibi: si custodíeris mandáta Dómini Dei tui, et ambuláveris in viis ejus.	b
 Deuteronómium	Deu	5	28	10	Videbúntque omnes terrárum pópuli quod nomen Dómini invocátum sit super te, et timébunt te.
 Deuteronómium	Deu	5	28	11	Abundáre te fáciet Dóminus ómnibus bonis, fructu úteri tui, et fructu jumentórum tuórum, fructu terræ tuæ, quam jurávit Dóminus pátribus tuis ut daret tibi.
 Deuteronómium	Deu	5	28	12	Apériet Dóminus thesáurum suum óptimum, cælum, ut tríbuat plúviam terræ tuæ in témpore suo: benedicétque cunctis opéribus mánuum tuárum. Et fœnerábis géntibus multis, et ipse a nullo fœnus accípies.
 Deuteronómium	Deu	5	28	13	Constítuet te Dóminus in caput, et non in caudam: et eris semper supra, et non subter: si tamen audíeris mandáta Dómini Dei tui quæ ego præcípio tibi hódie, et custodíeris et féceris,
 Deuteronómium	Deu	5	28	14	ac non declináveris ab eis nec ad déxteram, nec ad sinístram, nec secútus fúeris deos aliénos, neque colúeris eos.
 Deuteronómium	Deu	5	28	15	Quod si audíre nolúeris vocem Dómini Dei tui, ut custódias, et fácias ómnia mandáta ejus et cæremónias, quas ego præcípio tibi hódie, vénient super te omnes maledictiónes istæ, et apprehéndent te.	b
 Deuteronómium	Deu	5	28	16	Maledíctus eris in civitáte, maledíctus in agro.
 Deuteronómium	Deu	5	28	17	Maledíctum hórreum tuum, et maledíctæ relíquiæ tuæ.
 Deuteronómium	Deu	5	28	18	Maledíctus fructus ventris tui, et fructus terræ tuæ, arménta boum tuórum, et greges óvium tuárum.
 Deuteronómium	Deu	5	28	19	Maledíctus eris ingrédiens, et maledíctus egrédiens.
 Deuteronómium	Deu	5	28	20	Mittet Dóminus super te famem et esúriem, et increpatiónem in ómnia ópera tua, quæ tu fácies: donec cónterat te, et perdat velóciter, propter adinventiónes tuas péssimas in quibus reliquísti me.
 Deuteronómium	Deu	5	28	21	Adjúngat tibi Dóminus pestiléntiam, donec consúmat te de terra ad quam ingrediéris possidéndam.
 Deuteronómium	Deu	5	28	22	Percútiat te Dóminus egestáte, febri et frígore, ardóre et æstu, et áëre corrúpto ac rubígine, et persequátur donec péreas.
 Deuteronómium	Deu	5	28	23	Sit cælum, quod supra te est, ǽneum: et terra, quam calcas, férrea.
 Deuteronómium	Deu	5	28	24	Det Dóminus imbrem terræ tuæ púlverem, et de cælo descéndat super te cinis, donec conteráris.
 Deuteronómium	Deu	5	28	25	Tradat te Dóminus corruéntem ante hostes tuos: per unam viam egrediáris contra eos, et per septem fúgias, et dispergáris per ómnia regna terræ,
 Deuteronómium	Deu	5	28	26	sitque cadáver tuum in escam cunctis volatílibus cæli, et béstiis terræ, et non sit qui ábigat.
 Deuteronómium	Deu	5	28	27	Percútiat te Dóminus úlcere Ægýpti, et partem córporis, per quam stércora egerúntur, scábie quoque et prurígine: ita ut curári néqueas.	b
 Deuteronómium	Deu	5	28	28	Percútiat te Dóminus améntia et cæcitáte ac furóre mentis,
 Deuteronómium	Deu	5	28	29	et palpes in merídie sicut palpáre solet cæcus in ténebris, et non dírigas vias tuas. Omníque témpore calúmniam sustíneas, et opprimáris violéntia, nec hábeas qui líberet te.
 Deuteronómium	Deu	5	28	30	Uxórem accípias, et álius dórmiat cum ea. Domum ædífices, et non hábites in ea. Plantes víneam, et non vindémies eam.
 Deuteronómium	Deu	5	28	31	Bos tuus immolétur coram te, et non cómedas ex eo. Ásinus tuus rapiátur in conspéctu tuo, et non reddátur tibi. Oves tuæ dentur inimícis tuis, et non sit qui te ádjuvet.
 Deuteronómium	Deu	5	28	32	Fílii tui et fíliæ tuæ tradántur álteri pópulo, vidéntibus óculis tuis, et deficiéntibus ad conspéctum eórum tota die, et non sit fortitúdo in manu tua.
 Deuteronómium	Deu	5	28	33	Fructus terræ tuæ, et omnes labóres tuos, cómedat pópulus quem ignóras: et sis semper calúmniam sústinens, et oppréssus cunctis diébus,
 Deuteronómium	Deu	5	28	34	et stupens ad terrórem eórum quæ vidébunt óculi tui.
 Deuteronómium	Deu	5	28	35	Percútiat te Dóminus úlcere péssimo in génibus et in suris, sanaríque non possis a planta pedis usque ad vérticem tuum.	b
 Deuteronómium	Deu	5	28	36	Ducet te Dóminus, et regem tuum, quem constitúeris super te, in gentem, quam ignóras tu et patres tui: et sérvies ibi diis aliénis, ligno et lápidi.
 Deuteronómium	Deu	5	28	37	Et eris pérditus in provérbium ac fábulam ómnibus pópulis, ad quos te introdúxerit Dóminus.
 Deuteronómium	Deu	5	28	38	Seméntem multam jácies in terram, et módicum congregábis: quia locústæ devorábunt ómnia.
 Deuteronómium	Deu	5	28	39	Víneam plantábis, et fódies: et vinum non bibes, nec cólliges ex ea quíppiam: quóniam vastábitur vérmibus.
 Deuteronómium	Deu	5	28	40	Olívas habébis in ómnibus términis tuis, et non ungéris óleo: quia défluent, et períbunt.
 Deuteronómium	Deu	5	28	41	Fílios generábis et fílias, et non fruéris eis: quóniam ducéntur in captivitátem.
 Deuteronómium	Deu	5	28	42	Omnes árbores tuas et fruges terræ tuæ rubígo consúmet.
 Deuteronómium	Deu	5	28	43	Ádvena, qui tecum versátur in terra, ascéndet super te, erítque sublímior: tu autem descéndes, et eris inférior.
 Deuteronómium	Deu	5	28	44	Ipse fœnerábit tibi, et tu non fœnerábis ei. Ipse erit in caput, et tu eris in caudam.
 Deuteronómium	Deu	5	28	45	Et vénient super te omnes maledictiónes istæ, et persequéntes apprehéndent te, donec intéreas: quia non audísti vocem Dómini Dei tui, nec servásti mandáta ejus et cæremónias, quas præcépit tibi.	b
 Deuteronómium	Deu	5	28	46	Et erunt in te signa atque prodígia, et in sémine tuo usque in sempitérnum:
 Deuteronómium	Deu	5	28	47	eo quod non servíeris Dómino Deo tuo in gáudio, cordísque lætítia, propter rerum ómnium abundántiam.
 Deuteronómium	Deu	5	28	48	Sérvies inimíco tuo, quem immíttet tibi Dóminus, in fame, et siti, et nuditáte, et omni penúria: et ponet jugum férreum super cervícem tuam, donec te cónterat.
 Deuteronómium	Deu	5	28	49	Addúcet Dóminus super te gentem de longínquo, et de extrémis terræ fínibus in similitúdinem áquilæ volántis cum ímpetu, cujus linguam intellígere non possis:
 Deuteronómium	Deu	5	28	50	gentem procacíssimam, quæ non déferat seni, nec misereátur párvuli,
 Deuteronómium	Deu	5	28	51	et dévoret fructum jumentórum tuórum, ac fruges terræ tuæ: donec intéreas, et non relínquat tibi tríticum, vinum, et óleum, arménta boum, et greges óvium: donec te dispérdat,
 Deuteronómium	Deu	5	28	52	et cónterat in cunctis úrbibus tuis, et destruántur muri tui firmi atque sublímes, in quibus habébas fidúciam in omni terra tua. Obsidéberis intra portas tuas in omni terra tua, quam dabit tibi Dóminus Deus tuus:
 Deuteronómium	Deu	5	28	53	et cómedes fructum úteri tui, et carnes filiórum tuórum et filiárum tuárum, quas déderit tibi Dóminus Deus tuus, in angústia et vastitáte qua ópprimet te hostis tuus.
 Deuteronómium	Deu	5	28	54	Homo delicátus in te, et luxuriósus valde, invidébit fratri suo, et uxóri, quæ cubat in sinu suo,
 Deuteronómium	Deu	5	28	55	ne det eis de cárnibus filiórum suórum, quas cómedet: eo quod nihil áliud hábeat in obsidióne et penúria, qua vastáverint te inimíci tui intra omnes portas tuas.
 Deuteronómium	Deu	5	28	56	Ténera múlier et delicáta, quæ super terram íngredi non valébat, nec pedis vestígium fígere, propter mollítiem et teneritúdinem nímiam, invidébit viro suo, qui cubat in sinu ejus, super fílii et fíliæ cárnibus,
 Deuteronómium	Deu	5	28	57	et illúvie secundárum, quæ egrediúntur de médio féminum ejus, et super líberis qui eádem hora nati sunt. Cómedent enim eos clam propter rerum ómnium penúriam in obsidióne et vastitáte, qua ópprimet te inimícus tuus intra portas tuas.
 Deuteronómium	Deu	5	28	58	Nisi custodíeris et féceris ómnia verba legis hujus, quæ scripta sunt in hoc volúmine, et timúeris nomen ejus gloriósum et terríbile, hoc est, Dóminum Deum tuum:	b
 Deuteronómium	Deu	5	28	59	augébit Dóminus plagas tuas, et plagas séminis tui, plagas magnas et perseverántes, infirmitátes péssimas et perpétuas:
 Deuteronómium	Deu	5	28	60	et convértet in te omnes afflictiónes Ægýpti, quas timuísti, et adhærébunt tibi.
 Deuteronómium	Deu	5	28	61	Ínsuper et univérsos languóres, et plagas, quæ non sunt scriptæ in volúmine legis hujus, indúcet Dóminus super te, donec te cónterat:
 Deuteronómium	Deu	5	28	62	et remanébitis pauci número, qui prius erátis sicut astra cæli præ multitúdine, quóniam non audísti vocem Dómini Dei tui.
 Deuteronómium	Deu	5	28	63	Et sicut ante lætátus est Dóminus super vos, bene vobis fáciens, vosque multíplicans: sic lætábitur dispérdens vos atque subvértens, ut auferámini de terra, ad quam ingrediéris possidéndam.	b
 Deuteronómium	Deu	5	28	64	Dispérget te Dóminus in omnes pópulos, a summitáte terræ usque ad términos ejus: et sérvies ibi diis aliénis, quos et tu ignóras et patres tui, lignis et lapídibus.
 Deuteronómium	Deu	5	28	65	In géntibus quoque illis non quiésces, neque erit réquies vestígio pedis tui. Dabit enim tibi Dóminus ibi cor pávidum, et deficiéntes óculos, et ánimam consúmptam mœróre:
 Deuteronómium	Deu	5	28	66	et erit vita tua quasi pendens ante te. Timébis nocte et die, et non credes vitæ tuæ.
 Deuteronómium	Deu	5	28	67	Mane dices: Quis mihi det vésperum? et véspere: Quis mihi det mane? propter cordis tui formídinem, qua terréberis, et propter ea, quæ tuis vidébis óculis.
 Deuteronómium	Deu	5	28	68	Redúcet te Dóminus clássibus in Ægýptum per viam de qua dixit tibi ut eam ámplius non vidéres. Ibi vendéris inimícis tuis in servos et ancíllas, et non erit qui emat.
 Deuteronómium	Deu	5	29	1	Hæc sunt verba fœ́deris quod præcépit Dóminus Móysi ut feríret cum fíliis Ísraël in terra Moab: præter illud fœdus, quod cum eis pépigit in Horeb.
 Deuteronómium	Deu	5	29	2	Vocavítque Móyses omnem Ísraël, et dixit ad eos: Vos vidístis univérsa, quæ fecit Dóminus coram vobis in terra Ægýpti Pharaóni, et ómnibus servis ejus, universǽque terræ illíus,
 Deuteronómium	Deu	5	29	3	tentatiónes magnas, quas vidérunt óculi tui, signa illa, portentáque ingéntia,
 Deuteronómium	Deu	5	29	4	et non dedit vobis Dóminus cor intélligens, et óculos vidéntes, et aures quæ possunt audíre, usque in præséntem diem.
 Deuteronómium	Deu	5	29	5	Addúxit vos quadragínta annis per desértum: non sunt attríta vestiménta vestra, nec calceaménta pedum vestrórum vetustáte consúmpta sunt.
 Deuteronómium	Deu	5	29	6	Panem non comedístis, vinum et síceram non bibístis: ut scirétis quia ego sum Dóminus Deus vester.
 Deuteronómium	Deu	5	29	7	Et venístis ad hunc locum: egressúsque est Sehon rex Hésebon, et Og rex Basan, occurréntes nobis ad pugnam. Et percússimus eos,
 Deuteronómium	Deu	5	29	8	et túlimus terram eórum, ac tradídimus possidéndam Ruben et Gad, et dimídiæ tríbui Manásse.
 Deuteronómium	Deu	5	29	9	Custodíte ergo verba pacti hujus, et impléte ea: ut intelligátis univérsa quæ fácitis.
 Deuteronómium	Deu	5	29	10	Vos statis hódie cuncti coram Dómino Deo vestro, príncipes vestri, et tribus, ac majóres natu, atque doctóres, omnis pópulus Ísraël,	b
 Deuteronómium	Deu	5	29	11	líberi et uxóres vestræ, et ádvena qui tecum morátur in castris, excéptis lignórum cæsóribus, et his qui compórtant aquas:
 Deuteronómium	Deu	5	29	12	ut tránseas in fœ́dere Dómini Dei tui, et in jurejurándo quod hódie Dóminus Deus tuus pércutit tecum:
 Deuteronómium	Deu	5	29	13	ut súscitet te sibi in pópulum, et ipse sit Deus tuus sicut locútus est tibi, et sicut jurávit pátribus tuis, Ábraham, Ísaac, et Jacob.
 Deuteronómium	Deu	5	29	14	Nec vobis solis ego hoc fœdus fério, et hæc juraménta confírmo,
 Deuteronómium	Deu	5	29	15	sed cunctis præséntibus et abséntibus.
 Deuteronómium	Deu	5	29	16	Vos enim nostis quómodo habitavérimus in terra Ægýpti, et quómodo transiérimus per médium natiónum, quas transeúntes	b
 Deuteronómium	Deu	5	29	17	vidístis abominatiónes et sordes, id est, idóla eórum, lignum et lápidem, argéntum et aurum, quæ colébant.
 Deuteronómium	Deu	5	29	18	Ne forte sit inter vos vir aut múlier, família aut tribus, cujus cor avérsum est hódie a Dómino Deo nostro, ut vadat et sérviat diis illárum géntium: et sit inter vos radix gérminans fel et amaritúdinem.
 Deuteronómium	Deu	5	29	19	Cumque audíerit verba juraménti hujus, benedícat sibi in corde suo, dicens: Pax erit mihi, et ambulábo in pravitáte cordis mei: et absúmat ébria sitiéntem,
 Deuteronómium	Deu	5	29	20	et Dóminus non ignóscat ei: sed tunc quam máxime furor ejus fumet, et zelus contra hóminem illum, et sédeant super eum ómnia maledícta, quæ scripta sunt in hoc volúmine: et déleat Dóminus nomen ejus sub cælo,
 Deuteronómium	Deu	5	29	21	et consúmat eum in perditiónem ex ómnibus tríbubus Ísraël, juxta maledictiónes, quæ in libro legis hujus ac fœ́deris continéntur.
 Deuteronómium	Deu	5	29	22	Dicétque sequens generátio, et fílii qui nascéntur deínceps, et peregríni qui de longe vénerint, vidéntes plagas terræ illíus, et infirmitátes, quibus eam afflíxerit Dóminus,	b
 Deuteronómium	Deu	5	29	23	súlphure, et salis ardóre combúrens, ita ut ultra non serátur, nec virens quíppiam gérminet, in exémplum subversiónis Sódomæ et Gomórrhæ, Ádamæ et Séboim, quas subvértit Dóminus in ira et furóre suo.
 Deuteronómium	Deu	5	29	24	Et dicent omnes gentes: Quare sic fecit Dóminus terræ huic? quæ est hæc ira furóris ejus imménsa?
 Deuteronómium	Deu	5	29	25	Et respondébunt: Quia dereliquérunt pactum Dómini, quod pépigit cum pátribus eórum, quando edúxit eos de terra Ægýpti:
 Deuteronómium	Deu	5	29	26	et serviérunt diis aliénis, et adoravérunt eos, quos nesciébant, et quibus non fúerant attribúti:
 Deuteronómium	Deu	5	29	27	idcírco irátus est furor Dómini contra terram istam, ut indúceret super eam ómnia maledícta, quæ in hoc volúmine scripta sunt:
 Deuteronómium	Deu	5	29	28	et ejécit eos de terra sua in ira et in furóre, et in indignatióne máxima, projecítque in terram aliénam, sicut hódie comprobátur.
 Deuteronómium	Deu	5	29	29	Abscóndita, Dómino Deo nostro; quæ manifésta sunt, nobis et fíliis nostris usque in sempitérnum, ut faciámus univérsa verba legis hujus.	b
 Deuteronómium	Deu	5	30	1	Cum ergo vénerint super te omnes sermónes isti, benedíctio sive maledíctio, quam propósui in conspéctu tuo: et ductus pœnitúdine cordis tui in univérsis géntibus, in quas dispérserit te Dóminus Deus tuus,
 Deuteronómium	Deu	5	30	2	et revérsus fúeris ad eum, et obedíeris ejus impériis, sicut ego hódie præcípio tibi, cum fíliis tuis, in toto corde tuo, et in tota ánima tua:
 Deuteronómium	Deu	5	30	3	redúcet Dóminus Deus tuus captivitátem tuam, ac miserébitur tui, et rursum congregábit te de cunctis pópulis, in quos te ante dispérsit.
 Deuteronómium	Deu	5	30	4	Si ad cárdines cæli fúeris dissipátus, inde te rétrahet Dóminus Deus tuus,
 Deuteronómium	Deu	5	30	5	et assúmet, atque introdúcet in terram, quam possedérunt patres tui, et obtinébis eam: et benedícens tibi, majóris númeri te esse fáciat quam fuérunt patres tui.
 Deuteronómium	Deu	5	30	6	Circumcídet Dóminus Deus tuus cor tuum, et cor séminis tui, ut díligas Dóminum Deum tuum in toto corde tuo, et in tota ánima tua, ut possis vívere.
 Deuteronómium	Deu	5	30	7	Omnes autem maledictiónes has convértet super inimícos tuos, et eos qui odérunt te et persequúntur.
 Deuteronómium	Deu	5	30	8	Tu autem revertéris, et áudies vocem Dómini Dei tui, faciésque univérsa mandáta quæ ego præcípio tibi hódie:
 Deuteronómium	Deu	5	30	9	et abundáre te fáciet Dóminus Deus tuus in cunctis opéribus mánuum tuárum, in sóbole úteri tui, et in fructu jumentórum tuórum, in ubertáte terræ tuæ, et in rerum ómnium largitáte. Revertétur enim Dóminus, ut gáudeat super te in ómnibus bonis, sicut gavísus est in pátribus tuis:
 Deuteronómium	Deu	5	30	10	si tamen audíeris vocem Dómini Dei tui, et custodíeris præcépta ejus et cæremónias, quæ in hac lege conscrípta sunt: et revertáris ad Dóminum Deum tuum in toto corde tuo, et in tota ánima tua.
 Deuteronómium	Deu	5	30	11	Mandátum hoc, quod ego præcípio tibi hódie, non supra te est, neque procul pósitum,	b
 Deuteronómium	Deu	5	30	12	nec in cælo situm, ut possis dícere: Quis nostrum valet ad cælum ascéndere, ut déferat illud ad nos, et audiámus atque ópere compleámus?
 Deuteronómium	Deu	5	30	13	neque trans mare pósitum: ut causéris, et dicas: Quis ex nobis póterit transfretáre mare, et illud ad nos usque deférre, ut possímus audíre et fácere quod præcéptum est?
 Deuteronómium	Deu	5	30	14	sed juxta te est sermo valde, in ore tuo, et in corde tuo, ut fácias illum.
 Deuteronómium	Deu	5	30	15	Consídera quod hódie proposúerim in conspéctu tuo, vitam et bonum, et e contrário mortem et malum:	b
 Deuteronómium	Deu	5	30	16	ut díligas Dóminum Deum tuum, et ámbules in viis ejus, et custódias mandáta illíus ac cæremónias atque judícia: et vivas, atque multíplicet te, benedicátque tibi in terra, ad quam ingrediéris possidéndam.
 Deuteronómium	Deu	5	30	17	Si autem avérsum fúerit cor tuum, et audíre nolúeris, atque erróre decéptus adoráveris deos aliénos, et servíeris eis:
 Deuteronómium	Deu	5	30	18	prǽdico tibi hódie quod péreas, et parvo témpore moréris in terra, ad quam, Jordáne transmísso, ingrediéris possidéndam.
 Deuteronómium	Deu	5	30	19	Testes ínvoco hódie cælum et terram, quod proposúerim vobis vitam et mortem, benedictiónem et maledictiónem. Élige ergo vitam, ut et tu vivas, et semen tuum:
 Deuteronómium	Deu	5	30	20	et díligas Dóminum Deum tuum, atque obédias voci ejus, et illi adhǽreas (ipse est enim vita tua, et longitúdo diérum tuórum), ut hábites in terra, pro qua jurávit Dóminus pátribus tuis, Ábraham, Ísaac, et Jacob, ut daret eam illis.
 Deuteronómium	Deu	5	31	1	Ábiit ítaque Móyses, et locútus est ómnia verba hæc ad univérsum Ísraël,
 Deuteronómium	Deu	5	31	2	et dixit ad eos: Centum vigínti annórum sum hódie; non possum ultra égredi et íngredi, præsértim cum et Dóminus díxerit mihi: Non transíbis Jordánem istum.
 Deuteronómium	Deu	5	31	3	Dóminus ergo Deus tuus transíbit ante te: ipse delébit omnes gentes has in conspéctu tuo, et possidébis eas: et Jósue iste transíbit ante te, sicut locútus est Dóminus.
 Deuteronómium	Deu	5	31	4	Faciétque Dóminus eis sicut fecit Sehon et Og régibus Amorrhæórum, et terræ eórum, delebítque eos.
 Deuteronómium	Deu	5	31	5	Cum ergo et hos tradíderit vobis, simíliter faciétis eis, sicut præcépi vobis.
 Deuteronómium	Deu	5	31	6	Viríliter ágite, et confortámini: nolíte timére, nec paveátis ad conspéctum eórum: quia Dóminus Deus tuus ipse est ductor tuus, et non dimíttet, nec derelínquet te.
 Deuteronómium	Deu	5	31	7	Vocavítque Móyses Jósue, et dixit ei coram omni Ísraël: Confortáre, et esto robústus: tu enim introdúces pópulum istum in terram, quam datúrum se pátribus eórum jurávit Dóminus, et tu eam sorte dívides.
 Deuteronómium	Deu	5	31	8	Et Dóminus qui ductor est vester, ipse erit tecum: non dimíttet, nec derelínquet te: noli timére, nec páveas.
 Deuteronómium	Deu	5	31	9	Scripsit ítaque Móyses legem hanc, et trádidit eam sacerdótibus fíliis Levi, qui portábant arcam fœ́deris Dómini, et cunctis senióribus Ísraël.	b
 Deuteronómium	Deu	5	31	10	Præcepítque eis, dicens: Post septem annos, anno remissiónis, in solemnitáte tabernaculórum,
 Deuteronómium	Deu	5	31	11	conveniéntibus cunctis ex Ísraël, ut appáreant in conspéctu Dómini Dei tui in loco quem elégerit Dóminus, leges verba legis hujus coram omni Ísraël, audiéntibus eis,
 Deuteronómium	Deu	5	31	12	et in unum omni pópulo congregáto, tam viris quam muliéribus, párvulis, et ádvenis, qui sunt intra portas tuas: ut audiéntes discant, et tímeant Dóminum Deum vestrum, et custódiant, impleántque omnes sermónes legis hujus.
 Deuteronómium	Deu	5	31	13	Fílii quoque eórum qui nunc ignórant, ut audíre possint, et tímeant Dóminum Deum suum cunctis diébus quibus versántur in terra, ad quam vos, Jordáne transmísso, pérgitis obtinéndam.
 Deuteronómium	Deu	5	31	14	Et ait Dóminus ad Móysen: Ecce prope sunt dies mortis tuæ: voca Jósue, et state in tabernáculo testimónii, ut præcípiam ei. Abiérunt ergo Móyses et Jósue, et stetérunt in tabernáculo testimónii:	b
 Deuteronómium	Deu	5	31	15	apparuítque Dóminus ibi in colúmna nubis, quæ stetit in intróitu tabernáculi.
 Deuteronómium	Deu	5	31	16	Dixítque Dóminus ad Móysen: Ecce tu dórmies cum pátribus tuis, et pópulus iste consúrgens fornicábitur post deos aliénos in terra, ad quam ingréditur ut hábitet in ea: ibi derelínquet me, et írritum fáciet fœdus, quod pépigi cum eo.
 Deuteronómium	Deu	5	31	17	Et irascétur furor meus contra eum in die illo: et derelínquam eum, et abscóndam fáciem meam ab eo, et erit in devoratiónem: invénient eum ómnia mala et afflictiónes, ita ut dicat in illo die: Vere quia non est Deus mecum, invenérunt me hæc mala.
 Deuteronómium	Deu	5	31	18	Ego autem abscóndam, et celábo fáciem meam in die illo propter ómnia mala, quæ fecit, quia secútus est deos aliénos.
 Deuteronómium	Deu	5	31	19	Nunc ítaque scríbite vobis cánticum istud, et docéte fílios Ísraël: ut memóriter téneant, et ore decántent, et sit mihi carmen istud pro testimónio inter fílios Ísraël.
 Deuteronómium	Deu	5	31	20	Introdúcam enim eum in terram, pro qua jurávi pátribus ejus, lacte et melle manántem. Cumque coméderint, et saturáti, crassíque fúerint, averténtur ad deos aliénos, et sérvient eis: detrahéntque mihi, et írritum fácient pactum meum.
 Deuteronómium	Deu	5	31	21	Postquam invénerint eum mala multa et afflictiónes, respondébit ei cánticum istud pro testimónio, quod nulla delébit oblívio ex ore séminis sui. Scio enim cogitatiónes ejus, quæ factúrus sit hódie, ántequam introdúcam eum in terram, quam ei pollícitus sum.
 Deuteronómium	Deu	5	31	22	Scripsit ergo Móyses cánticum, et dócuit fílios Ísraël.
 Deuteronómium	Deu	5	31	23	Præcepítque Dóminus Jósue fílio Nun, et ait: Confortáre, et esto robústus: tu enim introdúces fílios Ísraël in terram, quam pollícitus sum, et ego ero tecum.	b
 Deuteronómium	Deu	5	31	24	Postquam ergo scripsit Móyses verba legis hujus in volúmine, atque complévit,	b
 Deuteronómium	Deu	5	31	25	præcépit Levítis, qui portábant arcam fœ́deris Dómini, dicens:
 Deuteronómium	Deu	5	31	26	Tóllite librum istum, et pónite eum in látere arcæ fœ́deris Dómini Dei vestri: ut sit ibi contra te in testimónium.
 Deuteronómium	Deu	5	31	27	Ego enim scio contentiónem tuam, et cervícem tuam duríssimam. Adhuc vivénte me et ingrediénte vobíscum, semper contentióse egístis contra Dóminum: quanto magis cum mórtuus fúero?
 Deuteronómium	Deu	5	31	28	Congregáte ad me omnes majóres natu per tribus vestras, atque doctóres, et loquar audiéntibus eis sermónes istos, et invocábo contra eos cælum et terram.
 Deuteronómium	Deu	5	31	29	Novi enim quod post mortem meam iníque agétis, et declinábitis cito de via, quam præcépi vobis: et occúrrent vobis mala in extrémo témpore, quando fecéritis malum in conspéctu Dómini, ut irritétis eum per ópera mánuum vestrárum.
 Deuteronómium	Deu	5	31	30	Locútus est ergo Móyses, audiénte univérso cœtu Ísraël, verba cárminis hujus, et ad finem usque complévit.	b
 Deuteronómium	Deu	5	32	1	Audíte, cæli, quæ loquor: áudiat terra verba oris mei.
 Deuteronómium	Deu	5	32	2	Concréscat ut plúvia doctrína mea, fluat ut ros elóquium meum, quasi imber super herbam, et quasi stillæ super grámina.
 Deuteronómium	Deu	5	32	3	Quia nomen Dómini invocábo: date magnificéntiam Deo nostro.
 Deuteronómium	Deu	5	32	4	Dei perfécta sunt ópera, et omnes viæ ejus judícia: Deus fidélis, et absque ulla iniquitáte, justus et rectus.
 Deuteronómium	Deu	5	32	5	Peccavérunt ei, et non fílii ejus in sórdibus: generátio prava atque pervérsa.
 Deuteronómium	Deu	5	32	6	Hǽccine reddis Dómino, pópule stulte et insípiens? numquid non ipse est pater tuus, qui possédit te, et fecit, et creávit te?
 Deuteronómium	Deu	5	32	7	Meménto diérum antiquórum, cógita generatiónes síngulas: intérroga patrem tuum, et annuntiábit tibi: majóres tuos, et dicent tibi.
 Deuteronómium	Deu	5	32	8	Quando dividébat Altíssimus gentes, quando separábat fílios Adam, constítuit términos populórum juxta númerum filiórum Ísraël.
 Deuteronómium	Deu	5	32	9	Pars autem Dómini, pópulus ejus: Jacob funículus hæreditátis ejus.
 Deuteronómium	Deu	5	32	10	Invénit eum in terra desérta, in loco horróris, et vastæ solitúdinis: circumdúxit eum, et dócuit: et custodívit quasi pupíllam óculi sui.	b
 Deuteronómium	Deu	5	32	11	Sicut áquila próvocans ad volándum pullos suos, et super eos vólitans, expándit alas suas, et assúmpsit eum, atque portávit in húmeris suis.
 Deuteronómium	Deu	5	32	12	Dóminus solus dux ejus fuit, et non erat cum eo deus aliénus:
 Deuteronómium	Deu	5	32	13	constítuit eum super excélsam terram, ut coméderet fructus agrórum: ut súgeret mel de petra, oleúmque de saxo duríssimo;
 Deuteronómium	Deu	5	32	14	butýrum de arménto, et lac de óvibus cum ádipe agnórum, et aríetum filiórum Basan: et hircos cum medúlla trítici, et sánguinem uvæ bíberet meracíssimum.
 Deuteronómium	Deu	5	32	15	Incrassátus est diléctus, et recalcitrávit: incrassátus, impinguátus, dilatátus, derelíquit Deum factórem suum, et recéssit a Deo salutári suo.	b
 Deuteronómium	Deu	5	32	16	Provocavérunt eum in diis aliénis, et in abominatiónibus ad iracúndiam concitavérunt.
 Deuteronómium	Deu	5	32	17	Immolavérunt dæmóniis et non Deo, diis quos ignorábant: novi recentésque venérunt, quos non coluérunt patres eórum:
 Deuteronómium	Deu	5	32	18	Deum qui te génuit dereliquísti, et oblítus es Dómini creatóris tui.
 Deuteronómium	Deu	5	32	19	Vidit Dóminus, et ad iracúndiam concitátus est: quia provocavérunt eum fílii sui et fíliæ.
 Deuteronómium	Deu	5	32	20	Et ait: Abscóndam fáciem meam ab eis, et considerábo novíssima eórum: generátio enim pervérsa est, et infidéles fílii.
 Deuteronómium	Deu	5	32	21	Ipsi me provocavérunt in eo qui non erat Deus, et irritavérunt in vanitátibus suis: et ego provocábo eos in eo qui non est pópulus, et in gente stulta irritábo illos.
 Deuteronómium	Deu	5	32	22	Ignis succénsus est in furóre meo, et ardébit usque ad inférni novíssima: devorabítque terram cum gérmine suo, et móntium fundaménta combúret.	b
 Deuteronómium	Deu	5	32	23	Congregábo super eos mala, et sagíttas meas complébo in eis.
 Deuteronómium	Deu	5	32	24	Consuméntur fame, et devorábunt eos aves morsu amaríssimo: dentes bestiárum immíttam in eos, cum furóre trahéntium super terram, atque serpéntium.
 Deuteronómium	Deu	5	32	25	Foris vastábit eos gládius, et intus pavor, júvenem simul ac vírginem, lacténtem cum hómine sene.
 Deuteronómium	Deu	5	32	26	Dixi: Úbinam sunt? cessáre fáciam ex homínibus memóriam eórum.
 Deuteronómium	Deu	5	32	27	Sed propter iram inimicórum dístuli: ne forte superbírent hostes eórum, et dícerent: Manus nostra excélsa, et non Dóminus, fecit hæc ómnia.
 Deuteronómium	Deu	5	32	28	Gens absque consílio est, et sine prudéntia.	b
 Deuteronómium	Deu	5	32	29	Útinam sáperent, et intellígerent, ac novíssima providérent.
 Deuteronómium	Deu	5	32	30	Quómodo persequátur unus mille, et duo fugent decem míllia? nonne ídeo, quia Deus suus véndidit eos, et Dóminus conclúsit illos?
 Deuteronómium	Deu	5	32	31	Non enim est Deus noster ut dii eórum: et inimíci nostri sunt júdices.
 Deuteronómium	Deu	5	32	32	De vínea Sodomórum, vínea eórum, et de suburbánis Gomórrhæ: uva eórum, uva fellis, et botri amaríssimi.
 Deuteronómium	Deu	5	32	33	Fel dracónum vinum eórum, et venénum áspidum insanábile.
 Deuteronómium	Deu	5	32	34	Nonne hæc cóndita sunt apud me, et signáta in thesáuris meis?
 Deuteronómium	Deu	5	32	35	Mea est últio, et ego retríbuam in témpore, ut labátur pes eórum: juxta est dies perditiónis, et adésse festínans témpora.
 Deuteronómium	Deu	5	32	36	Judicábit Dóminus pópulum suum, et in servis suis miserébitur: vidébit quod infirmáta sit manus, et clausi quoque defecérunt, residuíque consúmpti sunt.	b
 Deuteronómium	Deu	5	32	37	Et dicet: Ubi sunt dii eórum, in quibus habébant fidúciam?
 Deuteronómium	Deu	5	32	38	de quorum víctimis comedébant ádipes, et bibébant vinum libáminum: surgant, et opituléntur vobis, et in necessitáte vos prótegant.
 Deuteronómium	Deu	5	32	39	Vidéte quod ego sim solus, et non sit álius deus præter me: ego occídam, et ego vívere fáciam: percútiam, et ego sanábo, et non est qui de manu mea possit erúere.
 Deuteronómium	Deu	5	32	40	Levábo ad cælum manum meam, et dicam: Vivo ego in ætérnum.
 Deuteronómium	Deu	5	32	41	Si acúero ut fulgur gládium meum, et arripúerit judícium manus mea: reddam ultiónem hóstibus meis, et his qui odérunt me retríbuam.
 Deuteronómium	Deu	5	32	42	Inebriábo sagíttas meas sánguine, et gládius meus devorábit carnes; de cruóre occisórum et de captivitáte, nudáti inimicórum cápitis.
 Deuteronómium	Deu	5	32	43	Laudáte, gentes, pópulum ejus, quia sánguinem servórum suórum ulciscétur: et vindíctam retríbuet in hostes eórum, et propítius erit terræ pópuli sui.
 Deuteronómium	Deu	5	32	44	Venit ergo Móyses, et locútus est ómnia verba cántici hujus in áuribus pópuli, ipse et Jósue fílius Nun.	b
 Deuteronómium	Deu	5	32	45	Complevítque omnes sermónes istos, loquens ad univérsum Ísraël,
 Deuteronómium	Deu	5	32	46	et dixit ad eos: Pónite corda vestra in ómnia verba, quæ ego testíficor vobis hódie: ut mandétis ea fíliis vestris custodíre et fácere, et implére univérsa quæ scripta sunt legis hujus:
 Deuteronómium	Deu	5	32	47	quia non incássum præcépta sunt vobis, sed ut sínguli in eis víverent: quæ faciéntes longo perseverétis témpore in terra, ad quam, Jordáne transmísso, ingredímini possidéndam.
 Deuteronómium	Deu	5	32	48	Locutúsque est Dóminus ad Móysen in eádem die, dicens:	b
 Deuteronómium	Deu	5	32	49	Ascénde in montem istum Ábarim, id est, tránsitum, in montem Nebo, qui est in terra Moab contra Jéricho: et vide terram Chánaan, quam ego tradam fíliis Ísraël obtinéndam, et mórere in monte.
 Deuteronómium	Deu	5	32	50	Quem conscéndens jungéris pópulis tuis, sicut mórtuus est Áaron frater tuus in monte Hor, et appósitus pópulis suis:
 Deuteronómium	Deu	5	32	51	quia prævaricáti estis contra me in médio filiórum Ísraël ad aquas contradictiónis in Cades desérti Sin: et non sanctificástis me inter fílios Ísraël.
 Deuteronómium	Deu	5	32	52	E contra vidébis terram, et non ingrediéris in eam, quam ego dabo fíliis Ísraël.
 Deuteronómium	Deu	5	33	1	Hæc est benedíctio, qua benedíxit Móyses, homo Dei, fíliis Ísraël ante mortem suam.
 Deuteronómium	Deu	5	33	2	Et ait: Dóminus de Sínai venit, et de Seir ortus est nobis: appáruit de monte Pharan, et cum eo sanctórum míllia. In déxtera ejus ígnea lex.
 Deuteronómium	Deu	5	33	3	Diléxit pópulos, omnes sancti in manu illíus sunt: et qui appropínquant pédibus ejus, accípient de doctrína illíus.
 Deuteronómium	Deu	5	33	4	Legem præcépit nobis Móyses, hæreditátem multitúdinis Jacob.
 Deuteronómium	Deu	5	33	5	Erit apud rectíssimum rex, congregátis princípibus pópuli cum tríbubus Ísraël.
 Deuteronómium	Deu	5	33	6	Vivat Ruben, et non moriátur, et sit parvus in número.	b
 Deuteronómium	Deu	5	33	7	Hæc est Judæ benedíctio: Audi, Dómine, vocem Judæ, et ad pópulum suum intróduc eum: manus ejus pugnábunt pro eo, et adjútor illíus contra adversários ejus erit.	b
 Deuteronómium	Deu	5	33	8	Levi quoque ait: Perféctio tua, et doctrína tua viro sancto tuo, quem probásti in tentatióne, et judicásti ad aquas contradictiónis.	b
 Deuteronómium	Deu	5	33	9	Qui dixit patri suo et matri suæ: Néscio vos: et frátribus suis: Ignóro vos: et nesciérunt fílios suos. Hi custodiérunt elóquium tuum, et pactum tuum servavérunt.
 Deuteronómium	Deu	5	33	10	Judícia tua, o Jacob, et legem tuam, o Ísraël: ponent thymiáma in furóre tuo, et holocáustum super altáre tuum.
 Deuteronómium	Deu	5	33	11	Bénedic, Dómine, fortitúdini ejus: et ópera mánuum illíus súscipe. Pércute dorsa inimicórum ejus: et qui odérunt eum, non consúrgant.
 Deuteronómium	Deu	5	33	12	Et Bénjamin ait: Amantíssimus Dómini habitábit confidénter in eo: quasi in thálamo tota die morábitur, et inter húmeros illíus requiéscet.	b
 Deuteronómium	Deu	5	33	13	Joseph quoque ait: De benedictióne Dómini terra ejus, de pomis cæli, et rore, atque abýsso subjacénte.	b
 Deuteronómium	Deu	5	33	14	De pomis frúctuum solis ac lunæ,
 Deuteronómium	Deu	5	33	15	de vértice antiquórum móntium, de pomis cóllium æternórum:
 Deuteronómium	Deu	5	33	16	et de frúgibus terræ, et de plenitúdine ejus. Benedíctio illíus qui appáruit in rubo, véniat super caput Joseph, et super vérticem nazarǽi inter fratres suos.
 Deuteronómium	Deu	5	33	17	Quasi primogéniti táuri pulchritúdo ejus, córnua rhinocerótis córnua illíus: in ipsis ventilábit gentes usque ad términos terræ. Hæ sunt multitúdines Éphraim: et hæc míllia Manásse.
 Deuteronómium	Deu	5	33	18	Et Zábulon ait: Lætáre, Zábulon, in éxitu tuo, et Íssachar in tabernáculis tuis.	b
 Deuteronómium	Deu	5	33	19	Pópulos vocábunt ad montem: ibi immolábunt víctimas justítiæ. Qui inundatiónem maris quasi lac sugent, et thesáuros abscónditos arenárum.
 Deuteronómium	Deu	5	33	20	Et Gad ait: Benedíctus in latitúdine Gad: quasi leo requiévit, cepítque bráchium et vérticem.	b
 Deuteronómium	Deu	5	33	21	Et vidit principátum suum, quod in parte sua doctor esset repósitus: qui fuit cum princípibus pópuli, et fecit justítias Dómini, et judícium suum cum Ísraël.
 Deuteronómium	Deu	5	33	22	Dan quoque ait: Dan cátulus leónis, fluet lárgiter de Basan.	b
 Deuteronómium	Deu	5	33	23	Et Néphthali dixit: Néphthali abundántia perfruétur, et plenus erit benedictiónibus Dómini: mare et merídiem possidébit.	b
 Deuteronómium	Deu	5	33	24	Aser quoque ait: Benedíctus in fíliis Aser, sit placens frátribus suis, et tingat in óleo pedem suum:	b
 Deuteronómium	Deu	5	33	25	ferrum et æs calceaméntum ejus. Sicut dies juventútis tuæ, ita et senéctus tua.
 Deuteronómium	Deu	5	33	26	Non est deus álius ut Deus rectíssimi, ascénsor cæli, auxiliátor tuus. Magnificéntia ejus discúrrunt nubes,	b
 Deuteronómium	Deu	5	33	27	habitáculum ejus sursum, et subter bráchia sempitérna ejíciet a fácie tua inimícum, dicétque: Contérere.
 Deuteronómium	Deu	5	33	28	Habitábit Ísraël confidénter, et solus. Óculus Jacob in terra fruménti et vini, cælíque caligábunt rore.
 Deuteronómium	Deu	5	33	29	Beátus es tu, Ísraël: quis símilis tui, pópule, qui salváris in Dómino? Scutum auxílii tui, et gládius glóriæ tuæ: negábunt te inimíci tui, et tu eórum colla calcábis.
 Deuteronómium	Deu	5	34	1	Ascéndit ergo Móyses de campéstribus Moab super montem Nebo, in vérticem Phasga contra Jéricho: ostendítque ei Dóminus omnem terram Gálaad usque Dan,
 Deuteronómium	Deu	5	34	2	et univérsum Néphthali, terrámque Éphraim et Manásse, et omnem terram Juda usque ad mare novíssimum,
 Deuteronómium	Deu	5	34	3	et austrálem partem, et latitúdinem campi Jéricho civitátis palmárum usque Segor.
 Deuteronómium	Deu	5	34	4	Dixítque Dóminus ad eum: Hæc est terra, pro qua jurávi Ábraham, Ísaac, et Jacob, dicens: Sémini tuo dabo eam. Vidísti eam óculis tuis, et non transíbis ad illam.
 Deuteronómium	Deu	5	34	5	Mortuúsque est ibi Móyses servus Dómini, in terra Moab, jubénte Dómino:	b
 Deuteronómium	Deu	5	34	6	et sepelívit eum in valle terræ Moab contra Phogor: et non cognóvit homo sepúlchrum ejus usque in præséntem diem.
 Deuteronómium	Deu	5	34	7	Móyses centum et vigínti annórum erat quando mórtuus est: non caligávit óculus ejus, nec dentes illíus moti sunt.
 Deuteronómium	Deu	5	34	8	Fleverúntque eum fílii Ísraël in campéstribus Moab trigínta diébus: et compléti sunt dies planctus lugéntium Móysen.
 Deuteronómium	Deu	5	34	9	Jósue vero fílius Nun replétus est spíritu sapiéntiæ, quia Móyses pósuit super eum manus suas. Et obediérunt ei fílii Ísraël, fecerúntque sicut præcépit Dóminus Móysi.	b
 Deuteronómium	Deu	5	34	10	Et non surréxit ultra prophéta in Ísraël sicut Móyses, quem nosset Dóminus fácie ad fáciem,
 Deuteronómium	Deu	5	34	11	in ómnibus signis atque porténtis, quæ misit per eum, ut fáceret in terra Ægýpti Pharaóni, et ómnibus servis ejus, universǽque terræ illíus,
 Deuteronómium	Deu	5	34	12	et cunctam manum robústam, magnáque mirabília, quæ fecit Móyses coram univérso Ísraël.
 #	Jósue	Josh	Liber Jósue
 Jósue	Josh	6	1	1	Et factum est post mortem Móysi servi Dómini, ut loquerétur Dóminus ad Jósue fílium Nun, minístrum Móysi, et díceret ei:
 Jósue	Josh	6	1	2	Móyses servus meus mórtuus est: surge, et transi Jordánem istum tu, et omnis pópulus tecum, in terram quam ego dabo fíliis Ísraël.
 Jósue	Josh	6	1	3	Omnem locum, quem calcáverit vestígium pedis vestri, vobis tradam, sicut locútus sum Móysi.
 Jósue	Josh	6	1	4	A desérto et Líbano usque ad flúvium magnum Euphráten, omnis terra Hethæórum usque ad mare magnum contra solis occásum erit términus vester.
 Jósue	Josh	6	1	5	Nullus póterit vobis resístere cunctis diébus vitæ tuæ: sicut fui cum Móyse, ita ero tecum: non dimíttam, nec derelínquam te.
 Jósue	Josh	6	1	6	Confortáre, et esto robústus: tu enim sorte dívides pópulo huic terram, pro qua jurávi pátribus suis, ut tráderem eam illis.
 Jósue	Josh	6	1	7	Confortáre ígitur, et esto robústus valde, ut custódias, et fácias omnem legem, quam præcépit tibi Móyses servus meus: ne declínes ab ea ad déxteram vel ad sinístram, ut intélligas cuncta quæ agis.
 Jósue	Josh	6	1	8	Non recédat volúmen legis hujus ab ore tuo: sed meditáberis in eo diébus ac nóctibus, ut custódias et fácias ómnia quæ scripta sunt in eo: tunc díriges viam tuam, et intélliges eam.
 Jósue	Josh	6	1	9	Ecce præcípio tibi: confortáre, et esto robústus. Noli metúere, et noli timére: quóniam tecum est Dóminus Deus tuus in ómnibus ad quæcúmque perréxeris.
 Jósue	Josh	6	1	10	Præcepítque Jósue princípibus pópuli, dicens: Transíte per médium castrórum, et imperáte pópulo, ac dícite:	b
 Jósue	Josh	6	1	11	Præparáte vobis cibária: quóniam post diem tértium transíbitis Jordánem, et intrábitis ad possidéndam terram quam Dóminus Deus vester datúrus est vobis.
 Jósue	Josh	6	1	12	Rubenítis quoque et Gadítis, et dimídiæ tríbui Manásse, ait:
 Jósue	Josh	6	1	13	Mementóte sermónis, quem præcépit vobis Móyses fámulus Dómini, dicens: Dóminus Deus vester dedit vobis réquiem, et omnem terram.
 Jósue	Josh	6	1	14	Uxóres vestræ, et fílii, ac juménta manébunt in terra, quam trádidit vobis Móyses trans Jordánem: vos autem transíte armáti ante fratres vestros, omnes fortes manu, et pugnáte pro eis,
 Jósue	Josh	6	1	15	donec det Dóminus réquiem frátribus vestris sicut et vobis dedit, et possídeant ipsi quoque terram quam Dóminus Deus vester datúrus est eis: et sic revertímini in terram possessiónis vestræ, et habitábitis in ea, quam vobis dedit Móyses fámulus Dómini trans Jordánem contra solis ortum.
 Jósue	Josh	6	1	16	Responderúntque ad Jósue, atque dixérunt: Ómnia quæ præcepísti nobis, faciémus: et quocúmque míseris, íbimus.
 Jósue	Josh	6	1	17	Sicut obedívimus in cunctis Móysi, ita obediémus et tibi: tantum sit Dóminus Deus tuus tecum, sicut fuit cum Móyse.
 Jósue	Josh	6	1	18	Qui contradíxerit ori tuo, et non obedíerit cunctis sermónibus, quos præcéperis ei, moriátur. Tu tantum confortáre, et viríliter age.
 Jósue	Josh	6	2	1	Misit ígitur Jósue fílius Nun de Setim duos viros exploratóres in abscóndito: et dixit eis: Ite, et consideráte terram, urbémque Jéricho. Qui pergéntes ingréssi sunt domum mulíeris meretrícis, nómine Rahab, et quievérunt apud eam.
 Jósue	Josh	6	2	2	Nuntiatúmque est regi Jéricho, et dictum: Ecce viri ingréssi sunt huc per noctem de fíliis Ísraël, ut explorárent terram.
 Jósue	Josh	6	2	3	Misítque rex Jéricho ad Rahab, dicens: Educ viros, qui venérunt ad te, et ingréssi sunt domum tuam: exploratóres quippe sunt, et omnem terram consideráre venérunt.
 Jósue	Josh	6	2	4	Tollénsque múlier viros, abscóndit, et ait: Fáteor, venérunt ad me, sed nesciébam unde essent:
 Jósue	Josh	6	2	5	cumque porta clauderétur in ténebris, et illi páriter exiérunt; néscio quo abiérunt: persequímini cito, et comprehendétis eos.
 Jósue	Josh	6	2	6	Ipsa autem fecit ascéndere viros in solárium domus suæ, operuítque eos stípula lini, quæ ibi erat.
 Jósue	Josh	6	2	7	Hi autem, qui missi fúerant, secúti sunt eos per viam, quæ ducit ad vadum Jordánis: illísque egréssis statim porta clausa est.
 Jósue	Josh	6	2	8	Necdum obdormíerant qui latébant, et ecce múlier ascéndit ad eos, et ait:	b
 Jósue	Josh	6	2	9	Novi quod Dóminus tradíderit vobis terram: étenim írruit in nos terror vester, et elanguérunt omnes habitatóres terræ.
 Jósue	Josh	6	2	10	Audívimus quod siccáverit Dóminus aquas maris Rubri ad vestrum intróitum, quando egréssi estis ex Ægýpto: et quæ fecéritis duóbus Amorrhæórum régibus, qui erant trans Jordánem, Sehon et Og, quos interfecístis.
 Jósue	Josh	6	2	11	Et hæc audiéntes pertimúimus, et elánguit cor nostrum, nec remánsit in nobis spíritus ad intróitum vestrum: Dóminus enim Deus vester ipse est Deus in cælo sursum et in terra deórsum.
 Jósue	Josh	6	2	12	Nunc ergo juráte mihi per Dóminum, ut quómodo ego misericórdiam feci vobíscum, ita et vos faciátis cum domo patris mei: detísque mihi verum signum,
 Jósue	Josh	6	2	13	ut salvétis patrem meum et matrem, et fratres ac soróres meas, et ómnia quæ illórum sunt, et eruátis ánimas nostras a morte.
 Jósue	Josh	6	2	14	Qui respondérunt ei: Ánima nostra sit pro vobis in mortem, si tamen non prodíderis nos: cumque tradíderit nobis Dóminus terram, faciémus in te misericórdiam et veritátem.
 Jósue	Josh	6	2	15	Demísit ergo eos per funem de fenéstra: domus enim ejus hærébat muro.
 Jósue	Josh	6	2	16	Dixítque ad eos: Ad montána conscéndite, ne forte occúrrant vobis reverténtes: ibíque latitáte tribus diébus, donec rédeant, et sic íbitis per viam vestram.
 Jósue	Josh	6	2	17	Qui dixérunt ad eam: Innóxii érimus a juraménto hoc, quo adjurásti nos:	b
 Jósue	Josh	6	2	18	si ingrediéntibus nobis terram, signum fúerit funículus iste coccíneus, et ligáveris eum in fenéstra, per quam demisísti nos: et patrem tuum ac matrem, fratrésque et omnem cognatiónem tuam congregáveris in domum tuam.
 Jósue	Josh	6	2	19	Qui óstium domus tuæ egréssus fúerit, sanguis ipsíus erit in caput ejus, et nos érimus aliéni. Cunctórum autem sanguis, qui tecum in domo fúerint, redundábit in caput nostrum, si eos áliquis tetígerit.
 Jósue	Josh	6	2	20	Quod si nos pródere volúeris, et sermónem istum proférre in médium, érimus mundi ab hoc juraménto, quo adjurásti nos.
 Jósue	Josh	6	2	21	Et illa respóndit: Sicut locúti estis, ita fiat: dimitténsque eos ut pérgerent, appéndit funículum coccíneum in fenéstra.
 Jósue	Josh	6	2	22	Illi vero ambulántes pervenérunt ad montána, et mansérunt ibi tres dies, donec reverteréntur qui fúerant persecúti: quæréntes enim per omnem viam, non reperérunt eos.	b
 Jósue	Josh	6	2	23	Quibus urbem ingréssis, revérsi sunt, et descendérunt exploratóres de monte: et, transmísso Jordáne, venérunt ad Jósue fílium Nun, narraverúntque ei ómnia quæ accíderant sibi,
 Jósue	Josh	6	2	24	atque dixérunt: Trádidit Dóminus omnem terram hanc in manus nostras, et timóre prostráti sunt cuncti habitatóres ejus.
 Jósue	Josh	6	3	1	Ígitur Jósue de nocte consúrgens movit castra: egredientésque de Setim, venérunt ad Jordánem ipse et omnes fílii Ísraël, et moráti sunt ibi tres dies.
 Jósue	Josh	6	3	2	Quibus evolútis transiérunt præcónes per castrórum médium,
 Jósue	Josh	6	3	3	et clamáre cœpérunt: Quando vidéritis arcam fœ́deris Dómini Dei vestri, et sacerdótes stirpis Levíticæ portántes eam, vos quoque consúrgite, et sequímini præcedéntes:
 Jósue	Josh	6	3	4	sitque inter vos et arcam spátium cubitórum duum míllium: ut procul vidére possítis, et nosse per quam viam ingrediámini: quia prius non ambulástis per eam: et cavéte ne appropinquétis ad arcam.
 Jósue	Josh	6	3	5	Dixítque Jósue ad pópulum: Sanctificámini: cras enim fáciet Dóminus inter vos mirabília.
 Jósue	Josh	6	3	6	Et ait ad sacerdótes: Tóllite arcam fœ́deris, et præcédite pópulum. Qui jussa compléntes, tulérunt, et ambulavérunt ante eos.
 Jósue	Josh	6	3	7	Dixítque Dóminus ad Jósue: Hódie incípiam exaltáre te coram omni Ísraël: ut sciant quod sicut cum Móyse fui, ita et tecum sim.
 Jósue	Josh	6	3	8	Tu autem prǽcipe sacerdótibus, qui portant arcam fœ́deris, et dic eis: Cum ingréssi fuéritis partem aquæ Jordánis, state in ea.
 Jósue	Josh	6	3	9	Dixítque Jósue ad fílios Ísraël: Accédite huc, et audíte verbum Dómini Dei vestri.	b
 Jósue	Josh	6	3	10	Et rursum: In hoc, inquit, sciétis quod Dóminus Deus vivens in médio vestri est, et dispérdet in conspéctu vestro Chananǽum et Hethǽum, Hevǽum et Pherezǽum, Gergesǽum quoque et Jebusǽum, et Amorrhǽum.
 Jósue	Josh	6	3	11	Ecce arca fœ́deris Dómini omnis terræ antecédet vos per Jordánem.
 Jósue	Josh	6	3	12	Paráte duódecim viros de tríbubus Ísraël, síngulos per síngulas tribus.
 Jósue	Josh	6	3	13	Et cum posúerint vestígia pedum suórum sacerdótes qui portant arcam Dómini Dei univérsæ terræ in aquis Jordánis, aquæ quæ inferióres sunt, decúrrent atque defícient: quæ autem désuper véniunt, in una mole consístent.
 Jósue	Josh	6	3	14	Ígitur egréssus est pópulus de tabernáculis suis, ut transíret Jordánem: et sacerdótes, qui portábant arcam fœ́deris, pergébant ante eum.	b
 Jósue	Josh	6	3	15	Ingressísque eis Jordánem, et pédibus eórum in parte aquæ tinctis (Jordánis autem ripas álvei sui témpore messis impléverat),
 Jósue	Josh	6	3	16	stetérunt aquæ descendéntes in loco uno, et ad instar montis intumescéntes apparébant procul, ab urbe quæ vocátur Adom usque ad locum Sarthan: quæ autem inferióres erant, in mare Solitúdinis (quod nunc vocátur Mórtuum) descendérunt, úsquequo omníno defícerent.
 Jósue	Josh	6	3	17	Pópulus autem incedébat contra Jéricho: et sacerdótes qui portábant arcam fœ́deris Dómini, stabant super siccam humum in médio Jordánis accíncti, omnísque pópulus per aréntem álveum transíbat.
 Jósue	Josh	6	4	1	Quibus transgréssis, dixit Dóminus ad Jósue:
 Jósue	Josh	6	4	2	Élige duódecim viros síngulos per síngulas tribus:
 Jósue	Josh	6	4	3	et prǽcipe eis ut tollant de médio Jordánis álveo, ubi stetérunt pedes sacerdótum, duódecim duríssimos lápides, quos ponétis in loco castrórum, ubi fixéritis hac nocte tentória.
 Jósue	Josh	6	4	4	Vocavítque Jósue duódecim viros, quos elégerat de fíliis Ísraël, síngulos de síngulis tríbubus,
 Jósue	Josh	6	4	5	et ait ad eos: Ite ante arcam Dómini Dei vestri ad Jordánis médium, et portáte inde sínguli síngulos lápides in húmeris vestris, juxta númerum filiórum Ísraël,
 Jósue	Josh	6	4	6	ut sit signum inter vos: et quando interrogáverint vos fílii vestri cras, dicéntes: Quid sibi volunt isti lápides?
 Jósue	Josh	6	4	7	respondébitis eis: Defecérunt aquæ Jordánis ante arcam fœ́deris Dómini, cum transíret eum: idcírco pósiti sunt lápides isti in moniméntum filiórum Ísraël usque in ætérnum.
 Jósue	Josh	6	4	8	Fecérunt ergo fílii Ísraël sicut præcépit eis Jósue, portántes de médio Jordánis álveo duódecim lápides, ut Dóminus ei imperárat, juxta númerum filiórum Ísraël, usque ad locum in quo castrametáti sunt, ibíque posuérunt eos.
 Jósue	Josh	6	4	9	Álios quoque duódecim lápides pósuit Jósue in médio Jordánis álveo, ubi stetérunt sacerdótes qui portábant arcam fœ́deris: et sunt ibi usque in præséntem diem.
 Jósue	Josh	6	4	10	Sacerdótes autem qui portábant arcam, stabant in Jordánis médio, donec ómnia compleréntur, quæ Jósue, ut loquerétur ad pópulum, præcéperat Dóminus, et díxerat ei Móyses. Festinavítque pópulus, et tránsiit.	b
 Jósue	Josh	6	4	11	Cumque transíssent omnes, transívit et arca Dómini, sacerdotésque pergébant ante pópulum.
 Jósue	Josh	6	4	12	Fílii quoque Ruben, et Gad, et dimídia tribus Manásse, armáti præcedébant fílios Ísraël, sicut eis præcéperat Móyses:
 Jósue	Josh	6	4	13	et quadragínta pugnatórum míllia per turmas, et cúneos, incedébant per plana atque campéstria urbis Jéricho.
 Jósue	Josh	6	4	14	In die illo magnificávit Dóminus Jósue coram omni Ísraël, ut timérent eum, sicut timúerant Móysen, dum advíveret.
 Jósue	Josh	6	4	15	Dixítque ad eum:
 Jósue	Josh	6	4	16	Prǽcipe sacerdótibus, qui portant arcam fœ́deris, ut ascéndant de Jordáne.
 Jósue	Josh	6	4	17	Qui præcépit eis, dicens: Ascéndite de Jordáne.
 Jósue	Josh	6	4	18	Cumque ascendíssent portántes arcam fœ́deris Dómini, et siccam humum calcáre cœpíssent, revérsæ sunt aquæ in álveum suum, et fluébant sicut ante consuéverant.
 Jósue	Josh	6	4	19	Pópulus autem ascéndit de Jordáne décimo die mensis primi, et castrametáti sunt in Gálgalis contra orientálem plagam urbis Jéricho.	b
 Jósue	Josh	6	4	20	Duódecim quoque lápides, quos de Jordánis álveo súmpserant, pósuit Jósue in Gálgalis,
 Jósue	Josh	6	4	21	et dixit ad fílios Ísraël: Quando interrogáverint fílii vestri cras patres suos, et díxerint eis: Quid sibi volunt lápides isti?
 Jósue	Josh	6	4	22	docébitis eos, atque dicétis: Per aréntem álveum transívit Ísraël Jordánem istum,
 Jósue	Josh	6	4	23	siccánte Dómino Deo vestro aquas ejus in conspéctu vestro, donec transirétis,
 Jósue	Josh	6	4	24	sicut fécerat prius in mari Rubro, quod siccávit donec transirémus:
 Jósue	Josh	6	4	25	ut discant omnes terrárum pópuli fortíssimam Dómini manum, ut et vos timeátis Dóminum Deum vestrum omni témpore.
 Jósue	Josh	6	5	1	Postquam ergo audiérunt omnes reges Amorrhæórum, qui habitábant trans Jordánem ad occidentálem plagam, et cuncti reges Chánaan, qui propínqua possidébant magni maris loca, quod siccásset Dóminus fluénta Jordánis coram fíliis Ísraël donec transírent, dissolútum est cor eórum, et non remánsit in eis spíritus, timéntium intróitum filiórum Ísraël.
 Jósue	Josh	6	5	2	Eo témpore ait Dóminus ad Jósue: Fac tibi cultros lapídeos, et circumcíde secúndo fílios Ísraël.	b
 Jósue	Josh	6	5	3	Fecit quod jússerat Dóminus, et circumcídit fílios Ísraël in colle præputiórum.
 Jósue	Josh	6	5	4	Hæc autem causa est secúndæ circumcisiónis: omnis pópulus, qui egréssus est de Ægýpto géneris masculíni, univérsi bellatóres viri, mórtui sunt in desérto per longíssimos viæ circúitus,
 Jósue	Josh	6	5	5	qui omnes circumcísi erant. Pópulus autem qui natus est in desérto,
 Jósue	Josh	6	5	6	per quadragínta annos itíneris latíssimæ solitúdinis incircumcísus fuit: donec consumeréntur qui non audíerant vocem Dómini, et quibus ante juráverat ut non osténderet eis terram lacte et melle manántem.
 Jósue	Josh	6	5	7	Horum fílii in locum successérunt patrum, et circumcísi sunt a Jósue: quia sicut nati fúerant, in præpútio erant, nec eos in via áliquis circumcíderat.
 Jósue	Josh	6	5	8	Postquam autem omnes circumcísi sunt, mansérunt in eódem castrórum loco, donec sanaréntur.
 Jósue	Josh	6	5	9	Dixítque Dóminus ad Jósue: Hódie ábstuli oppróbrium Ægýpti a vobis. Vocatúmque est nomen loci illíus Gálgala, usque in præséntem diem.
 Jósue	Josh	6	5	10	Manserúntque fílii Ísraël in Gálgalis, et fecérunt Phase quartadécima die mensis ad vésperum in campéstribus Jéricho:	b
 Jósue	Josh	6	5	11	et comedérunt de frúgibus terræ die áltero, ázymos panes, et poléntam ejúsdem anni.
 Jósue	Josh	6	5	12	Defecítque manna postquam comedérunt de frúgibus terræ, nec usi sunt ultra cibo illo fílii Ísraël, sed comedérunt de frúgibus præséntis anni terræ Chánaan.
 Jósue	Josh	6	5	13	Cum autem esset Jósue in agro urbis Jéricho, levávit óculos, et vidit virum stantem contra se, evaginátum tenéntem gládium: perrexítque ad eum, et ait: Noster es, an adversariórum?	b
 Jósue	Josh	6	5	14	Qui respóndit: Nequáquam: sed sum princeps exércitus Dómini, et nunc vénio.
 Jósue	Josh	6	5	15	Cécidit Jósue pronus in terram, et adórans ait: Quid dóminus meus lóquitur ad servum suum?
 Jósue	Josh	6	5	16	Solve, inquit, calceaméntum tuum de pédibus tuis: locus enim, in quo stas, sanctus est. Fecítque Jósue ut sibi fúerat imperátum.
 Jósue	Josh	6	6	1	Jéricho autem clausa erat atque muníta, timóre filiórum Ísraël, et nullus égredi audébat aut íngredi.
 Jósue	Josh	6	6	2	Dixítque Dóminus ad Jósue: Ecce dedi in manu tua Jéricho, et regem ejus, omnésque fortes viros.
 Jósue	Josh	6	6	3	Circuíte urbem cuncti bellatóres semel per diem: sic faciétis sex diébus.
 Jósue	Josh	6	6	4	Séptimo autem die, sacerdótes tollant septem búccinas, quarum usus est in jubilǽo, et præcédant arcam fœ́deris: septiésque circuíbitis civitátem, et sacerdótes clangent búccinis.
 Jósue	Josh	6	6	5	Cumque insonúerit vox tubæ lóngior atque concísior, et in áuribus vestris increpúerit, conclamábit omnis pópulus vociferatióne máxima, et muri fúnditus córruent civitátis, ingredientúrque sínguli per locum contra quem stéterint.
 Jósue	Josh	6	6	6	Vocávit ergo Jósue fílius Nun sacerdótes, et dixit ad eos: Tóllite arcam fœ́deris: et septem álii sacerdótes tollant septem jubilæórum búccinas, et incédant ante arcam Dómini.	b
 Jósue	Josh	6	6	7	Ad pópulum quoque ait: Ite, et circuíte civitátem, armáti, præcedéntes arcam Dómini.
 Jósue	Josh	6	6	8	Cumque Jósue verba finísset, et septem sacerdótes septem búccinis clángerent ante arcam fœ́deris Dómini,
 Jósue	Josh	6	6	9	omnísque præcéderet armátus exércitus, réliquum vulgus arcam sequebátur, ac búccinis ómnia concrepábant.
 Jósue	Josh	6	6	10	Præcéperat autem Jósue pópulo, dicens: Non clamábitis, nec audiétur vox vestra, neque ullus sermo ex ore vestro egrediétur, donec véniat dies in quo dicam vobis: Clamáte, et vociferámini.
 Jósue	Josh	6	6	11	Circuívit ergo arca Dómini civitátem semel per diem, et revérsa in castra mansit ibi.
 Jósue	Josh	6	6	12	Ígitur Jósue de nocte consurgénte, tulérunt sacerdótes arcam Dómini,
 Jósue	Josh	6	6	13	et septem ex eis septem búccinas, quarum in jubilǽo usus est: præcedebántque arcam Dómini ambulántes atque clangéntes: et armátus pópulus ibat ante eos, vulgus autem réliquum sequebátur arcam, et búccinis personábat.
 Jósue	Josh	6	6	14	Circuierúntque civitátem secúndo die semel, et revérsi sunt in castra. Sic fecérunt sex diébus.
 Jósue	Josh	6	6	15	Dies autem séptimo, dilúculo consurgéntes, circuiérunt urbem, sicut dispósitum erat, sépties.	b
 Jósue	Josh	6	6	16	Cumque séptimo circúitu clángerent búccinis sacerdótes, dixit Jósue ad omnem Ísraël: Vociferámini: trádidit enim vobis Dóminus civitátem.
 Jósue	Josh	6	6	17	Sitque cívitas hæc anáthema, et ómnia quæ in ea sunt, Dómino: sola Rahab méretrix vivat, cum univérsis qui cum ea in domo sunt: abscóndit enim núntios quos diréximus.
 Jósue	Josh	6	6	18	Vos autem cavéte ne de his, quæ præcépta sunt, quíppiam contingátis, et sitis prævaricatiónis rei, et ómnia castra Ísraël sub peccáto sint atque turbéntur.
 Jósue	Josh	6	6	19	Quidquid autem auri et argénti fúerit, et vasórum æneórum ac ferri, Dómino consecrétur, repósitum in thesáuris ejus.
 Jósue	Josh	6	6	20	Ígitur omni pópulo vociferánte, et clangéntibus tubis, postquam in aures multitúdinis vox sonitúsque incrépuit, muri íllico corruérunt: et ascéndit unusquísque per locum qui contra se erat: ceperúntque civitátem,	b
 Jósue	Josh	6	6	21	et interfecérunt ómnia quæ erant in ea, a viro usque ad mulíerem, ab infánte usque ad senem. Boves quoque et oves et ásinos in ore gládii percussérunt.
 Jósue	Josh	6	6	22	Duóbus autem viris, qui exploratóres missi fúerant, dixit Jósue: Ingredímini domum mulíeris meretrícis, et prodúcite eam, et ómnia quæ illíus sunt, sicut illi juraménto firmástis.
 Jósue	Josh	6	6	23	Ingressíque júvenes eduxérunt Rahab, et paréntes ejus, fratres quoque, et cunctam supelléctilem ac cognatiónem illíus, et extra castra Ísraël manére fecérunt.
 Jósue	Josh	6	6	24	Urbem autem, et ómnia quæ erant in ea, succendérunt, absque auro et argénto, et vasis ǽneis, ac ferro, quæ in ærárium Dómini consecrárunt.
 Jósue	Josh	6	6	25a	Rahab vero meretrícem, et domum patris ejus, et ómnia quæ habébat, fecit Jósue vívere, et habitavérunt in médio Ísraël, usque in præséntem diem: eo quod abscónderit núntios, quos míserat ut explorárent Jéricho.
 Jósue	Josh	6	6	25b	In témpore illo, imprecátus est Jósue, dicens:
 Jósue	Josh	6	6	26	Maledíctus vir coram Dómino, qui suscitáverit et ædificáverit civitátem Jéricho. In primogénito suo fundaménta illíus jáciat, et in novíssimo liberórum ponat portas ejus.
 Jósue	Josh	6	6	27	Fuit ergo Dóminus cum Jósue, et nomen ejus vulgátum est in omni terra.	b
 Jósue	Josh	6	7	1	Fílii autem Ísraël prævaricáti sunt mandátum, et usurpavérunt de anathémate. Nam Achan fílius Charmi fílii Zabdi fílii Zare de tribu Juda tulit áliquid de anathémate: iratúsque est Dóminus contra fílios Ísraël.
 Jósue	Josh	6	7	2	Cumque mítteret Jósue de Jéricho viros contra Hai, quæ est juxta Betháven, ad orientálem plagam óppidi Bethel, dixit eis: Ascéndite, et exploráte terram. Qui præcépta compléntes exploravérunt Hai.
 Jósue	Josh	6	7	3	Et revérsi dixérunt ei: Non ascéndat omnis pópulus, sed duo vel tria míllia virórum pergant, et déleant civitátem: quare omnis pópulus frustra vexábitur contra hostes paucíssimos?
 Jósue	Josh	6	7	4	Ascendérunt ergo tria míllia pugnatórum. Qui statim terga verténtes,
 Jósue	Josh	6	7	5a	percússi sunt a viris urbis Hai, et corruérunt ex eis trigínta sex hómines: persecutíque sunt eos adversárii de porta usque ad Sabárim, et cecidérunt per prona fugiéntes.
 Jósue	Josh	6	7	5b	Pertimuítque cor pópuli, et instar aquæ liquefáctum est.
 Jósue	Josh	6	7	6	Jósue vero scidit vestiménta sua, et pronus cécidit in terram coram arca Dómini usque ad vésperam, tam ipse quam omnes senes Ísraël: miserúntque púlverem super cápita sua,
 Jósue	Josh	6	7	7	et dixit Jósue: Heu Dómine Deus, quid voluísti tradúcere pópulum istum Jordánem flúvium, ut tráderes nos in manus Amorrhǽi, et pérderes? útinam ut cœ́pimus, mansissémus trans Jordánem.
 Jósue	Josh	6	7	8	Mi Dómine Deus, quid dicam, videns Israélem hóstibus suis terga verténtem?
 Jósue	Josh	6	7	9	Áudient Chananǽi, et omnes habitatóres terræ, et páriter conglobáti circúmdabunt nos, atque delébunt nomen nostrum de terra: et quid fácies magno nómini tuo?
 Jósue	Josh	6	7	10	Dixítque Dóminus ad Jósue: Surge: cur jaces pronus in terra?	b
 Jósue	Josh	6	7	11	Peccávit Ísraël, et prævaricátus est pactum meum: tulerúntque de anathémate, et furáti sunt atque mentíti, et abscondérunt inter vasa sua.
 Jósue	Josh	6	7	12	Nec póterit Ísraël stare ante hostes suos, eósque fúgiet: quia pollútus est anathémate. Non ero ultra vobíscum, donec conterátis eum qui hujus scéleris reus est.
 Jósue	Josh	6	7	13	Surge, sanctífica pópulum, et dic eis: Sanctificámini in crástinum: hæc enim dicit Dóminus Deus Ísraël: Anáthema in médio tui est, Ísraël: non póteris stare coram hóstibus tuis, donec deleátur ex te qui hoc contaminátus est scélere.
 Jósue	Josh	6	7	14	Accedetísque mane sínguli per tribus vestras: et quamcúmque tribum sors invénerit, accédet per cognatiónes suas, et cognátio per domos, domúsque per viros.
 Jósue	Josh	6	7	15	Et quicúmque ille in hoc facínore fúerit deprehénsus, comburétur igni cum omni substántia sua: quóniam prævaricátus est pactum Dómini, et fecit nefas in Ísraël.
 Jósue	Josh	6	7	16	Surgens ítaque Jósue mane, applícuit Ísraël per tribus suas, et invénta est tribus Juda.	b
 Jósue	Josh	6	7	17	Quæ cum juxta famílias suas esset obláta, invénta est família Zare. Illam quoque per domos ófferens, réperit Zabdi:
 Jósue	Josh	6	7	18	cujus domum in síngulos dívidens viros, invénit Achan fílium Charmi fílii Zabdi fílii Zare de tribu Juda.
 Jósue	Josh	6	7	19	Et ait Jósue ad Achan: Fili mi, da glóriam Dómino Deo Ísraël, et confitére, atque índica mihi quid féceris, ne abscóndas.
 Jósue	Josh	6	7	20	Respondítque Achan Jósue, et dixit ei: Vere ego peccávi Dómino Deo Ísraël, et sic et sic feci.
 Jósue	Josh	6	7	21	Vidi enim inter spólia pállium coccíneum valde bonum, et ducéntos siclos argénti, regulámque áuream quinquagínta siclórum: et concupíscens ábstuli, et abscóndi in terra contra médium tabernáculi mei, argentúmque fossa humo opérui.
 Jósue	Josh	6	7	22	Misit ergo Jósue minístros: qui curréntes ad tabernáculum illíus, reperérunt cuncta abscóndita in eódem loco, et argéntum simul.	b
 Jósue	Josh	6	7	23	Auferentésque de tentório, tulérunt ea ad Jósue, et ad omnes fílios Ísraël, projecerúntque ante Dóminum.
 Jósue	Josh	6	7	24	Tollens ítaque Jósue Achan fílium Zare, argentúmque et pállium, et áuream régulam, fílios quoque et fílias ejus, boves et ásinos et oves, ipsúmque tabernáculum, et cunctam supelléctilem (et omnis Ísraël cum eo), duxérunt eos ad vallem Achor:
 Jósue	Josh	6	7	25	ubi dixit Jósue: Quia turbásti nos, extúrbet te Dóminus in die hac. Lapidavítque eum omnis Ísraël: et cuncta quæ illíus erant, igne consúmpta sunt.
 Jósue	Josh	6	7	26	Congregaverúntque super eum acérvum magnum lápidum, qui pérmanet usque in præséntem diem. Et avérsus est furor Dómini ab eis. Vocatúmque est nomen loci illíus, vallis Achor, usque hódie.
 Jósue	Josh	6	8	1	Dixit autem Dóminus ad Jósue: Ne tímeas, neque formídes: tolle tecum omnem multitúdinem pugnatórum, et consúrgens ascénde in óppidum Hai. Ecce trádidi in manu tua regem ejus et pópulum, urbémque et terram.
 Jósue	Josh	6	8	2	Faciésque urbi Hai, et regi ejus, sicut fecísti Jéricho, et regi illíus: prædam vero, et ómnia animántia diripiétis vobis: pone insídias urbi post eam.
 Jósue	Josh	6	8	3	Surrexítque Jósue, et omnis exércitus bellatórum cum eo, ut ascénderent in Hai: et elécta trigínta míllia virórum fórtium misit nocte,	b
 Jósue	Josh	6	8	4	præcepítque eis, dicens: Pónite insídias post civitátem, nec lóngius recedátis: et éritis omnes paráti.
 Jósue	Josh	6	8	5	Ego autem, et réliqua multitúdo, quæ mecum est, accedémus ex advérso contra urbem. Cumque exíerint contra nos, sicut ante fécimus, fugiémus, et terga vertémus,
 Jósue	Josh	6	8	6	donec persequéntes ab urbe lóngius protrahántur: putábunt enim nos fúgere sicut prius.
 Jósue	Josh	6	8	7	Nobis ergo fugiéntibus, et illis persequéntibus, consurgétis de insídiis, et vastábitis civitátem: tradétque eam Dóminus Deus vester in manus vestras.
 Jósue	Josh	6	8	8	Cumque cepéritis, succéndite eam, et sic ómnia faciétis, ut jussi.
 Jósue	Josh	6	8	9	Dimisítque eos, et perrexérunt ad locum insidiárum, sederúntque inter Bethel et Hai, ad occidentálem plagam urbis Hai: Jósue autem nocte illa in médio mansit pópuli,	b
 Jósue	Josh	6	8	10	surgénsque dilúculo recénsuit sócios, et ascéndit cum senióribus in fronte exércitus, vallátus auxílio pugnatórum.
 Jósue	Josh	6	8	11	Cumque veníssent et ascendíssent ex advérso civitátis, stetérunt ad septentrionálem urbis plagam, inter quam et eos erat vallis média.
 Jósue	Josh	6	8	12	Quinque autem míllia viros elégerat, et posúerat in insídiis inter Bethel et Hai ex occidentáli parte ejúsdem civitátis:
 Jósue	Josh	6	8	13	omnis vero réliquus exércitus ad aquilónem áciem dirigébat, ita ut novíssimi illíus multitúdinis occidentálem plagam urbis attíngerent. Ábiit ergo Jósue nocte illa, et stetit in vallis médio.
 Jósue	Josh	6	8	14	Quod cum vidísset rex Hai, festinávit mane, et egréssus est cum omni exércitu civitátis, direxítque áciem contra desértum, ignórans quod post tergum latérent insídiæ.	b
 Jósue	Josh	6	8	15	Jósue vero et omnis Ísraël cessérunt loco, simulántes metum, et fugiéntes per solitúdinis viam.
 Jósue	Josh	6	8	16	At illi vociferántes páriter, et se mútuo cohortántes, persecúti sunt eos. Cumque recessíssent a civitáte,
 Jósue	Josh	6	8	17	et ne unus quidem in urbe Hai et Bethel remansísset qui non persequerétur Ísraël (sicut erúperant apérta óppida relinquéntes),
 Jósue	Josh	6	8	18	dixit Dóminus ad Jósue: Leva clýpeum, qui in manu tua est, contra urbem Hai, quóniam tibi tradam eam.
 Jósue	Josh	6	8	19	Cumque elevásset clýpeum ex advérso civitátis, insídiæ, quæ latébant, surrexérunt conféstim: et pergéntes ad civitátem, cepérunt, et succendérunt eam.
 Jósue	Josh	6	8	20	Viri autem civitátis, qui persequebántur Jósue, respiciéntes et vidéntes fumum urbis ad cælum usque conscéndere, non potuérunt ultra huc illúcque diffúgere: præsértim cum hi qui simuláverant fugam, et tendébant ad solitúdinem, contra persequéntes fortíssime restitíssent.	b
 Jósue	Josh	6	8	21	Vidénsque Jósue et omnis Ísraël quod capta esset cívitas, et fumus urbis ascénderet, revérsus percússit viros Hai.
 Jósue	Josh	6	8	22	Síquidem et illi qui céperant et succénderant civitátem, egréssi ex urbe contra suos, médios hóstium feríre cœpérunt. Cum ergo ex utráque parte adversárii cæderéntur, ita ut nullus de tanta multitúdine salvarétur,
 Jósue	Josh	6	8	23	regem quoque urbis Hai apprehendérunt vivéntem, et obtulérunt Jósue.
 Jósue	Josh	6	8	24	Ígitur ómnibus interféctis, qui Israélem ad desérta tendéntem fúerant persecúti, et in eódem loco gládio corruéntibus, revérsi fílii Ísraël percussérunt civitátem.
 Jósue	Josh	6	8	25	Erant autem qui in eódem die concíderant a viro usque ad mulíerem, duódecim míllia hóminum, omnes urbis Hai.
 Jósue	Josh	6	8	26	Jósue vero non contráxit manum, quam in sublíme porréxerat, tenens clýpeum donec interficeréntur omnes habitatóres Hai.
 Jósue	Josh	6	8	27	Juménta autem et prædam civitátis divisérunt sibi fílii Ísraël, sicut præcéperat Dóminus Jósue.
 Jósue	Josh	6	8	28	Qui succéndit urbem, et fecit eam túmulum sempitérnum:
 Jósue	Josh	6	8	29	regem quoque ejus suspéndit in patíbulo usque ad vésperam et solis occásum. Præcepítque Jósue, et deposuérunt cadáver ejus de cruce: projecerúntque in ipso intróitu civitátis, congésto super eum magno acérvo lápidum, qui pérmanet usque in præséntem diem.
 Jósue	Josh	6	8	30	Tunc ædificávit Jósue altáre Dómino Deo Ísraël in monte Hebal,	b
 Jósue	Josh	6	8	31	sicut præcéperat Móyses fámulus Dómini fíliis Ísraël, et scriptum est in volúmine legis Móysi: altáre vero de lapídibus impolítis, quos ferrum non tétigit: et óbtulit super eo holocáusta Dómino, immolavítque pacíficas víctimas.
 Jósue	Josh	6	8	32	Et scripsit super lápides Deuteronómium legis Móysi, quod ille digésserat coram fíliis Ísraël.
 Jósue	Josh	6	8	33	Omnis autem pópulus, et majóres natu, ducésque ac júdices, stabant ex utráque parte arcæ, in conspéctu sacerdótum qui portábant arcam fœ́deris Dómini, ut ádvena, ita et indígena. Média pars eórum juxta montem Garízim, et média juxta montem Hebal, sicut præcéperat Móyses fámulus Dómini. Et primum quidem benedíxit pópulo Ísraël.
 Jósue	Josh	6	8	34	Post hæc legit ómnia verba benedictiónis et maledictiónis, et cuncta quæ scripta erant in legis volúmine.
 Jósue	Josh	6	8	35	Nihil ex his quæ Móyses jússerat, relíquit intáctum, sed univérsa replicávit coram omni multitúdine Ísraël, muliéribus ac párvulis, et ádvenis qui inter eos morabántur.
 Jósue	Josh	6	9	1	Quibus audítis, cuncti reges trans Jordánem, qui versabántur in montánis et campéstribus, in marítimis ac líttore magni maris, hi quoque qui habitábant juxta Líbanum, Hethǽus et Amorrhǽus, Chananǽus, Pherezǽus, et Hevǽus, et Jebusǽus,
 Jósue	Josh	6	9	2	congregáti sunt páriter, ut pugnárent contra Jósue et Ísraël uno ánimo, eadémque senténtia.
 Jósue	Josh	6	9	3	At hi qui habitábant in Gábaon, audiéntes cuncta quæ fécerat Jósue Jéricho, et Hai,
 Jósue	Josh	6	9	4	et cállide cogitántes, tulérunt sibi cibária, saccos véteres ásinis imponéntes, et utres vinários scissos atque consútos,
 Jósue	Josh	6	9	5	calceamentáque perantíqua quæ ad indícium vetustátis pittáciis consúta erant, indúti vetéribus vestiméntis: panes quoque, quos portábant ob viáticum, duri erant, et in frustra comminúti.
 Jósue	Josh	6	9	6	Perrexerúntque ad Jósue, qui tunc morabátur in castris Gálgalæ, et dixérunt ei, atque simul omni Israéli: De terra longínqua vénimus, pacem vobíscum fácere cupiéntes. Responderúntque viri Ísraël ad eos, atque dixérunt:	b
 Jósue	Josh	6	9	7	Ne forte in terra, quæ nobis sorte debétur, habitétis, et non possímus fœdus iníre vobíscum.
 Jósue	Josh	6	9	8	At illi ad Jósue: Servi, ínquiunt, tui sumus. Quibus Jósue ait: Quinam estis vos? et unde venístis?
 Jósue	Josh	6	9	9	Respondérunt: De terra longínqua valde venérunt servi tui in nómine Dómini Dei tui. Audívimus enim famam poténtiæ ejus, cuncta quæ fecit in Ægýpto,
 Jósue	Josh	6	9	10	et duóbus régibus Amorrhæórum qui fuérunt trans Jordánem, Sehon regi Hésebon, et Og regi Basan, qui erat in Ástaroth:
 Jósue	Josh	6	9	11	dixerúntque nobis senióres, et omnes habitatóres terræ nostræ: Tóllite in mánibus cibária ob longíssimam viam, et occúrrite eis, et dícite: Servi vestri sumus: fœdus iníte nobíscum.
 Jósue	Josh	6	9	12	En panes quando egréssi sumus de dómibus nostris, ut venirémus ad vos, cálidos súmpsimus; nunc sicci facti sunt, et vetustáte nímia comminúti.
 Jósue	Josh	6	9	13	Utres vini novos implévimus; nunc rupti sunt et solúti. Vestes et calceaménta quibus indúimur, et quæ habémus in pédibus, ob longitúdinem longióris viæ trita sunt, et pene consúmpta.
 Jósue	Josh	6	9	14	Suscepérunt ígitur de cibáriis eórum, et os Dómini non interrogavérunt.	b
 Jósue	Josh	6	9	15	Fecítque Jósue cum eis pacem, et ínito fœ́dere pollícitus est quod non occideréntur: príncipes quoque multitúdinis juravérunt eis.
 Jósue	Josh	6	9	16	Post dies autem tres íniti fœ́deris, audiérunt quod in vicíno habitárent, et inter eos futúri essent.
 Jósue	Josh	6	9	17	Moverúntque castra fílii Ísraël, et venérunt in civitátes eórum die tértio, quarum hæc vocábula sunt: Gábaon, et Caphíra, et Beroth, et Cariathíarim.
 Jósue	Josh	6	9	18	Et non percussérunt eos, eo quod jurássent eis príncipes multitúdinis in nómine Dómini Dei Ísraël. Murmurávit ítaque omne vulgus contra príncipes.
 Jósue	Josh	6	9	19	Qui respondérunt eis: Jurávimus illis in nómine Dómini Dei Ísraël, et idcírco non póssumus eos contíngere.
 Jósue	Josh	6	9	20	Sed hoc faciémus eis: reservéntur quidem ut vivant, ne contra nos ira Dómini concitétur, si pejeravérimus:
 Jósue	Josh	6	9	21a	sed sic vivant, ut in usus univérsæ multitúdinis ligna cædant, aquásque compórtent.
 Jósue	Josh	6	9	21b	Quibus hæc loquéntibus,
 Jósue	Josh	6	9	22	vocávit Gabaonítas Jósue, et dixit eis: Cur nos decípere fraude voluístis, ut dicerétis: Procul valde habitámus a vobis, cum in médio nostri sitis?
 Jósue	Josh	6	9	23	ítaque sub maledictióne éritis, et non defíciet de stirpe vestra ligna cædens, aquásque compórtans in domum Dei mei.
 Jósue	Josh	6	9	24	Qui respondérunt: Nuntiátum est nobis servis tuis, quod promisísset Dóminus Deus tuus Móysi servo suo ut tráderet vobis omnem terram, et dispérderet cunctos habitatóres ejus. Timúimus ígitur valde, et provídimus animábus nostris, vestro terróre compúlsi, et hoc consílium inívimus.
 Jósue	Josh	6	9	25	Nunc autem in manu tua sumus: quod tibi bonum et rectum vidétur, fac nobis.
 Jósue	Josh	6	9	26	Fecit ergo Jósue ut díxerat, et liberávit eos de manu filiórum Ísraël, ut non occideréntur.
 Jósue	Josh	6	9	27	Decrevítque in illo die eos esse in ministério cuncti pópuli, et altáris Dómini, cædéntes ligna, et aquas comportántes, usque in præsens tempus, in loco quem Dóminus elegísset.
 Jósue	Josh	6	10	1	Quæ cum audísset Adonísedec rex Jerúsalem, quod scílicet cepísset Jósue Hai, et subvertísset eam (sicut enim fécerat Jéricho et regi ejus, sic fecit Hai et regi illíus), et quod transfugíssent Gabaonítæ ad Ísraël, et essent fœderáti eórum,
 Jósue	Josh	6	10	2	tímuit valde. Urbs enim magna erat Gábaon, et una civitátum regálium, et major óppido Hai, omnésque bellatóres ejus fortíssimi.
 Jósue	Josh	6	10	3	Misit ergo Adonísedec rex Jerúsalem ad Oham regem Hebron, et ad Pharam regem Jérimoth, ad Jáphia quoque regem Lachis, et ad Dabir regem Eglon, dicens:
 Jósue	Josh	6	10	4	Ad me ascéndite, et ferte præsídium, ut expugnémus Gábaon, quare transfúgerit ad Jósue, et ad fílios Ísraël.
 Jósue	Josh	6	10	5	Congregáti ígitur ascendérunt quinque reges Amorrhæórum: rex Jerúsalem, rex Hebron, rex Jérimoth, rex Lachis, rex Eglon, simul cum exercítibus suis: et castrametáti sunt circa Gábaon, oppugnántes eam.
 Jósue	Josh	6	10	6	Habitatóres autem Gábaon urbis obséssæ misérunt ad Jósue, qui tunc morabátur in castris apud Gálgalam, et dixérunt ei: Ne rétrahas manus tuas ab auxílio servórum tuórum: ascénde cito, et líbera nos, ferque præsídium: convenérunt enim advérsum nos omnes reges Amorrhæórum, qui hábitant in montánis.
 Jósue	Josh	6	10	7	Ascendítque Jósue de Gálgalis, et omnis exércitus bellatórum cum eo, viri fortíssimi.	b
 Jósue	Josh	6	10	8	Dixítque Dóminus ad Jósue: Ne tímeas eos: in manus enim tuas trádidi illos: nullus ex eis tibi resístere póterit.
 Jósue	Josh	6	10	9	Írruit ítaque Jósue super eos repénte, tota nocte ascéndens de Gálgalis.
 Jósue	Josh	6	10	10	Et conturbávit eos Dóminus a fácie Ísraël: contrivítque plaga magna in Gábaon, ac persecútus est eos per viam ascénsus Béthoron, et percússit usque Azéca et Macéda.
 Jósue	Josh	6	10	11	Cumque fúgerent fílios Ísraël, et essent in descénsu Béthoron, Dóminus misit super eos lápides magnos de cælo usque ad Azéca: et mórtui sunt multo plures lapídibus grándinis, quam quos gládio percússerant fílii Ísraël.
 Jósue	Josh	6	10	12	Tunc locútus est Jósue Dómino, in die qua trádidit Amorrhǽum in conspéctu filiórum Ísraël, dixítque coram eis: Sol, contra Gábaon ne moveáris, et luna contra vallem Ájalon.	b
 Jósue	Josh	6	10	13	Steterúntque sol et luna, donec ulciscerétur se gens de inimícis suis. Nonne scriptum est hoc in libro justórum? Stetit ítaque sol in médio cæli, et non festinávit occúmbere spátio uníus diéi.
 Jósue	Josh	6	10	14	Non fuit ántea nec póstea tam longa dies, obediénte Dómino voci hóminis, et pugnánte pro Ísraël.
 Jósue	Josh	6	10	15	Reversúsque est Jósue cum omni Ísraël in castra Gálgalæ.
 Jósue	Josh	6	10	16	Fúgerant enim quinque reges et se abscónderant in spelúnca urbis Macéda.	b
 Jósue	Josh	6	10	17	Nuntiatúmque est Jósue quod invénti essent quinque reges laténtes in spelúnca urbis Macéda.
 Jósue	Josh	6	10	18	Qui præcépit sóciis, et ait: Vólvite saxa ingéntia ad os spelúncæ, et pónite viros indústrios, qui clausos custódiant:
 Jósue	Josh	6	10	19	vos autem nolíte stare, sed persequímini hostes, et extrémos quosque fugiéntium cǽdite: nec dimittátis eos úrbium suárum intráre præsídia, quos trádidit Dóminus Deus in manus vestras.
 Jósue	Josh	6	10	20	Cæsis ergo adversáriis plaga magna, et usque ad interneciónem pene consúmptis, hi qui Ísraël effúgere potuérunt, ingréssi sunt civitátes munítas.
 Jósue	Josh	6	10	21	Reversúsque est omnis exércitus ad Jósue in Macéda, ubi tunc erant castra, sani et íntegro número: nullúsque contra fílios Ísraël mutíre ausus est.
 Jósue	Josh	6	10	22	Præcepítque Jósue, dicens: Aperíte os spelúncæ, et prodúcite ad me quinque reges, qui in ea látitant.
 Jósue	Josh	6	10	23	Fecerúntque minístri ut sibi fúerat imperátum: et eduxérunt ad eum quinque reges de spelúnca, regem Jerúsalem, regem Hebron, regem Jérimoth, regem Lachis, regem Eglon.
 Jósue	Josh	6	10	24	Cumque edúcti essent ad eum, vocávit omnes viros Ísraël, et ait ad príncipes exércitus qui secum erant: Ite, et pónite pedes super colla regum istórum. Qui cum perrexíssent, et subjectórum colla pédibus calcárent,
 Jósue	Josh	6	10	25	rursum ait ad eos: Nolíte timére, nec paveátis: confortámini, et estóte robústi: sic enim fáciet Dóminus cunctis hóstibus vestris, advérsum quos dimicátis.
 Jósue	Josh	6	10	26	Percussítque Jósue, et interfécit eos, atque suspéndit super quinque stípites: fuerúntque suspénsi usque ad vésperum.
 Jósue	Josh	6	10	27	Cumque occúmberet sol, præcépit sóciis ut depónerent eos de patíbulis. Qui depósitos projecérunt in spelúncam in qua latúerant, et posuérunt super os ejus saxa ingéntia, quæ pérmanent usque in præsens.
 Jósue	Josh	6	10	28	Eódem quoque die, Macédam cepit Jósue, et percússit eam in ore gládii, regémque illíus interfécit, et omnes habitatóres ejus: non dimísit in ea saltem parvas relíquias. Fecítque regi Macéda sicut fécerat regi Jéricho.	b
 Jósue	Josh	6	10	29	Transívit autem cum omni Ísraël de Macéda in Lebna, et pugnábat contra eam:
 Jósue	Josh	6	10	30	quam trádidit Dóminus cum rege suo in manus Ísraël: percusserúntque urbem in ore gládii, et omnes habitatóres ejus: non dimisérunt in ea ullas relíquias. Fecerúntque regi Lebna sicut fécerant regi Jéricho.
 Jósue	Josh	6	10	31	De Lebna transívit in Lachis cum omni Ísraël: et exércitu per gyrum dispósito, oppugnábat eam.
 Jósue	Josh	6	10	32	Tradidítque Dóminus Lachis in manus Ísraël, et cepit eam die áltero, atque percússit in ore gládii, omnémque ánimam quæ fúerat in ea, sicut fécerat Lebna.
 Jósue	Josh	6	10	33	Eo témpore ascéndit Horam rex Gazer, ut auxiliarétur Lachis: quem percússit Jósue cum omni pópulo ejus usque ad interneciónem.
 Jósue	Josh	6	10	34	Transivítque de Lachis in Eglon, et circúmdedit,
 Jósue	Josh	6	10	35	atque expugnávit eam eádem die: percussítque in ore gládii omnes ánimas quæ erant in ea, juxta ómnia quæ fécerat Lachis.
 Jósue	Josh	6	10	36	Ascéndit quoque cum omni Ísraël de Eglon in Hebron, et pugnávit contra eam:
 Jósue	Josh	6	10	37	cepit eam, et percússit in ore gládii, regem quoque ejus, et ómnia óppida regiónis illíus, universásque ánimas quæ in ea fúerant commorátæ: non relíquit in ea ullas relíquias: sicut fécerat Eglon, sic fecit et Hebron, cuncta quæ in ea réperit consúmens gládio.
 Jósue	Josh	6	10	38	Inde revérsus in Dabir,
 Jósue	Josh	6	10	39	cepit eam atque vastávit: regem quoque ejus atque ómnia per circúitum óppida percússit in ore gládii: non dimísit in ea ullas relíquias: sicut fécerat Hebron et Lebna et régibus eárum, sic fecit Dabir et regi illíus.
 Jósue	Josh	6	10	40	Percússit ítaque Jósue omnem terram montánam et meridiánam atque campéstrem, et Ásedoth, cum régibus suis: non dimísit in ea ullas relíquias, sed omne quod spiráre póterat interfécit, sicut præcéperat ei Dóminus Deus Ísraël,	b
 Jósue	Josh	6	10	41	a Cadesbárne usque Gazam. Omnem terram Gosen usque Gábaon,
 Jósue	Josh	6	10	42	universósque reges, et regiónes eórum uno ímpetu cepit atque vastávit: Dóminus enim Deus Ísraël pugnávit pro eo.
 Jósue	Josh	6	10	43	Reversúsque est cum omni Ísraël ad locum castrórum in Gálgala.
 Jósue	Josh	6	11	1	Quæ cum audísset Jabin rex Asor, misit ad Jobab regem Madon, et ad regem Sémeron, atque ad regem Achsaph:
 Jósue	Josh	6	11	2	ad reges quoque aquilónis, qui habitábant in montánis et in planítie contra merídiem Céneroth, in campéstribus quoque et in regiónibus Dor juxta mare:
 Jósue	Josh	6	11	3	Chananǽum quoque ab oriénte et occidénte, et Amorrhǽum atque Hethǽum ac Pherezǽum et Jebusǽum in montánis: Hevǽum quoque qui habitábat ad radíces Hermon in terra Maspha.
 Jósue	Josh	6	11	4	Egressíque sunt omnes cum turmis suis, pópulus multus nimis sicut aréna quæ est in líttore maris, equi quoque et currus imménsæ multitúdinis.
 Jósue	Josh	6	11	5	Convenerúntque omnes reges isti in unum ad aquas Merom, ut pugnárent contra Ísraël.
 Jósue	Josh	6	11	6	Dixítque Dóminus ad Jósue: Ne tímeas eos: cras enim hac eádem hora ego tradam omnes istos vulnerándos in conspéctu Ísraël: equos eórum subnervábis, et currus igne combúres.	b
 Jósue	Josh	6	11	7	Venítque Jósue, et omnis exércitus cum eo, advérsus illos ad aquas Merom súbito, et irruérunt super eos,
 Jósue	Josh	6	11	8	tradidítque illos Dóminus in manus Ísraël. Qui percussérunt eos, et persecúti sunt usque ad Sidónem magnam, et aquas Masérephoth, campúmque Masphe, qui est ad orientálem illíus partem. Ita percússit omnes, ut nullas dimítteret ex eis relíquias:
 Jósue	Josh	6	11	9	fecítque sicut præcéperat ei Dóminus: equos eórum subnervávit, currúsque combússit igni.
 Jósue	Josh	6	11	10	Reversúsque statim cepit Asor, et regem ejus percússit gládio. Asor enim antíquitus inter ómnia regna hæc principátum tenébat.
 Jósue	Josh	6	11	11	Percussítque omnes ánimas quæ ibídem morabántur: non dimísit in ea ullas relíquias, sed usque ad interneciónem univérsa vastávit, ipsámque urbem perémit incéndio.
 Jósue	Josh	6	11	12	Et omnes per circúitum civitátes, regésque eárum, cepit, percússit atque delévit, sicut præcéperat ei Móyses fámulus Dómini.
 Jósue	Josh	6	11	13	Absque úrbibus, quæ erant in cóllibus et in túmulis sitæ, céteras succéndit Ísraël: unam tantum Asor munitíssimam flamma consúmpsit.
 Jósue	Josh	6	11	14	Omnémque prædam istárum úrbium ac juménta divisérunt sibi fílii Ísraël, cunctis homínibus interféctis.
 Jósue	Josh	6	11	15	Sicut præcéperat Dóminus Móysi servo suo, ita præcépit Móyses Jósue, et ille univérsa complévit: non prætériit de univérsis mandátis, nec unum quidem verbum quod jússerat Dóminus Móysi.
 Jósue	Josh	6	11	16	Cepit ítaque Jósue omnem terram montánam et meridiánam, terrámque Gosen, et planítiem, et occidentálem plagam, montémque Ísraël, et campéstria ejus,	b
 Jósue	Josh	6	11	17	et partem montis, quæ ascéndit Seir usque Baálgad, per planítiem Líbani subter montem Hermon: omnes reges eórum cepit, percússit, et occídit.
 Jósue	Josh	6	11	18	Multo témpore pugnávit Jósue contra reges istos.
 Jósue	Josh	6	11	19	Non fuit cívitas quæ se tráderet fíliis Ísraël, præter Hevǽum, qui habitábat in Gábaon: omnes enim bellándo cepit.
 Jósue	Josh	6	11	20	Dómini enim senténtia fúerat, ut induraréntur corda eórum, et pugnárent contra Ísraël, et cáderent, et non mereréntur ullam cleméntiam, ac perírent, sicut præcéperat Dóminus Móysi.
 Jósue	Josh	6	11	21	In illo témpore venit Jósue, et interfécit Énacim de montánis, Hebron, et Dabir, et Anab, et de omni monte Juda et Ísraël, urbésque eórum delévit.	b
 Jósue	Josh	6	11	22	Non relíquit ullum de stirpe Énacim, in terra filiórum Ísraël: absque civitátibus Gaza, et Geth, et Azóto, in quibus solis relícti sunt.
 Jósue	Josh	6	11	23	Cepit ergo Jósue omnem terram, sicut locútus est Dóminus ad Móysen, et trádidit eam in possessiónem fíliis Ísraël secúndum partes et tribus suas: quievítque terra a prœ́liis.
 Jósue	Josh	6	12	1	Hi sunt reges, quos percussérunt fílii Ísraël, et possedérunt terram eórum trans Jordánem ad solis ortum, a torrénte Arnon usque ad montem Hermon, et omnem orientálem plagam, quæ réspicit solitúdinem.
 Jósue	Josh	6	12	2	Sehon rex Amorrhæórum, qui habitávit in Hésebon, dominátus est ab Ároër, quæ sita est super ripam torréntis Arnon, et médiæ partis in valle, dimidiǽque Gálaad, usque ad torréntem Jaboc, qui est términus filiórum Ammon.
 Jósue	Josh	6	12	3	Et a solitúdine usque ad mare Céneroth contra oriéntem, et usque ad mare desérti, quod est mare salsíssimum, ad orientálem plagam per viam quæ ducit Béthsimoth: et ab austráli parte, quæ súbjacet Ásedoth, Phasga.
 Jósue	Josh	6	12	4	Términus Og regis Basan, de relíquiis Ráphaim, qui habitávit in Ástaroth, et in Édrai, et dominátus est in monte Hermon, et in Sálecha, atque in univérsa Basan, usque ad términos
 Jósue	Josh	6	12	5	Géssuri, et Macháti, et dimídiæ partis Gálaad: términos Sehon regis Hésebon.
 Jósue	Josh	6	12	6	Móyses fámulus Dómini et fílii Ísraël percussérunt eos, tradidítque terram eórum Móyses in possessiónem Rubenítis, et Gadítis, et dimídiæ tríbui Manásse.
 Jósue	Josh	6	12	7	Hi sunt reges terræ, quos percússit Jósue et fílii Ísraël trans Jordánem ad occidentálem plagam, a Baálgad in campo Líbani, usque ad montem cujus pars ascéndit in Seir: tradidítque eam Jósue in possessiónem tríbubus Ísraël, síngulis partes suas,	b
 Jósue	Josh	6	12	8	tam in montánis quam in planis atque campéstribus. In Ásedoth, et in solitúdine, ac in merídie, Hethǽus fuit et Amorrhǽus, Chananǽus, et Pherezǽus, Hevǽus et Jebusǽus.
 Jósue	Josh	6	12	9	Rex Jéricho unus: rex Hai, quæ est ex látere Bethel, unus:
 Jósue	Josh	6	12	10	rex Jerúsalem unus, rex Hebron unus,
 Jósue	Josh	6	12	11	rex Jérimoth unus, rex Lachis unus,
 Jósue	Josh	6	12	12	rex Eglon unus, rex Gazer unus,
 Jósue	Josh	6	12	13	rex Dabir unus, rex Gader unus,
 Jósue	Josh	6	12	14	rex Herma unus, rex Hered unus,
 Jósue	Josh	6	12	15	rex Lebna unus, rex Odúllam unus,
 Jósue	Josh	6	12	16	rex Macéda unus, rex Bethel unus,
 Jósue	Josh	6	12	17	rex Táphua unus, rex Opher unus,
 Jósue	Josh	6	12	18	rex Aphec unus, rex Saron unus,
 Jósue	Josh	6	12	19	rex Madon unus, rex Asor unus,
 Jósue	Josh	6	12	20	rex Sémeron unus, rex Achsaph unus,
 Jósue	Josh	6	12	21	rex Thenac unus, rex Magéddo unus,
 Jósue	Josh	6	12	22	rex Cades unus, rex Jáchanan Carméli unus,
 Jósue	Josh	6	12	23	rex Dor et provínciæ Dor unus, rex géntium Galgal unus,
 Jósue	Josh	6	12	24	rex Thersa unus: omnes reges trigínta unus.
 Jósue	Josh	6	13	1	Jósue senex provectǽque ætátis erat, et dixit Dóminus ad eum: Senuísti, et longǽvus es, terráque latíssima derelícta est, quæ necdum sorte divísa est:
 Jósue	Josh	6	13	2	omnis vidélicet Galilǽa, Philísthiim, et univérsa Géssuri.
 Jósue	Josh	6	13	3	A flúvio túrbido, qui írrigat Ægýptum, usque ad términos Áccaron contra aquilónem: terra Chánaan, quæ in quinque régulos Philísthiim divíditur, Gazǽos, et Azótios, Ascalonítas, Gethǽos, et Accaronítas.
 Jósue	Josh	6	13	4	Ad merídiem vero sunt Hevǽi, omnis terra Chánaan, et Maára Sidoniórum, usque Aphéca et términos Amorrhǽi,
 Jósue	Josh	6	13	5	ejúsque confínia. Líbani quoque régio contra oriéntem, a Baálgad sub monte Hermon, donec ingrediáris Emath;
 Jósue	Josh	6	13	6	ómnium qui hábitant in monte a Líbano usque ad aquas Masérephoth, universíque Sidónii. Ego sum qui delébo eos a fácie filiórum Ísraël. Véniat ergo in partem hæreditátis Ísraël, sicut præcépi tibi.
 Jósue	Josh	6	13	7	Et nunc dívide terram in possessiónem novem tríbubus, et dimídiæ tríbui Manásse,	b
 Jósue	Josh	6	13	8	cum qua Ruben et Gad possedérunt terram, quam trádidit eis Móyses fámulus Dómini trans fluénta Jordánis, ad orientálem plagam.
 Jósue	Josh	6	13	9	Ab Ároër, quæ sita est in ripa torréntis Arnon, et in vallis médio, universáque campéstria Médaba, usque Dibon,
 Jósue	Josh	6	13	10	et cunctas civitátes Sehon regis Amorrhǽi, qui regnávit in Hésebon, usque ad términos filiórum Ammon,
 Jósue	Josh	6	13	11	et Gálaad, ac términum Géssuri et Macháti, et omnem montem Hermon, et univérsam Basan, usque ad Sálecha,
 Jósue	Josh	6	13	12	omne regnum Og in Basan, qui regnávit in Ástaroth et Édrai, ipse fuit de relíquiis Ráphaim: percussítque eos Móyses, atque delévit.
 Jósue	Josh	6	13	13	Noluerúntque dispérdere fílii Ísraël Géssuri et Macháti: et habitavérunt in médio Ísraël usque in præséntem diem.
 Jósue	Josh	6	13	14	Tríbui autem Levi non dedit possessiónem: sed sacrifícia et víctimæ Dómini Dei Ísraël, ipsa est ejus hæréditas, sicut locútus est illi.	b
 Jósue	Josh	6	13	15	Dedit ergo Móyses possessiónem tríbui filiórum Ruben juxta cognatiónes suas.
 Jósue	Josh	6	13	16	Fuítque términus eórum ab Ároër, quæ sita est in ripa torréntis Arnon, et in valle ejúsdem torréntis média: univérsam planítiem, quæ ducit Médaba,
 Jósue	Josh	6	13	17	et Hésebon, cunctósque vículos eárum, qui sunt in campéstribus: Dibon quoque et Bamóthbaal, et óppidum Baálmaon,
 Jósue	Josh	6	13	18	et Jassa, et Cédimoth, et Méphaath,
 Jósue	Josh	6	13	19	et Cariáthaim, et Sábama, et Saráthasar in monte convállis.
 Jósue	Josh	6	13	20	Béthphogor et Ásedoth, Phasga et Bethiésimoth,
 Jósue	Josh	6	13	21	et omnes urbes campéstres, universáque regna Sehon regis Amorrhǽi, qui regnávit in Hésebon, quem percússit Móyses cum princípibus Mádian: Hevǽum, et Recem, et Sur, et Hur, et Rebe duces Sehon habitatóres terræ.
 Jósue	Josh	6	13	22	Et Bálaam fílium Beor aríolum occidérunt fílii Ísraël gládio cum céteris interféctis.
 Jósue	Josh	6	13	23	Factúsque est términus filiórum Ruben Jordánis flúvius. Hæc est posséssio Rubenitárum per cognatiónes suas úrbium et viculórum.
 Jósue	Josh	6	13	24	Dedítque Móyses tríbui Gad et fíliis ejus per cognatiónes suas possessiónem, cujus hæc divísio est.	b
 Jósue	Josh	6	13	25	Términus Jaser, et omnes civitátes Gálaad, et dimídiam partem terræ filiórum Ammon, usque ad Ároër, quæ est contra Rabba,
 Jósue	Josh	6	13	26	et ab Hésebon usque Ramoth, Masphe et Bétonim: et a Mánaim usque ad términos Dabir.
 Jósue	Josh	6	13	27	In valle quoque Bétharan, et Bethnémra, et Socoth, et Saphon réliquam partem regni Sehon regis Hésebon: hujus quoque finis, Jordánis est, usque ad extrémam partem maris Cénereth trans Jordánem ad orientálem plagam.
 Jósue	Josh	6	13	28	Hæc est posséssio filiórum Gad per famílias suas, civitátes et villæ eárum.
 Jósue	Josh	6	13	29	Dedit et dimídiæ tríbui Manásse, filiísque ejus juxta cognatiónes suas, possessiónem,	b
 Jósue	Josh	6	13	30	cujus hoc princípium est: a Mánaim univérsam Basan, et cuncta regna Og regis Basan, omnésque vicos Jair, qui sunt in Basan, sexagínta óppida:
 Jósue	Josh	6	13	31	et dimídiam partem Gálaad, et Ástaroth, et Édrai, urbes regni Og in Basan: fíliis Machir, fílii Manásse, dimídiæ parti filiórum Machir juxta cognatiónes suas.
 Jósue	Josh	6	13	32	Hanc possessiónem divísit Móyses in campéstribus Moab trans Jordánem contra Jéricho ad orientálem plagam.
 Jósue	Josh	6	13	33	Tríbui autem Levi non dedit possessiónem: quóniam Dóminus Deus Ísraël ipse est posséssio ejus, ut locútus est illi.
 Jósue	Josh	6	14	1	Hoc est quod possedérunt fílii Ísraël in terra Chánaan, quam dedérunt eis Eleázar sacérdos, et Jósue fílius Nun, et príncipes familiárum per tribus Ísraël:
 Jósue	Josh	6	14	2	sorte ómnia dividéntes, sicut præcéperat Dóminus in manu Móysi, novem tríbubus, et dimídiæ tríbui.
 Jósue	Josh	6	14	3	Duábus enim tríbubus, et dimídiæ, déderat Móyses trans Jordánem possessiónem: absque Levítis, qui nihil terræ accepérunt inter fratres suos:
 Jósue	Josh	6	14	4	sed in eórum successérunt locum fílii Joseph in duas divísi tribus, Manásse et Éphraim: nec accepérunt Levítæ áliam in terra partem, nisi urbes ad habitándum, et suburbána eárum ad alénda juménta et pécora sua.
 Jósue	Josh	6	14	5	Sicut præcéperat Dóminus Móysi, ita fecérunt fílii Ísraël, et divisérunt terram.
 Jósue	Josh	6	14	6	Accessérunt ítaque fílii Juda ad Jósue in Gálgala, locutúsque est ad eum Caleb fílius Jéphone Cenezǽus: Nosti quid locútus sit Dóminus ad Móysen hóminem Dei de me et te in Cadesbárne.	b
 Jósue	Josh	6	14	7	Quadragínta annórum eram quando misit me Móyses fámulus Dómini de Cadesbárne, ut considerárem terram, nuntiavíque ei quod mihi verum videbátur.
 Jósue	Josh	6	14	8	Fratres autem mei, qui ascénderant mecum, dissolvérunt cor pópuli: et nihilóminus ego secútus sum Dóminum Deum meum.
 Jósue	Josh	6	14	9	Juravítque Móyses in die illo, dicens: Terra, quam calcávit pes tuus, erit posséssio tua, et filiórum tuórum in ætérnum: quia secútus es Dóminum Deum meum.
 Jósue	Josh	6	14	10	Concéssit ergo Dóminus vitam mihi, sicut pollícitus est, usque in præséntem diem. Quadragínta et quinque anni sunt, ex quo locútus est Dóminus verbum istud ad Móysen, quando ambulábat Ísraël per solitúdinem: hódie octogínta quinque annórum sum,
 Jósue	Josh	6	14	11	sic valens ut eo valébam témpore quando ad explorándum missus sum: illíus in me témporis fortitúdo usque hódie perséverat, tam ad bellándum quam ad gradiéndum.
 Jósue	Josh	6	14	12	Da ergo mihi montem istum, quem pollícitus est Dóminus, te quoque audiénte, in quo Énacim sunt, et urbes magnæ atque munítæ: si forte sit Dóminus mecum, et potúero delére eos, sicut promísit mihi.
 Jósue	Josh	6	14	13	Benedixítque ei Jósue, et trádidit ei Hebron in possessiónem:
 Jósue	Josh	6	14	14	atque ex eo fuit Hebron Caleb fílio Jéphone Cenezǽo usque in præséntem diem, quia secútus est Dóminum Deum Ísraël.
 Jósue	Josh	6	14	15	Nomen Hebron ante vocabátur Cáriath Arbe: Adam máximus ibi inter Énacim situs est: et terra cessávit a prœ́liis.
 Jósue	Josh	6	15	1	Ígitur sors filiórum Judæ per cognatiónes suas ista fuit: a término Edom, desértum Sin, contra merídiem, et usque ad extrémam partem austrális plagæ.
 Jósue	Josh	6	15	2	Inítium ejus a summitáte maris salsíssimi, et a lingua ejus, quæ réspicit merídiem.
 Jósue	Josh	6	15	3	Egreditúrque contra ascénsum Scorpiónis, et pertránsit in Sina: ascendítque in Cadesbárne, et pervénit in Esron, ascéndens ad Addar, et circúiens Cárcaa,
 Jósue	Josh	6	15	4	atque inde pertránsiens in Asemóna, et pervéniens ad torréntem Ægýpti: erúntque términi ejus mare magnum. Hic erit finis meridiánæ plagæ.
 Jósue	Josh	6	15	5	Ab oriénte vero erit inítium, mare salsíssimum usque ad extréma Jordánis: et ea quæ respíciunt ad aquilónem, a lingua maris usque ad eúmdem Jordánis flúvium.
 Jósue	Josh	6	15	6	Ascendítque términus in Beth Hagla, et transit ab aquilóne in Beth Áraba, ascéndens ad lápidem Boën fílii Ruben:
 Jósue	Josh	6	15	7	et tendens usque ad términos Débera de valle Achor, contra aquilónem respíciens Gálgala, quæ est ex advérso ascensiónis Adómmim, ab austráli parte torréntis: transítque aquas, quæ vocántur fons solis: et erunt éxitus ejus ad fontem Rogel.
 Jósue	Josh	6	15	8	Ascendítque per convállem fílii Ennom ex látere Jebusǽi ad merídiem, hæc est Jerúsalem: et inde se érigens ad vérticem montis, qui est contra Geénnom ad occidéntem in summitáte vallis Ráphaim contra aquilónem:
 Jósue	Josh	6	15	9	pertransítque a vértice montis usque ad fontem aquæ Néphtoa: et pervénit usque ad vicos montis Ephron: inclinatúrque in Báala, quæ est Cariathíarim, id est, urbs silvárum.
 Jósue	Josh	6	15	10	Et círcuit de Báala contra occidéntem, usque ad montem Seir: transítque juxta latus montis Jarim ad aquilónem in Cheslon: et descéndit in Béthsames, transítque in Thamna.
 Jósue	Josh	6	15	11	Et pervénit contra aquilónem partis Áccaron ex látere: inclinatúrque Sechróna, et transit montem Báala: pervenítque in Jébneel, et magni maris contra occidéntem fine conclúditur.
 Jósue	Josh	6	15	12	Hi sunt términi filiórum Juda per circúitum in cognatiónibus suis.
 Jósue	Josh	6	15	13	Caleb vero fílio Jéphone dedit partem in médio filiórum Juda, sicut præcéperat ei Dóminus: Cáriath Arbe patris Enac, ipsa est Hebron.	b
 Jósue	Josh	6	15	14	Delevítque ex ea Caleb tres fílios Enac, Sésai et Áhiman et Thólmai de stirpe Enac.
 Jósue	Josh	6	15	15	Atque inde conscéndens venit ad habitatóres Dabir, quæ prius vocabátur Cáriath Sepher, id est, cívitas litterárum.
 Jósue	Josh	6	15	16	Dixítque Caleb: Qui percússerit Cáriath Sepher, et céperit eam, dabo ei Axam fíliam meam uxórem.
 Jósue	Josh	6	15	17	Cepítque eam Othóniel fílius Cenez frater Caleb júnior: dedítque ei Axam fíliam suam uxórem.
 Jósue	Josh	6	15	18	Quæ, cum pérgerent simul, suása est a viro suo ut péteret a patre suo agrum. Suspiravítque ut sedébat in ásino: cui Caleb: Quid habes? inquit.
 Jósue	Josh	6	15	19	At illa respóndit: Da mihi benedictiónem: terram austrálem et aréntem dedísti mihi; junge et irríguam. Dedit ítaque ei Caleb irríguum supérius et inférius.
 Jósue	Josh	6	15	20	Hæc est posséssio tribus filiórum Juda per cognatiónes suas.	b
 Jósue	Josh	6	15	21	Erántque civitátes ab extrémis pártibus filiórum Juda juxta términos Edom a merídie: Cábseel et Eder et Jagur,
 Jósue	Josh	6	15	22	et Cyna et Dimóna et Ádada,
 Jósue	Josh	6	15	23	et Cades et Asor et Jethnam,
 Jósue	Josh	6	15	24	Ziph et Telem et Baloth,
 Jósue	Josh	6	15	25	Asor nova et Cárioth, Hesron, hæc est Asor;
 Jósue	Josh	6	15	26	Amam, Sama, et Mólada,
 Jósue	Josh	6	15	27	et Asergádda et Hássemon et Béthphelet,
 Jósue	Josh	6	15	28	et Hasérsual et Bersabée et Baziothía,
 Jósue	Josh	6	15	29	et Báala et Jim et Esem,
 Jósue	Josh	6	15	30	et Elthólad et Cesil et Harma,
 Jósue	Josh	6	15	31	et Síceleg et Medeména et Sensénna,
 Jósue	Josh	6	15	32	Lébaoth et Selim et Aën et Remon. Omnes civitátes vigínti novem, et villæ eárum.
 Jósue	Josh	6	15	33	In campéstribus vero: Éstaol et Saréa et Ásena,	b
 Jósue	Josh	6	15	34	et Zánoë et Engánnim et Táphua et Énaim,
 Jósue	Josh	6	15	35	et Jérimoth et Adúllam, Socho et Azéca,
 Jósue	Josh	6	15	36	et Sáraim et Adíthaim et Gedéra et Gederóthaim: urbes quatuórdecim, et villæ eárum.
 Jósue	Josh	6	15	37	Sanan et Hadássa et Magdálgad,
 Jósue	Josh	6	15	38	Délean et Másepha et Jecthel,
 Jósue	Josh	6	15	39	Lachis et Bascath et Eglon,
 Jósue	Josh	6	15	40	Chebbon et Léheman et Cethlis,
 Jósue	Josh	6	15	41	et Gíderoth et Béthdagon et Náama et Macéda: civitátes sédecim, et villæ eárum.
 Jósue	Josh	6	15	42	Lábana et Ether et Asan,
 Jósue	Josh	6	15	43	Jephtha et Esna et Nesib,
 Jósue	Josh	6	15	44	et Ceíla et Achzib et Marésa: civitátes novem, et villæ eárum.
 Jósue	Josh	6	15	45	Áccaron cum vicis et víllulis suis.
 Jósue	Josh	6	15	46	Ab Áccaron usque ad mare: ómnia quæ vergunt ad Azótum et vículos ejus.
 Jósue	Josh	6	15	47	Azótus cum vicis et víllulis suis. Gaza cum vicis et víllulis suis, usque ad torréntem Ægýpti, et mare magnum términus ejus.
 Jósue	Josh	6	15	48	Et in monte: Samir et Jether et Socoth	b
 Jósue	Josh	6	15	49	et Danna et Cariathsénna, hæc est Dabir:
 Jósue	Josh	6	15	50	Anab et Ístemo et Anim,
 Jósue	Josh	6	15	51	Gosen et Olon et Gilo: civitátes úndecim et villæ eárum.
 Jósue	Josh	6	15	52	Arab et Ruma et Ésaan,
 Jósue	Josh	6	15	53	et Janum et Beththaphúa et Aphéca,
 Jósue	Josh	6	15	54	Áthmatha, et Cáriath Arbe, hæc est Hebron, et Sior: civitátes novem, et villæ eárum.
 Jósue	Josh	6	15	55	Maon et Carmel et Ziph et Jota,
 Jósue	Josh	6	15	56	Jézraël et Júcadam et Zánoë,
 Jósue	Josh	6	15	57	Áccain, Gábaa et Thamna: civitátes decem et villæ eárum.
 Jósue	Josh	6	15	58	Halhul, et Besur, et Gedor,
 Jósue	Josh	6	15	59	Mareth, et Béthanoth, et Éltecon: civitátes sex et villæ eárum.
 Jósue	Josh	6	15	60	Cariáthbaal, hæc est Cariathíarim urbs silvárum, et Arébba: civitátes duæ, et villæ eárum.
 Jósue	Josh	6	15	61	In desérto Betháraba, Meddin, et Sáchacha,	b
 Jósue	Josh	6	15	62	et Nebsan, et cívitas salis, et Engáddi: civitátes sex, et villæ eárum.
 Jósue	Josh	6	15	63	Jebusǽum autem habitatórem Jerúsalem non potuérunt fílii Juda delére: habitavítque Jebusǽus cum fíliis Juda in Jerúsalem usque in præséntem diem.	b
 Jósue	Josh	6	16	1	Cécidit quoque sors filiórum Joseph ab Jordáne contra Jéricho et aquas ejus ab oriénte: solitúdo quæ ascéndit de Jéricho ad montem Bethel:
 Jósue	Josh	6	16	2	et egréditur de Bethel Luza: transítque términum Archi, Átaroth:
 Jósue	Josh	6	16	3	et descéndit ad occidéntem juxta términum Jephléti, usque ad términos Beth-horon inferióris, et Gazer: finiuntúrque regiónes ejus mari magno:
 Jósue	Josh	6	16	4	possederúntque fílii Joseph, Manásses et Éphraim.
 Jósue	Josh	6	16	5	Et factus est términus filiórum Éphraim per cognatiónes suas: et posséssio eórum contra oriéntem Átaroth Addar usque Beth-horon superiórem.
 Jósue	Josh	6	16	6	Egrediuntúrque confínia in mare: Máchmethath vero aquilónem réspicit, et círcuit términos contra oriéntem in Thanáthselo: et pertránsit ab oriénte Jánoë.
 Jósue	Josh	6	16	7	Descendítque de Jánoë in Átaroth et Naarátha: et pervénit in Jéricho, egreditúrque ad Jordánem.
 Jósue	Josh	6	16	8	De Táphua pertránsit contra mare in vallem arundinéti, suntque egréssus ejus in mare salsíssimum. Hæc est posséssio tribus filiórum Éphraim per famílias suas.
 Jósue	Josh	6	16	9	Urbésque separátæ sunt fíliis Éphraim in médio possessiónis filiórum Manásse, et villæ eárum.
 Jósue	Josh	6	16	10	Et non interfecérunt fílii Éphraim Chananǽum, qui habitábat in Gazer: habitavítque Chananǽus in médio Éphraim usque in diem hanc tributárius.
 Jósue	Josh	6	17	1	Cécidit autem sors tríbui Manásse (ipse enim est primogénitus Joseph): Machir primogénito Manásse patri Gálaad, qui fuit vir pugnátor, habuítque possessiónem Gálaad et Basan:
 Jósue	Josh	6	17	2	et réliquis filiórum Manásse juxta famílias suas, fíliis Abiézer, et fíliis Helec, et fíliis Ésriel, et fíliis Sechem, et fíliis Hepher, et fíliis Semída. Isti sunt fílii Manásse fílii Joseph, mares, per cognatiónes suas.
 Jósue	Josh	6	17	3	Sálphaad vero fílio Hepher fílii Gálaad fílii Machir fílii Manásse non erant fílii, sed solæ fíliæ: quarum ista sunt nómina: Máala et Noa et Hegla et Melcha et Thersa.
 Jósue	Josh	6	17	4	Venerúntque in conspéctu Eleázari sacerdótis, et Jósue fílii Nun, et príncipum, dicéntes: Dóminus præcépit per manum Móysi, ut darétur nobis posséssio in médio fratrum nostrórum. Dedítque eis juxta impérium Dómini possessiónem in médio fratrum patris eárum.
 Jósue	Josh	6	17	5	Et cecidérunt funículi Manásse, decem, absque terra Gálaad et Basan trans Jordánem.
 Jósue	Josh	6	17	6	Fíliæ enim Manásse possedérunt hæreditátem in médio filiórum ejus. Terra autem Gálaad cécidit in sortem filiórum Manásse qui réliqui erant.
 Jósue	Josh	6	17	7	Fuítque términus Manásse ab Aser, Máchmethath quæ réspicit Sichem: et egréditur ad déxteram juxta habitatóres fontis Táphuæ.	b
 Jósue	Josh	6	17	8	Étenim in sorte Manásse cecíderat terra Táphuæ, quæ est juxta términos Manásse filiórum Éphraim.
 Jósue	Josh	6	17	9	Descendítque términus vallis arundinéti in merídiem torréntis civitátum Éphraim, quæ in médio sunt úrbium Manásse: términus Manásse ab aquilóne torréntis, et éxitus ejus pergit ad mare:
 Jósue	Josh	6	17	10	ita ut posséssio Éphraim sit ab austro, et ab aquilóne Manásse, et utrámque claudat mare, et conjungántur sibi in tribu Aser ab aquilóne, et in tribu Íssachar ab oriénte.
 Jósue	Josh	6	17	11	Fuítque hæréditas Manásse in Íssachar et in Aser, Bethsan et vículi ejus, et Jéblaam cum vículis suis, et habitatóres Dor cum óppidis suis, habitatóres quoque Endor cum vículis suis: similitérque habitatóres Thenac cum vículis suis, et habitatóres Magéddo cum vículis suis, et tértia pars urbis Nopheth.
 Jósue	Josh	6	17	12	Nec potuérunt fílii Manásse has civitátes subvértere, sed cœpit Chananǽus habitáre in terra sua.
 Jósue	Josh	6	17	13	Postquam autem convaluérunt fílii Ísraël, subjecérunt Chananǽos, et fecérunt sibi tributários, nec interfecérunt eos.
 Jósue	Josh	6	17	14	Locutíque sunt fílii Joseph ad Jósue, et dixérunt: Quare dedísti mihi possessiónem sortis et funículi uníus, cum sim tantæ multitúdinis, et benedíxerit mihi Dóminus?	b
 Jósue	Josh	6	17	15	Ad quos Jósue ait: Si pópulus multus es, ascénde in silvam, et succíde tibi spátia in terra Pherezǽi et Ráphaim: quia angústa est tibi posséssio montis Éphraim.
 Jósue	Josh	6	17	16	Cui respondérunt fílii Joseph: Non potérimus ad montána conscéndere, cum férreis cúrribus utántur Chananǽi, qui hábitant in terra campéstri, in qua sitæ sunt Bethsan cum vículis suis, et Jézraël médiam póssidens vallem.
 Jósue	Josh	6	17	17	Dixítque Jósue ad domum Joseph, Éphraim et Manásse: Pópulus multus es, et magnæ fortitúdinis: non habébis sortem unam,
 Jósue	Josh	6	17	18	sed transíbis ad montem, et succídes tibi, atque purgábis ad habitándum spátia: et póteris ultra procédere cum subvérteris Chananǽum, quem dicis férreos habére currus, et esse fortíssimum.
 Jósue	Josh	6	18	1	Congregatíque sunt omnes fílii Ísraël in Silo, ibíque fixérunt tabernáculum testimónii, et fuit eis terra subjécta.
 Jósue	Josh	6	18	2	Remánserant autem filiórum Ísraël septem tribus, quæ necdum accéperant possessiónes suas.
 Jósue	Josh	6	18	3	Ad quos Jósue ait: Úsquequo marcétis ignávia, et non intrátis ad possidéndam terram, quam Dóminus Deus patrum vestrórum dedit vobis?
 Jósue	Josh	6	18	4	Elígite de síngulis tríbubus ternos viros, ut mittam eos, et pergant atque circúmeant terram, et descríbant eam juxta númerum uniuscujúsque multitúdinis: referántque ad me quod descrípserint.
 Jósue	Josh	6	18	5	Divídite vobis terram in septem partes: Judas sit in términis suis ab austráli plaga, et domus Joseph ab aquilóne.
 Jósue	Josh	6	18	6	Médiam inter hos terram in septem partes descríbite: et huc veniétis ad me, ut coram Dómino Deo vestro mittam vobis hic sortem:
 Jósue	Josh	6	18	7	quia non est inter vos pars Levitárum, sed sacerdótium Dómini est eórum hæréditas. Gad autem et Ruben, et dimídia tribus Manásse, jam accéperant possessiónes suas trans Jordánem ad orientálem plagam, quas dedit eis Móyses fámulus Dómini.
 Jósue	Josh	6	18	8	Cumque surrexíssent viri, ut pérgerent ad describéndam terram, præcépit eis Jósue, dicens: Circuíte terram, et descríbite eam, ac revertímini ad me: ut hic coram Dómino, in Silo, mittam vobis sortem.
 Jósue	Josh	6	18	9	Ítaque perrexérunt: et lustrántes eam, in septem partes divisérunt, scribéntes in volúmine. Reversíque sunt ad Jósue in castra Silo.
 Jósue	Josh	6	18	10	Qui misit sortes coram Dómino in Silo, divisítque terram fíliis Ísraël in septem partes.
 Jósue	Josh	6	18	11	Et ascéndit sors prima filiórum Bénjamin per famílias suas, ut possidérent terram inter fílios Juda et fílios Joseph.	b
 Jósue	Josh	6	18	12	Fuítque términus eórum contra aquilónem a Jordáne: pergens juxta latus Jéricho septentrionális plagæ, et inde contra occidéntem ad montána conscéndens et pervéniens ad solitúdinem Betháven,
 Jósue	Josh	6	18	13	atque pertránsiens juxta Luzam ad merídiem, ipsa est Bethel: descendítque in Átaroth Addar, in montem qui est ad merídiem Beth-horon inferióris:
 Jósue	Josh	6	18	14	et inclinátur circúiens contra mare ad merídiem montis qui réspicit Beth-horon contra Áfricum: suntque éxitus ejus in Cáriath-baal, quæ vocátur et Cariathíarim, urbem filiórum Juda. Hæc est plaga contra mare, ad occidéntem.
 Jósue	Josh	6	18	15	A merídie autem ex parte Cariathíarim egréditur términus contra mare, et pervénit usque ad fontem aquárum Néphtoa.
 Jósue	Josh	6	18	16	Descendítque in partem montis, qui réspicit vallem filiórum Ennom: et est contra septentrionálem plagam in extréma parte vallis Ráphaim. Descendítque in Geénnom (id est, vallem Ennom) juxta latus Jebusǽi ad austrum: et pervénit ad fontem Rogel,
 Jósue	Josh	6	18	17	tránsiens ad aquilónem, et egrédiens ad Énsemes, id est, fontem solis:
 Jósue	Josh	6	18	18	et pertránsit usque ad túmulos, qui sunt e regióne ascénsus Adómmim: descendítque ad Abénboën, id est, lápidem Boën fílii Ruben: et pertránsit ex látere aquilónis ad campéstria: descendítque in planítiem,
 Jósue	Josh	6	18	19	et prætergréditur contra aquilónem Beth Hagla: suntque éxitus ejus contra linguam maris salsíssimi ab aquilóne in fine Jordánis ad austrálem plagam:
 Jósue	Josh	6	18	20	qui est términus illíus ab oriénte. Hæc est posséssio filiórum Bénjamin per términos suos in circúitu, et famílias suas.
 Jósue	Josh	6	18	21	Fuerúntque civitátes ejus, Jéricho et Beth Hagla et vallis Casis,	b
 Jósue	Josh	6	18	22	Beth Áraba et Samáraim et Bethel
 Jósue	Josh	6	18	23	et Avim et Áphara et Óphera,
 Jósue	Josh	6	18	24	villa Emóna et Ophni et Gabée: civitátes duódecim, et villæ eárum.
 Jósue	Josh	6	18	25	Gábaon et Rama et Beroth,
 Jósue	Josh	6	18	26	et Mesphe et Cáphara, et Amósa
 Jósue	Josh	6	18	27	et Recem, Járephel et Thárela,
 Jósue	Josh	6	18	28	et Sela, Eleph, et Jebus, quæ est Jerúsalem, Gábaath et Cáriath: civitátes quatuórdecim, et villæ eárum. Hæc est posséssio filiórum Bénjamin juxta famílias suas.
 Jósue	Josh	6	19	1	Et egréssa est sors secúnda filiórum Símeon per cognatiónes suas: fuítque hæréditas
 Jósue	Josh	6	19	2	eórum in médio possessiónis filiórum Juda: Bersabée et Sabée et Mólada
 Jósue	Josh	6	19	3	et Hasérsual, Bala et Asem
 Jósue	Josh	6	19	4	et Elthólad, Bethul et Harma
 Jósue	Josh	6	19	5	et Síceleg et Bethmárchaboth et Hasérsusa
 Jósue	Josh	6	19	6	et Bethlébaoth et Sárohen: civitátes trédecim, et villæ eárum.
 Jósue	Josh	6	19	7	Ain et Remmon et Athar et Asan: civitátes quátuor, et villæ eárum:
 Jósue	Josh	6	19	8	omnes vículi per circúitum úrbium istárum usque ad Báalath Beer Ramath contra austrálem plagam. Hæc est hæréditas filiórum Símeon juxta cognatiónes suas,
 Jósue	Josh	6	19	9	in possessióne et funículo filiórum Juda: quia major erat, et idcírco fílii Símeon possedérunt in médio hæreditátis eórum.
 Jósue	Josh	6	19	10	Cecidítque sors tértia filiórum Zábulon per cognatiónes suas: factus est términus possessiónis eórum usque Sarid.	b
 Jósue	Josh	6	19	11	Ascendítque de mari et Mérala, et pervénit in Débbaseth, usque ad torréntem qui est contra Jéconam.
 Jósue	Josh	6	19	12	Et revértitur de Sared contra oriéntem in fines Ceseléththabor: et egréditur ad Dábereth, ascendítque contra Jáphie.
 Jósue	Josh	6	19	13	Et inde pertránsit usque ad orientálem plagam Géthepher et Thácasin: et egréditur in Remmon, Amthar et Noa.
 Jósue	Josh	6	19	14	Et círcuit ad aquilónem Hánathon: suntque egréssus ejus vallis Jéphthaël,
 Jósue	Josh	6	19	15	et Cateth et Náalol et Sémeron et Jérala et Béthlehem: civitátes duódecim, et villæ eárum.
 Jósue	Josh	6	19	16	Hæc est hæréditas tribus filiórum Zábulon per cognatiónes suas, urbes et vículi eárum.
 Jósue	Josh	6	19	17	Íssachar egréssa est sors quarta per cognatiónes suas:	b
 Jósue	Josh	6	19	18	fuítque ejus hæréditas Jézraël et Cásaloth et Sunem
 Jósue	Josh	6	19	19	et Hapháraim et Seon, et Anáharath
 Jósue	Josh	6	19	20	et Rabboth et Césion, Abes,
 Jósue	Josh	6	19	21	et Rameth, et Engánnim, et Enhádda et Béthpheses.
 Jósue	Josh	6	19	22	Et pervénit términus ejus usque Thabor et Sehesíma et Béthsames, erúntque éxitus ejus Jordánis: civitátes sédecim, et villæ eárum.
 Jósue	Josh	6	19	23	Hæc est posséssio filiórum Íssachar per cognatiónes suas, urbes et vículi eárum.
 Jósue	Josh	6	19	24	Cecidítque sors quinta tríbui filiórum Aser per cognatiónes suas:	b
 Jósue	Josh	6	19	25	fuítque términus eórum Halcath et Chali et Beten et Axaph
 Jósue	Josh	6	19	26	et Élmelech et Ámaad et Messal: et pervénit usque ad Carmélum maris et Sihor et Lábanath,
 Jósue	Josh	6	19	27	ac revértitur contra oriéntem Béthdagon: et pertránsit usque Zábulon et vallem Jéphthaël contra aquilónem in Béthemec et Néhiel. Egreditúrque ad lævam Cabul,
 Jósue	Josh	6	19	28	et Abran et Rohob et Hamon et Cana, usque ad Sidónem magnam.
 Jósue	Josh	6	19	29	Revertitúrque in Horma usque ad civitátem munitíssimam Tyrum, et usque Hosa: erúntque éxitus ejus in mare de funículo Achzíba:
 Jósue	Josh	6	19	30	et Amma et Aphec et Rohob: civitátes vigínti duæ, et villæ eárum.
 Jósue	Josh	6	19	31	Hæc est posséssio filiórum Aser per cognatiónes suas, urbésque et vículi eárum.
 Jósue	Josh	6	19	32	Filiórum Néphthali sexta sors cécidit per famílias suas:	b
 Jósue	Josh	6	19	33	et cœpit términus de Heleph et Elon in Saánanim, et Ádami, quæ est Neceb, et Jébnaël usque Lecum: et egréssus eórum usque ad Jordánem:
 Jósue	Josh	6	19	34	revertitúrque términus contra occidéntem in Azanótthabor, atque inde egréditur in Húcuca, et pertránsit in Zábulon contra merídiem, et in Aser contra occidéntem, et in Juda ad Jordánem contra ortum solis:
 Jósue	Josh	6	19	35	civitátes munitíssimæ, Ássedim, Ser, et Emath, et Reccath et Cénereth,
 Jósue	Josh	6	19	36	et Édema et Árama, Asor
 Jósue	Josh	6	19	37	et Cedes et Édrai, Énhasor,
 Jósue	Josh	6	19	38	et Jeron et Mágdalel, Horem et Béthanath et Béthsames: civitátes decem et novem, et villæ eárum.
 Jósue	Josh	6	19	39	Hæc est posséssio tribus filiórum Néphthali per cognatiónes suas, urbes et vículi eárum.
 Jósue	Josh	6	19	40	Tríbui filiórum Dan per famílias suas egréssa est sors séptima:	b
 Jósue	Josh	6	19	41	et fuit términus possessiónis ejus Sara et Ésthaol, et Hírsemes, id est, cívitas solis.
 Jósue	Josh	6	19	42	Sélebin et Ájalon et Jéthela,
 Jósue	Josh	6	19	43	Elon et Themna et Acron,
 Jósue	Josh	6	19	44	Élthece, Gébbethon et Bálaath,
 Jósue	Josh	6	19	45	et Jud et Bane et Barach et Gethrémmon:
 Jósue	Josh	6	19	46	et Mejárcon et Árecon, cum término qui réspicit Joppen,
 Jósue	Josh	6	19	47	et ipso fine conclúditur. Ascenderúntque fílii Dan, et pugnavérunt contra Lesem, ceperúntque eam: et percussérunt eam in ore gládii, et possedérunt, et habitavérunt in ea, vocántes nomen ejus Lesem Dan, ex nómine Dan patris sui.
 Jósue	Josh	6	19	48	Hæc est posséssio tribus filiórum Dan, per cognatiónes suas, urbes et vículi eárum.
 Jósue	Josh	6	19	49	Cumque complésset sorte divídere terram síngulis per tribus suas, dedérunt fílii Ísraël possessiónem Jósue fílio Nun in médio sui,	b
 Jósue	Josh	6	19	50	juxta præcéptum Dómini, urbem quam postulávit Thamnath Sáraa in monte Éphraim: et ædificávit civitátem, habitavítque in ea.
 Jósue	Josh	6	19	51	Hæ sunt possessiónes, quas sorte divisérunt Eleázar sacérdos, et Jósue fílius Nun, et príncipes familiárum ac tríbuum filiórum Ísraël in Silo, coram Dómino ad óstium tabernáculi testimónii: partitíque sunt terram.
 Jósue	Josh	6	20	1	Et locútus est Dóminus ad Jósue, dicens: Lóquere fíliis Ísraël, et dic eis:
 Jósue	Josh	6	20	2	Separáte urbes fugitivórum, de quibus locútus sum ad vos per manum Móysi:
 Jósue	Josh	6	20	3	ut confúgiat ad eas quicúmque ánimam percússerit néscius, et possit evádere iram próximi, qui ultor est sánguinis:
 Jósue	Josh	6	20	4	cum ad unam harum confúgerit civitátum, stabit ante portam civitátis, et loquétur senióribus urbis illíus ea quæ se cómprobent innocéntem: sicque suscípient eum, et dabunt ei locum ad habitándum.
 Jósue	Josh	6	20	5	Cumque ultor sánguinis eum fúerit persecútus, non tradent in manus ejus: quia ignórans percússit próximum ejus, nec ante bíduum triduúmve ejus probátur inimícus.
 Jósue	Josh	6	20	6	Et habitábit in civitáte illa, donec stet ante judícium, causam reddens facti sui, et moriátur sacérdos magnus, qui fúerit in illo témpore: tunc revertétur homicída, et ingrediétur civitátem et domum suam de qua fúgerat.
 Jósue	Josh	6	20	7	Decreverúntque Cedes in Galilǽa montis Néphthali, et Sichem in monte Éphraim, et Cariathárbe, ipsa est Hebron in monte Juda.	b
 Jósue	Josh	6	20	8	Et trans Jordánem contra orientálem plagam Jéricho, statuérunt Bosor, quæ sita est in campéstri solitúdine de tribu Ruben, et Ramoth in Gálaad de tribu Gad, et Gaulon in Basan de tribu Manásse.
 Jósue	Josh	6	20	9	Hæ civitátes constitútæ sunt cunctis fíliis Ísraël, et ádvenis qui habitábant inter eos, ut fúgeret ad eas qui ánimam néscius percussísset, et non morerétur in manu próximi, effúsum sánguinem vindicáre cupiéntis, donec staret ante pópulum expositúrus causam suam.
 Jósue	Josh	6	21	1	Accesserúntque príncipes familiárum Levi ad Eleázarum sacerdótem, et Jósue fílium Nun, et ad duces cognatiónum per síngulas tribus filiórum Ísraël:
 Jósue	Josh	6	21	2	locutíque sunt ad eos in Silo terræ Chánaan, atque dixérunt: Dóminus præcépit per manum Móysi, ut daréntur nobis urbes ad habitándum, et suburbána eárum ad alénda juménta.
 Jósue	Josh	6	21	3	Dederúntque fílii Ísraël de possessiónibus suis juxta impérium Dómini, civitátes et suburbána eárum.
 Jósue	Josh	6	21	4	Egressáque est sors in famíliam Caath filiórum Áaron sacerdótis, de tríbubus Juda, et Símeon, et Bénjamin, civitátes trédecim:	b
 Jósue	Josh	6	21	5	et réliquis filiórum Caath, id est Levítis, qui superfúerant, de tríbubus Éphraim, et Dan, et dimídia tribu Manásse, civitátes decem.
 Jósue	Josh	6	21	6	Porro fílii Gerson egréssa est sors, ut accíperent de tríbubus Íssachar et Aser et Néphthali, dimidiáque tribu Manásse in Basan, civitátes número trédecim.
 Jósue	Josh	6	21	7	Et fíliis Merári per cognatiónes suas de tríbubus Ruben et Gad et Zábulon urbes duódecim.
 Jósue	Josh	6	21	8	Dederúntque fílii Ísraël Levítis civitátes et suburbána eárum, sicut præcépit Dóminus per manum Móysi, síngulis sorte tribuéntes.
 Jósue	Josh	6	21	9	De tríbubus filiórum Juda et Símeon dedit Jósue civitátes, quarum ista sunt nómina,	b
 Jósue	Josh	6	21	10	fíliis Áaron per famílias Caath Levítici géneris (prima enim sors illis egréssa est),
 Jósue	Josh	6	21	11	Cariathárbe patris Enac, quæ vocátur Hebron, in monte Juda, et suburbána ejus per circúitum.
 Jósue	Josh	6	21	12	Agros vero et villas ejus déderat Caleb fílio Jéphone ad possidéndum.
 Jósue	Josh	6	21	13	Dedit ergo fíliis Áaron sacerdótis Hebron confúgii civitátem, ac suburbána ejus: et Lobnam cum suburbánis suis:
 Jósue	Josh	6	21	14	et Jether, et Ésthemo,
 Jósue	Josh	6	21	15	et Holon, et Dabir,
 Jósue	Josh	6	21	16	et Ain, et Jeta, et Béthsames, cum suburbánis suis: civitátes novem de tríbubus, ut dictum est, duábus.
 Jósue	Josh	6	21	17	De tribu autem filiórum Bénjamin, Gábaon, et Gabæ,
 Jósue	Josh	6	21	18	et Ánathoth et Almon, cum suburbánis suis: civitátes quátuor.
 Jósue	Josh	6	21	19	Omnes simul civitátes filiórum Áaron sacerdótis, trédecim, cum suburbánis suis.
 Jósue	Josh	6	21	20	Réliquis vero per famílias filiórum Caath Levítici géneris, hæc est data posséssio.
 Jósue	Josh	6	21	21	De tribu Éphraim urbes confúgii, Sichem cum suburbánis suis in monte Éphraim, et Gazer
 Jósue	Josh	6	21	22	et Cíbsaim et Beth-horon, cum suburbánis suis, civitátes quátuor.
 Jósue	Josh	6	21	23	De tribu quoque Dan, Éltheco et Gábathon,
 Jósue	Josh	6	21	24	et Ájalon et Gethrémmon, cum suburbánis suis, civitátes quátuor.
 Jósue	Josh	6	21	25	Porro de dimídia tribu Manásse, Thanach et Gethrémmon, cum suburbánis suis, civitátes duæ.
 Jósue	Josh	6	21	26	Omnes civitátes decem, et suburbána eárum, datæ sunt fíliis Caath inferióris gradus.
 Jósue	Josh	6	21	27	Fíliis quoque Gerson Levítici géneris dedit de dimídia tribu Manásse confúgii civitátes, Gaulon in Basan, et Bosram, cum suburbánis suis, civitátes duas.	b
 Jósue	Josh	6	21	28	Porro de tribu Íssachar, Césion, et Dábereth,
 Jósue	Josh	6	21	29	et Járamoth, et Engánnim, cum suburbánis suis, civitátes quátuor.
 Jósue	Josh	6	21	30	De tribu autem Aser, Masal et Abdon,
 Jósue	Josh	6	21	31	et Helcath, et Rohob, cum suburbánis suis, civitátes quátuor.
 Jósue	Josh	6	21	32	De tribu quoque Néphthali civitátes confúgii, Cedes in Galilǽa, et Hammoth Dor, et Carthan, cum suburbánis suis, civitátes tres.
 Jósue	Josh	6	21	33	Omnes urbes familiárum Gerson, trédecim, cum suburbánis suis.
 Jósue	Josh	6	21	34	Fíliis autem Merári Levítis inferióris gradus per famílias suas data est de tribu Zábulon, Jecnam, et Cartha	b
 Jósue	Josh	6	21	35	et Damna et Náalol, civitátes quátuor cum suburbánis suis.
 Jósue	Josh	6	21	36	De tribu Ruben ultra Jordánem contra Jéricho civitátes refúgii, Bosor in solitúdine, Misor et Jaser et Jethson et Méphaath, civitátes quátuor cum suburbánis suis.
 Jósue	Josh	6	21	37	De tribu Gad civitátes confúgii, Ramoth in Gálaad, et Mánaim et Hésebon et Jazer, civitátes quátuor cum suburbánis suis.
 Jósue	Josh	6	21	38	Omnes urbes filiórum Merári per famílias et cognatiónes suas, duódecim.
 Jósue	Josh	6	21	39	Ítaque civitátes univérsæ Levitárum in médio possessiónis filiórum Ísraël fuérunt quadragínta octo	b
 Jósue	Josh	6	21	40	cum suburbánis suis, síngulæ per famílias distribútæ.
 Jósue	Josh	6	21	41	Dedítque Dóminus Deus Israéli omnem terram, quam traditúrum se pátribus eórum juráverat: et possedérunt illam, atque habitavérunt in ea.	b
 Jósue	Josh	6	21	42	Datáque est ab eo pax in omnes per circúitum natiónes: nullúsque eis hóstium resístere ausus est, sed cuncti in eórum ditiónem redácti sunt.
 Jósue	Josh	6	21	43	Ne unum quidem verbum, quod illis præstitúrum se esse promíserat, írritum fuit, sed rebus expléta sunt ómnia.
 Jósue	Josh	6	22	1	Eódem témpore vocávit Jósue Rubenítas, et Gadítas, et dimídiam tribum Manásse,
 Jósue	Josh	6	22	2	dixítque ad eos: Fecístis ómnia quæ præcépit vobis Móyses fámulus Dómini: mihi quoque in ómnibus obedístis,
 Jósue	Josh	6	22	3	nec reliquístis fratres vestros longo témpore, usque in præséntem diem, custodiéntes impérium Dómini Dei vestri.
 Jósue	Josh	6	22	4	Quia ígitur dedit Dóminus Deus vester frátribus vestris quiétem et pacem, sicut pollícitus est: revertímini, et ite in tabernácula vestra, et in terram possessiónis, quam trádidit vobis Móyses fámulus Dómini trans Jordánem:
 Jósue	Josh	6	22	5	ita dumtáxat ut custodiátis atténte, et ópere compleátis mandátum et legem quam præcépit vobis Móyses fámulus Dómini, ut diligátis Dóminum Deum vestrum, et ambulétis in ómnibus viis ejus, et observétis mandáta illíus, adhæreatísque ei, ac serviátis in omni corde, et in omni ánima vestra.
 Jósue	Josh	6	22	6	Benedixítque eis Jósue, et dimísit eos. Qui revérsi sunt in tabernácula sua.
 Jósue	Josh	6	22	7a	Dimídiæ autem tríbui Manásse possessiónem Móyses déderat in Basan: et idcírco médiæ, quæ supérfuit, dedit Jósue sortem inter céteros fratres suos trans Jordánem ad occidentálem plagam.
 Jósue	Josh	6	22	7b	Cumque dimítteret eos in tabernácula sua, et benedixísset eis,
 Jósue	Josh	6	22	8	dixit ad eos: In multa substántia atque divítiis revertímini ad sedes vestras, cum argénto et auro, áëre ac ferro, et veste multíplici: divídite prædam hóstium cum frátribus vestris.
 Jósue	Josh	6	22	9	Reversíque sunt, et abiérunt fílii Ruben, et fílii Gad, et dimídia tribus Manásse, a fíliis Ísraël de Silo, quæ sita est in Chánaan, ut intrárent Gálaad terram possessiónis suæ, quam obtinúerant juxta impérium Dómini in manu Móysi.
 Jósue	Josh	6	22	10	Cumque veníssent ad túmulos Jordánis in terram Chánaan, ædificavérunt juxta Jordánem altáre infinítæ magnitúdinis.
 Jósue	Josh	6	22	11	Quod cum audíssent fílii Ísraël, et ad eos certi núntii detulíssent, ædificásse fílios Ruben, et Gad, et dimídiæ tribus Manásse, altáre in terra Chánaan, super Jordánis túmulos, contra fílios Ísraël:	b
 Jósue	Josh	6	22	12	convenérunt omnes in Silo, ut ascénderent, et dimicárent contra eos.
 Jósue	Josh	6	22	13	Et ínterim misérunt ad illos in terram Gálaad Phínees fílium Eleázari sacerdótis,
 Jósue	Josh	6	22	14	et decem príncipes cum eo, síngulos de síngulis tríbubus.
 Jósue	Josh	6	22	15	Qui venérunt ad fílios Ruben, et Gad, et dimídiæ tribus Manásse in terram Gálaad, dixerúntque ad eos:
 Jósue	Josh	6	22	16	Hæc mandat omnis pópulus Dómini: Quæ est ista transgréssio? cur reliquístis Dóminum Deum Ísraël, ædificántes altáre sacrílegum, et a cultu illíus recedéntes?
 Jósue	Josh	6	22	17	an parum vobis est quod peccástis in Beélphegor, et usque in præséntem diem mácula hujus scéleris in nobis pérmanet, multíque de pópulo corruérunt?
 Jósue	Josh	6	22	18	Et vos hódie reliquístis Dóminum, et cras in univérsum Ísraël ira ejus desǽviet.
 Jósue	Josh	6	22	19	Quod si putátis immúndam esse terram possessiónis vestræ, transíte ad terram, in qua tabernáculum Dómini est, et habitáte inter nos: tantum ut a Dómino et a nostro consórtio non recedátis, ædificáto altári præter altáre Dómini Dei nostri.
 Jósue	Josh	6	22	20	Nonne Achan fílius Zare prætériit mandátum Dómini, et super omnem pópulum Ísraël ira ejus incúbuit? et ille erat unus homo, atque útinam solum periísset in scélere suo.
 Jósue	Josh	6	22	21	Responderúntque fílii Ruben et Gad, et dimídia tribus Manásse, princípibus legatiónis Ísraël:	b
 Jósue	Josh	6	22	22	Fortíssimus Deus Dóminus, fortíssimus Deus Dóminus, ipse novit, et Ísraël simul intélliget: si prævaricatiónis ánimo hoc altáre constrúximus, non custódiat nos, sed púniat nos in præsénti:
 Jósue	Josh	6	22	23	et si ea mente fécimus ut holocáusta, et sacrifícium, et pacíficas víctimas super eo imponerémus, ipse quærat et júdicet:
 Jósue	Josh	6	22	24	et non ea magis cogitatióne atque tractátu, ut dicerémus: Cras dicent fílii vestri fíliis nostris: Quid vobis et Dómino Deo Ísraël?
 Jósue	Josh	6	22	25	términum pósuit Dóminus inter nos et vos, o fílii Ruben, et fílii Gad, Jordánem flúvium, et idcírco partem non habétis in Dómino: et per hanc occasiónem avértent fílii vestri fílios nostros a timóre Dómini. Putávimus ítaque mélius,
 Jósue	Josh	6	22	26	et díximus: Exstruámus nobis altáre, non in holocáusta, neque ad víctimas offeréndas,
 Jósue	Josh	6	22	27	sed in testimónium inter nos et vos, et sóbolem nostram vestrámque progéniem, ut serviámus Dómino, et juris nostri sit offérre et holocáusta, et víctimas, et pacíficas hóstias: et nequáquam dicant cras fílii vestri fíliis nostris: Non est vobis pars in Dómino.
 Jósue	Josh	6	22	28	Quod si volúerint dícere, respondébunt eis: Ecce altáre Dómini, quod fecérunt patres nostri, non in holocáusta, neque in sacrifícium, sed in testimónium nostrum ac vestrum.
 Jósue	Josh	6	22	29	Absit a nobis hoc scelus, ut recedámus a Dómino, et ejus vestígia relinquámus, exstrúcto altári ad holocáusta, et sacrifícia, et víctimas offeréndas, præter altáre Dómini Dei nostri, quod exstrúctum est ante tabernáculum ejus.
 Jósue	Josh	6	22	30	Quibus audítis, Phínees sacérdos, et príncipes legatiónis Ísraël, qui erant cum eo, placáti sunt: et verba filiórum Ruben, et Gad, et dimídiæ tribus Manásse, libentíssime suscepérunt.	b
 Jósue	Josh	6	22	31	Dixítque Phínees fílius Eleázari sacérdos ad eos: Nunc scimus quod nobíscum sit Dóminus, quóniam aliéni estis a prævaricatióne hac, et liberástis fílios Ísraël de manu Dómini.
 Jósue	Josh	6	22	32	Reversúsque est cum princípibus a fíliis Ruben et Gad de terra Gálaad, fínium Chánaan, ad fílios Ísraël, et rétulit eis.
 Jósue	Josh	6	22	33	Placuítque sermo cunctis audiéntibus. Et laudavérunt Deum fílii Ísraël, et nequáquam ultra dixérunt, ut ascénderent contra eos, atque pugnárent, et delérent terram possessiónis eórum.
 Jósue	Josh	6	22	34	Vocaverúntque fílii Ruben, et fílii Gad, altáre quod exstrúxerant, Testimónium nostrum, quod Dóminus ipse sit Deus.
 Jósue	Josh	6	23	1	Evolúto autem multo témpore, postquam pacem déderat Dóminus Israéli, subjéctis in gyro natiónibus univérsis, et Jósue jam longǽvo, et persenílis ætátis,
 Jósue	Josh	6	23	2	vocávit Jósue omnem Israélem, majorésque natu, et príncipes ac duces, et magístros, dixítque ad eos: Ego sénui, et progressióris ætátis sum:
 Jósue	Josh	6	23	3	vosque cérnitis ómnia, quæ fécerit Dóminus Deus vester cunctis per circúitum natiónibus, quómodo pro vobis ipse pugnáverit:
 Jósue	Josh	6	23	4	et nunc quia vobis sorte divísit omnem terram, ab orientáli parte Jordánis usque ad mare magnum, multǽque adhuc supérsunt natiónes:
 Jósue	Josh	6	23	5	Dóminus Deus vester dispérdet eas et áuferet a fácie vestra, et possidébitis terram, sicut vobis pollícitus est.
 Jósue	Josh	6	23	6	Tantum confortámini, et estóte sollíciti, ut custodiátis cuncta quæ scripta sunt in volúmine legis Móysi: et non declinétis ab eis neque ad déxteram neque ad sinístram:	b
 Jósue	Josh	6	23	7	ne postquam intravéritis ad gentes quæ inter vos futúræ sunt, jurétis in nómine deórum eárum, et serviátis eis, et adorétis illos:
 Jósue	Josh	6	23	8	sed adhæreátis Dómino Deo vestro: quod fecístis usque in diem hanc.
 Jósue	Josh	6	23	9	Et tunc áuferet Dóminus Deus in conspéctu vestro gentes magnas et robustíssimas, et nullus vobis resístere póterit.
 Jósue	Josh	6	23	10	Unus e vobis persequétur hóstium mille viros: quia Dóminus Deus vester pro vobis ipse pugnábit, sicut pollícitus est.
 Jósue	Josh	6	23	11	Hoc tantum diligentíssime præcavéte: ut diligátis Dóminum Deum vestrum.
 Jósue	Josh	6	23	12	Quod si voluéritis géntium harum, quæ inter vos hábitant, erróribus adhærére, et cum eis miscére connúbia, atque amicítias copuláre:
 Jósue	Josh	6	23	13	jam nunc scitóte quod Dóminus Deus vester non eas déleat ante fáciem vestram, sed sint vobis in fóveam ac láqueum, et offendículum ex látere vestro, et sudes in óculis vestris, donec vos áuferat atque dispérdat de terra hac óptima, quam trádidit vobis.
 Jósue	Josh	6	23	14	En ego hódie ingrédior viam univérsæ terræ, et toto ánimo cognoscétis quod de ómnibus verbis, quæ se Dóminus præstitúrum vobis esse pollícitus est, unum non præteríerit incássum.	b
 Jósue	Josh	6	23	15	Sicut ergo implévit ópere quod promísit, et próspera cuncta venérunt: sic addúcet super vos quidquid malórum comminátus est, donec vos áuferat atque dispérdat de terra hac óptima, quam trádidit vobis,
 Jósue	Josh	6	23	16	eo quod præteriéritis pactum Dómini Dei vestri, quod pépigit vobíscum, et serviéritis diis aliénis, et adoravéritis eos: cito atque velóciter consúrget in vos furor Dómini, et auferémini ab hac terra óptima, quam trádidit vobis.
 Jósue	Josh	6	24	1	Congregavítque Jósue omnes tribus Ísraël in Sichem, et vocávit majóres natu, ac príncipes, et júdices, et magístros: steterúntque in conspéctu Dómini,
 Jósue	Josh	6	24	2	et ad pópulum sic locútus est: Hæc dicit Dóminus Deus Ísraël: Trans flúvium habitavérunt patres vestri ab inítio, Thare pater Ábraham et Nachor: servierúntque diis aliénis.
 Jósue	Josh	6	24	3	Tuli ergo patrem vestrum Ábraham de Mesopotámiæ fínibus, et addúxi eum in terram Chánaan, multiplicavíque semen ejus,
 Jósue	Josh	6	24	4	et dedi ei Ísaac: illíque rursum dedi Jacob et Esau. E quibus, Esau dedi montem Seir ad possidéndum: Jacob vero et fílii ejus descendérunt in Ægýptum.
 Jósue	Josh	6	24	5	Misíque Móysen et Áaron, et percússi Ægýptum multis signis atque porténtis.
 Jósue	Josh	6	24	6	Eduxíque vos et patres vestros de Ægýpto, et venístis ad mare: persecutíque sunt Ægýptii patres vestros cum cúrribus et equitátu, usque ad mare Rubrum.
 Jósue	Josh	6	24	7	Clamavérunt autem ad Dóminum fílii Ísraël: qui pósuit ténebras inter vos et Ægýptios, et addúxit super eos mare, et opéruit eos. Vidérunt óculi vestri cuncta quæ in Ægýpto fécerim, et habitástis in solitúdine multo témpore.
 Jósue	Josh	6	24	8	Et introdúxi vos in terram Amorrhǽi, qui habitábat trans Jordánem. Cumque pugnárent contra vos, trádidi eos in manus vestras, et possedístis terram eórum, atque interfecístis eos.	b
 Jósue	Josh	6	24	9	Surréxit autem Balac fílius Sephor rex Moab, et pugnávit contra Israélem. Misítque et vocávit Bálaam fílium Beor, ut maledíceret vobis:
 Jósue	Josh	6	24	10	et ego nólui audíre eum, sed e contrário per illum benedíxi vobis, et liberávi vos de manu ejus.
 Jósue	Josh	6	24	11	Transistísque Jordánem, et venístis ad Jéricho. Pugnaverúntque contra vos viri civitátis ejus, Amorrhǽus et Pherezǽus, et Chananǽus, et Hethǽus, et Gergezǽus, et Hevǽus, et Jebusǽus: et trádidi illos in manus vestras.
 Jósue	Josh	6	24	12	Misíque ante vos crabrónes: et ejéci eos de locis suis, duos reges Amorrhæórum, non in gládio nec in arcu tuo.
 Jósue	Josh	6	24	13	Dedíque vobis terram, in qua non laborástis, et urbes quas non ædificástis, ut habitarétis in eis: víneas, et olivéta, quæ non plantástis.
 Jósue	Josh	6	24	14	Nunc ergo timéte Dóminum, et servíte ei perfécto corde atque veríssimo: et auférte deos quibus serviérunt patres vestri in Mesopotámia et in Ægýpto, ac servíte Dómino.	b
 Jósue	Josh	6	24	15	Sin autem malum vobis vidétur ut Dómino serviátis, óptio vobis datur: elígite hódie quod placet, cui servíre potíssimum debeátis: utrum diis, quibus serviérunt patres vestri in Mesopotámia, an diis Amorrhæórum, in quorum terra habitátis: ego autem et domus mea serviémus Dómino.
 Jósue	Josh	6	24	16	Respondítque pópulus, et ait: Absit a nobis ut relinquámus Dóminum, et serviámus diis aliénis.	b
 Jósue	Josh	6	24	17	Dóminus Deus noster, ipse edúxit nos et patres nostros de terra Ægýpti, de domo servitútis: fecítque vidéntibus nobis signa ingéntia, et custodívit nos in omni via per quam ambulávimus, et in cunctis pópulis per quos transívimus.
 Jósue	Josh	6	24	18	Et ejécit univérsas gentes, Amorrhǽum habitatórem terræ quam nos intrávimus. Serviémus ígitur Dómino, quia ipse est Deus noster.
 Jósue	Josh	6	24	19	Dixítque Jósue ad pópulum: Non potéritis servíre Dómino: Deus enim sanctus et fortis æmulátor est, nec ignóscet sceléribus vestris atque peccátis.
 Jósue	Josh	6	24	20	Si dimiséritis Dóminum, et serviéritis diis aliénis, convértet se, et afflíget vos atque subvértet, postquam vobis præstíterit bona.
 Jósue	Josh	6	24	21	Dixítque pópulus ad Jósue: Nequáquam ita ut loquéris erit, sed Dómino serviémus.
 Jósue	Josh	6	24	22	Et Jósue ad pópulum: Testes, inquit, vos estis, quia ipsi elegéritis vobis Dóminum ut serviátis ei. Responderúntque: Testes.
 Jósue	Josh	6	24	23	Nunc ergo, ait, auférte deos aliénos de médio vestri, et inclináte corda vestra ad Dóminum Deum Ísraël.
 Jósue	Josh	6	24	24	Dixítque pópulus ad Jósue: Dómino Deo nostro serviémus, et obediéntes érimus præcéptis ejus.
 Jósue	Josh	6	24	25	Percússit ergo Jósue in die illo fœdus, et propósuit pópulo præcépta atque judícia in Sichem.
 Jósue	Josh	6	24	26	Scripsit quoque ómnia verba hæc in volúmine legis Dómini: et tulit lápidem pergrándem, posuítque eum subter quercum, quæ erat in sanctuário Dómini:
 Jósue	Josh	6	24	27	et dixit ad omnem pópulum: En lapis iste erit vobis in testimónium, quod audíerit ómnia verba Dómini, quæ locútus est vobis: ne forte póstea negáre velítis, et mentíri Dómino Deo vestro.
 Jósue	Josh	6	24	28	Dimisítque pópulum, síngulos in possessiónem suam.
 Jósue	Josh	6	24	29	Et post hæc mórtuus est Jósue fílius Nun servus Dómini, centum et decem annórum:	b
 Jósue	Josh	6	24	30	sepelierúntque eum in fínibus possessiónis suæ in Thamnáthsare, quæ est sita in monte Éphraim, a septentrionáli parte montis Gaas.
 Jósue	Josh	6	24	31	Servivítque Ísraël Dómino cunctis diébus Jósue et seniórum, qui longo vixérunt témpore post Jósue, et qui novérunt ómnia ópera Dómini quæ fécerat in Ísraël.
 Jósue	Josh	6	24	32	Ossa quoque Joseph, quæ túlerant fílii Ísraël de Ægýpto, sepeliérunt in Sichem, in parte agri quem émerat Jacob a fíliis Hemor patris Sichem, centum novéllis óvibus, et fuit in possessiónem filiórum Joseph.	b
 Jósue	Josh	6	24	33	Eleázar quoque fílius Áaron mórtuus est: et sepeliérunt eum in Gábaath Phínees fílii ejus, quæ data est ei in monte Éphraim.	b
 #	Júdici	Jdgs	Liber Júdicum
 Júdici	Jdgs	7	1	1	Post mortem Jósue, consuluérunt fílii Ísraël Dóminum, dicéntes: Quis ascéndet ante nos contra Chananǽum, et erit dux belli?
 Júdici	Jdgs	7	1	2	Dixítque Dóminus: Judas ascéndet: ecce trádidi terram in manus ejus.
 Júdici	Jdgs	7	1	3	Et ait Judas Simeóni fratri suo: Ascénde mecum in sortem meam, et pugna contra Chananǽum, ut et ego pergam tecum in sortem tuam. Et ábiit cum eo Símeon.
 Júdici	Jdgs	7	1	4	Ascendítque Judas, et trádidit Dóminus Chananǽum ac Pherezǽum in manus eórum: et percussérunt in Bezec decem míllia virórum.
 Júdici	Jdgs	7	1	5	Invenerúntque Adoníbezec in Bezec, et pugnavérunt contra eum, ac percussérunt Chananǽum et Pherezǽum.
 Júdici	Jdgs	7	1	6	Fugit autem Adoníbezec: quem persecúti comprehendérunt, cæsis summitátibus mánuum ejus ac pedum.
 Júdici	Jdgs	7	1	7	Dixítque Adoníbezec: Septuagínta reges amputátis mánuum ac pedum summitátibus colligébant sub mensa mea cibórum relíquias: sicut feci, ita réddidit mihi Deus. Adduxerúntque eum in Jerúsalem, et ibi mórtuus est.
 Júdici	Jdgs	7	1	8	Oppugnántes ergo fílii Juda Jerúsalem, cepérunt eam, et percussérunt in ore gládii, tradéntes cunctam incéndio civitátem.
 Júdici	Jdgs	7	1	9	Et póstea descendéntes pugnavérunt contra Chananǽum, qui habitábat in montánis, et ad merídiem, et in campéstribus.	b
 Júdici	Jdgs	7	1	10	Pergénsque Judas contra Chananǽum, qui habitábat in Hebron (cujus nomen fuit antíquitus Cáriath Arbe), percússit Sésai, et Áhiman, et Thólmai:
 Júdici	Jdgs	7	1	11	atque inde proféctus ábiit ad habitatóres Dabir, cujus nomen vetus erat Cáriath Sepher, id est, cívitas litterárum.
 Júdici	Jdgs	7	1	12	Dixítque Caleb: Qui percússerit Cáriath Sepher, et vastáverit eam, dabo ei Axam fíliam meam uxórem.
 Júdici	Jdgs	7	1	13	Cumque cepísset eam Othóniel fílius Cenez frater Caleb minor, dedit ei Axam fíliam suam cónjugem.
 Júdici	Jdgs	7	1	14	Quam pergéntem in itínere mónuit vir suus ut péteret a patre suo agrum. Quæ cum suspirásset sedens in ásino, dixit ei Caleb: Quid habes?
 Júdici	Jdgs	7	1	15	At illa respóndit: Da mihi benedictiónem, quia terram aréntem dedísti mihi: da et irríguam aquis. Dedit ergo ei Caleb irríguum supérius, et irríguum inférius.
 Júdici	Jdgs	7	1	16	Fílii autem Cinǽi cognáti Móysi ascendérunt de civitáte palmárum cum fíliis Juda, in desértum sortis ejus, quod est ad merídiem Arad, et habitavérunt cum eo.
 Júdici	Jdgs	7	1	17	Ábiit autem Judas cum Simeóne fratre suo, et percussérunt simul Chananǽum qui habitábat in Séphaath, et interfecérunt eum. Vocatúmque est nomen urbis, Horma, id est, anáthema.
 Júdici	Jdgs	7	1	18	Cepítque Judas Gazam cum fínibus suis, et Ascalónem, atque Áccaron cum términis suis.
 Júdici	Jdgs	7	1	19	Fuítque Dóminus cum Juda, et montána possédit: nec pótuit delére habitatóres vallis, quia falcátis cúrribus abundábant.
 Júdici	Jdgs	7	1	20	Dederúntque Caleb Hebron, sicut díxerat Móyses, qui delévit ex ea tres fílios Enac.
 Júdici	Jdgs	7	1	21	Jebusǽum autem habitatórem Jerúsalem non delevérunt fílii Bénjamin: habitavítque Jebusǽus cum fíliis Bénjamin in Jerúsalem, usque in præséntem diem.
 Júdici	Jdgs	7	1	22	Domus quoque Joseph ascéndit in Bethel, fuítque Dóminus cum eis.	b
 Júdici	Jdgs	7	1	23	Nam cum obsidérent urbem, quæ prius Luza vocabátur,
 Júdici	Jdgs	7	1	24	vidérunt hóminem egrediéntem de civitáte, dixerúntque ad eum: Osténde nobis intróitum civitátis, et faciémus tecum misericórdiam.
 Júdici	Jdgs	7	1	25	Qui cum ostendísset eis, percussérunt urbem in ore gládii: hóminem autem illum, et omnem cognatiónem ejus, dimisérunt.
 Júdici	Jdgs	7	1	26	Qui dimíssus, ábiit in terram Hetthim, et ædificávit ibi civitátem, vocavítque eam Luzam: quæ ita appellátur usque in præséntem diem.
 Júdici	Jdgs	7	1	27	Manásses quoque non delévit Bethsan, et Thanac cum vículis suis, et habitatóres Dor, et Jéblaam, et Magéddo cum vículis suis, cœpítque Chananǽus habitáre cum eis.
 Júdici	Jdgs	7	1	28	Postquam autem confortátus est Ísraël, fecit eos tributários, et delére nóluit.
 Júdici	Jdgs	7	1	29	Éphraim étiam non interfécit Chananǽum, qui habitábat in Gazer, sed habitávit cum eo.
 Júdici	Jdgs	7	1	30	Zábulon non delévit habitatóres Cetron, et Náalol: sed habitávit Chananǽus in médio ejus, factúsque est ei tributárius.
 Júdici	Jdgs	7	1	31	Aser quoque non delévit habitatóres Accho, et Sidónis, Áhalab, et Áchazib, et Helba, et Aphec, et Rohob:
 Júdici	Jdgs	7	1	32	habitavítque in médio Chananǽi habitatóris illíus terræ, nec interfécit eum.
 Júdici	Jdgs	7	1	33	Néphthali quoque non delévit habitatóres Béthsames, et Béthanath: et habitávit inter Chananǽum habitatórem terræ, fuerúntque ei Bethsamítæ et Bethanítæ tributárii.
 Júdici	Jdgs	7	1	34	Arctavítque Amorrhǽus fílios Dan in monte, nec dedit eis locum ut ad planióra descénderent:
 Júdici	Jdgs	7	1	35	habitavítque in monte Hares, quod interpretátur testáceo, in Ájalon et Sálebim. Et aggraváta est manus domus Joseph, factúsque est ei tributárius.
 Júdici	Jdgs	7	1	36	Fuit autem términus Amorrhǽi ab ascénsu Scorpiónis, petra, et superióra loca.
 Júdici	Jdgs	7	2	1	Ascendítque ángelus Dómini de Gálgalis ad Locum fléntium, et ait: Edúxi vos de Ægýpto, et introdúxi in terram, pro qua jurávi pátribus vestris: et pollícitus sum ut non fácerem írritum pactum meum vobíscum in sempitérnum,
 Júdici	Jdgs	7	2	2	ita dumtáxat ut non ferirétis fœdus cum habitatóribus terræ hujus, sed aras eórum subverterétis: et noluístis audíre vocem meam: cur hoc fecístis?
 Júdici	Jdgs	7	2	3	Quam ob rem nólui delére eos a fácie vestra: ut habeátis hostes, et dii eórum sint vobis in ruínam.
 Júdici	Jdgs	7	2	4	Cumque loquerétur ángelus Dómini hæc verba ad omnes fílios Ísraël, elevavérunt ipsi vocem suam, et flevérunt.
 Júdici	Jdgs	7	2	5	Et vocátum est nomen loci illíus, Locus fléntium, sive lacrimárum: immolaverúntque ibi hóstias Dómini.
 Júdici	Jdgs	7	2	6	Dimísit ergo Jósue pópulum, et abiérunt fílii Ísraël unusquísque in possessiónem suam, ut obtinérent eam:	b
 Júdici	Jdgs	7	2	7	servierúntque Dómino cunctis diébus ejus, et seniórum, qui longo post eum vixérunt témpore, et nóverant ómnia ópera Dómini quæ fécerat cum Ísraël.
 Júdici	Jdgs	7	2	8	Mórtuus est autem Jósue fílius Nun, fámulus Dómini, centum et decem annórum,
 Júdici	Jdgs	7	2	9	et sepeliérunt eum in fínibus possessiónis suæ in Thamnáthsare in monte Éphraim, a septentrionáli plaga montis Gaas.
 Júdici	Jdgs	7	2	10	Omnísque illa generátio congregáta est ad patres suos: et surrexérunt álii, qui non nóverant Dóminum, et ópera quæ fécerat cum Ísraël.
 Júdici	Jdgs	7	2	11	Fecerúntque fílii Ísraël malum in conspéctu Dómini, et serviérunt Báalim.
 Júdici	Jdgs	7	2	12	Ac dimisérunt Dóminum Deum patrum suórum, qui edúxerat eos de terra Ægýpti, et secúti sunt deos aliénos, deósque populórum, qui habitábant in circúitu eórum, et adoravérunt eos: et ad iracúndiam concitavérunt Dóminum,
 Júdici	Jdgs	7	2	13	dimitténtes eum, et serviéntes Baal et Ástaroth.
 Júdici	Jdgs	7	2	14	Iratúsque Dóminus contra Ísraël, trádidit eos in manus diripiéntium: qui cepérunt eos, et vendidérunt hóstibus qui habitábant per gyrum: nec potuérunt resístere adversáriis suis,	b
 Júdici	Jdgs	7	2	15	sed quocúmque pérgere voluíssent, manus Dómini super eos erat, sicut locútus est, et jurávit eis, et veheménter afflícti sunt.
 Júdici	Jdgs	7	2	16	Suscitavítque Dóminus júdices, qui liberárent eos de vastántium mánibus: sed nec eos audíre voluérunt,
 Júdici	Jdgs	7	2	17	fornicántes cum diis aliénis, et adorántes eos. Cito deseruérunt viam, per quam ingréssi fúerant patres eórum: et audiéntes mandáta Dómini, ómnia fecére contrária.
 Júdici	Jdgs	7	2	18	Cumque Dóminus júdices suscitáret, in diébus eórum flectebátur misericórdia, et audiébat afflictórum gémitus, et liberábat eos de cæde vastántium.
 Júdici	Jdgs	7	2	19	Postquam autem mórtuus esset judex, revertebántur, et multo faciébant pejóra quam fécerant patres eórum, sequéntes deos aliénos, serviéntes eis, et adorántes illos. Non dimisérunt adinventiónes suas, et viam duríssimam per quam ambuláre consuevérunt.
 Júdici	Jdgs	7	2	20	Iratúsque est furor Dómini in Ísraël, et ait: Quia írritum fecit gens ista pactum meum, quod pepígeram cum pátribus eórum, et vocem meam audíre contémpsit:
 Júdici	Jdgs	7	2	21	et ego non delébo gentes, quas dimísit Jósue, et mórtuus est:
 Júdici	Jdgs	7	2	22	ut in ipsis expériar Ísraël, utrum custódiant viam Dómini, et ámbulent in ea, sicut custodiérunt patres eórum, an non.
 Júdici	Jdgs	7	2	23	Dimísit ergo Dóminus omnes natiónes has, et cito subvértere nóluit, nec trádidit in manus Jósue.	b
 Júdici	Jdgs	7	3	1	Hæ sunt gentes quas Dóminus derelíquit, ut erudíret in eis Israélem, et omnes qui non nóverant bella Chananæórum:
 Júdici	Jdgs	7	3	2	ut póstea díscerent fílii eórum certáre cum hóstibus, et habére consuetúdinem prœliándi:
 Júdici	Jdgs	7	3	3	quinque sátrapas Philisthinórum, omnémque Chananǽum, et Sidónium, atque Hevǽum, qui habitábat in monte Líbano, de monte Baal Hermon usque ad intróitum Emath.
 Júdici	Jdgs	7	3	4	Dimisítque eos, ut in ipsis experirétur Israélem, utrum audíret mandáta Dómini quæ præcéperat pátribus eórum per manum Móysi, an non.
 Júdici	Jdgs	7	3	5	Ítaque fílii Ísraël habitavérunt in médio Chananǽi, et Hethǽi, et Amorrhǽi, et Pherezǽi, et Hevǽi, et Jebusǽi:	b
 Júdici	Jdgs	7	3	6	et duxérunt uxóres fílias eórum, ipsíque fílias suas fíliis eórum tradidérunt, et serviérunt diis eórum.
 Júdici	Jdgs	7	3	7	Fecerúntque malum in conspéctu Dómini, et oblíti sunt Dei sui, serviéntes Báalim et Ástaroth.
 Júdici	Jdgs	7	3	8	Iratúsque contra Ísraël Dóminus, trádidit eos in manus Chusan Rasáthaim regis Mesopotámiæ, servierúntque ei octo annis.
 Júdici	Jdgs	7	3	9	Et clamavérunt ad Dóminum, qui suscitávit eis salvatórem, et liberávit eos, Othóniel vidélicet fílium Cenez, fratrem Caleb minórem:
 Júdici	Jdgs	7	3	10	fuítque in eo spíritus Dómini, et judicávit Ísraël. Egressúsque est ad pugnam, et trádidit Dóminus in manus ejus Chusan Rasáthaim regem Sýriæ, et oppréssit eum.
 Júdici	Jdgs	7	3	11	Quievítque terra quadragínta annis, et mórtuus est Othóniel fílius Cenez.
 Júdici	Jdgs	7	3	12	Addidérunt autem fílii Ísraël fácere malum in conspéctu Dómini: qui confortávit advérsum eos Eglon regem Moab, quia fecérunt malum in conspéctu ejus.	b
 Júdici	Jdgs	7	3	13	Et copulávit ei fílios Ammon, et Ámalec: abiítque et percússit Ísraël, atque possédit urbem palmárum.
 Júdici	Jdgs	7	3	14	Servierúntque fílii Ísraël Eglon regi Moab decem et octo annis.
 Júdici	Jdgs	7	3	15	Et póstea clamavérunt ad Dóminum, qui suscitávit eis salvatórem vocábulo Aod, fílium Gera, fílii Jémini, qui utráque manu pro déxtera utebátur. Miserúntque fílii Ísraël per illum múnera Eglon regi Moab.	b
 Júdici	Jdgs	7	3	16	Qui fecit sibi gládium ancípitem, habéntem in médio cápulum longitúdinis palmæ manus, et accínctus est eo subter sagum in dextro fémore.
 Júdici	Jdgs	7	3	17	Obtulítque múnera Eglon regi Moab. Erat autem Eglon crassus nimis.
 Júdici	Jdgs	7	3	18	Cumque obtulísset ei múnera, prosecútus est sócios, qui cum eo vénerant.
 Júdici	Jdgs	7	3	19	Et revérsus de Gálgalis, ubi erant idóla, dixit ad regem: Verbum secrétum hábeo ad te, o rex. Et ille imperávit siléntium: egressísque ómnibus qui circa eum erant,
 Júdici	Jdgs	7	3	20	ingréssus est Aod ad eum: sedébat autem in æstívo cœnáculo solus: dixítque: Verbum Dei hábeo ad te. Qui statim surréxit de throno.
 Júdici	Jdgs	7	3	21	Extendítque Aod sinístram manum, et tulit sicam de dextro fémore suo, infixítque eam in ventre ejus
 Júdici	Jdgs	7	3	22	tam válide, ut cápulus sequerétur ferrum in vúlnere, ac pinguíssimo ádipe stringerétur. Nec edúxit gládium, sed ita ut percússerat, relíquit in córpore: statímque per secréta natúræ alvi stércora prorupérunt.
 Júdici	Jdgs	7	3	23	Aod autem clausis diligentíssime óstiis cœnáculi, et obfirmátis sera,
 Júdici	Jdgs	7	3	24a	per postícum egréssus est.
 Júdici	Jdgs	7	3	24b	Servíque regis ingréssi vidérunt clausas fores cœnáculi, atque dixérunt: Fórsitan purgat alvum in æstívo cubículo.
 Júdici	Jdgs	7	3	25	Expectantésque diu donec erubéscerent, et vidéntes quod nullus aperíret, tulérunt clavem: et aperiéntes invenérunt dóminum suum in terra jacéntem mórtuum.
 Júdici	Jdgs	7	3	26	Aod autem, dum illi turbaréntur, effúgit, et pertránsiit locum idolórum, unde revérsus fúerat. Venítque in Séirath:
 Júdici	Jdgs	7	3	27	et statim insónuit búccina in monte Éphraim, descenderúntque cum eo fílii Ísraël, ipso in fronte gradiénte.
 Júdici	Jdgs	7	3	28	Qui dixit ad eos: Sequímini me: trádidit enim Dóminus inimícos nostros Moabítas in manus nostras. Descenderúntque post eum, et occupavérunt vada Jordánis quæ transmíttunt in Moab: et non dimisérunt transíre quemquam:
 Júdici	Jdgs	7	3	29	sed percussérunt Moabítas in témpore illo, círciter decem míllia, omnes robústos et fortes viros. Nullus eórum evádere pótuit.
 Júdici	Jdgs	7	3	30	Humiliatúsque est Moab in die illo sub manu Ísraël: et quiévit terra octogínta annis.
 Júdici	Jdgs	7	3	31	Post hunc fuit Samgar fílius Anath, qui percússit de Philísthiim sexcéntos viros vómere: et ipse quoque deféndit Ísraël.	b
 Júdici	Jdgs	7	4	1	Addiderúntque fílii Ísraël fácere malum in conspéctu Dómini post mortem Aod,
 Júdici	Jdgs	7	4	2	et trádidit illos Dóminus in manus Jabin regis Chánaan, qui regnávit in Asor: habuítque ducem exércitus sui nómine Sísaram, ipse autem habitábat in Hároseth géntium.
 Júdici	Jdgs	7	4	3	Clamaverúntque fílii Ísraël ad Dóminum: nongéntos enim habébat falcátos currus, et per vigínti annos veheménter opprésserat eos.
 Júdici	Jdgs	7	4	4	Erat autem Débbora prophétis uxor Lápidoth, quæ judicábat pópulum in illo témpore.	b
 Júdici	Jdgs	7	4	5	Et sedébat sub palma, quæ nómine illíus vocabátur, inter Rama et Bethel in monte Éphraim: ascendebántque ad eam fílii Ísraël in omne judícium.
 Júdici	Jdgs	7	4	6	Quæ misit et vocávit Barac fílium Abínoëm de Cedes Néphthali: dixítque ad eum: Præcépit tibi Dóminus Deus Ísraël: Vade, et duc exércitum in montem Thabor, tollésque tecum decem míllia pugnatórum de fíliis Néphthali, et de fíliis Zábulon:
 Júdici	Jdgs	7	4	7	ego autem addúcam ad te in loco torréntis Cison, Sísaram príncipem exércitus Jabin, et currus ejus, atque omnem multitúdinem, et tradam eos in manu tua.
 Júdici	Jdgs	7	4	8	Dixítque ad eam Barac: Si venis mecum, vadam: si nolúeris veníre mecum, non pergam.	b
 Júdici	Jdgs	7	4	9	Quæ dixit ad eum: Ibo quidem tecum, sed in hac vice victória non reputábitur tibi, quia in manu mulíeris tradétur Sísara. Surréxit ítaque Débbora, et perréxit cum Barac in Cedes.
 Júdici	Jdgs	7	4	10	Qui, accítis Zábulon et Néphthali, ascéndit cum decem míllibus pugnatórum, habens Débboram in comitátu suo.
 Júdici	Jdgs	7	4	11	Haber autem Cinǽus recésserat quondam a céteris Cinǽis frátribus suis, fíliis Hobab cognáti Móysi: et teténderat tabernácula usque ad vallem, quæ vocátur Sennim, et erat juxta Cedes.
 Júdici	Jdgs	7	4	12	Nuntiatúmque est Sísaræ quod ascendísset Barac fílius Abínoëm in montem Thabor:	b
 Júdici	Jdgs	7	4	13	et congregávit nongéntos falcátos currus, et omnem exércitum de Hároseth géntium ad torréntem Cison.
 Júdici	Jdgs	7	4	14	Dixítque Débbora ad Barac: Surge, hæc est enim dies, in qua trádidit Dóminus Sísaram in manus tuas: en ipse ductor est tuus. Descéndit ítaque Barac de monte Thabor, et decem míllia pugnatórum cum eo.
 Júdici	Jdgs	7	4	15	Perterruítque Dóminus Sísaram, et omnes currus ejus, universámque multitúdinem in ore gládii ad conspéctum Barac: in tantum, ut Sísara de curru desíliens, pédibus fúgeret,
 Júdici	Jdgs	7	4	16	et Barac persequerétur fugiéntes currus, et exércitum usque ad Hároseth géntium, et omnis hóstium multitúdo usque ad interneciónem cáderet.
 Júdici	Jdgs	7	4	17	Sísara autem fúgiens pervénit ad tentórium Jahel uxóris Haber Cinǽi. Erat enim pax inter Jabin regem Asor, et domum Haber Cinǽi.
 Júdici	Jdgs	7	4	18	Egréssa ígitur Jahel in occúrsum Sísaræ, dixit ad eum: Intra ad me, dómine mi: intra, ne tímeas. Qui ingréssus tabernáculum ejus, et opértus ab ea pállio,
 Júdici	Jdgs	7	4	19	dixit ad eam: Da mihi, óbsecro, páululum aquæ, quia sítio valde. Quæ apéruit utrem lactis, et dedit ei bíbere, et opéruit illum.
 Júdici	Jdgs	7	4	20	Dixítque Sísara ad eam: Sta ante óstium tabernáculi: et cum vénerit áliquis intérrogans te, et dicens: Numquid hic est áliquis? respondébis: Nullus est.
 Júdici	Jdgs	7	4	21	Tulit ítaque Jahel uxor Haber clavum tabernáculi, assúmens páriter et málleum: et ingréssa abscóndite et cum siléntio, pósuit supra tempus cápitis ejus clavum, percussúmque málleo defíxit in cérebrum usque ad terram: qui sopórem morti consócians defécit, et mórtuus est.
 Júdici	Jdgs	7	4	22	Et ecce Barac sequens Sísaram veniébat: egressáque Jahel in occúrsum ejus, dixit ei: Veni, et osténdam tibi virum quem quæris. Qui cum intrásset ad eam, vidit Sísaram jacéntem mórtuum, et clavum infíxum in témpore ejus.	b
 Júdici	Jdgs	7	4	23	Humiliávit ergo Deus in die illo Jabin regem Chánaan coram fíliis Ísraël:
 Júdici	Jdgs	7	4	24	qui crescébant quotídie, et forti manu opprimébant Jabin regem Chánaan, donec delérent eum.
 Júdici	Jdgs	7	5	1	Cecinerúntque Débbora et Barac fílius Abínoëm in illo die, dicéntes:
 Júdici	Jdgs	7	5	2	Qui sponte obtulístis de Ísraël ánimas vestras ad perículum, benedícite Dómino.
 Júdici	Jdgs	7	5	3	Audíte, reges; áuribus percípite, príncipes: ego sum, ego sum, quæ Dómino canam, psallam Dómino Deo Ísraël.
 Júdici	Jdgs	7	5	4	Dómine, cum exíres de Seir, et transíres per regiónes Edom, terra mota est, cælíque ac nubes distillavérunt aquis.
 Júdici	Jdgs	7	5	5	Montes fluxérunt a fácie Dómini, et Sínai a fácie Dómini Dei Ísraël.
 Júdici	Jdgs	7	5	6	In diébus Samgar fílii Anath, in diébus Jahel quievérunt sémitæ: et qui ingrediebántur per eas, ambulavérunt per calles dévios.	b
 Júdici	Jdgs	7	5	7	Cessavérunt fortes in Ísraël, et quievérunt: donec súrgeret Débbora, súrgeret mater in Ísraël.
 Júdici	Jdgs	7	5	8	Nova bella elégit Dóminus, et portas hóstium ipse subvértit: clýpeus et hasta si apparúerint in quadragínta míllibus Ísraël.
 Júdici	Jdgs	7	5	9	Cor meum díligit príncipes Ísraël: qui própria voluntáte obtulístis vos discrímini, benedícite Dómino.	b
 Júdici	Jdgs	7	5	10	Qui ascénditis super niténtes ásinos, et sedétis in judício, et ambulátis in via, loquímini.
 Júdici	Jdgs	7	5	11	Ubi collísi sunt currus, et hóstium suffocátus est exércitus, ibi narréntur justítiæ Dómini, et cleméntia in fortes Ísraël: tunc descéndit pópulus Dómini ad portas, et obtínuit principátum.
 Júdici	Jdgs	7	5	12	Surge, surge Débbora; surge, surge, et lóquere cánticum: surge Barac, et apprehénde captívos tuos, fili Abínoëm.	b
 Júdici	Jdgs	7	5	13	Salvátæ sunt relíquiæ pópuli: Dóminus in fórtibus dimicávit.
 Júdici	Jdgs	7	5	14	Ex Éphraim delévit eos in Ámalec, et post eum ex Bénjamin in pópulos tuos, o Ámalec: de Machir príncipes descendérunt, et de Zábulon qui exércitum dúcerent ad bellándum.
 Júdici	Jdgs	7	5	15	Duces Íssachar fuére cum Débbora, et Barac vestígia sunt secúti, qui quasi in præceps ac bárathrum se discrímini dedit: divíso contra se Ruben, magnanimórum repérta est conténtio.
 Júdici	Jdgs	7	5	16	Quare hábitas inter duos términos, ut áudias síbilos gregum? divíso contra se Ruben, magnanimórum repérta est conténtio.
 Júdici	Jdgs	7	5	17	Gálaad trans Jordánem quiescébat, et Dan vacábat návibus: Aser habitábat in líttore maris, et in pórtubus morabátur.
 Júdici	Jdgs	7	5	18	Zábulon vero et Néphthali obtulérunt ánimas suas morti in regióne Meróme.
 Júdici	Jdgs	7	5	19	Venérunt reges et pugnavérunt: pugnavérunt reges Chánaan in Thanach juxta aquas Magéddo, et tamen nihil tulére prædántes.	b
 Júdici	Jdgs	7	5	20	De cælo dimicátum est contra eos: stellæ manéntes in órdine et cursu suo, advérsus Sísaram pugnavérunt.
 Júdici	Jdgs	7	5	21	Torrens Cison traxit cadávera eórum, torrens Cádumim, torrens Cison: concúlca, ánima mea, robústos.
 Júdici	Jdgs	7	5	22	Úngulæ equórum cecidérunt, fugiéntibus ímpetu, et per præceps ruéntibus fortíssimis hóstium.
 Júdici	Jdgs	7	5	23	Maledícite terræ Meroz, dixit ángelus Dómini: maledícite habitatóribus ejus, quia non venérunt ad auxílium Dómini, in adjutórium fortissimórum ejus.	b
 Júdici	Jdgs	7	5	24	Benedícta inter mulíeres Jahel uxor Haber Cinǽi, et benedicátur in tabernáculo suo.
 Júdici	Jdgs	7	5	25	Aquam peténti lac dedit, et in phíala príncipum óbtulit butýrum.
 Júdici	Jdgs	7	5	26	Sinístram manum misit ad clavum, et déxteram ad fabrórum málleos. Percussítque Sísaram quærens in cápite vúlneri locum, et tempus válide pérforans:
 Júdici	Jdgs	7	5	27	inter pedes ejus ruit; defécit, et mórtuus est: volvebátur ante pedes ejus, et jacébat exánimis et miserábilis.
 Júdici	Jdgs	7	5	28	Per fenéstram respíciens, ululábat mater ejus: et de cœnáculo loquebátur: Cur morátur régredi currus ejus? quare tardavérunt pedes quadrigárum illíus?
 Júdici	Jdgs	7	5	29	Una sapiéntior céteris uxóribus ejus, hæc sócrui verba respóndit:	b
 Júdici	Jdgs	7	5	30	Fórsitan nunc dívidit spólia, et pulchérrima feminárum elígitur ei: vestes diversórum colórum Sísaræ tradúntur in prædam, et supéllex vária ad ornánda colla congéritur.
 Júdici	Jdgs	7	5	31	Sic péreant omnes inimíci tui, Dómine: qui autem díligunt te, sicut sol in ortu suo splendet, ita rútilent.	b
 Júdici	Jdgs	7	5	32	Quievítque terra per quadragínta annos.	b
 Júdici	Jdgs	7	6	1	Fecérunt autem fílii Ísraël malum in conspéctu Dómini: qui trádidit illos in manu Mádian septem annis,
 Júdici	Jdgs	7	6	2	et oppréssi sunt valde ab eis. Fecerúntque sibi antra et spelúncas in móntibus, et munitíssima ad repugnándum loca.
 Júdici	Jdgs	7	6	3	Cumque sevísset Ísraël, ascendébat Mádian et Ámalec, ceteríque orientálium natiónum:
 Júdici	Jdgs	7	6	4	et apud eos figéntes tentória, sicut erant in herbis cuncta vastábant usque ad intróitum Gazæ: nihílque omníno ad vitam pértinens relinquébant in Ísraël, non oves, non boves, non ásinos.
 Júdici	Jdgs	7	6	5	Ipsi enim et univérsi greges eórum veniébant cum tabernáculis suis, et instar locustárum univérsa complébant, innúmera multitúdo hóminum et camelórum, quidquid tetígerant devastántes.
 Júdici	Jdgs	7	6	6	Humiliatúsque est Ísraël valde in conspéctu Mádian.
 Júdici	Jdgs	7	6	7	Et clamávit ad Dóminum póstulans auxílium contra Madianítas.
 Júdici	Jdgs	7	6	8	Qui misit ad eos virum prophétam, et locútus est: Hæc dicit Dóminus Deus Ísraël: Ego vos feci conscéndere de Ægýpto, et edúxi vos de domo servitútis,
 Júdici	Jdgs	7	6	9	et liberávi de manu Ægyptiórum, et ómnium inimicórum qui affligébant vos: ejecíque eos ad intróitum vestrum, et trádidi vobis terram eórum.
 Júdici	Jdgs	7	6	10	Et dixi: Ego Dóminus Deus vester: ne timeátis deos Amorrhæórum, in quorum terra habitátis. Et noluístis audíre vocem meam.
 Júdici	Jdgs	7	6	11	Venit autem ángelus Dómini, et sedit sub quercu, quæ erat in Ephra, et pertinébat ad Joas patrem famíliæ Ezri. Cumque Gédeon fílius ejus excúteret atque purgáret fruménta in torculári, ut fúgeret Mádian,	b
 Júdici	Jdgs	7	6	12	appáruit ei ángelus Dómini, et ait: Dóminus tecum, virórum fortíssime.
 Júdici	Jdgs	7	6	13	Dixítque ei Gédeon: Óbsecro, mi dómine, si Dóminus nobíscum est, cur apprehendérunt nos hæc ómnia? ubi sunt mirabília ejus, quæ narravérunt patres nostri, atque dixérunt: De Ægýpto edúxit nos Dóminus? nunc autem derelíquit nos Dóminus, et trádidit in manu Mádian.
 Júdici	Jdgs	7	6	14	Respexítque ad eum Dóminus, et ait: Vade in hac fortitúdine tua, et liberábis Ísraël de manu Mádian: scito quod míserim te.
 Júdici	Jdgs	7	6	15	Qui respóndens ait: Óbsecro, mi dómine, in quo liberábo Ísraël? ecce família mea ínfima est in Manásse, et ego mínimus in domo patris mei.
 Júdici	Jdgs	7	6	16	Dixítque ei Dóminus: Ego ero tecum: et percúties Mádian quasi unum virum.
 Júdici	Jdgs	7	6	17	Et ille: Si invéni, inquit, grátiam coram te, da mihi signum quod tu sis qui loquéris ad me:	b
 Júdici	Jdgs	7	6	18	nec recédas hinc, donec revértar ad te, portans sacrifícium, et ófferens tibi. Qui respóndit: Ego præstolábor advéntum tuum.
 Júdici	Jdgs	7	6	19	Ingréssus est ítaque Gédeon, et coxit hædum, et de farínæ módio ázymos panes: carnésque ponens in canístro, et jus cárnium mittens in ollam, tulit ómnia sub quercu, et óbtulit ei.
 Júdici	Jdgs	7	6	20	Cui dixit ángelus Dómini: Tolle carnes et ázymos panes, et pone supra petram illam, et jus désuper funde. Cumque fecísset ita,
 Júdici	Jdgs	7	6	21	exténdit ángelus Dómini summitátem virgæ, quam tenébat in manu, et tétigit carnes et panes ázymos: ascendítque ignis de petra, et carnes azymósque panes consúmpsit: ángelus autem Dómini evánuit ex óculis ejus.
 Júdici	Jdgs	7	6	22	Vidénsque Gédeon quod esset ángelus Dómini, ait: Heu mi Dómine Deus: quia vidi ángelum Dómini fácie ad fáciem.
 Júdici	Jdgs	7	6	23	Dixítque ei Dóminus: Pax tecum: ne tímeas, non moriéris.
 Júdici	Jdgs	7	6	24a	Ædificávit ergo ibi Gédeon altáre Dómino, vocavítque illud, Dómini pax, usque in præséntem diem.
 Júdici	Jdgs	7	6	24b	Cumque adhuc esset in Ephra, quæ est famíliæ Ezri,
 Júdici	Jdgs	7	6	25	nocte illa dixit Dóminus ad eum: Tolle táurum patris tui, et álterum táurum annórum septem, destruésque aram Baal, quæ est patris tui, et nemus, quod circa aram est, succíde.
 Júdici	Jdgs	7	6	26	Et ædificábis altáre Dómino Deo tuo in summitáte petræ hujus, super quam ante sacrifícium posuísti: tollésque táurum secúndum, et ófferes holocáustum super struem lignórum, quæ de némore succíderis.
 Júdici	Jdgs	7	6	27	Assúmptis ergo Gédeon decem viris de servis suis, fecit sicut præcéperat ei Dóminus. Timens autem domum patris sui, et hómines illíus civitátis, per diem nóluit id fácere, sed ómnia nocte complévit.
 Júdici	Jdgs	7	6	28	Cumque surrexíssent viri óppidi ejus mane, vidérunt destrúctam aram Baal, lucúmque succísum, et táurum álterum impósitum super altáre, quod tunc ædificátum erat.
 Júdici	Jdgs	7	6	29	Dixerúntque ad ínvicem: Quis hoc fecit? Cumque perquírerent auctórem facti, dictum est: Gédeon fílius Joas fecit hæc ómnia.
 Júdici	Jdgs	7	6	30	Et dixérunt ad Joas: Produc fílium tuum huc, ut moriátur: quia destrúxit aram Baal, et succídit nemus.
 Júdici	Jdgs	7	6	31	Quibus ille respóndit: Numquid ultóres estis Baal, ut pugnétis pro eo? qui adversárius est ejus, moriátur ántequam lux crástina véniat: si deus est, víndicet se de eo, qui suffódit aram ejus.
 Júdici	Jdgs	7	6	32	Ex illo die vocátus est Gédeon Jeróbaal, eo quod dixísset Joas: Ulciscátur se de eo Baal, qui suffódit aram ejus.
 Júdici	Jdgs	7	6	33	Ígitur omnis Mádian, et Ámalec, et orientáles pópuli, congregáti sunt simul: et transeúntes Jordánem, castrametáti sunt in valle Jézraël.	b
 Júdici	Jdgs	7	6	34	Spíritus autem Dómini índuit Gédeon, qui clangens búccina convocávit domum Abiézer, ut sequerétur se.
 Júdici	Jdgs	7	6	35	Misítque núntios in univérsum Manássen, qui et ipse secútus est eum: et álios núntios in Aser et Zábulon et Néphthali, qui occurrérunt ei.
 Júdici	Jdgs	7	6	36	Dixítque Gédeon ad Deum: Si salvum facis per manum meam Ísraël, sicut locútus es,
 Júdici	Jdgs	7	6	37	ponam hoc vellus lanæ in área: si ros in solo véllere fúerit, et in omni terra síccitas, sciam quod per manum meam, sicut locútus es, liberábis Ísraël.
 Júdici	Jdgs	7	6	38	Factúmque est ita. Et de nocte consúrgens exprésso véllere, concham rore implévit.
 Júdici	Jdgs	7	6	39	Dixítque rursus ad Deum: Ne irascátur furor tuus contra me si adhuc semel tentávero, signum quærens in véllere. Oro ut solum vellus siccum sit, et omnis terra rore madens.
 Júdici	Jdgs	7	6	40	Fecítque Deus nocte illa ut postuláverat: et fuit síccitas in solo véllere, et ros in omni terra.
 Júdici	Jdgs	7	7	1	Ígitur Jeróbaal qui et Gédeon, de nocte consúrgens, et omnis pópulus cum eo, venit ad fontem qui vocátur Harad. Erant autem castra Mádian in valle ad septentrionálem plagam collis excélsi.
 Júdici	Jdgs	7	7	2	Dixítque Dóminus ad Gédeon: Multus tecum est pópulus, nec tradétur Mádian in manus ejus: ne gloriétur contra me Ísraël, et dicat: Meis víribus liberátus sum.
 Júdici	Jdgs	7	7	3	Lóquere ad pópulum, et cunctis audiéntibus prǽdica: Qui formidolósus et tímidus est, revertátur. Recesserúntque de monte Gálaad, et revérsi sunt de pópulo vigínti duo míllia virórum, et tantum decem míllia remansérunt.
 Júdici	Jdgs	7	7	4	Dixítque Dóminus ad Gédeon: Adhuc pópulus multus est: duc eos ad aquas et ibi probábo illos: et de quo díxero tibi ut tecum vadat, ipse pergat; quem ire prohibúero, revertátur.
 Júdici	Jdgs	7	7	5	Cumque descendísset pópulus ad aquas, dixit Dóminus ad Gédeon: Qui lingua lambúerint aquas, sicut solent canes lámbere, separábis eos seórsum: qui autem curvátis génibus bíberint, in áltera parte erunt.
 Júdici	Jdgs	7	7	6	Fuit ítaque númerus eórum qui manu ad os projiciénte lambuérunt aquas, trecénti viri: omnis autem réliqua multitúdo flexo póplite bíberat.
 Júdici	Jdgs	7	7	7	Et ait Dóminus ad Gédeon: In trecéntis viris qui lambuérunt aquas, liberábo vos, et tradam in manu tua Mádian: omnis autem réliqua multitúdo revertátur in locum suum.
 Júdici	Jdgs	7	7	8a	Sumptis ítaque pro número cibáriis et tubis, omnem réliquam multitúdinem abíre præcépit ad tabernácula sua: et ipse cum trecéntis viris se certámini dedit.
 Júdici	Jdgs	7	7	8b	Castra autem Mádian erant subter in valle.
 Júdici	Jdgs	7	7	9	Eádem nocte dixit Dóminus ad eum: Surge, et descénde in castra: quia trádidi eos in manu tua.
 Júdici	Jdgs	7	7	10	Sin autem solus ire formídas, descéndat tecum Phara puer tuus.
 Júdici	Jdgs	7	7	11	Et cum audíeris quid loquántur, tunc confortabúntur manus tuæ, et secúrior ad hóstium castra descéndes. Descéndit ergo ipse et Phara puer ejus in partem castrórum, ubi erant armatórum vigíliæ.
 Júdici	Jdgs	7	7	12	Mádian autem et Ámalec, et omnes orientáles pópuli, fusi jacébant in valle, ut locustárum multitúdo: caméli quoque innumerábiles erant, sicut aréna quæ jacet in líttore maris.
 Júdici	Jdgs	7	7	13	Cumque venísset Gédeon, narrábat áliquis sómnium próximo suo: et in hunc modum referébat quod víderat: Vidi sómnium, et videbátur mihi quasi subcinerícius panis ex hórdeo volvi, et in castra Mádian descéndere: cumque pervenísset ad tabernáculum, percússit illud, atque subvértit, et terræ fúnditus coæquávit.
 Júdici	Jdgs	7	7	14	Respóndit is, cui loquebátur: Non est hoc áliud, nisi gládius Gedeónis fílii Joas viri Israëlítæ: trádidit enim Dóminus in manus ejus Mádian, et ómnia castra ejus.
 Júdici	Jdgs	7	7	15	Cumque audísset Gédeon sómnium, et interpretatiónem ejus, adorávit: et revérsus est ad castra Ísraël, et ait: Súrgite, trádidit enim Dóminus in manus nostras castra Mádian.	b
 Júdici	Jdgs	7	7	16	Divisítque trecéntos viros in tres partes, et dedit tubas in mánibus eórum, lagenásque vácuas, ac lámpades in médio lagenárum.
 Júdici	Jdgs	7	7	17	Et dixit ad eos: Quod me fácere vidéritis, hoc fácite: ingrédiar partem castrórum, et quod fécero, sectámini.
 Júdici	Jdgs	7	7	18	Quando personúerit tuba in manu mea, vos quoque per castrórum circúitum clángite, et conclamáte: Dómino et Gedeóni.
 Júdici	Jdgs	7	7	19	Ingressúsque est Gédeon, et trecénti viri qui erant cum eo, in partem castrórum, incipiéntibus vigíliis noctis médiæ: et custódibus suscitátis, cœpérunt búccinis clángere, et complódere inter se lagénas.
 Júdici	Jdgs	7	7	20	Cumque per gyrum castrórum in tribus personárent locis, et hýdrias confregíssent, tenuérunt sinístris mánibus lámpades, et dextris sonántes tubas, clamaverúntque: Gládius Dómini et Gedeónis:
 Júdici	Jdgs	7	7	21a	stantes sínguli in loco suo per circúitum castrórum hostílium.
 Júdici	Jdgs	7	7	21b	Ómnia ítaque castra turbáta sunt, et vociferántes ululantésque fugérunt:
 Júdici	Jdgs	7	7	22	et nihilóminus insistébant trecénti viri búccinis personántes. Immisítque Dóminus gládium ómnibus castris, et mútua se cæde truncábant,
 Júdici	Jdgs	7	7	23	fugiéntes usque ad Bethsétta, et crepídinem Abelméhula in Tebbath. Conclamántes autem viri Ísraël de Néphthali, et Aser, et omni Manásse, persequebántur Mádian.
 Júdici	Jdgs	7	7	24	Misítque Gédeon núntios in omnem montem Éphraim, dicens: Descéndite in occúrsum Mádian, et occupáte aquas usque Béthbera atque Jordánem. Clamavítque omnis Éphraim, et præoccupávit aquas atque Jordánem usque Béthbera.
 Júdici	Jdgs	7	7	25	Apprehensósque duos viros Mádian, Oreb et Zeb, interfécit Oreb in petra Oreb, Zeb vero in torculári Zeb. Et persecúti sunt Mádian, cápita Oreb et Zeb portántes ad Gédeon trans fluénta Jordánis.
 Júdici	Jdgs	7	8	1	Dixerúntque ad eum viri Éphraim: Quid est hoc quod fácere voluísti, ut nos non vocáres, cum ad pugnam pérgeres contra Mádian? jurgántes fórtiter, et prope vim inferéntes.
 Júdici	Jdgs	7	8	2	Quibus ille respóndit: Quod enim tale fácere pótui, quale vos fecístis? nonne mélior est racémus Éphraim, vindémiis Abiézer?
 Júdici	Jdgs	7	8	3	In manus vestras Dóminus trádidit príncipes Mádian, Oreb et Zeb: quid tale fácere pótui, quale vos fecístis? Quod cum locútus esset, requiévit spíritus eórum, quo tumébant contra eum.
 Júdici	Jdgs	7	8	4	Cumque venísset Gédeon ad Jordánem, transívit eum cum trecéntis viris, qui secum erant: et præ lassitúdine, fugiéntes pérsequi non póterant.	b
 Júdici	Jdgs	7	8	5	Dixítque ad viros Soccoth: Date, óbsecro, panes pópulo qui mecum est, quia valde defecérunt: ut possímus pérsequi Zébee et Sálmana reges Mádian.
 Júdici	Jdgs	7	8	6	Respondérunt príncipes Soccoth: Fórsitan palmæ mánuum Zébee et Sálmana in manu tua sunt, et idcírco póstulas ut demus exercítui tuo panes.
 Júdici	Jdgs	7	8	7	Quibus ille ait: Cum ergo tradíderit Dóminus Zébee et Sálmana in manus meas, cónteram carnes vestras cum spinis tribulísque desérti.
 Júdici	Jdgs	7	8	8	Et inde conscéndens, venit in Phánuel: locutúsque est ad viros loci illíus simília. Cui et illi respondérunt, sicut respónderant viri Soccoth.
 Júdici	Jdgs	7	8	9	Dixit ítaque et eis: Cum revérsus fúero victor in pace, déstruam turrim hanc.
 Júdici	Jdgs	7	8	10	Zébee autem et Sálmana requiescébant cum omni exércitu suo. Quíndecim enim míllia viri remánserant ex ómnibus turmis orientálium populórum, cæsis centum vigínti míllibus bellatórum educéntium gládium.	b
 Júdici	Jdgs	7	8	11	Ascendénsque Gédeon per viam eórum, qui in tabernáculis morabántur, ad orientálem partem Nobe et Jégbaa, percússit castra hóstium, qui secúri erant, et nihil advérsi suspicabántur.
 Júdici	Jdgs	7	8	12	Fugerúntque Zébee et Sálmana, quos pérsequens Gédeon comprehéndit, turbáto omni exércitu eórum.
 Júdici	Jdgs	7	8	13	Reverténsque de bello ante solis ortum,
 Júdici	Jdgs	7	8	14	apprehéndit púerum de viris Soccoth: interrogavítque eum nómina príncipum et seniórum Soccoth, et descrípsit septuagínta septem viros.
 Júdici	Jdgs	7	8	15	Venítque ad Soccoth, et dixit eis: En Zébee et Sálmana, super quibus exprobrástis mihi, dicéntes: Fórsitan manus Zébee et Sálmana in mánibus tuis sunt, et idcírco póstulas ut demus viris, qui lassi sunt et defecérunt, panes.
 Júdici	Jdgs	7	8	16	Tulit ergo senióres civitátis et spinas desérti ac tríbulos, et contrívit cum eis atque commínuit viros Soccoth.
 Júdici	Jdgs	7	8	17	Turrim quoque Phánuel subvértit, occísis habitatóribus civitátis.
 Júdici	Jdgs	7	8	18	Dixítque ad Zébee et Sálmana: Quales fuérunt viri, quos occidístis in Thabor? Qui respondérunt: Símiles tui, et unus ex eis quasi fílius regis.	b
 Júdici	Jdgs	7	8	19	Quibus ille respóndit: Fratres mei fuérunt, fílii matris meæ. Vivit Dóminus, quia si servassétis eos, non vos occíderem.
 Júdici	Jdgs	7	8	20	Dixítque Jether primogénito suo: Surge, et intérfice eos. Qui non edúxit gládium: timébat enim, quia adhuc puer erat.
 Júdici	Jdgs	7	8	21	Dixerúntque Zébee et Sálmana: Tu surge, et írrue in nos: quia juxta ætátem robur est hóminis. Surréxit Gédeon, et interfécit Zébee et Sálmana: et tulit ornaménta ac bullas quibus colla regálium camelórum decorári solent.
 Júdici	Jdgs	7	8	22	Dixerúntque omnes viri Ísraël ad Gédeon: Domináre nostri tu, et fílius tuus, et fílius fílii tui: quia liberásti nos de manu Mádian.	b
 Júdici	Jdgs	7	8	23	Quibus ille ait: Non dominábor vestri, nec dominábitur in vos fílius meus, sed dominábitur vobis Dóminus.
 Júdici	Jdgs	7	8	24	Dixítque ad eos: Unam petitiónem póstulo a vobis: date mihi ináures ex præda vestra. Ináures enim áureas Ismaëlítæ habére consuéverant.
 Júdici	Jdgs	7	8	25	Qui respondérunt: Libentíssime dábimus. Expandentésque super terram pállium, projecérunt in eo ináures de præda:
 Júdici	Jdgs	7	8	26	et fuit pondus postulatárum ináurium, mille septingénti auri sicli, absque ornaméntis, et monílibus, et veste purpúrea, quibus reges Mádian uti sóliti erant, et præter torques áureas camelórum.
 Júdici	Jdgs	7	8	27	Fecítque ex eo Gédeon ephod, et pósuit illud in civitáte sua Ephra. Fornicatúsque est omnis Ísraël in eo, et factum est Gedeóni et omni dómui ejus in ruínam.
 Júdici	Jdgs	7	8	28	Humiliátus est autem Mádian coram fíliis Ísraël, nec potuérunt ultra cervíces eleváre: sed quiévit terra per quadragínta annos, quibus Gédeon prǽfuit.
 Júdici	Jdgs	7	8	29	Ábiit ítaque Jeróbaal fílius Joas, et habitávit in domo sua:	b
 Júdici	Jdgs	7	8	30	habuítque septuagínta fílios, qui egréssi sunt de fémore ejus: eo quod plures habéret uxóres.
 Júdici	Jdgs	7	8	31	Concubína autem illíus, quam habébat in Sichem, génuit ei fílium nómine Abímelech.
 Júdici	Jdgs	7	8	32	Mortuúsque est Gédeon fílius Joas in senectúte bona, et sepúltus est in sepúlchro Joas patris sui in Ephra de família Ezri.
 Júdici	Jdgs	7	8	33	Postquam autem mórtuus est Gédeon, avérsi sunt fílii Ísraël, et fornicáti sunt cum Báalim. Percusserúntque cum Baal fœdus, ut esset eis in deum:
 Júdici	Jdgs	7	8	34	nec recordáti sunt Dómini Dei sui, qui éruit eos de mánibus inimicórum suórum ómnium per circúitum:
 Júdici	Jdgs	7	8	35	nec fecérunt misericórdiam cum domo Jeróbaal Gédeon, juxta ómnia bona quæ fécerat Israéli.
 Júdici	Jdgs	7	9	1	Ábiit autem Abímelech fílius Jeróbaal in Sichem ad fratres matris suæ, et locútus est ad eos, et ad omnem cognatiónem domus patris matris suæ, dicens:
 Júdici	Jdgs	7	9	2	Loquímini ad omnes viros Sichem: Quid vobis est mélius, ut dominéntur vestri septuagínta viri omnes fílii Jeróbaal, an ut dominétur unus vir? simúlque consideráte quod os vestrum et caro vestra sum.
 Júdici	Jdgs	7	9	3	Locutíque sunt fratres matris ejus de eo ad omnes viros Sichem univérsos sermónes istos, et inclinavérunt cor eórum post Abímelech, dicéntes: Frater noster est.	b
 Júdici	Jdgs	7	9	4	Dederúntque illi septuagínta pondo argénti de fano Baálberit. Qui condúxit sibi ex eo viros ínopes et vagos, secutíque sunt eum.
 Júdici	Jdgs	7	9	5	Et venit in domum patris sui in Ephra, et occídit fratres suos fílios Jeróbaal, septuagínta viros super lápidem unum: remansítque Jóatham fílius Jeróbaal mínimus, et abscónditus est.
 Júdici	Jdgs	7	9	6	Congregáti sunt autem omnes viri Sichem, et univérsæ famíliæ urbis Mello: abierúntque et constituérunt regem Abímelech, juxta quercum quæ stabat in Sichem.
 Júdici	Jdgs	7	9	7	Quod cum nuntiátum esset Jóatham, ivit, et stetit in vértice montis Garízim: elevatáque voce, clamávit, et dixit: Audíte me, viri Sichem; ita áudiat vos Deus.	b
 Júdici	Jdgs	7	9	8	Iérunt ligna, ut úngerent super se regem: dixerúntque olívæ: Ímpera nobis.
 Júdici	Jdgs	7	9	9	Quæ respóndit: Numquid possum desérere pinguédinem meam, qua et dii utúntur et hómines, et veníre ut inter ligna promóvear?
 Júdici	Jdgs	7	9	10	Dixerúntque ligna ad árborem ficum: Veni, et super nos regnum áccipe.
 Júdici	Jdgs	7	9	11	Quæ respóndit eis: Numquid possum desérere dulcédinem meam, fructúsque suavíssimos, et ire ut inter cétera ligna promóvear?
 Júdici	Jdgs	7	9	12	Locutáque sunt ligna ad vitem: Veni, et ímpera nobis.
 Júdici	Jdgs	7	9	13	Quæ respóndit eis: Numquid possum desérere vinum meum, quod lætíficat Deum et hómines, et inter ligna cétera promovéri?
 Júdici	Jdgs	7	9	14	Dixerúntque ómnia ligna ad rhamnum: Veni, et ímpera super nos.
 Júdici	Jdgs	7	9	15	Quæ respóndit eis: Si vere me regem vobis constitúitis, veníte, et sub umbra mea requiéscite: si autem non vultis, egrediátur ignis de rhamno, et dévoret cedros Líbani.
 Júdici	Jdgs	7	9	16	Nunc ígitur, si recte et absque peccáto constituístis super vos regem Abímelech, et bene egístis cum Jeróbaal, et cum domo ejus, et reddidístis vicem benefíciis ejus, qui pugnávit pro vobis,	b
 Júdici	Jdgs	7	9	17	et ánimam suam dedit perículis, ut erúeret vos de manu Mádian,
 Júdici	Jdgs	7	9	18	qui nunc surrexístis contra domum patris mei, et interfecístis fílios ejus septuagínta viros super unum lápidem, et constituístis regem Abímelech fílium ancíllæ ejus super habitatóres Sichem, eo quod frater vester sit:
 Júdici	Jdgs	7	9	19	si ergo recte et absque vítio egístis cum Jeróbaal et domo ejus, hódie lætámini in Abímelech, et ille lætétur in vobis.
 Júdici	Jdgs	7	9	20	Sin autem pervérse: egrediátur ignis ex eo, et consúmat habitatóres Sichem, et óppidum Mello: egrediatúrque ignis de viris Sichem, et de óppido Mello, et dévoret Abímelech.
 Júdici	Jdgs	7	9	21	Quæ cum dixísset, fugit, et ábiit in Bera: habitavítque ibi ob metum Abímelech fratris sui.
 Júdici	Jdgs	7	9	22	Regnávit ítaque Abímelech super Ísraël tribus annis.	b
 Júdici	Jdgs	7	9	23	Misítque Dóminus spíritum péssimum inter Abímelech et habitatóres Sichem: qui cœpérunt eum detestári,
 Júdici	Jdgs	7	9	24	et scelus interfectiónis septuagínta filiórum Jeróbaal, et effusiónem sánguinis eórum conférre in Abímelech fratrem suum, et in céteros Sichimórum príncipes, qui eum adjúverant.
 Júdici	Jdgs	7	9	25	Posuerúntque insídias advérsus eum in summitáte móntium: et dum illíus præstolabántur advéntum, exercébant latrocínia, agéntes prædas de prætereúntibus: nuntiatúmque est Abímelech.
 Júdici	Jdgs	7	9	26	Venit autem Gaal fílius Obed cum frátribus suis, et transívit in Síchimam. Ad cujus advéntum erécti habitatóres Sichem,
 Júdici	Jdgs	7	9	27	egréssi sunt in agros, vastántes víneas, uvásque calcántes: et factis cantántium choris, ingréssi sunt fanum dei sui, et inter épulas et pócula maledicébant Abímelech,
 Júdici	Jdgs	7	9	28	clamánte Gaal fílio Obed: Quis est Abímelech, et quæ est Sichem, ut serviámus ei? numquid non est fílius Jeróbaal, et constítuit príncipem Zebul servum suum super viros Emor patris Sichem? cur ergo serviémus ei?
 Júdici	Jdgs	7	9	29a	útinam daret áliquis pópulum istum sub manu mea, ut auférrem de médio Abímelech.
 Júdici	Jdgs	7	9	29b	Dictúmque est Abímelech: Cóngrega exércitus multitúdinem, et veni.
 Júdici	Jdgs	7	9	30	Zebul enim princeps civitátis, audítis sermónibus Gaal fílii Obed, irátus est valde,
 Júdici	Jdgs	7	9	31	et misit clam ad Abímelech núntios, dicens: Ecce Gaal fílius Obed venit in Síchimam cum frátribus suis, et oppúgnat advérsum te civitátem.
 Júdici	Jdgs	7	9	32	Surge ítaque nocte cum pópulo qui tecum est, et látita in agro:
 Júdici	Jdgs	7	9	33	et primo mane, oriénte sole, írrue super civitátem. Illo autem egrediénte advérsum te cum pópulo suo, fac ei quod potúeris.
 Júdici	Jdgs	7	9	34	Surréxit ítaque Abímelech cum omni exércitu suo nocte, et teténdit insídias juxta Síchimam in quátuor locis.
 Júdici	Jdgs	7	9	35	Egressúsque est Gaal fílius Obed, et stetit in intróitu portæ civitátis. Surréxit autem Abímelech, et omnis exércitus cum eo, de insidiárum loco.	b
 Júdici	Jdgs	7	9	36	Cumque vidísset pópulum Gaal, dixit ad Zebul: Ecce de móntibus multitúdo descéndit. Cui ille respóndit: Umbras móntium vides quasi cápita hóminum, et hoc erróre decíperis.
 Júdici	Jdgs	7	9	37	Rursúmque Gaal ait: Ecce pópulus de umbilíco terræ descéndit, et unus cúneus venit per viam quæ réspicit quercum.
 Júdici	Jdgs	7	9	38	Cui dixit Zebul: Ubi est nunc os tuum, quo loquebáris: Quis est Abímelech ut serviámus ei? nonne hic pópulus est, quem despiciébas? egrédere, et pugna contra eum.
 Júdici	Jdgs	7	9	39	Ábiit ergo Gaal, spectánte Sichimórum pópulo, et pugnávit contra Abímelech,
 Júdici	Jdgs	7	9	40	qui persecútus est eum fugiéntem, et in urbem cómpulit: ceciderúntque ex parte ejus plúrimi, usque ad portam civitátis.
 Júdici	Jdgs	7	9	41	Et Abímelech sedit in Ruma: Zebul autem Gaal et sócios ejus éxpulit de urbe, nec in ea passus est commorári.
 Júdici	Jdgs	7	9	42	Sequénti ergo die, egréssus est pópulus in campum. Quod cum nuntiátum esset Abímelech,	b
 Júdici	Jdgs	7	9	43	tulit exércitum suum, et divísit in tres turmas, tendens insídias in agris. Vidénsque quod egrederétur pópulus de civitáte, surréxit, et írruit in eos
 Júdici	Jdgs	7	9	44	cum cúneo suo, oppúgnans et óbsidens civitátem: duæ autem turmæ palántes per campum adversários persequebántur.
 Júdici	Jdgs	7	9	45	Porro Abímelech omni die illo oppugnábat urbem: quam cepit, interféctis habitatóribus ejus, ipsáque destrúcta, ita ut sal in ea dispérgeret.
 Júdici	Jdgs	7	9	46	Quod cum audíssent qui habitábant in turre Sichimórum, ingréssi sunt fanum dei sui Berith, ubi fœdus cum eo pepígerant, et ex eo locus nomen accéperat: qui erat munítus valde.	b
 Júdici	Jdgs	7	9	47	Abímelech quoque áudiens viros turris Sichimórum páriter conglobátos,
 Júdici	Jdgs	7	9	48	ascéndit in montem Selmon cum omni pópulo suo: et arrépta secúri, præcídit árboris ramum, impositúmque ferens húmero, dixit ad sócios: Quod me vidétis fácere, cito fácite.
 Júdici	Jdgs	7	9	49	Ígitur certátim ramos de arbóribus præcidéntes, sequebántur ducem. Qui circumdántes præsídium, succendérunt: atque ita factum est, ut fumo et igne mille hómines necaréntur, viri páriter et mulíeres, habitatórum turris Sichem.
 Júdici	Jdgs	7	9	50	Abímelech autem inde proficíscens venit ad óppidum Thebes, quod circúmdans obsidébat exércitu.	b
 Júdici	Jdgs	7	9	51	Erat autem turris excélsa in média civitáte, ad quam confúgerant simul viri ac mulíeres, et omnes príncipes civitátis, clausa firmíssime jánua, et super turris tectum stantes per propugnácula.
 Júdici	Jdgs	7	9	52	Accedénsque Abímelech juxta turrim, pugnábat fórtiter: et appropínquans óstio, ignem suppónere nitebátur:
 Júdici	Jdgs	7	9	53	et ecce una múlier fragmen molæ désuper jáciens, illísit cápiti Abímelech, et confrégit cérebrum ejus.
 Júdici	Jdgs	7	9	54	Qui vocávit cito armígerum suum, et ait ad eum: Evagína gládium tuum, et pércute me, ne forte dicátur quod a fémina interféctus sim. Qui jussa perfíciens, interfécit eum.
 Júdici	Jdgs	7	9	55	Illóque mórtuo, omnes qui cum eo erant de Ísraël, revérsi sunt in sedes suas:
 Júdici	Jdgs	7	9	56	et réddidit Deus malum quod fécerat Abímelech contra patrem suum, interféctis septuagínta frátribus suis.
 Júdici	Jdgs	7	9	57	Sichimítis quoque quod operáti erant, retribútum est, et venit super eos maledíctio Jóatham fílii Jeróbaal.
 Júdici	Jdgs	7	10	1	Post Abímelech surréxit dux in Ísraël Thola fílius Phua pátrui Abímelech, vir de Íssachar, qui habitávit in Samir montis Éphraim:
 Júdici	Jdgs	7	10	2	et judicávit Israélem vigínti et tribus annis, mortuúsque est, ac sepúltus in Samir.
 Júdici	Jdgs	7	10	3	Huic succéssit Jair Galaadítes, qui judicávit Ísraël per vigínti et duos annos,
 Júdici	Jdgs	7	10	4	habens trigínta fílios sedéntes super trigínta pullos asinárum, et príncipes trigínta civitátum, quæ ex nómine ejus sunt appellátæ Havoth Jair, id est, óppida Jair, usque in præséntem diem, in terra Gálaad.
 Júdici	Jdgs	7	10	5	Mortuúsque est Jair, ac sepúltus in loco cui est vocábulum Camon.
 Júdici	Jdgs	7	10	6	Fílii autem Ísraël peccátis vetéribus jungéntes nova, fecérunt malum in conspéctu Dómini, et serviérunt idólis, Báalim et Ástaroth, et diis Sýriæ ac Sidónis et Moab et filiórum Ammon et Philísthiim: dimiserúntque Dóminum, et non coluérunt eum.	b
 Júdici	Jdgs	7	10	7	Contra quos Dóminus irátus, trádidit eos in manus Philísthiim et filiórum Ammon.
 Júdici	Jdgs	7	10	8	Afflictíque sunt, et veheménter oppréssi per annos decem et octo, omnes qui habitábant trans Jordánem in terra Amorrhǽi, qui est in Gálaad:
 Júdici	Jdgs	7	10	9	in tantum ut fílii Ammon, Jordáne transmísso, vastárent Judam et Bénjamin et Éphraim: afflictúsque est Ísraël nimis.
 Júdici	Jdgs	7	10	10	Et clamántes ad Dóminum, dixérunt: Peccávimus tibi, quia derelíquimus Dóminum Deum nostrum, et servívimus Báalim.
 Júdici	Jdgs	7	10	11	Quibus locútus est Dóminus: Numquid non Ægýptii et Amorrhǽi, filiíque Ammon et Philísthiim,
 Júdici	Jdgs	7	10	12	Sidónii quoque et Ámalec et Chánaan oppressérunt vos, et clamástis ad me, et érui vos de manu eórum?
 Júdici	Jdgs	7	10	13	Et tamen reliquístis me, et coluístis deos aliénos: idcírco non addam ut ultra vos líberem:
 Júdici	Jdgs	7	10	14	ite, et invocáte deos quos elegístis: ipsi vos líberent in témpore angústiæ.
 Júdici	Jdgs	7	10	15	Dixerúntque fílii Ísraël ad Dóminum: Peccávimus, redde tu nobis quidquid tibi placet: tantum nunc líbera nos.
 Júdici	Jdgs	7	10	16	Quæ dicéntes, ómnia de fínibus suis alienórum deórum idóla projecérunt, et serviérunt Dómino Deo: qui dóluit super misériis eórum.
 Júdici	Jdgs	7	10	17	Ítaque fílii Ammon conclamántes in Gálaad fixére tentória, contra quos congregáti fílii Ísraël in Maspha castrametáti sunt.	b
 Júdici	Jdgs	7	10	18	Dixerúntque príncipes Gálaad sínguli ad próximos suos: Qui primus ex nobis contra fílios Ammon cœ́perit dimicáre, erit dux pópuli Gálaad.
 Júdici	Jdgs	7	11	1	Fuit illo témpore Jephte Galaadítes vir fortíssimus atque pugnátor, fílius mulíeris meretrícis, qui natus est de Gálaad.
 Júdici	Jdgs	7	11	2	Hábuit autem Gálaad uxórem, de qua suscépit fílios: qui postquam créverant, ejecérunt Jephte, dicéntes: Hæres in domo patris nostri esse non póteris, quia de áltera matre natus es.
 Júdici	Jdgs	7	11	3	Quos ille fúgiens atque devítans, habitávit in terra Tob: congregatíque sunt ad eum viri ínopes, et latrocinántes, et quasi príncipem sequebántur.
 Júdici	Jdgs	7	11	4	In illis diébus pugnábant fílii Ammon contra Ísraël.
 Júdici	Jdgs	7	11	5	Quibus ácriter instántibus perrexérunt majóres natu de Gálaad, ut tóllerent in auxílium sui Jephte de terra Tob:
 Júdici	Jdgs	7	11	6	dixerúntque ad eum: Veni et esto princeps noster, et pugna contra fílios Ammon.
 Júdici	Jdgs	7	11	7	Quibus ille respóndit: Nonne vos estis, qui odístis me, et ejecístis de domo patris mei? et nunc venístis ad me necessitáte compúlsi.
 Júdici	Jdgs	7	11	8	Dixerúntque príncipes Gálaad ad Jephte: Ob hanc ígitur causam nunc ad te venímus, ut proficiscáris nobíscum, et pugnes contra fílios Ammon, sisque dux ómnium qui hábitant in Gálaad.	b
 Júdici	Jdgs	7	11	9	Jephte quoque dixit eis: Si vere venístis ad me, ut pugnem pro vobis contra fílios Ammon, tradiderítque eos Dóminus in manus meas, ego ero vester princeps?
 Júdici	Jdgs	7	11	10	Qui respondérunt ei: Dóminus, qui hæc audit, ipse mediátor ac testis est quod nostra promíssa faciémus.
 Júdici	Jdgs	7	11	11	Ábiit ítaque Jephte cum princípibus Gálaad, fecítque eum omnis pópulus príncipem sui. Locutúsque est Jephte omnes sermónes suos coram Dómino in Maspha.
 Júdici	Jdgs	7	11	12	Et misit núntios ad regem filiórum Ammon, qui ex persóna sua dícerent: Quid mihi et tibi est, quia venísti contra me, ut vastáres terram meam?
 Júdici	Jdgs	7	11	13	Quibus ille respóndit: Quia tulit Ísraël terram meam, quando ascéndit de Ægýpto, a fínibus Arnon usque Jaboc atque Jordánem: nunc ergo cum pace redde mihi eam.
 Júdici	Jdgs	7	11	14	Per quos rursum mandávit Jephte, et imperávit eis ut dícerent regi Ammon:	b
 Júdici	Jdgs	7	11	15	Hæc dicit Jephte: Non tulit Ísraël terram Moab, nec terram filiórum Ammon:
 Júdici	Jdgs	7	11	16	sed quando de Ægýpto conscendérunt, ambulávit per solitúdinem usque ad mare Rubrum, et venit in Cades.
 Júdici	Jdgs	7	11	17	Misítque núntios ad regem Edom, dicens: Dimítte me ut tránseam per terram tuam. Qui nóluit acquiéscere précibus ejus. Misit quoque ad regem Moab, qui et ipse tránsitum præbére contémpsit. Mansit ítaque in Cades,
 Júdici	Jdgs	7	11	18	et circuívit ex látere terram Edom et terram Moab: venítque contra orientálem plagam terræ Moab, et castrametátus est trans Arnon: nec vóluit intráre términos Moab. (Arnon quippe confínium est terræ Moab.)
 Júdici	Jdgs	7	11	19	Misit ítaque Ísraël núntios ad Sehon regem Amorrhæórum, qui habitábat in Hésebon, et dixérunt ei: Dimítte ut tránseam per terram tuam usque ad flúvium.
 Júdici	Jdgs	7	11	20	Qui et ipse Ísraël verba despíciens, non dimísit eum transíre per términos suos: sed infiníta multitúdine congregáta, egréssus est contra eum in Jasa, et fórtiter resistébat.
 Júdici	Jdgs	7	11	21	Tradidítque eum Dóminus in manus Ísraël cum omni exércitu suo: qui percússit eum, et possédit omnem terram Amorrhǽi habitatóris regiónis illíus,	b
 Júdici	Jdgs	7	11	22	et univérsos fines ejus, de Arnon usque Jaboc, et de solitúdine usque ad Jordánem.
 Júdici	Jdgs	7	11	23	Dóminus ergo Deus Ísraël subvértit Amorrhǽum, pugnánte contra illum pópulo suo Ísraël, et tu nunc vis possidére terram ejus?
 Júdici	Jdgs	7	11	24	Nonne ea quæ póssidet Chamos deus tuus, tibi jure debéntur? quæ autem Dóminus Deus noster victor obtínuit, in nostram cedent possessiónem:	b
 Júdici	Jdgs	7	11	25	nisi forte mélior es Balac fílio Sephor rege Moab; aut docére potes, quod jurgátus sit contra Ísraël, et pugnáverit contra eum,
 Júdici	Jdgs	7	11	26	quando habitávit in Hésebon et vículis ejus, et in Ároër et villis illíus, vel in cunctis civitátibus juxta Jordánem, per trecéntos annos. Quare tanto témpore nihil super hac repetitióne tentástis?
 Júdici	Jdgs	7	11	27	Ígitur non ego pecco in te, sed tu contra me male agis, índicens mihi bella non justa. Júdicet Dóminus árbiter hujus diéi inter Ísraël, et inter fílios Ammon.
 Júdici	Jdgs	7	11	28	Noluítque acquiéscere rex filiórum Ammon verbis Jephte, quæ per núntios mandáverat.	b
 Júdici	Jdgs	7	11	29	Factus est ergo super Jephte spíritus Dómini, et circúiens Gálaad et Manásse, Maspha quoque Gálaad, et inde tránsiens ad fílios Ammon,
 Júdici	Jdgs	7	11	30	votum vovit Dómino, dicens: Si tradíderis fílios Ammon in manus meas,
 Júdici	Jdgs	7	11	31	quicúmque primus fúerit egréssus de fóribus domus meæ, mihíque occúrrerit reverténti cum pace a fíliis Ammon, eum holocáustum ófferam Dómino.
 Júdici	Jdgs	7	11	32	Transivítque Jephte ad fílios Ammon, ut pugnáret contra eos: quos trádidit Dóminus in manus ejus.	b
 Júdici	Jdgs	7	11	33	Percussítque ab Ároër usque dum vénias in Mennith, vigínti civitátes, et usque ad Abel, quæ est víneis cónsita, plaga magna nimis: humiliatíque sunt fílii Ammon a fíliis Ísraël.
 Júdici	Jdgs	7	11	34	Reverténte autem Jephte in Maspha domum suam, occúrrit ei unigénita fília sua cum týmpanis et choris: non enim habébat álios líberos.	b
 Júdici	Jdgs	7	11	35	Qua visa, scidit vestiménta sua, et ait: Heu me, fília mea! decepísti me, et ipsa decépta es: apérui enim os meum ad Dóminum, et áliud fácere non pótero.
 Júdici	Jdgs	7	11	36	Cui illa respóndit: Pater mi, si aperuísti os tuum ad Dóminum, fac mihi quodcúmque pollícitus es, concéssa tibi ultióne atque victória de hóstibus tuis.
 Júdici	Jdgs	7	11	37	Dixítque ad patrem: Hoc solum mihi præsta quod déprecor: dimítte me ut duóbus ménsibus circúmeam montes, et plangam virginitátem meam cum sodálibus meis.
 Júdici	Jdgs	7	11	38	Cui ille respóndit: Vade. Et dimísit eam duóbus ménsibus. Cumque abiísset cum sóciis ac sodálibus suis, flebat virginitátem suam in móntibus.
 Júdici	Jdgs	7	11	39	Expletísque duóbus ménsibus, revérsa est ad patrem suum, et fecit ei sicut vóverat, quæ ignorábat virum. Exínde mos incrébruit in Ísraël, et consuetúdo serváta est,
 Júdici	Jdgs	7	11	40	ut post anni círculum convéniant in unum fíliæ Ísraël, et plangant fíliam Jephte Galaadítæ diébus quátuor.
 Júdici	Jdgs	7	12	1	Ecce autem in Éphraim orta est sedítio: nam transeúntes contra aquilónem, dixérunt ad Jephte: Quare vadens ad pugnam contra fílios Ammon, vocáre nos noluísti, ut pergerémus tecum? ígitur incendémus domum tuam.
 Júdici	Jdgs	7	12	2	Quibus ille respóndit: Disceptátio erat mihi et pópulo meo contra fílios Ammon véhemens: vocavíque vos, ut præberétis mihi auxílium, et fácere noluístis.
 Júdici	Jdgs	7	12	3	Quod cernens, pósui ánimam meam in mánibus meis, transivíque ad fílios Ammon, et trádidit eos Dóminus in manus meas. Quid commérui, ut advérsum me consurgátis in prœ́lium?
 Júdici	Jdgs	7	12	4	Vocátis ítaque ad se cunctis viris Gálaad, pugnábat contra Éphraim: percusserúntque viri Gálaad Éphraim, quia díxerat: Fugitívus est Gálaad de Éphraim, et hábitat in médio Éphraim et Manásse.
 Júdici	Jdgs	7	12	5	Occupaverúntque Galaadítæ vada Jordánis, per quæ Éphraim reversúrus erat. Cumque venísset ad ea de Éphraim número, fúgiens, atque dixísset: Óbsecro ut me transíre permittátis: dicébant ei Galaadítæ: Numquid Ephrathǽus es? quo dicénte: Non sum:
 Júdici	Jdgs	7	12	6	interrogábant eum: Dic ergo Scíbboleth, quod interpretátur Spica. Qui respondébat: Síbboleth: eádem líttera spicam exprímere non valens. Statímque apprehénsum jugulábant in ipso Jordánis tránsitu. Et cecidérunt in illo témpore de Éphraim quadragínta duo míllia.
 Júdici	Jdgs	7	12	7	Judicávit ítaque Jephte Galaadítes Ísraël sex annis: et mórtuus est, ac sepúltus in civitáte sua Gálaad.	b
 Júdici	Jdgs	7	12	8	Post hunc judicávit Ísraël Ábesan de Béthlehem:
 Júdici	Jdgs	7	12	9	qui hábuit trigínta fílios, et tótidem fílias, quas emíttens foras, marítis dedit, et ejúsdem númeri fíliis suis accépit uxóres, introdúcens in domum suam. Qui septem annis judicávit Ísraël:
 Júdici	Jdgs	7	12	10	mortuúsque est, ac sepúltus in Béthlehem.
 Júdici	Jdgs	7	12	11	Cui succéssit Ahíalon Zabulonítes: et judicávit Ísraël decem annis:
 Júdici	Jdgs	7	12	12	mortuúsque est, ac sepúltus in Zábulon.
 Júdici	Jdgs	7	12	13	Post hunc judicávit Ísraël Abdon fílius Illel Pharathonítes:
 Júdici	Jdgs	7	12	14	qui hábuit quadragínta fílios, et trigínta ex eis nepótes, ascendéntes super septuagínta pullos asinárum. Et judicávit Ísraël octo annis:
 Júdici	Jdgs	7	12	15	mortuúsque est, ac sepúltus in Phárathon terræ Éphraim, in monte Ámalec.
 Júdici	Jdgs	7	13	1	Rursúmque fílii Ísraël fecérunt malum in conspéctu Dómini: qui trádidit eos in manus Philisthinórum quadragínta annis.
 Júdici	Jdgs	7	13	2	Erat autem quidam vir de Sáraa, et de stirpe Dan, nómine Mánue, habens uxórem stérilem.
 Júdici	Jdgs	7	13	3	Cui appáruit ángelus Dómini, et dixit ad eam: Stérilis es et absque líberis: sed concípies, et páries fílium.
 Júdici	Jdgs	7	13	4	Cave ergo ne bibas vinum ac síceram, nec immúndum quidquam cómedas:
 Júdici	Jdgs	7	13	5	quia concípies, et páries fílium, cujus non tanget caput novácula: erit enim nazarǽus Dei ab infántia sua et ex matris útero, et ipse incípiet liberáre Ísraël de manu Philisthinórum.
 Júdici	Jdgs	7	13	6	Quæ cum venísset ad marítum suum, dixit ei: Vir Dei venit ad me, habens vultum angélicum, terríbilis nimis. Quem cum interrogássem quis esset, et unde venísset, et quo nómine vocarétur, nóluit mihi dícere:
 Júdici	Jdgs	7	13	7	sed hoc respóndit: Ecce concípies et páries fílium: cave ne vinum bibas, nec síceram, et ne áliquo vescáris immúndo: erit enim puer nazarǽus Dei ab infántia sua, ex útero matris suæ usque ad diem mortis suæ.
 Júdici	Jdgs	7	13	8	Orávit ítaque Mánue Dóminum, et ait: Óbsecro, Dómine, ut vir Dei, quem misísti, véniat íterum, et dóceat nos quid debeámus fácere de púero, qui nascitúrus est.	b
 Júdici	Jdgs	7	13	9	Exaudivítque Dóminus deprecántem Mánue, et appáruit rursum ángelus Dei uxóri ejus sedénti in agro: Mánue autem marítus ejus non erat cum ea. Quæ cum vidísset ángelum,
 Júdici	Jdgs	7	13	10	festinávit, et cucúrrit ad virum suum: nuntiavítque ei, dicens: Ecce appáruit mihi vir, quem ante víderam.
 Júdici	Jdgs	7	13	11	Qui surréxit, et secútus est uxórem suam: veniénsque ad virum, dixit ei: Tu es qui locútus es mulíeri? Et ille respóndit: Ego sum.
 Júdici	Jdgs	7	13	12	Cui Mánue: Quando, inquit, sermo tuus fúerit explétus, quid vis ut fáciat puer? aut a quo se observáre debébit?
 Júdici	Jdgs	7	13	13	Dixítque ángelus Dómini ad Mánue: Ab ómnibus, quæ locútus sum uxóri tuæ, abstíneat se,
 Júdici	Jdgs	7	13	14	et quidquid ex vínea náscitur, non cómedat: vinum et síceram non bibat; nullo vescátur immúndo: et quod ei præcépi, ímpleat atque custódiat.
 Júdici	Jdgs	7	13	15	Dixítque Mánue ad ángelum Dómini: Óbsecro te ut acquiéscas précibus meis, et faciámus tibi hædum de capris.
 Júdici	Jdgs	7	13	16	Cui respóndit ángelus: Si me cogis, non cómedam panes tuos: si autem vis holocáustum fácere, offer illud Dómino. Et nesciébat Mánue quod ángelus Dómini esset.
 Júdici	Jdgs	7	13	17	Dixítque ad eum: Quod est tibi nomen, ut, si sermo tuus fúerit explétus, honorémus te?
 Júdici	Jdgs	7	13	18	Cui ille respóndit: Cur quæris nomen meum, quod est mirábile?
 Júdici	Jdgs	7	13	19	Tulit ítaque Mánue hædum de capris, et libaménta, et pósuit super petram, ófferens Dómino, qui facit mirabília: ipse autem et uxor ejus intuebántur.
 Júdici	Jdgs	7	13	20	Cumque ascénderet flamma altáris in cælum, ángelus Dómini páriter in flamma ascéndit. Quod cum vidíssent Mánue et uxor ejus, proni cecidérunt in terram,
 Júdici	Jdgs	7	13	21	et ultra eis non appáruit ángelus Dómini. Statímque intelléxit Mánue ángelum Dómini esse,
 Júdici	Jdgs	7	13	22	et dixit ad uxórem suam: Morte moriémur, quia vídimus Deum.
 Júdici	Jdgs	7	13	23	Cui respóndit múlier: Si Dóminus nos vellet occídere, de mánibus nostris holocáustum et libaménta non suscepísset, nec ostendísset nobis hæc ómnia, neque ea quæ sunt ventúra dixísset.
 Júdici	Jdgs	7	13	24	Péperit ítaque fílium, et vocávit nomen ejus Samson. Crevítque puer, et benedíxit ei Dóminus.
 Júdici	Jdgs	7	13	25	Cœpítque spíritus Dómini esse cum eo in castris Dan inter Sáraa et Ésthaol.
 Júdici	Jdgs	7	14	1	Descéndit ergo Samson in Thámnatha: vidénsque ibi mulíerem de filiábus Philísthiim,
 Júdici	Jdgs	7	14	2	ascéndit, et nuntiávit patri suo et matri suæ, dicens: Vidi mulíerem in Thámnatha de filiábus Philisthinórum: quam quæso ut mihi accipiátis uxórem.
 Júdici	Jdgs	7	14	3	Cui dixérunt pater et mater sua: Numquid non est múlier in filiábus fratrum tuórum, et in omni pópulo meo, quia vis accípere uxórem de Philísthiim, qui incircumcísi sunt? Dixítque Samson ad patrem suum: Hanc mihi áccipe: quia plácuit óculis meis.
 Júdici	Jdgs	7	14	4	Paréntes autem ejus nesciébant quod res a Dómino fíeret, et quǽreret occasiónem contra Philísthiim: eo enim témpore Philísthiim dominabántur Israéli.
 Júdici	Jdgs	7	14	5	Descéndit ítaque Samson cum patre suo et matre in Thámnatha. Cumque veníssent ad víneas óppidi, appáruit cátulus leónis sævus, et rúgiens, et occúrrit ei.
 Júdici	Jdgs	7	14	6	Írruit autem spíritus Dómini in Samson, et dilacerávit leónem, quasi hædum in frustra discérpens, nihil omníno habens in manu: et hoc patri et matri nóluit indicáre.
 Júdici	Jdgs	7	14	7	Descendítque, et locútus est mulíeri quæ placúerat óculis ejus.
 Júdici	Jdgs	7	14	8	Et post áliquot dies revértens ut accíperet eam, declinávit ut vidéret cadáver leónis, et ecce exámen apum in ore leónis erat ac favus mellis.	b
 Júdici	Jdgs	7	14	9	Quem cum sumpsísset in mánibus comedébat in via: veniénsque ad patrem suum et matrem, dedit eis partem, qui et ipsi comedérunt: nec tamen eis vóluit indicáre quod mel de córpore leónis assúmpserat.
 Júdici	Jdgs	7	14	10	Descéndit ítaque pater ejus ad mulíerem, et fecit fílio suo Samson convívium: sic enim júvenes fácere consuéverant.
 Júdici	Jdgs	7	14	11	Cum ergo cives loci illíus vidíssent eum, dedérunt ei sodáles trigínta ut essent cum eo.
 Júdici	Jdgs	7	14	12	Quibus locútus est Samson: Propónam vobis probléma: quod si solvéritis mihi intra septem dies convívii, dabo vobis trigínta síndones, et tótidem túnicas:
 Júdici	Jdgs	7	14	13	sin autem non potuéritis sólvere, vos dábitis mihi trigínta síndones, et ejúsdem númeri túnicas. Qui respondérunt ei: Propóne probléma, ut audiámus.
 Júdici	Jdgs	7	14	14	Dixítque eis: De comedénte exívit cibus, et de forti egréssa est dulcédo. Nec potuérunt per tres dies propositiónem sólvere.
 Júdici	Jdgs	7	14	15	Cumque adésset dies séptimus, dixérunt ad uxórem Samson: Blandíre viro tuo et suáde ei ut índicet tibi quid signíficet probléma: quod si fácere nolúeris, incendémus te, et domum patris tui: an idcírco vocástis nos ad núptias ut spoliarétis?
 Júdici	Jdgs	7	14	16	Quæ fundébat apud Samson lácrimas, et quærebátur, dicens: Odísti me, et non díligis: idcírco probléma, quod proposuísti fíliis pópuli mei, non vis mihi expónere. At ille respóndit: Patri meo et matri nólui dícere: et tibi indicáre pótero?
 Júdici	Jdgs	7	14	17	Septem ígitur diébus convívii flebat ante eum: tandémque die séptimo cum ei esset molésta, expósuit. Quæ statim indicávit cívibus suis.
 Júdici	Jdgs	7	14	18	Et illi dixérunt ei die séptimo ante solis occúbitum: Quid dúlcius melle, et quid fórtius leóne? Qui ait ad eos: Si non arassétis in vítula mea, non invenissétis propositiónem meam.
 Júdici	Jdgs	7	14	19	Írruit ítaque in eum spíritus Dómini, descendítque Ascalónem, et percússit ibi trigínta viros: quorum ablátas vestes dedit iis qui probléma sólverant. Iratúsque nimis ascéndit in domum patris sui:
 Júdici	Jdgs	7	14	20	uxor autem ejus accépit marítum unum de amícis ejus et prónubis.
 Júdici	Jdgs	7	15	1	Post aliquántulum autem témporis, cum dies tritíceæ messis instárent, venit Samson, invísere volens uxórem suam, et áttulit ei hædum de capris. Cumque cubículum ejus sólito vellet intráre, prohíbuit eum pater illíus, dicens:
 Júdici	Jdgs	7	15	2	Putávi quod odísses eam, et ídeo trádidi illam amíco tuo: sed habet sorórem, quæ júnior et púlchrior illa est: sit tibi pro ea uxor.
 Júdici	Jdgs	7	15	3	Cui Samson respóndit: Ab hac die non erit culpa in me contra Philisthǽos: fáciam enim vobis mala.
 Júdici	Jdgs	7	15	4	Perrexítque et cepit trecéntas vulpes, caudásque eárum junxit ad caudas, et faces ligávit in médio:
 Júdici	Jdgs	7	15	5	quas igne succéndens, dimísit ut huc illúcque discúrrerent. Quæ statim perrexérunt in ségetes Philisthinórum. Quibus succénsis, et comportátæ jam fruges, et adhuc stantes in stípula, concremátæ sunt, in tantum ut víneas quoque et olivéta flamma consúmeret.
 Júdici	Jdgs	7	15	6	Dixerúntque Philísthiim: Quis fecit hanc rem? Quibus dictum est: Samson gener Thamnathǽi: quia tulit uxórem ejus, et álteri trádidit, hæc operátus est. Ascenderúntque Philísthiim, et combussérunt tam mulíerem quam patrem ejus.
 Júdici	Jdgs	7	15	7	Quibus ait Samson: Licet hæc fecéritis, tamen adhuc ex vobis éxpetam ultiónem, et tunc quiéscam.
 Júdici	Jdgs	7	15	8a	Percussítque eos ingénti plaga, ita ut stupéntes suram fémori impónerent.
 Júdici	Jdgs	7	15	8b	Et descéndens habitávit in spelúnca petræ Etam.
 Júdici	Jdgs	7	15	9	Ígitur ascendéntes Philísthiim in terram Juda, castrametáti sunt in loco, qui póstea vocátus est Lechi, id est, Maxílla, ubi eórum effúsus est exércitus.
 Júdici	Jdgs	7	15	10	Dixerúntque ad eos de tribu Juda: Cur ascendístis advérsum nos? Qui respondérunt: Ut ligémus Samson vénimus, et reddámus ei quæ in nos operátus est.
 Júdici	Jdgs	7	15	11	Descendérunt ergo tria míllia virórum de Juda ad specum sílicis Etam, dixerúntque ad Samson: Nescis quod Philísthiim ímperent nobis? quare hoc fácere voluísti? Quibus ille ait: Sicut fecérunt mihi, sic feci eis.
 Júdici	Jdgs	7	15	12	Ligáre, ínquiunt, te vénimus, et trádere in manus Philisthinórum. Quibus Samson: Juráte, ait, et spondéte mihi quod non occidátis me.
 Júdici	Jdgs	7	15	13	Dixérunt: Non te occidémus, sed vinctum tradémus. Ligaverúntque eum duóbus novis fúnibus, et tulérunt eum de petra Etam.
 Júdici	Jdgs	7	15	14	Qui cum venísset ad locum Maxíllæ, et Philísthiim vociferántes occurríssent ei, írruit spíritus Dómini in eum: et sicut solent ad odórem ignis lina consúmi, ita víncula, quibus ligátus erat, dissipáta sunt et solúta.	b
 Júdici	Jdgs	7	15	15	Inventámque maxíllam, id est, mandíbulam ásini, quæ jacébat, arrípiens interfécit in ea mille viros,
 Júdici	Jdgs	7	15	16	et ait: In maxílla ásini, in mandíbula pulli asinárum, delévi eos, et percússi mille viros.
 Júdici	Jdgs	7	15	17	Cumque hæc verba canens complésset, projécit mandíbulam de manu, et vocávit nomen loci illíus Ramáthlechi, quod interpretátur, Elevátio maxíllæ.
 Júdici	Jdgs	7	15	18	Sitiénsque valde, clamávit ad Dóminum, et ait: Tu dedísti in manu servi tui salútem hanc máximam atque victóriam: en siti mórior, incidámque in manus incircumcisórum.
 Júdici	Jdgs	7	15	19	Apéruit ítaque Dóminus molárem dentem in maxílla ásini, et egréssæ sunt ex eo aquæ. Quibus haustis, refocillávit spíritum, et vires recépit. Idcírco appellátum est nomen loci illíus, Fons invocántis de maxílla, usque in præséntem diem.
 Júdici	Jdgs	7	15	20	Judicavítque Ísraël in diébus Philísthiim vigínti annis.	b
 Júdici	Jdgs	7	16	1	Ábiit quoque in Gazam, et vidit ibi mulíerem meretrícem, ingressúsque est ad eam.
 Júdici	Jdgs	7	16	2	Quod cum audíssent Philísthiim, et percrebruísset apud eos intrásse urbem Samson, circumdedérunt eum, pósitis in porta civitátis custódibus: et ibi tota nocte cum siléntio præstolántes, ut facto mane exeúntem occíderent.
 Júdici	Jdgs	7	16	3	Dormívit autem Samson usque ad médium noctem: et inde consúrgens, apprehéndit ambas portæ fores cum póstibus suis et sera, impositásque húmeris suis portávit ad vérticem montis, qui réspicit Hebron.
 Júdici	Jdgs	7	16	4	Post hæc amávit mulíerem, quæ habitábat in valle Sorec, et vocabátur Dálila.	b
 Júdici	Jdgs	7	16	5	Venerúntque ad eam príncipes Philisthinórum, atque dixérunt: Décipe eum, et disce ab illo, in quo hábeat tantam fortitúdinem, et quómodo eum superáre valeámus, et vinctum afflígere: quod si féceris, dábimus tibi sínguli mille et centum argénteos.
 Júdici	Jdgs	7	16	6	Locúta est ergo Dálila ad Samson: Dic mihi, óbsecro, in quo sit tua máxima fortitúdo, et quid sit quo ligátus erúmpere néqueas?
 Júdici	Jdgs	7	16	7	Cui respóndit Samson: Si septem nervíceis fúnibus necdum siccis, et adhuc huméntibus, ligátus fúero, infírmus ero ut céteri hómines.
 Júdici	Jdgs	7	16	8	Attulerúntque ad eam sátrapæ Philisthinórum septem funes, ut díxerat: quibus vinxit eum,
 Júdici	Jdgs	7	16	9	laténtibus apud se insídiis, et in cubículo finem rei expectántibus: clamavítque ad eum: Philísthiim super te, Samson. Qui rupit víncula, quómodo si rumpat quis filum de stuppæ tortum putámine, cum odórem ignis accéperit: et non est cógnitum in quo esset fortitúdo ejus.
 Júdici	Jdgs	7	16	10	Dixítque ad eum Dálila: Ecce illusísti mihi, et falsum locútus es: saltem nunc índica mihi quo ligári débeas.	b
 Júdici	Jdgs	7	16	11	Cui ille respóndit: Si ligátus fúero novis fúnibus, qui numquam fuérunt in ópere, infírmus ero, et aliórum hóminum símilis.
 Júdici	Jdgs	7	16	12	Quibus rursum Dálila vinxit eum, et clamávit: Philísthiim super te, Samson: in cubículo insídiis præparátis. Qui ita rupit víncula quasi fila telárum.
 Júdici	Jdgs	7	16	13	Dixítque Dálila rursum ad eum: Úsquequo décipis me, et falsum loquéris? osténde quo vincíri débeas. Cui respóndit Samson: Si septem crines cápitis mei cum lício plexúeris, et clavum his circumligátum terræ fíxeris, infírmus ero.
 Júdici	Jdgs	7	16	14	Quod cum fecísset Dálila, dixit ad eum: Philísthiim super te, Samson. Qui consúrgens de somno extráxit clavum cum crínibus et lício.
 Júdici	Jdgs	7	16	15	Dixítque ad eum Dálila: Quómodo dicis quod amas me, cum ánimus tuus non sit mecum? Per tres vices mentítus es mihi, et noluísti dícere in quo sit máxima fortitúdo tua.	b
 Júdici	Jdgs	7	16	16	Cumque molésta esset ei, et per multos dies júgiter adhæréret, spátium ad quiétem non tríbuens, defécit ánima ejus, et ad mortem usque lassáta est.
 Júdici	Jdgs	7	16	17	Tunc apériens veritátem rei, dixit ad eam: Ferrum numquam ascéndit super caput meum, quia nazarǽus, id est, consecrátus Deo, sum de útero matris meæ: si rasum fúerit caput meum, recédet a me fortitúdo mea, et defíciam, eróque sicut céteri hómines.
 Júdici	Jdgs	7	16	18	Vidénsque illa quod conféssus ei esset omnem ánimum suum, misit ad príncipes Philisthinórum ac mandávit: Ascénde adhuc semel, quia nunc mihi apéruit cor suum. Qui ascendérunt assúmpta pecúnia, quam promíserant.
 Júdici	Jdgs	7	16	19	At illa dormíre eum fecit super génua sua, et in sinu suo reclináre caput. Vocavítque tonsórem, et rasit septem crines ejus, et cœpit abígere eum, et a se repéllere: statim enim ab eo fortitúdo discéssit.
 Júdici	Jdgs	7	16	20	Dixítque: Philísthiim super te, Samson. Qui de somno consúrgens, dixit in ánimo suo: Egrédiar sicut ante feci, et me excútiam: nésciens quod recessísset ab eo Dóminus.
 Júdici	Jdgs	7	16	21	Quem cum apprehendíssent Philísthiim, statim eruérunt óculos ejus, et duxérunt Gazam vinctum caténis, et clausum in cárcere molére fecérunt.
 Júdici	Jdgs	7	16	22	Jamque capílli ejus renásci cœpérunt.	b
 Júdici	Jdgs	7	16	23	Et príncipes Philisthinórum convenérunt in unum ut immolárent hóstias magníficas Dagon deo suo, et epularéntur, dicéntes: Trádidit deus noster inimícum nostrum Samson in manus nostras.
 Júdici	Jdgs	7	16	24	Quod étiam pópulus videns, laudábat deum suum, eadémque dicébat: Trádidit deus noster adversárium nostrum in manus nostras, qui delévit terram nostram, et occídit plúrimos.
 Júdici	Jdgs	7	16	25	Lætantésque per convívia, sumptis jam épulis, præcepérunt ut vocarétur Samson, et ante eos lúderet. Qui addúctus de cárcere ludébat ante eos, fecerúntque eum stare inter duas colúmnas.
 Júdici	Jdgs	7	16	26	Qui dixit púero regénti gressus suos: Dimítte me, ut tangam colúmnas, quibus omnis ímminet domus, et reclíner super eas, et páululum requiéscam.
 Júdici	Jdgs	7	16	27	Domus autem erat plena virórum ac mulíerum, et erant ibi omnes príncipes Philisthinórum, ac de tecto et solário círciter tria míllia utriúsque sexus spectántes ludéntem Samson.	b
 Júdici	Jdgs	7	16	28	At ille invocáto Dómino ait: Dómine Deus, meménto mei, et redde mihi nunc fortitúdinem prístinam, Deus meus, ut ulcíscar me de hóstibus meis, et pro amissióne duórum lúminum unam ultiónem recípiam.
 Júdici	Jdgs	7	16	29	Et apprehéndens ambas colúmnas quibus innitebátur domus, alterámque eárum déxtera et álteram læva tenens,
 Júdici	Jdgs	7	16	30	ait: Moriátur ánima mea cum Philísthiim. Concussísque fórtiter colúmnis, cécidit domus super omnes príncipes, et céteram multitúdinem quæ ibi erat: multóque plures interfécit móriens, quam ante vivus occíderat.
 Júdici	Jdgs	7	16	31	Descendéntes autem fratres ejus et univérsa cognátio, tulérunt corpus ejus, et sepeliérunt inter Sáraa et Ésthaol in sepúlchro patris sui Mánue: judicavítque Ísraël vigínti annis.	b
 Júdici	Jdgs	7	17	1	Fuit eo témpore vir quidam de monte Éphraim nómine Michas,
 Júdici	Jdgs	7	17	2	qui dixit matri suæ: Mille et centum argénteos, quos separáveras tibi, et super quibus me audiénte juráveras, ecce ego hábeo, et apud me sunt. Cui illa respóndit: Benedíctus fílius meus Dómino.
 Júdici	Jdgs	7	17	3	Réddidit ergo eos matri suæ, quæ díxerat ei: Consecrávi et vovi hoc argéntum Dómino, ut de manu mea suscípiat fílius meus, et fáciat scúlptile atque conflátile: et nunc trado illud tibi.
 Júdici	Jdgs	7	17	4	Réddidit ígitur eos matri suæ: quæ tulit ducéntos argénteos, et dedit eos argentário, ut fáceret ex eis scúlptile atque conflátile, quod fuit in domo Michæ.
 Júdici	Jdgs	7	17	5	Qui ædículam quoque in ea deo separávit, et fecit ephod, et théraphim, id est, vestem sacerdotálem, et idóla: implevítque uníus filiórum suórum manum, et factus est ei sacérdos.
 Júdici	Jdgs	7	17	6	In diébus illis non erat rex in Ísraël, sed unusquísque quod sibi rectum videbátur, hoc faciébat.
 Júdici	Jdgs	7	17	7	Fuit quoque alter adoléscens de Béthlehem Juda, ex cognatióne ejus: erátque ipse Levítes, et habitábat ibi.	b
 Júdici	Jdgs	7	17	8	Egressúsque de civitáte Béthlehem, peregrinári vóluit ubicúmque sibi cómmodum reperísset. Cumque venísset in montem Éphraim, iter fáciens, et declinásset parúmper in domum Michæ,
 Júdici	Jdgs	7	17	9	interrogátus est ab eo unde venísset. Qui respóndit: Levíta sum de Béthlehem Juda, et vado ut hábitem ubi potúero, et útile mihi esse perspéxero.
 Júdici	Jdgs	7	17	10	Dixítque Michas: Mane apud me, et esto mihi parens ac sacérdos: dabóque tibi per annos síngulos decem argénteos, ac vestem dúplicem, et quæ ad victum sunt necessária.
 Júdici	Jdgs	7	17	11	Acquiévit, et mansit apud hóminem, fuítque illi quasi unus de fíliis.
 Júdici	Jdgs	7	17	12	Implevítque Michas manum ejus, et hábuit púerum sacerdótem apud se:
 Júdici	Jdgs	7	17	13	Nunc scio, dicens, quod benefáciet mihi Deus habénti Levítici géneris sacerdótem.
 Júdici	Jdgs	7	18	1	In diébus illis non erat rex in Ísraël, et tribus Dan quærébat possessiónem sibi, ut habitáret in ea: usque ad illum enim diem inter céteras tribus sortem non accéperat.
 Júdici	Jdgs	7	18	2	Misérunt ergo fílii Dan stirpis et famíliæ suæ quinque viros fortíssimos de Sáraa et Ésthaol, ut explorárent terram, et diligénter inspícerent: dixerúntque eis: Ite, et consideráte terram. Qui cum pergéntes veníssent in montem Éphraim, et intrássent domum Michæ, requievérunt ibi:
 Júdici	Jdgs	7	18	3	et agnoscéntes vocem adolescéntis Levítæ, utentésque illíus diversório, dixérunt ad eum: Quis te huc addúcit? quid hic agis? quam ob causam huc veníre voluísti?
 Júdici	Jdgs	7	18	4	Qui respóndit eis: Hæc et hæc prǽstitit mihi Michas, et me mercéde condúxit, ut sim ei sacérdos.
 Júdici	Jdgs	7	18	5	Rogavérunt autem eum ut consúleret Dóminum ut scire possent an próspero itínere pérgerent, et res habéret efféctum.
 Júdici	Jdgs	7	18	6	Qui respóndit eis: Ite in pace: Dóminus réspicit viam vestram, et iter quo pérgitis.
 Júdici	Jdgs	7	18	7	Eúntes ígitur quinque viri venérunt Lais: viderúntque pópulum habitántem in ea absque ullo timóre, juxta consuetúdinem Sidoniórum, secúrum et quiétum, nullo ei pénitus resisténte, magnarúmque opum, et procul a Sidóne atque a cunctis homínibus separátum.	b
 Júdici	Jdgs	7	18	8	Reversíque ad fratres suos in Sáraa et Ésthaol, et quid egíssent sciscitántibus respondérunt:
 Júdici	Jdgs	7	18	9	Súrgite, ascendámus ad eos: vídimus enim terram valde opuléntam et úberem. Nolíte neglígere, nolíte cessáre: eámus, et possideámus eam: nullus erit labor.
 Júdici	Jdgs	7	18	10	Intrábimus ad secúros, in regiónem latíssimam, tradétque nobis Dóminus locum, in quo nullíus rei est penúria eórum quæ gignúntur in terra.
 Júdici	Jdgs	7	18	11	Profécti ígitur sunt de cognatióne Dan, id est, de Sáraa et Ésthaol, sexcénti viri accíncti armis béllicis,	b
 Júdici	Jdgs	7	18	12	ascendentésque mansérunt in Cariathíarim Judæ: qui locus ex eo témpore Castrórum Dan nomen accépit, et est post tergum Cariathíarim.
 Júdici	Jdgs	7	18	13	Inde transiérunt in montem Éphraim. Cumque veníssent ad domum Michæ,
 Júdici	Jdgs	7	18	14	dixérunt quinque viri, qui prius missi fúerant ad considerándam terram Lais, céteris frátribus suis: Nostis quod in dómibus istis sit ephod, et théraphim, et scúlptile, atque conflátile: vidéte quid vobis pláceat.
 Júdici	Jdgs	7	18	15	Et cum páululum declinássent, ingréssi sunt domum adolescéntis Levítæ, qui erat in domo Michæ: salutaverúntque eum verbis pacíficis.
 Júdici	Jdgs	7	18	16	Sexcénti autem viri ita ut erant armáti, stabant ante óstium.
 Júdici	Jdgs	7	18	17	At illi, qui ingréssi fúerant domum júvenis, scúlptile, et ephod, et théraphim, atque conflátile tóllere nitebántur, et sacérdos stabat ante óstium, sexcéntis viris fortíssimis haud procul expectántibus.
 Júdici	Jdgs	7	18	18	Tulérunt ígitur qui intráverant scúlptile, ephod, et idóla, atque conflátile. Quibus dixit sacérdos: Quid fácitis?
 Júdici	Jdgs	7	18	19	Cui respondérunt: Tace et pone dígitum super os tuum: veníque nobíscum, ut habeámus te patrem, ac sacerdótem. Quid tibi mélius est, ut sis sacérdos in domo uníus viri, an in una tribu et família in Ísraël?
 Júdici	Jdgs	7	18	20	Quod cum audísset, acquiévit sermónibus eórum, et tulit ephod, et idóla, ac scúlptile, et proféctus est cum eis.
 Júdici	Jdgs	7	18	21	Qui cum pérgerent, et ante se ire fecíssent párvulos ac juménta, et omne quod erat pretiósum,	b
 Júdici	Jdgs	7	18	22	et jam a domo Michæ essent procul, viri qui habitábant in ǽdibus Michæ conclamántes secúti sunt,
 Júdici	Jdgs	7	18	23	et post tergum clamáre cœpérunt. Qui cum respexíssent, dixérunt ad Micham: Quid tibi vis? cur clamas?
 Júdici	Jdgs	7	18	24	Qui respóndit: Deos meos, quos mihi feci, tulístis, et sacerdótem, et ómnia quæ hábeo, et dícitis: Quid tibi est?
 Júdici	Jdgs	7	18	25	Dixerúntque ei fílii Dan: Cave ne ultra loquáris ad nos, et véniant ad te viri ánimo concitáti, et ipse cum omni domo tua péreas.
 Júdici	Jdgs	7	18	26	Et sic cœpto itínere perrexérunt. Videns autem Michas quod fortióres se essent, revérsus est in domum suam.
 Júdici	Jdgs	7	18	27	Sexcénti autem viri tulérunt sacerdótem, et quæ supra díximus: venerúntque in Lais ad pópulum quiescéntem atque secúrum, et percussérunt eos in ore gládii: urbémque incéndio tradidérunt,	b
 Júdici	Jdgs	7	18	28	nullo pénitus ferénte præsídium, eo quod procul habitárent a Sidóne, et cum nullo hóminum habérent quidquam societátis ac negótii. Erat autem cívitas sita in regióne Rohob: quam rursum exstruéntes habitavérunt in ea,
 Júdici	Jdgs	7	18	29	vocáto nómine civitátis Dan, juxta vocábulum patris sui, quem genúerat Ísraël, quæ prius Lais dicebátur.
 Júdici	Jdgs	7	18	30	Posuerúntque sibi scúlptile, et Jónathan fílium Gersam fílii Móysi ac fílios ejus sacerdótes in tribu Dan, usque ad diem captivitátis suæ.
 Júdici	Jdgs	7	18	31	Mansítque apud eos idólum Michæ omni témpore quo fuit domus Dei in Silo. In diébus illis non erat rex in Ísraël.
 Júdici	Jdgs	7	19	1	Fuit quidam vir Levítes hábitans in látere montis Éphraim, qui accépit uxórem de Béthlehem Juda:
 Júdici	Jdgs	7	19	2	quæ relíquit eum, et revérsa est in domum patris sui in Béthlehem, mansítque apud eum quátuor ménsibus.
 Júdici	Jdgs	7	19	3	Secutúsque est eam vir suus, volens reconciliári ei, atque blandíri, et secum redúcere, habens in comitátu púerum et duos ásinos: quæ suscépit eum, et introdúxit in domum patris sui. Quod cum audísset socer ejus, eúmque vidísset, occúrrit ei lætus,
 Júdici	Jdgs	7	19	4	et amplexátus est hóminem. Mansítque gener in domo sóceri tribus diébus, cómedens cum eo et bibens familiáriter.
 Júdici	Jdgs	7	19	5	Die autem quarto de nocte consúrgens, proficísci vóluit: quem ténuit socer, et ait ad eum: Gusta prius pauxíllum panis, et confórta stómachum, et sic proficiscéris.
 Júdici	Jdgs	7	19	6	Sederúntque simul, ac comedérunt et bibérunt. Dixítque pater puéllæ ad génerum suum: Quæso te ut hódie hic máneas, paritérque lætémur.
 Júdici	Jdgs	7	19	7	At ille consúrgens, cœpit velle proficísci. Et nihilóminus obníxe eum socer ténuit, et apud se fecit manére.
 Júdici	Jdgs	7	19	8	Mane autem facto, parábat Levítes iter. Cui socer rursum: Oro te, inquit, ut páululum cibi cápias, et assúmptis víribus donec incréscat dies, póstea proficiscáris. Comedérunt ergo simul.
 Júdici	Jdgs	7	19	9	Surrexítque adoléscens, ut pérgeret cum uxóre sua et púero. Cui rursum locútus est socer: Consídera quod dies ad occásum declívior sit, et propínquat ad vésperum: mane apud me étiam hódie, et duc lætum diem, et cras proficiscéris ut vadas in domum tuam.
 Júdici	Jdgs	7	19	10	Nóluit gener acquiéscere sermónibus ejus: sed statim perréxit, et venit contra Jebus, quæ áltero nómine vocátur Jerúsalem, ducens secum duos ásinos onústos, et concubínam.
 Júdici	Jdgs	7	19	11	Jamque erant juxta Jebus, et dies mutabátur in noctem: dixítque puer ad dóminum suum: Veni, óbsecro: declinémus ad urbem Jebusæórum, et maneámus in ea.	b
 Júdici	Jdgs	7	19	12	Cui respóndit dóminus: Non ingrédiar óppidum gentis aliénæ, quæ non est de fíliis Ísraël: sed transíbo usque Gábaa,
 Júdici	Jdgs	7	19	13	et cum illuc pervénero, manébimus in ea, aut certe in urbe Rama.
 Júdici	Jdgs	7	19	14	Transiérunt ergo Jebus, et cœptum carpébant iter, occubuítque eis sol juxta Gábaa, quæ est in tribu Bénjamin:
 Júdici	Jdgs	7	19	15	diverterúntque ad eam, ut manérent ibi. Quo cum intrássent, sedébant in platéa civitátis, et nullus eos recípere vóluit hospítio.
 Júdici	Jdgs	7	19	16	Et ecce, appáruit homo senex, revértens de agro et de ópere suo vésperi, qui et ipse de monte erat Éphraim, et peregrínus habitábat in Gábaa: hómines autem regiónis illíus erant fílii Jémini.
 Júdici	Jdgs	7	19	17	Elevatísque óculis, vidit senex sedéntem hóminem cum sarcínulis suis in platéa civitátis, et dixit ad eum: Unde venis? et quo vadis?
 Júdici	Jdgs	7	19	18	Qui respóndit ei: Profécti sumus de Béthlehem Juda, et pérgimus ad locum nostrum, qui est in látere montis Éphraim, unde ierámus in Béthlehem: et nunc vádimus ad domum Dei, nullúsque sub tectum suum nos vult recípere,
 Júdici	Jdgs	7	19	19	habéntes páleas et fœnum in asinórum pábulum, et panem ac vinum in meos et ancíllæ tuæ usus, et púeri qui mecum est: nulla re indigémus nisi hospítio.
 Júdici	Jdgs	7	19	20	Cui respóndit senex: Pax tecum sit, ego præbébo ómnia quæ necessária sunt: tantum, quæso, ne in platéa máneas.
 Júdici	Jdgs	7	19	21	Introduxítque eum in domum suam, et pábulum ásinis prǽbuit: ac postquam lavérunt pedes suos, recépit eos in convívium.
 Júdici	Jdgs	7	19	22	Illis epulántibus, et post labórem itíneris cibo et potu reficiéntibus córpora, venérunt viri civitátis illíus, fílii Bélial (id est, absque jugo), et circumdántes domum senis, fores pulsáre cœpérunt, clamántes ad dóminum domus atque dicéntes: Educ virum, qui ingréssus est domum tuam, ut abutámur eo.	b
 Júdici	Jdgs	7	19	23	Egressúsque est ad eos senex, et ait: Nolíte, fratres, nolíte fácere malum hoc, quia ingréssus est homo hospítium meum: et cessáte ab hac stultítia.
 Júdici	Jdgs	7	19	24	Hábeo fíliam vírginem, et hic homo habet concubínam: edúcam eas ad vos, ut humiliétis eas, et vestram libídinem compleátis: tantum, óbsecro, ne scelus hoc contra natúram operémini in virum.
 Júdici	Jdgs	7	19	25	Nolébant acquiéscere sermónibus illíus: quod cernens homo, edúxit ad eos concubínam suam, et eis trádidit illudéndam: qua cum tota nocte abúsi essent, dimisérunt eam mane.
 Júdici	Jdgs	7	19	26	At múlier, recedéntibus ténebris, venit ad óstium domus, ubi manébat dóminus suus, et ibi córruit.
 Júdici	Jdgs	7	19	27	Mane facto, surréxit homo, et apéruit óstium, ut cœptam expléret viam: et ecce concubína ejus jacébat ante óstium sparsis in límine mánibus.
 Júdici	Jdgs	7	19	28	Cui ille, putans eam quiéscere, loquebátur: Surge, et ambulémus. Qua nihil respondénte, intélligens quod erat mórtua, tulit eam, et impósuit ásino, reversúsque est in domum suam.
 Júdici	Jdgs	7	19	29	Quam cum esset ingréssus, arrípuit gládium, et cadáver uxóris cum óssibus suis in duódecim partes ac frustra concídens, misit in omnes términos Ísraël.	b
 Júdici	Jdgs	7	19	30	Quod cum vidíssent sínguli, conclamábant: Numquam res talis facta est in Ísraël, ex eo die quo ascendérunt patres nostri de Ægýpto usque in præsens tempus: ferte senténtiam, et in commúne decérnite quid facto opus sit.
 Júdici	Jdgs	7	20	1	Egréssi ítaque sunt omnes fílii Ísraël, et páriter congregáti, quasi vir unus, de Dan usque Bersabée, et terra Gálaad, ad Dóminum in Maspha.
 Júdici	Jdgs	7	20	2	Omnésque ánguli populórum, et cunctæ tribus Ísraël in ecclésiam pópuli Dei convenérunt, quadringénta míllia péditum pugnatórum.
 Júdici	Jdgs	7	20	3	(Nec látuit fílios Bénjamin quod ascendíssent fílii Ísraël in Maspha.) Interrogatúsque Levíta, marítus mulíeris interféctæ, quómodo tantum scelus perpetrátum esset,
 Júdici	Jdgs	7	20	4	respóndit: Veni in Gábaa Bénjamin cum uxóre mea, illúcque divérti:
 Júdici	Jdgs	7	20	5	et ecce hómines civitátis illíus circumdedérunt nocte domum in qua manébam, voléntes me occídere, et uxórem meam incredíbili furóre libídinis vexántes, dénique mórtua est.
 Júdici	Jdgs	7	20	6	Quam arréptam, in frustra cóncidi, misíque partes in omnes términos possessiónis vestræ: quia numquam tantum nefas, et tam grande piáculum, factum est in Ísraël.
 Júdici	Jdgs	7	20	7	Adéstis, omnes fílii Ísraël: decérnite quid fácere debeátis.
 Júdici	Jdgs	7	20	8	Stansque omnis pópulus, quasi uníus hóminis sermóne respóndit: Non recedémus in tabernácula nostra, nec suam quisquam intrábit domum:
 Júdici	Jdgs	7	20	9	sed hoc contra Gábaa in commúne faciámus.
 Júdici	Jdgs	7	20	10	Decem viri eligántur e centum ex ómnibus tríbubus Ísraël, et centum de mille, et mille de decem míllibus, ut compórtent exercítui cibária, et possímus pugnáre contra Gábaa Bénjamin, et réddere ei pro scélere, quod merétur.
 Júdici	Jdgs	7	20	11	Convenítque univérsus Ísraël ad civitátem, quasi homo unus eádem mente, unóque consílio.	b
 Júdici	Jdgs	7	20	12	Et misérunt núntios ad omnem tribum Bénjamin, qui dícerent: Cur tantum nefas in vobis repértum est?
 Júdici	Jdgs	7	20	13	Trádite hómines de Gábaa, qui hoc flagítium perpetrárunt, ut moriántur, et auferátur malum de Ísraël. Qui noluérunt fratrum suórum filiórum Ísraël audíre mandátum:
 Júdici	Jdgs	7	20	14	sed ex cunctis úrbibus, quæ sortis suæ erant, convenérunt in Gábaa, ut illis ferrent auxílium, et contra univérsum pópulum Ísraël dimicárent.
 Júdici	Jdgs	7	20	15	Inventíque sunt vigínti quinque míllia de Bénjamin educéntium gládium, præter habitatóres Gábaa,
 Júdici	Jdgs	7	20	16	qui septingénti erant viri fortíssimi, ita sinístra ut dextra prœliántes: et sic fundis lápides ad certum jaciéntes, ut capíllum quoque possent percútere, et nequáquam in álteram partem ictus lápidis deferrétur.
 Júdici	Jdgs	7	20	17	Virórum quoque Ísraël, absque fíliis Bénjamin, invénta sunt quadringénta míllia educéntium gládium, et paratórum ad pugnam.	b
 Júdici	Jdgs	7	20	18	Qui surgéntes venérunt in domum Dei, hoc est, in Silo: consuluerúntque Deum, atque dixérunt: Quis erit in exércitu nostro princeps certáminis contra fílios Bénjamin? Quibus respóndit Dóminus: Judas sit dux vester.
 Júdici	Jdgs	7	20	19	Statímque fílii Ísraël surgéntes mane, castrametáti sunt juxta Gábaa:
 Júdici	Jdgs	7	20	20	et inde procedéntes ad pugnam contra Bénjamin, urbem oppugnáre cœpérunt.
 Júdici	Jdgs	7	20	21	Egressíque fílii Bénjamin de Gábaa, occidérunt de fíliis Ísraël die illo vigínti duo míllia virórum.
 Júdici	Jdgs	7	20	22	Rursum fílii Ísraël et fortitúdine et número confidéntes, in eódem loco in quo prius certáverant, áciem direxérunt:
 Júdici	Jdgs	7	20	23	ita tamen ut prius ascénderent et flerent coram Dómino usque ad noctem, consuleréntque eum, et dícerent: Débeo ultra procédere ad dimicándum contra fílios Bénjamin fratres meos, an non? Quibus ille respóndit: Ascéndite ad eos, et iníte certámen.
 Júdici	Jdgs	7	20	24	Cumque fílii Ísraël áltera die contra fílios Bénjamin ad prœ́lium processíssent,
 Júdici	Jdgs	7	20	25	erupérunt fílii Bénjamin de portis Gábaa: et occurréntes eis tanta in illos cæde baccháti sunt, ut decem et octo míllia virórum educéntium gládium prostérnerent.
 Júdici	Jdgs	7	20	26	Quam ob rem omnes fílii Ísraël venérunt in domum Dei, et sedéntes flebant coram Dómino: jejunaverúntque die illo usque ad vésperam, et obtulérunt ei holocáusta, atque pacíficas víctimas,
 Júdici	Jdgs	7	20	27	et super statu suo interrogavérunt. Eo témpore ibi erat arca fœ́deris Dei,
 Júdici	Jdgs	7	20	28	et Phínees fílius Eleázari fílii Áaron præpósitus domus. Consuluérunt ígitur Dóminum, atque dixérunt: Exíre ultra debémus ad pugnam contra fílios Bénjamin fratres nostros, an quiéscere? Quibus ait Dóminus: Ascéndite: cras enim tradam eos in manus vestras.
 Júdici	Jdgs	7	20	29	Posuerúntque fílii Ísraël insídias per circúitum urbis Gábaa:	b
 Júdici	Jdgs	7	20	30	et tértia vice, sicut semel et bis, contra Bénjamin exércitum produxérunt.
 Júdici	Jdgs	7	20	31	Sed et fílii Bénjamin audácter erupérunt de civitáte, et fugiéntes adversários lóngius persecúti sunt, ita ut vulnerárent ex eis sicut primo die et secúndo, et cǽderent per duas sémitas verténtes terga, quarum una ferebátur in Bethel et áltera in Gábaa, atque prostérnerent trigínta círciter viros:
 Júdici	Jdgs	7	20	32	putavérunt enim sólito eos more cédere. Qui fugam arte simulántes iniérunt consílium ut abstráherent eos de civitáte, et quasi fugiéntes ad supradíctas sémitas perdúcerent.
 Júdici	Jdgs	7	20	33	Omnes ítaque fílii Ísraël surgéntes de sédibus suis, tetendérunt áciem in loco qui vocátur Baálthamar. Insídiæ quoque, quæ circa urbem erant, paulátim se aperíre cœpérunt,
 Júdici	Jdgs	7	20	34	et ab occidentáli urbis parte procédere. Sed et ália decem míllia virórum de univérso Ísraël, habitatóres urbis ad certámina provocábant. Ingravatúmque est bellum contra fílios Bénjamin: et non intellexérunt quod ex omni parte illis instáret intéritus.
 Júdici	Jdgs	7	20	35	Percussítque eos Dóminus in conspéctu filiórum Ísraël, et interfecérunt ex eis in illo die vigínti quinque míllia, et centum viros, omnes bellatóres et educéntes gládium.
 Júdici	Jdgs	7	20	36	Fílii autem Bénjamin cum se inferióres esse vidíssent, cœpérunt fúgere. Quod cernéntes fílii Ísraël, dedérunt eis ad fugiéndum locum, ut ad præparátas insídias devenírent, quas juxta urbem posúerant.	b
 Júdici	Jdgs	7	20	37	Qui cum repénte de latíbulis surrexíssent, et Bénjamin terga cædéntibus daret, ingréssi sunt civitátem, et percussérunt eam in ore gládii.
 Júdici	Jdgs	7	20	38	Signum autem déderant fílii Ísraël his quos in insídiis collocáverant, ut postquam urbem cepíssent, ignem accénderent: ut ascendénte in altum fumo, captam urbem demonstrárent.
 Júdici	Jdgs	7	20	39	Quod cum cérnerent fílii Ísraël in ipso certámine pósiti (putavérunt enim fílii Bénjamin eos fúgere, et instántius persequebántur, cæsis de exércitu eórum trigínta viris),
 Júdici	Jdgs	7	20	40	et vidérent quasi colúmnam fumi de civitáte conscéndere: Bénjamin quoque aspíciens retro, cum captam cérneret civitátem, et flammas in sublíme ferri:
 Júdici	Jdgs	7	20	41	qui prius simuláverant fugam, versa fácie fórtius resistébant. Quod cum vidíssent fílii Bénjamin, in fugam versi sunt,
 Júdici	Jdgs	7	20	42	et ad viam desérti ire cœpérunt, illuc quoque eos adversáriis persequéntibus: sed et hi qui urbem succénderant, occurrérunt eis.
 Júdici	Jdgs	7	20	43	Atque ita factum est, ut ex utráque parte ab hóstibus cæderéntur, nec erat ulla réquies moriéntium. Cecidérunt, atque prostráti sunt ad orientálem plagam urbis Gábaa.
 Júdici	Jdgs	7	20	44	Fuérunt autem qui in eódem loco interfécti sunt, decem et octo míllia virórum, omnes robustíssimi pugnatóres.	b
 Júdici	Jdgs	7	20	45	Quod cum vidíssent qui remánserant de Bénjamin, fugérunt in solitúdinem: et pergébant ad petram, cujus vocábulum est Remmon. In illa quoque fuga palántes, et in divérsa tendéntes, occidérunt quinque míllia virórum. Et cum ultra ténderent, persecúti sunt eos, et interfecérunt étiam ália duo míllia.
 Júdici	Jdgs	7	20	46	Et sic factum est, ut omnes qui cecíderant de Bénjamin in divérsis locis essent vigínti quinque míllia pugnatóres ad bella promptíssimi.
 Júdici	Jdgs	7	20	47	Remansérunt ítaque de omni número Bénjamin, qui evádere et fúgere in solitúdinem potuérunt, sexcénti viri: sederúntque in petra Remmon ménsibus quátuor.
 Júdici	Jdgs	7	20	48	Regréssi autem fílii Ísraël, omnes relíquias civitátis a viris usque ad juménta gládio percussérunt, cunctásque urbes et vículos Bénjamin vorax flamma consúmpsit.
 Júdici	Jdgs	7	21	1	Juravérunt quoque fílii Ísraël in Maspha, et dixérunt: Nullus nostrum dabit fíliis Bénjamin de filiábus suis uxórem.
 Júdici	Jdgs	7	21	2	Venerúntque omnes ad domum Dei in Silo, et in conspéctu ejus sedéntes usque ad vésperam, levavérunt vocem, et magno ululátu cœpérunt flere, dicéntes:
 Júdici	Jdgs	7	21	3	Quare, Dómine Deus Ísraël, factum est hoc malum in pópulo tuo, ut hódie una tribus auferrétur ex nobis?
 Júdici	Jdgs	7	21	4	Áltera autem die dilúculo consurgéntes, exstruxérunt altáre: obtulerúntque ibi holocáusta, et pacíficas víctimas, et dixérunt:
 Júdici	Jdgs	7	21	5	Quis non ascéndit in exércitu Dómini de univérsis tríbubus Ísraël? grandi enim juraménto se constrínxerant, cum essent in Maspha, intérfici eos qui defuíssent.
 Júdici	Jdgs	7	21	6	Ductíque pœniténtia fílii Ísraël super fratre suo Bénjamin, cœpérunt dícere: Abláta est tribus una de Ísraël:
 Júdici	Jdgs	7	21	7	unde uxóres accípient? omnes enim in commúne jurávimus, non datúros nos his fílias nostras.
 Júdici	Jdgs	7	21	8	Idcírco dixérunt: Quis est de univérsis tríbubus Ísraël, qui non ascéndit ad Dóminum in Maspha? Et ecce invénti sunt habitatóres Jabes Gálaad in illo exércitu non fuísse.
 Júdici	Jdgs	7	21	9	(Eo quoque témpore cum essent in Silo, nullus ex eis ibi repértus est.)
 Júdici	Jdgs	7	21	10	Misérunt ítaque decem míllia viros robustíssimos, et præcepérunt eis: Ite, et percútite habitatóres Jabes Gálaad in ore gládii, tam uxóres quam párvulos eórum.	b
 Júdici	Jdgs	7	21	11	Et hoc erit quod observáre debébitis: omne géneris masculíni, et mulíeres quæ cognovérunt viros, interfícite; vírgines autem reserváte.
 Júdici	Jdgs	7	21	12	Inventǽque sunt de Jabes Gálaad quadringéntæ vírgines, quæ nesciérunt viri thorum: et adduxérunt eas ad castra in Silo, in terram Chánaan.
 Júdici	Jdgs	7	21	13	Miserúntque núntios ad fílios Bénjamin, qui erant in petra Remmon, et præcepérunt eis, ut eos suscíperent in pace.
 Júdici	Jdgs	7	21	14	Venerúntque fílii Bénjamin in illo témpore, et datæ sunt eis uxóres de filiábus Jabes Gálaad: álias autem non reperérunt, quas símili modo tráderent.
 Júdici	Jdgs	7	21	15	Universúsque Ísraël valde dóluit, et egit pœniténtiam super interfectióne uníus tribus ex Ísraël.	b
 Júdici	Jdgs	7	21	16	Dixerúntque majóres natu: Quid faciémus réliquis, qui non accepérunt uxóres? omnes in Bénjamin féminæ concidérunt,
 Júdici	Jdgs	7	21	17	et magna nobis cura, ingentíque stúdio providéndum est, ne una tribus deleátur ex Ísraël.
 Júdici	Jdgs	7	21	18	Fílias enim nostras eis dare non póssumus, constrícti juraménto et maledictióne qua díximus: Maledíctus qui déderit de filiábus suis uxórem Bénjamin.
 Júdici	Jdgs	7	21	19	Ceperúntque consílium, atque dixérunt: Ecce solémnitas Dómini est in Silo anniversária, quæ sita est ad septentriónem urbis Bethel, et ad orientálem plagam viæ, quæ de Bethel tendit ad Síchimam, et ad merídiem óppidi Lébona.
 Júdici	Jdgs	7	21	20	Præceperúntque fíliis Bénjamin, atque dixérunt: Ite, et latitáte in víneis.
 Júdici	Jdgs	7	21	21	Cumque vidéritis fílias Silo ad ducéndos choros ex more procédere, exíte repénte de víneis, et rápite ex eis sínguli uxóres síngulas, et pérgite in terram Bénjamin.
 Júdici	Jdgs	7	21	22	Cumque vénerint patres eárum, ac fratres, et advérsum vos queri cœ́perint atque jurgári, dicémus eis: Miserémini eórum: non enim rapuérunt eas jure bellántium atque victórum: sed rogántibus ut accíperent, non dedístis, et a vestra parte peccátum est.
 Júdici	Jdgs	7	21	23	Fecerúntque fílii Bénjamin ut sibi fúerat imperátum: et juxta númerum suum, rapuérunt sibi de his quæ ducébant choros, uxóres síngulas: abierúntque in possessiónem suam ædificántes urbes, et habitántes in eis.	b
 Júdici	Jdgs	7	21	24	Fílii quoque Ísraël revérsi sunt per tribus et famílias in tabernácula sua. In diébus illis non erat rex in Ísraël: sed unusquísque quod sibi rectum videbátur, hoc faciébat.
 #	Ruth	Ruth	Liber Ruth
 Ruth	Ruth	8	1	1	In diébus uníus júdicis, quando júdices prǽerant, facta est fames in terra. Abiítque homo de Béthlehem Juda, ut peregrinarétur in regióne Moabítide cum uxóre sua ac duóbus líberis.
 Ruth	Ruth	8	1	2	Ipse vocabátur Elímelech, et uxor ejus Nóemi: et duo fílii, alter Máhalon, et alter Chélion, Ephrathǽi de Béthlehem Juda. Ingressíque regiónem Moabítidem, morabántur ibi.
 Ruth	Ruth	8	1	3	Et mórtuus est Elímelech marítus Nóemi: remansítque ipsa cum fíliis.
 Ruth	Ruth	8	1	4	Qui accepérunt uxóres Moabítidas, quarum una vocabátur Orpha, áltera vero Ruth. Manserúntque ibi decem annis,
 Ruth	Ruth	8	1	5	et ambo mórtui sunt, Máhalon vidélicet et Chélion: remansítque múlier orbáta duóbus líberis ac maríto.
 Ruth	Ruth	8	1	6	Et surréxit ut in pátriam pérgeret cum utráque nuru sua de regióne Moabítide: audíerat enim quod respexísset Dóminus pópulum suum, et dedísset eis escas.
 Ruth	Ruth	8	1	7	Egréssa est ítaque de loco peregrinatiónis suæ, cum utráque nuru: et jam in via reverténdi pósita in terram Juda,	b
 Ruth	Ruth	8	1	8	dixit ad eas: Ite in domum matris vestræ: fáciat vobíscum Dóminus misericórdiam, sicut fecístis cum mórtuis, et mecum.
 Ruth	Ruth	8	1	9	Det vobis inveníre réquiem in dómibus virórum quos sortitúræ estis. Et osculáta est eas. Quæ eleváta voce flere cœpérunt,
 Ruth	Ruth	8	1	10	et dícere: Tecum pergémus ad pópulum tuum.
 Ruth	Ruth	8	1	11	Quibus illa respóndit: Revertímini, fíliæ meæ, cur venítis mecum? num ultra hábeo fílios in útero meo, ut viros ex me speráre possítis?
 Ruth	Ruth	8	1	12	Revertímini, fíliæ meæ, et abíte: jam enim senectúte confécta sum, nec apta vínculo conjugáli: etiámsi possem hac nocte concípere, et párere fílios,
 Ruth	Ruth	8	1	13	si eos expectáre velítis donec crescant, et annos pubertátis ímpleant, ante éritis vétulæ quam nubátis. Nolíte, quæso, fíliæ meæ: quia vestra angústia magis me premit, et egréssa est manus Dómini contra me.
 Ruth	Ruth	8	1	14	Eleváta ígitur voce, rursum flere cœpérunt: Orpha osculáta est socrum, ac revérsa est; Ruth adhǽsit sócrui suæ.
 Ruth	Ruth	8	1	15	Cui dixit Nóemi: En revérsa est cognáta tua ad pópulum suum, et ad deos suos, vade cum ea.	b
 Ruth	Ruth	8	1	16	Quæ respóndit: Ne adverséris mihi ut relínquam te et ábeam: quocúmque enim perréxeris, pergam, et ubi moráta fúeris, et ego páriter morábor. Pópulus tuus pópulus meus, et Deus tuus Deus meus.
 Ruth	Ruth	8	1	17	Quæ te terra moriéntem suscéperit, in ea móriar: ibíque locum accípiam sepultúræ. Hæc mihi fáciat Dóminus, et hæc addat, si non sola mors me et te separáverit.
 Ruth	Ruth	8	1	18	Videns ergo Nóemi quod obstináto ánimo Ruth decrevísset secum pérgere, adversári nóluit, nec ad suos ultra réditum persuadére:	b
 Ruth	Ruth	8	1	19	profectǽque sunt simul, et venérunt in Béthlehem. Quibus urbem ingréssis, velox apud cunctos fama percrébruit: dicebántque mulíeres: Hæc est illa Nóemi.
 Ruth	Ruth	8	1	20	Quibus ait: Ne vocétis me Nóemi (id est, pulchram), sed vocáte me Mara (id est, amáram), quia amaritúdine valde replévit me Omnípotens.
 Ruth	Ruth	8	1	21	Egréssa sum plena, et vácuam redúxit me Dóminus. Cur ergo vocátis me Nóemi, quam Dóminus humiliávit, et afflíxit Omnípotens?
 Ruth	Ruth	8	1	22	Venit ergo Nóemi cum Ruth Moabítide nuru sua, de terra peregrinatiónis suæ: ac revérsa est in Béthlehem, quando primum hórdea metebántur.	b
 Ruth	Ruth	8	2	1	Erat autem viro Elímelech consanguíneus, homo potens, et magnárum opum, nómine Booz.
 Ruth	Ruth	8	2	2	Dixítque Ruth Moabítis ad socrum suam: Si jubes, vadam in agrum, et cólligam spicas quæ fúgerint manus meténtium, ubicúmque cleméntis in me patrisfamílias repérero grátiam. Cui illa respóndit: Vade, fília mea.
 Ruth	Ruth	8	2	3	Ábiit ítaque et colligébat spicas post terga meténtium. Áccidit autem ut ager ille habéret dóminum nómine Booz, qui erat de cognatióne Elímelech.
 Ruth	Ruth	8	2	4	Et ecce, ipse veniébat de Béthlehem, dixítque messóribus: Dóminus vobíscum. Qui respondérunt ei: Benedícat tibi Dóminus.
 Ruth	Ruth	8	2	5	Dixítque Booz júveni, qui messóribus prǽerat: Cujus est hæc puélla?
 Ruth	Ruth	8	2	6	Cui respóndit: Hæc est Moabítis, quæ venit cum Nóemi, de regióne Moabítide,
 Ruth	Ruth	8	2	7	et rogávit ut spicas collígeret remanéntes, sequens messórum vestígia: et de mane usque nunc stat in agro, et ne ad moméntum quidem domum revérsa est.
 Ruth	Ruth	8	2	8	Et ait Booz ad Ruth: Audi, fília, ne vadas in álterum agrum ad colligéndum, nec recédas ab hoc loco: sed júngere puéllis meis,	b
 Ruth	Ruth	8	2	9	et ubi messúerint, séquere. Mandávi enim púeris meis, ut nemo moléstus sit tibi: sed étiam si sitíeris, vade ad sarcínulas, et bibe aquas, de quibus et púeri bibunt.
 Ruth	Ruth	8	2	10	Quæ cadens in fáciem suam et adórans super terram, dixit ad eum: Unde mihi hoc, ut invenírem grátiam ante óculos tuos, et nosse me dignaréris peregrínam mulíerem?
 Ruth	Ruth	8	2	11	Cui ille respóndit: Nuntiáta sunt mihi ómnia quæ féceris sócrui tuæ post mortem viri tui: et quod relíqueris paréntes tuos, et terram in qua nata es, et véneris ad pópulum, quem ántea nesciébas.
 Ruth	Ruth	8	2	12	Reddat tibi Dóminus pro ópere tuo, et plenam mercédem recípias a Dómino Deo Ísraël, ad quem venísti, et sub cujus confugísti alas.
 Ruth	Ruth	8	2	13	Quæ ait: Invéni grátiam apud óculos tuos, dómine mi, qui consolátus es me, et locútus es ad cor ancíllæ tuæ, quæ non sum símilis uníus puellárum tuárum.
 Ruth	Ruth	8	2	14	Dixítque ad eam Booz: Quando hora vescéndi fúerit, veni huc, et cómede panem, et intínge buccéllam tuam in acéto. Sedit ítaque ad messórum latus, et congéssit poléntam sibi, comedítque et saturáta est, et tulit relíquias.	b
 Ruth	Ruth	8	2	15	Atque inde surréxit, ut spicas ex more collígeret. Præcépit autem Booz púeris suis, dicens: Etiámsi vobíscum métere volúerit, ne prohibeátis eam:
 Ruth	Ruth	8	2	16	et de vestris quoque manípulis projícite de indústria, et remanére permíttite, ut absque rubóre cólligat, et colligéntem nemo corrípiat.
 Ruth	Ruth	8	2	17	Collégit ergo in agro usque ad vésperam: et quæ collégerat virga cædens et excútiens, invénit hórdei quasi ephi mensúram, id est, tres módios.
 Ruth	Ruth	8	2	18	Quos portans revérsa est in civitátem, et osténdit sócrui suæ: ínsuper prótulit, et dedit ei de relíquiis cibi sui, quo saturáta fúerat.	b
 Ruth	Ruth	8	2	19	Dixítque ei socrus sua: Ubi hódie collegísti, et ubi fecísti opus? sit benedíctus qui misértus est tui. Indicavítque ei apud quem fuísset operáta: et nomen dixit viri, quod Booz vocarétur.
 Ruth	Ruth	8	2	20	Cui respóndit Nóemi: Benedíctus sit a Dómino: quóniam eámdem grátiam, quam præbúerat vivis, servávit et mórtuis. Rursúmque ait: Propínquus noster est homo.
 Ruth	Ruth	8	2	21	Et ait Ruth: Hoc quoque, inquit, præcépit mihi, ut támdiu messóribus ejus júngerer, donec omnes ségetes meteréntur.
 Ruth	Ruth	8	2	22	Cui dixit socrus: Mélius est, fília mea, ut cum puéllis ejus éxeas ad meténdum, ne in aliéno agro quíspiam resístat tibi.
 Ruth	Ruth	8	2	23	Juncta est ítaque puéllis Booz: et támdiu cum eis méssuit, donec hórdea et tríticum in hórreis conderéntur.
 Ruth	Ruth	8	3	1	Postquam autem revérsa est ad socrum suam, audívit ab ea: Fília mea, quæram tibi réquiem, et providébo ut bene sit tibi.
 Ruth	Ruth	8	3	2	Booz iste, cujus puéllis in agro juncta es, propínquus noster est, et hac nocte áream hórdei véntilat.
 Ruth	Ruth	8	3	3	Laváre ígitur, et úngere, et indúere cultióribus vestiméntis, et descénde in áream: non te vídeat homo, donec esum potúmque finíerit.
 Ruth	Ruth	8	3	4	Quando autem íerit ad dormiéndum, nota locum in quo dórmiat: veniésque et discoopéries pállium, quo operítur a parte pedum, et projícies te, et ibi jacébis: ipse autem dicet quid ágere débeas.
 Ruth	Ruth	8	3	5	Quæ respóndit: Quidquid præcéperis, fáciam.	b
 Ruth	Ruth	8	3	6	Descendítque in áream, et fecit ómnia quæ sibi imperáverat socrus.
 Ruth	Ruth	8	3	7	Cumque comedísset Booz, et bibísset, et factus esset hilárior, issétque ad dormiéndum juxta acérvum manipulórum, venit abscóndite, et discoopérto pállio, a pédibus ejus se projécit.
 Ruth	Ruth	8	3	8	Et ecce, nocte jam média expávit homo, et conturbátus est: vidítque mulíerem jacéntem ad pedes suos,
 Ruth	Ruth	8	3	9	et ait illi: Quæ es? Illáque respóndit: Ego sum Ruth ancílla tua: expánde pállium tuum super fámulam tuam, quia propínquus es.
 Ruth	Ruth	8	3	10	Et ille: Benedícta, inquit, es a Dómino, fília, et priórem misericórdiam posterióre superásti: quia non est secúta júvenes, páuperes sive dívites.
 Ruth	Ruth	8	3	11	Noli ergo metúere, sed quidquid díxeris mihi, fáciam tibi. Scit enim omnis pópulus, qui hábitat intra portas urbis meæ, mulíerem te esse virtútis.
 Ruth	Ruth	8	3	12	Nec ábnuo me propínquum, sed est álius me propínquior.
 Ruth	Ruth	8	3	13	Quiésce hac nocte: et facto mane, si te volúerit propinquitátis jure retinére, bene res acta est: sin autem ille nolúerit, ego te absque ulla dubitatióne suscípiam, vivit Dóminus. Dormi usque mane.
 Ruth	Ruth	8	3	14	Dormívit ítaque ad pedes ejus, usque ad noctis abscéssum. Surréxit ítaque ántequam hómines se cognóscerent mútuo, et dixit Booz: Cave ne quis nóverit quod huc véneris.	b
 Ruth	Ruth	8	3	15	Et rursum: Expánde, inquit, pállium tuum, quo operíris, et tene utráque manu. Qua extendénte, et tenénte, mensus est sex módios hórdei, et pósuit super eam. Quæ portans ingréssa est civitátem,
 Ruth	Ruth	8	3	16	et venit ad socrum suam. Quæ dixit ei: Quid egísti, fília? Narravítque ei ómnia, quæ sibi fecísset homo.
 Ruth	Ruth	8	3	17	Et ait: Ecce sex módios hórdei dedit mihi, et ait: Nolo vácuam te revérti ad socrum tuam.
 Ruth	Ruth	8	3	18	Dixítque Nóemi: Expécta, fília, donec videámus quem res éxitum hábeat: neque enim cessábit homo, nisi compléverit quod locútus est.
 Ruth	Ruth	8	4	1	Ascéndit ergo Booz ad portam, et sedit ibi. Cumque vidísset propínquum præteríre, de quo prius sermo hábitus est, dixit ad eum: Declína paulísper, et sede hic: vocans eum nómine suo. Qui divértit, et sedit.
 Ruth	Ruth	8	4	2	Tollens autem Booz decem viros de senióribus civitátis, dixit ad eos: Sedéte hic.
 Ruth	Ruth	8	4	3	Quibus sedéntibus, locútus est ad propínquum: Partem agri fratris nostri Elímelech vendet Nóemi, quæ revérsa est de regióne Moabítide:
 Ruth	Ruth	8	4	4	quod audíre te vólui, et tibi dícere coram cunctis sedéntibus, et majóribus natu de pópulo meo. Si vis possidére jure propinquitátis, eme, et pósside: sin autem dísplicet tibi, hoc ipsum índica mihi, ut sciam quid fácere débeam: nullus enim est propínquus, excépto te, qui prior es, et me, qui secúndus sum. At ille respóndit: Ego agrum emam.
 Ruth	Ruth	8	4	5	Cui dixit Booz: Quando émeris agrum de manu mulíeris, Ruth quoque Moabítidem, quæ uxor defúncti fuit, debes accípere: ut súscites nomen propínqui tui in hæreditáte sua.
 Ruth	Ruth	8	4	6	Qui respóndit: Cedo juri propinquitátis: neque enim posteritátem famíliæ meæ delére débeo: tu meo útere privilégio, quo me libénter carére profíteor.
 Ruth	Ruth	8	4	7	Hic autem erat mos antíquitus in Ísraël inter propínquos, ut siquándo alter álteri suo juri cedébat, ut esset firma concéssio, solvébat homo calceaméntum suum, et dabat próximo suo: hoc erat testimónium cessiónis in Ísraël.	b
 Ruth	Ruth	8	4	8	Dixit ergo propínquo suo Booz: Tolle calceaméntum tuum. Quod statim solvit de pede suo.
 Ruth	Ruth	8	4	9	At ille majóribus natu, et univérso pópulo: Testes vos, inquit, estis hódie, quod posséderim omnis quæ fuérunt Elímelech, et Chélion, et Máhalon, tradénte Nóemi;
 Ruth	Ruth	8	4	10	et Ruth Moabítidem, uxórem Máhalon, in conjúgium súmpserim, ut súscitem nomen defúncti in hæreditáte sua, ne vocábulum ejus de família sua ac frátribus et pópulo deleátur. Vos, inquam, hujus rei testes estis.
 Ruth	Ruth	8	4	11	Respóndit omnis pópulus, qui erat in porta, et majóres natu: Nos testes sumus: fáciat Dóminus hanc mulíerem, quæ ingréditur domum tuam, sicut Rachel et Liam, quæ ædificavérunt domum Ísraël: ut sit exémplum virtútis in Éphratha, et hábeat célebre nomen in Béthlehem:
 Ruth	Ruth	8	4	12	fiátque domus tua sicut domus Phares, quem Thamar péperit Judæ, de sémine quod tibi déderit Dóminus ex hac puélla.
 Ruth	Ruth	8	4	13	Tulit ítaque Booz Ruth, et accépit uxórem: ingressúsque est ad eam, et dedit illi Dóminus ut concíperet, et páreret fílium.	b
 Ruth	Ruth	8	4	14	Dixerúntque mulíeres ad Nóemi: Benedíctus Dóminus, qui non est passus ut defíceret succéssor famíliæ tuæ, et vocarétur nomen ejus in Ísraël:
 Ruth	Ruth	8	4	15	et hábeas qui consolétur ánimam tuam, et enútriat senectútem: de nuru enim tua natus est, quæ te díligit, et multo tibi mélior est, quam si septem habéres fílios.
 Ruth	Ruth	8	4	16	Susceptúmque Nóemi púerum pósuit in sinu suo, et nutrícis ac gérulæ fungebátur offício.
 Ruth	Ruth	8	4	17	Vicínæ autem mulíeris congratulántes ei, et dicéntes: Natus est fílius Nóemi: vocavérunt nomen ejus Obed: hic est pater Ísai, patris David.
 Ruth	Ruth	8	4	18	Hæ sunt generatiónes Phares: Phares génuit Esron,	b
 Ruth	Ruth	8	4	19	Esron génuit Aram, Aram génuit Amínadab,
 Ruth	Ruth	8	4	20	Amínadab génuit Nahásson, Nahásson génuit Salmon,
 Ruth	Ruth	8	4	21	Salmon génuit Booz, Booz génuit Obed,
 Ruth	Ruth	8	4	22	Obed génuit Ísai, Ísai génuit David.
 #	1 Regum	1Kgs	Liber Primus Regum
 1 Regum	1Kgs	9	1	1	Fuit vir unus de Ramathaímsophim, de monte Éphraim, et nomen ejus Élcana, fílius Jéroham, fílii Éliu, fílii Thohu, fílii Suph, Ephrathǽus:
 1 Regum	1Kgs	9	1	2	et hábuit duas uxóres, nomen uni Anna, et nomen secúndæ Phenénna. Fuerúntque Phenénnæ fílii: Ánnæ autem non erant líberi.
 1 Regum	1Kgs	9	1	3	Et ascendébat vir ille de civitáte sua statútis diébus, ut adoráret et sacrificáret Dómino exercítuum in Silo. Erant autem ibi duo fílii Heli, Ophni et Phínees, sacerdótes Dómini.
 1 Regum	1Kgs	9	1	4	Venit ergo dies, et immolávit Élcana, dedítque Phenénnæ uxóri suæ, et cunctis fíliis ejus et filiábus, partes:
 1 Regum	1Kgs	9	1	5	Ánnæ autem dedit partem unam tristis, quia Annam diligébat. Dóminus autem conclúserat vulvam ejus.
 1 Regum	1Kgs	9	1	6	Affligébat quoque eam ǽmula ejus, et veheménter angébat, in tantum ut exprobráret quod Dóminus conclusísset vulvam ejus:
 1 Regum	1Kgs	9	1	7	sicque faciébat per síngulos annos: cum redeúnte témpore ascénderent ad templum Dómini, et sic provocábat eam: porro illa flebat, et non capiébat cibum.
 1 Regum	1Kgs	9	1	8	Dixit ergo ei Élcana vir suus: Anna, cur fles? et quare non cómedis? et quam ob rem afflígitur cor tuum? numquid non ego mélior tibi sum, quam decem fílii?
 1 Regum	1Kgs	9	1	9	Surréxit autem Anna postquam coméderat et bíberat in Silo. Et Heli sacerdóte sedénte super sellam ante postes templi Dómini,	b
 1 Regum	1Kgs	9	1	10	cum esset Anna amáro ánimo, orávit ad Dóminum, flens lárgiter,
 1 Regum	1Kgs	9	1	11	et votum vovit, dicens: Dómine exercítuum, si respíciens víderis afflictiónem fámulæ tuæ, et recordátus mei fúeris, nec oblítus ancíllæ tuæ, dederísque servæ tuæ sexum virílem: dabo eum Dómino ómnibus diébus vitæ ejus, et novácula non ascéndet super caput ejus.
 1 Regum	1Kgs	9	1	12	Factum est autem, cum illa multiplicáret preces coram Dómino, ut Heli observáret os ejus.
 1 Regum	1Kgs	9	1	13	Porro Anna loquebátur in corde suo, tantúmque lábia illíus movebántur, et vox pénitus non audiebátur. Æstimávit ergo eam Heli temuléntam,
 1 Regum	1Kgs	9	1	14	dixítque ei: Úsquequo ébria eris? dígere paulísper vinum, quo mades.
 1 Regum	1Kgs	9	1	15	Respóndens Anna: Nequáquam, inquit, dómine mi: nam múlier infélix nimis ego sum: vinúmque et omne quod inebriáre potest, non bibi, sed effúdi ánimam meam in conspéctu Dómini.
 1 Regum	1Kgs	9	1	16	Ne réputes ancíllam tuam quasi unam de filiábus Bélial: quia ex multitúdine dolóris et mœróris mei locúta sum usque in præsens.
 1 Regum	1Kgs	9	1	17	Tunc Heli ait ei: Vade in pace: et Deus Ísraël det tibi petitiónem tuam quam rogásti eum.
 1 Regum	1Kgs	9	1	18	Et illa dixit: Útinam invéniat ancílla tua grátiam in óculis tuis. Et ábiit múlier in viam suam, et comédit, vultúsque illíus non sunt ámplius in divérsa mutáti.
 1 Regum	1Kgs	9	1	19a	Et surrexérunt mane, et adoravérunt coram Dómino: reversíque sunt, et venérunt in domum suam Rámatha.
 1 Regum	1Kgs	9	1	19b	Cognóvit autem Élcana Annam uxórem suam: et recordátus est ejus Dóminus.
 1 Regum	1Kgs	9	1	20	Et factum est post círculum diérum, concépit Anna, et péperit fílium: vocavítque nomen ejus Sámuel, eo quod a Dómino postulásset eum.
 1 Regum	1Kgs	9	1	21	Ascéndit autem vir ejus Élcana, et omnis domus ejus, ut immoláret Dómino hóstiam solémnem, et votum suum.
 1 Regum	1Kgs	9	1	22	Et Anna non ascéndit: dixit enim viro suo: Non vadam donec ablactétur infans, et ducam eum, ut appáreat ante conspéctum Dómini, et máneat ibi júgiter.
 1 Regum	1Kgs	9	1	23	Et ait ei Élcana vir suus: Fac quod bonum tibi vidétur, et mane donec abláctes eum: precórque ut ímpleat Dóminus verbum suum. Mansit ergo múlier, et lactávit fílium suum, donec amovéret eum a lacte.
 1 Regum	1Kgs	9	1	24	Et addúxit eum secum, postquam ablactáverat, in vítulis tribus, et tribus módiis farínæ, et ámphora vini, et addúxit eum ad domum Dómini in Silo. Puer autem erat adhuc infántulus:	b
 1 Regum	1Kgs	9	1	25	et immolavérunt vítulum, et obtulérunt púerum Heli.
 1 Regum	1Kgs	9	1	26	Et ait Anna: Óbsecro mi dómine, vivit ánima tua, dómine: ego sum illa múlier, quæ steti coram te hic orans Dóminum.
 1 Regum	1Kgs	9	1	27	Pro púero isto orávi, et dedit mihi Dóminus petitiónem meam quam postulávi eum.
 1 Regum	1Kgs	9	1	28	Idcírco et ego commodávi eum Dómino cunctis diébus quibus fúerit commodátus Dómino. Et adoravérunt ibi Dóminum. Et orávit Anna, et ait:
 1 Regum	1Kgs	9	2	1	Exultávit cor meum in Dómino, et exaltátum est cornu meum in Deo meo; dilatátum est os meum super inimícos meos: quia lætáta sum in salutári tuo.
 1 Regum	1Kgs	9	2	2	Non est sanctus, ut est Dóminus, neque enim est álius extra te, et non est fortis sicut Deus noster.
 1 Regum	1Kgs	9	2	3	Nolíte multiplicáre loqui sublímia gloriántes; recédant vétera de ore vestro: quia Deus scientiárum Dóminus est, et ipsi præparántur cogitatiónes.
 1 Regum	1Kgs	9	2	4	Arcus fórtium superátus est, et infírmi accíncti sunt róbore.
 1 Regum	1Kgs	9	2	5	Repléti prius, pro pánibus se locavérunt: et famélici saturáti sunt, donec stérilis péperit plúrimos: et quæ multos habébat fílios, infirmáta est.
 1 Regum	1Kgs	9	2	6	Dóminus mortíficat et vivíficat; dedúcit ad ínferos et redúcit.
 1 Regum	1Kgs	9	2	7	Dóminus páuperem facit et ditat, humíliat et súblevat.
 1 Regum	1Kgs	9	2	8	Súscitat de púlvere egénum, et de stércore élevat páuperem: ut sédeat cum princípibus, et sólium glóriæ téneat. Dómini enim sunt cárdines terræ, et pósuit super eos orbem.
 1 Regum	1Kgs	9	2	9	Pedes sanctórum suórum servábit, et ímpii in ténebris conticéscent: quia non in fortitúdine sua roborábitur vir.
 1 Regum	1Kgs	9	2	10	Dóminum formidábunt adversárii ejus: et super ipsos in cælis tonábit. Dóminus judicábit fines terræ, et dabit impérium regi suo, et sublimábit cornu christi sui.
 1 Regum	1Kgs	9	2	11	Et ábiit Élcana Rámatha, in domum suam: puer autem erat miníster in conspéctu Dómini ante fáciem Heli sacerdótis.
 1 Regum	1Kgs	9	2	12	Porro fílii Heli, fílii Bélial, nesciéntes Dóminum,	b
 1 Regum	1Kgs	9	2	13	neque offícium sacerdótum ad pópulum: sed quicúmque immolásset víctimam, veniébat puer sacerdótis, dum coqueréntur carnes, et habébat fuscínulam tridéntem in manu sua,
 1 Regum	1Kgs	9	2	14	et mittébat eam in lebétem, vel in caldáriam, aut in ollam, sive in cácabum: et omne quod levábat fuscínula, tollébat sacérdos sibi: sic faciébant univérso Israéli veniéntium in Silo.
 1 Regum	1Kgs	9	2	15	Étiam ántequam adolérent ádipem, veniébat puer sacerdótis, et dicébat immolánti: Da mihi carnem, ut coquam sacerdóti: non enim accípiam a te carnem coctam, sed crudam.
 1 Regum	1Kgs	9	2	16	Dicebátque illi ímmolans: Incendátur primum juxta morem hódie adeps, et tolle tibi quantumcúmque desíderat ánima tua. Qui respóndens aiébat ei: Nequáquam: nunc enim dabis, alióquin tollam vi.
 1 Regum	1Kgs	9	2	17	Erat ergo peccátum puerórum grande nimis coram Dómino: quia retrahébant hómines a sacrifício Dómini.
 1 Regum	1Kgs	9	2	18	Sámuel autem ministrábat ante fáciem Dómini, puer accínctus ephod líneo.	b
 1 Regum	1Kgs	9	2	19	Et túnicam parvam faciébat ei mater sua, quam afferébat statútis diébus, ascéndens cum viro suo, ut immoláret hóstiam solémnem.
 1 Regum	1Kgs	9	2	20	Et benedíxit Heli Élcanæ et uxóri ejus: dixítque ei: Reddat tibi Dóminus semen de mulíere hac, pro fœ́nore quod commodásti Dómino. Et abiérunt in locum suum.
 1 Regum	1Kgs	9	2	21	Visitávit ergo Dóminus Annam, et concépit, et péperit tres fílios, et duas fílias: et magnificátus est puer Sámuel apud Dóminum.
 1 Regum	1Kgs	9	2	22	Heli autem erat senex valde, et audívit ómnia quæ faciébant fílii sui univérso Israéli, et quómodo dormiébant cum muliéribus quæ observábant ad óstium tabernáculi:
 1 Regum	1Kgs	9	2	23	et dixit eis: Quare fácitis res hujuscémodi quas ego áudio, res péssimas, ab omni pópulo?
 1 Regum	1Kgs	9	2	24	Nolíte, fílii mei: non enim est bona fama quam ego áudio, ut tránsgredi faciátis pópulum Dómini.
 1 Regum	1Kgs	9	2	25	Si peccáverit vir in virum, placári ei potest Deus: si autem in Dóminum peccáverit vir, quis orábit pro eo? Et non audiérunt vocem patris sui: quia vóluit Dóminus occídere eos.
 1 Regum	1Kgs	9	2	26	Puer autem Sámuel proficiébat atque crescébat, et placébat tam Dómino quam homínibus.
 1 Regum	1Kgs	9	2	27	Venit autem vir Dei ad Heli, et ait ad eum: Hæc dicit Dóminus: Numquid non apérte revelátus sum dómui patris tui, cum essent in Ægýpto in domo Pharaónis?	b
 1 Regum	1Kgs	9	2	28	Et elégi eum ex ómnibus tríbubus Ísraël mihi in sacerdótem, ut ascénderet ad altáre meum, et adoléret mihi incénsum, et portáret ephod coram me: et dedi dómui patris tui ómnia de sacrifíciis filiórum Ísraël.
 1 Regum	1Kgs	9	2	29	Quare calce abjecístis víctimam meam, et múnera mea quæ præcépi ut offerréntur in templo: et magis honorásti fílios tuos quam me, ut comederétis primítias omnis sacrifícii Ísraël pópuli mei?
 1 Regum	1Kgs	9	2	30	Proptérea ait Dóminus Deus Ísraël: Loquens locútus sum, ut domus tua, et domus patris tui, ministráret in conspéctu meo usque in sempitérnum. Nunc autem dicit Dóminus: Absit hoc a me: sed quicúmque glorificáverit me, glorificábo eum: qui autem contémnunt me, erunt ignóbiles.
 1 Regum	1Kgs	9	2	31	Ecce dies véniunt, et præcídam bráchium tuum, et bráchium domus patris tui, ut non sit senex in domo tua.
 1 Regum	1Kgs	9	2	32	Et vidébis ǽmulum tuum in templo, in univérsis prósperis Ísraël: et non erit senex in domo tua ómnibus diébus.
 1 Regum	1Kgs	9	2	33	Verúmtamen non áuferam pénitus virum ex te ab altári meo: sed ut defíciant óculi tui, et tabéscat ánima tua: et pars magna domus tuæ moriétur cum ad virílem ætátem vénerit.
 1 Regum	1Kgs	9	2	34	Hoc autem erit tibi signum, quod ventúrum est duóbus fíliis tuis, Ophni et Phínees: in die uno moriéntur ambo.
 1 Regum	1Kgs	9	2	35	Et suscitábo mihi sacerdótem fidélem, qui juxta cor meum et ánimam meam fáciet: et ædificábo ei domum fidélem, et ambulábit coram christo meo cunctis diébus.
 1 Regum	1Kgs	9	2	36	Futúrum est autem, ut quicúmque remánserit in domo tua, véniat ut orétur pro eo, et ófferat nummum argénteum, et tortam panis, dicátque: Dimítte me, óbsecro, ad unam partem sacerdotálem, ut cómedam buccéllam panis.
 1 Regum	1Kgs	9	3	1	Puer autem Sámuel ministrábat Dómino coram Heli, et sermo Dómini erat pretiósus in diébus illis: non erat vísio manifésta.
 1 Regum	1Kgs	9	3	2	Factum est ergo in die quadam, Heli jacébat in loco suo, et óculi ejus caligáverant, nec póterat vidére:
 1 Regum	1Kgs	9	3	3	lucérna Dei ántequam extinguerétur, Sámuel dormiébat in templo Dómini, ubi erat arca Dei.
 1 Regum	1Kgs	9	3	4	Et vocávit Dóminus Sámuel. Qui respóndens, ait: Ecce ego.
 1 Regum	1Kgs	9	3	5	Et cucúrrit ad Heli, et dixit: Ecce ego: vocásti enim me. Qui dixit: Non vocávi: revértere, et dormi. Et ábiit, et dormívit.
 1 Regum	1Kgs	9	3	6	Et adjécit Dóminus rursum vocáre Samuélem. Consurgénsque Sámuel, ábiit ad Heli, et dixit: Ecce ego, quia vocásti me. Qui respóndit: Non vocávi te, fili mi: revértere et dormi.
 1 Regum	1Kgs	9	3	7	Porro Sámuel necdum sciébat Dóminum, neque revelátus fúerat ei sermo Dómini.
 1 Regum	1Kgs	9	3	8	Et adjécit Dóminus, et vocávit adhuc Samuélem tértio. Qui consúrgens ábiit ad Heli,
 1 Regum	1Kgs	9	3	9	et ait: Ecce ego, quia vocásti me. Intelléxit ergo Heli quia Dóminus vocáret púerum: et ait ad Samuélem: Vade, et dormi: et si deínceps vocáverit te, dices: Lóquere, Dómine, quia audit servus tuus. Ábiit ergo Sámuel, et dormívit in loco suo.
 1 Regum	1Kgs	9	3	10	Et venit Dóminus, et stetit: et vocávit, sicut vocáverat secúndo: Sámuel, Sámuel. Et ait Sámuel: Lóquere, Dómine, quia audit servus tuus.	b
 1 Regum	1Kgs	9	3	11	Et dixit Dóminus ad Samuélem: Ecce ego fácio verbum in Ísraël, quod quicúmque audíerit, tínnient ambæ aures ejus.
 1 Regum	1Kgs	9	3	12	In die illa suscitábo advérsum Heli ómnia quæ locútus sum super domum ejus: incípiam, et complébo.
 1 Regum	1Kgs	9	3	13	Prædíxi enim ei quod judicatúrus essem domum ejus in ætérnum propter iniquitátem, eo quod nóverat indígne ágere fílios suos, et non corripúerit eos.
 1 Regum	1Kgs	9	3	14	Idcírco jurávi dómui Heli quod non expiétur iníquitas domus ejus víctimis et munéribus usque in ætérnum.
 1 Regum	1Kgs	9	3	15	Dormívit autem Sámuel usque mane, aperuítque óstia domus Dómini. Et Sámuel timébat indicáre visiónem Heli.
 1 Regum	1Kgs	9	3	16	Vocávit ergo Heli Samuélem, et dixit: Sámuel fili mi? Qui respóndens ait: Præsto sum.
 1 Regum	1Kgs	9	3	17	Et interrogávit eum: Quis est sermo, quem locútus est Dóminus ad te? oro te ne celáveris me: hæc fáciat tibi Deus, et hæc addat, si abscónderis a me sermónem ex ómnibus verbis quæ dicta sunt tibi.
 1 Regum	1Kgs	9	3	18	Indicávit ítaque ei Sámuel univérsos sermónes, et non abscóndit ab eo. Et ille respóndit: Dóminus est: quod bonum est in óculis suis fáciat.
 1 Regum	1Kgs	9	3	19	Crevit autem Sámuel, et Dóminus erat cum eo, et non cécidit ex ómnibus verbis ejus in terram.	b
 1 Regum	1Kgs	9	3	20	Et cognóvit univérsus Ísraël, a Dan usque Bersabée, quod fidélis Sámuel prophéta esset Dómini.
 1 Regum	1Kgs	9	3	21	Et áddidit Dóminus ut apparéret in Silo, quóniam revelátus fúerat Dóminus Samuéli in Silo juxta verbum Dómini. Et evénit sermo Samuélis univérso Israéli.
 1 Regum	1Kgs	9	4	1	Et factum est in diébus illis, convenérunt Philísthiim in pugnam: et egréssus est Ísraël óbviam Philísthiim in prœ́lium, et castrametátus est juxta lápidem Adjutórii. Porro Philísthiim venérunt in Aphec,
 1 Regum	1Kgs	9	4	2	et instruxérunt áciem contra Ísraël. Ínito autem certámine, terga vertit Ísraël Philisthǽis: et cæsa sunt in illo certámine passim per agros, quasi quátuor míllia virórum.
 1 Regum	1Kgs	9	4	3	Et revérsus est pópulus ad castra: dixerúntque majóres natu de Ísraël: Quare percússit nos Dóminus hódie coram Philísthiim? afferámus ad nos de Silo arcam fœ́deris Dómini, et véniat in médium nostri, ut salvet nos de manu inimicórum nostrórum.
 1 Regum	1Kgs	9	4	4	Misit ergo pópulus in Silo, et tulérunt inde arcam fœ́deris Dómini exercítuum sedéntis super chérubim: erántque duo fílii Heli cum arca fœ́deris Dei, Ophni et Phínees.	b
 1 Regum	1Kgs	9	4	5	Cumque venísset arca fœ́deris Dómini in castra, vociferátus est omnis Ísraël clamóre grandi, et persónuit terra.
 1 Regum	1Kgs	9	4	6	Et audiérunt Philísthiim vocem clamóris, dixerúntque: Quænam est hæc vox clamóris magni in castris Hebræórum? Et cognovérunt quod arca Dómini venísset in castra.
 1 Regum	1Kgs	9	4	7	Timuerúntque Philísthiim, dicéntes: Venit Deus in castra. Et ingemuérunt, dicéntes:
 1 Regum	1Kgs	9	4	8	Væ nobis: non enim fuit tanta exultátio heri et nudiustértius: væ nobis. Quis nos salvábit de manu deórum sublímium istórum? hi sunt dii, qui percussérunt Ægýptum omni plaga in desérto.
 1 Regum	1Kgs	9	4	9	Confortámini, et estóte viri, Philísthiim, ne serviátis Hebrǽis, sicut et illi serviérunt vobis: confortámini, et belláte.
 1 Regum	1Kgs	9	4	10	Pugnavérunt ergo Philísthiim, et cæsus est Ísraël, et fugit unusquísque in tabernáculum suum: et facta est plaga magna nimis, et cecidérunt de Ísraël trigínta míllia péditum.
 1 Regum	1Kgs	9	4	11	Et arca Dei capta est: duo quoque fílii Heli mórtui sunt, Ophni et Phínees.
 1 Regum	1Kgs	9	4	12	Currens autem vir de Bénjamin ex ácie, venit in Silo in die illa, scissa veste, et conspérsus púlvere caput.	b
 1 Regum	1Kgs	9	4	13	Cumque ille venísset, Heli sedébat super sellam contra viam spectans. Erat enim cor ejus pavens pro arca Dei. Vir autem ille postquam ingréssus est, nuntiávit urbi: et ululávit omnis cívitas.
 1 Regum	1Kgs	9	4	14	Et audívit Heli sónitum clamóris, dixítque: Quis est hic sónitus tumúltus hujus? At ille festinávit, et venit, et nuntiávit Heli.
 1 Regum	1Kgs	9	4	15	Heli autem erat nonagínta et octo annórum, et óculi ejus caligáverant, et vidére non póterat.
 1 Regum	1Kgs	9	4	16	Et dixit ad Heli: Ego sum qui veni de prœ́lio, et ego qui de ácie fugi hódie. Cui ille ait: Quid actum est, fili mi?
 1 Regum	1Kgs	9	4	17	Respóndens autem ille qui nuntiábat: Fugit, inquit, Ísraël coram Philísthiim, et ruína magna facta est in pópulo: ínsuper et duo fílii tui mórtui sunt, Ophni et Phínees, et arca Dei capta est.
 1 Regum	1Kgs	9	4	18	Cumque ille nominásset arcam Dei, cécidit de sella retrórsum juxta óstium, et fractis cervícibus mórtuus est. Senex enim erat vir et grandǽvus: et ipse judicávit Ísraël quadragínta annis.
 1 Regum	1Kgs	9	4	19	Nurus autem ejus, uxor Phínees, prægnans erat, vicináque pártui: et audíto núntio quod capta esset arca Dei, et mórtuus esset socer suus et vir suus, incurvávit se et péperit: irrúerant enim in eam dolóres súbiti.	b
 1 Regum	1Kgs	9	4	20	In ipso autem moménto mortis ejus, dixérunt ei quæ stabant circa eam: Ne tímeas, quia fílium peperísti. Quæ non respóndit eis, neque animadvértit.
 1 Regum	1Kgs	9	4	21	Et vocábit púerum Íchabod, dicens: Transláta est glória de Ísraël, quia capta est arca Dei, et pro sócero suo et pro viro suo;
 1 Regum	1Kgs	9	4	22	et ait: Transláta est glória ab Ísraël, eo quod capta esset arca Dei.
 1 Regum	1Kgs	9	5	1	Philísthiim autem tulérunt arcam Dei, et asportavérunt eam a lápide Adjutórii in Azótum.
 1 Regum	1Kgs	9	5	2	Tulerúntque Philísthiim arcam Dei, et intulérunt eam in templum Dagon, et statuérunt eam juxta Dagon.
 1 Regum	1Kgs	9	5	3	Cumque surrexíssent dilúculo Azótii áltera die, ecce Dagon jacébat pronus in terra ante arcam Dómini: et tulérunt Dagon, et restituérunt eum in locum suum.
 1 Regum	1Kgs	9	5	4	Rursúmque mane die áltera consurgéntes, invenérunt Dagon jacéntem super fáciem suam in terra coram arca Dómini: caput autem Dagon, et duæ palmæ mánuum ejus abscíssæ erant super limen:
 1 Regum	1Kgs	9	5	5	porro Dagon solus truncus remánserat in loco suo. Propter hanc causam non calcant sacerdótes Dagon, et omnes qui ingrediúntur templum ejus, super limen Dagon in Azóto, usque in hodiérnum diem.
 1 Regum	1Kgs	9	5	6	Aggraváta est autem manus Dómini super Azótios, et demolítus est eos: et percússit in secretióri parte nátium Azótum, et fines ejus. Et ebulliérunt villæ et agri in médio regiónis illíus, et nati sunt mures et facta est confúsio mortis magnæ in civitáte.	b
 1 Regum	1Kgs	9	5	7	Vidéntes autem viri Azótii hujuscémodi plagam, dixérunt: Non máneat arca Dei Ísraël apud nos: quóniam dura est manus ejus super nos, et super Dagon deum nostrum.
 1 Regum	1Kgs	9	5	8	Et mitténtes congregavérunt omnes sátrapas Philisthinórum ad se, et dixérunt: Quid faciémus de arca Dei Ísraël? Responderúntque Gethǽi: Circumducátur arca Dei Ísraël. Et circumduxérunt arcam Dei Ísraël.
 1 Regum	1Kgs	9	5	9	Illis autem circumducéntibus eam, fiébat manus Dómini per síngulas civitátes interfectiónis magnæ nimis: et percutiébat viros uniuscujúsque urbis, a parvo usque ad majórem, et computrescébant prominéntes extáles eórum. Inierúntque Gethǽi consílium, et fecérunt sibi sedes pellíceas.
 1 Regum	1Kgs	9	5	10	Misérunt ergo arcam Dei in Áccaron. Cumque venísset arca Dei in Áccaron, exclamavérunt Accaronítæ, dicéntes: Adduxérunt ad nos arcam Dei Ísraël ut interfíciat nos et pópulum nostrum.	b
 1 Regum	1Kgs	9	5	11	Misérunt ítaque et congregavérunt omnes sátrapas Philisthinórum: qui dixérunt: Dimíttite arcam Dei Ísraël, et revertátur in locum suum, et non interfíciat nos cum pópulo nostro.
 1 Regum	1Kgs	9	5	12	Fiébat enim pavor mortis in síngulis úrbibus, et gravíssima valde manus Dei. Viri quoque qui mórtui non fúerant, percutiebántur in secretióri parte nátium: et ascendébat ululátus uniuscujúsque civitátis in cælum.
 1 Regum	1Kgs	9	6	1	Fuit ergo arca Dómini in regióne Philisthinórum septem ménsibus.
 1 Regum	1Kgs	9	6	2	Et vocavérunt Philísthiim sacerdótes et divínos, dicéntes: Quid faciémus de arca Dómini? indicáte nobis quómodo remittámus eam in locum suum. Qui dixérunt:
 1 Regum	1Kgs	9	6	3	Si remíttitis arcam Dei Ísraël, nolíte dimíttere eam vácuam, sed quod debétis, réddite ei pro peccáto, et tunc curabímini: et sciétis quare non recédat manus ejus a vobis.
 1 Regum	1Kgs	9	6	4	Qui dixérunt: Quid est quod pro delícto réddere debeámus ei? Responderúntque illi:
 1 Regum	1Kgs	9	6	5	Juxta númerum provinciárum Philisthinórum quinque anos áureos faciétis, et quinque mures áureos: quia plaga una fuit ómnibus vobis, et sátrapis vestris. Facietísque similitúdines anórum vestrórum, et similitúdines múrium, qui demolíti sunt terram: et dábitis Deo Ísraël glóriam, si forte rélevet manum suam a vobis, et a diis vestris, et a terra vestra.
 1 Regum	1Kgs	9	6	6	Quare aggravátis corda vestra, sicut aggravávit Ægýptus et Phárao cor suum? nonne postquam percússus est, tunc dimísit eos, et abiérunt?
 1 Regum	1Kgs	9	6	7	Nunc ergo arrípite et fácite plaustrum novum unum: et duas vaccas fœtas, quibus non est impósitum jugum, júngite in plaustro, et reclúdite vítulos eárum domi.
 1 Regum	1Kgs	9	6	8	Tolletísque arcam Dómini, et ponétis in plaustro, et vasa áurea quæ exsolvístis ei pro delícto, ponétis in capséllam ad latus ejus: et dimíttite eam ut vadat.
 1 Regum	1Kgs	9	6	9	Et aspiciétis: et si quidem per viam fínium suórum ascénderit contra Béthsames, ipse fecit nobis hoc malum grande: sin autem, mínime: sciémus quia nequáquam manus ejus tétigit nos, sed casu áccidit.
 1 Regum	1Kgs	9	6	10	Fecérunt ergo illi hoc modo: et tolléntes duas vaccas quæ lactábant vítulos, junxérunt ad plaustrum, vitulósque eárum conclusérunt domi.	b
 1 Regum	1Kgs	9	6	11	Et posuérunt arcam Dei super plaustrum, et capséllam quæ habébat mures áureos et similitúdines anórum.
 1 Regum	1Kgs	9	6	12	Ibant autem in diréctum vaccæ per viam quæ ducit Béthsames, et itínere uno gradiebántur, pergéntes et mugiéntes: et non declinábant neque ad dextram neque ad sinístram: sed et sátrapæ Philísthiim sequebántur usque ad términos Béthsames.
 1 Regum	1Kgs	9	6	13	Porro Bethsamítæ metébant tríticum in valle: et elevántes óculos suos, vidérunt arcam, et gavísi sunt cum vidíssent.
 1 Regum	1Kgs	9	6	14	Et plaustrum venit in agrum Jósue Bethsamítæ, et stetit ibi. Erat autem ibi lapis magnus, et concidérunt ligna plaustri, vaccásque imposuérunt super ea holocáustum Dómino.
 1 Regum	1Kgs	9	6	15	Levítæ autem deposuérunt arcam Dei, et capséllam quæ erat juxta eam, in qua erant vasa áurea, et posuérunt super lápidem grandem. Viri autem Bethsamítæ obtulérunt holocáusta, et immolavérunt víctimas in die illa Dómino.
 1 Regum	1Kgs	9	6	16	Et quinque sátrapæ Philisthinórum vidérunt, et revérsi sunt in Áccaron in die illa.	b
 1 Regum	1Kgs	9	6	17	Hi sunt autem ani áurei quos reddidérunt Philísthiim pro delícto, Dómino: Azótus unum, Gaza unum, Áscalon unum, Geth unum, Áccaron unum:
 1 Regum	1Kgs	9	6	18	et mures áureos secúndum númerum úrbium Philísthiim, quinque provinciárum, ab urbe muráta usque ad villam quæ erat absque muro, et usque ad Abelmágnum, super quem posuérunt arcam Dómini, quæ erat usque in illum diem in agro Jósue Bethsamítis.
 1 Regum	1Kgs	9	6	19	Percússit autem de viris Bethsamítibus, eo quod vidíssent arcam Dómini: et percússit de pópulo septuagínta viros, et quinquagínta míllia plebis. Luxítque pópulus, eo quod Dóminus percussísset plebem plaga magna.
 1 Regum	1Kgs	9	6	20	Et dixérunt viri Bethsamítæ: Quis póterit stare in conspéctu Dómini Dei sancti hujus? et ad quem ascéndet a nobis?
 1 Regum	1Kgs	9	6	21	Miserúntque núntios ad habitatóres Cariathíarim, dicéntes: Reduxérunt Philísthiim arcam Dómini: descéndite, et redúcite eam ad vos.
 1 Regum	1Kgs	9	7	1	Venérunt ergo viri Cariathíarim, et reduxérunt arcam Dómini, et intulérunt eam in domum Abínadab in Gábaa: Eleázarum autem fílium ejus sanctificavérunt, ut custodíret arcam Dómini.
 1 Regum	1Kgs	9	7	2	Et factum est, ex qua die mansit arca Dómini in Cariathíarim, multiplicáti sunt dies (erat quippe jam annus vigésimus), et requiévit omnis domus Ísraël post Dóminum.
 1 Regum	1Kgs	9	7	3	Ait autem Sámuel ad univérsam domum Ísraël, dicens: Si in toto corde vestro revertímini ad Dóminum, auférte deos aliénos de médio vestri, Báalim et Ástaroth: et præparáte corda vestra Dómino, et servíte ei soli, et éruet vos de manu Philísthiim.
 1 Regum	1Kgs	9	7	4	Abstulérunt ergo fílii Ísraël Báalim et Ástaroth, et serviérunt Dómino soli.
 1 Regum	1Kgs	9	7	5	Dixit autem Sámuel: Congregáte univérsum Ísraël in Masphath, ut orem pro vobis Dóminum.
 1 Regum	1Kgs	9	7	6	Et convenérunt in Masphath: hauserúntque aquam, et effudérunt in conspéctu Dómini: et jejunavérunt in die illa atque dixérunt ibi: Peccávimus Dómino. Judicavítque Sámuel fílios Ísraël in Masphath.
 1 Regum	1Kgs	9	7	7	Et audiérunt Philísthiim quod congregáti essent fílii Ísraël in Masphath, et ascendérunt sátrapæ Philisthinórum ad Ísraël. Quod cum audíssent fílii Ísraël, timuérunt a fácie Philisthinórum.	b
 1 Regum	1Kgs	9	7	8	Dixerúntque ad Samuélem: Ne cesses pro nobis clamáre ad Dóminum Deum nostrum, ut salvet nos de manu Philisthinórum.
 1 Regum	1Kgs	9	7	9	Tulit autem Sámuel agnum lacténtem unum, et óbtulit illum holocáustum íntegrum Dómino: et clamávit Sámuel ad Dóminum pro Ísraël, et exaudívit eum Dóminus.
 1 Regum	1Kgs	9	7	10	Factum est autem, cum Sámuel offérret holocáustum, Philísthiim iniére prœ́lium contra Ísraël: intónuit autem Dóminus fragóre magno in die illa super Philísthiim, et extérruit eos, et cæsi sunt a fácie Ísraël.
 1 Regum	1Kgs	9	7	11	Egressíque viri Ísraël de Masphath, persecúti sunt Philisthǽos, et percussérunt eos usque ad locum qui erat subter Bethchar.
 1 Regum	1Kgs	9	7	12	Tulit autem Sámuel lápidem unum, et pósuit eum inter Masphath et inter Sen: et vocávit nomen loci illíus, Lapis adjutórii. Dixítque: Hucúsque auxiliátus est nobis Dóminus.
 1 Regum	1Kgs	9	7	13	Et humiliáti sunt Philísthiim, nec apposuérunt ultra ut venírent in términos Ísraël. Facta est ítaque manus Dómini super Philisthǽos cunctis diébus Samuélis.
 1 Regum	1Kgs	9	7	14	Et rédditæ sunt urbes quas túlerant Philísthiim ab Ísraël, Israéli, ab Áccaron usque Geth, et términos suos: liberavítque Ísraël de manu Philisthinórum, erátque pax inter Ísraël et Amorrhǽum.
 1 Regum	1Kgs	9	7	15	Judicábat quoque Sámuel Israélem cunctis diébus vitæ suæ:	b
 1 Regum	1Kgs	9	7	16	et ibat per síngulos annos circúiens Bethel et Gálgala et Masphath, et judicábat Israélem in supradíctis locis.
 1 Regum	1Kgs	9	7	17	Revertebatúrque in Rámatha: ibi enim erat domus ejus, et ibi judicábat Israélem: ædificávit étiam ibi altáre Dómino.
 1 Regum	1Kgs	9	8	1	Factum est autem cum senuísset Sámuel, pósuit fílios suos júdices Ísraël.
 1 Regum	1Kgs	9	8	2	Fuítque nomen fílii ejus primogéniti Joël: et nomen secúndi Abía, júdicum in Bersabée.
 1 Regum	1Kgs	9	8	3	Et non ambulavérunt fílii illíus in viis ejus: sed declinavérunt post avarítiam, acceperúntque múnera, et pervertérunt judícium.
 1 Regum	1Kgs	9	8	4	Congregáti ergo univérsi majóres natu Ísraël, venérunt ad Samuélem in Rámatha.
 1 Regum	1Kgs	9	8	5	Dixerúntque ei: Ecce tu senuísti, et fílii tui non ámbulant in viis tuis: constítue nobis regem, ut júdicet nos, sicut et univérsæ habent natiónes.
 1 Regum	1Kgs	9	8	6	Displícuit sermo in óculis Samuélis, eo quod dixíssent: Da nobis regem, ut júdicet nos. Et orávit Sámuel ad Dóminum.
 1 Regum	1Kgs	9	8	7	Dixit autem Dóminus ad Samuélem: Audi vocem pópuli in ómnibus quæ loquúntur tibi: non enim te abjecérunt, sed me, ne regnem super eos.
 1 Regum	1Kgs	9	8	8	Juxta ómnia ópera sua quæ fecérunt, a die qua edúxi eos de Ægýpto usque ad diem hanc: sicut dereliquérunt me, et serviérunt diis aliénis, sic fáciunt étiam tibi.
 1 Regum	1Kgs	9	8	9	Nunc ergo vocem eórum audi: verúmtamen contestáre eos, et prædic eis jus regis, qui regnatúrus est super eos.
 1 Regum	1Kgs	9	8	10	Dixit ítaque Sámuel ómnia verba Dómini ad pópulum, qui petíerat a se regem.	b
 1 Regum	1Kgs	9	8	11	Et ait: Hoc erit jus regis, qui imperatúrus est vobis: fílios vestros tollet, et ponet in cúrribus suis: faciétque sibi équites et præcursóres quadrigárum suárum,
 1 Regum	1Kgs	9	8	12	et constítuet sibi tribúnos, et centuriónes, et aratóres agrórum suórum, et messóres ségetum, et fabros armórum et cúrruum suórum.
 1 Regum	1Kgs	9	8	13	Fílias quoque vestras fáciet sibi unguentárias, et focárias, et paníficas.
 1 Regum	1Kgs	9	8	14	Agros quoque vestros, et víneas, et olivéta óptima tollet, et dabit servis suis.
 1 Regum	1Kgs	9	8	15	Sed et ségetes vestras et vineárum réditus addecimábit, ut det eunúchis et fámulis suis.
 1 Regum	1Kgs	9	8	16	Servos étiam vestros, et ancíllas, et júvenes óptimos, et ásinos, áuferet, et ponet in ópere suo.
 1 Regum	1Kgs	9	8	17	Greges quoque vestros addecimábit, vosque éritis ei servi.
 1 Regum	1Kgs	9	8	18	Et clamábitis in die illa a fácie regis vestri, quem elegístis vobis: et non exáudiet vos Dóminus in die illa, quia petístis vobis regem.
 1 Regum	1Kgs	9	8	19	Nóluit autem pópulus audíre vocem Samuélis, sed dixérunt: Nequáquam: rex enim erit super nos,	b
 1 Regum	1Kgs	9	8	20	et érimus nos quoque sicut omnes gentes: et judicábit nos rex noster, et egrediétur ante nos, et pugnábit bella nostra pro nobis.
 1 Regum	1Kgs	9	8	21	Et audívit Sámuel ómnia verba pópuli, et locútus est ea in áuribus Dómini.
 1 Regum	1Kgs	9	8	22	Dixit autem Dóminus ad Samuélem: Audi vocem eórum, et constítue super eos regem. Et ait Sámuel ad viros Ísraël: Vadat unusquísque in civitátem suam.
 1 Regum	1Kgs	9	9	1	Et erat vir de Bénjamin nómine Cis, fílius Ábiel, fílii Seror, fílii Béchorath, fílii Áphia, fílii viri Jémini, fortis róbore.
 1 Regum	1Kgs	9	9	2	Et erat ei fílius vocábulo Saul, eléctus et bonus: et non erat vir de fíliis Ísraël mélior illo: ab húmero et sursum eminébat super omnem pópulum.
 1 Regum	1Kgs	9	9	3	Períerant autem ásinæ Cis patris Saul: et dixit Cis ad Saul fílium suum: Tolle tecum unum de púeris, et consúrgens vade, et quære ásinas. Qui cum transíssent per montem Éphraim
 1 Regum	1Kgs	9	9	4	et per terram Sálisa, et non inveníssent, transiérunt étiam per terram Salim, et non erant: sed et per terram Jémini, et mínime reperérunt.
 1 Regum	1Kgs	9	9	5	Cum autem veníssent in terram Suph, dixit Saul ad púerum qui erat cum eo: Veni et revertámur, ne forte dimíserit pater meus ásinas, et sollícitus sit pro nobis.
 1 Regum	1Kgs	9	9	6	Qui ait ei: Ecce vir Dei est in civitáte hac, vir nóbilis: omne quod lóquitur, sine ambiguitáte venit. Nunc ergo eámus illuc, si forte índicet nobis de via nostra, propter quam vénimus.
 1 Regum	1Kgs	9	9	7	Dixítque Saul ad púerum suum: Ecce íbimus: quid ferémus ad virum Dei? panis defécit in sitárciis nostris, et spórtulam non habémus ut demus hómini Dei, nec quidquam áliud.
 1 Regum	1Kgs	9	9	8	Rursum puer respóndit Sauli, et ait: Ecce invénta est in manu mea quarta pars statéris argénti: demus hómini Dei, ut índicet nobis viam nostram.
 1 Regum	1Kgs	9	9	9	(Olim in Ísraël sic loquebátur unusquísque vadens consúlere Deum: Veníte, et eámus ad vidéntem. Qui enim prophéta dícitur hódie, vocabátur olim videns.)
 1 Regum	1Kgs	9	9	10	Et dixit Saul ad púerum suum: Óptimus sermo tuus. Veni, eámus. Et iérunt in civitátem in qua erat vir Dei.
 1 Regum	1Kgs	9	9	11	Cumque ascénderent clivum civitátis, invenérunt puéllas egrediéntes ad hauriéndam aquam, et dixérunt eis: Num hic est videns?	b
 1 Regum	1Kgs	9	9	12	Quæ respondéntes, dixérunt illis: Hic est: ecce ante te, festína nunc: hódie enim venit in civitátem, quia sacrifícium est hódie pópuli in excélso.
 1 Regum	1Kgs	9	9	13	Ingrediéntes urbem, statim inveniétis eum ántequam ascéndat excélsum ad vescéndum, neque enim comesúrus est pópulus donec ille véniat: quia ipse benedícit hóstiæ, et deínceps cómedunt qui vocáti sunt. Nunc ergo conscéndite, quia hódie reperiétis eum.
 1 Regum	1Kgs	9	9	14	Et ascendérunt in civitátem. Cumque illi ambulárent in médio urbis, appáruit Sámuel egrédiens óbviam eis, ut ascénderet in excélsum.
 1 Regum	1Kgs	9	9	15	Dóminus autem reveláverat aurículam Samuélis ante unam diem quam veníret Saul, dicens:	b
 1 Regum	1Kgs	9	9	16	Hac ipsa hora quæ nunc est, cras mittam virum ad te de terra Bénjamin, et unges eum ducem super pópulum meum Ísraël: et salvábit pópulum meum de manu Philisthinórum, quia respéxi pópulum meum: venit enim clamor eórum ad me.
 1 Regum	1Kgs	9	9	17	Cumque aspexísset Sámuel Saulem, Dóminus dixit ei: Ecce vir quem díxeram tibi: iste dominábitur pópulo meo.
 1 Regum	1Kgs	9	9	18	Accéssit autem Saul ad Samuélem in médio portæ, et ait: Índica, oro, mihi, ubi est domus vidéntis.	b
 1 Regum	1Kgs	9	9	19	Et respóndit Sámuel Sauli, dicens: Ego sum videns: ascénde ante me in excélsum, ut comedátis mecum hódie, et dimíttam te mane: et ómnia quæ sunt in corde tuo indicábo tibi.
 1 Regum	1Kgs	9	9	20	Et de ásinis quas nudiustértius perdidísti, ne sollícitus sis, quia invéntæ sunt. Et cujus erunt óptima quæque Ísraël? nonne tibi et omni dómui patris tui?
 1 Regum	1Kgs	9	9	21	Respóndens autem Saul, ait: Numquid non fílius Jémini ego sum de mínima tribu Ísraël, et cognátio mea novíssima inter omnes famílias de tribu Bénjamin? quare ergo locútus es mihi sermónem istum?
 1 Regum	1Kgs	9	9	22	Assúmens ítaque Sámuel Saulem et púerum ejus, introdúxit eos in triclínium, et dedit eis locum in cápite eórum qui fúerant invitáti: erant enim quasi trigínta viri.	b
 1 Regum	1Kgs	9	9	23	Dixítque Sámuel coco: Da partem quam dedi tibi, et præcépi ut repóneres seórsum apud te.
 1 Regum	1Kgs	9	9	24	Levávit autem cocus armum, et pósuit ante Saul. Dixítque Sámuel: Ecce quod remánsit: pone ante te, et cómede, quia de indústria servátum est tibi quando pópulum vocávi. Et comédit Saul cum Samuéle in die illa.
 1 Regum	1Kgs	9	9	25	Et descendérunt de excélso in óppidum, et locútus est cum Saule in solário: stravítque Saul in solário, et dormívit.
 1 Regum	1Kgs	9	9	26	Cumque mane surrexíssent, et jam elucésceret, vocávit Sámuel Saulem in solário, dicens: Surge, et dimíttam te. Et surréxit Saul: egressíque sunt ambo, ipse vidélicet, et Sámuel.
 1 Regum	1Kgs	9	9	27	Cumque descénderent in extréma parte civitátis, Sámuel dixit ad Saul: Dic púero ut antecédat nos et tránseat: tu autem subsíste paulísper, ut índicem tibi verbum Dómini.
 1 Regum	1Kgs	9	10	1	Tulit autem Sámuel lentículam ólei, et effúdit super caput ejus: et deosculátus est eum, et ait: Ecce unxit te Dóminus super hæreditátem suam in príncipem, et liberábis pópulum suum de mánibus inimicórum ejus qui in circúitu ejus sunt. Et hoc tibi signum, quia unxit te Deus in príncipem.
 1 Regum	1Kgs	9	10	2	Cum abíeris hódie a me, invénies duos viros juxta sepúlchrum Rachel in fínibus Bénjamin, in merídie: dicéntque tibi: Invéntæ sunt ásinæ ad quas íeras perquiréndas: et intermíssis pater tuus ásinis, sollícitus est pro vobis, et dicit: Quid fáciam de fílio meo?
 1 Regum	1Kgs	9	10	3	Cumque abíeris inde, et ultra transíeris, et véneris ad quercum Thabor, invénient te ibi tres viri ascendéntes ad Deum in Bethel, unus portans tres hædos, et álius tres tortas panis, et álius portans lagénam vini.
 1 Regum	1Kgs	9	10	4	Cumque te salutáverint, dabunt tibi duos panes, et accípies de manu eórum.
 1 Regum	1Kgs	9	10	5	Post hæc vénies in collem Dei, ubi est státio Philisthinórum: et cum ingréssus fúeris ibi urbem, óbvium habébis gregem prophetárum descendéntium de excélso, et ante eos psaltérium, et týmpanum, et tíbiam, et cítharam, ipsósque prophetántes.
 1 Regum	1Kgs	9	10	6	Et insíliet in te spíritus Dómini, et prophetábis cum eis, et mutáberis in virum álium.
 1 Regum	1Kgs	9	10	7	Quando ergo evénerint signa hæc ómnia tibi, fac quæcúmque invénerit manus tua, quia Dóminus tecum est.
 1 Regum	1Kgs	9	10	8	Et descéndes ante me in Gálgala (ego quippe descéndam ad te), ut ófferas oblatiónem, et ímmoles víctimas pacíficas: septem diébus expectábis, donec véniam ad te, et osténdam tibi quid fácias.
 1 Regum	1Kgs	9	10	9	Ítaque cum avertísset húmerum suum ut abíret a Samuéle, immutávit ei Deus cor áliud, et venérunt ómnia signa hæc in die illa.	b
 1 Regum	1Kgs	9	10	10	Venerúntque ad prædíctum collem, et ecce cúneus prophetárum óbvius ei: et insíluit super eum spíritus Dómini, et prophetávit in médio eórum.
 1 Regum	1Kgs	9	10	11	Vidéntes autem omnes qui nóverant eum heri et nudiustértius quod esset cum prophétis, et prophetáret, dixérunt ad ínvicem: Quænam res áccidit fílio Cis? num et Saul inter prophétas?
 1 Regum	1Kgs	9	10	12	Respondítque álius ad álterum, dicens: Et quis pater eórum? Proptérea versum est in provérbium: Num et Saul inter prophétas?
 1 Regum	1Kgs	9	10	13	Cessávit autem prophetáre, et venit ad excélsum.
 1 Regum	1Kgs	9	10	14	Dixítque pátruus Saul ad eum, et ad púerum ejus: Quo abístis? Qui respondérunt: Quǽrere ásinas: quas cum non reperissémus, vénimus ad Samuélem.
 1 Regum	1Kgs	9	10	15	Et dixit ei pátruus suus: Índica mihi quid díxerit tibi Sámuel.
 1 Regum	1Kgs	9	10	16	Et ait Saul ad pátruum suum: Indicávit nobis quia invéntæ essent ásinæ. De sermóne autem regni non indicávit ei quem locútus fúerat ei Sámuel.
 1 Regum	1Kgs	9	10	17	Et convocávit Sámuel pópulum ad Dóminum in Maspha:	b
 1 Regum	1Kgs	9	10	18	et ait ad fílios Ísraël: Hæc dicit Dóminus Deus Ísraël: Ego edúxi Ísraël de Ægýpto, et érui vos de manu Ægyptiórum, et de manu ómnium regum qui affligébant vos.
 1 Regum	1Kgs	9	10	19	Vos autem hódie projecístis Deum vestrum, qui solus salvávit vos de univérsis malis et tribulatiónibus vestris: et dixístis: Nequáquam: sed regem constítue super nos. Nunc ergo state coram Dómino per tribus vestras, et per famílias.
 1 Regum	1Kgs	9	10	20	Et applícuit Sámuel omnes tribus Ísraël, et cécidit sors tribus Bénjamin.
 1 Regum	1Kgs	9	10	21	Et applícuit tribum Bénjamin et cognatiónes ejus, et cécidit cognátio Metri: et pervénit usque ad Saul fílium Cis. Quæsiérunt ergo eum, et non est invéntus.
 1 Regum	1Kgs	9	10	22	Et consuluérunt post hæc Dóminum utrúmnam ventúrus esset illuc. Respondítque Dóminus: Ecce abscónditus est domi.
 1 Regum	1Kgs	9	10	23	Cucurrérunt ítaque et tulérunt eum inde: stetítque in médio pópuli, et áltior fuit univérso pópulo ab húmero et sursum.
 1 Regum	1Kgs	9	10	24	Et ait Sámuel ad omnem pópulum: Certe vidétis quem elégit Dóminus, quóniam non sit símilis illi in omni pópulo. Et clamávit omnis pópulus, et ait: Vivat rex.
 1 Regum	1Kgs	9	10	25	Locútus est autem Sámuel ad pópulum legem regni, et scripsit in libro, et repósuit coram Dómino: et dimísit Sámuel omnem pópulum, síngulos in domum suam.	b
 1 Regum	1Kgs	9	10	26	Sed et Saul ábiit in domum suam in Gábaa: et ábiit cum eo pars exércitus, quorum tetígerat Deus corda.
 1 Regum	1Kgs	9	10	27	Fílii vero Bélial dixérunt: Num salváre nos póterit iste? Et despexérunt eum, et non attulérunt ei múnera: ille vero dissimulábat se audíre.
 1 Regum	1Kgs	9	11	1	Et factum est quasi post mensem, ascéndit Naas Ammonítes, et pugnáre cœpit advérsum Jabes Gálaad. Dixerúntque omnes viri Jabes ad Naas: Habéto nos fœderátos, et serviémus tibi.
 1 Regum	1Kgs	9	11	2	Et respóndit ad eos Naas Ammonítes: In hoc fériam vobíscum fœdus, ut éruam ómnium vestrum óculos dextros, ponámque vos oppróbrium in univérso Ísraël.
 1 Regum	1Kgs	9	11	3	Et dixérunt ad eum senióres Jabes: Concéde nobis septem dies, ut mittámus núntios ad univérsos términos Ísraël, et si non fúerit qui deféndat nos, egrediémur ad te.
 1 Regum	1Kgs	9	11	4	Venérunt ergo núntii in Gábaa Saulis: et locúti sunt verba hæc, audiénte pópulo: et levávit omnis pópulus vocem suam, et flevit.	b
 1 Regum	1Kgs	9	11	5	Et ecce Saul veniébat, sequens boves de agro, et ait: Quid habet pópulus quod plorat? Et narravérunt ei verba virórum Jabes.
 1 Regum	1Kgs	9	11	6	Et insilívit spíritus Dómini in Saul cum audísset verba hæc, et irátus est furor ejus nimis.
 1 Regum	1Kgs	9	11	7	Et assúmens utrúmque bovem, concídit in frustra, misítque in omnes términos Ísraël per manum nuntiórum, dicens: Quicúmque non exíerit, et secútus fúerit Saul et Sámuel, sic fiet bobus ejus. Invásit ergo timor Dómini pópulum, et egréssi sunt quasi vir unus.
 1 Regum	1Kgs	9	11	8	Et recénsuit eos in Bezech: fuerúntque filiórum Ísraël trecénta míllia, virórum autem Juda trigínta míllia.
 1 Regum	1Kgs	9	11	9	Et dixérunt núntiis qui vénerant: Sic dicétis viris qui sunt in Jabes Gálaad: Cras erit vobis salus, cum incalúerit sol. Venérunt ergo núntii, et annuntiavérunt viris Jabes: qui lætáti sunt.	b
 1 Regum	1Kgs	9	11	10	Et dixérunt: Mane exíbimus ad vos: et faciétis nobis omne quod placúerit vobis.
 1 Regum	1Kgs	9	11	11	Et factum est, cum dies crástinus venísset, constítuit Saul pópulum in tres partes: et ingréssus est média castra in vigília matutína, et percússit Ammon usque dum incalésceret dies: réliqui autem dispérsi sunt, ita ut non relinqueréntur in eis duo páriter.
 1 Regum	1Kgs	9	11	12	Et ait pópulus ad Samuélem: Quis est iste qui dixit: Saul num regnábit super nos? Date viros, et interficiémus eos.	b
 1 Regum	1Kgs	9	11	13	Et ait Saul: Non occidétur quisquam in die hac, quia hódie fecit Dóminus salútem in Ísraël.
 1 Regum	1Kgs	9	11	14	Dixit autem Sámuel ad pópulum: Veníte, et eámus in Gálgala, et innovémus ibi regnum.
 1 Regum	1Kgs	9	11	15	Et perréxit omnis pópulus in Gálgala, et fecérunt ibi regem Saul coram Dómino in Gálgala, et immolavérunt ibi víctimas pacíficas coram Dómino. Et lætátus est ibi Saul, et cuncti viri Ísraël nimis.
 1 Regum	1Kgs	9	12	1	Dixit autem Sámuel ad univérsum Ísraël: Ecce audívi vocem vestram juxta ómnia quæ locúti estis ad me, et constítui super vos regem.
 1 Regum	1Kgs	9	12	2	Et nunc rex gráditur ante vos: ego autem sénui, et incánui: porro fílii mei vobíscum sunt: ítaque conversátus coram vobis ab adolescéntia mea usque ad hanc diem, ecce præsto sum.
 1 Regum	1Kgs	9	12	3	Loquímini de me coram Dómino, et coram christo ejus, utrum bovem cujúsquam túlerim, aut ásinum: si quémpiam calumniátus sum, si oppréssi áliquem, si de manu cujúsquam munus accépi: et contémnam illud hódie, restituámque vobis.
 1 Regum	1Kgs	9	12	4	Et dixérunt: Non es calumniátus nos, neque oppressísti, neque tulísti de manu alicújus quíppiam.
 1 Regum	1Kgs	9	12	5	Dixítque ad eos: Testis est Dóminus advérsum vos, et testis christus ejus in die hac, quia non invenéritis in manu mea quíppiam. Et dixérunt: Testis.
 1 Regum	1Kgs	9	12	6	Et ait Sámuel ad pópulum: Dóminus, qui fecit Móysen et Áaron, et edúxit patres nostros de terra Ægýpti.	b
 1 Regum	1Kgs	9	12	7	Nunc ergo state, ut judício conténdam advérsum vos coram Dómino de ómnibus misericórdiis Dómini quas fecit vobíscum et cum pátribus vestris:
 1 Regum	1Kgs	9	12	8	quómodo Jacob ingréssus est in Ægýptum, et clamavérunt patres vestri ad Dóminum: et misit Dóminus Móysen et Áaron, et edúxit patres vestros de Ægýpto, et collocávit eos in loco hoc.
 1 Regum	1Kgs	9	12	9	Qui oblíti sunt Dómini Dei sui, et trádidit eos in manu Sísaræ magístri milítiæ Hasor, et in manu Philisthinórum, et in manu regis Moab: et pugnavérunt advérsum eos.
 1 Regum	1Kgs	9	12	10	Póstea autem clamavérunt ad Dóminum, et dixérunt: Peccávimus, quia derelíquimus Dóminum, et servívimus Báalim et Ástaroth: nunc ergo érue nos de manu inimicórum nostrórum, et serviémus tibi.
 1 Regum	1Kgs	9	12	11	Et misit Dóminus Jeróbaal, et Badan, et Jephte, et Sámuel, et éruit vos de manu inimicórum vestrórum per circúitum, et habitástis confidénter.
 1 Regum	1Kgs	9	12	12	Vidéntes autem quod Naas rex filiórum Ammon venísset advérsum vos, dixístis mihi: Nequáquam, sed rex imperábit nobis: cum Dóminus Deus vester regnáret in vobis.	b
 1 Regum	1Kgs	9	12	13	Nunc ergo præsto est rex vester, quem elegístis et petístis: ecce dedit vobis Dóminus regem.
 1 Regum	1Kgs	9	12	14	Si timuéritis Dóminum, et serviéritis ei, et audiéritis vocem ejus, et non exasperavéritis os Dómini, éritis et vos, et rex qui ímperat vobis, sequéntes Dóminum Deum vestrum:
 1 Regum	1Kgs	9	12	15	si autem non audiéritis vocem Dómini, sed exasperavéritis sermónes ejus, erit manus Dómini super vos, et super patres vestros.
 1 Regum	1Kgs	9	12	16	Sed et nunc state, et vidéte rem istam grandem quam factúrus est Dóminus in conspéctu vestro.
 1 Regum	1Kgs	9	12	17	Numquid non messis trítici est hódie? invocábo Dóminum, et dabit voces et plúvias: et sciétis, et vidébitis, quia grande malum fecéritis vobis in conspéctu Dómini, peténtes super vos regem.
 1 Regum	1Kgs	9	12	18	Et clamávit Sámuel ad Dóminum, et dedit Dóminus voces et plúvias in illa die.	b
 1 Regum	1Kgs	9	12	19	Et tímuit omnis pópulus nimis Dóminum et Samuélem, et dixit univérsus pópulus ad Samuélem: Ora pro servis tuis ad Dóminum Deum tuum, ut non moriámur: addídimus enim univérsis peccátis nostris malum, ut peterémus nobis regem.
 1 Regum	1Kgs	9	12	20	Dixit autem Sámuel ad pópulum: Nolíte timére: vos fecístis univérsum malum hoc, verúmtamen nolíte recédere a tergo Dómini, sed servíte Dómino in omni corde vestro.
 1 Regum	1Kgs	9	12	21	Et nolíte declináre post vana, quæ non próderunt vobis, neque éruent vos, quia vana sunt.
 1 Regum	1Kgs	9	12	22	Et non derelínquet Dóminus pópulum suum propter nomen suum magnum: quia jurávit Dóminus fácere vos sibi pópulum.
 1 Regum	1Kgs	9	12	23	Absit autem a me hoc peccátum in Dóminum, ut cessem oráre pro vobis, et docébo vos viam bonam et rectam.
 1 Regum	1Kgs	9	12	24	Ígitur timéte Dóminum, et servíte ei in veritáte, et ex toto corde vestro: vidístis enim magnífica quæ in vobis gésserit.
 1 Regum	1Kgs	9	12	25	Quod si perseveravéritis in malítia, et vos et rex vester páriter períbitis.
 1 Regum	1Kgs	9	13	1	Fílius uníus anni erat Saul cum regnáre cœpísset: duóbus autem annis regnávit super Ísraël.
 1 Regum	1Kgs	9	13	2	Et elégit sibi Saul tria míllia de Ísraël: et erant cum Saul duo míllia in Machmas, et in monte Bethel: mille autem cum Jónatha in Gábaa Bénjamin: porro céterum pópulum remísit unumquémque in tabernácula sua.
 1 Regum	1Kgs	9	13	3	Et percússit Jónathas statiónem Philisthinórum quæ erat in Gábaa. Quod cum audíssent Philísthiim, Saul cécinit búccina in omni terra, dicens: Áudiant Hebrǽi.
 1 Regum	1Kgs	9	13	4	Et univérsus Ísraël audívit hujuscémodi famam: Percússit Saul statiónem Philisthinórum, et eréxit se Ísraël advérsus Philísthiim. Clamávit ergo pópulus post Saul in Gálgala.
 1 Regum	1Kgs	9	13	5	Et Philísthiim congregáti sunt ad prœliándum contra Ísraël, trigínta míllia cúrruum, et sex míllia équitum, et réliquum vulgus, sicut aréna quæ est in líttore maris plúrima. Et ascendéntes castrametáti sunt in Machmas ad oriéntem Betháven.	b
 1 Regum	1Kgs	9	13	6	Quod cum vidíssent viri Ísraël se in arcto pósitos (afflíctus enim erat pópulus), abscondérunt se in spelúncis, et in ábditis, in petris quoque, et in antris, et in cistérnis.
 1 Regum	1Kgs	9	13	7	Hebrǽi autem transiérunt Jordánem in terram Gad et Gálaad. Cumque adhuc esset Saul in Gálgala, univérsus pópulus pertérritus est qui sequebátur eum.
 1 Regum	1Kgs	9	13	8	Et expectávit septem diébus juxta plácitum Samuélis, et non venit Sámuel in Gálgala, dilapsúsque est pópulus ab eo.	b
 1 Regum	1Kgs	9	13	9	Ait ergo Saul: Afférte mihi holocáustum et pacífica. Et óbtulit holocáustum.
 1 Regum	1Kgs	9	13	10	Cumque complésset ófferens holocáustum, ecce Sámuel veniébat: et egréssus est Saul óbviam ei ut salutáret eum.
 1 Regum	1Kgs	9	13	11	Locutúsque est ad eum Sámuel: Quid fecísti? Respóndit Saul: Quia vidi quod pópulus dilaberétur a me, et tu non véneras juxta plácitos dies, porro Philísthiim congregáti fúerant in Machmas,
 1 Regum	1Kgs	9	13	12	dixi: Nunc descéndent Philísthiim ad me in Gálgala, et fáciem Dómini non placávi. Necessitáte compúlsus, óbtuli holocáustum.
 1 Regum	1Kgs	9	13	13	Dixítque Sámuel ad Saul: Stulte egísti, nec custodísti mandáta Dómini Dei tui quæ præcépit tibi. Quod si non fecísses, jam nunc præparásset Dóminus regnum tuum super Ísraël in sempitérnum:
 1 Regum	1Kgs	9	13	14	sed nequáquam regnum tuum ultra consúrget. Quæsívit Dóminus sibi virum juxta cor suum: et præcépit ei Dóminus ut esset dux super pópulum suum, eo quod non serváveris quæ præcépit Dóminus.
 1 Regum	1Kgs	9	13	15	Surréxit autem Sámuel, et ascéndit de Gálgalis in Gábaa Bénjamin. Et réliqui pópuli ascendérunt post Saul óbviam pópulo, qui expugnábant eos veniéntes de Gálgala in Gábaa, in colle Bénjamin. Et recénsuit Saul pópulum qui invénti fúerant cum eo, quasi sexcéntos viros.	b
 1 Regum	1Kgs	9	13	16	Et Saul et Jónathas fílius ejus, populúsque qui invéntus fúerat cum eis, erat in Gábaa Bénjamin: porro Philísthiim conséderant in Machmas.
 1 Regum	1Kgs	9	13	17	Et egréssi sunt ad prædándum de castris Philisthinórum tres cúnei. Unus cúneus pergébat contra viam Ephra ad terram Sual:
 1 Regum	1Kgs	9	13	18	porro álius ingrediebátur per viam Beth-horon: tértius autem vérterat se ad iter términi imminéntis valli Séboim contra desértum.
 1 Regum	1Kgs	9	13	19	Porro faber ferrárius non inveniebátur in omni terra Ísraël: cáverant enim Philísthiim, ne forte fácerent Hebrǽi gládium aut lánceam.
 1 Regum	1Kgs	9	13	20	Descendébat ergo omnis Ísraël ad Philísthiim, ut exacúeret unusquísque vómerem suum, et ligónem, et secúrim, et sárculum.
 1 Regum	1Kgs	9	13	21	Retúsæ ítaque erant ácies vómerum, et ligónum, et tridéntum, et secúrium, usque ad stímulum corrigéndum.
 1 Regum	1Kgs	9	13	22	Cumque venísset dies prœ́lii, non est invéntus ensis et láncea in manu totíus pópuli qui erat cum Saule et Jónatha, excépto Saul et Jónatha fílio ejus.
 1 Regum	1Kgs	9	13	23	Egréssa est autem státio Philísthiim, ut transcénderet in Machmas.
 1 Regum	1Kgs	9	14	1	Et áccidit quadam die ut díceret Jónathas fílius Saul ad adolescéntem armígerum suum: Veni, et transeámus ad statiónem Philisthinórum, quæ est trans locum illum. Patri autem suo hoc ipsum non indicávit.
 1 Regum	1Kgs	9	14	2	Porro Saul morabátur in extréma parte Gábaa sub malogranáto, quæ erat in Magron: et erat pópulus cum eo quasi sexcentórum virórum.	b
 1 Regum	1Kgs	9	14	3	Et Achías fílius Áchitob fratris Íchabod fílii Phínees, qui ortus fúerat ex Heli sacerdóte Dómini in Silo, portábat ephod. Sed et pópulus ignorábat quo isset Jónathas.
 1 Regum	1Kgs	9	14	4	Erant autem inter ascénsus per quos nitebátur Jónathas transíre ad statiónem Philisthinórum, eminéntes petræ ex utráque parte, et quasi in modum déntium scópuli hinc et inde prærúpti: nomen uni Boses, et nomen álteri Sene:
 1 Regum	1Kgs	9	14	5	unus scópulus próminens ad aquilónem ex advérso Machmas, et alter ad merídiem contra Gábaa.
 1 Regum	1Kgs	9	14	6	Dixit autem Jónathas ad adolescéntem armígerum suum: Veni, transeámus ad statiónem incircumcisórum horum, si forte fáciat Dóminus pro nobis: quia non est Dómino diffícile salváre, vel in multis, vel in paucis.
 1 Regum	1Kgs	9	14	7	Dixítque ei ármiger suus: Fac ómnia quæ placent ánimo tuo: perge quo cupis, et ero tecum ubicúmque volúeris.
 1 Regum	1Kgs	9	14	8	Et ait Jónathas: Ecce nos transímus ad viros istos. Cumque apparuérimus eis,	b
 1 Regum	1Kgs	9	14	9	si táliter locúti fúerint ad nos: Manéte donec veniámus ad vos: stemus in loco nostro, nec ascendámus ad eos.
 1 Regum	1Kgs	9	14	10	Si autem díxerint: Ascéndite ad nos: ascendámus, quia trádidit eos Dóminus in mánibus nostris: hoc erit nobis signum.
 1 Regum	1Kgs	9	14	11	Appáruit ígitur utérque statióni Philisthinórum: dixerúntque Philísthiim: En Hebrǽi egrediúntur de cavérnis in quibus abscónditi fúerant.
 1 Regum	1Kgs	9	14	12	Et locúti sunt viri de statióne ad Jónathan et ad armígerum ejus, dixerúntque: Ascéndite ad nos, et ostendémus vobis rem. Et ait Jónathas ad armígerum suum: Ascendámus: séquere me: trádidit enim Dóminus eos in manus Ísraël.
 1 Regum	1Kgs	9	14	13	Ascéndit autem Jónathas mánibus et pédibus reptans, et ármiger ejus post eum. Ítaque álii cadébant ante Jónathan, álios ármiger ejus interficiébat sequens eum.
 1 Regum	1Kgs	9	14	14	Et facta est plaga prima qua percússit Jónathas et ármiger ejus, quasi vigínti virórum in média parte júgeri quam par boum in die aráre consuévit.
 1 Regum	1Kgs	9	14	15	Et factum est miráculum in castris per agros: sed et omnis pópulus statiónis eórum qui íerant ad prædándum, obstúpuit, et conturbáta est terra: et áccidit quasi miráculum a Deo.
 1 Regum	1Kgs	9	14	16	Et respexérunt speculatóres Saul qui erant in Gábaa Bénjamin, et ecce multitúdo prostráta, et huc illúcque diffúgiens.	b
 1 Regum	1Kgs	9	14	17	Et ait Saul pópulo qui erat cum eo: Requírite, et vidéte quis abíerit ex nobis. Cumque requisíssent, repértum est non adésse Jónathan et armígerum ejus.
 1 Regum	1Kgs	9	14	18	Et ait Saul ad Achíam: Ápplica arcam Dei. (Erat enim ibi arca Dei in die illa cum fíliis Ísraël.)
 1 Regum	1Kgs	9	14	19	Cumque loquerétur Saul ad sacerdótem, tumúltus magnus exórtus est in castris Philisthinórum: crescebátque paulátim, et clárius resonábat. Et ait Saul ad sacerdótem: Cóntrahe manum tuam.
 1 Regum	1Kgs	9	14	20	Conclamávit ergo Saul, et omnis pópulus qui erat cum eo, et venérunt usque ad locum certáminis: et ecce versus fúerat gládius uniuscujúsque ad próximum suum, et cædes magna nimis.
 1 Regum	1Kgs	9	14	21	Sed et Hebrǽi qui fúerant cum Philísthiim heri et nudiustértius, ascenderántque cum eis in castris, revérsi sunt ut essent cum Ísraël qui erant cum Saul et Jónatha.
 1 Regum	1Kgs	9	14	22	Omnes quoque Israëlítæ qui se abscónderant in monte Éphraim, audiéntes quod fugíssent Philisthǽi, sociavérunt se cum suis in prœ́lio. Et erant cum Saul quasi decem míllia virórum.
 1 Regum	1Kgs	9	14	23	Et salvávit Dóminus in die illa Ísraël: pugna autem pervénit usque ad Betháven.
 1 Regum	1Kgs	9	14	24	Et viri Ísraël sociáti sunt sibi in die illa: adjurávit autem Saul pópulum, dicens: Maledíctus vir qui coméderit panem usque ad vésperam, donec ulcíscar de inimícis meis. Et non manducávit univérsus pópulus panem:	b
 1 Regum	1Kgs	9	14	25	omnéque terræ vulgus venit in saltum, in quo erat mel super fáciem agri.
 1 Regum	1Kgs	9	14	26	Ingréssus est ítaque pópulus saltum, et appáruit fluens mel, nullúsque applícuit manum ad os suum: timébat enim pópulus juraméntum.
 1 Regum	1Kgs	9	14	27	Porro Jónathas non audíerat cum adjuráret pater ejus pópulum: extendítque summitátem virgæ quam habébat in manu, et intínxit in favum mellis: et convértit manum suam ad os suum, et illumináti sunt óculi ejus.
 1 Regum	1Kgs	9	14	28	Respondénsque unus de pópulo, ait: Jurejurándo constrínxit pater tuus pópulum, dicens: Maledíctus vir qui coméderit panem hódie. (Defécerat autem pópulus.)
 1 Regum	1Kgs	9	14	29	Dixítque Jónathas: Turbávit pater meus terram: vidístis ipsi quia illumináti sunt óculi mei, eo quod gustáverim páululum de melle isto:
 1 Regum	1Kgs	9	14	30	quanto magis si comedísset pópulus de præda inimicórum suórum, quam réperit? nonne major plaga facta fuísset in Philísthiim?
 1 Regum	1Kgs	9	14	31	Percussérunt ergo in die illa Philisthǽos a Machmis usque in Ájalon. Defatigátus est autem pópulus nimis:	b
 1 Regum	1Kgs	9	14	32	et versus ad prædam tulit oves, et boves, et vítulos, et mactavérunt in terra: comedítque pópulus cum sánguine.
 1 Regum	1Kgs	9	14	33	Nuntiavérunt autem Sauli dicéntes quod pópulus peccásset Dómino, cómedens cum sánguine. Qui ait: Prævaricáti estis: vólvite ad me jam nunc saxum grande.
 1 Regum	1Kgs	9	14	34	Et dixit Saul: Dispergímini in vulgus, et dícite eis ut addúcat ad me unusquísque bovem suum et aríetem, et occídite super istud, et vescímini, et non peccábitis Dómino comedéntes cum sánguine. Addúxit ítaque omnis pópulus unusquísque bovem in manu sua usque ad noctem: et occidérunt ibi.
 1 Regum	1Kgs	9	14	35	Ædificávit autem Saul altáre Dómino, tuncque primum cœpit ædificáre altáre Dómino.
 1 Regum	1Kgs	9	14	36	Et dixit Saul: Irruámus super Philisthǽos nocte, et vastémus eos usque dum illucéscat mane, nec relinquámus ex eis virum. Dixítque pópulus: Omne quod bonum vidétur in óculis tuis, fac. Et ait sacérdos: Accedámus huc ad Deum.	b
 1 Regum	1Kgs	9	14	37	Et consúluit Saul Dóminum: Num pérsequar Philísthiim? si trades eos in manus Ísraël? Et non respóndit ei in die illa.
 1 Regum	1Kgs	9	14	38	Dixítque Saul: Applicáte huc univérsos ángulos pópuli: et scitóte, et vidéte per quem accíderit peccátum hoc hódie.
 1 Regum	1Kgs	9	14	39	Vivit Dóminus salvátor Ísraël, quia si per Jónathan fílium meum factum est, absque retractióne moriétur. Ad quod nullus contradíxit ei de omni pópulo.
 1 Regum	1Kgs	9	14	40	Et ait ad univérsum Ísraël: Separámini vos in partem unam, et ego cum Jónatha fílio meo ero in parte áltera. Respondítque pópulus ad Saul: Quod bonum vidétur in óculis tuis, fac.
 1 Regum	1Kgs	9	14	41	Et dixit Saul ad Dóminum Deum Ísraël: Dómine Deus Ísraël, da indícium: quid est quod non respónderis servo tuo hódie? si in me, aut in Jónatha fílio meo, est iníquitas hæc, da ostensiónem: aut si hæc iníquitas est in pópulo tuo, da sanctitátem. Et deprehénsus est Jónathas et Saul: pópulus autem exívit.
 1 Regum	1Kgs	9	14	42	Et ait Saul: Míttite sortem inter me et inter Jónathan fílium meum. Et captus est Jónathas.
 1 Regum	1Kgs	9	14	43	Dixit autem Saul ad Jónathan: Índica mihi quid féceris. Et indicávit ei Jónathas, et ait: Gustans gustávi in summitáte virgæ quæ erat in manu mea, páululum mellis, et ecce ego mórior.	b
 1 Regum	1Kgs	9	14	44	Et ait Saul: Hæc fáciat mihi Deus, et hæc addat, quia morte moriéris, Jónatha.
 1 Regum	1Kgs	9	14	45	Dixítque pópulus ad Saul: Ergóne Jónathas moriétur, qui fecit salútem hanc magnam in Ísraël? hoc nefas est: vivit Dóminus, si cecíderit capíllus de cápite ejus in terram, quia cum Deo operátus est hódie. Liberávit ergo pópulus Jónathan, ut non morerétur.
 1 Regum	1Kgs	9	14	46	Recessítque Saul, nec persecútus est Philísthiim: porro Philísthiim abiérunt in loca sua.
 1 Regum	1Kgs	9	14	47	Et Saul, confirmáto regno super Ísraël, pugnábat per circúitum advérsum omnes inimícos ejus, contra Moab, et fílios Ammon, et Edom, et reges Soba, et Philisthǽos: et quocúmque se vérterat, superábat.	b
 1 Regum	1Kgs	9	14	48	Congregatóque exércitu, percússit Ámalec, et éruit Ísraël de manu vastatórum ejus.
 1 Regum	1Kgs	9	14	49	Fuérunt autem fílii Saul, Jónathas, et Jéssui, et Melchísua: et nómina duárum filiárum ejus, nomen primogénitæ Merob, et nomen minóris Michol.
 1 Regum	1Kgs	9	14	50	Et nomen uxóris Saul Achínoam fília Achímaas: et nomen príncipis milítiæ ejus Abner fílius Ner, patruélis Saul.
 1 Regum	1Kgs	9	14	51	Porro Cis fuit pater Saul, et Ner pater Abner, fílius Ábiel.
 1 Regum	1Kgs	9	14	52	Erat autem bellum potens advérsum Philisthǽos ómnibus diébus Saul. Nam quemcúmque víderat Saul virum fortem, et aptum ad prœ́lium, sociábat eum sibi.
 1 Regum	1Kgs	9	15	1	Et dixit Sámuel ad Saul: Me misit Dóminus ut úngerem te in regem super pópulum ejus Ísraël: nunc ergo audi vocem Dómini.
 1 Regum	1Kgs	9	15	2	Hæc dicit Dóminus exercítuum: Recénsui quæcúmque fecit Ámalec Israéli: quómodo réstitit ei in via cum ascénderet de Ægýpto.
 1 Regum	1Kgs	9	15	3	Nunc ergo vade, et pércute Ámalec, et demolíre univérsa ejus: non parcas ei, et non concupíscas ex rebus ipsíus áliquid, sed intérfice a viro usque ad mulíerem, et párvulum atque lacténtem, bovem et ovem, camélum et ásinum.
 1 Regum	1Kgs	9	15	4	Præcépit ítaque Saul pópulo, et recénsuit eos quasi agnos: ducénta míllia péditum, et decem míllia virórum Juda.
 1 Regum	1Kgs	9	15	5	Cumque venísset Saul usque ad civitátem Ámalec, teténdit insídias in torrénte.
 1 Regum	1Kgs	9	15	6	Dixítque Saul Cinǽo: Abíte, recédite, atque descéndite ab Ámalec, ne forte invólvam te cum eo: tu enim fecísti misericórdiam cum ómnibus fíliis Ísraël, cum ascénderent de Ægýpto. Et recéssit Cinǽus de médio Ámalec.
 1 Regum	1Kgs	9	15	7	Percussítque Saul Ámalec ab Hevíla donec vénias ad Sur, quæ est e regióne Ægýpti.
 1 Regum	1Kgs	9	15	8	Et apprehéndit Agag regem Ámalec vivum: omne autem vulgus interfécit in ore gládii.
 1 Regum	1Kgs	9	15	9	Et pepércit Saul et pópulus Agag, et óptimis grégibus óvium et armentórum, et véstibus et ariétibus, et univérsis quæ pulchra erant, nec voluérunt dispérdere ea: quidquid vero vile fuit et réprobum, hoc demolíti sunt.
 1 Regum	1Kgs	9	15	10	Factum est autem verbum Dómini ad Sámuel, dicens:	b
 1 Regum	1Kgs	9	15	11	Pœ́nitet me quod constitúerim Saul regem: quia derelíquit me, et verba mea ópere non implévit. Contristatúsque est Sámuel, et clamávit ad Dóminum tota nocte.
 1 Regum	1Kgs	9	15	12	Cumque de nocte surrexísset Sámuel ut iret ad Saul mane, nuntiátum est Samuéli eo quod venísset Saul in Carmélum, et erexísset sibi fórnicem triumphálem, et revérsus transísset, descendissétque in Gálgala. Venit ergo Sámuel ad Saul, et Saul offerébat holocáustum Dómino de inítiis prædárum quæ attúlerat ex Ámalec.
 1 Regum	1Kgs	9	15	13	Et cum venísset Sámuel ad Saul, dixit ei Saul: Benedíctus tu Dómino: implévi verbum Dómini.
 1 Regum	1Kgs	9	15	14	Dixítque Sámuel: Et quæ est hæc vox gregum, quæ résonat in áuribus meis, et armentórum, quam ego áudio?	b
 1 Regum	1Kgs	9	15	15	Et ait Saul: De Ámalec adduxérunt ea: pepércit enim pópulus melióribus óvibus et arméntis ut immolaréntur Dómino Deo tuo, réliqua vero occídimus.
 1 Regum	1Kgs	9	15	16	Ait autem Sámuel ad Saul: Sine me, et indicábo tibi quæ locútus sit Dóminus ad me nocte. Dixítque ei: Lóquere.
 1 Regum	1Kgs	9	15	17	Et ait Sámuel: Nonne cum párvulus esses in óculis tuis, caput in tríbubus Ísraël factus es? unxítque te Dóminus in regem super Ísraël,
 1 Regum	1Kgs	9	15	18	et misit te Dóminus in viam, et ait: Vade, et intérfice peccatóres Ámalec, et pugnábis contra eos usque ad interneciónem eórum?
 1 Regum	1Kgs	9	15	19	Quare ergo non audísti vocem Dómini: sed versus ad prædam es, et fecísti malum in óculis Dómini?
 1 Regum	1Kgs	9	15	20	Et ait Saul ad Samuélem: Immo audívi vocem Dómini, et ambulávi in via per quam misit me Dóminus, et addúxi Agag regem Ámalec, et Ámalec interféci.
 1 Regum	1Kgs	9	15	21	Tulit autem de præda pópulus oves et boves, primítias eórum quæ cæsa sunt, ut ímmolet Dómino Deo suo in Gálgalis.
 1 Regum	1Kgs	9	15	22	Et ait Sámuel: Numquid vult Dóminus holocáusta et víctimas, et non pótius ut obediátur voci Dómini? mélior est enim obediéntia quam víctimæ, et auscultáre magis quam offérre ádipem aríetum.
 1 Regum	1Kgs	9	15	23	Quóniam quasi peccátum ariolándi est, repugnáre: et quasi scelus idololatríæ, nolle acquiéscere. Pro eo ergo quod abjecísti sermónem Dómini, abjécit te Dóminus ne sis rex.
 1 Regum	1Kgs	9	15	24	Dixítque Saul ad Samuélem: Peccávi, quia prævaricátus sum sermónem Dómini et verba tua, timens pópulum, et obédiens voci eórum.	b
 1 Regum	1Kgs	9	15	25	Sed nunc porta, quæso, peccátum meum, et revértere mecum, ut adórem Dóminum.
 1 Regum	1Kgs	9	15	26	Et ait Sámuel ad Saul: Non revértar tecum, quia projecísti sermónem Dómini, et projécit te Dóminus ne sis rex super Ísraël.
 1 Regum	1Kgs	9	15	27	Et convérsus est Sámuel ut abíret: ille autem apprehéndit summitátem pállii ejus, quæ et scissa est.
 1 Regum	1Kgs	9	15	28	Et ait ad eum Sámuel: Scidit Dóminus regnum Ísraël a te hódie, et trádidit illud próximo tuo melióri te.
 1 Regum	1Kgs	9	15	29	Porro triumphátor in Ísraël non parcet, et pœnitúdine non flectétur: neque enim homo est ut agat pœniténtiam.
 1 Regum	1Kgs	9	15	30	At ille ait: Peccávi: sed nunc honóra me coram senióribus pópuli mei et coram Ísraël, et revértere mecum, ut adórem Dóminum Deum tuum.
 1 Regum	1Kgs	9	15	31	Revérsus ergo Sámuel secútus est Saulem: et adorávit Saul Dóminum.
 1 Regum	1Kgs	9	15	32	Dixítque Sámuel: Addúcite ad me Agag regem Ámalec. Et oblátus est ei Agag, pinguíssimus et tremens. Et dixit Agag: Síccine séparat amára mors?	b
 1 Regum	1Kgs	9	15	33	Et ait Sámuel: Sicut fecit absque líberis mulíeres gládius tuus, sic absque líberis erit inter mulíeres mater tua. Et in frustra concídit eum Sámuel coram Dómino in Gálgalis.
 1 Regum	1Kgs	9	15	34	Ábiit autem Sámuel in Rámatha: Saul vero ascéndit in domum suam in Gábaa.
 1 Regum	1Kgs	9	15	35	Et non vidit Sámuel ultra Saul usque ad diem mortis suæ: verúmtamen lugébat Sámuel Saulem, quóniam Dóminum pœnitébat quod constituísset eum regem super Ísraël.
 1 Regum	1Kgs	9	16	1	Dixítque Dóminus ad Samuélem: Úsquequo tu luges Saul, cum ego projécerim eum ne regnet super Ísraël? Imple cornu tuum óleo, et veni, ut mittam te ad Ísai Bethlehemítem: provídi enim in fíliis ejus mihi regem.
 1 Regum	1Kgs	9	16	2	Et ait Sámuel: Quómodo vadam? áudiet enim Saul, et interfíciet me. Et ait Dóminus: Vítulum de arménto tolles in manu tua, et dices: Ad immolándum Dómino veni.
 1 Regum	1Kgs	9	16	3	Et vocábis Ísai ad víctimam, et ego osténdam tibi quid fácias, et unges quemcúmque monstrávero tibi.
 1 Regum	1Kgs	9	16	4	Fecit ergo Sámuel sicut locútus est ei Dóminus. Venítque in Béthlehem, et admiráti sunt senióres civitátis occurréntes ei: dixerúntque: Pacificúsne est ingréssus tuus?	b
 1 Regum	1Kgs	9	16	5	Et ait: Pacíficus: ad immolándum Dómino veni: sanctificámini, et veníte mecum ut ímmolem. Sanctificávit ergo Ísai et fílios ejus, et vocávit eos ad sacrifícium.
 1 Regum	1Kgs	9	16	6	Cumque ingréssi essent, vidit Éliab, et ait: Num coram Dómino est christus ejus?
 1 Regum	1Kgs	9	16	7	Et dixit Dóminus ad Samuélem: Ne respícias vultum ejus, neque altitúdinem statúræ ejus: quóniam abjéci eum, nec juxta intúitum hóminis ego júdico: homo enim videt ea quæ parent, Dóminus autem intuétur cor.
 1 Regum	1Kgs	9	16	8	Et vocávit Ísai Abínadab, et addúxit eum coram Samuéle. Qui dixit: Nec hunc elégit Dóminus.
 1 Regum	1Kgs	9	16	9	Addúxit autem Ísai Samma, de quo ait: Étiam hunc non elégit Dóminus.
 1 Regum	1Kgs	9	16	10	Addúxit ítaque Ísai septem fílios suos coram Samuéle: et ait Sámuel ad Ísai: Non elégit Dóminus ex istis.
 1 Regum	1Kgs	9	16	11	Dixítque Sámuel ad Ísai: Numquid jam compléti sunt fílii? Qui respóndit: Adhuc réliquus est párvulus, et pascit oves. Et ait Sámuel ad Ísai: Mitte, et adduc eum: nec enim discumbémus priúsquam huc ille véniat.
 1 Regum	1Kgs	9	16	12	Misit ergo, et addúxit eum. Erat autem rufus, et pulcher aspéctu, decoráque fácie: et ait Dóminus: Surge, unge eum: ipse est enim.
 1 Regum	1Kgs	9	16	13	Tulit ergo Sámuel cornu ólei, et unxit eum in médio fratrum ejus: et diréctus est spíritus Dómini a die illa in David, et deínceps. Surgénsque Sámuel ábiit in Rámatha.
 1 Regum	1Kgs	9	16	14	Spíritus autem Dómini recéssit a Saul, et exagitábat eum spíritus nequam a Dómino.	b
 1 Regum	1Kgs	9	16	15	Dixerúntque servi Saul ad eum: Ecce spíritus Dei malus exágitat te.
 1 Regum	1Kgs	9	16	16	Júbeat dóminus noster, et servi tui qui coram te sunt quærent hóminem sciéntem psállere cíthara, ut quando arripúerit te spíritus Dómini malus, psallat manu sua, et lévius feras.
 1 Regum	1Kgs	9	16	17	Et ait Saul ad servos suos: Providéte ergo mihi áliquem bene psalléntem, et addúcite eum ad me.
 1 Regum	1Kgs	9	16	18	Et respóndens unus de púeris, ait: Ecce vidi fílium Ísai Bethlehemítem sciéntem psállere, et fortíssimum róbore, et virum bellicósum, et prudéntem in verbis, et virum pulchrum: et Dóminus est cum eo.
 1 Regum	1Kgs	9	16	19	Misit ergo Saul núntios ad Ísai, dicens: Mitte ad me David fílium tuum, qui est in páscuis.
 1 Regum	1Kgs	9	16	20	Tulit ítaque Ísai ásinum plenum pánibus, et lagénam vini, et hædum de capris unum, et misit per manum David fílii sui Sauli.
 1 Regum	1Kgs	9	16	21	Et venit David ad Saul, et stetit coram eo: at ille diléxit eum nimis, et factus est ejus ármiger.
 1 Regum	1Kgs	9	16	22	Misítque Saul ad Ísai, dicens: Stet David in conspéctu meo: invénit enim grátiam in óculis meis.
 1 Regum	1Kgs	9	16	23	Ígitur quandocúmque spíritus Dómini malus arripiébat Saul, David tollébat cítharam, et percutiébat manu sua, et refocillabátur Saul, et lévius habébat: recedébat enim ab eo spíritus malus.
 1 Regum	1Kgs	9	17	1	Congregántes autem Philísthiim ágmina sua in prœ́lium, convenérunt in Socho Judæ: et castrametáti sunt inter Socho et Azéca in fínibus Dommim.
 1 Regum	1Kgs	9	17	2	Porro Saul et fílii Ísraël congregáti venérunt in Vallem terebínthi, et direxérunt áciem ad pugnándum contra Philísthiim.
 1 Regum	1Kgs	9	17	3	Et Philísthiim stabant super montem ex parte hac, et Ísraël stabat supra montem ex áltera parte: vallísque erat inter eos.
 1 Regum	1Kgs	9	17	4	Et egréssus est vir spúrius de castris Philisthinórum nómine Góliath, de Geth, altitúdinis sex cubitórum et palmi:
 1 Regum	1Kgs	9	17	5	et cassis ǽrea super caput ejus, et loríca squamáta induebátur. Porro pondus lorícæ ejus, quinque míllia siclórum æris erat:
 1 Regum	1Kgs	9	17	6	et ócreas ǽreas habébat in crúribus, et clýpeus ǽreus tegébat húmeros ejus.
 1 Regum	1Kgs	9	17	7	Hastíle autem hastæ ejus erat quasi liciatórium texéntium: ipsum autem ferrum hastæ ejus sexcéntos siclos habébat ferri: et ármiger ejus antecedébat eum.
 1 Regum	1Kgs	9	17	8	Stansque clamábat advérsum phalángas Ísraël, et dicébat eis: Quare venístis paráti ad prœ́lium? numquid ego non sum Philisthǽus, et vos servi Saul? elígite ex vobis virum, et descéndat ad singuláre certámen.	b
 1 Regum	1Kgs	9	17	9	Si quíverit pugnáre mecum, et percússerit me, érimus vobis servi: si autem ego prævalúero, et percússero eum, vos servi éritis, et serviétis nobis.
 1 Regum	1Kgs	9	17	10	Et aiébat Philisthǽus: Ego exprobrávi agmínibus Ísraël hódie: date mihi virum, et íneat mecum singuláre certámen.
 1 Regum	1Kgs	9	17	11	Áudiens autem Saul et omnes Israëlítæ sermónes Philisthǽi hujuscémodi, stupébant, et metuébant nimis.
 1 Regum	1Kgs	9	17	12	David autem erat fílius viri Ephrathǽi, de quo supra dictum est, de Béthlehem Juda, cui nomen erat Ísai, qui habébat octo fílios, et erat vir in diébus Saul senex, et grandǽvus inter viros.	b
 1 Regum	1Kgs	9	17	13	Abiérunt autem tres fílii ejus majóres post Saul in prœ́lium: et nómina trium filiórum ejus qui perrexérunt ad bellum, Éliab primogénitus, et secúndus Abínadab, tertiúsque Samma.
 1 Regum	1Kgs	9	17	14	David autem erat mínimus. Tribus ergo majóribus secútis Saulem,
 1 Regum	1Kgs	9	17	15	ábiit David, et revérsus est a Saul ut pásceret gregem patris sui in Béthlehem.
 1 Regum	1Kgs	9	17	16	Procedébat vero Philisthǽus mane et véspere, et stabat quadragínta diébus.
 1 Regum	1Kgs	9	17	17	Dixit autem Ísai ad David fílium suum: Áccipe frátribus tuis ephi poléntæ, et decem panes istos, et curre in castra ad fratres tuos,
 1 Regum	1Kgs	9	17	18	et decem forméllas cásei has déferes ad tribúnum: et fratres tuos visitábis, si recte agant: et cum quibus ordináti sunt, disce.
 1 Regum	1Kgs	9	17	19	Saul autem, et illi, et omnes fílii Ísraël, in Valle terebínthi pugnábant advérsum Philísthiim.	b
 1 Regum	1Kgs	9	17	20	Surréxit ítaque David mane, et commendávit gregem custódi: et onústus ábiit, sicut præcéperat ei Ísai. Et venit ad locum Mágala, et ad exércitum, qui egréssus ad pugnam vociferátus erat in certámine.
 1 Regum	1Kgs	9	17	21	Diréxerat enim áciem Ísraël, sed et Philísthiim ex advérso fúerant præparáti.
 1 Regum	1Kgs	9	17	22	Derelínquens ergo David vasa quæ attúlerat sub manu custódis ad sárcinas, cucúrrit ad locum certáminis, et interrogábat si ómnia recte ageréntur erga fratres suos.
 1 Regum	1Kgs	9	17	23	Cumque adhuc ille loquerétur eis, appáruit vir ille spúrius ascéndens, Góliath nómine, Philisthǽus de Geth, de castris Philisthinórum: et loquénte eo hæc éadem verba audívit David.
 1 Regum	1Kgs	9	17	24	Omnes autem Israëlítæ, cum vidíssent virum, fugérunt a fácie ejus, timéntes eum valde.
 1 Regum	1Kgs	9	17	25	Et dixit unus quíspiam de Ísraël: Num vidístis virum hunc, qui ascéndit? ad exprobrándum enim Israéli ascéndit. Virum ergo qui percússerit eum, ditábit rex divítiis magnis, et fíliam suam dabit ei, et domum patris ejus fáciet absque tribúto in Ísraël.
 1 Regum	1Kgs	9	17	26	Et ait David ad viros qui stabant secum, dicens: Quid dábitur viro qui percússerit Philisthǽum hunc, et túlerit oppróbrium de Ísraël? quis enim est hic Philisthǽus incircumcísus, qui exprobrávit ácies Dei vivéntis?
 1 Regum	1Kgs	9	17	27	Referébat autem ei pópulus eúmdem sermónem, dicens: Hæc dabúntur viro qui percússerit eum.
 1 Regum	1Kgs	9	17	28	Quod cum audísset Éliab frater ejus major, loquénte eo cum áliis, irátus est contra David, et ait: Quare venísti, et quare dereliquísti páuculas oves illas in desérto? Ego novi supérbiam tuam, et nequítiam cordis tui: quia ut vidéres prœ́lium, descendísti.	b
 1 Regum	1Kgs	9	17	29	Et dixit David: Quid feci? numquid non verbum est?
 1 Regum	1Kgs	9	17	30	Et declinávit páululum ab eo ad álium: dixítque eúmdem sermónem. Et respóndit ei pópulus verbum sicut prius.
 1 Regum	1Kgs	9	17	31	Audíta sunt autem verba quæ locútus est David, et annuntiáta in conspéctu Saul.
 1 Regum	1Kgs	9	17	32	Ad quem cum fuísset addúctus, locútus est ei: Non concídat cor cujúsquam in eo: ego servus tuus vadam, et pugnábo advérsus Philisthǽum.
 1 Regum	1Kgs	9	17	33	Et ait Saul ad David: Non vales resístere Philisthǽo isti, nec pugnáre advérsus eum, quia puer es: hic autem vir bellátor est ab adolescéntia sua.
 1 Regum	1Kgs	9	17	34	Dixítque David ad Saul: Pascébat servus tuus patris sui gregem, et veniébat leo vel ursus, et tollébat aríetem de médio gregis:
 1 Regum	1Kgs	9	17	35	et persequébar eos, et percutiébam, eruebámque de ore eórum: et illi consurgébant advérsum me, et apprehendébam mentum eórum, et suffocábam, interficiebámque eos.
 1 Regum	1Kgs	9	17	36	Nam et leónem et ursum interféci ego servus tuus: erit ígitur et Philisthǽus hic incircumcísus quasi unus ex eis. Nunc vadam, et áuferam oppróbrium pópuli: quóniam quis est iste Philisthǽus incircumcísus, qui ausus est maledícere exercítui Dei vivéntis?
 1 Regum	1Kgs	9	17	37a	Et ait David: Dóminus qui erípuit me de manu leónis, et de manu ursi, ipse me liberábit de manu Philisthǽi hujus.
 1 Regum	1Kgs	9	17	37b	Dixit autem Saul ad David: Vade, et Dóminus tecum sit.
 1 Regum	1Kgs	9	17	38	Et índuit Saul David vestiméntis suis, et impósuit gáleam ǽream super caput ejus, et vestívit eum loríca.
 1 Regum	1Kgs	9	17	39	Accínctus ergo David gládio ejus super vestem suam, cœpit tentáre si armátus posset incédere: non enim habébat consuetúdinem. Dixítque David ad Saul: Non possum sic incédere, quia non usum hábeo. Et depósuit ea,
 1 Regum	1Kgs	9	17	40	et tulit báculum suum, quem semper habébat in mánibus: et elégit sibi quinque limpidíssimos lápides de torrénte, et misit eos in peram pastorálem quam habébat secum, et fundam manu tulit: et procéssit advérsum Philisthǽum.
 1 Regum	1Kgs	9	17	41	Ibat autem Philisthǽus incédens, et appropínquans advérsum David, et ármiger ejus ante eum.	b
 1 Regum	1Kgs	9	17	42	Cumque inspexísset Philisthǽus, et vidísset David, despéxit eum. Erat enim adoléscens, rufus, et pulcher aspéctu.
 1 Regum	1Kgs	9	17	43	Et dixit Philisthǽus ad David: Numquid ego canis sum, quod tu venis ad me cum báculo? Et maledíxit Philisthǽus David in diis suis:
 1 Regum	1Kgs	9	17	44	dixítque ad David: Veni ad me, et dabo carnes tuas volatílibus cæli et béstiis terræ.
 1 Regum	1Kgs	9	17	45	Dixit autem David ad Philisthǽum: Tu venis ad me cum gládio, et hasta, et clýpeo: ego autem vénio ad te in nómine Dómini exercítuum, Dei ágminum Ísraël quibus exprobrásti
 1 Regum	1Kgs	9	17	46	hódie, et dabit te Dóminus in manu mea, et percútiam te, et áuferam caput tuum a te: et dabo cadávera castrórum Philísthiim hódie volatílibus cæli, et béstiis terræ, ut sciat omnis terra quia est Deus in Ísraël,
 1 Regum	1Kgs	9	17	47	et nóverit univérsa ecclésia hæc, quia non in gládio nec in hasta salvat Dóminus: ipsíus enim est bellum, et tradet vos in manus nostras.
 1 Regum	1Kgs	9	17	48	Cum ergo surrexísset Philisthǽus, et veníret, et appropinquáret contra David, festinávit David et cucúrrit ad pugnam ex advérso Philisthǽi.	b
 1 Regum	1Kgs	9	17	49	Et misit manum suam in peram, tulítque unum lápidem, et funda jecit, et circumdúcens percússit Philisthǽum in fronte: et infíxus est lapis in fronte ejus, et cécidit in fáciem suam super terram.
 1 Regum	1Kgs	9	17	50	Prævaluítque David advérsum Philisthǽum in funda et lápide, percussúmque Philisthǽum interfécit. Cumque gládium non habéret in manu David,
 1 Regum	1Kgs	9	17	51	cucúrrit, et stetit super Philisthǽum, et tulit gládium ejus, et edúxit eum de vagína sua: et interfécit eum, præcidítque caput ejus. Vidéntes autem Philísthiim quod mórtuus esset fortíssimus eórum, fugérunt.
 1 Regum	1Kgs	9	17	52	Et consurgéntes viri Ísraël et Juda vociferáti sunt, et persecúti sunt Philisthǽos usque dum venírent in vallem, et usque ad portas Áccaron: ceciderúntque vulneráti de Philísthiim in via Sáraim, et usque ad Geth, et usque ad Áccaron.
 1 Regum	1Kgs	9	17	53	Et reverténtes fílii Ísraël postquam persecúti fúerant Philisthǽos, invasérunt castra eórum.
 1 Regum	1Kgs	9	17	54	Assúmens autem David caput Philisthǽi, áttulit illud in Jerúsalem: arma vero ejus pósuit in tabernáculo suo.	b
 1 Regum	1Kgs	9	17	55	Eo autem témpore quo víderat Saul David egrediéntem contra Philisthǽum, ait ad Abner príncipem milítiæ: De qua stirpe descéndit hic adoléscens, Abner? Dixítque Abner: Vivit ánima tua, rex, si novi.
 1 Regum	1Kgs	9	17	56	Et ait rex: Intérroga tu, cujus fílius sit iste puer.
 1 Regum	1Kgs	9	17	57	Cumque regréssus esset David, percússo Philisthǽo, tulit eum Abner, et introdúxit coram Saule, caput Philisthǽi habéntem in manu.
 1 Regum	1Kgs	9	17	58	Et ait ad eum Saul: De qua progénie es, o adoléscens? Dixítque David: Fílius servi tui Ísai Bethlehemítæ ego sum.
 1 Regum	1Kgs	9	18	1	Et factum est cum complésset loqui ad Saul, ánima Jónathæ conglutináta est ánimæ David, et diléxit eum Jónathas quasi ánimam suam.
 1 Regum	1Kgs	9	18	2	Tulítque eum Saul in die illa, et non concéssit ei ut reverterétur in domum patris sui.
 1 Regum	1Kgs	9	18	3	Iniérunt autem David et Jónathas fœdus: diligébat enim eum quasi ánimam suam.
 1 Regum	1Kgs	9	18	4	Nam expoliávit se Jónathas túnica qua erat indútus, et dedit eam David, et réliqua vestiménta sua, usque ad gládium et arcum suum, et usque ad bálteum.
 1 Regum	1Kgs	9	18	5	Egrediebátur quoque David ad ómnia quæcúmque misísset eum Saul, et prudénter se agébat: posuítque eum Saul super viros belli, et accéptus erat in óculis univérsi pópuli, maximéque in conspéctu famulórum Saul.	b
 1 Regum	1Kgs	9	18	6	Porro cum reverterétur percússo Philisthǽo David, egréssæ sunt mulíeres de univérsis úrbibus Ísraël, cantántes, chorósque ducéntes in occúrsum Saul regis, in týmpanis lætítiæ, et in sistris.
 1 Regum	1Kgs	9	18	7	Et præcinébant mulíeres, ludéntes, atque dicéntes: Percússit Saul mille, et David decem míllia.
 1 Regum	1Kgs	9	18	8	Irátus est autem Saul nimis, et displícuit in óculis ejus sermo iste: dixítque: Dedérunt David decem míllia, et mihi mille dedérunt: quid ei súperest, nisi solum regnum?
 1 Regum	1Kgs	9	18	9	Non rectis ergo óculis Saul aspiciébat David a die illa et deínceps.
 1 Regum	1Kgs	9	18	10	Post diem autem álteram, invásit spíritus Dei malus Saul, et prophetábat in médio domus suæ: David autem psallébat manu sua, sicut per síngulos dies. Tenebátque Saul lánceam,
 1 Regum	1Kgs	9	18	11	et misit eam, putans quod confígere posset David cum paríete: et declinávit David a fácie ejus secúndo.
 1 Regum	1Kgs	9	18	12	Et tímuit Saul David, eo quod Dóminus esset cum eo, et a se recessísset.	b
 1 Regum	1Kgs	9	18	13	Amóvit ergo eum Saul a se, et fecit eum tribúnum super mille viros: et egrediebátur, et intrábat in conspéctu pópuli.
 1 Regum	1Kgs	9	18	14	In ómnibus quoque viis suis David prudénter agébat, et Dóminus erat cum eo.
 1 Regum	1Kgs	9	18	15	Vidit ítaque Saul quod prudens esset nimis, et cœpit cavére eum.
 1 Regum	1Kgs	9	18	16	Omnis autem Ísraël et Juda diligébat David: ipse enim ingrediebátur et egrediebátur ante eos.
 1 Regum	1Kgs	9	18	17	Dixítque Saul ad David: Ecce fília mea major Merob: ipsam dabo tibi uxórem: tantúmmodo esto vir fortis, et prœliáre bella Dómini. Saul autem reputábat, dicens: Non sit manus mea in eum, sed sit super eum manus Philisthinórum.
 1 Regum	1Kgs	9	18	18	Ait autem David ad Saul: Quis ego sum, aut quæ est vita mea, aut cognátio patris mei in Ísraël, ut fiam gener regis?
 1 Regum	1Kgs	9	18	19	Factum est autem tempus cum debéret dari Merob fília Saul David, data est Hadriéli Molathítæ uxor.
 1 Regum	1Kgs	9	18	20	Diléxit autem David Michol fília Saul áltera. Et nuntiátum est Saul, et plácuit ei.
 1 Regum	1Kgs	9	18	21	Dixítque Saul: Dabo eam illi, ut fiat ei in scándalum, et sit super eum manus Philisthinórum. Dixítque Saul ad David: In duábus rebus gener meus eris hódie.
 1 Regum	1Kgs	9	18	22	Et mandávit Saul servis suis: Loquímini ad David clam me, dicéntes: Ecce places regi, et omnes servi ejus díligunt te: nunc ergo esto gener regis.	b
 1 Regum	1Kgs	9	18	23	Et locúti sunt servi Saul in áuribus David ómnia verba hæc. Et ait David: Num parum vidétur vobis, génerum esse regis? ego autem sum vir pauper et ténuis.
 1 Regum	1Kgs	9	18	24	Et renuntiavérunt servi Saul dicéntes: Hujuscémodi verba locútus est David.
 1 Regum	1Kgs	9	18	25	Dixit autem Saul: Sic loquímini ad David: Non habet rex sponsália necésse, nisi tantum centum præpútia Philisthinórum, ut fiat últio de inimícis regis. Porro Saul cogitábat trádere David in manus Philisthinórum.
 1 Regum	1Kgs	9	18	26	Cumque renuntiássent servi ejus David verba quæ díxerat Saul, plácuit sermo in óculis David, ut fíeret gener regis.
 1 Regum	1Kgs	9	18	27	Et post paucos dies surgens David, ábiit cum viris qui sub eo erant. Et percússit ex Philísthiim ducéntos viros, et áttulit eórum præpútia et annumerávit ea regi, ut esset gener ejus. Dedit ítaque Saul ei Michol fíliam suam uxórem.
 1 Regum	1Kgs	9	18	28	Et vidit Saul, et intelléxit quod Dóminus esset cum David. Michol autem fília Saul diligébat eum.	b
 1 Regum	1Kgs	9	18	29	Et Saul magis cœpit timére David: factúsque est Saul inimícus David cunctis diébus.
 1 Regum	1Kgs	9	18	30	Et egréssi sunt príncipes Philisthinórum. A princípio autem egressiónis eórum, prudéntius se gerébat David quam omnes servi Saul, et célebre factum est nomen ejus nimis.
 1 Regum	1Kgs	9	19	1	Locútus est autem Saul ad Jónathan fílium suum, et ad omnes servos suos, ut occíderent David. Porro Jónathas fílius Saul diligébat David valde:
 1 Regum	1Kgs	9	19	2	et indicávit Jónathas David, dicens: Quærit Saul pater meus occídere te: quaprópter obsérva te, quæso, mane: et manébis clam, et abscónderis.
 1 Regum	1Kgs	9	19	3	Ego autem egrédiens stabo juxta patrem meum in agro, ubicúmque fúeris: et ego loquar de te ad patrem meum, et quodcúmque vídero, nuntiábo tibi.
 1 Regum	1Kgs	9	19	4	Locútus est ergo Jónathas de David bona ad Saul patrem suum: dixítque ad eum: Ne pecces rex in servum tuum David, quia non peccávit tibi, et ópera ejus bona sunt tibi valde.
 1 Regum	1Kgs	9	19	5	Et pósuit ánimam suam in manu sua, et percússit Philisthǽum, et fecit Dóminus salútem magnam univérso Israéli: vidísti, et lætátus es. Quare ergo peccas in sánguine innóxio, interfíciens David, qui est absque culpa?
 1 Regum	1Kgs	9	19	6	Quod cum audísset Saul, placátus voce Jónathæ, jurávit: Vivit Dóminus, quia non occidétur.
 1 Regum	1Kgs	9	19	7	Vocávit ítaque Jónathas David, et indicávit ei ómnia verba hæc: et introdúxit Jónathas David ad Saul, et fuit ante eum sicut fúerat heri et nudiustértius.
 1 Regum	1Kgs	9	19	8	Motum est autem rursum bellum: et egréssus David, pugnávit advérsum Philísthiim: percussítque eos plaga magna, et fugérunt a fácie ejus.
 1 Regum	1Kgs	9	19	9	Et factus est spíritus Dómini malus in Saul: sedébat autem in domo sua, et tenébat lánceam: porro David psallébat manu sua.	b
 1 Regum	1Kgs	9	19	10	Nisúsque est Saul confígere David láncea in paríete, et declinávit David a fácie Saul: láncea autem casso vúlnere perláta est in paríetem, et David fugit, et salvátus est nocte illa.
 1 Regum	1Kgs	9	19	11	Misit ergo Saul satéllites suos in domum David, ut custodírent eum, et interficerétur mane. Quod cum annuntiásset David Michol uxor sua, dicens: Nisi salváveris te nocte hac, cras moriéris:
 1 Regum	1Kgs	9	19	12	depósuit eum per fenéstram. Porro ille ábiit et aufúgit, atque salvátus est.
 1 Regum	1Kgs	9	19	13	Tulit autem Michol státuam, et pósuit eam super lectum, et pellem pilósam caprárum pósuit ad caput ejus, et opéruit eam vestiméntis.
 1 Regum	1Kgs	9	19	14	Misit autem Saul apparitóres, qui ráperent David: et respónsum est quod ægrotáret.
 1 Regum	1Kgs	9	19	15	Rursúmque misit Saul núntios ut vidérent David, dicens: Afférte eum ad me in lecto, ut occidátur.
 1 Regum	1Kgs	9	19	16	Cumque veníssent núntii, invéntum est simulácrum super lectum, et pellis caprárum ad caput ejus.
 1 Regum	1Kgs	9	19	17	Dixítque Saul ad Michol: Quare sic illusísti mihi, et dimisísti inimícum meum ut fúgeret? Et respóndit Michol ad Saul: Quia ipse locútus est mihi: Dimítte me, alióquin interfíciam te.
 1 Regum	1Kgs	9	19	18	David autem fúgiens salvátus est, et venit ad Sámuel in Rámatha, et nuntiávit ei ómnia quæ fécerat sibi Saul: et abiérunt ipse et Sámuel, et moráti sunt in Najoth.	b
 1 Regum	1Kgs	9	19	19	Nuntiátum est autem Sauli a dicéntibus: Ecce David in Najoth in Rámatha.
 1 Regum	1Kgs	9	19	20	Misit ergo Saul lictóres, ut ráperent David: qui cum vidíssent cúneum prophetárum vaticinántium, et Samuélem stantem super eos, factus est étiam spíritus Dómini in illis, et prophetáre cœpérunt étiam ipsi.
 1 Regum	1Kgs	9	19	21	Quod cum nuntiátum esset Sauli, misit et álios núntios: prophetavérunt autem et illi. Et rursum misit Saul tértios núntios: qui et ipsi prophetavérunt. Et irátus iracúndia Saul,
 1 Regum	1Kgs	9	19	22	ábiit étiam ipse in Rámatha, et venit usque ad cistérnam magnam quæ est in Socho, et interrogávit, et dixit: In quo loco sunt Sámuel et David? Dictúmque est ei: Ecce in Najoth sunt in Rámatha.
 1 Regum	1Kgs	9	19	23	Et ábiit in Najoth in Rámatha, et factus est étiam super eum spíritus Dómini, et ambulábat ingrédiens, et prophetábat usque dum veníret in Najoth in Rámatha.
 1 Regum	1Kgs	9	19	24	Et expoliávit étiam ipse se vestiméntis suis, et prophetávit cum céteris coram Samuéle, et cécidit nudus tota die illa et nocte. Unde et exívit provérbium: Num et Saul inter prophétas?
 1 Regum	1Kgs	9	20	1	Fugit autem David de Najoth, quæ est in Rámatha, veniénsque locútus est coram Jónatha: Quid feci? quæ est iníquitas mea, et quod peccátum meum in patrem tuum, quia quærit ánimam meam?
 1 Regum	1Kgs	9	20	2	Qui dixit ei: Absit, non moriéris: neque enim fáciet pater meus quidquam grande vel parvum, nisi prius indicáverit mihi: hunc ergo celávit me pater meus sermónem tantúmmodo? nequáquam erit istud.
 1 Regum	1Kgs	9	20	3	Et jurávit rursum Davídi. Et ille ait: Scit profécto pater tuus quia invéni grátiam in óculis tuis, et dicet: Nésciat hoc Jónathas, ne forte tristétur. Quinímmo vivit Dóminus, et vivit ánima tua, quia uno tantum (ut ita dicam) gradu ego morsque divídimur.
 1 Regum	1Kgs	9	20	4	Et ait Jónathas ad David: Quodcúmque díxerit mihi ánima tua, fáciam tibi.
 1 Regum	1Kgs	9	20	5	Dixit autem David ad Jónathan: Ecce caléndæ sunt crástino, et ego ex more sedére sóleo juxta regem ad vescéndum: dimítte ergo me ut abscóndar in agro usque ad vésperam diéi tértiæ.
 1 Regum	1Kgs	9	20	6	Si respíciens requisíerit me pater tuus, respondébis ei: Rogávit me David ut iret celériter in Béthlehem civitátem suam, quia víctimæ solémnes ibi sunt univérsis contribúlibus suis.
 1 Regum	1Kgs	9	20	7	Si díxerit: Bene: pax erit servo tuo. Si autem fúerit irátus, scito quia compléta est malítia ejus.
 1 Regum	1Kgs	9	20	8	Fac ergo misericórdiam in servum tuum, quia fœdus Dómini me fámulum tuum tecum iníre fecísti: si autem est iníquitas áliqua in me, tu me intérfice, et ad patrem tuum ne introdúcas me.
 1 Regum	1Kgs	9	20	9	Et ait Jónathas: Absit hoc a te: neque enim fíeri potest, ut si certe cognóvero complétam esse patris mei malítiam contra te, non annúntiem tibi.
 1 Regum	1Kgs	9	20	10	Respondítque David ad Jónathan: Quis renuntiábit mihi, si quid forte respónderit tibi pater tuus dure de me?	b
 1 Regum	1Kgs	9	20	11	Et ait Jónathas ad David: Veni, et egrediámur foras in agrum. Cumque exíssent ambo in agrum,
 1 Regum	1Kgs	9	20	12	ait Jónathas ad David: Dómine Deus Ísraël, si investigávero senténtiam patris mei crástino vel peréndie, et áliquid boni fúerit super David, et non statim mísero ad te, et notum tibi fécero,
 1 Regum	1Kgs	9	20	13	hæc fáciat Dóminus Jónathæ, et hæc addat. Si autem perseveráverit patris mei malítia advérsum te, revelábo aurem tuam, et dimíttam te, ut vadas in pace, et sit Dóminus tecum, sicut fuit cum patre meo.
 1 Regum	1Kgs	9	20	14	Et si víxero, fácies mihi misericórdiam Dómini: si vero mórtuus fúero,
 1 Regum	1Kgs	9	20	15	non áuferes misericórdiam tuam a domo mea usque in sempitérnum, quando eradicáverit Dóminus inimícos David, unumquémque de terra: áuferat Jónathan de domo sua, et requírat Dóminus de manu inimicórum David.
 1 Regum	1Kgs	9	20	16	Pépigit ergo Jónathas fœdus cum domo David: et requisívit Dóminus de manu inimicórum David.
 1 Regum	1Kgs	9	20	17	Et áddidit Jónathas dejeráre David, eo quod dilígeret illum: sicut enim ánimam suam, ita diligébat eum.
 1 Regum	1Kgs	9	20	18	Dixítque ad eum Jónathas: Cras caléndæ sunt, et requiréris:	b
 1 Regum	1Kgs	9	20	19	requirétur enim séssio tua usque peréndie. Descéndes ergo festínus, et vénies in locum ubi celándus es in die qua operári licet, et sedébis juxta lápidem cui nomen est Ezel.
 1 Regum	1Kgs	9	20	20	Et ego tres sagíttas mittam juxta eum, et jáciam quasi exércens me ad signum.
 1 Regum	1Kgs	9	20	21	Mittam quoque et púerum, dicens ei: Vade, et affer mihi sagíttas.
 1 Regum	1Kgs	9	20	22	Si díxero púero: Ecce sagíttæ intra te sunt, tolle eas: tu veni ad me, quia pax tibi est, et nihil est mali, vivit Dóminus. Si autem sic locútus fúero púero: Ecce sagíttæ ultra te sunt: vade in pace, quia dimísit te Dóminus.
 1 Regum	1Kgs	9	20	23	De verbo autem quod locúti sumus ego et tu, sit Dóminus inter me et te usque in sempitérnum.
 1 Regum	1Kgs	9	20	24	Abscónditus est ergo David in agro, et venérunt caléndæ, et sedit rex ad comedéndum panem.	b
 1 Regum	1Kgs	9	20	25	Cumque sedísset rex super cáthedram suam (secúndum consuetúdinem) quæ erat juxta paríetem, surréxit Jónathas, et sedit Abner ex látere Saul: vacuúsque appáruit locus David.
 1 Regum	1Kgs	9	20	26	Et non est locútus Saul quidquam in die illa: cogitábat enim quod forte evenísset ei, ut non esset mundus, nec purificátus.
 1 Regum	1Kgs	9	20	27	Cumque illuxísset dies secúnda post caléndas, rursus appáruit vácuus locus David. Dixítque Saul ad Jónathan fílium suum: Cur non venit fílius Ísai nec heri nec hódie ad vescéndum?
 1 Regum	1Kgs	9	20	28	Respondítque Jónathas Sauli: Rogávit me obníxe ut iret in Béthlehem,
 1 Regum	1Kgs	9	20	29	et ait: Dimítte me, quóniam sacrifícium solémne est in civitáte, unus de frátribus meis accersívit me: nunc ergo si invéni grátiam in óculis tuis, vadam cito, et vidébo fratres meos. Ob hanc causam non venit ad mensam regis.
 1 Regum	1Kgs	9	20	30	Irátus autem Saul advérsum Jónathan, dixit ei: Fili mulíeris virum ultro rapiéntis, numquid ignóro quia díligis fílium Ísai in confusiónem tuam, et in confusiónem ignominiósæ matris tuæ?
 1 Regum	1Kgs	9	20	31	Ómnibus enim diébus quibus fílius Ísai víxerit super terram, non stabiliéris tu, neque regnum tuum. Ítaque jam nunc mitte, et adduc eum ad me: quia fílius mortis est.
 1 Regum	1Kgs	9	20	32	Respóndens autem Jónathas Sauli patri suo, ait: Quare moriétur? quid fecit?
 1 Regum	1Kgs	9	20	33	Et arrípuit Saul lánceam ut percúteret eum. Et intelléxit Jónathas quod definítum esset a patre suo, ut interfíceret David.
 1 Regum	1Kgs	9	20	34	Surréxit ergo Jónathas a mensa in ira furóris, et non comédit in die calendárum secúnda panem. Contristátus est enim super David, eo quod confudísset eum pater suus.
 1 Regum	1Kgs	9	20	35	Cumque illuxísset mane, venit Jónathas in agrum juxta plácitum David, et puer párvulus cum eo.	b
 1 Regum	1Kgs	9	20	36	Et ait ad púerum suum: Vade, et affer mihi sagíttas quas ego jácio. Cumque puer cucurrísset, jecit áliam sagíttam trans púerum.
 1 Regum	1Kgs	9	20	37	Venit ítaque puer ad locum jáculi quod míserat Jónathas: et clamávit Jónathas post tergum púeri, et ait: Ecce ibi est sagítta porro ultra te.
 1 Regum	1Kgs	9	20	38	Clamavítque íterum Jónathas post tergum púeri, dicens: Festína velóciter, ne stéteris. Collégit autem puer Jónathæ sagíttas, et áttulit ad dóminum suum:
 1 Regum	1Kgs	9	20	39	et quid agerétur, pénitus ignorábat, tantúmmodo enim Jónathas et David rem nóverant.
 1 Regum	1Kgs	9	20	40	Dedit ergo Jónathas arma sua púero, et dixit ei: Vade, et defer in civitátem.
 1 Regum	1Kgs	9	20	41	Cumque abiísset puer, surréxit David de loco qui vergébat ad austrum, et cadens pronus in terram, adorávit tértio: et osculántes se altérutrum, flevérunt páriter, David autem ámplius.	b
 1 Regum	1Kgs	9	20	42	Dixit ergo Jónathas ad David: Vade in pace: quæcúmque jurávimus ambo in nómine Dómini, dicéntes: Dóminus sit inter me et te, et inter semen meum et semen tuum usque in sempitérnum.
 1 Regum	1Kgs	9	20	43	Et surréxit David, et ábiit: sed et Jónathas ingréssus est civitátem.
 1 Regum	1Kgs	9	21	1	Venit autem David in Nobe ad Achímelech sacerdótem: et obstúpuit Achímelech, eo quod venísset David. Et dixit ei: Quare tu solus, et nullus est tecum?
 1 Regum	1Kgs	9	21	2	Et ait David ad Achímelech sacerdótem: Rex præcépit mihi sermónem, et dixit: Nemo sciat rem propter quam missus es a me, et cujúsmodi præcépta tibi déderim: nam et púeris condíxi in illum et illum locum.
 1 Regum	1Kgs	9	21	3	Nunc ergo si quid habes ad manum, vel quinque panes, da mihi, aut quidquid invéneris.
 1 Regum	1Kgs	9	21	4	Et respóndens sacérdos ad David, ait illi: Non hábeo láicos panes ad manum, sed tantum panem sanctum: si mundi sunt púeri, máxime a muliéribus?
 1 Regum	1Kgs	9	21	5	Et respóndit David sacerdóti, et dixit ei: Équidem, si de muliéribus ágitur: continúimus nos ab heri et nudiustértius quando egrediebámur, et fuérunt vasa puerórum sancta. Porro via hæc pollúta est, sed et ipsa hódie sanctificábitur in vasis.
 1 Regum	1Kgs	9	21	6	Dedit ergo ei sacérdos sanctificátum panem: neque enim erat ibi panis, nisi tantum panes propositiónis, qui subláti fúerant a fácie Dómini, ut poneréntur panes cálidi.
 1 Regum	1Kgs	9	21	7	Erat autem ibi vir quidam de servis Saul in die illa, intus in tabernáculo Dómini: et nomen ejus Doëg Idumǽus, potentíssimus pastórum Saul.	b
 1 Regum	1Kgs	9	21	8	Dixit autem David ad Achímelech: Si habes hic ad manum hastam aut gládium? quia gládium meum et arma mea non tuli mecum: sermo enim regis urgébat.	b
 1 Regum	1Kgs	9	21	9	Et dixit sacérdos: Ecce hic gládius Góliath Philisthǽi, quem percussísti in Valle terebínthi: est involútus pállio post ephod: si istum vis tóllere, tolle: neque enim hic est álius absque eo. Et ait David: Non est huic alter símilis: da mihi eum.
 1 Regum	1Kgs	9	21	10	Surréxit ítaque David, et fugit in die illa a fácie Saul: et venit ad Achis regem Geth.	b
 1 Regum	1Kgs	9	21	11	Dixerúntque servi Achis ad eum cum vidíssent David: Numquid non iste est David rex terræ? nonne huic cantábant per choros, dicéntes: Percússit Saul mille, et David decem míllia?
 1 Regum	1Kgs	9	21	12	Pósuit autem David sermónes istos in corde suo, et extímuit valde a fácie Achis regis Geth.
 1 Regum	1Kgs	9	21	13	Et immutávit os suum coram eis, et collabebátur inter manus eórum: et impingébat in óstia portæ, defluebántque salívæ ejus in barbam.
 1 Regum	1Kgs	9	21	14	Et ait Achis ad servos suos: Vidístis hóminem insánum: quare adduxístis eum ad me?
 1 Regum	1Kgs	9	21	15	an desunt nobis furiósi, quod introduxístis istum, ut fúreret me præsénte? híccine ingrediétur domum meam?
 1 Regum	1Kgs	9	22	1	Ábiit ergo David inde, et fugit in spelúncam Odóllam. Quod cum audíssent fratres ejus, et omnis domus patris ejus, descendérunt ad eum illuc.
 1 Regum	1Kgs	9	22	2	Et convenérunt ad eum omnes qui erant in angústia constitúti, et oppréssi áëre aliéno, et amáro ánimo: et factus est eórum princeps, fuerúntque cum eo quasi quadringénti viri.
 1 Regum	1Kgs	9	22	3	Et proféctus est David inde in Maspha, quæ est Moab: et dixit ad regem Moab: Máneat, oro, pater meus et mater mea vobíscum, donec sciam quid fáciat mihi Deus.
 1 Regum	1Kgs	9	22	4	Et relíquit eos ante fáciem regis Moab: manserúntque apud eum cunctis diébus quibus David fuit in præsídio.
 1 Regum	1Kgs	9	22	5	Dixítque Gad prophéta ad David: Noli manére in præsídio: proficíscere, et vade in terram Juda. Et proféctus est David, et venit in saltum Haret.
 1 Regum	1Kgs	9	22	6	Et audívit Saul quod apparuísset David, et viri qui erant cum eo. Saul autem cum manéret in Gábaa, et esset in némore quod est in Rama, hastam manu tenens, cunctíque servi ejus circumstárent eum,	b
 1 Regum	1Kgs	9	22	7	ait ad servos suos qui assistébant ei: Audíte nunc, fílii Jémini: numquid ómnibus vobis dabit fílius Ísai agros et víneas, et univérsos vos fáciet tribúnos et centuriónes?
 1 Regum	1Kgs	9	22	8	quóniam conjurástis omnes advérsum me, et non est qui mihi renúntiet, máxime cum et fílius meus fœdus iníerit cum fílio Ísai. Non est qui vicem meam dóleat ex vobis, nec qui annúntiet mihi: eo quod suscitáverit fílius meus servum meum advérsum me, insidiántem mihi usque hódie.
 1 Regum	1Kgs	9	22	9	Respóndens autem Doëg Idumǽus, qui assistébat, et erat primus inter servos Saul: Vidi, inquit, fílium Ísai in Nobe apud Achímelech fílium Áchitob sacerdótem.
 1 Regum	1Kgs	9	22	10	Qui consúluit pro eo Dóminum, et cibária dedit ei: sed et gládium Góliath Philisthǽi dedit illi.
 1 Regum	1Kgs	9	22	11	Misit ergo rex ad accerséndum Achímelech sacerdótem fílium Áchitob, et omnem domum patris ejus, sacerdótum qui erant in Nobe, qui univérsi venérunt ad regem.	b
 1 Regum	1Kgs	9	22	12	Et ait Saul ad Achímelech: Audi, fili Áchitob. Qui respóndit: Præsto sum, dómine.
 1 Regum	1Kgs	9	22	13	Dixítque ad eum Saul: Quare conjurástis advérsum me, tu et fílius Ísai, et dedísti ei panes et gládium, et consuluísti pro eo Deum, ut consúrgeret advérsum me, insidiátor usque hódie pérmanens?
 1 Regum	1Kgs	9	22	14	Respondénsque Achímelech regi, ait: Et quis in ómnibus servis tuis sicut David, fidélis, et gener regis, et pergens ad impérium tuum, et gloriósus in domo tua?
 1 Regum	1Kgs	9	22	15	num hódie cœpi pro eo consúlere Deum? absit hoc a me: ne suspicétur rex advérsus servum suum rem hujuscémodi, in univérsa domo patris mei: non enim scivit servus tuus quidquam super hoc negótio, vel módicum vel grande.
 1 Regum	1Kgs	9	22	16	Dixítque rex: Morte moriéris Achímelech, tu et omnis domus patris tui.
 1 Regum	1Kgs	9	22	17	Et ait rex emissáriis qui circumstábant eum: Convertímini, et interfícite sacerdótes Dómini, nam manus eórum cum David est: sciéntes quod fugísset, et non indicavérunt mihi. Noluérunt autem servi regis exténdere manus suas in sacerdótes Dómini.
 1 Regum	1Kgs	9	22	18	Et ait rex ad Doëg: Convértere tu, et írrue in sacerdótes. Conversúsque Doëg Idumǽus, írruit in sacerdótes, et trucidávit in die illa octogínta quinque viros vestítos ephod líneo.
 1 Regum	1Kgs	9	22	19	Nobe autem civitátem sacerdótum percússit in ore gládii, viros et mulíeres, et párvulos et lacténtes, bovémque, et ásinum, et ovem in ore gládii.
 1 Regum	1Kgs	9	22	20	Evádens autem unus fílius Achímelech fílii Áchitob, cujus nomen erat Abíathar, fugit ad David,	b
 1 Regum	1Kgs	9	22	21	et annuntiávit ei quod occidísset Saul sacerdótes Dómini.
 1 Regum	1Kgs	9	22	22	Et ait David ad Abíathar: Sciébam in die illa quod cum ibi esset Doëg Idumǽus, procul dúbio annuntiáret Sauli: ego sum reus ómnium animárum patris tui.
 1 Regum	1Kgs	9	22	23	Mane mecum: ne tímeas: si quis quæsíerit ánimam meam, quæret et ánimam tuam, mecúmque serváberis.
 1 Regum	1Kgs	9	23	1	Et annuntiavérunt David, dicéntes: Ecce Philísthiim oppúgnant Ceílam et dirípiunt áreas.
 1 Regum	1Kgs	9	23	2	Consúluit ergo David Dóminum, dicens: Num vadam, et percútiam Philisthǽos istos? Et ait Dóminus ad David: Vade, et percúties Philisthǽos, et Ceílam salvábis.
 1 Regum	1Kgs	9	23	3	Et dixérunt viri qui erant cum David ad eum: Ecce nos hic in Judǽa consisténtes timémus: quanto magis si iérimus in Ceílam advérsum ágmina Philisthinórum?
 1 Regum	1Kgs	9	23	4	Rursum ergo David consúluit Dóminum. Qui respóndens, ait ei: Surge, et vade in Ceílam: ego enim tradam Philisthǽos in manu tua.
 1 Regum	1Kgs	9	23	5	Ábiit ergo David et viri ejus in Ceílam, et pugnávit advérsum Philisthǽos: et abégit juménta eórum, et percússit eos plaga magna: et salvávit David habitatóres Ceílæ.
 1 Regum	1Kgs	9	23	6	Porro eo témpore quo fugiébat Abíathar fílius Achímelech ad David in Ceílam, ephod secum habens descénderat.
 1 Regum	1Kgs	9	23	7	Nuntiátum est autem Sauli quod venísset David in Ceílam: et ait Saul: Trádidit eum Deus in manus meas, conclusúsque est introgréssus urbem, in qua portæ et seræ sunt.	b
 1 Regum	1Kgs	9	23	8	Et præcépit Saul omni pópulo ut ad pugnam descénderet in Ceílam, et obsidéret David et viros ejus.
 1 Regum	1Kgs	9	23	9	Quod cum David rescísset quia præparáret ei Saul clam malum, dixit ad Abíathar sacerdótem: Ápplica ephod.
 1 Regum	1Kgs	9	23	10	Et ait David: Dómine Deus Ísraël, audívit famam servus tuus, quod dispónat Saul veníre in Ceílam, ut evértat urbem propter me:
 1 Regum	1Kgs	9	23	11	si tradent me viri Ceílæ in manus ejus? et si descéndet Saul, sicut audívit servus tuus? Dómine Deus Ísraël, índica servo tuo. Et ait Dóminus: Descéndet.
 1 Regum	1Kgs	9	23	12	Dixítque David: Si tradent me viri Ceílæ, et viros qui sunt mecum, in manus Saul? Et dixit Dóminus: Tradent.
 1 Regum	1Kgs	9	23	13	Surréxit ergo David et viri ejus quasi sexcénti, et egréssi de Ceíla, huc atque illuc vagabántur incérti: nuntiatúmque est Sauli quod fugísset David de Ceíla, et salvátus esset: quam ob rem dissimulávit exíre.
 1 Regum	1Kgs	9	23	14	Morabátur autem David in desérto in locis firmíssimis, mansítque in monte solitúdinis Ziph, in monte opáco: quærébat eum tamen Saul cunctis diébus, et non trádidit eum Deus in manus ejus.	b
 1 Regum	1Kgs	9	23	15	Et vidit David quod egréssus esset Saul ut quǽreret ánimam ejus. Porro David erat in desérto Ziph in silva.
 1 Regum	1Kgs	9	23	16	Et surréxit Jónathas fílius Saul, et ábiit ad David in silvam, et confortávit manus ejus in Deo: dixítque ei:
 1 Regum	1Kgs	9	23	17	Ne tímeas: neque enim invéniet te manus Saul patris mei, et tu regnábis super Ísraël, et ego ero tibi secúndus: sed et Saul pater meus scit hoc.
 1 Regum	1Kgs	9	23	18	Percússit ergo utérque fœdus coram Dómino: mansítque David in silva, Jónathas autem revérsus est in domum suam.
 1 Regum	1Kgs	9	23	19	Ascendérunt autem Ziphǽi ad Saul in Gábaa, dicéntes: Nonne ecce David látitat apud nos in locis tutíssimis silvæ, in colle Háchila, quæ est ad déxteram desérti?	b
 1 Regum	1Kgs	9	23	20	Nunc ergo, sicut desiderávit ánima tua ut descénderes, descénde: nostrum autem erit ut tradámus eum in manus regis.
 1 Regum	1Kgs	9	23	21	Dixítque Saul: Benedícti vos a Dómino, quia doluístis vicem meam.
 1 Regum	1Kgs	9	23	22	Abíte ergo, oro, et diligéntius præparáte, et curiósius ágite, et consideráte locum ubi sit pes ejus, vel quis víderit eum ibi: recógitat enim de me, quod cállide insídier ei.
 1 Regum	1Kgs	9	23	23	Consideráte, et vidéte ómnia latíbula ejus in quibus abscónditur: et revertímini ad me ad rem certam, ut vadam vobíscum. Quod si étiam in terram se abstrúserit, perscrutábor eum in cunctis míllibus Juda.
 1 Regum	1Kgs	9	23	24	At illi surgéntes abiérunt in Ziph ante Saul: David autem et viri ejus erant in desérto Maon, in campéstribus ad déxteram Jésimon.	b
 1 Regum	1Kgs	9	23	25	Ivit ergo Saul et sócii ejus ad quæréndum eum. Et nuntiátum est David: statímque descéndit ad petram, et versabátur in desérto Maon: quod cum audísset Saul, persecútus est David in desérto Maon.
 1 Regum	1Kgs	9	23	26	Et ibat Saul ad latus montis ex parte una: David autem et viri ejus erant in látere montis ex parte áltera. Porro David desperábat se posse evádere a fácie Saul: ítaque Saul et viri ejus in modum corónæ cingébant David et viros ejus, ut cáperent eos.
 1 Regum	1Kgs	9	23	27	Et núntius venit ad Saul, dicens: Festína, et veni, quóniam infudérunt se Philísthiim super terram.
 1 Regum	1Kgs	9	23	28	Revérsus est ergo Saul desístens pérsequi David, et perréxit in occúrsum Philisthinórum: propter hoc vocavérunt locum illum, Petram dividéntem.
 1 Regum	1Kgs	9	24	1	Ascéndit ergo David inde: et habitávit in locis tutíssimis Engáddi.
 1 Regum	1Kgs	9	24	2	Cumque revérsus esset Saul, postquam persecútus est Philisthǽos, nuntiavérunt ei, dicéntes: Ecce David in desérto est Engáddi.
 1 Regum	1Kgs	9	24	3	Assúmens ergo Saul tria míllia electórum virórum ex omni Ísraël, perréxit ad investigándum David et viros ejus, étiam super abruptíssimas petras, quæ solis ibícibus pérviæ sunt.
 1 Regum	1Kgs	9	24	4	Et venit ad caulas óvium, quæ se offerébant viánti: erátque ibi spelúnca, quam ingréssus est Saul ut purgáret ventrem: porro David et viri ejus in interióre parte spelúncæ latébant.
 1 Regum	1Kgs	9	24	5	Et dixérunt servi David ad eum: Ecce dies de qua locútus est Dóminus ad te: Ego tradam tibi inimícum tuum, ut fácias ei sicut placúerit in óculis tuis. Surréxit ergo David, et præcídit oram chlámydis Saul silénter.
 1 Regum	1Kgs	9	24	6	Post hæc percússit cor suum David, eo quod abscidísset oram chlámydis Saul.
 1 Regum	1Kgs	9	24	7	Dixítque ad viros suos: Propítius sit mihi Dóminus, ne fáciam hanc rem dómino meo, christo Dómini, ut mittam manum meam in eum: quia christus Dómini est.
 1 Regum	1Kgs	9	24	8	Et confrégit David viros suos sermónibus, et non permísit eos ut consúrgerent in Saul: porro Saul exsúrgens de spelúnca, pergébat cœpto itínere.
 1 Regum	1Kgs	9	24	9	Surréxit autem et David post eum: et egréssus de spelúnca, clamávit post tergum Saul, dicens: Dómine mi rex. Et respéxit Saul post se: et inclínans se David pronus in terram adorávit,	b
 1 Regum	1Kgs	9	24	10	dixítque ad Saul: Quare audis verba hóminum loquéntium: David quærit malum advérsum te?
 1 Regum	1Kgs	9	24	11	Ecce hódie vidérunt óculi tui quod tradíderit te Dóminus in manu mea in spelúnca: et cogitávi ut occíderem te, sed pepércit tibi óculus meus: dixi enim: Non exténdam manum meam in dóminum meum, quia christus Dómini est.
 1 Regum	1Kgs	9	24	12	Quin pótius pater mi, vide, et cognósce oram chlámydis tuæ in manu mea: quóniam cum præscínderem summitátem chlámydis tuæ, nólui exténdere manum meam in te: animadvérte, et vide, quóniam non est in manu mea malum, neque iníquitas, neque peccávi in te: tu autem insidiáris ánimæ meæ ut áuferas eam.
 1 Regum	1Kgs	9	24	13	Júdicet Dóminus inter me et te, et ulciscátur me Dóminus ex te: manus autem mea non sit in te.
 1 Regum	1Kgs	9	24	14	Sicut et in provérbio antíquo dícitur: Ab ímpiis egrediétur impíetas: manus ergo mea non sit in te.
 1 Regum	1Kgs	9	24	15	Quem perséqueris, rex Ísraël? quem perséqueris? canem mórtuum perséqueris, et púlicem unum.
 1 Regum	1Kgs	9	24	16	Sit Dóminus judex, et júdicet inter me et te: et vídeat, et júdicet causam meam, et éruat me de manu tua.
 1 Regum	1Kgs	9	24	17	Cum autem complésset David loquens sermónes hujuscémodi ad Saul, dixit Saul: Numquid vox hæc tua est, fili mi David? Et levávit Saul vocem suam, et flevit:	b
 1 Regum	1Kgs	9	24	18	dixítque ad David: Jústior tu es quam ego: tu enim tribuísti mihi bona, ego autem réddidi tibi mala.
 1 Regum	1Kgs	9	24	19	Et tu indicásti hódie quæ féceris mihi bona: quómodo tradíderit me Dóminus in manum tuam, et non occíderis me.
 1 Regum	1Kgs	9	24	20	Quis enim cum invénerit inimícum suum, dimíttet eum in via bona? sed Dóminus reddat tibi vicissitúdinem hanc pro eo quod hódie operátus es in me.
 1 Regum	1Kgs	9	24	21	Et nunc quia scio quod certíssime regnatúrus sis, et habitúrus in manu tua regnum Ísraël:
 1 Regum	1Kgs	9	24	22	jura mihi in Dómino, ne déleas semen meum post me, neque áuferas nomen meum de domo patris mei.
 1 Regum	1Kgs	9	24	23	Et jurávit David Sauli. Ábiit ergo Saul in domum suam: et David et viri ejus ascendérunt ad tutióra loca.
 1 Regum	1Kgs	9	25	1	Mórtuus est autem Sámuel, et congregátus est univérsus Ísraël, et planxérunt eum, et sepeliérunt eum in domo sua in Rámatha. Consurgénsque David descéndit in desértum Pharan.
 1 Regum	1Kgs	9	25	2	Erat autem vir quíspiam in solitúdine Maon, et posséssio ejus in Carmélo, et homo ille magnus nimis: erántque ei oves tria míllia, et mille capræ: et áccidit ut tonderétur grex ejus in Carmélo.	b
 1 Regum	1Kgs	9	25	3	Nomen autem viri illíus erat Nabal. Et nomen uxóris ejus Abígail: erátque múlier illa prudentíssima, et speciósa: porro vir ejus durus, et péssimus, et malitiósus: erat autem de génere Caleb.
 1 Regum	1Kgs	9	25	4	Cum ergo audísset David in desérto quod tondéret Nabal gregem suum,
 1 Regum	1Kgs	9	25	5	misit decem júvenes, et dixit eis: Ascéndite in Carmélum, et veniétis ad Nabal, et salutábitis eum ex nómine meo pacífice.
 1 Regum	1Kgs	9	25	6	Et dicétis: Sit frátribus meis et tibi pax, et dómui tuæ pax, et ómnibus, quæcúmque habes, sit pax.
 1 Regum	1Kgs	9	25	7	Audívi quod tondérent pastóres tui, qui erant nobíscum in desérto: numquam eis molésti fúimus, nec aliquándo défuit quidquam eis de grege, omni témpore quo fuérunt nobíscum in Carmélo.
 1 Regum	1Kgs	9	25	8	Intérroga púeros tuos, et indicábunt tibi. Nunc ergo invéniant púeri tui grátiam in óculis tuis: in die enim bona vénimus: quodcúmque invénerit manus tua, da servis tuis, et fílio tuo David.
 1 Regum	1Kgs	9	25	9	Cumque veníssent púeri David, locúti sunt ad Nabal ómnia verba hæc ex nómine David: et siluérunt.	b
 1 Regum	1Kgs	9	25	10	Respóndens autem Nabal púeris David, ait: Quis est David? et quis est fílius Ísai? hódie increvérunt servi qui fúgiunt dóminos suos.
 1 Regum	1Kgs	9	25	11	Tollam ergo panes meos, et aquas meas, et carnes pécorum quæ occídi tonsóribus meis, et dabo viris quos néscio unde sint?
 1 Regum	1Kgs	9	25	12	Regréssi sunt ítaque púeri David per viam suam, et revérsi venérunt, et nuntiavérunt ei ómnia verba quæ díxerat.
 1 Regum	1Kgs	9	25	13	Tunc ait David púeris suis: Accingátur unusquísque gládio suo. Et accíncti sunt sínguli gládiis suis, accinctúsque est et David ense suo: et secúti sunt David quasi quadringénti viri: porro ducénti remansérunt ad sárcinas.
 1 Regum	1Kgs	9	25	14	Abígail autem uxóri Nabal nuntiávit unus de púeris suis, dicens: Ecce David misit núntios de desérto, ut benedícerent dómino nostro: et aversátus est eos.	b
 1 Regum	1Kgs	9	25	15	Hómines isti boni satis fúerant nobis, et non molésti: nec quidquam aliquándo périit omni témpore quo fúimus conversáti cum eis in desérto:
 1 Regum	1Kgs	9	25	16	pro muro erant nobis tam in nocte quam in die, ómnibus diébus quibus pávimus apud eos greges.
 1 Regum	1Kgs	9	25	17	Quam ob rem consídera, et recógita quid fácias: quóniam compléta est malítia advérsum virum tuum, et advérsum domum tuam, et ipse est fílius Bélial, ita ut nemo possit ei loqui.
 1 Regum	1Kgs	9	25	18	Festinávit ígitur Abígail, et tulit ducéntos panes, et duos utres vini, et quinque aríetes coctos, et quinque sata poléntæ, et centum ligatúras uvæ passæ, et ducéntas massas caricárum, et pósuit super ásinos:
 1 Regum	1Kgs	9	25	19	dixítque púeris suis: Præcédite me: ecce ego post tergum sequar vos: viro autem suo Nabal non indicávit.
 1 Regum	1Kgs	9	25	20	Cum ergo ascendísset ásinum, et descénderet ad radíces montis, David et viri ejus descendébant in occúrsum ejus: quibus et illa occúrrit.	b
 1 Regum	1Kgs	9	25	21	Et ait David: Vere frustra servávi ómnia quæ hujus erant in desérto, et non périit quidquam de cunctis quæ ad eum pertinébant: et réddidit mihi malum pro bono.
 1 Regum	1Kgs	9	25	22	Hæc fáciat Deus inimícis David, et hæc addat, si relíquero de ómnibus quæ ad ipsum pértinent usque mane mingéntem ad paríetem.
 1 Regum	1Kgs	9	25	23	Cum autem vidísset Abígail David, festinávit, et descéndit de ásino, et prócidit coram David super fáciem suam, et adorávit super terram,
 1 Regum	1Kgs	9	25	24	et cécidit ad pedes ejus, et dixit: In me sit, dómine mi, hæc iníquitas: loquátur, óbsecro, ancílla tua in áuribus tuis, et audi verba fámulæ tuæ.
 1 Regum	1Kgs	9	25	25	Ne ponat, oro, dóminus meus rex cor suum super virum istum iníquum Nabal: quóniam secúndum nomen suum stultus est, et stultítia est cum eo: ego autem ancílla tua non vidi púeros tuos, dómine mi, quos misísti.
 1 Regum	1Kgs	9	25	26	Nunc ergo, dómine mi, vivit Dóminus, et vivit ánima tua, qui prohíbuit te ne veníres in sánguinem, et salvávit manum tuam tibi: et nunc fiant sicut Nabal inimíci tui, et qui quǽrunt dómino meo malum.
 1 Regum	1Kgs	9	25	27	Quaprópter súscipe benedictiónem hanc, quam áttulit ancílla tua tibi dómino meo, et da púeris qui sequúntur te dóminum meum.
 1 Regum	1Kgs	9	25	28	Aufer iniquitátem fámulæ tuæ: fáciens enim fáciet Dóminus tibi dómino meo domum fidélem, quia prœ́lia Dómini, dómine mi, tu prœliáris: malítia ergo non inveniátur in te ómnibus diébus vitæ tuæ.
 1 Regum	1Kgs	9	25	29	Si enim surréxerit aliquándo homo pérsequens te, et quærens ánimam tuam, erit ánima dómini mei custodíta quasi in fascículo vivéntium apud Dóminum Deum tuum: porro inimicórum tuórum ánima rotábitur, quasi in ímpetu et círculo fundæ.
 1 Regum	1Kgs	9	25	30	Cum ergo fécerit Dóminus tibi dómino meo ómnia quæ locútus est bona de te, et constitúerit te ducem super Ísraël,
 1 Regum	1Kgs	9	25	31	non erit tibi hoc in singúltum, et in scrúpulum cordis dómino meo, quod effúderis sánguinem innóxium, aut ipse te ultus fúeris: et cum benefécerit Dóminus dómino meo, recordáberis ancíllæ tuæ.
 1 Regum	1Kgs	9	25	32	Et ait David ad Abígail: Benedíctus Dóminus Deus Ísraël, qui misit hódie te in occúrsum meum, et benedíctum elóquium tuum,	b
 1 Regum	1Kgs	9	25	33	et benedícta tu, quæ prohibuísti me hódie ne irem ad sánguinem, et ulcíscerer me manu mea.
 1 Regum	1Kgs	9	25	34	Alióquin vivit Dóminus Deus Ísraël, qui prohíbuit me ne malum fácerem tibi: nisi cito venísses in occúrsum mihi, non remansísset Nabal usque ad lucem matutínam mingens ad paríetem.
 1 Regum	1Kgs	9	25	35	Suscépit ergo David de manu ejus ómnia quæ attúlerat ei, dixítque ei: Vade pacífice in domum tuam: ecce audívi vocem tuam, et honorávi fáciem tuam.
 1 Regum	1Kgs	9	25	36	Venit autem Abígail ad Nabal: et ecce erat ei convívium in domo ejus quasi convívium regis, et cor Nabal jucúndum: erat enim ébrius nimis: et non indicávit ei verbum pusíllum aut grande usque mane.	b
 1 Regum	1Kgs	9	25	37	Dilúculo autem cum digessísset vinum Nabal, indicávit ei uxor sua verba hæc: et emórtuum est cor ejus intrínsecus, et factus est quasi lapis.
 1 Regum	1Kgs	9	25	38	Cumque pertransíssent decem dies, percússit Dóminus Nabal, et mórtuus est.
 1 Regum	1Kgs	9	25	39	Quod cum audísset David mórtuum Nabal, ait: Benedíctus Dóminus, qui judicávit causam oppróbrii mei de manu Nabal, et servum suum custodívit a malo, et malítiam Nabal réddidit Dóminus in caput ejus. Misit ergo David, et locútus est ad Abígail, ut súmeret eam sibi in uxórem.	b
 1 Regum	1Kgs	9	25	40	Et venérunt púeri David ad Abígail in Carmélum, et locúti sunt ad eam, dicéntes: David misit nos ad te, ut accípiat te sibi in uxórem.
 1 Regum	1Kgs	9	25	41	Quæ consúrgens, adorávit prona in terram, et ait: Ecce fámula tua sit in ancíllam, ut lavet pedes servórum dómini mei.
 1 Regum	1Kgs	9	25	42	Et festinávit, et surréxit Abígail, et ascéndit super ásinum, et quinque puéllæ iérunt cum ea, pedíssequæ ejus, et secúta est núntios David: et facta est illi uxor.
 1 Regum	1Kgs	9	25	43	Sed et Achínoam accépit David de Jézraël: et fuit útraque uxor ejus.	b
 1 Regum	1Kgs	9	25	44	Saul autem dedit Michol fíliam suam, uxórem David, Phalti fílio Lais, qui erat de Gallim.
 1 Regum	1Kgs	9	26	1	Et venérunt Ziphǽi ad Saul in Gábaa, dicéntes: Ecce David abscónditus est in colle Háchila, quæ est ex advérso solitúdinis.
 1 Regum	1Kgs	9	26	2	Et surréxit Saul, et descéndit in desértum Ziph, et cum eo tria míllia virórum de eléctis Ísraël, ut quǽreret David in desérto Ziph.
 1 Regum	1Kgs	9	26	3	Et castrametátus est Saul in Gábaa Háchila, quæ erat ex advérso solitúdinis in via: David autem habitábat in desérto. Videns autem quod venísset Saul post se in desértum,
 1 Regum	1Kgs	9	26	4	misit exploratóres, et dídicit quod illuc venísset certíssime.
 1 Regum	1Kgs	9	26	5	Et surréxit David clam, et venit ad locum ubi erat Saul: cumque vidísset locum in quo dormiébat Saul, et Abner fílius Ner, princeps milítiæ ejus, et Saulem dormiéntem in tentório, et réliquum vulgus per circúitum ejus,	b
 1 Regum	1Kgs	9	26	6	ait David ad Achímelech Hethǽum, et Abísai fílium Sárviæ fratrem Joab, dicens: Quis descéndet mecum ad Saul in castra? Dixítque Abísai: Ego descéndam tecum.
 1 Regum	1Kgs	9	26	7	Venérunt ergo David et Abísai ad pópulum nocte, et invenérunt Saul jacéntem et dormiéntem in tentório, et hastam fixam in terra ad caput ejus: Abner autem et pópulum dormiéntes in circúitu ejus.
 1 Regum	1Kgs	9	26	8	Dixítque Abísai ad David: Conclúsit Deus inimícum tuum hódie in manus tuas: nunc ergo perfódiam eum láncea in terra semel, et secúndo opus non erit.
 1 Regum	1Kgs	9	26	9	Et dixit David ad Abísai: Ne interfícias eum: quis enim exténdet manum suam in christum Dómini, et ínnocens erit?
 1 Regum	1Kgs	9	26	10	Et dixit David: Vivit Dóminus, quia nisi Dóminus percússerit eum, aut dies ejus vénerit ut moriátur, aut in prœ́lium descéndens períerit:
 1 Regum	1Kgs	9	26	11	propítius sit mihi Dóminus ne exténdam manum meam in christum Dómini. Nunc ígitur tolle hastam quæ est ad caput ejus, et scyphum aquæ, et abeámus.
 1 Regum	1Kgs	9	26	12	Tulit ígitur David hastam, et scyphum aquæ qui erat ad caput Saul, et abiérunt: et non erat quisquam qui vidéret, et intellígeret, et evigiláret, sed omnes dormiébant, quia sopor Dómini irrúerat super eos.
 1 Regum	1Kgs	9	26	13	Cumque transísset David ex advérso, et stetísset in vértice montis de longe, et esset grande intervállum inter eos,	b
 1 Regum	1Kgs	9	26	14	clamávit David ad pópulum, et ad Abner fílium Ner, dicens: Nonne respondébis, Abner? Et respóndens Abner, ait: Quis es tu, qui clamas, et inquiétas regem?
 1 Regum	1Kgs	9	26	15	Et ait David ad Abner: Numquid non vir tu es? et quis álius símilis tui in Ísraël? quare ergo non custodísti dóminum tuum regem? ingréssus est enim unus de turba ut interfíceret regem dóminum tuum.
 1 Regum	1Kgs	9	26	16	Non est bonum hoc, quod fecísti: vivit Dóminus, quóniam fílii mortis estis vos, qui non custodístis dóminum vestrum, christum Dómini: nunc ergo vide ubi sit hasta regis, et ubi sit scyphus aquæ qui erat ad caput ejus.
 1 Regum	1Kgs	9	26	17	Cognóvit autem Saul vocem David, et dixit: Numquid vox hæc tua, fili mi David? Et ait David: Vox mea, dómine mi rex.	b
 1 Regum	1Kgs	9	26	18	Et ait: Quam ob causam dóminus meus perséquitur servum suum? quid feci? aut quod est malum in manu mea?
 1 Regum	1Kgs	9	26	19	Nunc ergo audi, oro, dómine mi rex, verba servi tui: si Dóminus íncitat te advérsum me, odorétur sacrifícium: si autem fílii hóminum, maledícti sunt in conspéctu Dómini qui ejecérunt me hódie ut non hábitem in hæreditáte Dómini, dicéntes: Vade, servi diis aliénis.
 1 Regum	1Kgs	9	26	20	Et nunc non effundátur sanguis meus in terram coram Dómino: quia egréssus est rex Ísraël ut quærat púlicem unum, sicut perséquitur perdix in móntibus.
 1 Regum	1Kgs	9	26	21	Et ait Saul: Peccávi: revértere, fili mi David: nequáquam enim ultra tibi malefáciam, eo quod pretiósa fúerit ánima mea in óculis tuis hódie: appáret enim quod stulte égerim, et ignoráverim multa nimis.
 1 Regum	1Kgs	9	26	22	Et respóndens David, ait: Ecce hasta regis: tránseat unus de púeris regis, et tollat eam.
 1 Regum	1Kgs	9	26	23	Dóminus autem retríbuet unicuíque secúndum justítiam suam et fidem: trádidit enim te Dóminus hódie in manum meam, et nólui exténdere manum meam in christum Dómini.
 1 Regum	1Kgs	9	26	24	Et sicut magnificáta est ánima tua hódie in óculis meis, sic magnificétur ánima mea in óculis Dómini, et líberet me de omni angústia.
 1 Regum	1Kgs	9	26	25	Ait ergo Saul ad David: Benedíctus tu, fili mi David: et quidem fáciens fácies, et potens póteris. Ábiit autem David in viam suam, et Saul revérsus est in locum suum.
 1 Regum	1Kgs	9	27	1	Et ait David in corde suo: Aliquándo íncidam una die in manus Saul: nonne mélius est ut fúgiam, et salver in terra Philisthinórum, ut despéret Saul, cessétque me quǽrere in cunctis fínibus Ísraël? fúgiam ergo manus ejus.
 1 Regum	1Kgs	9	27	2	Et surréxit David, et ábiit ipse, et sexcénti viri cum eo, ad Achis fílium Maoch regem Geth.
 1 Regum	1Kgs	9	27	3	Et habitávit David cum Achis in Geth, ipse et viri ejus: vir et domus ejus: et David, et duæ uxóres ejus, Achínoam Jezrahelítis, et Abígail uxor Nabal Carméli.
 1 Regum	1Kgs	9	27	4	Et nuntiátum est Sauli quod fugísset David in Geth, et non áddidit ultra quǽrere eum.
 1 Regum	1Kgs	9	27	5	Dixit autem David ad Achis: Si invéni grátiam in óculis tuis, detur mihi locus in una úrbium regiónis hujus, ut hábitem ibi: cur enim manet servus tuus in civitáte regis tecum?	b
 1 Regum	1Kgs	9	27	6	Dedit ítaque ei Achis in die illa Síceleg: propter quam causam facta est Síceleg regum Juda usque in diem hanc.
 1 Regum	1Kgs	9	27	7	Fuit autem númerus diérum quibus habitávit David in regióne Philisthinórum, quátuor ménsium.
 1 Regum	1Kgs	9	27	8	Et ascéndit David et viri ejus, et agébant prædas de Géssuri, et de Gerzi, et de Amalecítis: hi enim pagi habitabántur in terra antíquitus, eúntibus Sur usque ad terram Ægýpti.
 1 Regum	1Kgs	9	27	9	Et percutiébat David omnem terram, nec relinquébat vivéntem virum et mulíerem: tollénsque oves, et boves, et ásinos, et camélos, et vestes, revertebátur, et veniébat ad Achis.
 1 Regum	1Kgs	9	27	10	Dicébat autem ei Achis: In quem irruísti hódie? Respondébat David: Contra merídiem Judæ, et contra merídiem Jerámeel, et contra merídiem Ceni.
 1 Regum	1Kgs	9	27	11	Virum et mulíerem non vivificábat David, nec adducébat in Geth, dicens: Ne forte loquántur advérsum nos: Hæc fecit David: et hoc erat decrétum illi ómnibus diébus quibus habitávit in regióne Philisthinórum.
 1 Regum	1Kgs	9	27	12	Crédidit ergo Achis David, dicens: Multa mala operátus est contra pópulum suum Ísraël: erit ígitur mihi servus sempitérnus.
 1 Regum	1Kgs	9	28	1	Factum est autem in diébus illis, congregavérunt Philísthiim ágmina sua, ut præpararéntur ad bellum contra Ísraël: dixítque Achis ad David: Sciens nunc scito quóniam mecum egrediéris in castris, tu et viri tui.
 1 Regum	1Kgs	9	28	2	Dixítque David ad Achis: Nunc scies quæ factúrus est servus tuus. Et ait Achis ad David: Et ego custódem cápitis mei ponam te cunctis diébus.
 1 Regum	1Kgs	9	28	3	Sámuel autem mórtuus est, planxítque eum omnis Ísraël, et sepeliérunt eum in Rámatha urbe sua. Et Saul ábstulit magos et haríolos de terra.	b
 1 Regum	1Kgs	9	28	4	Congregatíque sunt Philísthiim, et venérunt, et castrametáti sunt in Sunam: congregávit autem et Saul univérsum Ísraël, et venit in Gélboë.
 1 Regum	1Kgs	9	28	5	Et vidit Saul castra Philísthiim, et tímuit, et expávit cor ejus nimis.
 1 Regum	1Kgs	9	28	6	Consuluítque Dóminum, et non respóndit ei neque per sómnia, neque per sacerdótes, neque per prophétas.
 1 Regum	1Kgs	9	28	7	Dixítque Saul servis suis: Quǽrite mihi mulíerem habéntem pythónem, et vadam ad eam, et sciscitábor per illam. Et dixérunt servi ejus ad eum: Est múlier pythónem habens in Endor.
 1 Regum	1Kgs	9	28	8	Mutávit ergo hábitum suum, vestitúsque est áliis vestiméntis, et ábiit ipse, et duo viri cum eo: venerúntque ad mulíerem nocte, et ait illi: Divína mihi in pythóne, et súscita mihi quem díxero tibi.
 1 Regum	1Kgs	9	28	9	Et ait múlier ad eum: Ecce, tu nosti quanta fécerit Saul, et quómodo eráserit magos et haríolos de terra: quare ergo insidiáris ánimæ meæ, ut occídar?
 1 Regum	1Kgs	9	28	10	Et jurávit ei Saul in Dómino, dicens: Vivit Dóminus, quia non evéniet tibi quidquam mali propter hanc rem.
 1 Regum	1Kgs	9	28	11	Dixítque ei múlier: Quem suscitábo tibi? Qui ait: Samuélem mihi súscita.
 1 Regum	1Kgs	9	28	12	Cum autem vidísset múlier Samuélem, exclamávit voce magna, et dixit ad Saul: Quare imposuísti mihi? tu es enim Saul.	b
 1 Regum	1Kgs	9	28	13	Dixítque ei rex: Noli timére: quid vidísti? Et ait múlier ad Saul: Deos vidi ascendéntes de terra.
 1 Regum	1Kgs	9	28	14	Dixítque ei: Qualis est forma ejus? Quæ ait: Vir senex ascéndit, et ipse amíctus est pállio. Et intelléxit Saul quod Sámuel esset, et inclinávit se super fáciem suam in terra, et adorávit.
 1 Regum	1Kgs	9	28	15	Dixit autem Sámuel ad Saul: Quare inquietásti me ut suscitárer? Et ait Saul: Coárctor nimis: síquidem Philísthiim pugnant advérsum me, et Deus recéssit a me, et exaudíre me nóluit neque in manu prophetárum, neque per sómnia: vocávi ergo te, ut osténderes mihi quid fáciam.	b
 1 Regum	1Kgs	9	28	16	Et ait Sámuel: Quid intérrogas me, cum Dóminus recésserit a te, et transíerit ad ǽmulum tuum?
 1 Regum	1Kgs	9	28	17	Fáciet enim tibi Dóminus sicut locútus est in manu mea, et scindet regnum tuum de manu tua et dabit illud próximo tuo David:
 1 Regum	1Kgs	9	28	18	quia non obedísti voci Dómini, neque fecísti iram furóris ejus in Ámalec: idcírco quod páteris, fecit tibi Dóminus hódie.
 1 Regum	1Kgs	9	28	19	Et dabit Dóminus étiam Ísraël tecum in manus Philísthiim: cras autem tu et fílii tui mecum éritis: sed et castra Ísraël tradet Dóminus in manus Philísthiim.
 1 Regum	1Kgs	9	28	20	Statímque Saul cécidit porréctus in terram: extimúerat enim verba Samuélis, et robur non erat in eo, quia non coméderat panem tota die illa.	b
 1 Regum	1Kgs	9	28	21	Ingréssa est ítaque múlier illa ad Saul (conturbátus enim erat valde), dixítque ad eum: Ecce obedívit ancílla tua voci tuæ, et pósui ánimam meam in manu mea: et audívi sermónes tuos, quos locútus es ad me.
 1 Regum	1Kgs	9	28	22	Nunc ígitur audi et tu vocem ancíllæ tuæ, et ponam coram te buccéllam panis, ut cómedens convaléscas, et possis iter ágere.
 1 Regum	1Kgs	9	28	23	Qui rénuit, et ait: Non cómedam. Coëgérunt autem eum servi sui et múlier, et tandem audíta voce eórum surréxit de terra, et sedit super lectum.
 1 Regum	1Kgs	9	28	24	Múlier autem illa habébat vítulum pascuálem in domo, et festinávit, et occídit eum: tollénsque farínam, míscuit eam, et coxit ázyma,
 1 Regum	1Kgs	9	28	25	et pósuit ante Saul et ante servos ejus. Qui cum comedíssent, surrexérunt, et ambulavérunt per totam noctem illam.
 1 Regum	1Kgs	9	29	1	Congregáta sunt ergo Philísthiim univérsa ágmina in Aphec: sed et Ísraël castrametátus est super fontem qui erat in Jézrahel.
 1 Regum	1Kgs	9	29	2	Et sátrapæ quidem Philísthiim incedébant in centúriis et míllibus: David autem et viri ejus erant in novíssimo ágmine cum Achis.
 1 Regum	1Kgs	9	29	3	Dixerúntque príncipes Philísthiim ad Achis: Quid sibi volunt Hebrǽi isti? Et ait Achis ad príncipes Philísthiim: Num ignorátis David, qui fuit servus Saul regis Ísraël, et est apud me multis diébus, vel annis, et non invéni in eo quidquam ex die qua transfúgit ad me usque ad diem hanc?
 1 Regum	1Kgs	9	29	4	Iráti sunt autem advérsus eum príncipes Philísthiim, et dixérunt ei: Revertátur vir iste, et sédeat in loco suo in quo constituísti eum, et non descéndat nobíscum in prœ́lium, ne fiat nobis adversárius, cum prœliári cœpérimus: quómodo enim áliter póterit placáre dóminum suum, nisi in capítibus nostris?
 1 Regum	1Kgs	9	29	5	Nonne iste est David, cui cantábant in choris, dicéntes: Percússit Saul in míllibus suis, et David in decem míllibus suis?
 1 Regum	1Kgs	9	29	6	Vocávit ergo Achis David, et ait ei: Vivit Dóminus, quia rectus es tu, et bonus in conspéctu meo: et éxitus tuus, et intróitus tuus mecum est in castris: et non invéni in te quidquam mali ex die qua venísti ad me usque in diem hanc: sed sátrapis non places.	b
 1 Regum	1Kgs	9	29	7	Revértere ergo, et vade in pace, et non offéndas óculos satrapárum Philísthiim.
 1 Regum	1Kgs	9	29	8	Dixítque David ad Achis: Quid enim feci, et quid invenísti in me servo tuo, a die qua fui in conspéctu tuo usque in diem hanc, ut non véniam et pugnem contra inimícos dómini mei regis?
 1 Regum	1Kgs	9	29	9	Respóndens autem Achis, locútus est ad David: Scio quia bonus es tu in óculis meis, sicut ángelus Dei: sed príncipes Philisthinórum dixérunt: Non ascéndet nobíscum in prœ́lium.
 1 Regum	1Kgs	9	29	10	Ígitur consúrge mane tu, et servi dómini tui qui venérunt tecum: et cum de nocte surrexéritis, et cœ́perit dilucéscere, pérgite.
 1 Regum	1Kgs	9	29	11	Surréxit ítaque de nocte David, ipse et viri ejus, ut proficisceréntur mane, et reverteréntur ad terram Philísthiim: Philísthiim autem ascendérunt in Jézrahel.
 1 Regum	1Kgs	9	30	1	Cumque veníssent David et viri ejus in Síceleg die tértia, Amalecítæ ímpetum fécerant ex parte austráli in Síceleg, et percússerant Síceleg, et succénderant eam igni.
 1 Regum	1Kgs	9	30	2	Et captívas dúxerant mulíeres ex ea, a mínimo usque ad magnum: et non interfécerant quemquam, sed secum dúxerant, et pergébant itínere suo.
 1 Regum	1Kgs	9	30	3	Cum ergo veníssent David et viri ejus ad civitátem, et inveníssent eam succénsam igni, et uxóres suas, et fílios suos et fílias, ductas esse captívas,
 1 Regum	1Kgs	9	30	4	levavérunt David et pópulus qui erat cum eo voces suas, et planxérunt donec defícerent in eis lácrimæ.
 1 Regum	1Kgs	9	30	5	Síquidem et duæ uxóres David captívæ ductæ fúerant, Achínoam Jezrahelítes, et Abígail uxor Nabal Carméli.
 1 Regum	1Kgs	9	30	6	Et contristátus est David valde: volébat enim eum pópulus lapidáre, quia amára erat ánima uniuscujúsque viri super fíliis suis et filiábus: confortátus est autem David in Dómino Deo suo.
 1 Regum	1Kgs	9	30	7	Et ait ad Abíathar sacerdótem fílium Achímelech: Ápplica ad me ephod. Et applicávit Abíathar ephod ad David.
 1 Regum	1Kgs	9	30	8	Et consúluit David Dóminum, dicens: Pérsequar latrúnculos hos, et comprehéndam eos, an non? Dixítque ei Dóminus: Perséquere: absque dúbio enim comprehéndes eos, et excúties prædam.
 1 Regum	1Kgs	9	30	9	Ábiit ergo David, ipse et sexcénti viri qui erant cum eo, et venérunt usque ad torréntem Besor: et lassi quidam substitérunt.	b
 1 Regum	1Kgs	9	30	10	Persecútus est autem David ipse, et quadringénti viri: substíterant enim ducénti, qui lassi transíre non póterant torréntem Besor.
 1 Regum	1Kgs	9	30	11	Et invenérunt virum ægýptium in agro, et adduxérunt eum ad David: dederúntque ei panem ut coméderet, et bíberet aquam,
 1 Regum	1Kgs	9	30	12	sed et fragmen massæ caricárum, et duas ligatúras uvæ passæ. Quæ cum comedísset, revérsus est spíritus ejus, et refocillátus est: non enim coméderat panem, neque bíberat aquam, tribus diébus et tribus nóctibus.
 1 Regum	1Kgs	9	30	13	Dixit ítaque ei David: Cujus es tu? vel unde? et quo pergis? Qui ait: Puer ægýptius ego sum, servus viri Amalecítæ: derelíquit autem me dóminus meus, quia ægrotáre cœpi nudiustértius.
 1 Regum	1Kgs	9	30	14	Síquidem nos erúpimus ad austrálem plagam Ceréthi, et contra Judam, et ad merídiem Caleb, et Síceleg succéndimus igni.
 1 Regum	1Kgs	9	30	15	Dixítque ei David: Potes me dúcere ad cúneum istum? Qui ait: Jura mihi per Deum quod non occídas me, et non tradas me in manus dómini mei, et ego ducam te ad cúneum istum. Et jurávit ei David.
 1 Regum	1Kgs	9	30	16	Qui cum duxísset eum, ecce illi discumbébant super fáciem univérsæ terræ comedéntes et bibéntes, et quasi festum celebrántes diem, pro cuncta præda et spóliis quæ céperant de terra Philísthiim et de terra Juda.
 1 Regum	1Kgs	9	30	17	Et percússit eos David a véspere usque ad vésperam altérius diéi, et non evásit ex eis quisquam, nisi quadringénti viri adolescéntes, qui ascénderant camélos et fúgerant.
 1 Regum	1Kgs	9	30	18	Éruit ergo David ómnia quæ túlerant Amalecítæ, et duas uxóres suas éruit.	b
 1 Regum	1Kgs	9	30	19	Nec défuit quidquam a parvo usque ad magnum, tam de fíliis quam de filiábus, et de spóliis, et quæcúmque rapúerant: ómnia redúxit David.
 1 Regum	1Kgs	9	30	20	Et tulit univérsos greges et arménta, et minávit ante fáciem suam: dixerúntque: Hæc est præda David.
 1 Regum	1Kgs	9	30	21	Venit autem David ad ducéntos viros qui lassi substíterant, nec sequi potúerant David, et residére eos jússerat in torrénte Besor: qui egréssi sunt óbviam David et pópulo qui erat cum eo. Accédens autem David ad pópulum, salutávit eos pacífice.
 1 Regum	1Kgs	9	30	22	Respondénsque omnis vir péssimus et iníquus de viris qui íerant cum David, dixit: Quia non venérunt nobíscum, non dábimus eis quidquam de præda quam erúimus: sed suffíciat unicuíque uxor sua et fílii: quos cum accéperint, recédant.
 1 Regum	1Kgs	9	30	23	Dixit autem David: Non sic faciétis, fratres mei, de his quæ trádidit nobis Dóminus, et custodívit nos, et dedit latrúnculos qui erúperant advérsum nos, in manus nostras:
 1 Regum	1Kgs	9	30	24	nec áudiet vos quisquam super sermóne hoc: æqua enim pars erit descendéntis ad prœ́lium, et remanéntis ad sárcinas, et simíliter dívident.
 1 Regum	1Kgs	9	30	25	Et factum est hoc ex die illa et deínceps, constitútum et præfinítum, et quasi lex in Ísraël usque in diem hanc.
 1 Regum	1Kgs	9	30	26	Venit ergo David in Síceleg, et misit dona de præda senióribus Juda próximis suis, dicens: Accípite benedictiónem de præda hóstium Dómini:	b
 1 Regum	1Kgs	9	30	27	his qui erant in Bethel, et qui in Ramoth ad merídiem, et qui in Jether,
 1 Regum	1Kgs	9	30	28	et qui in Ároër, et qui in Séphamoth, et qui in Ésthamo,
 1 Regum	1Kgs	9	30	29	et qui in Rachal, et qui in úrbibus Jerámeel, et qui in úrbibus Ceni,
 1 Regum	1Kgs	9	30	30	et qui in Árama, et qui in lacu Asan, et qui in Athach,
 1 Regum	1Kgs	9	30	31	et qui in Hebron, et réliquis qui erant in his locis in quibus commorátus fúerat David, ipse et viri ejus.
 1 Regum	1Kgs	9	31	1	Philísthiim autem pugnábant advérsum Ísraël: et fugérunt viri Ísraël ante fáciem Philísthiim, et cecidérunt interfécti in monte Gélboë.
 1 Regum	1Kgs	9	31	2	Irruerúntque Philísthiim in Saul et in fílios ejus, et percussérunt Jónathan, et Abínadab, et Melchísua fílios Saul:
 1 Regum	1Kgs	9	31	3	totúmque pondus prœ́lii versum est in Saul, et consecúti sunt eum viri sagittárii, et vulnerátus est veheménter a sagittáriis.
 1 Regum	1Kgs	9	31	4	Dixítque Saul ad armígerum suum: Evagína gládium tuum, et pércute me: ne forte véniant incircumcísi isti, et interfíciant me, illudéntes mihi. Et nóluit ármiger ejus: fúerat enim nímio terróre pertérritus. Arrípuit ítaque Saul gládium, et írruit super eum.
 1 Regum	1Kgs	9	31	5	Quod cum vidísset ármiger ejus, vidélicet quod mórtuus esset Saul, írruit étiam ipse super gládium suum, et mórtuus est cum eo.
 1 Regum	1Kgs	9	31	6	Mórtuus est ergo Saul, et tres fílii ejus, et ármiger illíus, et univérsi viri ejus in die illa páriter.
 1 Regum	1Kgs	9	31	7	Vidéntes autem viri Ísraël qui erant trans vallem et trans Jordánem, quod fugíssent viri Israëlítæ, et quod mórtuus esset Saul et fílii ejus, reliquérunt civitátes suas, et fugérunt: venerúntque Philísthiim, et habitavérunt ibi.	b
 1 Regum	1Kgs	9	31	8	Facta autem die áltera, venérunt Philísthiim ut spoliárent interféctos, et invenérunt Saul et tres fílios ejus jacéntes in monte Gélboë.
 1 Regum	1Kgs	9	31	9	Et præcidérunt caput Saul, et spoliavérunt eum armis: et misérunt in terram Philisthinórum per circúitum, ut annuntiarétur in templo idolórum, et in pópulis.
 1 Regum	1Kgs	9	31	10	Et posuérunt arma ejus in templo Ástaroth, corpus vero ejus suspendérunt in muro Bethsan.
 1 Regum	1Kgs	9	31	11	Quod cum audíssent habitatóres Jabes Gálaad, quæcúmque fécerant Philísthiim Saul,
 1 Regum	1Kgs	9	31	12	surrexérunt omnes viri fortíssimi, et ambulavérunt tota nocte, et tulérunt cadáver Saul, et cadávera filiórum ejus, de muro Bethsan: venerúntque Jabes Gálaad, et combussérunt ea ibi:
 1 Regum	1Kgs	9	31	13	et tulérunt ossa eórum, et sepeliérunt in némore Jabes, et jejunavérunt septem diébus.
 #	2 Regum	2Kgs	Liber Secúndus Regum
 2 Regum	2Kgs	10	1	1	Factum est autem, postquam mórtuus est Saul, ut David reverterétur a cæde Ámalec, et manéret in Síceleg duos dies.
 2 Regum	2Kgs	10	1	2	In die autem tértia appáruit homo véniens de castris Saul veste conscíssa, et púlvere conspérsus caput: et ut venit ad David, cécidit super fáciem suam, et adorávit.
 2 Regum	2Kgs	10	1	3	Dixítque ad eum David: Unde venis? Qui ait ad eum: De castris Ísraël fugi.
 2 Regum	2Kgs	10	1	4	Et dixit ad eum David: Quod est verbum quod factum est? índica mihi. Qui ait: Fugit pópulus ex prœ́lio, et multi corruéntes e pópulo mórtui sunt: sed et Saul et Jónathas fílius ejus interiérunt.
 2 Regum	2Kgs	10	1	5	Dixítque David ad adolescéntem qui nuntiábat ei: Unde scis quia mórtuus est Saul, et Jónathas fílius ejus?
 2 Regum	2Kgs	10	1	6	Et ait adoléscens qui nuntiábat ei: Casu veni in montem Gélboë, et Saul incumbébat super hastam suam: porro currus et équites appropinquábant ei,
 2 Regum	2Kgs	10	1	7	et convérsus post tergum suum, vidénsque me, vocávit. Cui cum respondíssem: Adsum:
 2 Regum	2Kgs	10	1	8	dixit mihi: Quisnam es tu? Et aio ad eum: Amalecítes ego sum.
 2 Regum	2Kgs	10	1	9	Et locútus est mihi: Sta super me, et intérfice me: quóniam tenent me angústiæ, et adhuc tota ánima mea in me est.
 2 Regum	2Kgs	10	1	10	Stansque super eum, occídi illum: sciébam enim quod vívere non póterat post ruínam: et tuli diadéma quod erat in cápite ejus, et armíllam de bráchio illíus, et áttuli ad te dóminum meum huc.
 2 Regum	2Kgs	10	1	11	Apprehéndens autem David, vestiménta sua scidit, omnésque viri qui erant cum eo,
 2 Regum	2Kgs	10	1	12	et planxérunt, et flevérunt, et jejunavérunt usque ad vésperam super Saul, et super Jónathan fílium ejus, et super pópulum Dómini, et super domum Ísraël, eo quod corruíssent gládio.
 2 Regum	2Kgs	10	1	13	Dixítque David ad júvenem qui nuntiáverat ei: Unde es tu? Qui respóndit: Fílius hóminis ádvenæ Amalecítæ ego sum.	b
 2 Regum	2Kgs	10	1	14	Et ait ad eum David: Quare non timuísti míttere manum tuam ut occíderes christum Dómini?
 2 Regum	2Kgs	10	1	15	Vocánsque David unum de púeris suis, ait: Accédens írrue in eum. Qui percússit illum, et mórtuus est.
 2 Regum	2Kgs	10	1	16	Et ait ad eum David: Sanguis tuus super caput tuum: os enim tuum locútum est advérsum te, dicens: Ego interféci christum Dómini.
 2 Regum	2Kgs	10	1	17	Planxit autem David planctum hujuscémodi super Saul, et super Jónathan fílium ejus	b
 2 Regum	2Kgs	10	1	18	(et præcépit ut docérent fílios Juda arcum, sicut scriptum est in libro justórum), et ait: Consídera, Ísraël, pro his qui mórtui sunt, super excélsa tua vulneráti.
 2 Regum	2Kgs	10	1	19	Ínclyti Ísraël super montes tuos interfécti sunt: quómodo cecidérunt fortes?
 2 Regum	2Kgs	10	1	20	Nolíte annuntiáre in Geth, neque annuntiétis in cómpitis Ascalónis: ne forte læténtur fíliæ Philísthiim; ne exúltent fíliæ incircumcisórum.
 2 Regum	2Kgs	10	1	21	Montes Gélboë, nec ros, nec plúvia véniant super vos, neque sint agri primitiárum: quia ibi abjéctus est clýpeus fórtium: clýpeus Saul, quasi non esset unctus óleo.
 2 Regum	2Kgs	10	1	22	A sánguine interfectórum, ab ádipe fórtium, sagítta Jónathæ numquam rédiit retrórsum, et gládius Saul non est revérsus inánis.
 2 Regum	2Kgs	10	1	23	Saul et Jónathas amábiles, et decóri in vita sua, in morte quoque non sunt divísi: áquilis velocióres, leónibus fortióres.
 2 Regum	2Kgs	10	1	24	Fíliæ Ísraël, super Saul flete, qui vestiébat vos cóccino in delíciis, qui præbébat ornaménta áurea cúltui vestro.
 2 Regum	2Kgs	10	1	25	Quómodo cecidérunt fortes in prœ́lio? Jónathas in excélsis tuis occísus est?
 2 Regum	2Kgs	10	1	26	Dóleo super te, frater mi Jónatha, decóre nimis, et amábilis super amórem mulíerum. Sicut mater únicum amat fílium suum, ita ego te diligébam.
 2 Regum	2Kgs	10	1	27	Quómodo cecidérunt robústi, et periérunt arma béllica?
 2 Regum	2Kgs	10	2	1	Ígitur post hæc consúluit David Dóminum, dicens: Num ascéndam in unam de civitátibus Juda? Et ait Dóminus ad eum: Ascénde. Dixítque David: Quo ascéndam? Et respóndit ei: In Hebron.
 2 Regum	2Kgs	10	2	2	Ascéndit ergo David, et duæ uxóres ejus, Achínoam Jezraëlítes, et Abígail uxor Nabal Carméli:
 2 Regum	2Kgs	10	2	3	sed et viros, qui erant cum eo, duxit David síngulos cum domo sua: et mansérunt in óppidis Hebron.
 2 Regum	2Kgs	10	2	4	Venerúntque viri Juda, et unxérunt ibi David ut regnáret super domum Juda. Et nuntiátum est David quod viri Jabes Gálaad sepelíssent Saul.
 2 Regum	2Kgs	10	2	5	Misit ergo David núntios ad viros Jabes Gálaad, dixítque ad eos: Benedícti vos Dómino, qui fecístis misericórdiam hanc cum dómino vestro Saul, et sepelístis eum.
 2 Regum	2Kgs	10	2	6	Et nunc retríbuet vobis quidem Dóminus misericórdiam et veritátem: sed et ego reddam grátiam, eo quod fecístis verbum istud.
 2 Regum	2Kgs	10	2	7	Conforténtur manus vestræ, et estóte fílii fortitúdinis: licet enim mórtuus sit dóminus vester Saul, tamen me unxit domus Juda in regem sibi.
 2 Regum	2Kgs	10	2	8	Abner autem fílius Ner, princeps exércitus Saul, tulit Ísboseth fílium Saul, et circumdúxit eum per castra,	b
 2 Regum	2Kgs	10	2	9	regémque constítuit super Gálaad, et super Géssuri, et super Jézraël, et super Éphraim, et super Bénjamin, et super Ísraël univérsum.
 2 Regum	2Kgs	10	2	10	Quadragínta annórum erat Ísboseth fílius Saul cum regnáre cœpísset super Ísraël, et duóbus annis regnávit: sola autem domus Juda sequebátur David.
 2 Regum	2Kgs	10	2	11	Et fuit númerus diérum quos commorátus est David ímperans in Hebron super domum Juda, septem annórum et sex ménsium.
 2 Regum	2Kgs	10	2	12	Egressúsque est Abner fílius Ner, et púeri Ísboseth fílii Saul, de castris in Gábaon.	b
 2 Regum	2Kgs	10	2	13	Porro Joab fílius Sárviæ, et púeri David, egréssi sunt, et occurrérunt eis juxta piscínam Gábaon. Et cum in unum conveníssent, e regióne sedérunt: hi ex una parte piscínæ, et illi ex áltera.
 2 Regum	2Kgs	10	2	14	Dixítque Abner ad Joab: Surgant púeri, et ludant coram nobis. Et respóndit Joab: Surgant.
 2 Regum	2Kgs	10	2	15	Surrexérunt ergo, et transiérunt número duódecim de Bénjamin, ex parte Ísboseth fílii Saul, et duódecim de púeris David.
 2 Regum	2Kgs	10	2	16	Apprehensóque unusquísque cápite cómparis sui, defíxit gládium in latus contrárii, et cecidérunt simul: vocatúmque est nomen loci illíus: Ager robustórum, in Gábaon.
 2 Regum	2Kgs	10	2	17	Et ortum est bellum durum satis in die illa: fugatúsque est Abner et viri Ísraël a púeris David.	b
 2 Regum	2Kgs	10	2	18	Erant autem ibi tres fílii Sárviæ, Joab, et Abísai, et Ásaël: porro Ásaël cursor velocíssimus fuit, quasi unus de cápreis quæ morántur in silvis.
 2 Regum	2Kgs	10	2	19	Persequebátur autem Ásaël Abner, et non declinávit ad dextram neque ad sinístram omíttens pérsequi Abner.
 2 Regum	2Kgs	10	2	20	Respéxit ítaque Abner post tergum suum, et ait: Tune es Ásaël? Qui respóndit: Ego sum.
 2 Regum	2Kgs	10	2	21	Dixítque ei Abner: Vade ad déxteram, sive ad sinístram, et apprehénde unum de adolescéntibus, et tolle tibi spólia ejus. Nóluit autem Ásaël omíttere quin urgéret eum.
 2 Regum	2Kgs	10	2	22	Rursúmque locútus est Abner ad Ásaël: Recéde, noli me sequi, ne compéllar confódere te in terram, et leváre non pótero fáciem meam ad Joab fratrem tuum.
 2 Regum	2Kgs	10	2	23	Qui audíre contémpsit, et nóluit declináre: percússit ergo eum Abner avérsa hasta in ínguine, et transfódit, et mórtuus est in eódem loco: omnésque qui transíbant per locum illum, in quo cecíderat Ásaël et mórtuus erat, subsistébant.
 2 Regum	2Kgs	10	2	24	Persequéntibus autem Joab et Abísai fugiéntem Abner, sol occúbuit: et venérunt usque ad collem aquædúctus, qui est ex advérso vallis itíneris desérti in Gábaon.	b
 2 Regum	2Kgs	10	2	25	Congregatíque sunt fílii Bénjamin ad Abner: et conglobáti in unum cúneum, stetérunt in summitáte túmuli uníus.
 2 Regum	2Kgs	10	2	26	Et exclamávit Abner ad Joab, et ait: Num usque ad interneciónem tuus mucro desǽviet? an ignóras quod periculósa sit desperátio? úsquequo non dicis pópulo ut omíttat pérsequi fratres suos?
 2 Regum	2Kgs	10	2	27	Et ait Joab: Vivit Dóminus, si locútus fuísses, mane recessísset pópulus pérsequens fratrem suum.
 2 Regum	2Kgs	10	2	28	Insónuit ergo Joab búccina, et stetit omnis exércitus, nec persecúti sunt ultra Ísraël, neque iniére certámen.
 2 Regum	2Kgs	10	2	29	Abner autem et viri ejus abiérunt per campéstria, tota nocte illa: et transiérunt Jordánem, et lustráta omni Beth-horon, venérunt ad castra.
 2 Regum	2Kgs	10	2	30	Porro Joab revérsus, omísso Abner, congregávit omnem pópulum: et defuérunt de púeris David decem et novem viri, excépto Asaéle.
 2 Regum	2Kgs	10	2	31	Servi autem David percussérunt de Bénjamin, et de viris qui erant cum Abner, trecéntos sexagínta, qui et mórtui sunt.
 2 Regum	2Kgs	10	2	32	Tulerúntque Ásaël, et sepeliérunt eum in sepúlchro patris sui in Béthlehem: et ambulavérunt tota nocte Joab et viri qui erant cum eo, et in ipso crepúsculo pervenérunt in Hebron.
 2 Regum	2Kgs	10	3	1	Facta est ergo longa concertátio inter domum Saul et inter domum David: David proficíscens, et semper seípso robústior, domus autem Saul decréscens quotídie.
 2 Regum	2Kgs	10	3	2	Natíque sunt fílii David in Hebron: fuítque primogénitus ejus Amnon, de Achínoam Jezraëlítide.
 2 Regum	2Kgs	10	3	3	Et post eum Chéleab, de Abígail uxóre Nabal Carméli: porro tértius Ábsalom, fílius Máacha fíliæ Thólmai regis Gessur.
 2 Regum	2Kgs	10	3	4	Quartus autem Adonías, fílius Haggith: et quintus Saphathía, fílius Abítal.
 2 Regum	2Kgs	10	3	5	Sextus quoque Jéthraam, de Egla uxóre David: hi nati sunt David in Hebron.
 2 Regum	2Kgs	10	3	6	Cum ergo esset prœ́lium inter domum Saul et domum David, Abner fílius Ner regébat domum Saul.	b
 2 Regum	2Kgs	10	3	7	Fúerat autem Sauli concubína nómine Respha, fília Aja. Dixítque Ísboseth ad Abner:
 2 Regum	2Kgs	10	3	8	Quare ingréssus es ad concubínam patris mei? Qui irátus nimis propter verba Ísboseth, ait: Numquid caput canis ego sum advérsum Judam hódie, qui fécerim misericórdiam super domum Saul patris tui, et super fratres et próximos ejus, et non trádidi te in manus David, et tu requisísti in me quod argúeres pro mulíere hódie?
 2 Regum	2Kgs	10	3	9	Hæc fáciat Deus Abner, et hæc addat ei, nisi quómodo jurávit Dóminus David, sic fáciam cum eo,
 2 Regum	2Kgs	10	3	10	ut transferátur regnum de domo Saul, et elevétur thronus David super Ísraël et super Judam, a Dan usque Bersabée.
 2 Regum	2Kgs	10	3	11	Et non pótuit respondére ei quidquam, quia metuébat illum.
 2 Regum	2Kgs	10	3	12	Misit ergo Abner núntios ad David pro se dicéntes: Cujus est terra? et ut loqueréntur: Fac mecum amicítias, et erit manus mea tecum, et redúcam ad te univérsum Ísraël.	b
 2 Regum	2Kgs	10	3	13	Qui ait: Óptime: ego fáciam tecum amicítias: sed unam rem peto a te, dicens: Non vidébis fáciem meam ántequam addúxeris Michol fíliam Saul: et sic vénies, et vidébis me.
 2 Regum	2Kgs	10	3	14	Misit autem David núntios ad Ísboseth fílium Saul, dicens: Redde uxórem meam Michol, quam despóndi mihi centum præpútiis Philísthiim.
 2 Regum	2Kgs	10	3	15	Misit ergo Ísboseth, et tulit eam a viro suo Pháltiel fílio Lais.
 2 Regum	2Kgs	10	3	16	Sequebatúrque eam vir suus, plorans usque Bahúrim: et dixit ad eum Abner: Vade, et revértere. Qui revérsus est.
 2 Regum	2Kgs	10	3	17	Sermónem quoque íntulit Abner ad senióres Ísraël, dicens: Tam heri quam nudiustértius quærebátis David ut regnáret super vos.
 2 Regum	2Kgs	10	3	18	Nunc ergo fácite: quóniam Dóminus locútus est ad David, dicens: In manu servi mei David salvábo pópulum meum Ísraël de manu Philísthiim, et ómnium inimicórum ejus.
 2 Regum	2Kgs	10	3	19	Locútus est autem Abner étiam ad Bénjamin. Et ábiit ut loquerétur ad David in Hebron ómnia quæ placúerant Israéli et univérso Bénjamin.
 2 Regum	2Kgs	10	3	20	Venítque ad David in Hebron cum vigínti viris: et fecit David Abner, et viris ejus qui vénerant cum eo, convívium.
 2 Regum	2Kgs	10	3	21a	Et dixit Abner ad David: Surgam, ut cóngregem ad te dóminum meum regem omnem Ísraël, et íneam tecum fœdus, et ímperes ómnibus, sicut desíderat ánima tua.
 2 Regum	2Kgs	10	3	21b	Cum ergo deduxísset David Abner, et ille isset in pace,
 2 Regum	2Kgs	10	3	22	statim púeri David et Joab venérunt, cæsis latrónibus, cum præda magna nimis: Abner autem non erat cum David in Hebron, quia jam dimíserat eum, et proféctus fúerat in pace.
 2 Regum	2Kgs	10	3	23	Et Joab, et omnis exércitus qui erat cum eo, póstea venérunt: nuntiátum est ítaque Joab a narrántibus: Venit Abner fílius Ner ad regem, et dimísit eum, et ábiit in pace.
 2 Regum	2Kgs	10	3	24	Et ingréssus est Joab ad regem, et ait: Quid fecísti? Ecce venit Abner ad te: quare dimisísti eum, et ábiit et recéssit?
 2 Regum	2Kgs	10	3	25	ignóras Abner fílium Ner, quóniam ad hoc venit ad te ut decíperet te, et sciret éxitum tuum et intróitum tuum, et nosset ómnia quæ agis?
 2 Regum	2Kgs	10	3	26	Egréssus ítaque Joab a David, misit núntios post Abner, et redúxit eum a cistérna Sira, ignoránte David.
 2 Regum	2Kgs	10	3	27	Cumque rediísset Abner in Hebron, seórsum addúxit eum Joab ad médium portæ ut loquerétur ei, in dolo: et percússit illum ibi in ínguine, et mórtuus est in ultiónem sánguinis Ásaël fratris ejus.
 2 Regum	2Kgs	10	3	28	Quod cum audísset David rem jam gestam, ait: Mundus ego sum, et regnum meum apud Dóminum usque in sempitérnum, a sánguine Abner fílii Ner:
 2 Regum	2Kgs	10	3	29	et véniat super caput Joab, et super omnem domum patris ejus: nec defíciat de domo Joab fluxum séminis sústinens, et leprósus, et tenens fusum, et cadens gládio, et índigens pane.
 2 Regum	2Kgs	10	3	30	Ígitur Joab et Abísai frater ejus interfecérunt Abner, eo quod occidísset Ásaël fratrem eórum in Gábaon in prœ́lio.	b
 2 Regum	2Kgs	10	3	31	Dixit autem David ad Joab, et ad omnem pópulum qui erat cum eo: Scíndite vestiménta vestra, et accingímini saccis, et plángite ante exéquias Abner. Porro rex David sequebátur féretrum.
 2 Regum	2Kgs	10	3	32	Cumque sepelíssent Abner in Hebron, levávit rex David vocem suam, et flevit super túmulum Abner: flevit autem et omnis pópulus.
 2 Regum	2Kgs	10	3	33	Plangénsque rex, et lugens Abner, ait: Nequáquam ut mori solent ignávi, mórtuus est Abner.
 2 Regum	2Kgs	10	3	34	Manus tuæ ligátæ non sunt, et pedes tui non sunt compédibus aggraváti: sed sicut solent cádere coram fíliis iniquitátis, sic corruísti. Congeminánsque omnis pópulus flevit super eum.
 2 Regum	2Kgs	10	3	35	Cumque venísset univérsa multitúdo cibum cápere cum David, clara adhuc die jurávit David, dicens: Hæc fáciat mihi Deus, et hæc addat, si ante occásum solis gustávero panem vel áliud quidquam.
 2 Regum	2Kgs	10	3	36	Omnísque pópulus audívit, et placuérunt eis cuncta quæ fecit rex in conspéctu totíus pópuli.
 2 Regum	2Kgs	10	3	37	Et cognóvit omne vulgus et univérsus Ísraël in die illa, quóniam non actum fuísset a rege ut occiderétur Abner fílius Ner.
 2 Regum	2Kgs	10	3	38	Dixit quoque rex ad servos suos: Num ignorátis quóniam princeps et máximus cécidit hódie in Ísraël?
 2 Regum	2Kgs	10	3	39	Ego autem adhuc delicátus, et unctus rex: porro viri isti fílii Sárviæ duri sunt mihi: retríbuat Dóminus faciénti malum juxta malítiam suam.
 2 Regum	2Kgs	10	4	1	Audívit autem Ísboseth fílius Saul quod cecidísset Abner in Hebron: et dissolútæ sunt manus ejus, omnísque Ísraël perturbátus est.
 2 Regum	2Kgs	10	4	2	Duo autem viri príncipes latrónum erant fílio Saul, nomen uni Báana, et nomen álteri Rechab, fílii Remmon Berothítæ de fíliis Bénjamin: síquidem et Beroth reputáta est in Bénjamin.
 2 Regum	2Kgs	10	4	3	Et fugérunt Berothítæ in Géthaim, fuerúntque ibi ádvenæ usque ad tempus illud.
 2 Regum	2Kgs	10	4	4	Erat autem Jónathæ fílio Saul fílius débilis pédibus: quinquénnis enim fuit, quando venit núntius de Saul et Jónatha ex Jézrahel. Tollens ítaque eum nutrix sua, fugit: cumque festináret ut fúgeret, cécidit, et claudus efféctus est: habuítque vocábulum Miphíboseth.
 2 Regum	2Kgs	10	4	5	Veniéntes ígitur fílii Remmon Berothítæ, Rechab et Báana, ingréssi sunt fervénte die domum Ísboseth: qui dormiébat super stratum suum merídie. Et ostiária domus purgans tríticum, obdormívit.	b
 2 Regum	2Kgs	10	4	6	Ingréssi sunt autem domum laténter assuméntes spicas trítici, et percussérunt eum in ínguine Rechab, et Báana frater ejus, et fugérunt.
 2 Regum	2Kgs	10	4	7	Cum autem ingréssi fuíssent domum, ille dormiébat super lectum suum in conclávi, et percutiéntes interfecérunt eum: sublatóque cápite ejus, abiérunt per viam desérti tota nocte,
 2 Regum	2Kgs	10	4	8	et attulérunt caput Ísboseth ad David in Hebron: dixerúntque ad regem: Ecce caput Ísboseth fílii Saul inimíci tui, qui quærébat ánimam tuam: et dedit Dóminus dómino meo regi ultiónem hódie de Saul, et de sémine ejus.
 2 Regum	2Kgs	10	4	9	Respóndens autem David Rechab, et Báana fratri ejus, fíliis Remmon Berothítæ, dixit ad eos: Vivit Dóminus, qui éruit ánimam meam de omni angústia,	b
 2 Regum	2Kgs	10	4	10	quóniam eum qui annuntiáverat mihi, et díxerat: Mórtuus est Saul: qui putábat se próspera nuntiáre, ténui, et occídi eum in Síceleg, cui oportébat mercédem dare pro núntio.
 2 Regum	2Kgs	10	4	11	Quanto magis nunc cum hómines ímpii interfecérunt virum innóxium in domo sua, super lectum suum, non quæram sánguinem ejus de manu vestra, et áuferam vos de terra?
 2 Regum	2Kgs	10	4	12	Præcépit ítaque David púeris suis, et interfecérunt eos: præcidentésque manus et pedes eórum, suspendérunt eos super piscínam in Hebron: caput autem Ísboseth tulérunt, et sepeliérunt in sepúlchro Abner in Hebron.
 2 Regum	2Kgs	10	5	1	Et venérunt univérsæ tribus Ísraël ad David in Hebron, dicéntes: Ecce nos os tuum et caro tua sumus.
 2 Regum	2Kgs	10	5	2	Sed et heri et nudiustértius cum esset Saul rex super nos, tu eras edúcens et redúcens Ísraël: dixit autem Dóminus ad te: Tu pasces pópulum meum Ísraël, et tu eris dux super Ísraël.
 2 Regum	2Kgs	10	5	3	Venérunt quoque et senióres Ísraël ad regem in Hebron, et percússit cum eis rex David fœdus in Hebron coram Dómino: unxerúntque David in regem super Ísraël.
 2 Regum	2Kgs	10	5	4	Fílius trigínta annórum erat David cum regnáre cœpísset, et quadragínta annis regnávit.
 2 Regum	2Kgs	10	5	5	In Hebron regnávit super Judam septem annis et sex ménsibus: in Jerúsalem autem regnávit trigínta tribus annis super omnem Ísraël et Judam.
 2 Regum	2Kgs	10	5	6	Et ábiit rex, et omnes viri qui erant cum eo, in Jerúsalem, ad Jebusǽum habitatórem terræ: dictúmque est David ab eis: Non ingrediéris huc, nisi abstúleris cæcos et claudos dicéntes: Non ingrediétur David huc.	b
 2 Regum	2Kgs	10	5	7	Cepit autem David arcem Sion: hæc est cívitas David.
 2 Regum	2Kgs	10	5	8	Proposúerat enim David in die illa prǽmium, qui percussísset Jebusǽum, et tetigísset dómatum fístulas, et abstulísset cæcos et claudos odiéntes ánimam David. Idcírco dícitur in provérbio: Cæcus et claudus non intrábunt in templum.
 2 Regum	2Kgs	10	5	9	Habitávit autem David in arce, et vocávit eam civitátem David: et ædificávit per gyrum a Mello et intrínsecus.	b
 2 Regum	2Kgs	10	5	10	Et ingrediebátur profíciens atque succréscens, et Dóminus Deus exercítuum erat cum eo.
 2 Regum	2Kgs	10	5	11	Misit quoque Hiram rex Tyri núntios ad David, et ligna cédrina, et artífices lignórum, artificésque lápidum ad paríetes: et ædificavérunt domum David.
 2 Regum	2Kgs	10	5	12	Et cognóvit David quóniam confirmásset eum Dóminus regem super Ísraël, et quóniam exaltásset regnum ejus super pópulum suum Ísraël.
 2 Regum	2Kgs	10	5	13	Accépit ergo David adhuc concubínas et uxóres de Jerúsalem, postquam vénerat de Hebron: natíque sunt David et álii fílii et fíliæ:
 2 Regum	2Kgs	10	5	14	et hæc nómina eórum, qui nati sunt ei in Jerúsalem: Sámua, et Sobab, et Nathan, et Sálomon,
 2 Regum	2Kgs	10	5	15	et Jébahar, et Elísua, et Nepheg,
 2 Regum	2Kgs	10	5	16	et Jáphia, et Elísama, et Elíoda, et Elíphaleth.
 2 Regum	2Kgs	10	5	17	Audiérunt ergo Philísthiim quod unxíssent David in regem super Ísraël, et ascendérunt univérsi ut quǽrerent David: quod cum audísset David, descéndit in præsídium.	b
 2 Regum	2Kgs	10	5	18	Philísthiim autem veniéntes diffúsi sunt in valle Ráphaim.
 2 Regum	2Kgs	10	5	19	Et consúluit David Dóminum, dicens: Si ascéndam ad Philísthiim? et si dabis eos in manu mea? Et dixit Dóminus ad David: Ascénde, quia tradens dabo Philísthiim in manu tua.
 2 Regum	2Kgs	10	5	20	Venit ergo David in Baal Phárasim: et percússit eos ibi, et dixit: Divísit Dóminus inimícos meos coram me, sicut dividúntur aquæ. Proptérea vocátum est nomen loci illíus, Baal Phárasim.
 2 Regum	2Kgs	10	5	21	Et reliquérunt ibi sculptília sua, quæ tulit David et viri ejus.
 2 Regum	2Kgs	10	5	22	Et addidérunt adhuc Philísthiim ut ascénderent, et diffúsi sunt in valle Ráphaim.
 2 Regum	2Kgs	10	5	23	Consúluit autem David Dóminum: Si ascéndam contra Philisthǽos, et tradas eos in manus meas? Qui respóndit: Non ascéndas contra eos, sed gyra post tergum eórum, et vénies ad eos ex advérso pyrórum.
 2 Regum	2Kgs	10	5	24	Et cum audíeris sónitum gradiéntis in cacúmine pyrórum, tunc iníbis prœ́lium: quia tunc egrediétur Dóminus ante fáciem tuam, ut percútiat castra Philísthiim.
 2 Regum	2Kgs	10	5	25	Fecit ítaque David sicut præcéperat ei Dóminus, et percússit Philísthiim de Gábaa usque dum vénias Gezer.
 2 Regum	2Kgs	10	6	1	Congregávit autem rursum David omnes eléctos ex Ísraël, trigínta míllia.
 2 Regum	2Kgs	10	6	2	Surrexítque David, et ábiit, et univérsus pópulus qui erat cum eo de viris Juda, ut addúcerent arcam Dei, super quam invocátum est nomen Dómini exercítuum, sedéntis in chérubim super eam.	b
 2 Regum	2Kgs	10	6	3	Et imposuérunt arcam Dei super plaustrum novum: tulerúntque eam de domo Abínadab, qui erat in Gábaa: Oza autem et Áhio, fílii Abínadab, minábant plaustrum novum.
 2 Regum	2Kgs	10	6	4	Cumque tulíssent eam de domo Abínadab, qui erat in Gábaa, custódiens arcam Dei Áhio præcedébat arcam.
 2 Regum	2Kgs	10	6	5	David autem et omnis Ísraël ludébant coram Dómino in ómnibus lignis fabrefáctis, et cítharis et lyris et týmpanis et sistris et cýmbalis.
 2 Regum	2Kgs	10	6	6	Postquam autem venérunt ad áream Nachon, exténdit Oza manum ad arcam Dei, et ténuit eam: quóniam calcitrábant boves, et declinavérunt eam.
 2 Regum	2Kgs	10	6	7	Iratúsque est indignatióne Dóminus contra Ozam, et percússit eum super temeritáte: qui mórtuus est ibi juxta arcam Dei.
 2 Regum	2Kgs	10	6	8	Contristátus est autem David, eo quod percussísset Dóminus Ozam, et vocátum est nomen loci illíus: Percússio Ozæ, usque in diem hanc.
 2 Regum	2Kgs	10	6	9	Et extímuit David Dóminum in die illa, dicens: Quómodo ingrediétur ad me arca Dómini?
 2 Regum	2Kgs	10	6	10	Et nóluit divértere ad se arcam Dómini in civitátem David: sed divértit eam in domum Obédedom Gethǽi.
 2 Regum	2Kgs	10	6	11	Et habitávit arca Dómini in domo Obédedom Gethǽi tribus ménsibus: et benedíxit Dóminus Obédedom, et omnem domum ejus.	b
 2 Regum	2Kgs	10	6	12	Nuntiatúmque est regi David quod benedixísset Dóminus Obédedom, et ómnia ejus, propter arcam Dei. Ábiit ergo David, et addúxit arcam Dei de domo Obédedom in civitátem David cum gáudio: et erant cum David septem chori, et víctima vítuli.
 2 Regum	2Kgs	10	6	13	Cumque transcendíssent qui portábant arcam Dómini sex passus, immolábat bovem et aríetem,
 2 Regum	2Kgs	10	6	14	et David saltábat totis víribus ante Dóminum: porro David erat accínctus ephod líneo.
 2 Regum	2Kgs	10	6	15	Et David et omnis domus Ísraël ducébant arcam testaménti Dómini in júbilo, et in clangóre búccinæ.
 2 Regum	2Kgs	10	6	16	Cumque intrásset arca Dómini in civitátem David, Michol fília Saul, prospíciens per fenéstram, vidit regem David subsiliéntem atque saltántem coram Dómino: et despéxit eum in corde suo.
 2 Regum	2Kgs	10	6	17	Et introduxérunt arcam Dómini, et imposuérunt eam in loco suo in médio tabernáculi, quod teténderat ei David: et óbtulit David holocáusta et pacífica coram Dómino.	b
 2 Regum	2Kgs	10	6	18	Cumque complésset ófferens holocáusta et pacífica, benedíxit pópulo in nómine Dómini exercítuum.
 2 Regum	2Kgs	10	6	19	Et partítus est univérsæ multitúdini Ísraël tam viro quam mulíeri síngulis collýridam panis unam, et assatúram búbulæ carnis unam, et símilam frixam óleo: et ábiit omnis pópulus, unusquísque in domum suam.
 2 Regum	2Kgs	10	6	20	Reversúsque est David ut benedíceret dómui suæ: et egréssa Michol fília Saul in occúrsum David, ait: Quam gloriósus fuit hódie rex Ísraël discoopériens se ante ancíllas servórum suórum, et nudátus est, quasi si nudétur unus de scurris.
 2 Regum	2Kgs	10	6	21	Dixítque David ad Michol: Ante Dóminum, qui elégit me pótius quam patrem tuum et quam omnem domum ejus, et præcépit mihi ut essem dux super pópulum Dómini in Ísraël,
 2 Regum	2Kgs	10	6	22	et ludam, et vílior fiam plus quam factus sum: et ero húmilis in óculis meis, et cum ancíllis de quibus locúta es, gloriósior apparébo.
 2 Regum	2Kgs	10	6	23	Ígitur Michol fíliæ Saul non est natus fílius usque in diem mortis suæ.
 2 Regum	2Kgs	10	7	1	Factum est autem cum sedísset rex in domo sua, et Dóminus dedísset ei réquiem úndique ab univérsis inimícis suis,
 2 Regum	2Kgs	10	7	2	dixit ad Nathan prophétam: Vidésne quod ego hábitem in domo cédrina, et arca Dei pósita sit in médio péllium?
 2 Regum	2Kgs	10	7	3	Dixítque Nathan ad regem: Omne quod est in corde tuo, vade, fac: quia Dóminus tecum est.
 2 Regum	2Kgs	10	7	4	Factum est autem in illa nocte: et ecce sermo Dómini ad Nathan, dicens:
 2 Regum	2Kgs	10	7	5	Vade, et lóquere ad servum meum David: Hæc dicit Dóminus: Numquid tu ædificábis mihi domum ad habitándum?
 2 Regum	2Kgs	10	7	6	Neque enim habitávi in domo ex die illa, qua edúxi fílios Ísraël de terra Ægýpti, usque in diem hanc: sed ambulábam in tabernáculo, et in tentório.
 2 Regum	2Kgs	10	7	7	Per cuncta loca quæ transívi cum ómnibus fíliis Ísraël, numquid loquens locútus sum ad unam de tríbubus Ísraël, cui præcépi ut pásceret pópulum meum Ísraël, dicens: Quare non ædificástis mihi domum cédrinam?
 2 Regum	2Kgs	10	7	8	Et nunc hæc dices servo meo David: Hæc dicit Dóminus exercítuum: Ego tuli te de páscuis sequéntem greges, ut esses dux super pópulum meum Ísraël:	b
 2 Regum	2Kgs	10	7	9	et fui tecum in ómnibus ubicúmque ambulásti, et interféci univérsos inimícos tuos a fácie tua: fecíque tibi nomen grande, juxta nomen magnórum qui sunt in terra.
 2 Regum	2Kgs	10	7	10	Et ponam locum pópulo meo Ísraël, et plantábo eum, et habitábit sub eo, et non turbábitur ámplius: nec addent fílii iniquitátis ut afflígant eum sicut prius,
 2 Regum	2Kgs	10	7	11	ex die qua constítui júdices super pópulum meum Ísraël: et réquiem dabo tibi ab ómnibus inimícis tuis: prædicítque tibi Dóminus quod domum fáciat tibi Dóminus.
 2 Regum	2Kgs	10	7	12	Cumque compléti fúerint dies tui, et dormíeris cum pátribus tuis, suscitábo semen tuum post te, quod egrediétur de útero tuo, et firmábo regnum ejus.
 2 Regum	2Kgs	10	7	13	Ipse ædificábit domum nómini meo, et stabíliam thronum regni ejus usque in sempitérnum.
 2 Regum	2Kgs	10	7	14	Ego ero ei in patrem, et ipse erit mihi in fílium: qui si iníque áliquid gésserit, árguam eum in virga virórum, et in plagis filiórum hóminum.
 2 Regum	2Kgs	10	7	15	Misericórdiam autem meam non áuferam ab eo, sicut ábstuli a Saul, quem amóvi a fácie mea.
 2 Regum	2Kgs	10	7	16	Et fidélis erit domus tua, et regnum tuum usque in ætérnum ante fáciem tuam, et thronus tuus erit firmus júgiter.
 2 Regum	2Kgs	10	7	17	Secúndum ómnia verba hæc, et juxta univérsam visiónem istam, sic locútus est Nathan ad David.	b
 2 Regum	2Kgs	10	7	18	Ingréssus est autem rex David, et sedit coram Dómino, et dixit: Quis ego sum, Dómine Deus, et quæ domus mea, quia adduxísti me hucúsque?
 2 Regum	2Kgs	10	7	19	Sed et hoc parum visum est in conspéctu tuo, Dómine Deus, nisi loqueréris étiam de domo servi tui in longínquum: ista est enim lex Adam, Dómine Deus.
 2 Regum	2Kgs	10	7	20	Quid ergo áddere póterit adhuc David, ut loquátur ad te? tu enim scis servum tuum, Dómine Deus.
 2 Regum	2Kgs	10	7	21	Propter verbum tuum, et secúndum cor tuum, fecísti ómnia magnália hæc, ita ut notum fáceres servo tuo.
 2 Regum	2Kgs	10	7	22	Idcírco magnificátus es, Dómine Deus, quia non est símilis tui, neque est deus extra te, in ómnibus quæ audívimus áuribus nostris.
 2 Regum	2Kgs	10	7	23	Quæ est autem ut pópulus tuus Ísraël gens in terra, propter quam ivit Deus ut redímeret eam sibi in pópulum, et póneret sibi nomen, facerétque eis magnália et horribília super terram a fácie pópuli tui quem redemísti tibi ex Ægýpto, gentem, et deum ejus.
 2 Regum	2Kgs	10	7	24	Firmásti enim tibi pópulum tuum Ísraël in pópulum sempitérnum: et tu, Dómine Deus, factus es eis in Deum.
 2 Regum	2Kgs	10	7	25	Nunc ergo Dómine Deus, verbum quod locútus es super servum tuum, et super domum ejus, súscita in sempitérnum: et fac sicut locútus es,	b
 2 Regum	2Kgs	10	7	26	ut magnificétur nomen tuum usque in sempitérnum, atque dicátur: Dóminus exercítuum, Deus super Ísraël. Et domus servi tui David erit stabilíta coram Dómino,
 2 Regum	2Kgs	10	7	27	quia tu, Dómine exercítuum Deus Ísraël, revelásti aurem servi tui, dicens: Domum ædificábo tibi: proptérea invénit servus tuus cor suum ut oráret te oratióne hac.
 2 Regum	2Kgs	10	7	28	Nunc ergo Dómine Deus, tu es Deus, et verba tua erunt vera: locútus es enim ad servum tuum bona hæc.
 2 Regum	2Kgs	10	7	29	Íncipe ergo, et bénedic dómui servi tui, ut sit in sempitérnum coram te: quia tu, Dómine Deus, locútus es, et benedictióne tua benedicétur domus servi tui in sempitérnum.
 2 Regum	2Kgs	10	8	1	Factum est autem post hæc, percússit David Philísthiim, et humiliávit eos, et tulit David frenum tribúti de manu Philísthiim.
 2 Regum	2Kgs	10	8	2	Et percússit Moab, et mensus est eos funículo, coǽquans terræ: mensus est autem duos funículos, unum ad occidéndum, et unum ad vivificándum: factúsque est Moab David sérviens sub tribúto.
 2 Regum	2Kgs	10	8	3	Et percússit David Adarézer fílium Rohob regem Soba, quando proféctus est ut dominarétur super flumen Euphráten.
 2 Regum	2Kgs	10	8	4	Et captis David ex parte ejus mille septingéntis equítibus, et vigínti míllibus péditum, subnervávit omnes jugáles cúrruum: derelíquit autem ex eis centum currus.
 2 Regum	2Kgs	10	8	5	Venit quoque Sýria Damásci, ut præsídium ferret Adarézer regi Soba: et percússit David de Sýria vigínti duo míllia virórum.
 2 Regum	2Kgs	10	8	6	Et pósuit David præsídium in Sýria Damásci: factáque est Sýria David sérviens sub tribúto: servavítque Dóminus David in ómnibus ad quæcúmque proféctus est.
 2 Regum	2Kgs	10	8	7	Et tulit David arma áurea quæ habébant servi Adarézer, et détulit ea in Jerúsalem.	b
 2 Regum	2Kgs	10	8	8	Et de Bete et de Beroth, civitátibus Adarézer, tulit rex David æs multum nimis.
 2 Regum	2Kgs	10	8	9	Audívit autem Thou rex Emath quod percussísset David omne robur Adarézer,
 2 Regum	2Kgs	10	8	10	et misit Thou Joram fílium suum ad regem David, ut salutáret eum congrátulans, et grátias ágeret: eo quod expugnásset Adarézer, et percussísset eum. Hostis quippe erat Thou Adarézer, et in manu ejus erant vasa áurea, et vasa argéntea, et vasa ǽrea:
 2 Regum	2Kgs	10	8	11	quæ et ipsa sanctificávit rex David Dómino cum argénto et auro quæ sanctificáverat de univérsis géntibus quas subégerat,
 2 Regum	2Kgs	10	8	12	de Sýria, et Moab, et fíliis Ammon, et Philísthiim, et Ámalec, et de manúbiis Adarézer fílii Rohob regis Soba.
 2 Regum	2Kgs	10	8	13	Fecit quoque sibi David nomen cum reverterétur capta Sýria in valle Salinárum, cæsis decem et octo míllibus:	b
 2 Regum	2Kgs	10	8	14	et pósuit in Idumǽa custódes, statuítque præsídium: et facta est univérsa Idumǽa sérviens David, et servávit Dóminus David in ómnibus ad quæcúmque proféctus est.
 2 Regum	2Kgs	10	8	15	Et regnávit David super omnem Ísraël: faciébat quoque David judícium et justítiam omni pópulo suo.
 2 Regum	2Kgs	10	8	16	Joab autem fílius Sárviæ erat super exércitum: porro Jósaphat fílius Ahílud erat a commentáriis:
 2 Regum	2Kgs	10	8	17	et Sadoc fílius Áchitob, et Achímelech fílius Abíathar, erant sacerdótes: et Saraías, scriba:
 2 Regum	2Kgs	10	8	18	Banaías autem fílius Jójadæ super Ceréthi et Pheléthi: fílii autem David sacerdótes erant.
 2 Regum	2Kgs	10	9	1	Et dixit David: Putásne est áliquis qui remánserit de domo Saul, ut fáciam cum eo misericórdiam propter Jónathan?
 2 Regum	2Kgs	10	9	2	Erat autem de domo Saul servus nómine Siba: quem cum vocásset rex ad se, dixit ei: Tune es Siba? Et ille respóndit: Ego sum servus tuus.
 2 Regum	2Kgs	10	9	3	Et ait rex: Numquid súperest áliquis de domo Saul, ut fáciam cum eo misericórdiam Dei? Dixítque Siba regi: Súperest fílius Jónathæ, débilis pédibus.
 2 Regum	2Kgs	10	9	4	Ubi, inquit, est? Et Siba ad regem: Ecce, ait, in domo est Machir fílii Ámmiel, in Lódabar.
 2 Regum	2Kgs	10	9	5	Misit ergo rex David, et tulit eum de domo Machir fílii Ámmiel, de Lódabar.
 2 Regum	2Kgs	10	9	6	Cum autem venísset Miphíboseth fílius Jónathæ fílii Saul ad David, córruit in fáciem suam, et adorávit. Dixítque David: Miphíboseth? Qui respóndit: Adsum servus tuus.
 2 Regum	2Kgs	10	9	7	Et ait ei David: Ne tímeas, quia fáciens fáciam in te misericórdiam propter Jónathan patrem tuum, et restítuam tibi omnes agros Saul patris tui: et tu cómedes panem in mensa mea semper.
 2 Regum	2Kgs	10	9	8	Qui adórans eum, dixit: Quis ego sum servus tuus, quóniam respexísti super canem mórtuum símilem mei?
 2 Regum	2Kgs	10	9	9	Vocávit ítaque rex Sibam púerum Saul, et dixit ei: Ómnia quæcúmque fuérunt Saul, et univérsam domum ejus, dedi fílio dómini tui.	b
 2 Regum	2Kgs	10	9	10	Operáre ígitur ei terram tu, et fílii tui, et servi tui, et ínferes fílio dómini tui cibos ut alátur: Miphíboseth autem fílius dómini tui cómedet semper panem super mensam meam. Erant autem Sibæ quíndecim fílii, et vigínti servi.
 2 Regum	2Kgs	10	9	11	Dixítque Siba ad regem: Sicut jussísti, dómine mi rex, servo tuo, sic fáciet servus tuus: et Miphíboseth cómedet super mensam meam, quasi unus de fíliis regis.
 2 Regum	2Kgs	10	9	12	Habébat autem Miphíboseth fílium párvulum nómine Micha: omnis vero cognátio domus Sibæ serviébat Miphíboseth.
 2 Regum	2Kgs	10	9	13	Porro Miphíboseth habitábat in Jerúsalem, quia de mensa regis júgiter vescebátur: et erat claudus utróque pede.
 2 Regum	2Kgs	10	10	1	Factum est autem post hæc ut morerétur rex filiórum Ammon, et regnávit Hanon fílius ejus pro eo.
 2 Regum	2Kgs	10	10	2	Dixítque David: Fáciam misericórdiam cum Hanon fílio Naas, sicut fecit pater ejus mecum misericórdiam. Misit ergo David, consólans eum per servos suos super patris intéritu. Cum autem veníssent servi David in terram filiórum Ammon,
 2 Regum	2Kgs	10	10	3	dixérunt príncipes filiórum Ammon ad Hanon dóminum suum: Putas quod propter honórem patris tui míserit David ad te consolatóres, et non ídeo ut investigáret, et exploráret civitátem, et evérteret eam, misit David servos suos ad te?
 2 Regum	2Kgs	10	10	4	Tulit ítaque Hanon servos David, rasítque dimídiam partem barbæ eórum et prǽscidit vestes eórum médias usque ad nates, et dimísit eos.
 2 Regum	2Kgs	10	10	5	Quod cum nuntiátum esset David, misit in occúrsum eórum: erant enim viri confúsi túrpiter valde, et mandávit eis David: Manéte in Jéricho donec crescat barba vestra, et tunc revertímini.
 2 Regum	2Kgs	10	10	6	Vidéntes autem fílii Ammon quod injúriam fecíssent David, misérunt, et conduxérunt mercéde Syrum Rohob, et Syrum Soba, vigínti míllia péditum, et a rege Máacha mille viros, et ab Istob duódecim míllia virórum.	b
 2 Regum	2Kgs	10	10	7	Quod cum audísset David, misit Joab et omnem exércitum bellatórum.
 2 Regum	2Kgs	10	10	8	Egréssi sunt ergo fílii Ammon, et direxérunt áciem ante ipsum intróitum portæ: Syrus autem Soba, et Rohob, et Istob, et Máacha, seórsum erant in campo.
 2 Regum	2Kgs	10	10	9	Videns ígitur Joab quod præparátum esset advérsum se prœ́lium et ex advérso et post tergum, elégit ex ómnibus eléctis Ísraël, et instrúxit áciem contra Syrum:
 2 Regum	2Kgs	10	10	10	réliquam autem partem pópuli trádidit Abísai fratri suo, qui diréxit áciem advérsus fílios Ammon.
 2 Regum	2Kgs	10	10	11	Et ait Joab: Si prævalúerint advérsum me Syri, eris mihi in adjutórium: si autem fílii Ammon prævalúerint advérsum te, auxiliábor tibi.
 2 Regum	2Kgs	10	10	12	Esto vir fortis, et pugnémus pro pópulo nostro et civitáte Dei nostri: Dóminus autem fáciet quod bonum est in conspéctu suo.
 2 Regum	2Kgs	10	10	13	Íniit ítaque Joab, et pópulus qui erat cum eo, certámen contra Syros: qui statim fugérunt a fácie ejus.
 2 Regum	2Kgs	10	10	14	Fílii autem Ammon vidéntes quia fugíssent Syri, fugérunt et ipsi a fácie Abísai, et ingréssi sunt civitátem: reversúsque est Joab a fíliis Ammon, et venit Jerúsalem.
 2 Regum	2Kgs	10	10	15	Vidéntes ígitur Syri quóniam corruíssent coram Ísraël, congregáti sunt páriter.	b
 2 Regum	2Kgs	10	10	16	Misítque Adarézer, et edúxit Syros qui erant trans flúvium, et addúxit eórum exércitum: Sobach autem, magíster milítiæ Adarézer, erat princeps eórum.
 2 Regum	2Kgs	10	10	17	Quod cum nuntiátum esset David, contráxit omnem Israélem, et transívit Jordánem, venítque in Helam: et direxérunt áciem Syri ex advérso David, et pugnavérunt contra eum.
 2 Regum	2Kgs	10	10	18	Fugerúntque Syri a fácie Ísraël, et occídit David de Syris septingéntos currus, et quadragínta míllia équitum: et Sobach príncipem milítiæ percússit, qui statim mórtuus est.
 2 Regum	2Kgs	10	10	19	Vidéntes autem univérsi reges qui erant in præsídio Adarézer, se victos esse ab Ísraël, expavérunt, et fugérunt quinquagínta et octo míllia coram Ísraël. Et fecérunt pacem cum Ísraël, et serviérunt eis: timuerúntque Syri auxílium præbére ultra fíliis Ammon.
 2 Regum	2Kgs	10	11	1	Factum est autem, verténte anno, eo témpore quo solent reges ad bella procédere, misit David Joab, et servos suos cum eo, et univérsum Ísraël, et vastavérunt fílios Ammon, et obsedérunt Rabba: David autem remánsit in Jerúsalem.
 2 Regum	2Kgs	10	11	2	Dum hæc ageréntur, áccidit ut súrgeret David de strato suo post merídiem, et deambuláret in solário domus régiæ: vidítque mulíerem se lavántem ex advérso super solárium suum: erat autem múlier pulchra valde.
 2 Regum	2Kgs	10	11	3	Misit ergo rex, et requisívit quæ esset múlier. Nuntiatúmque est ei quod ipsa esset Bethsabée fília Elíam, uxor Uríæ Hethǽi.
 2 Regum	2Kgs	10	11	4	Missis ítaque David núntiis, tulit eam: quæ cum ingréssa esset ad illum, dormívit cum ea: statímque sanctificáta est ab immundítia sua,
 2 Regum	2Kgs	10	11	5	et revérsa est domum suam concépto fœtu. Mitténsque nuntiávit David, et ait: Concépi.
 2 Regum	2Kgs	10	11	6	Misit autem David ad Joab, dicens: Mitte ad me Uríam Hethǽum. Misítque Joab Uríam ad David.	b
 2 Regum	2Kgs	10	11	7	Et venit Urías ad David. Quæsivítque David quam recte ágeret Joab et pópulus, et quómodo administrarétur bellum.
 2 Regum	2Kgs	10	11	8	Et dixit David ad Uríam: Vade in domum tuam, et lava pedes tuos. Et egréssus est Urías de domo regis, secutúsque est eum cibus régius.
 2 Regum	2Kgs	10	11	9	Dormívit autem Urías ante portam domus régiæ cum áliis servis dómini sui, et non descéndit ad domum suam.
 2 Regum	2Kgs	10	11	10	Nuntiatúmque est David a dicéntibus: Non ivit Urías in domum suam. Et ait David ad Uríam: Numquid non de via venísti? quare non descendísti in domum tuam?
 2 Regum	2Kgs	10	11	11	Et ait Urías ad David: Arca Dei et Ísraël et Juda hábitant in papiliónibus, et dóminus meus Joab et servi dómini mei super fáciem terræ manent: et ego ingrédiar domum meam, ut cómedam et bibam, et dórmiam cum uxóre mea? Per salútem tuam, et per salútem ánimæ tuæ, non fáciam rem hanc.
 2 Regum	2Kgs	10	11	12	Ait ergo David ad Uríam: Mane hic étiam hódie, et cras dimíttam te. Mansit Urías in Jerúsalem in die illa et áltera:
 2 Regum	2Kgs	10	11	13	et vocávit eum David ut coméderet coram se et bíberet, et inebriávit eum: qui egréssus véspere, dormívit in strato suo cum servis dómini sui, et in domum suam non descéndit.
 2 Regum	2Kgs	10	11	14	Factum est ergo mane, et scripsit David epístolam ad Joab: misítque per manum Uríæ,	b
 2 Regum	2Kgs	10	11	15	scribens in epístola: Pónite Uríam ex advérso belli, ubi fortíssimum est prœ́lium: et derelínquite eum, ut percússus intéreat.
 2 Regum	2Kgs	10	11	16	Ígitur cum Joab obsidéret urbem, pósuit Uríam in loco ubi sciébat viros esse fortíssimos.
 2 Regum	2Kgs	10	11	17	Egressíque viri de civitáte, bellábant advérsum Joab, et cecidérunt de pópulo servórum David, et mórtuus est étiam Urías Hethǽus.
 2 Regum	2Kgs	10	11	18	Misit ítaque Joab, et nuntiávit David ómnia verba prœ́lii:
 2 Regum	2Kgs	10	11	19	præcepítque núntio, dicens: Cum compléveris univérsos sermónes belli ad regem,
 2 Regum	2Kgs	10	11	20	si eum víderis indignári, et díxerit: Quare accessístis ad murum, ut prœliarémini? an ignorabátis quod multa désuper ex muro tela mittántur?
 2 Regum	2Kgs	10	11	21	Quis percússit Abímelech fílium Jeróbaal? nonne múlier misit super eum fragmen molæ de muro, et interfécit eum in Thebes? quare juxta murum accessístis? dices: Étiam servus tuus Urías Hethǽus occúbuit.
 2 Regum	2Kgs	10	11	22	Ábiit ergo núntius, et venit, et narrávit David ómnia quæ ei præcéperat Joab.	b
 2 Regum	2Kgs	10	11	23	Et dixit núntius ad David: Prævaluérunt advérsum nos viri, et egréssi sunt ad nos in agrum: nos autem facto ímpetu persecúti eos sumus usque ad portam civitátis.
 2 Regum	2Kgs	10	11	24	Et direxérunt jácula sagittárii ad servos tuos ex muro désuper, mortuíque sunt de servis regis: quin étiam servus tuus Urías Hethǽus mórtuus est.
 2 Regum	2Kgs	10	11	25	Et dixit David ad núntium: Hæc dices Joab: Non te frangat ista res: várius enim evéntus est belli, nunc hunc, et nunc illum consúmit gládius: confórta bellatóres tuos advérsus urbem ut déstruas eam, et exhortáre eos.
 2 Regum	2Kgs	10	11	26	Audívit autem uxor Uríæ quod mórtuus esset Urías vir suus, et planxit eum.	b
 2 Regum	2Kgs	10	11	27	Transácto autem luctu, misit David, et introdúxit eam in domum suam, et facta est ei uxor, peperítque ei fílium: et displícuit verbum hoc quod fécerat David, coram Dómino.
 2 Regum	2Kgs	10	12	1	Misit ergo Dóminus Nathan ad David: qui cum venísset ad eum, dixit ei: Duo viri erant in civitáte una, unus dives, et alter pauper.
 2 Regum	2Kgs	10	12	2	Dives habébat oves et boves plúrimos valde.
 2 Regum	2Kgs	10	12	3	Pauper autem nihil habébat omníno, præter ovem unam párvulam quam émerat et nutríerat, et quæ créverat apud eum cum fíliis ejus simul, de pane illíus cómedens, et de cálice ejus bibens, et in sinu illíus dórmiens: erátque illi sicut fília.
 2 Regum	2Kgs	10	12	4	Cum autem peregrínus quidam venísset ad dívitem, parcens ille súmere de óvibus et de bobus suis, ut exhíberet convívium peregríno illi qui vénerat ad se, tulit ovem viri páuperis, et præparávit cibos hómini qui vénerat ad se.
 2 Regum	2Kgs	10	12	5	Irátus autem indignatióne David advérsus hóminem illum nimis, dixit ad Nathan: Vivit Dóminus, quóniam fílius mortis est vir qui fecit hoc.
 2 Regum	2Kgs	10	12	6	Ovem reddet in quádruplum, eo quod fécerit verbum istud, et non pepércerit.
 2 Regum	2Kgs	10	12	7a	Dixit autem Nathan ad David: Tu es ille vir.
 2 Regum	2Kgs	10	12	7b	Hæc dicit Dóminus Deus Ísraël: Ego unxi te in regem super Ísraël, et ego érui te de manu Saul,
 2 Regum	2Kgs	10	12	8	et dedi tibi domum dómini tui, et uxóres dómini tui in sinu tuo, dedíque tibi domum Ísraël et Juda: et si parva sunt ista, adjíciam tibi multo majóra.
 2 Regum	2Kgs	10	12	9	Quare ergo contempsísti verbum Dómini, ut fáceres malum in conspéctu meo? Uríam Hethǽum percussísti gládio, et uxórem illíus accepísti in uxórem tibi, et interfecísti eum gládio filiórum Ammon.
 2 Regum	2Kgs	10	12	10	Quam ob rem non recédet gládius de domo tua usque in sempitérnum, eo quod despéxeris me, et túleris uxórem Uríæ Hethǽi ut esset uxor tua.
 2 Regum	2Kgs	10	12	11	Ítaque hæc dicit Dóminus: Ecce ego suscitábo super te malum de domo tua, et tollam uxóres tuas in óculis tuis, et dabo próximo tuo: et dórmiet cum uxóribus tuis in óculis solis hujus.
 2 Regum	2Kgs	10	12	12	Tu enim fecísti abscóndite: ego autem fáciam verbum istud in conspéctu omnis Ísraël, et in conspéctu solis.
 2 Regum	2Kgs	10	12	13	Et dixit David ad Nathan: Peccávi Dómino. Dixítque Nathan ad David: Dóminus quoque tránstulit peccátum tuum: non moriéris.	b
 2 Regum	2Kgs	10	12	14	Verúmtamen quóniam blasphemáre fecísti inimícos Dómini, propter verbum hoc, fílius qui natus est tibi, morte moriétur.
 2 Regum	2Kgs	10	12	15	Et revérsus est Nathan in domum suam. Percússit quoque Dóminus párvulum quem pepérerat uxor Uríæ David, et desperátus est.
 2 Regum	2Kgs	10	12	16	Deprecatúsque est David Dóminum pro párvulo: et jejunávit David jejúnio, et ingréssus seórsum, jácuit super terram.
 2 Regum	2Kgs	10	12	17	Venérunt autem senióres domus ejus, cogéntes eum ut súrgeret de terra: qui nóluit, nec comédit cum eis cibum.
 2 Regum	2Kgs	10	12	18	Áccidit autem die séptima ut morerétur infans: timuerúntque servi David nuntiáre ei quod mórtuus esset párvulus: dixérunt enim: Ecce cum párvulus adhuc víveret, loquebámur ad eum, et non audiébat vocem nostram: quanto magis si dixérimus: Mórtuus est puer, se afflíget?
 2 Regum	2Kgs	10	12	19	Cum ergo David vidísset servos suos mussitántes, intelléxit quod mórtuus esset infántulus: dixítque ad servos suos: Num mórtuus est puer? Qui respondérunt ei: Mórtuus est.
 2 Regum	2Kgs	10	12	20	Surréxit ergo David de terra, et lotus unctúsque est: cumque mutásset vestem, ingréssus est domum Dómini: et adorávit, et venit in domum suam, petivítque ut pónerent ei panem, et comédit.
 2 Regum	2Kgs	10	12	21	Dixérunt autem ei servi sui: Quis est sermo quem fecísti? propter infántem, cum adhuc víveret, jejunásti et flebas: mórtuo autem púero, surrexísti, et comedísti panem.
 2 Regum	2Kgs	10	12	22	Qui ait: Propter infántem, dum adhuc víveret, jejunávi et flevi: dicébam enim: Quis scit si forte donet eum mihi Dóminus, et vivat infans?
 2 Regum	2Kgs	10	12	23	Nunc autem quia mórtuus est, quare jejúnem? numquid pótero revocáre eum ámplius? ego vadam magis ad eum: ille vero non revertétur ad me.
 2 Regum	2Kgs	10	12	24	Et consolátus est David Bethsabée uxórem suam, ingressúsque ad eam dormívit cum ea: quæ génuit fílium, et vocávit nomen ejus Sálomon: et Dóminus diléxit eum.
 2 Regum	2Kgs	10	12	25	Misítque in manu Nathan prophétæ, et vocávit nomen ejus, Amábilis Dómino, eo quod dilígeret eum Dóminus.
 2 Regum	2Kgs	10	12	26	Ígitur pugnábat Joab contra Rabbath filiórum Ammon, et expugnábat urbem régiam.	b
 2 Regum	2Kgs	10	12	27	Misítque Joab núntios ad David, dicens: Dimicávi advérsum Rabbath, et capiénda est Urbs aquárum.
 2 Regum	2Kgs	10	12	28	Nunc ígitur cóngrega réliquam partem pópuli, et óbside civitátem, et cape eam: ne cum a me vastáta fúerit urbs, nómini meo ascribátur victória.
 2 Regum	2Kgs	10	12	29	Congregávit ítaque David omnem pópulum, et proféctus est advérsum Rabbath: cumque dimicásset, cepit eam.
 2 Regum	2Kgs	10	12	30	Et tulit diadéma regis eórum de cápite ejus, pondo auri taléntum, habens gemmas pretiosíssimas: et impósitum est super caput David. Sed et prædam civitátis asportávit multam valde:
 2 Regum	2Kgs	10	12	31	pópulum quoque ejus addúcens serrávit, et circumégit super eos ferráta carpénta: divisítque cultris, et tradúxit in typo láterum: sic fecit univérsis civitátibus filiórum Ammon. Et revérsus est David et omnis exércitus in Jerúsalem.
 2 Regum	2Kgs	10	13	1	Factum est autem post hæc ut Ábsalom fílii David sorórem speciosíssimam, vocábulo Thamar, adamáret Amnon fílius David,
 2 Regum	2Kgs	10	13	2	et deperíret eam valde, ita ut propter amórem ejus ægrotáret: quia cum esset virgo, diffícile ei videbátur ut quíppiam inhonéste ágeret cum ea.
 2 Regum	2Kgs	10	13	3	Erat autem Amnon amícus nómine Jónadab, fílius Sémmaa fratris David, vir prudens valde.
 2 Regum	2Kgs	10	13	4	Qui dixit ad eum: Quare sic attenuáris mácie, fili regis, per síngulos dies? cur non índicas mihi? Dixítque ei Amnon: Thamar sorórem fratris mei Ábsalom amo.
 2 Regum	2Kgs	10	13	5	Cui respóndit Jónadab: Cuba super lectum tuum, et languórem símula: cumque vénerit pater tuus ut vísitet te, dic ei: Véniat, oro, Thamar soror mea, ut det mihi cibum, et fáciat pulméntum, ut cómedam de manu ejus.	b
 2 Regum	2Kgs	10	13	6	Accúbuit ítaque Amnon, et quasi ægrotáre cœpit: cumque venísset rex ad visitándum eum, ait Amnon ad regem: Véniat, óbsecro, Thamar soror mea, ut fáciat in óculis meis duas sorbitiúnculas, et cibum cápiam de manu ejus.
 2 Regum	2Kgs	10	13	7	Misit ergo David ad Thamar domum, dicens: Veni in domum Amnon fratris tui, et fac ei pulméntum.
 2 Regum	2Kgs	10	13	8	Venítque Thamar in domum Amnon fratris sui: ille autem jacébat. Quæ tollens farínam commíscuit, et liquefáciens, in óculis ejus coxit sorbitiúnculas.
 2 Regum	2Kgs	10	13	9	Tollénsque quod cóxerat, effúdit, et pósuit coram eo, et nóluit comédere: dixítque Amnon: Ejícite univérsos a me. Cumque ejecíssent omnes,
 2 Regum	2Kgs	10	13	10	dixit Amnon ad Thamar: Infer cibum in concláve, ut vescar de manu tua. Tulit ergo Thamar sorbitiúnculas quas fécerat, et íntulit ad Amnon fratrem suum in concláve.
 2 Regum	2Kgs	10	13	11	Cumque obtulísset ei cibum, apprehéndit eam, et ait: Veni, cuba mecum, soror mea.
 2 Regum	2Kgs	10	13	12	Quæ respóndit ei: Noli frater mi, noli opprímere me: neque enim hoc fas est in Ísraël: noli fácere stultítiam hanc.
 2 Regum	2Kgs	10	13	13	Ego enim ferre non pótero oppróbrium meum, et tu eris quasi unus de insipiéntibus in Ísraël: quin pótius lóquere ad regem, et non negábit me tibi.
 2 Regum	2Kgs	10	13	14	Nóluit autem acquiéscere précibus ejus, sed prǽvalens víribus oppréssit eam, et cubávit cum ea.
 2 Regum	2Kgs	10	13	15	Et exósam eam hábuit Amnon ódio magno nimis: ita ut majus esset ódium quo óderat eam, amóre quo ante diléxerat. Dixítque ei Amnon: Surge, et vade.	b
 2 Regum	2Kgs	10	13	16	Quæ respóndit ei: Majus est hoc malum quod nunc agis advérsum me, quam quod ante fecísti, expéllens me. Et nóluit audíre eam:
 2 Regum	2Kgs	10	13	17	sed vocáto púero qui ministrábat ei, dixit: Éjice hanc a me foras, et claude óstium post eam.
 2 Regum	2Kgs	10	13	18	Quæ indúta erat talári túnica: hujuscémodi enim fíliæ regis vírgines véstibus utebántur. Ejécit ítaque eam miníster illíus foras: clausítque fores post eam.
 2 Regum	2Kgs	10	13	19	Quæ aspérgens cínerem cápiti suo, scissa talári túnica, impositísque mánibus super caput suum, ibat ingrédiens, et clamans.
 2 Regum	2Kgs	10	13	20	Dixit autem ei Ábsalom frater suus: Numquid Amnon frater tuus concúbuit tecum? sed nunc soror, tace: frater tuus est: neque afflígas cor tuum pro hac re. Mansit ítaque Thamar contabéscens in domo Ábsalom fratris sui.
 2 Regum	2Kgs	10	13	21	Cum autem audísset rex David verba hæc, contristátus est valde: et nóluit contristáre spíritum Amnon fílii sui, quóniam diligébat eum, quia primogénitus erat ei.
 2 Regum	2Kgs	10	13	22	Porro non est locútus Ábsalom ad Amnon nec malum nec bonum: óderat enim Ábsalom Amnon, eo quod violásset Thamar sorórem suam.
 2 Regum	2Kgs	10	13	23	Factum est autem post tempus biénnii ut tonderéntur oves Ábsalom in Baálhasor, quæ est juxta Éphraim: et vocávit Ábsalom omnes fílios regis,	b
 2 Regum	2Kgs	10	13	24	venítque ad regem, et ait ad eum: Ecce tondéntur oves servi tui: véniat, oro, rex cum servis suis ad servum suum.
 2 Regum	2Kgs	10	13	25	Dixítque rex ad Ábsalom: Noli fili mi, noli rogáre ut veniámus omnes et gravémus te. Cum autem cógeret eum, et noluísset ire, benedíxit ei.
 2 Regum	2Kgs	10	13	26	Et ait Ábsalom: Si non vis veníre, véniat, óbsecro, nobíscum saltem Amnon frater meus. Dixítque ad eum rex: Non est necésse ut vadat tecum.
 2 Regum	2Kgs	10	13	27	Coégit ítaque Ábsalom eum, et dimísit cum eo Amnon et univérsos fílios regis. Fecerátque Ábsalom convívium quasi convívium regis.
 2 Regum	2Kgs	10	13	28	Præcéperat autem Ábsalom púeris suis, dicens: Observáte cum temuléntus fúerit Amnon vino, et díxero vobis: Percútite eum, et interfícite: nolíte timére: ego enim sum qui præcípio vobis: roborámini, et estóte viri fortes.
 2 Regum	2Kgs	10	13	29	Fecérunt ergo púeri Ábsalom advérsum Amnon sicut præcéperat eis Ábsalom. Surgentésque omnes fílii regis ascendérunt sínguli mulas suas, et fugérunt.
 2 Regum	2Kgs	10	13	30	Cumque adhuc pérgerent in itínere, fama pervénit ad David, dicens: Percússit Ábsalom omnes fílios regis, et non remánsit ex eis saltem unus.	b
 2 Regum	2Kgs	10	13	31	Surréxit ítaque rex, et scidit vestiménta sua, et cécidit super terram: et omnes servi illíus qui assistébant ei, scidérunt vestiménta sua.
 2 Regum	2Kgs	10	13	32	Respóndens autem Jónadab fílius Sémmaa fratris David, dixit: Ne ǽstimet dóminus meus rex quod omnes púeri fílii regis occísi sint: Amnon solus mórtuus est, quóniam in ore Ábsalom erat pósitus ex die qua oppréssit Thamar sorórem ejus.
 2 Regum	2Kgs	10	13	33	Nunc ergo ne ponat dóminus meus rex super cor suum verbum istud, dicens: Omnes fílii regis occísi sunt: quóniam Amnon solus mórtuus est.
 2 Regum	2Kgs	10	13	34	Fugit autem Ábsalom. Et elevávit puer speculátor óculos suos, et aspéxit: et ecce pópulus multus veniébat per iter dévium ex látere montis.	b
 2 Regum	2Kgs	10	13	35	Dixit autem Jónadab ad regem: Ecce fílii regis adsunt: juxta verbum servi tui, sic factum est.
 2 Regum	2Kgs	10	13	36	Cumque cessásset loqui, apparuérunt et fílii regis: et intrántes levavérunt vocem suam, et flevérunt: sed et rex et omnes servi ejus flevérunt plorátu magno nimis.
 2 Regum	2Kgs	10	13	37	Porro Ábsalom fúgiens ábiit ad Tholómai fílium Ámmiud regem Gessur. Luxit ergo David fílium suum cunctis diébus.
 2 Regum	2Kgs	10	13	38	Ábsalom autem cum fugísset, et venísset in Gessur, fuit ibi tribus annis.
 2 Regum	2Kgs	10	13	39	Cessavítque rex David pérsequi Ábsalom, eo quod consolátus esset super Amnon intéritu.
 2 Regum	2Kgs	10	14	1	Intélligens autem Joab fílius Sárviæ quod cor regis versum esset ad Ábsalom,
 2 Regum	2Kgs	10	14	2	misit Thécuam, et tulit inde mulíerem sapiéntem: dixítque ad eam: Lugére te símula, et indúere veste lúgubri, et ne ungáris óleo, ut sis quasi múlier jam plúrimo témpore lugens mórtuum:
 2 Regum	2Kgs	10	14	3	et ingrediéris ad regem, et loquéris ad eum sermónes hujuscémodi. Pósuit autem Joab verba in ore ejus.
 2 Regum	2Kgs	10	14	4	Ítaque cum ingréssa fuísset múlier Thecuítis ad regem, cécidit coram eo super terram, et adorávit, et dixit: Serva me, rex.	b
 2 Regum	2Kgs	10	14	5	Et ait ad eam rex: Quid causæ habes? Quæ respóndit: Heu, múlier vídua ego sum: mórtuus est enim vir meus.
 2 Regum	2Kgs	10	14	6	Et ancíllæ tuæ erant duo fílii: qui rixáti sunt advérsum se in agro, nullúsque erat qui eos prohibére posset: et percússit alter álterum, et interfécit eum.
 2 Regum	2Kgs	10	14	7	Et ecce consúrgens univérsa cognátio advérsum ancíllam tuam, dicit: Trade eum qui percússit fratrem suum, ut occidámus eum pro ánima fratris sui quem interfécit, et deleámus hærédem: et quǽrunt extínguere scintíllam meam quæ relícta est, ut non supérsit viro meo nomen, et relíquiæ super terram.
 2 Regum	2Kgs	10	14	8	Et ait rex ad mulíerem: Vade in domum tuam, et ego jubébo pro te.
 2 Regum	2Kgs	10	14	9	Dixítque múlier Thecuítis ad regem: In me, dómine mi rex, sit iníquitas, et in domum patris mei: rex autem et thronus ejus sit ínnocens.
 2 Regum	2Kgs	10	14	10	Et ait rex: Qui contradíxerit tibi, adduc eum ad me, et ultra non addet ut tangat te.
 2 Regum	2Kgs	10	14	11	Quæ ait: Recordétur rex Dómini Dei sui, ut non multiplicéntur próximi sánguinis ad ulciscéndum, et nequáquam interfíciant fílium meum. Qui ait: Vivit Dóminus, quia non cadet de capíllis fílii tui super terram.
 2 Regum	2Kgs	10	14	12	Dixit ergo múlier: Loquátur ancílla tua ad dóminum meum regem verbum. Et ait: Lóquere.	b
 2 Regum	2Kgs	10	14	13	Dixítque múlier: Quare cogitásti hujuscémodi rem contra pópulum Dei, et locútus est rex verbum istud, ut peccet, et non redúcat ejéctum suum?
 2 Regum	2Kgs	10	14	14	Omnes mórimur, et quasi aquæ dilábimur in terram, quæ non revertúntur: nec vult Deus períre ánimam, sed retráctat cógitans ne pénitus péreat qui abjéctus est.
 2 Regum	2Kgs	10	14	15	Nunc ígitur veni, ut loquar ad dóminum meum regem verbum hoc, præsénte pópulo. Et dixit ancílla tua: Loquar ad regem, si quómodo fáciat rex verbum ancíllæ suæ.
 2 Regum	2Kgs	10	14	16	Et audívit rex, ut liberáret ancíllam suam de manu ómnium qui volébant de hæreditáte Dei delére me, et fílium meum simul.
 2 Regum	2Kgs	10	14	17	Dicat ergo ancílla tua, ut fiat verbum dómini mei regis sicut sacrifícium. Sicut enim ángelus Dei, sic est dóminus meus rex, ut nec benedictióne, nec maledictióne moveátur: unde et Dóminus Deus tuus est tecum.
 2 Regum	2Kgs	10	14	18	Et respóndens rex, dixit ad mulíerem: Ne abscóndas a me verbum quod te intérrogo. Dixítque ei múlier: Lóquere, dómine mi rex.	b
 2 Regum	2Kgs	10	14	19	Et ait rex: Numquid manus Joab tecum est in ómnibus istis? Respóndit múlier, et ait: Per salútem ánimæ tuæ, dómine mi rex, nec ad sinístram, nec ad déxteram est ex ómnibus his quæ locútus est dóminus meus rex: servus enim tuus Joab, ipse præcépit mihi, et ipse pósuit in os ancíllæ tuæ ómnia verba hæc.
 2 Regum	2Kgs	10	14	20	Ut vérterem figúram sermónis hujus, servus tuus Joab præcépit istud: tu autem, dómine mi rex, sápiens es, sicut habet sapiéntiam ángelus Dei, ut intélligas ómnia super terram.
 2 Regum	2Kgs	10	14	21	Et ait rex ad Joab: Ecce placátus feci verbum tuum: vade ergo, et révoca púerum Ábsalom.
 2 Regum	2Kgs	10	14	22	Cadénsque Joab super fáciem suam in terram, adorávit, et benedíxit regi: et dixit Joab: Hódie intelléxit servus tuus quia invéni grátiam in óculis tuis, dómine mi rex: fecísti enim sermónem servi tui.
 2 Regum	2Kgs	10	14	23	Surréxit ergo Joab et ábiit in Gessur, et addúxit Ábsalom in Jerúsalem.
 2 Regum	2Kgs	10	14	24	Dixit autem rex: Revertátur in domum suam, et fáciem meam non vídeat. Revérsus est ítaque Ábsalom in domum suam, et fáciem regis non vidit.
 2 Regum	2Kgs	10	14	25	Porro sicut Ábsalom, vir non erat pulcher in omni Ísraël, et decórus nimis: a vestígio pedis usque ad vérticem non erat in eo ulla mácula.	b
 2 Regum	2Kgs	10	14	26	Et quando tondébat capíllum (semel autem in anno tondebátur, quia gravábat eum cæsáries), ponderábat capíllos cápitis sui ducéntis siclis, póndere público.
 2 Regum	2Kgs	10	14	27	Nati sunt autem Ábsalom fílii tres, et fília una nómine Thamar, elegántis formæ.
 2 Regum	2Kgs	10	14	28	Mansítque Ábsalom in Jerúsalem duóbus annis, et fáciem regis non vidit.	b
 2 Regum	2Kgs	10	14	29	Misit ítaque ad Joab, ut mítteret eum ad regem: qui nóluit veníre ad eum. Cumque secúndo misísset, et ille noluísset veníre ad eum,
 2 Regum	2Kgs	10	14	30	dixit servis suis: Scitis agrum Joab juxta agrum meum, habéntem messem hórdei: ite ígitur, et succéndite eum igni. Succendérunt ergo servi Ábsalom ségetem igni. Et veniéntes servi Joab, scissis véstibus suis, dixérunt: Succendérunt servi Ábsalom partem agri igni.
 2 Regum	2Kgs	10	14	31	Surrexítque Joab, et venit ad Ábsalom in domum ejus, et dixit: Quare succendérunt servi tui ségetem meam igni?
 2 Regum	2Kgs	10	14	32	Et respóndit Ábsalom ad Joab: Misi ad te óbsecrans ut veníres ad me, et mítterem te ad regem, et díceres ei: Quare veni de Gessur? mélius mihi erat ibi esse: óbsecro ergo ut vídeam fáciem regis: quod si memor est iniquitátis meæ, interfíciat me.
 2 Regum	2Kgs	10	14	33	Ingréssus ítaque Joab ad regem, nuntiávit ei ómnia: vocatúsque est Ábsalom, et intrávit ad regem, et adorávit super fáciem terræ coram eo: osculatúsque est rex Ábsalom.
 2 Regum	2Kgs	10	15	1	Ígitur post hæc fecit sibi Ábsalom currus, et équites, et quinquagínta viros qui præcéderent eum.
 2 Regum	2Kgs	10	15	2	Et mane consúrgens Ábsalom, stabat juxta intróitum portæ, et omnem virum qui habébat negótium ut veníret ad regis judícium, vocábat Ábsalom ad se, et dicébat: De qua civitáte es tu? Qui respóndens aiébat: Ex una tribu Ísraël ego sum servus tuus.
 2 Regum	2Kgs	10	15	3	Respondebátque ei Ábsalom: Vidéntur mihi sermónes tui boni et justi, sed non est qui te áudiat constitútus a rege. Dicebátque Ábsalom:
 2 Regum	2Kgs	10	15	4	Quis me constítuat júdicem super terram, ut ad me véniant omnes qui habent negótium, et juste júdicem?
 2 Regum	2Kgs	10	15	5	Sed et cum accéderet ad eum homo ut salutáret illum, extendébat manum suam, et apprehéndens osculabátur eum.
 2 Regum	2Kgs	10	15	6	Faciebátque hoc omni Ísraël veniénti ad judícium ut audirétur a rege, et sollicitábat corda virórum Ísraël.
 2 Regum	2Kgs	10	15	7	Post quadragínta autem annos, dixit Ábsalom ad regem David: Vadam, et reddam vota mea quæ vovi Dómino in Hebron.	b
 2 Regum	2Kgs	10	15	8	Vovens enim vovit servus tuus cum esset in Gessur Sýriæ, dicens: Si redúxerit me Dóminus in Jerúsalem, sacrificábo Dómino.
 2 Regum	2Kgs	10	15	9	Dixítque ei rex David: Vade in pace. Et surréxit, et ábiit in Hebron.
 2 Regum	2Kgs	10	15	10	Misit autem Ábsalom exploratóres in univérsas tribus Ísraël, dicens: Statim ut audiéritis clangórem búccinæ, dícite: Regnávit Ábsalom in Hebron.
 2 Regum	2Kgs	10	15	11	Porro cum Ábsalom iérunt ducénti viri de Jerúsalem vocáti, eúntes símplici corde, et causam pénitus ignorántes.
 2 Regum	2Kgs	10	15	12	Accersívit quoque Ábsalom Achítophel Gilonítem consiliárium David, de civitáte sua Gilo. Cumque immoláret víctimas, facta est conjurátio válida, populúsque concúrrens augebátur cum Ábsalom.
 2 Regum	2Kgs	10	15	13	Venit ígitur núntius ad David, dicens: Toto corde univérsus Ísraël séquitur Ábsalom.	b
 2 Regum	2Kgs	10	15	14	Et ait David servis suis qui erant cum eo in Jerúsalem: Súrgite, fugiámus: neque enim erit nobis effúgium a fácie Ábsalom: festináte égredi, ne forte véniens óccupet nos, et impéllat super nos ruínam, et percútiat civitátem in ore gládii.
 2 Regum	2Kgs	10	15	15	Dixerúntque servi regis ad eum: Ómnia quæcúmque præcéperit dóminus noster rex, libénter exequémur servi tui.
 2 Regum	2Kgs	10	15	16	Egréssus est ergo rex et univérsa domus ejus pédibus suis: et derelíquit rex decem mulíeres concubínas ad custodiéndam domum.
 2 Regum	2Kgs	10	15	17	Egressúsque rex et omnis Ísraël pédibus suis, stetit procul a domo:
 2 Regum	2Kgs	10	15	18	et univérsi servi ejus ambulábant juxta eum, et legiónes Ceréthi, et Pheléthi, et omnes Gethǽi, pugnatóres válidi, sexcénti viri qui secúti eum fúerant de Geth pédites, præcedébant regem.
 2 Regum	2Kgs	10	15	19	Dixit autem rex ad Ethái Gethǽum: Cur venis nobíscum? revértere, et hábita cum rege, quia peregrínus es, et egréssus es de loco tuo.
 2 Regum	2Kgs	10	15	20	Heri venísti, et hódie compélleris nobíscum égredi? ego autem vadam quo itúrus sum: revértere, et reduc tecum fratres tuos, et Dóminus fáciet tecum misericórdiam et veritátem, quia ostendísti grátiam et fidem.
 2 Regum	2Kgs	10	15	21	Et respóndit Ethái regi dicens: Vivit Dóminus, et vivit dóminus meus rex, quóniam in quocúmque loco fúeris, dómine mi rex, sive in morte, sive in vita, ibi erit servus tuus.
 2 Regum	2Kgs	10	15	22	Et ait David Ethái: Veni, et transi. Et transívit Ethái Gethǽus, et omnes viri qui cum eo erant, et réliqua multitúdo.
 2 Regum	2Kgs	10	15	23	Omnésque flebant voce magna, et univérsus pópulus transíbat: rex quoque transgrediebátur torréntem Cedron, et cunctus pópulus incedébat contra viam quæ réspicit ad desértum.
 2 Regum	2Kgs	10	15	24	Venit autem et Sadoc sacérdos, et univérsi Levítæ cum eo, portántes arcam fœ́deris Dei: et deposuérunt arcam Dei. Et ascéndit Abíathar, donec explétus esset omnis pópulus qui egréssus fúerat de civitáte.	b
 2 Regum	2Kgs	10	15	25	Et dixit rex ad Sadoc: Repórta arcam Dei in urbem: si invénero grátiam in óculis Dómini, redúcet me, et osténdet mihi eam, et tabernáculum suum.
 2 Regum	2Kgs	10	15	26	Si autem díxerit mihi: Non places: præsto sum: fáciat quod bonum est coram se.
 2 Regum	2Kgs	10	15	27	Et dixit rex ad Sadoc sacerdótem: O videns, revértere in civitátem in pace: et Achímaas fílius tuus, et Jónathas fílius Abíathar, duo fílii vestri, sint vobíscum.
 2 Regum	2Kgs	10	15	28	Ecce ego abscóndar in campéstribus desérti, donec véniat sermo a vobis índicans mihi.
 2 Regum	2Kgs	10	15	29	Reportavérunt ergo Sadoc et Abíathar arcam Dei in Jerúsalem, et mansérunt ibi.
 2 Regum	2Kgs	10	15	30	Porro David ascendébat clivum Olivárum, scandens et flens, nudis pédibus incédens, et opérto cápite: sed et omnis pópulus qui erat cum eo, opérto cápite ascendébat plorans.	b
 2 Regum	2Kgs	10	15	31	Nuntiátum est autem David quod et Achítophel esset in conjuratióne cum Ábsalom: dixítque David: Infátua, quæso, Dómine, consílium Achítophel.
 2 Regum	2Kgs	10	15	32	Cumque ascénderet David summitátem montis in quo adoratúrus erat Dóminum, ecce occúrrit ei Chúsai Arachítes, scissa veste, et terra pleno cápite.
 2 Regum	2Kgs	10	15	33	Et dixit ei David: Si véneris mecum, eris mihi óneri:
 2 Regum	2Kgs	10	15	34	si autem in civitátem revertáris, et díxeris Ábsalom: Servus tuus sum, rex: sicut fui servus patris tui, sic ero servus tuus: dissipábis consílium Achítophel.
 2 Regum	2Kgs	10	15	35	Habes autem tecum Sadoc et Abíathar sacerdótes: et omne verbum quodcúmque audíeris de domo regis, indicábis Sadoc et Abíathar sacerdótibus.
 2 Regum	2Kgs	10	15	36	Sunt autem cum eis duo fílii eórum Achímaas fílius Sadoc, et Jónathas fílius Abíathar: et mittétis per eos ad me omne verbum quod audiéritis.
 2 Regum	2Kgs	10	15	37	Veniénte ergo Chúsai amíco David in civitátem, Ábsalom quoque ingréssus est Jerúsalem.
 2 Regum	2Kgs	10	16	1	Cumque David transísset páululum montis vérticem, appáruit Siba puer Miphíboseth in occúrsum ejus, cum duóbus ásinis, qui oneráti erant ducéntis pánibus, et centum alligatúris uvæ passæ, et centum massis palathárum, et utre vini.
 2 Regum	2Kgs	10	16	2	Et dixit rex Sibæ: Quid sibi volunt hæc? Respondítque Siba: Ásini, domésticis regis ut sédeant: panes et pálathæ ad vescéndum púeris tuis: vinum autem ut bibat siquis defécerit in desérto.
 2 Regum	2Kgs	10	16	3	Et ait rex: Ubi est fílius dómini tui? Respondítque Siba regi: Remánsit in Jerúsalem, dicens: Hódie restítuet mihi domus Ísraël regnum patris mei.
 2 Regum	2Kgs	10	16	4	Et ait rex Sibæ: Tua sint ómnia quæ fuérunt Miphíboseth. Dixítque Siba: Oro ut invéniam grátiam coram te, dómine mi rex.
 2 Regum	2Kgs	10	16	5	Venit ergo rex David usque Bahúrim: et ecce egrediebátur inde vir de cognatióne domus Saul, nómine Sémei, fílius Gera: procedebátque egrédiens, et maledicébat,	b
 2 Regum	2Kgs	10	16	6	mittebátque lápides contra David et contra univérsos servos regis David: omnis autem pópulus, et univérsi bellatóres, a dextro et a sinístro látere regis incedébant.
 2 Regum	2Kgs	10	16	7	Ita autem loquebátur Sémei cum maledíceret regi: Egrédere, egrédere, vir sánguinum, et vir Bélial.
 2 Regum	2Kgs	10	16	8	Réddidit tibi Dóminus univérsum sánguinem domus Saul: quóniam invasísti regnum pro eo, et dedit Dóminus regnum in manu Ábsalom fílii tui: et ecce premunt te mala tua, quóniam vir sánguinum es.
 2 Regum	2Kgs	10	16	9	Dixit autem Abísai fílius Sárviæ regi: Quare maledícit canis hic mórtuus dómino meo regi? vadam, et amputábo caput ejus.
 2 Regum	2Kgs	10	16	10	Et ait rex: Quid mihi et vobis est, fílii Sárviæ? dimíttite eum, ut maledícat: Dóminus enim præcépit ei ut maledíceret David: et quis est qui áudeat dícere quare sic fécerit?
 2 Regum	2Kgs	10	16	11	Et ait rex Abísai, et univérsis servis suis: Ecce fílius meus qui egréssus est de útero meo, quærit ánimam meam: quanto magis nunc fílius Jémini? Dimíttite eum ut maledícat juxta præcéptum Dómini:
 2 Regum	2Kgs	10	16	12	si forte respíciat Dóminus afflictiónem meam, et reddat mihi Dóminus bonum pro maledictióne hac hodiérna.
 2 Regum	2Kgs	10	16	13	Ambulábat ítaque David et sócii ejus per viam cum eo. Sémei autem per jugum montis ex látere contra illum gradiebátur, maledícens, et mittens lápides advérsum eum, terrámque spargens.
 2 Regum	2Kgs	10	16	14	Venit ítaque rex, et univérsus pópulus cum eo lassus, et refocilláti sunt ibi.
 2 Regum	2Kgs	10	16	15	Ábsalom autem et omnis pópulus ejus ingréssi sunt Jerúsalem, sed et Achítophel cum eo.	b
 2 Regum	2Kgs	10	16	16	Cum autem venísset Chúsai Arachítes amícus David ad Ábsalom, locútus est ad eum: Salve rex, salve rex.
 2 Regum	2Kgs	10	16	17	Ad quem Ábsalom: Hæc est, inquit, grátia tua ad amícum tuum? quare non ivísti cum amíco tuo?
 2 Regum	2Kgs	10	16	18	Respondítque Chúsai ad Ábsalom: Nequáquam: quia illíus ero, quem elégit Dóminus, et omnis hic pópulus, et univérsus Ísraël: et cum eo manébo.
 2 Regum	2Kgs	10	16	19	Sed ut et hoc ínferam, cui ego servitúrus sum? nonne fílio regis? Sicut párui patri tuo, ita parébo et tibi.
 2 Regum	2Kgs	10	16	20	Dixit autem Ábsalom ad Achítophel: Iníte consílium quid ágere debeámus.
 2 Regum	2Kgs	10	16	21	Et ait Achítophel ad Ábsalom: Ingrédere ad concubínas patris tui, quas dimísit ad custodiéndam domum: ut cum audíerit omnis Ísraël quod fœdáveris patrem tuum, roboréntur tecum manus eórum.
 2 Regum	2Kgs	10	16	22	Tetendérunt ergo Ábsalom tabernáculum in solário, ingressúsque est ad concubínas patris sui coram univérso Ísraël.
 2 Regum	2Kgs	10	16	23	Consílium autem Achítophel quod dabat in diébus illis, quasi si quis consúleret Deum: sic erat omne consílium Achítophel, et cum esset cum David, et cum esset cum Ábsalom.
 2 Regum	2Kgs	10	17	1	Dixit ergo Achítophel ad Ábsalom: Éligam mihi duódecim míllia virórum, et consúrgens pérsequar David hac nocte.
 2 Regum	2Kgs	10	17	2	Et írruens super eum (quippe qui lassus est, et solútis mánibus), percútiam eum: cumque fúgerit omnis pópulus qui cum eo est, percútiam regem desolátum.
 2 Regum	2Kgs	10	17	3	Et redúcam univérsum pópulum, quómodo unus homo revérti solet: unum enim virum tu quæris: et omnis pópulus erit in pace.
 2 Regum	2Kgs	10	17	4	Placuítque sermo ejus Ábsalom, et cunctis majóribus natu Ísraël.	b
 2 Regum	2Kgs	10	17	5	Ait autem Ábsalom: Vocáte Chúsai Arachíten, et audiámus quid étiam ipse dicat.
 2 Regum	2Kgs	10	17	6	Cumque venísset Chúsai ad Ábsalom, ait Ábsalom ad eum: Hujuscémodi sermónem locútus est Achítophel: fácere debémus an non? quod das consílium?
 2 Regum	2Kgs	10	17	7	Et dixit Chúsai ad Ábsalom: Non est bonum consílium quod dedit Achítophel hac vice.
 2 Regum	2Kgs	10	17	8	Et rursum íntulit Chúsai: Tu nosti patrem tuum, et viros qui cum eo sunt, esse fortíssimos et amáro ánimo, véluti si ursa raptis cátulis in saltu sǽviat: sed et pater tuus vir bellátor est, nec morábitur cum pópulo.
 2 Regum	2Kgs	10	17	9	Fórsitan nunc látitat in fóveis, aut in uno, quo volúerit, loco: et cum cecíderit unus quílibet in princípio, áudiet quicúmque audíerit, et dicet: Facta est plaga in pópulo qui sequebátur Ábsalom.
 2 Regum	2Kgs	10	17	10	Et fortíssimus quisque, cujus cor est quasi leónis, pavóre solvétur: scit enim omnis pópulus Ísraël fortem esse patrem tuum, et robústos omnes qui cum eo sunt.
 2 Regum	2Kgs	10	17	11	Sed hoc mihi vidétur rectum esse consílium. Congregétur ad te univérsus Ísraël, a Dan usque Bersabée, quasi aréna maris innumerábilis: et tu eris in médio eórum.
 2 Regum	2Kgs	10	17	12	Et irruémus super eum in quocúmque loco invéntus fúerit, et operiémus eum, sicut cádere solet ros super terram: et non relinquémus de viris qui cum eo sunt, ne unum quidem.
 2 Regum	2Kgs	10	17	13	Quod si urbem áliquam fúerit ingréssus, circúmdabit omnis Ísraël civitáti illi funes, et trahémus eam in torréntem, ut non reperiátur ne cálculus quidem ex ea.
 2 Regum	2Kgs	10	17	14	Dixítque Ábsalom, et omnes viri Ísraël: Mélius est consílium Chúsai Arachítæ, consílio Achítophel: Dómini autem nutu dissipátum est consílium Achítophel útile, ut indúceret Dóminus super Ábsalom malum.
 2 Regum	2Kgs	10	17	15	Et ait Chúsai Sadoc et Abíathar sacerdótibus: Hoc et hoc modo consílium dedit Achítophel Ábsalom et senióribus Ísraël: et ego tale et tale dedi consílium.	b
 2 Regum	2Kgs	10	17	16	Nunc ergo míttite cito, et nuntiáte David, dicéntes: Ne moréris nocte hac in campéstribus desérti, sed absque dilatióne transgrédere: ne forte absorbeátur rex, et omnis pópulus qui cum eo est.
 2 Regum	2Kgs	10	17	17	Jónathas autem et Achímaas stabant juxta fontem Rogel: ábiit ancílla et nuntiávit eis. Et illi profécti sunt, ut reférrent ad regem David núntium: non enim póterant vidéri, aut introíre civitátem.
 2 Regum	2Kgs	10	17	18	Vidit autem eos quidam puer, et indicávit Ábsalom: illi vero cóncito gradu ingréssi sunt domum cujúsdam viri in Bahúrim, qui habébat púteum in vestíbulo suo: et descendérunt in eum.
 2 Regum	2Kgs	10	17	19	Tulit autem múlier, et expándit velámen super os pútei, quasi siccans ptísanas: et sic látuit res.
 2 Regum	2Kgs	10	17	20	Cumque veníssent servi Ábsalom in domum, ad mulíerem dixérunt: Ubi est Achímaas et Jónathas? Et respóndit eis múlier: Transiérunt festinánter, gustáta páululum aqua. At hi qui quærébant, cum non reperíssent, revérsi sunt in Jerúsalem.
 2 Regum	2Kgs	10	17	21	Cumque abiíssent, ascendérunt illi de púteo, et pergéntes nuntiavérunt regi David, et dixérunt: Súrgite, et transíte cito flúvium: quóniam hujuscémodi dedit consílium contra vos Achítophel.
 2 Regum	2Kgs	10	17	22	Surréxit ergo David, et omnis pópulus qui cum eo erat, et transiérunt Jordánem, donec dilucésceret: et ne unus quidem resíduus fuit, qui non transísset flúvium.
 2 Regum	2Kgs	10	17	23	Porro Achítophel videns quod non fuísset factum consílium suum, stravit ásinum suum, surrexítque, et ábiit in domum suam et in civitátem suam: et dispósita domo sua, suspéndio intériit, et sepúltus est in sepúlchro patris sui.	b
 2 Regum	2Kgs	10	17	24	David autem venit in castra, et Ábsalom transívit Jordánem, ipse et omnes viri Ísraël cum eo.	b
 2 Regum	2Kgs	10	17	25	Ámasam vero constítuit Ábsalom pro Joab super exércitum: Ámasa autem erat fílius viri qui vocabátur Jetra de Jezraéli, qui ingréssus est ad Abígail fíliam Naas, sorórem Sárviæ, quæ fuit mater Joab.
 2 Regum	2Kgs	10	17	26	Et castrametátus est Ísraël cum Ábsalom in terra Gálaad.
 2 Regum	2Kgs	10	17	27	Cumque venísset David in castra, Sobi fílius Naas de Rabbath filiórum Ammon, et Machir fílius Ámmihel de Lódabar, et Berzellái Galaadítes de Rógelim,
 2 Regum	2Kgs	10	17	28	obtulérunt ei stratória, et tapétia, et vasa fictília, fruméntum, et hórdeum, et farínam, et poléntam, et fabam, et lentem, et frixum cicer,
 2 Regum	2Kgs	10	17	29	et mel, et butýrum, oves, et pingues vítulos: dederúntque David, et pópulo qui cum eo erat, ad vescéndum: suspicáti enim sunt pópulum fame et siti fatigári in desérto.
 2 Regum	2Kgs	10	18	1	Ígitur consideráto David pópulo suo, constítuit super eos tribúnos et centuriónes,
 2 Regum	2Kgs	10	18	2	et dedit pópuli tértiam partem sub manu Joab, et tértiam partem sub manu Abísai fílii Sárviæ fratris Joab, et tértiam partem sub manu Ethái, qui erat de Geth. Dixítque rex ad pópulum: Egrédiar et ego vobíscum.
 2 Regum	2Kgs	10	18	3	Et respóndit pópulus: Non exíbis: sive enim fugérimus, non magnópere ad eos de nobis pertinébit: sive média pars cecíderit e nobis, non satis curábunt, quia tu unus pro decem míllibus computáris: mélius est ígitur ut sis nobis in urbe præsídio.
 2 Regum	2Kgs	10	18	4	Ad quos rex ait: Quod vobis vidétur rectum, hoc fáciam. Stetit ergo rex juxta portam: egrediebatúrque pópulus per turmas suas centéni et milléni.
 2 Regum	2Kgs	10	18	5	Et præcépit rex Joab, et Abísai, et Ethái, dicens: Serváte mihi púerum Ábsalom. Et omnis pópulus audiébat præcipiéntem regem cunctis princípibus pro Ábsalom.
 2 Regum	2Kgs	10	18	6	Ítaque egréssus est pópulus in campum contra Ísraël, et factum est prœ́lium in saltu Éphraim.	b
 2 Regum	2Kgs	10	18	7	Et cæsus est ibi pópulus Ísraël ab exércitu David, factáque est plaga magna in die illa, vigínti míllium.
 2 Regum	2Kgs	10	18	8	Fuit autem ibi prœ́lium dispérsum super fáciem omnis terræ, et multo plures erant quos saltus consúmpserat de pópulo, quam hi quos voráverat gládius in die illa.
 2 Regum	2Kgs	10	18	9	Áccidit autem ut occúrreret Ábsalom servis David, sedens mulo: cumque ingréssus fuísset mulus subter condénsam quercum et magnam, adhǽsit caput ejus quércui: et illo suspénso inter cælum et terram, mulus cui inséderat, pertransívit.
 2 Regum	2Kgs	10	18	10	Vidit autem hoc quíspiam, et nuntiávit Joab, dicens: Vidi Ábsalom pendére de quercu.
 2 Regum	2Kgs	10	18	11	Et ait Joab viro qui nuntiáverat ei: Si vidísti, quare non confodísti eum cum terra, et ego dedíssem tibi decem argénti siclos, et unum bálteum?
 2 Regum	2Kgs	10	18	12	Qui dixit ad Joab: Si appénderes in mánibus meis mille argénteos, nequáquam mítterem manum meam in fílium regis: audiéntibus enim nobis præcépit rex tibi, et Abísai, et Ethái, dicens: Custodíte mihi púerum Ábsalom.
 2 Regum	2Kgs	10	18	13	Sed etsi fecíssem contra ánimam meam audácter, nequáquam hoc regem látere potuísset, et tu stares ex advérso?
 2 Regum	2Kgs	10	18	14	Et ait Joab: Non sicut tu vis, sed aggrédiar eum coram te. Tulit ergo tres lánceas in manu sua, et infíxit eas in corde Ábsalom: cumque adhuc palpitáret hærens in quercu,
 2 Regum	2Kgs	10	18	15	cucurrérunt decem júvenes armígeri Joab, et percutiéntes interfecérunt eum.
 2 Regum	2Kgs	10	18	16	Cécinit autem Joab búccina, et retínuit pópulum, ne persequerétur fugiéntem Ísraël, volens párcere multitúdini.
 2 Regum	2Kgs	10	18	17	Et tulérunt Ábsalom, et projecérunt eum in saltu, in fóveam grandem, et comportavérunt super eum acérvum lápidum magnum nimis: omnis autem Ísraël fugit in tabernácula sua.
 2 Regum	2Kgs	10	18	18	Porro Ábsalom eréxerat sibi, cum adhuc víveret, títulum qui est in Valle regis: díxerat enim: Non hábeo fílium, et hoc erit moniméntum nóminis mei. Vocavítque títulum nómine suo, et appellátur Manus Ábsalom, usque ad hanc diem.
 2 Regum	2Kgs	10	18	19	Achímaas autem fílius Sadoc, ait: Curram, et nuntiábo regi quia judícium fécerit ei Dóminus de manu inimicórum ejus.	b
 2 Regum	2Kgs	10	18	20	Ad quem Joab dixit: Non eris núntius in hac die, sed nuntiábis in ália: hódie nolo te nuntiáre: fílius enim regis est mórtuus.
 2 Regum	2Kgs	10	18	21	Et ait Joab Chusi: Vade, et núntia regi quæ vidísti. Adorávit Chusi Joab, et cucúrrit.
 2 Regum	2Kgs	10	18	22	Rursus autem Achímaas fílius Sadoc dixit ad Joab: Quid ímpedit si étiam ego curram post Chusi? Dixítque ei Joab: Quid vis cúrrere, fili mi? non eris boni núntii bájulus.
 2 Regum	2Kgs	10	18	23	Qui respóndit: Quid enim si cucúrrero? Et ait ei: Curre. Currens ergo Achímaas per viam compéndii, transívit Chusi.
 2 Regum	2Kgs	10	18	24	David autem sedébat inter duas portas: speculátor vero, qui erat in fastígio portæ super murum, élevans óculos, vidit hóminem curréntem solum.	b
 2 Regum	2Kgs	10	18	25	Et exclámans indicávit regi: dixítque rex: Si solus est, bonus est núntius in ore ejus. Properánte autem illo, et accedénte própius,
 2 Regum	2Kgs	10	18	26	vidit speculátor hóminem álterum curréntem, et vocíferans in cúlmine, ait: Appáret mihi alter homo currens solus. Dixítque rex: Et iste bonus est núntius.
 2 Regum	2Kgs	10	18	27	Speculátor autem: Contémplor, ait, cursum prióris, quasi cursum Achímaas fílii Sadoc. Et ait rex: Vir bonus est, et núntium portans bonum venit.
 2 Regum	2Kgs	10	18	28	Clamans autem Achímaas, dixit ad regem: Salve rex. Et adórans regem coram eo pronus in terram, ait: Benedíctus Dóminus Deus tuus, qui conclúsit hómines qui levavérunt manus suas contra dóminum meum regem.
 2 Regum	2Kgs	10	18	29	Et ait rex: Estne pax púero Ábsalom? Dixítque Achímaas: Vidi tumúltum magnum cum mítteret Joab servus tuus, o rex, me servum tuum: néscio áliud.
 2 Regum	2Kgs	10	18	30	Ad quem rex: Transi, ait, et sta hic. Cumque ille transísset, et staret,
 2 Regum	2Kgs	10	18	31	appáruit Chusi: et véniens ait: Bonum appórto núntium, dómine mi rex: judicávit enim pro te Dóminus hódie de manu ómnium qui surrexérunt contra te.
 2 Regum	2Kgs	10	18	32	Dixit autem rex ad Chusi: Estne pax púero Ábsalom? Cui respóndens Chusi: Fiant, inquit, sicut puer, inimíci dómini mei regis, et univérsi qui consúrgunt advérsus eum in malum.
 2 Regum	2Kgs	10	18	33	Contristátus ítaque rex, ascéndit cœnáculum portæ, et flevit. Et sic loquebátur, vadens: Fili mi Ábsalom, Ábsalom fili mi: quis mihi tríbuat ut ego móriar pro te, Ábsalom fili mi, fili mi Ábsalom?	b
 2 Regum	2Kgs	10	19	1	Nuntiátum est autem Joab quod rex fleret et lugéret fílium suum,
 2 Regum	2Kgs	10	19	2	et versa est victória in luctum in die illa omni pópulo: audívit enim pópulus in die illa dici: Dolet rex super fílio suo.
 2 Regum	2Kgs	10	19	3	Et declinávit pópulus in die illa íngredi civitátem, quómodo declináre solet pópulus versus et fúgiens de prœ́lio.
 2 Regum	2Kgs	10	19	4	Porro rex opéruit caput suum, et clamábat voce magna: Fili mi Ábsalom, Ábsalom fili mi, fili mi.
 2 Regum	2Kgs	10	19	5	Ingréssus ergo Joab ad regem in domum, dixit: Confudísti hódie vultus ómnium servórum tuórum, qui salvam fecérunt ánimam tuam, et ánimam filiórum tuórum et filiárum tuárum, et ánimam uxórum tuárum, et ánimam concubinárum tuárum.
 2 Regum	2Kgs	10	19	6	Díligis odiéntes te, et ódio habes diligéntes te: et ostendísti hódie quia non curas de dúcibus tuis et de servis tuis: et vere cognóvi modo, quia si Ábsalom víveret, et omnes nos occubuissémus, tunc placéret tibi.
 2 Regum	2Kgs	10	19	7	Nunc ígitur surge, et procéde, et álloquens satísfac servis tuis: juro enim tibi per Dóminum quod si non exíeris, ne unus quidem remansúrus sit tecum nocte hac: et pejus erit hoc tibi quam ómnia mala quæ venérunt super te ab adolescéntia tua usque in præsens.
 2 Regum	2Kgs	10	19	8	Surréxit ergo rex et sedit in porta: et omni pópulo nuntiátum est quod rex sedéret in porta. Venítque univérsa multitúdo coram rege: Ísraël autem fugit in tabernácula sua.
 2 Regum	2Kgs	10	19	9	Omnis quoque pópulus certábat in cunctis tríbubus Ísraël, dicens: Rex liberávit nos de manu inimicórum nostrórum; ipse salvávit nos de manu Philisthinórum: et nunc fugit de terra propter Ábsalom.	b
 2 Regum	2Kgs	10	19	10	Ábsalom autem, quem únximus super nos, mórtuus est in bello: úsquequo silétis, et non redúcitis regem?
 2 Regum	2Kgs	10	19	11	Rex vero David misit ad Sadoc et Abíathar sacerdótes, dicens: Loquímini ad majóres natu Juda, dicéntes: Cur venítis novíssimi ad reducéndum regem in domum suam? (Sermo autem omnis Ísraël pervénerat ad regem in domo ejus.)
 2 Regum	2Kgs	10	19	12	Fratres mei vos, os meum, et caro mea vos, quare novíssimi redúcitis regem?
 2 Regum	2Kgs	10	19	13	Et Ámasæ dícite: Nonne os meum, et caro mea es? hæc fáciat mihi Deus, et hæc addat, si non magíster milítiæ fúeris coram me omni témpore pro Joab.
 2 Regum	2Kgs	10	19	14	Et inclinávit cor ómnium virórum Juda quasi viri uníus: miserúntque ad regem, dicéntes: Revértere tu, et omnes servi tui.
 2 Regum	2Kgs	10	19	15	Et revérsus est rex, et venit usque ad Jordánem: et omnis Juda venit usque in Gálgalam ut occúrreret regi, et tradúceret eum Jordánem.	b
 2 Regum	2Kgs	10	19	16	Festinávit autem Sémei fílius Gera fílii Jémini de Bahúrim, et descéndit cum viris Juda in occúrsum regis David,
 2 Regum	2Kgs	10	19	17	cum mille viris de Bénjamin, et Siba puer de domo Saul: et quíndecim fílii ejus, ac vigínti servi erant cum eo: et irrumpéntes Jordánem, ante regem
 2 Regum	2Kgs	10	19	18	transiérunt vada, ut tradúcerent domum regis, et fácerent juxta jussiónem ejus: Sémei autem fílius Gera prostrátus coram rege, cum jam transísset Jordánem,
 2 Regum	2Kgs	10	19	19	dixit ad eum: Ne réputes mihi, dómine mi, iniquitátem, neque memíneris injuriárum servi tui in die qua egréssus es, dómine mi rex, de Jerúsalem, neque ponas, rex, in corde tuo.
 2 Regum	2Kgs	10	19	20	Agnósco enim servus tuus peccátum meum: et idcírco hódie primus veni de omni domo Joseph, descendíque in occúrsum dómini mei regis.
 2 Regum	2Kgs	10	19	21	Respóndens vero Abísai fílius Sárviæ, dixit: Numquid pro his verbis non occidétur Sémei, quia maledíxit christo Dómini?
 2 Regum	2Kgs	10	19	22	Et ait David: Quid mihi et vobis, fílii Sárviæ? cur efficímini mihi hódie in satan? ergóne hódie interficiétur vir in Ísraël? an ignóro hódie me factum regem super Ísraël?
 2 Regum	2Kgs	10	19	23	Et ait rex Sémei: Non moriéris. Juravítque ei.
 2 Regum	2Kgs	10	19	24	Miphíboseth quoque fílius Saul descéndit in occúrsum regis, illótis pédibus et intónsa barba: vestésque suas non láverat a die qua egréssus fúerat rex, usque ad diem reversiónis ejus in pace.	b
 2 Regum	2Kgs	10	19	25	Cumque Jerúsalem occurrísset regi, dixit ei rex: Quare non venísti mecum, Miphíboseth?
 2 Regum	2Kgs	10	19	26	Et respóndens ait: Dómine mi rex, servus meus contémpsit me: dixíque ei ego fámulus tuus ut stérneret mihi ásinum, et ascéndens abírem cum rege: claudus enim sum servus tuus.
 2 Regum	2Kgs	10	19	27	Ínsuper et accusávit me servum tuum ad te dóminum meum regem: tu autem, dómine mi rex, sicut ángelus Dei es: fac quod plácitum est tibi.
 2 Regum	2Kgs	10	19	28	Neque enim fuit domus patris mei, nisi morti obnóxia dómino meo regi: tu autem posuísti me servum tuum inter convívas mensæ tuæ: quid ergo hábeo justæ querélæ? aut quid possum ultra vociferári ad regem?
 2 Regum	2Kgs	10	19	29	Ait ergo ei rex: Quid ultra loquéris? fixum est quod locútus sum: tu et Siba divídite possessiónes.
 2 Regum	2Kgs	10	19	30	Respondítque Miphíboseth regi: Étiam cuncta accípiat, postquam revérsus est dóminus meus rex pacífice in domum suam.
 2 Regum	2Kgs	10	19	31	Berzellái quoque Galaadítes, descéndens de Rógelim, tradúxit regem Jordánem, parátus étiam ultra flúvium prósequi eum.	b
 2 Regum	2Kgs	10	19	32	Erat autem Berzellái Galaadítes senex valde, id est, octogenárius, et ipse prǽbuit aliménta regi cum morarétur in castris: fuit quippe vir dives nimis.
 2 Regum	2Kgs	10	19	33	Dixit ítaque rex ad Berzellái: Veni mecum, ut requiéscas secúrus mecum in Jerúsalem.
 2 Regum	2Kgs	10	19	34	Et ait Berzellái ad regem: Quot sunt dies annórum vitæ meæ, ut ascéndam cum rege in Jerúsalem?
 2 Regum	2Kgs	10	19	35	Octogenárius sum hódie: numquid vigent sensus mei ad discernéndum suáve aut amárum? aut delectáre potest servum tuum cibus et potus? vel audíre possum ultra vocem cantórum atque cantatrícum? quare servus tuus sit óneri dómino meo regi?
 2 Regum	2Kgs	10	19	36	Páululum procédam fámulus tuus ab Jordáne tecum: non indígeo hac vicissitúdine,
 2 Regum	2Kgs	10	19	37	sed óbsecro ut revértar servus tuus, et móriar in civitáte mea, et sepéliar juxta sepúlchrum patris mei et matris meæ. Est autem servus tuus Chámaam: ipse vadat tecum, dómine mi rex, et fac ei quidquid tibi bonum vidétur.
 2 Regum	2Kgs	10	19	38	Dixit ítaque ei rex: Mecum tránseat Chámaam, et ego fáciam ei quidquid tibi placúerit: et omne quod petíeris a me, impetrábis.
 2 Regum	2Kgs	10	19	39	Cumque transísset univérsus pópulus et rex Jordánem, osculátus est rex Berzellái, et benedíxit ei: et ille revérsus est in locum suum.
 2 Regum	2Kgs	10	19	40a	Transívit ergo rex in Gálgalam, et Chámaam cum eo.
 2 Regum	2Kgs	10	19	40b	Omnis autem pópulus Juda tradúxerat regem, et média tantum pars adfúerat de pópulo Ísraël.
 2 Regum	2Kgs	10	19	41	Ítaque omnes viri Ísraël concurréntes ad regem dixérunt ei: Quare te furáti sunt fratres nostri viri Juda, et traduxérunt regem et domum ejus Jordánem, omnésque viros David cum eo?
 2 Regum	2Kgs	10	19	42	Et respóndit omnis vir Juda ad viros Ísraël: Quia mihi própior est rex: cur irásceris super hac re? numquid comédimus áliquid ex rege, aut múnera nobis data sunt?
 2 Regum	2Kgs	10	19	43	Et respóndit vir Ísraël ad viros Juda, et ait: Decem pártibus major ego sum apud regem, magísque ad me pértinet David quam ad te: cur fecísti mihi injúriam, et non mihi nuntiátum est prióri, ut redúcerem regem meum? Dúrius autem respondérunt viri Juda viris Ísraël.
 2 Regum	2Kgs	10	20	1	Áccidit quoque ut ibi esset vir Bélial, nómine Seba, fílius Bochri, vir Jemíneus: et cécinit búccina, et ait: Non est nobis pars in David, neque hæréditas in fílio Ísai: revértere in tabernácula tua, Ísraël.
 2 Regum	2Kgs	10	20	2	Et separátus est omnis Ísraël a David, secutúsque est Seba fílium Bochri: viri autem Juda adhæsérunt regi suo a Jordáne usque Jerúsalem.
 2 Regum	2Kgs	10	20	3	Cumque venísset rex in domum suam in Jerúsalem, tulit decem mulíeres concubínas quas derelíquerat ad custodiéndam domum, et trádidit eas in custódiam, aliménta eis præbens: et non est ingréssus ad eas, sed erant clausæ usque in diem mortis suæ in viduitáte vivéntes.
 2 Regum	2Kgs	10	20	4	Dixit autem rex Ámasæ: Cónvoca mihi omnes viros Juda in diem tértium, et tu adésto præsens.	b
 2 Regum	2Kgs	10	20	5	Ábiit ergo Ámasa ut convocáret Judam, et morátus est extra plácitum quod ei constitúerat rex.
 2 Regum	2Kgs	10	20	6	Ait autem David ad Abísai: Nunc magis afflictúrus est nos Seba fílius Bochri quam Ábsalom: tolle ígitur servos dómini tui, et perséquere eum, ne forte invéniat civitátes munítas, et effúgiat nos.
 2 Regum	2Kgs	10	20	7	Egréssi sunt ergo cum eo viri Joab, Ceréthi quoque et Pheléthi: et omnes robústi exiérunt de Jerúsalem ad persequéndum Seba fílium Bochri.
 2 Regum	2Kgs	10	20	8	Cumque illi essent juxta lápidem grandem qui est in Gábaon, Ámasa véniens occúrrit eis. Porro Joab vestítus erat túnica stricta ad mensúram hábitus sui, et désuper accínctus gládio dependénte usque ad ília, in vagína, qui fabricátus levi motu égredi póterat, et percútere.
 2 Regum	2Kgs	10	20	9	Dixit ítaque Joab ad Ámasam: Salve mi frater. Et ténuit manu déxtera mentum Ámasæ, quasi ósculans eum.
 2 Regum	2Kgs	10	20	10	Porro Ámasa non observávit gládium quem habébat Joab: qui percússit eum in látere, et effúdit intestína ejus in terram, nec secúndum vulnus appósuit: et mórtuus est. Joab autem, et Abísai frater ejus, persecúti sunt Seba fílium Bochri.
 2 Regum	2Kgs	10	20	11	Intérea quidam viri, cum stetíssent juxta cadáver Ámasæ, de sóciis Joab, dixérunt: Ecce qui esse vóluit pro Joab comes David.
 2 Regum	2Kgs	10	20	12	Ámasa autem conspérsus sánguine jacébat in média via. Vidit hoc quidam vir, quod subsísteret omnis pópulus ad vidéndum eum, et amóvit Ámasam de via in agrum, operuítque eum vestiménto, ne subsísterent transeúntes propter eum.
 2 Regum	2Kgs	10	20	13	Amóto ergo illo de via, transíbat omnis vir sequens Joab ad persequéndum Seba fílium Bochri.
 2 Regum	2Kgs	10	20	14	Porro ille transíerat per omnes tribus Ísraël in Ábelam et Bethmáacha: omnésque viri elécti congregáti fúerant ad eum.	b
 2 Regum	2Kgs	10	20	15	Venérunt ítaque, et oppugnábant eum in Ábela et in Bethmáacha, et circumdedérunt munitiónibus civitátem, et obséssa est urbs: omnis autem turba quæ erat cum Joab, moliebátur destrúere muros.
 2 Regum	2Kgs	10	20	16	Et exclamávit múlier sápiens de civitáte: Audíte, audíte: dícite Joab: Appropínqua huc, et loquar tecum.
 2 Regum	2Kgs	10	20	17	Qui cum accessísset ad eam, ait illi: Tu es Joab? Et ille respóndit: Ego. Ad quem sic locúta est: Audi sermónes ancíllæ tuæ. Qui respóndit: Áudio.
 2 Regum	2Kgs	10	20	18	Rursúmque illa: Sermo, inquit, dicebátur in véteri provérbio: Qui intérrogant, intérrogent in Ábela: et sic perficiébant.
 2 Regum	2Kgs	10	20	19	Nonne ego sum quæ respóndeo veritátem in Ísraël, et tu quæris subvértere civitátem et evértere matrem in Ísraël? quare præcípitas hæreditátem Dómini?
 2 Regum	2Kgs	10	20	20	Respondénsque Joab, ait: Absit, absit hoc a me: non præcípito, neque demólior.
 2 Regum	2Kgs	10	20	21	Non sic se habet res, sed homo de monte Éphraim, Seba fílius Bochri cognómine, levávit manum suam contra regem David: trádite illum solum, et recedémus a civitáte. Et ait múlier ad Joab: Ecce caput ejus mittétur ad te per murum.
 2 Regum	2Kgs	10	20	22	Ingréssa est ergo ad omnem pópulum, et locúta est eis sapiénter: qui abscíssum caput Seba fílii Bochri projecérunt ad Joab. Et ille cécinit tuba, et recessérunt ab urbe, unusquísque in tabernácula sua: Joab autem revérsus est Jerúsalem ad regem.
 2 Regum	2Kgs	10	20	23	Fuit ergo Joab super omnem exércitum Ísraël: Banaías autem fílius Jójadæ super Cerethǽos et Phelethǽos:	b
 2 Regum	2Kgs	10	20	24	Adúram vero super tribúta: porro Jósaphat fílius Ahílud, a commentáriis:
 2 Regum	2Kgs	10	20	25	Siva autem, scriba: Sadoc vero et Abíathar, sacerdótes.
 2 Regum	2Kgs	10	20	26	Ira autem Jairítes erat sacérdos David.
 2 Regum	2Kgs	10	21	1	Facta est quoque fames in diébus David tribus annis júgiter: et consúluit David oráculum Dómini. Dixítque Dóminus: Propter Saul, et domum ejus sánguinum, quia occídit Gabaonítas.
 2 Regum	2Kgs	10	21	2	Vocátis ergo Gabaonítis rex, dixit ad eos (porro Gabaonítæ non erant de fíliis Ísraël, sed relíquiæ Amorrhæórum: fílii quippe Ísraël juráverant eis, et vóluit Saul percútere eos zelo, quasi pro fíliis Ísraël et Juda),
 2 Regum	2Kgs	10	21	3	dixit ergo David ad Gabaonítas: Quid fáciam vobis? et quod erit vestri piáculum, ut benedicátis hæreditáti Dómini?
 2 Regum	2Kgs	10	21	4	Dixerúntque ei Gabaonítæ: Non est nobis super argénto et auro quǽstio, sed contra Saul, et contra domum ejus: neque vólumus ut interficiátur homo de Ísraël. Ad quos rex ait: Quid ergo vultis ut fáciam vobis?
 2 Regum	2Kgs	10	21	5	Qui dixérunt regi: Virum qui attrívit nos et oppréssit iníque, ita delére debémus, ut ne unus quidem resíduus sit de stirpe ejus in cunctis fínibus Ísraël.
 2 Regum	2Kgs	10	21	6	Dentur nobis septem viri de fíliis ejus, ut crucifigámus eos Dómino in Gábaa Saul, quondam elécti Dómini. Et ait rex: Ego dabo.
 2 Regum	2Kgs	10	21	7	Pepercítque rex Miphíboseth fílio Jónathæ fílii Saul, propter jusjurándum Dómini quod fúerat inter David et inter Jónathan fílium Saul.
 2 Regum	2Kgs	10	21	8	Tulit ítaque rex duos fílios Respha fíliæ Aja quos péperit Sauli, Armóni, et Miphíboseth: et quinque fílios Michol fíliæ Saul quos genúerat Hadriéli fílio Berzellái, qui fuit de Moláthi,
 2 Regum	2Kgs	10	21	9	et dedit eos in manus Gabaonitárum: qui crucifixérunt eos in monte coram Dómino: et cecidérunt hi septem simul occísi in diébus messis primis, incipiénte messióne hórdei.
 2 Regum	2Kgs	10	21	10	Tollens autem Respha fília Aja cilícium, substrávit sibi supra petram ab inítio messis, donec stilláret aqua super eos de cælo: et non dimísit aves laceráre eos per diem, neque béstias per noctem.
 2 Regum	2Kgs	10	21	11	Et nuntiáta sunt David quæ fécerat Respha fília Aja, concubína Saul.
 2 Regum	2Kgs	10	21	12	Et ábiit David, et tulit ossa Saul, et ossa Jónathæ fílii ejus, a viris Jabes Gálaad, qui furáti fúerant ea de platéa Bethsan in qua suspénderant eos Philísthiim cum interfecíssent Saul in Gélboë:
 2 Regum	2Kgs	10	21	13	et asportávit inde ossa Saul, et ossa Jónathæ fílii ejus: et colligéntes ossa eórum qui affíxi fúerant,
 2 Regum	2Kgs	10	21	14	sepeliérunt ea cum óssibus Saul et Jónathæ fílii ejus in terra Bénjamin, in látere, in sepúlchro Cis patris ejus: fecerúntque ómnia quæ præcéperat rex, et repropitiátus est Deus terræ post hæc.
 2 Regum	2Kgs	10	21	15	Factum est autem rursum prœ́lium Philisthinórum advérsum Ísraël, et descéndit David, et servi ejus cum eo, et pugnábant contra Philísthiim. Deficiénte autem David,	b
 2 Regum	2Kgs	10	21	16	Jesbibénob, qui fuit de génere Árapha, cujus ferrum hastæ trecéntas úncias appendébat, et accínctus erat ense novo, nisus est percútere David.
 2 Regum	2Kgs	10	21	17	Præsidióque ei fuit Abísai fílius Sárviæ, et percússum Philisthǽum interfécit. Tunc juravérunt viri David, dicéntes: Jam non egrediéris nobíscum in bellum, ne extínguas lucérnam Ísraël.
 2 Regum	2Kgs	10	21	18	Secúndum quoque bellum fuit in Gob contra Philisthǽos: tunc percússit Sobóchai de Husáti, Saph de stirpe Árapha de génere gigántum.
 2 Regum	2Kgs	10	21	19	Tértium quoque fuit bellum in Gob contra Philisthǽos, in quo percússit Adeodátus fílius Saltus polymitárius Bethlehemítes Góliath Gethǽum, cujus hastíle hastæ erat quasi liciatórium texéntium.
 2 Regum	2Kgs	10	21	20	Quartum bellum fuit in Geth: in quo vir fuit excélsus, qui senos in mánibus pedibúsque habébat dígitos, id est, vigínti quátuor: et erat de orígine Árapha.
 2 Regum	2Kgs	10	21	21	Et blasphemávit Ísraël: percússit autem eum Jónathan fílius Sámaa fratris David.
 2 Regum	2Kgs	10	21	22	Hi quátuor nati sunt de Árapha in Geth, et cecidérunt in manu David et servórum ejus.
 2 Regum	2Kgs	10	22	1	Locútus est autem David Dómino verba cárminis hujus in die qua liberávit eum Dóminus de manu ómnium inimicórum suórum, et de manu Saul.
 2 Regum	2Kgs	10	22	2	Et ait: Dóminus petra mea, et robur meum, et salvátor meus.
 2 Regum	2Kgs	10	22	3	Deus fortis meus: sperábo in eum; scutum meum, et cornu salútis meæ: elevátor meus, et refúgium meum; salvátor meus: de iniquitáte liberábis me.
 2 Regum	2Kgs	10	22	4	Laudábilem invocábo Dóminum, et ab inimícis meis salvus ero.
 2 Regum	2Kgs	10	22	5	Quia circumdedérunt me contritiónes mortis: torréntes Bélial terruérunt me.
 2 Regum	2Kgs	10	22	6	Funes inférni circumdedérunt me: prævenérunt me láquei mortis.
 2 Regum	2Kgs	10	22	7	In tribulatióne mea invocábo Dóminum, et ad Deum meum clamábo: et exáudiet de templo suo vocem meam, et clamor meus véniet ad aures ejus.
 2 Regum	2Kgs	10	22	8	Commóta est et contrémuit terra; fundaménta móntium concússa sunt, et conquassáta: quóniam irátus est eis.	b
 2 Regum	2Kgs	10	22	9	Ascéndit fumus de náribus ejus, et ignis de ore ejus vorábit: carbónes succénsi sunt ab eo.
 2 Regum	2Kgs	10	22	10	Inclinávit cælos, et descéndit: et calígo sub pédibus ejus.
 2 Regum	2Kgs	10	22	11	Et ascéndit super chérubim, et volávit: et lapsus est super pennas venti.
 2 Regum	2Kgs	10	22	12	Pósuit ténebras in circúitu suo latíbulum, cribrans aquas de núbibus cælórum.
 2 Regum	2Kgs	10	22	13	Præ fulgóre in conspéctu ejus, succénsi sunt carbónes ignis.
 2 Regum	2Kgs	10	22	14	Tonábit de cælo Dóminus, et excélsus dabit vocem suam.
 2 Regum	2Kgs	10	22	15	Misit sagíttas et dissipávit eos; fulgur, et consúmpsit eos.
 2 Regum	2Kgs	10	22	16	Et apparuérunt effusiónes maris, et reveláta sunt fundaménta orbis ab increpatióne Dómini, ab inspiratióne spíritus furóris ejus.
 2 Regum	2Kgs	10	22	17	Misit de excélso, et assúmpsit me, et extráxit me de aquis multis.
 2 Regum	2Kgs	10	22	18	Liberávit me ab inimíco meo potentíssimo, et ab his qui óderant me: quóniam robustióres me erant.
 2 Regum	2Kgs	10	22	19	Prævénit me in die afflictiónis meæ, et factus est Dóminus firmaméntum meum.
 2 Regum	2Kgs	10	22	20	Et edúxit me in latitúdinem: liberávit me, quia complácui ei.
 2 Regum	2Kgs	10	22	21	Retríbuet mihi Dóminus secúndum justítiam meam: et secúndum mundítiam mánuum meárum reddet mihi.	b
 2 Regum	2Kgs	10	22	22	Quia custodívi vias Dómini, et non egi ímpie a Deo meo.
 2 Regum	2Kgs	10	22	23	Ómnia enim judícia ejus in conspéctu meo, et præcépta ejus non amóvi a me.
 2 Regum	2Kgs	10	22	24	Et ero perféctus cum eo, et custódiam me ab iniquitáte mea.
 2 Regum	2Kgs	10	22	25	Et restítuet mihi Dóminus secúndum justítiam meam, et secúndum mundítiam mánuum meárum in conspéctu oculórum suórum.
 2 Regum	2Kgs	10	22	26	Cum sancto sanctus eris, et cum robústo perféctus.
 2 Regum	2Kgs	10	22	27	Cum elécto eléctus eris, et cum pervérso pervertéris.
 2 Regum	2Kgs	10	22	28	Et pópulum páuperem salvum fácies: oculísque tuis excélsos humiliábis.
 2 Regum	2Kgs	10	22	29	Quia tu lucérna mea, Dómine, et tu, Dómine, illuminábis ténebras meas.
 2 Regum	2Kgs	10	22	30	In te enim curram accínctus: in Deo meo transíliam murum.
 2 Regum	2Kgs	10	22	31	Deus, immaculáta via ejus; elóquium Dómini igne examinátum: scutum est ómnium sperántium in se.	b
 2 Regum	2Kgs	10	22	32	Quis est Deus præter Dóminum, et quis fortis præter Deum nostrum?
 2 Regum	2Kgs	10	22	33	Deus qui accínxit me fortitúdine, et complanávit perféctam viam meam.
 2 Regum	2Kgs	10	22	34	Coǽquans pedes meos cervis, et super excélsa mea státuens me;
 2 Regum	2Kgs	10	22	35	docens manus meas ad prœ́lium, et compónens quasi arcum ǽreum bráchia mea.
 2 Regum	2Kgs	10	22	36	Dedísti mihi clýpeum salútis tuæ, et mansuetúdo tua multiplicávit me.
 2 Regum	2Kgs	10	22	37	Dilatábis gressus meos subtus me, et non defícient tali mei.
 2 Regum	2Kgs	10	22	38	Pérsequar inimícos meos, et cónteram, et non convértar donec consúmam eos.
 2 Regum	2Kgs	10	22	39	Consúmam eos et confríngam, ut non consúrgant: cadent sub pédibus meis.
 2 Regum	2Kgs	10	22	40	Accinxísti me fortitúdine ad prœ́lium: incurvásti resisténtes mihi subtus me.
 2 Regum	2Kgs	10	22	41	Inimícos meos dedísti mihi dorsum; odiéntes me, et dispérdam eos.
 2 Regum	2Kgs	10	22	42	Clamábunt, et non erit qui salvet; ad Dóminum, et non exáudiet eos.
 2 Regum	2Kgs	10	22	43	Delébo eos ut púlverem terræ; quasi lutum plateárum commínuam eos atque confríngam.
 2 Regum	2Kgs	10	22	44	Salvábis me a contradictiónibus pópuli mei; custódies me in caput géntium: pópulus quem ignóro sérviet mihi.	b
 2 Regum	2Kgs	10	22	45	Fílii aliéni resístent mihi; audítu auris obédient mihi.
 2 Regum	2Kgs	10	22	46	Fílii aliéni defluxérunt, et contrahéntur in angústiis suis.
 2 Regum	2Kgs	10	22	47	Vivit Dóminus, et benedíctus Deus meus, et exaltábitur Deus fortis salútis meæ.
 2 Regum	2Kgs	10	22	48	Deus qui das vindíctas mihi, et déjicis pópulos sub me.
 2 Regum	2Kgs	10	22	49	Qui edúcis me ab inimícis meis, et a resisténtibus mihi élevas me: a viro iníquo liberábis me.
 2 Regum	2Kgs	10	22	50	Proptérea confitébor tibi, Dómine, in géntibus, et nómini tuo cantábo:
 2 Regum	2Kgs	10	22	51	magníficans salútes regis sui, et fáciens misericórdiam christo suo David, et sémini ejus in sempitérnum.
 2 Regum	2Kgs	10	23	1	Hæc autem sunt verba David novíssima. Dixit David fílius Ísai: Dixit vir, cui constitútum est de christo Dei Jacob, egrégius psaltes Ísraël:
 2 Regum	2Kgs	10	23	2	Spíritus Dómini locútus est per me, et sermo ejus per linguam meam.
 2 Regum	2Kgs	10	23	3	Dixit Deus Ísraël mihi, locútus est fortis Ísraël: Dominátor hóminum, justus dominátor in timóre Dei,
 2 Regum	2Kgs	10	23	4	sicut lux auróræ, oriénte sole, mane absque núbibus rútilat: et sicut plúviis gérminat herba de terra.
 2 Regum	2Kgs	10	23	5	Nec tanta est domus mea apud Deum, ut pactum ætérnum iníret mecum, firmum in ómnibus atque munítum. Cuncta enim salus mea, et omnis volúntas, nec est quidquam ex ea quod non gérminet.
 2 Regum	2Kgs	10	23	6	Prævaricatóres autem quasi spinæ evelléntur univérsi, quæ non tollúntur mánibus.
 2 Regum	2Kgs	10	23	7	Et si quis tángere volúerit eas, armábitur ferro et ligno lanceáto, ignéque succénsæ comburéntur usque ad níhilum.
 2 Regum	2Kgs	10	23	8	Hæc nómina fórtium David. Sedens in cáthedra sapientíssimus princeps inter tres, ipse est quasi tenérrimus ligni vermículus, qui octingéntos interfécit ímpetu uno.	b
 2 Regum	2Kgs	10	23	9	Post hunc, Eleázar fílius pátrui ejus Ahohítes inter tres fortes, qui erant cum David quando exprobravérunt Philísthiim, et congregáti sunt illuc in prœ́lium.
 2 Regum	2Kgs	10	23	10	Cumque ascendíssent viri Ísraël, ipse stetit et percússit Philisthǽos donec defíceret manus ejus, et obrigésceret cum gládio: fecítque Dóminus salútem magnam in die illa: et pópulus qui fúgerat, revérsus est ad cæsórum spólia detrahénda.
 2 Regum	2Kgs	10	23	11	Et post hunc, Semma fílius Age de Arári. Et congregáti sunt Philísthiim in statióne: erat quippe ibi ager lente plenus. Cumque fugísset pópulus a fácie Philísthiim,
 2 Regum	2Kgs	10	23	12	stetit ille in médio agri, et túitus est eum, percussítque Philisthǽos: et fecit Dóminus salútem magnam.
 2 Regum	2Kgs	10	23	13	Necnon et ante descénderant tres qui erant príncipes inter trigínta, et vénerant témpore messis ad David in spelúncam Odóllam: castra autem Philisthinórum erant pósita in Valle gigántum.	b
 2 Regum	2Kgs	10	23	14	Et David erat in præsídio: porro státio Philisthinórum tunc erat in Béthlehem.
 2 Regum	2Kgs	10	23	15	Desidéravit ergo David, et ait: O si quis mihi daret potum aquæ de cistérna quæ est in Béthlehem juxta portam!
 2 Regum	2Kgs	10	23	16	Irrupérunt ergo tres fortes castra Philisthinórum, et hausérunt aquam de cistérna Béthlehem, quæ erat juxta portam, et attulérunt ad David: at ille nóluit bíbere, sed libávit eam Dómino,
 2 Regum	2Kgs	10	23	17	dicens: Propítius sit mihi Dóminus, ne fáciam hoc: num sánguinem hóminum istórum qui profécti sunt, et animárum perículum bibam? Nóluit ergo bíbere. Hæc fecérunt tres robustíssimi.
 2 Regum	2Kgs	10	23	18	Abísai quoque frater Joab fílius Sárviæ, princeps erat de tribus: ipse est qui levávit hastam suam contra trecéntos, quos interfécit: nominátus in tribus,	b
 2 Regum	2Kgs	10	23	19	et inter tres nobílior, erátque eórum princeps, sed usque ad tres primos non pervénerat.
 2 Regum	2Kgs	10	23	20	Et Banaías fílius Jójadæ viri fortíssimi, magnórum óperum, de Cábseel. Ipse percússit duos leónes Moab, et ipse descéndit, et percússit leónem in média cistérna in diébus nivis.
 2 Regum	2Kgs	10	23	21	Ipse quoque interfécit virum ægýptium, virum dignum spectáculo, habéntem in manu hastam: ítaque cum descendísset ad eum in virga, vi extórsit hastam de manu Ægýptii, et interfécit eum hasta sua.
 2 Regum	2Kgs	10	23	22	Hæc fecit Banaías fílius Jójadæ.
 2 Regum	2Kgs	10	23	23	Et ipse nominátus inter tres robústos, qui erant inter trigínta nobilióres: verúmtamen usque ad tres non pervénerat: fecítque eum sibi David auriculárium, a secréto.
 2 Regum	2Kgs	10	23	24	Ásaël frater Joab inter trigínta, Eléhanan fílius pátrui ejus de Béthlehem,	b
 2 Regum	2Kgs	10	23	25	Semma de Hárodi, Élica de Hárodi,
 2 Regum	2Kgs	10	23	26	Heles de Phalti, Hira fílius Acces de Thécua,
 2 Regum	2Kgs	10	23	27	Abiézer de Ánathoth, Mobónnai de Husáti,
 2 Regum	2Kgs	10	23	28	Selmon Ahohítes, Mahárai Netophathítes,
 2 Regum	2Kgs	10	23	29	Heled fílius Báana, et ipse Netophathítes, Íthai fílius Ríbai de Gábaath filiórum Bénjamin,
 2 Regum	2Kgs	10	23	30	Banaía Pharathonítes, Héddai de torrénte Gaas,
 2 Regum	2Kgs	10	23	31	Abiálbon Arbathítes, Ázmaveth de Béromi,
 2 Regum	2Kgs	10	23	32	Elíaba de Saláboni. Fílii Jassen, Jónathan,
 2 Regum	2Kgs	10	23	33	Semma de Oróri, Ajam fílius Sarar Arorítes,
 2 Regum	2Kgs	10	23	34	Elíphelet fílius Aásbai fílii Macháti, Elíam fílius Achítophel Gelonítes,
 2 Regum	2Kgs	10	23	35	Hésrai de Carmélo, Phárai de Arbi,
 2 Regum	2Kgs	10	23	36	Ígaal fílius Nathan de Soba, Bonni de Gadi,
 2 Regum	2Kgs	10	23	37	Selec de Ammóni, Nahárai Berothítes ármiger Joab fílii Sárviæ,
 2 Regum	2Kgs	10	23	38	Ira Jethrítes, Gareb et ipse Jethrítes,
 2 Regum	2Kgs	10	23	39	Urías Hethǽus: omnes trigínta septem.
 2 Regum	2Kgs	10	24	1	Et áddidit furor Dómini irásci contra Ísraël, commovítque David in eis dicéntem: Vade, númera Ísraël et Judam.
 2 Regum	2Kgs	10	24	2	Dixítque rex ad Joab príncipem exércitus sui: Perámbula omnes tribus Ísraël a Dan usque Bersabée, et numeráte pópulum, ut sciam númerum ejus.
 2 Regum	2Kgs	10	24	3	Dixítque Joab regi: Adáugeat Dóminus Deus tuus ad pópulum tuum, quantus nunc est, iterúmque centúplicet in conspéctu dómini mei regis: sed quid sibi dóminus meus rex vult in re hujuscémodi?
 2 Regum	2Kgs	10	24	4	Obtínuit autem sermo regis verba Joab et príncipum exércitus: egressúsque est Joab et princeps mílitum a fácie regis, ut numerárent pópulum Ísraël.
 2 Regum	2Kgs	10	24	5	Cumque pertransíssent Jordánem, venérunt in Ároër ad déxteram urbis, quæ est in valle Gad:
 2 Regum	2Kgs	10	24	6	et per Jazer transiérunt in Gálaad, et in terram inferiórem Hodsi, et venérunt in Dan silvéstria. Circumeuntésque juxta Sidónem,
 2 Regum	2Kgs	10	24	7	transiérunt prope mœ́nia Tyri, et omnem terram Hevǽi et Chananǽi, venerúntque ad merídiem Juda in Bersabée:
 2 Regum	2Kgs	10	24	8	et lustráta univérsa terra, affuérunt post novem menses et vigínti dies in Jerúsalem.
 2 Regum	2Kgs	10	24	9	Dedit ergo Joab númerum descriptiónis pópuli regi, et invénta sunt de Ísraël octingénta míllia virórum fórtium qui edúcerent gládium, et de Juda quingénta míllia pugnatórum.
 2 Regum	2Kgs	10	24	10	Percússit autem cor David eum, postquam numerátus est pópulus: et dixit David ad Dóminum: Peccávi valde in hoc facto: sed precor, Dómine, ut tránsferas iniquitátem servi tui, quia stulte egi nimis.	b
 2 Regum	2Kgs	10	24	11	Surréxit ítaque David mane, et sermo Dómini factus est ad Gad prophétam et vidéntem David, dicens:
 2 Regum	2Kgs	10	24	12	Vade, et lóquere ad David: Hæc dicit Dóminus: Trium tibi datur óptio: élige unum quod volúeris ex his, ut fáciam tibi.
 2 Regum	2Kgs	10	24	13	Cumque venísset Gad ad David, nuntiávit ei, dicens: Aut septem annis véniet tibi fames in terra tua: aut tribus ménsibus fúgies adversários tuos, et ille te persequéntur: aut certe tribus diébus erit pestiléntia in terra tua. Nunc ergo delíbera, et vide quem respóndeam ei qui me misit sermónem.
 2 Regum	2Kgs	10	24	14	Dixit autem David ad Gad: Coárctor nimis: sed mélius est ut íncidam in manus Dómini (multæ enim misericórdiæ ejus sunt) quam in manus hóminum.
 2 Regum	2Kgs	10	24	15	Immisítque Dóminus pestiléntiam in Ísraël, de mane usque ad tempus constitútum, et mórtui sunt ex pópulo a Dan usque ad Bersabée septuagínta míllia virórum.
 2 Regum	2Kgs	10	24	16	Cumque extendísset manum suam ángelus Dómini super Jerúsalem ut dispérderet eam, misértus est Dóminus super afflictióne, et ait ángelo percutiénti pópulum: Súfficit: nunc cóntine manum tuam. Erat autem ángelus Dómini juxta áream Aréuna Jebusǽi.
 2 Regum	2Kgs	10	24	17	Dixítque David ad Dóminum cum vidísset ángelum cædéntem pópulum: Ego sum qui peccávi, ego iníque egi: isti qui oves sunt, quid fecérunt? vertátur, óbsecro, manus tua contra me, et contra domum patris mei.
 2 Regum	2Kgs	10	24	18	Venit autem Gad ad David in die illa, et dixit ei: Ascénde, et constítue altáre Dómino in área Aréuna Jebusǽi.	b
 2 Regum	2Kgs	10	24	19	Et ascéndit David juxta sermónem Gad, quem præcéperat ei Dóminus.
 2 Regum	2Kgs	10	24	20	Conspiciénsque Aréuna, animadvértit regem et servos ejus transíre ad se:
 2 Regum	2Kgs	10	24	21	et egréssus adorávit regem prono vultu in terram, et ait: Quid causæ est ut véniat dóminus meus rex ad servum suum? Cui David ait: Ut emam a te áream, et ædíficem altáre Dómino, et cesset interféctio quæ grassátur in pópulo.
 2 Regum	2Kgs	10	24	22	Et ait Aréuna ad David: Accípiat, et ófferat dóminus meus rex sicut placet ei: habes boves in holocáustum, et plaustrum, et juga boum in usum lignórum.
 2 Regum	2Kgs	10	24	23	Ómnia dedit Aréuna rex regi: dixítque Aréuna ad regem: Dóminus Deus tuus suscípiat votum tuum.
 2 Regum	2Kgs	10	24	24	Cui respóndens rex, ait: Nequáquam ut vis, sed emam prétio a te, et non ófferam Dómino Deo meo holocáusta gratuíta. Emit ergo David áream, et boves, argénti siclis quinquagínta:
 2 Regum	2Kgs	10	24	25	et ædificávit ibi David altáre Dómino, et óbtulit holocáusta et pacífica: et propitiátus est Dóminus terræ, et cohíbita est plaga ab Ísraël.
 #	3 Regum	3Kgs	Liber Tértius Regum
 3 Regum	3Kgs	11	1	1	Et rex David senúerat, habebátque ætátis plúrimos dies: cumque operirétur véstibus, non calefiébat.
 3 Regum	3Kgs	11	1	2	Dixérunt ergo ei servi sui: Quærámus dómino nostro regi adolescéntulam vírginem, et stet coram rege, et fóveat eum, dormiátque in sinu suo, et calefáciat dóminum nostrum regem.
 3 Regum	3Kgs	11	1	3	Quæsiérunt ígitur adolescéntulam speciósam in ómnibus fínibus Ísraël, et invenérunt Abísag Sunamítidem, et adduxérunt eam ad regem.
 3 Regum	3Kgs	11	1	4	Erat autem puélla pulchra nimis, dormiebátque cum rege, et ministrábat ei: rex vero non cognóvit eam.
 3 Regum	3Kgs	11	1	5	Adonías autem fílius Haggith elevabátur, dicens: Ego regnábo. Fecítque sibi currus et équites, et quinquagínta viros qui cúrrerent ante eum.	b
 3 Regum	3Kgs	11	1	6	Nec corrípuit eum pater suus aliquándo, dicens: Quare hoc fecísti? Erat autem et ipse pulcher valde, secúndus natu post Ábsalom.
 3 Regum	3Kgs	11	1	7	Et sermo ei cum Joab fílio Sárviæ, et cum Abíathar sacerdóte, qui adjuvábant partes Adoníæ.
 3 Regum	3Kgs	11	1	8	Sadoc vero sacérdos, et Banaías fílius Jójadæ, et Nathan prophéta, et Sémei et Rei, et robur exércitus David, non erat cum Adonía.
 3 Regum	3Kgs	11	1	9	Immolátis ergo Adonías ariétibus et vítulis, et univérsis pínguibus, juxta lápidem Zóheleth, qui erat vicínus fonti Rogel, vocávit univérsos fratres suos fílios regis, et omnes viros Juda servos regis.
 3 Regum	3Kgs	11	1	10	Nathan autem prophétam, et Banaíam, et robústos quosque, et Salomónem fratrem suum non vocávit.
 3 Regum	3Kgs	11	1	11	Dixit ítaque Nathan ad Bethsabée matrem Salomónis: Num audísti quod regnáverit Adonías fílius Haggith, et dóminus noster David hoc ignórat?	b
 3 Regum	3Kgs	11	1	12	Nunc ergo veni, áccipe consílium a me, et salva ánimam tuam, filiíque tui Salomónis.
 3 Regum	3Kgs	11	1	13	Vade, et ingrédere ad regem David, et dic ei: Nonne tu, dómine mi rex, jurásti mihi ancíllæ tuæ, dicens: Sálomon fílius tuus regnábit post me, et ipse sedébit in sólio meo? quare ergo regnat Adonías?
 3 Regum	3Kgs	11	1	14	Et adhuc ibi te loquénte cum rege, ego véniam post te, et complébo sermónes tuos.
 3 Regum	3Kgs	11	1	15	Ingréssa est ítaque Bethsabée ad regem in cubículum: rex autem senúerat nimis, et Abísag Sunamítis ministrábat ei.
 3 Regum	3Kgs	11	1	16	Inclinávit se Bethsabée, et adorávit regem. Ad quam rex: Quid tibi, inquit, vis?
 3 Regum	3Kgs	11	1	17	Quæ respóndens, ait: Dómine mi, tu jurásti per Dóminum Deum tuum ancíllæ tuæ: Sálomon fílius tuus regnábit post me, et ipse sedébit in sólio meo.
 3 Regum	3Kgs	11	1	18	Et ecce nunc Adonías regnat, te, dómine mi rex, ignoránte.
 3 Regum	3Kgs	11	1	19	Mactávit boves, et pínguia quæque, et aríetes plúrimos, et vocávit omnes fílios regis, Abíathar quoque sacerdótem, et Joab príncipem milítiæ: Salomónem autem servum tuum non vocávit.
 3 Regum	3Kgs	11	1	20	Verúmtamen, dómine mi rex, in te óculi respíciunt totíus Ísraël, ut índices eis quis sedére débeat in sólio tuo, dómine mi rex, post te.
 3 Regum	3Kgs	11	1	21	Erítque, cum dormíerit dóminus meus rex cum pátribus suis, érimus ego et fílius meus Sálomon peccatóres.
 3 Regum	3Kgs	11	1	22	Adhuc illa loquénte cum rege, Nathan prophéta venit.	b
 3 Regum	3Kgs	11	1	23	Et nuntiavérunt regi, dicéntes: Adest Nathan prophéta. Cumque introísset in conspéctu regis, et adorásset eum pronus in terram,
 3 Regum	3Kgs	11	1	24	dixit Nathan: Dómine mi rex, tu dixísti: Adonías regnet post me, et ipse sédeat super thronum meum?
 3 Regum	3Kgs	11	1	25	Quia descéndit hódie, et immolávit boves, et pínguia, et aríetes plúrimos, et vocávit univérsos fílios regis et príncipes exércitus, Abíathar quoque sacerdótem, illísque vescéntibus et bibéntibus coram eo, et dicéntibus: Vivat rex Adonías:
 3 Regum	3Kgs	11	1	26	me servum tuum, et Sadoc sacerdótem, et Banaíam fílium Jójadæ, et Salomónem fámulum tuum non vocávit.
 3 Regum	3Kgs	11	1	27	Numquid a dómino meo rege exívit hoc verbum, et mihi non indicásti servo tuo quis sessúrus esset super thronum dómini mei regis post eum?
 3 Regum	3Kgs	11	1	28	Et respóndit rex David, dicens: Vocáte ad me Bethsabée. Quæ cum fuísset ingréssa coram rege, et stetísset ante eum,
 3 Regum	3Kgs	11	1	29	jurávit rex, et ait: Vivit Dóminus, qui éruit ánimam meam de omni angústia,
 3 Regum	3Kgs	11	1	30	quia sicut jurávi tibi per Dóminum Deum Ísraël, dicens: Sálomon fílius tuus regnábit post me, et ipse sedébit super sólium meum pro me: sic fáciam hódie.
 3 Regum	3Kgs	11	1	31	Summissóque Bethsabée in terram vultu, adorávit regem, dicens: Vivat dóminus meus David in ætérnum.
 3 Regum	3Kgs	11	1	32	Dixit quoque rex David: Vocáte mihi Sadoc sacerdótem, et Nathan prophétam, et Banaíam fílium Jójadæ. Qui cum ingréssi fuíssent coram rege,	b
 3 Regum	3Kgs	11	1	33	dixit ad eos: Tóllite vobíscum servos dómini vestri, et impónite Salomónem fílium meum super mulam meam, et dúcite eum in Gihon.
 3 Regum	3Kgs	11	1	34	Et ungat eum ibi Sadoc sacérdos et Nathan prophéta in regem super Ísraël: et canétis búccina, atque dicétis: Vivat rex Sálomon.
 3 Regum	3Kgs	11	1	35	Et ascendétis post eum, et véniet, et sedébit super sólium meum, et ipse regnábit pro me: illíque præcípiam ut sit dux super Ísraël et super Judam.
 3 Regum	3Kgs	11	1	36	Et respóndit Banaías fílius Jójadæ regi, dicens: Amen: sic loquátur Dóminus Deus dómini mei regis.
 3 Regum	3Kgs	11	1	37	Quómodo fuit Dóminus cum dómino meo rege, sic sit cum Salomóne, et sublímius fáciat sólium ejus a sólio dómini mei regis David.
 3 Regum	3Kgs	11	1	38	Descéndit ergo Sadoc sacérdos, et Nathan prophéta, et Banaías fílius Jójadæ, et Ceréthi, et Pheléthi: et imposuérunt Salomónem super mulam regis David, et adduxérunt eum in Gihon.
 3 Regum	3Kgs	11	1	39	Sumpsítque Sadoc sacérdos cornu ólei de tabernáculo, et unxit Salomónem: et cecinérunt búccina, et dixit omnis pópulus: Vivat rex Sálomon.
 3 Regum	3Kgs	11	1	40	Et ascéndit univérsa multitúdo post eum, et pópulus canéntium tíbiis, et lætántium gáudio magno: et insónuit terra a clamóre eórum.
 3 Regum	3Kgs	11	1	41	Audívit autem Adonías, et omnes qui invitáti fúerant ab eo: jamque convívium finítum erat: sed et Joab, audíta voce tubæ, ait: Quid sibi vult clamor civitátis tumultuántis?	b
 3 Regum	3Kgs	11	1	42	Adhuc illo loquénte, Jónathas fílius Abíathar sacerdótis venit: cui dixit Adonías: Ingrédere, quia vir fortis es, et bona núntians.
 3 Regum	3Kgs	11	1	43	Respondítque Jónathas Adoníæ: Nequáquam: dóminus enim noster rex David regem constítuit Salomónem:
 3 Regum	3Kgs	11	1	44	misítque cum eo Sadoc sacerdótem, et Nathan prophétam, et Banaíam fílium Jójadæ, et Ceréthi, et Pheléthi, et imposuérunt eum super mulam regis.
 3 Regum	3Kgs	11	1	45	Unxerúntque eum Sadoc sacérdos et Nathan prophéta regem in Gihon: et ascendérunt inde lætántes, et insónuit cívitas: hæc est vox quam audístis.
 3 Regum	3Kgs	11	1	46	Sed et Sálomon sedet super sólium regni.
 3 Regum	3Kgs	11	1	47	Et ingréssi servi regis benedixérunt dómino nostro regi David, dicéntes: Amplíficet Deus nomen Salomónis super nomen tuum, et magníficet thronus ejus super thronum tuum. Et adorávit rex in léctulo suo:
 3 Regum	3Kgs	11	1	48	et locútus est: Benedíctus Dóminus Deus Ísraël, qui dedit hódie sedéntem in sólio meo, vidéntibus óculis meis.
 3 Regum	3Kgs	11	1	49	Térriti sunt ergo, et surrexérunt omnes qui invitáti fúerant ab Adonía, et ivit unusquísque in viam suam.	b
 3 Regum	3Kgs	11	1	50	Adonías autem timens Salomónem, surréxit, et ábiit, tenuítque cornu altáris.
 3 Regum	3Kgs	11	1	51	Et nuntiavérunt Salomóni, dicéntes: Ecce Adonías timens regem Salomónem, ténuit cornu altáris, dicens: Juret mihi rex Sálomon hódie, quod non interfíciat servum suum gládio.
 3 Regum	3Kgs	11	1	52	Dixítque Sálomon: Si fúerit vir bonus, non cadet ne unus quidem capíllus ejus in terram: sin autem malum invéntum fúerit in eo, moriétur.
 3 Regum	3Kgs	11	1	53	Misit ergo rex Sálomon, et edúxit eum ab altári: et ingréssus adorávit regem Salomónem: dixítque ei Sálomon: Vade in domum tuam.
 3 Regum	3Kgs	11	2	1	Appropinquavérunt autem dies David ut morerétur: præcepítque Salomóni fílio suo, dicens:
 3 Regum	3Kgs	11	2	2	Ego ingrédior viam univérsæ terræ: confortáre, et esto vir.
 3 Regum	3Kgs	11	2	3	Et obsérva custódias Dómini Dei tui, ut ámbules in viis ejus: ut custódias cæremónias ejus, et præcépta ejus, et judícia, et testimónia, sicut scriptum est in lege Móysi: ut intélligas univérsa quæ facis, et quocúmque te vérteris:
 3 Regum	3Kgs	11	2	4	ut confírmet Dóminus sermónes suos quos locútus est de me, dicens: Si custodíerint fílii tui vias suas, et ambuláverint coram me in veritáte, in omni corde suo et in omni ánima sua, non auferétur tibi vir de sólio Ísraël.
 3 Regum	3Kgs	11	2	5	Tu quoque nosti quæ fécerit mihi Joab fílius Sárviæ, quæ fécerit duóbus princípibus exércitus Ísraël, Abner fílio Ner, et Ámasæ fílio Jether: quos occídit, et effúdit sánguinem belli in pace, et pósuit cruórem prœ́lii in bálteo suo qui erat circa lumbos ejus, et in calceaménto suo quod erat in pédibus ejus.	b
 3 Regum	3Kgs	11	2	6	Fácies ergo juxta sapiéntiam tuam, et non dedúces canítiem ejus pacífice ad ínferos.
 3 Regum	3Kgs	11	2	7	Sed et fíliis Berzellái Galaadítis reddes grátiam, erúntque comedéntes in mensa tua: occurrérunt enim mihi quando fugiébam a fácie Ábsalom fratris tui.
 3 Regum	3Kgs	11	2	8	Habes quoque apud te Sémei fílium Gera fílii Jémini de Bahúrim, qui maledíxit mihi maledictióne péssima quando ibam ad castra: sed quia descéndit mihi in occúrsum cum transírem Jordánem, et jurávi ei per Dóminum, dicens: Non te interfíciam gládio:
 3 Regum	3Kgs	11	2	9	tu noli pati eum esse innóxium. Vir autem sápiens es, ut scias quæ fácies ei: deducésque canos ejus cum sánguine ad ínferos.
 3 Regum	3Kgs	11	2	10	Dormívit ígitur David cum pátribus suis, et sepúltus est in civitáte David.	b
 3 Regum	3Kgs	11	2	11	Dies autem quibus regnávit David super Ísraël, quadragínta anni sunt: in Hebron regnávit septem annis; in Jerúsalem, trigínta tribus.
 3 Regum	3Kgs	11	2	12	Sálomon autem sedit super thronum David patris sui, et firmátum est regnum ejus nimis.
 3 Regum	3Kgs	11	2	13	Et ingréssus est Adonías fílius Haggith ad Bethsabée matrem Salomónis. Quæ dixit ei: Pacificúsne est ingréssus tuus? Qui respóndit: Pacíficus.	b
 3 Regum	3Kgs	11	2	14	Addidítque: Sermo mihi est ad te. Cui ait: Lóquere. Et ille:
 3 Regum	3Kgs	11	2	15	Tu, inquit, nosti, quia meum erat regnum, et me præposúerat omnis Ísraël sibi in regem: sed translátum est regnum, et factum est fratris mei: a Dómino enim constitútum est ei.
 3 Regum	3Kgs	11	2	16	Nunc ergo petitiónem unam precor a te: ne confúndas fáciem meam. Quæ dixit ad eum: Lóquere.
 3 Regum	3Kgs	11	2	17	Et ille ait: Precor ut dicas Salomóni regi (neque enim negáre tibi quidquam potest) ut det mihi Abísag Sunamítidem uxórem.
 3 Regum	3Kgs	11	2	18	Et ait Bethsabée: Bene: ego loquar pro te regi.
 3 Regum	3Kgs	11	2	19	Venit ergo Bethsabée ad regem Salomónem ut loquerétur ei pro Adonía: et surréxit rex in occúrsum ejus, adoravítque eam, et sedit super thronum suum: positúsque est thronus matri regis, quæ sedit ad déxteram ejus.
 3 Regum	3Kgs	11	2	20	Dixítque ei: Petitiónem unam párvulam ego déprecor a te: ne confúndas fáciem meam. Et dixit ei rex: Pete, mater mea: neque enim fas est ut avértam fáciem tuam.
 3 Regum	3Kgs	11	2	21	Quæ ait: Detur Abísag Sunamítis Adoníæ fratri tuo uxor.
 3 Regum	3Kgs	11	2	22	Respondítque rex Sálomon, et dixit matri suæ: Quare póstulas Abísag Sunamítidem Adoníæ? póstula ei et regnum: ipse est enim frater meus major me, et habet Abíathar sacerdótem, et Joab fílium Sárviæ.
 3 Regum	3Kgs	11	2	23	Jurávit ítaque rex Sálomon per Dóminum, dicens: Hæc fáciat mihi Deus, et hæc addat, quia contra ánimam suam locútus est Adonías verbum hoc.	b
 3 Regum	3Kgs	11	2	24	Et nunc vivit Dóminus, qui firmávit me, et collocávit me super sólium David patris mei, et qui fecit mihi domum, sicut locútus est, quia hódie occidétur Adonías.
 3 Regum	3Kgs	11	2	25	Misítque rex Sálomon per manum Banaíæ fílii Jójadæ, qui interfécit eum, et mórtuus est.
 3 Regum	3Kgs	11	2	26	Abíathar quoque sacerdóti dixit rex: Vade in Ánathoth ad agrum tuum: équidem vir mortis es: sed hódie te non interfíciam, quia portásti arcam Dómini Dei coram David patre meo, et sustinuísti labórem in ómnibus in quibus laborávit pater meus.
 3 Regum	3Kgs	11	2	27	Ejécit ergo Sálomon Abíathar ut non esset sacérdos Dómini, ut implerétur sermo Dómini quem locútus est super domum Heli in Silo.
 3 Regum	3Kgs	11	2	28	Venit autem núntius ad Joab, quod Joab declinásset post Adoníam, et post Salomónem non declinásset: fugit ergo Joab in tabernáculum Dómini, et apprehéndit cornu altáris.	b
 3 Regum	3Kgs	11	2	29	Nuntiatúmque est regi Salomóni quod fugísset Joab in tabernáculum Dómini, et esset juxta altáre: misítque Sálomon Banaíam fílium Jójadæ, dicens: Vade, intérfice eum.
 3 Regum	3Kgs	11	2	30	Et venit Banaías ad tabernáculum Dómini, et dixit ei: Hæc dicit rex: Egrédere. Qui ait: Non egrédiar, sed hic móriar. Renuntiávit Banaías regi sermónem, dicens: Hæc locútus est Joab, et hæc respóndit mihi.
 3 Regum	3Kgs	11	2	31	Dixítque ei rex: Fac sicut locútus est, et intérfice eum, et sépeli: et amovébis sánguinem innocéntem qui effúsus est a Joab, a me, et a domo patris mei.
 3 Regum	3Kgs	11	2	32	Et reddet Dóminus sánguinem ejus super caput ejus, quia interfécit duos viros justos, meliorésque se: et occídit eos gládio, patre meo David ignoránte, Abner fílium Ner príncipem milítiæ Ísraël, et Ámasam fílium Jether príncipem exércitus Juda:
 3 Regum	3Kgs	11	2	33	et revertétur sanguis illórum in caput Joab, et in caput séminis ejus in sempitérnum. David autem et sémini ejus, et dómui, et throno illíus, sit pax usque in ætérnum a Dómino.
 3 Regum	3Kgs	11	2	34	Ascéndit ítaque Banaías fílius Jójadæ, et aggréssus eum interfécit: sepultúsque est in domo sua in desérto.
 3 Regum	3Kgs	11	2	35	Et constítuit rex Banaíam fílium Jójadæ pro eo super exércitum, et Sadoc sacerdótem pósuit pro Abíathar.
 3 Regum	3Kgs	11	2	36	Misit quoque rex, et vocávit Sémei: dixítque ei: Ædífica tibi domum in Jerúsalem, et hábita ibi: et non egrediéris inde huc atque illuc.	b
 3 Regum	3Kgs	11	2	37	Quacúmque autem die egréssus fúeris, et transíeris torréntem Cedron, scito te interficiéndum: sanguis tuus erit super caput tuum.
 3 Regum	3Kgs	11	2	38	Dixítque Sémei regi: Bonus sermo: sicut locútus est dóminus meus rex, sic fáciet servus tuus. Habitávit ítaque Sémei in Jerúsalem diébus multis.
 3 Regum	3Kgs	11	2	39	Factum est autem post annos tres ut fúgerent servi Sémei ad Achis fílium Máacha regem Geth: nuntiatúmque est Sémei quod servi ejus issent in Geth.
 3 Regum	3Kgs	11	2	40	Et surréxit Sémei, et stravit ásinum suum, ivítque ad Achis in Geth ad requiréndum servos suos, et addúxit eos de Geth.
 3 Regum	3Kgs	11	2	41	Nuntiátum est autem Salomóni quod isset Sémei in Geth de Jerúsalem, et rediísset.
 3 Regum	3Kgs	11	2	42	Et mittens vocávit eum, dixítque illi: Nonne testificátus sum tibi per Dóminum, et prædíxi tibi: Quacúmque die egréssus íeris huc et illuc, scito te esse moritúrum: et respondísti mihi: Bonus sermo, quem audívi?
 3 Regum	3Kgs	11	2	43	quare ergo non custodísti jusjurándum Dómini, et præcéptum quod præcéperam tibi?
 3 Regum	3Kgs	11	2	44	Dixítque rex ad Sémei: Tu nosti omne malum cujus tibi cónscium est cor tuum, quod fecísti David patri meo: réddidit Dóminus malítiam tuam in caput tuum:
 3 Regum	3Kgs	11	2	45	et rex Sálomon benedíctus, et thronus David erit stábilis coram Dómino usque in sempitérnum.
 3 Regum	3Kgs	11	2	46	Jussit ítaque rex Banaíæ fílio Jójadæ, qui egréssus, percússit eum, et mórtuus est.
 3 Regum	3Kgs	11	3	1	Confirmátum est ígitur regnum in manu Salomónis, et affinitáte conjúnctus est Pharaóni regi Ægýpti: accépit namque fíliam ejus, et addúxit in civitátem David, donec compléret ædíficans domum suam, et domum Dómini, et murum Jerúsalem per circúitum.
 3 Regum	3Kgs	11	3	2	Áttamen pópulus immolábat in excélsis: non enim ædificátum erat templum nómini Dómini usque in diem illum.
 3 Regum	3Kgs	11	3	3	Diléxit autem Sálomon Dóminum, ámbulans in præcéptis David patris sui, excépto quod in excélsis immolábat, et accendébat thymiáma.	b
 3 Regum	3Kgs	11	3	4	Ábiit ítaque in Gábaon, ut immoláret ibi: illud quippe erat excélsum máximum: mille hóstias in holocáustum óbtulit Sálomon super altáre illud in Gábaon.
 3 Regum	3Kgs	11	3	5	Appáruit autem Dóminus Salomóni per sómnium nocte, dicens: Póstula quod vis ut dem tibi.
 3 Regum	3Kgs	11	3	6	Et ait Sálomon: Tu fecísti cum servo tuo David patre meo misericórdiam magnam, sicut ambulávit in conspéctu tuo in veritáte et justítia, et recto corde tecum: custodísti ei misericórdiam tuam grandem, et dedísti ei fílium sedéntem super thronum ejus, sicut est hódie.
 3 Regum	3Kgs	11	3	7	Et nunc Dómine Deus, tu regnáre fecísti servum tuum pro David patre meo: ego autem sum puer párvulus, et ignórans egréssum et intróitum meum.
 3 Regum	3Kgs	11	3	8	Et servus tuus in médio est pópuli quem elegísti, pópuli infiníti, qui numerári et supputári non potest præ multitúdine.
 3 Regum	3Kgs	11	3	9	Dabis ergo servo tuo cor dócile, ut pópulum tuum judicáre possit, et discérnere inter bonum et malum. Quis enim póterit judicáre pópulum istum, pópulum tuum hunc multum?
 3 Regum	3Kgs	11	3	10	Plácuit ergo sermo coram Dómino, quod Sálomon postulásset hujuscémodi rem.	b
 3 Regum	3Kgs	11	3	11	Et dixit Dóminus Salomóni: Quia postulásti verbum hoc, et non petísti tibi dies multos, nec divítias, aut ánimas inimicórum tuórum, sed postulásti tibi sapiéntiam ad discernéndum judícium:
 3 Regum	3Kgs	11	3	12	ecce feci tibi secúndum sermónes tuos, et dedi tibi cor sápiens et intélligens, in tantum ut nullus ante te símilis tui fúerit, nec post te surrectúrus sit.
 3 Regum	3Kgs	11	3	13	Sed et hæc quæ non postulásti, dedi tibi: divítias scílicet, et glóriam, ut nemo fúerit símilis tui in régibus cunctis retro diébus.
 3 Regum	3Kgs	11	3	14	Si autem ambuláveris in viis meis, et custodíeris præcépta mea et mandáta mea, sicut ambulávit pater tuus, longos fáciam dies tuos.
 3 Regum	3Kgs	11	3	15	Ígitur evigilávit Sálomon, et intelléxit quod esset sómnium: cumque venísset Jerúsalem, stetit coram arca fœ́deris Dómini, et óbtulit holocáusta, et fecit víctimas pacíficas, et grande convívium univérsis fámulis suis.
 3 Regum	3Kgs	11	3	16	Tunc venérunt duæ mulíeres meretríces ad regem, steterúntque coram eo:	b
 3 Regum	3Kgs	11	3	17	quarum una ait: Óbsecro, mi dómine: ego et múlier hæc habitabámus in domo una, et péperi apud eam in cubículo.
 3 Regum	3Kgs	11	3	18	Tértia autem die postquam ego péperi, péperit et hæc: et erámus simul, nullúsque álius nobíscum in domo, excéptis nobis duábus.
 3 Regum	3Kgs	11	3	19	Mórtuus est autem fílius mulíeris hujus nocte: dórmiens quippe oppréssit eum.
 3 Regum	3Kgs	11	3	20	Et consúrgens intempéstæ noctis siléntio, tulit fílium meum de látere meo, ancíllæ tuæ dormiéntis, et collocávit in sinu suo: suum autem fílium, qui erat mórtuus, pósuit in sinu meo.
 3 Regum	3Kgs	11	3	21	Cumque surrexíssem mane ut darem lac fílio meo, appáruit mórtuus: quem diligéntius íntuens clara luce, deprehéndi non esse meum quem genúeram.
 3 Regum	3Kgs	11	3	22	Respondítque áltera múlier: Non est ita ut dicis, sed fílius tuus mórtuus est, meus autem vivit. E contrário illa dicébat: Mentíris: fílius quippe meus vivit, et fílius tuus mórtuus est. Atque in hunc modum contendébant coram rege.
 3 Regum	3Kgs	11	3	23	Tunc rex ait: Hæc dicit: Fílius meus vivit, et fílius tuus mórtuus est: et ista respóndit: Non, sed fílius tuus mórtuus est, meus autem vivit.	b
 3 Regum	3Kgs	11	3	24	Dixit ergo rex: Afférte mihi gládium. Cumque attulíssent gládium coram rege,
 3 Regum	3Kgs	11	3	25	Divídite, inquit, infántem vivum in duas partes, et date dimídiam partem uni, et dimídiam partem álteri.
 3 Regum	3Kgs	11	3	26	Dixit autem múlier, cujus fílius erat vivus, ad regem (commóta sunt quippe víscera ejus super fílio suo): Óbsecro, dómine, date illi infántem vivum, et nolíte interfícere eum. E contrário illa dicébat: Nec mihi nec tibi sit, sed dividátur.
 3 Regum	3Kgs	11	3	27	Respóndit rex, et ait: Date huic infántem vivum, et non occidátur: hæc est enim mater ejus.
 3 Regum	3Kgs	11	3	28	Audívit ítaque omnis Ísraël judícium quod judicásset rex, et timuérunt regem, vidéntes sapiéntiam Dei esse in eo ad faciéndum judícium.
 3 Regum	3Kgs	11	4	1	Erat autem rex Sálomon regnans super omnem Ísraël:
 3 Regum	3Kgs	11	4	2	et hi príncipes quos habébat: Azarías fílius Sadoc sacerdótis:
 3 Regum	3Kgs	11	4	3	Elíhoreph et Ahía fílii Sisa scribæ: Jósaphat fílius Ahílud a commentáriis:
 3 Regum	3Kgs	11	4	4	Banaías fílius Jójadæ super exércitum: Sadoc autem et Abíathar sacerdótes:
 3 Regum	3Kgs	11	4	5	Azarías fílius Nathan super eos qui assistébant regi: Zabud fílius Nathan sacérdos, amícus regis:
 3 Regum	3Kgs	11	4	6	et Ahísar præpósitus domus: et Adoníram fílius Abda super tribúta.
 3 Regum	3Kgs	11	4	7	Habébat autem Sálomon duódecim præféctos super omnem Ísraël, qui præbébant annónam regi et dómui ejus: per síngulos enim menses in anno, sínguli necessária ministrábant.	b
 3 Regum	3Kgs	11	4	8	Et hæc nómina eórum: Benhur in monte Éphraim.
 3 Regum	3Kgs	11	4	9	Béndecar in Macces, et in Sálebim, et in Béthsames, et in Elon, et in Béthanan.
 3 Regum	3Kgs	11	4	10	Bénhesed in Áruboth: ipsíus erat Socho, et omnis terra Epher.
 3 Regum	3Kgs	11	4	11	Benabínadab, cujus omnis Nephath Dor: Tapheth fíliam Salomónis habébat uxórem.
 3 Regum	3Kgs	11	4	12	Bana fílius Ahílud regébat Thanac et Magéddo, et univérsam Bethsan, quæ est juxta Sárthana subter Jézrahel, a Bethsan usque Abelméhula e regióne Jécmaan.
 3 Regum	3Kgs	11	4	13	Béngaber in Ramoth Gálaad: habébat Avóthjair fílii Manásse in Gálaad: ipse prǽerat in omni regióne Argob, quæ est in Basan, sexagínta civitátibus magnis atque murátis quæ habébant seras ǽreas.
 3 Regum	3Kgs	11	4	14	Ahínadab fílius Addo prǽerat in Mánaim.
 3 Regum	3Kgs	11	4	15	Achímaas in Néphthali: sed et ipse habébat Básemath fíliam Salomónis in conjúgio.
 3 Regum	3Kgs	11	4	16	Báana fílius Husi in Aser, et in Baloth.
 3 Regum	3Kgs	11	4	17	Jósaphat fílius Phárue in Íssachar.
 3 Regum	3Kgs	11	4	18	Sémei fílius Ela in Bénjamin.
 3 Regum	3Kgs	11	4	19	Gaber fílius Uri in terra Gálaad, in terra Sehon regis Amorrhǽi et Og regis Basan, super ómnia quæ erant in illa terra.
 3 Regum	3Kgs	11	4	20	Juda et Ísraël innumerábiles, sicut aréna maris in multitúdine: comedéntes, et bibéntes, atque lætántes.	b
 3 Regum	3Kgs	11	4	21	Sálomon autem erat in ditióne sua, habens ómnia regna a flúmine terræ Philísthiim usque ad términum Ægýpti: offeréntium sibi múnera, et serviéntium ei cunctis diébus vitæ ejus.
 3 Regum	3Kgs	11	4	22	Erat autem cibus Salomónis per dies síngulos trigínta cori símilæ, et sexagínta cori farínæ,
 3 Regum	3Kgs	11	4	23	decem boves pingues, et vigínti boves pascuáles, et centum aríetes, excépta venatióne cervórum, capreárum, atque bubalórum, et ávium altílium.
 3 Regum	3Kgs	11	4	24	Ipse enim obtinébat omnem regiónem quæ erat trans flumen, a Thaphsa usque ad Gazan, et cunctos reges illárum regiónum: et habébat pacem ex omni parte in circúitu.
 3 Regum	3Kgs	11	4	25	Habitabátque Juda et Ísraël absque timóre ullo, unusquísque sub vite sua et sub ficu sua, a Dan usque Bersabée, cunctis diébus Salomónis.
 3 Regum	3Kgs	11	4	26	Et habébat Sálomon quadragínta míllia præsépia equórum currílium, et duódecim míllia equéstrium.
 3 Regum	3Kgs	11	4	27	Nutriebántque eos supradícti regis præfécti: sed et necessária mensæ regis Salomónis cum ingénti cura præbébant in témpore suo.
 3 Regum	3Kgs	11	4	28	Hórdeum quoque, et páleas equórum et jumentórum, deferébant in locum ubi erat rex, juxta constitútum sibi.
 3 Regum	3Kgs	11	4	29	Dedit quoque Deus sapiéntiam Salomóni, et prudéntiam multam nimis, et latitúdinem cordis quasi arénam quæ est in líttore maris.	b
 3 Regum	3Kgs	11	4	30	Et præcedébat sapiéntia Salomónis sapiéntiam ómnium Orientálium et Ægyptiórum,
 3 Regum	3Kgs	11	4	31	et erat sapiéntior cunctis homínibus: sapiéntior Ethan Ezrahíta, et Heman, et Chalcol, et Dorda fíliis Mahol: et erat nominátus in univérsis géntibus per circúitum.
 3 Regum	3Kgs	11	4	32	Locútus est quoque Sálomon tria míllia parábolas: et fuérunt cármina ejus quinque et mille.
 3 Regum	3Kgs	11	4	33	Et disputávit super lignis a cedro quæ est in Líbano, usque ad hyssópum quæ egréditur de paríete: et disséruit de juméntis, et volúcribus, et reptílibus, et píscibus.
 3 Regum	3Kgs	11	4	34	Et veniébant de cunctis pópulis ad audiéndam sapiéntiam Salomónis, et ab univérsis régibus terræ qui audiébant sapiéntiam ejus.
 3 Regum	3Kgs	11	5	1	Misit quoque Hiram rex Tyri servos suos ad Salomónem: audívit enim quod ipsum unxíssent regem pro patre ejus: quia amícus fúerat Hiram David omni témpore.
 3 Regum	3Kgs	11	5	2	Misit autem Sálomon ad Hiram, dicens:
 3 Regum	3Kgs	11	5	3	Tu scis voluntátem David patris mei, et quia non potúerit ædificáre domum nómini Dómini Dei sui propter bella imminéntia per circúitum, donec daret Dóminus eos sub vestígio pedum ejus.
 3 Regum	3Kgs	11	5	4	Nunc autem réquiem dedit Dóminus Deus meus mihi per circúitum, et non est satan, neque occúrsus malus.
 3 Regum	3Kgs	11	5	5	Quam ob rem cógito ædificáre templum nómini Dómini Dei mei, sicut locútus est Dóminus David patri meo, dicens: Fílius tuus, quem dabo pro te super sólium tuum, ipse ædificábit domum nómini meo.
 3 Regum	3Kgs	11	5	6	Prǽcipe ígitur ut præcídant mihi servi tui cedros de Líbano, et servi mei sint cum servis tuis: mercédem autem servórum tuórum dabo tibi quamcúmque petíeris: scis enim quómodo non est in pópulo meo vir qui nóverit ligna cǽdere sicut Sidónii.
 3 Regum	3Kgs	11	5	7	Cum ergo audísset Hiram verba Salomónis, lætátus est valde, et ait: Benedíctus Dóminus Deus hódie, qui dedit David fílium sapientíssimum super pópulum hunc plúrimum.	b
 3 Regum	3Kgs	11	5	8	Et misit Hiram ad Salomónem, dicens: Audívi quæcúmque mandásti mihi: ego fáciam omnem voluntátem tuam in lignis cédrinis et abiégnis.
 3 Regum	3Kgs	11	5	9	Servi mei depónent ea de Líbano ad mare, et ego compónam ea in rátibus in mari usque ad locum quem significáveris mihi: et applicábo ea ibi, et tu tolles ea: præbebísque necessária mihi, ut detur cibus dómui meæ.
 3 Regum	3Kgs	11	5	10	Ítaque Hiram dabat Salomóni ligna cédrina, et ligna abiégna, juxta omnem voluntátem ejus.
 3 Regum	3Kgs	11	5	11	Sálomon autem præbébat Hiram coros trítici vigínti míllia in cibum dómui ejus, et vigínti coros puríssimi ólei: hæc tribuébat Sálomon Hiram per síngulos annos.
 3 Regum	3Kgs	11	5	12	Dedit quoque Dóminus sapiéntiam Salomóni, sicut locútus est ei: et erat pax inter Hiram et Salomónem, et percussérunt ambo fœdus.
 3 Regum	3Kgs	11	5	13	Elegítque rex Sálomon operários de omni Ísraël, et erat indíctio trigínta míllia virórum.	b
 3 Regum	3Kgs	11	5	14	Mittebátque eos in Líbanum, decem míllia per menses síngulos vicíssim, ita ut duóbus ménsibus essent in dómibus suis: et Adoníram erat super hujuscémodi indictióne.
 3 Regum	3Kgs	11	5	15	Fuerúntque Salomóni septuagínta míllia eórum qui ónera portábant, et octogínta míllia latomórum in monte,
 3 Regum	3Kgs	11	5	16	absque præpósitis qui prǽerant síngulis opéribus, número trium míllium et trecentórum, præcipiéntium pópulo et his qui faciébant opus.
 3 Regum	3Kgs	11	5	17	Præcepítque rex ut tóllerent lápides grandes, lápides pretiósos in fundaméntum templi, et quadrárent eos:
 3 Regum	3Kgs	11	5	18	quos dolavérunt cæmentárii Salomónis et cæmentárii Hiram: porro Gíblii præparavérunt ligna et lápides ad ædificándam domum.
 3 Regum	3Kgs	11	6	1	Factum est ergo quadringentésimo et octogésimo anno egressiónis filiórum Ísraël de terra Ægýpti, in anno quarto, mense Zio (ipse est mensis secúndus), regni Salomónis super Ísraël, ædificári cœpit domus Dómino.
 3 Regum	3Kgs	11	6	2	Domus autem quam ædificábat rex Sálomon Dómino, habébat sexagínta cúbitos in longitúdine, et vigínti cúbitos in latitúdine, et trigínta cúbitos in altitúdine.
 3 Regum	3Kgs	11	6	3	Et pórticus erat ante templum vigínti cubitórum longitúdinis, juxta mensúram latitúdinis templi: et habébat decem cúbitos latitúdinis ante fáciem templi.
 3 Regum	3Kgs	11	6	4	Fecítque in templo fenéstras oblíquas.
 3 Regum	3Kgs	11	6	5	Et ædificávit super paríetem templi tabuláta per gyrum, in pariétibus domus per circúitum templi et oráculi, et fecit látera in circúitu.
 3 Regum	3Kgs	11	6	6	Tabulátum quod subter erat, quinque cúbitos habébat latitúdinis, et médium tabulátum sex cubitórum latitúdinis, et tértium tabulátum septem habens cúbitos latitúdinis. Trabes autem pósuit in domo per circúitum forínsecus, ut non hærérent muris templi.
 3 Regum	3Kgs	11	6	7	Domus autem cum ædificarétur, de lapídibus dolátis atque perféctis ædificáta est: et málleus, et secúris, et omne ferraméntum non sunt audíta in domo cum ædificarétur.
 3 Regum	3Kgs	11	6	8	Óstium láteris médii in parte erat domus dextræ: et per cóchleam ascendébant in médium cœnáculum, et a médio in tértium.
 3 Regum	3Kgs	11	6	9	Et ædificávit domum, et consummávit eam: texit quoque domum laqueáribus cédrinis.
 3 Regum	3Kgs	11	6	10	Et ædificávit tabulátum super omnem domum quinque cúbitis altitúdinis, et opéruit domum lignis cédrinis.
 3 Regum	3Kgs	11	6	11	Et factus est sermo Dómini ad Salomónem, dicens:	b
 3 Regum	3Kgs	11	6	12	Domus hæc, quam ædíficas, si ambuláveris in præcéptis meis, et judícia mea féceris, et custodíeris ómnia mandáta mea, grádiens per ea, firmábo sermónem meum tibi, quem locútus sum ad David patrem tuum:
 3 Regum	3Kgs	11	6	13	et habitábo in médio filiórum Ísraël, et non derelínquam pópulum meum Ísraël.
 3 Regum	3Kgs	11	6	14	Ígitur ædificávit Sálomon domum, et consummávit eam.	b
 3 Regum	3Kgs	11	6	15	Et ædificávit paríetes domus intrínsecus tabulátis cédrinis: a paviménto domus usque ad summitátem párietum, et usque ad laqueária, opéruit lignis cédrinis intrínsecus: et texit paviméntum domus tábulis abiégnis.
 3 Regum	3Kgs	11	6	16	Ædificavítque vigínti cubitórum ad posteriórem partem templi tabuláta cédrina, a paviménto usque ad superióra: et fecit interiórem domum oráculi in Sanctum sanctórum.
 3 Regum	3Kgs	11	6	17	Porro quadragínta cubitórum erat ipsum templum pro fóribus oráculi.
 3 Regum	3Kgs	11	6	18	Et cedro omnis domus intrínsecus vestiebátur, habens tornatúras et junctúras suas fabrefáctas, et cælatúras eminéntes: ómnia cédrinis tábulis vestiebántur: nec omníno lapis apparére póterat in paríete.
 3 Regum	3Kgs	11	6	19	Oráculum autem in médio domus, in interióri parte fécerat, ut póneret ibi arcam fœ́deris Dómini.
 3 Regum	3Kgs	11	6	20	Porro oráculum habébat vigínti cúbitos longitúdinis, et vigínti cúbitos latitúdinis, et vigínti cúbitos altitúdinis: et opéruit illud atque vestívit auro puríssimo: sed et altáre vestívit cedro.
 3 Regum	3Kgs	11	6	21	Domum quoque ante oráculum opéruit auro puríssimo, et affíxit láminas clavis áureis.
 3 Regum	3Kgs	11	6	22	Nihílque erat in templo quod non auro tegerétur: sed et totum altáre oráculi texit auro.
 3 Regum	3Kgs	11	6	23	Et fecit in oráculo duos chérubim de lignis olivárum, decem cubitórum altitúdinis.	b
 3 Regum	3Kgs	11	6	24	Quinque cubitórum ala cherub una, et quinque cubitórum ala cherub áltera: id est, decem cúbitos habéntes, a summitáte alæ uníus usque ad alæ altérius summitátem.
 3 Regum	3Kgs	11	6	25	Decem quoque cubitórum erat cherub secúndus: in mensúra pari, et opus unum erat in duóbus chérubim,
 3 Regum	3Kgs	11	6	26	id est, altitúdinem habébat unus cherub decem cubitórum, et simíliter cherub secúndus.
 3 Regum	3Kgs	11	6	27	Posuítque chérubim in médio templi interióris: extendébant autem alas suas chérubim, et tangébat ala una paríetem, et ala cherub secúndi tangébat paríetem álterum: alæ autem álteræ in média parte templi se ínvicem contingébant.
 3 Regum	3Kgs	11	6	28	Texit quoque chérubim auro.
 3 Regum	3Kgs	11	6	29	Et omnes paríetes templi per circúitum sculpsit váriis cælatúris et torno: et fecit in eis chérubim, et palmas, et pictúras várias, quasi prominéntes de paríete, et egrediéntes.	b
 3 Regum	3Kgs	11	6	30	Sed et paviméntum domus texit auro intrínsecus et extrínsecus.
 3 Regum	3Kgs	11	6	31	Et in ingréssu oráculi fecit ostíola de lignis olivárum, postésque angulórum quinque.
 3 Regum	3Kgs	11	6	32	Et duo óstia de lignis olivárum: et sculpsit in eis pictúram chérubim, et palmárum spécies, et anáglypha valde prominéntia: et texit ea auro, et opéruit tam chérubim quam palmas, et cétera, auro.
 3 Regum	3Kgs	11	6	33	Fecítque in intróitu templi postes de lignis olivárum quadrangulátos,
 3 Regum	3Kgs	11	6	34	et duo óstia de lignis abiégnis altrínsecus: et utrúmque óstium duplex erat, et se ínvicem tenens aperiebátur.
 3 Regum	3Kgs	11	6	35	Et sculpsit chérubim, et palmas, et cælatúras valde eminéntes: operuítque ómnia láminis áureis ópere quadro ad régulam.
 3 Regum	3Kgs	11	6	36	Et ædificávit átrium intérius tribus ordínibus lápidum politórum, et uno órdine lignórum cedri.
 3 Regum	3Kgs	11	6	37	Anno quarto fundáta est domus Dómini in mense Zio:	b
 3 Regum	3Kgs	11	6	38	et in anno undécimo, mense Bul (ipse est mensis octávus), perfécta est domus in omni ópere suo, et in univérsis utensílibus suis: ædificavítque eam annis septem.
 3 Regum	3Kgs	11	7	1	Domum autem suam ædificávit Sálomon trédecim annis, et ad perféctum usque perdúxit.
 3 Regum	3Kgs	11	7	2	Ædificávit quoque domum saltus Líbani centum cubitórum longitúdinis, et quinquagínta cubitórum latitúdinis, et trigínta cubitórum altitúdinis: et quátuor deambulácra inter colúmnas cédrinas: ligna quippe cédrina excíderat in colúmnas.
 3 Regum	3Kgs	11	7	3	Et tabulátis cédrinis vestívit totam cámeram, quæ quadragínta quinque colúmnis sustentabátur. Unus autem ordo habébat colúmnas quíndecim
 3 Regum	3Kgs	11	7	4	contra se ínvicem pósitas,
 3 Regum	3Kgs	11	7	5	et e regióne se respiciéntes, æquáli spátio inter colúmnas, et super colúmnas quadranguláta ligna in cunctis æquália.
 3 Regum	3Kgs	11	7	6	Et pórticum columnárum fecit quinquagínta cubitórum longitúdinis, et trigínta cubitórum latitúdinis: et álteram pórticum in fácie majóris pórticus: et colúmnas, et epistýlia super colúmnas.
 3 Regum	3Kgs	11	7	7	Pórticum quoque sólii, in qua tribúnal est, fecit: et texit lignis cédrinis a paviménto usque ad summitátem.
 3 Regum	3Kgs	11	7	8	Et domúncula, in qua sedebátur ad judicándum, erat in média pórticu símili ópere. Domum quoque fecit fíliæ Pharaónis (quam uxórem dúxerat Sálomon) tali ópere, quali et hanc pórticum.
 3 Regum	3Kgs	11	7	9	Ómnia lapídibus pretiósis, qui ad normam quamdam atque mensúram tam intrínsecus quam extrínsecus serráti erant: a fundaménto usque ad summitátem párietum, et extrínsecus usque ad átrium majus.	b
 3 Regum	3Kgs	11	7	10	Fundaménta autem de lapídibus pretiósis, lapídibus magnis, decem sive octo cubitórum.
 3 Regum	3Kgs	11	7	11	Et désuper lápides pretiósi æquális mensúræ secti erant, similitérque de cedro.
 3 Regum	3Kgs	11	7	12	Et átrium majus rotúndum trium órdinum de lapídibus sectis, et uníus órdinis de doláta cedro: necnon et in átrio domus Dómini interióri, et in pórticu domus.
 3 Regum	3Kgs	11	7	13	Misit quoque rex Sálomon, et tulit Hiram de Tyro,	b
 3 Regum	3Kgs	11	7	14	fílium mulíeris víduæ de tribu Néphthali, patre Týrio, artíficem ærárium, et plenum sapiéntia, et intelligéntia, et doctrína, ad faciéndum omne opus ex áëre. Qui cum venísset ad regem Salomónem, fecit omne opus ejus.
 3 Regum	3Kgs	11	7	15	Et finxit duas colúmnas ǽreas, decem et octo cubitórum altitúdinis colúmnam unam: et línea duódecim cubitórum ambiébat colúmnam utrámque.
 3 Regum	3Kgs	11	7	16	Duo quoque capitélla fecit, quæ poneréntur super cápita columnárum, fusília ex áëre: quinque cubitórum altitúdinis capitéllum unum, et quinque cubitórum altitúdinis capitéllum álterum:
 3 Regum	3Kgs	11	7	17	et quasi in modum retis, et catenárum sibi ínvicem miro ópere contextárum. Utrúmque capitéllum columnárum fúsile erat: septéna vérsuum retiácula in capitéllo uno, et septéna retiácula in capitéllo áltero.
 3 Regum	3Kgs	11	7	18	Et perfécit colúmnas, et duos órdines per circúitum retiaculórum singulórum, ut tégerent capitélla quæ erant super summitátem, malogranatórum: eódem modo fecit et capitéllo secúndo.
 3 Regum	3Kgs	11	7	19	Capitélla autem quæ erant super cápita columnárum, quasi ópere lílii fabricáta erant in pórticu quátuor cubitórum.
 3 Regum	3Kgs	11	7	20	Et rursum ália capitélla in summitáte columnárum désuper juxta mensúram colúmnæ contra retiácula: malogranatórum autem ducénti órdines erant in circúitu capitélli secúndi.
 3 Regum	3Kgs	11	7	21	Et státuit duas colúmnas in pórticu templi: cumque statuísset colúmnam déxteram, vocávit eam nómine Jachin: simíliter eréxit colúmnam secúndam, et vocávit nomen ejus Booz.
 3 Regum	3Kgs	11	7	22	Et super cápita columnárum opus in modum lílii pósuit: perfectúmque est opus columnárum.
 3 Regum	3Kgs	11	7	23	Fecit quoque mare fúsile decem cubitórum a lábio usque ad lábium, rotúndum in circúitu: quinque cubitórum altitúdo ejus, et restícula trigínta cubitórum cingébat illud per circúitum.	b
 3 Regum	3Kgs	11	7	24	Et sculptúra subter lábium circuíbat illud decem cúbitis ámbiens mare: duo órdines sculpturárum striatárum erant fúsiles.
 3 Regum	3Kgs	11	7	25	Et stabat super duódecim boves, e quibus tres respiciébant ad aquilónem, et tres ad occidéntem, et tres ad merídiem, et tres ad oriéntem: et mare super eos désuper erat: quorum posterióra univérsa intrínsecus latitábant.
 3 Regum	3Kgs	11	7	26	Grossitúdo autem lutéris, trium unciárum erat: labiúmque ejus quasi lábium cálicis, et fólium repándi lílii: duo míllia batos capiébat.
 3 Regum	3Kgs	11	7	27	Et fecit decem bases ǽneas, quátuor cubitórum longitúdinis bases síngulas, et quátuor cubitórum latitúdinis, et trium cubitórum altitúdinis.	b
 3 Regum	3Kgs	11	7	28	Et ipsum opus básium, interrásile erat: et sculptúræ inter junctúras.
 3 Regum	3Kgs	11	7	29	Et inter corónulas et plectas, leónes et boves et chérubim, et in junctúris simíliter désuper: et subter leónes et boves, quasi lora ex áëre dependéntia.
 3 Regum	3Kgs	11	7	30	Et quátuor rotæ per bases síngulas, et axes ǽrei: et per quátuor partes quasi huméruli subter lutérem fúsiles, contra se ínvicem respectántes.
 3 Regum	3Kgs	11	7	31	Os quoque lutéris intrínsecus erat in cápitis summitáte: et quod forínsecus apparébat, uníus cúbiti erat totum rotúndum, paritérque habébat unum cúbitum et dimídium: in ángulis autem columnárum váriæ cælatúræ erant: et média intercolúmnia, quadráta non rotúnda.
 3 Regum	3Kgs	11	7	32	Quátuor quoque rotæ quæ per quátuor ángulos basis erant, cohærébant sibi subter basim: una rota habébat altitúdinis cúbitum et semis.
 3 Regum	3Kgs	11	7	33	Tales autem rotæ erant quales solent in curru fíeri: et axes eárum, et rádii, et canthi, et modíoli, ómnia fusília.
 3 Regum	3Kgs	11	7	34	Nam et huméruli illi quátuor per síngulos ángulos basis uníus, ex ipsa basi fúsiles et conjúncti erant.
 3 Regum	3Kgs	11	7	35	In summitáte autem basis erat quædam rotúnditas dimídii cúbiti, ita fabrefácta ut luter désuper posset impóni, habens cælatúras suas, variásque sculptúras ex semetípsa.
 3 Regum	3Kgs	11	7	36	Sculpsit quoque in tabulátis illis quæ erant ex áëre, et in ángulis, chérubim, et leónes, et palmas, quasi in similitúdinem hóminis stantis, ut non cæláta, sed appósita per circúitum videréntur.
 3 Regum	3Kgs	11	7	37	In hunc modum fecit decem bases, fusúra una, et mensúra, sculpturáque consímili.
 3 Regum	3Kgs	11	7	38	Fecit quoque decem lutéres ǽneos: quadragínta batos capiébat luter unus, erátque quátuor cubitórum: síngulos quoque lutéres per síngulas, id est, decem bases, pósuit.
 3 Regum	3Kgs	11	7	39	Et constítuit decem bases, quinque ad déxteram partem templi, et quinque ad sinístram: mare autem pósuit ad déxteram partem templi contra oriéntem ad merídiem.
 3 Regum	3Kgs	11	7	40	Fecit ergo Hiram lebétes, et scutras, et hámulas, et perfécit omne opus regis Salomónis in templo Dómini.	b
 3 Regum	3Kgs	11	7	41	Colúmnas duas, et funículos capitellórum super capitélla columnárum duos: et retiácula duo, ut operírent duos funículos qui erant super cápita columnárum.
 3 Regum	3Kgs	11	7	42	Et malogranáta quadringénta in duóbus retiáculis: duos versus malogranatórum in retiáculis síngulis, ad operiéndos funículos capitellórum qui erant super cápita columnárum.
 3 Regum	3Kgs	11	7	43	Et bases decem, et lutéres decem super bases.
 3 Regum	3Kgs	11	7	44	Et mare unum, et boves duódecim subter mare.
 3 Regum	3Kgs	11	7	45	Et lebétes, et scutras, et hámulas, ómnia vasa quæ fecit Hiram regi Salomóni in domo Dómini, de auricálco erant.
 3 Regum	3Kgs	11	7	46	In campéstri regióne Jordánis fudit ea rex in argillósa terra, inter Sochoth et Sarthan.
 3 Regum	3Kgs	11	7	47	Et pósuit Sálomon ómnia vasa: propter multitúdinem autem nímiam non erat pondus æris.
 3 Regum	3Kgs	11	7	48	Fecítque Sálomon ómnia vasa in domo Dómini: altáre áureum, et mensam super quam poneréntur panes propositiónis, áuream:	b
 3 Regum	3Kgs	11	7	49	et candelábra áurea, quinque ad déxteram, et quinque ad sinístram contra oráculum, ex auro puro: et quasi lílii flores, et lucérnas désuper áureas: et fórcipes áureos,
 3 Regum	3Kgs	11	7	50	et hýdrias, et fuscínulas, et phíalas, et mortaríola, et thuríbula, de auro puríssimo: et cárdines ostiórum domus interióris Sancti sanctórum, et ostiórum domus templi, ex auro erant.
 3 Regum	3Kgs	11	7	51	Et perfécit omne opus quod faciébat Sálomon in domo Dómini, et íntulit quæ sanctificáverat David pater suus, argéntum, et aurum, et vasa, reposuítque in thesáuris domus Dómini.
 3 Regum	3Kgs	11	8	1	Tunc congregáti sunt omnes majóres natu Ísraël cum princípibus tríbuum, et duces familiárum filiórum Ísraël, ad regem Salomónem in Jerúsalem, ut deférrent arcam fœ́deris Dómini de civitáte David, id est, de Sion.
 3 Regum	3Kgs	11	8	2	Convenítque ad regem Salomónem univérsus Ísraël in mense Ethánim, in solémni die: ipse est mensis séptimus.
 3 Regum	3Kgs	11	8	3	Venerúntque cuncti senes de Ísraël, et tulérunt arcam sacerdótes,
 3 Regum	3Kgs	11	8	4	et portavérunt arcam Dómini, et tabernáculum fœ́deris, et ómnia vasa sanctuárii quæ erant in tabernáculo: et ferébant ea sacerdótes et Levítæ.
 3 Regum	3Kgs	11	8	5	Rex autem Sálomon, et omnis multitúdo Ísraël quæ convénerat ad eum, gradiebátur cum illo ante arcam, et immolábant oves et boves absque æstimatióne et número.
 3 Regum	3Kgs	11	8	6	Et intulérunt sacerdótes arcam fœ́deris Dómini in locum suum, in oráculum templi, in Sanctum sanctórum, subter alas chérubim.
 3 Regum	3Kgs	11	8	7	Síquidem chérubim expandébant alas super locum arcæ, et protegébant arcam, et vectes ejus désuper.
 3 Regum	3Kgs	11	8	8	Cumque eminérent vectes, et apparérent summitátes eórum foris sanctuárium ante oráculum, non apparébant ultra extrínsecus, qui et fuérunt ibi usque in præséntem diem.
 3 Regum	3Kgs	11	8	9	In arca autem non erat áliud nisi duæ tábulæ lapídeæ quas posúerat in ea Móyses in Horeb, quando pépigit Dóminus fœdus cum fíliis Ísraël, cum egrederéntur de terra Ægýpti.
 3 Regum	3Kgs	11	8	10	Factum est autem cum exíssent sacerdótes de sanctuário, nébula implévit domum Dómini,	b
 3 Regum	3Kgs	11	8	11	et non póterant sacerdótes stare et ministráre propter nébulam: impléverat enim glória Dómini domum Dómini.
 3 Regum	3Kgs	11	8	12	Tunc ait Sálomon: Dóminus dixit ut habitáret in nébula.
 3 Regum	3Kgs	11	8	13	Ædíficans ædificávi domum in habitáculum tuum: firmíssimum sólium tuum in sempitérnum.
 3 Regum	3Kgs	11	8	14	Convertítque rex fáciem suam, et benedíxit omni ecclésiæ Ísraël: ómnia enim ecclésia Ísraël stabat.
 3 Regum	3Kgs	11	8	15	Et ait Sálomon: Benedíctus Dóminus Deus Ísraël, qui locútus est ore suo ad David patrem meum, et in mánibus ejus perfécit, dicens:
 3 Regum	3Kgs	11	8	16	A die qua edúxi pópulum meum Ísraël de Ægýpto, non elégi civitátem de univérsis tríbubus Ísraël, ut ædificarétur domus, et esset nomen meum ibi: sed elégi David ut esset super pópulum meum Ísraël.
 3 Regum	3Kgs	11	8	17	Voluítque David pater meus ædificáre domum nómini Dómini Dei Ísraël:
 3 Regum	3Kgs	11	8	18	et ait Dóminus ad David patrem meum: Quod cogitásti in corde tuo ædificáre domum nómini meo, bene fecísti, hoc ipsum mente tractans.
 3 Regum	3Kgs	11	8	19	Verúmtamen tu non ædificábis mihi domum, sed fílius tuus, qui egrediétur de rénibus tuis, ipse ædificábit domum nómini meo.
 3 Regum	3Kgs	11	8	20	Confirmávit Dóminus sermónem suum quem locútus est: stetíque pro David patre meo, et sedi super thronum Ísraël, sicut locútus est Dóminus: et ædificávi domum nómini Dómini Dei Ísraël.
 3 Regum	3Kgs	11	8	21	Et constítui ibi locum arcæ in qua fœdus Dómini est, quod percússit cum pátribus nostris quando egréssi sunt de terra Ægýpti.
 3 Regum	3Kgs	11	8	22	Stetit autem Sálomon ante altáre Dómini in conspéctu ecclésiæ Ísraël, et expándit manus suas in cælum,	b
 3 Regum	3Kgs	11	8	23	et ait: Dómine Deus Ísraël, non est símilis tui deus in cælo désuper, et super terram deórsum: qui custódis pactum et misericórdiam servis tuis qui ámbulant coram te in toto corde suo.
 3 Regum	3Kgs	11	8	24	Qui custodísti servo tuo David patri meo quæ locútus es ei: ore locútus es, et mánibus perfecísti, ut hæc dies probat.
 3 Regum	3Kgs	11	8	25	Nunc ígitur Dómine Deus Ísraël, consérva fámulo tuo David patri meo quæ locútus es ei, dicens: Non auferétur de te vir coram me, qui sédeat super thronum Ísraël: ita tamen si custodíerint fílii tui viam suam, ut ámbulent coram me sicut tu ambulásti in conspéctu meo.
 3 Regum	3Kgs	11	8	26	Et nunc Dómine Deus Ísraël, firméntur verba tua quæ locútus es servo tuo David patri meo.
 3 Regum	3Kgs	11	8	27	Ergóne putándum est quod vere Deus hábitet super terram? si enim cælum, et cæli cælórum, te cápere non possunt, quanto magis domus hæc, quam ædificávi?	b
 3 Regum	3Kgs	11	8	28	Sed réspice ad oratiónem servi tui, et ad preces ejus, Dómine Deus meus: audi hymnum et oratiónem quam servus tuus orat coram te hódie:
 3 Regum	3Kgs	11	8	29	ut sint óculi tui apérti super domum hanc nocte ac die: super domum, de qua dixísti: Erit nomen meum ibi: ut exáudias oratiónem quam orat in loco isto ad te servus tuus:
 3 Regum	3Kgs	11	8	30	ut exáudias deprecatiónem servi tui et pópuli tui Ísraël, quodcúmque oráverint in loco isto, et exáudies in loco habitáculi tui in cælo: et cum exaudíeris, propítius eris.
 3 Regum	3Kgs	11	8	31	Si peccáverit homo in próximum suum, et habúerit áliquod juraméntum quo teneátur astríctus, et vénerit propter juraméntum coram altári tuo in domum tuam,	b
 3 Regum	3Kgs	11	8	32	tu exáudies in cælo: et fácies, et judicábis servos tuos, condémnans ímpium, et reddens viam suam super caput ejus, justificánsque justum, et retríbuens ei secúndum justítiam suam.
 3 Regum	3Kgs	11	8	33	Si fúgerit pópulus tuus Ísraël inimícos suos (quia peccatúrus est tibi), et agéntes pœniténtiam, et confiténtes nómini tuo, vénerint, et oráverint, et deprecáti te fúerint in domo hac:	b
 3 Regum	3Kgs	11	8	34	exáudi in cælo, et dimítte peccátum pópuli tui Ísraël, et redúces eos in terram quam dedísti pátribus eórum.
 3 Regum	3Kgs	11	8	35	Si clausum fúerit cælum, et non plúerit propter peccáta eórum, et orántes in loco isto, pœniténtiam égerint nómini tuo, et a peccátis suis convérsi fúerint propter afflictiónem suam:	b
 3 Regum	3Kgs	11	8	36	exáudi eos in cælo, et dimítte peccáta servórum tuórum, et pópuli tui Ísraël: et osténde eis viam bonam per quam ámbulent, et da plúviam super terram tuam, quam dedísti pópulo tuo in possessiónem.
 3 Regum	3Kgs	11	8	37	Fames si obórta fúerit in terra, aut pestiléntia, aut corrúptus aër, aut ærúgo, aut locústa, vel rubígo, et afflíxerit eum inimícus ejus portas óbsidens: omnis plaga, univérsa infírmitas,	b
 3 Regum	3Kgs	11	8	38	cuncta devotátio, et imprecátio quæ accíderit omni hómini de pópulo tuo Ísraël: si quis cognóverit plagam cordis sui, et expánderit manus suas in domo hac,
 3 Regum	3Kgs	11	8	39	tu exáudies in cælo in loco habitatiónis tuæ, et repropitiáberis, et fácies ut des unicuíque secúndum omnes vias suas, sicut víderis cor ejus (quia tu nosti solus cor ómnium filiórum hóminum),
 3 Regum	3Kgs	11	8	40	ut tímeant te cunctis diébus quibus vivunt super fáciem terræ quam dedísti pátribus nostris.
 3 Regum	3Kgs	11	8	41	Ínsuper et alienígena, qui non est de pópulo tuo Ísraël, cum vénerit de terra longínqua propter nomen tuum (audiétur enim nomen tuum magnum, et manus tua fortis, et bráchium tuum	b
 3 Regum	3Kgs	11	8	42	exténtum ubíque), cum vénerit ergo, et oráverit in hoc loco,
 3 Regum	3Kgs	11	8	43	tu exáudies in cælo, in firmaménto habitáculi tui, et fácies ómnia pro quibus invocáverit te alienígena: ut discant univérsi pópuli terrárum nomen tuum timére, sicut pópulus tuus Ísraël, et probent quia nomen tuum invocátum est super domum hanc quam ædificávi.
 3 Regum	3Kgs	11	8	44	Si egréssus fúerit pópulus tuus ad bellum contra inimícos suos per viam, quocúmque míseris eos, orábunt te contra viam civitátis quam elegísti, et contra domum quam ædificávi nómini tuo,	b
 3 Regum	3Kgs	11	8	45	et exáudies in cælo oratiónes eórum et preces eórum, et fácies judícium eórum.
 3 Regum	3Kgs	11	8	46	Quod si peccáverint tibi (non est enim homo qui non peccet) et irátus tradíderis eos inimícis suis, et captívi ducti fúerint in terram inimicórum longe vel prope,	b
 3 Regum	3Kgs	11	8	47	et égerint pœniténtiam in corde suo in loco captivitátis, et convérsi deprecáti te fúerint in captivitáte sua, dicéntes: Peccávimus: iníque égimus, ímpie géssimus:
 3 Regum	3Kgs	11	8	48	et revérsi fúerint ad te in univérso corde suo et tota ánima sua in terra inimicórum suórum, ad quam captívi ducti fúerint: et oráverint te contra viam terræ suæ, quam dedísti pátribus eórum, et civitátis quam elegísti, et templi quod ædificávi nómini tuo:
 3 Regum	3Kgs	11	8	49	exáudies in cælo, in firmaménto sólii tui, oratiónes eórum et preces eórum, et fácies judícium eórum:
 3 Regum	3Kgs	11	8	50	et propitiáberis pópulo tuo qui peccávit tibi, et ómnibus iniquitátibus eórum quibus prævaricáti sunt in te: et dabis misericórdiam coram eis qui eos captívos habúerint, ut misereántur eis.
 3 Regum	3Kgs	11	8	51	Pópulus enim tuus est, et hæréditas tua, quos eduxísti de terra Ægýpti, de médio fornácis férreæ.
 3 Regum	3Kgs	11	8	52	Ut sint óculi tui apérti ad deprecatiónem servi tui, et pópuli tui Ísraël, et exáudias eos in univérsis pro quibus invocáverint te.
 3 Regum	3Kgs	11	8	53	Tu enim separásti eos tibi in hæreditátem de univérsis pópulis terræ, sicut locútus es per Móysen servum tuum quando eduxísti patres nostros de Ægýpto, Dómine Deus.
 3 Regum	3Kgs	11	8	54	Factum est autem, cum complésset Sálomon orans Dóminum omnem oratiónem et deprecatiónem hanc, surréxit de conspéctu altáris Dómini: utrúmque enim genu in terram fíxerat, et manus expánderat in cælum.	b
 3 Regum	3Kgs	11	8	55	Stetit ergo, et benedíxit omni ecclésiæ Ísraël voce magna, dicens:
 3 Regum	3Kgs	11	8	56	Benedíctus Dóminus, qui dedit réquiem pópulo suo Ísraël, juxta ómnia quæ locútus est: non cécidit ne unus quidem sermo ex ómnibus bonis quæ locútus est per Móysen servum suum.
 3 Regum	3Kgs	11	8	57	Sit Dóminus Deus noster nobíscum, sicut fuit cum pátribus nostris, non derelínquens nos, neque projíciens.
 3 Regum	3Kgs	11	8	58	Sed inclínet corda nostra ad se, ut ambulémus in univérsis viis ejus, et custodiámus mandáta ejus, et cæremónias ejus, et judícia quæcúmque mandávit pátribus nostris.
 3 Regum	3Kgs	11	8	59	Et sint sermónes mei isti, quibus deprecátus sum coram Dómino, appropinquántes Dómino Deo nostro die ac nocte, ut fáciat judícium servo suo, et pópulo suo Ísraël per síngulos dies:
 3 Regum	3Kgs	11	8	60	ut sciant omnes pópuli terræ quia Dóminus ipse est Deus, et non est ultra absque eo.
 3 Regum	3Kgs	11	8	61	Sit quoque cor nostrum perféctum cum Dómino Deo nostro, ut ambulémus in decrétis ejus, et custodiámus mandáta ejus, sicut et hódie.
 3 Regum	3Kgs	11	8	62	Ígitur rex, et omnis Ísraël cum eo, immolábant víctimas coram Dómino.	b
 3 Regum	3Kgs	11	8	63	Mactavítque Sálomon hóstias pacíficas, quas immolávit Dómino, boum vigínti duo míllia, et óvium centum vigínti míllia: et dedicavérunt templum Dómini rex et fílii Ísraël.
 3 Regum	3Kgs	11	8	64	In die illa sanctificávit rex médium átrii quod erat ante domum Dómini: fecit quippe holocáustum ibi, et sacrifícium, et ádipem pacificórum: quóniam altáre ǽreum quod erat coram Dómino, minus erat, et cápere non póterat holocáustum, et sacrifícium, et ádipem pacificórum.
 3 Regum	3Kgs	11	8	65	Fecit ergo Sálomon in témpore illo festivitátem célebrem, et omnis Ísraël cum eo, multitúdo magna ab intróitu Emath usque ad rivum Ægýpti, coram Dómino Deo nostro, septem diébus et septem diébus, id est, quatuórdecim diébus.
 3 Regum	3Kgs	11	8	66	Et in die octáva dimísit pópulos: qui benedicéntes regi, profécti sunt in tabernácula sua lætántes, et álacri corde super ómnibus bonis quæ fécerat Dóminus David servo suo, et Ísraël pópulo suo.
 3 Regum	3Kgs	11	9	1	Factum est autem cum perfecísset Sálomon ædifícium domus Dómini, et ædifícium regis, et omne quod optáverat et volúerat fácere,
 3 Regum	3Kgs	11	9	2	appáruit ei Dóminus secúndo, sicut apparúerat ei in Gábaon.
 3 Regum	3Kgs	11	9	3	Dixítque Dóminus ad eum: Exaudívi oratiónem tuam et deprecatiónem tuam, quam deprecátus es coram me: sanctificávi domum hanc quam ædificásti, ut pónerem nomen meum ibi in sempitérnum, et erunt óculi mei et cor meum ibi cunctis diébus.
 3 Regum	3Kgs	11	9	4	Tu quoque si ambuláveris coram me sicut ambulávit pater tuus, in simplicitáte cordis et in æquitáte, et féceris ómnia quæ præcépi tibi, et legítima mea et judícia mea serváveris,
 3 Regum	3Kgs	11	9	5	ponam thronum regni tui super Ísraël in sempitérnum, sicut locútus sum David patri tuo, dicens: Non auferétur vir de génere tuo de sólio Ísraël.
 3 Regum	3Kgs	11	9	6	Si autem aversióne avérsi fuéritis vos et fílii vestri, non sequéntes me, nec custodiéntes mandáta mea et cæremónias meas quas propósui vobis, sed abiéritis et coluéritis deos aliénos, et adoravéritis eos:
 3 Regum	3Kgs	11	9	7	áuferam Ísraël de superfície terræ quam dedi eis, et templum quod sanctificávi nómini meo, projíciam a conspéctu meo: erítque Ísraël in provérbium, et in fábulam cunctis pópulis.
 3 Regum	3Kgs	11	9	8	Et domus hæc erit in exémplum: omnis qui transíerit per eam, stupébit, et sibilábit, et dicet: Quare fecit Dóminus sic terræ huic, et dómui huic?
 3 Regum	3Kgs	11	9	9	Et respondébunt: Quia dereliquérunt Dóminum Deum suum, qui edúxit patres eórum de terra Ægýpti, et secúti sunt deos aliénos, et adoravérunt eos, et coluérunt eos: idcírco indúxit Dóminus super eos omne malum hoc.
 3 Regum	3Kgs	11	9	10	Explétis autem annis vigínti postquam ædificáverat Sálomon duas domos, id est, domum Dómini, et domum regis	b
 3 Regum	3Kgs	11	9	11	(Hiram rege Tyri præbénte Salomóni ligna cédrina et abiégna, et aurum juxta omne quod opus habúerat), tunc dedit Sálomon Hiram vigínti óppida in terra Galilǽæ.
 3 Regum	3Kgs	11	9	12	Et egréssus est Hiram de Tyro ut vidéret óppida quæ déderat ei Sálomon, et non placuérunt ei.
 3 Regum	3Kgs	11	9	13	Et ait: Hǽccine sunt civitátes quas dedísti mihi, frater? Et appellávit eas terram Chabul, usque in diem hanc.
 3 Regum	3Kgs	11	9	14	Misit quoque Hiram ad regem Salomónem centum vigínti talénta auri.
 3 Regum	3Kgs	11	9	15	Hæc est summa expensárum quam óbtulit rex Sálomon ad ædificándam domum Dómini et domum suam, et Mello, et murum Jerúsalem, et Heser, et Magéddo, et Gazer.	b
 3 Regum	3Kgs	11	9	16	Phárao rex Ægýpti ascéndit, et cepit Gazar, succendítque eam igni, et Chananǽum, qui habitábat in civitáte, interfécit: et dedit eam in dotem fíliæ suæ uxóri Salomónis.
 3 Regum	3Kgs	11	9	17	Ædificávit ergo Sálomon Gazer, et Béthoron inferiórem,
 3 Regum	3Kgs	11	9	18	et Bálaath, et Palmíram in terra solitúdinis.
 3 Regum	3Kgs	11	9	19	Et omnes vicos qui ad se pertinébant et erant absque muro, munívit, et civitátes cúrruum et civitátes équitum, et quodcúmque ei plácuit ut ædificáret in Jerúsalem, et in Líbano, et in omni terra potestátis suæ.
 3 Regum	3Kgs	11	9	20	Univérsum pópulum qui remánserat de Amorrhǽis, et Hethǽis, et Pherezǽis, et Hevǽis, et Jebusǽis, qui non sunt de fíliis Ísraël:
 3 Regum	3Kgs	11	9	21	horum fílios qui remánserant in terra, quos scílicet non potúerant fílii Ísraël extermináre, fecit Sálomon tributários usque in diem hanc.
 3 Regum	3Kgs	11	9	22	De fíliis autem Ísraël non constítuit Sálomon servíre quemquam, sed erant viri bellatóres, et minístri ejus, et príncipes, et duces, et præfécti cúrruum et equórum.
 3 Regum	3Kgs	11	9	23	Erant autem príncipes super ómnia ópera Salomónis præpósiti quingénti quinquagínta, qui habébant subjéctum pópulum, et statútis opéribus imperábant.
 3 Regum	3Kgs	11	9	24	Fília autem Pharaónis ascéndit de civitáte David in domum suam, quam ædificáverat ei Sálomon: tunc ædificávit Mello.
 3 Regum	3Kgs	11	9	25	Offerébat quoque Sálomon, tribus vícibus per annos síngulos, holocáusta et pacíficas víctimas super altáre quod ædificáverat Dómino, et adolébat thymiáma coram Dómino: perfectúmque est templum.	b
 3 Regum	3Kgs	11	9	26	Classem quoque fecit rex Sálomon in Asióngaber, quæ est juxta Áilath in líttore maris Rubri, in terra Idumǽæ.	b
 3 Regum	3Kgs	11	9	27	Misítque Hiram in classe illa servos suos viros náuticos et gnaros maris, cum servis Salomónis.
 3 Regum	3Kgs	11	9	28	Qui cum veníssent in Ophir, sumptum inde aurum quadringentórum vigínti talentórum, detulérunt ad regem Salomónem.
 3 Regum	3Kgs	11	10	1	Sed et regína Saba, audíta fama Salomónis in nómine Dómini, venit tentáre eum in ænigmátibus.
 3 Regum	3Kgs	11	10	2	Et ingréssa Jerúsalem multo cum comitátu et divítiis, camélis portántibus arómata, et aurum infinítum nimis, et gemmas pretiósas, venit ad regem Salomónem, et locúta est ei univérsa quæ habébat in corde suo.
 3 Regum	3Kgs	11	10	3	Et dócuit eam Sálomon ómnia verba quæ proposúerat: non fuit sermo qui regem posset látere, et non respondéret ei.
 3 Regum	3Kgs	11	10	4	Videns autem regína Saba omnem sapiéntiam Salomónis, et domum quam ædificáverat,
 3 Regum	3Kgs	11	10	5	et cibos mensæ ejus, et habitácula servórum, et órdines ministrántium, vestésque eórum, et pincérnas, et holocáusta quæ offerébat in domo Dómini: non habébat ultra spíritum.
 3 Regum	3Kgs	11	10	6	Dixítque ad regem: Verus est sermo quem audívi in terra mea
 3 Regum	3Kgs	11	10	7	super sermónibus tuis, et super sapiéntia tua: et non credébam narrántibus mihi, donec ipsa veni, et vidi óculis meis, et probávi quod média pars mihi nuntiáta non fúerit: major est sapiéntia et ópera tua, quam rumor quem audívi.
 3 Regum	3Kgs	11	10	8	Beáti viri tui, et beáti servi tui, qui stant coram te semper, et áudiunt sapiéntiam tuam.
 3 Regum	3Kgs	11	10	9	Sit Dóminus Deus tuus benedíctus, cui complacuísti, et pósuit te super thronum Ísraël, eo quod diléxerit Dóminus Ísraël in sempitérnum, et constítuit te regem ut fáceres judícium et justítiam.
 3 Regum	3Kgs	11	10	10	Dedit ergo regi centum vigínti talénta auri, et arómata multa nimis, et gemmas pretiósas: non sunt alláta ultra arómata tam multa, quam ea quæ dedit regína Saba regi Salomóni.	b
 3 Regum	3Kgs	11	10	11	(Sed et classis Hiram, quæ portábat aurum de Ophir, áttulit ex Ophir ligna thýina multa nimis, et gemmas pretiósas.
 3 Regum	3Kgs	11	10	12	Fecítque rex de lignis thýinis fulcra domus Dómini et domus régiæ, et cítharas lyrásque cantóribus: non sunt alláta hujuscémodi ligna thýina, neque visa usque in præséntem diem.)
 3 Regum	3Kgs	11	10	13	Rex autem Sálomon dedit regínæ Saba ómnia quæ vóluit et petívit ab eo, excéptis his quæ ultro obtúlerat ei múnere régio. Quæ revérsa est, et ábiit in terram suam cum servis suis.
 3 Regum	3Kgs	11	10	14	Erat autem pondus auri quod afferebátur Salomóni per annos síngulos, sexcentórum sexagínta sex talentórum auri,	b
 3 Regum	3Kgs	11	10	15	excépto eo quod afferébant viri qui super vectigália erant, et negotiatóres, universíque scruta vendéntes, et omnes reges Arábiæ, ducésque terræ.
 3 Regum	3Kgs	11	10	16	Fecit quoque rex Sálomon ducénta scuta de auro puríssimo: sexcéntos auri siclos dedit in láminas scuti uníus.
 3 Regum	3Kgs	11	10	17	Et trecéntas peltas ex auro probáto: trecéntæ minæ auri unam peltam vestiébant: posuítque eas rex in domo saltus Líbani.
 3 Regum	3Kgs	11	10	18	Fecit étiam rex Sálomon thronum de ebóre grandem: et vestívit eum auro fulvo nimis,
 3 Regum	3Kgs	11	10	19	qui habébat sex gradus: et súmmitas throni rotúnda erat in parte posterióri: et duæ manus hinc atque inde tenéntes sedíle: et duo leónes stabant juxta manus síngulas.
 3 Regum	3Kgs	11	10	20	Et duódecim leúnculi stantes super sex gradus hinc atque inde: non est factum tale opus in univérsis regnis.
 3 Regum	3Kgs	11	10	21	Sed et ómnia vasa quibus potábat rex Sálomon, erant áurea: et univérsa supéllex domus saltus Líbani de auro puríssimo: non erat argéntum, nec alicújus prétii putabátur in diébus Salomónis,
 3 Regum	3Kgs	11	10	22	quia classis regis per mare cum classe Hiram semel per tres annos ibat in Tharsis, déferens inde aurum, et argéntum, et dentes elephantórum, et símias, et pavos.
 3 Regum	3Kgs	11	10	23	Magnificátus est ergo rex Sálomon super omnes reges terræ divítiis et sapiéntia.	b
 3 Regum	3Kgs	11	10	24	Et univérsa terra desiderábat vultum Salomónis, ut audíret sapiéntiam ejus, quam déderat Deus in corde ejus.
 3 Regum	3Kgs	11	10	25	Et sínguli deferébant ei múnera, vasa argéntea et áurea, vestes et arma béllica, arómata quoque, et equos et mulos per annos síngulos.
 3 Regum	3Kgs	11	10	26	Congregavítque Sálomon currus et équites, et facti sunt ei mille quadringénti currus, et duódecim míllia équitum: et dispósuit eos per civitátes munítas, et cum rege in Jerúsalem.
 3 Regum	3Kgs	11	10	27	Fecítque ut tanta esset abundántia argénti in Jerúsalem, quanta et lápidum: et cedrórum prǽbuit multitúdinem quasi sycómoros quæ nascúntur in campéstribus.
 3 Regum	3Kgs	11	10	28	Et educebántur equi Salomóni de Ægýpto, et de Coa. Negotiatóres enim regis emébant de Coa, et statúto prétio perducébant.
 3 Regum	3Kgs	11	10	29	Egrediebátur autem quadríga ex Ægýpto sexcéntis siclis argénti, et equus centum quinquagínta. Atque in hunc modum cuncti reges Hethæórum et Sýriæ equos venundábant.
 3 Regum	3Kgs	11	11	1	Rex autem Sálomon adamávit mulíeres alienígenas multas, fíliam quoque Pharaónis, et Moabítidas, et Ammonítidas, Idumǽas, et Sidónias, et Hethǽas:
 3 Regum	3Kgs	11	11	2	de géntibus super quibus dixit Dóminus fíliis Ísraël: Non ingrediémini ad eas, neque de illis ingrediéntur ad vestras: certíssime enim avértent corda vestra ut sequámini deos eárum. His ítaque copulátus est Sálomon ardentíssimo amóre.
 3 Regum	3Kgs	11	11	3	Fuerúntque ei uxóres quasi regínæ septingéntæ, et concubínæ trecéntæ: et avertérunt mulíeres cor ejus.
 3 Regum	3Kgs	11	11	4	Cumque jam esset senex, depravátum est cor ejus per mulíeres, ut sequerétur deos aliénos: nec erat cor ejus perféctum cum Dómino Deo suo, sicut cor David patris ejus.
 3 Regum	3Kgs	11	11	5	Sed colébat Sálomon Astárthen deam Sidoniórum, et Moloch idólum Ammonitárum.
 3 Regum	3Kgs	11	11	6	Fecítque Sálomon quod non placúerat coram Dómino, et non adimplévit ut sequerétur Dóminum sicut David pater ejus.
 3 Regum	3Kgs	11	11	7	Tunc ædificávit Sálomon fanum Chamos idólo Moab in monte qui est contra Jerúsalem, et Moloch idólo filiórum Ammon.
 3 Regum	3Kgs	11	11	8	Atque in hunc modum fecit univérsis uxóribus suis alienígenis, quæ adolébant thura, et immolábant diis suis.
 3 Regum	3Kgs	11	11	9	Ígitur irátus est Dóminus Salomóni, quod avérsa esset mens ejus a Dómino Deo Ísraël, qui apparúerat ei secúndo,	b
 3 Regum	3Kgs	11	11	10	et præcéperat de verbo hoc ne sequerétur deos aliénos: et non custodívit quæ mandávit ei Dóminus.
 3 Regum	3Kgs	11	11	11	Dixit ítaque Dóminus Salomóni: Quia habuísti hoc apud te, et non custodísti pactum meum, et præcépta mea quæ mandávi tibi, disrúmpens scindam regnum tuum, et dabo illud servo tuo.
 3 Regum	3Kgs	11	11	12	Verúmtamen in diébus tuis non fáciam propter David patrem tuum: de manu fílii tui scindam illud,
 3 Regum	3Kgs	11	11	13	nec totum regnum áuferam, sed tribum unam dabo fílio tuo propter David servum meum, et Jerúsalem, quam elégi.
 3 Regum	3Kgs	11	11	14	Suscitávit autem Dóminus adversárium Salomóni Adad Idumǽum de sémine régio, qui erat in Edom.	b
 3 Regum	3Kgs	11	11	15	Cum enim esset David in Idumǽa, et ascendísset Joab princeps milítiæ ad sepeliéndum eos qui fúerant interfécti, et occidísset omnem masculínum in Idumǽa
 3 Regum	3Kgs	11	11	16	(sex enim ménsibus ibi morátus est Joab, et omnis Ísraël, donec interímeret omne masculínum in Idumǽa),
 3 Regum	3Kgs	11	11	17	fugit Adad ipse, et viri Idumǽi de servis patris ejus cum eo, ut ingrederétur Ægýptum: erat autem Adad puer párvulus.
 3 Regum	3Kgs	11	11	18	Cumque surrexíssent de Mádian, venérunt in Pharan, tulerúntque secum viros de Pharan, et introiérunt Ægýptum ad Pharaónem regem Ægýpti: qui dedit ei domum, et cibos constítuit, et terram delegávit.
 3 Regum	3Kgs	11	11	19	Et invénit Adad grátiam coram Pharaóne valde, in tantum ut daret ei uxórem sorórem uxóris suæ germánam Taphnes regínæ.
 3 Regum	3Kgs	11	11	20	Genuítque ei soror Taphnes Génubath fílium, et nutrívit eum Taphnes in domo Pharaónis: erátque Génubath hábitans apud Pharaónem cum fíliis ejus.
 3 Regum	3Kgs	11	11	21	Cumque audísset Adad in Ægýpto dormísse David cum pátribus suis, et mórtuum esse Joab príncipem milítiæ, dixit Pharaóni: Dimítte me, ut vadam in terram meam.	b
 3 Regum	3Kgs	11	11	22	Dixítque ei Phárao: Qua enim re apud me índiges, ut quæras ire ad terram tuam? At ille respóndit: Nulla: sed óbsecro te ut dimíttas me.
 3 Regum	3Kgs	11	11	23	Suscitávit quoque ei Deus adversárium Razon fílium Elíada, qui fúgerat Adarézer regem Soba dóminum suum:
 3 Regum	3Kgs	11	11	24	et congregávit contra eum viros, et factus est princeps latrónum cum interfíceret eos David: abierúntque Damáscum, et habitavérunt ibi, et constituérunt eum regem in Damásco:
 3 Regum	3Kgs	11	11	25	erátque adversárius Israéli cunctis diébus Salomónis: et hoc est malum Adad, et ódium contra Ísraël: regnavítque in Sýria.
 3 Regum	3Kgs	11	11	26	Jeróboam quoque fílius Nabat, Ephrathǽus, de Saréda, servus Salomónis, cujus mater erat nómine Sarva, múlier vídua, levávit manum contra regem.	b
 3 Regum	3Kgs	11	11	27	Et hæc est causa rebelliónis advérsus eum, quia Sálomon ædificávit Mello, et coæquávit voráginem civitátis David patris sui.
 3 Regum	3Kgs	11	11	28	Erat autem Jeróboam vir fortis et potens: vidénsque Sálomon adolescéntem bonæ índolis et indústrium, constitúerat eum præféctum super tribúta univérsæ domus Joseph.
 3 Regum	3Kgs	11	11	29	Factum est ígitur in témpore illo, ut Jeróboam egrederétur de Jerúsalem, et inveníret eum Ahías Silonítes prophéta in via, opértus pállio novo: erant autem duo tantum in agro.
 3 Regum	3Kgs	11	11	30	Apprehendénsque Ahías pállium suum novum quo coopértus erat, scidit in duódecim partes.
 3 Regum	3Kgs	11	11	31	Et ait ad Jeróboam: Tolle tibi decem scissúras: hæc enim dicit Dóminus Deus Ísraël: Ecce ego scindam regnum de manu Salomónis, et dabo tibi decem tribus.
 3 Regum	3Kgs	11	11	32	Porro una tribus remanébit ei propter servum meum David, et Jerúsalem civitátem, quam elégi ex ómnibus tríbubus Ísraël:
 3 Regum	3Kgs	11	11	33	eo quod derelíquerit me, et adoráverit Astárthen deam Sidoniórum, et Chamos deum Moab, et Moloch deum filiórum Ammon: et non ambuláverit in viis meis, ut fáceret justítiam coram me, et præcépta mea et judícia, sicut David pater ejus.
 3 Regum	3Kgs	11	11	34	Nec áuferam omne regnum de manu ejus, sed ducem ponam eum cunctis diébus vitæ suæ, propter David servum meum quem elégi, qui custodívit mandáta mea et præcépta mea.
 3 Regum	3Kgs	11	11	35	Áuferam autem regnum de manu fílii ejus, et dabo tibi decem tribus:
 3 Regum	3Kgs	11	11	36	fílio autem ejus dabo tribum unam, ut remáneat lucérna David servo meo cunctis diébus coram me in Jerúsalem civitáte, quam elégi ut esset nomen meum ibi.
 3 Regum	3Kgs	11	11	37	Te autem assúmam, et regnábis super ómnia quæ desíderat ánima tua, erísque rex super Ísraël.
 3 Regum	3Kgs	11	11	38	Si ígitur audíeris ómnia quæ præcépero tibi, et ambuláveris in viis meis, et féceris quod rectum est coram me, custódiens mandáta mea et præcépta mea, sicut fecit David servus meus: ero tecum, et ædificábo tibi domum fidélem, quómodo ædificávi David domum: et tradam tibi Ísraël:
 3 Regum	3Kgs	11	11	39	et afflígam semen David super hoc, verúmtamen non cunctis diébus.
 3 Regum	3Kgs	11	11	40	Vóluit ergo Sálomon interfícere Jeróboam: qui surréxit, et aufúgit in Ægýptum ad Sesac regem Ægýpti, et fuit in Ægýpto usque ad mortem Salomónis.	b
 3 Regum	3Kgs	11	11	41	Réliquum autem verbórum Salomónis, et ómnia quæ fecit, et sapiéntia ejus, ecce univérsa scripta sunt in libro verbórum diérum Salomónis.
 3 Regum	3Kgs	11	11	42	Dies autem quos regnávit Sálomon in Jerúsalem super omnem Ísraël, quadragínta anni sunt.
 3 Regum	3Kgs	11	11	43	Dormivítque Sálomon cum pátribus suis, et sepúltus est in civitáte David patris sui: regnavítque Róboam fílius ejus pro eo.
 3 Regum	3Kgs	11	12	1	Venit autem Róboam in Sichem: illuc enim congregátus erat omnis Ísraël ad constituéndum eum regem.
 3 Regum	3Kgs	11	12	2	At vero Jeróboam fílius Nabat, cum adhuc esset in Ægýpto prófugus a fácie regis Salomónis, audíta morte ejus, revérsus est de Ægýpto.
 3 Regum	3Kgs	11	12	3	Miserúntque et vocavérunt eum: venit ergo Jeróboam, et omnis multitúdo Ísraël, et locúti sunt ad Róboam, dicéntes:
 3 Regum	3Kgs	11	12	4	Pater tuus duríssimum jugum impósuit nobis: tu ítaque nunc immínue páululum de império patris tui duríssimo, et de jugo gravíssimo quod impósuit nobis, et serviémus tibi.
 3 Regum	3Kgs	11	12	5	Qui ait eis: Ite usque ad tértium diem, et revertímini ad me. Cumque abiísset pópulus,
 3 Regum	3Kgs	11	12	6	íniit consílium rex Róboam cum senióribus qui assistébant coram Salomóne patre ejus cum adhuc víveret, et ait: Quod datis mihi consílium, ut respóndeam pópulo huic?
 3 Regum	3Kgs	11	12	7	Qui dixérunt ei: Si hódie obedíeris pópulo huic, et servíeris, et petitióni eórum césseris, locutúsque fúeris ad eos verba lénia, erunt tibi servi cunctis diébus.
 3 Regum	3Kgs	11	12	8	Qui derelíquit consílium senum, quod déderant ei, et adhíbuit adolescéntes, qui nutríti fúerant cum eo, et assistébant illi,
 3 Regum	3Kgs	11	12	9	dixítque ad eos: Quod mihi datis consílium, ut respóndeam pópulo huic, qui dixérunt mihi: Lévius fac jugum quod impósuit pater tuus super nos?
 3 Regum	3Kgs	11	12	10	Et dixérunt ei júvenes qui nutríti fúerant cum eo: Sic loquéris pópulo huic, qui locúti sunt ad te, dicéntes: Pater tuus aggravávit jugum nostrum: tu réleva nos. Sic loquéris ad eos: Mínimus dígitus meus gróssior est dorso patris mei.
 3 Regum	3Kgs	11	12	11	Et nunc pater meus pósuit super vos jugum grave, ego autem addam super jugum vestrum: pater meus cécidit vos flagéllis, ego autem cædam vos scorpiónibus.
 3 Regum	3Kgs	11	12	12	Venit ergo Jeróboam et omnis pópulus ad Róboam die tértia, sicut locútus fúerat rex, dicens: Revertímini ad me die tértia.	b
 3 Regum	3Kgs	11	12	13	Respondítque rex pópulo dura, derelícto consílio seniórum quod ei déderant,
 3 Regum	3Kgs	11	12	14	et locútus est eis secúndum consílium júvenum, dicens: Pater meus aggravávit jugum vestrum, ego autem addam jugo vestro: pater meus cécidit vos flagéllis, ego autem cædam vos scorpiónibus.
 3 Regum	3Kgs	11	12	15	Et non acquiévit rex pópulo: quóniam aversátus fúerat eum Dóminus, ut suscitáret verbum suum quod locútus fúerat in manu Ahíæ Silonítæ, ad Jeróboam fílium Nabat.
 3 Regum	3Kgs	11	12	16	Videns ítaque pópulus quod noluísset eos audíre rex, respóndit ei dicens: Quæ nobis pars in David? vel quæ hæréditas in fílio Ísai? vade in tabernácula tua, Ísraël: nunc vide domum tuam, David. Et ábiit Ísraël in tabernácula sua.
 3 Regum	3Kgs	11	12	17	Super fílios autem Ísraël, quicúmque habitábant in civitátibus Juda, regnávit Róboam.
 3 Regum	3Kgs	11	12	18	Misit ergo rex Róboam Adúram, qui erat super tribúta: et lapidávit eum omnis Ísraël, et mórtuus est. Porro rex Róboam festínus ascéndit currum, et fugit in Jerúsalem:	b
 3 Regum	3Kgs	11	12	19	recessítque Ísraël a domo David usque in præséntem diem.
 3 Regum	3Kgs	11	12	20	Factum est autem cum audísset omnis Ísraël quod revérsus esset Jeróboam, misérunt, et vocavérunt eum congregáto cœtu, et constituérunt eum regem super omnem Ísraël: nec secútus est quisquam domum David præter tribum Juda solam.
 3 Regum	3Kgs	11	12	21	Venit autem Róboam Jerúsalem, et congregávit univérsam domum Juda, et tribum Bénjamin, centum octogínta míllia electórum virórum bellatórum, ut pugnárent contra domum Ísraël, et redúcerent regnum Róboam fílio Salomónis.
 3 Regum	3Kgs	11	12	22	Factus est autem sermo Dómini ad Semeíam virum Dei, dicens:
 3 Regum	3Kgs	11	12	23	Lóquere ad Róboam fílium Salomónis regem Juda, et ad omnem domum Juda, et Bénjamin, et réliquos de pópulo, dicens:
 3 Regum	3Kgs	11	12	24	Hæc dicit Dóminus: Non ascendétis, neque bellábitis contra fratres vestros fílios Ísraël: revertátur vir in domum suam: a me enim factum est verbum hoc. Audiérunt sermónem Dómini, et revérsi sunt de itínere, sicut eis præcéperat Dóminus.
 3 Regum	3Kgs	11	12	25	Ædificávit autem Jeróboam Sichem in monte Éphraim, et habitávit ibi: et egréssus inde ædificávit Phánuel.	b
 3 Regum	3Kgs	11	12	26	Dixítque Jeróboam in corde suo: Nunc revertétur regnum ad domum David,
 3 Regum	3Kgs	11	12	27	si ascénderit pópulus iste ut fáciat sacrifícia in domo Dómini in Jerúsalem: et convertétur cor pópuli hujus ad dóminum suum Róboam regem Juda, interficiéntque me, et reverténtur ad eum.
 3 Regum	3Kgs	11	12	28	Et excogitáto consílio fecit duos vítulos áureos, et dixit eis: Nolíte ultra ascéndere in Jerúsalem: ecce dii tui Ísraël, qui te eduxérunt de terra Ægýpti.
 3 Regum	3Kgs	11	12	29	Posuítque unum in Bethel, et álterum in Dan:
 3 Regum	3Kgs	11	12	30	et factum est verbum hoc in peccátum: ibat enim pópulus ad adorándum vítulum usque in Dan.
 3 Regum	3Kgs	11	12	31	Et fecit fana in excélsis, et sacerdótes de extrémis pópuli, qui non erant de fíliis Levi.
 3 Regum	3Kgs	11	12	32	Constituítque diem solémnem in mense octávo, quintadécima die mensis, in similitúdinem solemnitátis quæ celebrabátur in Juda. Et ascéndens altáre, simíliter fecit in Bethel, ut immoláret vítulis quos fabricátus fúerat: constituítque in Bethel sacerdótes excelsórum quæ fécerat.
 3 Regum	3Kgs	11	12	33	Et ascéndit super altáre quod exstrúxerat in Bethel, quintadécima die mensis octávi, quem fínxerat de corde suo: et fecit solemnitátem fíliis Ísraël, et ascéndit super altáre, ut adoléret incénsum.	b
 3 Regum	3Kgs	11	13	1	Et ecce vir Dei venit de Juda in sermóne Dómini in Bethel, Jeróboam stante super altáre, et thus jaciénte.
 3 Regum	3Kgs	11	13	2	Et exclamávit contra altáre in sermóne Dómini, et ait: Altáre, altáre, hæc dicit Dóminus: Ecce fílius nascétur dómui David, Josías nómine, et immolábit super te sacerdótes excelsórum, qui nunc in te thura succéndunt: et ossa hóminum super te incéndet.
 3 Regum	3Kgs	11	13	3	Dedítque in illa die signum, dicens: Hoc erit signum quod locútus est Dóminus: ecce altáre scindétur, et effundétur cinis qui in eo est.
 3 Regum	3Kgs	11	13	4	Cumque audísset rex sermónem hóminis Dei quem inclamáverat contra altáre in Bethel, exténdit manum suam de altári, dicens: Apprehéndite eum. Et exáruit manus ejus quam exténderat contra eum, nec váluit retráhere eam ad se.
 3 Regum	3Kgs	11	13	5	Altáre quoque scissum est, et effúsus est cinis de altári, juxta signum quod prædíxerat vir Dei in sermóne Dómini.
 3 Regum	3Kgs	11	13	6	Et ait rex ad virum Dei: Deprecáre fáciem Dómini Dei tui, et ora pro me, ut restituátur manus mea mihi. Oravítque vir Dei fáciem Dómini, et revérsa est manus regis ad eum, et facta est sicut prius fúerat.
 3 Regum	3Kgs	11	13	7	Locútus est autem rex ad virum Dei: Veni mecum domum ut prándeas, et dabo tibi múnera.
 3 Regum	3Kgs	11	13	8	Respondítque vir Dei ad regem: Si déderis mihi médiam partem domus tuæ, non véniam tecum, nec cómedam panem, neque bibam aquam in loco isto:
 3 Regum	3Kgs	11	13	9	sic enim mandátum est mihi in sermóne Dómini præcipiéntis: Non cómedes panem, neque bibes aquam, nec revertéris per viam qua venísti.
 3 Regum	3Kgs	11	13	10	Ábiit ergo per áliam viam, et non est revérsus per iter quo vénerat in Bethel.
 3 Regum	3Kgs	11	13	11	Prophétes autem quidam senex habitábat in Bethel: ad quem venérunt fílii sui, et narravérunt ei ómnia ópera quæ fécerat vir Dei illa die in Bethel: et verba quæ locútus fúerat ad regem, narravérunt patri suo.	b
 3 Regum	3Kgs	11	13	12	Et dixit eis pater eórum: Per quam viam ábiit? Ostendérunt ei fílii sui viam per quam abíerat vir Dei, qui vénerat de Juda.
 3 Regum	3Kgs	11	13	13	Et ait fíliis suis: Stérnite mihi ásinum. Qui cum stravíssent, ascéndit,
 3 Regum	3Kgs	11	13	14	et ábiit post virum Dei, et invénit eum sedéntem subtus terebínthum: et ait illi: Tune es vir Dei qui venísti de Juda? Respóndit ille: Ego sum.
 3 Regum	3Kgs	11	13	15	Dixítque ad eum: Veni mecum domum, ut cómedas panem.
 3 Regum	3Kgs	11	13	16	Qui ait: Non possum revérti, neque veníre tecum: nec cómedam panem, neque bibam aquam in loco isto,
 3 Regum	3Kgs	11	13	17	quia locútus est Dóminus ad me in sermóne Dómini, dicens: Non cómedes panem, et non bibes aquam ibi, nec revertéris per viam qua íeris.
 3 Regum	3Kgs	11	13	18	Qui ait illi: Et ego prophéta sum símilis tui: et ángelus locútus est mihi in sermóne Dómini, dicens: Reduc eum tecum in domum tuam, ut cómedat panem, et bibat aquam. Feféllit eum,
 3 Regum	3Kgs	11	13	19	et redúxit secum: comédit ergo panem in domo ejus, et bibit aquam.
 3 Regum	3Kgs	11	13	20	Cumque sedérent ad mensam, factus est sermo Dómini ad prophétam qui redúxerat eum.	b
 3 Regum	3Kgs	11	13	21	Et exclamávit ad virum Dei qui vénerat de Juda, dicens: Hæc dicit Dóminus: Quia non obédiens fuísti ori Dómini, et non custodísti mandátum quod præcépit tibi Dóminus Deus tuus,
 3 Regum	3Kgs	11	13	22	et revérsus es, et comedísti panem, et bibísti aquam in loco in quo præcépit tibi ne coméderes panem neque bíberes aquam, non inferétur cadáver tuum in sepúlchrum patrum tuórum.
 3 Regum	3Kgs	11	13	23	Cumque comedísset et bibísset, stravit ásinum suum prophétæ quem redúxerat.	b
 3 Regum	3Kgs	11	13	24	Qui cum abiísset, invénit eum leo in via, et occídit, et erat cadáver ejus projéctum in itínere: ásinus autem stabat juxta illum, et leo stabat juxta cadáver.
 3 Regum	3Kgs	11	13	25	Et ecce viri transeúntes vidérunt cadáver projéctum in via, et leónem stantem juxta cadáver. Et venérunt, et divulgavérunt in civitáte in qua prophétes ille senex habitábat.
 3 Regum	3Kgs	11	13	26	Quod cum audísset prophéta ille qui redúxerat eum de via, ait: Vir Dei est, qui inobédiens fuit ori Dómini, et trádidit eum Dóminus leóni, et confrégit eum, et occídit juxta verbum Dómini quod locútus est ei.
 3 Regum	3Kgs	11	13	27	Dixítque ad fílios suos: Stérnite mihi ásinum. Qui cum stravíssent,
 3 Regum	3Kgs	11	13	28	et ille abiísset, invénit cadáver ejus projéctum in via, et ásinum et leónem stantes juxta cadáver: non comédit leo de cadávere, nec læsit ásinum.
 3 Regum	3Kgs	11	13	29	Tulit ergo prophétes cadáver viri Dei, et pósuit illud super ásinum, et revérsus íntulit in civitátem prophétæ senis ut plángeret eum.
 3 Regum	3Kgs	11	13	30	Et pósuit cadáver ejus in sepúlchro suo, et planxérunt eum: Heu, heu mi frater!
 3 Regum	3Kgs	11	13	31	Cumque planxíssent eum, dixit ad fílios suos: Cum mórtuus fúero, sepelíte me in sepúlchro in quo vir Dei sepúltus est: juxta ossa ejus pónite ossa mea.
 3 Regum	3Kgs	11	13	32	Profécto enim véniet sermo quem prædíxit in sermóne Dómini contra altáre quod est in Bethel, et contra ómnia fana excelsórum quæ sunt in úrbibus Samaríæ.
 3 Regum	3Kgs	11	13	33	Post verba hæc non est revérsus Jeróboam de via sua péssima, sed e contrário fecit de novíssimis pópuli sacerdótes excelsórum: quicúmque volébat, implébat manum suam, et fiébat sacérdos excelsórum.	b
 3 Regum	3Kgs	11	13	34	Et propter hanc causam peccávit domus Jeróboam, et evérsa est, et deléta de superfície terræ.
 3 Regum	3Kgs	11	14	1	In témpore illo ægrotávit Abía fílius Jeróboam.
 3 Regum	3Kgs	11	14	2	Dixítque Jeróboam uxóri suæ: Surge, et commúta hábitum, ne cognoscáris quod sis uxor Jeróboam, et vade in Silo, ubi est Ahías prophéta, qui locútus est mihi quod regnatúrus essem super pópulum hunc.
 3 Regum	3Kgs	11	14	3	Tolle quoque in manu tua decem panes, et crústulam, et vas mellis, et vade ad illum: ipse enim indicábit tibi quid eventúrum sit púero huic.
 3 Regum	3Kgs	11	14	4	Fecit ut díxerat, uxor Jeróboam: et consúrgens ábiit in Silo, et venit in domum Ahíæ: at ille non póterat vidére, quia caligáverant óculi ejus præ senectúte.
 3 Regum	3Kgs	11	14	5	Dixit autem Dóminus ad Ahíam: Ecce uxor Jeróboam ingréditur ut cónsulat te super fílio suo qui ægrótat: hæc et hæc loquéris ei. Cum ergo illa intráret, et dissimuláret se esse quæ erat,
 3 Regum	3Kgs	11	14	6	audívit Ahías sónitum pedum ejus introëúntis per óstium, et ait: Ingrédere, uxor Jeróboam: quare áliam te esse símulas? ego autem missus sum ad te durus núntius.
 3 Regum	3Kgs	11	14	7	Vade, et dic Jeróboam: Hæc dicit Dóminus Deus Ísraël: Quia exaltávi te de médio pópuli, et dedi te ducem super pópulum meum Ísraël,	b
 3 Regum	3Kgs	11	14	8	et scidi regnum domus David, et dedi illud tibi, et non fuísti sicut servus meus David, qui custodívit mandáta mea, et secútus est me in toto corde suo, fáciens quod plácitum esset in conspéctu meo:
 3 Regum	3Kgs	11	14	9	sed operátus es mala super omnes qui fuérunt ante te, et fecísti tibi deos aliénos et conflátiles, ut me ad iracúndiam provocáres, me autem projecísti post corpus tuum:
 3 Regum	3Kgs	11	14	10	idcírco ecce ego indúcam mala super domum Jeróboam, et percútiam de Jeróboam mingéntem ad paríetem, et clausum, et novíssimum in Ísraël: et mundábo relíquias domus Jeróboam, sicut mundári solet fimus usque ad purum.
 3 Regum	3Kgs	11	14	11	Qui mórtui fúerint de Jeróboam in civitáte, cómedent eos canes: qui autem mórtui fúerint in agro, vorábunt eos aves cæli: quia Dóminus locútus est.
 3 Regum	3Kgs	11	14	12	Tu ígitur surge, et vade in domum tuam: et in ipso intróitu pedum tuórum in urbem, moriétur puer,
 3 Regum	3Kgs	11	14	13	et planget eum omnis Ísraël, et sepéliet: iste enim solus inferétur de Jeróboam in sepúlchrum, quia invéntus est super eo sermo bonus a Dómino Deo Ísraël in domo Jeróboam.
 3 Regum	3Kgs	11	14	14	Constítuet autem sibi Dóminus regem super Ísraël, qui percútiet domum Jeróboam in hac die, et in hoc témpore:
 3 Regum	3Kgs	11	14	15	et percútiet Dóminus Deus Ísraël, sicut movéri solet arúndo in aqua: et evéllet Ísraël de terra bona hac, quam dedit pátribus eórum, et ventilábit eos trans flumen: quia fecérunt sibi lucos, ut irritárent Dóminum.
 3 Regum	3Kgs	11	14	16	Et tradet Dóminus Ísraël propter peccáta Jeróboam, qui peccávit, et peccáre fecit Ísraël.
 3 Regum	3Kgs	11	14	17	Surréxit ítaque uxor Jeróboam, et ábiit, et venit in Thersa: cumque illa ingrederétur limen domus, puer mórtuus est,	b
 3 Regum	3Kgs	11	14	18	et sepeliérunt eum. Et planxit eum omnis Ísraël juxta sermónem Dómini, quem locútus est in manu servi sui Ahíæ prophétæ.
 3 Regum	3Kgs	11	14	19	Réliqua autem verbórum Jeróboam, quómodo pugnáverit, et quómodo regnáverit, ecce scripta sunt in libro verbórum diérum regum Ísraël.
 3 Regum	3Kgs	11	14	20	Dies autem quibus regnávit Jeróboam, vigínti duo anni sunt: et dormívit cum pátribus suis, regnavítque Nadab fílius ejus pro eo.
 3 Regum	3Kgs	11	14	21	Porro Róboam fílius Salomónis regnávit in Juda. Quadragínta et uníus anni erat Róboam cum regnáre cœpísset: decem et septem annos regnávit in Jerúsalem civitáte, quam elégit Dóminus ut póneret nomen suum ibi, ex ómnibus tríbubus Ísraël. Nomen autem matris ejus Náama Ammanítis.	b
 3 Regum	3Kgs	11	14	22	Et fecit Judas malum coram Dómino, et irritavérunt eum super ómnibus quæ fécerant patres eórum in peccátis suis quæ peccavérunt.
 3 Regum	3Kgs	11	14	23	Ædificavérunt enim et ipsi sibi aras, et státuas, et lucos super omnem collem excélsum, et subter omnem árborem frondósam:
 3 Regum	3Kgs	11	14	24	sed et effemináti fuérunt in terra, fecerúntque omnes abominatiónes géntium quas attrívit Dóminus ante fáciem filiórum Ísraël.
 3 Regum	3Kgs	11	14	25	In quinto autem anno regni Róboam, ascéndit Sesac rex Ægýpti in Jerúsalem,
 3 Regum	3Kgs	11	14	26	et tulit thesáuros domus Dómini, et thesáuros régios, et univérsa dirípuit: scuta quoque áurea, quæ fécerat Sálomon:
 3 Regum	3Kgs	11	14	27	pro quibus fecit rex Róboam scuta ǽrea, et trádidit ea in manum ducum scutariórum, et eórum qui excubábant ante óstium domus regis.
 3 Regum	3Kgs	11	14	28	Cumque ingrederétur rex in domum Dómini, portábant ea qui præeúndi habébant offícium: et póstea reportábant ad armamentárium scutariórum.
 3 Regum	3Kgs	11	14	29	Réliqua autem sermónum Róboam, et ómnia quæ fecit, ecce scripta sunt in libro sermónum diérum regum Juda.
 3 Regum	3Kgs	11	14	30	Fuítque bellum inter Róboam et Jeróboam cunctis diébus.
 3 Regum	3Kgs	11	14	31	Dormivítque Róboam cum pátribus suis, et sepúltus est cum eis in civitáte David: nomen autem matris ejus Náama Ammanítis: et regnávit Abíam fílius ejus pro eo.
 3 Regum	3Kgs	11	15	1	Ígitur in octavodécimo anno regni Jeróboam fílii Nabat, regnávit Abíam super Judam.
 3 Regum	3Kgs	11	15	2	Tribus annis regnávit in Jerúsalem: nomen matris ejus Máacha fília Abéssalom.
 3 Regum	3Kgs	11	15	3	Ambulavítque in ómnibus peccátis patris sui, quæ fécerat ante eum: nec erat cor ejus perféctum cum Dómino Deo suo, sicut cor David patris ejus.
 3 Regum	3Kgs	11	15	4	Sed propter David dedit ei Dóminus Deus suus lucérnam in Jerúsalem, ut suscitáret fílium ejus post eum, et statúeret Jerúsalem:
 3 Regum	3Kgs	11	15	5	eo quod fecísset David rectum in óculis Dómini, et non declinásset ab ómnibus quæ præcéperat ei cunctis diébus vitæ suæ, excépto sermóne Uríæ Hethǽi.
 3 Regum	3Kgs	11	15	6	Áttamen bellum fuit inter Róboam et Jeróboam omni témpore vitæ ejus.
 3 Regum	3Kgs	11	15	7	Réliqua autem sermónum Abíam, et ómnia quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro verbórum diérum regum Juda? Fuítque prœ́lium inter Abíam et inter Jeróboam.
 3 Regum	3Kgs	11	15	8	Et dormívit Abíam cum pátribus suis, et sepeliérunt eum in civitáte David, regnavítque Asa fílius ejus pro eo.
 3 Regum	3Kgs	11	15	9	In anno ergo vigésimo Jeróboam regis Ísraël regnávit Asa rex Juda,	b
 3 Regum	3Kgs	11	15	10	et quadragínta et uno anno regnávit in Jerúsalem. Nomen matris ejus Máacha fília Abéssalom.
 3 Regum	3Kgs	11	15	11	Et fecit Asa rectum ante conspéctum Dómini, sicut David pater ejus:
 3 Regum	3Kgs	11	15	12	et ábstulit effeminátos de terra, purgavítque univérsas sordes idolórum quæ fécerant patres ejus.
 3 Regum	3Kgs	11	15	13	Ínsuper et Máacham matrem suam amóvit, ne esset princeps in sacris Priápi, et in luco ejus quem consecráverat: subvertítque specum ejus, et confrégit simulácrum turpíssimum, et combússit in torrénte Cedron:
 3 Regum	3Kgs	11	15	14	excélsa autem non ábstulit. Verúmtamen cor Asa perféctum erat cum Dómino cunctis diébus suis:
 3 Regum	3Kgs	11	15	15	et íntulit ea quæ sanctificáverat pater suus, et vóverat, in domum Dómini, argéntum, et aurum, et vasa.
 3 Regum	3Kgs	11	15	16	Bellum autem erat inter Asa, et Báasa regem Ísraël cunctis diébus eórum.	b
 3 Regum	3Kgs	11	15	17	Ascéndit quoque Báasa rex Ísraël in Judam, et ædificávit Rama, ut non posset quíspiam égredi vel íngredi de parte Asa regis Juda.
 3 Regum	3Kgs	11	15	18	Tollens ítaque Asa omne argéntum et aurum quod remánserat in thesáuris domus Dómini, et in thesáuris domus régiæ, et dedit illud in manus servórum suórum: et misit ad Bénadad fílium Tábremon fílii Hézion, regem Sýriæ, qui habitábat in Damásco, dicens:
 3 Regum	3Kgs	11	15	19	Fœdus est inter me et te, et inter patrem meum et patrem tuum: ídeo misi tibi múnera, argéntum et aurum: et peto ut vénias, et írritum fácias fœdus quod habes cum Báasa rege Ísraël, et recédat a me.
 3 Regum	3Kgs	11	15	20	Acquiéscens Bénadad regi Asa, misit príncipes exércitus sui in civitátes Ísraël, et percussérunt Áhion, et Dan, et Abeldómum Máacha, et univérsam Cénneroth, omnem scílicet terram Néphthali.
 3 Regum	3Kgs	11	15	21	Quod cum audísset Báasa, intermísit ædificáre Rama, et revérsus est in Thersa.
 3 Regum	3Kgs	11	15	22	Rex autem Asa núntium misit in omnem Judam, dicens: Nemo sit excusátus. Et tulérunt lápides de Rama, et ligna ejus, quibus ædificáverat Báasa, et exstrúxit de eis rex Asa Gábaa Bénjamin, et Maspha.
 3 Regum	3Kgs	11	15	23	Réliqua autem ómnium sermónum Asa, et univérsæ fortitúdines ejus, et cuncta quæ fecit, et civitátes quas exstrúxit, nonne hæc scripta sunt in libro verbórum diérum regum Juda? Verúmtamen in témpore senectútis suæ dóluit pedes.
 3 Regum	3Kgs	11	15	24	Et dormívit cum pátribus suis, et sepúltus est cum eis in civitáte David patris sui. Regnavítque Jósaphat fílius ejus pro eo.
 3 Regum	3Kgs	11	15	25	Nadab vero fílius Jeróboam regnávit super Ísraël anno secúndo Asa regis Juda: regnavítque super Ísraël duóbus annis.	b
 3 Regum	3Kgs	11	15	26	Et fecit quod malum est in conspéctu Dómini, et ambulávit in viis patris sui, et in peccátis ejus quibus peccáre fecit Ísraël.
 3 Regum	3Kgs	11	15	27	Insidiátus est autem ei Báasa fílius Ahíæ de domo Íssachar, et percússit eum in Gébbethon, quæ est urbs Philisthinórum: síquidem Nadab et omnis Ísraël obsidébant Gébbethon.
 3 Regum	3Kgs	11	15	28	Interfécit ergo illum Báasa in anno tértio Asa regis Juda, et regnávit pro eo.
 3 Regum	3Kgs	11	15	29	Cumque regnásset, percússit omnem domum Jeróboam: non dimísit ne unam quidem ánimam de sémine ejus donec deléret eum, juxta verbum Dómini quod locútus fúerat in manu servi sui Ahíæ Silonítis,
 3 Regum	3Kgs	11	15	30	propter peccáta Jeróboam, quæ peccáverat, et quibus peccáre fécerat Ísraël: et propter delíctum quo irritáverat Dóminum Deum Ísraël.
 3 Regum	3Kgs	11	15	31	Réliqua autem sermónum Nadab, et ómnia quæ operátus est, nonne hæc scripta sunt in libro verbórum diérum regum Ísraël?
 3 Regum	3Kgs	11	15	32	Fuítque bellum inter Asa, et Báasa regem Ísraël, cunctis diébus eórum.	b
 3 Regum	3Kgs	11	15	33	Anno tértio Asa regis Juda, regnávit Báasa fílius Ahíæ super omnem Ísraël in Thersa, vigínti quátuor annis.
 3 Regum	3Kgs	11	15	34	Et fecit malum coram Dómino, ambulavítque in via Jeróboam, et in peccátis ejus quibus peccáre fecit Ísraël.
 3 Regum	3Kgs	11	16	1	Factus est autem sermo Dómini ad Jehu fílium Hánani contra Báasa, dicens:
 3 Regum	3Kgs	11	16	2	Pro eo quod exaltávi te de púlvere, et pósui te ducem super pópulum meum Ísraël, tu autem ambulásti in via Jeróboam, et peccáre fecísti pópulum meum Ísraël, ut me irritáres in peccátis eórum:
 3 Regum	3Kgs	11	16	3	ecce ego demétam posterióra Báasa, et posterióra domus ejus, et fáciam domum tuam sicut domum Jeróboam fílii Nabat.
 3 Regum	3Kgs	11	16	4	Qui mórtuus fúerit de Báasa in civitáte, cómedent eum canes: et qui mórtuus fúerit ex eo in regióne, cómedent eum vólucres cæli.
 3 Regum	3Kgs	11	16	5	Réliqua autem sermónum Báasa, et quæcúmque fecit, et prœ́lia ejus, nonne hæc scripta sunt in libro verbórum diérum regum Ísraël?
 3 Regum	3Kgs	11	16	6	Dormívit ergo Báasa cum pátribus suis, sepultúsque est in Thersa: et regnávit Ela fílius ejus pro eo.
 3 Regum	3Kgs	11	16	7	Cum autem in manu Jehu fílii Hánani prophétæ verbum Dómini factum esset contra Báasa, et contra domum ejus, et contra omne malum quod fécerat coram Dómino, ad irritándum eum in opéribus mánuum suárum, ut fíeret sicut domus Jeróboam: ob hanc causam occídit eum, hoc est, Jehu fílium Hánani prophétam.
 3 Regum	3Kgs	11	16	8	Anno vigésimo sexto Asa regis Juda, regnávit Ela fílius Báasa super Ísraël in Thersa, duóbus annis.	b
 3 Regum	3Kgs	11	16	9	Et rebellávit contra eum servus suus Zambri, dux médiæ partis équitum: erat autem Ela in Thersa bibens, et temuléntus in domo Arsa præfécti Thersa.
 3 Regum	3Kgs	11	16	10	Írruens ergo Zambri, percússit et occídit eum, anno vigésimo séptimo Asa regis Juda, et regnávit pro eo.
 3 Regum	3Kgs	11	16	11	Cumque regnásset, et sedísset super sólium ejus, percússit omnem domum Báasa, et non derelíquit ex ea mingéntem ad paríetem: et propínquos et amícos ejus.
 3 Regum	3Kgs	11	16	12	Delevítque Zambri omnem domum Báasa, juxta verbum Dómini quod locútus fúerat ad Báasa in manu Jehu prophétæ,
 3 Regum	3Kgs	11	16	13	propter univérsa peccáta Báasa, et peccáta Ela fílii ejus, qui peccavérunt, et peccáre fecérunt Ísraël, provocántes Dóminum Deum Ísraël in vanitátibus suis.
 3 Regum	3Kgs	11	16	14	Réliqua autem sermónum Ela, et ómnia quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro verbórum diérum regum Ísraël?
 3 Regum	3Kgs	11	16	15	Anno vigésimo séptimo Asa regis Juda, regnávit Zambri septem diébus in Thersa: porro exércitus obsidébat Gébbethon urbem Philisthinórum.	b
 3 Regum	3Kgs	11	16	16	Cumque audísset rebellásse Zambri, et occidísse regem, fecit sibi regem omnis Ísraël Amri, qui erat princeps milítiæ super Ísraël in die illa in castris.
 3 Regum	3Kgs	11	16	17	Ascéndit ergo Amri, et omnis Ísraël cum eo, de Gébbethon, et obsidébant Thersa.
 3 Regum	3Kgs	11	16	18	Videns autem Zambri quod expugnánda esset cívitas, ingréssus est palátium, et succéndit se cum domo régia: et mórtuus est
 3 Regum	3Kgs	11	16	19	in peccátis suis quæ peccáverat, fáciens malum coram Dómino, et ámbulans in via Jeróboam, et in peccáto ejus, quo fecit peccáre Ísraël.
 3 Regum	3Kgs	11	16	20	Réliqua autem sermónum Zambri, et insidiárum ejus, et tyránnidis, nonne hæc scripta sunt in libro verbórum diérum regum Ísraël?
 3 Regum	3Kgs	11	16	21	Tunc divísus est pópulus Ísraël in duas partes: média pars pópuli sequebátur Thebni fílium Gineth, ut constitúeret eum regem: et média pars Amri.	b
 3 Regum	3Kgs	11	16	22	Præváluit autem pópulus qui erat cum Amri, pópulo qui sequebátur Thebni fílium Gineth: mortuúsque est Thebni, et regnávit Amri.
 3 Regum	3Kgs	11	16	23	Anno trigésimo primo Asa regis Juda, regnávit Amri super Ísraël, duódecim annis: in Thersa regnávit sex annis.
 3 Regum	3Kgs	11	16	24	Emítque montem Samaríæ a Somer duóbus taléntis argénti: et ædificávit eum, et vocávit nomen civitátis quam exstrúxerat, nómine Semer dómini montis, Samaríam.
 3 Regum	3Kgs	11	16	25	Fecit autem Amri malum in conspéctu Dómini, et operátus est néquiter, super omnes qui fuérunt ante eum.
 3 Regum	3Kgs	11	16	26	Ambulavítque in omni via Jeróboam fílii Nabat, et in peccátis ejus quibus peccáre fécerat Ísraël, ut irritáret Dóminum Deum Ísraël in vanitátibus suis.
 3 Regum	3Kgs	11	16	27	Réliqua autem sermónum Amri, et prœ́lia ejus quæ gessit, nonne hæc scripta sunt in libro verbórum diérum regum Ísraël?
 3 Regum	3Kgs	11	16	28	Dormivítque Amri cum pátribus suis, et sepúltus est in Samaría: regnavítque Achab fílius ejus pro eo.
 3 Regum	3Kgs	11	16	29	Achab vero fílius Amri regnávit super Ísraël anno trigésimo octávo Asa regis Juda. Et regnávit Achab fílius Amri super Ísraël in Samaría vigínti et duóbus annis.	b
 3 Regum	3Kgs	11	16	30	Et fecit Achab fílius Amri malum in conspéctu Dómini super omnes qui fuérunt ante eum.
 3 Regum	3Kgs	11	16	31	Nec suffécit ei ut ambuláret in peccátis Jeróboam fílii Nabat: ínsuper duxit uxórem Jézabel fíliam Éthbaal regis Sidoniórum. Et ábiit, et servívit Baal, et adorávit eum.
 3 Regum	3Kgs	11	16	32	Et pósuit aram Baal in templo Baal, quod ædificáverat in Samaría,
 3 Regum	3Kgs	11	16	33	et plantávit lucum: et áddidit Achab in ópere suo, írritans Dóminum Deum Ísraël super omnes reges Ísraël qui fuérunt ante eum.
 3 Regum	3Kgs	11	16	34	In diébus ejus ædificávit Hiel de Bethel Jéricho: in Abíram primitívo suo fundávit eam, et in Segub novíssimo suo pósuit portas ejus, juxta verbum Dómini quod locútus fúerat in manu Jósue fílii Nun.	b
 3 Regum	3Kgs	11	17	1	Et dixit Elías Thesbítes de habitatóribus Gálaad ad Achab: Vivit Dóminus Deus Ísraël, in cujus conspéctu sto, si erit annis his ros et plúvia, nisi juxta oris mei verba.
 3 Regum	3Kgs	11	17	2	Et factum est verbum Dómini ad eum, dicens:
 3 Regum	3Kgs	11	17	3	Recéde hinc, et vade contra oriéntem, et abscóndere in torrénte Carith, qui est contra Jordánem,
 3 Regum	3Kgs	11	17	4	et ibi de torrénte bibes: corvísque præcépi ut pascant te ibi.
 3 Regum	3Kgs	11	17	5	Ábiit ergo, et fecit juxta verbum Dómini: cumque abiísset, sedit in torrénte Carith, qui est contra Jordánem.
 3 Regum	3Kgs	11	17	6	Corvi quoque deferébant ei panem et carnes mane, simíliter panem et carnes vésperi, et bibébat de torrénte.
 3 Regum	3Kgs	11	17	7	Post dies autem siccátus est torrens: non enim plúerat super terram.
 3 Regum	3Kgs	11	17	8	Factus est ergo sermo Dómini ad eum, dicens:	b
 3 Regum	3Kgs	11	17	9	Surge, et vade in Saréphta Sidoniórum, et manébis ibi: præcépi enim ibi mulíeri víduæ ut pascat te.
 3 Regum	3Kgs	11	17	10	Surréxit, et ábiit in Saréphta. Cumque venísset ad portam civitátis, appáruit ei múlier vídua cólligens ligna, et vocávit eam, dixítque ei: Da mihi páululum aquæ in vase ut bibam.
 3 Regum	3Kgs	11	17	11	Cumque illa pérgeret ut afférret, clamávit post tergum ejus, dicens: Affer mihi, óbsecro, et buccéllam panis in manu tua.
 3 Regum	3Kgs	11	17	12	Quæ respóndit: Vivit Dóminus Deus tuus, quia non hábeo panem, nisi quantum pugíllus cápere potest farínæ in hýdria, et páululum ólei in lécytho: en cólligo duo ligna ut ingrédiar et fáciam illum mihi et fílio meo, ut comedámus, et moriámur.
 3 Regum	3Kgs	11	17	13	Ad quam Elías ait: Noli timére, sed vade, et fac sicut dixísti: verúmtamen mihi primum fac de ipsa farínula subcinerícium panem párvulum, et affer ad me: tibi autem et fílio tuo fácies póstea.
 3 Regum	3Kgs	11	17	14	Hæc autem dicit Dóminus Deus Ísraël: Hýdria farínæ non defíciet, nec lécythus ólei minuétur, usque ad diem in qua Dóminus datúrus est plúviam super fáciem terræ.
 3 Regum	3Kgs	11	17	15	Quæ ábiit, et fecit juxta verbum Elíæ: et comédit ipse, et illa, et domus ejus: et ex illa die
 3 Regum	3Kgs	11	17	16	hýdria farínæ non defécit, et lécythus ólei non est imminútus, juxta verbum Dómini quod locútus fúerat in manu Elíæ.
 3 Regum	3Kgs	11	17	17	Factum est autem post hæc, ægrotávit fílius mulíeris matrisfamílias, et erat languor fortíssimus, ita ut non remanéret in eo hálitus.	b
 3 Regum	3Kgs	11	17	18	Dixit ergo ad Elíam: Quid mihi et tibi, vir Dei? ingréssus es ad me, ut rememoraréntur iniquitátes meæ, et interfíceres fílium meum?
 3 Regum	3Kgs	11	17	19	Et ait ad eam Elías: Da mihi fílium tuum. Tulítque eum de sinu ejus, et portávit in cœnáculum ubi ipse manébat, et pósuit super léctulum suum.
 3 Regum	3Kgs	11	17	20	Et clamávit ad Dóminum, et dixit: Dómine Deus meus, étiam ne víduam apud quam ego utcúmque susténtor, afflixísti ut interfíceres fílium ejus?
 3 Regum	3Kgs	11	17	21	Et expándit se, atque mensus est super púerum tribus vícibus, et clamávit ad Dóminum, et ait: Dómine Deus meus, revertátur, óbsecro, ánima púeri hujus in víscera ejus.
 3 Regum	3Kgs	11	17	22	Et exaudívit Dóminus vocem Elíæ: et revérsa est ánima púeri intra eum, et revíxit.
 3 Regum	3Kgs	11	17	23	Tulítque Elías púerum, et depósuit eum de cœnáculo in inferiórem domum, et trádidit matri suæ, et ait illi: En vivit fílius tuus.
 3 Regum	3Kgs	11	17	24	Dixítque múlier ad Elíam: Nunc in isto cognóvi quóniam vir Dei es tu, et verbum Dómini in ore tuo verum est.
 3 Regum	3Kgs	11	18	1	Post dies multos factum est verbum Dómini ad Elíam, in anno tértio, dicens: Vade, et osténde te Achab, ut dem plúviam super fáciem terræ.
 3 Regum	3Kgs	11	18	2	Ivit ergo Elías, ut osténderet se Achab: erat autem fames véhemens in Samaría.
 3 Regum	3Kgs	11	18	3	Vocavítque Achab Abdíam dispensatórem domus suæ: Abdías autem timébat Dóminum valde.
 3 Regum	3Kgs	11	18	4	Nam cum interfíceret Jézabel prophétas Dómini, tulit ille centum prophétas, et abscóndit eos quinquagénos et quinquagénos in spelúncis, et pavit eos pane et aqua.
 3 Regum	3Kgs	11	18	5	Dixit ergo Achab ad Abdíam: Vade in terram ad univérsos fontes aquárum, et in cunctas valles, si forte possímus inveníre herbam, et salváre equos et mulos, et non pénitus juménta intéreant.
 3 Regum	3Kgs	11	18	6	Diviserúntque sibi regiónes ut circuírent eas: Achab ibat per viam unam, et Abdías per viam álteram seórsum.
 3 Regum	3Kgs	11	18	7	Cumque esset Abdías in via, Elías occúrrit ei: qui cum cognovísset eum, cécidit super fáciem suam, et ait: Num tu es, dómine mi, Elías?
 3 Regum	3Kgs	11	18	8	Cui ille respóndit: Ego. Vade, et dic dómino tuo: Adest Elías.
 3 Regum	3Kgs	11	18	9	Et ille: Quid peccávi, inquit, quóniam tradis me servum tuum in manu Achab, ut interfíciat me?	b
 3 Regum	3Kgs	11	18	10	Vivit Dóminus Deus tuus, quia non est gens aut regnum quo non míserit dóminus meus te requírens: et respondéntibus cunctis: Non est hic: adjurávit regna síngula et gentes, eo quod mínime reperiréris.
 3 Regum	3Kgs	11	18	11	Et nunc tu dicis mihi: Vade, et dic dómino tuo: Adest Elías.
 3 Regum	3Kgs	11	18	12	Cumque recéssero a te, spíritus Dómini asportábit te in locum quem ego ignóro: et ingréssus nuntiábo Achab, et non invéniens te, interfíciet me: servus autem tuus timet Dóminum ab infántia sua.
 3 Regum	3Kgs	11	18	13	Numquid non indicátum est tibi dómino meo quid fécerim cum interfíceret Jézabel prophétas Dómini, quod abscónderim de prophétis Dómini centum viros, quinquagénos et quinquagénos, in spelúncis, et páverim eos pane et aqua?
 3 Regum	3Kgs	11	18	14	et nunc tu dicis: Vade, et dic dómino tuo: Adest Elías: ut interfíciat me?
 3 Regum	3Kgs	11	18	15	Et dixit Elías: Vivit Dóminus exercítuum, ante cujus vultum sto, quia hódie apparébo ei.
 3 Regum	3Kgs	11	18	16	Ábiit ergo Abdías in occúrsum Achab, et indicávit ei: venítque Achab in occúrsum Elíæ.	b
 3 Regum	3Kgs	11	18	17	Et cum vidísset eum, ait: Tune es ille, qui contúrbas Ísraël?
 3 Regum	3Kgs	11	18	18	Et ille ait: Non ego turbávi Ísraël, sed tu, et domus patris tui, qui dereliquístis mandáta Dómini, et secúti estis Báalim.
 3 Regum	3Kgs	11	18	19	Verúmtamen nunc mitte, et cóngrega ad me univérsum Ísraël in monte Carméli, et prophétas Baal quadringéntos quinquagínta, prophetásque lucórum quadringéntos, qui cómedunt de mensa Jézabel.
 3 Regum	3Kgs	11	18	20	Misit Achab ad omnes fílios Ísraël, et congregávit prophétas in monte Carméli.
 3 Regum	3Kgs	11	18	21	Accédens autem Elías ad omnem pópulum, ait: Úsquequo claudicátis in duas partes? si Dóminus est Deus, sequímini eum: si autem Baal, sequímini illum. Et non respóndit ei pópulus verbum.	b
 3 Regum	3Kgs	11	18	22	Et ait rursus Elías ad pópulum: Ego remánsi prophéta Dómini solus: prophétæ autem Baal quadringénti et quinquagínta viri sunt.
 3 Regum	3Kgs	11	18	23	Dentur nobis duo boves, et illi éligant sibi bovem unum, et in frusta cædéntes ponant super ligna, ignem autem non suppónant: et ego fáciam bovem álterum, et impónam super ligna, ignem autem non suppónam.
 3 Regum	3Kgs	11	18	24	Invocáte nómina deórum vestrórum, et ego invocábo nomen Dómini mei: et Deus qui exaudíerit per ignem, ipse sit Deus. Respóndens omnis pópulus ait: Óptima proposítio.
 3 Regum	3Kgs	11	18	25	Dixit ergo Elías prophétis Baal: Elígite vobis bovem unum, et fácite primi, quia vos plures estis: et invocáte nómina deórum vestrórum, ignémque non supponátis.	b
 3 Regum	3Kgs	11	18	26	Qui cum tulíssent bovem quem déderat eis, fecérunt: et invocábant nomen Baal de mane usque ad merídiem, dicéntes: Baal, exáudi nos. Et non erat vox, nec qui respondéret: transiliebántque altáre quod fécerant.
 3 Regum	3Kgs	11	18	27	Cumque esset jam merídies, illudébat illis Elías, dicens: Clamáte voce majóre: deus enim est, et fórsitan lóquitur, aut in diversório est, aut in itínere, aut certe dormit, ut excitétur.
 3 Regum	3Kgs	11	18	28	Clamábant ergo voce magna, et incidébant se juxta ritum suum cultris et lancéolis, donec perfunderéntur sánguine.
 3 Regum	3Kgs	11	18	29	Postquam autem tránsiit merídies, et illis prophetántibus vénerat tempus quo sacrifícium offérri solet, nec audiebátur vox, nec áliquis respondébat, nec attendébat orántes,	b
 3 Regum	3Kgs	11	18	30	dixit Elías omni pópulo: Veníte ad me. Et accedénte ad se pópulo, curávit altáre Dómini quod destrúctum fúerat.
 3 Regum	3Kgs	11	18	31	Et tulit duódecim lápides juxta númerum tríbuum filiórum Jacob, ad quem factus est sermo Dómini, dicens: Ísraël erit nomen tuum.
 3 Regum	3Kgs	11	18	32	Et ædificávit de lapídibus altáre in nómine Dómini: fecítque aquædúctum, quasi per duas aratiúnculas in circúitu altáris,
 3 Regum	3Kgs	11	18	33	et compósuit ligna: divisítque per membra bovem, et pósuit super ligna,
 3 Regum	3Kgs	11	18	34	et ait: Impléte quátuor hýdrias aqua, et fúndite super holocáustum et super ligna. Rursúmque dixit: Étiam secúndo hoc fácite. Qui cum fecíssent secúndo, ait: Étiam tértio idípsum fácite. Fecerúntque tértio,
 3 Regum	3Kgs	11	18	35	et currébant aquæ circum altáre, et fossa aquædúctus repléta est.
 3 Regum	3Kgs	11	18	36	Cumque jam tempus esset ut offerrétur holocáustum, accédens Elías prophéta ait: Dómine Deus Ábraham, et Ísaac, et Ísraël, osténde hódie quia tu es Deus Ísraël, et ego servus tuus, et juxta præcéptum tuum feci ómnia verba hæc.	b
 3 Regum	3Kgs	11	18	37	Exáudi me, Dómine, exáudi me: ut discat pópulus iste quia tu es Dóminus Deus, et tu convertísti cor eórum íterum.
 3 Regum	3Kgs	11	18	38	Cécidit autem ignis Dómini, et vorávit holocáustum, et ligna, et lápides, púlverem quoque, et aquam quæ erat in aquædúctu lambens.
 3 Regum	3Kgs	11	18	39	Quod cum vidísset omnis pópulus, cécidit in fáciem suam, et ait: Dóminus ipse est Deus, Dóminus ipse est Deus.
 3 Regum	3Kgs	11	18	40	Dixítque Elías ad eos: Apprehéndite prophétas Baal, et ne unus quidem effúgiat ex eis. Quos cum apprehendíssent, duxit eos Elías ad torréntem Cison, et interfécit eos ibi.
 3 Regum	3Kgs	11	18	41	Et ait Elías ad Achab: Ascénde, cómede, et bibe, quia sonus multæ plúviæ est.	b
 3 Regum	3Kgs	11	18	42	Ascéndit Achab ut coméderet et bíberet: Elías autem ascéndit in vérticem Carméli, et pronus in terram pósuit fáciem suam inter génua sua,
 3 Regum	3Kgs	11	18	43	et dixit ad púerum suum: Ascénde, et próspice contra mare. Qui cum ascendísset, et contemplátus esset, ait: Non est quidquam. Et rursum ait illi: Revértere septem vícibus.
 3 Regum	3Kgs	11	18	44	In séptima autem vice, ecce nubécula parva quasi vestígium hóminis ascendébat de mari. Qui ait: Ascénde, et dic Achab: Junge currum tuum et descénde, ne óccupet te plúvia.
 3 Regum	3Kgs	11	18	45	Cumque se vérteret huc atque illuc, ecce cæli contenebráti sunt, et nubes, et ventus, et facta est plúvia grandis. Ascéndens ítaque Achab, ábiit in Jézrahel:
 3 Regum	3Kgs	11	18	46	et manus Dómini facta est super Elíam, accinctísque lumbis currébat ante Achab, donec veníret in Jézrahel.
 3 Regum	3Kgs	11	19	1	Nuntiávit autem Achab Jézabel ómnia quæ fécerat Elías, et quómodo occidísset univérsos prophétas gládio.
 3 Regum	3Kgs	11	19	2	Misítque Jézabel núntium ad Elíam, dicens: Hæc mihi fáciant dii, et hæc addant, nisi hac hora cras posúero ánimam tuam sicut ánimam uníus ex illis.
 3 Regum	3Kgs	11	19	3	Tímuit ergo Elías, et surgens ábiit quocúmque eum ferébat volúntas: venítque in Bersabée Juda, et dimísit ibi púerum suum,
 3 Regum	3Kgs	11	19	4	et perréxit in desértum, viam uníus diéi. Cumque venísset, et sedéret subter unam juníperum, petívit ánimæ suæ ut morerétur, et ait: Súfficit mihi, Dómine: tolle ánimam meam: neque enim mélior sum quam patres mei.
 3 Regum	3Kgs	11	19	5	Projecítque se, et obdormívit in umbra juníperi: et ecce ángelus Dómini tétigit eum, et dixit illi: Surge, et cómede.
 3 Regum	3Kgs	11	19	6	Respéxit, et ecce ad caput suum subcinerícius panis, et vas aquæ: comédit ergo, et bibit, et rursum obdormívit.
 3 Regum	3Kgs	11	19	7	Reversúsque est ángelus Dómini secúndo, et tétigit eum, dixítque illi: Surge, cómede: grandis enim tibi restat via.
 3 Regum	3Kgs	11	19	8	Qui cum surrexísset, comédit et bibit, et ambulávit in fortitúdine cibi illíus quadragínta diébus et quadragínta nóctibus usque ad montem Dei Horeb.
 3 Regum	3Kgs	11	19	9	Cumque venísset illuc, mansit in spelúnca: et ecce sermo Dómini ad eum, dixítque illi: Quid hic agis, Elía?	b
 3 Regum	3Kgs	11	19	10	At ille respóndit: Zelo zelátus sum pro Dómino Deo exercítuum, quia dereliquérunt pactum tuum fílii Ísraël: altária tua destruxérunt, prophétas tuos occidérunt gládio, derelíctus sum ego solus, et quǽrunt ánimam meam ut áuferant eam.
 3 Regum	3Kgs	11	19	11	Et ait ei: Egrédere, et sta in monte coram Dómino: et ecce Dóminus transit. Et spíritus grandis et fortis subvértens montes, et cónterens petras, ante Dóminum: non in spíritu Dóminus. Et post spíritum commótio: non in commotióne Dóminus.
 3 Regum	3Kgs	11	19	12	Et post commotiónem ignis: non in igne Dóminus. Et post ignem síbilus auræ ténuis.
 3 Regum	3Kgs	11	19	13	Quod cum audísset Elías, opéruit vultum suum pállio, et egréssus stetit in óstio spelúncæ. Et ecce vox ad eum dicens: Quid hic agis, Elía? Et ille respóndit:
 3 Regum	3Kgs	11	19	14	Zelo zelátus sum pro Dómino Deo exercítuum, quia dereliquérunt pactum tuum fílii Ísraël: altária tua destruxérunt, prophétas tuos occidérunt gládio, derelíctus sum ego solus, et quǽrunt ánimam meam ut áuferant eam.
 3 Regum	3Kgs	11	19	15	Et ait Dóminus ad eum: Vade, et revértere in viam tuam per desértum in Damáscum: cumque pervéneris illuc, unges Házaël regem super Sýriam,	b
 3 Regum	3Kgs	11	19	16	et Jehu fílium Namsi unges regem super Ísraël: Eliséum autem fílium Saphat, qui est de Abelméhula, unges prophétam pro te.
 3 Regum	3Kgs	11	19	17	Et erit: quicúmque fúgerit gládium Házaël, occídet eum Jehu: et quicúmque fúgerit gládium Jehu, interfíciet eum Eliséus.
 3 Regum	3Kgs	11	19	18	Et derelínquam mihi in Ísraël septem míllia virórum, quorum génua non sunt incurváta ante Baal, et omne os quod non adorávit eum ósculans manus.
 3 Regum	3Kgs	11	19	19	Proféctus ergo inde Elías, réperit Eliséum fílium Saphat, arántem in duódecim jugis boum. Et ipse in duódecim jugis boum arántibus unus erat: cumque venísset Elías ad eum, misit pállium suum super illum.	b
 3 Regum	3Kgs	11	19	20	Qui statim relíctis bobus cucúrrit post Elíam, et ait: Ósculer, oro, patrem meum, et matrem meam, et sic sequar te. Dixítque ei: Vade, et revértere: quod enim meum erat, feci tibi.
 3 Regum	3Kgs	11	19	21	Revérsus autem ab eo, tulit par boum, et mactávit illud, et in arátro boum coxit carnes, et dedit pópulo, et comedérunt: consurgénsque ábiit, et secútus est Elíam, et ministrábat ei.
 3 Regum	3Kgs	11	20	1	Porro Bénadad rex Sýriæ congregávit omnem exércitum suum, et trigínta duos reges secum, et equos, et currus: et ascéndens pugnábat contra Samaríam, et obsidébat eam.
 3 Regum	3Kgs	11	20	2	Mitténsque núntios ad Achab regem Ísraël in civitátem,
 3 Regum	3Kgs	11	20	3	ait: Hæc dicit Bénadad: Argéntum tuum, et aurum tuum meum est: et uxóres tuæ, et fílii tui óptimi, mei sunt.
 3 Regum	3Kgs	11	20	4	Respondítque rex Ísraël: Juxta verbum tuum, dómine mi rex, tuus sum ego, et ómnia mea.
 3 Regum	3Kgs	11	20	5	Revertentésque núntii, dixérunt: Hæc dicit Bénadad, qui misit nos ad te: Argéntum tuum, et aurum tuum, et uxóres tuas, et fílios tuos, dabis mihi.
 3 Regum	3Kgs	11	20	6	Cras ígitur hac eádem hora mittam servos meos ad te, et scrutabúntur domum tuam, et domum servórum tuórum: et omne quod eis placúerit, ponent in mánibus suis, et áuferent.
 3 Regum	3Kgs	11	20	7	Vocávit autem rex Ísraël omnes senióres terræ, et ait: Animadvértite, et vidéte quóniam insidiétur nobis: misit enim ad me pro uxóribus meis, et fíliis, et pro argénto et auro: et non ábnui.	b
 3 Regum	3Kgs	11	20	8	Dixerúntque omnes majóres natu, et univérsus pópulus, ad eum: Non áudias, neque acquiéscas illi.
 3 Regum	3Kgs	11	20	9	Respóndit ítaque núntiis Bénadad: Dícite dómino meo regi: Ómnia propter quæ misísti ad me servum tuum in inítio, fáciam: hanc autem rem fácere non possum.
 3 Regum	3Kgs	11	20	10	Reversíque núntii retulérunt ei. Qui remísit, et ait: Hæc fáciant mihi dii, et hæc addant, si suffécerit pulvis Samaríæ pugíllis omnis pópuli qui séquitur me.
 3 Regum	3Kgs	11	20	11	Et respóndens rex Ísraël, ait: Dícite ei: Ne gloriétur, accínctus æque ut discínctus.
 3 Regum	3Kgs	11	20	12	Factum est autem cum audísset Bénadad verbum istud, bibébat ipse et reges in umbráculis: et ait servis suis: Circúmdate civitátem. Et circumdedérunt eam.
 3 Regum	3Kgs	11	20	13	Et ecce prophéta unus accédens ad Achab regem Ísraël, ait ei: Hæc dicit Dóminus: Certe vidísti omnem multitúdinem hanc nímiam? ecce ego tradam eam in manu tua hódie, ut scias quia ego sum Dóminus.	b
 3 Regum	3Kgs	11	20	14	Et ait Achab: Per quem? Dixítque ei: Hæc dicit Dóminus: Per pedíssequos príncipum provinciárum. Et ait: Quis incípiet prœliári? Et ille dixit: Tu.
 3 Regum	3Kgs	11	20	15	Recénsuit ergo púeros príncipum provinciárum, et réperit númerum ducentórum trigínta duórum: et recénsuit post eos pópulum, omnes fílios Ísraël, septem míllia.
 3 Regum	3Kgs	11	20	16	Et egréssi sunt merídie. Bénadad autem bibébat temuléntus in umbráculo suo, et reges trigínta duo cum eo, qui ad auxílium ejus vénerant.
 3 Regum	3Kgs	11	20	17	Egréssi sunt autem púeri príncipum provinciárum in prima fronte. Misit ítaque Bénadad: qui nuntiavérunt ei, dicéntes: Viri egréssi sunt de Samaría.
 3 Regum	3Kgs	11	20	18	Et ille ait: Sive pro pace véniunt, apprehéndite eos vivos: sive ut prœliéntur, vivos eos cápite.
 3 Regum	3Kgs	11	20	19	Egréssi sunt ergo púeri príncipum provinciárum, ac réliquus exércitus sequebátur:
 3 Regum	3Kgs	11	20	20	et percússit unusquísque virum qui contra se veniébat: fugerúntque Syri, et persecútus est eos Ísraël. Fugit quoque Bénadad rex Sýriæ in equo cum equítibus suis.
 3 Regum	3Kgs	11	20	21	Necnon egréssus rex Ísraël percússit equos et currus, et percússit Sýriam plaga magna.
 3 Regum	3Kgs	11	20	22	Accédens autem prophéta ad regem Ísraël, dixit ei: Vade, et confortáre, et scito, et vide quid fácias: sequénti enim anno rex Sýriæ ascéndet contra te.
 3 Regum	3Kgs	11	20	23	Servi vero regis Sýriæ dixérunt ei: Dii móntium sunt dii eórum, ídeo superavérunt nos: sed mélius est ut pugnémus contra eos in campéstribus, et obtinébimus eos.	b
 3 Regum	3Kgs	11	20	24	Tu ergo verbum hoc fac: ámove reges síngulos ab exércitu tuo, et pone príncipes pro eis:
 3 Regum	3Kgs	11	20	25	et instáura númerum mílitum qui cecidérunt de tuis, et equos secúndum equos prístinos, et currus secúndum currus quos ante habuísti: et pugnábimus contra eos in campéstribus, et vidébis quod obtinébimus eos. Crédidit consílio eórum, et fecit ita.
 3 Regum	3Kgs	11	20	26	Ígitur postquam annus transíerat, recénsuit Bénadad Syros, et ascéndit in Aphec ut pugnáret contra Ísraël.
 3 Regum	3Kgs	11	20	27	Porro fílii Ísraël recensíti sunt, et accéptis cibáriis profécti ex advérso, castráque metáti sunt contra eos, quasi duo parvi greges caprárum: Syri autem replevérunt terram.
 3 Regum	3Kgs	11	20	28	(Et accédens unus vir Dei, dixit ad regem Ísraël: Hæc dicit Dóminus: Quia dixérunt Syri: Deus móntium est Dóminus, et non est Deus vállium: dabo omnem multitúdinem hanc grandem in manu tua, et sciétis quia ego sum Dóminus.)	b
 3 Regum	3Kgs	11	20	29	Dirigebántque septem diébus ex advérso hi atque illi ácies, séptima autem die commíssum est bellum: percusserúntque fílii Ísraël de Syris centum míllia péditum in die una.
 3 Regum	3Kgs	11	20	30	Fugérunt autem qui remánserant in Aphec, in civitátem: et cécidit murus super vigínti septem míllia hóminum qui remánserant. Porro Bénadad fúgiens ingréssus est civitátem, in cubículum quod erat intra cubículum.
 3 Regum	3Kgs	11	20	31	Dixerúntque ei servi sui: Ecce, audívimus quod reges domus Ísraël cleméntes sint: ponámus ítaque saccos in lumbis nostris, et funículos in capítibus nostris, et egrediámur ad regem Ísraël: fórsitan salvábit ánimas nostras.
 3 Regum	3Kgs	11	20	32	Accinxérunt saccis lumbos suos, et posuérunt funículos in capítibus suis, venerúntque ad regem Ísraël, et dixérunt ei: Servus tuus Bénadad dicit: Vivat, oro te, ánima mea. Et ille ait: Si adhuc vivit, frater meus est.
 3 Regum	3Kgs	11	20	33	Quod accepérunt viri pro ómine: et festinántes rapuérunt verbum ex ore ejus, atque dixérunt: Frater tuus Bénadad. Et dixit eis: Ite, et addúcite eum ad me. Egréssus est ergo ad eum Bénadad, et levávit eum in currum suum.
 3 Regum	3Kgs	11	20	34	Qui dixit ei: Civitátes quas tulit pater meus a patre tuo, reddam: et platéas fac tibi in Damásco, sicut fecit pater meus in Samaría, et ego fœderátus recédam a te. Pépigit ergo fœdus, et dimísit eum.
 3 Regum	3Kgs	11	20	35	Tunc vir quidam de fíliis prophetárum dixit ad sócium suum in sermóne Dómini: Pércute me. At ille nóluit percútere.	b
 3 Regum	3Kgs	11	20	36	Cui ait: Quia noluísti audíre vocem Dómini, ecce recédes a me, et percútiet te leo. Cumque páululum recessísset ab eo, invénit eum leo, atque percússit.
 3 Regum	3Kgs	11	20	37	Sed et álterum invéniens virum, dixit ad eum: Pércute me. Qui percússit eum, et vulnerávit.
 3 Regum	3Kgs	11	20	38	Ábiit ergo prophéta, et occúrrit regi in via, et mutávit aspersióne púlveris os et óculos suos.
 3 Regum	3Kgs	11	20	39	Cumque rex transísset, clamávit ad regem, et ait: Servus tuus egréssus est ad prœliándum cóminus: cumque fugísset vir unus, addúxit eum quidam ad me, et ait: Custódi virum istum: qui si lapsus fúerit, erit ánima tua pro ánima ejus, aut taléntum argénti appéndes.
 3 Regum	3Kgs	11	20	40	Dum autem ego turbátus huc illúcque me vérterem, súbito non compáruit. Et ait rex Ísraël ad eum: Hoc est judícium tuum, quod ipse decrevísti.
 3 Regum	3Kgs	11	20	41	At ille statim abstérsit púlverem de fácie sua, et cognóvit eum rex Ísraël, quod esset de prophétis.
 3 Regum	3Kgs	11	20	42	Qui ait ad eum: Hæc dicit Dóminus: Quia dimisísti virum dignum morte de manu tua, erit ánima tua pro ánima ejus, et pópulus tuus pro pópulo ejus.
 3 Regum	3Kgs	11	20	43	Revérsus est ígitur rex Ísraël in domum suam, audíre contémnens, et furibúndus venit in Samaríam.
 3 Regum	3Kgs	11	21	1	Post verba autem hæc, témpore illo vínea erat Naboth Jezrahelítæ, quæ erat in Jézrahel, juxta palátium Achab regis Samaríæ.
 3 Regum	3Kgs	11	21	2	Locútus est ergo Achab ad Naboth, dicens: Da mihi víneam tuam, ut fáciam mihi hortum ólerum, quia vicína est, et prope domum meam: dabóque tibi pro ea víneam meliórem, aut si commódius tibi putas, argénti prétium, quanto digna est.
 3 Regum	3Kgs	11	21	3	Cui respóndit Naboth: Propítius sit mihi Dóminus, ne dem hæreditátem patrum meórum tibi.
 3 Regum	3Kgs	11	21	4	Venit ergo Achab in domum suam indígnans, et frendens super verbo quod locútus fúerat ad eum Naboth Jezrahelítes, dicens: Non dabo tibi hæreditátem patrum meórum. Et projíciens se in léctulum suum, avértit fáciem suam ad paríetem, et non comédit panem.
 3 Regum	3Kgs	11	21	5	Ingréssa est autem ad eum Jézabel uxor sua, dixítque ei: Quid est hoc, unde ánima tua contristáta est? et quare non cómedis panem?
 3 Regum	3Kgs	11	21	6	Qui respóndit ei: Locútus sum Naboth Jezrahelítæ, et dixi ei: Da mihi víneam tuam, accépta pecúnia: aut, si tibi placet, dabo tibi víneam meliórem pro ea. Et ille ait: Non dabo tibi víneam meam.
 3 Regum	3Kgs	11	21	7	Dixit ergo ad eum Jézabel uxor ejus: Grandis auctoritátis es, et bene regis regnum Ísraël. Surge, et cómede panem, et æquo ánimo esto: ego dabo tibi víneam Naboth Jezrahelítæ.
 3 Regum	3Kgs	11	21	8	Scripsit ítaque lítteras ex nómine Achab, et signávit eas ánnulo ejus, et misit ad majóres natu, et optimátes, qui erant in civitáte ejus, et habitábant cum Naboth.	b
 3 Regum	3Kgs	11	21	9	Litterárum autem hæc erat senténtia: Prædicáte jejúnium, et sedére fácite Naboth inter primos pópuli:
 3 Regum	3Kgs	11	21	10	et submíttite duos viros fílios Bélial contra eum, et falsum testimónium dicant: Benedíxit Deum et regem: et edúcite eum, et lapidáte, sicque moriátur.
 3 Regum	3Kgs	11	21	11	Fecérunt ergo cives ejus majóres natu et optimátes, qui habitábant cum eo in urbe, sicut præcéperat eis Jézabel, et sicut scriptum erat in lítteris quas míserat ad eos:
 3 Regum	3Kgs	11	21	12	prædicavérunt jejúnium, et sedére fecérunt Naboth inter primos pópuli.
 3 Regum	3Kgs	11	21	13	Et addúctis duóbus viris fíliis diáboli, fecérunt eos sedére contra eum: at illi, scílicet ut viri diabólici, dixérunt contra eum testimónium coram multitúdine: Benedíxit Naboth Deum et regem: quam ob rem eduxérunt eum extra civitátem, et lapídibus interfecérunt.
 3 Regum	3Kgs	11	21	14	Miserúntque ad Jézabel, dicéntes: Lapidátus est Naboth, et mórtuus est.
 3 Regum	3Kgs	11	21	15	Factum est autem, cum audísset Jézabel lapidátum Naboth et mórtuum, locúta est ad Achab: Surge, et pósside víneam Naboth Jezrahelítæ, qui nóluit tibi acquiéscere, et dare eam accépta pecúnia: non enim vivit Naboth, sed mórtuus est.
 3 Regum	3Kgs	11	21	16	Quod cum audísset Achab, mórtuum vidélicet Naboth, surréxit, et descendébat in víneam Naboth Jezrahelítæ, ut possidéret eam.
 3 Regum	3Kgs	11	21	17	Factus est ígitur sermo Dómini ad Elíam Thesbíten, dicens:	b
 3 Regum	3Kgs	11	21	18	Surge, et descénde in occúrsum Achab regis Ísraël, qui est in Samaría: ecce ad víneam Naboth descéndit, ut possídeat eam.
 3 Regum	3Kgs	11	21	19	Et loquéris ad eum, dicens: Hæc dicit Dóminus: Occidísti, ínsuper et possedísti. Et post hæc addes: Hæc dicit Dóminus: In loco hoc, in quo linxérunt canes sánguinem Naboth, lambent quoque sánguinem tuum.
 3 Regum	3Kgs	11	21	20	Et ait Achab ad Elíam: Num invenísti me inimícum tibi? Qui dixit: Invéni, eo quod venúndatus sis, ut fáceres malum in conspéctu Dómini.	b
 3 Regum	3Kgs	11	21	21	Ecce ego indúcam super te malum, et demétam posterióra tua, et interfíciam de Achab mingéntem ad paríetem, et clausum et últimum in Ísraël.
 3 Regum	3Kgs	11	21	22	Et dabo domum tuam sicut domum Jeróboam fílii Nabat, et sicut domum Báasa fílii Ahía: quia egísti ut me ad iracúndiam provocáres, et peccáre fecísti Ísraël.
 3 Regum	3Kgs	11	21	23	Sed et de Jézabel locútus est Dóminus, dicens: Canes cómedent Jézabel in agro Jézrahel.
 3 Regum	3Kgs	11	21	24	Si mórtuus fúerit Achab in civitáte, cómedent eum canes: si autem mórtuus fúerit in agro, cómedent eum vólucres cæli.
 3 Regum	3Kgs	11	21	25	Ígitur non fuit alter talis sicut Achab, qui venúndatus est ut fáceret malum in conspéctu Dómini: concitávit enim eum Jézabel uxor sua,	b
 3 Regum	3Kgs	11	21	26	et abominábilis factus est, in tantum ut sequerétur idóla quæ fécerant Amorrhǽi, quos consúmpsit Dóminus a fácie filiórum Ísraël.
 3 Regum	3Kgs	11	21	27	Ítaque cum audísset Achab sermónes istos, scidit vestiménta sua, et opéruit cilício carnem suam, jejunavítque et dormívit in sacco, et ambulávit demísso cápite.
 3 Regum	3Kgs	11	21	28	Et factus est sermo Dómini ad Elíam Thesbíten, dicens:
 3 Regum	3Kgs	11	21	29	Nonne vidísti humiliátum Achab coram me? quia ígitur humiliátus est mei causa, non indúcam malum in diébus ejus, sed in diébus fílii sui ínferam malum dómui ejus.
 3 Regum	3Kgs	11	22	1	Transiérunt ígitur tres anni absque bello inter Sýriam et Ísraël.
 3 Regum	3Kgs	11	22	2	In anno autem tértio, descéndit Jósaphat rex Juda ad regem Ísraël.
 3 Regum	3Kgs	11	22	3	(Dixítque rex Ísraël ad servos suos: Ignorátis quod nostra sit Ramoth Gálaad, et neglígimus tóllere eam de manu regis Sýriæ?)
 3 Regum	3Kgs	11	22	4	Et ait ad Jósaphat: Veniésne mecum ad prœliándum in Ramoth Gálaad?
 3 Regum	3Kgs	11	22	5	Dixítque Jósaphat ad regem Ísraël: Sicut ego sum, ita et tu: pópulus meus et pópulus tuus unum sunt: et équites mei, équites tui. Dixítque Jósaphat ad regem Ísraël: Quære, oro te, hódie sermónem Dómini.
 3 Regum	3Kgs	11	22	6	Congregávit ergo rex Ísraël prophétas, quadringéntos círciter viros, et ait ad eos: Ire débeo in Ramoth Gálaad ad bellándum, an quiéscere? Qui respondérunt: Ascénde, et dabit eam Dóminus in manu regis.
 3 Regum	3Kgs	11	22	7	Dixit autem Jósaphat: Non est hic prophéta Dómini quíspiam, ut interrogémus per eum?
 3 Regum	3Kgs	11	22	8	Et ait rex Ísraël ad Jósaphat: Remánsit vir unus per quem póssumus interrogáre Dóminum: sed ego odi eum, quia non prophétat mihi bonum, sed malum: Michǽas fílius Jemla. Cui Jósaphat ait: Ne loquáris ita, rex.
 3 Regum	3Kgs	11	22	9	Vocávit ergo rex Ísraël eunúchum quemdam, et dixit ei: Festína addúcere Michǽam fílium Jemla.
 3 Regum	3Kgs	11	22	10	Rex autem Ísraël, et Jósaphat rex Juda, sedébant unusquísque in sólio suo, vestíti cultu régio, in área juxta óstium portæ Samaríæ: et univérsi prophétæ prophetábant in conspéctu eórum.	b
 3 Regum	3Kgs	11	22	11	Fecit quoque sibi Sedecías fílius Chanáana córnua férrea, et ait: Hæc dicit Dóminus: His ventilábis Sýriam, donec déleas eam.
 3 Regum	3Kgs	11	22	12	Omnésque prophétæ simíliter prophetábant, dicéntes: Ascénde in Ramoth Gálaad, et vade próspere, et tradet Dóminus in manus regis.
 3 Regum	3Kgs	11	22	13	Núntius vero qui íerat ut vocáret Michǽam, locútus est ad eum, dicens: Ecce sermónes prophetárum ore uno regi bona prǽdicant: sit ergo sermo tuus símilis eórum, et lóquere bona.
 3 Regum	3Kgs	11	22	14	Cui Michǽas ait: Vivit Dóminus, quia quodcúmque díxerit mihi Dóminus, hoc loquar.
 3 Regum	3Kgs	11	22	15	Venit ítaque ad regem, et ait illi rex: Michǽa, ire debémus in Ramoth Gálaad ad prœliándum, an cessáre? Cui ille respóndit: Ascénde, et vade próspere, et tradet eam Dóminus in manus regis.	b
 3 Regum	3Kgs	11	22	16	Dixit autem rex ad eum: Íterum atque íterum adjúro te, ut non loquáris mihi nisi quod verum est, in nómine Dómini.
 3 Regum	3Kgs	11	22	17	Et ille ait: Vidi cunctum Ísraël dispérsum in móntibus, quasi oves non habéntes pastórem. Et ait Dóminus: Non habent isti dóminum: revertátur unusquísque in domum suam in pace.
 3 Regum	3Kgs	11	22	18	(Dixit ergo rex Ísraël ad Jósaphat: Numquid non dixi tibi, quia non prophétat mihi bonum, sed semper malum?)
 3 Regum	3Kgs	11	22	19	Ille vero addens, ait: Proptérea audi sermónem Dómini: vidi Dóminum sedéntem super sólium suum, et omnem exércitum cæli assisténtem ei a dextris et a sinístris:
 3 Regum	3Kgs	11	22	20	et ait Dóminus: Quis decípiet Achab regem Ísraël, ut ascéndat, et cadat in Ramoth Gálaad? Et dixit unus verba hujuscémodi, et álius áliter.
 3 Regum	3Kgs	11	22	21	Egréssus est autem spíritus, et stetit coram Dómino, et ait: Ego decípiam illum. Cui locútus est Dóminus: In quo?
 3 Regum	3Kgs	11	22	22	Et ille ait: Egrédiar, et ero spíritus mendax in ore ómnium prophetárum ejus. Et dixit Dóminus: Decípies, et prævalébis: egrédere, et fac ita.
 3 Regum	3Kgs	11	22	23	Nunc ígitur ecce dedit Dóminus spíritum mendácii in ore ómnium prophetárum tuórum, qui hic sunt, et Dóminus locútus est contra te malum.
 3 Regum	3Kgs	11	22	24	Accéssit autem Sedecías fílius Chanáana, et percússit Michǽam in maxíllam, et dixit: Mene ergo dimísit spíritus Dómini, et locútus est tibi?	b
 3 Regum	3Kgs	11	22	25	Et ait Michǽas: Visúrus es in die illa quando ingrediéris cubículum intra cubículum ut abscondáris.
 3 Regum	3Kgs	11	22	26	Et ait rex Ísraël: Tóllite Michǽam, et máneat apud Amon príncipem civitátis, et apud Joas fílium Ámelech,
 3 Regum	3Kgs	11	22	27	et dícite eis: Hæc dicit rex: Míttite virum istum in cárcerem, et sustentáte eum pane tribulatiónis, et aqua angústiæ, donec revértar in pace.
 3 Regum	3Kgs	11	22	28	Dixítque Michǽas: Si revérsus fúeris in pace, non est locútus in me Dóminus. Et ait: Audíte, pópuli omnes.
 3 Regum	3Kgs	11	22	29	Ascéndit ítaque rex Ísraël, et Jósaphat rex Juda, in Ramoth Gálaad.	b
 3 Regum	3Kgs	11	22	30	Dixit ítaque rex Ísraël ad Jósaphat: Sume arma, et ingrédere prœ́lium, et indúere véstibus tuis. Porro rex Ísraël mutávit hábitum suum, et ingréssus est bellum.
 3 Regum	3Kgs	11	22	31	Rex autem Sýriæ præcéperat princípibus cúrruum trigínta duóbus, dicens: Non pugnábitis contra minórem et majórem quémpiam, nisi contra regem Ísraël solum.
 3 Regum	3Kgs	11	22	32	Cum ergo vidíssent príncipes cúrruum Jósaphat, suspicáti sunt quod ipse esset rex Ísraël, et ímpetu facto pugnábant contra eum: et exclamávit Jósaphat.
 3 Regum	3Kgs	11	22	33	Intellexerúntque príncipes cúrruum quod non esset rex Ísraël, et cessavérunt ab eo.
 3 Regum	3Kgs	11	22	34	Vir autem quidam teténdit arcum, in incértum sagíttam dírigens, et casu percússit regem Ísraël inter pulmónem et stómachum. At ille dixit aurígæ suo: Verte manum tuam, et éjice me de exércitu, quia gráviter vulnerátus sum.
 3 Regum	3Kgs	11	22	35	Commíssum est ergo prœ́lium in die illa, et rex Ísraël stabat in curru suo contra Syros, et mórtuus est véspere: fluébat autem sanguis plagæ in sinum currus,
 3 Regum	3Kgs	11	22	36	et præco insónuit in univérso exércitu ántequam sol occúmberet, dicens: Unusquísque revertátur in civitátem, et in terram suam.
 3 Regum	3Kgs	11	22	37	Mórtuus est autem rex, et perlátus est in Samaríam: sepelierúntque regem in Samaría,
 3 Regum	3Kgs	11	22	38	et lavérunt currum ejus in piscína Samaríæ: et linxérunt canes sánguinem ejus, et habénas lavérunt, juxta verbum Dómini quod locútus fúerat.
 3 Regum	3Kgs	11	22	39	Réliqua autem sermónum Achab, et univérsa quæ fecit, et domus ebúrnea quam ædificávit, cunctarúmque úrbium quas exstrúxit, nonne hæc scripta sunt in libro sermónum diérum regum Ísraël?	b
 3 Regum	3Kgs	11	22	40	Dormívit ergo Achab cum pátribus suis, et regnávit Ochozías fílius ejus pro eo.
 3 Regum	3Kgs	11	22	41	Jósaphat vero fílius Asa regnáre cœ́perat super Judam anno quarto Achab regis Ísraël.	b
 3 Regum	3Kgs	11	22	42	Trigínta quinque annórum erat cum regnáre cœpísset, et vigínti quinque annis regnávit in Jerúsalem: nomen matris ejus Ázuba fília Sálai.
 3 Regum	3Kgs	11	22	43	Et ambulávit in omni via Asa patris sui, et non declinávit ex ea: fecítque quod rectum erat in conspéctu Dómini.
 3 Regum	3Kgs	11	22	44	Verúmtamen excélsa non ábstulit: adhuc enim pópulus sacrificábat, et adolébat incénsum in excélsis.
 3 Regum	3Kgs	11	22	45	Pacémque hábuit Jósaphat cum rege Ísraël.
 3 Regum	3Kgs	11	22	46	Réliqua autem verbórum Jósaphat, et ópera ejus quæ gessit, et prœ́lia, nonne hæc scripta sunt in libro verbórum diérum regum Juda?
 3 Regum	3Kgs	11	22	47	Sed et relíquias effeminatórum qui remánserant in diébus Asa patris ejus, ábstulit de terra.
 3 Regum	3Kgs	11	22	48	Nec erat tunc rex constitútus in Edom.
 3 Regum	3Kgs	11	22	49	Rex vero Jósaphat fécerat classes in mari, quæ navigárent in Ophir propter aurum: et ire non potuérunt, quia confráctæ sunt in Asióngaber.
 3 Regum	3Kgs	11	22	50	Tunc ait Ochozías fílius Achab ad Jósaphat: Vadant servi mei cum servis tuis in návibus. Et nóluit Jósaphat.
 3 Regum	3Kgs	11	22	51	Dormivítque Jósaphat cum pátribus suis, et sepúltus est cum eis in civitáte David patris sui: regnavítque Joram fílius ejus pro eo.
 3 Regum	3Kgs	11	22	52	Ochozías autem fílius Achab regnáre cœ́perat super Ísraël in Samaría, anno septimodécimo Jósaphat regis Juda: regnavítque super Ísraël duóbus annis.	b
 3 Regum	3Kgs	11	22	53	Et fecit malum in conspéctu Dómini, et ambulávit in via patris sui et matris suæ, et in via Jeróboam fílii Nabat, qui peccáre fecit Ísraël.
 3 Regum	3Kgs	11	22	54	Servívit quoque Baal, et adorávit eum, et irritávit Dóminum Deum Ísraël, juxta ómnia quæ fécerat pater ejus.
 #	4 Regum	4Kgs	Liber Quartus Regum
 4 Regum	4Kgs	12	1	1	Prævaricátus est autem Moab in Ísraël, postquam mórtuus est Achab.
 4 Regum	4Kgs	12	1	2	Cecidítque Ochozías per cancéllos cœnáculi sui, quod habébat in Samaría, et ægrotávit: misítque núntios, dicens ad eos: Ite, consúlite Beélzebub deum Áccaron, utrum vívere queam de infirmitáte mea hac.
 4 Regum	4Kgs	12	1	3	Ángelus autem Dómini locútus est ad Elíam Thesbíten, dicens: Surge, et ascénde in occúrsum nuntiórum regis Samaríæ, et dices ad eos: Numquid non est Deus in Ísraël, ut eátis ad consuléndum Beélzebub deum Áccaron?
 4 Regum	4Kgs	12	1	4	Quam ob rem hæc dicit Dóminus: De léctulo, super quem ascendísti, non descéndes, sed morte moriéris. Et ábiit Elías.
 4 Regum	4Kgs	12	1	5	Reversíque sunt núntii ad Ochozíam. Qui dixit eis: Quare revérsi estis?
 4 Regum	4Kgs	12	1	6	At illi respondérunt ei: Vir occúrrit nobis, et dixit ad nos: Ite, et revertímini ad regem qui misit vos, et dicétis ei: Hæc dicit Dóminus: Numquid quia non erat Deus in Ísraël, mittis ut consulátur Beélzebub deus Áccaron? idcírco de léctulo, super quem ascendísti, non descéndes, sed morte moriéris.
 4 Regum	4Kgs	12	1	7	Qui dixit eis: Cujus figúræ et hábitus est vir ille, qui occúrrit vobis, et locútus est verba hæc?
 4 Regum	4Kgs	12	1	8	At illi dixérunt: Vir pilósus, et zona pellícea accínctus rénibus. Qui ait: Elías Thesbítes est.
 4 Regum	4Kgs	12	1	9	Misítque ad eum quinquagenárium príncipem, et quinquagínta qui erant sub eo. Qui ascéndit ad eum: sedentíque in vértice montis, ait: Homo Dei, rex præcépit ut descéndas.	b
 4 Regum	4Kgs	12	1	10	Respondénsque Elías, dixit quinquagenário: Si homo Dei sum, descéndat ignis de cælo, et dévoret te, et quinquagínta tuos. Descéndit ítaque ignis de cælo, et devorávit eum, et quinquagínta qui erant cum eo.
 4 Regum	4Kgs	12	1	11	Rursúmque misit ad eum príncipem quinquagenárium álterum, et quinquagínta cum eo. Qui locútus est illi: Homo Dei, hæc dicit rex: Festína, descénde.
 4 Regum	4Kgs	12	1	12	Respóndens Elías, ait: Si homo Dei ego sum, descéndat ignis de cælo, et dévoret te, et quinquagínta tuos. Descéndit ergo ignis de cælo, et devorávit illum, et quinquagínta ejus.
 4 Regum	4Kgs	12	1	13	Íterum misit príncipem quinquagenárium tértium, et quinquagínta qui erant cum eo. Qui cum venísset, curvávit génua contra Elíam, et precátus est eum, et ait: Homo Dei, noli despícere ánimam meam, et ánimas servórum tuórum qui mecum sunt.
 4 Regum	4Kgs	12	1	14	Ecce descéndit ignis de cælo, et devorávit duos príncipes quinquagenários primos, et quinquagénos qui cum eis erant: sed nunc óbsecro ut misereáris ánimæ meæ.
 4 Regum	4Kgs	12	1	15	Locútus est autem ángelus Dómini ad Elíam, dicens: Descénde cum eo: ne tímeas. Surréxit ígitur, et descéndit cum eo ad regem,	b
 4 Regum	4Kgs	12	1	16	et locútus est ei: Hæc dicit Dóminus: Quia misísti núntios ad consuléndum Beélzebub deum Áccaron, quasi non esset Deus in Ísraël a quo posses interrogáre sermónem, ídeo de léctulo super quem ascendísti, non descéndes, sed morte moriéris.
 4 Regum	4Kgs	12	1	17	Mórtuus est ergo juxta sermónem Dómini quem locútus est Elías, et regnávit Joram frater ejus pro eo, anno secúndo Joram fílii Jósaphat regis Judæ: non enim habébat fílium.
 4 Regum	4Kgs	12	1	18	Réliqua autem verbórum Ochozíæ quæ operátus est, nonne hæc scripta sunt in libro sermónum diérum regum Ísraël?
 4 Regum	4Kgs	12	2	1	Factum est autem cum leváre vellet Dóminus Elíam per túrbinem in cælum, ibant Elías et Eliséus de Gálgalis.
 4 Regum	4Kgs	12	2	2	Dixítque Elías ad Eliséum: Sede hic, quia Dóminus misit me usque in Bethel. Cui ait Eliséus: Vivit Dóminus, et vivit ánima tua, quia non derelínquam te. Cumque descendíssent Bethel,
 4 Regum	4Kgs	12	2	3	egréssi sunt fílii prophetárum qui erant in Bethel, ad Eliséum, et dixérunt ei: Numquid nosti quia hódie Dóminus tollet dóminum tuum a te? Qui respóndit: Et ego novi: siléte.
 4 Regum	4Kgs	12	2	4	Dixit autem Elías ad Eliséum: Sede hic, quia Dóminus misit me in Jéricho. Et ille ait: Vivit Dóminus, et vivit ánima tua, quia non derelínquam te. Cumque veníssent Jéricho,
 4 Regum	4Kgs	12	2	5	accessérunt fílii prophetárum qui erant in Jéricho, ad Eliséum, et dixérunt ei: Numquid nosti quia Dóminus hódie tollet dóminum tuum a te? Et ait: Et ego novi: siléte.
 4 Regum	4Kgs	12	2	6	Dixit autem ei Elías: Sede hic, quia Dóminus misit me usque ad Jordánem. Qui ait: Vivit Dóminus, et vivit ánima tua, quia non derelínquam te. Iérunt ígitur ambo páriter,
 4 Regum	4Kgs	12	2	7	et quinquagínta viri de fíliis prophetárum secúti sunt eos, qui et stetérunt e contra, longe: illi autem ambo stabant super Jordánem.
 4 Regum	4Kgs	12	2	8	Tulítque Elías pállium suum, et invólvit illud, et percússit aquas: quæ divísæ sunt in utrámque partem, et transiérunt ambo per siccum.	b
 4 Regum	4Kgs	12	2	9	Cumque transíssent, Elías dixit ad Eliséum: Póstula quod vis ut fáciam tibi, ántequam tollar a te. Dixítque Eliséus: Óbsecro ut fiat in me duplex spíritus tuus.
 4 Regum	4Kgs	12	2	10	Qui respóndit: Rem diffícilem postulásti: áttamen si víderis me quando tollar a te, erit tibi quod petísti: si autem non víderis, non erit.
 4 Regum	4Kgs	12	2	11	Cumque pérgerent, et incedéntes sermocinaréntur, ecce currus ígneus, et equi ígnei divisérunt utrúmque: et ascéndit Elías per túrbinem in cælum.
 4 Regum	4Kgs	12	2	12	Eliséus autem vidébat, et clamábat: Pater mi, pater mi, currus Ísraël, et auríga ejus. Et non vidit eum ámplius: apprehendítque vestiménta sua, et scidit illa in duas partes.
 4 Regum	4Kgs	12	2	13	Et levávit pállium Elíæ, quod cecíderat ei: reversúsque stetit super ripam Jordánis,
 4 Regum	4Kgs	12	2	14	et pállio Elíæ, quod cecíderat ei, percússit aquas, et non sunt divísæ: et dixit: Ubi est Deus Elíæ étiam nunc? Percussítque aquas, et divísæ sunt huc atque illuc, et tránsiit Eliséus.
 4 Regum	4Kgs	12	2	15	Vidéntes autem fílii prophetárum qui erant in Jéricho e contra, dixérunt: Requiévit spíritus Elíæ super Eliséum. Et veniéntes in occúrsum ejus, adoravérunt eum proni in terram,	b
 4 Regum	4Kgs	12	2	16	dixerúntque illi: Ecce cum servis tuis sunt quinquagínta viri fortes qui possunt ire, et quǽrere dóminum tuum, ne forte túlerit eum spíritus Dómini, et projécerit eum in unum móntium, aut in unam vállium. Qui ait: Nolíte míttere.
 4 Regum	4Kgs	12	2	17	Coëgerúntque eum donec acquiésceret, et díceret: Míttite. Et misérunt quinquagínta viros: qui cum quæsíssent tribus diébus, non invenérunt.
 4 Regum	4Kgs	12	2	18	Et revérsi sunt ad eum: at ille habitábat in Jéricho, et dixit eis: Numquid non dixi vobis: Nolíte míttere?
 4 Regum	4Kgs	12	2	19	Dixérunt quoque viri civitátis ad Eliséum: Ecce habitátio civitátis hujus óptima est, sicut tu ipse, dómine, pérspicis: sed aquæ péssimæ sunt, et terra stérilis.	b
 4 Regum	4Kgs	12	2	20	At ille ait: Afférte mihi vas novum, et míttite in illud sal. Quod cum attulíssent,
 4 Regum	4Kgs	12	2	21	egréssus ad fontem aquárum misit in illum sal, et ait: Hæc dicit Dóminus: Sanávi aquas has, et non erit ultra in eis mors, neque sterílitas.
 4 Regum	4Kgs	12	2	22	Sanátæ sunt ergo aquæ usque in diem hanc, juxta verbum Eliséi quod locútus est.
 4 Regum	4Kgs	12	2	23	Ascéndit autem inde in Bethel: cumque ascénderet per viam, púeri parvi egréssi sunt de civitáte, et illudébant ei, dicéntes: Ascénde calve, ascénde calve.	b
 4 Regum	4Kgs	12	2	24	Qui cum respexísset, vidit eos, et maledíxit eis in nómine Dómini: egressíque sunt duo ursi de saltu, et laceravérunt ex eis quadragínta duos púeros.
 4 Regum	4Kgs	12	2	25	Ábiit autem inde in montem Carméli, et inde revérsus est in Samaríam.
 4 Regum	4Kgs	12	3	1	Joram vero fílius Achab regnávit super Ísraël in Samaría anno decimooctávo Jósaphat regis Judæ: regnavítque duódecim annis.
 4 Regum	4Kgs	12	3	2	Et fecit malum coram Dómino, sed non sicut pater suus et mater: tulit enim státuas Baal quas fécerat pater ejus.
 4 Regum	4Kgs	12	3	3	Verúmtamen in peccátis Jeróboam fílii Nabat, qui peccáre fecit Ísraël, adhǽsit, nec recéssit ab eis.
 4 Regum	4Kgs	12	3	4	Porro Mesa rex Moab nutriébat pécora multa, et solvébat regi Ísraël centum míllia agnórum, et centum míllia aríetum cum velléribus suis.	b
 4 Regum	4Kgs	12	3	5	Cumque mórtuus fuísset Achab, prævaricátus est fœdus quod habébat cum rege Ísraël.
 4 Regum	4Kgs	12	3	6	Egréssus est ígitur rex Joram in die illa de Samaría, et recénsuit univérsum Ísraël.
 4 Regum	4Kgs	12	3	7	Misítque ad Jósaphat regem Juda, dicens: Rex Moab recéssit a me: veni mecum contra eum ad prœ́lium. Qui respóndit: Ascéndam: qui meus est, tuus est: pópulus meus, pópulus tuus, et equi mei, equi tui.
 4 Regum	4Kgs	12	3	8	Dixítque: Per quam viam ascendémus? At ille respóndit: Per desértum Idumǽæ.
 4 Regum	4Kgs	12	3	9	Perrexérunt ígitur rex Ísraël, et rex Juda, et rex Edom, et circuiérunt per viam septem diérum, nec erat aqua exercítui et juméntis quæ sequebántur eos.
 4 Regum	4Kgs	12	3	10	Dixítque rex Ísraël: Heu! heu! heu! congregávit nos Dóminus tres reges ut tráderet in manus Moab.
 4 Regum	4Kgs	12	3	11	Et ait Jósaphat: Estne hic prophéta Dómini, ut deprecémur Dóminum per eum? Et respóndit unus de servis regis Ísraël: Est hic Eliséus fílius Saphat, qui fundébat aquam super manus Elíæ.	b
 4 Regum	4Kgs	12	3	12	Et ait Jósaphat: Est apud eum sermo Dómini. Descendítque ad eum rex Ísraël, et Jósaphat rex Juda, et rex Edom.
 4 Regum	4Kgs	12	3	13	Dixit autem Eliséus ad regem Ísraël: Quid mihi et tibi est? vade ad prophétas patris tui et matris tuæ. Et ait illi rex Ísraël: Quare congregávit Dóminus tres reges hos ut tráderet eos in manus Moab?
 4 Regum	4Kgs	12	3	14	Dixítque ad eum Eliséus: Vivit Dóminus exercítuum, in cujus conspéctu sto, quod si non vultum Jósaphat regis Judæ erubéscerem, non attendíssem quidem te, nec respexíssem.
 4 Regum	4Kgs	12	3	15	Nunc autem addúcite mihi psaltem. Cumque cáneret psaltes, facta est super eum manus Dómini, et ait:
 4 Regum	4Kgs	12	3	16	Hæc dicit Dóminus: Fácite álveum torréntis hujus fossas et fossas.
 4 Regum	4Kgs	12	3	17	Hæc enim dicit Dóminus: Non vidébitis ventum, neque plúviam: et álveus iste replébitur aquis, et bibétis vos, et famíliæ vestræ, et juménta vestra.
 4 Regum	4Kgs	12	3	18	Parúmque est hoc in conspéctu Dómini: ínsuper tradet étiam Moab in manus vestras.
 4 Regum	4Kgs	12	3	19	Et percutiétis omnem civitátem munítam, et omnem urbem eléctam, et univérsum lignum fructíferum succidétis, cunctósque fontes aquárum obturábitis, et omnem agrum egrégium operiétis lapídibus.
 4 Regum	4Kgs	12	3	20	Factum est ígitur mane, quando sacrifícium offérri solet, et ecce aquæ veniébant per viam Edom, et repléta est terra aquis.	b
 4 Regum	4Kgs	12	3	21	Univérsi autem Moabítæ audiéntes quod ascendíssent reges ut pugnárent advérsum eos, convocavérunt omnes qui accíncti erant bálteo désuper, et stetérunt in términis.
 4 Regum	4Kgs	12	3	22	Primóque mane surgéntes, et orto jam sole ex advérso aquárum, vidérunt Moabítæ e contra aquas rubras quasi sánguinem,
 4 Regum	4Kgs	12	3	23	dixerúntque: Sanguis gládii est: pugnavérunt reges contra se, et cæsi sunt mútuo: nunc perge ad prædam, Moab.
 4 Regum	4Kgs	12	3	24	Perrexerúntque in castra Ísraël: porro consúrgens Ísraël, percússit Moab: at illi fugérunt coram eis. Venérunt ígitur qui vícerant, et percussérunt Moab,
 4 Regum	4Kgs	12	3	25	et civitátes destruxérunt: et omnem agrum óptimum, mitténtes sínguli lápides, replevérunt: et univérsos fontes aquárum obturavérunt: et ómnia ligna fructífera succidérunt, ita ut muri tantum fíctiles remanérent: et circúmdata est cívitas a fundibuláriis, et magna ex parte percússa.
 4 Regum	4Kgs	12	3	26	Quod cum vidísset rex Moab, prævaluísse scílicet hostes, tulit secum septingéntos viros educéntes gládium, ut irrúmperent ad regem Edom: et non potuérunt.	b
 4 Regum	4Kgs	12	3	27	Arripiénsque fílium suum primogénitum, qui regnatúrus erat pro eo, óbtulit holocáustum super murum: et facta est indignátio magna in Ísraël, statímque recessérunt ab eo, et revérsi sunt in terram suam.
 4 Regum	4Kgs	12	4	1	Múlier autem quædam de uxóribus prophetárum clamábat ad Eliséum, dicens: Servus tuus vir meus mórtuus est, et tu nosti quia servus tuus fuit timens Dóminum: et ecce créditor venit ut tollat duos fílios meos ad serviéndum sibi.
 4 Regum	4Kgs	12	4	2	Cui dixit Eliséus: Quid vis ut fáciam tibi? dic mihi, quid habes in domo tua? At illa respóndit: Non hábeo ancílla tua quidquam in domo mea, nisi parum ólei quo ungar.
 4 Regum	4Kgs	12	4	3	Cui ait: Vade, pete mútuo ab ómnibus vicínis tuis vasa vácua non pauca,
 4 Regum	4Kgs	12	4	4	et ingrédere, et claude óstium tuum cum intrínsecus fúeris tu, et fílii tui: et mitte inde in ómnia vasa hæc, et cum plena fúerint, tolles.
 4 Regum	4Kgs	12	4	5	Ivit ítaque múlier, et clausit óstium super se, et super fílios suos: illi offerébant vasa, et illa infundébat.
 4 Regum	4Kgs	12	4	6	Cumque plena fuíssent vasa, dixit ad fílium suum: Affer mihi adhuc vas. Et ille respóndit: Non hábeo. Stetítque óleum.
 4 Regum	4Kgs	12	4	7	Venit autem illa, et indicávit hómini Dei. Et ille: Vade, inquit, vende óleum, et redde creditóri tuo: tu autem, et fílii tui vívite de réliquo.
 4 Regum	4Kgs	12	4	8	Facta est autem quædam dies, et transíbat Eliséus per Sunam: erat autem ibi múlier magna, quæ ténuit eum ut coméderet panem: cumque frequénter inde transíret, divertébat ad eam ut coméderet panem.	b
 4 Regum	4Kgs	12	4	9	Quæ dixit ad virum suum: Animadvérto quod vir Dei sanctus est iste, qui transit per nos frequénter.
 4 Regum	4Kgs	12	4	10	Faciámus ergo ei cœnáculum parvum, et ponámus ei in eo léctulum, et mensam, et sellam, et candelábrum, ut cum vénerit ad nos, máneat ibi.
 4 Regum	4Kgs	12	4	11	Facta est ergo dies quædam, et véniens divértit in cœnáculum, et requiévit ibi.
 4 Regum	4Kgs	12	4	12	Dixítque ad Giézi púerum suum: Voca Sunamítidem istam. Qui cum vocásset eam, et illa stetísset coram eo,
 4 Regum	4Kgs	12	4	13	dixit ad púerum suum: Lóquere ad eam: Ecce, sédule in ómnibus ministrásti nobis: quid vis ut fáciam tibi? numquid habes negótium, et vis ut loquar regi, sive príncipi milítiæ? Quæ respóndit: In médio pópuli mei hábito.
 4 Regum	4Kgs	12	4	14	Et ait: Quid ergo vult ut fáciam ei? Dixítque Giézi: Ne quæras: fílium enim non habet, et vir ejus senex est.
 4 Regum	4Kgs	12	4	15	Præcépit ítaque ut vocáret eam: quæ cum vocáta fuísset, et stetísset ante óstium,
 4 Regum	4Kgs	12	4	16	dixit ad eam: In témpore isto, et in hac eádem hora, si vita comes fúerit, habébis in útero fílium. At illa respóndit: Noli quæso, dómine mi vir Dei, noli mentíri ancíllæ tuæ.
 4 Regum	4Kgs	12	4	17	Et concépit múlier, et péperit fílium in témpore, et in hora eádem, qua díxerat Eliséus.
 4 Regum	4Kgs	12	4	18	Crevit autem puer: et cum esset quædam dies, et egréssus isset ad patrem suum, ad messóres,	b
 4 Regum	4Kgs	12	4	19	ait patri suo: Caput meum dóleo, caput meum dóleo. At ille dixit púero: Tolle, et duc eum ad matrem suam.
 4 Regum	4Kgs	12	4	20	Qui cum tulísset, et duxísset eum ad matrem suam, pósuit eum illa super génua sua usque ad merídiem, et mórtuus est.
 4 Regum	4Kgs	12	4	21	Ascéndit autem, et collocávit eum super léctulum hóminis Dei, et clausit óstium: et egréssa,
 4 Regum	4Kgs	12	4	22	vocávit virum suum, et ait: Mitte mecum, óbsecro, unum de púeris, et ásinam, ut excúrram usque ad hóminem Dei, et revértar.
 4 Regum	4Kgs	12	4	23	Qui ait illi: Quam ob causam vadis ad eum? hódie non sunt caléndæ, neque sábbatum. Quæ respóndit: Vadam.
 4 Regum	4Kgs	12	4	24	Stravítque ásinam, et præcépit púero: Mina, et própera: ne mihi moram fácias in eúndo: et hoc age quod præcípio tibi.
 4 Regum	4Kgs	12	4	25	Profécta est ígitur, et venit ad virum Dei in montem Carméli: cumque vidísset eam vir Dei e contra, ait ad Giézi púerum suum: Ecce Sunamítis illa.	b
 4 Regum	4Kgs	12	4	26	Vade ergo in occúrsum ejus, et dic ei: Recte ne ágitur circa te, et circa virum tuum, et circa fílium tuum? Quæ respóndit: Recte.
 4 Regum	4Kgs	12	4	27	Cumque venísset ad virum Dei in montem, apprehéndit pedes ejus: et accéssit Giézi ut amovéret eam. Et ait homo Dei: Dimítte illam: ánima enim ejus in amaritúdine est, et Dóminus celávit a me, et non indicávit mihi.
 4 Regum	4Kgs	12	4	28	Quæ dixit illi: Numquid petívi fílium a dómino meo? numquid non dixi tibi: Ne illúdas me?
 4 Regum	4Kgs	12	4	29	Et ille ait ad Giézi: Accínge lumbos tuos, et tolle báculum meum in manu tua, et vade. Si occúrrerit tibi homo, non salútes eum: et si salutáverit te quíspiam, non respóndeas illi: et pones báculum meum super fáciem púeri.
 4 Regum	4Kgs	12	4	30	Porro mater púeri ait: Vivit Dóminus, et vivit ánima tua, non dimíttam te. Surréxit ergo, et secútus est eam.
 4 Regum	4Kgs	12	4	31	Giézi autem præcésserat ante eos, et posúerat báculum super fáciem púeri, et non erat vox, neque sensus: reversúsque est in occúrsum ejus, et nuntiávit ei, dicens: Non surréxit puer.	b
 4 Regum	4Kgs	12	4	32	Ingréssus est ergo Eliséus domum, et ecce puer mórtuus jacébat in léctulo ejus:
 4 Regum	4Kgs	12	4	33	ingressúsque clausit óstium super se et super púerum, et orávit ad Dóminum.
 4 Regum	4Kgs	12	4	34	Et ascéndit, et incúbuit super púerum: posuítque os suum super os ejus, et óculos suos super óculos ejus, et manus suas super manus ejus: et incurvávit se super eum, et calefácta est caro púeri.
 4 Regum	4Kgs	12	4	35	At ille revérsus, deambulávit in domo, semel huc atque illuc: et ascéndit, et incúbuit super eum: et oscitávit puer sépties, aperuítque óculos.
 4 Regum	4Kgs	12	4	36	At ille vocávit Giézi, et dixit ei: Voca Sunamítidem hanc. Quæ vocáta, ingréssa est ad eum. Qui ait: Tolle fílium tuum.
 4 Regum	4Kgs	12	4	37	Venit illa, et córruit ad pedes ejus, et adorávit super terram: tulítque fílium suum, et egréssa est.
 4 Regum	4Kgs	12	4	38a	Et Eliséus revérsus est in Gálgala.
 4 Regum	4Kgs	12	4	38b	Erat autem fames in terra, et fílii prophetárum habitábant coram eo. Dixítque uni de púeris suis: Pone ollam grandem, et coque pulméntum fíliis prophetárum.
 4 Regum	4Kgs	12	4	39	Et egréssus est unus in agrum ut collígeret herbas agréstes: invenítque quasi vitem silvéstrem, et collégit ex ea colocýnthidas agri, et implévit pállium suum, et revérsus concídit in ollam pulménti: nesciébat enim quid esset.
 4 Regum	4Kgs	12	4	40	Infudérunt ergo sóciis ut coméderent: cumque gustássent de coctióne, clamavérunt, dicéntes: Mors in olla, vir Dei. Et non potuérunt comédere.
 4 Regum	4Kgs	12	4	41	At ille: Afférte, inquit, farínam. Cumque tulíssent, misit in ollam, et ait: Infúnde turbæ, ut cómedant. Et non fuit ámplius quidquam amaritúdinis in olla.
 4 Regum	4Kgs	12	4	42	Vir autem quidam venit de Baalsálisa déferens viro Dei panes primitiárum, vigínti panes hordeáceos, et fruméntum novum in pera sua. At ille dixit: Da pópulo, ut cómedat.	b
 4 Regum	4Kgs	12	4	43	Respondítque ei miníster ejus: Quantum est hoc, ut appónam centum viris? Rursum ille ait: Da pópulo, ut cómedat: hæc enim dicit Dóminus: Cómedent, et supérerit.
 4 Regum	4Kgs	12	4	44	Pósuit ítaque coram eis: qui comedérunt, et supérfuit juxta verbum Dómini.
 4 Regum	4Kgs	12	5	1	Náaman princeps milítiæ regis Sýriæ erat vir magnus apud dóminum suum, et honorátus: per illum enim dedit Dóminus salútem Sýriæ: erat autem vir fortis et dives, sed leprósus.
 4 Regum	4Kgs	12	5	2	Porro de Sýria egréssi fúerant latrúnculi, et captívam dúxerant de terra Ísraël puéllam párvulam, quæ erat in obséquio uxóris Náaman:
 4 Regum	4Kgs	12	5	3	quæ ait ad dóminam suam: Útinam fuísset dóminus meus ad prophétam qui est in Samaría, profécto curásset eum a lepra quam habet.
 4 Regum	4Kgs	12	5	4	Ingréssus est ítaque Náaman ad dóminum suum, et nuntiávit ei, dicens: Sic et sic locúta est puélla de terra Ísraël.
 4 Regum	4Kgs	12	5	5	Dixítque ei rex Sýriæ: Vade, et mittam lítteras ad regem Ísraël. Qui cum proféctus esset, et tulísset secum decem talénta argénti, et sex míllia áureos, et decem mutatória vestimentórum,
 4 Regum	4Kgs	12	5	6	détulit lítteras ad regem Ísraël in hæc verba: Cum accéperis epístolam hanc, scito quod míserim ad te Náaman servum meum, ut cures eum a lepra sua.
 4 Regum	4Kgs	12	5	7	Cumque legísset rex Ísraël lítteras, scidit vestiménta sua, et ait: Numquid deus ego sum, ut occídere possim et vivificáre, quia iste misit ad me ut curem hóminem a lepra sua? animadvértite, et vidéte quod occasiónes quærat advérsum me.
 4 Regum	4Kgs	12	5	8	Quod cum audísset Eliséus vir Dei, scidísse vidélicet regem Ísraël vestiménta sua, misit ad eum, dicens: Quare scidísti vestiménta tua? véniat ad me, et sciat esse prophétam in Ísraël.	b
 4 Regum	4Kgs	12	5	9	Venit ergo Náaman cum equis et cúrribus, et stetit ad óstium domus Eliséi:
 4 Regum	4Kgs	12	5	10	misítque ad eum Eliséus núntium, dicens: Vade, et laváre sépties in Jordáne, et recípiet sanitátem caro tua, atque mundáberis.
 4 Regum	4Kgs	12	5	11	Irátus Náaman recedébat, dicens: Putábam quod egrederétur ad me, et stans invocáret nomen Dómini Dei sui, et tángeret manu sua locum lepræ, et curáret me.
 4 Regum	4Kgs	12	5	12	Numquid non melióres sunt Ábana et Pharphar flúvii Damásci, ómnibus aquis Ísraël, ut laver in eis, et munder? Cum ergo vertísset se, et abíret indígnans,
 4 Regum	4Kgs	12	5	13	accessérunt ad eum servi sui, et locúti sunt ei: Pater, etsi rem grandem dixísset tibi prophéta, certe fácere debúeras: quanto magis quia nunc dixit tibi: Laváre, et mundáberis?
 4 Regum	4Kgs	12	5	14	Descéndit, et lavit in Jordáne sépties juxta sermónem viri Dei: et restitúta est caro ejus sicut caro púeri párvuli, et mundátus est.
 4 Regum	4Kgs	12	5	15a	Reversúsque ad virum Dei cum univérso comitátu suo, venit, et stetit coram eo, et ait: Vere scio quod non sit álius deus in univérsa terra, nisi tantum in Ísraël.
 4 Regum	4Kgs	12	5	15b	Óbsecro ítaque ut accípias benedictiónem a servo tuo.
 4 Regum	4Kgs	12	5	16	At ille respóndit: Vivit Dóminus, ante quem sto, quia non accípiam. Cumque vim fáceret, pénitus non acquiévit.
 4 Regum	4Kgs	12	5	17	Dixítque Náaman: Ut vis: sed, óbsecro, concéde mihi servo tuo ut tollam onus duórum burdónum de terra: non enim fáciet ultra servus tuus holocáustum aut víctimam diis aliénis, nisi Dómino.
 4 Regum	4Kgs	12	5	18	Hoc autem solum est, de quo deprecéris Dóminum pro servo tuo, quando ingrediétur dóminus meus templum Remmon ut adóret: et illo inniténte super manum meam, si adorávero in templo Remmon, adoránte eo in eódem loco, ut ignóscat mihi Dóminus servo tuo pro hac re.
 4 Regum	4Kgs	12	5	19	Qui dixit ei: Vade in pace. Ábiit ergo ab eo elécto terræ témpore.
 4 Regum	4Kgs	12	5	20	Dixítque Giézi puer viri Dei: Pepércit dóminus meus Náaman Syro isti, ut non accíperet ab eo quæ áttulit: vivit Dóminus, quia curram post eum, et accípiam ab eo áliquid.	b
 4 Regum	4Kgs	12	5	21	Et secútus est Giézi post tergum Náaman: quem cum vidísset ille curréntem ad se, desíliit de curru in occúrsum ejus, et ait: Recténe sunt ómnia?
 4 Regum	4Kgs	12	5	22	Et ille ait: Recte. Dóminus meus misit me ad te dicens: Modo venérunt ad me duo adolescéntes de monte Éphraim, ex fíliis prophetárum: da eis taléntum argénti, et vestes mutatórias dúplices.
 4 Regum	4Kgs	12	5	23	Dixítque Náaman: Mélius est ut accípias duo talénta. Et coégit eum, ligavítque duo talénta argénti in duóbus saccis, et duplícia vestiménta, et impósuit duóbus púeris suis, qui et portavérunt coram eo.
 4 Regum	4Kgs	12	5	24	Cumque venísset jam vésperi, tulit de manu eórum, et repósuit in domo, dimisítque viros, et abiérunt.
 4 Regum	4Kgs	12	5	25	Ipse autem ingréssus, stetit coram dómino suo. Et dixit Eliséus: Unde venis, Giézi? Qui respóndit: Non ivit servus tuus quoquam.
 4 Regum	4Kgs	12	5	26	At ille ait: Nonne cor meum in præsénti erat, quando revérsus est homo de curru suo in occúrsum tui? nunc ígitur accepísti argéntum, et accepísti vestes ut emas olivéta, et víneas, et oves, et boves, et servos, et ancíllas.
 4 Regum	4Kgs	12	5	27	Sed et lepra Náaman adhærébit tibi, et sémini tuo usque in sempitérnum. Et egréssus est ab eo leprósus quasi nix.
 4 Regum	4Kgs	12	6	1	Dixérunt autem fílii prophetárum ad Eliséum: Ecce locus in quo habitámus coram te, angústus est nobis.
 4 Regum	4Kgs	12	6	2	Eámus usque ad Jordánem, et tollant sínguli de silva matérias síngulas, ut ædificémus nobis ibi locum ad habitándum. Qui dixit: Ite.
 4 Regum	4Kgs	12	6	3	Et ait unus ex illis: Veni ergo et tu cum servis tuis. Respóndit: Ego véniam.
 4 Regum	4Kgs	12	6	4	Et ábiit cum eis. Cumque veníssent ad Jordánem, cædébant ligna.
 4 Regum	4Kgs	12	6	5	Áccidit autem ut cum unus matériam succidísset, cáderet ferrum secúris in aquam: exclamavítque ille, et ait: Heu! heu! heu! dómine mi: et hoc ipsum mútuo accéperam.
 4 Regum	4Kgs	12	6	6	Dixit autem homo Dei: Ubi cécidit? At ille monstrávit ei locum. Præcídit ergo lignum, et misit illuc: natavítque ferrum,
 4 Regum	4Kgs	12	6	7	et ait: Tolle. Qui exténdit manum, et tulit illud.
 4 Regum	4Kgs	12	6	8	Rex autem Sýriæ pugnábat contra Ísraël, consiliúmque íniit cum servis suis, dicens: In loco illo et illo ponámus insídias.	b
 4 Regum	4Kgs	12	6	9	Misit ítaque vir Dei ad regem Ísraël, dicens: Cave ne tránseas in locum illum: quia ibi Syri in insídiis sunt.
 4 Regum	4Kgs	12	6	10	Misit ítaque rex Ísraël ad locum quem díxerat ei vir Dei, et præoccupávit eum, et observávit se ibi non semel neque bis.
 4 Regum	4Kgs	12	6	11	Conturbatúmque est cor regis Sýriæ pro hac re: et convocátis servis suis, ait: Quare non indicátis mihi quis próditor mei sit apud regem Ísraël?
 4 Regum	4Kgs	12	6	12	Dixítque unus servórum ejus: Nequáquam, dómine mi rex, sed Eliséus prophéta qui est in Ísraël, índicat regi Ísraël ómnia verba quæcúmque locútus fúeris in conclávi tuo.
 4 Regum	4Kgs	12	6	13	Dixítque eis: Ite, et vidéte ubi sit, ut mittam, et cápiam eum. Annuntiaverúntque ei, dicéntes: Ecce in Dothan.
 4 Regum	4Kgs	12	6	14	Misit ergo illuc equos et currus, et robur exércitus: qui cum veníssent nocte, circumdedérunt civitátem.
 4 Regum	4Kgs	12	6	15	Consúrgens autem dilúculo miníster viri Dei, egréssus vidit exércitum in circúitu civitátis, et equos et currus: nuntiavítque ei, dicens: Heu! heu! heu! dómine mi: quid faciémus?	b
 4 Regum	4Kgs	12	6	16	At ille respóndit: Noli timére: plures enim nobíscum sunt, quam cum illis.
 4 Regum	4Kgs	12	6	17	Cumque orásset Eliséus, ait: Dómine, áperi óculos hujus, ut vídeat. Et apéruit Dóminus óculos púeri, et vidit: et ecce mons plenus equórum et cúrruum igneórum in circúitu Eliséi.
 4 Regum	4Kgs	12	6	18	Hostes vero descendérunt ad eum: porro Eliséus orávit ad Dóminum, dicens: Pércute, óbsecro, gentem hanc cæcitáte. Percussítque eos Dóminus ne vidérent, juxta verbum Eliséi.
 4 Regum	4Kgs	12	6	19	Dixit autem ad eos Eliséus: Non est hæc via, neque ista est cívitas: sequímini me, et osténdam vobis virum quem quǽritis. Duxit ergo eos in Samaríam:
 4 Regum	4Kgs	12	6	20	cumque ingréssi fuíssent in Samaríam, dixit Eliséus: Dómine, áperi óculos istórum, ut vídeant. Aperuítque Dóminus óculos eórum, et vidérunt se esse in médio Samaríæ.
 4 Regum	4Kgs	12	6	21	Dixítque rex Ísraël ad Eliséum, cum vidísset eos: Numquid percútiam eos, pater mi?
 4 Regum	4Kgs	12	6	22	At ille ait: Non percúties: neque enim cepísti eos gládio et arcu tuo, ut percútias: sed pone panem et aquam coram eis, ut cómedant et bibant, et vadant ad dóminum suum.
 4 Regum	4Kgs	12	6	23	Appositáque est eis cibórum magna præparátio, et comedérunt et bibérunt, et dimísit eos, abierúntque ad dóminum suum, et ultra non venérunt latrónes Sýriæ in terram Ísraël.
 4 Regum	4Kgs	12	6	24	Factum est autem post hæc, congregávit Bénadad rex Sýriæ univérsum exércitum suum, et ascéndit, et obsidébat Samaríam.	b
 4 Regum	4Kgs	12	6	25	Factáque est fames magna in Samaría: et támdiu obséssa est, donec venundarétur caput ásini octogínta argénteis, et quarta pars cabi stércoris columbárum quinque argénteis.
 4 Regum	4Kgs	12	6	26	Cumque rex Ísraël transíret per murum, múlier quædam exclamávit ad eum, dicens: Salva me, dómine mi rex.
 4 Regum	4Kgs	12	6	27	Qui ait: Non te salvat Dóminus: unde te possum salváre? de área, vel de torculári? Dixítque ad eam rex: Quid tibi vis? Quæ respóndit:
 4 Regum	4Kgs	12	6	28	Múlier ista dixit mihi: Da fílium tuum, ut comedámus eum hódie, et fílium meum comedémus cras.
 4 Regum	4Kgs	12	6	29	Cóximus ergo fílium meum, et comédimus. Dixíque ei die áltera: Da fílium tuum, ut comedámus eum. Quæ abscóndit fílium suum.
 4 Regum	4Kgs	12	6	30	Quod cum audísset rex, scidit vestiménta sua, et transíbat per murum. Vidítque omnis pópulus cilícium quo vestítus erat ad carnem intrínsecus.
 4 Regum	4Kgs	12	6	31	Et ait rex: Hæc mihi fáciat Deus, et hæc addat, si stéterit caput Eliséi fílii Saphat super ipsum hódie.
 4 Regum	4Kgs	12	6	32	Eliséus autem sedébat in domo sua, et senes sedébant cum eo. Præmísit ítaque virum: et ántequam veníret núntius ille, dixit ad senes: Numquid scitis quod míserit fílius homicídæ hic, ut præcidátur caput meum? vidéte ergo: cum vénerit núntius, cláudite óstium, et non sinátis eum introíre: ecce enim sónitus pedum dómini ejus post eum est.	b
 4 Regum	4Kgs	12	6	33	Adhuc illo loquénte eis, appáruit núntius qui veniébat ad eum. Et ait: Ecce, tantum malum a Dómino est: quid ámplius expectábo a Dómino?
 4 Regum	4Kgs	12	7	1	Dixit autem Eliséus: Audíte verbum Dómini: Hæc dicit Dóminus: In témpore hoc cras módius símilæ uno statére erit, et duo módii hórdei statére uno, in porta Samaríæ.
 4 Regum	4Kgs	12	7	2	Respóndens unus de dúcibus, super cujus manum rex incumbébat, hómini Dei, ait: Si Dóminus fécerit étiam cataráctas in cælo, numquid póterit esse quod loquéris? Qui ait: Vidébis óculis tuis, et inde non cómedes.
 4 Regum	4Kgs	12	7	3	Quátuor ergo viri erant leprósi juxta intróitum portæ: qui dixérunt ad ínvicem: Quid hic esse vólumus donec moriámur?	b
 4 Regum	4Kgs	12	7	4	sive íngredi voluérimus civitátem, fame moriémur: sive mansérimus hic, moriéndum nobis est: veníte ergo, et transfugiámus ad castra Sýriæ: si pepércerint nobis, vivémus: si autem occídere volúerint, nihilóminus moriémur.
 4 Regum	4Kgs	12	7	5	Surrexérunt ergo vésperi, ut venírent ad castra Sýriæ. Cumque veníssent ad princípium castrórum Sýriæ, nullum ibídem reperérunt.
 4 Regum	4Kgs	12	7	6	Síquidem Dóminus sónitum audíri fécerat in castris Sýriæ, cúrruum, et equórum, et exércitus plúrimi: dixerúntque ad ínvicem: Ecce mercéde condúxit advérsum nos rex Ísraël reges Hethæórum et Ægyptiórum, et venérunt super nos.
 4 Regum	4Kgs	12	7	7	Surrexérunt ergo, et fugérunt in ténebris, et dereliquérunt tentória sua, et equos et ásinos, in castris, fugerúntque ánimas tantum suas salváre cupiéntes.
 4 Regum	4Kgs	12	7	8	Ígitur cum veníssent leprósi illi ad princípium castrórum, ingréssi sunt unum tabernáculum, et comedérunt et bibérunt: tulerúntque inde argéntum, et aurum, et vestes, et abiérunt, et abscondérunt: et rursum revérsi sunt ad áliud tabernáculum, et inde simíliter auferéntes abscondérunt.
 4 Regum	4Kgs	12	7	9	Dixerúntque ad ínvicem: Non recte fácimus: hæc enim dies boni núntii est. Si tacuérimus et noluérimus nuntiáre usque mane, scéleris arguémur: veníte, eámus, et nuntiémus in aula regis.
 4 Regum	4Kgs	12	7	10	Cumque veníssent ad portam civitátis, narravérunt eis, dicéntes: Ívimus ad castra Sýriæ, et nullum ibídem repérimus hóminem, nisi equos et ásinos alligátos, et fixa tentória.	b
 4 Regum	4Kgs	12	7	11	Iérunt ergo portárii, et nuntiavérunt in palátio regis intrínsecus.
 4 Regum	4Kgs	12	7	12	Qui surréxit nocte, et ait ad servos suos: Dico vobis quid fécerint nobis Syri: sciunt quia fame laborámus, et idcírco egréssi sunt de castris, et látitant in agris, dicéntes: Cum egréssi fúerint de civitáte, capiémus eos vivos, et tunc civitátem íngredi potérimus.
 4 Regum	4Kgs	12	7	13	Respóndit autem unus servórum ejus: Tollámus quinque equos qui remansérunt in urbe (quia ipsi tantum sunt in univérsa multitúdine Ísraël, álii enim consúmpti sunt), et mitténtes, exploráre potérimus.
 4 Regum	4Kgs	12	7	14	Adduxérunt ergo duos equos, misítque rex in castra Syrórum, dicens: Ite, et vidéte.
 4 Regum	4Kgs	12	7	15	Qui abiérunt post eos usque ad Jordánem: ecce autem omnis via plena erat véstibus et vasis quæ projécerant Syri cum turbaréntur: reversíque núntii indicavérunt regi.
 4 Regum	4Kgs	12	7	16	Et egréssus pópulus dirípuit castra Sýriæ: factúsque est módius símilæ statére uno, et duo módii hórdei statére uno, juxta verbum Dómini.	b
 4 Regum	4Kgs	12	7	17	Porro rex ducem illum, in cujus manu incumbébat, constítuit ad portam: quem conculcávit turba in intróitu portæ, et mórtuus est, juxta quod locútus fúerat vir Dei, quando descénderat rex ad eum.
 4 Regum	4Kgs	12	7	18	Factúmque est secúndum sermónem viri Dei quem díxerat regi, quando ait: Duo módii hórdei statére uno erunt, et módius símilæ statére uno, hoc eódem témpore cras in porta Samaríæ:
 4 Regum	4Kgs	12	7	19	quando respónderat dux ille viro Dei, et díxerat: Etiámsi Dóminus fécerit cataráctas in cælo, numquid póterit fíeri quod loquéris? Et dixit ei: Vidébis óculis tuis, et inde non cómedes.
 4 Regum	4Kgs	12	7	20	Evénit ergo ei sicut prædíctum fúerat, et conculcávit eum pópulus in porta, et mórtuus est.
 4 Regum	4Kgs	12	8	1	Eliséus autem locútus est ad mulíerem cujus vívere fécerat fílium, dicens: Surge, vade tu et domus tua, et peregrináre ubicúmque repéreris: vocávit enim Dóminus famem, et véniet super terram septem annis.
 4 Regum	4Kgs	12	8	2	Quæ surréxit, et fecit juxta verbum hóminis Dei: et vadens cum domo sua, peregrináta est in terra Philísthiim diébus multis.
 4 Regum	4Kgs	12	8	3	Cumque finíti essent anni septem, revérsa est múlier de terra Philísthiim: et egréssa est ut interpelláret regem pro domo sua, et pro agris suis.
 4 Regum	4Kgs	12	8	4	Rex autem loquebátur cum Giézi púero viri Dei, dicens: Narra mihi ómnia magnália quæ fecit Eliséus.
 4 Regum	4Kgs	12	8	5	Cumque ille narráret regi quómodo mórtuum suscitásset, appáruit múlier cujus vivificáverat fílium, clamans ad regem pro domo sua, et pro agris suis. Dixítque Giézi: Dómine mi rex, hæc est múlier, et hic est fílius ejus quem suscitávit Eliséus.
 4 Regum	4Kgs	12	8	6	Et interrogávit rex mulíerem: quæ narrávit ei. Dedítque ei rex eunúchum unum, dicens: Restítue ei ómnia quæ sua sunt, et univérsos réditus agrórum, a die qua relíquit terram usque ad præsens.
 4 Regum	4Kgs	12	8	7	Venit quoque Eliséus Damáscum, et Bénadad rex Sýriæ ægrotábat: nuntiaverúntque ei, dicéntes: Venit vir Dei huc.	b
 4 Regum	4Kgs	12	8	8	Et ait rex ad Házaël: Tolle tecum múnera, et vade in occúrsum viri Dei, et cónsule Dóminum per eum, dicens: Si evádere pótero de infirmitáte mea hac?
 4 Regum	4Kgs	12	8	9	Ivit ígitur Házaël in occúrsum ejus, habens secum múnera, et ómnia bona Damásci, ónera quadragínta camelórum. Cumque stetísset coram eo, ait: Fílius tuus Bénadad rex Sýriæ misit me ad te, dicens: Si sanári pótero de infirmitáte mea hac?
 4 Regum	4Kgs	12	8	10	Dixítque ei Eliséus: Vade, dic ei: Sanáberis: porro osténdit mihi Dóminus quia morte moriétur.
 4 Regum	4Kgs	12	8	11	Stetíque cum eo, et conturbátus est usque ad suffusiónem vultus: flevítque vir Dei.
 4 Regum	4Kgs	12	8	12	Cui Házaël ait: Quare dóminus meus flet? At ille dixit: Quia scio quæ factúrus sis fíliis Ísraël mala. Civitátes eórum munítas igne succéndes, et júvenes eórum interfícies gládio, et párvulos eórum elídes, et prægnántes dívides.
 4 Regum	4Kgs	12	8	13	Dixítque Házaël: Quid enim sum servus tuus canis, ut fáciam rem istam magnam? Et ait Eliséus: Osténdit mihi Dóminus te regem Sýriæ fore.
 4 Regum	4Kgs	12	8	14	Qui cum recessísset ab Eliséo, venit ad dóminum suum. Qui ait ei: Quid dixit tibi Eliséus? At ille respóndit: Dixit mihi: Recípies sanitátem.
 4 Regum	4Kgs	12	8	15	Cumque venísset dies áltera, tulit strágulum, et infúdit aquam, et expándit super fáciem ejus: quo mórtuo, regnávit Házaël pro eo.
 4 Regum	4Kgs	12	8	16	Anno quinto Joram fílii Achab regis Ísraël, et Jósaphat regis Juda, regnávit Joram fílius Jósaphat rex Juda.	b
 4 Regum	4Kgs	12	8	17	Trigínta duórum annórum erat cum regnáre cœpísset, et octo annis regnávit in Jerúsalem.
 4 Regum	4Kgs	12	8	18	Ambulavítque in viis regum Ísraël, sicut ambuláverat domus Achab: fília enim Achab erat uxor ejus: et fecit quod malum est in conspéctu Dómini.
 4 Regum	4Kgs	12	8	19	Nóluit autem Dóminus dispérdere Judam, propter David servum suum, sicut promíserat ei, ut daret illi lucérnam, et fíliis ejus cunctis diébus.
 4 Regum	4Kgs	12	8	20	In diébus ejus recéssit Edom ne esset sub Juda, et constítuit sibi regem.
 4 Regum	4Kgs	12	8	21	Venítque Joram Séira, et omnes currus cum eo: et surréxit nocte, percussítque Idumǽos qui eum circumdéderant, et príncipes cúrruum: pópulus autem fugit in tabernácula sua.
 4 Regum	4Kgs	12	8	22	Recéssit ergo Edom ne esset sub Juda, usque ad diem hanc. Tunc recéssit et Lobna in témpore illo.
 4 Regum	4Kgs	12	8	23	Réliqua autem sermónum Joram, et univérsa quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro verbórum diérum regum Juda?
 4 Regum	4Kgs	12	8	24	Et dormívit Joram cum pátribus suis, sepultúsque est cum eis in civitáte David, et regnávit Ochozías fílius ejus pro eo.
 4 Regum	4Kgs	12	8	25	Anno duodécimo Joram fílii Achab regis Ísraël regnávit Ochozías fílius Joram regis Judæ.	b
 4 Regum	4Kgs	12	8	26	Vigínti duórum annórum erat Ochozías cum regnáre cœpísset, et uno anno regnávit in Jerúsalem: nomen matris ejus Athalía fília Amri regis Ísraël.
 4 Regum	4Kgs	12	8	27	Et ambulávit in viis domus Achab: et fecit quod malum est coram Dómino, sicut domus Achab: gener enim domus Achab fuit.
 4 Regum	4Kgs	12	8	28	Ábiit quoque cum Joram fílio Achab ad prœliándum contra Házaël regem Sýriæ in Ramoth Gálaad, et vulneravérunt Syri Joram.
 4 Regum	4Kgs	12	8	29	Qui revérsus est ut curarétur in Jézrahel, quia vulneráverant eum Syri in Ramoth prœliántem contra Házaël regem Sýriæ. Porro Ochozías fílius Joram rex Juda descéndit invísere Joram fílium Achab in Jézrahel, quia ægrotábat ibi.
 4 Regum	4Kgs	12	9	1	Eliséus autem prophétes vocávit unum de fíliis prophetárum, et ait illi: Accínge lumbos tuos, et tolle lentículam ólei hanc in manu tua, et vade in Ramoth Gálaad.
 4 Regum	4Kgs	12	9	2	Cumque véneris illuc, vidébis Jehu fílium Jósaphat fílii Namsi: et ingréssus suscitábis eum de médio fratrum suórum, et introdúces in intérius cubículum.
 4 Regum	4Kgs	12	9	3	Tenénsque lentículam ólei, fundes super caput ejus, et dices: Hæc dicit Dóminus: Unxi te regem super Ísraël. Aperiésque óstium, et fúgies, et non ibi subsístes.
 4 Regum	4Kgs	12	9	4	Ábiit ergo adoléscens puer prophétæ in Ramoth Gálaad,
 4 Regum	4Kgs	12	9	5	et ingréssus est illuc: ecce autem príncipes exércitus sedébant: et ait: Verbum mihi ad te, o princeps. Dixítque Jehu: Ad quem ex ómnibus nobis? At ille dixit: Ad te, o princeps.
 4 Regum	4Kgs	12	9	6	Et surréxit, et ingréssus est cubículum: at ille fudit óleum super caput ejus, et ait: Hæc dicit Dóminus Deus Ísraël: Unxi te regem super pópulum Dómini Ísraël,
 4 Regum	4Kgs	12	9	7	et percúties domum Achab dómini tui, et ulcíscar sánguinem servórum meórum prophetárum, et sánguinem ómnium servórum Dómini de manu Jézabel.
 4 Regum	4Kgs	12	9	8	Perdámque omnem domum Achab: et interfíciam de Achab mingéntem ad paríetem, et clausum et novíssimum in Ísraël.
 4 Regum	4Kgs	12	9	9	Et dabo domum Achab sicut domum Jeróboam fílii Nabat, et sicut domum Báasa fílii Ahía.
 4 Regum	4Kgs	12	9	10	Jézabel quoque cómedent canes in agro Jézrahel, nec erit qui sepéliat eam. Aperuítque óstium, et fugit.
 4 Regum	4Kgs	12	9	11	Jehu autem egréssus est ad servos dómini sui: qui dixérunt ei: Recténe sunt ómnia? quid venit insánus iste ad te? Qui ait eis: Nostis hóminem, et quid locútus sit.	b
 4 Regum	4Kgs	12	9	12	At ille respondérunt: Falsum est, sed magis narra nobis. Qui ait eis: Hæc et hæc locútus est mihi, et ait: Hæc dicit Dóminus: Unxi te regem super Ísraël.
 4 Regum	4Kgs	12	9	13	Festinavérunt ítaque, et unusquísque tollens pállium suum posuérunt sub pédibus ejus in similitúdinem tribunális, et cecinérunt tuba, atque dixérunt: Regnávit Jehu.
 4 Regum	4Kgs	12	9	14	Conjurávit ergo Jehu fílius Jósaphat fílii Namsi contra Joram: porro Joram obséderat Ramoth Gálaad, ipse et omnis Ísraël contra Házaël regem Sýriæ:	b
 4 Regum	4Kgs	12	9	15	et revérsus fúerat ut curarétur in Jézrahel propter vúlnera, quia percússerant eum Syri prœliántem contra Házaël regem Sýriæ. Dixítque Jehu: Si placet vobis, nemo egrediátur prófugus de civitáte, ne vadat, et núntiet in Jézrahel.
 4 Regum	4Kgs	12	9	16	Et ascéndit, et proféctus est in Jézrahel: Joram enim ægrotábat ibi, et Ochozías rex Juda descénderat ad visitándum Joram.
 4 Regum	4Kgs	12	9	17	Ígitur speculátor qui stabat super turrim Jézrahel, vidit globum Jehu veniéntis, et ait: Vídeo ego globum. Dixítque Joram: Tolle currum, et mitte in occúrsum eórum, et dicat vadens: Recténe sunt ómnia?
 4 Regum	4Kgs	12	9	18	Ábiit ergo qui ascénderat currum, in occúrsum ejus, et ait: Hæc dicit rex: Pacatáne sunt ómnia? Dixítque Jehu: Quid tibi et paci? transi, et séquere me. Nuntiávit quoque speculátor, dicens: Venit núntius ad eos, et non revértitur.
 4 Regum	4Kgs	12	9	19	Misit étiam currum equórum secúndum: venítque ad eos, et ait: Hæc dicit rex: Numquid pax est? Et ait Jehu: Quid tibi et paci? transi, et séquere me.
 4 Regum	4Kgs	12	9	20	Nuntiávit autem speculátor, dicens: Venit usque ad eos, et non revértitur: est autem incéssus quasi incéssus Jehu fílii Namsi, præceps enim gráditur.
 4 Regum	4Kgs	12	9	21	Et ait Joram: Junge currum. Junxerúntque currum ejus, et egréssus est Joram rex Ísraël, et Ochozías rex Juda, sínguli in cúrribus suis, egressíque sunt in occúrsum Jehu, et invenérunt eum in agro Naboth Jezrahelítæ.	b
 4 Regum	4Kgs	12	9	22	Cumque vidísset Joram Jehu, dixit: Pax est, Jehu? At ille respóndit: Quæ pax? adhuc fornicatiónes Jézabel matris tuæ, et venefícia ejus multa, vigent.	b
 4 Regum	4Kgs	12	9	23	Convértit autem Joram manum suam, et fúgiens ait ad Ochozíam: Insídiæ, Ochozía.
 4 Regum	4Kgs	12	9	24	Porro Jehu teténdit arcum manu, et percússit Joram inter scápulas: et egréssa est sagítta per cor ejus, statímque córruit in curru suo.
 4 Regum	4Kgs	12	9	25	Dixítque Jehu ad Bádacer ducem: Tolle, prójice eum in agro Naboth Jezrahelítæ: mémini enim quando ego et tu sedéntes in curru sequebámur Achab patrem hujus, quod Dóminus onus hoc leváverit super eum, dicens:
 4 Regum	4Kgs	12	9	26	Si non pro sánguine Naboth, et pro sánguine filiórum ejus, quem vidi heri, ait Dóminus, reddam tibi in agro isto, dicit Dóminus. Nunc ergo tolle, et prójice eum in agrum juxta verbum Dómini.
 4 Regum	4Kgs	12	9	27	Ochozías autem rex Juda videns hoc, fugit per viam domus horti: persecutúsque est eum Jehu, et ait: Étiam hunc percútite in curru suo. Et percussérunt eum in ascénsu Gaver, qui est juxta Jéblaam: qui fugit in Magéddo, et mórtuus est ibi.	b
 4 Regum	4Kgs	12	9	28	Et imposuérunt eum servi ejus super currum suum, et tulérunt in Jerúsalem: sepelierúntque eum in sepúlchro cum pátribus suis in civitáte David.
 4 Regum	4Kgs	12	9	29	Anno undécimo Joram fílii Achab, regnávit Ochozías super Judam,	b
 4 Regum	4Kgs	12	9	30	venítque Jehu in Jézrahel. Porro Jézabel, intróitu ejus audíto, depínxit óculos suos stíbio, et ornávit caput suum, et respéxit per fenéstram
 4 Regum	4Kgs	12	9	31	ingrediéntem Jehu per portam, et ait: Numquid pax potest esse Zambri, qui interfécit dóminum suum?
 4 Regum	4Kgs	12	9	32	Levavítque Jehu fáciem suam ad fenéstram, et ait: Quæ est ista? et inclinavérunt se ad eum duo vel tres eunúchi.
 4 Regum	4Kgs	12	9	33	At ille dixit eis: Præcipitáte eam deórsum: et præcipitavérunt eam, aspersúsque est sánguine páries, et equórum úngulæ conculcavérunt eam.
 4 Regum	4Kgs	12	9	34	Cumque introgréssus esset ut coméderet biberétque, ait: Ite, et vidéte maledíctam illam, et sepelíte eam: quia fília regis est.
 4 Regum	4Kgs	12	9	35	Cumque issent ut sepelírent eam, non invenérunt nisi calváriam, et pedes, et summas manus.
 4 Regum	4Kgs	12	9	36	Reversíque nuntiavérunt ei. Et ait Jehu: Sermo Dómini est, quem locútus est per servum suum Elíam Thesbíten, dicens: In agro Jézrahel cómedent canes carnes Jézabel,
 4 Regum	4Kgs	12	9	37	et erunt carnes Jézabel sicut stercus super fáciem terræ in agro Jézrahel, ita ut prætereúntes dicant: Hǽccine est illa Jézabel?
 4 Regum	4Kgs	12	10	1	Erant autem Achab septuagínta fílii in Samaría: scripsit ergo Jehu lítteras, et misit in Samaríam, ad optimátes civitátis, et ad majóres natu, et ad nutrítios Achab, dicens:
 4 Regum	4Kgs	12	10	2	Statim ut accepéritis lítteras has, qui habétis fílios dómini vestri, et currus, et equos, et civitátes firmas, et arma,
 4 Regum	4Kgs	12	10	3	elígite meliórem, et eum qui vobis placúerit de fíliis dómini vestri, et eum pónite super sólium patris sui, et pugnáte pro domo dómini vestri.
 4 Regum	4Kgs	12	10	4	Timuérunt illi veheménter, et dixérunt: Ecce duo reges non potuérunt stare coram eo, et quómodo nos valébimus resístere?	b
 4 Regum	4Kgs	12	10	5	Misérunt ergo præpósiti domus, et præfécti civitátis, et majóres natu, et nutrítii, ad Jehu, dicéntes: Servi tui sumus: quæcúmque jússeris faciémus, nec constituémus nobis regem: quæcúmque tibi placent, fac.
 4 Regum	4Kgs	12	10	6	Rescrípsit autem eis lítteras secúndo, dicens: Si mei estis, et obedítis mihi, tóllite cápita filiórum dómini vestri, et veníte ad me hac eádem hora cras in Jézrahel. Porro fílii regis, septuagínta viri, apud optimátes civitátes nutriebántur.
 4 Regum	4Kgs	12	10	7	Cumque veníssent lítteras ad eos, tulérunt fílios regis, et occidérunt septuagínta viros, et posuérunt cápita eórum in cóphinis, et misérunt ad eum in Jézrahel.
 4 Regum	4Kgs	12	10	8	Venit autem núntius, et indicávit ei, dicens: Attulérunt cápita filiórum regis. Qui respóndit: Pónite ea ad duos acérvos juxta intróitum portæ usque mane.
 4 Regum	4Kgs	12	10	9	Cumque diluxísset, egréssus est, et stans dixit ad omnem pópulum: Justi estis: si ego conjurávi contra dóminum meum et interféci eum, quis percússit omnes hos?
 4 Regum	4Kgs	12	10	10	vidéte ergo nunc quóniam non cécidit de sermónibus Dómini in terram, quos locútus est Dóminus super domum Achab: et Dóminus fecit quod locútus est in manu servi sui Elíæ.
 4 Regum	4Kgs	12	10	11	Percússit ígitur Jehu omnes qui réliqui erant de domo Achab in Jézrahel, et univérsos optimátes ejus, et notos, et sacerdótes, donec non remanérent ex eo relíquiæ.
 4 Regum	4Kgs	12	10	12	Et surréxit, et venit in Samaríam: cumque venísset ad Cámeram pastórum in via,	b
 4 Regum	4Kgs	12	10	13	invénit fratres Ochozíæ regis Juda: dixítque ad eos: Quinam estis vos? Qui respondérunt: Fratres Ochozíæ sumus, et descéndimus ad salutándos fílios regis, et fílios regínæ.
 4 Regum	4Kgs	12	10	14	Qui ait: Comprehéndite eos vivos. Quos cum comprehendíssent vivos, jugulavérunt eos in cistérna juxta Cámeram, quadragínta duos viros: et non relíquit ex eis quemquam.
 4 Regum	4Kgs	12	10	15	Cumque abiísset inde, invénit Jónadab fílium Rechab in occúrsum sibi, et benedíxit ei. Et ait ad eum: Numquid est cor tuum rectum, sicut cor meum cum corde tuo? Et ait Jónadab: Est. Si est, inquit, da manum tuam. Qui dedit ei manum suam. At ille levávit eum ad se in currum:	b
 4 Regum	4Kgs	12	10	16	dixítque ad eum: Veni mecum, et vide zelum meum pro Dómino. Et impósitum in curru suo
 4 Regum	4Kgs	12	10	17	duxit in Samaríam. Et percússit omnes qui réliqui fúerant de Achab in Samaría usque ad unum, juxta verbum Dómini quod locútus est per Elíam.
 4 Regum	4Kgs	12	10	18	Congregávit ergo Jehu omnem pópulum, et dixit ad eos: Achab cóluit Baal parum, ego autem colam eum ámplius.	b
 4 Regum	4Kgs	12	10	19	Nunc ígitur omnes prophétas Baal, et univérsos servos ejus, et cunctos sacerdótes ipsíus vocáte ad me: nullus sit qui non véniat: sacrifícium enim grande est mihi Baal: quicúmque defúerit, non vivet. Porro Jehu faciébat hoc insidióse, ut dispérderet cultóres Baal.
 4 Regum	4Kgs	12	10	20	Et dixit: Sanctificáte diem solémnem Baal. Vocavítque,
 4 Regum	4Kgs	12	10	21	et misit in univérsos términos Ísraël, et venérunt cuncti servi Baal: non fuit resíduus ne unus quidem qui non veníret. Et ingréssi sunt templum Baal: et repléta est domus Baal, a summo usque ad summum.
 4 Regum	4Kgs	12	10	22	Dixítque his qui erant super vestes: Proférte vestiménta univérsis servis Baal. Et protulérunt eis vestes.
 4 Regum	4Kgs	12	10	23	Ingressúsque Jehu, et Jónadab fílius Rechab, templum Baal, ait cultóribus Baal: Perquírite, et vidéte, ne quis forte vobíscum sit de servis Dómini, sed ut sint servi Baal soli.
 4 Regum	4Kgs	12	10	24	Ingréssi sunt ígitur ut fácerent víctimas et holocáusta: Jehu autem præparáverat sibi foris octogínta viros, et díxerat eis: Quicúmque fúgerit de homínibus his, quos ego addúxero in manus vestras, ánima ejus erit pro ánima illíus.
 4 Regum	4Kgs	12	10	25	Factum est autem, cum complétum esset holocáustum, præcépit Jehu milítibus et dúcibus suis: Ingredímini, et percútite eos: nullus evádat. Percusserúntque eos in ore gládii, et projecérunt mílites et duces: et iérunt in civitátem templi Baal,
 4 Regum	4Kgs	12	10	26	et protulérunt státuam de fano Baal, et combussérunt,
 4 Regum	4Kgs	12	10	27	et comminuérunt eam. Destruxérunt quoque ædem Baal, et fecérunt pro ea latrínas usque in diem hanc.
 4 Regum	4Kgs	12	10	28	Delévit ítaque Jehu Baal de Ísraël:	b
 4 Regum	4Kgs	12	10	29	verúmtamen a peccátis Jeróboam fílii Nabat, qui peccáre fecit Ísraël, non recéssit, nec derelíquit vítulos áureos qui erant in Bethel et in Dan.
 4 Regum	4Kgs	12	10	30	Dixit autem Dóminus ad Jehu: Quia studióse egísti quod rectum erat, et placébat in óculis meis, et ómnia quæ erant in corde meo fecísti contra domum Achab: fílii tui usque ad quartam generatiónem sedébunt super thronum Ísraël.
 4 Regum	4Kgs	12	10	31	Porro Jehu non custodívit ut ambuláret in lege Dómini Dei Ísraël in toto corde suo: non enim recéssit a peccátis Jeróboam, qui peccáre fécerat Ísraël.
 4 Regum	4Kgs	12	10	32	In diébus illis cœpit Dóminus tædére super Ísraël: percussítque eos Házaël in univérsis fínibus Ísraël,
 4 Regum	4Kgs	12	10	33	a Jordáne contra orientálem plagam, omnem terram Gálaad, et Gad, et Ruben, et Manásse, ab Ároër, quæ est super torréntem Arnon, et Gálaad, et Basan.
 4 Regum	4Kgs	12	10	34	Réliqua autem verbórum Jehu, et univérsa quæ fecit, et fortitúdo ejus, nonne hæc scripta sunt in libro verbórum diérum regum Ísraël?
 4 Regum	4Kgs	12	10	35	Et dormívit Jehu cum pátribus suis, sepelierúntque eum in Samaría: et regnávit Jóachaz fílius ejus pro eo.
 4 Regum	4Kgs	12	10	36	Dies autem quos regnávit Jehu super Ísraël, vigínti et octo anni sunt in Samaría.
 4 Regum	4Kgs	12	11	1	Athalía vero mater Ochozíæ, videns mórtuum fílium suum, surréxit, et interfécit omne semen régium.
 4 Regum	4Kgs	12	11	2	Tollens autem Jósaba fília regis Joram, soror Ochozíæ, Joas fílium Ochozíæ, furáta est eum de médio filiórum regis qui interficiebántur, et nutrícem ejus de triclínio: et abscóndit eum a fácie Athalíæ ut non interficerétur.
 4 Regum	4Kgs	12	11	3	Erátque cum ea sex annis clam in domo Dómini: porro Athalía regnávit super terram.
 4 Regum	4Kgs	12	11	4	Anno autem séptimo misit Jójada, et assúmens centuriónes et mílites, introdúxit ad se in templum Dómini, pepigítque cum eis fœdus: et adjúrans eos in domo Dómini, osténdit eis fílium regis:
 4 Regum	4Kgs	12	11	5	et præcépit illis, dicens: Iste est sermo, quem fácere debétis:
 4 Regum	4Kgs	12	11	6	tértia pars vestrum intróëat sábbato, et obsérvet excúbias domus regis. Tértia autem pars sit ad portam Sur, et tértia pars sit ad portam quæ est post habitáculum scutariórum: et custodiétis excúbias domus Messa.
 4 Regum	4Kgs	12	11	7	Duæ vero partes e vobis, omnes egrediéntes sábbato, custódiant excúbias domus Dómini circa regem.
 4 Regum	4Kgs	12	11	8	Et vallábitis eum, habéntes arma in mánibus vestris: si quis autem ingréssus fúerit septum templi, interficiátur: eritísque cum rege introëúnte et egrediénte.
 4 Regum	4Kgs	12	11	9	Et fecérunt centuriónes juxta ómnia quæ præcéperat eis Jójada sacérdos: et assuméntes sínguli viros suos qui ingrediebántur sábbatum, cum his qui egrediebántur sábbato, venérunt ad Jójadam sacerdótem.	b
 4 Regum	4Kgs	12	11	10	Qui dedit eis hastas et arma regis David, quæ erant in domo Dómini.
 4 Regum	4Kgs	12	11	11	Et stetérunt sínguli habéntes arma in manu sua, a parte templi déxtera usque ad partem sinístram altáris et ædis, circum regem.
 4 Regum	4Kgs	12	11	12	Produxítque fílium regis, et pósuit super eum diadéma et testimónium: fecerúntque eum regem, et unxérunt: et plaudéntes manu, dixérunt: Vivat rex.
 4 Regum	4Kgs	12	11	13	Audívit autem Athalía vocem pópuli curréntis: et ingréssa ad turbas in templum Dómini,
 4 Regum	4Kgs	12	11	14	vidit regem stantem super tribúnal juxta morem, et cantóres, et tubas prope eum, omnémque pópulum terræ lætántem, et canéntem tubis: et scidit vestiménta sua, clamavítque: Conjurátio, conjurátio.
 4 Regum	4Kgs	12	11	15	Præcépit autem Jójada centuriónibus qui erant super exércitum, et ait eis: Edúcite eam extra septa templi, et quicúmque eam secútus fúerit, feriátur gládio. Díxerat enim sacérdos: Non occidátur in templo Dómini.
 4 Regum	4Kgs	12	11	16	Imposuerúntque ei manus, et impegérunt eam per viam intróitus equórum, juxta palátium, et interfécta est ibi.
 4 Regum	4Kgs	12	11	17	Pépigit ergo Jójada fœdus inter Dóminum, et inter regem, et inter pópulum, ut esset pópulus Dómini: et inter regem et pópulum.	b
 4 Regum	4Kgs	12	11	18	Ingressúsque est omnis pópulus terræ templum Baal, et destruxérunt aras ejus, et imágines contrivérunt válide: Mathan quoque sacerdótem Baal occidérunt coram altári. Et pósuit sacérdos custódias in domo Dómini.
 4 Regum	4Kgs	12	11	19	Tulítque centuriónes, et Ceréthi et Pheléthi legiónes, et omnem pópulum terræ, deduxerúntque regem de domo Dómini: et venérunt per viam portæ scutariórum in palátium, et sedit super thronum regum.
 4 Regum	4Kgs	12	11	20	Lætatúsque est omnis pópulus terræ, et cívitas conquiévit: Athalía autem occísa est gládio in domo regis.
 4 Regum	4Kgs	12	11	21	Septémque annórum erat Joas, cum regnáre cœpísset.
 4 Regum	4Kgs	12	12	1	Anno séptimo Jehu, regnávit Joas: et quadragínta annis regnávit in Jerúsalem. Nomen matris ejus Sebía de Bersabée.
 4 Regum	4Kgs	12	12	2	Fecítque Joas rectum coram Dómino cunctis diébus quibus dócuit eum Jójada sacérdos.
 4 Regum	4Kgs	12	12	3	Verúmtamen excélsa non ábstulit: adhuc enim pópulus immolábat, et adolébat in excélsis incénsum.
 4 Regum	4Kgs	12	12	4	Dixítque Joas ad sacerdótes: Omnem pecúniam sanctórum, quæ illáta fúerit in templum Dómini a prætereúntibus, quæ offértur pro prétio ánimæ, et quam sponte et arbítrio cordis sui ínferunt in templum Dómini:	b
 4 Regum	4Kgs	12	12	5	accípiant illam sacerdótes juxta órdinem suum, et instáurent sartatécta domus, si quid necessárium víderint instauratióne.
 4 Regum	4Kgs	12	12	6	Ígitur usque ad vigésimum tértium annum regis Joas, non instauravérunt sacerdótes sartatécta templi.
 4 Regum	4Kgs	12	12	7	Vocavítque rex Joas Jójadam pontíficem et sacerdótes, dicens eis: Quare sartatécta non instaurátis templi? nolíte ergo ámplius accípere pecúniam juxta órdinem vestrum, sed ad instauratiónem templi réddite eam.
 4 Regum	4Kgs	12	12	8	Prohibitíque sunt sacerdótes ultra accípere pecúniam a pópulo, et instauráre sartatécta domus.
 4 Regum	4Kgs	12	12	9	Et tulit Jójada póntifex gazophylácium unum, aperuítque forámen désuper, et pósuit illud juxta altáre ad déxteram ingrediéntium domum Dómini: mittebántque in eo sacerdótes qui custodiébant óstia, omnem pecúniam quæ deferebátur ad templum Dómini.
 4 Regum	4Kgs	12	12	10	Cumque vidérent nímiam pecúniam esse in gazophylácio, ascendébat scriba regis, et póntifex, effundebántque et numerábant pecúniam quæ inveniebátur in domo Dómini:	b
 4 Regum	4Kgs	12	12	11	et dabant eam juxta númerum atque mensúram in manu eórum qui prǽerant cæmentáriis domus Dómini: qui impendébant eam in fabris lignórum et in cæmentáriis, iis qui operabántur in domo Dómini,
 4 Regum	4Kgs	12	12	12	et sartatécta faciébant: et in iis qui cædébant saxa, et ut émerent ligna, et lápides, qui excidebántur, ita ut implerétur instaurátio domus Dómini in univérsis quæ indigébant expénsa ad muniéndam domum.
 4 Regum	4Kgs	12	12	13	Verúmtamen non fiébant ex eádem pecúnia hýdriæ templi Dómini, et fuscínulæ, et thuríbula, et tubæ, et omne vas áureum et argénteum, de pecúnia quæ inferebátur in templum Dómini.
 4 Regum	4Kgs	12	12	14	Iis enim qui faciébant opus, dabátur ut instaurarétur templum Dómini:
 4 Regum	4Kgs	12	12	15	et non fiébat rátio iis homínibus qui accipiébant pecúniam ut distribúerent eam artifícibus, sed in fide tractábant eam.
 4 Regum	4Kgs	12	12	16	Pecúniam vero pro delícto, et pecúniam pro peccátis non inferébant in templum Dómini, quia sacerdótum erat.
 4 Regum	4Kgs	12	12	17	Tunc ascéndit Házaël rex Sýriæ, et pugnábat contra Geth, cepítque eam: et diréxit fáciem suam ut ascénderet in Jerúsalem.	b
 4 Regum	4Kgs	12	12	18	Quam ob rem tulit Joas rex Juda ómnia sanctificáta quæ consecráverant Jósaphat, et Joram, et Ochozías, patres ejus reges Juda, et quæ ipse obtúlerat: et univérsum argéntum quod inveníri pótuit in thesáuris templi Dómini et in palátio regis: misítque Hazaéli regi Sýriæ, et recéssit ab Jerúsalem.
 4 Regum	4Kgs	12	12	19	Réliqua autem sermónum Joas, et univérsa quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro verbórum diérum regum Juda?
 4 Regum	4Kgs	12	12	20	Surrexérunt autem servi ejus, et conjuravérunt inter se, percusserúntque Joas in domo Mello in descénsu Sella.
 4 Regum	4Kgs	12	12	21	Jósachar namque fílius Sémaath, et Józabad fílius Somer servi ejus, percussérunt eum, et mórtuus est: et sepeliérunt eum cum pátribus suis in civitáte David: regnavítque Amasías fílius ejus pro eo.
 4 Regum	4Kgs	12	13	1	Anno vigésimo tértio Joas fílii Ochozíæ regis Juda, regnávit Jóachaz fílius Jehu super Ísraël in Samaría decem et septem annis.
 4 Regum	4Kgs	12	13	2	Et fecit malum coram Dómino, secutúsque est peccáta Jeróboam fílii Nabat, qui peccáre fecit Ísraël, et non declinávit ab eis.
 4 Regum	4Kgs	12	13	3	Iratúsque est furor Dómini contra Ísraël, et trádidit eos in manu Házaël regis Sýriæ, et in manu Bénadad fílii Házaël, cunctis diébus.
 4 Regum	4Kgs	12	13	4	Deprecátus est autem Jóachaz fáciem Dómini, et audívit eum Dóminus: vidit enim angústiam Ísraël, quia attríverat eos rex Sýriæ:
 4 Regum	4Kgs	12	13	5	et dedit Dóminus salvatórem Israéli, et liberátus est de manu regis Sýriæ: habitaverúntque fílii Ísraël in tabernáculis suis sicut heri et nudiustértius.
 4 Regum	4Kgs	12	13	6	Verúmtamen non recessérunt a peccátis domus Jeróboam, qui peccáre fecit Ísraël, sed in ipsis ambulavérunt: síquidem et lucus permánsit in Samaría.
 4 Regum	4Kgs	12	13	7	Et non sunt derelícti Jóachaz de pópulo nisi quinquagínta équites, et decem currus, et decem míllia péditum: interfécerat enim eos rex Sýriæ, et redégerat quasi púlverem in tritúra áreæ.
 4 Regum	4Kgs	12	13	8	Réliqua autem sermónum Jóachaz, et univérsa quæ fecit, et fortitúdo ejus, nonne hæc scripta sunt in libro sermónum diérum regum Ísraël?
 4 Regum	4Kgs	12	13	9	Dormivítque Jóachaz cum pátribus suis, et sepeliérunt eum in Samaría: regnavítque Joas fílius ejus pro eo.
 4 Regum	4Kgs	12	13	10	Anno trigésimo séptimo Joas regis Juda, regnávit Joas fílius Jóachaz super Ísraël in Samaría sédecim annis.	b
 4 Regum	4Kgs	12	13	11	Et fecit quod malum est in conspéctu Dómini: non declinávit ab ómnibus peccátis Jeróboam fílii Nabat, qui peccáre fecit Ísraël, sed in ipsis ambulávit.
 4 Regum	4Kgs	12	13	12	Réliqua autem sermónum Joas, et univérsa quæ fecit, et fortitúdo ejus, quómodo pugnáverit contra Amasíam regem Juda, nonne hæc scripta sunt in libro sermónum diérum regum Ísraël?
 4 Regum	4Kgs	12	13	13	Et dormívit Joas cum pátribus suis: Jeróboam autem sedit super sólium ejus. Porro Joas sepúltus est in Samaría cum régibus Ísraël.
 4 Regum	4Kgs	12	13	14	Eliséus autem ægrotábat infirmitáte, qua et mórtuus est: descendítque ad eum Joas rex Ísraël, et flebat coram eo, dicebátque: Pater mi, pater mi, currus Ísraël et auríga ejus.	b
 4 Regum	4Kgs	12	13	15	Et ait illi Eliséus: Affer arcum et sagíttas. Cumque attulísset ad eum arcum et sagíttas,
 4 Regum	4Kgs	12	13	16	dixit ad regem Ísraël: Pone manum tuam super arcum. Et cum posuísset ille manum suam, superpósuit Eliséus manus suas mánibus regis,
 4 Regum	4Kgs	12	13	17	et ait: Áperi fenéstram orientálem. Cumque aperuísset, dixit Eliséus: Jace sagíttam. Et jecit. Et ait Eliséus: Sagítta salútis Dómini, et sagítta salútis contra Sýriam: percutiésque Sýriam in Aphec, donec consúmas eam.
 4 Regum	4Kgs	12	13	18	Et ait: Tolle sagíttas. Qui cum tulísset, rursum dixit ei: Pércute jáculo terram. Et cum percussísset tribus vícibus, et stetísset,
 4 Regum	4Kgs	12	13	19	irátus est vir Dei contra eum, et ait: Si percussísses quínquies, aut séxies, sive sépties, percussísses Sýriam usque ad consumptiónem: nunc autem tribus vícibus percúties eam.
 4 Regum	4Kgs	12	13	20	Mórtuus est ergo Eliséus, et sepeliérunt eum. Latrúnculi autem de Moab venérunt in terram in ipso anno.	b
 4 Regum	4Kgs	12	13	21	Quidam autem sepeliéntes hóminem, vidérunt latrúnculos, et projecérunt cadáver in sepúlchro Eliséi. Quod cum tetigísset ossa Eliséi, revíxit homo, et stetit super pedes suos.
 4 Regum	4Kgs	12	13	22	Ígitur Házaël rex Sýriæ afflíxit Ísraël cunctis diébus Jóachaz:	b
 4 Regum	4Kgs	12	13	23	et misértus est Dóminus eórum, et revérsus est ad eos propter pactum suum, quod habébat cum Ábraham, et Ísaac, et Jacob: et nóluit dispérdere eos, neque projícere pénitus usque in præsens tempus.
 4 Regum	4Kgs	12	13	24	Mórtuus est autem Házaël rex Sýriæ, et regnávit Bénadad fílius ejus pro eo.
 4 Regum	4Kgs	12	13	25	Porro Joas fílius Jóachaz tulit urbes de manu Bénadad fílii Házaël, quas túlerat de manu Jóachaz patris sui jure prœ́lii: tribus vícibus percússit eum Joas, et réddidit civitátes Ísraël.
 4 Regum	4Kgs	12	14	1	In anno secúndo Joas fílii Jóachaz regis Ísraël, regnávit Amasías fílius Joas regis Juda.
 4 Regum	4Kgs	12	14	2	Vigínti quinque annórum erat cum regnáre cœpísset: vigínti autem et novem annis regnávit in Jerúsalem. Nomen matris ejus Jóadan de Jerúsalem.
 4 Regum	4Kgs	12	14	3	Et fecit rectum coram Dómino, verúmtamen non ut David pater ejus. Juxta ómnia quæ fecit Joas pater suus, fecit:
 4 Regum	4Kgs	12	14	4	nisi hoc tantum, quod excélsa non ábstulit: adhuc enim pópulus immolábat, et adolébat incénsum in excélsis.
 4 Regum	4Kgs	12	14	5	Cumque obtinuísset regnum, percússit servos suos, qui interfécerant regem patrem suum:
 4 Regum	4Kgs	12	14	6	fílios autem eórum qui occíderant, non occídit, juxta quod scriptum est in libro legis Móysi, sicut præcépit Dóminus, dicens: Non moriéntur patres pro fíliis, neque fílii moriéntur pro pátribus: sed unusquísque in peccáto suo moriétur.
 4 Regum	4Kgs	12	14	7	Ipse percússit Edom in valle Salinárum decem míllia, et apprehéndit petram in prœ́lio, vocavítque nomen ejus Jéctehel usque in præséntem diem.
 4 Regum	4Kgs	12	14	8	Tunc misit Amasías núntios ad Joas fílium Jóachaz fílii Jehu regis Ísraël, dicens: Veni, et videámus nos.	b
 4 Regum	4Kgs	12	14	9	Remisítque Joas rex Ísraël ad Amasíam regem Juda, dicens: Cárduus Líbani misit ad cedrum quæ est in Líbano, dicens: Da fíliam tuam fílio meo uxórem. Transierúntque béstiæ saltus quæ sunt in Líbano, et conculcavérunt cárduum.
 4 Regum	4Kgs	12	14	10	Percútiens invaluísti super Edom, et sublevávit te cor tuum: conténtus esto glória, et sede in domo tua: quare próvocas malum, ut cadas tu et Judas tecum?
 4 Regum	4Kgs	12	14	11	Et non acquiévit Amasías. Ascendítque Joas rex Ísraël, et vidérunt se, ipse et Amasías rex Juda, in Béthsames óppido Judæ.
 4 Regum	4Kgs	12	14	12	Percussúsque est Juda coram Ísraël, et fugérunt unusquísque in tabernácula sua.
 4 Regum	4Kgs	12	14	13	Amasíam vero regem Juda, fílium Joas fílii Ochozíæ, cepit Joas rex Ísraël in Béthsames, et addúxit eum in Jerúsalem: et interrúpit murum Jerúsalem, a porta Éphraim usque ad portam ánguli, quadringéntis cúbitis.
 4 Regum	4Kgs	12	14	14	Tulítque omne aurum et argéntum, et univérsa vasa quæ invénta sunt in domo Dómini et in thesáuris regis, et óbsides, et revérsus est in Samaríam.
 4 Regum	4Kgs	12	14	15	Réliqua autem verbórum Joas quæ fecit, et fortitúdo ejus qua pugnávit contra Amasíam regem Juda, nonne hæc scripta sunt in libro sermónum diérum regum Ísraël?	b
 4 Regum	4Kgs	12	14	16	Dormivítque Joas cum pátribus suis, et sepúltus est in Samaría cum régibus Ísraël, et regnávit Jeróboam fílius ejus pro eo.
 4 Regum	4Kgs	12	14	17	Vixit autem Amasías fílius Joas rex Juda postquam mórtuus est Joas fílius Jóachaz regis Ísraël, quíndecim annis.	b
 4 Regum	4Kgs	12	14	18	Réliqua autem sermónum Amasíæ, nonne hæc scripta sunt in libro sermónum diérum regum Juda?
 4 Regum	4Kgs	12	14	19	Factáque est contra eum conjurátio in Jerúsalem: at ille fugit in Lachis. Miserúntque post eum in Lachis, et interfecérunt eum ibi:
 4 Regum	4Kgs	12	14	20	et asportavérunt in equis, sepultúsque est in Jerúsalem cum pátribus suis in civitáte David.
 4 Regum	4Kgs	12	14	21	Tulit autem univérsus pópulus Judæ Azaríam annos natum sédecim, et constituérunt eum regem pro patre ejus Amasía.
 4 Regum	4Kgs	12	14	22	Ipse ædificávit Ælath, et restítuit eam Judæ, postquam dormívit rex cum pátribus suis.
 4 Regum	4Kgs	12	14	23	Anno quintodécimo Amasíæ fílii Joas regis Juda, regnávit Jeróboam fílius Joas regis Ísraël in Samaría, quadragínta et uno anno.	b
 4 Regum	4Kgs	12	14	24	Et fecit quod malum est coram Dómino: non recéssit ab ómnibus peccátis Jeróboam fílii Nabat, qui peccáre fecit Ísraël.
 4 Regum	4Kgs	12	14	25	Ipse restítuit términos Ísraël ab intróitu Emath usque ad mare solitúdinis, juxta sermónem Dómini Dei Ísraël quem locútus est per servum suum Jonam fílium Amáthi prophétam, qui erat de Geth, quæ est in Opher.
 4 Regum	4Kgs	12	14	26	Vidit enim Dóminus afflictiónem Ísraël amáram nimis, et quod consúmpti essent usque ad clausos cárcere et extrémos, et non esset qui auxiliarétur Israéli.
 4 Regum	4Kgs	12	14	27	Nec locútus est Dóminus ut deléret nomen Ísraël de sub cælo, sed salvávit eos in manu Jeróboam fílii Joas.
 4 Regum	4Kgs	12	14	28	Réliqua autem sermónum Jeróboam, et univérsa quæ fecit, et fortitúdo ejus qua prœliátus est, et quómodo restítuit Damáscum et Emath Judæ in Ísraël, nonne hæc scripta sunt in libro sermónum diérum regum Ísraël?
 4 Regum	4Kgs	12	14	29	Dormivítque Jeróboam cum pátribus suis régibus Ísraël, et regnávit Zacharías fílius ejus pro eo.
 4 Regum	4Kgs	12	15	1	Anno vigésimo séptimo Jeróboam regis Ísraël, regnávit Azarías fílius Amasíæ regis Juda.
 4 Regum	4Kgs	12	15	2	Sédecim annórum erat cum regnáre cœpísset, et quinquagínta duóbus annis regnávit in Jerúsalem: nomen matris ejus Jechelía de Jerúsalem.
 4 Regum	4Kgs	12	15	3	Fecítque quod erat plácitum coram Dómino, juxta ómnia quæ fecit Amasías pater ejus.
 4 Regum	4Kgs	12	15	4	Verúmtamen excélsa non est demolítus: adhuc pópulus sacrificábat, et adolébat incénsum in excélsis.
 4 Regum	4Kgs	12	15	5	Percússit autem Dóminus regem, et fuit leprósus usque in diem mortis suæ, et habitábat in domo líbera seórsum: Jóatham vero fílius regis gubernábat palátium, et judicábit pópulum terræ.
 4 Regum	4Kgs	12	15	6	Réliqua autem sermónum Azaríæ, et univérsa quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro verbórum diérum regum Juda?
 4 Regum	4Kgs	12	15	7	Et dormívit Azarías cum pátribus suis: sepelierúntque eum cum majóribus suis in civitáte David, et regnávit Jóatham fílius ejus pro eo.
 4 Regum	4Kgs	12	15	8	Anno trigésimo octávo Azaríæ regis Juda, regnávit Zacharías fílius Jeróboam super Ísraël in Samaría sex ménsibus.	b
 4 Regum	4Kgs	12	15	9	Et fecit quod malum est coram Dómino, sicut fécerant patres ejus: non recéssit a peccátis Jeróboam fílii Nabat, qui peccáre fecit Ísraël.
 4 Regum	4Kgs	12	15	10	Conjurávit autem contra eum Sellum fílius Jabes: percussítque eum palam, et interfécit, regnavítque pro eo.
 4 Regum	4Kgs	12	15	11	Réliqua autem verbórum Zacharíæ, nonne hæc scripta sunt in libro sermónum diérum regum Ísraël?
 4 Regum	4Kgs	12	15	12	Iste est sermo Dómini quem locútus est ad Jehu, dicens: Fílii tui usque ad quartam generatiónem sedébunt super thronum Ísraël. Factúmque est ita.
 4 Regum	4Kgs	12	15	13	Sellum fílius Jabes regnávit trigésimo novo anno Azaríæ regis Juda: regnávit autem uno mense in Samaría.
 4 Regum	4Kgs	12	15	14	Et ascéndit Mánahem fílius Gadi de Thersa, venítque in Samaríam, et percússit Sellum fílium Jabes in Samaría, et interfécit eum: regnavítque pro eo.
 4 Regum	4Kgs	12	15	15	Réliqua autem verbórum Sellum, et conjurátio ejus, per quam teténdit insídias, nonne hæc scripta sunt in libro sermónum diérum regum Ísraël?
 4 Regum	4Kgs	12	15	16	Tunc percússit Mánahem Thapsam, et omnes qui erant in ea, et términos ejus de Thersa: nolúerant enim aperíre ei: et interfécit omnes prægnántes ejus, et scidit eas.
 4 Regum	4Kgs	12	15	17	Anno trigésimo nono Azaríæ regis Juda, regnávit Mánahem fílius Gadi super Ísraël decem annis in Samaría.	b
 4 Regum	4Kgs	12	15	18	Fecítque quod erat malum coram Dómino: non recéssit a peccátis Jeróboam fílii Nabat, qui peccáre fecit Ísraël, cunctis diébus ejus.
 4 Regum	4Kgs	12	15	19	Veniébat Phul rex Assyriórum in terram, et dabat Mánahem Phul mille talénta argénti, ut esset ei in auxílium, et firmáret regnum ejus.
 4 Regum	4Kgs	12	15	20	Indixítque Mánahem argéntum super Ísraël cunctis poténtibus et divítibus, ut daret regi Assyriórum quinquagínta siclos argénti per síngulos: reversúsque est rex Assyriórum, et non est morátus in terra.
 4 Regum	4Kgs	12	15	21	Réliqua autem sermónum Mánahem, et univérsa quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro sermónum diérum regum Ísraël?
 4 Regum	4Kgs	12	15	22	Et dormívit Mánahem cum pátribus suis: regnavítque Phaceía fílius ejus pro eo.
 4 Regum	4Kgs	12	15	23	Anno quinquagésimo Azaríæ regis Juda, regnávit Phaceía fílius Mánahem super Ísraël in Samaría biénnio.
 4 Regum	4Kgs	12	15	24	Et fecit quod erat malum coram Dómino: non recéssit a peccátis Jeróboam fílii Nabat, qui peccáre fecit Ísraël.
 4 Regum	4Kgs	12	15	25	Conjurávit autem advérsus eum Phácee fílius Romelíæ, dux ejus, et percússit eum in Samaría in turre domus régiæ, juxta Argob et juxta Árie, et cum eo quinquagínta viros de fíliis Galaaditárum: et interfécit eum, regnavítque pro eo.
 4 Regum	4Kgs	12	15	26	Réliqua autem sermónum Phaceía, et univérsa quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro sermónum diérum regum Ísraël?
 4 Regum	4Kgs	12	15	27	Anno quinquagésimo secúndo Azaríæ regis Juda, regnávit Phácee fílius Romelíæ super Ísraël in Samaría vigínti annis.	b
 4 Regum	4Kgs	12	15	28	Et fecit quod erat malum coram Dómino: non recéssit a peccátis Jeróboam fílii Nabat, qui peccáre fecit Ísraël.
 4 Regum	4Kgs	12	15	29	In diébus Phácee regis Ísraël, venit Theglathphálasar rex Assur, et cepit Ajon, et Abel Domum, Máacha et Jánoë, et Cedes, et Asor, et Gálaad, et Galilǽam, et univérsam terram Néphthali: et tránstulit eos in Assýrios.
 4 Regum	4Kgs	12	15	30	Conjurávit autem et teténdit insídias Osée fílius Ela contra Phácee fílium Romelíæ, et percússit eum, et interfécit: regnavítque pro eo vigésimo anno Jóatham fílii Ozíæ.
 4 Regum	4Kgs	12	15	31	Réliqua autem sermónum Phácee, et univérsa quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro sermónum diérum regum Ísraël?
 4 Regum	4Kgs	12	15	32	Anno secúndo Phácee fílii Romelíæ regis Ísraël, regnávit Jóatham fílius Ozíæ regis Juda.	b
 4 Regum	4Kgs	12	15	33	Vigínti quinque annórum erat cum regnáre cœpísset, et sédecim annis regnávit in Jerúsalem: nomen matris ejus Jérusa fília Sadoc.
 4 Regum	4Kgs	12	15	34	Fecítque quod erat plácitum coram Dómino: juxta ómnia quæ fécerat Ozías pater suus, operátus est.
 4 Regum	4Kgs	12	15	35	Verúmtamen excélsa non ábstulit: adhuc pópulus immolábat, et adolébat incénsum in excélsis. Ipse ædificávit portam domus Dómini sublimíssimam.
 4 Regum	4Kgs	12	15	36	Réliqua autem sermónum Jóatham, et univérsa quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro verbórum diérum regum Juda?
 4 Regum	4Kgs	12	15	37	In diébus illis cœpit Dóminus míttere in Judam Rasin regem Sýriæ, et Phácee fílium Romelíæ.
 4 Regum	4Kgs	12	15	38	Et dormívit Jóatham cum pátribus suis, sepultúsque est cum eis in civitáte David patris sui: et regnávit Achaz fílius ejus pro eo.
 4 Regum	4Kgs	12	16	1	Anno decimoséptimo Phácee fílii Romelíæ, regnávit Achaz fílius Jóatham regis Juda.
 4 Regum	4Kgs	12	16	2	Vigínti annórum erat Achaz cum regnáre cœpísset, et sédecim annis regnávit in Jerúsalem. Non fecit quod erat plácitum in conspéctu Dómini Dei sui sicut David pater ejus,
 4 Regum	4Kgs	12	16	3	sed ambulávit in via regum Ísraël: ínsuper et fílium suum consecrávit, tránsferens per ignem secúndum idóla géntium, quæ dissipávit Dóminus coram fíliis Ísraël.
 4 Regum	4Kgs	12	16	4	Immolábat quoque víctimas, et adolébat incénsum in excélsis, et in cóllibus, et sub omni ligno frondóso.
 4 Regum	4Kgs	12	16	5	Tunc ascéndit Rasin rex Sýriæ, et Phácee fílius Romelíæ rex Ísraël, in Jerúsalem ad prœliándum: cumque obsidérent Achaz, non valuérunt superáre eum.	b
 4 Regum	4Kgs	12	16	6	In témpore illo restítuit Rasin rex Sýriæ, Áilam Sýriæ, et ejécit Judǽos de Áila: et Idumǽi venérunt in Áilam, et habitavérunt ibi usque in diem hanc.
 4 Regum	4Kgs	12	16	7	Misit autem Achaz núntios ad Theglathphálasar regem Assyriórum, dicens: Servus tuus, et fílius tuus ego sum: ascénde, et salvum me fac de manu regis Sýriæ, et de manu regis Ísraël, qui consurrexérunt advérsum me.
 4 Regum	4Kgs	12	16	8	Et cum collegísset argéntum et aurum quod inveníri pótuit in domo Dómini et in thesáuris regis, misit regi Assyriórum múnera.
 4 Regum	4Kgs	12	16	9	Qui et acquiévit voluntáti ejus: ascéndit enim rex Assyriórum in Damáscum, et vastávit eam, et tránstulit habitatóres ejus Cyrénen: Rasin autem interfécit.
 4 Regum	4Kgs	12	16	10	Perrexítque rex Achaz in occúrsum Theglathphálasar regis Assyriórum in Damáscum: cumque vidísset altáre Damásci, misit rex Achaz ad Uríam sacerdótem exémplar ejus, et similitúdinem juxta omne opus ejus.	b
 4 Regum	4Kgs	12	16	11	Exstruxítque Urías sacérdos altáre: juxta ómnia quæ præcéperat rex Achaz de Damásco, ita fecit sacérdos Urías donec veníret rex Achaz de Damásco.
 4 Regum	4Kgs	12	16	12	Cumque venísset rex de Damásco, vidit altáre, et venerátus est illud: ascendítque et immolávit holocáusta et sacrifícium suum,
 4 Regum	4Kgs	12	16	13	et libávit libámina, et fudit sánguinem pacificórum quæ obtúlerat super altáre.
 4 Regum	4Kgs	12	16	14	Porro altáre ǽreum quod erat coram Dómino, tránstulit de fácie templi, et de loco altáris, et de loco templi Dómini: posuítque illud ex látere altáris ad aquilónem.
 4 Regum	4Kgs	12	16	15	Præcépit quoque rex Achaz Uríæ sacerdóti, dicens: Super altáre majus offer holocáustum matutínum, et sacrifícium vespertínum, et holocáustum regis, et sacrifícium ejus, et holocáustum univérsi pópuli terræ, et sacrifícia eórum, et libámina eórum: et omnem sánguinem holocáusti, et univérsum sánguinem víctimæ super illud effúndes: altáre vero ǽreum erit parátum ad voluntátem meam.
 4 Regum	4Kgs	12	16	16	Fecit ígitur Urías sacérdos juxta ómnia quæ præcéperat rex Achaz.
 4 Regum	4Kgs	12	16	17	Tulit autem rex Achaz cælátas bases, et lutérem qui erat désuper: et mare depósuit de bobus ǽreis qui sustentábant illud, et pósuit super paviméntum stratum lápide.	b
 4 Regum	4Kgs	12	16	18	Musach quoque sábbati quod ædificáverat in templo: et ingréssum regis extérius convértit in templum Dómini propter regem Assyriórum.
 4 Regum	4Kgs	12	16	19	Réliqua autem verbórum Achaz quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro sermónum diérum regum Juda?	b
 4 Regum	4Kgs	12	16	20	Dormivítque Achaz cum pátribus suis, et sepúltus est cum eis in civitáte David: et regnávit Ezechías fílius ejus pro eo.
 4 Regum	4Kgs	12	17	1	Anno duodécimo Achaz regis Juda, regnávit Osée fílius Ela in Samaría super Ísraël novem annis.
 4 Regum	4Kgs	12	17	2	Fecítque malum coram Dómino, sed non sicut reges Ísraël qui ante eum fúerant.
 4 Regum	4Kgs	12	17	3	Contra hunc ascéndit Salmánasar rex Assyriórum, et factus est ei Osée servus, reddebátque illi tribúta.
 4 Regum	4Kgs	12	17	4	Cumque deprehendísset rex Assyriórum Osée, quod rebelláre nitens misísset núntios ad Sua regem Ægýpti ne præstáret tribúta regi Assyriórum sicut síngulis annis sólitus erat, obsédit eum, et vinctum misit in cárcerem.
 4 Regum	4Kgs	12	17	5	Pervagatúsque est omnem terram: et ascéndens Samaríam, obsédit eam tribus annis.
 4 Regum	4Kgs	12	17	6	Anno autem nono Osée, cepit rex Assyriórum Samaríam, et tránstulit Ísraël in Assýrios: posuítque eos in Hala et in Habor juxta flúvium Gozan, in civitátibus Medórum.
 4 Regum	4Kgs	12	17	7	Factum est enim, cum peccássent fílii Ísraël Dómino Deo suo, qui edúxerat eos de terra Ægýpti, de manu Pharaónis regis Ægýpti, coluérunt deos aliénos.	b
 4 Regum	4Kgs	12	17	8	Et ambulavérunt juxta ritum géntium quas consúmpserat Dóminus in conspéctu filiórum Ísraël et regum Ísraël, quia simíliter fécerant.
 4 Regum	4Kgs	12	17	9	Et offendérunt fílii Ísraël verbis non rectis Dóminum Deum suum: et ædificavérunt sibi excélsa in cunctis úrbibus suis, a turre custódum usque ad civitátem munítam.
 4 Regum	4Kgs	12	17	10	Fecerúntque sibi státuas et lucos in omni colle sublími, et subter omne lignum nemorósum:
 4 Regum	4Kgs	12	17	11	et adolébant ibi incénsum super aras in morem géntium quas transtúlerat Dóminus a fácie eórum: fecerúntque verba péssima irritántes Dóminum.
 4 Regum	4Kgs	12	17	12	Et coluérunt immundítias de quibus præcépit eis Dóminus ne fácerent verbum hoc.
 4 Regum	4Kgs	12	17	13	Et testificátus est Dóminus in Ísraël et in Juda per manum ómnium prophetárum et vidéntium, dicens: Revertímini a viis vestris péssimis, et custodíte præcépta mea et cæremónias, juxta omnem legem quam præcépi pátribus vestris, et sicut misi ad vos in manu servórum meórum prophetárum.	b
 4 Regum	4Kgs	12	17	14	Qui non audiérunt, sed induravérunt cervícem suam juxta cervícem patrum suórum, qui noluérunt obedíre Dómino Deo suo.
 4 Regum	4Kgs	12	17	15	Et abjecérunt legítima ejus, et pactum quod pépigit cum pátribus eórum, et testificatiónes quibus contestátus est eos: secutíque sunt vanitátes, et vane egérunt: et secúti sunt gentes quæ erant per circúitum eórum, super quibus præcéperat Dóminus eis ut non fácerent sicut et illæ faciébant.
 4 Regum	4Kgs	12	17	16	Et dereliquérunt ómnia præcépta Dómini Dei sui: fecerúntque sibi conflátiles duos vítulos, et lucos, et adoravérunt univérsam milítiam cæli: servierúntque Baal,
 4 Regum	4Kgs	12	17	17	et consecravérunt fílios suos et fílias suas per ignem: et divinatiónibus inserviébant, et augúriis: et tradidérunt se ut fácerent malum coram Dómino, ut irritárent eum.
 4 Regum	4Kgs	12	17	18	Iratúsque est Dóminus veheménter Israéli, et ábstulit eos a conspéctu suo, et non remánsit nisi tribus Juda tantúmmodo.
 4 Regum	4Kgs	12	17	19	Sed nec ipse Juda custodívit mandáta Dómini Dei sui: verum ambulávit in erróribus Ísraël, quos operátus fúerat.
 4 Regum	4Kgs	12	17	20	Projecítque Dóminus omne semen Ísraël, et afflíxit eos, et trádidit eos in manu diripiéntium, donec projíceret eos a fácie sua:
 4 Regum	4Kgs	12	17	21	ex eo jam témpore quo scissus est Ísraël a domo David, et constituérunt sibi regem Jeróboam fílium Nabat: separávit enim Jeróboam Ísraël a Dómino, et peccáre eos fecit peccátum magnum.
 4 Regum	4Kgs	12	17	22	Et ambulavérunt fílii Ísraël in univérsis peccátis Jeróboam quæ fécerat: et non recessérunt ab eis,
 4 Regum	4Kgs	12	17	23	úsquequo Dóminus auférret Ísraël a fácie sua, sicut locútus fúerat in manu ómnium servórum suórum prophetárum: translatúsque est Ísraël de terra sua in Assýrios, usque in diem hanc.
 4 Regum	4Kgs	12	17	24	Addúxit autem rex Assyriórum de Babylóne, et de Cutha, et de Avah, et de Emath, et de Sephárvaim: et collocávit eos in civitátibus Samaríæ pro fíliis Ísraël: qui possedérunt Samaríam, et habitavérunt in úrbibus ejus.	b
 4 Regum	4Kgs	12	17	25	Cumque ibi habitáre cœpíssent, non timébant Dóminum: et immísit in eos Dóminus leónes, qui interficiébant eos.
 4 Regum	4Kgs	12	17	26	Nuntiatúmque est regi Assyriórum, et dictum: Gentes quas transtulísti, et habitáre fecísti in civitátibus Samaríæ, ignórant legítima Dei terræ: et immísit in eos Dóminus leónes, et ecce interfíciunt eos, eo quod ignórent ritum Dei terræ.
 4 Regum	4Kgs	12	17	27	Præcépit autem rex Assyriórum, dicens: Dúcite illuc unum de sacerdótibus quos inde captívos adduxístis, et vadat, et hábitet cum eis: et dóceat eos legítima Dei terræ.
 4 Regum	4Kgs	12	17	28	Ígitur cum venísset unus de sacerdótibus his qui captívi ducti fúerant de Samaría, habitávit in Bethel, et docébat eos quómodo cólerent Dóminum.
 4 Regum	4Kgs	12	17	29	Et unaquǽque gens fabricáta est deum suum: posuerúntque eos in fanis excélsis quæ fécerant Samarítæ, gens et gens in úrbibus suis, in quibus habitábat.
 4 Regum	4Kgs	12	17	30	Viri enim Babylónii fecérunt Sochóthbenoth: viri autem Cuthǽi fecérunt Nergel: et viri de Emath fecérunt Ásima.
 4 Regum	4Kgs	12	17	31	Porro Hevǽi fecérunt Nébahaz et Tharthac. Hi autem qui erant de Sephárvaim, comburébant fílios suos igni, Adrámelech et Anámelech diis Sephárvaim.
 4 Regum	4Kgs	12	17	32	Et nihilóminus colébant Dóminum. Fecérunt autem sibi de novíssimis sacerdótes excelsórum, et ponébant eos in fanis sublímibus.	b
 4 Regum	4Kgs	12	17	33	Et cum Dóminum cólerent, diis quoque suis serviébant juxta consuetúdinem géntium, de quibus transláti fúerant Samaríam.
 4 Regum	4Kgs	12	17	34	Usque in præséntem diem morem sequúntur antíquum: non timent Dóminum, neque custódiunt cæremónias ejus, judícia, et legem, et mandátum, quod præcéperat Dóminus fíliis Jacob, quem cognominávit Ísraël:
 4 Regum	4Kgs	12	17	35	et percússerat cum eis pactum, et mandáverat eis, dicens: Nolíte timére deos aliénos, et non adorétis eos, neque colátis eos, et non immolétis eis:
 4 Regum	4Kgs	12	17	36	sed Dóminum Deum vestrum, qui edúxit vos de terra Ægýpti in fortitúdine magna et in bráchio exténto, ipsum timéte, et illum adoráte, et ipsi immoláte.
 4 Regum	4Kgs	12	17	37	Cæremónias quoque, et judícia, et legem, et mandátum, quod scripsit vobis, custodíte ut faciátis cunctis diébus: et non timeátis deos aliénos.
 4 Regum	4Kgs	12	17	38	Et pactum quod percússit vobíscum, nolíte oblivísci: nec colátis deos aliénos,
 4 Regum	4Kgs	12	17	39	sed Dóminum Deum vestrum timéte, et ipse éruet vos de manu ómnium inimicórum vestrórum.
 4 Regum	4Kgs	12	17	40	Illi vero non audiérunt, sed juxta consuetúdinem suam prístinam perpetrábant.
 4 Regum	4Kgs	12	17	41	Fuérunt ígitur gentes istæ timéntes quidem Dóminum, sed nihilóminus et idólis suis serviéntes: nam et fílii eórum, et nepótes, sicut fecérunt patres sui, ita fáciunt usque in præséntem diem.
 4 Regum	4Kgs	12	18	1	Anno tértio Osée fílii Ela regis Ísraël, regnávit Ezechías fílius Achaz regis Juda.
 4 Regum	4Kgs	12	18	2	Vigínti quinque annórum erat cum regnáre cœpísset, et vigínti novem annis regnávit in Jerúsalem: nomen matris ejus Abi fília Zacharíæ.
 4 Regum	4Kgs	12	18	3	Fecítque quod erat bonum coram Dómino, juxta ómnia quæ fécerat David pater ejus.
 4 Regum	4Kgs	12	18	4	Ipse dissipávit excélsa, et contrívit státuas, et succídit lucos, confregítque serpéntem ǽneum quem fécerat Móyses: síquidem usque ad illud tempus fílii Ísraël adolébant ei incénsum: vocavítque nomen ejus Nohéstan.
 4 Regum	4Kgs	12	18	5	In Dómino Deo Ísraël sperávit: ítaque post eum non fuit símilis ei de cunctis régibus Juda, sed neque in his qui ante eum fuérunt:
 4 Regum	4Kgs	12	18	6	et adhǽsit Dómino, et non recéssit a vestígiis ejus, fecítque mandáta ejus, quæ præcéperat Dóminus Móysi.
 4 Regum	4Kgs	12	18	7	Unde et erat Dóminus cum eo, et in cunctis ad quæ procedébat, sapiénter se agébat. Rebellávit quoque contra regem Assyriórum, et non servívit ei.
 4 Regum	4Kgs	12	18	8	Ipse percússit Philisthǽos usque ad Gazam, et omnes términos eórum, a turre custódum usque ad civitátem munítam.
 4 Regum	4Kgs	12	18	9	Anno quarto regis Ezechíæ, qui erat annus séptimus Osée fílii Ela regis Ísraël, ascéndit Salmánasar rex Assyriórum in Samaríam, et oppugnávit eam,	b
 4 Regum	4Kgs	12	18	10	et cepit. Nam post annos tres, anno sexto Ezechíæ, id est nono anno Osée regis Ísraël, capta est Samaría:
 4 Regum	4Kgs	12	18	11	et tránstulit rex Assyriórum Ísraël in Assýrios, collocavítque eos in Hala et in Habor flúviis Gozan in civitátibus Medórum:
 4 Regum	4Kgs	12	18	12	quia non audiérunt vocem Dómini Dei sui, sed prætergréssi sunt pactum ejus: ómnia quæ præcéperat Móyses servus Dómini non audiérunt, neque fecérunt.
 4 Regum	4Kgs	12	18	13	Anno quartodécimo regis Ezechíæ, ascéndit Sennácherib rex Assyriórum ad univérsas civitátes Juda munítas, et cepit eas.	b
 4 Regum	4Kgs	12	18	14	Tunc misit Ezechías rex Juda núntios ad regem Assyriórum in Lachis, dicens: Peccávi: recéde a me, et omne quod imposúeris mihi, feram. Indíxit ítaque rex Assyriórum Ezechíæ regi Judæ trecénta talénta argénti, et trigínta talénta auri.
 4 Regum	4Kgs	12	18	15	Dedítque Ezechías omne argéntum quod repértum fúerat in domo Dómini et in thesáuris regis.
 4 Regum	4Kgs	12	18	16	In témpore illo confrégit Ezechías valvas templi Dómini, et láminas auri quas ipse affíxerat, et dedit eas regi Assyriórum.
 4 Regum	4Kgs	12	18	17	Misit autem rex Assyriórum Tharthan, et Rábsaris, et Rábsacen de Lachis ad regem Ezechíam cum manu válida Jerúsalem: qui cum ascendíssent, venérunt Jerúsalem, et stetérunt juxta aquædúctum piscínæ superióris, quæ est in via Agri fullónis.	b
 4 Regum	4Kgs	12	18	18	Vocaverúntque regem: egréssus est autem ad eos Elíacim fílius Helcíæ præpósitus domus, et Sobna scriba, et Jóahe fílius Asaph a commentáriis.
 4 Regum	4Kgs	12	18	19	Dixítque ad eos Rábsaces: Loquímini Ezechíæ: Hæc dicit rex magnus, rex Assyriórum: Quæ est ista fidúcia, qua níteris?
 4 Regum	4Kgs	12	18	20	fórsitan inísti consílium, ut prǽpares te ad prœ́lium. In quo confídis, ut áudeas rebelláre?
 4 Regum	4Kgs	12	18	21	an speras in báculo arundíneo atque confrácto Ægýpto, super quem, si incubúerit homo, comminútus ingrediétur manum ejus, et perforábit eam? sic est Phárao rex Ægýpti ómnibus qui confídunt in se.
 4 Regum	4Kgs	12	18	22	Quod si dixéritis mihi: In Dómino Deo nostro habémus fidúciam: nonne iste est, cujus ábstulit Ezechías excélsa et altária, et præcépit Judæ et Jerúsalem: Ante altáre hoc adorábitis in Jerúsalem?
 4 Regum	4Kgs	12	18	23	Nunc ígitur transíte ad dóminum meum regem Assyriórum, et dabo vobis duo míllia equórum, et vidéte an habére valeátis ascensóres eórum.
 4 Regum	4Kgs	12	18	24	Et quómodo potéstis resístere ante unum sátrapam de servis dómini mei mínimis? an fidúciam habes in Ægýpto propter currus et équites?
 4 Regum	4Kgs	12	18	25	Numquid sine Dómini voluntáte ascéndi ad locum istum, ut demolírer eum? Dóminus dixit mihi: Ascénde ad terram hanc, et demolíre eam.
 4 Regum	4Kgs	12	18	26	Dixérunt autem Elíacim fílius Helcíæ, et Sobna, et Jóahe Rábsaci: Precámur ut loquáris nobis servis tuis syríace: síquidem intellígimus hanc linguam: et non loquáris nobis judáice, audiénte pópulo qui est super murum.	b
 4 Regum	4Kgs	12	18	27	Respondítque eis Rábsaces, dicens: Numquid ad dóminum tuum, et ad te misit me dóminus meus, ut lóquerer sermónes hos, et non pótius ad viros qui sedent super murum, ut cómedant stércora sua, et bibant urínam suam vobíscum?
 4 Regum	4Kgs	12	18	28	Stetit ítaque Rábsaces, et exclamávit voce magna judáice, et ait: Audíte verba regis magni, regis Assyriórum.
 4 Regum	4Kgs	12	18	29	Hæc dicit rex: Non vos sedúcat Ezechías: non enim póterit erúere vos de manu mea:
 4 Regum	4Kgs	12	18	30	neque fidúciam vobis tríbuat super Dóminum, dicens: Éruens liberábit nos Dóminus, et non tradétur cívitas hæc in manu regis Assyriórum.
 4 Regum	4Kgs	12	18	31	Nolíte audíre Ezechíam. Hæc enim dicit rex Assyriórum: Fácite mecum quod vobis est útile, et egredímini ad me: et cómedet unusquísque de vínea sua, et de ficu sua: et bibétis aquas de cistérnis vestris,
 4 Regum	4Kgs	12	18	32	donec véniam, et tránsferam vos in terram quæ símilis est terræ vestræ, in terram fructíferam, et fértilem vini, terram panis et vineárum, terram olivárum et ólei ac mellis: et vivétis, et non moriémini. Nolíte audíre Ezechíam, qui vos décipit, dicens: Dóminus liberábit nos.
 4 Regum	4Kgs	12	18	33	Numquid liberavérunt dii géntium terram suam de manu regis Assyriórum?
 4 Regum	4Kgs	12	18	34	ubi est deus Emath, et Arphad? ubi est deus Sephárvaim, Ana, et Ava? numquid liberavérunt Samaríam de manu mea?
 4 Regum	4Kgs	12	18	35	Quinam illi sunt in univérsis diis terrárum, qui eruérunt regiónem suam de manu mea, ut possit erúere Dóminus Jerúsalem de manu mea?
 4 Regum	4Kgs	12	18	36	Tácuit ítaque pópulus, et non respóndit ei quidquam: síquidem præcéptum regis accéperant ut non respondérent ei.	b
 4 Regum	4Kgs	12	18	37	Venítque Elíacim fílius Helcíæ, præpósitus domus, et Sobna scriba, et Jóahe fílius Asaph a commentáriis ad Ezechíam scissis véstibus, et nuntiavérunt ei verba Rábsacis.
 4 Regum	4Kgs	12	19	1	Quæ cum audísset Ezechías rex, scidit vestiménta sua, et opértus est sacco, ingressúsque est domum Dómini.
 4 Regum	4Kgs	12	19	2	Et misit Elíacim præpósitum domus, et Sobnam scribam, et senes de sacerdótibus, opértos saccis, ad Isaíam prophétam fílium Amos.
 4 Regum	4Kgs	12	19	3	Qui dixérunt: Hæc dicit Ezechías: Dies tribulatiónis, et increpatiónis, et blasphémiæ dies iste: venérunt fílii usque ad partum, et vires non habet partúriens.
 4 Regum	4Kgs	12	19	4	Si forte áudiat Dóminus Deus tuus univérsa verba Rábsacis, quem misit rex Assyriórum dóminus suus ut exprobráret Deum vivéntem et argúeret verbis, quæ audívit Dóminus Deus tuus: et fac oratiónem pro relíquiis quæ repértæ sunt.
 4 Regum	4Kgs	12	19	5	Venérunt ergo servi regis Ezechíæ ad Isaíam.	b
 4 Regum	4Kgs	12	19	6	Dixítque eis Isaías: Hæc dicétis dómino vestro: Hæc dicit Dóminus: Noli timére a fácie sermónum quos audísti, quibus blasphemavérunt púeri regis Assyriórum me.
 4 Regum	4Kgs	12	19	7	Ecce ego immíttam ei spíritum, et áudiet núntium, et revertétur in terram suam, et dejíciam eum gládio in terra sua.
 4 Regum	4Kgs	12	19	8	Revérsus est ergo Rábsaces, et invénit regem Assyriórum expugnántem Lobnam: audíerat enim quod recessísset de Lachis.	b
 4 Regum	4Kgs	12	19	9	Cumque audísset de Tháraca rege Æthiópiæ, dicéntes: Ecce egréssus est ut pugnet advérsum te: et iret contra eum, misit núntios ad Ezechíam, dicens:
 4 Regum	4Kgs	12	19	10	Hæc dícite Ezechíæ regi Juda: Non te sedúcat Deus tuus in quo habes fidúciam, neque dicas: Non tradétur Jerúsalem in manus regis Assyriórum.
 4 Regum	4Kgs	12	19	11	Tu enim ipse audísti quæ fecérunt reges Assyriórum univérsis terris, quómodo vastavérunt eas: num ergo solus póteris liberári?
 4 Regum	4Kgs	12	19	12	Numquid liberavérunt dii géntium síngulos quos vastavérunt patres mei, Gozan vidélicet, et Haran, et Reseph, et fílios Eden qui erant in Thelássar?
 4 Regum	4Kgs	12	19	13	ubi est rex Emath, et rex Arphad, et rex civitátis Sephárvaim, Ana, et Ava?
 4 Regum	4Kgs	12	19	14	Ítaque cum accepísset Ezechías lítteras de manu nuntiórum, et legísset eas, ascéndit in domum Dómini, et expándit eas coram Dómino,	b
 4 Regum	4Kgs	12	19	15	et orávit in conspéctu ejus, dicens: Dómine Deus Ísraël, qui sedes super chérubim, tu es Deus solus regum ómnium terræ: tu fecísti cælum et terram.
 4 Regum	4Kgs	12	19	16	Inclína aurem tuam, et audi: áperi, Dómine, óculos tuos, et vide: audi ómnia verba Sennácherib, qui misit ut exprobráret nobis Deum vivéntem.
 4 Regum	4Kgs	12	19	17	Vere, Dómine, dissipavérunt reges Assyriórum gentes, et terras ómnium.
 4 Regum	4Kgs	12	19	18	Et misérunt deos eórum in ignem: non enim erant dii, sed ópera mánuum hóminum, ex ligno et lápide: et perdidérunt eos.
 4 Regum	4Kgs	12	19	19	Nunc ígitur Dómine Deus noster, salvos nos fac de manu ejus, ut sciant ómnia regna terræ quia tu es Dóminus Deus solus.
 4 Regum	4Kgs	12	19	20	Misit autem Isaías fílius Amos ad Ezechíam, dicens: Hæc dicit Dóminus Deus Ísraël: Quæ deprecátus es me super Sennácherib rege Assyriórum, audívi.	b
 4 Regum	4Kgs	12	19	21	Iste est sermo, quem locútus est Dóminus de eo: Sprevit te, et subsannávit te, virgo fília Sion: post tergum tuum caput movit, fília Jerúsalem.
 4 Regum	4Kgs	12	19	22	Cui exprobrásti, et quem blasphemásti? contra quem exaltásti vocem tuam, et elevásti in excélsum óculos tuos? Contra Sanctum Ísraël.
 4 Regum	4Kgs	12	19	23	Per manum servórum tuórum exprobrásti Dómino, et dixísti: In multitúdine cúrruum meórum ascéndi excélsa móntium in summitáte Líbani, et succídi sublímes cedros ejus, et eléctas abiétes illíus. Et ingréssus sum usque ad términos ejus, et saltum Carméli ejus
 4 Regum	4Kgs	12	19	24	ego succídi. Et bibi aquas aliénas, et siccávi vestígiis pedum meórum omnes aquas clausas.
 4 Regum	4Kgs	12	19	25	Numquid non audísti quid ab inítio fécerim? ex diébus antíquis plasmávi illud, et nunc addúxi: erúntque in ruínam cóllium pugnántium civitátes munítæ.	b
 4 Regum	4Kgs	12	19	26	Et qui sedent in eis, húmiles manu, contremuérunt et confúsi sunt: facti sunt velut fœnum agri, et virens herba tectórum, quæ arefácta est ántequam veníret ad maturitátem.
 4 Regum	4Kgs	12	19	27	Habitáculum tuum, et egréssum tuum, et intróitum tuum, et viam tuam ego præscívi, et furórem tuum contra me.
 4 Regum	4Kgs	12	19	28	Insanísti in me, et supérbia tua ascéndit in aures meas: ponam ítaque círculum in náribus tuis, et camum in lábiis tuis, et redúcam te in viam per quam venísti.
 4 Regum	4Kgs	12	19	29	Tibi autem, Ezechía, hoc erit signum: cómede hoc anno quæ repéreris: in secúndo autem anno, quæ sponte nascúntur: porro in tértio anno semináte et métite: plantáte víneas, et comédite fructum eárum.	b
 4 Regum	4Kgs	12	19	30	Et quodcúmque réliquum fúerit de domo Juda, mittet radícem deórsum, et fáciet fructum sursum.
 4 Regum	4Kgs	12	19	31	De Jerúsalem quippe egrediéntur relíquiæ, et quod salvétur de monte Sion: zelus Dómini exercítuum fáciet hoc.
 4 Regum	4Kgs	12	19	32	Quam ob rem hæc dicit Dóminus de rege Assyriórum: Non ingrediétur urbem hanc, nec mittet in eam sagíttam, nec occupábit eam clýpeus, nec circúmdabit eam munítio.
 4 Regum	4Kgs	12	19	33	Per viam qua venit, revertétur: et civitátem hanc non ingrediétur, dicit Dóminus.
 4 Regum	4Kgs	12	19	34	Protegámque urbem hanc, et salvábo eam propter me, et propter David servum meum.
 4 Regum	4Kgs	12	19	35	Factum est ígitur in nocte illa, venit ángelus Dómini, et percússit in castris Assyriórum centum octogínta quinque míllia. Cumque dilúculo surrexísset, vidit ómnia córpora mortuórum: et recédens ábiit,	b
 4 Regum	4Kgs	12	19	36	et revérsus est Sennácherib rex Assyriórum, et mansit in Nínive.
 4 Regum	4Kgs	12	19	37	Cumque adoráret in templo Nesroch deum suum, Adrámelech et Sárasar fílii ejus percussérunt eum gládio, fugerúntque in terram Armeniórum: et regnávit Asarháddon fílius ejus pro eo.
 4 Regum	4Kgs	12	20	1	In diébus illis ægrotávit Ezechías usque ad mortem: et venit ad eum Isaías fílius Amos prophéta, dixítque ei: Hæc dicit Dóminus Deus: Prǽcipe dómui tuæ: moriéris enim tu, et non vives.
 4 Regum	4Kgs	12	20	2	Qui convértit fáciem suam ad paríetem, et orávit Dóminum, dicens:
 4 Regum	4Kgs	12	20	3	Óbsecro, Dómine: meménto, quæso, quómodo ambuláverim coram te in veritáte, et in corde perfécto, et quod plácitum est coram te fécerim. Flevit ítaque Ezechías fletu magno.
 4 Regum	4Kgs	12	20	4	Et ántequam egrederétur Isaías médiam partem átrii, factus est sermo Dómini ad eum, dicens:
 4 Regum	4Kgs	12	20	5	Revértere, et dic Ezechíæ duci pópuli mei: Hæc dicit Dóminus Deus David patris tui: Audívi oratiónem tuam, et vidi lácrimas tuas, et ecce sanávi te: die tértio ascéndes templum Dómini.
 4 Regum	4Kgs	12	20	6	Et addam diébus tuis quíndecim annos: sed et de manu regis Assyriórum liberábo te, et civitátem hanc: et prótegam urbem istam propter me, et propter David servum meum.
 4 Regum	4Kgs	12	20	7	Dixítque Isaías: Afférte massam ficórum. Quam cum attulíssent, et posuíssent super ulcus ejus, curátus est.
 4 Regum	4Kgs	12	20	8	Díxerat autem Ezechías ad Isaíam: Quod erit signum, quia Dóminus me sanábit, et quia ascensúrus sum die tértia templum Dómini?
 4 Regum	4Kgs	12	20	9	Cui ait Isaías: Hoc erit signum a Dómino quod factúrus sit Dóminus sermónem quem locútus est: vis ut ascéndat umbra decem líneis, an ut revertátur tótidem grádibus?
 4 Regum	4Kgs	12	20	10	Et ait Ezechías: Fácile est umbram créscere decem líneis: nec hoc volo ut fiat, sed ut revertátur retrórsum decem grádibus.
 4 Regum	4Kgs	12	20	11	Invocávit ítaque Isaías prophéta Dóminum, et redúxit umbram per líneas quibus jam descénderat in horológio Achaz, retrórsum decem grádibus.
 4 Regum	4Kgs	12	20	12	In témpore illo misit Bérodach Báladan, fílius Báladan, rex Babyloniórum, lítteras et múnera ad Ezechíam: audíerat enim quod ægrotásset Ezechías.	b
 4 Regum	4Kgs	12	20	13	Lætátus est autem in advéntu eórum Ezechías, et osténdit eis domum arómatum, et aurum et argéntum, et pigménta vária, unguénta quoque, et domum vasórum suórum, et ómnia quæ habére póterat in thesáuris suis. Non fuit quod non monstráret eis Ezechías in domo sua, et in omni potestáte sua.
 4 Regum	4Kgs	12	20	14	Venit autem Isaías prophéta ad regem Ezechíam, dixítque ei: Quid dixérunt viri isti? aut unde venérunt ad te? Cui ait Ezechías: De terra longínqua venérunt ad me, de Babylóne.
 4 Regum	4Kgs	12	20	15	At ille respóndit: Quid vidérunt in domo tua? Ait Ezechías: Ómnia quæcúmque sunt in domo mea, vidérunt: nihil est quod non monstráverim eis in thesáuris meis.
 4 Regum	4Kgs	12	20	16	Dixit ítaque Isaías Ezechíæ: Audi sermónem Dómini:
 4 Regum	4Kgs	12	20	17	Ecce dies vénient, et auferéntur ómnia quæ sunt in domo tua, et quæ condidérunt patres tui usque in diem hanc, in Babylónem: non remanébit quidquam, ait Dóminus.
 4 Regum	4Kgs	12	20	18	Sed et de fíliis tuis qui egrediéntur ex te, quos generábis, tolléntur, et erunt eunúchi in palátio regis Babylónis.
 4 Regum	4Kgs	12	20	19	Dixit Ezechías ad Isaíam: Bonus sermo Dómini quem locútus es: sit pax et véritas in diébus meis.
 4 Regum	4Kgs	12	20	20	Réliqua autem sermónum Ezechíæ, et omnis fortitúdo ejus, et quómodo fécerit piscínam et aquædúctum, et introdúxerit aquas in civitátem, nonne hæc scripta sunt in libro sermónum diérum regum Juda?	b
 4 Regum	4Kgs	12	20	21	Dormivítque Ezechías cum pátribus suis, et regnávit Manásses fílius ejus pro eo.
 4 Regum	4Kgs	12	21	1	Duódecim annórum erat Manásses cum regnáre cœpísset, et quinquagínta quinque annis regnávit in Jerúsalem: nomen matris ejus Haphsíba.
 4 Regum	4Kgs	12	21	2	Fecítque malum in conspéctu Dómini, juxta idóla géntium quas delévit Dóminus a fácie filiórum Ísraël.
 4 Regum	4Kgs	12	21	3	Conversúsque est, et ædificávit excélsa quæ dissipáverat Ezechías pater ejus: et eréxit aras Baal, et fecit lucos sicut fécerat Achab rex Ísraël, et adorávit omnem milítiam cæli, et cóluit eam.
 4 Regum	4Kgs	12	21	4	Exstruxítque aras in domo Dómini, de qua dixit Dóminus: In Jerúsalem ponam nomen meum.
 4 Regum	4Kgs	12	21	5	Et exstrúxit altária univérsæ milítiæ cæli in duóbus átriis templi Dómini.
 4 Regum	4Kgs	12	21	6	Et tradúxit fílium suum per ignem: et ariolátus est, et observávit augúria, et fecit pythónes, et arúspices multiplicávit, ut fáceret malum coram Dómino, et irritáret eum.
 4 Regum	4Kgs	12	21	7	Pósuit quoque idólum luci quem fécerat, in templo Dómini, super quod locútus est Dóminus ad David, et ad Salomónem fílium ejus: In templo hoc, et in Jerúsalem quam elégi de cunctis tríbubus Ísraël, ponam nomen meum in sempitérnum.
 4 Regum	4Kgs	12	21	8	Et ultra non fáciam commovéri pedem Ísraël de terra quam dedi pátribus eórum: si tamen custodíerint ópere ómnia quæ præcépi eis, et univérsam legem quam mandávit eis servus meus Móyses.
 4 Regum	4Kgs	12	21	9	Illi vero non audiérunt: sed sedúcti sunt a Manásse, ut fácerent malum super gentes quas contrívit Dóminus a fácie filiórum Ísraël.
 4 Regum	4Kgs	12	21	10	Locutúsque est Dóminus in manu servórum suórum prophetárum, dicens:	b
 4 Regum	4Kgs	12	21	11	Quia fecit Manásses rex Juda abominatiónes istas péssimas, super ómnia quæ fecérunt Amorrhǽi ante eum, et peccáre fecit étiam Judam in immundítiis suis:
 4 Regum	4Kgs	12	21	12	proptérea hæc dicit Dóminus Deus Ísraël: Ecce ego indúcam mala super Jerúsalem et Judam, ut quicúmque audíerit, tínniant ambæ aures ejus.
 4 Regum	4Kgs	12	21	13	Et exténdam super Jerúsalem funículum Samaríæ, et pondus domus Achab: et delébo Jerúsalem, sicut deléri solent tábulæ: et delens vertam, et ducam crébrius stylum super fáciem ejus.
 4 Regum	4Kgs	12	21	14	Dimíttam vero relíquias hæreditátis meæ, et tradam eas in manus inimicórum ejus, erúntque in vastitátem, et in rapínam cunctis adversáriis suis:
 4 Regum	4Kgs	12	21	15	eo quod fécerint malum coram me, et perseveráverint irritántes me, ex die qua egréssi sunt patres eórum ex Ægýpto usque ad hanc diem.
 4 Regum	4Kgs	12	21	16	Ínsuper et sánguinem innóxium fudit Manásses multum nimis, donec impléret Jerúsalem usque ad os: absque peccátis suis quibus peccáre fecit Judam, ut fáceret malum coram Dómino.	b
 4 Regum	4Kgs	12	21	17	Réliqua autem sermónum Manásse, ut univérsa quæ fecit, et peccátum ejus quod peccávit, nonne hæc scripta sunt in libro sermónum diérum regum Juda?
 4 Regum	4Kgs	12	21	18	Dormivítque Manásses cum pátribus suis, et sepúltus est in horto domus suæ, in horto Oza: et regnávit Amon fílius ejus pro eo.
 4 Regum	4Kgs	12	21	19	Vigínti duórum annórum erat Amon cum regnáre cœpísset: duóbus quoque annis regnávit in Jerúsalem: nomen matris ejus Messálemeth fília Harus de Jéteba.	b
 4 Regum	4Kgs	12	21	20	Fecítque malum in conspéctu Dómini, sicut fécerat Manásses pater ejus.
 4 Regum	4Kgs	12	21	21	Et ambulávit in omni via per quam ambuláverat pater ejus, servivítque immundítiis quibus servíerat pater ejus, et adorávit eas:
 4 Regum	4Kgs	12	21	22	et derelíquit Dóminum Deum patrum suórum, et non ambulávit in via Dómini.
 4 Regum	4Kgs	12	21	23	Tetenderúntque ei insídias servi sui, et interfecérunt regem in domo sua.
 4 Regum	4Kgs	12	21	24	Percússit autem pópulus terræ omnes qui conjuráverant contra regem Amon, et constituérunt sibi regem Josíam fílium ejus pro eo.
 4 Regum	4Kgs	12	21	25	Réliqua autem sermónum Amon quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro sermónum diérum regum Juda?
 4 Regum	4Kgs	12	21	26	Sepelierúntque eum in sepúlchro suo, in horto Oza: et regnávit Josías fílius ejus pro eo.
 4 Regum	4Kgs	12	22	1	Octo annórum erat Josías cum regnáre cœpísset: trigínta et uno anno regnávit in Jerúsalem: nomen matris ejus Idída fília Hadaía de Bésecath.
 4 Regum	4Kgs	12	22	2	Fecítque quod plácitum erat coram Dómino, et ambulávit per omnes vias David patris sui: non declinávit ad déxteram, sive ad sinístram.
 4 Regum	4Kgs	12	22	3	Anno autem octavodécimo regis Josíæ, misit rex Saphan fílium Aslía fílii Méssulam scribam templi Dómini, dicens ei:	b
 4 Regum	4Kgs	12	22	4	Vade ad Helcíam sacerdótem magnum, ut conflétur pecúnia quæ illáta est in templum Dómini, quam collegérunt janitóres templi a pópulo:
 4 Regum	4Kgs	12	22	5	detúrque fabris per præpósitos domus Dómini, qui et distríbuant eam his qui operántur in templo Dómini, ad instauránda sartatécta templi:
 4 Regum	4Kgs	12	22	6	tignáriis vidélicet et cæmentáriis, et iis qui interrúpta compónunt: et ut emántur ligna, et lápides de lapicidínis, ad instaurándum templum Dómini.
 4 Regum	4Kgs	12	22	7	Verúmtamen non supputétur eis argéntum quod accípiunt, sed in potestáte hábeant, et in fide.
 4 Regum	4Kgs	12	22	8	Dixit autem Helcías póntifex ad Saphan scribam: Librum legis réperi in domo Dómini. Dedítque Helcías volúmen Saphan, qui et legit illud.
 4 Regum	4Kgs	12	22	9	Venit quoque Saphan scriba ad regem, et renuntiávit ei quod præcéperat, et ait: Conflavérunt servi tui pecúniam quæ repérta est in domo Dómini, et dedérunt ut distribuerétur fabris a præféctis óperum templi Dómini.
 4 Regum	4Kgs	12	22	10	Narrávit quoque Saphan scriba regi, dicens: Librum dedit mihi Helcías sacérdos. Quem cum legísset Saphan coram rege,	b
 4 Regum	4Kgs	12	22	11	et audísset rex verba libri legis Dómini, scidit vestiménta sua.
 4 Regum	4Kgs	12	22	12	Et præcépit Helcíæ sacerdóti, et Áhicam fílio Saphan, et Áchobor fílio Micha, et Saphan scribæ, et Asaíæ servo regis, dicens:
 4 Regum	4Kgs	12	22	13	Ite et consúlite Dóminum super me, et super pópulo, et super omni Juda, de verbis volúminis istíus, quod invéntum est: magna enim ira Dómini succénsa est contra nos, quia non audiérunt patres nostri verba libri hujus, ut fácerent omne quod scriptum est nobis.
 4 Regum	4Kgs	12	22	14	Iérunt ítaque Helcías sacérdos, et Áhicam, et Áchobor, et Sapham, et Asaía, ad Holdam prophétidem, uxórem Sellum fílii Thécuæ fílii Áraas custódis véstium, quæ habitábat in Jerúsalem in Secúnda: locutíque sunt ad eam.
 4 Regum	4Kgs	12	22	15	Et illa respóndit eis: Hæc dicit Dóminus Deus Ísraël: Dícite viro qui misit vos ad me:
 4 Regum	4Kgs	12	22	16	Hæc dicit Dóminus: Ecce ego addúcam mala super locum istum, et super habitatóres ejus, ómnia verba legis quæ legit rex Juda:
 4 Regum	4Kgs	12	22	17	quia dereliquérunt me, et sacrificavérunt diis aliénis, irritántes me in cunctis opéribus mánuum suárum: et succendétur indignátio mea in loco hoc, et non extinguétur.
 4 Regum	4Kgs	12	22	18	Regi autem Juda, qui misit vos ut consulerétis Dóminum, sic dicétis: Hæc dicit Dóminus Deus Ísraël: Pro eo quod audísti verba volúminis,
 4 Regum	4Kgs	12	22	19	et pertérritum est cor tuum, et humiliátus es coram Dómino, audítis sermónibus contra locum istum et habitatóres ejus, quod vidélicet fíerent in stupórem et in maledíctum: et scidísti vestiménta tua, et flevísti coram me, et ego audívi, ait Dóminus:
 4 Regum	4Kgs	12	22	20	idcírco cólligam te ad patres tuos, et colligéris ad sepúlchrum tuum in pace, ut non vídeant óculi tui ómnia mala quæ inductúrus sum super locum istum.
 4 Regum	4Kgs	12	23	1	Et renuntiavérunt regi quod díxerat. Qui misit: et congregáti sunt ad eum omnes senes Juda et Jerúsalem.
 4 Regum	4Kgs	12	23	2	Ascendítque rex templum Dómini, et omnes viri Juda, universíque qui habitábant in Jerúsalem cum eo sacerdótes et prophétæ, et omnis pópulus a parvo usque ad magnum: legítque, cunctis audiéntibus, ómnia verba libri fœ́deris, qui invéntus est in domo Dómini.
 4 Regum	4Kgs	12	23	3	Stetítque rex super gradum: et fœdus percússit coram Dómino, ut ambulárent post Dóminum, et custodírent præcépta ejus, et testimónia, et cæremónias in omni corde, et in tota ánima, et suscitárent verba fœ́deris hujus, quæ scripta erant in libro illo: acquievítque pópulus pacto.
 4 Regum	4Kgs	12	23	4	Et præcépit rex Helcíæ pontífici, et sacerdótibus secúndi órdinis, et janitóribus, ut projícerent de templo Dómini ómnia vasa quæ facta fúerant Baal, et in luco, et univérsæ milítiæ cæli: et combússit ea foris Jerúsalem in conválle Cedron, et tulit púlverem eórum in Bethel.	b
 4 Regum	4Kgs	12	23	5	Et delévit arúspices quos posúerant reges Juda ad sacrificándum in excélsis per civitátes Juda, et in circúitu Jerúsalem: et eos qui adolébant incénsum Baal, et soli, et lunæ, et duódecim signis, et omni milítiæ cæli.
 4 Regum	4Kgs	12	23	6	Et efférri fecit lucum de domo Dómini foras Jerúsalem in conválle Cedron, et combússit eum ibi, et redégit in púlverem, et projécit super sepúlchra vulgi.
 4 Regum	4Kgs	12	23	7	Destrúxit quoque ædículas effeminatórum quæ erant in domo Dómini, pro quibus mulíeres texébant quasi domúnculas luci.
 4 Regum	4Kgs	12	23	8	Congregavítque omnes sacerdótes de civitátibus Juda, et contaminávit excélsa ubi sacrificábant sacerdótes de Gábaa usque Bersabée, et destrúxit aras portárum in intróitu óstii Jósue príncipis civitátis, quod erat ad sinístram portæ civitátis.
 4 Regum	4Kgs	12	23	9	Verúmtamen non ascendébant sacerdótes excelsórum ad altáre Dómini in Jerúsalem: sed tantum comedébant ázyma in médio fratrum suórum.
 4 Regum	4Kgs	12	23	10	Contaminávit quoque Topheth, quod est in conválle fílii Ennom, ut nemo consecráret fílium suum aut fíliam per ignem, Moloch.
 4 Regum	4Kgs	12	23	11	Ábstulit quoque equos quos déderant reges Juda soli in intróitu templi Dómini juxta éxedram Nathánmelech eunúchi, qui erat in Phárurim: currus autem solis combússit igni.
 4 Regum	4Kgs	12	23	12	Altária quoque quæ erant super tecta cœnáculi Achaz, quæ fécerant reges Juda, et altária quæ fécerat Manásses in duóbus átriis templi Dómini, destrúxit rex, et cucúrrit inde, et dispérsit cínerem eórum in torréntem Cedron.
 4 Regum	4Kgs	12	23	13	Excélsa quoque, quæ erant in Jerúsalem ad déxteram partem montis offensiónis, quæ ædificáverat Sálomon rex Ísraël Ástaroth idólo Sidoniórum, et Chamos offensióni Moab, et Melchom abominatióni filiórum Ammon, pólluit rex.
 4 Regum	4Kgs	12	23	14	Et contrívit státuas, et succídit lucos: replevítque loca eórum óssibus mortuórum.
 4 Regum	4Kgs	12	23	15	Ínsuper et altáre quod erat in Bethel, et excélsum quod fécerat Jeróboam fílius Nabat, qui peccáre fecit Ísraël: et altáre illud, et excélsum destrúxit, atque combússit, et commínuit in púlverem, succendítque étiam lucum.	b
 4 Regum	4Kgs	12	23	16	Et convérsus Josías, vidit ibi sepúlchra quæ erant in monte: misítque et tulit ossa de sepúlchris, et combússit ea super altáre, et pólluit illud juxta verbum Dómini quod locútus est vir Dei, qui prædíxerat verba hæc.
 4 Regum	4Kgs	12	23	17	Et ait: Quis est títulus ille, quem vídeo? Responderúntque ei cives urbis illíus: Sepúlchrum est hóminis Dei, qui venit de Juda, et prædíxit verba hæc, quæ fecísti super altáre Bethel.
 4 Regum	4Kgs	12	23	18	Et ait: Dimítte eum: nemo commóveat ossa ejus. Et intácta mansérunt ossa illíus cum óssibus prophétæ qui vénerat de Samaría.
 4 Regum	4Kgs	12	23	19	Ínsuper et ómnia fana excelsórum quæ erant in civitátibus Samaríæ, quæ fécerant reges Ísraël ad irritándum Dóminum, ábstulit Josías: et fecit eis secúndum ómnia ópera quæ fécerat in Bethel.
 4 Regum	4Kgs	12	23	20	Et occídit univérsos sacerdótes excelsórum qui erant ibi super altária, et combússit ossa humána super ea: reversúsque est Jerúsalem.
 4 Regum	4Kgs	12	23	21	Et præcépit omni pópulo, dicens: Fácite Phase Dómino Deo vestro, secúndum quod scriptum est in libro fœ́deris hujus.	b
 4 Regum	4Kgs	12	23	22	Nec enim factum est Phase tale a diébus júdicum qui judicavérunt Ísraël, et ómnium diérum regum Ísraël et regum Juda,
 4 Regum	4Kgs	12	23	23	sicut in octavodécimo anno regis Josíæ factum est Phase istud Dómino in Jerúsalem.
 4 Regum	4Kgs	12	23	24	Sed et pythónes, et aríolos, et figúras idolórum, et immundítias, et abominatiónes, quæ fúerant in terra Juda et Jerúsalem, ábstulit Josías: ut statúeret verba legis quæ scripta sunt in libro quem invénit Helcías sacérdos in templo Dómini.
 4 Regum	4Kgs	12	23	25	Símilis illi non fuit ante eum rex, qui reverterétur ad Dóminum in omni corde suo, et in tota ánima sua, et in univérsa virtúte sua juxta omnem legem Móysi: neque post eum surréxit símilis illi.
 4 Regum	4Kgs	12	23	26	Verúmtamen non est avérsus Dóminus ab ira furóris sui magni quo irátus est furor ejus contra Judam propter irritatiónes quibus provocáverat eum Manásses.
 4 Regum	4Kgs	12	23	27	Dixit ítaque Dóminus: Étiam Judam áuferam a fácie mea, sicut ábstuli Ísraël: et projíciam civitátem hanc quam elégi Jerúsalem, et domum de qua dixi: Erit nomen meum ibi.
 4 Regum	4Kgs	12	23	28	Réliqua autem sermónum Josíæ, et univérsa quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro verbórum diérum regum Juda?	b
 4 Regum	4Kgs	12	23	29	In diébus ejus ascéndit Phárao Néchao rex Ægýpti contra regem Assyriórum ad flumen Euphráten, et ábiit Josías rex in occúrsum ejus: et occísus est in Magéddo cum vidísset eum.
 4 Regum	4Kgs	12	23	30	Et portavérunt eum servi sui mórtuum de Magéddo: et pertulérunt in Jerúsalem, et sepeliérunt eum in sepúlchro suo. Tulítque pópulus terræ Jóachaz fílium Josíæ: et unxérunt eum, et constituérunt eum regem pro patre suo.
 4 Regum	4Kgs	12	23	31	Vigínti trium annórum erat Jóachaz cum regnáre cœpísset, et tribus ménsibus regnávit in Jerúsalem: nomen matris ejus Amítal fília Jeremíæ de Lobna.	b
 4 Regum	4Kgs	12	23	32	Et fecit malum coram Dómino, juxta ómnia quæ fécerant patres ejus.
 4 Regum	4Kgs	12	23	33	Vinxítque eum Phárao Néchao in Rebla, quæ est in terra Emath, ne regnáret in Jerúsalem: et impósuit mulctam terræ centum taléntis argénti, et talénto auri.
 4 Regum	4Kgs	12	23	34	Regémque constítuit Phárao Néchao Elíacim fílium Josíæ pro Josía patre ejus: vertítque nomen ejus Jóakim. Porro Jóachaz tulit, et duxit in Ægýptum, et mórtuus est ibi.
 4 Regum	4Kgs	12	23	35	Argéntum autem et aurum dedit Jóakim Pharaóni, cum indixísset terræ per síngulos, ut conferrétur juxta præcéptum Pharaónis: et unumquémque juxta vires suas exégit, tam argéntum quam aurum, de pópulo terræ, ut daret Pharaóni Néchao.
 4 Regum	4Kgs	12	23	36	Vigínti quinque annórum erat Jóakim cum regnáre cœpísset, et úndecim annis regnávit in Jerúsalem: nomen matris ejus Zebída fília Phadaía de Ruma.
 4 Regum	4Kgs	12	23	37	Et fecit malum coram Dómino juxta ómnia quæ fécerant patres ejus.
 4 Regum	4Kgs	12	24	1	In diébus ejus ascéndit Nabuchodónosor rex Babylónis, et factus est ei Jóakim servus tribus annis: et rursum rebellávit contra eum.
 4 Regum	4Kgs	12	24	2	Immisítque ei Dóminus latrúnculos Chaldæórum, et latrúnculos Sýriæ, et latrúnculos Moab, et latrúnculos filiórum Ammon: et immísit eos in Judam ut dispérderent eum, juxta verbum Dómini quod locútus fúerat per servos suos prophétas.
 4 Regum	4Kgs	12	24	3	Factum est autem hoc per verbum Dómini contra Judam, ut auférret eum coram se propter peccáta Manásse univérsa quæ fecit,
 4 Regum	4Kgs	12	24	4	et propter sánguinem innóxium quem effúdit, et implévit Jerúsalem cruóre innocéntium: et ob hanc rem nóluit Dóminus propitiári.
 4 Regum	4Kgs	12	24	5	Réliqua autem sermónum Jóakim, et univérsa quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro sermónum diérum regum Juda? Et dormívit Jóakim cum pátribus suis:
 4 Regum	4Kgs	12	24	6	et regnávit Jóachin fílius ejus pro eo.
 4 Regum	4Kgs	12	24	7	Et ultra non áddidit rex Ægýpti ut egrederétur de terra sua: túlerat enim rex Babylónis, a rivo Ægýpti usque ad flúvium Euphráten, ómnia quæ fúerant regis Ægýpti.
 4 Regum	4Kgs	12	24	8	Decem et octo annórum erat Jóachin cum regnáre cœpísset, et tribus ménsibus regnávit in Jerúsalem: nomen matris ejus Nohésta fília Élnathan de Jerúsalem.	b
 4 Regum	4Kgs	12	24	9	Et fecit malum coram Dómino, juxta ómnia quæ fécerat pater ejus.
 4 Regum	4Kgs	12	24	10	In témpore illo ascendérunt servi Nabuchodónosor regis Babylónis in Jerúsalem, et circúmdata est urbs munitiónibus.
 4 Regum	4Kgs	12	24	11	Venítque Nabuchodónosor rex Babylónis ad civitátem cum servis suis ut oppugnárent eam.
 4 Regum	4Kgs	12	24	12	Egressúsque est Jóachin rex Juda ad regem Babylónis, ipse et mater ejus, et servi ejus, et príncipes ejus, et eunúchi ejus: et suscépit eum rex Babylónis anno octávo regni sui.
 4 Regum	4Kgs	12	24	13	Et prótulit inde omnes thesáuros domus Dómini, et thesáuros domus régiæ: et concídit univérsa vasa áurea quæ fécerat Sálomon rex Ísraël in templo Dómini juxta verbum Dómini.
 4 Regum	4Kgs	12	24	14	Et tránstulit omnem Jerúsalem, et univérsos príncipes, et omnes fortes exércitus, decem míllia, in captivitátem, et omnem artíficem et clusórem: nihílque relíctum est, excéptis paupéribus pópuli terræ.
 4 Regum	4Kgs	12	24	15	Tránstulit quoque Jóachin in Babylónem, et matrem regis, et uxóres regis, et eunúchos ejus: et júdices terræ duxit in captivitátem de Jerúsalem in Babylónem.
 4 Regum	4Kgs	12	24	16	Et omnes viros robústos, septem míllia, et artífices, et clusóres mille, omnes viros fortes et bellatóres: duxítque eos rex Babylónis captívos in Babylónem.
 4 Regum	4Kgs	12	24	17	Et constítuit Matthaníam pátruum ejus pro eo: imposuítque nomen ei Sedecíam.
 4 Regum	4Kgs	12	24	18	Vigésimum et primum annum ætátis habébat Sedecías cum regnáre cœpísset, et úndecim annis regnávit in Jerúsalem: nomen matris ejus erat Amítal fília Jeremíæ de Lobna.	b
 4 Regum	4Kgs	12	24	19	Et fecit malum coram Dómino, juxta ómnia quæ fécerat Jóakim.
 4 Regum	4Kgs	12	24	20	Irascebátur enim Dóminus contra Jerúsalem et contra Judam, donec projíceret eos a fácie sua: recessítque Sedecías a rege Babylónis.
 4 Regum	4Kgs	12	25	1	Factum est autem anno nono regni ejus, mense décimo, décima die mensis, venit Nabuchodónosor rex Babylónis, ipse et omnis exércitus ejus, in Jerúsalem, et circumdedérunt eam: et exstruxérunt in circúitu ejus munitiónes.
 4 Regum	4Kgs	12	25	2	Et clausa est cívitas atque valláta usque ad undécimum annum regis Sedecíæ,
 4 Regum	4Kgs	12	25	3	nona die mensis: prævaluítque fames in civitáte, nec erat panis pópulo terræ.
 4 Regum	4Kgs	12	25	4	Et interrúpta est cívitas: et omnes viri bellatóres nocte fugérunt per viam portæ quæ est inter dúplicem murum ad hortum regis. Porro Chaldǽi obsidébant in circúitu civitátem. Fugit ítaque Sedecías per viam quæ ducit ad campéstria solitúdinis.
 4 Regum	4Kgs	12	25	5	Et persecútus est exércitus Chaldæórum regem, comprehendítque eum in planítie Jéricho: et omnes bellatóres qui erant cum eo, dispérsi sunt, et reliquérunt eum.
 4 Regum	4Kgs	12	25	6	Apprehénsum ergo regem duxérunt ad regem Babylónis in Réblatha: qui locútus est cum eo judícium.
 4 Regum	4Kgs	12	25	7	Fílios autem Sedecíæ occídit coram eo, et óculos ejus effódit, vinxítque eum caténis, et addúxit in Babylónem.
 4 Regum	4Kgs	12	25	8	Mense quinto, séptima die mensis, ipse est annus nonusdécimus regis Babylónis, venit Nabuzárdan princeps exércitus, servus regis Babylónis, in Jerúsalem.	b
 4 Regum	4Kgs	12	25	9	Et succéndit domum Dómini, et domum regis: et domos Jerúsalem, omnémque domum combússit igni.
 4 Regum	4Kgs	12	25	10	Et muros Jerúsalem in circúitu destrúxit omnis exércitus Chaldæórum, qui erat cum príncipe mílitum.
 4 Regum	4Kgs	12	25	11	Réliquam autem pópuli partem quæ remánserat in civitáte, et pérfugas qui transfúgerant ad regem Babylónis, et réliquum vulgus tránstulit Nabuzárdan princeps milítiæ.
 4 Regum	4Kgs	12	25	12	Et de paupéribus terræ relíquit vinitóres et agrícolas.
 4 Regum	4Kgs	12	25	13	Colúmnas autem ǽreas quæ erant in templo Dómini, et bases, et mare ǽreum quod erat in domo Dómini, confregérunt Chaldǽi, et transtulérunt æs omne in Babylónem.
 4 Regum	4Kgs	12	25	14	Ollas quoque ǽreas, et trullas, et tridéntes, et scyphos, et mortaríola, et ómnia vasa ǽrea, in quibus ministrábant, tulérunt.
 4 Regum	4Kgs	12	25	15	Necnon et thuríbula, et phíalas: quæ áurea, áurea, et quæ argéntea, argéntea tulit princeps milítiæ,
 4 Regum	4Kgs	12	25	16	id est, colúmnas duas, mare unum, et bases quas fécerat Sálomon in templo Dómini: non erat pondus æris ómnium vasórum.
 4 Regum	4Kgs	12	25	17	Decem et octo cúbitos altitúdinis habébat colúmna una: et capitéllum ǽreum super se altitúdinis trium cubitórum: et retiáculum, et malogranáta super capitéllum colúmnæ, ómnia ǽrea: símilem et colúmna secúnda habébat ornátum.
 4 Regum	4Kgs	12	25	18	Tulit quoque princeps milítiæ Saraíam sacerdótem primum, et Sophoníam sacerdótem secúndum, et tres janitóres.	b
 4 Regum	4Kgs	12	25	19	Et de civitáte eunúchum unum, qui erat præféctus super bellatóres viros: et quinque viros de his qui stéterant coram rege, quos réperit in civitáte: et Sopher príncipem exércitus, qui probábat tyrónes de pópulo terræ: et sexagínta viros e vulgo, qui invénti fúerant in civitáte.
 4 Regum	4Kgs	12	25	20	Quos tollens Nabuzárdan princeps mílitum, duxit ad regem Babylónis in Réblatha.
 4 Regum	4Kgs	12	25	21	Percussítque eos rex Babylónis, et interfécit eos in Réblatha in terra Emath: et translátus est Juda de terra sua.
 4 Regum	4Kgs	12	25	22	Pópulo autem qui relíctus erat in terra Juda, quem dimíserat Nabuchodónosor rex Babylónis, præfécit Godolíam fílium Áhicam fílii Saphan.
 4 Regum	4Kgs	12	25	23	Quod cum audíssent omnes duces mílitum, ipsi et viri qui erant cum eis, vidélicet quod constituísset rex Babylónis Godolíam, venérunt ad Godolíam in Maspha, Ísmahel fílius Nathaníæ, et Jóhanan fílius Carée, et Saraía fílius Thanéhumeth Netophathítes, et Jezonías fílius Maáchathi, ipsi et sócii eórum.
 4 Regum	4Kgs	12	25	24	Juravítque Godolías ipsis et sóciis eórum, dicens: Nolíte timére servíre Chaldǽis: manéte in terra, et servíte regi Babylónis, et bene erit vobis.
 4 Regum	4Kgs	12	25	25	Factum est autem in mense séptimo, venit Ísmahel fílius Nathaníæ fílii Elísama de sémine régio, et decem viri cum eo: percusserúntque Godolíam, qui et mórtuus est: sed et Judǽos et Chaldǽos qui erant cum eo in Maspha.
 4 Regum	4Kgs	12	25	26	Consurgénsque omnis pópulus a parvo usque ad magnum, et príncipes mílitum, venérunt in Ægýptum timéntes Chaldǽos.
 4 Regum	4Kgs	12	25	27	Factum est vero in anno trigésimo séptimo transmigratiónis Jóachin regis Juda, mense duodécimo, vigésima séptima die mensis: sublevávit Evilmérodach rex Babylónis, anno quo regnáre cœ́perat, caput Jóachin regis Juda de cárcere.	b
 4 Regum	4Kgs	12	25	28	Et locútus est ei benígne, et pósuit thronum ejus super thronum regum qui erant cum eo in Babylóne.
 4 Regum	4Kgs	12	25	29	Et mutávit vestes ejus quas habúerat in cárcere, et comedébat panem semper in conspéctu ejus cunctis diébus vitæ suæ.
 4 Regum	4Kgs	12	25	30	Annónam quoque constítuit ei sine intermissióne, quæ et dabátur ei a rege per síngulos dies ómnibus diébus vitæ suæ.
 #	1 Paralipómenon	1Par	Liber Primus Paralipómenon
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	1	Adam, Seth, Enos,
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	2	Cáinan, Maláleel, Jared,
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	3	Henoch, Mathúsale, Lamech,
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	4	Noë, Sem, Cham, et Japheth.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	5	Fílii Japheth: Gomer, et Magog, et Mádai, et Javan, Thubal, Mosoch, Thiras.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	6	Porro fílii Gomer: Áscenez, et Riphath, et Thogórma.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	7	Fílii autem Javan: Elísa et Tharsis, Cethim et Dódanim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	8	Fílii Cham: Chus, et Mésraim, et Phut, et Chánaan.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	9	Fílii autem Chus: Saba, et Hevíla, Sábatha, et Regma, et Sabáthacha. Porro fílii Regma: Saba, et Dadan.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	10	Chus autem génuit Nemrod: iste cœpit esse potens in terra.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	11	Mésraim vero génuit Ludim, et Anámim, et Láabim, et Néphtuim,
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	12	Phétrusim quoque, et Cásluim: de quibus egréssi sunt Philísthiim, et Cáphtorim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	13	Chánaan vero génuit Sidónem primogénitum suum, Hethǽum quoque,
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	14	et Jebusǽum, et Amorrhǽum, et Gergesǽum,
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	15	Hevæúmque et Aracǽum, et Sinǽum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	16	Arádium quoque, et Samarǽum, et Hamathǽum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	17	Fílii Sem: Ælam, et Assur, et Arpháxad, et Lud, et Aram, et Hus, et Hul, et Gether, et Mosoch.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	18	Arpháxad autem génuit Sale, qui et ipse génuit Heber.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	19	Porro Heber nati sunt duo fílii: nomen uni Phaleg, quia in diébus ejus divísa est terra; et nomen fratris ejus Jectan.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	20	Jectan autem génuit Elmódad, et Saleph, et Asármoth, et Jare,
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	21	Adóram quoque, et Huzal, et Decla,
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	22	Hebal étiam, et Abímaël, et Saba, necnon
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	23	et Ophir, et Hevíla, et Jobab: omnes isti fílii Jectan.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	24	Sem, Arpháxad, Sale,	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	25	Heber, Phaleg, Ragau,
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	26	Serug, Nachor, Thare,
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	27	Abram: iste est Ábraham.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	28	Fílii autem Ábraham, Ísaac et Ísmahel.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	29	Et hæ generatiónes eórum. Primogénitus Ismahélis, Nábaioth, et Cedar, et Ádbeel, et Mabsam,
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	30	et Masma, et Duma, Massa, Hadad, et Thema,
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	31	Jetur, Naphis, Cedma: hi sunt fílii Ismahélis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	32	Fílii autem Cetúræ concubínæ Ábraham, quos génuit: Zamran, Jecsan, Madan, Mádian, Jesboc, et Sue. Porro fílii Jecsan: Saba, et Dadan. Fílii autem Dadan: Ássurim, et Latússim, et Láomim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	33	Fílii autem Mádian: Epha, et Epher, et Henoch, et Abída, et Éldaa: omnes hi fílii Cetúræ.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	34	Génuit autem Ábraham Ísaac: cujus fuérunt fílii Esau, et Ísraël.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	35	Fílii Esau: Éliphaz, Ráhuel, Jehus, Íhelom, et Core.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	36	Fílii Éliphaz: Theman, Omar, Sephi, Gathan, Cenez, Thamna, Ámalec.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	37	Fílii Ráhuel: Nahath, Zara, Samma, Meza.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	38	Fílii Seir: Lotan, Sobal, Sébeon, Ana, Dison, Eser, Disan.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	39	Fílii Lotan: Hori, Homam. Soror autem Lotan fuit Thamna.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	40	Fílii Sobal: Álian, et Mánahath, et Ebal, Sephi et Onam. Fílii Sébeon: Aja et Ana. Fílii Ana: Dison.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	41	Fílii Dison: Hamram, et Éseban, et Jethran, et Charan.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	42	Fílii Eser: Bálaan, et Zavan, et Jacan. Fílii Disan: Hus et Aran.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	43	Isti sunt reges qui imperavérunt in terra Edom, ántequam esset rex super fílios Ísraël. Bale fílius Beor: et nomen civitátis ejus, Dénaba.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	44	Mórtuus est autem Bale, et regnávit pro eo Jobab fílius Zare de Bosra.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	45	Cumque et Jobab fuísset mórtuus, regnávit pro eo Husam de terra Themanórum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	46	Óbiit quoque et Husam, et regnávit pro eo Adad fílius Badad, qui percússit Mádian in terra Moab: et nomen civitátis ejus Avith.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	47	Cumque et Adad fuísset mórtuus, regnávit pro eo Semla de Másreca.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	48	Sed et Semla mórtuus est, et regnávit pro eo Saul de Róhoboth, quæ juxta amnem sita est.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	49	Mórtuo quoque Saul, regnávit pro eo Bálanan fílius Áchobor.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	50	Sed et hic mórtuus est, et regnávit pro eo Adad: cujus urbis nomen fuit Phau, et appelláta est uxor ejus Meétabel fília Matred fíliæ Mézaab.
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	51	Adad autem mórtuo, duces pro régibus in Edom esse cœpérunt: dux Thamna, dux Alva, dux Jetheth,	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	52	dux Oolíbama, dux Ela, dux Phinon,
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	53	dux Cenez, dux Theman, dux Mabsar,
 1 Paralipómenon	1Par	13	1	54	dux Mágdiel, dux Hiram: hi duces Edom.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	1	Fílii autem Ísraël: Ruben, Símeon, Levi, Juda, Íssachar, et Zábulon,
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	2	Dan, Joseph, Bénjamin, Néphthali, Gad, et Aser.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	3	Fílii Juda: Her, Onan, et Sela: hi tres nati sunt ei de fília Sue Chananítide. Fuit autem Her primogénitus Juda malus coram Dómino, et occídit eum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	4	Thamar autem nurus ejus péperit ei Phares et Zara: omnes ergo fílii Juda, quinque.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	5	Fílii autem Phares: Hesron et Hamul.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	6	Fílii quoque Zaræ: Zamri, et Ethan, et Eman, Chalchal quoque, et Dara, simul quinque.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	7	Fílii Charmi: Achar, qui turbávit Ísraël, et peccávit in furto anathématis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	8	Fílii Ethan: Azarías.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	9	Fílii autem Hesron qui nati sunt ei: Jerámeel, et Ram, et Cálubi.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	10	Porro Ram génuit Amínadab. Amínadab autem génuit Nahásson, príncipem filiórum Juda.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	11	Nahásson quoque génuit Salma, de quo ortus est Booz.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	12	Booz vero génuit Obed, qui et ipse génuit Ísai.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	13	Ísai autem génuit primogénitum Éliab, secúndum Abínadab, tértium Símmaa,	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	14	quartum Nathánaël, quintum Ráddai,
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	15	sextum Asom, séptimum David.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	16	Quorum soróres fuérunt Sárvia et Abígail. Fílii Sárviæ: Abísai, Joab, et Ásaël, tres.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	17	Abígail autem génuit Ámasa, cujus pater fuit Jether Ismahelítes.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	18	Caleb vero fílius Hesron accépit uxórem nómine Ázuba, de qua génuit Jérioth: fuerúntque fílii ejus Jaser, et Sobab, et Ardon.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	19	Cumque mórtua fuísset Ázuba, accépit uxórem Caleb Éphratha, quæ péperit ei Hur.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	20	Porro Hur génuit Uri, et Uri génuit Bezéleel.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	21	Post hæc ingréssus est Hesron ad fíliam Machir patris Gálaad, et accépit eam cum esset annórum sexagínta: quæ péperit ei Segub.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	22	Sed et Segub génuit Jair, et possédit vigínti tres civitátes in terra Gálaad.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	23	Cepítque Gessur et Aram óppida Jair, et Canath, et vículos ejus sexagínta civitátum: omnes isti fílii Machir patris Gálaad.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	24	Cum autem mórtuus esset Hesron, ingréssus est Caleb ad Éphratha. Hábuit quoque Hesron uxórem Abía, quæ péperit ei Assur patrem Thécuæ.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	25	Nati sunt autem fílii Jerámeel primogéniti Hesron, Ram primogénitus ejus, et Buna, et Aram, et Asom, et Achía.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	26	Duxit quoque uxórem álteram Jerámeel, nómine Átara, quæ fuit mater Onam.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	27	Sed et fílii Ram primogéniti Jerámeel fuérunt Moos, Jamin, et Achar.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	28	Onam autem hábuit fílios Sémei et Jada. Fílii autem Sémei: Nadab et Abísur.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	29	Nomen vero uxóris Abísur, Abíhail, quæ péperit ei Ahóbban et Molid.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	30	Fílii autem Nadab fuérunt Saled et Ápphaim. Mórtuus est autem Saled absque líberis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	31	Fílius vero Ápphaim, Jesi: qui Jesi génuit Sesan. Porro Sesan génuit Ohólai.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	32	Fílii autem Jada fratris Sémei: Jether, et Jónathan. Sed et Jether mórtuus est absque líberis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	33	Porro Jónathan génuit Phaleth, et Ziza. Isti fuérunt fílii Jerámeel.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	34	Sesan autem non hábuit fílios, sed fílias: et servum ægýptium nómine Jéraa.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	35	Dedítque ei fíliam suam uxórem: quæ péperit ei Éthei.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	36	Éthei autem génuit Nathan, et Nathan génuit Zabad.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	37	Zabad quoque génuit Ophlal, et Ophlal génuit Obed.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	38	Obed génuit Jehu, Jehu génuit Azaríam,
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	39	Azarías génuit Helles, et Helles génuit Élasa.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	40	Élasa génuit Sisámoi, Sisámoi génuit Sellum,
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	41	Sellum génuit Icamíam, Icamía autem génuit Elísama.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	42	Fílii autem Caleb fratris Jerámeel: Mesa primogénitus ejus; ipse est pater Ziph: et fílii Marésa patris Hebron.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	43	Porro fílii Hebron, Core, et Táphua, et Recem, et Samma.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	44	Samma autem génuit Raham, patrem Jércaam, et Recem génuit Sámmai.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	45	Fílius Sámmai, Maon: et Maon pater Bethsur.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	46	Epha autem concubína Caleb péperit Haran, et Mosa, et Gezez. Porro Haran génuit Gezez.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	47	Fílii autem Jaháddai, Regom, et Jóathan, et Gesan, et Phalet, et Epha, et Saaph.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	48	Concubína Caleb Máacha, péperit Saber, et Thárana.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	49	Génuit autem Saaph pater Madména Sue, patrem Machbéna et patrem Gábaa. Fília vero Caleb fuit Achsa.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	50	Hi erant fílii Caleb, fílii Hur primogéniti Éphratha, Sobal pater Cariathíarim.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	51	Salma pater Béthlehem, Hariph pater Béthgader.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	52	Fuérunt autem fílii Sobal patris Cariathíarim, qui vidébat dimídium requietiónum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	53	Et de cognatióne Cariathíarim, Jethréi, et Aphuthéi, et Semathéi, et Maseréi. Ex his egréssi sunt Saraítæ, et Esthaolítæ.
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	54	Fílii Salma, Béthlehem, et Netóphathi, corónæ domus Joab, et dimídium requietiónis Sárai:
 1 Paralipómenon	1Par	13	2	55	cognatiónes quoque scribárum habitántium in Jabes, canéntes atque resonántes, et in tabernáculis commorántes. Hi sunt Cinǽi, qui venérunt de Calóre patris domus Rechab.
 1 Paralipómenon	1Par	13	3	1	David vero hos hábuit fílios, qui ei nati sunt in Hebron: primogénitum Amnon ex Achínoam Jezrahelítide, secúndum Dániel de Abígail Carmelítide,
 1 Paralipómenon	1Par	13	3	2	tértium Ábsalom fílium Máacha fíliæ Thólmai regis Gessur, quartum Adoníam fílium Aggith,
 1 Paralipómenon	1Par	13	3	3	quintum Saphathíam ex Abítal, sextum Jéthraham de Egla uxóre sua.
 1 Paralipómenon	1Par	13	3	4	Sex ergo nati sunt ei in Hebron, ubi regnávit septem annis et sex ménsibus. Trigínta autem et tribus annis regnávit in Jerúsalem.
 1 Paralipómenon	1Par	13	3	5	Porro in Jerúsalem nati sunt ei fílii, Símmaa, et Sobab, et Nathan, et Sálomon, quátuor de Bethsabée fília Ámmiel:
 1 Paralipómenon	1Par	13	3	6	Jébaar quoque et Elísama,
 1 Paralipómenon	1Par	13	3	7	et Elíphaleth, et Noge, et Nepheg, et Jáphia,
 1 Paralipómenon	1Par	13	3	8	necnon Elísama, et Elíada, et Elípheleth, novem:
 1 Paralipómenon	1Par	13	3	9	omnes hi, fílii David absque fíliis concubinárum: habuerúntque sorórem Thamar.
 1 Paralipómenon	1Par	13	3	10	Fílius autem Salomónis, Róboam: cujus Abía fílius génuit Asa. De hoc quoque natus est Jósaphat,	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	3	11	pater Joram: qui Joram génuit Ochozíam, ex quo ortus est Joas:
 1 Paralipómenon	1Par	13	3	12	et hujus Amasías fílius génuit Azaríam. Porro Azaríæ fílius Jóatham
 1 Paralipómenon	1Par	13	3	13	procreávit Achaz patrem Ezechíæ, de quo natus est Manásses.
 1 Paralipómenon	1Par	13	3	14	Sed et Manásses génuit Amon patrem Josíæ.
 1 Paralipómenon	1Par	13	3	15	Fílii autem Josíæ fuérunt: primogénitus Jóhanan, secúndus Jóakim, tértius Sedecías, quartus Sellum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	3	16	De Jóakim natus est Jechonías, et Sedecías.
 1 Paralipómenon	1Par	13	3	17	Fílii Jechoníæ fuérunt: Asir, Saláthiel,
 1 Paralipómenon	1Par	13	3	18	Melchíram, Phadaía, Sénneser, et Jecemía, Sama, et Nadabía.
 1 Paralipómenon	1Par	13	3	19	De Phadaía orti sunt Zoróbabel et Sémei. Zoróbabel génuit Mosóllam, Hananíam, et Sálomith sorórem eórum:
 1 Paralipómenon	1Par	13	3	20	Hásaban quoque, et Ohol, et Barachían, et Hasadían, Josábhesed, quinque.
 1 Paralipómenon	1Par	13	3	21	Fílius autem Hananíæ, Phaltías pater Jeseíæ, cujus fílius Raphaía: hujus quoque fílius, Arnan, de quo natus est Obdía, cujus fílius fuit Sechenías.
 1 Paralipómenon	1Par	13	3	22	Fílius Secheníæ, Semeía: cujus fílii Hattus, et Jégaal, et Baría, et Naaría, et Saphat, sex número.
 1 Paralipómenon	1Par	13	3	23	Fílius Naaríæ, Elioénai, et Ezechías, et Ézricam, tres.
 1 Paralipómenon	1Par	13	3	24	Fílii Elioénai, Oduía, et Elíasub, et Pheleía, et Accub, et Jóhanan, et Dalaía, et Ánani, septem.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	1	Fílii Juda: Phares, Hesron, et Charmi, et Hur, et Sobal.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	2	Ráia vero fílius Sobal génuit Jahath, de quo nati sunt Ahúmai, et Laad: hæ cognatiónes Saráthi.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	3	Ista quoque stirps Etam: Jézrahel, et Jésema, et Jédebos. Nomen quoque soróris eórum, Asalélphuni.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	4	Phánuel autem pater Gedor, et Ezer pater Hosa: isti sunt fílii Hur primogéniti Éphratha patris Béthlehem.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	5	Assur vero patri Thécuæ erant duæ uxóres, Hálaa et Náara.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	6	Péperit autem ei Náara, Oózam, et Hepher, et Thémani, et Ahásthari: isti sunt fílii Náara.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	7	Porro fílii Hálaa, Sereth, Ísaar et Ethnan.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	8	Cos autem génuit Anob, et Sóboba, et cognatiónem Ahárehel fílii Arum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	9	Fuit autem Jabes ínclytus præ frátribus suis, et mater ejus vocávit nomen illíus Jabes, dicens: Quia péperi eum in dolóre.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	10	Invocávit vero Jabes Deum Ísraël, dicens: Si benedícens benedíxeris mihi, et dilatáveris términos meos, et fúerit manus tua mecum, et féceris me a malítia non ópprimi. Et prǽstitit Deus quæ precátus est.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	11	Caleb autem frater Sua génuit Mahir, qui fuit pater Esthon.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	12	Porro Esthon génuit Béthrapha, et Phesse, et Tehínna patrem urbis Naas: hi sunt viri Recha.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	13	Fílii autem Cenez, Othóniel, et Saraía. Porro fílii Othóniel, Hathath, et Maónathi.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	14	Maónathi génuit Ophra, Saraía autem génuit Joab patrem Vallis artíficum: ibi quippe artífices erant.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	15	Fílii vero Caleb fílii Jéphone, Hir, et Ela, et Naham. Fílii quoque Ela: Cenez.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	16	Fílii quoque Jaléleel: Ziph, et Zipha, Thíria, et Ásraël.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	17	Et fílii Ezra, Jether, et Mered, et Epher, et Jalon, genuítque Maríam, et Sámmai, et Jesba patrem Ésthamo.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	18	Uxor quoque ejus Judaía, péperit Jared patrem Gedor, et Heber patrem Socho, et Icúthiel patrem Zánoë: hi autem fílii Bethíæ fíliæ Pharaónis, quam accépit Mered.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	19	Et fílii uxóris Odaíæ soróris Naham patris Ceíla, Garmi, et Ésthamo, qui fuit de Macháthi.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	20	Fílii quoque Simon, Amnon, et Rinna fílius Hanan, et Thilon. Et fílii Jesi, Zoheth, et Bénzoheth.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	21	Fílii Sela, fílii Juda: Her pater Lecha, et Láada pater Marésa, et cognatiónes domus operántium byssum in domo juraménti.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	22	Et qui stare fecit solem, viríque Mendácii, et Secúrus, et Incéndens, qui príncipes fuérunt in Moab, et qui revérsi sunt in Lahem: hæc autem verba vétera.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	23	Hi sunt fíguli habitántes in plantatiónibus et in sépibus, apud regem in opéribus ejus: commoratíque sunt ibi.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	24	Fílii Símeon: Námuel et Jamin, Jarib, Zara, Saul.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	25	Sellum fílius ejus, Mapsam fílius ejus, Masma fílius ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	26	Fílii Masma: Hámuel fílius ejus, Zachur fílius ejus, Sémei fílius ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	27	Fílii Sémei sédecim, et fíliæ sex: fratres autem ejus non habuérunt fílios multos, et univérsa cognátio non pótuit adæquáre summam filiórum Juda.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	28	Habitavérunt autem in Bersabée, et Mólada, et Hasársuhal,
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	29	et in Bala, et in Asom, et in Tholad,
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	30	et in Báthuel, et in Horma, et in Síceleg,
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	31	et in Bethmárchaboth, et in Hasársusim, et in Bethbérai, et in Sáarim: hæ civitátes eórum usque ad regem David.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	32	Villæ quoque eórum: Etam, et Aën, Remmon, et Thochen, et Asan, civitátes quinque.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	33	Et univérsi vículi eórum per circúitum civitátum istárum usque ad Baal: hæc est habitátio eórum, et sédium distribútio.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	34	Mosóbab quoque et Jemlech, et Josa fílius Amasíæ,	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	35	et Joël, et Jehu fílius Josabíæ fílii Saraíæ fílii Ásiel,
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	36	et Elioénai, et Jácoba, et Isuhaía, et Asaía, et Ádiel, et Ísmiel, et Banaía,
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	37	Ziza quoque fílius Séphei fílii Allon fílii Idaía fílii Semri fílii Samaía.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	38	Isti sunt nomináti príncipes in cognatiónibus suis, et in domo affinitátum suárum multiplicáti sunt veheménter.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	39	Et profécti sunt ut ingrederéntur in Gador usque ad oriéntem vallis, et ut quǽrerent páscua grégibus suis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	40	Invenerúntque páscuas úberes, et valde bonas, et terram latíssimam et quiétam et fértilem, in qua ante habitáverant de stirpe Cham.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	41	Hi ergo venérunt, quos supra descrípsimus nominátim, in diébus Ezechíæ regis Juda: et percussérunt tabernácula eórum, et habitatóres qui invénti fúerant ibi, et delevérunt eos usque in præséntem diem: habitaverúntque pro eis, quóniam ubérrimas páscuas ibídem reperérunt.
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	42	De fíliis quoque Símeon abiérunt in montem Seir viri quingénti, habéntes príncipes Phalthíam et Naaríam et Raphaíam et Óziel fílios Jesi:
 1 Paralipómenon	1Par	13	4	43	et percussérunt relíquias, quæ evádere potúerant, Amalecitárum, et habitavérunt ibi pro eis usque ad diem hanc.
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	1	Fílii quoque Ruben primogéniti Ísraël. (Ipse quippe fuit primogénitus ejus: sed cum violásset thorum patris sui, data sunt primogénita ejus fíliis Joseph fílii Ísraël, et non est ille reputátus in primogénitum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	2	Porro Judas, qui erat fortíssimus inter fratres suos, de stirpe ejus príncipes germináti sunt: primogénita autem reputáta sunt Joseph.)
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	3	Fílii ergo Ruben primogéniti Ísraël: Enoch, et Phallu, Esron, et Carmi.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	4	Fílii Joël: Sámia fílius ejus, Gog fílius ejus, Sémei fílius ejus,
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	5	Micha fílius ejus, Reía fílius ejus, Baal fílius ejus,
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	6	Beéra fílius ejus, quem captívum duxit Thelgathphálnasar rex Assyriórum, et fuit princeps in tribu Ruben.
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	7	Fratres autem ejus, et univérsa cognátio ejus, quando numerabántur per famílias suas, habuérunt príncipes Jéhiel, et Zacharíam.
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	8	Porro Bala fílius Azaz fílii Samma fílii Joël, ipse habitávit in Ároër usque ad Nebo, et Beélmeon.
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	9	Contra orientálem quoque plagam habitávit usque ad intróitum erémi, et flumen Euphráten. Multum quippe jumentórum númerum possidébant in terra Gálaad.
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	10	In diébus autem Saul prœliáti sunt contra Agaréos, et interfecérunt illos, habitaverúntque pro eis in tabernáculis eórum, in omni plaga quæ réspicit ad oriéntem Gálaad.
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	11	Fílii vero Gad e regióne eórum habitavérunt in terra Basan usque Selcha:	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	12	Joël in cápite, et Saphan secúndus: Jánai autem et Saphat in Basan.
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	13	Fratres vero eórum secúndum domos cognatiónum suárum, Míchaël, et Mosóllam, et Sebe, et Jórai, et Jachan, et Zie, et Heber, septem.
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	14	Hi fílii Abíhail, fílii Huri, fílii Jara, fílii Gálaad, fílii Míchaël, fílii Jésesi, fílii Jeddo, fílii Buz.
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	15	Fratres quoque, fílii Ábdiel fílii Guni, princeps domus in famíliis suis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	16	Et habitavérunt in Gálaad, et in Basan, et in vículis ejus, et in cunctis suburbánis Saron, usque ad términos.
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	17	Omnes hi numeráti sunt in diébus Jóathan regis Juda, et in diébus Jeróboam regis Ísraël.
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	18	Fílii Ruben, et Gad, et dimídiæ tribus Manásse, viri bellatóres, scuta portántes et gládios, et tendéntes arcum, eruditíque ad prœ́lia, quadragínta quátuor míllia et septingénti sexagínta, procedéntes ad pugnam.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	19	Dimicavérunt contra Agaréos: Iturǽi vero, et Naphis, et Nodab
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	20	præbuérunt eis auxílium. Traditíque sunt in manus eórum Agaréi, et univérsi qui fúerant cum eis, quia Deum invocavérunt cum prœliaréntur: et exaudívit eos, eo quod credidíssent in eum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	21	Ceperúntque ómnia quæ posséderant, camelórum quinquagínta míllia, et óvium ducénta quinquagínta míllia, et ásinos duo míllia, et ánimas hóminum centum míllia.
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	22	Vulneráti autem multi corruérunt: fuit enim bellum Dómini. Habitaverúntque pro eis usque ad transmigratiónem.
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	23	Fílii quoque dimídiæ tribus Manásse possedérunt terram a fínibus Basan usque Baal, Hermon, et Sanir, et montem Hermon: ingens quippe númerus erat.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	24	Et hi fuérunt príncipes domus cognatiónis eórum: Epher, et Jesi, et Éliel, et Ézriel, et Jeremía, et Odoía, et Jédiel, viri fortíssimi et poténtes, et nomináti duces in famíliis suis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	25	Reliquérunt autem Deum patrum suórum, et fornicáti sunt post deos populórum terræ, quos ábstulit Deus coram eis.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	5	26	Et suscitávit Deus Ísraël spíritum Phul regis Assyriórum, et spíritum Thelgathphálnasar regis Assur: et tránstulit Ruben, et Gad, et dimídiam tribum Manásse, et addúxit eos in Láhela, et in Habor, et Ara, et flúvium Gozan, usque ad diem hanc.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	1	Fílii Levi: Gerson, Caath, et Merári.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	2	Fílii Caath: Amram, Ísaar, Hebron, et Óziel.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	3	Fílii Amram: Áaron, Móyses, et María. Fílii Áaron: Nadab et Ábiu, Eleázar, et Íthamar.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	4	Eleázar génuit Phínees, et Phínees génuit Abísue.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	5	Abísue vero génuit Bocci, et Bocci génuit Ozi.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	6	Ozi génuit Zaraíam, et Zaraías génuit Méraioth.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	7	Porro Méraioth génuit Amaríam, et Amarías génuit Áchitob.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	8	Áchitob génuit Sadoc, et Sadoc génuit Achímaas,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	9	Achímaas génuit Azaríam, Azarías génuit Jóhanan,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	10	Jóhanan génuit Azaríam: ipse est qui sacerdótio functus est in domo quam ædificávit Sálomon in Jerúsalem.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	11	Génuit autem Azarías Amaríam, et Amarías génuit Áchitob,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	12	Áchitob génuit Sadoc, et Sadoc génuit Sellum,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	13	Sellum génuit Helcíam, et Helcías génuit Azaríam,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	14	Azarías génuit Saraíam, et Saraías génuit Jósedec.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	15	Porro Jósedec egréssus est, quando tránstulit Dóminus Judam et Jerúsalem per manus Nabuchodónosor.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	16	Fílii ergo Levi: Gersom, Caath, et Merári.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	17	Et hæc nómina filiórum Gersom: Lobni, et Sémei.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	18	Fílii Caath: Amram, et Ísaar, et Hebron, et Óziel.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	19	Fílii Merári: Móholi et Musi. Hæ autem cognatiónes Levi secúndum famílias eórum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	20	Gersom: Lobni fílius ejus, Jahath fílius ejus, Zamma fílius ejus,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	21	Joah fílius ejus, Addo fílius ejus, Zara fílius ejus, Jéthrai fílius ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	22	Fílii Caath: Amínadab fílius ejus, Core fílius ejus, Asir fílius ejus,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	23	Élcana fílius ejus, Abíasaph fílius ejus, Asir fílius ejus,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	24	Thahath fílius ejus, Úriel fílius ejus, Ozías fílius ejus, Saul fílius ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	25	Fílii Élcana, Amásai et Áchimoth
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	26	et Élcana. Fílii Élcana: Sóphai fílius ejus, Nahath fílius ejus,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	27	Éliab fílius ejus, Jéroham fílius ejus, Élcana fílius ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	28	Fílii Sámuel: primogénitus Vásseni, et Abía.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	29	Fílii autem Merári, Móholi: Lobni fílius ejus, Sémei fílius ejus, Oza fílius ejus,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	30	Sámmaa fílius ejus, Haggía fílius ejus, Asaía fílius ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	31	Isti sunt quos constítuit David super cantóres domus Dómini, ex quo collocáta est arca:	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	32	et ministrábant coram tabernáculo testimónii, canéntes donec ædificáret Sálomon domum Dómini in Jerúsalem: stabant autem juxta órdinem suum in ministério.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	33	Hi vero sunt qui assistébant cum fíliis suis, de fíliis Caath, Hemam cantor fílius Johel, fílii Sámuel,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	34	fílii Élcana, fílii Jéroham, fílii Éliel, fílii Thohu,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	35	fílii Suph, fílii Élcana, fílii Mahath, fílii Amásai,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	36	fílii Élcana, fílii Johel, fílii Azaríæ, fílii Sophoníæ,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	37	fílii Thahath, fílii Asir, fílii Abíasaph, fílii Core,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	38	fílii Ísaar, fílii Caath, fílii Levi, fílii Ísraël.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	39	Et frater ejus Asaph, qui stabat a dextris ejus, Asaph fílius Barachíæ, fílii Sámaa,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	40	fílii Míchaël, fílii Basaíæ, fílii Melchíæ,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	41	fílii Athánai, fílii Zara, fílii Adaía,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	42	fílii Ethan, fílii Zamma, fílii Sémei,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	43	fílii Jeth, fílii Gersom, fílii Levi.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	44	Fílii autem Merári fratres eórum, ad sinístram, Ethan fílius Cusi, fílii Abdi, fílii Maloch,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	45	fílii Hasabíæ, fílii Amasíæ, fílii Helcíæ,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	46	fílii Amásai, fílii Boni, fílii Somer,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	47	fílii Móholi, fílii Musi, fílii Merári, fílii Levi.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	48	Fratres quoque eórum Levítæ, qui ordináti sunt in cunctum ministérium tabernáculi domus Dómini.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	49	Áaron vero et fílii ejus adolébant incénsum super altáre holocáusti, et super altáre thymiámatis, in omne opus Sancti sanctórum: et ut precaréntur pro Ísraël juxta ómnia quæ præcéperat Móyses servus Dei.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	50	Hi sunt autem fílii Áaron: Eleázar fílius ejus, Phínees fílius ejus, Abísue fílius ejus,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	51	Bocci fílius ejus, Ozi fílius ejus, Zarahía fílius ejus,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	52	Méraioth fílius ejus, Amarías fílius ejus, Áchitob fílius ejus,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	53	Sadoc fílius ejus, Achímaas fílius ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	54	Et hæc habitácula eórum per vicos atque confínia, filiórum scílicet Áaron, juxta cognatiónes Caathitárum: ipsis enim sorte contígerant.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	55	Dedérunt ígitur eis Hebron in terra Juda, et suburbána ejus per circúitum:
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	56	agros autem civitátis, et villas, Caleb fílio Jéphone.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	57	Porro fíliis Áaron dedérunt civitátes ad confugiéndum Hebron, et Lobna, et suburbána ejus,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	58	Jether quoque, et Ésthemo cum suburbánis suis, sed et Helon, et Dabir cum suburbánis suis,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	59	Asan quoque, et Béthsemes, et suburbána eárum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	60	De tribu autem Bénjamin, Gabée et suburbána ejus, et Almath cum suburbánis suis, Ánathoth quoque cum suburbánis suis: omnes civitátes, trédecim, per cognatiónes suas.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	61	Fíliis autem Caath resíduis de cognatióne sua dedérunt ex dimídia tribu Manásse in possessiónem urbes decem.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	62	Porro fíliis Gersom per cognatiónes suas de tribu Íssachar, et de tribu Aser, et de tribu Néphthali, et de tribu Manásse in Basan, urbes trédecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	63	Fíliis autem Merári per cognatiónes suas de tribu Ruben, et de tribu Gad, et de tribu Zábulon, dedérunt sorte civitátes duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	64	Dedérunt quoque fílii Ísraël Levítis civitátes, et suburbána eárum:
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	65	dederúntque per sortem, ex tribu filiórum Juda, et ex tribu filiórum Símeon, et ex tribu filiórum Bénjamin urbes has, quas vocavérunt nomínibus suis,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	66	et his, qui erant de cognatióne filiórum Caath, fuerúntque civitátes in términis eórum de tribu Éphraim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	67	Dedérunt ergo eis urbes ad confugiéndum, Sichem cum suburbánis suis in monte Éphraim, et Gazer cum suburbánis suis,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	68	Jécmaam quoque cum suburbánis suis, et Béthoron simíliter,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	69	necnon et Helon cum suburbánis suis, et Gethrémmon in eúmdem modum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	70	Porro ex dimídia tribu Manásse, Aner et suburbána ejus, Bálaam et suburbána ejus: his vidélicet, qui de cognatióne filiórum Caath réliqui erant.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	71	Fíliis autem Gersom de cognatióne dimídiæ tribus Manásse, Gaulon in Basan, et suburbána ejus, et Ástaroth cum suburbánis suis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	72	De tribu Íssachar, Cedes et suburbánis suis, et Dábereth cum suburbánis suis,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	73	Ramoth quoque et suburbána ejus, et Anem cum suburbánis suis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	74	De tribu vero Aser: Masal cum suburbánis suis, et Abdon simíliter,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	75	Hucac quoque et suburbána ejus, et Rohob cum suburbánis suis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	76	Porro de tribu Néphthali, Cedes in Galilǽa et suburbána ejus, Hamon cum suburbánis suis, et Cariáthaim et suburbána ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	77	Fíliis autem Merári resíduis: de tribu Zábulon, Rémmono et suburbána ejus, et Thabor cum suburbánis sus:
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	78	trans Jordánem quoque ex advérso Jéricho contra oriéntem Jordánis, de tribu Ruben, Bosor in solitúdine cum suburbánis suis, et Jassa cum suburbánis suis,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	79	Cádemoth quoque et suburbána ejus, et Méphaat cum suburbánis suis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	80	Necnon et de tribu Gad, Ramoth in Gálaad et suburbána ejus, et Mánaim cum suburbánis suis,
 1 Paralipómenon	1Par	13	6	81	sed et Hésebon cum suburbánis suis, et Jezer cum suburbánis suis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	1	Porro fílii Íssachar: Thola, et Phua, Jasub, et Símeron, quátuor.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	2	Fílii Thola: Ozi, et Raphaía, et Jériel, et Jémai, et Jebsem, et Sámuel, príncipes per domos cognatiónum suárum. De stirpe Thola viri fortíssimi numeráti sunt in diébus David, vigínti duo míllia sexcénti.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	3	Fílii Ozi: Izrahía, de quo nati sunt Míchaël, et Obadía, et Joël, et Jesía, quinque omnes príncipes.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	4	Cumque eis per famílias et pópulos suos, accíncti ad prœ́lium, viri fortíssimi, trigínta sex míllia: multas enim habuérunt uxóres, et fílios.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	5	Fratres quoque eórum per omnem cognatiónem Íssachar robustíssimi ad pugnándum, octogínta septem míllia numeráti sunt.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	6	Fílii Bénjamin: Bela, et Bechor, et Jádihel, tres.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	7	Fílii Bela: Esbon, et Ozi, et Óziel, et Jérimoth, et Úrai, quinque príncipes familiárum, et ad pugnándum robustíssimi: númerus autem eórum, vigínti duo míllia et trigínta quátuor.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	8	Porro fílii Bechor: Zamíra, et Joas, et Eliézer, et Elioénai, et Amri, et Jérimoth, et Abía, et Ánathoth, et Almath: omnes hi fílii Bechor.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	9	Numeráti sunt autem per famílias suas príncipes cognatiónum suárum ad bella fortíssimi, vigínti míllia et ducénti.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	10	Porro fílii Jádihel: Balan. Fílii autem Balan: Jehus, et Bénjamin, et Aod, et Chánana, et Zethan, et Tharsis, et Ahísahar:
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	11	omnes hi fílii Jádihel, príncipes cognatiónum suárum viri fortíssimi, decem et septem míllia et ducénti ad prœ́lium procedéntes.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	12	Sepham quoque et Hapham fílii Hir: et Hasim fílii Aher.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	13	Fílii autem Néphthali: Jáziel, et Guni, et Jeser, et Sellum, fílii Bala.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	14	Porro fílius Manásse, Ésriel: concubináque ejus Syra péperit Machir patrem Gálaad.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	15	Machir autem accépit uxóres fíliis suis Happhim, et Saphan: et hábuit sorórem nómine Máacha: nomen autem secúndi, Sálphaad, natǽque sunt Sálphaad fíliæ.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	16	Et péperit Máacha uxor Machir fílium, vocavítque nomen ejus Phares: porro nomen fratris ejus, Sares: et fílii ejus, Ulam, et Recen.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	17	Fílius autem Ulam, Badan: hi sunt fílii Gálaad, fílii Machir, fílii Manásse.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	18	Soror autem ejus Regína péperit Virum decórum, et Abiézer, et Móhola.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	19	Erant autem fílii Semída, Ahin, et Sechem, et Leci, et Aníam.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	20	Fílii autem Éphraim: Súthala, Bared fílius ejus, Thahath fílius ejus, Élada fílius ejus, Thahath fílius ejus, hujus fílius Zabad,	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	21	et hujus fílius Súthula, et hujus fílius Ezer et Elad: occidérunt autem eos viri Geth indígenæ, quia descénderant ut inváderent possessiónes eórum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	22	Luxit ígitur Éphraim pater eórum multis diébus, et venérunt fratres ejus ut consolaréntur eum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	23	Ingressúsque est ad uxórem suam: quæ concépit, et péperit fílium, et vocávit nomen ejus Béria, eo quod in malis domus ejus ortus esset:
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	24	fília autem ejus fuit Sara, quæ ædificávit Béthoron inferiórem et superiórem, et Ozénsara.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	25	Porro fílius ejus Rapha, et Reseph, et Thale, de quo natus est Thaan,
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	26	qui génuit Láadan: hujus quoque fílius Ámmiud, qui génuit Elísama,
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	27	de quo ortus est Nun, qui hábuit fílium Jósue.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	28	Posséssio autem eórum et habitátio, Bethel cum filiábus suis, et contra oriéntem Noran, ad occidentálem plagam Gazer et fíliæ ejus, Sichem quoque cum filiábus suis, usque ad Aza cum filiábus ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	29	Juxta fílios quoque Manásse, Bethsan et fílias ejus, Thanach et fílias ejus, Magéddo et fílias ejus, Dor et fílias ejus: in his habitavérunt fílii Joseph, fílii Ísraël.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	30	Fílii Aser: Jemna, et Jésua, et Jéssui, et Baría, et Sara soror eórum.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	31	Fílii autem Baría: Heber, et Mélchiel: ipse est pater Bársaith.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	32	Heber autem génuit Jephlat, et Somer, et Hotham, et Súaa sorórem eórum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	33	Fílii Jephlat: Phosech, et Chámaal, et Asoth: hi fílii Jephlat.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	34	Porro fílii Somer: Ahi, et Róaga, et Haba, et Aram.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	35	Fílii autem Helem fratris ejus: Supha, et Jemna, et Selles, et Amal.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	36	Fílii Supha: Sue, Hárnapher, et Sual, et Beri, et Jamra,
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	37	Bosor, et Hod, et Samma, et Sálusa, et Jethran, et Bera.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	38	Fílii Jether: Jéphone, et Phaspha, et Ara.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	39	Fílii autem Olla: Arée, et Hániel, et Résia.
 1 Paralipómenon	1Par	13	7	40	Omnes hi fílii Aser, príncipes cognatiónum, elécti atque fortíssimi duces ducum: númerus autem eórum ætátis quæ apta esset ad bellum, vigínti sex míllia.
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	1	Bénjamin autem génuit Bale primogénitum suum, Asbel secúndum, Áhara tértium,
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	2	Nóhaa quartum, et Rapha quintum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	3	Fuerúntque fílii Bale: Addar, et Gera, et Ábiud,
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	4	Abísue quoque et Náaman, et Áhoë,
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	5	sed et Gera, et Séphuphan, et Huram.
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	6	Hi sunt fílii Ahod, príncipes cognatiónum habitántium in Gábaa, qui transláti sunt in Mánahath.
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	7	Náaman autem, et Achía, et Gera, ipse tránstulit eos, et génuit Osa, et Áhiud.
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	8	Porro Saháraim génuit in regióne Moab, postquam dimísit Husim et Bara uxóres suas.
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	9	Génuit autem de Hodes uxóre sua Jobab, et Sebía, et Mosa, et Molchom,
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	10	Jehus quoque, et Sechía, et Marma: hi sunt fílii ejus príncipes in famíliis suis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	11	Méhusim vero génuit Abítob et Élphaal.
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	12	Porro fílii Élphaal: Heber, et Mísaam, et Samad: hic ædificávit Ono, et Lod, et fílias ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	13	Baría autem et Sama príncipes cognatiónum habitántium in Ájalon: hi fugavérunt habitatóres Geth.
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	14	Et Áhio, et Sesac, et Jérimoth,
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	15	et Zabadía, et Arod, et Heder,
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	16	Míchaël quoque, et Jespha, et Joha fílii Baría.
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	17	Et Zabadía, et Mosóllam, et Hézeci, et Heber,
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	18	et Jesámari, et Jézlia, et Jobab fílii Élphaal,
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	19	et Jacim, et Zechri, et Zabdi,
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	20	et Elioénai, et Sélethai, et Éliel,
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	21	et Adaía, et Baraía, et Sámarath, fílii Sémei.
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	22	Et Jespham, et Heber, et Éliel,
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	23	et Abdon, et Zechri, et Hanan,
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	24	et Hananía, et Ælam, et Anathothía,
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	25	et Jephdaía, et Phánuel, fílii Sesac.
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	26	Et Sámsari, et Sohoría, et Otholía,
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	27	et Jersía, et Elía, et Zechri, fílii Jéroham.
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	28	Hi patriárchæ, et cognatiónum príncipes, qui habitavérunt in Jerúsalem.
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	29	In Gábaon autem habitavérunt Abigábaon, et nomen uxóris ejus Máacha:
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	30	filiúsque ejus primogénitus Abdon, et Sur, et Cis, et Baal, et Nadab,
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	31	Gedor quoque, et Áhio, et Zacher, et Macélloth:
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	32	et Macélloth génuit Sámaa: habitaverúntque ex advérso fratrum suórum in Jerúsalem cum frátribus suis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	33	Ner autem génuit Cis, et Cis génuit Saul. Porro Saul génuit Jónathan, et Melchísua, et Abínadab, et Ésbaal.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	34	Fílius autem Jónathan, Meríbbaal: et Meríbbaal génuit Micha.
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	35	Fílii Micha, Phithon, et Melech, et Tháraa, et Ahaz.
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	36	Et Ahaz génuit Jóada, et Jóada génuit Álamath, et Azmoth, et Zamri: porro Zamri génuit Mosa,
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	37	et Mosa génuit Bánaa, cujus fílius fuit Rapha, de quo ortus est Élasa, qui génuit Asel.
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	38	Porro Asel sex fílii fuérunt his nomínibus: Ézricam, Bocru, Ísmahel, Saría, Obdía, et Hanan: omnes hi fílii Asel.
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	39	Fílii autem Esec fratris ejus, Ulam primogénitus, et Jehus secúndus, et Elíphalet tértius.
 1 Paralipómenon	1Par	13	8	40	Fuerúntque fílii Ulam viri robustíssimi, et magno róbore tendéntes arcum: et multos habéntes fílios ac nepótes, usque ad centum quinquagínta. Omnes hi fílii Bénjamin.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	1	Univérsus ergo Ísraël dinumerátus est, et summa eórum scripta est in libro regum Ísraël et Juda: translatíque sunt in Babylónem propter delíctum suum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	2	Qui autem habitavérunt primi in possessiónibus et in úrbibus suis: Ísraël, et sacerdótes, et Levítæ, et Nathinǽi.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	3	Commoráti sunt in Jerúsalem de fíliis Juda, et de fíliis Bénjamin, de fíliis quoque Éphraim, et Manásse.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	4	Óthei fílius Ámmiud, fílii Amri, fílii Ómrai, fílii Bonni, de fíliis Phares fílii Juda.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	5	Et de Síloni: Asaía primogénitus, et fílii ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	6	De fíliis autem Zara, Jéhuel, et fratres eórum, sexcénti nonagínta.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	7	Porro de fíliis Bénjamin: Salo fílius Mosóllam, fílii Oduía, fílii Ásana,
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	8	et Jobanía fílius Jéroham, et Ela fílius Ozi, fílii Móchori, et Mosóllam fílius Saphatíæ, fílii Ráhuel, fílii Jebaníæ,
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	9	et fratres eórum per famílias suas, nongénti quinquagínta sex. Omnes hi príncipes cognatiónum per domos patrum suórum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	10	De sacerdótibus autem: Jedaía, Jójarib, et Jachin:	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	11	Azarías quoque fílius Helcíæ, fílii Mosóllam, fílii Sadoc, fílii Máraioth, fílii Áchitob, póntifex domus Dei.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	12	Porro Adaías fílius Jéroham, fílii Phassur, fílii Melchíæ, et Maásai fílius Ádiel fílii Jezra, fílii Mosóllam, fílii Mosóllamith, fílii Emmer.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	13	Fratres quoque eórum príncipes per famílias suas, mille septingénti sexagínta, fortíssimi róbore ad faciéndum opus ministérii in domo Dei.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	14	De Levítis autem: Semeía fílius Hassub fílii Ézricam, fílii Hasebía de fíliis Merári.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	15	Bácbacar quoque carpentárius, et Galal, et Mathanía fílius Micha, fílii Zechri, fílii Asaph:
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	16	et Obdía fílius Semeíæ, fílii Galal, fílii Ídithun: et Barachía fílius Asa, fílii Élcana, qui habitávit in átriis Netóphati.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	17	Janitóres autem: Sellum, et Accub, et Telmon, et Áhimam: et frater eórum Sellum princeps,
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	18	usque ad illud tempus, in porta regis ad oriéntem, observábant per vices suas de fíliis Levi.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	19	Sellum vero fílius Core fílii Abíasaph, fílii Core, cum frátribus suis, et domo patris sui, hi sunt Corítæ super ópera ministérii, custódes vestibulórum tabernáculi: et famíliæ eórum per vices castrórum Dómini custodiéntes intróitum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	20	Phínees autem fílius Eleázari erat dux eórum coram Dómino.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	21	Porro Zacharías fílius Mosollamía, jánitor portæ tabernáculi testimónii.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	22	Omnes hi elécti in ostiários per portas, ducénti duódecim: et descrípti in villis própriis, quos constituérunt David, et Sámuel videns, in fide sua,
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	23	tam ipsos quam fílios eórum, in óstiis domus Dómini et in tabernáculo vícibus suis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	24	Per quátuor ventos erant ostiárii: id est, ad oriéntem, et ad occidéntem, et ad aquilónem, et ad austrum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	25	Fratres autem eórum in vículis morabántur, et veniébant in sábbatis suis de témpore usque ad tempus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	26	His quátuor Levítis créditus erat omnis númerus janitórum, et erant super éxedras et thesáuros domus Dómini.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	27	Per gyrum quoque templi Dómini morabántur in custódiis suis: ut cum tempus fuísset, ipsi mane aperírent fores.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	28	De horum génere erant et super vasa ministérii: ad númerum enim et inferebántur vasa, et efferebántur.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	29	De ipsis et qui crédita habébant utensília sanctuárii, prǽerant símilæ, et vino, et óleo, et thuri, et aromátibus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	30	Fílii autem sacerdótum unguénta ex aromátibus conficiébant.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	31	Et Mathathías Levítes primogénitus Sellum Corítæ, præféctus erat eórum quæ in sartágine frigebántur.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	32	Porro de fíliis Caath frátribus eórum, super panes erant propositiónis, ut semper novos per síngula sábbata præparárent.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	33	Hi sunt príncipes cantórum per famílias Levitárum, qui in éxedris morabántur, ut die ac nocte júgiter suo ministério deservírent.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	34	Cápita Levitárum, per famílias suas príncipes, mansérunt in Jerúsalem.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	35	In Gábaon autem commoráti sunt pater Gábaon Jéhiel, et nomen uxóris ejus Máacha.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	36	Fílius primogénitus ejus Abdon, et Sur, et Cis, et Baal, et Ner, et Nadab,
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	37	Gedor quoque, et Áhio, et Zacharías, et Macélloth.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	38	Porro Macélloth génuit Sámaan: isti habitavérunt e regióne fratrum suórum in Jerúsalem cum frátribus suis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	39	Ner autem génuit Cis, et Cis génuit Saul, et Saul génuit Jónathan, et Melchísua, et Abínadab, et Ésbaal.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	40	Fílius autem Jónathan, Meríbbaal: et Meríbbaal génuit Micha.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	41	Porro fílii Micha, Phithon, et Melech, et Tháraa, et Ahaz.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	42	Ahaz autem génuit Jara, et Jara génuit Álamath, et Azmoth, et Zamri. Zamri autem génuit Mosa.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	43	Mosa vero génuit Bánaa, cujus fílius Raphaía, génuit Élasa, de quo ortus est Asel.
 1 Paralipómenon	1Par	13	9	44	Porro Asel sex fílios hábuit, his nomínibus: Ézricam, Bocru, Ísmahel, Saría, Obdía, Hanan: hi sunt fílii Asel.
 1 Paralipómenon	1Par	13	10	1	Philísthiim autem pugnábant contra Ísraël, fugerúntque viri Ísraël Palæsthínos, et cecidérunt vulneráti in monte Gélboë.
 1 Paralipómenon	1Par	13	10	2	Cumque appropinquássent Philisthǽi, persequéntes Saul et fílios ejus, percussérunt Jónathan, et Abínadab, et Melchísua fílios Saul.
 1 Paralipómenon	1Par	13	10	3	Et aggravátum est prœ́lium contra Saul, invenerúntque eum sagittárii, et vulneravérunt jáculis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	10	4	Et dixit Saul ad armígerum suum: Evagína gládium tuum, et intérfice me, ne forte véniant incircumcísi isti, et illúdant mihi. Nóluit autem ármiger ejus hoc fácere, timóre pertérritus: arrípuit ergo Saul ensem, et írruit in eum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	10	5	Quod cum vidísset ármiger ejus, vidélicet mórtuum esse Saul, írruit étiam ipse in gládium suum, et mórtuus est.
 1 Paralipómenon	1Par	13	10	6	Intériit ergo Saul: et tres fílii ejus, et omnis domus illíus páriter cóncidit.
 1 Paralipómenon	1Par	13	10	7	Quod cum vidíssent viri Ísraël qui habitábant in campéstribus, fugérunt: et Saul ac fíliis ejus mórtuis, dereliquérunt urbes suas, et huc illúcque dispérsi sunt: venerúntque Philísthiim, et habitavérunt in eis.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	10	8	Die ígitur áltero detrahéntes Philísthiim spólia cæsórum, invenérunt Saul et fílios ejus jacéntes in monte Gélboë.
 1 Paralipómenon	1Par	13	10	9	Cumque spoliássent eum, et amputássent caput, armísque nudássent, misérunt in terram suam, ut circumferrétur, et ostenderétur idolórum templis, et pópulis:
 1 Paralipómenon	1Par	13	10	10	arma autem ejus consecravérunt in fano dei sui, et caput affixérunt in templo Dagon.
 1 Paralipómenon	1Par	13	10	11	Hoc cum audíssent viri Jabes Gálaad, ómnia scílicet quæ Philísthiim fécerant super Saul,
 1 Paralipómenon	1Par	13	10	12	consurrexérunt sínguli virórum fórtium, et tulérunt cadávera Saul et filiórum ejus: attulerúntque ea in Jabes, et sepeliérunt ossa eórum subter quercum, quæ erat in Jabes, et jejunavérunt septem diébus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	10	13	Mórtuus est ergo Saul propter iniquitátes suas, eo quod prævaricátus sit mandátum Dómini quod præcéperat, et non custodíerit illud: sed ínsuper étiam pythoníssam consulúerit,
 1 Paralipómenon	1Par	13	10	14	nec speráverit in Dómino: propter quod interfécit eum, et tránstulit regnum ejus ad David fílium Ísai.
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	1	Congregátus est ígitur omnis Ísraël ad David in Hebron, dicens: Os tuum sumus, et caro tua.
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	2	Heri quoque et nudiustértius cum adhuc regnáret Saul, tu eras qui educébas et introducébas Ísraël: tibi enim dixit Dóminus Deus tuus: Tu pasces pópulum meum Ísraël, et tu eris princeps super eum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	3	Venérunt ergo omnes majóres natu Ísraël ad regem in Hebron, et íniit David cum eis fœdus coram Dómino: unxerúntque eum regem super Ísraël, juxta sermónem Dómini quem locútus est in manu Sámuel.
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	4	Ábiit quoque David et omnis Ísraël in Jerúsalem: hæc est Jebus, ubi erant Jebusǽi habitatóres terræ.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	5	Dixerúntque qui habitábant in Jebus ad David: Non ingrediéris huc. Porro David cepit arcem Sion, quæ est cívitas David,
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	6	dixítque: Omnis qui percússerit Jebusǽum in primis, erit princeps et dux. Ascéndit ígitur primus Joab fílius Sárviæ, et factus est princeps.
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	7	Habitávit autem David in arce, et idcírco appelláta est cívitas David.
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	8	Ædificavítque urbem in circúitu a Mello usque ad gyrum; Joab autem réliqua urbis exstrúxit.
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	9	Proficiebátque David vadens et crescens, et Dóminus exercítuum erat cum eo.
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	10	Hi príncipes virórum fórtium David, qui adjuvérunt eum ut rex fíeret super omnem Ísraël, juxta verbum Dómini quod locútus est ad Ísraël.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	11	Et iste númerus robustórum David: Jésbaam fílius Hachamóni princeps inter trigínta: iste levávit hastam suam super trecéntos vulnerátos una vice.
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	12	Et post eum Eleázar fílius pátrui ejus Ahohítes, qui erat inter tres poténtes.
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	13	Iste fuit cum David in Phésdomim, quando Philísthiim congregáti sunt ad locum illum in prœ́lium: et erat ager regiónis illíus plenus hórdeo, fugerátque pópulus a fácie Philisthinórum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	14	Hi stetérunt in médio agri, et defendérunt eum: cumque percussíssent Philisthǽos, dedit Dóminus salútem magnam pópulo suo.
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	15	Descendérunt autem tres de trigínta princípibus ad petram, in qua erat David, ad spelúncam Odóllam, quando Philísthiim fúerant castrametáti in valle Ráphaim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	16	Porro David erat in præsídio, et státio Philisthinórum in Béthlehem.
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	17	Desidéravit ígitur David, et dixit: O si quis daret mihi aquam de cistérna Béthlehem, quæ est in porta!
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	18	Tres ergo isti per média castra Philisthinórum perrexérunt, et hausérunt aquam de cistérna Béthlehem quæ erat in porta, et attulérunt ad David ut bíberet. Qui nóluit, sed magis libávit illam Dómino,
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	19	dicens: Absit ut in conspéctu Dei mei hoc fáciam, et sánguinem istórum virórum bibam: quia in perículo animárum suárum attulérunt mihi aquam. Et ob hanc causam nóluit bíbere: hæc fecérunt tres robustíssimi.
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	20	Abísai quoque frater Joab ipse erat princeps trium, et ipse levávit hastam suam contra trecéntos vulnerátos, et ipse erat inter tres nominatíssimus,	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	21	et inter tres secúndos ínclytus, et princeps eórum: verúmtamen usque ad tres primos non pervénerat.
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	22	Banaías fílius Jójadæ viri robustíssimi, qui multa ópera perpetrárat, de Cábseel: ipse percússit duos áriel Moab, et ipse descéndit et interfécit leónem in média cistérna témpore nivis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	23	Et ipse percússit virum ægýptium, cujus statúra erat quinque cubitórum, et habébat lánceam ut liciatórium texéntium: descéndit ígitur ad eum cum virga, et rápuit hastam quam tenébat manu, et interfécit eum hasta sua.
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	24	Hæc fecit Banaías fílius Jójadæ, qui erat inter tres robústos nominatíssimus,
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	25	inter trigínta primus, verúmtamen ad tres usque non pervénerat: pósuit autem eum David ad aurículam suam.
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	26	Porro fortíssimi viri in exércitu, Ásahel frater Joab, et Élchanan fílius pátrui ejus de Béthlehem,	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	27	Sammoth Arorítes, Helles Pharonítes,
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	28	Ira fílius Acces Thecuítes, Abiézer Anathothítes,
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	29	Sobbóchai Husathítes, Ílai Ahohítes,
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	30	Mahárai Netophathítes, Heled fílius Báana Netophathítes,
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	31	Ethái fílius Ríbai de Gábaath filiórum Bénjamin, Banaía Pharatonítes,
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	32	Húrai de torrénte Gaas, Ábiel Arbathítes, Azmoth Bauramítes, Elíaba Salabonítes.
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	33	Fílii Assem Gezonítes, Jónathan fílius Sage Ararítes,
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	34	Ahíam fílius Sachar Ararítes,
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	35	Éliphal fílius Ur,
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	36	Hepher Mecherathítes, Ahía Phelonítes,
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	37	Hesro Carmelítes, Naárai fílius Ásbai,
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	38	Joël frater Nathan, Míbahar fílius Agárai,
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	39	Selec Ammonítes, Nahárai Berothítes ármiger Joab fílii Sárviæ,
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	40	Ira Jethrǽus, Gareb Jethrǽus,
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	41	Urías Hethǽus, Zabad fílius Ohóli,
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	42	Ádina fílius Siza Rubenítes princeps Rubenitárum, et cum eo trigínta:
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	43	Hanan fílius Máacha, et Jósaphat Mathanítes,
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	44	Ozía Astarothítes, Samma, et Jéhiel fílii Hotham Arorítes,
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	45	Jédihel fílius Samri, et Joha frater ejus Thosaítes,
 1 Paralipómenon	1Par	13	11	46	Éliel Mahumítes, et Jeríbai, et Josaía fílii Élnaëm, et Jethma Moabítes, Éliel, et Obed, et Jásiel de Masobía.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	1	Hi quoque venérunt ad David in Síceleg, cum adhuc fúgeret Saul fílium Cis, qui erant fortíssimi et egrégii pugnatóres,
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	2	tendéntes arcum, et utráque manu fundis saxa jaciéntes, et dirigéntes sagíttas, de frátribus Saul ex Bénjamin.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	3	Princeps Ahiézer, et Joas fílii Sámaa Gabaathítes, et Jáziel, et Phallet fílii Azmoth, et Báracha, et Jehu Anathotítes.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	4	Samaías quoque Gabaonítes fortíssimus inter trigínta et super trigínta. Jeremías, et Jehéziel, et Jóhanan, et Jézabad Gaderothítes.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	5	Et Elúzai, et Jérimuth, et Baalía, et Samaría, et Saphatía Haruphítes.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	6	Élcana, et Jesía, et Azáreel, et Joézer, et Jésbaam de Cárehim:
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	7	Joéla quoque, et Zabadía fílii Jéroham de Gedor.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	8	Sed et de Gaddi transfugérunt ad David cum latéret in desérto, viri robustíssimi, et pugnatóres óptimi, tenéntes clýpeum et hastam: fácies eórum quasi fácies leónis, et velóces quasi cápreæ in móntibus:	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	9	Ezer princeps, Obdías secúndus, Éliab tértius,
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	10	Másmana quartus, Jeremías quintus,
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	11	Ethi sextus, Éliel séptimus,
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	12	Jóhanan octávus, Élzebad nonus,
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	13	Jeremías décimus, Machbánai undécimus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	14	Hi de fíliis Gad príncipes exércitus: novíssimus centum milítibus prǽerat, et máximus mille.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	15	Isti sunt qui transiérunt Jordánem mense primo, quando inundáre consuévit super ripas suas: et omnes fugavérunt qui morabántur in vállibus ad orientálem plagam et occidentálem.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	16	Venérunt autem et de Bénjamin et de Juda ad præsídium in quo morabátur David.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	17	Egressúsque est David óbviam eis, et ait: Si pacífice venístis ad me ut auxiliémini mihi, cor meum jungátur vobis: si autem insidiámini mihi pro adversáriis meis, cum ego iniquitátem in mánibus non hábeam, vídeat Deus patrum nostrórum, et júdicet.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	18	Spíritus vero índuit Amásai príncipem inter trigínta, et ait: Tui sumus, o David, et tecum, fili Ísai. Pax, pax tibi, et pax adjutóribus tuis: te enim ádjuvat Deus tuus. Suscépit ergo eos David, et constítuit príncipes turmæ.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	19	Porro de Manásse transfugérunt ad David, quando veniébat cum Philísthiim advérsus Saul ut pugnáret: et non dimicávit cum eis, quia ínito consílio remisérunt eum príncipes Philisthinórum, dicéntes: Perículo cápitis nostri revertétur ad dóminum suum Saul.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	20	Quando ígitur revérsus est in Síceleg, transfugérunt ad eum de Manásse, Ednas, et Józabad, et Jédihel, et Míchaël, et Ednas, et Józabad, et Éliu, et Sálathi, príncipes míllium in Manásse.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	21	Hi præbuérunt auxílium David advérsus latrúnculos: omnes enim erant viri fortíssimi, et facti sunt príncipes in exércitu.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	22	Sed et per síngulos dies veniébant ad David ad auxiliándum ei, usque dum fíeret grandis númerus, quasi exércitus Dei.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	23	Iste quoque est númerus príncipum exércitus qui venérunt ad David cum esset in Hebron, ut transférrent regnum Saul ad eum, juxta verbum Dómini.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	24	Fílii Juda portántes clýpeum et hastam, sex míllia octingénti expedíti ad prœ́lium.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	25	De fíliis Símeon virórum fortissimórum ad pugnándum, septem míllia centum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	26	De fíliis Levi, quátuor míllia sexcénti.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	27	Jójada quoque princeps de stirpe Áaron, et cum eo tria míllia septingénti.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	28	Sadoc étiam puer egrégiæ índolis, et domus patris ejus, príncipes vigínti duo.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	29	De fíliis autem Bénjamin frátribus Saul, tria míllia: magna enim pars eórum adhuc sequebátur domum Saul.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	30	Porro de fíliis Éphraim vigínti míllia octingénti, fortíssimi róbore, viri nomináti in cognatiónibus suis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	31	Et ex dimídia tribu Manásse, decem et octo míllia, sínguli per nómina sua, venérunt ut constitúerent regem David.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	32	De fíliis quoque Íssachar viri erudíti, qui nóverant síngula témpora ad præcipiéndum quid fácere debéret Ísraël, príncipes ducénti: omnis autem réliqua tribus eórum consílium sequebátur.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	33	Porro de Zábulon qui egrediebántur ad prœ́lium, et stabant in ácie instrúcti armis béllicis, quinquagínta míllia venérunt in auxílium, non in corde dúplici.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	34	Et de Néphthali, príncipes mille, et cum eis instrúcti clýpeo et hasta, trigínta et septem míllia.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	35	De Dan étiam præparáti ad prœ́lium, vigínti octo míllia sexcénti.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	36	Et de Aser egrediéntes ad pugnam, et in ácie provocántes, quadragínta míllia.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	37	Trans Jordánem autem de fíliis Ruben, et de Gad, et dimídia parte tribus Manásse, instrúcti armis béllicis, centum vigínti míllia.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	38	Omnes isti viri bellatóres expedíti ad pugnándum, corde perfécto venérunt in Hebron, ut constitúerent regem David super univérsum Ísraël: sed et omnes réliqui ex Ísraël uno corde erant, ut rex fíeret David.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	39	Fuerúntque ibi apud David tribus diébus comedéntes et bibéntes: præparáverant enim eis fratres sui.
 1 Paralipómenon	1Par	13	12	40	Sed et qui juxta eos erant, usque ad Íssachar, et Zábulon, et Néphthali, afferébant panes in ásinis, et camélis, et mulis, et bobus ad vescéndum: farínam, pálathas, uvam passam, vinum, óleum, boves, aríetes ad omnem cópiam: gáudium quippe erat in Ísraël.
 1 Paralipómenon	1Par	13	13	1	Íniit autem consílium David cum tribúnis, et centuriónibus, et univérsis princípibus,
 1 Paralipómenon	1Par	13	13	2	et ait ad omnem cœtum Ísraël: Si placet vobis, et a Dómino Deo nostro egréditur sermo quem loquor, mittámus ad fratres nostros réliquos in univérsas regiónes Ísraël, et ad sacerdótes et Levítas qui hábitant in suburbánis úrbium, ut congregéntur ad nos,
 1 Paralipómenon	1Par	13	13	3	et reducámus arcam Dei nostri ad nos: non enim requisívimus eam in diébus Saul.
 1 Paralipómenon	1Par	13	13	4	Et respóndit univérsa multitúdo ut ita fíeret: placúerat enim sermo omni pópulo.
 1 Paralipómenon	1Par	13	13	5	Congregávit ergo David cunctum Ísraël, a Sihor Ægýpti usque dum ingrediáris Emath, ut addúceret arcam Dei de Cariathíarim.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	13	6	Et ascéndit David, et omnis vir Ísraël, ad collem Cariathíarim, qui est in Juda, ut afférret inde arcam Dómini Dei sedéntis super chérubim, ubi invocátum est nomen ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	13	7	Imposuerúntque arcam Dei super plaustrum novum, de domo Abínadab: Oza autem, et frater ejus minábant plaustrum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	13	8	Porro David, et univérsus Ísraël, ludébant coram Deo omni virtúte in cánticis, et in cítharis, et psaltériis, et týmpanis, et cýmbalis, et tubis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	13	9	Cum autem pervenísset ad áream Chidon, teténdit Oza manum suam, ut sustentáret arcam: bos quippe lascíviens páululum inclináverat eam.
 1 Paralipómenon	1Par	13	13	10	Irátus est ítaque Dóminus contra Ozam, et percússit eum, eo quod tetigísset arcam: et mórtuus est ibi coram Dómino.
 1 Paralipómenon	1Par	13	13	11	Contristatúsque est David, eo quod divisísset Dóminus Ozam: vocavítque locum illum Divísio Ozæ, usque in præséntem diem.
 1 Paralipómenon	1Par	13	13	12	Et tímuit Deum tunc témporis, dicens: Quómodo possum ad me introdúcere arcam Dei?
 1 Paralipómenon	1Par	13	13	13	et ob hanc causam non addúxit eam ad se, hoc est, in civitátem David, sed avértit in domum Obédedom Gethǽi.
 1 Paralipómenon	1Par	13	13	14	Mansit ergo arca Dei in domo Obédedom tribus ménsibus: et benedíxit Dóminus dómui ejus, et ómnibus quæ habébat.
 1 Paralipómenon	1Par	13	14	1	Misit quoque Hiram rex Tyri núntios ad David, et ligna cédrina, et artífices párietum, lignorúmque, ut ædificárent ei domum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	14	2	Cognovítque David quod confirmásset eum Dóminus in regem super Ísraël, et sublevátum esset regnum suum super pópulum ejus Ísraël.
 1 Paralipómenon	1Par	13	14	3	Accépit quoque David álias uxóres in Jerúsalem, genuítque fílios et fílias.
 1 Paralipómenon	1Par	13	14	4	Et hæc nómina eórum, qui nati sunt ei in Jerúsalem: Sámua, et Sobab, Nathan, et Sálomon,
 1 Paralipómenon	1Par	13	14	5	Jébahar, et Elísua, et Elíphalet,
 1 Paralipómenon	1Par	13	14	6	Noga quoque, et Napheg, et Jáphia,
 1 Paralipómenon	1Par	13	14	7	Elísama, et Baalíada, et Elíphalet.
 1 Paralipómenon	1Par	13	14	8	Audiéntes autem Philísthiim eo quod unctus esset David regem super univérsum Ísraël, ascendérunt omnes ut quǽrerent eum: quod cum audísset David, egréssus est óbviam eis.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	14	9	Porro Philísthiim veniéntes, diffúsi sunt in valle Ráphaim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	14	10	Consuluítque David Dóminum, dicens: Si ascéndam ad Philisthǽos, et si trades eos in manu mea? Et dixit ei Dóminus: Ascénde, et tradam eos in manu tua.
 1 Paralipómenon	1Par	13	14	11	Cumque illi ascendíssent in Baalphárasim, percússit eos ibi David, et dixit: Divísit Deus inimícos meos per manum meam, sicut dividúntur aquæ: et idcírco vocátum est nomen illíus loci Baalphárasim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	14	12	Dereliquerúntque ibi deos suos, quos David jussit exúri.
 1 Paralipómenon	1Par	13	14	13	Ália étiam vice Philísthiim irruérunt, et diffúsi sunt in valle.
 1 Paralipómenon	1Par	13	14	14	Consuluítque rursum David Deum, et dixit ei Deus: Non ascéndas post eos: recéde ab eis, et vénies contra illos ex advérso pyrórum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	14	15	Cumque audíeris sónitum gradiéntis in cacúmine pyrórum, tunc egrediéris ad bellum: egréssus est enim Deus ante te, ut percútiat castra Philísthiim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	14	16	Fecit ergo David sicut præcéperat ei Deus, et percússit castra Philisthinórum, de Gábaon usque Gázera.
 1 Paralipómenon	1Par	13	14	17	Divulgatúmque est nomen David in univérsis regiónibus, et Dóminus dedit pavórem ejus super omnes gentes.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	1	Fecit quoque sibi domos in civitáte David: et ædificávit locum arcæ Dei, tetendítque ei tabernáculum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	2	Tunc dixit David: Illícitum est ut a quocúmque portétur arca Dei nisi a Levítis, quos elégit Dóminus ad portándum eam, et ad ministrándum sibi usque in ætérnum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	3	Congregavítque univérsum Ísraël in Jerúsalem, ut afferrétur arca Dei in locum suum, quem præparáverat ei:
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	4	necnon et fílios Áaron, et Levítas.
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	5	De fíliis Caath, Úriel princeps fuit, et fratres ejus centum vigínti.
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	6	De fíliis Merári, Asaía princeps: et fratres ejus ducénti vigínti.
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	7	De fíliis Gersom, Joël princeps: et fratres ejus centum trigínta.
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	8	De fíliis Elísaphan, Semeías princeps: et fratres ejus ducénti.
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	9	De fíliis Hebron, Éliel princeps: et fratres ejus octogínta.
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	10	De fíliis Óziel, Amínadab princeps: et fratres ejus centum duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	11	Vocavítque David Sadoc et Abíathar sacerdótes, et Levítas, Úriel, Asaíam, Joël, Semeíam, Éliel, et Amínadab:
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	12	et dixit ad eos: Vos, qui estis príncipes familiárum Leviticárum, sanctificámini cum frátribus vestris, et afférte arcam Dómini Dei Ísraël ad locum qui ei præparátus est:
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	13	ne ut a princípio, quia non erátis præséntes, percússit nos Dóminus; sic et nunc fiat, illícitum quid nobis agéntibus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	14	Sanctificáti sunt ergo sacerdótes et Levítæ ut portárent arcam Dómini Dei Ísraël.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	15	Et tulérunt fílii Levi arcam Dei, sicut præcéperat Móyses juxta verbum Dómini, húmeris suis in véctibus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	16	Dixítque David princípibus Levitárum, ut constitúerent de frátribus suis cantóres in órganis musicórum, nablis vidélicet, et lyris, et cýmbalis, ut resonáret in excélsis sónitus lætítiæ.
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	17	Constituerúntque Levítas: Heman fílium Joël, et de frátribus ejus Asaph fílium Barachíæ: de fíliis vero Merári, frátribus eórum: Ethan fílium Casaíæ.
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	18	Et cum eis fratres eórum: in secúndo órdine, Zacharíam, et Ben, et Jáziel, et Semíramoth, et Jáhiel, et Ani, Éliab, et Banaíam, et Maasíam, et Mathathíam, et Elíphalu, et Maceníam, et Obédedom, et Jéhiel, janitóres.
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	19	Porro cantóres, Heman, Asaph, et Ethan, in cýmbalis ǽneis concrepántes.
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	20	Zacharías autem, et Óziel, et Semíramoth, et Jáhiel, et Ani, et Éliab, et Maasías, et Banaías in nablis arcána cantábant.
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	21	Porro Mathathías, et Elíphalu, et Macenías, et Obédedom, et Jéhiel, et Ozáziu, in cítharis pro octáva canébant epinícion.
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	22	Chonenías autem princeps Levitárum, prophetíæ prǽerat, ad præcinéndam melódiam: erat quippe valde sápiens.
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	23	Et Barachías, et Élcana, janitóres arcæ.
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	24	Porro Sebenías, et Jósaphat, et Nathánaël, et Amásai, et Zacharías, et Banaías, et Eliézer sacerdótes, clangébant tubis coram arca Dei: et Obédedom et Jehías erant janitóres arcæ.
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	25	Ígitur David, et omnes majóres natu Ísraël, et tribúni, iérunt ad deportándam arcam fœ́deris Dómini de domo Obédedom cum lætítia.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	26	Cumque adjuvísset Deus Levítas qui portábant arcam fœ́deris Dómini, immolabántur septem táuri, et septem aríetes.
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	27	Porro David erat indútus stola býssina, et univérsi Levítæ qui portábant arcam, cantorésque, et Chonenías princeps prophetíæ inter cantóres: David autem étiam indútus erat ephod líneo.
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	28	Universúsque Ísraël deducébant arcam fœ́deris Dómini in júbilo, et sónitu búccinæ, et tubis, et cýmbalis, et nablis, et cítharis concrepántes.
 1 Paralipómenon	1Par	13	15	29	Cumque pervenísset arca fœ́deris Dómini usque ad civitátem David, Michol fília Saul prospíciens per fenéstram vidit regem David saltántem atque ludéntem, et despéxit eum in corde suo.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	1	Attulérunt ígitur arcam Dei, et constituérunt eam in médio tabernáculi quod teténderat ei David: et obtulérunt holocáusta et pacífica coram Deo.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	2	Cumque complésset David ófferens holocáusta et pacífica, benedíxit pópulo in nómine Dómini.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	3	Et divísit univérsis per síngulos, a viro usque ad mulíerem, tortam panis, et partem assæ carnis búbalæ, et frixam óleo símilam.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	4	Constituítque coram arca Dómini de Levítis, qui ministrárent, et recordaréntur óperum ejus, et glorificárent atque laudárent Dóminum Deum Ísraël:
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	5	Asaph príncipem, et secúndum ejus Zacharíam: porro Jáhiel, et Semíramoth, et Jéhiel, et Mathathíam, et Éliab, et Banaíam, et Obédedom: Jéhiel super órgana psaltérii et lyras: Asaph autem ut cýmbalis personáret:
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	6	Banaíam vero et Jáziel sacerdótes cánere tuba júgiter coram arca fœ́deris Dómini.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	7	In illo die fecit David príncipem ad confiténdum Dómino Asaph et fratres ejus:	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	8	Confitémini Dómino, et invocáte nomen ejus: notas fácite in pópulis adinventiónes ejus.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	9	Cantáte ei, et psállite ei, et narráte ómnia mirabília ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	10	Laudáte nomen sanctum ejus: lætétur cor quæréntium Dóminum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	11	Quǽrite Dóminum, et virtútem ejus: quǽrite fáciem ejus semper.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	12	Recordámini mirabílium ejus quæ fecit; signórum illíus, et judiciórum oris ejus,
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	13	semen Ísraël servi ejus, fílii Jacob elécti ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	14	Ipse Dóminus Deus noster: in univérsa terra judícia ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	15	Recordámini in sempitérnum pacti ejus: sermónis quem præcépit in mille generatiónes,
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	16	quem pépigit cum Ábraham, et juraménti illíus cum Ísaac.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	17	Et constítuit illud Jacob in præcéptum, et Ísraël in pactum sempitérnum,
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	18	dicens: Tibi dabo terram Chánaan, funículum hæreditátis vestræ:
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	19	cum essent pauci número, parvi et colóni ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	20	Et transiérunt de gente in gentem, et de regno ad pópulum álterum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	21	Non dimísit quemquam calumniári eos, sed increpávit pro eis reges.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	22	Nolíte tángere christos meos, et in prophétis meis nolíte malignári.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	23	Cantáte Dómino omnis terra; annuntiáte ex die in diem salutáre ejus:	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	24	narráte in géntibus glóriam ejus; in cunctis pópulis mirabília ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	25	Quia magnus Dóminus, et laudábilis nimis, et horríbilis super omnes deos.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	26	Omnes enim dii populórum idóla: Dóminus autem cælos fecit.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	27	Conféssio et magnificéntia coram eo: fortitúdo et gáudium in loco ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	28	Afférte Dómino, famíliæ populórum: afférte Dómino glóriam et impérium.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	29	Date Dómino glóriam; nómini ejus leváte sacrifícium, et veníte in conspéctu ejus: et adoráte Dóminum in decóre sancto.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	30	Commoveátur a fácie ejus omnis terra: ipse enim fundávit orbem immóbilem.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	31	Læténtur cæli, et exúltet terra, et dicant in natiónibus: Dóminus regnávit.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	32	Tonet mare et plenitúdo ejus; exúltent agri, et ómnia quæ in eis sunt.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	33	Tunc laudábunt ligna saltus coram Dómino: quia venit judicáre terram.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	34	Confitémini Dómino, quóniam bonus: quóniam in ætérnum misericórdia ejus.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	35	Et dícite: Salva nos, Deus salvátor noster, et cóngrega nos, et érue de géntibus: ut confiteámur nómini sancto tuo, et exultémus in carmínibus tuis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	36a	Benedíctus Dóminus Deus Ísraël, ab ætérno usque in ætérnum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	36b	Et dicat omnis pópulo: Amen, et hymnum Dómino.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	37	Relíquit ítaque ibi coram arca fœ́deris Dómini Asaph et fratres ejus, ut ministrárent in conspéctu arcæ júgiter per síngulos dies, et vices suas.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	38	Porro Obédedom, et fratres ejus sexagínta octo: et Obédedom fílium Ídithun, et Hosa, constítuit janitóres;
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	39	Sadoc autem sacerdótem, et fratres ejus sacerdótes, coram tabernáculo Dómini in excélso quod erat in Gábaon,
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	40	ut offérrent holocáusta Dómino super altáre holocautómatis júgiter, mane et véspere, juxta ómnia quæ scripta sunt in lege Dómini, quam præcépit Israéli.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	41	Et post eum Heman, et Ídithun, et réliquos eléctos, unumquémque vocábulo suo ad confiténdum Dómino, quóniam in ætérnum misericórdia ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	42	Heman quoque et Ídithun canéntes tuba, et quatiéntes cýmbala et ómnia musicórum órgana ad canéndum Deo: fílios autem Ídithun fecit esse portários.
 1 Paralipómenon	1Par	13	16	43	Reversúsque est omnis pópulus in domum suam: et David, ut benedíceret étiam dómui suæ.
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	1	Cum autem habitáret David in domo sua, dixit ad Nathan prophétam: Ecce ego hábito in domo cédrina: arca autem fœ́deris Dómini sub péllibus est.
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	2	Et ait Nathan ad David: Ómnia quæ in corde tuo sunt, fac: Deus enim tecum est.
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	3	Ígitur nocte illa factus est sermo Dei ad Nathan, dicens:
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	4	Vade, et lóquere David servo meo: Hæc dicit Dóminus: Non ædificábis tu mihi domum ad habitándum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	5	Neque enim mansi in domo ex eo témpore quo edúxi Ísraël usque ad diem hanc: sed fui semper mutans loca tabernáculi, et in tentório
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	6	manens cum omni Ísraël. Numquid locútus sum saltem uni júdicum Ísraël, quibus præcéperam ut páscerent pópulum meum, et dixi: Quare non ædificástis mihi domum cédrinam?
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	7	Nunc ítaque sic loquéris ad servum meum David: Hæc dicit Dóminus exercítuum: Ego tuli te, cum in páscuis sequeréris gregem, ut esses dux pópuli mei Ísraël:	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	8	et fui tecum quocúmque perrexísti, et interféci omnes inimícos tuos coram te, fecíque tibi nomen quasi uníus magnórum qui celebrántur in terra.
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	9	Et dedi locum pópulo meo Ísraël: plantábitur, et habitábit in eo, et ultra non commovébitur: nec fílii iniquitátis átterent eos, sicut a princípio,
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	10	ex diébus quibus dedi júdices pópulo meo Ísraël, et humiliávi univérsos inimícos tuos. Annúntio ergo tibi, quod ædificatúrus sit tibi Dóminus domum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	11	Cumque impléveris dies tuos ut vadas ad patres tuos, suscitábo semen tuum post te, quod erit de fíliis tuis: et stabíliam regnum ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	12	Ipse ædificábit mihi domum, et firmábo sólium ejus usque in ætérnum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	13	Ego ero ei in patrem, et ipse erit mihi in fílium: et misericórdiam meam non áuferam ab eo, sicut ábstuli ab eo qui ante te fuit.
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	14	Et státuam eum in domo mea, et in regno meo usque in sempitérnum: et thronus ejus erit firmíssimus in perpétuum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	15	Juxta ómnia verba hæc, et juxta univérsam visiónem istam, sic locútus est Nathan ad David.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	16	Cumque venísset rex David, et sedísset coram Dómino, dixit: Quis ego sum, Dómine Deus, et quæ domus mea, ut præstáres mihi tália?
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	17	sed et hoc parum visum est in conspéctu tuo, ideóque locútus es super domum servi tui étiam in futúrum: et fecísti me spectábilem super omnes hómines, Dómine Deus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	18	Quid ultra áddere potest David, cum ita glorificáveris servum tuum, et cognóveris eum?
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	19	Dómine, propter fámulum tuum juxta cor tuum fecísti omnem magnificéntiam hanc, et nota esse voluísti univérsa magnália.
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	20	Dómine, non est símilis tui, et non est álius deus absque te, ex ómnibus quos audívimus áuribus nostris.
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	21	Quis enim est álius, ut pópulus tuus Ísraël, gens una in terra, ad quam perréxit Deus ut liberáret et fáceret pópulum sibi, et magnitúdine sua atque terróribus ejíceret natiónes a fácie ejus, quem de Ægýpto liberárat?
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	22	Et posuísti pópulum tuum Ísraël tibi in pópulum usque in ætérnum, et tu, Dómine, factus es Deus ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	23	Nunc ígitur Dómine, sermo quem locútus es fámulo tuo et super domum ejus confirmétur in perpétuum, et fac sicut locútus es.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	24	Permaneátque et magnificétur nomen tuum usque in sempitérnum, et dicátur: Dóminus exercítuum Deus Ísraël, et domus David servi ejus pérmanens coram eo.
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	25	Tu enim, Dómine Deus meus, revelásti aurículam servi tui, ut ædificáres ei domum: et idcírco invénit servus tuus fidúciam, ut oret coram te.
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	26	Nunc ergo Dómine, tu es Deus, et locútus es ad servum tuum tanta benefícia.
 1 Paralipómenon	1Par	13	17	27	Et cœpísti benedícere dómui servi tui, ut sit semper coram te: te enim, Dómine, benedicénte, benedícta erit in perpétuum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	18	1	Factum est autem post hæc, ut percúteret David Philísthiim, et humiliáret eos, et tólleret Geth et fílias ejus de manu Philísthiim,
 1 Paralipómenon	1Par	13	18	2	percuterétque Moab, et fíerent Moabítæ servi David, offeréntes ei múnera.
 1 Paralipómenon	1Par	13	18	3	Eo témpore percússit David étiam Adarézer regem Soba regiónis Hemath, quando perréxit ut dilatáret impérium suum usque ad flumen Euphráten.
 1 Paralipómenon	1Par	13	18	4	Cepit ergo David mille quadrígas ejus, et septem míllia équitum, ac vigínti míllia virórum péditum, subnervavítque omnes equos cúrruum, excéptis centum quadrígis, quas reservávit sibi.
 1 Paralipómenon	1Par	13	18	5	Supervénit autem et Syrus Damascénus, ut auxílium præbéret Adarézer regi Soba: sed et hujus percússit David vigínti duo míllia virórum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	18	6	Et pósuit mílites in Damásco, ut Sýria quoque servíret sibi, et offérret múnera. Adjuvítque eum Dóminus in cunctis ad quæ perréxerat.
 1 Paralipómenon	1Par	13	18	7	Tulit quoque David pháretras áureas, quas habúerant servi Adarézer, et áttulit eas in Jerúsalem.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	18	8	Necnon de Thebath et Chun úrbibus Adarézer æris plúrimum, de quo fecit Sálomon mare ǽneum, et colúmnas, et vasa ænéa.
 1 Paralipómenon	1Par	13	18	9	Quod cum audísset Thou rex Hemath, percussísse vidélicet David omnem exércitum Adarézer regis Soba,
 1 Paralipómenon	1Par	13	18	10	misit Adóram fílium suum ad regem David, ut postuláret ab eo pacem, et congratularétur ei quod percussísset et expugnásset Adarézer: adversárius quippe erat Thou Adarézer.
 1 Paralipómenon	1Par	13	18	11	Sed et ómnia vasa áurea, et argéntea, et ænéa consecrávit David rex Dómino, cum argénto et auro quod túlerat ex univérsis géntibus, tam de Idumǽa, et Moab, et fíliis Ammon, quam de Philísthiim et Ámalec.
 1 Paralipómenon	1Par	13	18	12	Abísai vero fílius Sárviæ percússit Edom in valle Salinárum, decem et octo míllia:	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	18	13	et constítuit in Edom præsídium, ut servíret Idumǽa David: salvavítque Dóminus David in cunctis ad quæ perréxerat.
 1 Paralipómenon	1Par	13	18	14	Regnávit ergo David super univérsum Ísraël, et faciébat judícium atque justítiam cuncto pópulo suo.
 1 Paralipómenon	1Par	13	18	15	Porro Joab fílius Sárviæ erat super exércitum, et Jósaphat fílius Ahílud a commentáriis:
 1 Paralipómenon	1Par	13	18	16	Sadoc autem fílius Áchitob, et Ahímelech fílius Abíathar, sacerdótes: et Susa, scriba:
 1 Paralipómenon	1Par	13	18	17	Banaías quoque fílius Jójadæ super legiónes Ceréthi et Pheléthi: porro fílii David, primi ad manum regis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	19	1	Áccidit autem ut morerétur Naas rex filiórum Ammon, et regnáret fílius ejus pro eo.
 1 Paralipómenon	1Par	13	19	2	Dixítque David: Fáciam misericórdiam cum Hanon fílio Naas: prǽstitit enim mihi pater ejus grátiam. Misítque David núntios ad consolándum eum super morte patris sui. Qui cum perveníssent in terram filiórum Ammon ut consolaréntur Hanon,
 1 Paralipómenon	1Par	13	19	3	dixérunt príncipes filiórum Ammon ad Hanon: Tu fórsitan putas, quod David honóris causa in patrem tuum míserit qui consoléntur te: nec animadvértis quod ut explórent, et invéstigent, et scruténtur terram tuam, vénerint ad te servi ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	19	4	Ígitur Hanon púeros David decalvávit, et rasit, et præcídit túnicas eórum a nátibus usque ad pedes, et dimísit eos.
 1 Paralipómenon	1Par	13	19	5	Qui cum abiíssent, et hoc mandássent David, misit in occúrsum eórum (grandem enim contuméliam sustinúerant) et præcépit ut manérent in Jéricho, donec crésceret barba eórum, et tunc reverteréntur.
 1 Paralipómenon	1Par	13	19	6	Vidéntes autem fílii Ammon quod injúriam fecíssent David, tam Hanon quam réliquus pópulus, misérunt mille talénta argénti, ut condúcerent sibi de Mesopotámia, et de Sýria Máacha, et de Soba currus et équites.
 1 Paralipómenon	1Par	13	19	7	Conduxerúntque trigínta duo míllia cúrruum, et regem Máacha cum pópulo ejus. Qui cum veníssent, castrametáti sunt e regióne Médaba. Fílii quoque Ammon congregáti de úrbibus suis venérunt ad bellum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	19	8	Quod cum audísset David, misit Joab, et omnem exércitum virórum fórtium:
 1 Paralipómenon	1Par	13	19	9	egressíque fílii Ammon, direxérunt áciem juxta portam civitátis; reges autem, qui ad auxílium ejus vénerant, separátim in agro stetérunt.
 1 Paralipómenon	1Par	13	19	10	Ígitur Joab, intélligens bellum ex advérso et post tergum contra se fíeri, elégit viros fortíssimos de univérso Ísraël, et perréxit contra Syrum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	19	11	Réliquam autem partem pópuli dedit sub manu Abísai fratris sui: et perrexérunt contra fílios Ammon.
 1 Paralipómenon	1Par	13	19	12	Dixítque: Si vícerit me Syrus, auxílio eris mihi: si autem superáverint te fílii Ammon, ero tibi in præsídium.
 1 Paralipómenon	1Par	13	19	13	Confortáre, et agámus viríliter pro pópulo nostro, et pro úrbibus Dei nostri: Dóminus autem, quod in conspéctu suo bonum est, fáciet.
 1 Paralipómenon	1Par	13	19	14	Perréxit ergo Joab et pópulus qui cum eo erat, contra Syrum ad prœ́lium: et fugávit eos.
 1 Paralipómenon	1Par	13	19	15	Porro fílii Ammon vidéntes quod fugísset Syrus, ipsi quoque fugérunt Abísai fratrem ejus, et ingréssi sunt civitátem: reversúsque est étiam Joab in Jerúsalem.
 1 Paralipómenon	1Par	13	19	16	Videns autem Syrus quod cecidísset coram Ísraël, misit núntios, et addúxit Syrum, qui erat trans flúvium: Sophach autem princeps milítiæ Adarézer erat dux eórum.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	19	17	Quod cum nuntiátum esset David, congregávit univérsum Ísraël, et transívit Jordánem, irruítque in eos et diréxit ex advérso áciem, illis contra pugnántibus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	19	18	Fugit autem Syrus Ísraël, et interfécit David de Syris septem míllia cúrruum, et quadragínta míllia péditum, et Sophach exércitus príncipem.
 1 Paralipómenon	1Par	13	19	19	Vidéntes autem servi Adarézer se ab Ísraël esse superátos, transfugérunt ad David, et serviérunt ei: noluítque ultra Sýria auxílium præbére fíliis Ammon.
 1 Paralipómenon	1Par	13	20	1	Factum est autem post anni círculum, eo témpore quo solent reges ad bella procédere, congregávit Joab exércitum, et robur milítiæ, et vastávit terram filiórum Ammon: perrexítque et obsédit Rabba. Porro David manébat in Jerúsalem, quando Joab percússit Rabba et destrúxit eam.
 1 Paralipómenon	1Par	13	20	2	Tulit autem David corónam Melchom de cápite ejus, et invénit in ea auri pondo taléntum, et pretiosíssimas gemmas, fecítque sibi inde diadéma: manúbias quoque urbis plúrimas tulit;
 1 Paralipómenon	1Par	13	20	3	pópulum autem, qui erat in ea, edúxit, et fecit super eos tríbulas, et trahas, et ferráta carpénta transíre, ita ut dissecaréntur et contereréntur. Sic fecit David cunctis úrbibus filiórum Ammon: et revérsus est cum omni pópulo suo in Jerúsalem.
 1 Paralipómenon	1Par	13	20	4	Post hæc ínitum est bellum in Gazer advérsum Philisthǽos, in quo percússit Sobóchai Husathítes, Sáphai de génere Ráphaim, et humiliávit eos.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	20	5	Áliud quoque bellum gestum est advérsus Philisthǽos, in quo percússit Adeodátus fílius Saltus Bethlehemítes fratrem Góliath Gethǽi, cujus hastæ lignum erat quasi liciatórium texéntium.
 1 Paralipómenon	1Par	13	20	6	Sed et áliud bellum áccidit in Geth, in quo fuit homo longíssimus, senos habens dígitos, id est, simul vigínti quátuor: qui et ipse de Rapha fúerat stirpe generátus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	20	7	Hic blasphemávit Ísraël: et percússit eum Jónathan fílius Sámaa fratris David. Hi sunt fílii Rapha in Geth, qui cecidérunt in manu David et servórum ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	1	Consurréxit autem Satan contra Ísraël, et concitávit David ut numeráret Ísraël.
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	2	Dixítque David ad Joab et ad príncipes pópuli: Ite, et numeráte Ísraël a Bersabée usque Dan: et afférte mihi númerum ut sciam.
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	3	Respondítque Joab: Áugeat Dóminus pópulum suum céntuplum quam sunt: nonne, dómine mi rex, omnes servi tui sunt? quare hoc quærit dóminus meus, quod in peccátum reputétur Israéli?
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	4	Sed sermo regis magis præváluit: egressúsque est Joab, et circuívit univérsum Ísraël: et revérsus est Jerúsalem,
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	5	dedítque David númerum eórum quos circuíerat: et invéntus est omnis númerus Ísraël, mille míllia et centum míllia virórum educéntium gládium: de Juda autem quadringénta septuagínta míllia bellatórum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	6	Nam Levi et Bénjamin non numerávit: eo quod Joab invítus exsequerétur regis impérium.
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	7	Displícuit autem Deo quod jussum erat: et percússit Ísraël.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	8	Dixítque David ad Deum: Peccávi nimis ut hoc fácerem: óbsecro, aufer iniquitátem servi tui, quia insipiénter egi.
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	9	Et locútus est Dóminus ad Gad vidéntem Davídis, dicens:
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	10	Vade, et lóquere ad David, et dic ei: Hæc dicit Dóminus: Trium tibi optiónem do: unum, quod volúeris, élige, et fáciam tibi.
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	11	Cumque venísset Gad ad David, dixit ei: Hæc dicit Dóminus: Élige, quod volúeris:
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	12	aut tribus annis famem; aut tribus ménsibus te fúgere hostes tuos, et gládium eórum non posse evádere; aut tribus diébus gládium Dómini, et pestiléntiam versári in terra, et ángelum Dómini interfícere in univérsis fínibus Ísraël: nunc ígitur vide quid respóndeam ei qui misit me.
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	13	Et dixit David ad Gad: Ex omni parte me angústiæ premunt: sed mélius mihi est ut íncidam in manus Dómini, quia multæ sunt miseratiónes ejus, quam in manus hóminum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	14	Misit ergo Dóminus pestiléntiam in Ísraël: et cecidérunt de Ísraël septuagínta míllia virórum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	15	Misit quoque ángelum in Jerúsalem ut percúteret eam: cumque percuterétur, vidit Dóminus, et misértus est super magnitúdine mali: et imperávit ángelo qui percutiébat: Súfficit, jam cesset manus tua. Porro ángelus Dómini stabat juxta áream Ornan Jebusǽi.
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	16	Levánsque David óculos suos, vidit ángelum Dómini stantem inter cælum et terram, et evaginátum gládium in manu ejus, et versum contra Jerúsalem: et cecidérunt tam ipse quam majóres natu, vestíti cilíciis, proni in terram.
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	17	Dixítque David ad Deum: Nonne ego sum, qui jussi ut numerarétur pópulus? ego, qui peccávi? ego, qui malum feci? iste grex, quid comméruit? Dómine Deus meus, vertátur, óbsecro, manus tua in me, et in domum patris mei: pópulus autem tuus non percutiátur.
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	18	Ángelus autem Dómini præcépit Gad ut díceret Davídi ut ascénderet, exstruerétque altáre Dómino Deo in área Ornan Jebusǽi.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	19	Ascéndit ergo David juxta sermónem Gad, quem locútus ei fúerat ex nómine Dómini.
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	20	Porro Ornan cum suspexísset et vidísset ángelum, quatuórque fílii ejus cum eo, abscondérunt se: nam eo témpore terébat in área tríticum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	21	Ígitur cum veníret David ad Ornan, conspéxit eum Ornan, et procéssit ei óbviam de área, et adorávit eum pronus in terram.
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	22	Dixítque ei David: Da mihi locum áreæ tuæ, ut ædíficem in ea altáre Dómino: ita ut quantum valet argénti accípias, et cesset plaga a pópulo.
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	23	Dixit autem Ornan ad David: Tolle, et fáciat dóminus meus rex quodcúmque ei placet: sed et boves do in holocáustum, et tríbulas in ligna, et tríticum in sacrifícium: ómnia libens præbébo.
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	24	Dixítque ei rex David: Nequáquam ita fiet, sed argéntum dabo quantum valet: neque enim tibi auférre débeo, et sic offérre Dómino holocáusta gratuíta.
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	25	Dedit ergo David Ornan pro loco siclos auri justíssimi pónderis sexcéntos.
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	26	Et ædificávit ibi altáre Dómino, obtulítque holocáusta et pacífica, et invocávit Dóminum; et exaudívit eum in igne de cælo super altáre holocáusti.
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	27	Præcepítque Dóminus ángelo, et convértit gládium suum in vagínam.
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	28	Prótinus ergo David, videns quod exaudísset eum Dóminus in área Ornan Jebusǽi, immolávit ibi víctimas.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	29	Tabernáculum autem Dómini, quod fécerat Móyses in desérto, et altáre holocaustórum, ea tempestáte erat in excélso Gábaon.
 1 Paralipómenon	1Par	13	21	30	Et non præváluit David ire ad altáre ut ibi obsecráret Deum: nímio enim fúerat in timóre pertérritus, videns gládium ángeli Dómini.
 1 Paralipómenon	1Par	13	22	1	Dixítque David: Hæc est domus Dei, et hoc altáre in holocáustum Israéli.
 1 Paralipómenon	1Par	13	22	2	Et præcépit ut congregaréntur omnes prosélyti de terra Ísraël, et constítuit ex eis látomos ad cædéndos lápides et poliéndos, ut ædificarétur domus Dei.
 1 Paralipómenon	1Par	13	22	3	Ferrum quoque plúrimum ad clavos januárum, et ad commissúras atque junctúras, præparávit David: et æris pondus innumerábile.
 1 Paralipómenon	1Par	13	22	4	Ligna quoque cédrina non póterant æstimári, quæ Sidónii et Týrii deportáverant ad David.
 1 Paralipómenon	1Par	13	22	5	Et dixit David: Sólomon fílius meus puer párvulus est et delicátus: domus autem, quam ædificári volo Dómino, talis esse debet ut in cunctis regiónibus nominétur: præparábo ergo ei necessária. Et ob hanc causam ante mortem suam omnes præparávit impénsas.
 1 Paralipómenon	1Par	13	22	6	Vocavítque Salomónem fílium suum, et præcépit ei ut ædificáret domum Dómino Deo Ísraël.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	22	7	Dixítque David ad Salomónem: Fili mi, voluntátis meæ fuit ut ædificárem domum nómini Dómini Dei mei:
 1 Paralipómenon	1Par	13	22	8	sed factus est sermo Dómini ad me, dicens: Multum sánguinem effudísti, et plúrima bella bellásti: non póteris ædificáre domum nómini meo, tanto effúso sánguine coram me:
 1 Paralipómenon	1Par	13	22	9	fílius qui nascétur tibi, erit vir quietíssimus: fáciam enim eum requiéscere ab ómnibus inimícis suis per circúitum: et ob hanc causam Pacíficus vocábitur: et pacem et ótium dabo in Ísraël cunctis diébus ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	22	10	Ipse ædificábit domum nómini meo, et ipse erit mihi in fílium, et ego ero illi in patrem: firmabóque sólium regni ejus super Ísraël in ætérnum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	22	11	Nunc ergo fili mi, sit Dóminus tecum, et prosperáre, et ædífica domum Dómino Deo tuo sicut locútus est de te.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	22	12	Det quoque Dóminus prudéntiam et sensum ut régere possis Ísraël, et custodíre legem Dómini Dei tui.
 1 Paralipómenon	1Par	13	22	13	Tunc enim profícere póteris, si custodíeris mandáta et judícia quæ præcépit Dóminus Móysi ut docéret Ísraël. Confortáre, et viríliter age: ne tímeas, neque páveas.
 1 Paralipómenon	1Par	13	22	14	Ecce ego in paupertáte mea præparávi impénsas domus Dómini, auri talénta centum míllia, et argénti mille míllia talentórum: æris vero et ferri non est pondus, víncitur enim númerus magnitúdine; ligna et lápides præparávi ad univérsa impéndia.
 1 Paralipómenon	1Par	13	22	15	Habes quoque plúrimos artífices, látomos, et cæmentários, artificésque lignórum, et ómnium ártium ad faciéndum opus prudentíssimos,
 1 Paralipómenon	1Par	13	22	16	in auro et argénto et áëre et ferro, cujus non est númerus. Surge ígitur et fac, et erit Dóminus tecum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	22	17	Præcépit quoque David cunctis princípibus Ísraël ut adjuvárent Salomónem fílium suum:	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	22	18	Cérnitis, ínquiens, quod Dóminus Deus vester vobíscum sit, et déderit vobis réquiem per circúitum, et tradíderit omnes inimícos vestros in manus vestras, et subjécta sit terra coram Dómino, et coram pópulo ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	22	19	Præbéte ígitur corda vestra et ánimas vestras, ut quærátis Dóminum Deum vestrum: et consúrgite, et ædificáte sanctuárium Dómino Deo, ut introducátur arca fœ́deris Dómini, et vasa Dómino consecráta, in domum quæ ædificátur nómini Dómini.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	1	Ígitur David, senex et plenus diérum, regem constítuit Salomónem fílium suum super Ísraël.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	2	Et congregávit omnes príncipes Ísraël, et sacerdótes atque Levítas.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	3	Numeratíque sunt Levítæ a trigínta annis et supra: et invénta sunt trigínta octo míllia virórum.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	4	Ex his elécti sunt, et distribúti in ministérium domus Dómini, vigínti quátuor míllia: præpositórum autem et júdicum, sex míllia.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	5	Porro quátuor míllia janitóres, et tótidem psaltæ, canéntes Dómino in órganis quæ fécerat ad canéndum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	6	Et distríbuit eos David per vices filiórum Levi, Gerson vidélicet, et Caath, et Merári.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	7	Fílii Gerson: Léedan, et Sémei.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	8	Fílii Léedan: princeps Jáhiel, et Zethan, et Joël, tres.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	9	Fílii Sémei: Sálomith, et Hósiel, et Aran, tres: isti príncipes familiárum Léedan.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	10	Porro fílii Sémei: Leheth, et Ziza, et Jaus, et Baría: isti fílii Sémei, quátuor.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	11	Erat autem Leheth prior, Ziza secúndus: porro Jaus et Baría non habuérunt plúrimos fílios, et idcírco in una família, unáque domo computáti sunt.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	12	Fílii Caath: Amram, et Ísaar, Hebron, et Óziel, quátuor.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	13	Fílii Amram: Áaron et Móyses. Separatúsque est Áaron ut ministráret in Sancto sanctórum, ipse et fílii ejus in sempitérnum, et adoléret incénsum Dómino secúndum ritum suum, ac benedíceret nómini ejus in perpétuum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	14	Móysi quoque hóminis Dei fílii annumeráti sunt in tribu Levi.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	15	Fílii Móysi: Gersom et Eliézer.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	16	Fílii Gersom: Súbuel primus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	17	Fuérunt autem fílii Eliézer: Rohobía primus: et non erant Eliézer fílii álii. Porro fílii Rohobía multiplicáti sunt nimis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	18	Fílii Ísaar: Sálomith primus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	19	Fílii Hebron: Jeríau primus, Amarías secúndus, Jaháziel tértius, Jécmaam quartus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	20	Fílii Óziel: Micha primus, Jesía secúndus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	21	Fílii Merári: Móholi, et Musi. Fílii Móholi: Eleázar et Cis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	22	Mórtuus est autem Eleázar, et non hábuit fílios, sed fílias: acceperúntque eas fílii Cis fratres eárum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	23	Fílii Musi: Móholi, et Eder, et Jérimoth, tres.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	24	Hi fílii Levi in cognatiónibus et famíliis suis, príncipes per vices, et númerum cápitum singulórum qui faciébant ópera ministérii domus Dómini, a vigínti annis et supra.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	25	Dixit enim David: Réquiem dedit Dóminus Deus Ísraël pópulo suo, et habitatiónem Jerúsalem usque in ætérnum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	26	Nec erit offícii Levitárum ut ultra portent tabernáculum et ómnia vasa ejus ad ministrándum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	27	Juxta præcépta quoque David novíssima, supputábitur númerus filiórum Levi a vigínti annis et supra.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	28	Et erunt sub manu filiórum Áaron in cultum domus Dómini, in vestíbulis, et in éxedris, et in loco purificatiónis, et in sanctuário, et in univérsis opéribus ministérii templi Dómini.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	29	Sacerdótes autem, super panes propositiónis, et ad símilæ sacrifícium, et ad lágana ázyma, et sartáginem, et ad torréndum, et super omne pondus atque mensúram.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	30	Levítæ vero ut stent mane ad confiténdum et canéndum Dómino: similitérque ad vésperam,
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	31	tam in oblatióne holocaustórum Dómini, quam in sábbatis et caléndis et solemnitátibus réliquis juxta númerum et cæremónias uniuscujúsque rei, júgiter coram Dómino.
 1 Paralipómenon	1Par	13	23	32	Et custódiant observatiónes tabernáculi fœ́deris, et ritum sanctuárii, et observatiónem filiórum Áaron fratrum suórum, ut minístrent in domo Dómini.
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	1	Porro fíliis Áaron hæ partitiónes erant. Fílii Áaron: Nadab, et Ábiu, et Eleázar, et Íthamar.
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	2	Mórtui sunt autem Nadab et Ábiu ante patrem suum absque líberis: sacerdotióque functus est Eleázar, et Íthamar.
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	3	Et divísit eos David, id est, Sadoc de fíliis Eleázari, et Ahímelech de fíliis Íthamar, secúndum vices suas et ministérium.
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	4	Inventíque sunt multo plures fílii Eleázar in princípibus viris, quam fílii Íthamar. Divísit autem eis, hoc est, fíliis Eleázar, príncipes per famílias sédecim: et fíliis Íthamar per famílias et domos suas octo.
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	5	Porro divísit utrásque inter se famílias sórtibus: erant enim príncipes sanctuárii, et príncipes Dei, tam de fíliis Eleázar quam de fíliis Íthamar.
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	6	Descripsítque eos Semeías fílius Nathánaël scriba Levítes, coram rege et princípibus, et Sadoc sacerdóte, et Ahímelech fílio Abíathar, princípibus quoque familiárum sacerdotálium, et Leviticárum: unam domum, quæ céteris prǽerat, Eleázar: et álteram domum, quæ sub se habébat céteros, Íthamar.
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	7	Exívit autem sors prima Jójarib, secúnda Jédei,
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	8	tértia Harim, quarta Séorim,
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	9	quinta Melchía, sexta Máiman,
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	10	séptima Accos, octáva Abía,
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	11	nona Jésua, décima Sechenía,
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	12	undécima Elíasib, duodécima Jacim,
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	13	tertiadécima Hoppha, decimaquárta Ísbaab,
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	14	decimaquínta Belga, decimaséxta Emmer,
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	15	decimaséptima Hezir, decimaoctáva Aphses,
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	16	decimanóna Pheteía, vigésima Hezéchiel,
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	17	vigésima prima Jachin, vigésima secúnda Gamul,
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	18	vigésima tértia Dalaíau, vigésima quarta Maazíau.
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	19	Hæ vices eórum secúndum ministéria sua, ut ingrediántur domum Dómini, et juxta ritum suum sub manu Áaron patris eórum, sicut præcéperat Dóminus Deus Ísraël.
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	20	Porro filiórum Levi qui réliqui fúerant, de fíliis Amram erat Súbaël, et de fíliis Súbaël, Jehedeía.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	21	De fíliis quoque Rohobíæ, princeps Jesías.
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	22	Isáari vero fílius Sálemoth, filiúsque Sálemoth Jahath:
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	23	filiúsque ejus Jeríau primus, Amarías secúndus, Jaháziel tértius, Jécmaan quartus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	24	Fílius Óziel, Micha: fílius Micha, Samir.
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	25	Frater Micha, Jesía: filiúsque Jesíæ, Zacharías.
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	26	Fílii Merári: Móholi, et Musi. Fílius Ozíau: Benno.
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	27	Fílius quoque Merári: Ozíau, et Soam, et Zachur, et Hebri.
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	28	Porro Móholi fílius, Eleázar, qui non habébat líberos.
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	29	Fílius vero Cis, Jerámeel.
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	30	Fílii Musi: Móholi, Eder et Jérimoth: isti fílii Levi secúndum domos familiárum suárum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	24	31	Miserúntque et ipsi sortes contra fratres suos fílios Áaron coram David rege, et Sadoc, et Ahímelech, et princípibus familiárum sacerdotálium et Leviticárum, tam majóres quam minóres: omnes sors æquáliter dividébat.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	1	Ígitur David et magistrátus exércitus segregavérunt in ministérium fílios Asaph, et Heman, et Ídithun, qui prophetárent in cítharis, et psaltériis, et cýmbalis secúndum númerum suum, dedicáto sibi offício serviéntes.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	2	De fíliis Asaph: Zachur, et Joseph, et Nathanía, et Asaréla, fílii Asaph: sub manu Asaph prophetántis juxta regem.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	3	Porro Ídithun: fílii Ídithun, Godolías, Sori, Jeseías, et Hasabías, et Mathathías, sex, sub manu patris sui Ídithun, qui in cíthara prophetábat super confiténtes et laudántes Dóminum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	4	Heman quoque: fílii Heman, Boccíau, Mathaníau, Óziel, Súbuel, et Jérimoth, Hananías, Hánani, Elíatha, Geddélthi, et Romemthiézer, et Jesbacássa, Mellóthi, Othir, Maházioth:
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	5	omnes isti fílii Heman vidéntis regis in sermónibus Dei, ut exaltáret cornu: dedítque Deus Heman fílios quatuórdecim, et fílias tres.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	6	Univérsi sub manu patris sui ad cantándum in templo Dómini distribúti erant, in cýmbalis, et psaltériis, et cítharis, in ministéria domus Dómini juxta regem: Asaph vidélicet, et Ídithun, et Heman.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	7	Fuit autem númerus eórum cum frátribus suis, qui erudiébant cánticum Dómini, cuncti doctóres, ducénti octogínta octo.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	8	Miserúntque sortes per vices suas, ex æquo tam major quam minor, doctus páriter et indóctus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	9	Egressáque est sors prima Joseph, qui erat de Asaph. Secúnda Godolíæ, ipsi et fíliis ejus, et frátribus ejus duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	10	Tértia Zachur, fíliis et frátribus ejus duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	11	Quarta Ísari, fíliis et frátribus ejus duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	12	Quinta Nathaníæ, fíliis et frátribus ejus duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	13	Sexta Boccíau, fíliis et frátribus ejus duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	14	Séptima Isreéla, fíliis et frátribus ejus duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	15	Octáva Jesaíæ, fíliis et frátribus ejus duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	16	Nona Mathaníæ, fíliis et frátribus ejus duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	17	Décima Semeíæ, fíliis et frátribus ejus duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	18	Undécima Azáreel, fíliis et frátribus ejus duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	19	Duodécima Hasabíæ, fíliis et frátribus ejus duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	20	Tertiadécima Súbaël, fíliis et frátribus ejus duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	21	Quartadécima Mathathíæ, fíliis et frátribus ejus duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	22	Quintadécima Jérimoth, fíliis et frátribus ejus duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	23	Sextadécima Hananíæ, fíliis et frátribus ejus duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	24	Septimadécima Jesbacássæ, fíliis et frátribus ejus duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	25	Octavadécima Hánani, fíliis et frátribus ejus duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	26	Nonadécima Mellóthi, fíliis et frátribus ejus duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	27	Vigésima Elíatha, fíliis et frátribus ejus duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	28	Vigésima prima Othir, fíliis et frátribus ejus duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	29	Vigésima secúnda Geddélthi, fíliis et frátribus ejus duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	30	Vigésima tértia Maházioth, fíliis et frátribus ejus duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	25	31	Vigésima quarta Romemthiézer, fíliis et frátribus ejus duódecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	1	Divisiónes autem janitórum: de Corítis Meselemía, fílius Core, de fíliis Asaph.
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	2	Fílii Meselemíæ: Zacharías primogénitus, Jádihel secúndus, Zabadías tértius, Jathánaël quartus,
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	3	Ælam quintus, Jóhanan sextus, Elioénai séptimus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	4	Fílii autem Obédedom: Semeías primogénitus, Józabad secúndus, Jóaha tértius, Sachar quartus, Nathánaël quintus,
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	5	Ámmiel sextus, Íssachar séptimus, Phóllathi octávus: quia benedíxit illi Dóminus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	6	Sémei autem fílio ejus nati sunt fílii, præfécti familiárum suárum: erant enim viri fortíssimi.
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	7	Fílii ergo Semeíæ: Othni, et Ráphaël, et Obed, Élzabad, fratres ejus viri fortíssimi: Éliu quoque et Samachías.
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	8	Omnes hi, de fíliis Obédedom: ipsi, et fílii et fratres eórum, fortíssimi ad ministrándum, sexagínta duo de Obédedom.
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	9	Porro Meselemíæ fílii, et fratres eórum robustíssimi, decem et octo.
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	10	De Hosa autem, id est, de fíliis Merári: Semri princeps (non enim habúerat primogénitum, et idcírco posúerat eum pater ejus in príncipem),
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	11	Helcías secúndus, Tabelías tértius, Zacharías quartus: omnes hi fílii et fratres Hosa, trédecim.
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	12	Hi divísi sunt in janitóres, ut semper príncipes custodiárum, sicut et fratres eórum ministrárent in domo Dómini.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	13	Missæ sunt ergo sortes ex æquo, et parvis et magnis, per famílias suas in unamquámque portárum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	14	Cécidit ergo sors orientális, Selemíæ. Porro Zacharíæ fílio ejus, viro prudentíssimo et erudíto, sortíto óbtigit plaga septentrionális.
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	15	Obédedom vero et fíliis ejus ad austrum: in qua parte domus erat seniórum concílium.
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	16	Sephim et Hosa ad occidéntem, juxta portam, quæ ducit ad viam ascensiónis: custódia contra custódiam.
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	17	Ad oriéntem vero Levítæ sex: et ad aquilónem, quátuor per diem: atque ad merídiem simíliter in die quátuor: et ubi erat concílium bini et bini.
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	18	In céllulis quoque janitórum ad occidéntem quátuor in via, biníque per céllulas.
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	19	Hæ sunt divisiónes janitórum filiórum Core et Merári.
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	20	Porro Achías erat super thesáuros domus Dei, et vasa sanctórum.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	21	Fílii Ledan, fílii Gersónni: de Ledan príncipes familiárum Ledan, et Gersónni, Jehiéli.
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	22	Fílii Jehiéli: Zathan, et Joël fratres ejus super thesáuros domus Dómini.
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	23	Amramítis, et Isaarítis, et Hebronítis, et Ozihelítis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	24	Súbaël autem fílius Gersom fílii Móysi, præpósitus thesáuris.
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	25	Fratres quoque ejus Eliézer, cujus fílius Rahabía, et hujus fílius Isaías, et hujus fílius Joram, hujus quoque fílius Zechri, et hujus fílius Sélemith.
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	26	Ipse Sélemith, et fratres ejus, super thesáuros sanctórum quæ sanctificávit David rex, et príncipes familiárum, et tribúni, et centuriónes, et duces exércitus,
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	27	de bellis et manúbiis prœliórum, quæ consecráverant ad instauratiónem et supelléctilem templi Dómini.
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	28	Hæc autem univérsa sanctificávit Sámuel videns, et Saul fílius Cis, et Abner fílius Ner, et Joab fílius Sárviæ: omnes qui sanctificáverant ea per manum Sélemith et fratrum ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	29	Isaarítis vero prǽerat Chonenías, et fílii ejus ad ópera forínsecus super Ísraël ad docéndum et judicándum eos.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	30	Porro de Hebronítis Hasabías, et fratres ejus viri fortíssimi, mille septingénti prǽerant Israéli trans Jordánem contra occidéntem, in cunctis opéribus Dómini, et in ministérium regis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	31	Hebronitárum autem princeps fuit Jería secúndum famílias et cognatiónes eórum. Quadragésimo anno regni David recensíti sunt, et invénti sunt viri fortíssimi in Jazer Gálaad,
 1 Paralipómenon	1Par	13	26	32	fratrésque ejus robustióris ætátis, duo míllia septingénti príncipes familiárum. Præpósuit autem eos David rex Rubenítis, et Gaddítis, et dimídiæ tríbui Manásse, in omne ministérium Dei et regis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	1	Fílii autem Ísraël secúndum númerum suum, príncipes familiárum, tribúni, et centuriónes, et præfécti, qui ministrábant regi juxta turmas suas, ingrediéntes et egrediéntes per síngulos menses in anno, vigínti quátuor míllibus sínguli prǽerant.
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	2	Primæ turmæ in primo mense Jésboam prǽerat fílius Zábdiel, et sub eo vigínti quátuor míllia;
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	3	de fíliis Phares, princeps cunctórum príncipum in exércitu mense primo.
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	4	Secúndi mensis habébat turmam Dudía Ahohítes, et post se alter nómine Macélloth, qui regébat partem exércitus vigínti quátuor míllium.
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	5	Dux quoque turmæ tértiæ in mense tértio erat Banaías fílius Jójadæ sacérdos: et in divisióne sua vigínti quátuor míllia.
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	6	Ipse est Banaías fortíssimus inter trigínta, et super trigínta: prǽerat autem turmæ ipsíus Amízabad fílius ejus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	7	Quartus, mense quarto, Ásahel frater Joab, et Zabadías fílius ejus post eum: et in turma ejus vigínti quátuor míllia.
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	8	Quintus, mense quinto, princeps Sámaoth Jezerítes: et in turma ejus vigínti quátuor míllia.
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	9	Sextus, mense sexto, Hira fílius Acces Thecuítes: et in turma ejus vigínti quátuor míllia.
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	10	Séptimus, mense séptimo, Helles Phallonítes de fíliis Éphraim: et in turma ejus vigínti quátuor míllia.
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	11	Octávus, mense octávo, Sobóchai Husathítes de stirpe Zárahi: et in turma ejus vigínti quátuor míllia.
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	12	Nonus, mense nono, Abiézer Anathothítes de fíliis Jémini: et in turma ejus vigínti quátuor míllia.
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	13	Décimus, mense décimo, Márai, et ipse Netophathítes de stirpe Zárai: et in turma ejus vigínti quátuor míllia.
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	14	Undécimus, mense undécimo, Banaías Pharathonítes de fíliis Éphraim: et in turma ejus vigínti quátuor míllia.
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	15	Duodécimus, mense duodécimo, Hóldai Netophathítes, de stirpe Gothóniel: et in turma ejus vigínti quátuor míllia.
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	16	Porro tríbubus prǽerant Ísraël, Rubenítis, dux Eliézer fílius Zechri: Simeonítis, dux Saphatías fílius Máacha:	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	17	Levítis, Hasabías fílius Cámuel: Aaronítis, Sadoc:
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	18	Juda, Éliu frater David: Íssachar, Amri fílius Míchaël.
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	19	Zabulonítis, Jesmaías fílius Abdíæ: Nephthalítibus, Jérimoth fílius Ózriel:
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	20	fíliis Éphraim, Osée fílius Ozáziu: dimídiæ tríbui Manásse, Joël fílius Phadaíæ:
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	21	et dimídiæ tríbui Manásse in Gálaad, Jaddo fílius Zacharíæ: Bénjamin autem, Jásiel fílius Abner:
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	22	Dan vero, Ézrihel fílius Jéroham: hi príncipes filiórum Ísraël.
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	23	Nóluit autem David numeráre eos a vigínti annis inférius: quia díxerat Dóminus ut multiplicáret Ísraël quasi stellas cæli.
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	24	Joab fílius Sárviæ cœ́perat numeráre, nec complévit: quia super hoc ira irrúerat in Ísraël, et idcírco númerus eórum qui fúerant recensíti, non est relátus in fastos regis David.
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	25	Super thesáuros autem regis fuit Azmoth fílius Ádiel: his autem thesáuris, qui erant in úrbibus, et in vicis, et in túrribus, præsidébat Jónathan fílius Ozíæ.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	26	Óperi autem rústico, et agrícolis qui exercébant terram, prǽerat Ezri fílius Chelub:
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	27	vinearúmque cultóribus, Semeías Romathítes: cellis autem vináriis, Zabdías Aphonítes.
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	28	Nam super olivéta et ficéta quæ erant in campéstribus, Bálanam Gederítes: super apothécas autem ólei, Joas.
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	29	Porro arméntis quæ pascebántur in Saron, præpósitus fuit Sétrai Saronítes: et super boves in vállibus, Saphat fílius Adli:
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	30	super camélos vero, Ubil Ismahelítes: et super ásinos, Jadías Meronathítes:
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	31	super oves quoque, Jaziz Agaréus: omnes hi, príncipes substántiæ regis David.
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	32	Jónathan autem pátruus David, consiliárius, vir prudens et litterátus: ipse et Jáhiel fílius Hachamóni erant cum fíliis regis.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	33	Achítophel étiam consiliárius regis, et Chúsai Arachítes amícus regis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	27	34	Post Achítophel fuit Jójada fílius Banaíæ, et Abíathar. Princeps autem exércitus regis erat Joab.
 1 Paralipómenon	1Par	13	28	1	Convocávit ígitur David omnes príncipes Ísraël, duces tríbuum, et præpósitos turmárum, qui ministrábant regi: tribúnos quoque et centuriónes, et qui prǽerant substántiæ et possessiónibus regis, filiósque suos cum eunúchis, et poténtes et robustíssimos quosque in exércitu Jerúsalem.
 1 Paralipómenon	1Par	13	28	2	Cumque surrexísset rex, et stetísset, ait: Audíte me, fratres mei et pópulus meus: cogitávi ut ædificárem domum, in qua requiésceret arca fœ́deris Dómini, et scabéllum pedum Dei nostri: et ad ædificándum, ómnia præparávi.
 1 Paralipómenon	1Par	13	28	3	Deus autem dixit mihi: Non ædificábis domum nómini meo, eo quod sis vir bellátor, et sánguinem fúderis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	28	4	Sed elégit Dóminus Deus Ísraël me de univérsa domo patris mei, ut essem rex super Ísraël in sempitérnum: de Juda enim elégit príncipes: porro de domo Juda, domum patris mei, et de fíliis patris mei plácuit ei ut me elígeret regem super cunctum Ísraël.
 1 Paralipómenon	1Par	13	28	5	Sed et de fíliis meis (fílios enim mihi multos dedit Dóminus) elégit Salomónem fílium meum ut sedéret in throno regni Dómini super Ísraël,
 1 Paralipómenon	1Par	13	28	6	dixítque mihi: Sálomon fílius tuus ædificábit domum meam, et átria mea: ipsum enim elégi mihi in fílium, et ego ero ei in patrem.
 1 Paralipómenon	1Par	13	28	7	Et firmábo regnum ejus usque in ætérnum, si perseveráverit fácere præcépta mea et judícia, sicut et hódie.
 1 Paralipómenon	1Par	13	28	8	Nunc ergo coram univérso cœtu Ísraël audiénte Deo nostro, custodíte, et perquírite cuncta mandáta Dómini Dei nostri: ut possideátis terram bonam, et relinquátis eam fíliis vestris post vos usque in sempitérnum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	28	9	Tu autem, Sálomon fili mi, scito Deum patris tui, et servíto ei corde perfécto, ánimo voluntário: ómnia enim corda scrutátur Dóminus, et univérsas méntium cogitatiónes intélligit. Si quæsíeris eum, invénies: si autem derelíqueris eum, projíciet te in ætérnum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	28	10	Nunc ergo quia elégit te Dóminus ut ædificáres domum sanctuárii, confortáre, et pérfice.
 1 Paralipómenon	1Par	13	28	11	Dedit autem David Salomóni fílio suo descriptiónem pórticus, et templi, et cellariórum, et cœnáculi, et cubiculórum in ádytis, et domus propitiatiónis,	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	28	12	necnon et ómnium quæ cogitáverat atriórum et exedrárum per circúitum in thesáuros domus Dómini, et in thesáuros sanctórum,
 1 Paralipómenon	1Par	13	28	13	divisionúmque sacerdotálium et Leviticárum, in ómnia ópera domus Dómini, et in univérsa vasa ministérii templi Dómini.
 1 Paralipómenon	1Par	13	28	14	Aurum in póndere per síngula vasa ministérii. Argénti quoque pondus pro vasórum et óperum diversitáte.
 1 Paralipómenon	1Par	13	28	15	Sed et in candelábra áurea, et ad lucérnas eórum, aurum pro mensúra uniuscujúsque candelábri et lucernárum. Simíliter et in candelábra argéntea, et in lucérnas eórum, pro diversitáte mensúræ, pondus argénti trádidit.
 1 Paralipómenon	1Par	13	28	16	Aurum quoque dedit in mensas propositiónis pro diversitáte mensárum: simíliter et argéntum in álias mensas argénteas.
 1 Paralipómenon	1Par	13	28	17	Ad fuscínulas quoque, et phíalas, et thuríbula ex auro puríssimo, et leúnculos áureos pro qualitáte mensúræ pondus distríbuit in leúnculum et leúnculum. Simíliter et in leónes argénteos divérsum argénti pondus separávit.
 1 Paralipómenon	1Par	13	28	18	Altári autem, in quo adolétur incénsum, aurum puríssimum dedit: ut ex ipso fíeret similitúdo quadrígæ chérubim extendéntium alas, et velántium arcam fœ́deris Dómini.
 1 Paralipómenon	1Par	13	28	19	Ómnia, inquit, venérunt scripta manu Dómini ad me, ut intellígerem univérsa ópera exempláris.
 1 Paralipómenon	1Par	13	28	20	Dixit quoque David Salomóni fílio suo: Viríliter age, et confortáre, et fac: ne tímeas, et ne páveas: Dóminus enim Deus meus tecum erit, et non dimíttet te nec derelínquet, donec perfícias omne opus ministérii domus Dómini.
 1 Paralipómenon	1Par	13	28	21	Ecce divisiónes sacerdótum et Levitárum: in omne ministérium domus Dómini assístunt tibi, et paráti sunt, et novérunt tam príncipes quam pópulus fácere ómnia præcépta tua.
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	1	Locutúsque est David rex ad omnem ecclésiam: Salomónem fílium meum unum elégit Deus, adhuc púerum et tenéllum: opus namque grande est, neque enim hómini præparátur habitátio, sed Deo.
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	2	Ego autem totis víribus meis præparávi impénsas domus Dei mei. Aurum ad vasa áurea, et argéntum in argéntea, æs in ænéa, ferrum in férrea, ligna ad lígnea: et lápides onýchinos, et quasi stíbinos, et diversórum colórum, omnémque pretiósum lápidem, et marmor Párium abundantíssime:
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	3	et super hæc quæ óbtuli in domum Dei mei de pecúlio meo aurum et argéntum, do in templum Dei mei, excéptis his quæ præparávi in ædem sanctam.
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	4	Tria míllia talénta auri de auro Ophir, et septem míllia talentórum argénti probatíssimi ad deaurándos paríetes templi.
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	5	Et ubicúmque opus est aurum de auro, et ubicúmque opus est argéntum de argénto, ópera fiant per manus artíficum: et si quis sponte offert, ímpleat manum suam hódie, et ófferat quod volúerit Dómino.
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	6	Pollíciti sunt ítaque príncipes familiárum, et próceres tríbuum Ísraël, tribúni quoque, et centuriónes, et príncipes possessiónum regis.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	7	Dederúntque in ópera domus Dei auri talénta quinque míllia, et sólidos decem míllia: argénti talénta decem míllia, et æris talénta decem et octo míllia: ferri quoque centum míllia talentórum.
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	8	Et apud quemcúmque invénti sunt lápides, dedérunt in thesáuros domus Dómini per manum Jáhiel Gersonítis.
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	9	Lætatúsque est pópulus cum vota sponte promítterent, quia corde toto offerébant ea Dómino: sed et David rex lætátus est gáudio magno.
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	10a	Et benedíxit Dómino coram univérsa multitúdine, et ait:
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	10b	Benedíctus es, Dómine Deus Ísraël patris nostri, ab ætérno in ætérnum
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	11a	Tua est, Dómine, magnificéntia, et poténtia, et glória, atque victória
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	11b	Et tibi laus: cuncta enim quæ in cælo sunt et in terra, tua sunt
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	11c	Tuum, Dómine, regnum, et tu es super omnes príncipes
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	12a	Tuæ divítiæ, et tua est glória: tu domináris ómnium
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	12b	In manu tua virtus et poténtia: in manu tua magnitúdo, et impérium ómnium
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	13	Nunc ígitur Deus noster, confitémur tibi, et laudámus nomen tuum ínclytum	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	14	Quis ego, et quis pópulus meus, ut possímus hæc tibi univérsa promíttere? Tua sunt ómnia: et quæ de manu tua accépimus, dédimus tibi.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	15	Peregríni enim sumus coram te, et ádvenæ, sicut omnes patres nostri. Dies nostri quasi umbra super terram, et nulla est mora.
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	16	Dómine Deus noster, omnis hæc cópia quam parávimus ut ædificarétur domus nómini sancto tuo, de manu tua est, et tua sunt ómnia.
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	17	Scio, Deus meus, quod probes corda, et simplicitátem díligas, unde et ego in simplicitáte cordis mei lætus óbtuli univérsa hæc: et pópulum tuum qui hic repértus est, vidi cum ingénti gáudio tibi offérre donária.
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	18	Dómine Deus Ábraham, et Ísaac, et Ísraël patrum nostrórum, custódi in ætérnum hanc voluntátem cordis eórum, et semper in veneratiónem tui mens ista permáneat.
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	19	Salomóni quoque fílio meo da cor perféctum, ut custódiat mandáta tua, testimónia tua, et cæremónias tuas, et fáciat univérsa: et ædíficet ædem, cujus impénsas parávi.
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	20	Præcépit autem David univérsæ ecclésiæ: Benedícite Dómino Deo nostro. Et benedíxit omnis ecclésia Dómino Deo patrum suórum: et inclinavérunt se, et adoravérunt Deum, et deínde regem.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	21	Immolaverúntque víctimas Dómino: et obtulérunt holocáusta die sequénti, táuros mille, aríetes mille, agnos mille cum libamínibus suis, et univérso ritu abundantíssime in omnem Ísraël.
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	22	Et comedérunt, et bibérunt coram Dómino in die illo cum grandi lætítia. Et unxérunt secúndo Salomónem fílium David. Unxérunt autem eum Dómino in príncipem, et Sadoc in pontíficem.
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	23	Sedítque Sálomon super sólium Dómini in regem pro David patre suo, et cunctis plácuit: et páruit illi omnis Ísraël.
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	24	Sed et univérsi príncipes, et poténtes, et cuncti fílii regis David dedérunt manum, et subjécti fuérunt Salomóni regi.
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	25	Magnificávit ergo Dóminus Salomónem super omnem Ísraël: et dedit illi glóriam regni, qualem nullus hábuit ante eum rex Ísraël.
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	26	Ígitur David fílius Ísai regnávit super univérsum Ísraël.	b
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	27	Et dies quibus regnávit super Ísraël, fuérunt quadragínta anni: in Hebron regnávit septem annis, et in Jerúsalem annis trigínta tribus.
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	28	Et mórtuus est in senectúte bona, plenus diérum, et divítiis, et glória: et regnávit Sálomon fílius ejus pro eo.
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	29	Gesta autem David regis prióra et novíssima scripta sunt in libro Samuélis vidéntis, et in libro Nathan prophétæ, atque in volúmine Gad vidéntis:
 1 Paralipómenon	1Par	13	29	30	universíque regni ejus, et fortitúdinis, et témporum quæ transiérunt sub eo, sive in Ísraël, sive in cunctis regnis terrárum.
 #	2 Paralipómenon	2Par	Liber Secúndus Paralipómenon
 2 Paralipómenon	2Par	14	1	1	Confortátus est ergo Sálomon fílius David in regno suo, et Dóminus Deus ejus erat cum eo, et magnificávit eum in excélsum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	1	2	Præcepítque Sálomon univérso Israéli, tribúnis, et centuriónibus, et dúcibus, et judícibus omnis Ísraël, et princípibus familiárum:
 2 Paralipómenon	2Par	14	1	3	et ábiit cum univérsa multitúdine in excélsum Gábaon, ubi erat tabernáculum fœ́deris Dei, quod fecit Móyses fámulus Dei in solitúdine.
 2 Paralipómenon	2Par	14	1	4	Arcam autem Dei addúxerat David de Cariathíarim in locum quem præparáverat ei, et ubi fíxerat illi tabernáculum, hoc est, in Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	1	5	Altáre quoque ǽneum quod fabricátus fúerat Beséleel fílius Uri fílii Hur, ibi erat coram tabernáculo Dómini: quod et requisívit Sálomon, et omnis ecclésia.
 2 Paralipómenon	2Par	14	1	6	Ascendítque Sálomon ad altáre ǽneum, coram tabernáculo fœ́deris Dómini, et óbtulit in eo mille hóstias.
 2 Paralipómenon	2Par	14	1	7	Ecce autem in ipsa nocte appáruit ei Deus, dicens: Póstula quod vis, ut dem tibi.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	1	8	Dixítque Sálomon Deo: Tu fecísti cum David patre meo misericórdiam magnam, et constituísti me regem pro eo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	1	9	Nunc ergo Dómine Deus, impleátur sermo tuus quem pollícitus es David patri meo: tu enim me fecísti regem super pópulum tuum multum, qui tam innumerábilis est quam pulvis terræ.
 2 Paralipómenon	2Par	14	1	10	Da mihi sapiéntiam et intelligéntiam, ut ingrédiar et egrédiar coram pópulo tuo: quis enim potest hunc pópulum tuum digne, qui tam grandis est, judicáre?
 2 Paralipómenon	2Par	14	1	11	Dixit autem Deus ad Salomónem: Quia hoc magis plácuit cordi tuo, et non postulásti divítias, et substántiam, et glóriam, neque ánimas eórum qui te óderant, sed nec dies vitæ plúrimos: petísti autem sapiéntiam et sciéntiam, ut judicáre possis pópulum meum super quem constítui te regem:
 2 Paralipómenon	2Par	14	1	12	sapiéntia et sciéntia data sunt tibi: divítias autem et substántiam et glóriam dabo tibi, ita ut nullus in régibus nec ante te nec post te fúerit símilis tui.
 2 Paralipómenon	2Par	14	1	13	Venit ergo Sálomon ab excélso Gábaon in Jerúsalem coram tabernáculo fœ́deris, et regnávit super Ísraël.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	1	14	Congregavítque sibi currus et équites, et facti sunt ei mille quadringénti currus, et duódecim míllia équitum: et fecit eos esse in úrbibus quadrigárum, et cum rege in Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	1	15	Præbuítque rex argéntum et aurum in Jerúsalem quasi lápides, et cedros quasi sycómoros quæ nascúntur in campéstribus multitúdine magna.
 2 Paralipómenon	2Par	14	1	16	Adducebántur autem ei equi de Ægýpto et de Coa a negotiatóribus regis, qui ibant et emébant prétio,
 2 Paralipómenon	2Par	14	1	17	quadrígam equórum sexcéntis argénteis, et equum centum quinquagínta: simíliter de univérsis regnis Hethæórum, et a régibus Sýriæ émptio celebrabátur.
 2 Paralipómenon	2Par	14	2	1	Decrévit autem Sálomon ædificáre domum nómini Dómini, et palátium sibi.
 2 Paralipómenon	2Par	14	2	2	Et numerávit septuagínta míllia virórum portántium húmeris, et octogínta míllia qui cǽderent lápides in móntibus, præpositósque eórum tria míllia sexcéntos.
 2 Paralipómenon	2Par	14	2	3	Misit quoque ad Hiram regem Tyri, dicens: Sicut egísti cum David patre meo, et misísti ei ligna cédrina ut ædificáret sibi domum, in qua et habitávit:
 2 Paralipómenon	2Par	14	2	4	sic fac mecum ut ædíficem domum nómini Dómini Dei mei, ut cónsecrem eam ad adoléndum incénsum coram illo, et fumigánda arómata, et ad propositiónem panum sempitérnam, et ad holocautómata mane, et véspere, sábbatis quoque, et neoméniis, et solemnitátibus Dómini Dei nostri in sempitérnum, quæ mandáta sunt Israéli.
 2 Paralipómenon	2Par	14	2	5	Domus enim quam ædificáre cúpio, magna est: magnus est enim Deus noster super omnes deos.
 2 Paralipómenon	2Par	14	2	6	Quis ergo póterit prævalére, ut ædíficet ei dignam domum? si cælum, et cæli cælórum, cápere eum néqueunt, quantus ego sum, ut possim ædificáre ei domum? sed ad hoc tantum, ut adoleátur incénsum coram illo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	2	7	Mitte ergo mihi virum erudítum, qui nóverit operári in auro, et argénto, áëre, et ferro, púrpura, cóccino, et hyacíntho: et qui sciat scúlpere cælatúras cum his artifícibus quos mecum hábeo in Judǽa, et Jerúsalem, quos præparávit David pater meus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	2	8	Sed et ligna cédrina mitte mihi, et arcéuthina, et pínea de Líbano: scio enim quod servi tui nóverint cǽdere ligna de Líbano: et erunt servi mei cum servis tuis,
 2 Paralipómenon	2Par	14	2	9	ut paréntur mihi ligna plúrima. Domus enim quam cúpio ædificáre, magna est nimis, et ínclyta.
 2 Paralipómenon	2Par	14	2	10	Prætérea operáriis qui cæsúri sunt ligna, servis tuis, dabo in cibária trítici coros vigínti míllia, et hórdei coros tótidem, et vini vigínti míllia metrétas, ólei quoque sata vigínti míllia.
 2 Paralipómenon	2Par	14	2	11	Dixit autem Hiram rex Tyri per lítteras quas míserat Salomóni: Quia diléxit Dóminus pópulum suum, idcírco te regnáre fecit super eum.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	2	12	Et áddidit, dicens: Benedíctus Dóminus Deus Ísraël, qui fecit cælum et terram: qui dedit David regi fílium sapiéntem et erudítum et sensátum atque prudéntem, ut ædificáret domum Dómino, et palátium sibi.
 2 Paralipómenon	2Par	14	2	13	Misi ergo tibi virum prudéntem et scientíssimum Hiram patrem meum,
 2 Paralipómenon	2Par	14	2	14	fílium mulíeris de filiábus Dan, cujus pater fuit Týrius, qui novit operári in auro, et argénto, áëre, et ferro, et mármore, et lignis, in púrpura quoque, et hyacíntho, et bysso, et cóccino: et qui scit cæláre omnem sculptúram, et adinveníre prudénter quodcúmque in ópere necessárium est cum artifícibus tuis, et cum artifícibus dómini mei David patris tui.
 2 Paralipómenon	2Par	14	2	15	Tríticum ergo, et hórdeum, et óleum, et vinum, quæ pollícitus es, dómine mi, mitte servis tuis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	2	16	Nos autem cædémus ligna de Líbano, quot necessária habúeris, et applicábimus ea rátibus per mare in Joppe: tuum autem erit transférre ea in Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	2	17	Numerávit ígitur Sálomon omnes viros prosélytos qui erant in terra Ísraël, post dinumeratiónem quam dinumerávit David pater ejus, et invénti sunt centum quinquagínta míllia, et tria míllia sexcénti.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	2	18	Fecítque ex eis septuagínta míllia qui húmeris ónera portárent, et octogínta míllia qui lápides in móntibus cǽderent: tria autem míllia et sexcéntos præpósitos óperum pópuli.
 2 Paralipómenon	2Par	14	3	1	Et cœpit Sálomon ædificáre domum Dómini in Jerúsalem in monte Mória, qui demonstrátus fúerat David patri ejus, in loco quem paráverat David in área Ornan Jebusǽi.
 2 Paralipómenon	2Par	14	3	2	Cœpit autem ædificáre mense secúndo, anno quarto regni sui.
 2 Paralipómenon	2Par	14	3	3	Et hæc sunt fundaménta quæ jecit Sálomon, ut ædificáret domum Dei: longitúdinis cúbitos in mensúra prima sexagínta, latitúdinis cúbitos vigínti.
 2 Paralipómenon	2Par	14	3	4	Pórticum vero ante frontem, quæ tendebátur in longum juxta mensúram latitúdinis domus, cubitórum vigínti: porro altitúdo centum vigínti cubitórum erat: et deaurávit eam intrínsecus auro mundíssimo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	3	5	Domum quoque majórem texit tábulis lígneis abiégnis, et láminas auri obrízi affíxit per totum: sculpsítque in ea palmas, et quasi caténulas se ínvicem complecténtes.
 2 Paralipómenon	2Par	14	3	6	Stravit quoque paviméntum templi pretiosíssimo mármore, decóre multo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	3	7	Porro aurum erat probatíssimum, de cujus láminis texit domum, et trabes ejus, et postes, et paríetes, et óstia: et cælávit chérubim in pariétibus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	3	8	Fecit quoque domum Sancti sanctórum: longitúdinem juxta latitúdinem domus cubitórum vigínti: et latitúdinem simíliter vigínti cubitórum: et láminis áureis texit eam, quasi taléntis sexcéntis.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	3	9	Sed et clavos fecit áureos, ita ut sínguli clavi siclos quinquagénos appénderent: cœnácula quoque texit auro.
 2 Paralipómenon	2Par	14	3	10	Fecit étiam in domo Sancti sanctórum chérubim duos, ópere statuário: et texit eos auro.
 2 Paralipómenon	2Par	14	3	11	Alæ chérubim vigínti cúbitis extendebántur, ita ut una ala habéret cúbitos quinque et tángeret paríetem domus: et áltera quinque cúbitos habens, alam tángeret altérius cherub.
 2 Paralipómenon	2Par	14	3	12	Simíliter cherub altérius ala, quinque habébat cúbitos, et tangébat paríetem: et ala ejus áltera quinque cubitórum, alam cherub altérius contingébat.
 2 Paralipómenon	2Par	14	3	13	Ígitur alæ utriúsque chérubim expánsæ erant et extendebántur per cúbitos vigínti: ipsi autem stabant eréctis pédibus, et fácies eórum erant versæ ad exteriórem domum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	3	14	Fecit quoque velum ex hyacíntho, púrpura, cocco, et bysso: et intéxuit ei chérubim.
 2 Paralipómenon	2Par	14	3	15	Ante fores étiam templi duas colúmnas, quæ trigínta et quinque cúbitos habébant altitúdinis: porro cápita eárum, quinque cubitórum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	3	16	Necnon et quasi caténulas in oráculo, et superpósuit eas capítibus columnárum: malogranáta étiam centum, quæ caténulis interpósuit.
 2 Paralipómenon	2Par	14	3	17	Ipsas quoque colúmnas pósuit in vestíbulo templi, unam a dextris, et álteram a sinístris: eam quæ a dextris erat, vocávit Jachin: et quæ ad lævam, Booz.
 2 Paralipómenon	2Par	14	4	1	Fecit quoque altáre ǽneum vigínti cubitórum longitúdinis, et vigínti cubitórum latitúdinis, et decem cubitórum altitúdinis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	4	2	Mare étiam fúsile decem cúbitis a lábio usque ad lábium, rotúndum per circúitum: quinque cúbitos habébat altitúdinis, et funículus trigínta cubitórum ambiébat gyrum ejus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	4	3	Similitúdo quoque boum erat subter illud, et decem cúbitis quædam extrínsecus cælatúræ, quasi duóbus vérsibus alvum maris circuíbant. Boves autem erant fúsiles:
 2 Paralipómenon	2Par	14	4	4	et ipsum mare super duódecim boves impósitum erat, quorum tres respiciébant ad aquilónem, et álii tres ad occidéntem: porro tres álii merídiem, et tres qui réliqui erant, oriéntem, habéntes mare superpósitum: posterióra autem boum erant intrínsecus sub mari.
 2 Paralipómenon	2Par	14	4	5	Porro vástitas ejus habébat mensúram palmi, et lábium illíus erat quasi lábium cálicis, vel repándi lílii: capiebátque tria míllia metrétas.
 2 Paralipómenon	2Par	14	4	6	Fecit quoque conchas decem: et pósuit quinque a dextris, et quinque a sinístris, ut lavárent in eis ómnia quæ in holocáustum oblatúri erant: porro in mari sacerdótes lavabántur.
 2 Paralipómenon	2Par	14	4	7	Fecit autem et candelábra áurea decem secúndum spéciem qua jussa erant fíeri: et pósuit ea in templo, quinque a dextris, et quinque a sinístris.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	4	8	Necnon et mensas decem: et pósuit eas in templo, quinque a dextris, et quinque a sinístris: phíalas quoque áureas centum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	4	9	Fecit étiam átrium sacerdótum, et basílicam grandem: et óstia in basílica, quæ texit áëre.
 2 Paralipómenon	2Par	14	4	10	Porro mare pósuit in látere dextro contra oriéntem ad merídiem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	4	11	Fecit autem Hiram lebétes, et créagras, et phíalas: et complévit omne opus regis in domo Dei:	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	4	12	hoc est, colúmnas duas, et epistýlia, et cápita, et quasi quædam retiácula, quæ cápita tégerent super epistýlia.
 2 Paralipómenon	2Par	14	4	13	Malogranáta quoque quadringénta, et retiácula duo ita ut bini órdines malogranatórum síngulis retiáculis jungeréntur, quæ protégerent epistýlia, et cápita columnárum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	4	14	Bases étiam fecit, et conchas, quas superpósuit básibus:
 2 Paralipómenon	2Par	14	4	15	mare unum, boves quoque duódecim sub mari,
 2 Paralipómenon	2Par	14	4	16	et lebétes, et créagras, et phíalas. Ómnia vasa fecit Salomóni Hiram pater ejus in domo Dómini ex áëre mundíssimo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	4	17	In regióne Jordánis, fudit ea rex in argillósa terra inter Sochot et Sarédatha.
 2 Paralipómenon	2Par	14	4	18	Erat autem multitúdo vasórum innumerábilis, ita ut ignorarétur pondus æris.
 2 Paralipómenon	2Par	14	4	19	Fecítque Sálomon ómnia vasa domus Dei, et altáre áureum, et mensas, et super eas panes propositiónis:	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	4	20	candelábra quoque cum lucérnis suis ut lucérent ante oráculum juxta ritum ex auro puríssimo:
 2 Paralipómenon	2Par	14	4	21	et floréntia quædam, et lucérnas, et fórcipes áureos: ómnia de auro mundíssimo facta sunt.
 2 Paralipómenon	2Par	14	4	22	Thymiatéria quoque, et thuríbula, et phíalas, et mortaríola ex auro puríssimo. Et óstia cælávit templi interióris, id est, in Sancta sanctórum: et óstia templi forínsecus áurea. Sicque complétum est omne opus quod fecit Sálomon in domo Dómini.
 2 Paralipómenon	2Par	14	5	1	Íntulit ígitur Sálomon ómnia quæ vóverat David pater suus: argéntum, et aurum, et univérsa vasa pósuit in thesáuris domus Dei.
 2 Paralipómenon	2Par	14	5	2	Post quæ congregávit majóres natu Ísraël, et cunctos príncipes tríbuum, et cápita familiárum de fíliis Ísraël in Jerúsalem, ut addúcerent arcam fœ́deris Dómini de civitáte David, quæ est Sion.
 2 Paralipómenon	2Par	14	5	3	Venérunt ítaque ad regem omnes viri Ísraël in die solémni mensis séptimi.
 2 Paralipómenon	2Par	14	5	4	Cumque veníssent cuncti seniórum Ísraël, portavérunt Levítæ arcam,
 2 Paralipómenon	2Par	14	5	5	et intulérunt eam, et omnem paratúram tabernáculi. Porro vasa sanctuárii, quæ erant in tabernáculo, portavérunt sacerdótes cum Levítis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	5	6	Rex autem Sálomon, et univérsus cœtus Ísraël, et omnes qui fuérunt congregáti ante arcam, immolábant aríetes et boves absque ullo número: tanta enim erat multitúdo victimárum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	5	7	Et intulérunt sacerdótes arcam fœ́deris Dómini in locum suum, id est, ad oráculum templi, in Sancta sanctórum subter alas chérubim:
 2 Paralipómenon	2Par	14	5	8	ita ut chérubim expánderent alas suas super locum in quo pósita erat arca, et ipsam arcam tégerent cum véctibus suis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	5	9	Véctium autem quibus portabátur arca, quia páululum longióres erant, cápita parébant ante oráculum: si vero quis páululum fuísset extrínsecus, eos vidére non póterat. Fuit ítaque arca ibi usque in præséntem diem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	5	10	Nihílque erat áliud in arca, nisi duæ tábulæ quas posúerat Móyses in Horeb, quando legem dedit Dóminus fíliis Ísraël egrediéntibus ex Ægýpto.
 2 Paralipómenon	2Par	14	5	11	Egréssis autem sacerdótibus de sanctuário (omnes enim sacerdótes qui ibi potúerant inveníri, sanctificáti sunt: nec adhuc in illo témpore vices et ministeriórum ordo inter eos divísus erat),	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	5	12	tam Levítæ quam cantóres, id est, et qui sub Asaph erant, et qui sub Eman, et qui sub Ídithun, fílii et fratres eórum vestíti býssinis, cýmbalis, et psaltériis, et cítharis concrepábant, stantes ad orientálem plagam altáris: et cum eis sacerdótes centum vigínti canéntes tubis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	5	13	Ígitur cunctis páriter, et tubis, et voce, et cýmbalis, et órganis, et divérsi géneris musicórum concinéntibus, et vocem in sublíme tolléntibus, longe sónitus audiebátur, ita ut cum Dóminum laudáre cœpíssent et dícere: Confitémini Dómino quóniam bonus, quóniam in ætérnum misericórdia ejus: implerétur domus Dei nube,
 2 Paralipómenon	2Par	14	5	14	nec possent sacerdótes stare et ministráre propter calíginem. Compléverat enim glória Dómini domum Dei.
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	1	Tunc Sálomon ait: Dóminus pollícitus est ut habitáret in calígine:
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	2	ego autem ædificávi domum nómini ejus, ut habitáret ibi in perpétuum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	3	Et convértit rex fáciem suam, et benedíxit univérsæ multitúdini Ísraël (nam omnis turba stabat inténta), et ait:
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	4	Benedíctus Dóminus Deus Ísraël, qui quod locútus est David patri meo, ópere complévit, dicens:
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	5	A die qua edúxi pópulum meum de terra Ægýpti, non elégi civitátem de cunctis tríbubus Ísraël ut ædificarétur in ea domus nómini meo, neque elégi quemquam álium virum ut esset dux in pópulo Ísraël:
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	6	sed elégi Jerúsalem ut sit nomen meum in ea, et elégi David ut constitúerem eum super pópulum meum Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	7	Cumque fuísset voluntátis David patris mei ut ædificáret domum nómini Dómini Dei Ísraël,
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	8	dixit Dóminus ad eum: Quia hæc fuit volúntas tua, ut ædificáres domum nómini meo, bene quidem fecísti hujuscémodi habére voluntátem:
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	9	sed non tu ædificábis domum: verum fílius tuus, qui egrediétur de lumbis tuis, ipse ædificábit domum nómini meo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	10	Complévit ergo Dóminus sermónem suum quem locútus fúerat: et ego surréxi pro David patre meo, et sedi super thronum Ísraël, sicut locútus est Dóminus: et ædificávi domum nómini Dómini Dei Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	11	Et pósui in ea arcam in qua est pactum Dómini quod pépigit cum fíliis Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	12	Stetit ergo coram altári Dómini ex advérso univérsæ multitúdinis Ísraël, et exténdit manus suas.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	13	Síquidem fécerat Sálomon basim ænéam, et posúerat eam in médio basílicæ, habéntem quinque cúbitos longitúdinis, et quinque cúbitos latitúdinis, et tres cúbitos altitúdinis: stetítque super eam, et deínceps flexis génibus contra univérsam multitúdinem Ísraël, et palmis in cælum levátis,
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	14	ait: Dómine Deus Ísraël, non est símilis tui deus in cælo et in terra: qui custódis pactum et misericórdiam cum servis tuis qui ámbulant coram te in toto corde suo:
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	15	qui præstitísti servo tuo David patri meo quæcúmque locútus fúeras ei: et quæ ore promíseras, ópere complésti, sicut et præsens tempus probat.
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	16	Nunc ergo Dómine Deus Ísraël, imple servo tuo patri meo David quæcúmque locútus es, dicens: Non defíciet ex te vir coram me, qui sédeat super thronum Ísraël: ita tamen si custodíerint fílii tui vias suas, et ambuláverint in lege mea, sicut et tu ambulásti coram me.
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	17	Et nunc Dómine Deus Ísraël, firmétur sermo tuus quem locútus es servo tuo David.
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	18	Ergóne credíbile est ut hábitet Deus cum homínibus super terram? si cælum et cæli cælórum non te cápiunt, quanto magis domus ista quam ædificávi?	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	19	Sed ad hoc tantum facta est, ut respícias oratiónem servi tui, et obsecratiónem ejus, Dómine Deus meus, et áudias preces quas fundit fámulus tuus coram te:
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	20	ut apérias óculos tuos super domum istam diébus ac nóctibus, super locum in quo pollícitus es ut invocarétur nomen tuum,
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	21	et exaudíres oratiónem quam servus tuus orat in eo: et exáudias preces fámuli tui, et pópuli tui Ísraël. Quicúmque oráverit in loco isto, exáudi de habitáculo tuo, id est, de cælis, et propitiáre.
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	22	Si peccáverit quíspiam in próximum suum, et juráre contra eum parátus vénerit, seque maledícto constrínxerit coram altári in domo ista:	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	23	tu áudies de cælo, et fácies judícium servórum tuórum, ita ut reddas iníquo viam suam in caput próprium, et ulciscáris justum, retríbuens ei secúndum justítiam suam.
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	24	Si superátus fúerit pópulus tuus Ísraël ab inimícis (peccábunt enim tibi), et convérsi égerint pœniténtiam, et obsecráverint nomen tuum, et fúerint deprecáti in loco isto,	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	25	tu exáudies de cælo: et propitiáre peccáto pópuli tui Ísraël, et reduc eos in terram quam dedísti eis, et pátribus eórum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	26	Si clauso cælo plúvia non flúxerit propter peccáta pópuli, et deprecáti te fúerint in loco isto, et conféssi nómini tuo, et convérsi a peccátis suis, cum eos afflíxeris,	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	27	exáudi de cælo, Dómine, et dimítte peccáta servis tuis et pópuli tui Ísraël, et doce eos viam bonam, per quam ingrediántur: et da plúviam terræ quam dedísti pópulo tuo ad possidéndum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	28	Fames si orta fúerit in terra, et pestiléntia, ærúgo, et aurúgo, et locústa, et bruchus: et hostes, vastátis regiónibus, portas obséderint civitátis, omnísque plaga et infírmitas présserit:	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	29	si quis de pópulo tuo Ísraël fúerit deprecátus, cognóscens plagam et infirmitátem suam, et expánderit manus suas in domo hac,
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	30	tu exáudies de cælo, de sublími scílicet habitáculo tuo: et propitiáre, et redde unicuíque secúndum vias suas, quas nosti eum habére in corde suo (tu enim solus nosti corda filiórum hóminum):
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	31	ut tímeant te, et ámbulent in viis tuis cunctis diébus quibus vivunt super fáciem terræ quam dedísti pátribus nostris.
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	32	Extérnum quoque, qui non est de pópulo tuo Ísraël, si vénerit de terra longínqua propter nomen tuum magnum, et propter manum tuam robústam, et bráchium tuum exténtum, et adoráverit in loco isto,	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	33	tu exáudies de cælo firmíssimo habitáculo tuo, et fácies cuncta pro quibus invocáverit te ille peregrínus: ut sciant omnes pópuli terræ nomen tuum, et tímeant te sicut pópulus tuus Ísraël, et cognóscant quia nomen tuum invocátum est super domum hanc quam ædificávi.
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	34	Si egréssus fúerit pópulus tuus ad bellum contra adversários suos per viam in qua míseris eos, adorábunt te contra viam in qua cívitas hæc est, quam elegísti, et domus quam ædificávi nómini tuo,	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	35	tu exáudies de cælo preces eórum, et obsecratiónem: et ulciscáris.
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	36	Si autem peccáverint tibi (neque enim est homo qui non peccet), et irátus fúeris eis, et tradíderis hóstibus, et captívos dúxerint eos in terram longínquam, vel certe quæ juxta est,	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	37	et convérsi in corde suo in terra ad quam captívi ducti fúerant, égerint pœniténtiam, et deprecáti te fúerint in terra captivitátis suæ, dicéntes: Peccávimus: iníque fécimus, injúste égimus:
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	38	et revérsi fúerint ad te in toto corde suo, et in tota ánima sua, in terra captivitátis suæ ad quam ducti sunt, adorábunt te contra viam terræ suæ, quam dedísti pátribus eórum, et urbis quam elegísti, et domus quam ædificávi nómini tuo:
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	39	tu exáudies de cælo, hoc est, de firmo habitáculo tuo, preces eórum: et fácias judícium, et dimíttas pópulo tuo, quamvis peccatóri:
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	40	tu es enim Deus meus: aperiántur, quæso, óculi tui, et aures tuæ inténtæ sint ad oratiónem quæ fit in loco isto.
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	41	Nunc ígitur consúrge, Dómine Deus, in réquiem tuam, tu et arca fortitúdinis tuæ: sacerdótes tui, Dómine Deus, induántur salútem, et sancti tui læténtur in bonis.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	6	42	Dómine Deus, ne avérteris fáciem christi tui: meménto misericordiárum David servi tui.
 2 Paralipómenon	2Par	14	7	1	Cumque complésset Sálomon fundens preces, ignis descéndit de cælo, et devorávit holocáusta et víctimas: et majéstas Dómini implévit domum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	7	2	Nec póterant sacerdótes íngredi templum Dómini, eo quod implésset majéstas Dómini templum Dómini.
 2 Paralipómenon	2Par	14	7	3	Sed et omnes fílii Ísraël vidébant descendéntem ignem, et glóriam Dómini super domum: et corruéntes proni in terram super paviméntum stratum lápide, adoravérunt, et laudavérunt Dóminum, quóniam bonus, quóniam in sǽculum misericórdia ejus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	7	4	Rex autem et omnis pópulus immolábant víctimas coram Dómino.
 2 Paralipómenon	2Par	14	7	5	Mactávit ígitur rex Sálomon hóstias, boum vigínti duo míllia, aríetum centum vigínti míllia: et dedicávit domum Dei rex, et univérsus pópulus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	7	6	Sacerdótes autem stabant in offíciis suis, et Levítæ in órganis cárminum Dómini, quæ fecit David rex ad laudándum Dóminum: Quóniam in ætérnum misericórdia ejus, hymnos David canéntes per manus suas: porro sacerdótes canébant tubis ante eos, cunctúsque Ísraël stabat.
 2 Paralipómenon	2Par	14	7	7	Sanctificávit quoque Sálomon médium átrii ante templum Dómini: obtúlerat enim ibi holocáusta et ádipes pacificórum: quia altáre ǽneum quod fécerat, non póterat sustinére holocáusta et sacrifícia et ádipes.
 2 Paralipómenon	2Par	14	7	8	Fecit ergo Sálomon solemnitátem in témpore illo septem diébus, et omnis Ísraël cum eo, ecclésia magna valde, ab intróitu Emath usque ad torréntem Ægýpti.
 2 Paralipómenon	2Par	14	7	9	Fecítque die octávo colléctam, eo quod dedicásset altáre septem diébus, et solemnitátem celebrásset diébus septem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	7	10	Ígitur in die vigésimo tértio mensis séptimi, dimísit pópulos ad tabernácula sua, lætántes atque gaudéntes super bono quod fécerat Dóminus Davídi, et Salomóni, et Israéli pópulo suo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	7	11	Complevítque Sálomon domum Dómini, et domum regis, et ómnia quæ disposúerat in corde suo ut fáceret in domo Dómini, et in domo sua, et prosperátus est.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	7	12	Appáruit autem ei Dóminus nocte, et ait: Audívi oratiónem tuam, et elégi locum istum mihi in domum sacrifícii.
 2 Paralipómenon	2Par	14	7	13	Si cláusero cælum, et plúvia non flúxerit, et mandávero et præcépero locústæ ut dévoret terram, et mísero pestiléntiam in pópulum meum:
 2 Paralipómenon	2Par	14	7	14	convérsus autem pópulus meus, super quos invocátum est nomen meum, deprecátus me fúerit, et exquisíerit fáciem meam, et égerit pœniténtiam a viis suis péssimis: et ego exáudiam de cælo, et propítius ero peccátis eórum, et sanábo terram eórum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	7	15	Óculi quoque mei erunt apérti, et aures meæ eréctæ ad oratiónem ejus, qui in loco isto oráverit.
 2 Paralipómenon	2Par	14	7	16	Elégi enim, et sanctificávi locum istum, ut sit nomen meum ibi in sempitérnum, et permáneant óculi mei et cor meum ibi cunctis diébus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	7	17	Tu quoque si ambuláveris coram me, sicut ambuláverit David pater tuus, et féceris juxta ómnia quæ præcépi tibi, et justítias meas judiciáque serváveris:	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	7	18	suscitábo thronum regni tui, sicut pollícitus sum David patri tuo, dicens: Non auferétur de stirpe tua vir qui sit princeps in Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	7	19	Si autem avérsi fuéritis, et dereliquéritis justítias meas, et præcépta mea quæ propósui vobis, et abeúntes serviéritis diis aliénis, et adoravéritis eos,
 2 Paralipómenon	2Par	14	7	20	evéllam vos de terra mea quam dedi vobis: et domum hanc, quam sanctificávi nómini meo, projíciam a fácie mea, et tradam eam in parábolam, et in exémplum cunctis pópulis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	7	21	Et domus ista erit in provérbium univérsis transeúntibus, et dicent stupéntes: Quare fecit Dóminus sic terræ huic, et dómui huic?
 2 Paralipómenon	2Par	14	7	22	Respondebúntque: Quia dereliquérunt Dóminum Deum patrum suórum, qui edúxit eos de terra Ægýpti, et apprehendérunt deos aliénos, et adoravérunt eos, et coluérunt: idcírco venérunt super eos univérsa hæc mala.
 2 Paralipómenon	2Par	14	8	1	Explétis autem vigínti annis postquam ædificávit Sálomon domum Dómini et domum suam,
 2 Paralipómenon	2Par	14	8	2	civitátes quas déderat Hiram Salomóni, ædificávit, et habitáre ibi fecit fílios Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	8	3	Ábiit quoque in Emath Suba, et obtínuit eam.
 2 Paralipómenon	2Par	14	8	4	Et ædificávit Palmýram in desérto, et álias civitátes munitíssimas ædificávit in Emath.
 2 Paralipómenon	2Par	14	8	5	Exstruxítque Béthoron superiórem, et Béthoron inferiórem, civitátes murátas habéntes portas et vectes et seras:
 2 Paralipómenon	2Par	14	8	6	Bálaath étiam et omnes urbes firmíssimas quæ fuérunt Salomónis, cunctásque urbes quadrigárum, et urbes équitum. Ómnia quæcúmque vóluit Sálomon atque dispósuit, ædificávit in Jerúsalem, et in Líbano, et in univérsa terra potestátis suæ.
 2 Paralipómenon	2Par	14	8	7	Omnem pópulum qui derelíctus fúerat de Hethǽis, et Amorrhǽis, et Pherezǽis, et Hevǽis, et Jebusǽis, qui non erant de stirpe Ísraël,
 2 Paralipómenon	2Par	14	8	8	de fíliis eórum, et de pósteris, quos non interfécerant fílii Ísraël, subjugávit Sálomon in tributários, usque in diem hanc.
 2 Paralipómenon	2Par	14	8	9	Porro de fíliis Ísraël non pósuit ut servírent opéribus regis: ipsi enim erant viri bellatóres, et duces primi, et príncipes quadrigárum et équitum ejus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	8	10	Omnes autem príncipes exércitus regis Salomónis fuérunt ducénti quinquagínta, qui erudiébant pópulum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	8	11	Fíliam vero Pharaónis tránstulit de civitáte David in domum quam ædificáverat ei. Dixit enim rex: Non habitábit uxor mea in domo David regis Ísraël, eo quod sanctificáta sit: quia ingréssa est in eam arca Dómini.
 2 Paralipómenon	2Par	14	8	12	Tunc óbtulit Sálomon holocáusta Dómino super altáre Dómini, quod exstrúxerat ante pórticum,	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	8	13	ut per síngulos dies offerrétur in eo juxta præcéptum Móysi in sábbatis et in caléndis, et in festis diébus, ter per annum, id est, in solemnitáte azymórum, et in solemnitátem hebdomadárum, et in solemnitáte tabernaculórum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	8	14	Et constítuit juxta dispositiónem David patris sui offícia sacerdótum in ministériis suis, et Levítas in órdine suo, ut laudárent et ministrárent coram sacerdótibus juxta ritum uniuscujúsque diéi, et janitóres in divisiónibus suis per portam et portam: sic enim præcéperat David homo Dei.
 2 Paralipómenon	2Par	14	8	15	Nec prætergréssi sunt de mandátis regis tam sacerdótes quam Levítæ, ex ómnibus quæ præcéperat, et in custódiis thesaurórum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	8	16	Omnes impénsas præparátas hábuit Sálomon ex eo die quo fundávit domum Dómini usque in diem quo perfécit eam.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	8	17	Tunc ábiit Sálomon in Asióngaber, et in Áilath ad oram maris Rubri, quæ est in terra Edom.
 2 Paralipómenon	2Par	14	8	18	Misit autem ei Hiram per manus servórum suórum naves, et nautas gnaros maris, et abiérunt cum servis Salomónis in Ophir, tulerúntque inde quadringénta quinquagínta talénta auri, et attulérunt ad regem Salomónem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	1	Regína quoque Saba, cum audísset famam Salomónis, venit ut tentáret eum in ænigmátibus in Jerúsalem, cum magnis ópibus et camélis, qui portábant arómata, et auri plúrimum, gemmásque pretiósas. Cumque venísset ad Salomónem, locúta est ei quæcúmque erant in corde suo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	2	Et expósuit ei Sálomon ómnia quæ proposúerat: nec quidquam fuit, quod non perspícuum ei fécerit.
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	3	Quæ postquam vidit, sapiéntiam scílicet Salomónis, et domum quam ædificáverat,
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	4	necnon et cibária mensæ ejus, et habitácula servórum, et offícia ministrórum ejus, et vestiménta eórum, pincérnas quoque et vestes eórum, et víctimas quas immolábat in domo Dómini: non erat præ stupóre ultra in ea spíritus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	5	Dixítque ad regem: Verus est sermo quem audíeram in terra mea de virtútibus et sapiéntia tua.
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	6	Non credébam narrántibus donec ipsa veníssem, et vidíssent óculi mei, et probássem vix medietátem sapiéntiæ tuæ mihi fuísse narrátam: vicísti famam virtútibus tuis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	7	Beáti viri tui, et beáti servi tui, qui assístunt coram te omni témpore, et áudiunt sapiéntiam tuam.
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	8	Sit Dóminus Deus tuus benedíctus, qui vóluit te ordináre super thronum suum, regem Dómini Dei tui. Quia díligit Deus Ísraël, et vult serváre eum in ætérnum, idcírco pósuit te super eum regem ut fácias judícia atque justítiam.
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	9	Dedit autem regi centum vigínti talénta auri, et arómata multa nimis, et gemmas pretiosíssimas: non fuérunt arómata tália, ut hæc quæ dedit regína Saba regi Salomóni.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	10	Sed et servi Hiram cum servis Salomónis attulérunt aurum de Ophir, et ligna thýina, et gemmas pretiosíssimas:
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	11	de quibus fecit rex, de lignis scílicet thýinis, gradus in domo Dómini, et in domo régia, cítharas quoque, et psaltéria cantóribus: numquam visa sunt in terra Juda ligna tália.
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	12	Rex autem Sálomon dedit regínæ Saba cuncta quæ vóluit, et quæ postulávit, et multo plura quam attúlerat ad eum: quæ revérsa ábiit in terram suam cum servis suis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	13	Erat autem pondus auri quod afferebátur Salomóni per síngulos annos, sexcénta sexagínta sex talénta auri,	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	14	excépta ea summa quam legáti diversárum géntium et negotiatóres afférre consuéverant, omnésque reges Arábiæ, et sátrapæ terrárum, qui comportábant aurum et argéntum Salomóni.
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	15	Fecit ígitur rex Sálomon ducéntas hastas áureas de summa sexcentórum aureórum, qui in síngulis hastis expendebántur:
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	16	trecénta quoque scuta áurea trecentórum aureórum, quibus tegebántur síngula scuta: posuítque ea rex in armentário, quod erat cónsitum némore.
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	17	Fecit quoque rex sólium ebúrneum grande, et vestívit illud auro mundíssimo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	18	Sex quoque gradus, quibus ascendebátur ad sólium, et scabéllum áureum, et brachíola duo altrínsecus, et duos leónes stantes juxta brachíola,
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	19	sed et álios duódecim leúnculos stantes super sex gradus ex utráque parte: non fuit tale sólium in univérsis regnis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	20	Ómnia quoque vasa convívii regis erant áurea, et vasa domus saltus Líbani ex auro puríssimo. Argéntum enim in diébus illis pro níhilo reputabátur.
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	21	Síquidem naves regis ibant in Tharsis cum servis Hiram, semel in annis tribus: et deferébant inde aurum, et argéntum, et ebur, et símias, et pavos.
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	22	Magnificátus est ígitur Sálomon super omnes reges terræ præ divítiis et glória.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	23	Omnésque reges terrárum desiderábant vidére fáciem Salomónis, ut audírent sapiéntiam quam déderat Deus in corde ejus:
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	24	et deferébant ei múnera, vasa argéntea et áurea, et vestes, et arma, et arómata, equos, et mulos, per síngulos annos.
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	25	Hábuit quoque Sálomon quadragínta míllia equórum in stábulis, et cúrruum equitúmque duódecim míllia: constituítque eos in úrbibus quadrigárum, et ubi erat rex in Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	26	Exércuit étiam potestátem super cunctos reges a flúmine Euphráte usque ad terram Philisthinórum, et usque ad términos Ægýpti.
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	27	Tantámque cópiam prǽbuit argénti in Jerúsalem quasi lápidum: et cedrórum tantam multitúdinem velut sycomorórum quæ gignúntur in campéstribus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	28	Adducebántur autem ei equi de Ægýpto, cunctísque regiónibus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	29	Réliqua autem óperum Salomónis priórum et novissimórum scripta sunt in verbis Nathan prophétæ, et in libris Ahíæ Silonítis, in visióne quoque Addo vidéntis contra Jeróboam fílium Nabat.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	30	Regnávit autem Sálomon in Jerúsalem super omnem Ísraël quadragínta annis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	9	31	Dormivítque cum pátribus suis, et sepeliérunt eum in civitáte David: regnavítque Róboam fílius ejus pro eo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	10	1	Proféctus est autem Róboam in Sichem: illuc enim cunctus Ísraël convénerat ut constitúerent eum regem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	10	2	Quod cum audísset Jeróboam fílius Nabat, qui erat in Ægýpto (fúgerat quippe illuc ante Salomónem), statim revérsus est.
 2 Paralipómenon	2Par	14	10	3	Vocaverúntque eum, et venit cum univérso Ísraël: et locúti sunt ad Róboam, dicéntes:
 2 Paralipómenon	2Par	14	10	4	Pater tuus duríssimo jugo nos pressit: tu levióra ímpera patre tuo, qui nobis impósuit gravem servitútem, et páululum de ónere súbleva, ut serviámus tibi.
 2 Paralipómenon	2Par	14	10	5	Qui ait: Post tres dies revertímini ad me. Cumque abiísset pópulus,
 2 Paralipómenon	2Par	14	10	6	íniit consílium cum sénibus qui stéterant coram patre ejus Salomóne dum adhuc víveret, dicens: Quid datis consílii ut respóndeam pópulo?
 2 Paralipómenon	2Par	14	10	7	Qui dixérunt ei: Si placúeris pópulo huic, et leníveris eos verbis cleméntibus, sérvient tibi omni témpore.
 2 Paralipómenon	2Par	14	10	8	At ille relíquit consílium senum, et cum juvénibus tractáre cœpit, qui cum eo nutríti fúerant, et erant in comitátu illíus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	10	9	Dixítque ad eos: Quid vobis vidétur? vel respondére quid débeo pópulo huic, qui dixit mihi: Súbleva jugum quod impósuit nobis pater tuus?
 2 Paralipómenon	2Par	14	10	10	At illi respondérunt ut júvenes, et nutríti cum eo in delíciis, atque dixérunt: Sic loquéris pópulo qui dixit tibi: Pater tuus aggravávit jugum nostrum, tu súbleva: et sic respondébis ei: Mínimus dígitus meus gróssior est lumbis patris mei.
 2 Paralipómenon	2Par	14	10	11	Pater meus impósuit vobis grave jugum, et ego majus pondus appónam; pater meus cécidit vos flagéllis, ego vero cædam vos scorpiónibus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	10	12	Venit ergo Jeróboam et univérsus pópulus ad Róboam die tértio, sicut præcéperat eis.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	10	13	Respondítque rex dura, derelícto consílio seniórum:
 2 Paralipómenon	2Par	14	10	14	locutúsque est juxta júvenum voluntátem: Pater meus grave vobis impósuit jugum, quod ego grávius fáciam; pater meus cécidit vos flagéllis, ego vero cædam vos scorpiónibus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	10	15	Et non acquiévit pópuli précibus: erat enim voluntátis Dei ut complerétur sermo ejus quem locútus fúerat per manum Ahíæ Silonítis ad Jeróboam fílium Nabat.
 2 Paralipómenon	2Par	14	10	16	Pópulus autem univérsus rege durióra dicénte, sic locútus est ad eum: Non est nobis pars in David, neque hæréditas in fílio Ísai. Revértere in tabernácula tua, Ísraël; tu autem pasce domum tuam David. Et ábiit Ísraël in tabernácula sua.
 2 Paralipómenon	2Par	14	10	17	Super fílios autem Ísraël qui habitábant in civitátibus Juda, regnávit Róboam.
 2 Paralipómenon	2Par	14	10	18	Misítque rex Róboam Adúram, qui prǽerat tribútis, et lapidavérunt eum fílii Ísraël, et mórtuus est: porro rex Róboam currum festinávit ascéndere, et fugit in Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	10	19	Recessítque Ísraël a domo David, usque ad diem hanc.
 2 Paralipómenon	2Par	14	11	1	Venit autem Róboam in Jerúsalem, et convocávit univérsam domum Juda et Bénjamin, centum octogínta míllia electórum atque bellántium, ut dimicáret contra Ísraël, et convérteret ad se regnum suum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	11	2	Factúsque est sermo Dómini ad Semeíam hóminem Dei, dicens:
 2 Paralipómenon	2Par	14	11	3	Lóquere ad Róboam fílium Salomónis regem Juda, et ad univérsum Ísraël, qui est in Juda et Bénjamin:
 2 Paralipómenon	2Par	14	11	4	Hæc dicit Dóminus: Non ascendétis, neque pugnábitis contra fratres vestros: revertátur unusquísque in domum suam, quia mea hoc gestum est voluntáte. Qui cum audíssent sermónem Dómini, revérsi sunt, nec perrexérunt contra Jeróboam.
 2 Paralipómenon	2Par	14	11	5	Habitávit autem Róboam in Jerúsalem, et ædificávit civitátes murátas in Juda.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	11	6	Exstruxítque Béthlehem, et Etam, et Thécue,
 2 Paralipómenon	2Par	14	11	7	Bethsur quoque, et Socho, et Odóllam,
 2 Paralipómenon	2Par	14	11	8	necnon et Geth, et Marésa, et Ziph,
 2 Paralipómenon	2Par	14	11	9	sed et Adúram, et Lachis, et Azéca,
 2 Paralipómenon	2Par	14	11	10	Sáraa quoque, et Ájalon, et Hebron, quæ erant in Juda et Bénjamin, civitátes munitíssimas.
 2 Paralipómenon	2Par	14	11	11	Cumque clausísset eas muris, pósuit in eis príncipes, ciborúmque hórrea, hoc est, ólei, et vini.
 2 Paralipómenon	2Par	14	11	12	Sed et in síngulis úrbibus fecit armamentárium scutórum et hastárum, firmavítque eas summa diligéntia, et imperávit super Judam et Bénjamin.
 2 Paralipómenon	2Par	14	11	13	Sacerdótes autem et Levítæ qui erant in univérso Ísraël, venérunt ad eum de cunctis sédibus suis,
 2 Paralipómenon	2Par	14	11	14	relinquéntes suburbána et possessiónes suas, et transeúntes ad Judam et Jerúsalem: eo quod abjecísset eos Jeróboam et pósteri ejus, ne sacerdótio Dómini fungeréntur.
 2 Paralipómenon	2Par	14	11	15	Qui constítuit sibi sacerdótes excelsórum, et dæmoniórum, vitulorúmque quos fécerat.
 2 Paralipómenon	2Par	14	11	16	Sed et de cunctis tríbubus Ísraël, quicúmque déderant cor suum ut quǽrerent Dóminum Deum Ísraël, venérunt in Jerúsalem ad immolándum víctimas suas coram Dómino Deo patrum suórum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	11	17	Et roboravérunt regnum Juda, et confirmavérunt Róboam fílium Salomónis per tres annos: ambulavérunt enim in viis David et Salomónis, annis tantum tribus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	11	18	Duxit autem Róboam uxórem Máhalath fíliam Jérimoth fílii David: Abíhail quoque fíliam Éliab fílii Ísai,	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	11	19	quæ péperit ei fílios Jehus, et Somoríam, et Zoom.
 2 Paralipómenon	2Par	14	11	20	Post hanc quoque accépit Máacha fíliam Ábsalom, quæ péperit ei Abía, et Ethái, et Ziza, et Sálomith.
 2 Paralipómenon	2Par	14	11	21	Amávit autem Róboam Máacha fíliam Ábsalom super omnes uxóres suas et concubínas: nam uxóres decem et octo dúxerat, concubínas autem sexagínta: et génuit vigínti octo fílios, et sexagínta fílias.
 2 Paralipómenon	2Par	14	11	22	Constítuit vero in cápite Abíam fílium Máacha ducem super omnes fratres suos: ipsum enim regem fácere cogitábat,
 2 Paralipómenon	2Par	14	11	23	quia sapiéntior fuit, et poténtior super omnes fílios ejus, et in cunctis fínibus Juda et Bénjamin, et in univérsis civitátibus murátis: præbuítque eis escas plúrimas, et multas petívit uxóres.
 2 Paralipómenon	2Par	14	12	1	Cumque roborátum fuísset regnum Róboam et confortátum, derelíquit legem Dómini, et omnis Ísraël cum eo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	12	2	Anno autem quinto regni Róboam, ascéndit Sesac rex Ægýpti in Jerúsalem (quia peccáverant Dómino)
 2 Paralipómenon	2Par	14	12	3	cum mille ducéntis cúrribus, et sexagínta míllibus équitum: nec erat númerus vulgi quod vénerat cum eo ex Ægýpto, Líbyes scílicet, et Troglódytæ, et Æthíopes.
 2 Paralipómenon	2Par	14	12	4	Cepítque civitátes munitíssimas in Juda, et venit usque in Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	12	5	Semeías autem prophéta ingréssus est ad Róboam, et príncipes Juda qui congregáti fúerant in Jerúsalem, fugiéntes Sesac: dixítque ad eos: Hæc dicit Dóminus: Vos reliquístis me, et ego relíqui vos in manu Sesac.
 2 Paralipómenon	2Par	14	12	6	Consternatíque príncipes Ísraël et rex, dixérunt: Justus est Dóminus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	12	7	Cumque vidísset Dóminus quod humiliáti essent, factus est sermo Dómini ad Semeíam, dicens: Quia humiliáti sunt, non dispérdam eos, dabóque eis pauxíllum auxílii, et non stillábit furor meus super Jerúsalem per manum Sesac.
 2 Paralipómenon	2Par	14	12	8	Verúmtamen sérvient ei, ut sciant distántiam servitútis meæ, et servitútis regni terrárum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	12	9	Recéssit ítaque Sesac rex Ægýpti ab Jerúsalem, sublátis thesáuris domus Dómini et domus regis: omniáque secum tulit, et clýpeos áureos quos fécerat Sálomon:
 2 Paralipómenon	2Par	14	12	10	pro quibus fecit rex ǽneos, et trádidit illos princípibus scutariórum, qui custodiébant vestíbulum palátii.
 2 Paralipómenon	2Par	14	12	11	Cumque introíret rex domum Dómini, veniébant scutárii et tollébant eos, iterúmque referébant eos ad armamentárium suum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	12	12	Verúmtamen quia humiliáti sunt, avérsa est ab eis ira Dómini, nec deléti sunt pénitus: síquidem et in Juda invénta sunt ópera bona.
 2 Paralipómenon	2Par	14	12	13	Confortátus est ergo rex Róboam in Jerúsalem, atque regnávit: quadragínta autem et uníus anni erat cum regnáre cœpísset, et decem et septem annis regnávit in Jerúsalem, urbe quam elégit Dóminus ut confirmáret nomen suum ibi, de cunctis tríbubus Ísraël: nomen autem matris ejus Náama Ammanítis.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	12	14	Fecit autem malum, et non præparávit cor suum ut quǽreret Dóminum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	12	15	Ópera vero Róboam prima et novíssima scripta sunt in libris Semeíæ prophétæ, et Addo vidéntis, et diligénter expósita: pugnaverúntque advérsum se Róboam et Jeróboam cunctis diébus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	12	16	Et dormívit Róboam cum pátribus suis, sepultúsque est in civitáte David: et regnávit Abía fílius ejus pro eo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	13	1	Anno octavodécimo regis Jeróboam, regnávit Abía super Judam.
 2 Paralipómenon	2Par	14	13	2	Tribus annis regnávit in Jerúsalem, noménque matris ejus Michaía fília Úriel de Gábaa: et erat bellum inter Abíam et Jeróboam.
 2 Paralipómenon	2Par	14	13	3	Cumque iniísset Abía certámen, et habéret bellicosíssimos viros, et electórum quadringénta míllia: Jeróboam instrúxit ecóntra áciem octingénta míllia virórum, qui et ipsi elécti erant, et ad bella fortíssimi.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	13	4	Stetit ergo Abía super montem Sémeron, qui erat in Éphraim, et ait: Audi, Jeróboam, et omnis Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	13	5	Num ignorátis quod Dóminus Deus Ísraël déderit regnum David super Ísraël in sempitérnum, ipsi et fíliis ejus in pactum salis?
 2 Paralipómenon	2Par	14	13	6	Et surréxit Jeróboam fílius Nabat, servus Salomónis fílii David, et rebellávit contra dóminum suum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	13	7	Congregatíque sunt ad eum viri vaníssimi, et fílii Bélial, et prævaluérunt contra Róboam fílium Salomónis: porro Róboam erat rudis, et corde pávido, nec pótuit resístere eis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	13	8	Nunc ergo vos dícitis quod resístere possítis regno Dómini, quod póssidet per fílios David, habetísque grandem pópuli multitúdinem, atque vítulos áureos quos fecit vobis Jeróboam in deos.
 2 Paralipómenon	2Par	14	13	9	Et ejecístis sacerdótes Dómini, fílios Áaron, atque Levítas, et fecístis vobis sacerdótes sicut omnes pópuli terrárum: quicúmque vénerit, et initiáverit manum suam in táuro de bobus, et in ariétibus septem, fit sacérdos eórum qui non sunt dii.
 2 Paralipómenon	2Par	14	13	10	Noster autem Dóminus, Deus est, quem non relínquimus, sacerdotésque minístrant Dómino, de fíliis Áaron, et Levítæ sunt in órdine suo:
 2 Paralipómenon	2Par	14	13	11	holocáusta quoque ófferunt Dómino per síngulos dies mane et véspere, et thymiáma juxta legis præcépta conféctum, et proponúntur panes in mensa mundíssima, estque apud nos candelábrum áureum, et lucérnæ ejus, ut accendántur semper ad vésperam: nos quippe custodímus præcépta Dómini Dei nostri, quem vos reliquístis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	13	12	Ergo in exércitu nostro dux Deus est, et sacerdótes ejus, qui clangunt tubis, et résonant contra vos: fílii Ísraël, nolíte pugnáre contra Dóminum Deum patrum vestrórum, quia non vobis éxpedit.
 2 Paralipómenon	2Par	14	13	13	Hæc illo loquénte, Jeróboam retro moliebátur insídias. Cumque ex advérso hóstium staret, ignorántem Judam suo ambiébat exércitu.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	13	14	Respiciénsque Judas, vidit instáre bellum ex advérso et post tergum, et clamávit ad Dóminum, ac sacerdótes tubis cánere cœpérunt.
 2 Paralipómenon	2Par	14	13	15	Omnésque viri Juda vociferáti sunt: et ecce illis clamántibus, pertérruit Deus Jeróboam, et omnem Ísraël qui stabat ex advérso Abía et Juda.
 2 Paralipómenon	2Par	14	13	16	Fugerúntque fílii Ísraël Judam, et trádidit eos Deus in manu eórum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	13	17	Percússit ergo eos Abía et pópulus ejus plaga magna: et corruérunt vulneráti ex Ísraël quingénta míllia virórum fórtium.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	13	18	Humiliatíque sunt fílii Ísraël in témpore illo, et vehementíssime confortáti fílii Juda, eo quod sperássent in Dómino Deo patrum suórum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	13	19	Persecútus est autem Abía fugiéntem Jeróboam, et cepit civitátes ejus, Bethel et fílias ejus, et Jésana cum filiábus suis, Ephron quoque et fílias ejus:
 2 Paralipómenon	2Par	14	13	20	nec váluit ultra resístere Jeróboam in diébus Abía: quem percússit Dóminus, et mórtuus est.
 2 Paralipómenon	2Par	14	13	21	Ígitur Abía, confortáto império suo, accépit uxóres quatuórdecim: procreavítque vigínti duos fílios, et sédecim fílias.
 2 Paralipómenon	2Par	14	13	22	Réliqua autem sermónum Abía, viarúmque et óperum ejus, scripta sunt diligentíssime in libro Addo prophétæ.
 2 Paralipómenon	2Par	14	14	1	Dormívit autem Abía cum pátribus suis, et sepeliérunt eum in civitáte David: regnavítque Asa fílius ejus pro eo, in cujus diébus quiévit terra annis decem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	14	2	Fecit autem Asa quod bonum et plácitum erat in conspéctu Dei sui, et subvértit altária peregríni cultus, et excélsa.
 2 Paralipómenon	2Par	14	14	3	Et confrégit státuas, lucósque succídit:
 2 Paralipómenon	2Par	14	14	4	et præcépit Judæ ut quǽreret Dóminum Deum patrum suórum, et fáceret legem, et univérsa mandáta:
 2 Paralipómenon	2Par	14	14	5	et ábstulit de cunctis úrbibus Juda aras et fana, et regnávit in pace.
 2 Paralipómenon	2Par	14	14	6	Ædificávit quoque urbes munítas in Juda, quia quiétus erat, et nulla tempóribus ejus bella surréxerant, pacem Dómino largiénte.
 2 Paralipómenon	2Par	14	14	7	Dixit autem Judæ: Ædificémus civitátes istas, et vallémus muris, et roborémus túrribus, et portis, et seris, donec a bellis quiéta sunt ómnia, eo quod quæsiérimus Dóminum Deum patrum nostrórum, et déderit nobis pacem per gyrum. Ædificavérunt ígitur, et nullum in exstruéndo impediméntum fuit.
 2 Paralipómenon	2Par	14	14	8	Hábuit autem Asa in exércitu suo portántium scuta et hastas de Juda trecénta míllia, de Bénjamin vero scutariórum et sagittariórum ducénta octogínta míllia: omnes isti viri fortíssimi.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	14	9	Egréssus est autem contra eos Zara Ǽthiops cum exércitu suo, décies centéna míllia, et cúrribus trecéntis: et venit usque Marésa.
 2 Paralipómenon	2Par	14	14	10	Porro Asa perréxit óbviam ei, et instrúxit áciem ad bellum in valle Séphata, quæ est juxta Marésa:
 2 Paralipómenon	2Par	14	14	11	et invocávit Dóminum Deum, et ait: Dómine, non est apud te ulla distántia, utrum in paucis auxiliéris, an in plúribus. Ádjuva nos, Dómine Deus noster: in te enim, et in tuo nómine habéntes fidúciam, venímus contra hanc multitúdinem. Dómine, Deus noster tu es: non præváleat contra te homo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	14	12	Extérruit ítaque Dóminus Æthíopes coram Asa et Juda: fugerúntque Æthíopes.
 2 Paralipómenon	2Par	14	14	13	Et persecútus est eos Asa, et pópulus qui cum eo erat, usque Gerára: et ruérunt Æthíopes usque ad interneciónem, quia Dómino cædénte contríti sunt, et exércitu illíus prœliánte. Tulérunt ergo spólia multa,
 2 Paralipómenon	2Par	14	14	14	et percussérunt civitátes omnes per circúitum Geráræ: grandis quippe cunctos terror inváserat: et diripuérunt urbes, et multam prædam asportavérunt.
 2 Paralipómenon	2Par	14	14	15	Sed et caulas óvium destruéntes, tulérunt pécorum infinítam multitúdinem, et camelórum: reversíque sunt in Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	15	1	Azarías autem fílius Oded, facto in se spíritu Dei,
 2 Paralipómenon	2Par	14	15	2	egréssus est in occúrsum Asa, et dixit ei: Audíte me, Asa, et omnis Juda et Bénjamin: Dóminus vobíscum, quia fuístis cum eo. Si quæsiéritis eum, inveniétis: si autem dereliquéritis eum, derelínquet vos.
 2 Paralipómenon	2Par	14	15	3	Transíbant autem multi dies in Ísraël absque Deo vero, et absque sacerdóte doctóre, et absque lege.
 2 Paralipómenon	2Par	14	15	4	Cumque revérsi fúerint in angústia sua ad Dóminum Deum Ísraël, et quæsíerint eum, repérient eum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	15	5	In témpore illo, non erit pax egrediénti et ingrediénti, sed terróres úndique in cunctis habitatóribus terrárum:
 2 Paralipómenon	2Par	14	15	6	pugnávit enim gens contra gentem, et cívitas contra civitátem, quia Dóminus conturbábit eos in omni angústia.
 2 Paralipómenon	2Par	14	15	7	Vos ergo confortámini, et non dissolvántur manus vestræ: erit enim merces óperi vestro.
 2 Paralipómenon	2Par	14	15	8	Quod cum audísset Asa, verba scílicet, et prophetíam Azaríæ fílii Oded prophétæ, confortátus est, et ábstulit idóla de omni terra Juda et de Bénjamin, et ex úrbibus quas céperat, montis Éphraim: et dedicávit altáre Dómini quod erat ante pórticum Dómini.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	15	9	Congregavítque univérsum Judam et Bénjamin, et ádvenas cum eis de Éphraim, et de Manásse, et de Símeon: plures enim ad eum confúgerant ex Ísraël, vidéntes quod Dóminus Deus illíus esset cum eo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	15	10	Cumque veníssent in Jerúsalem mense tértio, anno decimoquínto regni Asa,
 2 Paralipómenon	2Par	14	15	11	immolavérunt Dómino in die illa de manúbiis et præda quam addúxerant, boves septingéntos, et aríetes septem míllia.
 2 Paralipómenon	2Par	14	15	12	Et intrávit ex more ad corroborándum fœdus ut quǽrerent Dóminum Deum patrum suórum in toto corde, et in tota ánima sua.
 2 Paralipómenon	2Par	14	15	13	Si quis autem, inquit, non quæsíerit Dóminum Deum Ísraël, moriátur, a mínimo usque ad máximum, a viro usque ad mulíerem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	15	14	Juraverúntque Dómino voce magna in júbilo, et in clangóre tubæ, et in sónitu buccinárum,
 2 Paralipómenon	2Par	14	15	15	omnes qui erant in Juda, cum execratióne: in omni enim corde suo juravérunt, et in tota voluntáte quæsiérunt eum, et invenérunt: præstitítque eis Dóminus réquiem per circúitum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	15	16	Sed et Máacham matrem Asa regis ex augústo depósuit império, eo quod fecísset in luco simulácrum Priápi: quod omne contrívit, et in frustra commínuens combússit in torrénte Cedron.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	15	17	Excélsa autem derelícta sunt in Ísraël: áttamen cor Asa erat perféctum cunctis diébus ejus,
 2 Paralipómenon	2Par	14	15	18	eáque quæ vóverat pater suus, et ipse, íntulit in domum Dómini, argéntum, et aurum, vasorúmque divérsam supelléctilem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	15	19	Bellum vero non fuit usque ad trigésimum quintum annum regni Asa.
 2 Paralipómenon	2Par	14	16	1	Anno autem trigésimo sexto regni ejus, ascéndit Báasa rex Ísraël in Judam, et muro circúmdabat Rama, ut nullus tute posset égredi et íngredi de regno Asa.
 2 Paralipómenon	2Par	14	16	2	Prótulit ergo Asa argéntum et aurum de thesáuris domus Dómini, et de thesáuris regis, misítque ad Bénadad regem Sýriæ, qui habitábat in Damásco, dicens:
 2 Paralipómenon	2Par	14	16	3	Fœdus inter me et te est; pater quoque meus et pater tuus habuére concórdiam: quam ob rem misi tibi argéntum et aurum, ut rupto fœ́dere quod habes cum Báasa rege Ísraël, fácias eum a me recédere.
 2 Paralipómenon	2Par	14	16	4	Quo compérto, Bénadad misit príncipes exercítuum suórum ad urbes Ísraël: qui percussérunt Áhion, et Dan, et Abélmaim, et univérsas urbes Néphthali murátas.
 2 Paralipómenon	2Par	14	16	5	Quod cum audísset Báasa, désiit ædificáre Rama, et intermísit opus suum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	16	6	Porro Asa rex assúmpsit univérsum Judam, et tulérunt lápides de Rama, et ligna quæ ædificatióni præparáverat Báasa, ædificavítque ex eis Gábaa et Maspha.
 2 Paralipómenon	2Par	14	16	7	In témpore illo venit Hánani prophéta ad Asa regem Juda, et dixit ei: Quia habuísti fidúciam in rege Sýriæ, et non in Dómino Deo tuo, idcírco evásit Sýriæ regis exércitus de manu tua.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	16	8	Nonne Æthíopes et Líbyes multo plures erant quadrígis, et equítibus, et multitúdine nímia, quos cum Dómino credidísses, trádidit in manu tua?
 2 Paralipómenon	2Par	14	16	9	Óculi enim Dómini contemplántur univérsam terram, et præbent fortitúdinem his qui corde perfécto credunt in eum. Stulte ígitur egísti, et propter hoc ex præsénti témpore advérsum te bella consúrgent.
 2 Paralipómenon	2Par	14	16	10	Iratúsque Asa advérsus vidéntem, jussit eum mitti in nervum: valde quippe super hoc fúerat indignátus: et interfécit de pópulo in témpore illo plúrimos.
 2 Paralipómenon	2Par	14	16	11	Ópera autem Asa prima et novíssima scripta sunt in libro regum Juda et Ísraël.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	16	12	Ægrotávit étiam Asa anno trigésimo nono regni sui, dolóre pedum vehementíssimo, et nec in infirmitáte sua quæsívit Dóminum, sed magis in medicórum arte confísus est.
 2 Paralipómenon	2Par	14	16	13	Dormivítque cum pátribus suis, et mórtuus est anno quadragésimo primo regni sui.
 2 Paralipómenon	2Par	14	16	14	Et sepeliérunt eum in sepúlchro suo quod fóderat sibi in civitáte David: posuerúntque eum super lectum suum plenum aromátibus et unguéntibus meretríciis, quæ erant pigmentariórum arte confécta, et combussérunt super eum ambitióne nímia.
 2 Paralipómenon	2Par	14	17	1	Regnávit autem Jósaphat fílius ejus pro eo, et inváluit contra Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	17	2	Constituítque mílitum números in cunctis úrbibus Juda quæ erant vallátæ muris. Præsidiáque dispósuit in terra Juda, et in civitátibus Éphraim quas céperat Asa pater ejus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	17	3	Et fuit Dóminus cum Jósaphat, quia ambulávit in viis David patris sui primis: et non sperávit in Báalim,
 2 Paralipómenon	2Par	14	17	4	sed in Deo patris sui: et perréxit in præcéptis illíus, et non juxta peccáta Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	17	5	Confirmavítque Dóminus regnum in manu ejus, et dedit omnis Juda múnera Jósaphat: factǽque sunt ei infinítæ divítiæ, et multa glória.
 2 Paralipómenon	2Par	14	17	6	Cumque sumpsísset cor ejus audáciam propter vias Dómini, étiam excélsa et lucos de Juda ábstulit.
 2 Paralipómenon	2Par	14	17	7	Tértio autem anno regni sui misit de princípibus suis Bénhail, et Obdíam, et Zacharíam, et Nathánaël, et Michǽam, ut docérent in civitátibus Juda:	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	17	8	et cum eis Levítas Semeíam, et Nathaníam, et Zabadíam, Ásaël quoque, et Semíramoth, et Jónathan, Adoniámque et Thobíam, et Thobadoníam Levítas, et cum eis Elísama, et Joran sacerdótes:
 2 Paralipómenon	2Par	14	17	9	docebántque pópulum in Juda, habéntes librum legis Dómini, et circuíbant cunctas urbes Juda, atque erudiébant pópulum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	17	10	Ítaque factus est pavor Dómini super ómnia regna terrárum quæ erant per gyrum Juda, nec audébant belláre contra Jósaphat.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	17	11	Sed et Philisthǽi Jósaphat múnera deferébant, et vectígal argénti: Árabes quoque adducébant pécora, aríetum septem míllia septingénta, et hircórum tótidem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	17	12	Crevit ergo Jósaphat, et magnificátus est usque in sublíme: atque ædificávit in Juda domos ad instar túrrium, urbésque murátas.
 2 Paralipómenon	2Par	14	17	13	Et multa ópera parávit in úrbibus Juda: viri quoque bellatóres et robústi erant in Jerúsalem,
 2 Paralipómenon	2Par	14	17	14	quorum iste númerus per domos atque famílias singulórum: in Juda príncipes exércitus, Ednas dux, et cum eo robustíssimi viri trecénta míllia.
 2 Paralipómenon	2Par	14	17	15	Post hunc Jóhanan princeps, et cum eo ducénta octogínta míllia.
 2 Paralipómenon	2Par	14	17	16	Post istum quoque Amasías fílius Zechri, consecrátus Dómino, et cum eo ducénta míllia virórum fórtium.
 2 Paralipómenon	2Par	14	17	17	Hunc sequebátur robústus ad prœ́lia Elíada, et cum eo tenéntium arcum et clýpeum ducénta míllia.
 2 Paralipómenon	2Par	14	17	18	Post istum étiam Józabad, et cum eo centum octogínta míllia expeditórum mílitum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	17	19	Hi omnes erant ad manum regis, excéptis áliis quos posúerat in úrbibus murátis in univérso Juda.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	1	Fuit ergo Jósaphat dives et ínclytus multum, et affinitáte conjúnctus est Achab.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	2	Descendítque post annos ad eum in Samaríam: ad cujus advéntum mactávit Achab aríetes et boves plúrimos, ipsi, et pópulo qui vénerat cum eo: persuasítque illi ut ascénderet in Ramoth Gálaad.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	3	Dixítque Achab rex Ísraël ad Jósaphat regem Juda: Veni mecum in Ramoth Gálaad. Cui ille respóndit: Ut ego, et tu: sicut pópulus tuus, sic et pópulus meus: tecúmque érimus in bello.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	4	Dixítque Jósaphat ad regem Ísraël: Cónsule, óbsecro, impræsentiárum sermónem Dómini.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	5	Congregávit ígitur rex Ísraël prophetárum quadringéntos viros, et dixit ad eos: In Ramoth Gálaad ad bellándum ire debémus, an quiéscere? At illi: Ascénde, ínquiunt, et tradet Deus in manu regis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	6	Dixítque Jósaphat: Numquid non est hic prophétes Dómini, ut ab illo étiam requirámus?
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	7	Et ait rex Ísraël ad Jósaphat: Est vir unus a quo póssumus quǽrere Dómini voluntátem: sed ego odi eum, quia non prophétat mihi bonum, sed malum omni témpore: est autem Michǽas fílius Jemla. Dixítque Jósaphat: Ne loquáris, rex, hoc modo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	8	Vocávit ergo rex Ísraël unum de eunúchis, et dixit ei: Voca cito Michǽam fílium Jemla.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	9	Porro rex Ísraël, et Jósaphat rex Juda, utérque sedébant in sólio suo, vestíti cultu régio: sedébant autem in área juxta portam Samaríæ, omnésque prophétæ vaticinabántur coram eis.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	10	Sedecías vero fílius Chanáana fecit sibi córnua férrea, et ait: Hæc dicit Dóminus: His ventilábis Sýriam, donec cónteras eam.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	11	Omnésque prophétæ simíliter prophetábant, atque dicébant: Ascénde in Ramoth Gálaad, et prosperáberis, et tradet eos Dóminus in manu regis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	12	Núntius autem qui íerat ad vocándum Michǽam, ait illi: En verba ómnium prophetárum uno ore bona regi annúntiant: quæso ergo te ut et sermo tuus ab eis non disséntiat, loquarísque próspera.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	13	Cui respóndit Michǽas: Vivit Dóminus, quia quodcúmque díxerit mihi Deus meus, hoc loquar.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	14	Venit ergo ad regem. Cui rex ait: Michǽa, ire debémus in Ramoth Gálaad ad bellándum, an quiéscere? Cui ille respóndit: Ascéndite: cuncta enim próspera evénient, et tradéntur hostes in manus vestras.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	15	Dixítque rex: Íterum atque íterum te adjúro, ut mihi non loquáris, nisi quod verum est in nómine Dómini.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	16	At ille ait: Vidi univérsum Ísraël dispérsum in móntibus, sicut oves absque pastóre: et dixit Dóminus: Non habent isti dóminos: revertátur unusquísque in domum suam in pace.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	17	Et ait rex Ísraël ad Jósaphat: Nonne dixi tibi quod non prophetáret iste mihi quidquam boni, sed ea quæ mala sunt?
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	18	At ille: Idcírco, ait, audíte verbum Dómini: vidi Dóminum sedéntem in sólio suo, et omnem exércitum cæli assisténtem ei a dextris et a sinístris.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	19	Et dixit Dóminus: Quis decípiet Achab regem Ísraël ut ascéndat et córruat in Ramoth Gálaad? Cumque díceret unus hoc modo, et alter álio,
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	20	procéssit spíritus, et stetit coram Dómino, et ait: Ego decípiam eum. Cui Dóminus: In quo, inquit, decípies?
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	21	At ille respóndit: Egrédiar, et ero spíritus mendax in ore ómnium prophetárum ejus. Dixítque Dóminus: Decípies, et prævalébis: egrédere, et fac ita.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	22	Nunc ígitur, ecce Dóminus dedit spíritum mendácii in ore ómnium prophetárum tuórum, et Dóminus locútus est de te mala.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	23	Accéssit autem Sedecías fílius Chanáana, et percússit Michǽæ maxíllam, et ait: Per quam viam transívit spíritus Dómini a me, ut loquerétur tibi?	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	24	Dixítque Michǽas: Tu ipse vidébis in die illo, quando ingréssus fúeris cubículum de cubículo ut abscondáris.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	25	Præcépit autem rex Ísraël, dicens: Tóllite Michǽam, et dúcite eum ad Amon príncipem civitátis, et ad Joas fílium Ámelech.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	26	Et dicétis: Hæc dicit rex: Míttite hunc in cárcerem, et date ei panis módicum, et aquæ pauxíllum, donec revértar in pace.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	27	Dixítque Michǽas: Si revérsus fúeris in pace, non est locútus Dóminus in me. Et ait: Audíte, omnes pópuli.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	28	Ígitur ascendérunt rex Ísraël et Jósaphat rex Juda in Ramoth Gálaad.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	29	Dixítque rex Ísraël ad Jósaphat: Mutábo hábitum, et sic ad pugnam vadam: tu autem indúere véstibus tuis. Mutatóque rex Ísraël hábitu, venit ad bellum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	30	Rex autem Sýriæ præcéperat dúcibus equitátus sui, dicens: Ne pugnétis contra mínimum aut contra máximum, nisi contra solum regem Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	31	Ítaque cum vidíssent príncipes equitátus Jósaphat, dixérunt: Rex Ísraël est iste. Et circumdedérunt eum dimicántes: at ille clamávit ad Dóminum, et auxiliátus est ei, atque avértit eos ab illo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	32	Cum enim vidíssent duces equitátus quod non esset rex Ísraël, reliquérunt eum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	33	Áccidit autem ut unus e pópulo sagíttam in incértum jacéret, et percúteret regem Ísraël inter cervícem et scápulas. At ille aurígæ suo ait: Convérte manum tuam, et educ me de ácie, quia vulnerátus sum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	18	34	Et finíta est pugna in die illo: porro rex Ísraël stabat in curru suo contra Syros usque ad vésperam, et mórtuus est occidénte sole.
 2 Paralipómenon	2Par	14	19	1	Revérsus est autem Jósaphat rex Juda in domum suam pacífice in Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	19	2	Cui occúrrit Jehu fílius Hánani videns, et ait ad eum: Ímpio præbes auxílium, et his qui odérunt Dóminum amicítia júngeris, et idcírco iram quidem Dómini merebáris:
 2 Paralipómenon	2Par	14	19	3	sed bona ópera invénta sunt in te, eo quod abstúleris lucos de terra Juda, et præparáveris cor tuum ut requíreres Dóminum Deum patrum tuórum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	19	4	Habitávit ergo Jósaphat in Jerúsalem, rursúmque egréssus est ad pópulum de Bersabée usque ad montem Éphraim, et revocávit eos ad Dóminum Deum patrum suórum.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	19	5	Constituítque júdices terræ in cunctis civitátibus Juda munítis per síngula loca,
 2 Paralipómenon	2Par	14	19	6	et præcípiens judícibus: Vidéte, ait, quid faciátis: non enim hóminis exercétis judícium, sed Dómini: et quodcúmque judicavéritis, in vos redundábit.
 2 Paralipómenon	2Par	14	19	7	Sit timor Dómini vobíscum, et cum diligéntia cuncta fácite: non est enim apud Dóminum Deum nostrum iníquitas, nec personárum accéptio, nec cupído múnerum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	19	8	In Jerúsalem quoque constítuit Jósaphat Levítas, et sacerdótes, et príncipes familiárum ex Ísraël, ut judícium et causam Dómini judicárent habitatóribus ejus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	19	9	Præcepítque eis, dicens: Sic agétis in timóre Dómini fidéliter et corde perfécto.
 2 Paralipómenon	2Par	14	19	10	Omnem causam quæ vénerit ad vos fratrum vestrórum, qui hábitant in úrbibus suis inter cognatiónem et cognatiónem, ubicúmque quǽstio est de lege, de mandáto, de cæremóniis, de justificatiónibus: osténdite eis, ut non peccent in Dóminum, et ne véniat ira super vos et super fratres vestros: sic ergo agéntes non peccábitis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	19	11	Amarías autem sacérdos et póntifex vester in his quæ ad Deum pértinent, præsidébit: porro Zabadías fílius Ísmahel, qui est dux in domo Juda, super ea ópera erit quæ ad regis offícium pértinent: habetísque magístros Levítas coram vobis. Confortámini, et ágite diligénter, et erit Dóminus vobíscum in bonis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	1	Post hæc congregáti sunt fílii Moab et fílii Ammon, et cum eis de Ammonítis, ad Jósaphat, ut pugnárent contra eum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	2	Venerúntque núntii, et indicavérunt Jósaphat, dicéntes: Venit contra te multitúdo magna de his locis quæ trans mare sunt, et de Sýria: et ecce consístunt in Asasónthamar, quæ est Engáddi.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	3	Jósaphat autem timóre pertérritus, totum se cóntulit ad rogándum Dóminum, et prædicávit jejúnium univérso Juda.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	4	Congregatúsque est Judas ad deprecándum Dóminum: sed et omnes de úrbibus suis venérunt ad obsecrándum eum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	5	Cumque stetísset Jósaphat in médio cœtu Juda et Jerúsalem, in domo Dómini ante átrium novum,	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	6	ait: Dómine Deus patrum nostrórum, tu es Deus in cælo, et domináris cunctis regnis géntium: in manu tua est fortitúdo et poténtia, nec quisquam tibi potest resístere.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	7	Nonne tu, Deus noster, interfecísti omnes habitatóres terræ hujus coram pópulo tuo Ísraël, et dedísti eam sémini Ábraham amíci tui in sempitérnum?
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	8	Habitaverúntque in ea, et exstruxérunt in illa sanctuárium nómini tuo, dicéntes:
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	9	Si irrúerint super nos mala, gládius judícii, pestiléntia, et fames, stábimus coram domo hac in conspéctu tuo, in qua invocátum est nomen tuum: et clamábimus ad te in tribulatiónibus nostris, et exáudies, salvósque fácies.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	10	Nunc ígitur, ecce fílii Ammon, et Moab, et mons Seir, per quos non concessísti Ísraël ut transírent quando egrediebántur de Ægýpto, sed declinavérunt ab eis, et non interfecérunt illos,
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	11	e contrário agunt, et nitúntur ejícere nos de possessióne quam tradidísti nobis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	12	Deus noster, ergo non judicábis eos? in nobis quidem non est tanta fortitúdo, ut possímus huic multitúdini resístere, quæ írruit super nos. Sed cum ignorémus quid ágere debeámus, hoc solum habémus resídui, ut óculos nostros dirigámus ad te.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	13	Omnis vero Juda stabat coram Dómino cum párvulis, et uxóribus, et líberis suis.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	14	Erat autem Jaháziel fílius Zacharíæ fílii Banaíæ fílii Jéhiel fílii Mathaníæ, Levítes de fíliis Asaph, super quem factus est spíritus Dómini, in médio turbæ,
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	15	et ait: Atténdite, omnis Juda, et qui habitátis Jerúsalem, et tu, rex Jósaphat: hæc dicit Dóminus vobis: Nolíte timére, nec paveátis hanc multitúdinem: non est enim vestra pugna, sed Dei.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	16	Cras descendétis contra eos: ascensúri enim sunt per clivum nómine Sis, et inveniétis illos in summitáte torréntis qui est contra solitúdinem Jéruel.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	17	Non éritis vos qui dimicábitis, sed tantúmmodo confidénter state, et vidébitis auxílium Dómini super vos, o Juda et Jerúsalem: nolíte timére, nec paveátis: cras egrediémini contra eos, et Dóminus erit vobíscum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	18	Jósaphat ergo, et Juda, et omnes habitatóres Jerúsalem cecidérunt proni in terram coram Dómino, et adoravérunt eum.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	19	Porro Levítæ de fíliis Caath et de fíliis Core laudábant Dóminum Deum Ísraël voce magna in excélsum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	20	Cumque mane surrexíssent, egréssi sunt per desértum Thécue: profectísque eis, stans Jósaphat in médio eórum, dixit: Audíte me, viri Juda, et omnes habitatóres Jerúsalem: crédite in Dómino Deo vestro, et secúri éritis: crédite prophétis ejus, et cuncta evénient próspera.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	21	Dedítque consílium pópulo, et státuit cantóres Dómini ut laudárent eum in turmis suis, et antecéderent exércitum, ac voce cónsona dícerent: Confitémini Dómino quóniam in ætérnum misericórdia ejus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	22	Cumque cœpíssent laudes cánere, vertit Dóminus insídias eórum in semetípsos, filiórum scílicet Ammon, et Moab, et montis Seir, qui egréssi fúerant ut pugnárent contra Judam: et percússi sunt.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	23	Namque fílii Ammon et Moab consurrexérunt advérsum habitatóres montis Seir, ut interfícerent et delérent eos: cumque hoc ópere perpetrássent, étiam in semetípsos versi, mútuis concidére vulnéribus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	24	Porro Juda, cum venísset ad spéculam quæ réspicit solitúdinem, vidit procul omnem late regiónem plenam cadavéribus, nec superésse quemquam qui necem potuísset evádere.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	25	Venit ergo Jósaphat, et omnis pópulus cum eo, ad detrahénda spólia mortuórum: invenerúntque inter cadávera váriam supelléctilem, vestes quoque, et vasa pretiosíssima, et diripuérunt ita ut ómnia portáre non possent, nec per tres dies spólia auférre præ prædæ magnitúdine.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	26	Die autem quarto congregáti sunt in Valle benedictiónis: étenim quóniam ibi benedíxerant Dómino, vocavérunt locum illum Vallis benedictiónis usque in præséntem diem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	27	Reversúsque est omnis vir Juda, et habitatóres Jerúsalem, et Jósaphat ante eos, in Jerúsalem cum lætítia magna, eo quod dedísset eis Dóminus gáudium de inimícis suis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	28	Ingressíque sunt in Jerúsalem cum psaltériis, et cítharis, et tubis in domum Dómini.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	29	Írruit autem pavor Dómini super univérsa regna terrárum cum audíssent quod pugnásset Dóminus contra inimícos Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	30	Quievítque regnum Jósaphat, et prǽbuit ei Deus pacem per circúitum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	31	Regnávit ígitur Jósaphat super Judam, et erat trigínta quinque annórum cum regnáre cœpísset: vigínti autem et quinque annis regnávit in Jerúsalem, et nomen matris ejus Ázuba fília Sélahi.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	32	Et ambulávit in via patris suis Asa, nec declinávit ab ea, fáciens quæ plácita erant coram Dómino.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	33	Verúmtamen excélsa non ábstulit, et adhuc pópulus non diréxerat cor suum ad Dóminum Deum patrum suórum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	34	Réliqua autem gestórum Jósaphat priórum et novissimórum scripta sunt in verbis Jehu fílii Hánani, quæ digéssit in libros regum Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	35	Post hæc íniit amicítias Jósaphat rex Juda cum Ochozía rege Ísraël, cujus ópera fuérunt impiíssima.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	36	Et párticeps fuit ut fácerent naves quæ irent in Tharsis: fecerúntque classem in Asióngaber.
 2 Paralipómenon	2Par	14	20	37	Prophetávit autem Eliézer fílius Dodau de Marésa ad Jósaphat, dicens: Quia habuísti fœdus cum Ochozía, percússit Dóminus ópera tua, contritǽque sunt naves, nec potuérunt ire in Tharsis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	21	1	Dormívit autem Jósaphat cum pátribus suis, et sepúltus est cum eis in civitáte David: regnavítque Joram fílius ejus pro eo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	21	2	Qui hábuit fratres fílios Jósaphat, Azaríam, et Jáhiel, et Zacharíam, et Azaríam, et Míchaël, et Saphatíam: omnes hi fílii Jósaphat regis Juda.
 2 Paralipómenon	2Par	14	21	3	Dedítque eis pater suus multa múnera argénti et auri, et pensitatiónes, cum civitátibus munitíssimis in Juda: regnum autem trádidit Joram, eo quod esset primogénitus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	21	4	Surréxit ergo Joram super regnum patris sui: cumque se confirmásset, occídit omnes fratres suos gládio, et quosdam de princípibus Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	21	5	Trigínta duórum annórum erat Joram cum regnáre cœpísset, et octo annis regnávit in Jerúsalem.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	21	6	Ambulavítque in viis regum Ísraël, sicut égerat domus Achab: fília quippe Achab erat uxor ejus: et fecit malum in conspéctu Dómini.
 2 Paralipómenon	2Par	14	21	7	Nóluit autem Dóminus dispérdere domum David propter pactum quod iníerat cum eo: et quia promíserat ut daret ei lucérnam, et fíliis ejus omni témpore.
 2 Paralipómenon	2Par	14	21	8	In diébus illis rebellávit Edom, ne esset súbditus Judæ, et constítuit sibi regem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	21	9	Cumque transísset Joram cum princípibus suis, et cuncto equitátu qui erat secum, surréxit nocte, et percússit Edom, qui se circumdéderat, et omnes duces equitátus ejus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	21	10	Áttamen rebellávit Edom, ne esset sub ditióne Juda usque ad hanc diem: eo témpore et Lobna recéssit ne esset sub manu illíus. Derelíquerat enim Dóminum Deum patrum suórum:
 2 Paralipómenon	2Par	14	21	11	ínsuper et excélsa fabricátus est in úrbibus Juda, et fornicári fecit habitatóres Jerúsalem, et prævaricári Judam.
 2 Paralipómenon	2Par	14	21	12	Allátæ sunt autem ei lítteræ ab Elía prophéta, in quibus scriptum erat: Hæc dicit Dóminus Deus David patris tui: Quóniam non ambulásti in viis Jósaphat patris tui, et in viis Asa regis Juda,	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	21	13	sed incessísti per iter regum Ísraël, et fornicári fecísti Judam et habitatóres Jerúsalem, imitátus fornicatiónem domus Achab, ínsuper et fratres tuos, domum patris tui, melióres te, occidísti:
 2 Paralipómenon	2Par	14	21	14	ecce Dóminus percútiet te plaga magna cum pópulo tuo, et fíliis, et uxóribus tuis, universáque substántia tua.
 2 Paralipómenon	2Par	14	21	15	Tu autem ægrotábis péssimo languóre úteri tui, donec egrediántur vitália tua paulátim per síngulos dies.
 2 Paralipómenon	2Par	14	21	16	Suscitávit ergo Dóminus contra Joram spíritum Philisthinórum, et Árabum qui confínes sunt Æthiópibus:	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	21	17	et ascendérunt in terram Juda, et vastavérunt eam, diripuerúntque cunctam substántiam quæ invénta est in domo regis, ínsuper et fílios ejus, et uxóres: nec remánsit ei fílius, nisi Jóachaz, qui mínimus natu erat.
 2 Paralipómenon	2Par	14	21	18	Et super hæc ómnia percússit eum Dóminus alvi languóre insanábili.
 2 Paralipómenon	2Par	14	21	19	Cumque diéi succéderet dies, et témporum spátia volveréntur, duórum annórum explétus est círculus: et sic longa consúmptus tabe, ita ut egéreret étiam víscera sua, languóre páriter, et vita cáruit. Mortuúsque est in infirmitáte péssima, et non fecit ei pópulus secúndum morem combustiónis exéquias, sicut fécerat majóribus ejus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	21	20	Trigínta duórum annórum fuit cum regnáre cœpísset, et octo annis regnávit in Jerúsalem. Ambulavítque non recte, et sepeliérunt eum in civitáte David, verúmtamen non in sepúlchro regum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	22	1	Constituérunt autem habitatóres Jerúsalem Ochozíam fílium ejus mínimum regem pro eo: omnes enim majóres natu, qui ante eum fúerant, interfécerant latrónes Árabum qui irrúerant in castra: regnavítque Ochozías fílius Joram regis Juda.
 2 Paralipómenon	2Par	14	22	2	Quadragínta duórum annórum erat Ochozías cum regnáre cœpísset, et uno anno regnávit in Jerúsalem: et nomen matris ejus Athalía fília Amri.
 2 Paralipómenon	2Par	14	22	3	Sed et ipse ingréssus est per vias domus Achab: mater enim ejus ímpulit eum ut ímpie ágeret.
 2 Paralipómenon	2Par	14	22	4	Fecit ígitur malum in conspéctu Dómini, sicut domus Achab: ipsi enim fuérunt ei consiliárii post mortem patris sui, in intéritum ejus:
 2 Paralipómenon	2Par	14	22	5a	ambulavítque in consíliis eórum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	22	5b	Et perréxit cum Joram fílio Achab rege Ísraël in bellum contra Házaël regem Sýriæ in Ramoth Gálaad: vulneraverúntque Syri Joram.
 2 Paralipómenon	2Par	14	22	6	Qui revérsus est ut curarétur in Jézrahel: multas enim plagas accéperat in supradícto certámine. Ígitur Ochozías fílius Joram rex Juda descéndit ut invíseret Joram fílium Achab in Jézrahel ægrotántem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	22	7	Voluntátis quippe fuit Dei advérsus Ochozíam, ut veníret ad Joram: et cum venísset, et egrederétur cum eo advérsum Jehu fílium Namsi, quem unxit Dóminus ut deléret domum Achab.
 2 Paralipómenon	2Par	14	22	8	Cum ergo evérteret Jehu domum Achab, invénit príncipes Juda, et fílios fratrum Ochozíæ, qui ministrábant ei, et interfécit illos.
 2 Paralipómenon	2Par	14	22	9a	Ipsum quoque perquírens Ochozíam, comprehéndit latitántem in Samaría: adductúmque ad se, occídit: et sepeliérunt eum, eo quod esset fílius Jósaphat, qui quæsíerat Dóminum in toto corde suo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	22	9b	Nec erat ultra spes áliqua ut de stirpe quis regnáret Ochozíæ:
 2 Paralipómenon	2Par	14	22	10	síquidem Athalía mater ejus, videns quod mórtuus esset fílius suus, surréxit, et interfécit omnem stirpem régiam domus Joram.
 2 Paralipómenon	2Par	14	22	11	Porro Jósabeth fília regis tulit Joas fílium Ochozíæ, et furáta est eum de médio filiórum regis, cum interficeréntur: abscondítque eum cum nutríce sua in cubículo lectulórum: Jósabeth autem, quæ abscónderat eum, erat fília regis Joram, uxor Jójadæ pontíficis, soror Ochozíæ: et idcírco Athalía non interfécit eum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	22	12	Fuit ergo cum eis in domo Dei abscónditus sex annis, quibus regnávit Athalía super terram.
 2 Paralipómenon	2Par	14	23	1	Anno autem séptimo, confortátus Jójada, assúmpsit centuriónes, Azaríam vidélicet fílium Jéroham, et Ísmahel fílium Jóhanan, Azaríam quoque fílium Obed, et Maasíam fílium Adaíæ, et Elísaphat fílium Zechri: et íniit cum eis fœdus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	23	2	Qui circumeúntes Judam, congregavérunt Levítas de cunctis úrbibus Juda, et príncipes familiárum Ísraël, venerúntque in Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	23	3	Íniit ergo omnis multitúdo pactum in domo Dei cum rege, dixítque ad eos Jójada: Ecce fílius regis regnábit, sicut locútus est Dóminus super fílios David.
 2 Paralipómenon	2Par	14	23	4	Iste est ergo sermo quem faciétis:
 2 Paralipómenon	2Par	14	23	5	tértia pars vestrum qui véniunt ad sábbatum, sacerdótum, et Levitárum, et janitórum erit in portis: tértia vero pars ad domum regis: et tértia ad portam quæ appellátur Fundaménti: omne vero réliquum vulgus sit in átriis domus Dómini.
 2 Paralipómenon	2Par	14	23	6	Nec quíspiam álius ingrediátur domum Dómini, nisi sacerdótes, et qui minístrant de Levítis: ipsi tantúmmodo ingrediántur, quia sanctificáti sunt: et omne réliquum vulgus obsérvet custódias Dómini.
 2 Paralipómenon	2Par	14	23	7	Levítæ autem circúmdent regem, habéntes sínguli arma sua (et siquis álius ingréssus fúerit templum, interficiátur), sintque cum rege et intránte et egrediénte.
 2 Paralipómenon	2Par	14	23	8	Fecérunt ergo Levítæ, et univérsus Juda, juxta ómnia quæ præcéperat Jójada póntifex: et assumpsérunt sínguli viros qui sub se erant, et veniébant per órdinem sábbati, cum his qui impléverant sábbatum et egressúri erant: síquidem Jójada póntifex non dimíserat abíre turmas quæ sibi per síngulas hebdómadas succédere consuéverant.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	23	9	Dedítque Jójada sacérdos centuriónibus lánceas, clypeósque et peltas regis David, quas consecráverat in domo Dómini.
 2 Paralipómenon	2Par	14	23	10	Constituítque omnem pópulum tenéntium pugiónes a parte templi dextra, usque ad partem templi sinístram, coram altári et templo, per circúitum regis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	23	11	Et eduxérunt fílium regis, et imposuérunt ei diadéma et testimónium, dederúntque in manu ejus tenéndam legem, et constituérunt eum regem: unxit quoque illum Jójada póntifex, et fílii ejus: imprecatíque sunt ei, atque dixérunt: Vivat rex.
 2 Paralipómenon	2Par	14	23	12	Quod cum audísset Athalía, vocem scílicet curréntium atque laudántium regem, ingréssa est ad pópulum in templum Dómini.
 2 Paralipómenon	2Par	14	23	13	Cumque vidísset regem stantem super gradum in intróitu, et príncipes, turmásque circa eum, omnémque pópulum terræ gaudéntem, atque clangéntem tubis, et divérsi géneris órganis concinéntem, vocémque laudántium, scidit vestiménta sua, et ait: Insídiæ, insídiæ.
 2 Paralipómenon	2Par	14	23	14	Egréssus autem Jójada póntifex ad centuriónes et príncipes exércitus, dixit eis: Edúcite illam extra septa templi, et interficiátur foris gládio. Præcepítque sacérdos ne occiderétur in domo Dómini,
 2 Paralipómenon	2Par	14	23	15	et imposuérunt cervícibus ejus manus: cumque intrásset portam equórum domus regis, interfecérunt eam ibi.
 2 Paralipómenon	2Par	14	23	16	Pépigit autem Jójada fœdus inter se, universúmque pópulum, et regem, ut esset pópulus Dómini.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	23	17	Ítaque ingréssus est omnis pópulus domum Baal, et destruxérunt eam, et altária ac simulácra illíus confregérunt: Mathan quoque sacerdótem Baal interfecérunt ante aras.
 2 Paralipómenon	2Par	14	23	18	Constítuit autem Jójada præpósitos in domo Dómini sub mánibus sacerdótum et Levitárum quos distríbuit David in domo Dómini, ut offérrent holocáusta Dómino, sicut scriptum est in lege Móysi, in gáudio et cánticis, juxta dispositiónem David.
 2 Paralipómenon	2Par	14	23	19	Constítuit quoque janitóres in portis domus Dómini, ut non ingrederétur eam immúndus in omni re.
 2 Paralipómenon	2Par	14	23	20	Assumpsítque centuriónes, et fortíssimos viros, ac príncipes pópuli, et omne vulgus terræ, et fecérunt descéndere regem de domo Dómini, et introíre per médium portæ superióris in domum regis, et collocavérunt eum in sólio regáli.
 2 Paralipómenon	2Par	14	23	21	Lætatúsque est omnis pópulus terræ, et urbs quiévit: porro Athalía interfécta est gládio.
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	1	Septem annórum erat Joas cum regnáre cœpísset, et quadragínta annis regnávit in Jerúsalem: nomen matris ejus Sebía de Bersabée.
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	2	Fecítque quod bonum est coram Dómino cunctis diébus Jójadæ sacerdótis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	3	Accépit autem ei Jójada uxóres duas, e quibus génuit fílios et fílias.
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	4	Post quæ plácuit Joas ut instauráret domum Dómini.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	5	Congregavítque sacerdótes et Levítas, et dixit eis: Egredímini ad civitátes Juda, et collígite de univérso Ísraël pecúniam ad sartatécta templi Dei vestri per síngulos annos, festinatóque hoc fácite. Porro Levítæ égere negligéntius.
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	6	Vocavítque rex Jójadam príncipem, et dixit ei: Quare tibi non fuit curæ, ut cógeres Levítas inférre de Juda et de Jerúsalem pecúniam quæ constitúta est a Móyse servo Dómini, ut inférret eam omnis multitúdo Ísraël in tabernáculum testimónii?
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	7	Athalía enim impiíssima, et fílii ejus, destruxérunt domum Dei, et de univérsis quæ sanctificáta fúerant in templo Dómini, ornavérunt fanum Báalim.
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	8	Præcépit ergo rex, et fecérunt arcam: posuerúntque eam juxta portam domus Dómini forínsecus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	9	Et prædicátum est in Juda et Jerúsalem ut deférrent sínguli prétium Dómino, quod constítuit Móyses servus Dei super omnem Ísraël in desérto.
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	10	Lætatíque sunt cuncti príncipes, et omnis pópulus, et ingréssi contulérunt in arcam Dómini, atque misérunt ita ut implerétur.
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	11	Cumque tempus esset ut deférrent arcam coram rege per manus Levitárum (vidébant enim multam pecúniam), ingrediebátur scriba regis, et quem primus sacérdos constitúerat, effundebántque pecúniam quæ erat in arca, porro arcam reportábant ad locum suum: sicque faciébant per síngulos dies. Et congregáta est infiníta pecúnia,
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	12	quam dedérunt rex et Jójada his qui prǽerant opéribus domus Dómini: at illi conducébant ex ea cæsóres lápidum, et artífices óperum singulórum ut instaurárent domum Dómini: fabros quoque ferri et æris, ut quod cádere cœ́perat, fulcirétur.
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	13	Egerúntque hi qui operabántur indústrie, et obducebátur párietum cicátrix per manus eórum, ac suscitavérunt domum Dómini in statum prístinum, et fírmiter eam stare fecérunt.
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	14	Cumque compléssent ómnia ópera, detulérunt coram rege et Jójada réliquam partem pecúniæ: de qua facta sunt vasa templi in ministérium, et ad holocáusta, phíalæ quoque, et cétera vasa áurea et argéntea: offerebántur holocáusta in domo Dómini júgiter cunctis diébus Jójadæ.
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	15	Sénuit autem Jójada plenus diérum, et mórtuus est cum esset centum trigínta annórum:	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	16	sepelierúntque eum in civitáte David cum régibus, eo quod fecísset bonum cum Ísraël, et cum domo ejus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	17	Postquam autem óbiit Jójada, ingréssi sunt príncipes Juda, et adoravérunt regem: qui delinítus obséquiis eórum, acquiévit eis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	18	Et dereliquérunt templum Dómini Dei patrum suórum, servierúntque lucis et sculptílibus: et facta est ira contra Judam et Jerúsalem propter hoc peccátum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	19	Mittebátque eis prophétas ut reverteréntur ad Dóminum, quos protestántes illi audíre nolébant.
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	20	Spíritus ítaque Dei índuit Zacharíam fílium Jójadæ sacerdótem, et stetit in conspéctu pópuli, et dixit eis: Hæc dicit Dóminus Deus: Quare transgredímini præcéptum Dómini, quod vobis non próderit, et dereliquístis Dóminum ut derelínqueret vos?
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	21	Qui congregáti advérsus eum, misérunt lápides juxta regis impérium in átrio domus Dómini.
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	22	Et non est recordátus Joas rex misericórdiæ quam fécerat Jójada pater illíus secum, sed interfécit fílium ejus. Qui cum morerétur, ait: Vídeat Dóminus, et requírat.
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	23	Cumque evolútus esset annus, ascéndit contra eum exércitus Sýriæ: venítque in Judam et Jerúsalem, et interfécit cunctos príncipes pópuli, atque univérsam prædam misérunt regi in Damáscum.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	24	Et certe cum permódicus venísset númerus Syrórum, trádidit Dóminus in mánibus eórum infinítam multitúdinem, eo quod dereliquíssent Dóminum Deum patrum suórum: in Joas quoque ignominiósa exercuére judícia.
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	25	Et abeúntes dimisérunt eum in languóribus magnis: surrexérunt autem contra eum servi sui in ultiónem sánguinis fílii Jójadæ sacerdótis, et occidérunt eum in léctulo suo, et mórtuus est: sepelierúntque eum in civitáte David, sed non in sepúlchris regum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	26	Insidiáti vero sunt ei Zabad fílius Sémaath Ammanítidis, et Józabad fílius Sémarith Moabítidis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	24	27	Porro fílii ejus, ac summa pecúniæ quæ adunáta fúerat sub eo, et instaurátio domus Dei, scripta sunt diligéntius in libro regum: regnávit autem Amasías fílius ejus pro eo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	1	Vigínti quinque annórum erat Amasías cum regnáre cœpísset, et vigínti novem annis regnávit in Jerúsalem: nomen matris ejus Jóadan de Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	2	Fecítque bonum in conspéctu Dómini, verúmtamen non in corde perfécto.
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	3	Cumque roborátum sibi vidéret impérium, jugulávit servos qui occíderant regem patrem suum,
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	4	sed fílios eórum non interfécit, sicut scriptum est in libro legis Móysi, ubi præcépit Dóminus, dicens: Non occidéntur patres pro fíliis, neque fílii pro pátribus suis, sed unusquísque in suo peccáto moriétur.
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	5	Congregávit ígitur Amasías Judam, et constítuit eos per famílias, tribunósque et centuriónes in univérso Juda et Bénjamin: et recénsuit a vigínti annis supra, invenítque trecénta míllia júvenum qui egrederéntur ad pugnam, et tenérent hastam et clýpeum:	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	6	mercéde quoque condúxit de Ísraël centum míllia robustórum, centum taléntis argénti.
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	7	Venit autem homo Dei ad illum, et ait: O rex, ne egrediátur tecum exércitus Ísraël: non est enim Dóminus cum Ísraël, et cunctis fíliis Éphraim:
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	8	quod si putas in róbore exércitus bella consístere, superári te fáciet Deus ab hóstibus: Dei quippe est et adjuváre, et in fugam convértere.
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	9	Dixítque Amasías ad hóminem Dei: Quid ergo fiet de centum taléntis, quæ dedi milítibus Ísraël? Et respóndit ei homo Dei: Habet Dóminus unde tibi dare possit multo his plura.
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	10	Separávit ítaque Amasías exércitum qui vénerat ad eum ex Éphraim, ut reverterétur in locum suum: at illi contra Judam veheménter iráti, revérsi sunt in regiónem suam.
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	11	Porro Amasías confidénter edúxit pópulum suum, et ábiit in vallem Salinárum, percussítque fílios Seir decem míllia:
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	12	et ália decem míllia virórum cepérunt fílii Juda, et adduxérunt ad prærúptum cujúsdam petræ, præcipitaverúntque eos de summo in præceps: qui univérsi crepuérunt.
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	13	At ille exércitus quem remíserat Amasías ne secum iret ad prœ́lium, diffúsus est in civitátibus Juda, a Samaría usque ad Béthoron, et interféctis tribus míllibus, dirípuit prædam magnam.
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	14	Amasías vero post cædem Idumæórum, et allátos deos filiórum Seir, státuit illos in deos sibi, et adorábat eos, et illis adolébat incénsum.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	15	Quam ob rem irátus Dóminus contra Amasíam misit ad illum prophétam, qui díceret ei: Cur adorásti deos qui non liberavérunt pópulum suum de manu tua?
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	16	Cumque hæc ille loquerétur, respóndit ei: Num consiliárius regis es? quiésce, ne interfíciam te. Discedénsque prophéta: Scio, inquit, quod cogitáverit Deus occídere te quia fecísti hoc malum, et ínsuper non acquievísti consílio meo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	17	Ígitur Amasías rex Juda ínito péssimo consílio, misit ad Joas fílium Jóachaz fílii Jehu regem Ísraël, dicens: Veni, videámus nos mútuo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	18	At ille remísit núntios, dicens: Cárduus qui est in Líbano misit ad cedrum Líbani, dicens: Da fíliam tuam fílio meo uxórem: et ecce béstiæ quæ erant in silva Líbani, transiérunt, et conculcavérunt cárduum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	19	Dixísti: Percússi Edom, et idcírco erígitur cor tuum in supérbiam: sede in domo tua: cur malum advérsum te próvocas, ut cadas et tu, et Juda tecum?
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	20	Nóluit audíre Amasías, eo quod Dómini esset volúntas ut traderétur in manus hóstium propter deos Edom.
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	21	Ascéndit ígitur Joas rex Ísraël, et mútuos sibi præbuére conspéctus: Amasías autem rex Juda erat in Béthsames Juda:
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	22	corruítque Juda coram Ísraël, et fugit in tabernácula sua.
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	23	Porro Amasíam regem Juda, fílium Joas fílii Jóachaz, cepit Joas rex Ísraël in Béthsames, et addúxit in Jerúsalem: destruxítque murum ejus a porta Éphraim usque ad portam ánguli quadringéntis cúbitis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	24	Omne quoque aurum et argéntum, et univérsa vasa quæ repérerat in domo Dei, et apud Obédedom in thesáuris étiam domus régiæ, necnon et fílios óbsidum, redúxit in Samaríam.
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	25	Vixit autem Amasías fílius Joas rex Juda, postquam mórtuus est Joas fílius Jóachaz rex Ísraël, quíndecim annis.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	26	Réliqua autem sermónum Amasíæ priórum et novissimórum scripta sunt in libro regum Juda et Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	27	Qui postquam recéssit a Dómino, tetendérunt ei insídias in Jerúsalem. Cumque fugísset in Lachis, misérunt, et interfecérunt eum ibi.
 2 Paralipómenon	2Par	14	25	28	Reportantésque super equos, sepeliérunt eum cum pátribus suis in civitáte David.
 2 Paralipómenon	2Par	14	26	1	Omnis autem pópulus Juda fílium ejus Ozíam, annórum sédecim, constítuit regem pro Amasía patre suo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	26	2	Ipse ædificávit Áilath, et restítuit eam ditióni Juda, postquam dormívit rex cum pátribus suis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	26	3	Sédecim annórum erat Ozías cum regnáre cœpísset, et quinquagínta duóbus annis regnávit in Jerúsalem: nomen matris ejus Jechelía de Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	26	4	Fecítque quod erat rectum in óculis Dómini, juxta ómnia quæ fécerat Amasías pater ejus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	26	5	Et exquisívit Dóminum in diébus Zacharíæ intelligéntis et vidéntis Deum: cumque requíreret Dóminum, diréxit eum in ómnibus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	26	6	Dénique egréssus est, et pugnávit contra Philísthiim, et destrúxit murum Geth, et murum Jábniæ, murúmque Azóti: ædificávit quoque óppida in Azóto et in Philísthiim.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	26	7	Et adjúvit eum Deus contra Philísthiim, et contra Árabes qui habitábant in Gúrbaal, et contra Ammonítas.
 2 Paralipómenon	2Par	14	26	8	Appendebántque Ammonítæ múnera Ozíæ: et divulgátum est nomen ejus usque ad intróitum Ægýpti propter crebras victórias.
 2 Paralipómenon	2Par	14	26	9	Ædificavítque Ozías turres in Jerúsalem super portam ánguli, et super portam vallis, et réliquas in eódem muri látere, firmavítque eas.
 2 Paralipómenon	2Par	14	26	10	Exstrúxit étiam turres in solitúdine, et effódit cistérnas plúrimas, eo quod habéret multa pécora tam in campéstribus quam in erémi vastitáte: víneas quoque hábuit et vinitóres, in móntibus et in Carmélo: erat quippe homo agricultúræ déditus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	26	11	Fuit autem exércitus bellatórum ejus, qui procedébant ad prœ́lia sub manu Jéhiel scribæ, Maasiǽque doctóris, et sub manu Hananíæ, qui erat de dúcibus regis.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	26	12	Omnísque númerus príncipum per famílias, virórum fórtium duórum míllium sexcentórum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	26	13	Et sub eis univérsus exércitus trecentórum et septem míllium quingentórum, qui erant apti ad bella, et pro rege contra adversários dimicábant.
 2 Paralipómenon	2Par	14	26	14	Præparávit quoque eis Ozías, id est, cuncto exercítui, clýpeos, et hastas, et gáleas, et lorícas, arcúsque et fundas ad jaciéndos lápides.
 2 Paralipómenon	2Par	14	26	15	Et fecit in Jerúsalem divérsi géneris máchinas, quas in túrribus collocávit et in ángulis murórum, ut mítterent sagíttas, et saxa grándia: egressúmque est nomen ejus procul, eo quod auxiliarétur ei Dóminus, et corroborásset illum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	26	16	Sed cum roborátus esset, elevátum est cor ejus in intéritum suum, et negléxit Dóminum Deum suum: ingressúsque templum Dómini, adolére vóluit incénsum super altáre thymiámatis.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	26	17	Statímque ingréssus post eum Azarías sacérdos, et cum eo sacerdótes Dómini octogínta, viri fortíssimi,
 2 Paralipómenon	2Par	14	26	18	restitérunt regi, atque dixérunt: Non est tui offícii, Ozía, ut adóleas incénsum Dómino, sed sacerdótum, hoc est, filiórum Áaron, qui consecráti sunt ad hujuscémodi ministérium: egrédere de sanctuário, ne contémpseris: quia non reputábitur tibi in glóriam hoc a Dómino Deo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	26	19	Iratúsque Ozías, tenens in manu thuríbulum ut adoléret incénsum, minabátur sacerdótibus. Statímque orta est lepra in fronte ejus coram sacerdótibus, in domo Dómini super altáre thymiámatis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	26	20	Cumque respexísset eum Azarías póntifex, et omnes réliqui sacerdótes, vidérunt lepram in fronte ejus, et festináto expulérunt eum. Sed et ipse pertérritus, accelerávit égredi, eo quod sensísset íllico plagam Dómini.
 2 Paralipómenon	2Par	14	26	21	Fuit ígitur Ozías rex leprósus usque ad diem mortis suæ, et habitávit in domo separáta plenus lepra, ob quam ejéctus fúerat de domo Dómini. Porro Jóatham fílius ejus rexit domum regis, et judicábat pópulum terræ.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	26	22	Réliqua autem sermónum Ozíæ priórum et novissimórum scripsit Isaías fílius Amos prophéta.
 2 Paralipómenon	2Par	14	26	23	Dormivítque Ozías cum pátribus suis, et sepeliérunt eum in agro regálium sepulchrórum, eo quod esset leprósus: regnavítque Jóatham fílius ejus pro eo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	27	1	Vigínti quinque annórum erat Jóatham cum regnáre cœpísset, et sédecim annis regnávit in Jerúsalem: nomen matris ejus Jérusa fília Sadoc.
 2 Paralipómenon	2Par	14	27	2	Fecítque quod rectum erat coram Dómino, juxta ómnia quæ fécerat Ozías pater suus, excépto quod non est ingréssus templum Dómini: et adhuc pópulus delinquébat.
 2 Paralipómenon	2Par	14	27	3	Ipse ædificávit portam domus Dómini excélsam, et in muro Ophel multa constrúxit.
 2 Paralipómenon	2Par	14	27	4	Urbes quoque ædificávit in móntibus Juda, et in sáltibus castélla et turres.
 2 Paralipómenon	2Par	14	27	5	Ipse pugnávit contra regem filiórum Ammon, et vicit eos, dederúntque ei fílii Ammon in témpore illo centum talénta argénti, et decem míllia coros trítici, ac tótidem coros hórdei: hæc ei præbuérunt fílii Ammon in anno secúndo et tértio.
 2 Paralipómenon	2Par	14	27	6	Corroboratúsque est Jóatham, eo quod direxísset vias suas coram Dómino Deo suo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	27	7	Réliqua autem sermónum Jóatham, et omnes pugnæ ejus et ópera, scripta sunt in libro regum Ísraël et Juda.
 2 Paralipómenon	2Par	14	27	8	Vigínti quinque annórum erat cum regnáre cœpísset, et sédecim annis regnávit in Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	27	9	Dormivítque Jóatham cum pátribus suis, et sepeliérunt eum in civitáte David: et regnávit Achaz fílius ejus pro eo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	1	Vigínti annórum erat Achaz cum regnáre cœpísset, et sédecim annis regnávit in Jerúsalem. Non fecit rectum in conspéctu Dómini sicut David pater ejus,
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	2	sed ambulávit in viis regum Ísraël, ínsuper et státuas fudit Báalim.
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	3	Ipse est qui adolévit incénsum in valle Benénnom, et lustrávit fílios suos in igne juxta ritum géntium quas interfécit Dóminus in advéntu filiórum Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	4	Sacrificábat quoque, et thymiáma succendébat in excélsis, et in cóllibus, et sub omni ligno frondóso.
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	5	Tradidítque eum Dóminus Deus ejus in manu regis Sýriæ, qui percússit eum, magnámque prædam cepit de ejus império, et addúxit in Damáscum: mánibus quoque regis Ísraël tráditus est, et percússus plaga grandi.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	6	Occidítque Phácee fílius Romelíæ, de Juda centum vigínti míllia in die uno, omnes viros bellatóres: eo quod reliquíssent Dóminum Deum patrum suórum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	7	Eódem témpore occídit Zechri, vir potens ex Éphraim, Maasíam fílium regis, et Ézricam ducem domus ejus, Élcanam quoque secúndum a rege.
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	8	Ceperúntque fílii Ísraël de frátribus suis ducénta míllia mulíerum, puerórum, et puellárum, et infinítam prædam: pertulerúntque eam in Samaríam.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	9	Ea tempestáte erat ibi prophéta Dómini, nómine Oded: qui egréssus óbviam exercítui veniénti in Samaríam, dixit eis: Ecce irátus Dóminus Deus patrum vestrórum contra Juda, trádidit eos in mánibus vestris, et occidístis eos atróciter, ita ut ad cælum pertíngeret vestra crudélitas.
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	10	Ínsuper fílios Juda et Jerúsalem vultis vobis subjícere in servos et ancíllas: quod nequáquam facto opus est: peccástis enim super hoc Dómino Deo vestro.
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	11	Sed audíte consílium meum, et redúcite captívos quos adduxístis de frátribus vestris, quia magnus furor Dómini ímminet vobis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	12	Stetérunt ítaque viri de princípibus filiórum Éphraim, Azarías fílius Jóhanan, Barachías fílius Mosóllamoth, Ezechías fílius Sellum, et Ámasa fílius Ádali, contra eos qui veniébant de prœ́lio,
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	13	et dixérunt eis: Non introducétis huc captívos, ne peccémus Dómino. Quare vultis adjícere super peccáta nostra, et vétera cumuláre delícta? grande quippe peccátum est, et ira furóris Dómini ímminet super Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	14	Dimiserúntque viri bellatóres prædam, et univérsa quæ céperant, coram princípibus, et omni multitúdine.
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	15	Steterúntque viri quos supra memorávimus, et apprehendéntes captívos, omnésque qui nudi erant, vestiérunt de spóliis: cumque vestíssent eos, et calceássent, et refecíssent cibo ac potu, unxisséntque propter labórem, et adhibuíssent eis curam: quicúmque ambuláre non póterant, et erant imbecíllo córpore, imposuérunt eos juméntis, et adduxérunt Jéricho civitátem palmárum ad fratres eórum, ipsíque revérsi sunt in Samaríam.
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	16	Témpore illo misit rex Achaz ad regem Assyriórum, póstulans auxílium.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	17	Venerúntque Idumǽi, et percussérunt multos ex Juda, et cepérunt prædam magnam.
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	18	Philísthiim quoque diffúsi sunt per urbes campéstres, et ad merídiem Juda: ceperúntque Béthsames, et Ájalon, et Gáderoth, Socho quoque, et Thamnan, et Gamzo, cum vículis suis, et habitavérunt in eis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	19	Humiliáverat enim Dóminus Judam propter Achaz regem Juda, eo quod nudásset eum auxílio, et contémptui habuísset Dóminum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	20	Adduxítque contra eum Thelgathphálnasar regem Assyriórum, qui et afflíxit eum, et nullo resisténte vastávit.
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	21	Ígitur Achaz, spoliáta domo Dómini, et domo regum ac príncipum, dedit regi Assyriórum múnera, et tamen nihil ei prófuit.
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	22	Ínsuper et témpore angústiæ suæ auxit contémptum in Dóminum, ipse per se rex Achaz,
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	23	immolávit diis Damásci víctimas percussóribus suis, et dixit: Dii regum Sýriæ auxiliántur eis, quos ego placábo hóstiis, et áderunt mihi: cum e contrário ipsi fúerint ruínæ ei, et univérso Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	24	Diréptis ítaque Achaz ómnibus vasis domus Dei, atque confráctis, clausit jánuas templi Dei, et fecit sibi altária in univérsis ángulis Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	25	In ómnibus quoque úrbibus Juda exstrúxit aras ad cremándum thus, atque ad iracúndiam provocávit Dóminum Deum patrum suórum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	26	Réliqua autem sermónum ejus, et ómnium óperum suórum priórum et novissimórum, scripta sunt in libro regum Juda et Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	28	27	Dormivítque Achaz cum pátribus suis, et sepeliérunt eum in civitáte Jerúsalem: neque enim recepérunt eum in sepúlchra regum Ísraël. Regnavítque Ezechías fílius ejus pro eo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	1	Ígitur Ezechías regnáre cœpit, cum vigínti quinque esset annórum, et vigínti novem annis regnávit in Jerúsalem: nomen matris ejus Abía fília Zacharíæ.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	2	Fecítque quod erat plácitum in conspéctu Dómini, juxta ómnia quæ fécerat David pater ejus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	3	Ipse, anno et mense primo regni sui, apéruit valvas domus Dómini, et instaurávit eas.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	4	Adduxítque sacerdótes atque Levítas, et congregávit eos in platéam orientálem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	5	Dixítque ad eos: Audíte me, Levítæ, et sanctificámini: mundáte domum Dómini Dei patrum vestrórum, et auférte omnem immundítiam de sanctuário.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	6	Peccavérunt patres nostri, et fecérunt malum in conspéctu Dómini Dei nostri, derelinquéntes eum: avertérunt fácies suas a tabernáculo Dómini, et præbuérunt dorsum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	7	Clausérunt óstia quæ erant in pórticu, et extinxérunt lucérnas, incensúmque non adolevérunt, et holocáusta non obtulérunt in sanctuário Deo Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	8	Concitátus est ítaque furor Dómini super Judam et Jerúsalem, tradidítque eos in commotiónem, et in intéritum, et in síbilum, sicut ipsi cérnitis óculis vestris.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	9	En corruérunt patres nostri gládiis: fílii nostri, et fíliæ nostræ, et cónjuges captívæ ductæ sunt propter hoc scelus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	10	Nunc ergo placet mihi ut ineámus fœdus cum Dómino Deo Ísraël, et avértet a nobis furórem iræ suæ.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	11	Fílii mei, nolíte neglígere: vos elégit Dóminus ut stetis coram eo, et ministrétis illi, colatísque eum, et cremétis ei incénsum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	12	Surrexérunt ergo Levítæ: Mahath fílius Amásai, et Joël fílius Azaríæ de fíliis Caath: porro de fíliis Merári, Cis fílius Abdi, et Azarías fílius Jaláleel. De fíliis autem Gersom, Joah fílius Zemma, et Eden fílius Joah.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	13	At vero de fíliis Elísaphan, Samri, et Jáhiel. De fíliis quoque Asaph, Zacharías, et Mathanías:
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	14	necnon de fíliis Heman, Jáhiel, et Sémei: sed et de fíliis Ídithun, Semeías, et Óziel.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	15	Congregaverúntque fratres suos, et sanctificáti sunt, et ingréssi sunt juxta mandátum regis et impérium Dómini, ut expiárent domum Dei.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	16	Sacerdótes quoque ingréssi templum Dómini ut sanctificárent illud, extulérunt omnem immundítiam quam intro repérerant in vestíbulo domus Dómini: quam tulérunt Levítæ, et asportavérunt ad torréntem Cedron foras.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	17	Cœpérunt autem prima die mensis primi mundáre, et in die octávo ejúsdem mensis ingréssi sunt pórticum templi Dómini, expiaverúntque templum diébus octo, et in die sextadécima mensis ejúsdem, quod cœ́perant, implevérunt.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	18	Ingréssi quoque sunt ad Ezechíam regem, et dixérunt ei: Sanctificávimus omnem domum Dómini, et altáre holocáusti, vasáque ejus, necnon et mensam propositiónis cum ómnibus vasis suis,
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	19	cunctámque templi supelléctilem, quam pollúerat rex Achaz in regno suo, postquam prævaricátus est: et ecce expósita sunt ómnia coram altáre Dómini.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	20	Consurgénsque dilúculo Ezechías rex, adunávit omnes príncipes civitátis, et ascéndit in domum Dómini:	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	21	obtulerúntque simul táuros septem, et aríetes septem, agnos septem, et hircos septem pro peccáto, pro regno, pro sanctuário, pro Juda: dixítque sacerdótibus fíliis Áaron, ut offérrent super altáre Dómini.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	22	Mactavérunt ígitur táuros, et suscepérunt sánguinem sacerdótes, et fudérunt illum super altáre: mactavérunt étiam aríetes, et illórum sánguinem super altáre fudérunt, immolaverúntque agnos, et fudérunt super altáre sánguinem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	23	Applicuérunt hircos pro peccáto coram rege, et univérsa multitúdine, imposuerúntque manus suas super eos:
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	24	et immolavérunt illos sacerdótes, et aspersérunt sánguinem eórum coram altáre pro piáculo univérsi Israélis: pro omni quippe Ísraël præcéperat rex ut holocáustum fíeret, et pro peccáto.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	25	Constítuit quoque Levítas in domo Dómini cum cýmbalis, et psaltériis, et cítharis secúndum dispositiónem David regis, et Gad vidéntis, et Nathan prophétæ: síquidem Dómini præcéptum fuit per manum prophetárum ejus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	26	Steterúntque Levítæ tenéntes órgana David, et sacerdótes tubas.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	27	Et jussit Ezechías ut offérrent holocáusta super altáre: cumque offerréntur holocáusta, cœpérunt laudes cánere Dómino, et clángere tubis, atque in divérsis órganis quæ David rex Ísraël præparáverat, concrepáre.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	28	Omni autem turba adoránte, cantóres, et ii qui tenébant tubas, erant in offício suo donec complerétur holocáustum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	29	Cumque finíta esset oblátio, incurvátus est rex, et omnes qui erant cum eo, et adoravérunt.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	30	Præcepítque Ezechías et príncipes Levítis, ut laudárent Dóminum sermónibus David, et Asaph vidéntis: qui laudavérunt eum magna lætítia, et incurváto genu adoravérunt.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	31	Ezechías autem étiam hæc áddidit: Impléstis manus vestras Dómino: accédite, et offérte víctimas et laudes in domo Dómini. Óbtulit ergo univérsa multitúdo hóstias, et laudes, et holocáusta, mente devóta.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	32	Porro númerus holocaustórum quæ óbtulit multitúdo, hic fuit: táuros septuagínta, aríetes centum, agnos ducéntos.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	33	Sanctificaverúntque Dómino boves sexcéntos, et oves tria míllia.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	34	Sacerdótes vero pauci erant, nec póterant suffícere ut pelles holocaustórum detráherent: unde et Levítæ fratres eórum adjuvérunt eos, donec implerétur opus, et sanctificaréntur antístites: Levítæ quippe facilióri ritu sanctificántur quam sacerdótes.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	35	Fuérunt ergo holocáusta plúrima, ádipes pacificórum, et libámina holocaustórum: et complétus est cultus domus Dómini.
 2 Paralipómenon	2Par	14	29	36	Lætatúsque est Ezechías et omnis pópulus, eo quod ministérium Dómini esset explétum: de repénte quippe hoc fíeri placúerat.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	1	Misit quoque Ezechías ad omnem Ísraël et Judam: scripsítque epístolas ad Éphraim et Manássen ut venírent ad domum Dómini in Jerúsalem, et fácerent Phase Dómino Deo Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	2	Ínito ergo consílio regis et príncipum, et univérsi cœtus Jerúsalem, decrevérunt ut fácerent Phase mense secúndo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	3	Non enim potúerant fácere in témpore suo, quia sacerdótes qui possent suffícere, sanctificáti non fúerant, et pópulus nondum congregátus fúerat in Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	4	Placuítque sermo regi, et omni multitúdini.
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	5	Et decrevérunt ut mítterent núntios in univérsum Ísraël, de Bersabée usque Dan, ut venírent, et fácerent Phase Dómino Deo Ísraël in Jerúsalem: multi enim non fécerant sicut lege præscríptum est.
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	6	Perrexerúntque cursóres cum epístolis ex regis império, et príncipum ejus, in univérsum Ísraël et Judam, juxta id quod rex jússerat, prædicántes: Fílii Ísraël, revertímini ad Dóminum Deum Ábraham, et Ísaac, et Ísraël: et revertétur ad relíquias quæ effugérunt manum regis Assyriórum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	7	Nolíte fíeri sicut patres vestri et fratres, qui recessérunt a Dómino Deo patrum suórum, qui trádidit eos in intéritum, ut ipsi cérnitis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	8	Nolíte induráre cervíces vestras, sicut patres vestri: trádite manus Dómino, et veníte ad sanctuárium ejus quod sanctificávit in ætérnum: servíte Dómino Deo patrum vestrórum, et avertétur a vobis ira furóris ejus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	9	Si enim vos revérsi fuéritis ad Dóminum, fratres vestri et fílii habébunt misericórdiam coram dóminis suis, qui illos duxérunt captívos, et reverténtur in terram hanc: pius enim et clemens est Dóminus Deus vester, et non avértet fáciem suam a vobis, si revérsi fuéritis ad eum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	10	Ígitur cursóres pergébant velóciter de civitáte in civitátem per terram Éphraim et Manásse usque ad Zábulon, illis irridéntibus et subsannántibus eos.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	11	Áttamen quidam viri ex Aser, et Manásse, et Zábulon acquiescéntes consílio, venérunt Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	12	In Juda vero facta est manus Dómini ut daret eis cor unum, ut fácerent juxta præcéptum regis et príncipum verbum Dómini.
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	13	Congregatíque sunt in Jerúsalem pópuli multi ut fácerent solemnitátem azymórum, in mense secúndo:
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	14	et surgéntes destruxérunt altária quæ erant in Jerúsalem, atque univérsa in quibus idólis adolebátur incénsum, subverténtes, projecérunt in torréntem Cedron.
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	15	Immolavérunt autem Phase quartadécima die mensis secúndi. Sacerdótes quoque atque Levítæ tandem sanctificáti, obtulérunt holocáusta in domo Dómini:
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	16	steterúntque in órdine suo juxta dispositiónem et legem Móysi hóminis Dei: sacerdótes vero suscipiébant effundéndum sánguinem de mánibus Levitárum,
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	17	eo quod multa turba sanctificáta non esset: et idcírco immolárent Levítæ Phase his qui non occúrrerant sanctificári Dómino.
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	18	Magna étiam pars pópuli de Éphraim, et Manásse, et Íssachar, et Zábulon, quæ sanctificáta non fúerat, comédit Phase non juxta quod scriptum est: et orávit pro eis Ezechías, dicens: Dóminus bonus propitiábitur
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	19	cunctis, qui in toto corde requírunt Dóminum Deum patrum suórum: et non imputábit eis quod minus sanctificáti sunt.
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	20	Quem exaudívit Dóminus, et placátus est pópulo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	21	Fecerúntque fílii Ísraël, qui invénti sunt in Jerúsalem, solemnitátem azymórum septem diébus in lætítia magna, laudántes Dóminum per síngulos dies: Levítæ quoque et sacerdótes per órgana quæ suo offício congruébant.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	22	Et locútus est Ezechías ad cor ómnium Levitárum qui habébant intelligéntiam bonam super Dómino: et comedérunt septem diébus solemnitátis, immolántes víctimas pacificórum, et laudántes Dóminum Deum patrum suórum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	23	Placuítque univérsæ multitúdini ut celebrárent étiam álios dies septem: quod et fecérunt cum ingénti gáudio.
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	24	Ezechías enim rex Juda præbúerat multitúdini mille táuros, et septem míllia óvium: príncipes vero déderant pópulo táuros mille, et oves decem míllia: sanctificáta est ergo sacerdótum plúrima multitúdo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	25	Et hilaritáte perfúsa omnis turba Juda, tam sacerdótum et Levitárum, quam univérsæ frequéntiæ quæ vénerat ex Ísraël: proselytórum quoque de terra Ísraël, et habitántium in Juda.
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	26	Factáque est grandis celébritas in Jerúsalem, qualis a diébus Salomónis fílii David regis Ísraël in ea urbe non fúerat.
 2 Paralipómenon	2Par	14	30	27	Surrexérunt autem sacerdótes atque Levítæ benedicéntes pópulo: et exaudíta est vox eórum, pervenítque orátio in habitáculum sanctum cæli.
 2 Paralipómenon	2Par	14	31	1	Cumque hæc fuíssent rite celebráta, egréssus est omnis Ísraël qui invéntus fúerat in úrbibus Juda, et fregérunt simulácra, succiderúntque lucos, demolíti sunt excélsa, et altária destruxérunt, non solum de univérso Juda et Bénjamin, sed et de Éphraim quoque et Manásse, donec pénitus evérterent: reversíque sunt omnes fílii Ísraël in possessiónes et civitátes suas.
 2 Paralipómenon	2Par	14	31	2	Ezechías autem constítuit turmas sacerdotáles et Levíticas per divisiónes suas, unumquémque in offício próprio, tam sacerdótum vidélicet quam Levitárum, ad holocáusta et pacífica, ut ministrárent et confiteréntur, caneréntque in portis castrórum Dómini.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	31	3	Pars autem regis erat, ut de própria ejus substántia offerrétur holocáustum, mane semper et véspere: sábbatis quoque, et caléndis, et solemnitátibus céteris, sicut scriptum est in lege Móysi.
 2 Paralipómenon	2Par	14	31	4	Præcépit étiam pópulo habitántium Jerúsalem ut darent partes sacerdótibus et Levítis, ut possent vacáre legi Dómini.
 2 Paralipómenon	2Par	14	31	5	Quod cum percrebruísset in áuribus multitúdinis, plúrimas obtulére primítias fílii Ísraël fruménti, vini, et ólei: mellis quoque, et ómnium quæ gignit humus, décimas obtulérunt.
 2 Paralipómenon	2Par	14	31	6	Sed et fílii Ísraël et Juda qui habitábant in úrbibus Juda, obtulérunt décimas boum et óvium, decimásque sanctórum quæ vóverant Dómino Deo suo: atque univérsa portántes, fecérunt acérvos plúrimos.
 2 Paralipómenon	2Par	14	31	7	Mense tértio cœpérunt acervórum jacére fundaménta, et mense séptimo complevérunt eos.
 2 Paralipómenon	2Par	14	31	8	Cumque ingréssi fuíssent Ezechías et príncipes ejus, vidérunt acérvos, et benedixérunt Dómino ac pópulo Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	31	9	Interrogavítque Ezechías sacerdótes et Levítas, cur ita jacérent acérvi.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	31	10	Respóndit illi Azarías sacérdos primus de stirpe Sadoc, dicens: Ex quo cœpérunt offérri primítiæ in domo Dómini, comédimus, et saturáti sumus, et remansérunt plúrima, eo quod benedíxerit Dóminus pópulo suo: reliquárum autem cópia est ista, quam cernis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	31	11	Præcépit ígitur Ezechías ut præparárent hórrea in domo Dómini. Quod cum fecíssent,
 2 Paralipómenon	2Par	14	31	12	intulérunt tam primítias quam décimas, et quæcúmque vóverant, fidéliter. Fuit autem præféctus eórum Chonenías Levíta, et Sémei frater ejus secúndus,
 2 Paralipómenon	2Par	14	31	13	post quem Jáhiel, et Azarías, et Nahath, et Ásaël, et Jérimoth, Józabad quoque, et Éliel, et Jesmachías, et Mahath, et Banaías, præpósiti sub mánibus Choneníæ et Sémei fratris ejus, ex império Ezechíæ regis et Azaríæ pontíficis domus Dei, ad quos ómnia pertinébant.
 2 Paralipómenon	2Par	14	31	14	Core vero fílius Jemna Levítes, et jánitor orientális portæ, præpósitus erat iis quæ sponte offerebántur Dómino, primitiísque et consecrátis in Sancta sanctórum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	31	15	Et sub cura ejus Eden, et Bénjamin, Jésue, et Semeías, Amarías quoque, et Sechenías in civitátibus sacerdótum, ut fidéliter distribúerent frátribus suis partes, minóribus atque majóribus:
 2 Paralipómenon	2Par	14	31	16	excéptis máribus ab annis tribus et supra, cunctis qui ingrediebántur templum Dómini, et quidquid per síngulos dies conducébat in ministério, atque observatiónibus juxta divisiónes suas,
 2 Paralipómenon	2Par	14	31	17	sacerdótibus per famílias, et Levítis a vigésimo anno et supra, per órdines et turmas suas,
 2 Paralipómenon	2Par	14	31	18	universǽque multitúdini tam uxóribus quam líberis eórum utriúsque sexus, fidéliter cibi de his quæ sanctificáta fúerant, præbebántur.
 2 Paralipómenon	2Par	14	31	19	Sed et filiórum Áaron per agros, et suburbána úrbium singulárum, dispósiti erant viri, qui partes distribúerent univérso séxui masculíno de sacerdótibus et Levítis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	31	20	Fecit ergo Ezechías univérsa quæ díximus in omni Juda: operatúsque est bonum et rectum, et verum coram Dómino Deo suo,	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	31	21	in univérsa cultúra ministérii domus Dómini, juxta legem et cæremónias, volens requírere Deum suum in toto corde suo: fecítque, et prosperátus est.
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	1	Post quæ et hujuscémodi veritátem, venit Sennácherib rex Assyriórum, et ingréssus Judam, obsédit civitátes munítas, volens eas cápere.
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	2	Quod cum vidísset Ezechías, venísse scílicet Sennácherib, et totum belli ímpetum verti contra Jerúsalem,
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	3	ínito cum princípibus consílio, virísque fortíssimis, ut obturárent cápita fóntium qui erant extra urbem: et hoc ómnium decernénte senténtia,
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	4	congregávit plúrimam multitúdinem, et obturavérunt cunctos fontes, et rivum qui fluébat in médio terræ, dicéntes: Ne véniant reges Assyriórum, et invéniant aquárum abundántiam.
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	5	Ædificávit quoque, agens indústrie, omnem murum qui fúerat dissipátus, et exstrúxit turres désuper, et forínsecus álterum murum: instauravítque Mello in civitáte David, et fecit univérsi géneris armatúram et clýpeos:
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	6	constituítque príncipes bellatórum in exércitu, et convocávit univérsos in platéa portæ civitátis, ac locútus est ad cor eórum, dicens:
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	7	Viríliter ágite, et confortámini: nolíte timére, nec paveátis regem Assyriórum, et univérsam multitúdinem quæ est cum eo: multo enim plures nobíscum sunt, quam cum illo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	8	Cum illo enim est bráchium cárneum: nobíscum Dóminus Deus noster, qui auxiliátor est noster, pugnátque pro nobis. Confortatúsque est pópulus hujuscémodi verbis Ezechíæ regis Juda.
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	9	Quæ postquam gesta sunt, misit Sennácherib rex Assyriórum servos suos in Jerúsalem (ipse enim cum univérso exércitu obsidébat Lachis) ad Ezechíam regem Juda, et ad omnem pópulum qui erat in urbe, dicens:	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	10	Hæc dicit Sennácherib rex Assyriórum: In quo habéntes fidúciam sedétis obséssi in Jerúsalem?
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	11	num Ezechías décipit vos, ut tradat morti in fame et siti, affírmans quod Dóminus Deus vester líberet vos de manu regis Assyriórum?
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	12	Numquid non iste est Ezechías, qui destrúxit excélsa illíus, et altária, et præcépit Juda et Jerúsalem, dicens: Coram altári uno adorábitis, et in ipso comburétis incénsum?
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	13	an ignorátis quæ ego fécerim, et patres mei, cunctis terrárum pópulis? numquid prævaluérunt dii géntium, omniúmque terrárum, liberáre regiónem suam de manu mea?
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	14	Quis est de univérsis diis géntium, quas vastavérunt patres mei, qui potúerit erúere pópulum suum de manu mea, ut possit étiam Deus vester erúere vos de hac manu?
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	15	non vos ergo decípiat Ezechías, nec vana persuasióne delúdat, neque credátis ei. Si enim nullus pótuit deus cunctárum géntium atque regnórum liberáre pópulum suum de manu mea, et de manu patrum meórum, consequénter nec Deus vester póterit erúere vos de manu mea.
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	16	Sed et ália multa locúti sunt servi ejus contra Dóminum Deum, et contra Ezechíam servum ejus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	17	Epístolas quoque scripsit plenas blasphémiæ in Dóminum Deum Ísraël, et locútus est advérsus eum: Sicut dii géntium ceterárum non potuérunt liberáre pópulum suum de manu mea, sic et Deus Ezechíæ erúere non póterit pópulum suum de manu ista.
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	18	Ínsuper et clamóre magno, lingua judáica, contra pópulum qui sedébat in muris Jerúsalem, personábat, ut terréret eos, et cáperet civitátem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	19	Locutúsque est contra Deum Jerúsalem, sicut advérsum deos populórum terræ, ópera mánuum hóminum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	20	Oravérunt ígitur Ezechías rex, et Isaías fílius Amos prophétes, advérsum hanc blasphémiam, ac vociferáti sunt usque in cælum.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	21	Et misit Dóminus ángelum, qui percússit omnem virum robústum, et bellatórem, et príncipem exércitus regis Assyriórum: reversúsque est cum ignomínia in terram suam. Cumque ingréssus esset domum dei sui, fílii qui egréssi fúerant de útero ejus interfecérunt eum gládio.
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	22	Salvavítque Dóminus Ezechíam et habitatóres Jerúsalem de manu Sennácherib regis Assyriórum, et de manu ómnium, et prǽstitit eis quiétem per circúitum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	23	Multi étiam deferébant hóstias et sacrifícia Dómino in Jerúsalem, et múnera Ezechíæ regi Juda: qui exaltátus est post hæc coram cunctis géntibus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	24	In diébus illis ægrotávit Ezechías usque ad mortem, et orávit Dóminum: exaudivítque eum, et dedit ei signum.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	25	Sed non juxta benefícia quæ accéperat, retríbuit, quia elevátum est cor ejus: et facta est contra eum ira, et contra Judam et Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	26	Humiliatúsque est póstea, eo quod exaltátum fuísset cor ejus, tam ipse quam habitatóres Jerúsalem: et idcírco non venit super eos ira Dómini in diébus Ezechíæ.
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	27	Fuit autem Ezechías dives, et ínclytus valde, et thesáuros sibi plúrimos congregávit argénti, et auri, et lápidis pretiósi, arómatum, et armórum univérsi géneris, et vasórum magni prétii.
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	28	Apothécas quoque fruménti, vini, et ólei, et præsépia ómnium jumentórum, caulásque pécorum,
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	29	et urbes ædificávit sibi: habébat quippe greges óvium et armentórum innumerábiles, eo quod dedísset ei Dóminus substántiam multam nimis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	30	Ipse est Ezechías, qui obturávit superiórem fontem aquárum Gihon, et avértit eas subter ad occidéntem urbis David: in ómnibus opéribus suis fecit próspere quæ vóluit.
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	31	Áttamen in legatióne príncipum Babylónis, qui missi fúerant ad eum ut interrogárent de porténto quod accíderat super terram, derelíquit eum Deus ut tentarétur, et nota fíerent ómnia quæ erant in corde ejus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	32	Réliqua autem sermónum Ezechíæ, et misericordiárum ejus, scripta sunt in visióne Isaíæ fílii Amos prophétæ, et in libro regum Juda et Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	32	33	Dormivítque Ezechías cum pátribus suis, et sepeliérunt eum super sepúlchra filiórum David: et celebrávit ejus exéquias univérsus Juda, et omnes habitatóres Jerúsalem: regnavítque Manásses fílius ejus pro eo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	1	Duódecim annórum erat Manásses cum regnáre cœpísset, et quinquagínta quinque annis regnávit in Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	2	Fecit autem malum coram Dómino, juxta abominatiónes géntium quas subvértit Dóminus coram fíliis Ísraël:
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	3	et convérsus instaurávit excélsa quæ demolítus fúerat Ezechías pater ejus: construxítque aras Báalim, et fecit lucos, et adorávit omnem milítiam cæli, et cóluit eam.
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	4	Ædificávit quoque altária in domo Dómini, de qua díxerat Dóminus: In Jerúsalem erit nomen meum in ætérnum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	5	Ædificávit autem ea cuncto exercítui cæli in duóbus átriis domus Dómini.
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	6	Transiréque fecit fílios suos per ignem in valle Benénnom: observábat sómnia, sectabátur augúria, maléficis ártibus inserviébat, habébat secum magos et incantatóres, multáque mala operátus est coram Dómino ut irritáret eum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	7	Scúlptile quoque et conflátile signum pósuit in domo Dei, de qua locútus est Deus ad David, et ad Salomónem fílium ejus, dicens: In domo hac, et in Jerúsalem quam elégi de cunctis tríbubus Ísraël, ponam nomen meum in sempitérnum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	8	Et movéri non fáciam pedem Ísraël de terra quam trádidi pátribus eórum: ita dumtáxat si custodíerint fácere quæ præcépi eis, cunctámque legem, et cæremónias atque judícia, per manum Móysi.
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	9	Ígitur Manásses sedúxit Judam, et habitatóres Jerúsalem, ut fácerent malum super omnes gentes quas subvérterat Dóminus a fácie filiórum Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	10	Locutúsque est Dóminus ad eum, et ad pópulum illíus, et atténdere noluérunt.
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	11	Idcírco superindúxit eis príncipes exércitus regis Assyriórum: ceperúntque Manássen, et vinctum caténis atque compédibus duxérunt in Babylónem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	12	Qui postquam coangustátus est, orávit Dóminum Deum suum: et egit pœniténtiam valde coram Deo patrum suórum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	13	Deprecatúsque est eum, et obsecrávit inténte: et exaudívit oratiónem ejus, reduxítque eum Jerúsalem in regnum suum, et cognóvit Manásses quod Dóminus ipse esset Deus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	14	Post hæc ædificávit murum extra civitátem David ad occidéntem Gihon in conválle, ab intróitu portæ píscium per circúitum usque ad Ophel, et exaltávit illum veheménter: constituítque príncipes exércitus in cunctis civitátibus Juda munítis:	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	15	et ábstulit deos aliénos, et simulácrum de domo Dómini: aras quoque, quas fécerat in monte domus Dómini et in Jerúsalem: et projécit ómnia extra urbem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	16	Porro instaurávit altáre Dómini, et immolávit super illud víctimas, et pacífica, et laudem: præcepítque Judæ ut servíret Dómino Deo Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	17	Áttamen adhuc pópulus immolábat in excélsis Dómino Deo suo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	18	Réliqua autem gestórum Manásse, et obsecrátio ejus ad Deum suum, verba quoque vidéntium qui loquebántur ad eum in nómine Dómini Dei Ísraël, continéntur in sermónibus regum Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	19	Orátio quoque ejus et exaudítio, et cuncta peccáta atque contémptus, loca étiam in quibus ædificávit excélsa, et fecit lucos et státuas ántequam ágeret pœniténtiam, scripta sunt in sermónibus Hózai.
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	20	Dormívit ergo Manásses cum pátribus suis, et sepeliérunt eum in domo sua: regnavítque pro eo fílius ejus Amon.
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	21	Vigínti duórum annórum erat Amon cum regnáre cœpísset, et duóbus annis regnávit in Jerúsalem.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	22	Fecítque malum in conspéctu Dómini, sicut fécerat Manásses pater ejus: et cunctis idólis quæ Manásses fúerat fabricátus, immolávit atque servívit.
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	23	Et non est revéritus fáciem Dómini, sicut revéritus est Manásses pater ejus, et multo majóra delíquit.
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	24	Cumque conjurássent advérsus eum servi sui, interfecérunt eum in domo sua.
 2 Paralipómenon	2Par	14	33	25	Porro réliqua pópuli multitúdo, cæsis iis qui Amon percússerant, constítuit regem Josíam fílium ejus pro eo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	1	Octo annórum erat Josías cum regnáre cœpísset, et trigínta et uno anno regnávit in Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	2	Fecítque quod erat rectum in conspéctu Dómini, et ambulávit in viis David patris sui: non declinávit neque ad dextram, neque ad sinístram.
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	3	Octávo autem anno regni sui, cum adhuc esset puer, cœpit quǽrere Deum patris sui David: et duodécimo anno postquam regnáre cœ́perat, mundávit Judam et Jerúsalem ab excélsis, et lucis, simulacrísque et sculptílibus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	4	Destruxerúntque coram eo aras Báalim, et simulácra quæ superpósita fúerant, demolíti sunt: lucos étiam et sculptília succídit atque commínuit, et super túmulos eórum qui eis immoláre consuéverant, fragménta dispérsit.
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	5	Ossa prætérea sacerdótum combússit in altáribus idolórum, mundavítque Judam et Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	6	Sed et in úrbibus Manásse, et Éphraim, et Símeon, usque Néphthali, cuncta subvértit.
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	7	Cumque altária dissipásset, et lucos et sculptília contrivísset in frustra, cunctáque delúbra demolítus esset de univérsa terra Ísraël, revérsus est in Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	8	Ígitur anno octavodécimo regni sui, mundáta jam terra et templo Dómini, misit Saphan fílium Eselíæ, et Maasíam príncipem civitátis, et Joha fílium Jóachaz a commentáriis, ut instaurárent domum Dómini Dei sui.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	9	Qui venérunt ad Helcíam sacerdótem magnum: acceptámque ab eo pecúniam quæ illáta fúerat in domum Dómini, et quam congregáverant Levítæ, et janitóres de Manásse, et Éphraim, et univérsis relíquiis Ísraël, ab omni quoque Juda, et Bénjamin, et habitatóribus Jerúsalem,
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	10	tradidérunt in mánibus eórum qui prǽerant operáriis in domo Dómini, ut instaurárent templum, et infírma quæque sarcírent.
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	11	At illi dedérunt eam artifícibus et cæmentáriis, ut émerent lápides de lapicidínis, et ligna ad commissúras ædifícii, et ad contignatiónem domórum quas destrúxerant reges Juda.
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	12	Qui fidéliter cuncta faciébant. Erant autem præpósiti operántium Jahath et Abdías de fíliis Merári, Zacharías et Mosóllam de fíliis Caath, qui urgébant opus: omnes Levítæ sciéntes órganis cánere.
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	13	Super eos vero qui ad divérsos usus ónera portábant, erant scribæ, et magístri de Levítis, janitóres.
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	14	Cumque efférrent pecúniam quæ illáta fúerat in templum Dómini, réperit Helcías sacérdos librum legis Dómini per manum Móysi.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	15	Et ait ad Saphan scribam: Librum legis invéni in domo Dómini: et trádidit ei.
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	16	At ille íntulit volúmen ad regem, et nuntiávit ei, dicens: Ómnia quæ dedísti in manu servórum tuórum, ecce compléntur.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	17	Argéntum quod repértum est in domo Dómini, conflavérunt, datúmque est præféctis artíficum, et divérsa ópera fabricántium.
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	18	Prætérea trádidit mihi Helcías sacérdos hunc librum. Quem cum rege præsénte recitásset,
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	19	audissétque ille verba legis, scidit vestiménta sua:
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	20	et præcépit Helcíæ, et Áhicam fílio Saphan, et Abdon fílio Micha, Saphan quoque scribæ, et Ásaæ servo regis, dicens:
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	21	Ite, et oráte Dóminum pro me, et pro relíquiis Ísraël et Juda, super univérsis sermónibus libri istíus, qui repértus est: magnus enim furor Dómini stillávit super nos, eo quod non custodíerint patres nostri verba Dómini ut fácerent ómnia quæ scripta sunt in isto volúmine.
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	22	Ábiit ergo Helcías, et hi qui simul a rege missi fúerant, ad Oldam prophétidem, uxórem Sellum fílii Thécuath fílii Hasra custódis véstium, quæ habitábat in Jerúsalem in Secúnda: et locúti sunt ei verba quæ supra narrávimus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	23	At illa respóndit eis: Hæc dicit Dóminus Deus Ísraël: Dícite viro qui misit vos ad me:
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	24	Hæc dicit Dóminus: Ecce ego indúcam mala super locum istum et super habitatóres ejus, cunctáque maledícta quæ scripta sunt in libro hoc, quem legérunt coram rege Juda.
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	25	Quia dereliquérunt me, et sacrificavérunt diis aliénis, ut me ad iracúndiam provocárent in cunctis opéribus mánuum suárum, idcírco stillábit furor meus super locum istum, et non extinguétur.
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	26	Ad regem autem Juda, qui misit vos pro Dómino deprecándo, sic loquímini: Hæc dicit Dóminus Deus Ísraël: Quóniam audísti verba volúminis,
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	27	atque emollítum est cor tuum, et humiliátus es in conspéctu Dei super his quæ dicta sunt contra locum hunc et habitatóres Jerúsalem, reveritúsque fáciem meam scidísti vestiménta tua, et flevísti coram me: ego quoque exaudívi te, dicit Dóminus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	28a	Jam enim cólligam te ad patres tuos, et inferéris in sepúlchrum tuum in pace: nec vidébunt óculi tui omne malum quod ego inductúrus sum super locum istum, et super habitatóres ejus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	28b	Retulérunt ítaque regi cuncta quæ díxerat.
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	29	At ille convocátis univérsis majóribus natu Juda et Jerúsalem,
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	30	ascéndit in domum Dómini, unáque omnes viri Juda et habitatóres Jerúsalem, sacerdótes et Levítæ, et cunctus pópulus a mínimo usque ad máximum. Quibus audiéntibus in domo Dómini, legit rex ómnia verba volúminis:
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	31	et stans in tribunáli suo, percússit fœdus coram Dómino ut ambuláret post eum, et custodíret præcépta, et testimónia, et justificatiónes ejus in toto corde suo, et in tota ánima sua, facerétque quæ scripta sunt in volúmine illo, quod légerat.
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	32	Adjurávit quoque super hoc omnes qui repérti fúerant in Jerúsalem et Bénjamin: et fecérunt habitatóres Jerúsalem juxta pactum Dómini Dei patrum suórum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	34	33	Ábstulit ergo Josías cunctas abominatiónes de univérsis regiónibus filiórum Ísraël: et fecit omnes qui resídui erant in Ísraël, servíre Dómino Deo suo. Cunctis diébus ejus non recessérunt a Dómino Deo patrum suórum.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	1	Fecit autem Josías in Jerúsalem Phase Dómino, quod immolátum est quartadécima die mensis primi:
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	2	et constítuit sacerdótes in offíciis suis, hortatúsque est eos ut ministrárent in domo Dómini:
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	3	Levítis quoque, ad quorum eruditiónem omnis Ísraël sanctificabátur Dómino, locútus est: Pónite arcam in sanctuário templi, quod ædificávit Sálomon fílius David rex Ísraël, nequáquam enim eam ultra portábitis: nunc autem ministráte Dómino Deo vestro, et pópulo ejus Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	4	Et præparáte vos per domos et cognatiónes vestras in divisiónibus singulórum, sicut præcépit David rex Ísraël, et descrípsit Sálomon fílius ejus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	5	Et ministráte in sanctuário per famílias turmásque Levíticas,
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	6	et sanctificáti immoláte Phase: fratres étiam vestros, ut possint juxta verba quæ locútus est Dóminus in manu Móysi fácere, præparáte.
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	7	Dedit prætérea Josías omni pópulo qui ibi fúerat invéntus in solemnitáte Phase, agnos et hædos de grégibus et réliqui pécoris trigínta míllia, boum quoque tria míllia: hæc de regis univérsa substántia.
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	8	Duces quoque ejus sponte quod vóverant, obtulérunt, tam pópulo quam sacerdótibus et Levítis. Porro Helcías, et Zacharías, et Jáhiel príncipes domus Dómini dedérunt sacerdótibus ad faciéndum Phase pécora commíxtim duo míllia sexcénta, et boves trecéntos.
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	9	Chonenías autem, et Semeías, étiam Nathánaël fratres ejus, necnon Hasabías, et Jéhiel, et Józabad príncipes Levitárum, dedérunt céteris Levítis ad celebrándum Phase quinque míllia pécorum, et boves quingéntos.
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	10	Præparatúmque est ministérium, et stetérunt sacerdótes in offício suo: Levítæ quoque in turmis, juxta regis impérium.
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	11	Et immolátum est Phase: asperserúntque sacerdótes manu sua sánguinem, et Levítæ detraxérunt pelles holocaustórum:	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	12	et separavérunt ea ut darent per domos et famílias singulórum, et offerréntur Dómino, sicut scriptum est in libro Móysi: de bobus quoque fecérunt simíliter.
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	13	Et assavérunt Phase super ignem, juxta quod in lege scriptum est: pacíficas vero hóstias coxérunt in lebétibus, et cácabis, et ollis, et festináto distribuérunt univérsæ plebi:
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	14	sibi autem et sacerdótibus póstea paravérunt, nam in oblatióne holocaustórum et ádipum usque ad noctem sacerdótes fuérunt occupáti, unde Levítæ sibi et sacerdótibus fíliis Áaron paravérunt novíssimis.
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	15	Porro cantóres fílii Asaph stabant in órdine suo, juxta præcéptum David, et Asaph, et Heman, et Ídithun prophetárum regis: janitóres vero per portas síngulas observábant, ita ut nec puncto quidem discéderent a ministério: quam ob rem et fratres eórum Levítæ paravérunt eis cibos.
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	16	Omnis ígitur cultúra Dómini rite compléta est in die illa, ut fácerent Phase, et offérrent holocáusta super altáre Dómini, juxta præcéptum regis Josíæ.
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	17	Fecerúntque fílii Ísraël, qui repérti fúerant ibi, Phase in témpore illo, et solemnitátem azymórum septem diébus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	18	Non fuit Phase símile huic in Ísraël a diébus Samuélis prophétæ: sed nec quisquam de cunctis régibus Ísraël fecit Phase sicut Josías, sacerdótibus, et Levítis, et omni Judæ et Ísraël qui repértus fúerat, et habitántibus in Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	19	Octavodécimo anno regni Josíæ hoc Phase celebrátum est.
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	20	Postquam instauráverat Josías templum, ascéndit Néchao rex Ægýpti ad pugnándum in Chárcamis juxta Euphráten: et procéssit in occúrsum ejus Josías.	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	21	At ille, missis ad eum núntiis, ait: Quid mihi et tibi est, rex Juda? non advérsum te hódie vénio, sed contra áliam pugno domum, ad quam me Deus festináto ire præcépit: désine advérsum Deum fácere, qui mecum est, ne interfíciat te.
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	22	Nóluit Josías revérti, sed præparávit contra eum bellum, nec acquiévit sermónibus Néchao ex ore Dei: verum perréxit ut dimicáret in campo Magéddo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	23	Ibíque vulnerátus a sagittáriis, dixit púeris suis: Edúcite me de prœ́lio, quia óppido vulnerátus sum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	24	Qui transtulérunt eum de curru in álterum currum, qui sequebátur eum more régio, et asportavérunt eum in Jerúsalem: mortuúsque est, et sepúltus in mausoléo patrum suórum, et univérsus Juda et Jerúsalem luxérunt eum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	25	Jeremías máxime: cujus omnes cantóres atque cantatríces, usque in præséntem diem, lamentatiónes super Josíam réplicant, et quasi lex obtínuit in Ísraël: Ecce scriptum fertur in lamentatiónibus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	26	Réliqua autem sermónum Josíæ, et misericordiárum ejus, quæ lege præcépta sunt Dómini,	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	35	27	ópera quoque illíus prima et novíssima, scripta sunt in libro regum Juda et Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	36	1	Tulit ergo pópulus terræ Jóachaz fílium Josíæ, et constítuit regem pro patre suo in Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	36	2	Vigínti trium annórum erat Jóachaz cum regnáre cœpísset, et tribus ménsibus regnávit in Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	36	3	Amóvit autem eum rex Ægýpti cum venísset in Jerúsalem, et condemnávit terram centum taléntis argénti, et talénto auri.
 2 Paralipómenon	2Par	14	36	4	Constituítque pro eo regem Elíakim fratrem ejus super Judam et Jerúsalem, et vertit nomen ejus Jóakim: ipsum vero Jóachaz tulit secum, et abdúxit in Ægýptum.
 2 Paralipómenon	2Par	14	36	5	Vigínti quinque annórum erat Jóakim cum regnáre cœpísset, et úndecim annis regnávit in Jerúsalem: fecítque malum coram Dómino Deo suo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	36	6	Contra hunc ascéndit Nabuchodónosor rex Chaldæórum, et vinctum caténis duxit in Babylónem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	36	7	Ad quam et vasa Dómini tránstulit, et pósuit ea in templo suo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	36	8	Réliqua autem verbórum Jóakim, et abominatiónum ejus quas operátus est, et quæ invénta sunt in eo, continéntur in libro regum Juda et Ísraël. Regnávit autem Jóachin fílius ejus pro eo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	36	9	Octo annórum erat Jóachin cum regnáre cœpísset, et tribus ménsibus ac decem diébus regnávit in Jerúsalem: fecítque malum in conspéctu Dómini.
 2 Paralipómenon	2Par	14	36	10	Cumque anni círculus volverétur, misit Nabuchodónosor rex, qui adduxérunt eum in Babylónem, asportátis simul pretiosíssimis vasis domus Dómini. Regem vero constítuit Sedecíam pátruum ejus super Judam et Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	36	11	Vigínti et uníus anni erat Sedecías cum regnáre cœpísset, et úndecim annis regnávit in Jerúsalem:	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	36	12	fecítque malum in óculis Dómini Dei sui, nec erúbuit fáciem Jeremíæ prophétæ, loquéntis ad se ex ore Dómini.
 2 Paralipómenon	2Par	14	36	13	A rege quoque Nabuchodónosor recéssit, qui adjuráverat eum per Deum: et indurávit cervícem suam et cor ut non reverterétur ad Dóminum Deum Ísraël.
 2 Paralipómenon	2Par	14	36	14	Sed et univérsi príncipes sacerdótum et pópulus prævaricáti sunt iníque juxta univérsas abominatiónes géntium, et polluérunt domum Dómini quam sanctificáverat sibi in Jerúsalem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	36	15	Mittébat autem Dóminus Deus patrum suórum ad illos per manum nuntiórum suórum de nocte consúrgens, et quotídie cómmonens: eo quod párceret pópulo et habitáculo suo.
 2 Paralipómenon	2Par	14	36	16	At illi subsannábant núntios Dei, et parvipendébant sermónes ejus, illudebántque prophétis, donec ascénderet furor Dómini in pópulum ejus, et esset nulla curátio.
 2 Paralipómenon	2Par	14	36	17	Addúxit enim super eos regem Chaldæórum, et interfécit júvenes eórum gládio in domo sanctuárii sui: non est misértus adolescéntis, et vírginis, et senis, nec decrépiti quidem, sed omnes trádidit in mánibus ejus.
 2 Paralipómenon	2Par	14	36	18	Universáque vasa domus Dómini, tam majóra quam minóra, et thesáuros templi, et regis, et príncipum, tránstulit in Babylónem.
 2 Paralipómenon	2Par	14	36	19	Incendérunt hostes domum Dei, destruxerúntque murum Jerúsalem: univérsas turres combussérunt, et quidquid pretiósum fúerat, demolíti sunt.
 2 Paralipómenon	2Par	14	36	20	Si quis eváserat gládium, ductus in Babylónem servívit regi et fíliis ejus, donec imperáret rex Persárum,
 2 Paralipómenon	2Par	14	36	21	et complerétur sermo Dómini ex ore Jeremíæ, et celebráret terra sábbata sua: cunctis enim diébus desolatiónis egit sábbatum usque dum compleréntur septuagínta anni.
 2 Paralipómenon	2Par	14	36	22	Anno autem primo Cyri regis Persárum, ad expléndum sermónem Dómini quem locútus fúerat per os Jeremíæ, suscitávit Dóminus spíritum Cyri regis Persárum: qui jussit prædicári in univérso regno suo, étiam per scriptúram, dicens:	b
 2 Paralipómenon	2Par	14	36	23	Hæc dicit Cyrus rex Persárum: Ómnia regna terræ dedit mihi Dóminus Deus cæli, et ipse præcépit mihi ut ædificárem ei domum in Jerúsalem, quæ est in Judǽa: quis ex vobis est in omni pópulo ejus? sit Dóminus Deus suus cum eo, et ascéndat.
 #	1 Esdras	Ezra	Liber Primus Esdræ
 1 Esdras	Ezra	15	1	1	In anno primo Cyri regis Persárum, ut complerétur verbum Dómini ex ore Jeremíæ, suscitávit Dóminus spíritum Cyri regis Persárum: et tradúxit vocem in omni regno suo, étiam per scriptúram, dicens:
 1 Esdras	Ezra	15	1	2	Hæc dicit Cyrus rex Persárum: Ómnia regna terræ dedit mihi Dóminus Deus cæli, et ipse præcépit mihi ut ædificárem ei domum in Jerúsalem, quæ est in Judǽa.
 1 Esdras	Ezra	15	1	3	Quis est in vobis de univérso pópulo ejus? Sit Deus illíus cum ipso. Ascéndat in Jerúsalem, quæ est in Judǽa, et ædíficet domum Dómini Dei Ísraël: ipse est Deus qui est in Jerúsalem.
 1 Esdras	Ezra	15	1	4	Et omnes réliqui in cunctis locis ubicúmque hábitant, ádjuvent eum viri de loco suo argénto et auro, et substántia, et pecóribus, excépto quod voluntárie ófferunt templo Dei, quod est in Jerúsalem.
 1 Esdras	Ezra	15	1	5	Et surrexérunt príncipes patrum de Juda, et Bénjamin, et sacerdótes, et Levítæ, et omnis cujus Deus suscitávit spíritum, ut ascénderent ad ædificándum templum Dómini, quod erat in Jerúsalem.	b
 1 Esdras	Ezra	15	1	6	Universíque qui erant in circúitu, adjuvérunt manus eórum in vasis argénteis et áureis, in substántia et juméntis in supelléctili, excéptis his quæ sponte obtúlerant.
 1 Esdras	Ezra	15	1	7	Rex quoque Cyrus prótulit vasa templi Dómini, quæ túlerat Nabuchodónosor de Jerúsalem, et posúerat ea in templo dei sui.
 1 Esdras	Ezra	15	1	8	Prótulit autem ea Cyrus rex Persárum per manum Mithridátis fílii Gázabar, et annumerávit ea Sassabásar príncipi Juda.
 1 Esdras	Ezra	15	1	9	Et hic est númerus eórum: phíalæ áureæ trigínta, phíalæ argénteæ mille, cultri vigínti novem, scyphi áurei trigínta,
 1 Esdras	Ezra	15	1	10	scyphi argéntei secúndi quadringénti decem: vasa ália mille.
 1 Esdras	Ezra	15	1	11	Ómnia vasa áurea et argéntea quinque míllia quadringénta: univérsa tulit Sassabásar cum his qui ascendébant de transmigratióne Babylónis in Jerúsalem.
 1 Esdras	Ezra	15	2	1	Hi sunt autem provínciæ fílii, qui ascendérunt de captivitáte, quam transtúlerat Nabuchodónosor rex Babylónis in Babylónem, et revérsi sunt in Jerúsalem et Judam, unusquísque in civitátem suam.
 1 Esdras	Ezra	15	2	2	Qui venérunt cum Zoróbabel, Jósue, Nehemía, Saraía, Rahelaía, Mardochái, Belsan, Mesphar, Beguái, Rehum, Báana. Númerus virórum pópuli Ísraël:
 1 Esdras	Ezra	15	2	3	Fílii Pharos duo míllia centum septuagínta duo.
 1 Esdras	Ezra	15	2	4	Fílii Sephatía, trecénti septuagínta duo.
 1 Esdras	Ezra	15	2	5	Fílii Área, septingénti septuagínta quinque.
 1 Esdras	Ezra	15	2	6	Fílii Phahath Moab, filiórum Jósue: Joab, duo míllia octingénti duódecim.
 1 Esdras	Ezra	15	2	7	Fílii Ælam, mille ducénti quinquagínta quátuor.
 1 Esdras	Ezra	15	2	8	Fílii Zéthua, nongénti quadragínta quinque.
 1 Esdras	Ezra	15	2	9	Fílii Zachái, septingénti sexagínta.
 1 Esdras	Ezra	15	2	10	Fílii Bani, sexcénti quadragínta duo.
 1 Esdras	Ezra	15	2	11	Fílii Bébai, sexcénti vigínti tres.
 1 Esdras	Ezra	15	2	12	Fílii Azgad, mille ducénti vigínti duo.
 1 Esdras	Ezra	15	2	13	Fílii Adónicam, sexcénti sexagínta sex.
 1 Esdras	Ezra	15	2	14	Fílii Beguái, duo míllia quinquagínta sex.
 1 Esdras	Ezra	15	2	15	Fílii Adin, quadringénti quinquagínta quátuor.
 1 Esdras	Ezra	15	2	16	Fílii Ather, qui erant ex Ezechía, nonagínta octo.
 1 Esdras	Ezra	15	2	17	Fílii Bésai, trecénti vigínti tres.
 1 Esdras	Ezra	15	2	18	Fílii Jora, centum duódecim.
 1 Esdras	Ezra	15	2	19	Fílii Hasum, ducénti vigínti tres.
 1 Esdras	Ezra	15	2	20	Fílii Gebbar, nonagínta quinque.	b
 1 Esdras	Ezra	15	2	21	Fílii Béthlehem, centum vigínti tres.
 1 Esdras	Ezra	15	2	22	Viri Nétupha, quinquagínta sex.
 1 Esdras	Ezra	15	2	23	Viri Ánathoth, centum vigínti octo.
 1 Esdras	Ezra	15	2	24	Fílii Ázmaveth, quadragínta duo.
 1 Esdras	Ezra	15	2	25	Fílii Cariathíarim, Cephíra et Beroth, septingénti quadragínta tres.
 1 Esdras	Ezra	15	2	26	Fílii Rama et Gábaa, sexcénti vigínti unus.
 1 Esdras	Ezra	15	2	27	Viri Machmas, centum vigínti duo.
 1 Esdras	Ezra	15	2	28	Viri Bethel et Hai, ducénti vigínti tres.
 1 Esdras	Ezra	15	2	29	Fílii Nebo, quinquagínta duo.
 1 Esdras	Ezra	15	2	30	Fílii Megbis, centum quinquagínta sex.
 1 Esdras	Ezra	15	2	31	Fílii Ælam altérius, mille ducénti quinquagínta quátuor.
 1 Esdras	Ezra	15	2	32	Fílii Harim, trecénti vigínti.
 1 Esdras	Ezra	15	2	33	Fílii Lod Hadid, et Ono, septingénti vigínti quinque.
 1 Esdras	Ezra	15	2	34	Fílii Jéricho, trecénti quadragínta quinque.
 1 Esdras	Ezra	15	2	35	Fílii Sénaa, tria míllia sexcénti trigínta.
 1 Esdras	Ezra	15	2	36	Sacerdótes: fílii Jadaía in domo Jósue, nongénti septuagínta tres.	b
 1 Esdras	Ezra	15	2	37	Fílii Emmer, mille quinquagínta duo.
 1 Esdras	Ezra	15	2	38	Fílii Pheshur, mille ducénti quadragínta septem.
 1 Esdras	Ezra	15	2	39	Fílii Harim, mille decem et septem.
 1 Esdras	Ezra	15	2	40	Levítæ: fílii Jósue et Cédmihel filiórum Odovíæ, septuagínta quátuor.	b
 1 Esdras	Ezra	15	2	41	Cantóres: fílii Asaph, centum vigínti octo.
 1 Esdras	Ezra	15	2	42	Fílii janitórum: fílii Sellum, fílii Ater, fílii Telmon, fílii Accub, fílii Hátitha, fílii Sobái: univérsi centum trigínta novem.
 1 Esdras	Ezra	15	2	43	Nathinǽi: fílii Siha, fílii Hasúpha, fílii Tábbaoth,	b
 1 Esdras	Ezra	15	2	44	fílii Ceros, fílii Síaa, fílii Phadon,
 1 Esdras	Ezra	15	2	45	fílii Lébana, fílii Hágaba, fílii Accub,
 1 Esdras	Ezra	15	2	46	fílii Hagab, fílii Semlái, fílii Hanan,
 1 Esdras	Ezra	15	2	47	fílii Gaddel, fílii Gaher, fílii Raaía,
 1 Esdras	Ezra	15	2	48	fílii Rasin, fílii Necóda, fílii Gazam,
 1 Esdras	Ezra	15	2	49	fílii Aza, fílii Phásea, fílii Besée,
 1 Esdras	Ezra	15	2	50	fílii Ásena, fílii Munim, fílii Néphusim,
 1 Esdras	Ezra	15	2	51	fílii Bacbuc, fílii Hacúpha, fílii Harhur,
 1 Esdras	Ezra	15	2	52	fílii Besluth, fílii Mahída, fílii Harsa,
 1 Esdras	Ezra	15	2	53	fílii Bercos, fílii Sísara, fílii Thema,
 1 Esdras	Ezra	15	2	54	fílii Násia, fílii Hatípha,
 1 Esdras	Ezra	15	2	55	fílii servórum Salomónis, fílii Sotái, fílii Sóphereth, fílii Pharúda,
 1 Esdras	Ezra	15	2	56	fílii Jala, fílii Dercon, fílii Geddel,
 1 Esdras	Ezra	15	2	57	fílii Saphatía, fílii Hatil, fílii Phóchereth, qui erant de Asébaim, fílii Ami:
 1 Esdras	Ezra	15	2	58	omnes Nathinǽi, et fílii servórum Salomónis, trecénti nonagínta duo.
 1 Esdras	Ezra	15	2	59	Et hi qui ascendérunt de Thélmala, Thelhársa, Cherub, et Adon, et Emer: et non potuérunt indicáre domum patrum suórum et semen suum, utrum ex Ísraël essent.	b
 1 Esdras	Ezra	15	2	60	Fílii Dalaía, fílii Tobía, fílii Necóda, sexcénti quinquagínta duo.
 1 Esdras	Ezra	15	2	61	Et de fíliis sacerdótum: fílii Hobía, fílii Accos, fílii Berzellái, qui accépit de filiábus Berzellái Galaadítis, uxórem, et vocátus est nómine eórum:
 1 Esdras	Ezra	15	2	62	hi quæsiérunt scriptúram genealógiæ suæ, et non invenérunt, et ejécti sunt de sacerdótio.
 1 Esdras	Ezra	15	2	63	Et dixit Athérsatha eis ut non coméderent de Sancto sanctórum, donec súrgeret sacérdos doctus atque perféctus.
 1 Esdras	Ezra	15	2	64	Omnis multitúdo quasi unus, quadragínta duo míllia trecénti sexagínta:	b
 1 Esdras	Ezra	15	2	65	excéptis servis eórum, et ancíllis, qui erant septem míllia trecénti trigínta septem: et in ipsis cantóres atque cantatríces ducénti.
 1 Esdras	Ezra	15	2	66	Equi eórum septingénti trigínta sex, muli eórum, ducénti quadragínta quinque,
 1 Esdras	Ezra	15	2	67	caméli eórum, quadringénti trigínta quinque, ásini eórum, sex míllia septingénti vigínti.
 1 Esdras	Ezra	15	2	68	Et de princípibus patrum, cum ingrederéntur templum Dómini, quod est in Jerúsalem, sponte obtulérunt in domum Dei ad exstruéndam eam in loco suo.	b
 1 Esdras	Ezra	15	2	69	Secúndum vires suas dedérunt impénsas óperis, auri sólidos sexagínta míllia et mille, argénti mnas quinque míllia, et vestes sacerdotáles centum.
 1 Esdras	Ezra	15	2	70	Habitavérunt ergo sacerdótes, et Levítæ, et de pópulo, et cantóres, et janitóres, et Nathinǽi, in úrbibus suis, universúsque Ísraël in civitátibus suis.
 1 Esdras	Ezra	15	3	1	Jamque vénerat mensis séptimus, et erant fílii Ísraël in civitátibus suis: congregátus est ergo pópulus quasi vir unus in Jerúsalem.
 1 Esdras	Ezra	15	3	2	Et surréxit Jósue fílius Jósedec, et fratres ejus sacerdótes, et Zoróbabel fílius Saláthiel, et fratres ejus, et ædificavérunt altáre Dei Ísraël ut offérrent in eo holocautómata, sicut scriptum est in lege Móysi viri Dei.
 1 Esdras	Ezra	15	3	3	Collocavérunt autem altáre Dei super bases suas, deterréntibus eos per circúitum pópulis terrárum, et obtulérunt super illud holocáustum Dómino mane et véspere.
 1 Esdras	Ezra	15	3	4	Fecerúntque solemnitátem tabernaculórum, sicut scriptum est, et holocáustum diébus síngulis per órdinem secúndum præcéptum opus diéi in die suo.
 1 Esdras	Ezra	15	3	5	Et post hæc holocáustum juge, tam in caléndis quam in univérsis solemnitátibus Dómini, quæ erant consecrátæ, et in ómnibus in quibus ultro offerebátur munus Dómino.
 1 Esdras	Ezra	15	3	6	A primo die mensis séptimi cœpérunt offérre holocáustum Dómino: porro templum Dei nondum fundátum erat.
 1 Esdras	Ezra	15	3	7	Dedérunt autem pecúnias látomis et cæmentáriis: cibum quoque, et potum, et óleum Sidóniis Tyriísque, ut deférrent ligna cédrina de Líbano ad mare Joppe, juxta quod præcéperat Cyrus rex Persárum eis.	b
 1 Esdras	Ezra	15	3	8	Anno autem secúndo advéntus eórum ad templum Dei in Jerúsalem, mense secúndo, cœpérunt Zoróbabel fílius Saláthiel, et Jósue fílius Jósedec, et réliqui de frátribus eórum sacerdótes, et Levítæ, et omnes qui vénerant de captivitáte in Jerúsalem, et constituérunt Levítas a vigínti annis et supra, ut urgérent opus Dómini.
 1 Esdras	Ezra	15	3	9	Stetítque Jósue et fílii ejus et fratres ejus, Cédmihel et fílii ejus, et fílii Juda, quasi vir unus, ut instárent super eos qui faciébant opus in templo Dei: fílii Hénadad, et fílii eórum, et fratres eórum Levítæ.
 1 Esdras	Ezra	15	3	10	Fundáto ígitur a cæmentáriis templo Dómini, stetérunt sacerdótes in ornátu suo cum tubis: et Levítæ fílii Asaph in cýmbalis, ut laudárent Deum per manus David regis Ísraël.
 1 Esdras	Ezra	15	3	11	Et concinébant in hymnis, et confessióne Dómino: Quóniam bonus, quóniam in ætérnum misericórdia ejus super Ísraël. Omnis quoque pópulus vociferabátur clamóre magno in laudándo Dóminum, eo quod fundátum esset templum Dómini.
 1 Esdras	Ezra	15	3	12	Plúrimi étiam de sacerdótibus et Levítis, et príncipes patrum, et senióres, qui víderant templum prius cum fundátum esset, et hoc templum in óculis eórum, flebant voce magna: et multi vociferántes in lætítia, elevábant vocem.	b
 1 Esdras	Ezra	15	3	13	Nec póterat quisquam agnóscere vocem clamóris lætántium, et vocem fletus pópuli: commístim enim pópulus vociferabátur clamóre magno, et vox audiebátur procul.
 1 Esdras	Ezra	15	4	1	Audiérunt autem hostes Judæ et Bénjamin, quia fílii captivitátis ædificárent templum Dómino Deo Ísraël:
 1 Esdras	Ezra	15	4	2	et accedéntes ad Zoróbabel, et ad príncipes patrum, dixérunt eis: Ædificémus vobíscum, quia ita ut vos, quǽrimus Deum vestrum: ecce nos immolávimus víctimas a diébus Asor Haddan regis Assur, qui addúxit nos huc.
 1 Esdras	Ezra	15	4	3	Et dixit eis Zoróbabel, et Jósue, et réliqui príncipes patrum Ísraël: Non est vobis et nobis ut ædificémus domum Deo nostro, sed nos ipsi soli ædificábimus Dómino Deo nostro, sicut præcépit nobis Cyrus rex Persárum.
 1 Esdras	Ezra	15	4	4	Factum est ígitur ut pópulus terræ impedíret manus pópuli Judæ, et turbáret eos in ædificándo.
 1 Esdras	Ezra	15	4	5	Conduxérunt autem advérsus eos consiliatóres, ut destrúerent consílium eórum ómnibus diébus Cyri regis Persárum, et usque ad regnum Daríi regis Persárum.
 1 Esdras	Ezra	15	4	6	In regno autem Assuéri, in princípio regni ejus, scripsérunt accusatiónem advérsus habitatóres Judæ et Jerúsalem.	b
 1 Esdras	Ezra	15	4	7	Et in diébus Artaxérxis scripsit Béselam, Mithridátes, et Thábeel, et réliqui, qui erant in consílio eórum, ad Artaxérxem regem Persárum: epístola autem accusatiónis scripta erat syríace, et legebátur sermóne syro.
 1 Esdras	Ezra	15	4	8	Reum Beélteem, et Sámsai scriba, scripsérunt epístolam unam de Jerúsalem Artaxérxi regi, hujuscémodi:
 1 Esdras	Ezra	15	4	9	Reum Beélteem, et Sámsai scriba, et réliqui consiliatóres eórum, Dinǽi, et Apharsathachǽi, Terphalǽi, Apharsǽi, Erchuǽi, Babylónii, Susanechǽi, Diévi, et Ælamítæ,
 1 Esdras	Ezra	15	4	10	et céteri de géntibus, quas tránstulit Asénaphar magnus et gloriósus: et habitáre eas fecit in civitátibus Samaríæ, et in réliquis regiónibus trans flumen in pace.
 1 Esdras	Ezra	15	4	11	(Hoc est exémplar epístolæ, quam misérunt ad eum.) Artaxérxi regi, servi tui, viri qui sunt trans flúvium, salútem dicunt.
 1 Esdras	Ezra	15	4	12	Notum sit regi quia Judǽi, qui ascendérunt a te ad nos, venérunt in Jerúsalem civitátem rebéllem et péssimam, quam ædíficant exstruéntes muros ejus, et paríetes componéntes.
 1 Esdras	Ezra	15	4	13	Nunc ígitur notum sit regi, quia si cívitas illa ædificáta fúerit, et muri ejus instauráti, tribútum, et vectígal, et ánnuos réditus non dabunt, et usque ad reges hæc noxa pervéniet.
 1 Esdras	Ezra	15	4	14	Nos autem mémores salis, quod in palátio comédimus, et quia læsiónes regis vidére nefas dúcimus, idcírco mísimus et nuntiávimus regi,
 1 Esdras	Ezra	15	4	15	ut recénseas in libris historiárum patrum tuórum, et invénies scriptum in commentáriis: et scies quóniam urbs illa, urbs rebéllis est, et nocens régibus et provínciis, et bella concitántur in ea ex diébus antíquis: quam ob rem et cívitas ipsa destrúcta est.
 1 Esdras	Ezra	15	4	16	Nuntiámus nos regi, quóniam si cívitas illa ædificáta fúerit, et muri ipsíus instauráti, possessiónem trans flúvium non habébis.
 1 Esdras	Ezra	15	4	17	Verbum misit rex ad Reum Beélteem, et Sámsai scribam, et ad réliquos, qui erant in consílio eórum habitatóres Samaríæ, et céteris trans flúvium, salútem dicens et pacem.	b
 1 Esdras	Ezra	15	4	18	Accusátio, quam misístis ad nos, maniféste lecta est coram me,
 1 Esdras	Ezra	15	4	19	et a me præcéptum est: et recensuérunt, invenerúntque quóniam cívitas illa a diébus antíquis advérsum reges rebéllat, et seditiónes, et prœ́lia concitántur in ea:
 1 Esdras	Ezra	15	4	20	nam et reges fortíssimi fuérunt in Jerúsalem, qui et domináti sunt omni regióni, quæ trans flúvium est: tribútum quoque et vectígal, et réditus accipiébant.
 1 Esdras	Ezra	15	4	21	Nunc ergo audíte senténtiam: prohibeátis viros illos ut urbs illa non ædificétur, donec si forte a me jussum fúerit
 1 Esdras	Ezra	15	4	22	Vidéte ne negligénter hoc impleátis, et paulátim crescat malum contra reges.
 1 Esdras	Ezra	15	4	23	Ítaque exémplum edícti Artaxérxis regis lectum est coram Reum Beélteem, et Sámsai scriba, et consiliáriis eórum: et abiérunt festíni in Jerúsalem ad Judǽos, et prohibuérunt eos in bráchio et róbore.	b
 1 Esdras	Ezra	15	4	24	Tunc intermíssum est opus domus Dómini in Jerúsalem, et non fiébat usque ad annum secúndum regni Daríi regis Persárum.	b
 1 Esdras	Ezra	15	5	1	Prophetavérunt autem Aggǽus prophéta, et Zacharías fílius Addo, prophetántes ad Judǽos, qui erant in Judǽa et Jerúsalem, in nómine Dei Ísraël.
 1 Esdras	Ezra	15	5	2	Tunc surrexérunt Zoróbabel fílius Saláthiel, et Jósue fílius Jósedec, et cœpérunt ædificáre templum Dei in Jerúsalem, et cum eis prophétæ Dei adjuvántes eos.
 1 Esdras	Ezra	15	5	3	In ipso autem témpore venit ad eos Thathánai, qui erat dux trans flumen, et Stharbuzánai, et consiliárii eórum: sicque dixérunt eis: Quis dedit vobis consílium ut domum hanc ædificarétis, et muros ejus instaurarétis?
 1 Esdras	Ezra	15	5	4	Ad quod respóndimus eis, quæ essent nómina hóminum auctórum ædificatiónis illíus.
 1 Esdras	Ezra	15	5	5	Óculus autem Dei eórum factus est super senes Judæórum, et non potuérunt inhibére eos. Placuíque ut res ad Daríum referrétur, et tunc sátisfacerent advérsus accusatiónem illam.
 1 Esdras	Ezra	15	5	6	Exémplar epístolæ, quam misit Thathánai dux regiónis trans flumen, et Stharbuzánai, et consiliatóres ejus Arphasachǽi, qui erant trans flumen, ad Daríum regem.	b
 1 Esdras	Ezra	15	5	7	Sermo, quem míserant ei, sic scriptus erat: Darío regi pax omnis.
 1 Esdras	Ezra	15	5	8	Notum sit regi, isse nos ad Judǽam provínciam, ad domum Dei magni, quæ ædificátur lápide impolíto, et ligna ponúntur in pariétibus: opúsque illud diligénter exstrúitur, et crescit in mánibus eórum.
 1 Esdras	Ezra	15	5	9	Interrogávimus ergo senes illos, et ita díximus eis: Quis dedit vobis potestátem ut domum hanc ædificarétis, et muros hos instaurarétis?
 1 Esdras	Ezra	15	5	10	Sed et nómina eórum quæsívimus ab eis, ut nuntiarémus tibi: scripsimúsque nómina eórum virórum, qui sunt príncipes in eis.
 1 Esdras	Ezra	15	5	11	Hujuscémodi autem sermónem respondérunt nobis dicéntes: Nos sumus servi Dei cæli et terræ, et ædificámus templum, quod erat exstrúctum ante hos annos multos, quodque rex Ísraël magnus ædificáverat, et exstrúxerat.
 1 Esdras	Ezra	15	5	12	Postquam autem ad iracúndiam provocavérunt patres nostri Deum cæli, trádidit eos in manus Nabuchodónosor regis Babylónis Chaldǽi, domum quoque hanc destrúxit, et pópulum ejus tránstulit in Babylónem.
 1 Esdras	Ezra	15	5	13	Anno autem primo Cyri regis Babylónis, Cyrus rex propósuit edíctum ut domus Dei hæc ædificarétur.
 1 Esdras	Ezra	15	5	14	Nam et vasa templi Dei áurea et argéntea, quæ Nabuchodónosor túlerat de templo, quod erat in Jerúsalem, et asportáverat ea in templum Babylónis, prótulit Cyrus rex de templo Babylónis, et data sunt Sassabásar vocábulo, quem et príncipem constítuit,
 1 Esdras	Ezra	15	5	15	dixítque ei: Hæc vasa tolle, et vade, et pone ea in templo, quod est in Jerúsalem, et domus Dei ædificétur in loco suo.
 1 Esdras	Ezra	15	5	16	Tunc ítaque Sassabásar ille venit et pósuit fundaménta templi Dei in Jerúsalem, et ex eo témpore usque nunc ædificátur, et necdum complétum est.
 1 Esdras	Ezra	15	5	17	Nunc ergo, si vidétur regi bonum recénseat in bibliothéca regis, quæ est in Babylóne, utrúmnam a Cyro rege jussum fúerit ut ædificarétur domus Dei in Jerúsalem, et voluntátem regis super hac re mittat ad nos.	b
 1 Esdras	Ezra	15	6	1	Tunc Daríus rex præcépit: et recensuérunt in bibliothéca librórum, qui erant repósiti in Babylóne,
 1 Esdras	Ezra	15	6	2	et invéntum est in Ecbátanis, quod est castrum in Medéna província volúmen unum, talísque scriptus erat in eo commentárius:
 1 Esdras	Ezra	15	6	3	Anno primo Cyri regis, Cyrus rex decrévit ut domus Dei ædificarétur, quæ est in Jerúsalem, in loco ubi ímmolent hóstias, et ut ponant fundaménta supportántia altitúdinem cubitórum sexagínta, et latitúdinem cubitórum sexagínta,
 1 Esdras	Ezra	15	6	4	órdines de lapídibus impolítis tres, et sic órdines de lignis novis: sumptus autem de domo regis dabúntur.
 1 Esdras	Ezra	15	6	5	Sed et vasa templi Dei áurea et argéntea, quæ Nabuchodónosor túlerat de templo Jerúsalem, et attúlerat ea in Babylónem, reddántur, et referántur in templum in Jerúsalem in locum suum, quæ et pósita sunt in templo Dei.
 1 Esdras	Ezra	15	6	6	Nunc ergo Thathánai dux regiónis, quæ est trans flumen, Stharbuzánai, et consiliárii vestri Apharsachǽi, qui estis trans flumen, procul recédite ab illis,	b
 1 Esdras	Ezra	15	6	7	et dimíttite fíeri templum Dei illud a duce Judæórum, et a senióribus eórum, ut domum Dei illam ædíficent in loco suo.
 1 Esdras	Ezra	15	6	8	Sed et a me præcéptum est quid opórteat fíeri a presbýteris Judæórum illis ut ædificétur domus Dei, scílicet ut de arca regis, id est, de tribútis, quæ dantur de regióne trans flumen, studióse sumptus dentur viris illis, ne impediátur opus.
 1 Esdras	Ezra	15	6	9	Quod si necésse fúerit, et vítulos, et agnos, et hædos in holocáustum Deo cæli, fruméntum, sal, vinum, et óleum, secúndum ritum sacerdótum, qui sunt in Jerúsalem, detur eis per síngulos dies, ne sit in áliquo querimónia.
 1 Esdras	Ezra	15	6	10	Et ófferant oblatiónes Deo cæli, oréntque pro vita regis, et filiórum ejus.
 1 Esdras	Ezra	15	6	11	A me ergo pósitum est decrétum: ut omnis homo qui hanc mutáverit jussiónem, tollátur lignum de domum ipsíus, et erigátur, et configátur in eo, domus autem ejus publicétur.
 1 Esdras	Ezra	15	6	12	Deus autem, qui habitáre fecit nomen suum ibi, díssipet ómnia regna, et pópulum qui exténderit manum suam ut repúgnet, et díssipet domum Dei illam, quæ est in Jerúsalem. Ego Daríus státui decrétum, quod studióse impléri volo.
 1 Esdras	Ezra	15	6	13	Ígitur Thathánai dux regiónis trans flumen, et Stharbuzánai, et consiliárii ejus, secúndum quod præcéperat Daríus rex, sic diligénter execúti sunt.	b
 1 Esdras	Ezra	15	6	14	Senióres autem Judæórum ædificábant, et prosperabántur juxta prophetíam Aggǽi prophétæ, et Zacharíæ fílii Addo: et ædificavérunt et construxérunt, jubénte Deo Ísraël, et jubénte Cyro, et Darío, et Artaxérxe régibus Persárum:
 1 Esdras	Ezra	15	6	15	et complevérunt domum Dei istam, usque ad diem tértium mensis Adar, qui est annus sextus regni Daríi regis.
 1 Esdras	Ezra	15	6	16	Fecérunt autem fílii Ísraël sacerdótes et Levítæ, et réliqui filiórum transmigratiónis, dedicatiónem domus Dei in gáudio.
 1 Esdras	Ezra	15	6	17	Et obtulérunt in dedicatiónem domus Dei, vítulos centum, aríetes ducéntos, agnos quadringéntos, hircos caprárum pro peccáto totíus Ísraël duódecim, juxta númerum tríbuum Ísraël.
 1 Esdras	Ezra	15	6	18	Et statuérunt sacerdótes in ordínibus suis, et Levítas in vícibus suis, super ópera Dei in Jerúsalem, sicut scriptum est in libro Móysi.
 1 Esdras	Ezra	15	6	19	Fecérunt autem fílii Ísraël transmigratiónis Pascha, quartadécima die mensis primi.	b
 1 Esdras	Ezra	15	6	20	Purificáti enim fúerant sacerdótes et Levítæ quasi unus: omnes mundi ad immolándum Pascha univérsis fíliis transmigratiónis, et frátribus suis sacerdótibus, et sibi.
 1 Esdras	Ezra	15	6	21	Et comedérunt fílii Ísraël, qui revérsi fúerant de transmigratióne, et omnes qui se separáverant a coinquinatióne géntium terræ ad eos, ut quǽrerent Dóminum Deum Ísraël.
 1 Esdras	Ezra	15	6	22	Et fecérunt solemnitátem azymórum septem diébus in lætítia, quóniam lætificáverat eos Dóminus, et convérterat cor regis Assur ad eos, ut adjuváret manus eórum in ópere domus Dómini Dei Ísraël.
 1 Esdras	Ezra	15	7	1	Post hæc autem verba in regno Artaxérxis regis Persárum, Esdras fílius Saraíæ, fílii Azaríæ, fílii Helcíæ,
 1 Esdras	Ezra	15	7	2	fílii Sellum, fílii Sadoc, fílii Áchitob,
 1 Esdras	Ezra	15	7	3	fílii Amaríæ, fílii Azaríæ, fílii Máraioth,
 1 Esdras	Ezra	15	7	4	fílii Zarahíæ, fílii Ozi, fílii Bocci,
 1 Esdras	Ezra	15	7	5	fílii Abísue, fílii Phínees, fílii Eleázar, fílii Áaron sacerdótis ab inítio.
 1 Esdras	Ezra	15	7	6	Ipse Esdras ascéndit de Babylóne, et ipse scriba velox in lege Móysi, quam Dóminus Deus dedit Ísraël: et dedit ei rex secúndum manum Dómini Dei ejus super eum, omnem petitiónem ejus.
 1 Esdras	Ezra	15	7	7	Et ascendérunt de fíliis Ísraël, et de fíliis sacerdótum, et de fíliis Levitárum, et de cantóribus, et de janitóribus, et de Nathinǽis, in Jerúsalem, anno séptimo Artaxérxis regis.
 1 Esdras	Ezra	15	7	8	Et venérunt in Jerúsalem mense quinto, ipse est annus séptimus regis.
 1 Esdras	Ezra	15	7	9	Quia in primo die mensis primi cœpit ascéndere de Babylóne, et in primo die mensis quinti venit in Jerúsalem, juxta manum Dei sui bonam super se.
 1 Esdras	Ezra	15	7	10	Esdras enim parávit cor suum, ut investigáret legem Dómini, et fáceret et docéret in Ísraël præcéptum et judícium.
 1 Esdras	Ezra	15	7	11	Hoc est autem exémplar epístolæ edícti, quod dedit rex Artaxérxes Esdræ sacerdóti, scribæ erudíto in sermónibus et præcéptis Dómini, et cæremóniis ejus in Ísraël.	b
 1 Esdras	Ezra	15	7	12	Artaxérxes rex regum Esdræ sacerdóti scribæ legis Dei cæli doctíssimo, salútem.
 1 Esdras	Ezra	15	7	13	A me decrétum est, ut cuicúmque placúerit in regno meo de pópulo Ísraël, et de sacerdótibus ejus, et de Levítis, ire in Jerúsalem, tecum vadat.
 1 Esdras	Ezra	15	7	14	A fácie enim regis, et septem consiliatórum ejus, missus es, ut vísites Judǽam et Jerúsalem in lege Dei tui, quæ est in manu tua:
 1 Esdras	Ezra	15	7	15	et ut feras argéntum et aurum quod rex, et consiliatóres ejus, sponte obtulérunt Deo Ísraël, cujus in Jerúsalem tabernáculum est.
 1 Esdras	Ezra	15	7	16	Et omne argéntum et aurum quodcúmque invéneris in univérsa província Babylónis, et pópulus offérre volúerit, et de sacerdótibus quæ sponte obtúlerint dómui Dei sui, quæ est in Jerúsalem,
 1 Esdras	Ezra	15	7	17	líbere áccipe, et studióse eme de hac pecúnia vítulos, aríetes, agnos, et sacrifícia, et libámina eórum, et offer ea super altáre templi Dei vestri, quod est in Jerúsalem.
 1 Esdras	Ezra	15	7	18	Sed et si quid tibi et frátribus tuis placúerit de réliquo argénto et auro ut faciátis, juxta voluntátem Dei vestri fácite.
 1 Esdras	Ezra	15	7	19	Vasa quoque, quæ dantur tibi in ministérium domus Dei tui, trade in conspéctu Dei in Jerúsalem.
 1 Esdras	Ezra	15	7	20	Sed et cétera, quibus opus fúerit in domum Dei tui, quantumcúmque necésse est ut expéndas, dábitur de thesáuro, et de fisco regis,
 1 Esdras	Ezra	15	7	21a	et a me.
 1 Esdras	Ezra	15	7	21b	Ego Artaxérxes rex, státui atque decrévi ómnibus custódibus arcæ públicæ, qui sunt trans flumen, ut quodcúmque petíerit a vobis Esdras sacérdos, scriba legis Dei cæli, absque mora detis,
 1 Esdras	Ezra	15	7	22	usque ad argénti talénta centum, et usque ad fruménti coros centum, et usque ad vini batos centum, et usque ad batos ólei centum, sal vero absque mensúra.
 1 Esdras	Ezra	15	7	23	Omne quod ad ritum Dei cæli pértinet, tribuátur diligénter in domo Dei cæli: ne forte irascátur contra regnum regis, et filiórum ejus.
 1 Esdras	Ezra	15	7	24	Vobis quoque notum fácimus de univérsis sacerdótibus, et Levítis, et cantóribus, et janitóribus, Nathinǽis, et minístris domus Dei hujus, ut vectígal, et tribútum, et annónas non habeátis potestátem imponéndi super eos.
 1 Esdras	Ezra	15	7	25	Tu autem Esdra, secúndum sapiéntiam Dei tui, quæ est in manu tua, constítue júdices et prǽsides ut júdicent omni pópulo, qui est trans flumen, his vidélicet qui novérunt legem Dei tui, sed et imperítos docéte líbere.	b
 1 Esdras	Ezra	15	7	26	Et omnis qui non fécerit legem Dei tui, et legem regis, diligénter, judícium erit de eo sive in mortem, sive in exílium, sive in condemnatiónem substántiæ ejus, vel certe in cárcerem.
 1 Esdras	Ezra	15	7	27	Benedíctus Dóminus Deus patrum nostrórum, qui dedit hoc in corde regis ut glorificáret domum Dómini quæ est in Jerúsalem,	b
 1 Esdras	Ezra	15	7	28	et in me inclinávit misericórdiam suam coram rege et consiliatóribus ejus, et univérsis princípibus regis poténtibus: et ego confortátus manu Dómini Dei mei, quæ erat in me, congregávi de Ísraël príncipes qui ascénderent mecum.
 1 Esdras	Ezra	15	8	1	Hi sunt ergo príncipes familiárum, et genealógia eórum, qui ascendérunt mecum in regno Artaxérxis regis de Babylóne.
 1 Esdras	Ezra	15	8	2	De fíliis Phínees, Gersom. De fíliis Íthamar, Dániel. De fíliis David, Hattus.
 1 Esdras	Ezra	15	8	3	De fíliis Secheníæ, fíliis Pharos, Zacharías: et cum eo numeráti sunt viri centum quinquagínta.
 1 Esdras	Ezra	15	8	4	De fíliis Phahath Moab, Elioénai fílius Zaréhe, et cum eo ducénti viri.
 1 Esdras	Ezra	15	8	5	De fíliis Secheníæ, fílius Ezéchiel, et cum eo trecénti viri.
 1 Esdras	Ezra	15	8	6	De fíliis Adan, Abed fílius Jónathan, et cum eo quinquagínta viri.
 1 Esdras	Ezra	15	8	7	De fíliis Alam, Isaías fílius Athalíæ, et cum eo septuagínta viri.
 1 Esdras	Ezra	15	8	8	De fíliis Saphatíæ, Zebedía fílius Míchaël, et cum eo octogínta viri.
 1 Esdras	Ezra	15	8	9	De fíliis Joab, Obedía fílius Jáhiel, et cum eo ducénti decem et octo viri.
 1 Esdras	Ezra	15	8	10	De fíliis Sélomith, fílius Josphíæ, et cum eo centum sexagínta viri.
 1 Esdras	Ezra	15	8	11	De fíliis Bébai, Zacharías fílius Bébai, et cum eo vigínti octo viri.
 1 Esdras	Ezra	15	8	12	De fíliis Azgad, Jóhanan fílius Éccetan, et cum eo centum et decem viri.
 1 Esdras	Ezra	15	8	13	De fíliis Adónicam, qui erant novíssimi: et hæc nómina eórum: Elípheleth, et Jéhiel, et Samaías, et cum eis sexagínta viri.
 1 Esdras	Ezra	15	8	14	De fílii Bégui, Úthai et Zachur, et cum eis septuagínta viri.
 1 Esdras	Ezra	15	8	15	Congregávi autem eos ad flúvium, qui decúrrit ad Áhava, et mánsimus ibi tribus diébus: quæsivíque in pópulo et in sacerdótibus de fíliis Levi, et non invéni ibi.	b
 1 Esdras	Ezra	15	8	16	Ítaque misi Eliézer, et Áriel, et Semeíam, et Élnathan, et Jarib, et álterum Élnathan, et Nathan, et Zacharíam, et Mosóllam príncipes: et Jóiarib, et Élnathan sapiéntes.
 1 Esdras	Ezra	15	8	17	Et misi eos ad Eddo, qui est primus in Chasphíæ loco, et pósui in ore eórum verba, quæ loqueréntur ad Eddo, et fratres ejus Nathinǽos in loco Chasphíæ, ut addúcerent nobis minístros domus Dei nostri.
 1 Esdras	Ezra	15	8	18	Et adduxérunt nobis per manum Dei nostri bonam super nos, virum doctíssimum de fíliis Móholi fílii Levi, fílii Ísraël, et Sarabíam et fílios ejus et fratres ejus decem et octo,
 1 Esdras	Ezra	15	8	19	et Hasabíam, et cum eo Isaíam de fíliis Merári, fratrésque ejus, et fílios ejus vigínti:
 1 Esdras	Ezra	15	8	20	et de Nathinǽis, quos déderat David et príncipes ad ministéria Levitárum, Nathinǽos ducéntos vigínti: omnes hi suis nomínibus vocabántur.
 1 Esdras	Ezra	15	8	21	Et prædicávi ibi jejúnium juxta flúvium Áhava ut affligerémur coram Dómino Deo nostro, et peterémus ab eo viam rectam nobis et fíliis nostris, universǽque substántiæ nostræ.	b
 1 Esdras	Ezra	15	8	22	Erúbui enim pétere a rege auxílium et équites, qui defénderent nos ab inimíco in via: quia dixerámus regi: Manus Dei nostri est super omnes, qui quǽrunt eum in bonitátes: et impérium ejus et fortitúdo ejus, et furor super omnes, qui derelínquunt eum.
 1 Esdras	Ezra	15	8	23	Jejunávimus autem, et rogávimus Deum nostrum per hoc: et evénit nobis próspere.
 1 Esdras	Ezra	15	8	24	Et separávi de princípibus sacerdótum duódecim, Sarabíam, et Hasabíam, et cum eis de frátribus eórum decem:	b
 1 Esdras	Ezra	15	8	25	appendíque eis argéntum et aurum, et vasa consecráta domus Dei nostri, quæ obtúlerat rex et consiliatóres ejus, et príncipes ejus, universúsque Ísraël eórum, qui invénti fúerant:
 1 Esdras	Ezra	15	8	26	et appéndi in mánibus eórum argénti talénta sexcénta quinquagínta, et vasa argéntea centum, auri centum talénta:
 1 Esdras	Ezra	15	8	27	et cratéres áureos vigínti, qui habébant sólidos millénos, et vasa æris fulgéntis óptimi duo, pulchra, ut aurum.
 1 Esdras	Ezra	15	8	28	Et dixi eis: Vos sancti Dómini, et vasa sancta, et argéntum et aurum, quod sponte oblátum est Dómino Deo patrum nostrórum:
 1 Esdras	Ezra	15	8	29	vigiláte et custodíte, donec appendátis coram princípibus sacerdótum, et Levitárum, et dúcibus familiárum Ísraël in Jerúsalem, in thesáurum domus Dómini.
 1 Esdras	Ezra	15	8	30	Suscepérunt autem sacerdótes et Levítæ pondus argénti, et auri, et vasórum, ut deférrent Jerúsalem in domum Dei nostri.
 1 Esdras	Ezra	15	8	31	Promóvimus ergo a flúmine Áhava duodécimo die mensis primi ut pergerémus Jerúsalem: et manus Dei nostri fuit super nos, et liberávit nos de manu inimíci et insidiatóris in via.	b
 1 Esdras	Ezra	15	8	32	Et vénimus Jerúsalem, et mánsimus ibi tribus diébus.
 1 Esdras	Ezra	15	8	33	Die autem quarta appénsum est argéntum, et aurum, et vasa in domo Dei nostri per manum Méremoth fílii Uríæ sacerdótis, et cum eo Eleázar fílius Phínees, cumque eis Józabed fílius Jósue, et Noadaía fílius Bénnoi Levítæ,
 1 Esdras	Ezra	15	8	34	juxta númerum et pondus ómnium: descriptúmque est omne pondus in témpore illo.
 1 Esdras	Ezra	15	8	35	Sed et qui vénerant de captivitáte fílii transmigratiónis, obtulérunt holocautómata Deo Ísraël, vítulos duódecim pro omni pópulo Ísraël, aríetes nonagínta sex, agnos septuagínta septem, hircos pro peccáto duódecim: ómnia in holocáustum Dómino.
 1 Esdras	Ezra	15	8	36	Dedérunt autem edícta regis sátrapis, qui erant de conspéctu regis et dúcibus trans flumen, et elevavérunt pópulum et domum Dei.
 1 Esdras	Ezra	15	9	1	Postquam autem hæc compléta sunt, accessérunt ad me príncipes, dicéntes: Non est separátus pópulus Ísraël, sacerdótes et Levítæ, a pópulis terrárum, et abominatiónibus eórum: Chananǽi vidélicet, et Hethǽi, et Pherezǽi, et Jebusǽi, et Ammonitárum, et Moabitárum, et Ægyptiórum, et Amorrhæórum:
 1 Esdras	Ezra	15	9	2	tulérunt enim de filiábus eórum sibi et fíliis suis, et commiscuérunt semen sanctum cum pópulis terrárum: manus étiam príncipum et magistrátuum fuit in transgressióne hac prima.
 1 Esdras	Ezra	15	9	3	Cumque audíssem sermónem istum, scidi pállium meum et túnicam, et evélli capíllos cápitis mei et barbæ, et sedi mœrens.
 1 Esdras	Ezra	15	9	4	Convenérunt autem ad me omnes, qui timébant verbum Dei Ísraël, pro transgressióne eórum qui de captivitáte vénerant, et ego sedébam tristis usque ad sacrifícium vespertínum.
 1 Esdras	Ezra	15	9	5	Et in sacrifício vespertíno, surréxi de afflictióne mea, et scisso pállio et túnica, curvávi génua mea, et expándi manus meas ad Dóminum Deum meum.	b
 1 Esdras	Ezra	15	9	6	Et dixi: Deus meus, confúndor et erubésco leváre fáciem meam ad te: quóniam iniquitátes nostræ multiplicátæ sunt super caput nostrum, et delícta nostra crevérunt usque ad cælum,
 1 Esdras	Ezra	15	9	7	a diébus patrum nostrórum: sed et nos ipsi peccávimus gráviter usque ad diem hanc, et in iniquitátibus nostris tráditi sumus ipsi, et reges nostri, et sacerdótes nostri in manum regum terrárum, et in gládium, et in captivitátem, et in rapínam, et in confusiónem vultus, sicut et die hac.
 1 Esdras	Ezra	15	9	8	Et nunc quasi parum et ad moméntum facta est deprecátio nostra apud Dóminum Deum nostrum, ut dimitteréntur nobis relíquiæ, et darétur nobis paxíllus in loco sancto ejus, et illumináret óculos nostros Deus noster, et daret nobis vitam módicam in servitúte nostra,
 1 Esdras	Ezra	15	9	9	quia servi sumus, et in servitúte nostra non derelíquit nos Deus noster, sed inclinávit super nos misericórdiam coram rege Persárum, ut daret nobis vitam, et sublimáret domum Dei nostri, et exstrúeret solitúdines ejus, et daret nobis sepem in Juda et Jerúsalem.
 1 Esdras	Ezra	15	9	10a	Et nunc quid dicémus, Deus noster, post hæc?
 1 Esdras	Ezra	15	9	10b	Quia derelíquimus mandáta tua,
 1 Esdras	Ezra	15	9	11	quæ præcepísti in manu servórum tuórum prophetárum, dicens: Terra, ad quam vos ingredímini ut possideátis eam, terra immúnda est juxta immundítiam populórum, ceterarúmque terrárum, abominatiónibus eórum qui replevérunt eam ab ore usque ad os in coinquinatióne sua.
 1 Esdras	Ezra	15	9	12	Nunc ergo fílias vestras ne detis fíliis eórum, et fílias eórum ne accipiátis fíliis vestris, et non quærátis pacem eórum, et prosperitátem eórum usque in ætérnum: ut confortémini, et comedátis quæ bona sunt terræ, et hærédes habeátis fílios vestros usque in sǽculum.
 1 Esdras	Ezra	15	9	13	Et post ómnia quæ venérunt super nos in opéribus nostris péssimis, et in delícto nostro magno, quia tu, Deus noster, liberásti nos de iniquitáte nostra, et dedísti nobis salútem sicut est hódie,
 1 Esdras	Ezra	15	9	14	ut non converterémur, et írrita facerémus mandáta tua, neque matrimónia jungerémus cum pópulis abominatiónum istárum. Numquid irátus es nobis usque ad consummatiónem ne dimítteres nobis relíquias ad salútem?
 1 Esdras	Ezra	15	9	15	Dómine Deus Ísraël, justus es tu: quóniam derelícti sumus, qui salvarémur sicut die hac. Ecce coram te sumus in delícto nostro: non enim stari potest coram te super hoc.
 1 Esdras	Ezra	15	10	1	Sic ergo oránte Esdra, et imploránte eo et flente, et jacénte ante templum Dei, colléctus est ad eum de Ísraël cœtus grandis nimis virórum et mulíerum et puerórum, et flevit pópulus fletu multo.
 1 Esdras	Ezra	15	10	2	Et respóndit Sechenías fílius Jéhiel de fíliis Ælam, et dixit Esdræ: Nos prævaricáti sumus in Deum nostrum, et dúximus uxóres alienígenas de pópulis terræ: et nunc, si est pœniténtia in Ísraël super hoc,
 1 Esdras	Ezra	15	10	3	percutiámus fœdus cum Dómino Deo nostro, ut projiciámus univérsas uxóres, et eos qui de his nati sunt, juxta voluntátem Dómini, et eórum qui timent præcéptum Dómini Dei nostri: secúndum legem fiat.
 1 Esdras	Ezra	15	10	4	Surge, tuum est decérnere, nosque érimus tecum: confortáre, et fac.
 1 Esdras	Ezra	15	10	5	Surréxit ergo Esdras, et adjurávit príncipes sacerdótum et Levitárum, et omnem Ísraël, ut fácerent secúndum verbum hoc: et juravérunt.
 1 Esdras	Ezra	15	10	6	Et surréxit Esdras ante domum Dei, et ábiit ad cubículum Jóhanan fílii Elíasib, et ingréssus est illuc: panem non comédit, et aquam non bibit: lugébat enim transgressiónem eórum, qui vénerant de captivitáte.
 1 Esdras	Ezra	15	10	7	Et missa est vos in Juda et in Jerúsalem ómnibus fíliis transmigratiónis, ut congregaréntur in Jerúsalem:	b
 1 Esdras	Ezra	15	10	8	et omnis qui non vénerit in tribus diébus juxta consílium príncipum et seniórum, auferétur univérsa substántia ejus, et ipse abjiciétur de cœtu transmigratiónis.
 1 Esdras	Ezra	15	10	9	Convenérunt ígitur omnes viri Juda et Bénjamin in Jerúsalem tribus diébus: ipse est mensis nonus, vigésimo die mensis: et sedit omnis pópulus in platéa domus Dei, treméntes pro peccáto, et plúviis.
 1 Esdras	Ezra	15	10	10	Et surréxit Esdras sacérdos, et dixit ad eos: Vos transgréssi estis, et duxístis uxóres alienígenas, ut adderétis super delíctum Ísraël.
 1 Esdras	Ezra	15	10	11	Et nunc date confessiónem Dómino Deo patrum vestrórum, et fácite plácitum ejus, et separámini a pópulis terræ, et ab uxóribus alienígenis.
 1 Esdras	Ezra	15	10	12	Et respóndit univérsa multitúdo, dixítque voce magna: Juxta verbum tuum ad nos, sic fiat.
 1 Esdras	Ezra	15	10	13	Verúmtamen quia pópulus multus est, et tempus plúviæ, et non sustinémus stare foris, et opus non est diéi uníus vel duórum ( veheménter quippe peccávimus in sermóne isto),
 1 Esdras	Ezra	15	10	14	constituántur príncipes in univérsa multitúdine: et omnes in civitátibus nostris qui duxérunt uxóres alienígenas véniant in tempóribus statútis, et cum his senióres per civitátem et civitátem, et júdices ejus, donec avertátur ira Dei nostri a nobis super peccáto hoc.
 1 Esdras	Ezra	15	10	15	Ígitur Jónathan fílius Ázahel, et Jaasía fílius Thécue, stetérunt super hoc, et Messóllam et Sebéthai Levítes adjuvérunt eos:
 1 Esdras	Ezra	15	10	16	fecerúntque sic fílii transmigratiónis. Et abiérunt Esdras sacérdos, et viri príncipes familiárum, in domos patrum suórum, et omnes per nómina sua, et sedérunt in die primo mensis décimi ut quǽrerent rem.
 1 Esdras	Ezra	15	10	17	Et consummáti sunt omnes viri, qui dúxerant uxóres alienígenas, usque ad diem primam mensis primi.
 1 Esdras	Ezra	15	10	18a	Et invénti sunt de fíliis sacerdótum qui dúxerant uxóres alienígenas.	b
 1 Esdras	Ezra	15	10	18b	De fíliis Jósue fílii Jósedec, et fratres ejus, Maasía, et Eliézer, et Jarib, et Godolía.	b
 1 Esdras	Ezra	15	10	19	Et dedérunt manus suas ut ejícerent uxóres suas, et pro delícto suo aríetem de óvibus offérrent.	b
 1 Esdras	Ezra	15	10	20	Et de fíliis Emmer, Hánani, et Zebedía.
 1 Esdras	Ezra	15	10	21	Et de fíliis Harim, Maasía, et Elía, et Semeía, et Jéhiel, et Ozías.
 1 Esdras	Ezra	15	10	22	Et de fíliis Pheshur, Elioénai, Maasía, Ísmaël, Nathánaël, Józabed, et Élasa.
 1 Esdras	Ezra	15	10	23	Et de fíliis Levitárum, Józabed, et Sémei, et Celaía, ipse est Cálita, Phataía, Juda, et Eliézer.
 1 Esdras	Ezra	15	10	24	Et de cantóribus, Elíasib. Et de janitóribus, Sellum, et Telem, et Uri.
 1 Esdras	Ezra	15	10	25	Et ex Ísraël, de fíliis Pharos, Remeía, et Jesía, et Melchía, et Míamin, et Eliézer, et Melchía, et Bánea.
 1 Esdras	Ezra	15	10	26	Et de fíliis Ælam, Mathanía, Zacharías, et Jéhiel, et Abdi, et Jérimoth, et Elía.
 1 Esdras	Ezra	15	10	27	Et de fíliis Zéthua, Elioénai, Elíasib, Mathanía, et Jérimuth, et Zabad, et Azíza.
 1 Esdras	Ezra	15	10	28	Et de fíliis Bébai, Jóhanan, Hananía, Zábbai, Athálai.
 1 Esdras	Ezra	15	10	29	Et de fíliis Bani, Mosóllam, et Melluch, et Adaía, Jasub, et Saal, et Ramoth.
 1 Esdras	Ezra	15	10	30	Et de fíliis Phahath Moab, Edna, et Chalal, Banaías, et Maasías, Mathanías, Beséleel, Bénnui, et Manásse.
 1 Esdras	Ezra	15	10	31	Et de fíliis Herem, Eliézer, Jósue, Melchías, Semeías, Símeon,
 1 Esdras	Ezra	15	10	32	Bénjamin, Maloch, Samarías.
 1 Esdras	Ezra	15	10	33	Et de fíliis Hasom, Mathánai, Máthatha, Zabad, Elíphelet, Jérmai, Manásse, Sémei.
 1 Esdras	Ezra	15	10	34	De fíliis Bani, Maáddi, Amram, et Vel,
 1 Esdras	Ezra	15	10	35	Báneas, et Badaías, Chelíau,
 1 Esdras	Ezra	15	10	36	Vanía, Márimuth, et Elíasib,
 1 Esdras	Ezra	15	10	37	Mathanías, Mathánai, et Jasi,
 1 Esdras	Ezra	15	10	38	et Bani, et Bénnui, Sémei,
 1 Esdras	Ezra	15	10	39	et Salmías, et Nathan, et Adaías,
 1 Esdras	Ezra	15	10	40	et Mechnedébai, Sísai, Sárai,
 1 Esdras	Ezra	15	10	41	Ezrel, et Selemíau, Semería,
 1 Esdras	Ezra	15	10	42	Sellum, Amaría, Joseph.
 1 Esdras	Ezra	15	10	43	De fíliis Nebo, Jéhiel, Mathathías, Zabad, Zábina, Jeddu, et Joël, et Banaía.
 1 Esdras	Ezra	15	10	44	Omnes hi accéperant uxóres alienígenas, et fuérunt ex eis mulíeres, quæ pepérerant fílios.
 #	Nehemías	Neh	Liber Secúndus Esdræ,: sive Liber Nehemíæ
 Nehemías	Neh	16	1	1	Verba Nehemíæ fílii Helchíæ. Et factum est in mense Casleu, anno vigésimo, et ego eram in Susis castro.
 Nehemías	Neh	16	1	2	Et venit Hánani, unus de frátribus meis, ipse et viri ex Juda: et interrogávi eos de Judǽis qui remánserant, et supérerant de captivitáte, et Jerúsalem.
 Nehemías	Neh	16	1	3	Et dixérunt mihi: Qui remansérunt, et relícti sunt de captivitáte ibi in província, in afflictióne magna sunt, et in oppróbrio: et murus Jerúsalem dissipátus est, et portæ ejus combústæ sunt igni.
 Nehemías	Neh	16	1	4	Cumque audíssem verba hujuscémodi, sedi, et flevi, et luxi diébus multis: jejunábam, et orábam ante fáciem Dei cæli.
 Nehemías	Neh	16	1	5	Et dixi: Quæso, Dómine Deus cæli fortis, magne atque terríbilis, qui custódis pactum et misericórdiam cum his qui te díligunt, et custódiunt mandáta tua:	b
 Nehemías	Neh	16	1	6	fiant aures tuæ auscultántes, et óculi tui apérti, ut áudias oratiónem servi tui, quam ego oro coram te hódie nocte et die pro fíliis Ísraël servis tuis: et confíteor pro peccátis filiórum Ísraël, quibus peccavérunt tibi: ego et domus patris mei peccávimus,
 Nehemías	Neh	16	1	7	vanitáte sedúcti sumus, et non custodívimus mandátum tuum, et cæremónias, et judícia quæ præcepísti Móysi fámulo tuo.
 Nehemías	Neh	16	1	8	Meménto verbi quod mandásti Móysi servo tuo, dicens: Cum transgréssi fuéritis, ego dispérgam vos in pópulos:
 Nehemías	Neh	16	1	9	et si revertámini ad me, et custodiátis præcépta mea, et faciátis ea: etiámsi abdúcti fuéritis ad extréma cæli, inde congregábo vos, et redúcam in locum quem elégi ut habitáret nomen meum ibi.
 Nehemías	Neh	16	1	10	Et ipsi servi tui, et pópulus tuus, quos redemísti in fortitúdine tua magna, et in manu tua válida.
 Nehemías	Neh	16	1	11a	Óbsecro, Dómine, sit auris tua atténdens ad oratiónem servi tui, et ad oratiónem servórum tuórum, qui volunt timére nomen tuum: et dírige servum tuum hódie, et da ei misericórdiam ante virum hunc.
 Nehemías	Neh	16	1	11b	Ego enim eram pincérna regis.
 Nehemías	Neh	16	2	1	Factum est autem in mense Nisan, anno vigésimo Artaxérxis regis: et vinum erat ante eum, et levávi vinum, et dedi regi: et eram quasi lánguidus ante fáciem ejus.
 Nehemías	Neh	16	2	2	Dixítque mihi rex: Quare vultus tuus tristis est, cum te ægrótum non vídeam? non est hoc frustra, sed malum néscio quod in corde tuo est. Et tímui valde, ac nimis:
 Nehemías	Neh	16	2	3	et dixi regi: Rex, in ætérnum vive: quare non mœ́reat vultus meus, quia cívitas domus sepulchrórum patris mei desérta est, et portæ ejus combústæ sunt igni?
 Nehemías	Neh	16	2	4	Et ait mihi rex: Pro qua re póstulas? Et orávi Deum cæli,
 Nehemías	Neh	16	2	5	et dixi ad regem: Si vidétur regi bonum, et si placet servus tuus ante fáciem tuam, ut mittas me in Judǽam ad civitátem sepúlchri patris mei, et ædificábo eam.
 Nehemías	Neh	16	2	6	Dixítque mihi rex, et regína quæ sedébat juxta eum: Usque ad quod tempus erit iter tuum, et quando revertéris? Et plácuit ante vultum regis, et misit me: et constítui ei tempus.
 Nehemías	Neh	16	2	7	Et dixi regi: Si regi vidétur bonum, epístolas det mihi ad duces regiónis trans flumen, ut tradúcant me, donec véniam in Judǽam:
 Nehemías	Neh	16	2	8	et epístolam ad Asaph custódem saltus regis, ut det mihi ligna, ut tégere possim portas turris domus, et muros civitátis, et domum quam ingréssus fúero. Et dedit mihi rex juxta manum Dei mei bonam mecum.
 Nehemías	Neh	16	2	9	Et veni ad duces regiónis trans flumen, dedíque eis epístolas regis. Míserat autem rex mecum príncipes mílitum, et équites.	b
 Nehemías	Neh	16	2	10	Et audiérunt Sanabállat Horonítes, et Tobías servus Ammanítes: et contristáti sunt afflictióne magna, quod venísset homo qui quǽreret prosperitátem filiórum Ísraël.
 Nehemías	Neh	16	2	11	Et veni Jerúsalem, et eram ibi tribus diébus.
 Nehemías	Neh	16	2	12	Et surréxi nocte ego, et viri pauci mecum, et non indicávi cuíquam quid Deus dedísset in corde meo ut fácerem in Jerúsalem: et juméntum non erat mecum, nisi ánimal cui sedébam.
 Nehemías	Neh	16	2	13	Et egréssus sum per portam vallis nocte, et ante fontem dracónis, et ad portam stércoris, et considerábam murum Jerúsalem dissipátum, et portas ejus consúmptas igni.
 Nehemías	Neh	16	2	14	Et transívi ad portam fontis, et ad aquædúctum regis, et non erat locus juménto cui sedébam ut transíret.
 Nehemías	Neh	16	2	15	Et ascéndi per torréntem nocte, et considerábam murum, et revérsus veni ad portam vallis, et rédii.
 Nehemías	Neh	16	2	16	Magistrátus autem nesciébant quo abiíssem, aut quid ego fácerem: sed et Judǽis, et sacerdótibus, et optimátibus, et magistrátibus, et réliquis qui faciébant opus, usque ad id loci nihil indicáveram.
 Nehemías	Neh	16	2	17	Et dixi eis: Vos nostis afflictiónem in qua sumus: quia Jerúsalem desérta est, et portæ ejus consúmptæ sunt igni: veníte, et ædificémus muros Jerúsalem, et non simus ultra oppróbrium.
 Nehemías	Neh	16	2	18	Et indicávi eis manum Dei mei, quod esset bona mecum, et verba regis quæ locútus esset mihi, et aio: Surgámus, et ædificémus. Et confortátæ sunt manus eórum in bono.
 Nehemías	Neh	16	2	19	Audiérunt autem Sanabállat Horonítes, et Tobías servus Ammanítes, et Gosem Arabs, et subsannavérunt nos, et despexérunt, dixerúntque: Quæ est hæc res quam fácitis? numquid contra regem vos rebellátis?	b
 Nehemías	Neh	16	2	20	Et réddidi eis sermónem, dixíque ad eos: Deus cæli ipse nos juvat, et nos servi ejus sumus: surgámus et ædificémus: vobis autem non est pars, et justítia, et memória in Jerúsalem.
 Nehemías	Neh	16	3	1	Et surréxit Elíasib sacérdos magnus, et fratres ejus sacerdótes, et ædificavérunt portam gregis: ipsi sanctificavérunt eam, et statuérunt valvas ejus, et usque ad turrim centum cubitórum sanctificavérunt eam, usque ad turrim Hanáneel.
 Nehemías	Neh	16	3	2	Et juxta eum ædificavérunt viri Jéricho: et juxta eum ædificávit Zachur fílius Amri.
 Nehemías	Neh	16	3	3	Portam autem píscium ædificavérunt fílii Ásnaa: ipsi texérunt eam, et statuérunt valvas ejus, et seras, et vectes. Et juxta eos ædificávit Márimuth fílius Uríæ, fílii Accus.
 Nehemías	Neh	16	3	4	Et juxta eum ædificávit Mosóllam fílius Barachíæ, fílii Mesézebel: et juxta eos ædificávit Sadoc fílius Báana.
 Nehemías	Neh	16	3	5	Et juxta eos ædificavérunt Thecuéni: optimátes autem eórum non supposuérunt colla sua in ópere Dómini sui.
 Nehemías	Neh	16	3	6	Et portam véterem ædificavérunt Jójada fílius Phásea, et Mosóllam fílius Besodía: ipsi texérunt eam, et statuérunt valvas ejus, et seras, et vectes.
 Nehemías	Neh	16	3	7	Et juxta eos ædificavérunt Meltías Gabaonítes, et Jadon Meronathítes, viri de Gábaon et Maspha, pro duce qui erat in regióne trans flumen.
 Nehemías	Neh	16	3	8	Et juxta eum ædificávit Éziel fílius Araía áurifex: et juxta eum ædificávit Ananías fílius pigmentárii: et dimisérunt Jerúsalem usque ad murum platéæ latióris.
 Nehemías	Neh	16	3	9	Et juxta eum ædificávit Raphaía fílius Hur, princeps vici Jerúsalem.
 Nehemías	Neh	16	3	10	Et juxta eum ædificávit Jedaía fílius Harómaph contra domum suam: et juxta eum ædificávit Hattus fílius Haseboníæ.
 Nehemías	Neh	16	3	11	Médiam partem vici ædificávit Melchías fílius Herem, et Hasub fílius Phahath Moab, et turrim furnórum.
 Nehemías	Neh	16	3	12	Et juxta eum ædificávit Sellum fílius Álohes, princeps médiæ partis vici Jerúsalem, ipse et fíliæ ejus.
 Nehemías	Neh	16	3	13	Et portam vallis ædificávit Hanun, et habitatóres Zánoë: ipsi ædificavérunt eam, et statuérunt valvas ejus, et seras, et vectes, et mille cúbitos in muro usque ad portam sterquilínii.
 Nehemías	Neh	16	3	14	Et portam sterquilínii ædificávit Melchías fílius Rechab, princeps vici Bethácharam: ipse ædificávit eam, et státuit valvas ejus, et seras, et vectes.
 Nehemías	Neh	16	3	15	Et portam fontis ædificávit Sellum fílius Cholhóza, princeps pagi Maspha: ipse ædificávit eam, et texit, et státuit valvas ejus, et seras, et vectes, et muros piscínæ Síloë in hortum regis, et usque ad gradus qui descéndunt de civitáte David.
 Nehemías	Neh	16	3	16	Post eum ædificávit Nehemías fílius Azboc, princeps dimídiæ partis vici Bethsur, usque contra sepúlchrum David, et usque ad piscínam quæ grandi ópere constrúcta est, et usque ad domum fórtium.	b
 Nehemías	Neh	16	3	17	Post eum ædificavérunt Levítæ, Rehum fílius Benni: post eum ædificávit Hasebías princeps dimídiæ partis vici Ceílæ in vico suo.
 Nehemías	Neh	16	3	18	Post eum ædificavérunt fratres eórum: Bavái fílius Énadad, princeps dimídiæ partis Ceílæ ...
 Nehemías	Neh	16	3	19	Et ædificávit juxta eum Azer fílius Jósue, princeps Maspha, mensúram secúndam, contra ascénsum firmíssimi ánguli.	b
 Nehemías	Neh	16	3	20	Post eum in monte ædificávit Baruch fílius Zachái mensúram secúndam, ab ángulo usque ad portam domus Elíasib sacerdótis magni.
 Nehemías	Neh	16	3	21	Post eum ædificávit Mérimuth fílius Uríæ fílii Haccus, mensúram secúndam, a porta domus Elíasib, donec extenderétur domus Elíasib.
 Nehemías	Neh	16	3	22	Et post eum ædificavérunt sacerdótes, viri de campéstribus Jordánis.
 Nehemías	Neh	16	3	23	Post eum ædificávit Bénjamin et Hasub contra domum suam: et post eum ædificávit Azarías fílius Maasíæ fílii Ananíæ contra domum suam.
 Nehemías	Neh	16	3	24	Post eum ædificávit Bénnui fílius Hénadad mensúram secúndam, a domo Azaríæ usque ad flexúram, et usque ad ángulum.
 Nehemías	Neh	16	3	25	Phalel fílius Ozi contra flexúram, et turrim quæ éminet de domo regis excélsa, id est, in átrio cárceris: post eum Phadaía fílius Pharos.
 Nehemías	Neh	16	3	26	Nathinǽi autem habitábant in Ophel usque contra portam aquárum ad oriéntem, et turrim quæ prominébat.
 Nehemías	Neh	16	3	27	Post eum ædificavérunt Thecuéni mensúram secúndam e regióne, a turre magna et eminénte usque ad murum templi.
 Nehemías	Neh	16	3	28	Sursum autem a porta equórum ædificavérunt sacerdótes, unusquísque contra domum suam.
 Nehemías	Neh	16	3	29	Post eos ædificávit Sadoc fílius Emmer contra domum suam. Et post eum ædificávit Semaía fílius Secheníæ, custos portæ orientális.
 Nehemías	Neh	16	3	30	Post eum ædificávit Hananía fílius Selemíæ, et Hanun fílius Seleph sextus, mensúram secúndam: post eum ædificávit Mosóllam fílius Barachíæ, contra gazophylácium suum. Post eum ædificávit Melchías fílius auríficis usque ad domum Nathinæórum, et scruta vendéntium contra portam judiciálem, et usque ad cœnáculum ánguli.
 Nehemías	Neh	16	3	31	Et inter cœnáculum ánguli in porta gregis, ædificavérunt aurífices et negotiatóres.
 Nehemías	Neh	16	4	1	Factum est autem, cum audísset Sanabállat quod ædificarémus murum, irátus est valde: et motus nimis subsannávit Judǽos,
 Nehemías	Neh	16	4	2	et dixit coram frátribus suis, et frequéntia Samaritanórum: Quid Judǽi fáciunt imbecílles? num dimíttent eos gentes? num sacrificábunt, et complébunt in una die? numquid ædificáre póterunt lápides de acérvis púlveris, qui combústi sunt?
 Nehemías	Neh	16	4	3	Sed et Tobías Ammanítes, próximus ejus, ait: Ædíficent: si ascénderit vulpes, transíliet murum eórum lapídeum.
 Nehemías	Neh	16	4	4	Audi, Deus noster, quia facti sumus despéctui: convérte oppróbrium super caput eórum, et da eos in despectiónem in terra captivitátis.	b
 Nehemías	Neh	16	4	5	Ne opérias iniquitátem eórum, et peccátum eórum coram fácie tua non deleátur, quia irrisérunt ædificántes.
 Nehemías	Neh	16	4	6	Ítaque ædificávimus murum, et conjúnximus totum usque ad partem dimídiam: et provocátum est cor pópuli ad operándum.	b
 Nehemías	Neh	16	4	7	Factum est autem, cum audísset Sanabállat, et Tobías, et Árabes, et Ammanítæ, et Azótii, quod obdúcta esset cicátrix muri Jerúsalem, et quod cœpíssent interrúpta conclúdi, iráti sunt nimis.
 Nehemías	Neh	16	4	8	Et congregáti sunt omnes páriter ut venírent, et pugnárent contra Jerúsalem, et moliréntur insídias.
 Nehemías	Neh	16	4	9	Et orávimus Deum nostrum, et posúimus custódes super murum die ac nocte contra eos.
 Nehemías	Neh	16	4	10	Dixit autem Judas: Debilitáta est fortitúdo portántis, et humus nímia est, et nos non potérimus ædificáre murum.
 Nehemías	Neh	16	4	11	Et dixérunt hostes nostri: Nésciant, et ignórent donec veniámus in médium eórum, et interficiámus eos, et cessáre faciámus opus.
 Nehemías	Neh	16	4	12	Factum est autem veniéntibus Judǽis qui habitábant juxta eos, et dicéntibus nobis per decem vices, ex ómnibus locis quibus vénerant ad nos,
 Nehemías	Neh	16	4	13	státui in loco post murum per circúitum pópulum in órdinem cum gládiis suis, et lánceis, et árcubus.
 Nehemías	Neh	16	4	14	Et perspéxi atque surréxi: et aio ad optimátes et magistrátus, et ad réliquam partem vulgi: Nolíte timére a fácie eórum: Dómini magni et terríbilis mementóte, et pugnáte pro frátribus vestris, fíliis vestris, et filiábus vestris, et uxóribus vestris, et dómibus vestris.
 Nehemías	Neh	16	4	15	Factum est autem, cum audíssent inimíci nostri nuntiátum esse nobis, dissipávit Deus consílium eórum. Et revérsi sumus omnes ad muros, unusquísque ad opus suum.
 Nehemías	Neh	16	4	16	Et factum est a die illa, média pars júvenum eórum faciébat opus, et média paráta erat ad bellum: et lánceæ, et scuta, et arcus, et lorícæ, et príncipes post eos in omni domo Juda.	b
 Nehemías	Neh	16	4	17	Ædificántium in muro, et portántium ónera, et imponéntium: una manu sua faciébat opus, et áltera tenébat gládium:
 Nehemías	Neh	16	4	18	ædificéntium enim unusquísque gládio erat accínctus renes. Et ædificábant, et clangébant búccina juxta me.
 Nehemías	Neh	16	4	19	Et dixi ad optimátes, et ad magistrátus, et ad réliquam partem vulgi: Opus grande est et latum, et nos separáti sumus in muro procul alter ab áltero:
 Nehemías	Neh	16	4	20	in loco quocúmque audiéritis clangórem tubæ, illuc concúrrite ad nos: Deus noster pugnábit pro nobis.
 Nehemías	Neh	16	4	21	Et nos ipsi faciámus opus, et média pars nostrum téneat lánceas ab ascénsu auróræ donec egrediántur astra.
 Nehemías	Neh	16	4	22	In témpore quoque illo dixi pópulo: Unusquísque cum púero suo máneat in médio Jerúsalem, et sint nobis vices per noctem et diem ad operándum.
 Nehemías	Neh	16	4	23	Ego autem et fratres mei, et púeri mei, et custódes, qui erant post me, non deponebámus vestiménta nostra: unusquísque tantum nudabátur ad baptísmum.
 Nehemías	Neh	16	5	1	Et factus est clamor pópuli et uxórum ejus magnus advérsus fratres suos Judǽos.
 Nehemías	Neh	16	5	2	Et erant qui dícerent: Fílii nostri et fíliæ nostræ multæ sunt nimis: accipiámus pro prétio eórum fruméntum, et comedámus, et vivámus.
 Nehemías	Neh	16	5	3	Et erant qui dícerent: Agros nostros, et víneas, et domus nostras opponámus, et accipiámus fruméntum in fame.
 Nehemías	Neh	16	5	4	Et álii dicébant: Mútuo sumámus pecúnias in tribúta regis, demúsque agros nostros et víneas:
 Nehemías	Neh	16	5	5	et nunc sicut carnes fratrum nostrórum, sic carnes nostræ sunt: et sicut fílii eórum, ita et fílii nostri: ecce nos subjugámus fílios nostros et fílias nostras in servitútem, et de filiábus nostris sunt fámulæ, nec habémus unde possint rédimi: et agros nostros et víneas nostras álii póssident.
 Nehemías	Neh	16	5	6	Et irátus sum nimis cum audíssem clamórem eórum secúndum verba hæc:	b
 Nehemías	Neh	16	5	7	cogitavítque cor meum mecum, et increpávi optimátes et magistrátus, et dixi eis: Usurásne sínguli a frátribus vestris exígitis? Et congregávi advérsum eos conciónem magnam,
 Nehemías	Neh	16	5	8	et dixi eis: Nos, ut scitis, redémimus fratres nostros Judǽos, qui vénditi fúerant géntibus secúndum possibilitátem nostram: et vos ígitur vendétis fratres vestros, et redimémus eos? Et siluérunt, nec invenérunt quid respondérent.
 Nehemías	Neh	16	5	9	Dixíque ad eos: Non est bona res quam fácitis: quare non in timóre Dei nostri ambulástis, ne exprobrétur nobis a géntibus inimícis nostris?
 Nehemías	Neh	16	5	10	Et ego, et fratres mei, et púeri mei commodávimus plúrimis pecúniam et fruméntum. Non repetámus in commúne istud: æs aliénum concedámus quod debétur nobis.
 Nehemías	Neh	16	5	11	Réddite eis hódie agros suos, et víneas suas, et olivéta sua, et domos suas: quin pótius et centésimum pecúniæ, fruménti, vini et ólei, quam exígere solétis ab eis, date pro illis.
 Nehemías	Neh	16	5	12	Et dixérunt: Reddémus, et ab eis nihil quærémus: sicque faciémus ut loquéris. Et vocávi sacerdótes, et adjurávi eos ut fácerent juxta quod díxeram.
 Nehemías	Neh	16	5	13	Ínsuper excússi sinum meum, et dixi: Sic excútiat Deus omnem virum qui non compléverit verbum istud, de domo sua, et de labóribus suis: sic excutiátur, et vácuus fiat. Et dixit univérsa multitúdo: Amen: et laudavérunt Deum. Fecit ergo pópulus sicut erat dictum.
 Nehemías	Neh	16	5	14	A die autem illa, qua præcéperat rex mihi ut essem dux in terra Juda, ab anno vigésimo usque ad annum trigésimum secúndum Artaxérxis regis per annos duódecim, ego et fratres mei annónas quæ dúcibus debebántur non comédimus.	b
 Nehemías	Neh	16	5	15	Duces autem primi, qui fúerant ante me, gravavérunt pópulum, et accepérunt ab eis in pane, et vino, et pecúnia, quotídie siclos quadragínta: sed et minístri eórum depressérunt pópulum. Ego autem non feci ita propter timórem Dei:
 Nehemías	Neh	16	5	16	quin pótius in ópere muri ædificávi, et agrum non emi, et omnes púeri mei congregáti ad opus erant.
 Nehemías	Neh	16	5	17	Judǽi quoque et magistrátus centum quinquagínta viri, et qui veniébant ad nos de géntibus quæ in circúitu nostro sunt, in mensa mea erant.
 Nehemías	Neh	16	5	18	Parabátur autem mihi per dies síngulos bos unus, aríetes sex elécti, excéptis volatílibus, et inter dies decem vina divérsa, et ália multa tribuébam: ínsuper et annónas ducátus mei non quæsívi: valde enim attenuátus erat pópulus.
 Nehemías	Neh	16	5	19	Meménto mei, Deus meus, in bonum, secúndum ómnia quæ feci pópulo huic.
 Nehemías	Neh	16	6	1	Factum est autem, cum audísset Sanabállat, et Tobías, et Gossem Arabs, et céteri inimíci nostri, quod ædificássem ego murum, et non esset in ipso resídua interrúptio (usque ad tempus autem illud valvas non posúeram in portis),
 Nehemías	Neh	16	6	2	misérunt Sanabállat et Gossem ad me, dicéntes: Veni, et percutiámus fœdus páriter in vículis in campo Ono. Ipsi autem cogitábant ut fácerent mihi malum.
 Nehemías	Neh	16	6	3	Misi ergo ad eos núntios, dicens: Opus grande ego fácio, et non possum descéndere, ne forte negligátur cum vénero, et descéndero ad vos.
 Nehemías	Neh	16	6	4	Misérunt autem ad me secúndum verbum hoc per quátuor vices: et respóndi eis juxta sermónem priórem.
 Nehemías	Neh	16	6	5	Et misit ad me Sanabállat juxta verbum prius quinta vice púerum suum, et epístolam habébat in manu sua scriptam hoc modo:
 Nehemías	Neh	16	6	6	In géntibus audítum est, et Gossem dixit, quod tu et Judǽi cogitétis rebelláre, et proptérea ædífices murum, et leváre te velis super eos regem: propter quam causam
 Nehemías	Neh	16	6	7	et prophétas posúeris, qui prǽdicent de te in Jerúsalem, dicéntes: Rex in Judǽa est. Auditúrus est rex verba hæc: idcírco nunc veni, ut ineámus consílium páriter.
 Nehemías	Neh	16	6	8	Et misi ad eos, dicens: Non est factum secúndum verba hæc, quæ tu loquéris: de corde enim tuo tu compónis hæc.
 Nehemías	Neh	16	6	9	Omnes enim hi terrébant nos, cogitántes quod cessárent manus nostræ ab ópere, et quiescerémus: quam ob causam magis confortávi manus meas.	b
 Nehemías	Neh	16	6	10	Et ingréssus sum domum Semaíæ fílii Dalaíæ fílii Metábeel secréto. Qui ait: Tractémus nobíscum in domo Dei in médio templi, et claudámus portas ædis: quia ventúri sunt ut interfíciant te, et nocte ventúri sunt ad occidéndum te.
 Nehemías	Neh	16	6	11	Et dixi: Num quisquam símilis mei fugit? et quis ut ego ingrediétur templum, et vivet? non ingrédiar.
 Nehemías	Neh	16	6	12	Et intelléxi quod Deus non misísset eum, sed quasi vatícinans locútus esset ad me, et Tobías et Sanabállat conduxíssent eum.
 Nehemías	Neh	16	6	13	Accéperat enim prétium, ut térritus fácerem, et peccárem, et habérent malum quod exprobrárent mihi.
 Nehemías	Neh	16	6	14	Meménto mei, Dómine, pro Tobía et Sanabállat, juxta ópera eórum tália: sed et Noadíæ prophétæ, et ceterórum prophetárum, qui terrébant me.
 Nehemías	Neh	16	6	15	Complétus est autem murus vigésimo quinto die mensis Elul, quinquagínta duóbus diébus.	b
 Nehemías	Neh	16	6	16	Factum est ergo cum audíssent omnes inimíci nostri, ut timérent univérsæ gentes quæ erant in circúitu nostro, et concíderent intra semetípsos, et scirent quod a Deo factum esset opus hoc.
 Nehemías	Neh	16	6	17	Sed et in diébus illis multæ optimátum Judæórum epístolæ mittebántur ad Tobíam, et a Tobía veniébant ad eos.	b
 Nehemías	Neh	16	6	18	Multi enim erant in Judǽa habéntes juraméntum ejus, quia gener erat Secheníæ fílii Área, et Jóhanan fílius ejus accéperat fíliam Mosóllam fílii Barachíæ:
 Nehemías	Neh	16	6	19	sed et laudábant eum coram me, et verba mea nuntiábant ei: et Tobías mittébat epístolas ut terréret me.
 Nehemías	Neh	16	7	1	Postquam autem ædificátus est murus, et pósui valvas, et recénsui janitóres, et cantóres, et Levítas,
 Nehemías	Neh	16	7	2	præcépi Hánani fratri meo, et Hananíæ príncipi domus de Jerúsalem (ipse enim quasi vir verax et timens Deum plus céteris videbátur),
 Nehemías	Neh	16	7	3	et dixi eis: Non aperiántur portæ Jerúsalem usque ad calórem solis. Cumque adhuc assísterent, clausæ portæ sunt, et oppilátæ: et pósui custódes de habitatóribus Jerúsalem, síngulos per vices suas, et unumquémque contra domum suam.
 Nehemías	Neh	16	7	4	Cívitas autem erat lata nimis et grandis, et pópulus parvus in médio ejus, et non erant domus ædificátæ.	b
 Nehemías	Neh	16	7	5	Deus autem dedit in corde meo, et congregávi optimátes, et magistrátus, et vulgus, ut recensérem eos: et invéni librum census eórum qui ascénderant primum, et invéntum est scriptum in eo.
 Nehemías	Neh	16	7	6	Isti fílii provínciæ, qui ascendérunt de captivitáte migrántium, quos transtúlerat Nabuchodónosor rex Babylónis, et revérsi sunt in Jerúsalem et in Judǽam, unusquísque in civitátem suam.	b
 Nehemías	Neh	16	7	7	Qui venérunt cum Zoróbabel, Jósue, Nehemías, Azarías, Raamías, Nahamáni, Mardochǽus, Belsam, Méspharath, Begóai, Nahum, Báana. Númerus virórum pópuli Ísraël:
 Nehemías	Neh	16	7	8	fílii Pharos, duo míllia centum septuagínta duo:
 Nehemías	Neh	16	7	9	fílii Saphatía, trecénti septuagínta duo:
 Nehemías	Neh	16	7	10	fílii Área, sexcénti quinquagínta duo:
 Nehemías	Neh	16	7	11	fílii Phaháthmoab filiórum Jósue et Joab, duo míllia octingénti decem et octo:
 Nehemías	Neh	16	7	12	fílii Ælam, mille ducénti quinquagínta quátuor:
 Nehemías	Neh	16	7	13	fílii Zéthua, octingénti quadragínta quinque:
 Nehemías	Neh	16	7	14	fílii Zachái, septingénti sexagínta:
 Nehemías	Neh	16	7	15	fílii Bánnui, sexcénti quadragínta octo:
 Nehemías	Neh	16	7	16	fílii Bébai, sexcénti vigínti octo:
 Nehemías	Neh	16	7	17	fílii Azgad, duo míllia trecénti vigínti duo:
 Nehemías	Neh	16	7	18	fílii Adónicam, sexcénti sexagínta septem:
 Nehemías	Neh	16	7	19	fílii Beguái, duo míllia sexagínta septem:
 Nehemías	Neh	16	7	20	fílii Adin, sexcénti quinquagínta quinque:
 Nehemías	Neh	16	7	21	fílii Ater, fílii Hezecíæ, nonagínta octo:
 Nehemías	Neh	16	7	22	fílii Hasem, trecénti vigínti octo:
 Nehemías	Neh	16	7	23	fílii Bésai, trecénti vigínti quátuor:
 Nehemías	Neh	16	7	24	fílii Hareph, centum duódecim:
 Nehemías	Neh	16	7	25	fílii Gábaon, nonagínta quinque:
 Nehemías	Neh	16	7	26	fílii Béthlehem et Nétupha, centum octogínta octo.
 Nehemías	Neh	16	7	27	Viri Ánathoth, centum vigínti octo.
 Nehemías	Neh	16	7	28	Viri Betházmoth, quadragínta duo.
 Nehemías	Neh	16	7	29	Viri Cariathíarim, Cephíra, et Beroth, septingénti quadragínta tres.
 Nehemías	Neh	16	7	30	Viri Rama et Geba, sexcénti vigínti unus.
 Nehemías	Neh	16	7	31	Viri Machmas, centum vigínti duo.
 Nehemías	Neh	16	7	32	Viri Bethel et Hai, centum vigínti tres.
 Nehemías	Neh	16	7	33	Viri Nebo altérius, quinquagínta duo.
 Nehemías	Neh	16	7	34	Viri Ælam altérius, mille ducénti quinquagínta quátuor.
 Nehemías	Neh	16	7	35	Fílii Harem, trecénti vigínti.
 Nehemías	Neh	16	7	36	Fílii Jéricho, trecénti quadragínta quinque.
 Nehemías	Neh	16	7	37	Fílii Lod Hadid et Ono, septingénti vigínti unus.
 Nehemías	Neh	16	7	38	Fílii Sénaa, tria míllia nongénti trigínta.
 Nehemías	Neh	16	7	39	Sacerdótes: fílii Idaía in domo Jósue, nongénti septuagínta tres.	b
 Nehemías	Neh	16	7	40	Fílii Emmer, mille quinquagínta duo.
 Nehemías	Neh	16	7	41	Fílii Phashur, mille ducénti quadragínta septem.
 Nehemías	Neh	16	7	42	Fílii Arem, mille decem et septem. Levítæ:
 Nehemías	Neh	16	7	43	fílii Jósue et Cédmihel filiórum
 Nehemías	Neh	16	7	44	Oduíæ, septuagínta quátuor. Cantóres:
 Nehemías	Neh	16	7	45	fílii Asaph, centum quadragínta octo.
 Nehemías	Neh	16	7	46	Janitóres: fílii Sellum, fílii Ater, fílii Telmon, fílii Accub, fílii Hátita, fílii Sobái: centum trigínta octo.
 Nehemías	Neh	16	7	47	Nathinǽi: fílii Soha, fílii Hasúpha, fílii Tébbaoth,	b
 Nehemías	Neh	16	7	48	fílii Ceros, fílii Síaa, fílii Phadon, fílii Lébana, fílii Hágaba, fílii Sélmai,
 Nehemías	Neh	16	7	49	fílii Hanan, fílii Geddel, fílii Gaher,
 Nehemías	Neh	16	7	50	fílii Raaía, fílii Rasin, fílii Necóda,
 Nehemías	Neh	16	7	51	fílii Gezem, fílii Aza, fílii Phásea,
 Nehemías	Neh	16	7	52	fílii Bésai, fílii Munim, fílii Nephússim,
 Nehemías	Neh	16	7	53	fílii Bacbuc, fílii Hacúpha, fílii Harhur,
 Nehemías	Neh	16	7	54	fílii Besloth, fílii Mahída, fílii Harsa,
 Nehemías	Neh	16	7	55	fílii Bercos, fílii Sísara, fílii Thema,
 Nehemías	Neh	16	7	56	fílii Násia, fílii Hatípha,
 Nehemías	Neh	16	7	57	fílii servórum Salomónis, fílii Sóthai, fílii Sóphereth, fílii Pharída,
 Nehemías	Neh	16	7	58	fílii Jáhala, fílii Darcon, fílii Jeddel,
 Nehemías	Neh	16	7	59	fílii Saphatía, fílii Hatil, fílii Phóchereth, qui erat ortus ex Sábaim fílio Amon.
 Nehemías	Neh	16	7	60	Omnes Nathinǽi, et fílii servórum Salomónis, trecénti nonagínta duo.
 Nehemías	Neh	16	7	61	Hi sunt autem qui ascendérunt de Thélmela, Thelhársa, Cherub, Addon, et Emmer: et non potuérunt indicáre domum patrum suórum, et semen suum, utrum ex Ísraël essent,	b
 Nehemías	Neh	16	7	62	fílii Dalaía, fílii Tobía, fílii Necóda, sexcénti quadragínta duo.
 Nehemías	Neh	16	7	63	Et de sacerdótibus, fílii Había, fílii Accos, fílii Berzellái, qui accépit de filiábus Berzellái Galaadítis uxórem, et vocátus est nómine eórum.
 Nehemías	Neh	16	7	64	Hi quæsiérunt scriptúram suam in censu, et non invenérunt: et ejécti sunt de sacerdótio.
 Nehemías	Neh	16	7	65	Dixítque Athérsatha eis ut non manducárent de Sanctis sanctórum, donec staret sacérdos doctus et erudítus.
 Nehemías	Neh	16	7	66	Omnis multitúdo quasi vir unus quadragínta duo míllia trecénti sexagínta,	b
 Nehemías	Neh	16	7	67	absque servis et ancíllis eórum, qui erant septem míllia trecénti trigínta septem, et inter eos cantóres et cantatríces, ducénti quadragínta quinque.
 Nehemías	Neh	16	7	68	Equi eórum, septingénti trigínta sex: muli eórum, ducénti quadragínta quinque:
 Nehemías	Neh	16	7	69	caméli eórum, quadringénti trigínta quinque: ásini, sex míllia septingénti vigínti.
 Nehemías	Neh	16	7	70	Nonnúlli autem de princípibus familiárum dedérunt in opus. Athérsatha dedit in thesáurum auri drachmas mille, phíalas quinquagínta, túnicas sacerdotáles quingéntas trigínta.	b
 Nehemías	Neh	16	7	71	Et de princípibus familiárum dedérunt in thesáurum óperis, auri drachmas vigínti míllia, et argénti mnas duo míllia ducéntas.
 Nehemías	Neh	16	7	72	Et quod dedit réliquus pópulus, auri drachmas vigínti míllia, et argénti mnas duo míllia, et túnicas sacerdotáles sexagínta septem.
 Nehemías	Neh	16	7	73	Habitavérunt autem sacerdótes, et Levítæ, et janitóres, et cantóres, et réliquum vulgus, et Nathinǽi, et omnis Ísraël, in civitátibus suis.	b
 Nehemías	Neh	16	8	1	Et vénerat mensis séptimus: fílii autem Ísraël erant in civitátibus suis. Congregatúsque est omnis pópulus quasi vir unus ad platéam quæ est ante portam aquárum: et dixérunt Esdræ scribæ ut afférret librum legis Móysi, quam præcéperat Dóminus Israéli.
 Nehemías	Neh	16	8	2	Áttulit ergo Esdras sacérdos legem coram multitúdine virórum et mulíerum, cunctísque qui póterant intellígere, in die prima mensis séptimi.
 Nehemías	Neh	16	8	3	Et legit in eo apérte in platéa quæ erat ante portam aquárum, de mane usque ad médiam diem, in conspéctu virórum et mulíerum, et sapiéntium: et aures omnis pópuli erant eréctæ ad librum.
 Nehemías	Neh	16	8	4	Stetit autem Esdras scriba super gradum lígneum, quem fécerat ad loquéndum: et stetérunt juxta eum Mathathías, et Semeía, et Anía, et Uría, et Helcía, et Maasía, ad déxteram ejus: et ad sinístram, Phadaía, Mísaël, et Melchía, et Hasum, et Hasbádana, Zacharía, et Mosóllam.
 Nehemías	Neh	16	8	5	Et apéruit Esdras librum coram omni pópulo: super univérsum quippe pópulum eminébat: et cum aperuísset eum, stetit omnis pópulus.
 Nehemías	Neh	16	8	6	Et benedíxit Esdras Dómino Deo magno: et respóndit omnis pópulus: Amen, amen, élevans manus suas: et incurváti sunt, et adoravérunt Deum proni in terram.
 Nehemías	Neh	16	8	7	Porro Jósue, et Bani, et Serebía, Jamin, Accub, Sépthai, Odía, Maasía, Celíta, Azarías, Józabed, Hanan, Phalaía, Levítæ, siléntium faciébant in pópulo ad audiéndam legem: pópulus autem stabat in gradu suo.
 Nehemías	Neh	16	8	8	Et legérunt in libro legis Dei distíncte, et apérte ad intelligéndum: et intellexérunt cum legerétur.
 Nehemías	Neh	16	8	9	Dixit autem Nehemías (ipse est Athérsatha) et Esdras sacérdos et scriba, et Levítæ interpretántes univérso pópulo: Dies sanctificátus est Dómino Deo nostro: nolíte lugére, et nolíte flere. Flebat enim omnis pópulus cum audíret verba legis.
 Nehemías	Neh	16	8	10	Et dixit eis: Ite, comédite pínguia, et bíbite mulsum, et míttite partes his qui non præparavérunt sibi, quia sanctus dies Dómini est: et nolíte contristári: gáudium étenim Dómini est fortitúdo nostra.
 Nehemías	Neh	16	8	11	Levítæ autem siléntium faciébant in omni pópulo, dicéntes: Tacéte, quia dies sanctus est, et nolíte dolére.
 Nehemías	Neh	16	8	12	Ábiit ítaque omnis pópulus ut coméderet, et bíberet, et mítteret partes, et fáceret lætítiam magnam: quia intelléxerant verba quæ docúerat eos.
 Nehemías	Neh	16	8	13	Et in die secúndo congregáti sunt príncipes familiárum univérsi pópuli, sacerdótes et Levítæ, ad Esdram scribam, ut interpretarétur eis verba legis.	b
 Nehemías	Neh	16	8	14	Et invenérunt scriptum in lege præcepísse Dóminum in manu Móysi ut hábitent fílii Ísraël in tabernáculis in die solémni, mense séptimo:
 Nehemías	Neh	16	8	15	et ut prǽdicent, et divúlgent vocem in univérsis úrbibus suis, et in Jerúsalem, dicéntes: Egredímini in montem, et afférte frondes olívæ, et frondes ligni pulchérrimi, frondes myrti, et ramos palmárum, et frondes ligni nemorósi, ut fiant tabernácula, sicut scriptum est.
 Nehemías	Neh	16	8	16	Et egréssus est pópulus, et attulérunt. Fecerúntque sibi tabernácula unusquísque in dómate suo: et in átriis suis, et in átriis domus Dei, et in platéa portæ aquárum, et in platéa portæ Éphraim.
 Nehemías	Neh	16	8	17	Fecit ergo univérsa ecclésia eórum qui redíerant de captivitáte, tabernácula, et habitavérunt in tabernáculis: non enim fécerant a diébus Jósue fílii Nun táliter fílii Ísraël usque ad diem illum. Et fuit lætítia magna nimis.
 Nehemías	Neh	16	8	18	Legit autem in libro legis Dei per dies síngulos, a die primo usque ad diem novíssimum. Et fecérunt solemnitátem septem diébus, et in die octávo colléctam juxta ritum.
 Nehemías	Neh	16	9	1	In die autem vigésimo quarto mensis hujus, convenérunt fílii Ísraël in jejúnio et in saccis, et humus super eos.
 Nehemías	Neh	16	9	2	Et separátum est semen filiórum Ísraël ab omni fílio alienígena: et stetérunt, et confitebántur peccáta sua, et iniquitátes patrum suórum.
 Nehemías	Neh	16	9	3	Et consurrexérunt ad standum: et legérunt in volúmine legis Dómini Dei sui, quater in die, et quater confitebántur, et adorábant Dóminum Deum suum.
 Nehemías	Neh	16	9	4	Surrexérunt autem super gradum Levitárum Jósue, et Bani, et Cédmihel, Sabanía, Bonni, Sarebías, Bani, et Chánani: et clamavérunt voce magna ad Dóminum Deum suum.
 Nehemías	Neh	16	9	5	Et dixérunt Levítæ Jósue, et Cédmihel, Bonni, Hasebnía, Serebía, Odaía, Sebnía, Phathathía: Súrgite, benedícite Dómino Deo vestro ab ætérno usque in ætérnum: et benedícant nómini glóriæ tuæ excélso in omni benedictióne et laude.	b
 Nehemías	Neh	16	9	6	Tu ipse, Dómine, solus, tu fecísti cælum, et cælum cælórum, et omnem exércitum eórum: terram, et univérsa quæ in ea sunt: mária, et ómnia quæ in eis sunt: et tu vivíficas ómnia hæc, et exércitus cæli te adórat.
 Nehemías	Neh	16	9	7	Tu ipse, Dómine Deus, qui elegísti Abram, et eduxísti eum de igne Chaldæórum, et posuísti nomen ejus Ábraham:
 Nehemías	Neh	16	9	8	et invenísti cor ejus fidéle coram te, et percussísti cum eo fœdus ut dares ei terram Chananǽi, Hethǽi, et Amorrhǽi, et Pherezǽi, et Jebusǽi, et Gergesǽi, ut dares sémini ejus: et implésti verba tua, quóniam justus es.
 Nehemías	Neh	16	9	9	Et vidísti afflictiónem patrum nostrórum in Ægýpto, clamorémque eórum audísti super mare Rubrum.
 Nehemías	Neh	16	9	10	Et dedísti signa atque porténta in Pharaóne, et in univérsis servis ejus, et in omni pópulo terræ illíus: cognovísti enim quia supérbe égerant contra eos: et fecísti tibi nomen, sicut et in hac die.
 Nehemías	Neh	16	9	11	Et mare divisísti ante eos, et transiérunt per médium maris in sicco: persecutóres autem eórum projecísti in profúndum, quasi lápidem in aquas válidas.	b
 Nehemías	Neh	16	9	12	Et in colúmna nubis ductor eórum fuísti per diem, et in colúmna ignis per noctem, ut apparéret eis via per quam ingrediebántur.
 Nehemías	Neh	16	9	13	Ad montem quoque Sínai descendísti, et locútus es cum eis de cælo, et dedísti eis judícia recta, et legem veritátis, cæremónias, et præcépta bona:
 Nehemías	Neh	16	9	14	et sábbatum sanctificátum tuum ostendísti eis: et mandáta, et cæremónias, et legem præcepísti eis in manu Móysi servi tui.
 Nehemías	Neh	16	9	15	Panem quoque de cælo dedísti eis in fame eórum, et aquam de petra eduxísti eis sitiéntibus, et dixísti eis ut ingrederéntur et possidérent terram, super quam levásti manum tuam ut tráderes eis.
 Nehemías	Neh	16	9	16	Ipsi vero et patres nostri supérbe egérunt, et induravérunt cervíces suas, et non audiérunt mandáta tua.	b
 Nehemías	Neh	16	9	17	Et noluérunt audíre, et non sunt recordáti mirabílium tuórum quæ féceras eis. Et induravérunt cervíces suas, et dedérunt caput ut converteréntur ad servitútem suam, quasi per contentiónem. Tu autem, Deus propítius, clemens, et miséricors, longánimis, et multæ miseratiónis, non dereliquísti eos,
 Nehemías	Neh	16	9	18	et quidem cum fecíssent sibi vítulum conflátilem, et dixíssent: Iste est deus tuus, qui edúxit te de Ægýpto: fecerúntque blasphémias magnas:
 Nehemías	Neh	16	9	19	tu autem in misericórdiis tuis multis non dimisísti eos in desérto: colúmna nubis non recéssit ab eis per diem ut dúceret eos in viam, et colúmna ignis per noctem ut osténderet eis iter per quod ingrederéntur.
 Nehemías	Neh	16	9	20	Et spíritum tuum bonum dedísti, qui docéret eos: et manna tuum non prohibuísti ab ore eórum, et aquam dedísti eis in siti.
 Nehemías	Neh	16	9	21	Quadragínta annis pavísti eos in desérto, nihílque eis défuit: vestiménta eórum non inveteravérunt, et pedes eórum non sunt attríti.
 Nehemías	Neh	16	9	22	Et dedísti eis regna, et pópulos, et partítus es eis sortes: et possedérunt terram Sehon, et terram regis Hésebon, et terram Og regis Basan.	b
 Nehemías	Neh	16	9	23	Et multiplicásti fílios eórum sicut stellas cæli, et adduxísti eos ad terram de qua díxeras pátribus eórum ut ingrederéntur et possidérent.
 Nehemías	Neh	16	9	24	Et venérunt fílii, et possedérunt terram, et humiliásti coram eis habitatóres terræ Chananǽos, et dedísti eos in manu eórum, et reges eórum, et pópulos terræ, ut fácerent eis sicut placébant illis.
 Nehemías	Neh	16	9	25	Cepérunt ítaque urbes munítas et humum pinguem, et possedérunt domos plenas cunctis bonis: cistérnas ab áliis fabricátas, víneas, et olivéta, et ligna pomífera multa: et comedérunt, et saturáti sunt, et impinguáti sunt, et abundavérunt delíciis in bonitáte tua magna.
 Nehemías	Neh	16	9	26	Provocavérunt autem te ad iracúndiam, et recessérunt a te, et projecérunt legem tuam post terga sua: et prophétas tuos occidérunt, qui contestabántur eos ut reverteréntur ad te: fecerúntque blasphémias grandes.	b
 Nehemías	Neh	16	9	27	Et dedísti eos in manu hóstium suórum, et afflixérunt eos. Et in témpore tribulatiónis suæ clamavérunt ad te, et tu de cælo audísti, et secúndum miseratiónes tuas multas dedísti eis salvatóres, qui salvárent eos de manu hóstium suórum.
 Nehemías	Neh	16	9	28	Cumque requievíssent, revérsi sunt ut fácerent malum in conspéctu tuo, et dereliquísti eos in manu inimicórum suórum, et possedérunt eos. Conversíque sunt, et clamavérunt ad te: tu autem de cælo exaudísti, et liberásti eos in misericórdiis tuis, multis tempóribus.
 Nehemías	Neh	16	9	29	Et contestátus es eos ut reverteréntur ad legem tuam. Ipsi vero supérbe egérunt, et non audiérunt mandáta tua, et in judíciis tuis peccavérunt, quæ fáciet homo, et vivet in eis: et dedérunt húmerum recedéntem, et cervícem suam induravérunt, nec audiérunt.
 Nehemías	Neh	16	9	30	Et protraxísti super eos annos multos, et contestátus es eos in spíritu tuo per manum prophetárum tuórum: et non audiérunt, et tradidísti eos in manu populórum terrárum.
 Nehemías	Neh	16	9	31	In misericórdiis autem tuis plúrimis non fecísti eos in consumptiónem, nec dereliquísti eos: quóniam Deus miseratiónum et clemens es tu.
 Nehemías	Neh	16	9	32	Nunc ítaque Deus noster magne, fortis et terríbilis, custódiens pactum et misericórdiam, ne avértas a fácie tua omnem labórem, qui invénit nos, reges nostros, et príncipes nostros, et sacerdótes nostros, et prophétas nostros, et patres nostros, et omnem pópulum tuum a diébus regis Assur usque in diem hanc.	b
 Nehemías	Neh	16	9	33	Et tu justus es in ómnibus quæ venérunt super nos: quia veritátem fecísti, nos autem ímpie égimus.
 Nehemías	Neh	16	9	34	Reges nostri, príncipes nostri, sacerdótes nostri et patres nostri non fecérunt legem tuam, et non attendérunt mandáta tua, et testimónia tua quæ testificátus es in eis.
 Nehemías	Neh	16	9	35	Et ipsi in regnis suis, et in bonitáte tua multa quam déderas eis, et in terra latíssima et pingui quam tradíderas in conspéctu eórum, non serviérunt tibi, nec revérsi sunt a stúdiis suis péssimis.
 Nehemías	Neh	16	9	36	Ecce nos ipsi hódie servi sumus: et terra quam dedísti pátribus nostris ut coméderent panem ejus, et quæ bona sunt ejus, et nos ipsi servi sumus in ea.
 Nehemías	Neh	16	9	37	Et fruges ejus multiplicántur régibus quos posuísti super nos propter peccáta nostra: et corpóribus nostris dominántur, et juméntis nostris secúndum voluntátem suam: et in tribulatióne magna sumus.
 Nehemías	Neh	16	9	38	Super ómnibus ergo his nos ipsi percútimus fœdus, et scríbimus: et signant príncipes nostri, Levítæ nostri, et sacerdótes nostri.
 Nehemías	Neh	16	10	1	Signatóres autem fuérunt Nehemías, Athérsatha fílius Hachélai, et Sedecías,
 Nehemías	Neh	16	10	2	Saraías, Azarías, Jeremías,
 Nehemías	Neh	16	10	3	Pheshur, Amarías, Melchías,
 Nehemías	Neh	16	10	4	Hattus, Sebenía, Melluch,
 Nehemías	Neh	16	10	5	Harem, Mérimuth, Obdías,
 Nehemías	Neh	16	10	6	Dániel, Genthon, Baruch,
 Nehemías	Neh	16	10	7	Mosóllam, Abía, Míamin,
 Nehemías	Neh	16	10	8	Maazía, Bélgai, Semeía: hi sacerdótes.
 Nehemías	Neh	16	10	9	Porro Levítæ, Jósue fílius Azaníæ, Bénnui de fíliis Hénadad, Cédmihel,
 Nehemías	Neh	16	10	10	et fratres eórum, Sebenía, Odaía, Celíta, Phalaía, Hanan,
 Nehemías	Neh	16	10	11	Micha, Rohob, Hasebía,
 Nehemías	Neh	16	10	12	Zachur, Serebía, Sabanía,
 Nehemías	Neh	16	10	13	Odaía, Bani, Banínu.
 Nehemías	Neh	16	10	14	Cápita pópuli, Pharos, Phaháthmoab, Ælam, Zethu, Bani,
 Nehemías	Neh	16	10	15	Bonni, Azgad, Bébai,
 Nehemías	Neh	16	10	16	Adonía, Begóai, Adin,
 Nehemías	Neh	16	10	17	Ater, Hezecía, Azur,
 Nehemías	Neh	16	10	18	Odaía, Hasum, Bésai,
 Nehemías	Neh	16	10	19	Hareph, Ánathoth, Nébai,
 Nehemías	Neh	16	10	20	Megphías, Mosóllam, Hazir,
 Nehemías	Neh	16	10	21	Mesízabel, Sadoc, Jéddua,
 Nehemías	Neh	16	10	22	Pheltía, Hanan, Anaía,
 Nehemías	Neh	16	10	23	Osée, Hananía, Hasub,
 Nehemías	Neh	16	10	24	Álohes, Phálea, Sobec,
 Nehemías	Neh	16	10	25	Rehum, Hasébna, Maasía,
 Nehemías	Neh	16	10	26	Echaía, Hanan, Anan,
 Nehemías	Neh	16	10	27	Melluch, Haran, Báana.
 Nehemías	Neh	16	10	28	Et réliqui de pópulo, sacerdótes, Levítæ, janitóres, et cantóres, Nathinǽi, et omnes qui se separavérunt de pópulis terrárum ad legem Dei, uxóres eórum, fílii eórum, et fíliæ eórum,	b
 Nehemías	Neh	16	10	29	omnes qui póterant sápere spondéntes pro frátribus suis, optimátes eórum, et qui veniébant ad pollicéndum et jurándum ut ambulárent in lege Dei, quam déderat in manu Móysi servi Dei: ut fácerent et custodírent univérsa mandáta Dómini Dei nostri, et judícia ejus et cæremónias ejus:
 Nehemías	Neh	16	10	30	et ut non darémus fílias nostras pópulo terræ, et fílias eórum non acciperémus fíliis nostris.
 Nehemías	Neh	16	10	31	Pópuli quoque terræ, qui impórtant venália, et ómnia ad usum, per diem sábbati ut vendant, non accipiémus ab eis in sábbato et in die sanctificáto. Et dimittémus annum séptimum, et exactiónem univérsæ manus.
 Nehemías	Neh	16	10	32	Et statuémus super nos præcépta, ut demus tértiam partem sicli per annum ad opus domus Dei nostri,
 Nehemías	Neh	16	10	33	ad panes propositiónis, et ad sacrifícium sempitérnum, et in holocáustum sempitérnum in sábbatis, in caléndis, in solemnitátibus, et in sanctificátis, et pro peccáto: ut exorétur pro Ísraël, et in omnem usum domus Dei nostri.
 Nehemías	Neh	16	10	34	Sortes ergo mísimus super oblatiónem lignórum inter sacerdótes, et Levítas, et pópulum, ut inferréntur in domum Dei nostri per domos patrum nostrórum, per témpora, a tempóribus anni usque ad annum: ut ardérent super altáre Dómini Dei nostri, sicut scriptum est in lege Móysi:
 Nehemías	Neh	16	10	35	et ut afferrémus primogénita terræ nostræ, et primitíva univérsi fructus omnis ligni, ab anno in annum, in domo Dómini:
 Nehemías	Neh	16	10	36	et primitíva filiórum nostrórum et pécorum nostrórum, sicut scriptum est in lege, et primitíva boum nostrórum et óvium nostrárum, ut offerréntur in domo Dei nostri, sacerdótibus qui minístrant in domo Dei nostri:
 Nehemías	Neh	16	10	37	et primítias cibórum nostrórum, et libáminum nostrórum, et poma omnis ligni, vindémiæ quoque et ólei, afferémus sacerdótibus ad gazophylácium Dei nostri, et décimam partem terræ nostræ Levítis. Ipsi Levítæ décimas accípient ex ómnibus civitátibus óperum nostrórum.
 Nehemías	Neh	16	10	38	Erit autem sacérdos fílius Áaron cum Levítis in décimis Levitárum, et Levítæ ófferent décimam partem décimæ suæ in domo Dei nostri ad gazophylácium in domum thesáuri.
 Nehemías	Neh	16	10	39	Ad gazophylácium enim deportábunt fílii Ísraël, et fílii Levi, primítias fruménti, vini, et ólei: et ibi erunt vasa sanctificáta, et sacerdótes, et cantóres, et janitóres, et minístri: et non dimittémus domum Dei nostri.
 Nehemías	Neh	16	11	1	Habitavérunt autem príncipes pópuli in Jerúsalem: réliqua vero plebs misit sortem, ut tóllerent unam partem de decem qui habitatúri essent in Jerúsalem civitáte sancta, novem vero partes in civitátibus.
 Nehemías	Neh	16	11	2	Benedíxit autem pópulus ómnibus viris qui se sponte obtúlerant ut habitárent in Jerúsalem.
 Nehemías	Neh	16	11	3	Hi sunt ítaque príncipes provínciæ qui habitavérunt in Jerúsalem, et in civitátibus Juda. Habitávit autem unusquísque in possessióne sua, in úrbibus suis, Ísraël, sacerdótes, Levítæ, Nathinǽi, et fílii servórum Salomónis.
 Nehemías	Neh	16	11	4	Et in Jerúsalem habitavérunt de fíliis Juda, et de fíliis Bénjamin: de fíliis Juda, Athaías fílius Azíam, fílii Zacharíæ, fílii Amaríæ, fílii Saphatíæ, fílii Meláleel: de fíliis Phares,	b
 Nehemías	Neh	16	11	5	Maasía fílius Baruch, fílius Cholhóza, fílius Hazía, fílius Adaía, fílius Jójarib, fílius Zacharíæ, fílius Silonítis:
 Nehemías	Neh	16	11	6	omnes hi fílii Phares, qui habitavérunt in Jerúsalem, quadringénti sexagínta octo viri fortes.
 Nehemías	Neh	16	11	7	Hi sunt autem fílii Bénjamin: Sellum fílius Mosóllam, fílius Joëd, fílius Phadaía, fílius Colaía, fílius Masía, fílius Étheel, fílius Isaía,
 Nehemías	Neh	16	11	8	et post eum Gébbai, Séllai, nongénti vigínti octo,
 Nehemías	Neh	16	11	9	et Joël fílius Zechri præpósitus eórum, et Judas fílius Sénua super civitátem secúndus.
 Nehemías	Neh	16	11	10	Et de sacerdótibus, Idaía fílius Jóarib, Jachin,	b
 Nehemías	Neh	16	11	11	Saraía fílius Helcíæ, fílius Mosóllam, fílius Sadoc, fílius Méraioth, fílius Áchitob princeps domus Dei,
 Nehemías	Neh	16	11	12	et fratres eórum faciéntes ópera templi: octingénti vigínti duo. Et Adaía fílius Jéroham, fílius Phelelía, fílius Amsi, fílius Zacharíæ, fílius Pheshur, fílius Melchíæ,
 Nehemías	Neh	16	11	13	et fratres ejus príncipes patrum: ducénti quadragínta duo. Et Amássai fílius Ázreel, fílius Aházi, fílius Mosóllamoth, fílius Emmer,
 Nehemías	Neh	16	11	14	et fratres eórum poténtes nimis: centum vigínti octo, et præpósitus eórum Zábdiel fílius poténtium.
 Nehemías	Neh	16	11	15	Et de Levítis, Semeía fílius Hasub, fílius Azarícam, fílius Hasabía, fílius Boni,	b
 Nehemías	Neh	16	11	16	et Sabáthai et Józabed, super ómnia ópera quæ erant forínsecus in domo Dei, a princípibus Levitárum.
 Nehemías	Neh	16	11	17	Et Mathanía fílius Micha, fílius Zebédei, fílius Asaph, princeps ad laudándum et ad confiténdum in oratióne, et Becbecía secúndus de frátribus ejus, et Abda fílius Sámua, fílius Galal, fílius Ídithun:
 Nehemías	Neh	16	11	18	omnes Levítæ in civitáte sancta ducénti octogínta quátuor.
 Nehemías	Neh	16	11	19	Et janitóres, Accub, Telmon, et fratres eórum, qui custodiébant óstia: centum septuagínta duo.
 Nehemías	Neh	16	11	20	Et réliqui ex Ísraël sacerdótes et Levítæ in univérsis civitátibus Juda, unusquísque in possessióne sua.
 Nehemías	Neh	16	11	21	Et Nathinǽi, qui habitábant in Ophel, et Síaha, et Gaspha de Nathinǽis.
 Nehemías	Neh	16	11	22	Et epíscopus Levitárum in Jerúsalem, Azzi fílius Bani, fílius Hasabíæ, fílius Mathaníæ, fílius Michæ. De fíliis Asaph, cantóres in ministério domus Dei.
 Nehemías	Neh	16	11	23	Præcéptum quippe regis super eos erat, et ordo in cantóribus per dies síngulos,
 Nehemías	Neh	16	11	24	et Phathahía fílius Mesézebel, de fíliis Zara fílii Juda in manu regis, juxta omne verbum pópuli,
 Nehemías	Neh	16	11	25a	et in dómibus per omnes regiónes eórum.
 Nehemías	Neh	16	11	25b	De fíliis Juda habitavérunt in Cariathárbe et in filiábus ejus: et in Dibon, et in filiábus ejus: et in Cábseel, et in vículis ejus:
 Nehemías	Neh	16	11	26	et in Jésue, et in Mólada, et in Béthphaleth,
 Nehemías	Neh	16	11	27	et in Hasérsual, et in Bersabée, et in filiábus ejus,
 Nehemías	Neh	16	11	28	et in Síceleg, et in Móchona, et in filiábus ejus,
 Nehemías	Neh	16	11	29	et in Remmon, et in Sáraa, et in Jérimuth,
 Nehemías	Neh	16	11	30	Zánoa, Odóllam, et in villis eárum, Lachis et regiónibus ejus, et Azéca, et filiábus ejus. Et mansérunt in Bersabée usque ad vallem Ennom.
 Nehemías	Neh	16	11	31	Fílii autem Bénjamin, a Geba, Mechmas, et Hai, et Bethel, et filiábus ejus
 Nehemías	Neh	16	11	32	Ánathoth, Nob, Ananía,
 Nehemías	Neh	16	11	33	Asor, Rama, Géthaim,
 Nehemías	Neh	16	11	34	Hadid, Séboim, et Nebállat, Lod,
 Nehemías	Neh	16	11	35	et Ono valle artíficum.
 Nehemías	Neh	16	11	36	Et de Levítis portiónes Judæ et Bénjamin.
 Nehemías	Neh	16	12	1	Hi sunt autem sacerdótes et Levítæ, qui ascendérunt cum Zoróbabel fílio Saláthiel, et Jósue: Saraía, Jeremías, Esdras,
 Nehemías	Neh	16	12	2	Amaría, Melluch, Hattus,
 Nehemías	Neh	16	12	3	Sebenías, Rheum, Mérimuth,
 Nehemías	Neh	16	12	4	Addo, Genthon, Abía,
 Nehemías	Neh	16	12	5	Míamin, Madía, Belga,
 Nehemías	Neh	16	12	6	Semeía, et Jójarib, Idaía, Sellum, Amoc, Helcías,
 Nehemías	Neh	16	12	7	Idaía. Isti príncipes sacerdótum, et fratres eórum in diébus Jósue.
 Nehemías	Neh	16	12	8	Porro Levítæ, Jésua, Bénnui, Cédmihel, Sarebía, Juda, Mathanías, super hymnos ipsi et fratres eórum:
 Nehemías	Neh	16	12	9	et Becbecía atque Hanni, et fratres eórum, unusquísque in offício suo.
 Nehemías	Neh	16	12	10	Jósue autem génuit Jóacim, et Jóacim génuit Elíasib, et Elíasib génuit Jójada,
 Nehemías	Neh	16	12	11	et Jójada génuit Jónathan, et Jónathan génuit Jéddoa.
 Nehemías	Neh	16	12	12	In diébus autem Jóacim erant sacerdótes et príncipes familiárum: Saraíæ, Maraía: Jeremíæ, Hananía:
 Nehemías	Neh	16	12	13	Esdræ, Mosóllam: Amaríæ, Jóhanan:
 Nehemías	Neh	16	12	14	Mílicho, Jónathan: Sebeníæ, Joseph:
 Nehemías	Neh	16	12	15	Haram, Edna: Máraioth, Helci:
 Nehemías	Neh	16	12	16	Adaíæ, Zacharía: Genthon, Mosóllam:
 Nehemías	Neh	16	12	17	Abíæ, Zechri: Míamin et Moadíæ, Phelti:
 Nehemías	Neh	16	12	18	Belgæ, Sámmua: Semaíæ, Jónathan:
 Nehemías	Neh	16	12	19	Jójarib, Mathánai: Jodaíæ, Azzi:
 Nehemías	Neh	16	12	20	Séllai, Célai: Amoc, Heber:
 Nehemías	Neh	16	12	21	Helcíæ, Hasebía: Idaíæ, Nathánaël.
 Nehemías	Neh	16	12	22	Levítæ in diébus Elíasib, et Jójada, et Jóhanan, et Jéddoa, scripti príncipes familiárum, et sacerdótes in regno Daríi Persæ.
 Nehemías	Neh	16	12	23	Fílii Levi príncipes familiárum, scripti in libro verbórum diérum, et usque ad dies Jónathan, fílii Elíasib.
 Nehemías	Neh	16	12	24	Et príncipes Levitárum, Hasebía, Serebía, et Jósue fílius Cédmihel: et fratres eórum per vices suas, ut laudárent et confiteréntur juxta præcéptum David viri Dei, et observárent æque per órdinem.	b
 Nehemías	Neh	16	12	25	Mathanía, et Becbecía, Obedía, Mosóllam, Telmon, Accub, custódes portárum et vestibulórum ante portas.
 Nehemías	Neh	16	12	26	Hi in diébus Jóacim fílii Jósue, fílii Jósedec, et in diébus Nehemíæ ducis, et Esdræ sacerdótis scribǽque.
 Nehemías	Neh	16	12	27	In dedicatióne autem muri Jerúsalem, requisiérunt Levítas de ómnibus locis suis ut addúcerent eos in Jerúsalem, et fácerent dedicatiónem et lætítiam in actióne gratiárum, et cántico, et in cýmbalis, psaltériis, et cítharis.	b
 Nehemías	Neh	16	12	28	Congregáti sunt autem fílii cantórum de campéstribus circa Jerúsalem, et de villis Nethúphathi,
 Nehemías	Neh	16	12	29	et de domo Galgal, et de regiónibus Geba et Ázmaveth: quóniam villas ædificavérunt sibi cantóres in circúitu Jerúsalem.
 Nehemías	Neh	16	12	30	Et mundáti sunt sacerdótes et Levítæ, et mundavérunt pópulum, et portas, et murum.
 Nehemías	Neh	16	12	31	Ascéndere autem feci príncipes Juda super murum, et státui duos magnos choros laudántium. Et iérunt ad déxteram super murum ad portam sterquilínii.	b
 Nehemías	Neh	16	12	32	Et ivit post eos Osaías, et média pars príncipum Juda,
 Nehemías	Neh	16	12	33	et Azarías, Esdras, et Mosóllam, Judas, et Bénjamin, et Semeía, et Jeremías.
 Nehemías	Neh	16	12	34	Et de fíliis sacerdótum in tubis, Zacharías fílius Jónathan, fílius Semeíæ, fílius Mathaníæ, fílius Michaíæ, fílius Zechur, fílius Asaph,
 Nehemías	Neh	16	12	35	et fratres ejus Semeía, et Azáreel, Malálai, Galálai, Máai, Nathánaël, et Judas, et Hánani, in vasis cántici David viri Dei: et Esdras scriba ante eos in porta fontis.
 Nehemías	Neh	16	12	36	Et contra eos ascendérunt in grádibus civitátis David in ascénsu muri super domum David, et usque ad portam aquárum ad oriéntem.
 Nehemías	Neh	16	12	37	Et chorus secúndus grátias referéntium ibat ex advérso, et ego post eum, et média pars pópuli super murum, et super turrim furnórum, et usque ad murum latíssimum,	b
 Nehemías	Neh	16	12	38	et super portam Éphraim, et super portam antíquam, et super portam píscium et turrim Hanáneel, et turrim Emath, et usque ad portam gregis: et stetérunt in porta custódiæ,
 Nehemías	Neh	16	12	39	steterúntque duo chori laudántium in domo Dei, et ego, et dimídia pars magistrátuum mecum.
 Nehemías	Neh	16	12	40	Et sacerdótes, Elíachim, Maasía, Míamin, Michéa, Elioénai, Zacharía, Hananía in tubis,
 Nehemías	Neh	16	12	41	et Maasía, et Semeía, et Eleázar, et Azzi, et Jóhanan, et Melchía, et Ælam, et Ezer. Et clare cecinérunt cantóres, et Jezraía præpósitus:
 Nehemías	Neh	16	12	42	et immolavérunt in die illa víctimas magnas, et lætáti sunt: Deus enim lætificáverat eos lætítia magna: sed et uxóres eórum et líberi gavísi sunt, et audíta est lætítia Jerúsalem procul.
 Nehemías	Neh	16	12	43	Recensuérunt quoque in die illa viros super gazophylácia thesáuri ad libámina, et ad primítias, et ad décimas, ut introférrent per eos príncipes civitátis in decóre gratiárum actiónis, sacerdótes et Levítas: quia lætificátus est Juda in sacerdótibus et Levítis adstántibus.	b
 Nehemías	Neh	16	12	44	Et custodiérunt observatiónem Dei sui, et observatiónem expiatiónis, et cantóres, et janitóres juxta præcéptum David, et Salomónis fílii ejus,
 Nehemías	Neh	16	12	45	quia in diébus David et Asaph ab exórdio erant príncipes constitúti cantórum in cármine laudántium et confiténtium Deo.
 Nehemías	Neh	16	12	46	Et omnis Ísraël in diébus Zoróbabel et in diébus Nehemíæ, dabant partes cantóribus et janitóribus per dies síngulos, et sanctificábant Levítas, et Levítæ sanctificábant fílios Áaron.
 Nehemías	Neh	16	13	1	In die autem illo, lectum est in volúmine Móysi, audiénte pópulo: et invéntum est scriptum in eo, quod non débeant introíre Ammonítes et Moabítes in ecclésiam Dei usque in ætérnum:
 Nehemías	Neh	16	13	2	eo quod non occúrrerint fíliis Ísraël cum pane et aqua, et condúxerint advérsum eos Bálaam ad maledicéndum eis: et convértit Deus noster maledictiónem in benedictiónem.
 Nehemías	Neh	16	13	3	Factum est autem, cum audíssent legem, separavérunt omnem alienígenam ab Ísraël.
 Nehemías	Neh	16	13	4	Et super hoc erat Elíasib sacérdos, qui fúerat præpósitus in gazophylácio domus Dei nostri, et próximus Tobíæ.	b
 Nehemías	Neh	16	13	5	Fecit ergo sibi gazophylácium grande, et ibi erant ante eum reponéntes múnera, et thus, et vasa, et décimam fruménti, vini, et ólei, partes Levitárum, et cantórum, et janitórum, et primítias sacerdotáles.
 Nehemías	Neh	16	13	6	In ómnibus autem his non fui in Jerúsalem, quia anno trigésimo secúndo Artaxérxis regis Babylónis veni ad regem, et in fine diérum rogávi regem.
 Nehemías	Neh	16	13	7	Et veni in Jerúsalem, et intelléxi malum quod fécerat Elíasib Tobíæ, ut fáceret ei thesáurum in vestíbulis domus Dei.
 Nehemías	Neh	16	13	8	Et malum mihi visum est valde. Et projéci vasa domus Tobíæ foras de gazophylácio:
 Nehemías	Neh	16	13	9	præcepíque et emundavérunt gazophylácia: et rétuli ibi vasa domus Dei, sacrifícium, et thus.
 Nehemías	Neh	16	13	10	Et cognóvi quod partes Levitárum non fuíssent datæ, et fugísset unusquísque in regiónem suam de Levítis, et cantóribus, et de his qui ministrábant:	b
 Nehemías	Neh	16	13	11	et egi causam advérsus magistrátus, et dixi: Quare derelíquimus domum Dei? et congregávi eos, et feci stare in statiónibus suis.
 Nehemías	Neh	16	13	12	Et omnis Juda apportábat décimam fruménti, vini, et ólei, in hórrea.
 Nehemías	Neh	16	13	13	Et constitúimus super hórrea Selemíam sacerdótem, et Sadoc scribam, et Phadaíam de Levítis, et juxta eos Hanan fílium Zachur, fílium Mathaníæ: quóniam fidéles comprobáti sunt, et ipsis créditæ sunt partes fratrum suórum.
 Nehemías	Neh	16	13	14	Meménto mei, Deus meus, pro hoc, et ne déleas miseratiónes meas quas feci in domo Dei mei, et in cæremóniis ejus.
 Nehemías	Neh	16	13	15	In diébus illis vidi in Juda calcántes torculária in sábbato, portántes acérvos, et onerántes super ásinos vinum, et uvas, et ficus, et omne onus, et inferéntes in Jerúsalem, die sábbati. Et contestátus sum ut in die qua véndere licéret, vénderent.	b
 Nehemías	Neh	16	13	16	Et Týrii habitavérunt in ea, inferéntes pisces, et ómnia venália: et vendébant in sábbatis fíliis Juda in Jerúsalem.
 Nehemías	Neh	16	13	17	Et objurgávi optimátes Juda, et dixi eis: Quæ est hæc res mala quam vos fácitis, et profanátis diem sábbati?
 Nehemías	Neh	16	13	18	numquid non hæc fecérunt patres nostri, et addúxit Deus noster super nos omne malum hoc, et super civitátem hanc? et vos ádditis iracúndiam super Ísraël violándo sábbatum.
 Nehemías	Neh	16	13	19	Factum est autem, cum quievíssent portæ Jerúsalem in die sábbati, dixi: et clausérunt jánuas, et præcépi ut non aperírent eas usque post sábbatum: et de púeris meis constítui super portas, ut nullus inférret onus in die sábbati.
 Nehemías	Neh	16	13	20	Et mansérunt negotiatóres, et vendéntes univérsa venália, foris Jerúsalem semel et bis.
 Nehemías	Neh	16	13	21	Et contestátus sum eos, et dixi eis: Quare manétis ex advérso muri? si secúndo hoc fecéritis, manum mittam in vos. Ítaque ex témpore illo non venérunt in sábbato.
 Nehemías	Neh	16	13	22	Dixi quoque Levítis ut mundaréntur, et venírent ad custodiéndas portas, et sanctificándam diem sábbati: et pro hoc ergo meménto mei, Deus meus, et parce mihi secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum.
 Nehemías	Neh	16	13	23	Sed et in diébus illis vidi Judǽos ducéntes uxóres Azótidas, Ammonítidas, et Moabítidas.	b
 Nehemías	Neh	16	13	24	Et fílii eórum ex média parte loquebántur azótice, et nesciébant loqui judáice, et loquebántur juxta linguam pópuli et pópuli.
 Nehemías	Neh	16	13	25	Et objurgávi eos, et maledíxi. Et cécidi ex eis viros, et decalvávi eos, et adjurávi in Deo ut non darent fílias suas fíliis eórum, et non accíperent de filiábus eórum fíliis suis et sibimetípsis, dicens:
 Nehemías	Neh	16	13	26	Numquid non in hujuscémodi re peccávit Sálomon rex Ísraël? et certe in géntibus multis non erat rex símilis ei, et diléctus Deo suo erat, et pósuit eum Deus regem super omnem Ísraël: et ipsum ergo duxérunt ad peccátum mulíeres alienígenæ.
 Nehemías	Neh	16	13	27	Numquid et nos inobediéntes faciémus omne malum grande hoc ut prævaricémur in Deo nostro, et ducámus uxóres peregrínas?
 Nehemías	Neh	16	13	28	De fíliis autem Jójada fílii Elíasib sacerdótis magni, gener erat Sanabállat Horonítes, quem fugávi a me.
 Nehemías	Neh	16	13	29	Recordáre, Dómine Deus meus, advérsum eos qui pólluunt sacerdótium, jusque sacerdotále et Levíticum.
 Nehemías	Neh	16	13	30	Ígitur mundávi eos ab ómnibus alienígenis, et constítui órdines sacerdótum et Levitárum, unumquémque in ministério suo:	b
 Nehemías	Neh	16	13	31	et in oblatióne lignórum in tempóribus constitútis, et in primitívis: meménto mei, Deus meus, in bonum. Amen.
 #	Tobías	Tob	Liber Tobíæ
 Tobías	Tob	17	1	1	Tobías ex tribu et civitáte Néphthali (quæ est in superióribus Galilǽæ supra Naásson, post viam quæ ducit ad occidéntem, in sinístro habens civitátem Sephet)
 Tobías	Tob	17	1	2	cum captus esset in diébus Salmánasar regis Assyriórum, in captivitáte tamen pósitus, viam veritátis non deséruit,
 Tobías	Tob	17	1	3	ita ut ómnia, quæ habére póterat, quotídie concaptívis frátribus, qui erant ex ejus génere, impertíret.
 Tobías	Tob	17	1	4	Cumque esset júnior ómnibus in tribu Néphthali, nihil tamen pueríle gessit in ópere.	b
 Tobías	Tob	17	1	5	Dénique, cum irent omnes ad vítulos áureos, quos Jeróboam fécerat rex Ísraël, hic solus fugiébat consórtia ómnium.
 Tobías	Tob	17	1	6	Sed pergébat in Jerúsalem ad templum Dómini, et ibi adorábat Dóminum Deum Ísraël, ómnia primitíva sua, et décimas suas fidéliter ófferens,
 Tobías	Tob	17	1	7	ita ut in tértio anno prosélytis et ádvenis ministráret omnem decimatiónem.
 Tobías	Tob	17	1	8	Hæc et his simília secúndum legem Dei puérulus observábat.
 Tobías	Tob	17	1	9	Cum vero factus esset vir, accépit uxórem Annam de tribu sua, genuítque ex ea fílium, nomen suum impónens ei,
 Tobías	Tob	17	1	10	quem ab infántia timére Deum dócuit, et abstinére ab omni peccáto.
 Tobías	Tob	17	1	11	Ígitur, cum per captivitátem devenísset cum uxóre sua, et fílio, in civitátem Níniven cum omni tribu sua	b
 Tobías	Tob	17	1	12	(cum omnes éderent ex cibis gentílium), iste custodívit ánimam suam, et numquam contaminátus est in escis eórum.
 Tobías	Tob	17	1	13	Et quóniam memor fuit Dómini in toto corde suo, dedit illi Deus grátiam in conspéctu Salmánasar regis,
 Tobías	Tob	17	1	14	et dedit illi potestátem quocúmque vellet ire, habens libertátem quæcúmque fácere voluísset.
 Tobías	Tob	17	1	15	Pergébat ergo ad omnes qui erant in captivitáte, et mónita salútis dabat eis.
 Tobías	Tob	17	1	16	Cum autem venísset in Rages civitátem Medórum, et ex his, quibus honorátus fúerat a rege, habuísset decem talénta argénti:
 Tobías	Tob	17	1	17	et cum in multa turba géneris sui Gabélum egéntem vidéret, qui erat ex tribu ejus, sub chirógrapho dedit illi memorátum pondus argénti.
 Tobías	Tob	17	1	18	Post multum vero témporis, mórtuo Salmánasar rege, cum regnáret Sennácherib fílius ejus pro eo, et fílios Ísraël exósos habéret in conspéctu suo:	b
 Tobías	Tob	17	1	19	Tobías quotídie pergébat per omnem cognatiónem suam, et consolabátur eos, dividebátque unicuíque, prout póterat, de facultátibus suis:
 Tobías	Tob	17	1	20	esuriéntes alébat, nudísque vestiménta præbébat, et mórtuis atque occísis sepultúram sollícitus exhibébat.
 Tobías	Tob	17	1	21	Dénique cum revérsus esset rex Sennácherib fúgiens a Judǽa plagam, quam circa eum fécerat Deus propter blasphémiam suam, et irátus multos occíderet ex fíliis Ísraël, Tobías sepeliébat córpora eórum.
 Tobías	Tob	17	1	22	At ubi nuntiátum est regi, jussit eum occídi, et tulit omnem substántiam ejus.
 Tobías	Tob	17	1	23	Tobías vero cum fílio suo et cum uxóre suo fúgiens, nudus látuit, quia multi diligébant eum.
 Tobías	Tob	17	1	24	Post dies vero quadragínta quinque occidérunt regem fílii ipsíus,
 Tobías	Tob	17	1	25	et revérsus est Tobías in domum suam, omnísque facúltas ejus restitúta est ei.
 Tobías	Tob	17	2	1	Post hæc vero, cum esset dies festus Dómini, et factum esset prándium bonum in domo Tobíæ,
 Tobías	Tob	17	2	2	dixit fílio suo: Vade, et adduc áliquos de tribu nostra, timéntes Deum, ut epuléntur nobíscum.
 Tobías	Tob	17	2	3	Cumque abiísset, revérsus nuntiávit ei unum ex fíliis Ísraël jugulátum jacére in platéa. Statímque exíliens de accúbitu suo, relínquens prándium, jejúnus pervénit ad corpus:
 Tobías	Tob	17	2	4	tollénsque illud portávit ad domum suam occúlte, ut dum sol occubuísset, caute sepelíret eum.
 Tobías	Tob	17	2	5	Cumque occultásset corpus, manducávit panem cum luctu et tremóre,
 Tobías	Tob	17	2	6	mémorans illum sermónem, quem dixit Dóminus per Amos prophétam: Dies festi vestri converténtur in lamentatiónem et luctum.
 Tobías	Tob	17	2	7	Cum vero sol occubuísset, ábiit, et sepelívit eum.
 Tobías	Tob	17	2	8	Arguébant autem eum omnes próximi ejus, dicéntes: Jam hujus rei causa intérfici jussus es, et vix effugísti mortis impérium, et íterum sépelis mórtuos?
 Tobías	Tob	17	2	9	Sed Tobías plus timens Deum quam regem, rapiébat córpora occisórum, et occultábat in domo sua, et médiis nóctibus sepeliébat ea.
 Tobías	Tob	17	2	10	Cóntigit autem ut quadam die fatigátus a sepultúra, véniens in domum suam, jactásset se juxta paríetem, et obdormísset,	b
 Tobías	Tob	17	2	11	et ex nido hirúndinum dormiénti illi cálida stércora incíderent super óculos ejus, fierétque cæcus.
 Tobías	Tob	17	2	12	Hanc autem tentatiónem ídeo permísit Dóminus eveníre illi, ut pósteris darétur exémplum patiéntiæ ejus, sicut et sancti Job.
 Tobías	Tob	17	2	13	Nam cum ab infántia sua semper Deum timúerit, et mandáta ejus custodíerit, non est contristátus contra Deum quod plaga cæcitátis evénerit ei,
 Tobías	Tob	17	2	14	sed immóbilis in Dei timóre permánsit, agens grátias Deo ómnibus diébus vitæ suæ.
 Tobías	Tob	17	2	15	Nam sicut beáto Job insultábant reges, ita isti paréntes et cognáti ejus irridébant vitam ejus, dicéntes:
 Tobías	Tob	17	2	16	Ubi est spes tua, pro qua eleemósynas et sepultúras faciébas?
 Tobías	Tob	17	2	17	Tobías vero increpábat eos, dicens: Nolíte ita loqui:
 Tobías	Tob	17	2	18	quóniam fílii sanctórum sumus, et vitam illam expectámus, quam Deus datúrus est his, qui fidem suam numquam mutant ab eo.
 Tobías	Tob	17	2	19	Anna vero uxor ejus ibat ad opus textrínum quotídie, et de labóre mánuum suárum victum, quem cónsequi póterat, deferébat.
 Tobías	Tob	17	2	20	Unde factum est, et hædum caprárum accípiens detulísset domi:
 Tobías	Tob	17	2	21	cujus cum vocem balántis vir ejus audísset, dixit: Vidéte, ne forte furtívus sit, réddite cum dóminis suis, quia non licet nobis aut édere ex furto áliquid, aut contíngere.
 Tobías	Tob	17	2	22	Ad hæc uxor ejus iráta respóndit: Maniféste vana facta est spes tua, et eleemósynæ tuæ modo apparuérunt.
 Tobías	Tob	17	2	23	Atque his et áliis hujuscémodi verbis exprobrábat ei.
 Tobías	Tob	17	3	1	Tunc Tobías ingémuit, et cœpit oráre cum lácrimis,
 Tobías	Tob	17	3	2	dicens: Justus es, Dómine, et ómnia judícia tua justa sunt, et omnes viæ tuæ, misericórdia, et véritas, et judícium.
 Tobías	Tob	17	3	3	Et nunc Dómine, memor esto mei, et ne vindíctam sumas de peccátis meis, neque reminiscáris delícta mea, vel paréntum meórum.
 Tobías	Tob	17	3	4	Quóniam non obedívimus præcéptis tuis, ídeo tráditi sumus in direptiónem, et captivitátem, et mortem, et in fábulam, et in impropérium ómnibus natiónibus, in quibus dispersísti nos.
 Tobías	Tob	17	3	5	Et nunc Dómine, magna judícia tua, quia non égimus secúndum præcépta tua, et non ambulávimus sincériter coram te.
 Tobías	Tob	17	3	6	Et nunc Dómine, secúndum voluntátem tuam fac mecum, et prǽcipe in pace récipi spíritum meum: éxpedit enim mihi mori magis quam vívere.
 Tobías	Tob	17	3	7	Eádem ítaque die, cóntigit ut Sara fília Raguélis in Rages civitáte Medórum, et ipsa audíret impropérium ab una ex ancíllis patris sui,	b
 Tobías	Tob	17	3	8	quóniam trádita fúerat septem viris, et dæmónium nómine Asmodǽus occíderat eos, mox ut ingréssi fuíssent ad eam.
 Tobías	Tob	17	3	9	Ergo cum pro culpa sua increpáret puéllam, respóndit ei, dicens: Ámplius ex te non videámus fílium, aut fíliam super terram, interféctrix virórum tuórum.
 Tobías	Tob	17	3	10	Numquid et occídere me vis, sicut jam occidísti septem viros? Ad hanc vocem perréxit in supérius cubículum domus suæ: et tribus diébus, et tribus nóctibus non manducábit, neque bibit:
 Tobías	Tob	17	3	11	sed in oratióne persístens cum lácrimis deprecabátur Deum, ut ab isto impropério liberáret eum.
 Tobías	Tob	17	3	12	Factum est autem die tértia, dum compléret oratiónem, benedícens Dóminum,	b
 Tobías	Tob	17	3	13	dixit: Benedíctum est nomen tuum, Deus patrum nostrórum: qui cum irátus fúeris, misericórdiam fácies, et in témpore tribulatiónis peccáta dimíttis his, qui ínvocant te.
 Tobías	Tob	17	3	14	Ad te, Dómine, fáciem meam convérto; ad te óculos meos dírigo.
 Tobías	Tob	17	3	15	Peto, Dómine, ut de vínculo impropérii hujus absólvas me, aut certe désuper terram erípias me.
 Tobías	Tob	17	3	16	Tu scis, Dómine, quia numquam concupívi virum, et mundam servávi ánimam meam ab omni concupiscéntia.
 Tobías	Tob	17	3	17	Numquam cum ludéntibus míscui me: neque cum his, qui in levitáte ámbulant, partícipem me prǽbui.
 Tobías	Tob	17	3	18	Virum autem cum timóre tuo, non cum libídine mea consénsi suscípere.
 Tobías	Tob	17	3	19	Et, aut ego indígna fui illis, aut illi fórsitan me non fuérunt digni, quia fórsitan viro álii conservásti me.
 Tobías	Tob	17	3	20	Non est enim in hóminis potestáte consílium tuum.
 Tobías	Tob	17	3	21	Hoc autem pro certo habet omnis qui te colit, quod vita ejus, si in probatióne fúerit, coronábitur: si autem in tribulatióne fúerit, liberábitur: et si in correptióne fúerit, ad misericórdiam tuam veníre licébit.
 Tobías	Tob	17	3	22	Non enim delectáris in perditiónibus nostris: quia post tempestátem tranquíllum facis: et post lacrimatiónem et fletum, exultatiónem infúndis.
 Tobías	Tob	17	3	23	Sit nomen tuum, Deus Ísraël, benedíctum in sǽcula.
 Tobías	Tob	17	3	24	In illo témpore exaudítæ sunt preces ambórum in conspéctu glóriæ summi Dei:	b
 Tobías	Tob	17	3	25	et missus est ángelus Dómini sanctus Ráphaël ut curáret eos ambos, quorum uno témpore sunt oratiónes in conspéctu Dómini recitátæ.
 Tobías	Tob	17	4	1	Ígitur cum Tobías putáret oratiónem suam exaudíri ut mori potuísset, vocávit ad se Tobíam fílium suum,
 Tobías	Tob	17	4	2	dixítque ei: Audi, fili mi, verba oris mei, et ea in corde tuo, quasi fundaméntum cónstrue.
 Tobías	Tob	17	4	3	Cum accéperit Deus ánimam meam, corpus meum sépeli: et honórem habébis matri tuæ ómnibus diébus vitæ ejus:	b
 Tobías	Tob	17	4	4	memor enim esse debes, quæ et quanta perícula passa sit propter te in útero suo.
 Tobías	Tob	17	4	5	Cum autem et ipsa compléverit tempus vitæ suæ, sepélias eam circa me.
 Tobías	Tob	17	4	6	Ómnibus autem diébus vitæ tuæ in mente habéto Deum: et cave ne aliquándo peccáto conséntias, et prætermíttas præcépta Dómini Dei nostri.
 Tobías	Tob	17	4	7	Ex substántia tua fac eleemósynam, et noli avértere fáciem tuam ab ullo páupere: ita enim fiet ut nec a te avertátur fácies Dómini.
 Tobías	Tob	17	4	8	Quómodo potúeris, ita esto miséricors.
 Tobías	Tob	17	4	9	Si multum tibi fúerit, abundánter tríbue: si exíguum tibi fúerit, étiam exíguum libénter impertíri stude.
 Tobías	Tob	17	4	10	Prǽmium enim bonum tibi thesaurízas in die necessitátis:
 Tobías	Tob	17	4	11	quóniam eleemósyna ab omni peccáto, et a morte líberat, et non patiétur ánimam ire in ténebras.
 Tobías	Tob	17	4	12	Fidúcia magna erit coram summo Deo, eleemósyna ómnibus faciéntibus eam.
 Tobías	Tob	17	4	13	Atténde tibi, fili mi, ab omni fornicatióne, et præter uxórem tuam numquam patiáris crimen scire.	b
 Tobías	Tob	17	4	14	Supérbiam numquam in tuo sensu, aut in tuo verbo dominári permíttas: in ipsa enim inítium sumpsit omnis perdítio.
 Tobías	Tob	17	4	15	Quicúmque tibi áliquid operátus fúerit, statim ei mercédem restítue, et merces mercenárii tui apud te omníno non remáneat.
 Tobías	Tob	17	4	16	Quod ab álio óderis fíeri tibi, vide ne tu aliquándo álteri fácias.
 Tobías	Tob	17	4	17	Panem tuum cum esuriéntibus et egénis cómede, et de vestiméntis tuis nudos tege.
 Tobías	Tob	17	4	18	Panem tuum et vinum tuum super sepultúram justi constítue, et noli ex eo manducáre et bíbere cum peccatóribus.
 Tobías	Tob	17	4	19	Consílium semper a sapiénte perquíre.
 Tobías	Tob	17	4	20	Omni témpore bénedic Deum: et pete ab eo, ut vias tuas dírigat, et ómnia consília tua in ipso permáneant.
 Tobías	Tob	17	4	21	Índico étiam tibi, fili mi, dedísse me decem talénta argénti, dum adhuc infántulus esses, Gabélo, in Rages civitáte Medórum, et chirógraphum ejus apud me hábeo:	b
 Tobías	Tob	17	4	22	et ídeo perquíre quómodo ad eum pervénias, et recípias ab eo supra memorátum pondus argénti, et restítuas ei chirógraphum suum.
 Tobías	Tob	17	4	23	Noli timére, fili mi: páuperem quidem vitam gérimus, sed multa bona habébimus si timuérimus Deum, et recessérimus ab omni peccáto, et fecérimus bene.
 Tobías	Tob	17	5	1	Tunc respóndit Tobías patri suo, et dixit: Ómnia quæcúmque præcepísti mihi fáciam, pater.
 Tobías	Tob	17	5	2	Quómodo autem pecúniam hanc requíram, ignóro: ille me nescit, et ego eum ignóro: quod signum dabo ei? sed neque viam, per quam pergátur illuc, aliquándo cognóvi.
 Tobías	Tob	17	5	3	Tunc pater suus respóndit illi, et dixit: Chirógraphum quidem illíus penes me hábeo: quod dum illi osténderis, statim restítuet.
 Tobías	Tob	17	5	4	Sed perge nunc, et inquíre tibi áliquem fidélem virum, qui eat tecum salva mercéde sua: ut, dum adhuc vivo, recípias eam.
 Tobías	Tob	17	5	5	Tunc egréssus Tobías, invénit júvenem spléndidum, stantem præcínctum, et quasi parátum ad ambulándum.
 Tobías	Tob	17	5	6	Et ignórans quod ángelus Dei esset, salutávit eum, et dixit: Unde te habémus, bone júvenis?
 Tobías	Tob	17	5	7	At ille respóndit: Ex fíliis Ísraël. Et Tobías dixit ei: Nosti viam, quæ ducit in regiónem Medórum?
 Tobías	Tob	17	5	8	Cui respóndit: Novi: et ómnia itínera ejus frequénter ambulávi, et mansi apud Gabélum fratrem nostrum: qui morátur in Rages civitáte Medórum, quæ pósita est in monte Ecbátanis.
 Tobías	Tob	17	5	9	Cui Tobías ait: Sústine me óbsecro, donec hæc ipsa núntiem patri meo.	b
 Tobías	Tob	17	5	10	Tunc ingréssus Tobías, indicávit univérsa hæc patri suo. Super quæ admirátus pater, rogávit ut introíret ad eum.
 Tobías	Tob	17	5	11	Ingréssus ítaque salutávit eum, et dixit: Gáudium tibi sit semper.
 Tobías	Tob	17	5	12	Et ait Tobías: Quale gáudium mihi erit, qui in ténebris sédeo, et lumen cæli non vídeo?
 Tobías	Tob	17	5	13	Cui ait júvenis: Forti ánimo esto: in próximo est ut a Deo curéris.
 Tobías	Tob	17	5	14	Dixit ítaque illi Tobías: Numquid póteris perdúcere fílium meum ad Gabélum in Rages civitátem Medórum? et cum redíeris, restítuam tibi mercédem tuam.
 Tobías	Tob	17	5	15	Et dixit ei ángelus: Ego ducam, et redúcam eum ad te.
 Tobías	Tob	17	5	16	Cui Tobías respóndit: Rogo te, índica mihi de qua domo, aut de qua tribu es tu.
 Tobías	Tob	17	5	17	Cui Ráphaël ángelus dixit: Genus quæris mercenárii, an ipsum mercenárium, qui cum fílio tuo eat?
 Tobías	Tob	17	5	18	Sed ne forte sollícitum te reddam, ego sum Azarías Ananíæ magni fílius.
 Tobías	Tob	17	5	19	Et Tobías respóndit: Ex magno génere es tu. Sed peto ne irascáris quod volúerim cognóscere genus tuum.
 Tobías	Tob	17	5	20	Dixit autem illi ángelus: Ego sanum ducam, et sanum tibi redúcam fílium tuum.	b
 Tobías	Tob	17	5	21	Respóndens autem Tobías, ait: Bene ambulétis, et sit Deus in itínere vestro, et ángelus ejus comitétur vobíscum.
 Tobías	Tob	17	5	22	Tunc parátis ómnibus, quæ erant in via portánda, fecit Tobías vale patri suo et matri suæ, et ambulavérunt ambo simul.
 Tobías	Tob	17	5	23	Cumque profécti essent, cœpit mater ejus flere, et dícere: Báculum senectútis nostræ tulísti, et transmisísti a nobis.
 Tobías	Tob	17	5	24	Numquam fuísset ipsa pecúnia, pro qua misísti eum.
 Tobías	Tob	17	5	25	Sufficiébat enim nobis paupértas nostra, ut divítias computarémus hoc, quod videbámus fílium nostrum.
 Tobías	Tob	17	5	26	Dixítque ei Tobías: Noli flere: salvus pervéniet fílius noster, et salvus revertétur ad nos, et óculi tui vidébunt illum.
 Tobías	Tob	17	5	27	Credo enim quod ángelus Dei bonus comitétur ei, et bene dispónat ómnia, quæ circa eum gerúntur, ita ut cum gáudio revertátur ad nos.
 Tobías	Tob	17	5	28	Ad hanc vocem cessávit mater ejus flere, et tácuit.
 Tobías	Tob	17	6	1	Proféctus est autem Tobías, et canis secútus est eum, et mansit prima mansióne juxta flúvium Tigris.
 Tobías	Tob	17	6	2	Et exívit ut laváret pedes suos, et ecce piscis immánis exívit ad devorándum eum.
 Tobías	Tob	17	6	3	Quem expavéscens Tobías clamávit voce magna, dicens: Dómine, invádit me.
 Tobías	Tob	17	6	4	Et dixit ei ángelus: Apprehénde bránchiam ejus, et trahe eum ad te. Quod cum fecísset, attráxit eum in siccum, et palpitáre cœpit ante pedes ejus.
 Tobías	Tob	17	6	5	Tunc dixit ei ángelus: Exéntera hunc piscem, et cor ejus, et fel, et jecur repóne tibi: sunt enim hæc necessária ad medicaménta utíliter.
 Tobías	Tob	17	6	6	Quod cum fecísset, assávit carnes ejus, et secum tulérunt in via: cétera saliérunt, quæ suffícerent eis, quoúsque pervenírent in Rages civitátem Medórum.
 Tobías	Tob	17	6	7	Tunc interrogávit Tobías ángelum, et dixit ei: Óbsecro te, Azaría frater, ut dicas mihi quod remédium habébunt ista, quæ de pisce serváre jussísti?	b
 Tobías	Tob	17	6	8	Et respóndens ángelus, dixit ei: Cordis ejus partículam si super carbónes ponas, fumus ejus extrícat omne genus dæmoniórum sive a viro, sive a mulíere, ita ut ultra non accédat ad eos.
 Tobías	Tob	17	6	9	Et fel valet ad ungéndos óculos, in quibus fúerit albúgo, et sanabúntur.
 Tobías	Tob	17	6	10	Et dixit ei Tobías: Ubi vis ut maneámus?
 Tobías	Tob	17	6	11	Respondénsque ángelus, ait: Est hic Ráguel nómine, vir propínquus de tribu tua, et hic habet fíliam nómine Saram, sed neque másculum, neque féminam ullam habet áliam præter eam.
 Tobías	Tob	17	6	12	Tibi debétur omnis substántia ejus, et opórtet eam te accípere cónjugem.
 Tobías	Tob	17	6	13	Pete ergo eam a patre ejus, et dabit tibi eam in uxórem.
 Tobías	Tob	17	6	14	Tunc respóndit Tobías, et dixit: Áudio quia trádita est septem viris, et mórtui sunt: sed et hoc audívi, quia dæmónium occídit illos.	b
 Tobías	Tob	17	6	15	Tímeo ergo, ne forte et mihi hæc evéniant: et cum sim únicus paréntibus meis, depónam senectútem illórum cum tristítia ad ínferos.
 Tobías	Tob	17	6	16	Tunc ángelus Ráphaël dixit ei: Audi me, et osténdam tibi qui sunt, quibus prævalére potest dæmónium.
 Tobías	Tob	17	6	17	Hi namque qui conjúgium ita suscípiunt, ut Deum a se et a sua mente exclúdant, et suæ libídini ita vacent, sicut equus et mulus, quibus non est intelléctus: habet potestátem dæmónium super eos.
 Tobías	Tob	17	6	18	Tu autem cum accéperis eam, ingréssus cubículum, per tres dies cóntinens esto ab ea, et nihil áliud nisi oratiónibus vacábis cum ea.
 Tobías	Tob	17	6	19	Ipsa autem nocte, incénso jécore piscis, fugábitur dæmónium.
 Tobías	Tob	17	6	20	Secúnda vero nocte in copulatióne sanctórum patriarchárum admittéris.
 Tobías	Tob	17	6	21	Tértia autem nocte, benedictiónem consequéris, ut fílii ex vobis procreéntur incólumes.
 Tobías	Tob	17	6	22	Transácta autem tértia nocte, accípies vírginem cum timóre Dómini, amóre filiórum magis quam libídine ductus, ut in sémine Ábrahæ benedictiónem in fíliis consequáris.
 Tobías	Tob	17	7	1	Ingréssi sunt autem ad Raguélem, et suscépit eos Ráguel cum gáudio.
 Tobías	Tob	17	7	2	Intuénsque Tobíam Ráguel, dixit Ánnæ uxóri suæ: Quam símilis est júvenis iste consobríno meo!
 Tobías	Tob	17	7	3	Et cum hæc dixísset, ait: Unde estis júvenes fratres nostri? At illi dixérunt: Ex tribu Néphthali sumus, ex captivitáte Nínive.
 Tobías	Tob	17	7	4	Dixítque illis Ráguel: Nostis Tobíam fratrem meum? Qui dixérunt: Nóvimus.
 Tobías	Tob	17	7	5	Cumque multa bona loquerétur de eo, dixit ángelus ad Raguélem: Tobías, de quo intérrogas, pater istíus est.
 Tobías	Tob	17	7	6	Et misit se Ráguel, et cum lácrimis osculátus est eum, et plorans supra collum ejus,
 Tobías	Tob	17	7	7	dixit: Benedíctio sit tibi, fili mi, quia boni et óptimi viri fílius es.
 Tobías	Tob	17	7	8	Et Anna uxor ejus, et Sara ipsórum fília, lacrimátæ sunt.
 Tobías	Tob	17	7	9	Postquam autem locúti sunt, præcépit Ráguel occídi aríetem, et parári convívium. Cumque hortarétur eos discúmbere ad prándium,	b
 Tobías	Tob	17	7	10	Tobías dixit: Hic ego hódie non manducábo neque bibam, nisi prius petitiónem meam confírmes, et promíttas mihi dare Saram fíliam tuam.
 Tobías	Tob	17	7	11	Quo audíto verbo Ráguel, expávit, sciens quid evénerit illis septem viris, qui ingréssi sunt ad eam: et timére cœpit ne forte et hunc simíliter contíngeret: et cum nutáret, et non daret peténti ullum respónsum,
 Tobías	Tob	17	7	12	dixit ei ángelus: Noli timére dare eam isti, quóniam huic timénti Deum debétur conjux fília tua: proptérea álius non pótuit habére illam.
 Tobías	Tob	17	7	13	Tunc dixit Ráguel: Non dúbito quod Deus preces et lácrimas meas in conspéctu suo admíserit.
 Tobías	Tob	17	7	14	Et credo quóniam ídeo fecit vos veníre ad me, ut ista conjungerétur cognatióni suæ secúndum legem Móysi: et nunc noli dúbium gérere quod tibi eam tradam.
 Tobías	Tob	17	7	15	Et apprehéndens déxteram fíliæ suæ, déxteræ Tobíæ trádidit, dicens: Deus Ábraham, et Deus Ísaac, et Deus Jacob vobíscum sit, et ipse conjúngat vos, impleátque benedictiónem suam in vobis.
 Tobías	Tob	17	7	16	Et accépta carta, fecérunt conscriptiónem conjúgii.	b
 Tobías	Tob	17	7	17	Et post hæc epuláti sunt, benedicéntes Deum.
 Tobías	Tob	17	7	18	Vocavítque Ráguel ad se Annam uxórem suam, et præcépit ei ut præparáret álterum cubículum.
 Tobías	Tob	17	7	19	Et introdúxit illuc Saram fíliam suam, et lacrimáta est.
 Tobías	Tob	17	7	20	Dixítque ei: Forti ánimo esto, fília mea: Dóminus cæli det tibi gáudium pro tǽdio quod perpéssa es.
 Tobías	Tob	17	8	1	Postquam vero cœnavérunt, introduxérunt júvenem ad eam.
 Tobías	Tob	17	8	2	Recordátus ítaque Tobías sermónum ángeli, prótulit de cassidíli suo partem jécoris, posuítque eam super carbónes vivos.
 Tobías	Tob	17	8	3	Tunc Ráphaël ángelus apprehéndit dæmónium, et religávit illud in desérto superióris Ægýpti.
 Tobías	Tob	17	8	4	Tunc hortátus est vírginem Tobías, dixítque ei: Sara, exsúrge, et deprecémur Deum hódie, et cras, et secúndum cras: quia his tribus nóctibus Deo júngimur: tértia autem transácta nocte, in nostro érimus conjúgio.
 Tobías	Tob	17	8	5	Fílii quippe sanctórum sumus, et non póssumus ita conjúngi sicut gentes, quæ ignórant Deum.
 Tobías	Tob	17	8	6	Surgéntes autem páriter, instánter orábant ambo simul, ut sánitas darétur eis.
 Tobías	Tob	17	8	7	Dixítque Tobías: Dómine Deus patrum nostrórum, benedícant te cæli et terræ, maréque et fontes, et flúmina, et omnes creatúræ tuæ, quæ in eis sunt.
 Tobías	Tob	17	8	8	Tu fecísti Adam de limo terræ, dedistíque ei adjutórium Hevam.
 Tobías	Tob	17	8	9	Et nunc Dómine, tu scis quia non luxúriæ causa accípio sorórem meam cónjugem, sed sola posteritátis dilectióne, in qua benedicátur nomen tuum in sǽcula sæculórum.
 Tobías	Tob	17	8	10	Dixit quoque Sara: Miserére nobis Dómine, miserére nobis, et consenescámus ambo páriter sani.
 Tobías	Tob	17	8	11	Et factum est circa pullórum cantum, accersíri jussit Ráguel servos suos, et abiérunt cum eo páriter ut fóderent sepúlchrum.	b
 Tobías	Tob	17	8	12	Dicébat enim: Ne forte símili modo evénerit ei, quo et céteris illis septem viris, qui sunt ingréssi ad eam.
 Tobías	Tob	17	8	13	Cumque parássent fossam, revérsus Ráguel ad uxórem suam, dixit ei:
 Tobías	Tob	17	8	14	Mitte unam de ancíllis tuis, et vídeat si mórtuus est, ut sepéliam eum ántequam illucéscat dies.
 Tobías	Tob	17	8	15	At illa misit unam ex ancíllis suis. Quæ ingréssa cubículum, réperit eos salvos et incólumes, secum páriter dormiéntes.
 Tobías	Tob	17	8	16	Et revérsa nuntiávit bonum núntium: et benedixérunt Dóminum, Ráguel vidélicet et Anna uxor ejus,
 Tobías	Tob	17	8	17	et dixérunt: Benedícimus te, Dómine Deus Ísraël, quia non cóntigit quemádmodum putabámus.
 Tobías	Tob	17	8	18	Fecísti enim nobíscum misericórdiam tuam, et exclusísti a nobis inimícum persequéntem nos.
 Tobías	Tob	17	8	19	Misértus es autem duóbus únicis. Fac eos, Dómine, plénius benedícere te: et sacrifícium tibi laudis tuæ et suæ sanitátis offérre, ut cognóscat univérsitas géntium, quia tu es Deus solus in univérsa terra.
 Tobías	Tob	17	8	20	Statímque præcépit servis suis Ráguel, ut replérent fossam, quam fécerant priúsquam elucésceret.	b
 Tobías	Tob	17	8	21	Uxóri autem suæ dixit ut instrúeret convívium, et præparáret ómnia, quæ in cibos erant iter agéntibus necessária.
 Tobías	Tob	17	8	22	Duas quoque pingues vaccas, et quátuor aríetes occídi fecit, et parári épulas ómnibus vicínis suis, cunctísque amícis.
 Tobías	Tob	17	8	23	Et adjurávit Ráguel Tobíam, ut duas hebdómadas morarétur apud se.
 Tobías	Tob	17	8	24	De ómnibus autem, quæ possidébat Ráguel, dimídiam partem dedit Tobíæ, et fecit scriptúram, ut pars dimídia, quæ supérerat post óbitum eórum, Tobíæ domínio deveníret.
 Tobías	Tob	17	9	1	Tunc vocávit Tobías ángelum ad se, quem quidem hóminem existimábat, dixítque ei: Azaría frater, peto ut auscúltes verba mea:
 Tobías	Tob	17	9	2	si meípsum tradam tibi servum, non ero condígnus providéntiæ tuæ.
 Tobías	Tob	17	9	3	Tamen óbsecro te ut assúmas tibi animália sive servítia, et vadas ad Gabélum in Rages civitátem Medórum: reddásque ei chirógraphum suum, et recípias ab eo pecúniam, et roges eum veníre ad núptias meas.
 Tobías	Tob	17	9	4	Scis enim ipse quóniam númerat pater meus dies, et si tardávero una die plus, constristátur ánima ejus.
 Tobías	Tob	17	9	5	Et certe vides quómodo adjurávit me Ráguel, cujus adjuraméntum spérnere non possum.
 Tobías	Tob	17	9	6	Tunc Ráphaël assúmens quátuor ex servis Raguélis, et duos camélos, in Rages civitátem Medórum perréxit: et invéniens Gabélum, réddidit ei chirógraphum suum, et recépit ab eo omnem pecúniam.	b
 Tobías	Tob	17	9	7	Indicavítque ei de Tobía fílio Tobíæ, ómnia quæ gesta sunt: fecítque eum secum veníre ad núptias.
 Tobías	Tob	17	9	8	Cumque ingréssus esset domum Raguélis, invénit Tobíam discumbéntem: et exíliens, osculáti sunt se ínvicem: et flevit Gabélus, benedixítque Deum,
 Tobías	Tob	17	9	9	et dixit: Benedícat te Deus Ísraël, quia fílius es óptimi viri et justi, et timéntis Deum, et eleemósynas faciéntis:
 Tobías	Tob	17	9	10	et dicátur benedíctio super uxórem tuam, et super paréntes vestros:
 Tobías	Tob	17	9	11	et videátis fílios vestros, et fílios filiórum vestrórum, usque in tértiam et quartam generatiónem: et sit semen vestrum benedíctum a Deo Ísraël, qui regnat in sǽcula sæculórum.
 Tobías	Tob	17	9	12	Cumque omnes dixíssent, Amen, accessérunt ad convívium: sed et cum timóre Dómini nuptiárum convívium exercébant.
 Tobías	Tob	17	10	1	Cum vero moras fáceret Tobías, causa nuptiárum, sollícitus erat pater ejus Tobías, dicens: Putas quare morátur fílius meus, aut quare deténtus est ibi?
 Tobías	Tob	17	10	2	Putásne Gabélus mórtuus est, et nemo reddet illi pecúniam?
 Tobías	Tob	17	10	3	Cœpit autem contristári nimis ipse et Anna uxor ejus cum eo: et cœpérunt ambo simul flere: eo quod die statúto mínime reverterétur fílius eórum ad eos.
 Tobías	Tob	17	10	4	Flebat ígitur mater ejus irremediabílibus lácrimis, atque dicébat: Heu, heu me, fili mi! ut quid te mísimus peregrinári, lumen oculórum nostrórum, báculum senectútis nostræ, solátium vitæ nostræ, spem posteritátis nostræ?
 Tobías	Tob	17	10	5	ómnia simul in te uno habéntes, te non debúimus dimíttere a nobis.
 Tobías	Tob	17	10	6	Cui dicébat Tobías: Tace, et noli turbári: sanus est fílius noster: satis fidélis est vir ille, cum quo mísimus eum.
 Tobías	Tob	17	10	7	Illa autem nullo modo consolári póterat, sed quotídie exíliens circumspiciébat, et circuíbat vias omnes, per quas spes remeándi videbátur, ut procul vidéret eum, si fíeri posset, veniéntem.
 Tobías	Tob	17	10	8	At vero Ráguel dicébat ad génerum suum: Mane hic, et ego mittam núntium salútis de te ad Tobíam patrem tuum.	b
 Tobías	Tob	17	10	9	Cui Tobías ait: Ego novi quia pater meus et mater mea modo dies cómputant, et cruciátur spíritus eórum in ipsis.
 Tobías	Tob	17	10	10	Cumque verbis multis rogáret Ráguel Tobíam, et ille eum nulla ratióne vellet audíre, trádidit ei Saram, et dimídiam partem omnis substántiæ suæ in púeris, in puéllis, in pecúdibus, in camélis, et in vaccis, et in pecúnia multa: et salvum atque gaudéntem dimísit eum a se,
 Tobías	Tob	17	10	11	dicens: Ángelus Dómini sanctus sit in itínere vestro, perducátque vos incólumes, et inveniátis ómnia recte circa paréntes vestros, et vídeant óculi mei fílios vestros priúsquam móriar.
 Tobías	Tob	17	10	12	Et apprehendéntes paréntes fíliam suam, osculáti sunt eam: et dimisérunt ire,
 Tobías	Tob	17	10	13	monéntes eam honoráre sóceros, dilígere marítum, régere famíliam, gubernáre domum, et seípsam irreprehensíbilem exhíbere.
 Tobías	Tob	17	11	1	Cumque reverteréntur, pervenérunt ad Charan, quæ est in médio itínere contra Níniven, undécimo die.
 Tobías	Tob	17	11	2	Dixítque ángelus: Tobía frater, scis quemádmodum reliquísti patrem tuum.
 Tobías	Tob	17	11	3	Si placet ítaque tibi, præcedámus, et lento gradu sequántur iter nostrum famíliæ, simul cum cónjuge tua, et cum animálibus.
 Tobías	Tob	17	11	4	Cumque hoc placuísset ut irent, dixit Ráphaël ad Tobíam: Tolle tecum ex felle piscis: erit enim necessárium. Tulit ítaque Tobías ex felle illo, et abiérunt.
 Tobías	Tob	17	11	5	Anna autem sedébat secus viam, quotídie in supercílio montis, unde respícere póterat de longínquo.	b
 Tobías	Tob	17	11	6	Et dum ex eódem loco specularétur advéntum ejus, vidit a longe, et íllico agnóvit veniéntem fílium suum: currénsque nuntiávit viro suo, dicens: Ecce venit fílius tuus.
 Tobías	Tob	17	11	7	Dixítque Ráphaël ad Tobíam: At ubi introíeris domum tuam, statim adóra Dóminum Deum tuum: et grátias agens ei, accéde ad patrem tuum, et osculáre eum.	b
 Tobías	Tob	17	11	8	Statímque lini super óculos ejus ex felle isto piscis, quod portas tecum: scias enim quóniam mox aperiéntur óculi ejus, et vidébit pater tuus lumen cæli, et in aspéctu tuo gaudébit.
 Tobías	Tob	17	11	9	Tunc præcucúrrit canis, qui simul fúerat in via: et quasi núntius advéniens, blandiménto suæ caudæ gaudébat.	b
 Tobías	Tob	17	11	10	Et consúrgens cæcus pater ejus, cœpit offéndens pédibus cúrrere: et data manu púero, occúrrit óbviam fílio suo.
 Tobías	Tob	17	11	11	Et suscípiens osculátus est eum cum uxóre sua, et cœpérunt ambo flere præ gáudio.
 Tobías	Tob	17	11	12	Cumque adorássent Deum, et grátias egíssent, consedérunt.
 Tobías	Tob	17	11	13	Tunc sumens Tobías de felle piscis, linívit óculos patris sui.	b
 Tobías	Tob	17	11	14	Et sustínuit quasi dimídiam fere horam: et cœpit albúgo ex óculis ejus, quasi membrána ovi, égredi.
 Tobías	Tob	17	11	15	Quam apprehéndens Tobías, traxit ab óculis ejus, statímque visum recépit.
 Tobías	Tob	17	11	16	Et glorificábant Deum, ipse vidélicet et uxor ejus, et omnes qui sciébant eum.
 Tobías	Tob	17	11	17	Dicebátque Tobías: Benedíco te, Dómine Deus Ísraël, quia tu castigásti me, et tu salvásti me: et ecce ego vídeo Tobíam fílium meum.
 Tobías	Tob	17	11	18	Ingréssa est étiam post septem dies Sara uxor fílii ejus, et omnis família sana, et pécora, et caméli, et pecúnia multa uxóris: sed et illa pecúnia, quam recéperat a Gabélo:	b
 Tobías	Tob	17	11	19	et narrávit paréntibus suis ómnia benefícia Dei, quæ fecísset circa eum per hóminem qui eum dúxerat.
 Tobías	Tob	17	11	20	Venerúntque Áchior et Nabath consobríni Tobíæ gaudéntes ad Tobíam, et congratulántes ei de ómnibus bonis, quæ circa illum osténderat Deus.
 Tobías	Tob	17	11	21	Et per septem dies epulántes, omnes cum gáudio magno gavísi sunt.
 Tobías	Tob	17	12	1	Tunc vocávit ad se Tobías fílium suum, dixítque ei: Quid póssumus dare viro isti sancto, qui venit tecum?
 Tobías	Tob	17	12	2	Respóndens Tobías, dixit patri suo: Pater, quam mercédem dábimus ei? aut quid dignum póterit esse benefíciis ejus?
 Tobías	Tob	17	12	3	Me duxit et redúxit sanum, pecúniam a Gabélo ipse recépit, uxórem ipse me habére fecit, et dæmónium ab ea ipse compéscuit: gáudium paréntibus ejus fecit, meípsum a devoratióne piscis erípuit, te quoque vidére fecit lumen cæli, et bonis ómnibus per eum repléti sumus. Quid illi ad hæc potérimus dignum dare?
 Tobías	Tob	17	12	4	Sed peto te, pater mi, ut roges eum, si forte dignábitur medietátem de ómnibus, quæ alláta sunt, sibi assúmere.
 Tobías	Tob	17	12	5	Et vocántes eum, pater scílicet et fílius, tulérunt eum in partem: et rogáre cœpérunt ut dignarétur dimídiam partem ómnium, quæ attúlerant, accéptam habére.	b
 Tobías	Tob	17	12	6	Tunc dixit eis occúlte: Benedícite Deum cæli, et coram ómnibus vivéntibus confitémini ei, quia fecit vobíscum misericórdiam suam.
 Tobías	Tob	17	12	7	Étenim sacraméntum regis abscóndere bonum est: ópera autem Dei reveláre et confitéri honoríficum est.
 Tobías	Tob	17	12	8	Bona est orátio cum jejúnio, et eleemósyna magis quam thesáuros auri recóndere:	b
 Tobías	Tob	17	12	9	quóniam eleemósyna a morte líberat, et ipsa est, quæ purgat peccáta, et facit inveníre misericórdiam et viam ætérnam.
 Tobías	Tob	17	12	10	Qui autem fáciunt peccátum, et iniquitátem, hostes sunt ánimæ suæ.
 Tobías	Tob	17	12	11	Manifésto ergo vobis veritátem, et non abscóndam a vobis occúltum sermónem.
 Tobías	Tob	17	12	12	Quando orábas cum lácrimis, et sepeliébas mórtuos, et derelinquébas prándium tuum, et mórtuos abscondébas per diem in domo tua, et nocte sepeliébas eos, ego óbtuli oratiónem tuam Dómino.
 Tobías	Tob	17	12	13	Et quia accéptus eras Deo, necésse fuit ut tentátio probáret te.
 Tobías	Tob	17	12	14	Et nunc misit me Dóminus ut curárem te, et Saram uxórem fílii tui a dæmónio liberárem.
 Tobías	Tob	17	12	15	Ego enim sum Ráphaël ángelus, unus ex septem, qui adstámus ante Dóminum.
 Tobías	Tob	17	12	16	Cumque hæc audíssent, turbáti sunt, et treméntes cecidérunt super terram in fáciem suam.	b
 Tobías	Tob	17	12	17	Dixítque eis ángelus: Pax vobis: nolíte timére.
 Tobías	Tob	17	12	18	Étenim cum essem vobíscum, per voluntátem Dei eram: ipsum benedícite, et cantáte illi.
 Tobías	Tob	17	12	19	Vidébar quidem vobíscum manducáre et bíbere: sed ego cibo invisíbili, et potu qui ab homínibus vidéri non potest, utor.
 Tobías	Tob	17	12	20	Tempus est ergo ut revértar ad eum, qui me misit: vos autem benedícite Deum, et narráte ómnia mirabília ejus.
 Tobías	Tob	17	12	21	Et cum hæc dixísset, ab aspéctu eórum ablátus est, et ultra eum vidére non potuérunt.
 Tobías	Tob	17	12	22	Tunc prostráti per horas tres in fáciem, benedixérunt Deum: et exsurgéntes narravérunt ómnia mirabília ejus.
 Tobías	Tob	17	13	1	Apériens autem Tobías sénior os suum, benedíxit Dóminum, et dixit: Magnus es, Dómine, in ætérnum, et in ómnia sǽcula regnum tuum:
 Tobías	Tob	17	13	2	quóniam tu flagéllas, et salvas: dedúcis ad ínferos, et redúcis: et non est qui effúgiat manum tuam.
 Tobías	Tob	17	13	3	Confitémini Dómino, fílii Ísraël, et in conspéctu géntium laudáte eum:
 Tobías	Tob	17	13	4	quóniam ídeo dispérsit vos inter gentes, quæ ignórant eum, ut vos enarrétis mirabília ejus, et faciátis scire eos quia non est álius deus omnípotens præter eum.
 Tobías	Tob	17	13	5	Ipse castigávit nos propter iniquitátes nostras, et ipse salvábit nos propter misericórdiam suam.
 Tobías	Tob	17	13	6	Aspícite ergo quæ fecit nobíscum, et cum timóre et tremóre confitémini illi: regémque sæculórum exaltáte in opéribus vestris.
 Tobías	Tob	17	13	7	Ego autem in terra captivitátis meæ confitébor illi: quóniam osténdit majestátem suam in gentem peccatrícem.
 Tobías	Tob	17	13	8	Convertímini ítaque peccatóres, et fácite justítiam coram Deo, credéntes quod fáciat vobíscum misericórdiam suam.
 Tobías	Tob	17	13	9	Ego autem, et ánima mea in eo lætábimur.
 Tobías	Tob	17	13	10	Benedícite Dóminum omnes elécti ejus: ágite dies lætítiæ, et confitémini illi.
 Tobías	Tob	17	13	11	Jerúsalem cívitas Dei, castigávit te Dóminus in opéribus mánuum tuárum.	b
 Tobías	Tob	17	13	12	Confitére Dómino in bonis tuis, et bénedic Deum sæculórum: ut reædíficet in te tabernáculum suum, et révocet ad te omnes captívos, et gáudeas in ómnia sǽcula sæculórum.
 Tobías	Tob	17	13	13	Luce spléndida fulgébis: et omnes fines terræ adorábunt te.
 Tobías	Tob	17	13	14	Natiónes ex longínquo ad te vénient, et múnera deferéntes adorábunt in te Dóminum, et terram tuam in sanctificatiónem habébunt:
 Tobías	Tob	17	13	15	nomen enim magnum invocábunt in te.
 Tobías	Tob	17	13	16	Maledícti erunt qui contémpserint te, et condemnáti erunt omnes qui blasphemáverint te: benedictíque erunt qui ædificáverint te.
 Tobías	Tob	17	13	17	Tu autem lætáberis in fíliis tuis, quóniam omnes benedicéntur, et congregabúntur ad Dóminum.
 Tobías	Tob	17	13	18	Beáti omnes qui díligunt te, et qui gaudent super pace tua.
 Tobías	Tob	17	13	19	Ánima mea, bénedic Dóminum, quóniam liberávit Jerúsalem civitátem suam a cunctis tribulatiónibus ejus Dóminus Deus noster.
 Tobías	Tob	17	13	20	Beátus ero si fúerint relíquiæ séminis mei ad vidéndam claritátem Jerúsalem.
 Tobías	Tob	17	13	21	Portæ Jerúsalem ex sapphíro et smarágdo ædificabúntur, et ex lápide pretióso omnis circúitus murórum ejus.
 Tobías	Tob	17	13	22	Ex lápide cándido et mundo omnes platéæ ejus sternéntur: et per vicos ejus, Allelúja cantábitur.
 Tobías	Tob	17	13	23	Benedíctus Dóminus, qui exaltávit eam, et sit regnum ejus in sǽcula sæculórum super eam. Amen.
 Tobías	Tob	17	14	1	Et consummáti sunt sermónes Tobíæ. Et postquam illuminátus est Tobías, vixit annis quadragínta duóbus, et vidit fílios nepótum suórum.
 Tobías	Tob	17	14	2	Complétis ítaque annis centum duóbus, sepúltus est honorífice in Nínive.
 Tobías	Tob	17	14	3	Quinquagínta namque et sex annórum lumen oculórum amísit, sexagenárius vero recépit.
 Tobías	Tob	17	14	4	Réliquum vero vitæ suæ in gáudio fuit, et cum bono proféctu timóris Dei perréxit in pace.
 Tobías	Tob	17	14	5	In hora autem mortis suæ vocávit ad se Tobíam fílium suum, et septem júvenes fílios ejus nepótes suos, dixítque eis:	b
 Tobías	Tob	17	14	6	Prope erit intéritus Nínive: non enim éxcidit verbum Dómini: et fratres nostri, qui dispérsi sunt a terra Ísraël, reverténtur ad eam.
 Tobías	Tob	17	14	7	Omnis autem desérta terra ejus replébitur, et domus Dei, quæ in ea incénsa est, íterum reædificábitur: ibíque reverténtur omnes timéntes Deum,
 Tobías	Tob	17	14	8	et relínquent gentes idóla sua, et vénient in Jerúsalem, et inhabitábunt in ea,
 Tobías	Tob	17	14	9	et gaudébunt in ea omnes reges terræ, adorántes regem Ísraël.
 Tobías	Tob	17	14	10	Audíte ergo, fílii mei, patrem vestrum: servíte Dómino in veritáte, et inquírite ut faciátis quæ plácita sunt illi:	b
 Tobías	Tob	17	14	11	et fíliis vestris mandáte ut fáciant justítias et eleemósynas, ut sint mémores Dei, et benedícant eum in omni témpore in veritáte, et in tota virtúte sua.
 Tobías	Tob	17	14	12	Nunc ergo fílii, audíte me, et nolíte manére hic: sed quacúmque die sepeliéritis matrem vestram circa me in uno sepúlchro, ex eo dirígite gressus vestros ut exeátis hinc:
 Tobías	Tob	17	14	13	vídeo enim quia iníquitas ejus finem dabit ei.
 Tobías	Tob	17	14	14	Factum est autem post óbitum matris suæ, Tobías abscéssit ex Nínive cum uxóre sua, et fíliis, et filiórum fíliis, et revérsus est ad sóceros suos:	b
 Tobías	Tob	17	14	15	invenítque eos incólumes in senectúte bona: et curam eórum gessit, et ipse clausit óculos eórum: et omnem hæreditátem domus Raguélis ipse percépit: vidítque quintam generatiónem, fílios filiórum suórum.
 Tobías	Tob	17	14	16	Et complétis annis nonagínta novem in timóre Dómini, cum gáudio sepeliérunt eum.
 Tobías	Tob	17	14	17	Omnis autem cognátio ejus, et omnis generátio ejus in bona vita, et in sancta conversatióne permánsit, ita ut accépti essent tam Deo quam homínibus, et cunctis habitántibus in terra.
 #	Judith	Jdt	Liber Judith
 Judith	Jdt	18	1	1	Arpháxad ítaque, rex Medórum, subjugáverat multas gentes império suo, et ipse ædificávit civitátem potentíssimam, quam appellávit Ecbátanis,
 Judith	Jdt	18	1	2	ex lapídibus quadrátis et sectis: fecit muros ejus in altitúdinem cubitórum septuagínta, et in latitúdinem cubitórum trigínta, turres vero ejus pósuit in altitúdinem cubitórum centum.
 Judith	Jdt	18	1	3	Per quadrum vero eárum latus utrúmque vicenórum pedum spátio tendebátur, posuítque portas ejus in altitúdinem túrrium:
 Judith	Jdt	18	1	4	et gloriabátur quasi potens in poténtia exércitus sui, et in glória quadrigárum suárum.
 Judith	Jdt	18	1	5	Anno ígitur duodécimo regni sui, Nabuchodónosor rex Assyriórum, qui regnábat in Nínive civitáte magna, pugnávit contra Arpháxad, et obtínuit eum
 Judith	Jdt	18	1	6	in campo magno, qui appellátur Ragau, circa Euphráten, et Tigrin, et Jádason, in campo Érioch regis Elicórum.
 Judith	Jdt	18	1	7	Tunc exaltátum est regnum Nabuchodónosor, et cor ejus elevátum est: et misit ad omnes, qui habitábant in Cilícia, et Damásco, et Líbano,	b
 Judith	Jdt	18	1	8	et ad gentes quæ sunt in Carmélo et Cedar, et inhabitántes Galilǽam in campo magno Ésdrelon,
 Judith	Jdt	18	1	9	et ad omnes qui erant in Samaría, et trans flumen Jordánem usque ad Jerúsalem, et omnem terram Jesse quoúsque perveniátur ad términos Æthiópiæ.
 Judith	Jdt	18	1	10	Ad hos omnes misit núntios Nabuchodónosor rex Assyriórum:
 Judith	Jdt	18	1	11	qui omnes uno ánimo contradixérunt, et remisérunt eos vácuos, et sine honóre abjecérunt.
 Judith	Jdt	18	1	12	Tunc indignátus Nabuchodónosor rex advérsus omnem terram illam, jurávit per thronum et regnum suum quod defénderet se de ómnibus regiónibus his.
 Judith	Jdt	18	2	1	Anno tertiodécimo Nabuchodónosor regis vigésima et secúnda die mensis primi, factum est verbum in domo Nabuchodónosor regis Assyriórum ut defénderet se.
 Judith	Jdt	18	2	2	Vocavítque omnes majóres natu, omnésque duces, et bellatóres suos, et hábuit cum eis mystérium consílii sui:
 Judith	Jdt	18	2	3	dixítque cogitatiónem suam in eo esse, ut omnem terram suo subjugáret império.
 Judith	Jdt	18	2	4	Quod dictum cum placuísset ómnibus, vocávit Nabuchodónosor rex Holoférnem príncipem milítiæ suæ,
 Judith	Jdt	18	2	5	et dixit ei: Egrédere advérsus omne regnum occidéntis, et contra eos præcípue, qui contempsérunt impérium eum.
 Judith	Jdt	18	2	6	Non parcet óculus tuus ulli regno, omnémque urbem munítam subjugábis mihi.
 Judith	Jdt	18	2	7	Tunc Holoférnes vocávit duces, et magistrátus virtútis Assyriórum, et dinumerávit viros in expeditiónem, sicut præcépit ei rex, centum vigínti míllia péditum pugnatórum, et équitum sagittariórum duódecim míllia.	b
 Judith	Jdt	18	2	8	Omnémque expeditiónem suam fecit præíre in multitúdine innumerabílium camelórum, cum his quæ exercítibus suffícerent copióse, boum quoque arménta, gregésque óvium, quorum non erat númerus.
 Judith	Jdt	18	2	9	Fruméntum ex omni Sýria in tránsitu suo parári constítuit.
 Judith	Jdt	18	2	10	Aurum vero et argéntum de domo regis assúmpsit multum nimis.
 Judith	Jdt	18	2	11	Et proféctus est ipse, et omnis exércitus cum quadrígis, et equítibus, et sagittáriis, qui cooperuérunt fáciem terræ, sicut locústæ.	b
 Judith	Jdt	18	2	12	Cumque pertransísset fines Assyriórum, venit ad magnos montes Ange, qui sunt a sinístro Cilíciæ, ascendítque ómnia castélla eórum, et obtínuit omnem munitiónem.	b
 Judith	Jdt	18	2	13	Effrégit autem civitátem opinatíssimam Mélothi, prædavítque omnes fílios Tharsis, et fílios Ísmaël, qui erant contra fáciem desérti, et ad austrum terræ Cellon.
 Judith	Jdt	18	2	14	Et transívit Euphráten, et venit in Mesopotámiam: et fregit omnes civitátes excélsas, quæ erant ibi, a torrénte Mambre úsquequo perveniátur ad mare:
 Judith	Jdt	18	2	15	et occupávit términos ejus, a Cilícia usque ad fines Japheth, qui sunt ad austrum.
 Judith	Jdt	18	2	16	Abduxítque omnes fílios Mádian, et prædávit omnem locupletatiónem eórum, omnésque resisténtes sibi occídit in ore gládii.
 Judith	Jdt	18	2	17	Et post hæc descéndit in campos Damásci in diébus messis, et succéndit ómnia sata, omnésque árbores, et víneas fecit íncidi:
 Judith	Jdt	18	2	18	et cécidit timor illíus super omnes inhabitántes terram.
 Judith	Jdt	18	3	1	Tunc misérunt legátos suos universárum úrbium, ac provinciárum reges ac príncipes, Sýriæ scílicet Mesopotámiæ, et Sýriæ Sobal, et Líbyæ, atque Cilíciæ, qui veniéntes ad Holoférnem, dixérunt:
 Judith	Jdt	18	3	2	Désinat indignátio tua circa nos: mélius est enim ut vivéntes serviámus Nabuchodónosor regi magno, et súbditi simus tibi, quam moriéntes cum intéritu nostro ipsi servitútis nostræ damna patiámur.
 Judith	Jdt	18	3	3	Omnis cívitas nostra, omnísque posséssio, omnes montes, et colles, et campi, et arménta boum, gregésque óvium, et caprárum, equorúmque et camelórum, et univérsæ facultátes nostræ, atque famíliæ, in conspéctu tuo sunt:
 Judith	Jdt	18	3	4	sint ómnia nostra sub lege tua.
 Judith	Jdt	18	3	5	Nos, et fílii nostri, servi tui sumus.
 Judith	Jdt	18	3	6	Veni nobis pacíficus dóminus, et útere servítio nostro, sicut placúerit tibi.
 Judith	Jdt	18	3	7	Tunc descéndit de móntibus cum equítibus in virtúte magna, et obtínuit omnem civitátem, et omnem inhabitántem terram.	b
 Judith	Jdt	18	3	8	De univérsis autem úrbibus assúmpsit sibi auxiliários viros fortes, et eléctos ad bellum.
 Judith	Jdt	18	3	9	Tantúsque metus provínciis illis incúbuit, ut universárum úrbium habitatóres príncipes, et honoráti simul cum pópulis exírent óbviam veniénti,
 Judith	Jdt	18	3	10	excipiéntes eum cum corónis, et lampádibus, ducéntes choros in týmpanis, et tíbiis.
 Judith	Jdt	18	3	11	Nec ista tamen faciéntes, ferocitátem ejus péctoris mitigáre potuérunt:
 Judith	Jdt	18	3	12	nam et civitátes eórum destrúxit, et lucos eórum excídit.
 Judith	Jdt	18	3	13	Præcéperat enim illi Nabuchodónosor rex, ut omnes deos terræ extermináret, vidélicet ut ipse solus dicerétur deus ab his natiónibus, quæ potuíssent Holoférnis poténtia subjugári.
 Judith	Jdt	18	3	14	Pertránsiens autem Sýriam Sobal, et omnem Apaméam, omnémque Mesopotámiam, venit ad Idumǽos in terram Gábaa,
 Judith	Jdt	18	3	15	accepítque civitátes eórum, et sedit ibi per trigínta dies, in quibus diébus adunári præcépit univérsum exércitum virtútis suæ.
 Judith	Jdt	18	4	1	Tunc audiéntes hæc fílii Ísraël, qui habitábant in terra Juda, timuérunt valde a fácie ejus.
 Judith	Jdt	18	4	2	Tremor et horror invásit sensus eórum, ne hoc fáceret Jerúsalem et templo Dómini, quod fécerat céteris civitátibus et templis eárum.
 Judith	Jdt	18	4	3	Et misérunt in omnem Samaríam per circúitum usque Jéricho, et præoccupavérunt omnes vértices móntium:
 Judith	Jdt	18	4	4	et muris circumdedérunt vicos suos, et congregavérunt fruménta in præparatiónem pugnæ.
 Judith	Jdt	18	4	5	Sacérdos étiam Elíachim scripsit ad univérsos qui erant contra Ésdrelon, quæ est contra fáciem campi magni juxta Dóthain, et univérsos per quos viæ tránsitus esse póterat, ut obtinérent ascénsus móntium, per quos via esse póterat ad Jerúsalem, et illic custodírent ubi angústum iter esse póterat inter montes.
 Judith	Jdt	18	4	6	Et fecérunt fílii Ísraël secúndum quod constitúerat eis sacérdos Dómini Elíachim.
 Judith	Jdt	18	4	7	Et clamávit omnis pópulus ad Dóminum instántia magna, et humiliavérunt ánimas suas in jejúniis, et oratiónibus, ipsi et mulíeres eórum.	b
 Judith	Jdt	18	4	8	Et induérunt se sacerdótes cilíciis, et infántes prostravérunt contra fáciem templi Dómini, et altáre Dómini operuérunt cilício:
 Judith	Jdt	18	4	9	et clamavérunt ad Dóminum Deum Ísraël unanímiter ne daréntur in prædam infántes eórum, et uxóres eórum in divisiónem, et civitátes eórum in extermínium, et sancta eórum in pollutiónem, et fíerent oppróbrium géntibus.
 Judith	Jdt	18	4	10	Tunc Elíachim sacérdos Dómini magnus circuívit omnem Ísraël, allocutúsque est eos,
 Judith	Jdt	18	4	11	dicens: Scitóte quóniam exáudiet Dóminus preces vestras, si manéntes permanséritis in jejúniis, et oratiónibus in conspéctu Dómini.
 Judith	Jdt	18	4	12	Mémores estóte Móysi servi Dómini, qui Ámalec confidéntem in virtúte sua, et in poténtia sua, et in exércitu suo, et in clýpeis suis, et in cúrribus suis, et in equítibus suis, non ferro pugnándo, sed précibus sanctis orándo dejécit:
 Judith	Jdt	18	4	13	sic erunt univérsi hostes Ísraël, si perseveravéritis in hoc ópere quod cœpístis.
 Judith	Jdt	18	4	14	Ad hanc ígitur exhortatiónem ejus deprecántes Dóminum, permanébant in conspéctu Dómini,
 Judith	Jdt	18	4	15	ita ut étiam hi qui offerébant Dómino holocáusta, præcíncti cilíciis offérrent sacrifícia Dómino, et erat cinis super cápita eórum.
 Judith	Jdt	18	4	16	Et ex toto corde suo omnes orábant Deum, ut visitáret pópulum suum Ísraël.
 Judith	Jdt	18	5	1	Nuntiatúmque est Holoférni príncipi milítiæ Assyriórum, quod fílii Ísraël præparárent se ad resisténdum, ac móntium itínera conclusíssent,
 Judith	Jdt	18	5	2	et furóre nímio exársit in iracúndia magna, vocavítque omnes príncipes Moab et duces Ammon,
 Judith	Jdt	18	5	3	et dixit eis: Dícite mihi quis sit pópulus iste, qui montána óbsidet: aut quæ, et quales, et quantæ sint civitátes eórum: quæ étiam sit virtus eórum, aut quæ sit multitúdo eórum: vel quis rex milítiæ illórum:
 Judith	Jdt	18	5	4	et quare præ ómnibus, qui hábitant in oriénte, isti contempsérunt nos, et non exiérunt óbviam nobis ut suscíperent nos cum pace?
 Judith	Jdt	18	5	5	Tunc Áchior dux ómnium filiórum Ammon respóndens, ait: Si dignéris audíre, dómine mi, dicam veritátem in conspéctu tuo de pópulo isto, qui in montánis hábitat, et non egrediétur verbum falsum ex ore meo.	b
 Judith	Jdt	18	5	6	Pópulus iste ex progénie Chaldæórum est.
 Judith	Jdt	18	5	7	Hic primum in Mesopotámia habitávit, quóniam noluérunt sequi deos patrum suórum, qui erant in terra Chaldæórum.
 Judith	Jdt	18	5	8	Deseréntes ítaque cæremónias patrum suórum, quæ in multitúdine deórum erant,
 Judith	Jdt	18	5	9	unum Deum cæli coluérunt, qui et præcépit eis ut exírent inde et habitárent in Charan. Cumque operuísset omnem terram fames, descendérunt in Ægýptum, illícque per quadringéntos annos sic multiplicáti sunt, ut dinumerári eórum non posset exércitus.
 Judith	Jdt	18	5	10	Cumque graváret eos rex Ægýpti, atque in ædificatiónibus úrbium suárum in luto et látere subjugásset eos, clamavérunt ad Dóminum suum, et percússit totam terram Ægýpti plagis váriis.
 Judith	Jdt	18	5	11	Cumque ejecíssent eos Ægýptii a se, et cessásset plaga ab eis, et íterum eos vellent cápere, et ad suum servítium revocáre,
 Judith	Jdt	18	5	12	fugiéntibus his, Deus cæli mare apéruit, ita ut hinc inde aquæ quasi murus solidaréntur, et isti pede sicco fundum maris perambulándo transírent.
 Judith	Jdt	18	5	13	In quo loco dum innumerábilis exércitus Ægyptiórum eos persequerétur, ita aquis coopértus est, ut non remanéret vel unus, qui factum pósteris nuntiáret.
 Judith	Jdt	18	5	14	Egréssi vero mare Rubrum, desérta Sina montis occupavérunt, in quibus numquam homo habitáre pótuit, vel fílius hóminis requiévit.	b
 Judith	Jdt	18	5	15	Illic fontes amári obdulcáti sunt eis ad bibéndum, et per annos quadragínta annónam de cælo consecúti sunt.
 Judith	Jdt	18	5	16	Ubicúmque ingréssi sunt sine arcu et sagítta, et absque scuto et gládio, Deus eórum pugnávit pro eis, et vicit.
 Judith	Jdt	18	5	17	Et non fuit qui insultáret pópulo isti, nisi quando recéssit a cultu Dómini Dei sui.
 Judith	Jdt	18	5	18	Quotiescúmque autem præter ipsum Deum suum, álterum coluérunt, dati sunt in prædam, et in gládium, et in oppróbrium.
 Judith	Jdt	18	5	19	Quotiescúmque autem pœnituérunt se recessísse a cultúra Dei sui, dedit eis Deus cæli virtútem resisténdi.
 Judith	Jdt	18	5	20	Dénique Chananǽum regem, et Jebusǽum, et Pherezǽum, et Hethǽum, et Hevǽum, et Amorrhǽum, et omnes poténtes in Hésebon prostravérunt, et terras eórum, et civitátes eórum ipsi possedérunt.
 Judith	Jdt	18	5	21	Et usque dum non peccárent in conspéctu Dei sui, erant cum illis bona: Deus enim illórum odit iniquitátem.	b
 Judith	Jdt	18	5	22	Nam et ante hos annos cum recessíssent a via, quam déderat illis Deus, ut ambulárent in ea, extermináti sunt prœ́liis a multis natiónibus, et plúrimi eórum captívi abdúcti sunt in terram non suam.
 Judith	Jdt	18	5	23	Nuper autem revérsi ad Dóminum Deum suum, ex dispersióne qua dispérsi fúerant, adunáti sunt, et ascendérunt montána hæc ómnia, et íterum póssident Jerúsalem, ubi sunt sancta eórum.
 Judith	Jdt	18	5	24	Nunc ergo mi dómine, perquíre si est áliqua iníquitas eórum in conspéctu Dei eórum: ascendámus ad illos, quóniam tradens tradet illos Deus eórum tibi, et subjugáti erunt sub jugo poténtiæ tuæ.
 Judith	Jdt	18	5	25	Si vero non est offénsio pópuli hujus coram Deo suo, non potérimus resístere illis, quóniam Deus eórum deféndet illos: et érimus in oppróbrium univérsæ terræ.
 Judith	Jdt	18	5	26	Et factum est, cum cessásset loqui Áchior verba hæc, iráti sunt omnes magnátes Holoférnis, et cogitábant interfícere eum, dicéntes ad altérutrum:	b
 Judith	Jdt	18	5	27	Quis est iste, qui fílios Ísraël posse dicat resístere regi Nabuchodónosor, et exercítibus ejus, hómines inérmes, et sine virtúte, et sine perítia artis pugnæ?
 Judith	Jdt	18	5	28	Ut ergo agnóscat Áchior quóniam fallit nos, ascendámus in montána: et cum capti fúerint poténtes eórum, tunc cum eísdem gládio transverberábitur:
 Judith	Jdt	18	5	29	ut sciat omnis gens quóniam Nabuchodónosor deus terræ est, et præter ipsum álius non est.
 Judith	Jdt	18	6	1	Factum est autem cum cessássent loqui, indignátus Holoférnes veheménter, dixit ad Áchior:
 Judith	Jdt	18	6	2	Quóniam prophetásti nobis, dicens quod gens Ísraël defendátur a Deo suo, ut osténdam tibi quóniam non est deus nisi Nabuchodónosor:
 Judith	Jdt	18	6	3	cum percussérimus eos omnes, sicut hóminem unum, tunc et ipse cum illis Assyriórum gládio interíbis, et omnis Ísraël tecum perditióne dispériet:
 Judith	Jdt	18	6	4	et probábis quóniam Nabuchodónosor dóminus sit univérsæ terræ: tuncque gládius milítiæ meæ tránsiet per látera tua, et confíxus cades inter vulnerátos Ísraël, et non respirábis ultra, donec exterminéris cum illis.
 Judith	Jdt	18	6	5	Porro autem si prophetíam tuam veram exístimas, non concídat vultus tuus, et pallor, qui fáciem tuam óbtinet, abscédat a te, si verba mea hæc putas impléri non posse.
 Judith	Jdt	18	6	6	Ut autem nóveris quia simul cum illis hæc experiéris, ecce ex hac hora illórum pópulo sociáberis, ut, dum dignas mei gládii pœnas excéperint, ipse simul ultióni subjáceas.
 Judith	Jdt	18	6	7	Tunc Holoférnes præcépit servis suis ut comprehénderent Áchior, et perdúcerent eum in Bethúliam, et tráderent eum in manus filiórum Ísraël.	b
 Judith	Jdt	18	6	8	Et accipiéntes eum servi Holoférnis, profécti sunt per campéstria: sed cum appropinquássent ad montána, exiérunt contra eos fundibulárii.
 Judith	Jdt	18	6	9	Illi autem diverténtes a látere montis, ligavérunt Áchior ad árborem mánibus et pédibus, et sic vinctum réstibus dimisérunt eum, et revérsi sunt ad dóminum suum.
 Judith	Jdt	18	6	10	Porro fílii Ísraël descendéntes de Bethúlia, venérunt ad eum: quem solvéntes, duxérunt ad Bethúliam, atque in médium pópuli illum statuéntes, percunctáti sunt quid rerum esset quod illum vinctum Assýrii reliquíssent.
 Judith	Jdt	18	6	11	In diébus illis erant illic príncipes, Ozías fílius Micha de tribu Símeon, et Charmi, qui et Gothóniel.	b
 Judith	Jdt	18	6	12	In médio ítaque seniórum, et in conspéctu ómnium, Áchior dixit ómnia quæ locútus ipse fúerat ab Holoférne interrogátus: et quáliter pópulus Holoférnis voluísset propter hoc verbum interfícere eum,
 Judith	Jdt	18	6	13	et quemádmodum ipse Holoférnes irátus jússerit eum Israëlítis hac de causa tradi: ut, dum vícerit fílios Ísraël, tunc et ipsum Áchior divérsis júbeat interíre supplíciis, propter hoc quod dixísset: Deus cæli defénsor eórum est.
 Judith	Jdt	18	6	14	Cumque Áchior univérsa hæc exposuísset, omnis pópulus cécidit in fáciem, adorántes Dóminum, et commúni lamentatióne et fletu unánimes preces suas Dómino effudérunt,
 Judith	Jdt	18	6	15	dicéntes: Dómine Deus cæli et terræ, intuére supérbiam eórum, et réspice ad nostram humilitátem, et fáciem sanctórum tuórum atténde, et osténde quóniam non derelínquis præsuméntes de te: et præsuméntes de se, et de sua virtúte gloriántes, humílias.
 Judith	Jdt	18	6	16	Finíto ítaque fletu, et per totam diem oratióne populórum compléta, consoláti sunt Áchior,
 Judith	Jdt	18	6	17	dicéntes: Deus patrum nostrórum, cujus tu virtútem prædicásti, ipse tibi hanc dabit vicissitúdinem, ut eórum magis tu intéritum vídeas.
 Judith	Jdt	18	6	18	Cum vero Dóminus Deus noster déderit hanc libertátem servis suis, sit et tecum Deus in médio nostri: ut sicut placúerit tibi, ita cum tuis ómnibus converséris nobíscum.
 Judith	Jdt	18	6	19	Tunc Ozías, finíto consílio, suscépit eum in domum suam, et fecit ei cœnam magnam.	b
 Judith	Jdt	18	6	20	Et vocátis ómnibus presbýteris, simul expléto jejúnio refecérunt.
 Judith	Jdt	18	6	21	Póstea vero convocátus est omnis pópulus, et per totam noctem intra ecclésiam oravérunt, peténtes auxílium a Deo Ísraël.
 Judith	Jdt	18	7	1	Holoférnes autem áltera die præcépit exercítibus suis ut ascénderent contra Bethúliam.
 Judith	Jdt	18	7	2	Erant autem pédites bellatórum centum vigínti míllia, et équites vigínti duo míllia, præter præparatiónes virórum illórum, quos occupáverat captívitas, et abdúcti fúerant de provínciis et úrbibus univérsæ juventútis.
 Judith	Jdt	18	7	3	Omnes paravérunt se páriter ad pugnam contra fílios Ísraël, et venérunt per crepídinem montis usque ad ápicem, qui réspicit super Dóthain, a loco qui dícitur Belma usque ad Chelmon, qui est contra Ésdrelon.
 Judith	Jdt	18	7	4	Fílii autem Ísraël, ut vidérunt multitúdinem illórum, prostravérunt se super terram, mitténtes cínerem super cápita sua, unánimes orántes ut Deus Ísraël misericórdiam suam osténderet super pópulum suum.
 Judith	Jdt	18	7	5	Et assuméntes arma sua béllica, sedérunt per loca, quæ ad angústi itíneris trámitem dírigunt inter montósa, et erant custodiéntes ea tota die et nocte.
 Judith	Jdt	18	7	6	Porro Holoférnes, dum círcuit per gyrum, réperit quod fons, qui influébat, aquædúctum illórum a parte austráli extra civitátem dirígeret: et íncidi præcépit aquædúctum illórum.
 Judith	Jdt	18	7	7	Erant tamen non longe a muris fontes, ex quibus furtim videbántur hauríre aquam ad refocillándum pótius quam ad potándum.
 Judith	Jdt	18	7	8	Sed fílii Ammon et Moab accessérunt ad Holoférnem, dicéntes: Fílii Ísraël non in láncea nec in sagítta confídunt, sed montes deféndunt illos, et múniunt illos colles in præcipítio constitúti.
 Judith	Jdt	18	7	9	Ut ergo sine congressióne pugnæ possis superáre eos, pone custódes fóntium, ut non háuriant aquam ex eis, et sine gládio interfícies eos, vel certe fatigáti tradent civitátem suam, quam putant in móntibus pósitam superári non posse.
 Judith	Jdt	18	7	10	Et placuérunt verba hæc coram Holoférne et coram satellítibus ejus, et constítuit per gyrum centenários per síngulos fontes.	b
 Judith	Jdt	18	7	11	Cumque ista custódia per dies vigínti fuísset expléta, defecérunt cistérnæ, et collectiónes aquárum ómnibus habitántibus Bethúliam, ita ut non esset intra civitátem unde satiaréntur vel una die, quóniam ad mensúram dabátur pópulis aqua quotídie.
 Judith	Jdt	18	7	12	Tunc ad Ozíam congregáti omnes viri feminǽque, júvenes et párvuli, omnes simul una voce
 Judith	Jdt	18	7	13	dixérunt: Júdicet Deus inter nos et te, quóniam fecísti in nos mala, nolens loqui pacífice cum Assýriis, et propter hoc véndidit nos Deus in mánibus eórum.
 Judith	Jdt	18	7	14	Et ídeo non est qui ádjuvet, cum prosternámur ante óculos eórum in siti, et perditióne magna.
 Judith	Jdt	18	7	15	Et nunc congregáte univérsos qui in civitáte sunt, ut sponte tradámus nos omnes pópulo Holoférnis.
 Judith	Jdt	18	7	16	Mélius est enim ut captívi benedicámus Dóminum vivéntes, quam moriámur, et simus oppróbrium omni carni, cum vidérimus uxóres nostras, et infántes nostros mori ante óculos nostros.
 Judith	Jdt	18	7	17	Contestámur hódie cælum et terram, et Deum patrum nostrórum, qui ulcíscitur nos secúndum peccáta nostra, ut jam tradátis civitátem in manu milítiæ Holoférnis, et sit finis noster brevis in ore gládii, qui lóngior effícitur in ariditáte sitis.
 Judith	Jdt	18	7	18	Et cum hæc dixíssent, factus est fletus et ululátus magnus in ecclésia ab ómnibus, et per multas horas una voce clamavérunt ad Deum, dicéntes:	b
 Judith	Jdt	18	7	19	Peccávimus cum pátribus nostris; injúste égimus, iniquitátem fécimus.
 Judith	Jdt	18	7	20	Tu, quia pius es, miserére nostri, aut in tuo flagéllo víndica iniquitátes nostras, et noli trádere confiténtes te pópulo qui ignórat te,
 Judith	Jdt	18	7	21	ut non dicant inter gentes: Ubi est Deus eórum?
 Judith	Jdt	18	7	22	Et cum fatigáti ex his clamóribus et his flétibus lassáti siluíssent,
 Judith	Jdt	18	7	23	exsúrgens Ozías infúsus lácrimis, dixit: Æquo ánimo estóte, fratres, et hos quinque dies expectémus a Dómino misericórdiam.
 Judith	Jdt	18	7	24	Fórsitan enim indignatiónem suam abscíndet, et dabit glóriam nómini suo.
 Judith	Jdt	18	7	25	Si autem transáctis quinque diébus non vénerit adjutórium, faciémus hæc verba, quæ locúti estis.
 Judith	Jdt	18	8	1	Et factum est, cum audísset hæc verba Judith vídua, quæ erat fília Merári fílii Idox fílii Joseph fílii Ozíæ fílii Élai fílii Jamnor fílii Gédeon fílii Ráphaim fílii Áchitob fílii Melchíæ fílii Enan fílii Nathaníæ fílii Saláthiel fílii Símeon fílii Ruben,
 Judith	Jdt	18	8	2	et vir ejus fuit Manásses, qui mórtuus est in diébus messis hordeáceæ:
 Judith	Jdt	18	8	3	instábat enim super alligántes manípulos in campo, et venit æstus super caput ejus, et mórtuus est in Bethúlia civitáte sua, et sepúltus est illic cum pátribus suis.
 Judith	Jdt	18	8	4	Erat autem Judith relícta ejus vídua jam annis tribus et ménsibus sex.
 Judith	Jdt	18	8	5	Et in superióribus domus suæ fecit sibi secrétum cubículum, in quo cum puéllis suis clausa morabátur,
 Judith	Jdt	18	8	6	et habens super lumbos suos cilícium, jejunábat ómnibus diébus vitæ suæ, præter sábbata et neoménias et festa domus Ísraël.
 Judith	Jdt	18	8	7	Erat autem elegánti aspéctu nimis, cui vir suus relíquerat divítias multas, et famíliam copiósam, ac possessiónes arméntis boum, et grégibus óvium plenas.
 Judith	Jdt	18	8	8	Et erat hæc in ómnibus famosíssima, quóniam timébat Dóminum valde, nec erat qui loquerétur de illa verbum malum.
 Judith	Jdt	18	8	9	Hæc ítaque cum audísset quóniam Ozías promisísset quod transácto quinto die tráderet civitátem, misit ad presbýteros Chabri et Charmi.	b
 Judith	Jdt	18	8	10	Et venérunt ad illam, et dixit illis: Quod est hoc verbum, in quo consénsit Ozías, ut tradat civitátem Assýriis si intra quinque dies non vénerit vobis adjutórium?
 Judith	Jdt	18	8	11	et qui estis vos, qui tentátis Dóminum?
 Judith	Jdt	18	8	12	non est iste sermo qui misericórdiam próvocet, sed pótius qui iram éxcitet, et furórem accéndat.
 Judith	Jdt	18	8	13	Posuístis vos tempus miseratiónis Dómini, et in arbítrium vestrum, diem constituístis ei.
 Judith	Jdt	18	8	14	Sed quia pátiens Dóminus est, in hoc ipso pœniteámus, et indulgéntiam ejus fusis lácrimis postulémus:
 Judith	Jdt	18	8	15	non enim quasi homo sic Deus comminábitur, neque sicut fílius hóminis ad iracúndiam inflammábitur.
 Judith	Jdt	18	8	16	Et ídeo humiliémus illi ánimas nostras, et in spíritu constitúti humiliáto, serviéntes illi
 Judith	Jdt	18	8	17	dicámus flentes Dómino, ut secúndum voluntátem suam sic fáciat nobíscum misericórdiam suam: ut sicut conturbátum est cor nostrum in supérbia eórum, ita étiam de nostra humilitáte gloriémur:
 Judith	Jdt	18	8	18	quóniam non sumus secúti peccáta patrum nostrórum, qui dereliquérunt Deum suum, et adoravérunt deos aliénos,
 Judith	Jdt	18	8	19	pro quo scélere dati sunt in gládium, et in rapínam, et in confusiónem inimícis suis: nos autem álterum deum nescímus præter ipsum.
 Judith	Jdt	18	8	20	Expectémus húmiles consolatiónem ejus, et exquíret sánguinem nostrum de afflictiónibus inimicórum nostrórum, et humiliábit omnes gentes, quæcúmque insúrgunt contra nos, et fáciet illas sine honóre Dóminus Deus noster.
 Judith	Jdt	18	8	21	Et nunc fratres, quóniam vos estis presbýteri in pópulo Dei, et ex vobis pendet ánima illórum, ad elóquium vestrum corda eórum erígite, ut mémores sint, quia tentáti sunt patres nostri ut probaréntur, si vere cólerent Deum suum.	b
 Judith	Jdt	18	8	22	Mémores esse debent, quómodo pater noster Ábraham tentátus est, et per multas tribulatiónes probátus, Dei amícus efféctus est.
 Judith	Jdt	18	8	23	Sic Ísaac, sic Jacob, sic Móyses, et omnes qui placuérunt Deo, per multas tribulatiónes transiérunt fidéles.
 Judith	Jdt	18	8	24	Illi autem, qui tentatiónes non suscepérunt cum timóre Dómini, et impatiéntiam suam et impropérium murmuratiónis suæ contra Dóminum protulérunt,
 Judith	Jdt	18	8	25	extermináti sunt ab exterminatóre, et a serpéntibus periérunt.
 Judith	Jdt	18	8	26	Et nos ergo non ulciscámur nos pro his quæ pátimur,
 Judith	Jdt	18	8	27	sed reputántes peccátis nostris hæc ipsa supplícia minóra esse flagélla Dómini, quibus quasi servi corrípimur ad emendatiónem, et non ad perditiónem nostram evenísse credámus.
 Judith	Jdt	18	8	28	Et dixérunt illi Ozías et presbýteri: Ómnia quæ locúta es, vera sunt, et non est in sermónibus tuis ulla reprehénsio.	b
 Judith	Jdt	18	8	29	Nunc ergo ora pro nobis, quóniam múlier sancta es, et timens Deum.
 Judith	Jdt	18	8	30	Et dixit illis Judith: Sicut quod pótui loqui, Dei esse cognóscitis:
 Judith	Jdt	18	8	31	ita quod fácere dispósui, probáte si ex Deo est, et oráte ut firmum fáciat Deus consílium meum.
 Judith	Jdt	18	8	32	Stábitis vos ad portam nocte ista, et ego éxeam cum abra mea: et oráte, ut sicut dixístis, in diébus quinque respíciat Dóminus pópulum suum Ísraël.
 Judith	Jdt	18	8	33	Vos autem nolo ut scrutémini actum meum, et usque dum renúntiem vobis, nihil áliud fiat, nisi orátio pro me ad Dóminum Deum nostrum.
 Judith	Jdt	18	8	34	Et dixit ad eam Ozías princeps Juda: Vade in pace, et Dóminus sit tecum in ultiónem inimicórum nostrórum. Et reverténtes abiérunt.
 Judith	Jdt	18	9	1	Quibus ascendéntibus, Judith ingréssa est oratórium suum: et índuens se cilício, pósuit cínerem super caput suum: et prostérnens se Dómino, clamábat ad Dóminum, dicens:
 Judith	Jdt	18	9	2	Dómine Deus patris mei Símeon, qui dedísti illi gládium in defensiónem alienigenárum, qui violatóres extitérunt in coinquinatióne sua, et denudavérunt femur vírginis in confusiónem:
 Judith	Jdt	18	9	3	et dedísti mulíeres illórum in prædam, et fílias illórum in captivitátem: et omnem prædam in divisiónem servis tuis, qui zelavérunt zelum tuum: súbveni, quæso te Dómine Deus meus, mihi víduæ.
 Judith	Jdt	18	9	4	Tu enim fecísti prióra, et illa post illa cogitásti: et hoc factum est quod ipse voluísti.
 Judith	Jdt	18	9	5	Omnes enim viæ tuæ parátæ sunt, et tua judícia in tua providéntia posuísti.
 Judith	Jdt	18	9	6	Réspice castra Assyriórum nunc, sicut tunc castra Ægyptiórum vidére dignátus es, quando post servos tuos armáti currébant, confidéntes in quadrígis, et in equitátu suo, et in multitúdine bellatórum.	b
 Judith	Jdt	18	9	7	Sed aspexísti super castra eórum, et ténebræ fatigavérunt eos.
 Judith	Jdt	18	9	8	Ténuit pedes eórum abýssus, et aquæ operuérunt eos.
 Judith	Jdt	18	9	9	Sic fiant et isti, Dómine, qui confídunt in multitúdine sua, et in cúrribus suis, et in contis, et in scutis, et in sagíttis suis, et in lánceis gloriántur,
 Judith	Jdt	18	9	10	et nésciunt quia tu ipse es Deus noster, qui cónteris bella ab inítio, et Dóminus nomen est tibi.
 Judith	Jdt	18	9	11	Érige bráchium tuum sicut ab inítio, et allíde virtútem illórum in virtúte tua: cadat virtus eórum in iracúndia tua, qui promíttunt se violáre sancta tua, et pollúere tabernáculum nóminis tui, et dejícere gládio suo cornu altáris tui.
 Judith	Jdt	18	9	12	Fac Dómine ut gládio próprio ejus supérbia amputétur:	b
 Judith	Jdt	18	9	13	capiátur láqueo oculórum suórum in me, et percúties eum ex lábiis caritátis meæ.
 Judith	Jdt	18	9	14	Da mihi in ánimo constántiam, ut contémnam illum; et virtútem, ut evértam illum.
 Judith	Jdt	18	9	15	Erit enim hoc memoriále nóminis tui, cum manus féminæ dejécerit eum.
 Judith	Jdt	18	9	16	Non enim in multitúdine est virtus tua, Dómine, neque in equórum víribus volúntas tua est, nec supérbi ab inítio placuérunt tibi: sed humílium et mansuetórum semper tibi plácuit deprecátio.
 Judith	Jdt	18	9	17	Deus cælórum, creátor aquárum, et Dóminus totíus creatúræ, exáudi me míseram deprecántem, et de tua misericórdia præsuméntem.
 Judith	Jdt	18	9	18	Meménto, Dómine, testaménti tui, et da verbum in ore meo, et in corde meo consílium corróbora, ut domus tua in sanctificatióne tua permáneat:
 Judith	Jdt	18	9	19	et omnes gentes agnóscant quia tu es Deus, et non est álius præter te.
 Judith	Jdt	18	10	1	Factum est autem, cum cessásset clamáre ad Dóminum, surréxit de loco in quo jacúerat prostráta ad Dóminum.
 Judith	Jdt	18	10	2	Vocavítque abram suam, et descéndens in domum suam, ábstulit a se cilícium, et éxuit se vestiméntis viduitátis suæ,
 Judith	Jdt	18	10	3	et lavit corpus suum, et unxit se myro óptimo, et discriminávit crinem cápitis sui, et impósuit mitram super caput suum, et índuit se vestiméntis jucunditátis suæ, induítque sandália pédibus suis, assumpsítque dextralíola, et lília, et ináures, et ánnulos, et ómnibus ornaméntis suis ornávit se.
 Judith	Jdt	18	10	4	Cui étiam Dóminus cóntulit splendórem: quóniam omnis ista composítio non ex libídine, sed ex virtúte pendébat: et ídeo Dóminus hanc in illam pulchritúdinem ampliávit, ut incomparábili decóre ómnium óculis apparéret.
 Judith	Jdt	18	10	5	Impósuit ítaque abræ suæ ascopéram vini, et vas ólei, et poléntam, et pálathas, et panes, et cáseum, et profécta est.
 Judith	Jdt	18	10	6	Cumque veníssent ad portam civitátis, invenérunt expectántem Ozíam et presbýteros civitátis.
 Judith	Jdt	18	10	7	Qui cum vidíssent eam, stupéntes miráti sunt nimis pulchritúdinem ejus.
 Judith	Jdt	18	10	8	Nihil tamen interrogántes eam, dimisérunt transíre, dicéntes: Deus patrum nostrórum det tibi grátiam, et omne consílium tui cordis sua virtúte corróboret, ut gloriétur super te Jerúsalem, et sit nomen tuum in número sanctórum et justórum.
 Judith	Jdt	18	10	9	Et dixérunt hi qui illic erant omnes una voce: Fiat, fiat.
 Judith	Jdt	18	10	10	Judith vero orans Dóminum, transívit per portas ipsa et abra ejus.	b
 Judith	Jdt	18	10	11	Factum est autem, cum descénderet montem, circa ortum diéi, occurrérunt ei exploratóres Assyriórum, et tenuérunt eam, dicéntes: Unde venis? aut quo vadis?
 Judith	Jdt	18	10	12	Quæ respóndit: Fília sum Hebræórum, ídeo ego fugi a fácie eórum, quóniam futúrum agnóvi quod dentur vobis in deprædatiónem, pro eo quod contemnéntes vos, noluérunt ultro trádere seípsos ut invenírent misericórdiam in conspéctu vestro.
 Judith	Jdt	18	10	13	Hac de causa cogitávi mecum, dicens: Vadam ad fáciem príncipis Holoférnis, ut índicem illi secréta illórum, et osténdam illi quo áditu possit obtinére eos, ita ut non cadat vir unus de exércitu ejus.
 Judith	Jdt	18	10	14	Et cum audíssent viri illi verba ejus, considerábant fáciem ejus, et erat in óculis eórum stupor, quóniam pulchritúdinem ejus mirabántur nimis.
 Judith	Jdt	18	10	15	Et dixérunt ad eam: Conservásti ánimam tuam eo quod tale reperísti consílium, ut descénderes ad dóminum nostrum.
 Judith	Jdt	18	10	16	Hoc autem scias, quóniam cum stéteris in conspéctu ejus, bene tibi fáciet, et eris gratíssima in corde ejus. Duxerúntque illam ad tabernáculum Holoférnis, annuntiántes eam.
 Judith	Jdt	18	10	17	Cumque intrásset ante fáciem ejus, statim captus est in suis óculis Holoférnes.	b
 Judith	Jdt	18	10	18	Dixerúntque ad eum satéllites ejus: Quis contémnat pópulum Hebræórum, qui tam decóras mulíeres habent, ut non pro his mérito pugnáre contra eos debeámus?
 Judith	Jdt	18	10	19	Videns ítaque Judith Holoférnem sedéntem in conópeo, quod erat ex púrpura, et auro, et smarágdo, et lapídibus pretiósis intéxtum,
 Judith	Jdt	18	10	20	et cum in fáciem ejus intendísset, adorávit eum, prostérnens se super terram. Et elevavérunt eam servi Holoférnis, jubénte dómino suo.
 Judith	Jdt	18	11	1	Tunc Holoférnes dixit ei: Æquo ánimo esto, et noli pavére in corde tuo: quóniam ego numquam nócui viro, qui vóluit servíre Nabuchodónosor regi:
 Judith	Jdt	18	11	2	pópulus autem tuus, si non contempsísset me, non levássem lánceam meam super eum.
 Judith	Jdt	18	11	3	Nunc autem dic mihi, qua ex causa recessísti ab illis, et plácuit tibi ut veníres ad nos?
 Judith	Jdt	18	11	4	Et dixit illi Judith: Sume verba ancíllæ tuæ, quóniam si secútus fúeris verba ancíllæ tuæ, perféctam rem fáciet Dóminus tecum.
 Judith	Jdt	18	11	5	Vivit enim Nabuchodónosor rex terræ, et vivit virtus ejus, quæ est in te ad correptiónem ómnium animárum errántium: quóniam non solum hómines sérviunt illi per te, sed et béstiæ agri obtémperant illi.
 Judith	Jdt	18	11	6	Nuntiátur enim ánimi tui indústria univérsis géntibus, et indicátum est omni sǽculo, quóniam tu solus bonus et potens es in omni regno ejus, et disciplína tua ómnibus provínciis prædicátur.
 Judith	Jdt	18	11	7	Nec hoc latet, quod locútus est Áchior, nec illud ignorátur, quod ei jússeris eveníre.	b
 Judith	Jdt	18	11	8	Constat enim, Deum nostrum sic peccátis offénsum, ut mandáverit per prophétas suos ad pópulum, quod tradat eum pro peccátis suis.
 Judith	Jdt	18	11	9	Et quóniam sciunt se offendísse Deum suum fílii Ísraël, tremor tuus super ipsos est.
 Judith	Jdt	18	11	10	Ínsuper étiam fames invásit eos, et ab ariditáte aquæ jam inter mórtuos computántur.
 Judith	Jdt	18	11	11	Dénique hoc órdinant, ut interfícient pécora sua, et bibant sánguinem eórum:
 Judith	Jdt	18	11	12	et sancta Dómini Dei sui quæ præcépit Deus non contíngi, in fruménto, vino, et óleo, hæc cogitavérunt impéndere, et volunt consúmere quæ nec mánibus debérent contíngere: ergo quóniam hæc fáciunt, certum est quod in perditiónem dabúntur.
 Judith	Jdt	18	11	13	Quod ego ancílla tua cognóscens, fugi ab illis, et misit me Dóminus hæc ipsa nuntiáre tibi.
 Judith	Jdt	18	11	14	Ego enim ancílla tua Deum colo, étiam nunc apud te: et éxiet ancílla tua, et orábo Deum,
 Judith	Jdt	18	11	15	et dicet mihi quando eis reddat peccátum suum, et véniens nuntiábo tibi, ita ut ego addúcam te per médiam Jerúsalem, et habébis omnem pópulum Ísraël, sicut oves quibus non est pastor, et non latrábit vel unus canis contra te:
 Judith	Jdt	18	11	16	quóniam hæc mihi dicta sunt per providéntiam Dei.
 Judith	Jdt	18	11	17	Et quóniam irátus est illis Deus, hæc ipsa missa sum nuntiáre tibi.
 Judith	Jdt	18	11	18	Placuérunt autem ómnia verba hæc coram Holoférne, et coram púeris ejus, et mirabántur sapiéntiam ejus, et dicébant alter ad álterum:	b
 Judith	Jdt	18	11	19	Non est talis múlier super terram in aspéctu, in pulchritúdine, et in sensu verbórum.
 Judith	Jdt	18	11	20	Et dixit ad illam Holoférnes: Benefécit Deus, qui misit te ante pópulum, ut des illum tu in mánibus nostris:
 Judith	Jdt	18	11	21	et quóniam bona est promíssio tua, si fécerit mihi hoc Deus tuus, erit et Deus meus, et tu in domo Nabuchodónosor magna eris, et nomen tuum nominábitur in univérsa terra.
 Judith	Jdt	18	12	1	Tunc jussit eam introíre ubi repósiti erant thesáuri ejus, et jussit illic manére eam, et constítuit quid darétur illi de convívio suo.
 Judith	Jdt	18	12	2	Cui respóndit Judith, et dixit: Nunc non pótero manducáre ex his, quæ mihi prǽcipis tríbui, ne véniat super me offénsio: ex his autem, quæ mihi détuli, manducábo.
 Judith	Jdt	18	12	3	Cui Holoférnes ait: Si defécerint tibi ista, quæ tecum detulísti, quid faciémus tibi?
 Judith	Jdt	18	12	4	Et dixit Judith: Vivit ánima tua, dómine meus, quóniam non expéndet ómnia hæc ancílla tua, donec fáciat Deus in manu mea hæc quæ cogitávi. Et induxérunt illam servi ejus in tabernáculum, quod præcéperat.
 Judith	Jdt	18	12	5	Et pétiit dum introíret, ut darétur ei cópia nocte et ante lucem egrediéndi foras ad oratiónem, et deprecándi Dóminum.
 Judith	Jdt	18	12	6	Et præcépit cubiculáriis suis ut sicut placéret illi, exíret et introíret ad adorándum Deum suum per tríduum:
 Judith	Jdt	18	12	7	et exíbat nóctibus in vallem Bethúliæ, et baptizábat se in fonte aquæ.
 Judith	Jdt	18	12	8	Et ut ascendébat, orábat Dóminum Deum Ísraël, ut dirígeret viam ejus ad liberatiónem pópuli sui.
 Judith	Jdt	18	12	9	Et intróiens, munda manébat in tabernáculo usque dum accíperet escam suam in véspere.
 Judith	Jdt	18	12	10	Et factum est: in quarto die Holoférnes fecit cœnam servis suis, et dixit ad Vágao eunúchum suum: Vade, et suáde Hebrǽam illam ut sponte conséntiat habitáre mecum.	b
 Judith	Jdt	18	12	11	Fœdum est enim apud Assýrios, si fémina irrídeat virum agéndo ut immúnis ab eo tránseat.
 Judith	Jdt	18	12	12	Tunc introívit Vágao ad Judith, et dixit: Non vereátur bona puélla introíre ad dóminum meum, ut honorificétur ante fáciem ejus, ut mandúcet cum eo, et bibat vinum in jucunditáte.
 Judith	Jdt	18	12	13	Cui Judith respóndit: Quæ ego sum, ut contradícam dómino meo?
 Judith	Jdt	18	12	14	omne quod erit ante óculos ejus bonum et óptimum, fáciam. Quidquid autem illi placúerit, hoc mihi erit óptimum ómnibus diébus vitæ meæ.
 Judith	Jdt	18	12	15	Et surréxit, et ornávit se vestiménto suo, et ingréssa stetit ante fáciem ejus.
 Judith	Jdt	18	12	16	Cor autem Holoférnes concússum est: erat enim ardens in concupiscéntia ejus.
 Judith	Jdt	18	12	17	Et dixit ad eam Holoférnes: Bibe nunc, et accúmbe in jucunditáte, quóniam invenísti grátiam coram me.
 Judith	Jdt	18	12	18	Et dixit Judith: Bibam, dómine, quóniam magnificáta est ánima mea hódie præ ómnibus diébus meis.
 Judith	Jdt	18	12	19	Et accépit, et manducávit, et bibit coram ipso ea quæ paráverat illi ancílla ejus.
 Judith	Jdt	18	12	20	Et jucúndus factus est Holoférnes ad eam, bibítque vinum multum nimis, quantum numquam bíberat in vita sua.
 Judith	Jdt	18	13	1	Ut autem sero factum est, festinavérunt servi illíus ad hospítia sua, et conclúsit Vágao óstia cubículi, et ábiit.
 Judith	Jdt	18	13	2	Erant autem omnes fatigáti a vino,
 Judith	Jdt	18	13	3	erátque Judith sola in cubículo.
 Judith	Jdt	18	13	4	Porro Holoférnes jacébat in lecto, nímia ebrietáte sopítus.
 Judith	Jdt	18	13	5	Dixítque Judith puéllæ suæ ut staret foris ante cubículum, et observáret.
 Judith	Jdt	18	13	6	Stetítque Judith ante lectum, orans cum lácrimis, et labiórum motu in siléntio,
 Judith	Jdt	18	13	7	dicens: Confírma me, Dómine Deus Ísraël, et réspice in hac hora ad ópera mánuum meárum, ut, sicut promisísti, Jerúsalem civitátem tuam érigas: et hoc quod credens per te posse fíeri cogitávit, perfíciam.
 Judith	Jdt	18	13	8	Et cum hæc dixísset, accéssit ad colúmnam, quæ erat ad caput léctuli ejus, et pugiónem ejus, qui in ea ligátus pendébat, exsólvit.
 Judith	Jdt	18	13	9	Cumque evaginásset illum, apprehéndit comam cápitis ejus, et ait: Confírma me, Dómine Deus, in hac hora.
 Judith	Jdt	18	13	10	Et percússit bis in cervícem ejus, et abscídit caput ejus, et ábstulit conópeum ejus a colúmnis, et evólvit corpus ejus truncum.
 Judith	Jdt	18	13	11	Et post pusíllum exívit, et trádidit caput Holoférnis ancíllæ suæ, et jussit ut mítteret illud in peram suam.
 Judith	Jdt	18	13	12	Et exiérunt duæ, secúndum consuetúdinem suam, quasi ad oratiónem, et transiérunt castra, et gyrántes vallem, venérunt ad portam civitátis.
 Judith	Jdt	18	13	13	Et dixit Judith a longe custódibus murórum: Aperíte portas, quóniam nobíscum est Deus, qui fecit virtútem in Ísraël.	b
 Judith	Jdt	18	13	14	Et factum est, cum audíssent viri vocem ejus, vocavérunt presbýteros civitátis.
 Judith	Jdt	18	13	15	Et concurrérunt ad eam omnes, a mínimo usque ad máximum: quóniam sperábant eam jam non esse ventúram.
 Judith	Jdt	18	13	16	Et accendéntes luminária, congyravérunt circa eam univérsi: illa autem ascéndens in eminentiórem locum, jussit fíeri siléntium. Cumque omnes tacuíssent,
 Judith	Jdt	18	13	17	dixit Judith: Laudáte Dóminum Deum nostrum, qui non deséruit sperántes in se:
 Judith	Jdt	18	13	18	et in me ancílla sua adimplévit misericórdiam suam, quam promísit dómui Ísraël: et interfécit in manu mea hostem pópuli sui hac nocte.
 Judith	Jdt	18	13	19	Et próferens de pera caput Holoférnis, osténdit illis, dicens: Ecce caput Holoférnis príncipis milítiæ Assyriórum, et ecce conópeum illíus, in quo recumbébat in ebrietáte sua, ubi per manum féminæ percússit illum Dóminus Deus noster.
 Judith	Jdt	18	13	20	Vivit autem ipse Dóminus, quóniam custodívit me ángelus ejus et hinc eúntem, et ibi commorántem, et inde huc reverténtem, et non permísit me Dóminus ancíllam suam coinquinári, sed sine pollutióne peccáti revocávit me vobis gaudéntem in victória sua, in evasióne mea, et in liberatióne vestra.
 Judith	Jdt	18	13	21	Confitémini illi omnes, quóniam bonus, quóniam in sǽculum misericórdia ejus.
 Judith	Jdt	18	13	22	Univérsi autem adorántes Dóminum, dixérunt ad eam: Benedíxit te Dóminus in virtúte sua, quia per te ad níhilum redégit inimícos nostros.	b
 Judith	Jdt	18	13	23	Porro Ozías princeps pópuli Ísraël dixit ad eam: Benedícta es tu, fília, a Dómino Deo excélso præ ómnibus muliéribus super terram.
 Judith	Jdt	18	13	24	Benedíctus Dóminus, qui creávit cælum et terram, qui te diréxit in vúlnera cápitis príncipis inimicórum nostrórum:
 Judith	Jdt	18	13	25	quia hódie nomen tuum ita magnificávit, ut non recédat laus tua de ore hóminum, qui mémores fúerint virtútis Dómini in ætérnum, pro quibus non pepercísti ánimæ tuæ propter angústias et tribulatiónem géneris tui, sed subvenísti ruínæ ante conspéctum Dei nostri.
 Judith	Jdt	18	13	26	Et dixit omnis pópulus: Fiat, fiat.
 Judith	Jdt	18	13	27	Porro Áchior vocátus venit, et dixit ei Judith: Deus Ísraël, cui tu testimónium dedísti quod ulciscátur se de inimícis suis, ipse caput ómnium incredulórum íncidit hac nocte in manu mea.	b
 Judith	Jdt	18	13	28	Et ut probes quia ita est, ecce caput Holoférnis, qui in contémptu supérbiæ suæ Deum Ísraël contémpsit, et tibi intéritum minabátur, dicens: Cum captus fúerit pópulus Ísraël, gládio perforári præcípiam látera tua.
 Judith	Jdt	18	13	29	Videns autem Áchior caput Holoférnis, angustiátus præ pavóre cécidit in fáciem suam super terram, et æstuávit ánima ejus.
 Judith	Jdt	18	13	30	Póstea vero quam resúmpto spíritu recreátus est, prócidit ad pedes ejus, et adorávit eam, et dixit:
 Judith	Jdt	18	13	31	Benedícta tu a Deo tuo in omni tabernáculo Jacob, quóniam in omni gente, quæ audíerit nomen tuum, magnificábitur super te Deus Ísraël.
 Judith	Jdt	18	14	1	Dixit autem Judith ad omnem pópulum: Audíte me, fratres: suspéndite caput hoc super muros nostros:
 Judith	Jdt	18	14	2	et erit, cum exíerit sol, accípiat unusquísque arma sua, et exíte cum ímpetu, non ut descendátis deórsum, sed quasi ímpetum faciéntes.
 Judith	Jdt	18	14	3	Tunc exploratóres necésse erit ut fúgiant ad príncipem suum excitándum ad pugnam.
 Judith	Jdt	18	14	4	Cumque duces eórum cucúrrerint ad tabernáculum Holoférnis, et invénerint eum truncum in suo sánguine volutátum, décidet super eos timor.
 Judith	Jdt	18	14	5	Cumque cognovéritis fúgere eos, ite post illos secúri, quóniam Dóminus cónteret eos sub pédibus vestris.
 Judith	Jdt	18	14	6	Tunc Áchior, videns virtútem quam fecit Deus Ísraël, relícto gentilitátis ritu, crédidit Deo, et circumcídit carnem præpútii sui, et appósitus est ad pópulum Ísraël, et omnis succéssio géneris ejus usque in hodiérnum diem.	b
 Judith	Jdt	18	14	7	Mox autem ut ortus est dies, suspendérunt super muros caput Holoférnis, accepítque unusquísque vir arma sua, et egréssi sunt cum grandi strépitu et ululátu.	b
 Judith	Jdt	18	14	8	Quod vidéntes exploratóres, ad tabernáculum Holoférnis cucurrérunt.
 Judith	Jdt	18	14	9	Porro hi qui in tabernáculo erant, veniéntes, et ante ingréssum cubículi, perstrepéntes, excitándi grátia, inquietúdinem arte moliebántur, ut non ab excitántibus, sed a sonántibus Holoférnes evigiláret.
 Judith	Jdt	18	14	10	Nullus enim audébat cubículum virtútis Assyriórum pulsándo aut intrándo aperíre.
 Judith	Jdt	18	14	11	Sed cum veníssent ejus duces ac tribúni, et univérsi majóres exércitus regis Assyriórum, dixérunt cubiculáriis:
 Judith	Jdt	18	14	12	Intráte, et excitáte illum, quóniam egréssi mures de cavérnis suis, ausi sunt provocáre nos ad prœ́lium.
 Judith	Jdt	18	14	13	Tunc ingréssus Vágao cubículum ejus, stetit ante cortínam, et plausum fecit mánibus suis: suspicabátur enim illum cum Judith dormíre.
 Judith	Jdt	18	14	14	Sed cum nullum motum jacéntis sensu áurium cáperet, accéssit próximans ad cortínam, et élevans eam, vidénsque cadáver absque cápite Holoférnis in suo sánguine tabefáctum jacére super terram, exclamávit voce magna cum fletu, et scidit vestiménta sua.
 Judith	Jdt	18	14	15	Et ingréssus tabernáculum Judith, non invénit eam, et exíliit foras ad pópulum,
 Judith	Jdt	18	14	16	et dixit: Una múlier hebrǽa fecit confusiónem in domo regis Nabuchodónosor: ecce enim Holoférnes jacet in terra, et caput ejus non est in illo.
 Judith	Jdt	18	14	17	Quod cum audíssent príncipes virtútis Assyriórum, scidérunt omnes vestiménta sua, et intolerábilis timor et tremor cécidit super eos, et turbáti sunt ánimi eórum valde.	b
 Judith	Jdt	18	14	18	Et factus est clamor incomparábilis in médio castrórum eórum.
 Judith	Jdt	18	15	1	Cumque omnis exércitus decollátum Holoférnem audísset, fugit mens et consílium ab eis, et solo tremóre et metu agitáti, fugæ præsídium sumunt,
 Judith	Jdt	18	15	2	ita ut nullus loquerétur cum próximo suo, sed inclináto cápite, relíctis ómnibus, evádere festinábant Hebrǽos, quos armátos super se veníre audiébant, fugiéntes per vias campórum et sémitas cóllium.
 Judith	Jdt	18	15	3	Vidéntes ítaque fílii Ísraël fugiéntes, secúti sunt illos. Descenderúntque clangéntes tubis, et ululántes post ipsos.
 Judith	Jdt	18	15	4	Et quóniam Assýrii non adunáti, in fugam ibant præcípites: fílii autem Ísraël uno ágmine persequéntes debilitábant omnes, quos inveníre potuíssent.
 Judith	Jdt	18	15	5	Misit ítaque Ozías núntios per omnes civitátes et regiónes Ísraël.
 Judith	Jdt	18	15	6	Omnis ítaque régio, omnísque urbs eléctam juventútem armátam misit post eos, et persecúti sunt eos in ore gládii, quoúsque pervenírent ad extremitátem fínium suórum.
 Judith	Jdt	18	15	7	Réliqui autem, qui erant in Bethúlia, ingréssi sunt castra Assyriórum, et prædam, quam fugiéntes Assýrii relíquerant, abstulérunt, et onustáti sunt valde.
 Judith	Jdt	18	15	8	Hi vero, qui victóres revérsi sunt ad Bethúliam, ómnia quæ erant illórum attulérunt secum, ita ut non esset númerus in pecóribus et juméntis et univérsis mobílibus eórum, ut a mínimo usque ad máximum omnes dívites fíerent de prædatiónibus eórum.
 Judith	Jdt	18	15	9	Jóacim autem summus póntifex de Jerúsalem venit in Bethúliam cum univérsis presbýteris suis ut vidéret Judith.	b
 Judith	Jdt	18	15	10	Quæ cum exísset ad illum, benedixérunt eam omnes una voce, dicéntes: Tu glória Jerúsalem; tu lætítia Ísraël; tu honorificéntia pópuli nostri:
 Judith	Jdt	18	15	11	quia fecísti viríliter, et confortátum est cor tuum, eo quod castitátem amáveris, et post virum tuum, álterum nescíeris: ídeo et manus Dómini confortávit te, et ídeo eris benedícta in ætérnum.
 Judith	Jdt	18	15	12	Et dixit omnis pópulus: Fiat, fiat.
 Judith	Jdt	18	15	13	Per dies autem trigínta, vix collécta sunt spólia Assyriórum a pópulo Ísraël.	b
 Judith	Jdt	18	15	14	Porro autem univérsa quæ Holoférnis peculiária fuísse probáta sunt, dedérunt Judith in auro, et argénto, et véstibus, et gemmis, et omni supelléctili, et trádita sunt ómnia illi a pópulo.
 Judith	Jdt	18	15	15	Et omnes pópuli gaudébant cum muliéribus, et virgínibus, et juvénibus, in órganis, et cítharis.
 Judith	Jdt	18	16	1	Tunc cantávit cánticum hoc Dómino Judith, dicens:
 Judith	Jdt	18	16	2	Incípite Dómino in týmpanis; cantáte Dómino in cýmbalis; modulámini illi psalmum novum: exaltáte, et invocáte nomen ejus.
 Judith	Jdt	18	16	3	Dóminus cónterens bella, Dóminus nomen est illi.
 Judith	Jdt	18	16	4	Qui pósuit castra sua in médio pópuli sui, ut eríperet nos de manu ómnium inimicórum nostrórum.
 Judith	Jdt	18	16	5	Venit Assur ex móntibus ab aquilóne in multitúdine fortitúdinis suæ: cujus multitúdo obturávit torréntes, et equi eórum cooperuérunt valles.	b
 Judith	Jdt	18	16	6	Dixit se incensúrum fines meos, et júvenes meos occisúrum gládio; infántes meos dare in prædam, et vírgines in captivitátem.
 Judith	Jdt	18	16	7	Dóminus autem omnípotens nócuit eum, et trádidit eum in manus féminæ, et confódit eum.
 Judith	Jdt	18	16	8	Non enim cécidit potens eórum a juvénibus, nec fílii Titan percussérunt eum, nec excélsi gigántes opposuérunt se illi: sed Judith fília Merári in spécie faciéi suæ dissólvit eum.
 Judith	Jdt	18	16	9	Éxuit enim se vestiménto viduitátis, et índuit se vestiménto lætítiæ in exultatióne filiórum Ísraël.
 Judith	Jdt	18	16	10	Unxit fáciem suam unguénto, et colligávit cincínnos suos mitra; accépit stolam novem ad decipiéndum illum.
 Judith	Jdt	18	16	11	Sandália ejus rapuérunt óculos ejus; pulchritúdo ejus captívam fecit ánimam ejus: amputávit pugióne cervícem ejus.
 Judith	Jdt	18	16	12	Horruérunt Persæ constántiam ejus, et Medi audáciam ejus.
 Judith	Jdt	18	16	13	Tunc ululavérunt castra Assyriórum, quando apparuérunt húmiles mei, arescéntes in siti.
 Judith	Jdt	18	16	14	Fílii puellárum compunxérunt eos, et sicut púeros fugiéntes occidérunt eos: periérunt in prœ́lio a fácie Dómini Dei mei.
 Judith	Jdt	18	16	15	Hymnum cantémus Dómino; hymnum novum cantémus Deo nostro.	b
 Judith	Jdt	18	16	16	Adonái Dómine, magnus es tu, et præclárus in virtúte tua: et quem superáre nemo potest.
 Judith	Jdt	18	16	17	Tibi sérviat omnis creatúra tua, quia dixísti, et facta sunt; misísti spíritum tuum, et creáta sunt: et non est qui resístat voci tuæ.
 Judith	Jdt	18	16	18	Montes a fundaméntis movebúntur cum aquis: petræ, sicut cera, liquéscent ante fáciem tuam.
 Judith	Jdt	18	16	19	Qui autem timent te, magni erunt apud te per ómnia.
 Judith	Jdt	18	16	20	Væ genti insurgénti super genus meum: Dóminus enim omnípotens vindicábit in eis; in die judícii visitábit illos.
 Judith	Jdt	18	16	21	Dabit enim ignem et vermes in carnes eórum, ut urántur et séntiant usque in sempitérnum.
 Judith	Jdt	18	16	22	Et factum est post hæc, omnis pópulus post victóriam venit in Jerúsalem adoráre Dóminum: et mox ut purificáti sunt, obtulérunt omnes holocáusta, et vota, et repromissiónes suas.	b
 Judith	Jdt	18	16	23	Porro Judith univérsa vasa béllica Holoférnis, quæ dedit illi pópulus, et conópeum, quod ipsa sustúlerat de cubíli ipsíus, óbtulit in anáthema obliviónis.
 Judith	Jdt	18	16	24	Erat autem pópulus jucúndus secúndum fáciem sanctórum: et per tres menses gáudium hujus victóriæ celebrátum est cum Judith.
 Judith	Jdt	18	16	25	Post dies autem illos, unusquísque rédiit in domum suam: et Judith magna facta est in Bethúlia, et præclárior erat univérsæ terræ Ísraël.
 Judith	Jdt	18	16	26	Erat enim virtúti cástitas adjúncta, ita ut non cognósceret virum ómnibus diébus vitæ suæ, ex quo defúnctus est Manásses, vir ejus.
 Judith	Jdt	18	16	27	Erat autem, diébus festis, procédens cum magna glória.
 Judith	Jdt	18	16	28	Mansit autem in domo viri sui annos centum quinque, et dimísit abram suam líberam, et defúncta est ac sepúlta cum viro suo in Bethúlia.	b
 Judith	Jdt	18	16	29	Luxítque illam omnis pópulus diébus septem.
 Judith	Jdt	18	16	30	In omni autem spátio vitæ ejus non fuit qui perturbáret Ísraël, et post mortem ejus annis multis.
 Judith	Jdt	18	16	31	Dies autem victóriæ hujus festivitátis ab Hebrǽis in número sanctórum diérum accípitur, et cólitur a Judǽis ex illo témpore usque in præséntem diem.
 #	Esther	Est	Liber Esther
 Esther	Est	17	1	1	In diébus Assuéri, qui regnávit ab Índia usque Æthiópiam super centum vigínti septem províncias,
 Esther	Est	17	1	2	quando sedit in sólio regni sui, Susan cívitas regni ejus exórdium fuit.
 Esther	Est	17	1	3	Tértio ígitur anno impérii sui fecit grande convívium cunctis princípibus et púeris suis, fortíssimis Persárum, et Medórum ínclytis, et præféctis provinciárum coram se,
 Esther	Est	17	1	4	ut osténderet divítias glóriæ regni sui, ac magnitúdinem atque jactántiam poténtiæ suæ, multo témpore, centum vidélicet et octogínta diébus.
 Esther	Est	17	1	5	Cumque impleréntur dies convívii, invitávit omnem pópulum, qui invéntus est in Susan, a máximo usque ad mínimum: et jussit septem diébus convívium præparári in vestíbulo horti, et némoris quod régio cultu et manu cónsitum erat.
 Esther	Est	17	1	6	Et pendébant ex omni parte tentória aérii colóris et carbásini ac hyacínthini, sustentáta fúnibus býssinis atque purpúreis, qui ebúrneis círculis insérti erant, et colúmnis marmóreis fulciebántur. Léctuli quoque áurei et argéntei, super paviméntum smarágdino et pário stratum lápide, dispósiti erant: quod mira varietáte pictúra decorábat.
 Esther	Est	17	1	7	Bibébant autem qui invitáti erant áureis póculis, et áliis atque áliis vasis cibi inferebántur. Vinum quoque, ut magnificéntia régia dignum erat, abúndans, et præcípuum ponebátur.
 Esther	Est	17	1	8	Nec erat qui noléntes cógeret ad bibéndum, sed sicut rex statúerat, præpónens mensis síngulos de princípibus suis ut súmeret unusquísque quod vellet.
 Esther	Est	17	1	9	Vasthi quoque regína fecit convívium feminárum in palátio, ubi rex Assuérus manére consuéverat.
 Esther	Est	17	1	10	Ítaque die séptimo, cum rex esset hilárior, et post nímiam potatiónem incaluísset mero, præcépit Maumam, et Bazátha, et Harbóna, et Bagátha, et Abgátha, et Zethar, et Charchas, septem eunúchis qui in conspéctu ejus ministrábant,	b
 Esther	Est	17	1	11	ut introdúcerent regínam Vasthi coram rege, pósito super caput ejus diadémate, ut osténderet cunctis pópulis et princípibus pulchritúdinem illíus: erat enim pulchra valde.
 Esther	Est	17	1	12	Quæ rénuit, et ad regis impérium quod per eunúchos mandáverat, veníre contémpsit. Unde irátus rex, et nímio furóre succénsus,
 Esther	Est	17	1	13	interrogávit sapiéntes, qui ex more régio semper ei áderant, et illórum faciébat cuncta consílio, sciéntium leges, ac jura majórum
 Esther	Est	17	1	14	(erant autem primi et próximi, Charséna, et Sethar, et Admátha, et Tharsis, et Mares, et Marsána, et Mamúchan, septem duces Persárum, atque Medórum, qui vidébant fáciem regis, et primi post eum residére sóliti erant):
 Esther	Est	17	1	15	cui senténtiæ Vasthi regína subjacéret, quæ Assuéri regis impérium, quod per eunúchos mandáverat, fácere noluísset.
 Esther	Est	17	1	16	Respondítque Mamúchan, audiénte rege atque princípibus: Non solum regem læsit regína Vasthi, sed et omnes pópulos et príncipes qui sunt in cunctis provínciis regis Assuéri.	b
 Esther	Est	17	1	17	Egrediétur enim sermo regínæ ad omnes mulíeres, ut contémnant viros suos, et dicant: Rex Assuérus jussit ut regína Vasthi intráret ad eum, et illa nóluit.
 Esther	Est	17	1	18	Atque hoc exémplo omnes príncipum cónjuges Persárum atque Medórum parvipéndent impéria maritórum: unde regis justa est indignátio.
 Esther	Est	17	1	19	Si tibi placet, egrediátur edíctum a fácie tua, et scribátur juxta legem Persárum atque Medórum, quam præteríri illícitum est, ut nequáquam ultra Vasthi ingrediátur ad regem, sed regnum illíus áltera, quæ mélior est illa, accípiat.
 Esther	Est	17	1	20	Et hoc in omne (quod latíssimum est) provinciárum tuárum divulgétur impérium, et cunctæ uxóres, tam majórum quam minórum, déferant marítis suis honórem.
 Esther	Est	17	1	21	Plácuit consílium ejus regi et princípibus: fecítque rex juxta consílium Mamúchan,	b
 Esther	Est	17	1	22	et misit epístolas ad univérsas províncias regni sui, ut quæque gens audíre et légere póterat, divérsis linguis et lítteris, esse viros príncipes ac majóres in dómibus suis: et hoc per cunctos pópulos divulgári.
 Esther	Est	17	2	1	His ita gestis, postquam regis Assuéri indignátio deferbúerat, recordátus est Vasthi, et quæ fecísset, vel quæ passa esset:
 Esther	Est	17	2	2	dixerúntque púeri regis ac minístri ejus: Quærántur regi puéllæ vírgines ac speciósæ,
 Esther	Est	17	2	3	et mittántur qui consíderent per univérsas províncias puéllas speciósas et vírgines: et addúcant eas ad civitátem Susan, et tradant eas in domum feminárum sub manu Egéi eunúchi, qui est præpósitus et custos mulíerum regiárum: et accípiant mundum mulíebrem, et cétera ad usus necessária.
 Esther	Est	17	2	4	Et quæcúmque inter omnes óculis regis placúerit, ipsa regnet pro Vasthi. Plácuit sermo regi: et ita, ut suggésserant, jussit fíeri.
 Esther	Est	17	2	5	Erat vir Judǽus in Susan civitáte, vocábulo Mardochǽus fílius Jair, fílii Sémei, fílii Cis, de stirpe Jémini,	b
 Esther	Est	17	2	6	qui translátus fúerat de Jerúsalem eo témpore quo Jechoníam regem Juda Nabuchodónosor rex Babylónis transtúlerat,
 Esther	Est	17	2	7	qui fuit nutrítius fíliæ fratris sui Edíssæ, quæ áltero nómine vocabátur Esther, et utrúmque paréntem amíserat: pulchra nimis, et decóra fácie. Mortuísque patre ejus ac matre, Mardochǽus sibi eam adoptávit in fíliam.
 Esther	Est	17	2	8	Cumque percrebruísset regis impérium, et juxta mandátum illíus multæ pulchræ vírgines adduceréntur Susan, et Egéo traderéntur eunúcho, Esther quoque inter céteras puéllas ei trádita est, ut servarétur in número feminárum.
 Esther	Est	17	2	9	Quæ plácuit ei, et invénit grátiam in conspéctu illíus. Et præcépit eunúcho, ut acceleráret mundum mulíebrem, et tráderet ei partes suas, et septem puéllas speciosíssimas de domo regis, et tam ipsam quam pedíssequas ejus ornáret atque excóleret.
 Esther	Est	17	2	10	Quæ nóluit indicáre ei pópulum et pátriam suam: Mardochǽus enim præcéperat ei, ut de hac re omníno reticéret:
 Esther	Est	17	2	11	qui deambulábat quotídie ante vestíbulum domus, in qua eléctæ vírgines servabántur, curam agens salútis Esther, et scire volens quid ei accíderet.
 Esther	Est	17	2	12	Cum autem venísset tempus singulárum per órdinem puellárum ut intrárent ad regem, explétis ómnibus quæ ad cultum mulíebrem pertinébant, mensis duodécimus vertebátur: ita dumtáxat, ut sex ménsibus óleo ungeréntur mýrrhino, et áliis sex quibúsdam pigméntis et aromátibus uteréntur.	b
 Esther	Est	17	2	13	Ingredientésque ad regem, quidquid postulássent ad ornátum pértinens, accipiébant: et ut eis placúerat, compósitæ de triclínio feminárum ad regis cubículum transíbant.
 Esther	Est	17	2	14	Et quæ intráverat véspere, egrediebátur mane, atque inde in secúndas ædes deducebátur, quæ sub manu Susagázi eunúchi erant, qui concubínis regis præsidébat: nec habébat potestátem ad regem ultra redeúndi, nisi voluísset rex, et eam veníre jussísset ex nómine.
 Esther	Est	17	2	15	Evolúto autem témpore per órdinem, instábat dies quo Esther fília Abíhail fratris Mardochǽi, quam sibi adoptáverat in fíliam, debéret intráre ad regem. Quæ non quæsívit mulíebrem cultum, sed quæcúmque vóluit Egéus eunúchus custos vírginum, hæc ei ad ornátum dedit. Erat enim formósa valde, et incredíbili pulchritúdine: ómnium óculis gratiósa et amábilis videbátur.	b
 Esther	Est	17	2	16	Ducta est ítaque ad cubículum regis Assuéri mense décimo, qui vocátur Tebeth, séptimo anno regni ejus.
 Esther	Est	17	2	17	Et adamávit eam rex plus quam omnes mulíeres, habuítque grátiam et misericórdiam coram eo super omnes mulíeres: et pósuit diadéma regni in cápite ejus, fecítque eam regnáre in loco Vasthi.
 Esther	Est	17	2	18	Et jussit convívium præparári permagníficum cunctis princípibus et servis suis pro conjunctióne et núptiis Esther. Et dedit réquiem univérsis provínciis, ac dona largítus est juxta magnificéntiam principálem.
 Esther	Est	17	2	19	Cumque secúndo quæreréntur vírgines et congregaréntur, Mardochǽus manébat ad jánuam regis:	b
 Esther	Est	17	2	20	necdum prodíderat Esther pátriam et pópulum suum, juxta mandátum ejus. Quidquid enim ille præcipiébat, observábat Esther: et ita cuncta faciébat ut eo témpore sólita erat, quo eam párvulam nutriébat.
 Esther	Est	17	2	21	Eo ígitur témpore, quo Mardochǽus ad regis jánuam morabátur, iráti sunt Bagáthan et Thares duo eunúchi regis, qui janitóres erant, et in primo palátii límine præsidébant: voluerúntque insúrgere in regem, et occídere eum.
 Esther	Est	17	2	22	Quod Mardochǽum non látuit, statímque nuntiávit regínæ Esther: et illa regi ex nómine Mardochǽi, qui ad se rem detúlerat.
 Esther	Est	17	2	23	Quæsítum est, et invéntum: et appénsus est utérque eórum in patíbulo. Mandatúmque est históriis, et annálibus tráditum coram rege.
 Esther	Est	17	3	1	Post hæc rex Assuérus exaltávit Aman fílium Amadáthi, qui erat de stirpe Agag: et pósuit sólium ejus super omnes príncipes quos habébat.
 Esther	Est	17	3	2	Cunctíque servi regis, qui in fóribus palátii versabántur, flectébant génua, et adorábant Aman: sic enim præcéperat eis imperátor: solus Mardochǽus non flectébat genu, neque adorábat eum.
 Esther	Est	17	3	3	Cui dixérunt púeri regis, qui ad fores palátii præsidébant: Cur præter céteros non obsérvas mandátum regis?
 Esther	Est	17	3	4	Cumque hoc crébrius dícerent, et ille nollet audíre, nuntiavérunt Aman, scire cupiéntes utrum perseveráret in senténtia: díxerat enim eis se esse Judǽum.
 Esther	Est	17	3	5	Quod cum audísset Aman, et experiménto probásset quod Mardochǽus non flécteret sibi genu, nec se adoráret, irátus est valde,
 Esther	Est	17	3	6	et pro níhilo duxit in unum Mardochǽum míttere manus suas: audíerat enim quod esset gentis Judǽæ; magísque vóluit omnem Judæórum, qui erant in regno Assuéri, pérdere natiónem.
 Esther	Est	17	3	7	Mense primo (cujus vocábulum est Nisan), anno duodécimo regni Assuéri, missa est sors in urnam, quæ hebráice dícitur phur, coram Aman, quo die et quo mense gens Judæórum debéret intérfici: et exívit mensis duodécimus, qui vocátur Adar.
 Esther	Est	17	3	8	Dixítque Aman regi Assuéro: Est pópulus per omnes províncias regni tui dispérsus, et a se mútuo separátus, novis utens légibus et cæremóniis, ínsuper et regis scita contémnens: et óptime nosti quod non expédiat regno tuo ut insoléscat per licéntiam.	b
 Esther	Est	17	3	9	Si tibi placet, decérne, ut péreat, et decem míllia talentórum appéndam arcáriis gazæ tuæ.
 Esther	Est	17	3	10	Tulit ergo rex ánnulum, quo utebátur, de manu sua, et dedit eum Aman fílio Amadáthi de progénie Agag, hosti Judæórum,
 Esther	Est	17	3	11	dixítque ad eum: Argéntum, quod tu pollicéris, tuum sit; de pópulo age quod tibi placet.
 Esther	Est	17	3	12	Vocatíque sunt scribæ regis mense primo Nisan, tertiadécima die ejúsdem mensis: et scriptum est, ut jússerat Aman, ad omnes sátrapas regis, et júdices provinciárum, diversarúmque géntium, ut quæque gens légere póterat et audíre pro varietáte linguárum ex nómine regis Assuéri: et lítteræ signátæ ipsíus ánnulo
 Esther	Est	17	3	13	missæ sunt per cursóres regis ad univérsas províncias, ut occíderent atque delérent omnes Judǽos, a púero usque ad senem, párvulos et mulíeres, uno die, hoc est tertiodécimo mensis duodécimi, qui vocátur Adar; et bona eórum diríperent.
 Esther	Est	17	3	14	Summa autem epistolárum hæc fuit, ut omnes provínciæ scirent, et parárent se ad prædíctam diem.
 Esther	Est	17	3	15	Festinábant cursóres, qui missi erant, regis impérium explére. Statímque in Susan pepéndit edíctum, rege et Aman celebránte convívium, et cunctis Judǽis, qui in urbe erant, fléntibus.
 Esther	Est	17	4	1	Quæ cum audísset Mardochǽus, scidit vestiménta sua, et indútus est sacco, spargens cínerem cápiti: et in platéa médiæ civitátis voce magna clamábat, osténdens amaritúdinem ánimi sui,
 Esther	Est	17	4	2	et hoc ejulátu usque ad fores palátii grádiens. Non enim erat lícitum indútum sacco aulam regis intráre.
 Esther	Est	17	4	3	In ómnibus quoque provínciis, óppidis, ac locis, ad quæ crudéle regis dogma pervénerat, planctus ingens erat apud Judǽos, jejúnium, ululátus, et fletus, sacco et cínere multis pro strato uténtibus.
 Esther	Est	17	4	4	Ingréssæ autem sunt puéllæ Esther et eunúchi, nuntiaverúntque ei. Quod áudiens consternáta est, et vestem misit, ut abláto sacco indúerent eum: quam accípere nóluit.	b
 Esther	Est	17	4	5	Accitóque Athach eunúcho, quem rex minístrum ei déderat, præcépit ei ut iret ad Mardochǽum, et dísceret ab eo cur hoc fáceret.
 Esther	Est	17	4	6	Egressúsque Athach, ivit ad Mardochǽum stantem in platéa civitátis, ante óstium palátii:
 Esther	Est	17	4	7	qui indicávit ei ómnia quæ accíderant: quómodo Aman promisísset ut in thesáuros regis pro Judæórum nece inférret argéntum.
 Esther	Est	17	4	8	Exémplar quoque edícti, quod pendébat in Susan, dedit ei, ut regínæ osténderet, et monéret eam ut intráret ad regem et deprecarétur eum pro pópulo suo.
 Esther	Est	17	4	9	Regréssus Athach, nuntiávit Esther ómnia quæ Mardochǽus díxerat.
 Esther	Est	17	4	10	Quæ respóndit ei, et jussit ut díceret Mardochǽo:
 Esther	Est	17	4	11	Omnes servi regis, et cunctæ, quæ sub ditióne ejus sunt, norunt provínciæ, quod sive vir, sive múlier non vocátus, intérius átrium regis intráverit, absque ulla cunctatióne statim interficiátur: nisi forte rex áuream virgam ad eum teténderit pro signo cleméntiæ, atque ita possit vívere. Ego ígitur quómodo ad regem intráre pótero, quæ trigínta jam diébus non sum vocáta ad eum?
 Esther	Est	17	4	12	Quod cum audísset Mardochǽus,	b
 Esther	Est	17	4	13	rursum mandávit Esther, dicens: Ne putes quod ánimam tuam tantum líberes, quia in domo regis es præ cunctis Judǽis:
 Esther	Est	17	4	14	si enim nunc silúeris, per áliam occasiónem liberabúntur Judǽi: et tu, et domus patris tui, períbitis. Et quis novit utrum idcírco ad regnum véneris, ut in tali témpore pararéris?
 Esther	Est	17	4	15	Rursúmque Esther hæc Mardochǽo verba mandávit:
 Esther	Est	17	4	16	Vade, et cóngrega omnes Judǽos quos in Susan repéreris, et oráte pro me. Non comedátis et non bibátis tribus diébus et tribus nóctibus: et ego cum ancíllis meis simíliter jejunábo, et tunc ingrédiar ad regem contra legem fáciens, non vocáta, tradénsque me morti et perículo.
 Esther	Est	17	4	17	Ivit ítaque Mardochǽus, et fecit ómnia quæ ei Esther præcéperat.
 Esther	Est	17	5	1	Die autem tértio indúta est Esther regálibus vestiméntis, et stetit in átrio domus régiæ, quod erat intérius, contra basílicam regis: at ille sedébat super sólium suum in consistório palátii contra óstium domus.
 Esther	Est	17	5	2	Cumque vidísset Esther regínam stantem, plácuit óculis ejus, et exténdit contra eam virgam áuream, quam tenébat manu: quæ accédens, osculáta est summitátem virgæ ejus.
 Esther	Est	17	5	3	Dixítque ad eam rex: Quid vis, Esther regína? quæ est petítio tua? étiam si dimídiam partem regni petíeris, dábitur tibi.
 Esther	Est	17	5	4	At illa respóndit: Si regi placet, óbsecro ut vénias ad me hódie, et Aman tecum, ad convívium quod parávi.
 Esther	Est	17	5	5	Statímque rex: Vocáte, inquit, cito Aman ut Esther obédiat voluntáti. Venérunt ítaque rex et Aman ad convívium, quod eis regína paráverat.
 Esther	Est	17	5	6	Dixítque ei rex, postquam vinum bíberat abundánter: Quid petis ut detur tibi? et pro qua re póstulas? étiam si dimídiam partem regni mei petíeris, impetrábis.
 Esther	Est	17	5	7	Cui respóndit Esther: Petítio mea, et preces sunt istæ:
 Esther	Est	17	5	8	si invéni in conspéctu regis grátiam, et si regi placet ut det mihi quod póstulo, et meam ímpleat petitiónem: véniat rex et Aman ad convívium quod parávi eis, et cras apériam regi voluntátem meam.
 Esther	Est	17	5	9	Egréssus est ítaque illo die Aman lætus et álacer. Cumque vidísset Mardochǽum sedéntem ante fores palátii, et non solum non assurrexísse sibi, sed nec motum quidem de loco sessiónis suæ, indignátus est valde:	b
 Esther	Est	17	5	10	et dissimuláta ira revérsus in domum suam, convocávit ad se amícos suos, et Zares uxórem suam,
 Esther	Est	17	5	11	et expósuit illis magnitúdinem divitiárum suárum, filiorúmque turbam, et quanta eum glória super omnes príncipes et servos suos rex elevásset.
 Esther	Est	17	5	12	Et post hæc ait: Regína quoque Esther nullum álium vocávit ad convívium cum rege præter me: apud quam étiam cras cum rege pransúrus sum.
 Esther	Est	17	5	13	Et cum hæc ómnia hábeam, nihil me habére puto, quámdiu vídero Mardochǽum Judǽum sedéntem ante fores régias.
 Esther	Est	17	5	14	Responderúntque ei Zares uxor ejus, et céteri amíci: Jube parári excélsam trabem, habéntem altitúdinis quinquagínta cúbitos, et dic mane regi ut appendátur super eam Mardochǽus, et sic ibis cum rege lætus ad convívium. Plácuit ei consílium, et jussit excélsam parári crucem.	b
 Esther	Est	17	6	1	Noctem illam duxit rex insómnem, jussítque sibi afférri histórias et annáles priórum témporum. Quæ cum illo præsénte legeréntur,
 Esther	Est	17	6	2	ventum est ad illum locum ubi scriptum erat quómodo nuntiásset Mardochǽus insídias Bagáthan et Thares eunuchórum, regem Assuérum juguláre cupiéntium.
 Esther	Est	17	6	3	Quod cum audísset rex, ait: Quid pro hac fide honóris ac prǽmii Mardochǽus consecútus est? Dixérunt ei servi illíus ac minístri: Nihil omníno mercédis accépit.
 Esther	Est	17	6	4	Statímque rex: Quis est, inquit, in átrio? Aman quippe intérius átrium domus régiæ intráverat, ut suggéreret regi, et jubéret Mardochǽum affígi patíbulo, quod ei fúerat præparátum.
 Esther	Est	17	6	5	Respondérunt púeri: Aman stat in átrio. Dixítque rex: Ingrediátur.
 Esther	Est	17	6	6	Cumque esset ingréssus, ait illi: Quid debet fíeri viro, quem rex honoráre desíderat? Cógitans autem in corde suo Aman, et réputans quod nullum álium rex, nisi se, vellet honoráre,	b
 Esther	Est	17	6	7	respóndit: Homo, quem rex honoráre cupit,
 Esther	Est	17	6	8	debet índui véstibus régiis, et impóni super equum, qui de sella regis est, et accípere régium diadéma super caput suum:
 Esther	Est	17	6	9	et primus de régiis princípibus ac tyránnis téneat equum ejus, et per platéam civitátis incédens clamet, et dicat: Sic honorábitur, quemcúmque volúerit rex honoráre.
 Esther	Est	17	6	10	Dixítque ei rex: Festína, et sumpta stola et equo, fac, ut locútus es, Mardochǽo Judǽo, qui sedet ante fores palátii. Cave ne quidquam de his, quæ locútus es, prætermíttas.
 Esther	Est	17	6	11	Tulit ítaque Aman stolam et equum, indutúmque Mardochǽum in platéa civitátis, et impósitum equo præcedébat, atque clamábat: Hoc honóre condígnus est, quemcúmque rex volúerit honoráre.	b
 Esther	Est	17	6	12	Reversúsque est Mardochǽus ad jánuam palátii: et Aman festinávit ire in domum suam, lugens et opérto cápite:
 Esther	Est	17	6	13	narravítque Zares uxóri suæ, et amícis, ómnia quæ eveníssent sibi. Cui respondérunt sapiéntes quos habébat in consílio, et uxor ejus: Si de sémine Judæórum est Mardochǽus, ante quem cádere cœpísti, non póteris ei resístere, sed cades in conspéctu ejus.
 Esther	Est	17	6	14	Adhuc illis loquéntibus, venérunt eunúchi regis, et cito eum ad convívium, quod regína paráverat, pérgere compulérunt.
 Esther	Est	17	7	1	Intrávit ítaque rex et Aman, ut bíberent cum regína.
 Esther	Est	17	7	2	Dixítque ei rex étiam secúnda die, postquam vino incalúerat: Quæ est petítio tua, Esther, ut detur tibi? et quid vis fíeri? étiam si dimídiam partem regni mei petíeris, impetrábis.
 Esther	Est	17	7	3	Ad quem illa respóndit: Si invéni grátiam in óculis tuis o rex, et si tibi placet, dona mihi ánimam meam pro qua rogo, et pópulum meum pro quo óbsecro.
 Esther	Est	17	7	4	Tráditi enim sumus ego et pópulus meus, ut conterámur, jugulémur, et pereámus. Atque útinam in servos et fámulas venderémur: esset tolerábile malum, et gemens tacérem: nunc autem hostis noster est, cujus crudélitas redúndat in regem.
 Esther	Est	17	7	5	Respondénsque rex Assuérus, ait: Quis est iste, et cujus poténtiæ, ut hæc áudeat fácere?
 Esther	Est	17	7	6a	Dixítque Esther: Hostis et inimícus noster péssimus iste est Aman.
 Esther	Est	17	7	6b	Quod ille áudiens, íllico obstúpuit, vultum regis ac regínæ ferre non sústinens.
 Esther	Est	17	7	7	Rex autem irátus surréxit, et de loco convívii intrávit in hortum arbóribus cónsitum. Aman quoque surréxit ut rogáret Esther regínam pro ánima sua: intelléxit enim a rege sibi parátum malum.
 Esther	Est	17	7	8	Qui cum revérsus esset de horto nemóribus cónsito, et intrásset convívii locum, réperit Aman super léctulum corruísse in quo jacébat Esther, et ait: Étiam regínam vult opprímere, me præsénte, in domo mea. Necdum verbum de ore regis exíerat, et statim operuérunt fáciem ejus.
 Esther	Est	17	7	9	Dixítque Harbóna, unus de eunúchis, qui stabant in ministério regis: En lignum quod paráverat Mardochǽo, qui locútus est pro rege, stat in domo Aman, habens altitúdinis quinquagínta cúbitos. Cui dixit rex: Appendíte eum in eo.	b
 Esther	Est	17	7	10	Suspénsus est ítaque Aman in patíbulo quod paráverat Mardochǽo: et regis ira quiévit.
 Esther	Est	17	8	1	Die illo dedit rex Assuérus Esther regínæ domum Aman adversárii Judæórum, et Mardochǽus ingréssus est ante fáciem regis. Conféssa est enim ei Esther quod esset pátruus suus.
 Esther	Est	17	8	2	Tulítque rex ánnulum, quem ab Aman récipi jússerat, et trádidit Mardochǽo. Esther autem constítuit Mardochǽum super domum suam.
 Esther	Est	17	8	3	Nec his conténta, prócidit ad pedes regis, flevítque, et locúta ad eum orávit ut malítiam Aman Agagítæ, et machinatiónes ejus péssimas quas excogitáverat contra Judǽos, jubéret írritas fíeri.
 Esther	Est	17	8	4	At ille ex more sceptrum áureum proténdit manu, quo signum cleméntiæ monstrabátur: illáque consúrgens stetit ante eum,
 Esther	Est	17	8	5	et ait: Si placet regi, et si invéni grátiam in óculis ejus, et deprecátio mea non ei vidétur esse contrária, óbsecro ut novis epístolis, véteres Aman lítteræ, insidiatóris et hostis Judæórum, quibus eos in cunctis regis provínciis períre præcéperat, corrigántur.
 Esther	Est	17	8	6	Quómodo enim pótero sustinére necem et interfectiónem pópuli mei?
 Esther	Est	17	8	7	Respondítque rex Assuérus Esther regínæ, et Mardochǽo Judǽo: Domum Aman concéssi Esther, et ipsum jussi affígi cruci, quia ausus est manum míttere in Judǽos.
 Esther	Est	17	8	8	Scríbite ergo Judǽis, sicut vobis placet, regis nómine, signántes lítteras ánnulo meo. Hæc enim consuetúdo erat, ut epístolis, quæ ex regis nómine mittebántur et illíus ánnulo signátæ erant, nemo audéret contradícere.
 Esther	Est	17	8	9	Accitísque scribis et libráriis regis (erat autem tempus tértii mensis, qui appellátur Siban) vigésima et tértia die illíus scriptæ sunt epístolæ, ut Mardochǽus volúerat, ad Judǽos, et ad príncipes, procuratorésque et júdices, qui centum vigínti septem provínciis ab Índia usque ad Æthiópiam præsidébant: provínciæ atque provínciæ, pópulo et pópulo juxta linguas et lítteras suas, et Judǽis, prout légere póterant et audíre.	b
 Esther	Est	17	8	10	Ipsǽque epístolæ, quæ regis nómine mittebántur, ánnulo ipsíus obsignátæ sunt, et missæ per veredários: qui per omnes províncias discurréntes, véteres lítteras novis núntiis prævenírent.
 Esther	Est	17	8	11	Quibus imperávit rex, ut convenírent Judǽos per síngulas civitátes, et in unum præcíperent congregári ut starent pro animábus suis, et omnes inimícos suos cum conjúgibus ac líberis et univérsis dómibus, interfícerent atque delérent, et spólia eórum diríperent.
 Esther	Est	17	8	12	Et constitúta est per omnes províncias una ultiónis dies, id est tertiadécima mensis duodécimi Adar.
 Esther	Est	17	8	13	Summáque epístolæ hæc fuit, ut in ómnibus terris ac pópulis qui regis Assuéri subjacébant império, notum fíeret parátos esse Judǽos ad capiéndam vindíctam de hóstibus suis.
 Esther	Est	17	8	14	Egressíque sunt veredárii céleres núntia perferéntes, et edíctum regis pepéndit in Susan.
 Esther	Est	17	8	15	Mardochǽus autem de palátio et de conspéctu regis egrédiens, fulgébat véstibus régiis, hyacínthinis vidélicet et aériis, corónam áuream portans in cápite, et amíctus sérico pállio atque purpúreo. Omnísque cívitas exultávit atque lætáta est.	b
 Esther	Est	17	8	16	Judǽis autem nova lux oríri visa est, gáudium, honor, et tripúdium.
 Esther	Est	17	8	17	Apud omnes pópulos, urbes, atque províncias, quocúmque regis jussa veniébant, mira exultátio, épulæ atque convívia, et festus dies: in tantum ut plures altérius gentis et sectæ eórum religióni et cæremóniis jungeréntur. Grandis enim cunctos judáici nóminis terror inváserat.	b
 Esther	Est	17	9	1	Ígitur duodécimi mensis, quem Adar vocári ante jam díximus, tertiadécima die, quando cunctis Judǽis interféctio parabátur, et hostes eórum inhiábant sánguini, versa vice Judǽi superióres esse cœpérunt, et se de adversáriis vindicáre.
 Esther	Est	17	9	2	Congregatíque sunt per síngulas civitátes, óppida, et loca, ut exténderent manum contra inimícos, et persecutóres suos. Nullúsque ausus est resístere, eo quod omnes pópulos magnitúdinis eórum formído penetrárat.
 Esther	Est	17	9	3	Nam et provinciárum júdices, et duces, et procuratóres, omnísque dígnitas quæ síngulis locis ac opéribus prǽerat, extollébant Judǽos timóre Mardochǽi,
 Esther	Est	17	9	4	quem príncipem esse palátii, et plúrimum posse cognóverant: fama quoque nóminis ejus crescébat quotídie, et per cunctórum ora volitábat.
 Esther	Est	17	9	5	Ítaque percussérunt Judǽi inimícos suos plaga magna, et occidérunt eos, reddéntes eis quod sibi paráverant fácere:	b
 Esther	Est	17	9	6	in tantum ut étiam in Susan quingéntos viros interfícerent, extra decem fílios Aman Agagítæ hostis Judæórum: quorum ista sunt nómina:
 Esther	Est	17	9	7	Pharsandátha, et Delphon, et Esphátha,
 Esther	Est	17	9	8	et Phorátha, et Adalía, et Aridátha,
 Esther	Est	17	9	9	et Phermésta, et Arísai, et Arídai, et Jezátha.
 Esther	Est	17	9	10	Quos cum occidíssent, prædas de substántiis eórum tángere noluérunt.
 Esther	Est	17	9	11	Statímque númerus eórum, qui occísi erant in Susan, ad regem relátus est.
 Esther	Est	17	9	12	Qui dixit regínæ: In urbe Susan interfecérunt Judǽi quingéntos viros, et álios decem fílios Aman: quantam putas eos exercére cædem in univérsis provínciis? quid ultra póstulas, et quid vis ut fíeri júbeam?
 Esther	Est	17	9	13	Cui illa respóndit: Si regi placet, detur potéstas Judǽis, ut sicut fecérunt hódie in Susan, sic et cras fáciant, et decem fílii Aman in patíbulis suspendántur.
 Esther	Est	17	9	14	Præcepítque rex ut ita fíeret. Statímque in Susan pepéndit edíctum, et decem fílii Aman suspénsi sunt.
 Esther	Est	17	9	15	Congregátis Judǽis quartadécima die mensis Adar, interfécti sunt in Susan trecénti viri: nec eórum ab illis dirépta substántia est.
 Esther	Est	17	9	16	Sed et per omnes províncias quæ ditióni regis subjacébant, pro animábus suis stetérunt Judǽi, interféctis hóstibus ac persecutóribus suis: in tantum ut septuagínta quinque míllia occisórum impleréntur, et nullus de substántiis eórum quidquam contíngeret.	b
 Esther	Est	17	9	17	Dies autem tertiusdécimus mensis Adar primus apud omnes interfectiónis fuit, et quartadécima die cǽdere desiérunt. Quem constituérunt esse solémnem, ut in eo omni témpore deínceps vacárent épulis, gáudio, atque convíviis.
 Esther	Est	17	9	18	At hi, qui in urbe Susan cædem exercúerant, tertiodécimo et quartodécimo die ejúsdem mensis in cæde versáti sunt: quintodécimo autem die percútere desiérunt. Et idcírco eúmdem diem constituérunt solémnem epulárum atque lætítiæ.
 Esther	Est	17	9	19	Hi vero Judǽi, qui in óppidis non murátis ac villis morabántur, quartumdécimum diem mensis Adar conviviórum et gáudii decrevérunt, ita ut exúltent in eo, et mittant sibi mútuo partes epulárum et cibórum.
 Esther	Est	17	9	20	Scripsit ítaque Mardochǽus ómnia hæc, et lítteris comprehénsa misit ad Judǽos qui in ómnibus regis provínciis morabántur, tam in vicíno pósitis, quam procul,
 Esther	Est	17	9	21	ut quartamdécimam et quintamdécimam diem mensis Adar pro festis suscíperent, et reverténte semper anno solémni celebrárent honóre:
 Esther	Est	17	9	22	quia in ipsis diébus se ulti sunt Judǽi de inimícis suis, et luctus atque tristítia in hilaritátem gaudiúmque convérsa sunt, esséntque dies isti epulárum atque lætítiæ, et mítterent sibi ínvicem cibórum partes, et paupéribus munúscula largiréntur.
 Esther	Est	17	9	23	Susceperúntque Judǽi in solémnem ritum cuncta quæ eo témpore fácere cœ́perant, et quæ Mardochǽus lítteris faciénda mandáverat.	b
 Esther	Est	17	9	24	Aman enim, fílius Amadáthi stirpis Agag, hostis et adversárius Judæórum, cogitávit contra eos malum, ut occíderet illos atque deléret: et misit phur, quod nostra lingua vértitur in sortem.
 Esther	Est	17	9	25	Et póstea ingréssa est Esther ad regem, óbsecrans ut conátus ejus lítteris regis írriti fíerent, et malum quod contra Judǽos cogitáverat, reverterétur in caput ejus. Dénique et ipsum et fílios ejus affixérunt cruci,
 Esther	Est	17	9	26	atque ex illo témpore dies isti appelláti sunt phurim, id est sórtium: eo quod phur, id est sors, in urnam missa fúerit. Et cuncta quæ gesta sunt, epístolæ, id est, libri hujus volúmine, continéntur:
 Esther	Est	17	9	27	quæque sustinuérunt, et quæ deínceps immutáta sunt, suscepérunt Judǽi super se et semen suum, et super cunctos qui religióni eórum voluérunt copulári, ut nulli líceat duos hos dies absque solemnitáte transígere, quos scriptúra testátur, et certa éxpetunt témpora, annis sibi júgiter succedéntibus.
 Esther	Est	17	9	28	Isti sunt dies, quos nulla umquam delébit oblívio, et per síngulas generatiónes cunctæ in toto orbe provínciæ celebrábunt: nec est ulla cívitas, in qua dies phurim, id est sórtium, non observéntur a Judǽis, et ab eórum progénie, quæ his cæremóniis obligáta est.
 Esther	Est	17	9	29	Scripserúntque Esther regína fília Abíhail, et Mardochǽus Judǽus, étiam secúndam epístolam, ut omni stúdio dies ista solémnis sancirétur in pósterum:	b
 Esther	Est	17	9	30	et misérunt ad omnes Judǽos qui in centum vigínti septem provínciis regis Assuéri versabántur, ut habérent pacem, et suscíperent veritátem,
 Esther	Est	17	9	31	observántes dies sórtium, et suo témpore cum gáudio celebrárent: sicut constitúerant Mardochǽus et Esther, et illi observánda suscepérunt a se, et a sémine suo, jejúnia, et clamóres, et sórtium dies,
 Esther	Est	17	9	32	et ómnia quæ libri hujus, qui vocátur Esther, história continéntur.
 Esther	Est	17	10	1	Rex vero Assuérus omnem terram et cunctas maris ínsulas fecit tributárias:
 Esther	Est	17	10	2	cujus fortitúdo et impérium, et dígnitas atque sublímitas, qua exaltávit Mardochǽum, scripta sunt in libris Medórum, atque Persárum:
 Esther	Est	17	10	3	et quómodo Mardochǽus judáici géneris secúndus a rege Assuéro fúerit, et magnus apud Judǽos, et acceptábilis plebi fratrum suórum, quærens bona pópulo suo, et loquens ea quæ ad pacem séminis sui pertinérent.
 Esther	Est	17	10	4	Dixítque Mardochǽus: A Deo facta sunt ista.	b
 Esther	Est	17	10	5	Recordátus sum sómnii quod víderam, hæc éadem significántis: nec eórum quidquam írritum fuit.
 Esther	Est	17	10	6	Parvus fons, qui crevit in flúvium, et in lucem solémque convérsus est, et in aquas plúrimas redundávit: Esther est quam rex accépit uxórem, et vóluit esse regínam.
 Esther	Est	17	10	7	Duo autem dracónes: ego sum, et Aman.
 Esther	Est	17	10	8	Gentes, quæ convénerant: hi sunt, qui conáti sunt delére nomen Judæórum.
 Esther	Est	17	10	9	Gens autem mea Ísraël est, quæ clamávit ad Dóminum, et salvum fecit Dóminus pópulum suum: liberavítque nos ab ómnibus malis, et fecit signa magna atque porténta inter gentes:
 Esther	Est	17	10	10	et duas sortes esse præcépit, unam pópuli Dei, et álteram cunctárum géntium.
 Esther	Est	17	10	11	Venítque útraque sors in statútum ex illo jam témpore diem coram Deo univérsis géntibus:
 Esther	Est	17	10	12	et recordátus est Dóminus pópuli sui, ac misértus est hæreditátis suæ.
 Esther	Est	17	10	13	Et observabúntur dies isti in mense Adar quartadécima et quintadécima die ejúsdem mensis, cum omni stúdio et gáudio, in unum cœtum pópuli congregáti, in cunctas deínceps generatiónes pópuli Ísraël.
 Esther	Est	17	11	1	Anno quarto regnántibus Ptolemǽo et Cleopátra, attulérunt Dosithǽus, qui se sacerdótem et Levítici géneris ferébat, et Ptolemǽus fílius ejus, hanc epístolam phurim, quam dixérunt interpretátum esse Lysímachum Ptolemǽi fílium in Jerúsalem.
 Esther	Est	17	11	2	Anno secúndo, regnánte Artaxérxe máximo, prima die mensis Nisan, vidit sómnium Mardochǽus fílius Jáiri, fílii Sémei, fílii Cis, de tribu Bénjamin:	b
 Esther	Est	17	11	3	homo Judǽus, qui habitábat in urbe Susis, vir magnus, et inter primos aulæ régiæ.
 Esther	Est	17	11	4	Erat autem de eo número captivórum, quos transtúlerat Nabuchodónosor rex Babylónis de Jerúsalem cum Jechonía rege Juda.
 Esther	Est	17	11	5	Et hoc ejus sómnium fuit: apparuérunt voces, et tumúltus, et tonítrua, et terræmótus, et conturbátio super terram:
 Esther	Est	17	11	6	et ecce duo dracónes magni, paratíque contra se in prœ́lium.
 Esther	Est	17	11	7	Ad quorum clamórem cunctæ concitátæ sunt natiónes, ut pugnárent contra gentem justórum.
 Esther	Est	17	11	8	Fuítque dies illa tenebrárum et discríminis, tribulatiónis et angústiæ, et ingens formído super terram.
 Esther	Est	17	11	9	Conturbatáque est gens justórum timéntium mala sua, et præparáta ad mortem.
 Esther	Est	17	11	10	Clamaverúntque ad Deum: et illis vociferántibus, fons parvus creávit in flúvium máximum, et in aquas plúrimas redundávit.
 Esther	Est	17	11	11	Lux et sol ortus est, et húmiles exaltáti sunt, et devoravérunt ínclytos.
 Esther	Est	17	11	12	Quod cum vidísset Mardochǽus, et surrexísset de strato, cogitábat quid Deus fácere vellet: et fixum habébat in ánimo, scire cúpiens quid significáret sómnium.
 Esther	Est	17	12	1	Morabátur autem eo témpore in aula regis cum Bagátha et Thara eunúchis regis, qui janitóres erant palátii.
 Esther	Est	17	12	2	Cumque intellexísset cogitatiónes eórum, et curas diligéntius pervidísset, dídicit quod conaréntur in regem Artaxérxem manus míttere, et nuntiávit super eo regi.
 Esther	Est	17	12	3	Qui de utróque, hábita quæstióne, conféssos jussit duci ad mortem.
 Esther	Est	17	12	4	Rex autem quod gestum erat, scripsit in commentáriis: sed et Mardochǽus rei memóriam lítteris trádidit.
 Esther	Est	17	12	5	Præcepítque ei rex, ut in aula palátii morarétur, datis ei pro delatióne munéribus.
 Esther	Est	17	12	6	Aman vero fílius Amadáthi Bugǽus erat gloriosíssimus coram rege, et vóluit nocére Mardochǽo et pópulo ejus pro duóbus eunúchis regis qui fúerant interfécti. Et diripuérunt bona, vel substántias eórum. Epístolæ autem hoc exémplar fuit.
 Esther	Est	17	13	1	Rex máximus Artaxérxes ab Índia usque Æthiópiam, centum vigínti septem provinciárum princípibus et dúcibus qui ejus império subjécti sunt, salútem.
 Esther	Est	17	13	2	Cum plúrimis géntibus imperárem, et univérsum orbem meæ ditióni subjugássem, vólui nequáquam abúti poténtiæ magnitúdine, sed cleméntia et lenitáte gubernáre subjéctos, ut absque ullo terróre vitam siléntio transigéntes, optáta cunctis mortálibus pace frueréntur.
 Esther	Est	17	13	3	Quærénte autem me a consiliáriis meis quómodo posset hoc impléri, unus qui sapiéntia et fide céteros præcellébat, et erat post regem secúndus, Aman nómine,
 Esther	Est	17	13	4	indicávit mihi in toto orbe terrárum pópulum esse dispérsum, qui novis uterétur légibus, et, contra ómnium géntium consuetúdinem fáciens, regum jussa contémneret, et universárum concórdiam natiónum sua dissensióne violáret.
 Esther	Est	17	13	5	Quod cum didicissémus, vidéntes unam gentem rebéllem advérsus omne hóminum genus pervérsis uti légibus, nostrísque jussiónibus contraíre, et turbáre subjectárum nobis provinciárum pacem atque concórdiam,
 Esther	Est	17	13	6	jússimus ut quoscúmque Aman, qui ómnibus provínciis præpósitus est et secúndus a rege, et quem patris loco cólimus, monstráverit, cum conjúgibus ac líberis deleántur ab inimícis suis, nullúsque eórum misereátur, quartadécima die duodécimi mensis Adar anni præséntis:
 Esther	Est	17	13	7	ut nefárii hómines uno die ad ínferos descendéntes, reddant império nostro pacem, quam turbáverant. Pergénsque Mardochǽus, fecit ómnia quæ ei mandáverat Esther.
 Esther	Est	17	13	8	Mardochǽus autem deprecátus est Dóminum, memor ómnium óperum ejus,	b
 Esther	Est	17	13	9	et dixit: Dómine, Dómine rex omnípotens, in ditióne enim tua cuncta sunt pósita, et non est qui possit tuæ resístere voluntáti, si decréveris salváre Ísraël.
 Esther	Est	17	13	10	Tu fecísti cælum et terram, et quidquid cæli ámbitu continétur.
 Esther	Est	17	13	11	Dóminus ómnium es, nec est qui resístat majestáti tuæ.
 Esther	Est	17	13	12	Cuncta nosti, et scis quia non pro supérbia et contumélia, et áliqua glóriæ cupiditáte, fécerim hoc, ut non adorárem Aman superbíssimum
 Esther	Est	17	13	13	(libénter enim pro salúte Ísraël étiam vestígia pedum ejus deosculári parátus essem),
 Esther	Est	17	13	14	sed tímui ne honórem Dei mei transférrem ad hóminem, et ne quemquam adorárem, excépto Deo meo.
 Esther	Est	17	13	15	Et nunc, Dómine rex, Deus Ábraham, miserére pópuli tui, quia volunt nos inimíci nostri pérdere, et hæreditátem tuam delére.
 Esther	Est	17	13	16	Ne despícias partem tuam, quam redemísti tibi de Ægýpto.
 Esther	Est	17	13	17	Exáudi deprecatiónem meam, et propítius esto sorti et funículo tuo, et convérte luctum nostrum in gáudium, ut vivéntes laudémus nomen tuum, Dómine: et ne claudas ora te canéntium.
 Esther	Est	17	13	18	Omnis quoque Ísraël pari mente et obsecratióne clamávit ad Dóminum, eo quod eis certa mors impénderet.
 Esther	Est	17	14	1	Esther quoque regína confúgit ad Dóminum, pavens perículum quod imminébat.
 Esther	Est	17	14	2	Cumque deposuísset vestes régias, flétibus et lúctui apta induménta suscépit, et pro unguéntis váriis, cínere et stércore implévit caput, et corpus suum humiliávit jejúniis: omniáque loca, in quibus ántea lætári consuéverat, crínium laceratióne complévit.
 Esther	Est	17	14	3	Et deprecabátur Dóminum Deum Ísraël, dicens: Dómine mi, qui rex noster es solus, ádjuva me solitáriam, et cujus præter te nullus est auxiliátor álius.
 Esther	Est	17	14	4	Perículum meum in mánibus meis est.
 Esther	Est	17	14	5	Audívi a patre meo quod tu, Dómine, tulísses Ísraël de cunctis géntibus, et patres nostros ex ómnibus retro majóribus suis, ut possidéres hæreditátem sempitérnam, fecistíque eis sicut locútus es.
 Esther	Est	17	14	6	Peccávimus in conspéctu tuo, et idcírco tradidísti nos in manus inimicórum nostrórum:
 Esther	Est	17	14	7	colúimus enim deos eórum. Justus es Dómine:
 Esther	Est	17	14	8	et nunc non eis súfficit, quod duríssima nos ópprimunt servitúte, sed robur mánuum suárum, idolórum poténtiæ deputántes,
 Esther	Est	17	14	9	volunt tua mutáre promíssa, et delére hæreditátem tuam, et cláudere ora laudántium te, atque extínguere glóriam templi et altáris tui,
 Esther	Est	17	14	10	ut apériant ora géntium, et laudent idolórum fortitúdinem, et prǽdicent carnálem regem in sempitérnum.
 Esther	Est	17	14	11	Ne tradas, Dómine, sceptrum tuum his, qui non sunt, ne rídeant ad ruínam nostram: sed convérte consílium eórum super eos, et eum qui in nos cœpit sævíre, dispérde.	b
 Esther	Est	17	14	12	Meménto, Dómine, et osténde te nobis in témpore tribulatiónis nostræ, et da mihi fidúciam, Dómine rex deórum, et univérsæ potestátis:
 Esther	Est	17	14	13	tríbue sermónem compósitum in ore meo in conspéctu leónis, et transfer cor illíus in ódium hostis nostri, ut et ipse péreat, et céteri qui ei conséntiunt.
 Esther	Est	17	14	14	Nos autem líbera manu tua, et ádjuva me, nullum áliud auxílium habéntem nisi te, Dómine, qui habes ómnium sciéntiam,
 Esther	Est	17	14	15	et nosti quia óderim glóriam iniquórum, et detéster cubíle incircumcisórum, et omnis alienígenæ.
 Esther	Est	17	14	16	Tu scis necessitátem meam, quod abóminer signum supérbiæ et glóriæ meæ, quod est super caput meum in diébus ostentatiónis meæ, et detéster illud quasi pannum menstruátæ, et non portem in diébus siléntii mei,
 Esther	Est	17	14	17	et quod non coméderim in mensa Aman, nec mihi placúerit convívium regis, et non bíberim vinum libáminum:
 Esther	Est	17	14	18	et numquam lætáta sit ancílla tua, ex quo huc transláta sum usque in præséntem diem, nisi in te, Dómine Deus Ábraham.
 Esther	Est	17	14	19	Deus fortis super omnes, exáudi vocem eórum qui nullam áliam spem habent, et líbera nos de manu iniquórum, et érue me a timóre meo.
 Esther	Est	17	15	1	Et mandávit ei (haud dúbium quin esset Mardochǽus) ut ingrederétur ad regem, et rogáret pro pópulo suo et pro pátria sua.
 Esther	Est	17	15	2	Memoráre, inquit, diérum humilitátis tuæ, quómodo nutríta sis in manu mea, quia Aman secúndus a rege locútus est contra nos in mortem:
 Esther	Est	17	15	3	et tu ínvoca Dóminum, et lóquere regi pro nobis, et líbera nos de morte.
 Esther	Est	17	15	4	Die autem tértio depósuit vestiménta ornátus sui, et circúmdata est glória sua.	b
 Esther	Est	17	15	5	Cumque régio fulgéret hábitu, et invocásset ómnium rectórem et salvatórem Deum, assúmpsit duas fámulas,
 Esther	Est	17	15	6	et super unam quidem innitebátur, quasi præ delíciis et nímia teneritúdine corpus suum ferre non sústinens:
 Esther	Est	17	15	7	áltera autem famulárum sequebátur dóminam, defluéntia in humum induménta susténtans.
 Esther	Est	17	15	8	Ipsa autem róseo colóre vultum perfúsa, et gratis ac niténtibus óculis, tristem celábat ánimum, et nímio timóre contráctum.
 Esther	Est	17	15	9	Ingréssa ígitur cuncta per órdinem óstia, stetit contra regem, ubi ille residébat super sólium regni sui, indútus véstibus régiis, auróque fulgens, et pretiósis lapídibus: erátque terríbilis aspéctu.
 Esther	Est	17	15	10	Cumque elevásset fáciem, et ardéntibus óculis furórem péctoris indicásset, regína córruit, et in pallórem colóre mutáto, lassum super ancíllulam reclinávit caput.
 Esther	Est	17	15	11	Convertítque Deus spíritum regis in mansuetúdinem, et festínus ac métuens exilívit de sólio, et susténtans eam ulnis suis donec redíret ad se, his verbis blandiebátur:	b
 Esther	Est	17	15	12	Quid habes, Esther? ego sum frater tuus: noli metúere.
 Esther	Est	17	15	13	Non moriéris: non enim pro te, sed pro ómnibus hæc lex constitúta est.
 Esther	Est	17	15	14	Accéde ígitur, et tange sceptrum.
 Esther	Est	17	15	15	Cumque illa reticéret, tulit áuream virgam, et pósuit super collum ejus, et osculátus est eam, et ait: Cur mihi non loquéris?
 Esther	Est	17	15	16	Quæ respóndit: Vidi te, dómine, quasi ángelum Dei, et conturbátum est cor meum præ timóre glóriæ tuæ.
 Esther	Est	17	15	17	Valde enim mirábilis es, dómine, et fácies tua plena est gratiárum.
 Esther	Est	17	15	18	Cumque loquerétur, rursus córruit, et pene exanimáta est.
 Esther	Est	17	15	19	Rex autem turbabátur, et omnes minístri ejus consolabántur eam.
 Esther	Est	17	16	1	Rex magnus Artaxérxes ab Índia usque Æthiópiam, centum vigínti septem provinciárum dúcibus ac princípibus qui nostræ jussióni obédiunt, salútem dicit.
 Esther	Est	17	16	2	Multi bonitáte príncipum et honóre, qui in eos collátus est, abúsi sunt in supérbiam:
 Esther	Est	17	16	3	et non solum subjéctos régibus nitúntur opprímere, sed datam sibi glóriam non feréntes, in ipsos qui dedérunt, moliúntur insídias.
 Esther	Est	17	16	4	Nec conténti sunt grátias non ágere benefíciis, et humanitátis in se jura violáre, sed Dei quoque cuncta cernéntis arbitrántur se posse fúgere senténtiam.
 Esther	Est	17	16	5	Et in tantum vesániæ prorupérunt, ut eos qui crédita sibi offícia diligénter obsérvant, et ita cuncta agunt ut ómnium laude digni sint, mendaciórum cunículis conéntur subvértere,
 Esther	Est	17	16	6	dum aures príncipum símplices, et ex sua natúra álios æstimántes, cállida fraude decípiunt.
 Esther	Est	17	16	7	Quæ res et ex vetéribus probátur históriis, et ex his quæ gerúntur quotídie, quómodo malis quorúmdam suggestiónibus regum stúdia depravéntur.
 Esther	Est	17	16	8	Unde providéndum est paci ómnium provinciárum.
 Esther	Est	17	16	9	Nec putáre debétis, si divérsa jubeámus, ex ánimi nostri veníre levitáte, sed pro qualitáte et necessitáte témporum, ut reipúblicæ poscit utílitas, ferre senténtiam.
 Esther	Est	17	16	10	Et ut maniféstius quod dícimus intelligátis, Aman fílius Amadáthi, et ánimo et gente Mácedo, alienúsque a Persárum sánguine, et pietátem nostram sua crudelitáte commáculans, peregrínus a nobis suscéptus est:	b
 Esther	Est	17	16	11	et tantam in se expértus humanitátem, ut pater noster vocarétur, et adorarétur ab ómnibus post regem secúndus:
 Esther	Est	17	16	12	qui in tantum arrogántiæ tumórem sublátus est, ut regno priváre nos niterétur et spíritu.
 Esther	Est	17	16	13	Nam Mardochǽum, cujus fide et benefíciis vívimus, et consórtem regni nostri Esther cum omni gente sua, novis quibúsdam atque inaudítis máchinis expetívit in mortem:
 Esther	Est	17	16	14	hoc cógitans ut illis interféctis, insidiarétur nostræ solitúdini, et regnum Persárum transférret in Macédonas.
 Esther	Est	17	16	15	Nos autem a péssimo mortálium Judǽos neci destinátos, in nulla pénitus culpa repérimus, sed e contrário justis uténtes légibus,
 Esther	Est	17	16	16	et fílios altíssimi et máximi sempérque vivéntis Dei, cujus benefício et pátribus nostris et nobis regnum est tráditum, et usque hódie custodítur.
 Esther	Est	17	16	17	Unde eas lítteras, quas sub nómine nostro ille diréxerat, sciátis esse írritas.	b
 Esther	Est	17	16	18	Pro quo scélere ante portas hujus urbis, id est, Susan, et ipse qui machinátus est, et omnis cognátio ejus pendet in patíbulis: non nobis, sed Deo reddénte ei quod méruit.
 Esther	Est	17	16	19	Hoc autem edíctum, quod nunc míttimus, in cunctis úrbibus proponátur, ut líceat Judǽis uti légibus suis.
 Esther	Est	17	16	20	Quibus debétis esse adminículo, ut eos qui se ad necem eórum paráverant, possint interfícere tertiadécima die mensis duodécimi, qui vocátur Adar.
 Esther	Est	17	16	21	Hanc enim diem, Deus omnípotens, mœróris et luctus, eis vertit in gáudium.
 Esther	Est	17	16	22	Unde et vos inter céteros festos dies, hanc habetóte diem, et celebráte eam cum omni lætítia, ut et in pósterum cognoscátur,
 Esther	Est	17	16	23	omnes qui fidéliter Persis obédiunt, dignam pro fide recípere mercédem; qui autem insidiántur regno eórum, períre pro scélere.
 Esther	Est	17	16	24	Omnis autem província et cívitas quæ nolúerit solemnitátis hujus esse párticeps, gládio et igne péreat, et sic deleátur, ut non solum homínibus, sed étiam béstiis ínvia sit in sempitérnum, pro exémplo contémptus et inobediéntiæ.
 #	Job	Job	Liber Job
 Job	Job	18	1	1	Vir erat in terra Hus, nómine Job: et erat vir ille simplex, et rectus, ac timens Deum, et recédens a malo.
 Job	Job	18	1	2	Natíque sunt ei septem fílii, et tres fíliæ.
 Job	Job	18	1	3	Et fuit posséssio ejus septem míllia óvium, et tria míllia camelórum, quingénta quoque juga boum, et quingéntæ ásinæ, ac família multa nimis: erátque vir ille magnus inter omnes orientáles.
 Job	Job	18	1	4	Et ibant fílii ejus, et faciébant convívium per domos, unusquísque in die suo. Et mitténtes vocábant tres soróres suas, ut coméderent et bíberent cum eis.
 Job	Job	18	1	5	Cumque in orbem transíssent dies convívii, mittébat ad eos Job, et sanctificábat illos: consurgénsque dilúculo, offerébat holocáusta pro síngulis. Dicébat enim: Ne forte peccáverint fílii mei, et benedíxerint Deo in córdibus suis. Sic faciébat Job cunctis diébus.
 Job	Job	18	1	6	Quadam autem die, cum veníssent fílii Dei ut assísterent coram Dómino, áffuit inter eos étiam Satan.	b
 Job	Job	18	1	7	Cui dixit Dóminus: Unde venis? Qui respóndens, ait: Circuívi terram, et perambulávi eam.
 Job	Job	18	1	8	Dixítque Dóminus ad eum: Numquid considerásti servum meum Job, quod non sit ei símilis in terra, homo simplex et rectus, ac timens Deum, et recédens a malo?
 Job	Job	18	1	9	Cui respóndens Satan, ait: Numquid Job frustra timet Deum?
 Job	Job	18	1	10	nonne tu vallásti eum, ac domum ejus, universámque substántiam per circúitum; opéribus mánuum ejus benedixísti, et posséssio ejus crevit in terra?
 Job	Job	18	1	11	sed exténde páululum manum tuam et tange cuncta quæ póssidet, nisi in fáciem benedíxerit tibi.
 Job	Job	18	1	12	Dixit ergo Dóminus ad Satan: Ecce univérsa quæ habet in manu tua sunt: tantum in eum ne exténdas manum tuam. Egressúsque est Satan a fácie Dómini.
 Job	Job	18	1	13	Cum autem quadam die fílii et fíliæ ejus coméderent et bíberent vinum in domo fratris sui primogéniti,	b
 Job	Job	18	1	14	núntius venit ad Job, qui díceret: Boves arábant, et ásinæ pascebántur juxta eos:
 Job	Job	18	1	15	et irruérunt Sabǽi, tulerúntque ómnia, et púeros percussérunt gládio: et evási ego solus, ut nuntiárem tibi.
 Job	Job	18	1	16	Cumque adhuc ille loquerétur, venit alter, et dixit: Ignis Dei cécidit e cælo, et tactas oves puerósque consúmpsit: et effúgi ego solus, ut nuntiárem tibi.
 Job	Job	18	1	17	Sed et illo adhuc loquénte, venit álius, et dixit: Chaldǽi fecérunt tres turmas, et invasérunt camélos, et tulérunt eos, necnon et púeros percussérunt gládio: et ego fugi solus, ut nuntiárem tibi.
 Job	Job	18	1	18	Adhuc loquebátur ille, et ecce álius intrávit, et dixit: Fíliis tuis et filiábus vescéntibus et bibéntibus vinum in domo fratris sui primogéniti,
 Job	Job	18	1	19	repénte ventus véhemens írruit a regióne desérti, et concússit quátuor ángulos domus: quæ córruens oppréssit líberos tuos, et mórtui sunt: et effúgi ego solus, ut nuntiárem tibi.
 Job	Job	18	1	20	Tunc surréxit Job, et scidit vestiménta sua: et tonso cápite córruens in terram, adorávit,	b
 Job	Job	18	1	21	et dixit: Nudus egréssus sum de útero matris meæ, et nudus revértar illuc. Dóminus dedit, Dóminus ábstulit; sicut Dómino plácuit, ita factum est. Sit nomen Dómini benedíctum.
 Job	Job	18	1	22	In ómnibus his non peccávit Job lábiis suis, neque stultum quid contra Deum locútus est.
 Job	Job	18	2	1	Factum est autem, cum quadam die veníssent fílii Dei, et starent coram Dómino, venísset quoque Satan inter eos, et staret in conspéctu ejus,
 Job	Job	18	2	2	ut díceret Dóminus ad Satan: Unde venis? Qui respóndens ait: Circuívi terram, et perambulávi eam.
 Job	Job	18	2	3	Et dixit Dóminus ad Satan: Numquid considerásti servum meum Job, quod non sit ei símilis in terra, vir simplex et rectus, ac timens Deum, et recédens a malo, et adhuc rétinens innocéntiam? tu autem commovísti me advérsus eum, ut afflígerem eum frustra.
 Job	Job	18	2	4	Cui respóndens Satan, ait: Pellem pro pelle, et cuncta quæ habet homo dabit pro ánima sua;
 Job	Job	18	2	5	alióquin mitte manum tuam, et tange os ejus et carnem, et tunc vidébis quod in fáciem benedícat tibi.
 Job	Job	18	2	6	Dixit ergo Dóminus ad Satan: Ecce in manu tua est: verúmtamen ánimam illíus serva.
 Job	Job	18	2	7	Egréssus ígitur Satan a fácie Dómini, percússit Job úlcere péssimo, a planta pedis usque ad vérticem ejus;	b
 Job	Job	18	2	8	qui testa sániem radébat, sedens in sterquilínio.
 Job	Job	18	2	9	Dixit autem illi uxor sua: Adhuc tu pérmanes in simplicitáte tua? Bénedic Deo, et mórere.
 Job	Job	18	2	10	Qui ait ad illam: Quasi una de stultis muliéribus locúta es: si bona suscépimus de manu Dei, mala quare non suscipiámus? In ómnibus his non peccávit Job lábiis suis.
 Job	Job	18	2	11	Ígitur audiéntes tres amíci Job omne malum quod accidísset ei, venérunt sínguli de loco suo, Éliphaz Themanítes, et Baldad Suhítes, et Sophar Naamathítes. Condíxerant enim ut páriter veniéntes visitárent eum, et consolaréntur.	b
 Job	Job	18	2	12	Cumque elevássent procul óculos suos, non cognovérunt eum, et exclamántes ploravérunt, scissísque véstibus sparsérunt púlverem super caput suum in cælum.
 Job	Job	18	2	13	Et sedérunt cum eo in terra septem diébus et septem nóctibus: et nemo loquebátur ei verbum: vidébant enim dolórem esse veheméntem.
 Job	Job	18	3	1	Post hæc apéruit Job os suum, et maledíxit diéi suo,
 Job	Job	18	3	2	et locútus est:
 Job	Job	18	3	3	Péreat dies in qua natus sum, et nox in qua dictum est: Concéptus est homo.
 Job	Job	18	3	4	Dies ille vertátur in ténebras: non requírat eum Deus désuper, et non illustrétur lúmine.
 Job	Job	18	3	5	Obscúrent eum ténebræ et umbra mortis; óccupet eum calígo, et involvátur amaritúdine.
 Job	Job	18	3	6	Noctem illam tenebrósus turbo possídeat; non computétur in diébus anni, nec numerétur in ménsibus.
 Job	Job	18	3	7	Sit nox illa solitária, nec laude digna.
 Job	Job	18	3	8	Maledícant ei qui maledícunt diéi, qui paráti sunt suscitáre Levíathan.
 Job	Job	18	3	9	Obtenebréntur stellæ calígine ejus; expéctet lucem, et non vídeat, nec ortum surgéntis auróræ.
 Job	Job	18	3	10	Quia non conclúsit óstia ventris qui portávit me, nec ábstulit mala ab óculis meis.
 Job	Job	18	3	11	Quare non in vulva mórtuus sum? egréssus ex útero non statim périi?	b
 Job	Job	18	3	12	Quare excéptus génibus? cur lactátus ubéribus?
 Job	Job	18	3	13	Nunc enim dórmiens silérem, et somno meo requiéscerem
 Job	Job	18	3	14	cum régibus et consúlibus terræ, qui ædíficant sibi solitúdines;
 Job	Job	18	3	15	aut cum princípibus qui póssident aurum, et replent domos suas argénto;
 Job	Job	18	3	16	aut sicut abortívum abscónditum non subsísterem, vel qui concépti non vidérunt lucem.
 Job	Job	18	3	17	Ibi ímpii cessavérunt a tumúltu, et ibi requievérunt fessi róbore.
 Job	Job	18	3	18	Et quondam vincti páriter sine moléstia, non audiérunt vocem exactóris.
 Job	Job	18	3	19	Parvus et magnus ibi sunt, et servus liber a dómino suo.
 Job	Job	18	3	20	Quare mísero data est lux, et vita his qui in amaritúdine ánimæ sunt:	b
 Job	Job	18	3	21	qui expéctant mortem, et non venit, quasi effodiéntes thesáurum;
 Job	Job	18	3	22	gaudéntque veheménter cum invénerint sepúlchrum?
 Job	Job	18	3	23	viro cujus abscóndita est via et circúmdedit eum Deus ténebris?
 Job	Job	18	3	24	Ántequam cómedam, suspíro; et tamquam inundántes aquæ, sic rugítus meus:
 Job	Job	18	3	25	quia timor quem timébam evénit mihi, et quod verébar áccidit.
 Job	Job	18	3	26	Nonne dissimulávi? nonne sílui? nonne quiévi? et venit super me indignátio.
 Job	Job	18	4	1	Respóndens autem Éliphaz Themanítes, dixit:
 Job	Job	18	4	2	Si cœpérimus loqui tibi, fórsitan moléste accípies; sed concéptum sermónem tenére quis póterit?
 Job	Job	18	4	3	Ecce docuísti multos, et manus lassas roborásti;
 Job	Job	18	4	4	vacillántes confirmavérunt sermónes tui, et génua treméntia confortásti.
 Job	Job	18	4	5	Nunc autem venit super te plaga, et defecísti; tétigit te, et conturbátus es.
 Job	Job	18	4	6	Ubi est timor tuus, fortitúdo tua, patiéntia tua, et perféctio viárum tuárum?
 Job	Job	18	4	7	Recordáre, óbsecro te, quis umquam ínnocens périit? aut quando recti deléti sunt?
 Job	Job	18	4	8	Quin pótius vidi eos qui operántur iniquitátem, et séminant dolóres, et metunt eos,
 Job	Job	18	4	9	flante Deo perísse, et spíritu iræ ejus esse consúmptos.
 Job	Job	18	4	10	Rugítus leónis, et vox leǽnæ, et dentes catulórum leónum contríti sunt.	b
 Job	Job	18	4	11	Tigris périit, eo quod non habéret prædam, et cátuli leónis dissipáti sunt.
 Job	Job	18	4	12	Porro ad me dictum est verbum abscónditum, et quasi furtíve suscépit auris mea venas susúrri ejus.	b
 Job	Job	18	4	13	In horróre visiónis noctúrnæ, quando solet sopor occupáre hómines,
 Job	Job	18	4	14	pavor ténuit me, et tremor, et ómnia ossa mea pertérrita sunt;
 Job	Job	18	4	15	et cum spíritus, me præsénte, transíret, inhorruérunt pili carnis meæ.
 Job	Job	18	4	16	Stetit quidam, cujus non agnoscébam vultum, imágo coram óculis meis, et vocem quasi auræ lenis audívi.
 Job	Job	18	4	17	Numquid homo, Dei comparatióne, justificábitur? aut factóre suo púrior erit vir?
 Job	Job	18	4	18	Ecce qui sérviunt ei, non sunt stábiles, et in ángelis suis réperit pravitátem;
 Job	Job	18	4	19	quanto magis hi qui hábitant domos lúteas, qui terrénum habent fundaméntum, consuméntur velut a tínea?
 Job	Job	18	4	20	De mane usque ad vésperam succidéntur; et quia nullus intélligit, in ætérnum períbunt.
 Job	Job	18	4	21	Qui autem réliqui fúerint, auferéntur ex eis; moriéntur, et non in sapiéntia.
 Job	Job	18	5	1	Voca ergo, si est qui tibi respóndeat, et ad áliquem sanctórum convértere.
 Job	Job	18	5	2	Vere stultum intérficit iracúndia, et párvulum occídit invídia.
 Job	Job	18	5	3	Ego vidi stultum firma radíce, et maledíxi pulchritúdini ejus statim.
 Job	Job	18	5	4	Longe fient fílii ejus a salúte, et conteréntur in porta, et non erit qui éruat.
 Job	Job	18	5	5	Cujus messem famélicus cómedet, et ipsum rápiet armátus, et bibent sitiéntes divítias ejus.
 Job	Job	18	5	6	Nihil in terra sine causa fit, et de humo non óritur dolor.	b
 Job	Job	18	5	7	Homo náscitur ad labórem, et avis ad volátum.
 Job	Job	18	5	8	Quam ob rem ego deprecábor Dóminum, et ad Deum ponam elóquium meum:	b
 Job	Job	18	5	9	qui facit magna et inscrutabília, et mirabília absque número;
 Job	Job	18	5	10	qui dat plúviam super fáciem terræ, et írrigat aquis univérsa;
 Job	Job	18	5	11	qui ponit húmiles in sublíme, et mœréntes érigit sospitáte;
 Job	Job	18	5	12	qui díssipat cogitatiónes malignórum, ne possint implére manus eórum quod cœ́perant;
 Job	Job	18	5	13	qui apprehéndit sapiéntes in astútia eórum, et consílium pravórum díssipat.
 Job	Job	18	5	14	Per diem incúrrent ténebras, et quasi in nocte, sic palpábunt in merídie.
 Job	Job	18	5	15	Porro salvum fáciet egénum a gládio oris eórum, et de manu violénti páuperem.	b
 Job	Job	18	5	16	Et erit egéno spes; iníquitas autem cóntrahet os suum.
 Job	Job	18	5	17	Beátus homo qui corrípitur a Deo: increpatiónem ergo Dómini ne réprobes:	b
 Job	Job	18	5	18	quia ipse vúlnerat, et medétur; pércutit, et manus ejus sanábunt.
 Job	Job	18	5	19	In sex tribulatiónibus liberábit te, et in séptima non tanget te malum.
 Job	Job	18	5	20	In fame éruet te de morte, et in bello de manu gládii.
 Job	Job	18	5	21	A flagéllo linguæ abscónderis, et non timébis calamitátem cum vénerit.
 Job	Job	18	5	22	In vastitáte et fame ridébis, et béstias terræ non formidábis.
 Job	Job	18	5	23	Sed cum lapídibus regiónum pactum tuum, et béstiæ terræ pacíficæ erunt tibi.
 Job	Job	18	5	24	Et scies quod pacem hábeat tabernáculum tuum; et vísitans spéciem tuam, non peccábis.
 Job	Job	18	5	25	Scies quoque quóniam múltiplex erit semen tuum, et progénies tua quasi herba terræ.
 Job	Job	18	5	26	Ingrediéris in abundántia sepúlchrum, sicut infértur acérvus trítici in témpore suo.
 Job	Job	18	5	27	Ecce hoc, ut investigávimus, ita est: quod audítum, mente pertrácta.
 Job	Job	18	6	1	Respóndens autem Job, dixit:
 Job	Job	18	6	2	Útinam appenderéntur peccáta mea quibus iram mérui, et calámitas quam pátior, in statéra!
 Job	Job	18	6	3	Quasi aréna maris hæc grávior apparéret; unde et verba mea dolóre sunt plena:
 Job	Job	18	6	4	quia sagíttæ Dómini in me sunt, quarum indignátio ébibit spíritum meum; et terróres Dómini mílitant contra me.
 Job	Job	18	6	5	Numquid rúgiet ónager cum habúerit herbam? aut múgiet bos cum ante præsépe plenum stéterit?
 Job	Job	18	6	6	aut póterit cómedi insúlsum, quod non est sale condítum? aut potest áliquis gustáre quod gustátum affert mortem?
 Job	Job	18	6	7	Quæ prius nolébat tángere ánima mea, nunc, præ angústia, cibi mei sunt.
 Job	Job	18	6	8	Quis det ut véniat petítio mea, et quod expécto tríbuat mihi Deus?	b
 Job	Job	18	6	9	et qui cœpit, ipse me cónterat; solvat manum suam, et succídat me?
 Job	Job	18	6	10	Et hæc mihi sit consolátio, ut afflígens me dolóre, non parcat, nec contradícam sermónibus Sancti.
 Job	Job	18	6	11	Quæ est enim fortitúdo mea, ut sustíneam? aut quis finis meus, ut patiénter agam?
 Job	Job	18	6	12	Nec fortitúdo lápidum fortitúdo mea, nec caro mea ænéa est.
 Job	Job	18	6	13	Ecce non est auxílium mihi in me, et necessárii quoque mei recessérunt a me.
 Job	Job	18	6	14	Qui tollit ab amíco suo misericórdiam, timórem Dómini derelínquit.
 Job	Job	18	6	15	Fratres mei præteriérunt me, sicut torrens qui raptim transit in convállibus.
 Job	Job	18	6	16	Qui timent pruínam, írruet super eos nix.
 Job	Job	18	6	17	Témpore quo fúerint dissipáti, períbunt; et ut incalúerit, solvéntur de loco suo.
 Job	Job	18	6	18	Involútæ sunt sémitæ gréssuum eórum; ambulábunt in vácuum, et períbunt.
 Job	Job	18	6	19	Consideráte sémitas Thema, itínera Saba, et expectáte paulísper.
 Job	Job	18	6	20	Confúsi sunt, quia sperávi: venérunt quoque usque ad me, et pudóre coopérti sunt.
 Job	Job	18	6	21	Nunc venístis; et modo vidéntes plagam meam, timétis.	b
 Job	Job	18	6	22	Numquid dixi: Afférte mihi, et de substántia vestra donáte mihi?
 Job	Job	18	6	23	vel: Liberáte me de manu hostis, et de manu robustórum erúite me?
 Job	Job	18	6	24	Docéte me, et ego tacébo: et si quid forte ignorávi, instrúite me.
 Job	Job	18	6	25	Quare detraxístis sermónibus veritátis, cum e vobis nullus sit qui possit argúere me?
 Job	Job	18	6	26	Ad increpándum tantum elóquia concinnátis, et in ventum verba profértis.
 Job	Job	18	6	27	Super pupíllum irrúitis, et subvértere nitímini amícum vestrum.
 Job	Job	18	6	28	Verúmtamen quod cœpístis expléte: præbéte aurem, et vidéte an méntiar.
 Job	Job	18	6	29	Respondéte, óbsecro, absque contentióne; et loquéntes id quod justum est, judicáte.
 Job	Job	18	6	30	Et non inveniétis in lingua mea iniquitátem, nec in fáucibus meis stultítia personábit.
 Job	Job	18	7	1	Milítia est vita hóminis super terram, et sicut dies mercenárii dies ejus.
 Job	Job	18	7	2	Sicut servus desíderat umbram, et sicut mercenárius præstolátur finem óperis sui,
 Job	Job	18	7	3	sic et ego hábui menses vácuos, et noctes laboriósas enumerávi mihi.
 Job	Job	18	7	4	Si dormíero, dicam: Quando consúrgam? et rursum expectábo vésperam, et replébor dolóribus usque ad ténebras.
 Job	Job	18	7	5	Indúta est caro mea putrédine, et sórdibus púlveris cutis mea áruit et contrácta est.
 Job	Job	18	7	6	Dies mei velócius transiérunt quam a texénte tela succíditur, et consúmpti sunt absque ulla spe.
 Job	Job	18	7	7	Meménto quia ventus est vita mea, et non revertétur óculus meus ut vídeat bona.	b
 Job	Job	18	7	8	Nec aspíciet me visus hóminis; óculi tui in me, et non subsístam.
 Job	Job	18	7	9	Sicut consúmitur nubes, et pertránsit, sic qui descénderit ad ínferos, non ascéndet.
 Job	Job	18	7	10	Nec revertétur ultra in domum suam, neque cognóscet eum ámplius locus ejus.
 Job	Job	18	7	11	Quaprópter et ego non parcam ori meo: loquar in tribulatióne spíritus mei; confabulábor cum amaritúdine ánimæ meæ.
 Job	Job	18	7	12	Numquid mare ego sum, aut cetus, quia circumdedísti me cárcere?
 Job	Job	18	7	13	Si díxero: Consolábitur me léctulus meus, et relevábor loquens mecum in strato meo:
 Job	Job	18	7	14	terrébis me per sómnia, et per visiónes horróre concúties.
 Job	Job	18	7	15	Quam ob rem elégit suspéndium ánima mea, et mortem ossa mea.	b
 Job	Job	18	7	16	Desperávi: nequáquam ultra jam vivam: parce mihi, nihil enim sunt dies mei.
 Job	Job	18	7	17	Quid est homo, quia magníficas eum? aut quid appónis erga eum cor tuum?
 Job	Job	18	7	18	Vísitas eum dilúculo, et súbito probas illum.
 Job	Job	18	7	19	Úsquequo non parcis mihi, nec dimíttis me ut glútiam salívam meam?
 Job	Job	18	7	20	Peccávi; quid fáciam tibi, o custos hóminum? quare posuísti me contrárium tibi, et factus sum mihimetípsi gravis?
 Job	Job	18	7	21	Cur non tollis peccátum meum, et quare non aufers iniquitátem meam? ecce nunc in púlvere dórmiam, et si mane me quæsíeris, non subsístam.
 Job	Job	18	8	1	Respóndens autem Baldad Suhítes, dixit:
 Job	Job	18	8	2	Úsquequo loquéris tália, et spíritus múltiplex sermónes oris tui?
 Job	Job	18	8	3	Numquid Deus supplántat judícium? aut Omnípotens subvértit quod justum est?
 Job	Job	18	8	4	Étiam si fílii tui peccavérunt ei, et dimísit eos in manu iniquitátis suæ:
 Job	Job	18	8	5	tu tamen si dilúculo consurréxeris ad Deum, et Omnipoténtem fúeris deprecátus;
 Job	Job	18	8	6	si mundus et rectus incésseris: statim evigilábit ad te, et pacátum reddet habitáculum justítiæ tuæ,
 Job	Job	18	8	7	in tantum ut si prióra tua fúerint parva, et novíssima tua multiplicéntur nimis.
 Job	Job	18	8	8	Intérroga enim generatiónem prístinam, et diligénter invéstiga patrum memóriam	b
 Job	Job	18	8	9	(hestérni quippe sumus, et ignorámus, quóniam sicut umbra dies nostri sunt super terram),
 Job	Job	18	8	10	et ipsi docébunt te, loquéntur tibi, et de corde suo próferent elóquia.
 Job	Job	18	8	11	Numquid vívere potest scirpus absque humóre? aut créscere caréctum sine aqua?
 Job	Job	18	8	12	Cum adhuc sit in flore, nec carpátur manu, ante omnes herbas aréscit.
 Job	Job	18	8	13	Sic viæ ómnium qui obliviscúntur Deum, et spes hypócritæ períbit.
 Job	Job	18	8	14	Non ei placébit vecórdia sua, et sicut tela araneárum fidúcia ejus.
 Job	Job	18	8	15	Innitétur super domum suam, et non stabit; fúlciet eam, et non consúrget.
 Job	Job	18	8	16	Huméctus vidétur ántequam véniat sol, et in ortu suo germen ejus egrediétur.
 Job	Job	18	8	17	Super acérvum petrárum radíces ejus densabúntur, et inter lápides commorábitur.
 Job	Job	18	8	18	Si absorbúerit eum de loco suo, negábit eum, et dicet: Non novi te.
 Job	Job	18	8	19	Hæc est enim lætítia viæ ejus, ut rursum de terra álii germinéntur.
 Job	Job	18	8	20	Deus non projíciet símplicem, nec porríget manum malígnis,	b
 Job	Job	18	8	21	donec impleátur risu os tuum, et lábia tua júbilo.
 Job	Job	18	8	22	Qui odérunt te induéntur confusióne, et tabernáculum impiórum non subsístet.
 Job	Job	18	9	1	Et respóndens Job, ait:
 Job	Job	18	9	2	Vere scio quod ita sit, et quod non justificétur homo compósitus Deo.
 Job	Job	18	9	3	Si volúerit conténdere cum eo, non póterit ei respondére unum pro mille.
 Job	Job	18	9	4	Sápiens corde est, et fortis róbore: quis réstitit ei, et pacem hábuit?
 Job	Job	18	9	5	Qui tránstulit montes, et nesciérunt hi quos subvértit in furóre suo.
 Job	Job	18	9	6	Qui cómmovet terram de loco suo, et colúmnæ ejus concutiúntur.
 Job	Job	18	9	7	Qui prǽcipit soli, et non óritur, et stellas claudit quasi sub signáculo.
 Job	Job	18	9	8	Qui exténdit cælos solus, et gráditur super fluctus maris.
 Job	Job	18	9	9	Qui facit Arctúrum et Oríona, et Hýadas et interióra austri.
 Job	Job	18	9	10	Qui facit magna, et incomprehensibília, et mirabília, quorum non est númerus.
 Job	Job	18	9	11	Si vénerit ad me, non vidébo eum; si abíerit, non intélligam.
 Job	Job	18	9	12	Si repénte intérroget, quis respondébit ei? vel quis dícere potest: Cur ita facis?
 Job	Job	18	9	13	Deus, cujus iræ nemo resístere potest, et sub quo curvántur qui portant orbem.
 Job	Job	18	9	14	Quantus ergo sum ego, ut respóndeam ei, et loquar verbis meis cum eo?
 Job	Job	18	9	15	Qui étiam si habúero quíppiam justum, non respondébo: sed meum júdicem deprecábor.	b
 Job	Job	18	9	16	Et cum invocántem exaudíerit me, non credo quod audíerit vocem meam.
 Job	Job	18	9	17	In túrbine enim cónteret me, et multiplicábit vúlnera mea, étiam sine causa.
 Job	Job	18	9	18	Non concédit requiéscere spíritum meum, et implet me amaritudínibus.
 Job	Job	18	9	19	Si fortitúdo quǽritur, robustíssimus est; si ǽquitas judícii, nemo audet pro me testimónium dícere.
 Job	Job	18	9	20	Si justificáre me volúero, os meum condemnábit me; si innocéntem osténdero, pravum me comprobábit.
 Job	Job	18	9	21	Étiam si simplex fúero, hoc ipsum ignorábit ánima mea, et tædébit me vitæ meæ.
 Job	Job	18	9	22	Unum est quod locútus sum: et innocéntem et ímpium ipse consúmit.	b
 Job	Job	18	9	23	Si flagéllat, occídat semel, et non de pœnis innocéntum rídeat.
 Job	Job	18	9	24	Terra data est in manus ímpii; vultum júdicum ejus óperit. Quod si non ille est, quis ergo est?
 Job	Job	18	9	25	Dies mei velocióres fuérunt cursóre; fugérunt, et non vidérunt bonum.	b
 Job	Job	18	9	26	Pertransiérunt quasi naves poma portántes; sicut áquila volans ad escam.
 Job	Job	18	9	27	Cum díxero: Nequáquam ita loquar: commúto fáciem meam, et dolóre tórqueor.
 Job	Job	18	9	28	Verébar ómnia ópera mea, sciens quod non párceres delinquénti.
 Job	Job	18	9	29	Si autem et sic ímpius sum, quare frustra laborávi?
 Job	Job	18	9	30	Si lotus fúero quasi aquis nivis, et fúlserint velut mundíssimæ manus meæ,
 Job	Job	18	9	31	tamen sórdibus intínges me, et abominabúntur me vestiménta mea.
 Job	Job	18	9	32	Neque enim viro qui símilis mei est, respondébo; nec qui mecum in judício ex æquo possit audíri.
 Job	Job	18	9	33	Non est qui utrúmque váleat argúere, et pónere manum suam in ámbobus.
 Job	Job	18	9	34	Áuferat a me virgam suam, et pavor ejus non me térreat.
 Job	Job	18	9	35	Loquar, et non timébo eum; neque enim possum métuens respondére.
 Job	Job	18	10	1	Tædet ánimam meam vitæ meæ; dimíttam advérsum me elóquium meum: loquar in amaritúdine ánimæ meæ.
 Job	Job	18	10	2	Dicam Deo: Noli me condemnáre; índica mihi cur me ita júdices.
 Job	Job	18	10	3	Numquid bonum tibi vidétur, si calumniéris me, et ópprimas me opus mánuum tuárum, et consílium impiórum ádjuves?
 Job	Job	18	10	4	Numquid óculi cárnei tibi sunt? aut sicut videt homo, et tu vidébis?
 Job	Job	18	10	5	Numquid sicut dies hóminis dies tui, et anni tui sicut humána sunt témpora,
 Job	Job	18	10	6	ut quæras iniquitátem meam, et peccátum meum scrutéris,
 Job	Job	18	10	7	et scias quia nihil ímpium fécerim, cum sit nemo qui de manu tua possit erúere?
 Job	Job	18	10	8	Manus tuæ fecérunt me, et plasmavérunt me totum in circúitu: et sic repénte præcípitas me?	b
 Job	Job	18	10	9	Meménto, quæso, quod sicut lutum féceris me, et in púlverem redúces me.
 Job	Job	18	10	10	Nonne sicut lac mulsísti me, et sicut cáseum me coagulásti?
 Job	Job	18	10	11	Pelle et cárnibus vestísti me; óssibus et nervis compegísti me.
 Job	Job	18	10	12	Vitam et misericórdiam tribuísti mihi, et visitátio tua custodívit spíritum meum.
 Job	Job	18	10	13	Licet hæc celes in corde tuo, tamen scio quia universórum memíneris.
 Job	Job	18	10	14	Si peccávi, et ad horam pepercísti mihi, cur ab iniquitáte mea mundum me esse non páteris?
 Job	Job	18	10	15	Et si ímpius fúero, væ mihi est; et si justus, non levábo caput, saturátus afflictióne et miséria.
 Job	Job	18	10	16	Et propter supérbiam quasi leǽnam cápies me, reversúsque mirabíliter me crúcias.
 Job	Job	18	10	17	Instáuras testes tuos contra me, et multíplicas iram tuam advérsum me, et pœnæ mílitant in me.
 Job	Job	18	10	18	Quare de vulva eduxísti me? qui útinam consúmptus essem, ne óculus me vidéret.	b
 Job	Job	18	10	19	Fuíssem quasi non essem, de útero translátus ad túmulum.
 Job	Job	18	10	20	Numquid non páucitas diérum meórum finiétur brevi? dimítte ergo me, ut plangam páululum dolórem meum,
 Job	Job	18	10	21	ántequam vadam, et non revértar, ad terram tenebrósam, et opértam mortis calígine:
 Job	Job	18	10	22	terram misériæ et tenebrárum, ubi umbra mortis et nullus ordo, sed sempitérnus horror inhábitat.
 Job	Job	18	11	1	Respóndens autem Sophar Naamathítes, dixit:
 Job	Job	18	11	2	Numquid qui multa lóquitur, non et áudiet? aut vir verbósus justificábitur?
 Job	Job	18	11	3	Tibi soli tacébunt hómines? et cum céteros irríseris, a nullo confutáberis?
 Job	Job	18	11	4	Dixísti enim: Purus est sermo meus, et mundus sum in conspéctu tuo.
 Job	Job	18	11	5	Atque útinam Deus loquerétur tecum, et aperíret lábia sua tibi,
 Job	Job	18	11	6	ut osténderet tibi secréta sapiéntiæ, et quod múltiplex esset lex ejus: et intellígeres quod multo minóra exigáris ab eo quam merétur iníquitas tua!
 Job	Job	18	11	7	Fórsitan vestígia Dei comprehéndes, et usque ad perféctum Omnipoténtem repéries?
 Job	Job	18	11	8	Excélsior cælo est, et quid fácies? profúndior inférno, et unde cognósces?
 Job	Job	18	11	9	Lóngior terra mensúra ejus, et látior mari.
 Job	Job	18	11	10	Si subvérterit ómnia, vel in unum coarctáverit, quis contradícet ei?
 Job	Job	18	11	11	Ipse enim novit hóminum vanitátem; et videns iniquitátem, nonne consíderat?
 Job	Job	18	11	12	Vir vanus in supérbiam erígitur, et tamquam pullum ónagri se líberum natum putat.
 Job	Job	18	11	13	Tu autem firmásti cor tuum, et expandísti ad eum manus tuas.	b
 Job	Job	18	11	14	Si iniquitátem quæ est in manu tua abstúleris a te, et non mánserit in tabernáculo tuo injustítia,
 Job	Job	18	11	15	tunc leváre póteris fáciem tuam absque mácula; et eris stábilis, et non timébis.
 Job	Job	18	11	16	Misériæ quoque obliviscéris, et quasi aquárum quæ præteriérunt recordáberis.
 Job	Job	18	11	17	Et quasi meridiánus fulgor consúrget tibi ad vésperam; et cum te consúmptum putáveris, oriéris ut lúcifer.
 Job	Job	18	11	18	Et habébis fidúciam, propósita tibi spe: et defóssus secúrus dórmies.
 Job	Job	18	11	19	Requiésces, et non erit qui te extérreat; et deprecabúntur fáciem tuam plúrimi.
 Job	Job	18	11	20	Óculi autem impiórum defícient, et effúgium períbit ab eis: et spes illórum abominátio ánimæ.	b
 Job	Job	18	12	1	Respóndens autem Job, dixit:
 Job	Job	18	12	2	Ergo vos estis soli hómines, et vobíscum moriétur sapiéntia?
 Job	Job	18	12	3	Et mihi est cor sicut et vobis, nec inférior vestri sum; quis enim hæc quæ nostis ignórat?
 Job	Job	18	12	4	Qui deridétur ab amíco suo, sicut ego, invocábit Deum, et exáudiet eum: deridétur enim justi simplícitas.
 Job	Job	18	12	5	Lampas contémpta apud cogitatiónes dívitum paráta ad tempus statútum.
 Job	Job	18	12	6	Abúndant tabernácula prædónum, et audácter próvocant Deum, cum ipse déderit ómnia in manus eórum.
 Job	Job	18	12	7	Nimírum intérroga juménta, et docébunt te; et volatília cæli, et indicábunt tibi.
 Job	Job	18	12	8	Lóquere terræ, et respondébit tibi, et narrábunt pisces maris.
 Job	Job	18	12	9	Quis ignórat quod ómnia hæc manus Dómini fécerit?
 Job	Job	18	12	10	In cujus manu ánima omnis vivéntis, et spíritus univérsæ carnis hóminis.
 Job	Job	18	12	11	Nonne auris verba dijúdicat? et fauces comedéntis, sapórem?
 Job	Job	18	12	12	In antíquis est sapiéntia, et in multo témpore prudéntia.
 Job	Job	18	12	13	Apud ipsum est sapiéntia et fortitúdo; ipse habet consílium et intelligéntiam.	b
 Job	Job	18	12	14	Si destrúxerit, nemo est qui ædíficet; si inclúserit hóminem, nullus est qui apériat.
 Job	Job	18	12	15	Si continúerit aquas, ómnia siccabúntur; et si emíserit eas, subvértent terram.
 Job	Job	18	12	16	Apud ipsum est fortitúdo et sapiéntia; ipse novit et decipiéntem, et eum qui decípitur.
 Job	Job	18	12	17	Addúcit consiliários in stultum finem, et júdices in stupórem.
 Job	Job	18	12	18	Bálteum regum dissólvit, et præcíngit fune renes eórum.
 Job	Job	18	12	19	Ducit sacerdótes inglórios, et optimátes supplántat:
 Job	Job	18	12	20	commútans lábium verácium, et doctrínam senum áuferens.
 Job	Job	18	12	21	Effúndit despectiónem super príncipes, eos qui oppréssi fúerant rélevans.
 Job	Job	18	12	22	Qui revélat profúnda de ténebris, et prodúcit in lucem umbram mortis.
 Job	Job	18	12	23	Qui multíplicat gentes, et perdit eas, et subvérsas in íntegrum restítuit.
 Job	Job	18	12	24	Qui immútat cor príncipum pópuli terræ, et décipit eos ut frustra incédant per ínvium:
 Job	Job	18	12	25	palpábunt quasi in ténebris, et non in luce, et erráre eos fáciet quasi ébrios.
 Job	Job	18	13	1	Ecce ómnia hæc vidit óculus meus, et audívit auris mea, et intelléxi síngula.
 Job	Job	18	13	2	Secúndum sciéntiam vestram et ego novi: nec inférior vestri sum.
 Job	Job	18	13	3	Sed tamen ad Omnipoténtem loquar, et disputáre cum Deo cúpio:
 Job	Job	18	13	4	prius vos osténdens fabricatóres mendácii, et cultóres perversórum dógmatum.
 Job	Job	18	13	5	Atque útinam tacerétis, ut putarémini esse sapiéntes.
 Job	Job	18	13	6	Audíte ergo correptiónem meam, et judícium labiórum meórum atténdite.
 Job	Job	18	13	7	Numquid Deus índiget vestro mendácio, ut pro illo loquámini dolos?
 Job	Job	18	13	8	numquid fáciem ejus accípitis, et pro Deo judicáre nitímini?
 Job	Job	18	13	9	aut placébit ei quem celáre nihil potest? aut decipiétur, ut homo, vestris frauduléntiis?
 Job	Job	18	13	10	Ipse vos árguet, quóniam in abscóndito fáciem ejus accípitis.
 Job	Job	18	13	11	Statim ut se commóverit, turbábit vos, et terror ejus írruet super vos.
 Job	Job	18	13	12	Memória vestra comparábitur cíneri, et redigéntur in lutum cervíces vestræ.
 Job	Job	18	13	13	Tacéte paulísper, ut loquar quodcúmque mihi mens suggésserit.	b
 Job	Job	18	13	14	Quare lácero carnes meas déntibus meis, et ánimam meam porto in mánibus meis?
 Job	Job	18	13	15	Étiam si occíderit me, in ipso sperábo: verúmtamen vias meas in conspéctu ejus árguam.
 Job	Job	18	13	16	Et ipse erit salvátor meus: non enim véniet in conspéctu ejus omnis hypócrita.
 Job	Job	18	13	17	Audíte sermónem meum, et ænígmata percípite áuribus vestris.
 Job	Job	18	13	18	Si fúero judicátus, scio quod justus invéniar.
 Job	Job	18	13	19	Quis est qui judicétur mecum? véniat: quare tacens consúmor?
 Job	Job	18	13	20	Duo tantum ne fácias mihi, et tunc a fácie tua non abscóndar:	b
 Job	Job	18	13	21	manum tuam longe fac a me, et formído tua non me térreat.
 Job	Job	18	13	22	Voca me, et ego respondébo tibi: aut certe loquar, et tu respónde mihi.
 Job	Job	18	13	23	Quantas hábeo iniquitátes et peccáta? scélera mea et delícta osténde mihi.
 Job	Job	18	13	24	Cur fáciem tuam abscóndis, et arbitráris me inimícum tuum?
 Job	Job	18	13	25	Contra fólium, quod vento rápitur, osténdis poténtiam tuam, et stípulam siccam perséqueris:
 Job	Job	18	13	26	scribis enim contra me amaritúdines, et consúmere me vis peccátis adolescéntiæ meæ.
 Job	Job	18	13	27	Posuísti in nervo pedem meum, et observásti omnes sémitas meas, et vestígia pedum meórum considerásti:
 Job	Job	18	13	28	qui quasi putrédo consuméndus sum, et quasi vestiméntum quod coméditur a tínea.
 Job	Job	18	14	1	Homo natus de mulíere, brevi vivens témpore, replétur multis misériis.
 Job	Job	18	14	2	Qui quasi flos egréditur et contéritur, et fugit velut umbra, et numquam in eódem statu pérmanet.
 Job	Job	18	14	3	Et dignum ducis super hujuscémodi aperíre óculos tuos, et addúcere eum tecum in judícium?
 Job	Job	18	14	4	Quis potest fácere mundum de immúndo concéptum sémine? nonne tu qui solus es?
 Job	Job	18	14	5	Breves dies hóminis sunt: númerus ménsium ejus apud te est: constituísti términos ejus, qui præteríri non póterunt.
 Job	Job	18	14	6	Recéde páululum ab eo, ut quiéscat, donec optáta véniat, sicut mercenárii, dies ejus.
 Job	Job	18	14	7	Lignum habet spem: si præcísum fúerit, rursum viréscit, et rami ejus púllulant.	b
 Job	Job	18	14	8	Si senúerit in terra radix ejus, et in púlvere emórtuus fúerit truncus illíus,
 Job	Job	18	14	9	ad odórem aquæ germinábit, et fáciet comam, quasi cum primum plantátum est.
 Job	Job	18	14	10	Homo vero cum mórtuus fúerit, et nudátus, atque consúmptus, ubi, quæso, est?
 Job	Job	18	14	11	Quómodo si recédant aquæ de mari, et flúvius vacuefáctus aréscat:
 Job	Job	18	14	12	sic homo, cum dormíerit, non resúrget: donec atterátur cælum, non evigilábit, nec consúrget de somno suo.
 Job	Job	18	14	13	Quis mihi hoc tríbuat, ut in inférno prótegas me, et abscóndas me donec pertránseat furor tuus, et constítuas mihi tempus in quo recordéris mei?
 Job	Job	18	14	14	Putásne mórtuus homo rursum vivat? cunctis diébus quibus nunc mílito, expécto donec véniat immutátio mea.
 Job	Job	18	14	15	Vocábis me, et ego respondébo tibi: óperi mánuum tuárum porríges déxteram.
 Job	Job	18	14	16	Tu quidem gressus meos dinumerásti: sed parce peccátis meis.	b
 Job	Job	18	14	17	Signásti quasi in sácculo delícta mea, sed curásti iniquitátem meam.
 Job	Job	18	14	18	Mons cadens défluit, et saxum transfértur de loco suo:	b
 Job	Job	18	14	19	lápides excávant aquæ, et alluvióne paulátim terra consúmitur: et hóminem ergo simíliter perdes.
 Job	Job	18	14	20	Roborásti eum páululum, ut in perpétuum transíret: immutábis fáciem ejus, et emíttes eum.
 Job	Job	18	14	21	Sive nóbiles fúerint fílii ejus, sive ignóbiles, non intélliget.
 Job	Job	18	14	22	Áttamen caro ejus, dum vivet, dolébit, et ánima illíus super semetípso lugébit.
 Job	Job	18	15	1	Respóndens autem Éliphaz Themanítes, dixit:
 Job	Job	18	15	2	Numquid sápiens respondébit quasi in ventum loquens, et implébit ardóre stómachum suum?
 Job	Job	18	15	3	Árguis verbis eum qui non est æquális tibi, et loquéris quod tibi non éxpedit.
 Job	Job	18	15	4	Quantum in te est, evacuásti timórem, et tulísti preces coram Deo.
 Job	Job	18	15	5	Dócuit enim iníquitas tua os tuum, et imitáris linguam blasphemántium.
 Job	Job	18	15	6	Condemnábit te os tuum, et non ego: et lábia tua respondébunt tibi.
 Job	Job	18	15	7	Numquid primus homo tu natus es, et ante colles formátus?	b
 Job	Job	18	15	8	numquid consílium Dei audísti, et inférior te erit ejus sapiéntia?
 Job	Job	18	15	9	Quid nosti quod ignorémus? quid intélligis quod nesciámus?
 Job	Job	18	15	10	Et senes et antíqui sunt in nobis, multo vetustióres quam patres tui.
 Job	Job	18	15	11	Numquid grande est ut consolétur te Deus? sed verba tua prava hoc próhibent.
 Job	Job	18	15	12	Quid te élevat cor tuum, et quasi magna cógitans attónitos habes óculos?
 Job	Job	18	15	13	Quid tumet contra Deum spíritus tuus, ut próferas de ore tuo hujuscémodi sermónes?
 Job	Job	18	15	14	Quid est homo ut immaculátus sit, et ut justus appáreat natus de mulíere?
 Job	Job	18	15	15	Ecce inter sanctos ejus nemo immutábilis, et cæli non sunt mundi in conspéctu ejus.
 Job	Job	18	15	16	Quanto magis abominábilis et inútilis homo, qui bibit quasi aquam iniquitátem?
 Job	Job	18	15	17	Osténdam tibi: audi me: quod vidi, narrábo tibi.	b
 Job	Job	18	15	18	Sapiéntes confiténtur, et non abscóndunt patres suos:
 Job	Job	18	15	19	quibus solis data est terra, et non transívit aliénus per eos.
 Job	Job	18	15	20	Cunctis diébus suis ímpius supérbit, et númerus annórum incértus est tyránnidis ejus.	b
 Job	Job	18	15	21	Sónitus terróris semper in áuribus illíus: et cum pax sit, ille semper insídias suspicátur.
 Job	Job	18	15	22	Non credit quod revérti possit de ténebris ad lucem, circumspéctans úndique gládium.
 Job	Job	18	15	23	Cum se móverit ad quæréndum panem, novit quod parátus sit in manu ejus tenebrárum dies.
 Job	Job	18	15	24	Terrébit eum tribulátio, et angústia vallábit eum, sicut regem qui præparátur ad prœ́lium.
 Job	Job	18	15	25	Teténdit enim advérsus Deum manum suam, et contra Omnipoténtem roborátus est.
 Job	Job	18	15	26	Cucúrrit advérsus eum erécto collo, et pingui cervíce armátus est.
 Job	Job	18	15	27	Opéruit fáciem ejus crassitúdo, et de latéribus ejus arvína depéndet.
 Job	Job	18	15	28	Habitávit in civitátibus desolátis, et in dómibus desértis, quæ in túmulos sunt redáctæ.	b
 Job	Job	18	15	29	Non ditábitur, nec perseverábit substántia ejus, nec mittet in terra radícem suam.
 Job	Job	18	15	30	Non recédet de ténebris: ramos ejus arefáciet flamma, et auferétur spíritu oris sui.
 Job	Job	18	15	31	Non credet, frustra erróre decéptus, quod áliquo prétio rediméndus sit.
 Job	Job	18	15	32	Ántequam dies ejus impleántur períbit, et manus ejus aréscent.
 Job	Job	18	15	33	Lædétur quasi vínea in primo flore botrus ejus, et quasi olíva projíciens florem suum.
 Job	Job	18	15	34	Congregátio enim hypócritæ stérilis, et ignis devorábit tabernácula eórum qui múnera libénter accípiunt.
 Job	Job	18	15	35	Concépit dolórem, et péperit iniquitátem, et úterus ejus prǽparat dolos.
 Job	Job	18	16	1	Respóndens autem Job, dixit:
 Job	Job	18	16	2	Audívi frequénter tália: consolatóres onerósi omnes vos estis.
 Job	Job	18	16	3	Numquid habébunt finem verba ventósa? aut áliquid tibi moléstum est, si loquáris?
 Job	Job	18	16	4	Póteram et ego simília vestri loqui, atque útinam esset ánima vestra pro ánima mea:
 Job	Job	18	16	5	consolárer et ego vos sermónibus, et movérem caput meum super vos;
 Job	Job	18	16	6	roborárem vos ore meo, et movérem lábia mea, quasi parcens vobis.
 Job	Job	18	16	7	Sed quid agam? Si locútus fúero, non quiéscet dolor meus, et si tacúero, non recédet a me.
 Job	Job	18	16	8	Nunc autem oppréssit me dolor meus, et in níhilum redácti sunt omnes artus mei.
 Job	Job	18	16	9	Rugæ meæ testimónium dicunt contra me, et suscitátur falsíloquus advérsus fáciem meam, contradícens mihi.
 Job	Job	18	16	10	Collégit furórem suum in me, et cómminans mihi, infrémuit contra me déntibus suis: hostis meus terribílibus óculis me intúitus est.	b
 Job	Job	18	16	11	Aperuérunt super me ora sua, et exprobrántes percussérunt maxíllam meam: satiáti sunt pœnis meis.
 Job	Job	18	16	12	Conclúsit me Deus apud iníquum, et mánibus impiórum me trádidit.
 Job	Job	18	16	13	Ego ille quondam opuléntus, repénte contrítus sum: ténuit cervícem meam, confrégit me, et pósuit me sibi quasi in signum.	b
 Job	Job	18	16	14	Circúmdedit me lánceis suis; convulnerávit lumbos meos: non pepércit, et effúdit in terra víscera mea.
 Job	Job	18	16	15	Cóncidit me vúlnere super vulnus: írruit in me quasi gigas.
 Job	Job	18	16	16	Saccum cónsui super cutem meam, et opérui cínere carnem meam.
 Job	Job	18	16	17	Fácies mea intúmuit a fletu, et pálpebræ meæ caligavérunt.
 Job	Job	18	16	18	Hæc passus sum absque iniquitáte manus meæ, cum habérem mundas ad Deum preces.	b
 Job	Job	18	16	19	Terra, ne opérias sánguinem meum, neque invéniat in te locum laténdi clamor meus:
 Job	Job	18	16	20	ecce enim in cælo testis meus, et cónscius meus in excélsis.
 Job	Job	18	16	21	Verbósi amíci mei: ad Deum stillat óculus meus:
 Job	Job	18	16	22	atque útinam sic judicarétur vir cum Deo, quómodo judicátur fílius hóminis cum colléga suo.
 Job	Job	18	16	23	Ecce enim breves anni tránseunt, et sémitam per quam non revértar ámbulo.
 Job	Job	18	17	1	Spíritus meus attenuábitur; dies mei breviabúntur: et solum mihi súperest sepúlchrum.
 Job	Job	18	17	2	Non peccávi, et in amaritudínibus morátur óculus meus.
 Job	Job	18	17	3	Líbera me, Dómine, et pone me juxta te, et cujúsvis manus pugnet contra me.
 Job	Job	18	17	4	Cor eórum longe fecísti a disciplína: proptérea non exaltabúntur.
 Job	Job	18	17	5	Prædam pollicétur sóciis, et óculi filiórum ejus defícient.
 Job	Job	18	17	6	Pósuit me quasi in provérbium vulgi, et exémplum sum coram eis.	b
 Job	Job	18	17	7	Caligávit ab indignatióne óculus meus, et membra mea quasi in níhilum redácta sunt.
 Job	Job	18	17	8	Stupébunt justi super hoc, et ínnocens contra hypócritam suscitábitur.
 Job	Job	18	17	9	Et tenébit justus viam suam, et mundis mánibus addet fortitúdinem.
 Job	Job	18	17	10	Ígitur omnes vos convertímini, et veníte, et non invéniam in vobis ullum sapiéntem.
 Job	Job	18	17	11	Dies mei transiérunt; cogitatiónes meæ dissipátæ sunt, torquéntes cor meum.	b
 Job	Job	18	17	12	Noctem vertérunt in diem, et rursum post ténebras spero lucem.
 Job	Job	18	17	13	Si sustinúero, inférnus domus mea est, et in ténebris stravi léctulum meum.
 Job	Job	18	17	14	Putrédini dixi: Pater meus es; Mater mea, et soror mea, vérmibus.
 Job	Job	18	17	15	Ubi est ergo nunc præstolátio mea? et patiéntiam meam quis consíderat?
 Job	Job	18	17	16	In profundíssimum inférnum descéndent ómnia mea: putásne saltem ibi erit réquies mihi?
 Job	Job	18	18	1	Respóndens autem Baldad Suhítes, dixit:
 Job	Job	18	18	2	Usque ad quem finem verba jactábitis? intellígite prius, et sic loquámur.
 Job	Job	18	18	3	Quare reputáti sumus ut juménta, et sordúimus coram vobis?
 Job	Job	18	18	4	Qui perdis ánimam tuam in furóre tuo, numquid propter te derelinquétur terra, et transferéntur rupes de loco suo?
 Job	Job	18	18	5	Nonne lux ímpii extinguétur, nec splendébit flamma ignis ejus?	b
 Job	Job	18	18	6	Lux obtenebréscet in tabernáculo illíus, et lucérna quæ super eum est extinguétur.
 Job	Job	18	18	7	Arctabúntur gressus virtútis ejus, et præcipitábit eum consílium suum.
 Job	Job	18	18	8	Immísit enim in rete pedes suos, et in máculis ejus ámbulat.
 Job	Job	18	18	9	Tenébitur planta illíus láqueo, et exardéscet contra eum sitis.
 Job	Job	18	18	10	Abscóndita est in terra pédica ejus, et decípula illíus super sémitam.
 Job	Job	18	18	11	Úndique terrébunt eum formídines, et invólvent pedes ejus.
 Job	Job	18	18	12	Attenuétur fame robur ejus, et inédia invádat costas illíus.	b
 Job	Job	18	18	13	Dévoret pulchritúdinem cutis ejus; consúmat bráchia illíus primogénita mors.
 Job	Job	18	18	14	Avellátur de tabernáculo suo fidúcia ejus, et calcet super eum, quasi rex, intéritus.
 Job	Job	18	18	15	Hábitent in tabernáculo illíus sócii ejus qui non est; aspergátur in tabernáculo ejus sulphur.
 Job	Job	18	18	16	Deórsum radíces ejus siccéntur: sursum autem atterátur messis ejus.
 Job	Job	18	18	17	Memória illíus péreat de terra, et non celebrétur nomen ejus in platéis.
 Job	Job	18	18	18	Expéllet eum de luce in ténebras, et de orbe tránsferet eum.
 Job	Job	18	18	19	Non erit semen ejus, neque progénies in pópulo suo, nec ullæ relíquiæ in regiónibus ejus.
 Job	Job	18	18	20	In die ejus stupébunt novíssimi, et primos invádet horror.
 Job	Job	18	18	21	Hæc sunt ergo tabernácula iníqui, et iste locus ejus qui ignórat Deum.
 Job	Job	18	19	1	Respóndens autem Job, dixit:
 Job	Job	18	19	2	Úsquequo afflígitis ánimam meam, et attéritis me sermónibus?
 Job	Job	18	19	3	En décies confúnditis me, et non erubéscitis oppriméntes me.
 Job	Job	18	19	4	Nempe etsi ignorávi, mecum erit ignorántia mea.
 Job	Job	18	19	5	At vos contra me erigímini, et argúitis me oppróbriis meis.
 Job	Job	18	19	6	Saltem nunc intellígite quia Deus non æquo judício afflíxerit me, et flagéllis suis me cínxerit.	b
 Job	Job	18	19	7	Ecce clamábo, vim pátiens, et nemo áudiet; vociferábor, et non est qui júdicet.
 Job	Job	18	19	8	Sémitam meam circumsépsit, et transíre non possum: et in calle meo ténebras pósuit.
 Job	Job	18	19	9	Spoliávit me glória mea, et ábstulit corónam de cápite meo.
 Job	Job	18	19	10	Destrúxit me úndique, et péreo: et quasi evúlsæ árbori ábstulit spem meam.
 Job	Job	18	19	11	Irátus est contra me furor ejus, et sic me hábuit quasi hostem suum.
 Job	Job	18	19	12	Simul venérunt latrónes ejus, et fecérunt sibi viam per me, et obsedérunt in gyro tabernáculum meum.
 Job	Job	18	19	13	Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi aliéni recessérunt a me.
 Job	Job	18	19	14	Dereliquérunt me propínqui mei, et qui me nóverant oblíti sunt mei.
 Job	Job	18	19	15	Inquilíni domus meæ et ancíllæ meæ sicut aliénum habuérunt me, et quasi peregrínus fui in óculis eórum.
 Job	Job	18	19	16	Servum meum vocávi, et non respóndit: ore próprio deprecábar illum.
 Job	Job	18	19	17	Hálitum meum exhórruit uxor mea, et orábam fílios úteri mei.
 Job	Job	18	19	18	Stulti quoque despiciébant me: et cum ab eis recessíssem, detrahébant mihi.
 Job	Job	18	19	19	Abomináti sunt me quondam consiliárii mei, et quem máxime diligébam, aversátus est me.
 Job	Job	18	19	20	Pelli meæ, consúmptis cárnibus, adhǽsit os meum, et derelícta sunt tantúmmodo lábia circa dentes meos.
 Job	Job	18	19	21	Miserémini mei, miserémini mei saltem vos, amíci mei, quia manus Dómini tétigit me.	b
 Job	Job	18	19	22	Quare persequímini me sicut Deus, et cárnibus meis saturámini?
 Job	Job	18	19	23	Quis mihi tríbuat ut scribántur sermónes mei? quis mihi det ut exaréntur in libro
 Job	Job	18	19	24	stylo férreo et plumbi lámina, vel celte sculpántur in sílice?
 Job	Job	18	19	25	Scio enim quod redémptor meus vivit, et in novíssimo die de terra surrectúrus sum:	b
 Job	Job	18	19	26	et rursum circumdábor pelle mea, et in carne mea vidébo Deum meum:
 Job	Job	18	19	27	quem visúrus sum ego ipse, et óculi mei conspectúri sunt, et non álius: repósita est hæc spes mea in sinu meo.
 Job	Job	18	19	28	Quare ergo nunc dícitis: Persequámur eum, et radícem verbi inveniámus contra eum?	b
 Job	Job	18	19	29	Fúgite ergo a fácie gládii, quóniam ultor iniquitátum gládius est: et scitóte esse judícium.
 Job	Job	18	20	1	Respóndens autem Sophar Naamathítes, dixit:
 Job	Job	18	20	2	Idcírco cogitatiónes meæ váriæ succédunt sibi, et mens in divérsa rápitur.
 Job	Job	18	20	3	Doctrínam qua me árguis áudiam, et spíritus intelligéntiæ meæ respondébit mihi.
 Job	Job	18	20	4	Hoc scio a princípio, ex quo pósitus est homo super terram,
 Job	Job	18	20	5	quod laus impiórum brevis sit, et gáudium hypócritæ ad instar puncti.
 Job	Job	18	20	6	Si ascénderit usque ad cælum supérbia ejus, et caput ejus nubes tetígerit,	b
 Job	Job	18	20	7	quasi sterquilínium in fine perdétur, et qui eum víderant, dicent: Ubi est?
 Job	Job	18	20	8	Velut sómnium ávolans non inveniétur: tránsiet sicut vísio noctúrna.
 Job	Job	18	20	9	Óculus qui eum víderat non vidébit, neque ultra intuébitur eum locus suus.
 Job	Job	18	20	10	Fílii ejus atteréntur egestáte, et manus illíus reddent ei dolórem suum.
 Job	Job	18	20	11	Ossa ejus implebúntur vítiis adolescéntiæ ejus, et cum eo in púlvere dórmient.
 Job	Job	18	20	12	Cum enim dulce fúerit in ore ejus malum, abscóndet illud sub lingua sua.
 Job	Job	18	20	13	Parcet illi, et non derelínquet illud, et celábit in gútture suo.
 Job	Job	18	20	14	Panis ejus in útero illíus vertétur in fel áspidum intrínsecus.
 Job	Job	18	20	15	Divítias quas devorávit évomet, et de ventre illíus éxtrahet eas Deus.
 Job	Job	18	20	16	Caput áspidum suget, et occídet eum lingua víperæ.
 Job	Job	18	20	17	(Non vídeat rívulos flúminis, torréntes mellis et butýri.)
 Job	Job	18	20	18	Luet quæ fecit ómnia, nec tamen consumétur: juxta multitúdinem adinventiónum suárum, sic et sustinébit.	b
 Job	Job	18	20	19	Quóniam confríngens nudávit páuperes: domum rápuit, et non ædificávit eam.
 Job	Job	18	20	20	Nec est satiátus venter ejus: et cum habúerit quæ concupíerat, possidére non póterit.
 Job	Job	18	20	21	Non remánsit de cibo ejus, et proptérea nihil permanébit de bonis ejus.
 Job	Job	18	20	22	Cum satiátus fúerit, arctábitur: æstuábit, et omnis dolor írruet super eum.
 Job	Job	18	20	23	Útinam impleátur venter ejus, ut emíttat in eum iram furóris sui, et pluat super illum bellum suum.
 Job	Job	18	20	24	Fúgiet arma férrea, et írruet in arcum ǽreum.
 Job	Job	18	20	25	Edúctus, et egrédiens de vagína sua, et fúlgurans in amaritúdine sua: vadent et vénient super eum horríbiles.
 Job	Job	18	20	26	Omnes ténebræ abscónditæ sunt in occúltis ejus; devorábit eum ignis qui non succénditur: affligétur relíctus in tabernáculo suo.
 Job	Job	18	20	27	Revelábunt cæli iniquitátem ejus, et terra consúrget advérsus eum.
 Job	Job	18	20	28	Apértum erit germen domus illíus: detrahétur in die furóris Dei.
 Job	Job	18	20	29	Hæc est pars hóminis ímpii a Deo, et hæréditas verbórum ejus a Dómino.	b
 Job	Job	18	21	1	Respóndens autem Job, dixit:
 Job	Job	18	21	2	Audíte, quæso, sermónes meos, et ágite pœniténtiam.
 Job	Job	18	21	3	Sustinéte me, et ego loquar: et post mea, si vidébitur, verba, ridéte.
 Job	Job	18	21	4	Numquid contra hóminem disputátio mea est, ut mérito non débeam contristári?
 Job	Job	18	21	5	Atténdite me et obstupéscite, et superpónite dígitum ori vestro.
 Job	Job	18	21	6	Et ego, quando recordátus fúero, pertimésco, et cóncutit carnem meam tremor.
 Job	Job	18	21	7	Quare ergo ímpii vivunt, subleváti sunt, confortatíque divítiis?	b
 Job	Job	18	21	8	Semen eórum pérmanet coram eis: propinquórum turba et nepótum in conspéctu eórum.
 Job	Job	18	21	9	Domus eórum secúræ sunt et pacátæ, et non est virga Dei super illos.
 Job	Job	18	21	10	Bos eórum concépit, et non abortívit: vacca péperit, et non est priváta fœtu suo.
 Job	Job	18	21	11	Egrediúntur quasi greges párvuli eórum, et infántes eórum exúltant lúsibus.
 Job	Job	18	21	12	Tenent týmpanum et cítharam, et gaudent ad sónitum órgani.
 Job	Job	18	21	13	Ducunt in bonis dies suos, et in puncto ad inférna descéndunt.
 Job	Job	18	21	14	Qui dixérunt Deo: Recéde a nobis, et sciéntiam viárum tuárum nólumus.	b
 Job	Job	18	21	15	Quis est Omnípotens, ut serviámus ei? et quid nobis prodest si oravérimus illum?
 Job	Job	18	21	16	Verúmtamen quia non sunt in manu eórum bona sua, consílium impiórum longe sit a me.
 Job	Job	18	21	17	Quóties lucérna impiórum extinguétur, et supervéniet eis inundátio, et dolóres dívidet furóris sui?
 Job	Job	18	21	18	Erunt sicut páleæ ante fáciem venti, et sicut favílla quam turbo dispérgit.
 Job	Job	18	21	19	Deus servábit fíliis illíus dolórem patris, et cum reddíderit, tunc sciet.	b
 Job	Job	18	21	20	Vidébunt óculi ejus interfectiónem suam, et de furóre Omnipoténtis bibet.
 Job	Job	18	21	21	Quid enim ad eum pértinet de domo sua post se, et si númerus ménsium ejus dimidiétur?
 Job	Job	18	21	22	Numquid Deus docébit quíspiam sciéntiam, qui excélsos júdicat?	b
 Job	Job	18	21	23	Iste móritur robústus et sanus, dives et felix:
 Job	Job	18	21	24	víscera ejus plena sunt ádipe, et medúllis ossa illíus irrigántur:
 Job	Job	18	21	25	álius vero móritur in amaritúdine ánimæ absque ullis ópibus:
 Job	Job	18	21	26	et tamen simul in púlvere dórmient, et vermes opérient eos.
 Job	Job	18	21	27	Certe novi cogitatiónes vestras, et senténtias contra me iníquas.	b
 Job	Job	18	21	28	Dícitis enim: Ubi est domus príncipis? et ubi tabernácula impiórum?
 Job	Job	18	21	29	Interrogáte quémlibet de viatóribus, et hæc éadem illum intellígere cognoscétis:
 Job	Job	18	21	30	quia in diem perditiónis servátur malus, et ad diem furóris ducétur.
 Job	Job	18	21	31	Quis árguet coram eo viam ejus? et quæ fecit, quis reddet illi?
 Job	Job	18	21	32	Ipse ad sepúlchra ducétur, et in congérie mortuórum vigilábit.
 Job	Job	18	21	33	Dulcis fuit gláreis Cocýti, et post se omnem hóminem trahet, et ante se innumerábiles.
 Job	Job	18	21	34	Quómodo ígitur consolámini me frustra, cum respónsio vestra repugnáre osténsa sit veritáti?	b
 Job	Job	18	22	1	Respóndens autem Éliphaz Themanítes, dixit:
 Job	Job	18	22	2	Numquid Deo potest comparári homo, étiam cum perféctæ fúerit sciéntiæ?
 Job	Job	18	22	3	Quid prodest Deo, si justus fúeris? aut quid ei confers, si immaculáta fúerit via tua?
 Job	Job	18	22	4	Numquid timens árguet te, et véniet tecum in judícium,
 Job	Job	18	22	5	et non propter malítiam tuam plúrimam, et infinítas iniquitátes tuas?
 Job	Job	18	22	6	Abstulísti enim pignus fratrum tuórum sine causa, et nudos spoliásti véstibus.
 Job	Job	18	22	7	Aquam lasso non dedísti, et esuriénti subtraxísti panem.
 Job	Job	18	22	8	In fortitúdine bráchii tui possidébas terram, et potentíssimus obtinébas eam.
 Job	Job	18	22	9	Víduas dimisísti vácuas, et lacértos pupillórum comminuísti.
 Job	Job	18	22	10	Proptérea circúmdatus es láqueis, et contúrbat te formído súbita.
 Job	Job	18	22	11	Et putábas te ténebras non visúrum, et ímpetu aquárum inundántium non oppréssum iri?
 Job	Job	18	22	12	An non cógitas quod Deus excélsior cælo sit, et super stellárum vérticem sublimétur?	b
 Job	Job	18	22	13	Et dicis: Quid enim novit Deus? et quasi per calíginem júdicat.
 Job	Job	18	22	14	Nubes latíbulum ejus, nec nostra consíderat, et circa cárdines cæli perámbulat.
 Job	Job	18	22	15	Numquid sémitam sæculórum custodíre cupis, quam calcavérunt viri iníqui,
 Job	Job	18	22	16	qui subláti sunt ante tempus suum, et flúvius subvértit fundaméntum eórum?
 Job	Job	18	22	17	Qui dicébant Deo: Recéde a nobis: et quasi nihil posset fácere Omnípotens, æstimábant eum,
 Job	Job	18	22	18	cum ille implésset domos eórum bonis: quorum senténtia procul sit a me.
 Job	Job	18	22	19	Vidébunt justi, et lætabúntur, et ínnocens subsannábit eos:
 Job	Job	18	22	20	nonne succísa est eréctio eórum? et relíquias eórum devorávit ignis?
 Job	Job	18	22	21	Acquiésce ígitur ei, et habéto pacem, et per hæc habébis fructus óptimos.	b
 Job	Job	18	22	22	Súscipe ex ore illíus legem, et pone sermónes ejus in corde tuo.
 Job	Job	18	22	23	Si revérsus fúeris ad Omnipoténtem, ædificáberis, et longe fácies iniquitátem a tabernáculo tuo.
 Job	Job	18	22	24	Dabit pro terra sílicem, et pro sílice torréntes áureos.
 Job	Job	18	22	25	Erítque Omnípotens contra hostes tuos, et argéntum coacervábitur tibi.
 Job	Job	18	22	26	Tunc super Omnipoténtem delíciis áfflues, et elevábis ad Deum fáciem tuam.
 Job	Job	18	22	27	Rogábis eum, et exáudiet te, et vota tua reddes.
 Job	Job	18	22	28	Decérnes rem, et véniet tibi, et in viis tuis splendébit lumen.
 Job	Job	18	22	29	Qui enim humiliátus fúerit, erit in glória, et qui inclináverit óculos, ipse salvábitur.
 Job	Job	18	22	30	Salvábitur ínnocens: salvábitur autem in mundítia mánuum suárum.	b
 Job	Job	18	23	1	Respóndens autem Job, ait:
 Job	Job	18	23	2	Nunc quoque in amaritúdine est sermo meus, et manus plagæ meæ aggraváta est super gémitum meum.
 Job	Job	18	23	3	Quis mihi tríbuat ut cognóscam et invéniam illum, et véniam usque ad sólium ejus?
 Job	Job	18	23	4	Ponam coram eo judícium, et os meum replébo increpatiónibus:
 Job	Job	18	23	5	ut sciam verba quæ mihi respóndeat, et intélligam quid loquátur mihi.
 Job	Job	18	23	6	Nolo multa fortitúdine conténdat mecum, nec magnitúdinis suæ mole me premat.
 Job	Job	18	23	7	Propónat æquitátem contra me, et pervéniat ad victóriam judícium meum.
 Job	Job	18	23	8	Si ad oriéntem íero, non appáret; si ad occidéntem, non intélligam eum.	b
 Job	Job	18	23	9	Si ad sinístram, quid agam? non apprehéndam eum; si me vertam ad déxteram, non vidébo illum.
 Job	Job	18	23	10	Ipse vero scit viam meam, et probávit me quasi aurum quod per ignem transit.
 Job	Job	18	23	11	Vestígia ejus secútus est pes meus: viam ejus custodívi, et non declinávi ex ea.
 Job	Job	18	23	12	A mandátis labiórum ejus non recéssi, et in sinu meo abscóndi verba oris ejus.
 Job	Job	18	23	13	Ipse enim solus est, et nemo avértere potest cogitatiónem ejus: et ánima ejus quodcúmque vóluit, hoc fecit.
 Job	Job	18	23	14	Cum expléverit in me voluntátem suam, et ália multa simília præsto sunt ei.
 Job	Job	18	23	15	Et idcírco a fácie ejus turbátus sum, et consíderans eum, timóre sollícitor.
 Job	Job	18	23	16	Deus mollívit cor meum, et Omnípotens conturbávit me.
 Job	Job	18	23	17	Non enim périi propter imminéntes ténebras, nec fáciem meam opéruit calígo.
 Job	Job	18	24	1	Ab Omnipoténte non sunt abscóndita témpora: qui autem novérunt eum, ignórant dies illíus.
 Job	Job	18	24	2	Álii términos transtulérunt; diripuérunt greges, et pavérunt eos.	b
 Job	Job	18	24	3	Ásinum pupillórum abegérunt, et abstulérunt pro pígnore bovem víduæ.
 Job	Job	18	24	4	Subvertérunt páuperum viam, et oppressérunt páriter mansuétos terræ.
 Job	Job	18	24	5	Álii quasi ónagri in desérto egrediúntur ad opus suum: vigilántes ad prædam, prǽparant panem líberis.
 Job	Job	18	24	6	Agrum non suum demétunt, et víneam ejus, quem vi opprésserint, vindémiant.
 Job	Job	18	24	7	Nudos dimíttunt hómines, induménta tolléntes, quibus non est operiméntum in frígore:
 Job	Job	18	24	8	quos imbres móntium rigant, et non habéntes velámen, amplexántur lápides.
 Job	Job	18	24	9	Vim fecérunt deprædántes pupíllos, et vulgum páuperem spoliavérunt.
 Job	Job	18	24	10	Nudis et incedéntibus absque vestítu, et esuriéntibus tulérunt spicas.
 Job	Job	18	24	11	Inter acérvos eórum meridiáti sunt, qui calcátis torculáribus sítiunt.
 Job	Job	18	24	12	De civitátibus fecérunt viros gémere, et ánima vulneratórum clamávit: et Deus inúltum abíre non pátitur.
 Job	Job	18	24	13	Ipsi fuérunt rebélles lúmini: nesciérunt vias ejus, nec revérsi sunt per sémitas ejus.	b
 Job	Job	18	24	14	Mane primo consúrgit homicída; intérficit egénum et páuperem: per noctem vero erit quasi fur.
 Job	Job	18	24	15	Óculus adúlteri obsérvat calíginem, dicens: Non me vidébit óculus: et opériet vultum suum.
 Job	Job	18	24	16	Perfódit in ténebris domos, sicut in die condíxerant sibi, et ignoravérunt lucem.
 Job	Job	18	24	17	Si súbito apparúerit auróra, arbitrántur umbram mortis: et sic in ténebris quasi in luce ámbulant.
 Job	Job	18	24	18	Levis est super fáciem aquæ: maledícta sit pars ejus in terra, nec ámbulet per viam vineárum.	b
 Job	Job	18	24	19	Ad nímium calórem tránseat ab aquis nívium, et usque ad ínferos peccátum illíus.
 Job	Job	18	24	20	Obliviscátur ejus misericórdia; dulcédo illíus vermes: non sit in recordatióne, sed conterátur quasi lignum infructuósum.
 Job	Job	18	24	21	Pavit enim stérilem quæ non parit, et víduæ bene non fecit.
 Job	Job	18	24	22	Detráxit fortes in fortitúdine sua, et cum stéterit, non credet vitæ suæ.
 Job	Job	18	24	23	Dedit ei Deus locum pœniténtiæ, et ille abútitur eo in supérbiam: óculi autem ejus sunt in viis illíus.
 Job	Job	18	24	24	Eleváti sunt ad módicum, et non subsístent: et humiliabúntur sicut ómnia, et auferéntur, et sicut summitátes spicárum conteréntur.
 Job	Job	18	24	25	Quod si non est ita, quis me potest argúere esse mentítum, et pónere ante Deum verba mea?	b
 Job	Job	18	25	1	Respóndens autem Baldad Suhítes, dixit:
 Job	Job	18	25	2	Potéstas et terror apud eum est, qui facit concórdiam in sublímibus suis.
 Job	Job	18	25	3	Numquid est númerus mílitum ejus? et super quem non surget lumen illíus?
 Job	Job	18	25	4	Numquid justificári potest homo comparátus Deo? aut apparére mundus natus de mulíere?
 Job	Job	18	25	5	Ecce luna étiam non splendet, et stellæ non sunt mundæ in conspéctu ejus:
 Job	Job	18	25	6	quanto magis homo putrédo, et fílius hóminis vermis?
 Job	Job	18	26	1	Respóndens autem Job dixit:
 Job	Job	18	26	2	Cujus adjútor es? numquid imbecíllis? et susténtas bráchium ejus qui non est fortis?
 Job	Job	18	26	3	Cui dedísti consílium? fórsitan illi qui non habet sapiéntiam: et prudéntiam tuam ostendísti plúrimam.
 Job	Job	18	26	4	Quem docére voluísti? nonne eum qui fecit spiraméntum?
 Job	Job	18	26	5	Ecce gigántes gemunt sub aquis, et qui hábitant cum eis.	b
 Job	Job	18	26	6	Nudus est inférnus coram illo, et nullum est operiméntum perditióni.
 Job	Job	18	26	7	Qui exténdit aquilónem super vácuum, et appéndit terram super níhilum.
 Job	Job	18	26	8	Qui ligat aquas in núbibus suis, ut non erúmpant páriter deórsum.
 Job	Job	18	26	9	Qui tenet vultum sólii sui, et expándit super illud nébulam suam.
 Job	Job	18	26	10	Términum circúmdedit aquis, usque dum finiántur lux et ténebræ.
 Job	Job	18	26	11	Colúmnæ cæli contremíscunt, et pavent ad nutum ejus.
 Job	Job	18	26	12	In fortitúdine illíus repénte mária congregáta sunt, et prudéntia ejus percússit supérbum.
 Job	Job	18	26	13	Spíritus ejus ornávit cælos, et obstetricánte manu ejus, edúctus est cóluber tortuósus.
 Job	Job	18	26	14	Ecce hæc ex parte dicta sunt viárum ejus: et cum vix parvam stillam sermónis ejus audiérimus, quis póterit tonítruum magnitúdinis illíus intuéri?
 Job	Job	18	27	1	Áddidit quoque Job, assúmens parábolam suam, et dixit:
 Job	Job	18	27	2	Vivit Deus, qui ábstulit judícium meum, et Omnípotens, qui ad amaritúdinem addúxit ánimam meam.
 Job	Job	18	27	3	Quia donec súperest hálitus in me, et spíritus Dei in náribus meis,
 Job	Job	18	27	4	non loquéntur lábia mea iniquitátem, nec lingua mea meditábitur mendácium.
 Job	Job	18	27	5	Absit a me ut justos vos esse júdicem: donec defíciam, non recédam ab innocéntia mea.
 Job	Job	18	27	6	Justificatiónem meam, quam cœpi tenére, non déseram: neque enim reprehéndit me cor meum in omni vita mea.
 Job	Job	18	27	7	Sit ut ímpius, inimícus meus, et adversárius meus quasi iníquus.
 Job	Job	18	27	8	Quæ est enim spes hypócritæ, si aváre rápiat, et non líberet Deus ánimam ejus?	b
 Job	Job	18	27	9	Numquid Deus áudiet clamórem ejus, cum vénerit super eum angústia?
 Job	Job	18	27	10	aut póterit in Omnipoténte delectári, et invocáre Deum omni témpore?
 Job	Job	18	27	11	Docébo vos per manum Dei quæ Omnípotens hábeat, nec abscóndam.
 Job	Job	18	27	12	Ecce vos omnes nostis: et quid sine causa vana loquímini?
 Job	Job	18	27	13	Hæc est pars hóminis ímpii apud Deum, et hæréditas violentórum, quam ob Omnipoténte suscípient.	b
 Job	Job	18	27	14	Si multiplicáti fúerint fílii ejus, in gládio erunt, et nepótes ejus non saturabúntur pane:
 Job	Job	18	27	15	qui réliqui fúerint ex eo sepeliéntur in intéritu, et víduæ illíus non plorábunt.
 Job	Job	18	27	16	Si comportáverit quasi terram argéntum, et sicut lutum præparáverit vestiménta:
 Job	Job	18	27	17	præparábit quidem, sed justus vestiétur illis, et argéntum ínnocens dívidet.
 Job	Job	18	27	18	Ædificávit sicut tínea domum suam, et sicut custos fecit umbráculum.
 Job	Job	18	27	19	Dives, cum dormíerit, nihil secum áuferet: áperiet óculos suos, et nihil invéniet.
 Job	Job	18	27	20	Apprehéndet eum quasi aqua inópia: nocte ópprimet eum tempéstas.
 Job	Job	18	27	21	Tollet eum ventus urens, et áuferet, et velut turbo rápiet eum de loco suo.
 Job	Job	18	27	22	Et mittet super eum, et non parcet: de manu ejus fúgiens fúgiet.
 Job	Job	18	27	23	Stringet super eum manus suas, et sibilábit super illum, íntuens locum ejus.
 Job	Job	18	28	1	Habet argéntum venárum suárum princípia, et auro locus est in quo conflátur.
 Job	Job	18	28	2	Ferrum de terra tóllitur, et lapis solútus calóre in æs vértitur.
 Job	Job	18	28	3	Tempus pósuit ténebris, et universórum finem ipse consíderat: lápidem quoque calíginis et umbram mortis.
 Job	Job	18	28	4	Dívidit torrens a pópulo peregrinánte eos quos oblítus est pes egéntis hóminis, et ínvios.
 Job	Job	18	28	5	Terra de qua oriebátur panis, in loco suo igni subvérsa est.
 Job	Job	18	28	6	Locus sapphíri lápides ejus, et glebæ illíus aurum.
 Job	Job	18	28	7	Sémitam ignorávit avis, nec intúitus est eam óculus vúlturis.
 Job	Job	18	28	8	Non calcavérunt eam fílii institórum, nec pertransívit per eam leǽna.
 Job	Job	18	28	9	Ad sílicem exténdit manum suam: subvértit a radícibus montes.
 Job	Job	18	28	10	In petris rivos excídit, et omne pretiósum vidit óculus ejus.
 Job	Job	18	28	11	Profúnda quoque fluviórum scrutátus est, et abscóndita in lucem prodúxit.
 Job	Job	18	28	12	Sapiéntia vero ubi invenítur? et quis est locus intelligéntiæ?
 Job	Job	18	28	13	Nescit homo prétium ejus, nec invenítur in terra suáviter vivéntium.	b
 Job	Job	18	28	14	Abýssus dicit: Non est in me, et mare lóquitur: Non est mecum.
 Job	Job	18	28	15	Non dábitur aurum obrízum pro ea, nec appendétur argéntum in commutatióne ejus.
 Job	Job	18	28	16	Non conferétur tinctis Índiæ colóribus, nec lápidi sardónycho pretiosíssimo vel sapphíro.
 Job	Job	18	28	17	Non adæquábitur ei aurum vel vitrum, nec commutabúntur pro ea vasa auri.
 Job	Job	18	28	18	Excélsa et eminéntia non memorabúntur comparatióne ejus: tráhitur autem sapiéntia de occúltis.
 Job	Job	18	28	19	Non adæquábitur ei topázius de Æthiópia, nec tinctúræ mundíssimæ componétur.
 Job	Job	18	28	20	Unde ergo sapiéntia venit? et quis est locus intelligéntiæ?	b
 Job	Job	18	28	21	Abscóndita est ab óculis ómnium vivéntium: vólucres quoque cæli latet.
 Job	Job	18	28	22	Perdítio et mors dixérunt: Áuribus nostris audívimus famam ejus.
 Job	Job	18	28	23	Deus intélligit viam ejus, et ipse novit locum illíus.
 Job	Job	18	28	24	Ipse enim fines mundi intuétur, et ómnia quæ sub cælo sunt réspicit.
 Job	Job	18	28	25	Qui fecit ventis pondus, et aquas appéndit in mensúra.
 Job	Job	18	28	26	Quando ponébat plúviis legem, et viam procéllis sonántibus:
 Job	Job	18	28	27	tunc vidit illam et enarrávit, et præparávit, et investigávit.
 Job	Job	18	28	28	Et dixit hómini: Ecce timor Dómini, ipsa est sapiéntia; et recédere a malo, intelligéntia.	b
 Job	Job	18	29	1	Áddidit quoque Job, assúmens parábolam suam, et dixit:
 Job	Job	18	29	2	Quis mihi tríbuat ut sim juxta menses prístinos, secúndum dies quibus Deus custodiébat me?
 Job	Job	18	29	3	Quando splendébat lucérna ejus super caput meum, et ad lumen ejus ambulábam in ténebris:
 Job	Job	18	29	4	sicut fui in diébus adolescéntiæ meæ, quando secréto Deus erat in tabernáculo meo:
 Job	Job	18	29	5	quando erat Omnípotens mecum, et in circúitu meo púeri mei:
 Job	Job	18	29	6	quando lavábam pedes meos butýro, et petra fundébat mihi rivos ólei:
 Job	Job	18	29	7	quando procedébam ad portam civitátis, et in platéa parábant cáthedram mihi.
 Job	Job	18	29	8	Vidébant me júvenes, et abscondebántur: et senes assurgéntes stabant.
 Job	Job	18	29	9	Príncipes cessábant loqui, et dígitum superponébant ori suo.
 Job	Job	18	29	10	Vocem suam cohibébant duces, et lingua eórum gútturi suo adhærébat.
 Job	Job	18	29	11	Auris áudiens beatificábat me, et óculus videns testimónium reddébat mihi:	b
 Job	Job	18	29	12	eo quod liberássem páuperem vociferántem, et pupíllum cui non esset adjútor.
 Job	Job	18	29	13	Benedíctio peritúri super me veniébat, et cor víduæ consolátus sum.
 Job	Job	18	29	14	Justítia indútus sum, et vestívi me, sicut vestiménto et diadémate, judício meo.
 Job	Job	18	29	15	Óculus fui cæco, et pes claudo.
 Job	Job	18	29	16	Pater eram páuperum, et causam quam nesciébam diligentíssime investigábam.
 Job	Job	18	29	17	Conterébam molas iníqui, et de déntibus illíus auferébam prædam.
 Job	Job	18	29	18	Dicebámque: In nídulo meo móriar, et sicut palma multiplicábo dies.	b
 Job	Job	18	29	19	Radix mea apérta est secus aquas, et ros morábitur in messióne mea.
 Job	Job	18	29	20	Glória mea semper innovábitur, et arcus meus in manu mea instaurábitur.
 Job	Job	18	29	21	Qui me audiébant, expectábant senténtiam, et inténti tacébant ad consílium meum.
 Job	Job	18	29	22	Verbis meis áddere nihil audébant, et super illos stillábat elóquium meum.
 Job	Job	18	29	23	Expectábant me sicut plúviam, et os suum aperiébant quasi ad imbrem serótinum.
 Job	Job	18	29	24	Siquándo ridébam ad eos, non credébant: et lux vultus mei non cadébat in terram.
 Job	Job	18	29	25	Si voluíssem ire ad eos, sedébam primus: cumque sedérem quasi rex, circumstánte exércitu, eram tamen mœréntium consolátor.
 Job	Job	18	30	1	Nunc autem derídent me junióres témpore, quorum non dignábar patres pónere cum cánibus gregis mei:
 Job	Job	18	30	2	quorum virtus mánuum mihi erat pro níhilo, et vita ipsa putabántur indígni:
 Job	Job	18	30	3	egestáte et fame stériles, qui rodébant in solitúdine, squalléntes calamitáte et miséria.
 Job	Job	18	30	4	Et mandébant herbas, et árborum córtices, et radix juniperórum erat cibus eórum:
 Job	Job	18	30	5	qui de convállibus ista rapiéntes, cum síngula reperíssent, ad ea cum clamóre currébant.
 Job	Job	18	30	6	In desértis habitábant torréntium, et in cavérnis terræ, vel super gláream:
 Job	Job	18	30	7	qui inter hujuscémodi lætabántur, et esse sub séntibus delícias computábant:
 Job	Job	18	30	8	fílii stultórum et ignobílium, et in terra pénitus non paréntes.
 Job	Job	18	30	9	Nunc in eórum cánticum versus sum, et factus sum eis in provérbium.
 Job	Job	18	30	10	Abominántur me, et longe fúgiunt a me, et fáciem meam conspúere non veréntur.
 Job	Job	18	30	11	Pháretram enim suam apéruit, et afflíxit me, et frenum pósuit in os meum.
 Job	Job	18	30	12	Ad déxteram oriéntis calamitátes meæ íllico surrexérunt: pedes meos subvertérunt, et oppressérunt quasi flúctibus sémitis suis.
 Job	Job	18	30	13	Dissipavérunt itínera mea; insidiáti sunt mihi, et prævaluérunt: et non fuit qui ferret auxílium.
 Job	Job	18	30	14	Quasi rupto muro, et apérta jánua, irruérunt super me, et ad meas misérias devolúti sunt.
 Job	Job	18	30	15	Redáctus sum in níhilum: abstulísti quasi ventus desidérium meum, et velut nubes pertránsiit salus mea.	b
 Job	Job	18	30	16	Nunc autem in memetípso marcéscit ánima mea, et póssident me dies afflictiónis.
 Job	Job	18	30	17	Nocte os meum perforátur dolóribus, et qui me cómedunt, non dórmiunt.
 Job	Job	18	30	18	In multitúdine eórum consúmitur vestiméntum meum, et quasi capítio túnicæ succinxérunt me.
 Job	Job	18	30	19	Comparátus sum luto, et assimilátus sum favíllæ et cíneri.
 Job	Job	18	30	20	Clamo ad te, et non exáudis me: sto, et non réspicis me.
 Job	Job	18	30	21	Mutátus es mihi in crudélem, et in durítia manus tuæ adversáris mihi.
 Job	Job	18	30	22	Elevásti me, et quasi super ventum ponens; elisísti me válide.
 Job	Job	18	30	23	Scio quia morti trades me, ubi constitúta est domus omni vivénti.
 Job	Job	18	30	24	Verúmtamen non ad consumptiónem eórum emíttis manum tuam: et si corrúerint, ipse salvábis.
 Job	Job	18	30	25	Flebam quondam super eo qui afflíctus erat, et compatiebátur ánima mea páuperi.
 Job	Job	18	30	26	Expectábam bona, et venérunt mihi mala: præstolábar lucem, et erupérunt ténebræ.
 Job	Job	18	30	27	Interióra mea efferbuérunt absque ulla réquie: prævenérunt me dies afflictiónis.
 Job	Job	18	30	28	Mœrens incedébam sine furóre; consúrgens, in turba clamábam.
 Job	Job	18	30	29	Frater fui dracónum, et sócius struthiónum.
 Job	Job	18	30	30	Cutis mea denigráta est super me, et ossa mea aruérunt præ cáumate.
 Job	Job	18	30	31	Versa est in luctum cíthara mea, et órganum meum in vocem fléntium.
 Job	Job	18	31	1	Pépigi fœdus cum óculis meis, ut ne cogitárem quidem de vírgine.
 Job	Job	18	31	2	Quam enim partem habéret in me Deus désuper, et hæreditátem Omnípotens de excélsis?
 Job	Job	18	31	3	Numquid non perdítio est iníquo, et alienátio operántibus injustítiam?
 Job	Job	18	31	4	Nonne ipse consíderat vias meas, et cunctos gressus meos dinúmerat?
 Job	Job	18	31	5	Si ambulávi in vanitáte, et festinávit in dolo pes meus,
 Job	Job	18	31	6	appéndat me in statéra justa, et sciat Deus simplicitátem meam.
 Job	Job	18	31	7	Si declinávit gressus meus de via, et si secútum est óculos meos cor meum, et si mánibus meis adhǽsit mácula,
 Job	Job	18	31	8	seram, et álius cómedat, et progénies mea eradicétur.
 Job	Job	18	31	9	Si decéptum est cor meum super mulíere, et si ad óstium amíci mei insidiátus sum,
 Job	Job	18	31	10	scortum altérius sit uxor mea, et super illam incurvéntur álii.
 Job	Job	18	31	11	Hoc enim nefas est, et iníquitas máxima.
 Job	Job	18	31	12	Ignis est usque ad perditiónem dévorans, et ómnia erádicans genímina.
 Job	Job	18	31	13	Si contémpsi subíre judícium cum servo meo et ancílla mea, cum disceptárent advérsum me:	b
 Job	Job	18	31	14	quid enim fáciam cum surréxerit ad judicándum Deus? et cum quæsíerit, quid respondébo illi?
 Job	Job	18	31	15	Numquid non in útero fecit me, qui et illum operátus est, et formávit me in vulva unus?
 Job	Job	18	31	16	Si negávi quod volébant paupéribus, et óculos víduæ expectáre feci;
 Job	Job	18	31	17	si comédi buccéllam meam solus, et non comédit pupíllus ex ea
 Job	Job	18	31	18	(quia ab infántia mea crevit mecum miserátio, et de útero matris meæ egréssa est mecum);
 Job	Job	18	31	19	si despéxi pereúntem, eo quod non habúerit induméntum, et absque operiménto páuperem;
 Job	Job	18	31	20	si non benedixérunt mihi látera ejus, et de velléribus óvium meárum calefáctus est;
 Job	Job	18	31	21	si levávi super pupíllum manum meam, étiam cum vidérem me in porta superiórem:
 Job	Job	18	31	22	húmerus meus a junctúra sua cadat, et bráchium meum cum suis óssibus confringátur.
 Job	Job	18	31	23	Semper enim quasi tuméntes super me fluctus tímui Deum, et pondus ejus ferre non pótui.
 Job	Job	18	31	24	Si putávi aurum robur meum, et obrízo dixi: Fidúcia mea;	b
 Job	Job	18	31	25	si lætátus sum super multis divítiis meis, et quia plúrima réperit manus mea;
 Job	Job	18	31	26	si vidi solem cum fulgéret, et lunam incedéntem clare,
 Job	Job	18	31	27	et lætátum est in abscóndito cor meum, et osculátus sum manum meam ore meo:
 Job	Job	18	31	28	quæ est iníquitas máxima, et negátio contra Deum altíssimum.
 Job	Job	18	31	29	Si gavísus sum ad ruínam ejus qui me óderat, et exsultávi quod invenísset eum malum:
 Job	Job	18	31	30	non enim dedi ad peccándum guttur meum, ut expéterem maledícens ánimam ejus.
 Job	Job	18	31	31	Si non dixérunt viri tabernáculi mei: Quis det de cárnibus ejus, ut saturémur?
 Job	Job	18	31	32	foris non mansit peregrínus: óstium meum viatóri pátuit.
 Job	Job	18	31	33	Si abscóndi quasi homo peccátum meum, et celávi in sinu meo iniquitátem meam;	b
 Job	Job	18	31	34	si expávi ad multitúdinem nímiam, et despéctio propinquórum térruit me: et non magis tácui, nec egréssus sum óstium.
 Job	Job	18	31	35	Quis mihi tríbuat auditórem, ut desidérium meum áudiat Omnípotens, et librum scribat ipse qui júdicat,
 Job	Job	18	31	36	ut in húmero meo portem illum, et circúmdem illum quasi corónam mihi?
 Job	Job	18	31	37	Per síngulos gradus meos pronuntiábo illum, et quasi príncipi ófferam eum.
 Job	Job	18	31	38	Si advérsum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci ejus deflent:
 Job	Job	18	31	39	si fructus ejus comédi absque pecúnia, et ánimam agricolárum ejus afflíxi:
 Job	Job	18	31	40a	pro fruménto oriátur mihi tríbulus, et pro hórdeo spina.
 Job	Job	18	31	40b	Finíta sunt verba Job.
 Job	Job	18	32	1	Omisérunt autem tres viri isti respondére Job, eo quod justus sibi viderétur.
 Job	Job	18	32	2	Et irátus indignatúsque est Éliu fílius Bárachel Buzítes, de cognatióne Ram: irátus est autem advérsum Job, eo quod justum se esse díceret coram Deo.
 Job	Job	18	32	3	Porro advérsum amícos ejus indignátus est, eo quod non inveníssent responsiónem rationábilem, sed tantúmmodo condemnássent Job.
 Job	Job	18	32	4	Ígitur Éliu expectávit Job loquéntem, eo quod senióres essent qui loquebántur.
 Job	Job	18	32	5	Cum autem vidísset quod tres respondére non potuíssent, irátus est veheménter.
 Job	Job	18	32	6	Respondénsque Éliu fílius Bárachel Buzítes, dixit: Júnior sum témpore, vos autem antiquióres: idcírco, demísso cápite, véritus sum vobis indicáre meam senténtiam.	b
 Job	Job	18	32	7	Sperábam enim quod ætas prolíxior loquerétur, et annórum multitúdo docéret sapiéntiam.
 Job	Job	18	32	8	Sed, ut vídeo, spíritus est in homínibus, et inspirátio Omnipoténtis dat intelligéntiam.
 Job	Job	18	32	9	Non sunt longǽvi sapiéntes, nec senes intélligunt judícium.
 Job	Job	18	32	10	Ídeo dicam: Audíte me: osténdam vobis étiam ego meam sapiéntiam.
 Job	Job	18	32	11	Expectávi enim sermónes vestros; audívi prudéntiam vestram, donec disceptarémini sermónibus;
 Job	Job	18	32	12	et donec putábam vos áliquid dícere, considerábam: sed, ut vídeo, non est qui possit argúere Job, et respondére ex vobis sermónibus ejus.
 Job	Job	18	32	13	Ne forte dicátis: Invénimus sapiéntiam: Deus projécit eum, non homo.
 Job	Job	18	32	14	Nihil locútus est mihi: et ego non secúndum sermónes vestros respondébo illi.
 Job	Job	18	32	15	Extimuérunt, nec respondérunt ultra, abstulerúntque a se elóquia.	b
 Job	Job	18	32	16	Quóniam ígitur expectávi, et non sunt locúti: stetérunt, nec ultra respondérunt:
 Job	Job	18	32	17	respondébo et ego partem meam, et osténdam sciéntiam meam.
 Job	Job	18	32	18	Plenus sum enim sermónibus, et coárctat me spíritus úteri mei.
 Job	Job	18	32	19	En venter meus quasi mustum absque spiráculo, quod lagúnculas novas disrúmpit.
 Job	Job	18	32	20	Loquar, et respirábo páululum: apériam lábia mea, et respondébo.
 Job	Job	18	32	21	Non accípiam persónam viri, et Deum hómini non æquábo.
 Job	Job	18	32	22	Néscio enim quámdiu subsístam, et si post módicum tollat me factor meus.
 Job	Job	18	33	1	Audi ígitur, Job, elóquia mea, et omnes sermónes meos auscúlta.
 Job	Job	18	33	2	Ecce apérui os meum: loquátur lingua mea in fáucibus meis.
 Job	Job	18	33	3	Símplici corde meo sermónes mei, et senténtiam puram lábia mea loquéntur.
 Job	Job	18	33	4	Spíritus Dei fecit me, et spiráculum Omnipoténtis vivificávit me.
 Job	Job	18	33	5	Si potes, respónde mihi, et advérsus fáciem meam consíste.
 Job	Job	18	33	6	Ecce, et me sicut et te fecit Deus, et de eódem luto ego quoque formátus sum.
 Job	Job	18	33	7	Verúmtamen miráculum meum non te térreat, et eloquéntia mea non sit tibi gravis.
 Job	Job	18	33	8	Dixísti ergo in áuribus meis, et vocem verbórum tuórum audívi:	b
 Job	Job	18	33	9	Mundus sum ego, et absque delícto: immaculátus, et non est iníquitas in me.
 Job	Job	18	33	10	Quia querélas in me réperit, ídeo arbitrátus est me inimícum sibi.
 Job	Job	18	33	11	Pósuit in nervo pedes meos; custodívit omnes sémitas meas.
 Job	Job	18	33	12	Hoc est ergo in quo non es justificátus: respondébo tibi, quia major sit Deus hómine.
 Job	Job	18	33	13	Advérsus eum conténdis, quod non ad ómnia verba respónderit tibi?
 Job	Job	18	33	14	Semel lóquitur Deus, et secúndo idípsum non répetit.
 Job	Job	18	33	15	Per sómnium, in visióne noctúrna, quando írruit sopor super hómines, et dórmiunt in léctulo,
 Job	Job	18	33	16	tunc áperit aures virórum, et erúdiens eos ínstruit disciplína,
 Job	Job	18	33	17	ut avértat hóminem ab his quæ facit, et líberet eum de supérbia,
 Job	Job	18	33	18	éruens ánimam ejus a corruptióne, et vitam illíus ut non tránseat in gládium.
 Job	Job	18	33	19	Íncrepat quoque per dolórem in léctulo, et ómnia ossa ejus marcéscere facit.
 Job	Job	18	33	20	Abominábilis ei fit in vita sua panis, et ánimæ illíus cibus ante desiderábilis.	b
 Job	Job	18	33	21	Tabéscet caro ejus, et ossa, quæ tecta fúerant, nudabúntur.
 Job	Job	18	33	22	Appropinquávit corruptióni ánima ejus, et vita illíus mortíferis.
 Job	Job	18	33	23	Si fúerit pro eo ángelus loquens, unus de míllibus, ut annúntiet hóminis æquitátem,
 Job	Job	18	33	24	miserébitur ejus, et dicet: Líbera eum, ut non descéndat in corruptiónem: invéni in quo ei propítier.
 Job	Job	18	33	25	Consúmpta est caro ejus a supplíciis: revertátur ad dies adolescéntiæ suæ.
 Job	Job	18	33	26	Deprecábitur Deum, et placábilis ei erit: et vidébit fáciem ejus in júbilo, et reddet hómini justítiam suam.
 Job	Job	18	33	27	Respíciet hómines, et dicet: Peccávi, et vere delíqui, et ut eram dignus, non recépi.
 Job	Job	18	33	28	Liberávit ánimam suam, ne pérgeret in intéritum, sed vivens lucem vidéret.
 Job	Job	18	33	29	Ecce hæc ómnia operátur Deus tribus vícibus per síngulos,	b
 Job	Job	18	33	30	ut révocet ánimas eórum a corruptióne, et illúminet luce vivéntium.
 Job	Job	18	33	31	Atténde, Job, et audi me: et tace, dum ego loquor.
 Job	Job	18	33	32	Si autem habes quod loquáris, respónde mihi: lóquere, volo enim te apparére justum.
 Job	Job	18	33	33	Quod si non habes, audi me: tace, et docébo te sapiéntiam.
 Job	Job	18	34	1	Pronúntians ítaque Éliu, étiam hæc locútus est:
 Job	Job	18	34	2	Audíte, sapiéntes, verba mea: et erudíti, auscultáte me.
 Job	Job	18	34	3	Auris enim verba probat, et guttur escas gustu dijúdicat.
 Job	Job	18	34	4	Judícium eligámus nobis, et inter nos videámus quid sit mélius.
 Job	Job	18	34	5	Quia dixit Job: Justus sum, et Deus subvértit judícium meum.
 Job	Job	18	34	6	In judicándo enim me mendácium est: violénta sagítta mea absque ullo peccáto.
 Job	Job	18	34	7	Quis est vir ut est Job, qui bibit subsannatiónem quasi aquam:
 Job	Job	18	34	8	qui gráditur cum operántibus iniquitátem, et ámbulat cum viris ímpiis?
 Job	Job	18	34	9	Dixit enim: Non placébit vir Deo, étiam si cucúrrerit cum eo.
 Job	Job	18	34	10	Ídeo, viri cordáti, audíte me: absit a Deo impíetas, et ab Omnipoténte iníquitas.	b
 Job	Job	18	34	11	Opus enim hóminis reddet ei, et juxta vias singulórum restítuet eis.
 Job	Job	18	34	12	Vere enim Deus non condemnábit frustra, nec Omnípotens subvértet judícium.
 Job	Job	18	34	13	Quem constítuit álium super terram? aut quem pósuit super orbem quem fabricátus est?
 Job	Job	18	34	14	Si diréxerit ad eum cor suum, spíritum illíus et flatum ad se trahet.
 Job	Job	18	34	15	Defíciet omnis caro simul, et homo in cínerem revertétur.
 Job	Job	18	34	16	Si habes ergo intelléctum, audi quod dícitur, et auscúlta vocem elóquii mei:	b
 Job	Job	18	34	17	numquid qui non amat judícium sanári potest? et quómodo tu eum qui justus est in tantum condémnas?
 Job	Job	18	34	18	Qui dicit regi: Apóstata; qui vocat duces ímpios;
 Job	Job	18	34	19	qui non áccipit persónas príncipum, nec cognóvit tyránnum cum disceptáret contra páuperem: opus enim mánuum ejus sunt univérsi.
 Job	Job	18	34	20	Súbito moriéntur, et in média nocte turbabúntur pópuli: et pertransíbunt, et áuferent violéntum absque manu.
 Job	Job	18	34	21	Óculi enim ejus super vias hóminum, et omnes gressus eórum consíderat.
 Job	Job	18	34	22	Non sunt ténebræ, et non est umbra mortis, ut abscondántur ibi qui operántur iniquitátem,
 Job	Job	18	34	23	neque enim ultra in hóminis potestáte est, ut véniat ad Deum in judícium.
 Job	Job	18	34	24	Cónteret multos, et innumerábiles, et stare fáciet álios pro eis.
 Job	Job	18	34	25	Novit enim ópera eórum, et idcírco indúcet noctem, et conteréntur.
 Job	Job	18	34	26	Quasi ímpios percússit eos in loco vidéntium:
 Job	Job	18	34	27	qui quasi de indústria recessérunt ab eo, et omnes vias ejus intellígere noluérunt:
 Job	Job	18	34	28	ut perveníre fácerent ad eum clamórem egéni, et audíret vocem páuperum.
 Job	Job	18	34	29	Ipso enim concedénte pacem, quis est qui condémnet? ex quo abscónderit vultum, quis est qui contemplétur eum, et super gentes, et super omnes hómines?
 Job	Job	18	34	30	Qui regnáre facit hóminem hypócritam propter peccáta pópuli.
 Job	Job	18	34	31	Quia ergo ego locútus sum ad Deum, te quoque non prohibébo.	b
 Job	Job	18	34	32	Si errávi, tu doce me; si iniquitátem locútus sum, ultra non addam.
 Job	Job	18	34	33	Numquid a te Deus éxpetit eam, quia displícuit tibi? tu enim cœpísti loqui, et non ego: quod si quid nosti mélius, lóquere.
 Job	Job	18	34	34	Viri intelligéntes loquántur mihi, et vir sápiens áudiat me.	b
 Job	Job	18	34	35	Job autem stulte locútus est, et verba illíus non sonant disciplínam.
 Job	Job	18	34	36	Pater mi, probétur Job usque ad finem: ne désinas ab hómine iniquitátis:
 Job	Job	18	34	37	quia addit super peccáta sua blasphémiam, inter nos ínterim constringátur: et tunc ad judícium próvocet sermónibus suis Deum.
 Job	Job	18	35	1	Ígitur Éliu hæc rursum locútus est:
 Job	Job	18	35	2	Numquid æqua tibi vidétur tua cogitátio, ut díceres: Jústior sum Deo?
 Job	Job	18	35	3	Dixísti enim: Non tibi placet quod rectum est: vel quid tibi próderit, si ego peccávero?
 Job	Job	18	35	4	Ítaque ego respondébo sermónibus tuis, et amícis tuis tecum.
 Job	Job	18	35	5	Súspice cælum, et intuére: et contempláre ǽthera quod áltior te sit.
 Job	Job	18	35	6	Si peccáveris, quid ei nocébis? et si multiplicátæ fúerint iniquitátes tuæ, quid fácies contra eum?
 Job	Job	18	35	7	Porro si juste égeris, quid donábis ei? aut quid de manu tua accípiet?
 Job	Job	18	35	8	Hómini qui símilis tui est, nocébit impíetas tua: et fílium hóminis adjuvábit justítia tua.
 Job	Job	18	35	9	Propter multitúdinem calumniatórum clamábunt, et ejulábunt propter vim bráchii tyrannórum.	b
 Job	Job	18	35	10	Et non dixit: Ubi est Deus qui fecit me, qui dedit cármina in nocte;
 Job	Job	18	35	11	qui docet nos super juménta terræ, et super vólucres cæli érudit nos?
 Job	Job	18	35	12	Ibi clamábunt, et non exáudiet, propter supérbiam malórum.
 Job	Job	18	35	13	Non ergo frustra áudiet Deus, et Omnípotens causas singulórum intuébitur.
 Job	Job	18	35	14	Étiam cum díxeris: Non consíderat: judicáre coram illo, et expécta eum.
 Job	Job	18	35	15	Nunc enim non infert furórem suum, nec ulcíscitur scelus valde.
 Job	Job	18	35	16	Ergo Job frustra áperit os suum, et absque sciéntia verba multíplicat.	b
 Job	Job	18	36	1	Addens quoque Éliu, hæc locútus est:
 Job	Job	18	36	2	Sústine me páululum, et indicábo tibi: adhuc enim hábeo quod pro Deo loquar.
 Job	Job	18	36	3	Répetam sciéntiam meam a princípio, et operatórem meum probábo justum.
 Job	Job	18	36	4	Vere enim absque mendácio sermónes mei, et perfécta sciéntia probábitur tibi.
 Job	Job	18	36	5	Deus poténtes non ábjicit, cum et ipse sit potens:
 Job	Job	18	36	6	sed non salvat ímpios, et judícium paupéribus tríbuit.
 Job	Job	18	36	7	Non áuferet a justo óculos suos: et reges in sólio cóllocat in perpétuum, et illi erigúntur.
 Job	Job	18	36	8	Et si fúerint in caténis, et vinciántur fúnibus paupertátis,
 Job	Job	18	36	9	indicábit eis ópera eórum, et scélera eórum, quia violénti fuérunt.
 Job	Job	18	36	10	Revelábit quoque aurem eórum, ut corrípiat: et loquétur, ut revertántur ab iniquitáte.
 Job	Job	18	36	11	Si audíerint et observáverint, complébunt dies suos in bono, et annos suos in glória:
 Job	Job	18	36	12	si autem non audíerint, transíbunt per gládium, et consuméntur in stultítia.
 Job	Job	18	36	13	Simulatóres et cállidi próvocant iram Dei, neque clamábunt cum vincti fúerint.
 Job	Job	18	36	14	Moriétur in tempestáte ánima eórum, et vita eórum inter effeminátos.
 Job	Job	18	36	15	Erípiet de angústia sua páuperem, et revelábit in tribulatióne aurem ejus.
 Job	Job	18	36	16	Ígitur salvábit te de ore angústo látissime, et non habénte fundaméntum subter se: réquies autem mensæ tuæ erit plena pinguédine.
 Job	Job	18	36	17	Causa tua quasi ímpii judicáta est: causam judiciúmque recípies.	b
 Job	Job	18	36	18	Non te ergo súperet ira ut áliquem ópprimas: nec multitúdo donórum inclínet te.
 Job	Job	18	36	19	Depóne magnitúdinem tuam absque tribulatióne, et omnes robústos fortitúdine.
 Job	Job	18	36	20	Ne prótrahas noctem, ut ascéndant pópuli pro eis.
 Job	Job	18	36	21	Cave ne declínes ad iniquitátem: hanc enim cœpísti sequi post misériam.
 Job	Job	18	36	22	Ecce Deus excélsus in fortitúdine sua, et nullus ei símilis in legislatóribus.	b
 Job	Job	18	36	23	Quis póterit scrutári vias ejus? aut quis potest ei dícere: Operátus es iniquitátem?
 Job	Job	18	36	24	Meménto quod ignóres opus ejus, de quo cecinérunt viri.
 Job	Job	18	36	25	Omnes hómines vident eum: unusquísque intuétur procul.
 Job	Job	18	36	26	Ecce Deus magnus vincens sciéntiam nostram: númerus annórum ejus inæstimábilis.
 Job	Job	18	36	27	Qui aufert stillas plúviæ, et effúndit imbres ad instar gúrgitum,
 Job	Job	18	36	28	qui de núbibus fluunt quæ prætéxunt cuncta désuper.
 Job	Job	18	36	29	Si volúerit exténdere nubes quasi tentórium suum,
 Job	Job	18	36	30	et fulguráre lúmine suo désuper, cárdines quoque maris opériet.
 Job	Job	18	36	31	Per hæc enim júdicat pópulos, et dat escas multis mortálibus.
 Job	Job	18	36	32	In mánibus abscóndit lucem, et præcépit ei ut rursus advéniat.
 Job	Job	18	36	33	Annúntiat de ea amíco suo, quod posséssio ejus sit, et ad eam possit ascéndere.
 Job	Job	18	37	1	Super hoc expávit cor meum, et emótum est de loco suo.
 Job	Job	18	37	2	Audíte auditiónem in terróre vocis ejus, et sonum de ore illíus procedéntem.
 Job	Job	18	37	3	Subter omnes cælos ipse consíderat, et lumen illíus super términos terræ.
 Job	Job	18	37	4	Post eum rúgiet sónitus; tonábit voce magnitúdinis suæ: et non investigábitur, cum audíta fúerit vox ejus.
 Job	Job	18	37	5	Tonábit Deus in voce sua mirabíliter, qui facit magna et inscrutabília;
 Job	Job	18	37	6	qui prǽcipit nivi ut descéndat in terram, et híemis plúviis, et imbri fortitúdinis suæ;
 Job	Job	18	37	7	qui in manu ómnium hóminum signat, ut nóverint sínguli ópera sua.
 Job	Job	18	37	8	Ingrediétur béstia latíbulum, et in antro suo morábitur.
 Job	Job	18	37	9	Ab interióribus egrediétur tempéstas, et ab Arctúro frigus.
 Job	Job	18	37	10	Flante Deo, concréscit gelu, et rursum latíssimæ fundúntur aquæ.
 Job	Job	18	37	11	Fruméntum desíderat nubes, et nubes spargunt lumen suum.
 Job	Job	18	37	12	Quæ lustrant per circúitum, quocúmque eas volúntas gubernántis dúxerit, ad omne quod præcéperit illis super fáciem orbis terrárum:
 Job	Job	18	37	13	sive in una tribu, sive in terra sua, sive in quocúmque loco misericórdiæ suæ eas jússerit inveníri.
 Job	Job	18	37	14	Auscúlta hæc, Job: sta, et consídera mirabília Dei.	b
 Job	Job	18	37	15	Numquid scis quando præcéperit Deus plúviis, ut osténderent lucem núbium ejus?
 Job	Job	18	37	16	Numquid nosti sémitas núbium magnas, et perféctas sciéntias?
 Job	Job	18	37	17	Nonne vestiménta tua cálida sunt, cum perfláta fúerit terra austro?
 Job	Job	18	37	18	Tu fórsitan cum eo fabricátus es cælos, qui solidíssimi quasi áëre fusi sunt.
 Job	Job	18	37	19	Osténde nobis quid dicámus illi: nos quippe invólvimur ténebris.
 Job	Job	18	37	20	Quis narrábit ei quæ loquor? étiam si locútus fúerit homo, devorábitur.
 Job	Job	18	37	21	At nunc non vident lucem: súbito aër cogétur in nubes, et ventus tránsiens fugábit eas.	b
 Job	Job	18	37	22	Ab aquilóne aurum venit, et ad Deum formidolósa laudátio.
 Job	Job	18	37	23	Digne eum inveníre non póssumus: magnus fortitúdine, et judício, et justítia: et enarrári non potest.
 Job	Job	18	37	24	Ídeo timébunt eum viri, et non audébunt contemplári omnes qui sibi vidéntur esse sapiéntes.
 Job	Job	18	38	1	Respóndens autem Dóminus Job de túrbine, dixit:
 Job	Job	18	38	2	Quis est iste invólvens senténtias sermónibus imperítis?
 Job	Job	18	38	3	Accínge sicut vir lumbos tuos: interrogábo te, et respónde mihi.
 Job	Job	18	38	4	Ubi eras quando ponébam fundaménta terræ? índica mihi, si habes intelligéntiam.
 Job	Job	18	38	5	Quis pósuit mensúras ejus, si nosti? vel quis teténdit super eam líneam?
 Job	Job	18	38	6	Super quo bases illíus solidátæ sunt? aut quis demísit lápidem angulárem ejus,
 Job	Job	18	38	7	cum me laudárent simul astra matutína, et jubilárent omnes fílii Dei?
 Job	Job	18	38	8	Quis conclúsit óstiis mare, quando erumpébat quasi de vulva procédens;
 Job	Job	18	38	9	cum pónerem nubem vestiméntum ejus, et calígine illud quasi pannis infántiæ obvólverem?
 Job	Job	18	38	10	Circúmdedi illud términis meis, et pósui vectem et óstia,
 Job	Job	18	38	11	et dixi: Usque huc vénies, et non procédes ámplius, et hic confrínges tuméntes fluctus tuos.
 Job	Job	18	38	12	Numquid post ortum tuum præcepísti dilúculo, et ostendísti auróræ locum suum?	b
 Job	Job	18	38	13	Et tenuísti concútiens extréma terræ, et excussísti ímpios ex ea?
 Job	Job	18	38	14	Restituétur ut lutum signáculum, et stabit sicut vestiméntum:
 Job	Job	18	38	15	auferétur ab ímpiis lux sua, et bráchium excélsum confringétur.
 Job	Job	18	38	16	Numquid ingréssus es profúnda maris, et in novíssimis abýssi deambulásti?
 Job	Job	18	38	17	Numquid apértæ sunt tibi portæ mortis, et óstia tenebrósa vidísti?
 Job	Job	18	38	18	Numquid considerásti latitúdinem terræ? índica mihi, si nosti, ómnia:
 Job	Job	18	38	19	in qua via lux hábitet, et tenebrárum quis locus sit:
 Job	Job	18	38	20	ut ducas unumquódque ad términos suos, et intélligas sémitas domus ejus.
 Job	Job	18	38	21	Sciébas tunc quod nascitúrus esses, et númerum diérum tuórum nóveras?
 Job	Job	18	38	22	Numquid ingréssus es thesáuros nivis, aut thesáuros grándinis aspexísti,	b
 Job	Job	18	38	23	quæ præparávi in tempus hostis, in diem pugnæ et belli?
 Job	Job	18	38	24	Per quam viam spárgitur lux, divíditur æstus super terram?
 Job	Job	18	38	25	Quis dedit vehementíssimo imbri cursum, et viam sonántis tonítrui,
 Job	Job	18	38	26	ut plúeret super terram absque hómine in desérto, ubi nullus mortálium commorátur;
 Job	Job	18	38	27	ut impléret ínviam et desolátam, et prodúceret herbas viréntes?
 Job	Job	18	38	28	Quis est plúviæ pater? vel quis génuit stillas roris?
 Job	Job	18	38	29	De cujus útero egréssa est glácies? et gelu de cælo quis génuit?
 Job	Job	18	38	30	In similitúdinem lápidis aquæ durántur, et superfícies abýssi constríngitur.
 Job	Job	18	38	31	Numquid conjúngere valébis micántes stellas Pleíadas, aut gyrum Arctúri póteris dissipáre?	b
 Job	Job	18	38	32	Numquid prodúcis lucíferum in témpore suo, et vésperum super fílios terræ consúrgere facis?
 Job	Job	18	38	33	Numquid nosti órdinem cæli, et pones ratiónem ejus in terra?
 Job	Job	18	38	34	Numquid elevábis in nébula vocem tuam, et ímpetus aquárum opériet te?
 Job	Job	18	38	35	Numquid mittes fúlgura, et ibunt, et reverténtia dicent tibi: Ádsumus?
 Job	Job	18	38	36	Quis pósuit in viscéribus hóminis sapiéntiam? vel quis dedit gallo intelligéntiam?
 Job	Job	18	38	37	Quis enarrábit cælórum ratiónem? et concéntum cæli quis dormíre fáciet?
 Job	Job	18	38	38	Quando fundebátur pulvis in terra, et glebæ compingebántur?
 Job	Job	18	38	39	Numquid cápies leǽnæ prædam, et ánimam catulórum ejus implébis,	b
 Job	Job	18	38	40	quando cubant in antris, et in spécubus insidiántur?
 Job	Job	18	38	41	Quis prǽparat corvo escam suam, quando pulli ejus clamant ad Deum, vagántes, eo quod non hábeant cibos?
 Job	Job	18	39	1	Numquid nosti tempus partus íbicum in petris, vel parturiéntes cervas observásti?
 Job	Job	18	39	2	Dinumerásti menses concéptus eárum, et scisti tempus partus eárum?
 Job	Job	18	39	3	Incurvántur ad fœtum, et páriunt, et rugítus emíttunt.
 Job	Job	18	39	4	Separántur fílii eárum, et pergunt ad pastum: egrediúntur, et non revertúntur ad eas.
 Job	Job	18	39	5	Quis dimísit ónagrum líberum, et víncula ejus quis solvit?
 Job	Job	18	39	6	cui dedi in solitúdine domum, et tabernácula ejus in terra salsúginis.
 Job	Job	18	39	7	Contémnit multitúdinem civitátis: clamórem exactóris non audit.
 Job	Job	18	39	8	Circúmspicit montes páscuæ suæ, et viréntia quæque perquírit.
 Job	Job	18	39	9	Numquid volet rhinóceros servíre tibi, aut morábitur ad præsépe tuum?
 Job	Job	18	39	10	Numquid alligábis rhinoceróta ad arándum loro tuo, aut confrínget glebas vállium post te?
 Job	Job	18	39	11	Numquid fidúciam habébis in magna fortitúdine ejus, et derelínques ei labóres tuos?
 Job	Job	18	39	12	Numquid credes illi quod seméntem reddat tibi, et áream tuam cóngreget?
 Job	Job	18	39	13	Penna struthiónis símilis est pennis heródii et accípitris.	b
 Job	Job	18	39	14	Quando derelínquit ova sua in terra, tu fórsitan in púlvere calefácies ea?
 Job	Job	18	39	15	Oblivíscitur quod pes concúlcet ea, aut béstia agri cónterat.
 Job	Job	18	39	16	Durátur ad fílios suos, quasi non sint sui: frustra laborávit, nullo timóre cogénte.
 Job	Job	18	39	17	Privávit enim eam Deus sapiéntia, nec dedit illi intelligéntiam.
 Job	Job	18	39	18	Cum tempus fúerit, in altum alas érigit: derídet equum et ascensórem ejus.
 Job	Job	18	39	19	Numquid præbébis equo fortitúdinem, aut circúmdabis collo ejus hinnítum?	b
 Job	Job	18	39	20	Numquid suscitábis eum quasi locústas? glória nárium ejus terror.
 Job	Job	18	39	21	Terram úngula fodit; exúltat audácter: in occúrsum pergit armátis.
 Job	Job	18	39	22	Contémnit pavórem, nec cedit gládio.
 Job	Job	18	39	23	Super ipsum sonábit pháretra; vibrábit hasta et clýpeus:
 Job	Job	18	39	24	fervens et fremens sorbet terram, nec réputat tubæ sonáre clangórem.
 Job	Job	18	39	25	Ubi audíerit búccinam, dicit: Vah! procul odorátur bellum: exhortatiónem ducum, et ululátum exércitus.
 Job	Job	18	39	26	Numquid per sapiéntiam tuam pluméscit accípiter, expándens alas suas ad austrum?	b
 Job	Job	18	39	27	Numquid ad præcéptum tuum elevábitur áquila, et in árduis ponet nidum suum?
 Job	Job	18	39	28	In petris manet, et in prærúptis silícibus commorátur, atque inaccéssis rúpibus.
 Job	Job	18	39	29	Inde contemplátur escam, et de longe óculi ejus prospíciunt.
 Job	Job	18	39	30	Pulli ejus lambent sánguinem: et ubicúmque cadáver fúerit, statim adest.
 Job	Job	18	39	31	Et adjécit Dóminus, et locútus est ad Job:	b
 Job	Job	18	39	32	Numquid qui conténdit cum Deo, tam fácile conquiéscit? útique qui árguit Deum, debet respondére ei.
 Job	Job	18	39	33	Respóndens autem Job Dómino, dixit:
 Job	Job	18	39	34	Qui léviter locútus sum, respondére quid possum? manum meam ponam super os meum.
 Job	Job	18	39	35	Unum locútus sum, quod útinam non dixíssem: et álterum, quibus ultra non addam.
 Job	Job	18	40	1	Respóndens autem Dóminus Job de túrbine, dixit:
 Job	Job	18	40	2	Accínge sicut vir lumbos tuos: interrogábo te, et índica mihi.
 Job	Job	18	40	3	Numquid írritum fácies judícium meum, et condemnábis me, ut tu justificéris?
 Job	Job	18	40	4	Et si habes bráchium sicut Deus? et si voce símili tonas?
 Job	Job	18	40	5	Circúmda tibi decórem, et in sublíme erígere, et esto gloriósus, et speciósis indúere véstibus.
 Job	Job	18	40	6	Dispérge supérbos in furóre tuo, et respíciens omnem arrogántem humília.
 Job	Job	18	40	7	Réspice cunctos supérbos, et confúnde eos, et cóntere ímpios in loco suo.
 Job	Job	18	40	8	Abscónde eos in púlvere simul, et fácies eórum demérge in fóveam.
 Job	Job	18	40	9	Et ego confitébor quod salváre te possit déxtera tua.
 Job	Job	18	40	10	Ecce béhemoth quem feci tecum, fœnum quasi bos cómedet.	b
 Job	Job	18	40	11	Fortitúdo ejus in lumbis ejus, et virtus illíus in umbilíco ventris ejus.
 Job	Job	18	40	12	Stringit caudam suam quasi cedrum; nervi testiculórum ejus perpléxi sunt.
 Job	Job	18	40	13	Ossa ejus velut fístulæ æris; cartilágo illíus quasi láminæ férreæ.
 Job	Job	18	40	14	Ipse est princípium viárum Dei: qui fecit eum applicábit gládium ejus.
 Job	Job	18	40	15	Huic montes herbas ferunt: omnes béstiæ agri ludent ibi.
 Job	Job	18	40	16	Sub umbra dormit in secréto cálami, et in locis huméntibus.
 Job	Job	18	40	17	Prótegunt umbræ umbram ejus: circúmdabunt eum sálices torréntis.
 Job	Job	18	40	18	Ecce absorbébit flúvium, et non mirábitur, et habet fidúciam quod ínfluat Jordánis in os ejus.
 Job	Job	18	40	19	In óculis ejus quasi hamo cápiet eum, et in súdibus perforábit nares ejus.
 Job	Job	18	40	20	An extráhere póteris Levíathan hamo, et fune ligábis linguam ejus?	b
 Job	Job	18	40	21	Numquid pones círculum in náribus ejus, aut armílla perforábis maxíllam ejus?
 Job	Job	18	40	22	Numquid multiplicábit ad te preces, aut loquétur tibi móllia?
 Job	Job	18	40	23	Numquid fériet tecum pactum, et accípies eum servum sempitérnum?
 Job	Job	18	40	24	Numquid illúdes ei quasi avi, aut ligábis eum ancíllis tuis?
 Job	Job	18	40	25	Concídent eum amíci? dívident illum negotiatóres?
 Job	Job	18	40	26	Numquid implébis sagénas pelle ejus, et gurgústium píscium cápite illíus?
 Job	Job	18	40	27	Pone super eum manum tuam: meménto belli, nec ultra addas loqui.
 Job	Job	18	40	28	Ecce spes ejus frustrábitur eum, et vidéntibus cunctis præcipitábitur.
 Job	Job	18	41	1	Non quasi crudélis suscitábo eum: quis enim resístere potest vúltui meo?
 Job	Job	18	41	2	Quis ante dedit mihi, ut reddam ei? ómnia quæ sub cælo sunt, mea sunt.
 Job	Job	18	41	3	Non parcam ei, et verbis poténtibus, et ad deprecándum compósitis.
 Job	Job	18	41	4	Quis revelábit fáciem induménti ejus? et in médium oris ejus quis intrábit?	b
 Job	Job	18	41	5	Portas vultus ejus quis áperiet? per gyrum déntium ejus formído.
 Job	Job	18	41	6	Corpus illíus quasi scuta fusília, compáctum squamis se preméntibus.
 Job	Job	18	41	7	Una uni conjúngitur, et ne spiráculum quidem incédit per eas.
 Job	Job	18	41	8	Una álteri adhærébit, et tenéntes se nequáquam separabúntur.
 Job	Job	18	41	9	Sternutátio ejus splendor ignis, et óculi ejus ut pálpebræ dilúculi.
 Job	Job	18	41	10	De ore ejus lámpades procédunt, sicut tædæ ignis accénsæ.
 Job	Job	18	41	11	De náribus ejus procédit fumus, sicut ollæ succénsæ atque fervéntis.
 Job	Job	18	41	12	Hálitus ejus prunas ardére facit, et flamma de ore ejus egréditur.
 Job	Job	18	41	13	In collo ejus morábitur fortitúdo, et fáciem ejus præcédit egéstas.
 Job	Job	18	41	14	Membra cárnium ejus cohæréntia sibi: mittet contra eum fúlmina, et ad locum álium non feréntur.
 Job	Job	18	41	15	Cor ejus indurábitur tamquam lapis, et stringétur quasi malleatóris incus.
 Job	Job	18	41	16	Cum sublátus fúerit, timébunt ángeli, et térriti purgabúntur.
 Job	Job	18	41	17	Cum apprehénderit eum gládius, subsístere non póterit, neque hasta, neque thorax:
 Job	Job	18	41	18	reputábit enim quasi páleas ferrum, et quasi lignum pútridum æs.
 Job	Job	18	41	19	Non fugábit eum vir sagittárius: in stípulam versi sunt ei lápides fundæ.
 Job	Job	18	41	20	Quasi stípulam æstimábit málleum, et deridébit vibrántem hastam.
 Job	Job	18	41	21	Sub ipso erunt rádii solis, et sternet sibi aurum quasi lutum.
 Job	Job	18	41	22	Fervéscere fáciet quasi ollam profúndum mare, et ponet quasi cum unguénta búlliunt.
 Job	Job	18	41	23	Post eum lucébit sémita: æstimábit abýssum quasi senescéntem.
 Job	Job	18	41	24	Non est super terram potéstas quæ comparétur ei, qui factus est ut nullum timéret.	b
 Job	Job	18	41	25	Omne sublíme videt: ipse est rex super univérsos fílios supérbiæ.
 Job	Job	18	42	1	Respóndens autem Job Dómino, dixit:
 Job	Job	18	42	2	Scio quia ómnia potes, et nulla te latet cogitátio.
 Job	Job	18	42	3	Quis est iste qui celat consílium absque sciéntia? ídeo insipiénter locútus sum, et quæ ultra modum excéderent sciéntiam meam.
 Job	Job	18	42	4	Audi, et ego loquar: interrogábo te, et respónde mihi.
 Job	Job	18	42	5	Audítu auris audívi te: nunc autem óculus meus videt te.
 Job	Job	18	42	6	Idcírco ipse me reprehéndo, et ago pœniténtiam in favílla et cínere.
 Job	Job	18	42	7	Postquam autem locútus est Dóminus verba hæc ad Job, dixit ad Éliphaz Themanítem: Irátus est furor meus in te, et in duos amícos tuos, quóniam non estis locúti coram me rectum, sicut servus meus Job.	b
 Job	Job	18	42	8	Súmite ergo vobis septem táuros et septem aríetes, et ite ad servum meum Job, et offérte holocáustum pro vobis: Job autem servus meus orábit pro vobis. Fáciem ejus suscípiam, ut non vobis imputétur stultítia: neque enim locúti estis ad me recta, sicut servus meus Job.
 Job	Job	18	42	9	Abiérunt ergo Éliphaz Themanítes, et Baldad Suhítes, et Sophar Naamathítes, et fecérunt sicut locútus fúerat Dóminus ad eos: et suscépit Dóminus fáciem Job.	b
 Job	Job	18	42	10	Dóminus quoque convérsus est ad pœniténtiam Job, cum oráret ille pro amícis suis: et áddidit Dóminus ómnia quæcúmque fúerant Job, duplícia.
 Job	Job	18	42	11	Venérunt autem ad eum omnes fratres sui, et univérsæ soróres suæ, et cuncti qui nóverant eum prius, et comedérunt cum eo panem in domo ejus: et movérunt super eum caput, et consoláti sunt eum super omni malo quod intúlerat Dóminus super eum: et dedérunt ei unusquísque ovem unam, et ináurem áuream unam.
 Job	Job	18	42	12	Dóminus autem benedíxit novíssimis Job magis quam princípio ejus: et facta sunt ei quatuórdecim míllia óvium, et sex míllia camelórum, et mille juga boum, et mille ásinæ.
 Job	Job	18	42	13	Et fuérunt ei septem fílii, et tres fíliæ.
 Job	Job	18	42	14	Et vocávit nomen uníus Diem, et nomen secúndæ Cássiam, et nomen tértiæ Cornustíbii.
 Job	Job	18	42	15	Non sunt autem invéntæ mulíeres speciósæ sicut fíliæ Job in univérsa terra: dedítque eis pater suus hæreditátem inter fratres eárum.
 Job	Job	18	42	16	Vixit autem Job post hæc centum quadragínta annis, et vidit fílios suos, et fílios filiórum suórum usque ad quartam generatiónem: et mórtuus est senex, et plenus diérum.	b
 #	Psalmi	Psa	Liber Psalmórum
 Psalmi	Psa	19	1	1	Beátus vir qui non ábiit in consílio impiórum, et in via peccatórum non stetit, et in cáthedra pestiléntiæ non sedit;
 Psalmi	Psa	19	1	2	sed in lege Dómini volúntas ejus, et in lege ejus meditábitur die ac nocte.
 Psalmi	Psa	19	1	3	Et erit tamquam lignum quod plantátum est secus decúrsus aquárum, quod fructum suum dabit in témpore suo: et fólium ejus non défluet; et ómnia quæcúmque fáciet prosperabúntur.
 Psalmi	Psa	19	1	4	Non sic ímpii, non sic; sed tamquam pulvis quem prójicit ventus a fácie terræ.
 Psalmi	Psa	19	1	5	Ídeo non resúrgent ímpii in judício, neque peccatóres in concílio justórum:
 Psalmi	Psa	19	1	6	quóniam novit Dóminus viam justórum, et iter impiórum períbit.
 Psalmi	Psa	19	2	1	Quare fremuérunt gentes, et pópuli meditáti sunt inánia?
 Psalmi	Psa	19	2	2	Astitérunt reges terræ, et príncipes convenérunt in unum advérsus Dóminum, et advérsus christum ejus.
 Psalmi	Psa	19	2	3	Dirumpámus víncula eórum, et projiciámus a nobis jugum ipsórum.
 Psalmi	Psa	19	2	4	Qui hábitat in cælis irridébit eos, et Dóminus subsannábit eos.
 Psalmi	Psa	19	2	5	Tunc loquétur ad eos in ira sua, et in furóre suo conturbábit eos.
 Psalmi	Psa	19	2	6	Ego autem constitútus sum rex ab eo super Sion, montem sanctum ejus, prǽdicans præcéptum ejus.
 Psalmi	Psa	19	2	7	Dóminus dixit ad me: Fílius meus es tu; ego hódie génui te.	b
 Psalmi	Psa	19	2	8	Póstula a me, et dabo tibi gentes hæreditátem tuam, et possessiónem tuam términos terræ.
 Psalmi	Psa	19	2	9	Reges eos in virga férrea, et tamquam vas fíguli confrínges eos.
 Psalmi	Psa	19	2	10	Et nunc, reges, intellígite; erudímini, qui judicátis terram.
 Psalmi	Psa	19	2	11	Servíte Dómino in timóre, et exsultáte ei cum tremóre.
 Psalmi	Psa	19	2	12	Apprehéndite disciplínam, nequándo irascátur Dóminus, et pereátis de via justa.
 Psalmi	Psa	19	2	13	Cum exárserit in brevi ira ejus, beáti omnes qui confídunt in eo.
 Psalmi	Psa	19	3	1	[Psalmus David, cum fúgeret a fácie Ábsalom fílii sui.]
 Psalmi	Psa	19	3	2	Dómine, quid multiplicáti sunt qui tríbulant me? Multi insúrgunt advérsum me;
 Psalmi	Psa	19	3	3	multi dicunt ánimæ meæ: Non est salus ipsi in Deo ejus.
 Psalmi	Psa	19	3	4	Tu autem Dómine, suscéptor meus es, glória mea, et exáltans caput meum.
 Psalmi	Psa	19	3	5	Voce mea ad Dóminum clamávi; et exaudívit me de monte sancto suo.
 Psalmi	Psa	19	3	6	Ego dormívi, et soporátus sum; et exsurréxi, quia Dóminus suscépit me.
 Psalmi	Psa	19	3	7	Non timébo míllia pópuli circumdántis me. Exsúrge, Dómine; salvum me fac, Deus meus.
 Psalmi	Psa	19	3	8	Quóniam tu percussísti omnes adversántes mihi sine causa; dentes peccatórum contrivísti.
 Psalmi	Psa	19	3	9	Dómini est salus; et super pópulum tuum benedíctio tua.
 Psalmi	Psa	19	4	1	[In finem, in carmínibus. Psalmus David.]
 Psalmi	Psa	19	4	2	Cum invocárem exaudívit me Deus justítiæ meæ, in tribulatióne dilatásti mihi. Miserére mei, et exáudi oratiónem meam.
 Psalmi	Psa	19	4	3	Fílii hóminum, úsquequo gravi corde? ut quid dilígitis vanitátem, et quǽritis mendácium?
 Psalmi	Psa	19	4	4	Et scitóte quóniam mirificávit Dóminus sanctum suum; Dóminus exáudiet me cum clamávero ad eum.
 Psalmi	Psa	19	4	5	Irascímini, et nolíte peccáre; quæ dícitis in córdibus vestris, in cubílibus vestris compungímini.
 Psalmi	Psa	19	4	6	Sacrificáte sacrifícium justítiæ, et speráte in Dómino. Multi dicunt: Quis osténdit nobis bona?
 Psalmi	Psa	19	4	7	Signátum est super nos lumen vultus tui, Dómine: dedísti lætítiam in corde meo.
 Psalmi	Psa	19	4	8	A fructu fruménti, vini, et ólei sui, multiplicáti sunt.
 Psalmi	Psa	19	4	9	In pace in idípsum dórmiam, et requiéscam;
 Psalmi	Psa	19	4	10	quóniam tu, Dómine, singuláriter in spe constituísti me.
 Psalmi	Psa	19	5	1	[In finem, pro ea quæ hæreditátem conséquitur. Psalmus David.]
 Psalmi	Psa	19	5	2	Verba mea áuribus pércipe, Dómine; intéllige clamórem meum.
 Psalmi	Psa	19	5	3	Inténde voci oratiónis meæ, rex meus et Deus meus.
 Psalmi	Psa	19	5	4	Quóniam ad te orábo, Dómine: mane exáudies vocem meam.
 Psalmi	Psa	19	5	5	Mane astábo tibi, et vidébo quóniam non Deus volens iniquitátem tu es.
 Psalmi	Psa	19	5	6	Neque habitábit juxta te malígnus, neque permanébunt injústi ante óculos tuos.
 Psalmi	Psa	19	5	7	Odísti omnes qui operántur iniquitátem; perdes omnes qui loquúntur mendácium. Virum sánguinum et dolósum abominábitur Dóminus.
 Psalmi	Psa	19	5	8	Ego autem in multitúdine misericórdiæ tuæ introíbo in domum tuam; adorábo ad templum sanctum tuum in timóre tuo.
 Psalmi	Psa	19	5	9	Dómine, deduc me in justítia tua: propter inimícos meos dírige in conspéctu tuo viam meam.	b
 Psalmi	Psa	19	5	10	Quóniam non est in ore eórum véritas; cor eórum vanum est.
 Psalmi	Psa	19	5	11	Sepúlchrum patens est guttur eórum; linguis suis dolóse agébant: júdica illos, Deus. Décidant a cogitatiónibus suis; secúndum multitúdinem impietátum eórum expélle eos, quóniam irritavérunt te, Dómine.
 Psalmi	Psa	19	5	12	Et læténtur omnes qui sperant in te; in ætérnum exsultábunt, et habitábis in eis. Et gloriabúntur in te omnes qui díligunt nomen tuum,
 Psalmi	Psa	19	5	13	quóniam tu benedíces justo. Dómine, ut scuto bonæ voluntátis tuæ coronásti nos.
 Psalmi	Psa	19	6	1	[In finem, in carmínibus. Psalmus David. Pro octáva.]
 Psalmi	Psa	19	6	2	Dómine, ne in furóre tuo árguas me, neque in ira tua corrípias me.
 Psalmi	Psa	19	6	3	Miserére mei, Dómine, quóniam infírmus sum; sana me, Dómine, quóniam conturbáta sunt ossa mea.
 Psalmi	Psa	19	6	4	Et ánima mea turbáta est valde; sed tu, Dómine, úsquequo?
 Psalmi	Psa	19	6	5	Convértere, Dómine, et éripe ánimam meam; salvum me fac propter misericórdiam tuam.
 Psalmi	Psa	19	6	6	Quóniam non est in morte qui memor sit tui; in inférno autem quis confitébitur tibi?
 Psalmi	Psa	19	6	7	Laborávi in gémitu meo; lavábo per síngulas noctes lectum meum: lácrimis meis stratum meum rigábo.
 Psalmi	Psa	19	6	8	Turbátus est a furóre óculus meus; inveterávi inter omnes inimícos meos.
 Psalmi	Psa	19	6	9	Discédite a me omnes qui operámini iniquitátem, quóniam exaudívit Dóminus vocem fletus mei.
 Psalmi	Psa	19	6	10	Exaudívit Dóminus deprecatiónem meam; Dóminus oratiónem meam suscépit.
 Psalmi	Psa	19	6	11	Erubéscant, et conturbéntur veheménter, omnes inimíci mei; convertántur, et erubéscant valde velóciter.
 Psalmi	Psa	19	7	1	[Psalmus David, quem cantávit Dómino pro verbis Chusi, fílii Jémini.]
 Psalmi	Psa	19	7	2	Dómine Deus meus, in te sperávi; salvum me fac ex ómnibus persequéntibus me, et líbera me:
 Psalmi	Psa	19	7	3	nequándo rápiat ut leo ánimam meam, dum non est qui rédimat, neque qui salvum fáciat.
 Psalmi	Psa	19	7	4	Dómine Deus meus, si feci istud, si est iníquitas in mánibus meis,
 Psalmi	Psa	19	7	5	si réddidi retribuéntibus mihi mala, décidam mérito ab inimícis meis inánis.
 Psalmi	Psa	19	7	6	Persequátur inimícus ánimam meam, et comprehéndat; et concúlcet in terra vitam meam, et glóriam meam in púlverem dedúcat.
 Psalmi	Psa	19	7	7	Exsúrge, Dómine, in ira tua, et exaltáre in fínibus inimicórum meórum: et exsúrge, Dómine Deus meus, in præcépto quod mandásti,
 Psalmi	Psa	19	7	8	et synagóga populórum circúmdabit te: et propter hanc in altum regrédere:
 Psalmi	Psa	19	7	9	Dóminus júdicat pópulos. Júdica me, Dómine, secúndum justítiam meam, et secúndum innocéntiam meam super me.
 Psalmi	Psa	19	7	10	Consumétur nequítia peccatórum, et díriges justum, scrutans corda et renes, Deus.
 Psalmi	Psa	19	7	11	Justum adjutórium meum a Dómino, qui salvos facit rectos corde.
 Psalmi	Psa	19	7	12	Deus judex justus, fortis, et pátiens; numquid iráscitur per síngulos dies?
 Psalmi	Psa	19	7	13	Nisi convérsi fuéritis, gládium suum vibrábit; arcum suum teténdit, et parávit illum.
 Psalmi	Psa	19	7	14	Et in eo parávit vasa mortis, sagíttas suas ardéntibus effécit.
 Psalmi	Psa	19	7	15	Ecce partúriit injustítiam; concépit dolórem, et péperit iniquitátem.
 Psalmi	Psa	19	7	16	Lacum apéruit, et effódit eum; et íncidit in fóveam quam fecit.
 Psalmi	Psa	19	7	17	Convertétur dolor ejus in caput ejus, et in vérticem ipsíus iníquitas ejus descéndet.
 Psalmi	Psa	19	7	18	Confitébor Dómino secúndum justítiam ejus, et psallam nómini Dómini altíssimi.
 Psalmi	Psa	19	8	1	[In finem, pro torculáribus. Psalmus David.]
 Psalmi	Psa	19	8	2	Dómine, Dóminus noster, quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra! quóniam eleváta est magnificéntia tua super cælos.
 Psalmi	Psa	19	8	3	Ex ore infántium et lacténtium perfecísti laudem propter inimícos tuos, ut déstruas inimícum et ultórem.
 Psalmi	Psa	19	8	4	Quóniam vidébo cælos tuos, ópera digitórum tuórum, lunam et stellas quæ tu fundásti.
 Psalmi	Psa	19	8	5	Quid est homo, quod memor es ejus? aut fílius hóminis, quóniam vísitas eum?
 Psalmi	Psa	19	8	6	Minuísti eum paulo minus ab ángelis; glória et honóre coronásti eum;
 Psalmi	Psa	19	8	7	et constituísti eum super ópera mánuum tuárum.
 Psalmi	Psa	19	8	8	Ómnia subjecísti sub pédibus ejus, oves et boves univérsas, ínsuper et pécora campi,
 Psalmi	Psa	19	8	9	vólucres cæli, et pisces maris qui perámbulant sémitas maris.
 Psalmi	Psa	19	8	10	Dómine, Dóminus noster, quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!
 Psalmi	Psa	19	9	1	[In finem, pro occúltis fílii. Psalmus David.]
 Psalmi	Psa	19	9	2	Confitébor tibi, Dómine, in toto corde meo; narrábo ómnia mirabília tua.
 Psalmi	Psa	19	9	3	Lætábor et exsultábo in te; psallam nómini tuo, Altíssime.
 Psalmi	Psa	19	9	4	In converténdo inimícum meum retrórsum; infirmabúntur, et períbunt a fácie tua.
 Psalmi	Psa	19	9	5	Quóniam fecísti judícium meum et causam meam; sedísti super thronum, qui júdicas justítiam.
 Psalmi	Psa	19	9	6	Increpásti gentes, et périit ímpius: nomen eórum delésti in ætérnum, et in sǽculum sǽculi.
 Psalmi	Psa	19	9	7	Inimíci defecérunt frámeæ in finem, et civitátes eórum destruxísti. Périit memória eórum cum sónitu;
 Psalmi	Psa	19	9	8	et Dóminus in ætérnum pérmanet. Parávit in judício thronum suum,
 Psalmi	Psa	19	9	9	et ipse judicábit orbem terræ in æquitáte: judicábit pópulos in justítia.
 Psalmi	Psa	19	9	10	Et factus est Dóminus refúgium páuperi; adjútor in opportunitátibus, in tribulatióne.
 Psalmi	Psa	19	9	11	Et sperent in te qui novérunt nomen tuum, quóniam non dereliquísti quæréntes te, Dómine.
 Psalmi	Psa	19	9	12	Psállite Dómino qui hábitat in Sion; annuntiáte inter gentes stúdia ejus:	b
 Psalmi	Psa	19	9	13	quóniam requírens sánguinem eórum recordátus est; non est oblítus clamórem páuperum.
 Psalmi	Psa	19	9	14	Miserére mei, Dómine: vide humilitátem meam de inimícis meis,
 Psalmi	Psa	19	9	15	qui exáltas me de portis mortis, ut annúntiem omnes laudatiónes tuas in portis fíliæ Sion:
 Psalmi	Psa	19	9	16	exultábo in salutári tuo. Infíxæ sunt gentes in intéritu quem fecérunt; in láqueo isto quem abscondérunt comprehénsus est pes eórum.
 Psalmi	Psa	19	9	17	Cognoscétur Dóminus judícia fáciens; in opéribus mánuum suárum comprehénsus est peccátor.
 Psalmi	Psa	19	9	18	Convertántur peccatóres in inférnum, omnes gentes quæ obliviscúntur Deum.
 Psalmi	Psa	19	9	19	Quóniam non in finem oblívio erit páuperis; patiéntia páuperum non períbit in finem.
 Psalmi	Psa	19	9	20	Exsúrge, Dómine; non confortétur homo: judicéntur gentes in conspéctu tuo.
 Psalmi	Psa	19	9	21	Constítue, Dómine, legislatórem super eos, ut sciant gentes quóniam hómines sunt.
 Psalmi	Psa	19	9	22	Ut quid, Dómine, recessísti longe; déspicis in opportunitátibus, in tribulatióne?	b
 Psalmi	Psa	19	9	23	Dum supérbit ímpius, incénditur pauper: comprehendúntur in consíliis quibus cógitant.
 Psalmi	Psa	19	9	24	Quóniam laudátur peccátor in desidériis ánimæ suæ, et iníquus benedícitur.
 Psalmi	Psa	19	9	25	Exacerbávit Dóminum peccátor: secúndum multitúdinem iræ suæ, non quæret.
 Psalmi	Psa	19	9	26	Non est Deus in conspéctu ejus; inquinátæ sunt viæ illíus in omni témpore. Auferúntur judícia tua a fácie ejus; ómnium inimicórum suórum dominábitur.
 Psalmi	Psa	19	9	27	Dixit enim in corde suo: Non movébor a generatióne in generatiónem, sine malo.
 Psalmi	Psa	19	9	28	Cujus maledictióne os plenum est, et amaritúdine, et dolo; sub lingua ejus labor et dolor.
 Psalmi	Psa	19	9	29	Sedet in insídiis cum divítibus in occúltis, ut interfíciat innocéntem.
 Psalmi	Psa	19	9	30	Óculi ejus in páuperem respíciunt; insidiátur in abscóndito, quasi leo in spelúnca sua. Insidiátur ut rápiat páuperem; rápere páuperem dum áttrahit eum.
 Psalmi	Psa	19	9	31	In láqueo suo humiliábit eum; inclinábit se, et cadet cum dominátus fúerit páuperum.
 Psalmi	Psa	19	9	32	Dixit enim in corde suo: Oblítus est Deus; avértit fáciem suam, ne vídeat in finem.
 Psalmi	Psa	19	9	33	Exsúrge, Dómine Deus, exaltétur manus tua; ne obliviscáris páuperum.	b
 Psalmi	Psa	19	9	34	Propter quid irritávit ímpius Deum? dixit enim in corde suo: Non requíret.
 Psalmi	Psa	19	9	35	Vides, quóniam tu labórem et dolórem consíderas, ut tradas eos in manus tuas. Tibi derelíctus est pauper; órphano tu eris adjútor.
 Psalmi	Psa	19	9	36	Cóntere bráchium peccatóris et malígni; quærétur peccátum illíus, et non inveniétur.
 Psalmi	Psa	19	9	37	Dóminus regnábit in ætérnum, et in sǽculum sǽculi; períbitis, gentes, de terra illíus.
 Psalmi	Psa	19	9	38	Desidérium páuperum exaudívit Dóminus; præparatiónem cordis eórum audívit auris tua:
 Psalmi	Psa	19	9	39	judicáre pupíllo et húmili, ut non appónat ultra magnificáre se homo super terram.
 Psalmi	Psa	19	10	1	[In finem. Psalmus David.]
 Psalmi	Psa	19	10	2	In Dómino confído; quómodo dícitis ánimæ meæ: Tránsmigra in montem sicut passer?
 Psalmi	Psa	19	10	3	Quóniam ecce peccatóres intendérunt arcum; paravérunt sagíttas suas in pháretra, ut sagíttent in obscúro rectos corde:
 Psalmi	Psa	19	10	4	quóniam quæ perfecísti destruxérunt; justus autem, quid fecit?
 Psalmi	Psa	19	10	5	Dóminus in templo sancto suo; Dóminus in cælo sedes ejus. Óculi ejus in páuperem respíciunt; pálpebræ ejus intérrogant fílios hóminum.	b
 Psalmi	Psa	19	10	6	Dóminus intérrogat justum et ímpium; qui autem díligit iniquitátem, odit ánimam suam.
 Psalmi	Psa	19	10	7	Pluet super peccatóres láqueos; ignis et sulphur, et spíritus procellárum, pars cálicis eórum.
 Psalmi	Psa	19	10	8	Quóniam justus Dóminus, et justítias diléxit: æquitátem vidit vultus ejus.
 Psalmi	Psa	19	11	1	[In finem, pro octáva. Psalmus David.]
 Psalmi	Psa	19	11	2	Salvum me fac, Dómine, quóniam defécit sanctus, quóniam diminútæ sunt veritátes a fíliis hóminum.
 Psalmi	Psa	19	11	3	Vana locúti sunt unusquísque ad próximum suum; lábia dolósa, in corde et corde locúti sunt.
 Psalmi	Psa	19	11	4	Dispérdat Dóminus univérsa lábia dolósa, et linguam magníloquam.
 Psalmi	Psa	19	11	5	Qui dixérunt: Linguam nostram magnificábimus; lábia nostra a nobis sunt. Quis noster dóminus est?
 Psalmi	Psa	19	11	6	Propter misériam ínopum, et gémitum páuperum, nunc exsúrgam, dicit Dóminus. Ponam in salutári; fiduciáliter agam in eo.
 Psalmi	Psa	19	11	7	Elóquia Dómini, elóquia casta; argéntum igne examinátum, probátum terræ, purgátum séptuplum.
 Psalmi	Psa	19	11	8	Tu, Dómine, servábis nos, et custódies nos a generatióne hac in ætérnum.
 Psalmi	Psa	19	11	9	In circúitu ímpii ámbulant: secúndum altitúdinem tuam multiplicásti fílios hóminum.	b
 Psalmi	Psa	19	12	1	[In finem. Psalmus David.] Úsquequo, Dómine, obliviscéris me in finem? úsquequo avértis fáciem tuam a me?
 Psalmi	Psa	19	12	2	quámdiu ponam consília in ánima mea; dolórem in corde meo per diem?
 Psalmi	Psa	19	12	3	úsquequo exaltábitur inimícus meus super me?
 Psalmi	Psa	19	12	4	Réspice, et exáudi me, Dómine Deus meus. Illúmina óculos meos, ne umquam obdórmiam in morte;
 Psalmi	Psa	19	12	5	nequándo dicat inimícus meus: Præválui advérsus eum. Qui tríbulant me exsultábunt si motus fúero;
 Psalmi	Psa	19	12	6	ego autem in misericórdia tua sperávi. Exsultábit cor meum in salutári tuo. Cantábo Dómino qui bona tríbuit mihi; et psallam nómini Dómini altíssimi.
 Psalmi	Psa	19	13	1	[In finem. Psalmus David.] Dixit insípiens in corde suo: Non est Deus. Corrúpti sunt, et abominábiles facti sunt in stúdiis suis; non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum.
 Psalmi	Psa	19	13	2	Dóminus de cælo prospéxit super fílios hóminum, ut vídeat si est intélligens, aut requírens Deum.
 Psalmi	Psa	19	13	3	Omnes declinavérunt, simul inútiles facti sunt. Non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum. Sepúlchrum patens est guttur eórum; linguis suis dolóse agébant. Venénum áspidum sub lábiis eórum, quorum os maledictióne et amaritúdine plenum est; velóces pedes eórum ad effundéndum sánguinem. Contrítio et infelícitas in viis eórum, et viam pacis non cognovérunt; non est timor Dei ante óculos eórum.
 Psalmi	Psa	19	13	4	Nonne cognóscent omnes qui operántur iniquitátem, qui dévorant plebem meam sicut escam panis?
 Psalmi	Psa	19	13	5	Dóminum non invocavérunt; illic trepidavérunt timóre, ubi non erat timor.
 Psalmi	Psa	19	13	6	Quóniam Dóminus in generatióne justa est: consílium ínopis confudístis, quóniam Dóminus spes ejus est.
 Psalmi	Psa	19	13	7	Quis dabit ex Sion salutáre Ísraël? Cum avérterit Dóminus captivitátem plebis suæ, exsultábit Jacob, et lætábitur Ísraël.
 Psalmi	Psa	19	14	1	[Psalmus David.] Dómine, quis habitábit in tabernáculo tuo? aut quis requiéscet in monte sancto tuo?
 Psalmi	Psa	19	14	2	Qui ingréditur sine mácula, et operátur justítiam;
 Psalmi	Psa	19	14	3	qui lóquitur veritátem in corde suo: qui non egit dolum in lingua sua, nec fecit próximo suo malum, et oppróbrium non accépit advérsus próximos suos.
 Psalmi	Psa	19	14	4	Ad níhilum dedúctus est in conspéctu ejus malígnus; timéntes autem Dóminum gloríficat. Qui jurat próximo suo, et non décipit;
 Psalmi	Psa	19	14	5	qui pecúniam suam non dedit ad usúram, et múnera super innocéntem non accépit: qui facit hæc non movébitur in ætérnum.
 Psalmi	Psa	19	15	1	[Títuli inscríptio, ipsi David.] Consérva me, Dómine, quóniam sperávi in te.
 Psalmi	Psa	19	15	2	Dixi Dómino: Deus meus es tu, quóniam bonórum meórum non eges.
 Psalmi	Psa	19	15	3	Sanctis qui sunt in terra ejus, mirificávit omnes voluntátes meas in eis.
 Psalmi	Psa	19	15	4	Multiplicátæ sunt infirmitátes eórum: póstea acceleravérunt. Non congregábo conventícula eórum de sanguínibus, nec memor ero nóminum eórum per lábia mea.
 Psalmi	Psa	19	15	5	Dóminus pars hæreditátis meæ, et cálicis mei: tu es qui restítues hæreditátem meam mihi.
 Psalmi	Psa	19	15	6	Funes cecidérunt mihi in præcláris; étenim hæréditas mea præclára est mihi.
 Psalmi	Psa	19	15	7	Benedícam Dóminum qui tríbuit mihi intelléctum; ínsuper et usque ad noctem increpuérunt me renes mei.	b
 Psalmi	Psa	19	15	8	Providébam Dóminum in conspéctu meo semper: quóniam a dextris est mihi, ne commóvear.
 Psalmi	Psa	19	15	9	Propter hoc lætátum est cor meum, et exsultávit lingua mea; ínsuper et caro mea requiéscet in spe.
 Psalmi	Psa	19	15	10	Quóniam non derelínques ánimam meam in inférno, nec dabis sanctum tuum vidére corruptiónem. Notas mihi fecísti vias vitæ; adimplébis me lætítia cum vultu tuo: delectatiónes in déxtera tua usque in finem.
 Psalmi	Psa	19	16	1	[Orátio David.] Exáudi, Dómine, justítiam meam; inténde deprecatiónem meam. Áuribus pércipe oratiónem meam, non in lábiis dolósis.
 Psalmi	Psa	19	16	2	De vultu tuo judícium meum pródeat; óculi tui vídeant æquitátes.
 Psalmi	Psa	19	16	3	Probásti cor meum, et visitásti nocte; igne me examinásti, et non est invénta in me iníquitas.
 Psalmi	Psa	19	16	4	Ut non loquátur os meum ópera hóminum: propter verba labiórum tuórum, ego custodívi vias duras.
 Psalmi	Psa	19	16	5	Pérfice gressus meos in sémitis tuis, ut non moveántur vestígia mea.
 Psalmi	Psa	19	16	6	Ego clamávi, quóniam exaudísti me, Deus; inclína aurem tuam mihi, et exáudi verba mea.	b
 Psalmi	Psa	19	16	7	Mirífica misericórdias tuas, qui salvos facis sperántes in te.
 Psalmi	Psa	19	16	8	A resisténtibus déxteræ tuæ custódi me ut pupíllam óculi. Sub umbra alárum tuárum prótege me
 Psalmi	Psa	19	16	9a	a fácie impiórum qui me afflixérunt.
 Psalmi	Psa	19	16	9b	Inimíci mei ánimam meam circumdedérunt;	b
 Psalmi	Psa	19	16	10	ádipem suum conclusérunt: os eórum locútum est supérbiam.
 Psalmi	Psa	19	16	11	Projiciéntes me nunc circumdedérunt me; óculos suos statuérunt declináre in terram.
 Psalmi	Psa	19	16	12	Suscepérunt me sicut leo parátus ad prædam, et sicut cátulus leónis hábitans in ábditis.
 Psalmi	Psa	19	16	13	Exsúrge, Dómine: prǽveni eum, et supplánta eum: éripe ánimam meam ab ímpio; frámeam tuam	b
 Psalmi	Psa	19	16	14	ab inimícis manus tuæ. Dómine, a paucis de terra dívide eos in vita eórum; de abscónditis tuis adimplétus est venter eórum. Saturáti sunt fíliis, et dimisérunt relíquias suas párvulis suis.
 Psalmi	Psa	19	16	15	Ego autem in justítia apparébo conspéctui tuo; satiábor cum apparúerit glória tua.
 Psalmi	Psa	19	17	1	[In finem. Púero Dómini David, qui locútus est Dómino verba cántici hujus, in die qua erípuit eum Dóminus de manu ómnium inimicórum ejus, et de manu Saul, et dixit:]
 Psalmi	Psa	19	17	2	Díligam te, Dómine, fortitúdo mea.
 Psalmi	Psa	19	17	3	Dóminus firmaméntum meum, et refúgium meum, et liberátor meus. Deus meus adjútor meus, et sperábo in eum; protéctor meus, et cornu salútis meæ, et suscéptor meus.
 Psalmi	Psa	19	17	4	Laudans invocábo Dóminum, et ab inimícis meis salvus ero.
 Psalmi	Psa	19	17	5	Circumdedérunt me dolóres mortis, et torréntes iniquitátis conturbavérunt me.
 Psalmi	Psa	19	17	6	Dolóres inférni circumdedérunt me; præoccupavérunt me láquei mortis.
 Psalmi	Psa	19	17	7	In tribulatióne mea invocávi Dóminum, et ad Deum meum clamávi: et exaudívit de templo sancto suo vocem meam; et clamor meus in conspéctu ejus introívit in aures ejus.
 Psalmi	Psa	19	17	8	Commóta est, et contrémuit terra; fundaménta móntium conturbáta sunt, et commóta sunt: quóniam irátus est eis.	b
 Psalmi	Psa	19	17	9	Ascéndit fumus in ira ejus, et ignis a fácie ejus exársit; carbónes succénsi sunt ab eo.
 Psalmi	Psa	19	17	10	Inclinávit cælos, et descéndit, et calígo sub pédibus ejus.
 Psalmi	Psa	19	17	11	Et ascéndit super chérubim, et volávit; volávit super pennas ventórum.
 Psalmi	Psa	19	17	12	Et pósuit ténebras latíbulum suum; in circúitu ejus tabernáculum ejus, tenebrósa aqua in núbibus áëris.
 Psalmi	Psa	19	17	13	Præ fulgóre in conspéctu ejus nubes transiérunt; grando et carbónes ignis.
 Psalmi	Psa	19	17	14	Et intónuit de cælo Dóminus, et Altíssimus dedit vocem suam: grando et carbónes ignis.
 Psalmi	Psa	19	17	15	Et misit sagíttas suas, et dissipávit eos; fúlgura multiplicávit, et conturbávit eos.
 Psalmi	Psa	19	17	16	Et apparuérunt fontes aquárum, et reveláta sunt fundaménta orbis terrárum, ab increpatióne tua, Dómine, ab inspiratióne spíritus iræ tuæ.
 Psalmi	Psa	19	17	17	Misit de summo, et accépit me; et assúmpsit me de aquis multis.
 Psalmi	Psa	19	17	18	Erípuit me de inimícis meis fortíssimis, et ab his qui odérunt me. Quóniam confortáti sunt super me;
 Psalmi	Psa	19	17	19	prævenérunt me in die afflictiónis meæ: et factus est Dóminus protéctor meus.
 Psalmi	Psa	19	17	20	Et edúxit me in latitúdinem; salvum me fecit, quóniam vóluit me.
 Psalmi	Psa	19	17	21	Et retríbuet mihi Dóminus secúndum justítiam meam, et secúndum puritátem mánuum meárum retríbuet mihi:	b
 Psalmi	Psa	19	17	22	quia custodívi vias Dómini, nec ímpie gessi a Deo meo;
 Psalmi	Psa	19	17	23	quóniam ómnia judícia ejus in conspéctu meo, et justítias ejus non répuli a me.
 Psalmi	Psa	19	17	24	Et ero immaculátus cum eo; et observábo me ab iniquitáte mea.
 Psalmi	Psa	19	17	25	Et retríbuet mihi Dóminus secúndum justítiam meam, et secúndum puritátem mánuum meárum in conspéctu oculórum ejus.
 Psalmi	Psa	19	17	26	Cum sancto sanctus eris, et cum viro innocénte ínnocens eris,
 Psalmi	Psa	19	17	27	et cum elécto eléctus eris, et cum pervérso pervertéris.
 Psalmi	Psa	19	17	28	Quóniam tu pópulum húmilem salvum fácies, et óculos superbórum humiliábis.
 Psalmi	Psa	19	17	29	Quóniam tu illúminas lucérnam meam, Dómine; Deus meus, illúmina ténebras meas.
 Psalmi	Psa	19	17	30	Quóniam in te erípiar a tentatióne; et in Deo meo transgrédiar murum.
 Psalmi	Psa	19	17	31	Deus meus, impollúta via ejus; elóquia Dómini igne examináta: protéctor est ómnium sperántium in se.	b
 Psalmi	Psa	19	17	32	Quóniam quis deus præter Dóminum? aut quis deus præter Deum nostrum?
 Psalmi	Psa	19	17	33	Deus qui præcínxit me virtúte, et pósuit immaculátam viam meam;
 Psalmi	Psa	19	17	34	qui perfécit pedes meos tamquam cervórum, et super excélsa státuens me;
 Psalmi	Psa	19	17	35	qui docet manus meas ad prœ́lium. Et posuísti, ut arcum ǽreum, bráchia mea,
 Psalmi	Psa	19	17	36	et dedísti mihi protectiónem salútis tuæ: et déxtera tua suscépit me, et disciplína tua corréxit me in finem, et disciplína tua ipsa me docébit.
 Psalmi	Psa	19	17	37	Dilatásti gressus meos subtus me, et non sunt infirmáta vestígia mea.
 Psalmi	Psa	19	17	38	Pérsequar inimícos meos, et comprehéndam illos; et non convértar donec defíciant.
 Psalmi	Psa	19	17	39	Confríngam illos, nec póterunt stare; cadent subtus pedes meos.
 Psalmi	Psa	19	17	40	Et præcinxísti me virtúte ad bellum, et supplantásti insurgéntes in me subtus me.
 Psalmi	Psa	19	17	41	Et inimícos meos dedísti mihi dorsum, et odiéntes me disperdidísti.
 Psalmi	Psa	19	17	42	Clamavérunt, nec erat qui salvos fáceret; ad Dóminum, nec exaudívit eos.
 Psalmi	Psa	19	17	43	Et commínuam eos ut púlverem ante fáciem venti; ut lutum plateárum delébo eos.
 Psalmi	Psa	19	17	44	Erípies me de contradictiónibus pópuli; constítues me in caput géntium.	b
 Psalmi	Psa	19	17	45	Pópulus quem non cognóvi servívit mihi; in audítu auris obedívit mihi.
 Psalmi	Psa	19	17	46	Fílii aliéni mentíti sunt mihi, fílii aliéni inveteráti sunt, et claudicavérunt a sémitis suis.
 Psalmi	Psa	19	17	47	Vivit Dóminus, et benedíctus Deus meus, et exaltétur Deus salútis meæ.
 Psalmi	Psa	19	17	48	Deus qui das vindíctas mihi, et subdis pópulos sub me; liberátor meus de inimícis meis iracúndis.
 Psalmi	Psa	19	17	49	Et ab insurgéntibus in me exaltábis me; a viro iníquo erípies me.
 Psalmi	Psa	19	17	50	Proptérea confitébor tibi in natiónibus, Dómine, et nómini tuo psalmum dicam;
 Psalmi	Psa	19	17	51	magníficans salútes regis ejus, et fáciens misericórdiam christo suo David, et sémini ejus usque in sǽculum.
 Psalmi	Psa	19	18	1	[In finem. Psalmus David.]
 Psalmi	Psa	19	18	2	Cæli enárrant glóriam Dei, et ópera mánuum ejus annúntiat firmaméntum.
 Psalmi	Psa	19	18	3	Dies diéi erúctat verbum, et nox nocti índicat sciéntiam.
 Psalmi	Psa	19	18	4	Non sunt loquélæ, neque sermónes, quorum non audiántur voces eórum.
 Psalmi	Psa	19	18	5	In omnem terram exívit sonus eórum, et in fines orbis terræ verba eórum.
 Psalmi	Psa	19	18	6	In sole pósuit tabernáculum suum; et ipse tamquam sponsus procédens de thálamo suo. Exsultávit ut gigas ad curréndam viam;
 Psalmi	Psa	19	18	7	a summo cælo egréssio ejus. Et occúrsus ejus usque ad summum ejus; nec est qui se abscóndat a calóre ejus.
 Psalmi	Psa	19	18	8	Lex Dómini immaculáta, convértens ánimas; testimónium Dómini fidéle, sapiéntiam præstans párvulis.	b
 Psalmi	Psa	19	18	9	Justítiæ Dómini rectæ, lætificántes corda; præcéptum Dómini lúcidum, illúminans óculos.
 Psalmi	Psa	19	18	10	Timor Dómini sanctus, pérmanens in sǽculum sǽculi; judícia Dómini vera, justificáta in semetípsa,
 Psalmi	Psa	19	18	11	desiderabília super aurum et lápidem pretiósum multum, et dulcióra super mel et favum.
 Psalmi	Psa	19	18	12	Étenim servus tuus custódit ea; in custodiéndis illis retribútio multa.
 Psalmi	Psa	19	18	13	Delícta quis intélligit? ab occúltis meis munda me;
 Psalmi	Psa	19	18	14	et ab aliénis parce servo tuo. Si mei non fúerint domináti, tunc immaculátus ero, et emundábor a delícto máximo.
 Psalmi	Psa	19	18	15	Et erunt ut compláceant elóquia oris mei, et meditátio cordis mei in conspéctu tuo semper. Dómine, adjútor meus, et redémptor meus.
 Psalmi	Psa	19	19	1	[In finem. Psalmus David.]
 Psalmi	Psa	19	19	2	Exáudiat te Dóminus in die tribulatiónis; prótegat te nomen Dei Jacob.
 Psalmi	Psa	19	19	3	Mittat tibi auxílium de sancto, et de Sion tueátur te.
 Psalmi	Psa	19	19	4	Memor sit omnis sacrifícii tui, et holocáustum tuum pingue fiat.
 Psalmi	Psa	19	19	5	Tríbuat tibi secúndum cor tuum, et omne consílium tuum confírmet.
 Psalmi	Psa	19	19	6	Lætábimur in salutári tuo; et in nómine Dei nostri magnificábimur.
 Psalmi	Psa	19	19	7	Ímpleat Dóminus omnes petitiónes tuas; nunc cognóvi quóniam salvum fecit Dóminus christum suum. Exáudiet illum de cælo sancto suo, in potentátibus salus déxteræ ejus.
 Psalmi	Psa	19	19	8	Hi in cúrribus, et hi in equis; nos autem in nómine Dómini Dei nostri invocábimus.
 Psalmi	Psa	19	19	9	Ipsi obligáti sunt, et cecidérunt; nos autem surréximus, et erécti sumus.
 Psalmi	Psa	19	19	10	Dómine, salvum fac regem, et exáudi nos in die qua invocavérimus te.
 Psalmi	Psa	19	20	1	[In finem. Psalmus David.]
 Psalmi	Psa	19	20	2	Dómine, in virtúte tua lætábitur rex, et super salutáre tuum exsultábit veheménter.
 Psalmi	Psa	19	20	3	Desidérium cordis ejus tribuísti ei, et voluntáte labiórum ejus non fraudásti eum.
 Psalmi	Psa	19	20	4	Quóniam prævenísti eum in benedictiónibus dulcédinis; posuísti in cápite ejus corónam de lápide pretióso.
 Psalmi	Psa	19	20	5	Vitam pétiit a te, et tribuísti ei longitúdinem diérum, in sǽculum, et in sǽculum sǽculi.
 Psalmi	Psa	19	20	6	Magna est glória ejus in salutári tuo; glóriam et magnum decórem impónes super eum.
 Psalmi	Psa	19	20	7	Quóniam dabis eum in benedictiónem in sǽculum sǽculi; lætificábis eum in gáudio cum vultu tuo.
 Psalmi	Psa	19	20	8	Quóniam rex sperat in Dómino, et in misericórdia Altíssimi non commovébitur.
 Psalmi	Psa	19	20	9	Inveniátur manus tua ómnibus inimícis tuis; déxtera tua invéniat omnes qui te odérunt.	b
 Psalmi	Psa	19	20	10	Pones eos ut clíbanum ignis in témpore vultus tui: Dóminus in ira sua conturbábit eos, et devorábit eos ignis.
 Psalmi	Psa	19	20	11	Fructum eórum de terra perdes, et semen eórum a fíliis hóminum,
 Psalmi	Psa	19	20	12	quóniam declinavérunt in te mala; cogitavérunt consília quæ non potuérunt stabilíre.
 Psalmi	Psa	19	20	13	Quóniam pones eos dorsum; in relíquiis tuis præparábis vultum eórum.
 Psalmi	Psa	19	20	14	Exaltáre, Dómine, in virtúte tua; cantábimus et psallémus virtútes tuas.	b
 Psalmi	Psa	19	21	1	[In finem, pro susceptióne matutína. Psalmus David.]
 Psalmi	Psa	19	21	2	Deus, Deus meus, réspice in me: quare me dereliquísti? longe a salúte mea verba delictórum meórum.
 Psalmi	Psa	19	21	3	Deus meus, clamábo per diem, et non exáudies; et nocte, et non ad insipiéntiam mihi.
 Psalmi	Psa	19	21	4	Tu autem in sancto hábitas, laus Ísraël.
 Psalmi	Psa	19	21	5	In te speravérunt patres nostri; speravérunt, et liberásti eos.
 Psalmi	Psa	19	21	6	Ad te clamavérunt, et salvi facti sunt; in te speravérunt, et non sunt confúsi.
 Psalmi	Psa	19	21	7	Ego autem sum vermis, et non homo; oppróbrium hóminum, et abjéctio plebis.
 Psalmi	Psa	19	21	8	Omnes vidéntes me derisérunt me; locúti sunt lábiis, et movérunt caput.
 Psalmi	Psa	19	21	9	Sperávit in Dómino, erípiat eum: salvum fáciat eum, quóniam vult eum.
 Psalmi	Psa	19	21	10	Quóniam tu es qui extraxísti me de ventre, spes mea ab ubéribus matris meæ.	b
 Psalmi	Psa	19	21	11	In te projéctus sum ex útero; de ventre matris meæ Deus meus es tu:
 Psalmi	Psa	19	21	12	ne discésseris a me, quóniam tribulátio próxima est, quóniam non est qui ádjuvet.
 Psalmi	Psa	19	21	13	Circumdedérunt me vítuli multi; táuri pingues obsedérunt me.
 Psalmi	Psa	19	21	14	Aperuérunt super me os suum, sicut leo rápiens et rúgiens.
 Psalmi	Psa	19	21	15	Sicut aqua effúsus sum, et dispérsa sunt ómnia ossa mea: factum est cor meum tamquam cera liquéscens in médio ventris mei.
 Psalmi	Psa	19	21	16	Áruit tamquam testa virtus mea, et lingua mea adhǽsit fáucibus meis: et in púlverem mortis deduxísti me.
 Psalmi	Psa	19	21	17	Quóniam circumdedérunt me canes multi; concílium malignántium obsédit me. Fodérunt manus meas et pedes meos;
 Psalmi	Psa	19	21	18	dinumeravérunt ómnia ossa mea. Ipsi vero consideravérunt et inspexérunt me.
 Psalmi	Psa	19	21	19	Divisérunt sibi vestiménta mea, et super vestem meam misérunt sortem.
 Psalmi	Psa	19	21	20	Tu autem, Dómine, ne elongáveris auxílium tuum a me; ad defensiónem meam cónspice.
 Psalmi	Psa	19	21	21	Érue a frámea, Deus, ánimam meam, et de manu canis únicam meam.
 Psalmi	Psa	19	21	22	Salva me ex ore leónis, et a córnibus unicórnium humilitátem meam.
 Psalmi	Psa	19	21	23	Narrábo nomen tuum frátribus meis; in médio ecclésiæ laudábo te.	b
 Psalmi	Psa	19	21	24	Qui timétis Dóminum, laudáte eum; univérsum semen Jacob, glorificáte eum.
 Psalmi	Psa	19	21	25	Tímeat eum omne semen Ísraël, quóniam non sprevit, neque despéxit deprecatiónem páuperis, nec avértit fáciem suam a me: et cum clamárem ad eum, exaudívit me.
 Psalmi	Psa	19	21	26	Apud te laus mea in ecclésia magna; vota mea reddam in conspéctu timéntium eum.
 Psalmi	Psa	19	21	27	Edent páuperes, et saturabúntur, et laudábunt Dóminum qui requírunt eum: vivent corda eórum in sǽculum sǽculi.
 Psalmi	Psa	19	21	28	Reminiscéntur et converténtur ad Dóminum univérsi fines terræ; et adorábunt in conspéctu ejus univérsæ famíliæ géntium:
 Psalmi	Psa	19	21	29	quóniam Dómini est regnum, et ipse dominábitur géntium.
 Psalmi	Psa	19	21	30	Manducavérunt et adoravérunt omnes pingues terræ; in conspéctu ejus cadent omnes qui descéndunt in terram.
 Psalmi	Psa	19	21	31	Et ánima mea illi vivet; et semen meum sérviet ipsi.
 Psalmi	Psa	19	21	32	Annuntiábitur Dómino generátio ventúra; et annuntiábunt cæli justítiam ejus pópulo qui nascétur, quem fecit Dóminus.
 Psalmi	Psa	19	22	1	[Psalmus David.] Dóminus regit me, et nihil mihi déerit:
 Psalmi	Psa	19	22	2	in loco páscuæ, ibi me collocávit. Super aquam refectiónis educávit me;
 Psalmi	Psa	19	22	3	ánimam meam convértit. Dedúxit me super sémitas justítiæ propter nomen suum.
 Psalmi	Psa	19	22	4	Nam etsi ambulávero in médio umbræ mortis, non timébo mala, quóniam tu mecum es. Virga tua, et báculus tuus, ipsa me consoláta sunt.
 Psalmi	Psa	19	22	5	Parásti in conspéctu meo mensam advérsus eos qui tríbulant me; impinguásti in óleo caput meum: et calix meus inébrians, quam præclárus est!
 Psalmi	Psa	19	22	6	Et misericórdia tua subsequétur me ómnibus diébus vitæ meæ; et ut inhábitem in domo Dómini in longitúdinem diérum.
 Psalmi	Psa	19	23	1	[Prima sábbati. Psalmus David.] Dómini est terra, et plenitúdo ejus; orbis terrárum, et univérsi qui hábitant in eo.
 Psalmi	Psa	19	23	2	Quia ipse super mária fundávit eum, et super flúmina præparávit eum.
 Psalmi	Psa	19	23	3	Quis ascéndet in montem Dómini? aut quis stabit in loco sancto ejus?	b
 Psalmi	Psa	19	23	4	Ínnocens mánibus et mundo corde, qui non accépit in vano ánimam suam, nec jurávit in dolo próximo suo:
 Psalmi	Psa	19	23	5	hic accípiet benedictiónem a Dómino, et misericórdiam a Deo salutári suo.
 Psalmi	Psa	19	23	6	Hæc est generátio quæréntium eum, quæréntium fáciem Dei Jacob.
 Psalmi	Psa	19	23	7	Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles, et introíbit rex glóriæ.	b
 Psalmi	Psa	19	23	8	Quis est iste rex glóriæ? Dóminus fortis et potens, Dóminus potens in prœ́lio.
 Psalmi	Psa	19	23	9	Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles, et introíbit rex glóriæ.
 Psalmi	Psa	19	23	10	Quis est iste rex glóriæ? Dóminus virtútum ipse est rex glóriæ.
 Psalmi	Psa	19	24	1	[In finem. Psalmus David.] Ad te, Dómine, levávi ánimam meam:
 Psalmi	Psa	19	24	2	Deus meus, in te confído; non erubéscam.
 Psalmi	Psa	19	24	3	Neque irrídeant me inimíci mei: étenim univérsi qui sústinent te, non confundéntur.
 Psalmi	Psa	19	24	4	Confundántur omnes iníqua agéntes supervácue. Vias tuas, Dómine, demónstra mihi, et sémitas tuas édoce me.
 Psalmi	Psa	19	24	5	Dírige me in veritáte tua, et doce me, quia tu es Deus salvátor meus, et te sustínui tota die.
 Psalmi	Psa	19	24	6	Reminíscere miseratiónum tuárum, Dómine, et misericordiárum tuárum quæ a sǽculo sunt.
 Psalmi	Psa	19	24	7	Delícta juventútis meæ, et ignorántias meas, ne memíneris. Secúndum misericórdiam tuam meménto mei tu, propter bonitátem tuam, Dómine.
 Psalmi	Psa	19	24	8	Dulcis et rectus Dóminus; propter hoc legem dabit delinquéntibus in via.
 Psalmi	Psa	19	24	9	Díriget mansuétos in judício; docébit mites vias suas.
 Psalmi	Psa	19	24	10	Univérsæ viæ Dómini, misericórdia et véritas, requiréntibus testaméntum ejus et testimónia ejus.
 Psalmi	Psa	19	24	11	Propter nomen tuum, Dómine, propitiáberis peccáto meo; multum est enim.
 Psalmi	Psa	19	24	12	Quis est homo qui timet Dóminum? legem státuit ei in via quam elégit.	b
 Psalmi	Psa	19	24	13	Ánima ejus in bonis demorábitur, et semen ejus hæreditábit terram.
 Psalmi	Psa	19	24	14	Firmaméntum est Dóminus timéntibus eum; et testaméntum ipsíus ut manifestétur illis.
 Psalmi	Psa	19	24	15	Óculi mei semper ad Dóminum, quóniam ipse evéllet de láqueo pedes meos.
 Psalmi	Psa	19	24	16	Réspice in me, et miserére mei, quia únicus et pauper sum ego.
 Psalmi	Psa	19	24	17	Tribulatiónes cordis mei multiplicátæ sunt: de necessitátibus meis érue me.
 Psalmi	Psa	19	24	18	Vide humilitátem meam et labórem meum, et dimítte univérsa delícta mea.
 Psalmi	Psa	19	24	19	Réspice inimícos meos, quóniam multiplicáti sunt, et ódio iníquo odérunt me.
 Psalmi	Psa	19	24	20	Custódi ánimam meam, et érue me: non erubéscam, quóniam sperávi in te.
 Psalmi	Psa	19	24	21	Innocéntes et recti adhæsérunt mihi, quia sustínui te.
 Psalmi	Psa	19	24	22	Líbera, Deus, Ísraël ex ómnibus tribulatiónibus suis.
 Psalmi	Psa	19	25	1	[In finem. Psalmus David.] Júdica me, Dómine, quóniam ego in innocéntia mea ingréssus sum, et in Dómino sperans non infirmábor.
 Psalmi	Psa	19	25	2	Proba me, Dómine, et tenta me; ure renes meos et cor meum.
 Psalmi	Psa	19	25	3	Quóniam misericórdia tua ante óculos meos est, et complácui in veritáte tua.
 Psalmi	Psa	19	25	4	Non sedi cum concílio vanitátis, et cum iníqua geréntibus non introíbo.
 Psalmi	Psa	19	25	5	Odívi ecclésiam malignántium, et cum ímpiis non sedébo.
 Psalmi	Psa	19	25	6	Lavábo inter innocéntes manus meas, et circumdábo altáre tuum, Dómine:
 Psalmi	Psa	19	25	7	ut áudiam vocem laudis, et enárrem univérsa mirabília tua.
 Psalmi	Psa	19	25	8	Dómine, diléxi decórem domus tuæ, et locum habitatiónis glóriæ tuæ.
 Psalmi	Psa	19	25	9	Ne perdas cum ímpiis, Deus, ánimam meam, et cum viris sánguinum vitam meam:
 Psalmi	Psa	19	25	10	in quorum mánibus iniquitátes sunt; déxtera eórum repléta est munéribus.
 Psalmi	Psa	19	25	11	Ego autem in innocéntia mea ingréssus sum; rédime me, et miserére mei.
 Psalmi	Psa	19	25	12	Pes meus stetit in dirécto; in ecclésiis benedícam te, Dómine.
 Psalmi	Psa	19	26	1	[Psalmus David, priúsquam linirétur.] Dóminus illuminátio mea et salus mea: quem timébo? Dóminus protéctor vitæ meæ: a quo trepidábo?
 Psalmi	Psa	19	26	2	Dum apprópiant super me nocéntes ut edant carnes meas, qui tríbulant me inimíci mei, ipsi infirmáti sunt et cecidérunt.
 Psalmi	Psa	19	26	3	Si consístant advérsum me castra, non timébit cor meum; si exsúrgat advérsum me prœ́lium, in hoc ego sperábo.
 Psalmi	Psa	19	26	4	Unam pétii a Dómino, hanc requíram, ut inhábitem in domo Dómini ómnibus diébus vitæ meæ; ut vídeam voluptátem Dómini, et vísitem templum ejus.
 Psalmi	Psa	19	26	5	Quóniam abscóndit me in tabernáculo suo; in die malórum protéxit me in abscóndito tabernáculi sui.
 Psalmi	Psa	19	26	6	In petra exaltávit me, et nunc exaltávit caput meum super inimícos meos. Circuívi, et immolávi in tabernáculo ejus hóstiam vociferatiónis; cantábo, et psalmum dicam Dómino.
 Psalmi	Psa	19	26	7	Exáudi, Dómine, vocem meam, qua clamávi ad te; miserére mei, et exáudi me.	b
 Psalmi	Psa	19	26	8	Tibi dixit cor meum: Exquisívit te fácies mea; fáciem tuam, Dómine, requíram.
 Psalmi	Psa	19	26	9	Ne avértas fáciem tuam a me; ne declínes in ira a servo tuo. Adjútor meus esto; ne derelínquas me, neque despícias me, Deus salutáris meus.
 Psalmi	Psa	19	26	10	Quóniam pater meus et mater mea dereliquérunt me; Dóminus autem assúmpsit me.
 Psalmi	Psa	19	26	11	Legem pone mihi, Dómine, in via tua, et dírige me in sémitam rectam, propter inimícos meos.
 Psalmi	Psa	19	26	12	Ne tradíderis me in ánimas tribulántium me, quóniam insurrexérunt in me testes iníqui, et mentíta est iníquitas sibi.
 Psalmi	Psa	19	26	13	Credo vidére bona Dómini in terra vivéntium.
 Psalmi	Psa	19	26	14	Expécta Dóminum, viríliter age: et confortétur cor tuum, et sústine Dóminum.
 Psalmi	Psa	19	27	1	[Psalmus ipsi David.] Ad te, Dómine, clamábo; Deus meus, ne síleas a me: nequándo táceas a me, et assimilábor descendéntibus in lacum.
 Psalmi	Psa	19	27	2	Exáudi, Dómine, vocem deprecatiónis meæ dum oro ad te; dum extóllo manus meas ad templum sanctum tuum.
 Psalmi	Psa	19	27	3	Ne simul trahas me cum peccatóribus, et cum operántibus iniquitátem ne perdas me; qui loquúntur pacem cum próximo suo, mala autem in córdibus eórum.
 Psalmi	Psa	19	27	4	Da illis secúndum ópera eórum, et secúndum nequítiam adinventiónum ipsórum. Secúndum ópera mánuum eórum tríbue illis; redde retributiónem eórum ipsis.
 Psalmi	Psa	19	27	5	Quóniam non intellexérunt ópera Dómini, et in ópera mánuum ejus déstrues illos, et non ædificábis eos.
 Psalmi	Psa	19	27	6	Benedíctus Dóminus, quóniam exaudívit vocem deprecatiónis meæ.	b
 Psalmi	Psa	19	27	7	Dóminus adjútor meus et protéctor meus; in ipso sperávit cor meum, et adjútus sum: et reflóruit caro mea, et ex voluntáte mea confitébor ei.
 Psalmi	Psa	19	27	8	Dóminus fortitúdo plebis suæ, et protéctor salvatiónum christi sui est.
 Psalmi	Psa	19	27	9	Salvum fac pópulum tuum, Dómine, et bénedic hæreditáti tuæ; et rege eos, et extólle illos usque in ætérnum.
 Psalmi	Psa	19	28	1	[Psalmus David, in consummatióne tabernáculi.] Afférte Dómino, fílii Dei, afférte Dómino fílios aríetum.
 Psalmi	Psa	19	28	2	Afférte Dómino glóriam et honórem; afférte Dómino glóriam nómini ejus; adoráte Dóminum in átrio sancto ejus.
 Psalmi	Psa	19	28	3	Vox Dómini super aquas; Deus majestátis intónuit: Dóminus super aquas multas.
 Psalmi	Psa	19	28	4	Vox Dómini in virtúte; vox Dómini in magnificéntia.
 Psalmi	Psa	19	28	5	Vox Dómini confringéntis cedros, et confrínget Dóminus cedros Líbani:
 Psalmi	Psa	19	28	6	et commínuet eas, tamquam vítulum Líbani, et diléctus quemádmodum fílius unicórnium.
 Psalmi	Psa	19	28	7	Vox Dómini intercidéntis flammam ignis;
 Psalmi	Psa	19	28	8	vox Dómini concutiéntis desértum: et commovébit Dóminus desértum Cades.
 Psalmi	Psa	19	28	9	Vox Dómini præparántis cervos: et revelábit condénsa, et in templo ejus omnes dicent glóriam.
 Psalmi	Psa	19	28	10	Dóminus dilúvium inhabitáre facit, et sedébit Dóminus rex in ætérnum.
 Psalmi	Psa	19	28	11	Dóminus virtútem pópulo suo dabit; Dóminus benedícet pópulo suo in pace.
 Psalmi	Psa	19	29	1	[Psalmus cántici, in dedicatióne domus David.]
 Psalmi	Psa	19	29	2	Exaltábo te, Dómine, quóniam suscepísti me, nec delectásti inimícos meos super me.
 Psalmi	Psa	19	29	3	Dómine Deus meus, clamávi ad te, et sanásti me.
 Psalmi	Psa	19	29	4	Dómine, eduxísti ab inférno ánimam meam; salvásti me a descendéntibus in lacum.
 Psalmi	Psa	19	29	5	Psállite Dómino, sancti ejus; et confitémini memóriæ sanctitátis ejus.
 Psalmi	Psa	19	29	6	Quóniam ira in indignatióne ejus, et vita in voluntáte ejus: ad vésperum demorábitur fletus, et ad matutínum lætítia.
 Psalmi	Psa	19	29	7	Ego autem dixi in abundántia mea: Non movébor in ætérnum.	b
 Psalmi	Psa	19	29	8	Dómine, in voluntáte tua præstitísti decóri meo virtútem; avertísti fáciem tuam a me, et factus sum conturbátus.
 Psalmi	Psa	19	29	9	Ad te, Dómine, clamábo, et ad Deum meum deprecábor.
 Psalmi	Psa	19	29	10	Quæ utílitas in sánguine meo, dum descéndo in corruptiónem? numquid confitébitur tibi pulvis, aut annuntiábit veritátem tuam?
 Psalmi	Psa	19	29	11	Audívit Dóminus, et misértus est mei; Dóminus factus est adjútor meus.
 Psalmi	Psa	19	29	12	Convertísti planctum meum in gáudium mihi; conscidísti saccum meum, et circumdedísti me lætítia:
 Psalmi	Psa	19	29	13	ut cantet tibi glória mea, et non compúngar. Dómine Deus meus, in ætérnum confitébor tibi.
 Psalmi	Psa	19	30	1	[In finem. Psalmus David, pro éxtasi.]
 Psalmi	Psa	19	30	2	In te, Dómine, sperávi; non confúndar in ætérnum: in justítia tua líbera me.
 Psalmi	Psa	19	30	3	Inclína ad me aurem tuam; accélera ut éruas me. Esto mihi in Deum protectórem, et in domum refúgii, ut salvum me fácias:
 Psalmi	Psa	19	30	4	quóniam fortitúdo mea et refúgium meum es tu; et propter nomen tuum dedúces me et enútries me.
 Psalmi	Psa	19	30	5	Edúces me de láqueo hoc quem abscondérunt mihi, quóniam tu es protéctor meus.
 Psalmi	Psa	19	30	6	In manus tuas comméndo spíritum meum; redemísti me, Dómine Deus veritátis.
 Psalmi	Psa	19	30	7	Odísti observántes vanitátes supervácue; ego autem in Dómino sperávi.
 Psalmi	Psa	19	30	8	Exsultábo, et lætábor in misericórdia tua, quóniam respexísti humilitátem meam; salvásti de necessitátibus ánimam meam.
 Psalmi	Psa	19	30	9	Nec conclusísti me in mánibus inimíci: statuísti in loco spatióso pedes meos.
 Psalmi	Psa	19	30	10	Miserére mei, Dómine, quóniam tríbulor; conturbátus est in ira óculus meus, ánima mea, et venter meus.	b
 Psalmi	Psa	19	30	11	Quóniam defécit in dolóre vita mea, et anni mei in gemítibus. Infirmáta est in paupertáte virtus mea, et ossa mea conturbáta sunt.
 Psalmi	Psa	19	30	12	Super omnes inimícos meos factus sum oppróbrium, et vicínis meis valde, et timor notis meis; qui vidébant me foras fugérunt a me.
 Psalmi	Psa	19	30	13	Oblivióni datus sum, tamquam mórtuus a corde; factus sum tamquam vas pérditum:
 Psalmi	Psa	19	30	14	quóniam audívi vituperatiónem multórum commorántium in circúitu. In eo dum convenírent simul advérsum me, accípere ánimam meam consiliáti sunt.
 Psalmi	Psa	19	30	15	Ego autem in te sperávi, Dómine; dixi: Deus meus es tu;
 Psalmi	Psa	19	30	16	in mánibus tuis sortes meæ: éripe me de manu inimicórum meórum, et a persequéntibus me.
 Psalmi	Psa	19	30	17	Illústra fáciem tuam super servum tuum; salvum me fac in misericórdia tua.
 Psalmi	Psa	19	30	18	Dómine, non confúndar, quóniam invocávi te. Erubéscant ímpii, et deducántur in inférnum;
 Psalmi	Psa	19	30	19	muta fiant lábia dolósa, quæ loquúntur advérsus justum iniquitátem, in supérbia, et in abusióne.
 Psalmi	Psa	19	30	20	Quam magna multitúdo dulcédinis tuæ, Dómine, quam abscondísti timéntibus te; perfecísti eis qui sperant in te in conspéctu filiórum hóminum!	b
 Psalmi	Psa	19	30	21	Abscóndes eos in abscóndito faciéi tuæ a conturbatióne hóminum; próteges eos in tabernáculo tuo, a contradictióne linguárum.
 Psalmi	Psa	19	30	22	Benedíctus Dóminus, quóniam mirificávit misericórdiam suam mihi in civitáte muníta.
 Psalmi	Psa	19	30	23	Ego autem dixi in excéssu mentis meæ: Projéctus sum a fácie oculórum tuórum: ídeo exaudísti vocem oratiónis meæ, dum clamárem ad te.
 Psalmi	Psa	19	30	24	Dilígite Dóminum, omnes sancti ejus, quóniam veritátem requíret Dóminus, et retríbuet abundánter faciéntibus supérbiam.
 Psalmi	Psa	19	30	25	Viríliter ágite, et confortétur cor vestrum, omnes qui sperátis in Dómino.
 Psalmi	Psa	19	31	1	[Ipsi David intelléctus.] Beáti quorum remíssæ sunt iniquitátes, et quorum tecta sunt peccáta.
 Psalmi	Psa	19	31	2	Beátus vir cui non imputávit Dóminus peccátum, nec est in spíritu ejus dolus.
 Psalmi	Psa	19	31	3	Quóniam tácui, inveteravérunt ossa mea, dum clamárem tota die.
 Psalmi	Psa	19	31	4	Quóniam die ac nocte graváta est super me manus tua, convérsus sum in ærúmna mea, dum confígitur spina.
 Psalmi	Psa	19	31	5	Delíctum meum cógnitum tibi feci, et injustítiam meam non abscóndi. Dixi: Confitébor advérsum me injustítiam meam Dómino; et tu remisísti impietátem peccáti mei.
 Psalmi	Psa	19	31	6	Pro hac orábit ad te omnis sanctus in témpore opportúno. Verúmtamen in dilúvio aquárum multárum, ad eum non approximábunt.
 Psalmi	Psa	19	31	7	Tu es refúgium meum a tribulatióne quæ circúmdedit me; exsultátio mea, érue me a circumdántibus me.
 Psalmi	Psa	19	31	8	Intelléctum tibi dabo, et ínstruam te in via hac qua gradiéris; firmábo super te óculos meos.	b
 Psalmi	Psa	19	31	9	Nolíte fíeri sicut equus et mulus, quibus non est intelléctus. In camo et freno maxíllas eórum constrínge, qui non appróximant ad te.
 Psalmi	Psa	19	31	10	Multa flagélla peccatóris; sperántem autem in Dómino misericórdia circúmdabit.
 Psalmi	Psa	19	31	11	Lætámini in Dómino, et exsultáte, justi; et gloriámini, omnes recti corde.
 Psalmi	Psa	19	32	1	[Psalmus David.] Exsultáte, justi, in Dómino; rectos decet collaudátio.
 Psalmi	Psa	19	32	2	Confitémini Dómino in cíthara; in psaltério decem chordárum psállite illi.
 Psalmi	Psa	19	32	3	Cantáte ei cánticum novum; bene psállite ei in vociferatióne.
 Psalmi	Psa	19	32	4	Quia rectum est verbum Dómini, et ómnia ópera ejus in fide.
 Psalmi	Psa	19	32	5	Díligit misericórdiam et judícium; misericórdia Dómini plena est terra.
 Psalmi	Psa	19	32	6	Verbo Dómini cæli firmáti sunt, et spíritu oris ejus omnis virtus eórum.
 Psalmi	Psa	19	32	7	Cóngregans sicut in utre aquas maris; ponens in thesáuris abýssos.
 Psalmi	Psa	19	32	8	Tímeat Dóminum omnis terra; ab eo autem commoveántur omnes inhabitántes orbem.
 Psalmi	Psa	19	32	9	Quóniam ipse dixit, et facta sunt; ipse mandávit et creáta sunt.
 Psalmi	Psa	19	32	10	Dóminus díssipat consília géntium; réprobat autem cogitatiónes populórum, et réprobat consília príncipum.
 Psalmi	Psa	19	32	11	Consílium autem Dómini in ætérnum manet; cogitatiónes cordis ejus in generatióne et generatiónem.
 Psalmi	Psa	19	32	12	Beáta gens cujus est Dóminus Deus ejus; pópulus quem elégit in hæreditátem sibi.	b
 Psalmi	Psa	19	32	13	De cælo respéxit Dóminus; vidit omnes fílios hóminum.
 Psalmi	Psa	19	32	14	De præparáto habitáculo suo respéxit super omnes qui hábitant terram:
 Psalmi	Psa	19	32	15	qui finxit sigillátim corda eórum; qui intélligit ómnia ópera eórum.
 Psalmi	Psa	19	32	16	Non salvátur rex per multam virtútem, et gigas non salvábitur in multitúdine virtútis suæ.
 Psalmi	Psa	19	32	17	Fallax equus ad salútem; in abundántia autem virtútis suæ non salvábitur.
 Psalmi	Psa	19	32	18	Ecce óculi Dómini super metuéntes eum, et in eis qui sperant super misericórdia ejus:
 Psalmi	Psa	19	32	19	ut éruat a morte ánimas eórum, et alat eos in fame.
 Psalmi	Psa	19	32	20	Ánima nostra sústinet Dóminum, quóniam adjútor et protéctor noster est.
 Psalmi	Psa	19	32	21	Quia in eo lætábitur cor nostrum, et in nómine sancto ejus sperávimus.
 Psalmi	Psa	19	32	22	Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, quemádmodum sperávimus in te.
 Psalmi	Psa	19	33	1	[Davídi, cum immutávit vultum suum coram Achímelech, et dimísit eum, et ábiit.]
 Psalmi	Psa	19	33	2	Benedícam Dóminum in omni témpore; semper laus ejus in ore meo.
 Psalmi	Psa	19	33	3	In Dómino laudábitur ánima mea: áudiant mansuéti, et læténtur.
 Psalmi	Psa	19	33	4	Magnificáte Dóminum mecum, et exaltémus nomen ejus in idípsum.
 Psalmi	Psa	19	33	5	Exquisívi Dóminum, et exaudívit me; et ex ómnibus tribulatiónibus meis erípuit me.
 Psalmi	Psa	19	33	6	Accédite ad eum, et illuminámini; et fácies vestræ non confundéntur.
 Psalmi	Psa	19	33	7	Iste pauper clamávit, et Dóminus exaudívit eum, et de ómnibus tribulatiónibus ejus salvávit eum.
 Psalmi	Psa	19	33	8	Immíttet ángelus Dómini in circúitu timéntium eum, et erípiet eos.
 Psalmi	Psa	19	33	9	Gustáte et vidéte quóniam suávis est Dóminus; beátus vir qui sperat in eo.
 Psalmi	Psa	19	33	10	Timéte Dóminum, omnes sancti ejus, quóniam non est inópia timéntibus eum.
 Psalmi	Psa	19	33	11	Dívites eguérunt, et esuriérunt; inquiréntes autem Dóminum non minuéntur omni bono.
 Psalmi	Psa	19	33	12	Veníte, fílii; audíte me: timórem Dómini docébo vos.	b
 Psalmi	Psa	19	33	13	Quis est homo qui vult vitam; díligit dies vidére bonos?
 Psalmi	Psa	19	33	14	Próhibe linguam tuam a malo, et lábia tua ne loquántur dolum.
 Psalmi	Psa	19	33	15	Divérte a malo, et fac bonum; inquíre pacem, et perséquere eam.
 Psalmi	Psa	19	33	16	Óculi Dómini super justos, et aures ejus in preces eórum.
 Psalmi	Psa	19	33	17	Vultus autem Dómini super faciéntes mala, ut perdat de terra memóriam eórum.
 Psalmi	Psa	19	33	18	Clamavérunt justi, et Dóminus exaudívit eos; et ex ómnibus tribulatiónibus eórum liberávit eos.
 Psalmi	Psa	19	33	19	Juxta est Dóminus iis qui tribuláto sunt corde, et húmiles spíritu salvábit.
 Psalmi	Psa	19	33	20	Multæ tribulatiónes justórum; et de ómnibus his liberábit eos Dóminus.
 Psalmi	Psa	19	33	21	Custódit Dóminus ómnia ossa eórum: unum ex his non conterétur.
 Psalmi	Psa	19	33	22	Mors peccatórum péssima; et qui odérunt justum delínquent.
 Psalmi	Psa	19	33	23	Rédimet Dóminus ánimas servórum suórum, et non delínquent omnes qui sperant in eo.	b
 Psalmi	Psa	19	34	1	[Ipsi David.] Júdica, Dómine, nocéntes me; expúgna impugnántes me.
 Psalmi	Psa	19	34	2	Apprehénde arma et scutum, et exsúrge in adjutórium mihi.
 Psalmi	Psa	19	34	3	Effúnde frámeam, et conclúde advérsus eos qui persequúntur me; dic ánimæ meæ: Salus tua ego sum.
 Psalmi	Psa	19	34	4	Confundántur et revereántur quæréntes ánimam meam; avertántur retrórsum et confundántur cogitántes mihi mala.
 Psalmi	Psa	19	34	5	Fiant tamquam pulvis ante fáciem venti, et ángelus Dómini coárctans eos.
 Psalmi	Psa	19	34	6	Fiat via illórum ténebræ et lúbricum, et ángelus Dómini pérsequens eos.
 Psalmi	Psa	19	34	7	Quóniam gratis abscondérunt mihi intéritum láquei sui; supervácue exprobravérunt ánimam meam.
 Psalmi	Psa	19	34	8	Véniat illi láqueus quem ignórat, et cáptio quam abscóndit apprehéndat eum, et in láqueum cadat in ipsum.
 Psalmi	Psa	19	34	9	Ánima autem mea exsultábit in Dómino, et delectábitur super salutári suo.
 Psalmi	Psa	19	34	10	Ómnia ossa mea dicent: Dómine, quis símilis tibi? erípiens ínopem de manu fortiórum ejus; egénum et páuperem a diripiéntibus eum.
 Psalmi	Psa	19	34	11	Surgéntes testes iníqui, quæ ignorábam interrogábant me.
 Psalmi	Psa	19	34	12	Retribuébant mihi mala pro bonis, sterilitátem ánimæ meæ.
 Psalmi	Psa	19	34	13	Ego autem, cum mihi molésti essent, induébar cilício; humiliábam in jejúnio ánimam meam, et orátio mea in sinu meo convertétur.
 Psalmi	Psa	19	34	14	Quasi próximum et quasi fratrem nostrum sic complacébam; quasi lugens et contristátus sic humiliábar.
 Psalmi	Psa	19	34	15	Et advérsum me lætáti sunt, et convenérunt; congregáta sunt super me flagélla, et ignorávi.
 Psalmi	Psa	19	34	16	Dissipáti sunt, nec compúncti; tentavérunt me, subsannavérunt me subsannatióne; frenduérunt super me déntibus suis.
 Psalmi	Psa	19	34	17	Dómine, quando respícies? Restítue ánimam meam a malignitáte eórum; a leónibus únicam meam.
 Psalmi	Psa	19	34	18	Confitébor tibi in ecclésia magna; in pópulo gravi laudábo te.
 Psalmi	Psa	19	34	19	Non supergáudeant mihi qui adversántur mihi iníque, qui odérunt me gratis, et ánnuunt óculis.
 Psalmi	Psa	19	34	20	Quóniam mihi quidem pacífice loquebántur; et in iracúndia terræ loquéntes, dolos cogitábant.	b
 Psalmi	Psa	19	34	21	Et dilatavérunt super me os suum; dixérunt: Euge, euge! vidérunt óculi nostri.
 Psalmi	Psa	19	34	22	Vidísti, Dómine: ne síleas; Dómine, ne discédas a me.
 Psalmi	Psa	19	34	23	Exsúrge et inténde judício meo, Deus meus; et Dóminus meus, in causam meam.
 Psalmi	Psa	19	34	24	Júdica me secúndum justítiam tuam, Dómine Deus meus, et non supergáudeant mihi.
 Psalmi	Psa	19	34	25	Non dicant in córdibus suis: Euge, euge, ánimæ nostræ; nec dicant: Devorávimus eum.
 Psalmi	Psa	19	34	26	Erubéscant et revereántur simul qui gratulántur malis meis; induántur confusióne et reveréntia qui magna loquúntur super me.
 Psalmi	Psa	19	34	27	Exsúltent et læténtur qui volunt justítiam meam; et dicant semper: Magnificétur Dóminus, qui volunt pacem servi ejus.
 Psalmi	Psa	19	34	28	Et lingua mea meditábitur justítiam tuam; tota die laudem tuam.
 Psalmi	Psa	19	35	1	[In finem. Servo Dómini ipsi David.]
 Psalmi	Psa	19	35	2	Dixit injústus ut delínquat in semetípso: non est timor Dei ante óculos ejus.
 Psalmi	Psa	19	35	3	Quóniam dolóse egit in conspéctu ejus, ut inveniátur iníquitas ejus ad ódium.
 Psalmi	Psa	19	35	4	Verba oris ejus iníquitas, et dolus; nóluit intellígere ut bene ágeret.
 Psalmi	Psa	19	35	5	Iniquitátem meditátus est in cubíli suo; ástitit omni viæ non bonæ: malítiam autem non odívit.
 Psalmi	Psa	19	35	6	Dómine, in cælo misericórdia tua, et véritas tua usque ad nubes.	b
 Psalmi	Psa	19	35	7	Justítia tua sicut montes Dei; judícia tua abýssus multa. Hómines et juménta salvábis, Dómine,
 Psalmi	Psa	19	35	8	quemádmodum multiplicásti misericórdiam tuam, Deus. Fílii autem hóminum in tégmine alárum tuárum sperábunt.
 Psalmi	Psa	19	35	9	Inebriabúntur ab ubertáte domus tuæ, et torrénte voluptátis tuæ potábis eos:
 Psalmi	Psa	19	35	10	quóniam apud te est fons vitæ, et in lúmine tuo vidébimus lumen.
 Psalmi	Psa	19	35	11	Præténde misericórdiam tuam sciéntibus te, et justítiam tuam his qui recto sunt corde.
 Psalmi	Psa	19	35	12	Non véniat mihi pes supérbiæ, et manus peccatóris non móveat me.
 Psalmi	Psa	19	35	13	Ibi cecidérunt qui operántur iniquitátem; expúlsi sunt, nec potuérunt stare.
 Psalmi	Psa	19	36	1	[Psalmus ipsi David.] Noli æmulári in malignántibus, neque zeláveris faciéntes iniquitátem:
 Psalmi	Psa	19	36	2	quóniam tamquam fœnum velóciter aréscent, et quemádmodum ólera herbárum cito décident.
 Psalmi	Psa	19	36	3	Spera in Dómino, et fac bonitátem; et inhábita terram, et pascéris in divítiis ejus.
 Psalmi	Psa	19	36	4	Delectáre in Dómino, et dabit tibi petitiónes cordis tui.
 Psalmi	Psa	19	36	5	Revéla Dómino viam tuam, et spera in eo, et ipse fáciet.
 Psalmi	Psa	19	36	6	Et edúcet quasi lumen justítiam tuam, et judícium tuum tamquam merídiem.
 Psalmi	Psa	19	36	7	Súbditus esto Dómino, et ora eum. Noli æmulári in eo qui prosperátur in via sua; in hómine faciénte injustítias.
 Psalmi	Psa	19	36	8	Désine ab ira, et derelínque furórem; noli æmulári ut malignéris.
 Psalmi	Psa	19	36	9	Quóniam qui malignántur exterminabúntur; sustinéntes autem Dóminum, ipsi hæreditábunt terram.
 Psalmi	Psa	19	36	10	Et adhuc pusíllum, et non erit peccátor; et quæres locum ejus, et non invénies.
 Psalmi	Psa	19	36	11	Mansuéti autem hæreditábunt terram, et delectabúntur in multitúdine pacis.
 Psalmi	Psa	19	36	12	Observábit peccátor justum, et stridébit super eum déntibus suis.	b
 Psalmi	Psa	19	36	13	Dóminus autem irridébit eum, quóniam próspicit quod véniet dies ejus.
 Psalmi	Psa	19	36	14	Gládium evaginavérunt peccatóres; intendérunt arcum suum: ut dejíciant páuperem et ínopem, ut trucídent rectos corde.
 Psalmi	Psa	19	36	15	Gládius eórum intret in corda ipsórum, et arcus eórum confringátur.
 Psalmi	Psa	19	36	16	Mélius est módicum justo, super divítias peccatórum multas:
 Psalmi	Psa	19	36	17	quóniam bráchia peccatórum conteréntur: confírmat autem justos Dóminus.
 Psalmi	Psa	19	36	18	Novit Dóminus dies immaculatórum, et hæréditas eórum in ætérnum erit.
 Psalmi	Psa	19	36	19	Non confundéntur in témpore malo, et in diébus famis saturabúntur:
 Psalmi	Psa	19	36	20	quia peccatóres períbunt. Inimíci vero Dómini mox ut honorificáti fúerint et exaltáti, deficiéntes quemádmodum fumus defícient.
 Psalmi	Psa	19	36	21	Mutuábitur peccátor, et non solvet; justus autem miserétur et tríbuet:
 Psalmi	Psa	19	36	22	quia benedicéntes ei hæreditábunt terram; maledicéntes autem ei disperíbunt.
 Psalmi	Psa	19	36	23	Apud Dóminum gressus hóminis dirigéntur, et viam ejus volet.
 Psalmi	Psa	19	36	24	Cum cecíderit, non collidétur, quia Dóminus suppónit manum suam.
 Psalmi	Psa	19	36	25	Júnior fui, étenim sénui; et non vidi justum derelíctum, nec semen ejus quærens panem.
 Psalmi	Psa	19	36	26	Tota die miserétur et cómmodat; et semen illíus in benedictióne erit.
 Psalmi	Psa	19	36	27	Declína a malo, et fac bonum, et inhábita in sǽculum sǽculi:
 Psalmi	Psa	19	36	28	quia Dóminus amat judícium, et non derelínquet sanctos suos: in ætérnum conservabúntur. Injústi puniéntur, et semen impiórum períbit.
 Psalmi	Psa	19	36	29	Justi autem hæreditábunt terram, et inhabitábunt in sǽculum sǽculi super eam.
 Psalmi	Psa	19	36	30	Os justi meditábitur sapiéntiam, et lingua ejus loquétur judícium.	b
 Psalmi	Psa	19	36	31	Lex Dei ejus in corde ipsíus, et non supplantabúntur gressus ejus.
 Psalmi	Psa	19	36	32	Consíderat peccátor justum, et quærit mortificáre eum.
 Psalmi	Psa	19	36	33	Dóminus autem non derelínquet eum in mánibus ejus, nec damnábit eum cum judicábitur illi.
 Psalmi	Psa	19	36	34	Exspécta Dóminum, et custódi viam ejus, et exaltábit te ut hæreditáte cápias terram: cum períerint peccatóres, vidébis.
 Psalmi	Psa	19	36	35	Vidi ímpium superexaltátum, et elevátum sicut cedros Líbani:
 Psalmi	Psa	19	36	36	et transívi, et ecce non erat; et quæsívi eum, et non est invéntus locus ejus.
 Psalmi	Psa	19	36	37	Custódi innocéntiam, et vide æquitátem, quóniam sunt relíquiæ hómini pacífico.
 Psalmi	Psa	19	36	38	Injústi autem disperíbunt simul; relíquiæ impiórum interíbunt.
 Psalmi	Psa	19	36	39	Salus autem justórum a Dómino; et protéctor eórum in témpore tribulatiónis.
 Psalmi	Psa	19	36	40	Et adjuvábit eos Dóminus, et liberábit eos; et éruet eos a peccatóribus, et salvábit eos, quia speravérunt in eo.
 Psalmi	Psa	19	37	1	[Psalmus David, in rememoratiónem de sábbato.]
 Psalmi	Psa	19	37	2	Dómine, ne in furóre tuo árguas me, neque in ira tua corrípias me:
 Psalmi	Psa	19	37	3	quóniam sagíttæ tuæ infíxæ sunt mihi, et confirmásti super me manum tuam.
 Psalmi	Psa	19	37	4	Non est sánitas in carne mea, a fácie iræ tuæ; non est pax óssibus meis, a fácie peccatórum meórum:
 Psalmi	Psa	19	37	5	quóniam iniquitátes meæ supergréssæ sunt caput meum, et sicut onus grave gravátæ sunt super me.
 Psalmi	Psa	19	37	6	Putruérunt et corrúptæ sunt cicatríces meæ, a fácie insipiéntiæ meæ.
 Psalmi	Psa	19	37	7	Miser factus sum et curvátus sum usque in finem; tota die contristátus ingrediébar.
 Psalmi	Psa	19	37	8	Quóniam lumbi mei impléti sunt illusiónibus, et non est sánitas in carne mea.
 Psalmi	Psa	19	37	9	Afflíctus sum, et humiliátus sum nimis; rugiébam a gémitu cordis mei.
 Psalmi	Psa	19	37	10	Dómine, ante te omne desidérium meum, et gémitus meus a te non est abscónditus.
 Psalmi	Psa	19	37	11	Cor meum conturbátum est; derelíquit me virtus mea, et lumen oculórum meórum, et ipsum non est mecum.
 Psalmi	Psa	19	37	12	Amíci mei et próximi mei advérsum me appropinquavérunt, et stetérunt; et qui juxta me erant, de longe stetérunt: et vim faciébant qui quærébant ánimam meam.	b
 Psalmi	Psa	19	37	13	Et qui inquirébant mala mihi, locúti sunt vanitátes, et dolos tota die meditabántur.
 Psalmi	Psa	19	37	14	Ego autem, tamquam surdus, non audiébam; et sicut mutus non apériens os suum.
 Psalmi	Psa	19	37	15	Et factus sum sicut homo non áudiens, et non habens in ore suo redargutiónes.
 Psalmi	Psa	19	37	16	Quóniam in te, Dómine, sperávi; tu exáudies me, Dómine Deus meus.
 Psalmi	Psa	19	37	17	Quia dixi: Nequándo supergáudeant mihi inimíci mei; et dum commovéntur pedes mei, super me magna locúti sunt.
 Psalmi	Psa	19	37	18	Quóniam ego in flagélla parátus sum, et dolor meus in conspéctu meo semper.
 Psalmi	Psa	19	37	19	Quóniam iniquitátem meam annuntiábo, et cogitábo pro peccáto meo.
 Psalmi	Psa	19	37	20	Inimíci autem mei vivunt, et confirmáti sunt super me: et multiplicáti sunt qui odérunt me iníque.
 Psalmi	Psa	19	37	21	Qui retríbuunt mala pro bonis detrahébant mihi, quóniam sequébar bonitátem.
 Psalmi	Psa	19	37	22	Ne derelínquas me, Dómine Deus meus; ne discésseris a me.
 Psalmi	Psa	19	37	23	Inténde in adjutórium meum, Dómine Deus salútis meæ.
 Psalmi	Psa	19	38	1	[In finem, ipsi Ídithun. Cánticum David.]
 Psalmi	Psa	19	38	2	Dixi: Custódiam vias meas: ut non delínquam in lingua mea. Pósui ori meo custódiam, cum consísteret peccátor advérsum me.
 Psalmi	Psa	19	38	3	Obmútui, et humiliátus sum, et sílui a bonis; et dolor meus renovátus est.
 Psalmi	Psa	19	38	4	Concáluit cor meum intra me; et in meditatióne mea exardéscet ignis.
 Psalmi	Psa	19	38	5	Locútus sum in lingua mea: Notum fac mihi, Dómine, finem meum, et númerum diérum meórum quis est, ut sciam quid desit mihi.	b
 Psalmi	Psa	19	38	6	Ecce mensurábiles posuísti dies meos, et substántia mea tamquam níhilum ante te. Verúmtamen univérsa vánitas, omnis homo vivens.
 Psalmi	Psa	19	38	7	Verúmtamen in imágine pertránsit homo; sed et frustra conturbátur: thesaurízat, et ignórat cui congregábit ea.
 Psalmi	Psa	19	38	8	Et nunc quæ est exspectátio mea: nonne Dóminus? et substántia mea apud te est.
 Psalmi	Psa	19	38	9	Ab ómnibus iniquitátibus meis érue me: oppróbrium insipiénti dedísti me.
 Psalmi	Psa	19	38	10	Obmútui, et non apérui os meum, quóniam tu fecísti;
 Psalmi	Psa	19	38	11	ámove a me plagas tuas.
 Psalmi	Psa	19	38	12	A fortitúdine manus tuæ ego deféci in increpatiónibus: propter iniquitátem corripuísti hóminem. Et tabéscere fecísti sicut aráneam ánimam ejus: verúmtamen vane conturbátur omnis homo.
 Psalmi	Psa	19	38	13	Exáudi oratiónem meam, Dómine, et deprecatiónem meam; áuribus pércipe lácrimas meas. Ne síleas, quóniam ádvena ego sum apud te, et peregrínus sicut omnes patres mei.
 Psalmi	Psa	19	38	14	Remítte mihi, ut refrígerer priúsquam ábeam et ámplius non ero.
 Psalmi	Psa	19	39	1	[In finem. Psalmus ipsi David.]
 Psalmi	Psa	19	39	2	Exspéctans exspectávi Dóminum, et inténdit mihi.
 Psalmi	Psa	19	39	3	Et exaudívit preces meas, et edúxit me de lacu misériæ et de luto fæcis. Et státuit super petram pedes meos, et diréxit gressus meos.
 Psalmi	Psa	19	39	4	Et immísit in os meum cánticum novum, carmen Deo nostro. Vidébunt multi, et timébunt, et sperábunt in Dómino.
 Psalmi	Psa	19	39	5	Beátus vir cujus est nomen Dómini spes ejus, et non respéxit in vanitátes et insánias falsas.
 Psalmi	Psa	19	39	6	Multa fecísti tu, Dómine Deus meus, mirabília tua; et cogitatiónibus tuis non est qui símilis sit tibi. Annuntiávi et locútus sum: multiplicáti sunt super númerum.
 Psalmi	Psa	19	39	7	Sacrifícium et oblatiónem noluísti; aures autem perfecísti mihi. Holocáustum et pro peccáto non postulásti;
 Psalmi	Psa	19	39	8	tunc dixi: Ecce vénio. In cápite libri scriptum est de me,
 Psalmi	Psa	19	39	9	ut fácerem voluntátem tuam. Deus meus, vólui, et legem tuam in médio cordis mei.
 Psalmi	Psa	19	39	10	Annuntiávi justítiam tuam in ecclésia magna; ecce lábia mea non prohibébo: Dómine, tu scisti.
 Psalmi	Psa	19	39	11	Justítiam tuam non abscóndi in corde meo; veritátem tuam et salutáre tuum dixi; non abscóndi misericórdiam tuam et veritátem tuam a concílio multo.
 Psalmi	Psa	19	39	12	Tu autem, Dómine, ne longe fácias miseratiónes tuas a me; misericórdia tua et véritas tua semper suscepérunt me.	b
 Psalmi	Psa	19	39	13	Quóniam circumdedérunt me mala quorum non est númerus; comprehendérunt me iniquitátes meæ, et non pótui ut vidérem. Multiplicátæ sunt super capíllos cápitis mei, et cor meum derelíquit me.
 Psalmi	Psa	19	39	14	Compláceat tibi, Dómine, ut éruas me; Dómine, ad adjuvándum me réspice.
 Psalmi	Psa	19	39	15	Confundántur et revereántur simul, qui quǽrunt ánimam meam ut áuferant eam; convertántur retrórsum et revereántur, qui volunt mihi mala.
 Psalmi	Psa	19	39	16	Ferant conféstim confusiónem suam, qui dicunt mihi: Euge, euge!
 Psalmi	Psa	19	39	17	Exsúltent et læténtur super te omnes quæréntes te; et dicant semper: Magnificétur Dóminus, qui díligunt salutáre tuum.
 Psalmi	Psa	19	39	18	Ego autem mendícus sum et pauper; Dóminus sollícitus est mei. Adjútor meus et protéctor meus tu es; Deus meus, ne tardáveris.
 Psalmi	Psa	19	40	1	[In finem. Psalmus ipsi David.]
 Psalmi	Psa	19	40	2	Beátus qui intélligit super egénum et páuperem: in die mala liberábit eum Dóminus.
 Psalmi	Psa	19	40	3	Dóminus consérvet eum, et vivíficet eum, et beátum fáciat eum in terra, et non tradat eum in ánimam inimicórum ejus.
 Psalmi	Psa	19	40	4	Dóminus opem ferat illi super lectum dolóris ejus; univérsum stratum ejus versásti in infirmitáte ejus.
 Psalmi	Psa	19	40	5	Ego dixi: Dómine, miserére mei; sana ánimam meam, quia peccávi tibi.	b
 Psalmi	Psa	19	40	6	Inimíci mei dixérunt mala mihi: Quando moriétur, et períbit nomen ejus?
 Psalmi	Psa	19	40	7	Et si ingrediebátur ut vidéret, vana loquebátur; cor ejus congregávit iniquitátem sibi. Egrediebátur foras et loquebátur.
 Psalmi	Psa	19	40	8	In idípsum advérsum me susurrábant omnes inimíci mei; advérsum me cogitábant mala mihi.
 Psalmi	Psa	19	40	9	Verbum iníquum constituérunt advérsum me: Numquid qui dormit non adjíciet ut resúrgat?
 Psalmi	Psa	19	40	10	Étenim homo pacis meæ in quo sperávi, qui edébat panes meos, magnificávit super me supplantatiónem.
 Psalmi	Psa	19	40	11	Tu autem, Dómine, miserére mei, et resúscita me; et retríbuam eis.
 Psalmi	Psa	19	40	12	In hoc cognóvi quóniam voluísti me, quóniam non gaudébit inimícus meus super me.
 Psalmi	Psa	19	40	13	Me autem propter innocéntiam suscepísti; et confirmásti me in conspéctu tuo in ætérnum.
 Psalmi	Psa	19	40	14	Benedíctus Dóminus Deus Ísraël a sǽculo et usque in sǽculum. Fiat, fiat.	b
 Psalmi	Psa	19	41	1	[In finem. Intelléctus fíliis Core.]
 Psalmi	Psa	19	41	2	Quemádmodum desíderat cervus ad fontes aquárum, ita desíderat ánima mea ad te, Deus.
 Psalmi	Psa	19	41	3	Sitívit ánima mea ad Deum fortem, vivum; quando véniam, et apparébo ante fáciem Dei?
 Psalmi	Psa	19	41	4	Fuérunt mihi lácrimæ meæ panes die ac nocte, dum dícitur mihi quotídie: Ubi est Deus tuus?
 Psalmi	Psa	19	41	5	Hæc recordátus sum, et effúdi in me ánimam meam, quóniam transíbo in locum tabernáculi admirábilis, usque ad domum Dei, in voce exsultatiónis et confessiónis, sonus epulántis.
 Psalmi	Psa	19	41	6	Quare tristis es, ánima mea? et quare contúrbas me? Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi, salutáre vultus mei,
 Psalmi	Psa	19	41	7a	et Deus meus.
 Psalmi	Psa	19	41	7b	Ad meípsum ánima mea conturbáta est: proptérea memor ero tui de terra Jordánis et Hermóniim a monte módico.	b
 Psalmi	Psa	19	41	8	Abýssus abýssum ínvocat, in voce cataractárum tuárum; ómnia excélsa tua, et fluctus tui super me transiérunt.
 Psalmi	Psa	19	41	9	In die mandávit Dóminus misericórdiam suam, et nocte cánticum ejus; apud me orátio Deo vitæ meæ.
 Psalmi	Psa	19	41	10	Dicam Deo: Suscéptor meus es; quare oblítus es mei? et quare contristátus incédo, dum afflígit me inimícus?
 Psalmi	Psa	19	41	11	Dum confringúntur ossa mea, exprobravérunt mihi qui tríbulant me inimíci mei, dum dicunt mihi per síngulos dies: Ubi est Deus tuus?
 Psalmi	Psa	19	41	12	Quare tristis es, ánima mea? et quare contúrbas me? Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi, salutáre vultus mei, et Deus meus.
 Psalmi	Psa	19	42	1	[Psalmus David.] Júdica me, Deus, et discérne causam meam de gente non sancta: ab hómine iníquo et dolóso érue me.
 Psalmi	Psa	19	42	2	Quia tu es, Deus, fortitúdo mea: quare me repulísti? et quare tristis incédo, dum afflígit me inimícus?
 Psalmi	Psa	19	42	3	Emítte lucem tuam et veritátem tuam: ipsa me deduxérunt, et adduxérunt in montem sanctum tuum, et in tabernácula tua.
 Psalmi	Psa	19	42	4	Et introíbo ad altáre Dei, ad Deum qui lætíficat juventútem meam. Confitébor tibi in cíthara, Deus, Deus meus.
 Psalmi	Psa	19	42	5	Quare tristis es, ánima mea? et quare contúrbas me? Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi, salutáre vultus mei, et Deus meus.
 Psalmi	Psa	19	43	1	[In finem. Fíliis Core ad intelléctum.]
 Psalmi	Psa	19	43	2	Deus, áuribus nostris audívimus, patres nostri annuntiavérunt nobis, opus quod operátus es in diébus eórum, et in diébus antíquis.
 Psalmi	Psa	19	43	3	Manus tua gentes dispérdidit, et plantásti eos; afflixísti pópulos, et expulísti eos.
 Psalmi	Psa	19	43	4	Nec enim in gládio suo possedérunt terram, et bráchium eórum non salvávit eos: sed déxtera tua et bráchium tuum, et illuminátio vultus tui, quóniam complacuísti in eis.
 Psalmi	Psa	19	43	5	Tu es ipse rex meus et Deus meus, qui mandas salútes Jacob.
 Psalmi	Psa	19	43	6	In te inimícos nostros ventilábimus cornu, et in nómine tuo spernémus insurgéntes in nobis.
 Psalmi	Psa	19	43	7	Non enim in arcu meo sperábo, et gládius meus non salvábit me:
 Psalmi	Psa	19	43	8	salvásti enim nos de affligéntibus nos, et odiéntes nos confudísti.
 Psalmi	Psa	19	43	9	In Deo laudábimur tota die, et in nómine tuo confitébimur in sǽculum.
 Psalmi	Psa	19	43	10	Nunc autem repulísti et confudísti nos, et non egrediéris, Deus, in virtútibus nostris.	b
 Psalmi	Psa	19	43	11	Avertísti nos retrórsum post inimícos nostros, et qui odérunt nos diripiébant sibi.
 Psalmi	Psa	19	43	12	Dedísti nos tamquam oves escárum, et in géntibus dispersísti nos.
 Psalmi	Psa	19	43	13	Vendidísti pópulum tuum sine prétio, et non fuit multitúdo in commutatiónibus eórum.
 Psalmi	Psa	19	43	14	Posuísti nos oppróbrium vicínis nostris; subsannatiónem et derísum his qui sunt in circúitu nostro.
 Psalmi	Psa	19	43	15	Posuísti nos in similitúdinem géntibus; commotiónem cápitis in pópulis.
 Psalmi	Psa	19	43	16	Tota die verecúndia mea contra me est, et confúsio faciéi meæ coopéruit me:
 Psalmi	Psa	19	43	17	a voce exprobrántis et obloquéntis, a fácie inimíci et persequéntis.
 Psalmi	Psa	19	43	18	Hæc ómnia venérunt super nos; nec oblíti sumus te, et iníque non égimus in testaménto tuo.	b
 Psalmi	Psa	19	43	19	Et non recéssit retro cor nostrum; et declinásti sémitas nostras a via tua:
 Psalmi	Psa	19	43	20	quóniam humiliásti nos in loco afflictiónis, et coopéruit nos umbra mortis.
 Psalmi	Psa	19	43	21	Si oblíti sumus nomen Dei nostri, et si expándimus manus nostras ad deum aliénum,
 Psalmi	Psa	19	43	22	nonne Deus requíret ista? ipse enim novit abscóndita cordis. Quóniam propter te mortificámur tota die; æstimáti sumus sicut oves occisiónis.
 Psalmi	Psa	19	43	23	Exsúrge; quare obdórmis, Dómine? exsúrge, et ne repéllas in finem.
 Psalmi	Psa	19	43	24	Quare fáciem tuam avértis? oblivísceris inópiæ nostræ et tribulatiónis nostræ?
 Psalmi	Psa	19	43	25	Quóniam humiliáta est in púlvere ánima nostra; conglutinátus est in terra venter noster.
 Psalmi	Psa	19	43	26	Exsúrge, Dómine, ádjuva nos, et rédime nos propter nomen tuum.
 Psalmi	Psa	19	44	1	[In finem, pro iis qui commutabúntur. Fíliis Core, ad intelléctum. Cánticum pro dilécto.]
 Psalmi	Psa	19	44	2	Eructávit cor meum verbum bonum: dico ego ópera mea regi. Lingua mea cálamus scribæ velóciter scribéntis.
 Psalmi	Psa	19	44	3	Speciósus forma præ fíliis hóminum, diffúsa est grátia in lábiis tuis: proptérea benedíxit te Deus in ætérnum.
 Psalmi	Psa	19	44	4	Accíngere gládio tuo super femur tuum, potentíssime.
 Psalmi	Psa	19	44	5	Spécie tua et pulchritúdine tua inténde, próspere procéde, et regna, propter veritátem, et mansuetúdinem, et justítiam; et dedúcet te mirabíliter déxtera tua.
 Psalmi	Psa	19	44	6	Sagíttæ tuæ acútæ: pópuli sub te cadent, in corda inimicórum regis.
 Psalmi	Psa	19	44	7	Sedes tua, Deus, in sǽculum sǽculi; virga directiónis virga regni tui.
 Psalmi	Psa	19	44	8	Dilexísti justítiam, et odísti iniquitátem; proptérea unxit te Deus, Deus tuus, óleo lætítiæ, præ consórtibus tuis.
 Psalmi	Psa	19	44	9	Myrrha, et gutta, et cásia a vestiméntis tuis, a dómibus ebúrneis; ex quibus delectavérunt te
 Psalmi	Psa	19	44	10	fíliæ regum in honóre tuo. Ástitit regína a dextris tuis in vestítu deauráto, circúmdata varietáte.
 Psalmi	Psa	19	44	11	Audi, fília, et vide, et inclína aurem tuam; et oblivíscere pópulum tuum, et domum patris tui.
 Psalmi	Psa	19	44	12	Et concupíscet rex decórem tuum, quóniam ipse est Dóminus Deus tuus, et adorábunt eum.
 Psalmi	Psa	19	44	13	Et fíliæ Tyri in munéribus vultum tuum deprecabúntur; omnes dívites plebis.
 Psalmi	Psa	19	44	14	Omnis glória ejus fíliæ regis ab intus, in fímbriis áureis,
 Psalmi	Psa	19	44	15	circumamícta varietátibus. Adducéntur regi vírgines post eam; próximæ ejus afferéntur tibi.
 Psalmi	Psa	19	44	16	Afferéntur in lætítia et exsultatióne; adducéntur in templum regis.
 Psalmi	Psa	19	44	17	Pro pátribus tuis nati sunt tibi fílii; constítues eos príncipes super omnem terram.
 Psalmi	Psa	19	44	18	Mémores erunt nóminis tui in omni generatióne et generatiónem: proptérea pópuli confitebúntur tibi in ætérnum, et in sǽculum sǽculi.
 Psalmi	Psa	19	45	1	[In finem, fíliis Core, pro arcánis. Psalmus.]
 Psalmi	Psa	19	45	2	Deus noster refúgium et virtus; adjútor in tribulatiónibus quæ invenérunt nos nimis.
 Psalmi	Psa	19	45	3	Proptérea non timébimus dum turbábitur terra, et transferéntur montes in cor maris.
 Psalmi	Psa	19	45	4	Sonuérunt, et turbátæ sunt aquæ eórum; conturbáti sunt montes in fortitúdine ejus.
 Psalmi	Psa	19	45	5	Flúminis ímpetus lætíficat civitátem Dei: sanctificávit tabernáculum suum Altíssimus.	b
 Psalmi	Psa	19	45	6	Deus in médio ejus, non commovébitur; adjuvábit eam Deus mane dilúculo.
 Psalmi	Psa	19	45	7	Conturbátæ sunt gentes, et inclináta sunt regna: dedit vocem suam, mota est terra.
 Psalmi	Psa	19	45	8	Dóminus virtútum nobíscum; suscéptor noster Deus Jacob.
 Psalmi	Psa	19	45	9	Veníte, et vidéte ópera Dómini, quæ pósuit prodígia super terram,
 Psalmi	Psa	19	45	10	áuferens bella usque ad finem terræ. Arcum cónteret, et confrínget arma, et scuta combúret igni.
 Psalmi	Psa	19	45	11	Vacáte, et vidéte quóniam ego sum Deus; exaltábor in géntibus, et exaltábor in terra.
 Psalmi	Psa	19	45	12	Dóminus virtútum nobíscum; suscéptor noster Deus Jacob.
 Psalmi	Psa	19	46	1	[In finem, pro fíliis Core. Psalmus.]
 Psalmi	Psa	19	46	2	Omnes gentes, pláudite mánibus; jubiláte Deo in voce exsultatiónis:
 Psalmi	Psa	19	46	3	quóniam Dóminus excélsus, terríbilis, rex magnus super omnem terram.
 Psalmi	Psa	19	46	4	Subjécit pópulos nobis, et gentes sub pédibus nostris.
 Psalmi	Psa	19	46	5	Elégit nobis hæreditátem suam; spéciem Jacob quam diléxit.
 Psalmi	Psa	19	46	6	Ascéndit Deus in júbilo, et Dóminus in voce tubæ.
 Psalmi	Psa	19	46	7	Psállite Deo nostro, psállite; psállite regi nostro, psállite:
 Psalmi	Psa	19	46	8	quóniam rex omnis terræ Deus, psállite sapiénter.
 Psalmi	Psa	19	46	9	Regnábit Deus super gentes; Deus sedet super sedem sanctam suam.
 Psalmi	Psa	19	46	10	Príncipes populórum congregáti sunt cum Deo Ábraham, quóniam dii fortes terræ veheménter eleváti sunt.
 Psalmi	Psa	19	47	1	[Psalmus cántici. Fíliis Core, secúnda sábbati.]
 Psalmi	Psa	19	47	2	Magnus Dóminus et laudábilis nimis, in civitáte Dei nostri, in monte sancto ejus.
 Psalmi	Psa	19	47	3	Fundátur exsultatióne univérsæ terræ mons Sion; látera aquilónis, cívitas regis magni.
 Psalmi	Psa	19	47	4	Deus in dómibus ejus cognoscétur cum suscípiet eam.
 Psalmi	Psa	19	47	5	Quóniam ecce reges terræ congregáti sunt; convenérunt in unum.
 Psalmi	Psa	19	47	6	Ipsi vidéntes, sic admiráti sunt, conturbáti sunt, commóti sunt.
 Psalmi	Psa	19	47	7	Tremor apprehéndit eos; ibi dolóres ut parturiéntis:
 Psalmi	Psa	19	47	8	in spíritu veheménti cónteres naves Tharsis.
 Psalmi	Psa	19	47	9	Sicut audívimus, sic vídimus, in civitáte Dómini virtútum, in civitáte Dei nostri: Deus fundávit eam in ætérnum.
 Psalmi	Psa	19	47	10	Suscépimus, Deus, misericórdiam tuam in médio templi tui.
 Psalmi	Psa	19	47	11	Secúndum nomen tuum, Deus, sic et laus tua in fines terræ; justítia plena est déxtera tua.
 Psalmi	Psa	19	47	12	Lætétur mons Sion, et exsúltent fíliæ Judæ, propter judícia tua, Dómine.
 Psalmi	Psa	19	47	13	Circúmdate Sion, et complectímini eam; narráte in túrribus ejus.
 Psalmi	Psa	19	47	14	Pónite corda vestra in virtúte ejus, et distribúite domos ejus, ut enarrétis in progénie áltera.
 Psalmi	Psa	19	47	15	Quóniam hic est Deus, Deus noster in ætérnum, et in sǽculum sǽculi: ipse reget nos in sǽcula.
 Psalmi	Psa	19	48	1	[In finem, fíliis Core. Psalmus.]
 Psalmi	Psa	19	48	2	Audíte hæc, omnes gentes; áuribus percípite, omnes qui habitátis orbem:
 Psalmi	Psa	19	48	3	quique terrígenæ et fílii hóminum, simul in unum dives et pauper.
 Psalmi	Psa	19	48	4	Os meum loquétur sapiéntiam, et meditátio cordis mei prudéntiam.
 Psalmi	Psa	19	48	5	Inclinábo in parábolam aurem meam; apériam in psaltério propositiónem meam.
 Psalmi	Psa	19	48	6	Cur timébo in die mala? iníquitas calcánei mei circúmdabit me.	b
 Psalmi	Psa	19	48	7	Qui confídunt in virtúte sua, et in multitúdine divitiárum suárum, gloriántur.
 Psalmi	Psa	19	48	8	Frater non rédimit, rédimet homo: non dabit Deo placatiónem suam,
 Psalmi	Psa	19	48	9	et prétium redemptiónis ánimæ suæ. Et laborábit in ætérnum;
 Psalmi	Psa	19	48	10	et vivet adhuc in finem.
 Psalmi	Psa	19	48	11	Non vidébit intéritum, cum víderit sapiéntes moriéntes: simul insípiens et stultus períbunt. Et relínquent aliénis divítias suas,
 Psalmi	Psa	19	48	12	et sepúlchra eórum domus illórum in ætérnum; tabernácula eórum in progénie et progénie: vocavérunt nómina sua in terris suis.
 Psalmi	Psa	19	48	13	Et homo, cum in honóre esset, non intelléxit. Comparátus est juméntis insipiéntibus, et símilis factus est illis.
 Psalmi	Psa	19	48	14	Hæc via illórum scándalum ipsis; et póstea in ore suo complacébunt.	b
 Psalmi	Psa	19	48	15	Sicut oves in inférno pósiti sunt: mors depáscet eos. Et dominabúntur eórum justi in matutíno; et auxílium eórum veteráscet in inférno a glória eórum.
 Psalmi	Psa	19	48	16	Verúmtamen Deus rédimet ánimam meam de manu ínferi, cum accéperit me.
 Psalmi	Psa	19	48	17	Ne timúeris cum dives factus fúerit homo, et cum multiplicáta fúerit glória domus ejus:
 Psalmi	Psa	19	48	18	quóniam, cum interíerit, non sumet ómnia, neque descéndet cum eo glória ejus.
 Psalmi	Psa	19	48	19	Quia ánima ejus in vita ipsíus benedicétur; confitébitur tibi cum beneféceris ei.
 Psalmi	Psa	19	48	20	Introíbit usque in progénies patrum suórum; et usque in ætérnum non vidébit lumen.
 Psalmi	Psa	19	48	21	Homo, cum in honóre esset, non intelléxit. Comparátus est juméntis insipiéntibus, et símilis factus est illis.
 Psalmi	Psa	19	49	1	[Psalmus Asaph.] Deus deórum Dóminus locútus est, et vocávit terram a solis ortu usque ad occásum.
 Psalmi	Psa	19	49	2	Ex Sion spécies decóris ejus:
 Psalmi	Psa	19	49	3	Deus maniféste véniet; Deus noster, et non silébit. Ignis in conspéctu ejus exardéscet; et in circúitu ejus tempéstas válida.
 Psalmi	Psa	19	49	4	Advocábit cælum desúrsum, et terram, discérnere pópulum suum.
 Psalmi	Psa	19	49	5	Congregáte illi sanctos ejus, qui órdinant testaméntum ejus super sacrifícia.
 Psalmi	Psa	19	49	6	Et annuntiábunt cæli justítiam ejus, quóniam Deus judex est.
 Psalmi	Psa	19	49	7	Audi, pópulus meus, et loquar; Ísraël, et testificábor tibi: Deus, Deus tuus ego sum.	b
 Psalmi	Psa	19	49	8	Non in sacrifíciis tuis árguam te; holocáusta autem tua in conspéctu meo sunt semper.
 Psalmi	Psa	19	49	9	Non accípiam de domo tua vítulos, neque de grégibus tuis hircos:
 Psalmi	Psa	19	49	10	quóniam meæ sunt omnes feræ silvárum, juménta in móntibus, et boves.
 Psalmi	Psa	19	49	11	Cognóvi ómnia volatília cæli, et pulchritúdo agri mecum est.
 Psalmi	Psa	19	49	12	Si esuríero, non dicam tibi: meus est enim orbis terræ et plenitúdo ejus.
 Psalmi	Psa	19	49	13	Numquid manducábo carnes taurórum? aut sánguinem hircórum potábo?
 Psalmi	Psa	19	49	14	Ímmola Deo sacrifícium laudis, et redde Altíssimo vota tua.
 Psalmi	Psa	19	49	15	Et ínvoca me in die tribulatiónis: éruam te, et honorificábis me.
 Psalmi	Psa	19	49	16	Peccatóri autem dixit Deus: Quare tu enárras justítias meas? et assúmis testaméntum meum per os tuum?	b
 Psalmi	Psa	19	49	17	Tu vero odísti disciplínam, et projecísti sermónes meos retrórsum.
 Psalmi	Psa	19	49	18	Si vidébas furem, currébas cum eo; et cum adúlteris portiónem tuam ponébas.
 Psalmi	Psa	19	49	19	Os tuum abundávit malítia, et lingua tua concinnábat dolos.
 Psalmi	Psa	19	49	20	Sedens advérsus fratrem tuum loquebáris, et advérsus fílium matris tuæ ponébas scándalum.
 Psalmi	Psa	19	49	21	Hæc fecísti, et tácui. Existimásti iníque quod ero tui símilis: árguam te, et státuam contra fáciem tuam.
 Psalmi	Psa	19	49	22	Intellígite hæc, qui obliviscímini Deum, nequándo rápiat, et non sit qui erípiat.
 Psalmi	Psa	19	49	23	Sacrifícium laudis honorificábit me, et illic iter quo osténdam illi salutáre Dei.
 Psalmi	Psa	19	50	1	[In finem. Psalmus David, cum venit ad eum Nathan prophéta, quando intrávit ad Bethsabée.]
 Psalmi	Psa	19	50	3	Miserére mei, Deus, secúndum magnam misericórdiam tuam; et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, dele iniquitátem meam.
 Psalmi	Psa	19	50	4	Ámplius lava me ab iniquitáte mea, et a peccáto meo munda me.
 Psalmi	Psa	19	50	5	Quóniam iniquitátem meam ego cognósco, et peccátum meum contra me est semper.
 Psalmi	Psa	19	50	6	Tibi soli peccávi, et malum coram te feci; ut justificéris in sermónibus tuis, et vincas cum judicáris.
 Psalmi	Psa	19	50	7	Ecce enim in iniquitátibus concéptus sum, et in peccátis concépit me mater mea.
 Psalmi	Psa	19	50	8	Ecce enim veritátem dilexísti; incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi.
 Psalmi	Psa	19	50	9	Aspérges me hyssópo, et mundábor; lavábis me, et super nivem dealbábor.
 Psalmi	Psa	19	50	10	Audítui meo dabis gáudium et lætítiam, et exsultábunt ossa humiliáta.
 Psalmi	Psa	19	50	11	Avérte fáciem tuam a peccátis meis, et omnes iniquitátes meas dele.	b
 Psalmi	Psa	19	50	12	Cor mundum crea in me, Deus, et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis.
 Psalmi	Psa	19	50	13	Ne projícias me a fácie tua, et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me.
 Psalmi	Psa	19	50	14	Redde mihi lætítiam salutáris tui, et spíritu principáli confírma me.
 Psalmi	Psa	19	50	15	Docébo iníquos vias tuas, et ímpii ad te converténtur.
 Psalmi	Psa	19	50	16	Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ, et exsultábit lingua mea justítiam tuam.
 Psalmi	Psa	19	50	17	Dómine, lábia mea apéries, et os meum annuntiábit laudem tuam.
 Psalmi	Psa	19	50	18	Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique; holocáustis non delectáberis.
 Psalmi	Psa	19	50	19	Sacrifícium Deo spíritus contribulátus; cor contrítum et humiliátum, Deus, non despícies.
 Psalmi	Psa	19	50	20	Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion, ut ædificéntur muri Jerúsalem.
 Psalmi	Psa	19	50	21	Tunc acceptábis sacrifícium justítiæ, oblatiónes et holocáusta; tunc impónent super altáre tuum vítulos.
 Psalmi	Psa	19	51	1	[In finem. Intelléctus David, cum venit Doëg Idumǽus, et nuntiávit Sauli: Venit David in domum Achímelech.]
 Psalmi	Psa	19	51	3	Quid gloriáris in malítia, qui potens es in iniquitáte?
 Psalmi	Psa	19	51	4	Tota die injustítiam cogitávit lingua tua; sicut novácula acúta fecísti dolum.
 Psalmi	Psa	19	51	5	Dilexísti malítiam super benignitátem; iniquitátem magis quam loqui æquitátem.
 Psalmi	Psa	19	51	6	Dilexísti ómnia verba præcipitatiónis; lingua dolósa.
 Psalmi	Psa	19	51	7	Proptérea Deus déstruet te in finem; evéllet te, et emigrábit te de tabernáculo tuo, et radícem tuam de terra vivéntium.
 Psalmi	Psa	19	51	8	Vidébunt justi, et timébunt; et super eum ridébunt, et dicent:
 Psalmi	Psa	19	51	9	Ecce homo qui non pósuit Deum adjutórem suum; sed sperávit in multitúdine divitiárum suárum, et præváluit in vanitáte sua.
 Psalmi	Psa	19	51	10	Ego autem, sicut olíva fructífera in domo Dei; sperávi in misericórdia Dei, in ætérnum et in sǽculum sǽculi.
 Psalmi	Psa	19	51	11	Confitébor tibi in sǽculum, quia fecísti; et exspectábo nomen tuum, quóniam bonum est in conspéctu sanctórum tuórum.
 Psalmi	Psa	19	52	1	[In finem, pro Máëleth intelligéntiæ David.] Dixit insípiens in corde suo: Non est Deus.
 Psalmi	Psa	19	52	2	Corrúpti sunt, et abominábiles facti sunt in iniquitátibus; non est qui fáciat bonum.
 Psalmi	Psa	19	52	3	Deus de cælo prospéxit super fílios hóminum, ut vídeat si est intélligens, aut requírens Deum.
 Psalmi	Psa	19	52	4	Omnes declinavérunt; simul inútiles facti sunt: non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum.
 Psalmi	Psa	19	52	5	Nonne scient omnes qui operántur iniquitátem, qui dévorant plebem meam ut cibum panis?
 Psalmi	Psa	19	52	6	Deum non invocavérunt; illic trepidavérunt timóre, ubi non erat timor. Quóniam Deus dissipávit ossa eórum qui homínibus placent: confúsi sunt, quóniam Deus sprevit eos.
 Psalmi	Psa	19	52	7	Quis dabit ex Sion salutáre Ísraël? cum convérterit Deus captivitátem plebis suæ, exsultábit Jacob, et lætábitur Ísraël.
 Psalmi	Psa	19	53	1	[In finem, in carmínibus. Intelléctus David, cum veníssent Ziphǽi, et dixíssent ad Saul: Nonne David abscónditus est apud nos?]
 Psalmi	Psa	19	53	3	Deus, in nómine tuo salvum me fac, et in virtúte tua júdica me.
 Psalmi	Psa	19	53	4	Deus, exáudi oratiónem meam; áuribus pércipe verba oris mei.
 Psalmi	Psa	19	53	5	Quóniam aliéni insurrexérunt advérsum me, et fortes quæsiérunt ánimam meam, et non proposuérunt Deum ante conspéctum suum.
 Psalmi	Psa	19	53	6	Ecce enim Deus ádjuvat me, et Dóminus suscéptor est ánimæ meæ.
 Psalmi	Psa	19	53	7	Avérte mala inimícis meis; et in veritáte tua dispérde illos.
 Psalmi	Psa	19	53	8	Voluntárie sacrificábo tibi, et confitébor nómini tuo, Dómine, quóniam bonum est.
 Psalmi	Psa	19	53	9	Quóniam ex omni tribulatióne eripuísti me, et super inimícos meos despéxit óculus meus.
 Psalmi	Psa	19	54	1	[In finem, in carmínibus. Intelléctus David.]
 Psalmi	Psa	19	54	2	Exáudi, Deus, oratiónem meam, et ne despéxeris deprecatiónem meam:
 Psalmi	Psa	19	54	3	inténde mihi, et exáudi me. Contristátus sum in exercitatióne mea, et conturbátus sum
 Psalmi	Psa	19	54	4	a voce inimíci, et a tribulatióne peccatóris. Quóniam declinavérunt in me iniquitátes, et in ira molésti erant mihi.
 Psalmi	Psa	19	54	5	Cor meum conturbátum est in me, et formído mortis cécidit super me.
 Psalmi	Psa	19	54	6	Timor et tremor venérunt super me, et contexérunt me ténebræ.
 Psalmi	Psa	19	54	7	Et dixi: Quis dabit mihi pennas sicut colúmbæ, et volábo, et requiéscam?
 Psalmi	Psa	19	54	8	Ecce elongávi fúgiens, et mansi in solitúdine.
 Psalmi	Psa	19	54	9	Exspectábam eum qui salvum me fecit a pusillanimitáte spíritus, et tempestáte.
 Psalmi	Psa	19	54	10	Præcípita, Dómine; dívide linguas eórum: quóniam vidi iniquitátem et contradictiónem in civitáte.	b
 Psalmi	Psa	19	54	11	Die ac nocte circúmdabit eam super muros ejus iníquitas; et labor in médio ejus,
 Psalmi	Psa	19	54	12	et injustítia: et non defécit de platéis ejus usúra et dolus.
 Psalmi	Psa	19	54	13	Quóniam si inimícus meus maledixísset mihi, sustinuíssem útique. Et si is qui óderat me super me magna locútus fuísset, abscondíssem me fórsitan ab eo.
 Psalmi	Psa	19	54	14	Tu vero homo unánimis, dux meus, et notus meus:
 Psalmi	Psa	19	54	15	qui simul mecum dulces capiébas cibos; in domo Dei ambulávimus cum consénsu.
 Psalmi	Psa	19	54	16	Véniat mors super illos, et descéndant in inférnum vivéntes: quóniam nequítiæ in habitáculis eórum, in médio eórum.
 Psalmi	Psa	19	54	17	Ego autem ad Deum clamávi, et Dóminus salvábit me.	b
 Psalmi	Psa	19	54	18	Véspere, et mane, et merídie, narrábo, et annuntiábo; et exáudiet vocem meam.
 Psalmi	Psa	19	54	19	Rédimet in pace ánimam meam ab his qui appropínquant mihi: quóniam inter multos erant mecum.
 Psalmi	Psa	19	54	20	Exáudiet Deus, et humiliábit illos, qui est ante sǽcula. Non enim est illis commutátio, et non timuérunt Deum.
 Psalmi	Psa	19	54	21	Exténdit manum suam in retribuéndo; contaminavérunt testaméntum ejus:
 Psalmi	Psa	19	54	22	divísi sunt ab ira vultus ejus, et appropinquávit cor illíus. Mollíti sunt sermónes ejus super óleum; et ipsi sunt jácula.
 Psalmi	Psa	19	54	23	Jacta super Dóminum curam tuam, et ipse te enútriet; non dabit in ætérnum fluctuatiónem justo.	b
 Psalmi	Psa	19	54	24	Tu vero, Deus, dedúces eos in púteum intéritus. Viri sánguinum et dolósi non dimidiábunt dies suos; ego autem sperábo in te, Dómine.
 Psalmi	Psa	19	55	1	[In finem, pro pópulo qui a sanctis longe factus est. David in títuli inscriptiónem, cum tenuérunt eum Allophýli in Geth.]
 Psalmi	Psa	19	55	2	Miserére mei, Deus, quóniam conculcávit me homo; tota die impúgnans, tribulávit me.
 Psalmi	Psa	19	55	3	Conculcavérunt me inimíci mei tota die, quóniam multi bellántes advérsum me.
 Psalmi	Psa	19	55	4	Ab altitúdine diéi timébo: ego vero in te sperábo.
 Psalmi	Psa	19	55	5	In Deo laudábo sermónes meos; in Deo sperávi: non timébo quid fáciat mihi caro.
 Psalmi	Psa	19	55	6	Tota die verba mea execrabántur; advérsum me omnes cogitatiónes eórum in malum.
 Psalmi	Psa	19	55	7	Inhabitábunt, et abscóndent; ipsi calcáneum meum observábunt. Sicut sustinuérunt ánimam meam,
 Psalmi	Psa	19	55	8	pro níhilo salvos fácies illos; in ira pópulos confrínges.
 Psalmi	Psa	19	55	9	Deus, vitam meam annuntiávi tibi; posuísti lácrimas meas in conspéctu tuo, sicut et in promissióne tua:
 Psalmi	Psa	19	55	10	tunc converténtur inimíci mei retrórsum. In quacúmque die invocávero te, ecce cognóvi quóniam Deus meus es.
 Psalmi	Psa	19	55	11	In Deo laudábo verbum; in Dómino laudábo sermónem. In Deo sperávi: non timébo quid fáciat mihi homo.
 Psalmi	Psa	19	55	12	In me sunt, Deus, vota tua, quæ reddam, laudatiónes tibi:
 Psalmi	Psa	19	55	13	quóniam eripuísti ánimam meam de morte, et pedes meos de lapsu, ut pláceam coram Deo in lúmine vivéntium.
 Psalmi	Psa	19	56	1	[In finem, ne dispérdas. David in títuli inscriptiónem, cum fúgeret a fácie Saul in spelúncam.]
 Psalmi	Psa	19	56	2	Miserére mei, Deus, miserére mei, quóniam in te confídit ánima mea. Et in umbra alárum tuárum sperábo, donec tránseat iníquitas.
 Psalmi	Psa	19	56	3	Clamábo ad Deum altíssimum, Deum qui benefécit mihi.
 Psalmi	Psa	19	56	4	Misit de cælo, et liberávit me; dedit in oppróbrium conculcántes me. Misit Deus misericórdiam suam et veritátem suam,
 Psalmi	Psa	19	56	5	et erípuit ánimam meam de médio catulórum leónum. Dormívi conturbátus. Fílii hóminum dentes eórum arma et sagíttæ, et lingua eórum gládius acútus.
 Psalmi	Psa	19	56	6	Exaltáre super cælos, Deus, et in omnem terram glória tua.
 Psalmi	Psa	19	56	7	Láqueum paravérunt pédibus meis, et incurvavérunt ánimam meam. Fodérunt ante fáciem meam fóveam, et incidérunt in eam.
 Psalmi	Psa	19	56	8	Parátum cor meum, Deus, parátum cor meum; cantábo, et psalmum dicam.
 Psalmi	Psa	19	56	9	Exsúrge, glória mea; exsúrge, psaltérium et cíthara: exsúrgam dilúculo.
 Psalmi	Psa	19	56	10	Confitébor tibi in pópulis, Dómine, et psalmum dicam tibi in géntibus:
 Psalmi	Psa	19	56	11	quóniam magnificáta est usque ad cælos misericórdia tua, et usque ad nubes véritas tua.
 Psalmi	Psa	19	56	12	Exaltáre super cælos, Deus, et super omnem terram glória tua.
 Psalmi	Psa	19	57	1	[In finem, ne dispérdas. David in títuli inscriptiónem.]
 Psalmi	Psa	19	57	2	Si vere útique justítiam loquímini, recta judicáte, fílii hóminum.
 Psalmi	Psa	19	57	3	Étenim in corde iniquitátes operámini; in terra injustítias manus vestræ concínnant.
 Psalmi	Psa	19	57	4	Alienáti sunt peccatóres a vulva; erravérunt ab útero: locúti sunt falsa.
 Psalmi	Psa	19	57	5	Furor illis secúndum similitúdinem serpéntis, sicut áspidis surdæ et obturántis aures suas,
 Psalmi	Psa	19	57	6	quæ non exáudiet vocem incantántium, et venéfici incantántis sapiénter.
 Psalmi	Psa	19	57	7	Deus cónteret dentes eórum in ore ipsórum; molas leónum confrínget Dóminus.
 Psalmi	Psa	19	57	8	Ad níhilum devénient tamquam aqua decúrrens; inténdit arcum suum donec infirméntur.
 Psalmi	Psa	19	57	9	Sicut cera quæ fluit auferéntur; supercécidit ignis, et non vidérunt solem.
 Psalmi	Psa	19	57	10	Priúsquam intellígerent spinæ vestræ rhamnum, sicut vivéntes sic in ira absórbet eos.
 Psalmi	Psa	19	57	11	Lætábitur justus cum víderit vindíctam; manus suas lavábit in sánguine peccatóris.
 Psalmi	Psa	19	57	12	Et dicet homo: Si útique est fructus justo, útique est Deus júdicans eos in terra.
 Psalmi	Psa	19	58	1	[In finem, ne dispérdas. David in títuli inscriptiónem, quando misit Saul et custodívit domum ejus ut eum interfíceret.]
 Psalmi	Psa	19	58	2	Éripe me de inimícis meis, Deus meus, et ab insurgéntibus in me líbera me.
 Psalmi	Psa	19	58	3	Éripe me de operántibus iniquitátem, et de viris sánguinum salva me.
 Psalmi	Psa	19	58	4	Quia ecce cepérunt ánimam meam; irruérunt in me fortes.
 Psalmi	Psa	19	58	5	Neque iníquitas mea, neque peccátum meum, Dómine; sine iniquitáte cucúrri, et diréxi.
 Psalmi	Psa	19	58	6	Exsúrge in occúrsum meum, et vide: et tu, Dómine Deus virtútum, Deus Ísraël, inténde ad visitándas omnes gentes: non misereáris ómnibus qui operántur iniquitátem.
 Psalmi	Psa	19	58	7	Converténtur ad vésperam, et famem patiéntur ut canes: et circuíbunt civitátem.
 Psalmi	Psa	19	58	8	Ecce loquéntur in ore suo, et gládius in lábiis eórum: quóniam quis audívit?
 Psalmi	Psa	19	58	9	Et tu, Dómine, deridébis eos; ad níhilum dedúces omnes gentes.
 Psalmi	Psa	19	58	10	Fortitúdinem meam ad te custódiam, quia, Deus, suscéptor meus es:
 Psalmi	Psa	19	58	11	Deus meus misericórdia ejus prævéniet me.
 Psalmi	Psa	19	58	12	Deus osténdet mihi super inimícos meos: ne occídas eos, nequándo obliviscántur pópuli mei. Dispérge illos in virtúte tua, et depóne eos, protéctor meus, Dómine:	b
 Psalmi	Psa	19	58	13	delíctum oris eórum, sermónem labiórum ipsórum; et comprehendántur in supérbia sua. Et de execratióne et mendácio annuntiábuntur
 Psalmi	Psa	19	58	14	in consummatióne: in ira consummatiónis, et non erunt. Et scient quia Deus dominábitur Jacob, et fínium terræ.
 Psalmi	Psa	19	58	15	Converténtur ad vésperam, et famem patiéntur ut canes: et circuíbunt civitátem.
 Psalmi	Psa	19	58	16	Ipsi dispergéntur ad manducándum; si vero non fúerint saturáti, et murmurábunt.
 Psalmi	Psa	19	58	17	Ego autem cantábo fortitúdinem tuam, et exsultábo mane misericórdiam tuam: quia factus es suscéptor meus, et refúgium meum in die tribulatiónis meæ.
 Psalmi	Psa	19	58	18	Adjútor meus, tibi psallam, quia Deus suscéptor meus es; Deus meus, misericórdia mea.
 Psalmi	Psa	19	59	1	[In finem, pro his qui immutabúntur, in títuli inscriptiónem ipsi David, in doctrínam,
 Psalmi	Psa	19	59	2	cum succéndit Mesopotámiam Sýriæ, et Sobal, et convértit Joab, et percússit Idumǽam in valle Salinárum duódecim míllia.]
 Psalmi	Psa	19	59	3	Deus, repulísti nos, et destruxísti nos; irátus es, et misértus es nobis.
 Psalmi	Psa	19	59	4	Commovísti terram, et conturbásti eam; sana contritiónes ejus, quia commóta est.
 Psalmi	Psa	19	59	5	Ostendísti pópulo tuo dura; potásti nos vino compunctiónis.
 Psalmi	Psa	19	59	6	Dedísti metuéntibus te significatiónem, ut fúgiant a fácie arcus; ut liberéntur dilécti tui.
 Psalmi	Psa	19	59	7	Salvum fac déxtera tua, et exáudi me.
 Psalmi	Psa	19	59	8	Deus locútus est in sancto suo: lætábor, et partíbor Síchimam; et convállem tabernaculórum metíbor.	b
 Psalmi	Psa	19	59	9	Meus est Gálaad, et meus est Manásses; et Éphraim fortitúdo cápitis mei. Juda rex meus;
 Psalmi	Psa	19	59	10	Moab olla spei meæ. In Idumǽam exténdam calceaméntum meum: mihi alienígenæ súbditi sunt.
 Psalmi	Psa	19	59	11	Quis dedúcet me in civitátem munítam? quis dedúcet me usque in Idumǽam?
 Psalmi	Psa	19	59	12	nonne tu, Deus, qui repulísti nos? et non egrediéris, Deus, in virtútibus nostris?
 Psalmi	Psa	19	59	13	Da nobis auxílium de tribulatióne, quia vana salus hóminis.
 Psalmi	Psa	19	59	14	In Deo faciémus virtútem; et ipse ad níhilum dedúcet tribulántes nos.
 Psalmi	Psa	19	60	1	[In finem. In hymnis David.]
 Psalmi	Psa	19	60	2	Exáudi, Deus, deprecatiónem meam; inténde oratióni meæ.
 Psalmi	Psa	19	60	3	A fínibus terræ ad te clamávi, dum anxiarétur cor meum; in petra exaltásti me. Deduxísti me,
 Psalmi	Psa	19	60	4	quia factus es spes mea: turris fortitúdinis a fácie inimíci.
 Psalmi	Psa	19	60	5	Inhabitábo in tabernáculo tuo in sǽcula; prótegar in velaménto alárum tuárum.
 Psalmi	Psa	19	60	6	Quóniam tu, Deus meus, exaudísti oratiónem meam; dedísti hæreditátem timéntibus nomen tuum.
 Psalmi	Psa	19	60	7	Dies super dies regis adjícies; annos ejus usque in diem generatiónis et generatiónis.
 Psalmi	Psa	19	60	8	Pérmanet in ætérnum in conspéctu Dei: misericórdiam et veritátem ejus quis requíret?
 Psalmi	Psa	19	60	9	Sic psalmum dicam nómini tuo in sǽculum sǽculi, ut reddam vota mea de die in diem.
 Psalmi	Psa	19	61	1	[In finem, pro Ídithun. Psalmus David.]
 Psalmi	Psa	19	61	2	Nonne Deo subjécta erit ánima mea? ab ipso enim salutáre meum.
 Psalmi	Psa	19	61	3	Nam et ipse Deus meus et salutáris meus; suscéptor meus, non movébor ámplius.
 Psalmi	Psa	19	61	4	Quoúsque irrúitis in hóminem? interfícitis univérsi vos, tamquam paríeti inclináto et macériæ depúlsæ.
 Psalmi	Psa	19	61	5	Verúmtamen prétium meum cogitavérunt repéllere; cucúrri in siti: ore suo benedicébant, et corde suo maledicébant.
 Psalmi	Psa	19	61	6	Verúmtamen Deo subjécta esto, ánima mea, quóniam ab ipso patiéntia mea:
 Psalmi	Psa	19	61	7	quia ipse Deus meus et salvátor meus, adjútor meus, non emigrábo.
 Psalmi	Psa	19	61	8	In Deo salutáre meum et glória mea; Deus auxílii mei, et spes mea in Deo est.
 Psalmi	Psa	19	61	9	Speráte in eo, omnis congregátio pópuli; effúndite coram illo corda vestra: Deus adjútor noster in ætérnum.
 Psalmi	Psa	19	61	10	Verúmtamen vani fílii hóminum, mendáces fílii hóminum in statéris, ut decípiant ipsi de vanitáte in idípsum.	b
 Psalmi	Psa	19	61	11	Nolíte speráre in iniquitáte, et rapínas nolíte concupíscere; divítiæ si áffluant, nolíte cor appónere.
 Psalmi	Psa	19	61	12	Semel locútus est Deus; duo hæc audívi: quia potéstas Dei est,
 Psalmi	Psa	19	61	13	et tibi, Dómine, misericórdia: quia tu reddes unicuíque juxta ópera sua.
 Psalmi	Psa	19	62	1	[Psalmus David, cum esset in desérto Idumǽæ.]
 Psalmi	Psa	19	62	2	Deus, Deus meus, ad te de luce vígilo. Sitívit in te ánima mea; quam multiplíciter tibi caro mea!
 Psalmi	Psa	19	62	3	In terra desérta, et ínvia, et inaquósa, sic in sancto appárui tibi, ut vidérem virtútem tuam et glóriam tuam.
 Psalmi	Psa	19	62	4	Quóniam mélior est misericórdia tua super vitas, lábia mea laudábunt te.
 Psalmi	Psa	19	62	5	Sic benedícam te in vita mea, et in nómine tuo levábo manus meas.
 Psalmi	Psa	19	62	6	Sicut ádipe et pinguédine repleátur ánima mea, et lábiis exsultatiónis laudábit os meum.
 Psalmi	Psa	19	62	7	Si memor fui tui super stratum meum, in matutínis meditábor in te.
 Psalmi	Psa	19	62	8	Quia fuísti adjútor meus, et in velaménto alárum tuárum exsultábo.
 Psalmi	Psa	19	62	9	Adhǽsit ánima mea post te; me suscépit déxtera tua.
 Psalmi	Psa	19	62	10	Ipsi vero in vanum quæsiérunt ánimam meam: introíbunt in inferióra terræ;
 Psalmi	Psa	19	62	11	tradéntur in manus gládii: partes vúlpium erunt.
 Psalmi	Psa	19	62	12	Rex vero lætábitur in Deo; laudabúntur omnes qui jurant in eo: quia obstrúctum est os loquéntium iníqua.
 Psalmi	Psa	19	63	1	[In finem. Psalmus David.]
 Psalmi	Psa	19	63	2	Exáudi, Deus, oratiónem meam cum déprecor; a timóre inimíci éripe ánimam meam.
 Psalmi	Psa	19	63	3	Protexísti me a convéntu malignántium, a multitúdine operántium iniquitátem.
 Psalmi	Psa	19	63	4	Quia exacuérunt ut gládium linguas suas; intendérunt arcum rem amáram,
 Psalmi	Psa	19	63	5	ut sagíttent in occúltis immaculátum.
 Psalmi	Psa	19	63	6	Súbito sagittábunt eum, et non timébunt; firmavérunt sibi sermónem nequam. Narravérunt ut abscónderent láqueos; dixérunt: Quis vidébit eos?
 Psalmi	Psa	19	63	7	Scrutáti sunt iniquitátes; defecérunt scrutántes scrutínio. Accédet homo ad cor altum,
 Psalmi	Psa	19	63	8	et exaltábitur Deus. Sagíttæ parvulórum factæ sunt plagæ eórum,
 Psalmi	Psa	19	63	9	et infirmátæ sunt contra eos linguæ eórum. Conturbáti sunt omnes qui vidébant eos,
 Psalmi	Psa	19	63	10	et tímuit omnis homo. Et annuntiavérunt ópera Dei, et facta ejus intellexérunt.
 Psalmi	Psa	19	63	11	Lætábitur justus in Dómino, et sperábit in eo, et laudabúntur omnes recti corde.
 Psalmi	Psa	19	64	1	[In finem. Psalmus David, cánticum Jeremíæ et Ezechiélis pópulo transmigratiónis, cum incíperent exíre.]
 Psalmi	Psa	19	64	2	Te decet hymnus, Deus, in Sion, et tibi reddétur votum in Jerúsalem.
 Psalmi	Psa	19	64	3	Exáudi oratiónem meam; ad te omnis caro véniet.
 Psalmi	Psa	19	64	4	Verba iniquórum prævaluérunt super nos, et impietátibus nostris tu propitiáberis.
 Psalmi	Psa	19	64	5	Beátus quem elegísti et assumpsísti: inhabitábit in átriis tuis. Replébimur in bonis domus tuæ; sanctum est templum tuum,
 Psalmi	Psa	19	64	6	mirábile in æquitáte. Exáudi nos, Deus, salutáris noster, spes ómnium fínium terræ, et in mari longe.
 Psalmi	Psa	19	64	7	Prǽparans montes in virtúte tua, accínctus poténtia;
 Psalmi	Psa	19	64	8	qui contúrbas profúndum maris, sonum flúctuum ejus. Turbabúntur gentes,
 Psalmi	Psa	19	64	9	et timébunt qui hábitant términos a signis tuis; éxitus matutíni et véspere delectábis.
 Psalmi	Psa	19	64	10	Visitásti terram, et inebriásti eam; multiplicásti locupletáre eam. Flumen Dei replétum est aquis; parásti cibum illórum: quóniam ita est præparátio ejus.
 Psalmi	Psa	19	64	11	Rivos ejus inébria; multíplica genímina ejus: in stillicídiis ejus lætábitur gérminans.
 Psalmi	Psa	19	64	12	Benedíces corónæ anni benignitátis tuæ, et campi tui replebúntur ubertáte.
 Psalmi	Psa	19	64	13	Pinguéscent speciósa desérti, et exsultatióne colles accingéntur.
 Psalmi	Psa	19	64	14	Indúti sunt aríetes óvium, et valles abundábunt fruménto; clamábunt, étenim hymnum dicent.
 Psalmi	Psa	19	65	1	[In finem. Cánticum psalmi resurrectiónis.] Jubiláte Deo, omnis terra;
 Psalmi	Psa	19	65	2	psalmum dícite nómini ejus; date glóriam laudi ejus.
 Psalmi	Psa	19	65	3	Dícite Deo: Quam terribília sunt ópera tua, Dómine! in multitúdine virtútis tuæ mentiéntur tibi inimíci tui.
 Psalmi	Psa	19	65	4	Omnis terra adóret te, et psallat tibi; psalmum dicat nómini tuo.
 Psalmi	Psa	19	65	5	Veníte, et vidéte ópera Dei: terríbilis in consíliis super fílios hóminum.
 Psalmi	Psa	19	65	6	Qui convértit mare in áridam; in flúmine pertransíbunt pede: ibi lætábimur in ipso.
 Psalmi	Psa	19	65	7	Qui dominátur in virtúte sua in ætérnum; óculi ejus super gentes respíciunt: qui exásperant non exalténtur in semetípsis.
 Psalmi	Psa	19	65	8	Benedícite, gentes, Deum nostrum, et audítam fácite vocem laudis ejus:
 Psalmi	Psa	19	65	9	qui pósuit ánimam meam ad vitam, et non dedit in commotiónem pedes meos.
 Psalmi	Psa	19	65	10	Quóniam probásti nos, Deus; igne nos examinásti, sicut examinátur argéntum.	b
 Psalmi	Psa	19	65	11	Induxísti nos in láqueum; posuísti tribulatiónes in dorso nostro;
 Psalmi	Psa	19	65	12	imposuísti hómines super cápita nostra. Transívimus per ignem et aquam, et eduxísti nos in refrigérium.
 Psalmi	Psa	19	65	13	Introíbo in domum tuam in holocáustis; reddam tibi vota mea
 Psalmi	Psa	19	65	14	quæ distinxérunt lábia mea: et locútum est os meum in tribulatióne mea.
 Psalmi	Psa	19	65	15	Holocáusta medulláta ófferam tibi, cum incénso aríetum; ófferam tibi boves cum hircis.
 Psalmi	Psa	19	65	16	Veníte, audíte, et narrábo, omnes qui timétis Deum, quanta fecit ánimæ meæ.
 Psalmi	Psa	19	65	17	Ad ipsum ore meo clamávi, et exaltávi sub lingua mea.
 Psalmi	Psa	19	65	18	Iniquitátem si aspéxi in corde meo, non exáudiet Dóminus.
 Psalmi	Psa	19	65	19	Proptérea exaudívit Deus, et atténdit voci deprecatiónis meæ.
 Psalmi	Psa	19	65	20	Benedíctus Deus, qui non amóvit oratiónem meam, et misericórdiam suam a me.
 Psalmi	Psa	19	66	1	[In finem, in hymnis. Psalmus cántici David.]
 Psalmi	Psa	19	66	2	Deus misereátur nostri, et benedícat nobis; illúminet vultum suum super nos, et misereátur nostri:
 Psalmi	Psa	19	66	3	ut cognoscámus in terra viam tuam, in ómnibus géntibus salutáre tuum.
 Psalmi	Psa	19	66	4	Confiteántur tibi pópuli, Deus: confiteántur tibi pópuli omnes.
 Psalmi	Psa	19	66	5	Læténtur et exsúltent gentes, quóniam júdicas pópulos in æquitáte, et gentes in terra dírigis.
 Psalmi	Psa	19	66	6	Confiteántur tibi pópuli, Deus: confiteántur tibi pópuli omnes.
 Psalmi	Psa	19	66	7	Terra dedit fructum suum: benedícat nos Deus, Deus noster!
 Psalmi	Psa	19	66	8	Benedícat nos Deus, et métuant eum omnes fines terræ.
 Psalmi	Psa	19	67	1	[In finem. Psalmus cántici ipsi David.]
 Psalmi	Psa	19	67	2	Exsúrgat Deus, et dissipéntur inimíci ejus; et fúgiant qui odérunt eum a fácie ejus.
 Psalmi	Psa	19	67	3	Sicut déficit fumus, defíciant; sicut fluit cera a fácie ignis, sic péreant peccatóres a fácie Dei.
 Psalmi	Psa	19	67	4	Et justi epuléntur, et exsúltent in conspéctu Dei, et delecténtur in lætítia.
 Psalmi	Psa	19	67	5	Cantáte Deo; psalmum dícite nómini ejus: iter fácite ei qui ascéndit super occásum. Dóminus nomen illi; exsultáte in conspéctu ejus. Turbabúntur a fácie ejus,
 Psalmi	Psa	19	67	6	patris orphanórum, et júdicis viduárum; Deus in loco sancto suo.
 Psalmi	Psa	19	67	7	Deus qui inhabitáre facit uníus moris in domo; qui edúcit vinctos in fortitúdine, simíliter eos qui exásperant, qui hábitant in sepúlchris.
 Psalmi	Psa	19	67	8	Deus, cum egrederéris in conspéctu pópuli tui, cum pertransíres in desérto,	b
 Psalmi	Psa	19	67	9	terra mota est, étenim cæli distillavérunt, a fácie Dei Sínai, a fácie Dei Ísraël.
 Psalmi	Psa	19	67	10	Plúviam voluntáriam segregábis, Deus, hæreditáti tuæ; et infirmáta est, tu vero perfecísti eam.
 Psalmi	Psa	19	67	11	Animália tua habitábunt in ea; parásti in dulcédine tua páuperi, Deus.
 Psalmi	Psa	19	67	12	Dóminus dabit verbum evangelizántibus, virtúte multa.	b
 Psalmi	Psa	19	67	13	Rex virtútum dilécti, dilécti; et speciéi domus divídere spólia.
 Psalmi	Psa	19	67	14	Si dormiátis inter médios cleros, pennæ colúmbæ deargentátæ, et posterióra dorsi ejus in pallóre auri.
 Psalmi	Psa	19	67	15	Dum discérnit cæléstis reges super eam, nive dealbabúntur in Selmon.
 Psalmi	Psa	19	67	16	Mons Dei, mons pinguis: mons coagulátus, mons pinguis.	b
 Psalmi	Psa	19	67	17	Ut quid suspicámini, montes coagulátos? mons in quo beneplácitum est Deo habitáre in eo; étenim Dóminus habitábit in finem.
 Psalmi	Psa	19	67	18	Currus Dei decem míllibus múltiplex, míllia lætántium; Dóminus in eis in Sina, in sancto.
 Psalmi	Psa	19	67	19	Ascendísti in altum, cepísti captivitátem, accepísti dona in homínibus; étenim non credéntes inhabitáre Dóminum Deum.
 Psalmi	Psa	19	67	20	Benedíctus Dóminus die quotídie: prósperum iter fáciet nobis Deus salutárium nostrórum.
 Psalmi	Psa	19	67	21	Deus noster, Deus salvos faciéndi; et Dómini, Dómini éxitus mortis.
 Psalmi	Psa	19	67	22	Verúmtamen Deus confrínget cápita inimicórum suórum, vérticem capílli perambulántium in delíctis suis.
 Psalmi	Psa	19	67	23	Dixit Dóminus: Ex Basan convértam, convértam in profúndum maris:
 Psalmi	Psa	19	67	24	ut intingátur pes tuus in sánguine; lingua canum tuórum ex inimícis, ab ipso.
 Psalmi	Psa	19	67	25	Vidérunt ingréssus tuos, Deus, ingréssus Dei mei, regis mei, qui est in sancto.
 Psalmi	Psa	19	67	26	Prævenérunt príncipes conjúncti psalléntibus, in médio juvenculárum tympanistriárum.
 Psalmi	Psa	19	67	27	In ecclésiis benedícite Deo Dómino de fóntibus Ísraël.
 Psalmi	Psa	19	67	28	Ibi Bénjamin adolescéntulus, in mentis excéssu; príncipes Juda, duces eórum; príncipes Zábulon, príncipes Néphthali.
 Psalmi	Psa	19	67	29	Manda, Deus, virtúti tuæ; confírma hoc, Deus, quod operátus es in nobis.	b
 Psalmi	Psa	19	67	30	A templo tuo in Jerúsalem, tibi ófferent reges múnera.
 Psalmi	Psa	19	67	31	Íncrepa feras arúndinis; congregátio taurórum in vaccis populórum: ut exclúdant eos qui probáti sunt argénto. Díssipa gentes quæ bella volunt.
 Psalmi	Psa	19	67	32	Vénient legáti ex Ægýpto; Æthiópia prævéniet manus ejus Deo.
 Psalmi	Psa	19	67	33	Regna terræ, cantáte Deo; psállite Dómino; psállite Deo.
 Psalmi	Psa	19	67	34	Qui ascéndit super cælum cæli, ad oriéntem: ecce dabit voci suæ vocem virtútis.
 Psalmi	Psa	19	67	35	Date glóriam Deo super Ísraël; magnificéntia ejus et virtus ejus in núbibus.
 Psalmi	Psa	19	67	36	Mirábilis Deus in sanctis suis; Deus Ísraël ipse dabit virtútem et fortitúdinem plebi suæ. Benedíctus Deus!
 Psalmi	Psa	19	68	1	[In finem, pro iis qui commutabúntur. David.]
 Psalmi	Psa	19	68	2	Salvum me fac, Deus, quóniam intravérunt aquæ usque ad ánimam meam.
 Psalmi	Psa	19	68	3	Infíxus sum in limo profúndi et non est substántia. Veni in altitúdinem maris, et tempéstas demérsit me.
 Psalmi	Psa	19	68	4	Laborávi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ; defecérunt óculi mei, dum spero in Deum meum.
 Psalmi	Psa	19	68	5	Multiplicáti sunt super capíllos cápitis mei qui odérunt me gratis. Confortáti sunt qui persecúti sunt me inimíci mei injúste; quæ non rápui, tunc exsolvébam.
 Psalmi	Psa	19	68	6	Deus, tu scis insipiéntiam meam; et delícta mea a te non sunt abscóndita.
 Psalmi	Psa	19	68	7	Non erubéscant in me qui exspéctant te, Dómine, Dómine virtútum; non confundántur super me qui quǽrunt te, Deus Ísraël.
 Psalmi	Psa	19	68	8	Quóniam propter te sustínui oppróbrium; opéruit confúsio fáciem meam.
 Psalmi	Psa	19	68	9	Extráneus factus sum frátribus meis, et peregrínus fíliis matris meæ.
 Psalmi	Psa	19	68	10	Quóniam zelus domus tuæ comédit me, et oppróbria exprobrántium tibi cecidérunt super me.
 Psalmi	Psa	19	68	11	Et opérui in jejúnio ánimam meam, et factum est in oppróbrium mihi.	b
 Psalmi	Psa	19	68	12	Et pósui vestiméntum meum cilícium; et factus sum illis in parábolam.
 Psalmi	Psa	19	68	13	Advérsum me loquebántur qui sedébant in porta, et in me psallébant qui bibébant vinum.
 Psalmi	Psa	19	68	14	Ego vero oratiónem meam ad te, Dómine; tempus benepláciti, Deus. In multitúdine misericórdiæ tuæ, exáudi me in veritáte salútis tuæ.
 Psalmi	Psa	19	68	15	Éripe me de luto, ut non infígar; líbera me ab iis qui odérunt me, et de profúndis aquárum.
 Psalmi	Psa	19	68	16	Non me demérgat tempéstas aquæ, neque absórbeat me profúndum, neque úrgeat super me púteus os suum.
 Psalmi	Psa	19	68	17	Exáudi me, Dómine, quóniam benígna est misericórdia tua; secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum réspice in me.
 Psalmi	Psa	19	68	18	Et ne avértas fáciem tuam a púero tuo; quóniam tríbulor, velóciter exáudi me.
 Psalmi	Psa	19	68	19	Inténde ánimæ meæ, et líbera eam; propter inimícos meos, éripe me.
 Psalmi	Psa	19	68	20	Tu scis impropérium meum, et confusiónem meam, et reveréntiam meam;
 Psalmi	Psa	19	68	21	in conspéctu tuo sunt omnes qui tríbulant me. Impropérium exspectávit cor meum et misériam: et sustínui qui simul contristarétur, et non fuit; et qui consolarétur, et non invéni.
 Psalmi	Psa	19	68	22	Et dedérunt in escam meam fel, et in siti mea potavérunt me acéto.
 Psalmi	Psa	19	68	23	Fiat mensa eórum coram ipsis in láqueum, et in retributiónes, et in scándalum.
 Psalmi	Psa	19	68	24	Obscuréntur óculi eórum, ne vídeant, et dorsum eórum semper incúrva.
 Psalmi	Psa	19	68	25	Effúnde super eos iram tuam, et furor iræ tuæ comprehéndat eos.
 Psalmi	Psa	19	68	26	Fiat habitátio eórum desérta, et in tabernáculis eórum non sit qui inhábitet.
 Psalmi	Psa	19	68	27	Quóniam quem tu percussísti persecúti sunt, et super dolórem vúlnerum meórum addidérunt.
 Psalmi	Psa	19	68	28	Appóne iniquitátem super iniquitátem eórum, et non intrent in justítiam tuam.
 Psalmi	Psa	19	68	29	Deleántur de libro vivéntium, et cum justis non scribántur.
 Psalmi	Psa	19	68	30	Ego sum pauper et dolens; salus tua, Deus, suscépit me.	b
 Psalmi	Psa	19	68	31	Laudábo nomen Dei cum cántico, et magnificábo eum in laude:
 Psalmi	Psa	19	68	32	et placébit Deo super vítulum novéllum, córnua producéntem et úngulas.
 Psalmi	Psa	19	68	33	Vídeant páuperes, et læténtur; quǽrite Deum, et vivet ánima vestra:
 Psalmi	Psa	19	68	34	quóniam exaudívit páuperes Dóminus, et vinctos suos non despéxit.
 Psalmi	Psa	19	68	35	Laudent illum cæli et terra; mare, et ómnia reptília in eis.
 Psalmi	Psa	19	68	36	Quóniam Deus salvam fáciet Sion, et ædificabúntur civitátes Juda, et inhabitábunt ibi, et hæreditáte acquírent eam.
 Psalmi	Psa	19	68	37	Et semen servórum ejus possidébit eam; et qui díligunt nomen ejus habitábunt in ea.
 Psalmi	Psa	19	69	1	[In finem. Psalmus David in rememoratiónem, quod salvum fécerit eum Dóminus.]
 Psalmi	Psa	19	69	2	Deus, in adjutórium meum inténde; Dómine, ad adjuvándum me festína.
 Psalmi	Psa	19	69	3	Confundántur, et revereántur, qui quǽrunt ánimam meam.
 Psalmi	Psa	19	69	4	Avertántur retrórsum, et erubéscant, qui volunt mihi mala; avertántur statim erubescéntes qui dicunt mihi: Euge, euge!
 Psalmi	Psa	19	69	5	Exsúltent et læténtur in te omnes qui quǽrunt te; et dicant semper: Magnificétur Dóminus, qui díligunt salutáre tuum.
 Psalmi	Psa	19	69	6	Ego vero egénus et pauper sum; Deus, ádjuva me. Adjútor meus et liberátor meus es tu; Dómine, ne moréris.
 Psalmi	Psa	19	70	1	[Psalmus David, filiórum Jónadab, et priórum captivórum.] In te, Dómine, sperávi; non confúndar in ætérnum.
 Psalmi	Psa	19	70	2	In justítia tua líbera me, et éripe me: inclína ad me aurem tuam, et salva me.
 Psalmi	Psa	19	70	3	Esto mihi in Deum protectórem, et in locum munítum, ut salvum me fácias: quóniam firmaméntum meum et refúgium meum es tu.
 Psalmi	Psa	19	70	4	Deus meus, éripe me de manu peccatóris, et de manu contra legem agéntis, et iníqui:
 Psalmi	Psa	19	70	5	quóniam tu es patiéntia mea, Dómine; Dómine, spes mea a juventúte mea.
 Psalmi	Psa	19	70	6	In te confirmátus sum ex útero; de ventre matris meæ tu es protéctor meus; in te cantátio mea semper.
 Psalmi	Psa	19	70	7	Tamquam prodígium factus sum multis; et tu adjútor fortis.
 Psalmi	Psa	19	70	8	Repleátur os meum laude, ut cantem glóriam tuam, tota die magnitúdinem tuam.
 Psalmi	Psa	19	70	9	Ne projícias me in témpore senectútis; cum defécerit virtus mea, ne derelínquas me.	b
 Psalmi	Psa	19	70	10	Quia dixérunt inimíci mei mihi, et qui custodiébant ánimam meam consílium fecérunt in unum,
 Psalmi	Psa	19	70	11	dicéntes: Deus derelíquit eum: persequímini et comprehéndite eum, quia non est qui erípiat.
 Psalmi	Psa	19	70	12	Deus, ne elongéris a me; Deus meus, in auxílium meum réspice.
 Psalmi	Psa	19	70	13	Confundántur et defíciant detrahéntes ánimæ meæ; operiántur confusióne et pudóre qui quǽrunt mala mihi.
 Psalmi	Psa	19	70	14	Ego autem semper sperábo, et adjíciam super omnem laudem tuam.	b
 Psalmi	Psa	19	70	15	Os meum annuntiábit justítiam tuam, tota die salutáre tuum. Quóniam non cognóvi litteratúram,
 Psalmi	Psa	19	70	16	introíbo in poténtias Dómini; Dómine, memorábor justítiæ tuæ solíus.
 Psalmi	Psa	19	70	17	Deus, docuísti me a juventúte mea; et usque nunc pronuntiábo mirabília tua.
 Psalmi	Psa	19	70	18	Et usque in senéctam et sénium, Deus, ne derelínquas me, donec annúntiem bráchium tuum generatióni omni quæ ventúra est, poténtiam tuam,
 Psalmi	Psa	19	70	19	et justítiam tuam, Deus, usque in altíssima; quæ fecísti magnália, Deus: quis símilis tibi?
 Psalmi	Psa	19	70	20	Quantas ostendísti mihi tribulatiónes multas et malas! et convérsus vivificásti me, et de abýssis terræ íterum reduxísti me.
 Psalmi	Psa	19	70	21	Multiplicásti magnificéntiam tuam; et convérsus consolátus es me.
 Psalmi	Psa	19	70	22	Nam et ego confitébor tibi in vasis psalmi veritátem tuam, Deus; psallam tibi in cíthara, sanctus Ísraël.
 Psalmi	Psa	19	70	23	Exsultábunt lábia mea cum cantávero tibi; et ánima mea quam redemísti.
 Psalmi	Psa	19	70	24	Sed et lingua mea tota die meditábitur justítiam tuam, cum confúsi et revériti fúerint qui quǽrunt mala mihi.
 Psalmi	Psa	19	71	1	[Psalmus, in Salomónem.]
 Psalmi	Psa	19	71	2	Deus, judícium tuum regi da, et justítiam tuam fílio regis; judicáre pópulum tuum in justítia, et páuperes tuos in judício.
 Psalmi	Psa	19	71	3	Suscípiant montes pacem pópulo, et colles justítiam.
 Psalmi	Psa	19	71	4	Judicábit páuperes pópuli, et salvos fáciet fílios páuperum, et humiliábit calumniatórem.
 Psalmi	Psa	19	71	5	Et permanébit cum sole, et ante lunam, in generatióne et generatiónem.
 Psalmi	Psa	19	71	6	Descéndet sicut plúvia in vellus, et sicut stillicídia stillántia super terram.
 Psalmi	Psa	19	71	7	Oriétur in diébus ejus justítia, et abundántia pacis, donec auferátur luna.
 Psalmi	Psa	19	71	8	Et dominábitur a mari usque ad mare, et a flúmine usque ad términos orbis terrárum.	b
 Psalmi	Psa	19	71	9	Coram illo prócident Æthíopes, et inimíci ejus terram lingent.
 Psalmi	Psa	19	71	10	Reges Tharsis et ínsulæ múnera ófferent; reges Árabum et Saba dona addúcent:
 Psalmi	Psa	19	71	11	et adorábunt eum omnes reges terræ; omnes gentes sérvient ei.
 Psalmi	Psa	19	71	12	Quia liberábit páuperem a poténte, et páuperem cui non erat adjútor.
 Psalmi	Psa	19	71	13	Parcet páuperi et ínopi, et ánimas páuperum salvas fáciet.
 Psalmi	Psa	19	71	14	Ex usúris et iniquitáte rédimet ánimas eórum, et honorábile nomen eórum coram illo.
 Psalmi	Psa	19	71	15	Et vivet, et dábitur ei de auro Arábiæ; et adorábunt de ipso semper, tota die benedícent ei.
 Psalmi	Psa	19	71	16	Et erit firmaméntum in terra in summis móntium; superextollétur super Líbanum fructus ejus, et florébunt de civitáte sicut fœnum terræ.
 Psalmi	Psa	19	71	17	Sit nomen ejus benedíctum in sǽcula; ante solem pérmanet nomen ejus. Et benedicéntur in ipso omnes tribus terræ; omnes gentes magnificábunt eum.
 Psalmi	Psa	19	71	18	Benedíctus Dóminus Deus Ísraël, qui facit mirabília solus.	b
 Psalmi	Psa	19	71	19	Et benedíctum nomen majestátis ejus in ætérnum, et replébitur majestáte ejus omnis terra. Fiat, fiat.
 Psalmi	Psa	19	71	20	Defecérunt laudes David, fílii Jesse.
 Psalmi	Psa	19	72	1	[Psalmus Asaph.] Quam bonus Ísraël Deus, his qui recto sunt corde!
 Psalmi	Psa	19	72	2	Mei autem pene moti sunt pedes, pene effúsi sunt gressus mei:
 Psalmi	Psa	19	72	3	quia zelávi super iníquos, pacem peccatórum videns.
 Psalmi	Psa	19	72	4	Quia non est respéctus morti eórum, et firmaméntum in plaga eórum.
 Psalmi	Psa	19	72	5	In labóre hóminum non sunt, et cum homínibus non flagellabúntur.
 Psalmi	Psa	19	72	6	Ídeo ténuit eos supérbia; opérti sunt iniquitáte et impietáte sua.
 Psalmi	Psa	19	72	7	Pródiit quasi ex ádipe iníquitas eórum; transiérunt in afféctum cordis.
 Psalmi	Psa	19	72	8	Cogitavérunt et locúti sunt nequítiam; iniquitátem in excélso locúti sunt.
 Psalmi	Psa	19	72	9	Posuérunt in cælum os suum, et lingua eórum transívit in terra.
 Psalmi	Psa	19	72	10	Ídeo convertétur pópulus meus hic, et dies pleni inveniéntur in eis.	b
 Psalmi	Psa	19	72	11	Et dixérunt: Quómodo scit Deus, et si est sciéntia in excélso?
 Psalmi	Psa	19	72	12	Ecce ipsi peccatóres, et abundántes in sǽculo obtinuérunt divítias.
 Psalmi	Psa	19	72	13	Et dixi: Ergo sine causa justificávi cor meum, et lavi inter innocéntes manus meas,
 Psalmi	Psa	19	72	14	et fui flagellátus tota die, et castigátio mea in matutínis.
 Psalmi	Psa	19	72	15	Si dicébam: Narrábo sic; ecce natiónem filiórum tuórum reprobávi.
 Psalmi	Psa	19	72	16	Existimábam ut cognóscerem hoc; labor est ante me:
 Psalmi	Psa	19	72	17	donec intrem in sanctuárium Dei, et intélligam in novíssimis eórum.
 Psalmi	Psa	19	72	18	Verúmtamen propter dolos posuísti eis; dejecísti eos dum allevaréntur.
 Psalmi	Psa	19	72	19	Quómodo facti sunt in desolatiónem? súbito defecérunt: periérunt propter iniquitátem suam.
 Psalmi	Psa	19	72	20	Velut sómnium surgéntium, Dómine, in civitáte tua imáginem ipsórum ad níhilum rédiges.
 Psalmi	Psa	19	72	21	Quia inflammátum est cor meum, et renes mei commutáti sunt;	b
 Psalmi	Psa	19	72	22	et ego ad níhilum redáctus sum, et nescívi:
 Psalmi	Psa	19	72	23	ut juméntum factus sum apud te, et ego semper tecum.
 Psalmi	Psa	19	72	24	Tenuísti manum déxteram meam, et in voluntáte tua deduxísti me, et cum glória suscepísti me.
 Psalmi	Psa	19	72	25	Quid enim mihi est in cælo? et a te quid vólui super terram?
 Psalmi	Psa	19	72	26	Defécit caro mea et cor meum; Deus cordis mei, et pars mea, Deus in ætérnum.
 Psalmi	Psa	19	72	27	Quia ecce qui elóngant se a te períbunt; perdidísti omnes qui fornicántur abs te.
 Psalmi	Psa	19	72	28	Mihi autem adhærére Deo bonum est; pónere in Dómino Deo spem meam: ut annúntiem omnes prædicatiónes tuas in portis fíliæ Sion.
 Psalmi	Psa	19	73	1	[Intelléctus Asaph.] Ut quid, Deus, repulísti in finem, irátus est furor tuus super oves páscuæ tuæ?
 Psalmi	Psa	19	73	2	Memor esto congregatiónis tuæ, quam possedísti ab inítio. Redemísti virgam hæreditátis tuæ, mons Sion, in quo habitásti in eo.
 Psalmi	Psa	19	73	3	Leva manus tuas in supérbias eórum in finem: quanta malignátus est inimícus in sancto!
 Psalmi	Psa	19	73	4	Et gloriáti sunt qui odérunt te in médio solemnitátis tuæ; posuérunt signa sua, signa:
 Psalmi	Psa	19	73	5	et non cognovérunt sicut in éxitu super summum. Quasi in silva lignórum secúribus
 Psalmi	Psa	19	73	6	excidérunt jánuas ejus in idípsum; in secúri et áscia dejecérunt eam.
 Psalmi	Psa	19	73	7	Incendérunt igni sanctuárium tuum; in terra polluérunt tabernáculum nóminis tui.
 Psalmi	Psa	19	73	8	Dixérunt in corde suo cognátio eórum simul: Quiéscere faciámus omnes dies festos Dei a terra.
 Psalmi	Psa	19	73	9	Signa nostra non vídimus; jam non est prophéta; et nos non cognóscet ámplius.
 Psalmi	Psa	19	73	10	Úsquequo, Deus, improperábit inimícus? írritat adversárius nomen tuum in finem?
 Psalmi	Psa	19	73	11	Ut quid avértis manum tuam, et déxteram tuam de médio sinu tuo in finem?
 Psalmi	Psa	19	73	12	Deus autem rex noster ante sǽcula: operátus est salútem in médio terræ.	b
 Psalmi	Psa	19	73	13	Tu confirmásti in virtúte tua mare; contribulásti cápita dracónum in aquis.
 Psalmi	Psa	19	73	14	Tu confregísti cápita dracónis; dedísti eum escam pópulis Æthíopum.
 Psalmi	Psa	19	73	15	Tu dirupísti fontes et torréntes; tu siccásti flúvios Ethan.
 Psalmi	Psa	19	73	16	Tuus est dies, et tua est nox; tu fabricátus es auróram et solem.
 Psalmi	Psa	19	73	17	Tu fecísti omnes términos terræ; æstátem et ver tu plasmásti ea.
 Psalmi	Psa	19	73	18	Memor esto hujus: inimícus improperávit Dómino, et pópulus insípiens incitávit nomen tuum.	b
 Psalmi	Psa	19	73	19	Ne tradas béstiis ánimas confiténtes tibi, et ánimas páuperum tuórum ne obliviscáris in finem.
 Psalmi	Psa	19	73	20	Réspice in testaméntum tuum, quia repléti sunt qui obscuráti sunt terræ dómibus iniquitátum.
 Psalmi	Psa	19	73	21	Ne avertátur húmilis factus confúsus; pauper et inops laudábunt nomen tuum.
 Psalmi	Psa	19	73	22	Exsúrge, Deus, júdica causam tuam; memor esto improperiórum tuórum, eórum quæ ab insipiénte sunt tota die.
 Psalmi	Psa	19	73	23	Ne obliviscáris voces inimicórum tuórum: supérbia eórum qui te odérunt ascéndit semper.
 Psalmi	Psa	19	74	1	[In finem, ne corrúmpas. Psalmus cántici Asaph.]
 Psalmi	Psa	19	74	2	Confitébimur tibi, Deus, confitébimur, et invocábimus nomen tuum; narrábimus mirabília tua.
 Psalmi	Psa	19	74	3	Cum accépero tempus, ego justítias judicábo.
 Psalmi	Psa	19	74	4	Liquefácta est terra et omnes qui hábitant in ea: ego confirmávi colúmnas ejus.
 Psalmi	Psa	19	74	5	Dixi iníquis: Nolíte iníque ágere: et delinquéntibus: Nolíte exaltáre cornu:
 Psalmi	Psa	19	74	6	nolíte extóllere in altum cornu vestrum; nolíte loqui advérsus Deum iniquitátem.
 Psalmi	Psa	19	74	7	Quia neque ab oriénte, neque ab occidénte, neque a desértis móntibus:
 Psalmi	Psa	19	74	8	quóniam Deus judex est. Hunc humíliat, et hunc exáltat:
 Psalmi	Psa	19	74	9	quia calix in manu Dómini vini meri, plenus misto. Et inclinávit ex hoc in hoc; verúmtamen fæx ejus non est exinaníta: bibent omnes peccatóres terræ.
 Psalmi	Psa	19	74	10	Ego autem annuntiábo in sǽculum; cantábo Deo Jacob:
 Psalmi	Psa	19	74	11	et ómnia córnua peccatórum confríngam, et exaltabúntur córnua justi.
 Psalmi	Psa	19	75	1	[In finem, in láudibus. Psalmus Asaph, cánticum ad Assýrios.]
 Psalmi	Psa	19	75	2	Notus in Judǽa Deus; in Ísraël magnum nomen ejus.
 Psalmi	Psa	19	75	3	Et factus est in pace locus ejus, et habitátio ejus in Sion.
 Psalmi	Psa	19	75	4	Ibi confrégit poténtias árcuum, scutum, gládium, et bellum.
 Psalmi	Psa	19	75	5	Illúminans tu mirabíliter a móntibus ætérnis;
 Psalmi	Psa	19	75	6	turbáti sunt omnes insipiéntes corde. Dormiérunt somnum suum, et nihil invenérunt omnes viri divitiárum in mánibus suis.
 Psalmi	Psa	19	75	7	Ab increpatióne tua, Deus Jacob, dormitavérunt qui ascendérunt equos.
 Psalmi	Psa	19	75	8	Tu terríbilis es; et quis resístet tibi? ex tunc ira tua.	b
 Psalmi	Psa	19	75	9	De cælo audítum fecísti judícium: terra trémuit et quiévit
 Psalmi	Psa	19	75	10	cum exsúrgeret in judícium Deus, ut salvos fáceret omnes mansuétos terræ.
 Psalmi	Psa	19	75	11	Quóniam cogitátio hóminis confitébitur tibi, et relíquiæ cogitatiónis diem festum agent tibi.
 Psalmi	Psa	19	75	12	Vovéte et réddite Dómino Deo vestro, omnes qui in circúitu ejus affértis múnera: terríbili,
 Psalmi	Psa	19	75	13	et ei qui aufert spíritum príncipum: terríbili apud reges terræ.
 Psalmi	Psa	19	76	1	[In finem, pro Ídithun. Psalmus Asaph.]
 Psalmi	Psa	19	76	2	Voce mea ad Dóminum clamávi; voce mea ad Deum, et inténdit mihi.
 Psalmi	Psa	19	76	3	In die tribulatiónis meæ Deum exquisívi; mánibus meis nocte contra eum, et non sum decéptus. Rénuit consolári ánima mea;
 Psalmi	Psa	19	76	4	memor fui Dei, et delectátus sum, et exercitátus sum, et defécit spíritus meus.
 Psalmi	Psa	19	76	5	Anticipáverunt vigílias óculi mei; turbátus sum, et non sum locútus.
 Psalmi	Psa	19	76	6	Cogitávi dies antíquos, et annos ætérnos in mente hábui.
 Psalmi	Psa	19	76	7	Et meditátus sum nocte cum corde meo, et exercitábar, et scopébam spíritum meum.
 Psalmi	Psa	19	76	8	Numquid in ætérnum projíciet Deus? aut non appónet ut complacítior sit adhuc?
 Psalmi	Psa	19	76	9	aut in finem misericórdiam suam abscíndet, a generatióne in generatiónem?
 Psalmi	Psa	19	76	10	aut obliviscétur miseréri Deus? aut continébit in ira sua misericórdias suas?
 Psalmi	Psa	19	76	11	Et dixi: Nunc cœpi; hæc mutátio déxteræ Excélsi.
 Psalmi	Psa	19	76	12	Memor fui óperum Dómini, quia memor ero ab inítio mirabílium tuórum:	b
 Psalmi	Psa	19	76	13	et meditábor in ómnibus opéribus tuis, et in adinventiónibus tuis exercébor.
 Psalmi	Psa	19	76	14	Deus, in sancto via tua: quis deus magnus sicut Deus noster?
 Psalmi	Psa	19	76	15	Tu es Deus qui facis mirabília: notam fecísti in pópulis virtútem tuam.
 Psalmi	Psa	19	76	16	Redemísti in bráchio tuo pópulum tuum, fílios Jacob et Joseph.
 Psalmi	Psa	19	76	17	Vidérunt te aquæ, Deus; vidérunt te aquæ, et timuérunt: et turbátæ sunt abýssi.
 Psalmi	Psa	19	76	18	Multitúdo sónitus aquárum; vocem dedérunt nubes. Étenim sagíttæ tuæ tránseunt;
 Psalmi	Psa	19	76	19	vox tonítrui tui in rota. Illuxérunt coruscatiónes tuæ orbi terræ; commóta est, et contrémuit terra.
 Psalmi	Psa	19	76	20	In mari via tua, et sémitæ tuæ in aquis multis, et vestígia tua non cognoscéntur.
 Psalmi	Psa	19	76	21	Deduxísti sicut oves pópulum tuum, in manu Móysi et Áaron.
 Psalmi	Psa	19	77	1	[Intelléctus Asaph.] Atténdite, pópule meus, legem meam; inclináte aurem vestram in verba oris mei.
 Psalmi	Psa	19	77	2	Apériam in parábolis os meum; loquar propositiónes ab inítio.
 Psalmi	Psa	19	77	3	Quanta audívimus, et cognóvimus ea, et patres nostri narravérunt nobis.
 Psalmi	Psa	19	77	4	Non sunt occultáta a fíliis eórum in generatióne áltera, narrántes laudes Dómini et virtútes ejus, et mirabília ejus quæ fecit.
 Psalmi	Psa	19	77	5	Et suscitávit testimónium in Jacob, et legem pósuit in Ísraël, quanta mandávit pátribus nostris nota fácere ea fíliis suis:
 Psalmi	Psa	19	77	6	ut cognóscat generátio áltera: fílii qui nascéntur et exsúrgent, et narrábunt fíliis suis,
 Psalmi	Psa	19	77	7	ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscántur óperum Dei, et mandáta ejus exquírant:
 Psalmi	Psa	19	77	8	ne fiant, sicut patres eórum, generátio prava et exásperans; generátio quæ non diréxit cor suum, et non est créditus cum Deo spíritus ejus.
 Psalmi	Psa	19	77	9	Fílii Ephrem, intendéntes et mitténtes arcum, convérsi sunt in die belli.	b
 Psalmi	Psa	19	77	10	Non custodiérunt testaméntum Dei, et in lege ejus noluérunt ambuláre.
 Psalmi	Psa	19	77	11	Et oblíti sunt benefactórum ejus, et mirabílium ejus quæ osténdit eis.
 Psalmi	Psa	19	77	12	Coram pátribus eórum fecit mirabília in terra Ægýpti, in campo Táneos.
 Psalmi	Psa	19	77	13	Interrúpit mare, et perdúxit eos, et státuit aquas quasi in utre:
 Psalmi	Psa	19	77	14	et dedúxit eos in nube diéi, et tota nocte in illuminatióne ignis.
 Psalmi	Psa	19	77	15	Interrúpit petram in erémo, et adaquávit eos velut in abýsso multa.
 Psalmi	Psa	19	77	16	Et edúxit aquam de petra, et dedúxit tamquam flúmina aquas.
 Psalmi	Psa	19	77	17	Et apposuérunt adhuc peccáre ei; in iram excitavérunt Excélsum in inaquóso.	b
 Psalmi	Psa	19	77	18	Et tentavérunt Deum in córdibus suis, ut péterent escas animábus suis.
 Psalmi	Psa	19	77	19	Et male locúti sunt de Deo; dixérunt: Numquid póterit Deus paráre mensam in desérto?
 Psalmi	Psa	19	77	20	quóniam percússit petram, et fluxérunt aquæ, et torréntes inundavérunt. Numquid et panem póterit dare, aut paráre mensam pópulo suo?
 Psalmi	Psa	19	77	21	Ídeo audívit Dóminus et dístulit; et ignis accénsus est in Jacob, et ira ascéndit in Ísraël:
 Psalmi	Psa	19	77	22	quia non credidérunt in Deo, nec speravérunt in salutári ejus.
 Psalmi	Psa	19	77	23	Et mandávit núbibus désuper, et jánuas cæli apéruit.
 Psalmi	Psa	19	77	24	Et pluit illis manna ad manducándum, et panem cæli dedit eis.
 Psalmi	Psa	19	77	25	Panem angelórum manducávit homo; cibária misit eis in abundántia.
 Psalmi	Psa	19	77	26	Tránstulit austrum de cælo, et indúxit in virtúte sua áfricum.
 Psalmi	Psa	19	77	27	Et pluit super eos sicut púlverem carnes, et sicut arénam maris volatília pennáta.
 Psalmi	Psa	19	77	28	Et cecidérunt in médio castrórum eórum, circa tabernácula eórum.
 Psalmi	Psa	19	77	29	Et manducavérunt, et saturáti sunt nimis, et desidérium eórum áttulit eis:
 Psalmi	Psa	19	77	30	non sunt fraudáti a desidério suo. Adhuc escæ eórum erant in ore ipsórum,
 Psalmi	Psa	19	77	31	et ira Dei ascéndit super eos: et occídit pingues eórum, et eléctos Ísraël impedívit.
 Psalmi	Psa	19	77	32	In ómnibus his peccavérunt adhuc, et non credidérunt in mirabílibus ejus.	b
 Psalmi	Psa	19	77	33	Et defecérunt in vanitáte dies eórum, et anni eórum cum festinatióne.
 Psalmi	Psa	19	77	34	Cum occíderet eos, quærébant eum et revertebántur, et dilúculo veniébant ad eum.
 Psalmi	Psa	19	77	35	Et rememoráti sunt quia Deus adjútor est eórum, et Deus excélsus redémptor eórum est.
 Psalmi	Psa	19	77	36	Et dilexérunt eum in ore suo, et lingua sua mentíti sunt ei;
 Psalmi	Psa	19	77	37	cor autem eórum non erat rectum cum eo, nec fidéles hábiti sunt in testaménto ejus.
 Psalmi	Psa	19	77	38	Ipse autem est miséricors, et propítius fiet peccátis eórum, et non dispérdet eos. Et abundávit ut avérteret iram suam, et non accéndit omnem iram suam.
 Psalmi	Psa	19	77	39	Et recordátus est quia caro sunt, spíritus vadens et non rédiens.
 Psalmi	Psa	19	77	40	Quóties exacerbavérunt eum in desérto; in iram concitavérunt eum in inaquóso?
 Psalmi	Psa	19	77	41	Et convérsi sunt, et tentavérunt Deum, et sanctum Ísraël exacerbavérunt.
 Psalmi	Psa	19	77	42	Non sunt recordáti manus ejus, die qua redémit eos de manu tribulántis:	b
 Psalmi	Psa	19	77	43	sicut pósuit in Ægýpto signa sua, et prodígia sua in campo Táneos;
 Psalmi	Psa	19	77	44	et convértit in sánguinem flúmina eórum, et imbres eórum, ne bíberent.
 Psalmi	Psa	19	77	45	Misit in eos cœnomyíam, et comédit eos, et ranam, et dispérdidit eos;
 Psalmi	Psa	19	77	46	et dedit ærúgini fructus eórum, et labóres eórum locústæ;
 Psalmi	Psa	19	77	47	et occídit in grándine víneas eórum, et moros eórum in pruína;
 Psalmi	Psa	19	77	48	et trádidit grándini juménta eórum, et possessiónem eórum igni;
 Psalmi	Psa	19	77	49	misit in eos iram indignatiónis suæ, indignatiónem, et iram, et tribulatiónem, immissiónes per ángelos malos.
 Psalmi	Psa	19	77	50	Viam fecit sémitæ iræ suæ: non pepércit a morte animábus eórum, et juménta eórum in morte conclúsit:
 Psalmi	Psa	19	77	51	et percússit omne primogénitum in terra Ægýpti; primítias omnis labóris eórum in tabernáculis Cham:
 Psalmi	Psa	19	77	52	et ábstulit sicut oves pópulum suum, et perdúxit eos tamquam gregem in desérto:
 Psalmi	Psa	19	77	53	et dedúxit eos in spe, et non timuérunt, et inimícos eórum opéruit mare.
 Psalmi	Psa	19	77	54	Et indúxit eos in montem sanctificatiónis suæ, montem quem acquisívit déxtera ejus; et ejécit a fácie eórum gentes, et sorte divísit eis terram in funículo distributiónis;
 Psalmi	Psa	19	77	55	et habitáre fecit in tabernáculis eórum tribus Ísraël.
 Psalmi	Psa	19	77	56	Et tentavérunt, et exacerbavérunt Deum excélsum, et testimónia ejus non custodiérunt.	b
 Psalmi	Psa	19	77	57	Et avertérunt se, et non servavérunt pactum: quemádmodum patres eórum, convérsi sunt in arcum pravum.
 Psalmi	Psa	19	77	58	In iram concitavérunt eum in cóllibus suis, et in sculptílibus suis ad æmulatiónem eum provocavérunt.
 Psalmi	Psa	19	77	59	Audívit Deus, et sprevit, et ad níhilum redégit valde Ísraël.
 Psalmi	Psa	19	77	60	Et répulit tabernáculum Silo, tabernáculum suum, ubi habitávit in homínibus.
 Psalmi	Psa	19	77	61	Et trádidit in captivitátem virtútem eórum, et pulchritúdinem eórum in manus inimíci.
 Psalmi	Psa	19	77	62	Et conclúsit in gládio pópulum suum, et hæreditátem suam sprevit.
 Psalmi	Psa	19	77	63	Júvenes eórum comédit ignis, et vírgines eórum non sunt lamentátæ.
 Psalmi	Psa	19	77	64	Sacerdótes eórum in gládio cecidérunt, et víduæ eórum non plorabántur.
 Psalmi	Psa	19	77	65	Et excitátus est tamquam dórmiens Dóminus, tamquam potens crapulátus a vino.	b
 Psalmi	Psa	19	77	66	Et percússit inimícos suos in posterióra; oppróbrium sempitérnum dedit illis.
 Psalmi	Psa	19	77	67	Et répulit tabernáculum Joseph, et tribum Éphraim non elégit:
 Psalmi	Psa	19	77	68	sed elégit tribum Juda, montem Sion, quem diléxit.
 Psalmi	Psa	19	77	69	Et ædificávit sicut unicórnium sanctifícium suum, in terra quam fundávit in sǽcula.
 Psalmi	Psa	19	77	70	Et elégit David, servum suum, et sústulit eum de grégibus óvium; de post fœtántes accépit eum:
 Psalmi	Psa	19	77	71	páscere Jacob servum suum, et Ísraël hæreditátem suam.
 Psalmi	Psa	19	77	72	Et pavit eos in innocéntia cordis sui, et in intelléctibus mánuum suárum dedúxit eos.
 Psalmi	Psa	19	78	1	[Psalmus Asaph.] Deus, venérunt gentes in hæreditátem tuam; polluérunt templum sanctum tuum; posuérunt Jerúsalem in pomórum custódiam.
 Psalmi	Psa	19	78	2	Posuérunt morticína servórum tuórum escas volatílibus cæli; carnes sanctórum tuórum béstiis terræ.
 Psalmi	Psa	19	78	3	Effudérunt sánguinem eórum tamquam aquam in circúitu Jerúsalem, et non erat qui sepelíret.
 Psalmi	Psa	19	78	4	Facti sumus oppróbrium vicínis nostris; subsannátio et illúsio his qui in circúitu nostro sunt.
 Psalmi	Psa	19	78	5	Úsquequo, Dómine, irascéris in finem? accendétur velut ignis zelus tuus?
 Psalmi	Psa	19	78	6	Effúnde iram tuam in gentes quæ te non novérunt, et in regna quæ nomen tuum non invocavérunt:
 Psalmi	Psa	19	78	7	quia comedérunt Jacob, et locum ejus desolavérunt.
 Psalmi	Psa	19	78	8	Ne memíneris iniquitátum nostrárum antiquárum; cito antícipent nos misericórdiæ tuæ, quia páuperes facti sumus nimis.
 Psalmi	Psa	19	78	9	Ádjuva nos, Deus salutáris noster, et propter glóriam nóminis tui, Dómine, líbera nos: et propítius esto peccátis nostris, propter nomen tuum.	b
 Psalmi	Psa	19	78	10	Ne forte dicant in géntibus: Ubi est Deus eórum? et innotéscat in natiónibus coram óculis nostris últio sánguinis servórum tuórum qui effúsus est.
 Psalmi	Psa	19	78	11	Intróëat in conspéctu tuo gémitus compeditórum; secúndum magnitúdinem bráchii tui pósside fílios mortificatórum:
 Psalmi	Psa	19	78	12	et redde vicínis nostris séptuplum in sinu eórum; impropérium ipsórum quod exprobravérunt tibi, Dómine.
 Psalmi	Psa	19	78	13	Nos autem pópulus tuus, et oves páscuæ tuæ, confitébimur tibi in sǽculum; in generatiónem et generatiónem annuntiábimus laudem tuam.
 Psalmi	Psa	19	79	1	[In finem, pro iis qui commutabúntur. Testimónium Asaph, psalmus.]
 Psalmi	Psa	19	79	2	Qui regis Ísraël, inténde; qui dedúcis velut ovem Joseph. Qui sedes super chérubim, manifestáre
 Psalmi	Psa	19	79	3	coram Éphraim, Bénjamin, et Manásse. Éxcita poténtiam tuam, et veni, ut salvos fácias nos.
 Psalmi	Psa	19	79	4	Deus, convérte nos, et osténde fáciem tuam, et salvi érimus.
 Psalmi	Psa	19	79	5	Dómine Deus virtútum, quoúsque irascéris super oratiónem servi tui?
 Psalmi	Psa	19	79	6	cibábis nos pane lacrimárum, et potum dabis nobis in lácrimis in mensúra?
 Psalmi	Psa	19	79	7	Posuísti nos in contradictiónem vicínis nostris, et inimíci nostri subsannavérunt nos.
 Psalmi	Psa	19	79	8	Deus virtútum, convérte nos, et osténde fáciem tuam, et salvi érimus.
 Psalmi	Psa	19	79	9	Víneam de Ægýpto transtulísti: ejecísti gentes, et plantásti eam.
 Psalmi	Psa	19	79	10	Dux itíneris fuísti in conspéctu ejus; plantásti radíces ejus, et implévit terram.
 Psalmi	Psa	19	79	11	Opéruit montes umbra ejus, et arbústa ejus cedros Dei.
 Psalmi	Psa	19	79	12	Exténdit pálmites suos usque ad mare, et usque ad flumen propágines ejus.
 Psalmi	Psa	19	79	13	Ut quid destruxísti macériam ejus, et vindémiant eam omnes qui prætergrediúntur viam?
 Psalmi	Psa	19	79	14	Exterminávit eam aper de silva, et singuláris ferus depástus est eam.
 Psalmi	Psa	19	79	15	Deus virtútum, convértere, réspice de cælo, et vide, et vísita víneam istam:
 Psalmi	Psa	19	79	16	et pérfice eam quam plantávit déxtera tua, et super fílium hóminis quem confirmásti tibi.
 Psalmi	Psa	19	79	17	Incénsa igni et suffóssa, ab increpatióne vultus tui períbunt.
 Psalmi	Psa	19	79	18	Fiat manus tua super virum déxteræ tuæ, et super fílium hóminis quem confirmásti tibi.
 Psalmi	Psa	19	79	19	Et non discédimus a te: vivificábis nos, et nomen tuum invocábimus.
 Psalmi	Psa	19	79	20	Dómine Deus virtútum, convérte nos, et osténde fáciem tuam, et salvi érimus.
 Psalmi	Psa	19	80	1	[In finem, pro torculáribus. Psalmus ipsi Asaph.]
 Psalmi	Psa	19	80	2	Exsultáte Deo adjutóri nostro; jubiláte Deo Jacob.
 Psalmi	Psa	19	80	3	Súmite psalmum, et date týmpanum; psaltérium jucúndum cum cíthara.
 Psalmi	Psa	19	80	4	Buccináte in neoménia tuba, in insígni die solemnitátis vestræ:
 Psalmi	Psa	19	80	5	quia præcéptum in Ísraël est, et judícium Deo Jacob.
 Psalmi	Psa	19	80	6	Testimónium in Joseph pósuit illud, cum exíret de terra Ægýpti; linguam quam non nóverat, audívit.
 Psalmi	Psa	19	80	7	Divértit ab onéribus dorsum ejus; manus ejus in cóphino serviérunt.
 Psalmi	Psa	19	80	8	In tribulatióne invocásti me, et liberávi te. Exaudívi te in abscóndito tempestátis; probávi te apud aquam contradictiónis.
 Psalmi	Psa	19	80	9	Audi, pópulus meus, et contestábor te. Ísraël, si audíeris me,	b
 Psalmi	Psa	19	80	10	non erit in te deus recens, neque adorábis deum aliénum.
 Psalmi	Psa	19	80	11	Ego enim sum Dóminus Deus tuus, qui edúxi te de terra Ægýpti. Diláta os tuum, et implébo illud.
 Psalmi	Psa	19	80	12	Et non audívit pópulus meus vocem meam, et Ísraël non inténdit mihi.
 Psalmi	Psa	19	80	13	Et dimísi eos secúndum desidéria cordis eórum; ibunt in adinventiónibus suis.
 Psalmi	Psa	19	80	14	Si pópulus meus audísset me, Ísraël si in viis meis ambulásset,
 Psalmi	Psa	19	80	15	pro níhilo fórsitan inimícos eórum humiliássem, et super tribulántes eos misíssem manum meam.
 Psalmi	Psa	19	80	16	Inimíci Dómini mentíti sunt ei, et erit tempus eórum in sǽcula.
 Psalmi	Psa	19	80	17	Et cibávit eos ex ádipe fruménti, et de petra melle saturávit eos.
 Psalmi	Psa	19	81	1	[Psalmus Asaph.] Deus stetit in synagóga deórum; in médio autem deos dijúdicat.
 Psalmi	Psa	19	81	2	Úsquequo judicátis iniquitátem, et fácies peccatórum súmitis?
 Psalmi	Psa	19	81	3	Judicáte egéno et pupíllo; húmilem et páuperem justificáte.
 Psalmi	Psa	19	81	4	Erípite páuperem, et egénum de manu peccatóris liberáte.
 Psalmi	Psa	19	81	5	Nesciérunt, neque intellexérunt; in ténebris ámbulant: movebúntur ómnia fundaménta terræ.
 Psalmi	Psa	19	81	6	Ego dixi: Dii estis, et fílii Excélsi omnes.
 Psalmi	Psa	19	81	7	Vos autem sicut hómines moriémini, et sicut unus de princípibus cadétis.
 Psalmi	Psa	19	81	8	Surge, Deus, júdica terram, quóniam tu hæreditábis in ómnibus géntibus.
 Psalmi	Psa	19	82	1	[Cánticum Psalmi Asaph.]
 Psalmi	Psa	19	82	2	Deus, quis símilis erit tibi? ne táceas, neque compescáris, Deus:
 Psalmi	Psa	19	82	3	quóniam ecce inimíci tui sonuérunt, et qui odérunt te extulérunt caput.
 Psalmi	Psa	19	82	4	Super pópulum tuum malignavérunt consílium, et cogitavérunt advérsus sanctos tuos.
 Psalmi	Psa	19	82	5	Dixérunt: Veníte, et disperdámus eos de gente, et non memorétur nomen Ísraël ultra.
 Psalmi	Psa	19	82	6	Quóniam cogitavérunt unanímiter; simul advérsum te testaméntum disposuérunt:
 Psalmi	Psa	19	82	7	tabernácula Idumæórum et Ismahelítæ, Moab et Agaréni,
 Psalmi	Psa	19	82	8	Gebal, et Ammon, et Ámalec; alienígenæ cum habitántibus Tyrum.
 Psalmi	Psa	19	82	9	Étenim Assur venit cum illis: facti sunt in adjutórium fíliis Lot.
 Psalmi	Psa	19	82	10	Fac illis sicut Mádian et Sísaræ, sicut Jabin in torrénte Cisson.	b
 Psalmi	Psa	19	82	11	Disperiérunt in Endor; facti sunt ut stercus terræ.
 Psalmi	Psa	19	82	12	Pone príncipes eórum sicut Oreb, et Zeb, et Zébee, et Sálmana: omnes príncipes eórum,
 Psalmi	Psa	19	82	13	qui dixérunt: Hæreditáte possideámus sanctuárium Dei.
 Psalmi	Psa	19	82	14	Deus meus, pone illos ut rotam, et sicut stípulam ante fáciem venti.
 Psalmi	Psa	19	82	15	Sicut ignis qui combúrit silvam, et sicut flamma combúrens montes,
 Psalmi	Psa	19	82	16	ita persequéris illos in tempestáte tua, et in ira tua turbábis eos.
 Psalmi	Psa	19	82	17	Imple fácies eórum ignomínia, et quærent nomen tuum, Dómine.
 Psalmi	Psa	19	82	18	Erubéscant, et conturbéntur in sǽculum sǽculi, et confundántur, et péreant.
 Psalmi	Psa	19	82	19	Et cognóscant quia nomen tibi Dóminus: tu solus Altíssimus in omni terra.
 Psalmi	Psa	19	83	1	[In finem, pro torculáribus fíliis Core. Psalmus.]
 Psalmi	Psa	19	83	2	Quam dilécta tabernácula tua, Dómine virtútum!
 Psalmi	Psa	19	83	3	Concupíscit, et déficit ánima mea in átria Dómini; cor meum et caro mea exsultavérunt in Deum vivum.
 Psalmi	Psa	19	83	4	Étenim passer invénit sibi domum, et turtur nidum sibi, ubi ponat pullos suos: altária tua, Dómine virtútum, rex meus, et Deus meus.
 Psalmi	Psa	19	83	5	Beáti qui hábitant in domo tua, Dómine; in sǽcula sæculórum laudábunt te.
 Psalmi	Psa	19	83	6	Beátus vir cujus est auxílium abs te: ascensiónes in corde suo dispósuit,
 Psalmi	Psa	19	83	7	in valle lacrimárum, in loco quem pósuit.
 Psalmi	Psa	19	83	8	Étenim benedictiónem dabit legislátor; ibunt de virtúte in virtútem: vidébitur Deus deórum in Sion.
 Psalmi	Psa	19	83	9	Dómine Deus virtútum, exáudi oratiónem meam; áuribus pércipe, Deus Jacob.	b
 Psalmi	Psa	19	83	10	Protéctor noster, áspice, Deus, et réspice in fáciem christi tui.
 Psalmi	Psa	19	83	11	Quia mélior est dies una in átriis tuis super míllia; elégi abjéctus esse in domo Dei mei magis quam habitáre in tabernáculis peccatórum.
 Psalmi	Psa	19	83	12	Quia misericórdiam et veritátem díligit Deus: grátiam et glóriam dabit Dóminus.
 Psalmi	Psa	19	83	13	Non privábit bonis eos qui ámbulant in innocéntia: Dómine virtútum, beátus homo qui sperat in te.
 Psalmi	Psa	19	84	1	[In finem, fíliis Core. Psalmus.]
 Psalmi	Psa	19	84	2	Benedixísti, Dómine, terram tuam; avertísti captivitátem Jacob.
 Psalmi	Psa	19	84	3	Remisísti iniquitátem plebis tuæ; operuísti ómnia peccáta eórum.
 Psalmi	Psa	19	84	4	Mitigásti omnem iram tuam; avertísti ab ira indignatiónis tuæ.
 Psalmi	Psa	19	84	5	Convérte nos, Deus salutáris noster, et avérte iram tuam a nobis.
 Psalmi	Psa	19	84	6	Numquid in ætérnum irascéris nobis? aut exténdes iram tuam a generatióne in generatiónem?
 Psalmi	Psa	19	84	7	Deus, tu convérsus vivificábis nos, et plebs tua lætábitur in te.
 Psalmi	Psa	19	84	8	Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam, et salutáre tuum da nobis.
 Psalmi	Psa	19	84	9	Áudiam quid loquátur in me Dóminus Deus, quóniam loquétur pacem in plebem suam, et super sanctos suos, et in eos qui convertúntur ad cor.	b
 Psalmi	Psa	19	84	10	Verúmtamen prope timéntes eum salutáre ipsíus, ut inhábitet glória in terra nostra.
 Psalmi	Psa	19	84	11	Misericórdia et véritas obviavérunt sibi; justítia et pax osculátæ sunt.
 Psalmi	Psa	19	84	12	Véritas de terra orta est, et justítia de cælo prospéxit.
 Psalmi	Psa	19	84	13	Étenim Dóminus dabit benignitátem, et terra nostra dabit fructum suum.
 Psalmi	Psa	19	84	14	Justítia ante eum ambulábit, et ponet in via gressus suos.
 Psalmi	Psa	19	85	1	[Orátio ipsi David.] Inclína, Dómine, aurem tuam et exáudi me, quóniam inops et pauper sum ego.
 Psalmi	Psa	19	85	2	Custódi ánimam meam, quóniam sanctus sum; salvum fac servum tuum, Deus meus, sperántem in te.
 Psalmi	Psa	19	85	3	Miserére mei, Dómine, quóniam ad te clamávi tota die;
 Psalmi	Psa	19	85	4	lætífica ánimam servi tui, quóniam ad te, Dómine, ánimam meam levávi.
 Psalmi	Psa	19	85	5	Quóniam tu, Dómine, suávis et mitis, et multæ misericórdiæ ómnibus invocántibus te.
 Psalmi	Psa	19	85	6	Áuribus pércipe, Dómine, oratiónem meam, et inténde voci deprecatiónis meæ.
 Psalmi	Psa	19	85	7	In die tribulatiónis meæ clamávi ad te, quia exaudísti me.
 Psalmi	Psa	19	85	8	Non est símilis tui in diis, Dómine, et non est secúndum ópera tua.
 Psalmi	Psa	19	85	9	Omnes gentes quascúmque fecísti vénient, et adorábunt coram te, Dómine, et glorificábunt nomen tuum.
 Psalmi	Psa	19	85	10	Quóniam magnus es tu, et fáciens mirabília; tu es Deus solus.
 Psalmi	Psa	19	85	11	Deduc me, Dómine, in via tua, et ingrédiar in veritáte tua; lætétur cor meum, ut tímeat nomen tuum.	b
 Psalmi	Psa	19	85	12	Confitébor tibi, Dómine Deus meus, in toto corde meo, et glorificábo nomen tuum in ætérnum:
 Psalmi	Psa	19	85	13	quia misericórdia tua magna est super me, et eruísti ánimam meam ex inférno inferióri.
 Psalmi	Psa	19	85	14	Deus, iníqui insurrexérunt super me, et synagóga poténtium quæsiérunt ánimam meam: et non proposuérunt te in conspéctu suo.
 Psalmi	Psa	19	85	15	Et tu, Dómine Deus, miserátor et miséricors; pátiens, et multæ misericórdiæ, et verax.
 Psalmi	Psa	19	85	16	Réspice in me, et miserére mei; da impérium tuum púero tuo, et salvum fac fílium ancíllæ tuæ.
 Psalmi	Psa	19	85	17	Fac mecum signum in bonum, ut vídeant qui odérunt me, et confundántur: quóniam tu, Dómine, adjuvísti me, et consolátus es me.
 Psalmi	Psa	19	86	1	[Fíliis Core. Psalmus cántici.] Fundaménta ejus in móntibus sanctis;
 Psalmi	Psa	19	86	2	díligit Dóminus portas Sion super ómnia tabernácula Jacob.
 Psalmi	Psa	19	86	3	Gloriósa dicta sunt de te, cívitas Dei!
 Psalmi	Psa	19	86	4	Memor ero Rahab et Babylónis, sciéntium me; ecce alienígenæ, et Tyrus, et pópulus Æthíopum, hi fuérunt illic.
 Psalmi	Psa	19	86	5	Numquid Sion dicet: Homo et homo natus est in ea, et ipse fundávit eam Altíssimus?
 Psalmi	Psa	19	86	6	Dóminus narrábit in scriptúris populórum et príncipum, horum qui fuérunt in ea.
 Psalmi	Psa	19	86	7	Sicut lætántium ómnium habitátio est in te.
 Psalmi	Psa	19	87	1	[Cánticum Psalmi, fíliis Core, in finem, pro Máheleth ad respondéndum. Intelléctus Eman Ezrahítæ.]
 Psalmi	Psa	19	87	2	Dómine, Deus salútis meæ, in die clamávi et nocte coram te.
 Psalmi	Psa	19	87	3	Intret in conspéctu tuo orátio mea, inclína aurem tuam ad precem meam.
 Psalmi	Psa	19	87	4	Quia repléta est malis ánima mea, et vita mea inférno appropinquávit.
 Psalmi	Psa	19	87	5	Æstimátus sum cum descendéntibus in lacum, factus sum sicut homo sine adjutório,
 Psalmi	Psa	19	87	6	inter mórtuos liber; sicut vulneráti dormiéntes in sepúlchris, quorum non es memor ámplius, et ipsi de manu tua repúlsi sunt.
 Psalmi	Psa	19	87	7	Posuérunt me in lacu inferióri, in tenebrósis, et in umbra mortis.
 Psalmi	Psa	19	87	8	Super me confirmátus est furor tuus, et omnes fluctus tuos induxísti super me.
 Psalmi	Psa	19	87	9	Longe fecísti notos meos a me; posuérunt me abominatiónem sibi. Tráditus sum, et non egrediébar;
 Psalmi	Psa	19	87	10	óculi mei languérunt præ inópia. Clamávi ad te, Dómine, tota die; expándi ad te manus meas.
 Psalmi	Psa	19	87	11	Numquid mórtuis fácies mirabília? aut médici suscitábunt, et confitebúntur tibi?	b
 Psalmi	Psa	19	87	12	Numquid narrábit áliquis in sepúlchro misericórdiam tuam, et veritátem tuam in perditióne?
 Psalmi	Psa	19	87	13	Numquid cognoscéntur in ténebris mirabília tua? et justítia tua in terra obliviónis?
 Psalmi	Psa	19	87	14	Et ego ad te, Dómine, clamávi, et mane orátio mea prævéniet te.
 Psalmi	Psa	19	87	15	Ut quid, Dómine, repéllis oratiónem meam; avértis fáciem tuam a me?
 Psalmi	Psa	19	87	16	Pauper sum ego, et in labóribus a juventúte mea; exaltátus autem, humiliátus sum et conturbátus.
 Psalmi	Psa	19	87	17	In me transiérunt iræ tuæ, et terróres tui conturbavérunt me:
 Psalmi	Psa	19	87	18	circumdedérunt me sicut aqua tota die; circumdedérunt me simul.
 Psalmi	Psa	19	87	19	Elongásti a me amícum et próximum, et notos meos a miséria.
 Psalmi	Psa	19	88	1	[Intelléctus Ethan Ezrahítæ.]
 Psalmi	Psa	19	88	2	Misericórdias Dómini in ætérnum cantábo; in generatiónem et generatiónem annuntiábo veritátem tuam in ore meo.
 Psalmi	Psa	19	88	3	Quóniam dixísti: In ætérnum misericórdia ædificábitur in cælis; præparábitur véritas tua in eis.
 Psalmi	Psa	19	88	4	Dispósui testaméntum eléctis meis; jurávi David servo meo:
 Psalmi	Psa	19	88	5	Usque in ætérnum præparábo semen tuum, et ædificábo in generatiónem et generatiónem sedem tuam.
 Psalmi	Psa	19	88	6	Confitebúntur cæli mirabília tua, Dómine; étenim veritátem tuam in ecclésia sanctórum.	b
 Psalmi	Psa	19	88	7	Quóniam quis in núbibus æquábitur Dómino; símilis erit Deo in fíliis Dei?
 Psalmi	Psa	19	88	8	Deus, qui glorificátur in consílio sanctórum, magnus et terríbilis super omnes qui in circúitu ejus sunt.
 Psalmi	Psa	19	88	9	Dómine Deus virtútum, quis símilis tibi? potens es, Dómine, et véritas tua in circúitu tuo.
 Psalmi	Psa	19	88	10	Tu domináris potestáti maris; motum autem flúctuum ejus tu mítigas.
 Psalmi	Psa	19	88	11	Tu humiliásti, sicut vulnerátum, supérbum; in bráchio virtútis tuæ dispersísti inimícos tuos.
 Psalmi	Psa	19	88	12	Tui sunt cæli, et tua est terra: orbem terræ, et plenitúdinem ejus tu fundásti;
 Psalmi	Psa	19	88	13	aquilónem et mare tu creásti. Thabor et Hermon in nómine tuo exsultábunt:
 Psalmi	Psa	19	88	14	tuum bráchium cum poténtia. Firmétur manus tua, et exaltétur déxtera tua:
 Psalmi	Psa	19	88	15	justítia et judícium præparátio sedis tuæ: misericórdia et véritas præcédent fáciem tuam.
 Psalmi	Psa	19	88	16	Beátus pópulus qui scit jubilatiónem: Dómine, in lúmine vultus tui ambulábunt,	b
 Psalmi	Psa	19	88	17	et in nómine tuo exsultábunt tota die, et in justítia tua exaltabúntur.
 Psalmi	Psa	19	88	18	Quóniam glória virtútis eórum tu es, et in beneplácito tuo exaltábitur cornu nostrum.
 Psalmi	Psa	19	88	19	Quia Dómini est assúmptio nostra, et sancti Ísraël regis nostri.
 Psalmi	Psa	19	88	20	Tunc locútus es in visióne sanctis tuis, et dixísti: Pósui adjutórium in poténte, et exaltávi eléctum de plebe mea.	b
 Psalmi	Psa	19	88	21	Invéni David, servum meum; óleo sancto meo unxi eum.
 Psalmi	Psa	19	88	22	Manus enim mea auxiliábitur ei, et bráchium meum confortábit eum.
 Psalmi	Psa	19	88	23	Nihil profíciet inimícus in eo, et fílius iniquitátis non appónet nocére ei.
 Psalmi	Psa	19	88	24	Et concídam a fácie ipsíus inimícos ejus, et odiéntes eum in fugam convértam.
 Psalmi	Psa	19	88	25	Et véritas mea et misericórdia mea cum ipso, et in nómine meo exaltábitur cornu ejus.
 Psalmi	Psa	19	88	26	Et ponam in mari manum ejus, et in flumínibus déxteram ejus.
 Psalmi	Psa	19	88	27	Ipse invocábit me: Pater meus es tu, Deus meus, et suscéptor salútis meæ.
 Psalmi	Psa	19	88	28	Et ego primogénitum ponam illum, excélsum præ régibus terræ.
 Psalmi	Psa	19	88	29	In ætérnum servábo illi misericórdiam meam, et testaméntum meum fidéle ipsi.
 Psalmi	Psa	19	88	30	Et ponam in sǽculum sǽculi semen ejus, et thronum ejus sicut dies cæli.
 Psalmi	Psa	19	88	31	Si autem derelíquerint fílii ejus legem meam, et in judíciis meis non ambuláverint;
 Psalmi	Psa	19	88	32	si justítias meas profanáverint, et mandáta mea non custodíerint:
 Psalmi	Psa	19	88	33	visitábo in virga iniquitátes eórum, et in verbéribus peccáta eórum;
 Psalmi	Psa	19	88	34	misericórdiam autem meam non dispérgam ab eo, neque nocébo in veritáte mea,
 Psalmi	Psa	19	88	35	neque profanábo testaméntum meum: et quæ procédunt de lábiis meis non fáciam írrita.
 Psalmi	Psa	19	88	36	Semel jurávi in sancto meo, si David méntiar:
 Psalmi	Psa	19	88	37	semen ejus in ætérnum manébit. Et thronus ejus sicut sol in conspéctu meo,
 Psalmi	Psa	19	88	38	et sicut luna perfécta in ætérnum, et testis in cælo fidélis.
 Psalmi	Psa	19	88	39	Tu vero repulísti et despexísti; distulísti christum tuum.	b
 Psalmi	Psa	19	88	40	Evertísti testaméntum servi tui; profanásti in terra sanctuárium ejus.
 Psalmi	Psa	19	88	41	Destruxísti omnes sepes ejus; posuísti firmaméntum ejus formídinem.
 Psalmi	Psa	19	88	42	Diripuérunt eum omnes transeúntes viam; factus est oppróbrium vicínis suis.
 Psalmi	Psa	19	88	43	Exaltásti déxteram depriméntium eum; lætificásti omnes inimícos ejus.
 Psalmi	Psa	19	88	44	Avertísti adjutórium gládii ejus, et non es auxiliátus ei in bello.
 Psalmi	Psa	19	88	45	Destruxísti eum ab emundatióne, et sedem ejus in terram collisísti.
 Psalmi	Psa	19	88	46	Minorásti dies témporis ejus; perfudísti eum confusióne.
 Psalmi	Psa	19	88	47	Úsquequo, Dómine, avértis in finem? exardéscet sicut ignis ira tua?	b
 Psalmi	Psa	19	88	48	Memoráre quæ mea substántia: numquid enim vane constituísti omnes fílios hóminum?
 Psalmi	Psa	19	88	49	Quis est homo qui vivet et non vidébit mortem? éruet ánimam suam de manu ínferi?
 Psalmi	Psa	19	88	50	Ubi sunt misericórdiæ tuæ antíquæ, Dómine, sicut jurásti David in veritáte tua?
 Psalmi	Psa	19	88	51	Memor esto, Dómine, oppróbrii servórum tuórum, quod contínui in sinu meo, multárum géntium:
 Psalmi	Psa	19	88	52	quod exprobravérunt inimíci tui, Dómine; quod exprobravérunt commutatiónem christi tui.
 Psalmi	Psa	19	88	53	Benedíctus Dóminus in ætérnum. Fiat, fiat.	b
 Psalmi	Psa	19	89	1	[Orátio Móysi, hóminis Dei.] Dómine, refúgium factus es nobis a generatióne in generatiónem.
 Psalmi	Psa	19	89	2	Priúsquam montes fíerent, aut formarétur terra et orbis, a sǽculo et usque in sǽculum tu es, Deus.
 Psalmi	Psa	19	89	3	Ne avértas hóminem in humilitátem: et dixísti: Convertímini, fílii hóminum.
 Psalmi	Psa	19	89	4	Quóniam mille anni ante óculos tuos tamquam dies hestérna quæ prætériit: et custódia in nocte
 Psalmi	Psa	19	89	5	quæ pro níhilo habéntur, eórum anni erunt.
 Psalmi	Psa	19	89	6	Mane sicut herba tránseat; mane flóreat, et tránseat; véspere décidat, indúret, et aréscat.
 Psalmi	Psa	19	89	7	Quia defécimus in ira tua, et in furóre tuo turbáti sumus.
 Psalmi	Psa	19	89	8	Posuísti iniquitátes nostras in conspéctu tuo; sǽculum nostrum in illuminatióne vultus tui.
 Psalmi	Psa	19	89	9	Quóniam omnes dies nostri defecérunt, et in ira tua defécimus. Anni nostri sicut aránea meditabúntur;
 Psalmi	Psa	19	89	10	dies annórum nostrórum in ipsis septuagínta anni. Si autem in potentátibus octogínta anni, et ámplius eórum labor et dolor; quóniam supervénit mansuetúdo, et corripiémur.
 Psalmi	Psa	19	89	11	Quis novit potestátem iræ tuæ, et præ timóre tuo iram tuam
 Psalmi	Psa	19	89	12	dinumeráre? Déxteram tuam sic notam fac, et erudítos corde in sapiéntia.
 Psalmi	Psa	19	89	13	Convértere, Dómine; úsquequo? et deprecábilis esto super servos tuos.	b
 Psalmi	Psa	19	89	14	Repléti sumus mane misericórdia tua; et exsultávimus, et delectáti sumus ómnibus diébus nostris.
 Psalmi	Psa	19	89	15	Lætáti sumus pro diébus quibus nos humiliásti; annis quibus vídimus mala.
 Psalmi	Psa	19	89	16	Réspice in servos tuos et in ópera tua, et dírige fílios eórum.
 Psalmi	Psa	19	89	17	Et sit splendor Dómini Dei nostri super nos, et ópera mánuum nostrárum dírige super nos, et opus mánuum nostrárum dírige.
 Psalmi	Psa	19	90	1	[Laus cántici David.] Qui hábitat in adjutório Altíssimi, in protectióne Dei cæli commorábitur.
 Psalmi	Psa	19	90	2	Dicet Dómino: Suscéptor meus es tu, et refúgium meum; Deus meus, sperábo in eum.
 Psalmi	Psa	19	90	3	Quóniam ipse liberávit me de láqueo venántium, et a verbo áspero.
 Psalmi	Psa	19	90	4	Scápulis suis obumbrábit tibi, et sub pennis ejus sperábis.
 Psalmi	Psa	19	90	5	Scuto circúmdabit te véritas ejus: non timébis a timóre noctúrno;
 Psalmi	Psa	19	90	6	a sagítta volánte in die, a negótio perambulánte in ténebris, ab incúrsu, et dæmónio meridiáno.
 Psalmi	Psa	19	90	7	Cadent a látere tuo mille, et decem míllia a dextris tuis; ad te autem non appropinquábit.
 Psalmi	Psa	19	90	8	Verúmtamen óculis tuis considerábis, et retributiónem peccatórum vidébis.
 Psalmi	Psa	19	90	9	Quóniam tu es, Dómine, spes mea; Altíssimum posuísti refúgium tuum.	b
 Psalmi	Psa	19	90	10	Non accédet ad te malum, et flagéllum non appropinquábit tabernáculo tuo.
 Psalmi	Psa	19	90	11	Quóniam ángelis suis mandávit de te, ut custódiant te in ómnibus viis tuis.
 Psalmi	Psa	19	90	12	In mánibus portábunt te, ne forte offéndas ad lápidem pedem tuum.
 Psalmi	Psa	19	90	13	Super áspidem et basilíscum ambulábis, et conculcábis leónem et dracónem.
 Psalmi	Psa	19	90	14	Quóniam in me sperávit, liberábo eum; prótegam eum, quóniam cognóvit nomen meum.	b
 Psalmi	Psa	19	90	15	Clamábit ad me, et ego exáudiam eum; cum ipso sum in tribulatióne: erípiam eum, et glorificábo eum.
 Psalmi	Psa	19	90	16	Longitúdine diérum replébo eum, et osténdam illi salutáre meum.
 Psalmi	Psa	19	91	1	[Psalmus cántici, in die sábbati.]
 Psalmi	Psa	19	91	2	Bonum est confitéri Dómino, et psállere nómini tuo, Altíssime:
 Psalmi	Psa	19	91	3	ad annuntiándum mane misericórdiam tuam, et veritátem tuam per noctem,
 Psalmi	Psa	19	91	4	in decachórdo, psaltério; cum cántico, in cíthara.
 Psalmi	Psa	19	91	5	Quia delectásti me, Dómine, in factúra tua; et in opéribus mánuum tuárum exsultábo.
 Psalmi	Psa	19	91	6	Quam magnificáta sunt ópera tua, Dómine! nimis profúndæ factæ sunt cogitatiónes tuæ.
 Psalmi	Psa	19	91	7	Vir insípiens non cognóscet, et stultus non intélliget hæc.
 Psalmi	Psa	19	91	8	Cum exórti fúerint peccatóres sicut fœnum, et apparúerint omnes qui operántur iniquitátem, ut intéreant in sǽculum sǽculi:
 Psalmi	Psa	19	91	9	tu autem Altíssimus in ætérnum, Dómine.
 Psalmi	Psa	19	91	10	Quóniam ecce inimíci tui, Dómine, quóniam ecce inimíci tui períbunt; et dispergéntur omnes qui operántur iniquitátem.
 Psalmi	Psa	19	91	11	Et exaltábitur sicut unicórnis cornu meum, et senéctus mea in misericórdia úberi.	b
 Psalmi	Psa	19	91	12	Et despéxit óculus meus inimícos meos, et in insurgéntibus in me malignántibus áudiet auris mea.
 Psalmi	Psa	19	91	13	Justus ut palma florébit; sicut cedrus Líbani multiplicábitur.
 Psalmi	Psa	19	91	14	Plantáti in domo Dómini, in átriis domus Dei nostri florébunt.
 Psalmi	Psa	19	91	15	Adhuc multiplicabúntur in senécta úberi, et bene patiéntes erunt:
 Psalmi	Psa	19	91	16	ut annúntient quóniam rectus Dóminus Deus noster, et non est iníquitas in eo.
 Psalmi	Psa	19	92	1	[Laus cántici ipsi David, in die ante sábbatum, quando fundáta est terra.] Dóminus regnávit, decórem indútus est: indútus est Dóminus fortitúdinem, et præcínxit se. Étenim firmávit orbem terræ, qui non commovébitur.
 Psalmi	Psa	19	92	2	Paráta sedes tua ex tunc; a sǽculo tu es.
 Psalmi	Psa	19	92	3	Elevavérunt flúmina, Dómine, elevavérunt flúmina vocem suam; elevavérunt flúmina fluctus suos,
 Psalmi	Psa	19	92	4	a vócibus aquárum multárum. Mirábiles elatiónes maris; mirábilis in altis Dóminus.
 Psalmi	Psa	19	92	5	Testimónia tua credibília facta sunt nimis; domum tuam decet sanctitúdo, Dómine, in longitúdinem diérum.
 Psalmi	Psa	19	93	1	[Psalmus ipsi David, quarta sábbati.] Deus ultiónum Dóminus; Deus ultiónum líbere egit.
 Psalmi	Psa	19	93	2	Exaltáre, qui júdicas terram; redde retributiónem supérbis.
 Psalmi	Psa	19	93	3	Úsquequo peccatóres, Dómine, úsquequo peccatóres gloriabúntur;
 Psalmi	Psa	19	93	4	effabúntur et loquéntur iniquitátem; loquéntur omnes qui operántur injustítiam?
 Psalmi	Psa	19	93	5	Pópulum tuum, Dómine, humiliavérunt, et hæreditátem tuam vexavérunt.
 Psalmi	Psa	19	93	6	Víduam et ádvenam interfecérunt, et pupíllos occidérunt.
 Psalmi	Psa	19	93	7	Et dixérunt: Non vidébit Dóminus, nec intélliget Deus Jacob.
 Psalmi	Psa	19	93	8	Intellígite, insipiéntes in pópulo; et stulti, aliquándo sápite.
 Psalmi	Psa	19	93	9	Qui plantávit aurem non áudiet? aut qui finxit óculum non consíderat?
 Psalmi	Psa	19	93	10	Qui córripit gentes non árguet, qui docet hóminem sciéntiam?
 Psalmi	Psa	19	93	11	Dóminus scit cogitatiónes hóminum, quóniam vanæ sunt.
 Psalmi	Psa	19	93	12	Beátus homo quem tu erudíeris, Dómine, et de lege tua docúeris eum:	b
 Psalmi	Psa	19	93	13	ut mítiges ei a diébus malis, donec fodiátur peccatóri fóvea.
 Psalmi	Psa	19	93	14	Quia non repéllet Dóminus plebem suam, et hæreditátem suam non derelínquet,
 Psalmi	Psa	19	93	15	quoadúsque justítia convertátur in judícium: et qui juxta illam, omnes qui recto sunt corde.
 Psalmi	Psa	19	93	16	Quis consúrget mihi advérsus malignántes? aut quis stabit mecum advérsus operántes iniquitátem?
 Psalmi	Psa	19	93	17	Nisi quia Dóminus adjúvit me, paulo minus habitásset in inférno ánima mea.
 Psalmi	Psa	19	93	18	Si dicébam: Motus est pes meus: misericórdia tua, Dómine, adjuvábat me.
 Psalmi	Psa	19	93	19	Secúndum multitúdinem dolórum meórum in corde meo, consolatiónes tuæ lætificavérunt ánimam meam.
 Psalmi	Psa	19	93	20	Numquid adhǽret tibi sedes iniquitátis, qui fingis labórem in præcépto?
 Psalmi	Psa	19	93	21	Captábunt in ánimam justi, et sánguinem innocéntem condemnábunt.
 Psalmi	Psa	19	93	22	Et factus est mihi Dóminus in refúgium, et Deus meus in adjutórium spei meæ.
 Psalmi	Psa	19	93	23	Et reddet illis iniquitátem ipsórum, et in malítia eórum dispérdet eos: dispérdet illos Dóminus Deus noster.
 Psalmi	Psa	19	94	1	[Laus cántici ipsi David.] Veníte, exsultémus Dómino; jubilémus Deo salutári nostro;
 Psalmi	Psa	19	94	2	præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei:
 Psalmi	Psa	19	94	3	quóniam Deus magnus Dóminus, et rex magnus super omnes deos.
 Psalmi	Psa	19	94	4	Quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipsíus sunt;
 Psalmi	Psa	19	94	5	quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et siccam manus ejus formavérunt.
 Psalmi	Psa	19	94	6	Veníte, adorémus, et procidámus, et plorémus ante Dóminum qui fecit nos:
 Psalmi	Psa	19	94	7	quia ipse est Dóminus Deus noster, et nos pópulus páscuæ ejus, et oves manus ejus.
 Psalmi	Psa	19	94	8	Hódie si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra	b
 Psalmi	Psa	19	94	9	sicut in irritatióne, secúndum diem tentatiónis in desérto, ubi tentavérunt me patres vestri: probavérunt me, et vidérunt ópera mea.
 Psalmi	Psa	19	94	10	Quadragínta annis offénsus fui generatióni illi, et dixi: Semper hi errant corde.
 Psalmi	Psa	19	94	11	Et isti non cognovérunt vias meas: ut jurávi in ira mea: Si introíbunt in réquiem meam.
 Psalmi	Psa	19	95	1	[Cánticum ipsi David, quando domus ædificabátur post captivitátem.] Cantáte Dómino cánticum novum; cantáte Dómino omnis terra.
 Psalmi	Psa	19	95	2	Cantáte Dómino, et benedícite nómini ejus; annuntiáte de die in diem salutáre ejus.
 Psalmi	Psa	19	95	3	Annuntiáte inter gentes glóriam ejus; in ómnibus pópulis mirabília ejus.
 Psalmi	Psa	19	95	4	Quóniam magnus Dóminus, et laudábilis nimis: terríbilis est super omnes deos.
 Psalmi	Psa	19	95	5	Quóniam omnes dii géntium dæmónia; Dóminus autem cælos fecit.
 Psalmi	Psa	19	95	6	Conféssio et pulchritúdo in conspéctu ejus; sanctimónia et magnificéntia in sanctificatióne ejus.
 Psalmi	Psa	19	95	7	Afférte Dómino, pátriæ géntium, afférte Dómino glóriam et honórem;	b
 Psalmi	Psa	19	95	8	afférte Dómino glóriam nómini ejus. Tóllite hóstias, et introíte in átria ejus;
 Psalmi	Psa	19	95	9	adoráte Dóminum in átrio sancto ejus. Commoveátur a fácie ejus univérsa terra;
 Psalmi	Psa	19	95	10	dícite in géntibus, quia Dóminus regnávit. Étenim corréxit orbem terræ, qui non commovébitur; judicábit pópulos in æquitáte.
 Psalmi	Psa	19	95	11	Læténtur cæli, et exsúltet terra; commoveátur mare et plenitúdo ejus;
 Psalmi	Psa	19	95	12	gaudébunt campi, et ómnia quæ in eis sunt. Tunc exsultábunt ómnia ligna silvárum
 Psalmi	Psa	19	95	13	a fácie Dómini, quia venit, quóniam venit judicáre terram. Judicábit orbem terræ in æquitáte, et pópulos in veritáte sua.
 Psalmi	Psa	19	96	1	[Huic David, quando terra ejus restitúta est.] Dóminus regnávit: exsúltet terra; læténtur ínsulæ multæ.
 Psalmi	Psa	19	96	2	Nubes et calígo in circúitu ejus; justítia et judícium corréctio sedis ejus.
 Psalmi	Psa	19	96	3	Ignis ante ipsum præcédet, et inflammábit in circúitu inimícos ejus.
 Psalmi	Psa	19	96	4	Illuxérunt fúlgura ejus orbi terræ; vidit, et commóta est terra.
 Psalmi	Psa	19	96	5	Montes sicut cera fluxérunt a fácie Dómini; a fácie Dómini omnis terra.
 Psalmi	Psa	19	96	6	Annuntiavérunt cæli justítiam ejus, et vidérunt omnes pópuli glóriam ejus.
 Psalmi	Psa	19	96	7	Confundántur omnes qui adórant sculptília, et qui gloriántur in simulácris suis. Adoráte eum omnes ángeli ejus.
 Psalmi	Psa	19	96	8	Audívit, et lætáta est Sion, et exsultavérunt fíliæ Judæ propter judícia tua, Dómine.	b
 Psalmi	Psa	19	96	9	Quóniam tu Dóminus altíssimus super omnem terram; nimis exaltátus es super omnes deos.
 Psalmi	Psa	19	96	10	Qui dilígitis Dóminum, odíte malum: custódit Dóminus ánimas sanctórum suórum; de manu peccatóris liberábit eos.
 Psalmi	Psa	19	96	11	Lux orta est justo, et rectis corde lætítia.
 Psalmi	Psa	19	96	12	Lætámini, justi, in Dómino, et confitémini memóriæ sanctificatiónis ejus.
 Psalmi	Psa	19	97	1	[Psalmus ipsi David.] Cantáte Dómino cánticum novum, quia mirabília fecit. Salvávit sibi déxtera ejus, et bráchium sanctum ejus.
 Psalmi	Psa	19	97	2	Notum fecit Dóminus salutáre suum; in conspéctu géntium revelávit justítiam suam.
 Psalmi	Psa	19	97	3	Recordátus est misericórdiæ suæ, et veritátis suæ dómui Ísraël. Vidérunt omnes términi terræ salutáre Dei nostri.
 Psalmi	Psa	19	97	4	Jubiláte Deo, omnis terra; cantáte, et exsultáte, et psállite.
 Psalmi	Psa	19	97	5	Psállite Dómino in cíthara; in cíthara et voce psalmi;
 Psalmi	Psa	19	97	6	in tubis ductílibus, et voce tubæ córneæ. Jubiláte in conspéctu regis Dómini:
 Psalmi	Psa	19	97	7	moveátur mare, et plenitúdo ejus; orbis terrárum, et qui hábitant in eo.
 Psalmi	Psa	19	97	8	Flúmina plaudent manu; simul montes exsultábunt
 Psalmi	Psa	19	97	9	a conspéctu Dómini: quóniam venit judicáre terram. Judicábit orbem terrárum in justítia, et pópulos in æquitáte.
 Psalmi	Psa	19	98	1	[Psalmus ipsi David.] Dóminus regnávit: irascántur pópuli; qui sedet super chérubim: moveátur terra.
 Psalmi	Psa	19	98	2	Dóminus in Sion magnus, et excélsus super omnes pópulos.
 Psalmi	Psa	19	98	3	Confiteántur nómini tuo magno, quóniam terríbile et sanctum est,
 Psalmi	Psa	19	98	4	et honor regis judícium díligit. Tu parásti directiónes; judícium et justítiam in Jacob tu fecísti.
 Psalmi	Psa	19	98	5	Exaltáte Dóminum Deum nostrum, et adoráte scabéllum pedum ejus, quóniam sanctum est.
 Psalmi	Psa	19	98	6	Móyses et Áaron in sacerdótibus ejus, et Sámuel inter eos qui ínvocant nomen ejus: invocábant Dóminum, et ipse exaudiébat eos;
 Psalmi	Psa	19	98	7	in colúmna nubis loquebátur ad eos. Custodiébant testimónia ejus, et præcéptum quod dedit illis.
 Psalmi	Psa	19	98	8	Dómine Deus noster, tu exaudiébas eos; Deus, tu propítius fuísti eis, et ulcíscens in omnes adinventiónes eórum.
 Psalmi	Psa	19	98	9	Exaltáte Dóminum Deum nostrum, et adoráte in monte sancto ejus, quóniam sanctus Dóminus Deus noster.
 Psalmi	Psa	19	99	1	[Psalmus in confessióne.]
 Psalmi	Psa	19	99	2	Jubiláte Deo, omnis terra; servíte Dómino in lætítia. Introíte in conspéctu ejus in exsultatióne.
 Psalmi	Psa	19	99	3	Scitóte quóniam Dóminus ipse est Deus; ipse fecit nos, et non ipsi nos: pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
 Psalmi	Psa	19	99	4	Introíte portas ejus in confessióne; átria ejus in hymnis: confitémini illi. Laudáte nomen ejus,
 Psalmi	Psa	19	99	5	quóniam suávis est Dóminus, in ætérnum misericórdia ejus, et usque in generatiónem et generatiónem véritas ejus.
 Psalmi	Psa	19	100	1	[Psalmus ipsi David.] Misericórdiam et judícium cantábo tibi, Dómine; psallam,
 Psalmi	Psa	19	100	2	et intélligam in via immaculáta: quando vénies ad me? Perambulábam in innocéntia cordis mei, in médio domus meæ.
 Psalmi	Psa	19	100	3	Non proponébam ante óculos meos rem injústam; faciéntes prævaricatiónes odívi; non adhǽsit mihi
 Psalmi	Psa	19	100	4	cor pravum; declinántem a me malígnum non cognoscébam.
 Psalmi	Psa	19	100	5	Detrahéntem secréto próximo suo, hunc persequébar: supérbo óculo, et insatiábili corde, cum hoc non edébam.
 Psalmi	Psa	19	100	6	Óculi mei ad fidéles terræ, ut sédeant mecum; ámbulans in via immaculáta, hic mihi ministrábat.
 Psalmi	Psa	19	100	7	Non habitábit in médio domus meæ qui facit supérbiam; qui lóquitur iníqua non diréxit in conspéctu oculórum meórum.
 Psalmi	Psa	19	100	8	In matutíno interficiébam omnes peccatóres terræ, ut dispérderem de civitáte Dómini omnes operántes iniquitátem.
 Psalmi	Psa	19	101	1	[Orátio páuperis, cum ánxius fúerit, et in conspéctu Dómini effúderit precem suam.]
 Psalmi	Psa	19	101	2	Dómine, exáudi oratiónem meam, et clamor meus ad te véniat.
 Psalmi	Psa	19	101	3	Non avértas fáciem tuam a me: in quacúmque die tríbulor, inclína ad me aurem tuam; in quacúmque die invocávero te, velóciter exáudi me.
 Psalmi	Psa	19	101	4	Quia defecérunt sicut fumus dies mei, et ossa mea sicut crémium aruérunt.
 Psalmi	Psa	19	101	5	Percússus sum ut fœnum, et áruit cor meum, quia oblítus sum comédere panem meum.
 Psalmi	Psa	19	101	6	A voce gémitus mei adhǽsit os meum carni meæ.
 Psalmi	Psa	19	101	7	Símilis factus sum pellicáno solitúdinis; factus sum sicut nyctícorax in domicílio.
 Psalmi	Psa	19	101	8	Vigilávi, et factus sum sicut passer solitárius in tecto.
 Psalmi	Psa	19	101	9	Tota die exprobrábant mihi inimíci mei, et qui laudábant me advérsum me jurábant:
 Psalmi	Psa	19	101	10	quia cínerem tamquam panem manducábam, et potum meum cum fletu miscébam,
 Psalmi	Psa	19	101	11	a fácie iræ et indignatiónis tuæ: quia élevans allisísti me.
 Psalmi	Psa	19	101	12	Dies mei sicut umbra declinavérunt, et ego sicut fœnum árui.
 Psalmi	Psa	19	101	13	Tu autem, Dómine, in ætérnum pérmanes, et memoriále tuum in generatiónem et generatiónem.	b
 Psalmi	Psa	19	101	14	Tu exsúrgens miseréberis Sion, quia tempus miseréndi ejus, quia venit tempus:
 Psalmi	Psa	19	101	15	quóniam placuérunt servis tuis lápides ejus, et terræ ejus miserebúntur.
 Psalmi	Psa	19	101	16	Et timébunt gentes nomen tuum, Dómine, et omnes reges terræ glóriam tuam:
 Psalmi	Psa	19	101	17	quia ædificávit Dóminus Sion, et vidébitur in glória sua.
 Psalmi	Psa	19	101	18	Respéxit in oratiónem humílium et non sprevit precem eórum.
 Psalmi	Psa	19	101	19	Scribántur hæc in generatióne áltera, et pópulus qui creábitur laudábit Dóminum.
 Psalmi	Psa	19	101	20	Quia prospéxit de excélso sancto suo; Dóminus de cælo in terram aspéxit:
 Psalmi	Psa	19	101	21	ut audíret gémitus compeditórum; ut sólveret fílios interemptórum:
 Psalmi	Psa	19	101	22	ut annúntient in Sion nomen Dómini, et laudem ejus in Jerúsalem:
 Psalmi	Psa	19	101	23	in conveniéndo pópulos in unum, et reges, ut sérviant Dómino.
 Psalmi	Psa	19	101	24	Respóndit ei in via virtútis suæ: Paucitátem diérum meórum núntia mihi:	b
 Psalmi	Psa	19	101	25	ne révoces me in dimídio diérum meórum, in generatiónem et generatiónem anni tui.
 Psalmi	Psa	19	101	26	Inítio tu, Dómine, terram fundásti, et ópera mánuum tuárum sunt cæli.
 Psalmi	Psa	19	101	27	Ipsi períbunt, tu autem pérmanes; et omnes sicut vestiméntum veteráscent. Et sicut opertórium mutábis eos, et mutabúntur;
 Psalmi	Psa	19	101	28	tu autem idem ipse es, et anni tui non defícient.
 Psalmi	Psa	19	101	29	Fílii servórum tuórum habitábunt, et semen eórum in sǽculum dirigétur.
 Psalmi	Psa	19	102	1	[Ipsi David.] Bénedic, ánima mea, Dómino, et ómnia quæ intra me sunt nómini sancto ejus.
 Psalmi	Psa	19	102	2	Bénedic, ánima mea, Dómino, et noli oblivísci omnes retributiónes ejus.
 Psalmi	Psa	19	102	3	Qui propitiátur ómnibus iniquitátibus tuis; qui sanat omnes infirmitátes tuas:
 Psalmi	Psa	19	102	4	qui rédimit de intéritu vitam tuam; qui corónat te in misericórdia et miseratiónibus:
 Psalmi	Psa	19	102	5	qui replet in bonis desidérium tuum; renovábitur ut áquilæ juvéntus tua:
 Psalmi	Psa	19	102	6	fáciens misericórdias Dóminus, et judícium ómnibus injúriam patiéntibus.
 Psalmi	Psa	19	102	7	Notas fecit vias suas Móysi; fíliis Ísraël voluntátes suas.
 Psalmi	Psa	19	102	8	Miserátor et miséricors Dóminus: longánimis, et multum miséricors.	b
 Psalmi	Psa	19	102	9	Non in perpétuum irascétur, neque in ætérnum comminábitur.
 Psalmi	Psa	19	102	10	Non secúndum peccáta nostra fecit nobis, neque secúndum iniquitátes nostras retríbuit nobis.
 Psalmi	Psa	19	102	11	Quóniam secúndum altitúdinem cæli a terra, corroborávit misericórdiam suam super timéntes se;
 Psalmi	Psa	19	102	12	quantum distat ortus ab occidénte, longe fecit a nobis iniquitátes nostras.
 Psalmi	Psa	19	102	13	Quómodo miserétur pater filiórum, misértus est Dóminus timéntibus se.
 Psalmi	Psa	19	102	14	Quóniam ipse cognóvit figméntum nostrum; recordátus est quóniam pulvis sumus.
 Psalmi	Psa	19	102	15	Homo, sicut fœnum dies ejus; tamquam flos agri, sic efflorébit:
 Psalmi	Psa	19	102	16	quóniam spíritus pertransíbit in illo, et non subsístet, et non cognóscet ámplius locum suum.
 Psalmi	Psa	19	102	17	Misericórdia autem Dómini ab ætérno, et usque in ætérnum super timéntes eum. Et justítia illíus in fílios filiórum,
 Psalmi	Psa	19	102	18	his qui servant testaméntum ejus, et mémores sunt mandatórum ipsíus ad faciéndum ea.
 Psalmi	Psa	19	102	19	Dóminus in cælo parávit sedem suam, et regnum ipsíus ómnibus dominábitur.
 Psalmi	Psa	19	102	20	Benedícite Dómino, omnes ángeli ejus: poténtes virtúte, faciéntes verbum illíus, ad audiéndam vocem sermónum ejus.
 Psalmi	Psa	19	102	21	Benedícite Dómino, omnes virtútes ejus; minístri ejus, qui fácitis voluntátem ejus.
 Psalmi	Psa	19	102	22	Benedícite Dómino, ómnia ópera ejus: in omni loco dominatiónis ejus, bénedic, ánima mea, Dómino.
 Psalmi	Psa	19	103	1	[Ipsi David.] Bénedic, ánima mea, Dómino: Dómine Deus meus, magnificátus es veheménter. Confessiónem et decórem induísti,
 Psalmi	Psa	19	103	2	amíctus lúmine sicut vestiménto. Exténdens cælum sicut pellem,
 Psalmi	Psa	19	103	3	qui tegis aquis superióra ejus: qui ponis nubem ascénsum tuum; qui ámbulas super pennas ventórum:
 Psalmi	Psa	19	103	4	qui facis ángelos tuos spíritus, et minístros tuos ignem uréntem.
 Psalmi	Psa	19	103	5	Qui fundásti terram super stabilitátem suam: non inclinábitur in sǽculum sǽculi.	b
 Psalmi	Psa	19	103	6	Abýssus sicut vestiméntum amíctus ejus; super montes stabunt aquæ.
 Psalmi	Psa	19	103	7	Ab increpatióne tua fúgient; a voce tonítrui tui formidábunt.
 Psalmi	Psa	19	103	8	Ascéndunt montes, et descéndunt campi, in locum quem fundásti eis.
 Psalmi	Psa	19	103	9	Términum posuísti quem non transgrediéntur, neque converténtur operíre terram.
 Psalmi	Psa	19	103	10	Qui emíttis fontes in convállibus; inter médium móntium pertransíbunt aquæ.
 Psalmi	Psa	19	103	11	Potábunt omnes béstiæ agri; expectábunt ónagri in siti sua.
 Psalmi	Psa	19	103	12	Super ea vólucres cæli habitábunt; de médio petrárum dabunt voces.
 Psalmi	Psa	19	103	13	Rigans montes de superióribus suis; de fructu óperum tuórum satiábitur terra:	b
 Psalmi	Psa	19	103	14	prodúcens fœnum juméntis, et herbam servitúti hóminum, ut edúcas panem de terra,
 Psalmi	Psa	19	103	15	et vinum lætíficet cor hóminis: ut exhílaret fáciem in óleo, et panis cor hóminis confírmet.
 Psalmi	Psa	19	103	16	Saturabúntur ligna campi, et cedri Líbani quas plantávit:
 Psalmi	Psa	19	103	17	illic pásseres nidificábunt: heródii domus dux est eórum.
 Psalmi	Psa	19	103	18	Montes excélsi cervis; petra refúgium herináciis.
 Psalmi	Psa	19	103	19	Fecit lunam in témpora; sol cognóvit occásum suum.	b
 Psalmi	Psa	19	103	20	Posuísti ténebras, et facta est nox; in ipsa pertransíbunt omnes béstiæ silvæ:
 Psalmi	Psa	19	103	21	cátuli leónum rugiéntes ut rápiant, et quærant a Deo escam sibi.
 Psalmi	Psa	19	103	22	Ortus est sol, et congregáti sunt, et in cubílibus suis collocabúntur.
 Psalmi	Psa	19	103	23	Exíbit homo ad opus suum, et ad operatiónem suam usque ad vésperum.
 Psalmi	Psa	19	103	24	Quam magnificáta sunt ópera tua, Dómine! ómnia in sapiéntia fecísti; impléta est terra possessióne tua.
 Psalmi	Psa	19	103	25	Hoc mare magnum et spatiósum mánibus; illic reptília quorum non est númerus: animália pusílla cum magnis.	b
 Psalmi	Psa	19	103	26	Illic naves pertransíbunt; draco iste quem formásti ad illudéndum ei.
 Psalmi	Psa	19	103	27	Ómnia a te expéctant ut des illis escam in témpore.
 Psalmi	Psa	19	103	28	Dante te illis, cólligent; aperiénte te manum tuam, ómnia implebúntur bonitáte.
 Psalmi	Psa	19	103	29	Averténte autem te fáciem, turbabúntur; áuferes spíritum eórum, et defícient, et in púlverem suum reverténtur.
 Psalmi	Psa	19	103	30	Emíttes spíritum tuum, et creabúntur, et renovábis fáciem terræ.
 Psalmi	Psa	19	103	31	Sit glória Dómini in sǽculum; lætábitur Dóminus in opéribus suis.	b
 Psalmi	Psa	19	103	32	Qui réspicit terram, et facit eam trémere; qui tangit montes, et fúmigant.
 Psalmi	Psa	19	103	33	Cantábo Dómino in vita mea; psallam Deo meo quámdiu sum.
 Psalmi	Psa	19	103	34	Jucúndum sit ei elóquium meum; ego vero delectábor in Dómino.
 Psalmi	Psa	19	103	35	Defíciant peccatóres a terra, et iníqui, ita ut non sint. Bénedic, ánima mea, Dómino.
 Psalmi	Psa	19	104	1	[Allelúja.] Confitémini Dómino, et invocáte nomen ejus; annuntiáte inter gentes ópera ejus.
 Psalmi	Psa	19	104	2	Cantáte ei, et psállite ei; narráte ómnia mirabília ejus.
 Psalmi	Psa	19	104	3	Laudámini in nómine sancto ejus; lætétur cor quæréntium Dóminum.
 Psalmi	Psa	19	104	4	Quǽrite Dóminum, et confirmámini; quǽrite fáciem ejus semper.
 Psalmi	Psa	19	104	5	Mementóte mirabílium ejus quæ fecit; prodígia ejus, et judícia oris ejus:
 Psalmi	Psa	19	104	6	semen Ábraham servi ejus; fílii Jacob elécti ejus.
 Psalmi	Psa	19	104	7	Ipse Dóminus Deus noster; in univérsa terra judícia ejus.
 Psalmi	Psa	19	104	8	Memor fuit in sǽculum testaménti sui; verbi quod mandávit in mille generatiónes:
 Psalmi	Psa	19	104	9	quod dispósuit ad Ábraham, et juraménti sui ad Ísaac:
 Psalmi	Psa	19	104	10	et státuit illud Jacob in præcéptum, et Ísraël in testaméntum ætérnum,
 Psalmi	Psa	19	104	11	dicens: Tibi dabo terram Chánaan, funículum hæreditátis vestræ:
 Psalmi	Psa	19	104	12	cum essent número brevi, paucíssimi, et íncolæ ejus.
 Psalmi	Psa	19	104	13	Et pertransiérunt de gente in gentem, et de regno ad pópulum álterum.
 Psalmi	Psa	19	104	14	Non relíquit hóminem nocére eis: et corrípuit pro eis reges.
 Psalmi	Psa	19	104	15	Nolíte tángere christos meos, et in prophétis meis nolíte malignári.
 Psalmi	Psa	19	104	16	Et vocávit famem super terram, et omne firmaméntum panis contrívit.	b
 Psalmi	Psa	19	104	17	Misit ante eos virum: in servum venumdátus est, Joseph.
 Psalmi	Psa	19	104	18	Humiliavérunt in compédibus pedes ejus; ferrum pertránsiit ánimam ejus:
 Psalmi	Psa	19	104	19	donec veníret verbum ejus. Elóquium Dómini inflammávit eum.
 Psalmi	Psa	19	104	20	Misit rex, et solvit eum; princeps populórum, et dimísit eum.
 Psalmi	Psa	19	104	21	Constítuit eum dóminum domus suæ, et príncipem omnis possessiónis suæ:
 Psalmi	Psa	19	104	22	ut erudíret príncipes ejus sicut semetípsum, et senes ejus prudéntiam docéret.
 Psalmi	Psa	19	104	23	Et intrávit Ísraël in Ægýptum, et Jacob áccola fuit in terra Cham.
 Psalmi	Psa	19	104	24	Et auxit pópulum suum veheménter, et firmávit eum super inimícos ejus.	b
 Psalmi	Psa	19	104	25	Convértit cor eórum, ut odírent pópulum ejus, et dolum fácerent in servos ejus.
 Psalmi	Psa	19	104	26	Misit Móysen servum suum; Áaron quem elégit ipsum.
 Psalmi	Psa	19	104	27	Pósuit in eis verba signórum suórum, et prodigiórum in terra Cham.
 Psalmi	Psa	19	104	28	Misit ténebras, et obscurávit; et non exacerbávit sermónes suos.
 Psalmi	Psa	19	104	29	Convértit aquas eórum in sánguinem, et occídit pisces eórum.
 Psalmi	Psa	19	104	30	Édidit terra eórum ranas in penetrálibus regum ipsórum.
 Psalmi	Psa	19	104	31	Dixit, et venit cœnomyía et cíniphes in ómnibus fínibus eórum.
 Psalmi	Psa	19	104	32	Pósuit plúvias eórum grándinem: ignem comburéntem in terra ipsórum.
 Psalmi	Psa	19	104	33	Et percússit víneas eórum, et ficúlneas eórum, et contrívit lignum fínium eórum.
 Psalmi	Psa	19	104	34	Dixit, et venit locústa, et bruchus cujus non erat númerus:
 Psalmi	Psa	19	104	35	et comédit omne fœnum in terra eórum, et comédit omnem fructum terræ eórum.
 Psalmi	Psa	19	104	36	Et percússit omne primogénitum in terra eórum, primítias omnis labóris eórum.
 Psalmi	Psa	19	104	37	Et edúxit eos cum argénto et auro, et non erat in tríbubus eórum infírmus.
 Psalmi	Psa	19	104	38	Lætáta est Ægýptus in profectióne eórum, quia incúbuit timor eórum super eos.	b
 Psalmi	Psa	19	104	39	Expándit nubem in protectiónem eórum, et ignem ut lucéret eis per noctem.
 Psalmi	Psa	19	104	40	Petiérunt, et venit cotúrnix, et pane cæli saturávit eos.
 Psalmi	Psa	19	104	41	Dirúpit petram, et fluxérunt aquæ: abiérunt in sicco flúmina.
 Psalmi	Psa	19	104	42	Quóniam memor fuit verbi sancti sui, quod hábuit ad Ábraham púerum suum.
 Psalmi	Psa	19	104	43	Et edúxit pópulum suum in exsultatióne, et eléctos suos in lætítia.
 Psalmi	Psa	19	104	44	Et dedit illis regiónes géntium, et labóres populórum possedérunt:
 Psalmi	Psa	19	104	45	ut custódiant justificatiónes ejus, et legem ejus requírant.
 Psalmi	Psa	19	105	1	[Allelúja.] Confitémini Dómino, quóniam bonus, quóniam in sǽculum misericórdia ejus.
 Psalmi	Psa	19	105	2	Quis loquétur poténtias Dómini; audítas fáciet omnes laudes ejus?
 Psalmi	Psa	19	105	3	Beáti qui custódiunt judícium, et fáciunt justítiam in omni témpore.
 Psalmi	Psa	19	105	4	Meménto nostri, Dómine, in beneplácito pópuli tui; vísita nos in salutári tuo:
 Psalmi	Psa	19	105	5	ad vidéndum in bonitáte electórum tuórum; ad lætándum in lætítia gentis tuæ: ut laudéris cum hæreditáte tua.
 Psalmi	Psa	19	105	6	Peccávimus cum pátribus nostris: injúste égimus; iniquitátem fécimus.	b
 Psalmi	Psa	19	105	7	Patres nostri in Ægýpto non intellexérunt mirabília tua; non fuérunt mémores multitúdinis misericórdiæ tuæ. Et irritavérunt ascendéntes in mare, mare Rubrum;
 Psalmi	Psa	19	105	8	et salvávit eos propter nomen suum, ut notam fáceret poténtiam suam.
 Psalmi	Psa	19	105	9	Et incrépuit mare Rubrum et exsiccátum est, et dedúxit eos in abýssis sicut in desérto.
 Psalmi	Psa	19	105	10	Et salvávit eos de manu odiéntium, et redémit eos de manu inimíci.
 Psalmi	Psa	19	105	11	Et opéruit aqua tribulántes eos; unus ex eis non remánsit.
 Psalmi	Psa	19	105	12	Et credidérunt verbis ejus, et laudavérunt laudem ejus.
 Psalmi	Psa	19	105	13	Cito fecérunt; oblíti sunt óperum ejus: et non sustinuérunt consílium ejus.
 Psalmi	Psa	19	105	14	Et concupiérunt concupiscéntiam in desérto, et tentavérunt Deum in inaquóso.
 Psalmi	Psa	19	105	15	Et dedit eis petitiónem ipsórum, et misit saturitátem in ánimas eórum.
 Psalmi	Psa	19	105	16	Et irritavérunt Móysen in castris; Áaron, sanctum Dómini.
 Psalmi	Psa	19	105	17	Apérta est terra, et deglutívit Dathan, et opéruit super congregatiónem Abíron.
 Psalmi	Psa	19	105	18	Et exársit ignis in synagóga eórum: flamma combússit peccatóres.
 Psalmi	Psa	19	105	19	Et fecérunt vítulum in Horeb, et adoravérunt scúlptile.
 Psalmi	Psa	19	105	20	Et mutavérunt glóriam suam in similitúdinem vítuli comedéntis fœnum.
 Psalmi	Psa	19	105	21	Oblíti sunt Deum qui salvávit eos; qui fecit magnália in Ægýpto,
 Psalmi	Psa	19	105	22	mirabília in terra Cham, terribília in mari Rubro.
 Psalmi	Psa	19	105	23	Et dixit ut dispérderet eos, si non Móyses, eléctus ejus, stetísset in confractióne in conspéctu ejus, ut avérteret iram ejus, ne dispérderet eos.
 Psalmi	Psa	19	105	24	Et pro níhilo habuérunt terram desiderábilem; non credidérunt verbo ejus.	b
 Psalmi	Psa	19	105	25	Et murmuravérunt in tabernáculis suis; non exaudiérunt vocem Dómini.
 Psalmi	Psa	19	105	26	Et elevávit manum suam super eos ut prostérneret eos in desérto:
 Psalmi	Psa	19	105	27	et ut dejíceret semen eórum in natiónibus, et dispérgeret eos in regiónibus.
 Psalmi	Psa	19	105	28	Et initiáti sunt Beélphegor, et comedérunt sacrifícia mortuórum.
 Psalmi	Psa	19	105	29	Et irritavérunt eum in adinventiónibus suis, et multiplicáta est in eis ruína.
 Psalmi	Psa	19	105	30	Et stetit Phínees, et placávit, et cessávit quassátio.
 Psalmi	Psa	19	105	31	Et reputátum est ei in justítiam, in generatiónem et generatiónem usque in sempitérnum.
 Psalmi	Psa	19	105	32	Et irritavérunt eum ad aquas contradictiónis, et vexátus est Móyses propter eos:
 Psalmi	Psa	19	105	33	quia exacerbavérunt spíritum ejus, et distínxit in lábiis suis.
 Psalmi	Psa	19	105	34	Non disperdidérunt gentes quas dixit Dóminus illis:	b
 Psalmi	Psa	19	105	35	et commísti sunt inter gentes, et didicérunt ópera eórum;
 Psalmi	Psa	19	105	36	et serviérunt sculptílibus eórum, et factum est illis in scándalum.
 Psalmi	Psa	19	105	37	Et immolavérunt fílios suos et fílias suas dæmóniis.
 Psalmi	Psa	19	105	38	Et effudérunt sánguinem innocéntem, sánguinem filiórum suórum et filiárum suárum, quas sacrificavérunt sculptílibus Chánaan. Et infécta est terra in sanguínibus,
 Psalmi	Psa	19	105	39	et contamináta est in opéribus eórum: et fornicáti sunt in adinventiónibus suis.
 Psalmi	Psa	19	105	40	Et irátus est furóre Dóminus in pópulum suum, et abominátus est hæreditátem suam.
 Psalmi	Psa	19	105	41	Et trádidit eos in manus géntium; et domináti sunt eórum qui odérunt eos.
 Psalmi	Psa	19	105	42	Et tribulavérunt eos inimíci eórum, et humiliáti sunt sub mánibus eórum;
 Psalmi	Psa	19	105	43	sæpe liberávit eos. Ipsi autem exacerbavérunt eum in consílio suo, et humiliáti sunt in iniquitátibus suis.
 Psalmi	Psa	19	105	44	Et vidit cum tribularéntur, et audívit oratiónem eórum.
 Psalmi	Psa	19	105	45	Et memor fuit testaménti sui, et pœnítuit eum secúndum multitúdinem misericórdiæ suæ:
 Psalmi	Psa	19	105	46	et dedit eos in misericórdias, in conspéctu ómnium qui céperant eos.
 Psalmi	Psa	19	105	47	Salvos nos fac, Dómine Deus noster, et cóngrega nos de natiónibus: ut confiteámur nómini sancto tuo, et gloriémur in laude tua.	b
 Psalmi	Psa	19	105	48	Benedíctus Dóminus Deus Ísraël, a sǽculo et usque in sǽculum; et dicet omnis pópulus: Fiat, fiat.
 Psalmi	Psa	19	106	1	[Allelúja.] Confitémini Dómino, quóniam bonus, quóniam in sǽculum misericórdia ejus.
 Psalmi	Psa	19	106	2	Dicant qui redémpti sunt a Dómino, quos redémit de manu inimíci, et de regiónibus congregávit eos,
 Psalmi	Psa	19	106	3	a solis ortu, et occásu, ab aquilóne, et mari.
 Psalmi	Psa	19	106	4	Erravérunt in solitúdine, in inaquóso; viam civitátis habitáculi non invenérunt.	b
 Psalmi	Psa	19	106	5	Esuriéntes et sitiéntes, ánima eórum in ipsis defécit.
 Psalmi	Psa	19	106	6	Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur, et de necessitátibus eórum erípuit eos;
 Psalmi	Psa	19	106	7	et dedúxit eos in viam rectam, ut irent in civitátem habitatiónis.
 Psalmi	Psa	19	106	8	Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus, et mirabília ejus fíliis hóminum.
 Psalmi	Psa	19	106	9	Quia satiávit ánimam inánem, et ánimam esuriéntem satiávit bonis.
 Psalmi	Psa	19	106	10	Sedéntes in ténebris et umbra mortis; vinctos in mendicitáte et ferro.	b
 Psalmi	Psa	19	106	11	Quia exacerbavérunt elóquia Dei, et consílium Altíssimi irritavérunt.
 Psalmi	Psa	19	106	12	Et humiliátum est in labóribus cor eórum; infirmáti sunt, nec fuit qui adjuváret.
 Psalmi	Psa	19	106	13	Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur; et de necessitátibus eórum liberávit eos.
 Psalmi	Psa	19	106	14	Et edúxit eos de ténebris et umbra mortis, et víncula eórum dirúpit.
 Psalmi	Psa	19	106	15	Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus, et mirabília ejus fíliis hóminum.
 Psalmi	Psa	19	106	16	Quia contrívit portas ǽreas, et vectes férreos confrégit.
 Psalmi	Psa	19	106	17	Suscépit eos de via iniquitátis eórum; propter injustítias enim suas humiliáti sunt.	b
 Psalmi	Psa	19	106	18	Omnem escam abomináta est ánima eórum, et appropinquavérunt usque ad portas mortis.
 Psalmi	Psa	19	106	19	Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur, et de necessitátibus eórum liberávit eos.
 Psalmi	Psa	19	106	20	Misit verbum suum, et sanávit eos, et erípuit eos de interitiónibus eórum.
 Psalmi	Psa	19	106	21	Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus, et mirabília ejus fíliis hóminum.
 Psalmi	Psa	19	106	22	Et sacríficent sacrifícium laudis, et annúntient ópera ejus in exsultatióne.
 Psalmi	Psa	19	106	23	Qui descéndunt mare in návibus, faciéntes operatiónem in aquis multis:	b
 Psalmi	Psa	19	106	24	ipsi vidérunt ópera Dómini, et mirabília ejus in profúndo.
 Psalmi	Psa	19	106	25	Dixit, et stetit spíritus procéllæ, et exaltáti sunt fluctus ejus.
 Psalmi	Psa	19	106	26	Ascéndunt usque ad cælos, et descéndunt usque ad abýssos; ánima eórum in malis tabescébat.
 Psalmi	Psa	19	106	27	Turbáti sunt, et moti sunt sicut ébrius, et omnis sapiéntia eórum devoráta est.
 Psalmi	Psa	19	106	28	Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur; et de necessitátibus eórum edúxit eos.
 Psalmi	Psa	19	106	29	Et státuit procéllam ejus in auram, et siluérunt fluctus ejus.
 Psalmi	Psa	19	106	30	Et lætáti sunt quia siluérunt; et dedúxit eos in portum voluntátis eórum.
 Psalmi	Psa	19	106	31	Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus, et mirabília ejus fíliis hóminum.
 Psalmi	Psa	19	106	32	Et exáltent eum in ecclésia plebis, et in cáthedra seniórum laudent eum.
 Psalmi	Psa	19	106	33	Pósuit flúmina in desértum, et éxitus aquárum in sitim;	b
 Psalmi	Psa	19	106	34	terram fructíferam in salsúginem, a malítia inhabitántium in ea.
 Psalmi	Psa	19	106	35	Pósuit desértum in stagna aquárum, et terram sine aqua in éxitus aquárum.
 Psalmi	Psa	19	106	36	Et collocávit illic esuriéntes, et constituérunt civitátem habitatiónis:
 Psalmi	Psa	19	106	37	et seminavérunt agros et plantavérunt víneas, et fecérunt fructum nativitátis.
 Psalmi	Psa	19	106	38	Et benedíxit eis, et multiplicáti sunt nimis; et juménta eórum non minorávit.
 Psalmi	Psa	19	106	39	Et pauci facti sunt et vexáti sunt, a tribulatióne malórum et dolóre.
 Psalmi	Psa	19	106	40	Effúsa est contémptio super príncipes: et erráre fecit eos in ínvio, et non in via.
 Psalmi	Psa	19	106	41	Et adjúvit páuperem de inópia, et pósuit sicut oves famílias.
 Psalmi	Psa	19	106	42	Vidébunt recti, et lætabúntur; et omnis iníquitas oppilábit os suum.
 Psalmi	Psa	19	106	43	Quis sápiens, et custódiet hæc, et intélliget misericórdias Dómini?
 Psalmi	Psa	19	107	1	[Cánticum Psalmi, ipsi David.]
 Psalmi	Psa	19	107	2	Parátum cor meum, Deus, parátum cor meum; cantábo, et psallam in glória mea.
 Psalmi	Psa	19	107	3	Exsúrge, glória mea; exsúrge, psaltérium et cíthara; exsúrgam dilúculo.
 Psalmi	Psa	19	107	4	Confitébor tibi in pópulis, Dómine, et psallam tibi in natiónibus:
 Psalmi	Psa	19	107	5	quia magna est super cælos misericórdia tua, et usque ad nubes véritas tua.
 Psalmi	Psa	19	107	6	Exaltáre super cælos, Deus, et super omnem terram glória tua:
 Psalmi	Psa	19	107	7	ut liberéntur dilécti tui. Salvum fac déxtera tua, et exáudi me.
 Psalmi	Psa	19	107	8	Deus locútus est in sancto suo: Exsultábo, et dívidam Síchimam; et convállem tabernaculórum dimétiar.
 Psalmi	Psa	19	107	9	Meus est Gálaad, et meus est Manásses, et Éphraim suscéptio cápitis mei. Juda rex meus;
 Psalmi	Psa	19	107	10	Moab lebes spei meæ: in Idumǽam exténdam calceaméntum meum; mihi alienígenæ amíci facti sunt.
 Psalmi	Psa	19	107	11	Quis dedúcet me in civitátem munítam? quis dedúcet me usque in Idumǽam?
 Psalmi	Psa	19	107	12	nonne tu, Deus, qui repulísti nos? et non exíbis, Deus, in virtútibus nostris?
 Psalmi	Psa	19	107	13	Da nobis auxílium de tribulatióne, quia vana salus hóminis.
 Psalmi	Psa	19	107	14	In Deo faciémus virtútem; et ipse ad níhilum dedúcet inimícos nostros.
 Psalmi	Psa	19	108	1	[In finem. Psalmus David.]
 Psalmi	Psa	19	108	2	Deus, laudem meam ne tacúeris, quia os peccatóris et os dolósi super me apértum est.
 Psalmi	Psa	19	108	3	Locúti sunt advérsum me lingua dolósa, et sermónibus ódii circumdedérunt me: et expugnavérunt me gratis.
 Psalmi	Psa	19	108	4	Pro eo ut me dilígerent, detrahébant mihi; ego autem orábam.
 Psalmi	Psa	19	108	5	Et posuérunt advérsum me mala pro bonis, et ódium pro dilectióne mea.
 Psalmi	Psa	19	108	6	Constítue super eum peccatórem, et diábolus stet a dextris ejus.	b
 Psalmi	Psa	19	108	7	Cum judicátur, éxeat condemnátus; et orátio ejus fiat in peccátum.
 Psalmi	Psa	19	108	8	Fiant dies ejus pauci, et episcopátum ejus accípiat alter.
 Psalmi	Psa	19	108	9	Fiant fílii ejus órphani, et uxor ejus vídua.
 Psalmi	Psa	19	108	10	Nutántes transferántur fílii ejus et mendícent, et ejiciántur de habitatiónibus suis.
 Psalmi	Psa	19	108	11	Scrutétur fœnerátor omnem substántiam ejus, et dirípiant aliéni labóres ejus.
 Psalmi	Psa	19	108	12	Non sit illi adjútor, nec sit qui misereátur pupíllis ejus.
 Psalmi	Psa	19	108	13	Fiant nati ejus in intéritum; in generatióne una deleátur nomen ejus.
 Psalmi	Psa	19	108	14	In memóriam rédeat iníquitas patrum ejus in conspéctu Dómini, et peccátum matris ejus non deleátur.
 Psalmi	Psa	19	108	15	Fiant contra Dóminum semper, et dispéreat de terra memória eórum:
 Psalmi	Psa	19	108	16	pro eo quod non est recordátus fácere misericórdiam,
 Psalmi	Psa	19	108	17	et persecútus est hóminem ínopem et mendícum, et compúnctum corde, mortificáre.
 Psalmi	Psa	19	108	18	Et diléxit maledictiónem, et véniet ei; et nóluit benedictiónem, et elongábitur ab eo. Et índuit maledictiónem sicut vestiméntum; et intrávit sicut aqua in interióra ejus, et sicut óleum in óssibus ejus.
 Psalmi	Psa	19	108	19	Fiat ei sicut vestiméntum quo operítur, et sicut zona qua semper præcíngitur.
 Psalmi	Psa	19	108	20	Hoc opus eórum qui détrahunt mihi apud Dóminum, et qui loquúntur mala advérsus ánimam meam.	b
 Psalmi	Psa	19	108	21	Et tu, Dómine, Dómine, fac mecum propter nomen tuum, quia suávis est misericórdia tua.
 Psalmi	Psa	19	108	22	Líbera me, quia egénus et pauper ego sum, et cor meum conturbátum est intra me.
 Psalmi	Psa	19	108	23	Sicut umbra cum declínat ablátus sum, et excússus sum sicut locústæ.
 Psalmi	Psa	19	108	24	Génua mea infirmáta sunt a jejúnio, et caro mea immutáta est propter óleum.
 Psalmi	Psa	19	108	25	Et ego factus sum oppróbrium illis; vidérunt me, et movérunt cápita sua.
 Psalmi	Psa	19	108	26	Ádjuva me, Dómine Deus meus; salvum me fac secúndum misericórdiam tuam.
 Psalmi	Psa	19	108	27	Et sciant quia manus tua hæc, et tu, Dómine, fecísti eam.
 Psalmi	Psa	19	108	28	Maledícent illi, et tu benedíces: qui insúrgunt in me confundántur; servus autem tuus lætábitur.
 Psalmi	Psa	19	108	29	Induántur qui détrahunt mihi pudóre, et operiántur sicut diplóide confusióne sua.
 Psalmi	Psa	19	108	30	Confitébor Dómino nimis in ore meo, et in médio multórum laudábo eum:
 Psalmi	Psa	19	108	31	quia ástitit a dextris páuperis, ut salvam fáceret a persequéntibus ánimam meam.
 Psalmi	Psa	19	109	1	[Psalmus David.] Dixit Dóminus Dómino meo: Sede a dextris meis, donec ponam inimícos tuos scabéllum pedum tuórum.
 Psalmi	Psa	19	109	2	Virgam virtútis tuæ emíttet Dóminus ex Sion: domináre in médio inimicórum tuórum.
 Psalmi	Psa	19	109	3	Tecum princípium in die virtútis tuæ in splendóribus sanctórum: ex útero, ante lucíferum, génui te.
 Psalmi	Psa	19	109	4	Jurávit Dóminus, et non pœnitébit eum: Tu es sacérdos in ætérnum secúndum órdinem Melchísedech.
 Psalmi	Psa	19	109	5	Dóminus a dextris tuis; confrégit in die iræ suæ reges.
 Psalmi	Psa	19	109	6	Judicábit in natiónibus, implébit ruínas; conquassábit cápita in terra multórum.
 Psalmi	Psa	19	109	7	De torrénte in via bibet; proptérea exaltábit caput.
 Psalmi	Psa	19	110	1	[Allelúja.] Confitébor tibi, Dómine, in toto corde meo, in consílio justórum, et congregatióne.
 Psalmi	Psa	19	110	2	Magna ópera Dómini: exquisíta in omnes voluntátes ejus.
 Psalmi	Psa	19	110	3	Conféssio et magnificéntia opus ejus, et justítia ejus manet in sǽculum sǽculi.
 Psalmi	Psa	19	110	4	Memóriam fecit mirabílium suórum, miséricors et miserátor Dóminus.
 Psalmi	Psa	19	110	5	Escam dedit timéntibus se; memor erit in sǽculum testaménti sui.
 Psalmi	Psa	19	110	6	Virtútem óperum suórum annuntiábit pópulo suo,
 Psalmi	Psa	19	110	7	ut det illis hæreditátem géntium. Ópera mánuum ejus véritas et judícium.
 Psalmi	Psa	19	110	8	Fidélia ómnia mandáta ejus, confirmáta in sǽculum sǽculi, facta in veritáte et æquitáte.
 Psalmi	Psa	19	110	9	Redemptiónem misit pópulo suo; mandávit in ætérnum testaméntum suum. Sanctum et terríbile nomen ejus.
 Psalmi	Psa	19	110	10	Inítium sapiéntiæ timor Dómini; intelléctus bonus ómnibus faciéntibus eum: laudátio ejus manet in sǽculum sǽculi.
 Psalmi	Psa	19	111	1	[Allelúja, reversiónis Aggǽi et Zacharíæ.] Beátus vir qui timet Dóminum: in mandátis ejus volet nimis.
 Psalmi	Psa	19	111	2	Potens in terra erit semen ejus; generátio rectórum benedicétur.
 Psalmi	Psa	19	111	3	Glória et divítiæ in domo ejus, et justítia ejus manet in sǽculum sǽculi.
 Psalmi	Psa	19	111	4	Exórtum est in ténebris lumen rectis: miséricors, et miserátor, et justus.
 Psalmi	Psa	19	111	5	Jucúndus homo qui miserétur et cómmodat; dispónet sermónes suos in judício:
 Psalmi	Psa	19	111	6	quia in ætérnum non commovébitur.
 Psalmi	Psa	19	111	7	In memória ætérna erit justus; ab auditióne mala non timébit. Parátum cor ejus speráre in Dómino,
 Psalmi	Psa	19	111	8	confirmátum est cor ejus; non commovébitur donec despíciat inimícos suos.
 Psalmi	Psa	19	111	9	Dispérsit, dedit paupéribus; justítia ejus manet in sǽculum sǽculi: cornu ejus exaltábitur in glória.
 Psalmi	Psa	19	111	10	Peccátor vidébit, et irascétur; déntibus suis fremet et tabéscet: desidérium peccatórum períbit.
 Psalmi	Psa	19	112	1	[Allelúja.] Laudáte, púeri, Dóminum; laudáte nomen Dómini.
 Psalmi	Psa	19	112	2	Sit nomen Dómini benedíctum ex hoc nunc et usque in sǽculum.
 Psalmi	Psa	19	112	3	A solis ortu usque ad occásum laudábile nomen Dómini.
 Psalmi	Psa	19	112	4	Excélsus super omnes gentes Dóminus, et super cælos glória ejus.
 Psalmi	Psa	19	112	5	Quis sicut Dóminus Deus noster, qui in altis hábitat,
 Psalmi	Psa	19	112	6	et humília réspicit in cælo et in terra?
 Psalmi	Psa	19	112	7	Súscitans a terra ínopem, et de stércore érigens páuperem:
 Psalmi	Psa	19	112	8	ut cóllocet eum cum princípibus, cum princípibus pópuli sui.
 Psalmi	Psa	19	112	9	Qui habitáre facit stérilem in domo, matrem filiórum lætántem.
 Psalmi	Psa	19	113	1	[Allelúja.] In éxitu Ísraël de Ægýpto, domus Jacob de pópulo bárbaro,
 Psalmi	Psa	19	113	2	facta est Judǽa sanctificátio ejus; Ísraël potéstas ejus.
 Psalmi	Psa	19	113	3	Mare vidit, et fugit; Jordánis convérsus est retrórsum.
 Psalmi	Psa	19	113	4	Montes exsultavérunt ut aríetes, et colles sicut agni óvium.
 Psalmi	Psa	19	113	5	Quid est tibi, mare, quod fugísti? et tu, Jordánis, quia convérsus es retrórsum?
 Psalmi	Psa	19	113	6	montes, exsultástis sicut aríetes? et colles, sicut agni óvium?
 Psalmi	Psa	19	113	7	A fácie Dómini mota est terra, a fácie Dei Jacob:
 Psalmi	Psa	19	113	8	qui convértit petram in stagna aquárum, et rupem in fontes aquárum.
 Psalmi	Psa	19	113	9	Non nobis, Dómine, non nobis, sed nómini tuo da glóriam:	b
 Psalmi	Psa	19	113	10	super misericórdia tua et veritáte tua; nequándo dicant gentes: Ubi est Deus eórum?
 Psalmi	Psa	19	113	11	Deus autem noster in cælo; ómnia quæcúmque vóluit fecit.
 Psalmi	Psa	19	113	12	Simulácra géntium argéntum et aurum, ópera mánuum hóminum.
 Psalmi	Psa	19	113	13	Os habent, et non loquéntur; óculos habent, et non vidébunt.
 Psalmi	Psa	19	113	14	Aures habent, et non áudient; nares habent, et non odorábunt.
 Psalmi	Psa	19	113	15	Manus habent, et non palpábunt; pedes habent, et non ambulábunt; non clamábunt in gútture suo.
 Psalmi	Psa	19	113	16	Símiles illis fiant qui fáciunt ea, et omnes qui confídunt in eis.
 Psalmi	Psa	19	113	17	Domus Ísraël sperávit in Dómino; adjútor eórum et protéctor eórum est.
 Psalmi	Psa	19	113	18	Domus Áaron sperávit in Dómino; adjútor eórum et protéctor eórum est.
 Psalmi	Psa	19	113	19	Qui timent Dóminum speravérunt in Dómino; adjútor eórum et protéctor eórum est.
 Psalmi	Psa	19	113	20	Dóminus memor fuit nostri, et benedíxit nobis. Benedíxit dómui Ísraël; benedíxit dómui Áaron.
 Psalmi	Psa	19	113	21	Benedíxit ómnibus qui timent Dóminum, pusíllis cum majóribus.
 Psalmi	Psa	19	113	22	Adjíciat Dóminus super vos, super vos et super fílios vestros.
 Psalmi	Psa	19	113	23	Benedícti vos a Dómino, qui fecit cælum et terram.
 Psalmi	Psa	19	113	24	Cælum cæli Dómino; terram autem dedit fíliis hóminum.
 Psalmi	Psa	19	113	25	Non mórtui laudábunt te, Dómine, neque omnes qui descéndunt in inférnum:
 Psalmi	Psa	19	113	26	sed nos qui vívimus, benedícimus Dómino, ex hoc nunc et usque in sǽculum.
 Psalmi	Psa	19	114	1	[Allelúja.] Diléxi, quóniam exáudiet Dóminus vocem oratiónis meæ.
 Psalmi	Psa	19	114	2	Quia inclinávit aurem suam mihi, et in diébus meis invocábo.
 Psalmi	Psa	19	114	3	Circumdedérunt me dolóres mortis; et perícula inférni invenérunt me. Tribulatiónem et dolórem invéni,
 Psalmi	Psa	19	114	4	et nomen Dómini invocávi: o Dómine, líbera ánimam meam.
 Psalmi	Psa	19	114	5	Miséricors Dóminus et justus, et Deus noster miserétur.
 Psalmi	Psa	19	114	6	Custódiens párvulos Dóminus; humiliátus sum, et liberávit me.
 Psalmi	Psa	19	114	7	Convértere, ánima mea, in réquiem tuam, quia Dóminus benefécit tibi:
 Psalmi	Psa	19	114	8	quia erípuit ánimam meam de morte, óculos meos a lácrimis, pedes meos a lapsu.
 Psalmi	Psa	19	114	9	Placébo Dómino in regióne vivórum.
 Psalmi	Psa	19	115	1	[Allelúja.] Crédidi, propter quod locútus sum; ego autem humiliátus sum nimis.
 Psalmi	Psa	19	115	2	Ego dixi in excéssu meo: Omnis homo mendax.
 Psalmi	Psa	19	115	3	Quid retríbuam Dómino pro ómnibus quæ retríbuit mihi?
 Psalmi	Psa	19	115	4	Cálicem salutáris accípiam, et nomen Dómini invocábo.
 Psalmi	Psa	19	115	5	Vota mea Dómino reddam coram omni pópulo ejus.
 Psalmi	Psa	19	115	6	Pretiósa in conspéctu Dómini mors sanctórum ejus.
 Psalmi	Psa	19	115	7	O Dómine, quia ego servus tuus; ego servus tuus, et fílius ancíllæ tuæ. Dirupísti víncula mea:
 Psalmi	Psa	19	115	8	tibi sacrificábo hóstiam laudis, et nomen Dómini invocábo.
 Psalmi	Psa	19	115	9	Vota mea Dómino reddam in conspéctu omnis pópuli ejus;
 Psalmi	Psa	19	115	10	in átriis domus Dómini, in médio tui, Jerúsalem.
 Psalmi	Psa	19	116	1	[Allelúja.] Laudáte Dóminum, omnes gentes; laudáte eum, omnes pópuli.
 Psalmi	Psa	19	116	2	Quóniam confirmáta est super nos misericórdia ejus, et véritas Dómini manet in ætérnum.
 Psalmi	Psa	19	117	1	[Allelúja.] Confitémini Dómino, quóniam bonus, quóniam in sǽculum misericórdia ejus.
 Psalmi	Psa	19	117	2	Dicat nunc Ísraël: Quóniam bonus, quóniam in sǽculum misericórdia ejus.
 Psalmi	Psa	19	117	3	Dicat nunc domus Áaron: Quóniam in sǽculum misericórdia ejus.
 Psalmi	Psa	19	117	4	Dicant nunc qui timent Dóminum: Quóniam in sǽculum misericórdia ejus.
 Psalmi	Psa	19	117	5	De tribulatióne invocávi Dóminum, et exaudívit me in latitúdine Dóminus.
 Psalmi	Psa	19	117	6	Dóminus mihi adjútor; non timébo quid fáciat mihi homo.
 Psalmi	Psa	19	117	7	Dóminus mihi adjútor, et ego despíciam inimícos meos.
 Psalmi	Psa	19	117	8	Bonum est confídere in Dómino, quam confídere in hómine.
 Psalmi	Psa	19	117	9	Bonum est speráre in Dómino, quam speráre in princípibus.
 Psalmi	Psa	19	117	10	Omnes gentes circuiérunt me, et in nómine Dómini, quia ultus sum in eos.
 Psalmi	Psa	19	117	11	Circumdántes circumdedérunt me, et in nómine Dómini, quia ultus sum in eos.
 Psalmi	Psa	19	117	12	Circumdedérunt me sicut apes, et exarsérunt sicut ignis in spinis: et in nómine Dómini, quia ultus sum in eos.
 Psalmi	Psa	19	117	13	Impúlsus evérsus sum, ut cáderem, et Dóminus suscépit me.
 Psalmi	Psa	19	117	14	Fortitúdo mea et laus mea Dóminus, et factus est mihi in salútem.
 Psalmi	Psa	19	117	15	Vox exsultatiónis et salútis in tabernáculis justórum.	b
 Psalmi	Psa	19	117	16	Déxtera Dómini fecit virtútem; déxtera Dómini exaltávit me: déxtera Dómini fecit virtútem.
 Psalmi	Psa	19	117	17	Non móriar, sed vivam, et narrábo ópera Dómini.
 Psalmi	Psa	19	117	18	Castígans castigávit me Dóminus, et morti non trádidit me.
 Psalmi	Psa	19	117	19	Aperíte mihi portas justítiæ: ingréssus in eas confitébor Dómino.
 Psalmi	Psa	19	117	20	Hæc porta Dómini: justi intrábunt in eam.
 Psalmi	Psa	19	117	21	Confitébor tibi quóniam exaudísti me, et factus es mihi in salútem.
 Psalmi	Psa	19	117	22	Lápidem quem reprobavérunt ædificántes, hic factus est in caput ánguli.
 Psalmi	Psa	19	117	23	A Dómino factum est istud, et est mirábile in óculis nostris.
 Psalmi	Psa	19	117	24	Hæc est dies quam fecit Dóminus; exsultémus, et lætémur in ea.
 Psalmi	Psa	19	117	25	O Dómine, salvum me fac; o Dómine, bene prosperáre.	b
 Psalmi	Psa	19	117	26	Benedíctus qui venit in nómine Dómini: benedíximus vobis de domo Dómini.
 Psalmi	Psa	19	117	27	Deus Dóminus, et illúxit nobis. Constitúite diem solémnem in condénsis, usque ad cornu altáris.
 Psalmi	Psa	19	117	28	Deus meus es tu, et confitébor tibi; Deus meus es tu, et exaltábo te. Confitébor tibi quóniam exaudísti me, et factus es mihi in salútem.
 Psalmi	Psa	19	117	29	Confitémini Dómino, quóniam bonus, quóniam in sǽculum misericórdia ejus.
 Psalmi	Psa	19	118	1	[Allelúja.] <Aleph>Beáti immaculáti in via, qui ámbulant in lege Dómini.
 Psalmi	Psa	19	118	2	Beáti qui scrutántur testimónia ejus; in toto corde exquírunt eum.
 Psalmi	Psa	19	118	3	Non enim qui operántur iniquitátem in viis ejus ambulavérunt.
 Psalmi	Psa	19	118	4	Tu mandásti mandáta tua custodíri nimis.
 Psalmi	Psa	19	118	5	Útinam dirigántur viæ meæ ad custodiéndas justificatiónes tuas.
 Psalmi	Psa	19	118	6	Tunc non confúndar, cum perspéxero in ómnibus mandátis tuis.
 Psalmi	Psa	19	118	7	Confitébor tibi in directióne cordis, in eo quod dídici judícia justítiæ tuæ.
 Psalmi	Psa	19	118	8	Justificatiónes tuas custódiam; non me derelínquas usquequáque.
 Psalmi	Psa	19	118	9	<Beth>In quo córrigit adolescéntior viam suam? in custodiéndo sermónes tuos.
 Psalmi	Psa	19	118	10	In toto corde meo exquisívi te; ne repéllas me a mandátis tuis.
 Psalmi	Psa	19	118	11	In corde meo abscóndi elóquia tua, ut non peccem tibi.
 Psalmi	Psa	19	118	12	Benedíctus es, Dómine; doce me justificatiónes tuas.
 Psalmi	Psa	19	118	13	In lábiis meis pronuntiávi ómnia judícia oris tui.
 Psalmi	Psa	19	118	14	In via testimoniórum tuórum delectátus sum, sicut in ómnibus divítiis.
 Psalmi	Psa	19	118	15	In mandátis tuis exercébor, et considerábo vias tuas.
 Psalmi	Psa	19	118	16	In justificatiónibus tuis meditábor: non oblivíscar sermónes tuos.
 Psalmi	Psa	19	118	17	<Ghimel>Retríbue servo tuo, vivífica me, et custódiam sermónes tuos.
 Psalmi	Psa	19	118	18	Revéla óculos meos, et considerábo mirabília de lege tua.
 Psalmi	Psa	19	118	19	Íncola ego sum in terra: non abscóndas a me mandáta tua.
 Psalmi	Psa	19	118	20	Concupívit ánima mea desideráre justificatiónes tuas in omni témpore.
 Psalmi	Psa	19	118	21	Increpásti supérbos; maledícti qui declínant a mandátis tuis.
 Psalmi	Psa	19	118	22	Aufer a me oppróbrium et contémptum, quia testimónia tua exquisívi.
 Psalmi	Psa	19	118	23	Étenim sedérunt príncipes, et advérsum me loquebántur; servus autem tuus exercebátur in justificatiónibus tuis.
 Psalmi	Psa	19	118	24	Nam et testimónia tua meditátio mea est, et consílium meum justificatiónes tuæ.
 Psalmi	Psa	19	118	25	<Daleth>Adhǽsit paviménto ánima mea: vivífica me secúndum verbum tuum.
 Psalmi	Psa	19	118	26	Vias meas enuntiávi, et exaudísti me; doce me justificatiónes tuas.
 Psalmi	Psa	19	118	27	Viam justificatiónum tuárum ínstrue me, et exercébor in mirabílibus tuis.
 Psalmi	Psa	19	118	28	Dormitávit ánima mea præ tǽdio: confírma me in verbis tuis.
 Psalmi	Psa	19	118	29	Viam iniquitátis ámove a me, et de lege tua miserére mei.
 Psalmi	Psa	19	118	30	Viam veritátis elégi; judícia tua non sum oblítus.
 Psalmi	Psa	19	118	31	Adhǽsi testimóniis tuis, Dómine; noli me confúndere.
 Psalmi	Psa	19	118	32	Viam mandatórum tuórum cucúrri, cum dilatásti cor meum.
 Psalmi	Psa	19	118	33	<He>Legem pone mihi, Dómine, viam justificatiónum tuárum, et exquíram eam semper.
 Psalmi	Psa	19	118	34	Da mihi intelléctum, et scrutábor legem tuam, et custódiam illam in toto corde meo.
 Psalmi	Psa	19	118	35	Deduc me in sémitam mandatórum tuórum, quia ipsam vólui.
 Psalmi	Psa	19	118	36	Inclína cor meum in testimónia tua, et non in avarítiam.
 Psalmi	Psa	19	118	37	Avérte óculos meos, ne vídeant vanitátem; in via tua vivífica me.
 Psalmi	Psa	19	118	38	Státue servo tuo elóquium tuum in timóre tuo.
 Psalmi	Psa	19	118	39	Ámputa oppróbrium meum quod suspicátus sum, quia judícia tua jucúnda.
 Psalmi	Psa	19	118	40	Ecce concupívi mandáta tua: in æquitáte tua vivífica me.
 Psalmi	Psa	19	118	41	<Vau>Et véniat super me misericórdia tua, Dómine; salutáre tuum secúndum elóquium tuum.
 Psalmi	Psa	19	118	42	Et respondébo exprobrántibus mihi verbum, quia sperávi in sermónibus tuis.
 Psalmi	Psa	19	118	43	Et ne áuferas de ore meo verbum veritátis usquequáque, quia in judíciis tuis supersperávi.
 Psalmi	Psa	19	118	44	Et custódiam legem tuam semper, in sǽculum et in sǽculum sǽculi.
 Psalmi	Psa	19	118	45	Et ambulábam in latitúdine, quia mandáta tua exquisívi.
 Psalmi	Psa	19	118	46	Et loquébar in testimóniis tuis in conspéctu regum, et non confundébar.
 Psalmi	Psa	19	118	47	Et meditábar in mandátis tuis, quæ diléxi.
 Psalmi	Psa	19	118	48	Et levávi manus meas ad mandáta tua, quæ diléxi, et exercébar in justificatiónibus tuis.
 Psalmi	Psa	19	118	49	<Zain>Memor esto verbi tui servo tuo, in quo mihi spem dedísti.
 Psalmi	Psa	19	118	50	Hæc me consoláta est in humilitáte mea, quia elóquium tuum vivificávit me.
 Psalmi	Psa	19	118	51	Supérbi iníque agébant usquequáque; a lege autem tua non declinávi.
 Psalmi	Psa	19	118	52	Memor fui judiciórum tuórum a sǽculo, Dómine, et consolátus sum.
 Psalmi	Psa	19	118	53	Deféctio ténuit me, pro peccatóribus derelinquéntibus legem tuam.
 Psalmi	Psa	19	118	54	Cantábiles mihi erant justificatiónes tuæ in loco peregrinatiónis meæ.
 Psalmi	Psa	19	118	55	Memor fui nocte nóminis tui, Dómine, et custodívi legem tuam.
 Psalmi	Psa	19	118	56	Hæc facta est mihi, quia justificatiónes tuas exquisívi.
 Psalmi	Psa	19	118	57	<Heth>Pórtio mea, Dómine, dixi custodíre legem tuam.
 Psalmi	Psa	19	118	58	Deprecátus sum fáciem tuam in toto corde meo; miserére mei secúndum elóquium tuum.
 Psalmi	Psa	19	118	59	Cogitávi vias meas, et convérti pedes meos in testimónia tua.
 Psalmi	Psa	19	118	60	Parátus sum, et non sum turbátus, ut custódiam mandáta tua.
 Psalmi	Psa	19	118	61	Funes peccatórum circumpléxi sunt me, et legem tuam non sum oblítus.
 Psalmi	Psa	19	118	62	Média nocte surgébam ad confiténdum tibi, super judícia justificatiónis tuæ.
 Psalmi	Psa	19	118	63	Párticeps ego sum ómnium timéntium te, et custodiéntium mandáta tua.
 Psalmi	Psa	19	118	64	Misericórdia tua, Dómine, plena est terra; justificatiónes tuas doce me.
 Psalmi	Psa	19	118	65	<Teth>Bonitátem fecísti cum servo tuo, Dómine, secúndum verbum tuum.
 Psalmi	Psa	19	118	66	Bonitátem, et disciplínam, et sciéntiam doce me, quia mandátis tuis crédidi.
 Psalmi	Psa	19	118	67	Priúsquam humiliárer ego delíqui: proptérea elóquium tuum custodívi.
 Psalmi	Psa	19	118	68	Bonus es tu, et in bonitáte tua doce me justificatiónes tuas.
 Psalmi	Psa	19	118	69	Multiplicáta est super me iníquitas superbórum; ego autem in toto corde meo scrutábor mandáta tua.
 Psalmi	Psa	19	118	70	Coagulátum est sicut lac cor eórum; ego vero legem tuam meditátus sum.
 Psalmi	Psa	19	118	71	Bonum mihi quia humiliásti me, ut discam justificatiónes tuas.
 Psalmi	Psa	19	118	72	Bonum mihi lex oris tui, super míllia auri et argénti.
 Psalmi	Psa	19	118	73	<Jod>Manus tuæ fecérunt me, et plasmavérunt me: da mihi intelléctum, et discam mandáta tua.
 Psalmi	Psa	19	118	74	Qui timent te vidébunt me et lætabúntur, quia in verba tua supersperávi.
 Psalmi	Psa	19	118	75	Cognóvi, Dómine, quia ǽquitas judícia tua, et in veritáte tua humiliásti me.
 Psalmi	Psa	19	118	76	Fiat misericórdia tua ut consolétur me, secúndum elóquium tuum servo tuo.
 Psalmi	Psa	19	118	77	Véniant mihi miseratiónes tuæ, et vivam, quia lex tua meditátio mea est.
 Psalmi	Psa	19	118	78	Confundántur supérbi, quia injúste iniquitátem fecérunt in me; ego autem exercébor in mandátis tuis.
 Psalmi	Psa	19	118	79	Convertántur mihi timéntes te, et qui novérunt testimónia tua.
 Psalmi	Psa	19	118	80	Fiat cor meum immaculátum in justificatiónibus tuis, ut non confúndar.
 Psalmi	Psa	19	118	81	<Caph>Defécit in salutáre tuum ánima mea, et in verbum tuum supersperávi.
 Psalmi	Psa	19	118	82	Defecérunt óculi mei in elóquium tuum, dicéntes: Quando consoláberis me?
 Psalmi	Psa	19	118	83	Quia factus sum sicut uter in pruína; justificatiónes tuas non sum oblítus.
 Psalmi	Psa	19	118	84	Quot sunt dies servi tui? quando fácies de persequéntibus me judícium?
 Psalmi	Psa	19	118	85	Narravérunt mihi iníqui fabulatiónes, sed non ut lex tua.
 Psalmi	Psa	19	118	86	Ómnia mandáta tua véritas: iníque persecúti sunt me, ádjuva me.
 Psalmi	Psa	19	118	87	Paulo minus consummavérunt me in terra; ego autem non derelíqui mandáta tua.
 Psalmi	Psa	19	118	88	Secúndum misericórdiam tuam vivífica me, et custódiam testimónia oris tui.
 Psalmi	Psa	19	118	89	<Lamed>In ætérnum, Dómine, verbum tuum pérmanet in cælo.
 Psalmi	Psa	19	118	90	In generatiónem et generatiónem véritas tua; fundásti terram, et pérmanet.
 Psalmi	Psa	19	118	91	Ordinatióne tua persevérat dies, quóniam ómnia sérviunt tibi.
 Psalmi	Psa	19	118	92	Nisi quod lex tua meditátio mea est, tunc forte periíssem in humilitáte mea.
 Psalmi	Psa	19	118	93	In ætérnum non oblivíscar justificatiónes tuas, quia in ipsis vivificásti me.
 Psalmi	Psa	19	118	94	Tuus sum ego; salvum me fac: quóniam justificatiónes tuas exquisívi.
 Psalmi	Psa	19	118	95	Me exspectavérunt peccatóres ut pérderent me; testimónia tua intelléxi.
 Psalmi	Psa	19	118	96	Omnis consummatiónis vidi finem, latum mandátum tuum nimis.
 Psalmi	Psa	19	118	97	<Mem>Quómodo diléxi legem tuam, Dómine! tota die meditátio mea est.
 Psalmi	Psa	19	118	98	Super inimícos meos prudéntem me fecísti mandáto tuo, quia in ætérnum mihi est.
 Psalmi	Psa	19	118	99	Super omnes docéntes me intelléxi, quia testimónia tua meditátio mea est.
 Psalmi	Psa	19	118	100	Super senes intelléxi, quia mandáta tua quæsívi.
 Psalmi	Psa	19	118	101	Ab omni via mala prohíbui pedes meos, ut custódiam verba tua.
 Psalmi	Psa	19	118	102	A judíciis tuis non declinávi, quia tu legem posuísti mihi.
 Psalmi	Psa	19	118	103	Quam dúlcia fáucibus meis elóquia tua! super mel ori meo.
 Psalmi	Psa	19	118	104	A mandátis tuis intelléxi; proptérea odívi omnem viam iniquitátis.
 Psalmi	Psa	19	118	105	<Nun>Lucérna pédibus meis verbum tuum, et lumen sémitis meis.
 Psalmi	Psa	19	118	106	Jurávi et státui custodíre judícia justítiæ tuæ.
 Psalmi	Psa	19	118	107	Humiliátus sum usquequáque, Dómine; vivífica me secúndum verbum tuum.
 Psalmi	Psa	19	118	108	Voluntária oris mei beneplácita fac, Dómine, et judícia tua doce me.
 Psalmi	Psa	19	118	109	Ánima mea in mánibus meis semper, et legem tuam non sum oblítus.
 Psalmi	Psa	19	118	110	Posuérunt peccatóres láqueum mihi, et de mandátis tuis non errávi.
 Psalmi	Psa	19	118	111	Hæreditáte acquisívi testimónia tua in ætérnum, quia exsultátio cordis mei sunt.
 Psalmi	Psa	19	118	112	Inclinávi cor meum ad faciéndas justificatiónes tuas in ætérnum, propter retributiónem.
 Psalmi	Psa	19	118	113	<Samech>Iníquos ódio hábui, et legem tuam diléxi.
 Psalmi	Psa	19	118	114	Adjútor et suscéptor meus es tu, et in verbum tuum supersperávi.
 Psalmi	Psa	19	118	115	Declináte a me, malígni, et scrutábor mandáta Dei mei.
 Psalmi	Psa	19	118	116	Súscipe me secúndum elóquium tuum, et vivam, et non confúndas me ab exspectatióne mea.
 Psalmi	Psa	19	118	117	Ádjuva me, et salvus ero, et meditábor in justificatiónibus tuis semper.
 Psalmi	Psa	19	118	118	Sprevísti omnes discedéntes a judíciis tuis, quia injústa cogitátio eórum.
 Psalmi	Psa	19	118	119	Prævaricántes reputávi omnes peccatóres terræ; ídeo diléxi testimónia tua.
 Psalmi	Psa	19	118	120	Confíge timóre tuo carnes meas; a judíciis enim tuis tímui.
 Psalmi	Psa	19	118	121	<Ain>Feci judícium et justítiam: non tradas me calumniántibus me.
 Psalmi	Psa	19	118	122	Súscipe servum tuum in bonum: non calumniéntur me supérbi.
 Psalmi	Psa	19	118	123	Óculi mei defecérunt in salutáre tuum, et in elóquium justítiæ tuæ.
 Psalmi	Psa	19	118	124	Fac cum servo tuo secúndum misericórdiam tuam, et justificatiónes tuas doce me.
 Psalmi	Psa	19	118	125	Servus tuus sum ego: da mihi intelléctum, ut sciam testimónia tua.
 Psalmi	Psa	19	118	126	Tempus faciéndi, Dómine: dissipavérunt legem tuam.
 Psalmi	Psa	19	118	127	Ídeo diléxi mandáta tua super aurum et topázion.
 Psalmi	Psa	19	118	128	Proptérea ad ómnia mandáta tua dirigébar; omnem viam iníquam ódio hábui.
 Psalmi	Psa	19	118	129	<Phe>Mirabília testimónia tua: ídeo scrutáta est ea ánima mea.
 Psalmi	Psa	19	118	130	Declarátio sermónum tuórum illúminat, et intelléctum dat párvulis.
 Psalmi	Psa	19	118	131	Os meum apérui, et attráxi spíritum: quia mandáta tua desiderábam.
 Psalmi	Psa	19	118	132	Áspice in me, et miserére mei, secúndum judícium diligéntium nomen tuum.
 Psalmi	Psa	19	118	133	Gressus meos dírige secúndum elóquium tuum, et non dominétur mei omnis injustítia.
 Psalmi	Psa	19	118	134	Rédime me a calúmniis hóminum ut custódiam mandáta tua.
 Psalmi	Psa	19	118	135	Fáciem tuam illúmina super servum tuum, et doce me justificatiónes tuas.
 Psalmi	Psa	19	118	136	Éxitus aquárum deduxérunt óculi mei, quia non custodiérunt legem tuam.
 Psalmi	Psa	19	118	137	<Sade>Justus es, Dómine, et rectum judícium tuum.
 Psalmi	Psa	19	118	138	Mandásti justítiam testimónia tua, et veritátem tuam nimis.
 Psalmi	Psa	19	118	139	Tabéscere me fecit zelus meus, quia oblíti sunt verba tua inimíci mei.
 Psalmi	Psa	19	118	140	Ignítum elóquium tuum veheménter, et servus tuus diléxit illud.
 Psalmi	Psa	19	118	141	Adolescéntulus sum ego et contémptus; justificatiónes tuas non sum oblítus.
 Psalmi	Psa	19	118	142	Justítia tua, justítia in ætérnum, et lex tua véritas.
 Psalmi	Psa	19	118	143	Tribulátio et angústia invenérunt me; mandáta tua meditátio mea est.
 Psalmi	Psa	19	118	144	Ǽquitas testimónia tua in ætérnum: intelléctum da mihi, et vivam.
 Psalmi	Psa	19	118	145	<Coph>Clamávi in toto corde meo: exáudi me, Dómine; justificatiónes tuas requíram.
 Psalmi	Psa	19	118	146	Clamávi ad te; salvum me fac: ut custódiam mandáta tua.
 Psalmi	Psa	19	118	147	Prævéni in maturitáte, et clamávi: quia in verba tua supersperávi.
 Psalmi	Psa	19	118	148	Prævenérunt óculi mei ad te dilúculo, ut meditárer elóquia tua.
 Psalmi	Psa	19	118	149	Vocem meam audi secúndum misericórdiam tuam, Dómine, et secúndum judícium tuum vivífica me.
 Psalmi	Psa	19	118	150	Appropinquavérunt persequéntes me iniquitáti: a lege autem tua longe facti sunt.
 Psalmi	Psa	19	118	151	Prope es tu, Dómine, et omnes viæ tuæ véritas.
 Psalmi	Psa	19	118	152	Inítio cognóvi de testimóniis tuis, quia in ætérnum fundásti ea.
 Psalmi	Psa	19	118	153	<Res>Vide humilitátem meam, et éripe me, quia legem tuam non sum oblítus.
 Psalmi	Psa	19	118	154	Júdica judícium meum, et rédime me: propter elóquium tuum vivífica me.
 Psalmi	Psa	19	118	155	Longe a peccatóribus salus, quia justificatiónes tuas non exquisiérunt.
 Psalmi	Psa	19	118	156	Misericórdiæ tuæ multæ, Dómine; secúndum judícium tuum vivífica me.
 Psalmi	Psa	19	118	157	Multi qui persequúntur me, et tríbulant me; a testimóniis tuis non declinávi.
 Psalmi	Psa	19	118	158	Vidi prævaricántes et tabescébam, quia elóquia tua non custodiérunt.
 Psalmi	Psa	19	118	159	Vide quóniam mandáta tua diléxi, Dómine: in misericórdia tua vivífica me.
 Psalmi	Psa	19	118	160	Princípium verbórum tuórum véritas; in ætérnum ómnia judícia justítiæ tuæ.
 Psalmi	Psa	19	118	161	<Sin>Príncipes persecúti sunt me gratis, et a verbis tuis formidávit cor meum.
 Psalmi	Psa	19	118	162	Lætábor ego super elóquia tua, sicut qui invénit spólia multa.
 Psalmi	Psa	19	118	163	Iniquitátem ódio hábui, et abominátus sum, legem autem tuam diléxi.
 Psalmi	Psa	19	118	164	Sépties in die laudem dixi tibi, super judícia justítiæ tuæ.
 Psalmi	Psa	19	118	165	Pax multa diligéntibus legem tuam, et non est illis scándalum.
 Psalmi	Psa	19	118	166	Exspectábam salutáre tuum, Dómine, et mandáta tua diléxi.
 Psalmi	Psa	19	118	167	Custodívit ánima mea testimónia tua, et diléxit ea veheménter.
 Psalmi	Psa	19	118	168	Servávi mandáta tua et testimónia tua, quia omnes viæ meæ in conspéctu tuo.
 Psalmi	Psa	19	118	169	<Thau>Appropínquet deprecátio mea in conspéctu tuo, Dómine; juxta elóquium tuum da mihi intelléctum.
 Psalmi	Psa	19	118	170	Intret postulátio mea in conspéctu tuo; secúndum elóquium tuum éripe me.
 Psalmi	Psa	19	118	171	Eructábunt lábia mea hymnum, cum docúeris me justificatiónes tuas.
 Psalmi	Psa	19	118	172	Pronuntiábit lingua mea elóquium tuum, quia ómnia mandáta tua ǽquitas.
 Psalmi	Psa	19	118	173	Fiat manus tua ut salvet me, quóniam mandáta tua elégi.
 Psalmi	Psa	19	118	174	Concupívi salutáre tuum, Dómine, et lex tua meditátio mea est.
 Psalmi	Psa	19	118	175	Vivet ánima mea, et laudábit te, et judícia tua adjuvábunt me.
 Psalmi	Psa	19	118	176	Errávi sicut ovis quæ périit: quære servum tuum, quia mandáta tua non sum oblítus.
 Psalmi	Psa	19	119	1	[Cánticum gráduum.] Ad Dóminum cum tribulárer clamávi, et exaudívit me.
 Psalmi	Psa	19	119	2	Dómine, líbera ánimam meam a lábiis iníquis et a lingua dolósa.
 Psalmi	Psa	19	119	3	Quid detur tibi, aut quid apponátur tibi ad linguam dolósam?
 Psalmi	Psa	19	119	4	Sagíttæ poténtis acútæ, cum carbónibus desolatóriis.
 Psalmi	Psa	19	119	5	Heu mihi, quia incolátus meus prolongátus est! habitávi cum habitántibus Cedar;
 Psalmi	Psa	19	119	6	multum íncola fuit ánima mea.
 Psalmi	Psa	19	119	7	Cum his qui odérunt pacem eram pacíficus; cum loquébar illis, impugnábant me gratis.
 Psalmi	Psa	19	120	1	[Cánticum gráduum.] Levávi óculos meos in montes, unde véniet auxílium mihi.
 Psalmi	Psa	19	120	2	Auxílium meum a Dómino, qui fecit cælum et terram.
 Psalmi	Psa	19	120	3	Non det in commotiónem pedem tuum, neque dormítet qui custódit te.
 Psalmi	Psa	19	120	4	Ecce non dormitábit neque dórmiet qui custódit Ísraël.
 Psalmi	Psa	19	120	5	Dóminus custódit te; Dóminus protéctio tua super manum déxteram tuam.
 Psalmi	Psa	19	120	6	Per diem sol non uret te, neque luna per noctem.
 Psalmi	Psa	19	120	7	Dóminus custódit te ab omni malo; custódiat ánimam tuam Dóminus.
 Psalmi	Psa	19	120	8	Dóminus custódiat intróitum tuum et éxitum tuum, ex hoc nunc et usque in sǽculum.
 Psalmi	Psa	19	121	1	[Cánticum gráduum.] Lætátus sum in his quæ dicta sunt mihi: In domum Dómini íbimus.
 Psalmi	Psa	19	121	2	Stantes erant pedes nostri in átriis tuis, Jerúsalem.
 Psalmi	Psa	19	121	3	Jerúsalem, quæ ædificátur ut cívitas, cujus participátio ejus in idípsum.
 Psalmi	Psa	19	121	4	Illuc enim ascendérunt tribus, tribus Dómini: testimónium Ísraël, ad confiténdum nómini Dómini.
 Psalmi	Psa	19	121	5	Quia illic sedérunt sedes in judício, sedes super domum David.
 Psalmi	Psa	19	121	6	Rogáte quæ ad pacem sunt Jerúsalem, et abundántia diligéntibus te.
 Psalmi	Psa	19	121	7	Fiat pax in virtúte tua, et abundántia in túrribus tuis.
 Psalmi	Psa	19	121	8	Propter fratres meos et próximos meos, loquébar pacem de te.
 Psalmi	Psa	19	121	9	Propter domum Dómini Dei nostri, quæsívi bona tibi.
 Psalmi	Psa	19	122	1	[Cánticum gráduum.] Ad te levávi óculos meos, qui hábitas in cælis.
 Psalmi	Psa	19	122	2	Ecce sicut óculi servórum in mánibus dominórum suórum; sicut óculi ancíllæ in mánibus dóminæ suæ: ita óculi nostri ad Dóminum Deum nostrum, donec misereátur nostri.
 Psalmi	Psa	19	122	3	Miserére nostri, Dómine, miserére nostri, quia multum repléti sumus despectióne;
 Psalmi	Psa	19	122	4	quia multum repléta est ánima nostra oppróbrium abundántibus, et despéctio supérbis.
 Psalmi	Psa	19	123	1	[Cánticum gráduum.] Nisi quia Dóminus erat in nobis, dicat nunc Ísraël,
 Psalmi	Psa	19	123	2	nisi quia Dóminus erat in nobis: cum exsúrgerent hómines in nos,
 Psalmi	Psa	19	123	3	forte vivos deglutíssent nos; cum irascerétur furor eórum in nos,
 Psalmi	Psa	19	123	4	fórsitan aqua absorbuísset nos;
 Psalmi	Psa	19	123	5	torréntem pertransívit ánima nostra; fórsitan pertransísset ánima nostra aquam intolerábilem.
 Psalmi	Psa	19	123	6	Benedíctus Dóminus, qui non dedit nos in captiónem déntibus eórum.
 Psalmi	Psa	19	123	7	Ánima nostra sicut passer erépta est de láqueo venántium; láqueus contrítus est, et nos liberáti sumus.
 Psalmi	Psa	19	123	8	Adjutórium nostrum in nómine Dómini, qui fecit cælum et terram.
 Psalmi	Psa	19	124	1	[Cánticum gráduum.] Qui confídunt in Dómino, sicut mons Sion: non commovébitur in ætérnum, qui hábitat
 Psalmi	Psa	19	124	2	in Jerúsalem. Montes in circúitu ejus; et Dóminus in circúitu pópuli sui, ex hoc nunc et usque in sǽculum.
 Psalmi	Psa	19	124	3	Quia non relínquet Dóminus virgam peccatórum super sortem justórum: ut non exténdant justi ad iniquitátem manus suas,
 Psalmi	Psa	19	124	4	bénefac, Dómine, bonis, et rectis corde.
 Psalmi	Psa	19	124	5	Declinántes autem in obligatiónes, addúcet Dóminus cum operántibus iniquitátem. Pax super Ísraël!
 Psalmi	Psa	19	125	1	[Cánticum gráduum.] In converténdo Dóminus captivitátem Sion, facti sumus sicut consoláti.
 Psalmi	Psa	19	125	2	Tunc replétum est gáudio os nostrum, et lingua nostra exsultatióne. Tunc dicent inter gentes: Magnificávit Dóminus fácere cum eis.
 Psalmi	Psa	19	125	3	Magnificávit Dóminus fácere nobíscum; facti sumus lætántes.
 Psalmi	Psa	19	125	4	Convérte, Dómine, captivitátem nostram, sicut torrens in austro.
 Psalmi	Psa	19	125	5	Qui séminant in lácrimis, in exsultatióne metent.
 Psalmi	Psa	19	125	6	Eúntes ibant et flebant, mitténtes sémina sua. Veniéntes autem vénient cum exsultatióne, portántes manípulos suos.
 Psalmi	Psa	19	126	1	[Cánticum gráduum Salomónis.] Nisi Dóminus ædificáverit domum, in vanum laboravérunt qui ædíficant eam. Nisi Dóminus custodíerit civitátem, frustra vígilat qui custódit eam.
 Psalmi	Psa	19	126	2	Vanum est vobis ante lucem súrgere: súrgite postquam sedéritis, qui manducátis panem dolóris. Cum déderit diléctis suis somnum,
 Psalmi	Psa	19	126	3	ecce hæréditas Dómini, fílii; merces, fructus ventris.
 Psalmi	Psa	19	126	4	Sicut sagíttæ in manu poténtis, ita fílii excussórum.
 Psalmi	Psa	19	126	5	Beátus vir qui implévit desidérium suum ex ipsis: non confundétur cum loquétur inimícis suis in porta.
 Psalmi	Psa	19	127	1	[Cánticum gráduum.] Beáti omnes qui timent Dóminum, qui ámbulant in viis ejus.
 Psalmi	Psa	19	127	2	Labóres mánuum tuárum quia manducábis: beátus es, et bene tibi erit.
 Psalmi	Psa	19	127	3	Uxor tua sicut vitis abúndans in latéribus domus tuæ; fílii tui sicut novéllæ olivárum in circúitu mensæ tuæ.
 Psalmi	Psa	19	127	4	Ecce sic benedicétur homo qui timet Dóminum.
 Psalmi	Psa	19	127	5	Benedícat tibi Dóminus ex Sion, et vídeas bona Jerúsalem ómnibus diébus vitæ tuæ.
 Psalmi	Psa	19	127	6	Et vídeas fílios filiórum tuórum: pacem super Ísraël.
 Psalmi	Psa	19	128	1	[Cánticum gráduum.] Sæpe expugnavérunt me a juventúte mea, dicat nunc Ísraël;
 Psalmi	Psa	19	128	2	sæpe expugnavérunt me a juventúte mea: étenim non potuérunt mihi.
 Psalmi	Psa	19	128	3	Supra dorsum meum fabricavérunt peccatóres; prolongavérunt iniquitátem suam.
 Psalmi	Psa	19	128	4	Dóminus justus concídit cervíces peccatórum.
 Psalmi	Psa	19	128	5	Confundántur, et convertántur retrórsum omnes qui odérunt Sion.
 Psalmi	Psa	19	128	6	Fiant sicut fœnum tectórum, quod priúsquam evellátur exáruit:
 Psalmi	Psa	19	128	7	de quo non implévit manum suam qui metit, et sinum suum qui manípulos cólligit.
 Psalmi	Psa	19	128	8	Et non dixérunt qui præteríbant: Benedíctio Dómini super vos. Benedíximus vobis in nómine Dómini.
 Psalmi	Psa	19	129	1	[Cánticum gráduum.] De profúndis clamávi ad te, Dómine;
 Psalmi	Psa	19	129	2	Dómine, exáudi vocem meam. Fiant aures tuæ intendéntes in vocem deprecatiónis meæ.
 Psalmi	Psa	19	129	3	Si iniquitátes observáveris, Dómine, Dómine, quis sustinébit?
 Psalmi	Psa	19	129	4	Quia apud te propitiátio est; et propter legem tuam sustínui te, Dómine. Sustínuit ánima mea in verbo ejus:
 Psalmi	Psa	19	129	5	sperávit ánima mea in Dómino.
 Psalmi	Psa	19	129	6	A custódia matutína usque ad noctem, speret Ísraël in Dómino.
 Psalmi	Psa	19	129	7	Quia apud Dóminum misericórdia, et copiósa apud eum redémptio.
 Psalmi	Psa	19	129	8	Et ipse rédimet Ísraël ex ómnibus iniquitátibus ejus.
 Psalmi	Psa	19	130	1	[Cánticum gráduum David.] Dómine, non est exaltátum cor meum, neque eláti sunt óculi mei, neque ambulávi in magnis, neque in mirabílibus super me.
 Psalmi	Psa	19	130	2	Si non humíliter sentiébam, sed exaltávi ánimam meam: sicut ablactátus est super matre sua, ita retribútio in ánima mea.
 Psalmi	Psa	19	130	3	Speret Ísraël in Dómino, ex hoc nunc et usque in sǽculum.
 Psalmi	Psa	19	131	1	[Cánticum gráduum.] Meménto, Dómine, David, et omnis mansuetúdinis ejus:
 Psalmi	Psa	19	131	2	sicut jurávit Dómino; votum vovit Deo Jacob:
 Psalmi	Psa	19	131	3	Si introíero in tabernáculum domus meæ; si ascéndero in lectum strati mei;
 Psalmi	Psa	19	131	4	si dédero somnum óculis meis, et pálpebris meis dormitatiónem,
 Psalmi	Psa	19	131	5	et réquiem tempóribus meis, donec invéniam locum Dómino, tabernáculum Deo Jacob.
 Psalmi	Psa	19	131	6	Ecce audívimus eam in Éphrata; invénimus eam in campis silvæ.
 Psalmi	Psa	19	131	7	Introíbimus in tabernáculum ejus; adorábimus in loco ubi stetérunt pedes ejus.
 Psalmi	Psa	19	131	8	Surge, Dómine, in réquiem tuam, tu et arca sanctificatiónis tuæ.
 Psalmi	Psa	19	131	9	Sacerdótes tui induántur justítiam, et sancti tui exsúltent.
 Psalmi	Psa	19	131	10	Propter David servum tuum non avértas fáciem christi tui.	b
 Psalmi	Psa	19	131	11	Jurávit Dóminus David veritátem, et non frustrábitur eam: De fructu ventris tui ponam super sedem tuam.
 Psalmi	Psa	19	131	12	Si custodíerint fílii tui testaméntum meum, et testimónia mea hæc quæ docébo eos, et fílii eórum usque in sǽculum sedébunt super sedem tuam.
 Psalmi	Psa	19	131	13	Quóniam elégit Dóminus Sion: elégit eam in habitatiónem sibi.
 Psalmi	Psa	19	131	14	Hæc réquies mea in sǽculum sǽculi; hic habitábo, quóniam elégi eam.
 Psalmi	Psa	19	131	15	Víduam ejus benedícens benedícam; páuperes ejus saturábo pánibus.
 Psalmi	Psa	19	131	16	Sacerdótes ejus índuam salutári, et sancti ejus exsultatióne exsultábunt.
 Psalmi	Psa	19	131	17	Illuc prodúcam cornu David; parávi lucérnam christo meo.
 Psalmi	Psa	19	131	18	Inimícos ejus índuam confusióne; super ipsum autem efflorébit sanctificátio mea.
 Psalmi	Psa	19	132	1	[Cánticum gráduum David.] Ecce quam bonum et quam jucúndum, habitáre fratres in unum!
 Psalmi	Psa	19	132	2	Sicut unguéntum in cápite, quod descéndit in barbam, barbam Áaron, quod descéndit in oram vestiménti ejus;
 Psalmi	Psa	19	132	3	sicut ros Hermon, qui descéndit in montem Sion. Quóniam illic mandávit Dóminus benedictiónem, et vitam usque in sǽculum.
 Psalmi	Psa	19	133	1	[Cánticum gráduum.] Ecce nunc benedícite Dóminum, omnes servi Dómini: qui statis in domo Dómini, in átriis domus Dei nostri.
 Psalmi	Psa	19	133	2	In nóctibus extóllite manus vestras in sancta, et benedícite Dóminum.
 Psalmi	Psa	19	133	3	Benedícat te Dóminus ex Sion, qui fecit cælum et terram.
 Psalmi	Psa	19	134	1	[Allelúja.] Laudáte nomen Dómini; laudáte, servi, Dóminum:
 Psalmi	Psa	19	134	2	qui statis in domo Dómini, in átriis domus Dei nostri.
 Psalmi	Psa	19	134	3	Laudáte Dóminum, quia bonus Dóminus; psállite nómini ejus, quóniam suáve.
 Psalmi	Psa	19	134	4	Quóniam Jacob elégit sibi Dóminus; Ísraël in possessiónem sibi.
 Psalmi	Psa	19	134	5	Quia ego cognóvi quod magnus est Dóminus, et Deus noster præ ómnibus diis.	b
 Psalmi	Psa	19	134	6	Ómnia quæcúmque vóluit Dóminus fecit, in cælo, in terra, in mari et in ómnibus abýssis.
 Psalmi	Psa	19	134	7	Edúcens nubes ab extrémo terræ, fúlgura in plúviam fecit; qui prodúcit ventos de thesáuris suis.
 Psalmi	Psa	19	134	8	Qui percússit primogénita Ægýpti, ab hómine usque ad pecus.
 Psalmi	Psa	19	134	9	Et misit signa et prodígia in médio tui, Ægýpte: in Pharaónem, et in omnes servos ejus.
 Psalmi	Psa	19	134	10	Qui percússit gentes multas, et occídit reges fortes:
 Psalmi	Psa	19	134	11	Sehon, regem Amorrhæórum, et Og, regem Basan, et ómnia regna Chánaan:
 Psalmi	Psa	19	134	12	et dedit terram eórum hæreditátem, hæreditátem Ísraël pópulo suo.
 Psalmi	Psa	19	134	13	Dómine, nomen tuum in ætérnum; Dómine, memoriále tuum in generatiónem et generatiónem.	b
 Psalmi	Psa	19	134	14	Quia judicábit Dóminus pópulum suum, et in servis suis deprecábitur.
 Psalmi	Psa	19	134	15	Simulácra géntium argéntum et aurum, ópera mánuum hóminum.
 Psalmi	Psa	19	134	16	Os habent, et non loquéntur; óculos habent, et non vidébunt.
 Psalmi	Psa	19	134	17	Aures habent, et non áudient; neque enim est spíritus in ore ipsórum.
 Psalmi	Psa	19	134	18	Símiles illis fiant qui fáciunt ea, et omnes qui confídunt in eis.
 Psalmi	Psa	19	134	19	Domus Ísraël, benedícite Dómino; domus Áaron, benedícite Dómino.
 Psalmi	Psa	19	134	20	Domus Levi, benedícite Dómino; qui timétis Dóminum, benedícite Dómino.
 Psalmi	Psa	19	134	21	Benedíctus Dóminus ex Sion, qui hábitat in Jerúsalem.
 Psalmi	Psa	19	135	1	[Allelúja.] Confitémini Dómino, quóniam bonus, quóniam in ætérnum misericórdia ejus.
 Psalmi	Psa	19	135	2	Confitémini Deo deórum, quóniam in ætérnum misericórdia ejus.
 Psalmi	Psa	19	135	3	Confitémini Dómino dominórum, quóniam in ætérnum misericórdia ejus.
 Psalmi	Psa	19	135	4	Qui facit mirabília magna solus, quóniam in ætérnum misericórdia ejus.
 Psalmi	Psa	19	135	5	Qui fecit cælos in intelléctu, quóniam in ætérnum misericórdia ejus.
 Psalmi	Psa	19	135	6	Qui firmávit terram super aquas, quóniam in ætérnum misericórdia ejus.
 Psalmi	Psa	19	135	7	Qui fecit luminária magna, quóniam in ætérnum misericórdia ejus:
 Psalmi	Psa	19	135	8	solem in potestátem diéi, quóniam in ætérnum misericórdia ejus;
 Psalmi	Psa	19	135	9	lunam et stellas in potestátem noctis, quóniam in ætérnum misericórdia ejus.
 Psalmi	Psa	19	135	10	Qui percússit Ægýptum cum primogénitis eórum, quóniam in ætérnum misericórdia ejus.	b
 Psalmi	Psa	19	135	11	Qui edúxit Ísraël de médio eórum, quóniam in ætérnum misericórdia ejus,
 Psalmi	Psa	19	135	12	in manu poténti et bráchio excélso, quóniam in ætérnum misericórdia ejus.
 Psalmi	Psa	19	135	13	Qui divísit mare Rubrum in divisiónes, quóniam in ætérnum misericórdia ejus;
 Psalmi	Psa	19	135	14	et edúxit Ísraël per médium ejus, quóniam in ætérnum misericórdia ejus;
 Psalmi	Psa	19	135	15	et excússit Pharaónem et virtútem ejus in mari Rubro, quóniam in ætérnum misericórdia ejus.
 Psalmi	Psa	19	135	16	Qui tradúxit pópulum suum per desértum, quóniam in ætérnum misericórdia ejus.
 Psalmi	Psa	19	135	17	Qui percússit reges magnos, quóniam in ætérnum misericórdia ejus;	b
 Psalmi	Psa	19	135	18	et occídit reges fortes, quóniam in ætérnum misericórdia ejus:
 Psalmi	Psa	19	135	19	Sehon, regem Amorrhæórum, quóniam in ætérnum misericórdia ejus;
 Psalmi	Psa	19	135	20	et Og, regem Basan, quóniam in ætérnum misericórdia ejus:
 Psalmi	Psa	19	135	21	et dedit terram eórum hæreditátem, quóniam in ætérnum misericórdia ejus;
 Psalmi	Psa	19	135	22	hæreditátem Ísraël, servo suo, quóniam in ætérnum misericórdia ejus.
 Psalmi	Psa	19	135	23	Quia in humilitáte nostra memor fuit nostri, quóniam in ætérnum misericórdia ejus;
 Psalmi	Psa	19	135	24	et redémit nos ab inimícis nostris, quóniam in ætérnum misericórdia ejus.
 Psalmi	Psa	19	135	25	Qui dat escam omni carni, quóniam in ætérnum misericórdia ejus.
 Psalmi	Psa	19	135	26	Confitémini Deo cæli, quóniam in ætérnum misericórdia ejus. Confitémini Dómino dominórum, quóniam in ætérnum misericórdia ejus.
 Psalmi	Psa	19	136	1	[Psalmus David, Jeremíæ.] Super flúmina Babylónis illic sédimus et flévimus, cum recordarémur Sion.
 Psalmi	Psa	19	136	2	In salícibus in médio ejus suspéndimus órgana nostra:
 Psalmi	Psa	19	136	3	quia illic interrogavérunt nos, qui captívos duxérunt nos, verba cantiónum; et qui abduxérunt nos: Hymnum cantáte nobis de cánticis Sion.
 Psalmi	Psa	19	136	4	Quómodo cantábimus cánticum Dómini in terra aliéna?
 Psalmi	Psa	19	136	5	Si oblítus fúero tui, Jerúsalem, oblivióni detur déxtera mea.
 Psalmi	Psa	19	136	6	Adhǽreat lingua mea fáucibus meis, si non memínero tui; si non proposúero Jerúsalem in princípio lætítiæ meæ.
 Psalmi	Psa	19	136	7	Memor esto, Dómine, filiórum Edom, in die Jerúsalem: qui dicunt: Exinaníte, exinaníte usque ad fundaméntum in ea.
 Psalmi	Psa	19	136	8	Fília Babylónis mísera! beátus qui retríbuet tibi retributiónem tuam quam retribuísti nobis.
 Psalmi	Psa	19	136	9	Beátus qui tenébit, et allídet párvulos tuos ad petram.
 Psalmi	Psa	19	137	1	[Ipsi David.] Confitébor tibi, Dómine, in toto corde meo, quóniam audísti verba oris mei. In conspéctu angelórum psallam tibi;
 Psalmi	Psa	19	137	2	adorábo ad templum sanctum tuum, et confitébor nómini tuo: super misericórdia tua et veritáte tua; quóniam magnificásti super omne, nomen sanctum tuum.
 Psalmi	Psa	19	137	3	In quacúmque die invocávero te, exáudi me; multiplicábis in ánima mea virtútem.
 Psalmi	Psa	19	137	4	Confiteántur tibi, Dómine, omnes reges terræ, quia audiérunt ómnia verba oris tui.
 Psalmi	Psa	19	137	5	Et cantent in viis Dómini, quóniam magna est glória Dómini;
 Psalmi	Psa	19	137	6	quóniam excélsus Dóminus, et humília réspicit, et alta a longe cognóscit.
 Psalmi	Psa	19	137	7	Si ambulávero in médio tribulatiónis, vivificábis me; et super iram inimicórum meórum extendísti manum tuam, et salvum me fecit déxtera tua.
 Psalmi	Psa	19	137	8	Dóminus retríbuet pro me. Dómine, misericórdia tua in sǽculum; ópera mánuum tuárum ne despícias.
 Psalmi	Psa	19	138	1	[In finem, psalmus David.] Dómine, probásti me, et cognovísti me;
 Psalmi	Psa	19	138	2	tu cognovísti sessiónem meam et resurrectiónem meam.
 Psalmi	Psa	19	138	3	Intellexísti cogitatiónes meas de longe; sémitam meam et funículum meum investigásti:
 Psalmi	Psa	19	138	4	et omnes vias meas prævidísti, quia non est sermo in lingua mea.
 Psalmi	Psa	19	138	5	Ecce, Dómine, tu cognovísti ómnia, novíssima et antíqua. Tu formásti me, et posuísti super me manum tuam.
 Psalmi	Psa	19	138	6	Mirábilis facta est sciéntia tua ex me; confortáta est, et non pótero ad eam.
 Psalmi	Psa	19	138	7	Quo ibo a spíritu tuo? et quo a fácie tua fúgiam?	b
 Psalmi	Psa	19	138	8	Si ascéndero in cælum, tu illic es; si descéndero in inférnum, ades.
 Psalmi	Psa	19	138	9	Si súmpsero pennas meas dilúculo, et habitávero in extrémis maris,
 Psalmi	Psa	19	138	10	étenim illuc manus tua dedúcet me, et tenébit me déxtera tua.
 Psalmi	Psa	19	138	11	Et dixi: Fórsitan ténebræ conculcábunt me; et nox illuminátio mea in delíciis meis.
 Psalmi	Psa	19	138	12	Quia ténebræ non obscurabúntur a te, et nox sicut dies illuminábitur: sicut ténebræ ejus, ita et lumen ejus.
 Psalmi	Psa	19	138	13	Quia tu possedísti renes meos; suscepísti me de útero matris meæ.	b
 Psalmi	Psa	19	138	14	Confitébor tibi, quia terribíliter magnificátus es; mirabília ópera tua, et ánima mea cognóscit nimis.
 Psalmi	Psa	19	138	15	Non est occultátum os meum a te, quod fecísti in occúlto; et substántia mea in inferióribus terræ.
 Psalmi	Psa	19	138	16	Imperféctum meum vidérunt óculi tui, et in libro tuo omnes scribéntur. Dies formabúntur, et nemo in eis.
 Psalmi	Psa	19	138	17	Mihi autem nimis honorificáti sunt amíci tui, Deus; nimis confortátus est principátus eórum.	b
 Psalmi	Psa	19	138	18	Dinumerábo eos, et super arénam multiplicabúntur. Exsurréxi, et adhuc sum tecum.
 Psalmi	Psa	19	138	19	Si occíderis, Deus, peccatóres, viri sánguinum, declináte a me:
 Psalmi	Psa	19	138	20	quia dícitis in cogitatióne: Accípient in vanitáte civitátes tuas.
 Psalmi	Psa	19	138	21	Nonne qui odérunt te, Dómine, óderam, et super inimícos tuos tabescébam?
 Psalmi	Psa	19	138	22	Perfécto ódio óderam illos, et inimíci facti sunt mihi.
 Psalmi	Psa	19	138	23	Proba me, Deus, et scito cor meum; intérroga me, et cognósce sémitas meas.
 Psalmi	Psa	19	138	24	Et vide si via iniquitátis in me est, et deduc me in via ætérna.
 Psalmi	Psa	19	139	1	[In finem. Psalmus David.]
 Psalmi	Psa	19	139	2	Éripe me, Dómine, ab hómine malo; a viro iníquo éripe me.
 Psalmi	Psa	19	139	3	Qui cogitavérunt iniquitátes in corde, tota die constituébant prœ́lia.
 Psalmi	Psa	19	139	4	Acuérunt linguas suas sicut serpéntis; venénum áspidum sub lábiis eórum.
 Psalmi	Psa	19	139	5	Custódi me, Dómine, de manu peccatóris, et ab homínibus iníquis éripe me. Qui cogitavérunt supplantáre gressus meos:
 Psalmi	Psa	19	139	6	abscondérunt supérbi láqueum mihi. Et funes extendérunt in láqueum; juxta iter, scándalum posuérunt mihi.
 Psalmi	Psa	19	139	7	Dixi Dómino: Deus meus es tu; exáudi, Dómine, vocem deprecatiónis meæ.	b
 Psalmi	Psa	19	139	8	Dómine, Dómine, virtus salútis meæ, obumbrásti super caput meum in die belli.
 Psalmi	Psa	19	139	9	Ne tradas me, Dómine, a desidério meo peccatóri: cogitavérunt contra me; ne derelínquas me, ne forte exalténtur.
 Psalmi	Psa	19	139	10	Caput circúitus eórum: labor labiórum ipsórum opériet eos.
 Psalmi	Psa	19	139	11	Cadent super eos carbónes; in ignem dejícies eos: in misériis non subsístent.
 Psalmi	Psa	19	139	12	Vir linguósus non dirigétur in terra; virum injústum mala cápient in intéritu.
 Psalmi	Psa	19	139	13	Cognóvi quia fáciet Dóminus judícium ínopis, et vindíctam páuperum.
 Psalmi	Psa	19	139	14	Verúmtamen justi confitebúntur nómini tuo, et habitábunt recti cum vultu tuo.
 Psalmi	Psa	19	140	1	[Psalmus David.] Dómine, clamávi ad te: exáudi me; inténde voci meæ, cum clamávero ad te.
 Psalmi	Psa	19	140	2	Dirigátur orátio mea sicut incénsum in conspéctu tuo; elevátio mánuum meárum sacrifícium vespertínum.
 Psalmi	Psa	19	140	3	Pone, Dómine, custódiam ori meo, et óstium circumstántiæ lábiis meis.
 Psalmi	Psa	19	140	4	Non declínes cor meum in verba malítiæ, ad excusándas excusatiónes in peccátis; cum homínibus operántibus iniquitátem, et non communicábo cum eléctis eórum.
 Psalmi	Psa	19	140	5	Corrípiet me justus in misericórdia, et increpábit me: óleum autem peccatóris non impínguet caput meum. Quóniam adhuc et orátio mea in beneplácitis eórum:
 Psalmi	Psa	19	140	6	absórpti sunt juncti petræ júdices eórum. Áudient verba mea, quóniam potuérunt.
 Psalmi	Psa	19	140	7	Sicut crassitúdo terræ erúpta est super terram, dissipáta sunt ossa nostra secus inférnum.
 Psalmi	Psa	19	140	8	Quia ad te, Dómine, Dómine, óculi mei; in te sperávi, non áuferas ánimam meam.	b
 Psalmi	Psa	19	140	9	Custódi me a láqueo quem statuérunt mihi, et a scándalis operántium iniquitátem.
 Psalmi	Psa	19	140	10	Cadent in retiáculo ejus peccatóres: singuláriter sum ego, donec tránseam.
 Psalmi	Psa	19	141	1	[Intelléctus David, cum esset in spelúnca, orátio.]
 Psalmi	Psa	19	141	2	Voce mea ad Dóminum clamávi, voce mea ad Dóminum deprecátus sum.
 Psalmi	Psa	19	141	3	Effúndo in conspéctu ejus oratiónem meam, et tribulatiónem meam ante ipsum pronúntio:
 Psalmi	Psa	19	141	4	in deficiéndo ex me spíritum meum, et tu cognovísti sémitas meas. In via hac qua ambulábam abscondérunt láqueum mihi.
 Psalmi	Psa	19	141	5	Considerábam ad déxteram, et vidébam, et non erat qui cognósceret me: périit fuga a me, et non est qui requírat ánimam meam.
 Psalmi	Psa	19	141	6	Clamávi ad te, Dómine; dixi: Tu es spes mea, pórtio mea in terra vivéntium.
 Psalmi	Psa	19	141	7	Inténde ad deprecatiónem meam, quia humiliátus sum nimis. Líbera me a persequéntibus me, quia confortáti sunt super me.
 Psalmi	Psa	19	141	8	Educ de custódia ánimam meam ad confiténdum nómini tuo; me exspéctant justi donec retríbuas mihi.
 Psalmi	Psa	19	142	1	[Psalmus David, quando persequebátur eum Ábsalom fílius ejus.] Dómine, exáudi oratiónem meam; áuribus pércipe obsecratiónem meam in veritáte tua; exáudi me in tua justítia.
 Psalmi	Psa	19	142	2	Et non intres in judícium cum servo tuo, quia non justificábitur in conspéctu tuo omnis vivens.
 Psalmi	Psa	19	142	3	Quia persecútus est inimícus ánimam meam; humiliávit in terra vitam meam; collocávit me in obscúris, sicut mórtuos sǽculi.
 Psalmi	Psa	19	142	4	Et anxiátus est super me spíritus meus; in me turbátum est cor meum.
 Psalmi	Psa	19	142	5	Memor fui diérum antiquórum; meditátus sum in ómnibus opéribus tuis: in factis mánuum tuárum meditábar.
 Psalmi	Psa	19	142	6	Expándi manus meas ad te; ánima mea sicut terra sine aqua tibi.
 Psalmi	Psa	19	142	7	Velóciter exáudi me, Dómine; defécit spíritus meus. Non avértas fáciem tuam a me, et símilis ero descendéntibus in lacum.	b
 Psalmi	Psa	19	142	8	Audítam fac mihi mane misericórdiam tuam, quia in te sperávi. Notam fac mihi viam in qua ámbulem, quia ad te levávi ánimam meam.
 Psalmi	Psa	19	142	9	Éripe me de inimícis meis, Dómine: ad te confúgi.
 Psalmi	Psa	19	142	10	Doce me fácere voluntátem tuam, quia Deus meus es tu. Spíritus tuus bonus dedúcet me in terram rectam.
 Psalmi	Psa	19	142	11	Propter nomen tuum, Dómine, vivificábis me: in æquitáte tua, edúces de tribulatióne ánimam meam,
 Psalmi	Psa	19	142	12	et in misericórdia tua dispérdes inimícos meos, et perdes omnes qui tríbulant ánimam meam, quóniam ego servus tuus sum.
 Psalmi	Psa	19	143	1	[Psalmus David. Advérsus Góliath.] Benedíctus Dóminus Deus meus, qui docet manus meas ad prœ́lium, et dígitos meos ad bellum.
 Psalmi	Psa	19	143	2	Misericórdia mea et refúgium meum; suscéptor meus et liberátor meus; protéctor meus, et in ipso sperávi, qui subdit pópulum meum sub me.
 Psalmi	Psa	19	143	3	Dómine, quid est homo, quia innotuísti ei? aut fílius hóminis, quia réputas eum?
 Psalmi	Psa	19	143	4	Homo vanitáti símilis factus est; dies ejus sicut umbra prætéreunt.
 Psalmi	Psa	19	143	5	Dómine, inclína cælos tuos, et descénde; tange montes, et fumigábunt.	b
 Psalmi	Psa	19	143	6	Fúlgura coruscatiónem, et dissipábis eos; emítte sagíttas tuas, et conturbábis eos.
 Psalmi	Psa	19	143	7	Emítte manum tuam de alto: éripe me, et líbera me de aquis multis, de manu filiórum alienórum:
 Psalmi	Psa	19	143	8	quorum os locútum est vanitátem, et déxtera eórum déxtera iniquitátis.
 Psalmi	Psa	19	143	9	Deus, cánticum novum cantábo tibi; in psaltério decachórdo psallam tibi.
 Psalmi	Psa	19	143	10	Qui das salútem régibus, qui redemísti David servum tuum de gládio malígno,
 Psalmi	Psa	19	143	11	éripe me, et érue me de manu filiórum alienórum, quorum os locútum est vanitátem, et déxtera eórum déxtera iniquitátis.
 Psalmi	Psa	19	143	12	Quorum fílii sicut novéllæ plantatiónes in juventúte sua; fíliæ eórum compósitæ, circumornátæ ut similitúdo templi.	b
 Psalmi	Psa	19	143	13	Promptuária eórum plena, eructántia ex hoc in illud; oves eórum fœtósæ, abundántes in egréssibus suis;
 Psalmi	Psa	19	143	14	boves eórum crassæ. Non est ruína macériæ, neque tránsitus, neque clamor in platéis eórum.
 Psalmi	Psa	19	143	15	Beátum dixérunt pópulum cui hæc sunt; beátus pópulus cujus Dóminus Deus ejus.
 Psalmi	Psa	19	144	1	[Laudátio ipsi David.] Exaltábo te, Deus meus rex, et benedícam nómini tuo in sǽculum, et in sǽculum sǽculi.
 Psalmi	Psa	19	144	2	Per síngulos dies benedícam tibi, et laudábo nomen tuum in sǽculum, et in sǽculum sǽculi.
 Psalmi	Psa	19	144	3	Magnus Dóminus, et laudábilis nimis, et magnitúdinis ejus non est finis.
 Psalmi	Psa	19	144	4	Generátio et generátio laudábit ópera tua, et poténtiam tuam pronuntiábunt.
 Psalmi	Psa	19	144	5	Magnificéntiam glóriæ sanctitátis tuæ loquéntur, et mirabília tua narrábunt.
 Psalmi	Psa	19	144	6	Et virtútem terribílium tuórum dicent, et magnitúdinem tuam narrábunt.
 Psalmi	Psa	19	144	7	Memóriam abundántiæ suavitátis tuæ eructábunt, et justítia tua exsultábunt.
 Psalmi	Psa	19	144	8	Miserátor et miséricors Dóminus: pátiens, et multum miséricors.
 Psalmi	Psa	19	144	9	Suávis Dóminus univérsis, et miseratiónes ejus super ómnia ópera ejus.
 Psalmi	Psa	19	144	10	Confiteántur tibi, Dómine, ómnia ópera tua, et sancti tui benedícant tibi.	b
 Psalmi	Psa	19	144	11	Glóriam regni tui dicent, et poténtiam tuam loquéntur:
 Psalmi	Psa	19	144	12	ut notam fáciant fíliis hóminum poténtiam tuam, et glóriam magnificéntiæ regni tui.
 Psalmi	Psa	19	144	13	Regnum tuum regnum ómnium sæculórum; et dominátio tua in omni generatióne et generatiónem. Fidélis Dóminus in ómnibus verbis suis, et sanctus in ómnibus opéribus suis.
 Psalmi	Psa	19	144	14	Állevat Dóminus omnes qui córruunt, et érigit omnes elísos.
 Psalmi	Psa	19	144	15	Óculi ómnium in te sperant, Dómine, et tu das escam illórum in témpore opportúno.	b
 Psalmi	Psa	19	144	16	Áperis tu manum tuam, et imples omne ánimal benedictióne.
 Psalmi	Psa	19	144	17	Justus Dóminus in ómnibus viis suis, et sanctus in ómnibus opéribus suis.
 Psalmi	Psa	19	144	18	Prope est Dóminus ómnibus invocántibus eum, ómnibus invocántibus eum in veritáte.
 Psalmi	Psa	19	144	19	Voluntátem timéntium se fáciet, et deprecatiónem eórum exáudiet, et salvos fáciet eos.
 Psalmi	Psa	19	144	20	Custódit Dóminus omnes diligéntes se, et omnes peccatóres dispérdet.
 Psalmi	Psa	19	144	21	Laudatiónem Dómini loquétur os meum; et benedícat omnis caro nómini sancto ejus in sǽculum, et in sǽculum sǽculi.
 Psalmi	Psa	19	145	1	[Allelúja, Aggǽi et Zacharíæ.]
 Psalmi	Psa	19	145	2	Lauda, ánima mea, Dóminum. Laudábo Dóminum in vita mea; psallam Deo meo quámdiu fúero. Nolíte confídere in princípibus,
 Psalmi	Psa	19	145	3	in fíliis hóminum, in quibus non est salus.
 Psalmi	Psa	19	145	4	Exíbit spíritus ejus, et revertétur in terram suam; in illa die períbunt omnes cogitatiónes eórum.
 Psalmi	Psa	19	145	5	Beátus cujus Deus Jacob adjútor ejus, spes ejus in Dómino Deo ipsíus:
 Psalmi	Psa	19	145	6	qui fecit cælum et terram, mare, et ómnia quæ in eis sunt.
 Psalmi	Psa	19	145	7	Qui custódit veritátem in sǽculum; facit judícium injúriam patiéntibus; dat escam esuriéntibus. Dóminus solvit compedítos;
 Psalmi	Psa	19	145	8	Dóminus illúminat cæcos. Dóminus érigit elísos; Dóminus díligit justos.
 Psalmi	Psa	19	145	9	Dóminus custódit ádvenas, pupíllum et víduam suscípiet, et vias peccatórum dispérdet.
 Psalmi	Psa	19	145	10	Regnábit Dóminus in sǽcula; Deus tuus, Sion, in generatiónem et generatiónem.
 Psalmi	Psa	19	146	1	[Allelúja.] Laudáte Dóminum, quóniam bonus est psalmus; Deo nostro sit jucúnda, decoráque laudátio.
 Psalmi	Psa	19	146	2	Ædíficans Jerúsalem Dóminus, dispersiónes Israélis congregábit:
 Psalmi	Psa	19	146	3	qui sanat contrítos corde, et álligat contritiónes eórum;
 Psalmi	Psa	19	146	4	qui númerat multitúdinem stellárum, et ómnibus eis nómina vocat.
 Psalmi	Psa	19	146	5	Magnus Dóminus noster, et magna virtus ejus, et sapiéntiæ ejus non est númerus.
 Psalmi	Psa	19	146	6	Suscípiens mansuétos Dóminus; humílians autem peccatóres usque ad terram.
 Psalmi	Psa	19	146	7	Præcínite Dómino in confessióne; psállite Deo nostro in cíthara.
 Psalmi	Psa	19	146	8	Qui óperit cælum núbibus, et parat terræ plúviam; qui prodúcit in móntibus fœnum, et herbam servitúti hóminum;
 Psalmi	Psa	19	146	9	qui dat juméntis escam ipsórum, et pullis corvórum invocántibus eum.
 Psalmi	Psa	19	146	10	Non in fortitúdine equi voluntátem habébit, nec in tíbiis viri beneplácitum erit ei.
 Psalmi	Psa	19	146	11	Beneplácitum est Dómino super timéntes eum, et in eis qui sperant super misericórdia ejus.
 Psalmi	Psa	19	147	1	[Allelúja.] Lauda, Jerúsalem, Dóminum; lauda Deum tuum, Sion.
 Psalmi	Psa	19	147	2	Quóniam confortávit seras portárum tuárum; benedíxit fíliis tuis in te.
 Psalmi	Psa	19	147	3	Qui pósuit fines tuos pacem, et ádipe fruménti sátiat te.
 Psalmi	Psa	19	147	4	Qui emíttit elóquium suum terræ: velóciter currit sermo ejus.
 Psalmi	Psa	19	147	5	Qui dat nivem sicut lanam; nébulam sicut cínerem spargit.
 Psalmi	Psa	19	147	6	Mittit crystállum suam sicut buccéllas: ante fáciem frígoris ejus quis sustinébit?
 Psalmi	Psa	19	147	7	Emíttet verbum suum, et liquefáciet ea; flabit spíritus ejus, et fluent aquæ.
 Psalmi	Psa	19	147	8	Qui annúntiat verbum suum Jacob, justítias et judícia sua Ísraël.
 Psalmi	Psa	19	147	9	Non fecit táliter omni natióni, et judícia sua non manifestávit eis. Allelúja.
 Psalmi	Psa	19	148	1	[Allelúja.] Laudáte Dóminum de cælis; laudáte eum in excélsis.
 Psalmi	Psa	19	148	2	Laudáte eum, omnes ángeli ejus; laudáte eum, omnes virtútes ejus.
 Psalmi	Psa	19	148	3	Laudáte eum, sol et luna; laudáte eum, omnes stellæ et lumen.
 Psalmi	Psa	19	148	4	Laudáte eum, cæli cælórum; et aquæ omnes quæ super cælos sunt,
 Psalmi	Psa	19	148	5	laudent nomen Dómini. Quia ipse dixit, et facta sunt; ipse mandávit, et creáta sunt.
 Psalmi	Psa	19	148	6	Státuit ea in ætérnum, et in sǽculum sǽculi; præcéptum pósuit, et non præteríbit.
 Psalmi	Psa	19	148	7	Laudáte Dóminum de terra, dracónes et omnes abýssi;	b
 Psalmi	Psa	19	148	8	ignis, grando, nix, glácies, spíritus procellárum, quæ fáciunt verbum ejus;
 Psalmi	Psa	19	148	9	montes, et omnes colles; ligna fructífera, et omnes cedri;
 Psalmi	Psa	19	148	10	béstiæ, et univérsa pécora; serpéntes, et vólucres pennátæ;
 Psalmi	Psa	19	148	11	reges terræ et omnes pópuli; príncipes et omnes júdices terræ;
 Psalmi	Psa	19	148	12	júvenes et vírgines; senes cum junióribus, laudent nomen Dómini:
 Psalmi	Psa	19	148	13	quia exaltátum est nomen ejus solíus.
 Psalmi	Psa	19	148	14	Conféssio ejus super cælum et terram; et exaltávit cornu pópuli sui. Hymnus ómnibus sanctis ejus; fíliis Ísraël, pópulo appropinquánti sibi. Allelúja.
 Psalmi	Psa	19	149	1	[Allelúja.] Cantáte Dómino cánticum novum; laus ejus in ecclésia sanctórum.
 Psalmi	Psa	19	149	2	Lætétur Ísraël in eo qui fecit eum, et fílii Sion exsúltent in rege suo.
 Psalmi	Psa	19	149	3	Laudent nomen ejus in choro; in týmpano et psaltério psallant ei.
 Psalmi	Psa	19	149	4	Quia beneplácitum est Dómino in pópulo suo, et exaltábit mansuétos in salútem.
 Psalmi	Psa	19	149	5	Exsultábunt sancti in glória; lætabúntur in cubílibus suis.
 Psalmi	Psa	19	149	6	Exaltatiónes Dei in gútture eórum, et gládii ancípites in mánibus eórum:
 Psalmi	Psa	19	149	7	ad faciéndam vindíctam in natiónibus, increpatiónes in pópulis;
 Psalmi	Psa	19	149	8	ad alligándos reges eórum in compédibus, et nóbiles eórum in mánicis férreis;
 Psalmi	Psa	19	149	9	ut fáciant in eis judícium conscríptum: glória hæc est ómnibus sanctis ejus. Allelúja.
 Psalmi	Psa	19	150	1	[Allelúja.] Laudáte Dóminum in sanctis ejus; laudáte eum in firmaménto virtútis ejus.
 Psalmi	Psa	19	150	2	Laudáte eum in virtútibus ejus; laudáte eum secúndum multitúdinem magnitúdinis ejus.
 Psalmi	Psa	19	150	3	Laudáte eum in sono tubæ; laudáte eum in psaltério et cíthara.
 Psalmi	Psa	19	150	4	Laudáte eum in týmpano et choro; laudáte eum in chordis et órgano.
 Psalmi	Psa	19	150	5	Laudáte eum in cýmbalis benesonántibus; laudáte eum in cýmbalis jubilatiónis.
 Psalmi	Psa	19	150	6	Omnis spíritus laudet Dóminum! Allelúja.
 #	Provérbia	Prv	Liber Proverbiórum
 Provérbia	Prv	20	1	1	Parábolæ Salomónis, fílii David, regis Ísraël,
 Provérbia	Prv	20	1	2	ad sciéndam sapiéntiam et disciplínam;
 Provérbia	Prv	20	1	3	ad intelligénda verba prudéntiæ, et suscipiéndam eruditiónem doctrínæ, justítiam, et judícium, et æquitátem:
 Provérbia	Prv	20	1	4	ut detur párvulis astútia, adolescénti sciéntia et intelléctus.
 Provérbia	Prv	20	1	5	Áudiens sápiens, sapiéntior erit, et intélligens gubernácula possidébit.
 Provérbia	Prv	20	1	6	Animadvértet parábolam et interpretatiónem, verba sapiéntum et ænígmata eórum.
 Provérbia	Prv	20	1	7	Timor Dómini princípium sapiéntiæ; sapiéntiam atque doctrínam stulti despíciunt.	b
 Provérbia	Prv	20	1	8	Audi, fili mi, disciplínam patris tui, et ne dimíttas legem matris tuæ:	b
 Provérbia	Prv	20	1	9	ut addátur grátia cápiti tuo, et torques collo tuo.
 Provérbia	Prv	20	1	10	Fili mi, si te lactáverint peccatóres, ne acquiéscas eis.
 Provérbia	Prv	20	1	11	Si díxerint: Veni nobíscum, insidiémur sánguini; abscondámus tendículas contra insóntem frustra;
 Provérbia	Prv	20	1	12	deglutiámus eum sicut inférnus vivéntem, et íntegrum quasi descendéntem in lacum;
 Provérbia	Prv	20	1	13	omnem pretiósam substántiam reperiémus; implébimus domos nostras spóliis:
 Provérbia	Prv	20	1	14	sortem mitte nobíscum, marsúpium unum sit ómnium nostrum:
 Provérbia	Prv	20	1	15	fili mi, ne ámbules cum eis; próhibe pedem tuum a sémitis eórum:
 Provérbia	Prv	20	1	16	pedes enim illórum ad malum currunt, et festínans ut effúndant sánguinem.
 Provérbia	Prv	20	1	17	Frustra autem jácitur rete ante óculos pennatórum.
 Provérbia	Prv	20	1	18	Ipsi quoque contra sánguinem suum insidiántur, et moliúntur fraudes contra ánimas suas.
 Provérbia	Prv	20	1	19	Sic sémitæ omnis avári: ánimas possidéntium rápiunt.
 Provérbia	Prv	20	1	20	Sapiéntia foris prǽdicat; in platéis dat vocem suam:	b
 Provérbia	Prv	20	1	21	in cápite turbárum clámitat; in fóribus portárum urbis profert verba sua, dicens:
 Provérbia	Prv	20	1	22	Úsquequo, párvuli, dilígitis infántiam, et stulti ea quæ sibi sunt nóxia cúpient, et imprudéntes odíbunt sciéntiam?
 Provérbia	Prv	20	1	23	convertímini ad correptiónem meam. En próferam vobis spíritum meum, et osténdam vobis verba mea.
 Provérbia	Prv	20	1	24	Quia vocávi, et renuístis; exténdi manum meam, et non fuit qui aspíceret:
 Provérbia	Prv	20	1	25	despexístis omne consílium meum, et increpatiónes meas neglexístis.
 Provérbia	Prv	20	1	26	Ego quoque in intéritu vestro ridébo, et subsannábo cum vobis id quod timebátis advénerit.
 Provérbia	Prv	20	1	27	Cum irrúerit repentína calámitas, et intéritus quasi tempéstas ingrúerit; quando vénerit super vos tribulátio et angústia:	b
 Provérbia	Prv	20	1	28	tunc invocábunt me, et non exáudiam; mane consúrgent, et non invénient me:
 Provérbia	Prv	20	1	29	eo quod exósam habúerint disciplínam, et timórem Dómini non suscéperint,
 Provérbia	Prv	20	1	30	nec acquiéverint consílio meo, et detráxerint univérsæ correptióni meæ.
 Provérbia	Prv	20	1	31	Cómedent ígitur fructus viæ suæ, suísque consíliis saturabúntur.
 Provérbia	Prv	20	1	32	Avérsio parvulórum interfíciet eos, et prospéritas stultórum perdet illos.
 Provérbia	Prv	20	1	33	Qui autem me audíerit, absque terróre requiéscet, et abundántia perfruétur, timóre malórum subláto.	b
 Provérbia	Prv	20	2	1	Fili mi, si suscéperis sermónes meos, et mandáta mea abscónderis penes te:
 Provérbia	Prv	20	2	2	ut áudiat sapiéntiam auris tua, inclína cor tuum ad cognoscéndam prudéntiam.
 Provérbia	Prv	20	2	3	Si enim sapiéntiam invocáveris, et inclináveris cor tuum prudéntiæ;
 Provérbia	Prv	20	2	4	si quæsíeris eam quasi pecúniam, et sicut thesáuros effóderis illam:
 Provérbia	Prv	20	2	5	tunc intélliges timórem Dómini, et sciéntiam Dei invénies,
 Provérbia	Prv	20	2	6	quia Dóminus dat sapiéntiam, et ex ore ejus prudéntia et sciéntia.
 Provérbia	Prv	20	2	7	Custódiet rectórum salútem, et próteget gradiéntes simplíciter,
 Provérbia	Prv	20	2	8	servans sémitas justítiæ, et vias sanctórum custódiens.
 Provérbia	Prv	20	2	9	Tunc intélliges justítiam, et judícium, et æquitátem, et omnem sémitam bonam.
 Provérbia	Prv	20	2	10	Si intráverit sapiéntia cor tuum, et sciéntia ánimæ tuæ placúerit,
 Provérbia	Prv	20	2	11	consílium custódiet te, et prudéntia servábit te:
 Provérbia	Prv	20	2	12	ut eruáris a via mala, et ab hómine qui pervérsa lóquitur;
 Provérbia	Prv	20	2	13	qui relínquunt iter rectum, et ámbulant per vias tenebrósas;
 Provérbia	Prv	20	2	14	qui lætántur cum malefécerint, et exsúltant in rebus péssimis;
 Provérbia	Prv	20	2	15	quorum viæ pervérsæ sunt, et infámes gressus eórum.
 Provérbia	Prv	20	2	16	Ut eruáris a mulíere aliéna, et ab extránea quæ mollit sermónes suos,
 Provérbia	Prv	20	2	17	et relínquit ducem pubertátis suæ,
 Provérbia	Prv	20	2	18	et pacti Dei sui oblíta est. Inclináta est enim ad mortem domus ejus, et ad ínferos sémitæ ipsíus.
 Provérbia	Prv	20	2	19	Omnes qui ingrediúntur ad eam non reverténtur, nec apprehéndent sémitas vitæ.
 Provérbia	Prv	20	2	20	Ut ámbules in via bona, et calles justórum custódias:	b
 Provérbia	Prv	20	2	21	qui enim recti sunt habitábunt in terra, et símplices permanébunt in ea;
 Provérbia	Prv	20	2	22	ímpii vero de terra perdéntur, et qui iníque agunt auferéntur ex ea.
 Provérbia	Prv	20	3	1	Fili mi, ne obliviscáris legis meæ, et præcépta mea cor tuum custódiat:
 Provérbia	Prv	20	3	2	longitúdinem enim diérum, et annos vitæ, et pacem, appónent tibi.
 Provérbia	Prv	20	3	3	Misericórdia et véritas te non déserant; circúmda eas gútturi tuo, et descríbe in tábulis cordis tui:
 Provérbia	Prv	20	3	4	et invénies grátiam, et disciplínam bonam, coram Deo et homínibus.
 Provérbia	Prv	20	3	5	Habe fidúciam in Dómino ex toto corde tuo, et ne innitáris prudéntiæ tuæ.
 Provérbia	Prv	20	3	6	In ómnibus viis tuis cógita illum, et ipse díriget gressus tuos.
 Provérbia	Prv	20	3	7	Ne sis sápiens apud temetípsum; time Deum, et recéde a malo:
 Provérbia	Prv	20	3	8	sánitas quippe erit umbilíco tuo, et irrigátio óssium tuórum.
 Provérbia	Prv	20	3	9	Honóra Dóminum de tua substántia, et de primítiis ómnium frugum tuárum da ei:
 Provérbia	Prv	20	3	10	et implebúntur hórrea tua saturitáte, et vino torculária tua redundábunt.
 Provérbia	Prv	20	3	11	Disciplínam Dómini, fili mi, ne abjícias, nec defícias cum ab eo corríperis:	b
 Provérbia	Prv	20	3	12	quem enim díligit Dóminus, córripit, et quasi pater in fílio cómplacet sibi.
 Provérbia	Prv	20	3	13	Beátus homo qui invénit sapiéntiam, et qui áffluit prudéntia.	b
 Provérbia	Prv	20	3	14	Mélior est acquisítio ejus negotiatióne argénti, et auri primi et puríssimi fructus ejus.
 Provérbia	Prv	20	3	15	Pretiósior est cunctis ópibus, et ómnia quæ desiderántur huic non valent comparári.
 Provérbia	Prv	20	3	16	Longitúdo diérum in déxtera ejus, et in sinístra illíus divítiæ et glória.
 Provérbia	Prv	20	3	17	Viæ ejus viæ pulchræ, et omnes sémitæ illíus pacíficæ.
 Provérbia	Prv	20	3	18	Lignum vitæ est his qui apprehénderint eam, et qui tenúerit eam beátus.
 Provérbia	Prv	20	3	19	Dóminus sapiéntia fundávit terram; stabilívit cælos prudéntia.
 Provérbia	Prv	20	3	20	Sapiéntia illíus erupérunt abýssi, et nubes rore concréscunt.
 Provérbia	Prv	20	3	21	Fili mi, ne éffluant hæc ab óculis tuis. Custódi legem atque consílium,
 Provérbia	Prv	20	3	22	et erit vita ánimæ tuæ, et grátia fáucibus tuis.
 Provérbia	Prv	20	3	23	Tunc ambulábis fiduciáliter in via tua, et pes tuus non impínget.
 Provérbia	Prv	20	3	24	Si dormíeris, non timébis; quiésces, et suávis erit somnus tuus.
 Provérbia	Prv	20	3	25	Ne páveas repentíno terróre, et irruéntes tibi poténtias impiórum.
 Provérbia	Prv	20	3	26	Dóminus enim erit in látere tuo, et custódiet pedem tuum, ne capiáris.
 Provérbia	Prv	20	3	27	Noli prohibére benefácere eum qui potest: si vales, et ipse bénefac.	b
 Provérbia	Prv	20	3	28	Ne dicas amíco tuo: Vade, et revértere: cras dabo tibi: cum statim possis dare.
 Provérbia	Prv	20	3	29	Ne moliáris amíco tuo malum, cum ille in te hábeat fidúciam.
 Provérbia	Prv	20	3	30	Ne conténdas advérsus hóminem frustra, cum ipse tibi nihil mali fécerit.
 Provérbia	Prv	20	3	31	Ne æmuléris hóminem injústum, nec imitéris vias ejus:
 Provérbia	Prv	20	3	32	quia abominátio Dómini est omnis illúsor, et cum simplícibus sermocinátio ejus.
 Provérbia	Prv	20	3	33	Egéstas a Dómino in domo ímpii; habitácula autem justórum benedicéntur.
 Provérbia	Prv	20	3	34	Ipse delúdet illusóres, et mansuétis dabit grátiam.
 Provérbia	Prv	20	3	35	Glóriam sapiéntes possidébunt; stultórum exaltátio ignomínia.
 Provérbia	Prv	20	4	1	Audíte, fílii, disciplínam patris, et atténdite ut sciátis prudéntiam.
 Provérbia	Prv	20	4	2	Donum bonum tríbuam vobis: legem meam ne derelinquátis.
 Provérbia	Prv	20	4	3	Nam et ego fílius fui patris mei, tenéllus et unigénitus coram matre mea.
 Provérbia	Prv	20	4	4	Et docébat me, atque dicébat: Suscípiat verba mea cor tuum; custódi præcépta mea, et vives.
 Provérbia	Prv	20	4	5	Pósside sapiéntiam, pósside prudéntiam: ne obliviscáris, neque declínes a verbis oris mei.
 Provérbia	Prv	20	4	6	Ne dimíttas eam, et custódiet te: dílige eam, et conservábit te.
 Provérbia	Prv	20	4	7	Princípium sapiéntiæ: pósside sapiéntiam, et in omni possessióne tua acquíre prudéntiam.
 Provérbia	Prv	20	4	8	Árripe illam, et exaltábit te; glorificáberis ab ea cum eam fúeris amplexátus.
 Provérbia	Prv	20	4	9	Dabit cápiti tuo augménta gratiárum, et coróna ínclyta próteget te.
 Provérbia	Prv	20	4	10	Audi, fili mi, et súscipe verba mea, ut multiplicéntur tibi anni vitæ.	b
 Provérbia	Prv	20	4	11	Viam sapiéntiæ monstrábo tibi; ducam te per sémitas æquitátis:
 Provérbia	Prv	20	4	12	quas cum ingréssus fúeris, non arctabúntur gressus tui, et currens non habébis offendículum.
 Provérbia	Prv	20	4	13	Tene disciplínam, ne dimíttas eam; custódi illam, quia ipsa est vita tua.
 Provérbia	Prv	20	4	14	Ne delectéris in sémitis impiórum, nec tibi pláceat malórum via.
 Provérbia	Prv	20	4	15	Fuge ab ea, nec tránseas per illam; declína, et désere eam.
 Provérbia	Prv	20	4	16	Non enim dórmiunt nisi malefécerint, et rápitur somnus ab eis nisi supplantáverint.
 Provérbia	Prv	20	4	17	Cómedunt panem impietátis, et vinum iniquitátis bibunt.
 Provérbia	Prv	20	4	18	Justórum autem sémita quasi lux splendens procédit, et crescit usque ad perféctam diem.
 Provérbia	Prv	20	4	19	Via impiórum tenebrósa; nésciunt ubi córruant.
 Provérbia	Prv	20	4	20	Fili mi, auscúlta sermónes meos, et ad elóquia mea inclína aurem tuam.	b
 Provérbia	Prv	20	4	21	Ne recédant ab óculis tuis: custódi ea in médio cordis tui:
 Provérbia	Prv	20	4	22	vita enim sunt inveniéntibus ea, et univérsæ carni sánitas.
 Provérbia	Prv	20	4	23	Omni custódia serva cor tuum, quia ex ipso vita procédit.
 Provérbia	Prv	20	4	24	Rémove a te os pravum, et detrahéntia lábia sint procul a te.
 Provérbia	Prv	20	4	25	Óculi tui recta vídeant, et pálpebræ tuæ præcédant gressus tuos.
 Provérbia	Prv	20	4	26	Dírige sémitam pédibus tuis, et omnes viæ tuæ stabiliéntur.
 Provérbia	Prv	20	4	27	Ne declínes ad déxteram neque ad sinístram; avérte pedem tuum a malo: vias enim quæ a dextris sunt novit Dóminus: pervérsæ vero sunt quæ a sinístris sunt. Ipse autem rectos fáciet cursus tuos, itínera autem tua in pace prodúcet.
 Provérbia	Prv	20	5	1	Fili mi, atténde ad sapiéntiam meam, et prudéntiæ meæ inclína aurem tuam:
 Provérbia	Prv	20	5	2	ut custódias cogitatiónes, et disciplínam lábia tua consérvent. Ne atténdas falláciæ mulíeris;
 Provérbia	Prv	20	5	3	favus enim distíllans lábia meretrícis, et nitídius óleo guttur ejus:
 Provérbia	Prv	20	5	4	novíssima autem illíus amára quasi absínthium, et acúta quasi gládius biceps.
 Provérbia	Prv	20	5	5	Pedes ejus descéndunt in mortem, et ad ínferos gressus illíus pénetrant.
 Provérbia	Prv	20	5	6	Per sémitam vitæ non ámbulant; vagi sunt gressus ejus et investigábiles.
 Provérbia	Prv	20	5	7	Nunc ergo fili mi, audi me, et ne recédas a verbis oris mei.
 Provérbia	Prv	20	5	8	Longe fac ab ea viam tuam, et ne appropínques fóribus domus ejus.
 Provérbia	Prv	20	5	9	Ne des aliénis honórem tuum, et annos tuos crudéli:
 Provérbia	Prv	20	5	10	ne forte impleántur extránei víribus tuis, et labóres tui sint in domo aliéna,
 Provérbia	Prv	20	5	11	et gemas in novíssimis, quando consúmpseris carnes tuas et corpus tuum, et dicas:
 Provérbia	Prv	20	5	12	Cur detestátus sum disciplínam, et increpatiónibus non acquiévit cor meum,
 Provérbia	Prv	20	5	13	nec audívi vocem docéntium me, et magístris non inclinávi aurem meam?
 Provérbia	Prv	20	5	14	pene fui in omni malo, in médio ecclésiæ et synagógæ.
 Provérbia	Prv	20	5	15	Bibe aquam de cistérna tua, et fluénta pútei tui;	b
 Provérbia	Prv	20	5	16	derivéntur fontes tui foras, et in platéis aquas tuas dívide.
 Provérbia	Prv	20	5	17	Habéto eas solus, nec sint aliéni partícipes tui.
 Provérbia	Prv	20	5	18	Sit vena tua benedícta, et lætáre cum mulíere adolescéntiæ tuæ.
 Provérbia	Prv	20	5	19	Cerva caríssima, et gratíssimus hínnulus: úbera ejus inébrient te in omni témpore; in amóre ejus delectáre júgiter.
 Provérbia	Prv	20	5	20	Quare sedúceris, fili mi, ab aliéna, et fovéris in sinu altérius?
 Provérbia	Prv	20	5	21	Réspicit Dóminus vias hóminis, et omnes gressus ejus consíderat.
 Provérbia	Prv	20	5	22	Iniquitátes suas cápiunt ímpium, et fúnibus peccatórum suórum constríngitur.
 Provérbia	Prv	20	5	23	Ipse moriétur, quia non hábuit disciplínam, et in multitúdine stultítiæ suæ decipiétur.
 Provérbia	Prv	20	6	1	Fili mi, si spopónderis pro amíco tuo, defixísti apud extráneum manum tuam:
 Provérbia	Prv	20	6	2	illaqueátus es verbis oris tui, et captus própriis sermónibus.
 Provérbia	Prv	20	6	3	Fac ergo quod dico, fili mi, et temetípsum líbera, quia incidísti in manum próximi tui. Discúrre, festína, súscita amícum tuum.
 Provérbia	Prv	20	6	4	Ne déderis somnum óculis tuis, nec dormítent pálpebræ tuæ.
 Provérbia	Prv	20	6	5	Erúere quasi dámula de manu, et quasi avis de manu áucupis.
 Provérbia	Prv	20	6	6	Vade ad formícam, o piger, et consídera vias ejus, et disce sapiéntiam.	b
 Provérbia	Prv	20	6	7	Quæ cum non hábeat ducem, nec præceptórem, nec príncipem,
 Provérbia	Prv	20	6	8	parat in æstáte cibum sibi, et cóngregat in messe quod cómedat.
 Provérbia	Prv	20	6	9	Úsquequo, piger, dórmies? quando consúrges e somno tuo?
 Provérbia	Prv	20	6	10	Páululum dórmies, páululum dormitábis, páululum cónseres manus ut dórmias;
 Provérbia	Prv	20	6	11	et véniet tibi quasi viátor egéstas, et paupéries quasi vir armátus. Si vero ímpiger fúeris, véniet ut fons messis tua, et egéstas longe fúgiet a te.
 Provérbia	Prv	20	6	12	Homo apóstata, vir inútilis, gráditur ore pervérso;	b
 Provérbia	Prv	20	6	13	ánnuit óculis, terit pede, dígito lóquitur,
 Provérbia	Prv	20	6	14	pravo corde machinátur malum, et omni témpore júrgia séminat.
 Provérbia	Prv	20	6	15	Huic extémplo véniet perdítio sua, et súbito conterétur, nec habébit ultra medicínam.
 Provérbia	Prv	20	6	16	Sex sunt quæ odit Dóminus, et séptimum detestátur ánima ejus:	b
 Provérbia	Prv	20	6	17	óculos sublímes, linguam mendácem, manus effundéntes innóxium sánguinem,
 Provérbia	Prv	20	6	18	cor máchinans cogitatiónes péssimas, pedes velóces ad curréndum in malum,
 Provérbia	Prv	20	6	19	proferéntem mendácia testem fallácem, et eum qui séminat inter fratres discórdias.
 Provérbia	Prv	20	6	20	Consérva, fili mi, præcépta patris tui, et ne dimíttas legem matris tuæ.	b
 Provérbia	Prv	20	6	21	Liga ea in corde tuo júgiter, et circúmda gútturi tuo.
 Provérbia	Prv	20	6	22	Cum ambuláveris, gradiántur tecum; cum dormíeris, custódiant te: et evígilans lóquere cum eis.
 Provérbia	Prv	20	6	23	Quia mandátum lucérna est, et lex lux, et via vitæ increpátio disciplínæ:	b
 Provérbia	Prv	20	6	24	ut custódiant te a mulíere mala, et a blanda lingua extráneæ.
 Provérbia	Prv	20	6	25	Non concupíscat pulchritúdinem ejus cor tuum, nec capiáris nútibus illíus:
 Provérbia	Prv	20	6	26	prétium enim scorti vix est uníus panis, múlier autem viri pretiósam ánimam capit.
 Provérbia	Prv	20	6	27	Numquid potest homo abscóndere ignem in sinu suo, ut vestiménta illíus non árdeant?
 Provérbia	Prv	20	6	28	aut ambuláre super prunas, ut non comburántur plantæ ejus?
 Provérbia	Prv	20	6	29	sic qui ingréditur ad mulíerem próximi sui, non erit mundus cum tetígerit eam.
 Provérbia	Prv	20	6	30	Non grandis est culpa cum quis furátus fúerit: furátur enim ut esuriéntem ímpleat ánimam;
 Provérbia	Prv	20	6	31	deprehénsus quoque reddet séptuplum, et omnem substántiam domus suæ tradet.
 Provérbia	Prv	20	6	32	Qui autem adúlter est, propter cordis inópiam perdet ánimam suam;
 Provérbia	Prv	20	6	33	turpitúdinem et ignomíniam cóngregat sibi, et oppróbrium illíus non delébitur:
 Provérbia	Prv	20	6	34	quia zelus et furor viri non parcet in die vindíctæ,
 Provérbia	Prv	20	6	35	nec acquiéscet cujúsquam précibus, nec suscípiet pro redemptióne dona plúrima.
 Provérbia	Prv	20	7	1	Fili mi, custódi sermónes meos, et præcépta mea recónde tibi. Fili,
 Provérbia	Prv	20	7	2	serva mandáta mea, et vives; et legem meam quasi pupíllam óculi tui:
 Provérbia	Prv	20	7	3	liga eam in dígitis tuis, scribe illam in tábulis cordis tui.
 Provérbia	Prv	20	7	4	Dic sapiéntiæ: Soror mea es, et prudéntiam voca amícam tuam:
 Provérbia	Prv	20	7	5	ut custódiant te a mulíere extránea, et ab aliéna quæ verba sua dúlcia facit.
 Provérbia	Prv	20	7	6	De fenéstra enim domus meæ per cancéllos prospéxi,	b
 Provérbia	Prv	20	7	7	et vídeo párvulos; consídero vecórdem júvenem,
 Provérbia	Prv	20	7	8	qui transit per platéam juxta ángulum et prope viam domus illíus gráditur:
 Provérbia	Prv	20	7	9	in obscúro, advesperascénte die, in noctis ténebris et calígine.
 Provérbia	Prv	20	7	10	Et ecce occúrrit illi múlier ornátu meretrício, præparáta ad capiéndas ánimas: gárrula et vaga,
 Provérbia	Prv	20	7	11	quiétis impátiens, nec valens in domo consístere pédibus suis;
 Provérbia	Prv	20	7	12	nunc foris, nunc in platéis, nunc juxta ángulos insídians.
 Provérbia	Prv	20	7	13	Apprehensúmque deosculátur júvenem, et procáci vultu blandítur, dicens:
 Provérbia	Prv	20	7	14	Víctimas pro salúte vovi; hódie réddidi vota mea:
 Provérbia	Prv	20	7	15	idcírco egréssa sum in occúrsum tuum, desíderans te vidére, et réperi.
 Provérbia	Prv	20	7	16	Intéxui fúnibus léctulum meum; stravi tapétibus pictis ex Ægýpto:
 Provérbia	Prv	20	7	17	aspérsi cubíle meum myrrha, et áloë, et cinnamómo.
 Provérbia	Prv	20	7	18	Veni, inebriémur ubéribus, et fruámur cupítis ampléxibus donec illucéscat dies.
 Provérbia	Prv	20	7	19	Non est enim vir in domo sua: ábiit via longíssima:
 Provérbia	Prv	20	7	20	sácculum pecúniæ secum tulit; in die plenæ lunæ reversúrus est in domum suam.
 Provérbia	Prv	20	7	21	Irretívit eum multis sermónibus, et blandítiis labiórum protráxit illum.	b
 Provérbia	Prv	20	7	22	Statim eam séquitur quasi bos ductus ad víctimam, et quasi agnus lascíviens, et ignórans quod ad víncula stultus trahátur:
 Provérbia	Prv	20	7	23	donec transfígat sagítta jecur ejus, velut si avis festínet ad láqueum, et nescit quod de perículo ánimæ illíus ágitur.
 Provérbia	Prv	20	7	24	Nunc ergo, fili mi, audi me, et atténde verbis oris mei.
 Provérbia	Prv	20	7	25	Ne abstrahátur in viis illíus mens tua, neque decipiáris sémitis ejus;
 Provérbia	Prv	20	7	26	multos enim vulnerátos dejécit, et fortíssimi quique interfécti sunt ab ea.
 Provérbia	Prv	20	7	27	Viæ ínferi domus ejus, penetrántes in interióra mortis.
 Provérbia	Prv	20	8	1	Numquid non sapiéntia clámitat, et prudéntia dat vocem suam?
 Provérbia	Prv	20	8	2	In summis excelsísque vertícibus supra viam, in médiis sémitis stans,
 Provérbia	Prv	20	8	3	juxta portas civitátis, in ipsis fóribus lóquitur, dicens:
 Provérbia	Prv	20	8	4	O viri, ad vos clámito, et vox mea ad fílios hóminum.
 Provérbia	Prv	20	8	5	Intellígite, párvuli, astútiam, et insipiéntes, animadvértite.
 Provérbia	Prv	20	8	6	Audíte, quóniam de rebus magnis locutúra sum, et aperiéntur lábia mea ut recta prǽdicent.
 Provérbia	Prv	20	8	7	Veritátem meditábitur guttur meum, et lábia mea detestabúntur ímpium.
 Provérbia	Prv	20	8	8	Justi sunt omnes sermónes mei: non est in eis pravum quid, neque pervérsum;
 Provérbia	Prv	20	8	9	recti sunt intelligéntibus, et æqui inveniéntibus sciéntiam.
 Provérbia	Prv	20	8	10	Accípite disciplínam meam, et non pecúniam; doctrínam magis quam aurum elígite:
 Provérbia	Prv	20	8	11	mélior est enim sapiéntia cunctis pretiosíssimis, et omne desiderábile ei non potest comparári.
 Provérbia	Prv	20	8	12	Ego sapiéntia, hábito in consílio, et erudítis intérsum cogitatiónibus.	b
 Provérbia	Prv	20	8	13	Timor Dómini odit malum: arrogántiam, et supérbiam, et viam pravam, et os bilíngue, detéstor.
 Provérbia	Prv	20	8	14	Meum est consílium et ǽquitas; mea est prudéntia, mea est fortitúdo.
 Provérbia	Prv	20	8	15	Per me reges regnant, et legum conditóres justa decérnunt;
 Provérbia	Prv	20	8	16	per me príncipes ímperant, et poténtes decérnunt justítiam.
 Provérbia	Prv	20	8	17	Ego diligéntes me díligo, et qui mane vígilant ad me, invénient me.
 Provérbia	Prv	20	8	18	Mecum sunt divítiæ et glória, opes supérbæ et justítia.
 Provérbia	Prv	20	8	19	Mélior est enim fructus meus auro et lápide pretióso, et genímina mea argénto elécto.
 Provérbia	Prv	20	8	20	In viis justítiæ ámbulo, in médio semitárum judícii:
 Provérbia	Prv	20	8	21	ut ditem diligéntes me, et thesáuros eórum répleam.
 Provérbia	Prv	20	8	22	Dóminus possédit me in inítio viárum suárum ántequam quidquam fáceret a princípio.	b
 Provérbia	Prv	20	8	23	Ab ætérno ordináta sum, et ex antíquis ántequam terra fíeret.
 Provérbia	Prv	20	8	24	Nondum erant abýssi, et ego jam concépta eram: necdum fontes aquárum erúperant,
 Provérbia	Prv	20	8	25	necdum montes gravi mole constíterant: ante colles ego parturiébar.
 Provérbia	Prv	20	8	26	Adhuc terram non fécerat, et flúmina, et cárdines orbis terræ.
 Provérbia	Prv	20	8	27	Quando præparábat cælos, áderam; quando certa lege et gyro vallábat abýssos;
 Provérbia	Prv	20	8	28	quando ǽthera firmábat sursum, et librábat fontes aquárum;
 Provérbia	Prv	20	8	29	quando circúmdabat mari términum suum, et legem ponébat aquis, ne transírent fines suos; quando appendébat fundaménta terræ:
 Provérbia	Prv	20	8	30	cum eo eram, cuncta compónens. Et delectábar per síngulos dies, ludens coram eo omni témpore,
 Provérbia	Prv	20	8	31	ludens in orbe terrárum; et delíciæ meæ esse cum fíliis hóminum.
 Provérbia	Prv	20	8	32	Nunc ergo, fílii, audíte me: beáti qui custódiunt vias meas.
 Provérbia	Prv	20	8	33	Audíte disciplínam, et estóte sapiéntes, et nolíte abjícere eam.
 Provérbia	Prv	20	8	34	Beátus homo qui audit me, et qui vígilat ad fores meas quotídie, et obsérvat ad postes óstii mei.
 Provérbia	Prv	20	8	35	Qui me invénerit, invéniet vitam, et háuriet salútem a Dómino.
 Provérbia	Prv	20	8	36	Qui autem in me peccáverit, lædet ánimam suam; omnes qui me odérunt díligunt mortem.
 Provérbia	Prv	20	9	1	Sapiéntia ædificávit sibi domum: excídit colúmnas septem.
 Provérbia	Prv	20	9	2	Immolávit víctimas suas, míscuit vinum, et propósuit mensam suam.
 Provérbia	Prv	20	9	3	Misit ancíllas suas ut vocárent ad arcem et ad mœ́nia civitátis.
 Provérbia	Prv	20	9	4	Si quis est párvulus, véniat ad me. Et insipiéntibus locúta est:
 Provérbia	Prv	20	9	5	Veníte, comédite panem meum, et bíbite vinum quod míscui vobis.
 Provérbia	Prv	20	9	6	Relínquite infántiam, et vívite, et ambuláte per vias prudéntiæ.
 Provérbia	Prv	20	9	7	Qui érudit derisórem, ipse injúriam sibi facit, et qui árguit ímpium, sibi máculam génerat.	b
 Provérbia	Prv	20	9	8	Noli argúere derisórem, ne óderit te: árgue sapiéntem, et díliget te.
 Provérbia	Prv	20	9	9	Da sapiénti occasiónem, et addétur ei sapiéntia; doce justum, et festinábit accípere.
 Provérbia	Prv	20	9	10	Princípium sapiéntiæ timor Dómini, et sciéntia sanctórum prudéntia.	b
 Provérbia	Prv	20	9	11	Per me enim multiplicabúntur dies tui, et addéntur tibi anni vitæ.
 Provérbia	Prv	20	9	12	Si sápiens fúeris, tibimetípsi eris; si autem illúsor, solus portábis malum.
 Provérbia	Prv	20	9	13	Múlier stulta et clamósa, plenáque illécebris, et nihil omníno sciens,	b
 Provérbia	Prv	20	9	14	sedit in fóribus domus suæ, super sellam in excélso urbis loco,
 Provérbia	Prv	20	9	15	ut vocáret transeúntes per viam, et pergéntes itínere suo:
 Provérbia	Prv	20	9	16	Qui est párvulus declínet ad me. Et vecórdi locúta est:
 Provérbia	Prv	20	9	17	Aquæ furtívæ dulcióres sunt, et panis abscónditus suávior.
 Provérbia	Prv	20	9	18	Et ignorávit quod ibi sint gigántes, et in profúndis inférni convívæ ejus.
 Provérbia	Prv	20	10	1	Fílius sápiens lætíficat patrem, fílius vero stultus mœstítia est matris suæ.
 Provérbia	Prv	20	10	2	Nil próderunt thesáuri impietátis, justítia vero liberábit a morte.	b
 Provérbia	Prv	20	10	3	Non afflíget Dóminus fame ánimam justi, et insídias impiórum subvértet.
 Provérbia	Prv	20	10	4	Egestátem operáta est manus remíssa; manus autem fórtium divítias parat. Qui nítitur mendáciis, hic pascit ventos; idem autem ipse séquitur aves volántes.	b
 Provérbia	Prv	20	10	5	Qui cóngregat in messe, fílius sápiens est; qui autem stertit æstáte, fílius confusiónis.
 Provérbia	Prv	20	10	6	Benedíctio Dómini super caput justi; os autem impiórum óperit iníquitas.	b
 Provérbia	Prv	20	10	7	Memória justi cum láudibus, et nomen impiórum putréscet.
 Provérbia	Prv	20	10	8	Sápiens corde præcépta súscipit; stultus cǽditur lábiis.	b
 Provérbia	Prv	20	10	9	Qui ámbulat simplíciter ámbulat confidénter; qui autem deprávat vias suas maniféstus erit.	b
 Provérbia	Prv	20	10	10	Qui ánnuit óculo dabit dolórem; et stultus lábiis verberábitur.	b
 Provérbia	Prv	20	10	11	Vena vitæ os justi, et os impiórum óperit iniquitátem.
 Provérbia	Prv	20	10	12	Ódium súscitat rixas, et univérsa delícta óperit cáritas.
 Provérbia	Prv	20	10	13	In lábiis sapiéntis invenítur sapiéntia, et virga in dorso ejus qui índiget corde.
 Provérbia	Prv	20	10	14	Sapiéntes abscóndunt sciéntiam; os autem stulti confusióni próximum est.
 Provérbia	Prv	20	10	15	Substántia dívitis, urbs fortitúdinis ejus; pavor páuperum egéstas eórum.	b
 Provérbia	Prv	20	10	16	Opus justi ad vitam, fructus autem ímpii ad peccátum.
 Provérbia	Prv	20	10	17	Via vitæ custodiénti disciplínam; qui autem increpatiónes relínquit, errat.
 Provérbia	Prv	20	10	18	Abscóndunt ódium lábia mendácia; qui profert contuméliam, insípiens est.	b
 Provérbia	Prv	20	10	19	In multilóquio non déerit peccátum, qui autem moderátur lábia sua prudentíssimus est.
 Provérbia	Prv	20	10	20	Argéntum eléctum lingua justi; cor autem impiórum pro níhilo.
 Provérbia	Prv	20	10	21	Lábia justi erúdiunt plúrimos; qui autem indócti sunt in cordis egestáte moriéntur.
 Provérbia	Prv	20	10	22	Benedíctio Dómini dívites facit, nec sociábitur eis afflíctio.	b
 Provérbia	Prv	20	10	23	Quasi per risum stultus operátur scelus, sapiéntia autem est viro prudéntia.	b
 Provérbia	Prv	20	10	24	Quod timet ímpius véniet super eum; desidérium suum justus dábitur.	b
 Provérbia	Prv	20	10	25	Quasi tempéstas tránsiens non erit ímpius; justus autem quasi fundaméntum sempitérnum.
 Provérbia	Prv	20	10	26	Sicut acétum déntibus, et fumus óculis, sic piger his qui misérunt eum.	b
 Provérbia	Prv	20	10	27	Timor Dómini appónet dies, et anni impiórum breviabúntur.	b
 Provérbia	Prv	20	10	28	Exspectátio justórum lætítia, spes autem impiórum períbit.
 Provérbia	Prv	20	10	29	Fortitúdo símplicis via Dómini, et pavor his qui operántur malum.
 Provérbia	Prv	20	10	30	Justus in ætérnum non commovébitur, ímpii autem non habitábunt super terram.
 Provérbia	Prv	20	10	31	Os justi partúriet sapiéntiam; lingua pravórum períbit.
 Provérbia	Prv	20	10	32	Lábia justi consíderant plácita, et os impiórum pervérsa.
 Provérbia	Prv	20	11	1	Statéra dolósa abominátio est apud Dóminum, et pondus æquum volúntas ejus.
 Provérbia	Prv	20	11	2	Ubi fúerit supérbia, ibi erit et contumélia; ubi autem est humílitas, ibi et sapiéntia.	b
 Provérbia	Prv	20	11	3	Simplícitas justórum díriget eos, et supplantátio perversórum vastábit illos.	b
 Provérbia	Prv	20	11	4	Non próderunt divítiæ in die ultiónis; justítia autem liberábit a morte.
 Provérbia	Prv	20	11	5	Justítia símplicis díriget viam ejus, et in impietáte sua córruet ímpius.
 Provérbia	Prv	20	11	6	Justítia rectórum liberábit eos, et in insídiis suis capiéntur iníqui.
 Provérbia	Prv	20	11	7	Mórtuo hómine ímpio, nulla erit ultra spes, et exspectátio sollicitórum períbit.
 Provérbia	Prv	20	11	8	Justus de angústia liberátus est, et tradétur ímpius pro eo.
 Provérbia	Prv	20	11	9	Simulátor ore décipit amícum suum; justi autem liberabúntur sciéntia.
 Provérbia	Prv	20	11	10	In bonis justórum exsultábit cívitas, et in perditióne impiórum erit laudátio.
 Provérbia	Prv	20	11	11	Benedictióne justórum exaltábitur cívitas, et ore impiórum subvertétur.
 Provérbia	Prv	20	11	12	Qui déspicit amícum suum índigens corde est; vir autem prudens tacébit.	b
 Provérbia	Prv	20	11	13	Qui ámbulat fraudulénter, revélat arcána; qui autem fidélis est ánimi, celat amíci commíssum.
 Provérbia	Prv	20	11	14	Ubi non est gubernátor, pópulus córruet; salus autem, ubi multa consília.	b
 Provérbia	Prv	20	11	15	Affligétur malo qui fidem facit pro extráneo; qui autem cavet láqueos secúrus erit.	b
 Provérbia	Prv	20	11	16	Múlier gratiósa invéniet glóriam, et robústi habébunt divítias.	b
 Provérbia	Prv	20	11	17	Benefácit ánimæ suæ vir miséricors; qui autem crudélis est, étiam propínquos ábjicit.	b
 Provérbia	Prv	20	11	18	Ímpius facit opus instábile, seminánti autem justítiam merces fidélis.	b
 Provérbia	Prv	20	11	19	Cleméntia prǽparat vitam, et sectátio malórum mortem.
 Provérbia	Prv	20	11	20	Abominábile Dómino cor pravum, et volúntas ejus in iis qui simplíciter ámbulant.
 Provérbia	Prv	20	11	21	Manus in manu non erit ínnocens malus; semen autem justórum salvábitur.
 Provérbia	Prv	20	11	22	Círculus áureus in náribus suis, múlier pulchra et fátua.	b
 Provérbia	Prv	20	11	23	Desidérium justórum omne bonum est; præstolátio impiórum furor.	b
 Provérbia	Prv	20	11	24	Álii dívidunt própria, et ditióres fiunt; álii rápiunt non sua, et semper in egestáte sunt.
 Provérbia	Prv	20	11	25	Ánima quæ benedícit impinguábitur, et qui inébriat, ipse quoque inebriábitur.
 Provérbia	Prv	20	11	26	Qui abscóndit fruménta maledicétur in pópulis; benedíctio autem super caput vendéntium.
 Provérbia	Prv	20	11	27	Bene consúrgit dilúculo qui quærit bona; qui autem investigátor malórum est, opprimétur ab eis.
 Provérbia	Prv	20	11	28	Qui confídit in divítiis suis córruet: justi autem quasi virens fólium germinábunt.
 Provérbia	Prv	20	11	29	Qui contúrbat domum suam possidébit ventos, et qui stultus est sérviet sapiénti.
 Provérbia	Prv	20	11	30	Fructus justi lignum vitæ, et qui súscipit ánimas sápiens est.
 Provérbia	Prv	20	11	31	Si justus in terra récipit, quanto magis ímpius et peccátor!
 Provérbia	Prv	20	12	1	Qui díligit disciplínam díligit sciéntiam; qui autem odit increpatiónes insípiens est.
 Provérbia	Prv	20	12	2	Qui bonus est háuriet grátiam a Dómino; qui autem confídit in cogitatiónibus suis ímpie agit.	b
 Provérbia	Prv	20	12	3	Non roborábitur homo ex impietáte, et radix justórum non commovébitur.
 Provérbia	Prv	20	12	4	Múlier díligens coróna est viro suo; et putrédo in óssibus ejus, quæ confusióne res dignas gerit.	b
 Provérbia	Prv	20	12	5	Cogitatiónes justórum judícia, et consília impiórum fraudulénta.	b
 Provérbia	Prv	20	12	6	Verba impiórum insidiántur sánguini; os justórum liberábit eos.
 Provérbia	Prv	20	12	7	Verte ímpios, et non erunt; domus autem justórum permanébit.
 Provérbia	Prv	20	12	8	Doctrína sua noscétur vir; qui autem vanus et excors est patébit contémptui.	b
 Provérbia	Prv	20	12	9	Mélior est pauper et suffíciens sibi quam gloriósus et índigens pane.	b
 Provérbia	Prv	20	12	10	Novit justus jumentórum suórum ánimas; víscera autem impiórum crudélia.	b
 Provérbia	Prv	20	12	11	Qui operátur terram suam satiábitur pánibus; qui autem sectátur ótium stultíssimus est. Qui suávis est in vini demoratiónibus, in suis munitiónibus relínquit contuméliam.	b
 Provérbia	Prv	20	12	12	Desidérium ímpii muniméntum est pessimórum; radix autem justórum profíciet.	b
 Provérbia	Prv	20	12	13	Propter peccáta labiórum ruína próximat malo; effúgiet autem justus de angústia.
 Provérbia	Prv	20	12	14	De fructu oris sui unusquísque replébitur bonis, et juxta ópera mánuum suárum retribuétur ei.
 Provérbia	Prv	20	12	15	Via stulti recta in óculis ejus; qui autem sápiens est audit consília.	b
 Provérbia	Prv	20	12	16	Fátuus statim índicat iram suam; qui autem dissímulat injúriam cállidus est.
 Provérbia	Prv	20	12	17	Qui quod novit lóquitur, index justítiæ est; qui autem mentítur, testis est frauduléntus.	b
 Provérbia	Prv	20	12	18	Est qui promíttit, et quasi gládio púngitur consciéntiæ: lingua autem sapiéntium sánitas est.
 Provérbia	Prv	20	12	19	Lábium veritátis firmum erit in perpétuum; qui autem testis est repentínus, concínnat linguam mendácii.
 Provérbia	Prv	20	12	20	Dolus in corde cogitántium mala; qui autem pacis íneunt consília, séquitur eos gáudium.	b
 Provérbia	Prv	20	12	21	Non contristábit justum quidquid ei accíderit: ímpii autem replebúntur malo.
 Provérbia	Prv	20	12	22	Abominátio est Dómino lábia mendácia; qui autem fidéliter agunt placent ei.	b
 Provérbia	Prv	20	12	23	Homo versátus celat sciéntiam, et cor insipiéntium próvocat stultítiam.	b
 Provérbia	Prv	20	12	24	Manus fórtium dominábitur; quæ autem remíssa est, tribútis sérviet.	b
 Provérbia	Prv	20	12	25	Mœror in corde viri humiliábit illum, et sermóne bono lætificábitur.	b
 Provérbia	Prv	20	12	26	Qui négligit damnum propter amícum, justus est; iter autem impiórum decípiet eos.	b
 Provérbia	Prv	20	12	27	Non invéniet frauduléntus lucrum, et substántia hóminis erit auri prétium.
 Provérbia	Prv	20	12	28	In sémita justítiæ vita; iter autem dévium ducit ad mortem.
 Provérbia	Prv	20	13	1	Fílius sápiens doctrína patris; qui autem illúsor est non audit cum argúitur.
 Provérbia	Prv	20	13	2	De fructu oris sui homo satiábitur bonis: ánima autem prævaricatórum iníqua.	b
 Provérbia	Prv	20	13	3	Qui custódit os suum custódit ánimam suam; qui autem inconsiderátus est ad loquéndum, séntiet mala.
 Provérbia	Prv	20	13	4	Vult et non vult piger; ánima autem operántium impinguábitur.	b
 Provérbia	Prv	20	13	5	Verbum mendax justus detestábitur; ímpius autem confúndit, et confundétur.	b
 Provérbia	Prv	20	13	6	Justítia custódit innocéntis viam, impíetas autem peccatórem supplántat.
 Provérbia	Prv	20	13	7	Est quasi dives, cum nihil hábeat, et est quasi pauper, cum in multis divítiis sit.	b
 Provérbia	Prv	20	13	8	Redémptio ánimæ viri divítiæ suæ; qui autem pauper est, increpatiónem non sústinet.
 Provérbia	Prv	20	13	9	Lux justórum lætíficat: lucérna autem impiórum extinguétur.	b
 Provérbia	Prv	20	13	10	Inter supérbos semper júrgia sunt; qui autem agunt ómnia cum consílio, regúntur sapiéntia.	b
 Provérbia	Prv	20	13	11	Substántia festináta minuétur; quæ autem paulátim collígitur manu, multiplicábitur.	b
 Provérbia	Prv	20	13	12	Spes quæ différtur afflígit ánimam; lignum vitæ desidérium véniens.	b
 Provérbia	Prv	20	13	13a	Qui détrahit alícui rei, ipse se in futúrum óbligat; qui autem timet præcéptum, in pace versábitur.
 Provérbia	Prv	20	13	13b	Ánimæ dolósæ errant in peccátis: justi autem misericórdes sunt, et miserántur.
 Provérbia	Prv	20	13	14	Lex sapiéntis fons vitæ, ut declínet a ruína mortis.	b
 Provérbia	Prv	20	13	15	Doctrína bona dabit grátiam; in itínere contemptórum vorágo.
 Provérbia	Prv	20	13	16	Astútus ómnia agit cum consílio; qui autem fátuus est áperit stultítiam.
 Provérbia	Prv	20	13	17	Núntius ímpii cadet in malum; legátus autem fidélis, sánitas.	b
 Provérbia	Prv	20	13	18	Egéstas et ignomínia ei qui déserit disciplínam; qui autem acquiéscit arguénti glorificábitur.	b
 Provérbia	Prv	20	13	19	Desidérium si compleátur deléctat ánimam; detestántur stulti eos qui fúgiunt mala.	b
 Provérbia	Prv	20	13	20	Qui cum sapiéntibus gráditur sápiens erit; amícus stultórum símilis efficiétur.
 Provérbia	Prv	20	13	21	Peccatóres perséquitur malum, et justis retribuéntur bona.	b
 Provérbia	Prv	20	13	22	Bonus relíquit hærédes fílios et nepótes, et custodítur justo substántia peccatóris.
 Provérbia	Prv	20	13	23	Multi cibi in noválibus patrum, et áliis congregántur absque judício.
 Provérbia	Prv	20	13	24	Qui parcit virgæ odit fílium suum; qui autem díligit illum instánter érudit.	b
 Provérbia	Prv	20	13	25	Justus comédit et replet ánimam suam; venter autem impiórum insaturábilis.	b
 Provérbia	Prv	20	14	1	Sápiens múlier ædíficat domum suam; insípiens exstrúctam quoque mánibus déstruet.
 Provérbia	Prv	20	14	2	Ámbulans recto itínere, et timens Deum, despícitur ab eo qui infámi gráditur via.	b
 Provérbia	Prv	20	14	3	In ore stulti virga supérbiæ; lábia autem sapiéntium custódiunt eos.	b
 Provérbia	Prv	20	14	4	Ubi non sunt boves, præsépe vácuum est; ubi autem plúrimæ ségetes, ibi manifésta est fortitúdo bovis.	b
 Provérbia	Prv	20	14	5	Testis fidélis non mentítur; profert autem mendácium dolósus testis.	b
 Provérbia	Prv	20	14	6	Quærit derísor sapiéntiam, et non invénit; doctrína prudéntium fácilis.	b
 Provérbia	Prv	20	14	7	Vade contra virum stultum, et nescit lábia prudéntiæ.
 Provérbia	Prv	20	14	8	Sapiéntia cállidi est intellígere viam suam, et imprudéntia stultórum errans.
 Provérbia	Prv	20	14	9	Stultus illúdet peccátum, et inter justos morábitur grátia.
 Provérbia	Prv	20	14	10	Cor quod novit amaritúdinem ánimæ suæ, in gáudio ejus non miscébitur extráneus.	b
 Provérbia	Prv	20	14	11	Domus impiórum delébitur: tabernácula vero justórum germinábunt.	b
 Provérbia	Prv	20	14	12	Est via quæ vidétur hómini justa, novíssima autem ejus dedúcunt ad mortem.	b
 Provérbia	Prv	20	14	13	Risus dolóre miscébitur, et extréma gáudii luctus óccupat.
 Provérbia	Prv	20	14	14	Viis suis replébitur stultus, et super eum erit vir bonus.
 Provérbia	Prv	20	14	15	Ínnocens credit omni verbo; astútus consíderat gressus suos. Fílio dolóso nihil erit boni; servo autem sapiénti prósperi erunt actus, et dirigétur via ejus.	b
 Provérbia	Prv	20	14	16	Sápiens timet, et declínat a malo; stultus tránsilit, et confídit.
 Provérbia	Prv	20	14	17	Impátiens operábitur stultítiam, et vir versútus odiósus est.
 Provérbia	Prv	20	14	18	Possidébunt párvuli stultítiam, et exspectábunt astúti sciéntiam.
 Provérbia	Prv	20	14	19	Jacébunt mali ante bonos, et ímpii ante portas justórum.	b
 Provérbia	Prv	20	14	20	Étiam próximo suo pauper odiósus erit: amíci vero dívitum multi.	b
 Provérbia	Prv	20	14	21	Qui déspicit próximum suum peccat; qui autem miserétur páuperis beátus erit. Qui credit in Dómino misericórdiam díligit.
 Provérbia	Prv	20	14	22	Errant qui operántur malum; misericórdia et véritas prǽparant bona.
 Provérbia	Prv	20	14	23	In omni ópere erit abundántia; ubi autem verba sunt plúrima, ibi frequénter egéstas.	b
 Provérbia	Prv	20	14	24	Coróna sapiéntium divítiæ eórum; fatúitas stultórum imprudéntia.	b
 Provérbia	Prv	20	14	25	Líberat ánimas testis fidélis, et profert mendácia versipéllis.	b
 Provérbia	Prv	20	14	26	In timóre Dómini fidúcia fortitúdinis, et fíliis ejus erit spes.	b
 Provérbia	Prv	20	14	27	Timor Dómini fons vitæ, ut declínent a ruína mortis.
 Provérbia	Prv	20	14	28	In multitúdine pópuli dígnitas regis, et in paucitáte plebis ignomínia príncipis.	b
 Provérbia	Prv	20	14	29	Qui pátiens est multa gubernátur prudéntia; qui autem impátiens est exáltat stultítiam suam.	b
 Provérbia	Prv	20	14	30	Vita cárnium sánitas cordis; putrédo óssium invídia.
 Provérbia	Prv	20	14	31	Qui calumniátur egéntem éxprobrat factóri ejus; honórat autem eum qui miserétur páuperis.	b
 Provérbia	Prv	20	14	32	In malítia sua expellétur ímpius: sperat autem justus in morte sua.	b
 Provérbia	Prv	20	14	33	In corde prudéntis requiéscit sapiéntia, et indóctos quosque erúdiet.	b
 Provérbia	Prv	20	14	34	Justítia élevat gentem; míseros autem facit pópulos peccátum.	b
 Provérbia	Prv	20	14	35	Accéptus est regi miníster intélligens; iracúndiam ejus inútilis sustinébit.	b
 Provérbia	Prv	20	15	1	Respónsio mollis frangit iram; sermo durus súscitat furórem.
 Provérbia	Prv	20	15	2	Lingua sapiéntium ornat sciéntiam; os fatuórum ebúllit stultítiam.
 Provérbia	Prv	20	15	3	In omni loco, óculi Dómini contemplántur bonos et malos.
 Provérbia	Prv	20	15	4	Lingua placábilis lignum vitæ; quæ autem immoderáta est cónteret spíritum.
 Provérbia	Prv	20	15	5a	Stultus irrídet disciplínam patris sui; qui autem custódit increpatiónes astútior fiet.
 Provérbia	Prv	20	15	5b	In abundánti justítia virtus máxima est: cogitatiónes autem impiórum eradicabúntur.
 Provérbia	Prv	20	15	6	Domus justi plúrima fortitúdo, et in frúctibus ímpii conturbátio.
 Provérbia	Prv	20	15	7	Lábia sapiéntium disseminábunt sciéntiam; cor stultórum dissímile erit.	b
 Provérbia	Prv	20	15	8	Víctimæ impiórum abominábiles Dómino; vota justórum placabília.	b
 Provérbia	Prv	20	15	9	Abominátio est Dómino via ímpii; qui séquitur justítiam dilígitur ab eo.
 Provérbia	Prv	20	15	10	Doctrína mala deserénti viam vitæ; qui increpatiónes odit, moriétur.
 Provérbia	Prv	20	15	11	Inférnus et perdítio coram Dómino; quanto magis corda filiórum hóminum!
 Provérbia	Prv	20	15	12	Non amat péstilens eum qui se córripit, nec ad sapiéntes gráditur.	b
 Provérbia	Prv	20	15	13	Cor gaudens exhílarat fáciem; in mœróre ánimi dejícitur spíritus.	b
 Provérbia	Prv	20	15	14	Cor sapiéntis quærit doctrínam, et os stultórum páscitur imperítia.	b
 Provérbia	Prv	20	15	15	Omnes dies páuperis, mali; secúra mens quasi juge convívium.	b
 Provérbia	Prv	20	15	16	Mélius est parum cum timóre Dómini, quam thesáuri magni et insatiábiles.
 Provérbia	Prv	20	15	17	Mélius est vocári ad ólera cum caritáte, quam ad vítulum saginátum cum ódio.
 Provérbia	Prv	20	15	18	Vir iracúndus próvocat rixas; qui pátiens est mítigat suscitátas.	b
 Provérbia	Prv	20	15	19	Iter pigrórum quasi sepes spinárum; via justórum absque offendículo.	b
 Provérbia	Prv	20	15	20	Fílius sápiens lætíficat patrem, et stultus homo déspicit matrem suam.	b
 Provérbia	Prv	20	15	21	Stultítia gáudium stulto, et vir prudens dírigit gressus suos.	b
 Provérbia	Prv	20	15	22	Dissipántur cogitatiónes ubi non est consílium; ubi vero sunt plures consiliárii, confirmántur.
 Provérbia	Prv	20	15	23	Lætátur homo in senténtia oris sui, et sermo opportúnus est óptimus.
 Provérbia	Prv	20	15	24	Sémita vitæ super erudítum, ut declínet de inférno novíssimo.	b
 Provérbia	Prv	20	15	25	Domum superbórum demoliétur Dóminus, et firmos fáciet términos víduæ.	b
 Provérbia	Prv	20	15	26	Abominátio Dómini cogitatiónes malæ, et purus sermo pulchérrimus firmábitur ab eo.
 Provérbia	Prv	20	15	27	Contúrbat domum suam qui sectátur avarítiam; qui autem odit múnera, vivet. Per misericórdiam et fidem purgántur peccáta: per timórem autem Dómini declínat omnis a malo.
 Provérbia	Prv	20	15	28	Mens justi meditátur obediéntiam; os impiórum redúndat malis.	b
 Provérbia	Prv	20	15	29	Longe est Dóminus ab ímpiis, et oratiónes justórum exáudiet.
 Provérbia	Prv	20	15	30	Lux oculórum lætíficat ánimam; fama bona impínguat ossa.	b
 Provérbia	Prv	20	15	31	Auris quæ audit increpatiónes vitæ in médio sapiéntium commorábitur.	b
 Provérbia	Prv	20	15	32	Qui ábjicit disciplínam déspicit ánimam suam; qui autem acquiéscit increpatiónibus posséssor est cordis.
 Provérbia	Prv	20	15	33	Timor Dómini disciplína sapiéntiæ, et glóriam præcédit humílitas.
 Provérbia	Prv	20	16	1	Hóminis est ánimam præparáre, et Dómini gubernáre linguam.
 Provérbia	Prv	20	16	2	Omnes viæ hóminis patent óculis ejus; spirítuum ponderátor est Dóminus.
 Provérbia	Prv	20	16	3	Revéla Dómino ópera tua, et dirigéntur cogitatiónes tuæ.
 Provérbia	Prv	20	16	4	Univérsa propter semetípsum operátus est Dóminus; ímpium quoque ad diem malum.	b
 Provérbia	Prv	20	16	5	Abominátio Dómini est omnis árrogans; etiámsi manus ad manum fúerit, non est ínnocens. Inítium viæ bonæ fácere justítiam; accépta est autem apud Deum magis quam immoláre hóstias.	b
 Provérbia	Prv	20	16	6	Misericórdia et veritáte redímitur iníquitas, et in timóre Dómini declinátur a malo.
 Provérbia	Prv	20	16	7	Cum placúerint Dómino viæ hóminis, inimícos quoque ejus convértet ad pacem.
 Provérbia	Prv	20	16	8	Mélius est parum cum justítia quam multi fructus cum iniquitáte.	b
 Provérbia	Prv	20	16	9	Cor hóminis dispónit viam suam, sed Dómini est dirígere gressus ejus.	b
 Provérbia	Prv	20	16	10	Divinátio in lábiis regis; in judício non errábit os ejus.	b
 Provérbia	Prv	20	16	11	Pondus et statéra judícia Dómini sunt, et ópera ejus omnes lápides sácculi.
 Provérbia	Prv	20	16	12	Abominábiles regi qui agunt ímpie, quóniam justítia firmátur sólium.
 Provérbia	Prv	20	16	13	Volúntas regum lábia justa; qui recta lóquitur diligétur.
 Provérbia	Prv	20	16	14	Indignátio regis núntii mortis, et vir sápiens placábit eam.
 Provérbia	Prv	20	16	15	In hilaritáte vultus regis vita, et cleméntia ejus quasi imber serótinus.
 Provérbia	Prv	20	16	16	Pósside sapiéntiam, quia auro mélior est, et acquíre prudéntiam, quia pretiósior est argénto.	b
 Provérbia	Prv	20	16	17	Sémita justórum declínat mala; custos ánimæ suæ servat viam suam.	b
 Provérbia	Prv	20	16	18	Contritiónem præcédit supérbia, et ante ruínam exaltátur spíritus.	b
 Provérbia	Prv	20	16	19	Mélius est humiliári cum mítibus quam divídere spólia cum supérbis.
 Provérbia	Prv	20	16	20	Erudítus in verbo repériet bona, et qui sperat in Dómino beátus est.	b
 Provérbia	Prv	20	16	21	Qui sápiens est corde appellábitur prudens, et qui dulcis elóquio majóra percípiet.
 Provérbia	Prv	20	16	22	Fons vitæ erudítio possidéntis; doctrína stultórum fatúitas.
 Provérbia	Prv	20	16	23	Cor sapiéntis erúdiet os ejus, et lábiis ejus addet grátiam.
 Provérbia	Prv	20	16	24	Favus mellis compósita verba; dulcédo ánimæ sánitas óssium.
 Provérbia	Prv	20	16	25	Est via quæ vidétur hómini recta, et novíssima ejus ducunt ad mortem.
 Provérbia	Prv	20	16	26	Ánima laborántis labórat sibi, quia cómpulit eum os suum.	b
 Provérbia	Prv	20	16	27	Vir ímpius fodit malum, et in lábiis ejus ignis ardéscit.	b
 Provérbia	Prv	20	16	28	Homo pervérsus súscitat lites, et verbósus séparat príncipes.
 Provérbia	Prv	20	16	29	Vir iníquus lactat amícum suum, et ducit eum per viam non bonam.
 Provérbia	Prv	20	16	30	Qui attónitis óculis cógitat prava, mordens lábia sua pérficit malum.
 Provérbia	Prv	20	16	31	Coróna dignitátis senéctus, quæ in viis justítiæ reperiétur.	b
 Provérbia	Prv	20	16	32	Mélior est pátiens viro forti, et qui dominátur ánimo suo expugnatóre úrbium.	b
 Provérbia	Prv	20	16	33	Sortes mittúntur in sinum, sed a Dómino temperántur.	b
 Provérbia	Prv	20	17	1	Mélior est buccélla sicca cum gáudio quam domus plena víctimis cum júrgio.
 Provérbia	Prv	20	17	2	Servus sápiens dominábitur fíliis stultis, et inter fratres hæreditátem dívidet.	b
 Provérbia	Prv	20	17	3	Sicut igne probátur argéntum et aurum camíno, ita corda probat Dóminus.	b
 Provérbia	Prv	20	17	4	Malus obédit linguæ iníquæ, et fallax obtémperat lábiis mendácibus.	b
 Provérbia	Prv	20	17	5	Qui déspicit páuperem éxprobrat factóri ejus, et qui ruína lætátur altérius non erit impunítus.	b
 Provérbia	Prv	20	17	6	Coróna senum fílii filiórum, et glória filiórum patres eórum.	b
 Provérbia	Prv	20	17	7	Non decent stultum verba compósita, nec príncipem lábium méntiens.	b
 Provérbia	Prv	20	17	8	Gemma gratíssima exspectátio præstolántis; quocúmque se vertit, prudénter intélligit.	b
 Provérbia	Prv	20	17	9	Qui celat delíctum quærit amicítias; qui áltero sermóne répetit, séparat fœderátos.	b
 Provérbia	Prv	20	17	10	Plus próficit corréptio apud prudéntem, quam centum plagæ apud stultum.	b
 Provérbia	Prv	20	17	11	Semper júrgia quærit malus: ángelus autem crudélis mittétur contra eum.
 Provérbia	Prv	20	17	12	Éxpedit magis ursæ occúrrere raptis fœ́tibus, quam fátuo confidénti in stultítia sua.
 Provérbia	Prv	20	17	13	Qui reddit mala pro bonis, non recédet malum de domo ejus.	b
 Provérbia	Prv	20	17	14	Qui dimíttit aquam caput est jurgiórum, et ántequam patiátur contuméliam judícium déserit.	b
 Provérbia	Prv	20	17	15	Qui justíficat ímpium, et qui condémnat justum, abominábilis est utérque apud Deum.	b
 Provérbia	Prv	20	17	16	Quid prodest stulto habére divítias, cum sapiéntiam émere non possit? Qui altum facit domum suam quærit ruínam, et qui evítat díscere íncidet in mala.	b
 Provérbia	Prv	20	17	17	Omni témpore díligit qui amícus est, et frater in angústiis comprobátur.	b
 Provérbia	Prv	20	17	18	Stultus homo plaudet mánibus, cum spopónderit pro amíco suo.	b
 Provérbia	Prv	20	17	19	Qui meditátur discórdias díligit rixas, et qui exáltat óstium quærit ruínam.	b
 Provérbia	Prv	20	17	20	Qui pervérsi cordis est non invéniet bonum, et qui vertit linguam íncidet in malum.
 Provérbia	Prv	20	17	21	Natus est stultus in ignomíniam suam; sed nec pater in fátuo lætábitur.	b
 Provérbia	Prv	20	17	22	Ánimus gaudens ætátem flóridam facit; spíritus tristis exsíccat ossa.	b
 Provérbia	Prv	20	17	23	Múnera de sinu ímpius áccipit, ut pervértat sémitas judícii.	b
 Provérbia	Prv	20	17	24	In fácie prudéntis lucet sapiéntia; óculi stultórum in fínibus terræ.	b
 Provérbia	Prv	20	17	25	Ira patris fílius stultus, et dolor matris quæ génuit eum.
 Provérbia	Prv	20	17	26	Non est bonum damnum inférre justo, nec percútere príncipem qui recta júdicat.	b
 Provérbia	Prv	20	17	27	Qui moderátur sermónes suos doctus et prudens est, et pretiósi spíritus vir erudítus.	b
 Provérbia	Prv	20	17	28	Stultus quoque, si tacúerit, sápiens reputábitur, et si comprésserit lábia sua, intélligens.
 Provérbia	Prv	20	18	1	Occasiónes quærit qui vult recédere ab amíco: omni témpore erit exprobrábilis.
 Provérbia	Prv	20	18	2	Non récipit stultus verba prudéntiæ, nisi ea díxeris quæ versántur in corde ejus.	b
 Provérbia	Prv	20	18	3	Ímpius, cum in profúndum vénerit peccatórum, contémnit; sed séquitur eum ignomínia et oppróbrium.	b
 Provérbia	Prv	20	18	4	Aqua profúnda verba ex ore viri, et torrens redúndans fons sapiéntiæ.	b
 Provérbia	Prv	20	18	5	Accípere persónam ímpii non est bonum, ut declínes a veritáte judícii.	b
 Provérbia	Prv	20	18	6	Lábia stulti miscent se rixis, et os ejus júrgia próvocat.	b
 Provérbia	Prv	20	18	7	Os stulti contrítio ejus, et lábia ipsíus ruína ánimæ ejus.
 Provérbia	Prv	20	18	8a	Verba bilínguis quasi simplícia, et ipsa pervéniunt usque ad interióra ventris.
 Provérbia	Prv	20	18	8b	Pigrum déjicit timor; ánimæ autem effeminatórum esúrient.
 Provérbia	Prv	20	18	9	Qui mollis et dissolútus est in ópere suo frater est sua ópera dissipántis.
 Provérbia	Prv	20	18	10	Turris fortíssima nomen Dómini; ad ipsum currit justus, et exaltábitur.	b
 Provérbia	Prv	20	18	11	Substántia dívitis urbs róboris ejus, et quasi murus válidus circúmdans eum.
 Provérbia	Prv	20	18	12	Ántequam conterátur, exaltátur cor hóminis, et ántequam glorificétur, humiliátur.
 Provérbia	Prv	20	18	13	Qui prius respóndet quam áudiat, stultum se esse demónstrat, et confusióne dignum.	b
 Provérbia	Prv	20	18	14	Spíritus viri susténtat imbecillitátem suam; spíritum vero ad irascéndum fácilem quis póterit sustinére?	b
 Provérbia	Prv	20	18	15	Cor prudens possidébit sciéntiam, et auris sapiéntium quærit doctrínam.	b
 Provérbia	Prv	20	18	16	Donum hóminis dilátat viam ejus, et ante príncipes spátium ei facit.	b
 Provérbia	Prv	20	18	17	Justus prior est accusátor sui: venit amícus ejus, et investigábit eum.	b
 Provérbia	Prv	20	18	18	Contradictiónes cómprimit sors, et inter poténtes quoque dijúdicat.	b
 Provérbia	Prv	20	18	19	Frater qui adjuvátur a fratre quasi cívitas firma, et judícia quasi vectes úrbium.	b
 Provérbia	Prv	20	18	20	De fructu oris viri replébitur venter ejus, et genímina labiórum ipsíus saturábunt eum.	b
 Provérbia	Prv	20	18	21	Mors et vita in manu linguæ; qui díligunt eam cómedent fructus ejus.
 Provérbia	Prv	20	18	22	Qui invénit mulíerem bonam invénit bonum, et háuriet jucunditátem a Dómino. Qui expéllit mulíerem bonam expéllit bonum; qui autem tenet adúlteram stultus est et ímpius.	b
 Provérbia	Prv	20	18	23	Cum obsecratiónibus loquétur pauper, et dives effábitur rígide.	b
 Provérbia	Prv	20	18	24	Vir amábilis ad societátem magis amícus erit quam frater.	b
 Provérbia	Prv	20	19	1	Mélior est pauper qui ámbulat in simplicitáte sua quam dives torquens lábia sua, et insípiens.
 Provérbia	Prv	20	19	2	Ubi non est sciéntia ánimæ, non est bonum, et qui festínus est pédibus offéndet.
 Provérbia	Prv	20	19	3	Stultítia hóminis supplántat gressus ejus, et contra Deum fervet ánimo suo.
 Provérbia	Prv	20	19	4	Divítiæ addunt amícos plúrimos; a páupere autem et hi quos hábuit separántur.	b
 Provérbia	Prv	20	19	5	Testis falsus non erit impunítus, et qui mendácia lóquitur non effúgiet.	b
 Provérbia	Prv	20	19	6	Multi colunt persónam poténtis, et amíci sunt dona tribuéntis.	b
 Provérbia	Prv	20	19	7a	Fratres hóminis páuperis odérunt eum; ínsuper et amíci procul recessérunt ab eo.
 Provérbia	Prv	20	19	7b	Qui tantum verba sectátur nihil habébit;
 Provérbia	Prv	20	19	8	qui autem posséssor est mentis díligit ánimam suam, et custos prudéntiæ invéniet bona.
 Provérbia	Prv	20	19	9	Falsus testis non erit impunítus, et qui lóquitur mendácia períbit.	b
 Provérbia	Prv	20	19	10	Non decent stultum delíciæ, nec servum dominári princípibus.	b
 Provérbia	Prv	20	19	11	Doctrína viri per patiéntiam nóscitur, et glória ejus est iníqua prætérgredi.	b
 Provérbia	Prv	20	19	12	Sicut frémitus leónis, ita et regis ira, et sicut ros super herbam, ita et hiláritas ejus.	b
 Provérbia	Prv	20	19	13	Dolor patris fílius stultus, et tecta júgiter perstillántia litigiósa múlier.	b
 Provérbia	Prv	20	19	14	Domus et divítiæ dantur a paréntibus; a Dómino autem próprie uxor prudens.
 Provérbia	Prv	20	19	15	Pigrédo immíttit sopórem, et ánima dissolúta esúriet.	b
 Provérbia	Prv	20	19	16	Qui custódit mandátum custódit ánimam suam; qui autem négligit viam suam mortificábitur.	b
 Provérbia	Prv	20	19	17	Fœnerátur Dómino qui miserétur páuperis, et vicissitúdinem suam reddet ei.	b
 Provérbia	Prv	20	19	18	Érudi fílium tuum; ne despéres: ad interfectiónem autem ejus ne ponas ánimam tuam.	b
 Provérbia	Prv	20	19	19	Qui impátiens est sustinébit damnum, et cum rapúerit, áliud appónet.	b
 Provérbia	Prv	20	19	20	Audi consílium, et súscipe disciplínam, ut sis sápiens in novíssimis tuis.
 Provérbia	Prv	20	19	21	Multæ cogitatiónes in corde viri; volúntas autem Dómini permanébit.
 Provérbia	Prv	20	19	22	Homo índigens miséricors est, et mélior est pauper quam vir mendax.	b
 Provérbia	Prv	20	19	23	Timor Dómini ad vitam, et in plenitúdine commorábitur absque visitatióne péssima.
 Provérbia	Prv	20	19	24	Abscóndit piger manum suam sub ascélla, nec ad os suum ápplicat eam.	b
 Provérbia	Prv	20	19	25	Pestilénte flagelláto stultus sapiéntior erit; si autem corripúeris sapiéntem, intélliget disciplínam.	b
 Provérbia	Prv	20	19	26	Qui afflígit patrem, et fugat matrem, ignominiósus est et infélix.	b
 Provérbia	Prv	20	19	27	Non cesses, fili, audíre doctrínam, nec ignóres sermónes sciéntiæ.	b
 Provérbia	Prv	20	19	28	Testis iníquus derídet judícium, et os impiórum dévorat iniquitátem.	b
 Provérbia	Prv	20	19	29	Paráta sunt derisóribus judícia, et mállei percutiéntes stultórum corpóribus.
 Provérbia	Prv	20	20	1	Luxuriósa res vinum, et tumultuósa ebríetas: quicúmque his delectátur non erit sápiens.
 Provérbia	Prv	20	20	2	Sicut rugítus leónis, ita et terror regis: qui próvocat eum peccat in ánimam suam.
 Provérbia	Prv	20	20	3	Honor est hómini qui séparat se a contentiónibus; omnes autem stulti miscéntur contuméliis.
 Provérbia	Prv	20	20	4	Propter frigus piger aráre nóluit; mendicábit ergo æstáte, et non dábitur illi.	b
 Provérbia	Prv	20	20	5	Sicut aqua profúnda, sic consílium in corde viri; sed homo sápiens exháuriet illud.	b
 Provérbia	Prv	20	20	6	Multi hómines misericórdes vocántur; virum autem fidélem quis invéniet?
 Provérbia	Prv	20	20	7	Justus qui ámbulat in simplicitáte sua beátos post se fílios derelínquet.
 Provérbia	Prv	20	20	8	Rex qui sedet in sólio judícii díssipat omne malum intúitu suo.
 Provérbia	Prv	20	20	9	Quis potest dícere: Mundum est cor meum; purus sum a peccáto?	b
 Provérbia	Prv	20	20	10	Pondus et pondus, mensúra et mensúra: utrúmque abominábile est apud Deum.	b
 Provérbia	Prv	20	20	11	Ex stúdiis suis intellígitur puer, si munda et recta sint ópera ejus.	b
 Provérbia	Prv	20	20	12	Aurem audiéntem, et óculum vidéntem: Dóminus fecit utrúmque.
 Provérbia	Prv	20	20	13	Noli dilígere somnum, ne te egéstas ópprimat: áperi óculos tuos, et saturáre pánibus.	b
 Provérbia	Prv	20	20	14	Malum est, malum est, dicit omnis emptor; et cum recésserit, tunc gloriábitur.	b
 Provérbia	Prv	20	20	15	Est aurum et multitúdo gemmárum, et vas pretiósum lábia sciéntiæ.	b
 Provérbia	Prv	20	20	16	Tolle vestiméntum ejus qui fidejússor éxtitit aliéni, et pro extráneis aufer pignus ab eo.	b
 Provérbia	Prv	20	20	17	Suávis est hómini panis mendácii, et póstea implébitur os ejus cálculo.	b
 Provérbia	Prv	20	20	18	Cogitatiónes consíliis roborántur, et gubernáculis tractánda sunt bella.	b
 Provérbia	Prv	20	20	19	Ei qui revélat mystéria, et ámbulat fraudulénter, et dilátat lábia sua, ne commisceáris.	b
 Provérbia	Prv	20	20	20	Qui maledícit patri suo et matri, extinguétur lucérna ejus in médiis ténebris:	b
 Provérbia	Prv	20	20	21	hæréditas ad quam festinátur in princípio, in novíssimo benedictióne carébit.
 Provérbia	Prv	20	20	22	Ne dicas: Reddam malum: exspécta Dóminum, et liberábit te.
 Provérbia	Prv	20	20	23	Abominátio est apud Dóminum pondus et pondus; statéra dolósa non est bona.
 Provérbia	Prv	20	20	24	A Dómino dirigúntur gressus viri: quis autem hóminum intellígere potest viam suam?
 Provérbia	Prv	20	20	25	Ruína est hómini devoráre sanctos, et post vota retractáre.	b
 Provérbia	Prv	20	20	26	Díssipat ímpios rex sápiens, et incúrvat super eos fórnicem.	b
 Provérbia	Prv	20	20	27	Lucérna Dómini spiráculum hóminis, quæ invéstigat ómnia secréta ventris.	b
 Provérbia	Prv	20	20	28	Misericórdia et véritas custódiunt regem, et roborátur cleméntia thronus ejus.	b
 Provérbia	Prv	20	20	29	Exsultátio júvenum fortitúdo eórum, et dígnitas senum caníties.	b
 Provérbia	Prv	20	20	30	Livor vúlneris abstérget mala, et plagæ in secretióribus ventris.	b
 Provérbia	Prv	20	21	1	Sicut divisiónes aquárum, ita cor regis in manu Dómini: quocúmque volúerit, inclinábit illud.
 Provérbia	Prv	20	21	2	Omnis via viri recta sibi vidétur: appéndit autem corda Dóminus.
 Provérbia	Prv	20	21	3	Fácere misericórdiam et judícium magis placet Dómino quam víctimæ.
 Provérbia	Prv	20	21	4	Exaltátio oculórum est dilatátio cordis; lucérna impiórum peccátum.
 Provérbia	Prv	20	21	5	Cogitatiónes robústi semper in abundántia; omnis autem piger semper in egestáte est.	b
 Provérbia	Prv	20	21	6	Qui cóngregat thesáuros lingua mendácii vanus et excors est, et impingétur ad láqueos mortis.	b
 Provérbia	Prv	20	21	7	Rapínæ impiórum détrahent eos, quia noluérunt fácere judícium.
 Provérbia	Prv	20	21	8	Pervérsa via viri aliéna est; qui autem mundus est, rectum opus ejus.
 Provérbia	Prv	20	21	9	Mélius est sedére in ángulo dómatis, quam cum mulíere litigiósa, et in domo commúni.	b
 Provérbia	Prv	20	21	10	Ánima ímpii desíderat malum: non miserébitur próximo suo.	b
 Provérbia	Prv	20	21	11	Mulctáto pestilénte, sapiéntior erit párvulus, et si sectétur sapiéntem, sumet sciéntiam.
 Provérbia	Prv	20	21	12	Excógitat justus de domo ímpii, ut détrahat ímpios a malo.
 Provérbia	Prv	20	21	13	Qui obtúrat aurem suam ad clamórem páuperis, et ipse clamábit, et non exaudiétur.	b
 Provérbia	Prv	20	21	14	Munus abscónditum extínguit iras, et donum in sinu indignatiónem máximam.	b
 Provérbia	Prv	20	21	15	Gáudium justo est fácere judícium, et pavor operántibus iniquitátem.	b
 Provérbia	Prv	20	21	16	Vir qui erráverit a via doctrínæ in cœtu gigántum commorábitur.	b
 Provérbia	Prv	20	21	17	Qui díligit épulas in egestáte erit; qui amat vinum et pínguia non ditábitur.	b
 Provérbia	Prv	20	21	18	Pro justo datur ímpius, et pro rectis iníquus.	b
 Provérbia	Prv	20	21	19	Mélius est habitáre in terra desérta quam cum mulíere rixósa et iracúnda.	b
 Provérbia	Prv	20	21	20	Thesáurus desiderábilis, et óleum in habitáculo justi: et imprúdens homo dissipábit illud.	b
 Provérbia	Prv	20	21	21	Qui séquitur justítiam et misericórdiam invéniet vitam, justítiam, et glóriam.	b
 Provérbia	Prv	20	21	22	Civitátem fórtium ascéndit sápiens, et destrúxit robur fidúciæ ejus.
 Provérbia	Prv	20	21	23	Qui custódit os suum et linguam suam custódit ab angústiis ánimam suam.
 Provérbia	Prv	20	21	24	Supérbus et árrogans vocátur indóctus, qui in ira operátur supérbiam.
 Provérbia	Prv	20	21	25	Desidéria occídunt pigrum: noluérunt enim quidquam manus ejus operári.	b
 Provérbia	Prv	20	21	26	Tota die concupíscit et desíderat; qui autem justus est, tríbuet, et non cessábit.
 Provérbia	Prv	20	21	27	Hóstiæ impiórum abominábiles, quia offerúntur ex scélere.	b
 Provérbia	Prv	20	21	28	Testis mendax períbit; vir obédiens loquétur victóriam.
 Provérbia	Prv	20	21	29	Vir ímpius procáciter obfírmat vultum suum; qui autem rectus est córrigit viam suam.
 Provérbia	Prv	20	21	30	Non est sapiéntia, non est prudéntia, non est consílium contra Dóminum.	b
 Provérbia	Prv	20	21	31	Equus parátur ad diem belli; Dóminus autem salútem tríbuit.
 Provérbia	Prv	20	22	1	Mélius est nomen bonum quam divítiæ multæ; super argéntum et aurum grátia bona.
 Provérbia	Prv	20	22	2	Dives et pauper obviavérunt sibi: utriúsque operátor est Dóminus.
 Provérbia	Prv	20	22	3	Cállidus vidit malum, et abscóndit se; ínnocens pertránsiit, et afflíctus est damno.	b
 Provérbia	Prv	20	22	4	Finis modéstiæ timor Dómini, divítiæ, et glória, et vita.	b
 Provérbia	Prv	20	22	5	Arma et gládii in via pervérsi; custos autem ánimæ suæ longe recédit ab eis.	b
 Provérbia	Prv	20	22	6	Provérbium est: adoléscens juxta viam suam; étiam cum senúerit, non recédet ab ea.	b
 Provérbia	Prv	20	22	7	Dives paupéribus ímperat, et qui áccipit mútuum servus est fœnerántis.	b
 Provérbia	Prv	20	22	8	Qui séminat iniquitátem metet mala, et virga iræ suæ consummábitur.	b
 Provérbia	Prv	20	22	9	Qui pronus est ad misericórdiam benedicétur: de pánibus enim suis dedit páuperi. Victóriam et honórem acquíret qui dat múnera; ánimam autem aufert accipiéntium.
 Provérbia	Prv	20	22	10	Éjice derisórem, et exíbit cum eo júrgium, cessabúntque causæ et contuméliæ.	b
 Provérbia	Prv	20	22	11	Qui díligit cordis mundítiam, propter grátiam labiórum suórum habébit amícum regem.	b
 Provérbia	Prv	20	22	12	Óculi Dómini custódiunt sciéntiam, et supplantántur verba iníqui.
 Provérbia	Prv	20	22	13	Dicit piger: Leo est foris; in médio plateárum occidéndus sum.	b
 Provérbia	Prv	20	22	14	Fóvea profúnda os aliénæ: cui irátus est Dóminus, íncidet in eam.	b
 Provérbia	Prv	20	22	15	Stultítia colligáta est in corde púeri, et virga disciplínæ fugábit eam.	b
 Provérbia	Prv	20	22	16	Qui calumniátur páuperem ut áugeat divítias suas, dabit ipse ditióri, et egébit.	b
 Provérbia	Prv	20	22	17	Inclína aurem tuam, et audi verba sapiéntium: appóne autem cor ad doctrínam meam,	b
 Provérbia	Prv	20	22	18	quæ pulchra erit tibi cum serváveris eam in ventre tuo, et redundábit in lábiis tuis:
 Provérbia	Prv	20	22	19	ut sit in Dómino fidúcia tua, unde et osténdi eam tibi hódie.
 Provérbia	Prv	20	22	20	Ecce descrípsi eam tibi triplíciter, in cogitatiónibus et sciéntia:
 Provérbia	Prv	20	22	21	ut osténderem tibi firmitátem et elóquia veritátis, respondére ex his illis qui misérunt te.
 Provérbia	Prv	20	22	22	Non fácias violéntiam páuperi quia pauper est, neque cónteras egénum in porta:	b
 Provérbia	Prv	20	22	23	quia judicábit Dóminus causam ejus, et confíget eos qui confixérunt ánimam ejus.
 Provérbia	Prv	20	22	24	Noli esse amícus hómini iracúndo, neque ámbules cum viro furióso:
 Provérbia	Prv	20	22	25	ne forte discas sémitas ejus, et sumas scándalum ánimæ tuæ.
 Provérbia	Prv	20	22	26	Noli esse cum his qui defígunt manus suas, et qui vades se ófferunt pro débitis:
 Provérbia	Prv	20	22	27	si enim non habes unde restítuas, quid causæ est ut tollat operiméntum de cubíli tuo?
 Provérbia	Prv	20	22	28	Ne transgrediáris términos antíquos, quos posuérunt patres tui.
 Provérbia	Prv	20	22	29	Vidísti virum velócem in ópere suo? coram régibus stabit, nec erit ante ignóbiles.
 Provérbia	Prv	20	23	1	Quando séderis ut cómedas cum príncipe, diligénter atténde quæ appósita sunt ante fáciem tuam.
 Provérbia	Prv	20	23	2	Et státue cultrum in gútture tuo: si tamen habes in potestáte ánimam tuam.
 Provérbia	Prv	20	23	3	Ne desíderes de cibis ejus, in quo est panis mendácii.
 Provérbia	Prv	20	23	4	Noli laboráre ut ditéris, sed prudéntiæ tuæ pone modum.	b
 Provérbia	Prv	20	23	5	Ne érigas óculos tuos ad opes quas non potes habére, quia fácient sibi pennas quasi áquilæ, et volábunt in cælum.
 Provérbia	Prv	20	23	6	Ne cómedas cum hómine ínvido, et ne desíderes cibos ejus:	b
 Provérbia	Prv	20	23	7	quóniam in similitúdinem aríoli et conjectóris ǽstimat quod ignórat. Cómede et bibe, dicet tibi; et mens ejus non est tecum.
 Provérbia	Prv	20	23	8	Cibos quos coméderas évomes, et perdes pulchros sermónes tuos.
 Provérbia	Prv	20	23	9	In áuribus insipiéntium ne loquáris, qui despícient doctrínam elóquii tui.	b
 Provérbia	Prv	20	23	10	Ne attíngas parvulórum términos, et agrum pupillórum ne intróëas:	b
 Provérbia	Prv	20	23	11	propínquus enim illórum fortis est, et ipse judicábit contra te causam illórum.
 Provérbia	Prv	20	23	12	Ingrediátur ad doctrínam cor tuum, et aures tuæ ad verba sciéntiæ.	b
 Provérbia	Prv	20	23	13	Noli subtráhere a púero disciplínam: si enim percússeris eum virga, non moriétur.
 Provérbia	Prv	20	23	14	Tu virga percúties eum, et ánimam ejus de inférno liberábis.
 Provérbia	Prv	20	23	15	Fili mi, si sápiens fúerit ánimus tuus, gaudébit tecum cor meum:
 Provérbia	Prv	20	23	16	et exsultábunt renes mei, cum locúta fúerint rectum lábia tua.
 Provérbia	Prv	20	23	17	Non æmulétur cor tuum peccatóres, sed in timóre Dómini esto tota die:
 Provérbia	Prv	20	23	18	quia habébis spem in novíssimo, et præstolátio tua non auferétur.
 Provérbia	Prv	20	23	19	Audi, fili mi, et esto sápiens, et dírige in via ánimum tuum.	b
 Provérbia	Prv	20	23	20	Noli esse in convíviis potatórum, nec in comessatiónibus eórum qui carnes ad vescéndum cónferunt:
 Provérbia	Prv	20	23	21	quia vacántes pótibus et dantes sýmbola consuméntur, et vestiétur pannis dormitátio.
 Provérbia	Prv	20	23	22	Audi patrem tuum, qui génuit te, et ne contémnas cum senúerit mater tua.
 Provérbia	Prv	20	23	23	Veritátem eme, et noli véndere sapiéntiam, et doctrínam, et intelligéntiam.
 Provérbia	Prv	20	23	24	Exsúltat gáudio pater justi; qui sapiéntem génuit, lætábitur in eo.
 Provérbia	Prv	20	23	25	Gáudeat pater tuus et mater tua, et exsúltet quæ génuit te.
 Provérbia	Prv	20	23	26	Præbe, fili mi, cor tuum mihi, et óculi tui vias meas custódiant.	b
 Provérbia	Prv	20	23	27	Fóvea enim profúnda est méretrix, et púteus angústus aliéna.
 Provérbia	Prv	20	23	28	Insidiátur in via quasi latro, et quos incáutos víderit, interfíciet.
 Provérbia	Prv	20	23	29	Cui væ? cujus patri væ? cui rixæ? cui fóveæ? cui sine causa vúlnera? cui suffúsio oculórum?	b
 Provérbia	Prv	20	23	30	nonne his qui commorántur in vino, et student calícibus epotándis?
 Provérbia	Prv	20	23	31	Ne intueáris vinum quando flavéscit, cum splendúerit in vitro color ejus: ingréditur blande,
 Provérbia	Prv	20	23	32	sed in novíssimo mordébit ut cóluber, et sicut régulus venéna diffúndet.
 Provérbia	Prv	20	23	33	Óculi tui vidébunt extráneas, et cor tuum loquétur pervérsa.
 Provérbia	Prv	20	23	34	Et eris sicut dórmiens in médio mari, et quasi sopítus gubernátor, amísso clavo.
 Provérbia	Prv	20	23	35	Et dices: Verberavérunt me, sed non dólui; traxérunt me, et ego non sensi. Quando evigilábo, et rursus vina repériam?
 Provérbia	Prv	20	24	1	Ne æmuléris viros malos, nec desíderes esse cum eis:
 Provérbia	Prv	20	24	2	quia rapínas meditátur mens eórum, et fraudes lábia eórum loquúntur.
 Provérbia	Prv	20	24	3	Sapiéntia ædificábitur domus, et prudéntia roborábitur.	b
 Provérbia	Prv	20	24	4	In doctrína replebúntur cellária, univérsa substántia pretiósa et pulchérrima.
 Provérbia	Prv	20	24	5	Vir sápiens fortis est, et vir doctus robústus et válidus:
 Provérbia	Prv	20	24	6	quia cum dispositióne inítur bellum, et erit salus ubi multa consília sunt.
 Provérbia	Prv	20	24	7	Excélsa stulto sapiéntia; in porta non áperiet os suum.
 Provérbia	Prv	20	24	8	Qui cógitat mala fácere stultus vocábitur:	b
 Provérbia	Prv	20	24	9	cogitátio stulti peccátum est, et abominátio hóminum detráctor.
 Provérbia	Prv	20	24	10	Si desperáveris lassus in die angústiæ, imminuétur fortitúdo tua.	b
 Provérbia	Prv	20	24	11	Érue eos qui ducúntur ad mortem, et qui trahúntur ad intéritum, liberáre ne cesses.
 Provérbia	Prv	20	24	12	Si díxeris: Vires non súppetunt; qui inspéctor est cordis ipse intélligit: et servatórem ánimæ tuæ nihil fallit, reddétque hómini juxta ópera sua.
 Provérbia	Prv	20	24	13	Cómede, fili mi, mel, quia bonum est, et favum dulcíssimum gútturi tuo.	b
 Provérbia	Prv	20	24	14	Sic et doctrína sapiéntiæ ánimæ tuæ: quam cum invéneris, habébis in novíssimis spem, et spes tua non períbit.
 Provérbia	Prv	20	24	15	Ne insidiéris, et quæras impietátem in domo justi, neque vastes réquiem ejus.	b
 Provérbia	Prv	20	24	16	Sépties enim cadet justus, et resúrget: ímpii autem córruent in malum.
 Provérbia	Prv	20	24	17	Cum cecíderit inimícus tuus ne gáudeas, et in ruína ejus ne exsúltet cor tuum:
 Provérbia	Prv	20	24	18	ne forte vídeat Dóminus, et displíceat ei, et áuferat ab eo iram suam.
 Provérbia	Prv	20	24	19	Ne conténdas cum péssimis, nec æmuléris ímpios:
 Provérbia	Prv	20	24	20	quóniam non habent futurórum spem mali, et lucérna impiórum extinguétur.
 Provérbia	Prv	20	24	21	Time Dóminum, fili mi, et regem, et cum detractóribus non commisceáris:	b
 Provérbia	Prv	20	24	22	quóniam repénte consúrget perdítio eórum, et ruínam utriúsque quis novit?
 Provérbia	Prv	20	24	23	Hæc quoque sapiéntibus. Cognóscere persónam in judício non est bonum.	b
 Provérbia	Prv	20	24	24	Qui dicunt ímpio: Justus es: maledícent eis pópuli, et detestabúntur eos tribus.
 Provérbia	Prv	20	24	25	Qui árguunt eum laudabúntur, et super ipsos véniet benedíctio.
 Provérbia	Prv	20	24	26	Lábia deosculábitur qui recta verba respóndet.	b
 Provérbia	Prv	20	24	27	Prǽpara foris opus tuum, et diligénter exérce agrum tuum, ut póstea ædífices domum tuam.	b
 Provérbia	Prv	20	24	28	Ne sis testis frustra contra próximum tuum, nec lactes quemquam lábiis tuis.	b
 Provérbia	Prv	20	24	29	Ne dicas: Quómodo fecit mihi, sic fáciam ei; reddam unicuíque secúndum opus suum.
 Provérbia	Prv	20	24	30	Per agrum hóminis pigri transívi, et per víneam viri stulti:	b
 Provérbia	Prv	20	24	31	et ecce totum repléverant urtícæ, et operúerant superfíciem ejus spinæ, et macéria lápidum destrúcta erat.
 Provérbia	Prv	20	24	32	Quod cum vidíssem, pósui in corde meo, et exémplo dídici disciplínam.
 Provérbia	Prv	20	24	33	Parum, inquam, dórmies, módicum dormitábis; pauxíllum manus cónseres ut quiéscas:
 Provérbia	Prv	20	24	34	et véniet tibi quasi cursor egéstas, et mendícitas quasi vir armátus.
 Provérbia	Prv	20	25	1	Hæ quoque parábolæ Salomónis, quas transtulérunt viri Ezechíæ regis Juda.
 Provérbia	Prv	20	25	2	Glória Dei est celáre verbum, et glória regum investigáre sermónem.	b
 Provérbia	Prv	20	25	3	Cælum sursum, et terra deórsum, et cor regum inscrutábile.
 Provérbia	Prv	20	25	4	Aufer rubíginem de argénto, et egrediétur vas puríssimum.
 Provérbia	Prv	20	25	5	Aufer impietátem de vultu regis, et firmábitur justítia thronus ejus.
 Provérbia	Prv	20	25	6	Ne gloriósus appáreas coram rege, et in loco magnórum ne stéteris.
 Provérbia	Prv	20	25	7	Mélius est enim ut dicátur tibi: Ascénde huc, quam ut humiliéris coram príncipe.
 Provérbia	Prv	20	25	8	Quæ vidérunt óculi tui ne próferas in júrgio cito, ne póstea emendáre non possis, cum dehonestáveris amícum tuum.	b
 Provérbia	Prv	20	25	9	Causam tuam tracta cum amíco tuo, et secrétum extráneo ne revéles:
 Provérbia	Prv	20	25	10	ne forte insúltet tibi cum audíerit, et exprobráre non cesset. Grátia et amicítia líberant: quas tibi serva, ne exprobrábilis fias.
 Provérbia	Prv	20	25	11	Mala áurea in lectis argénteis, qui lóquitur verbum in témpore suo.	b
 Provérbia	Prv	20	25	12	Ináuris áurea, et margarítum fulgens, qui árguit sapiéntem et aurem obediéntem.
 Provérbia	Prv	20	25	13	Sicut frigus nivis in die messis, ita legátus fidélis ei qui misit eum: ánimam ipsíus requiéscere facit.
 Provérbia	Prv	20	25	14	Nubes, et ventus, et plúviæ non sequéntes, vir gloriósus et promíssa non complens.
 Provérbia	Prv	20	25	15	Patiéntia leniétur princeps, et lingua mollis confrínget durítiam.	b
 Provérbia	Prv	20	25	16	Mel invenísti: cómede quod súfficit tibi, ne forte satiátus évomas illud.	b
 Provérbia	Prv	20	25	17	Súbtrahe pedem tuum de domo próximi tui, nequándo satiátus óderit te.
 Provérbia	Prv	20	25	18	Jáculum, et gládius, et sagítta acúta, homo qui lóquitur contra próximum suum falsum testimónium.	b
 Provérbia	Prv	20	25	19	Dens pútridus, et pes lassus, qui sperat super infidéli in die angústiæ,
 Provérbia	Prv	20	25	20	et amíttit pállium in die frígoris. Acétum in nitro, qui cantat cármina cordi péssimo. Sicut tínea vestiménto, et vermis ligno, ita tristítia viri nocet cordi.
 Provérbia	Prv	20	25	21	Si esuríerit inimícus tuus, ciba illum; si sitíerit, da ei aquam bíbere:	b
 Provérbia	Prv	20	25	22	prunas enim congregábis super caput ejus, et Dóminus reddet tibi.
 Provérbia	Prv	20	25	23	Ventus áquilo díssipat plúvias, et fácies tristis linguam detrahéntem.	b
 Provérbia	Prv	20	25	24	Mélius est sedére in ángulo dómatis quam cum mulíere litigiósa et in domo commúni.	b
 Provérbia	Prv	20	25	25	Aqua frígida ánimæ sitiénti, et núntius bonus de terra longínqua.	b
 Provérbia	Prv	20	25	26	Fons turbátus pede et vena corrúpta, justus cadens coram ímpio.	b
 Provérbia	Prv	20	25	27	Sicut qui mel multum comédit non est ei bonum, sic qui scrutátor est majestátis opprimétur a glória.	b
 Provérbia	Prv	20	25	28	Sicut urbs patens et absque murórum ámbitu, ita vir qui non potest in loquéndo cohibére spíritum suum.
 Provérbia	Prv	20	26	1	Quómodo nix in æstáte, et plúviæ in messe, sic índecens est stulto glória.
 Provérbia	Prv	20	26	2	Sicut avis ad ália tránsvolans, et passer quólibet vadens, sic maledíctum frustra prolátum in quémpiam supervéniet.	b
 Provérbia	Prv	20	26	3	Flagéllum equo, et camus ásino, et virga in dorso imprudéntium.	b
 Provérbia	Prv	20	26	4	Ne respóndeas stulto juxta stultítiam suam, ne efficiáris ei símilis.	b
 Provérbia	Prv	20	26	5	Respónde stulto juxta stultítiam suam, ne sibi sápiens esse videátur.
 Provérbia	Prv	20	26	6	Claudus pédibus, et iniquitátem bibens, qui mittit verba per núntium stultum.	b
 Provérbia	Prv	20	26	7	Quómodo pulchras frustra habet claudus tíbias, sic índecens est in ore stultórum parábola.
 Provérbia	Prv	20	26	8	Sicut qui mittit lápidem in acérvum Mercúrii, ita qui tríbuit insipiénti honórem.
 Provérbia	Prv	20	26	9	Quómodo si spina nascátur in manu temulénti, sic parábola in ore stultórum.
 Provérbia	Prv	20	26	10	Judícium detérminat causas, et qui impónit stulto siléntium iras mítigat.
 Provérbia	Prv	20	26	11	Sicut canis qui revértitur ad vómitum suum, sic imprúdens qui íterat stultítiam suam.
 Provérbia	Prv	20	26	12	Vidísti hóminem sapiéntem sibi vidéri? magis illo spem habébit insípiens.
 Provérbia	Prv	20	26	13	Dicit piger: Leo est in via, et leǽna in itinéribus.	b
 Provérbia	Prv	20	26	14	Sicut óstium vértitur in cárdine suo, ita piger in léctulo suo.
 Provérbia	Prv	20	26	15	Abscóndit piger manum sub ascélla sua, et labórat si ad os suum eam convérterit.
 Provérbia	Prv	20	26	16	Sapiéntior sibi piger vidétur septem viris loquéntibus senténtias.
 Provérbia	Prv	20	26	17	Sicut qui apprehéndit áuribus canem, sic qui transit impátiens et commiscétur rixæ altérius.	b
 Provérbia	Prv	20	26	18	Sicut nóxius est qui mittit sagíttas et lánceas in mortem,	b
 Provérbia	Prv	20	26	19	ita vir fraudulénter nocet amíco suo, et cum fúerit deprehénsus dicit: Ludens feci.
 Provérbia	Prv	20	26	20	Cum defécerint ligna extinguétur ignis, et susurróne subtrácto, júrgia conquiéscent.	b
 Provérbia	Prv	20	26	21	Sicut carbónes ad prunas, et ligna ad ignem, sic homo iracúndus súscitat rixas.
 Provérbia	Prv	20	26	22	Verba susurrónis quasi simplícia, et ipsa pervéniunt ad íntima ventris.
 Provérbia	Prv	20	26	23	Quómodo si argénto sórdido ornáre velis vas fíctile, sic lábia tuméntia cum péssimo corde sociáta.
 Provérbia	Prv	20	26	24	Lábiis suis intellígitur inimícus, cum in corde tractáverit dolos.
 Provérbia	Prv	20	26	25	Quando submíserit vocem suam, ne credíderis ei, quóniam septem nequítiæ sunt in corde illíus.
 Provérbia	Prv	20	26	26	Qui óperit ódium fraudulénter, revelábitur malítia ejus in consílio.
 Provérbia	Prv	20	26	27	Qui fodit fóveam íncidet in eam, et qui volvit lápidem revertétur ad eum.
 Provérbia	Prv	20	26	28	Lingua fallax non amat veritátem, et os lúbricum operátur ruínas.
 Provérbia	Prv	20	27	1	Ne gloriéris in crástinum, ignórans quid superventúra páriat dies.
 Provérbia	Prv	20	27	2	Laudet te aliénus, et non os tuum; extráneus, et non lábia tua.	b
 Provérbia	Prv	20	27	3	Grave est saxum, et onerósa aréna, sed ira stulti utróque grávior.	b
 Provérbia	Prv	20	27	4	Ira non habet misericórdiam nec erúmpens furor, et ímpetum concitáti ferre quis póterit?
 Provérbia	Prv	20	27	5	Mélior est manifésta corréptio quam amor abscónditus.	b
 Provérbia	Prv	20	27	6	Melióra sunt vúlnera diligéntis quam fraudulénta óscula odiéntis.
 Provérbia	Prv	20	27	7	Ánima saturáta calcábit favum, et ánima esúriens étiam amárum pro dulci sumet.	b
 Provérbia	Prv	20	27	8	Sicut avis tránsmigrans de nido suo, sic vir qui derelínquit locum suum.	b
 Provérbia	Prv	20	27	9	Unguénto et váriis odóribus delectátur cor, et bonis amíci consíliis ánima dulcorátur.	b
 Provérbia	Prv	20	27	10a	Amícum tuum et amícum patris tui ne dimíseris, et domum fratris tui ne ingrediáris in die afflictiónis tuæ.
 Provérbia	Prv	20	27	10b	Mélior est vicínus juxta quam frater procul.
 Provérbia	Prv	20	27	11	Stude sapiéntiæ, fili mi, et lætífica cor meum, ut possis exprobránti respondére sermónem.	b
 Provérbia	Prv	20	27	12	Astútus videns malum, abscónditus est: párvuli transeúntes sustinuérunt dispéndia.	b
 Provérbia	Prv	20	27	13	Tolle vestiméntum ejus qui spopóndit pro extráneo, et pro aliénis aufer ei pignus.	b
 Provérbia	Prv	20	27	14	Qui benedícit próximo suo voce grandi, de nocte consúrgens maledicénti símilis erit.	b
 Provérbia	Prv	20	27	15	Tecta perstillántia in die frígoris et litigiósa múlier comparántur.	b
 Provérbia	Prv	20	27	16	Qui rétinet eam quasi qui ventum téneat, et óleum déxteræ suæ vocábit.
 Provérbia	Prv	20	27	17	Ferrum ferro exacúitur, et homo exácuit fáciem amíci sui.	b
 Provérbia	Prv	20	27	18	Qui servat ficum cómedet fructus ejus, et qui custos est dómini sui glorificábitur.	b
 Provérbia	Prv	20	27	19	Quómodo in aquis respléndent vultus prospiciéntium, sic corda hóminum manifésta sunt prudéntibus.	b
 Provérbia	Prv	20	27	20	Inférnus et perdítio numquam impléntur: simíliter et óculi hóminum insatiábiles.	b
 Provérbia	Prv	20	27	21	Quómodo probátur in conflatório argéntum et in fornáce aurum, sic probátur homo ore laudántis. Cor iníqui inquírit mala, cor autem rectum inquírit sciéntiam.	b
 Provérbia	Prv	20	27	22	Si contúderis stultum in pila quasi ptísanas feriénte désuper pilo, non auferétur ab eo stultítia ejus.	b
 Provérbia	Prv	20	27	23	Diligénter agnósce vultum pécoris tui, tuósque greges consídera:	b
 Provérbia	Prv	20	27	24	non enim habébis júgiter potestátem, sed coróna tribuétur in generatiónem et generatiónem.
 Provérbia	Prv	20	27	25	Apérta sunt prata, et apparuérunt herbæ viréntes, et collécta sunt fœna de móntibus.
 Provérbia	Prv	20	27	26	Agni ad vestiméntum tuum, et hædi ad agri prétium.
 Provérbia	Prv	20	27	27	Suffíciat tibi lac caprárum in cibos tuos, et in necessária domus tuæ, et ad victum ancíllis tuis.
 Provérbia	Prv	20	28	1	Fugit ímpius némine persequénte; justus autem, quasi leo confídens, absque terróre erit.
 Provérbia	Prv	20	28	2	Propter peccáta terræ multi príncipes ejus; et propter hóminis sapiéntiam, et horum sciéntiam quæ dicúntur, vita ducis lóngior erit.	b
 Provérbia	Prv	20	28	3	Vir pauper calúmnians páuperes símilis est imbri veheménti in quo parátur fames.	b
 Provérbia	Prv	20	28	4	Qui derelínquunt legem laudant ímpium; qui custódiunt, succendúntur contra eum.	b
 Provérbia	Prv	20	28	5	Viri mali non cógitant judícium; qui autem inquírunt Dóminum animadvértunt ómnia.
 Provérbia	Prv	20	28	6	Mélior est pauper ámbulans in simplicitáte sua quam dives in pravis itinéribus.
 Provérbia	Prv	20	28	7	Qui custódit legem fílius sápiens est; qui autem comessatóres pascit confúndit patrem suum.
 Provérbia	Prv	20	28	8	Qui coacérvat divítias usúris et fœ́nore, liberáli in páuperes cóngregat eas.
 Provérbia	Prv	20	28	9	Qui declínat aures suas ne áudiat legem, orátio ejus erit execrábilis.
 Provérbia	Prv	20	28	10	Qui décipit justos in via mala, in intéritu suo córruet, et símplices possidébunt bona ejus.
 Provérbia	Prv	20	28	11	Sápiens sibi vidétur vir dives; pauper autem prudens scrutábitur eum.
 Provérbia	Prv	20	28	12	In exsultatióne justórum multa glória est; regnántibus ímpiis, ruínæ hóminum.	b
 Provérbia	Prv	20	28	13	Qui abscóndit scélera sua non dirigétur; qui autem conféssus fúerit et relíquerit ea, misericórdiam consequétur.	b
 Provérbia	Prv	20	28	14	Beátus homo qui semper est pávidus; qui vero mentis est duræ córruet in malum.
 Provérbia	Prv	20	28	15	Leo rúgiens et ursus esúriens, princeps ímpius super pópulum páuperem.	b
 Provérbia	Prv	20	28	16	Dux índigens prudéntia multos ópprimet per calúmniam; qui autem odit avarítiam, longi fient dies ejus.
 Provérbia	Prv	20	28	17	Hóminem qui calumniátur ánimæ sánguinem, si usque ad lacum fúgerit, nemo sústinet.	b
 Provérbia	Prv	20	28	18	Qui ámbulat simplíciter salvus erit; qui pervérsis gráditur viis cóncidet semel.	b
 Provérbia	Prv	20	28	19	Qui operátur terram suam satiábitur pánibus; qui autem sectátur ótium replébitur egestáte.	b
 Provérbia	Prv	20	28	20	Vir fidélis multum laudábitur; qui autem festínat ditári non erit ínnocens.
 Provérbia	Prv	20	28	21	Qui cognóscit in judício fáciem non bene facit; iste et pro buccélla panis déserit veritátem.
 Provérbia	Prv	20	28	22	Vir qui festínat ditári, et áliis ínvidet, ignórat quod egéstas supervéniet ei.
 Provérbia	Prv	20	28	23	Qui córripit hóminem grátiam póstea invéniet apud eum, magis quam ille qui per linguæ blandiménta décipit.	b
 Provérbia	Prv	20	28	24	Qui súbtrahit áliquid a patre suo et a matre, et dicit hoc non esse peccátum, párticeps homicídæ est.	b
 Provérbia	Prv	20	28	25	Qui se jactat et dilátat, júrgia cóncitat; qui vero sperat in Dómino sanábitur.	b
 Provérbia	Prv	20	28	26	Qui confídit in corde suo stultus est; qui autem gráditur sapiénter, ipse salvábitur.
 Provérbia	Prv	20	28	27	Qui dat páuperi non indigébit; qui déspicit deprecántem sustinébit penúriam.	b
 Provérbia	Prv	20	28	28	Cum surréxerint ímpii, abscondéntur hómines; cum illi períerint, multiplicabúntur justi.	b
 Provérbia	Prv	20	29	1	Viro qui corripiéntem dura cervíce contémnit, repentínus ei supervéniet intéritus, et eum sánitas non sequétur.
 Provérbia	Prv	20	29	2	In multiplicatióne justórum lætábitur vulgus; cum ímpii súmpserint principátum, gemet pópulus.	b
 Provérbia	Prv	20	29	3	Vir qui amat sapiéntiam lætíficat patrem suum; qui autem nutrit scorta perdet substántiam.	b
 Provérbia	Prv	20	29	4	Rex justus érigit terram; vir avárus déstruet eam.	b
 Provérbia	Prv	20	29	5	Homo qui blandis fictísque sermónibus lóquitur amíco suo rete expándit gréssibus ejus.	b
 Provérbia	Prv	20	29	6	Peccántem virum iníquum invólvet láqueus, et justus laudábit atque gaudébit.	b
 Provérbia	Prv	20	29	7	Novit justus causam páuperum; ímpius ignórat sciéntiam.
 Provérbia	Prv	20	29	8	Hómines pestiléntes díssipant civitátem; sapiéntes vero avértunt furórem.	b
 Provérbia	Prv	20	29	9	Vir sápiens si cum stulto conténderit, sive irascátur, sive rídeat, non invéniet réquiem.	b
 Provérbia	Prv	20	29	10	Viri sánguinum odérunt símplicem; justi autem quǽrunt ánimam ejus.	b
 Provérbia	Prv	20	29	11	Totum spíritum suum profert stultus; sápiens differt, et resérvat in pósterum.	b
 Provérbia	Prv	20	29	12	Princeps qui libénter audit verba mendácii, omnes minístros habet ímpios.	b
 Provérbia	Prv	20	29	13	Pauper et créditor obviavérunt sibi: utriúsque illuminátor est Dóminus.
 Provérbia	Prv	20	29	14	Rex qui júdicat in veritáte páuperes, thronus ejus in ætérnum firmábitur.
 Provérbia	Prv	20	29	15	Virga atque corréptio tríbuit sapiéntiam; puer autem qui dimíttitur voluntáti suæ confúndit matrem suam.	b
 Provérbia	Prv	20	29	16	In multiplicatióne impiórum multiplicabúntur scélera, et justi ruínas eórum vidébunt.	b
 Provérbia	Prv	20	29	17	Érudi fílium tuum, et refrigerábit te, et dabit delícias ánimæ tuæ.	b
 Provérbia	Prv	20	29	18	Cum prophetía defécerit, dissipábitur pópulus; qui vero custódit legem beátus est.	b
 Provérbia	Prv	20	29	19	Servus verbis non potest erudíri, quia quod dicis intélligit, et respondére contémnit.	b
 Provérbia	Prv	20	29	20	Vidísti hóminem velócem ad loquéndum? stultítia magis speránda est quam illíus corréptio.	b
 Provérbia	Prv	20	29	21	Qui delicáte a puerítia nutrit servum suum póstea séntiet eum contumácem.	b
 Provérbia	Prv	20	29	22	Vir iracúndus próvocat rixas, et qui ad indignándum fácilis est erit ad peccándum proclívior.	b
 Provérbia	Prv	20	29	23	Supérbum séquitur humílitas, et húmilem spíritu suscípiet glória.	b
 Provérbia	Prv	20	29	24	Qui cum fure partícipat odit ánimam suam; adjurántem audit, et non índicat.	b
 Provérbia	Prv	20	29	25	Qui timet hóminem cito córruet; qui sperat in Dómino sublevábitur.	b
 Provérbia	Prv	20	29	26	Multi requírunt fáciem príncipis, et judícium a Dómino egréditur singulórum.
 Provérbia	Prv	20	29	27	Abominántur justi virum ímpium, et abominántur ímpii eos qui in recta sunt via. Verbum custódiens fílius extra perditiónem erit.	b
 Provérbia	Prv	20	30	1	Verba Congregántis, fílii Voméntis. Vísio quam locútus est vir cum quo est Deus, et qui Deo secum moránte confortátus, ait:
 Provérbia	Prv	20	30	2	Stultíssimus sum virórum, et sapiéntia hóminum non est mecum.	b
 Provérbia	Prv	20	30	3	Non dídici sapiéntiam, et non novi sciéntiam sanctórum.
 Provérbia	Prv	20	30	4	Quis ascéndit in cælum, atque descéndit? quis contínuit spíritum in mánibus suis? quis colligávit aquas quasi in vestiménto? quis suscitávit omnes términos terræ? quod nomen est ejus, et quod nomen fílii ejus, si nosti?
 Provérbia	Prv	20	30	5	Omnis sermo Dei ignítus: clýpeus est sperántibus in se.	b
 Provérbia	Prv	20	30	6	Ne addas quidquam verbis illíus, et arguáris, inveniarísque mendax.
 Provérbia	Prv	20	30	7	Duo rogávi te: ne déneges mihi ántequam móriar:	b
 Provérbia	Prv	20	30	8	vanitátem et verba mendácia longe fac a me; mendicitátem et divítias ne déderis mihi: tríbue tantum víctui meo necessária,
 Provérbia	Prv	20	30	9	ne forte satiátus illíciar ad negándum, et dicam: Quis est Dóminus? aut egestáte compúlsus, furer, et perjúrem nomen Dei mei.
 Provérbia	Prv	20	30	10	Ne accúses servum ad dóminum suum, ne forte maledícat tibi, et córruas.	b
 Provérbia	Prv	20	30	11	Generátio quæ patri suo maledícit, et quæ matri suæ non benedícit;	b
 Provérbia	Prv	20	30	12	generátio quæ sibi munda vidétur, et tamen non est lota a sórdibus suis;
 Provérbia	Prv	20	30	13	generátio cujus excélsi sunt óculi, et pálpebræ ejus in alta surréctæ;
 Provérbia	Prv	20	30	14	generátio quæ pro déntibus gládios habet, et commándit moláribus suis, ut cómedat ínopes de terra, et páuperes ex homínibus.
 Provérbia	Prv	20	30	15	Sanguisúgæ duæ sunt fíliæ, dicéntes: Affer, affer. Tria sunt insaturabília, et quartum quod numquam dicit: Súfficit.	b
 Provérbia	Prv	20	30	16	Inférnus, et os vulvæ, et terra quæ non satiátur aqua: ignis vero numquam dicit: Súfficit.
 Provérbia	Prv	20	30	17	Óculum qui subsánnat patrem, et qui déspicit partum matris suæ, effódiant eum corvi de torréntibus, et cómedant eum fílii áquilæ!	b
 Provérbia	Prv	20	30	18	Tria sunt difficília mihi, et quartum pénitus ignóro:	b
 Provérbia	Prv	20	30	19	viam áquilæ in cælo, viam cólubri super petram, viam navis in médio mari, et viam viri in adolescéntia.
 Provérbia	Prv	20	30	20	Talis est et via mulíeris adúlteræ, quæ comédit, et tergens os suum dicit: Non sum operáta malum.
 Provérbia	Prv	20	30	21	Per tria movétur terra, et quartum non potest sustinére:	b
 Provérbia	Prv	20	30	22	per servum, cum regnáverit; per stultum, cum saturátus fúerit cibo;
 Provérbia	Prv	20	30	23	per odiósam mulíerem, cum in matrimónio fúerit assúmpta; et per ancíllam, cum fúerit hæres dóminæ suæ.
 Provérbia	Prv	20	30	24	Quátuor sunt mínima terræ, et ipsa sunt sapientióra sapiéntibus:	b
 Provérbia	Prv	20	30	25	formícæ, pópulus infírmus, qui prǽparat in messe cibum sibi;
 Provérbia	Prv	20	30	26	lepúsculus, plebs inválida, qui cóllocat in petra cubíle suum;
 Provérbia	Prv	20	30	27	regem locústa non habet, et egréditur univérsa per turmas suas;
 Provérbia	Prv	20	30	28	stéllio mánibus nítitur, et morátur in ǽdibus regis.
 Provérbia	Prv	20	30	29	Tria sunt quæ bene gradiúntur, et quartum quod incédit felíciter:	b
 Provérbia	Prv	20	30	30	leo, fortíssimus bestiárum, ad nullíus pavébit occúrsum;
 Provérbia	Prv	20	30	31	gallus succínctus lumbos; et áries; nec est rex, qui resístat ei.
 Provérbia	Prv	20	30	32	Est qui stultus appáruit postquam elevátus est in sublíme; si enim intellexísset, ori suo imposuísset manum.	b
 Provérbia	Prv	20	30	33	Qui autem fórtiter premit úbera ad eliciéndum lac éxprimit butýrum; et qui veheménter emúngit élicit sánguinem; et qui próvocat iras prodúcit discórdias.
 Provérbia	Prv	20	31	1	Verba Lamuélis regis. Vísio qua erudívit eum mater sua.
 Provérbia	Prv	20	31	2	Quid, dilécte mi? quid, dilécte úteri mei? quid, dilécte votórum meórum?	b
 Provérbia	Prv	20	31	3	Ne déderis muliéribus substántiam tuam, et divítias tuas ad deléndos reges.
 Provérbia	Prv	20	31	4	Noli régibus, o Lámuel, noli régibus dare vinum, quia nullum secrétum est ubi regnat ebríetas;
 Provérbia	Prv	20	31	5	et ne forte bibant, et obliviscántur judiciórum, et mutent causam filiórum páuperis.
 Provérbia	Prv	20	31	6	Date síceram mœréntibus, et vinum his qui amáro sunt ánimo.
 Provérbia	Prv	20	31	7	Bibant, et obliviscántur egestátis suæ, et dolóris sui non recordéntur ámplius.
 Provérbia	Prv	20	31	8	Áperi os tuum muto, et causis ómnium filiórum qui pertránseunt.
 Provérbia	Prv	20	31	9	Áperi os tuum, decérne quod justum est, et júdica ínopem et páuperem.
 Provérbia	Prv	20	31	10	Mulíerem fortem quis invéniet? procul et de últimis fínibus prétium ejus.	b
 Provérbia	Prv	20	31	11	Confídit in ea cor viri sui, et spóliis non indigébit.
 Provérbia	Prv	20	31	12	Reddet ei bonum, et non malum, ómnibus diébus vitæ suæ.
 Provérbia	Prv	20	31	13	Quæsívit lanam et linum, et operáta est consília mánuum suárum.
 Provérbia	Prv	20	31	14	Facta est quasi navis institóris, de longe portans panem suum.
 Provérbia	Prv	20	31	15	Et de nocte surréxit, dedítque prædam domésticis suis, et cibária ancíllis suis.
 Provérbia	Prv	20	31	16	Considerávit agrum, et emit eum; de fructu mánuum suárum plantávit víneam.
 Provérbia	Prv	20	31	17	Accínxit fortitúdine lumbos suos, et roborávit bráchium suum.
 Provérbia	Prv	20	31	18	Gustávit, et vidit quia bona est negotiátio ejus; non extinguétur in nocte lucérna ejus.
 Provérbia	Prv	20	31	19	Manum suam misit ad fórtia, et dígiti ejus apprehendérunt fusum.
 Provérbia	Prv	20	31	20	Manum suam apéruit ínopi, et palmas suas exténdit ad páuperem.
 Provérbia	Prv	20	31	21	Non timébit dómui suæ a frigóribus nivis; omnes enim doméstici ejus vestíti sunt duplícibus.
 Provérbia	Prv	20	31	22	Stragulátam vestem fecit sibi; byssus et púrpura induméntum ejus.
 Provérbia	Prv	20	31	23	Nóbilis in portis vir ejus, quando séderit cum senatóribus terræ.
 Provérbia	Prv	20	31	24	Síndonem fecit, et véndidit, et cíngulum trádidit Chananǽo.
 Provérbia	Prv	20	31	25	Fortitúdo et decor induméntum ejus, et ridébit in die novíssimo.
 Provérbia	Prv	20	31	26	Os suum apéruit sapiéntiæ, et lex cleméntiæ in lingua ejus.
 Provérbia	Prv	20	31	27	Considerávit sémitas domus suæ, et panem otiósa non comédit.
 Provérbia	Prv	20	31	28	Surrexérunt fílii ejus, et beatíssimam prædicavérunt; vir ejus, et laudávit eam.
 Provérbia	Prv	20	31	29	Multæ fíliæ congregavérunt divítias; tu supergréssa es univérsas.
 Provérbia	Prv	20	31	30	Fallax grátia, et vana est pulchritúdo: múlier timens Dóminum, ipsa laudábitur.
 Provérbia	Prv	20	31	31	Date ei de fructu mánuum suárum, et laudent eam in portis ópera ejus.
 #	Ecclesiástes	Eccl	Ecclesiástes
 Ecclesiástes	Eccl	21	1	1	Verba Ecclesiástæ, fílii David, regis Jerúsalem.
 Ecclesiástes	Eccl	21	1	2	Vánitas vanitátum, dixit Ecclesiástes; vánitas vanitátum, et ómnia vánitas.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	1	3	Quid habet ámplius homo de univérso labóre suo quo labórat sub sole?
 Ecclesiástes	Eccl	21	1	4	Generátio prǽterit, et generátio advénit; terra autem in ætérnum stat.
 Ecclesiástes	Eccl	21	1	5	Óritur sol et óccidit, et ad locum suum revértitur; ibíque renáscens,
 Ecclesiástes	Eccl	21	1	6	gyrat per merídiem, et fléctitur ad aquilónem. Lustrans univérsa in circúitu pergit spíritus, et in círculos suos revértitur.
 Ecclesiástes	Eccl	21	1	7	Ómnia flúmina intrant in mare, et mare non redúndat; ad locum unde éxeunt flúmina revertúntur ut íterum fluant.
 Ecclesiástes	Eccl	21	1	8	Cunctæ res diffíciles; non potest eas homo explicáre sermóne. Non saturátur óculus visu, nec auris audítu implétur.
 Ecclesiástes	Eccl	21	1	9	Quid est quod fuit? Ipsum quod futúrum est. Quid est quod factum est? Ipsum quod faciéndum est.
 Ecclesiástes	Eccl	21	1	10	Nihil sub sole novum, nec valet quisquam dícere: Ecce hoc recens est: jam enim præcéssit in sǽculis quæ fuérunt ante nos.
 Ecclesiástes	Eccl	21	1	11	Non est priórum memória; sed nec eórum quidem quæ póstea futúra sunt erit recordátio apud eos qui futúri sunt in novíssimo.
 Ecclesiástes	Eccl	21	1	12	Ego Ecclesiástes fui rex Ísraël in Jerúsalem;	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	1	13	et propósui in ánimo meo quǽrere et investigáre sapiénter de ómnibus quæ fiunt sub sole. Hanc occupatiónem péssimam dedit Deus fíliis hóminum, ut occuparéntur in ea.
 Ecclesiástes	Eccl	21	1	14	Vidi cuncta quæ fiunt sub sole, et ecce univérsa vánitas et afflíctio spíritus.
 Ecclesiástes	Eccl	21	1	15	Pervérsi diffícile corrigúntur, et stultórum infinítus est númerus.
 Ecclesiástes	Eccl	21	1	16	Locútus sum in corde meo, dicens: Ecce magnus efféctus sum, et præcéssi omnes sapiéntia qui fuérunt ante me in Jerúsalem; et mens mea contempláta est multa sapiénter, et dídici.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	1	17	Dedíque cor meum ut scirem prudéntiam atque doctrínam, errorésque et stultítiam; et agnóvi quod in his quoque esset labor et afflíctio spíritus:
 Ecclesiástes	Eccl	21	1	18	eo quod in multa sapiéntia multa sit indignátio; et qui addit sciéntiam, addit et labórem.
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	1	Dixi ego in corde meo: Vadam, et áffluam delíciis, et fruar bonis; et vidi quod hoc quoque esset vánitas.
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	2	Risum reputávi errórem, et gáudio dixi: Quid frustra decíperis?
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	3	Cogitávi in corde meo abstráhere a vino carnem meam, ut ánimam meam transférrem ad sapiéntiam, devitarémque stultítiam, donec vidérem quid esset útile fíliis hóminum, quo facto opus est sub sole número diérum vitæ suæ.
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	4	Magnificávi ópera mea, ædificávi mihi domos, et plantávi víneas;
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	5	feci hortos et pomária, et consévi ea cuncti géneris arbóribus;
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	6	et exstrúxi mihi piscínas aquárum, ut irrigárem silvam lignórum germinántium.
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	7	Possédi servos et ancíllas, multámque famíliam hábui: arménta quoque, et magnos óvium greges, ultra omnes qui fuérunt ante me in Jerúsalem;
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	8	coacervávi mihi argéntum et aurum, et substántias regum ac provinciárum; feci mihi cantóres et cantatríces, et delícias filiórum hóminum, scyphos, et úrceos in ministério ad vina fundénda;
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	9	et supergréssus sum ópibus omnes qui ante me fuérunt in Jerúsalem: sapiéntia quoque perseverávit mecum.
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	10	Et ómnia quæ desideravérunt óculi mei non negávi eis, nec prohíbui cor meum quin omni voluptáte fruerétur, et oblectáret se in his quæ præparáveram; et hanc ratus sum partem meam si úterer labóre meo.
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	11	Cumque me convertíssem ad univérsa ópera quæ fécerant manus meæ, et ad labóres in quibus frustra sudáveram, vidi in ómnibus vanitátem et afflictiónem ánimi, et nihil permanére sub sole.
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	12	Transívi ad contemplándam sapiéntiam, errorésque, et stultítiam. (Quid est, inquam, homo, ut sequi possit regem, factórem suum?)	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	13	Et vidi quod tantum præcéderet sapiéntia stultítiam, quantum differt lux a ténebris.
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	14	Sapiéntis óculi in cápite ejus; stultus in ténebris ámbulat: et dídici quod unus utriúsque esset intéritus.
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	15	Et dixi in corde meo: Si unus et stulti et meus occásus erit, quid mihi prodest quod majórem sapiéntiæ dedi óperam? Locutúsque cum mente mea, animadvérti quod hoc quoque esset vánitas.
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	16	Non enim erit memória sapiéntis simíliter ut stulti in perpétuum, et futúra témpora oblivióne cuncta páriter opérient: móritur doctus simíliter ut indóctus.
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	17	Et idcírco tǽduit me vitæ meæ, vidéntem mala univérsa esse sub sole, et cuncta vanitátem et afflictiónem spíritus.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	18	Rursus detestátus sum omnem indústriam meam, qua sub sole studiosíssime laborávi, habitúrus hærédem post me,
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	19	quem ignóro utrum sápiens an stultus futúrus sit, et dominábitur in labóribus meis, quibus desudávi et sollícitus fui: et est quidquam tam vanum?
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	20	Unde cessávi, renuntiavítque cor meum ultra laboráre sub sole.
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	21	Nam cum álius labóret in sapiéntia, et doctrína, et sollicitúdine, hómini otióso quæsíta dimíttit; et hoc ergo vánitas et magnum malum.
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	22	Quid enim próderit hómini de univérso labóre suo, et afflictióne spíritus, qua sub sole cruciátus est?	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	23	Cuncti dies ejus dolóribus et ærúmnis pleni sunt, nec per noctem mente requiéscit. Et hoc nonne vánitas est?
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	24	Nonne mélius est comédere et bíbere, et osténdere ánimæ suæ bona de labóribus suis? et hoc de manu Dei est.
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	25	Quis ita devorábit et delíciis áffluet ut ego?
 Ecclesiástes	Eccl	21	2	26	Hómini bono in conspéctu suo dedit Deus sapiéntiam, et sciéntiam, et lætítiam; peccatóri autem dedit afflictiónem et curam supérfluam, ut addat, et cóngreget, et tradat ei qui plácuit Deo; sed et hoc vánitas est, et cassa sollicitúdo mentis.
 Ecclesiástes	Eccl	21	3	1	Ómnia tempus habent, et suis spátiis tránseunt univérsa sub cælo.
 Ecclesiástes	Eccl	21	3	2	Tempus nascéndi, et tempus moriéndi; tempus plantándi, et tempus evelléndi quod plantátum est.
 Ecclesiástes	Eccl	21	3	3	Tempus occidéndi, et tempus sanándi; tempus destruéndi, et tempus ædificándi.
 Ecclesiástes	Eccl	21	3	4	Tempus flendi, et tempus ridéndi; tempus plangéndi, et tempus saltándi.
 Ecclesiástes	Eccl	21	3	5	Tempus spargéndi lápides, et tempus colligéndi, tempus amplexándi, et tempus longe fíeri ab ampléxibus.
 Ecclesiástes	Eccl	21	3	6	Tempus acquiréndi, et tempus perdéndi; tempus custodiéndi, et tempus abjiciéndi.
 Ecclesiástes	Eccl	21	3	7	Tempus scindéndi, et tempus consuéndi; tempus tacéndi, et tempus loquéndi.
 Ecclesiástes	Eccl	21	3	8	Tempus dilectiónis, et tempus ódii; tempus belli, et tempus pacis.
 Ecclesiástes	Eccl	21	3	9	Quid habet ámplius homo de labóre suo?
 Ecclesiástes	Eccl	21	3	10	Vidi afflictiónem quam dedit Deus fíliis hóminum, ut distendántur in ea.
 Ecclesiástes	Eccl	21	3	11	Cuncta fecit bona in témpore suo, et mundum trádidit disputatióni eórum, ut non invéniat homo opus quod operátus est Deus ab inítio usque ad finem.
 Ecclesiástes	Eccl	21	3	12	Et cognóvi quod non esset mélius nisi lætári, et fácere bene in vita sua;
 Ecclesiástes	Eccl	21	3	13	omnis enim homo qui comédit et bibit, et videt bonum de labóre suo, hoc donum Dei est.
 Ecclesiástes	Eccl	21	3	14	Dídici quod ómnia ópera quæ fecit Deus persevérent in perpétuum; non póssumus eis quidquam áddere, nec auférre, quæ fecit Deus ut timeátur.
 Ecclesiástes	Eccl	21	3	15	Quod factum est, ipsum pérmanet; quæ futúra sunt jam fuérunt, et Deus instáurat quod ábiit.
 Ecclesiástes	Eccl	21	3	16	Vidi sub sole in loco judícii impietátem, et in loco justítiæ iniquitátem:	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	3	17	et dixi in corde meo: Justum et ímpium judicábit Deus, et tempus omnis rei tunc erit.
 Ecclesiástes	Eccl	21	3	18	Dixi in corde meo de fíliis hóminum, ut probáret eos Deus, et osténderet símiles esse béstiis.
 Ecclesiástes	Eccl	21	3	19	Idcírco unus intéritus est hóminis et jumentórum, et æqua utriúsque condítio. Sicut móritur homo, sic et illa moriúntur. Simíliter spirant ómnia, et nihil habet homo juménto ámplius: cuncta súbjacent vanitáti,	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	3	20	et ómnia pergunt ad unum locum. De terra facta sunt, et in terram páriter revertúntur.
 Ecclesiástes	Eccl	21	3	21	Quis novit si spíritus filiórum Adam ascéndat sursum, et si spíritus jumentórum descéndat deórsum?
 Ecclesiástes	Eccl	21	3	22	Et deprehéndi nihil esse mélius quam lætári hóminem in ópere suo, et hanc esse partem illíus. Quis enim eum addúcet ut post se futúra cognóscat?
 Ecclesiástes	Eccl	21	4	1	Verti me ad ália, et vidi calúmnias quæ sub sole gerúntur, et lácrimas innocéntium, et néminem consolatórem, nec posse resístere eórum violéntiæ, cunctórum auxílio destitútos,
 Ecclesiástes	Eccl	21	4	2	et laudávi magis mórtuos quam vivéntes;
 Ecclesiástes	Eccl	21	4	3	et feliciórem utróque judicávi qui necdum natus est, nec vidit mala quæ sub sole fiunt.
 Ecclesiástes	Eccl	21	4	4	Rursum contemplátus sum omnes labóres hóminum, et indústrias animadvérti patére invídiæ próximi; et in hoc ergo vánitas et cura supérflua est.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	4	5	Stultus cómplicat manus suas, et comédit carnes suas, dicens:
 Ecclesiástes	Eccl	21	4	6	Mélior est pugíllus cum réquie, quam plena útraque manus cum labóre et afflictióne ánimi.
 Ecclesiástes	Eccl	21	4	7	Consíderans, réperi et áliam vanitátem sub sole.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	4	8	Unus est, et secúndum non habet, non fílium, non fratrem, et tamen laboráre non cessat, nec satiántur óculi ejus divítiis; nec recógitat, dicens: Cui labóro, et fraudo ánimam meam bonis? In hoc quoque vánitas est et afflíctio péssima.
 Ecclesiástes	Eccl	21	4	9	Mélius est ergo duos esse simul quam unum; habent enim emoluméntum societátis suæ.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	4	10	Si unus cecíderit, ab áltero fulciétur. Væ soli, quia cum cecíderit, non habet sublevántem se.
 Ecclesiástes	Eccl	21	4	11	Et si dormíerint duo, fovebúntur mútuo; unus quómodo calefíet?
 Ecclesiástes	Eccl	21	4	12	Et si quíspiam prævalúerit contra unum, duo resístunt ei; funículus triplex diffícile rúmpitur.
 Ecclesiástes	Eccl	21	4	13	Mélior est puer pauper et sápiens, rege sene et stulto, qui nescit prævidére in pósterum.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	4	14	Quod de cárcere catenísque intérdum quis egrediátur ad regnum; et álius, natus in regno, inópia consumátur.
 Ecclesiástes	Eccl	21	4	15	Vidi cunctos vivéntes qui ámbulant sub sole cum adolescénte secúndo, qui consúrget pro eo.
 Ecclesiástes	Eccl	21	4	16	Infinítus númerus est pópuli ómnium qui fuérunt ante eum, et qui póstea futúri sunt non lætabúntur in eo; sed et hoc vánitas et afflíctio spíritus.
 Ecclesiástes	Eccl	21	4	17	Custódi pedem tuum ingrédiens domum Dei, et appropínqua ut áudias. Multo enim mélior est obediéntia quam stultórum víctimæ, qui nésciunt quid fáciunt mali.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	5	1	Ne témere quid loquáris, neque cor tuum sit velox ad proferéndum sermónem coram Deo. Deus enim in cælo, et tu super terram; idcírco sint pauci sermónes tui.
 Ecclesiástes	Eccl	21	5	2	Multas curas sequúntur sómnia, et in multis sermónibus inveniétur stultítia.
 Ecclesiástes	Eccl	21	5	3	Si quid vovísti Deo, ne moréris réddere: dísplicet enim ei infidélis et stulta promíssio, sed quodcúmque vóveris redde:
 Ecclesiástes	Eccl	21	5	4	multóque mélius est non vovére, quam post votum promíssa non réddere.
 Ecclesiástes	Eccl	21	5	5	Ne déderis os tuum ut peccáre fácias carnem tuam, neque dicas coram ángelo: Non est providéntia: ne forte irátus Deus contra sermónes tuos díssipet cuncta ópera mánuum tuárum.
 Ecclesiástes	Eccl	21	5	6	Ubi multa sunt sómnia, plúrimæ sunt vanitátes, et sermónes innúmeri; tu vero Deum time.
 Ecclesiástes	Eccl	21	5	7	Si víderis calúmnias egenórum, et violénta judícia, et subvérti justítiam in província, non miréris super hoc negótio: quia excélso excélsior est álius, et super hos quoque eminentióres sunt álii;	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	5	8	et ínsuper univérsæ terræ rex ímperat serviénti.
 Ecclesiástes	Eccl	21	5	9	Avárus non implébitur pecúnia, et qui amat divítias fructum non cápiet ex eis; et hoc ergo vánitas.
 Ecclesiástes	Eccl	21	5	10	Ubi multæ sunt opes, multi et qui cómedunt eas. Et quid prodest possessóri, nisi quod cernit divítias óculis suis?
 Ecclesiástes	Eccl	21	5	11	Dulcis est somnus operánti, sive parum sive multum cómedat; satúritas autem dívitis non sinit eum dormíre.
 Ecclesiástes	Eccl	21	5	12	Est et ália infírmitas péssima quam vidi sub sole: divítiæ conservátæ in malum dómini sui.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	5	13	Péreunt enim in afflictióne péssima: generávit fílium qui in summa egestáte erit.
 Ecclesiástes	Eccl	21	5	14	Sicut egréssus est nudus de útero matris suæ, sic revertétur, et nihil áuferet secum de labóre suo.
 Ecclesiástes	Eccl	21	5	15	Miserábilis prorsus infírmitas: quómodo venit, sic revertétur. Quid ergo prodest ei quod laborávit in ventum?
 Ecclesiástes	Eccl	21	5	16	cunctis diébus vitæ suæ comédit in ténebris, et in curis multis, et in ærúmna atque tristítia.
 Ecclesiástes	Eccl	21	5	17	Hoc ítaque visum est mihi bonum, ut cómedat quis et bibat, et fruátur lætítia ex labóre suo quo laborávit ipse sub sole, número diérum vitæ suæ quos dedit ei Deus; et hæc est pars illíus.
 Ecclesiástes	Eccl	21	5	18	Et omni hómini cui dedit Deus divítias atque substántiam, potestatémque ei tríbuit ut cómedat ex eis, et fruátur parte sua, et lætétur de labóre suo: hoc est donum Dei.
 Ecclesiástes	Eccl	21	5	19	Non enim satis recordábitur diérum vitæ suæ, eo quod Deus óccupet delíciis cor ejus.
 Ecclesiástes	Eccl	21	6	1	Est et áliud malum quod vidi sub sole, et quidem frequens apud hómines:
 Ecclesiástes	Eccl	21	6	2	vir cui dedit Deus divítias, et substántiam, et honórem, et nihil deest ánimæ suæ ex ómnibus quæ desíderat; nec tríbuit ei potestátem Deus ut cómedat ex eo, sed homo extráneus vorábit illud: hoc vánitas et miséria magna est.
 Ecclesiástes	Eccl	21	6	3	Si genúerit quíspiam centum líberos, et víxerit multos annos, et plures dies ætátis habúerit, et ánima illíus non utátur bonis substántiæ suæ, sepulturáque cáreat: de hoc ergo pronúntio quod mélior illo sit abortívus.
 Ecclesiástes	Eccl	21	6	4	Frustra enim venit, et pergit ad ténebras, et oblivióne delébitur nomen ejus.
 Ecclesiástes	Eccl	21	6	5	Non vidit solem, neque cognóvit distántiam boni et mali.
 Ecclesiástes	Eccl	21	6	6	Étiam si duóbus míllibus annis víxerit, et non fúerit perfrúitus bonis, nonne ad unum locum próperant ómnia?
 Ecclesiástes	Eccl	21	6	7	Omnis labor hóminis in ore ejus; sed ánima ejus non implébitur.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	6	8	Quid habet ámplius sápiens a stulto? et quid pauper, nisi ut pergat illuc ubi est vita?
 Ecclesiástes	Eccl	21	6	9	Mélius est vidére quod cúpias, quam desideráre quod néscias. Sed et hoc vánitas est, et præsúmptio spíritus.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	6	10	Qui futúrus est, jam vocátum est nomen ejus; et scitur quod homo sit, et non possit contra fortiórem se in judício conténdere.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	6	11	Verba sunt plúrima, multámque in disputándo habéntia vanitátem.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	1	Quid necésse est hómini majóra se quǽrere, cum ignóret quid condúcat sibi in vita sua, número diérum peregrinatiónis suæ, et témpore quod velut umbra prǽterit? aut quis ei póterit indicáre quod post eum futúrum sub sole sit?
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	2	Mélius est nomen bonum quam unguénta pretiósa, et dies mortis die nativitátis.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	3	Mélius est ire ad domum luctus quam ad domum convívii; in illa enim finis cunctórum admonétur hóminum, et vivens cógitat quid futúrum sit.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	4	Mélior est ira risu, quia per tristítiam vultus corrígitur ánimus delinquéntis.
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	5	Cor sapiéntium ubi tristítia est, et cor stultórum ubi lætítia.
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	6	Mélius est a sapiénte córripi, quam stultórum adulatióne décipi;	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	7	quia sicut sónitus spinárum ardéntium sub olla, sic risus stulti. Sed et hoc vánitas.
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	8	Calúmnia contúrbat sapiéntem, et perdet robur cordis illíus.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	9	Mélior est finis oratiónis quam princípium. Mélior est pátiens arrogánte.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	10	Ne sis velox ad irascéndum, quia ira in sinu stulti requiéscit.
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	11	Ne dicas: Quid putas causæ est quod prióra témpora melióra fuére quam nunc sunt? stulta enim est hujuscémodi interrogátio.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	12	Utílior est sapiéntia cum divítiis, et magis prodest vidéntibus solem.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	13	Sicut enim prótegit sapiéntia, sic prótegit pecúnia; hoc autem plus habet erudítio et sapiéntia, quod vitam tríbuunt possessóri suo.
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	14	Consídera ópera Dei, quod nemo possit corrígere quem ille despéxerit.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	15	In die bona frúere bonis, et malam diem prǽcave; sicut enim hanc, sic et illam fecit Deus, ut non invéniat homo contra eum justas querimónias.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	16	Hæc quoque vidi in diébus vanitátis meæ: justus perit in justítia sua, et ímpius multo vivit témpore in malítia sua.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	17	Noli esse justus multum, neque plus sápias quam necésse est, ne obstupéscas.
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	18	Ne ímpie agas multum, et noli esse stultus, ne moriáris in témpore non tuo.
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	19	Bonum est te sustentáre justum: sed et ab illo ne súbtrahas manum tuam; quia qui timet Deum nihil négligit.
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	20	Sapiéntia confortávit sapiéntem super decem príncipes civitátis;	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	21	non est enim homo justus in terra qui fáciat bonum et non peccet.
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	22	Sed et cunctis sermónibus qui dicúntur ne accómodes cor tuum, ne forte áudias servum tuum maledicéntem tibi;	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	23	scit enim consciéntia tua quia et tu crebro maledixísti áliis.
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	24	Cuncta tentávi in sapiéntia. Dixi: Sápiens effíciar: et ipsa lóngius recéssit a me,	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	25	multo magis quam erat. Et alta profúnditas, quis invéniet eam?
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	26	Lustrávi univérsa ánimo meo, ut scirem et considerárem, et quǽrerem sapiéntiam, et ratiónem, et ut cognóscerem impietátem stulti, et errórem imprudéntium:	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	27	et invéni amariórem morte mulíerem, quæ láqueus venatórum est, et sagéna cor ejus; víncula sunt manus illíus. Qui placet Deo effúgiet illam; qui autem peccátor est capiétur ab illa.
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	28	Ecce hoc invéni, dixit Ecclesiástes, unum et álterum ut invenírem ratiónem,
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	29	quam adhuc quærit ánima mea, et non invéni. Virum de mille unum réperi; mulíerem ex ómnibus non invéni.
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	30	Solúmmodo hoc invéni, quod fécerit Deus hóminem rectum, et ipse se infinítis miscúerit quæstiónibus.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	7	31	Quis talis ut sápiens est? et quis cognóvit solutiónem verbi?	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	8	1	Sapiéntia hóminis lucet in vultu ejus, et potentíssimus fáciem illíus commutábit.
 Ecclesiástes	Eccl	21	8	2	Ego os regis obsérvo, et præcépta juraménti Dei.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	8	3	Ne festínes recédere a fácie ejus, neque permáneas in ópere malo: quia omne quod volúerit fáciet.
 Ecclesiástes	Eccl	21	8	4	Et sermo illíus potestáte plenus est, nec dícere ei quisquam potest: Quare ita facis?
 Ecclesiástes	Eccl	21	8	5	Qui custódit præcéptum non experiétur quidquam mali. Tempus et responsiónem cor sapiéntis intélligit.
 Ecclesiástes	Eccl	21	8	6	Omni negótio tempus est, et opportúnitas: et multa hóminis afflíctio,
 Ecclesiástes	Eccl	21	8	7	quia ignórat prætérita, et futúra nullo scire potest núntio.
 Ecclesiástes	Eccl	21	8	8	Non est in hóminis potestáte prohibére spíritum, nec habet potestátem in die mortis: nec sínitur quiéscere ingruénte bello, neque salvábit impíetas ímpium.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	8	9	Ómnia hæc considerávi, et dedi cor meum in cunctis opéribus quæ fiunt sub sole. Intérdum dominátur homo hómini in malum suum.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	8	10	Vidi ímpios sepúltos, qui étiam cum adhuc víverent in loco sancto erant, et laudabántur in civitáte quasi justórum óperum. Sed et hoc vánitas est.
 Ecclesiástes	Eccl	21	8	11	Étenim quia non profértur cito contra malos senténtia, absque timóre ullo fílii hóminum pérpetrant mala.
 Ecclesiástes	Eccl	21	8	12	Áttamen peccátor ex eo quod cénties facit malum, et per patiéntiam sustentátur; ego cognóvi quod erit bonum timéntibus Deum, qui veréntur fáciem ejus.
 Ecclesiástes	Eccl	21	8	13	Non sit bonum ímpio, nec prolongéntur dies ejus, sed quasi umbra tránseant qui non timent fáciem Dómini.
 Ecclesiástes	Eccl	21	8	14	Est et ália vánitas quæ fit super terram: sunt justi quibus mala provéniunt quasi ópera égerint impiórum: et sunt ímpii qui ita secúri sunt quasi justórum facta hábeant. Sed et hoc vaníssimum júdico.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	8	15	Laudávi ígitur lætítiam; quod non esset hómini bonum sub sole, nisi quod coméderet, et bíberet, atque gaudéret, et hoc solum secum auférret de labóre suo, in diébus vitæ suæ quos dedit ei Deus sub sole.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	8	16	Et appósui cor meum ut scirem sapiéntiam, et intellígerem distentiónem quæ versátur in terra. Est homo qui diébus et nóctibus somnum non capit óculis.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	8	17	Et intelléxi quod ómnium óperum Dei nullam possit homo inveníre ratiónem eórum quæ fiunt sub sole; et quanto plus laboráverit ad quæréndum, tanto minus invéniat: étiam si díxerit sápiens se nosse, non póterit reperíre.
 Ecclesiástes	Eccl	21	9	1	Ómnia hæc tractávi in corde meo, ut curióse intellígerem. Sunt justi atque sapiéntes, et ópera eórum in manu Dei; et tamen nescit homo utrum amóre an ódio dignus sit.
 Ecclesiástes	Eccl	21	9	2	Sed ómnia in futúrum servántur incérta, eo quod univérsa æque evéniant justo et ímpio, bono et malo, mundo et immúndo, immolánti víctimas et sacrifícia contemnénti. Sicut bonus, sic et peccátor; ut perjúrus, ita et ille qui verum déjerat.
 Ecclesiástes	Eccl	21	9	3	Hoc est péssimum inter ómnia quæ sub sole fiunt: quia éadem cunctis evéniunt. Unde et corda filiórum hóminum impléntur malítia et contémptu in vita sua, et post hæc ad ínferos deducéntur.
 Ecclesiástes	Eccl	21	9	4	Nemo est qui semper vivat, et qui hujus rei hábeat fidúciam; mélior est canis vivus leóne mórtuo.
 Ecclesiástes	Eccl	21	9	5	Vivéntes enim sciunt se esse moritúros; mórtui vero nihil novérunt ámplius, nec habent ultra mercédem, quia oblivióni trádita est memória eórum.
 Ecclesiástes	Eccl	21	9	6	Amor quoque, et ódium, et invídiæ simul periérunt; nec habent partem in hoc sǽculo, et in ópere quod sub sole géritur.
 Ecclesiástes	Eccl	21	9	7	Vade ergo, et cómede in lætítia panem tuum, et bibe cum gáudio vinum tuum, quia Deo placent ópera tua.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	9	8	Omni témpore sint vestiménta tua cándida, et óleum de cápite tuo non defíciat.
 Ecclesiástes	Eccl	21	9	9	Perfrúere vita cum uxóre quam díligis, cunctis diébus vitæ instabilitátis tuæ, qui dati sunt tibi sub sole omni témpore vanitátis tuæ: hæc est enim pars in vita et in labóre tuo quo labóras sub sole.
 Ecclesiástes	Eccl	21	9	10	Quodcúmque fácere potest manus tua, instánter operáre, quia nec opus, nec rátio, nec sapiéntia, nec sciéntia erunt apud ínferos, quo tu próperas.
 Ecclesiástes	Eccl	21	9	11	Verti me ad áliud, et vidi sub sole nec velócium esse cursum, nec fórtium bellum, nec sapiéntium panem, nec doctórum divítias, nec artíficum grátiam; sed tempus casúmque in ómnibus.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	9	12	Nescit homo finem suum; sed sicut pisces capiúntur hamo, et sicut aves láqueo comprehendúntur, sic capiúntur hómines in témpore malo, cum eis extémplo supervénerit.
 Ecclesiástes	Eccl	21	9	13	Hanc quoque sub sole vidi sapiéntiam, et probávi máximam:	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	9	14	cívitas parva, et pauci in ea viri; venit contra eam rex magnus, et vallávit eam, exstruxítque munitiónes per gyrum, et perfécta est obsídio.
 Ecclesiástes	Eccl	21	9	15	Inventúsque est in ea vir pauper et sápiens, et liberávit urbem per sapiéntiam suam; et nullus deínceps recordátus est hóminis illíus páuperis.
 Ecclesiástes	Eccl	21	9	16	Et dicébam ego meliórem esse sapiéntiam fortitúdine. Quómodo ergo sapiéntia páuperis contémpta est, et verba ejus non sunt audíta?
 Ecclesiástes	Eccl	21	9	17	Verba sapiéntium audiúntur in siléntio, plus quam clamor príncipis inter stultos.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	9	18	Mélior est sapiéntia quam arma béllica; et qui in uno peccáverit, multa bona perdet.
 Ecclesiástes	Eccl	21	10	1	Muscæ moriéntes perdunt suavitátem unguénti. Pretiósior est sapiéntia et glória, parva et ad tempus stultítia.
 Ecclesiástes	Eccl	21	10	2	Cor sapiéntis in déxtera ejus, et cor stulti in sinístra illíus.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	10	3	Sed et in via stultus ámbulans, cum ipse insípiens sit, omnes stultos ǽstimat.
 Ecclesiástes	Eccl	21	10	4	Si spíritus potestátem habéntis ascénderit super te, locum tuum ne demíseris, quia curátio fáciet cessáre peccáta máxima.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	10	5	Est malum quod vidi sub sole, quasi per errórem egrédiens a fácie príncipis:	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	10	6	pósitum stultum in dignitáte sublími, et dívites sedére deórsum.
 Ecclesiástes	Eccl	21	10	7	Vidi servos in equis, et príncipes ambulántes super terram quasi servos.
 Ecclesiástes	Eccl	21	10	8	Qui fodit fóveam íncidet in eam, et qui díssipat sepem mordébit eum cóluber.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	10	9	Qui transfert lápides affligétur in eis, et qui scindit ligna vulnerábitur ab eis.
 Ecclesiástes	Eccl	21	10	10	Si retúsum fúerit ferrum, et hoc non ut prius, sed hebetátum fúerit, multo labóre exacuétur, et post indústriam sequétur sapiéntia.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	10	11	Si mórdeat serpens in siléntio, nihil eo minus habet qui occúlte détrahit.
 Ecclesiástes	Eccl	21	10	12	Verba oris sapiéntis grátia, et lábia insipiéntis præcipitábunt eum;	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	10	13	inítium verbórum ejus stultítia, et novíssimum oris illíus error péssimus.
 Ecclesiástes	Eccl	21	10	14a	Stultus verba multíplicat.
 Ecclesiástes	Eccl	21	10	14b	Ignórat homo quid ante se fúerit; et quid post se futúrum sit, quis ei póterit indicáre?
 Ecclesiástes	Eccl	21	10	15	Labor stultórum afflíget eos, qui nésciunt in urbem pérgere.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	10	16	Væ tibi, terra, cujus rex puer est, et cujus príncipes mane cómedunt.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	10	17	Beáta terra cujus rex nóbilis est, et cujus príncipes vescúntur in témpore suo, ad reficiéndum, et non ad luxúriam.
 Ecclesiástes	Eccl	21	10	18	In pigrítiis humiliábitur contignátio, et in infirmitáte mánuum perstillábit domus.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	10	19	In risum fáciunt panem et vinum ut epuléntur vivéntes; et pecúniæ obédiunt ómnia.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	10	20	In cogitatióne tua regi ne détrahas, et in secréto cubículi tui ne maledíxeris díviti: quia et aves cæli portábunt vocem tuam, et qui habet pennas annuntiábit senténtiam.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	11	1	Mitte panem tuum super transeúntes aquas, quia post témpora multa invénies illum.
 Ecclesiástes	Eccl	21	11	2	Da partem septem necnon et octo, quia ignóras quid futúrum sit mali super terram.
 Ecclesiástes	Eccl	21	11	3	Si replétæ fúerint nubes, imbrem super terram effúndent. Si cecíderit lignum ad austrum aut ad aquilónem, in quocúmque loco cecíderit, ibi erit.
 Ecclesiástes	Eccl	21	11	4	Qui obsérvat ventum non séminat; et qui consíderat nubes numquam metet.
 Ecclesiástes	Eccl	21	11	5	Quómodo ignóras quæ sit via spíritus, et qua ratióne compingántur ossa in ventre prægnántis, sic nescis ópera Dei, qui fabricátor est ómnium.
 Ecclesiástes	Eccl	21	11	6	Mane sémina semen tuum, et véspere ne cesset manus tua: quia nescis quid magis oriátur, hoc aut illud; et si utrúmque simul, mélius erit.
 Ecclesiástes	Eccl	21	11	7	Dulce lumen, et delectábile est óculis vidére solem.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	11	8	Si annis multis víxerit homo, et in his ómnibus lætátus fúerit, meminísse debet tenebrósi témporis, et diérum multórum, qui cum vénerint, vanitátis arguéntur prætérita.
 Ecclesiástes	Eccl	21	11	9	Lætáre ergo, júvenis, in adolescéntia tua, et in bono sit cor tuum in diébus juventútis tuæ: et ámbula in viis cordis tui, et in intúitu oculórum tuórum, et scito quod pro ómnibus his addúcet te Deus in judícium.
 Ecclesiástes	Eccl	21	11	10	Aufer iram a corde tuo, et ámove malítiam a carne tua: adolescéntia enim et volúptas vana sunt.
 Ecclesiástes	Eccl	21	12	1	Meménto Creatóris tui in diébus juventútis tuæ, ántequam véniat tempus afflictiónis, et appropínquent anni de quibus dicas: Non mihi placent;
 Ecclesiástes	Eccl	21	12	2	ántequam tenebréscat sol, et lumen, et luna, et stellæ, et revertántur nubes post plúviam;
 Ecclesiástes	Eccl	21	12	3	quando commovebúntur custódes domus, et nutábunt viri fortíssimi, et otiósæ erunt moléntes in minúto número, et tenebréscent vidéntes per forámina;
 Ecclesiástes	Eccl	21	12	4	et claudent óstia in platéa, in humilitáte vocis moléntis, et consúrgent ad vocem vólucris, et obsurdéscent omnes fíliæ cárminis:
 Ecclesiástes	Eccl	21	12	5	excélsa quoque timébunt, et formidábunt in via. Florébit amýgdalus, impinguábitur locústa, et dissipábitur cápparis, quóniam ibit homo in domum æternitátis suæ, et circuíbunt in platéa plangéntes.
 Ecclesiástes	Eccl	21	12	6	Ántequam rumpátur funículus argénteus, et recúrrat vitta áurea, et conterátur hýdria super fontem, et confringátur rota super cistérnam,
 Ecclesiástes	Eccl	21	12	7	et revertátur pulvis in terram suam unde erat, et spíritus rédeat ad Deum, qui dedit illum.
 Ecclesiástes	Eccl	21	12	8	Vánitas vanitátum, dixit Ecclesiástes, et ómnia vánitas.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	12	9	Cumque esset sapientíssimus Ecclesiástes, dócuit pópulum, et enarrávit quæ fécerat; et investígans compósuit parábolas multas.	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	12	10	Quæsívit verba utília, et conscrípsit sermónes rectíssimos ac veritáte plenos.
 Ecclesiástes	Eccl	21	12	11	Verba sapiéntium sicut stímuli, et quasi clavi in altum defíxi, quæ per magistrórum consílium data sunt a pastóre uno.
 Ecclesiástes	Eccl	21	12	12	His ámplius, fili mi, ne requíras. Faciéndi plures libros nullus est finis; frequénsque meditátio, carnis afflíctio est.
 Ecclesiástes	Eccl	21	12	13	Finem loquéndi páriter omnes audiámus. Deum time, et mandáta ejus obsérva: hoc est enim omnis homo,	b
 Ecclesiástes	Eccl	21	12	14	et cuncta quæ fiunt addúcet Deus in judícium pro omni erráto, sive bonum, sive malum illud sit.
 #	Cánticum Canticórum	SSol	Cánticum Canticórum: Salomónis	Cánticum Canticórum
 Cánticum Canticórum	SSol	22	1	1	Osculétur me ósculo oris sui; quia melióra sunt úbera tua vino,
 Cánticum Canticórum	SSol	22	1	2	fragrántia unguéntis óptimis. Óleum effúsum nomen tuum; ídeo adolescéntulæ dilexérunt te.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	1	3	Trahe me, post te currémus in odórem unguentórum tuórum. Introdúxit me rex in cellária sua; exsultábimus et lætábimur in te, mémores úberum tuórum super vinum. Recti díligunt te.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	1	4	Nigra sum, sed formósa, fíliæ Jerúsalem, sicut tabernácula Cedar, sicut pelles Salomónis.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	1	5	Nolíte me consideráre quod fusca sim, quia decolorávit me sol. Fílii matris meæ pugnavérunt contra me; posuérunt me custódem in víneis: víneam meam non custodívi.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	1	6	Índica mihi, quem díligit ánima mea, ubi pascas, ubi cubes in merídie, ne vagári incípiam post greges sodálium tuórum.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	1	7	Si ignóras te, o pulchérrima inter mulíeres, egrédere, et abi post vestígia gregum, et pasce hædos tuos juxta tabernácula pastórum.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	1	8	Equitátui meo in cúrribus Pharaónis assimilávi te, amíca mea.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	1	9	Pulchræ sunt genæ tuæ sicut túrturis; collum tuum sicut monília.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	1	10	Murénulas áureas faciémus tibi, vermiculátas argénto.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	1	11	Dum esset rex in accúbitu suo, nardus mea dedit odórem suum.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	1	12	Fascículus myrrhæ diléctus meus mihi; inter úbera mea commorábitur.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	1	13	Botrus cypri diléctus meus mihi in víneis Engáddi.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	1	14	Ecce tu pulchra es, amíca mea! ecce tu pulchra es! Óculi tui columbárum.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	1	15	Ecce tu pulcher es, dilécte mi, et decórus! Léctulus noster flóridus.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	1	16	Tigna domórum nostrárum cédrina, laqueária nostra cypréssina.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	2	1	Ego flos campi, et lílium convállium.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	2	2	Sicut lílium inter spinas, sic amíca mea inter fílias.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	2	3	Sicut malus inter ligna silvárum, sic diléctus meus inter fílios. Sub umbra illíus quem desideráveram sedi, et fructus ejus dulcis gútturi meo.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	2	4	Introdúxit me in cellam vináriam; ordinávit in me caritátem.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	2	5	Fulcíte me flóribus, stipáte me malis, quia amóre lángueo.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	2	6	Læva ejus sub cápite meo, et déxtera illíus amplexábitur me.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	2	7	Adjúro vos, fíliæ Jerúsalem, per cápreas cervósque campórum, ne suscitétis, neque evigiláre faciátis diléctam, quoadúsque ipsa velit.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	2	8	Vox dilécti mei; ecce iste venit, sáliens in móntibus, transíliens colles.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	2	9	Símilis est diléctus meus cápreæ, hinnulóque cervórum. En ipse stat post paríetem nostrum, respíciens per fenéstras, prospíciens per cancéllos.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	2	10	En diléctus meus lóquitur mihi. Surge, própera, amíca mea, colúmba mea, formósa mea, et veni:
 Cánticum Canticórum	SSol	22	2	11	jam enim hiems tránsiit; imber ábiit, et recéssit.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	2	12	Flores apparuérunt in terra nostra; tempus putatiónis advénit: vox túrturis audíta est in terra nostra;
 Cánticum Canticórum	SSol	22	2	13	ficus prótulit grossos suos; víneæ floréntes dedérunt odórem suum. Surge, amíca mea, speciósa mea, et veni:
 Cánticum Canticórum	SSol	22	2	14	colúmba mea, in foramínibus petræ, in cavérna macériæ, osténde mihi fáciem tuam, sonet vox tua in áuribus meis: vox enim tua dulcis, et fácies tua decóra.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	2	15	Cápite nobis vulpes párvulas quæ demoliúntur víneas: nam vínea nostra flóruit.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	2	16	Diléctus meus mihi, et ego illi, qui páscitur inter lília,	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	2	17	donec aspíret dies, et inclinéntur umbræ. Revértere; símilis esto, dilécte mi, cápreæ, hinnulóque cervórum super montes Bether.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	3	1	In léctulo meo, per noctes, quæsívi quem díligit ánima mea: quæsívi illum, et non invéni.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	3	2	Surgam, et circuíbo civitátem: per vicos et platéas quæram quem díligit ánima mea: quæsívi illum, et non invéni.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	3	3	Invenérunt me vígiles qui custódiunt civitátem: Num quem díligit ánima mea vidístis?
 Cánticum Canticórum	SSol	22	3	4	Páululum cum pertransíssem eos, invéni quem díligit ánima mea: ténui eum, nec dimíttam, donec introdúcam illum in domum matris meæ, et in cubículum genetrícis meæ.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	3	5	Adjúro vos, fíliæ Jerúsalem, per cápreas cervósque campórum, ne suscitétis, neque evigiláre faciátis diléctam, donec ipsa velit.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	3	6	Quæ est ista quæ ascéndit per desértum sicut vírgula fumi ex aromátibus myrrhæ, et thuris, et univérsi púlveris pigmentárii?	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	3	7	En léctulum Salomónis sexagínta fortes ámbiunt ex fortíssimis Ísraël,	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	3	8	omnes tenéntes gládios, et ad bella doctíssimi: uniuscujúsque ensis super femur suum propter timóres noctúrnos.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	3	9	Férculum fecit sibi rex Sálomon de lignis Líbani;
 Cánticum Canticórum	SSol	22	3	10	colúmnas ejus fecit argénteas, reclinatórium áureum, ascénsum purpúreum; média caritáte constrávit, propter fílias Jerúsalem.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	3	11	Egredímini et vidéte, fíliæ Sion, regem Salomónem in diadémate quo coronávit illum mater sua in die desponsatiónis illíus, et in die lætítiæ cordis ejus.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	4	1	Quam pulchra es, amíca mea! quam pulchra es! Óculi tui columbárum, absque eo quod intrínsecus latet. Capílli tui sicut greges caprárum quæ ascendérunt de monte Gálaad.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	4	2	Dentes tui sicut greges tonsárum quæ ascendérunt de lavácro; omnes geméllis fœ́tibus, et stérilis non est inter eas.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	4	3	Sicut vitta coccínea lábia tua, et elóquium tuum dulce. Sicut fragmen mali púnici, ita genæ tuæ, absque eo quod intrínsecus latet.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	4	4	Sicut turris David collum tuum, quæ ædificáta est cum propugnáculis; mille clýpei pendent ex ea, omnis armatúra fórtium.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	4	5	Duo úbera tua sicut duo hínnuli, cápreæ gemélli, qui pascúntur in líliis.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	4	6	Donec aspíret dies, et inclinéntur umbræ, vadam ad montem myrrhæ, et ad collem thuris.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	4	7	Tota pulchra es, amíca mea, et mácula non est in te.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	4	8	Veni de Líbano, sponsa mea: veni de Líbano, veni, coronáberis: de cápite Ámana, de vértice Sanir et Hermon, de cubílibus leónum, de móntibus pardórum.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	4	9	Vulnerásti cor meum, soror mea, sponsa; vulnerásti cor meum in uno oculórum tuórum, et in uno crine colli tui.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	4	10	Quam pulchræ sunt mammæ tuæ, soror mea sponsa! pulchrióra sunt úbera tua vino, et odor unguentórum tuórum super ómnia arómata.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	4	11	Favus distíllans lábia tua, sponsa; mel et lac sub lingua tua: et odor vestimentórum tuórum sicut odor thuris.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	4	12	Hortus conclúsus soror mea, sponsa, hortus conclúsus, fons signátus.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	4	13	Emissiónes tuæ paradísus malórum punicórum, cum pomórum frúctibus, cypri cum nardo.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	4	14	Nardus et crocus, fístula et cinnamómum, cum univérsis lignis Líbani; myrrha et áloë, cum ómnibus primis unguéntis.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	4	15	Fons hortórum, púteus aquárum vivéntium, quæ fluunt ímpetu de Líbano.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	4	16	Surge, áquilo, et veni, auster: perfla hortum meum, et fluant arómata illíus.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	5	1	Véniat diléctus meus in hortum suum, et cómedat fructum pomórum suórum. Veni in hortum meum, soror mea, sponsa; méssui myrrham meam cum aromátibus meis; comédi favum cum melle meo; bibi vinum meum cum lacte meo; comédite, amíci, et bíbite, et inebriámini, caríssimi.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	5	2	Ego dórmio, et cor meum vígilat. Vox dilécti mei pulsántis: Áperi mihi, soror mea, amíca mea, colúmba mea, immaculáta mea, quia caput meum plenum est rore, et cincínni mei guttis nóctium.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	5	3	Expoliávi me túnica mea: quómodo índuar illa? lavi pedes meos: quómodo inquinábo illos?
 Cánticum Canticórum	SSol	22	5	4	Diléctus meus misit manum suam per forámen, et venter meus intrémuit ad tactum ejus.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	5	5	Surréxi ut aperírem dilécto meo; manus meæ stillavérunt myrrham, et dígiti mei pleni myrrha probatíssima.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	5	6	Péssulum óstii mei apérui dilécto meo, at ille declináverat, atque transíerat. Ánima mea liquefácta est, ut locútus est; quæsívi, et non invéni illum; vocávi, et non respóndit mihi.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	5	7	Invenérunt me custódes qui circúmeunt civitátem; percussérunt me, et vulneravérunt me. Tulérunt pállium meum mihi custódes murórum.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	5	8	Adjúro vos, fíliæ Jerúsalem, si invenéritis diléctum meum, ut nuntiétis ei quia amóre lángueo.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	5	9	Qualis est diléctus tuus ex dilécto, o pulchérrima mulíerum? qualis est diléctus tuus ex dilécto, quia sic adjurásti nos?	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	5	10	Diléctus meus cándidus et rubicúndus; eléctus ex míllibus.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	5	11	Caput ejus aurum óptimum; comæ ejus sicut elátæ palmárum, nigræ quasi corvus.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	5	12	Óculi ejus sicut colúmbæ super rívulos aquárum, quæ lacte sunt lotæ, et résident juxta fluénta pleníssima.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	5	13	Genæ illíus sicut aréolæ arómatum, cónsitæ a pigmentáriis. Lábia ejus lília, distillántia myrrham primam.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	5	14	Manus illíus tornátiles, áureæ, plenæ hyacínthis. Venter ejus ebúrneus, distínctus sapphíris.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	5	15	Crura illíus colúmnæ marmóreæ quæ fundátæ sunt super bases áureas. Spécies ejus ut Líbani, eléctus ut cedri.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	5	16	Guttur illíus suavíssimum, et totus desiderábilis. Talis est diléctus meus, et ipse est amícus meus, fíliæ Jerúsalem.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	5	17	Quo ábiit diléctus tuus, o pulchérrima mulíerum? quo declinávit diléctus tuus? et quærémus eum tecum.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	6	1	Diléctus meus descéndit in hortum suum ad aréolam arómatum, ut pascátur in hortis, et lília cólligat.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	6	2	Ego dilécto meo, et diléctus meus mihi, qui páscitur inter lília.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	6	3	Pulchra es, amíca mea; suávis, et decóra sicut Jerúsalem; terríbilis ut castrórum ácies ordináta.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	6	4	Avérte óculos tuos a me, quia ipsi me avoláre fecérunt. Capílli tui sicut grex caprárum quæ apparuérunt de Gálaad.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	6	5	Dentes tui sicut grex óvium quæ ascendérunt de lavácro: omnes geméllis fœ́tibus, et stérilis non est in eis.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	6	6	Sicut cortex mali púnici, sic genæ tuæ, absque occúltis tuis.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	6	7	Sexagínta sunt regínæ, et octogínta concubínæ, et adolescentulárum non est númerus.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	6	8	Una est colúmba mea, perfécta mea, una est matris suæ, elécta genetríci suæ. Vidérunt eam fíliæ, et beatíssimam prædicavérunt; regínæ et concubínæ, et laudavérunt eam.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	6	9	Quæ est ista quæ progréditur quasi auróra consúrgens, pulchra ut luna, elécta ut sol, terríbilis ut castrórum ácies ordináta?
 Cánticum Canticórum	SSol	22	6	10	Descéndi in hortum nucum, ut vidérem poma convállium, et inspícerem si floruísset vínea, et germinássent mala púnica.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	6	11	Nescívi: ánima mea conturbávit me, propter quadrígas Amínadab.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	6	12	Revértere, revértere, Sulamítis! revértere, revértere ut intueámur te.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	7	1a	Quid vidébis in Sulamíte, nisi choros castrórum?
 Cánticum Canticórum	SSol	22	7	1b	Quam pulchri sunt gressus tui in calceaméntis, fília príncipis! Junctúræ fémorum tuórum sicut monília quæ fabricáta sunt manu artíficis.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	7	2	Umbilícus tuus crater tornátilis, numquam índigens póculis. Venter tuus sicut acérvus trítici vallátus líliis.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	7	3	Duo úbera tua sicut duo hínnuli, gemélli cápreæ.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	7	4	Collum tuum sicut turris ebúrnea; óculi tui sicut piscínæ in Hésebon quæ sunt in porta fíliæ multitúdinis. Nasus tuus sicut turris Líbani, quæ réspicit contra Damáscum.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	7	5	Caput tuum ut Carmélus; et comæ cápitis tui sicut púrpura regis vincta canálibus.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	7	6	Quam pulchra es, et quam decóra, caríssima, in delíciis!
 Cánticum Canticórum	SSol	22	7	7	Statúra tua assimiláta est palmæ, et úbera tua botris.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	7	8	Dixi: Ascéndam in palmam, et apprehéndam fructus ejus; et erunt úbera tua sicut botri víneæ, et odor oris tui sicut malórum.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	7	9	Guttur tuum sicut vinum óptimum, dignum dilécto meo ad potándum, labiísque et déntibus illíus ad ruminándum.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	7	10	Ego dilécto meo, et ad me convérsio ejus.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	7	11	Veni, dilécte mi, egrediámur in agrum, commorémur in villis.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	7	12	Mane surgámus ad víneas: videámus si flóruit vínea, si flores fructus partúriunt, si floruérunt mala púnica; ibi dabo tibi úbera mea.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	7	13	Mandrágoræ dedérunt odórem in portis nostris ómnia poma: nova et vétera, dilécte mi, servávi tibi.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	8	1	Quis mihi det te fratrem meum, sugéntem úbera matris meæ, ut invéniam te foris, et deósculer te, et jam me nemo despíciat?
 Cánticum Canticórum	SSol	22	8	2	Apprehéndam te, et ducam in domum matris meæ: ibi me docébis, et dabo tibi póculum ex vino condíto, et mustum malórum granatórum meórum.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	8	3	Læva ejus sub cápite meo, et déxtera illíus amplexábitur me.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	8	4	Adjúro vos, fíliæ Jerúsalem, ne suscitétis, neque evigiláre faciátis diléctam, donec ipsa velit.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	8	5a	Quæ est ista quæ ascéndit de desérto, delíciis áffluens, inníxa super diléctum suum?	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	8	5b	Sub árbore malo suscitávi te; ibi corrúpta est mater tua, ibi violáta est génitrix tua.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	8	6	Pone me ut signáculum super cor tuum, ut signáculum super bráchium tuum, quia fortis est ut mors diléctio, dura sicut inférnus æmulátio: lámpades ejus lámpades ignis atque flammárum.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	8	7	Aquæ multæ non potuérunt extínguere caritátem, nec flúmina óbruent illam. Si déderit homo omnem substántiam domus suæ pro dilectióne, quasi nihil despíciet eam.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	8	8	Soror nostra parva, et úbera non habet; quid faciémus soróri nostræ in die quando alloquénda est?	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	8	9	Si murus est, ædificémus super eum propugnácula argéntea; si óstium est, compingámus illud tábulis cédrinis.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	8	10	Ego murus, et úbera mea sicut turris, ex quo facta sum coram eo, quasi pacem repériens.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	8	11	Vínea fuit pacífico in ea quæ habet pópulos: trádidit eam custódibus; vir affert pro fructu ejus mille argénteos.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	8	12	Vínea mea coram me est. Mille tui pacífici, et ducénti his qui custódiunt fructus ejus.
 Cánticum Canticórum	SSol	22	8	13	Quæ hábitas in hortis, amíci auscúltant; fac me audíre vocem tuam.	b
 Cánticum Canticórum	SSol	22	8	14	Fuge, dilécte mi, et assimiláre cápreæ, hinnulóque cervórum super montes arómatum.
 #	Sapiéntia	Wis	Liber Sapiéntiæ
 Sapiéntia	Wis	25	1	1	Dilígite justítiam, qui judicátis terram. Sentíte de Dómino in bonitáte, et in simplicitáte cordis quǽrite illum;
 Sapiéntia	Wis	25	1	2	quóniam invenítur ab his qui non tentant illum, appáret autem eis qui fidem habent in illum.
 Sapiéntia	Wis	25	1	3	Pervérsæ enim cogitatiónes séparant a Deo; probáta autem virtus córripit insipiéntes.
 Sapiéntia	Wis	25	1	4	Quóniam in malévolam ánimam non introíbit sapiéntia, nec habitábit in córpore súbdito peccátis.
 Sapiéntia	Wis	25	1	5	Spíritus enim sanctus disciplínæ effúgiet fictum; et áuferet se a cogitatiónibus quæ sunt sine intelléctu, et corripiétur a superveniénte iniquitáte.
 Sapiéntia	Wis	25	1	6	Benígnus est enim spíritus sapiéntiæ, et non liberábit maledícum a lábiis suis; quóniam renum illíus testis est Deus, et cordis illíus scrutátor est verus et linguæ ejus audítor.
 Sapiéntia	Wis	25	1	7	Quóniam spíritus Dómini replévit orbem terrárum; et hoc quod cóntinet ómnia, sciéntiam habet vocis.
 Sapiéntia	Wis	25	1	8	Propter hoc qui lóquitur iníqua non potest látere, nec prætériet illum corrípiens judícium.
 Sapiéntia	Wis	25	1	9	In cogitatiónibus enim ímpii interrogátio erit; sermónum autem illíus audítio ad Deum véniet, ad correptiónem iniquitátum illíus.
 Sapiéntia	Wis	25	1	10	Quóniam auris zeli audit ómnia, et tumúltus murmuratiónum non abscondétur.
 Sapiéntia	Wis	25	1	11	Custodíte ergo vos a murmuratióne quæ nihil prodest, et a detractióne párcite linguæ: quóniam sermo obscúrus in vácuum non ibit, os autem quod mentítur occídit ánimam.	b
 Sapiéntia	Wis	25	1	12	Nolíte zeláre mortem in erróre vitæ vestræ, neque acquirátis perditiónem in opéribus mánuum vestrárum.
 Sapiéntia	Wis	25	1	13	Quóniam Deus mortem non fecit. Nec lætátur in perditióne vivórum.
 Sapiéntia	Wis	25	1	14	Creávit enim ut essent ómnia; et sanábiles fecit natiónes orbis terrárum, et non est in illis medicaméntum extermínii, nec inferórum regnum in terra.
 Sapiéntia	Wis	25	1	15	Justítia enim perpétua est, et immortális.
 Sapiéntia	Wis	25	1	16	Ímpii autem mánibus et verbis accersiérunt illam, et æstimántes illam amícam, defluxérunt; et sponsiónes posuérunt ad illam, quóniam digni sunt qui sint ex parte illíus.
 Sapiéntia	Wis	25	2	1	Dixérunt enim cogitántes apud se non recte: Exíguum et cum tǽdio est tempus vitæ nostræ, et non est refrigérium in fine hóminis, et non est qui ágnitus sit revérsus ab ínferis.
 Sapiéntia	Wis	25	2	2	Quia ex níhilo nati sumus, et post hoc érimus tamquam non fuérimus. Quóniam fumus flatus est in náribus nostris, et sermo scintílla ad commovéndum cor nostrum:
 Sapiéntia	Wis	25	2	3	qua extíncta, cinis erit corpus nostrum, et spíritus diffundétur tamquam mollis aër; et transíbit vita nostra tamquam vestígium nubis, et sicut nébula dissolvétur quæ fugáta est a rádiis solis, et a calóre illíus aggraváta.
 Sapiéntia	Wis	25	2	4	Et nomen nostrum obliviónem accípiet per tempus, et nemo memóriam habébit óperum nostrórum.
 Sapiéntia	Wis	25	2	5	Umbræ enim tránsitus est tempus nostrum, et non est revérsio finis nostri: quóniam consignáta est, et nemo revértitur.
 Sapiéntia	Wis	25	2	6	Veníte ergo, et fruámur bonis quæ sunt, et utámur creatúra tamquam in juventúte celériter.	b
 Sapiéntia	Wis	25	2	7	Vino pretióso et unguéntis nos impleámus, et non prætéreat nos flos témporis.
 Sapiéntia	Wis	25	2	8	Coronémus nos rosis ántequam marcéscant; nullum pratum sit quod non pertránseat luxúria nostra:
 Sapiéntia	Wis	25	2	9	nemo nostrum exsors sit luxúriæ nostræ. Ubíque relinquámus signa lætítiæ, quóniam hæc est pars nostra, et hæc est sors.
 Sapiéntia	Wis	25	2	10	Opprimámus páuperem justum, et non parcámus víduæ, nec veteráni revereámur canos multi témporis,	b
 Sapiéntia	Wis	25	2	11	sit autem fortitúdo nostra lex justítiæ; quod enim infírmum est inútile invenítur.
 Sapiéntia	Wis	25	2	12	Circumveniámus ergo justum, quóniam inútilis est nobis, et contrárius est opéribus nostris, et impróperat nobis peccáta legis, et diffámat in nos peccáta disciplínæ nostræ.
 Sapiéntia	Wis	25	2	13	Promíttit se sciéntiam Dei habére, et fílium Dei se nóminat.
 Sapiéntia	Wis	25	2	14	Factus est nobis in traductiónem cogitatiónum nostrárum.
 Sapiéntia	Wis	25	2	15	Gravis est nobis étiam ad vidéndum, quóniam dissímilis est áliis vita illíus, et immutátæ sunt viæ ejus.
 Sapiéntia	Wis	25	2	16	Tamquam nugáces æstimáti sumus ab illo, et ábstinet se a viis nostris tamquam ab immundítiis, et præfert novíssima justórum, et gloriátur patrem se habére Deum.
 Sapiéntia	Wis	25	2	17	Videámus ergo si sermónes illíus veri sint, et tentémus quæ ventúra sunt illi, et sciémus quæ erunt novíssima illíus.
 Sapiéntia	Wis	25	2	18	Si enim est verus fílius Dei, suscípiet illum, et liberábit eum de mánibus contrariórum.
 Sapiéntia	Wis	25	2	19	Contumélia et torménto interrogémus eum, ut sciámus reveréntiam ejus, et probémus patiéntiam illíus.
 Sapiéntia	Wis	25	2	20	Morte turpíssima condemnémus eum; erit enim ei respéctus ex sermónibus illíus.
 Sapiéntia	Wis	25	2	21	Hæc cogitavérunt, et erravérunt: excæcávit enim illos malítia eórum.	b
 Sapiéntia	Wis	25	2	22	Et nesciérunt sacraménta Dei; neque mercédem speravérunt justítiæ, nec judicavérunt honórem animárum sanctárum.
 Sapiéntia	Wis	25	2	23	Quóniam Deus creávit hóminem inexterminábilem, et ad imáginem similitúdinis suæ fecit illum.
 Sapiéntia	Wis	25	2	24	Invídia autem diáboli mors introívit in orbem terrárum:
 Sapiéntia	Wis	25	2	25	imitántur autem illum qui sunt ex parte illíus.
 Sapiéntia	Wis	25	3	1	Justórum autem ánimæ in manu Dei sunt, et non tangent illos torméntum mortis.
 Sapiéntia	Wis	25	3	2	Visi sunt óculis insipiéntium mori, et æstimáta est afflíctio éxitus illórum,
 Sapiéntia	Wis	25	3	3	et quod a nobis est iter extermínium; illi autem sunt in pace;
 Sapiéntia	Wis	25	3	4	et si coram homínibus torménta passi sunt, spes illórum immortalitáte plena est.
 Sapiéntia	Wis	25	3	5	In paucis vexáti sunt in multis bene disponéntur, quóniam Deus tentávit eos, et invénit illos dignos se.
 Sapiéntia	Wis	25	3	6	Tamquam aurum in fornáce probávit illos, et quasi holocáusti hóstiam accépit illos, et in témpore erit respéctus illórum.
 Sapiéntia	Wis	25	3	7	Fulgébunt justi et tamquam scintíllæ in arundinéto discúrrent.
 Sapiéntia	Wis	25	3	8	Judicábunt natiónes, et dominabúntur pópulis, et regnábit Dóminus illórum in perpétuum.
 Sapiéntia	Wis	25	3	9	Qui confídunt in illo intélligent veritátem, et fidéles in dilectióne acquiéscent illi, quóniam donum et pax est eléctis ejus.
 Sapiéntia	Wis	25	3	10	Ímpii autem secúndum quæ cogitavérunt correptiónem habébunt, qui neglexérunt justum, et a Dómino recessérunt.	b
 Sapiéntia	Wis	25	3	11	Sapiéntiam enim et disciplínam qui ábjicit infélix est; et vácua est spes illórum, et labóres sine fructu, et inutília ópera eórum.
 Sapiéntia	Wis	25	3	12	Mulíeres eórum insensátæ sunt, et nequíssimi fílii eórum.
 Sapiéntia	Wis	25	3	13	Maledícta creatúra eórum, quóniam felix est stérilis; et incoinquináta, quæ nescívit thorum in delícto, habébit fructum in respectióne animárum sanctárum;
 Sapiéntia	Wis	25	3	14	et spado qui non operátus est per manus suas iniquitátem, nec cogitávit advérsus Deum nequíssima: dábitur enim illi fídei donum eléctum, et sors in templo Dei acceptíssima.
 Sapiéntia	Wis	25	3	15	Bonórum enim labórum gloriósus est fructus, et quæ non concídat radix sapiéntiæ.
 Sapiéntia	Wis	25	3	16	Fílii autem adulterórum in inconsummatióne erunt, et ab iníquo thoro semen exterminábitur.
 Sapiéntia	Wis	25	3	17	Et si quidem longæ vitæ erunt, in níhilum computabúntur, et sine honóre erit novíssima senéctus illórum.
 Sapiéntia	Wis	25	3	18	Et si celérius defúncti fúerint, non habébunt spem, nec in die agnitiónis allocutiónem.
 Sapiéntia	Wis	25	3	19	Natiónis enim iníquæ diræ sunt consummatiónes.
 Sapiéntia	Wis	25	4	1	O quam pulchra est casta generátio, cum claritáte! Immortális est enim memória illíus, quóniam et apud Deum nota est, et apud hómines.
 Sapiéntia	Wis	25	4	2	Cum præsens est, imitántur illam, et desíderant eam cum se edúxerit; et in perpétuum coronáta triúmphat, incoinquinatórum certáminum prǽmium vincens.
 Sapiéntia	Wis	25	4	3	Multígena autem impiórum multitúdo non erit útilis, et spúria vitulámina non dabunt radíces altas, nec stábile firmaméntum collocábunt.
 Sapiéntia	Wis	25	4	4	Et si in ramis in témpore germináverint, infírmiter pósita, a vento commovebúntur, et a nimietáte ventórum eradicabúntur.
 Sapiéntia	Wis	25	4	5	Confringéntur enim rami inconsummáti; et fructus illórum inútiles et acérbi ad manducándum, et ad níhilum apti.
 Sapiéntia	Wis	25	4	6	Ex iníquis enim somnis fílii qui nascúntur, testes sunt nequítiæ advérsus paréntes in interrogatióne sua.
 Sapiéntia	Wis	25	4	7	Justus autem si morte præoccupátus fúerit, in refrigério erit;	b
 Sapiéntia	Wis	25	4	8	senéctus enim venerábilis est non diutúrna, neque annórum número computáta: cani autem sunt sensus hóminis,
 Sapiéntia	Wis	25	4	9	et ætas senectútis vita immaculáta.
 Sapiéntia	Wis	25	4	10	Placens Deo factus est diléctus, et vivens inter peccatóres translátus est.
 Sapiéntia	Wis	25	4	11	Raptus est, ne malítia mutáret intelléctum ejus, aut ne fíctio decíperet ánimam illíus.
 Sapiéntia	Wis	25	4	12	Fascinátio enim nugacitátis obscúrat bona, et inconstántia concupiscéntiæ transvértit sensum sine malítia.
 Sapiéntia	Wis	25	4	13	Consummátus in brevi, explévit témpora multa;
 Sapiéntia	Wis	25	4	14	plácita enim erat Deo ánima illíus: propter hoc properávit edúcere illum de médio iniquitátum.
 Sapiéntia	Wis	25	4	15	Pópuli autem vidéntes, et non intelligéntes, nec ponéntes in præcórdiis tália, quóniam grátia Dei et misericórdia est in sanctos ejus, et respéctus in eléctos illíus.	b
 Sapiéntia	Wis	25	4	16	Condémnat autem justus mórtuus vivos ímpios, et juvéntus celérius consummáta longam vitam injústi.
 Sapiéntia	Wis	25	4	17	Vidébunt enim finem sapiéntis, et non intélligent quid cogitáverit de illo Deus, et quare muníerit illum Dóminus.
 Sapiéntia	Wis	25	4	18	Vidébunt, et contémnent eum; illos autem Dóminus irridébit.
 Sapiéntia	Wis	25	4	19	Et erunt post hæc decidéntes sine honóre, et in contumélia inter mórtuos in perpétuum; quóniam disrúmpet illos inflátos sine voce, et commovébit illos a fundaméntis, et usque ad suprémum desolabúntur: et erunt geméntes, et memória illórum períbit.
 Sapiéntia	Wis	25	4	20	Vénient in cogitatióne peccatórum suórum tímidi, et tradúcent illos ex advérso iniquitátes ipsórum.
 Sapiéntia	Wis	25	5	1	Tunc stabunt justi in magna constántia advérsus eos qui se angustiavérunt, et qui abstulérunt labóres eórum.
 Sapiéntia	Wis	25	5	2	Vidéntes turbabúntur timóre horríbili, et mirabúntur in subitatióne insperátæ salútis;
 Sapiéntia	Wis	25	5	3	dicéntes intra se, pœniténtiam agéntes, et præ angústia spíritus geméntes: Hi sunt quos habúimus aliquándo in derísum, et in similitúdinem impropérii.
 Sapiéntia	Wis	25	5	4	Nos insensáti, vitam illórum æstimábamus insániam, et finem illórum sine honóre;
 Sapiéntia	Wis	25	5	5	ecce quómodo computáti sunt inter fílios Dei, et inter sanctos sors illórum est.
 Sapiéntia	Wis	25	5	6	Ergo errávimus a via veritátis, et justítiæ lumen non luxit nobis, et sol intelligéntiæ non est ortus nobis.	b
 Sapiéntia	Wis	25	5	7	Lassáti sumus in via iniquitátis et perditiónis; et ambulávimus vias diffíciles, viam autem Dómini ignorávimus.
 Sapiéntia	Wis	25	5	8	Quid nobis prófuit supérbia? aut divitiárum jactántia quid cóntulit nobis?
 Sapiéntia	Wis	25	5	9	Transiérunt ómnia illa tamquam umbra, et tamquam núntius percúrrens,
 Sapiéntia	Wis	25	5	10	et tamquam navis quæ pertránsit fluctuántem aquam, cujus cum præteríerit non est vestígium inveníre, neque sémitam carínæ illíus in flúctibus;
 Sapiéntia	Wis	25	5	11	aut tamquam avis quæ tránsvolat in áëre, cujus nullum invenítur arguméntum itíneris, sed tantum sónitus alárum vérberans levem ventum, et scindens per vim itíneris áërem; commótis alis transvolávit, et post hoc nullum signum invenítur itíneris illíus;
 Sapiéntia	Wis	25	5	12	aut tamquam sagítta emíssa in locum destinátum, divísus aër contínuo in se reclúsus est, ut ignorétur tránsitus illíus:
 Sapiéntia	Wis	25	5	13	sic et nos nati contínuo desívimus esse; et virtútis quidem nullum signum valúimus osténdere, in malignitáte autem nostra consúmpti sumus.
 Sapiéntia	Wis	25	5	14	Tália dixérunt in inférno hi qui peccavérunt;	b
 Sapiéntia	Wis	25	5	15	quóniam spes ímpii tamquam lanúgo est quæ a vento tóllitur; et tamquam spuma grácilis quæ a procélla dispérgitur, et tamquam fumus qui a vento diffúsus est, et tamquam memória hóspitis uníus diéi prætereúntis.
 Sapiéntia	Wis	25	5	16	Justi autem in perpétuum vivent, et apud Dóminum est merces eórum, et cogitátio illórum apud Altíssimum.
 Sapiéntia	Wis	25	5	17	Ídeo accípient regnum decóris, et diadéma speciéi de manu Dómini; quóniam déxtera sua teget eos, et bráchio sancto suo deféndet illos.
 Sapiéntia	Wis	25	5	18	Accípiet armatúram zelus illíus, et armábit creatúram ad ultiónem inimicórum.
 Sapiéntia	Wis	25	5	19	Índuet pro thoráce justítiam, et accípiet pro gálea judícium certum;
 Sapiéntia	Wis	25	5	20	sumet scutum inexpugnábile æquitátem.
 Sapiéntia	Wis	25	5	21	Ácuet autem duram iram in lánceam, et pugnábit cum illo orbis terrárum contra insensátos.
 Sapiéntia	Wis	25	5	22	Ibunt dirécte emissiónes fúlgurum, et tamquam a bene curváto arcu núbium exterminabúntur, et ad certum locum insílient.
 Sapiéntia	Wis	25	5	23	Et a petrósa ira plenæ mitténtur grándines; excandéscet in illos aqua maris, et flúmina concúrrent dúriter.
 Sapiéntia	Wis	25	5	24	Contra illos stabit spíritus virtútis, et tamquam turbo venti dívidet illos; et ad erémum perdúcet omnem terram iníquitas illórum, et malígnitas evértet sedes poténtium.
 Sapiéntia	Wis	25	6	1	Mélior est sapiéntia quam vires, et vir prudens quam fortis.
 Sapiéntia	Wis	25	6	2	Audíte ergo, reges, et intellígite; díscite, júdices fínium terræ.
 Sapiéntia	Wis	25	6	3	Præbéte aures, vos qui continétis multitúdines, et placétis vobis in turbis natiónum.
 Sapiéntia	Wis	25	6	4	Quóniam data est a Dómino potéstas vobis, et virtus ab Altíssimo, qui interrogábit ópera vestra, et cogitatiónes scrutábitur;
 Sapiéntia	Wis	25	6	5	quóniam cum essétis minístri regni illíus, non recte judicástis, nec custodístis legem justítiæ, neque secúndum voluntátem Dei ambulástis.
 Sapiéntia	Wis	25	6	6	Horrénde et cito aparébit vobis, quóniam judícium duríssimum his qui præsunt fiet.
 Sapiéntia	Wis	25	6	7	Exíguo enim concéditur misericórdia; poténtes autem poténter torménta patiéntur.
 Sapiéntia	Wis	25	6	8	Non enim súbtrahet persónam cujúsquam Deus, nec verébitur magnitúdinem ejus cujúsquam, quóniam pusíllum et magnum ipse fecit, et æquáliter cura est illi de ómnibus.
 Sapiéntia	Wis	25	6	9	Fortióribus autem fórtior instat cruciátio.
 Sapiéntia	Wis	25	6	10	Ad vos ergo, reges, sunt hi sermónes mei, ut discátis sapiéntiam, et non excidátis.
 Sapiéntia	Wis	25	6	11	Qui enim custodíerint justa juste, justificabúntur; et qui didícerint ista, invénient quid respóndeant.
 Sapiéntia	Wis	25	6	12	Concupíscite ergo sermónes meos; dilígite illos, et habébitis disciplínam.
 Sapiéntia	Wis	25	6	13	Clara est, et quæ numquam marcéscit, sapiéntia; et fácile vidétur ab his qui díligunt eam, et invenítur ab his qui quǽrunt illam.	b
 Sapiéntia	Wis	25	6	14	Præóccupat qui se concupíscunt, ut illis se prior osténdat.
 Sapiéntia	Wis	25	6	15	Qui de luce vigiláverit ad illam non laborábit; assidántem enim illam fóribus suis invéniet.
 Sapiéntia	Wis	25	6	16	Cogitáre ergo de illa sensus est consummátus, et qui vigiláverit propter illam cito secúrus erit.
 Sapiéntia	Wis	25	6	17	Quóniam dignos se ipsa círcuit quærens, et in viis osténdit se hiláriter, et in omni providéntia occúrrit illis.
 Sapiéntia	Wis	25	6	18	Inítium enim illíus veríssima est disciplínæ concupiscéntia.
 Sapiéntia	Wis	25	6	19	Cura ergo disciplínæ diléctio est, et diléctio custódia legum illíus est; custodítio autem legum consummátio incorruptiónis est;
 Sapiéntia	Wis	25	6	20	incorrúptio autem facit esse próximum Deo.
 Sapiéntia	Wis	25	6	21	Concupiscéntia ítaque sapiéntiæ dedúcit ad regnum perpétuum.
 Sapiéntia	Wis	25	6	22	Si ergo delectámini sédibus et sceptris, o reges pópuli, dilígite sapiéntiam, ut in perpétuum regnétis:
 Sapiéntia	Wis	25	6	23	dilígite lumen sapiéntiæ, omnes qui præéstis pópulis.
 Sapiéntia	Wis	25	6	24	Quid est autem sapiéntia, et quemádmodum facta sit réferam, et non abscóndam a vobis sacraménta Dei, sed ab inítio nativitátis investigábo: et ponam in lucem sciéntiam illíus, et non præteríbo veritátem.	b
 Sapiéntia	Wis	25	6	25	Neque cum invídia tabescénte iter habébo, quóniam talis homo non erit párticeps sapiéntiæ.
 Sapiéntia	Wis	25	6	26	Multitúdo autem sapiéntium sánitas est orbis terrárum, et rex sápiens stabiliméntum pópuli est.
 Sapiéntia	Wis	25	6	27	Ergo accípite disciplínam per sermónes meos, et próderit vobis.
 Sapiéntia	Wis	25	7	1	Sum quidem et ego mortális homo, símilis ómnibus, et ex génere terréni illíus qui prior factus est; et in ventre matris figurátus sum caro,
 Sapiéntia	Wis	25	7	2	decem ménsium témpore coagulátus sum in sánguine. Ex sémine hóminis, et delectaménto somni conveniénte.
 Sapiéntia	Wis	25	7	3	Et ego natus accépi commúnem áërem; et in simíliter factam décidi terram, et primam vocem símilem ómnibus emísi plorans.
 Sapiéntia	Wis	25	7	4	In involuméntis nutrítus sum, et curis magnis:
 Sapiéntia	Wis	25	7	5	nemo enim ex régibus áliud hábuit nativitátis inítium.
 Sapiéntia	Wis	25	7	6	Unus ergo intróitus est ómnibus ad vitam, et símilis éxitus.
 Sapiéntia	Wis	25	7	7	Propter hoc optávi, et datus est mihi sensus; et invocávi, et venit in me spíritus sapiéntiæ;	b
 Sapiéntia	Wis	25	7	8	et præpósui illam regnis et sédibus, et divítias nihil esse duxi in comparatióne illíus.
 Sapiéntia	Wis	25	7	9	Nec comparávi illi lápidem pretiósum, quóniam omne aurum in comparatióne illíus aréna est exígua, et tamquam lutum æstimábitur argéntum in conspéctu illíus.
 Sapiéntia	Wis	25	7	10	Super salútem et spéciem diléxi illam, et propósui pro luce habére illam, quóniam inextinguíbile est lumen illíus.
 Sapiéntia	Wis	25	7	11	Venérunt autem mihi ómnia bona páriter cum illa, et innumerábilis honéstas per manus illíus;
 Sapiéntia	Wis	25	7	12	et lætátus sum in ómnibus, quóniam antecedébat me ista sapiéntia, et ignorábam quóniam horum ómnium mater est.
 Sapiéntia	Wis	25	7	13	Quam sine fictióne dídici, et sine invídia commúnico, et honestátem illíus non abscóndo.
 Sapiéntia	Wis	25	7	14	Infinítus enim thesáurus est homínibus; quo qui usi sunt, partícipes facti sunt amicítiæ Dei, propter disciplínæ dona commendáti.
 Sapiéntia	Wis	25	7	15	Mihi autem dedit Deus dícere ex senténtia, et præsúmere digna horum quæ mihi dantur, quóniam ipse sapiéntiæ dux est, et sapiéntium emendátor.	b
 Sapiéntia	Wis	25	7	16	In manu enim illíus et nos et sermónes nostri, et omnis sapiéntia, et óperum sciéntia, et disciplína.
 Sapiéntia	Wis	25	7	17	Ipse enim dedit mihi horum quæ sunt sciéntiam veram, ut sciam dispositiónem orbis terrárum, et virtútes elementórum,
 Sapiéntia	Wis	25	7	18	inítium, et consummatiónem, et medietátem témporum, vicissitúdinum permutatiónes, et commutatiónes témporum,
 Sapiéntia	Wis	25	7	19	anni cursus, et stellárum dispositiónes,
 Sapiéntia	Wis	25	7	20	natúras animálium, et iras bestiárum, vim ventórum, et cogitatiónes hóminum, differéntias virgultórum, et virtútes radícum.
 Sapiéntia	Wis	25	7	21	Et quæcúmque sunt abscónsa et improvísa dídici: ómnium enim ártifex dócuit me sapiéntia.
 Sapiéntia	Wis	25	7	22	Est enim in illa spíritus intelligéntiæ, sanctus, únicus, múltiplex, subtílis, disértus, móbilis, incoinquinátus, certus, suávis, amans bonum, acútus, quem nihil vetat, benefáciens,	b
 Sapiéntia	Wis	25	7	23	humánus, benígnus, stábilis, certus, secúrus, omnem habens virtútem, ómnia prospíciens, et qui cápiat omnes spíritus, intelligíbilis, mundus, subtílis.
 Sapiéntia	Wis	25	7	24	Ómnibus enim mobílibus mobílior est sapiéntia: attíngit autem ubíque propter suam mundítiam.
 Sapiéntia	Wis	25	7	25	Vapor est enim virtútis Dei, et emanátio quædam est claritátis omnipoténtis Dei sincéra, et ídeo nihil inquinátum in eam incúrrit;
 Sapiéntia	Wis	25	7	26	candor est enim lucis ætérnæ, et spéculum sine mácula Dei majestátis, et imágo bonitátis illíus.
 Sapiéntia	Wis	25	7	27	Et cum sit una, ómnia potest; et in se pérmanens ómnia ínnovat, et per natiónes in ánimas sanctas se transfert, amícos Dei et prophétas constítuit.
 Sapiéntia	Wis	25	7	28	Néminem enim díligit Deus, nisi eum qui cum sapiéntia inhábitat.
 Sapiéntia	Wis	25	7	29	Est enim hæc speciósior sole, et super omnem dispositiónem stellárum: luci comparáta, invenítur prior.
 Sapiéntia	Wis	25	7	30	Illi enim succédit nox; sapiéntiam autem non vincit malítia.
 Sapiéntia	Wis	25	8	1	Attíngit ergo a fine usque ad finem fórtiter, et dispónit ómnia suáviter.
 Sapiéntia	Wis	25	8	2	Hanc amávi, et exquisívi a juventúte mea, et quæsívi sponsam mihi eam assúmere, et amátor factus sum formæ illíus.	b
 Sapiéntia	Wis	25	8	3	Generositátem illíus gloríficat, contubérnium habens Dei; sed et ómnium Dóminus diléxit illam.
 Sapiéntia	Wis	25	8	4	Doctrix enim est disciplínæ Dei, et eléctrix óperum illíus.
 Sapiéntia	Wis	25	8	5	Et si divítiæ appetúntur in vita, quid sapiéntia locuplétius quæ operátur ómnia?
 Sapiéntia	Wis	25	8	6	Si autem sensus operátur, quis horum quæ sunt magis quam illa est ártifex?
 Sapiéntia	Wis	25	8	7	Et si justítiam quis díligit, labóres hujus magnas habent virtútes: sobrietátem enim et prudéntiam docet, et justítiam, et virtútem, quibus utílius nihil est in vita homínibus.
 Sapiéntia	Wis	25	8	8	Et si multitúdinem sciéntiæ desíderat quis, scit prætérita, et de futúris ǽstimat; scit versútias sermónum, et dissolutiónes argumentórum; signa et monstra scit ántequam fiant, et evéntus témporum et sæculórum.
 Sapiéntia	Wis	25	8	9	Propósui ergo hanc addúcere mihi ad convivéndum; sciens quóniam mecum communicábit de bonis, et erit allocútio cogitatiónis et tǽdii mei.	b
 Sapiéntia	Wis	25	8	10	Habébo propter hanc claritátem ad turbas, et honórem apud senióres júvenis;
 Sapiéntia	Wis	25	8	11	et acútus invéniar in judício; et in conspéctu poténtium admirábilis ero, et fácies príncipum mirabúntur me:
 Sapiéntia	Wis	25	8	12	tacéntem me sustinébunt, et loquéntem me respícient, et sermocinánte me plura, manus ori suo impónent.
 Sapiéntia	Wis	25	8	13	Prætérea habébo per hanc immortalitátem, et memóriam ætérnam his qui post me futúri sunt relínquam.
 Sapiéntia	Wis	25	8	14	Dispónam pópulos, et natiónes mihi erunt súbditæ.
 Sapiéntia	Wis	25	8	15	Timébunt me audiéntes reges horréndi. In multitúdine vidébor bonus, et in bello fortis.
 Sapiéntia	Wis	25	8	16	Intrans in domum meam, conquiéscam cum illa: non enim habet amaritúdinem conversátio illíus, nec tǽdium convíctus illíus, sed lætítiam et gáudium.
 Sapiéntia	Wis	25	8	17	Hæc cógitans apud me et commémorans in corde meo, quóniam immortálitas est in cognatióne sapiéntiæ,	b
 Sapiéntia	Wis	25	8	18	et in amicítia illíus delectátio bona, et in opéribus mánuum illíus honéstas sine defectióne, et in certámine loquélæ illíus sapiéntia, et præcláritas in communicatióne sermónum ipsíus, circuíbam quærens, ut mihi illam assúmerem.
 Sapiéntia	Wis	25	8	19	Puer autem eram ingeniósus, et sortítus sum ánimam bonam.
 Sapiéntia	Wis	25	8	20	Et cum essem magis bonus, veni ad corpus incoinquinátum.
 Sapiéntia	Wis	25	8	21	Et ut scivi quóniam áliter non possem esse cóntinens, nisi Deus det; et hoc ipsum erat sapiéntiæ, scire cujus esset hoc donum: ádii Dóminum, et deprecátus sum illum, et dixi ex totis præcórdiis meis:
 Sapiéntia	Wis	25	9	1	Deus patrum meórum, et Dómine misericórdiæ, qui fecísti ómnia verbo tuo,
 Sapiéntia	Wis	25	9	2	et sapiéntia tua constituísti hóminem, ut dominarétur creatúræ quæ a te facta est,
 Sapiéntia	Wis	25	9	3	ut dispónat orbem terrárum in æquitáte et justítia, et in directióne cordis judícium júdicet:
 Sapiéntia	Wis	25	9	4	da mihi sédium tuárum assistrícem sapiéntiam, et noli me reprobáre a púeris tuis,
 Sapiéntia	Wis	25	9	5	quóniam servus tuus sum ego, et fílius ancíllæ tuæ; homo infírmus, et exígui témporis, et minor ad intelléctum judícii et legum.
 Sapiéntia	Wis	25	9	6	Nam et si quis erit consummátus inter fílios hóminum, si ab illo abfúerit sapiéntia tua, in níhilum computábitur.
 Sapiéntia	Wis	25	9	7	Tu elegísti me regem pópulo tuo, et júdicem filiórum tuórum et filiárum.
 Sapiéntia	Wis	25	9	8	Et dixísti me ædificáre templum in monte sancto tuo, et in civitáte habitatiónis tuæ altáre, similitúdinem tabernáculi sancti tui quod præparásti ab inítio;
 Sapiéntia	Wis	25	9	9	et tecum sapiéntia tua, quæ novit ópera tua, quæ et áffuit tunc cum orbem terrárum fáceres, et sciébat quid esset plácitum óculis tuis, et quid diréctum in præcéptis tuis.
 Sapiéntia	Wis	25	9	10	Mitte illam de cælis sanctis tuis, et a sede magnitúdinis tuæ, ut mecum sit et mecum labóret, ut sciam quid accéptum sit apud te:
 Sapiéntia	Wis	25	9	11	scit enim illa ómnia, et intélligit, et dedúcet me in opéribus meis sóbrie, et custódiet me in sua poténtia.
 Sapiéntia	Wis	25	9	12	Et erunt accépta ópera mea; et dispónam pópulum tuum juste, et ero dignus sédium patris mei.
 Sapiéntia	Wis	25	9	13	Quis enim hóminum póterit scire consílium Dei? Aut quis póterit cogitáre quid velit Deus?	b
 Sapiéntia	Wis	25	9	14	Cogitatiónes enim mortálium tímidæ, et incértæ providéntiæ nostræ;
 Sapiéntia	Wis	25	9	15	corpus enim quod corrúmpitur ággravat ánimam, et terréna inhabitátio déprimit sensum multa cogitántem.
 Sapiéntia	Wis	25	9	16	Et diffícile æstimámus quæ in terra sunt, et quæ in prospéctu sunt invenímus cum labóre: quæ autem in cælis sunt quis investigábit?
 Sapiéntia	Wis	25	9	17	Sensum autem tuum quis sciet, nisi tu déderis sapiéntiam, et míseris spíritum sanctum tuum de altíssimis,
 Sapiéntia	Wis	25	9	18	et sic corréctæ sint sémitæ eórum qui sunt in terris, et quæ tibi placent didícerint hómines?
 Sapiéntia	Wis	25	9	19	Nam per sapiéntiam sanáti sunt quicúmque placuérunt tibi, Dómine, a princípio.
 Sapiéntia	Wis	25	10	1	Hæc illum qui primus formátus est a Deo patre orbis terrárum, cum solus esset creátus, custodívit,
 Sapiéntia	Wis	25	10	2	et edúxit illum a delícto suo, et dedit illi virtútem continéndi ómnia.
 Sapiéntia	Wis	25	10	3	Ab hac ut recéssit injústus, in ira sua, per iram homicídii fratérni depériit.
 Sapiéntia	Wis	25	10	4	Propter quem cum aqua deléret terram, sanávit íterum sapiéntia, per contemptíbile lignum justum gubérnans.
 Sapiéntia	Wis	25	10	5	Hæc et in consénsu nequítiæ cum se natiónes contulíssent, scivit justum, et conservávit sine queréla Deo, et in fílii misericórdia fortem custodívit.
 Sapiéntia	Wis	25	10	6	Hæc justum a pereúntibus ímpiis liberávit fugiéntem, descendénte igne in Pentápolim,
 Sapiéntia	Wis	25	10	7	quibus in testimónium nequítiæ fumigabúnda constat desérta terra, et incérto témpore fructus habéntes árbores, et incredíbilis ánimæ memória stans figméntum salis.
 Sapiéntia	Wis	25	10	8	Sapiéntiam enim prætereúntes, non tantum in hoc lapsi sunt ut ignorárent bona, sed et insipiéntiæ suæ reliquérunt homínibus memóriam, ut in his quæ peccavérunt nec látere potuíssent.
 Sapiéntia	Wis	25	10	9	Sapiéntia autem hos qui se obsérvant a dolóribus liberávit.	b
 Sapiéntia	Wis	25	10	10	Hæc prófugum iræ fratris justum dedúxit per vias rectas; et osténdit illi regnum Dei, et dedit illi sciéntiam sanctórum, honestávit illum in labóribus, et complévit labóres illíus.
 Sapiéntia	Wis	25	10	11	In fraude circumveniéntium illum áffuit illi, et honéstum fecit illum.
 Sapiéntia	Wis	25	10	12	Custodívit illum ab inimícis, et a seductóribus tutávit illum, et certámen forte dedit illi ut vínceret, et sciret quóniam ómnium poténtior est sapiéntia.
 Sapiéntia	Wis	25	10	13	Hæc vénditum justum non derelíquit, sed a peccatóribus liberávit eum; descendítque cum illo in fóveam,
 Sapiéntia	Wis	25	10	14	et in vínculis non derelíquit illum, donec afférret illi sceptrum regni, et poténtiam advérsus eos qui eum deprimébant; et mendáces osténdit qui maculavérunt illum, et dedit illi claritátem ætérnam.
 Sapiéntia	Wis	25	10	15	Hæc pópulum justum et semen sine queréla liberávit a natiónibus quæ illum deprimébant.	b
 Sapiéntia	Wis	25	10	16	Intrávit in ánimam servi Dei, et stetit contra reges horréndos in porténtis et signis.
 Sapiéntia	Wis	25	10	17	Et réddidit justis mercédem labórum suórum, et dedúxit illos in via mirábili, et fuit illis in velaménto diéi, et in luce stellárum per noctem;
 Sapiéntia	Wis	25	10	18	tránstulit illos per mare Rubrum, et transvéxit illos per aquam nímiam.
 Sapiéntia	Wis	25	10	19	Inimícos autem illórum demérsit in mare, et ab altitúdine inferórum edúxit illos. Ídeo justi tulérunt spólia impiórum;
 Sapiéntia	Wis	25	10	20	et decantavérunt, Dómine, nomen sanctum tuum, et víctricem manum tuam laudavérunt páriter:
 Sapiéntia	Wis	25	10	21	quóniam sapiéntia apéruit os mutórum, et linguas infántium fecit disértas.
 Sapiéntia	Wis	25	11	1	Diréxit ópera eórum in mánibus prophétæ sancti.
 Sapiéntia	Wis	25	11	2	Iter fecérunt per desérta quæ non habitabántur, et in locis desértis fixérunt casas.
 Sapiéntia	Wis	25	11	3	Stetérunt contra hostes, et de inimícis se vindicavérunt.
 Sapiéntia	Wis	25	11	4	Sitiérunt, et invocavérunt te; et data est illis aqua de petra altíssima, et réquies sitis de lápide duro.
 Sapiéntia	Wis	25	11	5	Per quæ enim pœnas passi sunt inimíci illórum a defectióne potus sui, et in eis cum abundárent fílii Ísraël lætáti sunt,
 Sapiéntia	Wis	25	11	6	per hæc, cum illis deéssent, bene cum illis actum est.
 Sapiéntia	Wis	25	11	7	Nam pro fonte quidem sempitérni flúminis, humánum sánguinem dedísti injústis.
 Sapiéntia	Wis	25	11	8	Qui cum minueréntur in traductióne infántium occisórum, dedísti illis abundántem aquam insperáte,
 Sapiéntia	Wis	25	11	9	osténdens per sitim, quæ tunc fuit, quemádmodum tuos exaltáres, et adversários illórum necáres.
 Sapiéntia	Wis	25	11	10	Cum enim tentáti sunt, et quidem cum misericórdia disciplínam accipiéntes, sciérunt quemádmodum cum ira judicáti ímpii torménta pateréntur.
 Sapiéntia	Wis	25	11	11	Hos quidem tamquam pater monens probásti; illos autem tamquam durus rex intérrogans condemnásti.
 Sapiéntia	Wis	25	11	12	Abséntes enim, et præséntes, simíliter torquebántur.
 Sapiéntia	Wis	25	11	13	Duplex enim illos accéperat tǽdium et gémitus, cum memória præteritórum.
 Sapiéntia	Wis	25	11	14	Cum enim audírent per sua torménta bene secum agi, commemoráti sunt Dóminum, admirántes in finem éxitus.
 Sapiéntia	Wis	25	11	15	Quem enim in expositióne prava projéctum derisérunt, in finem evéntus miráti sunt, non simíliter justis sitiéntes.
 Sapiéntia	Wis	25	11	16	Pro cogitatiónibus autem insensátis iniquitátis illórum, quod quidam errántes colébant mutos serpéntes et béstias supervácuas, immisísti illis multitúdinem mutórum animálium in vindíctam;	b
 Sapiéntia	Wis	25	11	17	ut scirent quia per quæ peccat quis, per hæc et torquétur.
 Sapiéntia	Wis	25	11	18	Non enim impossíbilis erat omnípotens manus tua, quæ creávit orbem terrárum ex matéria invísa, immíttere illis multitúdinem ursórum, aut audáces leónes,
 Sapiéntia	Wis	25	11	19	aut novi géneris ira plenas ignótas béstias, aut vapórem ígnium spirántes, aut fumi odórem proferéntes, aut horréndas ab óculis scintíllas emitténtes;
 Sapiéntia	Wis	25	11	20	quarum non solum læsúra póterat illos extermináre, sed et aspéctus per timórem occídere.
 Sapiéntia	Wis	25	11	21	Sed et sine his uno spíritu póterant occídi, persecutiónem passi ab ipsis factis suis, et dispérsi per spíritum virtútis tuæ; sed ómnia in mensúra, et número et póndere disposuísti.
 Sapiéntia	Wis	25	11	22	Multum enim valére, tibi soli supérerat semper; et virtúti bráchii tui quis resístet?
 Sapiéntia	Wis	25	11	23	Quóniam tamquam moméntum statéræ, sic est ante te orbis terrárum, et tamquam gutta roris antelucáni quæ descéndit in terram.	b
 Sapiéntia	Wis	25	11	24	Sed miseréris ómnium, quia ómnia potes; et dissímulas peccáta hóminum, propter pœniténtiam.
 Sapiéntia	Wis	25	11	25	Díligis enim ómnia quæ sunt, et nihil odísti eórum quæ fecísti; nec enim ódiens áliquid constituísti, aut fecísti.
 Sapiéntia	Wis	25	11	26	Quómodo autem posset áliquid permanére, nisi tu voluísses? aut quod a te vocátum non esset conservarétur?
 Sapiéntia	Wis	25	11	27	Parcis autem ómnibus, quóniam tua sunt. Dómine, qui amas ánimas.
 Sapiéntia	Wis	25	12	1	O quam bonus et suávis est, Dómine, spíritus tuus in ómnibus!
 Sapiéntia	Wis	25	12	2	Ideóque eos qui exérrant pártibus córripis, et de quibus peccant ádmones et allóqueris, ut relícta malítia credant in te, Dómine.
 Sapiéntia	Wis	25	12	3	Illos enim antíquos inhabitatóres terræ sanctæ tuæ, quos exhorruísti,
 Sapiéntia	Wis	25	12	4	quóniam odibília ópera tibi faciébant per medicámina et sacrifícia injústa,
 Sapiéntia	Wis	25	12	5	et filiórum suórum necatóres sine misericórdia, et comestóres víscerum hóminum, et devoratóres sánguinis a médio sacraménto tuo,
 Sapiéntia	Wis	25	12	6	et auctóres paréntes animárum inauxiliatárum, pérdere voluísti per manus paréntum nostrórum;
 Sapiéntia	Wis	25	12	7	ut dignam percíperent peregrinatiónem puerórum Dei, quæ tibi ómnium cárior est terra.
 Sapiéntia	Wis	25	12	8	Sed et his tamquam homínibus pepercísti, et misísti antecessóres exércitus tui vespas, ut illos paulátim exterminárent.
 Sapiéntia	Wis	25	12	9	Non quia ímpotens eras in bello subjícere ímpios justis, aut béstiis sævis, aut verbo duro simul extermináre;
 Sapiéntia	Wis	25	12	10	sed pártibus júdicans, dabas locum pœniténtiæ, non ignórans quóniam nequam est nátio eórum, et naturális malítia ipsórum, et quóniam non póterat mutári cogitátio illórum in perpétuum.
 Sapiéntia	Wis	25	12	11	Semen enim erat maledíctum ab inítio; nec timens áliquem, véniam dabas peccátis illórum.
 Sapiéntia	Wis	25	12	12	Quis enim dicet tibi: Quid fecísti? aut quis stabit contra judícium tuum? aut quis in conspéctu tuo véniet vindex iniquórum hóminum? aut quis tibi imputábit, si períerint natiónes quas tu fecísti?	b
 Sapiéntia	Wis	25	12	13	Non enim est álius Deus quam tu, cui cura est de ómnibus, ut osténdas quóniam non injúste júdicas judícium.
 Sapiéntia	Wis	25	12	14	Neque rex neque tyránnus in conspéctu tuo inquírent de his quos perdidísti.
 Sapiéntia	Wis	25	12	15	Cum ergo sis justus, juste ómnia dispónis; ipsum quoque qui non debet puníri condemnáre, éxterum ǽstimas a tua virtúte.
 Sapiéntia	Wis	25	12	16	Virtus enim tua justítiæ inítium est, et ob hoc quod Dóminus es, ómnibus te párcere facis.
 Sapiéntia	Wis	25	12	17	Virtútem enim osténdis tu, qui non créderis esse in virtúte consummátus, et horum qui te nésciunt audáciam tradúcis.
 Sapiéntia	Wis	25	12	18	Tu autem dominátor virtútis, cum tranquilitáte júdicas, et cum magna reveréntia dispónis nos: subest enim tibi, cum volúeris posse.
 Sapiéntia	Wis	25	12	19	Docuísti autem pópulum tuum, per tália ópera, quóniam opórtet justum esse et humánum; et bonæ spei fecísti fílios tuos, quóniam júdicans das locum in peccátis pœniténtiæ.
 Sapiéntia	Wis	25	12	20	Si enim inimícos servórum tuórum, et débitos morti, cum tanta cruciásti attentióne, dans tempus et locum per quæ possent mutári a malítia:
 Sapiéntia	Wis	25	12	21	cum quanta diligéntia judicásti fílios tuos, quorum paréntibus juraménta et conventiónes dedísti bonárum promissiónum!
 Sapiéntia	Wis	25	12	22	Cum ergo das nobis disciplínam, inimícos nostros multiplíciter flagéllas, ut bonitátem tuam cogitémus judicántes, et cum de nobis judicátur, sperémus misericórdiam tuam.
 Sapiéntia	Wis	25	12	23	Unde et illis qui in vita sua insensáte et injúste vixérunt, per hæc quæ coluérunt dedísti summa torménta.	b
 Sapiéntia	Wis	25	12	24	Étenim in erróris via diútius erravérunt, deos æstimántes hæc quæ in animálibus sunt supervácua, infántium insensatórum more vivéntes.
 Sapiéntia	Wis	25	12	25	Propter hoc tamquam púeris insensátis judícium in derísum dedísti.
 Sapiéntia	Wis	25	12	26	Qui autem ludíbriis et increpatiónibus non sunt corrécti, dignum Dei judícium expérti sunt.
 Sapiéntia	Wis	25	12	27	In quibus enim patiéntes indignabántur per hæc quos putábant deos, in ipsis cum exterminaréntur vidéntes, illum quem olim negábant se nosse, verum Deum agnovérunt; propter quod et finis condemnatiónis eórum venit super illos.
 Sapiéntia	Wis	25	13	1	Vani autem sunt omnes hómines in quibus non subest sciéntia Dei; et de his quæ vidéntur bona, non potuérunt intellígere eum qui est, neque opéribus attendéntes agnovérunt quis esset ártifex;
 Sapiéntia	Wis	25	13	2	sed aut ignem, aut spíritum, aut citátum áërem, aut gyrum stellárum, aut nímiam aquam, aut solem et lunam, rectóres orbis terrárum deos putavérunt.
 Sapiéntia	Wis	25	13	3	Quorum si spécie delectáti, deos putavérunt, sciant quanto his dominátor eórum speciósior est; speciéi enim generátor hæc ómnia constítuit.
 Sapiéntia	Wis	25	13	4	Aut si virtútem et ópera eórum miráti sunt, intélligant ab illis quóniam qui hæc fecit fórtior est illis;
 Sapiéntia	Wis	25	13	5	a magnitúdine enim speciéi et creatúræ cognoscibíliter póterit creátor horum vidéri.
 Sapiéntia	Wis	25	13	6	Sed tamen adhuc in his minor est queréla; et hi enim fortásse errant, Deum quæréntes, et voléntes inveníre.	b
 Sapiéntia	Wis	25	13	7	Étenim cum in opéribus illíus converséntur inquírunt, et persuásum habent quóniam bona sunt quæ vidéntur.
 Sapiéntia	Wis	25	13	8	Íterum autem nec his debet ignósci.
 Sapiéntia	Wis	25	13	9	Si enim tantum potuérunt scire ut possent æstimáre sǽculum, quómodo hujus Dóminum non facílius invenérunt?
 Sapiéntia	Wis	25	13	10	Infelíces autem sunt, et inter mórtuos spes illórum est, qui appellavérunt deos ópera mánuum hóminum, aurum et argéntum, artis inventiónem et similitúdines animálium, aut lápidem inútilem opus manus antíquæ.
 Sapiéntia	Wis	25	13	11	Aut si quis ártifex faber de silva lignum rectum secúerit, et hujus docte erádat omnem córticem, et arte sua usus, diligénter fábricet vas útile in conversatiónem vitæ;	b
 Sapiéntia	Wis	25	13	12	relíquiis autem ejus óperis ad præparatiónem escæ abutátur;
 Sapiéntia	Wis	25	13	13	et réliquum horum quod ad nullos usus facit, lignum curvum et vortícibus plenum, sculpat diligénter per vacuitátem suam, et per sciéntiam suæ artis figúret illud, et assímilet illud imágini hóminis,
 Sapiéntia	Wis	25	13	14	aut alícui ex animálibus illud cómparet: perlíniens rubríca, et rubicúndum fáciens fuco colórem illíus, et omnem máculam quæ in illo est perlíniens;
 Sapiéntia	Wis	25	13	15	et fáciat ei dignam habitatiónem, et in paríete ponens illud, et confírmans ferro,
 Sapiéntia	Wis	25	13	16	ne forte cadat; prospíciens illi, sciens quóniam non potest adjuváre se: imágo enim est, et opus est illi adjutórium.
 Sapiéntia	Wis	25	13	17	Et de substántia sua, et de fíliis suis, et de núptiis votum fáciens inquírit. Non erubéscit loqui cum illo qui sine ánima est.	b
 Sapiéntia	Wis	25	13	18	Et pro sanitáte quidem infírmum deprecátur, et pro vita rogat mórtuum, et in adjutórium inútilem ínvocat.
 Sapiéntia	Wis	25	13	19	Et pro itínere petit ab eo qui ambuláre non potest; et de acquiréndo, et de operándo, et de ómnium rerum evéntu, petit ab eo qui in ómnibus est inútilis.
 Sapiéntia	Wis	25	14	1	Íterum álius navigáre cógitans, et per feros fluctus iter fácere incípiens, ligno portánte se, fragílius lignum ínvocat.
 Sapiéntia	Wis	25	14	2	Illud enim cupíditas acquiréndi excogitávit, et ártifex sapiéntia fabricávit sua.
 Sapiéntia	Wis	25	14	3	Tua autem, Pater, providéntia gubérnat: quóniam dedísti et in mari viam, et inter fluctus sémitam firmíssimam,
 Sapiéntia	Wis	25	14	4	osténdens quóniam potens es ex ómnibus salváre, étiam si sine arte áliquis ádeat mare.
 Sapiéntia	Wis	25	14	5	Sed ut non essent vácua sapiéntiæ tuæ ópera, propter hoc étiam et exíguo ligno credunt hómines ánimas suas, et transeúntes mare per ratem liberáti sunt.
 Sapiéntia	Wis	25	14	6	Sed et ab inítio cum perírent supérbi gigántes, spes orbis terrárum ad ratem confúgiens, remísit sǽculo semen nativitátis quæ manu tua erat gubernáta.
 Sapiéntia	Wis	25	14	7	Benedíctum est enim lignum per quod fit justítia;
 Sapiéntia	Wis	25	14	8	per manus autem quod fit idólum, maledíctum est et ipsum, et qui fecit illud; quia ille quidem operátus est, illud autem cum esset frágile, deus cognominátus est.
 Sapiéntia	Wis	25	14	9	Simíliter autem ódio sunt Deo ímpius et impíetas ejus;
 Sapiéntia	Wis	25	14	10	étenim quod factum est, cum illo qui fecit torménta patiétur.
 Sapiéntia	Wis	25	14	11	Propter hoc et in idólis natiónum non erit respéctus, quóniam creatúræ Dei in ódium factæ sunt, et in tentatiónem animábus hóminum, et in muscípulam pédibus insipiéntium.
 Sapiéntia	Wis	25	14	12	Inítium enim fornicatiónis est exquisítio idolórum; et adinvéntio illórum corrúptio vitæ est:	b
 Sapiéntia	Wis	25	14	13	neque enim erant ab inítio, neque erunt in perpétuum.
 Sapiéntia	Wis	25	14	14	Supervacúitas enim hóminum hæc advénit in orbem terrárum; et ídeo brevis illórum finis est invéntus.
 Sapiéntia	Wis	25	14	15	Acérbo enim luctu dolens pater, cito sibi rapti fílii fecit imáginem; et illum qui tunc quasi homo mórtuus fúerat, nunc tamquam deum cólere cœpit, et constítuit inter servos suos sacra et sacrifícia.
 Sapiéntia	Wis	25	14	16	Deínde interveniénte témpore, convalescénte iníqua consuetúdine, hic error tamquam lex custodítus est, et tyrannórum império colebántur figménta.
 Sapiéntia	Wis	25	14	17	Et hos quos in palam hómines honoráre non póterant propter hoc quod longe essent, e longínquo figúra eórum alláta, evidéntem imáginem regis quem honoráre volébant fecérunt, ut illum qui áberat, tanquam præséntem cólerent sua sollicitúdine.
 Sapiéntia	Wis	25	14	18	Provéxit autem ad horum cultúram et hos qui ignorábant artíficis exímia diligéntia.
 Sapiéntia	Wis	25	14	19	Ille enim, volens placére illi qui se assúmpsit, elaborávit arte sua ut similitúdinem in mélius figuráret.
 Sapiéntia	Wis	25	14	20	Multitúdo autem hóminum, abdúcta per spéciem óperis, eum qui ante tempus tanquam homo honorátus fúerat, nunc deum æstimavérunt.
 Sapiéntia	Wis	25	14	21	Et hæc fuit vitæ humánæ decéptio, quóniam aut afféctui, aut régibus deserviéntes hómines, incommunicábile nomen lapídibus et lignis imposuérunt.
 Sapiéntia	Wis	25	14	22	Et non suffécerat errásse eos circa Dei sciéntiam, sed et in magno vivéntes insciéntiæ bello, tot et tam magna mala pacem appéllant.	b
 Sapiéntia	Wis	25	14	23	Aut enim fílios suos sacrificántes, aut obscúra sacrifícia faciéntes, aut insániæ plenas vigílias habéntes,
 Sapiéntia	Wis	25	14	24	neque vitam, neque núptias mundas jam custódiunt: sed álius álium per invídiam occídit, aut adúlterans contrístat;
 Sapiéntia	Wis	25	14	25	et ómnia commísta sunt: sanguis, homicídium, furtum et fíctio, corrúptio et infidélitas, turbátio et perjúrium, tumúltus bonórum,
 Sapiéntia	Wis	25	14	26	Dei immemorátio, animárum inquinátio. Nativitátis immutátio, nuptiárum inconstántia, inordinátio mœchíæ et impudicítiæ.
 Sapiéntia	Wis	25	14	27	Infandórum enim idolórum cultúra omnis mali causa est, et inítium et finis.
 Sapiéntia	Wis	25	14	28	Aut enim dum lætántur insániunt, aut certe vaticinántur falsa, aut vivunt injúste, aut péjerant cito.
 Sapiéntia	Wis	25	14	29	Dum enim confídunt in idólis quæ sine ánima sunt, male jurántes nocéri se non sperant.
 Sapiéntia	Wis	25	14	30	Útraque ergo illis evénient digne, quóniam male sensérunt de Deo, attendéntes idólis, et juravérunt injúste, in dolo contemnéntes justítiam.
 Sapiéntia	Wis	25	14	31	Non enim juratórum virtus, sed peccántium pœna, perámbulat semper injustórum prævaricatiónem.
 Sapiéntia	Wis	25	15	1	Tu autem, Deus noster, suávis et verus es, pátiens, et in misericórdia dispónens ómnia.
 Sapiéntia	Wis	25	15	2	Étenim si peccavérimus, tui sumus sciéntes magnitúdinem tuam; et si non peccavérimus, scimus quóniam apud te sumus computáti.
 Sapiéntia	Wis	25	15	3	Nosse enim te, consummáta justítia est; et scire justítiam et virtútem tuam, radix est immortalitátis.
 Sapiéntia	Wis	25	15	4	Non enim in errórem indúxit nos hóminum malæ artis excogitátio, nec umbra pictúræ labor sine fructu, effígies sculpta per vários colóres,
 Sapiéntia	Wis	25	15	5	cujus aspéctus insensáto dat concupiscéntiam, et díligit mórtuæ imáginis effígiem sine ánima.
 Sapiéntia	Wis	25	15	6	Malórum amatóres digni sunt qui spem hábeant in tálibus, et qui fáciunt illos, et qui díligunt, et qui colunt.
 Sapiéntia	Wis	25	15	7	Sed et fígulus mollem terram premens, laborióse fingit ad usus nostros unumquódque vas; et de eódem luto fingit quæ munda sunt in usum vasa, et simíliter quæ his sunt contrária; horum autem vasórum quis sit usus, judex est fígulus.	b
 Sapiéntia	Wis	25	15	8	Et cum labóre vano deum fingit de eódem luto, ille qui paulo ante de terra factus fúerat, et post pusíllum redúcit se unde accéptus est, repetítus ánimæ débitum quam habébat.
 Sapiéntia	Wis	25	15	9	Sed cura est illi non quia laboratúrus est, nec quóniam brevis illi vita est; sed concertátur aurifícibus et argentáriis; sed et ærários imitátur, et glóriam præfert, quóniam res supervácuas fingit.
 Sapiéntia	Wis	25	15	10	Cinis est enim cor ejus, et terra supervácua spes illíus, et luto vílior vita ejus;
 Sapiéntia	Wis	25	15	11	quóniam ignorávit qui se finxit, et qui inspirávit illi ánimam quæ operátur, et qui insufflávit ei spíritum vitálem.
 Sapiéntia	Wis	25	15	12	Sed et æstimavérunt ludum esse vitam nostram, et conversatiónem vitæ compósitam ad lucrum, et oportére undecúmque étiam ex malo acquírere.
 Sapiéntia	Wis	25	15	13	Hic enim scit se super omnes delínquere, qui ex terræ matéria fragília vasa et sculptília fingit.
 Sapiéntia	Wis	25	15	14	Omnes enim insipiéntes, et infelíces supra modum ánimæ supérbi, sunt inimíci pópuli tui, et imperántes illi:	b
 Sapiéntia	Wis	25	15	15	quóniam ómnia idóla natiónum deos æstimavérunt, quibus neque oculórum usus est ad vidéndum, neque nares ad percipiéndum spíritum, neque aures ad audiéndum, neque dígiti mánuum ad tractándum, sed et pedes eórum pigri ad ambulándum.
 Sapiéntia	Wis	25	15	16	Homo enim fecit illos; et qui spíritum mutuátus est, is finxit illos. Nemo enim sibi símilem homo póterit deum fíngere.
 Sapiéntia	Wis	25	15	17	Cum enim sit mortális, mórtuum fingit mánibus iníquis. Mélior enim est ipse his quos colit, quia ipse quidem vixit, cum esset mortális, illi autem numquam.
 Sapiéntia	Wis	25	15	18	Sed et animália misérrima colunt; insensáta enim comparáta his, illis sunt deterióra.
 Sapiéntia	Wis	25	15	19	Sed nec aspéctu áliquis ex his animálibus bona potest conspícere; effugérunt autem Dei laudem et benedictiónem ejus.
 Sapiéntia	Wis	25	16	1	Propter hæc et per his simília passi sunt digne torménta, et per multitúdinem bestiárum extermináti sunt.
 Sapiéntia	Wis	25	16	2	Pro quibus torméntis bene disposuísti pópulum tuum, quibus dedísti concupiscéntiam delectaménti sui novum sapórem, escam parans eis ortygométram:
 Sapiéntia	Wis	25	16	3	ut illi quidem, concupiscéntes escam propter ea quæ illis osténsa et missa sunt, étiam a necessária concupiscéntia averteréntur. Hi autem in brevi ínopes facti, novam gustavérunt escam.
 Sapiéntia	Wis	25	16	4	Oportébat enim illis sine excusatióne quidem superveníre intéritum exercéntibus tyránnidem; his autem tantum osténdere quemádmodum inimíci eórum exterminabántur.
 Sapiéntia	Wis	25	16	5	Étenim cum illis supervénit sæva bestiárum ira, mórsibus perversórum colubrórum exterminabántur.
 Sapiéntia	Wis	25	16	6	Sed non in perpétuum ira tua permánsit, sed ad correptiónem in brevi turbáti sunt, signum habéntes salútis ad commemoratiónem mandáti legis tuæ.
 Sapiéntia	Wis	25	16	7	Qui enim convérsus est, non per hoc quod vidébat sanabátur, sed per te ómnium salvatórem.
 Sapiéntia	Wis	25	16	8	In hoc autem ostendísti inimícis nostris, quia tu es qui líberas ab omni malo.	b
 Sapiéntia	Wis	25	16	9	Illos enim locustárum et muscárum occidérunt morsus, et non est invénta sánitas ánimæ illórum, quia digni erant ab hujuscémodi exterminári.
 Sapiéntia	Wis	25	16	10	Fílios autem tuos nec dracónum venenatórum vicérunt dentes; misericórdia enim tua advéniens sanábat illos.
 Sapiéntia	Wis	25	16	11	In memória enim sermónum tuórum examinabántur, et velóciter salvabántur, ne in altam incidéntes obliviónem, non possent tuo uti adjutório.
 Sapiéntia	Wis	25	16	12	Étenim neque herba, neque malágma sanávit eos; sed tuus, Dómine, sermo, qui sanat ómnia.
 Sapiéntia	Wis	25	16	13	Tu es enim, Dómine, qui vitæ et mortis habes potestátem, et dedúcis ad portas mortis, et redúcis.
 Sapiéntia	Wis	25	16	14	Homo autem occídit quidem per malítiam; et cum exíerit spíritus, non revertétur, nec revocábit ánimam quæ recépta est.
 Sapiéntia	Wis	25	16	15	Sed tuam manum effúgere impossíbile est.	b
 Sapiéntia	Wis	25	16	16	Negántes enim te nosse ímpii, per fortitúdinem bráchii tui flagelláti sunt; novis aquis, et grandínibus, et plúviis persecutiónem passi, et per ignem consúmpti.
 Sapiéntia	Wis	25	16	17	Quod enim mirábile erat, in aqua, quæ ómnia extínguit, plus ignis valébat; Vindex est enim orbis justórum.
 Sapiéntia	Wis	25	16	18	Quodam enim témpore mansuetabátur ignis, ne combureréntur quæ ad ímpios missa erant animália, sed ut ipsi vidéntes scirent quóniam Dei judício patiúntur persecutiónem.
 Sapiéntia	Wis	25	16	19	Et quodam témpore in aqua supra virtútem ignis exardescébat úndique, ut iníquæ terræ natiónem extermináret.
 Sapiéntia	Wis	25	16	20	Pro quibus angelórum esca nutrivísti pópulum tuum; et parátum panem de cælo præstitísti illis sine labóre. Omne delectaméntum in se habéntem, et omnis sapóris suavitátem.
 Sapiéntia	Wis	25	16	21	Substántia enim tua dulcédinem tuam, quam in fílios habes, ostendébat; et desérviens uniuscujúsque voluntáti, ad quod quisque volébat convertebátur.
 Sapiéntia	Wis	25	16	22	Nix autem et glácies sustinébant vim ignis, et non tabescébant: ut scirent quóniam fructus inimicórum exterminábat ignis ardens in grándine et plúvia corúscans;
 Sapiéntia	Wis	25	16	23	hic autem íterum ut nutriréntur justi, étiam suæ virtútis oblítus est.
 Sapiéntia	Wis	25	16	24	Creatúra enim tibi Factóri desérviens, exardéscit in torméntum advérsus injústos, et lénior fit ad benefaciéndum pro his qui in te confídunt.
 Sapiéntia	Wis	25	16	25	Propter hoc et tunc in ómnia transfiguráta, ómnium nutríci grátiæ tuæ deserviébat, ad voluntátem eórum qui a te desiderábant;	b
 Sapiéntia	Wis	25	16	26	ut scirent fílii tui quos dilexísti, Dómine, quóniam non nativitátis fructus pascunt hómines, sed sermo tuus hos qui in te credíderint consérvat.
 Sapiéntia	Wis	25	16	27	Quod enim ab igne non póterat exterminári, statim ab exíguo rádio solis calefáctum tabescébat,
 Sapiéntia	Wis	25	16	28	ut notum ómnibus esset, quóniam opórtet præveníre solem ad benedictiónem tuam, et ad ortum lucis te adoráre.
 Sapiéntia	Wis	25	16	29	Ingráti enim spes tamquam hibernális glácies tabéscet, et dispériet tamquam aqua supervácua.
 Sapiéntia	Wis	25	17	1	Magna sunt enim judícia tua, Dómine, et inenarrabília verba tua. Propter hoc indisciplinátæ ánimæ erravérunt.
 Sapiéntia	Wis	25	17	2	Dum enim persuásum habent iníqui posse dominári natióni sanctæ, vínculis tenebrárum et longæ noctis compedíti, inclúsi sub tectis, fugitívi perpétuæ providéntiæ jacuérunt.
 Sapiéntia	Wis	25	17	3	Et dum putant se látere in obscúris peccátis, tenebróso obliviónis velaménto dispérsi sunt, pavéntes horrénde, et cum admiratióne nímia perturbáti.
 Sapiéntia	Wis	25	17	4	Neque enim quæ continébat illos spelúnca sine timóre custodiébat, quóniam sónitus descéndens perturbábat illos, et persónæ tristes illis apparéntes pavórem illis præstábant.
 Sapiéntia	Wis	25	17	5	Et ignis quidem nulla vis póterat illis lumen præbére, nec síderum límpidæ flammæ illumináre póterant illam noctem horréndam.
 Sapiéntia	Wis	25	17	6	Apparébat autem illis subitáneus ignis timóre plenus; et timóre percúlsi illíus quæ non videbátur faciéi, æstimábant deterióra esse quæ videbántur.
 Sapiéntia	Wis	25	17	7	Et mágicæ artis appósiti erant derísus, et sapiéntiæ glóriæ corréptio cum contumélia.	b
 Sapiéntia	Wis	25	17	8	Illi enim qui promittébant timóres et perturbatiónes expéllere se ab ánima languénte, hi cum derísu pleni timóre languébant.
 Sapiéntia	Wis	25	17	9	Nam etsi nihil illos ex monstris perturbábat, tránsitu animálium et serpéntium sibilatióne commóti, tremebúndi períbant, et áërem quem nulla ratióne quis effúgere posset, negántes se vidére.
 Sapiéntia	Wis	25	17	10	Cum sit enim tímida nequítia, dat testimónium condemnatiónis; semper enim præsúmit sæva, perturbáta consciéntia.
 Sapiéntia	Wis	25	17	11	Nihil enim est timor nisi prodítio cogitatiónis auxiliórum.
 Sapiéntia	Wis	25	17	12	Et dum ab intus minor est exspectátio, majórem cómputat insciéntiam ejus causæ, de qua torméntum præstat.
 Sapiéntia	Wis	25	17	13	Illi autem qui impoténtem vere noctem, et ab ínfimis et ab altíssimis ínferis superveniéntem, eúmdem somnum dormiéntes,
 Sapiéntia	Wis	25	17	14	aliquándo monstrórum exagitabántur timóre, aliquándo ánimæ deficiébant traductióne; subitáneus enim illis et insperátus timor supervénerat.
 Sapiéntia	Wis	25	17	15	Deínde si quisquam ex illis decidísset, custodiebátur in cárcere sine ferro reclúsus.	b
 Sapiéntia	Wis	25	17	16	Si enim rústicus quis erat, aut pastor, aut agri labórum operárius præoccupátus esset, ineffugíbilem sustinébat necessitátem;
 Sapiéntia	Wis	25	17	17	una enim caténa tenebrárum omnes erant colligáti. Sive spíritus síbilans, aut inter spissos árborum ramos ávium sonus suávis, aut vis aquæ decurréntis nímium,
 Sapiéntia	Wis	25	17	18	aut sonus válidus præcipitatárum petrárum, aut ludéntium animálium cursus invísus, aut mugiéntium válida bestiárum vox, aut résonans de altíssimis móntibus echo, deficiéntes faciébant illos præ timóre.
 Sapiéntia	Wis	25	17	19	Omnis enim orbis terrárum límpido illuminabátur lúmine, et non impedítis opéribus continebátur.
 Sapiéntia	Wis	25	17	20	Solis autem illis superpósita erat gravis nox, imágo tenebrárum quæ superventúra illis erat; ipsi ergo sibi erant gravióres ténebris.
 Sapiéntia	Wis	25	18	1	Sanctis autem tuis máxima erat lux, et horum quidem vocem audiébant, sed figúram non vidébant. Et quia non et ipsi éadem passi erant, magnificábant te;
 Sapiéntia	Wis	25	18	2	et qui ante læsi erant, quia non lædebántur, grátias agébant; et ut esset differéntia, donum petébant.
 Sapiéntia	Wis	25	18	3	Propter quod ignis ardéntem colúmnam ducem habuérunt ignótæ viæ, et solem sine læsúra boni hospítii præstitísti.
 Sapiéntia	Wis	25	18	4	Digni quidem illi carére luce, et pati cárcerem tenebrárum, qui inclúsos custodiébant fílios tuos, per quos incipiébat incorrúptum legis lumen sǽculo dari.	b
 Sapiéntia	Wis	25	18	5	Cum cogitárent justórum occídere infántes, et uno exposítio fílio et liberáto, in traductiónem illórum, multitúdinem filiórum abstulísti, et páriter illos perdidísti in aqua válida.
 Sapiéntia	Wis	25	18	6	Illa enim nox ante cógnita est a pátribus nostris, ut vere sciéntes quibus juraméntis credidérunt, animæquióres essent.
 Sapiéntia	Wis	25	18	7	Suscépta est autem a pópulo tuo sánitas quidem justórum, injustórum autem exterminátio.
 Sapiéntia	Wis	25	18	8	Sicut enim læsísti adversários, sic et nos próvocans magnificásti.
 Sapiéntia	Wis	25	18	9	Abscónse enim sacrificábant justi púeri bonórum, et justítiæ legem in concórdia disposuérunt; simíliter et bona et mala receptúros justos, patrum jam decantántes laudes.	b
 Sapiéntia	Wis	25	18	10	Resonábat autem inconvéniens inimicórum vox, et flébilis audiebátur planctus ploratórum infántium.
 Sapiéntia	Wis	25	18	11	Símili autem pœna servus cum dómino afflíctus est, et populáris homo regi simília passus.
 Sapiéntia	Wis	25	18	12	Simíliter ergo omnes, uno nómine mortis, mórtuos habébant innumerábiles. Nec enim ad sepeliéndum vivi sufficiébant, quóniam uno moménto quæ erat præclárior nátio illórum extermináta est.
 Sapiéntia	Wis	25	18	13	De ómnibus enim non credéntes, propter venefícia; tunc vero primum cum fuit extermínium primogenitórum, spopondérunt pópulum Dei esse.
 Sapiéntia	Wis	25	18	14	Cum enim quiétum siléntium continéret ómnia, et nox in suo cursu médium iter habéret,	b
 Sapiéntia	Wis	25	18	15	omnípotens sermo tuus de cælo, a regálibus sédibus, durus debellátor in médiam extermínii terram prosilívit,
 Sapiéntia	Wis	25	18	16	gládius acútus insimulátum impérium tuum portans, et stans, replévit ómnia morte, et usque ad cælum attingébat stans in terra.
 Sapiéntia	Wis	25	18	17	Tunc contínuo visus somniórum malórum turbavérunt illos, et timóres supervenérunt insperáti.
 Sapiéntia	Wis	25	18	18	Et álius álibi projéctus semivívus, propter quam moriebátur causam demonstrábat mortis.
 Sapiéntia	Wis	25	18	19	Visiónes enim quæ illos turbavérunt hæc præmonébant, ne ínscii quare mala patiebántur perírent.
 Sapiéntia	Wis	25	18	20	Tétigit autem tunc et justos tentátio mortis et commótio in erémo facta est multitúdinis; sed non diu permánsit ira tua.	b
 Sapiéntia	Wis	25	18	21	Próperans enim homo sine queréla deprecári pro pópulis, próferens servitútis suæ scutum, oratiónem et per incénsum deprecatiónem allégans, réstitit iræ, et finem impósuit necessitáti, osténdens quóniam tuus est fámulus.
 Sapiéntia	Wis	25	18	22	Vicit autem turbas non in virtúte córporis, nec armatúræ poténtia; sed verbo illum qui se vexábat subjécit, juraménta paréntum, et testaméntum commémorans.
 Sapiéntia	Wis	25	18	23	Cum enim jam acervátim cecidíssent super altérutrum mórtui, intérstitit, et amputávit ímpetum, et divísit illam quæ ad vivos ducébat viam.
 Sapiéntia	Wis	25	18	24	In veste enim podéris quam habébat, totus erat orbis terrárum; et paréntum magnália in quátuor ordínibus lápidum erant sculpta, et magnificiéntia tua in diadémate cápitis illíus sculpta erat.
 Sapiéntia	Wis	25	18	25	His autem cessit qui exterminábat, et hæc extímuit; erat enim sola tentátio iræ suffíciens.
 Sapiéntia	Wis	25	19	1	Ímpiis autem usque in novíssimum sine misericórdia ira supervénit: præsciébat enim et futúra illórum;
 Sapiéntia	Wis	25	19	2	quóniam cum ipsi permisíssent ut se edúcerent, et cum magna sollicitúdine præmisíssent illos, consequebántur illos, pœniténtia acti.
 Sapiéntia	Wis	25	19	3	Adhuc enim inter manus habéntes luctum, et deplorántes ad monuménta mortuórum, áliam sibi assumpsérunt cogitatiónem insciéntiæ, et quos rogántes projécerant, hos tamquam fugitívos persequebántur.
 Sapiéntia	Wis	25	19	4	Ducébat enim illos ad hunc finem digna necéssitas; et horum quæ accíderant commemoratiónem amittébant, ut quæ déerant torméntis repléret punítio,
 Sapiéntia	Wis	25	19	5	et pópulus quidem tuus mirabíliter transíret, illi autem novam mortem invenírent.
 Sapiéntia	Wis	25	19	6	Omnis enim creatúra ad suum genus ab inítio refigurabátur, desérviens tuis præcéptis, ut púeri tui custodiréntur illǽsi.	b
 Sapiéntia	Wis	25	19	7	Nam nubes castra eórum obumbrábat; et ex aqua quæ ante erat, terra árida appáruit; et in mari Rubro via sine impediménto, et campus gérminans de profúndo nímio;
 Sapiéntia	Wis	25	19	8	per quem omnis nátio transívit quæ tegebátur tua manu, vidéntes tua mirabília et monstra.
 Sapiéntia	Wis	25	19	9	Tamquam enim equi depavérunt escam, et tamquam agni exsultavérunt, magnificántes te, Dómine, qui liberásti illos.
 Sapiéntia	Wis	25	19	10	Mémores enim erant adhuc eórum quæ in incolátu illórum facta fúerant, quemádmodum pro natióne animálium edúxit terra muscas, et pro píscibus eructávit flúvius multitúdinem ranárum.
 Sapiéntia	Wis	25	19	11	Novíssime autem vidérunt novam creatúram ávium, cum, addúcti concupiscéntia, postulavérunt escas epulatiónis.
 Sapiéntia	Wis	25	19	12	In allocutióne enim desidérii ascéndit illis de mari ortygométra; et vexatiónes peccatóribus supervenérunt, non sine illis quæ ante facta erant arguméntis per vim fúlminum: juste enim patiebántur secúndum suas nequítias.
 Sapiéntia	Wis	25	19	13	Étenim detestabiliórem inhospitalitátem instituérunt: álii quidem ignótos non recipiébant ádvenas; álii autem bonos hóspites in servitútem redigébant.	b
 Sapiéntia	Wis	25	19	14	Et non solum hæc, sed et álius quidam respéctus illórum erat, quóniam invíti recipiébant extráneos.
 Sapiéntia	Wis	25	19	15	Qui autem cum lætítia recepérunt hos qui eísdem usi erant justítiis, sævíssimis afflixérunt dolóribus.
 Sapiéntia	Wis	25	19	16	Percússi sunt autem cæcitáte, sicut illi in fóribus justi, cum subitáneis coopérti essent ténebris, unusquísque tránsitum óstii sui quærébat.
 Sapiéntia	Wis	25	19	17	In se enim eleménta dum convertúntur, sicut in órgano qualitátis sonus immutátur, et ómnia suum sonum custódiunt: unde æstimári ex ipso visu certo potest.	b
 Sapiéntia	Wis	25	19	18	Agréstia enim in aquática convertebántur, et quæcúmque erant natántia, in terram transíbant,
 Sapiéntia	Wis	25	19	19	ignis in aqua valébat supra suam virtútem, et aqua extinguéntis natúræ obliviscebátur.
 Sapiéntia	Wis	25	19	20	Flammæ e contrário corruptibílium animálium non vexavérunt carnes coambulántium, nec dissolvébant illam, quæ fácile dissolvebátur sicut glácies, bonam escam. In ómnibus enim magnificásti pópulum tuum, Dómine, et honorásti, et non despexísti, in omni témpore et in omni loco assístens eis.
 #	Ecclesiásticus	Ecclus	Ecclesiásticus
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	1	Omnis sapiéntia a Dómino Deo est: et cum illo fuit semper, et est ante ævum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	2	Arénam maris, et plúviæ guttas, et dies sǽculi, quis dinumerávit? altitúdinem cæli, et latitúdinem terræ, et profúndum abýssi, quis diménsus est?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	3	sapiéntiam Dei præcedéntem ómnia, quis investigávit?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	4	Prior ómnium creáta est sapiéntia, et intelléctus prudéntiæ ab ævo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	5	Fons sapiéntiæ verbum Dei in excélsis, et ingréssus illíus mandáta ætérna.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	6	Radix sapiéntiæ cui reveláta est? et astútias illíus quis agnóvit?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	7	disciplína sapiéntiæ cui reveláta est et manifestáta? et multiplicatiónem ingréssus illíus quis intelléxit?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	8	Unus est altíssimus, Creátor omnípotens, et rex potens et metuéndus nimis, sedens super thronum illíus, et dóminans Deus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	9	Ipse creávit illam in Spíritu Sancto, et vidit, et dinumerávit, et mensus est:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	10	et effúdit illam super ómnia ópera sua, et super omnem carnem, secúndum datum suum, et prǽbuit illam diligéntibus se.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	11	Timor Dómini glória, et gloriátio, et lætítia, et coróna exsultatiónis.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	12	Timor Dómini delectábit cor, et dabit lætítiam, et gáudium, et longitúdinem diérum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	13	Timénti Dóminum bene erit in extrémis, et in die defunctiónis suæ benedicétur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	14	Diléctio Dei honorábilis sapiéntia:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	15	quibus autem apparúerit in visu díligunt eam in visióne, et in agnitióne magnálium suórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	16	Inítium sapiéntiæ timor Dómini: et cum fidélibus in vulva concreátus est: cum eléctis féminis gráditur, et cum justis et fidélibus agnóscitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	17	Timor Dómini sciéntiæ religiósitas:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	18	religiósitas custódiet et justificábit cor; jucunditátem atque gáudium dabit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	19	Timénti Dóminum bene erit, et in diébus consummatiónis illíus benedicétur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	20	Plenitúdo sapiéntiæ est timére Deum, et plenitúdo a frúctibus illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	21	Omnem domum illíus implébit a generatiónibus, et receptácula a thesáuris illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	22	Coróna sapiéntiæ timor Dómini, replens pacem et salútis fructum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	23	et vidit, et dinumerávit eam: útraque autem sunt dona Dei.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	24	Sciéntiam et intelléctum prudéntiæ sapiéntia compartiétur, et glóriam tenéntium se exáltat.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	25	Radix sapiéntiæ est timére Dóminum, et rami illíus longǽvi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	26	In thesáuris sapiéntiæ intelléctus et sciéntiæ religiósitas: execrátio autem peccatóribus sapiéntia.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	27	Timor Dómini expéllit peccátum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	28	nam qui sine timóre est non póterit justificári: iracúndia enim animositátis illíus subvérsio illíus est.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	29	Usque in tempus sustinébit pátiens, et póstea reddítio jucunditátis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	30	Bonus sensus usque in tempus abscóndet verba illíus, et lábia multórum enarrábunt sensum illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	31	In thesáuris sapiéntiæ significátio disciplínæ:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	32	execrátio autem peccatóri cultúra Dei.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	33	Fili, concupíscens sapiéntiam, consérva justítiam, et Deus præbébit illam tibi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	34	Sapiéntia enim et disciplína timor Dómini: et quod beneplácitum est illi,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	35	fides et mansuetúdo, et adimplébit thesáuros illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	36	Ne sis incredíbilis timóri Dómini, et ne accésseris ad illum dúplici corde.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	37	Ne fúeris hypócrita in conspéctu hóminum, et non scandalizéris in lábiis tuis.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	38	Atténde in illis, ne forte cadas, et addúcas ánimæ tuæ inhonoratiónem:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	39	et revélet Deus abscónsa tua, et in médio synagógæ elídat te:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	1	40	quóniam accessísti malígne ad Dóminum, et cor tuum plenum est dolo et fallácia.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	2	1	Fili, accédens ad servitútem Dei sta in justítia et timóre, et prǽpara ánimam tuam ad tentatiónem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	2	2	Déprime cor tuum, et sústine: inclína aurem tuam, et súscipe verba intelléctus: et ne festínes in témpore obductiónis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	2	3	Sústine sustentatiónes Dei: conjúngere Deo, et sústine, ut crescat in novíssimo vita tua.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	2	4	Omne quod tibi applicítum fúerit áccipe: et in dolóre sústine, et in humilitáte tua patiéntiam habe:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	2	5	quóniam in igne probátur aurum et argéntum, hómines vero receptíbiles in camíno humiliatiónis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	2	6	Crede Deo, et recuperábit te: et dírige viam tuam, et spera in illum: serva timórem illíus, et in illo veterásce.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	2	7	Metuéntes Dóminum, sustinéte misericórdiam ejus: et non deflectátis ab illo, ne cadátis.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	2	8	Qui timétis Dóminum, crédite illi, et non evacuábitur merces vestra.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	2	9	Qui timétis Dóminum, speráte in illum, et in oblectatiónem véniet vobis misericórdia.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	2	10	Qui timétis Dóminum, dilígite illum, et illuminabúntur corda vestra.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	2	11	Respícite, fílii, natiónes hóminum: et scitóte quia nullus sperávit in Dómino et confúsus est.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	2	12	Quis enim permánsit in mandátis ejus, et derelíctus est? aut quis invocávit eum, et despéxit illum?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	2	13	Quóniam pius et miséricors est Deus, et remíttet in die tribulatiónis peccáta, et protéctor est ómnibus exquiréntibus se in veritáte.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	2	14	Væ dúplici corde, et lábiis sceléstis, et mánibus malefaciéntibus, et peccatóri terram ingrediénti duábus viis!	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	2	15	Væ dissolútis corde, qui non credunt Deo, et ídeo non protegéntur ab eo!
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	2	16	Væ his qui perdidérunt sustinéntiam, et qui dereliquérunt vias rectas, et divertérunt in vias pravas!
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	2	17	Et quid fácient cum inspícere cœ́perit Dóminus?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	2	18	Qui timent Dóminum non erunt incredíbiles verbo illíus: et qui díligunt illum conservábunt viam illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	2	19	Qui timent Dóminum inquírent quæ beneplácita sunt ei, et qui díligunt eum replebúntur lege ipsíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	2	20	Qui timent Dóminum præparábunt corda sua, et in conspéctu illíus sanctificábunt ánimas suas.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	2	21	Qui timent Dóminum custódiunt mandáta illíus, et patiéntiam habébunt usque ad inspectiónem illíus,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	2	22	dicéntes: Si pœniténtiam non egérimus, incidémus in manus Dómini, et non in manus hóminum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	2	23	Secúndum enim magnitúdinem ipsíus, sic et misericórdia illíus cum ipso est.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	1	Fílii sapiéntiæ ecclésia justórum, et nátio illórum obediéntia et diléctio.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	2	Judícium patris audíte, fílii, et sic fácite, ut salvi sitis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	3	Deus enim honorávit patrem in fíliis: et judícium matris exquírens, firmávit in fílios.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	4	Qui díligit Deum exorábit pro peccátis, et continébit se ab illis, et in oratióne diérum exaudiétur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	5	Et sicut qui thesaurízat, ita et qui honoríficat matrem suam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	6	Qui honórat patrem suum jucundábitur in fíliis, et in die oratiónis suæ exaudiétur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	7	Qui honórat patrem suum vita vivet longióre, et qui obédit patri refrigerábit matrem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	8	Qui timet Dóminum honórat paréntes, et quasi dóminis sérviet his qui se genuérunt.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	9	In ópere, et sermóne, et omni patiéntia, honóra patrem tuum,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	10	ut supervéniat tibi benedíctio ab eo, et benedíctio illíus in novíssimo máneat.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	11	Benedíctio patris firmat domos filiórum: maledíctio autem matris erádicat fundaménta.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	12	Ne gloriéris in contumélia patris tui: non enim est tibi glória ejus confúsio.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	13	Glória enim hóminis ex honóre patris sui, et dédecus fílii pater sine honóre.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	14	Fili, súscipe senéctam patris tui, et non contrístes eum in vita illíus:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	15	et si defécerit sensu, véniam da, et ne spernas eum in virtúte tua: eleemósyna enim patris non erit in oblivióne.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	16	Nam pro peccáto matris restituétur tibi bonum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	17	et in justítia ædificábitur tibi, et in die tribulatiónis commemorábitur tui, et sicut in seréno glácies, solvéntur peccáta tua.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	18	Quam malæ famæ est qui derelínquit patrem, et est maledíctus a Deo qui exásperat matrem!
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	19	Fili, in mansuetúdine ópera tua pérfice, et super hóminum glóriam diligéris.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	20	Quanto magnus es, humília te in ómnibus, et coram Deo invénies grátiam:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	21	quóniam magna poténtia Dei solíus, et ab humílibus honorátur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	22	Altióra te ne quæsíeris, et fortióra te ne scrutátus fúeris: sed quæ præcépit tibi Deus, illa cógita semper, et in plúribus opéribus ejus ne fúeris curiósus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	23	Non est enim tibi necessárium ea, quæ abscóndita sunt, vidére óculis tuis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	24	In supervácuis rebus noli scrutári multiplíciter, et in plúribus opéribus ejus non eris curiósus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	25	Plúrima enim super sensum hóminum osténsa sunt tibi:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	26	multos quoque supplantávit suspício illórum, et in vanitáte detínuit sensus illórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	27	Cor durum habébit male in novíssimo, et qui amat perículum in illo períbit.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	28	Cor ingrédiens duas vias non habébit succéssus, et pravus corde in illis scandalizábitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	29	Cor nequam gravábitur in dolóribus, et peccátor adjíciet ad peccándum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	30	Synagógæ superbórum non erit sánitas, frutex enim peccáti radicábitur in illis, et non intelligétur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	31	Cor sapiéntis intellígitur in sapiéntia, et auris bona áudiet cum omni concupiscéntia sapiéntiam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	32	Sápiens cor et intelligíbile abstinébit se a peccátis, et in opéribus justítiæ succéssus habébit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	33	Ignem ardéntem exstínguit aqua, et eleemósyna resístit peccátis:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	3	34	et Deus prospéctor est ejus qui reddit grátiam: méminit ejus in pósterum, et in témpore casus sui invéniet firmaméntum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	1	Fili, eleemósynam páuperis ne defráudes, et óculos tuos ne transvértas a páupere.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	2	Ánimam esuriéntem ne despéxeris, et non exásperes páuperem in inópia sua.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	3	Cor ínopis ne afflíxeris, et non prótrahas datum angustiánti.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	4	Rogatiónem contribuláti ne abjícias, et non avértas fáciem tuam ab egéno.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	5	Ab ínope ne avértas óculos tuos propter iram: et non relínquas quæréntibus tibi retro maledícere.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	6	Maledicéntis enim tibi in amaritúdine ánimæ, exaudiétur deprecátio illíus: exáudiet autem eum qui fecit illum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	7	Congregatióni páuperum affábilem te fácito: et presbýtero humília ánimam tuam, et magnáto humília caput tuum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	8	Declína páuperi sine tristítia aurem tuam, et redde débitum tuum, et respónde illi pacífica in mansuetúdine.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	9	Líbera eum qui injúriam pátitur de manu supérbi, et non ácide feras in ánima tua.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	10	In judicándo esto pupíllis miséricors ut pater, et pro viro matri illórum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	11	et eris tu velut fílius Altíssimi obédiens, et miserébitur tui magis quam mater.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	12	Sapiéntia fíliis suis vitam inspírat: et súscipit inquiréntes se, et præíbit in via justítiæ.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	13	Et qui illam díligit, díligit vitam, et qui vigiláverint ad illam complecténtur placórem ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	14	Qui tenúerint illam, vitam hæreditábunt: et quo introíbit benedícet Deus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	15	Qui sérviunt ei obsequéntes erunt sancto: et eos qui díligunt illam, díligit Deus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	16	Qui audit illam judicábit gentes: et qui intuétur illam permanébit confídens.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	17	Si credíderit ei, hæreditábit illam, et erunt in confirmatióne creatúræ illíus:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	18	quóniam in tentatióne ámbulat cum eo, et in primis éliget eum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	19	Timórem, et metum, et probatiónem indúcet super illum: et cruciábit illum in tribulatióne doctrínæ suæ, donec tentet eum in cogitatiónibus suis, et credat ánimæ illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	20	Et firmábit illum, et iter addúcet diréctum ad illum, et lætificábit illum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	21	et denudábit abscónsa sua illi, et thesaurizábit super illum sciéntiam et intelléctum justítiæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	22	Si autem oberráverit, derelínquet eum, et tradet eum in manus inimíci sui.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	23	Fili, consérva tempus, et devíta a malo.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	24	Pro ánima tua ne confundáris dícere verum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	25	est enim confúsio addúcens peccátum, et est confúsio addúcens glóriam et grátiam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	26	Ne accípias fáciem advérsus fáciem tuam, nec advérsus ánimam tuam mendácium.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	27	Ne revereáris próximum tuum in casu suo,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	28	nec retíneas verbum in témpore salútis. Non abscóndas sapiéntiam tuam in decóre suo:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	29	in lingua enim sapiéntia dignóscitur: et sensus, et sciéntia, et doctrína in verbo sensáti, et firmaméntum in opéribus justítiæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	30	Non contradícas verbo veritátis ullo modo, et de mendácio ineruditiónis tuæ confúndere.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	31	Non confundáris confitéri peccáta tua, et ne subjícias te omni hómini pro peccáto.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	32	Noli resístere contra fáciem poténtis, nec conéris contra ictum flúvii.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	33	Pro justítia agonizáre pro ánima tua, et usque ad mortem certa pro justítia: et Deus expugnábit pro te inimícos tuos.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	34	Noli citátus esse in lingua tua, et inútilis, et remíssus in opéribus tuis.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	35	Noli esse sicut leo in domo tua, evértens domésticos tuos, et ópprimens subjéctos tibi.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	4	36	Non sit porrécta manus tua ad accipiéndum, et ad dandum collécta.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	5	1	Noli atténdere ad possessiónes iníquas, et ne díxeris: Est mihi suffíciens vita: nihil enim próderit in témpore vindíctæ et obductiónis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	5	2	Ne sequáris in fortitúdine tua concupiscéntiam cordis tui,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	5	3	et ne díxeris: Quómodo pótui? aut, Quis me subjíciet propter facta mea? Deus enim víndicans vindicábit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	5	4	Ne díxeris: Peccávi: et quid mihi áccidit triste? Altíssimus enim est pátiens rédditor.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	5	5	De propitiátio peccáto noli esse sine metu, neque adjícias peccátum super peccátum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	5	6	Et ne dicas: Miserátio Dómini magna est, multitúdinis peccatórum meórum miserébitur:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	5	7	misericórdia enim et ira ab illo cito próximant, et in peccatóres réspicit ira illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	5	8	Non tardes convérti ad Dóminum, et ne dífferas de die in diem:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	5	9	súbito enim véniet ira illíus, et in témpore vindíctæ dispérdet te.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	5	10	Noli ánxius esse in divítiis injústis: non enim próderunt tibi in die obductiónis et vindíctæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	5	11	Non véntiles te in omnem ventum, et non eas in omnem viam: sic enim omnis peccátor probátur in dúplici lingua.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	5	12	Esto firmus in via Dómini, et in veritáte sensus tui et sciéntia: et prosequátur te verbum pacis et justítiæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	5	13	Esto mansuétus ad audiéndum verbum, ut intélligas, et cum sapiéntia próferas respónsum verum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	5	14	Si est tibi intelléctus, respónde próximo: sin autem, sit manus tua super os tuum, ne capiáris in verbo indisciplináto, et confundáris.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	5	15	Honor et glória in sermóne sensáti: lingua vero imprudéntis subvérsio est ipsíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	5	16	Non appelléris susúrro, et lingua tua ne capiáris et confundáris:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	5	17	super furem enim est confúsio et pœniténtia, et denotátio péssima super bilínguem: susurratóri autem ódium, et inimicítia, et contumélia.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	5	18	Justífica pusíllum et magnum simíliter.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	1	Noli fíeri pro amíco inimícus próximo: impropérium enim et contuméliam malus hæreditábit: et omnis peccátor ínvidus et bilínguis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	2	Non te extóllas in cogitatióne ánimæ tuæ velut táurus, ne forte elidátur virtus tua per stultítiam:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	3	et fólia tua cómedat, et fructus tuos perdat, et relinquáris velut lignum áridum in erémo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	4	Ánima enim nequam dispérdet qui se habet, et in gáudium inimícis dat illum, et dedúcet in sortem impiórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	5	Verbum dulce multíplicat amícos et mítigat inimícos, et lingua éucharis in bono hómine abúndat.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	6	Multi pacífici sint tibi: et consiliárius sit tibi unus de mille.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	7	Si póssides amícum, in tentatióne pósside eum, et ne fácile credas ei.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	8	Est enim amícus secúndum tempus suum, et non permanébit in die tribulatiónis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	9	Et est amícus qui convértitur ad inimicítiam, et est amícus qui ódium et rixam et convítia denudábit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	10	Est autem amícus sócius mensæ, et non permanébit in die necessitátis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	11	Amícus si permánserit fixus, erit tibi quasi coæquális, et in domésticis tuis fiduciáliter aget.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	12	Si humiliáverit se contra te, et a fácie tua abscónderit se, unánimem habébis amicítiam bonam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	13	Ab inimícis tuis separáre, et ab amícis tuis atténde.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	14	Amícus fidélis protéctio fortis: qui autem invénit illum, invénit thesáurum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	15	Amíco fidéli nulla est comparátio, et non est digna ponderátio auri et argénti contra bonitátem fídei illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	16	Amícus fidélis medicaméntum vitæ et immortalitátis: et qui métuunt Dóminum, invénient illum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	17	Qui timet Deum æque habébit amicítiam bonam, quóniam secúndum illum erit amícus illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	18	Fili, a juventúte tua éxcipe doctrínam, et usque ad canos invénies sapiéntiam.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	19	Quasi is qui arat et séminat accéde ad eam, et sústine bonos fructus illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	20	In ópere enim ipsíus exíguum laborábis, et cito edes de generatiónibus illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	21	Quam áspera est nímium sapiéntia indóctis homínibus! et non permanébit in illa excors.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	22	Quasi lápidis virtus probátio erit in illis: et non demorabúntur projícere illam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	23	Sapiéntia enim doctrínæ secúndum nomen est ejus, et non est multis manifestáta: quibus autem cógnita est, pérmanet usque ad conspéctum Dei.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	24	Audi, fili, et áccipe consílium intelléctus, et ne abjícias consílium meum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	25	Ínjice pedem tuum in cómpedes illíus, et in torques illíus collum tuum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	26	Súbjice húmerum tuum, et porta illam, et ne acediéris vínculis ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	27	In omni ánimo tuo accéde ad illam, et in omni virtúte tua consérva vias ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	28	Invéstiga illam, et manifestábitur tibi: et cóntinens factus, ne derelínquas eam:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	29	in novíssimis enim invénies réquiem in ea, et convertétur tibi in oblectatiónem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	30	Et erunt tibi cómpedes ejus in protectiónem fortitúdinis et bases virtútis, et torques illíus in stolam glóriæ:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	31	decor enim vitæ est in illa, et víncula illíus alligatúra salutáris.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	32	Stolam glóriæ índues eam, et corónam gratulatiónis superpónes tibi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	33	Fili, si atténderis mihi, disces: et si accomodáveris ánimum tuum, sápiens eris.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	34	Si inclináveris aurem tuam, excípies doctrínam: et si diléxeris audíre, sápiens eris.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	35	In multitúdine presbyterórum prudéntium sta, et sapiéntiæ illórum ex corde conjúngere, ut omnem narratiónem Dei possis audíre, et provérbia laudis non effúgiant a te.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	36	Et si víderis sensátum, evígila ad eum, et gradus ostiórum illíus éxterat pes tuus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	6	37	Cogitátum tuum habe in præcéptis Dei, et in mandátis illíus máxime assíduus esto: et ipse dabit tibi cor, et concupiscéntia sapiéntiæ dábitur tibi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	1	Noli fácere mala, et non te apprehéndent:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	2	discéde ab iníquo, et defícient mala abs te.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	3	Fili, non sémines mala in sulcis injustítiæ, et non metes ea in séptuplum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	4	Noli quǽrere a Dómino ducátum, neque a rege cáthedram honóris.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	5	Non te justífices ante Deum, quóniam ágnitor cordis ipse est: et penes regem noli velle vidéri sápiens.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	6	Noli quǽrere fíeri judex, nisi váleas virtúte irrúmpere iniquitátes: ne forte extiméscas fáciem poténtis, et ponas scándalum in æquitáte tua.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	7	Non pecces in multitúdinem civitátis, nec te immíttas in pópulum:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	8	neque álliges duplícia peccáta, nec enim in uno eris immúnis.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	9	Noli esse pusillánimis in ánimo tuo:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	10	exoráre et fácere eleemósynam ne despícias.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	11	Ne dicas: In multitúdine múnerum meórum respíciet Deus, et offerénte me Deo altíssimo, múnera mea suscípiet.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	12	Non irrídeas hóminem in amaritúdine ánimæ: est enim qui humíliat et exáltat circumspéctor Deus.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	13	Noli amáre mendácium advérsus fratrem tuum, neque in amícum simíliter fácias.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	14	Noli velle mentíri omne mendácium: assidúitas enim illíus non est bona.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	15	Noli verbósus esse in multitúdine presbyterórum, et non íteres verbum in oratióne tua.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	16	Non óderis laboriósa ópera, et rusticatiónem creátam ab Altíssimo.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	17	Non te réputes in multitúdine indisciplinatórum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	18	Meménto iræ, quóniam non tardábit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	19	Humília valde spíritum tuum, quóniam vindícta carnis ímpii ignis et vermis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	20	Noli prævaricári in amícum pecúniam differéntem, neque fratrem caríssimum auro spréveris.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	21	Noli discédere a mulíere sensáta et bona, quam sortítus es in timóre Dómini: grátia enim verecúndiæ illíus super aurum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	22	Non lædas servum in veritáte operántem, neque mercenárium dantem ánimam suam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	23	Servus sensátus sit tibi diléctus quasi ánima tua: non defráudes illum libertáte, neque ínopem derelínquas illum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	24	Pécora tibi sunt, atténde illis: et si sunt utília, persevérent apud te.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	25	Fílii tibi sunt? érudi illos, et curva illos a puerítia illórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	26	Fíliæ tibi sunt? serva corpus illárum, et non osténdas hílarem fáciem tuam ad illas.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	27	Trade fíliam, et grande opus féceris: et hómini sensáto da illam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	28	Múlier si est tibi secúndum ánimam tuam, non projícias illam: et odíbili non credas te.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	28b	In toto corde tuo
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	29	honóra patrem tuum, et gémitus matris tuæ ne obliviscáris:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	30	meménto quóniam nisi per illos natus non fuísses: et retríbue illis, quómodo et illi tibi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	31	In tota ánima tua time Dóminum, et sacerdótes illíus sanctífica.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	32	In omni virtúte tua dílige eum qui te fecit, et minístros ejus ne derelínquas.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	33	Honóra Deum ex tota ánima tua, et honorífica sacerdótes, et propúrga te cum bráchiis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	34	Da illis partem, sicut mandátum est tibi, primitiárum et purgatiónis, et de negligéntia tua purga te cum paucis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	35	Datum brachiórum tuórum, et sacrifícium sanctificatiónis ófferes Dómino, et inítia sanctórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	36	Et páuperi porríge manum tuam, ut perficiátur propitiátio et benedíctio tua.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	37	Grátia dati in conspéctu omnis vivéntis, et mórtuo non prohíbeas grátiam.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	38	Non desis plorántibus in consolatióne, et cum lugéntibus ámbula.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	39	Non te pígeat visitáre infírmum: ex his enim in dilectióne firmáberis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	7	40	In ómnibus opéribus tuis memoráre novíssima tua, et in ætérnum non peccábis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	8	1	Non lítiges cum hómine poténte, ne forte íncidas in manus illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	8	2	Non conténdas cum viro locupléte, ne forte contra te constítuat litem tibi:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	8	3	multos enim pérdidit aurum et argéntum, et usque ad cor regum exténdit et convértit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	8	4	Non lítiges cum hómine linguáto, et non strues in ignem illíus ligna.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	8	5	Non commúnices hómini indócto, ne male de progénie tua loquátur.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	8	6	Ne despícias hóminem averténtem se a peccáto, neque impróperes ei: meménto quóniam omnes in correptióne sumus.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	8	7	Ne spernas hóminem in sua senectúte, étenim ex nobis senéscunt.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	8	8	Noli de mórtuo inimíco tuo gaudére: sciens quóniam omnes mórimur, et in gáudium nólumus veníre.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	8	9	Ne despícias narratiónem presbyterórum sapiéntium, et in provérbiis eórum conversáre:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	8	10	ab ipsis enim disces sapiéntiam et doctrínam intelléctus, et servíre magnátis sine queréla.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	8	11	Non te prætéreat narrátio seniórum, ipsi enim didicérunt a pátribus suis:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	8	12	quóniam ab ipsis disces intelléctum, et in témpore necessitátis dare respónsum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	8	13	Non incéndas carbónes peccatórum árguens eos, et ne incendáris flamma ignis peccatórum illórum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	8	14	Ne contra fáciem stes contumeliósi, ne sédeat quasi insidiátor ori tuo.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	8	15	Noli fœnerári hómini fortióri te: quod si fœneráveris, quasi pérditum habe.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	8	16	Non spóndeas super virtútem tuam: quod si spopónderis, quasi restítuens cógita.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	8	17	Non júdices contra júdicem, quóniam secúndum quod justum est júdicat.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	8	18	Cum audáce non eas in via, ne forte gravet mala sua in te: ipse enim secúndum voluntátem suam vadit, et simul cum stultítia illíus péries.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	8	19	Cum iracúndo non fácias rixam, et cum audáce non eas in desértum: quóniam quasi nihil est ante illum sanguis, et ubi non est adjutórium, elídet te.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	8	20	Cum fátuis consílium non hábeas: non enim póterunt dilígere nisi quæ eis placent.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	8	21	Coram extráneo ne fácias consílium: nescis enim quid páriet.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	8	22	Non omni hómini cor tuum maniféstes, ne forte ínferat tibi grátiam falsam, et conviciétur tibi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	1	Non zeles mulíerem sinus tui, ne osténdat super te malítiam doctrínæ nequam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	2	Non des mulíeri potestátem ánimæ tuæ, ne ingrediátur in virtútem tuam, et confundáris.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	3	Ne respícias mulíerem multívolam, ne forte íncidas in láqueos illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	4	Cum saltatríce ne assíduus sis, nec áudias illam, ne forte péreas in efficácia illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	5	Vírginem ne conspícias, ne forte scandalizéris in decóre illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	6	Ne des fornicáriis ánimam tuam in ullo, ne perdas te et hæreditátem tuam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	7	Noli circumspícere in vicis civitátis, nec oberráveris in platéis illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	8	Avérte fáciem tuam a mulíere compta, et ne circumspícias spéciem aliénam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	9	Propter spéciem mulíeris multi periérunt: et ex hoc concupiscéntia quasi ignis exardéscit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	10	Omnis múlier quæ est fornicária, quasi stercus in via conculcábitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	11	Spéciem mulíeris aliénæ multi admiráti, réprobi facti sunt: collóquium enim illíus quasi ignis exardéscit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	12	Cum aliéna mulíere ne sédeas omníno, nec accúmbas cum ea super cúbitum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	13	et non altercéris cum illa in vino, ne forte declínet cor tuum in illam, et sánguine tuo labáris in perditiónem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	14	Ne derelínquas amícum antíquum: novus enim non erit símilis illi.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	15	Vinum novum amícus novus: veteráscet, et cum suavitáte bibes illud.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	16	Non zeles glóriam et opes peccatóris: non enim scis quæ futúra sit illíus subvérsio.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	17	Non pláceat tibi injúria injustórum, sciens quóniam usque ad ínferos non placébit ímpius.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	18	Longe abésto ab hómine potestátem habénte occidéndi, et non suspicáberis timórem mortis.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	19	Et si accésseris ad illum, noli áliquid commíttere, ne forte áuferat vitam tuam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	20	Communiónem mortis scito, quóniam in médio laqueórum ingrediéris, et super doléntium arma ambulábis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	21	Secúndum virtútem tuam cave te a próximo tuo, et cum sapiéntibus et prudéntibus tracta.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	22	Viri justi sint tibi convívæ, et in timóre Dei sit tibi gloriátio:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	23	et in sensu sit tibi cogitátus Dei, et omnis enarrátio tua in præcéptis Altíssimi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	24	In manu artíficum ópera laudabúntur, et princeps pópuli in sapiéntia sermónis sui, in sensu vero seniórum verbum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	9	25	Terríbilis est in civitáte sua homo linguósus: et temerárius in verbo suo odíbilis erit.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	1	Judex sápiens judicábit pópulum suum, et principátus sensáti stábilis erit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	2	Secúndum júdicem pópuli, sic et minístri ejus: et qualis rector est civitátis, tales et inhabitántes in ea.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	3	Rex insípiens perdet pópulum suum: et civitátes inhabitabúntur per sensum poténtium.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	4	In manu Dei potéstas terræ: et útilem rectórem suscitábit in tempus super illam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	5	In manu Dei prospéritas hóminis, et super fáciem scribæ impónet honórem suum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	6	Omnis injúriæ próximi ne memíneris, et nihil agas in opéribus injúriæ.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	7	Odíbilis coram Deo est et homínibus supérbia, et execrábilis omnis iníquitas géntium.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	8	Regnum a gente in gentem transfértur propter injustítias, et injúrias, et contumélias, et divérsos dolos.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	9	Aváro autem nihil est sceléstius. Quid supérbit terra et cinis?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	10	Nihil est iníquius quam amáre pecúniam: hic enim et ánimam suam venálem habet, quóniam in vita sua projécit íntima sua.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	11	Omnis potentátus brevis vita; languor prolíxior gravat médicum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	12	Brevem languórem præcídit médicus: sic et rex hódie est, et cras moriétur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	13	Cum enim moriétur homo, hæreditábit serpéntes, et béstias, et vermes.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	14	Inítium supérbiæ hóminis apostatáre a Deo:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	15	quóniam ab eo qui fecit illum recéssit cor ejus, quóniam inítium omnis peccáti est supérbia. Qui tenúerit illam adimplébitur maledíctis, et subvértet eum in finem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	16	Proptérea exhonorávit Dóminus convéntus malórum, et destrúxit eos usque in finem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	17	Sedes ducum superbórum destrúxit Deus, et sedére fecit mites pro eis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	18	Radíces géntium superbárum arefécit Deus, et plantávit húmiles ex ipsis géntibus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	19	Terras géntium evértit Dóminus, et pérdidit eas usque ad fundaméntum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	20	Arefécit ex ipsis, et dispérdidit eos, et cessáre fecit memóriam eórum a terra.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	21	Memória superbórum pérdidit Deus, et relíquit memóriam humílium sensu.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	22	Non est creáta homínibus supérbia, neque iracúndia natióni mulíerum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	23	Semen hóminum honorábitur hoc, quod timet Deum: semen autem hoc exhonorábitur, quod prǽterit mandáta Dómini.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	24	In médio fratrum rector illórum in honóre: et qui timent Dóminum erunt in óculis illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	25	Glória dívitum, honoratórum, et páuperum, timor Dei est.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	26	Noli despícere hóminem justum páuperem, et noli magnificáre virum peccatórem dívitem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	27	Magnus, et judex, et potens est in honóre: et non est major illo qui timet Deum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	28	Servo sensáto líberi sérvient: et vir prudens et disciplinátus non murmurábit corréptus, et ínscius non honorábitur.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	29	Noli extóllere te in faciéndo ópere tuo, et noli cunctári in témpore angústiæ.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	30	Mélior est qui operátur et abúndat in ómnibus, quam qui gloriátur et eget pane.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	31	Fili, in mansuetúdine serva ánimam tuam, et da illi honórem secúndum méritum suum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	32	Peccántem in ánimam suam quis justificábit? et quis honorificábit exhonorántem ánimam suam?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	33	Pauper gloriátur per disciplínam et timórem suum: et est homo qui honorificátur propter substántiam suam.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	10	34	Qui autem gloriátur in paupertáte, quanto magis in substántia! et qui gloriátur in substántia, paupertátem vereátur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	1	Sapiéntia humiliáti exaltábit caput illíus, et in médio magnatórum consedére illum fáciet.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	2	Non laudes virum in spécie sua, neque spernas hóminem in visu suo.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	3	Brevis in volatílibus est apis, et inítium dulcóris habet fructus illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	4	In vestítu ne gloriéris umquam, nec in die honóris tui extolláris: quóniam mirabília ópera Altíssimi solíus, et gloriósa, et abscónsa, et invísa ópera illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	5	Multi tyránni sedérunt in throno: et insuspicábilis portávit diadéma.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	6	Multi poténtes oppréssi sunt válide, et gloriósi tráditi sunt in manus alterórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	7	Priúsquam intérroges, ne vitúperes quemquam: et cum interrogáveris, córripe juste.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	8	Priúsquam áudias, ne respóndeas verbum: et in médio sermónum ne adjícias loqui.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	9	De ea re quæ te non moléstat, ne certéris: et in judício peccántium ne consístas.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	10	Fili, ne in multis sint actus tui: et si dives fúeris, non eris immúnis a delícto. Si enim secútus fúeris, non apprehéndes: et non effúgies, si præcucúrreris.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	11	Est homo labórans et festínans, et dolens: ímpius, et tanto magis non abundábit.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	12	Est homo márcidus egens recuperatióne, plus defíciens virtúte, et abúndans paupertáte:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	13	et óculus Dei respéxit illum in bono, et eréxit eum ab humilitáte ipsíus, et exaltávit caput ejus: et miráti sunt in illo multi, et honoravérunt Deum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	14	Bona et mala, vita et mors, paupértas et honéstas, a Deo sunt:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	15	sapiéntia, et disciplína, et sciéntia legis, apud Deum: diléctio, et viæ bonórum, apud ipsum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	16	Error et ténebræ peccatóribus concreáta sunt: qui autem exsúltant in malis consenéscunt in malo.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	17	Dátio Dei pérmanet justis, et proféctus illíus succéssus habébit in ætérnum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	18	Est qui locupletátur parce agéndo, et hæc est pars mercédis illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	19	In eo quod dicit: Invéni réquiem mihi, et nunc manducábo de bonis meis solus:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	20	et nescit quod tempus prætériet, et mors appropínquet, et relínquat ómnia áliis, et moriétur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	21	Sta in testaménto tuo, et in illo collóquere, et in ópere mandatórum tuórum veterásce.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	22	Ne mánseris in opéribus peccatórum: confíde autem in Deo, et mane in loco tuo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	23	Fácile est enim in óculis Dei súbito honestáre páuperem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	24	Benedíctio Dei in mercédem justi festínat, et in hora velóci procéssus illíus fructíficat.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	25	Ne dicas: Quid est mihi opus? et quæ erunt mihi ex hoc bona?	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	26	Ne dicas: Suffíciens mihi sum: et quid ex hoc pessimábor?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	27	In die bonórum ne ímmemor sis malórum, et in die malórum ne ímmemor sis bonórum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	28	quóniam fácile est coram Deo in die óbitus retribúere unicuíque secúndum vias suas.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	29	Malítia horæ obliviónem facit luxúriæ magnæ, et in fine hóminis denudátio óperum illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	30	Ante mortem ne laudes hóminem quemquam: quóniam in fíliis suis agnóscitur vir.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	31	Non omnem hóminem indúcas in domum tuam: multæ enim sunt insídiæ dolósi.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	32	Sicut enim erúctant præcórdia fœténtium, et sicut perdix indúcitur in cáveam, et ut cáprea in láqueum: sic et cor superbórum, et sicut prospéctor videns casum próximi sui.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	33	Bona enim in mala convértens insidiátur, et in eléctis impónet máculam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	34	A scintílla una augétur ignis, et ab uno dolóso augétur sanguis: homo vero peccátor sánguini insidiátur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	35	Atténde tibi a pestífero, fábricat enim mala, ne indúcat super te subsannatiónem in perpétuum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	11	36	Admítte ad te alienígenam: et subvértet te in túrbine, et abalienábit te a tuis própriis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	12	1	Si beneféceris, scito cui féceris, et erit grátia in bonis tuis multa.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	12	2	Bénefac justo, et invénies retributiónem magnam: et si non ab ipso, certe a Dómino.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	12	3	Non est enim ei bene qui assíduus est in malis, et eleemósynas non danti: quóniam et Altíssimus ódio habet peccatóres, et misértus est pœniténtibus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	12	4	Da misericórdi, et ne suscípias peccatórem: et ímpiis et peccatóribus reddet vindíctam, custódiens eos in diem vindíctæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	12	5	Da bono, et non recéperis peccatórem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	12	6	Bénefac húmili, et non déderis ímpio: próhibe panes illi dari, ne in ipsis poténtior te sit:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	12	7	nam duplícia mala invénies in ómnibus bonis quæcúmque féceris illi, quóniam et Altíssimus ódio habet peccatóres, et ímpiis reddet vindíctam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	12	8	Non agnoscétur in bonis amícus, et non abscondétur in malis inimícus.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	12	9	In bonis viri, inimíci illíus in tristítia: et in malítia illíus, amícus ágnitus est.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	12	10	Non credas inimíco tuo in ætérnum: sicut enim æraméntum ærúginat nequítia illíus:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	12	11	et si humiliátus vadat curvus, ádjice ánimum tuum, et custódi te ab illo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	12	12	Non státuas illum penes te, nec sédeat ad déxteram tuam, ne forte convérsus in locum tuum, inquírat cáthedram tuam, et in novíssimo agnósces verba mea, et in sermónibus meis stimuléris.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	12	13	Quis miserébitur incantatóri a serpénte percússo, et ómnibus qui apprópiant béstiis? et sic qui comitátur cum viro iníquo, et obvolútus est in peccátis ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	12	14	Una hora tecum permanébit: si autem declináveris, non supportábit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	12	15	In lábiis suis indúlcat inimícus, et in corde suo insidiátur ut subvértat te in fóveam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	12	16	In óculis suis lacrimátur inimícus, et si invénerit tempus, non satiábitur sánguine.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	12	17	Et si incúrrerint tibi mala, invénies eum illic priórem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	12	18	In óculis suis lacrimátur inimícus, et quasi ádjuvans suffódiet plantas tuas.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	12	19	Caput suum movébit, et plaudet manu, et multa susúrrans commutábit vultum suum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	1	Qui tetígerit picem inquinábitur ab ea: et qui communicáverit supérbo índuet supérbiam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	2	Pondus super se tollat qui honestióri se commúnicat, et ditióri te ne sócius fúeris.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	3	Quid communicábit cácabus ad ollam? quando enim se collíserint, confringétur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	4	Dives injúste egit, et fremet: pauper autem læsus tacébit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	5	Si largítus fúeris, assúmet te: et si non habúeris, derelínquet te.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	6	Si habes, convívet tecum, et evacuábit te: et ipse non dolébit super te.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	7	Si necessárius illi fúeris, supplantábit te, et subrídens spem dabit, narrans tibi bona, et dicet: Quid opus est tibi?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	8	Et confúndet te in cibis suis, donec te exinániat bis et ter: et in novíssimo deridébit te, et póstea videns derelínquet te, et caput suum movébit ad te.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	9	Humiliáre Deo, et exspécta manus ejus.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	10	Atténde ne sedúctus in stultítiam humiliéris.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	11	Noli esse húmilis in sapiéntia tua, ne humiliátus in stultítiam seducáris.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	12	Advocátus a potentióre, discéde: ex hoc enim magis te advocábit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	13	Ne ímprobus sis, ne impingáris: et ne longe sis ab eo, ne eas in obliviónem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	14	Ne retíneas ex æquo loqui cum illo, nec credas multis verbis illíus: ex multa enim loquéla tentábit te, et subrídens interrogábit te de abscónditis tuis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	15	Immítis ánimus illíus conservábit verba tua: et non parcet de malítia, et de vínculis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	16	Cave tibi, et atténde diligénter audítui tuo, quóniam cum subversióne tua ámbulas:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	17	áudiens vero illa, quasi in somnis vide, et vigilábis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	18	Omni vita tua dílige Deum, et ínvoca illum in salúte tua.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	19	Omne ánimal díligit símile sibi, sic et omnis homo próximum sibi.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	20	Omnis caro ad símilem sibi conjungétur, et omnis homo símili sui sociábitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	21	Si communicábit lupus agno aliquándo, sic peccátor justo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	22	Quæ communicátio sancto hómini ad canem? aut quæ pars díviti ad páuperem?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	23	Venátio leónis ónager in erémo: sic et páscua dívitum sunt páuperes.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	24	Et sicut abominátio est supérbo humílitas, sic et execrátio dívitis pauper.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	25	Dives commótus confirmátur ab amícis suis: húmilis autem cum cecíderit, expellétur et a notis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	26	Díviti decépto multi recuperatóres: locútus est supérbia, et justificavérunt illum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	27	Húmilis decéptus est, ínsuper et argúitur: locútus est sensáte, et non est datus ei locus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	28	Dives locútus est, et omnes tacuérunt, et verbum illíus usque ad nubes perdúcent.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	29	Pauper locútus est, et dicunt: Quis est hic? et si offénderit, subvértent illum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	30	Bona est substántia cui non est peccátum in consciéntia: et nequíssima paupértas in ore ímpii.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	31	Cor hóminis immútat fáciem illíus, sive in bona, sive in mala.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	13	32	Vestígium cordis boni et fáciem bonam diffícile invénies, et cum labóre.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	1	Beátus vir qui non est lapsus verbo ex ore suo, et non est stimulátus in tristítia delícti.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	2	Felix qui non hábuit ánimi sui tristítiam, et non éxcidit a spe sua.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	3	Viro cúpido et tenáci sine ratióne est substántia: et hómini lívido ad quid aurum?	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	4	Qui acérvat ex ánimo suo injúste, áliis cóngregat, et in bonis illíus álius luxuriábitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	5	Qui sibi nequam est, cui álii bonus erit? et non jucundábitur in bonis suis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	6	Qui sibi ínvidet, nihil est illo néquius: et hæc reddítio est malítiæ illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	7	Et si bene fécerit, ignoránter et non volens facit: et in novíssimo maniféstat malítiam suam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	8	Nequam est óculus lívidi: et avértens fáciem suam, et despíciens ánimam suam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	9	Insatiábilis óculus cúpidi in parte iniquitátis: non satiábitur donec consúmat arefáciens ánimam suam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	10	Óculus malus ad mala, et non saturábitur pane, sed índigens et in tristítia erit super mensam suam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	11	Fili, si habes, bénefac tecum, et Deo dignas oblatiónes offer.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	12	Memor esto quóniam mors non tardat, et testaméntum inferórum, quia demonstrátum est tibi: testaméntum enim hujus mundi morte moriétur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	13	Ante mortem bénefac amíco tuo, et secúndum vires tuas expórrigens da páuperi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	14	Non defraudéris a die bono, et partícula boni doni non te prætéreat.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	15	Nonne áliis relínques dolóres et labóres tuos in divisióne sortis?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	16	Da et áccipe, et justífica ánimam tuam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	17	Ante óbitum tuum operáre justítiam, quóniam non est apud ínferos inveníre cibum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	18	Omnis caro sicut fœnum veteráscet, et sicut fólium fructíficans in árbore víridi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	19	Ália generántur, et ália dejiciúntur: sic generátio carnis et sánguinis, ália fínitur, et ália náscitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	20	Omne opus corruptíbile in fine defíciet, et qui illud operátur ibit cum illo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	21	Et omne opus eléctum justificábitur, et qui operátur illud honorábitur in illo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	22	Beátus vir qui in sapiéntia morábitur, et qui in justítia sua meditábitur, et in sensu cogitábit circumspectiónem Dei:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	23	qui excógitat vias illíus in corde suo, et in abscónditis suis intélligens, vadens post illam quasi investigátor, et in viis illíus consístens:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	24	qui réspicit per fenéstras illíus, et in jánuis illíus áudiens:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	25	qui requiéscit juxta domum illíus, et in pariétibus illíus figens palum, státuet cásulam suam ad manus illíus, et requiéscent in cásula illíus bona per ævum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	26	Státuet fílios suos sub tégmine illíus, et sub ramis ejus morábitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	14	27	Protegétur sub tégmine illíus a fervóre, et in glória ejus requiéscet.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	15	1	Qui timet Deum fáciet bona, et qui cóntinens est justítiæ apprehéndet illam:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	15	2	et obviábit illi quasi mater honorificáta, et quasi múlier a virginitáte suscípiet illum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	15	3	Cibábit illum pane vitæ et intelléctus, et aqua sapiéntiæ salutáris potábit illum: et firmábitur in illo, et non flectétur:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	15	4	et continébit illum, et non confundétur: et exaltábit illum apud próximos suos,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	15	5	et in médio ecclésiæ áperiet os ejus, et adimplébit illum spíritu sapiéntiæ et intelléctus, et stola glóriæ véstiet illum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	15	6	Jucunditátem et exsultatiónem thesaurizábit super illum, et nómine ætérno hæreditábit illum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	15	7	Hómines stulti non apprehéndent illam, et hómines sensáti obviábunt illi. Hómines stulti non vidébunt eam: longe enim abest a supérbia et dolo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	15	8	Viri mendáces non erunt illíus mémores: et viri veráces inveniéntur in illa, et succéssum habébunt usque ad inspectiónem Dei.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	15	9	Non est speciósa laus in ore peccatóris,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	15	10	quóniam a Deo profécta est sapiéntia. Sapiéntiæ enim Dei astábit laus, et in ore fidéli abundábit, et Dominátor dabit eam illi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	15	11	Non díxeris: Per Deum abest: quæ enim odit ne féceris.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	15	12	Non dicas: Ille me implanávit: non enim necessárii sunt ei hómines ímpii.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	15	13	Omne execraméntum erróris odit Dóminus, et non erit amábile timéntibus eum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	15	14	Deus ab inítio constítuit hóminem, et relíquit illum in manu consílii sui:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	15	15	adjécit mandáta et præcépta sua.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	15	16	Si volúeris mandáta serváre, conservábunt te, et in perpétuum fidem plácitam fácere.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	15	17	Appósuit tibi aquam et ignem, ad quod volúeris porríge manum tuam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	15	18	Ante hóminem vita et mors, bonum et malum: quod placúerit ei dábitur illi:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	15	19	quóniam multa sapiéntia Dei, et fortis in poténtia, videns omnes sine intermissióne.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	15	20	Óculi Dómini ad timéntes eum, et ipse agnóscit omnem óperam hóminis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	15	21	Némini mandávit ímpie ágere, et némini dedit spátium peccándi:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	15	22	non enim concupíscit multitúdinem filiórum infidélium et inutílium.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	1	Ne jucundéris in fíliis ímpiis, si multiplicéntur: nec oblectéris super ipsos, si non est timor Dei in illis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	2	Non credas vitæ illórum, et ne respéxeris in labóres eórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	3	Mélior est enim unus timens Deum, quam mille fílii ímpii:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	4	et útile est mori sine fíliis, quam relínquere fílios ímpios.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	5	Ab uno sensáto inhabitábitur pátria: tribus impiórum deserétur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	6	Multa tália vidit óculis meus, et fortióra horum audívit auris mea.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	7	In synagóga peccántium exardébit ignis, et in gente incredíbili exardéscet ira.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	8	Non exoravérunt pro peccátis suis antíqui gigántes, qui destrúcti sunt confidéntes suæ virtúti.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	9	Et non pepércit peregrinatióni Lot, et execrátus est eos præ supérbia verbi illórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	10	Non misértus est illis, gentem totam perdens, et extolléntem se in peccátis suis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	11	Et sicut sexcénta míllia péditum, qui congregáti sunt in durítia cordis sui: et si unus fuísset cervicátus, mirum si fuísset immúnis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	12	Misericórdia enim et ira est cum illo: potens exorátio, et effúndens iram.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	13	Secúndum misericórdiam suam, sic corréptio illíus hómines secúndum ópera sua júdicat.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	14	Non effúgiet in rapína peccátor, et non retardábit sufferéntia misericórdiam faciéntis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	15	Omnis misericórdia fáciet locum unicuíque, secúndum méritum óperum suórum, et secúndum intelléctum peregrinatiónis ipsíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	16	Non dicas: A Deo abscóndar: et ex summo, quis mei memorábitur?	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	17	in pópulo magno non agnóscar: quæ est enim ánima mea in tam imménsa creatúra?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	18	Ecce cælum et cæli cælórum, abýssus, et univérsa terra, et quæ in eis sunt, in conspéctu illíus commovebúntur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	19	Montes simul, et colles, et fundaménta terræ, cum conspéxerit illa Deus, tremóre concutiéntur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	20	Et in ómnibus his insensátum est cor, et omne cor intellígitur ab illo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	21	Et vias illíus quis intélligit, et procéllam quam nec óculus vidébit hóminis?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	22	Nam plúrima illíus ópera sunt in abscónsis: sed ópera justítiæ ejus quis enuntiábit, aut quis sustinébit? longe enim est testaméntum a quibúsdam, et interrogátio ómnium in consummatióne est.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	23	Qui minorátur corde cógitat inánia, et vir imprúdens et errans cógitat stulta.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	24	Audi me, fili, et disce disciplínam sensus, et in verbis meis atténde in corde tuo:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	25	et dicam in æquitáte disciplínam, et scrutábor enarráre sapiéntiam: et in verbis meis atténde in corde tuo, et dico in æquitáte spíritus virtútes quas pósuit Deus in ópera sua ab inítio, et in veritáte enúntio sciéntiam ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	26	In judício Dei ópera ejus ab inítio, et ab institutióne ipsórum distínxit partes illórum, et inítia eórum in géntibus suis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	27	Ornávit in ætérnum ópera illórum: nec esuriérunt, nec laboravérunt, et non destitérunt ab opéribus suis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	28	Unusquísque próximum sibi non angustiábit in ætérnum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	29	non sis incredíbilis verbo illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	30	Post hæc Deus in terram respéxit, et implévit illam bonis suis:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	16	31	ánima omnis vitális denuntiávit ante fáciem ipsíus, et in ipsam íterum revérsio illórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	1	Deus creávit de terra hóminem, et secúndum imáginem suam fecit illum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	2	et íterum convértit illum in ipsam, et secúndum se vestívit illum virtúte.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	3	Númerum diérum et tempus dedit illi, et dedit illi potestátem eórum quæ sunt super terram.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	4	Pósuit timórem illíus super omnem carnem, et dominátus est bestiárum et volatílium.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	5	Creávit ex ipso adjutórium símile sibi: consílium, et linguam, et óculos, et aures, et cor dedit illis excogitándi, et disciplína intelléctus replévit illos.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	6	Creávit illis sciéntiam spíritus, sensu implévit cor illórum, et mala et bona osténdit illis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	7	Pósuit óculum suum super corda illórum, osténdere illis magnália óperum suórum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	8	ut nomen sanctificatiónis colláudent, et gloriári in mirabílibus illíus; ut magnália enárrent óperum ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	9	Áddidit illis disciplínam, et legem vitæ hæreditávit illos.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	10	Testaméntum ætérnum constítuit cum illis, et justítiam et judícia sua osténdit illis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	11	Et magnália honóris ejus vidit óculus illórum, et honórem vocis audiérunt aures illórum. Et dixit illis: Atténdite ab omni iníquo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	12	Et mandávit illis unicuíque de próximo suo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	13	Viæ illórum coram ipso sunt semper: non sunt abscónsæ ab óculis ipsíus.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	14	In unamquámque gentem præpósuit rectórem:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	15	et pars Dei Ísraël facta est manifésta.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	16	Et ómnia ópera illórum velut sol in conspéctu Dei: et óculi ejus sine intermissióne inspiciéntes in viis eórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	17	Non sunt abscónsa testaménta per iniquitátem illórum, et omnes iniquitátes eórum in conspéctu Dei.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	18	Eleemósyna viri quasi signáculum cum ipso, et grátiam hóminis quasi pupíllam conservábit.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	19	Et póstea resúrget, et retríbuet illis retributiónem, unicuíque in caput ipsórum, et convértet in interióres partes terræ.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	20	Pœniténtibus autem dedit viam justítiæ, et confirmávit deficiéntes sustinére, et destinávit illis sortem veritátis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	21	Convértere ad Dóminum, et relínque peccáta tua:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	22	precáre ante fáciem Dómini, et mínue offendícula.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	23	Revértere ad Dóminum, et avértere ab injustítia tua, et nimis ódito execratiónem:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	24	et cognósce justítias et judícia Dei, et sta in sorte propositiónis, et oratiónis altíssimi Dei.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	25	In partes vade sǽculi sancti, cum vivis et dántibus confessiónem Deo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	26	Non demoréris in erróre impiórum: ante mortem confitére: a mórtuo, quasi nihil, perit conféssio.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	27	Confitéberis vivens, vivus et sanus confitéberis: et laudábis Deum, et gloriáberis in miseratiónibus illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	28	Quam magna misericórdia Dómini, et propitiátio illíus converténtibus ad se!
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	29	Nec enim ómnia possunt esse in homínibus, quóniam non est immortális fílius hóminis, et in vanitáte malítiæ placuérunt.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	30	Quid lucídius sole? et hic defíciet; aut quid néquius quam quod excogitávit caro et sanguis? et hoc arguétur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	17	31	Virtútem altitúdinis cæli ipse cónspicit: et omnes hómines terra et cinis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	1	Qui vivet in ætérnum creávit ómnia simul. Deus solus justificábitur, et manet invíctus rex in ætérnum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	2	Quis súfficit enarráre ópera illíus?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	3	quis enim investigábit magnália ejus?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	4	virtútem autem magnitúdinis ejus quis enuntiábit? aut quis adjíciet enarráre misericórdiam ejus?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	5	Non est minúere neque adjícere, nec est inveníre magnália Dei.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	6	Cum consummáverit homo, tunc incípiet: et cum quiéverit, aporiábitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	7	Quid est homo? et quæ est grátia illíus? et quid bonum aut quid nequam illíus?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	8	Númerus diérum hóminum, ut multum centum anni, quasi gutta aquæ maris deputáti sunt: et sicut cálculus arénæ, sic exígui anni in die ævi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	9	Propter hoc pátiens est Deus in illis, et effúndit super eos misericórdiam suam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	10	Vidit præsumptiónem cordis eórum, quóniam mala est: et cognóvit subversiónem illórum, quóniam nequam est.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	11	Ídeo adimplévit propitiatiónem suam in illis, et osténdit eis viam æquitátis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	12	Miserátio hóminis circa próximum suum: misericórdia autem Dei super omnem carnem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	13	Qui misericórdiam habet, docet et érudit quasi pastor gregem suum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	14	Miserétur excipiéntis doctrínam miseratiónis, et qui festínat in judíciis ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	15	Fili, in bonis non des querélam, et in omni dato non des tristítiam verbi mali.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	16	Nonne ardórem refrigerábit ros? sic et verbum mélius quam datum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	17	Nonne ecce verbum super datum bonum? sed útraque cum hómine justificáto.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	18	Stultus ácriter improperábit: et datus indisciplináti tabéscere facit óculos.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	19	Ante judícium para justítiam tibi, et ántequam loquáris, disce.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	20	Ante languórem ádhibe medicínam: et ante judícium intérroga teípsum, et in conspéctu Dei invénies propitiatiónem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	21	Ante languórem humília te, et in témpore infirmitátis osténde conversatiónem tuam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	22	Non impediáris oráre semper, et ne vereáris usque ad mortem justificári, quóniam merces Dei manet in ætérnum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	23	Ante oratiónem prǽpara ánimam tuam, et noli esse quasi homo qui tentat Deum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	24	Meménto iræ in die consummatiónis, et tempus retributiónis in conversatióne faciéi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	25	Meménto paupertátis in témpore abundántiæ, et necessitátum paupertátis in die divitiárum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	26	A mane usque ad vésperam immutábitur tempus, et hæc ómnia citáta in óculis Dei.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	27	Homo sápiens in ómnibus métuet, et in diébus delictórum atténdet ab inértia.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	28	Omnis astútus agnóscit sapiéntiam, et inveniénti eam dabit confessiónem.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	29	Sensáti in verbis et ipsi sapiénter egérunt, et intellexérunt veritátem et justítiam, et implevérunt provérbia et judícia.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	30	Post concupiscéntias tuas non eas, et a voluntáte tua avértere.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	31	Si præstes ánimæ tuæ concupiscéntias ejus, fáciat te in gáudium inimícis tuis.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	32	Ne oblectéris in turbis nec in módicis: assídua enim est commíssio illórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	18	33	Ne fúeris medíocris in contentióne ex fœ́nore, et est tibi nihil in sácculo: eris enim ínvidus vitæ tuæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	1	Operárius ebriósus non locupletábitur: et qui spernit módica paulátim décidet.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	2	Vinum et mulíeres apostatáre fáciunt sapiéntes, et árguent sensátos.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	3	Et qui se jungit fornicáriis erit nequam: putrédo et vermes hæreditábunt illum: et extollétur in exémplum majus, et tollétur de número ánima ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	4	Qui credit cito levis corde est, et minorábitur: et qui delínquit in ánimam suam, ínsuper habébitur.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	5	Qui gaudet iniquitáte, denotábitur: et qui odit correptiónem, minuétur vita: et qui odit loquacitátem, extínguit malítiam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	6	Qui peccat in ánimam suam, pœnitébit: et qui jucundátur in malítia, denotábitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	7	Ne íteres verbum nequam et durum, et non minoráberis.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	8	Amíco et inimíco noli narráre sensum tuum: et si est tibi delíctum, noli denudáre:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	9	áudiet enim te, et custódiet te, et quasi deféndens peccátum, ódiet te, et sic áderit tibi semper.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	10	Audísti verbum advérsus próximum tuum? commoriátur in te, fidens quóniam non te dirúmpet.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	11	A fácie verbi párturit fátuus, tamquam gémitus partus infántis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	12	Sagítta infíxa fémori carnis, sic verbum in corde stulti.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	13	Córripe amícum, ne forte non intelléxerit, et dicat: Non feci: aut, si fécerit, ne íterum addat fácere.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	14	Córripe próximum, ne forte non díxerit: et si díxerit, ne forte íteret.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	15	Córripe amícum, sæpe enim fit commíssio:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	16	et non omni verbo credas. Est qui lábitur lingua, sed non ex ánimo:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	17	quis est enim qui non delíquerit in lingua sua? Córripe próximum ántequam comminéris,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	18	et da locum timóri Altíssimi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	19	Quia omnis sapiéntia timor Dei, et in illa timére Deum, et in omni sapiéntia disposítio legis. Et non est sapiéntia nequítiæ disciplína, et non est cogitátus peccatórum prudéntia.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	20	Est nequítia, et in ipsa execrátio, et est insípiens qui minúitur sapiéntia.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	21	Mélior est homo qui minúitur sapiéntia, et defíciens sensu, in timóre, quam qui abúndat sensu, et transgréditur legem Altíssimi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	22	Est solértia certa, et ipsa iníqua:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	23	et est qui emíttit verbum certum enárrans veritátem. Est qui néquiter humíliat se, et interióra ejus plena sunt dolo:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	24	et est qui se nímium submíttit a multa humilitáte: et est qui inclínat fáciem suam, et fingit se non vidére quod ignorátum est:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	25	et si ab imbecillitáte vírium vetétur peccáre, si invénerit tempus malefaciéndi, malefáciet.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	26	Ex visu cognóscitur vir, et ab occúrsu faciéi cognóscitur sensátus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	27	Amíctus córporis, et risus déntium, et ingréssus hóminis, enúntiant de illo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	19	28	Est corréptio mendax in ira contumeliósi, et est judícium quod non probátur esse bonum: et est tacens, et ipse est prudens.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	1	Quam bonum est argúere, quam irásci, et confiténtem in oratióne non prohibére!
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	2	Concupiscéntia spadónis devirginábit juvénculam:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	3	sic qui facit per vim judícium iníquum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	4	Quam bonum est corréptum manifestáre pœniténtiam! sic enim effúgies voluntárium peccátum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	5	Est tacens qui invenítur sápiens: et est odíbilis qui procax est ad loquéndum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	6	Est tacens non habens sensum loquélæ: et est tacens sciens tempus aptum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	7	Homo sápiens tacébit usque ad tempus: lascívus autem et imprúdens non servábunt tempus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	8	Qui multis útitur verbis lædet ánimam suam: et qui potestátem sibi sumit injúste, odiétur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	9	Est procéssio in malis viro indisciplináto, et est invéntio in detriméntum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	10	Est datum quod non est útile, et est datum cujus retribútio duplex.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	11	Est propter glóriam minorátio, et est qui ab humilitáte levábit caput.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	12	Est qui multa rédimat módico prétio, et restítuens ea in séptuplum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	13	Sápiens in verbis seípsum amábilem facit: grátiæ autem fatuórum effundéntur.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	14	Datus insipiéntis non erit útilis tibi: óculi enim illíus septémplices sunt.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	15	Exígua dabit, et multa improperábit: et apértio oris illíus inflammátio est.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	16	Hódie fœnerátur quis, et cras éxpetit: odíbilis est homo hujúsmodi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	17	Fátuo non erit amícus, et non erit grátia bonis illíus:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	18	qui enim edunt panem illíus, falsæ linguæ sunt. Quóties et quanti irridébunt eum!
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	19	neque enim quod habéndum erat dirécto sensu distríbuit; simíliter et quod non erat habéndum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	20	Lapsus falsæ linguæ quasi qui in paviménto cadens: sic casus malórum festinánter véniet.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	21	Homo ácharis quasi fábula vana, in ore indisciplinatórum assídua erit.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	22	Ex ore fátui reprobábitur parábola: non enim dicit illam in témpore suo.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	23	Est qui vetátur peccáre præ inópia, et in réquie sua stimulábitur.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	24	Est qui perdet ánimam suam præ confusióne, et ab imprudénti persóna perdet eam: persónæ autem acceptióne perdet se.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	25	Est qui præ confusióne promíttit amíco, et lucrátus est eum inimícum gratis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	26	Oppróbrium nequam in hómine mendácium: et in ore indisciplinatórum assídue erit.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	27	Pótior fur quam assidúitas viri mendácis: perditiónem autem ambo hæreditábunt.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	28	Mores hóminum mendácium sine honóre, et confúsio illórum cum ipsis sine intermissióne.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	29	Sápiens in verbis prodúcet seípsum, et homo prudens placébit magnátis.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	30	Qui operátur terram suam inaltábit acérvum frugum, et qui operátur justítiam, ipse exaltábitur: qui vero placet magnátis effúgiet iniquitátem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	31	Xénia et dona excǽcant óculos júdicum, et quasi mutus, in ore avértit correptiónes eórum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	32	Sapiéntia abscónsa, et thesáurus invísus, quæ utílitas in utrísque?	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	20	33	Mélior est qui celat insipiéntiam suam, quam homo qui abscóndit sapiéntiam suam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	1	Fili, peccásti, non adjícias íterum: sed et de prístinis deprecáre, ut tibi dimittántur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	2	Quasi a fácie cólubri fuge peccáta: et si accésseris ad illa, suscípient te.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	3	Dentes leónis dentes ejus, interficiéntes ánimas hóminum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	4	Quasi rhomphǽa bis acúta omnis iníquitas: plagæ illíus non est sánitas.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	5	Objurgátio et injúriæ annullábunt substántiam, et domus quæ nimis lócuples est annullábitur supérbia: sic substántia supérbi eradicábitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	6	Deprecátio páuperis ex ore usque ad aures ejus pervéniet, et judícium festináto advéniet illi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	7	Qui odit correptiónem vestígium est peccatóris, et qui timet Deum convertétur ad cor suum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	8	Notus a longe potens lingua audáci, et sensátus scit labi se ab ipso.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	9	Qui ædíficat domum suam impéndiis aliénis, quasi qui cólligat lápides suos in híeme.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	10	Stupa collécta synagóga peccántium, et consummátio illórum flamma ignis.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	11	Via peccatórum complanáta lapídibus: et in fine illórum ínferi, et ténebræ, et pœnæ.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	12	Qui custódit justítiam, continébit sensum ejus.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	13	Consummátio timóris Dei, sapiéntia et sensus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	14	Non erudiétur qui non est sápiens in bono.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	15	Est autem sapiéntia quæ abúndat in malo, et non est sensus ubi est amaritúdo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	16	Sciéntia sapiéntis tamquam inundátio abundábit, et consílium illíus sicut fons vitæ pérmanet.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	17	Cor fátui quasi vas confráctum, et omnem sapiéntiam non tenébit.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	18	Verbum sápiens quodcúmque audíerit scius, laudábit, et ad se adjíciet: audívit luxuriósus, et displicébit illi, et projíciet illud post dorsum suum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	19	Narrátio fátui quasi sárcina in via: nam in lábiis sensáti inveniétur grátia.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	20	Os prudéntis quǽritur in ecclésia, et verba illíus cogitábunt in córdibus suis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	21	Tamquam domus extermináta, sic fátuo sapiéntia: et sciéntia insensáti inenarrabília verba.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	22	Cómpedes in pédibus, stulto doctrína: et quasi víncula mánuum super manum dextram.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	23	Fátuus in risu exáltat vocem suam: vir autem sápiens vix tácite ridébit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	24	Ornaméntum áureum prudénti doctrína, et quasi brachiále in bráchio dextro.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	25	Pes fátui fácilis in domum próximi: et homo perítus confundétur a persóna poténtis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	26	Stultus a fenéstra respíciet in domum: vir autem erudítus foris stabit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	27	Stultítia hóminis auscultáre per óstium: et prudens gravábitur contumélia.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	28	Lábia imprudéntium stulta narrábunt; verba autem prudéntium statéra ponderabúntur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	29	In ore fatuórum cor illórum, et in corde sapiéntium os illórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	30	Dum maledícit ímpius diábolum, maledícit ipse ánimam suam.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	21	31	Susúrro coinquinábit ánimam suam, et in ómnibus odiétur, et qui cum eo mánserit odiósus erit: tácitus et sensátus honorábitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	1	In lápide lúteo lapidátus est piger: et omnes loquéntur super aspernatiónem illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	2	De stércore boum lapidátus est piger: et omnis qui tetígerit eum excútiet manus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	3	Confúsio patris est de fílio indisciplináto: fília autem in deminoratióne fiet.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	4	Fília prudens hæréditas viro suo: nam quæ confúndit, in contuméliam fit genitóris.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	5	Patrem et virum confúndit audax, et ab ímpiis non minorábitur: ab utrísque autem inhonorábitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	6	Música in luctu importúna narrátio: flagélla et doctrína in omni témpore sapiéntia.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	7	Qui docet fátuum, quasi qui conglútinat testam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	8	Qui narrat verbum non audiénti, quasi qui éxcitat dormiéntem de gravi somno.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	9	Cum dormiénte lóquitur qui enárrat stulto sapiéntiam: et in fine narratiónis dicit: Quis est hic?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	10	Supra mórtuum plora, defécit enim lux ejus: et supra fátuum plora, defécit enim sensus.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	11	Módicum plora super mórtuum, quóniam requiévit:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	12	nequíssimi enim nequíssima vita super mortem fátui.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	13	Luctus mórtui septem dies: fátui autem et ímpii omnes dies vitæ illórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	14	Cum stulto ne multum loquáris, et cum insensáto ne abíeris.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	15	Serva te ab illo, ut non moléstiam hábeas, et non coinquináberis peccáto illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	16	Deflécte ab illo, et invénies réquiem, et non acediáberis in stultítia illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	17	Super plumbum quid gravábitur? et quod illi áliud nomen quam fátuus?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	18	Arénam, et salem, et massam ferri facílius est ferre quam hóminem imprudéntem, et fátuum, et ímpium.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	19	Loraméntum lígneum colligátum in fundaménto ædifícii non dissolvétur, sic et cor confirmátum in cogitatióne consílii.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	20	Cogitátus sensáti in omni témpore metu non depravábitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	21	Sicut pali in excélsis, et cæménta sine impénsa pósita, contra fáciem venti non permanébunt:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	22	sic et cor tímidum in cogitatióne stulti contra ímpetum timóris non resístet.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	23	Sicut cor trépidum in cogitatióne fátui omni témpore non métuet, sic et qui in præcéptis Dei pérmanet semper.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	24	Pungens óculum dedúcit lácrimas, et qui pungit cor profert sensum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	25	Mittens lápidem in volatília, dejíciet illa: sic et qui conviciátur amíco, dissólvit amicítiam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	26	Ad amícum etsi prodúxeris gládium, non despéres: est enim regréssus. Ad amícum
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	27	si aperúeris os triste, non tímeas: est enim concordátio: excépto convítio, et impropério, et supérbia, et mystérii revelatióne, et plaga dolósa: in his ómnibus effúgiet amícus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	28	Fidem pósside cum amíco in paupertáte illíus, ut et in bonis illíus lætéris.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	29	In témpore tribulatiónis illíus pérmane illi fidélis, ut et in hæreditáte illíus cohǽres sis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	30	Ante ignem camíni vapor et fumus ignis inaltátur: sic et ante sánguinem maledícta, et contuméliæ, et minæ.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	31	Amícum salutáre non confúndar, a fácie illíus non me abscóndam: et si mala mihi evénerint per illum, sustinébo.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	32	Omnis qui áudiet cavébit se ab eo.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	22	33	Quis dabit ori meo custódiam, et super lábia mea signáculum certum, ut non cadam ab ipsis, et lingua mea perdat me?	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	1	Dómine, pater et dominátor vitæ meæ, ne derelínquas me in consílio eórum, nec sinas me cádere in illis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	2	Quis superpónet in cogitátu meo flagélla, et in corde meo doctrínam sapiéntiæ, ut ignoratiónibus eórum non parcant mihi, et non appáreant delícta eórum,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	3	et ne adincréscant ignorántiæ meæ, et multiplicéntur delícta mea, et peccáta mea abúndent, et íncidam in conspéctu adversariórum meórum, et gáudeat super me inimícus meus?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	4	Dómine, pater et Deus vitæ meæ, ne derelínquas me in cogitátu illórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	5	Extolléntiam oculórum meórum ne déderis mihi, et omne desidérium avérte a me.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	6	Aufer a me ventris concupiscéntias, et concúbitus concupiscéntiæ ne apprehéndant me, et ánimæ irreverénti et infrunítæ ne tradas me.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	7	Doctrínam oris audíte, fílii: et qui custodíerit illam non périet lábiis, nec scandalizábitur in opéribus nequíssimis.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	8	In vanitáte sua apprehénditur peccátor: et supérbus et maledícus scandalizábitur in illis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	9	Juratióni non assuéscat os tuum: multi enim casus in illa.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	10	Nominátio vero Dei non sit assídua in ore tuo, et nomínibus sanctórum non admisceáris, quóniam non erit immúnis ab eis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	11	Sicut enim servus interrogátus assídue a livóre non minúitur, sic omnis jurans et nóminans in toto a peccáto non purgábitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	12	Vir multum jurans implébitur iniquitáte, et non discédet a domo illíus plaga.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	13	Et si frustráverit, delíctum illíus super ipsum erit: et si dissimuláverit, delínquit duplíciter:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	14	et si in vácuum juráverit, non justificábitur: replébitur enim retributióne domus illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	15	Est et ália loquéla contrária morti: non inveniátur in hæreditáte Jacob.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	16	Étenim a misericórdibus ómnia hæc auferéntur, et in delíctis non volutabúntur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	17	Indisciplinátæ loquélæ non assuéscat os tuum: est enim in illa verbum peccáti.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	18	Meménto patris et matris tuæ: in médio enim magnatórum consístis:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	19	ne forte obliviscátur te Deus in conspéctu illórum, et assiduitáte tua infatuátus, impropérium patiáris, et maluísses non nasci, et diem nativitátis tuæ maledícas.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	20	Homo assuétus in verbis impropérii in ómnibus diébus suis non erudiétur.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	21	Duo génera abúndant in peccátis, et tértium addúcit iram et perditiónem.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	22	Ánima cálida quasi ignis ardens, non extinguétur donec áliquid glútiat:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	23	et homo nequam in ore carnis suæ non désinet donec incéndat ignem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	24	Hómini fornicário omnis panis dulcis: non fatigábitur transgrédiens usque ad finem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	25	Omnis homo qui transgréditur lectum suum, contémnens in ánimam suam, et dicens: Quis me videt?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	26	Ténebræ circúmdant me, et paríetes coopériunt me, et nemo circúmspicit me: quem véreor? delictórum meórum non memorábitur Altíssimus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	27	Et non intélligit quóniam ómnia videt óculus illíus, quóniam expéllit a se timórem Dei hujúsmodi hóminis timor, et óculi hóminum timéntes illum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	28	et non cognóvit quóniam óculi Dómini multo plus lucidióres sunt super solem, circumspiciéntes omnes vias hóminum, et profúndum abýssi, et hóminum corda, intuéntes in abscónditas partes.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	29	Dómino enim Deo ántequam crearéntur ómnia sunt ágnita: sic et post perféctum réspicit ómnia.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	30	Hic in platéis civitátis vindicábitur, et quasi pullus equínus fugábitur, et ubi non sperávit apprehendétur.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	31	Et erit dédecus ómnibus, eo quod non intelléxerit timórem Dómini.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	32	Sic et múlier omnis relínquens virum suum, et státuens hæreditátem ex aliéno matrimónio:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	33	primo enim in lege Altíssimi incredíbilis fuit: secúndo in virum suum delíquit: tértio in adultério fornicáta est, et ex álio viro fílios státuit sibi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	34	Hæc in ecclésiam adducétur, et in fílios ejus respiciétur:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	35	non tradent fílii ejus radíces, et rami ejus non dabunt fructum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	36	derelínquet in maledíctum memóriam ejus, et dédecus illíus non delébitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	37	Et agnóscent qui derelícti sunt, quóniam nihil mélius est quam timor Dei, et nihil dúlcius quam respícere in mandátis Dómini.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	23	38	Glória magna est sequi Dóminum: longitúdo enim diérum assumétur ab eo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	1	Sapiéntia laudábit ánimam suam, et in Deo honorábitur, et in médio pópuli sui gloriábitur,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	2	et in ecclésiis Altíssimi áperiet os suum, et in conspéctu virtútis illíus gloriábitur,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	3	et in médio pópuli sui exaltábitur, et in plenitúdine sancta admirábitur,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	4	et in multitúdine electórum habébit laudem, et inter benedíctos benedicétur, dicens:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	5	Ego ex ore Altíssimi prodívi, primogénita ante omnem creatúram.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	6	Ego feci in cælis ut orirétur lumen indefíciens, et sicut nébula texi omnem terram.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	7	Ego in altíssimis habitávi, et thronus meus in colúmna nubis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	8	Gyrum cæli circuívi sola, et profúndum abýssi penetrávi: in flúctibus maris ambulávi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	9	Et in omni terra steti: et in omni pópulo,	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	10	et in omni gente primátum hábui:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	11	et ómnium excelléntium et humílium corda virtúte calcávi. Et in his ómnibus réquiem quæsívi, et in hæreditáte Dómini morábor.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	12	Tunc præcépit, et dixit mihi Creátor ómnium: et qui creávit me, requiévit in tabernáculo meo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	13	Et dixit mihi: In Jacob inhábita, et in Ísraël hæreditáre, et in eléctis meis mitte radíces.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	14	Ab inítio et ante sǽcula creáta sum, et usque ad futúrum sǽculum non désinam: et in habitatióne sancta coram ipso ministrávi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	15	Et sic in Sion firmáta sum, et in civitáte sanctificáta simíliter requiévi, et in Jerúsalem potéstas mea.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	16	Et radicávi in pópulo honorificáto, et in parte Dei mei hæréditas illíus, et in plenitúdine sanctórum deténtio mea.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	17	Quasi cedrus exaltáta sum in Líbano, et quasi cypréssus in monte Sion:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	18	quasi palma exaltáta sum in Cades, et quasi plantátio rosæ in Jéricho:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	19	quasi olíva speciósa in campis, et quasi plátanus exaltáta sum juxta aquam in platéis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	20	Sicut cinnamómum et bálsamum aromatízans odórem dedi; quasi myrrha elécta dedi suavitátem odóris:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	21	et quasi storax, et gálbanus, et úngula, et gutta, et quasi Líbanus non incísus vaporávi habitatiónem meam, et quasi bálsamum non mistum odor meus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	22	Ego quasi terebínthus exténdi ramos meos, et rami mei honóris et grátiæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	23	Ego quasi vitis fructificávi suavitátem odóris: et flores mei fructus honóris et honestátis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	24	Ego mater pulchræ dilectiónis, et timóris, et agnitiónis, et sanctæ spei.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	25	In me grátia omnis viæ et veritátis: in me omnis spes vitæ et virtútis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	26	Transíte ad me, omnes qui concupíscitis me, et a generatiónibus meis implémini:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	27	spíritus enim meus super mel dulcis, et hæréditas mea super mel et favum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	28	Memória mea in generatióne sæculórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	29	Qui edunt me, adhuc esúrient, et qui bibunt me, adhuc sítient.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	30	Qui audit me non confundétur, et qui operántur in me non peccábunt:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	31	qui elúcidant me, vitam ætérnam habébunt.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	32	Hæc ómnia liber vitæ, et testaméntum Altíssimi, et agnítio veritátis.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	33	Legem mandávit Móyses in præcéptis justitiárum, et hæreditátem dómui Jacob, et Ísraël promissiónes.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	34	Pósuit David, púero suo, excitáre regem ex ipso fortíssimum, et in throno honóris sedéntem in sempitérnum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	35	Qui implet quasi Phison sapiéntiam, et sicut Tigris in diébus novórum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	36	qui adímplet quasi Euphrátes sensum, qui multíplicat quasi Jordánis in témpore messis:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	37	qui mittit disciplínam sicut lucem, et assístens quasi Gehon in die vindémiæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	38	Qui pérficit primus scire ipsam, et infírmior non investigábit eam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	39	A mari enim abundávit cogitátio ejus, et consílium illíus ab abýsso magna.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	40	Ego sapiéntiam effúdi flúmina:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	41	ego quasi trames aquæ imménsæ de flúvio: ego quasi flúvii dióryx, et sicut aquædúctus exívi de paradíso.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	42	Dixi: Rigábo hortum meum plantatiónum, et inebriábo prati mei fructum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	43	Et ecce factus est mihi trames abúndans, et flúvius meus appropinquávit ad mare:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	44	quóniam doctrínam quasi antelucánum illúmino ómnibus, et enarrábo illam usque ad longínquum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	45	Penetrábo omnes inferióres partes terræ, et inspíciam omnes dormiéntes, et illuminábo omnes sperántes in Dómino.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	46	Adhuc doctrínam quasi prophetíam effúndam, et relínquam illam quæréntibus sapiéntiam, et non désinam in progénies illórum usque in ævum sanctum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	24	47	Vidéte quóniam non soli mihi laborávi, sed ómnibus exquiréntibus veritátem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	1	In tribus plácitum est spirítui meo, quæ sunt probáta coram Deo et homínibus:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	2	concórdia fratrum, et amor proximórum, et vir et múlier bene sibi consentiéntes.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	3	Tres spécies odívit ánima mea, et ággravor valde ánimæ illórum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	4	páuperem supérbum, dívitem mendácem, senem fátuum et insensátum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	5	Quæ in juventúte tua non congregásti, quómodo in senectúte tua invénies?	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	6	Quam speciósum canitiéi judícium, et presbýteris cognóscere consílium!
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	7	Quam speciósa veteránis sapiéntia, et gloriósus intelléctus et consílium!
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	8	Coróna senum multa perítia, et glória illórum timor Dei.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	9	Novem insuspicabília cordis magnificávi: et décimum dicam in lingua homínibus:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	10	homo qui jucundátur in fíliis, vivens et videns subversiónem inimicórum suórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	11	Beátus qui hábitat cum mulíere sensáta, et qui lingua sua non est lapsus, et qui non servívit indígnis se.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	12	Beátus qui invénit amícum verum, et qui enárrat justítiam auri audiénti.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	13	Quam magnus qui invénit sapiéntiam et sciéntiam! sed non est super timéntem Dóminum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	14	Timor Dei super ómnia se superpósuit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	15	Beátus homo cui donátum est habére timórem Dei: qui tenet illum, cui assimilábitur?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	16	Timor Dei inítium dilectiónis ejus: fídei autem inítium agglutinándum est ei.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	17	Omnis plaga tristítia cordis est, et omnis malítia nequítia mulíeris.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	18	Et omnem plagam, et non plagam vidébit cordis:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	19	et omnem nequítiam, et non nequítiam mulíeris:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	20	et omnem obdúctum, et non obdúctum odiéntium:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	21	et omnem vindíctam, et non vindíctam inimicórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	22	Non est caput néquius super caput cólubri,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	23	et non est ira super iram mulíeris. Commorári leóni et dracóni placébit, quam habitáre cum mulíere nequam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	24	Nequítia mulíeris immútat fáciem ejus: et obcǽcat vultum suum tamquam ursus, et quasi saccum osténdit. In médio proximórum ejus
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	25	ingémuit vir ejus, et áudiens suspirávit módicum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	26	Brevis omnis malítia super malítiam mulíeris: sors peccatórum cadat super illam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	27	Sicut ascénsus arenósus in pédibus veteráni, sic múlier linguáta hómini quiéto.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	28	Ne respícias in mulíeris spéciem, et non concupíscas mulíerem in spécie.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	29	Mulíeris ira, et irreveréntia, et confúsio magna.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	30	Múlier si primátum hábeat, contrária est viro suo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	31	Cor húmile, et fácies tristis, et plaga cordis, múlier nequam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	32	Manus débiles et génua dissolúta, múlier quæ non beatíficat virum suum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	33	A mulíere inítium factum est peccáti, et per illam omnes mórimur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	34	Non des aquæ tuæ éxitum, nec módicum: nec mulíeri nequam véniam prodeúndi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	35	Si non ambuláverit ad manum tuam, confúndet te in conspéctu inimicórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	25	36	A cárnibus tuis abscínde illam, ne semper te abutátur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	1	Mulíeris bonæ beátus vir: númerus enim annórum illíus duplex.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	2	Múlier fortis obléctat virum suum, et annos vitæ illíus in pace implébit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	3	Pars bona múlier bona, in parte timéntium Deum dábitur viro pro factis bonis:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	4	dívitis autem et páuperis cor bonum, in omni témpore vultus illórum hílaris.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	5	A tribus tímuit cor meum, et in quarto fácies mea métuit:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	6	delatúram civitátis, et collectiónem pópuli:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	7	calúmniam mendácem super mortem ómnia grávia:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	8	dolor cordis et luctus, múlier zelótypa.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	9	In mulíere zelótypa flagéllum linguæ, ómnibus commúnicans.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	10	Sicut boum jugum quod movétur, ita et múlier nequam: qui tenet illam quasi qui apprehéndit scorpiónem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	11	Múlier ebriósa ira magna, et contumélia: et turpitúdo illíus non tegétur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	12	Fornicátio mulíeris in extolléntia oculórum, et in pálpebris illíus agnoscétur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	13	In fília non averténte se, firma custódiam, ne invénta occasióne utátur se.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	14	Ab omni irreveréntia oculórum ejus cave, et ne miréris si te negléxerit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	15	Sicut viátor sítiens ad fontem os áperiet, et ab omni aqua próxima bibet, et contra omnem palum sedébit, et contra omnem sagíttam áperiet pháretram donec defíciat.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	16	Grátia mulíeris sédulæ delectábit virum suum, et ossa illíus impinguábit.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	17	Disciplína illíus datum Dei est.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	18	Múlier sensáta et tácita, non est immutátio erudítæ ánimæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	19	Grátia super grátiam múlier sancta et pudoráta.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	20	Omnis autem ponderátio non est digna continéntis ánimæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	21	Sicut sol óriens mundo in altíssimis Dei, sic mulíeris bonæ spécies in ornaméntum domus ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	22	Lucérna splendens super candelábrum sanctum, et spécies faciéi super ætátem stábilem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	23	Colúmnæ áureæ super bases argénteas, et pedes firmi super plantas stábilis mulíeris.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	24	Fundaménta ætérna supra petram sólidam, et mandáta Dei in corde mulíeris sanctæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	25	In duóbus contristátum est cor meum, et in tértio iracúndia mihi advénit:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	26	vir bellátor defíciens per inópiam; et vir sensátus contémptus;
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	27	et qui transgréditur a justítia ad peccátum: Deus parávit eum ad rhomphǽam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	26	28	Duæ spécies diffíciles et periculósæ mihi apparuérunt: diffícile exúitur negótians a negligéntia, et non justificábitur caupo a peccátis labiórum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	1	Propter inópiam multi deliquérunt: et qui quærit locupletári avértit óculum suum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	2	Sicut in médio compáginis lápidum palus fígitur, sic et inter médium venditiónis et emptiónis angustiábitur peccátum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	3	conterétur cum delinquénte delíctum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	4	Si non in timóre Dómini tenúeris te instánter, cito subvertétur domus tua.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	5	Sicut in percussúra cribri remanébit pulvis, sic apória hóminis in cogitátu illíus.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	6	Vasa fíguli probat fornax, et hómines justos tentátio tribulatiónis.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	7	Sicut rusticátio de ligno osténdit fructum illíus, sic verbum ex cogitátu cordis hóminis.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	8	Ante sermónem non laudes virum: hæc enim tentátio est hóminum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	9	Si sequáris justítiam, apprehéndes illam, et índues quasi podérem honóris: et inhabitábis cum ea, et próteget te in sempitérnum, et in die agnitiónis invénies firmaméntum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	10	Volatília ad sibi simília convéniunt: et véritas ad eos qui operántur illam revertétur.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	11	Leo venatióni insidiátur semper: sic peccáta operántibus iniquitátes.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	12	Homo sanctus in sapiéntia manet sicut sol: nam stultus sicut luna mutátur.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	13	In médio insensatórum serva verbum témpori: in médio autem cogitántium assíduus esto.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	14	Narrátio peccántium odiósa, et risus illórum in delíciis peccáti.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	15	Loquéla multum jurans horripilatiónem cápiti státuet, et irreveréntia ipsíus obturátio áurium.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	16	Effúsio sánguinis in rixa superbórum, et maledíctio illórum audítus gravis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	17	Qui denúdat arcána amíci fidem perdit, et non invéniet amícum ad ánimum suum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	18	Dílige próximum, et conjúngere fide cum illo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	19	Quod si denudáveris abscónsa illíus, non persequéris post eum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	20	Sicut enim homo qui perdit amícum suum, sic et qui perdit amicítiam próximi sui.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	21	Et sicut qui dimíttit avem de manu sua, sic dereliquísti próximum tuum, et non eum cápies.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	22	Non illum sequáris, quóniam longe abest: effúgit enim quasi cáprea de láqueo, quóniam vulneráta est ánima ejus:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	23	ultra eum non póteris colligáre. Et maledícti est concordátio:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	24	denudáre autem amíci mystéria, desperátio est ánimæ infelícis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	25	Ánnuens óculo fábricat iníqua, et nemo eum abjíciet.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	26	In conspéctu oculórum tuórum condulcábit os suum, et super sermónes tuos admirábitur: novíssime autem pervértet os suum, et in verbis tuis dabit scándalum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	27	Multa odívi, et non coæquávi ei, et Dóminus ódiet illum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	28	Qui in altum mittit lápidem, super caput ejus cadet: et plaga dolósa dolósi dívidet vúlnera.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	29	Et qui fóveam fodit íncidet in eam: et qui státuit lápidem próximo offéndet in eo: et qui láqueum álii ponit, períbit in illo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	30	Faciénti nequíssimum consílium, super ipsum devolvétur, et non agnóscet unde advéniat illi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	31	Illúsio et impropérium superbórum, et vindícta sicut leo insidiábitur illi.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	32	Láqueo períbunt qui oblectántur casu justórum, dolor autem consúmet illos ántequam moriántur.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	27	33	Ira et furor útraque execrabília sunt, et vir peccátor cóntinens erit illórum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	1	Qui vindicári vult, a Dómino invéniet vindíctam, et peccáta illíus servans servábit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	2	Relínque próximo tuo nocénti te, et tunc deprecánti tibi peccáta solvéntur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	3	Homo hómini resérvat iram, et a Deo quærit medélam:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	4	in hóminem símilem sibi non habet misericórdiam, et de peccátis suis deprecátur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	5	Ipse cum caro sit resérvat iram, et propitiatiónem petit a Deo: quis exorábit pro delíctis illíus?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	6	Meménto novissimórum, et désine inimicári:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	7	tabitúdo enim et mors ímminent in mandátis ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	8	Memoráre timórem Dei, et non irascáris próximo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	9	Memoráre testaméntum Altíssimi, et déspice ignorántiam próximi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	10	Ábstine te a lite, et mínues peccáta.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	11	Homo enim iracúndus incéndit litem, et vir peccátor turbábit amícos, et in médio pacem habéntium immíttet inimicítiam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	12	Secúndum enim ligna silvæ sic ignis exardéscit: et secúndum virtútem hóminis sic iracúndia illíus erit, et secúndum substántiam suam exaltábit iram suam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	13	Certámen festinátum incéndit ignem, et lis festínans effúndit sánguinem: et lingua testíficans addúcit mortem.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	14	Si suffláveris in scintíllam, quasi ignis exardébit: et si exspúeris super illam, extinguétur: útraque ex ore proficiscúntur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	15	Susúrro et bilínguis maledíctus, multos enim turbábit pacem habéntes.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	16	Lingua tértia multos commóvit, et dispérsit illos de gente in gentem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	17	Civitátes murátas dívitum destrúxit, et domus magnatórum effódit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	18	Virtútes populórum concídit, et gentes fortes dissólvit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	19	Lingua tértia mulíeres virátas ejécit, et privávit illas labóribus suis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	20	Qui réspicit illam non habébit réquiem, nec habébit amícum in quo requiéscat.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	21	Flagélli plaga livórem facit: plaga autem linguæ commínuet ossa.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	22	Multi cecidérunt in ore gládii: sed non sic quasi qui interiérunt per linguam suam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	23	Beátus qui tectus est a lingua nequam, qui in iracúndiam illíus non transívit, et qui non attráxit jugum illíus, et in vínculis ejus non est ligátus:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	24	jugum enim illíus jugum férreum est, et vínculum illíus vínculum ǽreum est;
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	25	mors illíus mors nequíssima: et útilis pótius inférnus quam illa.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	26	Perseverántia illíus non permanébit, sed obtinébit vias injustórum, et in flamma sua non combúret justos.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	27	Qui relínquunt Deum íncident in illam, et exardébit in illis, et non extinguétur, et immittétur in illos quasi leo, et quasi pardus lædet illos.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	28	Sepi aures tuas spinis: linguam nequam noli audíre: et ori tuo fácito óstia et seras.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	29	Aurum tuum et argéntum tuum confla, et verbis tuis fácito statéram, et frenos ori tuo rectos:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	28	30	et atténde ne forte labáris in lingua, et cadas in conspéctu inimicórum insidiántium tibi, et sit casus tuus insanábilis in mortem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	1	Qui facit misericórdiam fœnerátur próximo suo: et qui prǽvalet manu mandáta servat.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	2	Fœneráre próximo tuo in témpore necessitátis illíus: et íterum redde próximo in témpore suo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	3	Confírma verbum, et fidéliter age cum illo: et in omni témpore invénies quod tibi necessárium est.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	4	Multi quasi inventiónem æstimavérunt fœnus, et præstitérunt moléstiam his qui se adjuvérunt.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	5	Donec accípiant, osculántur manus dantis, et in promissiónibus humíliant vocem suam:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	6	et in témpore redditiónis postulábit tempus, et loquétur verba tǽdii et murmuratiónum, et tempus causábitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	7	Si autem potúerit réddere, adversábitur: sólidi vix reddet dimídium, et computábit illud quasi inventiónem:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	8	sin autem, fraudábit illum pecúnia sua, et possidébit illum inimícum gratis:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	9	et convítia et maledícta reddet illi, et pro honóre et benefício reddet illi contuméliam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	10	Multi non causa nequítiæ non fœneráti sunt, sed fraudári gratis timuérunt.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	11	Verúmtamen super húmilem ánimo fórtior esto, et pro eleemósyna non trahas illum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	12	Propter mandátum assúme páuperem, et propter inópiam ejus ne dimíttas eum vácuum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	13	Perde pecúniam propter fratrem et amícum tuum, et non abscóndas illam sub lápide in perditiónem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	14	Pone thesáurum tuum in præcéptis Altíssimi, et próderit tibi magis quam aurum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	15	Conclúde eleemósynam in corde páuperis, et hæc pro te exorábit ab omni malo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	16	Super scutum poténtis et super lánceam
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	17	advérsus inimícum tuum pugnábit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	18	Vir bonus fidem facit pro próximo suo: et qui perdíderit confusiónem derelínquet sibi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	19	Grátiam fidejussóris ne obliviscáris: dedit enim pro te ánimam suam.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	20	Repromissórem fugit peccátor et immúndus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	21	Bona repromissóris sibi ascríbit peccátor: et ingrátus sensu derelínquet liberántem se.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	22	Vir repromíttit de próximo suo: et cum perdíderit reveréntiam, derelinquétur ab eo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	23	Repromíssio nequíssima multos pérdidit dirigéntes, et commóvit illos quasi fluctus maris.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	24	Viros poténtes gyrans migráre fecit, et vagáti sunt in géntibus aliénis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	25	Peccátor transgrédiens mandátum Dómini íncidet in promissiónem nequam: et qui conátur multa ágere íncidet in judícium.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	26	Recúpera próximum secúndum virtútem tuam, et atténde tibi ne íncidas.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	27	Inítium vitæ hóminis, aqua et panis, et vestiméntum, et domus prótegens turpitúdinem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	28	Mélior est victus páuperis sub tégmine ásserum quam épulæ spléndidæ in péregre sine domicílio.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	29	Mínimum pro magno pláceat tibi, et impropérium peregrinatiónis non áudies.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	30	Vita nequam hospitándi de domo in domum: et ubi hospitábitur non fiduciáliter aget, nec áperiet os.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	31	Hospitábitur, et pascet, et potábit ingrátos, et ad hæc amára áudiet:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	32	transi, hospes, et orna mensam, et quæ in manu habes ciba céteros.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	33	Exi a fácie honóris amicórum meórum: necessitúdine domus meæ hospítio mihi factus est frater.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	29	34	Grávia hæc hómini habénti sensum: corréptio domus, et impropérium fœneratóris.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	1	Qui díligit fílium suum assíduat illi flagélla, ut lætétur in novíssimo suo, et non palpet proximórum óstia.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	2	Qui docet fílium suum laudábitur in illo, et in médio domesticórum in illo gloriábitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	3	Qui docet fílium suum in zelum mittit inimícum, et in médio amicórum gloriábitur in illo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	4	Mórtuus est pater ejus, et quasi non est mórtuus: símilem enim relíquit sibi post se.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	5	In vita sua vidit, et lætátus est in illo: in óbitu suo non est contristátus, nec confúsus est coram inimícis:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	6	relíquit enim defensórem domus contra inimícos, et amícis reddéntem grátiam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	7	Pro animábus filiórum colligábit vúlnera sua, et super omnem vocem turbabúntur víscera ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	8	Equus indómitus evádit durus, et fílius remíssus evádet præceps.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	9	Lacta fílium, et pavéntem te fáciet: lude cum eo, et contristábit te.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	10	Non corrídeas illi, ne dóleas, et in novíssimo obstupéscent dentes tui.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	11	Non des illi potestátem in juventúte, et ne despícias cogitátus illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	12	Curva cervícem ejus in juventúte, et tunde látera ejus dum infans est, ne forte indúret, et non credat tibi, et erit tibi dolor ánimæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	13	Doce fílium tuum, et operáre in illo, ne in turpitúdinem illíus offéndas.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	14	Mélior est pauper sanus, et fortis víribus, quam dives imbecíllis et flagellátus malítia.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	15	Salus ánimæ in sanctitáte justítiæ mélior est omni auro et argénto: et corpus válidum quam census imménsus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	16	Non est census super censum salútis córporis, et non est oblectaméntum super cordis gáudium.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	17	Mélior est mors quam vita amára, et réquies ætérna quam languor persevérans.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	18	Bona abscóndita in ore clauso, quasi appositiónes epulárum circumpósitæ sepúlchro.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	19	Quid próderit libátio idólo? nec enim manducábit, nec odorábit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	20	Sic qui effugátur a Dómino, portans mercédes iniquitátis:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	21	videns óculis et ingemíscens, sicut spado compléctens vírginem, et suspírans.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	22	Tristítiam non des ánimæ tuæ, et non afflígas temetípsum in consílio tuo.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	23	Jucúnditas cordis, hæc est vita hóminis, et thesáurus sine defectióne sanctitátis: et exsultátio viri est longǽvitas.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	24	Miserére ánimæ tuæ placens Deo, et cóntine: cóngrega cor tuum in sanctitáte ejus, et tristítiam longe repélle a te.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	25	Multos enim occídit tristítia, et non est utílitas in illa.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	26	Zelus et iracúndia mínuunt dies, et ante tempus senéctam addúcet cogitátus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	30	27	Spléndidum cor et bonum in épulis est: épulæ enim illíus diligénter fiunt.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	1	Vigília honestátis tabefáciet carnes, et cogitátus illíus áuferet somnum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	2	Cogitátus præsciéntiæ avértit sensum, et infírmitas gravis sóbriam facit ánimam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	3	Laborávit dives in congregatióne substántiæ, et in réquie sua replébitur bonis suis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	4	Laborávit pauper in diminutióne victus, et in fine inops fit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	5	Qui aurum díligit non justificábitur, et qui inséquitur consumptiónem replébitur ex ea.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	6	Multi dati sunt in auri casus, et facta est in spécie ipsíus perdítio illórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	7	Lignum offensiónis est aurum sacrificántium: væ illis qui sectántur illud! et omnis imprúdens depériet in illo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	8	Beátus dives qui invéntus est sine mácula, et qui post aurum non ábiit, nec sperávit in pecúnia et thesáuris.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	9	Quis est hic? et laudábimus eum: fecit enim mirabília in vita sua.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	10	Qui probátus est in illo, et perféctus est, erit illi glória ætérna: qui pótuit tránsgredi, et non est transgréssus; fácere mala, et non fecit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	11	Ídeo stabilíta sunt bona illíus in Dómino, et eleemósynas illíus enarrábit omnis ecclésia sanctórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	12	Supra mensam magnam sedísti? non apérias super illam faucem tuam prior.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	13	Non dicas sic: Multa sunt, quæ super illam sunt.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	14	Meménto quóniam malus est óculus nequam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	15	Néquius óculo quid creátum est? ídeo ab omni fácie sua lacrimábitur, cum víderit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	16	Ne exténdas manum tuam prior, et invídia contaminátus erubéscas.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	17	Ne comprimáris in convívio.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	18	Intéllige quæ sunt próximi tui ex teípso.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	19	Útere quasi homo frugi his quæ tibi apponúntur: ne, cum mandúcas multum, ódio habeáris.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	20	Cessa prior causa disciplínæ: et noli nímius esse, ne forte offéndas.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	21	Et si in médio multórum sedísti, prior illis ne exténdas manum tuam, nec prior poscas bíbere.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	22	Quam suffíciens est hómini erudítio vinum exíguum! et in dormiéndo non laborábis ab illo, et non sénties dolórem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	23	Vigília, chólera et tortúra viro infruníto,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	24	somnus sanitátis in hómine parco: dórmiet usque mane, et ánima illíus cum ipso delectábitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	25	Et si coáctus fúeris in edéndo multum, surge e médio, évome, et refrigerábit te, et non addúces córpori tuo infirmitátem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	26	Audi me, fili, et ne spernas me, et in novíssimo invénies verba mea.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	27	In ómnibus opéribus tuis esto velox, et omnis infírmitas non occúrret tibi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	28	Spléndidum in pánibus benedícent lábia multórum, et testimónium veritátis illíus fidéle.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	29	Nequíssimo in pane murmurábit cívitas, et testimónium nequítiæ illíus verum est.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	30	Diligéntes in vino noli provocáre: multos enim exterminávit vinum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	31	Ignis probat ferrum durum: sic vinum corda superbórum árguet in ebrietáte potátum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	32	Æqua vita homínibus vinum in sobrietáte: si bibas illud moderáte, eris sóbrius.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	33	Quæ vita est ei qui minúitur vino?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	34	Quid defráudat vitam? mors.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	35	Vinum in jucunditátem creátum est, et non in ebrietátem ab inítio.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	36	Exsultátio ánimæ et cordis vinum moderáte potátum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	37	Sánitas est ánimæ et córpori sóbrius potus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	38	Vinum multum potátum irritatiónem, et iram, et ruínas multas facit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	39	Amaritúdo ánimæ vinum multum potátum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	40	Ebrietátis animósitas, imprudéntis offénsio, minórans virtútem, et fáciens vúlnera.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	41	In convívio vini non árguas próximum, et non despícias eum in jucunditáte illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	31	42	Verba impropérii non dicas illi, et non premas illum repeténdo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	1	Rectórem te posuérunt? noli extólli: esto in illis quasi unus ex ipsis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	2	Curam illórum habe, et sic cónside, et omni cura tua explícita recúmbe:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	3	ut lætéris propter illos, et ornaméntum grátiæ accípias corónam, et dignatiónem consequáris corrogatiónis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	4	Lóquere major natu: decet enim te
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	5	primum verbum diligénti sciéntia, et non impédias músicam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	6	Ubi audítus non est, non effúndas sermónem, et importúne noli extólli in sapiéntia tua.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	7	Gémmula carbúnculi in ornaménto auri, et comparátio musicórum in convívio vini.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	8	Sicut in fabricatióne auri signum est smarágdi, sic númerus musicórum in jucúndo et moderáto vino.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	9	Audi tacens, et pro reveréntia accédet tibi bona grátia.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	10	Adoléscens, lóquere in tua causa vix.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	11	Si bis interrogátus fúeris, hábeat caput respónsum tuum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	12	In multis esto quasi ínscius, et audi tacens simul et quærens.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	13	In médio magnatórum non præsúmas: et ubi sunt senes non multum loquáris.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	14	Ante grándinem præíbit coruscátio: et ante verecúndiam præíbit grátia, et pro reveréntia accédet tibi bona grátia.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	15	Et hora surgéndi non te trices: præcúrre autem prior in domum tuam, et illic avocáre, et illic lude,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	16	et age conceptiónes tuas, et non in delíctis et verbo supérbo:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	17	et super his ómnibus benedícito Dóminum, qui fecit, et inebriántem te ab ómnibus bonis suis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	18	Qui timet Dóminum excípiet doctrínam ejus: et qui vigiláverint ad illum invénient benedictiónem.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	19	Qui quærit legem replébitur ab ea, et qui insidióse agit scandalizábitur in ea.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	20	Qui timent Dóminum invénient judícium justum, et justítias quasi lumen accéndent.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	21	Peccátor homo vitábit correptiónem, et secúndum voluntátem suam invéniet comparatiónem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	22	Vir consílii non dispérdet intelligéntiam: aliénus et supérbus non pertiméscet timórem:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	23	étiam postquam fecit cum eo sine consílio, et suis insectatiónibus arguétur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	24	Fili, sine consílio nihil fácias, et post factum non pœnitébis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	25	In via ruínæ non eas, et non offéndes in lápides: nec credas te viæ laboriósæ, ne ponas ánimæ tuæ scándalum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	26	Et a fíliis tuis cave, et a domésticis tuis atténde.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	27	In omni ópere tuo crede ex fide ánimæ tuæ, hoc est enim conservátio mandatórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	32	28	Qui credit Deo atténdit mandátis: et qui confídit in illo non minorábitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	1	Timénti Dóminum non occúrrent mala: sed in tentatióne Deus illum conservábit, et liberábit a malis. Sápiens non odit mandáta et justítias,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	2	et non illidétur quasi in procélla navis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	3	Homo sensátus credit legi Dei, et lex illi fidélis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	4	Qui interrogatiónem maniféstat parábit verbum, et sic deprecátus exaudiétur: et conservábit disciplínam, et tunc respondébit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	5	Præcórdia fátui quasi rota carri, et quasi axis versátilis cogitátus illíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	6	Equus emissárius, sic et amícus subsannátor: sub omni supra sedénte hinnit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	7	Quare dies diem súperat, et íterum lux lucem, et annus annum a sole?	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	8	A Dómini sciéntia separáti sunt, facto sole, et præcéptum custodiénte.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	9	Et immutávit témpora, et dies festos ipsórum, et in illis dies festos celebravérunt ad horam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	10	Ex ipsis exaltávit et magnificávit Deus, et ex ipsis pósuit in númerum diérum: et omnes hómines de solo et ex terra unde creátus est Adam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	11	In multitúdine disciplínæ Dóminus separávit eos, et immutávit vias eórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	12	Ex ipsis benedíxit et exaltávit, et ex ipsis sanctificávit, et ad se applicávit, et ex ipsis maledíxit, et humiliávit, et convértit illos a separatióne ipsórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	13	Quasi lutum fíguli in manu ipsíus, plasmáre illud et dispónere.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	14	Omnes viæ ejus secúndum dispositiónem ejus: sic homo in manu illíus qui se fecit, et reddet illi secúndum judícium suum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	15	Contra malum bonum est, et contra mortem vita: sic et contra virum justum peccátor, et sic intuére in ómnia ópera Altíssimi, duo et duo, et unum contra unum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	16	Et ego novíssimus evigilávi, et quasi qui cólligit ácinos post vindemiatóres.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	17	In benedictióne Dei et ipse sperávi, et quasi qui vindémiat replévi tórcular.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	18	Respícite quóniam non mihi soli laborávi, sed ómnibus exquiréntibus disciplínam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	19	Audíte me, magnátes et omnes pópuli: et rectóres ecclésiæ, áuribus percípite.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	20	Fílio et mulíeri, fratri et amíco, non des potestátem super te in vita tua: et non déderis álii possessiónem tuam, ne forte pœníteat te, et deprecéris pro illis.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	21	Dum adhuc súperes et aspíras, non immutábit te omnis caro.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	22	Mélius est enim ut fílii tui te rogent, quam te respícere in manus filiórum tuórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	23	In ómnibus opéribus tuis præcéllens esto.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	24	Ne déderis máculam in glória tua. In die consummatiónis diérum vitæ tuæ, et in témpore éxitus tui, distríbue hæreditátem tuam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	25	Cibária, et virga, et onus ásino: panis, et disciplína, et opus servo.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	26	Operátur in disciplína, et quærit requiéscere: laxa manus illi, et quærit libertátem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	27	Jugum et lorum curvant collum durum, et servum inclínant operatiónes assíduæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	28	Servo malévolo tortúra et cómpedes: mitte illum in operatiónem, ne vacet:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	29	multam enim malítiam dócuit otiósitas.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	30	In ópera constítue eum: sic enim cóndecet illum. Quod si non obaudíerit, curva illum compédibus, et non amplífices super omnem carnem: verum sine judício nihil fácias grave.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	31	Si est tibi servus fidélis, sit tibi quasi ánima tua: quasi fratrem sic eum tracta, quóniam in sánguine ánimæ comparásti illum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	32	Si lǽseris eum injúste, in fugam convertétur:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	33	33	et si extóllens discésserit, quem quæras et in qua via quæras illum nescis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	1	Vana spes et mendácium viro insensáto: et sómnia extóllunt imprudéntes.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	2	Quasi qui apprehéndit umbram et perséquitur ventum, sic et qui atténdit ad visa mendácia.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	3	Hoc secúndum hoc vísio somniórum, ante fáciem hóminis similitúdo hóminis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	4	Ab immúndo, quid mundábitur? et a mendáce, quid verum dicétur?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	5	Divinátio erróris, et augúria mendácia, et sómnia malefaciéntium, vánitas est:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	6	et sicut parturiéntis, cor tuum phantásias pátitur. Nisi ab Altíssimo fúerit emíssa visitátio, ne déderis in illis cor tuum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	7	multos enim erráre fecérunt sómnia, et excidérunt sperántes in illis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	8	Sine mendácio consummábitur verbum legis, et sapiéntia in ore fidélis complanábitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	9	Qui non est tentátus quid scit? vir in multis expértus cogitábit multa: et qui multa dídicit enarrábit intelléctum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	10	Qui non est expértus pauca recognóscit: qui autem in multis factus est, multíplicat malítiam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	11	Qui tentátus non est quália scit? qui implanátus est abundábit nequítia.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	12	Multa vidi errándo, et plúrimas verbórum consuetúdines.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	13	Aliquóties usque ad mortem periclitátus sum horum causa, et liberátus sum grátia Dei.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	14	Spíritus timéntium Deum quǽritur, et in respéctu illíus benedicétur.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	15	Spes enim illórum in salvántem illos, et óculi Dei in diligéntes se.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	16	Qui timet Dóminum nihil trepidábit: et non pavébit, quóniam ipse est spes ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	17	Timéntis Dóminum, beáta est ánima ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	18	Ad quem réspicit, et quis est fortitúdo ejus?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	19	Óculi Dómini super timéntes eum: protéctor poténtiæ, firmaméntum virtútis, tégimen ardóris, et umbráculum meridiáni:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	20	deprecátio offensiónis, et adjutórium casus: exáltans ánimam, et illúminans óculos, dans sanitátem, et vitam, et benedictiónem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	21	Immolántis ex iníquo oblátio est maculáta, et non sunt beneplácitæ subsannatiónes injustórum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	22	Dóminus solus sustinéntibus se in via veritátis et justítiæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	23	Dona iniquórum non probat Altíssimus, nec réspicit in oblatiónes iniquórum, nec in multitúdine sacrificiórum eórum propitiábitur peccátis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	24	Qui offert sacrifícium ex substántia páuperum, quasi qui víctimat fílium in conspéctu patris sui.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	25	Panis egéntium vita páuperum est: qui defráudat illum homo sánguinis est.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	26	Qui aufert in sudóre panem, quasi qui occídit próximum suum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	27	Qui effúndit sánguinem, et qui fraudem facit mercenário, fratres sunt.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	28	Unus ædíficans, et unus déstruens: quid prodest illis, nisi labor?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	29	Unus orans, et unus maledícens: cujus vocem exáudiet Deus?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	30	Qui baptizátur a mórtuo, et íterum tangit eum, quid próficit lavátio illíus?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	34	31	Sic homo qui jejúnat in peccátis suis, et íterum éadem fáciens: quid próficit humiliándo se? oratiónem illíus quis exáudiet?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	1	Qui consérvat legem multíplicat oblatiónem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	2	Sacrifícium salutáre est atténdere mandátis, et discédere ab omni iniquitáte.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	3	Et propitiatiónem litáre sacrifícii super injustítias: et deprecátio pro peccátis, recédere ab injustítia.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	4	Retríbuet grátiam qui offert similáginem: et qui facit misericórdiam offert sacrifícium.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	5	Beneplácitum est Dómino recédere ab iniquitáte: et deprecátio pro peccátis recédere ab injustítia.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	6	Non apparébis ante conspéctum Dómini vácuus:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	7	hæc enim ómnia propter mandátum Dei fiunt.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	8	Oblátio justi impínguat altáre, et odor suavitátis est in conspéctu Altíssimi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	9	Sacrifícium justi accéptum est, et memóriam ejus non obliviscétur Dóminus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	10	Bono ánimo glóriam redde Deo, et non mínuas primítias mánuum tuárum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	11	In omni dato hílarem fac vultum tuum, et in exsultatióne sanctífica décimas tuas.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	12	Da Altíssimo secúndum datum ejus, et in bono óculo adinventiónem fácito mánuum tuárum,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	13	quóniam Dóminus retríbuens est, et sépties tantum reddet tibi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	14	Noli offérre múnera prava, non enim suscípiet illa.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	15	Et noli inspícere sacríficum injústum, quóniam Dóminus judex est, et non est apud illum glória persónæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	16	Non accípiet Dóminus persónam in páuperem, et deprecatiónem læsi exáudiet.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	17	Non despíciet preces pupílli, nec víduam, si effúndat loquélam gémitus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	18	Nonne lácrimæ víduæ ad maxíllam descéndunt, et exclamátio ejus super deducéntem eas?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	19	A maxílla enim ascéndunt usque ad cælum, et Dóminus exaudítor non delectábitur in illis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	20	Qui adórat Deum in oblectatióne suscipiétur, et deprecátio illíus usque ad nubes propinquábit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	21	Orátio humiliántis se nubes penetrábit, et donec propínquet non consolábitur, et non discédet donec Altíssimus aspíciat.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	22	Et Dóminus non elongábit: et judicábit justos, et fáciet judícium: et Fortíssimus non habébit in illis patiéntiam, ut contríbulet dorsum ipsórum:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	23	et géntibus reddet vindíctam, donec tollat plenitúdinem superbórum, et sceptra iniquórum contríbulet:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	24	donec reddat homínibus secúndum actus suos, et secúndum ópera Adæ, et secúndum præsumptiónem illíus:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	25	donec júdicet judícium plebis suæ, et oblectábit justos misericórdia sua.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	35	26	Speciósa misericórdia Dei in témpore tribulatiónis, quasi nubes plúviæ in témpore siccitátis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	1	Miserére nostri, Deus ómnium, et réspice nos, et osténde nobis lucem miseratiónum tuárum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	2	et immítte timórem tuum super gentes quæ non exquisiérunt te, ut cognóscant quia non est Deus nisi tu, et enárrent magnália tua.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	3	Álleva manum tuam super gentes aliénas, ut vídeant poténtiam tuam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	4	Sicut enim in conspéctu eórum sanctificátus es in nobis, sic in conspéctu nostro magnificáberis in eis:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	5	ut cognóscant te, sicut et nos cognóvimus quóniam non est Deus præter te, Dómine.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	6	Ínnova signa, et immúta mirabília.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	7	Glorífica manum et bráchium dextrum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	8	Éxcita furórem, et effúnde iram.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	9	Tolle adversárium, et afflíge inimícum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	10	Festína tempus, et meménto finis, ut enárrent mirabília tua.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	11	In ira flammæ devorétur qui salvátur: et qui péssimant plebem tuam invéniant perditiónem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	12	Cóntere caput príncipum inimicórum, dicéntium: Non est álius præter nos.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	13	Cóngrega omnes tribus Jacob, ut cognóscant quia non est Deus nisi tu, et enárrent magnália tua, et hæreditábis eos sicut ab inítio.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	14	Miserére plebi tuæ, super quam invocátum est nomen tuum, et Ísraël quem coæquásti primogénito tuo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	15	Miserére civitáti sanctificatiónis tuæ, Jerúsalem, civitáti requiéi tuæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	16	Reple Sion inenarrabílibus verbis tuis, et glória tua pópulum tuum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	17	Da testimónium his qui ab inítio creatúræ tuæ sunt, et súscita prædicatiónes quas locúti sunt in nómine tuo prophétæ prióres.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	18	Da mercédem sustinéntibus te, ut prophétæ tui fidéles inveniántur: et exáudi oratiónes servórum tuórum,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	19	secúndum benedictiónem Áaron de pópulo tuo: et dírige nos in viam justítiæ, et sciant omnes qui hábitant terram quia tu es Deus conspéctor sæculórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	20	Omnem escam manducábit venter: et est cibus cibo mélior.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	21	Fauces contíngunt cibum feræ, et cor sensátum verba mendácia.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	22	Cor pravum dabit tristítiam, et homo perítus resístet illi.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	23	Omnem másculum excípiet múlier: et est fília mélior fília.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	24	Spécies mulíeris exhílarat fáciem viri sui, et super omnem concupiscéntiam hóminis superdúcit desidérium.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	25	Si est lingua curatiónis, est et mitigatiónis et misericórdiæ: non est vir illíus secúndum fílios hóminum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	26	Qui póssidet mulíerem bonam ínchoat possessiónem: adjutórium secúndum illum est, et colúmna ut réquies.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	27	Ubi non est sepes, diripiétur posséssio: et ubi non est múlier, ingemíscit egens.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	36	28	Quis credit ei qui non habet nidum, et defléctens ubicúmque obscuráverit, quasi succínctus latro exíliens de civitáte in civitátem?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	1	Omnis amícus dicet: Et ego amicítiam copulávi: sed est amícus solo nómine amícus. Nonne tristítia inest usque ad mortem?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	2	sodális autem et amícus ad inimicítiam converténtur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	3	O præsúmptio nequíssima, unde creáta es cooperíre áridam malítia et dolositáte illíus?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	4	Sodális amíco conjucundátur in oblectatiónibus, et in témpore tribulatiónis adversárius erit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	5	Sodális amíco cóndolet causa ventris, et contra hostem accípiet scutum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	6	Non obliviscáris amíci tui in ánimo tuo, et non ímmemor sis illíus in ópibus tuis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	7	Noli consiliári cum eo qui tibi insidiátur, et a zelántibus te abscónde consílium.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	8	Omnis consiliárius prodit consílium, sed est consiliárius in semetípso.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	9	A consiliário serva ánimam tuam: prius scito quæ sit illíus necéssitas: et ipse enim ánimo suo cogitábit:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	10	ne forte mittat sudem in terram, et dicat tibi:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	11	Bona est via tua: et stet e contrário vidére quid tibi evéniat.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	12	Cum viro irreligióso tracta de sanctitáte, et cum injústo de justítia, et cum mulíere de ea quæ æmulátur, cum tímido de bello, cum negotiatóre de trajectióne, cum emptóre de venditióne, cum viro lívido de grátiis agéndis,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	13	cum ímpio de pietáte, cum inhonésto de honestáte, cum operário agrário de omni ópere,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	14	cum operário annuáli de consummatióne anni, cum servo pigro de multa operatióne. Non atténdas his in omni consílio:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	15	sed cum viro sancto assíduus esto, quemcúmque cognóveris observántem timórem Dei:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	16	cujus ánima est secúndum ánimam tuam, et qui, cum titubáveris in ténebris, condolébit tibi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	17	Cor boni consílii státue tecum: non est enim tibi áliud pluris illo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	18	Ánima viri sancti enúntiat aliquándo vera, quam septem circumspectóres sedéntes in excélso ad speculándum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	19	Et in his ómnibus deprecáre Altíssimum, ut dírigat in veritáte viam tuam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	20	Ante ómnia ópera verbum verax præcédat te, et ante omnem actum consílium stábile.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	21	Verbum nequam immutábit cor: ex quo partes quátuor oriúntur: bonum et malum, vita et mors: et dominátrix illórum est assídua lingua. Est vir astútus multórum erudítor, et ánimæ suæ inútilis est.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	22	Vir perítus multos erudívit, et ánimæ suæ suávis est.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	23	Qui sophístice lóquitur odíbilis est: in omni re defraudábitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	24	Non est illi data a Dómino grátia, omni enim sapiéntia defraudátus est.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	25	Est sápiens ánimæ suæ sápiens, et fructus sensus illíus laudábilis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	26	Vir sápiens plebem suam érudit, et fructus sensus illíus fidéles sunt.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	27	Vir sápiens implébitur benedictiónibus, et vidéntes illum laudábunt.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	28	Vita viri in número diérum: dies autem Ísraël innumerábiles sunt.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	29	Sápiens in pópulo hæreditábit honórem, et nomen illíus erit vivens in ætérnum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	30	Fili, in vita tua tenta ánimam tuam, et si fúerit nequam non des illi potestátem:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	31	non enim ómnia ómnibus expédiunt, et non omni ánimæ omne genus placet.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	32	Noli ávidus esse in omni epulatióne, et non te effúndas super omnem escam:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	33	in multis enim escis erit infírmitas, et avíditas appropinquábit usque ad chóleram.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	37	34	Propter crápulam multi obiérunt: qui autem ábstinens est adjíciet vitam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	1	Honóra médicum propter necessitátem: étenim illum creávit Altíssimus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	2	A Deo est enim omnis medéla, et a rege accípiet donatiónem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	3	Disciplína médici exaltábit caput illíus, et in conspéctu magnatórum collaudábitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	4	Altíssimus creávit de terra medicaménta, et vir prudens non abhorrébit illa.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	5	Nonne a ligno indulcáta est aqua amára?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	6	Ad agnitiónem hóminum virtus illórum: et dedit homínibus sciéntiam Altíssimus, honorári in mirabílibus suis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	7	In his curans mitigábit dolórem: et unguentárius fáciet pigménta suavitátis, et unctiónes confíciet sanitátis: et non consummabúntur ópera ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	8	Pax enim Dei super fáciem terræ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	9	Fili, in tua infirmitáte ne despícias teípsum: sed ora Dóminum, et ipse curábit te.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	10	Avérte a delícto, et dírige manus, et ab omni delícto munda cor tuum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	11	Da suavitátem et memóriam similáginis, et impíngua oblatiónem, et da locum médico:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	12	étenim illum Dóminus creávit, et non discédat a te, quia ópera ejus sunt necessária.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	13	Est enim tempus quando in manus illórum incúrras:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	14	ipsi vero Dóminum deprecabúntur, ut dírigat réquiem eórum, et sanitátem, propter conversatiónem illórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	15	Qui delínquit in conspéctu ejus qui fecit eum, íncidet in manus médici.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	16	Fili, in mórtuum produc lácrimas, et quasi dira passus íncipe ploráre: et secúndum judícium cóntege corpus illíus, et non despícias sepultúram illíus.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	17	Propter delatúram autem amáre fer luctum illíus uno die, et consoláre propter tristítiam:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	18	et fac luctum secúndum méritum ejus uno die, vel duóbus, propter detractiónem:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	19	a tristítia enim festínat mors, et coóperit virtútem, et tristítia cordis flectit cervícem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	20	In abductióne pérmanet tristítia, et substántia ínopis secúndum cor ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	21	Ne déderis in tristítia cor tuum, sed repélle eam a te, et meménto novissimórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	22	Noli obliviscári, neque enim est convérsio: et huic nihil próderis, et teípsum pessimábis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	23	Memor esto judícii mei: sic enim erit et tuum: mihi heri, et tibi hódie.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	24	In réquie mórtui requiéscere fac memóriam ejus, et consoláre illum in éxitu spíritus sui.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	25	Sapiéntia scribæ in témpore vacuitátis, et qui minorátur actu sapiéntiam percípiet, qua sapiéntia replébitur.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	26	Qui tenet arátrum, et qui gloriátur in jáculo, stímulo boves ágitat, et conversátur in opéribus eórum, et enarrátio ejus in fíliis taurórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	27	Cor suum dabit ad versándos sulcos, et vigília ejus in sagína vaccárum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	28	Sic omnis faber et architéctus, qui noctem tamquam diem tránsigit: qui sculpit signácula sculptília, et assidúitas ejus váriat pictúram: cor suum dabit in similitúdinem pictúræ, et vigília sua perfíciet opus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	29	Sic faber ferrárius sedens juxta incúdem, et consíderans opus ferri: vapor ignis uret carnes ejus, et in calóre fornácis concertátur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	30	Vox mállei ínnovat aurem ejus, et contra similitúdinem vasis óculus ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	31	Cor suum dabit in consummatiónem óperum, et vigília sua ornábit in perfectiónem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	32	Sic fígulus sedens ad opus suum, convértens pédibus suis rotam, qui in sollicitúdine pósitus est semper propter opus suum, et in número est omnis operátio ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	33	In bráchio suo formábit lutum, et ante pedes suos curvábit virtútem suam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	34	Cor suum dabit ut consúmmet linitiónem, et vigília sua mundábit fornácem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	35	Omnes hi in mánibus suis speravérunt, et unusquísque in arte sua sápiens est.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	36	Sine his ómnibus non ædificátur cívitas,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	37	et non inhabitábunt, nec inambulábunt, et in ecclésiam non transílient.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	38	Super sellam júdicis non sedébunt, et testaméntum judícii non intélligent, neque palam fácient disciplínam et judícium, et in parábolis non inveniéntur:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	38	39	sed creatúram ævi confirmábunt: et deprecátio illórum in operatióne artis, accomodántes ánimam suam, et conquiréntes in lege Altíssimi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	1	Sapiéntiam ómnium antiquórum exquíret sápiens, et in prophétis vacábit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	2	Narratiónem virórum nominatórum conservábit, et in versútias parabolárum simul introíbit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	3	Occúlta proverbiórum exquíret, et in abscónditis parabolárum conversábitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	4	In médio magnatórum ministrábit, et in conspéctu prǽsidis apparébit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	5	In terram alienigenárum géntium pertránsiet: bona enim et mala in homínibus tentábit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	6	Cor suum tradet ad vigilándum dilúculo ad Dóminum, qui fecit illum, et in conspéctu Altíssimi deprecábitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	7	Apériet os suum in oratióne, et pro delíctis suis deprecábitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	8	Si enim Dóminus magnus volúerit, spíritu intelligéntiæ replébit illum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	9	et ipse tamquam imbres mittet elóquia sapiéntiæ suæ, et in oratióne confitébitur Dómino:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	10	et ipse díriget consílium ejus, et disciplínam, et in abscónditis suis consiliábitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	11	Ipse palam fáciet disciplínam doctrínæ suæ, et in lege testaménti Dómini gloriábitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	12	Collaudábunt multi sapiéntiam ejus, et usque in sǽculum non delébitur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	13	Non recédet memória ejus, et nomen ejus requirétur a generatióne in generatiónem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	14	Sapiéntiam ejus enarrábunt gentes, et laudem ejus enuntiábit ecclésia.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	15	Si permánserit, nomen derelínquet plus quam mille: et si requiéverit, próderit illi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	16	Adhuc consiliábor ut enárrem: ut furóre enim replétus sum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	17	In voce dicit: Obaudíte me, divíni fructus, et quasi rosa plantáta super rivos aquárum fructificáte.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	18	Quasi Líbanus odórem suavitátis habéte.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	19	Floréte flores quasi lílium: et date odórem, et frondéte in grátiam: et collaudáte cánticum, et benedícite Dóminum in opéribus suis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	20	Date nómini ejus magnificéntiam, et confitémini illi in voce labiórum vestrórum, et in cánticis labiórum, et cítharis: et sic dicétis in confessióne:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	21	Ópera Dómini univérsa bona valde.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	22	In verbo ejus stetit aqua sicut congéries: et in sermóne oris illíus sicut exceptória aquárum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	23	quóniam in præcépto ipsíus placor fit, et non est minorátio in salúte ipsíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	24	Ópera omnis carnis coram illo, et non est quidquam abscónditum ab óculis ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	25	A sǽculo usque in sǽculum réspicit, et nihil est mirábile in conspéctu ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	26	Non est dícere: Quid est hoc, aut quid est istud? ómnia enim in témpore suo quæréntur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	27	Benedíctio illíus quasi flúvius inundávit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	28	Quómodo cataclýsmus áridam inebriávit, sic ira ipsíus gentes quæ non exquisiérunt eum hæreditábit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	29	Quómodo convértit aquas in siccitátem, et siccáta est terra, et viæ illíus viis illórum diréctæ sunt, sic peccatóribus offensiónes in ira ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	30	Bona bonis creáta sunt ab inítio: sic nequíssimis bona et mala.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	31	Inítium necessáriæ rei vitæ hóminum, aqua, ignis, et ferrum, sal, lac, et panis similagíneus, et mel, et botrus uvæ, et óleum, et vestiméntum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	32	Hæc ómnia sanctis in bona, sic et ímpiis et peccatóribus in mala converténtur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	33	Sunt spíritus qui ad vindíctam creáti sunt, et in furóre suo confirmavérunt torménta sua.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	34	In témpore consummatiónis effúndent virtútem, et furórem ejus qui fecit illos placábunt.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	35	Ignis, grando, fames, et mors, ómnia hæc ad vindíctam creáta sunt:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	36	bestiárum dentes, et scórpii, et serpéntes, et rhomphǽa víndicans in extermínium ímpios.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	37	In mandátis ejus epulabúntur: et super terram in necessitátem præparabúntur, et in tempóribus suis non prætérient verbum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	38	Proptérea ab inítio confirmátus sum, et consiliátus sum, et cogitávi, et scripta dimísi.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	39	Ómnia ópera Dómini bona, et omne opus hora sua subministrábit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	40	Non est dícere: Hoc illo néquius est: ómnia enim in témpore suo comprobabúntur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	39	41	Et nunc in omni corde et ore collaudáte, et benedícite nomen Dómini.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	1	Occupátio magna creáta est ómnibus homínibus, et jugum grave super fílios Adam, a die éxitus de ventre matris eórum usque in diem sepultúræ in matrem ómnium.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	2	Cogitatiónes eórum, et timóres cordis, adinvéntio exspectatiónis, et dies finitiónis,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	3	a residénte super sedem gloriósam, usque ad humiliátum in terra et cínere:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	4	ab eo qui útitur hyacíntho et portat corónam, usque ad eum qui operítur lino crudo: furor, zelus, tumúltus, fluctuátio, et timor mortis, iracúndia persevérans, et conténtio:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	5	et in témpore refectiónis in cubíli, somnus noctis immútat sciéntiam ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	6	Módicum tamquam nihil in réquie, et ab eo in somnis, quasi in die respéctus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	7	Conturbátus est in visu cordis sui, tamquam qui eváserit in die belli: in témpore salútis suæ exsurréxit, et admírans ad nullum timórem:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	8	cum omni carne, ab hómine usque ad pecus, et super peccatóres séptuplum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	9	Ad hæc mors, sanguis, conténtio, et rhomphǽa, oppressiónes, fames, et contrítio, et flagélla:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	10	super iníquos creáta sunt hæc ómnia: et propter illos factus est cataclýsmus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	11	Ómnia quæ de terra sunt in terram converténtur, et omnes aquæ in mare reverténtur.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	12	Omne munus et iníquitas delébitur, et fides in sǽculum stabit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	13	Substántiæ injustórum sicut flúvius siccabúntur, et sicut tonítruum magnum in plúvia personábunt.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	14	In aperiéndo manus suas lætábitur: sic prævaricatóres in consummatióne tabéscent.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	15	Nepótes impiórum non multiplicábunt ramos: et radíces immúndæ super cacúmen petræ sonant.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	16	Super omnem aquam viríditas, et ad oram flúminis ante omne fœnum evellétur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	17	Grátia sicut paradísus in benedictiónibus, et misericórdia in sǽculum pérmanet.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	18	Vita sibi sufficiéntis operárii condulcábitur, et in ea invénies thesáurum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	19	Fílii et ædificátio civitátis confirmábit nomen: et super hæc múlier immaculáta computábitur.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	20	Vinum et música lætíficant cor: et super útraque diléctio sapiéntiæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	21	Tíbiæ et psaltérium suávem fáciunt melódiam: et super útraque lingua suávis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	22	Grátiam et spéciem desiderábit óculus tuus: et super hæc vírides satiónes.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	23	Amícus et sodális in témpore conveniéntes, et super utrósque múlier cum viro.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	24	Fratres in adjutórium in témpore tribulatiónis: et super eos misericórdia liberábit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	25	Aurum et argéntum est constitútio pedum: et super utrúmque consílium beneplácitum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	26	Facultátes et virtútes exáltant cor, et super hæc timor Dómini.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	27	Non est in timóre Dómini minorátio: et non est in eo inquírere adjutórium.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	28	Timor Dómini sicut paradísus benedictiónis, et super omnem glóriam operuérunt illum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	29	Fili, in témpore vitæ tuæ ne indígeas: mélius est enim mori quam indigére.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	30	Vir respíciens in mensam aliénam, non est vita ejus in cogitatióne victus: alit enim ánimam suam cibis aliénis:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	31	vir autem disciplinátus et erudítus custódiet se.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	40	32	In ore imprudéntis condulcábitur inópia, et in ventre ejus ignis ardébit.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	1	O mors, quam amára est memória tua hómini pacem habénti in substántiis suis:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	2	viro quiéto, et cujus viæ diréctæ sunt in ómnibus, et adhuc valénti accípere cibum!
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	3	O mors, bonum est judícium tuum hómini indigénti, et qui minorátur víribus,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	4	defécto ætáte, et cui de ómnibus cura est, et incredíbili, qui perdit patiéntiam!
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	5	Noli metúere judícium mortis: meménto quæ ante te fuérunt, et quæ superventúra sunt tibi: hoc judícium a Dómino omni carni.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	6	Et quid supervéniet tibi in beneplácito Altíssimi? sive decem, sive centum, sive mille anni:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	7	non est enim in inférno accusátio vitæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	8	Fílii abominatiónum fiunt fílii peccatórum, et qui conversántur secus domos impiórum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	9	Filiórum peccatórum périet hæréditas, et cum sémine illórum assidúitas oppróbrii.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	10	De patre ímpio querúntur fílii, quóniam propter illum sunt in oppróbrio.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	11	Væ vobis, viri ímpii, qui dereliquístis legem Dómini Altíssimi!
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	12	Et si nati fuéritis, in maledictióne nascémini: et si mórtui fuéritis, in maledictióne erit pars vestra.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	13	Ómnia quæ de terra sunt in terram converténtur: sic ímpii a maledícto in perditiónem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	14	Luctus hóminum in córpore ipsórum: nomen autem impiórum delébitur.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	15	Curam habe de bono nómine: hoc enim magis permanébit tibi quam mille thesáuri pretiósi et magni.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	16	Bonæ vitæ númerus diérum: bonum autem nomen permanébit in ævum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	17	Disciplínam in pace conserváte, fílii: sapiéntia enim abscóndita, et thesáurus invísus, quæ utílitas in utrísque?	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	18	Mélior est homo qui abscóndit stultítiam suam, quam homo qui abscóndit sapiéntiam suam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	19	Verúmtamen reverémini in his quæ procédunt de ore meo:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	20	non est enim bonum omnem reveréntiam observáre, et non ómnia ómnibus bene placent in fide.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	21	Erubéscite a patre et a matre de fornicatióne: et a præsidénte et a poténte de mendácio:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	22	a príncipe et a júdice de delícto: a synagóga et plebe de iniquitáte:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	23	a sócio et amíco de injustítia, et de loco in quo hábitas:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	24	de furto, de veritáte Dei, et testaménto: de discúbitu in pánibus, et ab obfuscatióne dati et accépti:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	25	a salutántibus de siléntio, a respéctu mulíeris fornicáriæ, et ab aversióne vultus cognáti.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	26	Ne avértas fáciem a próximo tuo, et ab auferéndo partem et non restituéndo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	27	Ne respícias mulíerem aliéni viri, et ne scrutéris ancíllam ejus, neque stéteris ad lectum ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	41	28	Ab amícis de sermónibus impropérii: et cum déderis, ne impróperes.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	1	Non dúplices sermónem audítus de revelatióne sermónis abscónditi: et eris vere sine confusióne, et invénies grátiam in conspéctu ómnium hóminum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	2	Ne pro his ómnibus confundáris, et ne accípias persónam ut delínquas: de lege Altíssimi, et testaménto, et de judício justificáre ímpium,	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	3	de verbo sociórum et viatórum, et de datióne hæreditátis amicórum,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	4	de æqualitáte statéræ et pónderum, de acquisitióne multórum et paucórum,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	5	de corruptióne emptiónis et negotiatórum, et de multa disciplína filiórum, et servo péssimo latus sanguináre.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	6	Super mulíerem nequam bonum est signum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	7	Ubi manus multæ sunt, claude: et quodcúmque trades, númera et appénde: datum vero et accéptum omne descríbe.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	8	De disciplína insensáti et fátui, et de senióribus qui judicántur ab adolescéntibus: et eris erudítus in ómnibus, et probábilis in conspéctu ómnium vivórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	9	Fília patris abscóndita est vigília, et sollicitúdo ejus aufert somnum: ne forte in adolescéntia sua adúlta efficiátur, et cum viro commoráta odíbilis fiat:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	10	nequándo polluátur in virginitáte sua, et in patérnis suis grávida inveniátur: ne forte cum viro commoráta transgrediátur, aut certe stérilis efficiátur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	11	Super fíliam luxuriósam confírma custódiam, nequándo fáciat te in oppróbrium veníre inimícis, a detractióne in civitáte, et objectióne plebis, et confúndat te in multitúdine pópuli.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	12	Omni hómini noli inténdere in spécie, et in médio mulíerum noli commorári:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	13	de vestiméntis enim procédit tínea, et a mulíere iníquitas viri.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	14	Mélior est enim iníquitas viri quam múlier benefáciens, et múlier confúndens in oppróbrium.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	15	Memor ero ígitur óperum Dómini, et quæ vidi annuntiábo. In sermónibus Dómini ópera ejus.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	16	Sol illúminans per ómnia respéxit, et glória Dómini plenum est opus ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	17	Nonne Dóminus fecit sanctos enarráre ómnia mirabília sua, quæ confirmávit Dóminus omnípotens stabilíri in glória sua?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	18	Abýssum et cor hóminum investigávit, et in astútia eórum excogitávit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	19	Cognóvit enim Dóminus omnem sciéntiam, et inspéxit in signum ævi, annúntians quæ præteriérunt et quæ superventúra sunt, revélans vestígia occultórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	20	Non prǽterit illum omnis cogitátus, et non abscóndit se ab eo ullus sermo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	21	Magnália sapiéntiæ suæ decorávit, qui est ante sǽculum et usque in sǽculum: neque adjéctum est,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	22	neque minúitur, et non eget alicújus consílio.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	23	Quam desiderabília ómnia ópera ejus! et tamquam scintílla quæ est consideráre!
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	24	Ómnia hæc vivunt, et manent in sǽculum, et in omni necessitáte ómnia obáudiunt ei.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	25	Ómnia duplícia, unum contra unum, et non fecit quidquam deésse.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	42	26	Uniuscujúsque confirmávit bona: et quis satiábitur videns glóriam ejus?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	1	Altitúdinis firmaméntum pulchritúdo ejus est, spécies cæli in visióne glóriæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	2	Sol in aspéctu annúntians in éxitu, vas admirábile, opus Excélsi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	3	In meridiáno exúrit terram, et in conspéctu ardóris ejus quis póterit sustinére? fornácem custódiens in opéribus ardóris:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	4	triplíciter sol exúrens montes, rádios ígneos exsúfflans, et refúlgens rádiis suis obcǽcat óculos.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	5	Magnus Dóminus qui fecit illum, et in sermónibus ejus festinávit iter.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	6	Et luna in ómnibus in témpore suo, osténsio témporis, et signum ævi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	7	A luna signum diéi festi: lumináre quod minúitur in consummatióne.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	8	Mensis secúndum nomen ejus est, crescens mirabíliter in consummatióne.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	9	Vas castrórum in excélsis, in firmaménto cæli respléndens glorióse.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	10	Spécies cæli glória stellárum: mundum illúminans in excélsis Dóminus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	11	In verbis Sancti stabunt ad judícium, et non defícient in vigíliis suis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	12	Vide arcum, et bénedic eum qui fecit illum: valde speciósus est in splendóre suo.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	13	Gyrávit cælum in circúitu glóriæ suæ: manus Excélsi aperuérunt illum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	14	Império suo accelerávit nivem, et accélerat coruscatiónes emíttere judícii sui.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	15	Proptérea apérti sunt thesáuri, et evolavérunt nébulæ sicut aves.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	16	In magnitúdine sua pósuit nubes, et confrácti sunt lápides grándinis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	17	In conspéctu ejus commovebúntur montes, et in voluntáte ejus aspirábit notus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	18	Vox tonítrui ejus verberávit terram, tempéstas aquilónis, et congregátio spíritus:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	19	et sicut avis depónens ad sedéndum, aspérgit nivem, et sicut locústa demérgens descénsus ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	20	Pulchritúdinem candóris ejus admirábitur óculus, et super imbrem ejus expavéscet cor.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	21	Gelu sicut salem effúndet super terram: et dum geláverit, fiet tamquam cacúmina tríbuli.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	22	Frígidus ventus áquilo flavit, et gelávit crystállus ab aqua: super omnem congregatiónem aquárum requiéscet, et sicut loríca índuet se aquis:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	23	et devorábit montes, et exúret desértum, et extínguet víride, sicut igne.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	24	Medicína ómnium in festinatióne nébulæ: et ros óbvians ab ardóre veniénti húmilem effíciet eum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	25	In sermóne ejus síluit ventus, et cogitatióne sua placávit abýssum: et plantávit in illa Dóminus ínsulas.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	26	Qui návigant mare enárrent perícula ejus, et audiéntes áuribus nostris admirábimur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	27	Illic præclára ópera et mirabília, vária bestiárum génera, et ómnium pécorum, et creatúra belluárum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	28	Propter ipsum confirmátus est itíneris finis, et in sermóne ejus compósita sunt ómnia.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	29	Multa dicémus, et deficiémus in verbis: consummátio autem sermónum ipse est in ómnibus.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	30	Gloriántes ad quid valébimus? ipse enim omnípotens super ómnia ópera sua.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	31	Terríbilis Dóminus, et magnus veheménter, et mirábilis poténtia ipsíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	32	Glorificántes Dóminum quantumcúmque potuéritis, supervalébit enim adhuc: et admirábilis magnificéntia ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	33	Benedicéntes Dóminum, exaltáte illum quantum potéstis: major enim est omni laude.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	34	Exaltántes eum, replémini virtúte, ne laborétis, non enim comprehendétis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	35	Quis vidébit eum et enarrábit? et quis magnificábit eum sicut est ab inítio?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	36	Multa abscóndita sunt majóra his: pauca enim vídimus óperum ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	43	37	Ómnia autem Dóminus fecit, et pie agéntibus dedit sapiéntiam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	1	Laudémus viros gloriósos, et paréntes nostros in generatióne sua.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	2	Multam glóriam fecit Dóminus: magnificéntia sua a sǽculo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	3	Dominántes in potestátibus suis, hómines magni virtúte et prudéntia sua prǽditi, nuntiántes in prophétis dignitátem prophetárum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	4	et imperántes in præsénti pópulo, et virtúte prudéntiæ pópulis sanctíssima verba:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	5	in perítia sua requiréntes modos músicos, et narrántes cármina Scripturárum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	6	hómines dívites in virtúte, pulchritúdinis stúdium habéntes, pacificántes in dómibus suis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	7	Omnes isti in generatiónibus gentis suæ glóriam adépti sunt, et in diébus suis habéntur in láudibus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	8	Qui de illis nati sunt reliquérunt nomen narrándi laudes eórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	9	Et sunt quorum non est memória: periérunt quasi qui non fúerint: et nati sunt quasi non nati, et fílii ipsórum cum ipsis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	10	Sed illi viri misericórdiæ sunt, quorum pietátes non defuérunt.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	11	Cum sémine eórum pérmanent bona:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	12	hæréditas sancta nepótes eórum, et in testaméntis stetit semen eórum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	13	et fílii eórum propter illos usque in ætérnum manent: semen eórum et glória eórum non derelinquétur.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	14	Córpora ipsórum in pace sepúlta sunt, et nomen eórum vivit in generatiónem et generatiónem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	15	Sapiéntiam ipsórum narrent pópuli, et laudem eórum núntiet ecclésia.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	16	Enoch plácuit Deo, et translátus est in paradísum, ut det géntibus pœniténtiam.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	17	Noë invéntus est perféctus, justus, et in témpore iracúndiæ factus est reconciliátio.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	18	Ídeo dimíssum est réliquum terræ, cum factum est dilúvium.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	19	Testaménta sǽculi pósita sunt apud illum, ne deléri possit dilúvio omnis caro.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	20	Ábraham magnus pater multitúdinis géntium, et non est invéntus símilis illi in glória: qui conservávit legem Excélsi, et fuit in testaménto cum illo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	21	In carne ejus stare fecit testaméntum, et in tentatióne invéntus est fidélis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	22	Ídeo jurejurándo dedit illi glóriam in gente sua, créscere illum quasi terræ cúmulum,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	23	et ut stellas exaltáre semen ejus, et hæreditáre illos a mari usque ad mare, et a flúmine usque ad términos terræ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	24	Et in Ísaac eódem modo fecit, propter Ábraham patrem ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	25	Benedictiónem ómnium géntium dedit illi Dóminus, et testaméntum confirmávit super caput Jacob.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	26	Agnóvit eum in benedictiónibus suis, et dedit illi hæreditátem, et divísit illi partem in tríbubus duódecim.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	44	27	Et conservávit illi hómines misericórdiæ, inveniéntes grátiam in óculis omnis carnis.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	1	Diléctus Deo et homínibus Móyses, cujus memória in benedictióne est.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	2	Símilem illum fecit in glória sanctórum, et magnificávit eum in timóre inimicórum, et in verbis suis monstra placávit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	3	Glorificávit illum in conspéctu regum, et jussit illi coram pópulo suo, et osténdit illi glóriam suam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	4	In fide et lenitáte ipsíus sanctum fecit illum, et elégit eum ex omni carne.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	5	Audívit enim eum, et vocem ipsíus, et indúxit illum in nubem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	6	Et dedit illi coram præcépta, et legem vitæ et disciplínæ, docére Jacob testaméntum suum, et judícia sua Ísraël.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	7	Excélsum fecit Áaron fratrem ejus, et símilem sibi, de tribu Levi.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	8	Státuit ei testaméntum ætérnum, et dedit illi sacerdótium gentis, et beatificávit illum in glória:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	9	et circumcínxit eum zona glóriæ, et índuit eum stolam glóriæ, et coronávit eum in vasis virtútis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	10	Circúmpedes, et femorália, et humerále pósuit ei: et cinxit illum tintinnábulis áureis plúrimis in gyro:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	11	dare sónitum in incéssu suo, audítum fácere sónitum in templo in memóriam fíliis gentis suæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	12	Stolam sanctam auro, et hyacíntho, et púrpura, opus téxtile viri sapiéntis, judício et veritáte prǽditi:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	13	torto cocco opus artíficis gemmis pretiósis figurátis in ligatúra auri, et ópere lapidárii sculptis, in memóriam secúndum númerum tríbuum Ísraël.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	14	Coróna áurea super mitram ejus expréssa signo sanctitátis, et glória honóris: opus virtútis, et desidéria oculórum ornáta.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	15	Sic pulchra ante ipsum non fuérunt tália usque ad oríginem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	16	Non est indútus illa alienígena áliquis, sed tantum fílii ipsíus soli, et nepótes ejus per omne tempus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	17	Sacrifícia ipsíus consúmpta sunt igne quotídie.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	18	Complévit Móyses manus ejus, et unxit illum óleo sancto.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	19	Factum est illi in testaméntum ætérnum, et sémini ejus, sicut dies cæli, fungi sacerdótio, et habére laudem, et glorificáre pópulum suum in nómine ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	20	Ipsum elégit ab omni vivénte, offérre sacrifícium Deo, incénsum, et bonum odórem, in memóriam placáre pro pópulo suo:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	21	et dedit illi in præcéptis suis potestátem, in testaméntis judiciórum: docére Jacob testimónia, et in lege sua lucem dare Ísraël.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	22	Quia contra illum stetérunt aliéni, et propter invídiam circumdedérunt illum hómines in desérto, qui erant cum Dathan et Abíron, et congregátio Core in iracúndia.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	23	Vidit Dóminus Deus, et non plácuit illi, et consúmpti sunt in ímpetu iracúndiæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	24	Fecit illis monstra, et consúmpsit illos in flamma ignis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	25	Et áddidit Áaron glóriam, et dedit illi hæreditátem, et primítias frugum terræ divísit illi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	26	Panem ipsis in primis parávit in satietátem: nam et sacrifícia Dómini edent, quæ dedit illi et sémini ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	27	Céterum in terra gentes non hæreditábit, et pars non est illi in gente: ipse est enim pars ejus, et hæréditas.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	28	Phínees, fílius Eleázari, tértius in glória est, imitándo eum in timóre Dómini,	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	29	et stare in reveréntia gentis: in bonitáte et alacritáte ánimæ suæ plácuit Deo pro Ísraël.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	30	Ídeo státuit illi testaméntum pacis, príncipem sanctórum et gentis suæ, ut sit illi et sémini ejus sacerdótii dígnitas in ætérnum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	45	31	Et testaméntum David regi fílio Jesse de tribu Juda, hæréditas ipsi et sémini ejus: ut daret sapiéntiam in cor nostrum, judicáre gentem suam in justítia, ne aboleréntur bona ipsórum: et glóriam ipsórum in gentem eórum ætérnam fecit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	46	1	Fortis in bello Jesus Nave, succéssor Móysi in prophétis, qui fuit magnus secúndum nomen suum,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	46	2	máximus in salútem electórum Dei, expugnáre insurgéntes hostes, ut consequerétur hæreditátem Ísraël.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	46	3	Quam glóriam adéptus est in tolléndo manus suas, et jactándo contra civitátes rhomphǽas!
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	46	4	Quis ante illum sic réstitit? nam hostes ipse Dóminus perdúxit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	46	5	An non in iracúndia ejus impedítus est sol, et una dies facta est quasi duo?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	46	6	Invocávit Altíssimum poténtem, in oppugnándo inimícos úndique: et audívit illum magnus et sanctus Deus, in saxis grándinis virtútis valde fortis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	46	7	Ímpetum fecit contra gentem hostílem, et in descénsu pérdidit contrários:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	46	8	ut cognóscant gentes poténtiam ejus, quia contra Deum pugnáre non est fácile. Et secútus est a tergo poténtis:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	46	9	et in diébus Móysi misericórdiam fecit, ipse, et Caleb fílius Jéphone, stare contra hostem, et prohibére gentem a peccátis, et perfríngere murmur malítiæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	46	10	Et ipsi duo constitúti a perículo liberáti sunt a número sexcentórum míllium péditum, indúcere illos in hæreditátem, in terram quæ manat lac et mel.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	46	11	Et dedit Dóminus ipsi Caleb fortitúdinem, et usque in senectútem permánsit illi virtus, ut ascénderet in excélsum terræ locum, et semen ipsíus obtínuit hæreditátem,	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	46	12	ut vidérent omnes fílii Ísraël quia bonum est óbsequi sancto Deo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	46	13	Et júdices sínguli suo nómine, quorum non est corrúptum cor, qui non avérsi sunt a Dómino,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	46	14	ut sit memória illórum in benedictióne, et ossa eórum púllulent de loco suo:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	46	15	et nomen eórum permáneat in ætérnum, pérmanens ad fílios illórum, sanctórum virórum glória.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	46	16	Diléctus a Dómino Deo suo Sámuel, prophéta Dómini, renovávit impérium, et unxit príncipes in gente sua.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	46	17	In lege Dómini congregatiónem judicávit, et vidit Deus Jacob: et in fide sua probátus est prophéta,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	46	18	et cógnitus est in verbis suis fidélis, quia vidit Deum lucis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	46	19	Et invocávit Dóminum omnipoténtem, in oppugnándo hostes circumstántes úndique, in oblatióne agni invioláti.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	46	20	Et intónuit de cælo Dóminus, et in sónitu magno audítam fecit vocem suam:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	46	21	et contrívit príncipes Tyriórum, et omnes duces Philísthiim:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	46	22	et ante tempus finis vitæ suæ et sǽculi, testimónium prǽbuit in conspéctu Dómini et christi: pecúnias et usque ad calceaménta ab omni carne non accépit, et non accusávit illum homo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	46	23	Et post hoc dormívit: et notum fecit regi, et osténdit illi finem vitæ suæ: et exaltávit vocem suam de terra in prophetía, delére impietátem gentis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	1	Post hæc surréxit Nathan, prophéta in diébus David.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	2	Et quasi adeps separátus a carne, sic David a fíliis Ísraël.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	3	Cum leónibus lusit quasi cum agnis, et in ursis simíliter fecit sicut in agnis óvium, in juventúte sua.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	4	Numquid non occídit gigántem, et ábstulit oppróbrium de gente?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	5	In tolléndo manum, saxo fundæ dejécit exsultatiónem Góliæ:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	6	nam invocávit Dóminum omnipoténtem, et dedit in déxtera ejus tóllere hóminem fortem in bello, et exaltáre cornu gentis suæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	7	Sic in decem míllibus glorificávit eum: et laudávit eum in benedictiónibus Dómini, in offeréndo illi corónam glóriæ:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	8	contrívit enim inimícos úndique, et extirpávit Philísthiim contrários usque in hodiérnum diem: contrívit cornu ipsórum usque in ætérnum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	9	In omni ópere dedit confessiónem Sancto, et Excélso in verbo glóriæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	10	De omni corde suo laudávit Dóminum: et diléxit Deum, qui fecit illum, et dedit illi contra inimícos poténtiam:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	11	et stare fecit cantóres contra altáre, et in sono eórum dulces fecit modos.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	12	Et dedit in celebratiónibus decus, et ornávit témpora usque ad consummatiónem vitæ, ut laudárent nomen sanctum Dómini, et amplificárent mane Dei sanctitátem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	13	Dóminus purgávit peccáta ipsíus, et exaltávit in ætérnum cornu ejus: et dedit illi testaméntum regni, et sedem glóriæ in Ísraël.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	14	Post ipsum surréxit fílius sensátus, et propter illum dejécit omnem poténtiam inimicórum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	15	Sálomon imperávit in diébus pacis, cui subjécit Deus omnes hostes, ut cónderet domum in nómine suo, et paráret sanctitátem in sempitérnum. Quemádmodum erudítus es in juventúte tua,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	16	et implétus es, quasi flumen, sapiéntia, et terram retéxit ánima tua.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	17	Et replésti in comparatiónibus ænígmata: ad ínsulas longe divulgátum est nomen tuum, et diléctus es in pace tua.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	18	In cantilénis, et provérbiis, et comparatiónibus, et interpretatiónibus, mirátæ sunt terræ:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	19	et in nómine Dómini Dei, cui est cognómen Deus Ísraël.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	20	Collegísti quasi auricálcum aurum, et ut plumbum complésti argéntum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	21	et inclinásti fémora tua muliéribus: potestátem habuísti in córpore tuo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	22	Dedísti máculam in glória tua, et profanásti semen tuum, indúcere iracúndiam ad líberos tuos, et incitári stultítiam tuam:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	23	ut fáceres impérium bipartítum, et ex Éphraim imperáre impérium durum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	24	Deus autem non derelínquet misericórdiam suam: et non corrúmpet, nec delébit ópera sua, neque perdet a stirpe nepótes elécti sui, et semen ejus qui díligit Dóminum non corrúmpet.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	25	Dedit autem réliquum Jacob, et David de ipsa stirpe.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	26	Et finem hábuit Sálomon cum pátribus suis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	27	Et derelíquit post se de sémine suo, gentis stultítiam,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	28	et imminútum a prudéntia, Róboam, qui avértit gentem consílio suo:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	29	et Jeróboam fílium Nabat, qui peccáre fecit Ísraël, et dedit viam peccándi Éphraim: et plúrima redundavérunt peccáta ipsórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	30	Valde avertérunt illos a terra sua.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	47	31	Et quæsívit omnes nequítias, usque dum perveníret ad illos defénsio, et ab ómnibus peccátis liberávit eos.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	1	Et surréxit Elías prophéta quasi ignis, et verbum ipsíus quasi fácula ardébat.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	2	Qui indúxit in illos famem: et irritántes illum invídia sua pauci facti sunt: non enim póterant sustinére præcépta Dómini.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	3	Verbo Dómini contínuit cælum, et dejécit de cælo ignem ter.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	4	Sic amplificátus est Elías in mirabílibus suis. Et quis potest simíliter sic gloriári tibi?
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	5	qui sustulísti mórtuum ab ínferis de sorte mortis, in verbo Dómini Dei:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	6	qui dejecísti reges ad pernícem, et confregísti fácile poténtiam ipsórum, et gloriósos de lecto suo:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	7	qui audis in Sina judícium, et in Horeb judícia defensiónis:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	8	qui ungis reges ad pœniténtiam, et prophétas facis successóres post te:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	9	qui recéptus es in túrbine ignis, in curru equórum igneórum:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	10	qui scriptus es in judíciis témporum, leníre iracúndiam Dómini, conciliáre cor patris ad fílium, et restitúere tribus Jacob.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	11	Beáti sunt qui te vidérunt, et in amicítia tua decoráti sunt.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	12	Nam nos vita vívimus tantum: post mortem autem non erit tale nomen nostrum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	13	Elías quidem in túrbine tectus est, et in Eliséo complétus est spíritus ejus: in diébus suis non pertímuit príncipem, et poténtia nemo vicit illum:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	14	nec superávit illum verbum áliquod, et mórtuum prophetávit corpus ejus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	15	In vita sua fecit monstra, et in morte mirabília operátus est.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	16	In ómnibus istis non pœnítuit pópulus, et non recessérunt a peccátis suis, usque dum ejécti sunt de terra sua, et dispérsi sunt in omnem terram:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	17	et relícta est gens perpáuca, et princeps in domo David.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	18	Quidam ipsórum fecérunt quod placéret Deo: álii autem multa commisérunt peccáta.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	19	Ezechías munívit civitátem suam, et indúxit in médium ipsíus aquam: et fodit ferro rupem, et ædificávit ad aquam púteum.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	20	In diébus ipsíus ascéndit Sennácherib, et misit Rábsacen, et sústulit manum suam contra illos: et éxtulit manum suam in Sion, et supérbus factus est poténtia sua.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	21	Tunc mota sunt corda et manus ipsórum: et doluérunt quasi parturiéntes mulíeres.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	22	Et invocavérunt Dóminum misericórdem, et expandéntes manus suas extulérunt ad cælum: et Sanctus, Dóminus Deus, audívit cito vocem ipsórum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	23	Non est commemorátus peccatórum illórum, neque dedit illos inimícis suis: sed purgávit eos in manu Isaíæ sancti prophétæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	24	Dejécit castra Assyriórum, et contrívit illos ángelus Dómini:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	25	nam fecit Ezechías quod plácuit Deo, et fórtiter ivit in via David patris sui, quam mandávit illi Isaías, prophéta magnus, et fidélis in conspéctu Dei.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	26	In diébus ipsíus retro rédiit sol, et áddidit regi vitam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	27	Spíritu magno vidit última, et consolátus est lugéntes in Sion usque in sempitérnum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	48	28	Osténdit futúra, et abscóndita ántequam evenírent.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	49	1	Memória Josíæ in compositiónem odóris facta opus pigmentárii.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	49	2	In omni ore quasi mel indulcábitur ejus memória, et ut música in convívio vini.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	49	3	Ipse est diréctus divínitus in pœniténtiam gentis, et tulit abominatiónes impietátis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	49	4	Et gubernávit ad Dóminum cor ipsíus, et in diébus peccatórum corroborávit pietátem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	49	5	Præter David et Ezechíam et Josíam, omnes peccátum commisérunt:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	49	6	nam reliquérunt legem Altíssimi reges Juda, et contempsérunt timórem Dei.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	49	7	Dedérunt enim regnum suum áliis, et glóriam suam alienígenæ genti.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	49	8	Incendérunt eléctam sanctitátis civitátem, et desértas fecérunt vias ipsíus in manu Jeremíæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	49	9	Nam male tractavérunt illum qui a ventre matris consecrátus est prophéta, evértere, et erúere, et pérdere, et íterum ædificáre, et renováre:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	49	10	Ezéchiel, qui vidit conspéctum glóriæ quam osténdit illi in curru chérubim.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	49	11	Nam commemorátus est inimicórum in imbre, benefácere illis qui ostendérunt rectas vias.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	49	12	Et duódecim prophetárum ossa púllulent de loco suo: nam corroboravérunt Jacob, et redemérunt se in fide virtútis.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	49	13	Quómodo amplificémus Zoróbabel? nam et ipse quasi signum in déxtera manu:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	49	14	sic et Jesum fílium Jósedec, qui in diébus suis ædificavérunt domum, et exaltavérunt templum sanctum Dómino, parátum in glóriam sempitérnam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	49	15	Et Nehemías in memóriam multi témporis, qui eréxit nobis muros evérsos, et stare fecit portas et seras, qui eréxit domos nostras.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	49	16	Nemo natus est in terra qualis Henoch, nam et ipse recéptus est a terra:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	49	17	neque ut Joseph, qui natus est homo princeps fratrum, firmaméntum gentis, rector fratrum, stabiliméntum pópuli:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	49	18	et ossa ipsíus visitáta sunt, et post mortem prophetavérunt.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	49	19	Seth et Sem apud hómines glóriam adépti sunt, et super omnem ánimam in orígine Adam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	1	Simon, Oníæ fílius, sacérdos magnus, qui in vita sua suffúlsit domum, et in diébus suis corroborávit templum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	2	Templi étiam altitúdo ab ipso fundáta est, duplex ædificátio, et excélsi paríetes templi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	3	In diébus ipsíus emanavérunt pútei aquárum, et quasi mare adimpléti sunt supra modum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	4	Qui curávit gentem suam, et liberávit eam a perditióne:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	5	qui præváluit amplificáre civitátem, qui adéptus est glóriam in conversatióne gentis, et ingréssum domus et átrii amplificávit.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	6	Quasi stella matutína in médio nébulæ, et quasi luna plena, in diébus suis lucet:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	7	et quasi sol refúlgens, sic ille effúlsit in templo Dei.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	8	Quasi arcus refúlgens inter nébulas glóriæ, et quasi flos rosárum in diébus vernis, et quasi lília quæ sunt in tránsitu aquæ, et quasi thus rédolens in diébus æstátis:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	9	quasi ignis effúlgens, et thus ardens in igne:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	10	quasi vas auri sólidum, ornátum omni lápide pretióso:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	11	quasi olíva púllulans, et cypréssus in altitúdinem se extóllens, in accipiéndo ipsum stolam glóriæ, et vestíri eum in consummatiónem virtútis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	12	In ascénsu altáris sancti glóriam dedit sanctitátis amíctum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	13	In accipiéndo autem partes de manu sacerdótum, et ipse stans juxta aram: et circa illum coróna fratrum: quasi plantátio cedri in monte Líbano,	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	14	sic circa illum stetérunt quasi rami palmæ: et omnes fílii Áaron in glória sua.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	15	Oblátio autem Dómini in mánibus ipsórum coram omni synagóga Ísraël: et consummatióne fungens in ara, amplificáre oblatiónem excélsi Regis,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	16	porréxit manum suam in libatióne, et libávit de sánguine uvæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	17	Effúdit in fundaménto altáris odórem divínum excélso Príncipi.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	18	Tunc exclamavérunt fílii Áaron, in tubis productílibus sonuérunt: et audítam fecérunt vocem magnam in memóriam coram Deo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	19	Tunc omnis pópulus simul properavérunt, et cecidérunt in fáciem super terram, adoráre Dóminum Deum suum, et dare preces omnipoténti Deo excélso.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	20	Et amplificavérunt psalléntes in vócibus suis, et in magna domo auctus est sonus suavitátis plenus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	21	Et rogávit pópulus Dóminum excélsum in prece, usque dum perféctus est honor Dómini, et munus suum perfecérunt.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	22	Tunc descéndens, manus suas éxtulit in omne congregatiónem filiórum Ísraël, dare glóriam Deo a lábiis suis, et in nómine ipsíus gloriári:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	23	et iterávit oratiónem suam, volens osténdere virtútem Dei.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	24	Et nunc oráte Deum ómnium, qui magna fecit in omni terra, qui auxit dies nostros a ventre matris nostræ, et fecit nobíscum secúndum suam misericórdiam:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	25	det nobis jucunditátem cordis, et fíeri pacem in diébus nostris in Ísraël per dies sempitérnos:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	26	crédere Ísraël nobíscum esse Dei misericórdiam, ut líberet nos in diébus suis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	27	Duas gentes odit ánima mea: tértia autem non est gens quam óderim:	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	28	qui sedent in monte Seir, et Philísthiim, et stultus pópulus qui hábitat in Síchimis.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	29	Doctrínam sapiéntiæ et disciplínæ scripsit in códice isto Jesus, fílius Sirach, Jerosolymíta, qui renovávit sapiéntiam de corde suo.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	30	Beátus qui in istis versátur bonis: qui ponit illa in corde suo, sápiens erit semper.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	50	31	Si enim hæc fécerit, ad ómnia valébit, quia lux Dei vestígium ejus est.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	1	Orátio Jesu fílii Sirach. Confitébor tibi, Dómine rex, et collaudábo te Deum salvatórem meum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	2	Confitébor nómini tuo, quóniam adjútor et protéctor factus es mihi,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	3	et liberásti corpus meum a perditióne: a láqueo linguæ iníquæ, et a lábiis operántium mendácium: et in conspéctu astántium factus es mihi adjútor.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	4	Et liberásti me, secúndum multitúdinem misericórdiæ nóminis tui, a rugiéntibus præparátis ad escam:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	5	de mánibus quæréntium ánimam meam, et de portis tribulatiónum quæ circumdedérunt me;
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	6	a pressúra flammæ quæ circúmdedit me, et in médio ignis non sum æstuátus;
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	7	de altitúdine ventris ínferi, et a lingua coinquináta, et a verbo mendácii, a rege iníquo, et a lingua injústa.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	8	Laudábit usque ad mortem ánima mea Dóminum,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	9	et vita mea appropínquans erat in inférno deórsum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	10	Circumdedérunt me úndique, et non erat qui adjuváret: respíciens eram ad adjutórium hóminum, et non erat.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	11	Memorátus sum misericórdiæ tuæ Dómine, et operatiónis tuæ, quæ a sǽculo sunt:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	12	quóniam éruis sustinéntes te, Dómine, et líberas eos de mánibus géntium.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	13	Exaltásti super terram habitatiónem meam, et pro morte defluénte deprecátus sum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	14	Invocávi Dóminum patrem Dómini mei, ut non derelínquat me in die tribulatiónis meæ, et in témpore superbórum, sine adjutório.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	15	Laudábo nomen tuum assídue, et collaudábo illud in confessióne: et exaudíta est orátio mea,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	16	et liberásti me de perditióne, et eripuísti me de témpore iníquo.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	17	Proptérea confitébor, et laudem dicam tibi, et benedícam nómini Dómini.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	18	Cum adhuc júnior essem, priúsquam oberrárem, quæsívi sapiéntiam palam in oratióne mea.	b
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	19	Ante templum postulábam pro illis, et usque in novíssimis inquíram eam: et efflóruit tamquam præcox uva.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	20	Lætátum est cor meum in ea: ambulávit pes meus iter rectum: a juventúte mea investigábam eam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	21	Inclinávi módico aurem meam, et excépi illam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	22	Multam invéni in meípso sapiéntiam, et multum proféci in ea.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	23	Danti mihi sapiéntiam dabo glóriam:
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	24	consiliátus sum enim ut fácerem illam. Zelátus sum bonum, et non confúndar.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	25	Colluctáta est ánima mea in illa, et in faciéndo eam confirmátus sum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	26	Manus meas exténdi in altum, et insipiéntiam ejus luxi;
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	27	ánimam meam diréxi ad illam, et in agnitióne invéni eam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	28	Possédi cum ipsa cor ab inítio: propter hoc, non derelínquar.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	29	Venter meus conturbátus est quæréndo illam: proptérea bonam possidébo possessiónem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	30	Dedit mihi Dóminus linguam mercédem meam, et in ipsa laudábo eum.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	31	Appropiáte ad me, indócti, et congregáte vos in domum disciplínæ.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	32	Quid adhuc retardátis? et quid dícitis in his? ánimæ vestræ sítiunt veheménter.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	33	Apérui os meum, et locútus sum: Comparáte vobis sine argénto,
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	34	et collum vestrum subjícite jugo: et suscípiat ánima vestra disciplínam: in próximo est enim inveníre eam.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	35	Vidéte óculis vestris, quia módicum laborávi, et invéni mihi multam réquiem.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	36	Assúmite disciplínam in multo número argénti, et copiósum aurum possidéte in ea.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	37	Lætétur ánima vestra in misericórdia ejus, et non confundémini in laude ipsíus.
 Ecclesiásticus	Ecclus	26	51	38	Operámini opus vestrum ante tempus, et dabit vobis mercédem vestram in témpore suo.	b
 #	Isaías	Isa	Prophetía Isaíæ
 Isaías	Isa	23	1	1	Vísio Isaíæ, fílii Amos, quam vidit super Judam et Jerúsalem, in diébus Ozíæ, Jóathan, Achaz, et Ezechíæ, regum Juda.
 Isaías	Isa	23	1	2	Audíte, cæli, et áuribus pércipe, terra, quóniam Dóminus locútus est. Fílios enutrívi, et exaltávi; ipsi autem sprevérunt me.
 Isaías	Isa	23	1	3	Cognóvit bos possessórem suum, et ásinus præsépe dómini sui; Ísraël autem me non cognóvit, et pópulus meus non intelléxit.
 Isaías	Isa	23	1	4	Væ genti peccatríci, pópulo gravi iniquitáte, sémini nequam, fíliis scelerátis! dereliquérunt Dóminum; blasphemavérunt Sanctum Ísraël; abalienáti sunt retrórsum.
 Isaías	Isa	23	1	5	Super quo percútiam vos ultra, addéntes prævaricatiónem? omne caput lánguidum, et omne cor mœrens.
 Isaías	Isa	23	1	6	A planta pedis usque ad vérticem, non est in eo sánitas; vulnus, et livor, et plaga tumens, non est circumligáta, nec curáta medicámine, neque fota óleo.
 Isaías	Isa	23	1	7	Terra vestra desérta; civitátes vestræ succénsæ igni: regiónem vestram coram vobis aliéni dévorant, et desolábitur sicut in vastitáte hostíli.
 Isaías	Isa	23	1	8	Et derelinquétur fília Sion ut umbráculum in vínea, et sicut tugúrium in cucumerário, et sicut cívitas quæ vastátur.
 Isaías	Isa	23	1	9	Nisi Dóminus exercítuum reliquísset nobis semen, quasi Sódoma fuissémus, et quasi Gomórrha símiles essémus.
 Isaías	Isa	23	1	10	Audíte verbum Dómini, príncipes Sodomórum; percípite áuribus legem Dei nostri, pópulus Gomórrhæ.	b
 Isaías	Isa	23	1	11	Quo mihi multitúdinem victimárum vestrárum? dicit Dóminus. Plenus sum: holocáusta aríetum, et ádipem pínguium, et sánguinem vitulórum et agnórum et hircórum, nólui.
 Isaías	Isa	23	1	12	Cum venirétis ante conspéctum meum, quis quæsívit hæc de mánibus vestris, ut ambularétis in átriis meis?
 Isaías	Isa	23	1	13	Ne offerátis ultra sacrifícium frustra: incénsum abominátio est mihi. Neoméniam et sábbatum, et festivitátes álias, non feram; iníqui sunt cœtus vestri.
 Isaías	Isa	23	1	14	Caléndas vestras, et solemnitátes vestras odívit ánima mea: facta sunt mihi molésta; laborávi sústinens.
 Isaías	Isa	23	1	15	Et cum extendéritis manus vestras, avértam óculos meos a vobis, et cum multiplicavéritis oratiónem, non exáudiam: manus enim vestræ sánguine plenæ sunt.
 Isaías	Isa	23	1	16	Lavámini, mundi estóte; auférte malum cogitatiónum vestrárum ab óculis meis: quiéscite ágere pervérse,
 Isaías	Isa	23	1	17	díscite benefácere; quǽrite judícium, subveníte opprésso, judicáte pupíllo, deféndite víduam. Et veníte, et argúite me, dicit Dóminus.
 Isaías	Isa	23	1	18	Si fúerint peccáta vestra ut cóccinum, quasi nix dealbabúntur; et si fúerint rubra quasi vermículus, velut lana alba erunt.	b
 Isaías	Isa	23	1	19	Si voluéritis, et audiéritis me, bona terræ coméditis.
 Isaías	Isa	23	1	20	Quod si noluéritis, et me ad iracúndiam provocavéritis, gládius devorábit vos, quia os Dómini locútum est.
 Isaías	Isa	23	1	21	Quómodo facta est méretrix cívitas fidélis, plena judícii? justítia habitávit in ea, nunc autem homicídæ.
 Isaías	Isa	23	1	22	Argéntum tuum versum est in scóriam; vinum tuum mistum est aqua.
 Isaías	Isa	23	1	23	Príncipes tui infidéles, sócii furum. Omnes díligunt múnera, sequúntur retributiónes. Pupíllo non júdicant, et causa víduæ non ingréditur ad illos.
 Isaías	Isa	23	1	24	Propter hoc ait Dóminus, Deus exercítuum, Fortis Ísraël: Heu! consolábor super hóstibus meis, et vindicábor de inimícis meis.	b
 Isaías	Isa	23	1	25	Et convértam manum meam ad te, et éxcoquam ad puram scóriam tuam, et áuferam omne stannum tuum.
 Isaías	Isa	23	1	26	Et restítuam júdices tuos ut fuérunt prius, et consiliários tuos sicut antíquitus; post hæc vocáberis cívitas justi, urbs fidélis.
 Isaías	Isa	23	1	27	Sion in judício redimétur, et redúcent eam in justítia.
 Isaías	Isa	23	1	28	Et cónteret sceléstos, et peccatóres simul; et qui dereliquérunt Dóminum consuméntur.
 Isaías	Isa	23	1	29	Confundéntur enim ab idólis quibus sacrificavérunt, et erubescétis super hortis quos elegerátis,
 Isaías	Isa	23	1	30	cum fuéritis velut quercus defluéntibus fóliis, et velut hortus absque aqua.
 Isaías	Isa	23	1	31	Et erit fortitúdo vestra ut favílla stuppæ, et opus vestrum quasi scintílla, et succendétur utrúmque simul, et non erit qui extínguat.
 Isaías	Isa	23	2	1	Verbum quod vidit Isaías, fílius Amos, super Juda et Jerúsalem.
 Isaías	Isa	23	2	2	Et erit in novíssimis diébus: præparátus mons domus Dómini in vértice móntium, et elevábitur super colles; et fluent ad eum omnes gentes,
 Isaías	Isa	23	2	3	et ibunt pópuli multi, et dicent: Veníte, et ascendámus ad montem Dómini, et ad domum Dei Jacob; et docébit nos vias suas, et ambulábimus in sémitis ejus, quia de Sion exíbit lex, et verbum Dómini de Jerúsalem.
 Isaías	Isa	23	2	4	Et judicábit gentes, et árguet pópulos multos; et conflábunt gládios suos in vómeres, et lánceas suas in falces. Non levábit gens contra gentem gládium, nec exercebúntur ultra ad prœ́lium.
 Isaías	Isa	23	2	5	Domus Jacob, veníte, et ambulémus in lúmine Dómini.
 Isaías	Isa	23	2	6	Projecísti enim pópulum tuum, domum Jacob, quia repléti sunt ut olim, et augéres habuérunt ut Philísthiim, et púeris aliénis adhæsérunt.	b
 Isaías	Isa	23	2	7	Repléta est terra argénto et auro, et non est finis thesaurórum ejus.
 Isaías	Isa	23	2	8	Et repléta est terra ejus equis, et innumerábiles quadrígæ ejus. Et repléta est terra ejus idólis; opus mánuum suárum adoravérunt, quod fecérunt dígiti eórum.
 Isaías	Isa	23	2	9	Et incurvávit se homo, et humiliátus est vir; ne ergo dimíttas eis.
 Isaías	Isa	23	2	10	Ingrédere in petram, et abscóndere in fossa humo a fácie timóris Dómini, et a glória majestátis ejus.	b
 Isaías	Isa	23	2	11	Óculi sublímes hóminis humiliáti sunt, et incurvábitur altitúdo virórum; exaltábitur autem Dóminus solus in die illa.
 Isaías	Isa	23	2	12	Quia dies Dómini exercítuum super omnem supérbum, et excélsum, et super omnem arrogántem, et humiliábitur;
 Isaías	Isa	23	2	13	et super omnes cedros Líbani sublímes et eréctas, et super omnes quercus Basan,
 Isaías	Isa	23	2	14	et super omnes montes excélsos, et super omnes colles elevátos,
 Isaías	Isa	23	2	15	et super omnem turrim excélsam, et super omnem murum munítum,
 Isaías	Isa	23	2	16	et super omnes naves Tharsis, et super omne quod visu pulchrum est,
 Isaías	Isa	23	2	17	et incurvábitur sublímitas hóminum, et humiliábitur altitúdo virórum, et elevábitur Dóminus solus in die illa;
 Isaías	Isa	23	2	18	et idóla pénitus conteréntur;
 Isaías	Isa	23	2	19	et introíbunt in spelúncas petrárum, et in vorágines terræ, a fácie formídinis Dómini et a glória majestátis ejus, cum surréxerit percútere terram.
 Isaías	Isa	23	2	20	In die illa projíciet homo idóla argénti sui, et simulácra auri sui, quæ fécerat sibi ut adoráret, talpas et vespertiliónes.
 Isaías	Isa	23	2	21	Et ingréditur scissúras petrárum et in cavérnas saxórum, a fácie formídinis Dómini, et a glória majestátis ejus, cum surréxerit percútere terram.
 Isaías	Isa	23	2	22	Quiéscite ergo ab hómine, cujus spíritus in náribus ejus est, quia excélsus reputátus est ipse.
 Isaías	Isa	23	3	1	Ecce enim Dominátor, Dóminus exercítuum, áuferet a Jerúsalem et a Juda válidum et fortem, omne robur panis, et omne robor aquæ;
 Isaías	Isa	23	3	2	fortem, et virum bellatórem, júdicem, et prophétam, et aríolum, et senem;
 Isaías	Isa	23	3	3	príncipem super quinquagínta, et honorábilem vultu et consiliárium, et sapiéntem de architéctis, et prudéntem elóquii mýstici.
 Isaías	Isa	23	3	4	Et dabo púeros príncipes eórum, et effemináti dominabúntur eis;
 Isaías	Isa	23	3	5	et írruet pópulus, vir ad virum, et unusquísque ad próximum suum; tumultuábitur puer contra senem, et ignóbilis contra nóbilem.
 Isaías	Isa	23	3	6	Apprehéndet enim vir fratrem suum, domésticum patris sui: Vestiméntum tibi est, princeps esto noster, ruína autem hæc sub manu tua.
 Isaías	Isa	23	3	7	Respondébit in die illa, dicens: Non sum médicus, et in domo mea non est panis neque vestiméntum: nolíte constitúere me príncipem pópuli.
 Isaías	Isa	23	3	8	Ruit enim Jerúsalem, et Judas cóncidit, quia lingua eórum et adinventiónes eórum contra Dóminum, ut provocárent óculos majestátis ejus.
 Isaías	Isa	23	3	9	Agnítio vultus eórum respóndit eis; et peccátum suum quasi Sódoma prædicavérunt, nec abscondérunt. Væ ánimæ eórum, quóniam réddita sunt eis mala!
 Isaías	Isa	23	3	10	Dícite justo quóniam bene, quóniam fructum adinventiónum suárum cómedet.	b
 Isaías	Isa	23	3	11	Væ ímpio in malum! retribútio enim mánuum ejus fiet ei.
 Isaías	Isa	23	3	12	Pópulum meum exactóres sui spoliavérunt, et mulíeres dominátæ sunt eis. Pópule meus, qui te beátum dicunt, ipsi te decípiunt, et viam gréssuum tuórum díssipant.
 Isaías	Isa	23	3	13	Stat ad judicándum Dóminus, et stat ad judicándos pópulos.
 Isaías	Isa	23	3	14	Dóminus ad judícium véniet cum sénibus pópuli sui, et princípibus ejus; vos enim depásti estis víneam, et rapína páuperis in domo vestra.
 Isaías	Isa	23	3	15	Quare attéritis pópulum meum, et fácies páuperum commólitis? dicit Dóminus Deus exercítuum.
 Isaías	Isa	23	3	16	Et dixit Dóminus: Pro eo quod elevátæ sunt fíliæ Sion, et ambulavérunt exténto collo, et nútibus oculórum ibant, et plaudébant, ambulábant pédibus suis, et compósito gradu incedébant;	b
 Isaías	Isa	23	3	17	decalvábit Dóminus vérticem filiárum Sion, et Dóminus crinem eárum nudábit.
 Isaías	Isa	23	3	18	In die illa áuferet Dóminus ornaméntum calceaméntum,
 Isaías	Isa	23	3	19	et lúnulas, et torques, et monília, et armíllas, et mitras,
 Isaías	Isa	23	3	20	et discriminália, et periscélidas, et murénulas, et olfactoríola, et ináures,
 Isaías	Isa	23	3	21	et ánnulos, et gemmas in fronte pendéntes,
 Isaías	Isa	23	3	22	et mutatória, et pallíola, et linteámina, et acus,
 Isaías	Isa	23	3	23	et spécula, et síndones, et vittas, et therístra.
 Isaías	Isa	23	3	24	Et erit pro suávi odóre fœtor, et pro zona funículus, et pro crispánti crine calvítium, et pro fáscia pectoráli cilícium.
 Isaías	Isa	23	3	25	Pulchérrimi quoque viri tui gládio cadent, et fortes tui in prœ́lio.	b
 Isaías	Isa	23	3	26	Et mœrébunt atque lugébunt portæ ejus, et desoláta in terra sedébit.
 Isaías	Isa	23	4	1	Et apprehéndent septem mulíeres virum unum in die illa, dicéntes: Panem nostrum comedémus, et vestiméntis nostris operiémur: tantúmmodo invocétur nomen tuum super nos; aufer oppróbrium nostrum.
 Isaías	Isa	23	4	2	In die illa, erit germen Dómini in magnificéntia et glória, et fructus terræ sublímis, et exsultátio his qui salváti fúerint de Ísraël.	b
 Isaías	Isa	23	4	3	Et erit: omnis qui relíctus fúerit in Sion, et resíduus in Jerúsalem, Sanctus vocábitur, omnis qui scriptus est in vita in Jerúsalem.
 Isaías	Isa	23	4	4	Si ablúerit Dóminus sordes filiárum Sion, et sánguinem Jerúsalem láverit de médio ejus, in spíritu judícii, et spíritu ardóris.
 Isaías	Isa	23	4	5	Et creábit Dóminus super omnem locum montis Sion, et ubi invocátus est, nubem per diem et fumum, et splendórem ignis flammántis in nocte: super omnem enim glóriam protéctio.
 Isaías	Isa	23	4	6	Et tabernáculum erit in umbráculum, diéi ab æstu, et in securitátem et absconsiónem a túrbine et a plúvia.
 Isaías	Isa	23	5	1	Cantábo dilécto meo cánticum patruélis mei víneæ suæ. Vínea facta est dilécto meo in cornu fílio ólei.
 Isaías	Isa	23	5	2	Et sepívit eam, et lápides elégit ex illa, et plantávit eam eléctam; et ædificávit turrim in médio ejus, et tórcular exstrúxit in ea; et exspectávit ut fáceret uvas, et fecit labrúscas.
 Isaías	Isa	23	5	3	Nunc ergo, habitatóres Jerúsalem et viri Juda, judicáte inter me et víneam meam.
 Isaías	Isa	23	5	4	Quid est quod débui ultra fácere víneæ meæ, et non feci ei? an quod exspectávi ut fáceret uvas, et fecit labrúscas?
 Isaías	Isa	23	5	5	Et nunc osténdam vobis quid ego fáciam víneæ meæ: áuferam sepem ejus, et erit in direptiónem; díruam macériam ejus, et erit in conculcatiónem.
 Isaías	Isa	23	5	6	Et ponam eam desértam; non putábitur et non fodiétur: et ascéndent vepres et spinæ, et núbibus mandábo ne pluant super eam imbrem.
 Isaías	Isa	23	5	7	Vínea enim Dómini exercítuum domus Ísraël est; et vir Juda germen ejus delectábile: et exspectávi ut fáceret judícium, et ecce iníquitas; et justítiam, et ecce clamor.
 Isaías	Isa	23	5	8	Væ qui conjúngitis domum ad domum, et agrum agro copulátis usque ad términum loci! Numquid habitábitis vos soli in médio terræ?	b
 Isaías	Isa	23	5	9	In áuribus meis sunt hæc, dicit Dóminus exercítuum; nisi domus multæ desértæ fúerint, grandes et pulchræ, absque habitatóre.
 Isaías	Isa	23	5	10	Decem enim júgera vineárum fácient lagúnculam unam, et trigínta módii seméntis fácient módios tres.
 Isaías	Isa	23	5	11	Væ qui consúrgitis mane ad ebrietátem sectándam, et potándum usque ad vésperam, ut vino æstuétis!
 Isaías	Isa	23	5	12	Cíthara, et lyra, et týmpanum, et tíbia, et vinum in convíviis vestris; et opus Dómini non respícitis, nec ópera mánuum ejus considerátis.
 Isaías	Isa	23	5	13	Proptérea captívus ductus est pópulus meus, quia non hábuit sciéntiam, et nóbiles ejus interiérunt fame, et multitúdo ejus siti exáruit.
 Isaías	Isa	23	5	14	Proptérea dilatávit inférnus ánimam suam, et apéruit os suum absque ullo término; et descéndent fortes ejus, et pópulus ejus, et sublímes gloriosíque ejus, ad eum.
 Isaías	Isa	23	5	15	Et incurvábitur homo, et humiliábitur vir, et óculi sublímium depriméntur.
 Isaías	Isa	23	5	16	Et exaltábitur Dóminus exercítuum in judício; et Deus sanctus sanctificábitur in justítia.
 Isaías	Isa	23	5	17	Et pascéntur agni juxta órdinem suum, et desérta in ubertátem versa ádvenæ cómedent.
 Isaías	Isa	23	5	18	Væ qui tráhitis iniquitátem in funículis vanitátis, et quasi vínculum plaustri peccátum!	b
 Isaías	Isa	23	5	19	qui dícitis: Festínet, et cito véniat opus ejus, ut videámus; et apprópiet, et véniat consílium sancti Ísraël, et sciémus illud!
 Isaías	Isa	23	5	20	Væ qui dícitis malum bonum, et bonum malum; ponéntes ténebras lucem, et lucem ténebras; ponéntes amárum in dulce, et dulce in amárum!
 Isaías	Isa	23	5	21	Væ qui sapiéntes estis in óculis vestris, et coram vobismetípsis prudéntes.
 Isaías	Isa	23	5	22	Væ qui poténtes estis ad bibéndum vinum, et viri fortes ad miscéndam ebrietátem!
 Isaías	Isa	23	5	23	qui justificátis ímpium pro munéribus, et justítiam justi aufértis ab eo!
 Isaías	Isa	23	5	24	Propter hoc, sicut dévorat stípulam lingua ignis, et calor flammæ exúrit, sic radix eórum quasi favílla erit, et germen eórum ut pulvis ascéndet; abjecérunt enim legem Dómini exercítuum, et elóquium sancti Ísraël blasphemavérunt.	b
 Isaías	Isa	23	5	25	Ídeo irátus est furor Dómini in pópulum suum, et exténdit manum suam super eum, et percússit eum: et conturbáti sunt montes, et facta sunt morticína eórum quasi stercus in médio plateárum. In his ómnibus non est advérsus furor ejus, sed adhuc manus ejus exténta.
 Isaías	Isa	23	5	26	Et elevábit signum in natiónibus procul, et sibilábit ad eum de fínibus terræ: et ecce festínus velóciter véniet.	b
 Isaías	Isa	23	5	27	Non est defíciens neque labórans in eo; non dormitábit, neque dórmiet; neque solvétur cíngulum renum ejus, nec rumpétur corrígia calceaménti ejus.
 Isaías	Isa	23	5	28	Sagíttæ ejus acútæ, et omnes arcus ejus exténti. Úngulæ equórum ejus ut silex, et rotæ ejus quasi ímpetus tempestátis.
 Isaías	Isa	23	5	29	Rugítus ejus ut leónis; rúgiet ut cátuli leónum: et frendet, et tenébit prædam, et amplexábitur, et non erit qui éruat.
 Isaías	Isa	23	5	30	Et sonábit super eum in die illa sicut sónitus maris: aspiciémus in terram, et ecce ténebræ tribulatiónis, et lux obtenebráta est in calígine ejus.
 Isaías	Isa	23	6	1	In anno quo mórtuus est rex Ozías, vidi Dóminum sedéntem super sólium excélsum et elevátum; et ea quæ sub ipso erant replébant templum.
 Isaías	Isa	23	6	2	Séraphim stabant super illud: sex alæ uni, et sex alæ álteri; duábus velábant fáciem ejus, et duábus velábant pedes ejus, et duábus volábant.
 Isaías	Isa	23	6	3	Et clamábant alter ad álterum, et dicébant: Sanctus, sanctus, sanctus Dóminus, Deus exercítuum; plena est omnis terra glória ejus.
 Isaías	Isa	23	6	4	Et commóta sunt superliminária cárdinum a voce clamántis, et domus repléta est fumo.
 Isaías	Isa	23	6	5	Et dixi: Væ mihi, quia tácui, quia vir pollútus lábiis ego sum, et in médio pópuli pollúta lábia habéntis ego hábito, et regem Dóminum exercítuum vidi óculis meis.	b
 Isaías	Isa	23	6	6	Et volávit ad me unus de séraphim, et in manu ejus cálculus, quem fórcipe túlerat de altári,
 Isaías	Isa	23	6	7	et tétigit os meum, et dixit: Ecce tétigit hoc lábia tua, et auferétur iníquitas tua, et peccátum tuum mundábitur.
 Isaías	Isa	23	6	8	Et audívi vocem Dómini dicéntis: Quem mittam? et quis ibit nobis? Et dixi: Ecce ego, mitte me.
 Isaías	Isa	23	6	9	Et dixit: Vade, et dices pópulo huic: Audíte audiéntes, et nolíte intellígere; et vidéte visiónem, et nolíte cognóscere.	b
 Isaías	Isa	23	6	10	Excǽca cor pópuli hujus, et aures ejus ággrava, et óculos ejus claude: ne forte vídeat óculis suis, et áuribus suis áudiat, et corde suo intélligat, et convertátur, et sanem eum.
 Isaías	Isa	23	6	11	Et dixi: Úsquequo, Dómine? Et dixit: Donec desoléntur civitátes absque habitatóre, et domus sine hómine, et terra relinquétur desérta.
 Isaías	Isa	23	6	12	Et longe fáciet Dóminus hómines, et multiplicábitur quæ derelícta fúerat in médio terræ.
 Isaías	Isa	23	6	13	Et adhuc in ea decimátio, et convertétur, et erit in ostensiónem sicut terebínthus, et sicut quercus quæ expándit ramos suos; semen sanctum erit id quod stéterit in ea.
 Isaías	Isa	23	7	1	Et factum est in diébus Achaz, fílii Jóathan, fílii Ozíæ, regis Juda, ascéndit Rasin, rex Sýriæ, et Phácee, fílius Romelíæ, rex Ísraël, in Jerúsalem, ad prœliándum contra eam: et non potuérunt
 Isaías	Isa	23	7	2	debelláre eam. Et nuntiavérunt dómui David, dicéntes: Requiévit Sýria super Éphraim. Et commótum est cor ejus, et cor pópuli ejus, sicut movéntur ligna silvárum a fácie venti.
 Isaías	Isa	23	7	3	Et dixit Dóminus ad Isaíam: Egrédere in occúrsum Achaz, tu et qui derelíctus est Jasub, fílius tuus, ad extrémum aquædúctus piscínæ superióris in via agri Fullónis;
 Isaías	Isa	23	7	4	et dices ad eum: Vide ut síleas; noli timére, et cor tuum ne formídet a duábus caudis titiónum fumigántium istórum, in ira furóris Rasin, regis Sýriæ, et fílii Romelíæ;
 Isaías	Isa	23	7	5	eo quod consílium iníerit contra te Sýria in malum, Éphraim, et fílius Romelíæ, dicéntes:
 Isaías	Isa	23	7	6	Ascendámus ad Judam, et suscitémus eum, et avellámus eum ad nos, et ponámus regem in médio ejus fílium Tábeel.
 Isaías	Isa	23	7	7	Hæc dicit Dóminus Deus: Non stabit, et non erit istud;
 Isaías	Isa	23	7	8	sed caput Sýriæ Damáscus, et caput Damásci Rasin; et adhuc sexagínta et quinque anni, et désinet Éphraim esse pópulus;
 Isaías	Isa	23	7	9	et caput Éphraim Samaría, et caput Samaríæ fílius Romelíæ. Si non credidéritis, non permanébitis.
 Isaías	Isa	23	7	10	Et adjécit Dóminus loqui ad Achaz, dicens:	b
 Isaías	Isa	23	7	11	Pete tibi signum a Dómino Deo tuo, in profúndum inférni, sive in excélsum supra.
 Isaías	Isa	23	7	12	Et dixit Achaz: Non petam, et non tentábo Dóminum.
 Isaías	Isa	23	7	13	Et dixit: Audíte ergo, domus David. Numquid parum vobis est moléstos esse homínibus, quia molésti estis et Deo meo?
 Isaías	Isa	23	7	14	Propter hoc dabit Dóminus ipse vobis signum: ecce virgo concípiet, et páriet fílium, et vocábitur nomen ejus Emmánuel.
 Isaías	Isa	23	7	15	Butýrum et mel cómedet, ut sciat reprobáre malum, et elígere bonum.
 Isaías	Isa	23	7	16	Quia ántequam sciat puer reprobáre malum et elígere bonum, derelinquétur terra quam tu detestáris a fácie duórum regum suórum.
 Isaías	Isa	23	7	17	Addúcet Dóminus super te, et super pópulum tuum, et super domum patris tui, dies qui non venérunt a diébus separatiónis Éphraim a Juda, cum rege Assyriórum.	b
 Isaías	Isa	23	7	18	Et erit in die illa: sibilábit Dóminus muscæ quæ est in extrémo flúminum Ægýpti, et api quæ est in terra Assur;
 Isaías	Isa	23	7	19	et vénient, et requiéscent omnes in torréntibus vállium, et in cavérnis petrárum, et in ómnibus frutétis, et in univérsis foramínibus.
 Isaías	Isa	23	7	20	In die illa radet Dóminus in novácula condúcta in his qui trans flumen sunt, in rege Assyriórum, caput et pilos pedum, et barbam univérsam.
 Isaías	Isa	23	7	21	Et erit in die illa: nútriet homo vaccam boum, et duas oves,
 Isaías	Isa	23	7	22	et præ ubertáte lactis cómedet butýrum; butýrum enim et mel manducábit omnis qui relíctus fúerit in médio terræ.
 Isaías	Isa	23	7	23	Et erit in die illa: omnis locus ubi fúerint mille vites, mille argénteis, in spinas et in vepres erunt.
 Isaías	Isa	23	7	24	Cum sagíttis et arcu ingrediéntur illuc: vepres enim et spinæ erunt in univérsa terra.
 Isaías	Isa	23	7	25	Et omnes montes qui in sárculo sarriéntur, non véniet illuc terror spinárum et véprium: et erit in páscua bovis, et in conculcatiónem pécoris.
 Isaías	Isa	23	8	1	Et dixit Dóminus ad me: Sume tibi librum grandem, et scribe in eo stylo hóminis: Velóciter spólia détrahe, cito prædáre.
 Isaías	Isa	23	8	2	Et adhíbui mihi testes fidéles, Uríam sacerdótem, et Zacharíam, fílium Barachíæ:
 Isaías	Isa	23	8	3	et accéssi ad prophetíssam, et concépit, et péperit fílium. Et dixit Dóminus ad me: Voca nomen ejus: Accélera spólia detráhere; Festína prædári:
 Isaías	Isa	23	8	4	quia ántequam sciat puer vocáre patrem suum et matrem suam, auferétur fortitúdo Damásci, et spólia Samaríæ, coram rege Assyriórum.
 Isaías	Isa	23	8	5	Et adjécit Dóminus loqui ad me adhuc, dicens:	b
 Isaías	Isa	23	8	6	Pro eo quod abjécit pópulus iste aquas Síloë, quæ vadunt cum siléntio, et assúmpsit magis Rasin, et fílium Romelíæ:
 Isaías	Isa	23	8	7	propter hoc ecce Dóminus addúcet super eos aquas flúminis fortes et multas, regem Assyriórum, et omnem glóriam ejus, et ascéndet super omnes rivos ejus, et fluet super univérsas ripas ejus;
 Isaías	Isa	23	8	8	et ibit per Judam, inúndans, et tránsiens: usque ad collum véniet. Et erit exténsio alárum ejus implens latitúdinem terræ tuæ, o Emmánuel!
 Isaías	Isa	23	8	9	Congregámini, pópuli, et vincímini; et audíte, univérsæ procul terræ: confortámini, et vincímini; accíngite vos, et vincímini.	b
 Isaías	Isa	23	8	10	Iníte consílium, et dissipábitur; loquímini verbum, et non fiet: quia nobíscum Deus.
 Isaías	Isa	23	8	11	Hæc enim ait Dóminus ad me: Sicut in manu forti erudívit me, ne irem in via pópuli hujus, dicens:
 Isaías	Isa	23	8	12	Non dicátis: Conjurátio; ómnia enim quæ lóquitur pópulus iste, conjurátio est: et timórem ejus ne timeátis, neque paveátis.
 Isaías	Isa	23	8	13	Dóminum exercítuum ipsum sanctificáte; ipse pavor vester, et ipse terror vester:
 Isaías	Isa	23	8	14	et erit vobis in sanctificatiónem; in lápidem autem offensiónis, et in petram scándali, duábus dómibus Ísraël; in láqueum et in ruínam habitántibus Jerúsalem.
 Isaías	Isa	23	8	15	Et offéndent ex eis plúrimi, et cadent, et conteréntur, et irretiéntur, et capiéntur.
 Isaías	Isa	23	8	16	Liga testimónium, signa legem in discípulis meis.
 Isaías	Isa	23	8	17	Et exspectábo Dóminum qui abscóndit fáciem suam a domo Jacob, et præstolábor eum.
 Isaías	Isa	23	8	18	Ecce ego et púeri mei quos dedit mihi Dóminus in signum, et in porténtum Ísraël a Dómino exercítuum, qui hábitat in monte Sion:
 Isaías	Isa	23	8	19	et cum díxerint ad vos: Quǽrite a pythónibus et a divínis qui strident in incantatiónibus suis: numquid non pópulus a Deo suo requíret, pro vivis a mórtuis?
 Isaías	Isa	23	8	20	ad legem magis et ad testimónium. Quod si non díxerint juxta verbum hoc, non erit eis matutína lux.
 Isaías	Isa	23	8	21	Et transíbit per eam, córruet, et esúriet; et cum esuríerit, irascétur. Et maledícet regi suo, et Deo suo, et suscípiet sursum,	b
 Isaías	Isa	23	8	22	et ad terram intuébitur; et ecce tribulátio et ténebræ, dissolútio et angústia, et calígo pérsequens, et non póterit avoláre de angústia sua.
 Isaías	Isa	23	9	1	Primo témpore alleviáta est terra Zábulon et terra Néphthali: et novíssimo aggraváta est via maris trans Jordánem Galilǽæ géntium.
 Isaías	Isa	23	9	2	Pópulus qui ambulábat in ténebris, vidit lucem magnam; habitántibus in regióne umbræ mortis, lux orta est eis.
 Isaías	Isa	23	9	3	Multiplicásti gentem, et non magnificásti lætítiam. Lætabúntur coram te, sicut qui lætántur in messe; sicut exsúltant victóres capta præda, quando dívidunt spólia.
 Isaías	Isa	23	9	4	Jugum enim óneris ejus, et virgam húmeri ejus, et sceptrum exactóris ejus superásti, sicut in die Mádian.
 Isaías	Isa	23	9	5	Quia omnis violéntia prædátio cum tumúltu, et vestiméntum mistum sánguine, erit in combustiónem, et cibus ignis.
 Isaías	Isa	23	9	6	Párvulus enim natus est nobis, et fílius datus est nobis, et factus est principátus super húmerum ejus: et vocábitur nomen ejus, Admirábilis, Consiliárius, Deus, Fortis, Pater futúri sǽculi, Princeps pacis.
 Isaías	Isa	23	9	7	Multiplicábitur ejus impérium, et pacis non erit finis; super sólium David, et super regnum ejus sedébit, ut confírmet illud et corróboret in judício et justítia, ámodo et usque in sempitérnum: zelus Dómini exercítuum fáciet hoc.
 Isaías	Isa	23	9	8	Verbum misit Dóminus in Jacob, et cécidit in Ísraël.	b
 Isaías	Isa	23	9	9	Et sciet omnis pópulus Éphraim, et habitántes Samaríam, in supérbia et magnitúdine cordis dicéntes:
 Isaías	Isa	23	9	10	Láteres cecidérunt, sed quadris lapídibus ædificábimus; sycómoros succidérunt, sed cedros immutábimus.
 Isaías	Isa	23	9	11	Et elevábit Dóminus hostes Rasin super eum, et inimícos ejus in tumúltum vertet.
 Isaías	Isa	23	9	12	Sýriam ab oriénte, et Philísthiim ab occidénte; et devorábunt Ísraël toto ore. In ómnibus his non est avérsus furor ejus, sed adhuc manus ejus exténta.
 Isaías	Isa	23	9	13	Et pópulus non est revérsus ad percutiéntem se, et Dóminum exercítuum non inquisiérunt.
 Isaías	Isa	23	9	14	Et dispérdet Dóminus ab Ísraël caput et caudam, incurvántem et refrenántem, die una.	b
 Isaías	Isa	23	9	15	Longǽvus et honorábilis, ipse est caput; et prophéta docens mendácium, ipse est cauda.
 Isaías	Isa	23	9	16	Et erunt qui beatíficant pópulum istum, seducéntes; et qui beatificántur, præcipitáti.
 Isaías	Isa	23	9	17	Propter hoc super adolescéntulis ejus non lætábitur Dóminus, et pupillórum ejus et viduárum non miserébitur: quia omnis hypócrita est et nequam, et univérsum os locútum est stultítiam; in ómnibus his non est avérsus furor ejus, sed adhuc manus ejus exténta.
 Isaías	Isa	23	9	18	Succénsa est enim quasi ignis impíetas: veprem et spinam vorábit, et succendétur in densitáte saltus, et convolvétur supérbia fumi.
 Isaías	Isa	23	9	19	In ira Dómini exercítuum conturbáta est terra, et erit pópulus quasi esca ignis; vir fratri suo non parcet.
 Isaías	Isa	23	9	20	Et declinábit ad déxteram, et esúriet; et cómedet ad sinístram, et non saturábitur; unusquísque carnem bráchii sui vorábit: Manásses Éphraim, et Éphraim Manássen; simul ipsi contra Judam.
 Isaías	Isa	23	9	21	In ómnibus his non est avérsus furor ejus, sed adhuc manus ejus exténta.
 Isaías	Isa	23	10	1	Væ qui condunt leges iníquas, et scribéntes injustítiam scripsérunt,
 Isaías	Isa	23	10	2	ut opprímerent in judício páuperes, et vim fácerent causæ humílium pópuli mei; ut essent víduæ præda eórum, et pupíllos diríperent.
 Isaías	Isa	23	10	3	Quid faciétis in die visitatiónis, et calamitátis de longe veniéntis? ad cujus confugiétis auxílium? et ubi derelinquétis glóriam vestram,
 Isaías	Isa	23	10	4	ne incurvémini sub vínculo, et cum interféctis cadátis? Super ómnibus his non est avérsus furor ejus, sed adhuc manus ejus exténta.
 Isaías	Isa	23	10	5	Væ Assur! virga furóris mei et báculus ipse est; in manu eórum indignátio mea.	b
 Isaías	Isa	23	10	6	Ad gentem fallácem mittam eum, et contra pópulum furóris mei mandábo illi, ut áuferat spólia, et dirípiat prædam, et ponat illum in conculcatiónem quasi lutum plateárum.
 Isaías	Isa	23	10	7	Ipse autem non sic arbitrábitur, et cor ejus non ita existimábit; sed ad conteréndum erit cor ejus, et ad interneciónem géntium non paucárum.
 Isaías	Isa	23	10	8	Dicet enim:
 Isaías	Isa	23	10	9	Numquid non príncipes mei simul reges sunt? numquid non ut Chárcamis, sic Cálano? et ut Arphad, sic Emath? numquid non ut Damáscus, sic Samaría?
 Isaías	Isa	23	10	10	Quómodo invénit manus mea regna idóli, sic et simulácra eórum de Jerúsalem et de Samaría.
 Isaías	Isa	23	10	11	Numquid non sicut feci Samaríæ et idólis ejus, sic fáciam Jerúsalem et simulácris ejus?
 Isaías	Isa	23	10	12	Et erit, cum impléverit Dóminus cuncta ópera sua in monte Sion et in Jerúsalem, visitábo super fructum magnífici cordis regis Assur, et super glóriam altitúdinis oculórum ejus.	b
 Isaías	Isa	23	10	13	Dixit enim: In fortitúdine manus meæ feci, et in sapiéntia mea intelléxi; et ábstuli términos populórum, et príncipes eórum deprædátus sum, et detráxi quasi potens in sublími residéntes.
 Isaías	Isa	23	10	14	Et invénit quasi nidum manus mea fortitúdinem populórum; et sicut colligúntur ova quæ derelícta sunt, sic univérsam terram ego congregávi; et non fuit qui movéret pennam, et aperíret os, et ganníret.
 Isaías	Isa	23	10	15	Numquid gloriábitur secúris contra eum qui secat in ea? aut exaltábitur serra contra eum a quo tráhitur? Quómodo si elevétur virga contra elevántem se, et exaltétur báculus, qui útique lignum est.
 Isaías	Isa	23	10	16	Propter hoc mittet Dominátor, Dóminus exercítuum, in pínguibus ejus tenuitátem; et subtus glóriam ejus succénsa ardébit quasi combústio ignis.	b
 Isaías	Isa	23	10	17	Et erit lumen Ísraël in igne, et Sanctus ejus in flamma; et succendétur, et devorábitur spina ejus et vepres in die una.
 Isaías	Isa	23	10	18	Et glória saltus ejus, et carméli ejus, ab ánima usque ad carnem consumétur; et erit terróre prófugus.
 Isaías	Isa	23	10	19	Et relíquiæ ligni saltus ejus præ paucitáte numerabúntur, et puer scribet eos.
 Isaías	Isa	23	10	20	Et erit in die illa: non adjíciet resíduum Ísraël, et hi qui fúgerint de domo Jacob, inníti super eo qui pércutit eos; sed innitétur super Dóminum, Sanctum Ísraël, in veritáte.
 Isaías	Isa	23	10	21	Relíquiæ converténtur; relíquiæ, inquam, Jacob ad Deum fortem.
 Isaías	Isa	23	10	22	Si enim fúerit pópulus tuus, Ísraël, quasi aréna maris, relíquiæ converténtur ex eo; consummátio abbreviáta inundábit justítiam.
 Isaías	Isa	23	10	23	Consummatiónem enim et abbreviatiónem Dóminus Deus exercítuum fáciet in médio omnis terræ.
 Isaías	Isa	23	10	24	Propter hoc, hæc dicit Dóminus Deus exercítuum: Noli timére, pópulus meus, habitátor Sion, ab Assur: in virga percútiet te, et báculum suum levábit super te, in via Ægýpti.	b
 Isaías	Isa	23	10	25	Adhuc enim páululum modicúmque, et consummábitur indignátio et furor meus super scelus eórum.
 Isaías	Isa	23	10	26	Et suscitábit super eum Dóminus exercítuum flagéllum, juxta plagam Mádian in petra Oreb: et virgam suam super mare, et levábit eam in via Ægýpti.
 Isaías	Isa	23	10	27	Et erit in die illa: auferétur onus ejus de húmero tuo et jugum ejus de collo tuo, et computréscet jugum a fácie ólei.
 Isaías	Isa	23	10	28	Véniet in Ajath, transíbit in Magron, apud Machmas commendábit vasa sua.	b
 Isaías	Isa	23	10	29	Transiérunt cursim, Gaba sedes nostra; obstúpuit Rama, Gábaath Saulis fugit.
 Isaías	Isa	23	10	30	Hinni voce tua, fília Gallim, atténde Láisa, paupércula Ánathoth.
 Isaías	Isa	23	10	31	Migrávit Medeména; habitatóres Gabim, confortámini.
 Isaías	Isa	23	10	32	Adhuc dies est ut in Nobe stetur; agitábit manum suam super montem fíliæ Sion, collem Jerúsalem.
 Isaías	Isa	23	10	33	Ecce Dominátor, Dóminus exercítuum, confrínget lagúnculam in terróre; et excélsi statúra succidéntur, et sublímes humiliabúntur.	b
 Isaías	Isa	23	10	34	Et subverténtur condénsa saltus ferro; et Líbanus cum excélsis cadet.
 Isaías	Isa	23	11	1	Et egrediétur virga de radíce Jesse, et flos de radíce ejus ascéndet.
 Isaías	Isa	23	11	2	Et requiéscet super eum spíritus Dómini: spíritus sapiéntiæ et intelléctus, spíritus consílii et fortitúdinis, spíritus sciéntiæ et pietátis;
 Isaías	Isa	23	11	3	et replébit eum spíritus timóris Dómini. Non secúndum visiónem oculórum judicábit, neque secúndum audítum áurium árguet;
 Isaías	Isa	23	11	4	sed judicábit in justítia páuperes, et árguet in æquitáte pro mansuétis terræ; et percútiet terram virga oris sui, et spíritu labiórum suórum interfíciet ímpium.
 Isaías	Isa	23	11	5	Et erit justítia cíngulum lumbórum ejus, et fides cinctórium renum ejus.
 Isaías	Isa	23	11	6	Habitábit lupus cum agno, et pardus cum hædo accubábit; vítulus, et leo, et ovis, simul morabúntur, et puer párvulus minábit eos.
 Isaías	Isa	23	11	7	Vítulus et ursus pascéntur, simul requiéscent cátuli eórum; et leo quasi bos cómedet páleas.
 Isaías	Isa	23	11	8	Et delectábitur infans ab úbere super forámine áspidis; et in cavérna réguli qui ablactátus fúerit manum suam mittet.
 Isaías	Isa	23	11	9	Non nocébunt, et non occídent in univérso monte sancto meo, quia repléta est terra sciéntia Dómini, sicut aquæ maris operiéntes.
 Isaías	Isa	23	11	10	In die illa radix Jesse, qui stat in signum populórum, ipsum gentes deprecabúntur, et erit sepúlchrum ejus gloriósum.	b
 Isaías	Isa	23	11	11	Et erit in die illa: adjíciet Dóminus secúndo manum suam ad possidéndum resíduum pópuli sui, quod relinquétur ab Assýriis, et ab Ægýpto, et a Phetros, et ab Æthiópia, et ab Ælam, et a Sénnaar, et ab Emath, et ab ínsulis maris.
 Isaías	Isa	23	11	12	Et levábit signum in natiónes, et congregábit prófugos Ísraël, et dispérsos Juda cólliget a quátuor plagis terræ.
 Isaías	Isa	23	11	13	Et auferétur zelus Éphraim, et hostes Juda períbunt; Éphraim non æmulábitur Judam, et Judas non pugnábit contra Éphraim.
 Isaías	Isa	23	11	14	Et volábunt in húmeros Philísthiim per mare, simul prædabúntur fílios oriéntis; Idumǽa et Moab præcéptum manus eórum, et fílii Ammon obediéntes erunt.
 Isaías	Isa	23	11	15	Et desolábit Dóminus linguam maris Ægýpti, et levábit manum suam super flumen in fortitúdine spíritus sui; et percútiet eum in septem rivis, ita ut tránseant per eum calceáti.
 Isaías	Isa	23	11	16	Et erit via resíduo pópulo meo qui relinquétur ab Assýriis, sicut fuit Israéli in die illa qua ascéndit de terra Ægýpti.
 Isaías	Isa	23	12	1	Et dices in die illa: Confitébor tibi, Dómine, quóniam irátus es mihi; convérsus est furor tuus, et consolátus es me.
 Isaías	Isa	23	12	2	Ecce Deus salvátor meus; fiduciáliter agam, et non timébo: quia fortitúdo mea et laus mea Dóminus, et factus est mihi in salútem.
 Isaías	Isa	23	12	3	Hauriétis aquas in gáudio de fóntibus salvatóris.
 Isaías	Isa	23	12	4	Et dicétis in die illa: Confitémini Dómino et invocáte nomen ejus; notas fácite in pópulis adinventiónes ejus; mementóte quóniam excélsum est nomen ejus.
 Isaías	Isa	23	12	5	Cantáte Dómino, quóniam magnífice fecit; annuntiáte hoc in univérsa terra.
 Isaías	Isa	23	12	6	Exsúlta et lauda, habitátio Sion, quia magnus in médio tui Sanctus Ísraël.
 Isaías	Isa	23	13	1	Onus Babylónis, quod vidit Isaías, fílius Amos.
 Isaías	Isa	23	13	2	Super montem caliginósum leváte signum: exaltáte vocem, leváte manum, et ingrediántur portas duces.	b
 Isaías	Isa	23	13	3	Ego mandávi sanctificátis meis, et vocávi fortes meos in ira mea, exsultántes in glória mea.
 Isaías	Isa	23	13	4	Vox multitúdinis in móntibus, quasi populórum frequéntium; vox sónitus regum, géntium congregatárum. Dóminus exercítuum præcépit milítiæ belli,
 Isaías	Isa	23	13	5	veniéntibus de terra procul, a summitáte cæli; Dóminus, et vasa furóris ejus, ut dispérdat omnem terram.
 Isaías	Isa	23	13	6	Ululáte, quia prope est dies Dómini; quasi vástitas a Dómino véniet.
 Isaías	Isa	23	13	7	Propter hoc omnes manus dissolvéntur, et omne cor hóminis contabéscet,
 Isaías	Isa	23	13	8	et conterétur. Torsiónes et dolóres tenébunt; quasi partúriens dolébunt: unusquísque ad próximum suum stupébit, fácies combústæ vultus eórum.
 Isaías	Isa	23	13	9	Ecce dies Dómini véniet, crudélis, et indignatiónis plenus, et iræ, furorísque, ad ponéndam terram in solitúdinem, et peccatóres ejus conteréndos de ea.	b
 Isaías	Isa	23	13	10	Quóniam stellæ cæli, et splendor eárum, non expándent lumen suum; obtenebrátus est sol in ortu suo, et luna non splendébit in lúmine suo.
 Isaías	Isa	23	13	11	Et visitábo super orbis mala, et contra ímpios iniquitátem eórum; et quiéscere fáciam supérbiam infidélium, et arrogántiam fórtium humiliábo.
 Isaías	Isa	23	13	12	Pretiósior erit vir auro, et homo mundo obrízo.
 Isaías	Isa	23	13	13	Super hoc cælum turbábo; et movébitur terra de loco suo, propter indignatiónem Dómini exercítuum, et propter diem iræ furóris ejus.
 Isaías	Isa	23	13	14	Et erit quasi dámula fúgiens, et quasi ovis, et non erit qui cóngreget. Unusquísque ad pópulum suum convertétur, et sínguli ad terram suam fúgient.
 Isaías	Isa	23	13	15	Omnis qui invéntus fúerit occidétur, et omnis qui supervénerit cadet in gládio;
 Isaías	Isa	23	13	16	infántes eórum allidéntur in óculis eórum, diripiéntur domus eórum, et uxóres eórum violabúntur.
 Isaías	Isa	23	13	17	Ecce ego suscitábo super eos Medos, qui argéntum non quærant, nec aurum velint;	b
 Isaías	Isa	23	13	18	sed sagíttis párvulos interfícient, et lactántibus úteris non miserebúntur, et super fílios non parcet óculus eórum.
 Isaías	Isa	23	13	19	Et erit Bábylon illa gloriósa in regnis, ínclyta supérbia Chaldæórum, sicut subvértit Dóminus Sódomam et Gomórrham.
 Isaías	Isa	23	13	20	Non habitábitur usque in finem, et non fundábitur usque ad generatiónem et generatiónem; nec ponet ibi tentória Arabs, nec pastóres requiéscent ibi.
 Isaías	Isa	23	13	21	Sed requiéscent ibi béstiæ, et replebúntur domus eórum dracónibus, et habitábunt ibi struthiónes, et pilósi saltábunt ibi;
 Isaías	Isa	23	13	22	et respondébunt ibi úlulæ in ǽdibus ejus, et sirénes in delúbris voluptátis.
 Isaías	Isa	23	14	1a	Prope est ut véniat tempus ejus, et dies ejus non elongabúntur.
 Isaías	Isa	23	14	1b	Miserébitur enim Dóminus Jacob, et éliget adhuc de Ísraël, et requiéscere eos fáciet super humum suam; adjungétur ádvena ad eos, et adhærébit dómui Jacob.
 Isaías	Isa	23	14	2	Et tenébunt eos pópuli, et addúcent eos in locum suum; et possidébit eos domus Ísraël super terram Dómini in servos et ancíllas: et erunt capiéntes eos qui se céperant, et subjícient exactóres suos.
 Isaías	Isa	23	14	3	Et erit in die illa: cum réquiem déderit tibi Deus a labóre tuo, et a concussióne tua, et a servitúte dura qua ante servísti,
 Isaías	Isa	23	14	4	sumes parábolam istam contra regem Babylónis, et dices: Quómodo cessávit exáctor; quiévit tribútum?
 Isaías	Isa	23	14	5	Contrívit Dóminus báculum impiórum, virgam dominántium,
 Isaías	Isa	23	14	6	cædéntem pópulos in indignatióne plaga insanábili, subjiciéntem in furóre gentes, persequéntem crudéliter.
 Isaías	Isa	23	14	7	Conquiévit et síluit omnis terra, gavísa est et exsultávit;
 Isaías	Isa	23	14	8	abiétes quoque lætátæ sunt super te, et cedri Líbani: ex quo dormísti, non ascéndet qui succídat nos.
 Isaías	Isa	23	14	9	Inférnus subter conturbátus est in occúrsum advéntus tui; suscitávit tibi gigántes. Omnes príncipes terræ surrexérunt de sóliis suis, omnes príncipes natiónum.
 Isaías	Isa	23	14	10	Univérsi respondébunt, et dicent tibi: Et tu vulnerátus es sicut et nos; nostri símilis efféctus es.
 Isaías	Isa	23	14	11	Detrácta est ad ínferos supérbia tua, cóncidit cadáver tuum; subter te sternétur tínea, et operiméntum tuum erunt vermes.
 Isaías	Isa	23	14	12	Quómodo cecidísti de cælo, Lúcifer, qui mane oriebáris? corruísti in terram, qui vulnerábas gentes?	b
 Isaías	Isa	23	14	13	Qui dicébas in corde tuo: In cælum conscéndam, super astra Dei exaltábo sólium meum; sedébo in monte testaménti, in latéribus aquilónis;
 Isaías	Isa	23	14	14	ascéndam super altitúdinem núbium, símilis ero Altíssimo?
 Isaías	Isa	23	14	15	Verúmtamen ad inférnum detráheris, in profúndum laci.
 Isaías	Isa	23	14	16	Qui te víderint, ad te inclinabúntur, teque prospícient: Numquid iste est vir qui conturbávit terram, qui concússit regna,
 Isaías	Isa	23	14	17	qui pósuit orbem desértum, et urbes ejus destrúxit, vinctis ejus non apéruit cárcerem?
 Isaías	Isa	23	14	18	Omnes reges géntium univérsi dormiérunt in glória, vir in domo sua;
 Isaías	Isa	23	14	19	tu autem projéctus es de sepúlchro tuo, quasi stirps inútilis pollútus, et obvolútus cum his qui interfécti sunt gládio, et descendérunt ad fundaménta laci, quasi cadáver pútridum.
 Isaías	Isa	23	14	20	Non habébis consórtium, neque cum eis in sepultúra; tu enim terram tuam disperdidísti, tu pópulum tuum occidísti: non vocábitur in ætérnum semen pessimórum.
 Isaías	Isa	23	14	21	Præparáte fílios ejus occisióni, in iniquitáte patrum suórum: non consúrgent, nec hæreditábunt terram, neque implébunt fáciem orbis civitátum.
 Isaías	Isa	23	14	22	Et consúrgam super eos, dicit Dóminus exercítuum; et perdam Babylónis nomen, et relíquias, et germen, et progéniem, dicit Dóminus;
 Isaías	Isa	23	14	23	et ponam eam in possessiónem erícii, et in palúdes aquárum, et scopábo eam in scopa terens, dicit Dóminus exercítuum.
 Isaías	Isa	23	14	24	Jurávit Dóminus exercítuum, dicens: Si non, ut putávi, ita erit; et quómodo mente tractávi,	b
 Isaías	Isa	23	14	25	sic evéniet: ut cónteram Assýrium in terra mea, et in móntibus meis concúlcem eum; et auferétur ab eis jugum ejus, et onus illíus ab húmero eórum tollétur.
 Isaías	Isa	23	14	26	Hoc consílium quod cogitávi super omnem terram; et hæc est manus exténta super univérsas gentes.
 Isaías	Isa	23	14	27	Dóminus enim exercítuum decrévit; et quis póterit infirmáre? et manus ejus exténta; et quis avértet eam?
 Isaías	Isa	23	14	28	In anno quo mórtuus est rex Achaz, factum est onus istud:	b
 Isaías	Isa	23	14	29	Ne lætáris, Philisthǽa omnis tu, quóniam comminúta est virga percussóris tui; de radíce enim cólubri egrediétur régulus, et semen ejus absórbens vólucrem.
 Isaías	Isa	23	14	30	Et pascéntur primogéniti páuperum, et páuperes fiduciáliter requiéscent; et interíre fáciam in fame radícem tuam, et relíquias tuas interfíciam.
 Isaías	Isa	23	14	31	Úlula, porta; clama cívitas; prostráta est Philisthǽa omnis; ab aquilóne enim fumus véniet, et non est qui effúgiet agmen ejus.
 Isaías	Isa	23	14	32	Et quid respondébitur núntiis gentis? Quia Dóminus fundávit Sion, et in ipso sperábunt páuperes pópuli ejus.	b
 Isaías	Isa	23	15	1	Onus Moab. Quia nocte vastáta est Ar Moab, contícuit; quia nocte vastátus est murus Moab, contícuit.
 Isaías	Isa	23	15	2	Ascéndit domus, et Dibon ad excélsa, in planctum super Nabo; et super Médaba, Moab ululávit; in cunctis capítibus ejus calvítium, et omnis barba radétur.
 Isaías	Isa	23	15	3	In tríviis ejus accíncti sunt sacco; super tecta ejus et in platéis ejus omnis ululátus descéndit in fletum.
 Isaías	Isa	23	15	4	Clamábit Hésebon et Eleále, usque Jasa audíta est vox eórum; super hoc expedíti Moab ululábunt, ánima ejus ululábit sibi.
 Isaías	Isa	23	15	5	Cor meum ad Moab clamábit; vectes ejus usque ad Segor, vítulam conternántem; per ascénsum enim Luith flens ascéndet, et in via Orónaim clamórem contritiónis levábunt.	b
 Isaías	Isa	23	15	6	Aquæ enim Nemrim desértæ erunt, quia áruit herba, defécit germen, viror omnis intériit.
 Isaías	Isa	23	15	7	Secúndum magnitúdinem óperis, et visitátio eórum: ad torréntem Sálicum ducent eos.
 Isaías	Isa	23	15	8	Quóniam circuívit clamor términum Moab; usque ad Gallim ululátus ejus, et usque ad púteum Elim clamor ejus.
 Isaías	Isa	23	15	9	Quia aquæ Dibon replétæ sunt sánguine; ponam enim super Dibon additaménta; his qui fúgerint de Moab leónem, et relíquiis terræ.
 Isaías	Isa	23	16	1	Emítte agnum, Dómine, dominatórem terræ, de petra desérti ad montem fíliæ Sion.
 Isaías	Isa	23	16	2	Et erit: sicut avis fúgiens, et pulli de nido avolántes, sic erunt fíliæ Moab in transcénsu Arnon.
 Isaías	Isa	23	16	3	Ini consílium, coge concílium; pone quasi noctem umbram tuam in merídie; abscónde fugiéntes, et vagos ne prodas.
 Isaías	Isa	23	16	4	Habitábunt apud te prófugi mei; Moab, esto latíbulum eórum a fácie vastatóris: finítus est enim pulvis, consummátus est miser, defécit qui conculcábat terram.
 Isaías	Isa	23	16	5	Et præparábitur in misericórdia sólium, et sedébit super illud in veritáte in tabernáculo David, júdicans et quærens judícium, et velóciter reddens quod justum est.
 Isaías	Isa	23	16	6	Audívimus supérbiam Moab: supérbus est valde; supérbia ejus, et arrogántia ejus, et indignátio ejus plus quam fortitúdo ejus.	b
 Isaías	Isa	23	16	7	Idcírco ululábit Moab ad Moab; univérsus ululábit: his qui lætántur super muros cocti láteris, loquímini plagas suas.
 Isaías	Isa	23	16	8	Quóniam suburbána Hésebon desérta sunt, et víneam Sábama dómini géntium excidérunt: flagélla ejus usque ad Jazer pervenérunt, erravérunt in desérto; propágines ejus relíctæ sunt, transiérunt mare.
 Isaías	Isa	23	16	9	Super hoc plorábo in fletu Jazer víneam Sábama; inebriábo de lácrima mea, Hésebon et Eleále, quóniam super vindémiam tuam et super messem tuam vox calcántium írruit.
 Isaías	Isa	23	16	10	Et auferétur lætítia et exsultátio de Carmélo, et in víneis non exsultábit neque jubilábit. Vinum in torculári non calcábit qui calcáre consuéverat; vocem calcántium ábstuli.
 Isaías	Isa	23	16	11	Super hoc venter meus ad Moab quasi cíthara sonábit, et víscera mea ad murum cocti láteris.
 Isaías	Isa	23	16	12	Et erit: cum apparúerit quod laborávit Moab super excélsis suis, ingrediétur ad sancta sua ut óbsecret, et non valébit.
 Isaías	Isa	23	16	13	Hoc verbum quod locútus est Dóminus ad Moab ex tunc.	b
 Isaías	Isa	23	16	14	Et nunc locútus est Dóminus, dicens: In tribus annis, quasi anni mercenárii, auferétur glória Moab super omni pópulo multo, et relinquétur parvus et módicus, nequáquam multus.
 Isaías	Isa	23	17	1	Onus Damásci. Ecce Damáscus désinet esse cívitas, et erit sicut acérvus lápidum in ruína.
 Isaías	Isa	23	17	2	Derelíctæ civitátes Ároër grégibus erunt, et requiéscent ibi, et non erit qui extérreat.
 Isaías	Isa	23	17	3	Et cessábit adjutórium ab Éphraim, et regnum a Damásco; et relíquiæ Sýriæ sicut glória filiórum Ísraël erunt, dicit Dóminus exercítuum.
 Isaías	Isa	23	17	4	Et erit in die illa: attenuábitur glória Jacob, et pinguédo carnis ejus marcéscet.	b
 Isaías	Isa	23	17	5	Et erit sicut cóngregans in messe quod restíterit, et bráchium ejus spicas leget; et erit sicut quærens spicas in valle Ráphaim.
 Isaías	Isa	23	17	6	Et relinquétur in eo sicut racémus et sicut excússio óleæ duárum vel trium olivárum in summitáte rami, sive quátuor aut quinque in cacumínibus ejus fructus ejus, dicit Dóminus Deus Ísraël.
 Isaías	Isa	23	17	7	In die illa inclinábitur homo ad factórem suum, et óculi ejus ad Sanctum Ísraël respícient;
 Isaías	Isa	23	17	8	et non inclinábitur ad altária quæ fecérunt manus ejus; et quæ operáti sunt dígiti ejus non respíciet lucos et delúbra.
 Isaías	Isa	23	17	9	In die illa erunt civitátes fortitúdinis ejus derelíctæ sicut arátra, et ségetes quæ derelíctæ sunt a fácie filiórum Ísraël; et eris desérta.
 Isaías	Isa	23	17	10	Quia oblítus es Dei salvatóris tui, et fortis adjutóris tui non es recordáta: proptérea plantábis plantatiónem fidélem, et germen aliénum seminábis;
 Isaías	Isa	23	17	11	in die plantatiónis tuæ labrúsca, et mane semen tuum florébit; abláta est messis in die hæreditátis, et dolébit gráviter.
 Isaías	Isa	23	17	12	Væ multitúdini populórum multórum, ut multitúdo maris sonántis; et tumúltus turbárum, sicut sónitus aquárum multárum.	b
 Isaías	Isa	23	17	13	Sonábunt pópuli sicut sónitus aquárum inundántium, et increpábit eum, et fúgiet procul; et rapiétur sicut pulvis móntium a fácie venti, et sicut turbo coram tempestáte.
 Isaías	Isa	23	17	14	In témpore véspere, et ecce turbátio; in matutíno, et non subsístet. Hæc est pars eórum qui vastavérunt nos, et sors diripiéntium nos.
 Isaías	Isa	23	18	1	Væ terræ cýmbalo alárum, quæ est trans flúmina Æthiópiæ,
 Isaías	Isa	23	18	2	qui mittit in mare legátos, et in vasis papýri super aquas. Ite, ángeli velóces, ad gentem convúlsam et dilacerátam; ad pópulum terríbilem, post quem non est álius; ad gentem exspectántem et conculcátam, cujus diripuérunt flúmina terram ejus.
 Isaías	Isa	23	18	3	Omnes habitatóres orbis, qui morámini in terra, cum elevátum fúerit signum in móntibus, vidébitis, et clangórem tubæ audiétis.	b
 Isaías	Isa	23	18	4	Quia hæc dicit Dóminus ad me: Quiéscam et considerábo in loco meo, sicut meridiána lux clara est, et sicut nubes roris in die messis.
 Isaías	Isa	23	18	5	Ante messem enim totus efflóruit, et immatúra perféctio germinábit; et præcidéntur ramúsculi ejus fálcibus, et quæ derelícta fúerint abscindéntur et excutiéntur.
 Isaías	Isa	23	18	6	Et relinquéntur simul ávibus móntium et béstiis terræ; et æstáte perpétua erunt super eum vólucres, et omnes béstiæ terræ super illum hiemábunt.
 Isaías	Isa	23	18	7	In témpore illo deferétur munus Dómino exercítuum a pópulo divúlso et dilaceráto, a pópulo terríbili, post quem non fuit álius; a gente exspectánte, exspectánte et conculcáta, cujus diripuérunt flúmina terram ejus; ad locum nóminis Dómini exercítuum, montem Sion.
 Isaías	Isa	23	19	1	Onus Ægýpti. Ecce Dóminus ascéndet super nubem levem, et ingrediétur Ægýptum, et commovebúntur simulácra Ægýpti a fácie ejus, et cor Ægýpti tabéscet in médio ejus,
 Isaías	Isa	23	19	2	et concúrrere fáciam Ægýptios advérsus Ægýptios; et pugnábit vir contra fratrem suum, et vir contra amícum suum, cívitas advérsus civitátem, regnum advérsus regnum.
 Isaías	Isa	23	19	3	Et dirumpétur spíritus Ægýpti in viscéribus ejus, et consílium ejus præcipitábo; et interrogábunt simulácra sua, et divínos suos, et pythónes, et aríolos.
 Isaías	Isa	23	19	4	Et tradam Ægýptum in manu dominórum crudélium, et rex fortis dominábitur eórum, ait Dóminus Deus exercítuum.
 Isaías	Isa	23	19	5	Et aréscet aqua de mari, et flúvius desolábitur atque siccábitur.
 Isaías	Isa	23	19	6	Et defícient flúmina, attenuabúntur et siccabúntur rivi ággerum, cálamus et juncus marcéscet.
 Isaías	Isa	23	19	7	Nudábitur álveus rivi a fonte suo, et omnis seméntis irrígua siccábitur, aréscet, et non erit.
 Isaías	Isa	23	19	8	Et mœrébunt piscatóres, et lugébunt omnes mitténtes in flumen hamum; et expandéntes rete super fáciem aquárum emarcéscent.
 Isaías	Isa	23	19	9	Confundéntur qui operabántur linum, pecténtes et texéntes subtília.
 Isaías	Isa	23	19	10	Et erunt irrígua ejus flaccéntia: omnes qui faciébant lacúnas ad capiéndos pisces.
 Isaías	Isa	23	19	11	Stulti príncipes Táneos, sapiéntes consiliárii Pharaónis dedérunt consílium insípiens. Quómodo dicétis Pharaóni: Fílius sapiéntium ego, fílius regum antiquórum?	b
 Isaías	Isa	23	19	12	Ubi nunc sunt sapiéntes tui? annúntient tibi, et índicent quid cogitáverit Dóminus exercítuum super Ægýptum.
 Isaías	Isa	23	19	13	Stulti facti sunt príncipes Táneos, emarcuérunt príncipes Mémpheos; decepérunt Ægýptum, ángulum populórum ejus.
 Isaías	Isa	23	19	14	Dóminus míscuit in médio ejus spíritum vertíginis; et erráre fecérunt Ægýptum in omni ópere suo, sicut errat ébrius et vomens.
 Isaías	Isa	23	19	15	Et non erit Ægýpto opus quod fáciat caput et caudam, incurvántem et refrenántem.
 Isaías	Isa	23	19	16	In die illa erit Ægýptus quasi mulíeres; et stupébunt, et timébunt a fácie commotiónis manus Dómini exercítuum, quam ipse movébit super eam.	b
 Isaías	Isa	23	19	17	Et erit terra Juda Ægýpto in pavórem; omnis qui illíus fúerit recordátus pavébit a fácie consílii Dómini exercítuum, quod ipse cogitávit super eam.
 Isaías	Isa	23	19	18	In die illa erunt quinque civitátes in terra Ægýpti loquéntes lingua Chánaan, et jurántes per Dóminum exercítuum: Cívitas solis vocábitur una.
 Isaías	Isa	23	19	19	In die illa erit altáre Dómini in médio terræ Ægýpti, et títulus Dómini juxta términum ejus.
 Isaías	Isa	23	19	20	Erit in signum et in testimónium Dómino exercítuum in terra Ægýpti; clamábunt enim ad Dóminum a fácie tribulatiónis, et mittet eis salvatórem et propugnatórem qui líberet eos.
 Isaías	Isa	23	19	21	Et cognoscétur Dóminus ab Ægýpto, et cognóscent Ægýptii Dóminum in die illa; et colent eum in hóstiis et in munéribus; et vota vovébunt Dómino, et solvent.
 Isaías	Isa	23	19	22	Et percútiet Dóminus Ægýptum plaga, et sanábit eam; et reverténtur ad Dóminum, et placábitur eis, et sanábit eos.	b
 Isaías	Isa	23	19	23	In die illa erit via de Ægýpto in Assýrios; et intrábit Assýrius Ægýptum, et Ægýptius in Assýrios, et sérvient Ægýptii Assur.
 Isaías	Isa	23	19	24	In die illa erit Ísraël tértius Ægýptio et Assýrio; benedíctio in médio terræ
 Isaías	Isa	23	19	25	cui benedíxit Dóminus exercítuum, dicens: Benedíctus pópulus meus Ægýpti, et opus mánuum meárum Assýrio; hæréditas autem mea Ísraël.
 Isaías	Isa	23	20	1	In anno quo ingréssus est Thathan in Azótum, cum misísset eum Sargon, rex Assyriórum, et pugnásset contra Azótum, et cepísset eam:
 Isaías	Isa	23	20	2	in témpore illo locútus est Dóminus in manu Isaíæ, fílii Amos, dicens: Vade, et solve saccum de lumbis tuis, et calceaménta tua tolle de pédibus tuis. Et fecit sic, vadens nudus et discalceátus.
 Isaías	Isa	23	20	3	Et dixit Dóminus: Sicut ambulávit servus meus Isaías nudus et discalceátus, trium annórum signum et porténtum erit super Ægýptum et super Æthiópiam;
 Isaías	Isa	23	20	4	sic minábit rex Assyriórum captivitátem Ægýpti, et transmigratiónem Æthiópiæ, júvenum et senum, nudam et discalceátam, discoopértis nátibus, ad ignomíniam Ægýpti.
 Isaías	Isa	23	20	5	Et timébunt, et confundéntur ab Æthiópia spe sua, et ab Ægýpto glória sua.
 Isaías	Isa	23	20	6	Et dicet habitátor ínsulæ hujus in die illa: Ecce hæc erat spes nostra, ad quos confúgimus in auxílium, ut liberárent nos a fácie regis Assyriórum: et quómodo effúgere potérimus nos?
 Isaías	Isa	23	21	1	Onus desérti maris. Sicut túrbines ab áfrico véniunt, de desérto venit, de terra horríbili.
 Isaías	Isa	23	21	2	Vísio dura nuntiáta est mihi: qui incrédulus est infidéliter agit; et qui depopulátor est vastat. Ascénde, Ælam; óbside, Mede; omnem gémitum ejus cessáre feci.
 Isaías	Isa	23	21	3	Proptérea repléti sunt lumbi mei dolóre; angústia possédit me sicut angústia parturiéntis; córrui cum audírem, conturbátus sum cum vidérem.
 Isaías	Isa	23	21	4	Emárcuit cor meum; ténebræ stupefecérunt me: Bábylon dilécta mea pósita est mihi in miráculum.
 Isaías	Isa	23	21	5	Pone mensam, contempláre in spécula comedéntes et bibéntes: súrgite, príncipes, arrípite clýpeum.	b
 Isaías	Isa	23	21	6	Hæc enim dixit mihi Dóminus: Vade, et pone speculatórem, et quodcúmque víderit annúntiet.	b
 Isaías	Isa	23	21	7	Et vidit currum duórum équitum, ascensórem ásini, et ascensórem caméli; et contemplátus est diligénter multo intúitu.
 Isaías	Isa	23	21	8	Et clamávit leo: Super spéculam Dómini ego sum, stans júgiter per diem; et super custódiam meam ego sum, stans totis nóctibus.
 Isaías	Isa	23	21	9	Ecce iste venit ascénsor vir bigæ équitum; et respóndit, et dixit: Cécidit, cécidit Bábylon, et ómnia sculptília deórum ejus contríta sunt in terram.
 Isaías	Isa	23	21	10	Tritúra mea et fílii áreæ meæ, quæ audívi a Dómino exercítuum, Deo Ísraël, annuntiávi vobis.
 Isaías	Isa	23	21	11	Onus Duma. Ad me clamat ex Seir: Custos, quid de nocte? custos, quid de nocte?	b
 Isaías	Isa	23	21	12	Dixit custos: Venit mane et nox; si quǽritis, quǽrite; convertímini, veníte.
 Isaías	Isa	23	21	13	Onus in Arábia. In saltu ad vésperam dormiétis, in sémitis Dédanim.	b
 Isaías	Isa	23	21	14	Occurréntes sitiénti ferte aquam, qui habitátis terram austri; cum pánibus occúrrite fugiénti.
 Isaías	Isa	23	21	15	A fácie enim gladiórum fugérunt, a fácie gládii imminéntis, a fácie arcus exténti, a fácie gravis prœ́lii.
 Isaías	Isa	23	21	16	Quóniam hæc dicit Dóminus ad me: Adhuc in uno anno, quasi in anno mercenárii, et auferétur omnis glória Cedar.
 Isaías	Isa	23	21	17	Et relíquiæ númeri sagittariórum fórtium de fíliis Cedar imminuéntur; Dóminus enim Deus Ísraël locútus est.
 Isaías	Isa	23	22	1	Onus vallis Visiónis. Quidnam quoque tibi est, quia ascendísti et tu omnis in tecta?
 Isaías	Isa	23	22	2	Clamóris plena, urbs frequens, cívitas exsúltans; interfécti tui, non interfécti gládio, nec mórtui in bello.
 Isaías	Isa	23	22	3	Cuncti príncipes tui fugérunt simul duréque ligáti sunt; omnes qui invénti sunt vincti sunt páriter; procul fugérunt.
 Isaías	Isa	23	22	4	Proptérea dixi: Recédite a me: amáre flebo; nolíte incúmbere ut consolémini me super vastitáte fíliæ pópuli mei;
 Isaías	Isa	23	22	5	dies enim interfectiónis, et conculcatiónis, et flétuum, Dómino Deo exercítuum, in valle Visiónis, scrutans murum, et magníficus super montem.
 Isaías	Isa	23	22	6	Et Ælam sumpsit pháretram, currum hóminis équitis, et paríetem nudávit clýpeus.
 Isaías	Isa	23	22	7	Et erunt eléctæ valles tuæ plenæ quadrigárum, et équites ponent sedes suas in porta.
 Isaías	Isa	23	22	8	Et revelábitur operiméntum Judæ, et vidébis in die illa armamentárium domus saltus.	b
 Isaías	Isa	23	22	9	Et scissúras civitátis David vidébitis, quia multiplicátæ sunt; et congregástis aquas piscínæ inferióris,
 Isaías	Isa	23	22	10	et domos Jerúsalem numerástis, et destruxístis domos ad muniéndum murum.
 Isaías	Isa	23	22	11	Et lacum fecístis inter duos muros ad aquam piscínæ véteris; et non suspexístis ad eum qui fécerat eam, et operatórem ejus de longe non vidístis.
 Isaías	Isa	23	22	12	Et vocábit Dóminus Deus exercítuum in die illa ad fletum, et ad planctum, ad calvítium, et ad cíngulum sacci;
 Isaías	Isa	23	22	13	et ecce gáudium et lætítia, occídere vítulos et juguláre aríetes, comédere carnes, et bíbere vinum: comedámus et bibámus, cras enim moriémur.
 Isaías	Isa	23	22	14	Et reveláta est in áuribus meis vox Dómini exercítuum: Si dimittétur iníquitas hæc vobis donec moriámini, dicit Dóminus Deus exercítuum.
 Isaías	Isa	23	22	15	Hæc dicit Dóminus Deus exercítuum: Vade, ingrédere ad eum qui hábitat in tabernáculo, ad Sobnam, præpósitum templi, et dices ad eum:	b
 Isaías	Isa	23	22	16	Quid tu hic, aut quasi quis hic? quia excidísti tibi hic sepúlchrum, excidísti in excélso memoriále diligénter, in petra tabernáculum tibi.
 Isaías	Isa	23	22	17	Ecce Dóminus asportári te fáciet, sicut asportátur gallus gallináceus; et quasi amíctum, sic sublevábit te.
 Isaías	Isa	23	22	18	Corónas coronábit te tribulatióne; quasi pilam mittet te in terram latam et spatiósam; ibi moriéris, et ibi erit currus glóriæ tuæ, ignomínia domus dómini tui.
 Isaías	Isa	23	22	19	Et expéllam te de statióne tua, et de ministério tuo depónam te.
 Isaías	Isa	23	22	20	Et erit in die illa: vocábo servum meum Elíacim, fílium Helcíæ,
 Isaías	Isa	23	22	21	et índuam illum túnica tua, et cíngulo tuo confortábo eum, et potestátem tuam dabo in manu ejus; et erit quasi pater habitántibus Jerúsalem et dómui Juda.
 Isaías	Isa	23	22	22	Et dabo clavem domus David super húmerum ejus; et áperiet, et non erit qui claudat; et claudet, et non erit qui apériat.
 Isaías	Isa	23	22	23	Et figam illum paxíllum in loco fidéli, et erit in sólium glóriæ dómui patris ejus.
 Isaías	Isa	23	22	24	Et suspéndent super eum omnem glóriam domus patris ejus; vasórum divérsa génera, omne vas párvulum, a vasis craterárum usque ad omne vas musicórum.
 Isaías	Isa	23	22	25	In die illa, dicit Dóminus exercítuum, auferétur paxíllus qui fixus fúerat in loco fidéli, et frangétur, et cadet, et períbit quod pepénderat in eo, quia Dóminus locútus est.
 Isaías	Isa	23	23	1	Onus Tyri. Ululáte, naves maris, quia vastáta est domus unde veníre consuéverant: de terra Cethim revelátum est eis.
 Isaías	Isa	23	23	2	Tacéte, qui habitátis in ínsula; negotiatóres Sidónis, transfretántes mare, replevérunt te.
 Isaías	Isa	23	23	3	In aquis multis semen Nili; messis flúminis fruges ejus: et facta est negotiátio géntium.
 Isaías	Isa	23	23	4	Erubésce, Sidon; ait enim mare, fortitúdo maris, dicens: Non parturívi, et non péperi, et non enutrívi júvenes, nec ad increméntum perdúxi vírgines.
 Isaías	Isa	23	23	5	Cum audítum fúerit in Ægýpto, dolébunt cum audíerint de Tiro.
 Isaías	Isa	23	23	6	Transíte mária, ululáte, qui habitátis in ínsula!
 Isaías	Isa	23	23	7	Numquid non vestra hæc est, quæ gloriabátur a diébus prístinis in antiquitáte sua? Ducent eam pedes sui longe ad peregrinándum.
 Isaías	Isa	23	23	8	Quis cogitávit hoc super Tyrum quondam coronátam, cujus negotiatóres príncipes, institóres ejus ínclyti terræ?
 Isaías	Isa	23	23	9	Dóminus exercítuum cogitávit hoc, ut detráheret supérbiam omnis glóriæ, et ad ignomíniam dedúceret univérsos ínclytos terræ.
 Isaías	Isa	23	23	10	Transi terram tuam quasi flumen, fília maris! non est cíngulum ultra tibi.	b
 Isaías	Isa	23	23	11	Manum suam exténdit super mare; conturbávit regna. Dóminus mandávit advérsus Chánaan, ut contéreret fortes ejus;
 Isaías	Isa	23	23	12	et dixit: Non adjícies ultra ut gloriéris, calúmniam sústinens virgo fília Sidónis: in Cethim consúrgens tránsfreta: ibi quoque non erit réquies tibi.
 Isaías	Isa	23	23	13	Ecce terra Chaldæórum, talis pópulus non fuit: Assur fundávit eam; in captivitátem traduxérunt robústos ejus, suffodérunt domos ejus, posuérunt eam in ruínam.
 Isaías	Isa	23	23	14	Ululáte, naves maris, quia devastáta est fortitúdo vestra.
 Isaías	Isa	23	23	15	Et erit in die illa: in oblivióne eris, o Tyre! septuagínta annis, sicut dies regis uníus; post septuagínta autem annos erit Tyro quasi cánticum meretrícis:	b
 Isaías	Isa	23	23	16	Sume cítharam, círcui civitátem, méretrix oblivióni trádita: bene cane, frequénta cánticum, ut memória tui sit.
 Isaías	Isa	23	23	17	Et erit post septuagínta annos: visitábit Dóminus Tyrum, et redúcet eam ad mercédes suas, et rursum fornicábitur cum univérsis regnis terræ super fáciem terræ;
 Isaías	Isa	23	23	18	et erunt negotiatiónes ejus et mercédes ejus sanctificátæ Dómino: non condéntur neque reponéntur, quia his qui habitáverint coram Dómino erit negotiátio ejus, ut mandúcent in saturitátem, et vestiántur usque ad vetustátem.
 Isaías	Isa	23	24	1	Ecce Dóminus dissipábit terram: et nudábit eam, et afflíget fáciem ejus, et dispérget habitatóres ejus.
 Isaías	Isa	23	24	2	Et erit sicut pópulus, sic sacérdos; et sicut servus, sic dóminus ejus; sicut ancílla, sic dómina ejus; sicut emens, sic ille qui vendit; sicut fœnerátor, sic is qui mútuum áccipit; sicut qui répetit, sic qui debet.
 Isaías	Isa	23	24	3	Dissipatióne dissipábitur terra, et direptióne prædábitur; Dóminus enim locútus est verbum hoc.
 Isaías	Isa	23	24	4	Luxit, et deflúxit terra, et infirmáta est; deflúxit orbis, infirmáta est altitúdo pópuli terræ.
 Isaías	Isa	23	24	5	Et terra infécta est ab habitatóribus suis, quia transgréssi sunt leges, mutavérunt jus, dissipavérunt fœdus sempitérnum.
 Isaías	Isa	23	24	6	Propter hoc maledíctio vorábit terram, et peccábunt habitatóres ejus; ideóque insánient cultóres ejus, et relinquéntur hómines pauci.
 Isaías	Isa	23	24	7	Luxit vindémia, infirmáta est vitis, ingemuérunt omnes qui lætabántur corde;
 Isaías	Isa	23	24	8	cessávit gáudium tympanórum, quiévit sónitus lætántium, contícuit dulcédo cítharæ.
 Isaías	Isa	23	24	9	Cum cántico non bibent vinum; amára erit pótio bibéntibus illam.
 Isaías	Isa	23	24	10	Attríta est cívitas vanitátis, clausa est omnis domus, nullo introëúnte.
 Isaías	Isa	23	24	11	Clamor erit super vino in platéis, desérta est ómnia lætítia, translátum est gáudium terræ.
 Isaías	Isa	23	24	12	Relícta est in urbe solitúdo, et calámitas ópprimet portas.
 Isaías	Isa	23	24	13	Quia hæc erunt in médio terræ in médio populórum, quómodo si paucæ olívæ quæ remansérunt excutiántur ex ólea et racémi, cum fúerit finíta vindémia.	b
 Isaías	Isa	23	24	14	Hi levábunt vocem suam, atque laudábunt: cum glorificátus fúerit Dóminus, hínnient de mari.
 Isaías	Isa	23	24	15	Propter hoc in doctrínis glorificáte Dóminum; in ínsulis maris nomen Dómini Dei Ísraël.
 Isaías	Isa	23	24	16	A fínibus terræ laudes audívimus, glóriam Justi. Et dixi: Secrétum meum mihi, secrétum meum mihi.
 Isaías	Isa	23	24	17	Væ mihi! Prævaricántes prævaricáti sunt, et prævaricatióne transgressórum prævaricáti sunt. Formído, et fóvea, et láqueus super te, qui habitátor es terræ.	b
 Isaías	Isa	23	24	18	Et erit: qui fúgerit a voce formídinis cadet in fóveam; et qui se explicáverit de fóvea tenébitur láqueo; quia cataráctæ de excélsis apértæ sunt et concutiéntur fundaménta terræ.
 Isaías	Isa	23	24	19	Confractióne confringétur terra, contritióne conterétur terra, commotióne commovébitur terra;
 Isaías	Isa	23	24	20	agitatióne agitábitur terra sicut ébrius, et auferétur quasi tabernáculum uníus noctis; et gravábit eam iníquitas sua, et córruet, et non adjíciet ut resúrgat.
 Isaías	Isa	23	24	21	Et erit: in die illa visitábit Dóminus super milítiam cæli in excélso, et super reges terræ qui sunt super terram;
 Isaías	Isa	23	24	22	et congregabúntur in congregatióne uníus fascis in lacum, et claudéntur ibi in cárcere, et post multos dies visitabúntur.
 Isaías	Isa	23	24	23	Et erubéscet luna, et confundétur sol, cum regnáverit Dóminus exercítuum in monte Sion et in Jerúsalem et in conspéctu senum suórum fúerit glorificátus.
 Isaías	Isa	23	25	1	Dómine, Deus meus es tu; exaltábo te, et confitébor nómini tuo: quóniam fecísti mirabília, cogitatiónes antíquas fidéles. Amen.
 Isaías	Isa	23	25	2	Quia posuísti civitátem in túmulum, urbem fortem in ruínam, domum alienórum: ut non sit cívitas, et in sempitérnum non ædificétur.
 Isaías	Isa	23	25	3	Super hoc laudábit te pópulus fortis; cívitas géntium robustárum timébit te:
 Isaías	Isa	23	25	4	quia factus es fortitúdo páuperi, fortitúdo egéno in tribulatióne sua, spes a túrbine, umbráculum ab æstu; spíritus enim robustórum quasi turbo impéllens paríetem.
 Isaías	Isa	23	25	5	Sicut æstus in siti, tumúltum alienórum humiliábis; et quasi calóre sub nube torrénte, propáginem fórtium marcéscere fácies.
 Isaías	Isa	23	25	6	Et fáciet Dóminus exercítuum ómnibus pópulis in monte hoc convívium pínguium, convívium vindémiæ, pínguium medullatórum, vindémiæ defæcátæ.	b
 Isaías	Isa	23	25	7	Et præcipitábit in monte isto fáciem vínculi colligáti super omnes pópulos, et telam quam ordítus est super omnes natiónes.
 Isaías	Isa	23	25	8	Præcipitábit mortem in sempitérnum; et áuferet Dóminus Deus lácrimam ab omni fácie, et oppróbrium pópuli sui áuferet de univérsa terra: quia Dóminus locútus est.
 Isaías	Isa	23	25	9	Et dicet in die illa: Ecce Deus noster iste; exspectávimus eum, et salvábit nos; iste Dóminus, sustinúimus eum: exsultábimus, et lætábimur in salutári ejus.	b
 Isaías	Isa	23	25	10	Quia requiéscet manus Dómini in monte isto; et triturábitur Moab sub eo, sícuti terúntur páleæ in plaustro.
 Isaías	Isa	23	25	11	Et exténdet manus suas sub eo sicut exténdit natans ad natándum; et humiliábit glóriam ejus cum allisióne mánuum ejus.
 Isaías	Isa	23	25	12	Et muniménta sublímium murórum tuórum cóncident, et humiliabúntur, et detrahéntur in terram usque ad púlverem.
 Isaías	Isa	23	26	1	In die illa cantábitur cánticum istud in terra Juda: Urbs fortitúdinis nostræ Sion; salvátor ponétur in ea murus et antemurále.
 Isaías	Isa	23	26	2	Aperíte portas, et ingrediátur gens justa, custódiens veritátem.
 Isaías	Isa	23	26	3	Vetus error ábiit: servábis pacem; pacem, quia in te sperávimus.
 Isaías	Isa	23	26	4	Sperástis in Dómino in sǽculis ætérnis; in Dómino Deo forti in perpétuum.
 Isaías	Isa	23	26	5	Quia incurvábit habitántes in excélso; civitátem sublímem humiliábit: humiliábit eam usque ad terram, détrahet eam usque ad púlverem.
 Isaías	Isa	23	26	6	Conculcábit eam pes, pedes páuperis, gressus egenórum.
 Isaías	Isa	23	26	7	Sémita justi recta est, rectus callis justi ad ambulándum.	b
 Isaías	Isa	23	26	8	Et in sémita judiciórum tuórum, Dómine, sustinúimus te: nomen tuum et memoriále tuum in desidério ánimæ.
 Isaías	Isa	23	26	9	Ánima mea desiderávit te in nocte, sed et spíritu meo in præcórdiis meis de mane vigilábo ad te. Cum féceris judícia tua in terra, justítiam discent habitatóres orbis.
 Isaías	Isa	23	26	10	Misereámur ímpio, et non discet justítiam; in terra sanctórum iníqua gessit, et non vidébit glóriam Dómini.
 Isaías	Isa	23	26	11	Dómine, exaltétur manus tua, et non vídeant; vídeant, et confundántur zelántes pópuli; et ignis hostes tuos dévoret.
 Isaías	Isa	23	26	12	Dómine, dabis pacem nobis: ómnia enim ópera nostra operátus es nobis.
 Isaías	Isa	23	26	13	Dómine Deus noster, possedérunt nos dómini absque te; tantum in te recordémur nóminis tui.	b
 Isaías	Isa	23	26	14	Moriéntes non vivant, gigántes non resúrgant: proptérea visitásti et contrivísti eos, et perdidísti omnem memóriam eórum.
 Isaías	Isa	23	26	15	Indulsísti genti, Dómine, indulsísti genti, numquid glorificátus es? elongásti omnes términos terræ.
 Isaías	Isa	23	26	16	Dómine, in angústia requisiérunt te, in tribulatióne múrmuris doctrína tua eis.
 Isaías	Isa	23	26	17	Sicut quæ cóncipit, cum appropinquáverit ad partum, dolens clamat in dolóribus suis, sic facti sumus a fácie tua, Dómine.
 Isaías	Isa	23	26	18	Concépimus, et quasi parturívimus, et pepérimus spíritum. Salútes non fécimus in terra; ídeo non cecidérunt habitatóres terræ.
 Isaías	Isa	23	26	19	Vivent mórtui tui, interfécti mei resúrgent. Expergiscímini, et laudáte, qui habitátis in púlvere, quia ros lucis ros tuus, et terram gigántum dátrahes in ruínam.	b
 Isaías	Isa	23	26	20	Vade, pópulus meus, intra in cubícula tua; claude óstia tua super te, abscóndere módicum ad moméntum, donec pertránseat indignátio.	b
 Isaías	Isa	23	26	21	Ecce enim Dóminus egrediétur de loco suo, ut vísitet iniquitátem habitatóris terræ contra eum; et revelábit terra sánguinem suum, et non opériet ultra interféctos suos.
 Isaías	Isa	23	27	1	In die illa visitábit Dóminus in gládio suo duro, et grandi, et forti, super Levíathan, serpéntem vectem, et super Levíathan, serpéntem tortuósum, et occídet cetum qui in mari est.
 Isaías	Isa	23	27	2	In die illa vínea meri cantábit ei.
 Isaías	Isa	23	27	3	Ego Dóminus qui servo eam; repénte propinábo ei. Ne forte visitétur contra eam, nocte et die servo eam.	b
 Isaías	Isa	23	27	4	Indignátio non est mihi. Quis dabit me spinam et veprem in prœ́lio? grádiar super eam, succéndam eam páriter.
 Isaías	Isa	23	27	5	An pótius tenébit fortitúdinem meam? fáciet pacem mihi, pacem fáciet mihi.
 Isaías	Isa	23	27	6	Qui ingrediúntur ímpetu ad Jacob, florébit et germinábit Ísraël, et implébunt fáciem orbis sémine.
 Isaías	Isa	23	27	7	Numquid juxta plagam percutiéntis se percússit eum? aut sicut occídit interféctos ejus, sic occísus est?	b
 Isaías	Isa	23	27	8	In mensúra contra mensúram, cum abjécta fúerit, judicábis eam; meditátus est in spíritu suo duro per diem æstus.
 Isaías	Isa	23	27	9	Idcírco super hoc dimittétur iníquitas dómui Jacob; et iste omnis fructus: ut auferátur peccátum ejus, cum posúerit omnes lápides altáris sicut lápides cíneris allísos: non stabunt luci et delúbra.
 Isaías	Isa	23	27	10	Cívitas enim muníta desoláta erit; speciósa relinquétur, et dimittétur quasi desértum; ibi pascétur vítulus, et ibi accubábit, et consúmet summitátes ejus.	b
 Isaías	Isa	23	27	11	In siccitáte messes illíus conteréntur. Mulíeres veniéntes, et docéntes eam; non est enim pópulus sápiens: proptérea non miserébitur ejus qui fecit eum, et qui formávit eum non parcet ei.
 Isaías	Isa	23	27	12	Et erit: in die illa percútiet Dóminus ab álveo flúminis usque ad torréntem Ægýpti; et vos congregabímini unus et unus, fílii Ísraël.
 Isaías	Isa	23	27	13	Et erit: in die illa clangétur in tuba magna; et vénient qui pérditi fúerant de terra Assyriórum, et qui ejécti erant in terra Ægýpti, et adorábunt Dóminum in monte sancto in Jerúsalem.
 Isaías	Isa	23	28	1	Væ corónæ supérbiæ, ébriis Éphraim, et flori decidénti, glóriæ exsultatiónis ejus, qui erant in vértice vallis pinguíssimæ, errántes a vino.
 Isaías	Isa	23	28	2	Ecce válidus et fortis Dóminus sicut ímpetus grándinis; turbo confríngens, sicut ímpetus aquárum multárum inundántium et emissárum super terram spatiósam.
 Isaías	Isa	23	28	3	Pédibus conculcábitur coróna supérbiæ ebriórum Éphraim.
 Isaías	Isa	23	28	4	Et erit flos décidens glóriæ exsultatiónis ejus, qui est super vérticem vallis pínguium, quasi temporáneum ante maturitátem autúmni, quod, cum aspéxerit videns, statim ut manu tenúerit, devorábit illud.
 Isaías	Isa	23	28	5	In die illa erit Dóminus exercítuum coróna glóriæ, et sertum exsultatiónis resíduo pópuli sui;	b
 Isaías	Isa	23	28	6	et spíritus judícii sedénti super judícium, et fortitúdo reverténtibus de bello ad portam.
 Isaías	Isa	23	28	7	Verum hi quoque præ vino nesciérunt, et præ ebrietáte erravérunt; sacérdos et prophéta nesciérunt præ ebrietáte; absórpti sunt a vino, erravérunt in ebrietáte, nesciérunt vidéntem, ignoravérunt judícium.	b
 Isaías	Isa	23	28	8	Omnes enim mensæ replétæ sunt vómitu sordiúmque, ita ut non esset ultra locus.
 Isaías	Isa	23	28	9	Quem docébit sciéntiam? et quem intellígere fáciet audítum? Ablactátos a lacte, avúlsos ab ubéribus.
 Isaías	Isa	23	28	10	Quia manda, remánda; manda, remánda; exspécta, reexspécta; exspécta, reexspécta; módicum ibi, módicum ibi.
 Isaías	Isa	23	28	11	In loquéla enim lábii, et lingua áltera loquétur ad pópulum istum.
 Isaías	Isa	23	28	12	Cui dixit: Hæc est réquies mea, refícite lassum; et hoc est meum refrigérium: et noluérunt audíre.
 Isaías	Isa	23	28	13	Et erit eis verbum Dómini: Manda, remánda; manda, remánda; exspécta, reexspécta; exspécta, reexspécta; módicum ibi, módicum ibi; ut vadant, et cadant retrórsum, et conterántur, et illaqueéntur, et capiántur.
 Isaías	Isa	23	28	14	Propter hoc audíte verbum Dómini, viri illusóres, qui dominámini super pópulum meum, qui est in Jerúsalem.	b
 Isaías	Isa	23	28	15	Dixístis enim: Percússimus fœdus cum morte, et cum inférno fécimus pactum: flagéllum inúndans cum transíerit, non véniet super nos quia posúimus mendácium spem nostram, et mendácio protécti sumus.
 Isaías	Isa	23	28	16	Idcírco hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego mittam in fundaméntis Sion lápidem, lápidem probátum, angulárem, pretiósum, in fundaménto fundátum; qui credíderit, non festínet.
 Isaías	Isa	23	28	17	Et ponam in póndere judícium, et justítiam in mensúra; et subvértet grando spem mendácii, et protectiónem aquæ inundábunt.
 Isaías	Isa	23	28	18	Et delébitur fœdus vestrum cum morte, et pactum vestrum cum inférno non stabit: flagéllum inúndans cum transíerit, éritis ei in conculcatiónem.
 Isaías	Isa	23	28	19	Quandocúmque pertransíerit, tollet vos, quóniam in mane dilúculo pertransíbit in die et in nocte; et tantúmmodo sola vexátio intelléctum dabit audítui.
 Isaías	Isa	23	28	20	Coangustátum est enim stratum, ita ut alter décidat; et pállium breve utrúmque operíre non potest.
 Isaías	Isa	23	28	21	Sicut enim in monte divisiónum stabit Dóminus; sicut in valle quæ est in Gábaon irascétur, ut fáciat opus suum, aliénum opus ejus: ut operétur opus suum, peregrínum est opus ejus ab eo.
 Isaías	Isa	23	28	22	Et nunc nolíte illúdere, ne forte constringántur víncula vestra; consummatiónem enim et abbreviatiónem audívi a Dómino Deo exercítuum, super univérsam terram.
 Isaías	Isa	23	28	23	Áuribus percípite, et audíte vocem meam: atténdite, et audíte elóquium meum.	b
 Isaías	Isa	23	28	24	Numquid tota die arábit arans ut serat? proscíndet et sárriet humum suam?
 Isaías	Isa	23	28	25	Nonne cum adæquáverit fáciem ejus, seret gith et cymínum sparget? et ponet tríticum per órdinem, et hórdeum, et mílium, et víciam in fínibus suis?
 Isaías	Isa	23	28	26	Et erúdiet illum in judício; Deus suus docébit illum.
 Isaías	Isa	23	28	27	Non enim in serris triturábitur gith, nec rota plaustri super cymínum circuíbit; sed in virga excutiétur gith, et cymínum in báculo.
 Isaías	Isa	23	28	28	Panis autem comminuétur; verum non in perpétuum tritúrans triturábit illum, neque vexábit eum rota plaustri, neque úngulis suis commínuet eum.
 Isaías	Isa	23	28	29	Et hoc a Dómino Deo exercítuum exívit, ut mirábile fáceret consílium, et magnificáret justítiam.
 Isaías	Isa	23	29	1	Væ Áriel, Áriel cívitas, quam expugnávit David! ádditus est annus ad annum: solemnitátes evolútæ sunt.
 Isaías	Isa	23	29	2	Et circumvallábo Áriel, et erit tristis et mœrens, et erit mihi quasi Áriel.
 Isaías	Isa	23	29	3	Et circumdábo quasi sphæram in circúitu tuo, et jáciam contra te ággerem, et muniménta ponam in obsidiónem tuam.
 Isaías	Isa	23	29	4	Humiliáberis, de terra loquéris, et de humo audiétur elóquium tuum; et erit quasi pythónis de terra vox tua, et de humo elóquium tuum mussitábit.
 Isaías	Isa	23	29	5	Et erit sicut pulvis ténuis multitúdo ventilántium te, et sicut favílla pertránsiens multitúdo eórum qui contra te prævaluérunt;	b
 Isaías	Isa	23	29	6	erítque repénte conféstim. A Dómino exercítuum visitábitur in tonítruo, et commotióne terræ, et voce magna túrbinis et tempestátis, et flammæ ignis devorántis.
 Isaías	Isa	23	29	7	Et erit sicut sómnium visiónis noctúrnæ multitúdo ómnium géntium quæ dimicavérunt contra Áriel, et omnes qui militavérunt, et obsedérunt, et prævaluérunt advérsus eam.
 Isaías	Isa	23	29	8	Et sicut sómniat esúriens, et comédit, cum autem fúerit expergefáctus, vácua est ánima ejus; et sicut sómniat sítiens et bibit, et postquam fúerit expergefáctus, lassus adhuc sitit, et ánima ejus vácua est: sic erit multitúdo ómnium géntium quæ dimicavérunt contra montem Sion.
 Isaías	Isa	23	29	9	Obstupéscite et admirámini; fluctuáte et vacilláte; inebriámini, et non a vino; movémini, et non ab ebrietáte.	b
 Isaías	Isa	23	29	10	Quóniam míscuit vobis Dóminus spíritum sopóris; claudet óculos vestros: prophétas et príncipes vestros, qui vident visiónes, opériet.
 Isaías	Isa	23	29	11	Et erit vobis vísio ómnium sicut verba libri signáti, quem cum déderint sciénti lítteras, dicent: Lege istum: et respondébit: Non possum, signátus est enim.
 Isaías	Isa	23	29	12	Et dábitur liber nesciénti lítteras, dicetúrque ei: Lege; et respondébit: Néscio lítteras.
 Isaías	Isa	23	29	13	Et dixit Dóminus: Eo quod appropínquat pópulus iste ore suo, et lábiis suis gloríficat me, cor autem ejus longe est a me, et timuérunt me mandáto hóminum et doctrínis,
 Isaías	Isa	23	29	14	ídeo ecce ego addam ut admiratiónem fáciam pópulo huic miráculo grandi et stupéndo; períbit enim sapiéntia a sapiéntibus ejus, et intelléctus prudéntium ejus abscondétur.
 Isaías	Isa	23	29	15	Væ qui profúndi estis corde, ut a Dómino abscondátis consílium; quorum sunt in ténebris ópera, et dicunt: Quis videt nos? et quis novit nos?
 Isaías	Isa	23	29	16	Pervérsa est hæc vestra cogitátio; quasi si lutum contra fígulum cógitet, et dicat opus factóri suo: Non fecísti me; et figméntum dicat fictóri suo: Non intélligis.
 Isaías	Isa	23	29	17	Nonne adhuc in módico et in brevi convertétur Líbanus in carmel, et carmel in saltum reputábitur?	b
 Isaías	Isa	23	29	18	Et áudient in die illa surdi verba libri, et de ténebris et calígine óculi cæcórum vidébunt.
 Isaías	Isa	23	29	19	Et addent mites in Dómino lætítiam, et páuperes hómines in Sancto Ísraël exsultábunt;
 Isaías	Isa	23	29	20	quóniam defécit qui prævalébat, consummátus est illúsor, et succísi sunt omnes qui vigilábant super iniquitátem,
 Isaías	Isa	23	29	21	qui peccáre faciébant hómines in verbo, et arguéntem in porta supplantábant, et declinavérunt frustra a justo.
 Isaías	Isa	23	29	22	Propter hoc, hæc dicit Dóminus ad domum Jacob, qui redémit Ábraham: Non modo confundétur Jacob, nec modo vultus ejus erubéscet;
 Isaías	Isa	23	29	23	sed cum víderit fílios suos, ópera mánuum meárum in médio sui sanctificántes nomen meum, et sanctificábunt Sanctum Jacob, et Deum Ísraël prædicábunt;
 Isaías	Isa	23	29	24	et scient errántes spíritu intelléctum, et mussitatóres discent legem.
 Isaías	Isa	23	30	1	Væ fílii desertóres, dicit Dóminus, ut facerétis consílium, et non ex me, et ordirémini telam, et non per spíritum meum, ut adderétis peccátum super peccátum;
 Isaías	Isa	23	30	2	qui ambulátis ut descendátis in Ægýptum, et os meum non interrogástis, sperántes auxílium in fortitúdine Pharaónis, et habéntes fidúciam in umbra Ægýpti!
 Isaías	Isa	23	30	3	Et erit vobis fortitúdo Pharaónis in confusiónem, et fidúcia umbræ Ægýpti in ignomíniam.
 Isaías	Isa	23	30	4	Erant enim in Tani príncipes tui, et núntii tui usque ad Hanes pervenérunt.
 Isaías	Isa	23	30	5	Omnes confúsi sunt super pópulo qui eis prodésse non pótuit: non fuérunt in auxílium et in áliquam utilitátem, sed in confusiónem et in oppróbrium.
 Isaías	Isa	23	30	6	Onus jumentórum austri. In terra tribulatiónis et angústiæ leǽna, et leo ex eis, vípera et régulus volans; portántes super húmeros jumentórum divítias suas, et super gibbum camelórum thesáuros suos, ad pópulum qui eis prodésse non póterit.	b
 Isaías	Isa	23	30	7	Ægýptus enim frustra et vane auxiliábitur. Ídeo clamávi super hoc: Supérbia tantum est, quiésce.
 Isaías	Isa	23	30	8	Nunc ergo ingréssus, scribe ei super buxum, et in libro diligénter éxara illud, et erit in die novíssimo in testimónium usque in ætérnum.
 Isaías	Isa	23	30	9	Pópulus enim ad iracúndiam próvocans est: et fílii mendáces, fílii noléntes audíre legem Dei;
 Isaías	Isa	23	30	10	qui dicunt vidéntibus: Nolíte vidére, et aspiciéntibus: Nolíte aspícere nobis ea quæ recta sunt; loquímini nobis placéntia: vidéte nobis erróres.
 Isaías	Isa	23	30	11	Auférte a me viam; declináte a me sémitam; cesset a fácie nostra Sanctus Ísraël.
 Isaías	Isa	23	30	12	Proptérea hæc dicit Sanctus Ísraël: Pro eo quod reprobástis verbum hoc, et sperástis in calúmnia et in tumúltu, et inníxi estis super eo;	b
 Isaías	Isa	23	30	13	proptérea erit vobis iníquitas hæc sicut interrúptio cadens, et requisíta in muro excélso, quóniam súbito, dum non sperátur, véniet contrítio ejus.
 Isaías	Isa	23	30	14	Et comminuétur sicut contéritur lagéna fíguli contritióne perválida, et non inveniétur de fragméntis ejus testa in qua portétur ignículus de incéndio, aut hauriátur parum aquæ de fóvea.
 Isaías	Isa	23	30	15	Quia hæc dicit Dóminus Deus, Sanctus Ísraël: Si revertámini et quiescátis, salvi éritis; in siléntio et in spe erit fortitúdo vestra. Et noluístis,
 Isaías	Isa	23	30	16	et dixístis: Nequáquam, sed ad equos fugiémus: ídeo fugiétis; et: Super velóces ascendémus: ídeo velocióres erunt qui persequéntur vos.
 Isaías	Isa	23	30	17	Mille hómines a fácie terróris uníus; et a fácie terróris quinque fugiétis, donec relinquámini quasi malus navis in vértice montis, et quasi signum super collem.
 Isaías	Isa	23	30	18	Proptérea exspéctat Dóminus ut misereátur vestri; et ídeo exaltábitur parcens vobis, quia Deus judícii Dóminus: beáti omnes qui exspéctant eum!	b
 Isaías	Isa	23	30	19	Pópulus enim Sion habitábit in Jerúsalem: plorans nequáquam plorábis: míserans miserébitur tui, ad vocem clamóris tui: statim ut audíerit, respondébit tibi.
 Isaías	Isa	23	30	20	Et dabit vobis Dóminus panem arctum, et aquam brevem; et non fáciet avoláre a te ultra doctórem tuum; et erunt óculi tui vidéntes præceptórem tuum.
 Isaías	Isa	23	30	21	Et aures tuæ áudient verbum post tergum monéntis: Hæc est via; ambuláte in ea, et non declinétis neque ad déxteram, neque ad sinístram.
 Isaías	Isa	23	30	22	Et contaminábis láminas sculptílium argénti tui, et vestiméntum conflátilis auri tui, et dispérges ea sicut immundítiam menstruátæ. Egrédere, dices ei.	b
 Isaías	Isa	23	30	23	Et dábitur plúvia sémini tuo, ubicúmque semináveris in terra, et panis frugum terræ erit ubérrimus et pinguis; pascétur in possessióne tua in die illo agnus spatióse,
 Isaías	Isa	23	30	24	et táuri tui, et pulli asinórum, qui operántur terram, commístum migma cómedent sicut in área ventilátum est.
 Isaías	Isa	23	30	25	Et erunt super omnem montem excélsum, et super omnem collem elevátum, rivi curréntium aquárum, in die interfectiónis multórum, cum cecíderint turres:
 Isaías	Isa	23	30	26	et erit lux lunæ sicut lux solis, et lux solis erit septemplíciter sicut lux septem diérum, in die qua alligáverit Dóminus vulnus pópuli sui, et percussúram plagæ ejus sanáverit.
 Isaías	Isa	23	30	27	Ecce nomen Dómini venit de longínquo, ardens furor ejus, et gravis ad portándum; lábia ejus repléta sunt indignatióne, et lingua ejus quasi ignis dévorans.	b
 Isaías	Isa	23	30	28	Spíritus ejus velut torrens inúndans usque ad médium colli, ad perdéndas gentes in níhilum, et frenum erróris quod erat in maxíllis populórum.
 Isaías	Isa	23	30	29	Cánticum erit vobis sicut nox sanctificátæ solemnitátis, et lætítia cordis sicut qui pergit cum tíbia, ut intret in montem Dómini ad Fortem Ísraël.
 Isaías	Isa	23	30	30	Et audítam fáciet Dóminus glóriam vocis suæ, et terrórem bráchii sui osténdet in comminatióne furóris, et flamma ignis devorántis: allídet in túrbine, et in lápide grándinis.
 Isaías	Isa	23	30	31	A voce enim Dómini pavébit Assur virga percússus.
 Isaías	Isa	23	30	32	Et erit tránsitus virgæ fundátus, quam requiéscere fáciet Dóminus super eum in týmpanis et cítharis; et in bellis præcípuis expugnábit eos.
 Isaías	Isa	23	30	33	Præparáta est enim ab heri Topheth, a rege præparáta, profúnda, et dilatáta. Nutriménta ejus, ignis et ligna multa; flatus Dómini sicut torrens súlphuris succéndens eam.
 Isaías	Isa	23	31	1	Væ qui descéndunt in Ægýptum ad auxílium, in equis sperántes, et habéntes fidúciam super quadrígis, quia multæ sunt; et super equítibus, quia præválidi nimis; et non sunt confísi super Sanctum Ísraël, et Dóminum non requisiérunt!
 Isaías	Isa	23	31	2	Ipse autem sápiens addúxit malum, et verba sua non ábstulit; et consúrget contra domum pessimórum, et contra auxílium operántium iniquitátem.
 Isaías	Isa	23	31	3	Ægýptus homo, et non deus; et equi eórum caro, et non spíritus; et Dóminus inclinábit manum suam, et córruet auxiliátor, et cadet cui præstátur auxílium, simúlque omnes consuméntur.
 Isaías	Isa	23	31	4	Quia hæc dicit Dóminus ad me: Quómodo si rúgiat leo et cátulus leónis super prædam suam; et cum occúrrerit ei multitúdo pastórum, a voce eórum non formidábit, et a multitúdine eórum non pavébit: sic descéndet Dóminus exercítuum ut prœliétur super montem Sion et super collem ejus.
 Isaías	Isa	23	31	5	Sicut aves volántes, sic próteget Dóminus exercítuum Jerúsalem, prótegens et líberans, tránsiens et salvans.
 Isaías	Isa	23	31	6	Convertímini, sicut in profúndum recesserátis, fílii Ísraël.
 Isaías	Isa	23	31	7	In die enim illa abjíciet vir idóla argénti sui, et idóla auri sui, quæ fecérunt vobis manus vestræ in peccátum.	b
 Isaías	Isa	23	31	8	Et cadet Assur in gládio non viri, et gládius non hóminis vorábit eum: et fúgiet non a fácie gládii, et júvenes ejus vectigáles erunt.
 Isaías	Isa	23	31	9	Et fortitúdo ejus a terróre transíbit, et pavébunt fugiéntes príncipes ejus, dixit Dóminus: cujus ignis est in Sion et camínus ejus in Jerúsalem.
 Isaías	Isa	23	32	1	Ecce in justítia regnábit rex, et príncipes in judício præérunt.
 Isaías	Isa	23	32	2	Et erit vir sicut qui abscónditur a vento, et celat se a tempestáte; sicut rivi aquárum in siti, et umbra petræ prominéntis in terra desérta.
 Isaías	Isa	23	32	3	Non caligábunt óculi vidéntium, et aures audiéntium diligénter auscultábunt.
 Isaías	Isa	23	32	4	Et cor stultórum intélliget sciéntiam, et lingua balbórum velóciter loquétur et plane.
 Isaías	Isa	23	32	5	Non vocábitur ultra is qui insípiens est, princeps, neque frauduléntus appellábitur major;
 Isaías	Isa	23	32	6	stultus enim fátua loquétur, et cor ejus fáciet iniquitátem, ut perfíciat simulatiónem, et loquátur ad Dóminum fraudulénter, et vácuam fáciat ánimam esuriéntis, et potum sitiénti áuferat.
 Isaías	Isa	23	32	7	Fraudulénti vasa péssima sunt; ipse enim cogitatiónes concinnávit ad perdéndos mites in sermóne mendácii, cum loquerétur pauper judícium.
 Isaías	Isa	23	32	8	Princeps vero ea quæ digna sunt príncipe cogitábit, et ipse super duces stabit.
 Isaías	Isa	23	32	9	Mulíeres opuléntæ, súrgite, et audíte vocem meam; fíliæ confidéntes, percípite áuribus elóquium meum.	b
 Isaías	Isa	23	32	10	Post dies enim et annum, vos conturbabímini confidéntes; consummáta est enim vindémia, colléctio ultra non véniet.
 Isaías	Isa	23	32	11	Obstupéscite, opuléntæ; conturbámini, confidéntes: exúite vos et confundímini; accíngite lumbos vestros.
 Isaías	Isa	23	32	12	Super úbera plángite, super regióne desiderábili, super vínea fértili.
 Isaías	Isa	23	32	13	Super humum pópuli mei spinæ et vepres ascéndent: quanto magis super omnes domos gáudii civitátis exultántis!
 Isaías	Isa	23	32	14	Domus enim dimíssa est, multitúdo urbis relícta est, ténebræ et palpátio factæ sunt super spelúncas usque in ætérnum; gáudium onagrórum, páscua gregum.
 Isaías	Isa	23	32	15	Donec effundátur super nos spíritus de excélso, et erit desértum in carmel, et carmel in saltum reputábitur.	b
 Isaías	Isa	23	32	16	Et habitábit in solitúdine judícium, et justítia in carmel sedébit.
 Isaías	Isa	23	32	17	Et erit opus justítiæ pax, et cultus justítiæ siléntium, et secúritas usque in sempitérnum.
 Isaías	Isa	23	32	18	Et sedébit pópulus meus in pulchritúdine pacis, et in tabernáculis fidúciæ, et in réquie opulénta.
 Isaías	Isa	23	32	19	Grando autem in descensióne saltus, et humilitáte humiliábitur cívitas.
 Isaías	Isa	23	32	20	Beáti qui seminátis super omnes aquas, immitténtes pedem bovis et ásini.
 Isaías	Isa	23	33	1	Væ qui prædáris! nonne et ipse prædáberis? et qui spernis, nonne et ipse spernéris? Cum consummáveris deprædatiónem, deprædáberis; cum fatigátus desíeris contémnere, contémneris.
 Isaías	Isa	23	33	2	Dómine, miserére nostri, te enim exspectávimus; esto bráchium nostrum in mane, et salus nostra in témpore tribulatiónis.
 Isaías	Isa	23	33	3	A voce ángeli fugérunt pópuli, et ab exaltatióne tua dispérsæ sunt gentes.	b
 Isaías	Isa	23	33	4	Et congregabúntur spólia vestra sicut collígitur bruchus, velut cum fossæ plenæ fúerint de eo.
 Isaías	Isa	23	33	5	Magnificátus est Dóminus, quóniam habitávit in excélso; implévit Sion judício et justítia.
 Isaías	Isa	23	33	6	Et erit fides in tempóribus tuis: divítiæ salútis sapiéntia et sciéntia; timor Dómini ipse est thesáurus ejus.
 Isaías	Isa	23	33	7	Ecce vidéntes clamábunt foris; ángeli pacis amáre flebunt.	b
 Isaías	Isa	23	33	8	Dissipátæ sunt viæ, cessávit tránsiens per sémitam: írritum factum est pactum, projécit civitátes, non reputávit hómines.
 Isaías	Isa	23	33	9	Luxit et elánguit terra; confúsus est Líbanus, et obsórduit: et factus est Saron sicut desértum, et concússa est Basan, et Carmélus.
 Isaías	Isa	23	33	10	Nunc consúrgam, dicit Dóminus; nunc exaltábor, nunc sublevábor.
 Isaías	Isa	23	33	11	Concipiétis ardórem, paríetis stípulam; spíritus vester ut ignis vorábit vos.
 Isaías	Isa	23	33	12	Et erunt pópuli quasi de incéndio cinis; spinæ congregátæ igni comburéntur.
 Isaías	Isa	23	33	13	Audíte, qui longe estis, quæ fécerim; et cognóscite, vicíni, fortitúdinem meam.	b
 Isaías	Isa	23	33	14	Contérriti sunt in Sion peccatóres; possédit tremor hypócritas. Quis póterit habitáre de vobis cum igne devoránte? quis habitábit ex vobis cum ardóribus sempitérnis?
 Isaías	Isa	23	33	15	Qui ámbulat in justítiis et lóquitur veritátem, qui prójicit avarítiam ex calúmnia, et éxcutit manus suas ab omni múnere, qui obtúrat aures suas ne áudiat sánguinem, et claudit óculos suos ne vídeat malum.
 Isaías	Isa	23	33	16	Iste in excélsis habitábit; muniménta saxórum sublímitas ejus: panis ei datus est, aquæ ejus fidéles sunt.
 Isaías	Isa	23	33	17	Regem in decóre suo vidébunt óculi ejus, cernent terram de longe.
 Isaías	Isa	23	33	18	Cor tuum meditábitur timórem: ubi est litterátus? ubi legis verba pónderans? ubi doctor parvulórum?	b
 Isaías	Isa	23	33	19	Pópulum impudéntem non vidébis, pópulum alti sermónis, ita ut non possis intellígere disertitúdinem linguæ ejus, in quo nulla est sapiéntia.
 Isaías	Isa	23	33	20	Réspice, Sion, civitátem solemnitátis nostræ: óculi tui vidébunt Jerúsalem, habitatiónem opuléntam, tabernáculum quod nequáquam transférri póterit; nec auferéntur clavi ejus in sempitérnum, et omnes funículi ejus non rumpéntur:
 Isaías	Isa	23	33	21	quia solúmmodo ibi magníficus est Dóminus noster: locus fluviórum rivi latíssimi et paténtes: non transíbit per eum navis rémigum, neque triéris magna transgrediétur eum.
 Isaías	Isa	23	33	22	Dóminus enim judex noster, Dóminus légifer noster, Dóminus rex noster, ipse salvábit nos.
 Isaías	Isa	23	33	23	Laxáti sunt funículi tui, et non prævalébunt; sic erit malus tuus ut dilatáre signum non queas. Tunc dividéntur spólia prædárum multárum; claudi dirípient rapínam.
 Isaías	Isa	23	33	24	Nec dicet vicínus: Elángui; pópulus qui hábitat in ea, auferétur ab eo iníquitas.
 Isaías	Isa	23	34	1	Accédite, gentes, et audíte; et pópuli, atténdite: áudiat terra, et plenitúdo ejus; orbis, et omne germen ejus.
 Isaías	Isa	23	34	2	Quia indignátio Dómini super omnes gentes, et furor super univérsam milítiam eórum: interfécit eos, et dedit eos in occisiónem.
 Isaías	Isa	23	34	3	Interfécti eórum projiciéntur, et de cadavéribus eórum ascéndet fœtor; tabéscent montes a sánguine eórum.
 Isaías	Isa	23	34	4	Et tabéscet omnis milítia cælórum, et complicabúntur sicut liber cæli: et omnis milítia eórum défluet, sicut défluit fólium de vínea et de ficu.
 Isaías	Isa	23	34	5	Quóniam inebriátus est in cælo gládius meus; ecce super Idumǽam descéndet, et super pópulum interfectiónis meæ, ad judícium.
 Isaías	Isa	23	34	6	Gládius Dómini replétus est sánguine, incrassátus est ádipe, de sánguine agnórum et hircórum, de sánguine medullatórum aríetum: víctima enim Dómini in Bosra, et interféctio magna in terra Edom.
 Isaías	Isa	23	34	7	Et descéndent unicórnes cum eis, et táuri cum poténtibus; inebriábitur terra eórum sánguine, et humus eórum ádipe pínguium.
 Isaías	Isa	23	34	8	Quia dies ultiónis Dómini, annus retributiónum judícii Sion.
 Isaías	Isa	23	34	9	Et converténtur torréntes ejus in picem, et humus ejus in sulphur; et erit terra ejus in picem ardéntem.
 Isaías	Isa	23	34	10	Nocte et die non extinguétur, in sempitérnum ascéndet fumus ejus, a generatióne in generatiónem desolábitur, in sǽcula sæculórum non erit tránsiens per eam.
 Isaías	Isa	23	34	11	Et possidébunt illam onocrótalus et erícius; ibis et corvus habitábunt in ea: et extendétur super eam mensúra, ut redigátur ad níhilum, et perpendículum in desolatiónem.
 Isaías	Isa	23	34	12	Nóbiles ejus non erunt ibi; regem pótius invocábunt, et omnes príncipes ejus erunt in níhilum.
 Isaías	Isa	23	34	13	Et oriéntur in dómibus ejus spinæ et urtícæ, et paliúrus in munitiónibus ejus; et erit cubíle dracónum, et páscua struthiónum.
 Isaías	Isa	23	34	14	Et occúrrent dæmónia onocentáuris, et pilósus clamábit alter ad álterum; ibi cubávit lámia, et invénit sibi réquiem.
 Isaías	Isa	23	34	15	Ibi hábuit fóveam erícius, et enutrívit cátulos, et circumfódit, et fovit in umbra ejus; illuc congregáti sunt milvi, alter ad álterum.
 Isaías	Isa	23	34	16	Requírite diligénter in libro Dómini, et légite: Unum ex eis non défuit, alter álterum non quæsívit; quia quod ex ore meo procédit, ille mandávit, et spíritus ejus ipse congregávit ea.	b
 Isaías	Isa	23	34	17	Et ipse misit eis sortem, et manus ejus divísit eam illis in mensúram: usque in ætérnum possidébunt eam; in generatiónem et generatiónem habitábunt in ea.
 Isaías	Isa	23	35	1	Lætábitur desérta et ínvia, et exsultábit solitúdo, et florébit quasi lílium.
 Isaías	Isa	23	35	2	Gérminans germinábit, et exsultábit lætabúnda et laudans: glória Líbani data est ei, decor Carméli et Saron; ipsi vidébunt glóriam Dómini, et decórem Dei nostri.
 Isaías	Isa	23	35	3	Confortáte manus dissolútas, et génua debília roboráte.
 Isaías	Isa	23	35	4	Dícite pusillánimis: Confortámini, et nolíte timére: ecce Deus vester ultiónem addúcet retributiónis; Deus ipse véniet, et salvábit vos.
 Isaías	Isa	23	35	5	Tunc aperiéntur óculi cæcórum, et aures surdórum patébunt;
 Isaías	Isa	23	35	6	tunc sáliet sicut cervus claudus, et apérta erit lingua mutórum: quia scissæ sunt in desérto aquæ, et torréntes in solitúdine;
 Isaías	Isa	23	35	7	et quæ erat árida, erit in stagnum, et sítiens in fontes aquárum. In cubílibus, in quibus prius dracónes habitábant, oriétur viror cálami et junci.
 Isaías	Isa	23	35	8	Et erit ibi sémita et via, et via sancta vocábitur: non transíbit per eam pollútus, et hæc erit vobis dirécta via, ita ut stulti non errent per eam.
 Isaías	Isa	23	35	9	Non erit ibi leo, et mala béstia non ascéndet per eam, nec inveniétur ibi; et ambulábunt qui liberáti fúerint.
 Isaías	Isa	23	35	10	Et redémpti a Dómino converténtur, et vénient in Sion cum laude, et lætítia sempitérna super caput eórum: gáudium et lætítiam obtinébunt, et fúgiet dolor et gémitus.
 Isaías	Isa	23	36	1	Et factum est in quartodécimo anno regis Ezechíæ, ascéndit Sennácherib, rex Assyriórum, super omnes civitátes Juda munítas, et cepit eas.
 Isaías	Isa	23	36	2	Et misit rex Assyriórum Rábsacen de Lachis in Jerúsalem, ad regem Ezechíam in manu gravi: et stetit in aquædúctu piscínæ superióris in via Agri fullónis.
 Isaías	Isa	23	36	3	Et egréssus est ad eum Elíacim, fílius Helcíæ, qui erat super domum, et Sobna scriba, et Jóahe fílius Asaph, a commentáriis.
 Isaías	Isa	23	36	4	Et dixit ad eos Rábsaces: Dícite Ezechíæ: Hæc dicit rex magnus, rex Assyriórum: Quæ est ista fidúcia qua confídis?
 Isaías	Isa	23	36	5	aut quo consílio vel fortitúdine rebelláre dispónis? super quem habes fidúciam, quia recessísti a me?
 Isaías	Isa	23	36	6	Ecce confídis super báculum arundíneum confráctum istum, super Ægýptum; cui si inníxus fúerit homo, intrábit in manum ejus, et perforábit eam: sic Phárao, rex Ægýpti, ómnibus qui confídunt in eo.
 Isaías	Isa	23	36	7	Quod si respondéris mihi: In Dómino Deo nostro confídimus; nonne ipse est cujus ábstulit Ezechías excélsa et altária, et dixit Judæ et Jerúsalem: Coram altári isto adorábitis?
 Isaías	Isa	23	36	8	Et nunc trade te dómino meo, regi Assyriórum, et dabo tibi duo míllia equórum, nec póteris ex te præbére ascensóres eórum:
 Isaías	Isa	23	36	9	et quómodo sustinébis fáciem júdicis uníus loci ex servis dómini mei minóribus? Quod si confídis in Ægýpto, in quadrígis et in equítibus,
 Isaías	Isa	23	36	10	et nunc numquid sine Dómino ascéndi ad terram istam, ut dispérderem eam? Dóminus dixit ad me: Ascénde super terram istam, et dispérde eam.
 Isaías	Isa	23	36	11	Et dixit Elíacim, et Sobna, et Jóahe, ad Rábsacen: Lóquere ad servos tuos syra lingua; intellígimus enim; ne loquáris ad nos judáice in áuribus pópuli qui est super murum.	b
 Isaías	Isa	23	36	12	Et dixit ad eos Rábsaces: Numquid ad dóminum tuum et ad te misit me dóminus meus, ut lóquerer ómnia verba ista? et non pótius ad viros qui sedent in muro, ut cómedant stércora sua, et bibant urínam pedum suórum vobíscum?
 Isaías	Isa	23	36	13	Et stetit Rábsaces, et clamávit voce magna judáice, et dixit: Audíte verba regis magni, regis Assyriórum!
 Isaías	Isa	23	36	14	Hæc dicit rex: Non sedúcat vos Ezechías, quia non póterit erúere vos.
 Isaías	Isa	23	36	15	Et non vobis tríbuat fidúciam Ezechías super Dómino, dicens: Éruens liberábit nos Dóminus: non dábitur cívitas ista in manu regis Assyriórum.
 Isaías	Isa	23	36	16	Nolíte audíre Ezechíam; hæc enim dicit rex Assyriórum: Fácite mecum benedictiónem, et egredímini ad me, et comédite unusquísque víneam suam, et unusquísque ficum suam, et bíbite unusquísque aquam cistérnæ suæ,
 Isaías	Isa	23	36	17	donec véniam, et tollam vos ad terram quæ est ut terra vestra, terram fruménti et vini, terram panum et vineárum.
 Isaías	Isa	23	36	18	Nec contúrbet vos Ezechías, dicens: Dóminus liberábit nos. Numquid liberavérunt dii géntium unusquísque terram suam de manu regis Assyriórum?
 Isaías	Isa	23	36	19	Ubi est deus Emath et Arphad? ubi est deus Sephárvaim? numquid liberavérunt Samaríam de manu mea?
 Isaías	Isa	23	36	20	Quis est ex ómnibus diis terrárum istárum qui erúerit terram suam de manu mea, ut éruat Dóminus Jerúsalem de manu mea?
 Isaías	Isa	23	36	21	Et siluérunt, et non respondérunt ei verbum. Mandáverat enim rex, dicens: Ne respondeátis ei.	b
 Isaías	Isa	23	36	22	Et ingréssus est Elíacim, fílius Helcíæ, qui erat super domum, et Sobna scriba, et Jóahe fílius Asaph, a commentáriis, ad Ezechíam, scissis véstibus, et nuntiavérunt ei verba Rábsacis.
 Isaías	Isa	23	37	1	Et factum est, cum audísset rex Ezechías, scidit vestiménta sua, et obvolútus est sacco, et intrávit in domum Dómini.
 Isaías	Isa	23	37	2	Et misit Elíacim, qui erat super domum, et Sobnam scribam, et senióres de sacerdótibus, opértos saccis, ad Isaíam, fílium Amos, prophétam,
 Isaías	Isa	23	37	3	et dixérunt ad eum: Hæc dicit Ezechías: Dies tribulatiónis, et correptiónis, et blasphémiæ, dies hæc; quia venérunt fílii usque ad partum, et virtus non est pariéndi.
 Isaías	Isa	23	37	4	Si quómodo áudiat Dóminus Deus tuus verba Rábsacis, quem misit rex Assyriórum dóminus suus ad blasphemándum Deum vivéntem et exprobrándum sermónibus quos audívit Dóminus Deus tuus: leva ergo oratiónem pro relíquiis quæ repértæ sunt.
 Isaías	Isa	23	37	5	Et venérunt servi regis Ezechíæ ad Isaíam.	b
 Isaías	Isa	23	37	6	Et dixit ad eos Isaías: Hæc dicétis dómino vestro: Hæc dicit Dóminus: Ne tímeas a fácie verbórum quæ audísti, quibus blasphemavérunt púeri regis Assyriórum me.
 Isaías	Isa	23	37	7	Ecce ego dabo ei spíritum, et áudiet núntium, et revertétur ad terram suam, et corrúere eum fáciam gládio in terra sua.
 Isaías	Isa	23	37	8	Revérsus est autem Rábsaces, et invénit regem Assyriórum prœliántem advérsus Lobnam: audíerat enim quia proféctus esset de Lachis.	b
 Isaías	Isa	23	37	9	Et audívit de Tháraca rege Æthiópiæ, dicéntes: Egréssus est ut pugnet contra te. Quod cum audísset, misit núntios ad Ezechíam, dicens:
 Isaías	Isa	23	37	10	Hæc dicétis Ezechíæ regi Judæ, loquéntes: Non te decípiat Deus tuus in quo tu confídis, dicens: Non dábitur Jerúsalem in manu regis Assyriórum.
 Isaías	Isa	23	37	11	Ecce tu audísti ómnia quæ fecérunt reges Assyriórum ómnibus terris, quas subvertérunt: et tu póteris liberári?
 Isaías	Isa	23	37	12	Numquid eruérunt eos dii géntium quos subvertérunt patres mei, Gozam, et Haram, et Reseph, et fílios Eden qui erant in Thalássar?
 Isaías	Isa	23	37	13	Ubi est rex Emath, et rex Arphad, et rex urbis Sephárvaim, Ana, et Ava?
 Isaías	Isa	23	37	14	Et tulit Ezechías libros de manu nuntiórum, et legit eos, et ascéndit in domum Dómini, et expándit eos Ezechías coram Dómino:	b
 Isaías	Isa	23	37	15	et orávit Ezechías ad Dóminum, dicens:
 Isaías	Isa	23	37	16	Dómine exercítuum, Deus Ísraël, qui sedes super chérubim, tu es Deus solus ómnium regnórum terræ: tu fecísti cælum et terram.
 Isaías	Isa	23	37	17	Inclína, Dómine, aurem tuam, et audi; áperi, Dómine, óculos tuos, et vide: et audi ómnia verba Sennácherib, quæ misit ad blasphemándum Deum vivéntem.
 Isaías	Isa	23	37	18	Vere enim, Dómine, desértas fecérunt reges Assyriórum terras, et regiónes eárum,
 Isaías	Isa	23	37	19	et dedérunt deos eárum igni: non enim erant dii, sed ópera mánuum hóminum, lignum et lapis, et comminuérunt eos.
 Isaías	Isa	23	37	20	Et nunc, Dómine Deus noster, salva nos de manu ejus, et cognóscant ómnia regna terræ quia tu es Dóminus solus.
 Isaías	Isa	23	37	21	Et misit Isaías, fílius Amos, ad Ezechíam, dicens: Hæc dicit Dóminus Deus Ísraël: Pro quibus rogásti me de Sennácherib, rege Assyriórum,	b
 Isaías	Isa	23	37	22	hoc est verbum quod locútus est Dóminus super eum: Despéxit te et subsannávit te, virgo fília Sion; post te caput movit, fília Jerúsalem.
 Isaías	Isa	23	37	23	Cui exprobrásti? et quem blasphemásti? et super quem exaltásti vocem, et levásti altitúdinem oculórum tuórum? ad Sanctum Ísraël.
 Isaías	Isa	23	37	24	In manu servórum tuórum exprobrásti Dómino, et dixísti: In multitúdine quadrigárum meárum ego ascéndi altitúdinem móntium juga Líbani; et succídam excélsa cedrórum ejus, et eléctas abiétes illíus, et introíbo altitúdinem summitátis ejus, saltum Carméli ejus.
 Isaías	Isa	23	37	25	Ego fodi, et bibi aquam, et exsiccávi vestígio pedis mei omnes rivos ággerum.
 Isaías	Isa	23	37	26	Numquid non audísti quæ olim fécerim ei? Ex diébus antíquis ego plasmávi illud; et nunc addúxi, et factum est in eradicatiónem cóllium compugnántium, et civitátum munitárum.	b
 Isaías	Isa	23	37	27	Habitatóres eárum breviáta manu contremuérunt, et confúsi sunt. Facti sunt sicut fœnum agri, et gramen páscuæ, et herba tectórum, quæ exáruit ántequam maturésceret.
 Isaías	Isa	23	37	28	Habitatiónem tuam, et egréssum tuum, et intróitum tuum cognóvi, et insániam tuam contra me.
 Isaías	Isa	23	37	29	Cum fúreres advérsum me, supérbia tua ascéndit in aures meas. Ponam ergo círculum in náribus tuis, et frenum in lábiis tuis, et redúcam te in viam per quem venísti.
 Isaías	Isa	23	37	30	Tibi autem hoc erit signum: cómede hoc anno quæ sponte nascúntur, et in anno secúndo pomis véscere; in anno autem tértio semináte et métite, et plantáte víneas, et comédite fructum eárum.	b
 Isaías	Isa	23	37	31	Et mittet id quod salvátum fúerit de domo Juda, et quod réliquum est, radícem deórsum, et fáciet fructum sursum:
 Isaías	Isa	23	37	32	quia de Jerúsalem exíbunt relíquiæ, et salvátio de monte Sion: zelus Dómini exercítuum fáciet istud.
 Isaías	Isa	23	37	33	Proptérea hæc dicit Dóminus de rege Assyriórum: Non intrábit civitátem hanc, et non jáciet ibi sagíttam, et non occupábit eam clýpeus, et non mittet in circúitu ejus ággerem.
 Isaías	Isa	23	37	34	In via qua venit, per eam revertétur, et civitátem hanc non ingrediétur, dicit Dóminus.
 Isaías	Isa	23	37	35	Et prótegam civitátem istam, ut salvem eam propter me, et propter David, servum meum.
 Isaías	Isa	23	37	36	Egréssus est autem ángelus Dómini, et percússit in castris Assyriórum centum octogínta quinque míllia. Et surrexérunt mane, et ecce omnes cadávera mortuórum.	b
 Isaías	Isa	23	37	37	Et egréssus est, et ábiit, et revérsus est Sennácherib, rex Assyriórum, et habitávit in Nínive.
 Isaías	Isa	23	37	38	Et factum est, cum adoráret in templo Nesroch deum suum, Adrámelech et Sárasar, fílii ejus, percussérunt eum gládio, fugerúntque in terram Árarat; et regnávit Asarháddon, fílius ejus, pro eo.
 Isaías	Isa	23	38	1	In diébus illis ægrotávit Ezechías usque ad mortem; et introívit ad eum Isaías, fílius Amos, prophéta, et dixit ei: Hæc dicit Dóminus: Dispóne dómui tuæ, quia moriéris tu, et non vives.
 Isaías	Isa	23	38	2	Et convértit Ezechías fáciem suam ad paríetem, et orávit ad Dóminum,
 Isaías	Isa	23	38	3	et dixit: Óbsecro, Dómine, meménto, quæso, quómodo ambuláverim coram te in veritáte et in corde perfécto, et quod bonum est in óculis tuis fécerim. Et flevit Ezechías fletu magno.
 Isaías	Isa	23	38	4	Et factum est verbum Dómini ad Isaíam, dicens:
 Isaías	Isa	23	38	5	Vade, et dic Ezechíæ: Hæc dicit Dóminus Deus David patris tui: Audívi oratiónem tuam, et vidi lácrimas tuas; ecce ego adjíciam super dies tuos quíndecim annos,
 Isaías	Isa	23	38	6	et de manu regis Assyriórum éruam te, et civitátem istam, et prótegam eam.
 Isaías	Isa	23	38	7	Hoc autem tibi erit signum a Dómino, quia fáciet Dóminus verbum hoc quod locútus est:
 Isaías	Isa	23	38	8	ecce ego revérti fáciam umbram lineárum per quas descénderat in horológio Achaz in sole, retrórsum decem líneis. Et revérsus est sol decem líneis per gradus quos descénderat.
 Isaías	Isa	23	38	9	Scriptúra Ezechíæ, regis Juda, cum ægrotásset et convaluísset de infirmitáte sua.	b
 Isaías	Isa	23	38	10	Ego dixi in dimídio diérum meórum: Vadam ad portas ínferi; quæsívi resíduum annórum meórum.
 Isaías	Isa	23	38	11	Dixi: Non vidébo Dóminum Deum in terra vivéntium; non aspíciam hóminem ultra, et habitatórem quiétis.
 Isaías	Isa	23	38	12	Generátio mea abláta est, et convolúta est a me, quasi tabernáculum pastórum. Præcísa est velut a texénte vita mea; dum adhuc ordírer, succídit me: de mane usque ad vésperam fínies me.
 Isaías	Isa	23	38	13	Sperábam usque ad mane; quasi leo, sic contrívit ómnia ossa mea: de mane usque ad vésperam fínies me.
 Isaías	Isa	23	38	14	Sicut pullus hirúndinis, sic clamábo; meditábor ut colúmba. Attenuáti sunt óculi mei, suspiciéntes in excélsum. Dómine, vim pátior: respónde pro me.
 Isaías	Isa	23	38	15	Quid dicam, aut quid respondébit mihi, cum ipse fécerit? Recogitábo tibi omnes annos meos in amaritúdine ánimæ meæ.
 Isaías	Isa	23	38	16	Dómine, si sic vívitur, et in tálibus vita spíritus mei, corrípies me, et vivificábis me.
 Isaías	Isa	23	38	17	Ecce in pace amaritúdo mea amaríssima.
 Isaías	Isa	23	38	18	Tu autem eruísti ánimam meam ut non períret; projecísti post tergum tuum ómnia peccáta mea. Quia non inférnus confitébitur tibi, neque mors laudábit te: non exspectábunt qui descéndunt in lacum veritátem tuam.	b
 Isaías	Isa	23	38	19	Vivens, vivens ipse confitébitur tibi, sicut et ego hódie; pater fíliis notam fáciet veritátem tuam.
 Isaías	Isa	23	38	20	Dómine, salvum me fac! et psalmos nostros cantábimus cunctis diébus vitæ nostræ in domo Dómini.
 Isaías	Isa	23	38	21	Et jussit Isaías ut tóllerent massam de ficis, et cataplasmárent super vulnus, et sanarétur.	b
 Isaías	Isa	23	38	22	Et dixit Ezechías: Quod erit signum quia ascéndam in domum Dómini?
 Isaías	Isa	23	39	1	In témpore illo misit Mérodach Báladan, fílius Báladan, rex Babylónis, libros et múnera ad Ezechíam: audíerat enim quod ægrotásset et convaluísset.
 Isaías	Isa	23	39	2	Lætátus est autem super eis Ezechías, et osténdit eis cellam arómatum, et argénti, et auri, et odoramentórum, et unguénti óptimi, et omnes apothécas supelléctilis suæ, et univérsa quæ invénta sunt in thesáuris ejus. Non fuit verbum quod non osténderet eis Ezechías in domo sua, et in omni potestáte sua.
 Isaías	Isa	23	39	3	Introívit autem Isaías prophéta ad Ezechíam regem, et dixit ei: Quid dixérunt viri isti, et unde venérunt ad te? Et dixit Ezechías: De terra longínqua venérunt ad me, de Babylóne.	b
 Isaías	Isa	23	39	4	Et dixit: Quid vidérunt in domo tua? Et dixit Ezechías: Ómnia quæ in domo mea sunt vidérunt; non fuit res quam non osténderim eis in thesáuris meis.
 Isaías	Isa	23	39	5	Et dixit Isaías ad Ezechíam: Audi verbum Dómini exercítuum.
 Isaías	Isa	23	39	6	Ecce dies vénient, et auferéntur ómnia quæ in domo tua sunt, et quæ thesaurizavérunt patres tui usque ad diem hanc, in Babylónem; non relinquétur quidquam, dicit Dóminus.
 Isaías	Isa	23	39	7	Et de fíliis tuis, qui exíbunt de te, quos genúeris, tollent, et erunt eunúchi in palátio regis Babylónis.
 Isaías	Isa	23	39	8	Et dixit Ezechías ad Isaíam: Bonum verbum Dómini, quod locútus est. Et dixit: Fiat tantum pax et véritas in diébus meis!
 Isaías	Isa	23	40	1	Consolámini, consolámini, pópule meus, dicit Deus vester.
 Isaías	Isa	23	40	2	Loquímini ad cor Jerúsalem, et advocáte eam, quóniam compléta est malítia ejus, dimíssa est iníquitas illíus: suscépit de manu Dómini duplícia pro ómnibus peccátis suis.
 Isaías	Isa	23	40	3	Vox clamántis in desérto: Paráte viam Dómini, rectas fácite in solitúdine sémitas Dei nostri.
 Isaías	Isa	23	40	4	Omnis vallis exaltábitur, et omnis mons et collis humiliábitur, et erunt prava in dirécta, et áspera in vias planas:
 Isaías	Isa	23	40	5	et revelábitur glória Dómini, et vidébit omnis caro páriter quod os Dómini locútum est.
 Isaías	Isa	23	40	6	Vox dicéntis: Clama. Et dixi: Quid clamábo? Omnis caro fœnum, et omnis glória ejus quasi flos agri.
 Isaías	Isa	23	40	7	Exsiccátum est fœnum, et cécidit flos, quia spíritus Dómini sufflávit in eo. Vere fœnum est pópulus:
 Isaías	Isa	23	40	8	exsiccátum est fœnum, et cécidit flos; verbum autem Dómini nostri manet in ætérnum.
 Isaías	Isa	23	40	9	Super montem excélsum ascénde, tu qui evangelízas Sion; exálta in fortitúdine vocem tuam, qui evangelízas Jerúsalem: exálta, noli timére. Dic civitátibus Juda: Ecce Deus vester:
 Isaías	Isa	23	40	10	ecce Dóminus Deus in fortitúdine véniet, et bráchium ejus dominábitur: ecce merces ejus cum eo, et opus illíus coram illo.
 Isaías	Isa	23	40	11	Sicut pastor gregem suum pascet, in bráchio suo congregábit agnos, et in sinu suo levábit; fœtas ipse portábit.
 Isaías	Isa	23	40	12	Quis mensus est pugíllo aquas, et cælos palmo ponderávit? quis appéndit tribus dígitis molem terræ, et librávit in póndere montes, et colles in statéra?	b
 Isaías	Isa	23	40	13	Quis adjúvit spíritum Dómini? aut quis consiliárius ejus fuit, et osténdit illi?	b
 Isaías	Isa	23	40	14	cum quo íniit consílium, et instrúxit eum, et dócuit eum sémitam justítiæ, et erudívit eum sciéntiam, et viam prudéntiæ osténdit illi?
 Isaías	Isa	23	40	15	Ecce gentes quasi stilla sítulæ, et quasi moméntum statéræ reputátæ sunt; ecce ínsulæ quasi pulvis exíguus.
 Isaías	Isa	23	40	16	Et Líbanus non suffíciet ad succendéndum, et animália ejus non suffícient ad holocáustum.
 Isaías	Isa	23	40	17	Omnes gentes quasi non sint, sic sunt coram eo, et quasi níhilum et ináne reputátæ sunt ei.
 Isaías	Isa	23	40	18	Cui ergo símilem fecísti Deum? aut quam imáginem ponétis ei?
 Isaías	Isa	23	40	19	Numquid scúlptile conflávit faber? aut áurifex auro figurávit illud, et láminis argénteis argentárius?
 Isaías	Isa	23	40	20	Forte lignum et imputríbile elégit; ártifex sápiens quærit quómodo státuat simulácrum, quod non moveátur.
 Isaías	Isa	23	40	21	Numquid non scitis? numquid non audístis? numquid non annuntiátum est vobis ab inítio? numquid non intellexístis fundaménta terræ?	b
 Isaías	Isa	23	40	22	Qui sedet super gyrum terræ, et habitatóres ejus sunt quasi locústæ; qui exténdit velut níhilum cælos, et expándit eos sicut tabernáculum ad inhabitándum;
 Isaías	Isa	23	40	23	qui dat secretórum scrutatóres quasi non sint, júdices terræ velut ináne fecit.
 Isaías	Isa	23	40	24	Et quidem neque plantátus, neque satus, neque radicátus in terra truncus eórum; repénte flavit in eos, et aruérunt, et turbo quasi stípulam áuferet eos.
 Isaías	Isa	23	40	25	Et cui assimilástis me, et adæquástis? dicit Sanctus.
 Isaías	Isa	23	40	26	Leváte in excélsum óculos vestros, et vidéte quis creávit hæc: qui edúcit in número milítiam eórum, et omnes ex nómine vocat; præ multitúdine fortitúdinis et róboris, virtutísque ejus, neque unum réliquum fuit.
 Isaías	Isa	23	40	27	Quare dicis, Jacob, et loquéris, Ísraël: Abscóndita est via mea a Dómino, et a Deo meo judícium meum transívit?	b
 Isaías	Isa	23	40	28	Numquid nescis, aut non audísti? Deus sempitérnus Dóminus, qui creávit términos terræ: non defíciet, neque laborábit, nec est investigátio sapiéntiæ ejus.
 Isaías	Isa	23	40	29	Qui dat lasso virtútem, et his qui non sunt, fortitúdinem et robur multíplicat.
 Isaías	Isa	23	40	30	Defícient púeri, et laborábunt, et júvenes in infirmitáte cadent;
 Isaías	Isa	23	40	31	qui autem sperant in Dómino mutábunt fortitúdinem, assúment pennas sicut áquilæ: current et non laborábunt, ambulábunt et non defícient.
 Isaías	Isa	23	41	1	Táceant ad me ínsulæ, et gentes mutent fortitúdinem: accédant, et tunc loquántur; simul ad judícium propinquémus.
 Isaías	Isa	23	41	2	Quis suscitávit ab oriénte Justum, vocávit eum ut sequerétur se? Dabit in conspéctu ejus gentes, et reges obtinébit: dabit quasi púlverem gládio ejus, sicut stípulam vento raptam árcui ejus.
 Isaías	Isa	23	41	3	Persequétur eos, transíbit in pace: sémita in pédibus ejus non apparébit.
 Isaías	Isa	23	41	4	Quis hæc operátus est, et fecit, vocans generatiónes ab exórdio? Ego Dóminus: primus et novíssimus ego sum.
 Isaías	Isa	23	41	5	Vidérunt ínsulæ, et timuérunt; extréma terræ obstupuérunt: appropinquavérunt, et accessérunt.
 Isaías	Isa	23	41	6	Unusquísque próximo suo auxiliábitur, et fratri suo dicet: Confortáre.	b
 Isaías	Isa	23	41	7	Confortávit faber ærárius percútiens málleo eum, qui cudébat tunc témporis, dicens: Glútino bonum est; et confortávit eum clavis, ut non moverétur.
 Isaías	Isa	23	41	8	Et tu, Ísraël, serve meus, Jacob quem elégi, semen Ábraham amíci mei:	b
 Isaías	Isa	23	41	9	in quo apprehéndi te ab extrémis terræ, et a longínquis ejus vocávi te, et dixi tibi: Servus meus es tu: elégi te, et non abjéci te.
 Isaías	Isa	23	41	10	Ne tímeas, quia ego tecum sum; ne declínes, quia ego Deus tuus: confortávi te, et auxiliátus sum tibi, et suscépit te déxtera Justi mei.
 Isaías	Isa	23	41	11	Ecce confundéntur et erubéscent omnes qui pugnant advérsum te; erunt quasi non sint, et períbunt viri qui contradícunt tibi.
 Isaías	Isa	23	41	12	Quæres eos, et non invénies, viros rebélles tuos; erunt quasi non sint, et véluti consúmptio hómines bellántes advérsum te.
 Isaías	Isa	23	41	13	Quia ego Dóminus Deus tuus, apprehéndens manum tuam, dicénsque tibi: Ne tímeas: ego adjúvi te.
 Isaías	Isa	23	41	14	Noli timére, vermis Jacob, qui mórtui estis ex Ísraël: ego auxiliátus sum tibi, dicit Dóminus, et redémptor tuus Sanctus Ísraël.
 Isaías	Isa	23	41	15	Ego pósui te quasi plaustrum tritúrans novum, habens rostra serrántia; triturábis montes, et commínues, et colles quasi púlverem pones.
 Isaías	Isa	23	41	16	Ventilábis eos, et ventus tollet, et turbo dispérget eos; et tu exsultábis in Dómino, in Sancto Ísraël lætáberis.
 Isaías	Isa	23	41	17	Egéni et páuperes quǽrunt aquas, et non sunt; lingua eórum siti áruit. Ego Dóminus exáudiam eos, Deus Ísraël, non derelínquam eos.
 Isaías	Isa	23	41	18	Apériam in supínis cóllibus flúmina, et in médio campórum fontes: ponam desértum in stagna aquárum, et terram ínviam in rivos aquárum.
 Isaías	Isa	23	41	19	Dabo in solitúdinem cedrum, et spinam, et myrtum, et lignum olívæ; ponam in desérto abiétem, ulmum, et buxum simul:
 Isaías	Isa	23	41	20	ut vídeant, et sciant, et recógitent, et intélligant páriter, quia manus Dómini fecit hoc, et Sanctus Ísraël creávit illud.
 Isaías	Isa	23	41	21	Prope fácite judícium vestrum, dicit Dóminus; Afférte, si quid forte habétis, dicit rex Jacob.	b
 Isaías	Isa	23	41	22	Accédant, et núntient nobis quæcúmque ventúra sunt; prióra quæ fuérunt, nuntiáte, et ponémus cor nostrum, et sciémus novíssima eórum; et quæ ventúra sunt, indicáte nobis.
 Isaías	Isa	23	41	23	Annuntiáte quæ ventúra sunt in futúrum, et sciémus quia dii estis vos; bene quoque aut male, si potéstis, fácite, et loquámur et videámus simul.
 Isaías	Isa	23	41	24	Ecce vos estis ex níhilo, et opus vestrum ex eo quod non est: abominátio est qui elégit vos.
 Isaías	Isa	23	41	25	Suscitávi ab aquilóne, et véniet ab ortu solis: vocábit nomen meum, et addúcet magistrátus quasi lutum, et velut plastes concúlcans humum.	b
 Isaías	Isa	23	41	26	Quis annuntiávit ab exórdio ut sciámus, et a princípio ut dicámus: Justus es? Non est neque annúntians, neque prædícens, neque áudiens sermónes vestros.
 Isaías	Isa	23	41	27	Primus ad Sion dicet: Ecce adsunt, et Jerúsalem evangelístam dabo.
 Isaías	Isa	23	41	28	Et vidi, et non erat neque ex istis quisquam qui iníret consílium, et interrogátus respondéret verbum.
 Isaías	Isa	23	41	29	Ecce omnes injústi, et vana ópera eórum; ventus et ináne simulácra eórum.
 Isaías	Isa	23	42	1	Ecce servus meus, suscípiam eum; eléctus meus, complácuit sibi in illo ánima mea: dedi spíritum meum super eum: judícium géntibus próferet.
 Isaías	Isa	23	42	2	Non clamábit, neque accípiet persónam, nec audiétur vox ejus foris.
 Isaías	Isa	23	42	3	Cálamum quassátum non cónteret, et linum fúmigans non extínguet: in veritáte edúcet judícium.
 Isaías	Isa	23	42	4	Non erit tristis, neque turbuléntus, donec ponat in terra judícium; et legem ejus ínsulæ exspectábunt.
 Isaías	Isa	23	42	5	Hæc dicit Dóminus Deus, creans cælos, et exténdens eos; firmans terram, et quæ gérminant ex ea; dans flatum pópulo qui est super eam, et spíritum calcántibus eam:
 Isaías	Isa	23	42	6	Ego Dóminus vocávi te in justítia, et apprehéndi manum tuam, et servávi te: et dedi te in fœdus pópuli, in lucem géntium,
 Isaías	Isa	23	42	7	ut aperíres óculos cæcórum, et edúceres de conclusióne vinctum, de domo cárceris sedéntes in ténebris.
 Isaías	Isa	23	42	8	Ego Dóminus, hoc est nomen meum; glóriam meam álteri non dabo, et laudem meam sculptílibus.
 Isaías	Isa	23	42	9	Quæ prima fuérunt, ecce venérunt; nova quoque ego annúntio: ántequam oriántur, audíta vobis fáciam.
 Isaías	Isa	23	42	10	Cantáte Dómino cánticum novum, laus ejus ab extrémis terræ, qui descénditis in mare, et plenitúdo ejus; ínsulæ, et habitatóres eárum.	b
 Isaías	Isa	23	42	11	Sublevétur desértum et civitátes ejus. In dómibus habitábit Cedar: laudáte, habitatóres petræ; de vértice móntium clamábunt.
 Isaías	Isa	23	42	12	Ponent Dómino glóriam, et laudem ejus in ínsulis nuntiábunt.
 Isaías	Isa	23	42	13	Dóminus sicut fortis egrediétur, sicut vir prœliátor suscitábit zelum; vociferábitur, et clamábit: super inimícos suos confortábitur.	b
 Isaías	Isa	23	42	14	Tácui semper, sílui, pátiens fui: sicut partúriens loquar; dissipábo, et absorbébo simul.
 Isaías	Isa	23	42	15	Desértos fáciam montes et colles, et omne gramen eórum exsiccábo; et ponam flúmina in ínsulas, et stagna arefáciam.
 Isaías	Isa	23	42	16	Et ducam cæcos in viam quam nésciunt, et in sémitis quas ignoravérunt ambuláre eos fáciam; ponam ténebras coram eis in lucem, et prava in recta; hæc verba feci eis, et non derelíqui eos.
 Isaías	Isa	23	42	17	Convérsi sunt retrórsum, confundántur confusióne, qui confídunt in scúlptili; qui dicunt conflátili: Vos dii nostri.
 Isaías	Isa	23	42	18	Surdi, audíte, et cæci, intuémini ad vidéndum.	b
 Isaías	Isa	23	42	19	Quis cæcus, nisi servus meus; et surdus, nisi ad quem núntios meos misi? quis cæcus, nisi qui venúndatus est? et quis cæcus, nisi servus Dómini?
 Isaías	Isa	23	42	20	Qui vides multa, nonne custódies? qui apértas habes aures, nonne áudies?
 Isaías	Isa	23	42	21	Et Dóminus vóluit ut sanctificáret eum, et magnificáret legem, et extólleret.
 Isaías	Isa	23	42	22	Ipse autem pópulus diréptus, et vastátus; láqueus júvenum omnes, et in dómibus cárcerum abscónditi sunt; facti sunt in rapínam, nec est qui éruat; in direptiónem, nec est qui dicat: Redde.
 Isaías	Isa	23	42	23	Quis est in vobis qui áudiat hoc, atténdat, et auscúltet futúra?
 Isaías	Isa	23	42	24	Quis dedit in direptiónem Jacob, et Ísraël vastántibus? nonne Dóminus ipse, cui peccávimus? Et noluérunt in viis ejus ambuláre, et non audiérunt legem ejus.
 Isaías	Isa	23	42	25	Et effúdit super eum indignatiónem furóris sui, et forte bellum; et combússit eum in circúitu, et non cognóvit; et succéndit eum, et non intelléxit.
 Isaías	Isa	23	43	1	Et nunc hæc dicit Dóminus creans te, Jacob, et formans te, Ísraël: Noli timére, quia redémi te, et vocávi te nómine tuo: meus es tu.
 Isaías	Isa	23	43	2	Cum transíeris per aquas, tecum ero, et flúmina non opérient te; cum ambuláveris in igne, non comburéris, et flamma non ardébit in te.
 Isaías	Isa	23	43	3	Quia ego Dóminus Deus tuus, Sanctus Ísraël, salvátor tuus, dedi propitiatiónem tuam Ægýptum, Æthiópiam, et Saba, pro te.
 Isaías	Isa	23	43	4	Ex quo honorábilis factus es in óculis meis, et gloriósus, ego diléxi te, et dabo hómines pro te, et pópulos pro ánima tua.
 Isaías	Isa	23	43	5	Noli timére, quia ego tecum sum; ab oriénte addúcam semen tuum, et ab occidénte congregábo te.
 Isaías	Isa	23	43	6	Dicam aquilóni: Da; et austro: Noli prohibére: affer fílios meos de longínquo, et fílias meas ab extrémis terræ.
 Isaías	Isa	23	43	7	Et omnem qui ínvocat nomen meum, in glóriam meam creávi eum, formávi eum, et feci eum.
 Isaías	Isa	23	43	8	Educ foras pópulum cæcum, et óculos habéntem; surdum, et aures ei sunt.	b
 Isaías	Isa	23	43	9	Omnes gentes congregátæ sunt simul, et colléctæ sunt tribus. Quis in vobis annúntiet istud, et quæ prima sunt audíre nos fáciet? Dent testes eórum, justificéntur, et áudiant, et dicant: Vere.
 Isaías	Isa	23	43	10	Vos testes mei, dicit Dóminus, et servus meus quem elégi: ut sciátis, et credátis mihi, et intelligátis quia ego ipse sum; ante me non est formátus Deus, et post me non erit.
 Isaías	Isa	23	43	11	Ego sum, ego sum Dóminus, et non est absque me salvátor.
 Isaías	Isa	23	43	12	Ego annuntiávi, et salvávi; audítum feci, et non fuit in vobis aliénus: vos testes mei, dicit Dóminus, et ego Deus.
 Isaías	Isa	23	43	13	Et ab inítio ego ipse, et non est qui de manu mea éruat. Operábor, et quis avértet illud?
 Isaías	Isa	23	43	14	Hæc dicit Dóminus, redémptor vester, Sanctus Ísraël: Propter vos misi in Babylónem, et detráxi vectes univérsos, et Chaldǽos in návibus suis gloriántes.	b
 Isaías	Isa	23	43	15	Ego Dóminus, Sanctus vester, creans Ísraël, rex vester.
 Isaías	Isa	23	43	16	Hæc dicit Dóminus, qui dedit in mari viam, et in aquis torréntibus sémitam;
 Isaías	Isa	23	43	17	qui edúxit quadrígam et equum, agmen et robústum: simul obdormiérunt, nec resúrgent; contríti sunt quasi linum, et extíncti sunt.
 Isaías	Isa	23	43	18	Ne meminéritis priórum, et antíqua ne intueámini.
 Isaías	Isa	23	43	19	Ecce ego fácio nova, et nunc oriéntur, útique cognoscétis ea: ponam in desérto viam, et in ínvio flúmina.
 Isaías	Isa	23	43	20	Glorificábit me béstia agri, dracónes, et struthiónes: quia dedi in desérto aquas, flúmina in ínvio, ut darem potum pópulo meo, elécto meo.
 Isaías	Isa	23	43	21	Pópulum istum formávi mihi: laudem meam narrábit.
 Isaías	Isa	23	43	22	Non me invocásti, Jacob, nec laborásti in me, Ísraël.	b
 Isaías	Isa	23	43	23	Non obtulísti mihi aríetem holocáusti tui, et víctimis tuis non glorificásti me; non te servíre feci in oblatióne, nec labórem tibi prǽbui in thure.
 Isaías	Isa	23	43	24	Non emísti mihi argénto cálamum, et ádipe victimárum tuárum non inebriásti me: verúmtamen servíre me fecísti in peccátis tuis; præbuísti mihi labórem in iniquitátibus tuis.
 Isaías	Isa	23	43	25	Ego sum, ego sum ipse qui déleo iniquitátes tuas propter me, et peccatórum tuórum non recordábor.
 Isaías	Isa	23	43	26	Reduc me in memóriam, et judicémur simul: narra si quid habes ut justificéris.
 Isaías	Isa	23	43	27	Pater tuus primus peccávit, et intérpretes tui prævaricáti sunt in me:
 Isaías	Isa	23	43	28	et contaminávi príncipes sanctos; dedi ad interneciónem Jacob, et Ísraël in blasphémiam.
 Isaías	Isa	23	44	1	Et nunc audi, Jacob, serve meus, et Ísraël, quem elégi.
 Isaías	Isa	23	44	2	Hæc dicit Dóminus fáciens et formans te, ab útero auxiliátor tuus: Noli timére, serve meus Jacob, et rectíssime, quem elégi.
 Isaías	Isa	23	44	3	Effúndam enim aquas super sitiéntem, et fluénta super áridam; effúndam spíritum meum super semen tuum, et benedictiónem meam super stirpem tuam:
 Isaías	Isa	23	44	4	et germinábunt inter herbas, quasi sálices juxta præterfluéntes aquas.
 Isaías	Isa	23	44	5	Iste dicet: Dómini ego sum; et ille vocábit in nómine Jacob; et hic scribet manu sua: Dómino, et in nómine Ísraël assimilábitur.
 Isaías	Isa	23	44	6	Hæc dicit Dóminus, rex Ísraël, et redémptor ejus, Dóminus exercítuum: Ego primus, et ego novíssimus, et absque me non est deus.
 Isaías	Isa	23	44	7	Quis símilis mei? vocet, et annúntiet: et órdinem expónat mihi, ex quo constítui pópulum antíquum; ventúra et quæ futúra sunt annúntient eis.
 Isaías	Isa	23	44	8	Nolíte timére, neque conturbémini: ex tunc audíre te feci, et annuntiávi; vos estis testes mei. Numquid est Deus absque me, et formátor quem ego non nóverim?
 Isaías	Isa	23	44	9	Plastæ idóli omnes nihil sunt, et amantíssima eórum non próderunt eis. Ipsi sunt testes eórum, quia non vident, neque intélligunt, ut confundántur.	b
 Isaías	Isa	23	44	10	Quis formávit deum, et scúlptile conflávit ad nihil útile?
 Isaías	Isa	23	44	11	Ecce omnes partícipes ejus confundéntur, fabri enim sunt ex homínibus; convénient omnes, stabunt et pavébunt, et confundéntur simul.
 Isaías	Isa	23	44	12	Faber ferrárius lima operátus est, in prunis et in málleis formávit illud, et operátus est in bráchio fortitúdinis suæ; esúriet et defíciet, non bibet aquam et lasséscet.
 Isaías	Isa	23	44	13	Ártifex lignárius exténdit normam, formávit illud in runcína, fecit illud in anguláribus, et in círcino tornávit illud, et fecit imáginem viri quasi speciósum hóminem habitántem in domo;
 Isaías	Isa	23	44	14	succídit cedros, tulit ílicem, et quercum, quæ stéterat inter ligna saltus; plantávit pinum, quam plúvia nutrívit.
 Isaías	Isa	23	44	15	Et facta est homínibus in focum; sumpsit ex eis, et calefáctus est; et succéndit et coxit panes; de réliquo autem operátus est deum et adorávit; fecit scúlptile, et curvátus est ante illud.	b
 Isaías	Isa	23	44	16	Médium ejus combússit igni, et de médio ejus carnes comédit; coxit pulméntum, et saturátus est, et calefáctus est, et dixit: Vah! calefáctus sum, vidi focum;
 Isaías	Isa	23	44	17	réliquum autem ejus deum fecit et scúlptile sibi; curvátur ante illud, et adórat illud, et óbsecrat, dicens: Líbera me, quia deus meus es tu!
 Isaías	Isa	23	44	18	Nesciérunt, neque intellexérunt; oblíti enim sunt ne vídeant óculi eórum, et ne intélligant corde suo.
 Isaías	Isa	23	44	19	Non recógitant in mente sua, neque cognóscunt, neque séntiunt, ut dicant: Medietátem ejus combússi igni, et coxi super carbónes ejus panes; coxi carnes et comédi, et de réliquo ejus idólum fáciam? ante truncum ligni procídam?
 Isaías	Isa	23	44	20	Pars ejus cinis est; cor insípiens adorávit illud, et non liberábit ánimam suam: neque dicet: Forte mendácium est in déxtera mea.
 Isaías	Isa	23	44	21	Meménto horum Jacob, et Ísraël, quóniam servus meus es tu. Formávi te; servus meus es tu, Ísraël, ne obliviscáris mei.	b
 Isaías	Isa	23	44	22	Delévi ut nubem iniquitátes tuas, et quasi nébulam peccáta tua: revértere ad me, quóniam redémi te.
 Isaías	Isa	23	44	23	Laudáte, cæli, quóniam misericórdiam fecit Dóminus; jubiláte, extréma terræ; resonáte, montes, laudatiónem, saltus et omne lignum ejus, quóniam redémit Dóminus Jacob, et Ísraël gloriábitur.
 Isaías	Isa	23	44	24	Hæc dicit Dóminus, redémptor tuus, et formátor tuus ex útero: Ego sum Dóminus, fáciens ómnia, exténdens cælos solus, stabíliens terram, et nullus mecum;
 Isaías	Isa	23	44	25	írrita fáciens signa divinórum, et aríolos in furórem vertens; convértens sapiéntes retrórsum, et sciéntiam eórum stultam fáciens;
 Isaías	Isa	23	44	26	súscitans verbum servi sui, et consílium nuntiórum suórum complens; qui dico Jerúsalem: Habitáberis, et civitátibus Juda: Ædificabímini, et desérta ejus suscitábo;
 Isaías	Isa	23	44	27	qui dico profúndo: Desoláre, et flúmina tua arefáciam;
 Isaías	Isa	23	44	28	qui dico Cyro: Pastor meus es, et omnem voluntátem meam complébis; qui dico Jerúsalem: Ædificáberis, et templo: Fundáberis.
 Isaías	Isa	23	45	1	Hæc dicit Dóminus christo meo Cyro, cujus apprehéndi déxteram, ut subjíciam ante fáciem ejus gentes, et dorsa regum vertam, et apériam coram eo jánuas, et portæ non claudéntur:
 Isaías	Isa	23	45	2	Ego ante te ibo, et gloriósos terræ humiliábo; portas ǽreas cónteram, et vectes férreos confríngam:
 Isaías	Isa	23	45	3	et dabo tibi thesáuros abscónditos, et arcána secretórum, ut scias quia ego Dóminus, qui voco nomen tuum, Deus Ísraël,
 Isaías	Isa	23	45	4	propter servum meum Jacob, et Ísraël, eléctum meum; et vocávi te nómine tuo: assimilávi te, et non cognovísti me.
 Isaías	Isa	23	45	5	Ego Dóminus, et non est ámplius; extra me non est deus; accínxi te, et non cognovísti me:
 Isaías	Isa	23	45	6	ut sciant hi qui ab ortu solis et qui ab occidénte, quóniam absque me non est: ego Dóminus, et non est alter:
 Isaías	Isa	23	45	7	formans lucem et creans ténebras, fáciens pacem et creans malum: ego Dóminus fáciens ómnia hæc.
 Isaías	Isa	23	45	8	Roráte, cæli, désuper, et nubes pluant justum; aperiátur terra, et gérminet Salvatórem, et justítia oriátur simul: ego Dóminus creávi eum.	b
 Isaías	Isa	23	45	9	Væ qui contradícit fictóri suo, testa de sámiis terræ! Numquid dicet lutum fígulo suo: Quid facis, et opus tuum absque mánibus est?	b
 Isaías	Isa	23	45	10	Væ qui dicit patri: Quid géneras? et mulíeri: Quid párturis?
 Isaías	Isa	23	45	11	Hæc dicit Dóminus, Sanctus Ísraël, plastes ejus: Ventúra interrogáte me; super fílios meos et super opus mánuum meárum mandáte mihi.
 Isaías	Isa	23	45	12	Ego feci terram, et hóminem super eam creávi ego: manus meæ tetendérunt cælos, et omni milítiæ eórum mandávi.
 Isaías	Isa	23	45	13	Ego suscitávi eum ad justítiam, et omnes vias ejus dírigam; ipse ædificábit civitátem meam, et captivitátem meam dimíttet, non in prétio neque in munéribus, dicit Dóminus Deus exercítuum.
 Isaías	Isa	23	45	14	Hæc dicit Dóminus: Labor Ægýpti, et negotiátio Æthiópiæ, et Sábaim viri sublímes ad te transíbunt, et tui erunt; post te ambulábunt, vincti mánicis pergent, et te adorábunt, teque deprecabúntur. Tantum in te est Deus, et non est absque te deus.	b
 Isaías	Isa	23	45	15	Vere tu es Deus abscónditus, Deus Ísraël, salvátor.	b
 Isaías	Isa	23	45	16	Confúsi sunt, et erubuérunt omnes: simul abiérunt in confusiónem fabricatóres errórum.
 Isaías	Isa	23	45	17	Ísraël salvátus est in Dómino salúte ætérna; non confundémini, et non erubescétis usque in sǽculum sǽculi.
 Isaías	Isa	23	45	18	Quia hæc dicit Dóminus creans cælos, ipse Deus formans terram et fáciens eam, ipse plastes ejus; non in vanum creávit eam: ut habitarétur formávit eam: Ego Dóminus, et non est álius.
 Isaías	Isa	23	45	19	Non in abscóndito locútus sum, in loco terræ tenebróso; non dixi sémini Jacob frustra: Quǽrite me: ego Dóminus loquens justítiam, annúntians recta.
 Isaías	Isa	23	45	20	Congregámini, et veníte, et accédite simul qui salváti estis ex géntibus: nesciérunt qui levant lignum sculptúræ suæ, et rogant deum non salvántem.
 Isaías	Isa	23	45	21	Annuntiáte, et veníte, et consiliámini simul. Quis audítum fecit hoc ab inítio, ex tunc prædíxit illud? numquid non ego Dóminus, et non est ultra deus absque me? Deus justus, et salvans non est præter me.
 Isaías	Isa	23	45	22	Convertímini ad me, et salvi éritis, omnes fines terræ, quia ego Deus, et non est álius.
 Isaías	Isa	23	45	23	In memetípso jurávi; egrediétur de ore meo justítiæ verbum, et non revertétur: quia mihi curvábitur omne genu, et jurábit omnis lingua.
 Isaías	Isa	23	45	24	Ergo in Dómino, dicet, meæ sunt justítiæ et impérium; ad eum vénient, et confundéntur omnes qui repúgnant ei.
 Isaías	Isa	23	45	25	In Dómino justificábitur, et laudábitur omne semen Ísraël.
 Isaías	Isa	23	46	1	Confráctus est Bel, contrítus est Nabo; facta sunt simulácra eórum béstiis et juméntis, ónera vestra gravi póndere usque ad lassitúdinem.
 Isaías	Isa	23	46	2	Contabuérunt, et contríta sunt simul; non potuérunt salváre portántem, et ánima eórum in captivitátem ibit.
 Isaías	Isa	23	46	3	Audíte me, domus Jacob, et omne resíduum domus Ísraël; qui portámini a meo útero, qui gestámini a mea vulva.
 Isaías	Isa	23	46	4	Usque ad senéctam ego ipse, et usque ad canos ego portábo; ego feci, et ego feram; ego portábo, et salvábo.
 Isaías	Isa	23	46	5	Cui assimilástis me, et adæquástis, et comparástis me, et fecístis símilem?
 Isaías	Isa	23	46	6	Qui confértis aurum de sácculo, et argéntum statéra ponderátis, conducéntes auríficem ut fáciat deum, et prócidunt, et adórant.
 Isaías	Isa	23	46	7	Portant illum in húmeris gestántes, et ponéntes in loco suo, et stabit, ac de loco suo non movébitur: sed et cum clamáverint ad eum, non áudiet; de tribulatióne non salvábit eos.
 Isaías	Isa	23	46	8	Mementóte istud, et confundámini; redíte, prævaricatóres, ad cor.	b
 Isaías	Isa	23	46	9	Recordámini prióris sǽculi, quóniam ego sum Deus, et non est ultra deus, nec est símilis mei.
 Isaías	Isa	23	46	10	Annúntians ab exórdio novíssimum, et ab inítio quæ necdum facta sunt, dicens: Consílium meum stabit, et omnis volúntas mea fiet.
 Isaías	Isa	23	46	11	Vocans ab oriénte avem, et de terra longínqua virum voluntátis meæ: et locútus sum, et addúcam illud; creávi et fáciam illud.
 Isaías	Isa	23	46	12	Audíte me, duro corde, qui longe estis a justítia.
 Isaías	Isa	23	46	13	Prope feci justítiam meam, non elongábitur, et salus mea non morábitur. Dabo in Sion salútem, et in Ísraël glóriam meam.
 Isaías	Isa	23	47	1	Descénde, sede in púlvere, virgo fília Bábylon: sede in terra; non est sólium fíliæ Chaldæórum, quia ultra non vocáberis mollis et ténera.
 Isaías	Isa	23	47	2	Tolle molam, et mole farínam; denúda turpitúdinem tuam; discoóperi húmerum, revéla crura, transi flúmina.
 Isaías	Isa	23	47	3	Revelábitur ignomínia tua, et vidébitur oppróbrium tuum; ultiónem cápiam, et non resístet mihi homo.
 Isaías	Isa	23	47	4	Redémptor noster, Dóminus exercítuum nomen illíus, Sanctus Ísraël.	b
 Isaías	Isa	23	47	5	Sede tacens, et intra in ténebras, fília Chaldæórum, quia non vocáberis ultra dómina regnórum.	b
 Isaías	Isa	23	47	6	Irátus sum super pópulum meum: contaminávi hæreditátem meam, et dedi eos in manu tua: non posuísti eis misericórdias; super senem aggravásti jugum tuum valde.
 Isaías	Isa	23	47	7	Et dixísti: In sempitérnum ero dómina. Non posuísti hæc super cor tuum, neque recordáta es novíssimi tui.
 Isaías	Isa	23	47	8	Et nunc audi hæc delicáta, et hábitans confidénter, quæ dicis in corde tuo: Ego sum, et non est præter me ámplius; non sedébo vídua, et ignorábo sterilitátem.
 Isaías	Isa	23	47	9	Vénient tibi duo hæc súbito in die una, sterílitas et vidúitas: univérsa venérunt super te, propter multitúdinem maleficiórum tuórum, et propter durítiam incantatórum tuórum veheméntem.
 Isaías	Isa	23	47	10	Et fidúciam habuísti in malítia tua, et dixísti: Non est qui vídeat me. Sapiéntia tua et sciéntia tua, hæc decépit te. Et dixísti in corde tuo: Ego sum, et præter me non est áltera.	b
 Isaías	Isa	23	47	11	Véniet super te malum, et néscies ortum ejus; et írruet super te calámitas quam non póteris expiáre; véniet super te repénte miséria quam néscies.
 Isaías	Isa	23	47	12	Sta cum incantatóribus tuis et cum multitúdine maleficiórum tuórum, in quibus laborásti ab adolescéntia tua, si forte quod prosit tibi, aut si possis fíeri fórtior.
 Isaías	Isa	23	47	13	Defecísti in multitúdine consiliórum tuórum. Stent, et salvent te áugures cæli, qui contemplabántur sídera, et supputábant menses, ut ex eis annuntiárent ventúra tibi.
 Isaías	Isa	23	47	14	Ecce facti sunt quasi stípula, ignis combússit eos; non liberábunt ánimam suam de manu flammæ; non sunt prunæ quibus calefíant, nec focus ut sédeant ad eum.
 Isaías	Isa	23	47	15	Sic facta sunt tibi in quibuscúmque laboráveras: negotiatóres tui ab adolescéntia tua, unusquísque in via sua erravérunt; non est qui salvet te.
 Isaías	Isa	23	48	1	Audíte hæc, domus Jacob, qui vocámini nómine Ísraël, et de aquis Juda exístis; qui jurátis in nómine Dómini, et Dei Ísraël recordámini non in veritáte neque in justítia.
 Isaías	Isa	23	48	2	De civitáte enim sancta vocáti sunt, et super Deum Ísraël constabilíti sunt: Dóminus exercítuum nomen ejus.
 Isaías	Isa	23	48	3	Prióra ex tunc annuntiávi, et ex ore meo exiérunt, et audíta feci ea: repénte operátus sum, et venérunt.
 Isaías	Isa	23	48	4	Scivi enim quia durus es tu, et nervus férreus cervix tua, et frons tua ǽrea.
 Isaías	Isa	23	48	5	Prædíxi tibi ex tunc; ántequam venírent, indicávi tibi, ne forte díceres: Idóla mea fecérunt hæc, et sculptília mea et conflatília mandavérunt ista.
 Isaías	Isa	23	48	6	Quæ audísti, vide ómnia; vos autem, num annuntiástis? Audíta feci tibi nova ex tunc, et conserváta sunt quæ nescis.
 Isaías	Isa	23	48	7	Nunc creáta sunt et non ex tunc; et ante diem, et non audísti ea, ne forte dicas: Ecce ego cognóvi ea.
 Isaías	Isa	23	48	8	Neque audísti, neque cognovísti, neque ex tunc apérta est auris tua: scio enim quia præváricans prævaricáberis, et transgressórem ex útero vocávi te.
 Isaías	Isa	23	48	9	Propter nomen meum longe fáciam furórem meum, et laude mea infrenábo te, ne intéreas.
 Isaías	Isa	23	48	10	Ecce excóxi te, sed non quasi argéntum; elégi te in camíno paupertátis.
 Isaías	Isa	23	48	11	Propter me, propter me fáciam, ut non blasphémer; et glóriam meam álteri non dabo.
 Isaías	Isa	23	48	12	Audi me, Jacob, et Ísraël, quem ego voco: ego ipse, ego primus, et ego novíssimus.	b
 Isaías	Isa	23	48	13	Manus quoque mea fundávit terram, et déxtera mea mensa est cælos; ego vocábo eos, et stabunt simul.
 Isaías	Isa	23	48	14	Congregámini, omnes vos, et audíte: quis de eis annuntiávit hæc? Dóminus diléxit eum, fáciet voluntátem suam in Babylóne, et bráchium suum in Chaldǽis.
 Isaías	Isa	23	48	15	Ego, ego locútus sum, et vocávi eum; addúxi eum, et dirécta est via ejus.
 Isaías	Isa	23	48	16	Accédite ad me et audíte hoc: non a princípio in abscóndito locútus sum: ex témpore ántequam fíeret, ibi eram: et nunc Dóminus Deus misit me, et spíritus ejus.	b
 Isaías	Isa	23	48	17	Hæc dicit Dóminus, redémptor tuus, Sanctus Ísraël: Ego Dóminus Deus tuus, docens te utília, gubérnans te in via qua ámbulas.
 Isaías	Isa	23	48	18	Útinam attendísses mandáta mea: facta fuísset sicut flumen pax tua, et justítia tua sicut gúrgites maris:
 Isaías	Isa	23	48	19	et fuísset quasi aréna semen tuum, et stirps úteri tui ut lapílli ejus; non interísset et non fuísset attrítum nomen ejus a fácie mea.
 Isaías	Isa	23	48	20	Egredímini de Babylóne, fúgite a Chaldǽis, in voce exsultatiónis annuntiáte: audítum fácite hoc, et efférte illud usque ad extréma terræ. Dícite: Redémit Dóminus servum suum Jacob.
 Isaías	Isa	23	48	21	Non sitiérunt in desérto, cum edúceret eos: aquam de petra prodúxit eis, et scidit petram, et fluxérunt aquæ.
 Isaías	Isa	23	48	22	Non est pax ímpiis, dicit Dóminus.
 Isaías	Isa	23	49	1	Audíte, ínsulæ, et atténdite, pópuli de longe: Dóminus ab útero vocávit me; de ventre matris meæ recordátus est nóminis mei.
 Isaías	Isa	23	49	2	Et pósuit os meum quasi gládium acútum, in umbra manus suæ protéxit me, et pósuit me sicut sagíttam eléctam: in pháretra sua abscóndit me.
 Isaías	Isa	23	49	3	Et dixit mihi: Servus meus es tu Ísraël, quia in te gloriábor.
 Isaías	Isa	23	49	4	Et ego dixi: In vácuum laborávi; sine causa et vane fortitúdinem meam consúmpsi: ergo judícium meum cum Dómino, et opus meum cum Deo meo.
 Isaías	Isa	23	49	5	Et nunc dicit Dóminus, formans me ex útero servum sibi, ut redúcam Jacob ad eum, et Ísraël non congregábitur; et glorificátus sum in óculis Dómini, et Deus meus factus est fortitúdo mea.
 Isaías	Isa	23	49	6	Et dixit: Parum est ut sis mihi servus ad suscitándas tribus Jacob, et fæces Ísraël converténdas: ecce dedi te in lucem géntium, ut sis salus mea usque ad extrémum terræ.
 Isaías	Isa	23	49	7	Hæc dicit Dóminus, redémptor Ísraël, Sanctus ejus, ad contemptíbilem ánimam, ad abominátam gentem, ad servum dominórum: Reges vidébunt, et consúrgent príncipes, et adorábunt propter Dóminum, quia fidélis est, et Sanctum Ísraël qui elégit te.	b
 Isaías	Isa	23	49	8	Hæc dicit Dóminus: In témpore plácito exaudívi te, et in die salútis auxiliátus sum tui: et servávi te, et dedi te in fœdus pópuli, ut suscitáres terram, et possidéres hæreditátes dissipátas;	b
 Isaías	Isa	23	49	9	ut díceres his qui vincti sunt: Exíte, et his qui in ténebris: Revelámini. Super vias pascéntur, et in ómnibus planis páscua eórum.
 Isaías	Isa	23	49	10	Non esúrient neque sítient, et non percútiet eos æstus et sol, quia miserátor eórum reget eos, et ad fontes aquárum potábit eos.
 Isaías	Isa	23	49	11	Et ponam omnes montes meos in viam, et sémitæ meæ exaltabúntur.
 Isaías	Isa	23	49	12	Ecce isti de longe vénient, et ecce illi ab aquilóne et mari, et isti de terra austráli.
 Isaías	Isa	23	49	13	Laudáte, cæli, et exsúlta, terra; jubiláte, montes, laudem, quia consolátus est Dóminus pópulum suum, et páuperum suórum miserébitur.
 Isaías	Isa	23	49	14	Et dixit Sion: Derelíquit me Dóminus, et Dóminus oblítus est mei.	b
 Isaías	Isa	23	49	15	Numquid oblivísci potest múlier infántem suum, ut non misereátur fílio úteri sui? Etsi illa oblíta fúerit, ego tamen non oblivíscar tui.
 Isaías	Isa	23	49	16	Ecce in mánibus meis descrípsi te; muri tui coram óculis meis semper.
 Isaías	Isa	23	49	17	Venérunt structóres tui; destruéntes te et dissipántes a te exíbunt.
 Isaías	Isa	23	49	18	Leva in circúitu óculos tuos, et vide: omnes isti congregáti sunt, venérunt tibi. Vivo ego, dicit Dóminus, quia ómnibus his velut ornaménto vestiéris, et circúmdabis tibi eos quasi sponsa;
 Isaías	Isa	23	49	19	quia desérta tua, et solitúdines tuæ, et terra ruínæ tuæ, nunc angústa erunt præ habitatóribus; et longe fugabúntur qui absorbébant te.
 Isaías	Isa	23	49	20	Adhuc dicent in áuribus tuis fílii sterilitátis tuæ: Angústus est mihi locus; fac spátium mihi ut hábitem.
 Isaías	Isa	23	49	21	Et dices in corde tuo: Quis génuit mihi istos? ego stérilis et non páriens, transmigráta, et captíva; et istos quis enutrívit? ego destitúta et sola; et isti ubi erant?
 Isaías	Isa	23	49	22	Hæc dicit Dóminus Deus: Ecce levábo ad gentes manum meam, et ad pópulos exaltábo signum meum: et áfferent fílios tuos in ulnis, et fílias tuas super húmeros portábunt.
 Isaías	Isa	23	49	23	Et erunt reges nutrítii tui, et regínæ nutríces tuæ; vultu in terram demísso adorábunt te, et púlverem pedum tuórum lingent. Et scies quia ego Dóminus, super quo non confundéntur qui exspéctant eum.
 Isaías	Isa	23	49	24	Numquid tollétur a forti præda? aut quod captum fúerit a robústo, salvum esse póterit?	b
 Isaías	Isa	23	49	25	Quia hæc dicit Dóminus: Équidem, et captívitas a forti tollétur, et quod ablátum fúerit a robústo, salvábitur. Eos vero qui judicavérunt te, ego judicábo, et fílios tuos ego salvábo.
 Isaías	Isa	23	49	26	Et cibábo hostes tuos cárnibus suis, et quasi musto, sánguine suo inebriabúntur, et sciet omnis caro quia ego Dóminus salvans te, et redémptor tuus fortis Jacob.
 Isaías	Isa	23	50	1	Hæc dicit Dóminus: Quis est hic liber repúdii matris vestræ, quo dimísi eam? aut quis est créditor meus, cui véndidi vos? Ecce in iniquitátibus vestris vénditi estis, et in sceléribus vestris dimísi matrem vestram.
 Isaías	Isa	23	50	2	Quia veni, et non erat vir; vocávi, et non erat qui audíret. Numquid abbreviáta et párvula facta est manus mea, ut non possim redímere? aut non est in me virtus ad liberándum? Ecce in increpatióne mea desértum fáciam mare, ponam flúmina in siccum; computréscent pisces sine aqua, et moriéntur in siti.
 Isaías	Isa	23	50	3	Índuam cælos ténebris, et saccum ponam operiméntum eórum.
 Isaías	Isa	23	50	4	Dóminus dedit mihi linguam erudítam, ut sciam sustentáre eum qui lassus est verbo. Érigit mane, mane érigit mihi aurem, ut áudiam quasi magístrum.	b
 Isaías	Isa	23	50	5	Dóminus Deus apéruit mihi aurem, ego autem non contradíco: retrórsum non ábii.
 Isaías	Isa	23	50	6	Corpus meum dedi percutiéntibus, et genas meas velléntibus; fáciem meam non avérti ab increpántibus et conspuéntibus in me.
 Isaías	Isa	23	50	7	Dóminus Deus auxiliátor meus, ídeo non sum confúsus; ídeo pósui fáciem meam ut petram duríssimam, et scio quóniam non confúndar.
 Isaías	Isa	23	50	8	Juxta est qui justíficat me; quis contradícet mihi? Stemus simul; quis est adversárius meus? accédat ad me.
 Isaías	Isa	23	50	9	Ecce Dóminus Deus auxiliátor meus; quis est qui condémnet me? Ecce omnes quasi vestiméntum conteréntur; tínea cómedet eos.
 Isaías	Isa	23	50	10	Quis ex vobis timens Dóminum, áudiens vocem servi sui? Qui ambulávit in ténebris, et non est lumen ei, speret in nómine Dómini, et innitátur super Deum suum.	b
 Isaías	Isa	23	50	11	Ecce vos omnes accendéntes ignem, accíncti flammis: ambuláte in lúmine ignis vestri, et in flammis quas succendístis; de manu mea factum est hoc vobis: in dolóribus dormiétis.
 Isaías	Isa	23	51	1	Audíte me, qui sequímini quod justum est, et quǽritis Dóminum; atténdite ad petram unde excísi estis, et ad cavérnam laci de qua præcísi estis.
 Isaías	Isa	23	51	2	Atténdite ad Ábraham, patrem vestrum, et ad Saram, quæ péperit vos: quia unum vocávi eum, et benedíxi ei, et multiplicávi eum.
 Isaías	Isa	23	51	3	Consolábitur ergo Dóminus Sion, et consolábitur omnes ruínas ejus: et ponet desértum ejus quasi delícias, et solitúdinem ejus quasi hortum Dómini. Gáudium et lætítia inveniétur in ea, gratiárum áctio et vox laudis.
 Isaías	Isa	23	51	4	Atténdite ad me, pópule meus, et tribus mea, me audíte: quia lex a me éxiet, et judícium meum in lucem populórum requiéscet.
 Isaías	Isa	23	51	5	Prope est justus meus, egréssus est salvátor meus, et bráchia mea pópulos judicábunt; me ínsulæ exspectábunt, et bráchium meum sustinébunt.
 Isaías	Isa	23	51	6	Leváte in cælum óculos vestros, et vidéte sub terra deórsum: quia cæli sicut fumus liquéscent, et terra sicut vestiméntum atterétur, et habitatóres ejus sicut hæc interíbunt: salus autem mea in sempitérnum erit, et justítia mea non defíciet.
 Isaías	Isa	23	51	7	Audíte me, qui scitis justum, pópulus meus, lex mea in corde eórum: nolíte timére oppróbrium hóminum, et blasphémias eórum ne metuátis:
 Isaías	Isa	23	51	8	sicut enim vestiméntum, sic cómedet eos vermis, et sicut lanam, sic devorábit eos tínea: salus autem mea in sempitérnum erit, et justítia mea in generatiónes generatiónum.
 Isaías	Isa	23	51	9	Consúrge, consúrge, indúere fortitúdinem, bráchium Dómini! consúrge sicut in diébus antíquis, in generatiónibus sæculórum. Numquid non tu percussísti supérbum, vulnerásti dracónem?	b
 Isaías	Isa	23	51	10	numquid non tu siccásti mare, aquam abýssi veheméntis; qui posuísti profúndum maris viam, ut transírent liberáti?
 Isaías	Isa	23	51	11	Et nunc qui redémpti sunt a Dómino, reverténtur, et vénient in Sion laudántes, et lætítia sempitérna super cápita eórum: gáudium et lætítiam tenébunt; fúgiet dolor et gémitus.
 Isaías	Isa	23	51	12	Ego, ego ipse consolábor vos. Quis tu, ut timéres ab hómine mortáli, et a fílio hóminis qui quasi fœnum ita aréscet?	b
 Isaías	Isa	23	51	13	Et oblítus es Dómini, factóris tui, qui teténdit cælos et fundávit terram; et formidásti júgiter tota die a fácie furóris ejus qui te tribulábat, et paráverat ad perdéndum. Ubi nunc est furor tribulántis?
 Isaías	Isa	23	51	14	Cito véniet grádiens ad aperiéndum; et non interfíciet usque ad interneciónem, nec defíciet panis ejus.
 Isaías	Isa	23	51	15	Ego autem sum Dóminus Deus tuus, qui contúrbo mare, et intuméscunt fluctus ejus: Dóminus exercítuum nomen meum.
 Isaías	Isa	23	51	16	Pósui verba mea in ore tuo, et in umbra manus meæ protéxi te, ut plantes cælos, et fundes terram, et dicas ad Sion: Pópulus meus es tu.
 Isaías	Isa	23	51	17	Eleváre, eleváre, consúrge, Jerúsalem, quæ bibísti de manu Dómini cálicem iræ ejus; usque ad fundum cálicis sopóris bibísti, et potásti usque ad fæces.	b
 Isaías	Isa	23	51	18	Non est qui susténtet eam, ex ómnibus fíliis quos génuit; et non est qui apprehéndat manum ejus, ex ómnibus fíliis quos enutrívit.
 Isaías	Isa	23	51	19	Duo sunt quæ occurrérunt tibi; quis contristábitur super te? Vástitas, et contrítio, et fames, et gládius; quis consolábitur te?
 Isaías	Isa	23	51	20	Fílii tui projécti sunt, dormiérunt in cápite ómnium viárum sicut oryx illaqueátus, pleni indignatióne Dómini, increpatióne Dei tui.
 Isaías	Isa	23	51	21	Idcírco audi hoc, paupércula, et ébria non a vino.
 Isaías	Isa	23	51	22	Hæc dicit dominátor tuus Dóminus, et Deus tuus, qui pugnábit pro pópulo suo: Ecce tuli de manu tua cálicem sopóris, fundum cálicis indignatiónis meæ: non adjícies ut bibas illum ultra.
 Isaías	Isa	23	51	23	Et ponam illum in manu eórum qui te humiliavérunt, et dixérunt ánimæ tuæ: Incurváre, ut transeámus; et posuísti ut terram corpus tuum, et quasi viam transeúntibus.
 Isaías	Isa	23	52	1	Consúrge, consúrge, indúere fortitúdine tua, Sion! indúere vestiméntis glóriæ tuæ, Jerúsalem, cívitas Sancti, quia non adjíciet ultra ut pertránseat per te incircumcísus et immúndus.
 Isaías	Isa	23	52	2	Excútere de púlvere, consúrge; sede, Jerúsalem! solve víncula colli tui, captíva fília Sion.
 Isaías	Isa	23	52	3	Quia hæc dicit Dóminus: Gratis venúndati estis, et sine argénto redimémini.
 Isaías	Isa	23	52	4	Quia hæc dicit Dóminus Deus: In Ægýptum descéndit pópulus meus in princípio, ut colónus esset ibi, et Assur absque ulla causa calumniátus est eum.
 Isaías	Isa	23	52	5	Et nunc quid mihi est hic, dicit Dóminus, quóniam ablátus est pópulus meus gratis? Dominatóres ejus iníque agunt, dicit Dóminus, et júgiter tota die nomen meum blasphemátur.
 Isaías	Isa	23	52	6	Propter hoc sciet pópulus meus nomen meum in die illa: quia ego ipse qui loquébar, ecce adsum.
 Isaías	Isa	23	52	7	Quam pulchri super montes pedes annuntiántis et prædicántis pacem; annuntiántis bonum, prædicántis salútem, dicéntis Sion: Regnábit Deus tuus!	b
 Isaías	Isa	23	52	8	Vox speculatórum tuórum: levavérunt vocem, simul laudábunt, quia óculo ad óculum vidébunt cum convérterit Dóminus Sion.
 Isaías	Isa	23	52	9	Gaudéte, et laudáte simul, desérta Jerúsalem, quia consolátus est Dóminus pópulum suum; redémit Jerúsalem.
 Isaías	Isa	23	52	10	Parávit Dóminus bráchium sanctum suum in óculis ómnium géntium; et vidébunt omnes fines terræ salutáre Dei nostri.
 Isaías	Isa	23	52	11	Recédite, recédite; exíte inde, pollútum nolíte tángere; exíte de médio ejus; mundámini, qui fertis vasa Dómini.
 Isaías	Isa	23	52	12	Quóniam non in tumúltu exíbitis, nec in fuga properábitis; præcédet enim vos Dóminus, et congregábit vos Deus Ísraël.
 Isaías	Isa	23	52	13	Ecce intélliget servus meus, exaltábitur et elevábitur, et sublímis erit valde.	b
 Isaías	Isa	23	52	14	Sicut obstupuérunt super te multi, sic inglórius erit inter viros aspéctus ejus, et forma ejus inter fílios hóminum.
 Isaías	Isa	23	52	15	Iste aspérget gentes multas; super ipsum continébunt reges os suum: quia quibus non est narrátum de eo vidérunt, et qui non audiérunt contempláti sunt.
 Isaías	Isa	23	53	1	Quis crédidit audítui nostro? et bráchium Dómini cui revelátum est?
 Isaías	Isa	23	53	2	Et ascéndet sicut virgúltum coram eo, et sicut radix de terra sitiénti. Non est spécies ei, neque decor, et vídimus eum, et non erat aspéctus, et desiderávimus eum:
 Isaías	Isa	23	53	3	despéctum, et novíssimum virórum, virum dolórum, et sciéntem infirmitátem, et quasi abscónditus vultus ejus et despéctus, unde nec reputávimus eum.
 Isaías	Isa	23	53	4	Vere languóres nostros ipse tulit, et dolóres nostros ipse portávit; et nos putávimus eum quasi leprósum, et percússum a Deo, et humiliátum.
 Isaías	Isa	23	53	5	Ipse autem vulnerátus est propter iniquitátes nostras; attrítus est propter scélera nostra: disciplína pacis nostræ super eum, et livóre ejus sanáti sumus.
 Isaías	Isa	23	53	6	Omnes nos quasi oves errávimus, unusquísque in viam suam declinávit: et pósuit Dóminus in eo iniquitátem ómnium nostrum.
 Isaías	Isa	23	53	7	Oblátus est quia ipse vóluit, et non apéruit os suum; sicut ovis ad occisiónem ducétur, et quasi agnus coram tondénte se obmutéscet, et non áperiet os suum.	b
 Isaías	Isa	23	53	8	De angústia, et de judício sublátus est. Generatiónem ejus quis enarrábit? quia abscíssus est de terra vivéntium: propter scelus pópuli mei percússi eum.
 Isaías	Isa	23	53	9	Et dabit ímpios pro sepultúra, et dívitem pro morte sua, eo quod iniquitátem non fécerit, neque dolus fúerit in ore ejus.
 Isaías	Isa	23	53	10	Et Dóminus vóluit contérere eum in infirmitáte. Si posúerit pro peccáto ánimam suam, vidébit semen longǽvum, et volúntas Dómini in manu ejus dirigétur.
 Isaías	Isa	23	53	11	Pro eo quod laborávit ánima ejus, vidébit et saturábitur. In sciéntia sua justificábit ipse justus servus meus multos, et iniquitátes eórum ipse portábit.
 Isaías	Isa	23	53	12	Ídeo dispértiam ei plúrimos, et fórtium dívidet spólia, pro eo quod trádidit in mortem ánimam suam, et cum scelerátis reputátus est, et ipse peccáta multórum tulit, et pro transgressóribus rogávit.
 Isaías	Isa	23	54	1	Lauda, stérilis, quæ non paris; decánta laudem, et hinni, quæ non pariébas: quóniam multi fílii desértæ magis quam ejus quæ habet virum, dicit Dóminus.
 Isaías	Isa	23	54	2	Diláta locum tentórii tui, et pelles tabernaculórum tuórum exténde: ne parcas: longos fac funículos tuos, et clavos tuos consólida.
 Isaías	Isa	23	54	3	Ad déxteram enim et ad lævam penetrábis, et semen tuum gentes hæreditábit, et civitátes desértas inhabitábit.
 Isaías	Isa	23	54	4	Noli timére, quia non confundéris, neque erubésces; non enim te pudébit, quia confusiónis adolescéntiæ tuæ obliviscéris, et oppróbrii viduitátis tuæ non recordáberis ámplius.
 Isaías	Isa	23	54	5	Quia dominábitur tui qui fecit te, Dóminus exercítuum nomen ejus, et redémptor tuus, Sanctus Ísraël: Deus omnis terræ vocábitur.
 Isaías	Isa	23	54	6	Quia ut mulíerem derelíctam et mœréntem spíritu vocávit te Dóminus, et uxórem ab adolescéntia abjéctam, dixit Deus tuus.
 Isaías	Isa	23	54	7	Ad punctum in módico derelíqui te, et in miseratiónibus magnis congregábo te.
 Isaías	Isa	23	54	8	In moménto indignatiónis abscóndi fáciem meam parúmper a te; et in misericórdia sempitérna misértus sum tui, dixit redémptor tuus, Dóminus.
 Isaías	Isa	23	54	9	Sicut in diébus Noë istud mihi est, cui jurávi ne indúcerem aquas Noë ultra super terram; sic jurávi ut non iráscar tibi, et non íncrepem te.
 Isaías	Isa	23	54	10	Montes enim commovebúntur, et colles contremíscent; misericórdia autem mea non recédet a te, et fœdus pacis meæ non movébitur, dixit miserátor tuus Dóminus.
 Isaías	Isa	23	54	11	Paupércula, tempestáte convúlsa absque ulla consolatióne, ecce ego sternam per órdinem lápides tuos, et fundábo te in sapphíris:	b
 Isaías	Isa	23	54	12	et ponam jáspidem propugnácula tua, et portas tuas in lápides sculptos, et omnes términos tuos in lápides desiderábiles;
 Isaías	Isa	23	54	13	univérsos fílios tuos doctos a Dómino, et multitúdinem pacis fíliis tuis.
 Isaías	Isa	23	54	14	Et in justítia fundáberis: recéde procul a calúmnia, quia non timébis, et a pavóre, quia non appropinquábit tibi.
 Isaías	Isa	23	54	15	Ecce áccola véniet qui non erat mecum, ádvena quondam tuus adjungétur tibi.
 Isaías	Isa	23	54	16	Ecce ego creávi fabrum sufflántem in igne prunas, et proferéntem vas in opus suum; et ego creávi interfectórem ad disperdéndum.
 Isaías	Isa	23	54	17	Omne vas quod fictum est contra te, non dirigétur, et omnem linguam resisténtem tibi in judício, judicábis. Hæc est hæréditas servórum Dómini, et justítia eórum apud me, dicit Dóminus.
 Isaías	Isa	23	55	1	Omnes sitiéntes, veníte ad aquas, et qui non habétis argéntum, properáte, émite, et comédite: veníte, émite absque argénto et absque ulla commutatióne vinum et lac.
 Isaías	Isa	23	55	2	Quare appénditis argéntum non in pánibus, et labórem vestrum non in saturitáte? Audíte, audiéntes me, et comédite bonum, et delectábitur in crassitúdine ánima vestra.
 Isaías	Isa	23	55	3	Inclináte aurem vestram, et veníte ad me; audíte, et vivet ánima vestra, et fériam vobíscum pactum sempitérnum, misericórdias David fidéles.
 Isaías	Isa	23	55	4	Ecce testem pópulis dedi eum, ducem ac præceptórem géntibus.	b
 Isaías	Isa	23	55	5	Ecce gentem quam nesciébas vocábis, et gentes quæ te non cognovérunt ad te current, propter Dóminum Deum tuum, et Sanctum Ísraël, quia glorificávit te.
 Isaías	Isa	23	55	6	Quǽrite Dóminum dum inveníri potest; invocáte eum dum prope est.	b
 Isaías	Isa	23	55	7	Derelínquat ímpius viam suam, et vir iníquus cogitatiónes suas, et revertátur ad Dóminum, et miserébitur ejus; et ad Deum nostrum, quóniam multus est ad ignoscéndum.
 Isaías	Isa	23	55	8	Non enim cogitatiónes meæ cogitatiónes vestræ, neque viæ vestræ viæ meæ, dicit Dóminus.
 Isaías	Isa	23	55	9	Quia sicut exaltántur cæli a terra, sic exaltátæ sunt viæ meæ a viis vestris, et cogitatiónes meæ a cogitatiónibus vestris.
 Isaías	Isa	23	55	10	Et quómodo descéndit imber et nix de cælo, et illuc ultra non revértitur, sed inébriat terram, et infúndit eam, et germináre eam facit, et dat semen serénti, et panem comedénti:
 Isaías	Isa	23	55	11	sic erit verbum meum quod egrediétur de ore meo; non revertétur ad me vácuum, sed fáciet quæcúmque vólui, et prosperábitur in his ad quæ misi illud.
 Isaías	Isa	23	55	12	Quia in lætítia egrediémini, et in pace deducémini; montes et colles cantábunt coram vobis laudem, et ómnia ligna regiónis plaudent manu.
 Isaías	Isa	23	55	13	Pro saliúnca ascéndet ábies, et pro urtíca crescet myrtus; et erit Dóminus nominátus in signum ætérnum quod non auferétur.
 Isaías	Isa	23	56	1	Hæc dicit Dóminus: Custodíte judícium, et fácite justítiam, quia juxta est salus mea ut véniat, et justítia mea ut revelétur.
 Isaías	Isa	23	56	2	Beátus vir qui facit hoc, et fílius hóminis qui apprehéndet istud, custódiens sábbatum ne pólluat illud, custódiens manus suas ne fáciat omne malum.
 Isaías	Isa	23	56	3	Et non dicat fílius ádvenæ qui adhǽret Dómino, dicens: Separatióne dívidet me Dóminus a pópulo suo; et non dicat eunúchus: Ecce ego lignum áridum.
 Isaías	Isa	23	56	4	Quia hæc dicit Dóminus eunúchis: Qui custodíerint sábbata mea, et elégerint quæ ego vólui, et tenúerint fœdus meum,
 Isaías	Isa	23	56	5	dabo eis in domo mea et in muris meis locum, et nomen mélius a fíliis et filiábus: nomen sempitérnum dabo eis, quod non períbit.
 Isaías	Isa	23	56	6	Et fílios ádvenæ, qui adhǽrent Dómino, ut colant eum, et díligant nomen ejus, ut sint ei in servos; omnem custodiéntem sábbatum ne pólluat illud, et tenéntem fœdus meum;	b
 Isaías	Isa	23	56	7	addúcam eos in montem sanctum meum, et lætificábo eos in domo oratiónis meæ; holocáusta eórum et víctimæ eórum placébunt mihi super altári meo, quia domus mea domus oratiónis vocábitur cunctis pópulis.
 Isaías	Isa	23	56	8	Ait Dóminus Deus, qui cóngregat dispérsos Ísraël: Adhuc congregábo ad eum congregátos ejus.
 Isaías	Isa	23	56	9	Omnes béstiæ agri, veníte ad devorándum, univérsæ béstiæ saltus.	b
 Isaías	Isa	23	56	10	Speculatóres ejus cæci omnes; nesciérunt univérsi: canes muti non valéntes latráre, vidéntes vana, dormiéntes, et amántes sómnia.
 Isaías	Isa	23	56	11	Et canes imprudentíssimi nesciérunt saturitátem; ipsi pastóres ignoravérunt intelligéntiam: omnes in viam suam declinavérunt; unusquísque ad avarítiam suam, a summo usque ad novíssimum.
 Isaías	Isa	23	56	12	Veníte, sumámus vinum, et impleámur ebrietáte; et erit sicut hódie, sic et cras, et multo ámplius.
 Isaías	Isa	23	57	1	Justus perit, et non est qui recógitet in corde suo; et viri misericórdiæ colligúntur, quia non est qui intélligat: a fácie enim malítiæ colléctus est justus.
 Isaías	Isa	23	57	2	Véniat pax; requiéscat in cubíli suo qui ambulávit in directióne sua.
 Isaías	Isa	23	57	3	Vos autem accédite huc, fílii auguratrícis, semen adúlteri et fornicáriæ.	b
 Isaías	Isa	23	57	4	Super quem lusístis? super quem dilatástis os, et ejecístis linguam? Numquid non vos fílii scelésti, semen mendax,
 Isaías	Isa	23	57	5	qui consolámini in diis subter omne lignum frondósum, immolántes párvulos in torréntibus, subter eminéntes petras?
 Isaías	Isa	23	57	6	In pártibus torréntis pars tua; hæc est sors tua: et ipsis effudísti libámen, obtulísti sacrifícium. Numquid super his non indignábor?	b
 Isaías	Isa	23	57	7	Super montem excélsum et sublímem posuísti cubíle tuum, et illuc ascendísti ut immoláres hóstias.
 Isaías	Isa	23	57	8	Et post óstium, et retro postem, posuísti memoriále tuum. Quia juxta me discooperuísti, et suscepísti adúlterum, dilatásti cubíle tuum, et pepigísti cum eis fœdus; dilexísti stratum eórum manu apérta.
 Isaías	Isa	23	57	9	Et ornásti te regi unguénto, et multiplicásti pigménta tua. Misísti legátos tuos procul, et humiliáta es usque ad ínferos.
 Isaías	Isa	23	57	10	In multitúdine viæ tuæ laborásti; non dixísti: Quiéscam. Vitam manus tuæ invenísti; proptérea non rogásti.
 Isaías	Isa	23	57	11	Pro quo sollícita timuísti, quia mentíta es, et mei non es recordáta, neque cogitásti in corde tuo? Quia ego tacens et quasi non videns, et mei oblíta es.
 Isaías	Isa	23	57	12	Ego annuntiábo justítiam tuam, et ópera tua non próderunt tibi.
 Isaías	Isa	23	57	13	Cum clamáveris, líberent te congregáti tui, et omnes eos áuferet ventus, tollet aura. Qui autem fidúciam habet mei, hæreditábit terram, et possidébit montem sanctum meum.
 Isaías	Isa	23	57	14	Et dicam: Viam fácite, præbéte iter; declináte de sémita, auférte offendícula de via pópuli mei.
 Isaías	Isa	23	57	15	Quia hæc dicit Excélsus, et Sublímis, hábitans æternitátem, et sanctum nomen ejus: in excélso et in sancto hábitans, et cum contríto et húmili spíritu: ut vivíficet spíritum humílium, et vivíficet cor contritórum.	b
 Isaías	Isa	23	57	16	Non enim in sempitérnum litigábo, neque usque ad finem iráscar, quia spíritus a fácie mea egrediétur, et flatus ego fáciam.
 Isaías	Isa	23	57	17	Propter iniquitátem avarítiæ ejus irátus sum, et percússi eum. Abscóndi a te fáciem meam, et indignátus sum; et ábiit vagus in via cordis sui.
 Isaías	Isa	23	57	18	Vias ejus vidi, et sanávi eum; et redúxi eum, et réddidi consolatiónes ipsi, et lugéntibus ejus.
 Isaías	Isa	23	57	19	Creávi fructum labiórum pacem; pacem ei qui longe est et qui prope, dixit Dóminus, et sanávi eum.
 Isaías	Isa	23	57	20	Ímpii autem quasi mare fervens, quod quiéscere non potest, et redúndant fluctus ejus in conculcatiónem et lutum.
 Isaías	Isa	23	57	21	Non est pax ímpiis, dicit Dóminus Deus.
 Isaías	Isa	23	58	1	Clama, ne cesses, quasi tuba exálta vocem tuam, et annúntia pópulo meo scélera eórum, et dómui Jacob peccáta eórum.
 Isaías	Isa	23	58	2	Me étenim de die in diem quǽrunt, et scire vias meas volunt, quasi gens quæ justítiam fécerit, et judícium Dei sui non derelíquerit. Rogant me judícia justítiæ; appropinquáre Deo volunt.
 Isaías	Isa	23	58	3a	Quare jejunávimus, et non aspexísti; humiliávimus ánimas nostras, et nescísti?
 Isaías	Isa	23	58	3b	Ecce in die jejúnii vestri invenítur volúntas vestra, et omnes debitóres vestros repétitis.
 Isaías	Isa	23	58	4	Ecce ad lites et contentiónes jejunátis, et percútitis pugno ímpie. Nolíte jejunáre sicut usque ad hanc diem, ut audiátur in excélso clamor vester.
 Isaías	Isa	23	58	5	Numquid tale est jejúnium quod elégi, per diem afflígere hóminem ánimam suam? numquid contorquére quasi círculum caput suum, et saccum et cínerem stérnere? numquid istud vocábis jejúnium, et diem acceptábilem Dómino?
 Isaías	Isa	23	58	6	Nonne hoc est magis jejúnium quod elégi? Dissólve colligatiónes impietátis, solve fascículos depriméntes, dimítte eos qui confrácti sunt líberos, et omne onus dirúmpe;
 Isaías	Isa	23	58	7	frange esuriénti panem tuum, et egénos vagósque induc in domum tuam; cum víderis nudum, óperi eum, et carnem tuam ne despéxeris.
 Isaías	Isa	23	58	8	Tunc erúmpet quasi mane lumen tuum; et sánitas tua cítius oriétur, et anteíbit fáciem tuam justítia tua, et glória Dómini cólliget te.
 Isaías	Isa	23	58	9	Tunc invocábis, et Dóminus exáudiet; clamábis, et dicet: Ecce adsum.
 Isaías	Isa	23	58	10	Si abstúleris de médio tui caténam, et desíeris exténdere dígitum et loqui quod non prodest; cum effúderis esuriénti ánimam tuam, et ánimam afflíctam repléveris, oriétur in ténebris lux tua, et ténebræ tuæ erunt sicut merídies.	b
 Isaías	Isa	23	58	11	Et réquiem tibi dabit Dóminus semper, et implébit splendóribus ánimam tuam, et ossa tua liberábit; et eris quasi hortus irríguus, et sicut fons aquárum cujus non defícient aquæ.
 Isaías	Isa	23	58	12	Et ædificabúntur in te desérta sæculórum, fundaménta generatiónis et generatiónis suscitábis; et vocáberis ædificátor sépium, avértens sémitas in quiétem.
 Isaías	Isa	23	58	13	Si avérteris a sábbato pedem tuum fácere voluntátem tuam in die sancto meo, et vocáveris sábbatum delicátum, et sanctum Dómini gloriósum, et glorificáveris eum dum non facis vias tuas, et non invenítur volúntas tua, ut loquáris sermónem:
 Isaías	Isa	23	58	14	tunc delectáberis super Dómino, et sustóllam te super altitúdines terræ, et cibábo te hæreditáte Jacob patris tui: os enim Dómini locútum est.
 Isaías	Isa	23	59	1	Ecce non est abbreviáta manus Dómini, ut salváre néqueat, neque aggraváta est auris ejus, ut non exáudiat.
 Isaías	Isa	23	59	2	Sed iniquitátes vestræ divisérunt inter vos et Deum vestrum; et peccáta vestra abscondérunt fáciem ejus a vobis, ne exaudíret.
 Isaías	Isa	23	59	3	Manus enim vestræ pollútæ sunt sánguine, et dígiti vestri iniquitáte; lábia vestra locúta sunt mendácium, et lingua vestra iniquitátem fatur.
 Isaías	Isa	23	59	4	Non est qui ínvocet justítiam, neque est qui júdicet vere: sed confídunt in níhilo, et loquúntur vanitátes; concepérunt labórem, et peperérunt iniquitátem.
 Isaías	Isa	23	59	5	Ova áspidum rupérunt, et telas aráneæ texuérunt. Qui coméderit de ovis eórum, moriétur; et quod confótum est, erúmpet in régulum.
 Isaías	Isa	23	59	6	Telæ eórum non erunt in vestiméntum, neque operiéntur opéribus suis; ópera eórum ópera inutília, et opus iniquitátis in mánibus eórum.
 Isaías	Isa	23	59	7	Pedes eórum ad malum currunt, et festínans ut effúndant sánguinem innocéntem; cogitatiónes eórum cogitatiónes inútiles: vástitas et contrítio in viis eórum.
 Isaías	Isa	23	59	8	Viam pacis nesciérunt, et non est judícium in gréssibus eórum; sémitæ eórum incurvátæ sunt eis: omnis qui calcat in eis, ignórat pacem.
 Isaías	Isa	23	59	9	Propter hoc elongátum est judícium a nobis, et non apprehéndet nos justítia. Exspectávimus lucem, et ecce ténebræ; splendórem, et in ténebris ambulávimus.	b
 Isaías	Isa	23	59	10	Palpávimus sicut cæci paríetem, et quasi absque óculis attrectávimus: impégimus merídie quasi in ténebris; in caliginósis quasi mórtui.
 Isaías	Isa	23	59	11	Rugiémus quasi ursi omnes, et quasi colúmbæ meditántes gemémus: exspectávimus judícium, et non est; salútem, et elongáta est a nobis.
 Isaías	Isa	23	59	12	Multiplicátæ sunt enim iniquitátes nostræ coram te, et peccáta nostra respondérunt nobis, quia scélera nostra nobíscum et iniquitátes nostras cognóvimus.
 Isaías	Isa	23	59	13	Peccáre et mentíri contra Dóminum, et avérsi sumus ne irémus post tergum Dei nostri, ut loquerémur calúmniam et transgressiónem; concépimus et locúti sumus de corde verba mendácii.
 Isaías	Isa	23	59	14	Et convérsum est retrórsum judícium, et justítia longe stetit, quia córruit in platéa véritas, et ǽquitas non pótuit íngredi.
 Isaías	Isa	23	59	15	Et facta est véritas in obliviónem, et qui recéssit a malo, prædæ pátuit.
 Isaías	Isa	23	59	16	Et vidit Dóminus, et malum appáruit in óculis ejus, quia non est judícium. Et vidit quia non est vir, et aporiátus est, quia non est qui occúrrat; et salvávit sibi bráchium suum, et justítia ejus ipsa confirmávit eum.	b
 Isaías	Isa	23	59	17	Indútus est justítia ut loríca, et gálea salútis in cápite ejus; indútus est vestiméntis ultiónis, et opértus est quasi pállio zeli:
 Isaías	Isa	23	59	18	sicut ad vindíctam quasi ad retributiónem indignatiónis hóstibus suis, et vicissitúdinem inimícis suis; ínsulis vicem reddet.
 Isaías	Isa	23	59	19	Et timébunt qui ab occidénte nomen Dómini, et qui ab ortu solis glóriam ejus, cum vénerit quasi flúvius violéntus quem spíritus Dómini cogit;
 Isaías	Isa	23	59	20	et vénerit Sion redémptor, et eis qui rédeunt ab iniquitáte in Jacob, dicit Dóminus.
 Isaías	Isa	23	59	21	Hoc fœdus meum cum eis, dicit Dóminus: spíritus meus qui est in te, et verba mea quæ pósui in ore tuo, non recédent de ore tuo, et de ore séminis tui, et de ore séminis séminis tui, dicit Dóminus, ámodo et usque in sempitérnum.
 Isaías	Isa	23	60	1	Surge, illumináre, Jerúsalem, quia venit lumen tuum, et glória Dómini super te orta est.
 Isaías	Isa	23	60	2	Quia ecce ténebræ opérient terram, et calígo pópulos; super te autem oriétur Dóminus, et glória ejus in te vidébitur.
 Isaías	Isa	23	60	3	Et ambulábunt gentes in lúmine tuo, et reges in splendóre ortus tui.
 Isaías	Isa	23	60	4	Leva in circúitu óculos tuos, et vide: omnes isti congregáti sunt, venérunt tibi; fílii tui de longe vénient et fíliæ tuæ de látere surgent.
 Isaías	Isa	23	60	5	Tunc vidébis, et áfflues; mirábitur et dilatábitur cor tuum: quando convérsa fúerit ad te multitúdo maris; fortitúdo géntium vénerit tibi.
 Isaías	Isa	23	60	6	Inundátio camelórum opériet te, dromedárii Mádian et Epha; omnes de Saba vénient, aurum et thus deferéntes, et laudem Dómino annuntiántes.
 Isaías	Isa	23	60	7	Omne pecus Cedar congregábitur tibi; aríetes Nábaioth ministrábunt tibi: offeréntur super placábili altári meo, et domum majestátis meæ glorificábo.
 Isaías	Isa	23	60	8	Qui sunt isti qui ut nubes volant, et quasi colúmbæ ad fenéstras suas?
 Isaías	Isa	23	60	9	Me enim ínsulæ exspéctant, et naves maris in princípio, ut addúcam fílios tuos de longe; argéntum eórum, et aurum eórum cum eis, nómini Dómini Dei tui, et Sancto Ísraël, quia glorificávit te.
 Isaías	Isa	23	60	10	Et ædificábunt fílii peregrinórum muros tuos, et reges eórum ministrábunt tibi; in indignatióne enim mea percússi te, et in reconciliatióne mea misértus sum tui.	b
 Isaías	Isa	23	60	11	Et aperiéntur portæ tuæ júgiter; die ac nocte non claudéntur, ut afferátur ad te fortitúdo géntium, et reges eárum adducántur.
 Isaías	Isa	23	60	12	Gens enim et regnum quod non servíerit tibi períbit, et gentes solitúdine vastabúntur.
 Isaías	Isa	23	60	13	Glória Líbani ad te véniet, ábies, et buxus, et pinus simul ad ornándum locum sanctificatiónis meæ; et locum pedum meórum glorificábo.
 Isaías	Isa	23	60	14	Et vénient ad te curvi fílii eórum qui humiliavérunt te, et adorábunt vestígia pedum tuórum omnes qui detrahébant tibi: et vocábunt te civitátem Dómini, Sion Sancti Ísraël.
 Isaías	Isa	23	60	15	Pro eo quod fuísti derelícta et ódio hábita, et non erat qui per te transíret: ponam te in supérbiam sæculórum, gáudium in generatiónem et generatiónem:
 Isaías	Isa	23	60	16	et suges lac géntium, et mamílla regum lactáberis; et scies quia ego Dóminus salvans te, et redémptor tuus, Fortis Jacob.
 Isaías	Isa	23	60	17	Pro áëre áfferam aurum, et pro ferro áfferam argéntum, et pro lignis æs, et pro lapídibus ferrum: et ponam visitatiónem tuam pacem, et præpósitos tuos justítiam.	b
 Isaías	Isa	23	60	18	Non audiétur ultra iníquitas in terra tua; vástitas et contrítio in términis tuis: et occupábit salus muros tuos, et portas tuas laudátio.
 Isaías	Isa	23	60	19	Non erit tibi ámplius sol ad lucéndum per diem, nec splendor lunæ illuminábit te: sed erit tibi Dóminus in lucem sempitérnam, et Deus tuus in glóriam tuam.
 Isaías	Isa	23	60	20	Non óccidet ultra sol tuus, et luna tua non minuétur, quia erit tibi Dóminus in lucem sempitérnam, et complebúntur dies luctus tui.
 Isaías	Isa	23	60	21	Pópulus autem tuus omnes justi; in perpétuum hæreditábunt terram: germen plantatiónis meæ, opus manus meæ ad glorificándum.
 Isaías	Isa	23	60	22	Mínimus erit in mille, et párvulus in gentem fortíssimam. Ego Dóminus in témpore ejus súbito fáciam istud.
 Isaías	Isa	23	61	1	Spíritus Dómini super me, eo quod únxerit Dóminus me; ad annuntiándum mansuétis misit me, ut medérer contrítis corde, et prædicárem captívis indulgéntiam, et clausis apertiónem;
 Isaías	Isa	23	61	2	ut prædicárem annum placábilem Dómino, et diem ultiónis Deo nostro; ut consolárer omnes lugéntes,
 Isaías	Isa	23	61	3	ut pónerem lugéntibus Sion, et darem eis corónam pro cínere, óleum gáudii pro luctu, pállium laudis pro spíritu mœróris; et vocabúntur in ea fortes justítiæ, plantátio Dómini ad glorificándum.
 Isaías	Isa	23	61	4	Et ædificábunt desérta a sǽculo, et ruínas antíquas érigent, et instaurábunt civitátes desértas, dissipátas in generatiónem et generatiónem.
 Isaías	Isa	23	61	5	Et stabunt aliéni, et pascent pécora vestra, et fílii peregrinórum agrícolæ et vinitóres vestri erunt.	b
 Isaías	Isa	23	61	6	Vos autem sacerdótes Dómini vocabímini: Minístri Dei nostri, dicétur vobis, fortitúdinem géntium comedétis, et in glória eárum superbiétis.
 Isaías	Isa	23	61	7	Pro confusióne vestra dúplici et rubóre, laudábunt partem suam; propter hoc in terra sua duplícia possidébunt, lætítia sempitérna erit eis.
 Isaías	Isa	23	61	8	Quia ego Dóminus díligens judícium, et ódio habens rapínam in holocáusto; et dabo opus eórum in veritáte, et fœdus perpétuum fériam eis.
 Isaías	Isa	23	61	9	Et scient in géntibus semen eórum, et germen eórum in médio populórum; omnes qui víderint eos cognóscent illos, quia isti sunt semen cui benedíxit Dóminus.
 Isaías	Isa	23	61	10	Gaudens gaudébo in Dómino, et exsultábit ánima mea in Deo meo, quia índuit me vestiméntis salútis, et induménto justítiæ circúmdedit me, quasi sponsum decorátum coróna, et quasi sponsam ornátam monílibus suis.	b
 Isaías	Isa	23	61	11	Sicut enim terra profert germen suum, et sicut hortus semen suum gérminat, sic Dóminus Deus germinábit justítiam et laudem coram univérsis géntibus.
 Isaías	Isa	23	62	1	Propter Sion non tacébo, et propter Jerúsalem non quiéscam, donec egrediátur ut splendor justus ejus, et salvátor ejus ut lampas accendátur.
 Isaías	Isa	23	62	2	Et vidébunt gentes justum tuum, et cuncti reges ínclytum tuum; et vocábitur tibi nomen novum, quod os Dómini nominábit.
 Isaías	Isa	23	62	3	Et eris coróna glóriæ in manu Dómini, et diadéma regni in manu Dei tui.
 Isaías	Isa	23	62	4	Non vocáberis ultra Derelícta, et terra tua non vocábitur ámplius Desoláta; sed vocáberis, Volúntas mea in ea, et terra tua Inhabitáta, quia complácuit Dómino in te, et terra tua inhabitábitur.
 Isaías	Isa	23	62	5	Habitábit enim júvenis cum vírgine, et habitábunt in te fílii tui; et gaudébit sponsus super sponsam, et gaudébit super te Deus tuus.
 Isaías	Isa	23	62	6	Super muros tuos, Jerúsalem, constítui custódes; tota die et tota nocte in perpétuum non tacébunt. Qui reminiscímini Dómini, ne taceátis,	b
 Isaías	Isa	23	62	7	et ne detis siléntium ei, donec stabíliat et donec ponat Jerúsalem laudem in terra.
 Isaías	Isa	23	62	8	Jurávit Dóminus in déxtera sua, et in bráchio fortitúdinis suæ: Si dédero tríticum tuum ultra cibum inimícis tuis; et si bíberint fílii aliéni vinum tuum in quo laborásti.
 Isaías	Isa	23	62	9	Quia qui cóngregant illud, cómedent, et laudábunt Dóminum; et qui compórtant illud, bibent in átriis sanctis meis.
 Isaías	Isa	23	62	10	Transíte, transíte per portas, præparáte viam pópulo: planum fácite iter, elígite lápides, et eleváte signum ad pópulos.	b
 Isaías	Isa	23	62	11	Ecce Dóminus audítum fecit in extrémis terræ: Dícite fíliæ Sion: Ecce Salvátor tuus venit; ecce merces ejus cum eo, et opus ejus coram illo.
 Isaías	Isa	23	62	12	Et vocábunt eos, Pópulus sanctus, redémpti a Dómino; tu autem vocáberis, Quæsíta cívitas, et non Derelícta.
 Isaías	Isa	23	63	1a	Quis est iste, qui venit de Edom, tinctis véstibus de Bosra? iste formósus in stola sua, grádiens in multitúdine fortitúdinis suæ?
 Isaías	Isa	23	63	1b	Ego qui loquor justítiam, et propugnátor sum ad salvándum.
 Isaías	Isa	23	63	2	Quare ergo rubrum est induméntum tuum, et vestiménta tua sicut calcántium in torculári?	b
 Isaías	Isa	23	63	3	Tórcular calcávi solus, et de géntibus non est vir mecum; calcávi eos in furóre meo, et conculcávi eos in ira mea: et aspérsus est sanguis eórum super vestiménta mea, et ómnia induménta mea inquinávi.	b
 Isaías	Isa	23	63	4	Dies enim ultiónis in corde meo; annus redemptiónis meæ venit.
 Isaías	Isa	23	63	5	Circumspéxi, et non erat auxiliátor; quæsívi, et non fuit qui adjuváret: et salvávit mihi bráchium meum, et indignátio mea ipsa auxiliáta est mihi.
 Isaías	Isa	23	63	6	Et conculcávi pópulos in furóre meo, et inebriávi eos in indignatióne mea, et detráxi in terram virtútem eórum.
 Isaías	Isa	23	63	7	Miseratiónum Dómini recordábor; laudem Dómini super ómnibus quæ réddidit nobis Dóminus, et super multitúdinem bonórum dómui Ísraël, quæ largítus est eis secúndum indulgéntiam suam, et secúndum multitúdinem misericordiárum suárum.	b
 Isaías	Isa	23	63	8	Et dixit: Verúmtamen pópulus meus est, fílii non negántes; et factus est eis salvátor.
 Isaías	Isa	23	63	9	In omni tribulatióne eórum non est tribulátus, et ángelus faciéi ejus salvávit eos: in dilectióne sua et in indulgéntia sua ipse redémit eos, et portávit eos, et elevávit eos cunctis diébus sǽculi.
 Isaías	Isa	23	63	10	Ipsi autem ad iracúndiam provocavérunt, et afflixérunt spíritum Sancti ejus: et convérsus est eis in inimícum, et ipse debellávit eos.
 Isaías	Isa	23	63	11a	Et recordátus est diérum sǽculi Móysi, et pópuli sui.
 Isaías	Isa	23	63	11b	Ubi est qui edúxit eos de mari cum pastóribus gregis sui? Ubi est qui pósuit in médio ejus spíritum Sancti sui;
 Isaías	Isa	23	63	12	qui edúxit ad déxteram Móysen, bráchio majestátis suæ; qui scidit aquas ante eos, ut fáceret sibi nomen sempitérnum;
 Isaías	Isa	23	63	13	qui edúxit eos per abýssos, quasi equum in desérto non impingéntem?
 Isaías	Isa	23	63	14	Quasi ánimal in campo descéndens, spíritus Dómini ductor ejus fuit. Sic adduxísti pópulum tuum, ut fáceres tibi nomen glóriæ.
 Isaías	Isa	23	63	15	Atténde de cælo, et vide de habitáculo sancto tuo, et glóriæ tuæ. Ubi est zelus tuus, et fortitúdo tua, multitúdo víscerum tuórum et miseratiónum tuárum? Super me continuérunt se.
 Isaías	Isa	23	63	16	Tu enim pater noster: et Ábraham nescívit nos, et Ísraël ignorávit nos: tu, Dómine, pater noster, redémptor noster, a sǽculo nomen tuum.	b
 Isaías	Isa	23	63	17	Quare erráre nos fecísti, Dómine, de viis tuis; indurásti cor nostrum ne timerémus te? Convértere propter servos tuos, tribus hæreditátis tuæ.
 Isaías	Isa	23	63	18	Quasi níhilum possedérunt pópulum sanctum tuum: hostes nostri conculcavérunt sanctificatiónem tuam.
 Isaías	Isa	23	63	19	Facti sumus quasi in princípio, cum non dominaréris nostri, neque invocarétur nomen tuum super nos.
 Isaías	Isa	23	64	1	Útinam dirúmperes cælos, et descénderes; a fácie tua montes deflúerent;
 Isaías	Isa	23	64	2	sicut exústio ignis tabéscerent, aquæ ardérent igni: ut notum fíeret nomen tuum inimícis tuis; a fácie tua gentes turbaréntur.
 Isaías	Isa	23	64	3	Cum féceris mirabília, non sustinébimus; descendísti, et a fácie tua montes defluxérunt.
 Isaías	Isa	23	64	4	A sǽculo non audiérunt, neque áuribus percepérunt; óculus non vidit, Deus, absque te, quæ præparásti exspectántibus te.	b
 Isaías	Isa	23	64	5a	Occurrísti lætánti, et faciénti justítiam; in viis tuis recordabúntur tui.
 Isaías	Isa	23	64	5b	Ecce tu irátus es, et peccávimus; in ipsis fúimus semper, et salvábimur.
 Isaías	Isa	23	64	6	Et facti sumus ut immúndus omnes nos, et quasi pannus menstruátæ univérsæ justítiæ nostræ; et cecídimus quasi fólium univérsi, et iniquitátes nostræ quasi ventus abstulérunt nos.
 Isaías	Isa	23	64	7	Non est qui ínvocet nomen tuum; qui consúrgat, et téneat te. Abscondísti fáciem tuam a nobis, et allisísti nos in manu iniquitátis nostræ.
 Isaías	Isa	23	64	8	Et nunc, Dómine, pater noster es tu, nos vero lutum; et fictor noster tu, et ópera mánuum tuárum omnes nos.
 Isaías	Isa	23	64	9	Ne irascáris, Dómine, satis, et ne ultra memíneris iniquitátis nostræ; ecce, réspice, pópulus tuus omnes nos.
 Isaías	Isa	23	64	10	Cívitas Sancti tui facta est desérta, Sion desérta facta est, Jerúsalem desoláta est.
 Isaías	Isa	23	64	11	Domus sanctificatiónis nostræ et glóriæ nostræ, ubi laudavérunt te patres nostri, facta est in exustiónem ignis, et ómnia desiderabília nostra versa sunt in ruínas.
 Isaías	Isa	23	64	12	Numquid super his continébis te, Dómine; tacébis, et afflíges nos veheménter?
 Isaías	Isa	23	65	1	Quæsiérunt me qui ante non interrogábant; invenérunt qui non quæsiérunt me. Dixi: Ecce ego, ecce ego, ad gentem quæ non invocábat nomen meum.
 Isaías	Isa	23	65	2	Expándi manus meas tota die ad pópulum incrédulum, qui gráditur in via non bona post cogitatiónes suas.
 Isaías	Isa	23	65	3	Pópulus qui ad iracúndiam próvocat me ante fáciem meam semper; qui ímmolant in hortis, et sacríficant super láteres;
 Isaías	Isa	23	65	4	qui hábitant in sepúlchris, et in delúbris idolórum dórmiunt; qui cómedunt carnem suíllam, et jus profánum in vasis eórum;
 Isaías	Isa	23	65	5	qui dicunt: Recéde a me, non appropínques mihi, quia immúndus es. Isti fumus erunt in furóre meo, ignis ardens tota die.
 Isaías	Isa	23	65	6	Ecce scriptum est coram me: Non tacébo, sed reddam, et retríbuam in sinum eórum.
 Isaías	Isa	23	65	7	Iniquitátes vestras, et iniquitátes patrum vestrórum simul, dicit Dóminus; qui sacrificavérunt super montes, et super colles exprobravérunt mihi; et remétiar opus eórum primum in sinu eórum.
 Isaías	Isa	23	65	8	Hæc dicit Dóminus: Quómodo si inveniátur granum in botro, et dicátur: Ne díssipes illud, quóniam benedíctio est: sic fáciam propter servos meos, ut non dispérdam totum.	b
 Isaías	Isa	23	65	9	Et edúcam de Jacob semen, et de Juda possidéntem montes meos; et hæreditábunt eam elécti mei, et servi mei habitábunt ibi.
 Isaías	Isa	23	65	10	Et erunt campéstria in caulas gregum, et vallis Achor in cubíle armentórum, pópulo meo qui requisiérunt me.
 Isaías	Isa	23	65	11	Et vos qui dereliquístis Dóminum, qui oblíti estis montem sanctum meum, qui pónitis fortúnæ mensam, et libátis super eam:
 Isaías	Isa	23	65	12	numerábo vos in gládio, et omnes in cæde corruétis: pro eo quod vocávi, et non respondístis; locútus sum, et non audístis; et faciebátis malum in óculis meis, et quæ nólui elegístis.
 Isaías	Isa	23	65	13	Propter hoc hæc dicit Dóminus Deus: Ecce servi mei cómedent, et vos esuriétis; ecce servi mei bibent, et vos sitiétis;
 Isaías	Isa	23	65	14	ecce servi mei lætabúntur, et vos confundémini; ecce servi mei laudábunt præ exsultatióne cordis, et vos clamábitis præ dolóre cordis, et præ contritióne spíritus ululábitis,
 Isaías	Isa	23	65	15	et dimittétis nomen vestrum in juraméntum eléctis meis; et interfíciet te Dóminus Deus, et servos suos vocábit nómine álio:
 Isaías	Isa	23	65	16	in quo qui benedíctus est super terram benedicétur in Deo, amen, et qui jurat in terra jurábit in Deo, amen: quia oblivióni tráditæ sunt angústiæ prióres, et quia abscónditæ sunt ab óculis meis.
 Isaías	Isa	23	65	17	Ecce enim ego creo cælos novos, et terram novam; et non erunt in memória prióra, et non ascéndent super cor.	b
 Isaías	Isa	23	65	18	Sed gaudébitis et exsultábitis usque in sempitérnum in his quæ ego creo: quia ecce ego creo Jerúsalem exsultatiónem, et pópulum ejus gáudium.
 Isaías	Isa	23	65	19	Et exsultábo in Jerúsalem, et gaudébo in pópulo meo, et non audiétur in eo ultra vox fletus et vox clamóris.
 Isaías	Isa	23	65	20	Non erit ibi ámplius infans diérum, et senex qui non ímpleat dies suos, quóniam puer centum annórum moriétur, et peccátor centum annórum maledíctus erit.
 Isaías	Isa	23	65	21	Et ædificábunt domos, et habitábunt; et plantábunt víneas, et cómedent fructus eárum.
 Isaías	Isa	23	65	22	Non ædificábunt, et álius habitábit; non plantábunt, et álius cómedet: secúndum enim dies ligni erunt dies pópuli mei, et ópera mánuum eórum inveterábunt.
 Isaías	Isa	23	65	23	Elécti mei non laborábunt frustra, neque generábunt in conturbatióne, quia semen benedictórum Dómini est, et nepótes eórum cum eis.
 Isaías	Isa	23	65	24	Erítque ántequam clament, ego exáudiam; adhuc illis loquéntibus, ego áudiam.
 Isaías	Isa	23	65	25	Lupus et agnus pascéntur simul, leo et bos cómedent páleas, et serpénti pulvis panis ejus. Non nocébunt, neque occídent in omni monte sancto meo, dicit Dóminus.
 Isaías	Isa	23	66	1	Hæc dicit Dóminus: Cælum sedes mea, terra autem scabéllum pedum meórum. Quæ est ista domus quam ædificábitis mihi? et quis est iste locus quiétis meæ?
 Isaías	Isa	23	66	2	Ómnia hæc manus mea fecit, et facta sunt univérsa ista, dicit Dóminus; ad quem autem respíciam, nisi ad paupérculum, et contrítum spíritu, et treméntem sermónes meos?
 Isaías	Isa	23	66	3	Qui ímmolat bovem, quasi qui interfíciat virum; qui mactat pecus, quasi qui excérebret canem; qui offert oblatiónem, quasi qui sánguinem suíllum ófferat; qui recordátur thuris, quasi qui benedícat idólo. Hæc ómnia elegérunt in viis suis, et in abominatiónibus suis ánima eórum delectáta est.
 Isaías	Isa	23	66	4	Unde et ego éligam illusiónes eórum, et quæ timébant addúcam eis; quia vocávi, et non erat qui respondéret; locútus sum, et non audiérunt; fecerúntque malum in óculis meis, et quæ nólui elegérunt.
 Isaías	Isa	23	66	5	Audíte verbum Dómini, qui trémitis ad verbum ejus. Dixérunt fratres vestri odiéntes vos, et abjiciéntes propter nomen meum: Glorificétur Dóminus, et vidébimus in lætítia vestra; ipsi autem confundéntur.	b
 Isaías	Isa	23	66	6	Vox pópuli de civitáte, vox de templo, vox Dómini reddéntis retributiónem inimícis suis.
 Isaías	Isa	23	66	7	Ántequam parturíret, péperit; ántequam veníret partus ejus, péperit másculum.	b
 Isaías	Isa	23	66	8	Quis audívit umquam tale? et quis vidit huic símile? numquid partúriet terra in die una, aut pariétur gens simul, quia parturívit et péperit Sion fílios suos?
 Isaías	Isa	23	66	9	Numquid ego qui álios párere fácio, ipse non páriam? dicit Dóminus. Si ego, qui generatiónem céteris tríbuo, stérilis ero? ait Dóminus Deus tuus.
 Isaías	Isa	23	66	10	Lætámini cum Jerúsalem et exsultáte in ea, omnes qui dilígitis eam; gaudéte cum ea gáudio, univérsi qui lugétis super eam:
 Isaías	Isa	23	66	11	ut sugátis et repleámini ab úbere consolatiónis ejus; ut mulgeátis et delíciis affluátis ab omnímoda glória ejus.
 Isaías	Isa	23	66	12	Quia hæc dicit Dóminus: Ecce ego declinábo super eam quasi flúvium pacis, et quasi torréntem inundántem glóriam géntium, quam sugétis: ad úbera portabímini, et super génua blandiéntur vobis.
 Isaías	Isa	23	66	13	Quómodo si cui mater blandiátur, ita ego consolábor vos, et in Jerúsalem consolabímini.
 Isaías	Isa	23	66	14a	Vidébitis, et gaudébit cor vestrum, et ossa vestra quasi herba germinábunt.
 Isaías	Isa	23	66	14b	Et cognoscétur manus Dómini servis ejus, et indignábitur inimícis suis.
 Isaías	Isa	23	66	15	Quia ecce Dóminus in igne véniet, et quasi turbo quadrígæ ejus, réddere in indignatióne furórem suum et increpatiónem suam in flamma ignis:
 Isaías	Isa	23	66	16	quia in igne Dóminus dijudicábit, et in gládio suo ad omnem carnem; et multiplicabúntur interfécti a Dómino,
 Isaías	Isa	23	66	17	qui sanctificabántur et mundos se putábant in hortis post jánuam intrínsecus, qui comedébant carnem suíllam, et abominatiónem et murem: simul consuméntur, dicit Dóminus.
 Isaías	Isa	23	66	18	Ego autem ópera eórum et cogitatiónes eórum vénio ut cóngregem, cum ómnibus géntibus et linguis: et vénient, et vidébunt glóriam meam.	b
 Isaías	Isa	23	66	19	Et ponam in eis signum, et mittam ex eis qui salváti fúerint, ad gentes in mare, in Áfricam, et Lýdiam, tendéntes sagíttam; in Itáliam et Grǽciam, ad ínsulas longe, ad eos qui non audiérunt de me, et non vidérunt glóriam meam. Et annuntiábunt glóriam meam géntibus;
 Isaías	Isa	23	66	20	et addúcent omnes fratres vestros de cunctis géntibus donum Dómino, in equis, et in quadrígis, et in lectícis, et in mulis, et in carrúcis, ad montem sanctum meum Jerúsalem, dicit Dóminus: quómodo si ínferant fílii Ísraël munus in vase mundo in domum Dómini.
 Isaías	Isa	23	66	21	Et assúmam ex eis in sacerdótes et Levítas, dicit Dóminus.
 Isaías	Isa	23	66	22	Quia sicut cæli novi et terra nova, quæ ego fácio stare coram me, dicit Dóminus, sic stabit semen vestrum et nomen vestrum.	b
 Isaías	Isa	23	66	23	Et erit mensis ex mense, et sábbatum ex sábbato: véniet omnis caro ut adóret coram fácie mea, dicit Dóminus.
 Isaías	Isa	23	66	24	Et egrediéntur, et vidébunt cadávera virórum qui prævaricáti sunt in me; vermis eórum non moriétur, et ignis eórum non extinguétur: et erunt usque ad satietátem visiónis omni carni.
 #	Jeremías	Jer	Prophetía Jeremíæ
 Jeremías	Jer	24	1	1	Verba Jeremíæ fílii Helcíæ, de sacerdótibus qui fuérunt in Ánathoth, in terra Bénjamin.
 Jeremías	Jer	24	1	2	Quod factum est verbum Dómini ad eum in diébus Josíæ fílii Amon, regis Juda, in tertiodécimo anno regni ejus.
 Jeremías	Jer	24	1	3	Et factum est in diébus Jóakim fílii Josíæ, regis Juda, usque ad consummatiónem undécimi anni Sedecíæ, fílii Josíæ, regis Juda, usque ad transmigratiónem Jerúsalem, in mense quinto.
 Jeremías	Jer	24	1	4	Et factum est verbum Dómini ad me, dicens:	b
 Jeremías	Jer	24	1	5	Priúsquam te formárem in útero, novi te, et ántequam exíres de vulva, sanctificávi te, et prophétam in géntibus dedi te.
 Jeremías	Jer	24	1	6	Et dixi: A, a, a, Dómine Deus, ecce néscio loqui, quia puer ego sum.
 Jeremías	Jer	24	1	7	Et dixit Dóminus ad me: Noli dícere: Puer sum: quóniam ad ómnia quæ mittam te ibis, et univérsa quæcúmque mandávero tibi loquéris.
 Jeremías	Jer	24	1	8	Ne tímeas a fácie eórum, quia tecum ego sum ut éruam te, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	1	9	Et misit Dóminus manum suam, et tétigit os meum, et dixit Dóminus ad me: Ecce dedi verba mea in ore tuo:
 Jeremías	Jer	24	1	10	ecce constítui te hódie super gentes et super regna, ut evéllas, et déstruas, et dispérdas, et díssipes, et ædífices, et plantes.
 Jeremías	Jer	24	1	11	Et factum est verbum Dómini ad me, dicens: Quid tu vides, Jeremía? Et dixi: Virgam vigilántem ego vídeo.	b
 Jeremías	Jer	24	1	12	Et dixit Dóminus ad me: Bene vidísti: quia vigilábo ego super verbo meo, ut fáciam illud.
 Jeremías	Jer	24	1	13	Et factum est verbum Dómini secúndo ad me, dicens: Quid tu vides? Et dixi: Ollam succénsam ego vídeo, et fáciem ejus a fácie aquilónis.
 Jeremías	Jer	24	1	14	Et dixit Dóminus ad me: Ab aquilóne pandétur malum super omnes habitatóres terræ:
 Jeremías	Jer	24	1	15	quia ecce ego convocábo omnes cognatiónes regnórum aquilónis, ait Dóminus: et vénient, et ponent unusquísque sólium suum in intróitu portárum Jerúsalem, et super omnes muros ejus in circúitu, et super univérsas urbes Juda:
 Jeremías	Jer	24	1	16	et loquar judícia mea cum eis super omnem malítiam eórum qui dereliquérunt me, et libavérunt diis aliénis, et adoravérunt opus mánuum suárum.
 Jeremías	Jer	24	1	17	Tu ergo, accínge lumbos tuos, et surge, et lóquere ad eos ómnia quæ ego præcípio tibi. Ne formídes a fácie eórum, nec enim timére te fáciam vultum eórum.	b
 Jeremías	Jer	24	1	18	Ego quippe dedi te hódie in civitátem munítam, et in colúmnam férream, et in murum ǽreum, super omnem terram, régibus Juda, princípibus ejus, et sacerdótibus, et pópulo terræ.
 Jeremías	Jer	24	1	19	Et bellábunt advérsum te, et non prævalébunt, quia ego tecum sum, ait Dóminus, ut líberem te.
 Jeremías	Jer	24	2	1	Et factum est verbum Dómini ad me, dicens:
 Jeremías	Jer	24	2	2	Vade, et clama in áuribus Jerúsalem, dicens: Hæc dicit Dóminus: Recordátus sum tui, míserans adolescéntiam tuam, et caritátem desponsatiónis tuæ, quando secúta es me in desérto, in terra quæ non seminátur.
 Jeremías	Jer	24	2	3	Sanctus Ísraël Dómino, primítiæ frugum ejus: omnes qui dévorant eum delínquunt: mala vénient super eos, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	2	4	Audíte verbum Dómini, domus Jacob, et omnes cognatiónes domus Ísraël.	b
 Jeremías	Jer	24	2	5	Hæc dicit Dóminus: Quid invenérunt patres vestri in me iniquitátis, quia elongavérunt a me, et ambulavérunt post vanitátem, et vani facti sunt?
 Jeremías	Jer	24	2	6	Et non dixérunt: Ubi est Dóminus qui ascéndere nos fecit de terra Ægýpti; qui tradúxit nos per desértum, per terram inhabitábilem et ínviam, per terram sitis, et imáginem mortis, per terram in qua non ambulávit vir, neque habitávit homo?
 Jeremías	Jer	24	2	7	Et indúxi vos in terram Carméli, ut comederétis fructum ejus et óptima illíus: et ingréssi contaminástis terram meam, et hæreditátem meam posuístis in abominatiónem.
 Jeremías	Jer	24	2	8	Sacerdótes non dixérunt: Ubi est Dóminus? et tenéntes legem nesciérunt me, et pastóres prævaricáti sunt in me, et prophétæ prophetavérunt in Baal, et idóla secúti sunt.
 Jeremías	Jer	24	2	9	Proptérea adhuc judício conténdam vobíscum, ait Dóminus, et cum fíliis vestris disceptábo.
 Jeremías	Jer	24	2	10	Transíte ad ínsulas Cethim, et vidéte: et in Cedar míttite, et consideráte veheménter: et vidéte si factum est hujuscémodi:	b
 Jeremías	Jer	24	2	11	si mutávit gens deos suos, et certe ipsi non sunt dii: pópulus vero meus mutávit glóriam suam in idólum.
 Jeremías	Jer	24	2	12	Obstupéscite, cæli, super hoc, et portæ ejus, desolámini veheménter, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	2	13	Duo enim mala fecit pópulus meus: me dereliquérunt fontem aquæ vivæ, et fodérunt sibi cistérnas, cistérnas dissipátas, quia continére non valent aquas.
 Jeremías	Jer	24	2	14	Numquid servus est Ísraël, aut vernáculus? quare ergo factus est in prædam?	b
 Jeremías	Jer	24	2	15	Super eum rugiérunt leónes, et dedérunt vocem suam: posuérunt terram ejus in solitúdinem. Civitátes ejus exústæ sunt, et non est qui hábitet in eis.
 Jeremías	Jer	24	2	16	Fílii quoque Mémpheos et Taphnes constupravérunt te usque ad vérticem.
 Jeremías	Jer	24	2	17	Numquid non istud factum est tibi, quia dereliquísti Dóminum Deum tuum eo témpore quo ducébat te per viam?
 Jeremías	Jer	24	2	18	Et nunc quid tibi vis in via Ægýpti, ut bibas aquam túrbidam? et quid tibi cum via Assyriórum, ut bibas aquam flúminis?	b
 Jeremías	Jer	24	2	19	Árguet te malítia tua, et avérsio tua increpábit te. Scito et vide quia malum et amárum est reliquísse te Dóminum Deum tuum, et non esse timórem mei apud te, dicit Dóminus Deus exercítuum.
 Jeremías	Jer	24	2	20	A sǽculo confregísti jugum meum: rupísti víncula mea, et dixísti: Non sérviam. In omni enim colle sublími, et sub omni ligno frondóso, tu prosternebáris méretrix.
 Jeremías	Jer	24	2	21	Ego autem plantávi te víneam eléctam, omne semen verum: quómodo ergo convérsa es mihi in pravum, vínea aliéna?
 Jeremías	Jer	24	2	22	Si láveris te nitro, et multiplicáveris tibi herbam borith, maculáta es in iniquitáte tua coram me, dicit Dóminus Deus.	b
 Jeremías	Jer	24	2	23	Quómodo dicis: Non sum pollúta; post Báalim non ambulávi? Vide vias tuas in conválle; scito quid féceris: cursor levis éxplicans vias suas.
 Jeremías	Jer	24	2	24	Ónager assuétus in solitúdine, in desidério ánimæ suæ attráxit ventum amóris sui: nullus avértet eam: omnes qui quǽrunt eam non defícient: in ménstruis ejus invénient eam.
 Jeremías	Jer	24	2	25	Próhibe pedem tuum a nuditáte, et guttur tuum a siti. Et dixísti: Desperávi: nequáquam fáciam: adamávi quippe aliénos, et post eos ambulábo.
 Jeremías	Jer	24	2	26	Quómodo confúnditur fur quando deprehénditur, sic confúsi sunt domus Ísraël, ipsi et reges eórum, príncipes, et sacerdótes, et prophétæ eórum,	b
 Jeremías	Jer	24	2	27	dicéntes ligno: Pater meus es tu: et lápidi: Tu me genuísti. Vertérunt ad me tergum et non fáciem, et in témpore afflictiónis suæ dicent: Surge, et líbera nos.
 Jeremías	Jer	24	2	28	Ubi sunt dii tui quos fecísti tibi? surgant, et líberent te in témpore afflictiónis tuæ: secúndum númerum quippe civitátum tuárum erant dii tui, Juda.
 Jeremías	Jer	24	2	29	Quid vultis mecum judício conténdere? omnes dereliquístis me, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	2	30	Frustra percússi fílios vestros: disciplínam non recepérunt. Devorávit gládius vester prophétas vestros: quasi leo vastátor
 Jeremías	Jer	24	2	31a	generátio vestra.
 Jeremías	Jer	24	2	31b	Vidéte verbum Dómini: numquid solitúdo factus sum Israéli, aut terra serótina? quare ergo dixit pópulus meus: Recéssimus; non veniémus ultra ad te?
 Jeremías	Jer	24	2	32	Numquid obliviscétur virgo ornaménti sui, aut sponsa fásciæ pectorális suæ? pópulus vero meus oblítus est mei diébus innúmeris.
 Jeremías	Jer	24	2	33	Quid níteris bonam osténdere viam tuam ad quæréndam dilectiónem, quæ ínsuper et malítias tuas docuísti vias tuas,
 Jeremías	Jer	24	2	34	et in alis tuis invéntus est sanguis animárum páuperum et innocéntum? non in fossis invéni eos, sed in ómnibus quæ supra memorávi.
 Jeremías	Jer	24	2	35	Et dixísti: Absque peccáto et ínnocens ego sum, et proptérea avertátur furor tuus a me. Ecce ego judício conténdam tecum, eo quod díxeris: Non peccávi.
 Jeremías	Jer	24	2	36	Quam vilis facta es nimis, íterans vias tuas! et ab Ægýpto confundéris, sicut confúsa es ab Assur.	b
 Jeremías	Jer	24	2	37	Nam et ab ista egrediéris, et manus tuæ erunt super caput tuum: quóniam obtrívit Dóminus confidéntiam tuam, et nihil habébis prósperum in ea.
 Jeremías	Jer	24	3	1	Vulgo dícitur: Si dimíserit vir uxórem suam, et recédens ab eo dúxerit virum álterum, numquid revertétur ad eam ultra? numquid non pollúta et contamináta erit múlier illa? Tu autem fornicáta es cum amatóribus multis: tamen revértere ad me, dicit Dóminus, et ego suscípiam te.
 Jeremías	Jer	24	3	2	Leva óculos tuos in diréctum, et vide ubi non prostráta sis. In viis sedébas, exspéctans eos quasi latro in solitúdine: et polluísti terram in fornicatiónibus tuis, et in malítiis tuis.
 Jeremías	Jer	24	3	3	Quam ob rem prohíbitæ sunt stillæ pluviárum, et serótinus imber non fuit. Frons mulíeris meretrícis facta est tibi; noluísti erubéscere.
 Jeremías	Jer	24	3	4	Ergo saltem ámodo voca me: Pater meus, dux virginitátis meæ tu es:
 Jeremías	Jer	24	3	5	numquid irascéris in perpétuum, aut perseverábis in finem? ecce locúta es, et fecísti mala, et potuísti.
 Jeremías	Jer	24	3	6	Et dixit Dóminus ad me in diébus Josíæ regis: Numquid vidísti quæ fécerit aversátrix Ísraël? Ábiit sibímet super omnem montem excélsum, et sub omni ligno frondóso, et fornicáta est ibi.	b
 Jeremías	Jer	24	3	7	Et dixi, cum fecísset hæc ómnia: Ad me revértere: et non est revérsa. Et vidit prævaricátrix soror ejus Juda
 Jeremías	Jer	24	3	8	quia pro eo quod mœcháta esset aversátrix Ísraël, dimisíssem eam, et dedíssem ei libéllum repúdii: et non tímuit prævaricátrix Juda soror ejus, sed ábiit, et fornicáta est étiam ipsa:
 Jeremías	Jer	24	3	9	et facilitáte fornicatiónis suæ contaminávit terram, et mœcháta est cum lápide et ligno:
 Jeremías	Jer	24	3	10	et in ómnibus his non est revérsa ad me prævaricátrix soror ejus Juda in toto corde suo, sed in mendácio, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	3	11	Et dixit Dóminus ad me: Justificávit ánimam suam aversátrix Ísraël, comparatióne prævaricatrícis Judæ.	b
 Jeremías	Jer	24	3	12	Vade, et clama sermónes istos contra aquilónem, et dices: Revértere, aversátrix Ísraël, ait Dóminus, et non avértam fáciem meam a vobis, quia sanctus ego sum, dicit Dóminus, et non iráscar in perpétuum.
 Jeremías	Jer	24	3	13	Verúmtamen scito iniquitátem tuam, quia in Dóminum Deum tuum prævaricáta es, et dispersísti vias tuas aliénis sub omni ligno frondóso, et vocem meam non audísti, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	3	14	Convertímini, fílii reverténtes, dicit Dóminus, quia ego vir vester: et assúmam vos unum de civitáte, et duos de cognatióne, et introdúcam vos in Sion.
 Jeremías	Jer	24	3	15	Et dabo vobis pastóres juxta cor meum, et pascent vos sciéntia et doctrína.
 Jeremías	Jer	24	3	16	Cumque multiplicáti fuéritis, et crevéritis in terra in diébus illis, ait Dóminus, non dicent ultra: Arca testaménti Dómini: neque ascéndet super cor, neque recordabúntur illíus, nec visitábitur, nec fiet ultra.
 Jeremías	Jer	24	3	17	In témpore illo vocábunt Jerúsalem sólium Dómini: et congregabúntur ad eam omnes gentes in nómine Dómini in Jerúsalem, et non ambulábunt post pravitátem cordis sui péssimi.
 Jeremías	Jer	24	3	18	In diébus illis ibit domus Juda ad domum Ísraël, et vénient simul de terra aquilónis ad terram quam dedi pátribus vestris.
 Jeremías	Jer	24	3	19	Ego autem dixi: Quómodo ponam te in fílios, et tríbuam tibi terram desiderábilem, hæreditátem præcláram exercítuum géntium? Et dixi: Patrem vocábis me, et post me íngredi non cessábis.	b
 Jeremías	Jer	24	3	20	Sed quómodo si contémnat múlier amatórem suum, sic contémpsit me domus Ísraël, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	3	21	Vox in viis audíta est, plorátus et ululátus filiórum Ísraël: quóniam iníquam fecérunt viam suam; oblíti sunt Dómini Dei sui.
 Jeremías	Jer	24	3	22a	Convertímini, fílii reverténtes, et sanábo aversiónes vestras.
 Jeremías	Jer	24	3	22b	Ecce nos venímus ad te: tu enim es Dóminus Deus noster.
 Jeremías	Jer	24	3	23	Vere mendáces erant colles, et multitúdo móntium: vere in Dómino Deo nostro salus Ísraël.
 Jeremías	Jer	24	3	24	Confúsio comédit labórem patrum nostrórum ab adolescéntia nostra: greges eórum, et arménta eórum, fílios eórum, et fílias eórum.
 Jeremías	Jer	24	3	25	Dormiémus in confusióne nostra, et opériet nos ignomínia nostra: quóniam Dómino Deo nostro peccávimus nos, et patres nostri, ab adolescéntia nostra usque ad diem hanc: et non audívimus vocem Dómini Dei nostri.
 Jeremías	Jer	24	4	1	Si revérteris, Ísraël, ait Dóminus, ad me convértere: si abstúleris offendícula tua a fácie mea, non commovéberis.
 Jeremías	Jer	24	4	2	Et jurábis: Vivit Dóminus in veritáte, et in judício, et in justítia: et benedícent eum gentes, ipsúmque laudábunt.
 Jeremías	Jer	24	4	3	Hæc enim dicit Dóminus viro Juda et Jerúsalem: Nováte vobis novále, et nolíte sérere super spinas.	b
 Jeremías	Jer	24	4	4	Circumcidímini Dómino, et auférte præpútia córdium vestrórum, viri Juda, et habitatóres Jerúsalem: ne forte egrediátur ut ignis indignátio mea, et succendátur, et non sit qui extínguat, propter malítiam cogitatiónum vestrárum.
 Jeremías	Jer	24	4	5	Annuntiáte in Juda, et in Jerúsalem audítum fácite: loquímini, et cánite tuba in terra, clamáte fórtiter, et dícite: Congregámini, et ingrediámur civitátes munítas.	b
 Jeremías	Jer	24	4	6	Leváte signum in Sion; confortámini, nolíte stare: quia malum ego addúco ab aquilóne, et contritiónem magnam.
 Jeremías	Jer	24	4	7	Ascéndit leo de cubíli suo, et prædo géntium se levávit: egréssus est de loco suo ut ponat terram tuam in solitúdinem: civitátes tuæ vastabúntur, remanéntes absque habitatóre.
 Jeremías	Jer	24	4	8	Super hoc accíngite vos cilíciis; plángite, et ululáte: quia non est avérsa ira furóris Dómini a nobis.
 Jeremías	Jer	24	4	9	Et erit in die illa, dicit Dóminus: períbit cor regis, et cor príncipum, et obstupéscent sacerdótes, et prophétæ consternabúntur.
 Jeremías	Jer	24	4	10	Et dixi: Heu! heu! heu! Dómine Deus, ergóne decepísti pópulum istum et Jerúsalem, dicens: Pax erit vobis: et ecce pervénit gládius usque ad ánimam?	b
 Jeremías	Jer	24	4	11	In témpore illo dicétur pópulo huic et Jerúsalem: Ventus urens in viis quæ sunt in desérto viæ fíliæ pópuli mei, non ad ventilándum et ad purgándum.	b
 Jeremías	Jer	24	4	12	Spíritus plenus ex his véniet mihi, et nunc ego loquar judícia mea cum eis.
 Jeremías	Jer	24	4	13	Ecce quasi nubes ascéndet, et quasi tempéstas currus ejus: velocióres áquilis equi illíus. Væ nobis, quóniam vastáti sumus.
 Jeremías	Jer	24	4	14	Lava a malítia cor tuum, Jerúsalem, ut salva fias: úsquequo morabúntur in te cogitatiónes nóxiæ?	b
 Jeremías	Jer	24	4	15	Vox enim annuntiántis a Dan, et notum faciéntis idólum de monte Éphraim.
 Jeremías	Jer	24	4	16	Dícite géntibus: Ecce audítum est in Jerúsalem custódes veníre de terra longínqua, et dare super civitátes Juda vocem suam:
 Jeremías	Jer	24	4	17	quasi custódes agrórum facti sunt super eam in gyro, quia me ad iracúndiam provocávit, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	4	18	Viæ tuæ et cogitatiónes tuæ fecérunt hæc tibi: ista malítia tua, quia amára, quia tétigit cor tuum.
 Jeremías	Jer	24	4	19	Ventrem meum, ventrem meum dóleo; sensus cordis mei turbáti sunt in me. Non tacébo, quóniam vocem búccinæ audívit ánima mea, clamórem prœ́lii.
 Jeremías	Jer	24	4	20	Contrítio super contritiónem vocáta est, et vastáta est omnis terra: repénte vastáta sunt tabernácula mea; súbito pelles meæ.
 Jeremías	Jer	24	4	21	Úsquequo vidébo fugiéntem; áudiam vocem búccinæ?
 Jeremías	Jer	24	4	22	Quia stultus pópulus meus me non cognóvit: fílii insipiéntes sunt et vecórdes: sapiéntes sunt ut fáciant mala, bene autem fácere nesciérunt.	b
 Jeremías	Jer	24	4	23	Aspéxi terram, et ecce vácua erat et níhili; et cælos, et non erat lux in eis.	b
 Jeremías	Jer	24	4	24	Vidi montes, et ecce movebántur: et omnes colles conturbáti sunt.
 Jeremías	Jer	24	4	25	Intúitus sum, et non erat homo: et omne volátile cæli recéssit.
 Jeremías	Jer	24	4	26	Aspéxi, et ecce Carmélus desértus, et omnes urbes ejus destrúctæ sunt a fácie Dómini, et a fácie iræ furóris ejus.
 Jeremías	Jer	24	4	27	Hæc enim dicit Dóminus: Desérta erit omnis terra, sed tamen consummatiónem non fáciam.
 Jeremías	Jer	24	4	28	Lugébit terra, et mœrébunt cæli désuper, eo quod locútus sum. Cogitávi, et non pœnítuit me, nec avérsus sum ab eo.
 Jeremías	Jer	24	4	29	A voce équitis et mitténtis sagíttam fugit omnis cívitas: ingréssi sunt árdua, et ascendérunt rupes: univérsæ urbes derelíctæ sunt, et non hábitat in eis homo.
 Jeremías	Jer	24	4	30	Tu autem vastáta, quid fácies? cum vestíeris te cóccino, cum ornáta fúeris moníli áureo, et pínxeris stíbio óculos tuos, frustra componéris: contempsérunt te amatóres tui; ánimam tuam quærent.
 Jeremías	Jer	24	4	31	Vocem enim quasi parturiéntis audívi, angústias ut puérperæ: vox fíliæ Sion intermoriéntis, expandentísque manus suas: Væ mihi, quia defécit ánima mea propter interféctos!
 Jeremías	Jer	24	5	1	Circuíte vias Jerúsalem, et aspícite, et consideráte, et quǽrite in platéis ejus, an inveniátis virum faciéntem judícium, et quæréntem fidem: et propítius ero ei.
 Jeremías	Jer	24	5	2	Quod si étiam: Vivit Dóminus, díxerint, et hoc falso jurábunt.
 Jeremías	Jer	24	5	3	Dómine, óculi tui respíciunt fidem: percussísti eos, et non doluérunt; attrivísti eos, et renuérunt accípere disciplínam: induravérunt fácies suas supra petram, et noluérunt revérti.	b
 Jeremías	Jer	24	5	4	Ego autem dixi: Fórsitan páuperes sunt et stulti, ignorántes viam Dómini, judícium Dei sui.
 Jeremías	Jer	24	5	5	Ibo ígitur ad optimátes, et loquar eis: ipsi enim cognovérunt viam Dómini, judícium Dei sui: et ecce magis hi simul confregérunt jugum; rupérunt víncula.
 Jeremías	Jer	24	5	6	Idcírco percússit eos leo de silva; lupus ad vésperam vastávit eos: pardus vígilans super civitátes eórum: omnis qui egréssus fúerit ex eis capiétur: quia multiplicátæ sunt prævaricatiónes eórum; confortátæ sunt aversiónes eórum.
 Jeremías	Jer	24	5	7	Super quo propítius tibi esse pótero? fílii tui dereliquérunt me, et jurant in his qui non sunt dii. Saturávi eos, et mœcháti sunt, et in domo meretrícis luxuriabántur.	b
 Jeremías	Jer	24	5	8	Equi amatóres et emissárii facti sunt: unusquísque ad uxórem próximi sui hinniébat.
 Jeremías	Jer	24	5	9	Numquid super his non visitábo, dicit Dóminus, et in gente tali non ulciscétur ánima mea?
 Jeremías	Jer	24	5	10	Ascéndite muros ejus, et dissipáte: consummatiónem autem nolíte fácere: auférte propágines ejus, quia non sunt Dómini.
 Jeremías	Jer	24	5	11	Prævaricatióne enim prævaricáta est in me domus Ísraël, et domus Juda, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	5	12	Negavérunt Dóminum, et dixérunt: Non est ipse: neque véniet super nos malum: gládium et famem non vidébimus.
 Jeremías	Jer	24	5	13	Prophétæ fuérunt in ventum locúti, et respónsum non fuit in eis: hæc ergo evénient illis.
 Jeremías	Jer	24	5	14	Hæc dicit Dóminus Deus exercítuum: Quia locúti estis verbum istud, ecce ego do verba mea in ore tuo in ignem, et pópulum istum in ligna, et vorábit eos.	b
 Jeremías	Jer	24	5	15	Ecce ego addúcam super vos gentem de longínquo, domus Ísraël, ait Dóminus: gentem robústam, gentem antíquam, gentem cujus ignorábis linguam, nec intélliges quid loquátur.
 Jeremías	Jer	24	5	16	Pháretra ejus quasi sepúlchrum patens; univérsi fortes.
 Jeremías	Jer	24	5	17	Et cómedet ségetes tuas et panem tuum; devorábit fílios tuos et fílias tuas; cómedet gregem tuum et arménta tua; cómedet víneam tuam et ficum tuam: et cónteret urbes munítas tuas, in quibus tu habes fidúciam, gládio.
 Jeremías	Jer	24	5	18	Verúmtamen in diébus illis, ait Dóminus, non fáciam vos in consummatiónem.
 Jeremías	Jer	24	5	19	Quod si dixéritis: Quare fecit nobis Dóminus Deus noster hæc ómnia? dices ad eos: Sicut dereliquístis me, et servístis deo aliéno in terra vestra, sic serviétis aliénis in terra non vestra.
 Jeremías	Jer	24	5	20	Annuntiáte hoc dómui Jacob, et audítum fácite in Juda, dicéntes:	b
 Jeremías	Jer	24	5	21	Audi, pópule stulte, qui non habes cor: qui habéntes óculos, non vidétis; et aures, et non audítis.
 Jeremías	Jer	24	5	22	Me ergo non timébitis, ait Dóminus, et a fácie mea non dolébitis? qui pósui arénam términum mari, præcéptum sempitérnum quod non præteríbit: et commovebúntur, et non póterunt; et intuméscent fluctus ejus, et non transíbunt illud.
 Jeremías	Jer	24	5	23	Pópulo autem huic factum est cor incrédulum et exásperans: recessérunt, et abiérunt.
 Jeremías	Jer	24	5	24	Et non dixérunt in corde suo: Metuámus Dóminum Deum nostrum, qui dat nobis plúviam temporáneam et serótinam in témpore suo, plenitúdinem ánnuæ messis custodiéntem nobis.
 Jeremías	Jer	24	5	25	Iniquitátes vestræ declinavérunt hæc, et peccáta vestra prohibuérunt bonum a vobis.
 Jeremías	Jer	24	5	26	Quia invénti sunt in pópulo meo ímpii insidiántes quasi áucupes, láqueos ponéntes et pédicas ad capiéndos viros.	b
 Jeremías	Jer	24	5	27	Sicut decípula plena ávibus, sic domus eórum plenæ dolo: ídeo magnificáti sunt et ditáti.
 Jeremías	Jer	24	5	28	Incrassáti sunt et impinguáti, et præteriérunt sermónes meos péssime. Causam víduæ non judicavérunt, causam pupílli non direxérunt, et judícium páuperum non judicavérunt.
 Jeremías	Jer	24	5	29	Numquid super his non visitábo, dicit Dóminus, aut super gentem hujuscémodi non ulciscétur ánima mea?
 Jeremías	Jer	24	5	30	Stupor et mirabília facta sunt in terra:
 Jeremías	Jer	24	5	31	prophétæ prophetábant mendácium, et sacerdótes applaudébant mánibus suis, et pópulus meus diléxit tália. Quid ígitur fiet in novíssimo ejus?
 Jeremías	Jer	24	6	1	Confortámini, fílii Bénjamin, in médio Jerúsalem: et in Thécua clángite búccina, et super Bethácarem leváte vexíllum, quia malum visum est ab aquilóne, et contrítio magna.
 Jeremías	Jer	24	6	2	Speciósæ et delicátæ assimilávi fíliam Sion.
 Jeremías	Jer	24	6	3	Ad eam vénient pastóres et greges eórum; fixérunt in ea tentória in circúitu: pascet unusquísque eos qui sub manu sua sunt.
 Jeremías	Jer	24	6	4	Sanctificáte super eam bellum: consúrgite, et ascendámus in merídie: væ nobis, quia declinávit dies; quia longióres factæ sunt umbræ vésperi!
 Jeremías	Jer	24	6	5	Súrgite, et ascendámus in nocte, et dissipémus domus ejus.
 Jeremías	Jer	24	6	6	Quia hæc dicit Dóminus exercítuum: Cǽdite lignum ejus, et fúndite circa Jerúsalem ággerem. Hæc est cívitas visitatiónis: omnis calúmnia in médio ejus.	b
 Jeremías	Jer	24	6	7	Sicut frígidam fecit cistérna aquam suam, sic frígidam fecit malítiam suam. Iníquitas et vástitas audiétur in ea, coram me semper infírmitas et plaga.
 Jeremías	Jer	24	6	8	Erudíre, Jerúsalem, ne forte recédat ánima mea a te; ne forte ponam te desértam, terram inhabitábilem.
 Jeremías	Jer	24	6	9	Hæc dicit Dóminus exercítuum: Usque ad racémum cólligent quasi in vínea relíquias Ísraël. Convérte manum tuam quasi vindemiátor ad cartállum.	b
 Jeremías	Jer	24	6	10	Cui loquar, et quem contestábor ut áudiat? ecce incircumcísæ aures eórum, et audíre non possunt: ecce verbum Dómini factum est eis in oppróbrium, et non suscípient illud.
 Jeremías	Jer	24	6	11	Idcírco furóre Dómini plenus sum; laborávi sústinens. Effúnde super párvulum foris, et super consílium júvenum simul: vir enim cum mulíere capiétur; senex cum pleno diérum.
 Jeremías	Jer	24	6	12	Et transíbunt domus eórum ad álteros, agri et uxóres páriter, quia exténdam manum meam super habitántes terram, dicit Dóminus:
 Jeremías	Jer	24	6	13	a minóre quippe usque ad majórem omnes avarítiæ student, et a prophéta usque ad sacerdótem cuncti fáciunt dolum.
 Jeremías	Jer	24	6	14	Et curábant contritiónem fíliæ pópuli mei cum ignomínia, dicéntes: Pax, pax! et non erat pax.
 Jeremías	Jer	24	6	15	Confúsi sunt, quia abominatiónem fecérunt: quin pótius confusióne non sunt confúsi, et erubéscere nesciérunt. Quam ob rem cadent inter ruéntes: in témpore visitatiónis suæ córruent, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	6	16	Hæc dicit Dóminus: State super vias, et vidéte, et interrogáte de sémitis antíquis quæ sit via bona, et ambuláte in ea: et inveniétis refrigérium animábus vestris. Et dixérunt: Non ambulábimus.	b
 Jeremías	Jer	24	6	17	Et constítui super vos speculatóres: Audíte vocem tubæ. Et dixérunt: Non audiémus.
 Jeremías	Jer	24	6	18	Ídeo audíte, gentes, et cognósce, congregátio, quanta ego fáciam eis.
 Jeremías	Jer	24	6	19	Audi, terra: ecce ego addúcam mala super pópulum istum, fructum cogitatiónum ejus: quia verba mea non audiérunt, et legem meam projecérunt.
 Jeremías	Jer	24	6	20	Ut quid mihi thus de Saba affértis, et cálamum suáve oléntem de terra longínqua? Holocautómata vestra non sunt accépta, et víctimæ vestræ non placuérunt mihi.
 Jeremías	Jer	24	6	21	Proptérea hæc dicit Dóminus: Ecce ego dabo in pópulum istum ruínas: et ruent in eis patres et fílii simul; vicínus et próximus períbunt.
 Jeremías	Jer	24	6	22	Hæc dicit Dóminus: Ecce pópulus venit de terra aquilónis, et gens magna consúrget a fínibus terræ.	b
 Jeremías	Jer	24	6	23	Sagíttam et scutum arrípiet: crudélis est et non miserébitur. Vox ejus quasi mare sonábit: et super equos ascéndent, præparáti quasi vir ad prœ́lium advérsum te, fília Sion.
 Jeremías	Jer	24	6	24	Audívimus famam ejus; dissolútæ sunt manus nostræ: tribulátio apprehéndit nos, dolóres ut parturiéntem.
 Jeremías	Jer	24	6	25	Nolíte exíre ad agros, et in via ne ambulétis, quóniam gládius inimíci, pavor in circúitu.
 Jeremías	Jer	24	6	26	Fília pópuli mei, accíngere cilício, et conspérgere cínere: luctum unigéniti fac tibi, planctum amárum, quia repénte véniet vastátor super nos.
 Jeremías	Jer	24	6	27	Probatórem dedi te in pópulo meo robústum: et scies, et probábis viam eórum.	b
 Jeremías	Jer	24	6	28	Omnes isti príncipes declinántes, ambulántes fraudulénter, æs et ferrum: univérsi corrúpti sunt.
 Jeremías	Jer	24	6	29	Defécit sufflatórium; in igne consúmptum est plumbum: frustra conflávit conflátor, malítiæ enim eórum non sunt consúmptæ.
 Jeremías	Jer	24	6	30	Argéntum réprobum vocáte eos, quia Dóminus projécit illos.
 Jeremías	Jer	24	7	1	Verbum quod factum est ad Jeremíam a Dómino, dicens:
 Jeremías	Jer	24	7	2	Sta in porta domus Dómini, et prǽdica ibi verbum istud, et dic: Audíte verbum Dómini, omnis Juda, qui ingredímini per portas has ut adorétis Dóminum.
 Jeremías	Jer	24	7	3	Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Bonas fácite vias vestras, et stúdia vestra, et habitábo vobíscum in loco isto.
 Jeremías	Jer	24	7	4	Nolíte confídere in verbis mendácii, dicéntes: Templum Dómini, templum Dómini, templum Dómini est!
 Jeremías	Jer	24	7	5	Quóniam si bene direxéritis vias vestras, et stúdia vestra; si fecéritis judícium inter virum et próximum ejus;
 Jeremías	Jer	24	7	6	ádvenæ, et pupíllo, et víduæ non fecéritis calúmniam, nec sánguinem innocéntem effudéritis in loco hoc, et post deos aliénos non ambulavéritis in malum vobismetípsis:
 Jeremías	Jer	24	7	7	habitábo vobíscum in loco isto, in terra quam dedi pátribus vestris a sǽculo et usque in sǽculum.
 Jeremías	Jer	24	7	8	Ecce vos confíditis vobis in sermónibus mendácii, qui non próderunt vobis:
 Jeremías	Jer	24	7	9	furári, occídere, adulterári, juráre mendáciter, libáre Báalim, et ire post deos aliénos quos ignorátis:
 Jeremías	Jer	24	7	10	et venístis, et stetístis coram me in domo hac, in qua invocátum est nomen meum, et dixístis: Liberáti sumus, eo quod fecérimus omnes abominatiónes istas.
 Jeremías	Jer	24	7	11	Numquid ergo spelúnca latrónum facta est domus ista, in qua invocátum est nomen meum in óculis vestris? Ego, ego sum: ego vidi, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	7	12	Ite ad locum meum in Silo, ubi habitávit nomen meum a princípio, et vidéte quæ fécerim ei propter malítiam pópuli mei Ísraël.
 Jeremías	Jer	24	7	13	Et nunc, quia fecístis ómnia ópera hæc, dicit Dóminus, et locútus sum ad vos mane consúrgens, et loquens, et non audístis: et vocávi vos, et non respondístis:
 Jeremías	Jer	24	7	14	fáciam dómui huic, in qua invocátum est nomen meum, et in qua vos habétis fidúciam, et loco quem dedi vobis et pátribus vestris, sicut feci Silo:
 Jeremías	Jer	24	7	15	et projíciam vos a fácie mea sicut projéci omnes fratres vestros, univérsum semen Éphraim.
 Jeremías	Jer	24	7	16	Tu ergo, noli oráre pro pópulo hoc, nec assúmas pro eis laudem et oratiónem: et non obsístas mihi, quia non exáudiam te.	b
 Jeremías	Jer	24	7	17	Nonne vides quid isti fáciunt in civitátibus Juda, et in platéis Jerúsalem?
 Jeremías	Jer	24	7	18	Fílii cólligunt ligna, et patres succéndunt ignem, et mulíeres conspérgunt ádipem, ut fáciant placéntas regínæ cæli, et libent diis aliénis, et me ad iracúndiam próvocent.
 Jeremías	Jer	24	7	19	Numquid me ad iracúndiam próvocant? dicit Dóminus; nonne semetípsos in confusiónem vultus sui?
 Jeremías	Jer	24	7	20	Ídeo hæc dicit Dóminus Deus: Ecce furor meus et indignátio mea conflátur super locum istum, super viros, et super juménta, et super lignum regiónis, et super fruges terræ: et succendétur, et non extinguétur.
 Jeremías	Jer	24	7	21	Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Holocautómata vestra áddite víctimis vestris, et comédite carnes:	b
 Jeremías	Jer	24	7	22	quia non sum locútus cum pátribus vestris, et non præcépi eis, in die qua edúxi eos de terra Ægýpti, de verbo holocautómatum et victimárum:
 Jeremías	Jer	24	7	23	sed hoc verbum præcépi eis, dicens: Audíte vocem meam, et ero vobis Deus, et vos éritis mihi pópulus: et ambuláte in omni via quam mandávi vobis, ut bene sit vobis.
 Jeremías	Jer	24	7	24	Et non audiérunt, nec inclinavérunt aurem suam: sed abiérunt in voluntátibus et in pravitáte cordis sui mali: factíque sunt retrórsum, et non in ante,
 Jeremías	Jer	24	7	25	a die qua egréssi sunt patres eórum de terra Ægýpti usque ad diem hanc. Et misi ad vos omnes servos meos prophétas per diem, consúrgens dilúculo, et mittens:
 Jeremías	Jer	24	7	26	et non audiérunt me, nec inclinavérunt aurem suam: sed induravérunt cervícem suam, et pejus operáti sunt quam patres eórum.
 Jeremías	Jer	24	7	27	Et loquéris ad eos ómnia verba hæc, et non áudient te: et vocábis eos, et non respondébunt tibi.
 Jeremías	Jer	24	7	28	Et dices ad eos: Hæc est gens quæ non audívit vocem Dómini Dei sui, nec recépit disciplínam; périit fides, et abláta est de ore eórum.
 Jeremías	Jer	24	7	29	Tonde capíllum tuum, et prójice, et sume in diréctum planctum: quia projécit Dóminus et relíquit generatiónem furóris sui;	b
 Jeremías	Jer	24	7	30	quia fecérunt fílii Juda malum in óculis meis, dicit Dóminus. Posuérunt offendícula sua in domo in qua invocátum est nomen meum, ut pollúerent eam:
 Jeremías	Jer	24	7	31	et ædificavérunt excélsa Topheth, quæ est in valle fílii Ennom, ut incénderent fílios suos et fílias suas igni, quæ non præcépi, nec cogitávi in corde meo.
 Jeremías	Jer	24	7	32	Ídeo ecce dies vénient, dicit Dóminus, et non dicétur ámplius Topheth, et vallis fílii Ennom, sed vallis interfectiónis: et sepélient in Topheth, eo quod non sit locus.
 Jeremías	Jer	24	7	33	Et erit morticínum pópuli hujus in cibos volúcribus cæli et béstiis terræ, et non erit qui ábigat.
 Jeremías	Jer	24	7	34	Et quiéscere fáciam de úrbibus Juda, et de platéis Jerúsalem, vocem gáudii et vocem lætítiæ, vocem sponsi et vocem sponsæ: in desolatiónem enim erit terra.
 Jeremías	Jer	24	8	1	In illo témpore, ait Dóminus, ejícient ossa regum Juda, et ossa príncipum ejus, et ossa sacerdótum, et ossa prophetárum, et ossa eórum qui habitavérunt Jerúsalem, de sepúlchris suis:
 Jeremías	Jer	24	8	2	et expándent ea ad solem, et lunam, et omnem milítiam cæli, quæ dilexérunt, et quibus serviérunt, et post quæ ambulavérunt, et quæ quæsiérunt, et adoravérunt. Non colligéntur, et non sepeliéntur: in sterquilínium super fáciem terræ erunt.
 Jeremías	Jer	24	8	3	Et éligent magis mortem quam vitam, omnes qui resídui fúerint de cognatióne hac péssima, in univérsis locis quæ derelícta sunt, ad quæ ejéci eos, dicit Dóminus exercítuum.
 Jeremías	Jer	24	8	4	Et dices ad eos: Hæc dicit Dóminus: Numquid qui cadit non resúrget? et qui avérsus est non revertétur?	b
 Jeremías	Jer	24	8	5	Quare ergo avérsus est pópulus iste in Jerúsalem aversióne contentiósa? Apprehendérunt mendácium, et noluérunt revérti.
 Jeremías	Jer	24	8	6	Atténdi, et auscultávi: nemo quod bonum est lóquitur; nullus est qui agat pœniténtiam super peccáto suo, dicens: Quid feci? Omnes convérsi sunt ad cursum suum, quasi equus ímpetu vadens ad prœ́lium.
 Jeremías	Jer	24	8	7	Milvus in cælo cognóvit tempus suum: turtur, et hirúndo, et cicónia custodiérunt tempus advéntus sui: pópulus autem meus non cognóvit judícium Dómini.
 Jeremías	Jer	24	8	8	Quómodo dícitis: Sapiéntes nos sumus, et lex Dómini nobíscum est? vere mendácium operátus est stylus mendax scribárum!
 Jeremías	Jer	24	8	9	Confúsi sunt sapiéntes; pertérriti et capti sunt: verbum enim Dómini projecérunt, et sapiéntia nulla est in eis.
 Jeremías	Jer	24	8	10	Proptérea dabo mulíeres eórum éxteris, agros eórum hærédibus, quia a mínimo usque ad máximum omnes avarítiam sequúntur: a prophéta usque ad sacerdótem cuncti fáciunt mendácium.
 Jeremías	Jer	24	8	11	Et sanábant contritiónem fíliæ pópuli mei ad ignomíniam, dicéntes: Pax, pax! cum non esset pax.
 Jeremías	Jer	24	8	12	Confúsi sunt, quia abominatiónem fecérunt: quinímmo confusióne non sunt confúsi, et erubéscere nesciérunt. Idcírco cadent inter corruéntes: in témpore visitatiónis suæ córruent, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	8	13	Cóngregans congregábo eos, ait Dóminus. Non est uva in vítibus, et non sunt ficus in ficúlnea: fólium deflúxit, et dedi eis quæ prætergréssa sunt.
 Jeremías	Jer	24	8	14	Quare sedémus? conveníte, et ingrediámur civitátem munítam, et sileámus ibi: quia Dóminus Deus noster silére nos fecit, et potum dedit nobis aquam fellis: peccávimus enim Dómino.	b
 Jeremías	Jer	24	8	15	Exspectávimus pacem, et non erat bonum: tempus medélæ, et ecce formído.
 Jeremías	Jer	24	8	16	A Dan audítus est frémitus equórum ejus; a voce hinnítuum pugnatórum ejus commóta est omnis terra: et venérunt, et devoravérunt terram et plenitúdinem ejus; urbem et habitatóres ejus.
 Jeremías	Jer	24	8	17	Quia ecce ego mittam vobis serpéntes régulos, quibus non est incantátio: et mordébunt vos, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	8	18	Dolor meus super dolórem, in me cor meum mœrens.	b
 Jeremías	Jer	24	8	19a	Ecce vox clamóris fíliæ pópuli mei de terra longínqua: Numquid Dóminus non est in Sion? Aut rex ejus non est in ea?
 Jeremías	Jer	24	8	19b	Quare ergo me ad iracúndiam concitavérunt in sculptílibus suis, et in vanitátibus aliénis?
 Jeremías	Jer	24	8	20	Tránsiit messis, finíta est æstas, et nos salváti non sumus.	b
 Jeremías	Jer	24	8	21	Super contritióne fíliæ pópuli mei contrítus sum, et contristátus: stupor obtínuit me.
 Jeremías	Jer	24	8	22	Numquid resína non est in Gálaad? aut médicus non est ibi? quare ígitur non est obdúcta cicátrix fíliæ pópuli mei?
 Jeremías	Jer	24	9	1	Quis dabit cápiti meo aquam, et óculis meis fontem lacrimárum, et plorábo die ac nocte interféctos fíliæ pópuli mei?
 Jeremías	Jer	24	9	2	Quis dabit me in solitúdine diversórium viatórum, et derelínquam pópulum meum, et recédam ab eis? quia omnes adúlteri sunt, cœtus prævaricatórum.
 Jeremías	Jer	24	9	3	Et extendérunt linguam suam quasi arcum mendácii et non veritátis: confortáti sunt in terra, quia de malo ad malum egréssi sunt, et me non cognovérunt, dicit Dóminus.	b
 Jeremías	Jer	24	9	4	Unusquísque se a próximo suo custódiat, et in omni fratre suo non hábeat fidúciam: quia omnis frater supplántans supplantábit, et omnis amícus fraudulénter incédet.
 Jeremías	Jer	24	9	5	Et vir fratrem suum deridébit, et veritátem non loquéntur: docuérunt enim linguam suam loqui mendácium; ut iníque ágerent laboravérunt.
 Jeremías	Jer	24	9	6	Habitátio tua in médio doli: in dolo renuérunt scire me, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	9	7	Proptérea hæc dicit Dóminus exercítuum: Ecce ego conflábo, et probábo eos: quid enim áliud fáciam a fácie fíliæ pópuli mei?
 Jeremías	Jer	24	9	8	Sagítta vúlnerans lingua eórum, dolum locúta est. In ore suo pacem cum amíco suo lóquitur, et occúlte ponit ei insídias.
 Jeremías	Jer	24	9	9	Numquid super his non visitábo, dicit Dóminus, aut in gente hujúsmodi non ulciscétur ánima mea?
 Jeremías	Jer	24	9	10	Super montes assúmam fletum ac laméntum, et super speciósa desérti planctum, quóniam incénsa sunt, eo quod non sit vir pertránsiens, et non audiérunt vocem possidéntis: a vólucre cæli usque ad pécora transmigravérunt et recessérunt.
 Jeremías	Jer	24	9	11	Et dabo Jerúsalem in acérvos arénæ, et cubília dracónum: et civitátes Juda dabo in desolatiónem, eo quod non sit habitátor.	b
 Jeremías	Jer	24	9	12	Quis est vir sápiens qui intélligat hoc, et ad quem verbum oris Dómini fiat, ut annúntiet istud, quare períerit terra, et exústa sit quasi desértum, eo quod non sit qui pertránseat?
 Jeremías	Jer	24	9	13	Et dixit Dóminus: Quia dereliquérunt legem meam quam dedi eis, et non audiérunt vocem meam, et non ambulavérunt in ea,
 Jeremías	Jer	24	9	14	et abiérunt post pravitátem cordis sui, et post Báalim, quod didicérunt a pátribus suis:
 Jeremías	Jer	24	9	15	idcírco hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Ecce ego cibábo pópulum istum absínthio, et potum dabo eis aquam fellis.
 Jeremías	Jer	24	9	16	Et dispérgam eos in géntibus quas non novérunt ipsi et patres eórum, et mittam post eos gládium, donec consumántur.
 Jeremías	Jer	24	9	17	Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Contemplámini, et vocáte lamentatríces, et véniant: et ad eas quæ sapiéntes sunt míttite, et próperent:	b
 Jeremías	Jer	24	9	18	festínent, et assúmant super nos laméntum: dedúcant óculi nostri lácrimas, et pálpebræ nostræ défluant aquis.
 Jeremías	Jer	24	9	19	Quia vox lamentatiónis audíta est de Sion: Quómodo vastáti sumus, et confúsi veheménter? quia derelíquimus terram; quóniam dejécta sunt tabernácula nostra.
 Jeremías	Jer	24	9	20	Audíte ergo, mulíeres, verbum Dómini, et assúmant aures vestræ sermónem oris ejus, et docéte fílias vestras laméntum, et unaquǽque próximam suam planctum:
 Jeremías	Jer	24	9	21	quia ascéndit mors per fenéstras nostras; ingréssa est domos nostras, dispérdere párvulos déforis, júvenes de platéis.
 Jeremías	Jer	24	9	22	Lóquere: Hæc dicit Dóminus: Et cadet morticínum hóminis quasi stercus super fáciem regiónis, et quasi fœnum post tergum meténtis, et non est qui cólligat.
 Jeremías	Jer	24	9	23	Hæc dicit Dóminus: Non gloriétur sápiens in sapiéntia sua, et non gloriétur fortis in fortitúdine sua, et non gloriétur dives in divítiis suis:	b
 Jeremías	Jer	24	9	24	sed in hoc gloriétur, qui gloriátur, scire et nosse me, quia ego sum Dóminus qui fácio misericórdiam, et judícium, et justítiam in terra: hæc enim placent mihi, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	9	25	Ecce dies véniunt, dicit Dóminus, et visitábo super omnem qui circumcísum habet præpútium,	b
 Jeremías	Jer	24	9	26	super Ægýptum, et super Juda, et super Edom, et super fílios Ammon, et super Moab; et super omnes qui attónsi sunt in comam, habitántes in desérto: quia omnes gentes habent præpútium, omnis autem domus Ísraël incircumcísi sunt corde.
 Jeremías	Jer	24	10	1	Audíte verbum quod locútus est Dóminus super vos, domus Ísraël.
 Jeremías	Jer	24	10	2	Hæc dicit Dóminus: Juxta vias géntium nolíte díscere, et a signis cæli nolíte metúere, quæ timent gentes,
 Jeremías	Jer	24	10	3	quia leges populórum vanæ sunt. Quia lignum de saltu præcídit opus manus artíficis in áscia:
 Jeremías	Jer	24	10	4	argénto et auro decorávit illud: clavis et málleis compégit, ut non dissolvátur:
 Jeremías	Jer	24	10	5	in similitúdinem palmæ fabricáta sunt, et non loquéntur: portáta tolléntur, quia incédere non valent. Nolíte ergo timére ea, quia nec male possunt fácere, nec bene.
 Jeremías	Jer	24	10	6	Non est símilis tui, Dómine: magnus es tu, et magnum nomen tuum in fortitúdine.	b
 Jeremías	Jer	24	10	7	Quis non timébit te, o Rex géntium? tuum est enim decus: inter cunctos sapiéntes géntium, et in univérsis regnis eórum, nullus est símilis tui.
 Jeremías	Jer	24	10	8	Páriter insipiéntes et fátui probabúntur: doctrína vanitátis eórum lignum est.
 Jeremías	Jer	24	10	9	Argéntum involútum de Tharsis affértur, et aurum de Ophaz: opus artíficis et manus ærárii. Hyacínthus et púrpura induméntum eórum: opus artíficum univérsa hæc.
 Jeremías	Jer	24	10	10	Dóminus autem Deus verus est, ipse Deus vivens, et rex sempitérnus. Ab indignatióne ejus commovébitur terra, et non sustinébunt gentes comminatiónem ejus.
 Jeremías	Jer	24	10	11	Sic ergo dicétis eis: Dii qui cælos et terram non fecérunt, péreant de terra et de his quæ sub cælo sunt!	b
 Jeremías	Jer	24	10	12	Qui facit terram in fortitúdine sua, prǽparat orbem in sapiéntia sua, et prudéntia sua exténdit cælos:	b
 Jeremías	Jer	24	10	13	ad vocem suam dat multitúdinem aquárum in cælo, et élevat nébulas ab extremitátibus terræ: fúlgura in plúviam facit, et edúcit ventum de thesáuris suis.
 Jeremías	Jer	24	10	14	Stultus factus est omnis homo a sciéntia: confúsus est ártifex omnis in scúlptili, quóniam falsum est quod conflávit, et non est spíritus in eis.
 Jeremías	Jer	24	10	15	Vana sunt, et opus risu dignum: in témpore visitatiónis suæ períbunt.
 Jeremías	Jer	24	10	16	Non est his símilis pars Jacob: qui enim formávit ómnia, ipse est, et Ísraël virga hæreditátis ejus: Dóminus exercítuum nomen illi.
 Jeremías	Jer	24	10	17	Cóngrega de terra confusiónem tuam, quæ hábitas in obsidióne:	b
 Jeremías	Jer	24	10	18	quia hæc dicit Dóminus: Ecce ego longe projíciam habitatóres terræ in hac vice, et tribulábo eos ita ut inveniántur.
 Jeremías	Jer	24	10	19	Væ mihi super contritióne mea: péssima plaga mea. Ego autem dixi: Plane hæc infírmitas mea est, et portábo illam.	b
 Jeremías	Jer	24	10	20	Tabernáculum meum vastátum est; omnes funículi mei dirúpti sunt: fílii mei exiérunt a me, et non subsístunt. Non est qui exténdat ultra tentórium meum, et érigat pelles meas.
 Jeremías	Jer	24	10	21	Quia stulte egérunt pastóres, et Dóminum non quæsiérunt: proptérea non intellexérunt, et omnis grex eórum dispérsus est.
 Jeremías	Jer	24	10	22	Vox auditiónis ecce venit, et commótio magna de terra aquilónis: ut ponat civitátes Juda solitúdinem, et habitáculum dracónum.
 Jeremías	Jer	24	10	23	Scio, Dómine, quia non est hóminis via ejus, nec viri est ut ámbulet, et dírigat gressus suos.	b
 Jeremías	Jer	24	10	24	Córripe me, Dómine, verúmtamen in judício, et non in furóre tuo, ne forte ad níhilum rédigas me.
 Jeremías	Jer	24	10	25	Effúnde indignatiónem tuam super gentes quæ non cognovérunt te, et super províncias quæ nomen tuum non invocavérunt: quia comedérunt Jacob, et devoravérunt eum, et consumpsérunt illum, et decus ejus dissipavérunt.
 Jeremías	Jer	24	11	1	Verbum quod factum est a Dómino ad Jeremíam, dicens:
 Jeremías	Jer	24	11	2	Audíte verba pacti hujus, et loquímini ad viros Juda, et ad habitatóres Jerúsalem,
 Jeremías	Jer	24	11	3	et dices ad eos: Hæc dicit Dóminus Deus Ísraël: Maledíctus vir qui non audíerit verba pacti hujus
 Jeremías	Jer	24	11	4	quod præcépi pátribus vestris, in die qua edúxi eos de terra Ægýpti, de fornáce férrea, dicens: Audíte vocem meam, et fácite ómnia quæ præcípio vobis, et éritis mihi in pópulum, et ego ero vobis in Deum:
 Jeremías	Jer	24	11	5a	ut súscitem juraméntum quod jurávi pátribus vestris, datúrum me eis terram fluéntem lacte et melle, sicut est dies hæc.
 Jeremías	Jer	24	11	5b	Et respóndi, et dixi: Amen, Dómine.
 Jeremías	Jer	24	11	6	Et dixit Dóminus ad me: Vociferáre ómnia verba hæc in civitátibus Juda, et foris Jerúsalem, dicens: Audíte verba pacti hujus, et fácite illa,
 Jeremías	Jer	24	11	7	quia contéstans contestátus sum patres vestros, in die qua edúxi eos de terra Ægýpti, usque ad diem hanc: mane consúrgens contestátus sum, et dixi: Audíte vocem meam.
 Jeremías	Jer	24	11	8	Et non audiérunt, nec inclinavérunt aurem suam, sed abiérunt, unusquísque in pravitáte cordis sui mali: et indúxi super eos ómnia verba pacti hujus quod præcépi ut fácerent, et non fecérunt.
 Jeremías	Jer	24	11	9	Et dixit Dóminus ad me: Invénta est conjurátio in viris Juda et in habitatóribus Jerúsalem.	b
 Jeremías	Jer	24	11	10	Revérsi sunt ad iniquitátes patrum suórum prióres, qui noluérunt audíre verba mea: et hi ergo abiérunt post deos aliénos, ut servírent eis: írritum fecérunt domus Ísraël et domus Juda pactum meum quod pépigi cum pátribus eórum.
 Jeremías	Jer	24	11	11	Quam ob rem hæc dicit Dóminus: Ecce ego indúcam super eos mala de quibus exíre non póterunt: et clamábunt ad me, et non exáudiam eos.
 Jeremías	Jer	24	11	12	Et ibunt civitátes Juda et habitatóres Jerúsalem, et clamábunt ad deos quibus libant, et non salvábunt eos in témpore afflictiónis eórum.
 Jeremías	Jer	24	11	13	Secúndum númerum enim civitátum tuárum erant dii tui, Juda: et secúndum númerum viárum Jerúsalem, posuísti aras confusiónis, aras ad libándum Báalim.
 Jeremías	Jer	24	11	14	Tu ergo noli oráre pro pópulo hoc, et ne assúmas pro eis laudem et oratiónem, quia non exáudiam in témpore clamóris eórum ad me, in témpore afflictiónis eórum.	b
 Jeremías	Jer	24	11	15	Quid est, quod diléctus meus in domo mea fecit scélera multa? numquid carnes sanctæ áuferent a te malítias tuas, in quibus gloriáta es?
 Jeremías	Jer	24	11	16	Olívam úberem, pulchram, fructíferam, speciósam, vocávit Dóminus nomen tuum: ad vocem loquélæ, grandis exársit ignis in ea, et combústa sunt frutéta ejus.
 Jeremías	Jer	24	11	17	Et Dóminus exercítuum, qui plantávit te, locútus est super te malum, pro malis domus Ísraël, et domus Juda, quæ fecérunt sibi ad irritándum me, libántes Báalim.
 Jeremías	Jer	24	11	18	Tu autem, Dómine, demonstrásti mihi, et cognóvi: tunc ostendísti mihi stúdia eórum.	b
 Jeremías	Jer	24	11	19	Et ego quasi agnus mansuétus, qui portátur ad víctimam: et non cognóvi quia cogitavérunt super me consília, dicéntes: Mittámus lignum in panem ejus, et eradámus eum de terra vivéntium, et nomen ejus non memorétur ámplius.
 Jeremías	Jer	24	11	20	Tu autem, Dómine Sábaoth, qui júdicas juste, et probas renes et corda, vídeam ultiónem tuam ex eis: tibi enim revelávi causam meam.
 Jeremías	Jer	24	11	21	Proptérea hæc dicit Dóminus ad viros Ánathoth, qui quǽrunt ánimam tuam, et dicunt: Non prophetábis in nómine Dómini, et non moriéris in mánibus nostris:
 Jeremías	Jer	24	11	22	proptérea hæc dicit Dóminus exercítuum: Ecce ego visitábo super eos: júvenes moriéntur in gládio; fílii eórum et fíliæ eórum moriéntur in fame.
 Jeremías	Jer	24	11	23	Et relíquiæ non erunt ex eis: indúcam enim malum super viros Ánathoth, annum visitatiónis eórum.
 Jeremías	Jer	24	12	1	Justus quidem tu es, Dómine, si dísputem tecum: verúmtamen justa loquar ad te: Quare via impiórum prosperátur; bene est ómnibus qui prævaricántur et iníque agunt?
 Jeremías	Jer	24	12	2	Plantásti eos, et radícem misérunt: profíciunt, et fáciunt fructum: prope es tu ori eórum, et longe a rénibus eórum.
 Jeremías	Jer	24	12	3	Et tu, Dómine, nosti me, vidísti me, et probásti cor meum tecum. Cóngrega eos quasi gregem ad víctimam, et sanctífica eos in die occisiónis.
 Jeremías	Jer	24	12	4	Úsquequo lugébit terra, et herba omnis regiónis siccábitur, propter malítiam habitántium in ea? Consúmptum est ánimal, et vólucre, quóniam dixérunt: Non vidébit novíssima nostra.
 Jeremías	Jer	24	12	5	Si cum pedítibus currens laborásti, quómodo conténdere póteris cum equis? cum autem in terra pacis secúrus fúeris, quid fácies in supérbia Jordánis?	b
 Jeremías	Jer	24	12	6	Nam et fratres tui, et domus patris tui, étiam ipsi pugnavérunt advérsum te, et clamavérunt post te plena voce: ne credas eis, cum locúti fúerint tibi bona.
 Jeremías	Jer	24	12	7	Relíqui domum meam; dimísi hæreditátem meam: dedi diléctam ánimam meam in manu inimicórum ejus.	b
 Jeremías	Jer	24	12	8	Facta est mihi hæréditas mea quasi leo in silva: dedit contra me vocem, ídeo odívi eam.
 Jeremías	Jer	24	12	9a	Numquid avis díscolor hæréditas mea mihi? numquid avis tincta per totum?
 Jeremías	Jer	24	12	9b	Veníte, congregámini, omnes béstiæ terræ: properáte ad devorándum.
 Jeremías	Jer	24	12	10	Pastóres multi demolíti sunt víneam meam, conculcavérunt partem meam, dedérunt portiónem meam desiderábilem in desértum solitúdinis.
 Jeremías	Jer	24	12	11	Posuérunt eam in dissipatiónem, luxítque super me: desolatióne desoláta est omnis terra, quia nullus est qui recógitet corde.
 Jeremías	Jer	24	12	12	Super omnes vias desérti venérunt vastatóres, quia gládius Dómini devorábit: ab extrémo terræ usque ad extrémum ejus, non est pax univérsæ carni.
 Jeremías	Jer	24	12	13	Seminavérunt tríticum, et spinas messuérunt: hæreditátem accepérunt, et non eis próderit. Confundémini a frúctibus vestris propter iram furóris Dómini.
 Jeremías	Jer	24	12	14	Hæc dicit Dóminus advérsum omnes vicínos meos péssimos, qui tangunt hæreditátem quam distríbui pópulo meo Ísraël: Ecce ego evéllam eos de terra sua, et domum Juda evéllam de médio eórum.	b
 Jeremías	Jer	24	12	15	Et cum evúlsero eos, convértar, et miserébor eórum, et redúcam eos: virum ad hæreditátem suam, et virum in terram suam.
 Jeremías	Jer	24	12	16	Et erit: si erudíti didícerint vias pópuli mei, ut jurent in nómine meo: Vivit Dóminus! sicut docuérunt pópulum meum juráre in Baal, ædificabúntur in médio pópuli mei.
 Jeremías	Jer	24	12	17	Quod si non audíerint, evéllam gentem illam evulsióne et perditióne, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	13	1	Hæc dicit Dóminus ad me: Vade, et pósside tibi lumbáre líneum, et pones illud super lumbos tuos, et in aquam non ínferes illud.
 Jeremías	Jer	24	13	2	Et possédi lumbáre juxta verbum Dómini, et pósui circa lumbos meos.
 Jeremías	Jer	24	13	3	Et factus est sermo Dómini ad me secúndo, dicens:
 Jeremías	Jer	24	13	4	Tolle lumbáre quod possedísti, quod est circa lumbos tuos: et surgens vade ad Euphráten, et abscónde ibi illud in forámine petræ.
 Jeremías	Jer	24	13	5	Et ábii, et abscóndi illud in Euphráte, sicut præcéperat mihi Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	13	6	Et factum est post dies plúrimos, dixit Dóminus ad me: Surge, vade ad Euphráten, et tolle inde lumbáre quod præcépi tibi ut abscónderes illud ibi.
 Jeremías	Jer	24	13	7	Et ábii ad Euphráten, et fodi, et tuli lumbáre de loco ubi abscónderam illud: et ecce computrúerat lumbáre, ita ut nulli úsui aptum esset.
 Jeremías	Jer	24	13	8	Et factum est verbum Dómini ad me, dicens:
 Jeremías	Jer	24	13	9	Hæc dicit Dóminus: Sic putréscere fáciam supérbiam Juda, et supérbiam Jerúsalem multam:
 Jeremías	Jer	24	13	10	pópulum istum péssimum qui nolunt audíre verba mea, et ámbulant in pravitáte cordis sui, abierúntque post deos aliénos ut servírent eis et adorárent eos: et erunt sicut lumbáre istud, quod nulli úsui aptum est.
 Jeremías	Jer	24	13	11	Sicut enim adhǽret lumbáre ad lumbos viri, sic agglutinávi mihi omnem domum Ísraël, et omnem domum Juda, dicit Dóminus, ut essent mihi in pópulum, et in nomen, et in laudem, et in glóriam: et non audiérunt.
 Jeremías	Jer	24	13	12	Dices ergo ad eos sermónem istum: Hæc dicit Dóminus Deus Ísraël: Omnis lagúncula implébitur vino. Et dicent ad te: Numquid ignorámus quia omnis lagúncula implébitur vino?	b
 Jeremías	Jer	24	13	13	Et dices ad eos: Hæc dicit Dóminus: Ecce ego implébo omnes habitatóres terræ hujus, et reges qui sedent de stirpe David super thronum ejus, et sacerdótes, et prophétas, et omnes habitatóres Jerúsalem, ebrietáte.
 Jeremías	Jer	24	13	14	Et dispérgam eos virum a fratre suo, et patres et fílios páriter, ait Dóminus. Non parcam, et non concédam: neque miserébor, ut non dispérdam eos.
 Jeremías	Jer	24	13	15	Audíte, et áuribus percípite: nolíte elevári, quia Dóminus locútus est.	b
 Jeremías	Jer	24	13	16	Date Dómino Deo vestro glóriam ántequam contenebréscat, et ántequam offéndant pedes vestri ad montes caliginósos: exspectábitis lucem, et ponet eam in umbram mortis, et in calíginem.
 Jeremías	Jer	24	13	17	Quod si hoc non audiéritis, in abscóndito plorábit ánima mea a fácie supérbiæ: plorans plorábit, et dedúcet óculus meus lácrimam, quia captus est grex Dómini.
 Jeremías	Jer	24	13	18	Dic regi et dominatríci: Humiliámini, sedéte, quóniam descéndit de cápite vestro coróna glóriæ vestræ.	b
 Jeremías	Jer	24	13	19	Civitátes austri clausæ sunt, et non est qui apériat: transláta est omnis Juda transmigratióne perfécta.
 Jeremías	Jer	24	13	20	Leváte óculos vestros et vidéte, qui venítis ab aquilóne: ubi est grex qui datus est tibi, pecus ínclytum tuum?
 Jeremías	Jer	24	13	21	Quid dices cum visitáverit te? tu enim docuísti eos advérsum te, et erudísti in caput tuum. Numquid non dolóres apprehéndent te, quasi mulíerem parturiéntem?
 Jeremías	Jer	24	13	22	Quod si díxeris in corde tuo: Quare venérunt mihi hæc? propter multitúdinem iniquitátis tuæ reveláta sunt verecundióra tua, pollútæ sunt plantæ tuæ.
 Jeremías	Jer	24	13	23	Si mutáre potest Ǽthiops pellem suam, aut pardus varietátes suas, et vos potéritis benefácere, cum didicéritis malum.
 Jeremías	Jer	24	13	24	Et disseminábo eos quasi stípulam quæ vento raptátur in desérto.
 Jeremías	Jer	24	13	25	Hæc sors tua, parsque mensúræ tuæ a me, dicit Dóminus, quia oblíta es mei, et confísa es in mendácio.
 Jeremías	Jer	24	13	26	Unde et ego nudávi fémora tua contra fáciem tuam, et appáruit ignomínia tua:
 Jeremías	Jer	24	13	27	adultéria tua, et hinnítus tuus, scelus fornicatiónis tuæ: super colles in agro vidi abominatiónes tuas. Væ tibi, Jerúsalem! non mundáberis post me: úsquequo adhuc?
 Jeremías	Jer	24	14	1	Quod factum est verbum Dómini ad Jeremíam, de sermónibus siccitátis.
 Jeremías	Jer	24	14	2	Luxit Judǽa, et portæ ejus corruérunt, et obscurátæ sunt in terra, et clamor Jerúsalem ascéndit.
 Jeremías	Jer	24	14	3	Majóres misérunt minóres suos ad aquam: venérunt ad hauriéndum. Non invenérunt aquam: reportavérunt vasa sua vácua. Confúsi sunt, et afflícti, et operuérunt cápita sua.
 Jeremías	Jer	24	14	4	Propter terræ vastitátem, quia non venit plúvia in terram, confúsi sunt agrícolæ: operuérunt cápita sua.
 Jeremías	Jer	24	14	5	Nam et cerva in agro péperit, et relíquit, quia non erat herba.
 Jeremías	Jer	24	14	6	Et ónagri stetérunt in rúpibus; traxérunt ventum quasi dracónes: defecérunt óculi eórum, quia non erat herba.
 Jeremías	Jer	24	14	7	Si iniquitátes nostræ respónderint nobis, Dómine, fac propter nomen tuum: quóniam multæ sunt aversiónes nostræ: tibi peccávimus.
 Jeremías	Jer	24	14	8	Exspectátio Ísraël, salvátor ejus in témpore tribulatiónis, quare quasi colónus futúrus es in terra, et quasi viátor declínans ad manéndum?
 Jeremías	Jer	24	14	9	quare futúrus es velut vir vagus, ut fortis qui non potest salváre? Tu autem in nobis es, Dómine, et nomen tuum invocátum est super nos: ne derelínquas nos.
 Jeremías	Jer	24	14	10	Hæc dicit Dóminus pópulo huic, qui diléxit movére pedes suos, et non quiévit, et Dómino non plácuit: Nunc recordábitur iniquitátum eórum, et visitábit peccáta eórum.	b
 Jeremías	Jer	24	14	11	Et dixit Dóminus ad me: Noli oráre pro pópulo isto in bonum.
 Jeremías	Jer	24	14	12	Cum jejunáverint, non exáudiam preces eórum, et si obtúlerint holocautómata et víctimas, non suscípiam ea: quóniam gládio, et fame, et peste consúmam eos.
 Jeremías	Jer	24	14	13	Et dixi: A, a, a, Dómine Deus: prophétæ dicunt eis: Non vidébitis gládium, et fames non erit in vobis: sed pacem veram dabit vobis in loco isto.
 Jeremías	Jer	24	14	14	Et dicit Dóminus ad me: Falso prophétæ vaticinántur in nómine meo: non misi eos, et non præcépi eis, neque locútus sum ad eos. Visiónem mendácem, et divinatiónem, et frauduléntiam, et seductiónem cordis sui, prophétant vobis.
 Jeremías	Jer	24	14	15	Idcírco hæc dicit Dóminus de prophétis qui prophétant in nómine meo, quos ego non misi, dicéntes: Gládius et fames non erit in terra hac: In gládio et fame consuméntur prophétæ illi.
 Jeremías	Jer	24	14	16	Et pópuli quibus prophétant erunt projécti in viis Jerúsalem præ fame et gládio, et non erit qui sepéliat eos: ipsi et uxóres eórum, fílii et fíliæ eórum: et effúndam super eos malum suum.
 Jeremías	Jer	24	14	17	Et dices ad eos verbum istud: Dedúcant óculi mei lácrimam per noctem et diem, et non táceant, quóniam contritióne magna contríta est virgo fília pópuli mei, plaga péssima veheménter.	b
 Jeremías	Jer	24	14	18	Si egréssus fúero ad agros, ecce occísi gládio: et si introíero in civitátem, ecce attenuáti fame. Prophéta quoque et sacérdos abiérunt in terram quam ignorábant.
 Jeremías	Jer	24	14	19	Numquid projíciens abjecísti Judam? aut Sion abomináta est ánima tua? quare ergo percussísti nos ita ut nulla sit sánitas? Exspectávimus pacem, et non est bonum: et tempus curatiónis, et ecce turbátio.
 Jeremías	Jer	24	14	20	Cognóvimus, Dómine, impietátes nostras, iniquitátes patrum nostrórum, quia peccávimus tibi.
 Jeremías	Jer	24	14	21	Ne des nos in oppróbrium, propter nomen tuum, neque fácias nobis contuméliam sólii glóriæ tuæ: recordáre, ne írritum fácias fœdus tuum nobíscum.
 Jeremías	Jer	24	14	22	Numquid sunt in sculptílibus géntium qui pluant? aut cæli possunt dare imbres? nonne tu es Dóminus Deus noster, quem exspectávimus? tu enim fecísti ómnia hæc.
 Jeremías	Jer	24	15	1	Et dixit Dóminus ad me: Si stéterit Móyses et Sámuel coram me, non est ánima mea ad pópulum istum: éjice illos a fácie mea, et egrediántur.
 Jeremías	Jer	24	15	2	Quod si díxerint ad te: Quo egrediémur? dices ad eos: Hæc dicit Dóminus: Qui ad mortem, ad mortem, et qui ad gládium, ad gládium, et qui ad famem, ad famem, et qui ad captivitátem, ad captivitátem.
 Jeremías	Jer	24	15	3	Et visitábo super eos quátuor spécies, dicit Dóminus: gládium ad occisiónem, et canes ad lacerándum, et volatília cæli et béstias terræ ad devorándum et dissipándum.
 Jeremías	Jer	24	15	4	Et dabo eos in fervórem univérsis regnis terræ, propter Manássen fílium Ezechíæ regis Juda, super ómnibus quæ fecit in Jerúsalem.
 Jeremías	Jer	24	15	5	Quis enim miserébitur tui, Jerúsalem, aut quis contristábitur pro te? aut quis ibit ad rogándum pro pace tua?
 Jeremías	Jer	24	15	6	Tu reliquísti me, dicit Dóminus; retrórsum abiísti: et exténdam manum meam super te, et interfíciam te: laborávi rogans.
 Jeremías	Jer	24	15	7	Et dispérgam eos ventilábro in portis terræ: interféci et dispérdidi pópulum meum, et tamen a viis suis non sunt revérsi.
 Jeremías	Jer	24	15	8	Multiplicátæ sunt mihi víduæ ejus super arénam maris: indúxi eis super matrem adolescéntis vastatórem merídie: misi super civitátes repénte terrórem.
 Jeremías	Jer	24	15	9	Infirmáta est quæ péperit septem; defécit ánima ejus: óccidit ei sol cum adhuc esset dies: confúsa est, et erúbuit: et resíduos ejus in gládium dabo in conspéctu inimicórum eórum, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	15	10	Væ mihi, mater mea! quare genuísti me, virum rixæ, virum discórdiæ in univérsa terra? Non fœnerávi, nec fœnerávit mihi quisquam: omnes maledícunt mihi.	b
 Jeremías	Jer	24	15	11	Dicit Dóminus: Si non relíquiæ tuæ in bonum, si non occúrri tibi in témpore afflictiónis, et in témpore tribulatiónis advérsus inimícum.	b
 Jeremías	Jer	24	15	12	Numquid fœderábitur ferrum ferro ab aquilóne, et æs?
 Jeremías	Jer	24	15	13	Divítias tuas et thesáuros tuos in direptiónem dabo gratis, in ómnibus peccátis tuis, et in ómnibus términis tuis.	b
 Jeremías	Jer	24	15	14	Et addúcam inimícos tuos de terra quam nescis, quia ignis succénsus est in furóre meo: super vos ardébit.
 Jeremías	Jer	24	15	15	Tu scis, Dómine: recordáre mei, et vísita me, et tuére me ab his qui persequúntur me. Noli in patiéntia tua suscípere me: scito quóniam sustínui propter te oppróbrium.	b
 Jeremías	Jer	24	15	16	Invénti sunt sermónes tui, et comédi eos: et factum est mihi verbum tuum in gáudium et in lætítiam cordis mei, quóniam invocátum est nomen tuum super me, Dómine Deus exercítuum.
 Jeremías	Jer	24	15	17	Non sedi in concílio ludéntium, et gloriátus sum a fácie manus tuæ: solus sedébam, quóniam comminatióne replésti me.
 Jeremías	Jer	24	15	18	Quare factus est dolor meus perpétuus, et plaga mea desperábilis rénuit curári? facta est mihi quasi mendácium aquárum infidélium.
 Jeremías	Jer	24	15	19	Propter hoc hæc dicit Dóminus: Si convérteris, convértam te, et ante fáciem meam stabis: et si separáveris pretiósum a vili, quasi os meum eris: converténtur ipsi ad te, et tu non convertéris ad eos.	b
 Jeremías	Jer	24	15	20	Et dabo te pópulo huic in murum ǽreum fortem: et bellábunt advérsum te, et non prævalébunt, quia ego tecum sum ut salvem te, et éruam te, dicit Dóminus:
 Jeremías	Jer	24	15	21	et liberábo te de manu pessimórum, et rédimam te de manu fórtium.
 Jeremías	Jer	24	16	1	Et factum est verbum Dómini ad me, dicens:
 Jeremías	Jer	24	16	2	Non accípies uxórem, et non erunt tibi fílii et fíliæ in loco isto.
 Jeremías	Jer	24	16	3	Quia hæc dicit Dóminus super fílios et fílias qui generántur in loco isto, et super matres eórum, quæ genuérunt eos, et super patres eórum, de quorum stirpe sunt nati in terra hac:
 Jeremías	Jer	24	16	4	Mórtibus ægrotatiónum moriéntur: non plangéntur, et non sepeliéntur: in sterquilínium super fáciem terræ erunt, et gládio et fame consuméntur: et erit cadáver eórum in escam volatílibus cæli et béstiis terræ.
 Jeremías	Jer	24	16	5	Hæc enim dicit Dóminus: Ne ingrediáris domum convívii, neque vadas ad plangéndum, neque consoléris eos, quia ábstuli pacem meam a pópulo isto, dicit Dóminus, misericórdiam et miseratiónes.
 Jeremías	Jer	24	16	6	Et moriéntur grandes et parvi in terra ista: non sepeliéntur, neque plangéntur, et non se íncident, neque calvítium fiet pro eis.
 Jeremías	Jer	24	16	7	Et non frangent inter eos lugénti panem ad consolándum super mórtuo, et non dabunt eis potum cálicis ad consolándum super patre suo et matre.
 Jeremías	Jer	24	16	8	Et domum convívii non ingrediáris, ut sédeas cum eis, et cómedas, et bibas.
 Jeremías	Jer	24	16	9	Quia hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Ecce ego áuferam de loco isto, in óculis vestris, et in diébus vestris, vocem gáudii et vocem lætítiæ, vocem sponsi et vocem sponsæ.
 Jeremías	Jer	24	16	10	Et cum annuntiáveris pópulo huic ómnia verba hæc, et díxerint tibi: Quare locútus est Dóminus super nos omne malum grande istud? quæ iníquitas nostra, et quod peccátum nostrum, quod peccávimus Dómino Deo nostro?	b
 Jeremías	Jer	24	16	11	dices ad eos: Quia dereliquérunt me patres vestri, ait Dóminus, et abiérunt post deos aliénos, et serviérunt eis, et adoravérunt eos, et me dereliquérunt, et legem meam non custodiérunt.
 Jeremías	Jer	24	16	12	Sed et vos pejus operáti estis quam patres vestri: ecce enim ámbulat unusquísque post pravitátem cordis sui mali, ut me non áudiat.
 Jeremías	Jer	24	16	13	Et ejíciam vos de terra hac in terram quam ignorátis, vos et patres vestri: et serviétis ibi diis aliénis, die ac nocte, qui non dabunt vobis réquiem.
 Jeremías	Jer	24	16	14	Proptérea ecce dies véniunt, dicit Dóminus, et non dicétur ultra: Vivit Dóminus qui edúxit fílios Ísraël de terra Ægýpti,
 Jeremías	Jer	24	16	15	sed: Vivit Dóminus qui edúxit fílios Ísraël de terra aquilónis, et de univérsis terris ad quas ejéci eos: et redúcam eos in terram suam, quam dedi pátribus eórum.
 Jeremías	Jer	24	16	16	Ecce ego mittam piscatóres multos, dicit Dóminus, et piscabúntur eos: et post hæc mittam eis multos venatóres, et venabúntur eos de omni monte, et de omni colle, et de cavérnis petrárum.
 Jeremías	Jer	24	16	17	Quia óculi mei super omnes vias eórum: non sunt abscónditæ a fácie mea, et non fuit occultáta iníquitas eórum ab óculis meis.
 Jeremías	Jer	24	16	18	Et reddam primum dúplices iniquitátes et peccáta eórum, quia contaminavérunt terram meam in morticínis idolórum suórum, et abominatiónibus suis implevérunt hæreditátem meam.
 Jeremías	Jer	24	16	19	Dómine, fortitúdo mea, et robur meum, et refúgium meum in die tribulatiónis, ad te gentes vénient ab extrémis terræ, et dicent: Vere mendácium possedérunt patres nostri, vanitátem quæ eis non prófuit.	b
 Jeremías	Jer	24	16	20	Numquid fáciet sibi homo deos, et ipsi non sunt dii?
 Jeremías	Jer	24	16	21	Idcírco ecce ego osténdam eis per vicem hanc, osténdam eis manum meam, et virtútem meam, et scient quia nomen mihi Dóminus.	b
 Jeremías	Jer	24	17	1	Peccátum Juda scriptum est stylo férreo in ungue adamántino, exarátum super latitúdinem cordis eórum, et in córnibus arárum eórum.
 Jeremías	Jer	24	17	2	Cum recordáti fúerint fílii eórum arárum suárum, et lucórum suórum, lignorúmque frondéntium, in móntibus excélsis,
 Jeremías	Jer	24	17	3	sacrificántes in agro: fortitúdinem tuam, et omnes thesáuros tuos in direptiónem dabo; excélsa tua propter peccáta in univérsis fínibus tuis.
 Jeremías	Jer	24	17	4	Et relinquéris sola ab hæreditáte tua, quam dedi tibi, et servíre te fáciam inimícis tuis in terra quam ignóras: quóniam ignem succendísti in furóre meo: usque in ætérnum ardébit.
 Jeremías	Jer	24	17	5	Hæc dicit Dóminus: Maledíctus homo qui confídit in hómine, et ponit carnem bráchium suum, et a Dómino recédit cor ejus.	b
 Jeremías	Jer	24	17	6	Erit enim quasi myrícæ in desérto, et non vidébit cum vénerit bonum: sed habitábit in siccitáte in desérto, in terra salsúginis et inhabitábili.
 Jeremías	Jer	24	17	7	Benedíctus vir qui confídit in Dómino, et erit Dóminus fidúcia ejus.
 Jeremías	Jer	24	17	8	Et erit quasi lignum quod transplantátur super aquas, quod ad humórem mittit radíces suas, et non timébit cum vénerit æstus: et erit fólium ejus víride, et in témpore siccitátis non erit sollícitum, nec aliquándo désinet fácere fructum.
 Jeremías	Jer	24	17	9	Pravum est cor ómnium, et inscrutábile: quis cognóscet illud?	b
 Jeremías	Jer	24	17	10	Ego Dóminus scrutans cor, et probans renes: qui do unicuíque juxta viam suam, et juxta fructum adinventiónum suárum.
 Jeremías	Jer	24	17	11	Perdix fovit quæ non péperit: fecit divítias, et non in judício: in dimídio diérum suórum derelínquet eas, et in novíssimo suo erit insípiens.
 Jeremías	Jer	24	17	12	Sólium glóriæ altitúdinis a princípio, locus sanctificatiónis nostræ.	b
 Jeremías	Jer	24	17	13	Exspectátio Ísraël, Dómine, omnes qui te derelínquunt confundéntur: recedéntes a te, in terra scribéntur, quóniam dereliquérunt venam aquárum vivéntium Dóminum.
 Jeremías	Jer	24	17	14	Sana me, Dómine, et sanábor: salvum me fac, et salvus ero: quóniam laus mea tu es.
 Jeremías	Jer	24	17	15	Ecce ipsi dicunt ad me: Ubi est verbum Dómini? véniat:
 Jeremías	Jer	24	17	16	et ego non sum turbátus, te pastórem sequens: et diem hóminis non desiderávi, tu scis: quod egréssum est de lábiis meis, rectum in conspéctu tuo fuit.
 Jeremías	Jer	24	17	17	Non sis tu mihi formídini: spes mea tu in die afflictiónis.
 Jeremías	Jer	24	17	18	Confundántur qui me persequúntur, et non confúndar ego: páveant illi, et non páveam ego: induc super eos diem afflictiónis, et dúplici contritióne cóntere eos.
 Jeremías	Jer	24	17	19	Hæc dicit Dóminus ad me: Vade, et sta in porta filiórum pópuli, per quam ingrediúntur reges Juda, et egrediúntur, et in cunctis portis Jerúsalem:	b
 Jeremías	Jer	24	17	20	et dices ad eos: Audíte verbum Dómini, reges Juda, et omnis Juda, cunctíque habitatóres Jerúsalem, qui ingredímini per portas istas.
 Jeremías	Jer	24	17	21	Hæc dicit Dóminus: Custodíte ánimas vestras, et nolíte portáre póndera in die sábbati, nec inferátis per portas Jerúsalem:
 Jeremías	Jer	24	17	22	et nolíte ejícere ónera de dómibus vestris in die sábbati, et omne opus non faciétis: sanctificáte diem sábbati, sicut præcépi pátribus vestris.
 Jeremías	Jer	24	17	23	Et non audiérunt, nec inclinavérunt aurem suam: sed induravérunt cervícem suam, ne audírent me, et ne accíperent disciplínam.
 Jeremías	Jer	24	17	24	Et erit: si audiéritis me, dicit Dóminus, ut non inferátis ónera per portas civitátis hujus in die sábbati: et si sanctificavéritis diem sábbati, ne faciátis in eo omne opus:
 Jeremías	Jer	24	17	25	ingrediéntur per portas civitátis hujus reges et príncipes, sedéntes super sólium David, et ascendéntes in cúrribus et equis, ipsi et príncipes eórum, viri Juda, et habitatóres Jerúsalem: et habitábitur cívitas hæc in sempitérnum.
 Jeremías	Jer	24	17	26	Et vénient de civitátibus Juda, et de circúitu Jerúsalem, et de terra Bénjamin, et de campéstribus, et de montuósis, et ab austro, portántes holocáustum, et víctimam, et sacrifícium, et thus, et ínferent oblatiónem in domum Dómini.
 Jeremías	Jer	24	17	27	Si autem non audiéritis me ut sanctificétis diem sábbati, et ne portétis onus, et ne inferátis per portas Jerúsalem in die sábbati, succéndam ignem in portis ejus, et devorábit domos Jerúsalem, et non extinguétur.
 Jeremías	Jer	24	18	1	Verbum quod factum est ad Jeremíam a Dómino, dicens:
 Jeremías	Jer	24	18	2	Surge, et descénde in domum fíguli, et ibi áudies verba mea.
 Jeremías	Jer	24	18	3	Et descéndi in domum fíguli, et ecce ipse faciébat opus super rotam.
 Jeremías	Jer	24	18	4	Et dissipátum est vas quod ipse faciébat e luto mánibus suis: conversúsque fecit illud vas álterum, sicut placúerat in óculis ejus ut fáceret.
 Jeremías	Jer	24	18	5	Et factum est verbum Dómini ad me, dicens:
 Jeremías	Jer	24	18	6	Numquid sicut fígulus iste, non pótero vobis fácere, domus Ísraël? ait Dóminus: ecce sicut lutum in manu fíguli, sic vos in manu mea, domus Ísraël.
 Jeremías	Jer	24	18	7	Repénte loquar advérsum gentem et advérsus regnum, ut erádicem, et déstruam, et dispérdam illud:
 Jeremías	Jer	24	18	8	si pœniténtiam égerit gens illa a malo suo quod locútus sum advérsus eam, agam et ego pœniténtiam super malo quod cogitávi ut fácerem ei.
 Jeremías	Jer	24	18	9	Et súbito loquar de gente et de regno, ut ædíficem et plantem illud.
 Jeremías	Jer	24	18	10	Si fécerit malum in óculis meis, ut non áudiat vocem meam, pœniténtiam agam super bono quod locútus sum ut fácerem ei.
 Jeremías	Jer	24	18	11	Nunc ergo dic viro Juda, et habitatóribus Jerúsalem, dicens: Hæc dicit Dóminus: Ecce ego fingo contra vos malum, et cógito contra vos cogitatiónem: revertátur unusquísque a via sua mala, et dirígite vias vestras et stúdia vestra.	b
 Jeremías	Jer	24	18	12	Qui dixérunt: Desperávimus: post cogitatiónes enim nostras íbimus, et unusquísque pravitátem cordis sui mali faciémus.
 Jeremías	Jer	24	18	13	Ídeo hæc dicit Dóminus: Interrogáte gentes: Quis audívit tália horribília, quæ fecit nimis virgo Ísraël?
 Jeremías	Jer	24	18	14	Numquid defíciet de petra agri nix Líbani? aut evélli possunt aquæ erumpéntes frígidæ, et defluéntes?
 Jeremías	Jer	24	18	15	Quia oblítus est mei pópulus meus, frustra libántes, et impingéntes in viis suis, in sémitis sǽculi, ut ambulárent per eas in itínere non trito,
 Jeremías	Jer	24	18	16	ut fíeret terra eórum in desolatiónem, et in síbilum sempitérnum: omnis qui præteríerit per eam obstupéscet, et movébit caput suum.
 Jeremías	Jer	24	18	17	Sicut ventus urens dispérgam eos coram inimíco: dorsum, et non fáciem, osténdam eis in die perditiónis eórum.
 Jeremías	Jer	24	18	18	Et dixérunt: Veníte, et cogitémus contra Jeremíam cogitatiónes: non enim períbit lex a sacerdóte, neque consílium a sapiénte, nec sermo a prophéta: veníte, et percutiámus eum lingua, et non attendámus ad univérsos sermónes ejus.	b
 Jeremías	Jer	24	18	19	Atténde, Dómine, ad me, et audi vocem adversariórum meórum.
 Jeremías	Jer	24	18	20	Numquid rédditur pro bono malum, quia fodérunt fóveam ánimæ meæ? Recordáre quod stéterim in conspéctu tuo ut lóquerer pro eis bonum, et avérterem indignatiónem tuam ab eis.
 Jeremías	Jer	24	18	21	Proptérea da fílios eórum in famem, et deduc eos in manus gládii: fiant uxóres eórum absque líberis, et víduæ: et viri eárum interficiántur morte: júvenes eórum confodiántur gládio in prœ́lio:
 Jeremías	Jer	24	18	22	audiátur clamor de dómibus eórum: addúces enim super eos latrónem repénte, quia fodérunt fóveam ut cáperent me, et láqueos abscondérunt pédibus meis.
 Jeremías	Jer	24	18	23	Tu autem, Dómine, scis omne consílium eórum advérsum me in mortem: ne propitiéris iniquitáti eórum, et peccátum eórum a fácie tua non deleátur: fiant corruéntes in conspéctu tuo; in témpore furóris tui abútere eis.
 Jeremías	Jer	24	19	1	Hæc dicit Dóminus: Vade, et áccipe lagúnculam fíguli tésteam a senióribus pópuli et a senióribus sacerdótum,
 Jeremías	Jer	24	19	2	et egrédere ad vallem fílii Ennom, quæ est juxta intróitum portæ fíctilis: et prædicábis ibi verba quæ ego loquar ad te.
 Jeremías	Jer	24	19	3	Et dices: Audíte verbum Dómini, reges Juda, et habitatóres Jerúsalem. Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Ecce ego indúcam afflictiónem super locum istum, ita ut omnis qui audíerit illam, tínniant aures ejus,
 Jeremías	Jer	24	19	4	eo quod derelíquerint me, et aliénum fécerint locum istum, et libavérunt in eo diis aliénis quos nesciérunt, ipsi et patres eórum, et reges Juda: et replevérunt locum istum sánguine innocéntum,
 Jeremías	Jer	24	19	5	et ædificavérunt excélsa Báalim, ad comburéndos fílios suos igni in holocáustum Báalim: quæ non præcépi, nec locútus sum, nec ascendérunt in cor meum.
 Jeremías	Jer	24	19	6	Proptérea ecce dies véniunt, dicit Dóminus, et non vocábitur ámplius locus iste Topheth, et vallis fílii Ennom, sed vallis occisiónis.
 Jeremías	Jer	24	19	7	Et dissipábo consílium Juda et Jerúsalem in loco isto, et subvértam eos gládio in conspéctu inimicórum suórum, et in manu quæréntium ánimas eórum: et dabo cadávera eórum escam volatílibus cæli et béstiis terræ.
 Jeremías	Jer	24	19	8	Et ponam civitátem hanc in stupórem, et in síbilum: omnis qui præteríerit per eam obstupéscet, et sibilábit super univérsa plaga ejus.
 Jeremías	Jer	24	19	9	Et cibábo eos cárnibus filiórum suórum et cárnibus filiárum suárum: et unusquísque carnem amíci sui cómedet in obsidióne, et in angústia in qua conclúdent eos inimíci eórum, et qui quǽrunt ánimas eórum.
 Jeremías	Jer	24	19	10	Et cónteres lagúnculam in óculis virórum qui ibunt tecum,	b
 Jeremías	Jer	24	19	11	et dices ad eos: Hæc dicit Dóminus exercítuum: Sic cónteram pópulum istum, et civitátem istam, sicut contéritur vas fíguli, quod non potest ultra instaurári: et in Topheth sepeliéntur, eo quod non sit álius locus ad sepeliéndum.
 Jeremías	Jer	24	19	12	Sic fáciam loco huic, ait Dóminus, et habitatóribus ejus, et ponam civitátem istam sicut Topheth.
 Jeremías	Jer	24	19	13	Et erunt domus Jerúsalem, et domus regum Juda, sicut locus Topheth, immúndæ, omnes domus in quarum domátibus sacrificavérunt omni milítiæ cæli, et libavérunt libámina diis aliénis.
 Jeremías	Jer	24	19	14	Venit autem Jeremías de Topheth, quo míserat eum Dóminus ad prophetándum, et stetit in átrio domus Dómini, et dixit ad omnem pópulum:	b
 Jeremías	Jer	24	19	15	Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Ecce ego indúcam super civitátem hanc, et super omnes urbes ejus, univérsa mala quæ locútus sum advérsum eam, quóniam induravérunt cervícem suam ut non audírent sermónes meos.
 Jeremías	Jer	24	20	1	Et audívit Phassur fílius Emmer, sacérdos, qui constitútus erat princeps in domo Dómini, Jeremíam prophetántem sermónes istos.
 Jeremías	Jer	24	20	2	Et percússit Phassur Jeremíam prophétam, et misit eum in nervum quod erat in porta Bénjamin superióri, in domo Dómini.
 Jeremías	Jer	24	20	3	Cumque illuxísset in crástinum, edúxit Phassur Jeremíam de nervo, et dixit ad eum Jeremías: Non Phassur vocávit Dóminus nomen tuum, sed Pavórem úndique.
 Jeremías	Jer	24	20	4	Quia hæc dicit Dóminus: Ecce ego dabo te in pavórem, te et omnes amícos tuos: et córruent gládio inimicórum suórum, et óculi tui vidébunt: et omnem Judam dabo in manum regis Babylónis, et tradúcet eos in Babylónem, et percútiet eos gládio.
 Jeremías	Jer	24	20	5	Et dabo univérsam substántiam civitátis hujus, et omnem labórem ejus, omnéque prétium, et cunctos thesáuros regum Juda dabo in manu inimicórum eórum: et dirípient eos, et tollent, et ducent in Babylónem.
 Jeremías	Jer	24	20	6	Tu autem, Phassur, et omnes habitatóres domus tuæ, íbitis in captivitátem: et in Babylónem vénies, et ibi moriéris, ibíque sepeliéris tu, et omnes amíci tui, quibus prophetásti mendácium.
 Jeremías	Jer	24	20	7	Seduxísti me, Dómine, et sedúctus sum: fórtior me fuísti, et invaluísti: factus sum in derísum tota die; omnes subsánnant me.	b
 Jeremías	Jer	24	20	8	Quia jam olim loquor, vocíferans iniquitátem, et vastitátem clámito: et factus est mihi sermo Dómini in oppróbrium, et in derísum tota die.
 Jeremías	Jer	24	20	9	Et dixi: Non recordábor ejus, neque loquar ultra in nómine illíus: et factus est in corde meo quasi ignis exǽstuans, clausúsque in óssibus meis, et deféci, ferre non sústinens.
 Jeremías	Jer	24	20	10	Audívi enim contumélias multórum, et terrórem in circúitu: Persequímini, et persequámur eum, ab ómnibus viris qui erant pacífici mei, et custodiéntes latus meum: si quómodo decipiátur, et prævaleámus advérsus eum, et consequámur ultiónem ex eo.
 Jeremías	Jer	24	20	11	Dóminus autem mecum est, quasi bellátor fortis: idcírco qui persequúntur me cadent, et infírmi erunt: confundéntur veheménter, quia non intellexérunt oppróbrium sempitérnum, quod numquam delébitur.
 Jeremías	Jer	24	20	12	Et tu, Dómine exercítuum, probátor justi, qui vides renes et cor, vídeam, quæso, ultiónem tuam ex eis: tibi enim revelávi causam meam.
 Jeremías	Jer	24	20	13	Cantáte Dómino, laudáte Dóminum, quia liberávit ánimam páuperis de manu malórum.
 Jeremías	Jer	24	20	14	Maledícta dies in qua natus sum! dies in qua péperit me mater mea non sit benedícta!	b
 Jeremías	Jer	24	20	15	Maledíctus vir qui annuntiávit patri meo, dicens: Natus est tibi puer másculus, et quasi gáudio lætificávit eum!
 Jeremías	Jer	24	20	16	Sit homo ille ut sunt civitátes quæ subvértit Dóminus, et non pœnítuit eum: áudiat clamórem mane, et ululátum in témpore meridiáno,
 Jeremías	Jer	24	20	17	qui non me interfécit a vulva, ut fíeret mihi mater mea sepúlchrum, et vulva ejus concéptus ætérnus!
 Jeremías	Jer	24	20	18	Quare de vulva egréssus sum, ut vidérem labórem et dolórem, et consumeréntur in confusióne dies mei?
 Jeremías	Jer	24	21	1	Verbum quod factum est ad Jeremíam a Dómino, quando misit ad eum rex Sedecías Phassur fílium Melchíæ, et Sophoníam fílium Maasíæ sacerdótem, dicens:
 Jeremías	Jer	24	21	2	Intérroga pro nobis Dóminum, quia Nabuchodónosor, rex Babylónis, prœliátur advérsum nos: si forte fáciat Dóminus nobíscum secúndum ómnia mirabília sua, et recédat a nobis.
 Jeremías	Jer	24	21	3	Et dixit Jeremías ad eos: Sic dicétis Sedecíæ:
 Jeremías	Jer	24	21	4	Hæc dicit Dóminus Deus Ísraël: Ecce ego convértam vasa belli quæ in mánibus vestris sunt, et quibus vos pugnátis advérsum regem Babylónis et Chaldǽos qui óbsident vos in circúitu murórum: et congregábo ea in médio civitátis hujus.
 Jeremías	Jer	24	21	5	Et debellábo ego vos in manu exténta, et in bráchio forti, et in furóre, et in indignatióne, et in ira grandi.
 Jeremías	Jer	24	21	6	Et percútiam habitatóres civitátis hujus: hómines et béstiæ pestiléntia magna moriéntur.
 Jeremías	Jer	24	21	7	Et post hæc, ait Dóminus, dabo Sedecíam regem Juda, et servos ejus, et pópulum ejus, et qui derelícti sunt in civitáte hac a peste, et gládio, et fame, in manu Nabuchodónosor regis Babylónis, et in manu inimicórum eórum, et in manu quæréntium ánimam eórum: et percútiet eos in ore gládii, et non flectétur, neque parcet, nec miserébitur.
 Jeremías	Jer	24	21	8	Et ad pópulum hunc dices: Hæc dicit Dóminus: Ecce ego do coram vobis viam vitæ, et viam mortis.	b
 Jeremías	Jer	24	21	9	Qui habitáverit in urbe hac moriétur gládio, et fame, et peste: qui autem egréssus fúerit, et transfúgerit ad Chaldǽos qui óbsident vos, vivet, et erit ei ánima sua quasi spólium.
 Jeremías	Jer	24	21	10	Pósui enim fáciem meam super civitátem hanc in malum, et non in bonum, ait Dóminus: in manu regis Babylónis dábitur, et exúret eam igni.
 Jeremías	Jer	24	21	11	Et dómui regis Juda: Audíte verba Dómini,	b
 Jeremías	Jer	24	21	12	domus David. Hæc dicit Dóminus: Judicáte mane judícium, et erúite vi oppréssum de manu calumniántis, ne forte egrediátur ut ignis indignátio mea, et succendátur, et non sit qui extínguat, propter malítiam studiórum vestrórum.
 Jeremías	Jer	24	21	13	Ecce ego ad te, habitatrícem vallis sólidæ atque campéstris, ait Dóminus: qui dícitis: Quis percútiet nos? et quis ingrediétur domos nostras?	b
 Jeremías	Jer	24	21	14	Et visitábo super vos juxta fructum studiórum vestrórum, dicit Dóminus: et succéndam ignem in saltu ejus, et devorábit ómnia in circúitu ejus.
 Jeremías	Jer	24	22	1	Hæc dicit Dóminus: Descénde in domum regis Juda, et loquéris ibi verbum hoc,
 Jeremías	Jer	24	22	2	et dices: Audi verbum Dómini, rex Juda, qui sedes super sólium David: tu et servi tui, et pópulus tuus, qui ingredímini per portas istas.
 Jeremías	Jer	24	22	3	Hæc dicit Dóminus: Fácite judícium et justítiam, et liberáte vi oppréssum de manu calumniatóris: et ádvenam, et pupíllum, et víduam nolíte contristáre, neque opprimátis iníque, et sánguinem innocéntem ne effundátis in loco isto.
 Jeremías	Jer	24	22	4	Si enim faciéntes fecéritis verbum istud, ingrediéntur per portas domus hujus reges sedéntes de génere David super thronum ejus, et ascendéntes currus et equos, ipsi, et servi, et pópulus eórum.
 Jeremías	Jer	24	22	5	Quod si non audiéritis verba hæc: in memetípso jurávi, dicit Dóminus, quia in solitúdinem erit domus hæc.
 Jeremías	Jer	24	22	6	Quia hæc dicit Dóminus super domum regis Juda: Gálaad, tu mihi caput Líbani, si non posúero te solitúdinem, urbes inhabitábiles!
 Jeremías	Jer	24	22	7	Et sanctificábo super te, interficiéntem virum et arma ejus: et succídent eléctas cedros tuas, et præcipitábunt in ignem.
 Jeremías	Jer	24	22	8	Et pertransíbunt gentes multæ per civitátem hanc, et dicet unusquísque próximo suo: Quare fecit Dóminus sic civitáti huic grandi?	b
 Jeremías	Jer	24	22	9	Et respondébunt: Eo quod derelíquerint pactum Dómini Dei sui, et adoráverint deos aliénos, et servíerint eis.
 Jeremías	Jer	24	22	10	Nolíte flere mórtuum, neque lugeátis super eum fletu: plángite eum qui egréditur, quia non revertétur ultra, nec vidébit terram nativitátis suæ.	b
 Jeremías	Jer	24	22	11	Quia hæc dicit Dóminus ad Sellum, fílium Josíæ, regem Juda, qui regnávit pro Josía patre suo, qui egréssus est de loco isto: Non revertétur huc ámplius,
 Jeremías	Jer	24	22	12	sed in loco ad quem tránstuli eum, ibi moriétur, et terram istam non vidébit ámplius.
 Jeremías	Jer	24	22	13	Væ qui ædíficat domum suam in injustítia, et cœnácula sua non in judício: amícum suum ópprimet frustra, et mercédem ejus non reddet ei:	b
 Jeremías	Jer	24	22	14	qui dicit: Ædificábo mihi domum latam, et cœnácula spatiósa: qui áperit sibi fenéstras et facit laqueária cédrina, pingítque sinópide.
 Jeremías	Jer	24	22	15	Numquid regnábis quóniam confers te cedro? pater tuus numquid non comédit et bibit, et fecit judícium et justítiam tunc cum bene erat ei?
 Jeremías	Jer	24	22	16	Judicávit causam páuperis et egéni in bonum suum: numquid non ídeo quia cognóvit me? dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	22	17	Tui vero óculi et cor ad avarítiam, et ad sánguinem innocéntem fundéndum, et ad calúmniam, et ad cursum mali óperis.
 Jeremías	Jer	24	22	18	Proptérea hæc dicit Dóminus ad Jóakim, fílium Josíæ, regem Juda: Non plangent eum: Væ frater! et væ soror! non concrepábunt ei: Væ dómine! et væ ínclyte!
 Jeremías	Jer	24	22	19	Sepultúra ásini sepeliétur, putrefáctus et projéctus extra portas Jerúsalem.
 Jeremías	Jer	24	22	20	Ascénde Líbanum, et clama, et in Basan da vocem tuam: et clama ad transeúntes, quia contríti sunt omnes amatóres tui.	b
 Jeremías	Jer	24	22	21	Locútus sum ad te in abundántia tua, et dixísti: Non áudiam: hæc est via tua ab adolescéntia tua, quia non audísti vocem meam.
 Jeremías	Jer	24	22	22	Omnes pastóres tuos pascet ventus, et amatóres tui in captivitátem ibunt: et tunc confundéris, et erubésces ab omni malítia tua.
 Jeremías	Jer	24	22	23	Quæ sedes in Líbano, et nidíficas in cedris, quómodo congemuísti cum veníssent tibi dolóres, quasi dolóres parturiéntis?
 Jeremías	Jer	24	22	24	Vivo ego, dicit Dóminus, quia si fúerit Jechonías fílius Jóakim regis Juda ánnulus in manu déxtera mea, inde evéllam eum,	b
 Jeremías	Jer	24	22	25	et dabo te in manu quæréntium ánimam tuam, et in manu quorum tu formídas fáciem, et in manu Nabuchodónosor regis Babylónis, et in manu Chaldæórum:
 Jeremías	Jer	24	22	26	et mittam te, et matrem tuam quæ génuit te, in terram aliénam, in qua nati non estis, ibíque moriémini.
 Jeremías	Jer	24	22	27	Et in terram ad quam ipsi levant ánimam suam ut revertántur illuc, non reverténtur.
 Jeremías	Jer	24	22	28	Numquid vas fíctile atque contrítum vir iste Jechonías? numquid vas absque omni voluptáte? quare abjécti sunt ipse et semen ejus, et projécti in terram quam ignoravérunt?
 Jeremías	Jer	24	22	29	Terra, terra, terra, audi sermónem Dómini.
 Jeremías	Jer	24	22	30	Hæc dicit Dóminus: Scribe virum istum stérilem, virum qui in diébus suis non prosperábitur: nec enim erit de sémine ejus vir qui sédeat super sólium David, et potestátem hábeat ultra in Juda.
 Jeremías	Jer	24	23	1	Væ pastóribus qui dispérdunt et dilácerant gregem páscuæ meæ! dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	23	2	Ídeo hæc dicit Dóminus Deus Ísraël ad pastóres qui pascunt pópulum meum: Vos dispersístis gregem meum, et ejecístis eos, et non visitástis eos: ecce ego visitábo super vos malítiam studiórum vestrórum, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	23	3	Et ego congregábo relíquias gregis mei de ómnibus terris ad quas ejécero eos illuc: et convértam eos ad rura sua, et crescent et multiplicabúntur.
 Jeremías	Jer	24	23	4	Et suscitábo super eos pastóres, et pascent eos: non formidábunt ultra, et non pavébunt, et nullus quærétur ex número, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	23	5	Ecce dies véniunt, dicit Dóminus, et suscitábo David germen justum: et regnábit rex, et sápiens erit, et fáciet judícium et justítiam in terra.
 Jeremías	Jer	24	23	6	In diébus illis salvábitur Juda, et Ísraël habitábit confidénter: et hoc est nomen quod vocábunt eum: Dóminus justus noster.
 Jeremías	Jer	24	23	7	Propter hoc ecce dies véniunt, dicit Dóminus, et non dicent ultra: Vivit Dóminus, qui edúxit fílios Ísraël de terra Ægýpti,
 Jeremías	Jer	24	23	8	sed: Vivit Dóminus, qui edúxit et addúxit semen domus Ísraël de terra aquilónis, et de cunctis terris ad quas ejéceram eos illuc, et habitábunt in terra sua.
 Jeremías	Jer	24	23	9	Ad prophétas: Contrítum est cor meum in médio mei; contremuérunt ómnia ossa mea: factus sum quasi vir ébrius, et quasi homo mádidus a vino, a fácie Dómini, et a fácie verbórum sanctórum ejus.	b
 Jeremías	Jer	24	23	10	Quia adúlteris repléta est terra, quia a fácie maledictiónis luxit terra, arefácta sunt arva desérti: factus est cursus eórum malus, et fortitúdo eórum dissímilis.
 Jeremías	Jer	24	23	11	Prophéta namque et sacérdos pollúti sunt, et in domo mea invéni malum eórum, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	23	12	Idcírco via eórum erit quasi lúbricum in ténebris: impelléntur enim, et córruent in ea: áfferam enim super eos mala, annum visitatiónis eórum, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	23	13	Et in prophétis Samaríæ vidi fatuitátem: prophetábant in Baal, et decipiébant pópulum meum Ísraël.
 Jeremías	Jer	24	23	14	Et in prophétis Jerúsalem vidi similitúdinem adulterántium, et iter mendácii: et confortavérunt manus pessimórum, ut non converterétur unusquísque a malítia sua: facti sunt mihi omnes ut Sódoma, et habitatóres ejus quasi Gomórrha.
 Jeremías	Jer	24	23	15	Proptérea hæc dicit Dóminus exercítuum ad prophétas: Ecce ego cibábo eos absínthio, et potábo eos felle: a prophétis enim Jerúsalem egréssa est pollútio super omnem terram.
 Jeremías	Jer	24	23	16	Hæc dicit Dóminus exercítuum: Nolíte audíre verba prophetárum qui prophétant vobis, et decípiunt vos: visiónem cordis sui loquúntur, non de ore Dómini.	b
 Jeremías	Jer	24	23	17	Dicunt his qui blasphémant me: Locútus est Dóminus: Pax erit vobis: et omni qui ámbulat in pravitáte cordis sui dixérunt: Non véniet super vos malum.
 Jeremías	Jer	24	23	18	Quis enim áffuit in consílio Dómini, et vidit, et audívit sermónem ejus? quis considerávit verbum illíus, et audívit?
 Jeremías	Jer	24	23	19	Ecce turbo Domínicæ indignatiónis egrediétur, et tempéstas erúmpens super caput impiórum véniet.	b
 Jeremías	Jer	24	23	20	Non revertétur furor Dómini, usque dum fáciat et usque dum cómpleat cogitatiónem cordis sui: in novíssimis diébus intelligétis consílium ejus.
 Jeremías	Jer	24	23	21	Non mittébam prophétas, et ipsi currébant: non loquébar ad eos, et ipsi prophetábant.	b
 Jeremías	Jer	24	23	22	Si stetíssent in consílio meo, et nota fecíssent verba mea pópulo meo, avertíssem útique eos a via sua mala, et a cogitatiónibus suis péssimis.
 Jeremías	Jer	24	23	23	Putásne Deus e vicíno ego sum, dicit Dóminus, et non Deus de longe?
 Jeremías	Jer	24	23	24	Si occultábitur vir in abscónditis, et ego non vidébo eum? dicit Dóminus. Numquid non cælum et terram ego ímpleo? dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	23	25	Audívi quæ dixérunt prophétæ prophetántes in nómine meo mendácium, atque dicéntes: Somniávi, somniávi.
 Jeremías	Jer	24	23	26	Úsquequo istud est in corde prophetárum vaticinántium mendácium, et prophetántium seductiónes cordis sui?
 Jeremías	Jer	24	23	27	Qui volunt fácere ut obliviscátur pópulus meus nóminis mei, propter sómnia eórum quæ narrat unusquísque ad próximum suum, sicut oblíti sunt patres eórum nóminis mei propter Baal?
 Jeremías	Jer	24	23	28	Prophéta qui habet sómnium, narret sómnium: et qui habet sermónem meum, loquátur sermónem meum vere. Quid páleis ad tríticum? dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	23	29	Numquid non verba mea sunt quasi ignis, dicit Dóminus, et quasi málleus cónterens petram?
 Jeremías	Jer	24	23	30	Proptérea ecce ego ad prophétas, ait Dóminus, qui furántur verba mea unusquísque a próximo suo.
 Jeremías	Jer	24	23	31	Ecce ego ad prophétas, ait Dóminus, qui assúmunt linguas suas, et aiunt: Dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	23	32	Ecce ego ad prophétas somniántes mendácium, ait Dóminus, qui narravérunt ea, et seduxérunt pópulum meum in mendácio suo et in miráculis suis, cum ego non misíssem eos, nec mandássem eis: qui nihil profuérunt pópulo huic, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	23	33	Si ígitur interrogáverit te pópulus iste, vel prophéta, aut sacérdos, dicens: Quod est onus Dómini? dices ad eos: Vos estis onus: projíciam quippe vos, dicit Dóminus.	b
 Jeremías	Jer	24	23	34	Et prophéta, et sacérdos, et pópulus qui dicit: Onus Dómini: visitábo super virum illum et super domum ejus.
 Jeremías	Jer	24	23	35	Hæc dicétis unusquísque ad próximum, et ad fratrem suum: Quid respóndit Dóminus? et quid locútus est Dóminus?
 Jeremías	Jer	24	23	36	Et onus Dómini ultra non memorábitur: quia onus erit unicuíque sermo suus, et pervertístis verba Dei vivéntis, Dómini exercítuum, Dei nostri.
 Jeremías	Jer	24	23	37	Hæc dices ad prophétam: Quid respóndit tibi Dóminus? et quid locútus est Dóminus?
 Jeremías	Jer	24	23	38	Si autem onus Dómini dixéritis, propter hoc hæc dicit Dóminus: Quia dixístis sermónem istum: Onus Dómini, et misi ad vos dicens: Nolíte dícere: Onus Dómini:
 Jeremías	Jer	24	23	39	proptérea ecce ego tollam vos portans, et derelínquam vos, et civitátem quam dedi vobis et pátribus vestris, a fácie mea:
 Jeremías	Jer	24	23	40	et dabo vos in oppróbrium sempitérnum, et in ignomíniam ætérnam, quæ numquam oblivióne delébitur.
 Jeremías	Jer	24	24	1	Osténdit mihi Dóminus: et ecce duo cálathi pleni ficis, pósiti ante templum Dómini, postquam tránstulit Nabuchodónosor rex Babylónis Jechoníam fílium Jóakim, regem Juda, et príncipes ejus, et fabrum, et inclusórem, de Jerúsalem, et addúxit eos in Babylónem.
 Jeremías	Jer	24	24	2	Cálathus unus ficus bonas habébat nimis, ut solent ficus esse primi témporis: et cálathus unus ficus habébat malas nimis, quæ cómedi non póterant eo quod essent malæ.
 Jeremías	Jer	24	24	3	Et dixit Dóminus ad me: Quid tu vides, Jeremía? Et dixi: Ficus, ficus bonas, bonas valde: et malas, malas valde, quæ cómedi non possunt eo quod sint malæ.
 Jeremías	Jer	24	24	4	Et factum est verbum Dómini ad me, dicens:
 Jeremías	Jer	24	24	5	Hæc dicit Dóminus Deus Ísraël: Sicut ficus hæ bonæ, sic cognóscam transmigratiónem Juda, quam emísi de loco isto in terram Chaldæórum, in bonum.
 Jeremías	Jer	24	24	6	Et ponam óculos meos super eos ad placándum, et redúcam eos in terram hanc: et ædificábo eos, et non déstruam: et plantábo eos, et non evéllam.
 Jeremías	Jer	24	24	7	Et dabo eis cor ut sciant me, quia ego sum Dóminus: et erunt mihi in pópulum, et ego ero eis in Deum, quia reverténtur ad me in toto corde suo.
 Jeremías	Jer	24	24	8	Et sicut ficus péssimæ quæ cómedi non possunt eo quod sint malæ, hæc dicit Dóminus: Sic dabo Sedecíam regem Juda, et príncipes ejus, et réliquos de Jerúsalem, qui remansérunt in urbe hac, et qui hábitant in terra Ægýpti.
 Jeremías	Jer	24	24	9	Et dabo eos in vexatiónem, afflictionémque ómnibus regnis terræ, in oppróbrium, et in parábolam, et in provérbium, et in maledictiónem in univérsis locis ad quæ ejéci eos.
 Jeremías	Jer	24	24	10	Et mittam in eis gládium, et famem, et pestem, donec consumántur de terra quam dedi eis et pátribus eórum.
 Jeremías	Jer	24	25	1	Verbum quod factum est ad Jeremíam, de omni pópulo Juda, in anno quarto Jóakim fílii Josíæ regis Juda (ipse est annus primus Nabuchodónosor regis Babylónis),
 Jeremías	Jer	24	25	2	quod locútus est Jeremías prophéta ad omnem pópulum Juda, et ad univérsos habitatóres Jerúsalem, dicens:
 Jeremías	Jer	24	25	3	A tertiodécimo anno Josíæ fílii Amon regis Juda, usque ad diem hanc, iste tértius et vigésimus annus, factum est verbum Dómini ad me, et locútus sum ad vos, de nocte consúrgens et loquens, et non audístis.
 Jeremías	Jer	24	25	4	Et misit Dóminus ad vos omnes servos suos prophétas, consúrgens dilúculo, mitténsque: et non audístis, neque inclinástis aures vestras ut audirétis,
 Jeremías	Jer	24	25	5	cum díceret: Revertímini unusquísque a via sua mala, et a péssimis cogitatiónibus vestris, et habitábitis in terra quam dedit Dóminus vobis et pátribus vestris, a sǽculo et usque in sǽculum:
 Jeremías	Jer	24	25	6	et nolíte ire post deos aliénos, ut serviátis eis, adoretísque eos: neque me ad iracúndiam provocétis in opéribus mánuum vestrárum, et non afflígam vos.
 Jeremías	Jer	24	25	7	Et non audístis me, dicit Dóminus, ut me ad iracúndiam provocarétis in opéribus mánuum vestrárum, in malum vestrum.
 Jeremías	Jer	24	25	8	Proptérea hæc dicit Dóminus exercítuum: Pro eo quod non audístis verba mea,
 Jeremías	Jer	24	25	9	ecce ego mittam et assúmam univérsas cognatiónes aquilónis, ait Dóminus, et Nabuchodónosor regem Babylónis servum meum, et addúcam eos super terram istam, et super habitatóres ejus, et super omnes natiónes quæ in circúitu illíus sunt: et interfíciam eos, et ponam eos in stupórem et in síbilum, et in solitúdines sempitérnas.
 Jeremías	Jer	24	25	10	Perdámque ex eis vocem gáudii et vocem lætítiæ, vocem sponsi et vocem sponsæ, vocem molæ et lumen lucérnæ.
 Jeremías	Jer	24	25	11	Et erit univérsa terra hæc in solitúdinem, et in stupórem: et sérvient omnes gentes istæ regi Babylónis septuagínta annis.
 Jeremías	Jer	24	25	12	Cumque impléti fúerint septuagínta anni, visitábo super regem Babylónis et super gentem illam, dicit Dóminus, iniquitátem eórum, et super terram Chaldæórum, et ponam illam in solitúdines sempitérnas.	b
 Jeremías	Jer	24	25	13	Et addúcam super terram illam ómnia verba mea, quæ locútus sum contra eam, omne quod scriptum est in libro isto, quæcúmque prophetávit Jeremías advérsum omnes gentes:
 Jeremías	Jer	24	25	14	quia serviérunt eis, cum essent gentes multæ, et reges magni: et reddam eis secúndum ópera eórum, et secúndum facta mánuum suárum.
 Jeremías	Jer	24	25	15	Quia sic dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Sume cálicem vini furóris hujus de manu mea, et propinábis de illo cunctis géntibus ad quas ego mittam te.	b
 Jeremías	Jer	24	25	16	Et bibent, et turbabúntur et insánient a fácie gládii quem ego mittam inter eos.
 Jeremías	Jer	24	25	17	Et accépi cálicem de manu Dómini, et propinávi cunctis géntibus ad quas misit me Dóminus,
 Jeremías	Jer	24	25	18	Jerúsalem, et civitátibus Juda, et régibus ejus, et princípibus ejus, ut darem eos in solitúdinem, et in stupórem, et in síbilum, et in maledictiónem, sicut est dies ista:
 Jeremías	Jer	24	25	19	Pharaóni regi Ægýpti, et servis ejus, et princípibus ejus, et omni pópulo ejus:
 Jeremías	Jer	24	25	20	et univérsis generáliter: cunctis régibus terræ Ausítidis, et cunctis régibus terræ Philísthiim, et Ascalóni, et Gazæ, et Áccaron, et relíquiis Azóti:
 Jeremías	Jer	24	25	21	et Idumǽæ, et Moab, et fíliis Ammon:
 Jeremías	Jer	24	25	22	et cunctis régibus Tyri, et univérsis régibus Sidónis, et régibus terræ insulárum qui sunt trans mare:
 Jeremías	Jer	24	25	23	et Dedan, et Thema, et Buz, et univérsis qui attónsi sunt in comam:
 Jeremías	Jer	24	25	24	et cunctis régibus Arábiæ, et cunctis régibus occidéntis, qui hábitant in desérto:
 Jeremías	Jer	24	25	25	et cunctis régibus Zambri, et cunctis régibus Elam, et cunctis régibus Medórum:
 Jeremías	Jer	24	25	26	cunctis quoque régibus aquilónis, de prope et de longe, unicuíque contra fratrem suum: et ómnibus regnis terræ quæ super fáciem ejus sunt: et rex Sesach bibet post eos.
 Jeremías	Jer	24	25	27	Et dices ad eos: Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Bíbite, et inebriámini, et vómite: et cádite, neque surgátis a fácie gládii quem ego mittam inter vos.	b
 Jeremías	Jer	24	25	28	Cumque nolúerint accípere cálicem de manu tua ut bibant, dices ad eos: Hæc dicit Dóminus exercítuum: Bibéntes bibétis:
 Jeremías	Jer	24	25	29	quia ecce in civitáte in qua invocátum est nomen meum ego incípiam afflígere, et vos quasi innocéntes et immúnes éritis? non éritis immúnes: gládium enim ego voco super omnes habitatóres terræ, dicit Dóminus exercítuum.
 Jeremías	Jer	24	25	30	Et tu prophetábis ad eos ómnia verba hæc, et dices ad illos: Dóminus de excélso rúgiet, et de habitáculo sancto suo dabit vocem suam: rúgiens rúgiet super decórem suum: celéuma quasi calcántium concinétur advérsus omnes habitatóres terræ.	b
 Jeremías	Jer	24	25	31	Pervénit sónitus usque ad extréma terræ, quia judícium Dómino cum géntibus: judicátur ipse cum omni carne. Ímpios trádidi gládio, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	25	32	Hæc dicit Dóminus exercítuum: Ecce afflíctio egrediétur de gente in gentem, et turbo magnus egrediétur a summitátibus terræ.
 Jeremías	Jer	24	25	33	Et erunt interfécti Dómini in die illa, a summo terræ usque ad summum ejus: non plangéntur, et non colligéntur, neque sepeliéntur: in sterquilínium super fáciem terræ jacébunt.
 Jeremías	Jer	24	25	34	Ululáte, pastóres, et clamáte, et aspérgite vos cínere, optimátes gregis: quia compléti sunt dies vestri ut interficiámini, et dissipatiónes vestræ: et cadétis quasi vasa pretiósa.
 Jeremías	Jer	24	25	35	Et períbit fuga a pastóribus, et salvátio ab optimátibus gregis.
 Jeremías	Jer	24	25	36	Vox clamóris pastórum, et ululátus optimátum gregis, quia vastávit Dóminus páscua eórum:
 Jeremías	Jer	24	25	37	et conticuérunt arva pacis a fácie iræ furóris Dómini.
 Jeremías	Jer	24	25	38	Derelíquit quasi leo umbráculum suum, quia facta est terra eórum in desolatiónem a fácie iræ colúmbæ, et a fácie iræ furóris Dómini.
 Jeremías	Jer	24	26	1	In princípio regni Jóakim fílii Josíæ regis Juda, factum est verbum istud a Dómino, dicens:
 Jeremías	Jer	24	26	2	Hæc dicit Dóminus: Sta in átrio domus Dómini, et loquéris ad omnes civitátes Juda, de quibus véniunt ut adórent in domo Dómini univérsos sermónes quos ego mandávi tibi ut loquáris ad eos: noli subtráhere verbum,
 Jeremías	Jer	24	26	3	si forte áudiant, et convertántur unusquísque a via sua mala, et pœníteat me mali quod cógito fácere eis propter malítiam studiórum eórum.
 Jeremías	Jer	24	26	4	Et dices ad eos: Hæc dicit Dóminus: Si non audiéritis me, ut ambulétis in lege mea quam dedi vobis,
 Jeremías	Jer	24	26	5	ut audiátis sermónes servórum meórum prophetárum quos ego misi ad vos, de nocte consúrgens, et dírigens, et non audístis:
 Jeremías	Jer	24	26	6	dabo domum istam sicut Silo, et urbem hanc dabo in maledictiónem cunctis géntibus terræ.
 Jeremías	Jer	24	26	7	Et audiérunt sacerdótes, et prophétæ, et omnis pópulus, Jeremíam loquéntem verba hæc in domo Dómini.	b
 Jeremías	Jer	24	26	8	Cumque complésset Jeremías, loquens ómnia quæ præcéperat ei Dóminus ut loquerétur ad univérsum pópulum, apprehendérunt eum sacerdótes, et prophétæ, et omnis pópulus, dicens: Morte moriátur.
 Jeremías	Jer	24	26	9	Quare prophetávit in nómine Dómini, dicens: Sicut Silo erit domus hæc, et urbs ista desolábitur eo quod non sit habitátor? Et congregátus est omnis pópulus advérsus Jeremíam in domo Dómini.
 Jeremías	Jer	24	26	10	Et audiérunt príncipes Juda verba hæc, et ascendérunt de domo regis in domum Dómini, et sedérunt in intróitu portæ domus Dómini novæ.
 Jeremías	Jer	24	26	11	Et locúti sunt sacerdótes et prophétæ ad príncipes, et ad omnem pópulum, dicéntes: Judícium mortis est viro huic, quia prophetávit advérsus civitátem istam, sicut audístis áuribus vestris.
 Jeremías	Jer	24	26	12	Et ait Jeremías ad omnes príncipes, et ad univérsum pópulum, dicens: Dóminus misit me ut prophetárem ad domum istam, et ad civitátem hanc, ómnia verba quæ audístis.
 Jeremías	Jer	24	26	13	Nunc ergo bonas fácite vias vestras et stúdia vestra, et audíte vocem Dómini Dei vestri, et pœnitébit Dóminum mali quod locútus est advérsum vos.
 Jeremías	Jer	24	26	14	Ego autem ecce in mánibus vestris sum: fácite mihi quod bonum et rectum est in óculis vestris.
 Jeremías	Jer	24	26	15	Verúmtamen scitóte et cognóscite quod, si occidéritis me, sánguinem innocéntem tradétis contra vosmetípsos, et contra civitátem istam, et habitatóres ejus: in veritáte enim misit me Dóminus ad vos, ut lóquerer in áuribus vestris ómnia verba hæc.
 Jeremías	Jer	24	26	16	Et dixérunt príncipes et omnis pópulus ad sacerdótes et ad prophétas: Non est viro huic judícium mortis, quia in nómine Dómini Dei nostri locútus est ad nos.	b
 Jeremías	Jer	24	26	17	Surrexérunt ergo viri de senióribus terræ, et dixérunt ad omnem cœtum pópuli, loquéntes:
 Jeremías	Jer	24	26	18	Michǽas de Morásthi fuit prophéta in diébus Ezechíæ regis Juda, et ait ad omnem pópulum Juda, dicens: Hæc dicit Dóminus exercítuum: Sion quasi ager arábitur, et Jerúsalem in acérvum lápidum erit, et mons domus in excélsa silvárum.
 Jeremías	Jer	24	26	19	Numquid morte condemnávit eum Ezechías rex Juda, et omnis Juda? numquid non timuérunt Dóminum, et deprecáti sunt fáciem Dómini, et pœnítuit Dóminum mali quod locútus fúerat advérsum eos? Ítaque nos fácimus malum grande contra ánimas nostras.
 Jeremías	Jer	24	26	20	Fuit quoque vir prophétans in nómine Dómini, Urías fílius Sémei de Cariathíarim, et prophetávit advérsus civitátem istam, et advérsus terram hanc, juxta ómnia verba Jeremíæ.	b
 Jeremías	Jer	24	26	21	Et audívit rex Jóakim, et omnes poténtes et príncipes ejus, verba hæc, et quæsívit rex interfícere eum: et audívit Urías, et tímuit, fugítque, et ingréssus est Ægýptum.
 Jeremías	Jer	24	26	22	Et misit rex Jóakim viros in Ægýptum, Élnathan fílium Áchobor, et viros cum eo, in Ægýptum,
 Jeremías	Jer	24	26	23	et eduxérunt Uríam de Ægýpto, et adduxérunt eum ad regem Jóakim, et percússit eum gládio, et projécit cadáver ejus in sepúlchris vulgi ignóbilis.
 Jeremías	Jer	24	26	24	Ígitur manus Áhicam fílii Saphan fuit cum Jeremía, ut non traderétur in manus pópuli, et interfícerent eum.
 Jeremías	Jer	24	27	1	In princípio regni Jóakim fílii Josíæ regis Juda, factum est verbum istud ad Jeremíam a Dómino, dicens:
 Jeremías	Jer	24	27	2	Hæc dicit Dóminus ad me: Fac tibi víncula et caténas, et pones eas in collo tuo,
 Jeremías	Jer	24	27	3	et mittes eas ad regem Edom, et ad regem Moab, et ad regem filiórum Ammon, et ad regem Tyri, et ad regem Sidónis, in manu nuntiórum qui venérunt Jerúsalem ad Sedecíam regem Juda.
 Jeremías	Jer	24	27	4	Et præcípies eis ut ad dóminos suos loquántur: Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Hæc dicétis ad dóminos vestros:
 Jeremías	Jer	24	27	5	Ego feci terram, et hómines, et juménta quæ sunt super fáciem terræ, in fortitúdine mea magna, et in bráchio meo exténto, et dedi eam ei qui plácuit in óculis meis.
 Jeremías	Jer	24	27	6	Et nunc ítaque ego dedi omnes terras istas in manu Nabuchodónosor regis Babylónis servi mei: ínsuper et béstias agri dedi ei, ut sérviant illi:
 Jeremías	Jer	24	27	7	et sérvient ei omnes gentes, et fílio ejus, et fílio fílii ejus, donec véniat tempus terræ ejus et ipsíus: et sérvient ei gentes multæ et reges magni.
 Jeremías	Jer	24	27	8	Gens autem et regnum quod non servíerit Nabuchodónosor regi Babylónis, et quicúmque non curváverit collum suum sub jugo regis Babylónis, in gládio, et in fame, et in peste visitábo super gentem illam, ait Dóminus, donec consúmam eos in manu ejus.
 Jeremías	Jer	24	27	9	Vos ergo nolíte audíre prophétas vestros, et divínos, et somniatóres, et áugures, et maléficos, qui dicunt vobis: Non serviétis regi Babylónis:
 Jeremías	Jer	24	27	10	quia mendácium prophétant vobis, ut longe vos fáciant de terra vestra, et ejíciant vos, et pereátis.
 Jeremías	Jer	24	27	11	Porro gens quæ subjécerit cervícem suam sub jugo regis Babylónis, et servíerit ei, dimíttam eam in terra sua, dicit Dóminus, et colet eam, et habitábit in ea.
 Jeremías	Jer	24	27	12	Et ad Sedecíam regem Juda locútus sum secúndum ómnia verba hæc, dicens: Subjícite colla vestra sub jugo regis Babylónis, et servíte ei et pópulo ejus, et vivétis.	b
 Jeremías	Jer	24	27	13	Quare moriémini, tu et pópulus tuus, gládio, et fame, et peste, sicut locútus est Dóminus ad gentem quæ servíre nolúerit regi Babylónis?
 Jeremías	Jer	24	27	14	Nolíte audíre verba prophetárum dicéntium vobis: Non serviétis regi Babylónis: quia mendácium ipsi loquúntur vobis:
 Jeremías	Jer	24	27	15	quia non misi eos, ait Dóminus, et ipsi prophétant in nómine meo mendáciter, ut ejíciant vos, et pereátis, tam vos quam prophétæ qui vaticinántur vobis.
 Jeremías	Jer	24	27	16	Et ad sacerdótes, et ad pópulum istum, locútus sum, dicens: Hæc dicit Dóminus: Nolíte audíre verba prophetárum vestrórum, qui prophétant vobis, dicéntes: Ecce vasa Dómini reverténtur de Babylóne nunc cito: mendácium enim prophétant vobis.	b
 Jeremías	Jer	24	27	17	Nolíte ergo audíre eos: sed servíte regi Babylónis, ut vivátis: quare datur hæc cívitas in solitúdinem?
 Jeremías	Jer	24	27	18	Et si prophétæ sunt, et est verbum Dómini in eis, occúrrant Dómino exercítuum, ut non véniant vasa quæ derelícta fúerant in domo Dómini, et in domo regis Juda, et in Jerúsalem, in Babylónem.
 Jeremías	Jer	24	27	19	Quia hæc dicit Dóminus exercítuum ad colúmnas, et ad mare, et ad bases, et ad réliqua vasórum quæ remansérunt in civitáte hac,
 Jeremías	Jer	24	27	20	quæ non tulit Nabuchodónosor rex Babylónis cum transférret Jechoníam fílium Jóakim regem Juda de Jerúsalem in Babylónem, et omnes optimátes Juda et Jerúsalem:
 Jeremías	Jer	24	27	21	quia hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël, ad vasa quæ derelícta sunt in domo Dómini, et in domo regis Juda et Jerúsalem:
 Jeremías	Jer	24	27	22	In Babylónem transferéntur, et ibi erunt usque ad diem visitatiónis suæ, dicit Dóminus, et afférri fáciam ea, et restítui in loco isto.
 Jeremías	Jer	24	28	1	Et factum est in anno illo, in princípio regni Sedecíæ regis Juda, in anno quarto, in mense quinto, dixit ad me Hananías fílius Azur, prophéta de Gábaon, in domo Dómini, coram sacerdótibus et omni pópulo, dicens:
 Jeremías	Jer	24	28	2	Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Contrívi jugum regis Babylónis.
 Jeremías	Jer	24	28	3	Adhuc duo anni diérum, et ego reférri fáciam ad locum istum ómnia vasa domus Dómini, quæ tulit Nabuchodónosor rex Babylónis de loco isto, et tránstulit ea in Babylónem.
 Jeremías	Jer	24	28	4	Et Jechoníam fílium Jóakim regem Juda, et omnem transmigratiónem Juda, qui ingréssi sunt in Babylónem, ego convértam ad locum istum, ait Dóminus: cónteram enim jugum regis Babylónis.
 Jeremías	Jer	24	28	5	Et dixit Jeremías prophéta ad Hananíam prophétam, in óculis sacerdótum, et in óculis omnis pópuli qui stabat in domo Dómini:	b
 Jeremías	Jer	24	28	6	et ait Jeremías prophéta: Amen! sic fáciat Dóminus: súscitet Dóminus verba tua quæ prophetásti, ut referántur vasa in domum Dómini, et omnis transmigrátio de Babylóne ad locum istum.
 Jeremías	Jer	24	28	7	Verúmtamen audi verbum hoc quod ego loquor in áuribus tuis, et in áuribus univérsi pópuli:
 Jeremías	Jer	24	28	8	prophétæ qui fuérunt ante me et ante te, ab inítio, et prophetavérunt super terras multas et super regna magna de prœ́lio, et de afflictióne, et de fame:
 Jeremías	Jer	24	28	9	prophéta qui vaticinátus est pacem, cum vénerit verbum ejus, sciétur prophéta quem misit Dóminus in veritáte.
 Jeremías	Jer	24	28	10	Et tulit Hananías prophéta caténam de collo Jeremíæ prophétæ, et confrégit eam.
 Jeremías	Jer	24	28	11	Et ait Hananías in conspéctu omnis pópuli, dicens: Hæc dicit Dóminus: Sic confríngam jugum Nabuchodónosor regis Babylónis, post duos annos diérum de collo ómnium géntium.
 Jeremías	Jer	24	28	12a	Et ábiit Jeremías prophéta in viam suam.
 Jeremías	Jer	24	28	12b	Et factum est verbum Dómini ad Jeremíam, postquam confrégit Hananías prophéta caténam de collo Jeremíæ prophétæ, dicens:
 Jeremías	Jer	24	28	13	Vade, et dices Hananíæ: Hæc dicit Dóminus: Caténas lígneas contrivísti, et fácies pro eis caténas férreas.
 Jeremías	Jer	24	28	14	Quia hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Jugum férreum pósui super collum cunctárum géntium istárum, ut sérviant Nabuchodónosor regi Babylónis, et sérvient ei: ínsuper et béstias terræ dedi ei.
 Jeremías	Jer	24	28	15	Et dixit Jeremías prophéta ad Hananíam prophétam: Audi, Hananía: non misit te Dóminus, et tu confídere fecísti pópulum istum in mendácio.
 Jeremías	Jer	24	28	16	Idcírco hæc dicit Dóminus: Ecce ego mittam te a fácie terræ: hoc anno moriéris: advérsum enim Dóminum locútus es.
 Jeremías	Jer	24	28	17	Et mórtuus est Hananías prophéta in anno illo, mense séptimo.
 Jeremías	Jer	24	29	1	Et hæc sunt verba libri quem misit Jeremías prophéta de Jerúsalem ad relíquias seniórum transmigratiónis, et ad sacerdótes, et ad prophétas, et ad omnem pópulum quem tradúxerat Nabuchodónosor de Jerúsalem in Babylónem,
 Jeremías	Jer	24	29	2	postquam egréssus est Jechonías rex, et dómina, et eunúchi, et príncipes Juda et Jerúsalem, et faber et inclúsor, de Jerúsalem,
 Jeremías	Jer	24	29	3	in manu Élasa fílii Saphan, et Gamaríæ fílii Helcíæ, quos misit Sedecías rex Juda ad Nabuchodónosor regem Babylónis in Babylónem, dicens:
 Jeremías	Jer	24	29	4	Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël, omni transmigratióni quam tránstuli de Jerúsalem in Babylónem:	b
 Jeremías	Jer	24	29	5	Ædificáte domos, et habitáte: et plantáte hortos, et comédite fructum eórum.
 Jeremías	Jer	24	29	6	Accípite uxóres, et generáte fílios et fílias: et date fíliis vestris uxóres, et fílias vestras date viris, et páriant fílios et fílias: et multiplicámini ibi, et nolíte esse pauci número.
 Jeremías	Jer	24	29	7	Et quǽrite pacem civitátis ad quam transmigráre vos feci, et oráte pro ea ad Dóminum, quia in pace illíus erit pax vobis.
 Jeremías	Jer	24	29	8	Hæc enim dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Non vos sedúcant prophétæ vestri qui sunt in médio vestrum, et divíni vestri, et ne attendátis ad sómnia vestra quæ vos somniátis:
 Jeremías	Jer	24	29	9	quia falso ipsi prophétant vobis in nómine meo, et non misi eos, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	29	10	Quia hæc dicit Dóminus: Cum cœ́perint impléri in Babylóne septuagínta anni, visitábo vos, et suscitábo super vos verbum meum bonum, ut redúcam vos ad locum istum.
 Jeremías	Jer	24	29	11	Ego enim scio cogitatiónes quas ego cógito super vos, ait Dóminus, cogitatiónes pacis et non afflictiónis, ut dem vobis finem et patiéntiam.	b
 Jeremías	Jer	24	29	12	Et invocábitis me, et íbitis: et orábitis me, et ego exáudiam vos.
 Jeremías	Jer	24	29	13	Quærétis me, et inveniétis, cum quæsiéritis me in toto corde vestro.
 Jeremías	Jer	24	29	14	Et invéniar a vobis, ait Dóminus: et redúcam captivitátem vestram, et congregábo vos de univérsis géntibus et de cunctis locis ad quæ éxpuli vos, dicit Dóminus, et revérti vos fáciam de loco ad quem transmigráre vos feci.
 Jeremías	Jer	24	29	15	Quia dixístis: Suscitávit nobis Dóminus prophétas in Babylóne.
 Jeremías	Jer	24	29	16	Quia hæc dicit Dóminus ad regem qui sedet super sólium David, et ad omnem pópulum habitatórem urbis hujus, ad fratres vestros qui non sunt egréssi vobíscum in transmigratiónem:	b
 Jeremías	Jer	24	29	17	hæc dicit Dóminus exercítuum: Ecce mittam in eos gládium, et famem, et pestem: et ponam eos quasi ficus malas, quæ cómedi non possunt eo quod péssimæ sint:
 Jeremías	Jer	24	29	18	et pérsequar eos in gládio, et in fame, et in pestiléntia: et dabo eos in vexatiónem univérsis regnis terræ: in maledictiónem, et in stupórem, et in síbilum, et in oppróbrium cunctis géntibus ad quas ego ejéci eos,
 Jeremías	Jer	24	29	19	eo quod non audíerint verba mea, dicit Dóminus, quæ misit ad eos per servos meos prophétas, de nocte consúrgens et mittens: et non audístis, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	29	20	Vos ergo audíte verbum Dómini, omnis transmigrátio quam emísi de Jerúsalem in Babylónem.	b
 Jeremías	Jer	24	29	21	Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël, ad Achab fílium Cóliæ, et ad Sedecíam fílium Maasíæ, qui prophétant vobis in nómine meo mendáciter: Ecce ego tradam eos in manus Nabuchodónosor regis Babylónis, et percútiet eos in óculis vestris:
 Jeremías	Jer	24	29	22	et assumétur ex eis maledíctio omni transmigratióni Juda quæ est in Babylóne, dicéntium: Ponat te Dóminus sicut Sedecíam et sicut Achab, quos frixit rex Babylónis in igne:
 Jeremías	Jer	24	29	23	pro eo quod fécerint stultítiam in Ísraël, et mœcháti sunt in uxóres amicórum suórum, et locúti sunt verbum in nómine meo mendáciter, quod non mandávi eis. Ego sum judex et testis, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	29	24	Et ad Semeíam Nehelamíten dices:	b
 Jeremías	Jer	24	29	25	Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Pro eo quod misísti in nómine tuo libros ad omnem pópulum qui est in Jerúsalem, et ad Sophoníam fílium Maasíæ sacerdótem, et ad univérsos sacerdótes, dicens:
 Jeremías	Jer	24	29	26	Dóminus dedit te sacerdótem pro Jójade sacerdóte, ut sis dux in domo Dómini, super omnem virum arreptítium et prophetántem, ut mittas eum in nervum et in cárcerem:
 Jeremías	Jer	24	29	27	et nunc quare non increpásti Jeremíam Anathothíten, qui prophétat vobis?
 Jeremías	Jer	24	29	28	Quia super hoc misit in Babylónem ad nos, dicens: Longum est: ædificáte domos, et habitáte: et plantáte hortos, et comédite fructus eórum.
 Jeremías	Jer	24	29	29	Legit ergo Sophonías sacérdos librum istum in áuribus Jeremíæ prophétæ.
 Jeremías	Jer	24	29	30	Et factum est verbum Dómini ad Jeremíam, dicens:
 Jeremías	Jer	24	29	31	Mitte ad omnem transmigratiónem, dicens: Hæc dicit Dóminus ad Semeíam Nehelamíten: Pro eo quod prophetávit vobis Semeías, et ego non misi eum, et fecit vos confídere in mendácio,
 Jeremías	Jer	24	29	32	idcírco hæc dicit Dóminus: Ecce ego visitábo super Semeíam Nehelamíten, et super semen ejus: non erit ei vir sedens in médio pópuli hujus, et non vidébit bonum quod ego fáciam pópulo meo, ait Dóminus, quia prævaricatiónem locútus est advérsus Dóminum.
 Jeremías	Jer	24	30	1	Hoc verbum quod factum est ad Jeremíam a Dómino, dicens:
 Jeremías	Jer	24	30	2	Hæc dicit Dóminus Deus Ísraël, dicens: Scribe tibi ómnia verba quæ locútus sum ad te, in libro.
 Jeremías	Jer	24	30	3	Ecce enim dies véniunt, dicit Dóminus, et convértam conversiónem pópuli mei Ísraël et Juda, ait Dóminus: et convértam eos ad terram quam dedi pátribus eórum, et possidébunt eam.
 Jeremías	Jer	24	30	4	Et hæc verba quæ locútus est Dóminus ad Ísraël et ad Judam:
 Jeremías	Jer	24	30	5	Quóniam hæc dicit Dóminus: Vocem terróris audívimus: formído, et non est pax.
 Jeremías	Jer	24	30	6	Interrogáte, et vidéte si génerat másculus: quare ergo vidi omnis viri manum super lumbum suum, quasi parturiéntis, et convérsæ sunt univérsæ fácies in aurúginem?
 Jeremías	Jer	24	30	7	Væ! quia magna dies illa, nec est símilis ejus: tempúsque tribulatiónis est Jacob, et ex ipso salvábitur.
 Jeremías	Jer	24	30	8	Et erit in die illa, ait Dóminus exercítuum: cónteram jugum ejus de collo tuo, et víncula ejus dirúmpam, et non dominabúntur ei ámplius aliéni:
 Jeremías	Jer	24	30	9	sed sérvient Dómino Deo suo, et David regi suo, quem suscitábo eis.
 Jeremías	Jer	24	30	10	Tu ergo ne tímeas, serve meus Jacob, ait Dóminus, neque páveas, Ísraël: quia ecce ego salvábo te de terra longínqua, et semen tuum de terra captivitátis eórum: et revertétur Jacob, et quiéscet, et cunctis áffluet bonis, et non erit quem formídet:	b
 Jeremías	Jer	24	30	11	quóniam tecum ego sum, ait Dóminus, ut salvem te. Fáciam enim consummatiónem in cunctis géntibus in quibus dispérsi te: te autem non fáciam in consummatiónem: sed castigábo te in judício, ut non videáris tibi innóxius.
 Jeremías	Jer	24	30	12	Quia hæc dicit Dóminus: Insanábilis fractúra tua; péssima plaga tua:
 Jeremías	Jer	24	30	13	non est qui júdicet judícium tuum ad alligándum: curatiónum utílitas non est tibi.
 Jeremías	Jer	24	30	14	Omnes amatóres tui oblíti sunt tui, teque non quærent: plaga enim inimíci percússi te castigatióne crudéli: propter multitúdinem iniquitátis tuæ dura facta sunt peccáta tua.
 Jeremías	Jer	24	30	15	Quid clamas super contritióne tua? insanábilis est dolor tuus: propter multitúdinem iniquitátis tuæ, et propter dura peccáta tua, feci hæc tibi.
 Jeremías	Jer	24	30	16	Proptérea omnes qui cómedunt te devorabúntur, et univérsi hostes tui in captivitátem ducéntur: et qui te vastant vastabúntur, cunctósque prædatóres tuos dabo in prædam.
 Jeremías	Jer	24	30	17	Obdúcam enim cicatrícem tibi, et a vulnéribus tuis sanábo te, dicit Dóminus. Quia ejéctam vocavérunt te, Sion: hæc est, quæ non habébat requiréntem.
 Jeremías	Jer	24	30	18	Hæc dicit Dóminus: Ecce ego convértam conversiónem tabernaculórum Jacob, et tectis ejus miserébor: et ædificábitur cívitas in excélso suo, et templum juxta órdinem suum fundábitur:	b
 Jeremías	Jer	24	30	19	et egrediétur de eis laus, voxque ludéntium. Et multiplicábo eos, et non minuéntur: et glorificábo eos, et non attenuabúntur.
 Jeremías	Jer	24	30	20	Et erunt fílii ejus sicut a princípio, et cœtus ejus coram me permanébit, et visitábo advérsum omnes qui tríbulant eum.
 Jeremías	Jer	24	30	21	Et erit dux ejus ex eo, et princeps de médio ejus producétur: et applicábo eum, et accédet ad me. Quis enim iste est qui ápplicet cor suum ut appropínquet mihi? ait Dóminus:
 Jeremías	Jer	24	30	22	et éritis mihi in pópulum, et ego ero vobis in Deum.
 Jeremías	Jer	24	30	23	Ecce turbo Dómini, furor egrédiens, procélla ruens: in cápite impiórum conquiéscet.	b
 Jeremías	Jer	24	30	24	Non avértet iram indignatiónis Dóminus, donec fáciat et cómpleat cogitatiónem cordis sui: in novíssimo diérum intelligétis ea.
 Jeremías	Jer	24	31	1	In témpore illo, dicit Dóminus, ero Deus univérsis cognatiónibus Ísraël, et ipsi erunt mihi in pópulum.
 Jeremías	Jer	24	31	2	Hæc dicit Dóminus: Invénit grátiam in desérto pópulus qui remánserat a gládio: vadet ad réquiem suam Ísraël.
 Jeremías	Jer	24	31	3	Longe Dóminus appáruit mihi. Et in caritáte perpétua diléxi te: ídeo attráxi te, míserans.
 Jeremías	Jer	24	31	4	Rursúmque ædificábo te, et ædificáberis, virgo Ísraël: adhuc ornáberis týmpanis tuis, et egrediéris in choro ludéntium.
 Jeremías	Jer	24	31	5	Adhuc plantábis víneas in móntibus Samaríæ: plantábunt plantántes, et donec tempus véniat, non vindemiábunt.
 Jeremías	Jer	24	31	6	Quia erit dies in qua clamábunt custódes in monte Éphraim: Súrgite, et ascendámus in Sion ad Dóminum Deum nostrum.
 Jeremías	Jer	24	31	7	Quia hæc dicit Dóminus: Exsultáte in lætítia, Jacob, et hinníte contra caput géntium: personáte, et cánite, et dícite: Salva, Dómine, pópulum tuum, relíquias Ísraël.
 Jeremías	Jer	24	31	8	Ecce ego addúcam eos de terra aquilónis, et congregábo eos ab extrémis terræ: inter quos erunt cæcus et claudus, prægnans et páriens simul, cœtus magnus reverténtium huc.
 Jeremías	Jer	24	31	9	In fletu vénient, et in misericórdia redúcam eos: et addúcam eos per torréntes aquárum in via recta, et non impíngent in ea, quia factus sum Israéli pater, et Éphraim primogénitus meus est.
 Jeremías	Jer	24	31	10	Audíte verbum Dómini, gentes, et annuntiáte in ínsulis quæ procul sunt, et dícite: Qui dispérsit Ísraël congregábit eum, et custódiet eum sicut pastor gregem suum.	b
 Jeremías	Jer	24	31	11	Redémit enim Dóminus Jacob, et liberávit eum de manu potentióris.
 Jeremías	Jer	24	31	12	Et vénient, et laudábunt in monte Sion: et cónfluent ad bona Dómini, super fruménto, et vino, et óleo, et fœtu pécorum et armentórum: erítque ánima eórum quasi hortus irríguus, et ultra non esúrient.
 Jeremías	Jer	24	31	13	Tunc lætábitur virgo in choro, júvenes et senes simul: et convértam luctum eórum in gáudium, et consolábor eos, et lætificábo a dolóre suo.
 Jeremías	Jer	24	31	14	Et inebriábo ánimam sacerdótum pinguédine, et pópulus meus bonis meis adimplébitur, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	31	15	Hæc dicit Dóminus: Vox in excélso audíta est lamentatiónis: luctus, et fletus Rachel plorántis fílios suos, et noléntis consolári super eis, quia non sunt.	b
 Jeremías	Jer	24	31	16	Hæc dicit Dóminus: Quiéscat vox tua a plorátu, et óculi tui a lácrimis, quia est merces óperi tuo, ait Dóminus, et reverténtur de terra inimíci:
 Jeremías	Jer	24	31	17	et est spes novíssimis tuis, ait Dóminus, et reverténtur fílii ad términos suos.
 Jeremías	Jer	24	31	18	Áudiens audívi Éphraim transmigrántem: Castigásti me, et erudítus sum, quasi juvénculus indómitus: convérte me, et convértar, quia tu Dóminus Deus meus.
 Jeremías	Jer	24	31	19	Postquam enim convertísti me, egi pœniténtiam: et postquam ostendísti mihi, percússi femur meum. Confúsus sum, et erúbui, quóniam sustínui oppróbrium adolescéntiæ meæ.
 Jeremías	Jer	24	31	20	Si fílius honorábilis mihi Éphraim, si puer delicátus! quia ex quo locútus sum de eo, adhuc recordábor ejus. Idcírco conturbáta sunt víscera mea super eum: míserans miserébor ejus, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	31	21	Státue tibi spéculam; pone tibi amaritúdines; dírige cor tuum in viam rectam in qua ambulásti: revértere, virgo Ísraël, revértere ad civitátes tuas istas.	b
 Jeremías	Jer	24	31	22	Úsquequo delíciis dissolvéris, fília vaga? quia creávit Dóminus novum super terram: fémina circúmdabit virum.
 Jeremías	Jer	24	31	23	Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Adhuc dicent verbum istud in terra Juda et in úrbibus ejus, cum convértero captivitátem eórum: Benedícat tibi Dóminus, pulchritúdo justítiæ, mons sanctus:	b
 Jeremías	Jer	24	31	24	et habitábunt in eo Judas et omnes civitátes ejus simul, agrícolæ et minántes greges.
 Jeremías	Jer	24	31	25	Quia inebriávi ánimam lassam, et omnem ánimam esuriéntem saturávi.
 Jeremías	Jer	24	31	26	Ídeo quasi de somno suscitátus sum: et vidi, et somnus meus dulcis mihi.	b
 Jeremías	Jer	24	31	27	Ecce dies véniunt, dicit Dóminus, et seminábo domum Ísraël et domum Juda sémine hóminum et sémine jumentórum.	b
 Jeremías	Jer	24	31	28	Et sicut vigilávi super eos ut evéllerem, et demolírer, et dissipárem, et dispérderem, et afflígerem, sic vigilábo super eos ut ædíficem et plantem, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	31	29	In diébus illis non dicent ultra: Patres comedérunt uvam acérbam, et dentes filiórum obstupuérunt.
 Jeremías	Jer	24	31	30	Sed unusquísque in iniquitáte sua moriétur: omnis homo qui coméderit uvam acérbam, obstupéscent dentes ejus.
 Jeremías	Jer	24	31	31	Ecce dies vénient, dicit Dóminus, et fériam dómui Ísraël et dómui Juda fœdus novum,	b
 Jeremías	Jer	24	31	32	non secúndum pactum quod pépigi cum pátribus eórum in die qua apprehéndi manum eórum ut edúcerem eos de terra Ægýpti, pactum quod írritum fecérunt: et ego dominátus sum eórum, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	31	33	Sed hoc erit pactum quod fériam cum domo Ísraël post dies illos, dicit Dóminus: dabo legem meam in viscéribus eórum, et in corde eórum scribam eam, et ero eis in Deum, et ipsi erunt mihi in pópulum:
 Jeremías	Jer	24	31	34	et non docébit ultra vir próximum suum et vir fratrem suum, dicens: Cognósce Dóminum: omnes enim cognóscent me, a mínimo eórum usque ad máximum, ait Dóminus: quia propitiábor iniquitáti eórum, et peccáti eórum non memorábor ámplius.
 Jeremías	Jer	24	31	35	Hæc dicit Dóminus qui dat solem in lúmine diéi, órdinem lunæ et stellárum in lúmine noctis: qui turbat mare, et sonant fluctus ejus: Dóminus exercítuum nomen illi:
 Jeremías	Jer	24	31	36	Si defécerint leges istæ coram me, dicit Dóminus, tunc et semen Ísraël defíciet, ut non sit gens coram me cunctis diébus.
 Jeremías	Jer	24	31	37	Hæc dicit Dóminus: Si mensurári potúerint cæli sursum, et investigári fundaménta terræ deórsum, et ego abjíciam univérsum semen Ísraël, propter ómnia quæ fecérunt, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	31	38	Ecce dies véniunt, dicit Dóminus, et ædificábitur cívitas Dómino, a turre Hanáneel usque ad portam ánguli.	b
 Jeremías	Jer	24	31	39	Et exíbit ultra norma mensúræ in conspéctu ejus super collem Gareb, et circuíbit Góatha,
 Jeremías	Jer	24	31	40	et omnem vallem cadáverum, et cíneris, et univérsam regiónem mortis usque ad torréntem Cedron, et usque ad ángulum portæ equórum orientális, Sanctum Dómini: non evellétur, et non destruétur ultra in perpétuum.
 Jeremías	Jer	24	32	1	Verbum quod factum est ad Jeremíam a Dómino, in anno décimo Sedecíæ regis Juda, ipse est annus decimusoctávus Nabuchodónosor.
 Jeremías	Jer	24	32	2	Tunc exércitus regis Babylónis obsidébat Jerúsalem, et Jeremías prophéta erat clausus in átrio cárceris qui erat in domo regis Juda.
 Jeremías	Jer	24	32	3	Cláuserat enim eum Sedecías rex Juda, dicens: Quare vaticináris, dicens: Hæc dicit Dóminus: Ecce ego dabo civitátem istam in manus regis Babylónis, et cápiet eam:
 Jeremías	Jer	24	32	4	et Sedecías rex Juda non effúgiet de manu Chaldæórum, sed tradétur in manus regis Babylónis: et loquétur os ejus cum ore illíus, et óculi ejus óculos illíus vidébunt:
 Jeremías	Jer	24	32	5	et in Babylónem ducet Sedecíam, et ibi erit donec vísitem eum, ait Dóminus: si autem dimicavéritis advérsum Chaldǽos, nihil prósperum habébitis?
 Jeremías	Jer	24	32	6	Et dixit Jeremías: Factum est verbum Dómini ad me, dicens:	b
 Jeremías	Jer	24	32	7	Ecce Hanámeel fílius Sellum, patruélis tuus, véniet ad te, dicens: Eme tibi agrum meum qui est in Ánathoth, tibi enim cómpetit ex propinquitáte ut emas.
 Jeremías	Jer	24	32	8	Et venit ad me Hanámeel fílius pátrui mei, secúndum verbum Dómini, ad vestíbulum cárceris, et ait ad me: Pósside agrum meum qui est in Ánathoth, in terra Bénjamin, quia tibi cómpetit hæréditas, et tu propínquus es ut possídeas. Intelléxi autem quod verbum Dómini esset:
 Jeremías	Jer	24	32	9	et emi agrum ab Hanámeel fílio pátrui mei, qui est in Ánathoth, et appéndi ei argéntum: septem statéres, et decem argénteos.
 Jeremías	Jer	24	32	10	Et scripsi in libro, et signávi, et adhíbui testes, et appéndi argéntum in statéra.
 Jeremías	Jer	24	32	11	Et accépi librum possessiónis signátum, et stipulatiónes, et rata, et signa forínsecus:
 Jeremías	Jer	24	32	12	et dedi librum possessiónis Baruch fílio Neri fílii Maasíæ, in óculis Hanámeel patruélis mei, in óculis téstium qui scripti erant in libro emptiónis, et in óculis ómnium Judæórum qui sedébant in átrio cárceris.
 Jeremías	Jer	24	32	13	Et præcépi Baruch coram eis, dicens:
 Jeremías	Jer	24	32	14	Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Sume libros istos, librum emptiónis hunc signátum, et librum hunc qui apértus est, et pone illos in vase fíctili, ut permanére possint diébus multis:
 Jeremías	Jer	24	32	15	hæc enim dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Adhuc possidebúntur domus, et agri, et víneæ in terra ista.
 Jeremías	Jer	24	32	16	Et orávi ad Dóminum, postquam trádidi librum possessiónis Baruch fílio Neri, dicens:	b
 Jeremías	Jer	24	32	17	Heu! heu! heu! Dómine Deus, ecce tu fecísti cælum et terram in fortitúdine tua magna, et in bráchio tuo exténto: non erit tibi diffícile omne verbum:
 Jeremías	Jer	24	32	18	qui facis misericórdiam in míllibus, et reddis iniquitátem patrum in sinum filiórum eórum post eos: fortíssime, magne, et potens, Dóminus exercítuum nomen tibi.
 Jeremías	Jer	24	32	19	Magnus consílio, et incomprehensíbilis cogitátu: cujus óculi apérti sunt super omnes vias filiórum Adam, ut reddas unicuíque secúndum vias suas, et secúndum fructum adinventiónum ejus.
 Jeremías	Jer	24	32	20	Qui posuísti signa et porténta in terra Ægýpti usque ad diem hanc, et in Ísraël, et in homínibus, et fecísti tibi nomen sicut est dies hæc.
 Jeremías	Jer	24	32	21	Et eduxísti pópulum tuum Ísraël de terra Ægýpti, in signis et in porténtis, et in manu robústa et in bráchio exténto, et in terróre magno:
 Jeremías	Jer	24	32	22	et dedísti eis terram hanc, quam jurásti pátribus eórum ut dares eis, terram fluéntem lacte et melle.
 Jeremías	Jer	24	32	23	Et ingréssi sunt, et possedérunt eam, et non obediérunt voci tuæ, et in lege tua non ambulavérunt: ómnia quæ mandásti eis ut fácerent non fecérunt, et evenérunt eis ómnia mala hæc.
 Jeremías	Jer	24	32	24	Ecce munitiónes exstrúctæ sunt advérsum civitátem ut capiátur, et urbs data est in manus Chaldæórum qui prœliántur advérsus eam, a fácie gládii, et famis, et pestiléntiæ: et quæcúmque locútus es, accidérunt, ut tu ipse cernis.
 Jeremías	Jer	24	32	25	Et tu dicis mihi, Dómine Deus: Eme agrum argénto, et ádhibe testes, cum urbs data sit in manus Chaldæórum?
 Jeremías	Jer	24	32	26	Et factum est verbum Dómini ad Jeremíam, dicens:	b
 Jeremías	Jer	24	32	27	Ecce ego Dóminus Deus univérsæ carnis: numquid mihi diffícile erit omne verbum?
 Jeremías	Jer	24	32	28	Proptérea hæc dicit Dóminus: Ecce ego tradam civitátem istam in manus Chaldæórum, et in manus regis Babylónis, et cápient eam.	b
 Jeremías	Jer	24	32	29	Et vénient Chaldǽi prœliántes advérsum urbem hanc, et succéndent eam igni, et combúrent eam, et domos in quarum domátibus sacrificábant Baal, et libábant diis aliénis libámina ad irritándum me.
 Jeremías	Jer	24	32	30	Erant enim fílii Ísraël et fílii Juda júgiter faciéntes malum in óculis meis ab adolescéntia sua: fílii Ísraël, qui usque nunc exacérbant me in ópere mánuum suárum, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	32	31	Quia in furóre et in indignatióne mea facta est mihi cívitas hæc, a die qua ædificavérunt eam usque ad diem istam qua auferétur de conspéctu meo,
 Jeremías	Jer	24	32	32	propter malítiam filiórum Ísraël et filiórum Juda, quam fecérunt ad iracúndiam me provocántes, ipsi et reges eórum, príncipes eórum, et sacerdótes eórum, et prophétæ eórum, viri Juda et habitatóres Jerúsalem.
 Jeremías	Jer	24	32	33	Et vertérunt ad me terga, et non fácies, cum docérem eos dilúculo et erudírem, et nollent audíre, ut accíperent disciplínam.
 Jeremías	Jer	24	32	34	Et posuérunt idóla sua in domo in qua invocátum est nomen meum, ut pollúerent eam.
 Jeremías	Jer	24	32	35	Et ædificavérunt excélsa Baal quæ sunt in valle fílii Ennom, ut initiárent fílios suos et fílias suas Moloch, quod non mandávi eis, nec ascéndit in cor meum ut fácerent abominatiónem hanc: et in peccátum dedúcerent Judam.
 Jeremías	Jer	24	32	36	Et nunc propter ista, hæc dicit Dóminus Deus Ísraël ad civitátem hanc, de qua vos dícitis quod tradétur in manus regis Babylónis, in gládio, et in fame, et in peste:	b
 Jeremías	Jer	24	32	37	Ecce ego congregábo eos de univérsis terris ad quas ejéci eos in furóre meo, et in ira mea, et in indignatióne grandi: et redúcam eos ad locum istum, et habitáre eos fáciam confidénter:
 Jeremías	Jer	24	32	38	et erunt mihi in pópulum, et ego ero eis in Deum.
 Jeremías	Jer	24	32	39	Et dabo eis cor unum, et viam unam, ut tímeant me univérsis diébus, et bene sit eis, et fíliis eórum post eos.
 Jeremías	Jer	24	32	40	Et fériam eis pactum sempitérnum, et non désinam eis benefácere: et timórem meum dabo in corde eórum, ut non recédant a me.
 Jeremías	Jer	24	32	41	Et lætábor super eis, cum bene eis fécero: et plantábo eos in terra ista in veritáte, in toto corde meo et in tota ánima mea.
 Jeremías	Jer	24	32	42	Quia hæc dicit Dóminus: Sicut addúxi super pópulum istum omne malum hoc grande, sic addúcam super eos omne bonum quod ego loquor ad eos.
 Jeremías	Jer	24	32	43	Et possidebúntur agri in terra ista, de qua vos dícitis quod desérta sit, eo quod non remánserit homo et juméntum, et data sit in manus Chaldæórum.
 Jeremías	Jer	24	32	44	Agri eméntur pecúnia, et scribéntur in libro, et imprimétur signum, et testis adhibébitur, in terra Bénjamin et in circúitu Jerúsalem, in civitátibus Juda, et in civitátibus montánis, et in civitátibus campéstribus, et in civitátibus quæ ad austrum sunt, quia convértam captivitátem eórum, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	33	1	Et factum est verbum Dómini ad Jeremíam secúndo, cum adhuc clausus esset in átrio cárceris, dicens:
 Jeremías	Jer	24	33	2	Hæc dicit Dóminus, qui factúrus est, et formatúrus illud, et paratúrus: Dóminus nomen ejus:
 Jeremías	Jer	24	33	3	Clama ad me, et exáudiam te, et annuntiábo tibi grándia et firma quæ nescis.
 Jeremías	Jer	24	33	4	Quia hæc dicit Dóminus Deus Ísraël ad domos urbis hujus, et ad domos regis Juda, quæ destrúctæ sunt, et ad munitiónes, et ad gládium
 Jeremías	Jer	24	33	5	veniéntium ut dímicent cum Chaldǽis, et ímpleant eas cadavéribus hóminum quos percússi in furóre meo et in indignatióne mea, abscóndens fáciem meam a civitáte hac, propter omnem malítiam eórum:
 Jeremías	Jer	24	33	6	Ecce ego obdúcam eis cicatrícem et sanitátem, et curábo eos, et revelábo illis deprecatiónem pacis et veritátis.	b
 Jeremías	Jer	24	33	7	Et convértam conversiónem Juda et conversiónem Jerúsalem, et ædificábo eos sicut a princípio.
 Jeremías	Jer	24	33	8	Et emundábo illos ab omni iniquitáte sua in qua peccavérunt mihi, et propítius ero cunctis iniquitátibus eórum, in quibus dereliquérunt mihi et sprevérunt me.
 Jeremías	Jer	24	33	9	Et erit mihi in nomen, et in gáudium, et in laudem, et in exsultatiónem cunctis géntibus terræ, quæ audíerint ómnia bona quæ ego factúrus sum eis: et pavébunt et turbabúntur in univérsis bonis, et in omni pace quam ego fáciam eis.
 Jeremías	Jer	24	33	10	Hæc dicit Dóminus: Adhuc audiétur in loco isto quem vos dícitis esse desértum, eo quod non sit homo nec juméntum in civitátibus Juda, et foris Jerúsalem, quæ desolátæ sunt, absque hómine, et absque habitatóre, et absque pécore,
 Jeremías	Jer	24	33	11	vox gáudii et vox lætítiæ, vox sponsi et vox sponsæ, vox dicéntium: Confitémini Dómino exercítuum, quóniam bonus Dóminus, quóniam in ætérnum misericórdia ejus: et portántium vota in domum Dómini: redúcam enim conversiónem terræ sicut a princípio, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	33	12	Hæc dicit Dóminus exercítuum: Adhuc erit in loco isto desérto, absque hómine et absque juménto, et in cunctis civitátibus ejus, habitáculum pastórum accubántium gregum.
 Jeremías	Jer	24	33	13	In civitátibus montuósis, et in civitátibus campéstribus, et in civitátibus quæ ad austrum sunt, et in terra Bénjamin, et in circúitu Jerúsalem, et in civitátibus Juda, adhuc transíbunt greges ad manum numerántis, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	33	14	Ecce dies véniunt, dicit Dóminus, et suscitábo verbum bonum quod locútus sum ad domum Ísraël et ad domum Juda.	b
 Jeremías	Jer	24	33	15	In diébus illis et in témpore illo germináre fáciam David germen justítiæ, et fáciet judícium et justítiam in terra:
 Jeremías	Jer	24	33	16	in diébus illis salvábitur Juda, et Jerúsalem habitábit confidénter: et hoc est nomen quod vocábunt eum: Dóminus justus noster.
 Jeremías	Jer	24	33	17	Quia hæc dicit Dóminus: Non interíbit de David vir qui sédeat super thronum domus Ísraël:
 Jeremías	Jer	24	33	18	et de sacerdótibus et de Levítis non interíbit vir a fácie mea, qui ófferat holocautómata, et incéndat sacríficum, et cædat víctimas ómnibus diébus.
 Jeremías	Jer	24	33	19	Et factum est verbum Dómini ad Jeremíam, dicens:	b
 Jeremías	Jer	24	33	20	Hæc dicit Dóminus: Si írritum potest fíeri pactum meum cum die, et pactum meum cum nocte, ut non sit dies et nox in témpore suo,
 Jeremías	Jer	24	33	21	et pactum meum írritum esse póterit cum David servo meo, ut non sit ex eo fílius qui regnet in throno ejus, et Levítæ et sacerdótes minístri mei.
 Jeremías	Jer	24	33	22	Sícuti enumerári non possunt stellæ cæli, et metíri aréna maris, sic multiplicábo semen David servi mei, et Levítas minístros meos.
 Jeremías	Jer	24	33	23	Et factum est verbum Dómini ad Jeremíam, dicens:
 Jeremías	Jer	24	33	24	Numquid non vidísti quid pópulus hic locútus sit, dicens: Duæ cognatiónes quas elégerat Dóminus abjéctæ sunt? et pópulum meum despexérunt, eo quod non sit ultra gens coram eis.
 Jeremías	Jer	24	33	25	Hæc dicit Dóminus: Si pactum meum inter diem et noctem, et leges cælo et terræ non pósui,
 Jeremías	Jer	24	33	26	équidem et semen Jacob et David servi mei projíciam, ut non assúmam de sémine ejus príncipes séminis Ábraham, Ísaac, et Jacob: redúcam enim conversiónem eórum, et miserébor eis.
 Jeremías	Jer	24	34	1	Verbum quod factum est ad Jeremíam a Dómino quando Nabuchodónosor rex Babylónis, et omnis exércitus ejus, universáque regna terræ quæ erant sub potestáte manus ejus, et omnes pópuli, bellábant contra Jerúsalem, et contra omnes urbes ejus, dicens:
 Jeremías	Jer	24	34	2	Hæc dicit Dóminus Deus Ísraël: Vade, et lóquere ad Sedecíam regem Juda, et dices ad eum: Hæc dicit Dóminus: Ecce ego tradam civitátem hanc in manus regis Babylónis, et succéndet eam igni:
 Jeremías	Jer	24	34	3	et tu non effúgies de manu ejus, sed comprehensióne capiéris, et in manu ejus tradéris: et óculi tui óculos regis Babylónis vidébunt, et os ejus cum ore tuo loquétur, et Babylónem introíbis.
 Jeremías	Jer	24	34	4	Áttamen audi verbum Dómini, Sedecía, rex Juda: Hæc dicit Dóminus ad te: Non moriéris in gládio,
 Jeremías	Jer	24	34	5	sed in pace moriéris: et secúndum combustiónes patrum tuórum, regum priórum qui fuérunt ante te, sic combúrent te: et: Væ dómine, plangent te: quia verbum ego locútus sum, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	34	6	Et locútus est Jeremías prophéta ad Sedecíam regem Juda univérsa verba hæc in Jerúsalem.
 Jeremías	Jer	24	34	7	Et exércitus regis Babylónis pugnábat contra Jerúsalem, et contra omnes civitátes Juda quæ réliquæ erant, contra Lachis et contra Azécha: hæ enim supérerant de civitátibus Juda, urbes munítæ.
 Jeremías	Jer	24	34	8	Verbum quod factum est ad Jeremíam a Dómino, postquam percússit rex Sedecías fœdus cum omni pópulo in Jerúsalem, prǽdicans	b
 Jeremías	Jer	24	34	9	ut dimítteret unusquísque servum suum et unusquísque ancíllam suam, Hebrǽum et Hebrǽam, líberos, et nequáquam dominaréntur eis, id est, in Judǽo et fratre suo.
 Jeremías	Jer	24	34	10	Audiérunt ergo omnes príncipes et univérsus pópulus qui iníerant pactum ut dimítteret unusquísque servum suum et unusquísque ancíllam suam líberos, et ultra non dominaréntur eis: audiérunt ígitur, et dimisérunt.
 Jeremías	Jer	24	34	11	Et convérsi sunt deínceps: et retraxérunt servos et ancíllas suas quos dimíserant líberos, et subjugavérunt in fámulos et fámulas.
 Jeremías	Jer	24	34	12	Et factum est verbum Dómini ad Jeremíam a Dómino, dicens:
 Jeremías	Jer	24	34	13	Hæc dicit Dóminus Deus Ísraël: Ego percússi fœdus cum pátribus vestris in die qua edúxi eos de terra Ægýpti, de domo servitútis, dicens:
 Jeremías	Jer	24	34	14	Cum compléti fúerint septem anni, dimíttat unusquísque fratrem suum Hebrǽum, qui vénditus est ei: et sérviet tibi sex annis, et dimíttes eum a te líberum: et non audiérunt patres vestri me, nec inclinavérunt aurem suam.
 Jeremías	Jer	24	34	15	Et convérsi estis vos hódie, et fecístis quod rectum est in óculis meis, ut prædicarétis libertátem unusquísque ad amícum suum: et inístis pactum in conspéctu meo, in domo in qua invocátum est nomen meum super eam:
 Jeremías	Jer	24	34	16	et revérsi estis, et commaculástis nomen meum, et reduxístis unusquísque servum suum et unusquísque ancíllam suam quos dimiserátis ut essent líberi et suæ potestátis, et subjugástis eos ut sint vobis servi et ancíllæ.
 Jeremías	Jer	24	34	17	Proptérea hæc dicit Dóminus: Vos non audístis me, ut prædicarétis libertátem unusquísque fratri suo et unusquísque amíco suo: ecce ego prædíco vobis libertátem, ait Dóminus, ad gládium, ad pestem, et ad famem, et dabo vos in commotiónem cunctis regnis terræ.	b
 Jeremías	Jer	24	34	18	Et dabo viros qui prævaricántur fœdus meum, et non observavérunt verba fœ́deris quibus assúnsi sunt in conspéctu meo, vítulum quem concidérunt in duas partes, et transiérunt inter divisiónes ejus,
 Jeremías	Jer	24	34	19	príncipes Juda et príncipes Jerúsalem, eunúchi et sacerdótes, et omnis pópulus terræ, qui transiérunt inter divisiónes vítuli:
 Jeremías	Jer	24	34	20	et dabo eos in manus inimicórum suórum, et in manus quæréntium ánimam eórum, et erit morticínum eórum in escam volatílibus cæli et béstiis terræ.
 Jeremías	Jer	24	34	21	Et Sedecíam regem Juda, et príncipes ejus, dabo in manus inimicórum suórum, et in manus quæréntium ánimas eórum, et in manus exercítuum regis Babylónis, qui recessérunt a vobis.
 Jeremías	Jer	24	34	22	Ecce ego præcípio, dicit Dóminus, et redúcam eos in civitátem hanc, et prœliabúntur advérsus eam, et cápient eam, et incéndent igni: et civitátes Juda dabo in solitúdinem, eo quod non sit habitátor.
 Jeremías	Jer	24	35	1	Verbum quod factum est ad Jeremíam a Dómino in diébus Jóakim fílii Josíæ regis Juda, dicens:
 Jeremías	Jer	24	35	2	Vade ad domum Rechabitárum, et lóquere eis, et introdúces eos in domum Dómini, in unam éxedram thesaurórum, et dabis eis bíbere vinum.
 Jeremías	Jer	24	35	3	Et assúmpsi Jezoníam fílium Jeremíæ fílii Habsaníæ, et fratres ejus, et omnes fílios ejus, et univérsam domum Rechabitárum,
 Jeremías	Jer	24	35	4	et introdúxi eos in domum Dómini, ad gazophylácium filiórum Hanan fílii Jegedelíæ hóminis Dei, quod erat juxta gazophylácium príncipum, super thesáurum Maasíæ fílii Sellum, qui erat custos vestíbuli:
 Jeremías	Jer	24	35	5	et pósui coram fíliis domus Rechabitárum scyphos plenos vino, et cálices, et dixi ad eos: Bíbite vinum.
 Jeremías	Jer	24	35	6	Qui respondérunt Non bibémus vinum, quia Jónadab fílius Rechab, pater noster, præcépit nobis, dicens: Non bibétis vinum, vos et fílii vestri, usque in sempitérnum:
 Jeremías	Jer	24	35	7	et domum non ædificábitis, et seméntem non serétis, et víneas non plantábitis, nec habébitis: sed in tabernáculis habitábitis cunctis diébus vestris, ut vivátis diébus multis super fáciem terræ in qua vos peregrinámini.
 Jeremías	Jer	24	35	8	Obedívimus ergo voci Jónadab fílii Rechab, patris nostri, in ómnibus quæ præcépit nobis, ita ut non biberémus vinum cunctis diébus nostris, nos, et mulíeres nostræ, fílii, et fíliæ nostræ,
 Jeremías	Jer	24	35	9	et non ædificarémus domos ad habitándum: et víneam, et agrum, et seméntem non habúimus:
 Jeremías	Jer	24	35	10	sed habitávimus in tabernáculis, et obediéntes fúimus juxta ómnia quæ præcépit nobis Jónadab pater noster.
 Jeremías	Jer	24	35	11	Cum autem ascendísset Nabuchodónosor rex Babylónis ad terram nostram, díximus: Veníte, et ingrediámur Jerúsalem a fácie exércitus Chaldæórum, et a fácie exércitus Sýriæ: et mánsimus in Jerúsalem.
 Jeremías	Jer	24	35	12	Et factum est verbum Dómini ad Jeremíam, dicens:	b
 Jeremías	Jer	24	35	13	Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Vade, et dic viris Juda et habitatóribus Jerúsalem: Numquid non recipiétis disciplínam, ut obediátis verbis meis? dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	35	14	Prævaluérunt sermónes Jónadab fílii Rechab quos præcépit fíliis suis ut non bíberent vinum, et non bibérunt usque ad diem hanc, quia obediérunt præcépto patris sui: ego autem locútus sum ad vos, de mane consúrgens et loquens, et non obedístis mihi.
 Jeremías	Jer	24	35	15	Misíque ad vos omnes servos meos prophétas, consúrgens dilúculo mitténsque, et dicens: Convertímini unusquísque a via sua péssima, et bona fácite stúdia vestra: et nolíte sequi deos aliénos, neque colátis eos, et habitábitis in terra quam dedi vobis et pátribus vestris: et non inclinástis aurem vestram, neque audístis me.
 Jeremías	Jer	24	35	16	Firmavérunt ígitur fílii Jónadab fílii Rechab præcéptum patris sui quod præcéperat eis: pópulus autem iste non obedívit mihi.
 Jeremías	Jer	24	35	17	Idcírco hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Ecce ego addúcam super Juda et super omnes habitatóres Jerúsalem univérsam afflictiónem quam locútus sum advérsum illos, eo quod locútus sum ad illos, et non audiérunt; vocávi illos, et non respondérunt mihi.
 Jeremías	Jer	24	35	18	Dómui autem Rechabitárum dixit Jeremías: Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Pro eo quod obedístis præcépto Jónadab patris vestri, et custodístis ómnia mandáta ejus, et fecístis univérsa quæ præcépit vobis,
 Jeremías	Jer	24	35	19	proptérea hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Non defíciet vir de stirpe Jónadab fílii Rechab, stans in conspéctu meo cunctis diébus.
 Jeremías	Jer	24	36	1	Et factum est in anno quarto Jóakim fílii Josíæ regis Juda, factum est verbum hoc ad Jeremíam a Dómino, dicens:
 Jeremías	Jer	24	36	2	Tolle volúmen libri, et scribes in eo ómnia verba quæ locútus sum tibi advérsum Ísraël et Judam, et advérsum omnes gentes, a die qua locútus sum ad te ex diébus Josíæ usque ad diem hanc:
 Jeremías	Jer	24	36	3	si forte, audiénte domo Juda univérsa mala quæ ego cógito fácere eis, revertátur unusquísque a via sua péssima, et propítius ero iniquitáti et peccáto eórum.
 Jeremías	Jer	24	36	4	Vocávit ergo Jeremías Baruch fílium Neríæ: et scripsit Baruch ex ore Jeremíæ omnes sermónes Dómini quos locútus est ad eum, in volúmine libri:	b
 Jeremías	Jer	24	36	5	et præcépit Jeremías Baruch, dicens: Ego clausus sum, nec váleo íngredi domum Dómini.
 Jeremías	Jer	24	36	6	Ingrédere ergo tu, et lege de volúmine in quo scripsísti ex ore meo verba Dómini, audiénte pópulo in domo Dómini, in die jejúnii: ínsuper et audiénte univérso Juda qui véniunt de civitátibus suis, leges eis,
 Jeremías	Jer	24	36	7	si forte cadat orátio eórum in conspéctu Dómini, et revertátur unusquísque a via sua péssima: quóniam magnus furor et indignátio est quam locútus est Dóminus advérsus pópulum hunc.
 Jeremías	Jer	24	36	8	Et fecit Baruch fílius Neríæ juxta ómnia quæ præcéperat ei Jeremías prophéta, legens ex volúmine sermónes Dómini in domo Dómini.
 Jeremías	Jer	24	36	9	Factum est autem in anno quinto Jóakim fílii Josíæ regis Juda, in mense nono: prædicavérunt jejúnium in conspéctu Dómini omni pópulo in Jerúsalem, et univérsæ multitúdini quæ conflúxerat de civitátibus Juda in Jerúsalem.
 Jeremías	Jer	24	36	10	Legítque Baruch ex volúmine sermónes Jeremíæ in domo Dómini, in gazophylácio Gamaríæ fílii Saphan scribæ, in vestíbulo superióri, in intróitu portæ novæ domus Dómini, audiénte omni pópulo.
 Jeremías	Jer	24	36	11	Cumque audísset Michǽas fílius Gamaríæ fílii Saphan omnes sermónes Dómini ex libro,
 Jeremías	Jer	24	36	12	descéndit in domum regis, ad gazophylácium scribæ, et ecce ibi omnes príncipes sedébant: Elísama scriba, et Dalaías fílius Semeíæ, et Élnathan fílius Áchobor, et Gamarías fílius Saphan, et Sedecías fílius Hananíæ, et univérsi príncipes:
 Jeremías	Jer	24	36	13	et nuntiávit eis Michǽas ómnia verba quæ audívit, legénte Baruch ex volúmine in áuribus pópuli.
 Jeremías	Jer	24	36	14	Misérunt ítaque omnes príncipes ad Baruch Judi fílium Nathaníæ fílii Selemíæ fílii Chusi, dicéntes: Volúmen ex quo legísti, audiénte pópulo, sume in manu tua, et veni. Tulit ergo Baruch fílius Neríæ volúmen in manu sua, et venit ad eos:
 Jeremías	Jer	24	36	15	et dixérunt ad eum: Sede, et lege hæc in áuribus nostris. Et legit Baruch in áuribus eórum.
 Jeremías	Jer	24	36	16	Ígitur cum audíssent ómnia verba, obstupuérunt unusquísque ad próximum suum, et dixérunt ad Baruch: Nuntiáre debémus regi omnes sermónes istos.
 Jeremías	Jer	24	36	17	Et interrogavérunt eum, dicéntes: Índica nobis quómodo scripsísti omnes sermónes istos ex ore ejus.
 Jeremías	Jer	24	36	18	Dixit autem eis Baruch: Ex ore suo loquebátur quasi legens ad me omnes sermónes istos, et ego scribébam in volúmine atraménto.
 Jeremías	Jer	24	36	19	Et dixérunt príncipes ad Baruch: Vade, et abscóndere, tu et Jeremías, et nemo sciat ubi sitis.
 Jeremías	Jer	24	36	20	Et ingréssi sunt ad regem in átrium: porro volúmen commendavérunt in gazophylácio Elísamæ scribæ, et nuntiavérunt, audiénte rege, omnes sermónes.	b
 Jeremías	Jer	24	36	21	Misítque rex Judi ut súmeret volúmen: qui tollens illud de gazophylácio Elísamæ scribæ, legit, audiénte rege et univérsis princípibus qui stabant circa regem.
 Jeremías	Jer	24	36	22	Rex autem sedébat in domo hiemáli, in mense nono, et pósita erat árula coram eo plena prunis.
 Jeremías	Jer	24	36	23	Cumque legísset Judi tres pagéllas vel quátuor, scidit illud scalpéllo scribæ, et projécit in ignem qui erat super árulam, donec consumerétur omne volúmen igni qui erat in árula.
 Jeremías	Jer	24	36	24	Et non timuérunt, neque scidérunt vestiménta sua, rex et omnes servi ejus qui audiérunt univérsos sermónes istos.
 Jeremías	Jer	24	36	25	Verúmtamen Élnathan, et Dalaías, et Gamarías, contradixérunt regi, ne combúreret librum: et non audívit eos.
 Jeremías	Jer	24	36	26	Et præcépit rex Jerémiel fílio Ámelech, et Saraíæ fílio Ézriel, et Selemíæ fílio Ábdeel, ut comprehénderent Baruch scribam, et Jeremíam prophétam: abscóndit autem eos Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	36	27	Et factum est verbum Dómini ad Jeremíam prophétam, postquam combússerat rex volúmen et sermónes quos scrípserat Baruch ex ore Jeremíæ, dicens:	b
 Jeremías	Jer	24	36	28	Rursum tolle volúmen áliud, et scribe in eo omnes sermónes prióres qui erant in primo volúmine, quod combússit Jóakim rex Juda.
 Jeremías	Jer	24	36	29	Et ad Jóakim regem Juda dices: Hæc dicit Dóminus: Tu combussísti volúmen illud, dicens: Quare scripsísti in eo annúntians: Festínus véniet rex Babylónis, et vastábit terram hanc, et cessáre fáciet ex illa hóminem et juméntum?
 Jeremías	Jer	24	36	30	Proptérea hæc dicit Dóminus contra Jóakim regem Juda: Non erit ex eo qui sédeat super sólium David: et cadáver ejus projiciétur ad æstum per diem, et ad gelu per noctem.
 Jeremías	Jer	24	36	31	Et visitábo contra eum, et contra semen ejus, et contra servos ejus, iniquitátes suas: et addúcam super eos, et super habitatóres Jerúsalem, et super viros Juda, omne malum quod locútus sum ad eos, et non audiérunt.
 Jeremías	Jer	24	36	32	Jeremías autem tulit volúmen áliud, et dedit illud Baruch fílio Neríæ scribæ: qui scripsit in eo ex ore Jeremíæ omnes sermónes libri quem combússerat Jóakim rex Juda igni: et ínsuper ádditi sunt sermónes multo plures quam ántea fúerant.	b
 Jeremías	Jer	24	37	1	Et regnávit rex Sedecías fílius Josíæ pro Jechonía fílio Jóakim, quem constítuit regem Nabuchodónosor rex Babylónis in terra Juda:
 Jeremías	Jer	24	37	2	et non obedívit ipse, et servi ejus, et pópulus terræ, verbis Dómini, quæ locútus est in manu Jeremíæ prophétæ.
 Jeremías	Jer	24	37	3	Et misit rex Sedecías Juchal fílium Selemíæ, et Sophoníam fílium Maasíæ, sacerdótem, ad Jeremíam prophétam, dicens: Ora pro nobis Dóminum Deum nostrum.
 Jeremías	Jer	24	37	4a	Jeremías autem líbere ambulábat in médio pópuli: non enim míserant eum in custódiam cárceris.
 Jeremías	Jer	24	37	4b	Ígitur exércitus Pharaónis egréssus est de Ægýpto, et audiéntes Chaldǽi qui obsidébant Jerúsalem, hujuscémodi núntium, recessérunt ab Jerúsalem.
 Jeremías	Jer	24	37	5	Et factum est verbum Dómini ad Jeremíam prophétam, dicens:
 Jeremías	Jer	24	37	6	Hæc dicit Dóminus Deus Ísraël: Sic dicétis regi Juda, qui misit vos ad me interrogándum: Ecce exércitus Pharaónis, qui egréssus est vobis in auxílium, revertétur in terram suam in Ægýptum:
 Jeremías	Jer	24	37	7	et rédient Chaldǽi, et bellábunt contra civitátem hanc, et cápient eam, et succéndent eam igni.
 Jeremías	Jer	24	37	8	Hæc dicit Dóminus: Nolíte decípere ánimas vestras, dicéntes: Eúntes abíbunt, et recédent a nobis Chaldǽi: quia non abíbunt.
 Jeremías	Jer	24	37	9	Sed etsi percusséritis omnem exércitum Chaldæórum qui prœliántur advérsum vos, et derelícti fúerint ex eis áliqui vulneráti, sínguli de tentório suo consúrgent, et incéndent civitátem hanc igni.
 Jeremías	Jer	24	37	10	Ergo cum recessísset exércitus Chaldæórum ab Jerúsalem, propter exércitum Pharaónis,	b
 Jeremías	Jer	24	37	11	egréssus est Jeremías de Jerúsalem ut iret in terram Bénjamin, et divíderet ibi possessiónem in conspéctu cívium.
 Jeremías	Jer	24	37	12	Cumque pervenísset ad portam Bénjamin, erat ibi custos portæ per vices, nómine Jerías fílius Selemíæ fílii Hananíæ: et apprehéndit Jeremíam prophétam, dicens: Ad Chaldǽos prófugis.
 Jeremías	Jer	24	37	13	Et respóndit Jeremías: Falsum est: non fúgio ad Chaldǽos. Et non audívit eum, sed comprehéndit Jerías Jeremíam, et addúxit eum ad príncipes:
 Jeremías	Jer	24	37	14	quam ob rem iráti príncipes contra Jeremíam, cæsum eum misérunt in cárcerem qui erat in domo Jónathan scribæ: ipse enim præpósitus erat super cárcerem.
 Jeremías	Jer	24	37	15	Ítaque ingréssus est Jeremías in domum laci et in ergástulum: et sedit ibi Jeremías diébus multis.
 Jeremías	Jer	24	37	16	Mittens autem Sedecías rex, tulit eum: et interrogávit eum in domo sua abscóndite, et dixit: Putásne est sermo a Dómino? Et dixit Jeremías: Est: et ait: In manus regis Babylónis tradéris.	b
 Jeremías	Jer	24	37	17	Et dixit Jeremías ad regem Sedecíam: Quid peccávi tibi, et servis tuis, et pópulo tuo, quia misísti me in domum cárceris?
 Jeremías	Jer	24	37	18	ubi sunt prophétæ vestri, qui prophetábant vobis, et dicébant: Non véniet rex Babylónis super vos, et super terram hanc?
 Jeremías	Jer	24	37	19	Nunc ergo audi, óbsecro, dómine mi rex: váleat deprecátio mea in conspéctu tuo, et ne me remíttas in domum Jónathan scribæ, ne móriar ibi.
 Jeremías	Jer	24	37	20	Præcépit ergo rex Sedecías ut traderétur Jeremías in vestíbulo cárceris, et darétur ei torta panis quotídie, excépto pulménto, donec consumeréntur omnes panes de civitáte: et mansit Jeremías in vestíbulo cárceris.
 Jeremías	Jer	24	38	1	Audívit autem Saphatías fílius Mathan, et Gedelías fílius Phassur, et Juchal fílius Selemíæ, et Phassur fílius Melchíæ, sermónes quos Jeremías loquebátur ad omnem pópulum, dicens:
 Jeremías	Jer	24	38	2	Hæc dicit Dóminus: Quicúmque mánserit in civitáte hac, moriétur gládio, et fame, et peste: qui autem profúgerit ad Chaldǽos, vivet, et erit ánima ejus sospes et vivens.
 Jeremías	Jer	24	38	3	Hæc dicit Dóminus: Tradéndo tradétur cívitas hæc in manu exércitus regis Babylónis, et cápiet eam.
 Jeremías	Jer	24	38	4	Et dixérunt príncipes regi: Rogámus ut occidátur homo iste: de indústria enim dissólvit manus virórum bellántium qui remansérunt in civitáte hac, et manus univérsi pópuli, loquens ad eos juxta verba hæc: síquidem homo iste non quærit pacem pópulo huic, sed malum.
 Jeremías	Jer	24	38	5	Et dixit rex Sedecías: Ecce ipse in mánibus vestris est: nec enim fas est regem vobis quidquam negáre.
 Jeremías	Jer	24	38	6	Tulérunt ergo Jeremíam, et projecérunt eum in lacum Melchíæ fílii Ámelech, qui erat in vestíbulo cárceris: et submisérunt Jeremíam fúnibus in lacum, in quo non erat aqua, sed lutum: descéndit ítaque Jeremías in cœnum.
 Jeremías	Jer	24	38	7	Audívit autem Abdémelech Ǽthiops, vir eunúchus, qui erat in domo regis, quod misíssent Jeremíam in lacum. Porro rex sedébat in porta Bénjamin:	b
 Jeremías	Jer	24	38	8	et egréssus est Abdémelech de domo regis, et locútus est ad regem, dicens:
 Jeremías	Jer	24	38	9	Dómine mi rex, male fecérunt viri isti ómnia quæcúmque perpetrárunt contra Jeremíam prophétam, mitténtes eum in lacum, ut moriátur ibi fame: non sunt enim panes ultra in civitáte.
 Jeremías	Jer	24	38	10	Præcépit ítaque rex Abdémelech Æthíopi, dicens: Tolle tecum hinc trigínta viros, et leva Jeremíam prophétam de lacu, ántequam moriátur.
 Jeremías	Jer	24	38	11	Assúmptis ergo Abdémelech secum viris, ingréssus est domum regis, quæ erat sub cellário, et tulit inde véteres pannos, et antíqua quæ computrúerant, et submísit ea ad Jeremíam in lacum per funículos.
 Jeremías	Jer	24	38	12	Dixítque Abdémelech Ǽthiops ad Jeremíam: Pone véteres pannos, et hæc scissa et pútrida, sub cúbito mánuum tuárum, et super funes. Fecit ergo Jeremías sic,
 Jeremías	Jer	24	38	13	et extraxérunt Jeremíam fúnibus, et eduxérunt eum de lacu: mansit autem Jeremías in vestíbulo cárceris.
 Jeremías	Jer	24	38	14	Et misit rex Sedecías, et tulit ad se Jeremíam prophétam ad óstium tértium quod erat in domo Dómini: et dixit rex ad Jeremíam: Intérrogo ego te sermónem, ne abscóndas a me áliquid.	b
 Jeremías	Jer	24	38	15	Dixit autem Jeremías ad Sedecíam: Si annuntiávero tibi, numquid non interfícies me? et si consílium dédero tibi, non me áudies.
 Jeremías	Jer	24	38	16	Jurávit ergo rex Sedecías Jeremíæ clam, dicens: Vivit Dóminus, qui fecit nobis ánimam hanc, si occídero te, et si tradídero te in manus virórum istórum qui quǽrunt ánimam tuam.
 Jeremías	Jer	24	38	17	Et dixit Jeremías ad Sedecíam: Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Si proféctus exíeris ad príncipes regis Babylónis, vivet ánima tua, et cívitas hæc non succendétur igni: et salvus eris tu, et domus tua.
 Jeremías	Jer	24	38	18	Si autem non exíeris ad príncipes regis Babylónis, tradétur cívitas hæc in manus Chaldæórum, et succéndent eam igni: et tu non effúgies de manu eórum.
 Jeremías	Jer	24	38	19	Et dixit rex Sedecías ad Jeremíam: Sollícitus sum propter Judǽos qui transfugérunt ad Chaldǽos, ne forte tradar in manus eórum, et illúdant mihi.
 Jeremías	Jer	24	38	20	Respóndit autem Jeremías: Non te tradent. Audi, quæso, vocem Dómini, quam ego loquor ad te, et bene tibi erit, et vivet ánima tua.
 Jeremías	Jer	24	38	21	Quod si nolúeris égredi, iste est sermo quem osténdit mihi Dóminus:
 Jeremías	Jer	24	38	22	ecce omnes mulíeres quæ remansérunt in domo regis Juda educéntur ad príncipes regis Babylónis, et ipsæ dicent: Seduxérunt te, et prævaluérunt advérsum te, viri pacífici tui: demersérunt in cœno et in lúbrico pedes tuos, et recessérunt a te.
 Jeremías	Jer	24	38	23	Et omnes uxóres tuæ et fílii tui educéntur ad Chaldǽos: et non effúgies manus eórum, sed in manu regis Babylónis capiéris, et civitátem hanc combúret igni.
 Jeremías	Jer	24	38	24	Dixit ergo Sedecías ad Jeremíam: Nullus sciat verba hæc, et non moriéris.	b
 Jeremías	Jer	24	38	25	Si autem audíerint príncipes quia locútus sum tecum, et vénerint ad te, et díxerint tibi: Índica nobis quid locútus sis cum rege: ne celes nos, et non te interficiémus: et quid locútus est tecum rex:
 Jeremías	Jer	24	38	26	dices ad eos: Prostrávi ego preces meas coram rege, ne me redúci jubéret in domum Jónathan, et ibi mórerer.
 Jeremías	Jer	24	38	27	Venérunt ergo omnes príncipes ad Jeremíam, et interrogavérunt eum, et locútus est eis juxta ómnia verba quæ præcéperat ei rex: et cessavérunt ab eo: nihil enim fúerat audítum.
 Jeremías	Jer	24	38	28	Mansit vero Jeremías in vestíbulo cárceris usque ad diem quo capta est Jerúsalem: et factum est ut caperétur Jerúsalem.
 Jeremías	Jer	24	39	1	Anno nono Sedecíæ regis Juda, mense décimo, venit Nabuchodónosor rex Babylónis, et omnis exércitus ejus, ad Jerúsalem, et obsidébant eam.
 Jeremías	Jer	24	39	2	Undécimo autem anno Sedecíæ, mense quarto, quinta mensis, apérta est cívitas:
 Jeremías	Jer	24	39	3	et ingréssi sunt omnes príncipes regis Babylónis, et sedérunt in porta média: Néregel, Seréser, Semegarnábu, Sársachim, Rábsares, Néregel, Seréser, Rebmag, et omnes réliqui príncipes regis Babylónis.
 Jeremías	Jer	24	39	4	Cumque vidísset eos Sedecías rex Juda, et omnes viri bellatóres, fugérunt: et egréssi sunt nocte de civitáte per viam horti regis, et per portam quæ erat inter duos muros, et egréssi sunt ad viam desérti.
 Jeremías	Jer	24	39	5	Persecútus est autem eos exércitus Chaldæórum, et comprehendérunt Sedecíam in campo solitúdinis Jerichontínæ, et captum adduxérunt ad Nabuchodónosor regem Babylónis, in Réblatha, quæ est in terra Emath: et locútus est ad eum judícia.
 Jeremías	Jer	24	39	6	Et occídit rex Babylónis fílios Sedecíæ in Réblatha, in óculis ejus: et omnes nóbiles Juda occídit rex Babylónis.
 Jeremías	Jer	24	39	7	Óculos quoque Sedecíæ éruit, et vinxit eum compédibus ut ducerétur in Babylónem.
 Jeremías	Jer	24	39	8	Domum quoque regis et domum vulgi succendérunt Chaldǽi igni, et murum Jerúsalem subvertérunt.
 Jeremías	Jer	24	39	9	Et relíquias pópuli qui remánserant in civitáte, et pérfugas qui transfúgerant ad eum, et supérfluos vulgi qui remánserant, tránstulit Nabuzárdan, magíster mílitum, in Babylónem.
 Jeremías	Jer	24	39	10	Et de plebe páuperum, qui nihil pénitus habébant, dimísit Nabuzárdan magíster mílitum in terra Juda, et dedit eis víneas et cistérnas in die illa.
 Jeremías	Jer	24	39	11	Præcéperat autem Nabuchodónosor rex Babylónis de Jeremía Nabuzárdan magístro mílitum, dicens:	b
 Jeremías	Jer	24	39	12	Tolle illum, et pone super eum óculos tuos, nihílque ei mali fácias: sed ut volúerit, sic fácias ei.
 Jeremías	Jer	24	39	13	Misit ergo Nabuzárdan princeps milítiæ, et Nabusézban, et Rábsares, et Néregel, et Seréser, et Rebmag, et omnes optimátes regis Babylónis,
 Jeremías	Jer	24	39	14	misérunt, et tulérunt Jeremíam de vestíbulo cárceris, et tradidérunt eum Godolíæ fílio Áhicam fílii Saphan, ut intráret in domum, et habitáret in pópulo.
 Jeremías	Jer	24	39	15	Ad Jeremíam autem factus fúerat sermo Dómini, cum clausus esset in vestíbulo cárceris, dicens:	b
 Jeremías	Jer	24	39	16	Vade, et dic Abdémelech Æthíopi, dicens: Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Ecce ego indúcam sermónes meos super civitátem hanc in malum, et non in bonum, et erunt in conspéctu tuo in die illa.
 Jeremías	Jer	24	39	17	Et liberábo te in die illa, ait Dóminus, et non tradéris in manus virórum quos tu formídas:
 Jeremías	Jer	24	39	18	sed éruens liberábo te, et gládio non cades, sed erit tibi ánima tua in salútem, quia in me habuísti fidúciam, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	40	1	Sermo qui factus est ad Jeremíam a Dómino, postquam dimíssus est a Nabuzárdan magístro milítiæ de Rama, quando tulit eum vinctum caténis in médio ómnium qui migrábant de Jerúsalem et Juda, et ducebántur in Babylónem.
 Jeremías	Jer	24	40	2	Tollens ergo princeps milítiæ Jeremíam, dixit ad eum: Dóminus Deus tuus locútus est malum hoc super locum istum:
 Jeremías	Jer	24	40	3	et addúxit, et fecit Dóminus sicut locútus est, quia peccástis Dómino, et non audístis vocem ejus: et factus est vobis sermo hic.
 Jeremías	Jer	24	40	4	Nunc ergo ecce solvi te hódie de caténis quæ sunt in mánibus tuis: si placet tibi ut vénias mecum in Babylónem, veni, et ponam óculos meos super te: si autem dísplicet tibi veníre mecum in Babylónem, réside: ecce omnis terra in conspéctu tuo est: quod elégeris, et quo placúerit tibi ut vadas, illuc perge:
 Jeremías	Jer	24	40	5	et mecum noli veníre, sed hábita apud Godolíam fílium Áhicam fílii Saphan, quem præpósuit rex Babylónis civitátibus Juda: hábita ergo cum eo in médio pópuli: vel quocúmque placúerit tibi ut vadas, vade. Dedit quoque ei magíster milítiæ cibária et munúscula, et dimísit eum.
 Jeremías	Jer	24	40	6	Venit autem Jeremías ad Godolíam fílium Áhicam in Masphath, et habitávit cum eo in médio pópuli qui relíctus fúerat in terra.
 Jeremías	Jer	24	40	7	Cumque audíssent omnes príncipes exércitus, qui dispérsi fúerant per regiónes, ipsi et sócii eórum, quod præfecísset rex Babylónis Godolíam fílium Áhicam terræ, et quod commendásset ei viros, et mulíeres, et párvulos, et de paupéribus terræ, qui non fúerant transláti in Babylónem,	b
 Jeremías	Jer	24	40	8	venérunt ad Godolíam in Masphath, et Ísmahel fílius Nathaníæ, et Jóhanan et Jónathan fílii Carée, et Saréas fílius Thanéhumeth, et fílii Ophi, qui erant de Netóphathi, et Jezonías fílius Maáchathi, ipsi et viri eórum.
 Jeremías	Jer	24	40	9	Et jurávit eis Godolías fílius Áhicam fílii Saphan, et comítibus eórum, dicens: Nolíte timére servíre Chaldǽis: habitáte in terra, et servíte regi Babylónis, et bene erit vobis.
 Jeremías	Jer	24	40	10	Ecce ego hábito in Masphath, ut respóndeam præcépto Chaldæórum qui mittúntur ad nos: vos autem collígite vindémiam, et messem, et óleum, et cóndite in vasis vestris, et manéte in úrbibus vestris quas tenétis.
 Jeremías	Jer	24	40	11	Sed et omnes Judǽi qui erant in Moab, et in fíliis Ammon, et in Idumǽa, et in univérsis regiónibus, audíto quod dedísset rex Babylónis relíquias in Judǽa, et quod præposuísset super eos Godolíam fílium Áhicam fílii Saphan,
 Jeremías	Jer	24	40	12	revérsi sunt, inquam, omnes Judǽi de univérsis locis ad quæ profúgerant, et venérunt in terram Juda ad Godolíam in Masphath, et collegérunt vinum et messem multam nimis.
 Jeremías	Jer	24	40	13	Jóhanan autem fílius Carée, et omnes príncipes exércitus qui dispérsi fúerant in regiónibus, venérunt ad Godolíam in Masphath,	b
 Jeremías	Jer	24	40	14	et dixérunt ei: Scito quod Báalis, rex filiórum Ammon, misit Ísmahel fílium Nathaníæ percútere ánimam tuam. Et non crédidit eis Godolías fílius Áhicam.
 Jeremías	Jer	24	40	15	Jóhanan autem fílius Carée dixit ad Godolíam seórsum in Masphath, loquens: Ibo, et percútiam Ísmahel fílium Nathaníæ, nullo sciénte, ne interfíciat ánimam tuam, et dissipéntur omnes Judǽi qui congregáti sunt ad te, et períbunt relíquiæ Juda.
 Jeremías	Jer	24	40	16	Et ait Godolías fílius Áhicam ad Jóhanan fílium Carée: Noli fácere verbum hoc: falsum enim tu loquéris de Ísmahel.
 Jeremías	Jer	24	41	1	Et factum est in mense séptimo, venit Ísmahel fílius Nathaníæ fílii Elísama, de sémine regáli, et optimátes regis, et decem viri cum eo, ad Godolíam fílium Áhicam, in Masphath, et comedérunt ibi panes simul in Masphath.
 Jeremías	Jer	24	41	2	Surréxit autem Ísmahel fílius Nathaníæ, et decem viri qui cum eo erant, et percussérunt Godolíam fílium Áhicam fílii Saphan gládio, et interfecérunt eum quem præfécerat rex Babylónis terræ.
 Jeremías	Jer	24	41	3	Omnes quoque Judǽos qui erant cum Godolía in Masphath, et Chaldǽos qui repérti sunt ibi, et viros bellatóres, percússit Ísmahel.
 Jeremías	Jer	24	41	4	Secúndo autem die postquam occíderat Godolíam, nullo adhuc sciénte,
 Jeremías	Jer	24	41	5	venérunt viri de Sichem, et de Silo, et de Samaría, octogínta viri, rasi barba, et scissis véstibus, et squalléntes: et múnera et thus habébant in manu, ut offérrent in domo Dómini.
 Jeremías	Jer	24	41	6	Egréssus ergo Ísmahel fílius Nathaníæ in occúrsum eórum de Masphath, incédens et plorans ibat: cum autem occurrísset eis, dixit ad eos: Veníte ad Godolíam fílium Áhicam.
 Jeremías	Jer	24	41	7	Qui cum veníssent ad médium civitátis, interfécit eos Ísmahel fílius Nathaníæ circa médium laci, ipse et viri qui erant cum eo.
 Jeremías	Jer	24	41	8	Decem autem viri repérti sunt inter eos, qui dixérunt ad Ísmahel: Noli occídere nos, quia habémus thesáuros in agro, fruménti, et hórdei, et ólei, et mellis: et cessávit, et non interfécit eos cum frátribus suis.
 Jeremías	Jer	24	41	9	Lacus autem in quem projécerat Ísmahel ómnia cadávera virórum quos percússit propter Godolíam, ipse est quem fecit rex Asa propter Báasa regem Ísraël: ipsum replévit Ísmahel fílius Nathaníæ occísis.
 Jeremías	Jer	24	41	10	Et captívas duxit Ísmahel omnes relíquias pópuli qui erant in Masphath, fílias regis, et univérsum pópulum qui remánserat in Masphath, quos commendáverat Nabuzárdan princeps milítiæ, Godolíæ fílio Áhicam: et cepit eos Ísmahel fílius Nathaníæ, et ábiit ut transíret ad fílios Ammon.	b
 Jeremías	Jer	24	41	11	Audívit autem Jóhanan fílius Carée, et omnes príncipes bellatórum qui erant cum eo, omne malum quod fécerat Ísmahel fílius Nathaníæ,
 Jeremías	Jer	24	41	12	et assúmptis univérsis viris, profécti sunt ut bellárent advérsum Ísmahel fílium Nathaníæ: et invenérunt eum ad aquas multas quæ sunt in Gábaon.
 Jeremías	Jer	24	41	13	Cumque vidísset omnis pópulus qui erat cum Ísmahel Jóhanan fílium Carée, et univérsos príncipes bellatórum qui erant cum eo, lætáti sunt:
 Jeremías	Jer	24	41	14	et revérsus est omnis pópulus quem céperat Ísmahel, in Masphath, reversúsque ábiit ad Jóhanan fílium Carée.
 Jeremías	Jer	24	41	15	Ísmahel autem fílius Nathaníæ fugit cum octo viris a fácie Jóhanan, et ábiit ad fílios Ammon.
 Jeremías	Jer	24	41	16	Tulit ergo Jóhanan fílius Carée, et omnes príncipes bellatórum qui erant cum eo, univérsas relíquias vulgi quas redúxerat ab Ísmahel fílio Nathaníæ de Masphath, postquam percússit Godolíam fílium Áhicam: fortes viros ad prœ́lium, et mulíeres, et púeros, et eunúchos, quos redúxerat de Gábaon.	b
 Jeremías	Jer	24	41	17	Et abiérunt, et sedérunt peregrinántes in Chámaam, quæ est juxta Béthlehem, ut pérgerent, et introírent Ægýptum,
 Jeremías	Jer	24	41	18	a fácie Chaldæórum: timébant enim eos, quia percússerat Ísmahel fílius Nathaníæ Godolíam fílium Áhicam, quem præposúerat rex Babylónis in terra Juda.
 Jeremías	Jer	24	42	1	Et accessérunt omnes príncipes bellatórum, et Jóhanan fílius Carée, et Jezonías fílius Osaíæ, et réliquum vulgus, a parvo usque ad magnum,
 Jeremías	Jer	24	42	2	dixerúntque ad Jeremíam prophétam: Cadat orátio nostra in conspéctu tuo, et ora pro nobis ad Dóminum Deum tuum, pro univérsis relíquiis istis, quia derelícti sumus pauci de plúribus, sicut óculi tui nos intuéntur:
 Jeremías	Jer	24	42	3	et annúntiet nobis Dóminus Deus tuus viam per quam pergámus, et verbum quod faciámus.
 Jeremías	Jer	24	42	4	Dixit autem ad eos Jeremías prophéta: Audívi. Ecce ego oro ad Dóminum Deum vestrum secúndum verba vestra: omne verbum quodcúmque respónderit mihi indicábo vobis, nec celábo vos quidquam.
 Jeremías	Jer	24	42	5	Et illi dixérunt ad Jeremíam: Sit Dóminus inter nos testis veritátis et fídei, si non juxta omne verbum in quo míserit te Dóminus Deus tuus ad nos, sic faciémus:
 Jeremías	Jer	24	42	6	sive bonum est, sive malum, voci Dómini Dei nostri, ad quem míttimus te, obediémus, ut bene sit nobis cum audiérimus vocem Dómini Dei nostri.
 Jeremías	Jer	24	42	7	Cum autem compléti essent decem dies, factum est verbum Dómini ad Jeremíam,	b
 Jeremías	Jer	24	42	8	vocavítque Jóhanan fílium Carée, et omnes príncipes bellatórum qui erant cum eo, et univérsum pópulum, a mínimo usque ad magnum.
 Jeremías	Jer	24	42	9	Et dixit ad eos: Hæc dicit Dóminus Deus Ísraël, ad quem misístis me ut prostérnerem preces vestras in conspéctu ejus:
 Jeremías	Jer	24	42	10	Si quiescéntes manséritis in terra hac, ædificábo vos, et non déstruam: plantábo, et non evéllam: jam enim placátus sum super malo quod feci vobis.
 Jeremías	Jer	24	42	11	Nolíte timére a fácie regis Babylónis, quem vos pávidi formidátis: nolíte metúere eum, dicit Dóminus, quia vobíscum sum ego ut salvos vos fáciam, et éruam de manu ejus:
 Jeremías	Jer	24	42	12	et dabo vobis misericórdias, et miserébor vestri, et habitáre vos fáciam in terra vestra.
 Jeremías	Jer	24	42	13	Si autem dixéritis vos: Non habitábimus in terra ista, nec audiémus vocem Dómini Dei nostri,	b
 Jeremías	Jer	24	42	14	dicéntes: Nequáquam, sed ad terram Ægýpti pergémus, ubi non vidébimus bellum, et clangórem tubæ non audiémus, et famem non sustinébimus, et ibi habitábimus:
 Jeremías	Jer	24	42	15	propter hoc nunc audíte verbum Dómini, relíquiæ Juda: Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Si posuéritis fáciem vestram ut ingrediámini Ægýptum, et intravéritis ut ibi habitétis,
 Jeremías	Jer	24	42	16	gládius quem vos formidátis ibi comprehéndet vos in terra Ægýpti: et fames, pro qua estis sollíciti, adhærébit vobis in Ægýpto, et ibi moriémini.
 Jeremías	Jer	24	42	17	Omnésque viri qui posuérunt fáciem suam ut ingrediántur Ægýptum, ut hábitent ibi, moriéntur gládio, et fame, et peste: nullus de eis remanébit, nec effúgiet a fácie mali quod ego áfferam super eos.
 Jeremías	Jer	24	42	18	Quia hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Sicut conflátus est furor meus et indignátio mea super habitatóres Jerúsalem, sic conflábitur indignátio mea super vos cum ingréssi fuéritis Ægýptum: et éritis in jusjurándum, et in stupórem, et in maledíctum, et in oppróbrium, et nequáquam ultra vidébitis locum istum.
 Jeremías	Jer	24	42	19	Verbum Dómini super vos, relíquiæ Juda: Nolíte intráre Ægýptum: sciéntes sciétis, quia obtestátus sum vos hódie,
 Jeremías	Jer	24	42	20	quia decepístis ánimas vestras. Vos enim misístis me ad Dóminum Deum nostrum, dicéntes: Ora pro nobis ad Dóminum Deum nostrum, et juxta ómnia quæcúmque díxerit tibi Dóminus Deus noster, sic annúntia nobis, et faciémus.
 Jeremías	Jer	24	42	21	Et annuntiávi vobis hódie, et non audístis vocem Dómini Dei vestri super univérsis pro quibus misit me ad vos.
 Jeremías	Jer	24	42	22	Nunc ergo sciéntes sciétis quia gládio, et fame, et peste moriémini in loco ad quem voluístis intráre ut habitarétis ibi.
 Jeremías	Jer	24	43	1	Factum est autem, cum complésset Jeremías loquens ad pópulum univérsos sermónes Dómini Dei eórum, pro quibus míserat eum Dóminus Deus eórum ad illos, ómnia verba hæc,
 Jeremías	Jer	24	43	2	dixit Azarías fílius Osaíæ, et Jóhanan fílius Carée, et omnes viri supérbi, dicéntes ad Jeremíam: Mendácium tu loquéris: non misit te Dóminus Deus noster, dicens: Ne ingrediámini Ægýptum ut habitétis illuc.
 Jeremías	Jer	24	43	3	Sed Baruch fílius Neríæ íncitat te advérsum nos, ut tradat nos in manus Chaldæórum, ut interfíciat nos, et tradúci fáciat in Babylónem.
 Jeremías	Jer	24	43	4	Et non audívit Jóhanan fílius Carée, et omnes príncipes bellatórum, et univérsus pópulus, vocem Dómini, ut manérent in terra Juda.
 Jeremías	Jer	24	43	5	Sed tollens Jóhanan fílius Carée, et univérsi príncipes bellatórum, univérsos reliquiárum Juda, qui revérsi fúerant de cunctis géntibus ad quas fúerant ante dispérsi, ut habitárent in terra Juda,
 Jeremías	Jer	24	43	6	viros, et mulíeres, et párvulos, et fílias regis, et omnem ánimam quam relíquerat Nabuzárdan princeps milítiæ cum Godolía fílio Áhicam fílii Saphan, et Jeremíam prophétam, et Baruch fílium Neríæ:
 Jeremías	Jer	24	43	7	et ingréssi sunt terram Ægýpti, quia non obediérunt voci Dómini, et venérunt usque ad Taphnis.
 Jeremías	Jer	24	43	8	Et factus est sermo Dómini ad Jeremíam in Taphnis, dicens:	b
 Jeremías	Jer	24	43	9	Sume lápides grandes in manu tua, et abscóndes eos in crypta quæ est sub muro laterício in porta domus Pharaónis in Taphnis, cernéntibus viris Judǽis:
 Jeremías	Jer	24	43	10	et dices ad eos: Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Ecce ego mittam et assúmam Nabuchodónosor regem Babylónis, servum meum: et ponam thronum ejus super lápides istos quos abscóndi, et státuet sólium suum super eos:
 Jeremías	Jer	24	43	11	veniénsque percútiet terram Ægýpti, quos in mortem, in mortem, et quos in captivitátem, in captivitátem, et quos in gládium, in gládium:
 Jeremías	Jer	24	43	12	et succéndet ignem in delúbris deórum Ægýpti, et combúret ea, et captívos ducet illos, et amiciétur terra Ægýpti sicut amicítur pastor pállio suo, et egrediétur inde in pace:
 Jeremías	Jer	24	43	13	et cónteret státuas domus solis quæ sunt in terra Ægýpti, et delúbra deórum Ægýpti combúret igni.
 Jeremías	Jer	24	44	1	Verbum quod factum est per Jeremíam ad omnes Judǽos qui habitábant in terra Ægýpti, habitántes in Mágdalo, et in Taphnis, et in Memphis, et in terra Phatúres, dicens:
 Jeremías	Jer	24	44	2	Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Vos vidístis omne malum istud quod addúxi super Jerúsalem, et super omnes urbes Juda: et ecce desértæ sunt hódie, et non est in eis habitátor,
 Jeremías	Jer	24	44	3	propter malítiam quam fecérunt ut me ad iracúndiam provocárent, et irent ut sacrificárent, et cólerent deos aliénos quos nesciébant, et illi, et vos, et patres vestri.
 Jeremías	Jer	24	44	4	Et misi ad vos omnes servos meos prophétas, de nocte consúrgens, mitténsque et dicens: Nolíte fácere verbum abominatiónis hujuscémodi, quam odívi.
 Jeremías	Jer	24	44	5	Et non audiérunt, nec inclinavérunt aurem suam, ut converteréntur a malis suis, et non sacrificárent diis aliénis.
 Jeremías	Jer	24	44	6	Et confláta est indignátio mea et furor meus, et succénsa est in civitátibus Juda, et in platéis Jerúsalem: et versæ sunt in solitúdinem et vastitátem secúndum diem hanc.
 Jeremías	Jer	24	44	7	Et nunc hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Quare vos fácitis malum grande hoc contra ánimas vestras, ut intéreat ex vobis vir et múlier, párvulus et lactens, de médio Judæ, nec relinquátur vobis quidquam resíduum:
 Jeremías	Jer	24	44	8	provocántes me in opéribus mánuum vestrárum, sacrificándo diis aliénis in terra Ægýpti, in quam ingréssi estis ut habitétis ibi: et dispereátis, et sitis in maledictiónem et in oppróbrium cunctis géntibus terræ?
 Jeremías	Jer	24	44	9	Numquid oblíti estis mala patrum vestrórum, et mala regum Juda, et mala uxórum ejus, et mala vestra, et mala uxórum vestrárum, quæ fecérunt in terra Juda, et in regiónibus Jerúsalem?	b
 Jeremías	Jer	24	44	10	Non sunt mundáti usque ad diem hanc: et non timuérunt, et non ambulavérunt in lege Dómini, et in præcéptis meis quæ dedi coram vobis et coram pátribus vestris.
 Jeremías	Jer	24	44	11	Ídeo hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Ecce ego ponam fáciem meam in vobis in malum: et dispérdam omnem Judam.
 Jeremías	Jer	24	44	12	Et assúmam relíquias Judæ, qui posuérunt fácies suas ut ingrederéntur terram Ægýpti, et habitárent ibi, et consuméntur omnes in terra Ægýpti: cadent in gládio, et in fame, et consuméntur a mínimo usque ad máximum: in gládio et in fame moriéntur, et erunt in jusjurándum, et in miráculum, et in maledictiónem, et in oppróbrium.
 Jeremías	Jer	24	44	13	Et visitábo super habitatóres terræ Ægýpti sicut visitávi super Jerúsalem, in gládio, et fame, et peste:
 Jeremías	Jer	24	44	14	et non erit qui effúgiat, et sit resíduus de relíquiis Judæórum qui vadunt ut peregrinéntur in terra Ægýpti, et revertántur in terram Juda, ad quam ipsi élevant ánimas suas ut revertántur, et hábitent ibi: non reverténtur, nisi qui fúgerint.
 Jeremías	Jer	24	44	15	Respondérunt autem Jeremíæ omnes viri sciéntes quod sacrificárent uxóres eórum diis aliénis, et univérsæ mulíeres quarum stabat multitúdo grandis, et omnis pópulus habitántium in terra Ægýpti in Phatúres, dicéntes:	b
 Jeremías	Jer	24	44	16	Sermónem quem locútus es ad nos in nómine Dómini, non audiémus ex te:
 Jeremías	Jer	24	44	17	sed faciéntes faciémus omne verbum quod egrediétur de ore nostro, ut sacrificémus regínæ cæli, et libémus ei libámina, sicut fécimus nos et patres nostri, reges nostri et príncipes nostri, in úrbibus Juda, et in platéis Jerúsalem: et saturáti sumus pánibus, et bene nobis erat, malúmque non vídimus.
 Jeremías	Jer	24	44	18	Ex eo autem témpore quo cessávimus sacrificáre regínæ cæli, et libáre ei libámina, indigémus ómnibus, et gládio et fame consúmpti sumus.
 Jeremías	Jer	24	44	19	Quod si nos sacrificámus regínæ cæli, et libámus ei libámina, numquid sine viris nostris fécimus ei placéntas ad coléndum eam, et libándum ei libámina?
 Jeremías	Jer	24	44	20	Et dixit Jeremías ad omnem pópulum, advérsum viros, et advérsum mulíeres, et advérsum univérsam plebem, qui respónderant ei verbum, dicens:	b
 Jeremías	Jer	24	44	21	Numquid non sacrifícium quod sacrificástis in civitátibus Juda, et in platéis Jerúsalem, vos et patres vestri, reges vestri, et príncipes vestri, et pópulus terræ, horum recordátus est Dóminus, et ascéndit super cor ejus?
 Jeremías	Jer	24	44	22	Et non póterat Dóminus ultra portáre propter malítiam studiórum vestrórum, et propter abominatiónes quas fecístis: et facta est terra vestra in desolatiónem, et in stupórem, et in maledíctum, eo quod non sit habitátor, sicut est dies hæc.
 Jeremías	Jer	24	44	23	Proptérea quod sacrificavéritis idólis, et peccavéritis Dómino, et non audiéritis vocem Dómini, et in lege, et in præcéptis, et in testimóniis ejus non ambulavéritis, idcírco evenérunt vobis mala hæc, sicut est dies hæc.
 Jeremías	Jer	24	44	24	Dixit autem Jeremías ad omnem pópulum, et ad univérsas mulíeres: Audíte verbum Dómini, omnis Juda qui estis in terra Ægýpti.	b
 Jeremías	Jer	24	44	25	Hæc inquit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël, dicens: Vos et uxóres vestræ locúti estis ore vestro, et mánibus vestris impléstis, dicéntes: Faciámus vota nostra quæ vóvimus, ut sacrificémus regínæ cæli, et libémus ei libámina. Impléstis vota vestra, et ópere perpetrástis ea.
 Jeremías	Jer	24	44	26	Ídeo audíte verbum Dómini, omnis Juda qui habitátis in terra Ægýpti: Ecce ego jurávi in nómine meo magno, ait Dóminus, quia nequáquam ultra vocábitur nomen meum ex ore omnis viri Judǽi, dicéntis: Vivit Dóminus Deus, in omni terra Ægýpti.
 Jeremías	Jer	24	44	27	Ecce ego vigilábo super eos in malum, et non in bonum: et consuméntur omnes viri Juda qui sunt in terra Ægýpti gládio et fame, donec pénitus consumántur.
 Jeremías	Jer	24	44	28	Et qui fúgerint gládium, reverténtur de terra Ægýpti in terram Juda viri pauci: et scient omnes relíquiæ Juda, ingrediéntium terram Ægýpti ut hábitent ibi, cujus sermo compleátur, meus an illórum.
 Jeremías	Jer	24	44	29	Et hoc vobis signum, ait Dóminus, quod vísitem ego super vos in loco isto, ut sciátis quia vere complebúntur sermónes mei contra vos in malum:
 Jeremías	Jer	24	44	30	hæc dicit Dóminus: Ecce ego tradam Pharaónem Ephrée regem Ægýpti in manu inimicórum ejus, et in manu quæréntium ánimam illíus, sicut trádidi Sedecíam regem Juda in manu Nabuchodónosor regis Babylónis inimíci sui, et quæréntis ánimam ejus.
 Jeremías	Jer	24	45	1	Verbum quod locútus est Jeremías prophéta ad Baruch fílium Neríæ, cum scripsísset verba hæc in libro ex ore Jeremíæ, anno quarto Jóakim fílii Josíæ regis Juda, dicens:
 Jeremías	Jer	24	45	2	Hæc dicit Dóminus Deus Ísraël ad te, Baruch:
 Jeremías	Jer	24	45	3	Dixísti: Væ mísero mihi! quóniam áddidit Dóminus dolórem dolóri meo: laborávi in gémitu meo, et réquiem non invéni.
 Jeremías	Jer	24	45	4	Hæc dicit Dóminus: Sic dices ad eum: Ecce quos ædificávi, ego déstruo, et quos plantávi, ego evéllo, et univérsam terram hanc:
 Jeremías	Jer	24	45	5	et tu quæris tibi grándia? noli quǽrere, quia ecce ego addúcam malum super omnem carnem, ait Dóminus, et dabo tibi ánimam tuam in salútem in ómnibus locis ad quæcúmque perréxeris.
 Jeremías	Jer	24	46	1	Quod factum est verbum Dómini ad Jeremíam prophétam contra gentes.
 Jeremías	Jer	24	46	2	Ad Ægýptum, advérsum exércitum Pharaónis Néchao regis Ægýpti, qui erat juxta flúvium Euphráten in Chárcamis, quem percússit Nabuchodónosor rex Babylónis, in quarto anno Jóakim fílii Josíæ regis Juda.
 Jeremías	Jer	24	46	3	Præparáte scutum et clýpeum, et procédite ad bellum.	b
 Jeremías	Jer	24	46	4	Júngite equos, et ascéndite, équites: state in gáleis, políte lánceas, indúite vos lorícis.
 Jeremías	Jer	24	46	5	Quid ígitur? vidi ipsos pávidos, et terga verténtes, fortes eórum cæsos: fugérunt cónciti, nec respexérunt: terror úndique, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	46	6	Non fúgiat velox, nec salvári se putet fortis: ad aquilónem juxta flumen Euphráten victi sunt, et ruérunt.
 Jeremías	Jer	24	46	7	Quis est iste, qui quasi flumen ascéndit, et véluti fluviórum intuméscunt gúrgites ejus?	b
 Jeremías	Jer	24	46	8	Ægýptus flúminis instar ascéndit, et velut flúmina movebúntur fluctus ejus, et dicet: Ascéndens opériam terram: perdam civitátem, et habitatóres ejus.
 Jeremías	Jer	24	46	9	Ascéndite equos, et exsultáte in cúrribus, et procédant fortes, Æthiópia et Líbyes tenéntes scutum, et Lýdii arripiéntes et jaciéntes sagíttas.
 Jeremías	Jer	24	46	10	Dies autem ille Dómini Dei exercítuum dies ultiónis, ut sumat vindíctam de inimícis suis: devorábit gládius, et saturábitur, et inebriábitur sánguine eórum: víctima enim Dómini Dei exercítuum in terra aquilónis juxta flumen Euphráten.
 Jeremías	Jer	24	46	11	Ascénde in Gálaad, et tolle resínam, virgo fília Ægýpti: frustra multíplicas medicámina: sánitas non erit tibi.
 Jeremías	Jer	24	46	12	Audiérunt gentes ignomíniam tuam, et ululátus tuus replévit terram: quia fortis impégit in fortem, et ambo páriter concidérunt.
 Jeremías	Jer	24	46	13	Verbum quod locútus est Dóminus ad Jeremíam prophétam, super eo quod ventúrus esset Nabuchodónosor rex Babylónis, et percussúrus terram Ægýpti:	b
 Jeremías	Jer	24	46	14	Annuntiáte Ægýpto, et audítum fácite in Mágdalo, et résonet in Memphis, et in Taphnis: dícite: Sta, et prǽpara te, quia devorábit gládius ea quæ per circúitum tuum sunt.
 Jeremías	Jer	24	46	15	Quare compútruit fortis tuus? non stetit, quóniam Dóminus subvértit eum.
 Jeremías	Jer	24	46	16	Multiplicávit ruéntes, cecidítque vir ad próximum suum, et dicent: Surge, et revertámur ad pópulum nostrum, et ad terram nativitátis nostræ, a fácie gládii colúmbæ.
 Jeremías	Jer	24	46	17	Vocáte nomen Pharaónis regis Ægýpti: tumúltum addúxit tempus.	b
 Jeremías	Jer	24	46	18	Vivo ego, inquit Rex (Dóminus exercítuum nomen ejus), quóniam sicut Thabor in móntibus, et sicut Carmélus in mari, véniet.
 Jeremías	Jer	24	46	19	Vasa transmigratiónis fac tibi, habitátrix fília Ægýpti: quia Memphis in solitúdinem erit, et deserétur, et inhabitábilis erit.	b
 Jeremías	Jer	24	46	20	Vítula élegans atque formósa Ægýptus, stimulátor ab aquilóne véniet ei.	b
 Jeremías	Jer	24	46	21	Mercenárii quoque ejus, qui versabántur in médio ejus quasi vítuli sagináti, versi sunt, et fugérunt simul, nec stare potuérunt: quia dies interfectiónis eórum venit super eos, tempus visitatiónis eórum.
 Jeremías	Jer	24	46	22	Vox ejus quasi æris sonábit: quóniam cum exércitu properábunt, et cum secúribus vénient ei quasi cædéntes ligna.
 Jeremías	Jer	24	46	23	Succidérunt saltum ejus, ait Dóminus, qui supputári non potest: multiplicáti sunt super locústas, et non est eis númerus.
 Jeremías	Jer	24	46	24	Confúsa est fília Ægýpti, et trádita in manu pópuli aquilónis.
 Jeremías	Jer	24	46	25	Dixit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Ecce ego visitábo super tumúltum Alexándriæ, et super Pharaónem, et super Ægýptum, et super deos ejus, et super reges ejus, et super Pharaónem, et super eos qui confídunt in eo:
 Jeremías	Jer	24	46	26	et dabo eos in manu quæréntium ánimam eórum, et in manu Nabuchodónosor regis Babylónis, et in manu servórum ejus: et post hæc habitábitur sicut diébus prístinis, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	46	27	Et tu ne tímeas, serve meus Jacob, et ne páveas, Ísraël: quia ecce ego salvum te fáciam de longínquo, et semen tuum de terra captivitátis tuæ: et revertétur Jacob, et requiéscet, et prosperábitur, et non erit qui extérreat eum.	b
 Jeremías	Jer	24	46	28	Et tu noli timére, serve meus Jacob, ait Dóminus, quia tecum ego sum: quia ego consúmam cunctas gentes ad quas ejéci te, te vero non consúmam: sed castigábo te in judício, nec quasi innocénti parcam tibi.
 Jeremías	Jer	24	47	1	Quod factum est verbum Dómini ad Jeremíam prophétam contra Palæstínos, ántequam percúteret Phárao Gazam.
 Jeremías	Jer	24	47	2	Hæc dicit Dóminus: Ecce aquæ ascéndunt ab aquilóne, et erunt quasi torrens inúndans, et opérient terram et plenitúdinem ejus, urbem et habitatóres ejus. Clamábunt hómines, et ululábunt omnes habitatóres terræ,	b
 Jeremías	Jer	24	47	3	a strépitu pompæ armórum, et bellatórum ejus, a commotióne quadrigárum ejus, et multitúdine rotárum illíus. Non respexérunt patres fílios mánibus dissolútis,
 Jeremías	Jer	24	47	4	pro advéntu diéi in quo vastabúntur omnes Philísthiim, et dissipábitur Tyrus et Sidon cum ómnibus réliquis auxíliis suis: depopulátus est enim Dóminus Palæstínos, relíquias ínsulæ Cappadóciæ.
 Jeremías	Jer	24	47	5	Venit calvítium super Gazam; contícuit Áscalon, et relíquiæ vallis eárum: úsquequo concidéris?
 Jeremías	Jer	24	47	6	O mucro Dómini, úsquequo non quiésces? ingrédere in vagínam tuam, refrigeráre, et sile.
 Jeremías	Jer	24	47	7	Quómodo quiéscet, cum Dóminus præcéperit ei advérsus Ascalónem, et advérsus marítimas ejus regiónes, ibíque condíxerit illi?
 Jeremías	Jer	24	48	1	Ad Moab. Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Væ super Nabo, quóniam vastáta est, et confúsa! capta est Cariáthaim, confúsa est fortis, et trémuit.
 Jeremías	Jer	24	48	2	Non est ultra exsultátio in Moab contra Hésebon: cogitavérunt malum: Veníte, et disperdámus eam de gente. Ergo silens conticésces, sequetúrque te gládius.
 Jeremías	Jer	24	48	3	Vox clamóris de Orónaim, vástitas et contrítio magna.
 Jeremías	Jer	24	48	4	Contríta est Moab: annuntiáte clamórem párvulis ejus.
 Jeremías	Jer	24	48	5	Per ascénsum enim Luith plorans ascéndet in fletu, quóniam in descénsu Orónaim hostes ululátum contritiónis audiérunt.
 Jeremías	Jer	24	48	6	Fúgite, salváte ánimas vestras, et éritis quasi myrícæ in desérto:
 Jeremías	Jer	24	48	7	pro eo enim quod habuísti fidúciam in munitiónibus tuis et in thesáuris tuis, tu quoque capiéris: et ibit Chamos in transmigratiónem, sacerdótes ejus et príncipes ejus simul.
 Jeremías	Jer	24	48	8	Et véniet prædo ad omnem urbem, et urbs nulla salvábitur: et períbunt valles, et dissipabúntur campéstria, quóniam dixit Dóminus:
 Jeremías	Jer	24	48	9	Date florem Moab, quia florens egrediétur: et civitátes ejus desértæ erunt, et inhabitábiles.
 Jeremías	Jer	24	48	10	Maledíctus qui facit opus Dómini fraudulénter, et maledíctus qui próhibet gládium suum a sánguine.	b
 Jeremías	Jer	24	48	11	Fértilis fuit Moab ab adolescéntia sua, et requiévit in fǽcibus suis: nec transfúsus est de vase in vas, et in transmigratiónem non ábiit: idcírco permánsit gustus ejus in eo, et odor ejus non est immutátus.	b
 Jeremías	Jer	24	48	12	Proptérea ecce dies véniunt, dicit Dóminus, et mittam ei ordinatóres et stratóres lagunculárum: et sternent eum, et vasa ejus exháurient, et lagúnculas eórum collídent.
 Jeremías	Jer	24	48	13	Et confundétur Moab a Chamos sicut confúsa est domus Ísraël a Bethel, in qua habébat fidúciam.
 Jeremías	Jer	24	48	14	Quómodo dícitis: Fortes sumus, et viri robústi ad prœliándum?
 Jeremías	Jer	24	48	15	Vastáta est Moab, et civitátes illíus succidérunt, et elécti júvenes ejus descendérunt in occisiónem, ait Rex: Dóminus exercítuum nomen ejus.
 Jeremías	Jer	24	48	16	Prope est intéritus Moab ut véniat, et malum ejus velóciter accúrret nimis.
 Jeremías	Jer	24	48	17	Consolámini eum, omnes qui estis in circúitu ejus: et univérsi qui scitis nomen ejus, dícite: Quómodo confrácta est virga fortis, báculus gloriósus?
 Jeremías	Jer	24	48	18	Descénde de glória, et sede in siti, habitátio fíliæ Dibon, quóniam vastátor Moab ascéndit ad te: dissipávit munitiónes tuas.	b
 Jeremías	Jer	24	48	19	In via sta, et próspice, habitátio Ároër: intérroga fugiéntem, et ei qui evásit dic: Quid áccidit?
 Jeremías	Jer	24	48	20	Confúsus est Moab, quóniam victus est. Ululáte, et clamáte: annuntiáte in Arnon, quóniam vastáta est Moab,
 Jeremías	Jer	24	48	21	et judícium venit ad terram campéstrem, super Helon, et super Jasa, et super Méphaath,
 Jeremías	Jer	24	48	22	et super Dibon, et super Nabo, et super domum Debláthaim,
 Jeremías	Jer	24	48	23	et super Cariáthaim, et super Béthgamul, et super Béthmaon,
 Jeremías	Jer	24	48	24	et super Cárioth, et super Bosra, et super omnes civitátes terræ Moab, quæ longe et quæ prope sunt.
 Jeremías	Jer	24	48	25	Abscíssum est cornu Moab, et bráchium ejus contrítum est, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	48	26	Inebriáte eum, quóniam contra Dóminum eréctus est: et allídet manum Moab in vómitu suo, et erit in derísum étiam ipse.
 Jeremías	Jer	24	48	27	Fuit enim in derísum tibi Ísraël: quasi inter fures reperísses eum: propter verba ergo tua quæ advérsum illum locútus es, captívus ducéris.
 Jeremías	Jer	24	48	28	Relínquite civitátes, et habitáte in petra, habitatóres Moab: et estóte quasi colúmba nidíficans in summo ore foráminis.
 Jeremías	Jer	24	48	29	Audívimus supérbiam Moab: supérbus est valde: sublimitátem ejus, et arrogántiam, et supérbiam, et altitúdinem cordis ejus.	b
 Jeremías	Jer	24	48	30	Ego scio, ait Dóminus, jactántiam ejus, et quod non sit juxta eam virtus ejus, nec juxta quod póterat conáta sit fácere.
 Jeremías	Jer	24	48	31	Ídeo super Moab ejulábo, et ad Moab univérsam clamábo, ad viros muri fíctilis lamentántes:
 Jeremías	Jer	24	48	32	de planctu Jazer plorábo tibi, vínea Sábama. Propágines tuæ transiérunt mare; usque ad mare Jazer pervenérunt: super messem tuam et vindémiam tuam prædo írruit.
 Jeremías	Jer	24	48	33	Abláta est lætítia et exsultátio de Carmélo et de terra Moab, et vinum de torculáribus sústuli: nequáquam calcátor uvæ sólitum celéuma cantábit.
 Jeremías	Jer	24	48	34	De clamóre Hésebon usque Eleále et Jasa, dedérunt vocem suam; a Segor usque ad Orónaim, vítula conternánte: aquæ quoque Nemrim péssimæ erunt.
 Jeremías	Jer	24	48	35	Et áuferam de Moab, ait Dóminus, offeréntem in excélsis, et sacrificántem diis ejus.
 Jeremías	Jer	24	48	36	Proptérea cor meum ad Moab quasi tíbiæ resonábit, et cor meum ad viros muri fíctilis dabit sónitum tibiárum: quia plus fecit quam pótuit, idcírco periérunt.
 Jeremías	Jer	24	48	37	Omne enim caput calvítium, et omnis barba rasa erit: in cunctis mánibus colligátio, et super omne dorsum cilícium:
 Jeremías	Jer	24	48	38	super ómnia tecta Moab, et in platéis ejus, omnis planctus: quóniam contrívi Moab sicut vas inútile, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	48	39	Quómodo victa est, et ululavérunt? quómodo dejécit cervícem Moab, et confúsus est? erítque Moab in derísum, et in exémplum ómnibus in circúitu suo.	b
 Jeremías	Jer	24	48	40	Hæc dicit Dóminus: Ecce quasi áquila volábit, et exténdet alas suas ad Moab.
 Jeremías	Jer	24	48	41	Capta est Cárioth, et munitiónes comprehénsæ sunt: et erit cor fórtium Moab in die illa sicut cor mulíeris parturiéntis,
 Jeremías	Jer	24	48	42	et cessábit Moab esse pópulus, quóniam contra Dóminum gloriátus est.
 Jeremías	Jer	24	48	43	Pavor, et fóvea, et láqueus super te, o habitátor Moab, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	48	44	Qui fúgerit a fácie pavóris cadet in fóveam, et qui conscénderit de fóvea capiétur láqueo: addúcam enim super Moab annum visitatiónis eórum, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	48	45	In umbra Hésebon stetérunt de láqueo fugiéntes, quia ignis egréssus est de Hésebon, et flamma de médio Seon: et devorábit partem Moab, et vérticem filiórum tumúltus.
 Jeremías	Jer	24	48	46	Væ tibi, Moab: periísti, pópule Chamos, quia comprehénsi sunt fílii tui et fíliæ tuæ in captivitátem.
 Jeremías	Jer	24	48	47a	Et convértam captivitátem Moab in novíssimis diébus, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	48	47b	Hucúsque judícia Moab.
 Jeremías	Jer	24	49	1	Ad fílios Ammon. Hæc dicit Dóminus: Numquid non fílii sunt Ísraël, aut hæres non est ei? cur ígitur hæreditáte possédit Melchom Gad, et pópulus ejus in úrbibus ejus habitávit?
 Jeremías	Jer	24	49	2	Ídeo ecce dies véniunt, dicit Dóminus, et audítum fáciam super Rabbath filiórum Ammon frémitum prœ́lii, et erit in tumúltum dissipáta, filiǽque ejus igni succendéntur, et possidébit Ísraël possessóres suos, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	49	3	Úlula, Hésebon, quóniam vastáta est Hai; clamáte, fíliæ Rabbath: accíngite vos cilíciis, plángite et circuíte per sepes, quóniam Melchom in transmigratiónem ducétur, sacerdótes ejus et príncipes ejus simul.
 Jeremías	Jer	24	49	4	Quid gloriáris in vállibus? deflúxit vallis tua, fília delicáta, quæ confidébas in thesáuris tuis, et dicébas: Quis véniet ad me?
 Jeremías	Jer	24	49	5	Ecce ego indúcam super te terrórem, ait Dóminus Deus exercítuum, ab ómnibus qui sunt in circúitu tuo: et dispergémini sínguli a conspéctu vestro, nec erit qui cóngreget fugiéntes.
 Jeremías	Jer	24	49	6	Et post hæc revérti fáciam captívos filiórum Ammon, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	49	7	Ad Idumǽam. Hæc dicit Dóminus exercítuum: Numquid non ultra est sapiéntia in Theman? périit consílium a fíliis; inútilis facta est sapiéntia eórum.	b
 Jeremías	Jer	24	49	8	Fúgite, et terga vértite; descéndite in voráginem, habitatóres Dedan: quóniam perditiónem Esau addúxi super eum, tempus visitatiónis ejus.
 Jeremías	Jer	24	49	9	Si vindemiatóres veníssent super te, non reliquíssent racémum: si fures in nocte rapuíssent quod suffíceret sibi.
 Jeremías	Jer	24	49	10	Ego vero discoopérui Esau: revelávi abscóndita ejus, et celári non póterit: vastátum est semen ejus, et fratres ejus, et vicíni ejus, et non erit.
 Jeremías	Jer	24	49	11	Relínque pupíllos tuos: ego fáciam eos vívere: et víduæ tuæ in me sperábunt.
 Jeremías	Jer	24	49	12	Quia hæc dicit Dóminus: Ecce quibus non erat judícium ut bíberent cálicem, bibéntes bibent: et tu, quasi ínnocens relinquéris? non eris ínnocens, sed bibens bibes.
 Jeremías	Jer	24	49	13	Quia per memetípsum jurávi, dicit Dóminus, quod in solitúdinem, et in oppróbrium, et in desértum, et in maledictiónem erit Bosra, et omnes civitátes ejus erunt in solitúdines sempitérnas.
 Jeremías	Jer	24	49	14	Audítum audívi a Dómino, et legátus ad gentes missus est: Congregámini, et veníte contra eam, et consurgámus in prœ́lium.	b
 Jeremías	Jer	24	49	15	Ecce enim párvulum dedi te in géntibus, contemptíbilem inter hómines.
 Jeremías	Jer	24	49	16	Arrogántia tua decépit te, et supérbia cordis tui, qui hábitas in cavérnis petræ, et apprehéndere níteris altitúdinem collis: cum exaltáveris quasi áquila nidum tuum, inde détraham te, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	49	17	Et erit Idumǽa desérta: omnis qui transíbit per eam stupébit, et sibilábit super omnes plagas ejus.
 Jeremías	Jer	24	49	18	Sicut subvérsa est Sódoma et Gomórrha, et vicínæ ejus, ait Dóminus: non habitábit ibi vir, et non íncolet eam fílius hóminis.
 Jeremías	Jer	24	49	19	Ecce quasi leo ascéndet de supérbia Jordánis ad pulchritúdinem robústam, quia súbito cúrrere fáciam eum ad illam. Et quis erit eléctus, quem præpónam ei? quis enim símilis mei? et quis sustinébit me? et quis est iste pastor, qui resístat vúltui meo?
 Jeremías	Jer	24	49	20	Proptérea audíte consílium Dómini quod íniit de Edom, et cogitatiónes ejus quas cogitávit de habitatóribus Theman: si non dejécerint eos párvuli gregis, nisi dissipáverint cum eis habitáculum eórum.
 Jeremías	Jer	24	49	21	A voce ruínæ eórum commóta est terra; clamor in mari Rubro audítus est vocis ejus.
 Jeremías	Jer	24	49	22	Ecce quasi áquila ascéndet, et avolábit, et expándet alas suas super Bosran: et erit cor fórtium Idumǽæ in die illa quasi cor mulíeris parturiéntis.
 Jeremías	Jer	24	49	23	Ad Damáscum. Confúsa est Emath et Arphad, quia audítum péssimum audiérunt: turbáti sunt in mari; præ sollicitúdine quiéscere non pótuit.	b
 Jeremías	Jer	24	49	24	Dissolúta est Damáscus, versa est in fugam: tremor apprehéndit eam, angústia et dolóres tenuérunt eam quasi parturiéntem.
 Jeremías	Jer	24	49	25	Quómodo dereliquérunt civitátem laudábilem, urbem lætítiæ?
 Jeremías	Jer	24	49	26	Ídeo cadent júvenes ejus in platéis ejus, et omnes viri prœ́lii conticéscent in die illa, ait Dóminus exercítuum.
 Jeremías	Jer	24	49	27	Et succéndam ignem in muro Damásci, et devorábit mœ́nia Bénadad.
 Jeremías	Jer	24	49	28	Ad Cedar, et ad regna Asor, quæ percússit Nabuchodónosor rex Babylónis. Hæc dicit Dóminus: Súrgite, et ascéndite ad Cedar, et vastáte fílios oriéntis.	b
 Jeremías	Jer	24	49	29	Tabernácula eórum, et greges eórum cápient: pelles eórum, et ómnia vasa eórum, et camélos eórum tollent sibi, et vocábunt super eos formídinem in circúitu.
 Jeremías	Jer	24	49	30	Fúgite, abíte veheménter, in voragínibus sedéte, qui habitátis Asor, ait Dóminus: íniit enim contra vos Nabuchodónosor rex Babylónis consílium, et cogitávit advérsum vos cogitatiónes.
 Jeremías	Jer	24	49	31	Consúrgite, et ascéndite ad gentem quiétam, et habitántem confidénter, ait Dóminus: non óstia, nec vectes eis: soli hábitant.	b
 Jeremías	Jer	24	49	32	Et erunt caméli eórum in direptiónem, et multitúdo jumentórum in prædam: et dispérgam eos in omnem ventum, qui sunt attónsi in comam, et ex omni confínio eórum addúcam intéritum super eos, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	49	33	Et erit Asor in habitáculum dracónum, desérta usque in ætérnum: non manébit ibi vir, nec íncolet eam fílius hóminis.
 Jeremías	Jer	24	49	34	Quod facum est verbum Dómini ad Jeremíam prophétam advérsus Ælam, in princípio regni Sedecíæ regis Juda, dicens:	b
 Jeremías	Jer	24	49	35	Hæc dicit Dóminus exercítuum: Ecce ego confríngam arcum Ælam, et summam fortitúdinem eórum:
 Jeremías	Jer	24	49	36	et indúcam super Ælam quátuor ventos a quátuor plagis cæli, et ventilábo eos in omnes ventos istos, et non erit gens ad quam non pervéniant prófugi Ælam.
 Jeremías	Jer	24	49	37	Et pavére fáciam Ælam coram inimícis suis, et in conspéctu quæréntium ánimam eórum: et addúcam super eos malum, iram furóris mei, dicit Dóminus, et mittam post eos gládium donec consúmam eos.
 Jeremías	Jer	24	49	38	Et ponam sólium meum in Ælam, et perdam inde reges et príncipes, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	49	39	In novíssimis autem diébus revérti fáciam captívos Ælam, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	50	1	Verbum quod locútus est Dóminus de Babylóne et de terra Chaldæórum, in manu Jeremíæ prophétæ.
 Jeremías	Jer	24	50	2	Annuntiáte in géntibus, et audítum fácite: leváte signum, prædicáte, et nolíte celáre: dícite: Capta est Bábylon, confúsus est Bel, victus est Mérodach, confúsa sunt sculptília ejus, superáta sunt idóla eórum.	b
 Jeremías	Jer	24	50	3	Quóniam ascéndit contra eam gens ab aquilóne, quæ ponet terram ejus in solitúdinem, et non erit qui hábitet in ea ab hómine usque ad pecus: et moti sunt, et abiérunt.
 Jeremías	Jer	24	50	4	In diébus illis, et in témpore illo, ait Dóminus, vénient fílii Ísraël ipsi et fílii Juda simul: ambulántes et flentes properábunt, et Dóminum Deum suum quærent:	b
 Jeremías	Jer	24	50	5	in Sion interrogábunt viam, huc fácies eórum: vénient, et apponéntur ad Dóminum fœ́dere sempitérno, quod nulla oblivióne delébitur.
 Jeremías	Jer	24	50	6	Grex pérditus factus est pópulus meus: pastóres eórum seduxérunt eos, fecerúntque vagári in móntibus: de monte in collem transiérunt; oblíti sunt cubílis sui.
 Jeremías	Jer	24	50	7	Omnes qui invenérunt comedérunt eos, et hostes eórum dixérunt: Non peccávimus: pro eo quod peccavérunt Dómino decóri justítiæ, et exspectatióni patrum eórum Dómino.
 Jeremías	Jer	24	50	8	Recédite de médio Babylónis, et de terra Chaldæórum egredímini, et estóte quasi hædi ante gregem.	b
 Jeremías	Jer	24	50	9	Quóniam ecce ego súscito, et addúcam in Babylónem congregatiónem géntium magnárum de terra aquilónis, et præparabúntur advérsus eam, et inde capiétur: sagítta ejus quasi viri fortis interfectóris: non revertétur vácua.
 Jeremías	Jer	24	50	10	Et erit Chaldǽa in prædam: omnes vastántes eam replebúntur, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	50	11	Quóniam exsultátis, et magna loquímini, diripiéntes hæreditátem meam: quóniam effúsi estis sicut vítuli super herbam, et mugístis sicut táuri:
 Jeremías	Jer	24	50	12	confúsa est mater vestra nimis, et adæquáta púlveri, quæ génuit vos: ecce novíssima erit in géntibus, desérta, ínvia, et arens.
 Jeremías	Jer	24	50	13	Ab ira Dómini non habitábitur, sed redigétur tota in solitúdinem: omnis qui transíbit per Babylónem stupébit, et sibilábit super univérsis plagis ejus.
 Jeremías	Jer	24	50	14	Præparámini contra Babylónem per circúitum, omnes qui ténditis arcum: debelláte eam, non parcátis jáculis, quia Dómino peccávit.
 Jeremías	Jer	24	50	15	Clamáte advérsus eam, ubíque dedit manum: cecidérunt fundaménta ejus, destrúcti sunt muri ejus, quóniam últio Dómini est: ultiónem accípite de ea: sicut fecit, fácite ei.
 Jeremías	Jer	24	50	16	Dispérdite satórem de Babylóne, et tenéntem falcem in témpore messis: a fácie gládii colúmbæ unusquísque ad pópulum suum convertétur, et sínguli ad terram suam fúgient.
 Jeremías	Jer	24	50	17	Grex dispérsus Ísraël: leónes ejecérunt eum. Primus comédit eum rex Assur: iste novíssimus exossávit eum Nabuchodónosor rex Babylónis.	b
 Jeremías	Jer	24	50	18	Proptérea hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Ecce ego visitábo regem Babylónis et terram ejus, sicut visitávi regem Assur:
 Jeremías	Jer	24	50	19	et redúcam Ísraël ad habitáculum suum: et pascétur Carmélum et Basan, et in monte Éphraim et Gálaad saturábitur ánima ejus.
 Jeremías	Jer	24	50	20	In diébus illis, et in témpore illo, ait Dóminus, quærétur iníquitas Ísraël, et non erit, et peccátum Juda, et non inveniétur: quóniam propítius ero eis quos relíquero.
 Jeremías	Jer	24	50	21	Super terram dominántium ascénde, et super habitatóres ejus vísita: díssipa, et intérfice quæ post eos sunt, ait Dóminus, et fac juxta ómnia quæ præcépi tibi.	b
 Jeremías	Jer	24	50	22	Vox belli in terra, et contrítio magna.
 Jeremías	Jer	24	50	23	Quómodo confráctus est et contrítus málleus univérsæ terræ? quómodo versa est in desértum Bábylon in géntibus?
 Jeremías	Jer	24	50	24	Illaqueávi te, et capta es, Bábylon, et nesciébas: invénta es et apprehénsa, quóniam Dóminum provocásti.
 Jeremías	Jer	24	50	25	Apéruit Dóminus thesáurum suum, et prótulit vasa iræ suæ, quóniam opus est Dómino Deo exercítuum, in terra Chaldæórum.
 Jeremías	Jer	24	50	26	Veníte ad eam ab extrémis fínibus; aperíte ut éxeant qui concúlcent eam: tóllite de via lápides, et redígite in acérvos: et interfícite eam, nec sit quidquam réliquum.
 Jeremías	Jer	24	50	27	Dissipáte univérsos fortes ejus: descéndant in occisiónem: væ eis, quia venit dies eórum, tempus visitatiónis eórum!
 Jeremías	Jer	24	50	28	Vox fugiéntium, et eórum qui evasérunt de terra Babylónis, ut annúntient in Sion ultiónem Dómini Dei nostri, ultiónem templi ejus.	b
 Jeremías	Jer	24	50	29	Annuntiáte in Babylónem plúrimis, ómnibus qui tendunt arcum: consístite advérsus eam per gyrum, et nullus evádat: réddite ei secúndum opus suum: juxta ómnia quæ fecit, fácite illi, quia contra Dóminum erécta est, advérsum Sanctum Ísraël.	b
 Jeremías	Jer	24	50	30	Idcírco cadent júvenes ejus in platéis ejus, et omnes viri bellatóres ejus conticéscent in die illa, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	50	31	Ecce ego ad te, supérbe! dicit Dóminus Deus exercítuum: quia venit dies tuus, tempus visitatiónis tuæ.
 Jeremías	Jer	24	50	32	Et cadet supérbus, et córruet, et non erit qui súscitet eum: et succéndam ignem in úrbibus ejus, et devorábit ómnia in circúitu ejus.
 Jeremías	Jer	24	50	33	Hæc dicit Dóminus exercítuum: Calúmniam sústinent fílii Ísraël, et fílii Juda simul: omnes qui cepérunt eos, tenent: nolunt dimíttere eos.	b
 Jeremías	Jer	24	50	34	Redémptor eórum fortis, Dóminus exercítuum nomen ejus: judício deféndet causam eórum, ut extérreat terram, et commóveat habitatóres Babylónis.
 Jeremías	Jer	24	50	35	Gládius ad Chaldǽos, ait Dóminus, et ad habitatóres Babylónis, et ad príncipes, et ad sapiéntes ejus.
 Jeremías	Jer	24	50	36	Gládius ad divínos ejus, qui stulti erunt: gládius ad fortes illíus, qui timébunt.
 Jeremías	Jer	24	50	37	Gládius ad equos ejus, et ad currus ejus, et ad omne vulgus quod est in médio ejus: et erunt quasi mulíeres: gládius ad thesáuros ejus, qui diripiéntur.
 Jeremías	Jer	24	50	38	Síccitas super aquas ejus erit, et aréscent, quia terra sculptílium est, et in porténtis gloriántur.
 Jeremías	Jer	24	50	39	Proptérea habitábunt dracónes cum faunis ficáriis, et habitábunt in ea struthiónes: et non inhabitábitur ultra usque in sempitérnum, nec exstruétur usque ad generatiónem et generatiónem.
 Jeremías	Jer	24	50	40	Sicut subvértit Dóminus Sódomam et Gomórrham, et vicínas ejus, ait Dóminus, non habitábit ibi vir, et non íncolet eam fílius hóminis.
 Jeremías	Jer	24	50	41	Ecce pópulus venit ab aquilóne, et gens magna, et reges multi consúrgent a fínibus terræ.	b
 Jeremías	Jer	24	50	42	Arcum et scutum apprehéndent: crudéles sunt, et immisericórdes: vox eórum quasi mare sonábit, et super equos ascéndent, sicut vir parátus ad prœ́lium contra te, fília Bábylon.
 Jeremías	Jer	24	50	43	Audívit rex Babylónis famam eórum, et dissolútæ sunt manus ejus: angústia apprehéndit eum, dolor quasi parturiéntem.
 Jeremías	Jer	24	50	44	Ecce quasi leo ascéndet, de supérbia Jordánis ad pulchritúdinem robústam, quia súbito cúrrere fáciam eum ad illam. Et quis erit eléctus, quem præpónam ei? quis est enim símilis mei? et quis sustinébit me? et quis est iste pastor, qui resístat vúltui meo?
 Jeremías	Jer	24	50	45	Proptérea audíte consílium Dómini quod mente concépit advérsum Babylónem, et cogitatiónes ejus quas cogitávit super terram Chaldæórum: nisi detráxerint eos párvuli gregum, nisi dissipátum fúerit cum ipsis habitáculum eórum.
 Jeremías	Jer	24	50	46	A voce captivitátis Babylónis commóta est terra, et clamor inter gentes audítus est.
 Jeremías	Jer	24	51	1	Hæc dicit Dóminus: Ecce ego suscitábo super Babylónem et super habitatóres ejus, qui cor suum levavérunt contra me, quasi ventum pestiléntem:
 Jeremías	Jer	24	51	2	et mittam in Babylónem ventilatóres, et ventilábunt eam et demoliéntur terram ejus, quóniam venérunt super eam úndique in die afflictiónis ejus.
 Jeremías	Jer	24	51	3	Non tendat qui tendit arcum suum, et non ascéndat loricátus: nolíte párcere juvénibus ejus; interfícite omnem milítiam ejus.
 Jeremías	Jer	24	51	4	Et cadent interfécti in terra Chaldæórum, et vulneráti in regiónibus ejus.
 Jeremías	Jer	24	51	5	Quóniam non fuit viduátus Ísraël et Juda a Deo suo, Dómino exercítuum, terra autem eórum repléta est delícto a Sancto Ísraël.
 Jeremías	Jer	24	51	6	Fúgite de médio Babylónis, et salvet unusquísque ánimam suam: nolíte tacére super iniquitátem ejus, quóniam tempus ultiónis est a Dómino: vicissitúdinem ipse retríbuet ei.
 Jeremías	Jer	24	51	7	Calix áureus Bábylon in manu Dómini, inébrians omnem terram: de vino ejus bibérunt gentes, et ídeo commótæ sunt.
 Jeremías	Jer	24	51	8	Súbito cécidit Bábylon, et contríta est. Ululáte super eam: tóllite resínam ad dolórem ejus, si forte sanétur.
 Jeremías	Jer	24	51	9	Curávimus Babylónem, et non est sanáta: derelinquámus eam, et eámus unusquísque in terram suam: quóniam pervénit usque ad cælos judícium ejus, et elevátum est usque ad nubes.
 Jeremías	Jer	24	51	10	Prótulit Dóminus justítias nostras: veníte, et narrémus in Sion opus Dómini Dei nostri.
 Jeremías	Jer	24	51	11	Acúite sagíttas, impléte pháretras: suscitávit Dóminus spíritum regum Medórum: et contra Babylónem mens ejus est ut perdat eam, quóniam últio Dómini est, últio templi sui.	b
 Jeremías	Jer	24	51	12	Super muros Babylónis leváte signum, augéte custódiam, leváte custódes, præparáte insídias: quia cogitávit Dóminus, et fecit quæcúmque locútus est contra habitatóres Babylónis.
 Jeremías	Jer	24	51	13	Quæ hábitas super aquas multas, lócuples in thesáuris: venit finis tuus, pedális præcisiónis tuæ.
 Jeremías	Jer	24	51	14	Jurávit Dóminus exercítuum per ánimam suam: Quóniam replébo te homínibus quasi brucho, et super te celéuma cantábitur.
 Jeremías	Jer	24	51	15	Qui fecit terram in fortitúdine sua, præparávit orbem in sapiéntia sua, et prudéntia sua exténdit cælos.	b
 Jeremías	Jer	24	51	16	Dante eo vocem, multiplicántur aquæ in cælo: qui levat nubes ab extrémo terræ, fúlgura in plúviam fecit, et prodúxit ventum de thesáuris suis.
 Jeremías	Jer	24	51	17	Stultus factus est omnis homo a sciéntia; confúsus est omnis conflátor in scúlptili: quia mendax est conflátio eórum, nec est spíritus in eis.
 Jeremías	Jer	24	51	18	Vana sunt ópera, et risu digna: in témpore visitatiónis suæ períbunt.
 Jeremías	Jer	24	51	19	Non sicut hæc, pars Jacob, quia qui fecit ómnia ipse est: et Ísraël sceptrum hæreditátis ejus: Dóminus exercítuum nomen ejus.
 Jeremías	Jer	24	51	20	Collídis tu mihi vasa belli: et ego collídam in te gentes, et dispérdam in te regna:	b
 Jeremías	Jer	24	51	21	et collídam in te equum et équitem ejus: et collídam in te currum et ascensórem ejus:
 Jeremías	Jer	24	51	22	et collídam in te virum et mulíerem: et collídam in te senem et púerum: et collídam in te júvenem et vírginem:
 Jeremías	Jer	24	51	23	et collídam in te pastórem et gregem ejus: et collídam in te agrícolam et jugáles ejus: et collídam in te duces et magistrátus:
 Jeremías	Jer	24	51	24	et reddam Babylóni, et cunctis habitatóribus Chaldǽæ, omne malum suum quod fecérunt in Sion, in óculis vestris, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	51	25	Ecce ego ad te, mons péstifer, ait Dóminus, qui corrúmpis univérsam terram: et exténdam manum meam super te, et evólvam te de petris, et dabo te in montem combustiónis:
 Jeremías	Jer	24	51	26	et non tollent de te lápidem in ángulum, et lápidem in fundaménta: sed pérditus in ætérnum eris, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	51	27	Leváte signum in terra, clángite búccina in géntibus, sanctificáte super eam gentes, annuntiáte contra illam régibus Árarat, Menni, et Áscenez: numeráte contra eam Taphsar, addúcite equum quasi bruchum aculeátum.	b
 Jeremías	Jer	24	51	28	Sanctificáte contra eam gentes, reges Médiæ, duces ejus, et univérsos magistrátus ejus, cunctámque terram potestátis ejus.
 Jeremías	Jer	24	51	29	Et commovébitur terra et conturbábitur, quia evigilábit contra Babylónem cogitátio Dómini, ut ponat terram Babylónis desértam et inhabitábilem.
 Jeremías	Jer	24	51	30	Cessavérunt fortes Babylónis a prœ́lio; habitavérunt in præsídiis: devorátum est robur eórum, et facti sunt quasi mulíeres: incénsa sunt tabernácula ejus, contríti sunt vectes ejus.
 Jeremías	Jer	24	51	31	Currens óbviam currénti véniet, et núntius óbvius nuntiánti, ut annúntiet regi Babylónis quia capta est cívitas ejus a summo usque ad summum.
 Jeremías	Jer	24	51	32	Et vada præoccupáta sunt, et palúdes incénsæ sunt igni, et viri bellatóres conturbáti sunt.
 Jeremías	Jer	24	51	33	Quia hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël: Fília Babylónis quasi área, tempus tritúræ ejus: adhuc módicum, et véniet tempus messiónis ejus.
 Jeremías	Jer	24	51	34	Comédit me, devorávit me Nabuchodónosor rex Babylónis: réddidit me quasi vas ináne, absórbuit me quasi draco, replévit ventrem suum teneritúdine mea, et ejécit me.	b
 Jeremías	Jer	24	51	35	Iníquitas advérsum me et caro mea super Babylónem, dicit habitátio Sion: et sanguis meus super habitatóres Chaldǽæ, dicit Jerúsalem.
 Jeremías	Jer	24	51	36	Proptérea hæc dicit Dóminus: Ecce ego judicábo causam tuam, et ulcíscar ultiónem tuam: et desértum fáciam mare ejus, et siccábo venam ejus.
 Jeremías	Jer	24	51	37	Et erit Bábylon in túmulos, habitátio dracónum, stupor et síbilus, eo quod non sit habitátor.
 Jeremías	Jer	24	51	38	Simul ut leónes rúgient; excútient comas véluti cátuli leónum.
 Jeremías	Jer	24	51	39	In calóre eórum ponam potus eórum, et inebriábo eos ut sopiántur, et dórmiant somnum sempitérnum, et non consúrgant, dicit Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	51	40	Dedúcam eos quasi agnos ad víctimam, et quasi aríetes cum hædis.
 Jeremías	Jer	24	51	41	Quómodo capta est Sesach, et comprehénsa est ínclyta univérsæ terræ! quómodo facta est in stupórem Bábylon inter gentes!
 Jeremías	Jer	24	51	42	Ascéndit super Babylónem mare: multitúdine flúctuum ejus opérta est.
 Jeremías	Jer	24	51	43	Factæ sunt civitátes ejus in stupórem, terra inhabitábilis et desérta, terra in qua nullus hábitet, nec tránseat per eam fílius hóminis.
 Jeremías	Jer	24	51	44	Et visitábo super Bel in Babylóne, et ejíciam quod absorbúerat de ore ejus: et non cónfluent ad eum ultra gentes, síquidem et murus Babylónis córruet.
 Jeremías	Jer	24	51	45	Egredímini de médio ejus, pópulus meus, ut salvet unusquísque ánimam suam ab ira furóris Dómini,	b
 Jeremías	Jer	24	51	46	et ne forte molléscat cor vestrum, et timeátis audítum qui audiétur in terra: et véniet in anno audítio, et post hunc annum audítio, et iníquitas in terra, et dominátor super dominatórem.
 Jeremías	Jer	24	51	47	Proptérea ecce dies véniunt, et visitábo super sculptília Babylónis, et omnis terra ejus confundétur, et univérsi interfécti ejus cadent in médio ejus.	b
 Jeremías	Jer	24	51	48	Et laudábunt super Babylónem cæli et terra, et ómnia quæ in eis sunt: quia ab aquilóne vénient ei prædónes, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	51	49	Et quómodo fecit Bábylon, ut cáderent occísi in Ísraël, sic de Babylóne cadent occísi in univérsa terra.
 Jeremías	Jer	24	51	50	Qui fugístis gládium, veníte, nolíte stare: recordámini procul Dómini, et Jerúsalem ascéndat super cor vestrum.
 Jeremías	Jer	24	51	51	Confúsi sumus, quóniam audívimus oppróbrium: opéruit ignomínia fácies nostras, quia venérunt aliéni super sanctificatiónem domus Dómini.	b
 Jeremías	Jer	24	51	52	Proptérea ecce dies véniunt, ait Dóminus, et visitábo super sculptília ejus, et in omni terra ejus múgiet vulnerátus.	b
 Jeremías	Jer	24	51	53	Si ascénderit Bábylon in cælum, et firmáverit in excélso robur suum, a me vénient vastatóres ejus, ait Dóminus.
 Jeremías	Jer	24	51	54	Vox clamóris de Babylóne, et contrítio magna de terra Chaldæórum:
 Jeremías	Jer	24	51	55	quóniam vastávit Dóminus Babylónem, et pérdidit ex ea vocem magnam: et sonábunt fluctus eórum quasi aquæ multæ; dedit sónitum vox eórum:
 Jeremías	Jer	24	51	56	quia venit super eam, id est super Babylónem, prædo, et apprehénsi sunt fortes ejus, et emárcuit arcus eórum, quia fortis ultor Dóminus reddens retríbuet.
 Jeremías	Jer	24	51	57	Et inebriábo príncipes ejus, et sapiéntes ejus, et duces ejus, et magistrátus ejus, et fortes ejus: et dórmient somnum sempitérnum, et non expergiscéntur, ait Rex (Dóminus exercítuum nomen ejus).
 Jeremías	Jer	24	51	58	Hæc dicit Dóminus exercítuum: Murus Babylónis ille latíssimus suffossióne suffodiétur, et portæ ejus excélsæ igni comburéntur, et labóres populórum ad níhilum, et géntium in ignem erunt, et disperíbunt.	b
 Jeremías	Jer	24	51	59	Verbum quod præcépit Jeremías prophéta Saraíæ fílio Neríæ fílii Maasíæ, cum pérgeret cum Sedecía rege in Babylónem, in anno quarto regni ejus: Saraías autem erat princeps prophetíæ.	b
 Jeremías	Jer	24	51	60	Et scripsit Jeremías omne malum quod ventúrum erat super Babylónem, in libro uno: ómnia verba hæc quæ scripta sunt contra Babylónem.
 Jeremías	Jer	24	51	61	Et dixit Jeremías ad Saraíam: Cum véneris in Babylónem, et víderis, et légeris ómnia verba hæc,
 Jeremías	Jer	24	51	62	dices: Dómine, tu locútus es contra locum istum, ut dispérderes eum, ne sit qui in eo hábitet, ab hómine usque ad pecus, et ut sit perpétua solitúdo.
 Jeremías	Jer	24	51	63	Cumque compléveris légere librum istum, ligábis ad eum lápidem, et projícies illum in médium Euphráten,
 Jeremías	Jer	24	51	64	et dices: Sic submergétur Bábylon, et non consúrget a fácie afflictiónis quam ego addúco super eam, et dissolvétur. Hucúsque verba Jeremíæ.
 Jeremías	Jer	24	52	1	Fílius vigínti et uníus anni erat Sedecías cum regnáre cœpísset, et úndecim annis regnávit in Jerúsalem. Et nomen matris ejus Amítal fília Jeremíæ de Lobna.
 Jeremías	Jer	24	52	2	Et fecit malum in óculis Dómini, juxta ómnia quæ fécerat Jóakim,
 Jeremías	Jer	24	52	3	quóniam furor Dómini erat in Jerúsalem et in Juda, úsquequo projíceret eos a fácie sua: et recéssit Sedecías a rege Babylónis.
 Jeremías	Jer	24	52	4	Factum est autem in anno nono regni ejus, in mense décimo, décima mensis, venit Nabuchodónosor rex Babylónis, ipse et omnis exércitus ejus, advérsus Jerúsalem: et obsedérunt eam, et ædificavérunt contra eam munitiónes in circúitu.	b
 Jeremías	Jer	24	52	5	Et fuit cívitas obséssa usque ad undécimum annum regis Sedecíæ.
 Jeremías	Jer	24	52	6	Mense autem quarto, nona mensis, obtínuit fames civitátem, et non erant aliménta pópulo terræ.
 Jeremías	Jer	24	52	7	Et dirúpta est cívitas, et omnes viri bellatóres ejus fugérunt, exierúntque de civitáte nocte, per viam portæ quæ est inter duos muros, et ducit ad hortum regis, Chaldǽis obsidéntibus urbem in gyro, et abiérunt per viam quæ ducit in erémum.
 Jeremías	Jer	24	52	8	Persecútus est autem Chaldæórum exércitus regem, et apprehendérunt Sedecíam in desérto quod est juxta Jéricho: et omnis comitátus ejus diffúgit ab eo.
 Jeremías	Jer	24	52	9	Cumque comprehendíssent regem, adduxérunt eum ad regem Babylónis in Réblatha, quæ est in terra Emath, et locútus est ad eum judícia.
 Jeremías	Jer	24	52	10	Et jugulávit rex Babylónis fílios Sedecíæ in óculis ejus, sed et omnes príncipes Juda occídit in Réblatha.
 Jeremías	Jer	24	52	11	Et óculos Sedecíæ éruit, et vinxit eum compédibus, et addúxit eum rex Babylónis in Babylónem, et pósuit eum in domo cárceris usque ad diem mortis ejus.
 Jeremías	Jer	24	52	12	In mense autem quinto, décima mensis, ipse est annus nonusdécimus Nabuchodónosor regis Babylónis, venit Nabuzárdan princeps milítiæ, qui stabat coram rege Babylónis, in Jerúsalem,	b
 Jeremías	Jer	24	52	13	et incéndit domum Dómini, et domum regis, et omnes domos Jerúsalem: et omnem domum magnam igni combússit:
 Jeremías	Jer	24	52	14	et totum murum Jerúsalem per circúitum destrúxit cunctus exércitus Chaldæórum qui erat cum magístro milítiæ.
 Jeremías	Jer	24	52	15	De paupéribus autem pópuli, et de réliquo vulgo quod remánserat in civitáte, et de pérfugis qui transfúgerant ad regem Babylónis, et céteros de multitúdine tránstulit Nabuzárdan princeps milítiæ.
 Jeremías	Jer	24	52	16	De paupéribus vero terræ relíquit Nabuzárdan princeps milítiæ vinitóres et agrícolas.
 Jeremías	Jer	24	52	17	Colúmnas quoque ǽreas quæ erant in domo Dómini, et bases, et mare ǽneum quod erat in domo Dómini, confregérunt Chaldǽi, et tulérunt omne æs eórum in Babylónem,
 Jeremías	Jer	24	52	18	et lebétes, et créagras, et psaltéria, et phíalas, et mortaríola, et ómnia vasa ǽrea quæ in ministério fúerant, tulérunt:
 Jeremías	Jer	24	52	19	et hýdrias, et thymiamatéria, et úrceos, et pelves, et candelábra, et mortária, et cýathos, quotquot áurea, áurea, et quotquot argéntea, argéntea, tulit magíster milítiæ:
 Jeremías	Jer	24	52	20	et colúmnas duas, et mare unum, et vítulos duódecim ǽreos qui erant sub básibus quas fécerat rex Sálomon in domo Dómini. Non erat pondus æris ómnium horum vasórum.
 Jeremías	Jer	24	52	21	De colúmnis autem decem et octo cúbiti altitúdinis erant in colúmna una, et funículus duódecim cubitórum circuíbat eam: porro grossitúdo ejus quátuor digitórum, et intrínsecus cava erat.
 Jeremías	Jer	24	52	22	Et capitélla super utrámque ǽrea: altitúdo capitélli uníus quinque cubitórum, et retiácula et malogranáta super corónam in circúitu, ómnia ǽrea: simíliter colúmnæ secúndæ, et malogranáta.
 Jeremías	Jer	24	52	23	Et fuérunt malogranáta nonagínta sex dependéntia: et ómnia malogranáta centum, retiáculis circumdabántur.
 Jeremías	Jer	24	52	24	Et tulit magíster milítiæ Saraíam sacerdótem primum, et Sophoníam sacerdótem secúndum, et tres custódes vestíbuli:	b
 Jeremías	Jer	24	52	25	et de civitáte tulit eunúchum unum, qui erat præpósitus super viros bellatóres: et septem viros de his qui vidébant fáciem regis, qui invénti sunt in civitáte: et scribam príncipem mílitum, qui probábat tyrónes: et sexagínta viros de pópulo terræ, qui invénti sunt in médio civitátis.
 Jeremías	Jer	24	52	26	Tulit autem eos Nabuzárdan magíster milítiæ, et duxit eos ad regem Babylónis in Réblatha:
 Jeremías	Jer	24	52	27	et percússit eos rex Babylónis, et interfécit eos in Réblatha in terra Emath: et translátus est Juda de terra sua.
 Jeremías	Jer	24	52	28	Iste est pópulus quem tránstulit Nabuchodónosor: in anno séptimo, Judǽos tria míllia et vigínti tres:
 Jeremías	Jer	24	52	29	in anno octavodécimo Nabuchodónosor, de Jerúsalem ánimas octingéntas trigínta duas:
 Jeremías	Jer	24	52	30	in anno vigésimo tértio Nabuchodónosor, tránstulit Nabuzárdan magíster milítiæ ánimas Judæórum septingéntas quadragínta quinque. Omnes ergo ánimæ, quátuor míllia sexcéntæ.
 Jeremías	Jer	24	52	31	Et factum est in trigésimo séptimo anno transmigratiónis Jóachin regis Juda, duodécimo mense, vigésima quinta mensis, elevávit Evilmérodach rex Babylónis, ipso anno regni sui, caput Jóachin regis Juda, et edúxit eum de domo cárceris.	b
 Jeremías	Jer	24	52	32	Et locútus est cum eo bona, et pósuit thronum ejus super thronos regum qui erant post se in Babylóne.
 Jeremías	Jer	24	52	33	Et mutávit vestiménta cárceris ejus, et comedébat panem coram eo semper cunctis diébus vitæ suæ.
 Jeremías	Jer	24	52	34	Et cibária ejus, cibária perpétua dabántur ei a rege Babylónis, statúta per síngulos dies, usque ad diem mortis suæ, cunctis diébus vitæ ejus.
 #	Lamentatiónes	Lam	Threni Jeremíæ Prophétæ
 Lamentatiónes	Lam	25	1	1a	Et factum est, postquam in captivitátem redáctus est Ísraël, et Jerúsalem desérta est, sedit Jeremías prophéta flens, et planxit lamentatióne hac in Jerúsalem: et amáro ánimo suspírans et éjulans, dixit:
 Lamentatiónes	Lam	25	1	1b	<Aleph>Quómodo sedet sola cívitas plena pópulo! Facta est quasi vídua dómina géntium; princeps provinciárum facta est sub tribúto.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	1	2	<Beth>Plorans plorávit in nocte, et lácrimæ ejus in maxíllis ejus: non est qui consolétur eam ex ómnibus caris ejus; omnes amíci ejus sprevérunt eam, et facti sunt ei inimíci.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	1	3	<Ghimel>Migrávit Judas propter afflictiónem, et multitúdinem servitútis; habitávit inter gentes, nec invénit réquiem: omnes persecutóres ejus apprehendérunt eam inter angústias.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	1	4	<Daleth>Viæ Sion lugent, eo quod non sint qui véniant ad solemnitátem: omnes portæ ejus destrúctæ, sacerdótes ejus geméntes; vírgines ejus squálidæ, et ipsa oppréssa amaritúdine.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	1	5	<He>Facti sunt hostes ejus in cápite; inimíci ejus locupletáti sunt: quia Dóminus locútus est super eam propter multitúdinem iniquitátum ejus. Párvuli ejus ducti sunt in captivitátem ante fáciem tribulántis.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	1	6	<Vau>Et egréssus est a fília Sion omnis decor ejus; facti sunt príncipes ejus velut aríetes non inveniéntes páscua, et abiérunt absque fortitúdine ante fáciem subsequéntis.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	1	7	<Zain>Recordáta est Jerúsalem diérum afflictiónis suæ, et prævaricatiónis, ómnium desiderabílium suórum, quæ habúerat a diébus antíquis, cum cáderet pópulus ejus in manu hostíli, et non esset auxiliátor: vidérunt eam hostes, et derisérunt sábbata ejus.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	1	8	<Heth>Peccátum peccávit Jerúsalem, proptérea instábilis facta est; omnes qui glorificábant eam sprevérunt illam, quia vidérunt ignomíniam ejus: ipsa autem gemens convérsa est retrórsum.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	1	9	<Teth>Sordes ejus in pédibus ejus, nec recordáta est finis sui; depósita est veheménter, non habens consolatórem. Vide, Dómine, afflictiónem meam, quóniam eréctus est inimícus.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	1	10	<Jod>Manum suam misit hostis ad ómnia desiderabília ejus, quia vidit gentes ingréssas sanctuárium suum, de quibus præcéperas ne intrárent in ecclésiam tuam.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	1	11	<Caph>Omnis pópulus ejus gemens, et quærens panem; dedérunt pretiósa quæque pro cibo ad refocillándam ánimam. Vide, Dómine, et consídera quóniam facta sum vilis!	b
 Lamentatiónes	Lam	25	1	12	<Lamed>O vos omnes qui transítis per viam, atténdite, et vidéte si est dolor sicut dolor meus! quóniam vindemiávit me, ut locútus est Dóminus, in die iræ furóris sui.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	1	13	<Mem>De excélso misit ignem in óssibus meis, et erudívit me: expándit rete pédibus meis, convértit me retrórsum; pósuit me desolátam, tota die mœróre conféctam.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	1	14	<Nun>Vigilávit jugum iniquitátum meárum; in manu ejus convolútæ sunt, et impósitæ collo meo. Infirmáta est virtus mea: dedit me Dóminus in manu de qua non pótero súrgere.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	1	15	<Samech>Ábstulit omnes magníficos meos Dóminus de médio mei; vocávit advérsum me tempus ut contéreret eléctos meos. Tórcular calcávit Dóminus vírgini fíliæ Juda.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	1	16	<Ain>Idcírco ego plorans, et óculus meus dedúcens aquas, quia longe factus est a me consolátor, convértens ánimam meam. Facti sunt fílii mei pérditi, quóniam inváluit inimícus.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	1	17	<Phe>Expándit Sion manus suas; non est qui consolétur eam. Mandávit Dóminus advérsum Jacob in circúitu ejus hostes ejus; facta est Jerúsalem quasi pollúta ménstruis inter eos.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	1	18	<Sade>Justus est Dóminus, quia os ejus ad iracúndiam provocávi. Audíte, óbsecro, univérsi pópuli, et vidéte dolórem meum: vírgines meæ et júvenes mei abiérunt in captivitátem.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	1	19	<Coph>Vocávi amícos meos, et ipsi decepérunt me; sacerdótes mei et senes mei in urbe consúmpti sunt, quia quæsiérunt cibum sibi ut refocillárent ánimam suam.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	1	20	<Res>Vide, Dómine, quóniam tríbulor: conturbátus est venter meus, subvérsum est cor meum in memetípsa, quóniam amaritúdine plena sum. Foris interfécit gládius, et domi mors símilis est.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	1	21	<Sin>Audiérunt quia ingemísco ego, et non est qui consolétur me; omnes inimíci mei audiérunt malum meum, lætáti sunt quóniam tu fecísti: adduxísti diem consolatiónis, et fient símiles mei.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	1	22	<Thau>Ingrediátur omne malum eórum coram te: et vindémia eos, sicut vindemiásti me propter omnes iniquitátes meas: multi enim gémitus mei, et cor meum mœrens.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	2	1	<Aleph>Quómodo obtéxit calígine in furóre suo Dóminus fíliam Sion; projécit de cælo in terram ínclytam Ísraël, et non est recordátus scabélli pedum suórum in die furóris sui!	b
 Lamentatiónes	Lam	25	2	2	<Beth>Præcipitávit Dóminus, nec pepércit ómnia speciósa Jacob: destrúxit in furóre suo munitiónes vírginis Juda, et dejécit in terram; pólluit regnum et príncipes ejus.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	2	3	<Ghimel>Confrégit in ira furóris sui omne cornu Ísraël; avértit retrórsum déxteram suam a fácie inimíci, et succéndit in Jacob quasi ignem flammæ devorántis in gyro.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	2	4	<Daleth>Teténdit arcum suum quasi inimícus, firmávit déxteram suam quasi hostis, et occídit omne quod pulchrum erat visu in tabernáculo fíliæ Sion; effúdit quasi ignem indignatiónem suam.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	2	5	<He>Factus est Dóminus velut inimícus, præcipitávit Ísraël: præcipitávit ómnia mœ́nia ejus, dissipávit munitiónes ejus, et replévit in fília Juda humiliátum et humiliátam.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	2	6	<Vau>Et dissipávit quasi hortum tentórium suum; demolítus est tabernáculum suum. Oblivióni trádidit Dóminus in Sion festivitátem et sábbatum; et in oppróbrium, et in indignatiónem furóris sui, regem et sacerdótem.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	2	7	<Zain>Répulit Dóminus altáre suum; maledíxit sanctificatióni suæ: trádidit in manu inimíci muros túrrium ejus. Vocem dedérunt in domo Dómini sicut in die solémni.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	2	8	<Heth>Cogitávit Dóminus dissipáre murum fíliæ Sion; teténdit funículum suum, et non avértit manum suam a perditióne: luxítque antemurále, et murus páriter dissipátus est.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	2	9	<Teth>Defíxæ sunt in terra portæ ejus, pérdidit et contrívit vectes ejus; regem ejus et príncipes ejus in géntibus: non est lex, et prophétæ ejus non invenérunt visiónem a Dómino.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	2	10	<Jod>Sedérunt in terra, conticuérunt senes fíliæ Sion; conspersérunt cínere cápita sua, accíncti sunt cilíciis: abjecérunt in terram cápita sua vírgines Jerúsalem.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	2	11	<Caph>Defecérunt præ lácrimis óculi mei, conturbáta sunt víscera mea; effúsum est in terra jecur meum super contritióne fíliæ pópuli mei, cum defíceret párvulus et lactens in platéis óppidi.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	2	12	<Lamed>Mátribus suis dixérunt: Ubi est tríticum et vinum? cum defícerent quasi vulneráti in platéis civitátis, cum exhalárent ánimas suas in sinu matrum suárum.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	2	13	<Mem>Cui comparábo te, vel cui assimilábo te, fília Jerúsalem? cui exæquábo te, et consolábor te, virgo, fília Sion? magna est enim velut mare contrítio tua: quis medébitur tui?	b
 Lamentatiónes	Lam	25	2	14	<Nun>Prophétæ tui vidérunt tibi falsa et stulta; nec aperiébant iniquitátem tuam, ut te ad pœniténtiam provocárent; vidérunt autem tibi assumptiónes falsas, et ejectiónes.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	2	15	<Samech>Plausérunt super te mánibus omnes transeúntes per viam; sibilavérunt et movérunt caput suum super fíliam Jerúsalem: Hǽccine est urbs, dicéntes, perfécti decóris, gáudium univérsæ terræ?	b
 Lamentatiónes	Lam	25	2	16	<Phe>Aperuérunt super te os suum omnes inimíci tui: sibilavérunt, et fremuérunt déntibus, et dixérunt: Devorábimus: en ista est dies quam exspectabámus; invénimus, vídimus.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	2	17	<Ain>Fecit Dóminus quæ cogitávit; complévit sermónem suum, quem præcéperat a diébus antíquis: destrúxit, et non pepércit, et lætificávit super te inimícum, et exaltávit cornu hóstium tuórum.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	2	18	<Sade>Clamávit cor eórum ad Dóminum super muros fíliæ Sion: Deduc quasi torréntem lácrimas per diem et noctem; non des réquiem tibi, neque táceat pupílla óculi tui.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	2	19	<Coph>Consúrge, lauda in nocte, in princípio vigiliárum; effúnde sicut aquam cor tuum ante conspéctum Dómini: leva ad eum manus tuas pro ánima parvulórum tuórum, qui defecérunt in fame in cápite ómnium compitórum.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	2	20	<Res>Vide, Dómine, et consídera quem vindemiáveris ita. Ergóne cómedent mulíeres fructum suum, párvulos ad mensúram palmæ? si occíditur in sanctuário Dómini sacérdos et prophéta?	b
 Lamentatiónes	Lam	25	2	21	<Sin>Jacuérunt in terra foris puer et senex; vírgines meæ et júvenes mei cecidérunt in gládio: interfecísti in die furóris tui, percussísti, nec misértus es.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	2	22	<Thau>Vocásti quasi ad diem solémnem, qui terrérent me de circúitu; et non fuit in die furóris Dómini qui effúgeret, et relinquerétur: quos educávi et enutrívi, inimícus meus consúmpsit eos.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	1	<Aleph>Ego vir videns paupertátem meam in virga indignatiónis ejus.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	2	<Aleph>Me minávit, et addúxit in ténebras, et non in lucem.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	3	<Aleph>Tantum in me vertit et convértit manum suam tota die.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	4	<Beth>Vetústam fecit pellem meam et carnem meam; contrívit ossa mea.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	5	<Beth>Ædificávit in gyro meo, et circúmdedit me felle et labóre.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	6	<Beth>In tenebrósis collocávit me, quasi mórtuos sempitérnos.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	7	<Ghimel>Circumædificávit advérsum me, ut non egrédiar; aggravávit cómpedem meum.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	8	<Ghimel>Sed et cum clamávero, et rogávero, exclúsit oratiónem meam.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	9	<Ghimel>Conclúsit vias meas lapídibus quadris; sémitas meas subvértit.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	10	<Daleth>Ursus insídians factus est mihi, leo in abscónditis.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	11	<Daleth>Sémitas meas subvértit, et confrégit me; pósuit me desolátam.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	12	<Daleth>Teténdit arcum suum, et pósuit me quasi signum ad sagíttam.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	13	<He>Misit in rénibus meis fílias pháretræ suæ.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	14	<He>Factus sum in derísum omni pópulo meo, cánticum eórum tota die.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	15	<He>Replévit me amaritudínibus; inebriávit me absínthio.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	16	<Vau>Et fregit ad númerum dentes meos; cibávit me cínere.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	17	<Vau>Et repúlsa est a pace ánima mea; oblítus sum bonórum.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	18	<Vau>Et dixi: Périit finis meus, et spes mea a Dómino.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	19	<Zain>Recordáre paupertátis, et transgressiónis meæ, absínthii et fellis.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	20	<Zain>Memória memor ero, et tabéscet in me ánima mea.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	21	<Zain>Hæc recólens in corde meo, ídeo sperábo.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	22	<Heth>Misericórdiæ Dómini, quia non sumus consúmpti; quia non defecérunt miseratiónes ejus.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	23	<Heth>Novi dilúculo, multa est fides tua.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	24	<Heth>Pars mea Dóminus, dixit ánima mea; proptérea exspectábo eum.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	25	<Teth>Bonus est Dóminus sperántibus in eum, ánimæ quærénti illum.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	26	<Teth>Bonum est præstolári cum siléntio salutáre Dei.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	27	<Teth>Bonum est viro cum portáverit jugum ab adolescéntia sua.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	28	<Jod>Sedébit solitárius, et tacébit, quia levávit super se.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	29	<Jod>Ponet in púlvere os suum, si forte sit spes.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	30	<Jod>Dabit percutiénti se maxíllam: saturábitur oppróbriis.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	31	<Caph>Quia non repéllet in sempitérnum Dóminus.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	32	<Caph>Quia si abjécit, et miserébitur, secúndum multitúdinem misericordiárum suárum.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	33	<Caph>Non enim humiliávit ex corde suo et abjécit fílios hóminum.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	34	<Lamed>Ut cónteret sub pédibus suis omnes vinctos terræ.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	35	<Lamed>Ut declináret judícium viri in conspéctu vultus Altíssimi.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	36	<Lamed>Ut pervérteret hóminem in judício suo; Dóminus ignorávit.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	37	<Mem>Quis est iste qui dixit ut fíeret, Dómino non jubénte?	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	38	<Mem>Ex ore Altíssimi non egrediéntur nec mala nec bona?	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	39	<Mem>Quid murmurávit homo vivens, vir pro peccátis suis?	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	40	<Nun>Scrutémur vias nostras, et quærámus, et revertámur ad Dóminum.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	41	<Nun>Levémus corda nostra cum mánibus ad Dóminum in cælos.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	42	<Nun>Nos iníque égimus, et ad iracúndiam provocávimus; idcírco tu inexorábilis es.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	43	<Samech>Operuísti in furóre, et percussísti nos; occidísti, nec pepercísti.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	44	<Samech>Opposuísti nubem tibi, ne tránseat orátio.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	45	<Samech>Eradicatiónem et abjectiónem posuísti me in médio populórum.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	46	<Phe>Aperuérunt super nos os suum omnes inimíci.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	47	<Phe>Formído et láqueus facta est nobis vaticinátio, et contrítio.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	48	<Phe>Divisiónes aquárum dedúxit óculus meus, in contritióne fíliæ pópuli mei.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	49	<Ain>Óculus meus afflíctus est, nec tácuit, eo quod non esset réquies.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	50	<Ain>Donec respíceret et vidéret Dóminus de cælis.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	51	<Ain>Óculus meus deprædátus est ánimam meam in cunctis filiábus urbis meæ.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	52	<Sade>Venatióne cepérunt me quasi avem inimíci mei gratis.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	53	<Sade>Lapsa est in lacum vita mea, et posuérunt lápidem super me.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	54	<Sade>Inundavérunt aquæ super caput meum; dixi: Périi.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	55	<Coph>Invocávi nomen tuum, Dómine, de lacu novíssimo.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	56	<Coph>Vocem meam audísti; ne avértas aurem tuam a singúltu meo et clamóribus.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	57	<Coph>Appropinquásti in die quando invocávi te; dixísti: Ne tímeas.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	58	<Res>Judicásti, Dómine, causam ánimæ meæ, redémptor vitæ meæ.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	59	<Res>Vidísti, Dómine, iniquitátem illórum advérsum me: júdica judícium meum.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	60	<Res>Vidísti omnem furórem, univérsas cogitatiónes eórum advérsum me.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	61	<Sin>Audísti oppróbrium eórum, Dómine, omnes cogitatiónes eórum advérsum me.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	62	<Sin>Lábia insurgéntium mihi, et meditatiónes eórum advérsum me tota die.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	63	<Sin>Sessiónem eórum et resurrectiónem eórum vide; ego sum psalmus eórum.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	64	<Thau>Reddes eis vicem, Dómine, juxta ópera mánuum suárum.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	65	<Thau>Dabis eis scutum cordis, labórem tuum.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	3	66	<Thau>Persequéris in furóre, et cónteres eos sub cælis, Dómine.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	4	1	<Aleph>Quómodo obscurátum est aurum, mutátus est color óptimus! dispérsi sunt lápides sanctuárii in cápite ómnium plateárum!	b
 Lamentatiónes	Lam	25	4	2	<Beth>Fílii Sion ínclyti, et amícti auro primo: quómodo reputáti sunt in vasa téstea, opus mánuum fíguli!	b
 Lamentatiónes	Lam	25	4	3	<Ghimel>Sed et lámiæ nudavérunt mammam, lactavérunt cátulos suos: fília pópuli mei crudélis quasi strúthio in desérto.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	4	4	<Daleth>Adhǽsit lingua lacténtis ad palátum ejus in siti; párvuli petiérunt panem, et non erat qui frángeret eis.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	4	5	<He>Qui vescebántur voluptuóse, interiérunt in viis; qui nutriebántur in cróceis, amplexáti sunt stércora.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	4	6	<Vau>Et major effécta est iníquitas fíliæ pópuli mei peccáto Sodomórum, quæ subvérsa est in moménto, et non cepérunt in ea manus.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	4	7	<Zain>Candidióres Nazarǽi ejus nive, nitidióres lacte, rubicundióres ebóre antíquo, sapphíro pulchrióres.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	4	8	<Heth>Denigráta est super carbónes fácies eórum et non sunt cógniti in platéis; adhǽsit cutis eórum óssibus: áruit, et facta est quasi lignum.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	4	9	<Teth>Mélius fuit occísis gládio quam interféctis fame, quóniam isti extabuérunt consúmpti a sterilitáte terræ.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	4	10	<Jod>Manus mulíerum misericórdium coxérunt fílios suos; facti sunt cibus eárum in contritióne fíliæ pópuli mei.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	4	11	<Caph>Complévit Dóminus furórem suum, effúdit iram indignatiónis suæ: et succéndit ignem in Sion, et devorávit fundaménta ejus.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	4	12	<Lamed>Non credidérunt reges terræ, et univérsi habitatóres orbis, quóniam ingrederétur hostis et inimícus per portas Jerúsalem.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	4	13	<Mem>Propter peccáta prophetárum ejus, et iniquitátes sacerdótum ejus, qui effudérunt in médio ejus sánguinem justórum.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	4	14	<Nun>Erravérunt cæci in platéis, pollúti sunt in sánguine; cumque non possent, tenuérunt lacínias suas.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	4	15	<Samech>Recédite pollúti, clamavérunt eis; recédite, abíte, nolíte tángere: jurgáti quippe sunt, et commóti dixérunt inter gentes: Non addet ultra ut hábitet in eis.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	4	16	<Phe>Fácies Dómini divísit eos, non addet ut respíciat eos; fácies sacerdótum non erubuérunt, neque senum misérti sunt.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	4	17	<Ain>Cum adhuc subsisterémus, defecérunt óculi nostri ad auxílium nostrum vanum; cum respicerémus atténti ad gentem quæ salváre non póterat.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	4	18	<Sade>Lubricavérunt vestígia nostra in itínere plateárum nostrárum; appropinquávit finis noster, compléti sunt dies nostri, quia venit finis noster.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	4	19	<Coph>Velocióres fuérunt persecutóres nostri áquilis cæli; super montes persecúti sunt nos, in desérto insidiáti sunt nobis.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	4	20	<Res>Spíritus oris nostri, christus Dóminus, captus est in peccátis nostris, cui díximus: In umbra tua vivémus in géntibus.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	4	21	<Sin>Gaude et lætáre, fília Edom, quæ hábitas in terra Hus! ad te quoque pervéniet calix: inebriáberis, atque nudáberis.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	4	22	<Thau>Compléta est iníquitas tua, fília Sion: non addet ultra ut tránsmigret te. Visitávit iniquitátem tuam, fília Edom; discoopéruit peccáta tua.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	5	1	Recordáre, Dómine, quid accíderit nobis; intuére et réspice oppróbrium nostrum.
 Lamentatiónes	Lam	25	5	2	Hæréditas nostra versa est ad aliénos, domus nostræ ad extráneos.
 Lamentatiónes	Lam	25	5	3	Pupílli facti sumus absque patre, matres nostræ quasi víduæ.
 Lamentatiónes	Lam	25	5	4	Aquam nostram pecúnia bíbimus; ligna nostra prétio comparávimus.
 Lamentatiónes	Lam	25	5	5	Cervícibus nostris minabámur, lassis non dabátur réquies.
 Lamentatiónes	Lam	25	5	6	Ægýpto dédimus manum et Assýriis, ut saturarémur pane.
 Lamentatiónes	Lam	25	5	7	Patres nostri peccavérunt, et non sunt: et nos iniquitátes eórum portávimus.
 Lamentatiónes	Lam	25	5	8	Servi domináti sunt nostri: non fuit qui redímeret de manu eórum.
 Lamentatiónes	Lam	25	5	9	In animábus nostris afferebámus panem nobis, a fácie gládii in desérto.
 Lamentatiónes	Lam	25	5	10	Pellis nostra quasi clíbanus exústa est, a fácie tempestátum famis.
 Lamentatiónes	Lam	25	5	11	Mulíeres in Sion humiliavérunt, et vírgines in civitátibus Juda.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	5	12	Príncipes manu suspénsi sunt; fácies senum non erubuérunt.
 Lamentatiónes	Lam	25	5	13	Adolescéntibus impudíce abúsi sunt, et púeri in ligno corruérunt.
 Lamentatiónes	Lam	25	5	14	Senes defecérunt de portis, júvenes de choro psalléntium.
 Lamentatiónes	Lam	25	5	15	Defécit gáudium cordis nostri; versus est in luctum chorus noster.
 Lamentatiónes	Lam	25	5	16	Cécidit coróna cápitis nostri: væ nobis, quia peccávimus!
 Lamentatiónes	Lam	25	5	17	Proptérea mœstum factum est cor nostrum; ídeo contenebráti sunt óculi nostri,
 Lamentatiónes	Lam	25	5	18	propter montem Sion quia dispériit; vulpes ambulavérunt in eo.
 Lamentatiónes	Lam	25	5	19	Tu autem, Dómine, in ætérnum permanébis, sólium tuum in generatiónem et generatiónem.	b
 Lamentatiónes	Lam	25	5	20	Quare in perpétuum obliviscéris nostri, derelínques nos in longitúdine diérum?
 Lamentatiónes	Lam	25	5	21	Convérte nos, Dómine, ad te, et convertémur; ínnova dies nostros, sicut a princípio.
 Lamentatiónes	Lam	25	5	22	Sed projíciens repulísti nos: irátus es contra nos veheménter.
 #	Baruch	Bar	Prophetía Baruch
 Baruch	Bar	30	1	1	Et hæc verba libri quæ scripsit Baruch fílius Neríæ, fílii Maasíæ, fílii Sedecíæ, fílii Sédei, fílii Helcíæ, in Babylónia,
 Baruch	Bar	30	1	2	in anno quinto, in séptimo die mensis, in témpore quo cepérunt Chaldǽi Jerúsalem, et succendérunt eam igni.
 Baruch	Bar	30	1	3	Et legit Baruch verba libri hujus ad aures Jechoníæ fílii Jóakim regis Juda, et ad aures univérsi pópuli veniéntis ad librum,
 Baruch	Bar	30	1	4	et ad aures poténtium, filiórum regum, et ad aures presbyterórum, et ad aures pópuli, a mínimo usque ad máximum eórum, ómnium habitántium in Babylónia, ad flumen Sodi.
 Baruch	Bar	30	1	5	Qui audiéntes plorábant, et jejunábant, et orábant in conspéctu Dómini.	b
 Baruch	Bar	30	1	6	Et collegérunt pecúniam, secúndum quod pótuit uniuscujúsque manus,
 Baruch	Bar	30	1	7	et misérunt in Jerúsalem ad Jóakim fílium Helcíæ fílii Salom sacerdótem, et ad sacerdótes, et ad omnem pópulum qui invénti sunt cum eo in Jerúsalem:
 Baruch	Bar	30	1	8	cum accíperet vasa templi Dómini, quæ abláta fúerant de templo, revocáre in terram Juda, décima die mensis Sivan, vasa argéntea quæ fecit Sedecías fílius Josíæ rex Juda,
 Baruch	Bar	30	1	9	posteáquam cepísset Nabuchodónosor rex Babylónis Jechoníam, et príncipes, et cunctos poténtes, et pópulum terræ, ab Jerúsalem, et duxit eos vinctos in Babylónem.
 Baruch	Bar	30	1	10	Et dixérunt: Ecce mísimus ad vos pecúnias, de quibus émite holocautómata et thus: et fácite manna, et offérte pro peccáto, ad aram Dómini Dei nostri:	b
 Baruch	Bar	30	1	11	et oráte pro vita Nabuchodónosor regis Babylónis, et pro vita Baltássar fílii ejus, ut sint dies eórum sicut dies cæli super terram:
 Baruch	Bar	30	1	12	et ut det Dóminus virtútem nobis, et illúminet óculos nostros, ut vivámus sub umbra Nabuchodónosor regis Babylónis, et sub umbra Baltássar fílii ejus, et serviámus eis multis diébus, et inveniámus grátiam in conspéctu eórum.
 Baruch	Bar	30	1	13	Et pro nobis ipsis oráte ad Dóminum Deum nostrum, quia peccávimus Dómino Deo nostro, et non est avérsus furor ejus a nobis usque in hunc diem.
 Baruch	Bar	30	1	14	Et légite librum istum quem mísimus ad vos recitári in templo Dómini, in die solémni et in die opportúno:
 Baruch	Bar	30	1	15a	et dicétis:
 Baruch	Bar	30	1	15b	Dómino Deo nostro justítia, nobis autem confúsio faciéi nostræ, sicut est dies hæc omni Juda, et habitántibus in Jerúsalem:
 Baruch	Bar	30	1	16	régibus nostris, et princípibus nostris, et sacerdótibus nostris, et prophétis nostris, et pátribus nostris.
 Baruch	Bar	30	1	17	Peccávimus ante Dóminum Deum nostrum, et non credídimus, diffidéntes in eum:
 Baruch	Bar	30	1	18	et non fúimus subjectíbiles illi, et non audívimus vocem Dómini Dei nostri, ut ambularémus in mandátis ejus, quæ dedit nobis.
 Baruch	Bar	30	1	19	A die qua edúxit patres nostros de terra Ægýpti, usque ad diem hanc, erámus incredíbiles ad Dóminum Deum nostrum: et dissipáti recéssimus, ne audirémus vocem ipsíus:
 Baruch	Bar	30	1	20	et adhæsérunt nobis multa mala et maledictiónes quæ constítuit Dóminus Móysi servo suo, qui edúxit patres nostros de terra Ægýpti, dare nobis terram fluéntem lac et mel, sicut hodiérna die.
 Baruch	Bar	30	1	21	Et non audívimus vocem Dómini Dei nostri, secúndum ómnia verba prophetárum quos misit ad nos:
 Baruch	Bar	30	1	22	et abívimus unusquísque in sensum cordis nostri malígni, operári diis aliénis, faciéntes mala ante óculos Dómini Dei nostri.
 Baruch	Bar	30	2	1	Propter quod státuit Dóminus Deus noster verbum suum, quod locútus est ad nos, et ad júdices nostros qui judicavérunt Ísraël, et ad reges nostros, et ad príncipes nostros, et ad omnem Ísraël et Juda:
 Baruch	Bar	30	2	2	ut addúceret Dóminus super nos mala magna, quæ non sunt facta sub cælo quemádmodum facta sunt in Jerúsalem, secúndum quæ scripta sunt in lege Móysi,
 Baruch	Bar	30	2	3	et manducáret homo carnes fílii sui et carnes fíliæ suæ.
 Baruch	Bar	30	2	4	Et dedit eos sub manu regum ómnium qui sunt in circúitu nostro, in impropérium et in desolatiónem in ómnibus pópulis in quibus nos dispérsit Dóminus:
 Baruch	Bar	30	2	5	et facti sumus subtus, et non supra, quia peccávimus Dómino Deo nostro, non obaudiéndo voci ipsíus.
 Baruch	Bar	30	2	6	Dómino Deo nostro justítia, nobis autem et pátribus nostris confúsio faciéi, sicut est dies hæc:
 Baruch	Bar	30	2	7	quia locútus est Dóminus super nos ómnia mala hæc quæ venérunt super nos:
 Baruch	Bar	30	2	8	et non sumus deprecáti fáciem Dómini Dei nostri, ut reverterémur unusquísque nostrum a viis nostris péssimis.
 Baruch	Bar	30	2	9	Et vigilávit Dóminus in malis, et addúxit ea super nos: quia justus est Dóminus in ómnibus opéribus suis quæ mandávit nobis,
 Baruch	Bar	30	2	10	et non audívimus vocem ipsíus ut irémus in præcéptis Dómini, quæ dedit ante fáciem nostram.
 Baruch	Bar	30	2	11	Et nunc, Dómine Deus Ísraël, qui eduxísti pópulum tuum de terra Ægýpti in manu válida, et in signis, et in prodígiis, et in virtúte tua magna, et in bráchio excélso, et fecísti tibi nomen sicut est dies iste:	b
 Baruch	Bar	30	2	12	peccávimus, ímpie égimus, iníque géssimus, Dómine Deus noster, in ómnibus justítiis tuis.
 Baruch	Bar	30	2	13	Avertátur ira tua a nobis, quia derelícti sumus pauci inter gentes ubi dispersísti nos.
 Baruch	Bar	30	2	14	Exáudi, Dómine, preces nostras et oratiónes nostras, et educ nos propter te, et da nobis inveníre grátiam ante fáciem eórum qui nos abduxérunt:
 Baruch	Bar	30	2	15	ut sciat omnis terra quia tu es Dóminus Deus noster, et quia nomen tuum invocátum est super Ísraël, et super genus ipsíus.
 Baruch	Bar	30	2	16	Réspice, Dómine, de domo sancta tua in nos, et inclína aurem tuam, et exáudi nos.
 Baruch	Bar	30	2	17	Áperi óculos tuos et vide: quia non mórtui qui sunt in inférno, quorum spíritus accéptus est a viscéribus suis, dabunt honórem et justificatiónem Dómino:
 Baruch	Bar	30	2	18	sed ánima quæ tristis est super magnitúdine mali, et incédit curva et infírma, et óculi deficiéntes, et ánima esúriens, dat tibi glóriam et justítiam Dómino.
 Baruch	Bar	30	2	19	Quia non secúndum justítias patrum nostrórum nos fúndimus preces et pétimus misericórdiam ante conspéctum tuum, Dómine Deus noster:	b
 Baruch	Bar	30	2	20	sed quia misísti iram tuam et furórem tuum super nos, sicut locútus es in manu puerórum tuórum prophetárum, dicens:
 Baruch	Bar	30	2	21	Sic dicit Dóminus: Inclináte húmerum vestrum et cervícem vestram, et ópera fácite regi Babylónis, et sedébitis in terra quam dedi pátribus vestris.
 Baruch	Bar	30	2	22	Quod si non audiéritis vocem Dómini Dei vestri, operári regi Babylóniæ, defectiónem vestram fáciam de civitátibus Juda, et a foris Jerúsalem,
 Baruch	Bar	30	2	23	et áuferam a vobis vocem jucunditátis et vocem gáudii, et vocem sponsi et vocem sponsæ, et erit omnis terra sine vestígio ab inhabitántibus eam.
 Baruch	Bar	30	2	24	Et non audiérunt vocem tuam, ut operaréntur regi Babylónis: et statuísti verba tua, quæ locútus es in mánibus puerórum tuórum prophetárum, ut transferréntur ossa regum nostrórum et ossa patrum nostrórum de loco suo:
 Baruch	Bar	30	2	25	et ecce projécta sunt in calóre solis et in gelu noctis, et mórtui sunt in dolóribus péssimis, in fame et in gládio, et in emissióne.
 Baruch	Bar	30	2	26	Et posuísti templum in quo invocátum est nomen tuum in ipso sicut hæc dies, propter iniquitátem domus Ísraël et domus Juda.
 Baruch	Bar	30	2	27	Et fecísti in nobis, Dómine Deus noster, secúndum omnem bonitátem tuam et secúndum omnem miseratiónem tuam illam magnam:	b
 Baruch	Bar	30	2	28	sicut locútus es in manu púeri tui Móysi, in die qua præcepísti ei scríbere legem tuam coram fíliis Ísraël,
 Baruch	Bar	30	2	29	dicens: Si non audiéritis vocem meam, multitúdo hæc magna convertétur in mínimam inter gentes, quo ego eos dispérgam:
 Baruch	Bar	30	2	30	quia scio quod me non áudiet pópulus: pópulus est enim dura cervíce. Et convertétur ad cor suum in terra captivitátis suæ,
 Baruch	Bar	30	2	31	et scient quia ego sum Dóminus Deus eórum: et dabo eis cor, et intélligent; aures, et áudient:
 Baruch	Bar	30	2	32	et laudábunt me in terra captivitátis suæ, et mémores erunt nóminis mei,
 Baruch	Bar	30	2	33	et avértent se a dorso suo duro, et a malignitátibus suis: quia reminiscéntur viam patrum suórum, qui peccavérunt in me.
 Baruch	Bar	30	2	34	Et revocábo illos in terram quam jurávi pátribus eórum, Ábraham, Ísaac, et Jacob: et dominabúntur ejus, et multiplicábo eos, et non minorabúntur:
 Baruch	Bar	30	2	35	et státuam illis testaméntum álterum sempitérnum, ut sim illis in Deum, et ipsi erunt mihi in pópulum: et non movébo ámplius pópulum meum, fílios Ísraël, a terra quam dedi illis.
 Baruch	Bar	30	3	1	Et nunc, Dómine omnípotens, Deus Ísraël, ánima in angústiis, et spíritus ánxius clamat ad te.
 Baruch	Bar	30	3	2	Audi, Dómine, et miserére, quia Deus es miséricors: et miserére nostri, quia peccávimus ante te:
 Baruch	Bar	30	3	3	quia tu sedes in sempitérnum, et nos, períbimus in ævum?
 Baruch	Bar	30	3	4	Dómine omnípotens, Deus Ísraël, audi nunc oratiónem mortuórum Ísraël, et filiórum ipsórum qui peccavérunt ante te, et non audiérunt vocem Dómini Dei sui, et agglutináta sunt nobis mala.
 Baruch	Bar	30	3	5	Noli meminísse iniquitátum patrum nostrórum, sed meménto manus tuæ et nóminis tui in témpore isto:
 Baruch	Bar	30	3	6	quia tu es Dóminus Deus noster, et laudábimus te, Dómine:
 Baruch	Bar	30	3	7	quia propter hoc dedísti timórem tuum in córdibus nostris, et ut invocémus nomen tuum, et laudémus te in captivitáte nostra, quia convértimur ab iniquitáte patrum nostrórum, qui peccavérunt ante te.
 Baruch	Bar	30	3	8	Et ecce nos in captivitáte nostra sumus hódie, qua nos dispersísti in impropérium, et in maledíctum, et in peccátum, secúndum omnes iniquitátes patrum nostrórum, qui recessérunt a te, Dómine Deus noster.
 Baruch	Bar	30	3	9	Audi, Ísraël, mandáta vitæ: áuribus pércipe, ut scias prudéntiam.	b
 Baruch	Bar	30	3	10	Quid est, Ísraël, quod in terra inimicórum es,
 Baruch	Bar	30	3	11	inveterásti in terra aliéna, coinquinátus es cum mórtuis, deputátus es cum descendéntibus in inférnum?
 Baruch	Bar	30	3	12	Dereliquísti fontem sapiéntiæ:
 Baruch	Bar	30	3	13	nam si in via Dei ambulásses, habitásses útique in pace sempitérna.
 Baruch	Bar	30	3	14	Disce ubi sit prudéntia, ubi sit virtus, ubi sit intelléctus, ut scias simul ubi sit longitúrnitas vitæ et victus, ubi sit lumen oculórum, et pax.
 Baruch	Bar	30	3	15	Quis invénit locum ejus? et quis intrávit in thesáuros ejus?
 Baruch	Bar	30	3	16	Ubi sunt príncipes géntium, et qui dominántur super béstias quæ sunt super terram?
 Baruch	Bar	30	3	17	qui in ávibus cæli ludunt,
 Baruch	Bar	30	3	18	qui argéntum thesaurízant, et aurum, in quo confídunt hómines, et non est finis acquisitiónis eórum? qui argéntum fábricant, et sollíciti sunt, nec est invéntio óperum illórum?
 Baruch	Bar	30	3	19	Extermináti sunt, et ad ínferos descendérunt, et álii loco eórum surrexérunt.	b
 Baruch	Bar	30	3	20	Júvenes vidérunt lumen, et habitavérunt super terram, viam autem disciplínæ ignoravérunt,
 Baruch	Bar	30	3	21	neque intellexérunt sémitas ejus, neque fílii eórum suscepérunt eam: a fácie ipsórum longe facta est;
 Baruch	Bar	30	3	22	non est audíta in terra Chánaan, neque visa est in Theman.
 Baruch	Bar	30	3	23	Fílii quoque Agar, qui exquírunt prudéntiam quæ de terra est, negotiatóres Merrhæ et Theman, et fabulatóres, et exquisitóres prudéntiæ et intelligéntiæ: viam autem sapiéntiæ nesciérunt, neque commemoráti sunt sémitas ejus.
 Baruch	Bar	30	3	24	O Ísraël, quam magna est domus Dei, et ingens locus possessiónis ejus!	b
 Baruch	Bar	30	3	25	magnus est, et non habet finem: excélsus, et imménsus.
 Baruch	Bar	30	3	26	Ibi fuérunt gigántes nomináti illi, qui ab inítio fuérunt, statúra magna, sciéntes bellum.
 Baruch	Bar	30	3	27	Non hos elégit Dóminus, neque viam disciplínæ invenérunt: proptérea periérunt,
 Baruch	Bar	30	3	28	et quóniam non habuérunt sapiéntiam, interiérunt propter suam insipiéntiam.
 Baruch	Bar	30	3	29	Quis ascéndit in cælum, et accépit eam, et edúxit eam de núbibus?	b
 Baruch	Bar	30	3	30	Quis transfretávit mare, et invénit illam, et áttulit illam super aurum eléctum?
 Baruch	Bar	30	3	31	Non est qui possit scire vias ejus, neque qui exquírat sémitas ejus:
 Baruch	Bar	30	3	32	sed qui scit univérsa novit eam, et adinvénit eam prudéntia sua qui præparávit terram in ætérno témpore: et replévit eam pecúdibus et quadrupédibus
 Baruch	Bar	30	3	33	qui emíttit lumen, et vadit, et vocávit illud, et obédit illi in tremóre.
 Baruch	Bar	30	3	34	Stellæ autem dedérunt lumen in custódiis suis, et lætátæ sunt:
 Baruch	Bar	30	3	35	vocátæ sunt, et dixérunt: Ádsumus, et luxérunt ei cum jucunditáte, qui fecit illas.
 Baruch	Bar	30	3	36	Hic est Deus noster, et non æstimábitur álius advérsus eum.
 Baruch	Bar	30	3	37	Hic adinvénit omnem viam disciplínæ, et trádidit illam Jacob púero suo, et Ísraël dilécto suo.
 Baruch	Bar	30	3	38	Post hæc in terris visus est, et cum homínibus conversátus est.
 Baruch	Bar	30	4	1	Hic liber mandatórum Dei, et lex quæ est in ætérnum: omnes qui tenent eam pervénient ad vitam: qui autem dereliquérunt eam, in mortem.
 Baruch	Bar	30	4	2	Convértere, Jacob, et apprehénde eam: ámbula per viam ad splendórem ejus contra lumen ejus.
 Baruch	Bar	30	4	3	Ne tradas álteri glóriam tuam, et dignitátem tuam genti aliénæ.
 Baruch	Bar	30	4	4	Beáti sumus, Ísraël, quia quæ Deo placent manifésta sunt nobis.
 Baruch	Bar	30	4	5	Animǽquior esto, pópulus Dei, memorábilis Ísraël:	b
 Baruch	Bar	30	4	6	venúndati estis géntibus non in perditiónem: sed propter quod in ira ad iracúndiam provocástis Deum, tráditi estis adversáriis.
 Baruch	Bar	30	4	7	Exacerbástis enim eum qui fecit vos, Deum ætérnum, immolántes dæmóniis, et non Deo.
 Baruch	Bar	30	4	8	Oblíti enim estis Deum qui nutrívit vos, et contristástis nutrícem vestram Jerúsalem.
 Baruch	Bar	30	4	9	Vidit enim iracúndiam a Deo veniéntem vobis, et dixit: Audíte, confínes Sion: addúxit enim mihi Deus luctum magnum.	b
 Baruch	Bar	30	4	10	Vidi enim captivitátem pópuli mei, filiórum meórum et filiárum, quam superdúxit illis Ætérnus.
 Baruch	Bar	30	4	11	Nutrívi enim illos cum jucunditáte; dimísi autem illos cum fletu et luctu.
 Baruch	Bar	30	4	12	Nemo gáudeat super me víduam et desolátam: a multis derelícta sum propter peccáta filiórum meórum, quia declinavérunt a lege Dei.
 Baruch	Bar	30	4	13	Justítias autem ipsíus nesciérunt, nec ambulavérunt per vias mandatórum Dei, neque per sémitas veritátis ejus cum justítia ingréssi sunt.
 Baruch	Bar	30	4	14	Véniant confínes Sion, et memoréntur captivitátem filiórum et filiárum meárum, quam superdúxit illis Ætérnus.
 Baruch	Bar	30	4	15	Addúxit enim super illos gentem de longínquo, gentem ímprobam, et altérius linguæ,
 Baruch	Bar	30	4	16	qui non sunt reveríti senem, neque puerórum misérti sunt, et abduxérunt diléctos víduæ, et a fíliis únicam desolavérunt.
 Baruch	Bar	30	4	17	Ego autem, quid possum adjuváre vos?	b
 Baruch	Bar	30	4	18	qui enim addúxit super vos mala, ipse vos erípiet de mánibus inimicórum vestrórum.
 Baruch	Bar	30	4	19	Ambuláte, fílii, ambuláte: ego enim derelícta sum sola.
 Baruch	Bar	30	4	20	Éxui me stola pacis, índui autem me sacco obsecratiónis, et clamábo ad Altíssimum in diébus meis.
 Baruch	Bar	30	4	21	Animæquióres estóte, fílii; clamáte ad Dóminum, et erípiet vos de manu príncipum inimicórum.
 Baruch	Bar	30	4	22	Ego enim sperávi in ætérnum salútem vestram, et venit mihi gáudium a Sancto, super misericórdia quæ véniet vobis ab ætérno salutári nostro.
 Baruch	Bar	30	4	23	Emísi enim vos cum luctu et plorátu: redúcet autem vos mihi Dóminus cum gáudio et jucunditáte in sempitérnum.
 Baruch	Bar	30	4	24	Sicut enim vidérunt vicínæ Sion captivitátem vestram a Deo, sic vidébunt et in celeritáte salútem vestram a Deo, quæ supervéniet vobis cum honóre magno et splendóre ætérno.
 Baruch	Bar	30	4	25	Fílii, patiénter sustinéte iram quæ supervénit vobis: persecútus est enim te inimícus tuus: sed cito vidébis perditiónem ipsíus, et super cervíces ipsíus ascéndes.
 Baruch	Bar	30	4	26	Delicáti mei ambulavérunt vias ásperas: ducti sunt enim ut grex diréptus ab inimícis.
 Baruch	Bar	30	4	27	Animæquióres estóte, fílii, et proclamáte ad Dóminum: erit enim memória vestra ab eo qui duxit vos.
 Baruch	Bar	30	4	28	Sicut enim fuit sensus vester ut errarétis a Deo, décies tantum íterum converténtes requirétis eum:
 Baruch	Bar	30	4	29	qui enim indúxit vobis mala, ipse rursum addúcet vobis sempitérnam jucunditátem cum salúte vestra.
 Baruch	Bar	30	4	30	Animǽquior esto, Jerúsalem: exhortátur enim te, qui te nominávit.	b
 Baruch	Bar	30	4	31	Nocéntes períbunt, qui te vexavérunt: et qui gratuláti sunt in tua ruína, puniéntur.
 Baruch	Bar	30	4	32	Civitátes quibus serviérunt fílii tui, puniéntur, et quæ accépit fílios tuos.
 Baruch	Bar	30	4	33	Sicut enim gavísa est in tua ruína, et lætáta est in casu tuo, sic contristábitur in sua desolatióne,
 Baruch	Bar	30	4	34	et amputábitur exsultátio multitúdinis ejus, et gaudimónium ejus erit in luctum.
 Baruch	Bar	30	4	35	Ignis enim supervéniet ei ab Ætérno in longitúrnis diébus, et habitábitur a dæmóniis in multitúdine témporis.
 Baruch	Bar	30	4	36	Circúmspice, Jerúsalem, ad oriéntem, et vide jucunditátem a Deo tibi veniéntem.	b
 Baruch	Bar	30	4	37	Ecce enim véniunt fílii tui, quos dimisísti dispérsos: véniunt collécti ab oriénte usque ad occidéntem, in verbo Sancti, gaudéntes in honórem Dei.
 Baruch	Bar	30	5	1	Éxue te, Jerúsalem, stola luctus et vexatiónis tuæ, et índue te decóre, et honóre ejus, quæ a Deo tibi est, sempitérnæ glóriæ.
 Baruch	Bar	30	5	2	Circumdábit te Deus diplóide justítiæ, et impónet mitram cápiti honóris ætérni.
 Baruch	Bar	30	5	3	Deus enim osténdet splendórem suum in te, omni qui sub cælo est.
 Baruch	Bar	30	5	4	Nominábitur enim tibi nomen tuum a Deo in sempitérnum: pax justítiæ, et honor pietátis.
 Baruch	Bar	30	5	5	Exsúrge, Jerúsalem, et sta in excélso: et circúmspice ad oriéntem, et vide colléctos fílios tuos ab oriénte sole usque ad occidéntem, in verbo Sancti, gaudéntes Dei memória.
 Baruch	Bar	30	5	6	Exiérunt enim abs te pédibus ducti ab inimícis: addúcet autem illos Dóminus ad te portátos in honóre sicut fílios regni:
 Baruch	Bar	30	5	7	constítuit enim Deus humiliáre omnem montem excélsum et rupes perénnes, et conválles replére in æqualitátem terræ, ut ámbulet Ísraël diligénter in honórem Dei.
 Baruch	Bar	30	5	8	Obumbravérunt autem et silvæ, et omne lignum suavitátis Ísraël ex mandáto Dei.
 Baruch	Bar	30	5	9	Addúcet enim Deus Ísraël cum jucunditáte in lúmine majestátis suæ, cum misericórdia et justítia quæ est ex ipso.
 Baruch	Bar	30	6	1	Propter peccáta quæ peccástis ante Deum, abducémini in Babylóniam captívi a Nabuchodónosor rege Babylónis.
 Baruch	Bar	30	6	2	Ingréssi ítaque in Babylónem, éritis ibi annis plúrimis, et tempóribus longis, usque ad generatiónes septem: post hoc autem edúcam vos inde cum pace.
 Baruch	Bar	30	6	3	Nunc autem vidébitis in Babylónia deos áureos et argénteos, et lapídeos et lígneos, in húmeris portári, ostentántes metum géntibus.
 Baruch	Bar	30	6	4	Vidéte ergo ne et vos símiles efficiámini factis aliénis, et metuátis, et metus vos cápiat in ipsis.
 Baruch	Bar	30	6	5	Visa ítaque turba de retro et ab ante, adorántes dícite in córdibus vestris: Te opórtet adorári, Dómine.
 Baruch	Bar	30	6	6	Ángelus enim meus vobíscum est: ipse autem exquíram ánimas vestras.
 Baruch	Bar	30	6	7	Nam lingua ipsórum políta a fabro; ipsa étiam inauráta et inargentáta: falsa sunt, et non possunt loqui.	b
 Baruch	Bar	30	6	8	Et sicut vírgini amánti ornaménta, ita accépto auro fabricáti sunt.
 Baruch	Bar	30	6	9	Corónas certe áureas habent super cápita sua dii illórum: unde súbtrahunt sacerdótes ab eis aurum et argéntum, et érogant illud in semetípsos.
 Baruch	Bar	30	6	10	Dant autem et ex ipso prostitútis, et meretríces ornant: et íterum cum recéperint illud a meretrícibus, ornant deos suos.
 Baruch	Bar	30	6	11	Hi autem non liberántur ab ærúgine et tínea.
 Baruch	Bar	30	6	12	Opértis autem illis veste purpúrea, extérgunt fáciem ipsórum propter púlverem domus qui est plúrimus inter eos.
 Baruch	Bar	30	6	13	Sceptrum autem habet ut homo, sicut judex regiónis, qui in se peccántem non intérficit.
 Baruch	Bar	30	6	14	Habet étiam in manu gládium et secúrim, se autem de bello et a latrónibus non líberat. Unde vobis notum sit quia non sunt dii:
 Baruch	Bar	30	6	15	non ergo timuéritis eos. Sicut enim vas hóminis confráctum inútile effícitur, tales sunt et dii illórum.
 Baruch	Bar	30	6	16	Constitútis illis in domo, óculi eórum pleni sunt púlvere a pédibus introëúntium.	b
 Baruch	Bar	30	6	17	Et sicut alícui qui regem offéndit circumséptæ sunt jánuæ, aut sicut ad sepúlchrum addúctum mórtuum: ita tutántur sacerdótes óstia clausúris et seris, ne a latrónibus expoliéntur.
 Baruch	Bar	30	6	18	Lucérnas accéndunt illis, et quidem multas, ex quibus nullam vidére possunt: sunt autem sicut trabes in domo.
 Baruch	Bar	30	6	19	Corda vero eórum dicunt elíngere serpéntes qui de terra sunt, dum cómedunt eos, et vestiméntum ipsórum, et non séntiunt.
 Baruch	Bar	30	6	20	Nigræ fiunt fácies eórum a fumo qui in domo fit.
 Baruch	Bar	30	6	21	Supra corpus eórum et supra caput eórum volant nóctuæ, et hirúndines, et aves étiam, simíliter et cattæ.
 Baruch	Bar	30	6	22	Unde sciátis quia non sunt dii: ne ergo timuéritis eos.
 Baruch	Bar	30	6	23	Aurum étiam quod habent ad spéciem est: nisi áliquis extérserit ærúginem, non fulgébunt: neque enim dum conflaréntur, sentiébant.	b
 Baruch	Bar	30	6	24	Ex omni prétio empta sunt, in quibus spíritus non inest ipsis.
 Baruch	Bar	30	6	25	Sine pédibus, in húmeris portántur, ostentántes ignobilitátem suam homínibus: confundántur étiam qui colunt ea.
 Baruch	Bar	30	6	26	Proptérea si cecíderint in terram, a semetípsis non consúrgunt: neque si quis eum statúerit rectum, per semetípsum stabit: sed sicut mórtuis múnera eórum illis apponéntur.
 Baruch	Bar	30	6	27	Hóstias illórum vendunt sacerdótes ipsórum, et abutúntur: simíliter et mulíeres eórum decerpéntes, neque infírmo, neque mendicánti, áliquid impértiunt.
 Baruch	Bar	30	6	28	De sacrifíciis eórum fœtæ et menstruátæ contíngunt. Sciens ítaque ex his quia non sunt dii, ne timeátis eos.
 Baruch	Bar	30	6	29	Unde enim vocántur dii? quia mulíeres appónunt diis argénteis, et áureis, et lígneis.
 Baruch	Bar	30	6	30	Et in dómibus eórum sacerdótes sedent habéntes túnicas scissas, et cápita et barbam rasam, quorum cápita nuda sunt.	b
 Baruch	Bar	30	6	31	Rúgiunt autem clamántes contra deos suos sicut in cœna mórtui.
 Baruch	Bar	30	6	32	Vestiménta eórum áuferunt sacerdótes, et véstiunt uxóres suas et fílios suos.
 Baruch	Bar	30	6	33	Neque si quid mali patiúntur ab áliquo, neque si quid boni, póterunt retribúere: neque regem constitúere possunt, neque auférre.
 Baruch	Bar	30	6	34	Simíliter neque dare divítias possunt, neque malum retribúere. Si quis illis votum vóverit et non reddíderit, neque hoc requírunt.
 Baruch	Bar	30	6	35	Hóminem a morte non líberant, neque infírmum a potentióri erípiunt.
 Baruch	Bar	30	6	36	Hóminem cæcum ad visum non restítuunt; de necessitáte hóminem non liberábunt.
 Baruch	Bar	30	6	37	Víduæ non miserebúntur, neque órphanis benefácient.
 Baruch	Bar	30	6	38	Lapídibus de monte símiles sunt dii illórum, lígnei, et lapídei, et áurei, et argéntei: qui autem colunt ea, confundéntur.
 Baruch	Bar	30	6	39	Quómodo ergo æstimándum est aut dicéndum illos esse deos?
 Baruch	Bar	30	6	40	Adhuc enim ipsis Chaldǽis non honorántibus ea: qui cum audíerint mutum non posse loqui, ófferunt illud ad Bel, postulántes ab eo loqui:	b
 Baruch	Bar	30	6	41	quasi possint sentíre qui non habent motum! Et ipsi, cum intelléxerint, relínquent ea: sensum enim non habent ipsi dii illórum.
 Baruch	Bar	30	6	42	Mulíeres autem circúmdatæ fúnibus in viis sedent, succendéntes ossa olivárum:
 Baruch	Bar	30	6	43	cum autem áliqua ex ipsis, attrácta ab áliquo transeúnte, dormíerit cum eo, próximæ suæ éxprobrat quod ea non sit digna hábita, sicut ipsa, neque funis ejus dirúptus sit.
 Baruch	Bar	30	6	44	Ómnia autem quæ illi fiunt, falsa sunt: quómodo æstimándum aut dicéndum est illos esse deos?
 Baruch	Bar	30	6	45	A fabris autem et ab aurifícibus facta sunt: nihil áliud erunt, nisi id quod volunt esse sacerdótes.	b
 Baruch	Bar	30	6	46	Artífices étiam ipsi, qui ea fáciunt, non sunt multi témporis: numquid ergo possunt ea, quæ fabricáta sunt ab ipsis, esse dii?
 Baruch	Bar	30	6	47	Reliquérunt autem falsa et oppróbrium póstea futúris.
 Baruch	Bar	30	6	48	Nam cum supervénerit illis prœ́lium et mala, cógitant sacerdótes apud se ubi se abscóndant cum illis.
 Baruch	Bar	30	6	49	Quómodo ergo sentíri débeant quóniam dii sunt, qui nec de bello se líberant, neque de malis se erípiunt?
 Baruch	Bar	30	6	50	Nam cum sint lígnea, inauráta et inargentáta, sciétur póstea quia falsa sunt ab univérsis géntibus et régibus: quæ manifésta sunt quia non sunt dii, sed ópera mánuum hóminum, et nullum Dei opus cum illis.
 Baruch	Bar	30	6	51	Unde ergo notum est quia non sunt dii, sed ópera mánuum hóminum, et nullum Dei opus in ipsis est.
 Baruch	Bar	30	6	52	Regem regióni non súscitant, neque plúviam homínibus dabunt.
 Baruch	Bar	30	6	53	Judícium quoque non discérnent, neque regiónes liberábunt ab injúria, quia nihil possunt, sicut cornículæ inter médium cæli et terræ.
 Baruch	Bar	30	6	54	Étenim cum incíderit ignis in domum deórum ligneórum, argenteórum et aureórum, sacerdótes quidem ipsórum fúgient, et liberabúntur: ipsi vero sicut trabes in médio comburéntur.
 Baruch	Bar	30	6	55	Regi autem et bello non resístent. Quómodo ergo æstimándum est aut recipiéndum quia dii sunt?
 Baruch	Bar	30	6	56	Non a fúribus, neque a latrónibus se liberábunt dii lígnei, et lapídei, et inauráti, et inargentáti: quibus hi qui fortióres sunt,	b
 Baruch	Bar	30	6	57	aurum et argéntum, et vestiméntum quo opérti sunt, áuferent illis, et abíbunt, nec sibi auxílium ferent.
 Baruch	Bar	30	6	58	Ítaque mélius est esse regem ostentántem virtútem suam, aut vas in domo útile, in quo gloriábitur qui póssidet illud, vel óstium in domo, quod custódit quæ in ipsa sunt, quam falsi dii.
 Baruch	Bar	30	6	59	Sol quidem et luna ac sídera, cum sint spléndida et emíssa ad utilitátes, obáudiunt:
 Baruch	Bar	30	6	60	simíliter et fulgur cum apparúerit, perspícuum est: idípsum autem et spíritus in omni regióne spirat:
 Baruch	Bar	30	6	61	et nubes, quibus cum imperátum fúerit a Deo perambuláre univérsum orbem, perfíciunt quod imperátum est eis:
 Baruch	Bar	30	6	62	ignis étiam missus désuper, ut consúmat montes et silvas, facit quod præcéptum est ei: hæc autem neque speciébus, neque virtútibus, uni eórum simília sunt.
 Baruch	Bar	30	6	63	Unde neque existimándum est, neque dicéndum illos esse deos, quando non possunt neque judícium judicáre, neque quidquam fácere homínibus.
 Baruch	Bar	30	6	64	Sciéntes ítaque quia non sunt dii, ne ergo timuéritis eos.
 Baruch	Bar	30	6	65	Neque enim régibus maledícent, neque benedícent.
 Baruch	Bar	30	6	66	Signa étiam in cælo géntibus non osténdunt: neque ut sol lucébunt, neque illuminábunt ut luna.
 Baruch	Bar	30	6	67	Béstiæ melióres sunt illis, quæ possunt fúgere sub tectum ac prodésse sibi.
 Baruch	Bar	30	6	68	Nullo ítaque modo nobis est maniféstum quia sunt dii: propter quod ne timeátis eos.	b
 Baruch	Bar	30	6	69	Nam sicut in cucumerário formído nihil custódit, ita sunt dii illórum lígnei, et argéntei, et inauráti.
 Baruch	Bar	30	6	70	Eódem modo et in horto spina alba, supra quam omnis avis sedet, simíliter et mórtuo projécto in ténebris, símiles sunt dii illórum lígnei, et inauráti, et inargentáti.
 Baruch	Bar	30	6	71	A púrpura quoque et múrice, quæ supra illos tíneant, sciétis ítaque quia non sunt dii: ipsi étiam postrémo comedúntur, et erunt oppróbrium in regióne.
 Baruch	Bar	30	6	72	Mélior est homo justus qui non habet simulácra, nam erit longe ab oppróbriis.	b
 #	Ezéchiel	Eze	Prophetía Ezechiélis
 Ezéchiel	Eze	26	1	1	Et factum est in trigésimo anno, in quarto, in quinta mensis, cum essem in médio captivórum juxta flúvium Chobar, apérti sunt cæli, et vidi visiónes Dei.
 Ezéchiel	Eze	26	1	2	In quinta mensis, ipse est annus quintus transmigratiónis regis Jóachin,
 Ezéchiel	Eze	26	1	3	factum est verbum Dómini ad Ezechiélem fílium Buzi sacerdótem, in terra Chaldæórum, secus flumen Chobar: et facta est super eum ibi manus Dómini.
 Ezéchiel	Eze	26	1	4	Et vidi, et ecce ventus túrbinis veniébat ab aquilóne, et nubes magna, et ignis invólvens, et splendor in circúitu ejus: et de médio ejus, quasi spécies eléctri, id est, de médio ignis:	b
 Ezéchiel	Eze	26	1	5	et in médio ejus similitúdo quátuor animálium. Et hic aspéctus eórum, similitúdo hóminis in eis.
 Ezéchiel	Eze	26	1	6	Quátuor fácies uni, et quátuor pennæ uni.
 Ezéchiel	Eze	26	1	7	Pedes eórum, pedes recti, et planta pedis eórum quasi planta pedis vítuli: et scintíllæ quasi aspéctus æris candéntis.
 Ezéchiel	Eze	26	1	8	Et manus hóminis sub pennis eórum, in quátuor pártibus: et fácies et pennas per quátuor partes habébant.
 Ezéchiel	Eze	26	1	9	Junctǽque erant pennæ eórum altérius ad álterum: non revertebántur cum incéderent, sed unumquódque ante fáciem suam gradiebátur.
 Ezéchiel	Eze	26	1	10	Similitúdo autem vultus eórum, fácies hóminis et fácies leónis a dextris ipsórum quátuor, fácies autem bovis a sinístris ipsórum quátuor, et fácies áquilæ désuper ipsórum quátuor.
 Ezéchiel	Eze	26	1	11	Fácies eórum et pennæ eórum exténtæ désuper: duæ pennæ singulórum jungebántur, et duæ tegébant córpora eórum.
 Ezéchiel	Eze	26	1	12	Et unumquódque eórum coram fácie sua ambulábat: ubi erat ímpetus spíritus, illuc gradiebántur, nec revertebántur cum ambulárent.
 Ezéchiel	Eze	26	1	13	Et similitúdo animálium, aspéctus eórum quasi carbónum ignis ardéntium, et quasi aspéctus lampadárum: hæc erat vísio discúrrens in médio animálium, splendor ignis, et de igne fulgur egrédiens.
 Ezéchiel	Eze	26	1	14	Et animália ibant et revertebántur, in similitúdinem fúlguris coruscántis.
 Ezéchiel	Eze	26	1	15	Cumque aspícerem animália, appáruit rota una super terram juxta animália, habens quátuor fácies.	b
 Ezéchiel	Eze	26	1	16	Et aspéctus rotárum et opus eárum quasi vísio maris: et una similitúdo ipsárum quátuor: et aspéctus eárum et ópera quasi sit rota in médio rotæ.
 Ezéchiel	Eze	26	1	17	Per quátuor partes eárum eúntes ibant, et non revertebántur cum ambulárent.
 Ezéchiel	Eze	26	1	18	Statúra quoque erat rotis, et altitúdo, et horríbilis aspéctus: et totum corpus óculis plenum in circúitu ipsárum quátuor.
 Ezéchiel	Eze	26	1	19	Cumque ambulárent animália, ambulábant páriter et rotæ juxta ea: et cum elevaréntur animália de terra, elevabántur simul et rotæ.
 Ezéchiel	Eze	26	1	20	Quocúmque ibat spíritus, illuc, eúnte spíritu, et rotæ páriter elevabántur sequéntes eum: spíritus enim vitæ erat in rotis.
 Ezéchiel	Eze	26	1	21	Cum eúntibus ibant, et cum stántibus stabant: et cum elevátis a terra, páriter elevabántur et rotæ sequéntes ea, quia spíritus vitæ erat in rotis.
 Ezéchiel	Eze	26	1	22	Et similitúdo super cápita animálium firmaménti, quasi aspéctus crystálli horríbilis, et exténti super cápita eórum désuper.	b
 Ezéchiel	Eze	26	1	23	Sub firmaménto autem pennæ eórum rectæ altérius ad álterum: unumquódque duábus alis velábat corpus suum, et álterum simíliter velabátur.
 Ezéchiel	Eze	26	1	24	Et audiébam sonum alárum, quasi sonum aquárum multárum, quasi sonum sublímis Dei: cum ambulárent, quasi sonus erat multitúdinis ut sonus castrórum: cumque starent, demittebántur pennæ eórum.
 Ezéchiel	Eze	26	1	25	Nam cum fíeret vox super firmaméntum quod erat super caput eórum, stabant, et submittébant alas suas.
 Ezéchiel	Eze	26	1	26	Et super firmaméntum quod erat ímminens cápiti eórum, quasi aspéctus lápidis sapphíri similitúdo throni: et super similitúdinem throni similitúdo quasi aspéctus hóminis désuper.
 Ezéchiel	Eze	26	1	27	Et vidi quasi spéciem eléctri, velut aspéctum ignis, intrínsecus ejus per circúitum: a lumbis ejus et désuper, et a lumbis ejus usque deórsum, vidi quasi spéciem ignis splendéntis in circúitu,
 Ezéchiel	Eze	26	1	28	velut aspéctum arcus cum fúerit in nube in die plúviæ. Hic erat aspéctus splendóris per gyrum.
 Ezéchiel	Eze	26	2	1	Hæc vísio similitúdinis glóriæ Dómini. Et vidi, et cécidi in fáciem meam, et audívi vocem loquéntis, et dixit ad me: Fili hóminis, sta super pedes tuos, et loquar tecum.
 Ezéchiel	Eze	26	2	2	Et ingréssus est in me spíritus postquam locútus est mihi, et státuit me supra pedes meos: et audívi loquéntem ad me,
 Ezéchiel	Eze	26	2	3	et dicéntem: Fili hóminis, mitto ego te ad fílios Ísraël, ad gentes apostatríces quæ recessérunt a me: ipsi et patres eórum prævaricáti sunt pactum meum usque ad diem hanc:
 Ezéchiel	Eze	26	2	4	et fílii dura fácie et indomábili corde sunt, ad quos ego mitto te. Et dices ad eos: Hæc dicit Dóminus Deus:
 Ezéchiel	Eze	26	2	5	si forte vel ipsi áudiant, et si forte quiéscant, quóniam domus exásperans est: et scient quia prophéta fúerit in médio eórum.
 Ezéchiel	Eze	26	2	6	Tu ergo, fili hóminis, ne tímeas eos, neque sermónes eórum métuas, quóniam incréduli et subversóres sunt tecum, et cum scorpiónibus hábitas. Verba eórum ne tímeas, et vultus eórum ne formídes, quia domus exásperans est.
 Ezéchiel	Eze	26	2	7	Loquéris ergo verba mea ad eos, si forte áudiant, et quiéscant: quóniam irritatóres sunt.
 Ezéchiel	Eze	26	2	8	Tu autem, fili hóminis, audi quæcúmque loquor ad te, et noli esse exásperans, sicut domus exasperátrix est: áperi os tuum, et cómede quæcúmque ego do tibi.	b
 Ezéchiel	Eze	26	2	9	Et vidi: et ecce manus missa ad me, in qua erat involútus liber: et expándit illum coram me, qui erat scriptus intus et foris: et scriptæ erant in eo lamentatiónes, et carmen, et væ.
 Ezéchiel	Eze	26	3	1	Et dixit ad me: Fili hóminis, quodcúmque invéneris, cómede: cómede volúmen istud, et vadens lóquere ad fílios Ísraël.
 Ezéchiel	Eze	26	3	2	Et apérui os meum, et cibávit me volúmine illo:
 Ezéchiel	Eze	26	3	3	et dixit ad me: Fili hóminis, venter tuus cómedet, et víscera tua complebúntur volúmine isto quod ego do tibi. Et comédi illud, et factum est in ore meo sicut mel dulce.
 Ezéchiel	Eze	26	3	4	Et dixit ad me: Fili hóminis, vade ad domum Ísraël, et loquéris verba mea ad eos.
 Ezéchiel	Eze	26	3	5	Non enim ad pópulum profúndi sermónis et ignótæ linguæ tu mítteris ad domum Ísraël:
 Ezéchiel	Eze	26	3	6	neque ad pópulos multos profúndi sermónis et ignótæ linguæ, quorum non possis audíre sermónes: et si ad illos mitteréris, ipsi audírent te:
 Ezéchiel	Eze	26	3	7	domus autem Ísraël nolunt audíre te, quia nolunt audíre me: omnis quippe domus Ísraël attríta fronte est, et duro corde.
 Ezéchiel	Eze	26	3	8	Ecce dedi fáciem tuam valentiórem faciébus eórum, et frontem tuam duriórem fróntibus eórum:
 Ezéchiel	Eze	26	3	9	ut adamántem et ut sílicem dedi fáciem tuam: ne tímeas eos, neque métuas a fácie eórum, quia domus exásperans est.
 Ezéchiel	Eze	26	3	10	Et dixit ad me: Fili hóminis, omnes sermónes meos quos ego loquor ad te, assúme in corde tuo, et áuribus tuis audi:	b
 Ezéchiel	Eze	26	3	11	et vade, ingrédere ad transmigratiónem, ad fílios pópuli tui, et loquéris ad eos: et dices eis: Hæc dicit Dóminus Deus: si forte áudiant et quiéscant.
 Ezéchiel	Eze	26	3	12	Et assúmpsit me spíritus, et audívi post me vocem commotiónis magnæ: Benedícta glória Dómini de loco suo:
 Ezéchiel	Eze	26	3	13	et vocem alárum animálium percutiéntium álteram ad álteram, et vocem rotárum sequéntium animália, et vocem commotiónis magnæ.
 Ezéchiel	Eze	26	3	14	Spíritus quoque levávit me, et assúmpsit me: et ábii amárus in indignatióne spíritus mei: manus enim Dómini erat mecum, confórtans me.
 Ezéchiel	Eze	26	3	15	Et veni ad transmigratiónem, ad acérvum novárum frugum, ad eos qui habitábant juxta flumen Chobar: et sedi ubi illi sedébant, et mansi ibi septem diébus mœrens in médio eórum.
 Ezéchiel	Eze	26	3	16	Cum autem pertransíssent septem dies, factum est verbum Dómini ad me, dicens:	b
 Ezéchiel	Eze	26	3	17	Fili hóminis, speculatórem dedi te dómui Ísraël, et áudies de ore meo verbum, et annuntiábis eis ex me.
 Ezéchiel	Eze	26	3	18	Si, dicénte me ad ímpium: Morte moriéris, non annuntiáveris ei, neque locútus fúeris ut avertátur a via sua ímpia et vivat, ipse ímpius in iniquitáte sua moriétur, sánguinem autem ejus de manu tua requíram.
 Ezéchiel	Eze	26	3	19	Si autem tu annuntiáveris ímpio, et ille non fúerit convérsus ab impietáte sua et a via sua ímpia, ipse quidem in iniquitáte sua moriétur: tu autem ánimam tuam liberásti.
 Ezéchiel	Eze	26	3	20	Sed et si convérsus justus a justítia sua fúerit, et fécerit iniquitátem, ponam offendículum coram eo: ipse moriétur quia non annuntiásti ei. In peccáto suo moriétur, et non erunt in memória justítiæ ejus quas fecit: sánguinem vero ejus de manu tua requíram.
 Ezéchiel	Eze	26	3	21	Si autem tu annuntiáveris justo ut non peccet justus, et ille non peccáverit, vivens vivet, quia annuntiásti ei, et tu ánimam tuam liberásti.
 Ezéchiel	Eze	26	3	22	Et facta est super me manus Dómini, et dixit ad me: Surgens egrédere in campum, et ibi loquar tecum.	b
 Ezéchiel	Eze	26	3	23	Et surgens egréssus sum in campum: et ecce ibi glória Dómini stabat, quasi glória quam vidi juxta flúvium Chobar: et cécidi in fáciem meam.
 Ezéchiel	Eze	26	3	24	Et ingréssus est in me spíritus, et státuit me super pedes meos, et locútus est mihi, et dixit ad me: Ingrédere, et inclúdere in médio domus tuæ.
 Ezéchiel	Eze	26	3	25	Et tu, fili hóminis, ecce data sunt super te víncula, et ligábunt te in eis, et non egrediéris de médio eórum.
 Ezéchiel	Eze	26	3	26	Et linguam tuam adhærére fáciam paláto tuo, et eris mutus, nec quasi vir objúrgans, quia domus exásperans est.
 Ezéchiel	Eze	26	3	27	Cum autem locútus fúero tibi, apériam os tuum, et dices ad eos: Hæc dicit Dóminus Deus: Qui audit, áudiat, et qui quiéscit, quiéscat: quia domus exásperans est.
 Ezéchiel	Eze	26	4	1	Et tu, fili hóminis, sume tibi láterem, et pones eum coram te, et descríbes in eo civitátem Jerúsalem.
 Ezéchiel	Eze	26	4	2	Et ordinábis advérsus eam obsidiónem, et ædificábis munitiónes, et comportábis ággerem, et dabis contra eam castra, et pones aríetes in gyro.
 Ezéchiel	Eze	26	4	3	Et tu sume tibi sartáginem férream, et pones eam in murum férreum inter te et inter civitátem: et obfirmábis fáciem tuam ad eam, et erit in obsidiónem, et circúmdabis eam: signum est dómui Ísraël.
 Ezéchiel	Eze	26	4	4	Et tu dórmies super latus tuum sinístrum, et pones iniquitátes domus Ísraël super eo, número diérum quibus dórmies super illud: et assúmes iniquitátem eórum.	b
 Ezéchiel	Eze	26	4	5	Ego autem dedi tibi annos iniquitátis eórum, número diérum trecéntos et nonagínta dies: et portábis iniquitátem domus Ísraël.
 Ezéchiel	Eze	26	4	6	Et cum compléveris hæc, dórmies super latus tuum déxterum secúndo, et assúmes iniquitátem domus Juda quadragínta diébus: diem pro anno, diem, inquam, pro anno, dedi tibi.
 Ezéchiel	Eze	26	4	7	Et ad obsidiónem Jerúsalem convértes fáciem tuam, et bráchium tuum erit exténtum: et prophetábis advérsus eam.
 Ezéchiel	Eze	26	4	8	Ecce circúmdedi te vínculis: et non te convértes a látere tuo in latus áliud, donec cómpleas dies obsidiónis tuæ.
 Ezéchiel	Eze	26	4	9	Et tu, sume tibi fruméntum, et hórdeum, et fabam, et lentem, et mílium, et víciam: et mittes ea in vas unum, et fácies tibi panes número diérum quibus dórmies super latus tuum: trecéntis et nonagínta diébus cómedes illud.	b
 Ezéchiel	Eze	26	4	10	Cibus autem tuus, quo vescéris, erit in póndere vigínti statéres in die: a témpore usque ad tempus cómedes illud.
 Ezéchiel	Eze	26	4	11	Et aquam in mensúra bibes, sextam partem hin: a témpore usque ad tempus bibes illud.
 Ezéchiel	Eze	26	4	12	Et quasi subcinerícium hordeáceum cómedes illud, et stércore quod egréditur de hómine opéries illud in óculis eórum.
 Ezéchiel	Eze	26	4	13	Et dixit Dóminus: Sic cómedent fílii Ísraël panem suum pollútum inter gentes ad quas ejíciam eos. Et dixi:
 Ezéchiel	Eze	26	4	14	A, a, a, Dómine Deus, ecce ánima mea non est pollúta: et morticínum, et lacerátum a béstiis non comédi ab infántia mea usque nunc, et non est ingréssa in os meum omnis caro immúnda.	b
 Ezéchiel	Eze	26	4	15	Et dixit ad me: Ecce dedi tibi fimum boum pro stercóribus humánis, et fácies panem tuum in eo.
 Ezéchiel	Eze	26	4	16	Et dixit ad me: Fili hóminis, ecce ego cónteram báculum panis in Jerúsalem, et cómedent panem in póndere et in sollicitúdine, et aquam in mensúra et in angústia bibent,
 Ezéchiel	Eze	26	4	17	ut deficiéntibus pane et aqua, córruat unusquísque ad fratrem suum, et contabéscant in iniquitátibus suis.
 Ezéchiel	Eze	26	5	1	Et tu, fili hóminis, sume tibi gládium acútum, radéntem pilos, et assúmes eum et duces per caput tuum et per barbam tuam, et assúmes tibi statéram pónderis et dívides eos.
 Ezéchiel	Eze	26	5	2	Tértiam partem igni combúres in médio civitátis, juxta completiónem diérum obsidiónis, et assúmes tértiam partem, et concídes gládio in circúitu ejus: tértiam vero áliam dispérges in ventum, et gládium nudábo post eos.
 Ezéchiel	Eze	26	5	3	Et sumes inde parvum númerum, et ligábis eos in summitáte pállii tui:
 Ezéchiel	Eze	26	5	4	et ex eis rursum tolles, et projícies eos in médio ignis, et combúres eos igni, et ex eo egrediétur ignis in omnem domum Ísraël.
 Ezéchiel	Eze	26	5	5	Hæc dicit Dóminus Deus: Ista est Jerúsalem: in médio géntium pósui eam, et in circúitu ejus terras.	b
 Ezéchiel	Eze	26	5	6	Et contémpsit judícia mea, ut plus esset ímpia quam gentes, et præcépta mea ultra quam terræ quæ in circúitu ejus sunt: judícia enim mea projecérunt, et in præcéptis meis non ambulavérunt.
 Ezéchiel	Eze	26	5	7	Idcírco hæc dicit Dóminus Deus: Quia superástis gentes quæ in circúitu vestro sunt, et in præcéptis meis non ambulástis, et judícia mea non fecístis, et juxta judícia géntium quæ in circúitu vestro sunt non estis operáti,
 Ezéchiel	Eze	26	5	8	ídeo hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego ad te, et ipse ego fáciam in médio tui judícia in óculis géntium:
 Ezéchiel	Eze	26	5	9	et fáciam in te quod non feci, et quibus simília ultra non fáciam, propter omnes abominatiónes tuas.
 Ezéchiel	Eze	26	5	10	Ídeo patres cómedent fílios in médio tui, et fílii cómedent patres suos: et fáciam in te judícia, et ventilábo univérsas relíquias tuas in omnem ventum.
 Ezéchiel	Eze	26	5	11	Idcírco vivo ego, dicit Dóminus Deus, nisi pro eo quod sanctum meum violásti in ómnibus offensiónibus tuis et in cunctis abominatiónibus tuis, ego quoque confríngam: et non parcet óculus meus, et non miserébor.	b
 Ezéchiel	Eze	26	5	12	Tértia pars tui peste moriétur, et fame consumétur in médio tui, et tértia pars tui in gládio cadet in circúitu tuo: tértiam vero partem tuam in omnem ventum dispérgam, et gládium evaginábo post eos.
 Ezéchiel	Eze	26	5	13	Et complébo furórem meum, et requiéscere fáciam indignatiónem meam in eis, et consolábor: et scient quia ego Dóminus locútus sum in zelo meo, cum implévero indignatiónem meam in eis.
 Ezéchiel	Eze	26	5	14	Et dabo te in desértum, et in oppróbrium géntibus quæ in circúitu tuo sunt, in conspéctu omnis prætereúntis:
 Ezéchiel	Eze	26	5	15	et eris oppróbrium et blasphémia, exémplum et stupor in géntibus quæ in circúitu tuo sunt, cum fécero in te judícia in furóre, et in indignatióne, et in increpatiónibus iræ.
 Ezéchiel	Eze	26	5	16	Ego Dóminus locútus sum: quando mísero sagíttas famis péssimas in eos, quæ erunt mortíferæ, et quas mittam ut dispérdam vos: et famem congregábo super vos, et cónteram in vobis báculum panis:
 Ezéchiel	Eze	26	5	17	et immíttam in vos famem et béstias péssimas, usque ad interneciónem: et pestiléntia et sanguis transíbunt per te, et gládium indúcam super te. Ego Dóminus locútus sum.
 Ezéchiel	Eze	26	6	1	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	6	2	Fili hóminis, pone fáciem tuam ad montes Ísraël, et prophetábis ad eos,
 Ezéchiel	Eze	26	6	3	et dices: Montes Ísraël, audíte verbum Dómini Dei. Hæc dicit Dóminus Deus móntibus et cóllibus, rúpibus et vállibus: Ecce ego indúcam super vos gládium, et dispérdam excélsa vestra,
 Ezéchiel	Eze	26	6	4	et demóliar aras vestras, et confringéntur simulácra vestra, et dejíciam interféctos vestros ante idóla vestra:
 Ezéchiel	Eze	26	6	5	et dabo cadávera filiórum Ísraël ante fáciem simulacrórum vestrórum, et dispérgam ossa vestra circum aras vestras:
 Ezéchiel	Eze	26	6	6	in ómnibus habitatiónibus vestris urbes desértæ erunt, et excélsa demoliéntur et dissipabúntur: et interíbunt aræ vestræ, et confringéntur, et cessábunt idóla vestra, et conteréntur delúbra vestra, et delebúntur ópera vestra:
 Ezéchiel	Eze	26	6	7	et cadet interféctus in médio vestri, et sciétis quia ego sum Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	6	8	Et relínquam in vobis eos qui fúgerint gládium in géntibus, cum dispérsero vos in terris:	b
 Ezéchiel	Eze	26	6	9	et recordabúntur mei liberáti vestri in géntibus ad quas captívi ducti sunt: quia contrívi cor eórum fórnicans et recédens a me, et óculos eórum fornicántes post idóla sua: et displicébunt sibímet super malis quæ fecérunt in univérsis abominatiónibus suis.
 Ezéchiel	Eze	26	6	10	Et scient quia ego Dóminus non frustra locútus sum, ut fácerem eis malum hoc.
 Ezéchiel	Eze	26	6	11	Hæc dicit Dóminus Deus: Pércute manum tuam et allíde pedem tuum, et dic: Heu! ad omnes abominatiónes malórum domus Ísraël: quia gládio, fame et peste ruitúri sunt.	b
 Ezéchiel	Eze	26	6	12	Qui longe est, peste moriétur: qui autem prope, gládio córruet: et qui relíctus fúerit et obséssus, fame moriétur: et complébo indignatiónem meam in eis.
 Ezéchiel	Eze	26	6	13	Et sciétis quia ego Dóminus, cum fúerint interfécti vestri in médio idolórum vestrórum, in circúitu arárum vestrárum, in omni colle excélso, et in cunctis summitátibus móntium, et subtus omne lignum nemorósum, et subtus univérsam quercum frondósam, locum ubi accendérunt thura redoléntia univérsis idólis suis.
 Ezéchiel	Eze	26	6	14	Et exténdam manum meam super eos: et fáciam terram desolátam et destitútam, a desérto Déblatha, in ómnibus habitatiónibus eórum: et scient quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	7	1	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	7	2	Et tu, fili hóminis, hæc dicit Dóminus Deus terræ Ísraël: Finis venit: venit finis super quátuor plagas terræ.
 Ezéchiel	Eze	26	7	3	Nunc finis super te, et immíttam furórem meum in te: et judicábo te juxta vias tuas, et ponam contra te omnes abominatiónes tuas.
 Ezéchiel	Eze	26	7	4	Et non parcet óculus meus super te, et non miserébor: sed vias tuas ponam super te, et abominatiónes tuæ in médio tui erunt, et sciétis quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	7	5	Hæc dicit Dóminus Deus: Afflíctio una, afflíctio ecce venit.
 Ezéchiel	Eze	26	7	6	Finis venit, venit finis: evigilávit advérsum te, ecce venit.
 Ezéchiel	Eze	26	7	7	Venit contrítio super te, qui hábitas in terra: venit tempus, prope est dies occisiónis, et non glóriæ móntium.
 Ezéchiel	Eze	26	7	8	Nunc de propínquo effúndam iram meam super te, et complébo furórem meum in te: et judicábo te juxta vias tuas, et impónam tibi ómnia scélera tua,
 Ezéchiel	Eze	26	7	9	et non parcet óculus meus, nec miserébor: sed vias tuas impónam tibi, et abominatiónes tuæ in médio tui erunt, et sciétis quia ego sum Dóminus percútiens.
 Ezéchiel	Eze	26	7	10	Ecce dies, ecce venit: egréssa est contrítio, flóruit virga, germinávit supérbia,	b
 Ezéchiel	Eze	26	7	11	iníquitas surréxit in virga impietátis: non ex eis, et non ex pópulo, neque ex sónitu eórum: et non erit réquies in eis.
 Ezéchiel	Eze	26	7	12	Venit tempus, appropinquávit dies: qui emit, non lætétur, et qui vendit, non lúgeat: quia ira super omnem pópulum ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	7	13	Quia qui vendit, ad id quod véndidit non revertétur: et adhuc in vivéntibus vita eórum: vísio enim ad omnem multitúdinem ejus non regrediétur, et vir in iniquitáte vitæ suæ non confortábitur.
 Ezéchiel	Eze	26	7	14	Cánite tuba, præparéntur omnes: et non est qui vadat ad prœ́lium: ira enim mea super univérsum pópulum ejus.	b
 Ezéchiel	Eze	26	7	15	Gládium foris, et pestis et fames intrínsecus: qui in agro est, gládio moriétur, et qui in civitáte, pestiléntia et fame devorabúntur.
 Ezéchiel	Eze	26	7	16	Et salvabúntur qui fúgerint ex eis: et erunt in móntibus quasi colúmbæ convállium omnes trépidi, unusquísque in iniquitáte sua.
 Ezéchiel	Eze	26	7	17	Omnes manus dissolvéntur, et ómnia génua fluent aquis.
 Ezéchiel	Eze	26	7	18	Et accíngent se cilíciis, et opériet eos formído: et in omni fácie confúsio, et in univérsis capítibus eórum calvítium.
 Ezéchiel	Eze	26	7	19	Argéntum eórum foras projiciétur, et aurum eórum in sterquilínium erit: argéntum eórum et aurum eórum non valébit liberáre eos in die furóris Dómini: ánimam suam non saturábunt, et ventres eórum non implebúntur, quia scándalum iniquitátis eórum factum est.
 Ezéchiel	Eze	26	7	20	Et ornaméntum monílium suórum in supérbiam posuérunt, et imágines abominatiónum suárum et simulacrórum fecérunt ex eo: propter hoc dedi eis illud in immundítiam.
 Ezéchiel	Eze	26	7	21	Et dabo illud in manus alienórum ad diripiéndum, et ímpiis terræ in prædam, et contaminábunt illud.
 Ezéchiel	Eze	26	7	22	Et avértam fáciem meam ab eis, et violábunt arcánum meum: et introíbunt in illud emissárii, et contaminábunt illud.
 Ezéchiel	Eze	26	7	23	Fac conclusiónem, quóniam terra plena est judício sánguinum, et cívitas plena iniquitáte.
 Ezéchiel	Eze	26	7	24	Et addúcam péssimos de géntibus, et possidébunt domos eórum: et quiéscere fáciam supérbiam poténtium, et possidébunt sanctuária eórum.
 Ezéchiel	Eze	26	7	25	Angústia superveniénte, requírent pacem, et non erit.	b
 Ezéchiel	Eze	26	7	26	Conturbátio super conturbatiónem véniet, et audítus super audítum: et quærent visiónem de prophéta, et lex períbit a sacerdóte, et consílium a senióribus.
 Ezéchiel	Eze	26	7	27	Rex lugébit, et princeps induétur mœróre, et manus pópuli terræ conturbabúntur: secúndum viam eórum fáciam eis, et secúndum judícia eórum judicábo eos, et scient quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	8	1	Et factum est in anno sexto, in sexto mense, in quinta mensis, ego sedébam in domo mea, et senes Juda sedébant coram me, et cécidit ibi super me manus Dómini Dei.
 Ezéchiel	Eze	26	8	2	Et vidi: et ecce similitúdo quasi aspéctus ignis: ab aspéctu lumbórum ejus et deórsum, ignis: et a lumbis ejus et sursum, quasi aspéctus splendóris, ut vísio eléctri.
 Ezéchiel	Eze	26	8	3	Et emíssa similitúdo manus apprehéndit me in cincínno cápitis mei, et elevávit me spíritus inter terram et cælum: et addúxit me in Jerúsalem, in visióne Dei, juxta óstium intérius quod respiciébat ad aquilónem, ubi erat statútum idólum zeli ad provocándam æmulatiónem.
 Ezéchiel	Eze	26	8	4	Et ecce ibi glória Dei Ísraël, secúndum visiónem quam víderam in campo.
 Ezéchiel	Eze	26	8	5	Et dixit ad me: Fili hóminis, leva óculos tuos ad viam aquilónis. Et levávi óculos meos ad viam aquilónis, et ecce ab aquilóne portæ altáris idólum zeli in ipso intróitu.
 Ezéchiel	Eze	26	8	6	Et dixit ad me: Fili hóminis, putásne vides tu quid isti fáciunt, abominatiónes magnas quas domus Ísraël facit hic, ut procul recédam a sanctuário meo? et adhuc convérsus vidébis abominatiónes majóres.
 Ezéchiel	Eze	26	8	7	Et introdúxit me ad óstium átrii, et vidi, et ecce forámen unum in paríete.	b
 Ezéchiel	Eze	26	8	8	Et dixit ad me: Fili hóminis, fode paríetem. Et cum fodíssem paríetem, appáruit óstium unum.
 Ezéchiel	Eze	26	8	9	Et dixit ad me: Ingrédere, et vide abominatiónes péssimas quas isti fáciunt hic.
 Ezéchiel	Eze	26	8	10	Et ingréssus vidi, et ecce omnis similitúdo reptílium et animálium, abominátio, et univérsa idóla domus Ísraël, depícta erant in paríete in circúitu per totum:
 Ezéchiel	Eze	26	8	11	et septuagínta viri de senióribus domus Ísraël: et Jezonías fílius Saphan stabat in médio eórum stántium ante pictúras: et unusquísque habébat thuríbulum in manu sua, et vapor nébulæ de thure consurgébat.
 Ezéchiel	Eze	26	8	12	Et dixit ad me: Certe vides, fili hóminis, quæ senióres domus Ísraël fáciunt in ténebris, unusquísque in abscóndito cubículi sui: dicunt enim: Non videt Dóminus nos; derelíquit Dóminus terram.
 Ezéchiel	Eze	26	8	13	Et dixit ad me: Adhuc convérsus vidébis abominatiónes majóres, quas isti fáciunt.	b
 Ezéchiel	Eze	26	8	14	Et introdúxit me per óstium portæ domus Dómini quod respiciébat ad aquilónem, et ecce ibi mulíeres sedébant plangéntes Adónidem.
 Ezéchiel	Eze	26	8	15	Et dixit ad me: Certe vidísti, fili hóminis: adhuc convérsus vidébis abominatiónes majóres his.
 Ezéchiel	Eze	26	8	16	Et introdúxit me in átrium domus Dómini intérius, et ecce in óstio templi Dómini, inter vestíbulum et altáre, quasi vigínti quinque viri dorsa habéntes contra templum Dómini, et fácies ad oriéntem: et adorábant ad ortum solis.
 Ezéchiel	Eze	26	8	17	Et dixit ad me: Certe vidísti, fili hóminis: numquid leve est hoc dómui Juda, ut fácerent abominatiónes istas quas fecérunt hic, quia repléntes terram iniquitáte, convérsi sunt ad irritándum me? et ecce ápplicant ramum ad nares suas.
 Ezéchiel	Eze	26	8	18	Ergo et ego fáciam in furóre: non parcet óculus meus, nec miserébor: et cum clamáverint ad aures meas voce magna, non exáudiam eos.
 Ezéchiel	Eze	26	9	1	Et clamávit in áuribus meis voce magna, dicens: Appropinquavérunt visitatiónes urbis, et unusquísque vas interfectiónis habet in manu sua.
 Ezéchiel	Eze	26	9	2	Et ecce sex viri veniébant de via portæ superióris, quæ réspicit ad aquilónem, et uniuscujúsque vas intéritus in manu ejus: vir quoque unus in médio eórum vestítus erat líneis, et atramentárium scriptóris ad renes ejus: et ingréssi sunt, et stetérunt juxta altáre ǽreum.
 Ezéchiel	Eze	26	9	3	Et glória Dómini Ísraël assúmpta est de cherub, quæ erat super eum ad limen domus: et vocávit virum qui indútus erat líneis, et atramentárium scriptóris habébat in lumbis suis:
 Ezéchiel	Eze	26	9	4	et dixit Dóminus ad eum: Transi per médiam civitátem, in médio Jerúsalem, et signa thau super frontes virórum geméntium et doléntium super cunctis abominatiónibus quæ fiunt in médio ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	9	5	Et illis dixit, audiénte me: Transíte per civitátem sequéntes eum, et percútite: non parcat óculus vester, neque misereámini:
 Ezéchiel	Eze	26	9	6a	senem, adolescéntulum et vírginem, párvulum et mulíeres interfícite usque ad interneciónem: omnem autem super quem vidéritis thau, ne occidátis: et a sanctuário meo incípite.
 Ezéchiel	Eze	26	9	6b	Cœpérunt ergo a viris senióribus, qui erant ante fáciem domus.
 Ezéchiel	Eze	26	9	7	Et dixit ad eos: Contamináte domum, et impléte átria interféctis; egredímini. Et egréssi sunt, et percutiébant eos qui erant in civitáte.
 Ezéchiel	Eze	26	9	8	Et cæde compléta, remánsi ego, ruíque super fáciem meam, et clamans aio: Heu! heu! heu! Dómine Deus: ergóne dispérdes omnes relíquias Ísraël, effúndens furórem tuum super Jerúsalem?
 Ezéchiel	Eze	26	9	9	Et dixit ad me: Iníquitas domus Ísraël et Juda magna est nimis valde, et repléta est terra sanguínibus, et cívitas repléta est aversióne: dixérunt enim: Derelíquit Dóminus terram, et Dóminus non videt.
 Ezéchiel	Eze	26	9	10	Ígitur et meus non parcet óculus, neque miserébor: viam eórum super caput eórum reddam.
 Ezéchiel	Eze	26	9	11	Et ecce vir qui erat indútus líneis, qui habébat atramentárium in dorso suo, respóndit verbum, dicens: Feci sicut præcepísti mihi.
 Ezéchiel	Eze	26	10	1	Et vidi: et ecce in firmaménto quod erat super caput chérubim, quasi lapis sapphírus, quasi spécies similitúdinis sólii, appáruit super ea.
 Ezéchiel	Eze	26	10	2	Et dixit ad virum qui indútus erat líneis, et ait: Ingrédere in médio rotárum quæ sunt subtus chérubim, et imple manum tuam prunis ignis quæ sunt inter chérubim, et effúnde super civitátem. Ingressúsque est in conspéctu meo.	b
 Ezéchiel	Eze	26	10	3	Chérubim autem stabant a dextris domus cum ingrederétur vir, et nubes implévit átrium intérius.
 Ezéchiel	Eze	26	10	4	Et eleváta est glória Dómini désuper cherub ad limen domus: et repléta est domus nube, et átrium replétum est splendóre glóriæ Dómini.
 Ezéchiel	Eze	26	10	5	Et sónitus alárum chérubim audiebátur usque ad átrium extérius, quasi vox Dei omnipoténtis loquéntis.
 Ezéchiel	Eze	26	10	6	Cumque præcepísset viro qui indútus erat líneis, dicens: Sume ignem de médio rotárum quæ sunt inter chérubim: ingréssus ille stetit juxta rotam.
 Ezéchiel	Eze	26	10	7	Et exténdit cherub manum de médio chérubim ad ignem qui erat inter chérubim, et sumpsit, et dedit in manus ejus qui indútus erat líneis: qui accípiens egréssus est.
 Ezéchiel	Eze	26	10	8	Et appáruit in chérubim similitúdo manus hóminis subtus pennas eórum.
 Ezéchiel	Eze	26	10	9	Et vidi: et ecce quátuor rotæ juxta chérubim: rota una juxta cherub unum, et rota ália juxta cherub unum: spécies autem rotárum erat quasi vísio lápidis chrysólithi:	b
 Ezéchiel	Eze	26	10	10	et aspéctus eárum similitúdo una quátuor, quasi sit rota in médio rotæ.
 Ezéchiel	Eze	26	10	11	Cumque ambulárent, in quátuor partes gradiebántur, et non revertebántur ambulántes: sed ad locum ad quem ire declinábat quæ prima erat, sequebántur et céteræ, nec convertebántur.
 Ezéchiel	Eze	26	10	12	Et omne corpus eárum, et colla, et manus, et pennæ, et círculi, plena erant óculis in circúitu quátuor rotárum.
 Ezéchiel	Eze	26	10	13	Et rotas istas vocávit volúbiles, audiénte me.
 Ezéchiel	Eze	26	10	14	Quátuor autem fácies habébat unum: fácies una, fácies cherub, et fácies secúnda, fácies hóminis: et in tértio fácies leónis, et in quarto fácies áquilæ.
 Ezéchiel	Eze	26	10	15	Et eleváta sunt chérubim: ipsum est ánimal quod víderam juxta flúvium Chobar.
 Ezéchiel	Eze	26	10	16	Cumque ambulárent chérubim, ibant páriter et rotæ juxta ea: et cum elevárent chérubim alas suas ut exaltaréntur de terra, non residébant rotæ, sed et ipsæ juxta erant.
 Ezéchiel	Eze	26	10	17	Stántibus illis stabant, et cum elevátis elevabántur: spíritus enim vitæ erat in eis.
 Ezéchiel	Eze	26	10	18	Et egréssa est glória Dómini a límine templi, et stetit super chérubim.
 Ezéchiel	Eze	26	10	19	Et elevántia chérubim alas suas, exaltáta sunt a terra coram me: et illis egrediéntibus, rotæ quoque subsecútæ sunt: et stetit in intróitu portæ domus Dómini orientális, et glória Dei Ísraël erat super ea.
 Ezéchiel	Eze	26	10	20	Ipsum est ánimal quod vidi subter Deum Ísraël juxta flúvium Chobar, et intelléxi quia chérubim essent.
 Ezéchiel	Eze	26	10	21	Quátuor vultus uni, et quátuor alæ uni: et similitúdo manus hóminis sub alis eórum.
 Ezéchiel	Eze	26	10	22	Et similitúdo vúltuum eórum, ipsi vultus quos víderam juxta flúvium Chobar, et intúitus eórum, et ímpetus singulórum ante fáciem suam íngredi.
 Ezéchiel	Eze	26	11	1	Et elevávit me spíritus, et introdúxit me ad portam domus Dómini orientálem, quæ réspicit ad solis ortum: et ecce in intróitu portæ vigínti quinque viri: et vidi in médio eórum Jezoníam fílium Azur, et Pheltíam fílium Banaíæ, príncipes pópuli.
 Ezéchiel	Eze	26	11	2	Dixítque ad me: Fili hóminis, hi sunt viri qui cógitant iniquitátem, et tractant consílium péssimum in urbe ista,
 Ezéchiel	Eze	26	11	3	dicéntes: Nonne dudum ædificátæ sunt domus? hæc est lebes, nos autem carnes.
 Ezéchiel	Eze	26	11	4	Idcírco vaticináre de eis, vaticináre, fili hóminis.
 Ezéchiel	Eze	26	11	5	Et írruit in me spíritus Dómini, et dixit ad me: Lóquere: Hæc dicit Dóminus: Sic locúti estis, domus Ísraël, et cogitatiónes cordis vestri ego novi.	b
 Ezéchiel	Eze	26	11	6	Plúrimos occidístis in urbe hac, et impléstis vias ejus interféctis.
 Ezéchiel	Eze	26	11	7	Proptérea hæc dicit Dóminus Deus: Interfécti vestri, quos posuístis in médio ejus, hi sunt carnes, et hæc est lebes: et edúcam vos de médio ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	11	8	Gládium metuístis, et gládium indúcam super vos, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	11	9	Et ejíciam vos de médio ejus, dabóque vos in manu hóstium, et fáciam in vobis judícia.
 Ezéchiel	Eze	26	11	10	Gládio cadétis: in fínibus Ísraël judicábo vos, et sciétis quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	11	11	Hæc non erit vobis in lebétem, et vos non éritis in médio ejus in carnes: in fínibus Ísraël judicábo vos,
 Ezéchiel	Eze	26	11	12	et sciétis quia ego Dóminus: quia in præcéptis meis non ambulástis, et judícia mea non fecístis, sed juxta judícia géntium quæ in circúitu vestro sunt estis operáti.
 Ezéchiel	Eze	26	11	13	Et factum est cum prophetárem, Pheltías fílius Banaíæ mórtuus est: et cécidi in fáciem meam clamans voce magna, et dixi: Heu! heu! heu! Dómine Deus, consummatiónem tu facis reliquiárum Ísraël?	b
 Ezéchiel	Eze	26	11	14	Et factum est verbum Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	11	15	Fili hóminis, fratres tui, fratres tui, viri propínqui tui, et omnis domus Ísraël, univérsi quibus dixérunt habitatóres Jerúsalem: Longe recédite a Dómino: nobis data est terra in possessiónem.
 Ezéchiel	Eze	26	11	16	Proptérea hæc dicit Dóminus Deus: Quia longe feci eos in géntibus, et quia dispérsi eos in terris: ero eis in sanctificatiónem módicam in terris ad quas venérunt.
 Ezéchiel	Eze	26	11	17	Proptérea lóquere: Hæc dicit Dóminus Deus: Congregábo vos de pópulis, et adunábo de terris in quibus dispérsi estis, dabóque vobis humum Ísraël.
 Ezéchiel	Eze	26	11	18	Et ingrediéntur illuc, et áuferent omnes offensiónes, cunctásque abominatiónes ejus de illa.
 Ezéchiel	Eze	26	11	19	Et dabo eis cor unum, et spíritum novum tríbuam in viscéribus eórum: et áuferam cor lapídeum de carne eórum, et dabo eis cor cárneum,
 Ezéchiel	Eze	26	11	20	ut in præcéptis meis ámbulent, et judícia mea custódiant, faciántque ea, et sint mihi in pópulum, et ego sim eis in Deum.
 Ezéchiel	Eze	26	11	21	Quorum cor post offendícula et abominatiónes suas ámbulat, horum viam in cápite suo ponam, dicit Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	11	22	Et elevavérunt chérubim alas suas, et rotæ cum eis, et glória Dei Ísraël erat super ea:	b
 Ezéchiel	Eze	26	11	23	et ascéndit glória Dómini de médio civitátis, stetítque super montem qui est ad oriéntem urbis.
 Ezéchiel	Eze	26	11	24	Et spíritus levávit me, adduxítque in Chaldǽam ad transmigratiónem, in visióne, in spíritu Dei: et subláta est a me vísio quam víderam.
 Ezéchiel	Eze	26	11	25	Et locútus sum ad transmigratiónem ómnia verba Dómini quæ osténderat mihi.
 Ezéchiel	Eze	26	12	1	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	12	2	Fili hóminis, in médio domus exasperántis tu hábitas: qui óculos habent ad vidéndum, et non vident, et aures ad audiéndum, et non áudiunt: quia domus exásperans est.
 Ezéchiel	Eze	26	12	3	Tu ergo, fili hóminis, fac tibi vasa transmigratiónis, et transmigrábis per diem coram eis. Transmigrábis autem de loco tuo ad locum álterum in conspéctu eórum, si forte aspíciant, quia domus exásperans est:
 Ezéchiel	Eze	26	12	4	et éfferes foras vasa tua quasi vasa transmigrántis per diem in conspéctu eórum: tu autem egrediéris véspere coram eis, sicut egréditur migrans.
 Ezéchiel	Eze	26	12	5	Ante óculos eórum pérfode tibi paríetem, et egrediéris per eum.
 Ezéchiel	Eze	26	12	6	In conspéctu eórum in húmeris portáberis; in calígine efferéris: fáciem tuam velábis, et non vidébis terram, quia porténtum dedi te dómui Ísraël.
 Ezéchiel	Eze	26	12	7	Feci ergo sicut præcéperat mihi Dóminus: vasa mea prótuli quasi vasa transmigrántis per diem, et véspere perfódi mihi paríetem manu: et in calígine egréssus sum, in húmeris portátus in conspéctu eórum.	b
 Ezéchiel	Eze	26	12	8	Et factus est sermo Dómini mane ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	12	9	Fili hóminis, numquid non dixérunt ad te domus Ísraël, domus exásperans: Quid tu facis?
 Ezéchiel	Eze	26	12	10	Dic ad eos: Hæc dicit Dóminus Deus: Super ducem onus istud, qui est in Jerúsalem, et super omnem domum Ísraël, quæ est in médio eórum.
 Ezéchiel	Eze	26	12	11	Dic: Ego porténtum vestrum: quómodo feci, sic fiet illis: in transmigratiónem et in captivitátem ibunt.
 Ezéchiel	Eze	26	12	12	Et dux qui est in médio eórum, in húmeris portábitur; in calígine egrediétur: paríetem perfódient, ut edúcant eum; fácies ejus operiétur, ut non vídeat óculo terram.
 Ezéchiel	Eze	26	12	13	Et exténdam rete meum super eum, et capiétur in sagéna mea: et addúcam eum in Babylónem, in terram Chaldæórum, et ipsam non vidébit: ibíque moriétur.
 Ezéchiel	Eze	26	12	14	Et omnes qui circa eum sunt, præsídium ejus, et ágmina ejus, dispérgam in omnem ventum, et gládium evaginábo post eos.
 Ezéchiel	Eze	26	12	15	Et scient quia ego Dóminus, quando dispérsero illos in géntibus, et disseminávero eos in terris.
 Ezéchiel	Eze	26	12	16	Et relínquam ex eis viros paucos a gládio, et fame, et pestiléntia, ut enárrent ómnia scélera eórum in géntibus ad quas ingrediéntur, et scient quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	12	17	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens:	b
 Ezéchiel	Eze	26	12	18	Fili hóminis, panem tuum in conturbatióne cómede, sed et aquam tuam in festinatióne et mœróre bibe.
 Ezéchiel	Eze	26	12	19	Et dices ad pópulum terræ: Hæc dicit Dóminus Deus ad eos qui hábitant in Jerúsalem, in terra Ísraël: Panem suum in sollicitúdine cómedent, et aquam suam in desolatióne bibent: ut desolétur terra a multitúdine sua, propter iniquitátem ómnium qui hábitant in ea.
 Ezéchiel	Eze	26	12	20	Et civitátes quæ nunc habitántur, desolátæ erunt, terráque desérta, et sciétis quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	12	21	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens:	b
 Ezéchiel	Eze	26	12	22	Fili hóminis, quod est provérbium istud vobis in terra Ísraël, dicéntium: In longum differéntur dies, et períbit omnis vísio?
 Ezéchiel	Eze	26	12	23	Ídeo dic ad eos: Hæc dicit Dóminus Deus: Quiéscere fáciam provérbium istud, neque vulgo dicétur ultra in Ísraël: et lóquere ad eos quod appropinquáverint dies, et sermo omnis visiónis.
 Ezéchiel	Eze	26	12	24	Non enim erit ultra omnis vísio cassa, neque divinátio ambígua in médio filiórum Ísraël:
 Ezéchiel	Eze	26	12	25	quia ego Dóminus loquar, et quodcúmque locútus fúero verbum, fiet, et non prolongábitur ámplius: sed in diébus vestris, domus exásperans, loquar verbum, et fáciam illud, dicit Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	12	26	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	12	27	Fili hóminis, ecce domus Ísraël dicéntium: Vísio quam hic videt, in dies multos et in témpora longa iste prophétat.
 Ezéchiel	Eze	26	12	28	Proptérea dic ad eos: Hæc dicit Dóminus Deus: Non prolongábitur ultra omnis sermo meus: verbum quod locútus fúero, complébitur, dicit Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	13	1	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	13	2	Fili hóminis, vaticináre ad prophétas Ísraël qui prophétant, et dices prophetántibus de corde suo: Audíte verbum Dómini.
 Ezéchiel	Eze	26	13	3	Hæc dicit Dóminus Deus: Væ prophétis insipiéntibus, qui sequúntur spíritum suum, et nihil vident!
 Ezéchiel	Eze	26	13	4	Quasi vulpes in desértis prophétæ tui, Ísraël, erant.
 Ezéchiel	Eze	26	13	5	Non ascendístis ex advérso, neque opposuístis murum pro domo Ísraël, ut starétis in prœ́lio in die Dómini.
 Ezéchiel	Eze	26	13	6	Vident vana, et divínant mendácium, dicéntes: Ait Dóminus, cum Dóminus non míserit eos: et perseveravérunt confirmáre sermónem.
 Ezéchiel	Eze	26	13	7	Numquid non visiónem cassam vidístis, et divinatiónem mendácem locúti estis, et dícitis: Ait Dóminus, cum ego non sim locútus?
 Ezéchiel	Eze	26	13	8	Proptérea hæc dicit Dóminus Deus: Quia locúti estis vana, et vidístis mendácium, ídeo ecce ego ad vos, dicit Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	13	9	Et erit manus mea super prophétas qui vident vana, et divínant mendácium: in consílio pópuli mei non erunt, et in scriptúra domus Ísraël non scribéntur, nec in terram Ísraël ingrediéntur, et sciétis quia ego Dóminus Deus:	b
 Ezéchiel	Eze	26	13	10	eo quod decéperint pópulum meum, dicéntes: Pax, et non est pax: et ipse ædificábat paríetem, illi autem liniébant eum luto absque páleis.
 Ezéchiel	Eze	26	13	11	Dic ad eos qui líniunt absque temperatúra, quod casúrus sit: erit enim imber inúndans, et dabo lápides prægrándes désuper irruéntes, et ventum procéllæ dissipántem.
 Ezéchiel	Eze	26	13	12	Síquidem ecce cécidit páries: numquid non dicétur vobis: Ubi est litúra quam linístis?
 Ezéchiel	Eze	26	13	13	Proptérea hæc dicit Dóminus Deus: Et erúmpere fáciam spíritum tempestátum in indignatióne mea, et imber inúndans in furóre meo erit, et lápides grandes in ira in consumptiónem.
 Ezéchiel	Eze	26	13	14	Et déstruam paríetem quem linístis absque temperaménto, et adæquábo eum terræ, et revelábitur fundaméntum ejus: et cadet, et consumétur in médio ejus, et sciétis quia ego sum Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	13	15	Et complébo indignatiónem meam in paríete, et in his qui líniunt eum absque temperaménto: dicámque vobis: Non est páries, et non sunt qui líniunt eum:
 Ezéchiel	Eze	26	13	16	prophétæ Ísraël, qui prophétant ad Jerúsalem, et vident ei visiónem pacis, et non est pax, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	13	17	Et tu, fili hóminis, pone fáciem tuam contra fílias pópuli tui quæ prophétant de corde suo: et vaticináre super eas,	b
 Ezéchiel	Eze	26	13	18	et dic: Hæc dicit Dóminus Deus: Væ quæ cónsuunt pulvíllos sub omni cúbito manus, et fáciunt cervicália sub cápite univérsæ ætátis ad capiéndas ánimas: et cum cáperent ánimas pópuli mei, vivificábant ánimas eórum!
 Ezéchiel	Eze	26	13	19	Et violábant me ad pópulum meum propter pugíllum hórdei, et fragmen panis, ut interfícerent ánimas quæ non moriúntur, et vivificárent ánimas quæ non vivunt, mentiéntes pópulo meo credénti mendáciis.
 Ezéchiel	Eze	26	13	20	Propter hoc hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego ad pulvíllos vestros, quibus vos cápitis ánimas volántes: et dirúmpam eos de bráchiis vestris, et dimíttam ánimas quas vos cápitis, ánimas ad volándum.
 Ezéchiel	Eze	26	13	21	Et dirúmpam cervicália vestra, et liberábo pópulum meum de manu vestra, neque erunt ultra in mánibus vestris ad prædándum: et sciétis quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	13	22	Pro eo quod mœrére fecístis cor justi mendáciter, quem ego non contristávi, et confortástis manus ímpii, ut non reverterétur a via sua mala, et víveret:
 Ezéchiel	Eze	26	13	23	proptérea vana non vidébitis, et divinatiónes non divinábitis ámplius, et éruam pópulum meum de manu vestra: et sciétis quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	14	1	Et venérunt ad me viri seniórum Ísraël, et sedérunt coram me.
 Ezéchiel	Eze	26	14	2	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	14	3	Fili hóminis, viri isti posuérunt immundítias suas in córdibus suis, et scándalum iniquitátis suæ statuérunt contra fáciem suam: numquid interrogátus respondébo eis?
 Ezéchiel	Eze	26	14	4	Propter hoc lóquere eis, et dices ad eos: Hæc dicit Dóminus Deus: Homo, homo de domo Ísraël, qui posúerit immundítias suas in corde suo, et scándalum iniquitátis suæ statúerit contra fáciem suam, et vénerit ad prophétam intérrogans per eum me: ego Dóminus respondébo ei in multitúdine immunditiárum suárum,
 Ezéchiel	Eze	26	14	5	ut capiátur domus Ísraël in corde suo, quo recessérunt a me in cunctis idólis suis.
 Ezéchiel	Eze	26	14	6	Proptérea dic ad domum Ísraël: Hæc dicit Dóminus Deus: Convertímini, et recédite ab idólis vestris, et ab univérsis contaminatiónibus vestris avértite fácies vestras.
 Ezéchiel	Eze	26	14	7	Quia homo, homo de domo Ísraël, et de prosélytis quicúmque ádvena fúerit in Ísraël, si alienátus fúerit a me, et posúerit idóla sua in corde suo, et scándalum iniquitátis suæ statúerit contra fáciem suam, et vénerit ad prophétam ut intérroget per eum me: ego Dóminus respondébo ei per me:
 Ezéchiel	Eze	26	14	8	et ponam fáciem meam super hóminem illum, et fáciam eum in exémplum et in provérbium, et dispérdam eum de médio pópuli mei: et sciétis quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	14	9	Et prophéta cum erráverit, et locútus fúerit verbum, ego Dóminus decépi prophétam illum, et exténdam manum meam super illum, et delébo eum de médio pópuli mei Ísraël.
 Ezéchiel	Eze	26	14	10	Et portábunt iniquitátem suam: juxta iniquitátem interrogántis, sic iníquitas prophétæ erit:
 Ezéchiel	Eze	26	14	11	ut non erret ultra domus Ísraël a me, neque polluátur in univérsis prævaricatiónibus suis: sed sint mihi in pópulum, et ego sim eis in Deum, ait Dóminus exercítuum.
 Ezéchiel	Eze	26	14	12	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens:	b
 Ezéchiel	Eze	26	14	13	Fili hóminis, terra cum peccáverit mihi, ut prævaricétur præváricans, exténdam manum meam super eam, et cónteram virgam panis ejus, et immíttam in eam famem, et interfíciam de ea hóminem et juméntum.
 Ezéchiel	Eze	26	14	14	Et si fúerint tres viri isti in médio ejus, Noë, Dániel, et Job, ipsi justítia sua liberábunt ánimas suas, ait Dóminus exercítuum.
 Ezéchiel	Eze	26	14	15	Quod si et béstias péssimas indúxero super terram ut vastem eam, et fúerit ínvia, eo quod non sit pertránsiens propter béstias:
 Ezéchiel	Eze	26	14	16	tres viri isti si fúerint in ea, vivo ego, dicit Dóminus Deus, quia nec fílios nec fílias liberábunt, sed ipsi soli liberabúntur, terra autem desolábitur.
 Ezéchiel	Eze	26	14	17	Vel si gládium indúxero super terram illam, et díxero gládio: Transi per terram: et interfécero de ea hóminem et juméntum,
 Ezéchiel	Eze	26	14	18	et tres viri isti fúerint in médio ejus: vivo ego, dicit Dóminus Deus, non liberábunt fílios neque fílias, sed ipsi soli liberabúntur.
 Ezéchiel	Eze	26	14	19	Si autem et pestiléntiam immísero super terram illam, et effúdero indignatiónem meam super eam in sánguine, ut áuferam ex ea hóminem et juméntum,
 Ezéchiel	Eze	26	14	20	et Noë, et Dániel, et Job fúerint in médio ejus: vivo ego, dicit Dóminus Deus, quia fílium et fíliam non liberábunt, sed ipsi justítia sua liberábunt ánimas suas.
 Ezéchiel	Eze	26	14	21	Quóniam hæc dicit Dóminus Deus: Quod etsi quátuor judícia mea péssima, gládium, et famem, ac béstias malas, et pestiléntiam, immísero in Jerúsalem, ut interfíciam de ea hóminem et pecus,
 Ezéchiel	Eze	26	14	22	tamen relinquétur in ea salvátio educéntium fílios et fílias: ecce ipsi ingrediéntur ad vos, et vidébitis viam eórum et adinventiónes eórum, et consolabímini super malo quod indúxi in Jerúsalem, in ómnibus quæ importávi super eam.
 Ezéchiel	Eze	26	14	23	Et consolabúntur vos, cum vidéritis viam eórum et adinventiónes eórum: et cognoscétis quod non frustra fécerim ómnia quæ feci in ea, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	15	1	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	15	2	Fili hóminis, quid fiet de ligno vitis, ex ómnibus lignis némorum quæ sunt inter ligna silvárum?
 Ezéchiel	Eze	26	15	3	numquid tollétur de ea lignum ut fiat opus, aut fabricábitur de ea paxíllus ut depéndeat in eo quodcúmque vas?
 Ezéchiel	Eze	26	15	4	Ecce igni datum est in escam: utrámque partem ejus consúmpsit ignis, et medíetas ejus redácta est in favíllam: numquid útile erit ad opus?
 Ezéchiel	Eze	26	15	5	Étiam cum esset íntegrum, non erat aptum ad opus: quanto magis cum illud ignis devoráverit et combússerit, nihil ex eo fiet óperis?
 Ezéchiel	Eze	26	15	6	Proptérea hæc dicit Dóminus Deus: Quómodo lignum vitis inter ligna silvárum, quod dedi igni ad devorándum, sic tradam habitatóres Jerúsalem.
 Ezéchiel	Eze	26	15	7	Et ponam fáciem meam in eos: de igne egrediéntur, et ignis consúmet eos: et sciétis quia ego Dóminus, cum posúero fáciem meam in eos,
 Ezéchiel	Eze	26	15	8	et dédero terram ínviam et desolátam, eo quod prævaricatóres extíterint, dicit Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	16	1	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	16	2	Fili hóminis, notas fac Jerúsalem abominatiónes suas,
 Ezéchiel	Eze	26	16	3	et dices: Hæc dicit Dóminus Deus Jerúsalem: Radix tua et generátio tua de terra Chánaan: pater tuus Amorrhǽus, et mater tua Cethǽa.
 Ezéchiel	Eze	26	16	4	Et quando nata es, in die ortus tui non est præcísus umbilícus tuus, et aqua non es lota in salútem, nec sale salíta, nec involúta pannis.
 Ezéchiel	Eze	26	16	5	Non pepércit super te óculus, ut fáceret tibi unum de his, misértus tui: sed projécta es super fáciem terræ in abjectióne ánimæ tuæ in die qua nata es.
 Ezéchiel	Eze	26	16	6	Tránsiens autem per te, vidi te conculcári in sánguine tuo: et dixi tibi cum esses in sánguine tuo: Vive, dixi, inquam, tibi: in sánguine tuo vive.
 Ezéchiel	Eze	26	16	7	Multiplicátam quasi germen agri dedi te: et multiplicáta es, et grandis effécta, et ingréssa es, et pervenísti ad mundum mulíebrem: úbera tua intumuérunt, et pilus tuus germinávit: et eras nuda, et confusióne plena.	b
 Ezéchiel	Eze	26	16	8	Et transívi per te, et vidi te: et ecce tempus tuum, tempus amántium: et expándi amíctum meum super te, et opérui ignomíniam tuam: et jurávi tibi, et ingréssus sum pactum tecum, ait Dóminus Deus, et facta es mihi.
 Ezéchiel	Eze	26	16	9	Et lavi te aqua, et emundávi sánguinem tuum ex te, et unxi te óleo.
 Ezéchiel	Eze	26	16	10	Et vestívi te discolóribus, et calceávi te jánthino, et cinxi te bysso, et índui te subtílibus:
 Ezéchiel	Eze	26	16	11	et ornávi te ornaménto, et dedi armíllas in mánibus tuis, et torquem circa collum tuum:
 Ezéchiel	Eze	26	16	12	et dedi ináurem super os tuum, et círculos áuribus tuis, et corónam decóris in cápite tuo.
 Ezéchiel	Eze	26	16	13	Et ornáta es auro et argénto, et vestíta es bysso et polýmito et multicolóribus: símilam, et mel, et óleum comedísti: et decóra facta es veheménter nimis, et profecísti in regnum.
 Ezéchiel	Eze	26	16	14	Et egréssum est nomen tuum in gentes propter spéciem tuam, quia perfécta eras in decóre meo quem posúeram super te, dicit Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	16	15	Et habens fidúciam in pulchritúdine tua, fornicáta es in nómine tuo: et exposuísti fornicatiónem tuam omni transeúnti, ut ejus fíeres.	b
 Ezéchiel	Eze	26	16	16	Et sumens de vestiméntis tuis, fecísti tibi excélsa hinc inde consúta, et fornicáta es super eis sicut non est factum, neque futúrum est.
 Ezéchiel	Eze	26	16	17	Et tulísti vasa decóris tui de auro meo atque argénto meo, quæ dedi tibi, et fecísti tibi imágines masculínas, et fornicáta es in eis.
 Ezéchiel	Eze	26	16	18	Et sumpsísti vestiménta tua multicolória, et operuísti illas, et óleum meum et thymiáma meum posuísti coram eis.
 Ezéchiel	Eze	26	16	19	Et panem meum quem dedi tibi, símilam, et óleum, et mel, quibus enutrívi te, posuísti in conspéctu eórum in odórem suavitátis: et factum est, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	16	20	Et tulísti fílios tuos et fílias tuas quas generásti mihi, et immolásti eis ad devorándum. Numquid parva est fornicátio tua?
 Ezéchiel	Eze	26	16	21	Immolásti fílios meos, et dedísti, illos cónsecrans, eis.
 Ezéchiel	Eze	26	16	22	Et post omnes abominatiónes tuas et fornicatiónes, non es recordáta diérum adolescéntiæ tuæ, quando eras nuda et confusióne plena, conculcáta in sánguine tuo.
 Ezéchiel	Eze	26	16	23	Et áccidit post omnem malítiam tuam (væ, væ tibi! ait Dóminus Deus),	b
 Ezéchiel	Eze	26	16	24	et ædificásti tibi lupánar, et fecísti tibi prostíbulum in cunctis platéis.
 Ezéchiel	Eze	26	16	25	Ad omne caput viæ ædificásti signum prostitutiónis tuæ, et abominábilem fecísti decórem tuum: et divisísti pedes tuos omni transeúnti, et multiplicásti fornicatiónes tuas:
 Ezéchiel	Eze	26	16	26	et fornicáta es cum fíliis Ægýpti, vicínis tuis, magnárum cárnium: et multiplicásti fornicatiónem tuam ad irritándum me.
 Ezéchiel	Eze	26	16	27	Ecce ego exténdam manum meam super te, et áuferam justificatiónem tuam, et dabo te in ánimas odiéntium te filiárum Palæstinárum, quæ erubéscunt in via tua sceleráta.
 Ezéchiel	Eze	26	16	28	Et fornicáta es in fíliis Assyriórum eo quod necdum fúeris expléta: et postquam fornicáta es, nec sic es satiáta:
 Ezéchiel	Eze	26	16	29	et multiplicásti fornicatiónem tuam in terra Chánaan cum Chaldǽis, et nec sic satiáta es.
 Ezéchiel	Eze	26	16	30	In quo mundábo cor tuum, ait Dóminus Deus, cum fácias ómnia hæc ópera mulíeris meretrícis et procácis?	b
 Ezéchiel	Eze	26	16	31	Quia fabricásti lupánar tuum in cápite omnis viæ, et excélsum tuum fecísti in omni platéa: nec facta es quasi méretrix fastídio augens prétium,
 Ezéchiel	Eze	26	16	32	sed quasi múlier adúltera, quæ super virum suum indúcit aliénos.
 Ezéchiel	Eze	26	16	33	Ómnibus meretrícibus dantur mercédes: tu autem dedísti mercédes cunctis amatóribus tuis, et dona donábas eis, ut intrárent ad te úndique ad fornicándum tecum.
 Ezéchiel	Eze	26	16	34	Factúmque est in te contra consuetúdinem mulíerum in fornicatiónibus tuis, et post te non erit fornicátio: in eo enim quod dedísti mercédes, et mercédes non accepísti, factum est in te contrárium.
 Ezéchiel	Eze	26	16	35	Proptérea, méretrix, audi verbum Dómini.	b
 Ezéchiel	Eze	26	16	36	Hæc dicit Dóminus Deus: Quia effúsum est æs tuum et reveláta est ignomínia tua in fornicatiónibus tuis super amatóres tuos, et super idóla abominatiónum tuárum, in sánguine filiórum tuórum quos dedísti eis,
 Ezéchiel	Eze	26	16	37	ecce ego congregábo omnes amatóres tuos quibus commísta es, et omnes quos dilexísti, cum univérsis quos óderas: et congregábo eos super te úndique, et nudábo ignomíniam tuam coram eis, et vidébunt omnem turpitúdinem tuam.
 Ezéchiel	Eze	26	16	38	Et judicábo te judíciis adulterárum, et effundéntium sánguinem: et dabo te in sánguinem furóris et zeli.
 Ezéchiel	Eze	26	16	39	Et dabo te in manus eórum, et déstruent lupánar tuum, et demoliéntur prostíbulum tuum: et denudábunt te vestiméntis tuis, et áuferent vasa decóris tui, et derelínquent te nudam, plenámque ignomínia:
 Ezéchiel	Eze	26	16	40	et addúcent super te multitúdinem, et lapidábunt te lapídibus, et trucidábunt te gládiis suis:
 Ezéchiel	Eze	26	16	41	et combúrent domos tuas igni, et fácient in te judícia in óculis mulíerum plurimárum. Et désines fornicári, et mercédes ultra non dabis:
 Ezéchiel	Eze	26	16	42	et requiéscet indignátio mea in te, et auferétur zelus meus a te: et quiéscam, nec iráscar ámplius.
 Ezéchiel	Eze	26	16	43	Eo quod non fúeris recordáta diérum adolescéntiæ tuæ, et provocásti me in ómnibus his, quaprópter et ego vias tuas in cápite tuo dedi, ait Dóminus Deus, et non feci juxta scélera tua in ómnibus abominatiónibus tuis.
 Ezéchiel	Eze	26	16	44	Ecce omnis qui dicit vulgo provérbium, in te assúmet illud, dicens: Sicut mater, ita et fília ejus.	b
 Ezéchiel	Eze	26	16	45	Fília matris tuæ es tu, quæ projécit virum suum et fílios suos: et soror sorórum tuárum es tu, quæ projecérunt viros suos et fílios suos: mater vestra Cethǽa, et pater vester Amorrhǽus.
 Ezéchiel	Eze	26	16	46	Et soror tua major, Samaría, ipsa et fíliæ ejus, quæ hábitant ad sinístram tuam: soror autem tua minor te, quæ hábitat a dextris tuis, Sódoma, et fíliæ ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	16	47	Sed nec in viis eárum ambulásti, neque secúndum scélera eárum fecísti pauxíllum minus: pene sceleratióra fecísti illis in ómnibus viis tuis.
 Ezéchiel	Eze	26	16	48	Vivo ego, dicit Dóminus Deus, quia non fecit Sódoma soror tua, ipsa et fíliæ ejus, sicut fecísti tu et fíliæ tuæ.
 Ezéchiel	Eze	26	16	49	Ecce hæc fuit iníquitas Sódomæ soróris tuæ: supérbia, satúritas panis et abundántia, et ótium ipsíus et filiárum ejus: et manum egéno et páuperi non porrigébant:
 Ezéchiel	Eze	26	16	50	et elevátæ sunt, et fecérunt abominatiónes coram me: et ábstuli eas sicut vidísti.
 Ezéchiel	Eze	26	16	51	Et Samaría dimídium peccatórum tuórum non peccávit: sed vicísti eas sceléribus tuis, et justificásti soróres tuas in ómnibus abominatiónibus tuis quas operáta es.
 Ezéchiel	Eze	26	16	52	Ergo et tu porta confusiónem tuam, quæ vicísti soróres tuas peccátis tuis, scelerátius agens ab eis: justificátæ sunt enim a te: ergo et tu confúndere, et porta ignomíniam tuam, quæ justificásti soróres tuas.
 Ezéchiel	Eze	26	16	53	Et convértam restítuens eas conversióne Sodomórum cum filiábus suis, et conversióne Samaríæ et filiárum ejus, et convértam reversiónem tuam in médio eárum,
 Ezéchiel	Eze	26	16	54	ut portes ignomíniam tuam, et confundáris in ómnibus quæ fecísti consólans eas.
 Ezéchiel	Eze	26	16	55	Et soror tua Sódoma et fíliæ ejus reverténtur ad antiquitátem suam, et Samaría et fíliæ ejus reverténtur ad antiquitátem suam, et tu et fíliæ tuæ revertémini ad antiquitátem vestram.
 Ezéchiel	Eze	26	16	56	Non fuit autem Sódoma soror tua audíta in ore tuo in die supérbiæ tuæ,	b
 Ezéchiel	Eze	26	16	57	ántequam revelarétur malítia tua, sicut hoc témpore in oppróbrium filiárum Sýriæ, et cunctárum in circúitu tuo filiárum Palæstinárum quæ ámbiunt te per gyrum.
 Ezéchiel	Eze	26	16	58	Scelus tuum et ignomíniam tuam tu portásti, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	16	59	Quia hæc dicit Dóminus Deus: Et fáciam tibi sicut despexísti juraméntum, ut írritum fáceres pactum:
 Ezéchiel	Eze	26	16	60	et recordábor ego pacti mei tecum in diébus adolescéntiæ tuæ, et suscitábo tibi pactum sempitérnum.
 Ezéchiel	Eze	26	16	61	Et recordáberis viárum tuárum, et confundéris, cum recéperis soróres tuas te majóres cum minóribus tuis: et dabo eas tibi in fílias, sed non ex pacto tuo.
 Ezéchiel	Eze	26	16	62	Et suscitábo ego pactum meum tecum, et scies quia ego Dóminus:
 Ezéchiel	Eze	26	16	63	ut recordéris, et confundáris, et non sit tibi ultra aperíre os præ confusióne tua, cum placátus tibi fúero in ómnibus quæ fecísti, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	17	1	Et factum est verbum Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	17	2	Fili hóminis, propóne ænígma, et narra parábolam ad domum Ísraël,
 Ezéchiel	Eze	26	17	3	et dices: Hæc dicit Dóminus Deus: Áquila grandis magnárum alárum, longo membrórum ductu, plena plumis et varietáte, venit ad Líbanum, et tulit medúllam cedri.
 Ezéchiel	Eze	26	17	4	Summitátem fróndium ejus avúlsit, et transportávit eam in terram Chánaan: in urbe negotiatórum pósuit illam.
 Ezéchiel	Eze	26	17	5	Et tulit de sémine terræ, et pósuit illud in terra pro sémine, ut firmáret radícem super aquas multas: in superfície pósuit illud.
 Ezéchiel	Eze	26	17	6	Cumque germinásset, crevit in víneam latiórem, húmili statúra, respiciéntibus ramis ejus ad eam, et radíces ejus sub illa erant: facta est ergo vínea, et fructificávit in pálmites, et emísit propágines.
 Ezéchiel	Eze	26	17	7	Et facta est áquila áltera grandis, magnis alis, multísque plumis: et ecce vínea ista quasi mittens radíces suas ad eam, pálmites suos exténdit ad illam, ut irrigáret eam de aréolis gérminis sui.
 Ezéchiel	Eze	26	17	8	In terra bona super aquas multas plantáta est, ut fáciat frondes, et portet fructum, ut sit in víneam grandem.
 Ezéchiel	Eze	26	17	9	Dic: Hæc dicit Dóminus Deus: Ergóne prosperábitur? nonne radíces ejus evéllet, et fructus ejus distrínget, et siccábit omnes pálmites gérminis ejus, et aréscet, et non in bráchio grandi, neque in pópulo multo, ut evélleret eam radícitus?
 Ezéchiel	Eze	26	17	10	Ecce plantáta est: ergóne prosperábitur? nonne, cum tetígerit eam ventus urens, siccábitur, et in áreis gérminis sui aréscet?
 Ezéchiel	Eze	26	17	11	Et factum est verbum Dómini ad me, dicens:	b
 Ezéchiel	Eze	26	17	12	Dic ad domum exasperántem: Nescítis quid ista signíficent? Dic: Ecce venit rex Babylónis in Jerúsalem, et assúmet regem et príncipes ejus, et addúcet eos ad semetípsum in Babylónem.
 Ezéchiel	Eze	26	17	13	Et tollet de sémine regni, feriétque cum eo fœdus, et ab eo accípiet jusjurándum. Sed et fortes terræ tollet,
 Ezéchiel	Eze	26	17	14	ut sit regnum húmile, et non elevétur, sed custódiat pactum ejus, et servet illud.
 Ezéchiel	Eze	26	17	15	Qui recédens ab eo misit núntios ad Ægýptum, ut daret sibi equos et pópulum multum: numquid prosperábitur, vel consequétur salútem, qui fecit hæc? et qui dissólvit pactum, numquid effúgiet?
 Ezéchiel	Eze	26	17	16	Vivo ego, dicit Dóminus Deus, quóniam in loco regis qui constítuit eum regem, cujus fecit írritum juraméntum, et solvit pactum quod habébat cum eo, in médio Babylónis moriétur.
 Ezéchiel	Eze	26	17	17	Et non in exércitu grandi, neque in pópulo multo, fáciet contra eum Phárao prœ́lium: in jactu ággeris, et in exstructióne vallórum, ut interfíciat ánimas multas.
 Ezéchiel	Eze	26	17	18	Spréverat enim juraméntum, ut sólveret fœdus, et ecce dedit manum suam: et cum ómnia hæc fécerit, non effúgiet.
 Ezéchiel	Eze	26	17	19	Proptérea hæc dicit Dóminus Deus: Vivo ego, quóniam juraméntum quod sprevit, et fœdus quod prævaricátus est, ponam in caput ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	17	20	Et expándam super eum rete meum, et comprehendétur in sagéna mea: et addúcam eum in Babylónem, et judicábo eum ibi in prævaricatióne qua despéxit me.
 Ezéchiel	Eze	26	17	21	Et omnes prófugi ejus, cum univérso ágmine suo, gládio cadent: resídui autem in omnem ventum dispergéntur: et sciétis quia ego Dóminus locútus sum.
 Ezéchiel	Eze	26	17	22	Hæc dicit Dóminus Deus: Et sumam ego de medúlla cedri sublímis, et ponam: de vértice ramórum ejus ténerum distríngam, et plantábo super montem excélsum et eminéntem.	b
 Ezéchiel	Eze	26	17	23	In monte sublími Ísraël plantábo illud, et erúmpet in germen, et fáciet fructum, et erit in cedrum magnam: et habitábunt sub ea omnes vólucres, et univérsum volátile sub umbra fróndium ejus nidificábit:
 Ezéchiel	Eze	26	17	24	et scient ómnia ligna regiónis quia ego Dóminus humiliávi lignum sublíme, et exaltávi lignum húmile; et siccávi lignum víride, et frondére feci lignum áridum. Ego Dóminus locútus sum, et feci.
 Ezéchiel	Eze	26	18	1	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	18	2	Quid est quod inter vos parábolam vértitis in provérbium istud in terra Ísraël, dicéntes: Patres comedérunt uvam acérbam, et dentes filiórum obstupéscunt?
 Ezéchiel	Eze	26	18	3	Vivo ego, dicit Dóminus Deus, si erit ultra vobis parábola hæc in provérbium in Ísraël.
 Ezéchiel	Eze	26	18	4	Ecce omnes ánimæ meæ sunt: ut ánima patris, ita et ánima fílii mea est: ánima quæ peccáverit, ipsa moriétur.
 Ezéchiel	Eze	26	18	5	Et vir si fúerit justus, et fécerit judícium et justítiam,
 Ezéchiel	Eze	26	18	6	in móntibus non coméderit, et óculos suos non leváverit ad idóla domus Ísraël: et uxórem próximi sui non violáverit, et ad mulíerem menstruátam non accésserit:
 Ezéchiel	Eze	26	18	7	et hóminem non contristáverit, pignus debitóri reddíderit, per vim nihil rapúerit: panem suum esuriénti déderit, et nudum operúerit vestiménto:
 Ezéchiel	Eze	26	18	8	ad usúram non commodáverit, et ámplius non accéperit: ab iniquitáte avérterit manum suam, et judícium verum fécerit inter virum et virum:
 Ezéchiel	Eze	26	18	9	in præcéptis meis ambuláverit, et judícia mea custodíerit, ut fáciat veritátem: hic justus est; vita vivet, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	18	10	Quod si genúerit fílium latrónem, effundéntem sánguinem, et fécerit unum de istis:	b
 Ezéchiel	Eze	26	18	11	et hæc quidem ómnia non faciéntem, sed in móntibus comedéntem, et uxórem próximi sui polluéntem:
 Ezéchiel	Eze	26	18	12	egénum et páuperem contristántem, rapiéntem rapínas, pignus non reddéntem, et ad idóla levántem óculos suos, abominatiónem faciéntem:
 Ezéchiel	Eze	26	18	13	ad usúram dantem, et ámplius accipiéntem: numquid vivet? Non vivet: cum univérsa hæc detestánda fécerit, morte moriétur; sanguis ejus in ipso erit.
 Ezéchiel	Eze	26	18	14	Quod si genúerit fílium, qui videns ómnia peccáta patris sui quæ fecit, timúerit, et non fécerit símile eis:
 Ezéchiel	Eze	26	18	15	super montes non coméderit, et óculos suos non leváverit ad idóla domus Ísraël, et uxórem próximi sui non violáverit:
 Ezéchiel	Eze	26	18	16	et virum non contristáverit, pignus non retinúerit, et rapínam non rapúerit: panem suum esuriénti déderit, et nudum operúerit vestiménto:
 Ezéchiel	Eze	26	18	17	a páuperis injúria avérterit manum suam, usúram et superabundántiam non accéperit, judícia mea fécerit, in præcéptis meis ambuláverit: hic non moriétur in iniquitáte patris sui, sed vita vivet.
 Ezéchiel	Eze	26	18	18	Pater ejus, quia calumniátus est, et vim fecit fratri, et malum operátus est in médio pópuli sui, ecce mórtuus est in iniquitáte sua.
 Ezéchiel	Eze	26	18	19	Et dícitis: Quare non portávit fílius iniquitátem patris? Vidélicet quia fílius judícium et justítiam operátus est, ómnia præcépta mea custodívit, et fecit illa, vivet vita.
 Ezéchiel	Eze	26	18	20	Ánima quæ peccáverit, ipsa moriétur: fílius non portábit iniquitátem patris, et pater non portábit iniquitátem fílii: justítia justi super eum erit, et impíetas ímpii erit super eum.	b
 Ezéchiel	Eze	26	18	21	Si autem ímpius égerit pœniténtiam ab ómnibus peccátis suis quæ operátus est, et custodíerit ómnia præcépta mea, et fécerit judícium et justítiam, vita vivet, et non moriétur.
 Ezéchiel	Eze	26	18	22	Ómnium iniquitátum ejus quas operátus est, non recordábor: in justítia sua quam operátus est, vivet.
 Ezéchiel	Eze	26	18	23	Numquid voluntátis meæ est mors ímpii, dicit Dóminus Deus, et non ut convertátur a viis suis, et vivat?
 Ezéchiel	Eze	26	18	24	Si autem avérterit se justus a justítia sua, et fécerit iniquitátem secúndum omnes abominatiónes quas operári solet ímpius, numquid vivet? Omnes justítiæ ejus quas fécerat, non recordabúntur: in prævaricatióne qua prævaricátus est, et in peccáto suo quod peccávit, in ipsis moriétur.
 Ezéchiel	Eze	26	18	25	Et dixístis: Non est æqua via Dómini! Audíte ergo, domus Ísraël: numquid via mea non est æqua, et non magis viæ vestræ pravæ sunt?
 Ezéchiel	Eze	26	18	26	Cum enim avérterit se justus a justítia sua, et fécerit iniquitátem, moriétur in eis: in injustítia quam operátus est moriétur.
 Ezéchiel	Eze	26	18	27	Et cum avérterit se ímpius ab impietáte sua quam operátus est, et fécerit judícium et justítiam, ipse ánimam suam vivificábit:
 Ezéchiel	Eze	26	18	28	consíderans enim, et avértens se ab ómnibus iniquitátibus suis quas operátus est, vita vivet, et non moriétur.
 Ezéchiel	Eze	26	18	29	Et dicunt fílii Ísraël: Non est æqua via Dómini! Numquid viæ meæ non sunt æquæ, domus Ísraël, et non magis viæ vestræ pravæ?	b
 Ezéchiel	Eze	26	18	30	Idcírco unumquémque juxta vias suas judicábo, domus Ísraël, ait Dóminus Deus. Convertímini, et ágite pœniténtiam ab ómnibus iniquitátibus vestris, et non erit vobis in ruínam iníquitas.
 Ezéchiel	Eze	26	18	31	Projícite a vobis omnes prævaricatiónes vestras in quibus prævaricáti estis, et fácite vobis cor novum, et spíritum novum: et quare moriémini, domus Ísraël?
 Ezéchiel	Eze	26	18	32	Quia nolo mortem moriéntis, dicit Dóminus Deus: revertímini, et vívite.
 Ezéchiel	Eze	26	19	1	Et tu assúme planctum super príncipes Ísraël,
 Ezéchiel	Eze	26	19	2	et dices: Quare mater tua leǽna inter leónes cubávit? in médio leunculórum enutrívit cátulos suos?
 Ezéchiel	Eze	26	19	3	Et edúxit unum de leúnculis suis, et leo factus est: et dídicit cápere prædam, hominémque comédere.
 Ezéchiel	Eze	26	19	4	Et audiérunt de eo gentes: et non absque vulnéribus suis cepérunt eum, et adduxérunt eum in caténis in terram Ægýpti.
 Ezéchiel	Eze	26	19	5	Quæ cum vidísset quóniam infirmáta est, et périit exspectátio ejus, tulit unum de leúnculis suis; leónem constítuit eum.
 Ezéchiel	Eze	26	19	6	Qui incedébat inter leónes, et factus est leo: et dídicit prædam cápere, et hómines devoráre:
 Ezéchiel	Eze	26	19	7	dídicit víduas fácere, et civitátes eárum in desértum addúcere: et desoláta est terra et plenitúdo ejus a voce rugítus illíus.
 Ezéchiel	Eze	26	19	8	Et convenérunt advérsus eum gentes úndique de provínciis, et expandérunt super eum rete suum: in vulnéribus eárum captus est,
 Ezéchiel	Eze	26	19	9	et misérunt eum in cáveam: in caténis adduxérunt eum ad regem Babylónis, miserúntque eum in cárcerem, ne audirétur vox ejus ultra super montes Ísraël.
 Ezéchiel	Eze	26	19	10	Mater tua quasi vínea in sánguine tuo super aquam plantáta est: fructus ejus et frondes ejus crevérunt ex aquis multis.	b
 Ezéchiel	Eze	26	19	11	Et factæ sunt ei virgæ sólidæ in sceptra dominántium, et exaltáta est statúra ejus inter frondes, et vidit altitúdinem suam in multitúdine pálmitum suórum.
 Ezéchiel	Eze	26	19	12	Et evúlsa est in ira, in terrámque projécta, et ventus urens siccávit fructum ejus: marcuérunt et arefáctæ sunt virgæ róboris ejus: ignis comédit eam.
 Ezéchiel	Eze	26	19	13	Et nunc transplantáta est in desértum, in terra ínvia et sitiénti.
 Ezéchiel	Eze	26	19	14	Et egréssus est ignis de virga ramórum ejus, qui fructum ejus comédit: et non fuit in ea virga fortis, sceptrum dominántium. Planctus est, et erit in planctum.
 Ezéchiel	Eze	26	20	1	Et factum est in anno séptimo, in quinto, in décima mensis, venérunt viri de senióribus Ísraël ut interrogárent Dóminum, et sedérunt coram me.
 Ezéchiel	Eze	26	20	2	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	20	3	Fili hóminis, lóquere senióribus Ísraël, et dices ad eos: Hæc dicit Dóminus Deus: Numquid ad interrogándum me vos venístis? vivo ego quia non respondébo vobis, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	20	4	Si júdicas eos, si júdicas, fili hóminis, abominatiónes patrum eórum osténde eis.
 Ezéchiel	Eze	26	20	5	Et dices ad eos: Hæc dicit Dóminus Deus: In die qua elégi Ísraël, et levávi manum meam pro stirpe domus Jacob, et appárui eis in terra Ægýpti, et levávi manum meam pro eis, dicens: Ego Dóminus Deus vester:
 Ezéchiel	Eze	26	20	6	in die illa levávi manum meam pro eis ut edúcerem eos de terra Ægýpti, in terram quam províderam eis, fluéntem lacte et melle, quæ est egrégia inter omnes terras.
 Ezéchiel	Eze	26	20	7	Et dixi ad eos: Unusquísque offensiónes oculórum suórum abjíciat, et in idólis Ægýpti nolíte póllui: ego Dóminus Deus vester.
 Ezéchiel	Eze	26	20	8	Et irritavérunt me, noluerúntque me audíre: unusquísque abominatiónes oculórum suórum non projécit, nec idóla Ægýpti reliquérunt. Et dixi ut effúnderem indignatiónem meam super eos, et implérem iram meam in eis, in médio terræ Ægýpti.
 Ezéchiel	Eze	26	20	9	Et feci propter nomen meum, ut non violarétur coram géntibus in quarum médio erant, et inter quas appárui eis ut edúcerem eos de terra Ægýpti.
 Ezéchiel	Eze	26	20	10	Ejéci ergo eos de terra Ægýpti, et edúxi eos in desértum.
 Ezéchiel	Eze	26	20	11	Et dedi eis præcépta mea, et judícia mea osténdi eis, quæ fáciens homo vivet in eis.	b
 Ezéchiel	Eze	26	20	12	Ínsuper et sábbata mea dedi eis, ut essent signum inter me et eos, et scirent quia ego Dóminus sanctíficans eos.
 Ezéchiel	Eze	26	20	13	Et irritavérunt me domus Ísraël in desérto: in præcéptis meis non ambulavérunt, et judícia mea projecérunt, quæ fáciens homo vivet in eis, et sábbata mea violavérunt veheménter. Dixi ergo ut effúnderem furórem meum super eos in desérto, et consúmerem eos:
 Ezéchiel	Eze	26	20	14	et feci propter nomen meum, ne violarétur coram géntibus de quibus ejéci eos in conspéctu eárum.
 Ezéchiel	Eze	26	20	15	Ego ígitur levávi manum meam super eos in desérto, ne indúcerem eos in terram quam dedi eis, fluéntem lacte et melle, præcípuam terrárum ómnium:
 Ezéchiel	Eze	26	20	16	quia judícia mea projecérunt, et in præcéptis meis non ambulavérunt, et sábbata mea violavérunt: post idóla enim cor eórum gradiebátur.
 Ezéchiel	Eze	26	20	17	Et pepércit óculus meus super eos, ut non interfícerem eos: nec consúmpsi eos in desérto.
 Ezéchiel	Eze	26	20	18	Dixi autem ad fílios eórum in solitúdine: In præcéptis patrum vestrórum nolíte incédere, nec judícia eórum custodiátis, nec in idólis eórum polluámini.
 Ezéchiel	Eze	26	20	19	Ego Dóminus Deus vester: in præcéptis meis ambuláte: judícia mea custodíte, et fácite ea,
 Ezéchiel	Eze	26	20	20	et sábbata mea sanctificáte, ut sint signum inter me et vos, et sciátis quia ego sum Dóminus Deus vester.
 Ezéchiel	Eze	26	20	21	Et exacerbavérunt me fílii: in præcéptis meis non ambulavérunt, et judícia mea non custodiérunt ut fácerent ea, quæ cum fécerit homo, vivet in eis, et sábbata mea violavérunt. Et comminátus sum ut effúnderem furórem meum super eos, et implérem iram meam in eis in desérto.
 Ezéchiel	Eze	26	20	22	Avérti autem manum meam, et feci propter nomen meum, ut non violarétur coram géntibus de quibus ejéci eos in óculis eárum.
 Ezéchiel	Eze	26	20	23	Íterum levávi manum meam in eos in solitúdine, ut dispérgerem illos in natiónes, et ventilárem in terras,
 Ezéchiel	Eze	26	20	24	eo quod judícia mea non fecíssent, et præcépta mea reprobássent, et sábbata mea violássent, et post idóla patrum suórum fuíssent óculi eórum.
 Ezéchiel	Eze	26	20	25	Ergo et ego dedi eis præcépta non bona, et judícia in quibus non vivent.
 Ezéchiel	Eze	26	20	26	Et póllui eos in munéribus suis, cum offérrent omne quod áperit vulvam, propter delícta sua: et scient quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	20	27	Quam ob rem lóquere ad domum Ísraël, fili hóminis, et dices ad eos: Hæc dicit Dóminus Deus: Adhuc et in hoc blasphemavérunt me patres vestri, cum sprevíssent me contemnéntes,	b
 Ezéchiel	Eze	26	20	28	et induxíssem eos in terram super quam levávi manum meam ut darem eis: vidérunt omnem collem excélsum, et omne lignum nemorósum, et immolavérunt ibi víctimas suas, et dedérunt ibi irritatiónem oblatiónis suæ, et posuérunt ibi odórem suavitátis suæ, et libavérunt libatiónes suas.
 Ezéchiel	Eze	26	20	29	Et dixi ad eos: Quid est excélsum, ad quod vos ingredímini? et vocátum est nomen ejus Excélsum usque ad hanc diem.
 Ezéchiel	Eze	26	20	30	Proptérea dic ad domum Ísraël: Hæc dicit Dóminus Deus: Certe in via patrum vestrórum vos polluímini, et post offendícula eórum vos fornicámini:	b
 Ezéchiel	Eze	26	20	31	et in oblatióne donórum vestrórum, cum tradúcitis fílios vestros per ignem, vos polluímini in ómnibus idólis vestris usque hódie: et ego respondébo vobis, domus Ísraël? Vivo ego, dicit Dóminus Deus, quia non respondébo vobis.
 Ezéchiel	Eze	26	20	32	Neque cogitátio mentis vestræ fiet, dicéntium: Érimus sicut gentes et sicut cognatiónes terræ, ut colámus ligna et lápides.
 Ezéchiel	Eze	26	20	33	Vivo ego, dicit Dóminus Deus, quóniam in manu forti, et in bráchio exténto, et in furóre effúso, regnábo super vos.
 Ezéchiel	Eze	26	20	34	Et edúcam vos de pópulis, et congregábo vos de terris in quibus dispérsi estis: in manu válida, et in bráchio exténto, et in furóre effúso, regnábo super vos.
 Ezéchiel	Eze	26	20	35	Et addúcam vos in desértum populórum, et judicábor vobíscum ibi fácie ad fáciem.
 Ezéchiel	Eze	26	20	36	Sicut judício conténdi advérsum patres vestros in desérto terræ Ægýpti, sic judicábo vos, dicit Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	20	37	Et subjíciam vos sceptro meo, et indúcam vos in vínculis fœ́deris.
 Ezéchiel	Eze	26	20	38	Et éligam de vobis transgressóres et ímpios, et de terra incolátus eórum edúcam eos, et in terram Ísraël non ingrediéntur: et sciétis quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	20	39	Et vos, domus Ísraël, hæc dicit Dóminus Deus: Sínguli post idóla vestra ambuláte, et servíte eis. Quod si et in hoc non audiéritis me, et nomen meum sanctum polluéritis ultra in munéribus vestris et in idólis vestris ...
 Ezéchiel	Eze	26	20	40	In monte sancto meo, in monte excélso Ísraël, ait Dóminus Deus, ibi sérviet mihi omnis domus Ísraël: omnes, inquam, in terra in qua placébunt mihi: et ibi quæram primítias vestras, et inítium decimárum vestrárum, in ómnibus sanctificatiónibus vestris.	b
 Ezéchiel	Eze	26	20	41	In odórem suavitátis suscípiam vos, cum edúxero vos de pópulis, et congregávero vos de terris in quas dispérsi estis: et sanctificábor in vobis in óculis natiónum.
 Ezéchiel	Eze	26	20	42	Et sciétis quia ego Dóminus, cum indúxero vos ad terram Ísraël, in terram pro qua levávi manum meam ut darem eam pátribus vestris.
 Ezéchiel	Eze	26	20	43	Et recordabímini ibi viárum vestrárum, et ómnium scélerum vestrórum, quibus pollúti estis in eis: et displicébitis vobis in conspéctu vestro, in ómnibus malítiis vestris quas fecístis.
 Ezéchiel	Eze	26	20	44	Et sciétis quia ego Dóminus, cum benefécero vobis propter nomen meum, et non secúndum vias vestras malas, neque secúndum scélera vestra péssima, domus Ísraël, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	20	45	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens:	b
 Ezéchiel	Eze	26	20	46	Fili hóminis, pone fáciem tuam contra viam austri, et stilla ad áfricum, et prophéta ad saltum agri meridiáni.
 Ezéchiel	Eze	26	20	47	Et dices sáltui meridiáno: Audi verbum Dómini: Hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego succéndam in te ignem, et combúram in te omne lignum víride, et omne lignum áridum: non extinguétur flamma succensiónis: et comburétur in ea omnis fácies ab austro usque ad aquilónem,
 Ezéchiel	Eze	26	20	48	et vidébit univérsa caro quia ego Dóminus succéndi eam, nec extinguétur.
 Ezéchiel	Eze	26	20	49	Et dixi: A, a, a, Dómine Deus: ipsi dicunt de me: Numquid non per parábolas lóquitur iste?	b
 Ezéchiel	Eze	26	21	1	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	21	2	Fili hóminis, pone fáciem tuam ad Jerúsalem, et stilla ad sanctuária, et prophéta contra humum Ísraël.
 Ezéchiel	Eze	26	21	3	Et dices terræ Ísraël: Hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego ad te, et ejíciam gládium meum de vagína sua, et occídam in te justum et ímpium.
 Ezéchiel	Eze	26	21	4	Pro eo autem quod occídi in te justum et ímpium, idcírco egrediétur gládius meus de vagína sua ad omnem carnem, ab austro usque ad aquilónem:
 Ezéchiel	Eze	26	21	5	ut sciat omnis caro quia ego Dóminus, edúxi gládium meum de vagína sua irrevocábilem.
 Ezéchiel	Eze	26	21	6	Et tu, fili hóminis, ingemísce in contritióne lumbórum, et in amaritudínibus ingemísce coram eis.
 Ezéchiel	Eze	26	21	7	Cumque díxerint ad te: Quare tu gemis? dices: Pro audítu: quia venit, et tabéscet omne cor, et dissolvéntur univérsæ manus, et infirmábitur omnis spíritus, et per cuncta génua fluent aquæ: ecce venit, et fiet, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	21	8	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens:	b
 Ezéchiel	Eze	26	21	9	Fili hóminis, prophéta, et dices: Hæc dicit Dóminus Deus: lóquere: Gládius, gládius exacútus est, et limátus:
 Ezéchiel	Eze	26	21	10	ut cædat víctimas, exacútus est: ut spléndeat, limátus est: qui moves sceptrum fílii mei, succidísti omne lignum.
 Ezéchiel	Eze	26	21	11	Et dedi eum ad levigándum, ut teneátur manu: iste exacútus est gládius, et iste limátus est, ut sit in manu interficiéntis.
 Ezéchiel	Eze	26	21	12	Clama et úlula, fili hóminis, quia hic factus est in pópulo meo, hic in cunctis dúcibus Ísraël qui fúgerant: gládio tráditi sunt cum pópulo meo: idcírco plaude super femur,
 Ezéchiel	Eze	26	21	13	quia probátus est: et hoc, cum sceptrum subvérterit, et non erit, dicit Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	21	14	Tu ergo, fili hóminis, prophéta, et pércute manu ad manum: et duplicétur gládius, ac triplicétur gládius interfectórum: hic est gládius occisiónis magnæ, qui obstupéscere eos facit
 Ezéchiel	Eze	26	21	15	et corde tabéscere, et multíplicat ruínas. In ómnibus portis eórum dedi conturbatiónem gládii acúti, et limáti ad fulgéndum, amícti ad cædem.
 Ezéchiel	Eze	26	21	16	Exacúere, vade ad déxteram sive ad sinístram, quocúmque faciéi tuæ est appetítus.
 Ezéchiel	Eze	26	21	17	Quin et ego plaudam manu ad manum, et implébo indignatiónem meam: ego Dóminus locútus sum.
 Ezéchiel	Eze	26	21	18	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens:	b
 Ezéchiel	Eze	26	21	19	Et tu, fili hóminis, pone tibi duas vias, ut véniat gládius regis Babylónis: de terra una egrediéntur ambæ: et manu cápiet conjectúram; in cápite viæ civitátis conjíciet.
 Ezéchiel	Eze	26	21	20	Viam pones ut véniat gládius ad Rabbath filiórum Ammon, et ad Judam in Jerúsalem munitíssimam.
 Ezéchiel	Eze	26	21	21	Stetit enim rex Babylónis in bívio, in cápite duárum viárum, divinatiónem quærens, commíscens sagíttas: interrogávit idóla, exta consúluit.
 Ezéchiel	Eze	26	21	22	Ad déxteram ejus facta est divinátio super Jerúsalem, ut ponat aríetes, ut apériat os in cæde, ut élevet vocem in ululátu, ut ponat aríetes contra portas, ut compórtet ággerem, ut ædíficet munitiónes.
 Ezéchiel	Eze	26	21	23	Erítque quasi cónsulens frustra oráculum in óculis eórum, et sabbatórum ótium ímitans: ipse autem recordábitur iniquitátis ad capiéndum.
 Ezéchiel	Eze	26	21	24	Idcírco hæc dicit Dóminus Deus: Pro eo quod recordáti estis iniquitátis vestræ, et revelástis prævaricatiónes vestras, et apparuérunt peccáta vestra in ómnibus cogitatiónibus vestris, pro eo, inquam, quod recordáti estis, manu capiémini.	b
 Ezéchiel	Eze	26	21	25	Tu autem, profáne, ímpie dux Ísraël, cujus venit dies in témpore iniquitátis præfiníta:
 Ezéchiel	Eze	26	21	26	hæc dicit Dóminus Deus: Aufer cídarim, tolle corónam: nonne hæc est quæ húmilem sublevávit, et sublímem humiliávit?
 Ezéchiel	Eze	26	21	27	Iniquitátem, iniquitátem, iniquitátem ponam eam: et hoc non factum est, donec veníret cujus est judícium, et tradam ei.
 Ezéchiel	Eze	26	21	28	Et tu, fili hóminis, prophéta, et dic: Hæc dicit Dóminus Deus ad fílios Ammon, et ad oppróbrium eórum: et dices: Mucro, mucro, evagináte ad occidéndum: limáte ut interfícias et fúlgeas:	b
 Ezéchiel	Eze	26	21	29	cum tibi videréntur vana, et divinaréntur mendácia, ut daréris super colla vulneratórum impiórum, quorum venit dies in témpore iniquitátis præfiníta.
 Ezéchiel	Eze	26	21	30	Revértere ad vagínam tuam, in loco in quo creátus es: in terra nativitátis tuæ judicábo te.
 Ezéchiel	Eze	26	21	31	Et effúndam super te indignatiónem meam; in igne furóris mei sufflábo in te: dabóque te in manus hóminum insipiéntium, et fabricántium intéritum.
 Ezéchiel	Eze	26	21	32	Igni eris cibus; sanguis tuus erit in médio terræ; oblivióni tradéris: quia ego Dóminus locútus sum.
 Ezéchiel	Eze	26	22	1	Et factum est verbum Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	22	2	Et tu, fili hóminis, nonne júdicas, nonne júdicas civitátem sánguinum?
 Ezéchiel	Eze	26	22	3	Et osténdes ei omnes abominatiónes suas, et dices: Hæc dicit Dóminus Deus: Cívitas effúndens sánguinem in médio sui, ut véniat tempus ejus: et quæ fecit idóla contra semetípsam, ut polluerétur.
 Ezéchiel	Eze	26	22	4	In sánguine tuo, qui a te effúsus est, deliquísti, et in idólis tuis, quæ fecísti, pollúta es: et appropinquáre fecísti dies tuos, et adduxísti tempus annórum tuórum: proptérea dedi te oppróbrium géntibus, et irrisiónem univérsis terris.
 Ezéchiel	Eze	26	22	5	Quæ juxta sunt, et quæ procul a te, triumphábunt de te, sórdida, nóbilis, grandis intéritu.
 Ezéchiel	Eze	26	22	6	Ecce príncipes Ísraël sínguli in bráchio suo fuérunt in te, ad effundéndum sánguinem.
 Ezéchiel	Eze	26	22	7	Patrem et matrem contuméliis affecérunt: in te ádvenam calumniáti sunt in médio tui: pupíllum et víduam contristavérunt apud te.
 Ezéchiel	Eze	26	22	8	Sanctuária mea sprevísti, et sábbata mea polluísti.
 Ezéchiel	Eze	26	22	9	Viri detractóres fuérunt in te ad effundéndum sánguinem, et super montes comedérunt in te: scelus operáti sunt in médio tui.
 Ezéchiel	Eze	26	22	10	Verecundióra patris discooperuérunt in te; immundítiam menstruátæ humiliavérunt in te:
 Ezéchiel	Eze	26	22	11	et unusquísque in uxórem próximi sui operátus est abominatiónem, et socer nurum suam pólluit nefárie: frater sorórem suam, fíliam patris sui, oppréssit in te.
 Ezéchiel	Eze	26	22	12	Múnera accepérunt apud te ad effundéndum sánguinem: usúram et superabundántiam accepísti, et aváre próximos tuos calumniabáris: meíque oblíta es, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	22	13	Ecce complósi manus meas super avarítiam tuam quam fecísti, et super sánguinem qui effúsus est in médio tui.
 Ezéchiel	Eze	26	22	14	Numquid sustinébit cor tuum, aut prævalébunt manus tuæ, in diébus quos ego fáciam tibi? Ego Dóminus locútus sum, et fáciam.
 Ezéchiel	Eze	26	22	15	Et dispérgam te in natiónes, et ventilábo te in terras, et defícere fáciam immundítiam tuam a te.
 Ezéchiel	Eze	26	22	16	Et possidébo te in conspéctu géntium: et scies quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	22	17	Et factum est verbum Dómini ad me, dicens:	b
 Ezéchiel	Eze	26	22	18	Fili hóminis, versa est mihi domus Ísraël in scóriam: omnes isti æs, et stannum, et ferrum, et plumbum in médio fornácis: scória argénti facti sunt.
 Ezéchiel	Eze	26	22	19	Proptérea hæc dicit Dóminus Deus: Eo quod versi estis omnes in scóriam, proptérea ecce ego congregábo vos in médio Jerúsalem,
 Ezéchiel	Eze	26	22	20	congregatióne argénti, et æris, et stanni, et ferri, et plumbi, in médio fornácis, ut succéndam in ea ignem ad conflándum. Sic congregábo in furóre meo, et in ira mea: et requiéscam, et conflábo vos.
 Ezéchiel	Eze	26	22	21	Et congregábo vos, et succéndam vos in igne furóris mei, et conflabímini in médio ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	22	22	Ut conflátur argéntum in médio fornácis, sic éritis in médio ejus: et sciétis quia ego Dóminus cum effúderim indignatiónem meam super vos.
 Ezéchiel	Eze	26	22	23	Et factum est verbum Dómini ad me, dicens:	b
 Ezéchiel	Eze	26	22	24	Fili hóminis, dic ei: Tu es terra immúnda, et non complúta in die furóris.
 Ezéchiel	Eze	26	22	25	Conjurátio prophetárum in médio ejus: sicut leo rúgiens, rapiénsque prædam, ánimas devoravérunt: opes et prétium accepérunt: víduas ejus multiplicavérunt in médio illíus.
 Ezéchiel	Eze	26	22	26	Sacerdótes ejus contempsérunt legem meam, et polluérunt sanctuária mea: inter sanctum et profánum non habuérunt distántiam, et inter pollútum et mundum non intellexérunt: et a sábbatis meis avertérunt óculos suos, et coinquinábar in médio eórum.
 Ezéchiel	Eze	26	22	27	Príncipes ejus in médio illíus quasi lupi rapiéntes prædam ad effundéndum sánguinem, et ad perdéndas ánimas, et aváre ad sectánda lucra.
 Ezéchiel	Eze	26	22	28	Prophétæ autem ejus liniébant eos absque temperaménto, vidéntes vana, et divinántes eis mendácium, dicéntes: Hæc dicit Dóminus Deus: cum Dóminus non sit locútus.
 Ezéchiel	Eze	26	22	29	Pópuli terræ calumniabántur calúmniam, et rapiébant violénter: egénum et páuperem affligébant, et ádvenam opprimébant calúmnia absque judício.
 Ezéchiel	Eze	26	22	30	Et quæsívi de eis virum qui interpóneret sepem, et staret oppósitus contra me pro terra, ne dissipárem eam: et non invéni.
 Ezéchiel	Eze	26	22	31	Et effúdi super eos indignatiónem meam; in igne iræ meæ consúmpsi eos: viam eórum in caput eórum réddidi, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	23	1	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	23	2	Fili hóminis, duæ mulíeres fíliæ matris uníus fuérunt:
 Ezéchiel	Eze	26	23	3	et fornicátæ sunt in Ægýpto, in adolescéntia sua fornicátæ sunt: ibi subácta sunt úbera eárum, et fractæ sunt mammæ pubertátis eárum.
 Ezéchiel	Eze	26	23	4	Nómina autem eárum, Oólla major, et Oóliba soror ejus minor: et hábui eas, et peperérunt fílios et fílias. Porro eárum nómina, Samaría Oólla, et Jerúsalem Oóliba.
 Ezéchiel	Eze	26	23	5	Fornicáta est ígitur super me Oólla, et insanívit in amatóres suos, in Assýrios propinquántes,	b
 Ezéchiel	Eze	26	23	6	vestítos hyacíntho, príncipes et magistrátus, júvenes cupídinis, univérsos équites, ascensóres equórum.
 Ezéchiel	Eze	26	23	7	Et dedit fornicatiónes suas super eos eléctos, fílios Assyriórum univérsos: et in ómnibus in quos insanívit, in immundítiis eórum pollúta est.
 Ezéchiel	Eze	26	23	8	Ínsuper et fornicatiónes suas, quas habúerat in Ægýpto, non relíquit: nam et illi dormiérunt cum ea in adolescéntia ejus, et illi confregérunt úbera pubertátis ejus, et effudérunt fornicatiónem suam super eam.
 Ezéchiel	Eze	26	23	9	Proptérea trádidi eam in manus amatórum suórum, in manus filiórum Assur, super quorum insanívit libídine.
 Ezéchiel	Eze	26	23	10	Ipsi discooperuérunt ignomíniam ejus, fílios et fílias ejus tulérunt, et ipsam occidérunt gládio: et factæ sunt famósæ mulíeres, et judícia perpetravérunt in ea.
 Ezéchiel	Eze	26	23	11	Quod cum vidísset soror ejus Oóliba, plus quam illa insanívit libídine, et fornicatiónem suam super fornicatiónem soróris suæ:	b
 Ezéchiel	Eze	26	23	12	ad fílios Assyriórum prǽbuit impudénter, dúcibus et magistrátibus ad se veniéntibus, indútis veste vária, equítibus qui vectabántur equis, et adolescéntibus forma cunctis egrégia.
 Ezéchiel	Eze	26	23	13	Et vidi quod pollúta esset via una ambárum.
 Ezéchiel	Eze	26	23	14	Et auxit fornicatiónes suas: cumque vidísset viros depíctos in paríete, imágines Chaldæórum expréssas colóribus,
 Ezéchiel	Eze	26	23	15	et accínctos bálteis renes, et tiáras tinctas in capítibus eórum, formam ducum ómnium, similitúdinem filiórum Babylónis, terrǽque Chaldæórum, in qua orti sunt,
 Ezéchiel	Eze	26	23	16	insanívit super eos concupiscéntia oculórum suórum, et misit núntios ad eos in Chaldǽam.
 Ezéchiel	Eze	26	23	17	Cumque veníssent ad eam fílii Babylónis ad cubíle mammárum, polluérunt eam stupris suis: et pollúta est ab eis, et saturáta est ánima ejus ab illis.
 Ezéchiel	Eze	26	23	18	Denudávit quoque fornicatiónes suas, et discoopéruit ignomíniam suam: et recéssit ánima mea ab ea, sicut recésserat ánima mea a soróre ejus:
 Ezéchiel	Eze	26	23	19	multiplicávit enim fornicatiónes suas, recórdans dies adolescéntiæ suæ, quibus fornicáta est in terra Ægýpti.
 Ezéchiel	Eze	26	23	20	Et insanívit libídine super concúbitum eórum, quorum carnes sunt ut carnes asinórum, et sicut fluxus equórum fluxus eórum.
 Ezéchiel	Eze	26	23	21	Et visitásti scelus adolescéntiæ tuæ, quando subácta sunt in Ægýpto úbera tua, et confráctæ sunt mammæ pubertátis tuæ.	b
 Ezéchiel	Eze	26	23	22	Proptérea, Oóliba, hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego suscitábo omnes amatóres tuos contra te, de quibus satiáta est ánima tua, et congregábo eos advérsum te in circúitu:
 Ezéchiel	Eze	26	23	23	fílios Babylónis, et univérsos Chaldǽos, nóbiles, tyrannósque, et príncipes, omnes fílios Assyriórum, júvenes forma egrégia, duces et magistrátus univérsos, príncipes príncipum, et nominátos ascensóres equórum:
 Ezéchiel	Eze	26	23	24	et vénient super te instrúcti curru et rota, multitúdo populórum: loríca, et clýpeo, et gálea armabúntur contra te úndique: et dabo coram eis judícium, et judicábunt te judíciis suis.
 Ezéchiel	Eze	26	23	25	Et ponam zelum meum in te, quem exércent tecum in furóre: nasum tuum et aures tuas præcídent, et quæ remánserint, gládio cóncident. Ipsi fílios tuos et fílias tuas cápient, et novíssimum tuum devorábitur igni:
 Ezéchiel	Eze	26	23	26	et denudábunt te vestiméntis tuis, et tollent vasa glóriæ tuæ.
 Ezéchiel	Eze	26	23	27	Et requiéscere fáciam scelus tuum de te, et fornicatiónem tuam de terra Ægýpti: nec levábis óculos tuos ad eos, et Ægýpti non recordáberis ámplius.
 Ezéchiel	Eze	26	23	28	Quia hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego tradam te in manus eórum quos odísti, in manus de quibus satiáta est ánima tua.	b
 Ezéchiel	Eze	26	23	29	Et agent tecum in ódio, et tollent omnes labóres tuos, et dimíttent te nudam et ignomínia plenam: et revelábitur ignomínia fornicatiónum tuárum, scelus tuum, et fornicatiónes tuæ.
 Ezéchiel	Eze	26	23	30	Fecérunt hæc tibi, quia fornicáta es post gentes inter quas pollúta es in idólis eárum.
 Ezéchiel	Eze	26	23	31	In via soróris tuæ ambulásti, et dabo cálicem ejus in manu tua.
 Ezéchiel	Eze	26	23	32	Hæc dicit Dóminus Deus: Cálicem soróris tuæ bibes profúndum et latum: eris in derísum et in subsannatiónem quæ est capacíssima.
 Ezéchiel	Eze	26	23	33	Ebrietáte et dolóre repléberis: cálice mœróris et tristítiæ, cálice soróris tuæ Samaríæ.
 Ezéchiel	Eze	26	23	34	Et bibes illum, et epotábis usque ad fæces: et fragménta ejus devorábis, et úbera tua lacerábis, quia ego locútus sum, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	23	35	Proptérea hæc dicit Dóminus Deus: Quia oblíta es mei, et projecísti me post corpus tuum, tu quoque porta scelus tuum et fornicatiónes tuas.
 Ezéchiel	Eze	26	23	36	Et ait Dóminus ad me, dicens: Fili hóminis, numquid júdicas Oóllam et Oólibam, et annúntias eis scélera eárum?	b
 Ezéchiel	Eze	26	23	37	Quia adulterátæ sunt, et sanguis in mánibus eárum, et cum idólis suis fornicátæ sunt: ínsuper et fílios suos quos genuérunt mihi, obtulérunt eis ad devorándum.
 Ezéchiel	Eze	26	23	38	Sed et hoc fecérunt mihi: polluérunt sanctuárium meum in die illa, et sábbata mea profanavérunt.
 Ezéchiel	Eze	26	23	39	Cumque immolárent fílios suos idólis suis, et ingrederéntur sanctuárium meum in die illa ut pollúerent illud, étiam hæc fecérunt in médio domus meæ.
 Ezéchiel	Eze	26	23	40a	Misérunt ad viros veniéntes de longe, ad quos núntium míserant.
 Ezéchiel	Eze	26	23	40b	Ítaque ecce venérunt quibus te lavísti, et circumlinísti stíbio óculos tuos, et ornáta es mundo mulíebri.
 Ezéchiel	Eze	26	23	41	Sedísti in lecto pulchérrimo, et mensa ornáta est ante te: thymiáma meum et unguéntum meum posuísti super eam.
 Ezéchiel	Eze	26	23	42	Et vox multitúdinis exsultántis erat in ea: et in viris, qui de multitúdine hóminum adducebántur, et veniébant de desérto, posuérunt armíllas in mánibus eórum, et corónas speciósas in capítibus eórum.
 Ezéchiel	Eze	26	23	43	Et dixi ei, quæ attríta est in adultériis: Nunc fornicábitur in fornicatióne sua étiam hæc.
 Ezéchiel	Eze	26	23	44	Et ingréssi sunt ad eam quasi ad mulíerem meretrícem: sic ingrediebántur ad Oóllam et Oólibam, mulíeres nefárias.
 Ezéchiel	Eze	26	23	45	Viri ergo justi sunt: hi judicábunt eas judício adulterárum, et judício effundéntium sánguinem: quia adúlteræ sunt, et sanguis in mánibus eárum.
 Ezéchiel	Eze	26	23	46	Hæc enim dicit Dóminus Deus: Adduc ad eas multitúdinem, et trade eas in tumúltum et in rapínam.
 Ezéchiel	Eze	26	23	47	Et lapidéntur lapídibus populórum, et confodiántur gládiis eórum: fílios et fílias eárum interfícient, et domos eárum igne succéndent.
 Ezéchiel	Eze	26	23	48	Et áuferam scelus de terra, et discent omnes mulíeres ne fáciant secúndum scelus eárum.
 Ezéchiel	Eze	26	23	49	Et dabunt scelus vestrum super vos, et peccáta idolórum vestrórum portábitis: et sciétis quia ego Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	24	1	Et factum est verbum Dómini ad me in anno nono, in mense décimo, décima die mensis, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	24	2	Fili hóminis, scribe tibi nomen diéi hujus, in qua confirmátus est rex Babylónis advérsum Jerúsalem hódie.
 Ezéchiel	Eze	26	24	3	Et dices per provérbium ad domum irritatrícem parábolam, et loquéris ad eos: Hæc dicit Dóminus Deus: Pone ollam; pone, inquam, et mitte in eam aquam.
 Ezéchiel	Eze	26	24	4	Cóngere frusta ejus in eam, omnem partem bonam, femur et armum, elécta et óssibus plena.
 Ezéchiel	Eze	26	24	5	Pinguíssimum pecus assúme, compóne quoque strues óssium sub ea: efférbuit cóctio ejus, et discócta sunt ossa illíus in médio ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	24	6	Proptérea hæc dicit Dóminus Deus: Væ civitáti sánguinum, ollæ cujus rubígo in ea est, et rubígo ejus non exívit de ea! per partes et per partes suas éjice eam: non cécidit super eam sors.
 Ezéchiel	Eze	26	24	7	Sanguis enim ejus in médio ejus est; super limpidíssimam petram effúdit illum: non effúdit illum super terram, ut possit operíri púlvere.
 Ezéchiel	Eze	26	24	8	Ut superindúcerem indignatiónem meam, et vindícta ulcíscerer, dedi sánguinem ejus super petram limpidíssimam, ne operirétur.
 Ezéchiel	Eze	26	24	9	Proptérea hæc dicit Dóminus Deus: Væ civitáti sánguinum, cujus ego grandem fáciam pyram!	b
 Ezéchiel	Eze	26	24	10	Cóngere ossa, quæ igne succéndam: consuméntur carnes, et coquétur univérsa composítio, et ossa tabéscent.
 Ezéchiel	Eze	26	24	11	Pone quoque eam super prunas vácuam, ut incaléscat, et liquefíat æs ejus, et conflétur in médio ejus inquinaméntum ejus, et consumátur rubígo ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	24	12	Multo labóre sudátum est, et non exívit de ea nímia rubígo ejus, neque per ignem.
 Ezéchiel	Eze	26	24	13	Immundítia tua execrábilis, quia mundáre te vólui, et non es mundáta a sórdibus tuis: sed nec mundáberis prius, donec quiéscere fáciam indignatiónem meam in te.
 Ezéchiel	Eze	26	24	14	Ego Dóminus locútus sum: véniet, et fáciam: non tránseam, nec parcam, nec placábor: juxta vias tuas, et juxta adinventiónes tuas judicábo te, dicit Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	24	15	Et factum est verbum Dómini ad me, dicens:	b
 Ezéchiel	Eze	26	24	16	Fili hóminis, ecce ego tollo a te desiderábile oculórum tuórum in plaga: et non planges, neque plorábis, neque fluent lácrimæ tuæ.
 Ezéchiel	Eze	26	24	17	Ingemísce tacens: mortuórum luctum non fácies: coróna tua circumligáta sit tibi, et calceaménta tua erunt in pédibus tuis: nec amíctu ora velábis, nec cibos lugéntium cómedes.
 Ezéchiel	Eze	26	24	18	Locútus sum ergo ad pópulum mane, et mórtua est uxor mea véspere: fecíque mane sicut præcéperat mihi.
 Ezéchiel	Eze	26	24	19	Et dixit ad me pópulus: Quare non índicas nobis quid ista signíficent quæ tu facis?
 Ezéchiel	Eze	26	24	20	Et dixi ad eos: Sermo Dómini factus est ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	24	21	Lóquere dómui Ísraël: Hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego pólluam sanctuárium meum, supérbiam impérii vestri, et desiderábile oculórum vestrórum, et super quo pavet ánima vestra: fílii vestri et fíliæ vestræ quas reliquístis, gládio cadent.
 Ezéchiel	Eze	26	24	22	Et faciétis sicut feci: ora amíctu non velábitis, et cibos lugéntium non comedétis:
 Ezéchiel	Eze	26	24	23	corónas habébitis in capítibus vestris, et calceaménta in pédibus: non plangétis, neque flébitis, sed tabescétis in iniquitátibus vestris, et unusquísque gemet ad fratrem suum.
 Ezéchiel	Eze	26	24	24	Erítque Ezéchiel vobis in porténtum: juxta ómnia quæ fecit, faciétis cum vénerit istud: et sciétis quia ego Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	24	25	Et tu, fili hóminis, ecce in die qua tollam ab eis fortitúdinem eórum, et gáudium dignitátis, et desidérium oculórum eórum, super quo requiéscunt ánimæ eórum, fílios et fílias eórum:	b
 Ezéchiel	Eze	26	24	26	in die illa, cum vénerit fúgiens ad te ut annúntiet tibi:
 Ezéchiel	Eze	26	24	27	in die, inquam illa, aperiétur os tuum cum eo qui fugit, et loquéris, et non silébis ultra: erísque eis in porténtum, et sciétis quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	25	1	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	25	2	Fili hóminis, pone fáciem tuam contra fílios Ammon, et prophetábis de eis.
 Ezéchiel	Eze	26	25	3	Et dices fíliis Ammon: Audíte verbum Dómini Dei. Hæc dicit Dóminus Deus: Pro eo quod dixísti: Euge, euge, super sanctuárium meum, quia pollútum est; et super terram Ísraël, quóniam desoláta est; et super domum Juda, quóniam ducti sunt in captivitátem:
 Ezéchiel	Eze	26	25	4	idcírco ego tradam te fíliis orientálibus in hæreditátem: et collocábunt caulas suas in te, et ponent in te tentória sua: ipsi cómedent fruges tuas, et ipsi bibent lac tuum.
 Ezéchiel	Eze	26	25	5	Dabóque Rabbath in habitáculum camelórum, et fílios Ammon in cubíle pécorum: et sciétis quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	25	6	Quia hæc dicit Dóminus Deus: Pro eo quod plausísti manu et percussísti pede, et gavísa es ex toto afféctu super terram Ísraël,
 Ezéchiel	Eze	26	25	7	idcírco ecce ego exténdam manum meam super te, et tradam te in direptiónem géntium, et interfíciam te de pópulis, et perdam de terris, et cónteram: et scies quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	25	8	Hæc dicit Dóminus Deus: Pro eo quod dixérunt Moab et Seir: Ecce sicut omnes gentes, domus Juda:	b
 Ezéchiel	Eze	26	25	9	idcírco ecce ego apériam húmerum Moab de civitátibus, de civitátibus, inquam, ejus, et de fínibus ejus, ínclytas terræ Bethiésimoth, et Beélmeon, et Cariáthaim,
 Ezéchiel	Eze	26	25	10	fíliis oriéntis cum fíliis Ammon, et dabo eam in hæreditátem, ut non sit ultra memória filiórum Ammon in géntibus.
 Ezéchiel	Eze	26	25	11	Et in Moab fáciam judícia, et scient quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	25	12	Hæc dicit Dóminus Deus: Pro eo quod fecit Idumǽa ultiónem ut se vindicáret de fíliis Juda, peccavítque delínquens, et vindíctam expetívit de eis:	b
 Ezéchiel	Eze	26	25	13	idcírco hæc dicit Dóminus Deus: Exténdam manum meam super Idumǽam, et áuferam de ea hóminem et juméntum, et fáciam eam desértam ab austro: et qui sunt in Dedan, gládio cadent.
 Ezéchiel	Eze	26	25	14	Et dabo ultiónem meam super Idumǽam per manum pópuli mei Ísraël: et fácient in Edom juxta iram meam et furórem meum, et scient vindíctam meam, dicit Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	25	15	Hæc dicit Dóminus Deus: Pro eo quod fecérunt Palæstíni vindíctam, et ulti se sunt toto ánimo, interficiéntes, et impléntes inimicítias véteres,	b
 Ezéchiel	Eze	26	25	16	proptérea hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego exténdam manum meam super Palæstínos, et interfíciam interfectóres, et perdam relíquias marítimæ regiónis,
 Ezéchiel	Eze	26	25	17	faciámque in eis ultiónes magnas, árguens in furóre: et scient quia ego Dóminus, cum dédero vindíctam meam super eos.
 Ezéchiel	Eze	26	26	1	Et factum est in undécimo anno, prima mensis: factus est sermo Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	26	2	Fili hóminis, pro eo quod dixit Tyrus de Jerúsalem: Euge, confráctæ sunt portæ populórum, convérsa est ad me: implébor; desérta est:
 Ezéchiel	Eze	26	26	3	proptérea hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego super te, Tyre, et ascéndere fáciam ad te gentes multas, sicut ascéndit mare flúctuans.
 Ezéchiel	Eze	26	26	4	Et dissipábunt muros Tyri, et déstruent turres ejus: et radam púlverem ejus de ea, et dabo eam in limpidíssimam petram.
 Ezéchiel	Eze	26	26	5	Siccátio sagenárum erit in médio maris, quia ego locútus sum, ait Dóminus Deus: et erit in direptiónem géntibus.
 Ezéchiel	Eze	26	26	6	Fíliæ quoque ejus quæ sunt in agro, gládio interficiéntur: et scient quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	26	7	Quia hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego addúcam ad Tyrum Nabuchodónosor regem Babylónis ab aquilóne, regem regum, cum equis, et cúrribus, et equítibus, et cœtu, populóque magno.	b
 Ezéchiel	Eze	26	26	8	Fílias tuas quæ sunt in agro, gládio interfíciet, et circúmdabit te munitiónibus, et comportábit ággerem in gyro, et elevábit contra te clýpeum:
 Ezéchiel	Eze	26	26	9	et víneas et aríetes temperábit in muros tuos, et turres tuas déstruet in armatúra sua.
 Ezéchiel	Eze	26	26	10	Inundatióne equórum ejus opériet te pulvis eórum: a sónitu équitum, et rotárum, et cúrruum, movebúntur muri tui, cum ingréssus fúerit portas tuas quasi per intróitum urbis dissipátæ.
 Ezéchiel	Eze	26	26	11	Úngulis equórum suórum conculcábit omnes platéas tuas: pópulum tuum gládio cædet, et státuæ tuæ nóbiles in terram córruent.
 Ezéchiel	Eze	26	26	12	Vastábunt opes tuas, dirípient negotiatiónes tuas, et déstruent muros tuos, et domos tuas præcláras subvértent: et lápides tuos, et ligna tua, et púlverem tuum in médio aquárum ponent.
 Ezéchiel	Eze	26	26	13	Et quiéscere fáciam multitúdinem canticórum tuórum: et sónitus citharárum tuárum non audiétur ámplius.
 Ezéchiel	Eze	26	26	14	Et dabo te in limpidíssimam petram, siccátio sagenárum eris, nec ædificáberis ultra, quia ego locútus sum, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	26	15	Hæc dicit Dóminus Deus Tyro: Numquid non a sónitu ruínæ tuæ, et gémitu interfectórum tuórum, cum occísi fúerint in médio tui, commovebúntur ínsulæ?	b
 Ezéchiel	Eze	26	26	16	Et descéndent de sédibus suis omnes príncipes maris, et áuferent exúvias suas, et vestiménta sua vária abjícient, et induéntur stupóre: in terra sedébunt, et attóniti super repentíno casu tuo admirabúntur:
 Ezéchiel	Eze	26	26	17	et assuméntes super te laméntum, dicent tibi: Quómodo perísti, quæ hábitas in mari, urbs ínclyta, quæ fuísti fortis in mari cum habitatóribus tuis, quos formidábant univérsi?
 Ezéchiel	Eze	26	26	18	Nunc stupébunt naves in die pavóris tui, et turbabúntur ínsulæ in mari, eo quod nullus egrediátur ex te.
 Ezéchiel	Eze	26	26	19	Quia hæc dicit Dóminus Deus: Cum dédero te urbem desolátam, sicut civitátes quæ non habitántur; et addúxero super te abýssum, et operúerint te aquæ multæ;	b
 Ezéchiel	Eze	26	26	20	et detráxero te cum his qui descéndunt in lacum ad pópulum sempitérnum; et collocávero te in terra novíssima sicut solitúdines véteres, cum his qui deducúntur in lacum, ut non habitéris; porro cum dédero glóriam in terra vivéntium:
 Ezéchiel	Eze	26	26	21	in níhilum rédigam te, et non eris: et requisíta non inveniéris ultra in sempitérnum, dicit Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	27	1	Et factum est verbum Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	27	2	Tu ergo, fili hóminis, assúme super Tyrum laméntum:
 Ezéchiel	Eze	26	27	3	et dices Tyro, quæ hábitat in intróitu maris, negotiatióni populórum ad ínsulas multas: Hæc dicit Dóminus Deus: O Tyre, tu dixísti: Perfécti decóris ego sum,
 Ezéchiel	Eze	26	27	4	et in corde maris sita. Finítimi tui qui te ædificavérunt, implevérunt decórem tuum:
 Ezéchiel	Eze	26	27	5	abiétibus de Sanir exstruxérunt te cum ómnibus tabulátis maris: cedrum de Líbano tulérunt ut fácerent tibi malum.
 Ezéchiel	Eze	26	27	6	Quercus de Basan dolavérunt in remos tuos, et transtra tua fecérunt tibi ex ebóre índico, et prætoríola de ínsulis Itáliæ.
 Ezéchiel	Eze	26	27	7	Byssus vária de Ægýpto texta est tibi in velum ut ponerétur in malo: hyacínthus et púrpura de ínsulis Elísa facta sunt operiméntum tuum.
 Ezéchiel	Eze	26	27	8	Habitatóres Sidónis et Arádii fuérunt rémiges tui: sapiéntes tui, Tyre, facti sunt gubernatóres tui.	b
 Ezéchiel	Eze	26	27	9	Senes Gíblii et prudéntes ejus habuérunt nautas ad ministérium váriæ supelléctilis tuæ: omnes naves maris, et nautæ eárum, fuérunt in pópulo negotiatiónis tuæ.
 Ezéchiel	Eze	26	27	10	Persæ, et Lýdii, et Líbyes erant in exércitu tuo viri bellatóres tui: clýpeum et gáleam suspendérunt in te pro ornátu tuo.
 Ezéchiel	Eze	26	27	11	Fílii Arádii cum exércitu tuo erant super muros tuos in circúitu: sed et Pigmǽi qui erant in túrribus tuis, pháretras suas suspendérunt in muris tuis per gyrum: ipsi complevérunt pulchritúdinem tuam.
 Ezéchiel	Eze	26	27	12	Carthaginénses negotiatóres tui, a multitúdine cunctárum divitiárum, argénto, ferro, stanno, plumbóque replevérunt núndinas tuas.	b
 Ezéchiel	Eze	26	27	13	Grǽcia, Thubal, et Mosoch, ipsi institóres tui: mancípia, et vasa ǽrea advexérunt pópulo tuo.
 Ezéchiel	Eze	26	27	14	De domo Thogórma, equos, et équites, et mulos adduxérunt ad forum tuum.
 Ezéchiel	Eze	26	27	15	Fílii Dedan negotiatóres tui; ínsulæ multæ, negotiátio manus tuæ: dentes ebúrneos et hebéninos commutavérunt in prétio tuo.
 Ezéchiel	Eze	26	27	16	Syrus negotiátor tuus propter multitúdinem óperum tuórum: gemmam, et púrpuram, et scutuláta, et byssum, et séricum, et chodchod proposuérunt in mercátu tuo.
 Ezéchiel	Eze	26	27	17	Juda et terra Ísraël, ipsi institóres tui in fruménto primo: bálsamum, et mel, et óleum, et resínam proposuérunt in núndinis tuis.
 Ezéchiel	Eze	26	27	18	Damascénus negotiátor tuus in multitúdine óperum tuórum, in multitúdine diversárum opum, in vino pingui, in lanis colóris óptimi.
 Ezéchiel	Eze	26	27	19	Dan, et Grǽcia, et Mosel, in núndinis tuis proposuérunt ferrum fabrefáctum: stacte et cálamus in negotiatióne tua.
 Ezéchiel	Eze	26	27	20	Dedan institóres tui in tapétibus ad sedéndum.
 Ezéchiel	Eze	26	27	21	Arábia et univérsi príncipes Cedar, ipsi negotiatóres manus tuæ: cum agnis, et ariétibus, et hædis, venérunt ad te negotiatóres tui.
 Ezéchiel	Eze	26	27	22	Venditóres Saba et Réema, ipsi negotiatóres tui: cum univérsis primis aromátibus, et lápide pretióso, et auro, quod proposuérunt in mercátu tuo.
 Ezéchiel	Eze	26	27	23	Haran, et Chene, et Eden, negotiatóres tui; Saba, Assur, et Chelmad venditóres tui.
 Ezéchiel	Eze	26	27	24	Ipsi negotiatóres tui multifáriam, involúcris hyacínthi, et polymitórum, gazarúmque pretiosárum, quæ obvolútæ et astríctæ erant fúnibus: cedros quoque habébant in negotiatiónibus tuis.
 Ezéchiel	Eze	26	27	25	Naves maris, príncipes tui in negotiatióne tua: et repléta es, et glorificáta nimis in corde maris.	b
 Ezéchiel	Eze	26	27	26	In aquis multis adduxérunt te rémiges tui: ventus auster contrívit te in corde maris.
 Ezéchiel	Eze	26	27	27	Divítiæ tuæ, et thesáuri tui, et múltiplex instruméntum tuum: nautæ tui et gubernatóres tui, qui tenébant supelléctilem tuam, et pópulo tuo prǽerant: viri quoque bellatóres tui, qui erant in te, cum univérsa multitúdine tua quæ est in médio tui, cadent in corde maris in die ruínæ tuæ:
 Ezéchiel	Eze	26	27	28	a sónitu clamóris gubernatórum tuórum conturbabúntur classes.
 Ezéchiel	Eze	26	27	29	Et descéndent de návibus suis omnes qui tenébant remum: nautæ et univérsi gubernatóres maris in terra stabunt.
 Ezéchiel	Eze	26	27	30	Et ejulábunt super te voce magna: et clamábunt amáre, et superjácient púlverem capítibus suis, et cínere conspergéntur.
 Ezéchiel	Eze	26	27	31	Et radent super te calvítium, et accingéntur cilíciis: et plorábunt te in amaritúdine ánimæ, plorátu amaríssimo.
 Ezéchiel	Eze	26	27	32	Et assúment super te carmen lúgubre, et plangent te: Quæ est ut Tyrus, quæ obmútuit in médio maris?
 Ezéchiel	Eze	26	27	33	Quæ in éxitu negotiatiónum tuárum de mari implésti pópulos multos: in multitúdine divitiárum tuárum, et populórum tuórum, ditásti reges terræ.
 Ezéchiel	Eze	26	27	34	Nunc contríta es a mari: in profúndis aquárum opes tuæ, et omnis multitúdo tua quæ erat in médio tui, cecidérunt.
 Ezéchiel	Eze	26	27	35	Univérsi habitatóres insulárum obstupuérunt super te, et reges eárum omnes tempestáte percúlsi mutavérunt vultus.
 Ezéchiel	Eze	26	27	36	Negotiatóres populórum sibilavérunt super te: ad níhilum dedúcta es, et non eris usque in perpétuum.
 Ezéchiel	Eze	26	28	1	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	28	2	Fili hóminis, dic príncipi Tyri: Hæc dicit Dóminus Deus: Eo quod elevátum est cor tuum, et dixísti: Deus ego sum, et in cáthedra Dei sedi in corde maris, cum sis homo, et non deus: et dedísti cor tuum quasi cor Dei:
 Ezéchiel	Eze	26	28	3	ecce sapiéntior es tu Daniéle: omne secrétum non est abscónditum a te:
 Ezéchiel	Eze	26	28	4	in sapiéntia et prudéntia tua fecísti tibi fortitúdinem, et acquisísti aurum et argéntum in thesáuris tuis:
 Ezéchiel	Eze	26	28	5	in multitúdine sapiéntiæ tuæ, et in negotiatióne tua multiplicásti tibi fortitúdinem, et elevátum est cor tuum in róbore tuo:
 Ezéchiel	Eze	26	28	6	proptérea hæc dicit Dóminus Deus: Eo quod elevátum est cor tuum quasi cor dei,
 Ezéchiel	Eze	26	28	7	idcírco ecce ego addúcam super te aliénos, robustíssimos géntium: et nudábunt gládios suos super pulchritúdinem sapiéntiæ tuæ, et pólluent decórem tuum.
 Ezéchiel	Eze	26	28	8	Interfícient, et détrahent te: et moriéris in intéritu occisórum in corde maris.
 Ezéchiel	Eze	26	28	9	Numquid dicens loquéris: Deus ego sum, coram interficiéntibus te, cum sis homo, et non deus, in manu occidéntium te?
 Ezéchiel	Eze	26	28	10	Morte incircumcisórum moriéris in manu alienórum, quia ego locútus sum, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	28	11	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens: Fili hóminis, leva planctum super regem Tyri,	b
 Ezéchiel	Eze	26	28	12	et dices ei: Hæc dicit Dóminus Deus: Tu signáculum similitúdinis, plenus sapiéntia, et perféctus decóre.
 Ezéchiel	Eze	26	28	13	In delíciis paradísi Dei fuísti: omnis lapis pretiósus operiméntum tuum, sárdius, topázius, et jaspis, chrysólithus, et onyx, et berýllus, sapphírus, et carbúnculus, et smarágdus: aurum, opus decóris tui: et forámina tua, in die qua cónditus es, præparáta sunt.
 Ezéchiel	Eze	26	28	14	Tu cherub exténtus, et prótegens, et pósui te in monte sancto Dei: in médio lápidum ignitórum ambulásti,
 Ezéchiel	Eze	26	28	15	perféctus in viis tuis a die conditiónis tuæ, donec invénta est iníquitas in te.
 Ezéchiel	Eze	26	28	16	In multitúdine negotiatiónis tuæ repléta sunt interióra tua iniquitáte, et peccásti: et ejéci te de monte Dei, et pérdidi te, o cherub prótegens, de médio lápidum ignitórum.
 Ezéchiel	Eze	26	28	17	Et elevátum est cor tuum in decóre tuo; perdidísti sapiéntiam tuam in decóre tuo: in terram projéci te; ante fáciem regum dedi te ut cérnerent te.
 Ezéchiel	Eze	26	28	18	In multitúdine iniquitátum tuárum, et iniquitáte negotiatiónis tuæ, polluísti sanctificatiónem tuam: prodúcam ergo ignem de médio tui, qui cómedat te, et dabo te in cínerem super terram, in conspéctu ómnium vidéntium te.
 Ezéchiel	Eze	26	28	19	Omnes qui víderint te in géntibus, obstupéscent super te: níhili factus es, et non eris in perpétuum.
 Ezéchiel	Eze	26	28	20	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens:	b
 Ezéchiel	Eze	26	28	21	Fili hóminis, pone fáciem tuam contra Sidónem, et prophetábis de ea:
 Ezéchiel	Eze	26	28	22	et dices: Hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego ad te, Sidon, et glorificábor in médio tui: et scient quia ego Dóminus, cum fécero in ea judícia, et sanctificátus fúero in ea.
 Ezéchiel	Eze	26	28	23	Et immíttam ei pestiléntiam, et sánguinem in platéis ejus: et córruent interfécti in médio ejus gládio per circúitum, et scient quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	28	24	Et non erit ultra dómui Ísraël offendículum amaritúdinis, et spina dolórem ínferens úndique per circúitum eórum qui adversántur eis: et scient quia ego Dóminus Deus.	b
 Ezéchiel	Eze	26	28	25	Hæc dicit Dóminus Deus: Quando congregávero domum Ísraël de pópulis in quibus dispérsi sunt, sanctificábor in eis coram géntibus: et habitábunt in terra sua, quam dedi servo meo Jacob:
 Ezéchiel	Eze	26	28	26	et habitábunt in ea secúri, et ædificábunt domos, et plantábunt víneas, et habitábunt confidénter, cum fécero judícia in ómnibus qui adversántur eis per circúitum: et scient quia ego Dóminus Deus eórum.
 Ezéchiel	Eze	26	29	1	In anno décimo, décimo mense, undécima die mensis, factum est verbum Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	29	2	Fili hóminis, pone fáciem tuam contra Pharaónem regem Ægýpti, et prophetábis de eo, et de Ægýpto univérsa.
 Ezéchiel	Eze	26	29	3	Lóquere, et dices: Hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego ad te, Phárao rex Ægýpti, draco magne, qui cubas in médio flúminum tuórum, et dicis: Meus est flúvius, et ego feci memetípsum.
 Ezéchiel	Eze	26	29	4	Et ponam frenum in maxíllis tuis, et agglutinábo pisces flúminum tuórum squamis tuis, et éxtraham te de médio flúminum tuórum, et univérsi pisces tui squamis tuis adhærébunt.
 Ezéchiel	Eze	26	29	5	Et projíciam te in desértum, et omnes pisces flúminis tui: super fáciem terræ cades; non colligéris, neque congregáberis: béstiis terræ et volatílibus cæli dedi te ad devorándum.
 Ezéchiel	Eze	26	29	6	Et scient omnes habitatóres Ægýpti quia ego Dóminus, pro eo quod fuísti báculus arundíneus dómui Ísraël:
 Ezéchiel	Eze	26	29	7	quando apprehendérunt te manu, et confráctus es, et lacerásti omnem húmerum eórum: et inniténtibus eis super te comminútus es, et dissolvísti omnes renes eórum.
 Ezéchiel	Eze	26	29	8	Proptérea hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego addúcam super te gládium, et interfíciam de te hóminem et juméntum.	b
 Ezéchiel	Eze	26	29	9	Et erit terra Ægýpti in desértum et in solitúdinem: et scient quia ego Dóminus, pro eo quod díxeris: Flúvius meus est, et ego feci eum.
 Ezéchiel	Eze	26	29	10	Idcírco ecce ego ad te, et ad flúmina tua: dabóque terram Ægýpti in solitúdines, gládio dissipátam, a turre Syénes usque ad términos Æthiópiæ.
 Ezéchiel	Eze	26	29	11	Non pertransíbit eam pes hóminis, neque pes juménti gradiétur in ea, et non habitábitur quadragínta annis.
 Ezéchiel	Eze	26	29	12	Dabóque terram Ægýpti desértam in médio terrárum desertárum, et civitátes ejus in médio úrbium subversárum, et erunt desolátæ quadragínta annis: et dispérgam Ægýptios in natiónes, et ventilábo eos in terras.
 Ezéchiel	Eze	26	29	13	Quia hæc dicit Dóminus Deus: Post finem quadragínta annórum congregábo Ægýptum de pópulis in quibus dispérsi fúerant.	b
 Ezéchiel	Eze	26	29	14	Et redúcam captivitátem Ægýpti, et collocábo eos in terra Phathúres, in terra nativitátis suæ, et erunt ibi in regnum húmile.
 Ezéchiel	Eze	26	29	15	Inter cétera regna erit humíllima, et non elevábitur ultra super natiónes, et immínuam eos ne ímperent géntibus.
 Ezéchiel	Eze	26	29	16	Neque erunt ultra dómui Ísraël in confidéntia, docéntes iniquitátem ut fúgiant, et sequántur eos: et scient quia ego Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	29	17	Et factum est in vigésimo et séptimo anno, in primo, in una mensis: factum est verbum Dómini ad me, dicens:	b
 Ezéchiel	Eze	26	29	18	Fili hóminis, Nabuchodónosor rex Babylónis servíre fecit exércitum suum servitúte magna advérsum Tyrum: omne caput decalvátum, et omnis húmerus depilátus est: et merces non est réddita ei, neque exercítui ejus, de Tyro, pro servitúte qua servívit mihi advérsus eam.
 Ezéchiel	Eze	26	29	19	Proptérea hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego dabo Nabuchodónosor regem Babylónis in terra Ægýpti: et accípiet multitúdinem ejus, et deprædábitur manúbias ejus, et dirípiet spólia ejus: et erit merces exercítui illíus,
 Ezéchiel	Eze	26	29	20	et óperi quo servívit advérsus eam: dedi ei terram Ægýpti pro eo quod laboráverit mihi, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	29	21	In die illo pullulábit cornu dómui Ísraël, et tibi dabo apértum os in médio eórum, et scient quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	30	1	Et factum est verbum Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	30	2	Fili hóminis, prophéta, et dic: Hæc dicit Dóminus Deus: Ululáte: Væ, væ diéi!
 Ezéchiel	Eze	26	30	3	quia juxta est dies, et appropínquat dies Dómini, dies nubis: tempus géntium erit.
 Ezéchiel	Eze	26	30	4	Et véniet gládius in Ægýptum, et erit pavor in Æthiópia, cum cecíderint vulneráti in Ægýpto, et abláta fúerit multitúdo illíus, et destrúcta fundaménta ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	30	5	Æthiópia, et Líbya, et Lydi, et omne réliquum vulgus, et Chub, et fílii terræ fœ́deris, cum eis gládio cadent.
 Ezéchiel	Eze	26	30	6	Hæc dicit Dóminus Deus: Et córruent fulciéntes Ægýptum, et destruétur supérbia impérii ejus: a turre Syénes gládio cadent in ea, ait Dóminus Deus exercítuum.
 Ezéchiel	Eze	26	30	7	Et dissipabúntur in médio terrárum desolatárum, et urbes ejus in médio civitátum desertárum erunt:
 Ezéchiel	Eze	26	30	8	et scient quia ego Dóminus, cum dédero ignem in Ægýpto, et attríti fúerint omnes auxiliatóres ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	30	9	In die illa egrediéntur núntii a fácie mea in triéribus ad conteréndam Æthiópiæ confidéntiam: et erit pavor in eis in die Ægýpti, quia absque dúbio véniet.
 Ezéchiel	Eze	26	30	10	Hæc dicit Dóminus Deus: Cessáre fáciam multitúdinem Ægýpti in manu Nabuchodónosor regis Babylónis.
 Ezéchiel	Eze	26	30	11	Ipse et pópulus ejus cum eo, fortíssimi géntium, adducéntur ad disperdéndam terram: et evaginábunt gládios suos super Ægýptum, et implébunt terram interféctis.
 Ezéchiel	Eze	26	30	12	Et fáciam álveos flúminum áridos, et tradam terram in manus pessimórum: et dissipábo terram et plenitúdinem ejus manu alienórum: ego Dóminus locútus sum.
 Ezéchiel	Eze	26	30	13	Hæc dicit Dóminus Deus: Et dispérdam simulácra, et cessáre fáciam idóla de Memphis: et dux de terra Ægýpti non erit ámplius, et dabo terrórem in terra Ægýpti.
 Ezéchiel	Eze	26	30	14	Et dispérdam terram Phathúres, et dabo ignem in Taphnis, et fáciam judícia in Alexándria.
 Ezéchiel	Eze	26	30	15	Et effúndam indignatiónem meam super Pelúsium, robur Ægýpti, et interfíciam multitúdinem Alexándriæ.
 Ezéchiel	Eze	26	30	16	Et dabo ignem in Ægýpto: quasi partúriens dolébit Pelúsium, et Alexándria erit dissipáta, et in Memphis angústiæ quotidiánæ.
 Ezéchiel	Eze	26	30	17	Júvenes Heliopóleos et Bubásti gládio cadent, et ipsæ captívæ ducéntur.
 Ezéchiel	Eze	26	30	18	Et in Taphnis nigréscet dies, cum contrívero ibi sceptra Ægýpti, et defécerit in ea supérbia poténtiæ ejus: ipsam nubes opériet, fíliæ autem ejus in captivitátem ducéntur.
 Ezéchiel	Eze	26	30	19	Et judícia fáciam in Ægýpto: et scient quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	30	20	Et factum est in undécimo anno, in primo mense, in séptima mensis: factum est verbum Dómini ad me, dicens:	b
 Ezéchiel	Eze	26	30	21	Fili hóminis, bráchium Pharaónis regis Ægýpti confrégi, et ecce non est obvolútum ut restituerétur ei sánitas, ut ligarétur pannis, et fasciarétur lintéolis, ut recépto róbore posset tenére gládium.
 Ezéchiel	Eze	26	30	22	Proptérea hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego ad Pharaónem regem Ægýpti, et commínuam bráchium ejus forte, sed confráctum: et dejíciam gládium de manu ejus,
 Ezéchiel	Eze	26	30	23	et dispérgam Ægýptum in géntibus, et ventilábo eos in terris.
 Ezéchiel	Eze	26	30	24	Et confortábo bráchia regis Babylónis, dabóque gládium meum in manu ejus, et confríngam bráchia Pharaónis, et gement gemítibus interfécti coram fácie ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	30	25	Et confortábo bráchia regis Babylónis, et bráchia Pharaónis cóncident: et scient quia ego Dóminus, cum dédero gládium meum in manu regis Babylónis, et exténderit eum super terram Ægýpti.
 Ezéchiel	Eze	26	30	26	Et dispérgam Ægýptum in natiónes, et ventilábo eos in terras: et scient quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	31	1	Et factum est in anno undécimo, tértio mense, una mensis: factum est verbum Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	31	2	Fili hóminis, dic Pharaóni regi Ægýpti et pópulo ejus: Cui símilis factus es in magnitúdine tua?
 Ezéchiel	Eze	26	31	3	ecce Assur quasi cedrus in Líbano, pulcher ramis, et fróndibus nemorósus, excelsúsque altitúdine, et inter condénsas frondes elevátum est cacúmen ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	31	4	Aquæ nutriérunt illum; abýssus exaltávit illum: flúmina ejus manábant in circúitu radícum ejus, et rivos suos emísit ad univérsa ligna regiónis.
 Ezéchiel	Eze	26	31	5	Proptérea eleváta est altitúdo ejus super ómnia ligna regiónis, et multiplicáta sunt arbústa ejus, et eleváti sunt rami ejus præ aquis multis.
 Ezéchiel	Eze	26	31	6	Cumque extendísset umbram suam, in ramis ejus fecérunt nidos ómnia volatília cæli: et sub fróndibus ejus genuérunt omnes béstiæ sáltuum, et sub umbráculo illíus habitábat cœtus géntium plurimárum.
 Ezéchiel	Eze	26	31	7	Erátque pulchérrimus in magnitúdine sua, et in dilatatióne arbustórum suórum: erat enim radix illíus juxta aquas multas.
 Ezéchiel	Eze	26	31	8	Cedri non fuérunt altióres illo in paradíso Dei; abiétes non adæquavérunt summitátem ejus, et plátani non fuérunt æquæ fróndibus illíus: omne lignum paradísi Dei non est assimilátum illi, et pulchritúdini ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	31	9	Quóniam speciósum feci eum, et multis condensísque fróndibus, et æmuláta sunt eum ómnia ligna voluptátis quæ erant in paradíso Dei.
 Ezéchiel	Eze	26	31	10	Proptérea hæc dicit Dóminus Deus: Pro eo quod sublimátus est in altitúdine, et dedit summitátem suam viréntem atque condénsam, et elevátum est cor ejus in altitúdine sua:	b
 Ezéchiel	Eze	26	31	11	trádidi eum in manu fortíssimi géntium: fáciens fáciet ei: juxta impietátem ejus ejéci eum.
 Ezéchiel	Eze	26	31	12	Et succídent eum aliéni, et crudelíssimi natiónum, et projícient eum super montes: et in cunctis convállibus córruent rami ejus, et confringéntur arbústa ejus in univérsis rúpibus terræ: et recédent de umbráculo ejus omnes pópuli terræ, et relínquent eum.
 Ezéchiel	Eze	26	31	13	In ruína ejus habitavérunt ómnia volatília cæli, et in ramis ejus fuérunt univérsæ béstiæ regiónis.
 Ezéchiel	Eze	26	31	14	Quam ob rem non elevabúntur in altitúdine sua ómnia ligna aquárum, nec ponent sublimitátem suam inter nemorósa atque frondósa, nec stabunt in sublimitáte sua ómnia quæ irrigántur aquis: quia omnes tráditi sunt in mortem ad terram últimam, in médio filiórum hóminum, ad eos qui descéndunt in lacum.
 Ezéchiel	Eze	26	31	15	Hæc dicit Dóminus Deus: In die quando descéndit ad ínferos, indúxi luctum: opérui eum abýsso, et prohíbui flúmina ejus, et coércui aquas multas: contristátus est super eum Líbanus, et ómnia ligna agri concússa sunt.	b
 Ezéchiel	Eze	26	31	16	A sónitu ruínæ ejus commóvi gentes cum dedúcerem eum ad inférnum cum his qui descendébant in lacum: et consoláta sunt in terra ínfima ómnia ligna voluptátis egrégia atque præclára in Líbano, univérsa quæ irrigabántur aquis.
 Ezéchiel	Eze	26	31	17	Nam et ipsi cum eo descéndent in inférnum ad interféctos gládio: et bráchium uniuscujúsque sedébit sub umbráculo ejus in médio natiónum.
 Ezéchiel	Eze	26	31	18	Cui assimilátus es, o ínclyte atque sublímis inter ligna voluptátis? ecce dedúctus es cum lignis voluptátis ad terram últimam: in médio incircumcisórum dórmies, cum eis qui interfécti sunt gládio: ipse est Phárao, et omnis multitúdo ejus, dicit Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	32	1	Et factum est, duodécimo anno, in mense duodécimo, in una mensis: factum est verbum Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	32	2	Fili hóminis, assúme laméntum super Pharaónem regem Ægýpti, et dices ad eum: Leóni géntium assimilátus es, et dracóni qui est in mari: et ventilábas cornu in flumínibus tuis, et conturbábas aquas pédibus tuis, et conculcábas flúmina eárum.
 Ezéchiel	Eze	26	32	3	Proptérea hæc dicit Dóminus Deus: Expándam super te rete meum in multitúdine populórum multórum, et éxtraham te in sagéna mea.
 Ezéchiel	Eze	26	32	4	Et projíciam te in terram; super fáciem agri abjíciam te: et habitáre fáciam super te ómnia volatília cæli, et saturábo de te béstias univérsæ terræ.
 Ezéchiel	Eze	26	32	5	Et dabo carnes tuas super montes, et implébo colles tuos sánie tua.
 Ezéchiel	Eze	26	32	6	Et irrigábo terram fœtóre sánguinis tui super montes, et valles implebúntur ex te.
 Ezéchiel	Eze	26	32	7	Et opériam, cum extínctus fúeris, cælum, et nigréscere fáciam stellas ejus: solem nube tegam, et luna non dabit lumen suum.	b
 Ezéchiel	Eze	26	32	8	Ómnia luminária cæli mœrére fáciam super te, et dabo ténebras super terram tuam, dicit Dóminus Deus, cum cecíderint vulneráti tui in médio terræ, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	32	9	Et irritábo cor populórum multórum, cum indúxero contritiónem tuam in géntibus super terras quas nescis.
 Ezéchiel	Eze	26	32	10	Et stupéscere fáciam super te pópulos multos, et reges eórum horróre nímio formidábunt super te, cum voláre cœ́perit gládius meus super fácies eórum: et obstupéscent repénte sínguli pro ánima sua in die ruínæ tuæ.
 Ezéchiel	Eze	26	32	11	Quia hæc dicit Dóminus Deus: Gládius regis Babylónis véniet tibi.
 Ezéchiel	Eze	26	32	12	In gládiis fórtium dejíciam multitúdinem tuam: inexpugnábiles omnes gentes hæ, et vastábunt supérbiam Ægýpti, et dissipábitur multitúdo ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	32	13	Et perdam ómnia juménta ejus, quæ erant super aquas plúrimas: et non conturbábit eas pes hóminis ultra, neque úngula jumentórum turbábit eas.
 Ezéchiel	Eze	26	32	14	Tunc puríssimas reddam aquas eórum, et flúmina eórum quasi óleum addúcam, ait Dóminus Deus,
 Ezéchiel	Eze	26	32	15	cum dédero terram Ægýpti desolátam: deserétur autem terra a plenitúdine sua quando percússero omnes habitatóres ejus: et scient quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	32	16	Planctus est, et plangent eum: fíliæ géntium plangent eum: super Ægýptum et super multitúdinem ejus plangent eum, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	32	17	Et factum est in duodécimo anno, in quintadécima mensis: factum est verbum Dómini ad me, dicens:	b
 Ezéchiel	Eze	26	32	18	Fili hóminis, cane lúgubre super multitúdinem Ægýpti: et détrahe eam ipsam, et fílias géntium robustárum, ad terram últimam, cum his qui descéndunt in lacum.
 Ezéchiel	Eze	26	32	19	Quo púlchrior es? descénde, et dormi cum incircumcísis.
 Ezéchiel	Eze	26	32	20	In médio interfectórum gládio cadent; gládius datus est: attraxérunt eam et omnes pópulos ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	32	21	Loquéntur ei potentíssimi robustórum de médio inférni, qui cum auxiliatóribus ejus descendérunt, et dormiérunt incircumcísi interfécti gládio.
 Ezéchiel	Eze	26	32	22	Ibi Assur, et omnis multitúdo ejus: in circúitu illíus sepúlchra ejus, omnes interfécti, et qui cecidérunt gládio.
 Ezéchiel	Eze	26	32	23	Quorum data sunt sepúlchra in novíssimis laci, et facta est multitúdo ejus per gyrum sepúlchri ejus: univérsi interfécti, cadentésque gládio, qui déderant quondam formídinem in terra vivéntium.
 Ezéchiel	Eze	26	32	24	Ibi Ælam, et omnis multitúdo ejus per gyrum sepúlchri sui: omnes hi interfécti, ruentésque gládio, qui descendérunt incircumcísi ad terram últimam; qui posuérunt terrórem suum in terra vivéntium, et portavérunt ignomíniam suam cum his qui descéndunt in lacum.
 Ezéchiel	Eze	26	32	25	In médio interfectórum posuérunt cubíle ejus in univérsis pópulis ejus: in circúitu ejus sepúlchrum illíus: omnes hi incircumcísi, interfectíque gládio. Dedérunt enim terrórem suum in terra vivéntium, et portavérunt ignomíniam suam cum his qui descéndunt in lacum: in médio interfectórum pósiti sunt.
 Ezéchiel	Eze	26	32	26	Ibi Mosoch et Thubal, et omnis multitúdo ejus: in circúitu ejus sepúlchra illíus: omnes hi incircumcísi, interfectíque et cadéntes gládio, quia dedérunt formídinem suam in terra vivéntium.
 Ezéchiel	Eze	26	32	27	Et non dórmient cum fórtibus, cadentibúsque, et incircumcísis, qui descendérunt ad inférnum cum armis suis, et posuérunt gládios suos sub capítibus suis, et fuérunt iniquitátes eórum in óssibus eórum: quia terror fórtium facti sunt in terra vivéntium.
 Ezéchiel	Eze	26	32	28	Et tu ergo in médio incircumcisórum conteréris, et dórmies cum interféctis gládio.
 Ezéchiel	Eze	26	32	29	Ibi Idumǽa, et reges ejus, et omnes duces ejus, qui dati sunt cum exércitu suo cum interféctis gládio, et qui cum incircumcísis dormiérunt, et cum his qui descéndunt in lacum.
 Ezéchiel	Eze	26	32	30	Ibi príncipes aquilónis omnes, et univérsi venatóres, qui dedúcti sunt cum interféctis, pavéntes, et in sua fortitúdine confúsi: qui dormiérunt incircumcísi cum interféctis gládio, et portavérunt confusiónem suam cum his qui descéndunt in lacum.
 Ezéchiel	Eze	26	32	31	Vidit eos Phárao, et consolátus est super univérsa multitúdine sua, quæ interfécta est gládio: Phárao, et omnis exércitus ejus, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	32	32	Quia dedi terrórem meum in terra vivéntium, et dormívit in médio incircumcisórum cum interféctis gládio: Phárao, et omnis multitúdo ejus, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	33	1	Et factum est verbum Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	33	2	Fili hóminis, lóquere ad fílios pópuli tui, et dices ad eos: Terra, cum indúxero super eam gládium, et túlerit pópulus terræ virum unum de novíssimis suis, et constitúerit eum super se speculatórem:
 Ezéchiel	Eze	26	33	3	et ille víderit gládium veniéntem super terram, et cecínerit búccina, et annuntiáverit pópulo:
 Ezéchiel	Eze	26	33	4	áudiens autem quisquis ille est sónitum búccinæ, et non se observáverit, venerítque gládius, et túlerit eum: sanguis ipsíus super caput ejus erit.
 Ezéchiel	Eze	26	33	5	Sonum búccinæ audívit, et non se observávit: sanguis ejus in ipso erit. Si autem se custodíerit, ánimam suam salvábit.
 Ezéchiel	Eze	26	33	6	Quod si speculátor víderit gládium veniéntem, et non insonúerit búccina, et pópulus se non custodíerit, venerítque gládius, et túlerit de eis ánimam: ille quidem in iniquitáte sua captus est; sánguinem autem ejus de manu speculatóris requíram.
 Ezéchiel	Eze	26	33	7	Et tu, fili hóminis, speculatórem dedi te dómui Ísraël: áudiens ergo ex ore meo sermónem, annuntiábis eis ex me.	b
 Ezéchiel	Eze	26	33	8	Si me dicénte ad ímpium: Ímpie, morte moriéris: non fúeris locútus ut se custódiat ímpius a via sua, ipse ímpius in iniquitáte sua moriétur; sánguinem autem ejus de manu tua requíram.
 Ezéchiel	Eze	26	33	9	Si autem annuntiánte te ad ímpium ut a viis suis convertátur, non fúerit convérsus a via sua, ipse in iniquitáte sua moriétur, porro tu ánimam tuam liberásti.
 Ezéchiel	Eze	26	33	10	Tu ergo, fili hóminis, dic ad domum Ísraël: Sic locúti estis, dicéntes: Iniquitátes nostræ et peccáta nostra super nos sunt, et in ipsis nos tabéscimus: quómodo ergo vívere potérimus?	b
 Ezéchiel	Eze	26	33	11	Dic ad eos: Vivo ego, dicit Dóminus Deus, nolo mortem ímpii, sed ut convertátur ímpius a via sua, et vivat. Convertímini, convertímini a viis vestris péssimis, et quare moriémini, domus Ísraël?
 Ezéchiel	Eze	26	33	12	Tu ítaque, fili hóminis, dic ad fílios pópuli tui: Justítia justi non liberábit eum, in quacúmque die peccáverit, et impíetas ímpii non nocébit ei, in quacúmque die convérsus fúerit ab impietáte sua: et justus non póterit vívere in justítia sua, in quacúmque die peccáverit.
 Ezéchiel	Eze	26	33	13	Etiámsi díxero justo quod vita vivat, et confísus in justítia sua fécerit iniquitátem, omnes justítiæ ejus oblivióni tradéntur, et in iniquitáte sua quam operátus est, in ipsa moriétur.
 Ezéchiel	Eze	26	33	14	Si autem díxero ímpio: Morte moriéris: et égerit pœniténtiam a peccáto suo, fecerítque judícium et justítiam,
 Ezéchiel	Eze	26	33	15	et pignus restitúerit ille ímpius, rapinámque reddíderit, in mandátis vitæ ambuláverit, nec fécerit quidquam injústum: vita vivet, et non moriétur.
 Ezéchiel	Eze	26	33	16	Ómnia peccáta ejus quæ peccávit, non imputabúntur ei: judícium et justítiam fecit: vita vivet.
 Ezéchiel	Eze	26	33	17	Et dixérunt fílii pópuli tui: Non est æqui pónderis via Dómini: et ipsórum via injústa est.
 Ezéchiel	Eze	26	33	18	Cum enim recésserit justus a justítia sua, fecerítque iniquitátes, moriétur in eis.
 Ezéchiel	Eze	26	33	19	Et cum recésserit ímpius ab impietáte sua, fecerítque judícium et justítiam, vivet in eis.
 Ezéchiel	Eze	26	33	20	Et dícitis: Non est recta via Dómini. Unumquémque juxta vias suas judicábo de vobis, domus Ísraël.
 Ezéchiel	Eze	26	33	21	Et factum est in duodécimo anno, in décimo mense, in quinta mensis transmigratiónis nostræ, venit ad me qui fúgerat de Jerúsalem, dicens: Vastáta est cívitas.	b
 Ezéchiel	Eze	26	33	22	Manus autem Dómini facta fúerat ad me véspere, ántequam veníret qui fúgerat: aperuítque os meum donec veníret ad me mane: et apérto ore meo, non sílui ámplius.
 Ezéchiel	Eze	26	33	23	Et factum est verbum Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	33	24	Fili hóminis, qui hábitant in ruinósis his super humum Ísraël, loquéntes aiunt: Unus erat Ábraham, et hæreditáte possédit terram: nos autem multi sumus: nobis data est terra in possessiónem.
 Ezéchiel	Eze	26	33	25	Idcírco dices ad eos: Hæc dicit Dóminus Deus: Qui in sánguine coméditis, et óculos vestros levátis ad immundítias vestras, et sánguinem fúnditis, numquid terram hæreditáte possidébitis?
 Ezéchiel	Eze	26	33	26	stetístis in gládiis vestris, fecístis abominatiónes, et unusquísque uxórem próximi sui pólluit: et terram hæreditáte possidébitis?
 Ezéchiel	Eze	26	33	27	Hæc dices ad eos: Sic dicit Dóminus Deus: Vivo ego, quia qui in ruinósis hábitant, gládio cadent: et qui in agro est, béstiis tradétur ad devorándum: qui autem in præsídiis et spelúncis sunt, peste moriéntur.
 Ezéchiel	Eze	26	33	28	Et dabo terram in solitúdinem et in desértum, et defíciet supérba fortitúdo ejus: et desolabúntur montes Ísraël, eo quod nullus sit qui per eos tránseat:
 Ezéchiel	Eze	26	33	29	et scient quia ego Dóminus, cum dédero terram eórum desolátam et desértam, propter univérsas abominatiónes suas quas operáti sunt.
 Ezéchiel	Eze	26	33	30	Et tu, fili hóminis, fílii pópuli tui, qui loquúntur de te juxta muros et in óstiis domórum, et dicunt unus ad álterum, vir ad próximum suum, loquéntes: Veníte, et audiámus quis sit sermo egrédiens a Dómino.	b
 Ezéchiel	Eze	26	33	31	Et véniunt ad te, quasi si ingrediátur pópulus, et sedent coram te pópulus meus: et áudiunt sermónes tuos, et non fáciunt eos: quia in cánticum oris sui vertunt illos, et avarítiam suam séquitur cor eórum.
 Ezéchiel	Eze	26	33	32	Et es eis quasi carmen músicum, quod suávi dulcíque sono cánitur: et áudiunt verba tua, et non fáciunt ea.
 Ezéchiel	Eze	26	33	33	Et cum vénerit quod prædíctum est (ecce enim venit), tunc scient quod prophétes fúerit inter eos.
 Ezéchiel	Eze	26	34	1	Et factum est verbum Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	34	2	Fili hóminis, prophéta de pastóribus Ísraël: prophéta, et dices pastóribus: Hæc dicit Dóminus Deus: Væ pastóribus Ísraël, qui pascébant semetípsos! nonne greges a pastóribus pascúntur?
 Ezéchiel	Eze	26	34	3	Lac comedebátis, et lanis operiebámini, et quod crassum erat occidebátis: gregem autem meum non pascebátis.
 Ezéchiel	Eze	26	34	4	Quod infírmum fuit non consolidástis, et quod ægrótum non sanástis: quod confráctum est non alligástis, et quod abjéctum est non reduxístis, et quod períerat non quæsístis: sed cum austeritáte imperabátis eis, et cum poténtia.
 Ezéchiel	Eze	26	34	5	Et dispérsæ sunt oves meæ, eo quod non esset pastor: et factæ sunt in devoratiónem ómnium bestiárum agri, et dispérsæ sunt.
 Ezéchiel	Eze	26	34	6	Erravérunt greges mei in cunctis móntibus, et in univérso colle excélso: et super omnem fáciem terræ dispérsi sunt greges mei, et non erat qui requíreret: non erat, inquam, qui requíreret.
 Ezéchiel	Eze	26	34	7	Proptérea, pastóres, audíte verbum Dómini.
 Ezéchiel	Eze	26	34	8	Vivo ego, dicit Dóminus Deus, quia pro eo quod facti sunt greges mei in rapínam, et oves meæ in devoratiónem ómnium bestiárum agri, eo quod non esset pastor: neque enim quæsiérunt pastóres mei gregem meum, sed pascébant pastóres semetípsos, et greges meos non pascébant:
 Ezéchiel	Eze	26	34	9	proptérea, pastóres, audíte verbum Dómini.
 Ezéchiel	Eze	26	34	10	Hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego ipse super pastóres: requíram gregem meum de manu eórum, et cessáre fáciam eos, ut ultra non pascant gregem, nec pascant ámplius pastóres semetípsos: et liberábo gregem meum de ore eórum, et non erit ultra eis in escam.
 Ezéchiel	Eze	26	34	11	Quia hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego ipse requíram oves meas, et visitábo eas.	b
 Ezéchiel	Eze	26	34	12	Sicut vísitat pastor gregem suum, in die quando fúerit in médio óvium suárum dissipatárum, sic visitábo oves meas, et liberábo eas de ómnibus locis in quibus dispérsæ fúerant in die nubis et calíginis.
 Ezéchiel	Eze	26	34	13	Et edúcam eas de pópulis, et congregábo eas de terris, et indúcam eas in terram suam, et pascam eas in móntibus Ísraël, in rivis, et in cunctis sédibus terræ.
 Ezéchiel	Eze	26	34	14	In páscuis ubérrimis pascam eas, et in móntibus excélsis Ísraël erunt páscua eárum: ibi requiéscent in herbis viréntibus, et in páscuis pínguibus pascéntur super montes Ísraël.
 Ezéchiel	Eze	26	34	15	Ego pascam oves meas, et ego eas accubáre fáciam, dicit Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	34	16	Quod períerat requíram, et quod abjéctum erat redúcam, et quod confráctum fúerat alligábo, et quod infírmum fúerat consolidábo, et quod pingue et forte custódiam: et pascam illas in judício.
 Ezéchiel	Eze	26	34	17	Vos autem, greges mei, hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego júdico inter pecus et pecus, aríetum et hircórum.	b
 Ezéchiel	Eze	26	34	18	Nonne satis vobis erat páscua bona depásci? ínsuper et relíquias pascuárum vestrárum conculcástis pédibus vestris: et cum puríssimam aquam biberétis, réliquam pédibus vestris turbabátis:
 Ezéchiel	Eze	26	34	19	et oves meæ his quæ conculcáta pédibus vestris fúerant, pascebántur: et quæ pedes vestri turbáverant, hæc bibébant.
 Ezéchiel	Eze	26	34	20	Proptérea hæc dicit Dóminus Deus ad vos: Ecce ego ipse júdico inter pecus pingue et maciléntum:
 Ezéchiel	Eze	26	34	21	pro eo quod latéribus et húmeris impingebátis, et córnibus vestris ventilabátis ómnia infírma pécora, donec dispergeréntur foras,
 Ezéchiel	Eze	26	34	22	salvábo gregem meum, et non erit ultra in rapínam, et judicábo inter pecus et pecus.
 Ezéchiel	Eze	26	34	23	Et suscitábo super eas pastórem unum qui pascat eas, servum meum David: ipse pascet eas, et ipse erit eis in pastórem.	b
 Ezéchiel	Eze	26	34	24	Ego autem Dóminus ero eis in Deum, et servus meus David princeps in médio eórum: ego Dóminus locútus sum.
 Ezéchiel	Eze	26	34	25	Et fáciam cum eis pactum pacis, et cessáre fáciam béstias péssimas de terra: et qui hábitant in desérto, secúri dórmient in sáltibus.
 Ezéchiel	Eze	26	34	26	Et ponam eos in circúitu collis mei benedictiónem, et dedúcam imbrem in témpore suo: plúviæ benedictiónis erunt.
 Ezéchiel	Eze	26	34	27	Et dabit lignum agri fructum suum, et terra dabit germen suum, et erunt in terra sua absque timóre: et scient quia ego Dóminus, cum contrívero caténas jugi eórum, et erúero eos de manu imperántium sibi.
 Ezéchiel	Eze	26	34	28	Et non erunt ultra in rapínam in géntibus, neque béstiæ terræ devorábunt eos: sed habitábunt confidénter absque ullo terróre.
 Ezéchiel	Eze	26	34	29	Et suscitábo eis germen nominátum, et non erunt ultra imminúti fame in terra, neque portábunt ultra oppróbrium géntium.
 Ezéchiel	Eze	26	34	30	Et scient quia ego Dóminus Deus eórum cum eis, et ipsi pópulus meus domus Ísraël, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	34	31	Vos autem, greges mei, greges páscuæ meæ, hómines estis: et ego Dóminus Deus vester, dicit Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	35	1	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	35	2	Fili hóminis, pone fáciem tuam advérsum montem Seir, et prophetábis de eo, et dices illi:
 Ezéchiel	Eze	26	35	3	Hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego ad te, mons Seir: et exténdam manum meam super te, et dabo te desolátum atque desértum.
 Ezéchiel	Eze	26	35	4	Urbes tuas demóliar, et tu desértus eris: et scies quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	35	5	Eo quod fúeris inimícus sempitérnus, et conclúseris fílios Ísraël in manus gládii in témpore afflictiónis eórum, in témpore iniquitátis extrémæ:
 Ezéchiel	Eze	26	35	6	proptérea vivo ego, dicit Dóminus Deus, quóniam sánguini tradam te, et sanguis te persequétur: et cum sánguinem óderis, sanguis persequétur te.
 Ezéchiel	Eze	26	35	7	Et dabo montem Seir desolátum atque desértum, et áuferam de eo eúntem et redeúntem.
 Ezéchiel	Eze	26	35	8	Et implébo montes ejus occisórum suórum: in cóllibus tuis, et in vállibus tuis atque in torréntibus, interfécti gládio cadent.
 Ezéchiel	Eze	26	35	9	In solitúdines sempitérnas tradam te, et civitátes tuæ non habitabúntur: et sciétis quia ego Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	35	10	Eo quod díxeris: Duæ gentes et duæ terræ meæ erunt, et hæreditáte possidébo eas, cum Dóminus esset ibi:
 Ezéchiel	Eze	26	35	11	proptérea vivo ego, dicit Dóminus Deus, quia fáciam juxta iram tuam, et secúndum zelum tuum, quem fecísti ódio habens eos: et notus effíciar per eos, cum te judicávero.
 Ezéchiel	Eze	26	35	12	Et scies quia ego Dóminus audívi univérsa oppróbria tua quæ locútus es de móntibus Ísraël, dicens: Desérti nobis ad devorándum dati sunt.
 Ezéchiel	Eze	26	35	13	Et insurrexístis super me ore vestro, et derogástis advérsum me verba vestra: ego audívi.
 Ezéchiel	Eze	26	35	14	Hæc dicit Dóminus Deus: Lætánte univérsa terra, in solitúdinem te rédigam:
 Ezéchiel	Eze	26	35	15	sícuti gavísus es super hæreditátem domus Ísraël eo quod fúerit dissipáta, sic fáciam tibi: dissipátus eris, mons Seir, et Idumǽa omnis: et scient quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	36	1	Tu autem, fili hóminis, prophéta super montes Ísraël, et dices: Montes Ísraël, audíte verbum Dómini.
 Ezéchiel	Eze	26	36	2	Hæc dicit Dóminus Deus: Eo quod díxerit inimícus de vobis: Euge, altitúdines sempitérnæ in hæreditátem datæ sunt nobis:
 Ezéchiel	Eze	26	36	3	proptérea vaticináre, et dic: Hæc dicit Dóminus Deus: Pro eo quod desoláti estis, et conculcáti per circúitum, et facti in hæreditátem réliquis géntibus, et ascendístis super lábium linguæ et oppróbrium pópuli,
 Ezéchiel	Eze	26	36	4	proptérea, montes Ísraël, audíte verbum Dómini Dei. Hæc dicit Dóminus Deus móntibus et cóllibus, torréntibus, vallibúsque et desértis, pariétinis et úrbibus derelíctis, quæ depopulátæ sunt et subsannátæ a réliquis géntibus per circúitum.
 Ezéchiel	Eze	26	36	5	Proptérea hæc dicit Dóminus Deus: Quóniam in igne zeli mei locútus sum de réliquis géntibus, et de Idumǽa univérsa, quæ dedérunt terram meam sibi in hæreditátem cum gáudio, et toto corde et ex ánimo, et ejecérunt eam ut vastárent:
 Ezéchiel	Eze	26	36	6	idcírco vaticináre super humum Ísraël, et dices móntibus et cóllibus, jugis et vállibus: Hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego in zelo meo et in furóre meo locútus sum, eo quod confusiónem géntium sustinuéritis.
 Ezéchiel	Eze	26	36	7	Idcírco hæc dicit Dóminus Deus: Ego levávi manum meam, ut gentes quæ in circúitu vestro sunt, ipsæ confusiónem suam portent.
 Ezéchiel	Eze	26	36	8	Vos autem, montes Ísraël, ramos vestros germinétis, et fructum vestrum afferátis pópulo meo Ísraël: prope enim est ut véniat.	b
 Ezéchiel	Eze	26	36	9	Quia ecce ego ad vos, et convértar ad vos: et arabímini, et accipiétis seméntem.
 Ezéchiel	Eze	26	36	10	Et multiplicábo in vobis hómines, omnémque domum Ísraël: et habitabúntur civitátes, et ruinósa instaurabúntur.
 Ezéchiel	Eze	26	36	11	Et replébo vos homínibus et juméntis, et multiplicabúntur, et crescent: et habitáre vos fáciam sicut a princípio, bonísque donábo majóribus quam habuístis ab inítio: et sciétis quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	36	12	Et addúcam super vos hómines, pópulum meum Ísraël, et hæreditáte possidébunt te: et eris eis in hæreditátem, et non addes ultra ut absque eis sis.
 Ezéchiel	Eze	26	36	13	Hæc dicit Dóminus Deus: Pro eo quod dicunt de vobis: Devorátrix hóminum es, et suffócans gentem tuam:
 Ezéchiel	Eze	26	36	14	proptérea hómines non cómedes ámplius, et gentem tuam non necábis ultra, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	36	15	Nec audítam fáciam in te ámplius confusiónem géntium, et oppróbrium populórum nequáquam portábis: et gentem tuam non amíttes ámplius, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	36	16	Et factum est verbum Dómini ad me, dicens:	b
 Ezéchiel	Eze	26	36	17	Fili hóminis, domus Ísraël habitavérunt in humo sua, et polluérunt eam in viis suis et in stúdiis suis: juxta immundítiam menstruátæ facta est via eórum coram me.
 Ezéchiel	Eze	26	36	18	Et effúdi indignatiónem meam super eos pro sánguine quem fudérunt super terram, et in idólis suis polluérunt eam.
 Ezéchiel	Eze	26	36	19	Et dispérsi eos in gentes, et ventiláti sunt in terras: juxta vias eórum et adinventiónes eórum judicávi eos.
 Ezéchiel	Eze	26	36	20	Et ingréssi sunt ad gentes ad quas introiérunt: et polluérunt nomen sanctum meum, cum dicerétur de eis: Pópulus Dómini iste est, et de terra ejus egréssi sunt.
 Ezéchiel	Eze	26	36	21	Et pepérci nómini sancto meo, quod pollúerat domus Ísraël in géntibus ad quas ingréssi sunt.
 Ezéchiel	Eze	26	36	22	Idcírco dices dómui Ísraël: Hæc dicit Dóminus Deus: Non propter vos ego fáciam, domus Ísraël, sed propter nomen sanctum meum, quod polluístis in géntibus ad quas intrástis.	b
 Ezéchiel	Eze	26	36	23	Et sanctificábo nomen meum magnum quod pollútum est inter gentes, quod polluístis in médio eárum: ut sciant gentes quia ego Dóminus, ait Dóminus exercítuum, cum sanctificátus fúero in vobis coram eis.
 Ezéchiel	Eze	26	36	24	Tollam quippe vos de géntibus, et congregábo vos de univérsis terris, et addúcam vos in terram vestram.
 Ezéchiel	Eze	26	36	25	Et effúndam super vos aquam mundam, et mundabímini ab ómnibus inquinaméntis vestris, et ab univérsis idólis vestris mundábo vos.
 Ezéchiel	Eze	26	36	26	Et dabo vobis cor novum, et spíritum novum ponam in médio vestri: et áuferam cor lapídeum de carne vestra, et dabo vobis cor cárneum.
 Ezéchiel	Eze	26	36	27	Et spíritum meum ponam in médio vestri: et fáciam ut in præcéptis meis ambulétis, et judícia mea custodiátis et operémini.
 Ezéchiel	Eze	26	36	28	Et habitábitis in terra quam dedi pátribus vestris: et éritis mihi in pópulum, et ego ero vobis in Deum.
 Ezéchiel	Eze	26	36	29	Et salvábo vos ex univérsis inquinaméntis vestris: et vocábo fruméntum et multiplicábo illud, et non impónam vobis famem.
 Ezéchiel	Eze	26	36	30	Et multiplicábo fructum ligni, et genímina agri, ut non portétis ultra oppróbrium famis in géntibus.
 Ezéchiel	Eze	26	36	31	Et recordabímini viárum vestrárum pessimárum, studiorúmque non bonórum: et displicébunt vobis iniquitátes vestræ et scélera vestra.
 Ezéchiel	Eze	26	36	32	Non propter vos ego fáciam, ait Dóminus Deus, notum sit vobis: confundímini, et erubéscite super viis vestris, domus Ísraël.
 Ezéchiel	Eze	26	36	33	Hæc dicit Dóminus Deus: In die qua mundávero vos ex ómnibus iniquitátibus vestris, et inhabitári fécero urbes, et instaurávero ruinósa,	b
 Ezéchiel	Eze	26	36	34	et terra desérta fúerit excúlta, quæ quondam erat desoláta in óculis omnis viatóris,
 Ezéchiel	Eze	26	36	35	dicent: Terra illa incúlta facta est ut hortus voluptátis: et civitátes desértæ, et destitútæ atque suffóssæ, munítæ sedérunt.
 Ezéchiel	Eze	26	36	36	Et scient gentes quæcúmque derelíctæ fúerint in circúitu vestro, quia ego Dóminus ædificávi dissipáta, plantavíque incúlta: ego Dóminus locútus sim, et fécerim.
 Ezéchiel	Eze	26	36	37	Hæc dicit Dóminus Deus: Adhuc in hoc invénient me domus Ísraël, ut fáciam eis: multiplicábo eos sicut gregem hóminum,
 Ezéchiel	Eze	26	36	38	ut gregem sanctum, ut gregem Jerúsalem in solemnitátibus ejus: sic erunt civitátes desértæ, plenæ grégibus hóminum: et scient quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	37	1	Facta est super me manus Dómini, et edúxit me in spíritu Dómini, et dimísit me in médio campi qui erat plenus óssibus.
 Ezéchiel	Eze	26	37	2	Et circumdúxit me per ea in gyro: erant autem multa valde super fáciem campi, siccáque veheménter.
 Ezéchiel	Eze	26	37	3	Et dixit ad me: Fili hóminis, putásne vivent ossa ista? Et dixi: Dómine Deus, tu nosti.
 Ezéchiel	Eze	26	37	4	Et dixit ad me: Vaticináre de óssibus istis, et dices eis: Ossa árida, audíte verbum Dómini.
 Ezéchiel	Eze	26	37	5	Hæc dicit Dóminus Deus óssibus his: Ecce ego intromíttam in vos spíritum, et vivétis.
 Ezéchiel	Eze	26	37	6	Et dabo super vos nervos, et succréscere fáciam super vos carnes, et superexténdam in vobis cutem, et dabo vobis spíritum, et vivétis: et sciétis quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	37	7	Et prophetávi sicut præcéperat mihi: factus est autem sónitus, prophetánte me, et ecce commótio: et accessérunt ossa ad ossa, unumquódque ad junctúram suam.	b
 Ezéchiel	Eze	26	37	8	Et vidi, et ecce super ea nervi et carnes ascendérunt, et exténta est in eis cutis désuper: et spíritum non habébant.
 Ezéchiel	Eze	26	37	9	Et dixit ad me: Vaticináre ad spíritum: vaticináre, fili hóminis, et dices ad spíritum: Hæc dicit Dóminus Deus: A quátuor ventis veni, spíritus, et insúffla super interféctos istos, et revivíscant.
 Ezéchiel	Eze	26	37	10	Et prophetávi sicut præcéperat mihi: et ingréssus est in ea spíritus, et vixérunt: steterúntque super pedes suos, exércitus grandis nimis valde.
 Ezéchiel	Eze	26	37	11	Et dixit ad me: Fili hóminis, ossa hæc univérsa, domus Ísraël est. Ipsi dicunt: Aruérunt ossa nostra, et périit spes nostra, et abscíssi sumus.
 Ezéchiel	Eze	26	37	12	Proptérea vaticináre, et dices ad eos: Hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego apériam túmulos vestros, et edúcam vos de sepúlchris vestris, pópulus meus, et indúcam vos in terram Ísraël.
 Ezéchiel	Eze	26	37	13	Et sciétis quia ego Dóminus, cum aperúero sepúlchra vestra, et edúxero vos de túmulis vestris, pópule meus,
 Ezéchiel	Eze	26	37	14	et dédero spíritum meum in vobis, et vixéritis: et requiéscere vos fáciam super humum vestram, et sciétis quia ego Dóminus locútus sum, et feci, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	37	15	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens:	b
 Ezéchiel	Eze	26	37	16	Et tu, fili hóminis, sume tibi lignum unum, et scribe super illud: Judæ, et filiórum Ísraël sociórum ejus: et tolle lignum álterum, et scribe super illud: Joseph, ligno Éphraim, et cunctæ dómui Ísraël sociorúmque ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	37	17	Et adjúnge illa unum ad álterum tibi in lignum unum: et erunt in uniónem in manu tua.
 Ezéchiel	Eze	26	37	18	Cum autem díxerint ad te fílii pópuli tui, loquéntes: Nonne índicas nobis quid in his tibi velis?
 Ezéchiel	Eze	26	37	19	loquéris ad eos: Hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego assúmam lignum Joseph, quod est in manu Éphraim, et tribus Ísraël, quæ sunt ei adjúnctæ, et dabo eas páriter cum ligno Juda, et fáciam eas in lignum unum: et erunt unum in manu ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	37	20	Erunt autem ligna super quæ scrípseris in manu tua in óculis eórum.	b
 Ezéchiel	Eze	26	37	21	Et dices ad eos: Hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego assúmam fílios Ísraël de médio natiónum ad quas abiérunt: et congregábo eos úndique, et addúcam eos ad humum suam.
 Ezéchiel	Eze	26	37	22	Et fáciam eos in gentem unam in terra in móntibus Ísraël, et rex unus erit ómnibus ímperans: et non erunt ultra duæ gentes, nec dividéntur ámplius in duo regna,
 Ezéchiel	Eze	26	37	23	neque polluéntur ultra in idólis suis, et abominatiónibus suis, et cunctis iniquitátibus suis: et salvos eos fáciam de univérsis sédibus in quibus peccavérunt, et emundábo eos: et erunt mihi pópulus, et ego ero eis Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	37	24	Et servus meus David rex super eos, et pastor unus erit ómnium eórum. In judíciis meis ambulábunt, et mandáta mea custódient, et fácient ea:
 Ezéchiel	Eze	26	37	25	et habitábunt super terram quam dedi servo meo Jacob, in qua habitavérunt patres vestri: et habitábunt super eam ipsi, et fílii eórum, et fílii filiórum eórum, usque in sempitérnum: et David servus meus princeps eórum in perpétuum.
 Ezéchiel	Eze	26	37	26	Et percútiam illis fœdus pacis: pactum sempitérnum erit eis. Et fundábo eos, et multiplicábo, et dabo sanctificatiónem meam in médio eórum in perpétuum.
 Ezéchiel	Eze	26	37	27	Et erit tabernáculum meum in eis: et ero eis Deus, et ipsi erunt mihi pópulus.
 Ezéchiel	Eze	26	37	28	Et scient gentes quia ego Dóminus sanctificátor Ísraël, cum fúerit sanctificátio mea in médio eórum in perpétuum.
 Ezéchiel	Eze	26	38	1	Et factus est sermo Dómini ad me, dicens:
 Ezéchiel	Eze	26	38	2	Fili hóminis, pone fáciem tuam contra Gog, terram Magog, príncipem cápitis Mosoch et Thubal, et vaticináre de eo.
 Ezéchiel	Eze	26	38	3	Et dices ad eum: Hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego ad te, Gog, príncipem cápitis Mosoch et Thubal.
 Ezéchiel	Eze	26	38	4	Et circúmagam te, et ponam frenum in maxíllis tuis: et edúcam te, et omnem exércitum tuum, equos et équites vestítos lorícis univérsos, multitúdinem magnam, hastam et clýpeum arripiéntium et gládium.
 Ezéchiel	Eze	26	38	5	Persæ, Æthíopes, et Líbyes cum eis, omnes scutáti et galeáti.
 Ezéchiel	Eze	26	38	6	Gomer et univérsa ágmina ejus, domus Thogórma, látera aquilónis, et totum robur ejus, populíque multi tecum.
 Ezéchiel	Eze	26	38	7	Prǽpara et ínstrue te, et omnem multitúdinem tuam quæ coacerváta est ad te: et esto eis in præcéptum.
 Ezéchiel	Eze	26	38	8	Post dies multos visitáberis: in novíssimo annórum vénies ad terram quæ revérsa est a gládio, et congregáta est de pópulis multis ad montes Ísraël, qui fuérunt desérti júgiter: hæc de pópulis edúcta est, et habitábunt in ea confidénter univérsi.	b
 Ezéchiel	Eze	26	38	9	Ascéndens autem quasi tempéstas vénies, et quasi nubes, ut opérias terram: tu et ómnia ágmina tua, et pópuli multi tecum.
 Ezéchiel	Eze	26	38	10	Hæc dicit Dóminus Deus: In die illa, ascéndent sermónes super cor tuum, et cogitábis cogitatiónem péssimam:
 Ezéchiel	Eze	26	38	11	et dices: Ascéndam ad terram absque muro: véniam ad quiescéntes habitantésque secúre: hi omnes hábitant sine muro; vectes et portæ non sunt eis:
 Ezéchiel	Eze	26	38	12	ut dirípias spólia, et invádas prædam; ut ínferas manum tuam super eos qui desérti fúerant, et póstea restitúti, et super pópulum qui est congregátus ex géntibus, qui possidére cœpit et esse habitátor umbilíci terræ.
 Ezéchiel	Eze	26	38	13	Saba, et Dedan, et negotiatóres Tharsis, et omnes leónes ejus, dicent tibi: Numquid ad suménda spólia tu venis? ecce ad diripiéndam prædam congregásti multitúdinem tuam, ut tollas argéntum et aurum, et áuferas supelléctilem atque substántiam, et dirípias manúbias infinítas.
 Ezéchiel	Eze	26	38	14	Proptérea vaticináre, fili hóminis, et dices ad Gog: Hæc dicit Dóminus Deus: Numquid non in die illo, cum habitáverit pópulus meus Ísraël confidénter, scies?	b
 Ezéchiel	Eze	26	38	15	Et vénies de loco tuo a latéribus aquilónis, tu et pópuli multi tecum, ascensóres equórum univérsi: cœtus magnus, et exércitus véhemens.
 Ezéchiel	Eze	26	38	16	Et ascéndes super pópulum meum Ísraël quasi nubes, ut opérias terram. In novíssimis diébus eris, et addúcam te super terram meam: ut sciant gentes me cum sanctificátus fúero in te in óculis eórum, o Gog!
 Ezéchiel	Eze	26	38	17	Hæc dicit Dóminus Deus: Tu ergo ille es, de quo locútus sum in diébus antíquis in manu servórum meórum prophetárum Ísraël, qui prophetavérunt in diébus illórum témporum, ut addúcerem te super eos.
 Ezéchiel	Eze	26	38	18	Et erit in die illa, in die advéntus Gog super terram Ísraël, ait Dóminus Deus, ascéndet indignátio mea in furóre meo.	b
 Ezéchiel	Eze	26	38	19	Et in zelo meo, in igne iræ meæ locútus sum, quia in die illa erit commótio magna super terram Ísraël:
 Ezéchiel	Eze	26	38	20	et commovebúntur a fácie mea pisces maris, et vólucres cæli, et béstiæ agri, et omne réptile quod movétur super humum, cunctíque hómines qui sunt super fáciem terræ: et subverténtur montes, et cadent sepes, et omnis murus córruet in terram.
 Ezéchiel	Eze	26	38	21	Et convocábo advérsus eum in cunctis móntibus meis gládium, ait Dóminus Deus: gládius uniuscujúsque in fratrem suum dirigétur.
 Ezéchiel	Eze	26	38	22	Et judicábo eum peste, et sánguine, et imbre veheménti, et lapídibus imménsis: ignem et sulphur pluam super eum, et super exércitum ejus, et super pópulos multos qui sunt cum eo.
 Ezéchiel	Eze	26	38	23	Et magnificábor, et sanctificábor, et notus ero in óculis multárum géntium: et scient quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	39	1	Tu autem, fili hóminis, vaticináre advérsum Gog, et dices: Hæc dicit Dóminus Deus: Ecce ego super te, Gog, príncipem cápitis Mosoch et Thubal.
 Ezéchiel	Eze	26	39	2	Et circúmagam te, et edúcam te, et ascéndere te fáciam de latéribus aquilónis, et addúcam te super montes Ísraël.
 Ezéchiel	Eze	26	39	3	Et percútiam arcum tuum in manu sinístra tua, et sagíttas tuas de manu déxtera tua dejíciam.
 Ezéchiel	Eze	26	39	4	Super montes Ísraël cades tu, et ómnia ágmina tua, et pópuli tui qui sunt tecum: feris, ávibus, omníque volátili et béstiis terræ dedi te ad devorándum.
 Ezéchiel	Eze	26	39	5	Super fáciem agri cades, quia ego locútus sum, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	39	6	Et immíttam ignem in Magog, et in his qui hábitant in ínsulis confidénter: et scient quia ego Dóminus.
 Ezéchiel	Eze	26	39	7	Et nomen sanctum meum notum fáciam in médio pópuli mei Ísraël, et non pólluam nomen sanctum meum ámplius: et scient gentes quia ego Dóminus, Sanctus Ísraël.
 Ezéchiel	Eze	26	39	8	Ecce venit, et factum est, ait Dóminus Deus: hæc est dies de qua locútus sum.	b
 Ezéchiel	Eze	26	39	9	Et egrediéntur habitatóres de civitátibus Ísraël, et succéndent et combúrent arma, clýpeum et hastas, arcum et sagíttas, et báculos mánuum et contos: et succéndent ea igni septem annis.
 Ezéchiel	Eze	26	39	10	Et non portábunt ligna de regiónibus, neque succídent de sáltibus: quóniam arma succéndent igni, et deprædabúntur eos quibus prædæ fúerant, et dirípient vastatóres suos, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	39	11	Et erit in die illa: dabo Gog locum nominátum sepúlchrum in Ísraël, vallem viatórum ad oriéntem maris, quæ obstupéscere fáciet prætereúntes: et sepélient ibi Gog, et omnem multitúdinem ejus, et vocábitur vallis multitúdinis Gog.
 Ezéchiel	Eze	26	39	12	Et sepélient eos domus Ísraël, ut mundent terram septem ménsibus.
 Ezéchiel	Eze	26	39	13	Sepéliet autem eum omnis pópulus terræ: et erit eis nomináta dies in qua glorificátus sum, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	39	14	Et viros júgiter constítuent lustrántes terram, qui sepéliant et requírant eos qui remánserant super fáciem terræ, ut emúndent eam: post menses autem septem quǽrere incípient.
 Ezéchiel	Eze	26	39	15	Et circuíbunt peragrántes terram: cumque víderint os hóminis, státuent juxta illud títulum, donec sepéliant illud pollinctóres in valle multitúdinis Gog.
 Ezéchiel	Eze	26	39	16	Nomen autem civitátis Ámona: et mundábunt terram.
 Ezéchiel	Eze	26	39	17	Tu ergo, fili hóminis, hæc dicit Dóminus Deus: Dic omni vólucri, et univérsis ávibus, cunctísque béstiis agri: Conveníte, properáte, concúrrite úndique ad víctimam meam quam ego ímmolo vobis, víctimam grandem super montes Ísraël, ut comedátis carnem, et bibátis sánguinem.	b
 Ezéchiel	Eze	26	39	18	Carnes fórtium comedétis, et sánguinem príncipum terræ bibétis: aríetum, et agnórum, et hircórum, taurorúmque et altílium, et pínguium ómnium.
 Ezéchiel	Eze	26	39	19	Et comedétis ádipem in saturitátem, et bibétis sánguinem in ebrietátem, de víctima quam ego immolábo vobis:
 Ezéchiel	Eze	26	39	20	et saturabímini super mensam meam de equo, et équite forti, et de univérsis viris bellatóribus, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	39	21	Et ponam glóriam meam in géntibus: et vidébunt omnes gentes judícium meum quod fécerim, et manum meam quam posúerim super eos.	b
 Ezéchiel	Eze	26	39	22	Et scient domus Ísraël quia ego Dóminus Deus eórum, a die illa et deínceps.
 Ezéchiel	Eze	26	39	23	Et scient gentes quóniam in iniquitáte sua capta sit domus Ísraël, eo quod derelíquerint me, et abscónderim fáciem meam ab eis, et tradíderim eos in manus hóstium, et cecíderint in gládio univérsi.
 Ezéchiel	Eze	26	39	24	Juxta immundítiam eórum et scelus feci eis, et abscóndi fáciem meam ab illis.
 Ezéchiel	Eze	26	39	25	Proptérea hæc dicit Dóminus Deus: Nunc redúcam captivitátem Jacob, et miserébor omnis domus Ísraël, et assúmam zelum pro nómine sancto meo.
 Ezéchiel	Eze	26	39	26	Et portábunt confusiónem suam, et omnem prævaricatiónem qua prævaricáti sunt in me, cum habitáverint in terra sua confidénter, néminem formidántes:
 Ezéchiel	Eze	26	39	27	et redúxero eos de pópulis, et congregávero de terris inimicórum suórum, et sanctificátus fúero in eis, in óculis géntium plurimárum.
 Ezéchiel	Eze	26	39	28	Et scient quia ego Dóminus Deus eórum, eo quod transtúlerim eos in natiónes, et congregáverim eos super terram suam, et non derelíquerim quemquam ex eis ibi.
 Ezéchiel	Eze	26	39	29	Et non abscóndam ultra fáciem meam ab eis, eo quod effúderim spíritum meum super omnem domum Ísraël, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	40	1	In vigésimo quinto anno transmigratiónis nostræ, in exórdio anni, décima mensis, quartodécimo anno postquam percússa est cívitas, in ipsa hac die, facta est super me manus Dómini, et addúxit me illuc.
 Ezéchiel	Eze	26	40	2	In visiónibus Dei addúxit me in terram Ísraël, et dimísit me super montem excélsum nimis, super quem erat quasi ædifícium civitátis vergéntis ad austrum.
 Ezéchiel	Eze	26	40	3	Et introdúxit me illuc: et ecce vir cujus erat spécies quasi spécies æris, et funículus líneus in manu ejus, et cálamus mensúræ in manu ejus: stabat autem in porta.
 Ezéchiel	Eze	26	40	4	Et locútus est ad me idem vir: Fili hóminis, vide óculis tuis, et áuribus tuis audi, et pone cor tuum in ómnia quæ ego osténdam tibi, quia ut ostendántur tibi addúctus es huc. Annúntia ómnia quæ tu vides dómui Ísraël.
 Ezéchiel	Eze	26	40	5	Et ecce murus forínsecus in circúitu domus úndique: et in manu viri cálamus mensúræ sex cubitórum et palmo: et mensus est latitúdinem ædifícii cálamo uno, altitúdinem quoque cálamo uno.	b
 Ezéchiel	Eze	26	40	6	Et venit ad portam quæ respiciébat viam orientálem, et ascéndit per gradus ejus: et mensus est limen portæ cálamo uno latitúdinem, id est, limen unum cálamo uno in latitúdine.
 Ezéchiel	Eze	26	40	7	Et thálamum uno cálamo in longum, et uno cálamo in latum: et inter thálamos, quinque cúbitos.
 Ezéchiel	Eze	26	40	8	Et limen portæ, juxta vestíbulum portæ intrínsecus, cálamo uno.
 Ezéchiel	Eze	26	40	9	Et mensus est vestíbulum portæ octo cubitórum, et frontem ejus duóbus cúbitis: vestíbulum autem portæ erat intrínsecus.
 Ezéchiel	Eze	26	40	10	Porro thálami portæ ad viam orientálem, tres hinc et tres inde: mensúra una trium, et mensúra una fróntium ex utráque parte.
 Ezéchiel	Eze	26	40	11	Et mensus est latitúdinem líminis portæ decem cubitórum, et longitúdinem portæ trédecim cubitórum.
 Ezéchiel	Eze	26	40	12	Et márginem ante thálamos, cúbiti uníus, et cúbitus unus finis utrímque: thálami autem sex cubitórum erant hinc et inde.
 Ezéchiel	Eze	26	40	13	Et mensus est portam a tecto thálami usque ad tectum ejus, latitúdinem vigínti quinque cubitórum, óstium contra óstium.
 Ezéchiel	Eze	26	40	14	Et fecit frontes per sexagínta cúbitos, et ad frontem átrium portæ úndique per circúitum.
 Ezéchiel	Eze	26	40	15	Et ante fáciem portæ quæ pertingébat usque ad fáciem vestíbuli portæ interióris, quinquagínta cúbitos.
 Ezéchiel	Eze	26	40	16	Et fenéstras oblíquas in thálamis et in fróntibus eórum, quæ erant intra portam úndique per circúitum: simíliter autem erant et in vestíbulis fenéstræ per gyrum intrínsecus, et ante frontes pictúra palmárum.
 Ezéchiel	Eze	26	40	17	Et edúxit me ad átrium extérius: et ecce gazophylácia, et paviméntum stratum lápide in átrio per circúitum: trigínta gazophylácia in circúitu paviménti.	b
 Ezéchiel	Eze	26	40	18	Et paviméntum in fronte portárum, secúndum longitúdinem portárum erat inférius.
 Ezéchiel	Eze	26	40	19	Et mensus est latitúdinem a fácie portæ inferióris usque ad frontem átrii interióris extrínsecus: centum cúbitos ad oriéntem et ad aquilónem.
 Ezéchiel	Eze	26	40	20	Portam quoque quæ respiciébat viam aquilónis átrii exterióris, mensus est tam in longitúdine quam in latitúdine.	b
 Ezéchiel	Eze	26	40	21	Et thálamos ejus tres hinc et tres inde, et frontem ejus et vestíbulum ejus secúndum mensúram portæ prióris, quinquagínta cubitórum longitúdinem ejus, et latitúdinem vigínti quinque cubitórum.
 Ezéchiel	Eze	26	40	22	Fenéstræ autem ejus, et vestíbulum, et sculptúræ secúndum mensúram portæ quæ respiciébat ad oriéntem: et septem gráduum erat ascénsus ejus, et vestíbulum ante eam.
 Ezéchiel	Eze	26	40	23	Et porta átrii interióris contra portam aquilónis et orientálem: et mensus est a porta usque ad portam centum cúbitos.
 Ezéchiel	Eze	26	40	24	Et edúxit me ad viam austrálem: et ecce porta quæ respiciébat ad austrum: et mensus est frontem ejus et vestíbulum ejus juxta mensúras superióres.
 Ezéchiel	Eze	26	40	25	Et fenéstras ejus, et vestíbula in circúitu, sicut fenéstras céteras: quinquagínta cubitórum longitúdine, et latitúdine vigínti quinque cubitórum.
 Ezéchiel	Eze	26	40	26	Et in grádibus septem ascendebátur ad eam, et vestíbulum ante fores ejus: et cælátæ palmæ erant, una hinc, et áltera inde, in fronte ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	40	27	Et porta átrii interióris in via austráli: et mensus est a porta usque ad portam in via austráli, centum cúbitos.
 Ezéchiel	Eze	26	40	28	Et introdúxit me in átrium intérius ad portam austrálem: et mensus est portam juxta mensúras superióres.	b
 Ezéchiel	Eze	26	40	29	Thálamum ejus, et frontem ejus, et vestíbulum ejus eísdem mensúris, et fenéstras ejus, et vestíbulum ejus in circúitu, quinquagínta cúbitos longitúdinis, et latitúdinis vigínti quinque cúbitos.
 Ezéchiel	Eze	26	40	30	Et vestíbulum per gyrum longitúdine vigínti quinque cubitórum, et latitúdine quinque cubitórum:
 Ezéchiel	Eze	26	40	31	et vestíbulum ejus ad átrium extérius, et palmas ejus in fronte: et octo gradus erant quibus ascendebátur per eam.
 Ezéchiel	Eze	26	40	32	Et introdúxit me in átrium intérius, per viam orientálem: et mensus est portam secúndum mensúras superióres.
 Ezéchiel	Eze	26	40	33	Thálamum ejus, et frontem ejus, et vestíbulum ejus, sicut supra: et fenéstras ejus, et vestíbula ejus in circúitu, longitúdine quinquagínta cubitórum, et latitúdine vigínti quinque cubitórum.
 Ezéchiel	Eze	26	40	34	Et vestíbulum ejus, id est, átrii exterióris, et palmæ cælátæ in fronte ejus, hinc et inde: et in octo grádibus ascénsus ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	40	35	Et introdúxit me ad portam quæ respiciébat ad aquilónem: et mensus est secúndum mensúras superióres.
 Ezéchiel	Eze	26	40	36	Thálamum ejus, et frontem ejus, et vestíbulum ejus, et fenéstras ejus per circúitum, longitúdine quinquagínta cubitórum, et latitúdine vigínti quinque cubitórum.
 Ezéchiel	Eze	26	40	37	Et vestíbulum ejus respiciébat ad átrium extérius: et cælatúra palmárum in fronte ejus, hinc et inde: et in octo grádibus ascénsus ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	40	38	Et per síngula gazophylácia óstium in fróntibus portárum: ibi lavábant holocáustum.	b
 Ezéchiel	Eze	26	40	39	Et in vestíbulo portæ, duæ mensæ hinc, et duæ mensæ inde, ut immolétur super eas holocáustum, et pro peccáto et pro delícto.
 Ezéchiel	Eze	26	40	40	Et ad latus extérius, quod ascéndit ad óstium portæ quæ pergit ad aquilónem, duæ mensæ: et ad latus álterum, ante vestíbulum portæ, duæ mensæ:
 Ezéchiel	Eze	26	40	41	quátuor mensæ hinc, et quátuor mensæ inde: per látera portæ octo mensæ erant, super quas immolábant.
 Ezéchiel	Eze	26	40	42	Quátuor autem mensæ ad holocáustum de lapídibus quadris exstrúctæ, longitúdine cúbiti uníus et dimídii, et latitúdine cúbiti uníus et dimídii, et altitúdine cúbiti uníus: super quas ponant vasa in quibus immolátur holocáustum et víctima.
 Ezéchiel	Eze	26	40	43	Et lábia eárum palmi uníus, refléxa intrínsecus per circúitum: super mensas autem carnes oblatiónis.
 Ezéchiel	Eze	26	40	44	Et extra portam interiórem, gazophylácia cantórum in átrio interióri, quod erat in látere portæ respiciéntis ad aquilónem: et fácies eórum contra viam austrálem: una ex látere portæ orientális, quæ respiciébat ad viam aquilónis.	b
 Ezéchiel	Eze	26	40	45	Et dixit ad me: Hoc est gazophylácium quod réspicit viam meridiánam: sacerdótum erit, qui éxcubant in custódiis templi.
 Ezéchiel	Eze	26	40	46	Porro gazophylácium quod réspicit ad viam aquilónis, sacerdótum erit, qui éxcubant ad ministérium altáris: isti sunt fílii Sadoc, qui accédunt de fíliis Levi ad Dóminum ut minístrent ei.
 Ezéchiel	Eze	26	40	47	Et mensus est átrium longitúdine centum cubitórum, et latitúdine centum cubitórum per quadrum: et altáre ante fáciem templi.
 Ezéchiel	Eze	26	40	48	Et introdúxit me in vestíbulum templi: et mensus est vestíbulum quinque cúbitis hinc, et quinque cúbitis inde: et latitúdinem portæ trium cubitórum hinc, et trium cubitórum inde.	b
 Ezéchiel	Eze	26	40	49	Longitúdinem autem vestíbuli vigínti cubitórum, et latitúdinem úndecim cubitórum, et octo grádibus ascendebátur ad eam. Et colúmnæ erant in fróntibus: una hinc, et áltera inde.
 Ezéchiel	Eze	26	41	1	Et introdúxit me in templum, et mensus est frontes: sex cúbitos latitúdinis hinc, et sex cúbitos latitúdinis inde, latitúdinem tabernáculi.
 Ezéchiel	Eze	26	41	2	Et latitúdo portæ decem cubitórum erat: et látera portæ, quinque cúbitis hinc, et quinque cúbitis inde: et mensus est longitúdinem ejus quadragínta cubitórum, et latitúdinem vigínti cubitórum.
 Ezéchiel	Eze	26	41	3	Et introgréssus intrínsecus, mensus est in fronte portæ duos cúbitos: et portam, sex cubitórum: et latitúdinem portæ septem cubitórum.
 Ezéchiel	Eze	26	41	4	Et mensus est longitúdinem ejus vigínti cubitórum, et latitúdinem ejus vigínti cubitórum, ante fáciem templi. Et dixit ad me: Hoc est Sanctum sanctórum.
 Ezéchiel	Eze	26	41	5	Et mensus est paríetem domus sex cubitórum: et latitúdinem láteris quátuor cubitórum úndique per circúitum domus.	b
 Ezéchiel	Eze	26	41	6	Látera autem, latus ad latus, bis trigínta tria: et erant eminéntia, quæ ingrederéntur per paríetem domus, in latéribus per circúitum, ut continérent, et non attíngerent paríetem templi.
 Ezéchiel	Eze	26	41	7	Et platéa erat in rotúndum, ascéndens sursum per cóchleam, et in cœnáculum templi deferébat per gyrum: idcírco látius erat templum in superióribus: et sic de inferióribus ascendebátur ad superióra in médium.
 Ezéchiel	Eze	26	41	8	Et vidi in domo altitúdinem per circúitum, fundáta látera ad mensúram cálami sex cubitórum spátio:
 Ezéchiel	Eze	26	41	9	et latitúdinem per paríetem láteris forínsecus quinque cubitórum: et erat intérior domus in latéribus domus.
 Ezéchiel	Eze	26	41	10	Et inter gazophylácia latitúdinem vigínti cubitórum in circúitu domus úndique,
 Ezéchiel	Eze	26	41	11	et óstium láteris ad oratiónem: óstium unum ad viam aquilónis, et óstium unum ad viam austrálem: et latitúdinem loci ad oratiónem, quinque cubitórum in circúitu.
 Ezéchiel	Eze	26	41	12	Et ædifícium, quod erat separátum, versúmque ad viam respiciéntem ad mare, latitúdinis septuagínta cubitórum: páries autem ædifícii, quinque cubitórum latitúdinis per circúitum: et longitúdo ejus nonagínta cubitórum.	b
 Ezéchiel	Eze	26	41	13	Et mensus est domus longitúdinem, centum cubitórum: et quod separátum erat ædifícium, et paríetes ejus, longitúdinis centum cubitórum.
 Ezéchiel	Eze	26	41	14	Latitúdo autem ante fáciem domus, et ejus quod erat separátum contra oriéntem, centum cubitórum.
 Ezéchiel	Eze	26	41	15	Et mensus est longitúdinem ædifícii contra fáciem ejus, quod erat separátum ad dorsum: éthecas ex utráque parte centum cubitórum: et templum intérius, et vestíbula átrii.
 Ezéchiel	Eze	26	41	16	Límina, et fenéstras oblíquas, et éthecas in circúitu per tres partes, contra uniuscujúsque limen, stratúmque ligno per gyrum in circúitu: terra autem usque ad fenéstras, et fenéstræ clausæ super óstia.	b
 Ezéchiel	Eze	26	41	17	Et usque ad domum interiórem, et forínsecus per omnem paríetem in circúitu, intrínsecus et forínsecus, ad mensúram.
 Ezéchiel	Eze	26	41	18	Et fabrefácta chérubim et palmæ: et palma inter cherub et cherub, duásque fácies habébat cherub.
 Ezéchiel	Eze	26	41	19	Fáciem hóminis juxta palmam ex hac parte, et fáciem leónis juxta palmam ex ália parte: expréssam per omnem domum in circúitu.
 Ezéchiel	Eze	26	41	20	De terra usque ad superióra portæ, chérubim et palmæ cælátæ erant in paríete templi.
 Ezéchiel	Eze	26	41	21	Limen quadrángulum, et fácies sanctuárii, aspéctus contra aspéctum.	b
 Ezéchiel	Eze	26	41	22	Altáris lígnei trium cubitórum altitúdo, et longitúdo ejus duórum cubitórum: et ánguli ejus, et longitúdo ejus, et paríetes ejus lígnei. Et locútus est ad me: Hæc est mensa coram Dómino.
 Ezéchiel	Eze	26	41	23	Et duo óstia erant in templo et in sanctuário.
 Ezéchiel	Eze	26	41	24	Et in duóbus óstiis ex utráque parte bina erant ostíola quæ in se ínvicem plicabántur: bina enim óstia erant ex utráque parte ostiórum.
 Ezéchiel	Eze	26	41	25	Et cæláta erant in ipsis óstiis templi chérubim, et sculptúræ palmárum, sicut in pariétibus quoque expréssæ erant: quam ob rem et grossióra erant ligna in vestíbuli fronte forínsecus.
 Ezéchiel	Eze	26	41	26	Super quæ fenéstræ oblíquæ, et similitúdo palmárum hinc atque inde in humérulis vestíbuli, secúndum látera domus, latitudinémque párietum.
 Ezéchiel	Eze	26	42	1	Et edúxit me in átrium extérius, per viam ducéntem ad aquilónem, et introdúxit me in gazophylácium quod erat contra separátum ædifícium, et contra ædem vergéntem ad aquilónem.
 Ezéchiel	Eze	26	42	2	In fácie longitúdinis, centum cúbitos óstii aquilónis, et latitúdinis quinquagínta cúbitos,
 Ezéchiel	Eze	26	42	3	contra vigínti cúbitos átrii interióris, et contra paviméntum stratum lápide átrii exterióris, ubi erat pórticus juncta portícui tríplici.
 Ezéchiel	Eze	26	42	4	Et ante gazophylácia deambulátio decem cubitórum latitúdinis, ad interióra respíciens viæ cúbiti uníus. Et óstia eórum ad aquilónem:
 Ezéchiel	Eze	26	42	5	ubi erant gazophylácia in superióribus humilióra, quia supportábant pórticus quæ ex illis eminébant de inferióribus, et de médiis ædifícii.
 Ezéchiel	Eze	26	42	6	Trístega enim erant, et non habébant colúmnas, sicut erant colúmnæ atriórum: proptérea eminébant de inferióribus, et de médiis a terra cúbitis quinquagínta.
 Ezéchiel	Eze	26	42	7	Et períbolus extérior secúndum gazophylácia, quæ erant in via átrii exterióris ante gazophylácia: longitúdo ejus quinquagínta cubitórum:
 Ezéchiel	Eze	26	42	8	quia longitúdo erat gazophylaciórum átrii exterióris quinquagínta cubitórum, et longitúdo ante fáciem templi, centum cubitórum.
 Ezéchiel	Eze	26	42	9	Et erat subter gazophylácia hæc intróitus ab oriénte, ingrediéntium in ea de átrio exterióri.
 Ezéchiel	Eze	26	42	10	In latitúdine períboli átrii quod erat contra viam orientálem, in fáciem ædifícii separáti, et erant ante ædifícium gazophylácia.
 Ezéchiel	Eze	26	42	11	Et via ante fáciem eórum, juxta similitúdinem gazophylaciórum quæ erant in via aquilónis: secúndum longitúdinem eórum, sic et latitúdo eórum, et omnis intróitus eórum, et similitúdines, et óstia eórum.
 Ezéchiel	Eze	26	42	12	Secúndum óstia gazophylaciórum, quæ erant in via respiciénte ad notum: óstium in cápite viæ, quæ via erat ante vestíbulum separátum per viam orientálem ingrediéntibus.
 Ezéchiel	Eze	26	42	13	Et dixit ad me: Gazophylácia aquilónis, et gazophylácia austri, quæ sunt ante ædifícium separátum, hæc sunt gazophylácia sancta, in quibus vescúntur sacerdótes qui appropínquant ad Dóminum in Sancta sanctórum: ibi ponent Sancta sanctórum et oblatiónem pro peccáto et pro delícto: locus enim sanctus est.	b
 Ezéchiel	Eze	26	42	14	Cum autem ingréssi fúerint sacerdótes, non egrediéntur de sanctis in átrium extérius: et ibi repónent vestiménta sua in quibus minístrant, quia sancta sunt, vestientúrque vestiméntis áliis: et sic procédent ad pópulum.
 Ezéchiel	Eze	26	42	15	Cumque complésset mensúras domus interióris, edúxit me per viam portæ quæ respiciébat ad viam orientálem: et mensus est eam úndique per circúitum.	b
 Ezéchiel	Eze	26	42	16	Mensus est autem contra ventum orientálem cálamo mensúræ, quingéntos cálamos in cálamo mensúræ per circúitum.
 Ezéchiel	Eze	26	42	17	Et mensus est contra ventum aquilónis quingéntos cálamos in cálamo mensúræ per gyrum.
 Ezéchiel	Eze	26	42	18	Et ad ventum austrálem mensus est quingéntos cálamos in cálamo mensúræ per circúitum.
 Ezéchiel	Eze	26	42	19	Et ad ventum occidentálem mensus est quingéntos cálamos in cálamo mensúræ.
 Ezéchiel	Eze	26	42	20	Per quátuor ventos mensus est murum ejus úndique per circúitum, longitúdinem quingentórum cubitórum, et latitúdinem quingentórum cubitórum, dividéntem inter sanctuárium et vulgi locum.
 Ezéchiel	Eze	26	43	1	Et duxit me ad portam quæ respiciébat ad viam orientálem.
 Ezéchiel	Eze	26	43	2	Et ecce glória Dei Ísraël ingrediebátur per viam orientálem: et vox erat ei quasi vox aquárum multárum, et terra splendébat a majestáte ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	43	3	Et vidi visiónem secúndum spéciem quam víderam quando venit ut dispérderet civitátem, et spécies secúndum aspéctum quem víderam juxta flúvium Chobar: et cécidi super fáciem meam.
 Ezéchiel	Eze	26	43	4	Et majéstas Dómini ingréssa est templum per viam portæ quæ respiciébat ad oriéntem.
 Ezéchiel	Eze	26	43	5	Et elevávit me spíritus, et introdúxit me in átrium intérius: et ecce repléta erat glória Dómini domus.
 Ezéchiel	Eze	26	43	6	Et audívi loquéntem ad me de domo: et vir qui stabat juxta me	b
 Ezéchiel	Eze	26	43	7	dixit ad me: Fili hóminis, locus sólii mei, et locus vestigiórum pedum meórum, ubi hábito in médio filiórum Ísraël in ætérnum: et non pólluent ultra domus Ísraël nomen sanctum meum, ipsi et reges eórum, in fornicatiónibus suis, et in ruínis regum suórum, et in excélsis.
 Ezéchiel	Eze	26	43	8	Qui fabricáti sunt limen suum juxta limen meum, et postes suos juxta postes meos, et murus erat inter me et eos: et polluérunt nomen sanctum meum in abominatiónibus quas fecérunt: propter quod consúmpsi eos in ira mea.
 Ezéchiel	Eze	26	43	9	Nunc ergo repéllant procul fornicatiónem suam et ruínas regum suórum a me, et habitábo in médio eórum semper.
 Ezéchiel	Eze	26	43	10	Tu autem, fili hóminis, osténde dómui Ísraël templum, et confundántur ab iniquitátibus suis, et metiántur fábricam,
 Ezéchiel	Eze	26	43	11	et erubéscant ex ómnibus quæ fecérunt. Figúram domus, et fábricæ ejus, éxitus et intróitus, et omnem descriptiónem ejus, et univérsa præcépta ejus, cunctúmque órdinem ejus, et omnes leges ejus osténde eis, et scribes in óculis eórum, ut custódiant omnes descriptiónes ejus, et præcépta illíus, et fáciant ea.
 Ezéchiel	Eze	26	43	12	Ista est lex domus in summitáte montis: omnis finis ejus in circúitu, Sanctum sanctórum est. Hæc est ergo lex domus.	b
 Ezéchiel	Eze	26	43	13	Istæ autem mensúræ altáris in cúbito veríssimo, qui habébat cúbitum et palmum: in sinu ejus erat cúbitus, et cúbitus in latitúdine: et definítio ejus usque ad lábium ejus, et in circúitu palmus unus: hæc quoque erat fossa altáris.	b
 Ezéchiel	Eze	26	43	14	Et de sinu terræ usque ad crepídinem novíssimam duo cúbiti, et latitúdo cúbiti uníus: et a crepídine minóre usque ad crepídinem majórem quátuor cúbiti, et latitúdo cúbiti uníus.
 Ezéchiel	Eze	26	43	15	Ipse autem áriel quátuor cubitórum, et ab áriel usque ad sursum córnua quátuor.
 Ezéchiel	Eze	26	43	16	Et áriel duódecim cubitórum in longitúdine per duódecim cúbitos latitúdinis, quadrangulátum æquis latéribus.
 Ezéchiel	Eze	26	43	17	Et crepído quatuórdecim cubitórum longitúdinis per quatuórdecim cúbitos latitúdinis in quátuor ángulis ejus: et coróna in circúitu ejus dimídii cúbiti, et sinus ejus uníus cúbiti per circúitum: gradus autem ejus versi ad oriéntem.
 Ezéchiel	Eze	26	43	18	Et dixit ad me: Fili hóminis, hæc dicit Dóminus Deus: Hi sunt ritus altáris, in quacúmque die fúerit fabricátum, ut offerátur super illud holocáustum, et effundátur sanguis.	b
 Ezéchiel	Eze	26	43	19	Et dabis sacerdótibus et Levítis qui sunt de sémine Sadoc, qui accédunt ad me, ait Dóminus Deus, ut ófferant mihi vítulum de arménto pro peccáto.
 Ezéchiel	Eze	26	43	20	Et assúmens de sánguine ejus, pones super quátuor córnua ejus, et super quátuor ángulos crepídinis, et super corónam in circúitu: et mundábis illud et expiábis.
 Ezéchiel	Eze	26	43	21	Et tolles vítulum qui oblátus fúerit pro peccáto, et combúres eum in separáto loco domus, extra sanctuárium.
 Ezéchiel	Eze	26	43	22	Et in die secúnda ófferes hircum caprárum immaculátum pro peccáto: et expiábunt altáre sicut expiavérunt in vítulo.
 Ezéchiel	Eze	26	43	23	Cumque compléveris éxpians illud, ófferes vítulum de arménto immaculátum, et aríetem de grege immaculátum.
 Ezéchiel	Eze	26	43	24	Et ófferes eos in conspéctu Dómini: et mittent sacerdótes super eos sal, et ófferent eos holocáustum Dómino.
 Ezéchiel	Eze	26	43	25	Septem diébus fácies hircum pro peccáto quotídie: et vítulum de arménto, et aríetem de pecóribus immaculátos ófferent.
 Ezéchiel	Eze	26	43	26	Septem diébus expiábunt altáre et mundábunt illud, et implébunt manum ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	43	27	Explétis autem diébus, in die octáva et ultra, fácient sacerdótes super altáre holocáusta vestra, et quæ pro pace ófferunt: et placátus ero vobis, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	44	1	Et convértit me ad viam portæ sanctuárii exterióris, quæ respiciébat ad oriéntem: et erat clausa.
 Ezéchiel	Eze	26	44	2	Et dixit Dóminus ad me: Porta hæc clausa erit: non aperiétur, et vir non transíbit per eam, quóniam Dóminus Deus Ísraël ingréssus est per eam: erítque clausa
 Ezéchiel	Eze	26	44	3	príncipi. Princeps ipse sedébit in ea, ut cómedat panem coram Dómino: per viam portæ vestíbuli ingrediétur, et per viam ejus egrediétur.
 Ezéchiel	Eze	26	44	4	Et addúxit me per viam portæ aquilónis in conspéctu domus: et vidi, et ecce implévit glória Dómini domum Dómini: et cécidi in fáciem meam.	b
 Ezéchiel	Eze	26	44	5	Et dixit ad me Dóminus: Fili hóminis, pone cor tuum, et vide óculis tuis, et áuribus tuis audi ómnia quæ ego loquor ad te de univérsis cæremóniis domus Dómini, et de cunctis légibus ejus: et pones cor tuum in viis templi per omnes éxitus sanctuárii.
 Ezéchiel	Eze	26	44	6	Et dices ad exasperántem me domum Ísraël: Hæc dicit Dóminus Deus: Suffíciant vobis ómnia scélera vestra, domus Ísraël:	b
 Ezéchiel	Eze	26	44	7	eo quod indúcitis fílios aliénos incircumcísos corde, et incircumcísos carne, ut sint in sanctuário meo, et pólluant domum meam: et offértis panes meos, ádipem et sánguinem, et dissólvitis pactum meum in ómnibus sceléribus vestris.
 Ezéchiel	Eze	26	44	8	Et non servástis præcépta sanctuárii mei, et posuístis custódes observatiónum meárum in sanctuário meo vobismetípsis.
 Ezéchiel	Eze	26	44	9	Hæc dicit Dóminus Deus: Omnis alienígena incircumcísus corde, et incircumcísus carne, non ingrediétur sanctuárium meum: omnis fílius aliénus qui est in médio filiórum Ísraël.
 Ezéchiel	Eze	26	44	10	Sed et Levítæ qui longe recessérunt a me in erróre filiórum Ísraël, et erravérunt a me post idóla sua, et portavérunt iniquitátem suam,
 Ezéchiel	Eze	26	44	11	erunt in sanctuário meo ædítui, et janitóres portárum domus, et minístri domus: ipsi mactábunt holocáusta et víctimas pópuli, et ipsi stabunt in conspéctu eórum ut minístrent eis.
 Ezéchiel	Eze	26	44	12	Pro eo quod ministravérunt illis in conspéctu idolórum suórum, et facti sunt dómui Ísraël in offendículum iniquitátis: idcírco levávi manum meam super eos, ait Dóminus Deus, et portábunt iniquitátem suam.
 Ezéchiel	Eze	26	44	13	Et non appropinquábunt ad me ut sacerdótio fungántur mihi, neque accédent ad omne sanctuárium meum juxta Sancta sanctórum: sed portábunt confusiónem suam, et scélera sua quæ fecérunt.
 Ezéchiel	Eze	26	44	14	Et dabo eos janitóres domus in omni ministério ejus, et in univérsis quæ fient in ea.
 Ezéchiel	Eze	26	44	15	Sacerdótes autem et Levítæ, fílii Sadoc, qui custodiérunt cæremónias sanctuárii mei, cum errárent fílii Ísraël a me, ipsi accédent ad me ut minístrent mihi: et stabunt in conspéctu meo, ut ófferant mihi ádipem et sánguinem, ait Dóminus Deus.	b
 Ezéchiel	Eze	26	44	16	Ipsi ingrediéntur sanctuárium meum, et ipsi accédent ad mensam meam, ut minístrent mihi, et custódiant cæremónias meas.
 Ezéchiel	Eze	26	44	17	Cumque ingrediéntur portas átrii interióris, véstibus líneis induéntur: nec ascéndet super eos quidquam láneum, quando minístrant in portis átrii interióris et intrínsecus.
 Ezéchiel	Eze	26	44	18	Vittæ líneæ erunt in capítibus eórum, et feminália línea erunt in lumbis eórum, et non accingéntur in sudóre.
 Ezéchiel	Eze	26	44	19	Cumque egrediéntur átrium extérius ad pópulum, éxuent se vestiméntis suis in quibus ministráverant, et repónent ea in gazophylácio sanctuárii: et véstient se vestiméntis áliis, et non sanctificábunt pópulum in véstibus suis.
 Ezéchiel	Eze	26	44	20	Caput autem suum non radent, neque comam nútrient: sed tondéntes attóndent cápita sua.	b
 Ezéchiel	Eze	26	44	21	Et vinum non bibet omnis sacérdos, quando ingressúrus est átrium intérius.
 Ezéchiel	Eze	26	44	22	Et víduam et repudiátam non accípient uxóres, sed vírgines de sémine domus Ísraël: sed et víduam quæ fúerit vídua a sacerdóte, accípient.
 Ezéchiel	Eze	26	44	23	Et pópulum meum docébunt quid sit inter sanctum et pollútum, et inter mundum et immúndum osténdent eis.
 Ezéchiel	Eze	26	44	24	Et cum fúerit controvérsia, stabunt in judíciis meis, et judicábunt: leges meas et præcépta mea in ómnibus solemnitátibus meis custódient, et sábbata mea sanctificábunt.
 Ezéchiel	Eze	26	44	25	Et ad mórtuum hóminem non ingrediéntur, ne polluántur, nisi ad patrem et matrem, et fílium et fíliam, et fratrem, et sorórem quæ álterum virum non habúerit: in quibus contaminabúntur.
 Ezéchiel	Eze	26	44	26	Et postquam fúerit emundátus, septem dies numerabúntur ei.
 Ezéchiel	Eze	26	44	27	Et in die intróitus sui in sanctuárium ad átrium intérius, ut minístret mihi in sanctuário, ófferet pro peccáto suo, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	44	28	Non erit autem eis hæréditas: ego hæréditas eórum. Et possessiónem non dábitis eis in Ísraël: ego enim posséssio eórum.
 Ezéchiel	Eze	26	44	29	Víctimam et pro peccáto et pro delícto ipsi cómedent, et omne votum in Ísraël ipsórum erit.
 Ezéchiel	Eze	26	44	30	Et primitíva ómnium primogenitórum, et ómnia libaménta ex ómnibus quæ offerúntur, sacerdótum erunt: et primitíva cibórum vestrórum dábitis sacerdóti, ut repónat benedictiónem dómui tuæ.
 Ezéchiel	Eze	26	44	31	Omne morticínum, et captum a béstia, de ávibus et de pecóribus, non cómedent sacerdótes.
 Ezéchiel	Eze	26	45	1	Cumque cœpéritis terram divídere sortíto, separáte primítias Dómino, sanctificátum de terra, longitúdine vigínti quinque míllia, et latitúdine decem míllia: sanctificátum erit in omni término ejus per circúitum.
 Ezéchiel	Eze	26	45	2	Et erit ex omni parte sanctificátum quingéntos per quingéntos, quadrifáriam per circúitum, et quinquagínta cúbitis in suburbána ejus per gyrum.
 Ezéchiel	Eze	26	45	3	Et a mensúra ista mensurábis longitúdinem vigínti quinque míllium, et latitúdinem decem míllium: et in ipso erit templum, Sanctúmque sanctórum.
 Ezéchiel	Eze	26	45	4	Sanctificátum de terra erit sacerdótibus minístris sanctuárii, qui accédunt ad ministérium Dómini: et erit eis locus in domos, et in sanctuárium sanctitátis.
 Ezéchiel	Eze	26	45	5	Vigínti quinque autem míllia longitúdinis, et decem míllia latitúdinis erunt Levítis qui minístrant dómui: ipsi possidébunt vigínti gazophylácia.
 Ezéchiel	Eze	26	45	6	Et possessiónem civitátis dábitis quinque míllia latitúdinis, et longitúdinis vigínti quinque míllia, secúndum separatiónem sanctuárii, omni dómui Ísraël.
 Ezéchiel	Eze	26	45	7	Príncipi quoque hinc et inde in separatiónem sanctuárii, et in possessiónem civitátis, contra fáciem separatiónis sanctuárii, et contra fáciem possessiónis urbis, a látere maris usque ad mare, et a látere oriéntis usque ad oriéntem: longitúdinis autem juxta unamquámque partem, a término occidentáli usque ad términum orientálem.
 Ezéchiel	Eze	26	45	8	De terra erit ei posséssio in Ísraël, et non depopulabúntur ultra príncipes pópulum meum: sed terram dabunt dómui Ísraël secúndum tribus eórum.
 Ezéchiel	Eze	26	45	9	Hæc dicit Dóminus Deus: Suffíciat vobis, príncipes Ísraël: iniquitátem et rapínas intermíttite, et judícium et justítiam fácite: separáte confínia vestra a pópulo meo, ait Dóminus Deus.	b
 Ezéchiel	Eze	26	45	10	Statéra justa, et ephi justum, et batus justus erit vobis.
 Ezéchiel	Eze	26	45	11	Ephi et batus æquália et uníus mensúræ erunt, ut cápiat décimam partem cori batus, et décimam partem cori ephi: juxta mensúram cori erit æqua librátio eórum.
 Ezéchiel	Eze	26	45	12	Siclus autem vigínti óbolos habet: porro vigínti sicli, et vigínti quinque sicli, et quíndecim sicli, mnam fáciunt.
 Ezéchiel	Eze	26	45	13	Et hæ sunt primítiæ quas tollétis: sextam partem ephi de coro fruménti, et sextam partem ephi de coro hórdei.
 Ezéchiel	Eze	26	45	14	Mensúra quoque ólei, batus ólei, décima pars cori est: et decem bati corum fáciunt, quia decem bati implent corum.
 Ezéchiel	Eze	26	45	15	Et aríetem unum de grege ducentórum, de his quæ nútriunt Ísraël, in sacrifícium, et in holocáustum, et in pacífica, ad expiándum pro eis, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	45	16	Omnis pópulus terræ tenébitur primítiis his príncipi in Ísraël.
 Ezéchiel	Eze	26	45	17	Et super príncipem erunt holocáusta, et sacrifícium, et libámina, in solemnitátibus, et in caléndis, et in sábbatis, et in univérsis solemnitátibus domus Ísraël: ipse fáciet pro peccáto sacrifícium, et holocáustum, et pacífica, ad expiándum pro domo Ísraël.
 Ezéchiel	Eze	26	45	18	Hæc dicit Dóminus Deus: In primo mense, una mensis, sumes vítulum de arménto immaculátum, et expiábis sanctuárium.	b
 Ezéchiel	Eze	26	45	19	Et tollet sacérdos de sánguine quod erit pro peccáto, et ponet in póstibus domus, et in quátuor ángulis crepídinis altáris, et in póstibus portæ átrii interióris.
 Ezéchiel	Eze	26	45	20	Et sic fácies in séptima mensis, pro unoquóque qui ignorávit, et erróre decéptus est: et expiábis pro domo.
 Ezéchiel	Eze	26	45	21	In primo mense, quartadécima die mensis, erit vobis Paschæ solémnitas: septem diébus ázyma comedéntur.
 Ezéchiel	Eze	26	45	22	Et fáciet princeps in die illa, pro se et pro univérso pópulo terræ, vítulum pro peccáto.
 Ezéchiel	Eze	26	45	23	Et in septem diérum solemnitáte fáciet holocáustum Dómino, septem vítulos et septem aríetes immaculátos, quotídie septem diébus: et pro peccáto hircum caprárum quotídie.
 Ezéchiel	Eze	26	45	24	Et sacrifícium ephi per vítulum, et ephi per aríetem fáciet, et ólei hin per síngula ephi.
 Ezéchiel	Eze	26	45	25	Séptimo mense, quintadécima die mensis, in solemnitáte, fáciet sicut supra dicta sunt per septem dies, tam pro peccáto quam pro holocáusto, et in sacrifício, et in óleo.
 Ezéchiel	Eze	26	46	1	Hæc dicit Dóminus Deus: Porta átrii interióris quæ réspicit ad oriéntem, erit clausa sex diébus in quibus opus fit: die autem sábbati aperiétur, sed et in die calendárum aperiétur.
 Ezéchiel	Eze	26	46	2	Et intrábit princeps per viam vestíbuli portæ déforis, et stabit in límine portæ: et fácient sacerdótes holocáustum ejus, et pacífica ejus: et adorábit super limen portæ, et egrediétur: porta autem non claudétur usque ad vésperam.
 Ezéchiel	Eze	26	46	3	Et adorábit pópulus terræ ad óstium portæ illíus in sábbatis et in caléndis coram Dómino.
 Ezéchiel	Eze	26	46	4	Holocáustum autem hoc ófferet princeps Dómino: in die sábbati, sex agnos immaculátos, et aríetem immaculátum,
 Ezéchiel	Eze	26	46	5	et sacrifícium ephi per aríetem, in agnis autem sacrifícium quod déderit manus ejus, et ólei hin per síngula ephi.
 Ezéchiel	Eze	26	46	6	In die autem calendárum vítulum de arménto immaculátum, et sex agni et aríetes immaculáti erunt.
 Ezéchiel	Eze	26	46	7	Et ephi per vítulum, ephi quoque per aríetem fáciet sacrifícium: de agnis autem sicut invénerit manus ejus, et ólei hin per síngula ephi.
 Ezéchiel	Eze	26	46	8	Cumque ingressúrus est princeps, per viam vestíbuli portæ ingrediátur, et per eámdem viam éxeat.
 Ezéchiel	Eze	26	46	9	Et cum intrábit pópulus terræ in conspéctu Dómini in solemnitátibus, qui ingréditur per portam aquilónis ut adóret, egrediátur per viam portæ meridiánæ: porro qui ingréditur per viam portæ meridiánæ, egrediátur per viam portæ aquilónis. Non revertétur per viam portæ per quam ingréssus est, sed e regióne illíus egrediétur.
 Ezéchiel	Eze	26	46	10	Princeps autem in médio eórum cum ingrediéntibus ingrediétur, et cum egrediéntibus egrediétur.
 Ezéchiel	Eze	26	46	11	Et in núndinis, et in solemnitátibus, erit sacrifícium ephi per vítulum, et ephi per aríetem: agnis autem erit sacrifícium sicut invénerit manus ejus, et ólei hin per síngula ephi.
 Ezéchiel	Eze	26	46	12	Cum autem fécerit princeps spontáneum holocáustum, aut pacífica voluntária Dómino, aperiétur ei porta quæ réspicit ad oriéntem, et fáciet holocáustum suum et pacífica sua, sicut fíeri solet in die sábbati: et egrediétur, claudetúrque porta postquam exíerit.
 Ezéchiel	Eze	26	46	13	Et agnum ejúsdem anni immaculátum fáciet holocáustum quotídie Dómino: semper mane fáciet illud.
 Ezéchiel	Eze	26	46	14	Et fáciet sacrifícium super eo cata mane mane sextam partem ephi, et de óleo tértiam partem hin, ut misceátur símilæ: sacrifícium Dómino legítimum, juge atque perpétuum.
 Ezéchiel	Eze	26	46	15	Fáciet agnum, et sacrifícium, et óleum cata mane mane, holocáustum sempitérnum.
 Ezéchiel	Eze	26	46	16	Hæc dicit Dóminus Deus: Si déderit princeps donum alícui de fíliis suis, hæréditas ejus filiórum suórum erit: possidébunt eam hæreditárie.	b
 Ezéchiel	Eze	26	46	17	Si autem déderit legátum de hæreditáte sua uni servórum suórum, erit illíus usque ad annum remissiónis, et revertétur ad príncipem: hæréditas autem ejus fíliis ejus erit.
 Ezéchiel	Eze	26	46	18	Et non accípiet princeps de hæreditáte pópuli per violéntiam, et de possessióne eórum: sed de possessióne sua hæreditátem dabit fíliis suis, ut non dispergátur pópulus meus unusquísque a possessióne sua.
 Ezéchiel	Eze	26	46	19	Et introdúxit me per ingréssum qui erat ex látere portæ, in gazophylácia sanctuárii ad sacerdótes, quæ respiciébant ad aquilónem: et erat ibi locus vergens ad occidéntem.	b
 Ezéchiel	Eze	26	46	20	Et dixit ad me: Iste est locus ubi coquent sacerdótes pro peccáto et pro delícto: ubi coquent sacrifícium, ut non éfferant in átrium extérius, et sanctificétur pópulus.
 Ezéchiel	Eze	26	46	21	Et edúxit me in átrium extérius, et circumdúxit me per quátuor ángulos átrii: et ecce atríolum erat in ángulo átrii, atríola síngula per ángulos átrii.
 Ezéchiel	Eze	26	46	22	In quátuor ángulis átrii atríola dispósita, quadragínta cubitórum per longum, et trigínta per latum: mensúræ uníus quátuor erant.
 Ezéchiel	Eze	26	46	23	Et páries per circúitum ámbiens quátuor atríola: et culínæ fabricátæ erant subter pórticus per gyrum.
 Ezéchiel	Eze	26	46	24	Et dixit ad me: Hæc est domus culinárum, in qua coquent minístri domus Dómini víctimas pópuli.
 Ezéchiel	Eze	26	47	1	Et convértit me ad portam domus, et ecce aquæ egrediebántur subter limen domus ad oriéntem: fácies enim domus respiciébat ad oriéntem, aquæ autem descendébant in latus templi dextrum, ad merídiem altáris.
 Ezéchiel	Eze	26	47	2	Et edúxit me per viam portæ aquilónis, et convértit me ad viam foras portam exteriórem, viam quæ respiciébat ad oriéntem: et ecce aquæ redundántes a látere dextro.
 Ezéchiel	Eze	26	47	3	Cum egrederétur vir ad oriéntem, qui habébat funículum in manu sua, et mensus est mille cúbitos, et tradúxit me per aquam usque ad talos.
 Ezéchiel	Eze	26	47	4	Rursúmque mensus est mille, et tradúxit me per aquam usque ad génua.
 Ezéchiel	Eze	26	47	5	Et mensus est mille, et tradúxit me per aquam usque ad renes. Et mensus est mille, torréntem quem non pótui pertransíre, quóniam intumúerant aquæ profúndi torréntis, qui non potest transvadári.
 Ezéchiel	Eze	26	47	6	Et dixit ad me: Certe vidísti, fili hóminis. Et edúxit me, et convértit ad ripam torréntis.
 Ezéchiel	Eze	26	47	7	Cumque me convertíssem, ecce in ripa torréntis ligna multa nimis ex utráque parte.
 Ezéchiel	Eze	26	47	8	Et ait ad me: Aquæ istæ quæ egrediúntur ad túmulos sábuli orientális, et descéndunt ad plana desérti, intrábunt mare et exíbunt: et sanabúntur aquæ.	b
 Ezéchiel	Eze	26	47	9	Et omnis ánima vivens quæ serpit quocúmque vénerit torrens, vivet: et erunt pisces multi satis, postquam vénerint illuc aquæ istæ: et sanabúntur et vivent ómnia ad quæ vénerit torrens.
 Ezéchiel	Eze	26	47	10	Et stabunt super illas piscatóres: ab Engáddi usque ad Engállim siccátio sagenárum erit: plúrimæ spécies erunt píscium ejus, sicut pisces maris magni, multitúdinis nímiæ.
 Ezéchiel	Eze	26	47	11	In littóribus autem ejus et in palústribus, non sanabúntur, quia in salínas dabúntur.
 Ezéchiel	Eze	26	47	12	Et super torréntem oriétur in ripis ejus, ex utráque parte, omne lignum pomíferum: non défluet fólium ex eo, et non defíciet fructus ejus: per síngulos menses áfferet primitíva, quia aquæ ejus de sanctuário egrediéntur: et erunt fructus ejus in cibum, et fólia ejus ad medicínam.
 Ezéchiel	Eze	26	47	13	Hæc dicit Dóminus Deus: Hic est términus in quo possidébitis terram in duódecim tríbubus Ísraël: quia Joseph dúplicem funículum habet.	b
 Ezéchiel	Eze	26	47	14	Possidébitis autem eam sínguli æque ut frater suus, super quam levávi manum meam ut darem pátribus vestris: et cadet terra hæc vobis in possessiónem.
 Ezéchiel	Eze	26	47	15	Hic est autem términus terræ: ad plagam septentrionálem, a mari magno via Héthalon, veniéntibus Sedáda,
 Ezéchiel	Eze	26	47	16	Emath, Bérotha, Sabárim, quæ est inter términum Damásci et confínium Emath, domus Tichon, quæ est juxta términum Auran.
 Ezéchiel	Eze	26	47	17	Et erit términus a mari usque ad átrium Enon, términus Damásci: et ab aquilóne ad aquilónem, términus Emath plaga septentrionális.
 Ezéchiel	Eze	26	47	18	Porro plaga orientális de médio Auran, et de médio Damásci, et de médio Gálaad, et de médio terræ Ísraël, Jordánis distérminans ad mare orientále. Metiémini étiam plagam orientálem.
 Ezéchiel	Eze	26	47	19	Plaga autem austrális meridiána, a Thamar usque ad aquas contradictiónis Cades, et torrens usque ad mare magnum: et hæc est plaga ad merídiem austrális.
 Ezéchiel	Eze	26	47	20	Et plaga maris, mare magnum a confínio per diréctum, donec vénias Emath: hæc est plaga maris.
 Ezéchiel	Eze	26	47	21	Et dividétis terram istam vobis per tribus Ísraël:
 Ezéchiel	Eze	26	47	22	et mittétis eam in hæreditátem vobis, et ádvenis qui accésserint ad vos, qui genúerint fílios in médio vestrum: et erunt vobis sicut indígenæ inter fílios Ísraël: vobíscum dívident possessiónem in médio tríbuum Ísraël.
 Ezéchiel	Eze	26	47	23	In tribu autem quacúmque fúerit ádvena, ibi dábitis possessiónem illi, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	48	1	Et hæc nómina tríbuum a fínibus aquilónis, juxta viam Héthalon, pergéntibus Emath, átrium Enan términus Damásci ad aquilónem, juxta viam Emath: et erit ei plaga orientális mare, Dan una.
 Ezéchiel	Eze	26	48	2	Et super términum Dan, a plaga orientáli usque ad plagam maris, Aser una.
 Ezéchiel	Eze	26	48	3	Et super términum Aser, a plaga orientáli usque ad plagam maris, Néphthali una.
 Ezéchiel	Eze	26	48	4	Et super términum Néphthali, a plaga orientáli usque ad plagam maris, Manásse una.
 Ezéchiel	Eze	26	48	5	Et super términum Manásse, a plaga orientáli usque ad plagam maris, Éphraim una.
 Ezéchiel	Eze	26	48	6	Et super términum Éphraim, a plaga orientáli usque ad plagam maris, Ruben una.
 Ezéchiel	Eze	26	48	7	Et super términum Ruben, a plaga orientáli usque ad plagam maris, Juda una.
 Ezéchiel	Eze	26	48	8	Et super términum Juda, a plaga orientáli usque ad plagam maris, erunt primítiæ quas separábitis, vigínti quinque míllibus latitúdinis et longitúdinis, sícuti síngulæ partes a plaga orientáli usque ad plagam maris: et erit sanctuárium in médio ejus.	b
 Ezéchiel	Eze	26	48	9	Primítiæ quas separábitis Dómino, longitúdo vigínti quinque míllibus, et latitúdo decem míllibus.
 Ezéchiel	Eze	26	48	10	Hæ autem erunt primítiæ sanctuárii sacerdótum, ad aquilónem longitúdinis vigínti quinque míllia, et ad mare latitúdinis decem míllia, sed et ad oriéntem latitúdinis decem míllia, et ad merídiem longitúdinis vigínti quinque míllia: et erit sanctuárium Dómini in médio ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	48	11	Sacerdótibus sanctuárium erit de fíliis Sadoc, qui custodiérunt cæremónias meas, et non erravérunt cum errárent fílii Ísraël, sicut erravérunt et Levítæ.
 Ezéchiel	Eze	26	48	12	Et erunt eis primítiæ de primítiis terræ Sanctum sanctórum, juxta términum Levitárum.
 Ezéchiel	Eze	26	48	13	Sed et Levítis simíliter, juxta fines sacerdótum, vigínti quinque míllia longitúdinis, et latitúdinis decem míllia. Omnis longitúdo vigínti et quinque míllium, et latitúdo decem míllium.
 Ezéchiel	Eze	26	48	14	Et non venundábunt ex eo, neque mutábunt: neque transferéntur primítiæ terræ, quia sanctificátæ sunt Dómino.
 Ezéchiel	Eze	26	48	15	Quinque míllia autem quæ supérsunt in latitúdine per vigínti quinque míllia, profána erunt urbis in habitáculum et in suburbána: et erit cívitas in médio ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	48	16	Et hæ mensúræ ejus: ad plagam septentrionálem, quingénta et quátuor míllia: et ad plagam meridiánam, quingénta et quátuor míllia: et ad plagam orientálem, quingénta et quátuor míllia: et ad plagam occidentálem, quingénta et quátuor míllia.
 Ezéchiel	Eze	26	48	17	Erunt autem suburbána civitátis ad aquilónem, ducénta quinquagínta: et ad merídiem, ducénta quinquagínta: et ad oriéntem, ducénta quinquagínta: et ad mare, ducénta quinquagínta.
 Ezéchiel	Eze	26	48	18	Quod autem réliquum fúerit in longitúdine secúndum primítias sanctuárii, decem míllia in oriéntem, et decem míllia in occidéntem, erunt sicut primítiæ sanctuárii: et erunt fruges ejus in panes his qui sérviunt civitáti.
 Ezéchiel	Eze	26	48	19	Serviéntes autem civitáti, operabúntur ex ómnibus tríbubus Ísraël.
 Ezéchiel	Eze	26	48	20	Omnes primítiæ vigínti quinque míllium, per vigínti quinque míllia in quadrum, separabúntur in primítias sanctuárii, et in possessiónem civitátis.
 Ezéchiel	Eze	26	48	21	Quod autem réliquum fúerit, príncipis erit ex omni parte primitiárum sanctuárii, et possessiónis civitátis e regióne vigínti quinque míllium primitiárum usque ad términum orientálem: sed et ad mare, e regióne vigínti quinque míllium, usque ad términum maris, simíliter in pártibus príncipis erit: et erunt primítiæ sanctuárii, et sanctuárium templi, in médio ejus.
 Ezéchiel	Eze	26	48	22	De possessióne autem Levitárum, et de possessióne civitátis in médio pártium príncipis, erit inter términum Juda et inter términum Bénjamin, et ad príncipem pertinébit.
 Ezéchiel	Eze	26	48	23	Et réliquis tríbubus, a plaga orientáli usque ad plagam occidentálem, Bénjamin una.	b
 Ezéchiel	Eze	26	48	24	Et contra términum Bénjamin, a plaga orientáli usque ad plagam occidentálem, Símeon una.
 Ezéchiel	Eze	26	48	25	Et super términum Simeónis, a plaga orientáli usque ad plagam occidentálem, Íssachar una.
 Ezéchiel	Eze	26	48	26	Et super términum Íssachar, a plaga orientáli usque ad plagam occidentálem, Zábulon una.
 Ezéchiel	Eze	26	48	27	Et super términum Zábulon, a plaga orientáli usque ad plagam maris, Gad una.
 Ezéchiel	Eze	26	48	28	Et super términum Gad, ad plagam austri in merídie: et erit finis de Thamar usque ad aquas contradictiónis Cades: hæréditas contra mare magnum.
 Ezéchiel	Eze	26	48	29	Hæc est terra quam mittétis in sortem tríbubus Ísraël, et hæ partitiónes eárum, ait Dóminus Deus.
 Ezéchiel	Eze	26	48	30	Et hi egréssus civitátis: a plaga septentrionáli, quingéntos et quátuor míllia mensurábis.	b
 Ezéchiel	Eze	26	48	31	Et portæ civitátis ex nomínibus tríbuum Ísraël: portæ tres a septentrióne: porta Ruben una, porta Juda una, porta Levi una.
 Ezéchiel	Eze	26	48	32	Et ad plagam orientálem, quingéntos et quátuor míllia, et portæ tres: porta Joseph una, porta Bénjamin una, porta Dan una.
 Ezéchiel	Eze	26	48	33	Et ad plagam meridiánam, quingéntos et quátuor míllia metiéris, et portæ tres: porta Simeónis una, porta Íssachar una, porta Zábulon una.
 Ezéchiel	Eze	26	48	34	Et ad plagam occidentálem, quingéntos et quátuor míllia, et portæ eórum tres: porta Gad una, porta Aser una, porta Néphthali una.
 Ezéchiel	Eze	26	48	35	Per circúitum, decem et octo míllia: et nomen civitátis ex illa die, Dóminus ibídem.
 #	Dániel	Dan	Prophetía Daniélis
 Dániel	Dan	27	1	1	Anno tértio regni Jóakim regis Juda, venit Nabuchodónosor, rex Babylónis, in Jerúsalem, et obsédit eam:
 Dániel	Dan	27	1	2	et trádidit Dóminus in manu ejus Jóakim, regem Juda, et partem vasórum domus Dei: et asportávit ea in terram Sénnaar in domum dei sui, et vasa íntulit in domum thesáuri dei sui.
 Dániel	Dan	27	1	3	Et ait rex Ásphenez præpósito eunuchórum ut introdúceret de fíliis Ísraël, et de sémine régio et tyrannórum,
 Dániel	Dan	27	1	4	púeros in quibus nulla esset mácula, decóros forma, et erudítos omni sapiéntia, cautos sciéntia, et doctos disciplína, et qui possent stare in palátio regis, ut docéret eos lítteras et linguam Chaldæórum.
 Dániel	Dan	27	1	5	Et constítuit eis rex annónam per síngulos dies de cibis suis, et de vino unde bibébat ipse, ut enutríti tribus annis, póstea starent in conspéctu regis.
 Dániel	Dan	27	1	6	Fuérunt ergo inter eos de fíliis Juda, Dániel, Ananías, Mísaël, et Azarías.	b
 Dániel	Dan	27	1	7	Et impósuit eis præpósitus eunuchórum nómina: Daniéli, Baltássar; Ananíæ, Sidrach; Misaéli, Misach; et Azaríæ, Abdénago.
 Dániel	Dan	27	1	8	Propósuit autem Dániel in corde suo ne polluerétur de mensa regis, neque de vino potus ejus: et rogávit eunuchórum præpósitum ne contaminarétur.
 Dániel	Dan	27	1	9	Dedit autem Deus Daniéli grátiam et misericórdiam in conspéctu príncipis eunuchórum.
 Dániel	Dan	27	1	10	Et ait princeps eunuchórum ad Daniélem: Tímeo ego dóminum meum regem, qui constítuit vobis cibum et potum: qui si víderit vultus vestros macilentióres præ céteris adolescéntibus coǽvis vestris, condemnábitis caput meum regi.
 Dániel	Dan	27	1	11	Et dixit Dániel ad Málasar, quem constitúerat princeps eunuchórum super Daniélem, Ananíam, Misaélem, et Azaríam:
 Dániel	Dan	27	1	12	Tenta nos, óbsecro, servos tuos, diébus decem, et dentur nobis legúmina ad vescéndum, et aqua ad bibéndum:
 Dániel	Dan	27	1	13	et contempláre vultus nostros, et vultus puerórum, qui vescúntur cibo régio: et sicut víderis, fácies cum servis tuis.
 Dániel	Dan	27	1	14	Qui, audíto sermóne hujuscémodi, tentávit eos diébus decem.
 Dániel	Dan	27	1	15	Post dies autem decem, apparuérunt vultus eórum melióres, et corpulentióres præ ómnibus púeris, qui vescebántur cibo régio.
 Dániel	Dan	27	1	16	Porro Málasar tollébat cibária, et vinum potus eórum: dabátque eis legúmina.
 Dániel	Dan	27	1	17	Púeris autem his dedit Deus sciéntiam et disciplínam, in omni libro et sapiéntia: Daniéli autem intelligéntiam ómnium visiónum et somniórum.	b
 Dániel	Dan	27	1	18	Complétis ítaque diébus, post quos díxerat rex ut introduceréntur, introdúxit eos præpósitus eunuchórum in conspéctu Nabuchodónosor.
 Dániel	Dan	27	1	19	Cumque eis locútus fuísset rex, non sunt invénti tales de univérsis, ut Dániel, Ananías, Mísaël, et Azarías: et stetérunt in conspéctu regis.
 Dániel	Dan	27	1	20	Et omne verbum sapiéntiæ et intelléctus, quod sciscitátus est ab eis rex, invénit in eis décuplum super cunctos aríolos et magos qui erant in univérso regno ejus.
 Dániel	Dan	27	1	21	Fuit autem Dániel usque ad annum primum Cyri regis.
 Dániel	Dan	27	2	1	In anno secúndo regni Nabuchodónosor, vidit Nabuchodónosor sómnium, et contérritus est spíritus ejus, et sómnium ejus fugit ab eo.
 Dániel	Dan	27	2	2	Præcépit autem rex ut convocaréntur aríoli, et magi, et maléfici, et Chaldǽi, ut indicárent regi sómnia sua. Qui cum veníssent, stetérunt coram rege.
 Dániel	Dan	27	2	3	Et dixit ad eos rex: Vidi sómnium, et mente confúsus ignóro quid víderim.
 Dániel	Dan	27	2	4	Responderúntque Chaldǽi regi syríace: Rex, in sempitérnum vive! dic sómnium servis tuis, et interpretatiónem ejus indicábimus.
 Dániel	Dan	27	2	5	Et respóndens rex ait Chaldǽis: Sermo recéssit a me: nisi indicavéritis mihi sómnium, et conjectúram ejus, períbitis vos, et domus vestræ publicabúntur.
 Dániel	Dan	27	2	6	Si autem sómnium, et conjectúram ejus narravéritis, prǽmia, et dona, et honórem multum accipiétis a me. Sómnium ígitur, et interpretatiónem ejus indicáte mihi.
 Dániel	Dan	27	2	7	Respondérunt secúndo, atque dixérunt: Rex sómnium dicat servis suis, et interpretatiónem illíus indicábimus.	b
 Dániel	Dan	27	2	8	Respóndit rex, et ait: Certe novi quod tempus redímitis, sciéntes quod recésserit a me sermo.
 Dániel	Dan	27	2	9	Si ergo sómnium non indicavéritis mihi, una est de vobis senténtia, quod interpretatiónem quoque fallácem, et deceptióne plenam composuéritis, ut loquámini mihi donec tempus pertránseat. Sómnium ítaque dícite mihi, ut sciam quod interpretatiónem quoque ejus veram loquámini.
 Dániel	Dan	27	2	10	Respondéntes ergo Chaldǽi coram rege, dixérunt: Non est homo super terram, qui sermónem tuum, rex, possit implére: sed neque regum quisquam magnus et potens verbum hujuscémodi sciscitátur ab omni aríolo, et mago, et Chaldǽo.
 Dániel	Dan	27	2	11	Sermo enim, quem tu quæris, rex, gravis est: nec reperiétur quisquam qui índicet illum in conspéctu regis, excéptis diis, quorum non est cum homínibus conversátio.
 Dániel	Dan	27	2	12	Quo audíto, rex, in furóre et in ira magna, præcépit ut perírent omnes sapiéntes Babylónis.	b
 Dániel	Dan	27	2	13	Et egréssa senténtia, sapiéntes interficiebántur: quærebantúrque Dániel et sócii ejus, ut perírent.
 Dániel	Dan	27	2	14	Tunc Dániel requisívit de lege atque senténtia ab Árioch príncipe milítiæ regis, qui egréssus fúerat ad interficiéndos sapiéntes Babylónis.
 Dániel	Dan	27	2	15	Et interrogávit eum, qui a rege potestátem accéperat, quam ob causam tam crudélis senténtia a fácie regis esset egréssa. Cum ergo rem indicásset Árioch Daniéli,
 Dániel	Dan	27	2	16	Dániel ingréssus rogávit regem ut tempus daret sibi ad solutiónem indicándam regi.
 Dániel	Dan	27	2	17	Et ingréssus est domum suam, Ananiǽque et Misaéli et Azaríæ, sóciis suis, indicávit negótium,
 Dániel	Dan	27	2	18	ut quǽrerent misericórdiam a fácie Dei cæli super sacraménto isto, et non perírent Dániel et sócii ejus cum céteris sapiéntibus Babylónis.
 Dániel	Dan	27	2	19	Tunc Daniéli mystérium per visiónem nocte revelátum est: et benedíxit Dániel Deum cæli,	b
 Dániel	Dan	27	2	20	et locútus ait: Sit nomen Dómini benedíctum a sǽculo et usque in sǽculum: quia sapiéntia et fortitúdo ejus sunt.
 Dániel	Dan	27	2	21	Et ipse mutat témpora, et ætátes: transfert regna, atque constítuit: dat sapiéntiam sapiéntibus, et sciéntiam intelligéntibus disciplínam.
 Dániel	Dan	27	2	22	Ipse revélat profúnda et abscóndita, et novit in ténebris constitúta: et lux cum eo est.
 Dániel	Dan	27	2	23	Tibi, Deus patrum nostrórum, confíteor, teque laudo, quia sapiéntiam et fortitúdinem dedísti mihi, et nunc ostendísti mihi quæ rogávimus te, quia sermónem regis aperuísti nobis.
 Dániel	Dan	27	2	24	Post hæc Dániel ingréssus ad Árioch, quem constitúerat rex ut pérderet sapiéntes Babylónis, sic ei locútus est: Sapiéntes Babylónis ne perdas: intróduc me in conspéctu regis, et solutiónem regi narrábo.	b
 Dániel	Dan	27	2	25	Tunc Árioch festínus introdúxit Daniélem ad regem, et dixit ei: Invéni hóminem de fíliis transmigratiónis Juda, qui solutiónem regi annúntiet.
 Dániel	Dan	27	2	26	Respóndit rex, et dixit Daniéli, cujus nomen erat Baltássar: Putásne vere potes mihi indicáre sómnium, quod vidi, et interpretatiónem ejus?
 Dániel	Dan	27	2	27	Et respóndens Dániel coram rege, ait: Mystérium, quod rex intérrogat, sapiéntes, magi, aríoli, et arúspices néqueunt indicáre regi:
 Dániel	Dan	27	2	28	sed est Deus in cælo revélans mystéria, qui indicávit tibi, rex Nabuchodónosor, quæ ventúra sunt in novíssimis tempóribus. Sómnium tuum, et visiónes cápitis tui in cubíli tuo hujuscémodi sunt.
 Dániel	Dan	27	2	29	Tu, rex, cogitáre cœpísti in strato tuo, quid esset futúrum post hæc: et qui revélat mystéria, osténdit tibi quæ ventúra sunt.
 Dániel	Dan	27	2	30	Mihi quoque non in sapiéntia, quæ est in me plus quam in cunctis vivéntibus, sacraméntum hoc revelátum est: sed ut interpretátio regi manifésta fíeret, et cogitatiónes mentis tuæ scires.
 Dániel	Dan	27	2	31	Tu, rex, vidébas, et ecce quasi státua una grandis: státua illa magna, et statúra sublímis stabat contra te, et intúitus ejus erat terríbilis.	b
 Dániel	Dan	27	2	32	Hujus státuæ caput ex auro óptimo erat, pectus autem et bráchia de argénto, porro venter et fémora ex áëre,
 Dániel	Dan	27	2	33	tíbiæ autem férreæ: pedum quædam pars erat férrea, quædam autem fíctilis.
 Dániel	Dan	27	2	34	Vidébas ita, donec abscíssus est lapis de monte sine mánibus: et percússit státuam in pédibus ejus férreis et fictílibus, et commínuit eos.
 Dániel	Dan	27	2	35	Tunc contríta sunt páriter ferrum, testa, æs, argéntum, et aurum, et redácta quasi in favíllam æstívæ áreæ, quæ rapta sunt vento, nullúsque locus invéntus est eis: lapis autem, qui percússerat státuam, factus est mons magnus, et implévit univérsam terram.
 Dániel	Dan	27	2	36	Hoc est sómnium: interpretatiónem quoque ejus dicémus coram te, rex.	b
 Dániel	Dan	27	2	37	Tu rex regum es: et Deus cæli regnum, et fortitúdinem, et impérium, et glóriam dedit tibi:
 Dániel	Dan	27	2	38	et ómnia, in quibus hábitant fílii hóminum, et béstiæ agri: vólucres quoque cæli dedit in manu tua, et sub ditióne tua univérsa constítuit: tu es ergo caput áureum.
 Dániel	Dan	27	2	39	Et post te consúrget regnum áliud minus te argénteum: et regnum tértium áliud ǽreum, quod imperábit univérsæ terræ.
 Dániel	Dan	27	2	40	Et regnum quartum erit velut ferrum: quómodo ferrum commínuit, et domat ómnia, sic commínuet, et cónteret ómnia hæc.
 Dániel	Dan	27	2	41	Porro quia vidísti pedum, et digitórum partem testæ fíguli, et partem férream, regnum divísum erit: quod tamen de plantário ferri oriétur, secúndum quod vidísti ferrum mistum testæ ex luto.
 Dániel	Dan	27	2	42	Et dígitos pedum ex parte férreos, et ex parte fíctiles: ex parte regnum erit sólidum, et ex parte contrítum.
 Dániel	Dan	27	2	43	Quod autem vidísti ferrum mistum testæ ex luto, commiscebúntur quidem humáno sémine, sed non adhærébunt sibi, sicut ferrum miscéri non potest testæ.
 Dániel	Dan	27	2	44	In diébus autem regnórum illórum suscitábit Deus cæli regnum, quod in ætérnum non dissipábitur, et regnum ejus álteri pópulo non tradétur: commínuet autem, et consúmet univérsa regna hæc, et ipsum stabit in ætérnum.	b
 Dániel	Dan	27	2	45	Secúndum quod vidísti, quod de monte abscíssus est lapis sine mánibus, et commínuit testam, et ferrum, et æs, et argéntum, et aurum, Deus magnus osténdit regi quæ ventúra sunt póstea: et verum est sómnium, et fidélis interpretátio ejus.
 Dániel	Dan	27	2	46	Tunc rex Nabuchodónosor cécidit in fáciem suam, et Daniélem adorávit, et hóstias, et incénsum præcépit ut sacrificárent ei.	b
 Dániel	Dan	27	2	47	Loquens ergo rex, ait Daniéli: Vere Deus vester Deus deórum est, et Dóminus regum, et revélans mystéria: quóniam tu potuísti aperíre hoc sacraméntum.
 Dániel	Dan	27	2	48	Tunc rex Daniélem in sublíme éxtulit, et múnera multa et magna dedit ei: et constítuit eum príncipem super omnes províncias Babylónis, et præféctum magistrátuum super cunctos sapiéntes Babylónis.
 Dániel	Dan	27	2	49	Dániel autem postulávit a rege, et constítuit super ópera provínciæ Babylónis Sidrach, Misach, et Abdénago: ipse autem Dániel erat in fóribus regis.
 Dániel	Dan	27	3	1	Nabuchodónosor rex fecit státuam áuream, altitúdine cubitórum sexagínta, latitúdine cubitórum sex, et státuit eam in campo Dura, provínciæ Babylónis.
 Dániel	Dan	27	3	2	Ítaque Nabuchodónosor rex misit ad congregándos sátrapas, magistrátus, et júdices, duces, et tyránnos, et præféctos, omnésque príncipes regiónum, ut convenírent ad dedicatiónem státuæ quam eréxerat Nabuchodónosor rex.
 Dániel	Dan	27	3	3	Tunc congregáti sunt sátrapæ, magistrátus, et júdices, duces, et tyránni, et optimátes, qui erant in potestátibus constitúti, et univérsi príncipes regiónum, ut convenírent ad dedicatiónem státuæ, quam eréxerat Nabuchodónosor rex. Stabant autem in conspéctu státuæ, quam posúerat Nabuchodónosor rex:
 Dániel	Dan	27	3	4	et præco clamábat valénter: Vobis dícitur pópulis, tríbubus, et linguis:
 Dániel	Dan	27	3	5	in hora qua audiéritis sónitum tubæ, et fístulæ, et cítharæ, sambúcæ, et psaltérii, et symphóniæ, et univérsi géneris musicórum, cadéntes adoráte státuam áuream, quam constítuit Nabuchodónosor rex.
 Dániel	Dan	27	3	6	Si quis autem non prostrátus adoráverit, eádem hora mittétur in fornácem ignis ardéntis.
 Dániel	Dan	27	3	7	Post hæc ígitur, statim ut audiérunt omnes pópuli sónitum tubæ, fístulæ, et cítharæ, sambúcæ, et psaltérii, et symphóniæ, et omnis géneris musicórum, cadéntes omnes pópuli, tribus, et linguæ adoravérunt státuam áuream, quam constitúerat Nabuchodónosor rex.
 Dániel	Dan	27	3	8	Statímque in ipso témpore accedéntes viri Chaldǽi accusavérunt Judǽos:	b
 Dániel	Dan	27	3	9	dixerúntque Nabuchodónosor regi: Rex, in ætérnum vive!
 Dániel	Dan	27	3	10	tu, rex, posuísti decrétum, ut omnis homo, qui audíerit sónitum tubæ, fístulæ, et cítharæ, sambúcæ, et psaltérii, et symphóniæ, et univérsi géneris musicórum, prostérnat se, et adóret státuam áuream:
 Dániel	Dan	27	3	11	si quis autem non prócidens adoráverit, mittátur in fornácem ignis ardéntis.
 Dániel	Dan	27	3	12	Sunt ergo viri Judǽi, quos constituísti super ópera regiónis Babylónis, Sidrach, Misach, et Abdénago: viri isti contempsérunt, rex, decrétum tuum: deos tuos non colunt, et státuam áuream, quam erexísti, non adórant.
 Dániel	Dan	27	3	13	Tunc Nabuchodónosor, in furóre et in ira, præcépit ut adduceréntur Sidrach, Misach, et Abdénago: qui conféstim addúcti sunt in conspéctu regis.
 Dániel	Dan	27	3	14	Pronuntiánsque Nabuchodónosor rex, ait eis: Veréne Sidrach, Misach, et Abdénago, deos meos non cólitis, et státuam áuream, quam constítui, non adorátis?
 Dániel	Dan	27	3	15	nunc ergo si estis paráti, quacúmque hora audiéritis sónitum tubæ, fístulæ, cítharæ, sambúcæ, et psaltérii, et symphóniæ, omnísque géneris musicórum, prostérnite vos, et adoráte státuam, quam feci: quod si non adoravéritis, eádem hora mittémini in fornácem ignis ardéntis: et quis est Deus, qui erípiet vos de manu mea?
 Dániel	Dan	27	3	16	Respondéntes Sidrach, Misach, et Abdénago, dixérunt regi Nabuchodónosor: Non opórtet nos de hac re respondére tibi.	b
 Dániel	Dan	27	3	17	Ecce enim Deus noster, quem cólimus, potest erípere nos de camíno ignis ardéntis, et de mánibus tuis, o rex, liberáre.
 Dániel	Dan	27	3	18	Quod si nolúerit, notum sit tibi, rex, quia deos tuos non cólimus, et státuam áuream, quam erexísti, non adorámus.
 Dániel	Dan	27	3	19	Tunc Nabuchodónosor replétus est furóre, et aspéctus faciéi illíus immutátus est super Sidrach, Misach, et Abdénago: et præcépit ut succenderétur fornax séptuplum quam succéndi consuéverat.
 Dániel	Dan	27	3	20	Et viris fortíssimis de exércitu suo jussit ut ligátis pédibus Sidrach, Misach, et Abdénago, mítterent eos in fornácem ignis ardéntis.
 Dániel	Dan	27	3	21	Et conféstim viri illi vincti, cum braccis suis, et tiáris, et calceaméntis, et véstibus, missi sunt in médium fornácis ignis ardéntis:
 Dániel	Dan	27	3	22	nam jússio regis urgébat. Fornax autem succénsa erat nimis: porro viros illos, qui míserant Sidrach, Misach, et Abdénago, interfécit flamma ignis.
 Dániel	Dan	27	3	23	Viri autem hi tres, id est, Sidrach, Misach, et Abdénago, cecidérunt in médio camíno ignis ardéntis, colligáti.
 Dániel	Dan	27	3	24	Et ambulábant in médio flammæ, laudántes Deum, et benedicéntes Dómino.	b
 Dániel	Dan	27	3	25	Stans autem Azarías orávit sic, aperiénsque os suum in médio ignis, ait:
 Dániel	Dan	27	3	26	Benedíctus es, Dómine Deus patrum nostrórum, et laudábile, et gloriósum nomen tuum in sǽcula:
 Dániel	Dan	27	3	27	quia justus es in ómnibus, quæ fecísti nobis, et univérsa ópera tua vera, et viæ tuæ rectæ, et ómnia judícia tua vera.
 Dániel	Dan	27	3	28	Judícia enim vera fecísti juxta ómnia, quæ induxísti super nos, et super civitátem sanctam patrum nostrórum Jerúsalem: quia in veritáte et in judício induxísti ómnia hæc propter peccáta nostra.
 Dániel	Dan	27	3	29	Peccávimus enim, et iníque égimus recedéntes a te, et delíquimus in ómnibus:
 Dániel	Dan	27	3	30	et præcépta tua non audívimus, nec observávimus, nec fécimus sicut præcéperas nobis ut bene nobis esset.
 Dániel	Dan	27	3	31	Ómnia ergo, quæ induxísti super nos, et univérsa quæ fecísti nobis, in vero judício fecísti;
 Dániel	Dan	27	3	32	et tradidísti nos in mánibus inimicórum nostrórum iniquórum, et pessimórum, prævaricatorúmque, et regi injústo, et péssimo ultra omnem terram.
 Dániel	Dan	27	3	33	Et nunc non póssumus aperíre os: confúsio, et oppróbrium facti sumus servis tuis, et his qui colunt te.
 Dániel	Dan	27	3	34	Ne, quǽsumus, tradas nos in perpétuum propter nomen tuum, et ne díssipes testaméntum tuum:	b
 Dániel	Dan	27	3	35	neque áuferas misericórdiam tuam a nobis, propter Ábraham, diléctum tuum, et Ísaac, servum tuum, et Ísraël, sanctum tuum,
 Dániel	Dan	27	3	36	quibus locútus es póllicens quod multiplicáres semen eórum sicut stellas cæli, et sicut arénam quæ est in líttore maris;
 Dániel	Dan	27	3	37	quia, Dómine, imminúti sumus plus quam omnes gentes, sumúsque húmiles in univérsa terra hódie propter peccáta nostra.
 Dániel	Dan	27	3	38	Et non est in témpore hoc princeps, et dux, et prophéta, neque holocáustum, neque sacrifícium, neque oblátio, neque incénsum, neque locus primitiárum coram te,
 Dániel	Dan	27	3	39	ut possímus inveníre misericórdiam tuam, sed in ánimo contríto, et spíritu humilitátis suscipiámur.
 Dániel	Dan	27	3	40	Sicut in holocáusto aríetum, et taurórum, et sicut in míllibus agnórum pínguium, sic fiat sacrifícium nostrum in conspéctu tuo hódie, ut pláceat tibi, quóniam non est confúsio confidéntibus in te.
 Dániel	Dan	27	3	41	Et nunc séquimur te in toto corde; et timémus te, et quǽrimus fáciem tuam.
 Dániel	Dan	27	3	42	Nec confúndas nos, sed fac nobíscum juxta mansuetúdinem tuam, et secúndum multitúdinem misericórdiæ tuæ.
 Dániel	Dan	27	3	43	Et érue nos in mirabílibus tuis, et da glóriam nómini tuo, Dómine;
 Dániel	Dan	27	3	44	et confundántur omnes qui osténdunt servis tuis mala: confundántur in omni poténtia tua, et robur eórum conterátur:
 Dániel	Dan	27	3	45	et sciant quia tu es Dóminus Deus solus, et gloriósus super orbem terrárum.
 Dániel	Dan	27	3	46	Et non cessábant qui míserant eos minístri regis succéndere fornácem, naphtha, et stuppa, et pice, et malléolis,	b
 Dániel	Dan	27	3	47	et effundebátur flamma super fornácem cúbitis quadragínta novem:
 Dániel	Dan	27	3	48	et erúpit, et incéndit quos réperit juxta fornácem de Chaldǽis.
 Dániel	Dan	27	3	49	Ángelus autem Dómini descéndit cum Azaría, et sóciis ejus in fornácem: et excússit flammam ignis de fornáce,
 Dániel	Dan	27	3	50	et fecit médium fornácis quasi ventum roris flantem, et non tétigit eos omníno ignis, neque contristávit, nec quidquam moléstiæ íntulit.
 Dániel	Dan	27	3	51	Tunc hi tres quasi ex uno ore laudábant, et glorificábant, et benedicébant Deum in fornáce, dicéntes:
 Dániel	Dan	27	3	52	Benedíctus es, Dómine Deus patrum nostrórum: et laudábilis, et gloriósus, et superexaltátus in sǽcula. Et benedíctum nomen glóriæ tuæ sanctum: et laudábile, et superexaltátum in ómnibus sǽculis.
 Dániel	Dan	27	3	53	Benedíctus es in templo sancto glóriæ tuæ: et superlaudábilis, et supergloriósus in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	54	Benedíctus es in throno regni tui: et superlaudábilis, et superexaltátus in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	55	Benedíctus es, qui intuéris abýssos, et sedes super chérubim: et laudábilis, et superexaltátus in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	56	Benedíctus es in firmaménto cæli: et laudábilis et gloriósus in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	57	Benedícite, ómnia ópera Dómini, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.	b
 Dániel	Dan	27	3	58	Benedícite, ángeli Dómini, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	59	Benedícite, cæli, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	60	Benedícite, aquæ omnes, quæ super cælos sunt, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	61	Benedícite, omnes virtútes Dómini, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	62	Benedícite, sol et luna, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	63	Benedícite, stellæ cæli, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	64	Benedícite, omnis imber et ros, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	65	Benedícite, omnes spíritus Dei, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	66	Benedícite, ignis et æstus, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	67	Benedícite, frigus et æstus, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	68	Benedícite, rores et pruína, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	69	Benedícite, gelu et frigus, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	70	Benedícite, glácies et nives, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	71	Benedícite, noctes et dies, Dómino laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	72	Benedícite, lux et ténebræ, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	73	Benedícite, fúlgura et nubes, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	74	Benedícat terra Dóminum: laudet et superexáltet eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	75	Benedícite, montes et colles, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	76	Benedícite, univérsa germinántia in terra, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	77	Benedícite, fontes, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	78	Benedícite, mária et flúmina, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	79	Benedícite, cete, et ómnia quæ movéntur in aquis, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	80	Benedícite, omnes vólucres cæli, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	81	Benedícite, omnes béstiæ et pécora, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	82	Benedícite, fílii hóminum, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	83	Benedícat Ísraël Dóminum: laudet et superexáltet eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	84	Benedícite, sacerdótes Dómini, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	85	Benedícite, servi Dómini, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	86	Benedícite, spíritus et ánimæ justórum, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	87	Benedícite, sancti et húmiles corde, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula.
 Dániel	Dan	27	3	88	Benedícite, Ananía, Azaría, Mísaël, Dómino: laudáte et superexaltáte eum in sǽcula: quia éruit nos de inférno, et salvos fecit de manu mortis: et liberávit nos de médio ardéntis flammæ, et de médio ignis éruit nos.
 Dániel	Dan	27	3	89	Confitémini Dómino, quóniam bonus: quóniam in sǽculum misericórdia ejus.
 Dániel	Dan	27	3	90	Benedícite, omnes religiósi, Dómino Deo deórum: laudáte et confitémini ei, quia in ómnia sǽcula misericórdia ejus.
 Dániel	Dan	27	3	91	Tunc Nabuchodónosor rex obstúpuit, et surréxit própere, et ait optimátibus suis: Nonne tres viros mísimus in médium ignis compedítos? Qui respondéntes regi, dixérunt: Vere, rex.	b
 Dániel	Dan	27	3	92	Respóndit, et ait: Ecce ego vídeo quátuor viros solútos, et ambulántes in médio ignis, et nihil corruptiónis in eis est, et spécies quarti símilis fílio Dei.
 Dániel	Dan	27	3	93	Tunc accéssit Nabuchodónosor ad óstium fornácis ignis ardéntis, et ait: Sidrach, Misach, et Abdénago, servi Dei excélsi, egredímini, et veníte. Statímque egréssi sunt Sidrach, Misach, et Abdénago de médio ignis.
 Dániel	Dan	27	3	94	Et congregáti sátrapæ, et magistrátus, et júdices, et poténtes regis contemplabántur viros illos, quóniam nihil potestátis habuísset ignis in corpóribus eórum, et capíllus cápitis eórum non esset adústus, et sarabála eórum non fuíssent immutáta, et odor ignis non transísset per eos.
 Dániel	Dan	27	3	95	Et erúmpens Nabuchodónosor, ait: Benedíctus Deus eórum, Sidrach vidélicet, Misach, et Abdénago: qui misit ángelum suum, et éruit servos suos, qui credidérunt in eum: et verbum regis immutavérunt, et tradidérunt córpora sua ne servírent, et ne adorárent omnem deum, excépto Deo suo.
 Dániel	Dan	27	3	96	A me ergo pósitum est hoc decrétum: ut omnis pópulus, tribus, et lingua, quæcúmque locúta fúerit blasphémiam contra Deum Sidrach, Misach, et Abdénago, dispéreat, et domus ejus vastétur: neque enim est álius deus, qui possit ita salváre.
 Dániel	Dan	27	3	97	Tunc rex promóvit Sidrach, Misach, et Abdénago in província Babylónis.
 Dániel	Dan	27	3	98	Nabuchodónosor rex, ómnibus pópulis, géntibus, et linguis, qui hábitant in univérsa terra, pax vobis multiplicétur.	b
 Dániel	Dan	27	3	99	Signa, et mirabília fecit apud me Deus excélsus. Plácuit ergo mihi prædicáre
 Dániel	Dan	27	3	100	signa ejus, quia magna sunt: et mirabília ejus, quia fórtia: et regnum ejus regnum sempitérnum, et potéstas ejus in generatiónem et generatiónem.
 Dániel	Dan	27	4	1	Ego Nabuchodónosor quiétus eram in domo mea, et florens in palátio meo:
 Dániel	Dan	27	4	2	sómnium vidi, quod pertérruit me: et cogitatiónes meæ in strato meo, et visiónes cápitis mei conturbavérunt me.
 Dániel	Dan	27	4	3	Et per me propósitum est decrétum ut introduceréntur in conspéctu meo cuncti sapiéntes Babylónis, et ut solutiónem sómnii indicárent mihi.
 Dániel	Dan	27	4	4	Tunc ingrediebántur aríoli, magi, Chaldǽi, et arúspices, et sómnium narrávi in conspéctu eórum: et solutiónem ejus non indicavérunt mihi,
 Dániel	Dan	27	4	5	donec colléga ingréssus est in conspéctu meo Dániel, cui nomen Baltássar secúndum nomen dei mei, qui habet spíritum deórum sanctórum in semetípso: et sómnium coram ipso locútus sum.
 Dániel	Dan	27	4	6	Baltássar, princeps ariolórum, quóniam ego scio quod spíritum sanctórum deórum hábeas in te, et omne sacraméntum non est impossíbile tibi: visiónes somniórum meórum, quas vidi, et solutiónem eárum narra.
 Dániel	Dan	27	4	7	Vísio cápitis mei in cubíli meo: vidébam, et ecce arbor in médio terræ, et altitúdo ejus nímia.	b
 Dániel	Dan	27	4	8	Magna arbor, et fortis, et procéritas ejus contíngens cælum: aspéctus illíus erat usque ad términos univérsæ terræ.
 Dániel	Dan	27	4	9	Fólia ejus pulchérrima, et fructus ejus nímius: et esca universórum in ea. Subter eam habitábant animália et béstiæ, et in ramis ejus conversabántur vólucres cæli: et ex ea vescebátur omnis caro.
 Dániel	Dan	27	4	10	Vidébam in visióne cápitis mei super stratum meum, et ecce vigil, et sanctus, de cælo descéndit.
 Dániel	Dan	27	4	11	Clamávit fórtiter, et sic ait: Succídite árborem, et præcídite ramos ejus: excútite fólia ejus, et dispérgite fructus ejus: fúgiant béstiæ, quæ subter eam sunt, et vólucres de ramis ejus.
 Dániel	Dan	27	4	12	Verúmtamen germen radícum ejus in terra sínite, et alligétur vínculo férreo et ǽreo in herbis quæ foris sunt, et rore cæli tingátur, et cum feris pars ejus in herba terræ.	b
 Dániel	Dan	27	4	13	Cor ejus ab humáno commutétur, et cor feræ detur ei: et septem témpora muténtur super eum.
 Dániel	Dan	27	4	14	In senténtia vígilum decrétum est, et sermo sanctórum, et petítio: donec cognóscant vivéntes quóniam dominátur Excélsus in regno hóminum, et cuicúmque volúerit, dabit illud, et humíllimum hóminem constítuet super eum.
 Dániel	Dan	27	4	15	Hoc sómnium vidi ego Nabuchodónosor rex: tu ergo Baltássar interpretatiónem narra festínus, quia omnes sapiéntes regni mei non queunt solutiónem edícere mihi: tu autem potes, quia spíritus deórum sanctórum in te est.	b
 Dániel	Dan	27	4	16	Tunc Dániel, cujus nomen Baltássar, cœpit intra semetípsum tácitus cogitáre quasi una hora: et cogitatiónes ejus conturbábant eum. Respóndens autem rex, ait: Baltássar, sómnium et interpretátio ejus non contúrbent te. Respóndit Baltássar, et dixit: Dómine mi, sómnium his, qui te odérunt, et interpretátio ejus hóstibus tuis sit.	b
 Dániel	Dan	27	4	17	Árborem, quam vidísti sublímem atque robústam, cujus altitúdo pertíngit ad cælum, et aspéctus illíus in omnem terram;
 Dániel	Dan	27	4	18	et rami ejus pulchérrimi, et fructus ejus nímius, et esca ómnium in ea, subter eam habitántes béstiæ agri, et in ramis ejus commorántes aves cæli:
 Dániel	Dan	27	4	19	tu es rex, qui magnificátus es, et invaluísti: et magnitúdo tua crevit, et pervénit usque ad cælum, et potéstas tua in términos univérsæ terræ.
 Dániel	Dan	27	4	20	Quod autem vidit rex vígilem, et sanctum descéndere de cælo, et dícere: Succídite árborem, et dissipáte illam, áttamen germen radícum ejus in terra dimíttite, et vinciátur ferro et áëre in herbis foris, et rore cæli conspergátur, et cum feris sit pábulum ejus, donec septem témpora muténtur super eum:
 Dániel	Dan	27	4	21	hæc est interpretátio senténtiæ Altíssimi, quæ pervénit super dóminum meum regem,
 Dániel	Dan	27	4	22	Ejícient te ab homínibus, et cum béstiis ferísque erit habitátio tua, et fœnum ut bos cómedes, et rore cæli infundéris: septem quoque témpora mutabúntur super te, donec scias quod dominétur Excélsus super regnum hóminum, et cuicúmque volúerit, det illud.
 Dániel	Dan	27	4	23	Quod autem præcépit ut relinquerétur germen radícum ejus, id est árboris: regnum tuum tibi manébit postquam cognóveris potestátem esse cæléstem.
 Dániel	Dan	27	4	24	Quam ob rem, rex, consílium meum pláceat tibi, et peccáta tua eleemósynis rédime, et iniquitátes tuas misericórdiis páuperum: fórsitan ignóscet delíctis tuis.
 Dániel	Dan	27	4	25	Ómnia hæc venérunt super Nabuchodónosor regem.	b
 Dániel	Dan	27	4	26	Post finem ménsium duódecim, in aula Babylónis deambulábat.
 Dániel	Dan	27	4	27	Respondítque rex, et ait: Nonne hæc est Bábylon magna, quam ego ædificávi in domum regni, in róbore fortitúdinis meæ, et in glória decóris mei?
 Dániel	Dan	27	4	28	Cumque sermo adhuc esset in ore regis, vox de cælo ruit: Tibi dícitur, Nabuchodónosor rex: Regnum tuum transíbit a te,
 Dániel	Dan	27	4	29	et ab homínibus ejícient te, et cum béstiis et feris erit habitátio tua: fœnum quasi bos cómedes, et septem témpora mutabúntur super te, donec scias quod dominétur Excélsus in regno hóminum, et cuicúmque volúerit, det illud.
 Dániel	Dan	27	4	30	Eádem hora sermo complétus est super Nabuchodónosor, et ex homínibus abjéctus est, et fœnum ut bos comédit, et rore cæli corpus ejus inféctum est, donec capílli ejus in similitúdinem aquilárum créscerent, et ungues ejus quasi ávium.
 Dániel	Dan	27	4	31	Ígitur post finem diérum, ego Nabuchodónosor óculos meos ad cælum levávi, et sensus meus rédditus est mihi: et Altíssimo benedíxi, et vivéntem in sempitérnum laudávi et glorificávi: quia potéstas ejus potéstas sempitérna, et regnum ejus in generatiónem et generatiónem.	b
 Dániel	Dan	27	4	32	Et omnes habitatóres terræ apud eum in níhilum reputáti sunt: juxta voluntátem enim suam facit tam in virtútibus cæli quam in habitatóribus terræ: et non est qui resístat mánui ejus, et dicat ei: Quare fecísti?
 Dániel	Dan	27	4	33	In ipso témpore sensus meus revérsus est ad me, et ad honórem regni mei, decorémque pervéni: et figúra mea revérsa est ad me, et optimátes mei et magistrátus mei requisiérunt me, et in regno meo restitútus sum: et magnificéntia ámplior áddita est mihi.
 Dániel	Dan	27	4	34	Nunc ígitur, ego Nabuchodónosor laudo, et magnífico, et glorífico regem cæli: quia ómnia ópera ejus vera, et viæ ejus judícia, et gradiéntes in supérbia potest humiliáre.
 Dániel	Dan	27	5	1	Baltássar rex fecit grande convívium optimátibus suis mille: et unusquísque secúndum suam bibébat ætátem.
 Dániel	Dan	27	5	2	Præcépit ergo jam temuléntus ut afferréntur vasa áurea et argéntea, quæ asportáverat Nabuchodónosor pater ejus de templo, quod fuit in Ierúsalem, ut bíberent in eis rex, et optimátes ejus, uxorésque ejus, et concubínæ.
 Dániel	Dan	27	5	3	Tunc alláta sunt vasa áurea, et argéntea, quæ asportáverat de templo, quod fúerat in Ierúsalem: et bibérunt in eis rex, et optimátes ejus, uxóres et concubínæ illíus.
 Dániel	Dan	27	5	4	Bibébant vinum, et laudábant deos suos áureos et argénteos, ǽreos, férreos, ligneósque et lapídeos.
 Dániel	Dan	27	5	5	In eádem hora apparuérunt dígiti, quasi manus hóminis scribéntis contra candelábrum in superfície paríetis aulæ régiæ: et rex aspiciébat artículos manus scribéntis.	b
 Dániel	Dan	27	5	6	Tunc fácies regis commutáta est, et cogitatiónes ejus conturbábant eum: et compáges renum ejus solvebántur, et génua ejus ad se ínvicem collidebántur.
 Dániel	Dan	27	5	7	Exclamávit ítaque rex fórtiter ut introdúcerent magos, Chaldǽos, et arúspices. Et próloquens rex ait sapiéntibus Babylónis: Quicúmque légerit scriptúram hanc, et interpretatiónem ejus maniféstam mihi fécerit, púrpura vestiétur, et torquem áuream habébit in collo, et tértius in regno meo erit.
 Dániel	Dan	27	5	8	Tunc ingréssi omnes sapiéntes regis non potuérunt nec scriptúram légere, nec interpretatiónem indicáre regi.
 Dániel	Dan	27	5	9	Unde rex Baltássar satis conturbátus est, et vultus illíus immutátus est; sed et optimátes ejus turbabántur.
 Dániel	Dan	27	5	10	Regína autem pro re, quæ accíderat regi et optimátibus ejus, domum convívii ingréssa est: et próloquens ait: Rex, in ætérnum vive! non te contúrbent cogitatiónes tuæ, neque fácies tua immutétur.	b
 Dániel	Dan	27	5	11	Est vir in regno tuo, qui spíritum deórum sanctórum habet in se, et in diébus patris tui sciéntia et sapiéntia invéntæ sunt in eo: nam et rex Nabuchodónosor pater tuus príncipem magórum, incantatórum, Chaldæórum, et arúspicum constítuit eum, pater, inquam, tuus, o rex:
 Dániel	Dan	27	5	12	quia spíritus ámplior, et prudéntia, intelligentiáque et interpretátio somniórum, et osténsio secretórum, ac solútio ligatórum invéntæ sunt in eo, hoc est in Daniéle: cui rex pósuit nomen Baltássar. Nunc ítaque Dániel vocétur, et interpretatiónem narrábit.
 Dániel	Dan	27	5	13	Ígitur introdúctus est Dániel coram rege: ad quem præfátus rex ait: Tu es Dániel de fíliis captivitátis Judæ, quem addúxit pater meus rex de Judǽa?	b
 Dániel	Dan	27	5	14	audívi de te, quóniam spíritum deórum hábeas, et sciéntia, intelligentiáque ac sapiéntia amplióres invéntæ sunt in te.
 Dániel	Dan	27	5	15	Et nunc introgréssi sunt in conspéctu meo sapiéntes magi, ut scriptúram hanc légerent, et interpretatiónem ejus indicárent mihi: et nequivérunt sensum hujus sermónis edícere.
 Dániel	Dan	27	5	16	Porro ego audívi de te, quod possis obscúra interpretári, et ligáta dissólvere: si ergo vales scriptúram légere, et interpretatiónem ejus indicáre mihi, púrpura vestiéris, et torquem áuream circa collum tuum habébis, et tértius in regno meo princeps eris.
 Dániel	Dan	27	5	17	Ad quæ respóndens Dániel, ait coram rege: Múnera tua sint tibi, et dona domus tuæ álteri da: scriptúram autem legam tibi, rex, et interpretatiónem ejus osténdam tibi.	b
 Dániel	Dan	27	5	18	O rex, Deus altíssimus regnum et magnificéntiam, glóriam et honórem dedit Nabuchodónosor patri tuo.
 Dániel	Dan	27	5	19	Et propter magnificéntiam, quam déderat ei, univérsi pópuli, tribus, et linguæ tremébant, et metuébant eum: quos volébat, interficiébat: et quos volébat, percutiébat: et quos volébat, exaltábat: et quos volébat, humiliábat.
 Dániel	Dan	27	5	20	Quando autem elevátum est cor ejus, et spíritus illíus obfirmátus est ad supérbiam, depósitus est de sólio regni sui, et glória ejus abláta est:
 Dániel	Dan	27	5	21	et a fíliis hóminum ejéctus est, sed et cor ejus cum béstiis pósitum est, et cum ónagris erat habitátio ejus: fœnum quoque ut bos comedébat, et rore cæli corpus ejus inféctum est, donec cognósceret quod potestátem habéret Altíssimus in regno hóminum, et quemcúmque volúerit, suscitábit super illud.
 Dániel	Dan	27	5	22	Tu quoque, fílius ejus Baltássar, non humiliásti cor tuum, cum scires hæc ómnia:
 Dániel	Dan	27	5	23	sed advérsum Dominatórem cæli elevátus es: et vasa domus ejus alláta sunt coram te, et tu, et optimátes tui, et uxóres tuæ, et concubínæ tuæ vinum bibístis in eis: deos quoque argénteos, et áureos, et ǽreos, férreos, ligneósque et lapídeos, qui non vident, neque áudiunt, neque séntiunt, laudásti: porro Deum, qui habet flatum tuum in manu sua, et omnes vias tuas, non glorificásti.
 Dániel	Dan	27	5	24	Idcírco ab eo missus est artículus manus, quæ scripsit hoc quod exarátum est.
 Dániel	Dan	27	5	25	Hæc est autem scriptúra, quæ digésta est: Mane, Thecel, Phares.
 Dániel	Dan	27	5	26	Et hæc est interpretátio sermónis. Mane: numerávit Deus regnum tuum, et complévit illud.
 Dániel	Dan	27	5	27	Thecel: appénsus es in statéra, et invéntus es minus habens.
 Dániel	Dan	27	5	28	Phares: divísum est regnum tuum, et datum est Medis, et Persis.
 Dániel	Dan	27	5	29	Tunc, jubénte rege, indútus est Dániel púrpura, et circúmdata est torques áurea collo ejus: et prædicátum est de eo quod habéret potestátem tértius in regno suo.	b
 Dániel	Dan	27	5	30	Eádem nocte interféctus est Baltássar rex Chaldǽus.
 Dániel	Dan	27	5	31	Et Daríus Medus succéssit in regnum, annos natus sexagínta duos.
 Dániel	Dan	27	6	1	Plácuit Darío, et constítuit super regnum sátrapas centum vigínti ut essent in toto regno suo.
 Dániel	Dan	27	6	2	Et super eos príncipes tres, ex quibus Dániel unus erat: ut sátrapæ illis rédderent ratiónem, et rex non sustinéret moléstiam.
 Dániel	Dan	27	6	3	Ígitur Dániel superábat omnes príncipes et sátrapas, quia spíritus Dei ámplior erat in illo.
 Dániel	Dan	27	6	4	Porro rex cogitábat constitúere eum super omne regnum: unde príncipes, et sátrapæ quærébant occasiónem ut invenírent Daniéli ex látere regis: nullámque causam, et suspiciónem reperíre potuérunt, eo quod fidélis esset, et omnis culpa, et suspício non invenirétur in eo.
 Dániel	Dan	27	6	5	Dixérunt ergo viri illi: Non inveniémus Daniéli huic áliquam occasiónem, nisi forte in lege Dei sui.
 Dániel	Dan	27	6	6	Tunc príncipes et sátrapæ surripuérunt regi, et sic locúti sunt ei: Dari rex, in ætérnum vive!	b
 Dániel	Dan	27	6	7	consílium iniérunt omnes príncipes regni tui, magistrátus, et sátrapæ, senatóres, et júdices, ut decrétum imperatórium éxeat, et edíctum: ut omnis, qui petíerit áliquam petitiónem a quocúmque deo et hómine usque ad trigínta dies, nisi a te, rex, mittátur in lacum leónum.
 Dániel	Dan	27	6	8	Nunc ítaque rex, confírma senténtiam, et scribe decrétum: ut non immutétur quod statútum est a Medis et Persis, nec prævaricári cuíquam líceat.
 Dániel	Dan	27	6	9	Porro rex Daríus propósuit edíctum, et státuit.	b
 Dániel	Dan	27	6	10	Quod cum Dániel comperísset, id est, constitútam legem, ingréssus est domum suam: et fenéstris apértis in cœnáculo suo contra Jerúsalem tribus tempóribus in die flectébat génua sua, et adorábat, confitebatúrque coram Deo suo sicut et ante fácere consuéverat.
 Dániel	Dan	27	6	11	Viri ergo illi curiósius inquiréntes invenérunt Daniélem orántem, et obsecrántem Deum suum.
 Dániel	Dan	27	6	12	Et accedéntes locúti sunt regi super edícto: Rex, numquid non constituísti ut omnis homo qui rogáret quemquam de diis et homínibus usque ad dies trigínta, nisi te, rex, mitterétur in lacum leónum? Ad quos respóndens rex, ait: Verus est sermo juxta decrétum Medórum atque Persárum, quod prævaricári non licet.
 Dániel	Dan	27	6	13	Tunc respondéntes dixérunt coram rege: Dániel de fíliis captivitátis Juda, non curávit de lege tua, et de edícto quod constituísti: sed tribus tempóribus per diem orat obsecratióne sua.
 Dániel	Dan	27	6	14	Quod verbum cum audísset rex, satis contristátus est: et pro Daniéle pósuit cor ut liberáret eum, et usque ad occásum solis laborábat ut erúeret illum.	b
 Dániel	Dan	27	6	15	Viri autem illi, intelligéntes regem, dixérunt ei: Scito, rex, quia lex Medórum atque Persárum est ut omne decrétum, quod constitúerit rex, non líceat immutári.
 Dániel	Dan	27	6	16	Tunc rex præcépit, et adduxérunt Daniélem, et misérunt eum in lacum leónum. Dixítque rex Daniéli: Deus tuus, quem colis semper, ipse liberábit te.
 Dániel	Dan	27	6	17	Allatúsque est lapis unus, et pósitus est super os laci: quem obsignávit rex ánnulo suo, et ánnulo optimátum suórum, ne quid fíeret contra Daniélem.
 Dániel	Dan	27	6	18	Et ábiit rex in domum suam, et dormívit incœnátus, cibíque non sunt alláti coram eo, ínsuper et somnus recéssit ab eo.
 Dániel	Dan	27	6	19	Tunc rex primo dilúculo consúrgens, festínus ad lacum leónum perréxit:	b
 Dániel	Dan	27	6	20	appropinquánsque lácui, Daniélem voce lacrimábili inclamávit, et affátus est eum: Dániel serve Dei vivéntis, Deus tuus, cui tu servis semper, putásne váluit te liberáre a leónibus?
 Dániel	Dan	27	6	21	Et Dániel regi respóndens ait: Rex, in ætérnum vive!
 Dániel	Dan	27	6	22	Deus meus misit ángelum suum, et conclúsit ora leónum, et non nocuérunt mihi: quia coram eo justítia invénta est in me: sed et coram te, rex, delíctum non feci.
 Dániel	Dan	27	6	23	Tunc veheménter rex gavísus est super eo, et Daniélem præcépit edúci de lacu: eductúsque est Dániel de lacu, et nulla lǽsio invénta est in eo, quia crédidit Deo suo.
 Dániel	Dan	27	6	24	Jubénte autem rege, addúcti sunt viri illi, qui accusáverant Daniélem: et in lacum leónum missi sunt, ipsi, et fílii, et uxóres eórum: et non pervenérunt usque ad paviméntum laci, donec arríperent eos leónes, et ómnia ossa eórum comminuérunt.
 Dániel	Dan	27	6	25	Tunc Daríus rex scripsit univérsis pópulis, tríbubus, et linguis habitántibus in univérsa terra: Pax vobis multiplicétur.	b
 Dániel	Dan	27	6	26	A me constitútum est decrétum, ut in univérso império et regno meo, tremíscant et páveant Deum Daniélis: ipse est enim Deus vivens, et ætérnus in sǽcula, et regnum ejus non dissipábitur, et potéstas ejus usque in ætérnum.
 Dániel	Dan	27	6	27	Ipse liberátor atque salvátor, fáciens signa et mirabília in cælo et in terra: qui liberávit Daniélem de lacu leónum.
 Dániel	Dan	27	6	28	Porro Dániel perseverávit usque ad regnum Daríi, regnúmque Cyri Persæ.	b
 Dániel	Dan	27	7	1	Anno primo Baltássar regis Babylónis, Dániel sómnium vidit: vísio autem cápitis ejus in cubíli suo: et sómnium scribens, brevi sermóne comprehéndit: summatímque perstríngens, ait:
 Dániel	Dan	27	7	2	Vidébam in visióne mea nocte: et ecce quátuor venti cæli pugnábant in mari magno.	b
 Dániel	Dan	27	7	3	Et quátuor béstiæ grandes ascendébant de mari divérsæ inter se.
 Dániel	Dan	27	7	4	Prima quasi leǽna, et alas habébat áquilæ: aspiciébam donec evúlsæ sunt alæ ejus, et subláta est de terra, et super pedes quasi homo stetit; et cor hóminis datum est ei.
 Dániel	Dan	27	7	5	Et ecce béstia ália símilis urso in parte stetit: et tres órdines erant in ore ejus, et in déntibus ejus, et sic dicébant ei: Surge, cómede carnes plúrimas.
 Dániel	Dan	27	7	6	Post hæc aspiciébam, et ecce ália quasi pardus, et alas habébat quasi avis, quátuor super se: et quátuor cápita erant in béstia, et potéstas data est ei.
 Dániel	Dan	27	7	7	Post hæc aspiciébam in visióne noctis, et ecce béstia quarta terríbilis atque mirábilis, et fortis nimis: dentes férreos habébat magnos, cómedens atque commínuens, et réliqua pédibus suis concúlcans: dissímilis autem erat céteris béstiis quas víderam ante eam, et habébat córnua decem.
 Dániel	Dan	27	7	8	Considerábam córnua, et ecce cornu áliud párvulum ortum est de médio eórum: et tria de córnibus primis evúlsa sunt a fácie ejus: et ecce óculi, quasi óculi hóminis erant in cornu isto, et os loquens ingéntia.
 Dániel	Dan	27	7	9	Aspiciébam donec throni pósiti sunt, et antíquus diérum sedit. Vestiméntum ejus cándidum quasi nix, et capílli cápitis ejus quasi lana munda: thronus ejus flammæ ignis: rotæ ejus ignis accénsus.	b
 Dániel	Dan	27	7	10	Flúvius ígneus rapidúsque egrediebátur a fácie ejus. Míllia míllium ministrábant ei, et décies míllies centéna míllia assistébant ei: judícium sedit, et libri apérti sunt.
 Dániel	Dan	27	7	11	Aspiciébam propter vocem sermónum grándium, quos cornu illud loquebátur: et vidi quóniam interfécta esset béstia, et perísset corpus ejus, et tráditum esset ad comburéndum igni:
 Dániel	Dan	27	7	12	aliárum quoque bestiárum abláta esset potéstas, et témpora vitæ constitúta essent eis usque ad tempus et tempus.
 Dániel	Dan	27	7	13	Aspiciébam ergo in visióne noctis, et ecce cum núbibus cæli quasi fílius hóminis veniébat, et usque ad antíquum diérum pervénit: et in conspéctu ejus obtulérunt eum.
 Dániel	Dan	27	7	14	Et dedit ei potestátem, et honórem, et regnum: et omnes pópuli, tribus, et linguæ ipsi sérvient: potéstas ejus, potéstas ætérna, quæ non auferétur: et regnum ejus, quod non corrumpétur.
 Dániel	Dan	27	7	15	Hórruit spíritus meus: ego Dániel térritus sum in his, et visiónes cápitis mei conturbavérunt me.	b
 Dániel	Dan	27	7	16	Accéssi ad unum de assisténtibus, et veritátem quærébam ab eo de ómnibus his. Qui dixit mihi interpretatiónem sermónum, et dócuit me:
 Dániel	Dan	27	7	17	Hæ quátuor béstiæ magnæ, quátuor sunt regna, quæ consúrgent de terra.
 Dániel	Dan	27	7	18	Suscípient autem regnum sancti Dei altíssimi, et obtinébunt regnum usque in sǽculum, et sǽculum sæculórum.
 Dániel	Dan	27	7	19	Post hoc vólui diligénter díscere de béstia quarta, quæ erat dissímilis valde ab ómnibus, et terríbilis nimis: dentes et ungues ejus férrei: comedébat, et comminuébat, et réliqua pédibus suis conculcábat:
 Dániel	Dan	27	7	20	et de córnibus decem, quæ habébat in cápite, et de álio, quod ortum fúerat, ante quod cecíderant tria córnua: et de cornu illo, quod habébat óculos, et os loquens grándia, et majus erat céteris.
 Dániel	Dan	27	7	21	Aspiciébam, et ecce cornu illud faciébat bellum advérsus sanctos, et prævalébat eis,
 Dániel	Dan	27	7	22	donec venit antíquus diérum, et judícium dedit sanctis Excélsi, et tempus advénit, et regnum obtinuérunt sancti.
 Dániel	Dan	27	7	23	Et sic ait: Béstia quarta, regnum quartum erit in terra, quod majus erit ómnibus regnis, et devorábit univérsam terram, et conculcábit, et commínuet eam.	b
 Dániel	Dan	27	7	24	Porro córnua decem ipsíus regni, decem reges erunt: et álius consúrget post eos, et ipse poténtior erit prióribus, et tres reges humiliábit.
 Dániel	Dan	27	7	25	Et sermónes contra Excélsum loquétur, et sanctos Altíssimi cónteret: et putábit quod possit mutáre témpora, et leges: et tradéntur in manu ejus usque ad tempus, et témpora, et dimídium témporis.
 Dániel	Dan	27	7	26	Et judícium sedébit, ut auferátur poténtia, et conterátur, et dispéreat usque in finem.
 Dániel	Dan	27	7	27	Regnum autem, et potéstas, et magnitúdo regni, quæ est subter omne cælum, detur pópulo sanctórum Altíssimi: cujus regnum, regnum sempitérnum est, et omnes reges sérvient ei, et obédient.
 Dániel	Dan	27	7	28	Hucúsque finis verbi. Ego Dániel multum cogitatiónibus meis conturbábar, et fácies mea mutáta est in me: verbum autem in corde meo conservávi.	b
 Dániel	Dan	27	8	1	Anno tértio regni Baltássar regis, vísio appáruit mihi. Ego Dániel, post id quod víderam in princípio,
 Dániel	Dan	27	8	2	vidi in visióne mea, cum essem in Susis castro, quod est in Ælam regióne: vidi autem in visióne esse me super portam Úlai.
 Dániel	Dan	27	8	3	Et levávi óculus meos, et vidi: et ecce áries unus stabat ante palúdem, habens córnua excélsa, et unum excélsius áltero atque succréscens. Póstea
 Dániel	Dan	27	8	4	vidi aríetem córnibus ventilántem contra occidéntem, et contra aquilónem, et contra merídiem, et omnes béstiæ non póterant resístere ei, neque liberári de manu ejus: fecítque secúndum voluntátem suam, et magnificátus est.
 Dániel	Dan	27	8	5	Et ego intelligébam: ecce autem hircus caprárum veniébat ab occidénte super fáciem totíus terræ, et non tangébat terram: porro hircus habébat cornu insígne inter óculos suos.	b
 Dániel	Dan	27	8	6	Et venit usque ad aríetem illum cornútum, quem víderam stantem ante portam, et cucúrrit ad eum in ímpetu fortitúdinis suæ.
 Dániel	Dan	27	8	7	Cumque appropinquásset prope aríetem, efferátus est in eum, et percússit aríetem: et commínuit duo córnua ejus, et non póterat áries resístere ei: cumque eum misísset in terram, conculcávit, et nemo quibat liberáre aríetem de manu ejus.
 Dániel	Dan	27	8	8	Hircus autem caprárum magnus factus est nimis: cumque crevísset, fractum est cornu magnum, et orta sunt quátuor córnua subter illud per quátuor ventos cæli.
 Dániel	Dan	27	8	9	De uno autem ex eis egréssum est cornu unum módicum: et factum est grande contra merídiem, et contra oriéntem, et contra fortitúdinem.	b
 Dániel	Dan	27	8	10	Et magnificátum est usque ad fortitúdinem cæli: et dejécit de fortitúdine, et de stellis, et conculcávit eas.
 Dániel	Dan	27	8	11	Et usque ad príncipem fortitúdinis magnificátum est: et ab eo tulit juge sacrifícium, et dejécit locum sanctificatiónis ejus.
 Dániel	Dan	27	8	12	Robur autem datum est ei contra juge sacrifícium propter peccáta: et prosternétur véritas in terra, et fáciet, et prosperábitur.
 Dániel	Dan	27	8	13	Et audívi unum de sanctis loquéntem: et dixit unus sanctus álteri néscio cui loquénti: Úsquequo vísio, et juge sacrifícium, et peccátum desolatiónis quæ facta est: et sanctuárium, et fortitúdo conculcábitur?
 Dániel	Dan	27	8	14	Et dixit ei: Usque ad vésperam et mane, dies duo míllia trecénti: et mundábitur sanctuárium.
 Dániel	Dan	27	8	15	Factum est autem cum vidérem ego Dániel visiónem, et quǽrerem intelligéntiam: ecce stetit in conspéctu meo quasi spécies viri.	b
 Dániel	Dan	27	8	16	Et audívi vocem viri inter Úlai: et clamávit, et ait: Gábriel, fac intellígere istam visiónem.
 Dániel	Dan	27	8	17	Et venit, et stetit juxta ubi ego stabam: cumque venísset, pavens córrui in fáciem meam: et ait ad me: Intéllige, fili hóminis, quóniam in témpore finis complébitur vísio.
 Dániel	Dan	27	8	18	Cumque loquerétur ad me, collápsus sum pronus in terram: et tétigit me, et státuit me in gradu meo,
 Dániel	Dan	27	8	19	dixítque mihi: Ego osténdam tibi quæ futúra sunt in novíssimo maledictiónis: quóniam habet tempus finem suum.
 Dániel	Dan	27	8	20	Áries, quem vidísti habére córnua, rex Medórum est atque Persárum.
 Dániel	Dan	27	8	21	Porro hircus caprárum, rex Græcórum est; et cornu grande, quod erat inter óculos ejus, ipse est rex primus.
 Dániel	Dan	27	8	22	Quod autem fracto illo surrexérunt quátuor pro eo: quátuor reges de gente ejus consúrgent, sed non in fortitúdine ejus.
 Dániel	Dan	27	8	23	Et post regnum eórum, cum créverint iniquitátes, consúrget rex ímpudens fácie, et intélligens propositiónes;
 Dániel	Dan	27	8	24	et roborábitur fortitúdo ejus, sed non in víribus suis: et supra quam credi potest, univérsa vastábit, et prosperábitur, et fáciet. Et interfíciet robústos, et pópulum sanctórum
 Dániel	Dan	27	8	25	secúndum voluntátem suam, et dirigétur dolus in manu ejus: et cor suum magnificábit, et in cópia rerum ómnium occídet plúrimos: et contra príncipem príncipum consúrget, et sine manu conterétur.
 Dániel	Dan	27	8	26	Et vísio véspere et mane, quæ dicta est, vera est: tu ergo visiónem signa, quia post multos dies erit.
 Dániel	Dan	27	8	27	Et ego Dániel lángui, et ægrotávi per dies: cumque surrexíssem, faciébam ópera regis, et stupébam ad visiónem, et non erat qui interpretarétur.	b
 Dániel	Dan	27	9	1	In anno primo Daríi fílii Assuéri de sémine Medórum, qui imperávit super regnum Chaldæórum,
 Dániel	Dan	27	9	2	anno uno regni ejus, ego Dániel intelléxi in libris númerum annórum, de quo factus est sermo Dómini ad Jeremíam prophétam, ut compleréntur desolatiónis Jerúsalem septuagínta anni.
 Dániel	Dan	27	9	3	Et pósui fáciem meam ad Dóminum Deum meum rogáre et deprecári in jejúniis, sacco, et cínere.	b
 Dániel	Dan	27	9	4	Et orávi Dóminum Deum meum, et conféssus sum, et dixi: Óbsecro, Dómine Deus magne et terríbilis, custódiens pactum, et misericórdiam diligéntibus te, et custodiéntibus mandáta tua:
 Dániel	Dan	27	9	5	peccávimus, iniquitátem fécimus, ímpie égimus, et recéssimus: et declinávimus a mandátis tuis ac judíciis.
 Dániel	Dan	27	9	6	Non obedívimus servis tuis prophétis, qui locúti sunt in nómine tuo régibus nostris, princípibus nostris, pátribus nostris, omníque pópulo terræ.
 Dániel	Dan	27	9	7	Tibi, Dómine, justítia: nobis autem confúsio faciéi, sicut est hódie viro Juda, et habitatóribus Jerúsalem, et omni Ísraël, his qui prope sunt, et his qui procul in univérsis terris, ad quas ejecísti eos propter iniquitátes eórum, in quibus peccavérunt in te.
 Dániel	Dan	27	9	8	Dómine, nobis confúsio faciéi, régibus nostris, princípibus nostris, et pátribus nostris, qui peccavérunt.
 Dániel	Dan	27	9	9	Tibi autem Dómino Deo nostro misericórdia et propitiátio, quia recéssimus a te,
 Dániel	Dan	27	9	10	et non audívimus vocem Dómini Dei nostri ut ambularémus in lege ejus, quam pósuit nobis per servos suos prophétas.
 Dániel	Dan	27	9	11	Et omnis Ísraël prævaricáti sunt legem tuam, et declinavérunt ne audírent vocem tuam: et stillávit super nos maledíctio et detestátio quæ scripta est in libro Móysi servi Dei, quia peccávimus ei.
 Dániel	Dan	27	9	12	Et státuit sermónes suos, quos locútus est super nos et super príncipes nostros, qui judicavérunt nos, ut superindúceret in nos magnum malum, quale numquam fuit sub omni cælo, secúndum quod factum est in Jerúsalem.
 Dániel	Dan	27	9	13	Sicut scriptum est in lege Móysi, omne malum hoc venit super nos: et non rogávimus fáciem tuam, Dómine Deus noster, ut reverterémur ab iniquitátibus nostris, et cogitarémus veritátem tuam.
 Dániel	Dan	27	9	14	Et vigilávit Dóminus super malítiam, et addúxit eam super nos. Justus Dóminus Deus noster in ómnibus opéribus suis, quæ fecit: non enim audívimus vocem ejus.
 Dániel	Dan	27	9	15	Et nunc Dómine Deus noster, qui eduxísti pópulum tuum de terra Ægýpti in manu forti, et fecísti tibi nomen secúndum diem hanc: peccávimus, iniquitátem fécimus.	b
 Dániel	Dan	27	9	16	Dómine, in omnem justítiam tuam avertátur, óbsecro, ira tua et furor tuus a civitáte tua Jerúsalem, et monte sancto tuo. Propter peccáta enim nostra, et iniquitátes patrum nostrórum, Jerúsalem et pópulus tuus in oppróbrium sunt ómnibus per circúitum nostrum.
 Dániel	Dan	27	9	17	Nunc ergo exáudi, Deus noster, oratiónem servi tui, et preces ejus: et osténde fáciem tuam super sanctuárium tuum, quod desértum est propter temetípsum.
 Dániel	Dan	27	9	18	Inclína, Deus meus, aurem tuam, et audi: áperi óculos tuos, et vide desolatiónem nostram, et civitátem super quam invocátum est nomen tuum: neque enim in justificatiónibus nostris prostérnimus preces ante fáciem tuam, sed in miseratiónibus tuis multis.
 Dániel	Dan	27	9	19	Exáudi, Dómine; placáre Dómine: atténde et fac: ne moréris propter temetípsum, Deus meus, quia nomen tuum invocátum est super civitátem et super pópulum tuum.
 Dániel	Dan	27	9	20	Cumque adhuc lóquerer, et orárem, et confitérer peccáta mea, et peccáta pópuli mei Ísraël, et prostérnerem preces meas in conspéctu Dei mei, pro monte sancto Dei mei:	b
 Dániel	Dan	27	9	21	adhuc me loquénte in oratióne, ecce vir Gábriel, quem víderam in visióne a princípio, cito volans tétigit me in témpore sacrifícii vespertíni.
 Dániel	Dan	27	9	22	Et dócuit me, et locútus est mihi, dixítque: Dániel, nunc egréssus sum ut docérem te, et intellígeres.
 Dániel	Dan	27	9	23	Ab exórdio precum tuárum egréssus est sermo: ego autem veni ut indicárem tibi, quia vir desideriórum es: tu ergo animadvérte sermónem, et intéllige visiónem.
 Dániel	Dan	27	9	24	Septuagínta hebdómades abbreviátæ sunt super pópulum tuum et super urbem sanctam tuam, ut consummétur prævaricátio, et finem accípiat peccátum, et deleátur iníquitas, et adducátur justítia sempitérna, et impleátur vísio et prophetía, et ungátur Sanctus sanctórum.
 Dániel	Dan	27	9	25	Scito ergo, et animadvérte: ab éxitu sermónis, ut íterum ædificétur Jerúsalem, usque ad christum ducem, hebdómades septem, et hebdómades sexagínta duæ erunt: et rursum ædificábitur platéa, et muri in angústia témporum.
 Dániel	Dan	27	9	26	Et post hebdómades sexagínta duas occidétur christus: et non erit ejus pópulus qui eum negatúrus est. Et civitátem et sanctuárium dissipábit pópulus cum duce ventúro: et finis ejus vástitas, et post finem belli statúta desolátio.
 Dániel	Dan	27	9	27	Confirmábit autem pactum multis hebdómada una: et in dimídio hebdómadis defíciet hóstia et sacrifícium: et erit in templo abominátio desolatiónis: et usque ad consummatiónem et finem perseverábit desolátio.
 Dániel	Dan	27	10	1	Anno tértio Cyri regis Persárum, verbum revelátum est Daniéli cognoménto Baltássar, et verbum verum, et fortitúdo magna: intellexítque sermónem: intelligéntia enim est opus in visióne.
 Dániel	Dan	27	10	2	In diébus illis ego Dániel lugébam trium hebdomadárum diébus:	b
 Dániel	Dan	27	10	3	panem desiderábilem non comédi, et caro et vinum non introiérunt in os meum, sed neque unguénto unctus sum, donec compleréntur trium hebdomadárum dies.
 Dániel	Dan	27	10	4	Die autem vigésima et quarta mensis primi, eram juxta flúvium magnum, qui est Tigris.
 Dániel	Dan	27	10	5	Et levávi óculos meos, et vidi: et ecce vir unus vestítus líneis, et renes ejus accíncti auro obrízo:
 Dániel	Dan	27	10	6	et corpus ejus quasi chrysólithus, et fácies ejus velut spécies fúlguris, et óculi ejus ut lampas ardens: et bráchia ejus, et quæ deórsum sunt usque ad pedes, quasi spécies æris candéntis: et vox sermónum ejus ut vox multitúdinis.
 Dániel	Dan	27	10	7	Vidi autem ego Dániel solus visiónem: porro viri qui erant mecum non vidérunt, sed terror nímius írruit super eos, et fugérunt in abscónditum.
 Dániel	Dan	27	10	8	Ego autem relíctus solus vidi visiónem grandem hanc: et non remánsit in me fortitúdo, sed et spécies mea immutáta est in me, et emárcui, nec hábui quidquam vírium.
 Dániel	Dan	27	10	9	Et audívi vocem sermónum ejus: et áudiens jacébam consternátus super fáciem meam, et vultus meus hærébat terræ.
 Dániel	Dan	27	10	10	Et ecce manus tétigit me, et eréxit me super génua mea, et super artículos mánuum meárum.
 Dániel	Dan	27	10	11	Et dixit ad me: Dániel vir desideriórum, intéllige verba quæ ego loquor ad te, et sta in gradu tuo: nunc enim sum missus ad te. Cumque dixísset mihi sermónem istum, steti tremens.	b
 Dániel	Dan	27	10	12	Et ait ad me: Noli metúere, Dániel: quia ex die primo, quo posuísti cor tuum ad intelligéndum ut te afflígeres in conspéctu Dei tui, exaudíta sunt verba tua: et ego veni propter sermónes tuos.
 Dániel	Dan	27	10	13	Princeps autem regni Persárum réstitit mihi vigínti et uno diébus: et ecce Míchaël, unus de princípibus primis, venit in adjutórium meum, et ego remánsi ibi juxta regem Persárum.
 Dániel	Dan	27	10	14	Veni autem ut docérem te quæ ventúra sunt pópulo tuo in novíssimis diébus, quóniam adhuc vísio in dies.
 Dániel	Dan	27	10	15	Cumque loquerétur mihi hujuscémodi verbis, dejéci vultum meum ad terram, et tácui.	b
 Dániel	Dan	27	10	16	Et ecce quasi similitúdo fílii hóminis tétigit lábia mea: et apériens os meum locútus sum, et dixi ad eum, qui stabat contra me: Dómine mi, in visióne tua dissolútæ sunt compáges meæ, et nihil in me remánsit vírium.
 Dániel	Dan	27	10	17	Et quómodo póterit servus dómini mei loqui cum dómino meo? nihil enim in me remánsit vírium, sed et hálitus meus interclúditur.
 Dániel	Dan	27	10	18	Rursum ergo tétigit me quasi vísio hóminis, et confortávit me,
 Dániel	Dan	27	10	19	et dixit: Noli timére, vir desideriórum: pax tibi: confortáre, et esto robústus. Cumque loquerétur mecum, conválui, et dixi: Lóquere, dómine mi, quia confortásti me.
 Dániel	Dan	27	10	20	Et ait: Numquid scis quare vénerim ad te? et nunc revértar ut prœ́lier advérsum príncipem Persárum. Cum ego egréderer, appáruit princeps Græcórum véniens.
 Dániel	Dan	27	10	21	Verúmtamen annuntiábo tibi quod expréssum est in scriptúra veritátis: et nemo est adjútor meus in ómnibus his, nisi Míchaël princeps vester.	b
 Dániel	Dan	27	11	1	Ego autem ab anno primo Daríi Medi stabam ut confortarétur et roborarétur.
 Dániel	Dan	27	11	2	Et nunc veritátem annuntiábo tibi. Ecce adhuc tres reges stabunt in Pérside, et quartus ditábitur ópibus nímiis super omnes: et cum invalúerit divítiis suis, concitábit omnes advérsum regnum Grǽciæ.
 Dániel	Dan	27	11	3	Surget vero rex fortis, et dominábitur potestáte multa, et fáciet quod placúerit ei.	b
 Dániel	Dan	27	11	4	Et cum stéterit, conterétur regnum ejus, et dividétur in quátuor ventos cæli: sed non in pósteros ejus, neque secúndum poténtiam illíus, qua dominátus est: lacerábitur enim regnum ejus étiam in extérnos, excéptis his.
 Dániel	Dan	27	11	5	Et confortábitur rex austri: et de princípibus ejus prævalébit super eum, et dominábitur ditióne: multa enim dominátio ejus.
 Dániel	Dan	27	11	6	Et post finem annórum fœderabúntur: filiáque regis austri véniet ad regem aquilónis fácere amicítiam, et non obtinébit fortitúdinem bráchii, nec stabit semen ejus: et tradétur ipsa, et qui adduxérunt eam adolescéntes ejus, et qui confortábant eam in tempóribus.
 Dániel	Dan	27	11	7	Et stabit de gérmine radícum ejus plantátio: et véniet cum exércitu, et ingrediétur provínciam regis aquilónis: et abutétur eis, et obtinébit.
 Dániel	Dan	27	11	8	Ínsuper et deos eórum, et sculptília, vasa quoque pretiósa argénti et auri, captíva ducet in Ægýptum: ipse prævalébit advérsus regem aquilónis.
 Dániel	Dan	27	11	9	Et intrábit in regnum rex austri, et revertétur ad terram suam.
 Dániel	Dan	27	11	10	Fílii autem ejus provocabúntur, et congregábunt multitúdinem exercítuum plurimórum: et véniet próperans, et inúndans: et revertétur, et concitábitur, et congrediétur cum róbore ejus.	b
 Dániel	Dan	27	11	11	Et provocátus rex austri egrediétur, et pugnábit advérsus regem aquilónis, et præparábit multitúdinem nímiam, et dábitur multitúdo in manu ejus.
 Dániel	Dan	27	11	12	Et cápiet multitúdinem, et exaltábitur cor ejus, et dejíciet multa míllia, sed non prævalébit.
 Dániel	Dan	27	11	13	Convertétur enim rex aquilónis, et præparábit multitúdinem multo majórem quam prius: et in fine témporum annorúmque véniet próperans cum exércitu magno, et ópibus nímiis.
 Dániel	Dan	27	11	14	Et in tempóribus illis multi consúrgent advérsus regem austri: fílii quoque prævaricatórum pópuli tui extolléntur ut ímpleant visiónem, et córruent.
 Dániel	Dan	27	11	15	Et venit rex aquilónis, et comportábit ággerem, et cápiet urbes munitíssimas: et bráchia austri non sustinébunt, et consúrgent elécti ejus ad resisténdum, et non erit fortitúdo.
 Dániel	Dan	27	11	16	Et fáciet véniens super eum juxta plácitum suum, et non erit qui stet contra fáciem ejus: et stabit in terra ínclyta, et consumétur in manu ejus.
 Dániel	Dan	27	11	17	Et ponet fáciem suam ut véniat ad tenéndum univérsum regnum ejus, et recta fáciet cum eo: et fíliam feminárum dabit ei, ut evértat illud: et non stabit, nec illíus erit.
 Dániel	Dan	27	11	18	Et convértet fáciem suam ad ínsulas, et cápiet multas: et cessáre fáciet príncipem oppróbrii sui, et oppróbrium ejus convertétur in eum.
 Dániel	Dan	27	11	19	Et convértet fáciem suam ad impérium terræ suæ, et impínget, et córruet, et non inveniétur.
 Dániel	Dan	27	11	20	Et stabit in loco ejus vilíssimus, et indígnus decóre régio: et in paucis diébus conterétur, non in furóre, nec in prœ́lio.	b
 Dániel	Dan	27	11	21	Et stabit in loco ejus despéctus, et non tribuétur ei honor régius: et véniet clam, et obtinébit regnum in frauduléntia.
 Dániel	Dan	27	11	22	Et bráchia pugnántis expugnabúntur a fácie ejus, et conteréntur: ínsuper et dux fœ́deris.
 Dániel	Dan	27	11	23	Et post amicítias, cum eo fáciet dolum: et ascéndet, et superábit in módico pópulo.
 Dániel	Dan	27	11	24	Et abundántes, et úberes urbes ingrediétur: et fáciet quæ non fecérunt patres ejus, et patres patrum ejus: rapínas, et prædam, et divítias eórum dissipábit, et contra firmíssimas cogitatiónes iníbit: et hoc usque ad tempus.
 Dániel	Dan	27	11	25	Et concitábitur fortitúdo ejus, et cor ejus advérsum regem austri in exércitu magno: et rex austri provocábitur ad bellum multis auxíliis, et fórtibus nimis: et non stabunt, quia iníbunt advérsus eum consília.
 Dániel	Dan	27	11	26	Et comedéntes panem cum eo, cónterent illum, exercitúsque ejus opprimétur: et cadent interfécti plúrimi.
 Dániel	Dan	27	11	27	Duórum quoque regum cor erit ut malefáciant, et ad mensam unam mendácium loquéntur: et non profícient, quia adhuc finis in áliud tempus.
 Dániel	Dan	27	11	28	Et revertétur in terram suam cum ópibus multis: et cor ejus advérsum testaméntum sanctum, et fáciet, et revertétur in terram suam.
 Dániel	Dan	27	11	29	Statúto témpore revertétur, et véniet ad austrum: et non erit prióri símile novíssimum.
 Dániel	Dan	27	11	30	Et vénient super eum triéres, et Románi: et percutiétur, et revertétur, et indignábitur contra testaméntum sanctuárii, et fáciet: revertetúrque, et cogitábit advérsum eos qui dereliquérunt testaméntum sanctuárii.
 Dániel	Dan	27	11	31	Et bráchia ex eo stabunt, et pólluent sanctuárium fortitúdinis, et áuferent juge sacrifícium: et dabunt abominatiónem in desolatiónem.	b
 Dániel	Dan	27	11	32	Et ímpii in testaméntum simulábunt fraudulénter: pópulus autem sciens Deum suum, obtinébit, et fáciet.
 Dániel	Dan	27	11	33	Et docti in pópulo docébunt plúrimos: et ruent in gládio, et in flamma, et in captivitáte, et in rapína diérum.
 Dániel	Dan	27	11	34	Cumque corrúerint, sublevabúntur auxílio párvulo: et applicabúntur eis plúrimi fraudulénter.
 Dániel	Dan	27	11	35	Et de erudítis ruent, ut confléntur, et eligántur, et dealbéntur usque ad tempus præfinítum: quia adhuc áliud tempus erit.
 Dániel	Dan	27	11	36	Et fáciet juxta voluntátem suam rex, et elevábitur, et magnificábitur advérsus omnem deum: et advérsus Deum deórum loquétur magnífica, et dirigétur, donec compleátur iracúndia: perpetráta quippe est definítio.	b
 Dániel	Dan	27	11	37	Et Deum patrum suórum non reputábit: et erit in concupiscéntiis feminárum, nec quemquam deórum curábit, quia advérsum univérsa consúrget.
 Dániel	Dan	27	11	38	Deum autem Maózim in loco suo venerábitur: et deum, quem ignoravérunt patres ejus, colet auro, et argénto, et lápide pretióso, rebúsque pretiósis.
 Dániel	Dan	27	11	39	Et fáciet ut múniat Maózim cum deo aliéno, quem cognóvit, et multiplicábit glóriam, et dabit eis potestátem in multis, et terram dívidet gratuíto.
 Dániel	Dan	27	11	40	Et in témpore præfiníto prœliábitur advérsus eum rex austri, et quasi tempéstas véniet contra illum rex aquilónis in cúrribus, et in equítibus, et in classe magna, et ingrediétur terras, et cónteret, et pertránsiet.	b
 Dániel	Dan	27	11	41	Et introíbit in terram gloriósam, et multæ córruent: hæ autem solæ salvabúntur de manu ejus, Edom, et Moab, et princípium filiórum Ammon.
 Dániel	Dan	27	11	42	Et mittet manum suam in terras: et terra Ægýpti non effúgiet.
 Dániel	Dan	27	11	43	Et dominábitur thesaurórum auri, et argénti, et in ómnibus pretiósis Ægýpti: per Líbyam quoque, et Æthiópiam transíbit.
 Dániel	Dan	27	11	44	Et fama turbábit eum ab oriénte et ab aquilóne: et véniet in multitúdine magna ut cónterat et interfíciat plúrimos.
 Dániel	Dan	27	11	45	Et figet tabernáculum suum Apádno inter mária, super montem ínclytum et sanctum: et véniet usque ad summitátem ejus, et nemo auxiliábitur ei.
 Dániel	Dan	27	12	1	In témpore autem illo consúrget Míchaël princeps magnus, qui stat pro fíliis pópuli tui: et véniet tempus quale non fuit ab eo ex quo gentes esse cœpérunt usque ad tempus illud. Et in témpore illo salvábitur pópulus tuus, omnis qui invéntus fúerit scriptus in libro.
 Dániel	Dan	27	12	2	Et multi de his qui dórmiunt in terræ púlvere evigilábunt, álii in vitam ætérnam, et álii in oppróbrium ut vídeant semper.
 Dániel	Dan	27	12	3	Qui autem docti fúerint, fulgébunt quasi splendor firmaménti: et qui ad justítiam erúdiunt multos, quasi stellæ in perpétuas æternitátes.
 Dániel	Dan	27	12	4	Tu autem Dániel, claude sermónes, et signa librum usque ad tempus statútum: plúrimi pertransíbunt, et múltiplex erit sciéntia.	b
 Dániel	Dan	27	12	5	Et vidi ego Dániel, et ecce quasi duo álii stabant: unus hinc super ripam flúminis, et álius inde ex áltera ripa flúminis.	b
 Dániel	Dan	27	12	6	Et dixi viro qui erat indútus líneis, qui stabat super aquas flúminis: Úsquequo finis horum mirabílium?
 Dániel	Dan	27	12	7	Et audívi virum qui indútus erat líneis, qui stabat super aquas flúminis, cum elevásset déxteram et sinístram suam in cælum, et jurásset per vivéntem in ætérnum, quia in tempus, et témpora, et dimídium témporis. Et cum compléta fúerit dispérsio manus pópuli sancti, complebúntur univérsa hæc.
 Dániel	Dan	27	12	8	Et ego audívi, et non intelléxi. Et dixi: Dómine mi, quid erit post hæc?
 Dániel	Dan	27	12	9	Et ait: Vade, Dániel, quia clausi sunt signatíque sermónes usque ad præfinítum tempus.
 Dániel	Dan	27	12	10	Eligéntur, et dealbabúntur, et quasi ignis probabúntur multi: et ímpie agent ímpii, neque intélligent omnes ímpii: porro docti intélligent.
 Dániel	Dan	27	12	11	Et a témpore cum ablátum fúerit juge sacrifícium, et pósita fúerit abominátio in desolatiónem, dies mille ducénti nonagínta.
 Dániel	Dan	27	12	12	Beátus qui exspéctat, et pervénit usque ad dies mille trecéntos trigínta quinque.
 Dániel	Dan	27	12	13	Tu autem vade ad præfinítum: et requiésces, et stabis in sorte tua in finem diérum.
 Dániel	Dan	27	13	1	Et erat vir hábitans in Babylóne, et nomen ejus Jóakim:
 Dániel	Dan	27	13	2	et accépit uxórem nómine Susánnam, fíliam Helcíæ, pulchram nimis, et timéntem Deum:
 Dániel	Dan	27	13	3	paréntes enim illíus, cum essent justi, erudiérunt fíliam suam secúndum legem Móysi.
 Dániel	Dan	27	13	4	Erat autem Jóakim dives valde, et erat ei pomárium vicínum dómui suæ: et ad ipsum confluébant Judǽi, eo quod esset honorabílior ómnium.
 Dániel	Dan	27	13	5	Et constitúti sunt de pópulo duo senes júdices in illo anno, de quibus locútus est Dóminus: Quia egréssa est iníquitas de Babylóne a senióribus judícibus, qui videbántur régere pópulum.
 Dániel	Dan	27	13	6	Isti frequentábant domum Jóakim, et veniébant ad eos omnes qui habébant judícia.
 Dániel	Dan	27	13	7	Cum autem pópulus revertísset per merídiem, ingrediebátur Susánna, et deambulábat in pomário viri sui.	b
 Dániel	Dan	27	13	8	Et vidébant eam senes quotídie ingrediéntem et deambulántem, et exarsérunt in concupiscéntiam ejus:
 Dániel	Dan	27	13	9	et evertérunt sensum suum, et declinavérunt óculos suos ut non vidérent cælum, neque recordaréntur judiciórum justórum.
 Dániel	Dan	27	13	10	Erant ergo ambo vulneráti amóre ejus, nec indicavérunt sibi vicíssim dolórem suum:
 Dániel	Dan	27	13	11	erubescébant enim indicáre sibi concupiscéntiam suam, voléntes concúmbere cum ea.
 Dániel	Dan	27	13	12	Et observábant quotídie sollicítius vidére eam. Dixítque alter ad álterum:
 Dániel	Dan	27	13	13	Eámus domum, quia hora prándii est. Et egréssi, recessérunt a se.
 Dániel	Dan	27	13	14	Cumque revertíssent, venérunt in unum: et sciscitántes ab ínvicem causam, conféssi sunt concupiscéntiam suam: et tunc in commúni statuérunt tempus quando eam possent inveníre solam.
 Dániel	Dan	27	13	15	Factum est autem, cum observárent diem aptum, ingréssa est aliquándo sicut heri et nudiustértius, cum duábus solis puéllis, voluítque lavári in pomário: æstus quippe erat:	b
 Dániel	Dan	27	13	16	et non erat ibi quisquam, præter duos senes abscónditos, et contemplántes eam.
 Dániel	Dan	27	13	17	Dixit ergo puéllis: Afférte mihi óleum, et smígmata, et óstia pomárii cláudite, ut laver.
 Dániel	Dan	27	13	18	Et fecérunt sicut præcéperat: clauserúntque óstia pomárii, et egréssæ sunt per postícum ut afférrent quæ jússerat; nesciebántque senes intus esse abscónditos.
 Dániel	Dan	27	13	19	Cum autem egréssæ essent puéllæ, surrexérunt duo senes, et accurrérunt ad eam, et dixérunt:
 Dániel	Dan	27	13	20	Ecce óstia pomárii clausa sunt, et nemo nos videt, et nos in concupiscéntia tui sumus: quam ob rem assentúre nobis, et commiscére nobíscum.
 Dániel	Dan	27	13	21	Quod si nolúeris, dicémus contra te testimónium, quod fúerit tecum júvenis, et ob hanc causam emíseris puéllas a te.
 Dániel	Dan	27	13	22	Ingémuit Susánna, et ait: Angústiæ sunt mihi úndique: si enim hoc égero, mors mihi est: si autem non égero, non effúgiam manus vestras.	b
 Dániel	Dan	27	13	23	Sed mélius est mihi absque ópere incídere in manus vestras, quam peccáre in conspéctu Dómini.
 Dániel	Dan	27	13	24	Et exclamávit voce magna Susánna: exclamavérunt autem et senes advérsus eam.
 Dániel	Dan	27	13	25	Et cucúrrit unus ad óstia pomárii, et apéruit.
 Dániel	Dan	27	13	26	Cum ergo audíssent clamórem fámuli domus in pomário, irruérunt per postícum ut vidérent quidnam esset.
 Dániel	Dan	27	13	27	Postquam autem senes locúti sunt, erubuérunt servi veheménter, quia numquam dictus fúerat sermo hujuscémodi de Susánna. Et facta est dies crástina.
 Dániel	Dan	27	13	28	Cumque venísset pópulus ad Jóakim virum ejus, venérunt et duo presbýteri, pleni iníqua cogitatióne advérsus Susánnam ut interfícerent eam.	b
 Dániel	Dan	27	13	29	Et dixérunt coram pópulo: Míttite ad Susánnam fíliam Helcíæ uxórem Jóakim. Et statim misérunt.
 Dániel	Dan	27	13	30	Et venit cum paréntibus, et fíliis, et univérsis cognátis suis.
 Dániel	Dan	27	13	31	Porro Susánna erat delicáta nimis, et pulchra spécie.
 Dániel	Dan	27	13	32	At iníqui illi jussérunt ut discooperirétur (erat enim coopérta), ut vel sic satiaréntur decóre ejus.
 Dániel	Dan	27	13	33	Flebant ígitur sui, et omnes qui nóverant eam.
 Dániel	Dan	27	13	34	Consurgéntes autem duo presbýteri in médio pópuli, posuérunt manus suas super caput ejus.
 Dániel	Dan	27	13	35	Quæ flens suspéxit ad cælum: erat enim cor ejus fidúciam habens in Dómino.
 Dániel	Dan	27	13	36	Et dixérunt presbýteri: Cum deambularémus in pomário soli, ingréssa est hæc cum duábus puéllis: et clausit óstia pomárii, et dimísit a se puéllas.
 Dániel	Dan	27	13	37	Venítque ad eam adoléscens, qui erat abscónditus, et concúbuit cum ea.
 Dániel	Dan	27	13	38	Porro nos cum essémus in ángulo pomárii, vidéntes iniquitátem, cucúrrimus ad eos, et vídimus eos páriter commiscéri.
 Dániel	Dan	27	13	39	Et illum quidem non quívimus comprehéndere, quia fórtior nobis erat, et apértis óstiis exilívit:
 Dániel	Dan	27	13	40	hanc autem cum apprehendissémus, interrogávimus, quisnam esset adoléscens, et nóluit indicáre nobis: hujus rei testes sumus.
 Dániel	Dan	27	13	41	Crédidit eis multitúdo quasi sénibus et judícibus pópuli, et condemnavérunt eam ad mortem.	b
 Dániel	Dan	27	13	42	Exclamávit autem voce magna Susánna, et dixit: Deus ætérne, qui absconditórum es cógnitor, qui nosti ómnia ántequam fiant,
 Dániel	Dan	27	13	43	tu scis quóniam falsum testimónium tulérunt contra me: et ecce mórior, cum nihil horum fécerim, quæ isti malitióse composuérunt advérsum me.
 Dániel	Dan	27	13	44	Exaudívit autem Dóminus vocem ejus.
 Dániel	Dan	27	13	45	Cumque ducerétur ad mortem, suscitávit Dóminus spíritum sanctum púeri junióris, cujus nomen Dániel:
 Dániel	Dan	27	13	46	et exclamávit voce magna: Mundus ego sum a sánguine hujus.
 Dániel	Dan	27	13	47	Et convérsus omnis pópulus ad eum, dixit: Quis est iste sermo, quem tu locútus es?
 Dániel	Dan	27	13	48	Qui cum staret in médio eórum, ait: Sic fátui fílii Ísraël, non judicántes, neque quod verum est cognoscéntes, condemnástis fíliam Ísraël?
 Dániel	Dan	27	13	49	revertímini ad judícium, quia falsum testimónium locúti sunt advérsus eam.
 Dániel	Dan	27	13	50	Revérsus est ergo pópulus cum festinatióne, et dixérunt ei senes: Veni, et sede in médio nostrum, et índica nobis: quia tibi Deus dedit honórem senectútis.
 Dániel	Dan	27	13	51	Et dixit ad eos Dániel: Separáte illos ab ínvicem procul, et dijudicábo eos.
 Dániel	Dan	27	13	52	Cum ergo divísi essent alter ab áltero, vocávit unum de eis, et dixit ad eum: Inveteráte diérum malórum, nunc venérunt peccáta tua, quæ operabáris prius:
 Dániel	Dan	27	13	53	júdicans judícia injústa, innocéntes ópprimens, et dimíttens nóxios, dicénte Dómino: Innocéntem et justum non interfícies.
 Dániel	Dan	27	13	54	Nunc ergo, si vidísti eam, dic sub qua árbore víderis eos colloquéntes sibi. Qui ait: Sub schino.
 Dániel	Dan	27	13	55	Dixit autem Dániel: Recte mentítus es in caput tuum: ecce enim ángelus Dei, accépta senténtia ab eo, scindet te médium.
 Dániel	Dan	27	13	56	Et, amóto eo, jussit veníre álium, et dixit ei: Semen Chánaan, et non Juda, spécies decépit te, et concupiscéntia subvértit cor tuum:
 Dániel	Dan	27	13	57	sic faciebátis filiábus Ísraël, et illæ timéntes loquebántur vobis: sed fília Juda non sustínuit iniquitátem vestram.
 Dániel	Dan	27	13	58	Nunc ergo, dic mihi sub qua árbore comprehénderis eos loquéntes sibi. Qui ait: Sub prino.
 Dániel	Dan	27	13	59	Dixit autem ei Dániel: Recte mentítus es et tu in caput tuum: manet enim ángelus Dómini, gládium habens, ut secet te médium, et interfíciat vos.
 Dániel	Dan	27	13	60	Exclamávit ítaque omnis cœtus voce magna, et benedixérunt Deum, qui salvat sperántes in se.	b
 Dániel	Dan	27	13	61	Et consurrexérunt advérsus duos presbýteros (convícerat enim eos Dániel ex ore suo falsum dixísse testimónium), fecerúntque eis sicut male égerant advérsus próximum,
 Dániel	Dan	27	13	62	ut fácerent secúndum legem Móysi. Et interfecérunt eos, et salvátus est sanguis innóxius in die illa.
 Dániel	Dan	27	13	63	Helcías autem et uxor ejus laudavérunt Deum pro fília sua Susánna cum Jóakim maríto ejus, et cognátis ómnibus, quia non esset invénta in ea res turpis.
 Dániel	Dan	27	13	64	Dániel autem factus est magnus in conspéctu pópuli a die illa, et deínceps.
 Dániel	Dan	27	13	65	Et rex Astýages appósitus est ad patres suos, et suscépit Cyrus Perses regnum ejus.	b
 Dániel	Dan	27	14	1	Erat autem Dániel convíva regis, et honorátus super omnes amícos ejus.
 Dániel	Dan	27	14	2	Erat quoque idólum apud Babylónios nómine Bel: et impendebántur in eo per dies síngulos símilæ ártabæ duódecim, et oves quadragínta, viníque ámphoræ sex.
 Dániel	Dan	27	14	3	Rex quoque colébat eum, et ibat per síngulos dies adoráre eum: porro Dániel adorábat Deum suum. Dixítque ei rex: Quare non adóras Bel?
 Dániel	Dan	27	14	4	Qui respóndens ait ei: Quia non colo idóla manufácta, sed vivéntem Deum, qui creávit cælum, et terram, et habet potestátem omnis carnis.
 Dániel	Dan	27	14	5	Et dixit rex ad eum: Non vidétur tibi esse Bel vivens deus? an non vides quanta cómedat et bibat quotídie?
 Dániel	Dan	27	14	6	Et ait Dániel arrídens: Ne erres, rex: iste enim intrínsecus lúteus est, et forínsecus ǽreus, neque comédit aliquándo.
 Dániel	Dan	27	14	7	Et irátus rex vocávit sacerdótes ejus, et ait eis: Nisi dixéritis mihi quis est qui cómedat impénsas has, moriémini.
 Dániel	Dan	27	14	8	Si autem ostendéritis quóniam Bel cómedat hæc, moriétur Dániel, quia blasphemávit in Bel. Et dixit Dániel regi: Fiat juxta verbum tuum.
 Dániel	Dan	27	14	9	Erant autem sacerdótes Bel septuagínta, excéptis uxóribus, et párvulis, et fíliis. Et venit rex cum Daniéle in templum Bel.	b
 Dániel	Dan	27	14	10	Et dixérunt sacerdótes Bel: Ecce nos egrédimur foras: et tu, rex, pone escas, et vinum misce, et claude óstium, et signa ánnulo tuo:
 Dániel	Dan	27	14	11	et cum ingréssus fúeris mane, nisi invéneris ómnia comésta a Bel, morte moriémur, vel Dániel qui mentítus est advérsum nos.
 Dániel	Dan	27	14	12	Contemnébant autem, quia fécerant sub mensa abscónditum intróitum, et per illum ingrediebántur semper, et devorábant ea.
 Dániel	Dan	27	14	13	Factum est ígitur postquam egréssi sunt illi, rex pósuit cibos ante Bel: præcépit Dániel púeris suis, et attulérunt cínerem, et cribrávit per totum templum coram rege: et egréssi clausérunt óstium, et signántes ánnulo regis abiérunt.
 Dániel	Dan	27	14	14	Sacerdótes autem ingréssi sunt nocte juxta consuetúdinem suam, et uxóres et fílii eórum, et comedérunt ómnia, et bibérunt.
 Dániel	Dan	27	14	15	Surréxit autem rex primo dilúculo, et Dániel cum eo.	b
 Dániel	Dan	27	14	16	Et ait rex: Salváne sunt signácula, Dániel? Qui respóndit: Salva, rex.
 Dániel	Dan	27	14	17	Statímque cum aperuísset óstium, intúitus rex mensam, exclamávit voce magna: Magnus es, Bel, et non est apud te dolus quisquam.
 Dániel	Dan	27	14	18	Et risit Dániel, et ténuit regem ne ingrederétur intro: et dixit: Ecce paviméntum: animadvérte cujus vestígia sint hæc.
 Dániel	Dan	27	14	19	Et dixit rex: Vídeo vestígia virórum, et mulíerum, et infántium. Et irátus est rex.
 Dániel	Dan	27	14	20	Tunc apprehéndit sacerdótes, et uxóres, et fílios eórum: et ostendérunt ei abscóndita ostíola, per quæ ingrediebántur, et consumébant quæ erant super mensam.
 Dániel	Dan	27	14	21	Occídit ergo illos rex, et trádidit Bel in potestátem Daniélis: qui subvértit eum, et templum ejus.
 Dániel	Dan	27	14	22	Et erat draco magnus in loco illo, et colébant eum Babylónii.	b
 Dániel	Dan	27	14	23	Et dixit rex Daniéli: Ecce nunc non potes dícere quia iste non sit deus vivens: adóra ergo eum.
 Dániel	Dan	27	14	24	Dixítque Dániel: Dóminum Deum meum adóro, quia ipse est Deus vivens: iste autem non est deus vivens.
 Dániel	Dan	27	14	25	Tu autem, rex, da mihi potestátem, et interfíciam dracónem absque gládio et fuste. Et ait rex: Do tibi.
 Dániel	Dan	27	14	26	Tulit ergo Dániel picem, et ádipem, et pilos, et coxit páriter: fecítque massas, et dedit in os dracónis, et dirúptus est draco. Et dixit: Ecce quem colebátis.
 Dániel	Dan	27	14	27	Quod cum audíssent Babylónii, indignáti sunt veheménter: et congregáti advérsum regem, dixérunt: Judǽus factus est rex: Bel destrúxit, dracónem interfécit, et sacerdótes occídit.	b
 Dániel	Dan	27	14	28	Et dixérunt cum veníssent ad regem: Trade nobis Daniélem, alióquin interficiémus te, et domum tuam.
 Dániel	Dan	27	14	29	Vidit ergo rex quod irrúerent in eum veheménter: et necessitáte compúlsus, trádidit eis Daniélem.
 Dániel	Dan	27	14	30	Qui misérunt eum in lacum leónum, et erat ibi diébus sex.
 Dániel	Dan	27	14	31	Porro in lacu erant leónes septem, et dabántur eis duo córpora quotídie, et duæ oves: et tunc non data sunt eis, ut devorárent Daniélem.
 Dániel	Dan	27	14	32	Erat autem Hábacuc prophéta in Judǽa, et ipse cóxerat pulméntum, et intríverat panes in alvéolo: et ibat in campum ut ferret messóribus.	b
 Dániel	Dan	27	14	33	Dixítque ángelus Dómini ad Hábacuc: Fer prándium quod habes in Babylónem Daniéli, qui est in lacu leónum.
 Dániel	Dan	27	14	34	Et dixit Hábacuc: Dómine, Babylónem non vidi, et lacum néscio.
 Dániel	Dan	27	14	35	Et apprehéndit eum ángelus Dómini in vértice ejus, et portávit eum capíllo cápitis sui, posuítque eum in Babylóne supra lacum in ímpetu spíritus sui.
 Dániel	Dan	27	14	36	Et clamávit Hábacuc, dicens: Dániel serve Dei, tolle prándium quod misit tibi Deus.
 Dániel	Dan	27	14	37	Et ait Dániel: Recordátus es mei, Deus, et non dereliquísti diligéntes te.
 Dániel	Dan	27	14	38	Surgénsque Dániel comédit. Porro ángelus Dómini restítuit Hábacuc conféstim in loco suo.
 Dániel	Dan	27	14	39	Venit ergo rex die séptimo ut lugéret Daniélem: et venit ad lacum, et introspéxit, et ecce Dániel sedens in médio leónum.	b
 Dániel	Dan	27	14	40	Et exclamávit voce magna rex, dicens: Magnus es, Dómine Deus Daniélis. Et extráxit eum de lacu leónum.
 Dániel	Dan	27	14	41	Porro illos, qui perditiónis ejus causa fúerant, intromísit in lacum, et devoráti sunt in moménto coram eo.
 Dániel	Dan	27	14	42	Tunc rex ait: Páveant omnes habitántes in univérsa terra Deum Daniélis: quia ipse est salvátor, fáciens signa et mirabília in terra: qui liberávit Daniélem de lacu leónum.
 #	Osée	Hos	Prophetía Osée
 Osée	Hos	28	1	1	Verbum Dómini, quod factum est ad Osée, fílium Béeri, in diébus Ozíæ, Jóathan, Achaz, Ezechíæ, regum Juda; et in diébus Jeróboam, fílii Joas, regis Ísraël.
 Osée	Hos	28	1	2	Princípium loquéndi Dómino in Osée. Et dixit Dóminus ad Osée: Vade, sume tibi uxórem fornicatiónum, et fac tibi fílios fornicatiónum, quia fórnicans fornicábitur terra a Dómino.	b
 Osée	Hos	28	1	3	Et ábiit, et accépit Gomer, fíliam Debélaim: et concépit, et péperit ei fílium.
 Osée	Hos	28	1	4	Et dixit Dóminus ad eum: Voca nomen ejus Jézrahel, quóniam adhuc módicum, et visitábo sánguinem Jézrahel super domum Jehu, et quiéscere fáciam regnum domus Ísraël.
 Osée	Hos	28	1	5	Et in illa die cónteram arcum Ísraël in valle Jézrahel.
 Osée	Hos	28	1	6	Et concépit adhuc, et péperit fíliam. Et dixit ei: Voca nomen ejus, Absque misericórdia, quia non addam ultra miseréri dómui Ísraël, sed oblivióne oblivíscar eórum.
 Osée	Hos	28	1	7	Et dómui Juda miserébor, et salvábo eos in Dómino Deo suo; et non salvábo eos in arcu et gládio, et in bello, et in equis, et in equítibus.
 Osée	Hos	28	1	8	Et ablactávit eam quæ erat Absque misericórdia. Et concépit, et péperit fílium.	b
 Osée	Hos	28	1	9	Et dixit: Voca nomen ejus, Non pópulus meus, quia vos non pópulus meus, et ego non ero vester.
 Osée	Hos	28	1	10	Et erit númerus filiórum Ísraël quasi aréna maris, quæ sine mensúra est, et non numerábitur. Et erit in loco ubi dicétur eis: Non pópulus meus vos: dicétur eis: Fílii Dei vivéntis.	b
 Osée	Hos	28	1	11	Et congregabúntur fílii Juda et fílii Ísraël páriter; et ponent sibímet caput unum, et ascéndent de terra, quia magnus dies Jézrahel.
 Osée	Hos	28	2	1	Dícite frátribus vestris: Pópulus meus; et soróri vestræ: Misericórdiam consecúta.
 Osée	Hos	28	2	2	Judicáte matrem vestram, judicáte, quóniam ipsa non uxor mea, et ego non vir ejus. Áuferat fornicatiónes suas a fácie sua, et adultéria sua de médio úberum suórum;
 Osée	Hos	28	2	3	ne forte expóliem eam nudam, et státuam eam secúndum diem nativitátis suæ, et ponam eam quasi solitúdinem, et státuam eam velut terram ínviam, et interfíciam eam siti.
 Osée	Hos	28	2	4	Et filiórum illíus non miserébor, quóniam fílii fornicatiónum sunt.
 Osée	Hos	28	2	5	Quia fornicáta est mater eórum, confúsa est quæ concépit eos; quia dixit: Vadam post amatóres meos, qui dant panes mihi, et aquas meas, lanam meam, et linum meum, óleum meum, et potum meum.	b
 Osée	Hos	28	2	6	Propter hoc ecce ego sépiam viam tuam spinis, et sépiam eam macéria, et sémitas suas non invéniet.
 Osée	Hos	28	2	7	Et sequétur amatóres suos, et non apprehéndet eos; et quæret eos, et non invéniet: et dicet: Vadam, et revértar ad virum meum priórem, quia bene mihi erat tunc magis quam nunc.
 Osée	Hos	28	2	8	Et hæc nescívit, quia ego dedi ei fruméntum, et vinum, et óleum, et argéntum multiplicávi ei, et aurum, quæ fecérunt Baal.	b
 Osée	Hos	28	2	9	Idcírco convértar, et sumam fruméntum meum in témpore suo, et vinum meum in témpore suo. Et liberábo lanam meam et linum meum, quæ operiébant ignomíniam ejus.
 Osée	Hos	28	2	10	Et nunc revelábo stultítiam ejus in óculis amatórum ejus; et vir non éruet eam de manu mea;
 Osée	Hos	28	2	11	et cessáre fáciam omne gáudium ejus, solemnitátem ejus, neoméniam ejus, sábbatum ejus, et ómnia festa témpora ejus.
 Osée	Hos	28	2	12	Et corrúmpam víneam ejus, et ficum ejus, de quibus dixit: Mercédes hæ meæ sunt, quas dedérunt mihi amatóres mei; et ponam eam in saltum, et cómedet eam béstia agri.
 Osée	Hos	28	2	13	Et visitábo super eam dies Báalim, quibus accendébat incénsum, et ornabátur in aure sua, et moníli suo. Et ibat post amatóres suos, et mei obliviscebátur, dicit Dóminus.
 Osée	Hos	28	2	14	Propter hoc ecce ego lactábo eam, et ducam eam in solitúdinem, et loquar ad cor ejus.	b
 Osée	Hos	28	2	15	Et dabo ei vinitóres ejus ex eódem loco, et vallem Achor, ad aperiéndam spem; et canet ibi juxta dies juventútis suæ, et juxta dies ascensiónis suæ de terra Ægýpti.
 Osée	Hos	28	2	16	Et erit in die illa, ait Dóminus: vocábit me, Vir meus, et non vocábit me ultra Báali.
 Osée	Hos	28	2	17	Et áuferam nómina Báalim de ore ejus, et non recordábitur ultra nóminis eórum.
 Osée	Hos	28	2	18	Et percútiam cum eis fœdus in die illa, cum béstia agri, et cum vólucre cæli, et cum réptili terræ; et arcum, et gládium, et bellum cónteram de terra, et dormíre eos fáciam fiduciáliter.
 Osée	Hos	28	2	19	Et sponsábo te mihi in sempitérnum; et sponsábo te mihi in justítia, et judício, et in misericórdia, et in miseratiónibus.	b
 Osée	Hos	28	2	20	Et sponsábo te mihi in fide; et scies quia ego Dóminus.
 Osée	Hos	28	2	21	Et erit in die illa: exáudiam, dicit Dóminus, exáudiam cælos, et illi exáudient terram.
 Osée	Hos	28	2	22	Et terra exáudiet tríticum, et vinum, et óleum, et hæc exáudient Jézrahel.
 Osée	Hos	28	2	23	Et seminábo eam mihi in terra, et miserébor ejus quæ fuit Absque misericórdia.
 Osée	Hos	28	2	24	Et dicam Non pópulo meo: Pópulus meus es tu; et ipse dicet: Deus meus es tu.
 Osée	Hos	28	3	1	Et dixit Dóminus ad me: Adhuc vade, et dílige mulíerem diléctam amíco et adúlteram, sicut díligit Dóminus fílios Ísraël, et ipsi respíciunt ad deos aliénos, et díligunt vinácia uvárum.
 Osée	Hos	28	3	2	Et fodi eam mihi quíndecim argénteis, et coro hórdei, et dimídio coro hórdei.	b
 Osée	Hos	28	3	3	Et dixi ad eam: Dies multos exspectábis me; non fornicáberis, et non eris viro; sed et ego exspectábo te.
 Osée	Hos	28	3	4	Quia dies multos sedébunt fílii Ísraël sine rege, et sine príncipe, et sine sacrifício, et sine altári, et sine ephod, et sine théraphim.	b
 Osée	Hos	28	3	5	Et post hæc reverténtur fílii Ísraël, et quærent Dóminum Deum suum, et David regem suum: et pavébunt ad Dóminum, et ad bonum ejus, in novíssimo diérum.
 Osée	Hos	28	4	1	Audíte verbum Dómini, fílii Ísraël, quia judícium Dómino cum habitatóribus terræ: non est enim véritas, et non est misericórdia, et non est sciéntia Dei in terra.
 Osée	Hos	28	4	2	Maledíctum, et mendácium, et homicídium, et furtum, et adultérium inundavérunt, et sanguis sánguinem tétigit.
 Osée	Hos	28	4	3	Propter hoc lugébit terra, et infirmábitur omnis qui hábitat in ea, in béstia agri, et in vólucre cæli; sed et pisces maris congregabúntur.
 Osée	Hos	28	4	4	Verúmtamen unusquísque non júdicet, et non arguátur vir: pópulus enim tuus sicut hi qui contradícunt sacerdóti.
 Osée	Hos	28	4	5	Et córrues hódie, et córruet étiam prophéta tecum. Nocte tacére feci matrem tuam.
 Osée	Hos	28	4	6	Contícuit pópulus meus, eo quod non habúerit sciéntiam: quia tu sciéntiam repulísti, repéllam te, ne sacerdótio fungáris mihi; et oblíta es legis Dei tui, oblivíscar filiórum tuórum et ego.
 Osée	Hos	28	4	7	Secúndum multitúdinem eórum sic peccavérunt mihi: glóriam eórum in ignomíniam commutábo.
 Osée	Hos	28	4	8	Peccáta pópuli mei cómedent, et ad iniquitátem eórum sublevábunt ánimas eórum.
 Osée	Hos	28	4	9	Et erit sicut pópulus, sic sacérdos; et visitábo super eum vias ejus, et cogitatiónes ejus reddam ei.
 Osée	Hos	28	4	10	Et cómedent, et non saturabúntur; fornicáti sunt, et non cessavérunt: quóniam Dóminum dereliquérunt in non custodiéndo.
 Osée	Hos	28	4	11	Fornicátio, et vinum, et ebríetas áuferunt cor.
 Osée	Hos	28	4	12	Pópulus meus in ligno suo interrogávit, et báculus ejus annuntiávit ei; spíritus enim fornicatiónum decépit eos, et fornicáti sunt a Deo suo.	b
 Osée	Hos	28	4	13	Super cápita móntium sacrificábant, et super colles ascendébant thymiáma; subtus quercum, et pópulum, et terebínthum, quia bona erat umbra ejus; ídeo fornicabúntur fíliæ vestræ, et sponsæ vestræ adúlteræ erunt.
 Osée	Hos	28	4	14	Non visitábo super fílias vestras cum fúerint fornicátæ, et super sponsas vestras cum adulteráverint, quóniam ipsi cum meretrícibus conversabántur, et cum effeminátis sacrificábant; et pópulus non intélligens vapulábit.
 Osée	Hos	28	4	15	Si fornicáris tu, Ísraël, non delínquat saltem Juda; et nolíte íngredi in Gálgala, et ne ascendéritis in Betháven, neque juravéritis: Vivit Dóminus!	b
 Osée	Hos	28	4	16	Quóniam sicut vacca lascíviens declinávit Ísraël; nunc pascet eos Dóminus, quasi agnum in latitúdine.	b
 Osée	Hos	28	4	17	Párticeps idolórum Éphraim: dimítte eum.
 Osée	Hos	28	4	18	Separátum est convívium eórum; fornicatióne fornicáti sunt: dilexérunt afférre ignomíniam protectóres ejus.
 Osée	Hos	28	4	19	Ligávit eum spíritus in alis suis, et confundéntur a sacrifíciis suis.
 Osée	Hos	28	5	1	Audíte hoc, sacerdótes, et atténdite, domus Ísraël, et domus regis, auscultáte: quia vobis judícium est, quóniam láqueus facti estis speculatióni, et rete expánsum super Thabor.
 Osée	Hos	28	5	2	Et víctimas declinástis in profúndum; et ego erudítor ómnium eórum.
 Osée	Hos	28	5	3	Ego scio Éphraim, et Ísraël non est abscónditus a me: quia nunc fornicátus est Éphraim; contaminátus est Ísraël.
 Osée	Hos	28	5	4	Non dabunt cogitatiónes suas ut revertántur ad Deum suum, quia spíritus fornicatiónum in médio eórum, et Dóminum non cognovérunt.
 Osée	Hos	28	5	5	Et respondébit arrogántia Ísraël in fácie ejus, et Ísraël et Éphraim ruent in iniquitáte sua: ruet étiam Judas cum eis.
 Osée	Hos	28	5	6	In grégibus suis et in arméntis suis vadent ad quæréndum Dóminum, et non invénient: ablátus est ab eis.
 Osée	Hos	28	5	7	In Dóminum prævaricáti sunt, quia fílios aliénos genuérunt: nunc devorábit eos mensis, cum pártibus suis.
 Osée	Hos	28	5	8	Clángite búccina in Gábaa, tuba in Rama; ululáte in Betháven, post tergum tuum, Bénjamin.	b
 Osée	Hos	28	5	9	Éphraim in desolatióne erit in die correptiónis; in tríbubus Ísraël osténdi fidem.
 Osée	Hos	28	5	10	Facti sunt príncipes Juda quasi assuméntes términum; super eos effúndam quasi aquam iram meam.
 Osée	Hos	28	5	11	Calúmniam pátiens est Éphraim, fractus judício, quóniam cœpit abíre post sordes.
 Osée	Hos	28	5	12	Et ego quasi tínea Éphraim, et quasi putrédo dómui Juda.
 Osée	Hos	28	5	13	Et vidit Éphraim languórem suum, et Juda vínculum suum; et ábiit Éphraim ad Assur, et misit ad regem ultórem: et ipse non póterit sanáre vos, nec sólvere póterit a vobis vínculum.
 Osée	Hos	28	5	14	Quóniam ego quasi leǽna Éphraim, et quasi cátulus leónis dómui Juda. Ego, ego cápiam, et vadam; tollam, et non est qui éruat.
 Osée	Hos	28	5	15	Vadens revértar ad locum meum, donec deficiátis, et quærátis fáciem meam.
 Osée	Hos	28	6	1	In tribulatióne sua mane consúrgent ad me: Veníte, et revertámur ad Dóminum,
 Osée	Hos	28	6	2	quia ipse cepit, et sanábit nos; percútiet, et curábit nos.
 Osée	Hos	28	6	3	Vivificábit nos post duos dies; in die tértia suscitábit nos, et vivémus in conspéctu ejus. Sciémus, sequemúrque ut cognoscámus Dóminum: quasi dilúculum præparátus est egréssus ejus, et véniet quasi imber nobis temporáneus et serótinus terræ.
 Osée	Hos	28	6	4	Quid fáciam tibi, Éphraim? quid fáciam tibi, Juda? misericórdia vestra quasi nubes matutína, et quasi ros mane pertránsiens.
 Osée	Hos	28	6	5	Propter hoc dolávi in prophétis; occídi eos in verbis oris mei: et judícia tua quasi lux egrediéntur.
 Osée	Hos	28	6	6	Quia misericórdiam vólui, et non sacrifícium; et sciéntiam Dei plus quam holocáusta.
 Osée	Hos	28	6	7	Ipsi autem sicut Adam transgréssi sunt pactum: ibi prævaricáti sunt in me.
 Osée	Hos	28	6	8	Gálaad cívitas operántium idólum, supplantáta sánguine.
 Osée	Hos	28	6	9	Et quasi fauces virórum latrónum, párticeps sacerdótum, in via interficiéntium pergéntes de Sichem: quia scelus operáti sunt.
 Osée	Hos	28	6	10	In domo Ísraël vidi horréndum: ibi fornicatiónes Éphraim, contaminátus est Ísraël.
 Osée	Hos	28	6	11	Sed et Juda, pone messem tibi, cum convértero captivitátem pópuli mei.
 Osée	Hos	28	7	1	Cum sanáre vellem Ísraël, reveláta est iníquitas Éphraim, et malítia Samaríæ, quia operáti sunt mendácium; et fur ingréssus est spólians, latrúnculus foris.
 Osée	Hos	28	7	2	Et ne forte dicant in córdibus suis, omnem malítiam eórum me recordátum, nunc circumdedérunt eos adinventiónes suæ: coram fácie mea factæ sunt.
 Osée	Hos	28	7	3	In malítia sua lætificavérunt regem, et in mendáciis suis príncipes.
 Osée	Hos	28	7	4	Omnes adulterántes, quasi clíbanus succénsus a coquénte; quiévit páululum cívitas a commistióne ferménti, donec fermentarétur totum.
 Osée	Hos	28	7	5	Dies regis nostri: cœpérunt príncipes fúrere a vino; exténdit manum suam cum illusóribus.
 Osée	Hos	28	7	6	Quia applicuérunt quasi clíbanum cor suum, cum insidiarétur eis; tota nocte dormívit coquens eos: mane ipse succénsus quasi ignis flammæ.
 Osée	Hos	28	7	7	Omnes calefácti sunt quasi clíbanus, et devoravérunt júdices suos: omnes reges eórum cecidérunt; non est qui clamat in eis ad me.
 Osée	Hos	28	7	8	Éphraim in pópulis ipse commiscebátur; Éphraim factus est subcinerícius panis, qui non reversátur.
 Osée	Hos	28	7	9	Comedérunt aliéni robur ejus, et ipse nescívit; sed et cani effúsi sunt in eo, et ipse ignorávit.	b
 Osée	Hos	28	7	10	Et humiliábitur supérbia Ísraël in fácie ejus; nec revérsi sunt ad Dóminum Deum suum, et non quæsiérunt eum in ómnibus his.
 Osée	Hos	28	7	11	Et factus est Éphraim quasi colúmba sedúcta non habens cor. Ægýptum invocábant; ad Assýrios abiérunt.
 Osée	Hos	28	7	12	Et cum profécti fúerint, expándam super eos rete meum: quasi vólucrem cæli détraham eos; cædam eos secúndum auditiónem cœtus eórum.
 Osée	Hos	28	7	13	Væ eis, quóniam recessérunt a me! vastabúntur, quia prævaricáti sunt in me, et ego redémi eos, et ipsi locúti sunt contra me mendácia.
 Osée	Hos	28	7	14	Et non clamavérunt ad me in corde suo, sed ululábant in cubílibus suis: super tríticum et vinum ruminábant; recessérunt a me.
 Osée	Hos	28	7	15	Et ego erudívi eos, et confortávi bráchia eórum, et in me cogitavérunt malítiam.
 Osée	Hos	28	7	16	Revérsi sunt ut essent absque jugo; facti sunt quasi arcus dolósus: cadent in gládio príncipes eórum, a furóre linguæ suæ. Ista subsannátio eórum in terra Ægýpti.
 Osée	Hos	28	8	1	In gútture tuo sit tuba quasi áquila super domum Dómini, pro eo quod transgréssi sunt fœdus meum, et legem meam prævaricáti sunt.
 Osée	Hos	28	8	2	Me invocábunt: Deus meus, cognóvimus te Ísraël.
 Osée	Hos	28	8	3	Projécit Ísraël bonum: inimícus persequétur eum.
 Osée	Hos	28	8	4	Ipsi regnavérunt, et non ex me; príncipes exstitérunt, et non cognóvi: argéntum suum et aurum suum fecérunt sibi idóla, ut interírent.	b
 Osée	Hos	28	8	5	Projéctus est vítulus tuus, Samaría; irátus est furor meus in eos. Úsquequo non póterunt emundári?
 Osée	Hos	28	8	6	Quia ex Ísraël et ipse est: ártifex fecit illum, et non est deus; quóniam in araneárum telas erit vítulus Samaríæ.
 Osée	Hos	28	8	7	Quia ventum seminábunt, et túrbinem metent: culmus stans non est in eo; germen non fáciet farínam: quod etsi fécerit, aliéni cómedent eam.	b
 Osée	Hos	28	8	8	Devorátus est Ísraël; nunc factus est in natiónibus quasi vas immúndum.
 Osée	Hos	28	8	9	Quia ipsi ascendérunt ad Assur, ónager solitárius sibi; Éphraim múnera dedérunt amatóribus.
 Osée	Hos	28	8	10	Sed et cum mercéde condúxerint natiónes, nunc congregábo eos, et quiéscent paulísper ab ónere regis et príncipum.
 Osée	Hos	28	8	11	Quia multiplicávit Éphraim altária ad peccándum; factæ sunt ei aræ in delíctum.	b
 Osée	Hos	28	8	12	Scribam ei multíplices leges meas, quæ velut aliénæ computátæ sunt.
 Osée	Hos	28	8	13	Hóstias ófferent, immolábunt carnes et cómedent, et Dóminus non suscípiet eas: nunc recordábitur iniquitátis eórum, et visitábit peccáta eórum: ipsi in Ægýptum converténtur.
 Osée	Hos	28	8	14	Et oblítus est Ísraël factóris sui, et ædificávit delúbra; et Judas multiplicávit urbes munítas; et mittam ignem in civitátes ejus, et devorábit ædes illíus.
 Osée	Hos	28	9	1	Noli lætári, Ísraël; noli exsultáre sicut pópuli: quia fornicátus es a Deo tuo; dilexísti mercédem super omnes áreas trítici.
 Osée	Hos	28	9	2	Área et tórcular non pascet eos, et vinum mentiétur eis:
 Osée	Hos	28	9	3	non habitábunt in terra Dómini. Revérsus est Éphraim in Ægýptum, et in Assýriis pollútum comédit.
 Osée	Hos	28	9	4	Non libábunt Dómino vinum, et non placébunt ei. Sacrifícia eórum quasi panis lugéntium; omnes qui cómedent eum, contaminabúntur: quia panis eórum ánimæ ipsórum: non intrábit in domum Dómini.
 Osée	Hos	28	9	5	Quid faciétis in die solémni, in die festivitátis Dómini?
 Osée	Hos	28	9	6	Ecce enim profécti sunt a vastitáte: Ægýptus congregábit eos; Memphis sepéliet eos: desiderábile argéntum eórum urtíca hæreditábit, lappa in tabernáculis eórum.
 Osée	Hos	28	9	7	Venérunt dies visitatiónis, venérunt dies retributiónis. Scitóte, Ísraël, stultum prophétam, insánum virum spirituálem, propter multitúdinem iniquitátis tuæ, et multitúdinem améntiæ.	b
 Osée	Hos	28	9	8	Speculátor Éphraim cum Deo meo, prophéta láqueus ruínæ factus est super omnes vias ejus; insánia in domo Dei ejus.
 Osée	Hos	28	9	9	Profúnde peccavérunt, sicut in diébus Gábaa. Recordábitur iniquitátis eórum, et visitábit peccáta eórum.
 Osée	Hos	28	9	10	Quasi uvas in desérto invéni Ísraël, quasi prima poma ficúlneæ in cacúmine ejus vidi patres eórum: ipsi autem intravérunt ad Beélphegor, et abalienáti sunt in confusiónem, et facti sunt abominábiles sicut ea quæ dilexérunt.	b
 Osée	Hos	28	9	11	Éphraim quasi avis avolávit; glória eórum a partu, et ab útero, et a concéptu.
 Osée	Hos	28	9	12	Quod etsi enutríerint fílios suos, absque líberis eos fáciam in homínibus; sed et væ eis cum recéssero ab eis!
 Osée	Hos	28	9	13	Éphraim, ut vidi, Tyrus erat fundáta in pulchritúdine; et Éphraim edúcet ad interfectórem fílios suos.	b
 Osée	Hos	28	9	14	Da eis, Dómine. Quid dabis eis? da eis vulvam sine líberis, et úbera aréntia.
 Osée	Hos	28	9	15	Omnes nequítiæ eórum in Galgal, quia ibi exósos hábui eos. Propter malítiam adinventiónum eórum, de domo mea ejíciam eos; non addam ut díligam eos: omnes príncipes eórum recedéntes.
 Osée	Hos	28	9	16	Percússus est Éphraim; radix eórum exsiccáta est: fructum nequáquam fácient, quod etsi genúerint, interfíciam amantíssima úteri eórum.
 Osée	Hos	28	9	17	Abjíciet eos Deus meus, quia non audiérunt eum, et erunt vagi in natiónibus.
 Osée	Hos	28	10	1	Vitis frondósa Ísraël, fructus adæquátus est ei: secúndum multitúdinem fructus sui multiplicávit altária, juxta ubertátem terræ suæ exuberávit simulácris.
 Osée	Hos	28	10	2	Divísum est cor eórum, nunc interíbunt; ipse confrínget simulácra eórum, depopulábitur aras eórum.
 Osée	Hos	28	10	3	Quia nunc dicent: Non est rex nobis, non enim timémus Dóminum; et rex quid fáciet nobis?	b
 Osée	Hos	28	10	4	Loquímini verba visiónis inútilis, et feriétis fœdus; et germinábit quasi amaritúdo judícium super sulcos agri.
 Osée	Hos	28	10	5	Vaccas Betháven coluérunt habitatóres Samaríæ; quia luxit super eum pópulus ejus, et ædítui ejus super eum exsultavérunt in glória ejus, quia migrávit ab eo.	b
 Osée	Hos	28	10	6	Síquidem et ipse in Assur delátus est, munus regi ultóri. Confúsio Éphraim cápiet, et confundétur Ísraël in voluntáte sua.
 Osée	Hos	28	10	7	Transíre fecit Samaría regem suum quasi spumam super fáciem aquæ.
 Osée	Hos	28	10	8	Et disperdéntur excélsa idóli, peccátum Ísraël; lappa et tríbulus ascéndet super aras eórum: et dicent móntibus: Operíte nos, et cóllibus: Cádite super nos.
 Osée	Hos	28	10	9	Ex diébus Gábaa peccávit Ísraël; ibi stetérunt. Non comprehéndet eos in Gábaa prœ́lium super fílios iniquitátis.	b
 Osée	Hos	28	10	10	Juxta desidérium meum corrípiam eos: congregabúntur super eos pópuli, cum corripiéntur propter duas iniquitátes suas.	b
 Osée	Hos	28	10	11	Éphraim vítula docta dilígere tritúram, et ego transívi super pulchritúdinem colli ejus: ascéndam super Éphraim, arábit Judas; confrínget sibi sulcos Jacob.
 Osée	Hos	28	10	12	Semináte vobis in justítia, et métite in ore misericórdiæ. Innováte vobis novále; tempus autem requiréndi Dóminum, cum vénerit qui docébit vos justítiam.	b
 Osée	Hos	28	10	13	Arástis impietátem, iniquitátem messuístis: comedístis frugem mendácii, quia confísus es in viis tuis, in multitúdine fórtium tuórum.
 Osée	Hos	28	10	14	Consúrget tumúltus in pópulo tuo; et omnes munitiónes tuæ vastabúntur, sicut vastátus est Sálmana a domo ejus qui judicávit Baal in die prœ́lii, matre super fílios allísa.	b
 Osée	Hos	28	10	15	Sic fecit vobis Bethel, a fácie malítiæ nequitiárum vestrárum.
 Osée	Hos	28	11	1a	Sicut mane tránsiit, pertránsiit rex Ísraël.
 Osée	Hos	28	11	1b	Quia puer Ísraël, et diléxi eum; et ex Ægýpto vocávi fílium meum.
 Osée	Hos	28	11	2	Vocavérunt eos, sic abiérunt a fácie eórum; Báalim immolábant, et simulácris sacrificábant.	b
 Osée	Hos	28	11	3	Et ego quasi nutrítius Éphraim: portábam eos in bráchiis meis, et nesciérunt quod curárem eos.
 Osée	Hos	28	11	4	In funículis Adam traham eos, in vínculis caritátis; et ero eis quasi exáltans jugum super maxíllas eórum, et declinávi ad eum ut vescerétur.
 Osée	Hos	28	11	5	Non revertétur in terram Ægýpti, et Assur ipse rex ejus, quóniam noluérunt convérti.	b
 Osée	Hos	28	11	6	Cœpit gládius in civitátibus ejus, et consúmet eléctos ejus, et cómedet cápita eórum.
 Osée	Hos	28	11	7	Et pópulus meus pendébit ad réditum meum; jugum autem imponétur eis simul, quod non auferétur.
 Osée	Hos	28	11	8	Quómodo dabo te, Éphraim? prótegam te, Ísraël? Quómodo dabo te sicut Ádama, ponam te ut Séboim? Convérsum est in me cor meum, páriter conturbáta est pœnitúdo mea.
 Osée	Hos	28	11	9	Non fáciam furórem iræ meæ; non convértar ut dispérdam Éphraim, quóniam Deus ego, et non homo; in médio tui sanctus, et non ingrédiar civitátem.
 Osée	Hos	28	11	10	Post Dóminum ambulábunt; quasi leo rúgiet, quia ipse rúgiet, et formidábunt fílii maris.
 Osée	Hos	28	11	11	Et avolábunt quasi avis ex Ægýpto, et quasi colúmba de terra Assyriórum: et collocábo eos in dómibus suis, dicit Dóminus.
 Osée	Hos	28	11	12	Circúmdedit me in negatióne Éphraim, et in dolo domus Ísraël; Judas autem testis descéndit cum Deo, et cum sanctis fidélis.	b
 Osée	Hos	28	12	1	Éphraim pascit ventum, et séquitur æstum; tota die mendácium et vastitátem multíplicat: et fœdus cum Assýriis íniit, et óleum in Ægýptum ferébat.
 Osée	Hos	28	12	2	Judícium ergo Dómini cum Juda, et visitátio super Jacob: juxta vias ejus, et juxta adinventiónes ejus reddet ei.
 Osée	Hos	28	12	3	In útero supplantávit fratrem suum, et in fortitúdine sua diréctus est cum ángelo.	b
 Osée	Hos	28	12	4	Et inváluit ad ángelum, et confortátus est; flevit, et rogávit eum. In Bethel invénit eum, et ibi locútus est nobíscum.
 Osée	Hos	28	12	5	Et Dóminus Deus exercítuum, Dóminus memoriále ejus.
 Osée	Hos	28	12	6	Et tu ad Deum tuum convertéris; misericórdiam et judícium custódi, et spera in Deo tuo semper.	b
 Osée	Hos	28	12	7	Chánaan, in manu ejus statéra dolósa, calúmniam diléxit.	b
 Osée	Hos	28	12	8	Et dixit Éphraim: Verúmtamen dives efféctus sum; invéni idólum mihi: omnes labóres mei non invénient mihi iniquitátem quam peccávi.
 Osée	Hos	28	12	9	Et ego Dóminus Deus tuus ex terra Ægýpti: adhuc sedére te fáciam in tabernáculis, sicut in diébus festivitátis.	b
 Osée	Hos	28	12	10	Et locútus sum super prophétas, et ego visiónem multiplicávi, et in manu prophetárum assimilátus sum.
 Osée	Hos	28	12	11	Si Gálaad idólum, ergo frustra erant in Galgal bobus immolántes; nam et altária eórum quasi acérvi super sulcos agri.	b
 Osée	Hos	28	12	12	Fugit Jacob in regiónem Sýriæ, et servívit Ísraël in uxórem, et in uxórem servávit.	b
 Osée	Hos	28	12	13	In prophéta autem edúxit Dóminus Ísraël de Ægýpto, et in prophéta servátus est.
 Osée	Hos	28	12	14	Ad iracúndiam me provocávit Éphraim in amaritudínibus suis: et sanguis ejus super eum véniet, et oppróbrium ejus restítuet ei Dóminus suus.	b
 Osée	Hos	28	13	1	Loquénte Éphraim, horror invásit Ísraël; et delíquit in Baal, et mórtuus est.
 Osée	Hos	28	13	2	Et nunc addidérunt ad peccándum; fecerúntque sibi conflátile de argénto suo quasi similitúdinem idolórum: factúra artíficum totum est: his ipsi dicunt: Immoláte hómines, vítulos adorántes.
 Osée	Hos	28	13	3	Idcírco erunt quasi nubes matutína, et sicut ros matutínus prætériens; sicut pulvis túrbine raptus ex área, et sicut fumus de fumário.
 Osée	Hos	28	13	4	Ego autem Dóminus Deus tuus, ex terra Ægýpti; et Deum absque me néscies, et salvátor non est præter me.	b
 Osée	Hos	28	13	5	Ego cognóvi te in desérto, in terra solitúdinis.
 Osée	Hos	28	13	6	Juxta páscua sua adimpléti sunt et saturáti sunt; et levavérunt cor suum, et oblíti sunt mei.
 Osée	Hos	28	13	7	Et ego ero eis quasi leǽna, sicut pardus in via Assyriórum.
 Osée	Hos	28	13	8	Occúrram eis quasi ursa raptis cátulis, et dirúmpam interióra jécoris eórum, et consúmam eos ibi quasi leo: béstia agri scindet eos.
 Osée	Hos	28	13	9	Perdítio tua, Ísraël: tantúmmodo in me auxílium tuum.	b
 Osée	Hos	28	13	10	Ubi est rex tuus? máxime nunc salvet te in ómnibus úrbibus tuis; et júdices tui, de quibus dixísti: Da mihi regem et príncipes.
 Osée	Hos	28	13	11	Dabo tibi regem in furóre meo, et áuferam in indignatióne mea.
 Osée	Hos	28	13	12	Colligáta est iníquitas Éphraim; abscónditum peccátum ejus.	b
 Osée	Hos	28	13	13	Dolóres parturiéntis vénient ei: ipse fílius non sápiens: nunc enim non stabit in contritióne filiórum.
 Osée	Hos	28	13	14a	De manu mortis liberábo eos; de morte rédimam eos. Ero mors tua, o mors! morsus tuus ero, inférne!
 Osée	Hos	28	13	14b	Consolátio abscóndita est ab óculis meis.
 Osée	Hos	28	13	15	Quia ipse inter fratres dívidet: addúcet uréntem ventum Dóminus de desérto ascendéntem, et siccábit venas ejus, et desolábit fontem ejus: et ipse dirípiet thesáurum omnis vasis desiderábilis.
 Osée	Hos	28	14	1	Péreat Samaría, quóniam ad amaritúdinem concitávit Deum suum! in gládio péreant, párvuli eórum elidántur, et fœtæ ejus discindántur!
 Osée	Hos	28	14	2	Convértere, Ísraël, ad Dóminum Deum tuum, quóniam corruísti in iniquitáte tua.	b
 Osée	Hos	28	14	3	Tóllite vobíscum verba, et convertímini ad Dóminum; et dícite ei: Omnem aufer iniquitátem, áccipe bonum, et reddémus vítulos labiórum nostrórum.
 Osée	Hos	28	14	4	Assur non salvábit nos: super equum non ascendémus, nec dicémus ultra, Dii nostri ópera mánuum nostrárum: quia ejus, qui in te est, miseréberis pupílli.
 Osée	Hos	28	14	5	Sanábo contritiónes eórum; díligam eos spontánee: quia avérsus est furor meus ab eis.	b
 Osée	Hos	28	14	6	Ero quasi ros; Ísraël germinábit sicut lílium, et erúmpet radix ejus ut Líbani.
 Osée	Hos	28	14	7	Ibunt rami ejus, et erit quasi olíva glória ejus, et odor ejus ut Líbani.
 Osée	Hos	28	14	8	Converténtur sedéntes in umbra ejus; vivent trítico, et germinábunt quasi vínea; memoriále ejus sicut vinum Líbani.
 Osée	Hos	28	14	9	Éphraim, quid mihi ultra idóla? Ego exáudiam, et dírigam eum ego ut abiétem viréntem; ex me fructus tuus invéntus est.
 Osée	Hos	28	14	10	Quis sápiens, et intélliget ista? intélligens, et sciet hæc? quia rectæ viæ Dómini, et justi ambulábunt in eis; prævaricatóres vero córruent in eis.
 #	Joël	Joel	Prophetía Joël
 Joël	Joel	29	1	1	Verbum Dómini, quod factum est ad Joël, fílium Phátuel.
 Joël	Joel	29	1	2	Audíte hoc, senes, et áuribus percípite, omnes habitatóres terræ: si factum est istud in diébus vestris, aut in diébus patrum vestrórum?	b
 Joël	Joel	29	1	3	Super hoc fíliis vestris narráte, et fílii vestri fíliis suis, et fílii eórum generatióni álteræ.
 Joël	Joel	29	1	4	Resíduum erúcæ comédit locústa, et resíduum locústæ comédit bruchus, et resíduum bruchi comédit rubígo.
 Joël	Joel	29	1	5	Expergiscímini, ébrii, et flete et ululáte, omnes qui bíbitis vinum in dulcédine, quóniam périit ab ore vestro.
 Joël	Joel	29	1	6	Gens enim ascéndit super terram meam, fortis et innumerábilis: dentes ejus ut dentes leónis, et moláres ejus ut cátuli leónis.	b
 Joël	Joel	29	1	7	Pósuit víneam meam in desértum, et ficum meam decorticávit; nudans spoliávit eam, et projécit: albi facti sunt rami ejus.
 Joël	Joel	29	1	8	Plange quasi virgo accíncta sacco super virum pubertátis suæ.
 Joël	Joel	29	1	9	Périit sacrifícium et libátio de domo Dómini; luxérunt sacerdótes, minístri Dómini.
 Joël	Joel	29	1	10	Depopuláta est régio, luxit humus, quóniam devastátum est tríticum, confúsum est vinum, elánguit óleum.
 Joël	Joel	29	1	11	Confúsi sunt agrícolæ, ululavérunt vinitóres super fruménto et hórdeo, quia périit messis agri.
 Joël	Joel	29	1	12	Vínea confúsa est, et ficus elánguit; malogranátum, et palma, et malum, et ómnia ligna agri aruérunt, quia confúsum est gáudium a fíliis hóminum.
 Joël	Joel	29	1	13	Accíngite vos, et plángite, sacerdótes: ululáte, minístri altáris; ingredímini, cubáte in sacco, minístri Dei mei, quóniam intériit de domo Dei vestri sacrifícium et libátio.	b
 Joël	Joel	29	1	14	Sanctificáte jejúnium, vocáte cœtum, congregáte senes, omnes habitatóres terræ in domum Dei vestri, et clamáte ad Dóminum:
 Joël	Joel	29	1	15	A, a, a, diéi! quia prope est dies Dómini, et quasi vástitas a poténte véniet.
 Joël	Joel	29	1	16	Numquid non coram óculis vestris aliménta periérunt de domo Dei nostri, lætítia et exsultátio?
 Joël	Joel	29	1	17	Computruérunt juménta in stércore suo, demolíta sunt hórrea, dissipátæ sunt apothécæ, quóniam confúsum est tríticum.
 Joël	Joel	29	1	18	Quid ingémuit ánimal, mugiérunt greges arménti? quia non est páscua eis; sed et greges pécorum disperiérunt.
 Joël	Joel	29	1	19	Ad te, Dómine, clamábo, quia ignis comédit speciósa desérti, et flamma succéndit ómnia ligna regiónis.
 Joël	Joel	29	1	20	Sed et béstiæ agri, quasi área sítiens imbrem, suspexérunt ad te, quóniam exsiccáti sunt fontes aquárum, et ignis devorávit speciósa desérti.
 Joël	Joel	29	2	1	Cánite tuba in Sion, ululáte in monte sancto meo, conturbéntur omnes habitatóres terræ: quia venit dies Dómini, quia prope est.
 Joël	Joel	29	2	2	Dies tenebrárum et calíginis, dies nubis et túrbinis; quasi mane expánsum super montes pópulus multus et fortis: símilis ei non fuit a princípio, et post eum non erit usque in annos generatiónis et generatiónis.
 Joël	Joel	29	2	3	Ante fáciem ejus ignis vorans, et post eum exúrens flamma. Quasi hortus voluptátis terra coram eo, et post eum solitúdo desérti, neque est qui effúgiat eum.
 Joël	Joel	29	2	4	Quasi aspéctus equórum, aspéctus eórum; et quasi équites, sic current.
 Joël	Joel	29	2	5	Sicut sónitus quadrigárum super cápita móntium exílient, sicut sónitus flammæ ignis devorántis stípulam, velut pópulus fortis præparátus ad prœ́lium.
 Joël	Joel	29	2	6	A fácie ejus cruciabúntur pópuli; omnes vultus redigéntur in ollam.
 Joël	Joel	29	2	7	Sicut fortes current; quasi viri bellatóres ascéndent murum: viri in viis suis gradiéntur, et non declinábunt a sémitis suis.
 Joël	Joel	29	2	8	Unusquísque fratrem suum non coarctábit, sínguli in calle suo ambulábunt; sed et per fenéstras cadent, et non demoliéntur.
 Joël	Joel	29	2	9	Urbem ingrediéntur, in muro current, domos conscéndent, per fenéstras intrábunt quasi fur.
 Joël	Joel	29	2	10	A fácie ejus contrémuit terra, moti sunt cæli, sol et luna obtenebráti sunt, et stellæ retraxérunt splendórem suum.	b
 Joël	Joel	29	2	11	Et Dóminus dedit vocem suam ante fáciem exércitus sui, quia multa sunt nimis castra ejus, quia fórtia et faciéntia verbum ejus: magnus enim dies Dómini, et terríbilis valde, et quis sustinébit eum?
 Joël	Joel	29	2	12	Nunc ergo, dicit Dóminus, convertímini ad me in toto corde vestro, in jejúnio, et in fletu, et in planctu.	b
 Joël	Joel	29	2	13	Et scíndite corda vestra, et non vestiménta vestra; et convertímini ad Dóminum Deum vestrum, quia benígnus et miséricors est, pátiens et multæ misericórdiæ, et præstábilis super malítia.
 Joël	Joel	29	2	14	Quis scit si convertátur, et ignóscat, et relínquat post se benedictiónem, sacrifícium et libámen Dómino Deo vestro?
 Joël	Joel	29	2	15	Cánite tuba in Sion, sanctificáte jejúnium, vocáte cœtum:	b
 Joël	Joel	29	2	16	congregáte pópulum, sanctificáte ecclésiam, coadunáte senes, congregáte párvulos, et sugéntes úbera; egrediátur sponsus de cubíli suo, et sponsa de thálamo suo.
 Joël	Joel	29	2	17	Inter vestíbulum et altáre plorábunt sacerdótes, minístri Dómini, et dicent: Parce, Dómine, parce pópulo tuo; et ne des hæreditátem tuam in oppróbrium, ut dominéntur eis natiónes. Quare dicunt in pópulis: Ubi est Deus eórum?
 Joël	Joel	29	2	18	Zelátus est Dóminus terram suam, et pepércit pópulo suo.	b
 Joël	Joel	29	2	19	Et respóndit Dóminus, et dixit pópulo suo: Ecce ego mittam vobis fruméntum, et vinum, et óleum, et replebímini eis; et non dabo vos ultra oppróbrium in géntibus.
 Joël	Joel	29	2	20	Et eum qui ab aquilóne est procul fáciam a vobis, et expéllam eum in terram ínviam et desértam: fáciem ejus contra mare orientále, et extrémum ejus ad mare novíssimum: et ascéndet fœtor ejus, et ascéndet putrédo ejus, quia supérbe egit.
 Joël	Joel	29	2	21	Noli timére, terra: exsúlta, et lætáre, quóniam magnificávit Dóminus ut fáceret.
 Joël	Joel	29	2	22	Nolíte timére, animália regiónis, quia germinavérunt speciósa desérti; quia lignum áttulit fructum suum, ficus et vínea dedérunt virtútem suam.
 Joël	Joel	29	2	23	Et, fílii Sion, exsultáte, et lætámini in Dómino Deo vestro, quia dedit vobis doctórem justítiæ, et descéndere fáciet ad vos imbrem matutínum et serótinum, sicut in princípio.
 Joël	Joel	29	2	24	Et implebúntur áreæ fruménto, et redundábunt torculária vino et óleo.
 Joël	Joel	29	2	25	Et reddam vobis annos, quos comédit locústa, bruchus, et rubígo, et erúca: fortitúdo mea magna quam misi in vos.
 Joël	Joel	29	2	26	Et comedétis vescéntes, et saturabímini; et laudábitis nomen Dómini Dei vestri, qui fecit mirabília vobíscum; et non confundétur pópulus meus in sempitérnum.
 Joël	Joel	29	2	27	Et sciétis quia in médio Ísraël ego sum, et ego Dóminus Deus vester, et non est ámplius; et non confundétur pópulus meus in ætérnum.
 Joël	Joel	29	2	28	Et erit post hæc: effúndam spíritum meum super omnem carnem, et prophetábunt fílii vestri et fíliæ vestræ: senes vestri sómnia somniábunt, et júvenes vestri visiónes vidébunt.	b
 Joël	Joel	29	2	29	Sed et super servos meos et ancíllas in diébus illis effúndam spíritum meum.
 Joël	Joel	29	2	30	Et dabo prodígia in cælo et in terra, sánguinem, et ignem, et vapórem fumi.
 Joël	Joel	29	2	31	Sol convertétur in ténebras, et luna in sánguinem, ántequam véniat dies Dómini magnus et horríbilis.
 Joël	Joel	29	2	32	Et erit: omnis qui invocáverit nomen Dómini, salvus erit: quia in monte Sion et in Jerúsalem erit salvátio, sicut dixit Dóminus, et in resíduis quos Dóminus vocáverit.
 Joël	Joel	29	3	1	Quia ecce in diébus illis, et in témpore illo, cum convértero captivitátem Juda et Jerúsalem,
 Joël	Joel	29	3	2	congregábo omnes gentes, et dedúcam eas in vallem Jósaphat; et disceptábo cum eis ibi super pópulo meo, et hæreditáte mea Ísraël, quos dispersérunt in natiónibus, et terram meam divisérunt.
 Joël	Joel	29	3	3	Et super pópulum meum misérunt sortem; et posuérunt púerum in prostíbulo, et puéllam vendidérunt pro vino ut bíberent.
 Joël	Joel	29	3	4	Verum quid mihi et vobis, Tyrus et Sidon, et omnis términus Palæstinórum? numquid ultiónem vos reddétis mihi? et si ulciscímini vos contra me, cito velóciter reddam vicissitúdinem vobis super caput vestrum.
 Joël	Joel	29	3	5	Argéntum enim meum et aurum tulístis, et desiderabília mea et pulchérrima intulístis in delúbra vestra.
 Joël	Joel	29	3	6	Et fílios Juda et fílios Jerúsalem vendidístis fíliis Græcórum, ut longe facerétis eos de fínibus suis.
 Joël	Joel	29	3	7	Ecce ego suscitábo eos de loco in quo vendidístis eos, et convértam retributiónem vestram in caput vestrum.
 Joël	Joel	29	3	8	Et vendam fílios vestros et fílias vestras in mánibus filiórum Juda, et venundábunt eos Sabǽis, genti longínquæ, quia Dóminus locútus est.
 Joël	Joel	29	3	9	Clamáte hoc in géntibus, sanctificáte bellum, suscitáte robústos: accédant, ascéndant omnes viri bellatóres.	b
 Joël	Joel	29	3	10	Concídite arátra vestra in gládios, et ligónes vestros in lánceas. Infírmus dicat: Quia fortis ego sum.
 Joël	Joel	29	3	11	Erúmpite, et veníte, omnes gentes de circúitu, et congregámini; ibi occúmbere fáciet Dóminus robústos tuos.
 Joël	Joel	29	3	12	Consúrgant, et ascéndant gentes in vallem Jósaphat, quia ibi sedébo ut júdicem omnes gentes in circúitu.
 Joël	Joel	29	3	13	Míttite falces, quóniam maturávit messis; veníte, et descéndite, quia plenum est tórcular, exúberant torculária: quia multiplicáta est malítia eórum.
 Joël	Joel	29	3	14	Pópuli, pópuli, in valle concisiónis, quia juxta est dies Dómini in valle concisiónis.	b
 Joël	Joel	29	3	15	Sol et luna obtenebráti sunt, et stellæ retraxérunt splendórem suum.
 Joël	Joel	29	3	16	Et Dóminus de Sion rúgiet, et de Jerúsalem dabit vocem suam, et movebúntur cæli et terra; et Dóminus spes pópuli sui, et fortitúdo filiórum Ísraël.
 Joël	Joel	29	3	17	Et sciétis quia ego Dóminus Deus vester, hábitans in Sion monte sancto meo; et erit Jerúsalem sancta, et aliéni non transíbunt per eam ámplius.
 Joël	Joel	29	3	18	Et erit in die illa: stillábunt montes dulcédinem, et colles fluent lacte, et per omnes rivos Juda ibunt aquæ; et fons de domo Dómini egrediétur, et irrigábit torréntem spinárum.	b
 Joël	Joel	29	3	19	Ægýptus in desolatiónem erit, et Idumǽa in desértum perditiónis, pro eo quod iníque égerint in fílios Juda, et effúderint sánguinem innocéntem in terra sua.
 Joël	Joel	29	3	20	Et Judǽa in ætérnum habitábitur, et Jerúsalem in generatiónem et generatiónem.
 Joël	Joel	29	3	21	Et mundábo sánguinem eórum, quem non mundáveram; et Dóminus commorábitur in Sion.
 #	Amos	Amos	Prophetía Amos
 Amos	Amos	30	1	1	Verba Amos, qui fuit in pastóribus de Thécue, quæ vidit super Ísraël in diébus Ozíæ, regis Juda, et in diébus Jeróboam, fílii Joas, regis Ísraël, ante duos annos terræmótus.
 Amos	Amos	30	1	2	Et dixit: Dóminus de Sion rúgiet, et de Jerúsalem dabit vocem suam; et luxérunt speciósa pastórum, et exsiccátus est vertex Carméli.
 Amos	Amos	30	1	3	Hæc dicit Dóminus: Super tribus sceléribus Damásci, et super quátuor non convértam eum, eo quod trituráverint in plaustris férreis Gálaad.	b
 Amos	Amos	30	1	4	Et mittam ignem in domum Ázaël, et devorábit domos Bénadad.
 Amos	Amos	30	1	5	Et cónteram vectem Damásci: et dispérdam habitatórem de campo idóli, et tenéntem sceptrum de domo voluptátis: et transferétur pópulus Sýriæ Cyrénen, dicit Dóminus.
 Amos	Amos	30	1	6	Hæc dicit Dóminus: Super tribus sceléribus Gazæ, et super quátuor non convértam eum, eo quod transtúlerint captivitátem perféctam, ut conclúderent eam in Idumǽa.	b
 Amos	Amos	30	1	7	Et mittam ignem in murum Gazæ, et devorábit ædes ejus.
 Amos	Amos	30	1	8	Et dispérdam habitatórem de Azóto, et tenéntem sceptrum de Ascalóne: et convértam manum meam super Áccaron, et períbunt réliqui Philisthinórum, dicit Dóminus Deus.
 Amos	Amos	30	1	9	Hæc dicit Dóminus: Super tribus sceléribus Tyri, et super quátuor non convértam eum, eo quod conclúserint captivitátem perféctam in Idumǽa, et non sint recordáti fœ́deris fratrum.	b
 Amos	Amos	30	1	10	Et mittam ignem in murum Tyri, et devorábit ædes ejus.
 Amos	Amos	30	1	11	Hæc dicit Dóminus: Super tribus sceléribus Edom, et super quátuor non convértam eum, eo quod persecútus sit in gládio fratrem suum, et violáverit misericórdiam ejus, et tenúerit ultra furórem suum, et indignatiónem suam serváverit usque in finem.	b
 Amos	Amos	30	1	12	Mittam ignem in Theman, et devorábit ædes Bosræ.
 Amos	Amos	30	1	13	Hæc dicit Dóminus: Super tribus sceléribus filiórum Ammon, et super quátuor non convértam eum, eo quod dissecúerit prægnántes Gálaad ad dilatándum términum suum.	b
 Amos	Amos	30	1	14	Et succéndam ignem in muro Rabba, et devorábit ædes ejus in ululátu in die belli, et in túrbine in die commotiónis.
 Amos	Amos	30	1	15	Et ibit Melchom in captivitátem, ipse et príncipes ejus simul, dicit Dóminus.
 Amos	Amos	30	2	1	Hæc dicit Dóminus: Super tribus sceléribus Moab, et super quátuor non convértam eum, eo quod incénderit ossa regis Idumǽæ usque ad cínerem.
 Amos	Amos	30	2	2	Et mittam ignem in Moab, et devorábit ædes Cárioth: et moriétur in sónitu Moab, in clangóre tubæ.
 Amos	Amos	30	2	3	Et dispérdam júdicem de médio ejus, et omnes príncipes ejus interfíciam cum eo, dicit Dóminus.
 Amos	Amos	30	2	4	Hæc dicit Dóminus: Super tribus sceléribus Juda, et super quátuor non convértam eum, eo quod abjécerit legem Dómini et mandáta ejus non custodíerit: decepérunt enim eos idóla sua, post quæ abíerant patres eórum.	b
 Amos	Amos	30	2	5	Et mittam ignem in Juda, et devorábit ædes Jerúsalem.
 Amos	Amos	30	2	6	Hæc dicit Dóminus: Super tribus sceléribus Ísraël, et super quátuor non convértam eum, pro eo quod vendíderit pro argénto justum, et páuperem pro calceaméntis.	b
 Amos	Amos	30	2	7	Qui cónterunt super púlverem terræ cápita páuperum, et viam humílium declínant: et fílius ac pater ejus iérunt ad puéllam, ut violárent nomen sanctum meum.
 Amos	Amos	30	2	8	Et super vestiméntis pignorátis accubuérunt juxta omne altáre, et vinum damnatórum bibébant in domo Dei sui.
 Amos	Amos	30	2	9	Ego autem exterminávi Amorrhǽum a fácie eórum, cujus altitúdo, cedrórum altitúdo ejus, et fortis ipse quasi quercus; et contrívi fructum ejus désuper, et radíces ejus subter.	b
 Amos	Amos	30	2	10	Ego sum qui ascéndere vos feci de terra Ægýpti, et duxi vos in desérto quadragínta annis, ut possiderétis terram Amorrhǽi.
 Amos	Amos	30	2	11	Et suscitávi de fíliis vestris in prophétas, et de juvénibus vestris nazarǽos. Numquid non ita est, fílii Ísraël? dicit Dóminus.
 Amos	Amos	30	2	12	Et propinábitis nazarǽis vinum, et prophétis mandábitis, dicéntes: Ne prophetétis.
 Amos	Amos	30	2	13	Ecce ego stridébo subter vos, sicut stridet plaustrum onústum fœno.
 Amos	Amos	30	2	14	Et períbit fuga a velóce, et fortis non obtinébit virtútem suam, et robústus non salvábit ánimam suam:
 Amos	Amos	30	2	15	et tenens arcum non stabit, et velox pédibus suis non salvábitur, et ascénsor equi non salvábit ánimam suam:
 Amos	Amos	30	2	16	et robústus corde inter fortes nudus fúgiet in illa die, dicit Dóminus.
 Amos	Amos	30	3	1	Audíte verbum quod locútus est Dóminus super vos, fílii Ísraël, super omnem cognatiónem quam edúxi de terra Ægýpti, dicens:
 Amos	Amos	30	3	2	Tantúmmodo vos cognóvi ex ómnibus cognatiónibus terræ; idcírco visitábo super vos omnes iniquitátes vestras.
 Amos	Amos	30	3	3	Numquid ambulábunt duo páriter, nisi convénerit eis?	b
 Amos	Amos	30	3	4	numquid rúgiet leo in saltu, nisi habúerit prædam? numquid dabit cátulus leónis vocem de cubíli suo, nisi áliquid apprehénderit?
 Amos	Amos	30	3	5	numquid cadet avis in láqueum terræ absque áucupe? numquid auferétur láqueus de terra ántequam quid céperit?
 Amos	Amos	30	3	6	si clanget tuba in civitáte, et pópulus non expavéscet? si erit malum in civitáte, quod Dóminus non fécerit?
 Amos	Amos	30	3	7	Quia non facit Dóminus Deus verbum, nisi reveláverit secrétum suum ad servos suos prophétas.
 Amos	Amos	30	3	8	Leo rúgiet, quis non timébit? Dóminus Deus locútus est, quis non prophetábit?
 Amos	Amos	30	3	9	Audítum fácite in ǽdibus Azóti, et in ǽdibus terræ Ægýpti, et dícite: Congregámini super montes Samaríæ, et vidéte insánias multas in médio ejus, et calúmniam patiéntes in penetrálibus ejus.	b
 Amos	Amos	30	3	10	Et nesciérunt fácere rectum, dicit Dóminus, thesaurizántes iniquitátem et rapínas in ǽdibus suis.
 Amos	Amos	30	3	11	Proptérea hæc dicit Dóminus Deus: Tribulábitur et circuiétur terra: et detrahétur ex te fortitúdo tua, et diripiéntur ædes tuæ.
 Amos	Amos	30	3	12	Hæc dicit Dóminus: Quómodo si éruat pastor de ore leónis duo crura, aut extrémum aurículæ, sic eruéntur fílii Ísraël, qui hábitant in Samaría in plaga léctuli, et in Damásci grabáto.
 Amos	Amos	30	3	13	Audíte, et contestámini in domo Jacob, dicit Dóminus Deus exercítuum;
 Amos	Amos	30	3	14	quia in die cum visitáre cœ́pero prævaricatiónes Ísraël, super eum visitábo, et super altária Bethel; et amputabúntur córnua altáris, et cadent in terram.
 Amos	Amos	30	3	15	Et percútiam domum hiemálem cum domo æstíva, et períbunt domus ebúrneæ, et dissipabúntur ædes multæ, dicit Dóminus.
 Amos	Amos	30	4	1	Audíte verbum hoc, vaccæ pingues, quæ estis in monte Samaríæ, quæ calúmniam fácitis egénis et confríngitis páuperes; quæ dícitis dóminis vestris: Afférte, et bibémus.
 Amos	Amos	30	4	2	Jurávit Dóminus Deus in sancto suo, quia ecce dies vénient super vos, et levábunt vos in contis, et relíquias vestras in ollis fervéntibus.
 Amos	Amos	30	4	3	Et per apertúras exíbitis áltera contra álteram, et projiciémini in Armon, dicit Dóminus.
 Amos	Amos	30	4	4	Veníte ad Bethel, et ímpie ágite; ad Gálgalam, et multiplicáte prævaricatiónem: et afférte mane víctimas vestras, tribus diébus décimas vestras.	b
 Amos	Amos	30	4	5	Et sacrificáte de fermentáto laudem, et vocáte voluntárias oblatiónes, et annuntiáte; sic enim voluístis, fílii Ísraël, dicit Dóminus Deus.
 Amos	Amos	30	4	6	Unde et ego dedi vobis stupórem déntium in cunctis úrbibus vestris, et indigéntiam panum in ómnibus locis vestris; et non estis revérsi ad me, dicit Dóminus.	b
 Amos	Amos	30	4	7	Ego quoque prohíbui a vobis imbrem, cum adhuc tres menses superéssent usque ad messem: et plui super unam civitátem, et super álteram civitátem non plui; pars una complúta est, et pars super quam non plui, áruit.
 Amos	Amos	30	4	8	Et venérunt duæ et tres civitátes ad unam civitátem ut bíberent aquam, et non sunt satiátæ; et non redístis ad me, dicit Dóminus.
 Amos	Amos	30	4	9	Percússi vos in vento urénte, et in aurúgine: multitúdinem hortórum vestrórum et vineárum vestrárum, olivéta vestra et ficéta vestra comédit erúca: et non redístis ad me, dicit Dóminus.
 Amos	Amos	30	4	10	Misi in vos mortem in via Ægýpti; percússi in gládio júvenes vestros, usque ad captivitátem equórum vestrórum, et ascéndere feci putrédinem castrórum vestrórum in nares vestras: et non redístis ad me, dicit Dóminus.
 Amos	Amos	30	4	11	Subvérti vos sicut subvértit Deus Sódomam et Gomórrham, et facti estis quasi torris raptus ab incéndio: et non redístis ad me, dicit Dóminus.
 Amos	Amos	30	4	12	Quaprópter hæc fáciam tibi, Ísraël: postquam autem hæc fécero tibi, præparáre in occúrsum Dei tui, Ísraël.	b
 Amos	Amos	30	4	13	Quia ecce formans montes, et creans ventum, et annúntians hómini elóquium suum, fáciens matutínam nébulam, et grádiens super excélsa terræ: Dóminus Deus exercítuum nomen ejus.
 Amos	Amos	30	5	1	Audíte verbum istud, quod ego levo super vos planctum: domus Ísraël cécidit, et non adjíciet ut resúrgat.
 Amos	Amos	30	5	2	Virgo Ísraël projécta est in terram suam, non est qui súscitet eam.
 Amos	Amos	30	5	3	Quia hæc dicit Dóminus Deus: Urbs de qua egrediebántur mille, relinquéntur in ea centum; et de qua egrediebántur centum, relinquéntur in ea decem in domo Ísraël.
 Amos	Amos	30	5	4	Quia hæc dicit Dóminus dómui Ísraël: Quǽrite me, et vivétis.	b
 Amos	Amos	30	5	5	Et nolíte quǽrere Bethel, et in Gálgalam nolíte intráre, et in Bersabée non transíbitis, quia Gálgala captíva ducétur, et Bethel erit inútilis.
 Amos	Amos	30	5	6	Quǽrite Dóminum, et vívite (ne forte comburátur ut ignis domus Joseph, et devorábit, et non erit qui extínguat Bethel:
 Amos	Amos	30	5	7	qui convértitis in absínthium judícium, et justítiam in terra relínquitis):
 Amos	Amos	30	5	8	faciéntem Arctúrum et Oríonem, et converténtem in mane ténebras, et diem in noctem mutántem; qui vocat aquas maris, et effúndit eas super fáciem terræ; Dóminus nomen est ejus:
 Amos	Amos	30	5	9	qui subrídet vastitátem super robústum, et depopulatiónem super poténtem affert.
 Amos	Amos	30	5	10	Ódio habuérunt corripiéntem in porta, et loquéntem perfécte abomináti sunt.	b
 Amos	Amos	30	5	11	Idcírco, pro eo quod diripiebátis páuperem, et prædam eléctam tollebátis ab eo, domos quadro lápide ædificábitis, et non habitábitis in eis; víneas plantábis amantíssimas, et non bibétis vinum eárum.
 Amos	Amos	30	5	12	Quia cognóvi multa scélera vestra, et fórtia peccáta vestra: hostes justi, accipiéntes munus, et páuperes depriméntes in porta.
 Amos	Amos	30	5	13	Ídeo prudens in témpore illo tacébit, quia tempus malum est.
 Amos	Amos	30	5	14	Quǽrite bonum, et non malum, ut vivátis; et erit Dóminus Deus exercítuum vobíscum, sicut dixístis.
 Amos	Amos	30	5	15	Odíte malum et dilígite bonum, et constitúite in porta judícium: si forte misereátur Dóminus Deus exercítuum relíquiis Joseph.
 Amos	Amos	30	5	16	Proptérea hæc dicit Dóminus Deus exercítuum, dominátor: In ómnibus platéis planctus; et in cunctis quæ foris sunt, dicétur: Væ, væ! et vocábunt agrícolam ad luctum, et ad planctum eos qui sciunt plángere.	b
 Amos	Amos	30	5	17	Et in ómnibus víneis erit planctus, quia pertransíbo in médio tui, dicit Dóminus.
 Amos	Amos	30	5	18	Væ desiderántibus diem Dómini! ad quid eam vobis? Dies Dómini ista, ténebræ, et non lux.
 Amos	Amos	30	5	19	Quómodo si fúgiat vir a fácie leónis, et occúrrat ei ursus; et ingrediátur domum, et innitátur manu sua super paríetem, et mórdeat eum cóluber.
 Amos	Amos	30	5	20	Numquid non ténebræ dies Dómini, et non lux; et calígo, et non splendor in ea?
 Amos	Amos	30	5	21	Odi, et projéci festivitátes vestras, et non cápiam odórem cœ́tuum vestrórum.	b
 Amos	Amos	30	5	22	Quod si obtuléritis mihi holocautómata, et múnera vestra, non suscípiam; et vota pínguium vestrórum non respíciam.
 Amos	Amos	30	5	23	Aufer a me tumúltum cárminum tuórum; et cántica lyræ tuæ non áudiam.
 Amos	Amos	30	5	24	Et revelábitur quasi aqua judícium, et justítia quasi torrens fortis.	b
 Amos	Amos	30	5	25	Numquid hóstias et sacrifícium obtulístis mihi in desérto quadragínta annis, domus Ísraël?	b
 Amos	Amos	30	5	26	et portástis tabernáculum Moloch vestro, et imáginem idolórum vestrórum, sidus dei vestri, quæ fecístis vobis.
 Amos	Amos	30	5	27	Et migráre vos fáciam trans Damáscum, dicit Dóminus: Deus exercítuum nomen ejus.
 Amos	Amos	30	6	1	Væ qui opulénti estis in Sion, et confíditis in monte Samaríæ: optimátes cápita populórum, ingrediéntes pompátice domum Ísraël!
 Amos	Amos	30	6	2	Transíte in Chaláne, et vidéte, et ite inde in Emath magnam, et descéndite in Geth Palæstinórum, et ad óptima quæque regna horum: si látior términus eórum término vestro est.
 Amos	Amos	30	6	3	Qui separáti estis in diem malum, et appropinquátis sólio iniquitátis;
 Amos	Amos	30	6	4	qui dormítis in lectis ebúrneis, et lascivítis in stratis vestris; qui coméditis agnum de grege, et vítulos de médio arménti;
 Amos	Amos	30	6	5	qui cánitis ad vocem psaltérii, sicut David putavérunt se habére vasa cántici,
 Amos	Amos	30	6	6	bibéntes vinum in phíalis, et óptimo unguénto delibúti, et nihil patiebántur super contritióne Joseph.
 Amos	Amos	30	6	7	Quaprópter nunc migrábunt in cápite transmigrántium, et auferétur fáctio lasciviéntium.	b
 Amos	Amos	30	6	8	Jurávit Dóminus Deus in ánima sua, dicit Dóminus Deus exercítuum: Detéstor ego supérbiam Jacob, et domos ejus odi, et tradam civitátem cum habitatóribus suis.
 Amos	Amos	30	6	9	Quod si réliqui fúerint decem viri in domo una, et ipsi moriéntur.
 Amos	Amos	30	6	10	Et tollet eum propínquus suus, et combúret eum, ut éfferat ossa de domo; et dicet ei, qui in penetrálibus domus est: Numquid adhuc est penes te?	b
 Amos	Amos	30	6	11	Et respondébit: Finis est. Et dicet ei: Tace, et non recordéris nóminis Dómini.
 Amos	Amos	30	6	12	Quia ecce Dóminus mandábit, et percútiet domum majórem ruínis, et domum minórem scissiónibus.	b
 Amos	Amos	30	6	13	Numquid cúrrere queunt in petris equi, aut arári potest in búbalis? quóniam convertístis in amaritúdinem judícium, et fructum justítiæ in absínthium.
 Amos	Amos	30	6	14	Qui lætámini in níhilo; qui dícitis: Numquid non in fortitúdine nostra assúmpsimus nobis córnua?
 Amos	Amos	30	6	15	Ecce enim suscitábo super vos, domus Ísraël, dicit Dóminus Deus exercítuum, gentem, et cónteret vos ab intróitu Emath usque ad torréntem desérti.
 Amos	Amos	30	7	1	Hæc osténdit mihi Dóminus Deus: et ecce fictor locústæ in princípio germinántium serótini imbris, et ecce serótinus post tonsiónem regis.
 Amos	Amos	30	7	2	Et factum est, cum consummásset comédere herbam terræ, dixi: Dómine Deus, propítius esto, óbsecro; quis suscitábit Jacob, quia párvulus est?
 Amos	Amos	30	7	3	Misértus est Dóminus super hoc: Non erit, dixit Dóminus.
 Amos	Amos	30	7	4	Hæc osténdit mihi Dóminus Deus: et ecce vocábat judícium ad ignem Dóminus Deus; et devorávit abýssum multam, et comédit simul partem.
 Amos	Amos	30	7	5	Et dixi: Dómine Deus, quiésce, óbsecro; quis suscitábit Jacob, quia párvulus est?
 Amos	Amos	30	7	6	Misértus est Dóminus super hoc: Sed et istud non erit, dixit Dóminus Deus.
 Amos	Amos	30	7	7	Hæc osténdit mihi Dóminus: et ecce Dóminus stans super murum litum, et in manu ejus trulla cæmentárii.	b
 Amos	Amos	30	7	8	Et dixit Dóminus ad me: Quid tu vides, Amos? Et dixi: Trullam cæmentárii. Et dixit Dóminus: Ecce ego ponam trullam in médio pópuli mei Ísraël; non adjíciam ultra superindúcere eum.
 Amos	Amos	30	7	9	Et demoliéntur excélsa idóli, et sanctificatiónes Ísraël desolabúntur, et consúrgam super domum Jeróboam in gládio.
 Amos	Amos	30	7	10	Et misit Amasías, sacérdos Bethel, ad Jeróboam, regem Ísraël, dicens: Rebellávit contra te Amos in médio domus Ísraël; non póterit terra sustinére univérsos sermónes ejus.	b
 Amos	Amos	30	7	11	Hæc enim dicit Amos: In gládio moriétur Jeróboam, et Ísraël captívus migrábit de terra sua.
 Amos	Amos	30	7	12	Et dixit Amasías ad Amos: Qui vides, grádere: fuge in terram Juda, et cómede ibi panem, et prophetábis ibi.
 Amos	Amos	30	7	13	Et in Bethel non adjícies ultra ut prophétes, quia sanctificátio regis est, et domus regni est.
 Amos	Amos	30	7	14	Respondítque Amos, et dixit ad Amasíam: Non sum prophéta, et non sum fílius prophétæ: sed armentárius ego sum véllicans sycómoros.	b
 Amos	Amos	30	7	15	Et tulit me Dóminus cum séquerer gregem, et dixit Dóminus ad me: Vade, prophéta ad pópulum meum Ísraël.
 Amos	Amos	30	7	16	Et nunc audi verbum Dómini: Tu dicis: Non prophetábis super Ísraël, et non stillábis super domum idóli.
 Amos	Amos	30	7	17	Propter hoc hæc dicit Dóminus: Uxor tua in civitáte fornicábitur, et fílii tui et fíliæ tuæ in gládio cadent, et humus tua funículo metiétur: et tu in terra pollúta moriéris, et Ísraël captívus migrábit de terra sua.
 Amos	Amos	30	8	1	Hæc osténdit mihi Dóminus Deus: et ecce uncínus pomórum.
 Amos	Amos	30	8	2	Et dixit: Quid tu vides, Amos? Et dixi: Uncínum pomórum. Et dixit Dóminus ad me: Venit finis super pópulum meum Ísraël; non adjíciam ultra ut pertránseam eum.
 Amos	Amos	30	8	3	Et stridébunt cárdines templi in die illa, dicit Dóminus Deus: multi moriéntur; in omni loco projiciétur siléntium.	b
 Amos	Amos	30	8	4	Audíte hoc, qui contéritis páuperem, et defícere fácitis egénos terræ,	b
 Amos	Amos	30	8	5	dicéntes: Quando transíbit mensis, et venundábimus merces? et sábbatum, et aperiémus fruméntum, ut imminuámus mensúram, et augeámus siclum, et supponámus statéras dolósas,
 Amos	Amos	30	8	6	ut possideámus in argénto egénos et páuperes pro calceaméntis, et quisquílias fruménti vendámus?
 Amos	Amos	30	8	7	Jurávit Dóminus in supérbiam Jacob: Si oblítus fúero usque ad finem ómnia ópera eórum.
 Amos	Amos	30	8	8	Numquid super isto non commovébitur terra, et lugébit omnis habitátor ejus, et ascéndet quasi flúvius univérsus, et ejicicétur, et défluet, quasi rivus Ægýpti?
 Amos	Amos	30	8	9	Et erit in die illa, dicit Dóminus Deus: óccidet sol in merídie, et tenebréscere fáciam terram in die lúminis:
 Amos	Amos	30	8	10	et convértam festivitátes vestras in luctum, et ómnia cántica vestra in planctum, et indúcam super omne dorsum vestrum saccum, et super omne caput calvítium: et ponam eam quasi luctum unigéniti, et novíssima ejus quasi diem amárum.
 Amos	Amos	30	8	11	Ecce dies véniunt, dicet Dóminus, et mittam famem in terram: non famem panis, neque sitim aquæ, sed audiéndi verbum Dómini.	b
 Amos	Amos	30	8	12	Et commovebúntur a mari usque ad mare, et ab aquilóne usque ad oriéntem: circuíbunt quæréntes verbum Dómini, et non invénient.
 Amos	Amos	30	8	13	In die illa defícient vírgines pulchræ et adolescéntes in siti,
 Amos	Amos	30	8	14	qui jurant in delícto Samaríæ, et dicunt: Vivit Deus tuus, Dan, et vivit via Bersabée; et cadent, et non resúrgent ultra.
 Amos	Amos	30	9	1	Vidi Dóminum stantem super altáre, et dixit: Pércute cárdinem, et commoveántur superliminária: avarítia enim in cápite ómnium, et novíssimum eórum in gládio interfíciam; non erit fuga eis. Fúgient, et non salvábitur ex eis qui fúgerit.
 Amos	Amos	30	9	2	Si descénderint usque ad inférnum, inde manus mea edúcet eos; et si ascénderint usque in cælum, inde détraham eos.
 Amos	Amos	30	9	3	Et si abscónditi fúerint in vértice Carméli, inde scrutans áuferam eos; et si celáverint se ab óculis meis in profúndo maris, ibi mandábo serpénti, et mordébit eos.
 Amos	Amos	30	9	4	Et si abíerint in captivitátem coram inimícis suis, ibi mandábo gládio, et occídet eos: et ponam óculos meos super eos in malum, et non in bonum.
 Amos	Amos	30	9	5	Et Dóminus Deus exercítuum, qui tangit terram, et tabéscet, et lugébunt omnes habitántes in ea: et ascéndet sicut rivus omnis, et défluet sicut flúvius Ægýpti.	b
 Amos	Amos	30	9	6	Qui ædíficat in cælo ascensiónem suam, et fascículum suum super terram fundávit; qui vocat aquas maris, et effúndit eas super fáciem terræ: Dóminus nomen ejus.
 Amos	Amos	30	9	7	Numquid non ut fílii Æthíopum vos estis mihi, fílii Ísraël? ait Dóminus. Numquid non Ísraël ascéndere feci de terra Ægýpti, et Palæstínos de Cappadócia, et Syros de Cyréne?	b
 Amos	Amos	30	9	8	Ecce óculi Dómini Dei super regnum peccans: et cónteram illud a fácie terræ; verúmtamen cónterens non cónteram domum Jacob, dicit Dóminus.
 Amos	Amos	30	9	9	Ecce enim mandábo ego, et concútiam in ómnibus géntibus domum Ísraël, sicut concútitur tríticum in cribro, et non cadet lapíllus super terram.	b
 Amos	Amos	30	9	10	In gládio moriéntur omnes peccatóres pópuli mei, qui dicunt: Non appropinquábit, et non véniet super nos malum.
 Amos	Amos	30	9	11	In die illa suscitábo tabernáculum David, quod cécidit: et reædificábo apertúras murórum ejus, et ea quæ corrúerant instaurábo: et reædificábo illud sicut in diébus antíquis,
 Amos	Amos	30	9	12	ut possídeant relíquias Idumǽæ, et omnes natiónes: eo quod invocátum sit nomen meum super eos, dicit Dóminus fáciens hæc.
 Amos	Amos	30	9	13	Ecce dies véniunt, dicit Dóminus, et comprehéndet arátor messórem, et calcátor uvæ mitténtem semen: et stillábunt montes dulcédinem, et omnes colli culti erunt.
 Amos	Amos	30	9	14	Et convértam captivitátem pópuli mei Ísraël; et ædificábunt civitátes desértas, et inhabitábunt; et plantábunt víneas, et bibent vinum eárum, et fácient hortos, et cómedent fructus eórum.
 Amos	Amos	30	9	15	Et plantábo eos super humum suam, et non evéllam eos ultra de terra sua, quam dedi eis, dicit Dóminus Deus tuus.
 #	Abdías	Obad	Prophetía Abdíæ
 Abdías	Obad	31	1	1	Vísio Abdíæ. Hæc dicit Dóminus Deus ad Edom: Audítum audívimus a Dómino, et legátum ad gentes misit: súrgite, et consurgámus advérsus eum in prœ́lium.
 Abdías	Obad	31	1	2	Ecce párvulum dedi te in géntibus: contemptíbilis tu es valde.
 Abdías	Obad	31	1	3	Supérbia cordis tui éxtulit te, habitántem in scissúris petrárum, exaltántem sólium tuum; qui dicis in corde tuo: Quis détrahet me in terram?
 Abdías	Obad	31	1	4	Si exaltátus fúeris ut áquila, et si inter sídera posúeris nidum tuum, inde détraham te, dicit Dóminus.
 Abdías	Obad	31	1	5	Si fures introíssent ad te, si latrónes per noctem, quómodo conticuísses? nonne furáti essent sufficiéntia sibi? Si vindemiatóres introíssent ad te, numquid saltem racémum reliquíssent tibi?
 Abdías	Obad	31	1	6	Quómodo scrutáti sunt Esau; investigavérunt abscóndita ejus?
 Abdías	Obad	31	1	7	Usque ad términum emisérunt te: omnes viri fœ́deris tui illusérunt tibi: invaluérunt advérsum te viri pacis tuæ, qui cómedunt tecum, ponent insídias subter te; non est prudéntia in eo.
 Abdías	Obad	31	1	8	Numquid non in die illa, dicit Dóminus, perdam sapiéntes de Idumǽa, et prudéntiam de monte Esau?	b
 Abdías	Obad	31	1	9	Et timébunt fortes tui a merídie, ut intéreat vir de monte Esau.
 Abdías	Obad	31	1	10	Propter interfectiónem, et propter iniquitátem in fratrem tuum Jacob, opériet te confúsio, et períbis in ætérnum.
 Abdías	Obad	31	1	11	In die cum stares advérsus eum, quando capiébant aliéni exércitum ejus, et extránei ingrediebántur portas ejus, et super Jerúsalem mittébant sortem, tu quoque eras quasi unus ex eis.
 Abdías	Obad	31	1	12	Et non despícies in die fratris tui, in die peregrinatiónis ejus: et non lætáberis super fílios Juda in die perditiónis eórum: et non magnificábis os tuum in die angústiæ.	b
 Abdías	Obad	31	1	13	Neque ingrediéris portam pópuli mei in die ruínæ eórum; neque despícies et tu in malis ejus in die vastitátis illíus. Et non emittéris advérsus exércitum ejus in die vastitátis illíus,
 Abdías	Obad	31	1	14	neque stabis in exítibus ut interfícias eos qui fúgerint, et non conclúdes réliquos ejus in die tribulatiónis.
 Abdías	Obad	31	1	15	Quóniam juxta est dies Dómini super omnes gentes: sicut fecísti, fiet tibi; retributiónem tuam convértet in caput tuum.	b
 Abdías	Obad	31	1	16	Quómodo enim bibístis super montem sanctum meum, bibent omnes gentes júgiter: et bibent, et absorbébunt, et erunt quasi non sint.
 Abdías	Obad	31	1	17	Et in monte Sion erit salvátio, et erit sanctus; et possidébit domus Jacob eos qui se posséderant.
 Abdías	Obad	31	1	18	Et erit domus Jacob ignis, et domus Joseph flamma, et domus Esau stípula: et succendéntur in eis, et devorábunt eos, et non erunt relíquiæ domus Esau, quia Dóminus locútus est.
 Abdías	Obad	31	1	19	Et hæreditábunt hi, qui ad austrum sunt, montem Esau, et qui in campéstribus, Philísthiim: et possidébunt regiónem Éphraim et regiónem Samaríæ, et Bénjamin possidébit Gálaad.	b
 Abdías	Obad	31	1	20	Et transmigrátio exércitus hujus filiórum Ísraël, ómnia loca Chananæórum usque ad Saréptam: et transmigrátio Jerúsalem, quæ in Bósphoro est, possidébit civitátes austri.
 Abdías	Obad	31	1	21	Et ascéndent salvatóres in montem Sion judicáre montem Esau, et erit Dómino regnum.
 #	Jonas	Jonah	Prophetía Jonæ
 Jonas	Jonah	32	1	1	Et factum est verbum Dómini ad Jonam, fílium Amáthi, dicens:
 Jonas	Jonah	32	1	2	Surge, et vade in Níniven, civitátem grandem, et prǽdica in ea, quia ascéndit malítia ejus coram me.
 Jonas	Jonah	32	1	3	Et surréxit Jonas, ut fúgeret in Tharsis a fácie Dómini, et descéndit in Joppen: et invénit navem eúntem in Tharsis, et dedit naulum ejus, et descéndit in eam ut iret cum eis in Tharsis a fácie Dómini.
 Jonas	Jonah	32	1	4	Dóminus autem misit ventum magnum in mare: et facta est tempéstas magna in mari, et navis periclitabátur cónteri.	b
 Jonas	Jonah	32	1	5	Et timuérunt nautæ, et clamavérunt viri ad deum suum, et misérunt vasa quæ erant in navi, in mare, ut alleviarétur ab eis; et Jonas descéndit ad interióra navis, et dormiébat sopóre gravi.
 Jonas	Jonah	32	1	6	Et accéssit ad eum gubernátor, et dixit ei: Quid tu sopóre deprímeris? surge, ínvoca Deum tuum, si forte recógitet Deus de nobis, et non pereámus.
 Jonas	Jonah	32	1	7	Et dixit vir ad collégam suum: Veníte et mittámus sortes, et sciámus quare hoc malum sit nobis. Et misérunt sortes, et cécidit sors super Jonam.	b
 Jonas	Jonah	32	1	8	Et dixérunt ad eum: Índica nobis cujus causa malum istud sit nobis: quod est opus tuum? quæ terra tua, et quo vadis? vel ex quo pópulo es tu?
 Jonas	Jonah	32	1	9	Et dixit ad eos: Hebrǽus ego sum, et Dóminum Deum cæli ego tímeo, qui fecit mare et áridam.
 Jonas	Jonah	32	1	10	Et timuérunt viri timóre magno, et dixérunt ad eum: Quid hoc fecísti? cognovérunt enim viri quod a fácie Dómini fúgeret, quia indicáverat eis.
 Jonas	Jonah	32	1	11	Et dixérunt ad eum: Quid faciémus tibi, et cessábit mare a nobis? quia mare ibat, et intumescébat.
 Jonas	Jonah	32	1	12	Et dixit ad eos: Tóllite me, et míttite in mare, et cessábit mare a vobis: scio enim ego quóniam propter me tempéstas hæc grandis venit super vos.
 Jonas	Jonah	32	1	13	Et remigábant viri ut reverteréntur ad áridam, et non valébant, quia mare ibat, et intumescébat super eos.	b
 Jonas	Jonah	32	1	14	Et clamavérunt ad Dóminum, et dixérunt: Quǽsumus, Dómine, ne pereámus in ánima viri istíus, et ne des super nos sánguinem innocéntem: quia tu, Dómine, sicut voluísti, fecísti.
 Jonas	Jonah	32	1	15	Et tulérunt Jonam, et misérunt in mare: et stetit mare a fervóre suo.
 Jonas	Jonah	32	1	16	Et timuérunt viri timóre magno Dóminum: et immolavérunt hóstias Dómino, et vovérunt vota.
 Jonas	Jonah	32	2	1	Et præparávit Dóminus piscem grandem ut deglutíret Jonam: et erat Jonas in ventre piscis tribus diébus et tribus nóctibus.
 Jonas	Jonah	32	2	2	Et orávit Jonas ad Dóminum Deum suum de ventre piscis,
 Jonas	Jonah	32	2	3	et dixit: Clamávi de tribulatióne mea ad Dóminum, et exaudívit me; de ventre ínferi clamávi, et exaudísti vocem meam.
 Jonas	Jonah	32	2	4	Et projecísti me in profúndum in corde maris, et flumen circúmdedit me: omnes gúrgites tui, et fluctus tui super me transiérunt.
 Jonas	Jonah	32	2	5	Et ego dixi: Abjéctus sum a conspéctu oculórum tuórum; verúmtamen rursus vidébo templum sanctum tuum.
 Jonas	Jonah	32	2	6	Circumdedérunt me aquæ usque ad ánimam: abýssus vallávit me, pélagus opéruit caput meum.
 Jonas	Jonah	32	2	7	Ad extréma móntium descéndi; terræ vectes conclusérunt me in ætérnum: et sublevábis de corruptióne vitam meam, Dómine Deus meus.
 Jonas	Jonah	32	2	8	Cum angustiarétur in me ánima mea, Dómini recordátus sum: ut véniat ad te orátio mea, ad templum sanctum tuum.
 Jonas	Jonah	32	2	9	Qui custódiunt vanitátes frustra, misericórdiam suam derelínquunt.
 Jonas	Jonah	32	2	10	Ego autem in voce laudis immolábo tibi: quæcúmque vovi, reddam pro salúte Dómino.
 Jonas	Jonah	32	2	11	Et dixit Dóminus pisci, et evómuit Jonam in áridam.	b
 Jonas	Jonah	32	3	1	Et factum est verbum Dómini ad Jonam secúndo, dicens:
 Jonas	Jonah	32	3	2	Surge, et vade in Níniven, civitátem magnam, et prǽdica in ea prædicatiónem quam ego loquor ad te.
 Jonas	Jonah	32	3	3	Et surréxit Jonas, et ábiit in Níniven juxta verbum Dómini: et Nínive erat cívitas magna, itínere trium diérum.
 Jonas	Jonah	32	3	4	Et cœpit Jonas introíre in civitátem itínere diéi uníus: et clamávit, et dixit: Adhuc quadragínta dies, et Nínive subvertétur.
 Jonas	Jonah	32	3	5	Et credidérunt viri Ninivítæ in Deum, et prædicavérunt jejúnium, et vestíti sunt saccis, a majóre usque ad minórem.
 Jonas	Jonah	32	3	6	Et pervénit verbum ad regem Nínive: et surréxit de sólio suo, et abjécit vestiméntum suum a se, et indútus est sacco, et sedit in cínere.
 Jonas	Jonah	32	3	7	Et clamávit, et dixit in Nínive ex ore regis et príncipum ejus, dicens: Hómines, et juménta, et boves, et pécora non gustent quidquam: nec pascántur, et aquam non bibant.
 Jonas	Jonah	32	3	8	Et operiántur saccis hómines et juménta, et clament ad Dóminum in fortitúdine: et convertátur vir a via sua mala, et ab iniquitáte quæ est in mánibus eórum.
 Jonas	Jonah	32	3	9	Quis scit si convertátur et ignóscat Deus, et revertátur a furóre iræ suæ, et non períbimus?
 Jonas	Jonah	32	3	10	Et vidit Deus ópera eórum, quia convérsi sunt de via sua mala: et misértus est Deus super malítiam quam locútus fúerat ut fáceret eis, et non fecit.
 Jonas	Jonah	32	4	1	Et afflíctus est Jonas afflictióne magna, et irátus est:
 Jonas	Jonah	32	4	2	et orávit ad Dóminum, et dixit: Óbsecro, Dómine, numquid non hoc est verbum meum cum adhuc essem in terra mea? propter hoc præoccupávi ut fúgerem in Tharsis: scio enim quia tu Deus clemens et miséricors es, pátiens et multæ miseratiónis, et ignóscens super malítia.
 Jonas	Jonah	32	4	3	Et nunc, Dómine, tolle, quæso, ánimam meam a me, quia mélior est mihi mors quam vita.
 Jonas	Jonah	32	4	4	Et dixit Dóminus: Putásne bene irásceris tu?
 Jonas	Jonah	32	4	5	Et egréssus est Jonas de civitáte, et sedit contra oriéntem civitátis: et fecit sibímet umbráculum ibi, et sedébat subter illud in umbra, donec vidéret quid accíderet civitáti.	b
 Jonas	Jonah	32	4	6	Et præparávit Dóminus Deus héderam, et ascéndit super caput Jonæ, ut esset umbra super caput ejus, et protégeret eum (laboráverat enim): et lætátus est Jonas super hédera lætítia magna.
 Jonas	Jonah	32	4	7	Et parávit Deus vermen ascénsu dilúculi in crástinum: et percússit héderam, et exáruit.
 Jonas	Jonah	32	4	8	Et cum ortus fuísset sol, præcépit Dóminus vento cálido et urénti: et percússit sol super caput Jonæ, et æstuábat: et petívit ánimæ suæ ut morerétur, et dixit: Mélius est mihi mori quam vívere.
 Jonas	Jonah	32	4	9	Et dixit Dóminus ad Jonam: Putásne bene irásceris tu super hédera? Et dixit: Bene iráscor ego usque ad mortem.
 Jonas	Jonah	32	4	10	Et dixit Dóminus: Tu doles super héderam in qua non laborásti, neque fecísti ut crésceret; quæ sub una nocte nata est, et sub una nocte périit:
 Jonas	Jonah	32	4	11	et ego non parcam Nínive, civitáti magnæ, in qua sunt plus quam centum vigínti míllia hóminum qui nésciunt quid sit inter déxteram et sinístram suam, et juménta multa?
 #	Michǽas	Mic	Prophetía Michǽæ
 Michǽas	Mic	33	1	1	Verbum Dómini, quod factum est ad Michǽam Morasthíten, in diébus Jóathan, Achaz, et Ezechíæ, regum Juda, quod vidit super Samaríam et Jerúsalem.
 Michǽas	Mic	33	1	2	Audíte, pópuli omnes, et atténdat terra, et plenitúdo ejus: et sit Dóminus Deus vobis in testem, Dóminus de templo sancto suo.	b
 Michǽas	Mic	33	1	3	Quia ecce Dóminus egrediétur de loco suo, et descéndet, et calcábit super excélsa terræ.
 Michǽas	Mic	33	1	4	Et consuméntur montes subtus eum, et valles scindéntur sicut cera a fácie ignis, et sicut aquæ quæ decúrrunt in præceps.
 Michǽas	Mic	33	1	5	In scélere Jacob omne istud, et in peccátis domus Ísraël. Quod scelus Jacob? nonne Samaría? et quæ excélsa Judæ? nonne Jerúsalem?	b
 Michǽas	Mic	33	1	6	Et ponam Samaríam quasi acérvum lápidum in agro, cum plantátur vínea; et détraham in vallem lápides ejus, et fundaménta ejus revelábo.
 Michǽas	Mic	33	1	7	Et ómnia sculptília ejus concidéntur, et omnes mercédes ejus comburéntur igne, et ómnia idóla ejus ponam in perditiónem, quia de mercédibus meretrícis congregáta sunt, et usque ad mercédem meretrícis reverténtur.
 Michǽas	Mic	33	1	8	Super hoc plangam, et ululábo; vadam spoliátus, et nudus; fáciam planctum velut dracónum, et luctum quasi struthiónum:	b
 Michǽas	Mic	33	1	9	quia desperáta est plaga ejus, quia venit usque ad Judam; tétigit portam pópuli mei usque ad Jerúsalem.
 Michǽas	Mic	33	1	10	In Geth nolíte annuntiáre; lácrimis ne plorétis; in domo púlveris púlvere vos conspérgite.
 Michǽas	Mic	33	1	11	Et transíte vobis, habitátio pulchra, confúsa ignomínia: non est egréssa quæ hábitat in éxitu: planctum domus vicína accípiet ex vobis, quæ stetit sibímet.
 Michǽas	Mic	33	1	12	Quia infirmáta est in bonum, quæ hábitat in amaritudínibus; quia descéndit malum a Dómino in portam Jerúsalem.
 Michǽas	Mic	33	1	13	Tumúltus quadrígæ stupóris habitánti Lachis: princípium peccáti est fíliæ Sion, quia in te invénta sunt scélera Ísraël.
 Michǽas	Mic	33	1	14	Proptérea dabit emissários super hæreditátem Geth, domus mendácii in deceptiónem régibus Ísraël.
 Michǽas	Mic	33	1	15	Adhuc hærédem addúcam tibi quæ hábitas in Marésa; usque ad Odóllam véniet glória Ísraël.
 Michǽas	Mic	33	1	16	Decalváre, et tondére super fílios deliciárum tuárum; diláta calvítium tuum sicut áquila, quóniam captívi ducti sunt ex te.
 Michǽas	Mic	33	2	1	Væ qui cogitátis inútile, et operámini malum in cubílibus vestris! In luce matutína fáciunt illud, quóniam contra Deum est manus eórum.
 Michǽas	Mic	33	2	2	Et concupiérunt agros, et violénter tulérunt: et rapuérunt domos, et calumniabántur virum, et domum ejus: virum, et hæreditátem ejus.
 Michǽas	Mic	33	2	3	Idcírco hæc dicit Dóminus: Ecce ego cógito super famíliam istam malum, unde non auferétis colla vestra, et non ambulábitis supérbi: quóniam tempus péssimum est.
 Michǽas	Mic	33	2	4	In die illa sumétur super vos parábola, et cantábitur cánticum cum suavitáte, dicéntium: Depopulatióne vastáti sumus; pars pópuli mei commutáta est: quómodo recédet a me, cum revertátur, qui regiónes nostras dívidat?
 Michǽas	Mic	33	2	5	Propter hoc non erit tibi mittens funículum sortis in cœtu Dómini.
 Michǽas	Mic	33	2	6	Ne loquámini loquéntes; non stillábit super istos, non comprehéndet confúsio.
 Michǽas	Mic	33	2	7	Dicit domus Jacob: Numquid abbreviátus est spíritus Dómini, aut tales sunt cogitatiónes ejus? nonne verba mea bona sunt cum eo qui recte gráditur?
 Michǽas	Mic	33	2	8	et e contrário pópulus meus in adversárium consurréxit. Désuper túnica pállium sustulístis: et eos qui transíbant simplíciter convertístis in bellum.
 Michǽas	Mic	33	2	9	Mulíeres pópuli mei ejecístis de domo deliciárum suárum; a párvulis eárum tulístis laudem meam in perpétuum.
 Michǽas	Mic	33	2	10	Súrgite, et ite, quia non habétis hic réquiem: propter immundítiam ejus corrumpétur putrédine péssima.
 Michǽas	Mic	33	2	11	Útinam non essem vir habens spíritum, et mendácium pótius lóquerer! Stillábo tibi in vinum et in ebrietátem; et erit super quem stillátur pópulus iste.	b
 Michǽas	Mic	33	2	12	Congregatióne congregábo, Jacob, totum te; in unum condúcam relíquias Ísraël: páriter ponam illum quasi gregem in ovíli, quasi pecus in médio caulárum: tumultuabúntur a multitúdine hóminum.
 Michǽas	Mic	33	2	13	Ascéndet enim pandens iter ante eos: dívident, et transíbunt portam, et ingrediéntur per eam: et transíbit rex eórum coram eis, et Dóminus in cápite eórum.
 Michǽas	Mic	33	3	1	Et dixi: Audíte, princeps Jacob, et duces domus Ísraël: numquid non vestrum est scire judícium,
 Michǽas	Mic	33	3	2	qui ódio habétis bonum, et dilígitis malum; qui violénter tóllitis pelles eórum désuper eis, et carnem eórum désuper óssibus eórum;
 Michǽas	Mic	33	3	3	qui comedérunt carnem pópuli mei, et pellem eórum désuper excoriavérunt, et ossa eórum confregérunt, et concidérunt sicut in lebéte, et quasi carnem in médio ollæ?
 Michǽas	Mic	33	3	4	Tunc clamábunt ad Dóminum, et non exáudiet eos, et abscóndet fáciem suam ab eis in témpore illo, sicut néquiter egérunt in adinventiónibus suis.
 Michǽas	Mic	33	3	5	Hæc dicit Dóminus super prophétas, qui sedúcunt pópulum meum: qui mordent déntibus suis, et prǽdicant pacem; et si quis non déderit in ore eórum quíppiam, sanctíficant super eum prœ́lium.	b
 Michǽas	Mic	33	3	6	Proptérea nox vobis pro visióne erit, et ténebræ vobis pro divinatióne; et occúmbet sol super prophétas, et obtenebrábitur super eos dies.
 Michǽas	Mic	33	3	7	Et confundéntur qui vident visiónes, et confundéntur divíni; et opérient omnes vultos suos, quia non est respónsum Dei.
 Michǽas	Mic	33	3	8	Verúmtamen ego replétus sum fortitúdine spíritus Dómini, judício, et virtúte, ut annúntiem Jacob scelus suum, et Ísraël peccátum suum.
 Michǽas	Mic	33	3	9	Audíte hoc, príncipes domus Jacob, et júdices domus Ísraël, qui abominámini judícium, et ómnia recta pervértitis:	b
 Michǽas	Mic	33	3	10	qui ædificátis Sion in sanguínibus, et Jerúsalem in iniquitáte.
 Michǽas	Mic	33	3	11	Príncipes ejus in munéribus judicábant, et sacerdótes ejus in mercéde docébant, et prophétæ ejus in pecúnia divinábant: et super Dóminum requiescébant, dicéntes: Numquid non Dóminus in médio nostrum? non vénient super nos mala.
 Michǽas	Mic	33	3	12	Propter hoc, causa vestri, Sion quasi ager arábitur, et Jerúsalem quasi acérvus lápidum erit, et mons templi in excélsa silvárum.
 Michǽas	Mic	33	4	1	Et erit: in novíssimo diérum erit mons domus Dómini præparátus in vértice móntium, et sublímis super colles: et fluent ad eum pópuli,
 Michǽas	Mic	33	4	2	et properábunt gentes multæ, et dicent: Veníte, ascendámus ad montem Dómini, et ad domum Dei Jacob: et docébit nos de viis suis, et íbimus in sémitis ejus, quia de Sion egrediétur lex, et verbum Dómini de Jerúsalem.
 Michǽas	Mic	33	4	3	Et judicábit inter pópulos multos, et corrípiet gentes fortes usque in longínquum: et concídent gládios suos in vómeres, et hastas suas in ligónes: non sumet gens advérsus gentem gládium, et non discent ultra belligeráre.
 Michǽas	Mic	33	4	4	Et sedébit vir subtus vitem suam et subtus ficum suam, et non erit qui detérreat, quia os Dómini exercítuum locútum est.
 Michǽas	Mic	33	4	5	Quia omnes pópuli ambulábunt unusquísque in nómine dei sui; nos autem ambulábimus in nómine Dómini Dei nostri, in ætérnum et ultra.
 Michǽas	Mic	33	4	6	In die illa, dicit Dóminus, congregábo claudicántem, et eam quam ejéceram cólligam, et quam afflíxeram:	b
 Michǽas	Mic	33	4	7	et ponam claudicántem in relíquias, et eam quæ laboráverat, in gentem robústam: et regnábit Dóminus super eos in monte Sion, ex hoc nunc et usque in ætérnum.
 Michǽas	Mic	33	4	8	Et tu, turris gregis nebulósa fíliæ Sion, usque ad te véniet, et véniet potéstas prima, regnum fíliæ Jerúsalem.
 Michǽas	Mic	33	4	9	Nunc quare mœróre contráheris? numquid rex non est tibi, aut consiliárius tuus périit, quia comprehéndit te dolor sicut parturiéntem?	b
 Michǽas	Mic	33	4	10	Dole et sátage, fília Sion, quasi partúriens, quia nunc egrediéris de civitáte, et habitábis in regióne, et vénies usque ad Babylónem: ibi liberáberis, ibi rédimet te Dóminus de manu inimicórum tuórum.
 Michǽas	Mic	33	4	11	Et nunc congregátæ sunt super te gentes multæ, quæ dicunt: Lapidétur, et aspíciat in Sion óculus noster.
 Michǽas	Mic	33	4	12	Ipsi autem non cognovérunt cogitatiónes Dómini, et non intellexérunt consílium ejus, quia congregávit eos quasi fœnum áreæ.
 Michǽas	Mic	33	4	13	Surge, et tritúra, fília Sion, quia cornu tuum ponam férreum, et úngulas tuas ponam ǽreas; et commínues pópulos multos, et interfícies Dómino rapínas eórum, et fortitúdinem eórum Dómino univérsæ terræ.
 Michǽas	Mic	33	5	1	Nunc vastáberis, fília latrónis. Obsidiónem posuérunt super nos: in virga percútient maxíllam júdicis Ísraël.
 Michǽas	Mic	33	5	2	Et tu, Béthlehem Éphrata, párvulus es in míllibus Juda; ex te mihi egrediétur qui sit dominátor in Ísraël, et egréssus ejus ab inítio, a diébus æternitátis.	b
 Michǽas	Mic	33	5	3	Propter hoc dabit eos usque ad tempus in quo partúriens páriet, et relíquiæ fratrum ejus converténtur ad fílios Ísraël.	b
 Michǽas	Mic	33	5	4	Et stabit, et pascet in fortitúdine Dómini, in sublimitáte nóminis Dómini Dei sui: et converténtur, quia nunc magnificábitur usque ad términos terræ.
 Michǽas	Mic	33	5	5	Et erit iste pax: cum vénerit Assýrius in terram nostram, et quando calcáverit dómibus nostris, et suscitábimus super eum septem pastóres et octo primátes hómines;
 Michǽas	Mic	33	5	6	et pascent terram Assur in gládio, et terram Nemrod in lánceis ejus, et liberábit ab Assur cum vénerit in terram nostram, et cum calcáverit in fínibus nostris.
 Michǽas	Mic	33	5	7	Et erunt relíquiæ Jacob in médio populórum multórum quasi ros a Dómino, et quasi stillæ super herbam, quæ non exspéctat virum, et non præstolátur fílios hóminum.	b
 Michǽas	Mic	33	5	8	Et erunt relíquiæ Jacob in géntibus, in médio populórum multórum, quasi leo in juméntis silvárum, et quasi cátulus leónis in grégibus pécorum, qui cum transíerit, et conculcáverit, et céperit, non est qui éruat.
 Michǽas	Mic	33	5	9	Exaltábitur manus tua super hostes tuos, et omnes inimíci tui interíbunt.
 Michǽas	Mic	33	5	10	Et erit in die illa, dicit Dóminus: áuferam equos tuos de médio tui, et dispérdam quadrígas tuas.	b
 Michǽas	Mic	33	5	11	Et perdam civitátes terræ tuæ, et déstruam omnes munitiónes tuas: et áuferam malefícia de manu tua, et divinatiónes non erunt in te:
 Michǽas	Mic	33	5	12	et períre fáciam sculptília tua et státuas tuas de médio tui, et non adorábis ultra ópera mánuum tuárum:
 Michǽas	Mic	33	5	13	et evéllam lucos tuos de médio tui, et cónteram civitátes tuas.
 Michǽas	Mic	33	5	14	Et fáciam, in furóre et in indignatióne, ultiónem in ómnibus géntibus quæ non audiérunt.
 Michǽas	Mic	33	6	1	Audíte quæ Dóminus lóquitur: Surge, conténde judício advérsum montes, et áudiant colles vocem tuam.
 Michǽas	Mic	33	6	2	Áudiant montes judícium Dómini, et fórtia fundaménta terræ; quia judícium Dómini cum pópulo suo, et cum Ísraël dijudicábitur.
 Michǽas	Mic	33	6	3	Pópule meus, quid feci tibi? aut quid moléstus fui tibi? Respónde mihi.
 Michǽas	Mic	33	6	4	Quia edúxi te de terra Ægýpti, et de domo serviéntium liberávi te, et misi ante fáciem tuam Móysen, et Áaron, et Maríam.
 Michǽas	Mic	33	6	5	Pópule meus, meménto, quæso, quid cogitáverit Balach, rex Moab, et quid respónderit ei Bálaam, fílius Beor, de Setim usque ad Gálgalam, ut cognósceres justítias Dómini.
 Michǽas	Mic	33	6	6	Quid dignum ófferam Dómino? curvábo genu Deo excélso? Numquid ófferam ei holocautómata et vítulos annículos?	b
 Michǽas	Mic	33	6	7	numquid placári potest Dóminus in míllibus aríetum, aut in multis míllibus hircórum pínguium? numquid dabo primogénitum meum pro scélere meo, fructum ventris mei pro peccáto ánimæ meæ?
 Michǽas	Mic	33	6	8	Indicábo tibi, o homo, quid sit bonum, et quid Dóminus requírat a te: útique fácere judícium, et dilígere misericórdiam, et sollícitum ambuláre cum Deo tuo.
 Michǽas	Mic	33	6	9	Vox Dómini ad civitátem clamat, et salus erit timéntibus nomen tuum: audíte, tribus, et quis approbábit illud?	b
 Michǽas	Mic	33	6	10	Adhuc ignis in domo ímpii thesáuri iniquitátis, et mensúra minor iræ plena.
 Michǽas	Mic	33	6	11	Numquid justificábo statéram ímpiam, et saccélli póndera dolósa?
 Michǽas	Mic	33	6	12	In quibus dívites ejus repléti sunt iniquitáte, et habitántes in ea loquebántur mendácium, et lingua eórum fraudulénta in ore eórum.
 Michǽas	Mic	33	6	13	Et ego ergo cœpi percútere te perditióne super peccátis tuis.
 Michǽas	Mic	33	6	14	Tu cómedes, et non saturáberis, et humiliátio tua in médio tui: et apprehéndes, et non salvábis, et quos salváveris, in gládium dabo.
 Michǽas	Mic	33	6	15	Tu seminábis, et non metes: tu calcábis olívam, et non ungéris óleo; et mustum, et non bibes vinum.
 Michǽas	Mic	33	6	16	Et custodísti præcépta Amri, et omne opus domus Achab, et ambulásti in voluntátibus eórum: ut darem te in perditiónem, et habitántes in ea in síbilum, et oppróbrium pópuli mei portábitis.
 Michǽas	Mic	33	7	1	Væ mihi, quia factus sum sicut qui cólligit in autúmno racémos vindémiæ! non est botrus ad comedéndum, prǽcoquas ficus desiderávit ánima mea.
 Michǽas	Mic	33	7	2	Périit sanctus de terra, et rectus in homínibus non est: omnes in sánguine insidiántur; vir fratrem suum ad mortem venátur.
 Michǽas	Mic	33	7	3	Malum mánuum suárum dicunt bonum: princeps póstulat, et judex in reddéndo est; et magnus locútus est desidérium ánimæ suæ, et conturbavérunt eam.
 Michǽas	Mic	33	7	4	Qui óptimus in eis est, quasi paliúrus, et qui rectus, quasi spina de sepe. Dies speculatiónis tuæ, visitátio tua venit: nunc erit vástitas eórum.
 Michǽas	Mic	33	7	5	Nolíte crédere amíco, et nolíte confídere in duce: ab ea quæ dormit in sinu tuo custódi claustra oris tui.	b
 Michǽas	Mic	33	7	6	Quia fílius contuméliam facit patri, et fília consúrgit advérsus matrem suam: nurus advérsus socrum suam, et inimíci hóminis doméstici ejus.
 Michǽas	Mic	33	7	7	Ego autem ad Dóminum aspíciam; exspectábo Deum, salvatórem meum: áudiet me Deus meus.
 Michǽas	Mic	33	7	8	Ne lætéris, inimíca mea, super me, quia cécidi: consúrgam cum sédero in ténebris: Dóminus lux mea est.	b
 Michǽas	Mic	33	7	9	Iram Dómini portábo, quóniam peccávi ei, donec causam meam júdicet, et fáciat judícium meum. Edúcet me in lucem: vidébo justítiam ejus.
 Michǽas	Mic	33	7	10	Et aspíciet inimíca mea, et operiétur confusióne, quæ dicit ad me: Ubi est Dóminus Deus tuus? Óculi mei vidébunt in eam: nunc erit in conculcatiónem ut lutum plateárum.
 Michǽas	Mic	33	7	11	Dies, ut ædificéntur macériæ tuæ; in die illa longe fiet lex.	b
 Michǽas	Mic	33	7	12	In die illa et usque ad te véniet de Assur, et usque ad civitátes munítas, et a civitátibus munítis usque ad flumen, et ad mare de mari, et ad montem de monte.
 Michǽas	Mic	33	7	13	Et terra erit in desolatiónem propter habitatóres suos, et propter fructum cogitatiónum eórum.
 Michǽas	Mic	33	7	14	Pasce pópulum tuum in virga tua, gregem hæreditátis tuæ, habitántes solos, in saltu, in médio Carméli. Pascéntur Basan et Gálaad juxta dies antíquos.
 Michǽas	Mic	33	7	15	Secúndum dies egressiónis tuæ de terra Ægýpti, osténdam ei mirabília.
 Michǽas	Mic	33	7	16	Vidébunt gentes, et confundéntur super omni fortitúdine sua. Ponent manum super os, aures eórum surdæ erunt.
 Michǽas	Mic	33	7	17	Lingent púlverem sicut serpéntes; velut reptília terræ perturbabúntur in ǽdibus suis. Dóminum Deum nostrum formidábunt, et timébunt te.
 Michǽas	Mic	33	7	18	Quis, Deus, símilis tui, qui aufers iniquitátem, et transis peccátum reliquiárum hæreditátis tuæ? Non immíttet ultra furórem suum, quóniam volens misericórdiam est.	b
 Michǽas	Mic	33	7	19	Revertétur, et miserébitur nostri; depónet iniquitátes nostras, et projíciet in profúndum maris ómnia peccáta nostra.
 Michǽas	Mic	33	7	20	Dabis veritátem Jacob, misericórdiam Ábraham, quæ jurásti pátribus nostris a diébus antíquis.
 #	Nahum	Nahum	Prophetía Nahum
 Nahum	Nahum	34	1	1	Onus Nínive. Liber visiónis Nahum Elcesǽi.
 Nahum	Nahum	34	1	2	Deus æmulátor, et ulcíscens Dóminus: ulcíscens Dóminus, et habens furórem: ulcíscens Dóminus in hostes suos, et iráscens ipse inimícis suis.
 Nahum	Nahum	34	1	3	Dóminus pátiens, et magnus fortitúdine, et mundans non fáciet innocéntem. Dóminus in tempestáte et túrbine viæ ejus, et nébulæ pulvis pedum ejus.
 Nahum	Nahum	34	1	4	Íncrepans mare, et exsíccans illud, et ómnia flúmina ad desértum dedúcens. Infirmátus est Basan et Carmélus, et flos Líbani elánguit.
 Nahum	Nahum	34	1	5	Montes commóti sunt ab eo, et colles desoláti sunt: et contrémuit terra a fácie ejus, et orbis, et omnes habitántes in eo.
 Nahum	Nahum	34	1	6	Ante fáciem indignatiónis ejus quis stabit? et quis resístet in ira furóris ejus? Indignátio ejus effúsa est ut ignis, et petræ dissolútæ sunt ab eo.
 Nahum	Nahum	34	1	7	Bonus Dóminus, et confórtans in die tribulatiónis, et sciens sperántes in se.	b
 Nahum	Nahum	34	1	8	Et in dilúvio prætereúnte consummatiónem fáciet loci ejus, et inimícos ejus persequéntur ténebræ.	b
 Nahum	Nahum	34	1	9	Quid cogitátis contra Dóminum? Consummatiónem ipse fáciet: non consúrget duplex tribulátio,
 Nahum	Nahum	34	1	10	quia sicut spinæ se ínvicem complectúntur, sic convívium eórum páriter potántium; consuméntur quasi stípula ariditáte plena.
 Nahum	Nahum	34	1	11	Ex te exíbit cógitans contra Dóminum malítiam, mente pertráctans prævaricatiónem.	b
 Nahum	Nahum	34	1	12	Hæc dicit Dóminus: Si perfécti fúerint, et ita plures, sic quoque attondéntur, et pertransíbit: afflíxi te, et non afflígam te ultra.
 Nahum	Nahum	34	1	13	Et nunc cónteram virgam ejus de dorso tuo, et víncula tua disrúmpam.
 Nahum	Nahum	34	1	14	Et præcípiet super te Dóminus; non seminábitur ex nómine tuo ámplius: de domo Dei tui interfíciam scúlptile, et conflátile; ponam sepúlchrum tuum, quia inhonorátus es.	b
 Nahum	Nahum	34	1	15	Ecce super montes pedes evangelizántis, et annuntiántis pacem. Célebra, Juda, festivitátes tuas, et redde vota tua, quia non adjíciet ultra ut pertránseat in te Bélial: univérsus intériit.	b
 Nahum	Nahum	34	2	1	Ascéndit qui dispérgat coram te, qui custódiat obsidiónem: contempláre viam, confórta lumbos, róbora virtútem valde.
 Nahum	Nahum	34	2	2	Quia réddidit Dóminus supérbiam Jacob, sicut supérbiam Ísraël; quia vastatóres dissipavérunt eos, et propágines eórum corrupérunt.
 Nahum	Nahum	34	2	3	Clýpeus fórtium ejus ignítus, viri exércitus in coccíneis; ígneæ habénæ currus in die præparatiónis ejus, et agitatóres consopíti sunt.
 Nahum	Nahum	34	2	4	In itinéribus conturbáti sunt; quadrígæ collísæ sunt in platéis: aspéctus eórum quasi lámpades, quasi fúlgura discurréntia.
 Nahum	Nahum	34	2	5	Recordábitur fórtium suórum; ruent in itinéribus suis: velóciter ascéndent muros ejus, et præparábitur umbráculum.	b
 Nahum	Nahum	34	2	6	Portæ fluviórum apértæ sunt, et templum ad solum dírutum.
 Nahum	Nahum	34	2	7	Et miles captívus abdúctus est, et ancíllæ ejus minabántur geméntes ut colúmbæ, murmurántes in córdibus suis.
 Nahum	Nahum	34	2	8	Et Nínive quasi piscína aquárum aquæ ejus; ipsi vero fugérunt. State, state! et non est qui revertátur.
 Nahum	Nahum	34	2	9	Dirípite argéntum, dirípite aurum: et non est finis divitiárum ex ómnibus vasis desiderabílibus.
 Nahum	Nahum	34	2	10	Dissipáta est, et scissa, et dilaceráta; et cor tabéscens, et dissolútio geniculórum, et deféctio in cunctis rénibus, et fácies ómnium eórum sicut nigrédo ollæ.
 Nahum	Nahum	34	2	11	Ubi est habitáculum leónum, et páscua catulórum leónum, ad quam ivit leo ut ingrederétur illuc cátulus leónis, et non est qui extérreat?
 Nahum	Nahum	34	2	12	Leo cepit sufficiénter cátulis suis, et necávit leǽnis suis, et implévit præda spelúncas suas, et cubíle suum rapína.
 Nahum	Nahum	34	2	13	Ecce ego ad te, dicit Dóminus exercítuum, et succéndam usque ad fumum quadrígas tuas, et leúnculos tuos cómedet gládius, et exterminábo de terra prædam tuam, et non audiétur ultra vox nuntiórum tuórum.
 Nahum	Nahum	34	3	1	Væ cívitas sánguinum, univérsa mendácii dilaceratióne plena! non recédet a te rapína.
 Nahum	Nahum	34	3	2	Vox flagélli, et vox ímpetus rotæ, et equi freméntis, et quadrígæ fervéntis, et équitis ascendéntis,
 Nahum	Nahum	34	3	3	et micántis gládii, et fulgurántis hastæ, et multitúdinis interféctæ, et gravis ruínæ; nec est finis cadáverum, et córruent in corpóribus suis.
 Nahum	Nahum	34	3	4	Propter multitúdinem fornicatiónum meretrícis speciósæ, et gratæ, et habéntis malefícia, quæ véndidit gentes in fornicatiónibus suis, et famílias in malefíciis suis.
 Nahum	Nahum	34	3	5	Ecce ego ad te, dicit Dóminus exercítuum, et revelábo pudénda tua in fácie tua; et osténdam géntibus nuditátem tuam, et regnis ignomíniam tuam.
 Nahum	Nahum	34	3	6	Et projíciam super te abominatiónes, et contuméliis te affíciam, et ponam te in exémplum.
 Nahum	Nahum	34	3	7	Et erit: omnis qui víderit te resíliet a te, et dicet: Vastáta est Nínive. Quis commovébit super te caput? unde quæram consolatórem tibi?
 Nahum	Nahum	34	3	8	Numquid mélior es Alexándria populórum, quæ hábitat in flumínibus? aquæ in circúitu ejus; cujus divítiæ, mare; aquæ, muri ejus.
 Nahum	Nahum	34	3	9	Æthiópia fortitúdo ejus, et Ægýptus, et non est finis; África et Líbyes fuérunt in auxílio tuo.
 Nahum	Nahum	34	3	10	Sed et ipsa in transmigratiónem ducta est in captivitátem: párvuli ejus elísi sunt in cápite ómnium viárum, et super ínclytos ejus misérunt sortem, et omnes optimátes ejus confíxi sunt in compédibus.
 Nahum	Nahum	34	3	11	Et tu ergo inebriáberis, et eris despécta: et tu quæres auxílium ab inimíco.	b
 Nahum	Nahum	34	3	12	Omnes munitiónes tuæ sicut ficus cum grossis suis: si concússæ fúerint, cadent in os comedéntis.
 Nahum	Nahum	34	3	13	Ecce pópulus tuus mulíeres in médio tui: inimícis tuis adapertióne pandéntur portæ terræ tuæ, devorábit ignis vectes tuos.
 Nahum	Nahum	34	3	14	Aquam propter obsidiónem háuri tibi: éxstrue munitiónes tuas, intra in lutum, et calca, súbigens tene láterem.
 Nahum	Nahum	34	3	15	Ibi cómedet te ignis, períbis gládio, devorábit te ut bruchus: congregáre ut bruchus, multiplicáre ut locústa.
 Nahum	Nahum	34	3	16	Plures fecísti negotiatiónes tuas quam stellæ sint cæli; bruchus expánsus est, et avolávit.	b
 Nahum	Nahum	34	3	17	Custódes tui quasi locústæ, et párvuli tui quasi locústæ locustárum, quæ consídunt in sépibus in die frígoris: sol ortus est, et avolavérunt, et non est cógnitus locus eárum ubi fúerint.
 Nahum	Nahum	34	3	18	Dormitavérunt pastóres tui, rex Assur, sepeliéntur príncipes tui: latitávit pópulus tuus in móntibus, et non est qui cóngreget.
 Nahum	Nahum	34	3	19	Non est obscúra contrítio tua; péssima est plaga tua. Omnes qui audiérunt auditiónem tuam compressérunt manum super te: quia super quem non tránsiit malítia tua semper?
 #	Hábacuc	Hab	Prophetía Hábacuc
 Hábacuc	Hab	35	1	1	Onus quod vidit Hábacuc prophéta.
 Hábacuc	Hab	35	1	2	Úsquequo, Dómine, clamábo, et non exáudies? vociferábor ad te, vim pátiens, et non salvábis?
 Hábacuc	Hab	35	1	3	Quare ostendísti mihi iniquitátem et labórem, vidére prædam et injustítiam contra me? Et factum est judícium, et contradíctio poténtior.
 Hábacuc	Hab	35	1	4	Propter hoc laceráta est lex, et non pervénit usque ad finem judícium; quia ímpius prǽvalet advérsus justum, proptérea egréditur judícium pervérsum.
 Hábacuc	Hab	35	1	5	Aspícite in géntibus, et vidéte; admirámini, et obstupéscite: quia opus factum est in diébus vestris, quod nemo credet cum narrábitur.	b
 Hábacuc	Hab	35	1	6	Quia ecce ego suscitábo Chaldǽos, gentem amáram et velócem, ambulántem super latitúdinem terræ, ut possídeat tabernácula non sua.
 Hábacuc	Hab	35	1	7	Horríbilis et terríbilis est: ex semetípsa judícium et onus ejus egrediétur.
 Hábacuc	Hab	35	1	8	Levióres pardis equi ejus, et velocióres lupis vespertínis: et diffundéntur équites ejus: équites namque ejus de longe vénient; volábunt quasi áquila festínans ad comedéndum.
 Hábacuc	Hab	35	1	9	Omnes ad prædam vénient, fácies eórum ventus urens; et congregábit quasi arénam captivitátem.
 Hábacuc	Hab	35	1	10	Et ipse de régibus triumphábit, et tyránni ridículi ejus erunt; ipse super omnem munitiónem ridébit, et comportábit ággerem, et cápiet eam.
 Hábacuc	Hab	35	1	11	Tunc mutábitur spíritus, et pertransíbit, et córruet: hæc est fortitúdo ejus dei sui.
 Hábacuc	Hab	35	1	12	Numquid non tu a princípio, Dómine, Deus meus, sancte meus, et non moriémur? Dómine, in judícium posuísti eum, et fortem, ut corríperes, fundásti eum.	b
 Hábacuc	Hab	35	1	13	Mundi sunt óculi tui, ne vídeas malum, et respícere ad iniquitátem non póteris. Quare réspicis super iníqua agéntes, et taces devoránte ímpio justiórem se?
 Hábacuc	Hab	35	1	14	Et fácies hómines quasi pisces maris, et quasi réptile non habens príncipem.
 Hábacuc	Hab	35	1	15	Totum in hamo sublevávit, traxit illud in sagéna sua, et congregávit in rete suum. Super hoc lætábitur, et exsultábit.
 Hábacuc	Hab	35	1	16	Proptérea immolábit sagénæ suæ, et sacrificábit reti suo, quia in ipsis incrassáta est pars ejus, et cibus ejus eléctus.
 Hábacuc	Hab	35	1	17	Propter hoc ergo expándit sagénam suam, et semper interfícere gentes non parcet.
 Hábacuc	Hab	35	2	1	Super custódiam meam stabo, et figam gradum super munitiónem: et contemplábor ut vídeam quid dicátur mihi, et quid respóndeam ad arguéntem me.
 Hábacuc	Hab	35	2	2	Et respóndit mihi Dóminus, et dixit: Scribe visum, et explána eum super tábulas, ut percúrrat qui légerit eum.	b
 Hábacuc	Hab	35	2	3	Quia adhuc visus procul; et apparébit in finem, et non mentiétur: si moram fécerit, exspécta illum, quia véniens véniet, et non tardábit.
 Hábacuc	Hab	35	2	4	Ecce qui incrédulus est, non erit recta ánima ejus in semetípso; justus autem in fide sua vivet.
 Hábacuc	Hab	35	2	5	Et quómodo vinum potántem décipit, sic erit vir supérbus, et non decorábitur: qui dilatávit quasi inférnus ánimam suam, et ipse quasi mors, et non adimplétur: et congregábit ad se omnes gentes, et coacervábit ad se omnes pópulos.	b
 Hábacuc	Hab	35	2	6a	Numquid non omnes isti super eum parábolam sument, et loquélam ænigmátum ejus, et dicétur:
 Hábacuc	Hab	35	2	6b	Væ ei qui multíplicat non sua? úsquequo et ággravat contra se densum lutum?
 Hábacuc	Hab	35	2	7	Numquid non repénte consúrgent qui mórdeant te, et suscitabúntur lacerántes te, et eris in rapínam eis?
 Hábacuc	Hab	35	2	8	Quia tu spoliásti gentes multas, spoliábunt te omnes qui réliqui fúerint de pópulis, propter sánguinem hóminis, et iniquitátem terræ, civitátis, et ómnium habitántium in ea.
 Hábacuc	Hab	35	2	9	Væ qui cóngregat avarítiam malam dómui suæ, ut sit in excélso nidus ejus, et liberári se putat de manu mali!	b
 Hábacuc	Hab	35	2	10	Cogitásti confusiónem dómui tuæ; concidísti pópulos multos, et peccávit ánima tua.
 Hábacuc	Hab	35	2	11	Quia lapis de paríete clamábit, et lignum, quod inter junctúras ædificiórum est, respondébit.
 Hábacuc	Hab	35	2	12	Væ qui ædíficat civitátem in sanguínibus, et prǽparat urbem in iniquitáte!	b
 Hábacuc	Hab	35	2	13	Numquid non hæc sunt a Dómino exercítuum? laborábunt enim pópuli in multo igne, et gentes in vácuum, et defícient.
 Hábacuc	Hab	35	2	14	Quia replébitur terra, ut cognóscant glóriam Dómini, quasi aquæ operiéntes mare.
 Hábacuc	Hab	35	2	15	Væ qui potum dat amíco suo mittens fel suum, et inébrians ut aspíciat nuditátem ejus!	b
 Hábacuc	Hab	35	2	16	Replétus es ignomínia pro glória; bibe tu quoque, et consopíre. Circumdábit te calix déxteræ Dómini, et vómitus ignomíniæ super glóriam tuam.
 Hábacuc	Hab	35	2	17	Quia iníquitas Líbani opériet te, et vástitas animálium deterrébit eos de sanguínibus hóminum, et iniquitáte terræ, et civitátis, et ómnium habitántium in ea.
 Hábacuc	Hab	35	2	18	Quid prodest scúlptile, quia sculpsit illud fictor suus, conflátile, et imáginem falsam? quia sperávit in figménto fictor ejus, ut fáceret simulácra muta.	b
 Hábacuc	Hab	35	2	19	Væ qui dicit ligno: Expergíscere; Surge, lápidi tacénti! Numquid ipse docére póterit? ecce iste coopértus est auro et argénto, et omnis spíritus non est in viscéribus ejus.
 Hábacuc	Hab	35	2	20	Dóminus autem in templo sancto suo: síleat a fácie ejus omnis terra!	b
 Hábacuc	Hab	35	3	1	Orátio Hábacuc prophétæ, pro ignorántiis.
 Hábacuc	Hab	35	3	2	Dómine, audívi auditiónem tuam, et tímui. Dómine, opus tuum, in médio annórum vivífica illud; in médio annórum notum fácies: cum irátus fúeris, misericórdiæ recordáberis.	b
 Hábacuc	Hab	35	3	3	Deus ab austro véniet, et Sanctus de monte Pharan: opéruit cælos glória ejus, et laudis ejus plena est terra.
 Hábacuc	Hab	35	3	4	Splendor ejus ut lux erit, córnua in mánibus ejus: ibi abscóndita est fortitúdo ejus.
 Hábacuc	Hab	35	3	5	Ante fáciem ejus ibit mors, et egrediétur diábolus ante pedes ejus.
 Hábacuc	Hab	35	3	6	Stetit, et mensus est terram; aspéxit, et dissólvit gentes, et contríti sunt montes sǽculi: incurváti sunt colles mundi ab itinéribus æternitátis ejus.
 Hábacuc	Hab	35	3	7	Pro iniquitáte vidi tentória Æthiópiæ; turbabúntur pelles terræ Mádian.
 Hábacuc	Hab	35	3	8	Numquid in flumínibus irátus es, Dómine? aut in flumínibus furor tuus? vel in mari indignátio tua? Qui ascéndes super equos tuos, et quadrígæ tuæ salvátio.	b
 Hábacuc	Hab	35	3	9	Súscitans suscitábis arcum tuum, juraménta tríbubus quæ locútus es; flúvios scindes terræ.
 Hábacuc	Hab	35	3	10	Vidérunt te, et doluérunt montes; gurges aquárum tránsiit: dedit abýssus vocem suam; altitúdo manus suas levávit.
 Hábacuc	Hab	35	3	11	Sol et luna stetérunt in habitáculo suo: in luce sagittárum tuárum ibunt, in splendóre fulgurántis hastæ tuæ.
 Hábacuc	Hab	35	3	12	In frémitu conculcábis terram; in furóre obstupefácies gentes.	b
 Hábacuc	Hab	35	3	13	Egréssus es in salútem pópuli tui, in salútem cum christo tuo: percussísti caput de domo ímpii, denudásti fundaméntum ejus usque ad collum.
 Hábacuc	Hab	35	3	14	Maledixísti sceptris ejus, cápiti bellatórum ejus, veniéntibus ut turbo ad dispergéndum me: exsultátio eórum, sicut ejus qui dévorat páuperem in abscóndito.
 Hábacuc	Hab	35	3	15	Viam fecísti in mari equis tuis, in luto aquárum multárum.
 Hábacuc	Hab	35	3	16	Audívi, et conturbátus est venter meus; a voce contremuérunt lábia mea. Ingrediátur putrédo in óssibus meis, et subter me scáteat: ut requiéscam in die tribulatiónis, ut ascéndam ad pópulum accínctum nostrum.	b
 Hábacuc	Hab	35	3	17	Ficus enim non florébit, et non erit germen in víneis; mentiétur opus olívæ, et arva non áfferent cibum: abscindétur de ovíli pecus, et non erit arméntum in præsépibus.
 Hábacuc	Hab	35	3	18	Ego autem in Dómino gaudébo; et exsultábo in Deo Jesu meo.
 Hábacuc	Hab	35	3	19	Deus Dóminus fortitúdo mea, et ponet pedes meos quasi cervórum: et super excélsa mea dedúcet me victor in psalmis canéntem.
 #	Sophonías	Zep	Prophetía Sophoníæ
 Sophonías	Zep	36	1	1	Verbum Dómini quod factum est ad Sophoníam, fílium Chusi, fílii Godolíæ, fílii Amaríæ, fílii Ezecíæ, in diébus Josíæ, fílii Amon, regis Judæ.
 Sophonías	Zep	36	1	2	Cóngregans congregábo ómnia a fácie terræ, dicit Dóminus:	b
 Sophonías	Zep	36	1	3	cóngregans hóminem et pecus, cóngregans volatília cæli et pisces maris: et ruínæ impiórum erunt, et dispérdam hómines a fácie terræ, dicit Dóminus.
 Sophonías	Zep	36	1	4	Et exténdam manum meam super Judam et super omnes habitántes Jerúsalem: et dispérdam de loco hoc relíquias Baal, et nómina ædituórum cum sacerdótibus;
 Sophonías	Zep	36	1	5	et eos qui adórant super tecta milítiam cæli, et adórant et jurant in Dómino, et jurant in Melchom;
 Sophonías	Zep	36	1	6	et qui avertúntur de post tergum Dómini, et qui non quæsiérunt Dóminum, nec investigavérunt eum.
 Sophonías	Zep	36	1	7	Siléte a fácie Dómini Dei, quia juxta est dies Dómini: quia præparávit Dóminus hóstiam; sanctificávit vocátos suos.	b
 Sophonías	Zep	36	1	8	Et erit: in die hóstiæ Dómini, visitábo super príncipes, et super fílios regis, et super omnes qui indúti sunt veste peregrína;
 Sophonías	Zep	36	1	9	et visitábo super omnem qui arrogánter ingréditur super limen in die illa, qui complent domum Dómini Dei sui iniquitáte et dolo.
 Sophonías	Zep	36	1	10	Et erit in die illa, dicit Dóminus, vox clamóris a porta píscium, et ululátus a Secúnda, et contrítio magna a cóllibus.
 Sophonías	Zep	36	1	11	Ululáte, habitatóres Pilæ: contícuit omnis pópulus Chánaan, disperiérunt omnes involúti argénto.
 Sophonías	Zep	36	1	12	Et erit in témpore illo: scrutábor Jerúsalem in lucérnis, et visitábo super viros defíxos in fǽcibus suis, qui dicunt in córdibus suis: Non fáciet bene Dóminus, et non fáciet male.	b
 Sophonías	Zep	36	1	13	Et erit fortitúdo eórum in direptiónem, et domus eórum in desértum: et ædificábunt domos, et non habitábunt; et plantábunt víneas, et non bibent vinum eárum.
 Sophonías	Zep	36	1	14	Juxta est dies Dómini magnus: juxta est, et velox nimis. Vox diéi Dómini amára: tribulábitur ibi fortis.
 Sophonías	Zep	36	1	15	Dies iræ dies illa, dies tribulatiónis et angústiæ, dies calamitátis et misériæ, dies tenebrárum et calíginis, dies nébulæ et túrbinis,
 Sophonías	Zep	36	1	16	dies tubæ et clangóris super civitátes munítas, et super ángulos excélsos.
 Sophonías	Zep	36	1	17	Et tribulábo hómines, et ambulábunt ut cæci, quia Dómino peccavérunt; et effundétur sanguis eórum sicut humus, et córpora eórum sicut stércora.
 Sophonías	Zep	36	1	18	Sed et argéntum eórum et aurum eórum non póterit liberáre eos in die iræ Dómini: in igne zeli ejus devorábitur omnis terra, quia consummatiónem cum festinatióne fáciet cunctis habitántibus terram.
 Sophonías	Zep	36	2	1	Conveníte, congregámini, gens non amábilis,
 Sophonías	Zep	36	2	2	priúsquam páriat jússio quasi púlverem transeúntem diem, ántequam véniat super vos ira furóris Dómini, ántequam véniat super vos dies indignatiónis Dómini.
 Sophonías	Zep	36	2	3	Quǽrite Dóminum, omnes mansuéti terræ, qui judícium ejus estis operáti; quǽrite justum, quǽrite mansuétum, si quómodo abscondámini in die furóris Dómini.
 Sophonías	Zep	36	2	4	Quia Gaza destrúcta erit, et Áscalon in desértum: Azótum in merídie ejícient, et Áccaron eradicábitur.	b
 Sophonías	Zep	36	2	5	Væ qui habitátis funículum maris, gens perditórum! verbum Dómini super vos, Chánaan, terra Philisthinórum; et dispérdam te, ita ut non sit inhabitátor.
 Sophonías	Zep	36	2	6	Et erit funículus maris réquies pastórum, et caulæ pécorum;
 Sophonías	Zep	36	2	7	et erit funículus ejus qui remánserit de domo Juda: ibi pascéntur, in dómibus Ascalónis ad vésperam requiéscent, quia visitábit eos Dóminus Deus eórum, et avértet captivitátem eórum.
 Sophonías	Zep	36	2	8	Audívi oppróbrium Moab, et blasphémias filiórum Ammon, quæ exprobravérunt pópulo meo, et magnificáti sunt super términos eórum.	b
 Sophonías	Zep	36	2	9	Proptérea vivo ego, dicit Dóminus exercítuum, Deus Ísraël, quia Moab ut Sódoma erit, et fílii Ammon quasi Gomórrha: síccitas spinárum, et acérvi salis, et desértum usque in ætérnum: relíquiæ pópuli mei dirípient eos, et resídui gentis meæ possidébunt illos.
 Sophonías	Zep	36	2	10	Hoc eis evéniet pro supérbia sua, quia blasphemavérunt et magnificáti sunt super pópulum Dómini exercítuum.
 Sophonías	Zep	36	2	11	Horríbilis Dóminus super eos, et attenuábit omnes deos terræ: et adorábunt eum viri de loco suo, omnes ínsulæ géntium.
 Sophonías	Zep	36	2	12	Sed et vos, Æthíopes, interfécti gládio meo éritis.	b
 Sophonías	Zep	36	2	13	Et exténdet manum suam super aquilónem, et perdet Assur, et ponet speciósam in solitúdinem, et in ínvium, et quasi desértum.	b
 Sophonías	Zep	36	2	14	Et accubábunt in médio ejus greges, omnes béstiæ géntium; et onocrótalus et erícius in limínibus ejus morabúntur: vox cantántis in fenéstra, corvus in superliminári, quóniam attenuábo robur ejus.
 Sophonías	Zep	36	2	15	Hæc est cívitas gloriósa hábitans in confidéntia, quæ dicébat in corde suo: Ego sum, et extra me non est ália ámplius: quómodo facta est in desértum cubíle béstiæ? omnis qui transit per eam sibilábit, et movébit manum suam.
 Sophonías	Zep	36	3	1	Væ provocátrix, et redémpta cívitas, colúmba!
 Sophonías	Zep	36	3	2	non audívit vocem, et non suscépit disciplínam; in Dómino non est confísa, ad Deum suum non appropinquávit.
 Sophonías	Zep	36	3	3	Príncipes ejus in médio ejus quasi leónes rugiéntes; júdices ejus lupi véspere, non relinquébant in mane.
 Sophonías	Zep	36	3	4	Prophétæ ejus vesáni, viri infidéles; sacerdótes ejus polluérunt sanctum, injúste egérunt contra legem.
 Sophonías	Zep	36	3	5	Dóminus justus in médio ejus non fáciet iniquitátem; mane, mane judícium suum dabit in lucem, et non abscondétur; nescívit autem iníquus confusiónem.
 Sophonías	Zep	36	3	6	Dispérdidi gentes, et dissipáti sunt ánguli eárum; desértas feci vias eórum, dum non est qui tránseat; desolátæ sunt civitátes eórum, non remanénte viro, neque ullo habitatóre.
 Sophonías	Zep	36	3	7	Dixi: Áttamen timébis me, suscípies disciplínam; et non períbit habitáculum ejus, propter ómnia in quibus visitávi eam: verúmtamen dilúculo surgéntes corrupérunt omnes cogitatiónes suas.
 Sophonías	Zep	36	3	8	Quaprópter exspécta me, dicit Dóminus, in die resurrectiónis meæ in futúrum: quia judícium meum ut cóngregem gentes, et cólligam regna, et effúndam super eos indignatiónem meam, omnem iram furóris mei: in igne enim zeli mei devorábitur omnis terra.	b
 Sophonías	Zep	36	3	9	Quia tunc reddam pópulis lábium eléctum, ut ínvocent omnes in nómine Dómini, et sérviant ei húmero uno.
 Sophonías	Zep	36	3	10	Ultra flúmina Æthiópiæ, inde súpplices mei; fílii dispersórum meórum déferent munus mihi.
 Sophonías	Zep	36	3	11	In die illa non confundéris super cunctis adinventiónibus tuis, quibus prævaricáta es in me, quia tunc áuferam de médio tui magníloquos supérbiæ tuæ, et non adjícies exaltári ámplius in monte sancto meo.
 Sophonías	Zep	36	3	12	Et derelínquam in médio tui pópulum páuperem et egénum: et sperábunt in nómine Dómini.
 Sophonías	Zep	36	3	13	Relíquiæ Ísraël non fácient iniquitátem, nec loquéntur mendácium, et non inveniétur in ore eórum lingua dolósa, quóniam ipsi pascéntur, et accubábunt, et non erit qui extérreat.	b
 Sophonías	Zep	36	3	14	Lauda, fília Sion; júbila, Ísraël: lætáre, et exsúlta in omni corde, fília Jerúsalem.
 Sophonías	Zep	36	3	15	Ábstulit Dóminus judícium tuum; avértit inimícos tuos. Rex Ísraël Dóminus in médio tui: non timébis malum ultra.
 Sophonías	Zep	36	3	16	In die illa dicétur Jerúsalem: Noli timére; Sion: Non dissolvántur manus tuæ.
 Sophonías	Zep	36	3	17	Dóminus Deus tuus in médio tui fortis, ipse salvábit: gaudébit super te in lætítia, silébit in dilectióne sua, exsultábit super te in laude.
 Sophonías	Zep	36	3	18	Nugas, qui a lege recésserant, congregábo, quia ex te erant: ut non ultra hábeas super eis oppróbrium.	b
 Sophonías	Zep	36	3	19	Ecce ego interfíciam omnes qui afflixérunt te in témpore illo: et salvábo claudicántem, et eam quæ ejécta fúerat congregábo: et ponam eos in laudem, et in nomen, in omni terra confusiónis eórum,
 Sophonías	Zep	36	3	20	in témpore illo quo addúcam vos, et in témpore quo congregábo vos. Dabo enim vos in nomen, et in laudem ómnibus pópulis terræ, cum convértero captivitátem vestram coram óculis vestris, dicit Dóminus.
 #	Aggǽus	Hag	Prophetía Aggǽi
 Aggǽus	Hag	37	1	1	In anno secúndo Daríi regis, in mense sexto, in die una mensis, factum est verbum Dómini in manu Aggǽi prophétæ, ad Zoróbabel, fílium Saláthiel, ducem Juda, et ad Jesum, fílium Jósedec, sacerdótem magnum, dicens:
 Aggǽus	Hag	37	1	2	Hæc ait Dóminus exercítuum, dicens: Pópulus iste dicit: Nondum venit tempus domus Dómini ædificándæ.
 Aggǽus	Hag	37	1	3	Et factum est verbum Dómini in manu Aggǽi prophétæ, dicens:
 Aggǽus	Hag	37	1	4	Numquid tempus vobis est ut habitétis in dómibus laqueátis, et domus ista desérta?
 Aggǽus	Hag	37	1	5	Et nunc hæc dicit Dóminus exercítuum: Pónite corda vestra super vias vestras.
 Aggǽus	Hag	37	1	6	Seminástis multum, et intulístis parum; comedístis, et non estis satiáti; bibístis, et non estis inebriáti; operuístis vos, et non estis calefácti; et qui mercédes congregávit, misit eas in sácculum pertúsum.
 Aggǽus	Hag	37	1	7	Hæc dicit Dóminus exercítuum: Pónite corda vestra super vias vestras;
 Aggǽus	Hag	37	1	8	ascéndite in montem, portáte ligna, et ædificáte domum: et acceptábilis mihi erit, et glorificábor, dicit Dóminus.
 Aggǽus	Hag	37	1	9	Respexístis ad ámplius, et ecce factum est minus; et intulístis in domum, et exsufflávi illud: quam ob causam? dicit Dóminus exercítuum: quia domus mea desérta est, et vos festinátis unusquísque in domum suam.
 Aggǽus	Hag	37	1	10	Propter hoc super vos prohíbiti sunt cæli ne darent rorem, et terra prohíbita est ne daret germen suum:
 Aggǽus	Hag	37	1	11	et vocávi siccitátem super terram, et super montes, et super tríticum, et super vinum, et super óleum, et quæcúmque profert humus, et super hómines, et super juménta, et super omnem labórem mánuum.
 Aggǽus	Hag	37	1	12	Et audívit Zoróbabel, fílius Saláthiel, et Jesus, fílius Jósedec, sacérdos magnus, et omnes relíquiæ pópuli, vocem Dómini Dei sui, et verba Aggǽi prophétæ, sicut misit eum Dóminus Deus eórum ad eos, et tímuit pópulus a fácie Dómini.	b
 Aggǽus	Hag	37	1	13	Et dixit Aggǽus, núntius Dómini de núntiis Dómini, pópulo dicens: Ego vobíscum sum, dicit Dóminus.
 Aggǽus	Hag	37	1	14	Et suscitávit Dóminus spíritum Zoróbabel, fílii Saláthiel, ducis Juda, et spíritum Jesu, fílii Jósedec, sacerdótis magni, et spíritum reliquórum de omni pópulo: et ingréssi sunt, et faciébant opus in domo Dómini exercítuum, Dei sui.
 Aggǽus	Hag	37	2	1	In die vigésima et quarta mensis, in sexto mense, in anno secúndo Daríi regis.
 Aggǽus	Hag	37	2	2	In séptimo mense, vigésima et prima mensis, factum est verbum Dómini in manu Aggǽi prophétæ, dicens:	b
 Aggǽus	Hag	37	2	3	Lóquere ad Zoróbabel, fílium Saláthiel, ducem Juda, et ad Jesum, fílium Jósedec, sacerdótem magnum, et ad réliquos pópuli, dicens:
 Aggǽus	Hag	37	2	4	Quis in vobis est derelíctus, qui vidit domum istam in glória sua prima? et quid vos vidétis hanc nunc? numquid non ita est, quasi non sit in óculis vestris?
 Aggǽus	Hag	37	2	5	Et nunc confortáre, Zoróbabel, dicit Dóminus; et confortáre, Jesu, fili Jósedec, sacérdos magne; et confortáre, omnis pópulus terræ, dicit Dóminus exercítuum: et fácite (quóniam ego vobíscum sum, dicit Dóminus exercítuum)
 Aggǽus	Hag	37	2	6	verbum quod pépigi vobíscum cum egrederémini de terra Ægýpti: et spíritus meus erit in médio vestrum: nolíte timére.
 Aggǽus	Hag	37	2	7	Quia hæc dicit Dóminus exercítuum: Adhuc unum módicum est, et ego commovébo cælum, et terram, et mare, et áridam.	b
 Aggǽus	Hag	37	2	8	Et movébo omnes gentes, et véniet desiderátus cunctis géntibus: et implébo domum istam glória, dicit Dóminus exercítuum.
 Aggǽus	Hag	37	2	9	Meum est argéntum, et meum est aurum, dicit Dóminus exercítuum.	b
 Aggǽus	Hag	37	2	10	Magna erit glória domus istíus novíssimæ plus quam primæ, dicit Dóminus exercítuum: et in loco isto dabo pacem, dicit Dóminus exercítuum.
 Aggǽus	Hag	37	2	11	In vigésima et quarta noni mensis, in anno secúndo Daríi regis, factum est verbum Dómini ad Aggǽum prophétam, dicens:	b
 Aggǽus	Hag	37	2	12	Hæc dicit Dóminus exercítuum: Intérroga sacerdótes legem, dicens:
 Aggǽus	Hag	37	2	13	Si túlerit homo carnem sanctificátam in ora vestiménti sui, et tetígerit de summitáte ejus panem, aut pulméntum, aut vinum, aut óleum, aut omnem cibum, numquid sanctificábitur? Respondéntes autem sacerdótes, dixérunt: Non.
 Aggǽus	Hag	37	2	14	Et dixit Aggǽus: Si tetígerit pollútus in ánima ex ómnibus his, numquid contaminábitur? Et respondérunt sacerdótes, et dixérunt: Contaminábitur.
 Aggǽus	Hag	37	2	15	Et respóndit Aggǽus, et dixit: Sic pópulus iste, et sic gens ista ante fáciem meam, dicit Dóminus, et sic omne opus mánuum eórum: et ómnia quæ obtulérunt ibi, contamináta erunt.	b
 Aggǽus	Hag	37	2	16	Et nunc pónite corda vestra a die hac et supra, ántequam ponerétur lapis super lápidem in templo Dómini.
 Aggǽus	Hag	37	2	17	Cum accederétis ad acérvum vigínti modiórum, et fíerent decem; et intrarétis ad tórcular, ut exprimerétis quinquagínta lagénas, et fiébant vigínti.
 Aggǽus	Hag	37	2	18	Percússi vos vento urénte, et aurúgine, et grándine ómnia ópera mánuum vestrárum: et non fuit in vobis qui reverterétur ad me, dicit Dóminus.
 Aggǽus	Hag	37	2	19	Pónite corda vestra ex die ista, et in futúrum, a die vigésima et quarta noni mensis: a die qua fundaménta jacta sunt templi Dómini, pónite super cor vestrum.
 Aggǽus	Hag	37	2	20	Numquid jam semen in gérmine est, et adhuc vínea, et ficus, et malogranátum, et lignum olívæ non flóruit? ex die ista benedícam.
 Aggǽus	Hag	37	2	21	Et factum est verbum Dómini secúndo ad Aggǽum in vigésima et quarta mensis, dicens:	b
 Aggǽus	Hag	37	2	22	Lóquere ad Zoróbabel ducem Juda, dicens: Ego movébo cælum páriter et terram,
 Aggǽus	Hag	37	2	23	et subvértam sólium regnórum, et cónteram fortitúdinem regni géntium: et subvértam quadrígam et ascensórem ejus, et descéndent equi, et ascensóres eórum, vir in gládio fratris sui.
 Aggǽus	Hag	37	2	24	In die illa, dicit Dóminus exercítuum, assúmam te, Zoróbabel, fili Saláthiel, serve meus, dicit Dóminus: et ponam te quasi signáculum, quia te elégi, dicit Dóminus exercítuum.
 #	Zacharías	Zec	Prophetía Zacharíæ
 Zacharías	Zec	38	1	1	In mense octávo, in anno secúndo Daríi regis, factum est verbum Dómini ad Zacharíam fílium Barachíæ fílii Addo prophétam, dicens:
 Zacharías	Zec	38	1	2	Irátus est Dóminus super patres vestros iracúndia.
 Zacharías	Zec	38	1	3	Et dices ad eos: Hæc dicit Dóminus exercítuum: Convertímini ad me, ait Dóminus exercítuum, et convértar ad vos, dicit Dóminus exercítuum.
 Zacharías	Zec	38	1	4	Ne sitis sicut patres vestri, ad quos clamábant prophétæ prióres, dicéntes: Hæc dicit Dóminus exercítuum: Convertímini de viis vestris malis, et de cogitatiónibus vestris péssimis: et non audiérunt, neque attendérunt ad me, dicit Dóminus.
 Zacharías	Zec	38	1	5	Patres vestri, ubi sunt? et prophétæ numquid in sempitérnum vivent?
 Zacharías	Zec	38	1	6	Verúmtamen verba mea, et legítima mea, quæ mandávi servis meis prophétis, numquid non comprehendérunt patres vestros, et convérsi sunt, et dixérunt: Sicut cogitávit Dóminus exercítuum fácere nobis secúndum vias nostras, et secúndum adinventiónes nostras, fecit nobis?
 Zacharías	Zec	38	1	7	In die vigésima et quarta undécimi mensis Sabath, in anno secúndo Daríi, factum est verbum Dómini ad Zacharíam fílium Barachíæ fílii Addo prophétam, dicens:	b
 Zacharías	Zec	38	1	8	Vidi per noctem, et ecce vir ascéndens super equum rufum, et ipse stabat inter myrtéta, quæ erant in profúndo, et post eum equi rufi, várii, et albi.
 Zacharías	Zec	38	1	9	Et dixi: Quid sunt isti, dómine mi? Et dixit ad me ángelus qui loquebátur in me: Ego osténdam tibi quid sint hæc.
 Zacharías	Zec	38	1	10	Et respóndit vir qui stabat inter myrtéta, et dixit: Isti sunt quos misit Dóminus ut perámbulent terram.
 Zacharías	Zec	38	1	11	Et respondérunt ángelo Dómini, qui stabat inter myrtéta, et dixérunt: Perambulávimus terram, et ecce omnis terra habitátur, et quiéscit.
 Zacharías	Zec	38	1	12	Et respóndit ángelus Dómini, et dixit: Dómine exercítuum, úsquequo tu non miseréberis Jerúsalem, et úrbium Juda, quibus irátus es? iste jam septuagésimus annus est.
 Zacharías	Zec	38	1	13	Et respóndit Dóminus ángelo qui loquebátur in me verba bona, verba consolatória.
 Zacharías	Zec	38	1	14	Et dixit ad me ángelus qui loquebátur in me: Clama, dicens: Hæc dicit Dóminus exercítuum: Zelátus sum Jerúsalem et Sion zelo magno,
 Zacharías	Zec	38	1	15	et ira magna ego iráscor super gentes opuléntas, quia ego irátus sum parum, ipsi vero adjuvérunt in malum.
 Zacharías	Zec	38	1	16	Proptérea hæc dicit Dóminus: Revértar ad Jerúsalem in misericórdiis, et domus mea ædificábitur in ea, ait Dóminus exercítuum, et perpendículum extendétur super Jerúsalem.
 Zacharías	Zec	38	1	17	Adhuc clama, dicens: Hæc dicit Dóminus exercítuum: Adhuc áffluent civitátes meæ bonis, et consolábitur adhuc Dóminus Sion, et éliget adhuc Jerúsalem.
 Zacharías	Zec	38	1	18	Et levávi óculos meos, et vidi, et ecce quátuor córnua.	b
 Zacharías	Zec	38	1	19	Et dixi ad ángelum qui loquebátur in me: Quid sunt hæc? Et dixit ad me: Hæc sunt córnua quæ ventilavérunt Judam, et Ísraël, et Jerúsalem.
 Zacharías	Zec	38	1	20	Et osténdit mihi Dóminus quátuor fabros.
 Zacharías	Zec	38	1	21	Et dixi: Quid isti véniunt fácere? Qui ait, dicens: Hæc sunt córnua quæ ventilavérunt Judam per síngulos viros, et nemo eórum levávit caput suum: et venérunt isti deterrére ea, ut dejíciant córnua géntium, quæ levavérunt cornu super terram Juda ut dispérgerent eam.
 Zacharías	Zec	38	2	1	Et levávi óculos meos, et vidi, et ecce vir, et in manu ejus funículus mensórum.
 Zacharías	Zec	38	2	2	Et dixi: Quo tu vadis? Et dixit ad me: Ut métiar Jerúsalem, et vídeam quanta sit latitúdo ejus, et quanta longitúdo ejus.
 Zacharías	Zec	38	2	3	Et ecce ángelus qui loquebátur in me egrediebátur, et ángelus álius egrediebátur in occúrsum ejus:
 Zacharías	Zec	38	2	4	et dixit ad eum: Curre, lóquere ad púerum istum, dicens: Absque muro habitábitur Jerúsalem, præ multitúdine hóminum et jumentórum in médio ejus.
 Zacharías	Zec	38	2	5	Et ego ero ei, ait Dóminus, murus ignis in circúitu, et in glória ero in médio ejus.
 Zacharías	Zec	38	2	6	O, o, fúgite de terra aquilónis, dicit Dóminus, quóniam in quátuor ventos cæli dispérsi vos, dicit Dóminus.	b
 Zacharías	Zec	38	2	7	O Sion! fuge, quæ hábitas apud fíliam Babylónis:
 Zacharías	Zec	38	2	8	quia hæc dicit Dóminus exercítuum: Post glóriam misit me ad gentes quæ spoliavérunt vos: qui enim tetígerit vos, tangit pupíllam óculi mei:
 Zacharías	Zec	38	2	9	quia ecce ego levo manum meam super eos, et erunt prædæ his qui serviébant sibi: et cognoscétis quia Dóminus exercítuum misit me.
 Zacharías	Zec	38	2	10	Lauda et lætáre, fília Sion, quia ecce ego vénio, et habitábo in médio tui, ait Dóminus.	b
 Zacharías	Zec	38	2	11	Et applicabúntur gentes multæ ad Dóminum in die illa, et erunt mihi in pópulum, et habitábo in médio tui: et scies quia Dóminus exercítuum misit me ad te.
 Zacharías	Zec	38	2	12	Et possidébit Dóminus Judam partem suam in terra sanctificáta, et éliget adhuc Jerúsalem.
 Zacharías	Zec	38	2	13	Síleat omnis caro a fácie Dómini, quia consurréxit de habitáculo sancto suo.	b
 Zacharías	Zec	38	3	1	Et osténdit mihi Dóminus Jesum sacerdótem magnum, stantem coram ángelo Dómini: et Satan stabat a dextris ejus ut adversarétur ei.
 Zacharías	Zec	38	3	2	Et dixit Dóminus ad Satan: Íncrepet Dóminus in te, Satan! et íncrepet Dóminus in te, qui elégit Jerúsalem! numquid non iste torris est érutus de igne?
 Zacharías	Zec	38	3	3	Et Jesus erat indútus véstibus sórdidis, et stabat ante fáciem ángeli.
 Zacharías	Zec	38	3	4	Qui respóndit, et ait ad eos qui stabant coram se, dicens: Auférte vestiménta sórdida ab eo. Et dixit ad eum: Ecce ábstuli a te iniquitátem tuam, et índui te mutatóriis.
 Zacharías	Zec	38	3	5	Et dixit: Pónite cídarim mundam super caput ejus. Et posuérunt cídarim mundam super caput ejus, et induérunt eum véstibus: et ángelus Dómini stabat.
 Zacharías	Zec	38	3	6	Et contestabátur ángelus Dómini Jesum, dicens:
 Zacharías	Zec	38	3	7	Hæc dicit Dóminus exercítuum: Si in viis meis ambuláveris, et custódiam meam custodíeris, tu quoque judicábis domum meam, et custódies átria mea, et dabo tibi ambulántes de his qui nunc hic assístunt.
 Zacharías	Zec	38	3	8	Audi, Jesu sacérdos magne, tu et amíci tui, qui hábitant coram te, quia viri portendéntes sunt: ecce enim ego addúcam servum meum Oriéntem.	b
 Zacharías	Zec	38	3	9	Quia ecce lapis quem dedi coram Jesu: super lápidem unum septem óculi sunt: ecce ego cælábo sculptúram ejus, ait Dóminus exercítuum, et áuferam iniquitátem terræ illíus in die una.
 Zacharías	Zec	38	3	10	In die illa, dicit Dóminus exercítuum, vocábit vir amícum suum subter vitem et subter ficum.
 Zacharías	Zec	38	4	1	Et revérsus est ángelus qui loquebátur in me, et suscitávit me quasi virum qui suscitátur de somno suo.
 Zacharías	Zec	38	4	2	Et dixit ad me: Quid tu vides? Et dixi: Vidi, et ecce candelábrum áureum totum, et lampas ejus super caput ipsíus, et septem lucérnæ ejus super illud, et septem infusória lucérnis quæ erant super caput ejus.
 Zacharías	Zec	38	4	3	Et duæ olívæ super illud: una a dextris lámpadis, et una a sinístris ejus.
 Zacharías	Zec	38	4	4	Et respóndi, et aio ad ángelum qui loquebátur in me, dicens: Quid sunt hæc, dómine mi?
 Zacharías	Zec	38	4	5	Et respóndit ángelus qui loquebátur in me, et dixit ad me: Numquid nescis quid sunt hæc? Et dixi: Non, dómine mi.
 Zacharías	Zec	38	4	6	Et respóndit, et ait ad me, dicens: Hoc est verbum Dómini ad Zoróbabel, dicens: Non in exércitu, nec in róbore, sed in spíritu meo, dicit Dóminus exercítuum.	b
 Zacharías	Zec	38	4	7	Quis tu, mons magne, coram Zoróbabel? In planum: et edúcet lápidem primárium, et exæquábit grátiam grátiæ ejus.
 Zacharías	Zec	38	4	8	Et factum est verbum Dómini ad me, dicens:
 Zacharías	Zec	38	4	9	Manus Zoróbabel fundavérunt domum istam, et manus ejus perfícient eam: et sciétis quia Dóminus exercítuum misit me ad vos.
 Zacharías	Zec	38	4	10	Quis enim despéxit dies parvos? Et lætabúntur, et vidébunt lápidem stánneum in manu Zoróbabel. Septem isti óculi sunt Dómini, qui discúrrunt in univérsam terram.
 Zacharías	Zec	38	4	11	Et respóndi, et dixi ad eum: Quid sunt duæ olívæ istæ, ad déxteram candelábri, et ad sinístram ejus?	b
 Zacharías	Zec	38	4	12	Et respóndi secúndo, et dixi ad eum: Quid sunt duæ spicæ olivárum quæ sunt juxta duo rostra áurea in quibus sunt suffusória ex auro?
 Zacharías	Zec	38	4	13	Et ait ad me, dicens: Numquid nescis quid sunt hæc? Et dixi: Non, dómine mi.
 Zacharías	Zec	38	4	14	Et dixit: Isti sunt duo fílii ólei, qui assístunt Dominatóri univérsæ terræ.
 Zacharías	Zec	38	5	1	Et convérsus sum, et levávi óculos meos, et vidi, et ecce volúmen volans.
 Zacharías	Zec	38	5	2	Et dixit ad me: Quid tu vides? Et dixi: Ego vídeo volúmen volans: longitúdo ejus vigínti cubitórum, et latitúdo ejus decem cubitórum.
 Zacharías	Zec	38	5	3	Et dixit ad me: Hæc est maledíctio quæ egréditur super fáciem omnis terræ: quia omnis fur, sicut ibi scriptum est, judicábitur, et omnis jurans ex hoc simíliter judicábitur.
 Zacharías	Zec	38	5	4	Edúcam illud, dicit Dóminus exercítuum: et véniet ad domum furis, et ad domum jurántis in nómine meo mendáciter: et commorábitur in médio domus ejus, et consúmet eam, et ligna ejus, et lápides ejus.
 Zacharías	Zec	38	5	5	Et egréssus est ángelus qui loquebátur in me, et dixit ad me: Leva óculos tuos, et vide quid est hoc quod egréditur.	b
 Zacharías	Zec	38	5	6	Et dixi: Quidnam est? Et ait: Hæc est ámphora egrédiens. Et dixit: Hæc est óculus eórum in univérsa terra.
 Zacharías	Zec	38	5	7	Et ecce taléntum plumbi portabátur, et ecce múlier una sedens in médio ámphoræ.
 Zacharías	Zec	38	5	8	Et dixit: Hæc est impíetas. Et projécit eam in médio ámphoræ, et misit massam plúmbeam in os ejus.
 Zacharías	Zec	38	5	9	Et levávi óculos meos, et vidi: et ecce duæ mulíeres egrediéntes: et spíritus in alis eárum, et habébant alas quasi alas milvi, et levavérunt ámphoram inter terram et cælum.
 Zacharías	Zec	38	5	10	Et dixi ad ángelum qui loquebátur in me: Quo istæ déferunt ámphoram?
 Zacharías	Zec	38	5	11	Et dixit ad me: Ut ædificétur ei domus in terra Sénnaar, et stabiliátur, et ponátur ibi super basem suam.
 Zacharías	Zec	38	6	1	Et convérsus sum, et levávi óculos meos, et vidi: et ecce quátuor quadrígæ egrediéntes de médio duórum móntium: et montes, montes ǽrei.
 Zacharías	Zec	38	6	2	In quadríga prima equi rufi, et in quadríga secúnda equi nigri,
 Zacharías	Zec	38	6	3	et in quadríga tértia equi albi, et in quadríga quarta equi várii et fortes.
 Zacharías	Zec	38	6	4	Et respóndi, et dixi ad ángelum qui loquebátur in me: Quid sunt hæc, dómine mi?
 Zacharías	Zec	38	6	5	Et respóndit ángelus, et ait ad me: Isti sunt quátuor venti cæli, qui egrediúntur ut stent coram Dominatóre omnis terræ.
 Zacharías	Zec	38	6	6	In qua erant equi nigri, egrediebántur in terram aquilónis: et albi egréssi sunt post eos, et várii egréssi sunt ad terram austri.
 Zacharías	Zec	38	6	7	Qui autem erant robustíssimi, exiérunt, et quærébant ire et discúrrere per omnem terram. Et dixit: Ite, perambuláte terram: et perambulavérunt terram.
 Zacharías	Zec	38	6	8	Et vocávit me, et locútus est ad me, dicens: Ecce qui egrediúntur in terram aquilónis, requiéscere fecérunt spíritum meum in terra aquilónis.
 Zacharías	Zec	38	6	9	Et factum est verbum Dómini ad me, dicens:	b
 Zacharías	Zec	38	6	10	Sume a transmigratióne, ab Hóldai, et a Tobía, et ab Idaía: et vénies tu in die illa, et intrábis domum Josíæ fílii Sophoníæ, qui venérunt de Babylóne.
 Zacharías	Zec	38	6	11	Et sumes aurum et argéntum, et fácies corónas, et pones in cápite Jesu fílii Jósedec, sacerdótis magni:
 Zacharías	Zec	38	6	12	et loquéris ad eum, dicens: Hæc ait Dóminus exercítuum, dicens: Ecce vir, Óriens nomen ejus, et subter eum oriétur, et ædificábit templum Dómino.
 Zacharías	Zec	38	6	13	Et ipse éxstruet templum Dómino: et ipse portábit glóriam, et sedébit, et dominábitur super sólio suo: et erit sacérdos super sólio suo, et consílium pacis erit inter illos duos.
 Zacharías	Zec	38	6	14	Et corónæ erunt Helem, et Tobíæ, et Idaíæ, et Hem fílio Sophoníæ, memoriále in templo Dómini.
 Zacharías	Zec	38	6	15	Et qui procul sunt, vénient, et ædificábunt in templo Dómini: et sciétis quia Dóminus exercítuum misit me ad vos. Erit autem hoc, si audítu audiéritis vocem Dómini Dei vestri.	b
 Zacharías	Zec	38	7	1	Et factum est in anno quarto Daríi regis, factum est verbum Dómini ad Zacharíam, in quarta mensis noni, qui est Casleu.
 Zacharías	Zec	38	7	2	Et misérunt ad domum Dei Sárasar et Rogómmelech, et viri qui erant cum eo, ad deprecándam fáciem Dómini:
 Zacharías	Zec	38	7	3	ut dícerent sacerdótibus domus Dómini exercítuum, et prophétis, loquéntes: Numquid flendum est mihi in quinto mense, vel sanctificáre me débeo, sicut jam feci multis annis?
 Zacharías	Zec	38	7	4	Et factum est verbum Dómini exercítuum ad me, dicens:
 Zacharías	Zec	38	7	5	Lóquere ad omnem pópulum terræ, et ad sacerdótes, dicens: Cum jejunarétis, et plangerétis in quinto et séptimo per hos septuagínta annos, numquid jejúnium jejunástis mihi?
 Zacharías	Zec	38	7	6	et cum comedístis et bibístis, numquid non vobis comedístis et vobismetípsis bibístis?
 Zacharías	Zec	38	7	7	Numquid non sunt verba quæ locútus est Dóminus in manu prophetárum priórum, cum adhuc Jerúsalem habitarétur ut esset opulénta, ipsa et urbes in circúitu ejus, et ad austrum, et in campéstribus habitarétur?	b
 Zacharías	Zec	38	7	8	Et factum est verbum Dómini ad Zacharíam, dicens:
 Zacharías	Zec	38	7	9	Hæc ait Dóminus exercítuum, dicens: Judícium verum judicáte, et misericórdiam et miseratiónes fácite, unusquísque cum fratre suo.
 Zacharías	Zec	38	7	10	Et víduam, et pupíllum, et ádvenam, et páuperem nolíte calumniári: et malum vir fratri suo non cógitet in corde suo.
 Zacharías	Zec	38	7	11	Et noluérunt atténdere, et avertérunt scápulam recedéntem, et aures suas aggravavérunt ne audírent.
 Zacharías	Zec	38	7	12	Et cor suum posuérunt ut adamántem, ne audírent legem, et verba quæ misit Dóminus exercítuum in spíritu suo per manum prophetárum priórum: et facta est indignátio magna a Dómino exercítuum.
 Zacharías	Zec	38	7	13	Et factum est sicut locútus est, et non audiérunt: sic clamábunt et non exáudiam, dicit Dóminus exercítuum.
 Zacharías	Zec	38	7	14	Et dispérsi eos per ómnia regna quæ nésciunt: et terra desoláta est ab eis, eo quod non esset tránsiens et revértens: et posuérunt terram desiderábilem in desértum.
 Zacharías	Zec	38	8	1	Et factum est verbum Dómini exercítuum, dicens:
 Zacharías	Zec	38	8	2	Hæc dicit Dóminus exercítuum: Zelátus sum Sion zelo magno, et indignatióne magna zelátus sum eam.
 Zacharías	Zec	38	8	3	Hæc dicit Dóminus exercítuum: Revérsus sum ad Sion, et habitábo in médio Jerúsalem: et vocábitur Jerúsalem cívitas veritátis, et mons Dómini exercítuum mons sanctificátus.
 Zacharías	Zec	38	8	4	Hæc dicit Dóminus exercítuum: Adhuc habitábunt senes et anus in platéis Jerúsalem, et viri báculus in manu ejus præ multitúdine diérum.
 Zacharías	Zec	38	8	5	Et platéæ civitátis complebúntur infántibus et puéllis, ludéntibus in platéis ejus.
 Zacharías	Zec	38	8	6	Hæc dicit Dóminus exercítuum: Si vidébitur diffícile in óculis reliquiárum pópuli hujus in diébus illis, numquid in óculis meis diffícile erit? dicit Dóminus exercítuum.
 Zacharías	Zec	38	8	7	Hæc dicit Dóminus exercítuum: Ecce ego salvábo pópulum meum de terra oriéntis et de terra occásus solis.
 Zacharías	Zec	38	8	8	Et addúcam eos, et habitábunt in médio Jerúsalem: et erunt mihi in pópulum, et ego ero eis in Deum, in veritáte et in justítia.
 Zacharías	Zec	38	8	9	Hæc dicit Dóminus exercítuum: Conforténtur manus vestræ, qui audítis in his diébus sermónes istos per os prophetárum, in die qua fundáta est domus Dómini exercítuum, ut templum ædificarétur.	b
 Zacharías	Zec	38	8	10	Síquidem ante dies illos merces hóminum non erat, nec merces jumentórum erat: neque introëúnti, neque exeúnti erat pax præ tribulatióne: et dimísi omnes hómines, unumquémque contra próximum suum.
 Zacharías	Zec	38	8	11	Nunc autem non juxta dies prióres ego fáciam relíquiis pópuli hujus, dicit Dóminus exercítuum,
 Zacharías	Zec	38	8	12	sed semen pacis erit: vínea dabit fructum suum, et terra dabit germen suum, et cæli dabunt rorem suum: et possidére fáciam relíquias pópuli hujus univérsa hæc.
 Zacharías	Zec	38	8	13	Et erit: sicut erátis maledíctio in géntibus, domus Juda et domus Ísraël, sic salvábo vos, et éritis benedíctio. Nolíte timére; conforténtur manus vestræ.
 Zacharías	Zec	38	8	14	Quia hæc dicit Dóminus exercítuum: Sicut cogitávi ut afflígerem vos, cum ad iracúndiam provocássent patres vestri me, dicit Dóminus,
 Zacharías	Zec	38	8	15	et non sum misértus: sic convérsus cogitávi, in diébus istis, ut benefáciam dómui Juda et Jerúsalem. Nolíte timére.
 Zacharías	Zec	38	8	16	Hæc sunt ergo verba quæ faciétis: loquímini veritátem unusquísque cum próximo suo: veritátem et judícium pacis judicáte in portis vestris.
 Zacharías	Zec	38	8	17	Et unusquísque malum contra amícum suum ne cogitétis in córdibus vestris, et juraméntum mendax ne diligátis: ómnia enim hæc sunt quæ odi, dicit Dóminus.
 Zacharías	Zec	38	8	18	Et factum est verbum Dómini exercítuum ad me, dicens:	b
 Zacharías	Zec	38	8	19	Hæc dicit Dóminus exercítuum: Jejúnium quarti, et jejúnium quinti, et jejúnium séptimi, et jejúnium décimi erit dómui Juda in gáudium et lætítiam et in solemnitátes præcláras. Veritátem tantum et pacem dilígite.
 Zacharías	Zec	38	8	20	Hæc dicit Dóminus exercítuum, úsquequo véniant pópuli et hábitent in civitátibus multis:
 Zacharías	Zec	38	8	21	et vadant habitatóres, unus ad álterum, dicéntes: Eámus, et deprecémur fáciem Dómini, et quærámus Dóminum exercítuum: vadam étiam ego.
 Zacharías	Zec	38	8	22	Et vénient pópuli multi, et gentes robústæ, ad quæréndum Dóminum exercítuum in Jerúsalem, et deprecándam fáciem Dómini.
 Zacharías	Zec	38	8	23	Hæc dicit Dóminus exercítuum: In diébus illis, in quibus apprehéndent decem hómines ex ómnibus linguis géntium, et apprehéndent fímbriam viri Judǽi, dicéntes: Íbimus vobíscum: audívimus enim quóniam Deus vobíscum est.
 Zacharías	Zec	38	9	1	Onus verbi Dómini in terra Hadrach et Damásci requiéi ejus, quia Dómini est óculus hóminis et ómnium tríbuum Ísraël.
 Zacharías	Zec	38	9	2	Emath quoque in términis ejus, et Tyrus, et Sidon: assumpsérunt quippe sibi sapiéntiam valde.
 Zacharías	Zec	38	9	3	Et ædificávit Tyrus munitiónem suam, et coacervávit argéntum quasi humum, et aurum ut lutum plateárum.
 Zacharías	Zec	38	9	4	Ecce Dóminus possidébit eam: et percútiet in mari fortitúdinem ejus, et hæc igni devorábitur.
 Zacharías	Zec	38	9	5	Vidébit Áscalon, et timébit, et Gaza, et dolébit nimis, et Áccaron, quóniam confúsa est spes ejus: et períbit rex de Gaza, et Áscalon non habitábitur.
 Zacharías	Zec	38	9	6	Et sedébit separátor in Azóto, et dispérdam supérbiam Philisthinórum.
 Zacharías	Zec	38	9	7	Et áuferam sánguinem ejus de ore ejus, et abominatiónes ejus de médio déntium ejus: et relinquétur étiam ipse Deo nostro, et erit quasi dux in Juda, et Áccaron quasi Jebusǽus.
 Zacharías	Zec	38	9	8	Et circumdábo domum meam ex his qui mílitant mihi eúntes et reverténtes: et non transíbit super eos ultra exáctor, quia nunc vidi in óculis meis.
 Zacharías	Zec	38	9	9	Exsúlta satis, fília Sion; júbila, fília Jerúsalem: ecce rex tuus véniet tibi justus, et salvátor: ipse pauper, et ascéndens super ásinam et super pullum fílium ásinæ.	b
 Zacharías	Zec	38	9	10	Et dispérdam quadrígam ex Éphraim, et equum de Jerúsalem, et dissipábitur arcus belli: et loquétur pacem géntibus, et potéstas ejus a mari usque ad mare, et a flumínibus usque ad fines terræ.
 Zacharías	Zec	38	9	11	Tu quoque in sánguine testaménti tui emisísti vinctos tuos de lacu in quo non est aqua.	b
 Zacharías	Zec	38	9	12	Convertímini ad munitiónem, vincti spei: hódie quoque annúntians duplícia reddam tibi.
 Zacharías	Zec	38	9	13	Quóniam exténdi mihi Judam quasi arcum: implévi Éphraim: et suscitábo fílios tuos, Sion, super fílios tuos, Grǽcia: et ponam te quasi gládium fórtium.
 Zacharías	Zec	38	9	14	Et Dóminus Deus super eos vidébitur, et exíbit ut fulgur jáculum ejus: et Dóminus Deus in tuba canet, et vadet in túrbine austri.
 Zacharías	Zec	38	9	15	Dóminus exercítuum próteget eos: et devorábunt, et subjícient lapídibus fundæ: et bibéntes inebriabúntur quasi a vino, et replebúntur ut phíalæ, et quasi córnua altáris.
 Zacharías	Zec	38	9	16	Et salvábit eos Dóminus Deus eórum in die illa, ut gregem pópuli sui, quia lápides sancti elevabúntur super terram ejus.
 Zacharías	Zec	38	9	17	Quid enim bonum ejus est, et quid pulchrum ejus, nisi fruméntum electórum, et vinum gérminans vírgines?
 Zacharías	Zec	38	10	1	Pétite a Dómino plúviam in témpore serótino, et Dóminus fáciet nives: et plúviam imbris dabit eis, síngulis herbam in agro.
 Zacharías	Zec	38	10	2	Quia simulácra locúta sunt inútile, et divíni vidérunt mendácium: et somniatóres locúti sunt frustra, vane consolabántur: idcírco abdúcti sunt quasi grex: affligéntur, quia non est eis pastor.
 Zacharías	Zec	38	10	3	Super pastóres irátus est furor meus, et super hircos visitábo: quia visitávit Dóminus exercítuum gregem suum, domum Juda, et pósuit eos quasi equum glóriæ suæ in bello.
 Zacharías	Zec	38	10	4	Ex ipso ángulus, ex ipso paxíllus, ex ipso arcus prœ́lii, ex ipso egrediétur omnis exáctor simul.	b
 Zacharías	Zec	38	10	5	Et erunt quasi fortes conculcántes lutum viárum in prœ́lio, et bellábunt, quia Dóminus cum eis: et confundéntur ascensóres equórum.
 Zacharías	Zec	38	10	6	Et confortábo domum Juda, et domum Joseph salvábo: et convértam eos, quia miserébor eórum: et erunt sicut fuérunt quando non projéceram eos: ego enim Dóminus Deus eórum, et exáudiam eos.
 Zacharías	Zec	38	10	7	Et erunt quasi fortes Éphraim, et lætábitur cor eórum quasi a vino: et fílii eórum vidébunt, et lætabúntur, et exsultábit cor eórum in Dómino.
 Zacharías	Zec	38	10	8	Sibilábo eis, et congregábo illos, quia redémi eos: et multiplicábo eos sicut ante fúerant multiplicáti.	b
 Zacharías	Zec	38	10	9	Et seminábo eos in pópulis, et de longe recordabúntur mei: et vivent cum fíliis suis, et reverténtur.
 Zacharías	Zec	38	10	10	Et redúcam eos de terra Ægýpti, et de Assýriis congregábo eos, et ad terram Gálaad et Líbani addúcam eos, et non inveniétur eis locus:
 Zacharías	Zec	38	10	11	et transíbit in maris freto, et percútiet in mari fluctus, et confundéntur ómnia profúnda flúminis: et humiliábitur supérbia Assur, et sceptrum Ægýpti recédet.
 Zacharías	Zec	38	10	12	Confortábo eos in Dómino, et in nómine ejus ambulábunt, dicit Dóminus.
 Zacharías	Zec	38	11	1	Áperi, Líbane, portas tuas, et cómedat ignis cedros tuas.
 Zacharías	Zec	38	11	2	Úlula, ábies, quia cécidit cedrus, quóniam magnífici vastáti sunt: ululáte, quercus Basan, quóniam succísus est saltus munítus.
 Zacharías	Zec	38	11	3	Vox ululátus pastórum, quia vastáta est magnificéntia eórum: vox rugítus leónum, quóniam vastáta est supérbia Jordánis.
 Zacharías	Zec	38	11	4	Hæc dicit Dóminus Deus meus: Pasce pécora occisiónis,	b
 Zacharías	Zec	38	11	5	quæ qui posséderant occidébant, et non dolébant, et vendébant ea, dicéntes: Benedíctus Dóminus! dívites facti sumus: et pastóres eórum non parcébant eis.
 Zacharías	Zec	38	11	6	Et ego non parcam ultra super habitántes terram, dicit Dóminus: ecce ego tradam hómines, unumquémque in manu próximi sui, et in manu regis sui: et concídent terram, et non éruam de manu eórum.
 Zacharías	Zec	38	11	7	Et pascam pecus occisiónis propter hoc, o páuperes gregis! et assúmpsi mihi duas virgas: unam vocávi Decórem, et álteram vocávi Funículum: et pavi gregem.	b
 Zacharías	Zec	38	11	8	Et succídi tres pastóres in mense uno, et contrácta est ánima mea in eis, síquidem et ánima eórum variávit in me.
 Zacharías	Zec	38	11	9	Et dixi: Non pascam vos: quod móritur, moriátur, et quod succíditur, succidátur: et réliqui dévorent unusquísque carnem próximi sui.
 Zacharías	Zec	38	11	10	Et tuli virgam meam quæ vocabátur Decus, et abscídi eam, ut írritum fácerem fœdus meum quod percússi cum ómnibus pópulis.
 Zacharías	Zec	38	11	11	Et in írritum dedúctum est in die illa: et cognovérunt sic páuperes gregis, qui custódiunt mihi, quia verbum Dómini est.
 Zacharías	Zec	38	11	12	Et dixi ad eos: Si bonum est in óculis vestris, afférte mercédem meam: et si non, quiéscite. Et appendérunt mercédem meam trigínta argénteos.	b
 Zacharías	Zec	38	11	13	Et dixit Dóminus ad me: Prójice illud ad statuárium, decórum prétium quo appretiátus sum ab eis. Et tuli trigínta argénteos, et projéci illos in domum Dómini, ad statuárium.
 Zacharías	Zec	38	11	14	Et præcídi virgam meam secúndam, quæ appellabátur Funículus, ut dissólverem germanitátem inter Judam et Ísraël.	b
 Zacharías	Zec	38	11	15	Et dixit Dóminus ad me: Adhuc sume tibi vasa pastóris stulti.
 Zacharías	Zec	38	11	16	Quia ecce ego suscitábo pastórem in terra, qui derelícta non visitábit, dispérsum non quæret, et contrítum non sanábit, et id quod stat non enútriet, et carnes pínguium cómedet, et úngulas eórum dissólvet.
 Zacharías	Zec	38	11	17	O pastor, et idólum derelínquens gregem: gládius super bráchium ejus, et super óculum dextrum ejus: bráchium ejus ariditáte siccábitur, et óculus dexter ejus tenebréscens obscurábitur.
 Zacharías	Zec	38	12	1	Onus verbi Dómini super Ísraël. Dicit Dóminus exténdens cælum, et fundans terram, et fingens spíritum hóminis in eo:
 Zacharías	Zec	38	12	2	Ecce ego ponam Jerúsalem superlimináre crápulæ ómnibus pópulis in circúitu: sed et Juda erit in obsidióne contra Jerúsalem.
 Zacharías	Zec	38	12	3	Et erit: in die illa ponam Jerúsalem lápidem óneris cunctis pópulis: omnes qui levábunt eam concisióne lacerabúntur, et colligéntur advérsus eam ómnia regna terræ.
 Zacharías	Zec	38	12	4	In die illa, dicit Dóminus, percútiam omnem equum in stupórem, et ascensórem ejus in améntiam: et super domum Juda apériam óculos meos, et omnem equum populórum percútiam cæcitáte.
 Zacharías	Zec	38	12	5	Et dicent duces Juda in corde suo: Conforténtur mihi habitatóres Jerúsalem in Dómino exercítuum, Deo eórum!
 Zacharías	Zec	38	12	6	In die illa ponam duces Juda sicut camínum ignis in lignis, et sicut facem ignis in fœno: et devorábunt ad déxteram et ad sinístram omnes pópulos in circúitu, et habitábitur Jerúsalem rursus in loco suo in Jerúsalem.
 Zacharías	Zec	38	12	7	Et salvábit Dóminus tabernácula Juda, sicut in princípio, ut non magnífice gloriétur domus David, et glória habitántium Jerúsalem contra Judam.
 Zacharías	Zec	38	12	8	In die illa próteget Dóminus habitatóres Jerúsalem: et erit qui offénderit ex eis in die illa quasi David, et domus David quasi Dei, sicut ángelus Dómini in conspéctu eórum.	b
 Zacharías	Zec	38	12	9	Et erit in die illa: quæram contérere omnes gentes quæ véniunt contra Jerúsalem.	b
 Zacharías	Zec	38	12	10	Et effúndam super domum David et super habitatóres Jerúsalem spíritum grátiæ et precum: et aspícient ad me quem confixérunt, et plangent eum planctu quasi super unigénitum, et dolébunt super eum, ut doléri solet in morte primogéniti.	b
 Zacharías	Zec	38	12	11	In die illa, magnus erit planctus in Jerúsalem, sicut planctus Adadrémmon in campo Magéddon.	b
 Zacharías	Zec	38	12	12	Et planget terra: famíliæ et famíliæ seórsum: famíliæ domus David seórsum, et mulíeres eórum seórsum:
 Zacharías	Zec	38	12	13	famíliæ domus Nathan seórsum, et mulíeres eórum seórsum: famíliæ domus Levi seórsum, et mulíeres eórum seórsum: famíliæ Sémei seórsum, et mulíeres eórum seórsum:
 Zacharías	Zec	38	12	14	omnes famíliæ réliquæ, famíliæ et famíliæ seórsum, et mulíeres eórum seórsum.
 Zacharías	Zec	38	13	1	In die illa erit fons patens dómui David et habitántibus Jerúsalem, in ablutiónem peccatóris et menstruátæ.
 Zacharías	Zec	38	13	2	Et erit in die illa, dicit Dóminus exercítuum: dispérdam nómina idolórum de terra, et non memorabúntur ultra: et pseudoprophétas, et spíritum immúndum áuferam de terra.	b
 Zacharías	Zec	38	13	3	Et erit: cum prophetáverit quíspiam ultra, dicent ei pater ejus et mater ejus, qui genuérunt eum: Non vives, quia mendácium locútus es in nómine Dómini: et confígent eum pater ejus et mater ejus, genitóres ejus, cum prophetáverit.
 Zacharías	Zec	38	13	4	Et erit: in die illa confundéntur prophétæ, unusquísque ex visióne sua cum prophetáverit: nec operiéntur pállio saccíno, ut mentiántur:	b
 Zacharías	Zec	38	13	5	sed dicet: Non sum prophéta: homo agrícola ego sum, quóniam Adam exémplum meum ab adolescéntia mea.
 Zacharías	Zec	38	13	6	Et dicétur ei: Quid sunt plagæ istæ in médio mánuum tuárum? Et dicet: His plagátus sum in domo eórum qui diligébant me.	b
 Zacharías	Zec	38	13	7a	Frámea, suscitáre super pastórem meum, et super virum cohæréntem mihi, dicit Dóminus exercítuum.
 Zacharías	Zec	38	13	7b	Pércute pastórem, et dispergéntur oves: et convértam manum meam ad párvulos.
 Zacharías	Zec	38	13	8	Et erunt in omni terra, dicit Dóminus: partes duæ in ea dispergéntur, et defícient: et tértia pars relinquétur in ea.
 Zacharías	Zec	38	13	9	Et ducam tértiam partem per ignem, et uram eos sicut úritur argéntum, et probábo eos sicut probátur aurum. Ipse vocábit nomen meum, et ego exáudiam eum. Dicam: Pópulus meus es: et ipse dicet: Dóminus Deus meus.
 Zacharías	Zec	38	14	1	Ecce vénient dies Dómini, et dividéntur spólia tua in médio tui.
 Zacharías	Zec	38	14	2	Et congregábo omnes gentes ad Jerúsalem in prœ́lium: et capiétur cívitas, et vastabúntur domus, et mulíeres violabúntur: et egrediétur média pars civitátis in captivitátem, et réliquum pópuli non auferétur ex urbe.
 Zacharías	Zec	38	14	3	Et egrediétur Dóminus, et prœliábitur contra gentes illas, sicut prœliátus est in die certáminis.
 Zacharías	Zec	38	14	4	Et stabunt pedes ejus in die illa super montem Olivárum, qui est contra Jerúsalem ad oriéntem: et scindétur mons Olivárum ex média parte sui ad oriéntem et ad occidéntem, prærúpto grandi valde: et separábitur médium montis ad aquilónem, et médium ejus ad merídiem.
 Zacharías	Zec	38	14	5	Et fugiétis ad vallem móntium eórum, quóniam conjungétur vallis móntium usque ad próximum: et fugiétis sicut fugístis a fácie terræmótus in diébus Ozíæ regis Juda: et véniet Dóminus Deus meus, omnésque sancti cum eo.
 Zacharías	Zec	38	14	6	Et erit in die illa: non erit lux, sed frigus et gelu.	b
 Zacharías	Zec	38	14	7	Et erit dies una quæ nota est Dómino, non dies neque nox: et in témpore vésperi erit lux.
 Zacharías	Zec	38	14	8	Et erit in die illa: exíbunt aquæ vivæ de Jerúsalem: médium eárum ad mare orientále, et médium eárum ad mare novíssimum: in æstáte et in híeme erunt.
 Zacharías	Zec	38	14	9	Et erit Dóminus rex super omnem terram: in die illa erit Dóminus unus, et erit nomen ejus unum.
 Zacharías	Zec	38	14	10	Et revertétur omnis terra usque ad desértum, de colle Remmon ad austrum Jerúsalem: et exaltábitur, et habitábit in loco suo, a porta Bénjamin usque ad locum portæ prióris, et usque ad portam angulórum, et a turre Hanáneel usque ad torculária regis.
 Zacharías	Zec	38	14	11	Et habitábunt in ea, et anáthema non erit ámplius, sed sedébit Jerúsalem secúra.
 Zacharías	Zec	38	14	12	Et hæc erit plaga qua percútiet Dóminus omnes gentes quæ pugnavérunt advérsus Jerúsalem: tabéscet caro uniuscujúsque stantis super pedes suos: et óculi ejus contabéscent in foramínibus suis, et lingua eórum contabéscet in ore suo.	b
 Zacharías	Zec	38	14	13	In die illa erit tumúltus Dómini magnus in eis: et apprehéndet vir manum próximi sui, et conserétur manus ejus super manum próximi sui.
 Zacharías	Zec	38	14	14	Sed et Judas pugnábit advérsus Jerúsalem: et congregabúntur divítiæ ómnium géntium in circúitu, aurum, et argéntum, et vestes multæ satis.
 Zacharías	Zec	38	14	15	Et sic erit ruína equi, et muli, et caméli, et ásini, et ómnium jumentórum quæ fúerint in castris illis, sicut ruína hæc.
 Zacharías	Zec	38	14	16	Et omnes qui réliqui fúerint de univérsis géntibus quæ venérunt contra Jerúsalem, ascéndent ab anno in annum ut adórent regem, Dóminum exercítuum, et célebrent festivitátem tabernaculórum.	b
 Zacharías	Zec	38	14	17	Et erit: qui non ascénderit de famíliis terræ ad Jerúsalem ut adóret regem, Dóminum exercítuum, non erit super eos imber.
 Zacharías	Zec	38	14	18	Quod etsi família Ægýpti non ascénderit et non vénerit, nec super eos erit: sed erit ruína, qua percútiet Dóminus omnes gentes quæ non ascénderint ad celebrándam festivitátem tabernaculórum.
 Zacharías	Zec	38	14	19	Hoc erit peccátum Ægýpti, et hoc peccátum ómnium géntium quæ non ascénderint ad celebrándam festivitátem tabernaculórum.
 Zacharías	Zec	38	14	20	In die illa, erit quod super frenum equi est, sanctum Dómino: et erunt lebétes in domo Dómini quasi phíalæ coram altári.	b
 Zacharías	Zec	38	14	21	Et erit omnis lebes in Jerúsalem et in Juda sanctificátus Dómino exercítuum: et vénient omnes immolántes, et sument ex eis, et coquent in eis: et non erit mercátor ultra in domo Dómini exercítuum in die illo.
 #	Malachías	Mal	Prophetía Malachíæ
 Malachías	Mal	39	1	1	Onus verbi Dómini ad Ísraël in manu Malachíæ.
 Malachías	Mal	39	1	2	Diléxi vos, dicit Dóminus, et dixístis: In quo dilexísti nos? Nonne frater erat Esau Jacob? dicit Dóminus: et diléxi Jacob,	b
 Malachías	Mal	39	1	3	Esau autem ódio hábui, et pósui montes ejus in solitúdinem, et hæreditátem ejus in dracónes desérti.
 Malachías	Mal	39	1	4	Quod si díxerit Idumǽa: Destrúcti sumus, sed reverténtes ædificábimus quæ destrúcta sunt: hæc dicit Dóminus exercítuum: Isti ædificábunt, et ego déstruam: et vocabúntur términi impietátis, et pópulus cui irátus est Dóminus usque in ætérnum.
 Malachías	Mal	39	1	5	Et óculi vestri vidébunt, et vos dicétis: Magnificétur Dóminus super términum Ísraël.
 Malachías	Mal	39	1	6	Fílius honórat patrem, et servus dóminum suum. Si ergo pater ego sum, ubi est honor meus? et si Dóminus ego sum, ubi est timor meus? dicit Dóminus exercítuum. Ad vos, o sacerdótes, qui despícitis nomen meum, et dixístis: In quo despéximus nomen tuum?	b
 Malachías	Mal	39	1	7	Offértis super altáre meum panem pollútum, et dícitis: In quo pollúimus te? in eo quod dícitis: Mensa Dómini despécta est.
 Malachías	Mal	39	1	8	Si offerátis cæcum ad immolándum, nonne malum est? et si offerátis claudum et lánguidum, nonne malum est? offer illud duci tuo, si placúerit ei, aut si suscéperit fáciem tuam, dicit Dóminus exercítuum.
 Malachías	Mal	39	1	9	Et nunc deprecámini vultum Dei ut misereátur vestri (de manu enim vestra factum est hoc), si quómodo suscípiat fácies vestras, dicit Dóminus exercítuum.	b
 Malachías	Mal	39	1	10	Quis est in vobis qui claudat óstia, et incéndat altáre meum gratuíto? non est mihi volúntas in vobis, dicit Dóminus exercítuum, et munus non suscípiam de manu vestra.
 Malachías	Mal	39	1	11	Ab ortu enim solis usque ad occásum, magnum est nomen meum in géntibus, et in omni loco sacrificátur: et offértur nómini meo oblátio munda, quia magnum est nomen meum in géntibus, dicit Dóminus exercítuum.
 Malachías	Mal	39	1	12	Et vos polluístis illud in eo quod dícitis: Mensa Dómini contamináta est, et quod superpónitur contemptíbilis est, cum igne qui illud dévorat.
 Malachías	Mal	39	1	13	Et dixístis: Ecce de labóre, et exsufflástis illud, dicit Dóminus exercítuum: et intulístis de rapínis claudum et lánguidum, et intulístis munus: numquid suscípiam illud de manu vestra? dicit Dóminus.
 Malachías	Mal	39	1	14	Maledíctus dolósus qui habet in grege suo másculum, et votum fáciens ímmolat débile Dómino: quia rex magnus ego, dicit Dóminus exercítuum, et nomen meum horríbile in géntibus.	b
 Malachías	Mal	39	2	1	Et nunc ad vos mandátum hoc, o sacerdótes.
 Malachías	Mal	39	2	2	Si noluéritis audíre, et si noluéritis pónere super cor, ut detis glóriam nómini meo, ait Dóminus exercítuum, mittam in vos egestátem, et maledícam benedictiónibus vestris, et maledícam illis, quóniam non posuístis super cor.
 Malachías	Mal	39	2	3	Ecce ego projíciam vobis bráchium, et dispérgam super vultum vestrum stercus solemnitátum vestrárum, et assúmet vos secum.
 Malachías	Mal	39	2	4	Et sciétis quia misi ad vos mandátum istud, ut esset pactum meum cum Levi, dicit Dóminus exercítuum.
 Malachías	Mal	39	2	5	Pactum meum fuit cum eo vitæ et pacis: et dedi ei timórem, et tímuit me, et a fácie nóminis mei pavébat.
 Malachías	Mal	39	2	6	Lex veritátis fuit in ore ejus, et iníquitas non est invénta in lábiis ejus: in pace et in æquitáte ambulávit mecum, et multos avértit ab iniquitáte.
 Malachías	Mal	39	2	7	Lábia enim sacerdótis custódient sciéntiam, et legem requírent ex ore ejus, quia ángelus Dómini exercítuum est.
 Malachías	Mal	39	2	8	Vos autem recessístis de via, et scandalizástis plúrimos in lege: írritum fecístis pactum Levi, dicit Dóminus exercítuum.
 Malachías	Mal	39	2	9	Propter quod et ego dedi vos contemptíbiles, et húmiles ómnibus pópulis, sicut non servástis vias meas, et accepístis fáciem in lege.
 Malachías	Mal	39	2	10	Numquid non pater unus ómnium nostrum? numquid non Deus unus creávit nos? quare ergo déspicit unusquísque nostrum fratrem suum, víolans pactum patrum nostrórum?	b
 Malachías	Mal	39	2	11	Transgréssus est Juda, et abominátio facta est in Ísraël et in Jerúsalem, quia contaminávit Juda sanctificatiónem Dómini, quam diléxit, et hábuit fíliam dei aliéni.
 Malachías	Mal	39	2	12	Dispérdet Dóminus virum qui fécerit hoc, magístrum et discípulum, de tabernáculis Jacob, et offeréntem munus Dómino exercítuum.
 Malachías	Mal	39	2	13	Et hoc rursum fecístis: operiebátis lácrimis altáre Dómini, fletu et mugítu, ita ut non respíciam ultra ad sacrifícium, nec accípiam placábile quid de manu vestra.
 Malachías	Mal	39	2	14	Et dixístis: Quam ob causam? Quia Dóminus testificátus est inter te et uxórem pubertátis tuæ, quam tu despexísti: et hæc párticeps tua, et uxor fœ́deris tui.
 Malachías	Mal	39	2	15	Nonne unus fecit, et resíduum spíritus ejus est? et quid unus quærit, nisi semen Dei? custodíte ergo spíritum vestrum, et uxórem adolescéntiæ tuæ noli despícere.
 Malachías	Mal	39	2	16	Cum ódio habúeris, dimítte, dicit Dóminus Deus Ísraël: opériet autem iníquitas vestiméntum ejus, dicit Dóminus exercítuum. Custodíte spíritum vestrum, et nolíte despícere.
 Malachías	Mal	39	2	17	Laboráre fecístis Dóminum in sermónibus vestris, et dixístis: In quo eum fécimus laboráre? In eo quod dícitis: Omnis qui facit malum bonus est in conspéctu Dómini, et tales ei placent: aut certe ubi est Deus judícii?	b
 Malachías	Mal	39	3	1	Ecce ego mitto ángelum meum, et præparábit viam ante fáciem meam: et statim véniet ad templum suum Dominátor quem vos quǽritis, et ángelus testaménti quem vos vultis. Ecce venit, dicit Dóminus exercítuum.
 Malachías	Mal	39	3	2	Et quis póterit cogitáre diem advéntus ejus, et quis stabit ad vidéndum eum? ipse enim quasi ignis conflans, et quasi herba fullónum:
 Malachías	Mal	39	3	3	et sedébit conflans, et emúndans argéntum: et purgábit fílios Levi, et colábit eos quasi aurum et quasi argéntum, et erunt Dómino offeréntes sacrifícia in justítia.
 Malachías	Mal	39	3	4	Et placébit Dómino sacrifícium Juda et Jerúsalem, sicut dies sǽculi, et sicut anni antíqui.
 Malachías	Mal	39	3	5	Et accédam ad vos in judício, et ero testis velox maléficis, et adúlteris, et perjúris, et qui calumniántur mercédem mercenárii, víduas et pupíllos, et ópprimunt peregrínum, nec timuérunt me, dicit Dóminus exercítuum.
 Malachías	Mal	39	3	6	Ego enim Dóminus, et non mutor: et vos fílii Jacob, non estis consúmpti.	b
 Malachías	Mal	39	3	7	A diébus enim patrum vestrórum recessístis a legítimis meis, et non custodístis: revertímini ad me, et revértar ad vos, dicit Dóminus exercítuum. Et dixístis: In quo revertémur?
 Malachías	Mal	39	3	8	Si afflíget homo Deum, quia vos confígitis me? Et dixístis: In quo confígimus te? In décimis et in primítiis.
 Malachías	Mal	39	3	9	Et in penúria vos maledícti estis, et me vos confígitis gens tota.
 Malachías	Mal	39	3	10	Inférte omnem décimam in hórreum, et sit cibus in domo mea: et probáte me super hoc, dicit Dóminus: si non aperúero vobis cataráctas cæli, et effúdero vobis benedictiónem usque ad abundántiam:
 Malachías	Mal	39	3	11	et increpábo pro vobis devorántem, et non corrúmpet fructum terræ vestræ, nec erit stérilis vínea in agro, dicit Dóminus exercítuum.
 Malachías	Mal	39	3	12	Et beátos vos dicent omnes gentes: éritis enim vos terra desiderábilis, dicit Dóminus exercítuum.
 Malachías	Mal	39	3	13	Invaluérunt super me verba vestra, dicit Dóminus.	b
 Malachías	Mal	39	3	14	Et dixístis: Quid locúti sumus contra te? Dixístis: Vanus est qui servit Deo: et quod emoluméntum quia custodívimus præcépta ejus, et quia ambulávimus tristes coram Dómino exercítuum?
 Malachías	Mal	39	3	15	Ergo nunc beátos dícimus arrogántes: síquidem ædificáti sunt faciéntes impietátem, et tentavérunt Deum, et salvi facti sunt.
 Malachías	Mal	39	3	16	Tunc locúti sunt timéntes Dóminum, unusquísque cum próximo suo: et atténdit Dóminus, et audívit, et scriptus est liber monuménti coram eo timéntibus Dóminum, et cogitántibus nomen ejus.
 Malachías	Mal	39	3	17	Et erunt mihi, ait Dóminus exercítuum, in die qua ego fácio, in pecúlium: et parcam eis, sicut parcit vir fílio suo serviénti sibi.
 Malachías	Mal	39	3	18	Et convertémini, et vidébitis quid sit inter justum et ímpium, et inter serviéntem Deo et non serviéntem ei.
 Malachías	Mal	39	4	1	Ecce enim dies véniet succénsa quasi camínus: et erunt omnes supérbi et omnes faciéntes impietátem stípula: et inflammábit eos dies véniens, dicit Dóminus exercítuum, quæ non derelínquet eis radícem et germen.
 Malachías	Mal	39	4	2	Et oriétur vobis timéntibus nomen meum sol justítiæ, et sánitas in pennis ejus: et egrediémini, et saliétis sicut vítuli de arménto.
 Malachías	Mal	39	4	3	Et calcábitis ímpios, cum fúerint cinis sub planta pedum vestrórum, in die qua ego fácio, dicit Dóminus exercítuum.
 Malachías	Mal	39	4	4	Mementóte legis Móysi servi mei, quam mandávi ei in Horeb ad omnem Ísraël, præcépta et judícia.	b
 Malachías	Mal	39	4	5	Ecce ego mittam vobis Elíam prophétam, ántequam véniat dies Dómini magnus et horríbilis.
 Malachías	Mal	39	4	6	Et convértet cor patrum ad fílios, et cor filiórum ad patres eórum: ne forte véniam, et percútiam terram anathémate.
 #	1 Machabæórum	1Mac	Liber Primus Machabæórum
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	1	Et factum est, postquam percússit Alexánder Philíppi Mácedo, qui primus regnávit in Grǽcia, egréssus de terra Cethim, Daríum regem Persárum et Medórum:
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	2	constítuit prœ́lia multa, et obtínuit ómnium munitiónes, et interfécit reges terræ,
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	3	et pertránsiit usque ad fines terræ: et accépit spólia multitúdinis géntium, et síluit terra in conspéctu ejus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	4	Et congregávit virtútem, et exércitum fortem nimis: et exaltátum est, et elevátum cor ejus:
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	5	et obtínuit regiónes géntium, et tyránnos: et facti sunt illi in tribútum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	6	Et post hæc décidit in lectum, et cognóvit quia morerétur.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	7	Et vocávit púeros suos nóbiles, qui secum erant nutríti a juventúte: et divísit illis regnum suum, cum adhuc víveret.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	8	Et regnávit Alexánder annis duódecim, et mórtuus est.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	9	Et obtinuérunt púeri ejus regnum, unusquísque in loco suo:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	10	et imposuérunt omnes sibi diadémata post mortem ejus, et fílii eórum post eos annis multis, et multiplicáta sunt mala in terra.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	11	Et éxiit ex eis radix peccátrix, Antíochus illústris, fílius Antíochi regis, qui fúerat Romæ obses: et regnávit in anno centésimo trigésimo séptimo regni Græcórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	12	In diébus illis, exiérunt ex Ísraël fílii iníqui, et suasérunt multis, dicéntes: Eámus, et disponámus testaméntum cum géntibus, quæ circa nos sunt: quia ex quo recéssimus ab eis, invenérunt nos multa mala.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	13	Et bonus visus est sermo in óculis eórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	14	Et destinavérunt áliqui de pópulo, et abiérunt ad regem: et dedit illis potestátem ut fácerent justítiam géntium.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	15	Et ædificavérunt gymnásium in Jerosólymis secúndum leges natiónum:
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	16	et fecérunt sibi præpútia, et recessérunt a testaménto sancto, et juncti sunt natiónibus, et venúndati sunt ut fácerent malum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	17	Et parátum est regnum in conspéctu Antíochi, et cœpit regnáre in terra Ægýpti ut regnáret super duo regna.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	18	Et intrávit in Ægýptum in multitúdine gravi, in cúrribus, et elephántis, et equítibus, et copiósa návium multitúdine:
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	19	et constítuit bellum advérsus Ptolemǽum regem Ægýpti, et véritus est Ptolemǽus a fácie ejus, et fugit, et cecidérunt vulneráti multi.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	20	Et comprehéndit civitátes munítas in terra Ægýpti, et accépit spólia terræ Ægýpti.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	21	Et convértit Antíochus, postquam percússit Ægýptum in centésimo et quadragésimo tértio anno: et ascéndit ad Ísraël,
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	22	et ascéndit Jerosólymam in multitúdine gravi.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	23	Et intrávit in sanctificatiónem cum supérbia, et accépit altáre áureum, et candelábrum lúminis, et univérsa vasa ejus, et mensam propositiónis, et libatória, et phíalas, et mortaríola áurea, et velum, et corónas, et ornaméntum áureum, quod in fácie templi erat: et commínuit ómnia.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	24	Et accépit argéntum, et aurum, et vasa concupiscibília: et accépit thesáuros occúltos, quos invénit: et sublátis ómnibus, ábiit in terram suam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	25	Et fecit cædem hóminum, et locútus est in supérbia magna.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	26	Et factus est planctus magnus in Ísraël, et in omni loco eórum:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	27	et ingemuérunt príncipes et senióres; vírgines et júvenes infirmáti sunt: et speciósitas mulíerum immutáta est.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	28	Omnis marítus sumpsit laméntum, et quæ sedébant in thoro maritáli, lugébant:
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	29	et commóta est terra super habitántes in ea, et univérsa domus Jacob índuit confusiónem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	30	Et post duos annos diérum, misit rex príncipem tributórum in civitátes Juda, et venit Jerúsalem cum turba magna.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	31	Et locútus est ad eos verba pacífica in dolo: et credidérunt ei.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	32	Et írruit super civitátem repénte, et percússit eam plaga magna, et pérdidit pópulum multum ex Ísraël.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	33	Et accépit spólia civitátis: et succéndit eam igni, et destrúxit domos ejus, et muros ejus in circúitu:
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	34	et captívas duxérunt mulíeres, et natos et pécora possedérunt.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	35	Et ædificavérunt civitátem David muro magno et firmo, et túrribus firmis, et facta est illis in arcem:
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	36	et posuérunt illic gentem peccatrícem viros iníquos, et convaluérunt in ea: et posuérunt arma, et escas, et congregavérunt spólia Jerúsalem:
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	37	et reposuérunt illic: et facti sunt in láqueum magnum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	38	Et factum est hoc ad insídias sanctificatióni, et in diábolum malum in Ísraël:
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	39	et effudérunt sánguinem innocéntem per circúitum sanctificatiónis, et contaminavérunt sanctificatiónem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	40	Et fugérunt habitatóres Jerúsalem propter eos, et facta est habitátio exterórum, et facta est éxtera sémini suo, et nati ejus reliquérunt eam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	41	Sanctificátio ejus desoláta est sicut solitúdo; dies festi ejus convérsi sunt in luctum, sábbata ejus in oppróbrium, honóres ejus in níhilum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	42	Secúndum glóriam ejus multiplicáta est ignomínia ejus, et sublímitas ejus convérsa est in luctum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	43	Et scripsit rex Antíochus omni regno suo ut esset omnis pópulus unus: et relínqueret unusquísque legem suam.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	44	Et consensérunt omnes gentes secúndum verbum regis Antíochi:
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	45	et multi ex Ísraël consensérunt servitúti ejus, et sacrificavérunt idólis, et coinquinavérunt sábbatum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	46	Et misit rex libros per manus nuntiórum in Jerúsalem, et in omnes civitátes Juda, ut sequeréntur leges géntium terræ,
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	47	et prohibérent holocáusta et sacrifícia, et placatiónes fíeri in templo Dei,
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	48	et prohibérent celebrári sábbatum, et dies solémnes:
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	49	et jussit coinquinári sancta, et sanctum pópulum Ísraël.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	50	Et jussit ædificári aras, et templa, et idóla, et immolári carnes suíllas, et pécora commúnia,
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	51	et relínquere fílios suos incircumcísos, et coinquinári ánimas eórum in ómnibus immúndis, et abominatiónibus, ita ut oblivisceréntur legem, et immutárent omnes justificatiónes Dei:
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	52	et quicúmque non fecíssent secúndum verbum regis Antíochi, moreréntur.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	53	Secúndum ómnia verba hæc scripsit omni regno suo: et præpósuit príncipes pópulo, qui hæc fíeri cógerent.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	54	Et jussérunt civitátibus Juda sacrificáre.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	55	Et congregáti sunt multi de pópulo ad eos qui derelíquerant legem Dómini, et fecérunt mala super terram:
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	56	et effugavérunt pópulum Ísraël in ábditis, et in abscónditis fugitivórum locis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	57	Die quintadécima mensis Casleu, quinto et quadragésimo et centésimo anno, ædificávit rex Antíochus abominándum idólum desolatiónis super altáre Dei, et per univérsas civitátes Juda in circúitu ædificavérunt aras:
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	58	et ante jánuas domórum et in platéis incendébant thura, et sacrificábant:
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	59	et libros legis Dei combussérunt igni, scindéntes eos:
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	60	et apud quemcúmque inveniebántur libri testaménti Dómini, et quicúmque observábat legem Dómini, secúndum edíctum regis trucidábant eum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	61	In virtúte sua faciébant hæc pópulo Ísraël, qui inveniebátur in omni mense et mense in civitátibus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	62	Et quinta et vigésima die mensis sacrificábant super aram, quæ erat contra altáre.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	63	Et mulíeres, quæ circumcidébant fílios suos, trucidabántur secúndum jussum regis Antíochi,
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	64	et suspendébant púeros a cervícibus per univérsas domos eórum: et eos, qui circumcíderant illos, trucidábant.
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	65	Et multi de pópulo Ísraël definiérunt apud se, ut non manducárent immúnda: et elegérunt magis mori, quam cibis coinquinári immúndis:
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	66	et noluérunt infríngere legem Dei sanctam, et trucidáti sunt:
 1 Machabæórum	1Mac	40	1	67	et facta est ira magna super pópulum valde.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	1	In diébus illis surréxit Mathathías fílius Joánnis fílii Simeónis, sacérdos ex fíliis Jóarib, ab Jerúsalem, et consédit in monte Modin:
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	2	et habébat fílios quinque, Joánnem, qui cognominabátur Gaddis:
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	3	et Simónem, qui cognominabátur Thasi:
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	4	et Judam, qui vocabátur Machabǽus:
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	5	et Eleázarum, qui cognominabátur Ábaron: et Jónathan, qui cognominabátur Apphus:
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	6	hi vidérunt mala, quæ fiébant in pópulo Juda, et in Jerúsalem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	7	Et dixit Mathathías: Væ mihi! ut quid natus sum vidére contritiónem pópuli mei, et contritiónem civitátis sanctæ, et sedére illic, cum datur in mánibus inimicórum?
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	8	Sancta in manu extraneórum facta sunt: templum ejus sicut homo ignóbilis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	9	Vasa glóriæ ejus captíva abdúcta sunt: trucidáti sunt senes ejus in platéis, et júvenes ejus cecidérunt in gládio inimicórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	10	Quæ gens non hæreditávit regnum ejus et non obtínuit spólia ejus?
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	11	Omnis composítio ejus abláta est. Quæ erat líbera, facta est ancílla.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	12	Et ecce sancta nostra, et pulchritúdo nostra, et cláritas nostra desoláta est, et coinquinavérunt ea gentes.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	13	Quo ergo nobis adhuc vívere?
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	14	Et scidit vestiménta sua Mathathías, et fílii ejus: et operuérunt se cilíciis, et planxérunt valde.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	15	Et venérunt illuc qui missi erant a rege Antíocho, ut cógerent eos, qui confúgerant in civitátem Modin, immoláre, et accéndere thura, et a lege Dei discédere.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	16	Et multi de pópulo Ísraël consentiéntes accessérunt ad eos: sed Mathathías et fílii ejus constánter stetérunt.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	17	Et respondéntes qui missi erant ab Antíocho, dixérunt Mathathíæ: Princeps, et claríssimus et magnus es in hac civitáte, et ornátus fíliis et frátribus:
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	18	ergo accéde prior, et fac jussum regis, sicut fecérunt omnes gentes, et viri Juda, et qui remansérunt in Jerúsalem: et eris tu, et fílii tui, inter amícos regis, et amplificátus auro, et argénto, et munéribus multis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	19	Et respóndit Mathathías, et dixit magna voce: Etsi omnes gentes regi Antíocho obédiunt, ut discédat unusquísque a servitúte legis patrum suórum, et conséntiat mandátis ejus:
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	20	ego et fílii mei, et fratres mei, obediémus legi patrum nostrórum:
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	21	propítius sit nobis Deus: non est nobis útile relínquere legem, et justítias Dei:
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	22	non audiémus verba regis Antíochi, nec sacrificábimus transgrediéntes legis nostræ mandáta, ut eámus áltera via.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	23	Et ut cessávit loqui verba hæc, accéssit quidam Judǽus in ómnium óculis sacrificáre idólis super aram in civitáte Modin, secúndum jussum regis:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	24	et vidit Mathathías, et dóluit, et contremuérunt renes ejus, et accénsus est furor ejus secúndum judícium legis, et insíliens trucidávit eum super aram:
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	25	sed et virum, quem rex Antíochus míserat, qui cogébat immoláre, occídit in ipso témpore, et aram destrúxit:
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	26	et zelátus est legem, sicut fecit Phínees Zamri fílio Salómi.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	27	Et exclamávit Mathathías voce magna in civitáte, dicens: Omnis qui zelum habet legis, státuens testaméntum, éxeat post me.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	28	Et fugit ipse, et fílii ejus in montes, et reliquérunt quæcúmque habébant in civitáte.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	29	Tunc descendérunt multi quæréntes judícium, et justítiam, in desértum:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	30	et sedérunt ibi ipsi, et fílii eórum, et mulíeres eórum, et pécora eórum: quóniam inundavérunt super eos mala.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	31	Et renuntiátum est viris regis, et exercítui qui erat in Jerúsalem civitáte David, quóniam discessíssent viri quidam, qui dissipavérunt mandátum regis, in loca occúlta in desérto, et abiíssent post illos multi.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	32	Et statim perrexérunt ad eos, et constituérunt advérsus eos prœ́lium in die sabbatórum,
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	33	et dixérunt ad eos: Resístitis et nunc adhuc? exíte, et fácite secúndum verbum regis Antíochi, et vivétis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	34	Et dixérunt: Non exíbimus, neque faciémus verbum regis, ut polluámus diem sabbatórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	35	Et concitavérunt advérsus eos prœ́lium.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	36	Et non respondérunt eis, nec lápidem misérunt in eos, nec oppilavérunt loca occúlta,
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	37	dicéntes: Moriámur omnes in simplicitáte nostra: et testes erunt super nos cælum et terra, quod injúste pérditis nos.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	38	Et intulérunt illis bellum sábbatis: et mórtui sunt ipsi, et uxóres eórum, et fílii eórum, et pécora eórum usque ad mille ánimas hóminum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	39	Et cognóvit Mathathías et amíci ejus, et luctum habuérunt super eos valde.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	40	Et dixit vir próximo suo: Si omnes fecérimus sicut fratres nostri fecérunt, et non pugnavérimus advérsus gentes pro animábus nostris et justificatiónibus nostris, nunc cítius dispérdent nos a terra.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	41	Et cogitavérunt in die illa, dicéntes: Omnis homo, quicúmque vénerit ad nos in bello die sabbatórum, pugnémus advérsus eum: et non moriémur omnes, sicut mórtui sunt fratres nostri in occúltis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	42	Tunc congregáta est ad eos synagóga Assidæórum fortis víribus ex Ísraël, omnis voluntárius in lege:
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	43	et omnes, qui fugiébant a malis, ádditi sunt ad eos, et facti sunt illis ad firmaméntum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	44	Et collegérunt exércitum, et percussérunt peccatóres in ira sua, et viros iníquos in indignatióne sua: et céteri fugérunt ad natiónes, ut eváderent.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	45	Et circuívit Mathathías et amíci ejus, et destruxérunt aras:
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	46	et circumcidérunt púeros incircumcísos quotquot invenérunt in fínibus Ísraël: et in fortitúdine.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	47	Et persecúti sunt fílios supérbiæ, et prosperátum est opus in mánibus eórum:
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	48	et obtinuérunt legem de mánibus géntium, et de mánibus regum, et non dedérunt cornu peccatóri.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	49	Et appropinquavérunt dies Mathathíæ moriéndi, et dixit fíliis suis: Nunc confortáta est supérbia, et castigátio, et tempus eversiónis, et ira indignatiónis.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	50	Nunc ergo, o fílii, æmulatóres estóte legis, et date ánimas vestras pro testaménto patrum vestrórum,
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	51	et mementóte óperum patrum, quæ fecérunt in generatiónibus suis: et accipiétis glóriam magnam, et nomen ætérnum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	52	Ábraham nonne in tentatióne invéntus est fidélis, et reputátum est ei ad justítiam?
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	53	Joseph in témpore angústiæ suæ custodívit mandátum, et factus est dóminus Ægýpti.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	54	Phínees pater noster, zelándo zelum Dei, accépit testaméntum sacerdótii ætérni.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	55	Jesus dum implévit verbum, factus est dux in Ísraël.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	56	Caleb dum testificátur in ecclésia, accépit hæreditátem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	57	David in sua misericórdia consecútus est sedem regni in sǽcula.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	58	Elías, dum zelat zelum legis, recéptus est in cælum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	59	Ananías et Azarías et Mísaël credéntes, liberáti sunt de flamma.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	60	Dániel in sua simplicitáte liberátus est de ore leónum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	61	Et ita cogitáte per generatiónem et generatiónem: quia omnes qui sperant in eum, non infirmántur.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	62	Et a verbis viri peccatóris ne timuéritis, quia glória ejus stercus et vermis est:
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	63	hódie extóllitur, et cras non inveniétur: quia convérsus est in terram suam, et cogitátio ejus périit.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	64	Vos ergo fílii, confortámini, et viríliter ágite in lege: quia in ipsa gloriósi éritis.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	65	Et ecce Simon frater vester, scio quod vir consílii est: ipsum audíte semper, et ipse erit vobis pater.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	66	Et Judas Machabǽus, fortis víribus a juventúte sua, sit vobis princeps milítiæ, et ipse aget bellum pópuli.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	67	Et adducétis ad vos omnes factóres legis: et vindicáte vindíctam pópuli vestri.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	68	Retribúite retributiónem géntibus, et inténdite in præcéptum legis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	69	Et benedíxit eos, et appósitus est ad patres suos.
 1 Machabæórum	1Mac	40	2	70	Et defúnctus est anno centésimo et quadragésimo sexto: et sepúltus est a fíliis suis in sepúlchris patrum suórum in Modin, et planxérunt eum omnis Ísraël planctu magno.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	1	Et surréxit Judas, qui vocabátur Machabǽus, fílius ejus, pro eo:
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	2	et adjuvábant eum omnes fratres ejus, et univérsi qui se conjúnxerant patri ejus, et prœliabántur prœ́lium Ísraël cum lætítia.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	3	Et dilatávit glóriam pópulo suo, et índuit se lorícam sicut gigas, et succínxit se arma béllica sua in prœ́liis, et protegébat castra gládio suo.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	4	Símilis factus est leóni in opéribus suis, et sicut cátulus leónis rúgiens in venatióne.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	5	Et persecútus est iníquos perscrútans eos: et qui conturbábant pópulum suum, eos succéndit flammis:
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	6	et repúlsi sunt inimíci ejus præ timóre ejus, et omnes operárii iniquitátis conturbáti sunt: et dirécta est salus in manu ejus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	7	Et exacerbábat reges multos, et lætificábat Jacob in opéribus suis, et in sǽculum memória ejus in benedictióne.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	8	Et perambulávit civitátes Juda, et pérdidit ímpios ex eis, et avértit iram ab Ísraël.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	9	Et nominátus est usque ad novíssimum terræ, et congregávit pereúntes.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	10	Et congregávit Apollónius gentes, et a Samaría virtútem multam et magnam ad bellándum contra Ísraël.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	11	Et cognóvit Judas, et éxiit óbviam illi: et percússit, et occídit illum: et cecidérunt vulneráti multi, et réliqui fugérunt.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	12	Et accépit spólia eórum: et gládium Apollónii ábstulit Judas, et erat pugnans in eo ómnibus diébus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	13	Et audívit Seron princeps exércitus Sýriæ, quod congregávit Judas congregatiónem fidélium, et ecclésiam secum,	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	14	et ait: Fáciam mihi nomen, et glorificábor in regno, et debellábo Judam, et eos qui cum ipso sunt, qui spernébant verbum regis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	15	Et præparávit se: et ascendérunt cum eo castra impiórum fortes auxiliárii ut fácerent vindíctam in fílios Ísraël.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	16	Et appropinquavérunt usque ad Béthoron: et exívit Judas óbviam illi cum paucis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	17	Ut autem vidérunt exércitum veniéntem sibi óbviam, dixérunt Judæ: Quómodo potérimus pauci pugnáre contra multitúdinem tantam, et tam fortem, et nos fatigáti sumus jejúnio hódie?
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	18	Et ait Judas: Fácile est conclúdi multos in manus paucórum: et non est differéntia in conspéctu Dei cæli liberáre in multis, et in paucis:
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	19	quóniam non in multitúdine exércitus victória belli, sed de cælo fortitúdo est.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	20	Ipsi véniunt ad nos in multitúdine contumáci, et supérbia, ut dispérdant nos, et uxóres nostras, et fílios nostros, et ut spólient nos:
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	21	nos vero pugnábimus pro animábus nostris, et légibus nostris:
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	22	et ipse Dóminus cónteret eos ante fáciem nostram: vos autem ne timuéritis eos.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	23	Ut cessávit autem loqui, insíluit in eos súbito: et contrítus est Seron et exércitus ejus in conspéctu ipsíus:
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	24	et persecútus est eum in descénsu Béthoron usque in campum, et cecidérunt ex eis octingénti viri, réliqui autem fugérunt in terram Philísthiim.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	25	Et cécidit timor Judæ ac fratrum ejus, et formído super omnes gentes in circúitu eórum:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	26	et pervénit ad regem nomen ejus, et de prœ́liis Judæ narrábant omnes gentes.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	27	Ut audívit autem rex Antíochus sermónes istos, irátus est ánimo: et misit, et congregávit exércitum univérsi regni sui, castra fórtia valde:
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	28	et apéruit ærárium suum, et dedit stipéndia exercítui in annum: et mandávit illis ut essent paráti ad ómnia.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	29	Et vidit quod defécit pecúnia de thesáuris suis, et tribúta regiónis módica propter dissensiónem et plagam quam fecit in terra, ut tólleret legítima, quæ erant a primis diébus:
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	30	et tímuit ne non habéret ut semel et bis, in sumptus et donária, quæ déderat ante larga manu: et abundáverat super reges qui ante eum fúerant.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	31	Et consternátus erat ánimo valde, et cogitávit ire in Pérsidem, et accípere tribúta regiónum, et congregáre argéntum multum.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	32	Et relíquit Lýsiam hóminem nóbilem de génere regáli, super negótia régia, a flúmine Euphráte usque ad flumen Ægýpti,
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	33	et ut nutríret Antíochum fílium suum, donec redíret.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	34	Et trádidit ei médium exércitum, et elephántos: et mandávit ei de ómnibus quæ volébat, et de inhabitántibus Judǽam, et Jerúsalem:
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	35	et ut mítteret ad eos exércitum ad conteréndam et extirpándam virtútem Ísraël, et relíquias Jerúsalem, et auferéndam memóriam eórum de loco:
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	36	et ut constitúeret habitatóres fílios alienígenas in ómnibus fínibus eórum, et sorte distribúeret terram eórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	37	Et rex assúmpsit partem exércitus resídui, et exívit ab Antiochía civitáte regni sui anno centésimo et quadragésimo séptimo: et transfretávit Euphráten flumen, et perambulábat superióres regiónes.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	38	Et elégit Lýsias Ptolemǽum fílium Dorýmini, et Nicanórem, et Górgiam, viros poténtes ex amícis regis:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	39	et misit cum eis quadragínta míllia virórum, et septem míllia équitum, ut venírent in terram Juda, et dispérderent eam secúndum verbum regis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	40	Et processérunt cum univérsa virtúte sua, et venérunt, et applicuérunt Émmaum in terra campéstri.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	41	Et audiérunt mercatóres regiónum nomen eórum: et accepérunt argéntum, et aurum multum valde, et púeros, et venérunt in castra ut accíperent fílios Ísraël in servos, et ádditi sunt ad eos exércitus Sýriæ, et terræ alienigenárum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	42	Et vidit Judas et fratres ejus, quia multiplicáta sunt mala, et exércitus applicábant ad fines eórum: et cognovérunt verba regis, quæ mandávit pópulo fácere in intéritum et consummatiónem:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	43	et dixérunt unusquísque ad próximum suum: Erigámus dejectiónem pópuli nostri, et pugnémus pro pópulo nostro, et sanctis nostris.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	44	Et congregátus est convéntus ut essent paráti in prœ́lium, et ut orárent et péterent misericórdiam et miseratiónes.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	45	Et Jerúsalem non habitabátur, sed erat sicut desértum: non erat qui ingrederétur et egrederétur de natis ejus. Et sanctum conculcabátur: et fílii alienigenárum erant in arce; ibi erat habitátio géntium: et abláta est volúptas a Jacob, et defécit ibi tíbia et cíthara.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	46	Et congregáti sunt, et venérunt in Maspha contra Jerúsalem, quia locus oratiónis erat in Maspha ante in Ísraël.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	47	Et jejunavérunt illa die, et induérunt se cilíciis, et cínerem imposuérunt cápiti suo, et discidérunt vestiménta sua:
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	48	et expandérunt libros legis, de quibus scrutabántur gentes similitúdinem simulacrórum suórum:
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	49	et attulérunt ornaménta sacerdotália, et primítias, et décimas: et suscitavérunt Nazarǽos, qui impléverant dies,
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	50	et clamavérunt voce magna in cælum, dicéntes: Quid faciémus istis, et quo eos ducémus?
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	51	et sancta tua conculcáta sunt, et contamináta sunt, et sacerdótes tui facti sunt in luctum, et in humilitátem:
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	52	et ecce natiónes convenérunt advérsum nos ut nos dispérdant: tu scis quæ cógitant in nos.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	53	Quómodo potérimus subsístere ante fáciem eórum, nisi tu, Deus, ádjuves nos?
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	54	Et tubis exclamavérunt voce magna.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	55	Et post hæc constítuit Judas duces pópuli, tribúnos, et centuriónes, et pentacontárchos, et decuriónes.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	56	Et dixit his, qui ædificábant domos, et sponsábant uxóres, et plantábant víneas, et formidolósis, ut redírent unusquísque in domum suam secúndum legem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	57	Et movérunt castra, et collocavérunt ad austrum Émmaum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	58	Et ait Judas: Accingímini, et estóte fílii poténtes, et estóte paráti in mane, ut pugnétis advérsus natiónes has quæ convenérunt advérsus nos dispérdere nos, et sancta nostra:
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	59	quóniam mélius est nos mori in bello, quam vidére mala gentis nostræ, et sanctórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	3	60	Sicut autem fúerit volúntas in cælo, sic fiat.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	1	Et assúmpsit Górgias quinque míllia virórum, et mille équites eléctos: et movérunt castra nocte,
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	2	ut applicárent ad castra Judæórum, et percúterent eos súbito: et fílii, qui erant ex arce, erant illis duces.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	3	Et audívit Judas, et surréxit ipse et poténtes percútere virtútem exercítuum regis, qui erant in Émmaum:
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	4	adhuc enim dispérsus erat exércitus a castris.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	5	Et venit Górgias in castra Judæ noctu, et néminem invénit: et quærébat eos in móntibus, quóniam dixit: Fúgiunt hi a nobis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	6	Et cum dies factus esset, appáruit Judas in campo cum tribus míllibus virórum tantum, qui teguménta et gládios non habébant:
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	7	et vidérunt castra géntium válida, et loricátos et equitátus in circúitu eórum, et hi docti ad prœ́lium.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	8	Et ait Judas viris, qui secum erant: Ne timuéritis multitúdinem eórum, et ímpetum eórum ne formidétis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	9	Mementóte quáliter salvi facti sunt patres nostri in mari Rubro, cum sequerétur eos Phárao cum exércitu multo.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	10	Et nunc clamémus in cælum: et miserébitur nostri Dóminus, et memor erit testaménti patrum nostrórum, et cónteret exércitum istum ante fáciem nostram hódie:
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	11	et scient omnes gentes quia est qui rédimat et líberet Ísraël.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	12	Et elevavérunt alienígenæ óculos suos, et vidérunt eos veniéntes ex advérso.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	13	Et exiérunt de castris in prœ́lium, et tuba cecinérunt hi qui erant cum Juda.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	14	Et congréssi sunt: et contrítæ sunt gentes, et fugérunt in campum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	15	Novíssimi autem omnes cecidérunt in gládio, et persecúti sunt eos usque Gézeron, et usque in campos Idumǽæ, et Azóti, et Jámniæ: et cecidérunt ex illis usque ad tria míllia virórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	16	Et revérsus est Judas, et exércitus ejus sequens eum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	17	Dixítque ad pópulum: Non concupiscátis spólia: quia bellum contra nos est,
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	18	et Górgias et exércitus ejus prope nos in monte: sed state nunc contra inimícos nostros, et expugnáte eos, et sumétis póstea spólia secúri.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	19	Et adhuc loquénte Juda hæc, ecce appáruit pars quædam prospíciens de monte.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	20	Et vidit Górgias quod in fugam convérsi sunt sui, et succendérunt castra: fumus enim, qui videbátur, declarábat quod factum est.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	21	Quibus illi conspéctis timuérunt valde, aspiciéntes simul et Judam, et exércitum in campo parátum ad prœ́lium.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	22	Et fugérunt omnes in campum alienigenárum:
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	23	et Judas revérsus est ad spólia castrórum, et accepérunt aurum multum, et argéntum, et hyacínthinum, et púrpuram marínam, et opes magnas.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	24	Et convérsi, hymnum canébant, et benedicébant Deum in cælum, quóniam bonus est, quóniam in sǽculum misericórdia ejus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	25	Et facta est salus magna in Ísraël in die illa.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	26	Quicúmque autem alienigenárum evasérunt, venérunt, et nuntiavérunt Lýsiæ univérsa quæ accíderant.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	27	Quibus ille audítis, consternátus ánimo deficiébat: quod non quália vóluit, tália contigérunt in Ísraël, et quália mandávit rex.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	28	Et sequénti anno, congregávit Lýsias virórum electórum sexagínta míllia, et équitum quinque míllia, ut debelláret eos.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	29	Et venérunt in Judǽam, et castra posuérunt in Béthoron, et occúrrit illis Judas cum decem míllibus viris.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	30	Et vidérunt exércitum fortem, et orávit, et dixit: Benedíctus es, salvátor Ísraël, qui contrivísti ímpetum poténtis in manu servi tui David, et tradidísti castra alienigenárum in manu Jónathæ fílii Saul, et armígeri ejus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	31	Conclúde exércitum istum in manu pópuli tui Ísraël, et confundántur in exércitu suo et equítibus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	32	Da illis formídinem, et tábefac audáciam virtútis eórum, et commoveántur contritióne sua.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	33	Déjice illos gládio diligéntium te: et colláudent te omnes, qui novérunt nomen tuum, in hymnis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	34	Et commisérunt prœ́lium: et cecidérunt de exércitu Lýsiæ quinque míllia virórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	35	Videns autem Lýsias fugam suórum, et Judæórum audáciam, et quod paráti sunt aut vívere, aut mori fórtiter, ábiit Antiochíam, et elégit mílites, ut multiplicáti rursus venírent in Judǽam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	36	Dixit autem Judas, et fratres ejus: Ecce contríti sunt inimíci nostri: ascendámus nunc mundáre sancta, et renováre.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	37	Et congregátus est omnis exércitus, et ascendérunt in montem Sion.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	38	Et vidérunt sanctificatiónem desértam, et altáre profanátum, et portas exústas, et in átriis virgúlta nata sicut in saltu vel in móntibus, et pastophória díruta.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	39	Et scidérunt vestiménta sua, et planxérunt planctu magno, et imposuérunt cínerem super caput suum,
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	40	et cecidérunt in fáciem super terram, et exclamavérunt tubis signórum, et clamavérunt in cælum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	41	Tunc ordinávit Judas viros ut pugnárent advérsus eos qui erant in arce, donec emundárent sancta.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	42	Et elégit sacerdótes sine mácula, voluntátem habéntes in lege Dei:
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	43	et mundavérunt sancta, et tulérunt lápides contaminatiónis in locum immúndum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	44	Et cogitávit de altári holocaustórum, quod profanátum erat, quid de eo fáceret.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	45	Et íncidit illis consílium bonum ut destrúerent illud: ne forte illis esset in oppróbrium, quia contaminavérunt illud gentes, et demolíti sunt illud.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	46	Et reposuérunt lápides in monte domus in loco apto, quoadúsque veníret prophéta, et respondéret de eis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	47	Et accepérunt lápides íntegros secúndum legem, et ædificavérunt altáre novum secúndum illud quod fuit prius:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	48	et ædificavérunt sancta, et quæ intra domum erant intrínsecus: et ædem, et átria sanctificavérunt.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	49	Et fecérunt vasa sancta nova, et intulérunt candelábrum, et altáre incensórum, et mensam, in templum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	50	Et incénsum posuérunt super altáre, et accendérunt lucérnas quæ super candelábrum erant, et lucébant in templo.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	51	Et posuérunt super mensam panes, et appendérunt vela, et consummavérunt ómnia ópera quæ fécerant.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	52	Et ante matutínum surrexérunt quinta et vigésima die mensis noni (hic est mensis Casleu) centésimi quadragésimi octávi anni:
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	53	et obtulérunt sacrifícium secúndum legem super altáre holocaustórum novum, quod fecérunt.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	54	Secúndum tempus et secúndum diem in qua contaminavérunt illud gentes, in ipsa renovátum est in cánticis, et cítharis, et cínyris, et in cýmbalis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	55	Et cécidit omnis pópulus in fáciem, et adoravérunt, et benedixérunt in cælum eum, qui prosperávit eis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	56	Et fecérunt dedicatiónem altáris diébus octo, et obtulérunt holocáusta cum lætítia, et sacrifícium salutáris et laudis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	57	Et ornavérunt fáciem templi corónis áureis et scútulis, et dedicavérunt portas et pastophória, et imposuérunt eis jánuas.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	58	Et facta est lætítia in pópulo magna valde, et avérsum est oppróbrium géntium.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	59	Et státuit Judas, et fratres ejus, et univérsa ecclésia Ísraël, ut agátur dies dedicatiónis altáris in tempóribus suis ab anno in annum per dies octo a quinta et vigésima die mensis Casleu, cum lætítia et gáudio.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	60	Et ædificavérunt in témpore illo montem Sion, et per circúitum muros altos et turres firmas, nequándo venírent gentes, et conculcárent eum sicut ántea fecérunt.
 1 Machabæórum	1Mac	40	4	61	Et collocávit illic exércitum, ut servárent eum, et munívit eum ad custodiéndum Bethsúram, ut habéret pópulus munitiónem contra fáciem Idumǽæ.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	1	Et factum est, ut audiérunt gentes in circúitu quia ædificátum est altáre et sanctuárium sicut prius, irátæ sunt valde:
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	2	et cogitábant tóllere genus Jacob, qui erant inter eos, et cœpérunt occídere de pópulo, et pérsequi.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	3	Et debellábat Judas fílios Esau in Idumǽa, et eos qui erant in Acrabatháne, quia circumsedébant Israëlítas: et percússit eos plaga magna.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	4	Et recordátus est malítiam filiórum Bean, qui erant pópulo in láqueum et in scándalum, insidiántes ei in via.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	5	Et conclúsi sunt ab eo in túrribus, et applícuit ad eos, et anathematizávit eos, et incéndit turres eórum igni cum ómnibus qui in eis erant.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	6	Et transívit ad fílios Ammon, et invénit manum fortem, et pópulum copiósum, et Timótheum ducem ipsórum:
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	7	et commísit cum eis prœ́lia multa, et contríti sunt in conspéctu eórum, et percússit eos:
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	8	et cepit Gazer civitátem et fílias ejus, et revérsus est in Judǽam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	9	Et congregátæ sunt gentes quæ sunt in Gálaad advérsus Israëlítas, qui erant in fínibus eórum, ut tóllerent eos: et fugérunt in Dátheman munitiónem.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	10	Et misérunt lítteras ad Judam et fratres ejus, dicéntes: Congregátæ sunt advérsum nos gentes per circúitum, ut nos áuferant,
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	11	et parant veníre, et occupáre munitiónem, in quam confúgimus: et Timótheus est dux exércitus eórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	12	Nunc ergo veni, et éripe nos de mánibus eórum, quia cécidit multitúdo de nobis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	13	Et omnes fratres nostri, qui erant in locis Tubin, interfécti sunt: et captívas duxérunt uxóres eórum, et natos, et spólia, et peremérunt illic fere mille viros.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	14	Et adhuc epístolæ legebántur, et ecce álii núntii venérunt de Galilǽa conscíssis túnicis, nuntiántes secúndum verba hæc:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	15	dicéntes convenísse advérsum se a Ptolemáida, et Tyro, et Sidóne: et repléta est omnis Galilǽa alienígenis, ut nos consúmant.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	16	Ut audívit autem Judas et pópulus sermónes istos, convénit ecclésia magna cogitáre quid fácerent frátribus suis, qui in tribulatióne erant, et expugnabántur ab eis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	17	Dixítque Judas Simóni fratri suo: Élige tibi viros, et vade, et líbera fratres tuos in Galilǽa: ego autem et frater meus Jónathas íbimus in Galaadítim.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	18	Et relíquit Joséphum fílium Zacharíæ, et Azaríam, duces pópuli, cum resíduo exércitu in Judǽa ad custódiam:
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	19	et præcépit illis, dicens: Præestóte pópulo huic: et nolíte bellum commíttere advérsum gentes, donec revertámur.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	20	Et partíti sunt Simóni viri tria míllia, ut iret in Galilǽam: Judæ autem octo míllia in Galaadítim.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	21	Et ábiit Simon in Galilǽam, et commísit prœ́lia multa cum géntibus: et contrítæ sunt gentes a fácie ejus, et persecútus est eos usque ad portam
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	22	Ptolemáidis: et cecidérunt de géntibus fere tria míllia virórum. Et accépit spólia eórum,
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	23	et assúmpsit eos qui erant in Galilǽa et in Árbatis, cum uxóribus, et natis, et ómnibus quæ erant illis, et addúxit in Judǽam cum lætítia magna.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	24	Et Judas Machabǽus, et Jónathas frater ejus, transiérunt Jordánem, et abiérunt viam trium diérum per desértum.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	25	Et occurrérunt eis Nabuthǽi, et suscepérunt eos pacífice, et narravérunt eis ómnia quæ accíderant frátribus eórum in Galaadítide,
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	26	et quia multi ex eis comprehénsi sunt in Bárasa, et Bosor, et in Álimis, et in Casphor, et Mageth, et Cárnaim: hæ omnes civitátes munítæ et magnæ.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	27	Sed et in céteris civitátibus Galaadítidis tenéntur comprehénsi, et in crástinum constituérunt admovére exércitum civitátibus his, et comprehéndere, et tóllere eos in una die.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	28	Et convértit Judas et exércitus ejus viam in desértum Bosor repénte, et occupávit civitátem: et occídit omnem másculum in ore gládii, et accépit ómnia spólia eórum, et succéndit eam igni.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	29	Et surrexérunt inde nocte, et ibant usque ad munitiónem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	30	Et factum est dilúculo, cum elevássent óculos suos, ecce pópulus multus, cujus non erat númerus, portántes scalas et máchinas ut comprehénderent munitiónem, et expugnárent eos.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	31	Et vidit Judas quia cœpit bellum, et clamor belli ascéndit ad cælum sicut tuba, et clamor magnus de civitáte:
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	32	et dixit exercítui suo: Pugnáte hódie pro frátribus vestris.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	33	Et venit tribus ordínibus post eos, et exclamavérunt tubis, et clamavérunt in oratióne.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	34	Et cognovérunt castra Timóthei quia Machabǽus est, et refugérunt a fácie ejus: et percussérunt eos plaga magna. Et cecidérunt ex eis in die illa fere octo míllia virórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	35	Et divértit Judas in Maspha, et expugnávit, et cepit eam: et occídit omnem másculum ejus, et sumpsit spólia ejus, et succéndit eam igni.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	36	Inde perréxit, et cepit Casbon, et Mageth, et Bosor, et réliquas civitátes Galaadítidis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	37	Post hæc autem verba congregávit Timótheus exércitum álium, et castra pósuit contra Raphon trans torréntem.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	38	Et misit Judas speculári exércitum: et renuntiavérunt ei, dicéntes: Quia convenérunt ad eum omnes gentes quæ in circúitu nostro sunt, exércitus multus nimis:
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	39	et Árabas conduxérunt in auxílium sibi, et castra posuérunt trans torréntem, paráti ad te veníre in prœ́lium. Et ábiit Judas óbviam illis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	40	Et ait Timótheus princípibus exércitus sui: Cum appropinquáverit Judas, et exércitus ejus, ad torréntem aquæ: si transíerit ad nos prior, non potérimus sustinére eum, quia potens póterit advérsum nos;
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	41	si vero timúerit transíre, et posúerit castra extra flumen, transfretámus ad eos, et potérimus advérsus illum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	42	Ut autem appropinquávit Judas ad torréntem aquæ, státuit scribas pópuli secus torréntem, et mandávit eis, dicens: Néminem hóminem reliquéritis, sed véniant omnes in prœ́lium.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	43	Et transfretávit ad illos prior, et omnis pópulus post eum, et contrítæ sunt omnes gentes a fácie eórum, et projecérunt arma sua, et fugérunt ad fanum, quod erat in Cárnaim.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	44	Et occupávit ipsam civitátem, et fanum succéndit igni cum ómnibus qui erant in ipso: et oppréssa est Cárnaim, et non pótuit sustinére contra fáciem Judæ.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	45	Et congregávit Judas univérsos Israëlítas, qui erant in Galaadítide, a mínimo usque ad máximum, et uxóres eórum, et natos, et exércitum magnum valde, ut venírent in terram Juda.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	46	Et venérunt usque Ephron: et hæc cívitas magna in ingréssu pósita, muníta valde, et non erat declináre ab ea déxtera vel sinístra, sed per médiam iter erat.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	47	Et inclusérunt se qui erant in civitáte, et obstruxérunt portas lapídibus: et misit ad eos Judas verbis pacíficis,
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	48	dicens: Transeámus per terram vestram, ut eámus in terram nostram: et nemo vobis nocébit, tantum pédibus transíbimus. Et nolébant eis aperíre.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	49	Et præcépit Judas prædicáre in castris, ut applicárent unusquísque in quo erat loco:
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	50	et applicuérunt se viri virtútis, et oppugnávit civitátem illam tota die et tota nocte, et trádita est cívitas in manu ejus:
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	51	et peremérunt omnem másculum in ore gládii, et eradicávit eam, et accépit spólia ejus: et transívit per totam civitátem super interféctos.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	52	Et transgréssi sunt Jordánem in campo magno, contra fáciem Bethsan.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	53	Et erat Judas cóngregans extrémos, et exhortabátur pópulum per totam viam, donec venírent in terram Juda:
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	54	et ascendérunt in montem Sion cum lætítia, et gáudio, et obtulérunt holocáusta, quod nemo ex eis cecidísset donec reverteréntur in pace.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	55	Et in diébus quibus erat Judas et Jónathas in terra Gálaad, et Simon frater ejus in Galilǽa contra fáciem Ptolemáidis,	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	56	audívit Joséphus Zacharíæ fílius, et Azarías princeps virtútis, res bene gestas, et prœ́lia quæ facta sunt,
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	57	et dixit: Faciámus et ipsi nobis nomen, et eámus pugnáre advérsus gentes quæ in circúitu nostro sunt.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	58	Et præcépit his qui erant in exércitu suo, et abiérunt Jámniam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	59	Et exívit Górgias de civitáte, et viri ejus óbviam illis in pugnam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	60	Et fugáti sunt Joséphus et Azarías usque in fines Judǽæ: et cecidérunt illo die de pópulo Ísraël ad duo míllia viri, et facta est fuga magna in pópulo:
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	61	quia non audiérunt Judam, et fratres ejus, existimántes fórtiter se factúros.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	62	Ipsi autem non erant de sémine virórum illórum, per quos salus facta est in Ísraël.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	63	Et viri Juda magnificáti sunt valde in conspéctu omnis Ísraël, et géntium ómnium ubi audiebátur nomen eórum.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	64	Et convenérunt ad eos fausta acclamántes.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	65	Et exívit Judas et fratres ejus, et expugnábant fílios Esau in terra quæ ad austrum est, et percússit Chebron et fílias ejus: et muros ejus, et turres succéndit igni in circúitu.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	66	Et movit castra ut iret in terram alienigenárum, et perambulábat Samaríam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	67	In die illa cecidérunt sacerdótes in bello, dum volunt fórtiter fácere, dum sine consílio éxeunt in prœ́lium.
 1 Machabæórum	1Mac	40	5	68	Et declinávit Judas in Azótum in terram alienigenárum, et díruit aras eórum, et sculptília deórum ipsórum succéndit igni: et cepit spólia civitátum, et revérsus est in terram Juda.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	1	Et rex Antíochus perambulábat superióres regiónes, et audívit esse civitátem Elymáidem in Pérside nobilíssimam, et copiósam in argénto et auro,
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	2	templúmque in ea lócuples valde, et illic velámina áurea, et lorícæ, et scuta, quæ relíquit Alexánder Philíppi rex Mácedo, qui regnávit primus in Grǽcia.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	3	Et venit, et quærébat cápere civitátem, et deprædári eam: et non pótuit, quóniam innótuit sermo his qui erant in civitáte:
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	4	et insurrexérunt in prœ́lium, et fugit inde, et ábiit cum tristítia magna, et revérsus est in Babylóniam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	5	Et venit qui nuntiáret ei in Pérside, quia fugáta sunt castra quæ erant in terra Juda:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	6	et quia ábiit Lýsias cum virtúte forti in primis, et fugátus est a fácie Judæórum, et invaluérunt armis, et víribus, et spóliis multis, quæ cepérunt de castris, quæ excidérunt:
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	7	et quia diruérunt abominatiónem, quam ædificáverat super altáre quod erat in Jerúsalem: et sanctificatiónem, sicut prius, circumdedérunt muris excélsis, sed et Bethsúram civitátem suam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	8	Et factum est ut audívit rex sermónes istos, expávit, et commótus est valde: et décidit in lectum, et íncidit in languórem præ tristítia, quia non factum est ei sicut cogitábat.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	9	Et erat illic per dies multos, quia renováta est in eo tristítia magna, et arbitrátus est se mori.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	10	Et vocávit omnes amícos suos, et dixit illis: Recéssit somnus ab óculis meis, et cóncidi, et córrui corde præ sollicitúdine:
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	11	et dixi in corde meo: In quantam tribulatiónem devéni, et in quos fluctus tristítiæ, in qua nunc sum: qui jucúndus eram, et diléctus in potestáte mea!
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	12	Nunc vero reminíscor malórum quæ feci in Jerúsalem, unde et ábstuli ómnia spólia áurea et argéntea quæ erant in ea, et misi auférre habitántes Judǽam sine causa.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	13	Cognóvi ergo quia proptérea invenérunt me mala ista: et ecce péreo tristítia magna in terra aliéna.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	14	Et vocávit Philíppum, unum de amícis suis, et præpósuit eum super univérsum regnum suum:
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	15	et dedit ei diadéma, et stolam suam, et ánnulum, ut addúceret Antíochum fílium suum, et nutríret eum, et regnáret.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	16	Et mórtuus est illic Antíochus rex anno centésimo quadragésimo nono.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	17	Et cognóvit Lýsias quóniam mórtuus est rex, et constítuit regnáre Antíochum fílium ejus, quem nutrívit adolescéntem: et vocávit nomen ejus Eúpator.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	18	Et hi qui erant in arce, conclúserant Ísraël in circúitu sanctórum: et quærébant eis mala semper, et firmaméntum géntium.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	19	Et cogitávit Judas dispérdere eos: et convocávit univérsum pópulum, ut obsidérent eos.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	20	Et convenérunt simul, et obsedérunt eos anno centésimo quinquagésimo, et fecérunt ballístas et máchinas.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	21	Et exiérunt quidam ex eis qui obsidebántur: et adjunxérunt se illis áliqui ímpii ex Ísraël,
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	22	et abiérunt ad regem, et dixérunt: Quoúsque non facis judícium, et víndicas fratres nostros?
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	23	Nos decrévimus servíre patri tuo, et ambuláre in præcéptis ejus, et óbsequi edíctis ejus:
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	24	et fílii pópuli nostri propter hoc alienábant se a nobis, et quicúmque inveniebántur ex nobis, interficiebántur, et hæreditátes nostræ diripiebántur.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	25	Et non ad nos tantum extendérunt manum, sed et in omnes fines nostros:
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	26	et ecce applicuérunt hódie ad arcem Jerúsalem occupáre eam, et munitiónem Bethsúram muniérunt:
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	27	et nisi prævéneris eos velócius, majóra quam hæc fácient, et non póteris obtinére eos.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	28	Et irátus est rex, ut hæc audívit: et convocávit omnes amícos suos, et príncipes exércitus sui, et eos qui super équites erant:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	29	sed et de regnis áliis et de ínsulis marítimis venérunt ad eum exércitus conductítii.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	30	Et erat númerus exércitus ejus, centum míllia péditum, et vigínti míllia équitum, et elephánti trigínta duo, docti ad prœ́lium.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	31	Et venérunt per Idumǽam, et applicuérunt ad Bethsúram, et pugnavérunt dies multos: et fecérunt máchinas, et exiérunt, et succendérunt eas igni, et pugnavérunt viríliter.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	32	Et recéssit Judas ab arce, et movit castra ad Bethzácharam contra castra regis.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	33	Et surréxit rex ante lucem, et concitávit exércitus in ímpetum contra viam Bethzácharam: et comparavérunt se exércitus in prœ́lium, et tubis cecinérunt:
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	34	et elephántis ostendérunt sánguinem uvæ et mori, ad acuéndos eos in prœ́lium:
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	35	et divisérunt béstias per legiónes, et astitérunt síngulis elephántis mille viri in lorícis concatenátis, et gáleæ ǽreæ in capítibus eórum: et quingénti équites ordináti unicuíque béstiæ elécti erant.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	36	Hi ante tempus, ubicúmque erat béstia, ibi erant: et quocúmque ibat, ibant, et non discedébant ab ea.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	37	Sed et turres lígneæ super eos firmæ protegéntes super síngulas béstias: et super eas máchinæ: et super síngulas viri virtútis trigínta duo, qui pugnábant désuper: et Indus magíster béstiæ.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	38	Et resíduum equitátum hinc et inde státuit in duas partes, tubis exércitum commovére, et perurgére constipátos in legiónibus ejus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	39	Et ut refúlsit sol in clýpeos áureos et ǽreos, resplenduérunt montes ab eis, et resplenduérunt sicut lámpades ignis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	40	Et distíncta est pars exércitus regis per montes excélsos, et ália per loca humília: et ibant caute et ordináte.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	41	Et commovebántur omnes inhabitántes terram a voce multitúdinis, et incéssu turbæ, et collisióne armórum: erat enim exércitus magnus valde, et fortis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	42	Et appropiávit Judas et exércitus ejus in prœ́lium, et cecidérunt de exércitu regis sexcénti viri.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	43	Et vidit Eleázar fílius Saura unam de béstiis loricátam lorícis regis: et erat éminens super céteras béstias, et visum est ei quod in ea esset rex:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	44	et dedit se ut liberáret pópulum suum, et acquíreret sibi nomen ætérnum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	45	Et cucúrrit ad eam audácter in médio legiónis, interfíciens a dextris et a sinístris, et cadébant ab eo huc atque illuc.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	46	Et ivit sub pedes elephántis, et suppósuit se ei, et occídit eum: et cécidit in terram super ipsum, et mórtuus est illic.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	47	Et vidéntes virtútem regis, et ímpetum exércitus ejus, divertérunt se ab eis.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	48	Castra autem regis ascendérunt contra eos in Jerúsalem, et applicuérunt castra regis ad Judǽam, et montem Sion.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	49	Et fecit pacem cum his qui erant in Bethsúra: et exiérunt de civitáte, quia non erant eis ibi aliménta conclúsis, quia sábbata erant terræ.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	50	Et comprehéndit rex Bethsúram: et constítuit illic custódiam serváre eam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	51	Et convértit castra ad locum sanctificatiónis dies multos: et státuit illic ballístas, et máchinas, et ignis jácula, et torménta ad lápides jactándos, et spícula, et scórpios ad mitténdas sagíttas, et fundíbula.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	52	Fecérunt autem et ipsi máchinas advérsus máchinas eórum, et pugnavérunt dies multos.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	53	Escæ autem non erant in civitáte, eo quod séptimus annus esset: et qui remánserant in Judǽa de géntibus, consúmpserant relíquias eórum, quæ repósitæ fúerant.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	54	Et remansérunt in sanctis viri pauci, quóniam obtinúerat eos fames: et dispérsi sunt unusquísque in locum suum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	55	Et audívit Lýsias quod Philíppus, quem constitúerat rex Antíochus cum adhuc víveret, ut nutríret Antíochum fílium suum, et regnáret,	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	56	revérsus esset a Pérside et Média, et exércitus qui abíerat cum ipso, et quia quærébat suscípere regni negótia:
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	57	festinávit ire, et dícere ad regem, et duces exércitus: Defícimus quotídie, et esca nobis módica est; et locus, quem obsidémus, est munítus, et incúmbit nobis ordináre de regno.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	58	Nunc ítaque demus dextras homínibus istis, et faciámus cum illis pacem, et cum omni gente eórum:
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	59	et constituámus illis ut ámbulent in legítimis suis sicut prius: propter legítima enim ipsórum, quæ despéximus, iráti sunt, et fecérunt ómnia hæc.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	60	Et plácuit sermo in conspéctu regis et príncipum: et misit ad eos pacem fácere, et recepérunt illam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	61	Et jurávit illis rex et príncipes, et exiérunt de munitióne.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	62	Et intrávit rex montem Sion, et vidit munitiónem loci: et rupit cítius juraméntum quod jurávit, et mandávit destrúere murum in gyro.
 1 Machabæórum	1Mac	40	6	63	Et discéssit festinánter, et revérsus est Antiochíam, et invénit Philíppum dominántem civitáti: et pugnávit advérsus eum, et occupávit civitátem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	1	Anno centésimo quinquagésimo primo, éxiit Demétrius Seléuci fílius ab urbe Roma, et ascéndit cum paucis viris in civitátem marítimam, et regnávit illic.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	2	Et factum est, ut ingréssus est domum regni patrum suórum, comprehéndit exércitus Antíochum et Lýsiam, ut addúcerent eos ad eum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	3	Et res ei innótuit, et ait: Nolíte mihi osténdere fáciem eórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	4	Et occídit eos exércitus. Et sedit Demétrius super sedem regni sui.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	5	Et venérunt ad eum viri iníqui et ímpii ex Ísraël: et Álcimus dux eórum, qui volébat fíeri sacérdos.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	6	Et accusavérunt pópulum apud regem, dicéntes: Pérdidit Judas et fratres ejus omnes amícos tuos, et nos dispérsit de terra nostra.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	7	Nunc ergo mitte virum, cui credis, ut eat, et vídeat extermínium omne quod fecit nobis, et regiónibus regis: et púniat omnes amícos ejus, et adjutóres eórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	8	Et elégit rex ex amícis suis Bácchidem, qui dominabátur trans flumen magnum in regno, et fidélem regi: et misit eum,
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	9	ut vidéret extermínium quod fecit Judas: sed et Álcimum ímpium constítuit in sacerdótium, et mandávit ei fácere ultiónem in fílios Ísraël.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	10	Et surrexérunt, et venérunt cum exércitu magno in terram Juda: et misérunt núntios, et locúti sunt ad Judam et ad fratres ejus verbis pacíficis in dolo.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	11	Et non intendérunt sermónibus eórum: vidérunt enim quia venérunt cum exércitu magno.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	12	Et convenérunt ad Álcimum et Bácchidem congregátio scribárum requírere quæ justa sunt:
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	13	et primi, Assidǽi qui erant in fíliis Ísraël: et exquirébant ab eis pacem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	14	Dixérunt enim: Homo sacérdos de sémine Áaron venit; non decípiet nos:
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	15	et locútus est cum eis verba pacífica, et jurávit illis, dicens: Non inferémus vobis malum, neque amícis vestris.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	16	Et credidérunt ei: et comprehéndit ex eis sexagínta viros, et occídit eos in una die, secúndum verbum quod scriptum est:
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	17	Carnes sanctórum tuórum, et sánguinem ipsórum effudérunt in circúitu Jerúsalem, et non erat qui sepelíret.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	18	Et incúbuit timor et tremor in omnem pópulum: quia dixérunt: Non est véritas, et judícium in eis: transgréssi sunt enim constitútum, et jusjurándum quod juravérunt.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	19	Et movit Bácchides castra ab Jerúsalem, et applícuit in Bethzécha: et misit, et comprehéndit multos ex eis qui a se effúgerant: et quosdam de pópulo mactávit, et in púteum magnum projécit.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	20	Et commísit regiónem Álcimo, et relíquit cum eo auxílium in adjutórium ipsi. Et ábiit Bácchides ad regem:
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	21	et satis agébat Álcimus pro principátu sacerdótii sui:
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	22	et convenérunt ad eum omnes, qui perturbábant pópulum suum, et obtinuérunt terram Juda, et fecérunt plagam magnam in Ísraël.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	23	Et vidit Judas ómnia mala quæ fecit Álcimus et qui cum eo erant fíliis Ísraël, multo plus quam gentes:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	24	et éxiit in omnes fines Judǽæ in circúitu, et fecit vindíctam in viros desertóres, et cessavérunt ultra exíre in regiónem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	25	Vidit autem Álcimus quod præváluit Judas et qui cum eo erant, et cognóvit quia non potest sustinére eos: et regréssus est ad regem, et accusávit eos multis crimínibus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	26	Et misit rex Nicanórem, unum ex princípibus suis nobilióribus, qui erat inimicítias exércens contra Ísraël: et mandávit ei evértere pópulum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	27	Et venit Nícanor in Jerúsalem cum exércitu magno, et misit ad Judam et ad fratres ejus verbis pacíficis cum dolo,
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	28	dicens: Non sit pugna inter me et vos: véniam cum viris paucis, ut vídeam fácies vestras cum pace.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	29	Et venit ad Judam, et salutavérunt se ínvicem pacífice: et hostes paráti erant rápere Judam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	30	Et innótuit sermo Judæ quóniam cum dolo vénerat ad eum: et contérritus est ab eo, et ámplius nóluit vidére fáciem ejus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	31	Et cognóvit Nícanor quóniam denudátum est consílium ejus: et exívit óbviam Judæ in pugnam juxta Capharsálama.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	32	Et cecidérunt de Nicanóris exércitu fere quinque míllia viri, et fugérunt in civitátem David.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	33	Et post hæc verba ascéndit Nícanor in montem Sion: et exiérunt de sacerdótibus pópuli salutáre eum in pace, et demonstráre ei holocautómata, quæ offerebántur pro rege.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	34	Et irrídens sprevit eos, et pólluit: et locútus est supérbe,
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	35	et jurávit cum ira, dicens: Nisi tráditus fúerit Judas et exércitus ejus in manus meas, contínuo cum regréssus fúero in pace, succéndam domum istam. Et éxiit cum ira magna.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	36	Et intravérunt sacerdótes, et stetérunt ante fáciem altáris et templi, et flentes dixérunt:
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	37	Tu, Dómine, elegísti domum istam ad invocándum nomen tuum in ea, ut esset domus oratiónis et obsecratiónis pópulo tuo:
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	38	fac vindíctam in hómine isto et exércitu ejus, et cadant in gládio: meménto blasphémias eórum, et ne déderis eis ut permáneant.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	39	Et éxiit Nícanor ab Jerúsalem, et castra applícuit ad Béthoron: et occúrrit illi exércitus Sýriæ.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	40	Et Judas applícuit in Adársa cum tribus míllibus viris: et orávit Judas, et dixit:
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	41	Qui missi erant a rege Sennácherib, Dómine, quia blasphemavérunt te, éxiit ángelus, et percússit ex eis centum octogínta quinque míllia:
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	42	sic cóntere exércitum istum in conspéctu nostro hódie: et sciant céteri quia male locútus est super sancta tua: et júdica illum secúndum malítiam illíus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	43	Et commisérunt exércitus prœ́lium tertiadécima die mensis Adar: et contríta sunt castra Nicanóris, et cécidit ipse primus in prœ́lio.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	44	Ut autem vidit exércitus ejus quia cecidísset Nícanor, projecérunt arma sua, et fugérunt:
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	45	et persecúti sunt eos viam uníus diéi ab Adázer úsquequo veniátur in Gázara, et tubis cecinérunt post eos cum significatiónibus:
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	46	et exiérunt de ómnibus castéllis Judǽæ in circúitu, et ventilábant eos córnibus, et convertebántur íterum ad eos, et cecidérunt omnes gládio, et non est relíctus ex eis nec unus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	47	Et accepérunt spólia eórum in prædam: et caput Nicanóris amputavérunt, et déxteram ejus, quam exténderat supérbe, et attulérunt, et suspendérunt contra Jerúsalem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	48	Et lætátus est pópulus valde, et egérunt diem illam in lætítia magna.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	49	Et constítuit agi ómnibus annis diem istam tertiadécima die mensis Adar.
 1 Machabæórum	1Mac	40	7	50	Et síluit terra Juda dies paucos.
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	1	Et audívit Judas nomen Romanórum, quia sunt poténtes víribus, et acquiéscunt ad ómnia quæ postulántur ab eis, et quicúmque accessérunt ad eos, statuérunt cum eis amicítias: et quia sunt poténtes víribus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	2	Et audiérunt prœ́lia eórum, et virtútes bonas, quas fecérunt in Galátia, quia obtinuérunt eos, et duxérunt sub tribútum:
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	3	et quanta fecérunt in regióne Hispániæ, et quod in potestátem redegérunt metálla argénti et auri, quæ illic sunt, et possedérunt omnem locum consílio suo, et patiéntia:
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	4	locáque quæ longe erant valde ab eis, et reges, qui supervénerant eis ab extrémis terræ, contrivérunt, et percussérunt eos plaga magna: céteri autem dant eis tribútum ómnibus annis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	5	Et Philíppum et Persen Ceteórum regem, et céteros qui advérsum eos arma túlerant, contrivérunt in bello, et obtinuérunt eos:
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	6	et Antíochum magnum regem Ásiæ, qui eis pugnam intúlerat habens centum vigínti elephántos, et equitátum, et currus, et exércitum magnum valde, contrítum ab eis:
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	7	et quia cepérunt eum vivum, et statuérunt ei ut daret ipse, et qui regnárent post ipsum, tribútum magnum, et daret óbsides, et constitútum,
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	8	et regiónem Indórum, et Medos, et Lydos, de óptimis regiónibus eórum: et accéptas eas ab eis, dedérunt Eúmeni regi,
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	9	et quia qui erant apud Hélladam, voluérunt ire, et tóllere eos: et innótuit sermo his,
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	10	et misérunt ad eos ducem unum, et pugnavérunt contra illos, et cecidérunt ex eis multi, et captívas duxérunt uxóres eórum et fílios, et diripuérunt eos, et terram eórum possedérunt, et destruxérunt muros eórum, et in servitútem illos redegérunt usque in hunc diem:
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	11	et resídua regna, et ínsulas, quæ aliquándo restíterant illis, exterminavérunt, et in potestátem redegérunt.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	12	Cum amícis autem suis, et qui in ipsis réquiem habébant, conservavérunt amicítiam, et obtinuérunt regna, quæ erant próxima, et quæ erant longe: quia quicúmque audiébant nomen eórum, timébant eos:
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	13	quibus vero vellent auxílio esse ut regnárent, regnábant: quos autem vellent, regno deturbábant: et exaltáti sunt valde.
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	14	Et in ómnibus istis nemo portábat diadéma, nec induebátur púrpura, ut magnificarétur in ea.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	15	Et quia cúriam fecérunt sibi, et quotídie consulébant trecéntos vigínti consílium agéntes semper de multitúdine, ut quæ digna sunt, gerant:
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	16	et commíttunt uni hómini magistrátum suum per síngulos annos dominári univérsæ terræ suæ, et omnes obédiunt uni, et non est invídia, neque zelus inter eos.
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	17	Et elégit Judas Eupólemum fílium Joánnis fílii Jacob, et Jasónem fílium Eleázari, et misit eos Romam constitúere cum illis amicítiam et societátem:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	18	et ut auférrent ab eis jugum Græcórum, quia vidérunt quod in servitútem prémerent regnum Ísraël.
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	19	Et abiérunt Romam viam multam valde, et introiérunt cúriam, et dixérunt:
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	20	Judas Machabǽus, et fratres ejus, et pópulus Judæórum, misérunt nos ad vos statúere vobíscum societátem et pacem, et conscríbere nos sócios et amícos vestros.
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	21	Et plácuit sermo in conspéctu eórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	22	Et hoc rescríptum est quod rescripsérunt in tábulis ǽreis, et misérunt in Jerúsalem, ut esset apud eos ibi memoriále pacis et societátis:
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	23	Bene sit Románis, et genti Judæórum, in mari et in terra in ætérnum: gladiúsque et hostis procul sit ab eis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	24	Quod si instíterit bellum Románis prius, aut ómnibus sóciis eórum in omni dominatióne eórum,
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	25	auxílium feret gens Judæórum, prout tempus dictáverit, corde pleno:
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	26	et prœliántibus non dabunt, neque subministrábunt tríticum, arma, pecúniam, naves, sicut plácuit Románis: et custódient mandáta eórum, nihil ab eis accipiéntes.
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	27	Simíliter autem et si genti Judæórum prius accíderit bellum, adjuvábunt Románi ex ánimo, prout eis tempus permíserit:
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	28	et adjuvántibus non dábitur tríticum, arma, pecúnia, naves, sicut plácuit Románis: et custódient mandáta eórum absque dolo:
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	29	secúndum hæc verba constituérunt Románi pópulo Judæórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	30	Quod si post hæc verba hi aut illi áddere aut démere ad hæc áliquid volúerint, fácient ex propósito suo: et quæcúmque addíderint, vel démpserint, rata erunt.
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	31	Sed et de malis, quæ Demétrius rex fecit in eos, scrípsimus ei, dicéntes: Quare gravásti jugum tuum super amícos nostros, et sócios Judǽos?
 1 Machabæórum	1Mac	40	8	32	si ergo íterum adíerint nos, advérsum te faciémus illis judícium, et pugnábimus tecum mari terráque.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	1	Intérea, ut audívit Demétrius quia cécidit Nícanor et exércitus ejus in prœ́lio, appósuit Bácchidem et Álcimum rursum míttere in Judǽam, et dextrum cornu cum illis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	2	Et abiérunt viam quæ ducit in Gálgala, et castra posuérunt in Másaloth, quæ est in Arbéllis: et occupavérunt eam, et peremérunt ánimas hóminum multas.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	3	In mense primo anni centésimi et quinquagésimi secúndi, applicuérunt exércitum ad Jerúsalem:
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	4	et surrexérunt, et abiérunt in Béream vigínti míllia virórum, et duo míllia équitum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	5	Et Judas posúerat castra in Láisa, et tria míllia viri elécti cum eo:
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	6	et vidérunt multitúdinem exércitus, quia multi sunt, et timuérunt valde: et multi subtraxérunt se de castris, et non remansérunt ex eis nisi octingénti viri.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	7	Et vidit Judas quod deflúxit exércitus suus, et bellum perurgébat eum, et confráctus est corde, quia non habébat tempus congregándi eos, et dissolútus est.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	8	Et dixit his qui resídui erant: Surgámus, et eámus ad adversários nostros, si potérimus pugnáre advérsus eos.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	9	Et avertébant eum, dicéntes: Non potérimus, sed liberémus ánimas nostras modo, et revertámur ad fratres nostros, et tunc pugnábimus advérsus eos: nos autem pauci sumus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	10	Et ait Judas: Absit istam rem fácere ut fugiámus ab eis: et si appropiávit tempus nostrum, moriámur in virtúte propter fratres nostros, et non inferámus crimen glóriæ nostræ.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	11	Et movit exércitus de castris, et stetérunt illis óbviam: et divísi sunt équites in duas partes, et fundibulárii et sagittárii præíbant exércitum, et primi certáminis omnes poténtes.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	12	Bácchides autem erat in dextro cornu, et proximávit légio ex duábus pártibus, et clamábant tubis:
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	13	exclamavérunt autem et hi qui erant ex parte Judæ étiam ipsi, et commóta est terra a voce exercítuum: et commíssum est prœ́lium a mane usque ad vésperam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	14	Et vidit Judas quod fírmior est pars exércitus Bácchidis in dextris, et convenérunt cum ipso omnes constántes corde:
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	15	et contríta est déxtera pars ab eis, et persecútus est eos usque ad montem Azóti.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	16	Et qui in sinístro cornu erant, vidérunt quod contrítum est dextrum cornu, et secúti sunt post Judam, et eos qui cum ipso erant, a tergo:
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	17	et ingravátum est prœ́lium, et cecidérunt vulneráti multi ex his et ex illis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	18	Et Judas cécidit, et céteri fugérunt.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	19	Et Jónathas et Simon tulérunt Judam fratrem suum, et sepeliérunt eum in sepúlchro patrum suórum in civitáte Modin.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	20	Et flevérunt eum omnis pópulus Ísraël planctu magno, et lugébant dies multos,
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	21	et dixérunt: Quómodo cécidit potens, qui salvum faciébat pópulum Ísraël!
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	22	Et cétera verba bellórum Judæ, et virtútum, quas fecit, et magnitúdinis ejus, non sunt descrípta: multa enim erant valde.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	23	Et factum est: post óbitum Judæ emersérunt iníqui in ómnibus fínibus Ísraël, et exórti sunt omnes qui operabántur iniquitátem.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	24	In diébus illis facta est fames magna valde, et trádidit se Bácchidi omnis régio eórum cum ipsis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	25	Et elégit Bácchides viros ímpios, et constítuit eos dóminos regiónis:
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	26	et exquirébant, et perscrutabántur amícos Judæ, et adducébant eos ad Bácchidem, et vindicábat in illos, et illudébat.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	27	Et facta est tribulátio magna in Ísraël, qualis non fuit ex die qua non est visus prophéta in Ísraël.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	28	Et congregáti sunt omnes amíci Judæ, et dixérunt Jónathæ:
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	29	Ex quo frater tuus Judas defúnctus est, vir símilis ei non est, qui éxeat contra inimícos nostros, Bácchidem et eos qui inimíci sunt gentis nostræ.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	30	Nunc ítaque, te hódie elégimus esse pro eo nobis in príncipem, et ducem ad bellándum bellum nostrum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	31	Et suscépit Jónathas témpore illo principátum, et surréxit loco Judæ fratris sui.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	32	Et cognóvit Bácchides, et quærébat eum occídere.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	33	Et cognóvit Jónathas, et Simon frater ejus, et omnes qui cum eo erant: et fugérunt in desértum Thécuæ et consedérunt ad aquam lacus Asphar.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	34	Et cognóvit Bácchides, et die sabbatórum venit ipse et omnis exércitus ejus trans Jordánem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	35	Et Jónathas misit fratrem suum ducem pópuli, et rogávit Nabuthǽos amícos suos, ut commodárent illis apparátum suum, qui erat copiósus.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	36	Et exiérunt fílii Jambri ex Mádaba, et comprehendérunt Joánnem et ómnia quæ habébat, et abiérunt habéntes ea.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	37	Post hæc verba, renuntiátum est Jónathæ et Simóni fratri ejus, quia fílii Jambri fáciunt núptias magnas, et ducunt sponsam ex Mádaba fíliam uníus de magnis princípibus Chánaan cum ambitióne magna.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	38	Et recordáti sunt sánguinis Joánnis fratris sui: et ascendérunt, et abscondérunt se sub teguménto montis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	39	Et elevavérunt óculos suos, et vidérunt: et ecce tumúltus, et apparátus multus: et sponsus procéssit, et amíci ejus, et fratres ejus óbviam illis cum týmpanis, et músicis, et armis multis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	40	Et surrexérunt ad eos ex insídiis, et occidérunt eos, et cecidérunt vulneráti multi, et resídui fugérunt in montes: et accepérunt ómnia spólia eórum:
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	41	et convérsæ sunt núptiæ in luctum, et vox musicórum ipsórum in laméntum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	42	Et vindicavérunt vindíctam sánguinis fratris sui: et revérsi sunt ad ripam Jordánis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	43	Et audívit Bácchides, et venit die sabbatórum usque ad oram Jordánis in virtúte magna.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	44	Et dixit ad suos Jónathas: Surgámus, et pugnémus contra inimícos nostros: non est enim hódie sicut heri et nudiustértius:
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	45	ecce enim bellum ex advérso, aqua vero Jordánis hinc et inde, et ripæ, et palúdes, et saltus: et non est locus diverténdi.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	46	Nunc ergo, clamáte in cælum, ut liberémini de manu inimicórum vestrórum. Et commíssum est bellum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	47	Et exténdit Jónathas manum suam percútere Bácchidem, et divértit ab eo retro:
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	48	et desíliit Jónathas, et qui cum eo erant, in Jordánem, et transnatavérunt ad eos Jordánem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	49	Et cecidérunt de parte Bácchidis die illa mille viri. Et revérsi sunt in Jerúsalem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	50	Et ædificavérunt civitátes munítas in Judǽa, munitiónem quæ erat in Jéricho, et in Ámmaum, et in Béthoron, et in Bethel, et Thámnata, et Phara, et Thopo muris excélsis, et portis, et seris.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	51	Et pósuit custódiam in eis, ut inimicítias exercérent in Ísraël:
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	52	et munívit civitátem Bethsúram, et Gázaram, et arcem, et pósuit in eis auxília, et apparátum escárum:
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	53	et accépit fílios príncipum regiónis óbsides, et pósuit eos in arce in Jerúsalem in custódiam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	54	Et anno centésimo quinquagésimo tértio, mense secúndo, præcépit Álcimus déstrui muros domus sanctæ interióris, et déstrui ópera prophetárum: et cœpit destrúere.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	55	In témpore illo percússus est Álcimus: et impedíta sunt ópera illíus, et occlúsum est os ejus, et dissolútus est parálysi, nec ultra pótuit loqui verbum, et mandáre de domo sua.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	56	Et mórtuus est Álcimus in témpore illo cum torménto magno.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	57	Et vidit Bácchides quóniam mórtuus est Álcimus, et revérsus est ad regem. Et síluit terra annis duóbus.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	58	Et cogitavérunt omnes iníqui, dicéntes: Ecce Jónathas, et qui cum eo sunt, in siléntio hábitant confidénter: nunc ergo adducámus Bácchidem, et comprehéndet eos omnes una nocte.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	59	Et abiérunt, et consílium ei dedérunt.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	60	Et surréxit ut veníret cum exércitu multo: et misit occúlte epístolas sóciis suis qui erant in Judǽa, ut comprehénderent Jónathan, et eos qui cum eo erant: sed non potuérunt, quia innótuit eis consílium eórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	61	Et apprehéndit de viris regiónis, qui príncipes erant malítiæ, quinquagínta viros, et occídit eos:
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	62	et secéssit Jónathas, et Simon, et qui cum eo erant, in Bethbéssen, quæ est in desérto: et exstrúxit díruta ejus, et firmavérunt eam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	63	Et cognóvit Bácchides, et congregávit univérsam multitúdinem suam: et his, qui de Judǽa erant, denuntiávit.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	64	Et venit, et castra pósuit désuper Bethbéssen: et oppugnávit eam dies multos, et fecit máchinas.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	65	Et relíquit Jónathas Simónem fratrem suum in civitáte, et éxiit in regiónem, et venit cum número:
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	66	et percússit Ódaren et fratres ejus, et fílios Pháseron in tabernáculis ipsórum: et cœpit cǽdere, et créscere in virtútibus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	67	Simon vero, et qui cum ipso erant, exiérunt de civitáte, et succendérunt máchinas,
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	68	et pugnavérunt contra Bácchidem, et contrítus est ab eis: et afflixérunt eum valde, quóniam consílium ejus et congréssus ejus erat inánis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	69	Et irátus contra viros iníquos, qui ei consílium déderant ut veníret in regiónem ipsórum, multos ex eis occídit: ipse autem cogitávit cum réliquis abíre in regiónem suam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	70	Et cognóvit Jónathas: et misit ad eum legátos compónere pacem cum ipso, et réddere ei captivitátem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	71	Et libénter accépit, et fecit secúndum verba ejus, et jurávit se nihil factúrum ei mali ómnibus diébus vitæ ejus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	72	Et réddidit ei captivitátem, quam prius erat prædátus de terra Juda: et convérsus ábiit in terram suam, et non appósuit ámplius veníre in fines ejus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	9	73	Et cessávit gládius ex Ísraël: et habitávit Jónathas in Machmas, et cœpit Jónathas ibi judicáre pópulum, et exterminávit ímpios ex Ísraël.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	1	Et anno centésimo sexagésimo, ascéndit Alexánder Antíochi fílius, qui cognominátus est Nóbilis, et occupávit Ptolemáidam: et recepérunt eum, et regnávit illic.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	2	Et audívit Demétrius rex, et congregávit exércitum copiósum valde, et exívit óbviam illi in prœ́lium.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	3	Et misit Demétrius epístolam ad Jónathan verbis pacíficis, ut magnificáret eum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	4	Dixit enim: Anticipémus fácere pacem cum eo, priúsquam fáciat cum Alexándro advérsum nos:
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	5	recordábitur enim ómnium malórum, quæ fécimus in eum, et in fratrem ejus, et in gentem ejus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	6	Et dedit ei potestátem congregándi exércitum, et fabricáre arma, et esse ipsum sócium ejus: et óbsides, qui erant in arce, jussit tradi ei.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	7	Et venit Jónathas in Jerúsalem, et legit epístolas in audítu omnis pópuli, et eórum qui in arce erant.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	8	Et timuérunt timóre magno, quóniam audiérunt quod dedit ei rex potestátem congregándi exércitum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	9	Et tráditi sunt Jónathæ óbsides, et réddidit eos paréntibus suis:
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	10	et habitávit Jónathas in Jerúsalem, et cœpit ædificáre et innováre civitátem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	11	Et dixit faciéntibus ópera ut exstrúerent muros, et montem Sion in circúitu lapídibus quadrátis ad munitiónem: et ita fecérunt.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	12	Et fugérunt alienígenæ, qui erant in munitiónibus quas Bácchides ædificáverat:
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	13	et relíquit unusquísque locum suum, et ábiit in terram suam:
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	14	tantum in Bethsúra remansérunt áliqui ex his qui relíquerant legem et præcépta Dei: erat enim hæc eis ad refúgium.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	15	Et audívit Alexánder rex promíssa, quæ promísit Demétrius Jónathæ: et narravérunt ei prœ́lia, et virtútes quas ipse fecit, et fratres ejus, et labóres quos laboravérunt:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	16	et ait: Numquid inveniémus áliquem virum talem? et nunc faciémus eum amícum, et sócium nostrum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	17	Et scripsit epístolam, et misit ei secúndum hæc verba, dicens:
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	18	Rex Alexánder fratri Jónathæ salútem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	19	Audívimus de te quod vir potens sis víribus, et aptus es ut sis amícus noster:
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	20	et nunc constitúimus te hódie summum sacerdótem gentis tuæ, et ut amícus vocéris regis (et misit ei púrpuram, et corónam áuream) et quæ nostra sunt séntias nobíscum, et consérves amicítias ad nos.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	21	Et índuit se Jónathas stola sancta séptimo mense, anno centésimo sexagésimo, in die solémni scenopégiæ: et congregávit exércitum, et fecit arma copiósa.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	22	Et audívit Demétrius verba ista, et contristátus est nimis, et ait:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	23	Quid hoc fécimus, quod præoccupávit nos Alexánder apprehéndere amicítiam Judæórum ad munímen sui?
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	24	scribam et ego illis verba deprecatória, et dignitátes, et dona, ut sint mecum in adjutórium.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	25	Et scripsit eis in hæc verba: Rex Demétrius genti Judæórum salútem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	26	Quóniam servástis ad nos pactum, et mansístis in amicítia nostra, et non accessístis ad inimícos nostros, audívimus, et gavísi sumus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	27	Et nunc perseveráte adhuc conserváre ad nos fidem, et retribuémus vobis bona pro his quæ fecístis nobíscum:
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	28	et remittémus vobis præstatiónes multas, et dábimus vobis donatiónes.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	29	Et nunc absólvo vos et omnes Judǽos a tribútis, et prétia salis indúlgeo, et corónas remítto, et tértias séminis:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	30	et dimídiam partem fructus ligni, quod est portiónis meæ, relínquo vobis ex hodiérno die, et deínceps, ne accipiátur a terra Juda, et a tribus civitátibus quæ ádditæ sunt illi ex Samaría et Galilǽa; ex hodiérna die et in totum tempus:
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	31	et Jerúsalem sit sancta, et líbera cum fínibus suis: et décimæ et tribúta ipsíus sint.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	32	Remítto étiam potestátem arcis, quæ est in Jerúsalem: et do eam summo sacerdóti, ut constítuat in ea viros quoscúmque ipse elégerit, qui custódiant eam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	33	Et omnem ánimam Judæórum, quæ captíva est a terra Juda in omni regno meo, relínquo líberam gratis, ut omnes a tribútis solvántur, étiam pécorum suórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	34	Et omnes dies solémnes, et sábbata, et neoméniæ, et dies decréti, et tres dies ante diem solémnem, et tres dies post diem solémnem, sint omnes immunitátis et remissiónis ómnibus Judǽis, qui sunt in regno meo:
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	35	et nemo habébit potestátem ágere áliquid, et movére negótia advérsus áliquem illórum in omni causa.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	36	Et ascribántur ex Judǽis in exércitu regis ad trigínta míllia virórum: et dabúntur illis cópiæ ut opórtet ómnibus exercítibus regis, et ex eis ordinabúntur qui sint in munitiónibus regis magni:
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	37	et ex his constituéntur super negótia regni, quæ agúntur ex fide, et príncipes sint ex eis, et ámbulent in légibus suis, sicut præcépit rex in terra Juda.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	38	Et tres civitátes, quæ ádditæ sunt Judǽæ ex regióne Samaríæ, cum Judǽa reputéntur: ut sint sub uno, et non obédiant álii potestáti, nisi summi sacerdótis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	39	Ptolemáida et confínes ejus, quas dedi donum sanctis qui sunt in Jerúsalem, ad necessários sumptus sanctórum.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	40	Et ego do síngulis annis quíndecim míllia siclórum argénti de ratiónibus regis, quæ me contíngunt:
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	41	et omne quod réliquum fúerit, quod non reddíderant qui super negótia erant annis prióribus, ex hoc dabunt in ópera domus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	42	Et super hæc quinque míllia siclórum argénti, quæ accipiébant de sanctórum ratióne per síngulos annos: et hæc ad sacerdótes pertíneant, qui ministério fungúntur.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	43	Et quicúmque confúgerint in templum quod est Jerosólymis, et in ómnibus fínibus ejus, obnóxii regi in omni negótio dimittántur, et univérsa quæ sunt eis in regno meo, líbera hábeant.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	44	Et ad ædificánda vel restauránda ópera sanctórum, sumptus dabúntur de ratióne regis:
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	45	et ad exstruéndos muros Jerúsalem, et communiéndos in circúitu, sumptus dabúntur de ratióne regis, et ad construéndos muros in Judǽa.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	46	Ut audívit autem Jónathas et pópulus sermónes istos, non credidérunt eis, nec recepérunt eos: quia recordáti sunt malítiæ magnæ, quam fécerat in Ísraël, et tribuláverat eos valde.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	47	Et complácuit eis in Alexándrum, quia ipse fúerat eis princeps sermónum pacis, et ipsi auxílium ferébant ómnibus diébus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	48	Et congregávit rex Alexánder exércitum magnum, et admóvit castra contra Demétrium.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	49	Et commisérunt prœ́lium duo reges, et fugit exércitus Demétrii, et insecútus est eum Alexánder, et incúbuit super eos.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	50	Et inváluit prœ́lium nimis, donec óccidit sol: et cécidit Demétrius in die illa.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	51	Et misit Alexánder ad Ptolemǽum regem Ægýpti legátos secúndum hæc verba, dicens:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	52	Quóniam regréssus sum in regnum meum, et sedi in sede patrum meórum, et obtínui principátum, et contrívi Demétrium, et possédi regiónem nostram,
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	53	et commísi pugnam cum eo, et contrítus est ipse et castra ejus a nobis, et sédimus in sede regni ejus:
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	54	et nunc statuámus ad ínvicem amicítiam: et da mihi fíliam tuam uxórem, et ego ero gener tuus, et dabo tibi dona, et ipsi, digna te.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	55	Et respóndit rex Ptolemǽus, dicens: Felix dies, in qua revérsus es ad terram patrum tuórum, et sedísti in sede regni eórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	56	Et nunc fáciam tibi quod scripsísti: sed occúrre mihi Ptolemáidam, ut videámus ínvicem nos, et spóndeam tibi sicut dixísti.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	57	Et exívit Ptolemǽus de Ægýpto, ipse et Cleopátra fília ejus, et venit Ptolemáidam anno centésimo sexagésimo secúndo.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	58	Et occúrrit ei Alexánder rex, et dedit ei Cleopátram fíliam suam: et fecit núptias ejus Ptolemáidæ, sicut reges in magna glória.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	59	Et scripsit rex Alexánder Jónathæ, ut veníret óbviam sibi.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	60	Et ábiit cum glória Ptolemáidam, et occúrrit ibi duóbus régibus, et dedit illis argéntum multum, et aurum, et dona: et invénit grátiam in conspéctu eórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	61	Et convenérunt advérsus eum viri pestiléntes ex Ísraël, viri iníqui interpellántes advérsus eum: et non inténdit ad eos rex.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	62	Et jussit spoliári Jónathan véstibus suis, et índui eum púrpura: et ita fecérunt. Et collocávit eum rex sedére secum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	63	Dixítque princípibus suis: Exíte cum eo in médium civitátis, et prædicáte, ut nemo advérsus eum interpéllet de ullo negótio, nec quisquam ei moléstus sit de ulla ratióne.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	64	Et factum est, ut vidérunt qui interpellábant glóriam ejus, quæ prædicabátur, et opértum eum púrpura, fugérunt omnes:
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	65	et magnificávit eum rex, et scripsit eum inter primos amícos, et pósuit eum ducem, et partícipem principátus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	66	Et revérsus est Jónathas in Jerúsalem cum pace et lætítia.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	67	In anno centésimo sexagésimo quinto, venit Demétrius fílius Demétrii a Creta in terram patrum suórum.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	68	Et audívit Alexánder rex, et contristátus est valde, et revérsus est Antiochíam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	69	Et constítuit Demétrius rex Apollónium ducem, qui prǽerat Cœlesýriæ: et congregávit exércitum magnum, et accéssit ad Jámniam: et misit ad Jónathan summum sacerdótem,
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	70	dicens: Tu solus resístis nobis: ego autem factus sum in derísum, et in oppróbrium, proptérea quia tu potestátem advérsum nos exérces in móntibus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	71	Nunc ergo si confídis in virtútibus tuis, descénde ad nos in campum, et comparémus illic ínvicem: quia mecum est virtus bellórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	72	Intérroga, et disce quis sum ego, et céteri qui auxílio sunt mihi, qui et dicunt quia non potest stare pes vester ante fáciem nostram, quia bis in fugam convérsi sunt patres tui in terra sua:
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	73	et nunc quómodo póteris sustinére equitátum et exércitum tantum in campo, ubi non est lapis, neque saxum, neque locus fugiéndi?
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	74	Ut audívit autem Jónathas sermónes Apollónii, motus est ánimo: et elégit decem míllia virórum, et éxiit ab Jerúsalem, et occúrrit ei Simon frater ejus in adjutórium:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	75	et applicuérunt castra in Joppen, et exclúsit eum a civitáte, quia custódia Apollónii Joppe erat: et oppugnávit eam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	76	Et extérriti qui erant in civitáte, aperuérunt ei, et obtínuit Jónathas Joppen.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	77	Et audívit Apollónius, et admóvit tria míllia équitum, et exércitum multum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	78	Et ábiit Azótum tamquam iter fáciens, et statim éxiit in campum, eo quod habéret multitúdinem équitum, et confíderet in eis. Et insecútus est eum Jónathas in Azótum, et commisérunt prœ́lium.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	79	Et relíquit Apollónius in castris mille équites post eos occúlte.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	80	Et cognóvit Jónathas quóniam insídiæ sunt post se, et circuiérunt castra ejus, et jecérunt jácula in pópulum a mane usque ad vésperam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	81	Pópulus autem stabat, sicut præcéperat Jónathas: et laboravérunt equi eórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	82	Et ejécit Simon exércitum suum, et commísit contra legiónem: équites enim fatigáti erant: et contríti sunt ab eo, et fugérunt.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	83	Et qui dispérsi sunt per campum, fugérunt in Azótum, et intravérunt in Béthdagon idólum suum, ut ibi se liberárent.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	84	Et succéndit Jónathas Azótum, et civitátes quæ erant in circúitu ejus, et accépit spólia eórum, et templum Dagon: et omnes qui fugérunt in illud, succéndit igni.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	85	Et fuérunt qui cecidérunt gládio, cum his qui succénsi sunt, fere octo míllia virórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	86	Et movit inde Jónathas castra, et applícuit ea Ascalónem: et exiérunt de civitáte óbviam illi in magna glória.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	87	Et revérsus est Jónathas in Jerúsalem cum suis, habéntibus spólia multa.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	88	Et factum est, ut audívit Alexánder rex sermónes istos, áddidit adhuc glorificáre Jónathan.
 1 Machabæórum	1Mac	40	10	89	Et misit ei fíbulam áuream, sicut consuetúdo est dari cognátis regum. Et dedit ei Áccaron, et omnes fines ejus, in possessiónem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	1	Et rex Ægýpti congregávit exércitum, sicut aréna quæ est circa oram maris, et naves multas: et quærébat obtinére regnum Alexándri dolo, et áddere illud regno suo.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	2	Et éxiit in Sýriam verbis pacíficis, et aperiébant ei civitátes, et occurrébant ei: quia mandáverat Alexánder rex exíre ei óbviam, eo quod socer suus esset.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	3	Cum autem introíret civitátem Ptolemǽus, ponébat custódias mílitum in síngulis civitátibus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	4	Et ut appropiávit Azóto, ostendérunt ei templum Dagon succénsum igni, et Azótum, et cétera ejus demolíta, et córpora projécta, et eórum, qui cæsi erant in bello, túmulos quos fécerant secus viam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	5	Et narravérunt regi quia hæc fecit Jónathas, ut invídiam fácerent ei: et tácuit rex.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	6	Et occúrrit Jónathas regi in Joppen cum glória, et ínvicem se salutavérunt, et dormiérunt illic.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	7	Et ábiit Jónathas cum rege usque ad flúvium qui vocátur Eléutherus: et revérsus est in Jerúsalem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	8	Rex autem Ptolemǽus obtínuit domínium civitátum usque Seléuciam marítimam, et cogitábat in Alexándrum consília mala.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	9	Et misit legátos ad Demétrium, dicens: Veni, componámus inter nos pactum, et dabo tibi fíliam meam, quam habet Alexánder, et regnábis in regno patris tui:
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	10	pœ́nitet enim me quod déderim illi fíliam meam: quæsívit enim me occídere.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	11	Et vituperávit eum, proptérea quod concupíerat regnum ejus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	12	Et ábstulit fíliam suam, et dedit eam Demétrio, et alienávit se ab Alexándro, et maniféstæ sunt inimicítiæ ejus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	13	Et intrávit Ptolemǽus Antiochíam, et impósuit duo diadémata cápiti suo, Ægýpti et Ásiæ.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	14	Alexánder autem rex erat in Cilícia illis tempóribus: quia rebellábant qui erant in locis illis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	15	Et audívit Alexánder, et venit ad eum in bellum: et prodúxit Ptolemǽus rex exércitum, et occúrrit ei in manu válida, et fugávit eum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	16	Et fugit Alexánder in Arábiam, ut ibi protegerétur: rex autem Ptolemǽus exaltátus est.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	17	Et ábstulit Zábdiel Arabs caput Alexándri, et misit Ptolemǽo.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	18	Et rex Ptolemǽus mórtuus est in die tértia: et qui erant in munitiónibus, periérunt ab his qui erant intra castra.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	19	Et regnávit Demétrius anno centésimo sexagésimo séptimo.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	20	In diébus illis congregávit Jónathas eos qui erant in Judǽa, ut expugnárent arcem quæ est in Jerúsalem: et fecérunt contra eam máchinas multas.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	21	Et abiérunt quidam qui óderant gentem suam viri iníqui ad regem Demétrium, et renuntiavérunt ei quod Jónathas obsidéret arcem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	22	Et ut audívit, irátus est: et statim venit ad Ptolemáidam, et scripsit Jónathæ ne obsidéret arcem, sed occúrreret sibi ad collóquium festináto.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	23	Ut audívit autem Jónathas, jussit obsidére: et elégit de senióribus Ísraël, et de sacerdótibus, et dedit se perículo.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	24	Et accépit aurum, et argéntum, et vestem, et ália xénia multa, et ábiit ad regem Ptolemáidam: et invénit grátiam in conspéctu ejus,
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	25	et interpellábant advérsus eum quidam iníqui ex gente sua.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	26	Et fecit ei rex sicut fécerant ei qui ante eum fúerant: et exaltávit eum in conspéctu ómnium amicórum suórum,
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	27	et státuit ei principátum sacerdótii, et quæcúmque ália hábuit prius pretiósa, et fecit eum príncipem amicórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	28	Et postulávit Jónathas a rege ut immúnem fáceret Judǽam, et tres topárchias, et Samaríam et confínes ejus: et promísit ei talénta trecénta.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	29	Et consénsit rex: et scripsit Jónathæ epístolas de his ómnibus, hunc modum continéntes:
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	30	Rex Demétrius fratri Jónathæ salútem, et genti Judæórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	31	Exémplum epístolæ, quam scrípsimus Lástheni parénti nostro de vobis, mísimus ad vos ut scirétis:
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	32	Rex Demétrius Lástheni parénti salútem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	33	Genti Judæórum amícis nostris, et conservántibus quæ justa sunt apud nos, decrévimus benefácere propter benignitátem ipsórum, quam erga nos habent.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	34	Statúimus ergo illis omnes fines Judǽæ, et tres civitátes, Lydan, et Rámathan, quæ ádditæ sunt Judǽæ ex Samaría, et omnes confínes eárum, sequestrári ómnibus sacrificántibus in Jerosólymis pro his quæ ab eis prius accipiébat rex per síngulos annos, et pro frúctibus terræ et pomórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	35	Et ália quæ ad nos pertinébant decimárum et tributórum ex hoc témpore, remíttimus eis: et áreas salinárum, et corónas, quæ nobis deferebántur,
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	36	ómnia ipsis concédimus: et nihil horum írritum erit, ex hoc, et in omne tempus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	37	Nunc ergo curáte fácere horum exémplum, et detur Jónathæ, et ponátur in monte sancto, in loco célebri.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	38	Et videns Demétrius rex quod síluit terra in conspéctu suo, et nihil ei resístit, dimísit totum exércitum suum, unumquémque in locum suum, excépto peregríno exércitu, quem contráxit ab ínsulis géntium: et inimíci erant ei omnes exércitus patrum ejus.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	39	Tryphon autem erat quidam pártium Alexándri prius: et vidit quóniam omnis exércitus murmurábat contra Demétrium, et ivit ad Emálchuel Árabem, qui nutriébat Antíochum fílium Alexándri:
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	40a	et assidábat ei, ut tráderet eum ipsi, ut regnáret loco patris sui: et enuntiávit ei quanta fecit Demétrius, et inimicítias exercítuum ejus advérsus illum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	40b	Et mansit ibi diébus multis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	41	Et misit Jónathas ad Demétrium regem, ut ejíceret eos qui in arce erant in Jerúsalem, et qui in præsídiis erant: quia impugnábant Ísraël.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	42	Et misit Demétrius ad Jónathan, dicens: Non hæc tantum fáciam tibi, et genti tuæ, sed glória illustrábo te, et gentem tuam, cum fúerit opportúnum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	43	Nunc ergo recte féceris, si míseris in auxílium mihi viros: quia discéssit omnis exércitus meus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	44	Et misit ei Jónathas tria míllia virórum fórtium Antiochíam: et venérunt ad regem, et delectátus est rex in advéntu eórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	45	Et convenérunt qui erant de civitáte, centum vigínti míllia virórum, et volébant interfícere regem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	46	Et fugit rex in aulam: et occupavérunt qui erant de civitáte, itínera civitátis, et cœpérunt pugnáre.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	47	Et vocávit rex Judǽos in auxílium, et convenérunt omnes simul ad eum, et dispérsi sunt omnes per civitátem:
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	48	et occidérunt in illa die centum míllia hóminum, et succendérunt civitátem, et cepérunt spólia multa in die illa, et liberavérunt regem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	49	Et vidérunt qui erant de civitáte, quod obtinuíssent Judǽi civitátem sicut volébant: et infirmáti sunt mente sua, et clamavérunt ad regem cum précibus, dicéntes:
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	50	Da nobis dextras, et cessent Judǽi oppugnáre nos, et civitátem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	51	Et projecérunt arma sua, et fecérunt pacem, et glorificáti sunt Judǽi in conspéctu regis, et in conspéctu ómnium qui erant in regno ejus, et nomináti sunt in regno: et regréssi sunt in Jerúsalem habéntes spólia multa.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	52	Et sedit Demétrius rex in sede regni sui: et síluit terra in conspéctu ejus.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	53	Et mentítus est ómnia quæcúmque dixit, et abalienávit se a Jónatha, et non retríbuit ei secúndum benefícia quæ sibi tribúerat, et vexábat eum valde.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	54	Post hæc autem revérsus est Tryphon, et Antíochus cum eo puer adoléscens, et regnávit, et impósuit sibi diadéma.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	55	Et congregáti sunt ad eum omnes exércitus, quos dispérserat Demétrius, et pugnavérunt contra eum: et fugit, et terga vertit.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	56	Et accépit Tryphon béstias, et obtínuit Antiochíam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	57	Et scripsit Antíochus adoléscens Jónathæ, dicens: Constítuo tibi sacerdótium, et constítuo te super quátuor civitátes, ut sis de amícis regis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	58	Et misit illi vasa áurea in ministérium, et dedit ei potestátem bibéndi in auro, et esse in púrpura, et habére fíbulam áuream:
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	59	et Simónem fratrem ejus constítuit ducem a términis Tyri usque ad fines Ægýpti.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	60	Et éxiit Jónathas, et perambulábat trans flumen civitátes: et congregátus est ad eum omnis exércitus Sýriæ in auxílium, et venit Ascalónem, et occurrérunt ei honorífice de civitáte.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	61	Et ábiit inde Gazam: et conclusérunt se qui erant Gazæ: et obsédit eam, et succéndit quæ erant in circúitu civitátis, et prædátus est ea.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	62	Et rogavérunt Gazénses Jónathan, et dedit illis déxteram: et accépit fílios eórum óbsides, et misit illos in Jerúsalem: et perambulávit regiónem usque Damáscum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	63	Et audívit Jónathas quod prævaricáti sunt príncipes Demétrii in Cades, quæ est in Galilǽa, cum exércitu multo, voléntes eum removére a negótio regni:
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	64	et occúrrit illis: fratrem autem suum Simónem relíquit intra provínciam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	65	Et applícuit Simon ad Bethsúram, et expugnábat eam diébus multis, et conclúsit eos.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	66	Et postulavérunt ab eo dextras accípere, et dedit illis: et ejécit eos inde, et cepit civitátem, et pósuit in ea præsídium.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	67	Et Jónathas et castra ejus applicuérunt ad aquam Génesar, et ante lucem vigilavérunt in campo Asor:
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	68	et ecce castra alienigenárum occurrébant in campo, et tendébant ei insídias in móntibus: ipse autem occúrrit ex advérso.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	69	Insídiæ vero exsurrexérunt de locis suis, et commisérunt prœ́lium.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	70	Et fugérunt qui erant ex parte Jónathæ omnes, et nemo relíctus est ex eis, nisi Mathathías fílius Absolómi, et Judas fílius Calphi, princeps milítiæ exércitus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	71	Et scidit Jónathas vestiménta sua, et pósuit terram in cápite suo, et orávit.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	72	Et revérsus est Jónathas ad eos in prœ́lium, et convértit eos in fugam, et pugnavérunt.
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	73	Et vidérunt qui fugiébant partis illíus, et revérsi sunt ad eum, et insequebántur cum eo omnes usque Cades ad castra sua, et pervenérunt usque illuc:
 1 Machabæórum	1Mac	40	11	74	et cecidérunt de alienígenis in die illa tria míllia virórum: et revérsus est Jónathas in Jerúsalem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	1	Et vidit Jónathas quia tempus eum juvat, et elégit viros, et misit eos Romam statúere et renováre cum eis amicítiam:
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	2	et ad Spartiátas, et ad ália loca misit epístolas secúndum eámdem formam:
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	3	et abiérunt Romam, et intravérunt cúriam, et dixérunt: Jónathas summus sacérdos, et gens Judæórum misérunt nos, ut renovarémus amicítiam et societátem secúndum prístinum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	4	Et dedérunt illis epístolas ad ipsos per loca, ut dedúcerent eos in terram Juda cum pace.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	5	Et hoc est exémplum epistolárum, quas scripsit Jónathas Spartiátis:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	6	Jónathas summus sacérdos, et senióres gentis, et sacerdótes, et réliquus pópulus Judæórum, Spartiátis frátribus salútem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	7	Jamprídem missæ erant epístolæ ad Oníam summum sacerdótem ab Arío, qui regnábat apud vos, quóniam estis fratres nostri, sicut rescríptum cóntinet, quod subjéctum est.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	8	Et suscépit Onías virum, qui missus fúerat, cum honóre: et accépit epístolas, in quibus significabátur de societáte et amicítia.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	9	Nos cum nullo horum indigerémus, habéntes solátio sanctos libros, qui sunt in mánibus nostris,
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	10	malúimus míttere ad vos renováre fraternitátem et amicítiam, ne forte aliéni efficiámur a vobis: multa enim témpora transiérunt, ex quo misístis ad nos.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	11	Nos ergo in omni témpore sine intermissióne in diébus solémnibus, et céteris, quibus opórtet, mémores sumus vestri in sacrifíciis quæ offérimus, et in observatiónibus, sicut fas est, et decet meminísse fratrum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	12	Lætámur ítaque de glória vestra.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	13	Nos autem circumdedérunt multæ tribulatiónes, et multa prœ́lia, et impugnavérunt nos reges qui sunt in circúitu nostro.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	14	Nolúimus ergo vobis molésti esse, neque céteris sóciis et amícis nostris in his prœ́liis:
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	15	habúimus enim de cælo auxílium, et liberáti sumus nos, et humiliáti sunt inimíci nostri.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	16	Elégimus ítaque Numénium Antíochi fílium, et Antípatrem Jasónis fílium, et mísimus ad Romános renováre cum eis amicítiam et societátem prístinam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	17	Mandávimus ítaque eis ut véniant étiam ad vos, et salútent vos, et reddant vobis epístolas nostras de innovatióne fraternitátis nostræ.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	18	Et nunc benefaciétis respondéntes nobis ad hæc.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	19	Et hoc est rescríptum epistolárum quod míserat Oníæ:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	20	Aríus rex Spartiatárum Oníæ sacerdóti magno salútem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	21	Invéntum est in scriptúra de Spartiátis, et Judǽis, quóniam sunt fratres, et quod sunt de génere Ábraham.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	22	Et nunc ex quo hæc cognóvimus, benefácitis scribéntes nobis de pace vestra.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	23	Sed et nos rescrípsimus vobis: Pécora nostra, et possessiónes nostræ, vestræ sunt: et vestræ, nostræ: mandávimus ítaque hæc nuntiári vobis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	24	Et audívit Jónathas quóniam regréssi sunt príncipes Demétrii cum exércitu multo supra quam prius, pugnáre advérsus eum:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	25	et éxiit ab Jerúsalem, et occúrrit eis in Amathíte regióne: non enim déderat eis spátium ut ingrederéntur regiónem ejus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	26	Et misit speculatóres in castra eórum: et revérsi renuntiavérunt quod constítuunt superveníre illis nocte.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	27	Cum occidísset autem sol, præcépit Jónathas suis vigiláre, et esse in armis parátos ad pugnam tota nocte: et pósuit custódes per circúitum castrórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	28	Et audiérunt adversárii quod parátus est Jónathas cum suis in bello: et timuérunt, et formidavérunt in corde suo: et accendérunt focos in castris suis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	29	Jónathas autem, et qui cum eo erant, non cognovérunt usque mane: vidébant autem luminária ardéntia,
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	30	et secútus est eos Jónathas, et non comprehéndit eos: transíerant enim flumen Eléutherum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	31	Et divértit Jónathas ad Árabas, qui vocántur Zabadǽi: et percússit eos, et accépit spólia eórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	32	Et junxit, et venit Damáscum, et perambulábat omnem regiónem illam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	33	Simon autem éxiit, et venit usque ad Ascalónem, et ad próxima præsídia: et declinávit in Joppen, et occupávit eam
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	34	(audívit enim quod vellent præsídium trádere pártibus Demétrii), et pósuit ibi custódes ut custodírent eam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	35	Et revérsus est Jónathas, et convocávit senióres pópuli, et cogitávit cum eis ædificáre præsídia in Judǽa,	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	36	et ædificáre muros in Jerúsalem, et exaltáre altitúdinem magnam inter médium arcis et civitátis, ut separáret eam a civitáte, ut esset ipsa singuláriter, et neque emant, neque vendant.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	37	Et convenérunt ut ædificárent civitátem: et cécidit murus qui erat super torréntem ab ortu solis, et reparávit eum, qui vocátur Caphétetha:
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	38	et Simon ædificávit Adíada in Séphela, et munívit eam, et impósuit portas et seras.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	39	Et cum cogitásset Tryphon regnáre Ásiæ, et assúmere diadéma, et exténdere manum in Antíochum regem:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	40	timens ne forte non permítteret eum Jónathas, sed pugnáret advérsus eum, quærébat comprehéndere eum, et occídere. Et exsúrgens ábiit in Bethsan.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	41	Et exívit Jónathas óbviam illi cum quadragínta míllibus virórum electórum in prœ́lium, et venit Bethsan.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	42	Et vidit Tryphon quia venit Jónathas cum exércitu multo ut exténderet in eum manus: tímuit,
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	43	et excépit eum cum honóre, et commendávit eum ómnibus amícis suis, et dedit ei múnera: et præcépit exercítibus suis ut obedírent ei, sicut sibi.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	44	Et dixit Jónathæ: Ut quid vexásti univérsum pópulum, cum bellum nobis non sit?
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	45	et nunc remítte eos in domos suas: élige autem tibi viros paucos, qui tecum sint, et veni mecum Ptolemáidam, et tradam eam tibi, et réliqua præsídia, et exércitum, et univérsos præpósitos negótii: et convérsus abíbo: proptérea enim veni.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	46	Et crédidit ei, et fecit sicut dixit: et dimísit exércitum, et abiérunt in terram Juda.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	47	Retínuit autem secum tria míllia virórum: ex quibus remísit in Galilǽam duo míllia: mille autem venérunt cum eo.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	48	Ut autem intrávit Ptolemáidam Jónathas, clausérunt portas civitátis Ptoleménses, et comprehendérunt eum: et omnes qui cum eo intráverant, gládio interfecérunt.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	49	Et misit Tryphon exércitum et équites in Galilǽam et in campum magnum, ut pérderent omnes sócios Jónathæ.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	50	At illi cum cognovíssent quia comprehénsus est Jónathas, et périit, et omnes qui cum eo erant, hortáti sunt semetípsos, et exiérunt paráti in prœ́lium.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	51	Et vidéntes hi qui insecúti fúerant, quia pro ánima res est illis, revérsi sunt:
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	52	illi autem venérunt omnes cum pace in terram Juda. Et planxérunt Jónathan, et eos qui cum ipso fúerant, valde: et luxit Ísraël luctu magno.
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	53	Et quæsiérunt omnes gentes quæ erant in circúitu eórum contérere eos: dixérunt enim:
 1 Machabæórum	1Mac	40	12	54	Non habent príncipem et adjuvántem: nunc ergo expugnémus illos, et tollámus de homínibus memóriam eórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	1	Et audívit Simon quod congregávit Tryphon exércitum copiósum ut veníret in terram Juda, et attéreret eam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	2	Videns quia in tremóre pópulus est, et in timóre, ascéndit Jerúsalem, et congregávit pópulum:
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	3	et adhórtans dixit: Vos scitis quanta ego, et fratres mei, et domus patris mei, fécimus pro légibus et pro sanctis, prœ́lia, et angústias quales vídimus:
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	4	horum grátia periérunt fratres mei omnes propter Ísraël, et relíctus sum ego solus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	5	Et nunc non mihi contíngat párcere ánimæ meæ in omni témpore tribulatiónis: non enim mélior sum frátribus meis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	6	Vindicábo ítaque gentem meam, et sancta, natos quoque nostros, et uxóres: quia congregátæ sunt univérsæ gentes contérere nos inimicítiæ grátia.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	7	Et accénsus est spíritus pópuli simul ut audívit sermónes istos:
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	8	et respondérunt voce magna, dicéntes: Tu es dux noster loco Judæ, et Jónathæ fratris tui:
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	9	pugna prœ́lium nostrum: et ómnia, quæcúmque díxeris nobis, faciémus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	10	Et cóngregans omnes viros bellatóres, accelerávit consummáre univérsos muros Jerúsalem, et munívit eam in gyro.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	11	Et misit Jónathan fílium Absalómi, et cum eo exércitum novum in Joppen, et ejéctis his qui erant in ea, remánsit illic ipse.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	12	Et movit Tryphon a Ptolemáida cum exércitu multo, ut veníret in terram Juda, et Jónathas cum eo in custódia.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	13	Simon autem applícuit in Addus contra fáciem campi.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	14	Et ut cognóvit Tryphon quia surréxit Simon loco fratris sui Jónathæ, et quia commissúrus esset cum eo prœ́lium, misit ad eum legátos,
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	15	dicens: Pro argénto, quod debébat frater tuus Jónathas in ratióne regis propter negótia quæ hábuit, detinúimus eum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	16	Et nunc mitte argénti talénta centum, et duos fílios ejus óbsides, ut non dimíssus fúgiat a nobis, et remittémus eum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	17	Et cognóvit Simon quia cum dolo loquerétur secum: jussit tamen dari argéntum et púeros, ne inimicítiam magnam súmeret ad pópulum Ísraël, dicéntem:
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	18	Quia non misit ei argéntum, et púeros, proptérea périit.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	19	Et misit púeros, et centum talénta: et mentítus est, et non dimísit Jónathan.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	20	Et post hæc venit Tryphon intra regiónem, ut contéreret eam: et gyravérunt per viam quæ ducit Ador: et Simon et castra ejus ambulábant in omnem locum quocúmque ibant.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	21	Qui autem in arce erant, misérunt ad Tryphónem legátos, ut festináret veníre per desértum, et mítteret illis alimónias.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	22	Et parávit Tryphon omnem equitátum, ut veníret illa nocte: erat autem nix multa valde, et non venit in Galaadítim.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	23	Et cum appropinquásset Báscaman, occídit Jónathan et fílios ejus illic.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	24	Et convértit Tryphon, et ábiit in terram suam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	25	Et misit Simon, et accépit ossa Jónathæ fratris sui, et sepelívit ea in Modin civitáte patrum ejus.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	26	Et planxérunt eum omnis Ísraël planctu magno, et luxérunt eum dies multos.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	27	Et ædificávit Simon super sepúlchrum patris sui et fratrum suórum ædifícium altum visu, lápide políto retro et ante.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	28	Et státuit septem pyrámidas, unam contra unam, patri et matri, et quátuor frátribus:
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	29	et his circumpósuit colúmnas magnas: et super colúmnas arma, ad memóriam ætérnam: et juxta arma naves sculptas, quæ videréntur ab ómnibus navigántibus mare:
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	30	hoc est sepúlchrum, quod fecit in Modin usque in hunc diem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	31	Tryphon autem cum iter fáceret cum Antíocho rege adolescénte, dolo occídit eum:
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	32	et regnávit loco ejus, et impósuit sibi diadéma Ásiæ, et fecit plagam magnam in terra.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	33	Et ædificávit Simon præsídia Judǽæ, múniens ea túrribus excélsis, et muris magnis, et portis, et seris: et pósuit aliménta in munitiónibus.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	34	Et elégit Simon viros, et misit ad Demétrium regem ut fáceret remissiónem regióni: quia actus omnes Tryphónis per direptiónem fúerant gesti.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	35	Et Demétrius rex ad verba ista respóndit ei, et scripsit epístolam talem:
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	36	Rex Demétrius Simóni summo sacerdóti et amíco regum, et senióribus, et genti Judæórum, salútem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	37	Corónam áuream, et bahem, quam misístis, suscépimus: et paráti sumus fácere vobíscum pacem magnam, et scríbere præpósitis regis remíttere vobis quæ indúlsimus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	38	Quæcúmque enim constitúimus, vobis constant: munitiónes, quas ædificástis, vobis sint:
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	39	remíttimus quoque ignorántias et peccáta usque in hodiérnum diem, et corónam quam debebátis: et si quid áliud erat tributárium in Jerúsalem, jam non sit tributárium.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	40	Et si qui ex vobis apti sunt conscríbi inter nostros, conscribántur, et sit inter nos pax.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	41	Anno centésimo septuagésimo, ablátum est jugum géntium ab Ísraël.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	42	Et cœpit pópulus Ísraël scríbere in tábulis, et gestis públicis, anno primo sub Simóne summo sacerdóte, magno duce, et príncipe Judæórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	43	In diébus illis applícuit Simon ad Gazam, et circúmdedit eam castris, et fecit máchinas, et applícuit ad civitátem, et percússit turrem unam, et comprehéndit eam.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	44	Et erúperant qui erant intra máchinam in civitátem, et factus est motus magnus in civitáte.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	45	Et ascendérunt qui erant in civitáte cum uxóribus et fíliis supra murum, scissis túnicis suis, et clamavérunt voce magna, postulántes a Simóne dextras sibi dari,
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	46	et dixérunt: Non nobis reddas secúndum malítias nostras, sed secúndum misericórdias tuas.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	47	Et flexus Simon, non debellávit eos: ejécit tamen eos de civitáte, et mundávit ædes in quibus fúerant simulácra, et tunc intrávit in eam cum hymnis benedícens Dóminum:
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	48	et ejécta ab ea omni immundítia, collocávit in ea viros qui legem fácerent: et munívit eam, et fecit sibi habitatiónem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	49	Qui autem erant in arce Jerúsalem, prohibebántur égredi et íngredi regiónem, et émere ac véndere: et esuriérunt valde, et multi ex eis fame periérunt,	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	50	et clamavérunt ad Simónem ut dextras accíperent: et dedit illis: et ejécit eos inde, et mundávit arcem a contaminatiónibus:
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	51	et intravérunt in eam tértia et vigésima die secúndi mensis, anno centésimo septuagésimo primo, cum laude, et ramis palmárum, et cínyris, et cýmbalis, et nablis, et hymnis, et cánticis, quia contrítus est inimícus magnus ex Ísraël.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	52	Et constítuit ut ómnibus annis ageréntur dies hi cum lætítia.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	53	Et munívit montem templi, qui erat secus arcem, et habitávit ibi ipse, et qui cum eo erant.
 1 Machabæórum	1Mac	40	13	54	Et vidit Simon Joánnem fílium suum, quod fortis prœ́lii vir esset: et pósuit eum ducem virtútum universárum: et habitávit in Gázaris.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	1	Anno centésimo septuagésimo secúndo, congregávit rex Demétrius exércitum suum, et ábiit in Médiam ad contrahénda sibi auxília, ut expugnáret Tryphónem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	2	Et audívit Ársaces rex Pérsidis et Médiæ, quia intrávit Demétrius confínes suos: et misit unum de princípibus suis ut comprehénderet eum vivum, et addúceret eum ad se.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	3	Et ábiit, et percússit castra Demétrii: et comprehéndit eum, et duxit eum ad Ársacem, et pósuit eum in custódiam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	4	Et síluit omnis terra Juda ómnibus diébus Simónis, et quæsívit bona genti suæ: et plácuit illis potéstas ejus et glória ejus ómnibus diébus.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	5	Et cum omni glória sua accépit Joppen in portum, et fecit intróitum in ínsulis maris.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	6	Et dilatávit fines gentis suæ, et obtínuit regiónem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	7	Et congregávit captivitátem multam, et dominátus est Gázaræ, et Bethsúræ, et arci: et ábstulit immundítias ex ea, et non erat qui resísteret ei.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	8	Et unusquísque colébat terram suam cum pace: et terra Juda dabat fructus suos, et ligna campórum fructum suum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	9	Senióres in platéis sedébant omnes, et de bonis terræ tractábant, et júvenes induébant se glóriam, et stolas belli.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	10	Et civitátibus tribuébat alimónias, et constituébat eas ut essent vasa munitiónis quoadúsque nominátum est nomen glóriæ ejus usque ad extrémum terræ.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	11	Fecit pacem super terram, et lætátus est Ísraël lætítia magna.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	12	Et sedit unusquísque sub vite sua, et sub ficúlnea sua: et non erat qui eos terréret.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	13	Defécit impúgnans eos super terram: reges contríti sunt in diébus illis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	14	Et confirmávit omnes húmiles pópuli sui, et legem exquisívit, et ábstulit omnem iníquum et malum:
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	15	sancta glorificávit, et multiplicávit vasa sanctórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	16	Et audítum est Romæ quia defúnctus esset Jónathas, et usque in Spartiátas: et contristáti sunt valde.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	17	Ut audiérunt autem quod Simon frater ejus factus esset summus sacérdos loco ejus, et ipse obtinéret omnem regiónem, et civitátes in ea,
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	18	scripsérunt ad eum in tábulis ǽreis, ut renovárent amicítias et societátem quam fécerant cum Juda et cum Jónatha, frátribus ejus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	19	Et lectæ sunt in conspéctu ecclésiæ in Jerúsalem. Et hoc exémplum epistolárum, quas Spartiátæ misérunt:
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	20	Spartianórum príncipes et civitátes, Simóni sacerdóti magno, et senióribus, et sacerdótibus, et réliquo pópulo Judæórum, frátribus, salútem.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	21	Legáti, qui missi sunt ad pópulum nostrum, nuntiavérunt nobis de vestra glória, et honóre, ac lætítia: et gavísi sumus in intróitu eórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	22	Et scrípsimus quæ ab eis erant dicta in concíliis pópuli, sic: Numénius Antíochi, et Antípater Jasónis fílius, legáti Judæórum, venérunt ad nos, renovántes nobíscum amicítiam prístinam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	23	Et plácuit pópulo excípere viros glorióse, et pónere exémplum sermónum eórum in segregátis pópuli libris, ut sit ad memóriam pópulo Spartiatárum. Exémplum autem horum scrípsimus Simóni magno sacerdóti.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	24	Post hæc autem misit Simon Numénium Romam, habéntem clýpeum áureum magnum, pondo mnarum mille, ad statuéndam cum eis societátem. Cum autem audísset pópulus Románus	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	25	sermónes istos, dixérunt: Quam gratiárum actiónem reddémus Simóni, et fíliis ejus?
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	26	Restítuit enim ipse fratres suos, et expugnávit inimícos Ísraël ab eis, et statuérunt ei libertátem, et descripsérunt in tábulis ǽreis, et posuérunt in títulis in monte Sion.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	27	Et hoc est exémplum scriptúræ: Octavadécima die mensis Elul, anno centésimo septuagésimo secúndo, anno tértio sub Simóne sacerdóte magno in Asáramel,	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	28	in convéntu magno sacerdótum, et pópuli, et príncipum gentis, et seniórum regiónis, nota facta sunt hæc: quóniam frequénter facta sunt prœ́lia in regióne nostra,
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	29	Simon autem Mathathíæ fílius, ex fíliis Jarib, et fratres ejus, dedérunt se perículo, et restitérunt adversáriis gentis suæ, ut starent sancta ipsórum, et lex: et glória magna glorificavérunt gentem suam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	30	Et congregávit Jónathas gentem suam, et factus est illis sacérdos magnus, et appósitus est ad pópulum suum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	31	Et voluérunt inimíci eórum calcáre et attérere regiónem ipsórum, et exténdere manus in sancta eórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	32	Tunc réstitit Simon, et pugnávit pro gente sua, et erogávit pecúnias multas, et armávit viros virtútis gentis suæ, et dedit illis stipéndia:
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	33	et munívit civitátes Judǽæ, et Bethsúram, quæ erat in fínibus Judǽæ, ubi erant arma hóstium ántea: et pósuit illic præsídium viros Judǽos.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	34	Et Joppen munívit, quæ erat ad mare, et Gázaram, quæ est in fínibus Azóti, in qua hostes ántea habitábant: et collocávit illic Judǽos, et quæcúmque apta erant ad correptiónem eórum, pósuit in eis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	35	Et vidit pópulus actum Simónis, et glóriam quam cogitábat fácere genti suæ, et posuérunt eum ducem suum, et príncipem sacerdótum, eo quod ipse fécerat hæc ómnia, et justítiam, et fidem, quam conservávit genti suæ, et exquisívit omni modo exaltáre pópulum suum.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	36	Et in diébus ejus prosperátum est in mánibus ejus, ut tolleréntur gentes de regióne ipsórum, et qui in civitáte David erant, in Jerúsalem in arce, de qua procedébant, et contaminábant ómnia quæ in circúitu sanctórum sunt, et inferébant plagam magnam castitáti:
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	37	et collocávit in ea viros Judǽos ad tutaméntum regiónis, et civitátis, et exaltávit muros Jerúsalem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	38	Et rex Demétrius státuit illi summum sacerdótium.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	39	Secúndum hæc fecit eum amícum suum, et glorificávit eum glória magna.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	40	Audívit enim quod appelláti sunt Judǽi a Románis amíci, et sócii, et fratres, et quia suscepérunt legátos Simónis glorióse,
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	41	et quia Judǽi et sacerdótes eórum consensérunt eum esse ducem suum, et summum sacerdótem in ætérnum, donec surgat prophéta fidélis:
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	42	et ut sit super eos dux, et ut cura esset illi pro sanctis, et ut constitúeret præpósitos super ópera eórum, et super regiónem, et super arma, et super præsídia:
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	43	et cura sit illi de sanctis: et ut audiátur ab ómnibus, et scribántur in nómine ejus omnes conscriptiónes in regióne: et ut operiátur púrpura et auro:
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	44	et ne líceat ulli ex pópulo et ex sacerdótibus írritum fácere áliquid horum, et contradícere his quæ ab eo dicúntur, aut convocáre convéntum in regióne sine ipso, et vestíri púrpura, et uti fíbula áurea:
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	45	qui autem fécerit extra hæc, aut írritum fécerit áliquid horum, reus erit.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	46	Et complácuit omni pópulo statúere Simónem, et fácere secúndum verba ista.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	47	Et suscépit Simon, et plácuit ei ut summo sacerdótio fungerétur, et esset dux et princeps gentis Judæórum, et sacerdótum, et præésset ómnibus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	48	Et scriptúram istam dixérunt pónere in tábulis ǽreis, et pónere eas in períbolo sanctórum, in loco célebri:
 1 Machabæórum	1Mac	40	14	49	exémplum autem eórum pónere in ærário, ut hábeat Simon, et fílii ejus.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	1	Et misit rex Antíochus fílius Demétrii epístolas ab ínsulis maris Simóni sacerdóti, et príncipi gentis Judæórum, et univérsæ genti:
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	2	et erant continéntes hunc modum: Rex Antíochus Simóni sacerdóti magno, et genti Judæórum salútem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	3	Quóniam quidem pestiléntes obtinuérunt regnum patrum nostrórum, volo autem vendicáre regnum, et restitúere illud sicut erat ántea: et eléctam feci multitúdinem exércitus, et feci naves béllicas.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	4	Volo autem procédere per regiónem ut ulcíscar in eos, qui corrupérunt regiónem nostram, et qui desolavérunt civitátes multas in regno meo.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	5	Nunc ergo státuo tibi omnes oblatiónes, quas remisérunt tibi ante me omnes reges, et quæcúmque ália dona remisérunt tibi:
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	6	et permítto tibi fácere percussúram próprii numísmatis in regióne tua:
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	7	Jerúsalem autem sanctam esse, et líberam: et ómnia arma, quæ fabricáta sunt, et præsídia, quæ construxísti, quæ tenes, máneant tibi.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	8	Et omne débitum regis, et quæ futúra sunt regi, ex hoc et in totum tempus remittúntur tibi.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	9	Cum autem obtinuérimus regnum nostrum, glorificábimus te, et gentem tuam, et templum, glória magna, ita ut manifestétur glória vestra in univérsa terra.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	10	Anno centésimo septuagésimo quarto éxiit Antíochus in terram patrum suórum, et convenérunt ad eum omnes exércitus, ita ut pauci relícti essent cum Tryphóne.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	11	Et insecútus est eum Antíochus rex, et venit Doram fúgiens per marítimam:
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	12	sciébat enim quod congregáta sunt mala in eum, et relíquit eum exércitus:
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	13	et applícuit Antíochus super Doram cum centum vigínti míllibus virórum belligeratórum, et octo míllibus équitum:
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	14	et circuívit civitátem, et naves a mari accessérunt: et vexábant civitátem a terra et mari, et néminem sinébant íngredi vel égredi.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	15	Venit autem Numénius, et qui cum eo fúerant, ab urbe Roma, habéntes epístolas régibus et regiónibus scriptas, in quibus continebántur hæc:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	16	Lúcius consul Romanórum, Ptolemǽo regi salútem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	17	Legáti Judæórum venérunt ad nos amíci nostri, renovántes prístinam amicítiam et societátem, missi a Simóne príncipe sacerdótum et pópulo Judæórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	18	Attulérunt autem et clýpeum áureum mnarum mille.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	19	Plácuit ítaque nobis scríbere régibus et regiónibus, ut non ínferant illis mala, neque impúgnent eos, et civitátes eórum, et regiónes eórum: et ut non ferant auxílium pugnántibus advérsus eos.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	20	Visum autem est nobis accípere ab eis clýpeum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	21	Si qui ergo pestiléntes refugérunt de regióne ipsórum ad vos, trádite eos Simóni príncipi sacerdótum, ut víndicet in eos secúndum legem suam.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	22	Hæc éadem scripta sunt Demétrio regi, et Áttalo, et Ariaráthi, et Ársaci,
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	23	et in omnes regiónes: et Lámpsaco, et Spartiátis, et in Delum, et in Myndum, et in Sicyónem, et in Cáriam, et in Samum, et in Pamphýliam, et in Lýciam, et in Alicarnássum, et in Coo, et in Siden, et in Áradon, et in Rhodum, et in Phasélidem, et in Gortýnam, et Gnidum, et Cyprum, et Cyrénen.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	24	Exémplum autem eórum scripsérunt Simóni príncipi sacerdótum, et pópulo Judæórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	25	Antíochus autem rex applícuit castra in Doram secúndo, ádmovens ei semper manus, et máchinas fáciens: et conclúsit Tryphónem, ne procéderet:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	26	et misit ad eum Simon duo míllia virórum electórum in auxílium, et argéntum, et aurum, et vasa copiósa:
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	27	et nóluit ea accípere, sed rupit ómnia, quæ pactus est cum eo ántea, et alienávit se ab eo.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	28	Et misit ad eum Athenóbium unum de amícis suis, ut tractáret cum ipso, dicens: Vos tenétis Joppen, et Gázaram, et arcem, quæ est in Jerúsalem, civitátes regni mei:
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	29	fines eárum desolástis, et fecístis plagam magnam in terra, et domináti estis per loca multa in regno meo.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	30	Nunc ergo trádite civitátes quas occupástis, et tribúta locórum in quibus domináti estis extra fines Judǽæ:
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	31	sin autem, date pro illis quingénta talénta argénti, et extermínii, quod exterminástis, et tributórum civitátum ália talénta quingénta: sin autem, veniémus, et expugnábimus vos.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	32	Et venit Athenóbius amícus regis in Jerúsalem, et vidit glóriam Simónis, et claritátem in auro, et argénto, et apparátum copiósum: et obstúpuit, et rétulit ei verba regis.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	33	Et respóndit ei Simon, et dixit ei: Neque aliénam terram súmpsimus, neque aliéna detinémus: sed hæreditátem patrum nostrórum, quæ injúste ab inimícis nostris áliquo témpore posséssa est.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	34	Nos vero tempus habéntes, vindicámus hæreditátem patrum nostrórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	35	Nam de Joppe et Gázara quæ expóstulas, ipsi faciébant in pópulo plagam magnam, et in regióne nostra: horum damus talénta centum. Et non respóndit ei Athenóbius verbum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	36	Revérsus autem cum ira ad regem, renuntiávit ei verba ista, et glóriam Simónis, et univérsa quæ vidit, et irátus est rex ira magna.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	37	Tryphon autem fugit navi in Orthosíada.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	38	Et constítuit rex Cendebǽum ducem marítimum, et exércitum péditum et équitum dedit illi.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	39	Et mandávit illi movére castra contra fáciem Judǽæ: et mandávit ei ædificáre Gedórem, et obstrúere portas civitátis, et debelláre pópulum. Rex autem persequebátur Typhónem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	40	Et pervénit Cendebǽus Jámniam, et cœpit irritáre plebem, et conculcáre Judǽam, et captiváre pópulum, et interfícere, et ædificáre Gedórem.
 1 Machabæórum	1Mac	40	15	41	Et collocávit illic équites et exércitum, ut egréssi perambulárent viam Judǽæ, sicut constítuit ei rex.
 1 Machabæórum	1Mac	40	16	1	Et ascéndit Joánnes de Gázaris, et nuntiávit Simóni patri suo quæ fecit Cendebǽus in pópulo ipsórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	16	2	Et vocávit Simon duos fílios senióres, Judam et Joánnem, et ait illis: Ego, et fratres mei, et domus patris mei expugnávimus hostes Ísraël ab adolescéntia usque in hunc diem: et prosperátum est in mánibus nostris liberáre Ísraël aliquóties.
 1 Machabæórum	1Mac	40	16	3	Nunc autem sénui: sed estóte loco meo, et fratres mei, et egréssi pugnáte pro gente nostra: auxílium vero de cælo vobíscum sit.
 1 Machabæórum	1Mac	40	16	4	Et elégit de regióne vigínti míllia virórum belligeratórum, et équites: et profécti sunt ad Cendebǽum, et dormiérunt in Modin.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	16	5	Et surrexérunt mane, et abiérunt in campum: et ecce exércitus copiósus in óbviam illis péditum et équitum: et flúvius torrens erat inter médium ipsórum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	16	6	Et admóvit castra contra fáciem eórum ipse et pópulus ejus, et vidit pópulum trepidántem ad transfretándum torréntem: et transfretávit primus, et vidérunt eum viri, et transiérunt post eum.
 1 Machabæórum	1Mac	40	16	7	Et divísit pópulum et équites in médio péditum: erat autem equitátus adversariórum copiósus nimis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	16	8	Et exclamavérunt sacris tubis, et in fugam convérsus est Cendebǽus et castra ejus: et cecidérunt ex eis multi vulneráti: resídui autem in munitiónem fugérunt.
 1 Machabæórum	1Mac	40	16	9	Tunc vulnerátus est Judas frater Joánnis: Joánnes autem insecútus est eos, donec venit Cedrónem, quam ædificávit:
 1 Machabæórum	1Mac	40	16	10	et fugérunt usque ad turres, quæ erant in agris Azóti, et succéndit eas igni. Et cecidérunt ex illis duo míllia virórum, et revérsus est in Judǽam in pace.
 1 Machabæórum	1Mac	40	16	11	Et Ptolemǽus fílius Abóbi constitútus erat dux in campo Jéricho, et habébat argéntum et aurum multum:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	16	12	erat enim gener summi sacerdótis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	16	13	Et exaltátum est cor ejus, et volébat obtinére regiónem, et cogitábat dolum advérsus Simónem et fílios ejus, ut tólleret eos.
 1 Machabæórum	1Mac	40	16	14	Simon autem, perámbulans civitátes quæ erant in regióne Judǽæ, et sollicitúdinem gerens eárum, descéndit in Jéricho ipse, et Mathathías fílius ejus, et Judas, anno centésimo septuagésimo séptimo, mense undécimo: hic est mensis Sabath.
 1 Machabæórum	1Mac	40	16	15	Et suscépit eos fílius Abóbi in munitiúnculam, quæ vocátur Doch, cum dolo, quam ædificávit: et fecit eis convívium magnum, et abscóndit illic viros.
 1 Machabæórum	1Mac	40	16	16	Et cum inebriátus esset Simon et fílii ejus, surréxit Ptolemǽus cum suis, et sumpsérunt arma sua, et intravérunt in convívium: et occidérunt eum, et duos fílios ejus, et quosdam púeros ejus:
 1 Machabæórum	1Mac	40	16	17	et fecit deceptiónem magnam in Ísraël, et réddidit mala pro bonis.
 1 Machabæórum	1Mac	40	16	18	Et scripsit hæc Ptolemǽus, et misit regi ut mítteret ei exércitum in auxílium, et tráderet ei regiónem, et civitátes eórum, et tribúta.	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	16	19	Et misit álios in Gázaram tóllere Joánnem: et tribúnis misit epístolas, ut venírent ad se, et daret eis argéntum, et aurum, et dona.
 1 Machabæórum	1Mac	40	16	20	Et álios misit occupáre Jerúsalem et montem templi.
 1 Machabæórum	1Mac	40	16	21	Et præcúrrens quidam, nuntiávit Joánni in Gázara quia périit pater ejus et fratres ejus, et quia misit te quoque intérfici.
 1 Machabæórum	1Mac	40	16	22	Ut audívit autem, veheménter expávit: et comprehéndit viros, qui vénerant pérdere eum, et occídit eos: cognóvit enim quia quærébant eum pérdere.
 1 Machabæórum	1Mac	40	16	23	Et cétera sermónum Joánnis, et bellórum ejus, et bonárum virtútum, quibus fórtiter gessit, et ædifícii murórum, quos exstrúxit, et rerum gestárum ejus:	b
 1 Machabæórum	1Mac	40	16	24	ecce hæc scripta sunt in libro diérum sacerdótii ejus, ex quo factus est princeps sacerdótum post patrem suum.
 #	2 Machabæórum	2Mac	Liber Secúndus Machabæórum
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	1	Frátribus qui sunt per Ægýptum Judǽis, salútem dicunt fratres qui sunt in Jerosólymis Judǽi, et qui in regióne Judǽæ, et pacem bonam.
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	2	Benefáciat vobis Deus, et memínerit testaménti sui, quod locútus est ad Ábraham, et Ísaac, et Jacob servórum suórum fidélium:
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	3	et det vobis cor ómnibus ut colátis eum, et faciátis ejus voluntátem, corde magno et ánimo volénti.
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	4	Adapériat cor vestrum in lege sua, et in præcéptis suis, et fáciat pacem.
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	5	Exáudiat oratiónes vestras, et reconciliétur vobis, nec vos déserat in témpore malo.
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	6	Et nunc hic sumus orántes pro vobis.
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	7	Regnánte Demétrio, anno centésimo sexagésimo nono, nos Judǽi scrípsimus vobis in tribulatióne et ímpetu qui supervénit nobis in istis annis, ex quo recéssit Jason a sancta terra, et a regno.
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	8	Portam succendérunt, et effudérunt sánguinem innocéntem: et orávimus ad Dóminum, et exaudíti sumus, et obtúlimus sacrifícium et similáginem, et accéndimus lucérnas, et proposúimus panes.
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	9	Et nunc frequentáte dies scenopégiæ mensis Casleu.
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	10	Anno centésimo octogésimo octávo, pópulus qui est Jerosólymis et in Judǽa, senatúsque et Judas, Aristóbolo magístro Ptolemǽi regis, qui est de génere christórum sacerdótum, et his qui in Ægýpto sunt Judǽis, salútem et sanitátem.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	11	De magnis perículis a Deo liberáti, magnífice grátias ágimus ipsi, útpote qui advérsus talem regem dimicávimus.
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	12	Ipse enim ebullíre fecit de Pérside eos qui pugnavérunt contra nos et sanctam civitátem.
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	13	Nam cum in Pérside esset dux ipse, et cum ipso imménsus exércitus, cécidit in templo Nanéæ, consílio decéptus sacerdótum Nanéæ.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	14	Étenim cum ea habitatúrus venit ad locum Antíochus et amíci ejus, et ut accíperet pecúnias multas dotis nómine.
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	15	Cumque proposuíssent eas sacerdótes Nanéæ, et ipse cum paucis ingréssus esset intra ámbitum fani, clausérunt templum,
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	16	cum intrásset Antíochus: apertóque occúlto áditu templi, mitténtes lápides percussérunt ducem et eos qui cum eo erant: et divisérunt membrátim, et capítibus amputátis foras projecérunt.
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	17	Per ómnia benedíctus Deus, qui trádidit ímpios.
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	18	Factúri ígitur quinta et vigésima die mensis Casleu purificatiónem templi, necessárium dúximus significáre vobis: ut et vos quoque agátis diem scenopégiæ, et diem ignis, qui datus est quando Nehemías ædificáto templo et altári óbtulit sacrifícia.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	19	Nam cum in Pérsidem duceréntur patres nostri, sacerdótes qui tunc cultóres Dei erant, accéptum ignem de altári occúlte abscondérunt in valle, ubi erat púteus altus et siccus, et in eo contutáti sunt eum, ita ut ómnibus ignótus esset locus.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	20	Cum autem præteríssent anni multi, et plácuit Deo ut mitterétur Nehemías a rege Pérsidis, nepótes sacerdótum illórum qui abscónderant, misit ad requiréndum ignem: et sicut narravérunt nobis, non invenérunt ignem, sed aquam crassam.
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	21	Et jussit eos hauríre, et afférre sibi: et sacrifícia quæ impósita erant, jussit sacérdos Nehemías aspérgi ipsa aqua: et ligna, et quæ erant superpósita.
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	22	Utque hoc factum est, et tempus áffuit quo sol refúlsit, qui prius erat in núbilo, accénsus est ignis magnus, ita ut omnes miraréntur.
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	23	Oratiónem autem faciébant omnes sacerdótes, dum consummarétur sacrifícium, Jónatha inchoánte, céteris autem respondéntibus.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	24	Et Nehemíæ erat orátio hunc habens modum: Dómine Deus ómnium creátor, terríbilis et fortis, justus et miséricors, qui solus est bonus rex,
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	25	solus præstans, solus justus et omnípotens et ætérnus, qui líberas Ísraël de omni malo; qui fecísti patres eléctos, et sanctificásti eos:
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	26	áccipe sacrifícium pro univérso pópulo tuo Ísraël, et custódi partem tuam, et sanctífica.
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	27	Cóngrega dispersiónem nostram, líbera eos qui sérviunt géntibus, et contémptos et abominátos réspice, ut sciant gentes quia tu es Deus noster.
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	28	Afflíge oppriméntes nos, et contuméliam faciéntes in supérbia.
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	29	Constítue pópulum tuum in loco sancto tuo, sicut dixit Móyses.
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	30	Sacerdótes autem psallébant hymnos úsquequo consúmptum esset sacrifícium.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	31	Cum autem consúmptum esset sacrifícium, ex resídua aqua Nehemías jussit lápides majóres perfúndi.
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	32	Quod ut factum est, ex eis flamma accénsa est: sed ex lúmine quod refúlsit ab altári, consúmpta est.
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	33	Ut vero manifestáta est res, renuntiátum est regi Persárum quod in loco in quo ignem abscónderent hi qui transláti fúerant sacerdótes, aqua appáruit, de qua Nehemías, et qui cum eo erant, purificavérunt sacrifícia.
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	34	Consíderans autem rex, et rem diligénter exáminans, fecit ei templum, ut probáret quod factum erat:
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	35	et cum probásset, sacerdótibus donávit multa bona, et ália atque ália múnera: et accípiens manu sua, tribuébat eis.
 2 Machabæórum	2Mac	41	1	36	Appellávit autem Nehemías hunc locum Nephthar, quod interpretátur Purificátio: vocátur autem apud plures Nephi.
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	1	Invenítur autem in descriptiónibus Jeremíæ prophétæ, quod jussit eos ignem accípere qui transmigrábant, ut significátum est, et ut mandávit transmigrátis.
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	2	Et dedit illis legem, ne oblivisceréntur præcépta Dómini, et non exerrárent méntibus, vidéntes simulácra áurea et argéntea, et ornaménta eórum.
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	3	Et ália hujúsmodi dicens, hortabátur ne legem amovérent a corde suo.
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	4	Erat autem in ipsa scriptúra, quómodo tabernáculum et arcam jussit prophéta divíno respónso ad se facto comitári secum, úsquequo éxiit in montem in quo Móyses ascéndit, et vidit Dei hæreditátem.
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	5	Et véniens ibi Jeremías, invénit locum spelúncæ: et tabernáculum, et arcam, et altáre incénsi íntulit illuc, et óstium obstrúxit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	6	Et accessérunt quidam simul, qui sequebántur, ut notárent sibi locum: et non potuérunt inveníre.
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	7	Ut autem cognóvit Jeremías, culpans illos dixit: Quod ignótus erit locus donec cóngreget Deus congregatiónem pópuli, et propítius fiat:
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	8	et tunc Dóminus osténdet hæc, et apparébit majéstas Dómini, et nubes erit, sicut et Móysi manifestabátur, et sicut cum Sálomon pétiit ut locus sanctificarétur magno Deo, manifestábat hæc.
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	9	Magnífice étenim sapiéntiam tractábat: et ut sapiéntiam habens, óbtulit sacrifícium dedicatiónis et consummatiónis templi.
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	10	Sicut et Móyses orábat ad Dóminum, et descéndit ignis de cælo et consúmpsit holocáustum, sic et Sálomon orávit, et descéndit ignis de cælo et consúmpsit holocáustum.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	11	Et dixit Móyses: Eo quod non sit coméstum quod erat pro peccáto, consúmptum est.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	12	Simíliter et Sálomon octo diébus celebrávit dedicatiónem.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	13	Inferebántur autem in descriptiónibus et commentáriis Nehemíæ hæc éadem: et ut cónstruens bibliothécam congregávit de regiónibus libros et prophetárum et David, et epístolas regum, et de donáriis.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	14	Simíliter autem et Judas ea quæ decíderant per bellum quod nobis accíderat, congregávit ómnia, et sunt apud nos.
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	15	Si ergo desiderátis hæc, míttite qui pérferant vobis.
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	16	Actúri ítaque purificatiónem scrípsimus vobis: bene ergo faciétis, si egéritis hos dies.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	17	Deus autem, qui liberávit pópulum suum, et réddidit hæreditátem ómnibus, et regnum, et sacerdótium, et sanctificatiónem,
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	18	sicut promísit in lege, sperámus quod cito nostri miserébitur, et congregávit de sub cælo in locum sanctum.
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	19	Erípuit enim nos de magnis perículis, et locum purgávit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	20	De Juda vero Machabǽo, et frátribus ejus, et de templi magni purificatióne, et de aræ dedicatióne,	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	21	sed et de prœ́liis quæ pértinent ad Antíochum Nóbilem et fílium ejus Eupátorem,
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	22	et de illuminatiónibus quæ de cælo factæ sunt ad eos qui pro Judǽis fórtiter fecérunt, ita ut univérsam regiónem, cum pauci essent, vindicárent, et bárbaram multitúdinem fugárent,
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	23	et famosíssimum in toto orbe templum recuperárent, et civitátem liberárent, et leges quæ abolítæ erant, restitueréntur, Dómino cum omni tranquillitáte propítio facto illis.
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	24	Itémque ab Jasóne Cyrenǽo quinque libris comprehénsa tentávimus nos uno volúmine breviáre.
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	25	Considerántes enim multitúdinem librórum, et difficultátem voléntibus ággredi narratiónes historiárum propter multitúdinem rerum,	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	26	curávimus voléntibus quidem légere, ut esset ánimi oblectátio: studiósis vero, ut facílius possint memóriæ commendáre: ómnibus autem legéntibus utílitas conferátur.
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	27	Et nobis quidem ipsis, qui hoc opus breviándi causa suscépimus, non fácilem labórem, immo vero negótium plenum vigiliárum et sudóris assúmpsimus.
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	28	Sicut hi qui prǽparant convívium, et quǽrunt aliórum voluntáti parére propter multórum grátiam, libénter labórem sustinémus.
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	29	Veritátem quidem de síngulis auctóribus concedéntes, ipsi autem secúndum datam formam brevitáti studéntes.
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	30	Sicut enim novæ domus architécto de univérsa structúra curándum est; ei vero qui píngere curat, quæ apta sunt ad ornátum exquirénda sunt: ita æstimándum est et in nobis.
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	31	Étenim intelléctum collígere, et ordináre sermónem, et curiósius partes síngulas quasque disquírere, históriæ cóngruit auctóri:
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	32	brevitátem vero dictiónis sectári, et executiónes rerum vitáre, breviánti concedéndum est.
 2 Machabæórum	2Mac	41	2	33	Hinc ergo narratiónem incipiémus: de præfatióne tantum dixísse suffíciat. Stultum étenim est ante históriam efflúere, in ipsa autem história succíngi.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	1	Ígitur cum sancta cívitas habitarétur in omni pace, leges étiam adhuc óptime custodiréntur, propter Oníæ pontíficis pietátem, et ánimos ódio habéntes mala,
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	2	fiébat ut et ipsi reges et príncipes locum summo honóre dignum dúcerent, et templum máximis munéribus illustrárent:
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	3	ita ut Seléucus Ásiæ rex de reddítibus suis præstáret omnes sumptus ad ministérium sacrificiórum pertinéntes.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	4	Simon autem de tribu Bénjamin, præpósitus templi constitútus, contendébat, obsisténte sibi príncipe sacerdótum, iníquum áliquid in civitáte molíri.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	5	Sed cum víncere Oníam non posset, venit ad Apollónium Tharsǽæ fílium, qui eo témpore erat dux Cœlesýriæ et Phœnícis:
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	6	et nuntiávit ei pecúniis innumerabílibus plenum esse ærárium Jerosólymis, et commúnes cópias imménsas esse, quæ non pértinent ad ratiónem sacrificiórum: esse autem possíbile sub potestáte regis cádere univérsa.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	7	Cumque retulísset ad regem Apollónius de pecúniis quæ delátæ erant, illæ accítum Heliodórum, qui erat super negótia ejus, misit, cum mandátis ut prædíctam pecúniam transportáret.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	8	Statímque Heliodórus iter est agréssus, spécie quidem quasi per Cœlesýriam et Phœnícen civitátes esset peragratúrus, re vera autem regis propósitum perfectúrus.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	9	Sed cum venísset Jerosólymam, et benígne a summo sacerdóte in civitáte esset excéptus, narrávit de dato indício pecuniárum, et cujus rei grátia adésset, apéruit: interrogábat autem si vere hæc ita essent.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	10	Tunc summus sacérdos osténdit depósita esse hæc, et victuália viduárum et pupillórum:
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	11	quædam vero esse Hircáni Tobíæ viri valde eminéntis, in his quæ detúlerat ímpius Simon: univérsa autem argénti talénta esse quadringénta, et auri ducénta:
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	12	décipi vero eos qui credidíssent loco et templo quod per univérsum mundum honorátur pro sui veneratióne et sanctitáte, omníno impossíbile esse.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	13	At ille pro his quæ habébat in mandátis a rege, dicébat omni génere regi ea esse deferénda.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	14	Constitúta autem die, intrábat de his Heliodórus ordinatúrus. Non módica vero per univérsam civitátem erat trepidátio.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	15	Sacerdótes autem ante altáre cum stolis sacerdotálibus jactavérunt se, et invocábant de cælo eum qui de depósitis legem pósuit, ut his qui deposúerant ea salva custodíret.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	16	Jam vero qui vidébat summi sacerdótis vultum, mente vulnerabátur: fácies enim et color immutátus declarábat intérnum ánimi dolórem:
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	17	circumfúsa enim erat mœstítia quædam viro, et horror córporis, per quem maniféstus aspiciéntibus dolor cordis ejus efficiebátur.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	18	Álii étiam gregátim de dómibus confluébant, pública supplicatióne obsecrántes, pro eo quod in contémptum locus esset ventúrus.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	19	Accinctǽque mulíeres cilíciis pectus, per platéas confluébant: sed et vírgines quæ conclúsæ erant, procurrébant ad Oníam, áliæ autem ad muros, quædam vero per fenéstras aspiciébant:
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	20	univérsæ autem protendéntes manus in cælum, deprecabántur:
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	21	erat enim mísera commístæ multitúdinis, et magni sacerdótis in agóne constitúti exspectátio.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	22	Et hi quidem invocábant omnipoténtem Deum, ut crédita sibi his qui credíderant, cum omni integritáte conservaréntur.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	23	Heliodórus autem, quod decréverat, perficiébat eódem loco ipse cum satellítibus circa ærárium præsens.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	24	Sed spíritus omnipoténtis Dei magnam fecit suæ ostensiónis evidéntiam, ita ut omnes qui ausi fúerant parére ei, ruéntes Dei virtúte, in dissolutiónem et formídinem converteréntur.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	25	Appáruit enim illis quidam equus terríbilem habens sessórem, óptimis operiméntis adornátus: isque cum ímpetu Heliodóro prióres calces elísit: qui autem ei sedébat, videbátur arma habére áurea.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	26	Álii étiam apparuérunt duo júvenes virtúte decóri, óptimi glória, speciosíque amíctu: qui circumstetérunt eum, et ex utráque parte flagellábant, sine intermissióne multis plagis verberántes.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	27	Súbito autem Heliodórus cóncidit in terram, eúmque multa calígine circumfúsum rapuérunt, atque in sella gestatória pósitum ejecérunt.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	28	Et is, qui cum multis cursóribus et satellítibus prædíctum ingréssus est ærárium, portabátur nullo sibi auxílium ferénte, manifésta Dei cógnita virtúte:
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	29	et ille quidem per divínam virtútem jacébat mutus, atque omni spe et salúte privátus.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	30	Hi autem Dóminum benedicébant, quia magnificábat locum suum: et templum, quod paulo ante timóre ac tumúltu erat plenum, apparénte omnipoténte Dómino, gáudio et lætítia implétum est.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	31	Tunc vero ex amícis Heliodóri quidam rogábant conféstim Oníam, ut invocáret Altíssimum ut vitam donáret ei qui in suprémo spíritu erat constitútus.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	32	Consíderans autem summus sacérdos ne forte rex suspicarétur malítiam áliquam ex Judǽis circa Heliodórum consummátum, óbtulit pro salúte viri hóstiam salutárem.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	33	Cumque summus sacérdos exoráret, iídem júvenes eísdem véstibus amícti astántes Heliodóro, dixérunt: Oníæ sacerdóti grátias age: nam propter eum Dóminus tibi vitam donávit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	34	Tu autem a Deo flagellátus, núntia ómnibus magnália Dei, et potestátem. Et his dictis, non comparuérunt.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	35	Heliodórus autem, hóstia Deo obláta, et votis magnis promíssis ei qui vívere illi concéssit, et Oníæ grátias agens, recépto exércitu, repedábat ad regem.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	36	Testabátur autem ómnibus ea quæ sub óculis suis víderat ópera magni Dei.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	37	Cum autem rex interrogásset Heliodórum, quis esset aptus adhuc semel Jerosólymam mitti, ait:
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	38	Si quem habes hostem, aut regni tui insidiatórem, mitte illuc, et flagellátum eum recípies, si tamen eváserit: eo quod in loco sit vere Dei quædam virtus.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	39	Nam ipse, qui habet in cælis habitatiónem, visitátor et adjútor est loci illíus, et veniéntes ad malefaciéndum pércutit ac perdit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	3	40	Ígitur de Heliodóro et ærárii custódia ita res se habet.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	1	Simon autem prædíctus, pecuniárum et pátriæ delátor, male loquebátur de Onía, tamquam ipse Heliodórum instigásset ad hæc, et ipse fuísset incéntor malórum:
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	2	provisorémque civitátis, ac defensórem gentis suæ, et æmulatórem legis Dei, audébat insidiatórem regni dícere.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	3	Sed cum inimicítiæ in tantum procéderent ut étiam per quosdam Simónis necessários homicídia fíerent,
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	4	consíderans Onías perículum contentiónis, et Apollónium insaníre, útpote ducem Cœlesýriæ et Phœnícis, ad augéndam malítiam Simónis ad regem se cóntulit,
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	5	non ut cívium accusátor, sed commúnem utilitátem apud semetípsum univérsæ multitúdinis consíderans.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	6	Vidébat enim sine regáli providéntia impossíbile esse pacem rebus dari, nec Simónem posse cessáre a stultítia sua.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	7	Sed post Seléuci vitæ excéssum, cum suscepísset regnum Antíochus, qui Nóbilis appellabátur, ambiébat Jason frater Oníæ summum sacerdótium:	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	8	ádito rege, promíttens ei argénti talénta trecénta sexagínta, et ex reddítibus áliis talénta octogínta,
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	9	super hæc promittébat et ália centum quinquagínta, si potestáti ejus concederétur, gymnásium et ephébiam sibi constitúere, et eos qui in Jerosólymis erant, Antiochénos scríbere.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	10	Quod cum rex annuísset, et obtinuísset principátum, statim ad gentílem ritum contribúles suos transférre cœpit,
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	11	et amótis his quæ humanitátis causa Judǽis a régibus fúerant constitúta per Joánnem patrem Eupólemi, qui apud Romános de amicítia et societáte functus est legatióne legítima, cívium jura destítuens, prava institúta sanciébat.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	12	Étenim ausus est sub ipsa arce gymnásium constitúere, et óptimos quosque ephebórum in lupanáribus pónere.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	13	Erat autem hoc non inítium, sed increméntum quoddam, et proféctus gentílis et alienígenæ conversatiónis, propter ímpii et non sacerdótis Jasónis nefárium, et inaudítum scelus:	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	14	ita ut sacerdótes jam non circa altáris offícia déditi essent, sed contémpto templo et sacrifíciis negléctis, festinárent partícipes fíeri palǽstræ et præbitiónis ejus injústæ, et in exercítiis disci.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	15	Et pátrios quidem honóres nihil habéntes, græcas glórias óptimas arbitrabántur:
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	16	quarum grátia periculósa eos conténtio habébat, et eórum institúta æmulabántur, ac per ómnia his consímiles esse cupiébant, quos hostes et peremptóres habúerant.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	17	In leges enim divínas ímpie ágere impúne non cedit: sed hoc tempus sequens declarábit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	18	Cum autem quinquennális agon Tyri celebrarétur, et rex præsens esset,
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	19	misit Jason facinorósus ab Jerosólymis viros peccatóres, portántes argénti didráchmas trecéntas in sacríficum Hérculis: quas postulavérunt hi qui asportáverant ne in sacrifíciis erogaréntur, quia non oportéret, sed in álios sumptus eas deputári.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	20	Sed hæ oblátæ sunt quidem ab eo qui míserat in sacrifícium Hérculis: propter præséntes autem datæ sunt in fábricam návium trirémium.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	21	Misso autem in Ægýptum Apollónio Mnésthei fílio propter primátes Ptolemǽi Philométoris regis, cum cognovísset Antíochus aliénum se a negótiis regni efféctum, própriis utilitátibus cónsulens, proféctus inde venit Joppen, et inde Jerosólymam.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	22	Et magnífice ab Jasóne et civitáte suscéptus, cum faculárum lumínibus et láudibus ingréssus est: et inde in Phœnícen exércitum convértit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	23	Et post triénnii tempus, misit Jason Meneláum supradícti Simónis fratrem portántem pecúnias regi, et de negótiis necessáriis respónsa perlatúrum.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	24	At ille commendátus regi, cum magnificásset fáciem potestátis ejus, in semetípsum retórsit summum sacerdótium, superpónens Jasóni talénta argénti trecénta.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	25	Acceptísque a rege mandátis, venit, nihil quidem habens dignum sacerdótio: ánimos vero crudélis tyránni, et feræ béluæ iram gerens.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	26	Et Jason quidem, qui próprium fratrem captiváverat, ipse decéptus prófugus in Ammanítem expúlsus est regiónem.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	27	Meneláus autem principátum quidem obtínuit: de pecúniis vero regi promíssis, nihil agébat, cum exactiónem fáceret Sóstratus, qui arci erat præpósitus,
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	28	nam ad hunc exáctio vectigálium pertinébant: quam ob causam utríque ad regem sunt evocáti.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	29	Et Meneláus amótus est a sacerdótio, succedénte Lysímacho fratre suo: Sóstratus autem prælátus est Cýpriis.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	30	Et cum hæc ageréntur, cóntigit Tharsénses et Mallótas seditiónem movére, eo quod Antióchidi regis concubínæ dono essent dati.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	31	Festinánter ítaque rex venit sedáre illos, relícto suffécto uno ex comítibus suis Andrónico.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	32	Ratus autem Meneláus accepísse se tempus opportúnum, áurea quædam vasa e templo furátus donávit Andrónico, et ália vendíderat Tyri, et per vicínas civitátes.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	33	Quod cum certíssime cognovísset Onías, arguébat eum, ipse in loco tuto se cóntinens Antiochíæ secus Daphnem.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	34	Unde Meneláus accédens ad Andrónicum, rogábat ut Oníam interfíceret. Qui cum venísset ad Oníam, et datis dextris cum jurejurándo (quamvis esset ei suspéctus) suasísset de asýlo procédere, statim eum perémit, non véritus justítiam.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	35	Ob quam causam non solum Judǽi, sed áliæ quoque natiónes indignabántur, et moléste ferébant de nece tanti viri injústa.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	36	Sed regréssum regem de Cilíciæ locis adiérunt Judǽi apud Antiochíam, simul et Græci, conqueréntes de iníqua nece Oníæ.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	37	Contristátus ítaque ánimo Antíochus propter Oníam, et flexus ad misericórdiam, lácrimas fudit, recordátus defúncti sobrietátem et modéstiam:
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	38	accensísque ánimis Andrónicum púrpura exútum, per totam civitátem jubet circumdúci: et in eódem loco in quo in Oníam impietátem commíserat, sacrílegum vita privári, Dómino illi condígnam retribuénte pœnam.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	39	Multis autem sacrilégiis in templo a Lysímacho commíssis Menelái consílio, et divulgáta fama, congregáta est multitúdo advérsum Lysímachum multo jam auro exportáto.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	40	Turbis autem insurgéntibus, et ánimis ira replétis, Lysímachus armátis fere tribus míllibus iníquis mánibus uti cœpit, duce quodam tyránno, ætáte páriter et deméntia provécto.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	41	Sed ut intellexérunt conátum Lysímachi, álii lápides, álii fustes válidos arripuére: quidam vero cínerem in Lysímachum jecére.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	42	Et multi quidem vulneráti, quidam autem et prostráti, omnes vero in fugam convérsi sunt: ipsum étiam sacrílegum secus ærárium interfecérunt.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	43	De his ergo cœpit judícium advérsus Meneláum agitári.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	44	Et cum venísset rex Tyrum, ad ipsum negótium detulérunt missi tres viri a senióribus.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	45	Et cum superarétur Meneláus, promísit Ptolemǽo multas pecúnias dare ad suadéndum regi.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	46	Ítaque Ptolemǽus in quodam átrio pósitum quasi refrigerándi grátia regem ádiit, et dedúxit a senténtia:
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	47	et Meneláum quidem univérsæ malítiæ reum crimínibus absólvit: míseros autem qui, etiámsi apud Scythas causam dixíssent, innocéntes judicaréntur, hos morte damnávit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	48	Cito ergo injústam pœnam dedérunt, qui pro civitáte, et pópulo, et sacris vasis causam prosecúti sunt.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	49	Quam ob rem Týrii quoque indignáti, erga sepultúram eórum liberalíssimi extitérunt.
 2 Machabæórum	2Mac	41	4	50	Meneláus autem, propter eórum qui in poténtia erant avarítiam, permanébat in potestáte, crescens in malítia ad insídias cívium.
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	1	Eódem témpore, Antíochus secúndam profectiónem parávit in Ægýptum.
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	2	Cóntigit autem per univérsam Jerosolymórum civitátem vidéri diébus quadragínta per áëra équites discurréntes, aurátas stolas habéntes et hastis, quasi cohórtes armátos:
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	3	et cursus equórum per órdines digéstos, et congressiónes fíeri cóminus, et scutórum motus, et galeatórum multitúdinem gládiis distríctis, et telórum jactus, et aureórum armórum splendórem, omnísque géneris loricárum.
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	4	Quaprópter omnes rogábant in bonum monstra convérti.
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	5	Sed cum falsus rumor exísset, tamquam vita excessísset Antíochus, assúmptis Jason non minus mille viris, repénte agréssus est civitátem: et cívibus ad murum convolántibus ad últimum apprehénsa civitáte, Meneláus fugit in arcem:	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	6	Jason vero non parcébat in cæde cívibus suis, nec cogitábat prosperitátem advérsum cognátos malum esse máximum, árbitrans hóstium et non cívium se trophǽa captúrum.
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	7	Et principátum quidem non obtínuit, finem vero insidiárum suárum confusiónem accépit, et prófugus íterum ábiit in Ammanítem.
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	8	Ad últimum, in exítium sui conclúsus ab Aréta Árabum tyránno fúgiens de civitáte in civitátem, ómnibus odiósus, ut réfuga legum et execrábilis, ut pátriæ et cívium hostis, in Ægýptum extrúsus est:
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	9	et qui multos de pátria sua expúlerat, péregre périit, Lacedæmónas proféctus, quasi pro cognatióne ibi refúgium habitúrus:
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	10	et qui insepúltos multos abjécerat, ipse et illamentátus et insepúltus abjícitur, sepultúra neque peregrína usus, neque pátrio sepúlchro partícipans.
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	11	His ítaque gestis, suspicátus est rex societátem desertúros Judǽos: et ob hoc proféctus ex Ægýpto efferátis ánimis, civitátem quidem armis cepit.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	12	Jussit autem milítibus interfícere, nec párcere occursántibus, et per domos ascendéntes trucidáre.
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	13	Fiébant ergo cædes júvenum ac seniórum, et mulíerum et natórum extermínia, virginúmque et parvulórum neces.
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	14	Erant autem toto tríduo octogínta míllia interfécti, quadragínta míllia vincti, non minus autem venúndati.
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	15	Sed nec ista suffíciunt: ausus est étiam intráre templum univérsa terra sánctius, Meneláo ductóre, qui legum et pátriæ fuit próditor:	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	16	et sceléstis mánibus sumens sancta vasa, quæ ab áliis régibus et civitátibus erant pósita ad ornátum loci, et glóriam, contrectábat indígne, et contaminábat.
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	17	Ita alienátus mente Antíochus, non considerábat quod propter peccáta habitántium civitátem, módicum Deus fúerat irátus: propter quod et áccidit circa locum despéctio:
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	18	alióquin nisi contigísset eos multis peccátis esse involútos, sicut Heliodórus, qui missus est a Seléuco rege ad expoliándum ærárium, étiam hic statim advéniens flagellátus, et repúlsus útique fuísset ab audácia.
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	19	Verum non propter locum, gentem: sed propter gentem, locum Deus elégit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	20	Ideóque et ipse locus párticeps factus est pópuli malórum: póstea autem fiet sócius bonórum, et qui derelíctus in ira Dei omnipoténtis est, íterum in magni Dómini reconciliatióne cum summa glória exaltábitur.
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	21	Ígitur Antíochus mille et octingéntis ablátis de templo taléntis, velóciter Antiochíam regréssus est, exístimans se præ supérbia terram ad navigándum, pélagus vero ad iter agéndum deductúrum propter mentis elatiónem.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	22	Relíquit autem et præpósitos ad affligéndam gentem: Jerosólymis quidem Philíppum génere Phrygem, móribus crudeliórem eo ipso a quo constitútus est:
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	23	in Garízim autem Andrónicum et Meneláum, qui grávius quam céteri imminébant cívibus.
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	24	Cumque appósitus esset contra Judǽos, misit odiósum príncipem Apollónium cum exércitu vigínti et duóbus míllibus, præcípiens ei omnes perféctæ ætátis interfícere, mulíeres ac júvenes véndere.
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	25	Qui cum venísset Jerosólymam, pacem símulans, quiévit usque ad diem sanctum sábbati: et tunc feriátis Judǽis arma cápere suis præcépit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	26	Omnésque qui ad spectáculum procésserant, trucidávit: et civitátem cum armátis discúrrens, ingéntem multitúdinem perémit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	5	27	Judas autem Machabǽus, qui décimus fúerat, secésserat in desértum locum, ibíque inter feras vitam in móntibus cum suis agébat: et fœni cibo vescéntes, demorabántur, ne partícipes essent coinquinatiónis.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	1	Sed non post multum témporis, misit rex senem quemdam Antiochénum, qui compélleret Judǽos ut se transférrent a pátriis et Dei légibus:
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	2	contamináre étiam quod in Jerosólymis erat templum, et cognomináre Jovis Olýmpii: et in Garízim, prout erant hi qui locum inhabitábant, Jovis hospitális.
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	3	Péssima autem et univérsis gravis erat malórum incúrsio:
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	4	nam templum luxúria et comessatiónibus géntium erat plenum, et scortántium cum meretrícibus: sacratísque ǽdibus mulíeres se ultro ingerébant, intro feréntes ea quæ non licébat.
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	5	Altáre étiam plenum erat illícitis, quæ légibus prohibebántur.
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	6	Neque autem sábbata custodiebántur, neque dies solémnes pátrii servabántur, nec simplíciter Judǽum se esse quisquam confitebátur.
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	7	Ducebántur autem cum amára necessitáte in die natális regis ad sacrifícia: et cum Líberi sacra celebraréntur, cogebántur hédera coronáti Líbero circuíre.
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	8	Decrétum autem éxiit in próximas gentílium civitátes, suggeréntibus Ptolemǽis, ut pari modo et ipsi advérsus Judǽos ágerent, ut sacrificárent:
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	9a	eos autem qui nollent transíre ad institúta géntium, interfícerent.
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	9b	Erat ergo vidére misériam.
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	10	Duæ enim mulíeres delátæ sunt natos suos circumcidísse: quas, infántibus ad úbera suspénsis, cum públice per civitátem circumduxíssent, per muros præcipitavérunt.
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	11	Álii vero, ad próximas coëúntes spelúncas, et laténter sábbati diem celebrántes, cum indicáti essent Philíppo, flammis succénsi sunt, eo quod verebántur propter religiónem et observántiam manu sibímet auxílium ferre.
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	12	Óbsecro autem eos qui hunc librum lectúri sunt, ne abhorréscant propter advérsos casus: sed réputent ea quæ accidérunt, non ad intéritum, sed ad correptiónem esse géneris nostri.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	13	Étenim multo témpore non sínere peccatóribus ex senténtia ágere, sed statim ultiónes adhibére, magni benefícii est indícium.
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	14	Non enim, sicut in áliis natiónibus, Dóminus patiénter exspéctat, ut eas cum judícii dies advénerit, in plenitúdine peccatórum púniat:
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	15	ita et in nobis státuit ut, peccátis nostris in finem devolútis, ita demum in nos víndicet.
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	16	Propter quod numquam quidem a nobis misericórdiam suam ámovet: corrípiens vero in advérsis, pópulum suum non derelíquit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	17	Sed hæc nobis ad commonitiónem legéntium dicta sint paucis. Jam enim veniéndum est ad narratiónem.
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	18	Ígitur Eleázarus, unus de primóribus scribárum, vir ætáte provéctus, et vultu decórus, apérto ore hians compellebátur carnem porcínam manducáre.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	19	At ille gloriosíssimam mortem magis quam odíbilem vitam compléctens, voluntárie præíbat ad supplícium.
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	20	Íntuens autem quemádmodum oportéret accédere, patiénter sústinens, destinávit non admíttere illícita propter vitæ amórem.
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	21	Hi autem qui astábant, iníqua miseratióne commóti propter antíquam viri amicítiam, tolléntes eum secréto rogábant afférri carnes quibus vesci ei licébat, ut simularétur manducásse sicut rex imperáverat de sacrifícii cárnibus,
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	22	ut hoc facto, a morte liberarétur: et propter véterem viri amicítiam, hanc in eo faciébant humanitátem.
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	23	At ille cogitáre cœpit ætátis ac senectútis suæ eminéntiam dignam, et ingénitæ nobilitátis canítiem, atque a púero óptimæ conversatiónis actus: et secúndum sanctæ et a Deo cónditæ legis constitúta, respóndit cito, dicens præmítti se velle in inférnum.
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	24	Non enim ætáti nostræ dignum est, inquit, fíngere: ut multi adolescéntium, arbitrántes Eleázarum nonagínta annórum transísse ad vitam alienigenárum,
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	25	et ipsi propter meam simulatiónem, et propter módicum corruptíbilis vitæ tempus decipiántur, et per hoc máculam atque execratiónem meæ senectúti conquíram.
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	26	Nam etsi in præsénti témpore supplíciis hóminum erípiar, sed manum Omnipoténtis nec vivus, nec defúnctus, effúgiam.
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	27	Quam ob rem fórtiter vita excedéndo, senectúte quidem dignus apparébo:
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	28	adolescéntibus autem exémplum forte relínquam, si prompto ánimo ac fórtiter pro gravíssimis ac sanctíssimis légibus honésta morte perfúngar. His dictis, conféstim ad supplícium trahebátur.
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	29	Hi autem qui eum ducébant, et paulo ante fúerant mitióres, in iram convérsi sunt propter sermónes ab eo dictos, quos illi per arrogántiam prolátos arbitrabántur.
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	30	Sed cum plagis perimerétur, ingémuit, et dixit: Dómine, qui habes sanctam sciéntiam, maniféste tu scis quia cum a morte possem liberári, duros córporis sustíneo dolóres: secúndum ánimam vero propter timórem tuum libénter hæc pátior.
 2 Machabæórum	2Mac	41	6	31	Et iste quidem hoc modo vita decéssit, non solum juvénibus, sed et univérsæ genti memóriam mortis suæ ad exémplum virtútis et fortitúdinis derelínquens.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	1	Cóntigit autem et septem fratres una cum matre sua apprehénsos compélli a rege édere contra fas carnes porcínas, flagris et táureis cruciátos.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	2	Unus autem ex illis, qui erat primus, sic ait: Quid quæris, et quid vis díscere a nobis? paráti sumus mori, magis quam pátrias Dei leges prævaricári.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	3	Irátus ítaque rex, jussit sartágines et ollas ǽneas succéndi: quibus statim succénsis,
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	4	jussit ei qui prior fúerat locútus amputári linguam, et cute cápitis abstrácta, summas quoque manus et pedes ei præscíndi, céteris ejus frátribus et matre inspiciéntibus.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	5	Et cum jam per ómnia inútilis factus esset, jussit ignem admovéri, et adhuc spirántem torréri in sartágine: in qua cum diu cruciarétur, céteri una cum matre ínvicem se hortabántur mori fórtiter,
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	6	dicéntes: Dóminus Deus aspíciet veritátem, et consolábitur in nobis, quemádmodum in protestatióne cántici declarávit Móyses: Et in servis suis consolábitur.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	7	Mórtuo ítaque illo primo hoc modo, sequéntem deducébant ad illudéndum: et cute cápitis ejus cum capíllis abstrácta, interrogábant si manducáret, priúsquam toto córpore per membra síngula punirétur.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	8	At ille respóndens pátria voce, dixit: Non fáciam. Propter quod et iste, sequénti loco, primi torménta suscépit:
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	9	et in último spíritu constitútus, sic ait: Tu quidem scelestíssime in præsénti vita nos perdis: sed Rex mundi defúnctos nos pro suis légibus in ætérnæ vitæ resurrectióne suscitábit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	10	Post hunc tértius illúditur, et linguam postulátus cito prótulit, et manus constánter exténdit:
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	11	et cum fidúcia ait: E cælo ista possídeo, sed propter Dei leges nunc hæc ipsa despício, quóniam ab ipso me ea receptúrum spero:
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	12	ita ut rex, et qui cum ipso erant, miraréntur adolescéntis ánimum, quod tamquam níhilum dúceret cruciátus.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	13	Et hoc ita defúncto, quartum vexábant simíliter torquéntes.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	14	Et cum jam esset ad mortem, sic ait: Pótius est ab homínibus morti datos spem exspectáre a Deo, íterum ab ipso resuscitándos: tibi enim resurréctio ad vitam non erit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	15	Et cum admovíssent quintum, vexábant eum. At ille respíciens in eum,
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	16	dixit: Potestátem inter hómines habens, cum sis corruptíbilis, facis quod vis: noli autem putáre genus nostrum a Deo esse derelíctum:
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	17	tu autem patiénter sústine, et vidébis magnam potestátem ipsíus, quáliter te et semen tuum torquébit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	18	Post hunc ducébant sextum, et is, mori incípiens, sic ait: Noli frustra erráre: nos enim propter nosmetípsos hæc pátimur, peccántes in Deum nostrum, et digna admiratióne facta sunt in nobis:
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	19	tu autem ne exístimes tibi impúne futúrum, quod contra Deum pugnáre tentáveris.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	20	Supra modum autem mater mirábilis, et bonórum memória digna, quæ pereúntes septem fílios sub uníus diéi témpore conspíciens, bono ánimo ferébat propter spem quam in Deum habébat:	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	21	síngulos illórum hortabátur voce pátria fórtiter, repléta sapiéntia: et, femíneæ cogitatióni masculínum ánimum ínserens,
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	22	dixit ad eos: Néscio quáliter in útero meo apparuístis, neque enim ego spíritum et ánimam donávi vobis et vitam, et singulórum membra non ego ipsa compégi:
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	23	sed enim mundi Creátor, qui formávit hóminis nativitátem, quique ómnium invénit oríginem, et spíritum vobis íterum cum misericórdia reddet et vitam, sicut nunc vosmetípsos despícitis propter leges ejus.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	24	Antíochus autem, contémni se arbitrátus, simul et exprobrántis voce despécta, cum adhuc adolescéntior superésset, non solum verbis hortabátur, sed et cum juraménto affirmábat se dívitem et beátum factúrum, et translátum a pátriis légibus amícum habitúrum, et res necessárias ei præbitúrum.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	25	Sed ad hæc cum adoléscens nequáquam inclinarétur, vocávit rex matrem, et suadébat ei ut adolescénti fíeret in salútem.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	26	Cum autem multis eam verbis esset hortátus, promísit suasúrum se fílio suo.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	27	Ítaque inclináta ad illum, irrídens crudélem tyránnum, ait pátria voce: Fili mi, miserére mei, quæ te in útero novem ménsibus portávi, et lac triénnio dedi et álui, et in ætátem istam perdúxi.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	28	Peto, nate, ut aspícias ad cælum et terram, et ad ómnia quæ in eis sunt, et intélligas quia ex níhilo fecit illa Deus, et hóminum genus:
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	29	ita fiet, ut non tímeas carníficem istum, sed dignus frátribus tuis efféctus párticeps, súscipe mortem, ut in illa miseratióne cum frátribus tuis te recípiam.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	30	Cum hæc illa adhuc díceret, ait adoléscens: Quem sustinétis? non obédio præcépto regis, sed præcépto legis, quæ data est nobis per Móysen.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	31	Tu vero, qui invéntor omnis malítiæ factus es in Hebrǽos, non effúgies manum Dei.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	32	Nos enim pro peccátis nostris hæc pátimur.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	33	Et si nobis propter increpatiónem et correptiónem Dóminus Deus noster módicum irátus est: sed íterum reconciliábitur servis suis.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	34	Tu autem, o sceléste, et ómnium hóminum flagitiosíssime, noli frustra extólli vanis spebus in servos ejus inflammátus:
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	35	nondum enim omnipoténtis Dei, et ómnia inspiciéntis, judícium effugísti.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	36	Nam fratres mei, módico nunc dolóre sustentáto, sub testaménto ætérnæ vitæ effécti sunt: tu vero judício Dei justas supérbiæ tuæ pœnas exsólves.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	37	Ego autem, sicut fratres mei, ánimam et corpus meum trado pro pátriis légibus, ínvocans Deum matúrius genti nostræ propítium fíeri, teque cum torméntis et verbéribus confitéri quod ipse est Deus solus.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	38	In me vero et in frátribus meis désinet Omnipoténtis ira, quæ super omne genus nostrum juste superdúcta est.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	39	Tunc rex accénsus ira in hunc, super omnes crudélius desǽvit, indígne ferens se derísum.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	40	Et hic ítaque mundus óbiit, per ómnia in Dómino confídens.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	41	Novíssime autem post fílios, et mater consúmpta est.
 2 Machabæórum	2Mac	41	7	42	Ígitur de sacrifíciis et de nímiis crudelitátibus satis dictum est.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	1	Judas vero Machabǽus, et qui cum illo erant, introíbant laténter in castélla: et convocántes cognátos et amícos, et eos qui permansérunt in Judaísmo assuméntes, eduxérunt ad se sex míllia virórum.
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	2	Et invocábant Dóminum, ut respíceret in pópulum qui ab ómnibus calcabátur, et misererétur templo quod contaminabátur ab ímpiis:
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	3	misererétur étiam extermínio civitátis, quæ esset íllico complanánda, et vocem sánguinis ad se clamántis audíret:
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	4	memorarétur quoque iniquíssimas mortes parvulórum innocéntum, et blasphémias nómini suo illátas, et indignarétur super his.
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	5	At Machabǽus, congregáta multitúdine, intolerábilis géntibus efficiebátur: ira enim Dómini in misericórdiam convérsa est.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	6	Et supervéniens castéllis et civitátibus improvísus, succendébat eas: et opportúna loca óccupans, non paucas hóstium strages dabat:
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	7	máxime autem nóctibus ad hujuscémodi excúrsus ferebátur, et fama virtútis ejus ubíque diffundebátur.
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	8	Videns autem Philíppus paulátim virum ad proféctum veníre, ac frequéntius res ei cédere própere, ad Ptolemǽum ducem Cœlesýriæ et Phœnícis scripsit ut auxílium ferret regis negótiis.
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	9	At ille velóciter misit Nicanórem Pátrocli de primóribus amícum, datis ei de permístis géntibus, armátis non minus vigínti míllibus, ut univérsum Judæórum genus deléret, adjúncto ei Górgia viro militári, et in béllicis rebus experientíssimo.
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	10	Constítuit autem Nícanor, ut regi tribútum, quod Románis erat dandum, duo míllia talentórum de captivitáte Judæórum suppléret:	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	11	statímque ad marítimas civitátes misit, cónvocans ad coëmptiónem Judaicórum mancipiórum, promíttens se nonagínta mancípia talénto distractúrum, non respíciens ad vindíctam quæ eum ab Omnipoténte esset consecutúra.
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	12	Judas autem ubi cómperit, indicávit his qui secum erant Judǽis Nicanóris advéntum.
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	13	Ex quibus quidam formidántes, et non credéntes Dei justítiæ, in fugam vertebántur:
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	14	álii vero si quid eis supérerat vendébant, simúlque Dóminum deprecabántur ut eríperet eos ab ímpio Nicanóre, qui eos priúsquam cóminus veníret, vendíderat:
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	15	etsi non propter eos, propter testaméntum tamen quod erat ad patres eórum, et propter invocatiónem sancti et magnífici nóminis ejus super ipsos.
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	16	Convocátis autem Machabǽus septem míllibus qui cum ipso erant, rogábat ne hóstibus reconciliaréntur, neque metúerent iníque veniéntium advérsum se hóstium multitúdinem: sed fórtiter conténderent,	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	17	ante óculos habéntes contuméliam quæ loco sancto ab his injúste esset illáta, itémque et ludíbrio hábitæ civitátis injúriam, adhuc étiam véterum institúta convúlsa.
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	18	Nam illi quidem armis confídunt, ait, simul et audácia: nos autem in omnipoténte Dómino, qui potest et veniéntes advérsum nos, et univérsum mundum, uno nutu delére, confídimus.
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	19	Admónuit autem eos et de auxíliis Dei, quæ facta sunt erga paréntes: et quod sub Sennácherib centum octogínta quinque míllia periérunt:
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	20	et de prœ́lio quod eis advérsus Gálatas fuit in Babylónia, ut omnes, ubi ad rem ventum est, Macedónibus sóciis hæsitántibus, ipsi sex míllia soli peremérunt centum vigínti míllia, propter auxílium illis datum de cælo, et benefícia pro his plúrima consecúti sunt.
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	21	His verbis constántes effécti sunt, et pro légibus et pátria mori paráti.
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	22	Constítuit ítaque fratres suos duces utríque órdini, Simónem, et Joséphum, et Jónathan, subjéctis unicuíque millénis et quingenténis.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	23	Ad hoc étiam ab Esdra lecto illis sancto libro, et dato signo adjutórii Dei, in prima ácie ipse dux commísit cum Nicanóre.
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	24	Et facto sibi adjutóre Omnipoténte, interfecérunt super novem míllia hóminum: majórem autem partem exércitus Nicanóris vulnéribus débilem factam fúgere compulérunt.
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	25	Pecúniis vero eórum, qui ad emptiónem ipsórum vénerant, sublátis, ipsos usquequáque persecúti sunt:
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	26	sed revérsi sunt hora conclúsi, nam erat ante sábbatum: quam ob causam non perseveravérunt insequéntes.
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	27	Arma autem ipsórum, et spólia congregántes, sábbatum agébant, benedicéntes Dóminum, qui liberávit eos in isto die, misericórdiæ inítium stillans in eos.
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	28	Post sábbatum vero debílibus, et órphanis, et víduis divisérunt spólia: et resídua ipsi cum suis habuére.
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	29	His ítaque gestis, et commúniter ab ómnibus facta obsecratióne, misericórdem Dóminum postulábant ut in finem servis suis reconciliarétur.
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	30	Et ex his qui cum Timótheo et Bácchide erant contra se contendéntes, super vigínti míllia interfecérunt, et munitiónes excélsas obtinuérunt: et plures prædas divisérunt, æquam portiónem debílibus, pupíllis, et víduis, sed et senióribus faciéntes.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	31	Et cum arma eórum diligénter collegíssent, ómnia composuérunt in locis opportúnis: resídua vero spólia Jerosólymam detulérunt:
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	32	et Philárchen, qui cum Timótheo erat, interfecérunt, virum sceléstum, qui in multis Judǽos afflíxerat.
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	33	Et cum epinícia ágerent Jerosólymis, eum qui sacras jánuas incénderat, id est, Callísthenem, cum in quoddam domicílium refugísset, incendérunt, digna ei mercéde pro impietátibus suis réddita.
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	34	Facinorosíssimus autem Nícanor, qui mille negotiántes ad Judæórum venditiónem addúxerat,
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	35	humiliátus auxílio Dómini ab his quos nullos existimáverat, depósita veste glóriæ, per mediterránea fúgiens, solus venit Antiochíam, summam infelicitátem de intéritu sui exércitus consecútus.
 2 Machabæórum	2Mac	41	8	36	Et qui promíserat Románis se tribútum restitúere de captivitáte Jerosolymórum, prædicábat nunc protectórem Deum habére Judǽos, et ob ipsum invulnerábiles esse, eo quod sequeréntur leges ab ipso constitútas.
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	1	Eódem témpore, Antíochus inhonéste revertebátur de Pérside.
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	2	Intráverat enim in eam quæ dícitur Persépolis, et tentávit expoliáre templum, et civitátem opprímere: sed multitúdine ad arma concurrénte, in fugam versi sunt: et ita cóntigit ut Antíochus post fugam túrpiter redíret.
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	3	Et cum venísset circa Ecbátanam, recognóvit quæ erga Nicanórem et Timótheum gesta sunt.
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	4	Elátus autem in ira, arbitrabátur se injúriam illórum qui se fugáverant posse in Judǽos retorquére: ideóque jussit agitári currum suum sine intermissióne agens iter, cælésti eum judício perurgénte, eo quod ita supérbe locútus est se ventúrum Jerosólymam, et congériem sepúlchri Judæórum eam factúrum.
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	5	Sed qui univérsa cónspicit Dóminus Deus Ísraël, percússit eum insanábili et invisíbili plaga. Ut enim finívit hunc ipsum sermónem, apprehéndit eum dolor dirus víscerum, et amára internórum torménta:	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	6	et quidem satis juste, quippe qui multis et novis cruciátibus aliórum tórserat víscera, licet ille nullo modo a sua malítia cessáret.
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	7	Super hoc autem supérbia replétus, ignem spirans ánimo in Judǽos, et præcípiens accelerári negótium, cóntigit illum ímpetu eúntem de curru cádere, et gravi córporis collisióne membra vexári.
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	8	Isque qui sibi videbátur étiam flúctibus maris imperáre, supra humánum modum supérbia replétus, et móntium altitúdines in statéra appéndere, nunc humiliátus ad terram in gestatório portabátur, maniféstam Dei virtútem in semetípso contéstans:
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	9	ita ut de córpore ímpii vermes scaturírent, ac vivéntis in dolóribus carnes ejus efflúerent, odóre étiam illíus et fœtóre exércitus gravarétur:
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	10	et qui paulo ante sídera cæli contíngere se arbitrabátur, eum nemo póterat propter intolerántiam fœtóris portáre.
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	11	Hinc ígitur cœpit ex gravi supérbia dedúctus ad agnitiónem sui veníre, divína admónitus plaga, per moménta síngula dolóribus suis augménta capiéntibus.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	12	Et cum nec ipse jam fœtórem suum ferre posset, ita ait: Justum est súbditum esse Deo, et mortálem non pária Deo sentíre.
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	13	Orábat autem hic sceléstus Dóminum, a quo non esset misericórdiam consecutúrus.
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	14	Et civitátem, ad quam festínans veniébat ut eam ad solum dedúceret ac sepúlchrum congestórum fáceret, nunc optat líberam réddere:
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	15	et Judǽos, quos nec sepultúra quidem se dignos habitúrum, sed ávibus ac feris diripiéndos traditúrum, et cum párvulis exterminatúrum díxerat, æquáles nunc Atheniénsibus factúrum pollicétur:
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	16	templum étiam sanctum, quod prius expoliáverat, óptimis donis ornatúrum, et sancta vasa multiplicatúrum, et pertinéntes ad sacrifícia sumptus de reddítibus suis præstatúrum:
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	17	super hæc, et Judǽum se futúrum, et omnem locum terræ perambulatúrum, et prædicatúrum Dei potestátem.
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	18	Sed non cessántibus dolóribus (supervénerat enim in eum justum Dei judícium), despérans scripsit ad Judǽos in modum deprecatiónis epístolam hæc continéntem:	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	19	Óptimis cívibus Judǽis plúrimam salútem, et bene valére, et esse felíces, rex et príncipes Antíochus.
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	20	Si bene valétis, et fílii vestri, et ex senténtia vobis cuncta sunt, máximas ágimus grátias.
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	21	Et ego in infirmitáte constitútus, vestri autem memor benígne revérsus de Pérsidis locis, et infirmitáte gravi apprehénsus, necessárium duxi pro commúni utilitáte curam habére:
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	22	non despérans memetípsum, sed spem multam habens effugiéndi infirmitátem.
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	23	Respíciens autem quod et pater meus, quibus tempóribus in locis superióribus ducébat exércitum, osténdit qui post se suscíperet principátum:
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	24	ut si quid contrárium accíderet, aut diffícile nuntiarétur, sciéntes hi qui in regiónibus erant, cui esset rerum summa derelícta, non turbaréntur.
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	25	Ad hæc, consíderans de próximo poténtes quosque et vicínos tempóribus insidiántes, et evéntum exspectántes, designávi fílium meum Antíochum regem, quem sæpe recúrrens in superióra regna multis vestrum commendábam: et scripsi ad eum quæ subjécta sunt.
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	26	Ora ítaque vos, et peto mémores beneficiórum públice et privátim, ut unusquísque consérvet fidem ad me et ad fílium meum.
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	27	Confído enim eum modéste et humáne actúrum, et sequéntem propósitum meum, et commúnem vobis fore.
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	28	Ígitur homicída et blasphémus péssime percússus, et ut ipse álios tractáverat, péregre in móntibus miserábili óbitu vita functus est.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	9	29	Transferébat autem corpus Philíppus collactáneus ejus: qui, métuens fílium Antíochi, ad Ptolemǽum Philométorem in Ægýptum ábiit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	1	Machabǽus autem, et qui cum eo erant, Dómino se protegénte, templum quidem et civitátem recépit:
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	2	aras autem quas alienígenæ per platéas exstrúxerant, itémque delúbra demolítus est:
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	3	et purgáto templo, áliud altáre fecérunt, et de ignítis lapídibus igne concépto sacrifícia obtulérunt post biénnium, et incénsum, et lucérnas, et panes propositiónis posuérunt.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	4	Quibus gestis, rogábant Dóminum prostráti in terram, ne ámplius tálibus malis incíderent: sed et, siquándo peccássent, ut ab ipso mítius corriperéntur, et non bárbaris ac blasphémis homínibus traderéntur.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	5	Qua die autem templum ab alienígenis pollútum fúerat, cóntigit eádem die purificatiónem fíeri, vigésima quinta mensis qui fuit Casleu.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	6	Et cum lætítia diébus octo egérunt in modum tabernaculórum, recordántes quod ante módicum témporis diem solémnem tabernaculórum in móntibus et in spelúncis more bestiárum égerant.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	7	Propter quod thyrsos, et ramos vírides, et palmas præferébant ei qui prosperávit mundári locum suum.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	8	Et decrevérunt commúni præcépto et decréto univérsæ genti Judæórum ómnibus annis ágere dies istos.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	9	Et Antíochi quidem, qui appellátus est Nóbilis, vitæ excéssus ita se hábuit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	10	Nunc autem de Eupátore Antíochi ímpii fílio quæ gesta sunt narrábimus, breviántes mala quæ in bellis gesta sunt.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	11	Hic enim suscépto regno, constítuit super negótia regni Lýsiam quemdam, Phœnícis et Sýriæ milítiæ príncipem.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	12	Nam Ptolemǽus, qui dicebátur Macer, justi tenax erga Judǽos esse constítuit, et præcípue propter iniquitátem quæ facta erat in eos, et pacífice ágere cum eis.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	13	Sed ob hoc accusátus ab amícis apud Eupátorem, cum frequénter próditor audíret, eo quod Cyprum créditam sibi a Philométore deseruísset, et ad Antíochum Nóbilem translátus étiam ab eo recessísset, venéno vitam finívit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	14	Górgias autem cum esset dux locórum, assúmptis ádvenis, frequénter Judǽos debellábat.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	15	Judǽi vero qui tenébant opportúnas munitiónes, fugátos ab Jerosólymis suscipiébant, et belláre tentábant.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	16	Hi vero qui erant cum Machabǽo, per oratiónes Dóminum rogántes ut esset sibi adjútor, ímpetum fecérunt in munitiónes Idumæórum:	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	17	multáque vi insisténtes, loca obtinuérunt, occurréntes interemérunt, et omnes simul non minus vigínti míllibus trucidavérunt.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	18	Quidam autem cum confugíssent in duas turres valde munítas, omnem apparátum ad repugnándum habéntes,
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	19	Machabǽus ad eórum expugnatiónem relícto Simóne, et Josépho, itémque Zachǽo, eísque qui cum ipsis erant satis multis, ipse ad eas quæ ámplius perurgébant pugnas convérsus est.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	20	Hi vero qui cum Simóne erant, cupiditáte ducti, a quibúsdam qui in túrribus erant, suási sunt pecúnia: et septuagínta míllibus didráchmis accéptis, dimisérunt quosdam effúgere.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	21	Cum autem Machabǽo nuntiátum esset quod factum est, princípibus pópuli congregátis accusávit quod pecúnia fratres vendidíssent, adversáriis eórum dimíssis.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	22	Hos ígitur proditóres factos interfécit, et conféstim duas turres occupávit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	23	Armis autem ac mánibus ómnia próspere agéndo in duábus munitiónibus plus quam vigínti míllia perémit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	24	At Timótheus, qui prius a Judǽis fúerat superátus, convocáto exércitu peregrínæ multitúdinis, et congregáto equitátu Asiáno, advénit quasi armis Judǽam captúrus.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	25	Machabǽus autem et qui cum ipso erant, appropinquánte illo, deprecabántur Dóminum, caput terra aspergéntes, lumbósque cilíciis præcíncti,
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	26	ad altáris crepídinem provolúti, ut sibi propítius, inimícis autem eórum esset inimícus, et adversáriis adversarétur, sicut lex dicit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	27	Et ita post oratiónem, sumptis armis, lóngius de civitáte procedéntes, et próximi hóstibus effécti, resedérunt.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	28	Primo autem solis ortu utríque commisérunt: isti quidem victóriæ et prosperitátis sponsórem cum virtúte Dóminum habéntes: illi autem ducem belli ánimum habébant.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	29	Sed cum véhemens pugna esset, apparuérunt adversáriis de cælo viri quinque in equis, frenis áureis decóri, ducátum Judǽis præstántes:
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	30	ex quibus duo Machabǽum médium habéntes, armis suis circumséptum incólumem conservábant: in adversários autem tela et fúlmina jaciébant, ex quo et cæcitáte confúsi et repléti perturbatióne, cadébant.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	31	Interfécti sunt autem vigínti míllia quingénti, et équites sexcénti.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	32	Timótheus vero confúgit in Gázaram præsídium munítum, cui prǽerat Chǽreas.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	33	Machabǽus autem et qui cum eo erant, lætántes obsedérunt præsídium diébus quátuor.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	34	At hi qui intus erant, loci firmitáte confísi, supra modum maledicébant, et sermónes nefándos jactábant.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	35	Sed cum dies quinta illucésceret, vigínti júvenes ex his qui cum Machabǽo erant, accénsi ánimis propter blasphémiam, viríliter accessérunt ad murum, et feróci ánimo incedéntes ascendébant:
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	36	sed et álii simíliter ascendéntes, turres portásque succéndere aggréssi sunt, atque ipsos maledícos vivos concremáre.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	37	Per contínuum autem bíduum præsídio vastáto, Timótheum occultántem se in quodam repértum loco peremérunt: et fratrem illíus Chǽream et Apollóphanem occidérunt.
 2 Machabæórum	2Mac	41	10	38	Quibus gestis, in hymnis et confessiónibus benedicébant Dóminum, qui magna fecit in Ísraël, et victóriam dedit illis.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	1	Sed parvo post témpore, Lýsias procurátor regis et propínquus, ac negotiórum præpósitus, gráviter ferens de his quæ accíderant,
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	2	congregátis octogínta míllibus, et equitátu univérso, veniébat advérsus Judǽos, exístimans se civitátem quidem captam géntibus habitáculum factúrum,
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	3	templum vero in pecúniæ quæstum, sicut cétera delúbra géntium, habitúrum, et per síngulos annos venále sacerdótium:
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	4	nusquam recógitans Dei potestátem, sed mente effrenátus in multitúdine péditum, et in míllibus équitum, et in octogínta elephántis confidébat.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	5	Ingréssus autem Judǽam, et apprópians Bethsúræ, quæ erat in angústo loco, ab Jerosólyma intervállo quinque stadiórum, illud præsídium expugnábat.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	6	Ut autem Machabǽus et qui cum eo erant cognovérunt expugnári præsídia, cum fletu et lácrimis rogábant Dóminum, et omnis turba simul, ut bonum ángelum mítteret ad salútem Ísraël.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	7	Et ipse primus Machabǽus, sumptis armis, céteros adhortátus est simul secum perículum subíre, et ferre auxílium frátribus suis.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	8	Cumque páriter prompto ánimo procéderent, Jerosólymis appáruit præcédens eos eques in veste cándida, armis áureis hastam vibrans.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	9	Tunc omnes simul benedixérunt misericórdem Dóminum, et convaluérunt ánimis: non solum hómines, sed et béstias ferocíssimas, et muros férreos paráti penetráre.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	10	Ibant ígitur prompti, de cælo habéntes adjutórem et miserántem super eos Dóminum.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	11	Leónum autem more ímpetu irruéntes in hostes, prostravérunt ex eis úndecim míllia péditum, et équitum mille sexcéntos:
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	12	univérsos autem in fugam vertérunt, plures autem ex eis vulneráti nudi evasérunt. Sed et ipse Lýsias túrpiter fúgiens evásit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	13	Et quia non insensátus erat, secum ipse réputans factam erga se diminutiónem, et intélligens invíctos esse Hebrǽos, omnipoténtis Dei auxílio inniténtes, misit ad eos:	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	14	promisítque se consensúrum ómnibus quæ justa sunt, et regem compulsúrum amícum fíeri.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	15	Ánnuit autem Machabǽus précibus Lýsiæ, in ómnibus utilitáti cónsulens: et quæcúmque Machabǽus scripsit Lýsiæ de Judǽis, ea rex concéssit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	16	Nam erant scriptæ Judǽis epístolæ a Lýsia quidem hunc modum continéntes: Lýsias pópulo Judæórum salútem.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	17	Joánnes et Abésalom, qui missi fúerant a vobis, tradéntes scripta, postulábant ut ea quæ per illos significabántur, implérem.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	18	Quæcúmque ígitur regi potuérunt perférri, expósui: et quæ res permittébat, concéssit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	19	Si ígitur in negótiis fidem conservavéritis, et deínceps bonórum vobis causa esset, tentábo.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	20	De céteris autem per síngula verbo mandávi et istis, et his, qui a me missi sunt, cólloqui vobíscum.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	21	Bene valéte. Anno centésimo, quadragésimo octávo mensis Dióscori, die vigésima et quarta.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	22	Regis autem epístola ista continébat: Rex Antíochus Lýsiæ fratri salútem.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	23	Patre nostro inter deos transláto, nos voléntes eos qui sunt in regno nostro sine tumúltu ágere, et rebus suis adhibére diligéntiam,
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	24	audívimus Judǽos non consensísse patri meo ut transferréntur ad ritum Græcórum, sed tenére velle suum institútum, ac proptérea postuláre a nobis concédi sibi legítima sua.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	25	Voléntes ígitur hanc quoque gentem quiétam esse, statuéntes judicávimus templum restítui illis, ut ágerent secúndum suórum majórum consuetúdinem.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	26	Bene ígitur féceris, si míseris ad eos et déxteram déderis: ut cógnita nostra voluntáte, bono ánimo sint, et utilitátibus própriis desérviant.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	27	Ad Judǽos vero regis epístola talis erat: Rex Antíochus senátui Judæórum, et céteris Judǽis salútem.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	28	Si valétis, sic estis ut vólumus: sed et ipsi bene valémus.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	29	Ádiit nos Meneláus, dicens velle vos descéndere ad vestros, qui sunt apud nos.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	30	His ígitur qui cómmeant usque ad diem trigésimum mensis Xánthici, damus dextras securitátis,
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	31	ut Judǽi utántur cibis et légibus suis, sicut et prius: et nemo eórum ullo modo moléstiam patiátur de his quæ per ignorántiam gesta sunt.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	32	Mísimus autem et Meneláum, qui vos alloquátur.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	33	Valéte. Anno centésimo quadragésimo octávo, Xánthici mensis quintadécima die.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	34	Misérunt autem étiam Románi epístolam, ita se habéntem: Quintus Mémmius et Titus Manílius legáti Romanórum, pópulo Judæórum salútem.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	35	De his quæ Lýsias cognátus regis concéssit vobis, et nos concéssimus.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	36	De quibus autem ad regem judicávit referéndum, conféstim áliquem míttere, diligéntius inter vos conferéntes, ut decernámus, sicut cóngruit vobis: nos enim Antiochíam accédimus.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	37	Ideóque festináte rescríbere, ut nos quoque sciámus cujus estis voluntátis.
 2 Machabæórum	2Mac	41	11	38	Bene valéte. Anno centésimo quadragésimo octávo, quintadécima die mensis Xánthici.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	1	His factis pactiónibus, Lýsias pergébat ad regem, Judǽi autem agricultúræ óperam dabant.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	2	Sed hi qui reséderant, Timótheus, et Apollónius Gennǽi fílius, sed et Hierónymus, et Démophon super hos, et Nícanor Cypriárches, non sinébant eos in siléntio ágere et quiéte.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	3	Joppítæ vero tale quoddam flagítium perpetrárunt: rogavérunt Judǽos cum quibus habitábant, ascéndere scaphas quas paráverant, cum uxóribus et fíliis, quasi nullis inimicítiis inter eos subjacéntibus.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	4	Secúndum commúne ítaque decrétum civitátis, et ipsis acquiescéntibus, pacísque causa nihil suspéctum habéntibus: cum in altum processíssent, submersérunt non minus ducéntos.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	5	Quam crudelitátem Judas in suæ gentis hómines factam ut cognóvit, præcépit viris qui erant cum ipso: et invocáto justo júdice Deo,
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	6	venit advérsus interfectóres fratrum, et portum quidem noctu succéndit, scaphas exússit, eos autem qui ab igne refúgerant, gládio perémit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	7	Et cum hæc ita egísset, discéssit quasi íterum reversúrus, et univérsos Joppítas eradicatúrus.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	8	Sed cum cognovísset et eos qui erant Jámniæ, velle pari modo fácere habitántibus secum Judǽis,
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	9	Jamnítis quoque nocte supervénit, et portum cum návibus succéndit: ita ut lumen ignis apparéret Jerosólymis a stádiis ducéntis quadragínta.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	10	Inde cum jam abiíssent novem stádiis, et iter fácerent ad Timótheum, commisérunt cum eo Árabes quinque míllia viri, et équites quingénti.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	11	Cumque pugna válida fíeret, et auxílio Dei próspere cessísset, resídui Árabes victi petébant a Juda dextram sibi dari, promitténtes se páscua datúros, et in céteris profutúros.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	12	Judas autem arbitrátus vere in multis eos útiles, promísit pacem: dextrísque accéptis, discéssere ad tabernácula sua.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	13	Aggréssus est autem et civitátem quamdam firmam póntibus murísque circumséptam, quæ a turbis habitabátur géntium promiscuárum: cui nomen Casphin.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	14	Hi vero qui intus erant, confidéntes in stabilitáte murórum et apparátu alimoniárum, remíssius agébant, maledíctis lacesséntes Judam et blasphemántes, ac loquéntes quæ fas non est.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	15	Machabǽus autem, invocáto magno mundi Príncipe, qui sine ariétibus et máchinis tempóribus Jesu præcipitávit Jéricho, írruit feróciter muris:
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	16	et capta civitáte per Dómini voluntátem, innumerábiles cædes fecit, ita ut ádjacens stagnum stadiórum duórum latitúdinis sánguine interfectórum flúere viderétur.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	17	Inde discessérunt stádia septingénta quinquagínta, et venérunt in Cháraca ad eos, qui dicúntur Tubianǽi, Judǽos:	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	18	et Timótheum quidem in illis locis non comprehendérunt, nullóque negótio perfécto regréssus est, relícto in quodam loco firmíssimo præsídio.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	19	Dosítheus autem et Sosípater, qui erant duces cum Machabǽo, peremérunt a Timótheo relíctos in præsídio, decem míllia viros.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	20	At Machabǽus, ordinátis circum se sex míllibus, et constitútis per cohórtes, advérsus Timótheum procéssit, habéntem secum centum vigínti míllia péditum, equitúmque duo míllia quingéntos.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	21	Cógnito autem Judæ advéntu, Timótheus præmísit mulíeres et fílios, et réliquum apparátum, in præsídium quod Cárnion dícitur: erat enim inexpugnábile, et accéssu diffícile propter locórum angústias.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	22	Cumque cohors Judæ prima apparuísset, timor hóstibus incússus est ex præséntia Dei, qui univérsa cónspicit: et in fugam versi sunt álius ab álio, ita ut magis a suis dejiceréntur, et gladiórum suórum íctibus debilitaréntur.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	23	Judas autem veheménter instábat púniens profános, et prostrávit ex eis trigínta míllia virórum.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	24	Ipse vero Timótheus íncidit in partes Dosíthei et Sosípatris: et multis précibus postulábat ut vivus dimitterétur, eo quod multórum ex Judǽis paréntes habéret ac fratres, quos morte ejus décipi eveníret.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	25	Et cum fidem dedísset restitutúrum se eos secúndum constitútum, illǽsum eum dimisérunt propter fratrum salútem.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	26	Judas autem egréssus est ad Cárnion, interféctis vigínti quinque míllibus.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	27	Post horum fugam et necem, movit exércitum ad Ephron civitátem munítam, in qua multitúdo diversárum géntium habitábat: et robústi júvenes pro muris consisténtes fórtiter repugnábant: in hac autem máchinæ multæ et telórum erat apparátus.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	28	Sed cum Omnipoténtem invocássent, qui potestáte sua vires hóstium confríngit, cepérunt civitátem: et ex eis qui intus erant, vigínti quinque míllia prostravérunt.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	29	Inde ad civitátem Scythárum abiérunt, quæ ab Jerosólymis sexcéntis stádiis áberat.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	30	Contestántibus autem his, qui apud Scythopolítas erant, Judǽis, quod benígne ab eis haberéntur, étiam tempóribus infelicitátis quod modéste secum égerint:
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	31	grátias agéntes eis, et exhortáti étiam de cétero erga genus suum benígnos esse, venérunt Jerosólymam die solémni septimanárum instánte.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	32	Et post Pentecósten abiérunt contra Górgiam præpósitum Idumǽæ.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	33	Exívit autem cum pedítibus tribus míllibus, et equítibus quadringéntis.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	34	Quibus congréssis, cóntigit paucos rúere Judæórum.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	35	Dosítheus vero quidam de Bacénoris eques, vir fortis, Górgiam tenébat: et, cum vellet illum cápere vivum, eques quidam de Thrácibus írruit in eum, humerúmque ejus amputávit: atque ita Górgias effúgit in Marésa.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	36	At illis qui cum Esdrim erant diútius pugnántibus et fatigátis, invocávit Judas Dóminum adjutórem et ducem belli fíeri:
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	37	incípiens voce pátria, et cum hymnis clamórem extóllens, fugam Górgiæ milítibus incússit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	38	Judas autem collécto exércitu venit in civitátem Odóllam: et cum séptima dies superveníret, secúndum consuetúdinem purificáti, in eódem loco sábbatum egérunt.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	39	Et sequénti die venit cum suis Judas, ut córpora prostratórum tólleret, et cum paréntibus póneret in sepúlchris patérnis.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	40	Invenérunt autem sub túnicis interfectórum de donáriis idolórum quæ apud Jámniam fuérunt, a quibus lex próhibet Judǽos: ómnibus ergo maniféstum factum est, ob hanc causam eos corruísse.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	41	Omnes ítaque benedixérunt justum judícium Dómini, qui occúlta fécerat manifésta:
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	42	atque ita ad preces convérsi, rogavérunt ut id quod factum erat delíctum oblivióni traderétur. At vero fortíssimus Judas hortabátur pópulum conserváre se sine peccáto, sub óculis vidéntes quæ facta sunt pro peccátis eórum qui prostráti sunt.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	43	Et facta collatióne, duódecim míllia drachmas argénti misit Jerosólymam offérri pro peccátis mortuórum sacrifícium, bene et religióse de resurrectióne cógitans
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	44	(nisi enim eos qui cecíderant resurrectúros speráret, supérfluum viderétur et vanum oráre pro mórtuis),
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	45	et quia considerábat quod hi qui cum pietáte dormitiónem accéperant, óptimam habérent repósitam grátiam.
 2 Machabæórum	2Mac	41	12	46	Sancta ergo et salúbris est cogitátio pro defúnctis exoráre, ut a peccátis solvántur.
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	1	Anno centésimo quadragésimo nono, cognóvit Judas Antíochum Eupátorem veníre cum multitúdine advérsus Judǽam,
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	2	et cum eo Lýsiam procuratórem et præpósitum negotiórum, secum habéntem péditum centum decem míllia, et équitum quinque míllia, et elephántos vigínti duos, currus cum fálcibus trecéntos.
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	3	Commíscuit autem se illis et Meneláus: et cum multa fallácia deprecabátur Antíochum, non pro pátriæ salúte, sed sperans se constítui in principátum.
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	4	Sed Rex regum suscitávit ánimos Antíochi in peccatórem: et suggerénte Lýsia hunc esse causam ómnium malórum, jussit (ut eis est consuetúdo) apprehénsum in eódem loco necári.
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	5	Erat autem in eódem loco turris quinquagínta cubitórum, aggéstum úndique habens cíneris: hæc prospéctum habébat in præceps.
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	6	Inde in cínerem déjici jussit sacrílegum, ómnibus eum propelléntibus ad intéritum.
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	7	Et tali lege prævaricatórem legis cóntigit mori, nec terræ dari Meneláum.
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	8	Et quidem satis juste: nam quia multa erga aram Dei delícta commísit, cujus ignis et cinis erat sanctus: ipse in cíneris morte damnátus est.
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	9	Sed rex mente effrenátus veniébat, nequiórem se patre suo Judǽis ostensúrus.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	10	Quibus Judas cógnitis, præcépit pópulo ut die ac nocte Dóminum invocárent, quo, sicut semper, et nunc adjuváret eos,
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	11	quippe qui lege, et pátria, sanctóque templo privári vereréntur: ac pópulum, qui nuper páululum respirásset, ne síneret blasphémis rursus natiónibus subdi.
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	12	Ómnibus ítaque simul id faciéntibus, et peténtibus a Dómino misericórdiam cum fletu et jejúniis, per tríduum contínuum prostrátis, hortátus est eos Judas ut se præparárent.
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	13	Ipse vero cum senióribus cogitávit priúsquam rex admovéret exércitum ad Judǽam et obtinéret civitátem, exíre, et Dómini judício commíttere éxitum rei.
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	14	Dans ítaque potestátem ómnium Deo mundi creatóri, et exhortátus suos ut fórtiter dimicárent, et usque ad mortem pro légibus, templo, civitáte, pátria, et cívibus starent, circa Modin exércitum constítuit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	15	Et dato signo suis Dei victóriæ, juvénibus fortíssimis eléctis nocte aggréssus aulam régiam, in castris interfécit viros quátuor míllia, et máximum elephantórum cum his qui superpósiti fúerant:
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	16	summóque metu ac perturbatióne hóstium castra repléntes, rebus próspere gestis, abiérunt.
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	17	Hoc autem factum est die illucescénte, adjuvánte eum Dómini protectióne.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	18	Sed rex, accépto gustu audáciæ Judæórum, arte difficultátem locórum tentábat:
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	19	et Bethsúræ, quæ erat Judæórum præsídium munítum, castra admovébat: sed fugabátur, impingébat, minorabátur.
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	20	His autem qui intus erant, Judas necessária mittébat.
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	21	Enuntiávit autem mystéria hóstibus Rhódocus quidam de judáico exércitu, qui requisítus comprehénsus est, et conclúsus.
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	22	Íterum rex sermónem hábuit ad eos qui erant in Bethsúris: dextram dedit, accépit, ábiit:
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	23	commísit cum Juda, superátus est. Ut autem cognóvit rebellásse Philíppum Antiochíæ, qui relíctus erat super negótia, mente consternátus, Judǽos déprecans, subditúsque eis, jurat de ómnibus quibus justum visum est: et reconciliátus óbtulit sacrifícium, honorávit templum, et múnera pósuit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	24	Machabǽum amplexátus est, et fecit eum a Ptolemáide usque ad Gerrénos ducem et príncipem.
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	25	Ut autem venit Ptolemáidam, gráviter ferébant Ptoleménses amicítiæ conventiónem, indignántes ne forte fœdus irrúmperent.
 2 Machabæórum	2Mac	41	13	26	Tunc ascéndit Lýsias tribúnal, et expósuit ratiónem, et pópulum sedávit, regressúsque est Antiochíam: et hoc modo regis proféctio et réditus procéssit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	1	Sed post triénnii tempus, cognóvit Judas et qui cum eo erant Demétrium Seléuci cum multitúdine válida et návibus per portam Trípolis ascendísse ad loca opportúna,
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	2	et tenuísse regiónes advérsus Antíochum, et ducem ejus Lýsiam.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	3	Álcimus autem quidam, qui summus sacérdos fúerat, sed voluntárie coinquinátus est tempóribus commistiónis, consíderans nullo modo sibi esse salútem neque accéssum ad altáre,	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	4	venit ad regem Demétrium centésimo quinquagésimo anno, ófferens ei corónam áuream et palmam, super hæc et thallos, qui templi esse videbántur. Et ipsa quidem die síluit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	5	Tempus autem opportúnum deméntiæ suæ nactus, convocátus a Demétrio ad consílium, et interrogátus quibus rebus et consíliis Judǽi niteréntur,
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	6	respóndit: Ipsi qui dicúntur Assidǽi Judæórum, quibus præest Judas Machabǽus, bella nútriunt, et seditiónes movent, nec patiúntur regnum esse quiétum:
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	7	nam et ego defraudátus paréntum glória (dico autem summo sacerdótio) huc veni:
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	8	primo quidem utilitátibus regis fidem servans, secúndo autem étiam cívibus cónsulens: nam illórum pravitáte univérsum genus nostrum non mínime vexátur.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	9	Sed oro his síngulis, o rex, cógnitis, et regióni et géneri, secúndum humanitátem tuam pervulgátam ómnibus, próspice:
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	10	nam, quámdiu súperest Judas, impossíbile est pacem esse negótiis.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	11	Tálibus autem ab hoc dictis, et céteri amíci hostíliter se habéntes advérsus Judam, inflammavérunt Demétrium.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	12	Qui statim Nicanórem præpósitum elephantórum ducem misit in Judǽam:
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	13	datis mandátis ut ipsum quidem Judam cáperet: eos vero qui cum illo erant, dispérgeret, et constitúeret Álcimum máximi templi summum sacerdótem.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	14	Tunc gentes quæ de Judǽa fúgerant Judam, gregátim se Nicanóri miscébant, misérias et clades Judæórum prosperitátes rerum suárum existimántes.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	15	Audíto ítaque Judǽi Nicanóris advéntu, et convéntu natiónum, conspérsi terra rogábant eum qui pópulum suum constítuit, ut in ætérnum custodíret, quique suam portiónem signis evidéntibus prótegit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	16	Imperánte autem duce, statim inde movérunt, convenerúntque ad castéllum Dessau.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	17	Simon vero frater Judæ commíserat cum Nicanóre: sed contérritus est repentíno advéntu adversariórum.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	18	Nícanor tamen, áudiens virtútem cómitum Judæ, et ánimi magnitúdinem quam pro pátriæ certamínibus habébant, sánguine judícium fácere metuébat.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	19	Quam ob rem præmísit Posidónium, et Theodótium, et Matthíam, ut darent dextras atque accíperent.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	20	Et cum diu de his consílium agerétur, et ipse dux ad multitúdinem retulísset, ómnium una fuit senténtia amicítiis annúere.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	21	Ítaque diem constituérunt, qua secréto inter se ágerent: et síngulis sellæ prolátæ sunt, et pósitæ.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	22	Præcépit autem Judas armátos esse locis opportúnis, ne forte ab hóstibus repénte mali áliquid orirétur: et cóngruum collóquium fecérunt.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	23	Morabátur autem Nícanor Jerosólymis, nihílque iníque agébat: gregésque turbárum quæ congregátæ fúerant, dimísit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	24	Habébat autem Judam semper carum ex ánimo, et erat viro inclinátus.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	25	Rogavítque eum dúcere uxórem, filiósque procreáre. Núptias fecit: quiéte egit, communitérque vivébant.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	26	Álcimus autem, videns caritátem illórum ad ínvicem et conventiónes, venit ad Demétrium, et dicébat Nicanórem rebus aliénis assentúre, Judámque regni insidiatórem successórem sibi destinásse.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	27	Ítaque rex exasperátus, et péssimis hujus criminatiónibus irritátus, scripsit Nicanóri, dicens gráviter quidem se ferre de amicítiæ conventióne, jubére tamen Machabǽum cítius vinctum míttere Antiochíam.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	28	Quibus cógnitis, Nícanor consternabátur, et gráviter ferébat, si ea quæ convénerant írrita fáceret, nihil læsus a viro:
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	29	sed quia regi resístere non póterat, opportunitátem observábat qua præcéptum perfíceret.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	30	At Machabǽus, videns secum austérius ágere Nicanórem, et consuétum occúrsum ferócius exhibéntem, intélligens non ex bono esse austeritátem istam, paucis suórum congregátis, occultávit se a Nicanóre.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	31	Quod cum ille cognóvit, fórtiter se a viro prævéntum, venit ad máximum et sanctíssimum templum: et sacerdótibus sólitas hóstias offeréntibus, jussit sibi tradi virum.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	32	Quibus cum juraménto dicéntibus nescíre se ubi esset qui quærebátur, exténdens manum ad templum,
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	33	jurávit, dicens: Nisi Judam mihi vinctum tradidéritis, istud Dei fanum in planítiem dedúcam, et altáre effódiam, et templum hoc Líbero patri consecrábo.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	34	Et his dictis ábiit. Sacerdótes autem protendéntes manus in cælum, invocábant eum qui semper propugnátor esset gentis ipsórum, hæc dicéntes:
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	35	Tu, Dómine universórum, qui nullíus índiges, voluísti templum habitatiónis tuæ fíeri in nobis.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	36	Et nunc, Sancte sanctórum, ómnium Dómine, consérva in ætérnum impollútam domum istam, quæ nuper mundáta est.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	37	Razías autem quidam de senióribus ab Jerosólymis delátus est Nicanóri, vir amátor civitátis, et bene áudiens: qui pro afféctu pater Judæórum appellabátur.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	38	Hic multis tempóribus continéntiæ propósitum ténuit in Judaísmo, corpúsque et ánimam trádere conténtus pro perseverántia.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	39	Volens autem Nícanor manifestáre ódium quod habébat in Judǽos, misit mílites quingéntos ut eum comprehénderent.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	40	Putábat enim, si illum decepísset, se cladem Judǽis máximam illatúrum.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	41	Turbis autem irrúere in domum ejus, et jánuam dirúmpere: atque ignem admovére cupiéntibus, cum jam comprehenderétur, gládio se pétiit,
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	42	éligens nobíliter mori pótius quam súbditus fíeri peccatóribus, et contra natáles suos indígnis injúriis agi.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	43	Sed cum per festinatiónem non certo ictu plagam dedísset, et turbæ intra óstia irrúmperent, recúrrens audácter ad murum præcipitávit semetípsum viríliter in turbas:
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	44	quibus velóciter locum dántibus cásui ejus, venit per médiam cervícem.
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	45	Et cum adhuc spiráret, accénsus ánimo, surréxit, et cum sanguis ejus magno fluxu deflúeret, et gravíssimis vulnéribus esset sáucius, cursu turbam pertránsiit:
 2 Machabæórum	2Mac	41	14	46	et stans supra quamdam petram prærúptam, et jam exsánguis efféctus, compléxus intestína sua, utrísque mánibus projécit super turbas, ínvocans dominatórem vitæ ac spíritus ut hæc illi íterum rédderet: atque ita vita defúnctus est.
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	1	Nícanor autem, ut cómperit Judam esse in locis Samaríæ, cogitávit cum omni ímpetu die sábbati commíttere bellum.
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	2	Judǽis vero qui illum per necessitátem sequebántur, dicéntibus: Ne ita feróciter et bárbare féceris, sed honórem tríbue diéi sanctificatiónis, et honóra eum qui univérsa cónspicit:
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	3	ille infélix interrogávit si est potens in cælo, qui imperávit agi diem sabbatórum.
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	4	Et respondéntibus illis: Est Dóminus vivus ipse in cælo potens, qui jussit agi séptimam diem:
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	5	at ille ait: Et ego potens sum super terram qui ímpero sumi arma, et negótia regis impléri. Tamen non obtínuit ut consílium perfíceret.
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	6	Et Nícanor quidem cum summa supérbia eréctus, cogitáverat commúne trophǽum statúere de Juda.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	7	Machabǽus autem semper confidébat cum omni spe auxílium sibi a Deo affutúrum:
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	8	et hortabátur suos ne formidárent ad advéntum natiónum, sed in mente habérent adjutória sibi facta de cælo, et nunc sperárent ab Omnipoténte sibi affutúram victóriam.
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	9	Et allocútus eos de lege et prophétis, ádmonens étiam certámina quæ fécerant prius, promptióres constítuit eos:
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	10	et ita ánimis eórum eréctis simul ostendébat géntium falláciam, et juramentórum prævaricatiónem.
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	11	Síngulos autem illórum armávit, non clýpei et hastæ munitióne, sed sermónibus óptimis et exhortatiónibus, expósito digno fide sómnio, per quod univérsos lætificávit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	12	Erat autem hujuscémodi visus: Oníam, qui fúerat summus sacérdos, virum bonum et benígnum, verecúndum visu, modéstum móribus, et elóquio decórum, et qui a púero in virtútibus exercitátus sit, manus protendéntem oráre pro omni pópulo Judæórum.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	13	Post hoc apparuísse et álium virum ætáte et glória mirábilem, et magni decóris habitúdine circa illum.
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	14	Respondéntem vero Oníam dixísse: Hic est fratrum amátor, et pópuli Ísraël: hic est qui multum orat pro pópulo et univérsa sancta civitáte, Jeremías prophéta Dei.
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	15	Extendísse autem Jeremíam dextram, et dedísse Judæ gládium áureum, dicéntem:
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	16	Áccipe sanctum gládium munus a Deo, in quo dejícies adversários pópuli mei Ísraël.
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	17	Exhortáti ítaque Judæ sermónibus bonis valde, de quibus extólli posset ímpetus, et ánimi júvenum confortári, statuérunt dimicáre et conflígere fórtiter: ut virtus de negótiis judicáret, eo quod cívitas sancta et templum periclitaréntur.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	18	Erat enim pro uxóribus et fíliis, itémque pro frátribus et cognátis, minor sollicitúdo: máximus vero et primus pro sanctitáte timor erat templi.
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	19	Sed et eos qui in civitáte erant, non mínima sollicitúdo habébat pro his qui congressúri erant.
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	20	Et cum jam omnes sperárent judícium futúrum, hostésque adéssent atque exércitus esset ordinátus, béstiæ equitésque opportúno in loco compósiti,
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	21	consíderans Machabǽus advéntum multitúdinis, et apparátum várium armórum, et ferocitátem bestiárum, exténdens manus in cælum, prodígia faciéntem Dóminum invocávit, qui non secúndum armórum poténtiam, sed prout ipsi placet, dat dignis victóriam.
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	22	Dixit autem ínvocans hoc modo: Tu Dómine, qui misísti ángelum tuum sub Ezechía rege Juda, et interfecísti de castris Sennácherib centum octogínta quinque míllia:
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	23	et nunc, dominátor cælórum, mitte ángelum tuum bonum ante nos in timóre et tremóre magnitúdinis bráchii tui,
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	24	ut métuant qui cum blasphémia véniunt advérsus sanctum pópulum tuum. Et hic quidem ita perorávit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	25	Nícanor autem et qui cum ipso erant, cum tubis et cánticis admovébant.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	26	Judas vero et qui cum eo erant, invocáto Deo, per oratiónes congréssi sunt:
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	27	manu quidem pugnántes, sed Dóminum córdibus orántes, prostravérunt non minus trigínta quinque míllia, præséntia Dei magnífice delectáti.
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	28	Cumque cessássent, et cum gáudio redírent, cognovérunt Nicanórem ruísse cum armis suis.
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	29	Facto ítaque clamóre, et perturbatióne excitáta, pátria voce omnipoténtem Dóminum benedicébant.
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	30	Præcépit autem Judas, qui per ómnia córpore et ánimo mori pro cívibus parátus erat, caput Nicanóris, et manum cum húmero abscíssam, Jerosólymam perférri.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	31	Quo cum pervenísset, convocátis contribúlibus et sacerdótibus ad altáre, accersíit et eos qui in arce erant.
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	32	Et osténso cápite Nicanóris, et manu nefária quam exténdens contra domum sanctam omnipoténtis Dei magnífice gloriátus est.
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	33	Linguam étiam ímpii Nicanóris præcísam jussit particulátim ávibus dari: manum autem deméntis contra templum suspéndi.
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	34	Omnes ígitur cæli benedixérunt Dóminum, dicéntes: Benedíctus qui locum suum incontaminátum servávit.
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	35	Suspéndit autem Nicanóris caput in summa arce, ut évidens esset, et maniféstum signum auxílii Dei.
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	36	Ítaque omnes commúni consílio decrevérunt nullo modo diem istum absque celebritáte præteríre:
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	37	habére autem celebritátem tertiadécima die mensis Adar, quod dícitur voce syríaca, prídie Mardochǽi diéi.
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	38	Ígitur his erga Nicanórem gestis, et ex illis tempóribus ab Hebrǽis civitáte posséssa, ego quoque in his fáciam finem sermónis.	b
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	39	Et si quidem bene, et ut históriæ cómpetit, hoc et ipse velim: sin autem minus digne, concedéndum est mihi.
 2 Machabæórum	2Mac	41	15	40	Sicut enim vinum semper bíbere, aut semper aquam, contrárium est; altérnis autem uti, delectábile: ita legéntibus si semper exáctus sit sermo, non erit gratus. Hic ergo erit consummátus.
 #	Matthǽus	Mat	Sanctum Jesu Christi Evangélium: Secúndum Matthǽum
 Matthǽus	Mat	42	1	1	Liber generatiónis Jesu Christi fílii David, fílii Ábraham.
 Matthǽus	Mat	42	1	2	Ábraham génuit Ísaac. Ísaac autem génuit Jacob. Jacob autem génuit Judam, et fratres ejus.
 Matthǽus	Mat	42	1	3	Judas autem génuit Phares, et Zaram de Thamar. Phares autem génuit Esron. Esron autem génuit Aram.
 Matthǽus	Mat	42	1	4	Aram autem génuit Amínadab. Amínadab autem génuit Naásson. Naásson autem génuit Salmon.
 Matthǽus	Mat	42	1	5	Salmon autem génuit Booz de Rahab. Booz autem génuit Obed ex Ruth. Obed autem génuit Jesse. Jesse autem génuit David regem.
 Matthǽus	Mat	42	1	6	David autem rex génuit Salomónem ex ea quæ fuit Uríæ.
 Matthǽus	Mat	42	1	7	Sálomon autem génuit Róboam. Róboam autem génuit Abíam. Abías autem génuit Asa.
 Matthǽus	Mat	42	1	8	Asa autem génuit Jósaphat. Jósaphat autem génuit Joram. Joram autem génuit Ozíam.
 Matthǽus	Mat	42	1	9	Ozías autem génuit Jóatham. Jóatham autem génuit Achaz. Achaz autem génuit Ezechíam.
 Matthǽus	Mat	42	1	10	Ezechías autem génuit Manássen. Manásses autem génuit Amon. Amon autem génuit Josíam.
 Matthǽus	Mat	42	1	11	Josías autem génuit Jechoníam, et fratres ejus in transmigratióne Babylónis.
 Matthǽus	Mat	42	1	12	Et post transmigratiónem Babylónis: Jechonías génuit Saláthiel. Saláthiel autem génuit Zoróbabel.
 Matthǽus	Mat	42	1	13	Zoróbabel autem génuit Ábiud. Ábiud autem génuit Elíacim. Elíacim autem génuit Azor.
 Matthǽus	Mat	42	1	14	Azor autem génuit Sadoc. Sadoc autem génuit Achim. Achim autem génuit Éliud.
 Matthǽus	Mat	42	1	15	Éliud autem génuit Eleázar. Eleázar autem génuit Mathan. Mathan autem génuit Jacob.
 Matthǽus	Mat	42	1	16	Jacob autem génuit Joseph virum Maríæ, de qua natus est Jesus, qui vocátur Christus.
 Matthǽus	Mat	42	1	17	Omnes ítaque generatiónes ab Ábraham usque ad David, generatiónes quatuórdecim: et a David usque ad transmigratiónem Babylónis, generatiónes quatuórdecim: et a transmigratióne Babylónis usque ad Christum, generatiónes quatuórdecim.
 Matthǽus	Mat	42	1	18	Christi autem generátio sic erat: cum esset desponsáta mater ejus María Joseph, ántequam convenírent invénta est in útero habens de Spíritu Sancto.	b
 Matthǽus	Mat	42	1	19	Joseph autem vir ejus cum esset justus, et nollet eam tradúcere, vóluit occúlte dimíttere eam.
 Matthǽus	Mat	42	1	20	Hæc autem eo cogitánte, ecce ángelus Dómini appáruit in somnis ei, dicens: Joseph, fili David, noli timére accípere Maríam cónjugem tuam: quod enim in ea natum est, de Spíritu Sancto est.
 Matthǽus	Mat	42	1	21	Páriet autem fílium: et vocábis nomen ejus Jesum: ipse enim salvum fáciet pópulum suum a peccátis eórum.
 Matthǽus	Mat	42	1	22	Hoc autem totum factum est, ut adimplerétur quod dictum est a Dómino per prophétam dicéntem:
 Matthǽus	Mat	42	1	23	Ecce virgo in útero habébit, et páriet fílium: et vocábunt nomen ejus Emmánuel, quod est interpretátum Nobíscum Deus.
 Matthǽus	Mat	42	1	24	Exsúrgens autem Joseph a somno, fecit sicut præcépit ei ángelus Dómini, et accépit cónjugem suam.
 Matthǽus	Mat	42	1	25	Et non cognoscébat eam donec péperit fílium suum primogénitum: et vocávit nomen ejus Jesum.
 Matthǽus	Mat	42	2	1	Cum ergo natus esset Jesus in Béthlehem Juda in diébus Heródis regis, ecce magi ab oriénte venérunt Jerosólymam,
 Matthǽus	Mat	42	2	2	dicéntes: Ubi est qui natus est rex Judæórum? vídimus enim stellam ejus in oriénte, et vénimus adoráre eum.
 Matthǽus	Mat	42	2	3	Áudiens autem Heródes rex, turbátus est, et omnis Jerosólyma cum illo.
 Matthǽus	Mat	42	2	4	Et cóngregans omnes príncipes sacerdótum, et scribas pópuli, sciscitabátur ab eis ubi Christus nascerétur.
 Matthǽus	Mat	42	2	5	At illi dixérunt: In Béthlehem Judæ: sic enim scriptum est per prophétam:
 Matthǽus	Mat	42	2	6	Et tu Béthlehem terra Juda, nequáquam mínima es in princípibus Juda: ex te enim éxiet dux, qui regat pópulum meum Ísraël.
 Matthǽus	Mat	42	2	7	Tunc Heródes clam vocátis magis diligénter dídicit ab eis tempus stellæ, quæ appáruit eis:
 Matthǽus	Mat	42	2	8	et mittens illos in Béthlehem, dixit: Ite, et interrogáte diligénter de púero: et cum invenéritis, renuntiáte mihi, ut et ego véniens adórem eum.
 Matthǽus	Mat	42	2	9	Qui cum audíssent regem, abiérunt, et ecce stella, quam víderant in oriénte, antecedébat eos, usque dum véniens staret supra, ubi erat puer.
 Matthǽus	Mat	42	2	10	Vidéntes autem stellam gavísi sunt gáudio magno valde.
 Matthǽus	Mat	42	2	11	Et intrántes domum, invenérunt púerum cum María matre ejus, et procidéntes adoravérunt eum: et apértis thesáuris suis obtulérunt ei múnera, aurum, thus, et myrrham.
 Matthǽus	Mat	42	2	12	Et respónso accépto in somnis ne redírent ad Heródem, per áliam viam revérsi sunt in regiónem suam.
 Matthǽus	Mat	42	2	13	Qui cum recessíssent, ecce ángelus Dómini appáruit in somnis Joseph, dicens: Surge, et áccipe púerum, et matrem ejus, et fuge in Ægýptum, et esto ibi usque dum dicam tibi. Futúrum est enim ut Heródes quærat púerum ad perdéndum eum.	b
 Matthǽus	Mat	42	2	14	Qui consúrgens accépit púerum et matrem ejus nocte, et secéssit in Ægýptum:
 Matthǽus	Mat	42	2	15	et erat ibi usque ad óbitum Heródis: ut adimplerétur quod dictum est a Dómino per prophétam dicéntem: Ex Ægýpto vocávi fílium meum.
 Matthǽus	Mat	42	2	16	Tunc Heródes videns quóniam illúsus esset a magis, irátus est valde, et mittens occídit omnes púeros, qui erant in Béthlehem, et in ómnibus fínibus ejus, a bimátu et infra secúndum tempus, quod exquisíerat a magis.
 Matthǽus	Mat	42	2	17	Tunc adimplétum est quod dictum est per Jeremíam prophétam dicéntem:
 Matthǽus	Mat	42	2	18	Vox in Rama audíta est plorátus, et ululátus multus: Rachel plorans fílios suos, et nóluit consolári, quia non sunt.
 Matthǽus	Mat	42	2	19	Defúncto autem Heróde, ecce ángelus Dómini appáruit in somnis Joseph in Ægýpto,
 Matthǽus	Mat	42	2	20	dicens: Surge, et áccipe púerum, et matrem ejus, et vade in terram Ísraël: defúncti sunt enim qui quærébant ánimam púeri.
 Matthǽus	Mat	42	2	21	Qui consúrgens, accépit púerum, et matrem ejus, et venit in terram Ísraël.
 Matthǽus	Mat	42	2	22	Áudiens autem quod Archeláus regnáret in Judǽa pro Heróde patre suo, tímuit illo ire: et admónitus in somnis, secéssit in partes Galilǽæ.
 Matthǽus	Mat	42	2	23	Et véniens habitávit in civitáte quæ vocátur Názareth: ut adimplerétur quod dictum est per prophétas: Quóniam Nazarǽus vocábitur.
 Matthǽus	Mat	42	3	1	In diébus autem illis venit Joánnes Baptísta prǽdicans in desérto Judǽæ,
 Matthǽus	Mat	42	3	2	et dicens: Pœniténtiam ágite: appropinquávit enim regnum cælórum.
 Matthǽus	Mat	42	3	3	Hic est enim, qui dictus est per Isaíam prophétam dicéntem: Vox clamántis in desérto: Paráte viam Dómini; rectas fácite sémitas ejus.
 Matthǽus	Mat	42	3	4	Ipse autem Joánnes habébat vestiméntum de pilis camelórum, et zonam pellíceam circa lumbos suos: esca autem ejus erat locústæ, et mel silvéstre.
 Matthǽus	Mat	42	3	5	Tunc exíbat ad eum Jerosólyma, et omnis Judǽa, et omnis régio circa Jordánem;
 Matthǽus	Mat	42	3	6	et baptizabántur ab eo in Jordáne, confiténtes peccáta sua.
 Matthǽus	Mat	42	3	7	Videns autem multos pharisæórum, et sadducæórum, veniéntes ad baptísmum suum, dixit eis: Progénies viperárum, quis demonstrávit vobis fúgere a ventúra ira?
 Matthǽus	Mat	42	3	8	Fácite ergo fructum dignum pœniténtiæ.
 Matthǽus	Mat	42	3	9	Et ne velítis dícere intra vos: Patrem habémus Ábraham. Dico enim vobis quóniam potens est Deus de lapídibus istis suscitáre fílios Ábrahæ.
 Matthǽus	Mat	42	3	10	Jam enim secúris ad radícem árborum pósita est. Omnis ergo arbor, quæ non facit fructum bonum, excidétur, et in ignem mittétur.
 Matthǽus	Mat	42	3	11	Ego quidem baptízo vos in aqua in pœniténtiam: qui autem post me ventúrus est, fórtior me est, cujus non sum dignus calceaménta portáre: ipse vos baptizábit in Spíritu Sancto, et igni.
 Matthǽus	Mat	42	3	12	Cujus ventilábrum in manu sua: et permundábit áream suam: et congregábit tríticum suum in hórreum, páleas autem combúret igni inextinguíbili.
 Matthǽus	Mat	42	3	13	Tunc venit Jesus a Galilǽa in Jordánem ad Joánnem, ut baptizarétur ab eo.	b
 Matthǽus	Mat	42	3	14	Joánnes autem prohibébat eum, dicens: Ego a te débeo baptizári, et tu venis ad me?
 Matthǽus	Mat	42	3	15	Respóndens autem Jesus, dixit ei: Sine modo: sic enim decet nos implére omnem justítiam. Tunc dimísit eum.
 Matthǽus	Mat	42	3	16	Baptizátus autem Jesus, conféstim ascéndit de aqua, et ecce apérti sunt ei cæli: et vidit Spíritum Dei descendéntem sicut colúmbam, et veniéntem super se.
 Matthǽus	Mat	42	3	17	Et ecce vox de cælis dicens: Hic est Fílius meus diléctus, in quo mihi complácui.
 Matthǽus	Mat	42	4	1	Tunc Jesus ductus est in desértum a Spíritu, ut tentarétur a diábolo.
 Matthǽus	Mat	42	4	2	Et cum jejunásset quadragínta diébus, et quadragínta nóctibus, póstea esúriit.
 Matthǽus	Mat	42	4	3	Et accédens tentátor dixit ei: Si Fílius Dei es, dic ut lápides isti panes fiant.
 Matthǽus	Mat	42	4	4	Qui respóndens dixit: Scriptum est: Non in solo pane vivit homo, sed in omni verbo, quod procédit de ore Dei.
 Matthǽus	Mat	42	4	5	Tunc assúmpsit eum diábolus in sanctam civitátem, et státuit eum super pinnáculum templi,
 Matthǽus	Mat	42	4	6	et dixit ei: Si Fílius Dei es, mitte te deórsum. Scriptum est enim: Quia ángelis suis mandávit de te, et in mánibus tollent te, ne forte offéndas ad lápidem pedem tuum.
 Matthǽus	Mat	42	4	7	Ait illi Jesus: Rursum scriptum est: Non tentábis Dóminum Deum tuum.
 Matthǽus	Mat	42	4	8	Íterum assúmpsit eum diábolus in montem excélsum valde: et osténdit ei ómnia regna mundi, et glóriam eórum,
 Matthǽus	Mat	42	4	9	et dixit ei: Hæc ómnia tibi dabo, si cadens adoráveris me.
 Matthǽus	Mat	42	4	10	Tunc dicit ei Jesus: Vade Sátana: Scriptum est enim: Dóminum Deum tuum adorábis, et illi soli sérvies.
 Matthǽus	Mat	42	4	11	Tunc relíquit eum diábolus: et ecce ángeli accessérunt, et ministrábant ei.
 Matthǽus	Mat	42	4	12	Cum autem audísset Jesus quod Joánnes tráditus esset, secéssit in Galilǽam:	b
 Matthǽus	Mat	42	4	13	et, relícta civitáte Názareth, venit, et habitávit in Caphárnaum marítima, in fínibus Zábulon et Néphthalim:
 Matthǽus	Mat	42	4	14	ut adimplerétur quod dictum est per Isaíam prophétam:
 Matthǽus	Mat	42	4	15	Terra Zábulon, et terra Néphthalim, via maris trans Jordánem, Galilǽa géntium:
 Matthǽus	Mat	42	4	16	pópulus, qui sedébat in ténebris, vidit lucem magnam: et sedéntibus in regióne umbræ mortis, lux orta est eis.
 Matthǽus	Mat	42	4	17	Exínde cœpit Jesus prædicáre, et dícere: Pœniténtiam ágite: appropinquávit enim regnum cælórum.
 Matthǽus	Mat	42	4	18	Ámbulans autem Jesus juxta mare Galilǽæ, vidit duos fratres, Simónem, qui vocátur Petrus, et Andréam fratrem ejus, mitténtes rete in mare (erant enim piscatóres),	b
 Matthǽus	Mat	42	4	19	et ait illis: Veníte post me, et fáciam vos fíeri piscatóres hóminum.
 Matthǽus	Mat	42	4	20	At illi contínuo relíctis rétibus secúti sunt eum.
 Matthǽus	Mat	42	4	21	Et procédens inde, vidit álios duos fratres, Jacóbum Zebedǽi, et Joánnem fratrem ejus, in navi cum Zebedǽo patre eórum, reficiéntes rétia sua: et vocávit eos.
 Matthǽus	Mat	42	4	22	Illi autem statim relíctis rétibus et patre, secúti sunt eum.
 Matthǽus	Mat	42	4	23	Et circuíbat Jesus totam Galilǽam, docens in synagógis eórum, et prǽdicans Evangélium regni: et sanans omnem languórem, et omnem infirmitátem in pópulo.	b
 Matthǽus	Mat	42	4	24	Et ábiit opínio ejus in totam Sýriam, et obtulérunt ei omnes male habéntes, váriis languóribus, et torméntis comprehénsos, et qui dæmónia habébant, et lunáticos, et paralýticos, et curávit eos:
 Matthǽus	Mat	42	4	25	et secútæ sunt eum turbæ multæ de Galilǽa, et Decápoli, et de Jerosólymis, et de Judǽa, et de trans Jordánem.
 Matthǽus	Mat	42	5	1	Videns autem Jesus turbas, ascéndit in montem, et cum sedísset, accessérunt ad eum discípuli ejus,
 Matthǽus	Mat	42	5	2	et apériens os suum docébat eos dicens:
 Matthǽus	Mat	42	5	3	Beáti páuperes spíritu: quóniam ipsórum est regnum cælórum.
 Matthǽus	Mat	42	5	4	Beáti mites: quóniam ipsi possidébunt terram.
 Matthǽus	Mat	42	5	5	Beáti qui lugent: quóniam ipsi consolabúntur.
 Matthǽus	Mat	42	5	6	Beáti qui esúriunt et sítiunt justítiam: quóniam ipsi saturabúntur.
 Matthǽus	Mat	42	5	7	Beáti misericórdes: quóniam ipsi misericórdiam consequéntur.
 Matthǽus	Mat	42	5	8	Beáti mundo corde: quóniam ipsi Deum vidébunt.
 Matthǽus	Mat	42	5	9	Beáti pacífici: quóniam fílii Dei vocabúntur.
 Matthǽus	Mat	42	5	10	Beáti qui persecutiónem patiúntur propter justítiam: quóniam ipsórum est regnum cælórum.
 Matthǽus	Mat	42	5	11	Beáti estis cum maledíxerint vobis, et persecúti vos fúerint, et díxerint omne malum advérsum vos mentiéntes, propter me:
 Matthǽus	Mat	42	5	12	gaudéte, et exsultáte, quóniam merces vestra copiósa est in cælis. Sic enim persecúti sunt prophétas, qui fuérunt ante vos.
 Matthǽus	Mat	42	5	13	Vos estis sal terræ. Quod si sal evanúerit, in quo saliétur? ad níhilum valet ultra, nisi ut mittátur foras, et conculcétur ab homínibus.
 Matthǽus	Mat	42	5	14	Vos estis lux mundi. Non potest cívitas abscóndi supra montem pósita,
 Matthǽus	Mat	42	5	15	neque accéndunt lucérnam, et ponunt eam sub módio, sed super candelábrum, ut lúceat ómnibus qui in domo sunt.
 Matthǽus	Mat	42	5	16	Sic lúceat lux vestra coram homínibus: ut vídeant ópera vestra bona, et gloríficent Patrem vestrum, qui in cælis est.
 Matthǽus	Mat	42	5	17	Nolíte putáre quóniam veni sólvere legem aut prophétas: non veni sólvere, sed adimplére.	b
 Matthǽus	Mat	42	5	18	Amen quippe dico vobis, donec tránseat cælum et terra, jota unum aut unus apex non præteríbit a lege, donec ómnia fiant.
 Matthǽus	Mat	42	5	19	Qui ergo sólverit unum de mandátis istis mínimis, et docúerit sic hómines, mínimus vocábitur in regno cælórum: qui autem fécerit et docúerit, hic magnus vocábitur in regno cælórum.
 Matthǽus	Mat	42	5	20	Dico enim vobis, quia nisi abundáverit justítia vestra plus quam scribárum et pharisæórum, non intrábitis in regnum cælórum.	b
 Matthǽus	Mat	42	5	21	Audístis quia dictum est antíquis: Non occídes: qui autem occíderit, reus erit judício.
 Matthǽus	Mat	42	5	22	Ego autem dico vobis: quia omnis qui iráscitur fratri suo, reus erit judício. Qui autem díxerit fratri suo, raca: reus erit concílio. Qui autem díxerit, fátue: reus erit gehénnæ ignis.
 Matthǽus	Mat	42	5	23	Si ergo offers munus tuum ad altáre, et ibi recordátus fúeris quia frater tuus habet áliquid advérsum te:
 Matthǽus	Mat	42	5	24	relínque ibi munus tuum ante altáre, et vade prius reconciliári fratri tuo: et tunc véniens ófferes munus tuum.
 Matthǽus	Mat	42	5	25	Esto conséntiens adversário tuo cito dum es in via cum eo: ne forte tradat te adversárius júdici, et judex tradat te minístro: et in cárcerem mittáris.
 Matthǽus	Mat	42	5	26	Amen dico tibi, non éxies inde, donec reddas novíssimum quadrántem.
 Matthǽus	Mat	42	5	27	Audístis quia dictum est antíquis: Non mœcháberis.	b
 Matthǽus	Mat	42	5	28	Ego autem dico vobis: quia omnis qui víderit mulíerem ad concupiscéndum eam, jam mœchátus est eam in corde suo.
 Matthǽus	Mat	42	5	29	Quod si óculus tuus dexter scandalízat te, érue eum, et prójice abs te: éxpedit enim tibi ut péreat unum membrórum tuórum, quam totum corpus tuum mittátur in gehénnam.
 Matthǽus	Mat	42	5	30	Et si dextra manus tua scandalízat te, abscíde eam, et prójice abs te: éxpedit enim tibi ut péreat unum membrórum tuórum, quam totum corpus tuum eat in gehénnam.
 Matthǽus	Mat	42	5	31	Dictum est autem: Quicúmque dimíserit uxórem suam, det ei libéllum repúdii.
 Matthǽus	Mat	42	5	32	Ego autem dico vobis: quia omnis qui dimíserit uxórem suam, excépta fornicatiónis causa, facit eam mœchári: et qui dimíssam dúxerit, adúlterat.
 Matthǽus	Mat	42	5	33	Íterum audístis quia dictum est antíquis: Non perjurábis: reddes autem Dómino juraménta tua.	b
 Matthǽus	Mat	42	5	34	Ego autem dico vobis, non juráre omníno, neque per cælum, quia thronus Dei est:
 Matthǽus	Mat	42	5	35	neque per terram, quia scabéllum est pedum ejus: neque per Jerosólymam, quia cívitas est magni regis:
 Matthǽus	Mat	42	5	36	neque per caput tuum juráveris, quia non potes unum capíllum album fácere, aut nigrum.
 Matthǽus	Mat	42	5	37	Sit autem sermo vester, est, est: non, non: quod autem his abundántius est, a malo est.
 Matthǽus	Mat	42	5	38	Audístis quia dictum est: Óculum pro óculo, et dentem pro dente.
 Matthǽus	Mat	42	5	39	Ego autem dico vobis, non resístere malo: sed si quis te percússerit in déxteram maxíllam tuam, præbe illi et álteram:
 Matthǽus	Mat	42	5	40	et ei, qui vult tecum judício conténdere, et túnicam tuam tóllere, dimítte ei et pállium:
 Matthǽus	Mat	42	5	41	et quicúmque te angariáverit mille passus, vade cum illo et ália duo.
 Matthǽus	Mat	42	5	42	Qui petit a te, da ei: et volénti mutuári a te, ne avertáris.
 Matthǽus	Mat	42	5	43	Audístis quia dictum est: Díliges próximum tuum, et ódio habébis inimícum tuum.	b
 Matthǽus	Mat	42	5	44	Ego autem dico vobis: dilígite inimícos vestros, benefácite his qui odérunt vos, et oráte pro persequéntibus et calumniántibus vos:
 Matthǽus	Mat	42	5	45	ut sitis fílii Patris vestri, qui in cælis est: qui solem suum oríri facit super bonos et malos: et pluit super justos et injústos.
 Matthǽus	Mat	42	5	46	Si enim dilígitis eos qui vos díligunt, quam mercédem habébitis? nonne et publicáni hoc fáciunt?
 Matthǽus	Mat	42	5	47	Et si salutavéritis fratres vestros tantum, quid ámplius fácitis? nonne et éthnici hoc fáciunt?
 Matthǽus	Mat	42	5	48	Estóte ergo vos perfécti, sicut et Pater vester cæléstis perféctus est.
 Matthǽus	Mat	42	6	1	Atténdite ne justítiam vestram faciátis coram homínibus, ut videámini ab eis: alióquin mercédem non habébitis apud Patrem vestrum qui in cælis est.
 Matthǽus	Mat	42	6	2	Cum ergo facis eleemósynam, noli tuba cánere ante te, sicut hypócritæ fáciunt in synagógis, et in vicis, ut honorificéntur ab homínibus. Amen dico vobis, recepérunt mercédem suam.
 Matthǽus	Mat	42	6	3	Te autem faciénte eleemósynam, nésciat sinístra tua quid fáciat déxtera tua:
 Matthǽus	Mat	42	6	4	ut sit eleemósyna tua in abscóndito, et Pater tuus, qui videt in abscóndito, reddet tibi.
 Matthǽus	Mat	42	6	5	Et cum orátis, non éritis sicut hypócritæ qui amant in synagógis et in ángulis plateárum stantes oráre, ut videántur ab homínibus: amen dico vobis, recepérunt mercédem suam.
 Matthǽus	Mat	42	6	6	Tu autem cum oráveris, intra in cubículum tuum, et clauso óstio, ora Patrem tuum in abscóndito: et Pater tuus, qui videt in abscóndito, reddet tibi.
 Matthǽus	Mat	42	6	7	Orántes autem, nolíte multum loqui, sicut éthnici, putant enim quod in multilóquio suo exaudiántur.	b
 Matthǽus	Mat	42	6	8	Nolíte ergo assimilári eis: scit enim Pater vester, quid opus sit vobis, ántequam petátis eum.
 Matthǽus	Mat	42	6	9	Sic ergo vos orábitis: Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum.
 Matthǽus	Mat	42	6	10	Advéniat regnum tuum; fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra.
 Matthǽus	Mat	42	6	11	Panem nostrum supersubstantiálem da nobis hódie,
 Matthǽus	Mat	42	6	12	et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris.
 Matthǽus	Mat	42	6	13	Et ne nos indúcas in tentatiónem, sed líbera nos a malo. Amen.
 Matthǽus	Mat	42	6	14	Si enim dimiséritis homínibus peccáta eórum: dimíttet et vobis Pater vester cæléstis delícta vestra.
 Matthǽus	Mat	42	6	15	Si autem non dimiséritis homínibus: nec Pater vester dimíttet vobis peccáta vestra.
 Matthǽus	Mat	42	6	16	Cum autem jejunátis, nolíte fíeri sicut hypócritæ, tristes. Extérminant enim fácies suas, ut appáreant homínibus jejunántes. Amen dico vobis, quia recepérunt mercédem suam.	b
 Matthǽus	Mat	42	6	17	Tu autem, cum jejúnas, unge caput tuum, et fáciem tuam lava,
 Matthǽus	Mat	42	6	18	ne videáris homínibus jejúnans, sed Patri tuo, qui est in abscóndito: et Pater tuus, qui videt in abscóndito, reddet tibi.
 Matthǽus	Mat	42	6	19	Nolíte thesaurizáre vobis thesáuros in terra: ubi ærúgo, et tínea demolítur: et ubi fures effódiunt, et furántur.	b
 Matthǽus	Mat	42	6	20	Thesaurizáte autem vobis thesáuros in cælo, ubi neque ærúgo, neque tínea demolítur, et ubi fures non effódiunt, nec furántur.
 Matthǽus	Mat	42	6	21	Ubi enim est thesáurus tuus, ibi est et cor tuum.
 Matthǽus	Mat	42	6	22	Lucérna córporis tui est óculus tuus. Si óculus tuus fúerit simplex, totum corpus tuum lúcidum erit.
 Matthǽus	Mat	42	6	23	Si autem óculus tuus fúerit nequam, totum corpus tuum tenebrósum erit. Si ergo lumen, quod in te est, ténebræ sunt: ipsæ ténebræ quantæ erunt?
 Matthǽus	Mat	42	6	24	Nemo potest duóbus dóminis servíre: aut enim unum ódio habébit, et álterum díliget: aut unum sustinébit, et álterum contémnet. Non potéstis Deo servíre et mammónæ.
 Matthǽus	Mat	42	6	25	Ídeo dico vobis, ne sollíciti sitis ánimæ vestræ quid manducétis, neque córpori vestro quid induámini. Nonne ánima plus est quam esca, et corpus plus quam vestiméntum?	b
 Matthǽus	Mat	42	6	26	Respícite volatília cæli, quóniam non serunt, neque metunt, neque cóngregant in hórrea: et Pater vester cæléstis pascit illa. Nonne vos magis pluris estis illis?
 Matthǽus	Mat	42	6	27	Quis autem vestrum cógitans potest adjícere ad statúram suam cúbitum unum?
 Matthǽus	Mat	42	6	28	Et de vestiménto quid sollíciti estis? Consideráte lília agri quómodo crescunt: non labórant, neque nent.
 Matthǽus	Mat	42	6	29	Dico autem vobis, quóniam nec Sálomon in omni glória sua coopértus est sicut unum ex istis.
 Matthǽus	Mat	42	6	30	Si autem fœnum agri, quod hódie est, et cras in clíbanum míttitur, Deus sic vestit, quanto magis vos módicæ fídei?
 Matthǽus	Mat	42	6	31	Nolíte ergo sollíciti esse, dicéntes: Quid manducábimus, aut quid bibémus, aut quo operiémur?
 Matthǽus	Mat	42	6	32	hæc enim ómnia gentes inquírunt. Scit enim Pater vester, quia his ómnibus indigétis.
 Matthǽus	Mat	42	6	33	Quǽrite ergo primum regnum Dei, et justítiam ejus: et hæc ómnia adjiciéntur vobis.
 Matthǽus	Mat	42	6	34	Nolíte ergo sollíciti esse in crástinum. Crástinus enim dies sollícitus erit sibi ipsi: súfficit diéi malítia sua.
 Matthǽus	Mat	42	7	1	Nolíte judicáre, ut non judicémini.
 Matthǽus	Mat	42	7	2	In quo enim judício judicavéritis, judicabímini: et in qua mensúra mensi fuéritis, remetiétur vobis.
 Matthǽus	Mat	42	7	3	Quid autem vides festúcam in óculo fratris tui, et trabem in óculo tuo non vides?
 Matthǽus	Mat	42	7	4	aut quómodo dicis fratri tuo: Sine ejíciam festúcam de óculo tuo, et ecce trabs est in óculo tuo?
 Matthǽus	Mat	42	7	5	Hypócrita, éjice primum trabem de óculo tuo, et tunc vidébis ejícere festúcam de óculo fratris tui.
 Matthǽus	Mat	42	7	6	Nolíte dare sanctum cánibus: neque mittátis margarítas vestras ante porcos, ne forte concúlcent eas pédibus suis, et convérsi dirúmpant vos.	b
 Matthǽus	Mat	42	7	7	Pétite, et dábitur vobis: quǽrite, et inveniétis: pulsáte, et aperiétur vobis.	b
 Matthǽus	Mat	42	7	8	Omnis enim qui petit, áccipit: et qui quærit, invénit: et pulsánti aperiétur.
 Matthǽus	Mat	42	7	9	Aut quis est ex vobis homo, quem si petíerit fílius suus panem, numquid lápidem porríget ei?
 Matthǽus	Mat	42	7	10	aut si piscem petíerit, numquid serpéntem porríget ei?
 Matthǽus	Mat	42	7	11	Si ergo vos, cum sitis mali, nostis bona data dare fíliis vestris: quanto magis Pater vester, qui in cælis est, dabit bona peténtibus se?
 Matthǽus	Mat	42	7	12	Ómnia ergo quæcúmque vultis ut fáciant vobis hómines, et vos fácite illis. Hæc est enim lex, et prophétæ.	b
 Matthǽus	Mat	42	7	13	Intráte per angústam portam: quia lata porta, et spatiósa via est, quæ ducit ad perditiónem, et multi sunt qui intrant per eam.	b
 Matthǽus	Mat	42	7	14	Quam angústa porta, et arcta via est, quæ ducit ad vitam: et pauci sunt qui invéniunt eam!
 Matthǽus	Mat	42	7	15	Atténdite a falsis prophétis, qui véniunt ad vos in vestiméntis óvium, intrínsecus autem sunt lupi rapáces:	b
 Matthǽus	Mat	42	7	16	a frúctibus eórum cognoscétis eos. Numquid cólligunt de spinis uvas, aut de tríbulis ficus?
 Matthǽus	Mat	42	7	17	Sic omnis arbor bona fructus bonos facit: mala autem arbor malos fructus facit.
 Matthǽus	Mat	42	7	18	Non potest arbor bona malos fructus fácere: neque arbor mala bonos fructus fácere.
 Matthǽus	Mat	42	7	19	Omnis arbor, quæ non facit fructum bonum, excidétur, et in ignem mittétur.
 Matthǽus	Mat	42	7	20	Ígitur ex frúctibus eórum cognoscétis eos.
 Matthǽus	Mat	42	7	21	Non omnis qui dicit mihi, Dómine, Dómine, intrábit in regnum cælórum: sed qui facit voluntátem Patris mei, qui in cælis est, ipse intrábit in regnum cælórum.
 Matthǽus	Mat	42	7	22	Multi dicent mihi in illa die: Dómine, Dómine, nonne in nómine tuo prophetávimus, et in nómine tuo dæmónia ejécimus, et in nómine tuo virtútes multas fécimus?
 Matthǽus	Mat	42	7	23	Et tunc confitébor illis: Quia numquam novi vos: discédite a me, qui operámini iniquitátem.
 Matthǽus	Mat	42	7	24	Omnis ergo qui audit verba mea hæc, et facit ea, assimilábitur viro sapiénti, qui ædificávit domum suam supra petram,	b
 Matthǽus	Mat	42	7	25	et descéndit plúvia, et venérunt flúmina, et flavérunt venti, et irruérunt in domum illam, et non cécidit: fundáta enim erat super petram.
 Matthǽus	Mat	42	7	26	Et omnis qui audit verba mea hæc, et non facit ea, símilis erit viro stulto, qui ædificávit domum suam super arénam:
 Matthǽus	Mat	42	7	27	et descéndit plúvia, et venérunt flúmina, et flavérunt venti, et irruérunt in domum illam, et cécidit, et fuit ruína illíus magna.
 Matthǽus	Mat	42	7	28	Et factum est: cum consummásset Jesus verba hæc, admirabántur turbæ super doctrína ejus.	b
 Matthǽus	Mat	42	7	29	Erat enim docens eos sicut potestátem habens, et non sicut scribæ eórum, et pharisǽi.
 Matthǽus	Mat	42	8	1	Cum autem descendísset de monte, secútæ sunt eum turbæ multæ:
 Matthǽus	Mat	42	8	2	et ecce leprósus véniens, adorábat eum, dicens: Dómine, si vis, potes me mundáre.
 Matthǽus	Mat	42	8	3	Et exténdens Jesus manum, tétigit eum, dicens: Volo: mundáre. Et conféstim mundáta est lepra ejus.
 Matthǽus	Mat	42	8	4	Et ait illi Jesus: Vide, némini díxeris: sed vade, osténde te sacerdóti, et offer munus, quod præcépit Móyses, in testimónium illis.
 Matthǽus	Mat	42	8	5	Cum autem introísset Caphárnaum, accéssit ad eum centúrio, rogans eum,	b
 Matthǽus	Mat	42	8	6	et dicens: Dómine, puer meus jacet in domo paralýticus, et male torquétur.
 Matthǽus	Mat	42	8	7	Et ait illi Jesus: Ego véniam, et curábo eum.
 Matthǽus	Mat	42	8	8	Et respóndens centúrio, ait: Dómine, non sum dignus ut intres sub tectum meum: sed tantum dic verbo, et sanábitur puer meus.
 Matthǽus	Mat	42	8	9	Nam et ego homo sum sub potestáte constitútus, habens sub me mílites, et dico huic: Vade, et vadit: et álii: Veni, et venit: et servo meo: Fac hoc, et facit.
 Matthǽus	Mat	42	8	10	Áudiens autem Jesus mirátus est, et sequéntibus se dixit: Amen dico vobis, non invéni tantam fidem in Ísraël.
 Matthǽus	Mat	42	8	11	Dico autem vobis, quod multi ab oriénte et occidénte vénient, et recúmbent cum Ábraham, et Ísaac, et Jacob in regno cælórum:
 Matthǽus	Mat	42	8	12	fílii autem regni ejiciéntur in ténebras exterióres: ibi erit fletus et stridor déntium.
 Matthǽus	Mat	42	8	13	Et dixit Jesus centurióni: Vade, et sicut credidísti, fiat tibi. Et sanátus est puer in illa hora.
 Matthǽus	Mat	42	8	14	Et cum venísset Jesus in domum Petri, vidit socrum ejus jacéntem, et febricitántem:	b
 Matthǽus	Mat	42	8	15	et tétigit manum ejus, et dimísit eam febris, et surréxit, et ministrábat eis.
 Matthǽus	Mat	42	8	16	Véspere autem facto, obtulérunt ei multos dæmónia habéntes: et ejiciébat spíritus verbo, et omnes male habéntes curávit:
 Matthǽus	Mat	42	8	17	ut adimplerétur quod dictum est per Isaíam prophétam, dicéntem: Ipse infirmitátes nostras accépit: et ægrotatiónes nostras portávit.
 Matthǽus	Mat	42	8	18	Videns autem Jesus turbas multas circum se, jussit ire trans fretum.	b
 Matthǽus	Mat	42	8	19	Et accédens unus scriba, ait illi: Magíster, sequar te, quocúmque íeris.
 Matthǽus	Mat	42	8	20	Et dicit ei Jesus: Vulpes fóveas habent, et vólucres cæli nidos; Fílius autem hóminis non habet ubi caput reclínet.
 Matthǽus	Mat	42	8	21	Álius autem de discípulis ejus ait illi: Dómine, permítte me primum ire, et sepelíre patrem meum.
 Matthǽus	Mat	42	8	22	Jesus autem ait illi: Séquere me, et dimítte mórtuos sepelíre mórtuos suos.
 Matthǽus	Mat	42	8	23	Et ascendénte eo in navículam, secúti sunt eum discípuli ejus:
 Matthǽus	Mat	42	8	24	et ecce motus magnus factus est in mari, ita ut navícula operirétur flúctibus: ipse vero dormiébat.
 Matthǽus	Mat	42	8	25	Et accessérunt ad eum discípuli ejus, et suscitavérunt eum, dicéntes: Dómine, salva nos: perímus.
 Matthǽus	Mat	42	8	26	Et dicit eis Jesus: Quid tímidi estis, módicæ fídei? Tunc surgens imperávit ventis, et mari, et facta est tranquíllitas magna.
 Matthǽus	Mat	42	8	27	Porro hómines miráti sunt, dicéntes: Qualis est hic, quia venti et mare obédiunt ei?
 Matthǽus	Mat	42	8	28	Et cum venísset trans fretum in regiónem Gerasenórum, occurrérunt ei duo habéntes dæmónia, de monuméntis exeúntes, sævi nimis, ita ut nemo posset transíre per viam illam.	b
 Matthǽus	Mat	42	8	29	Et ecce clamavérunt, dicéntes: Quid nobis et tibi, Jesu fili Dei? Venísti huc ante tempus torquére nos?
 Matthǽus	Mat	42	8	30	Erat autem non longe ab illis grex multórum porcórum pascens.
 Matthǽus	Mat	42	8	31	Dǽmones autem rogábant eum, dicéntes: Si éjicis nos hinc, mitte nos in gregem porcórum.
 Matthǽus	Mat	42	8	32	Et ait illis: Ite. At illi exeúntes abiérunt in porcos, et ecce ímpetu ábiit totus grex per præceps in mare: et mórtui sunt in aquis.
 Matthǽus	Mat	42	8	33	Pastóres autem fugérunt: et veniéntes in civitátem, nuntiavérunt ómnia, et de eis qui dæmónia habúerant.
 Matthǽus	Mat	42	8	34	Et ecce tota cívitas éxiit óbviam Jesu: et viso eo, rogábant ut transíret a fínibus eórum.
 Matthǽus	Mat	42	9	1	Et ascéndens in navículam, transfretávit, et venit in civitátem suam.
 Matthǽus	Mat	42	9	2	Et ecce offerébant ei paralýticum jacéntem in lecto. Et videns Jesus fidem illórum, dixit paralýtico: Confíde fili, remittúntur tibi peccáta tua.
 Matthǽus	Mat	42	9	3	Et ecce quidam de scribis dixérunt intra se: Hic blasphémat.
 Matthǽus	Mat	42	9	4	Et cum vidísset Jesus cogitatiónes eórum, dixit: Ut quid cogitátis mala in córdibus vestris?
 Matthǽus	Mat	42	9	5	Quid est facílius dícere: Dimittúntur tibi peccáta tua: an dícere: Surge, et ámbula?
 Matthǽus	Mat	42	9	6	Ut autem sciátis, quia Fílius hóminis habet potestátem in terra dimitténdi peccáta, tunc ait paralýtico: Surge, tolle lectum tuum, et vade in domum tuam.
 Matthǽus	Mat	42	9	7	Et surréxit, et ábiit in domum suam.
 Matthǽus	Mat	42	9	8	Vidéntes autem turbæ timuérunt, et glorificavérunt Deum, qui dedit potestátem talem homínibus.
 Matthǽus	Mat	42	9	9	Et, cum transíret inde Jesus, vidit hóminem sedéntem in telónio, Matthǽum nómine. Et ait illi: Séquere me. Et surgens, secútus est eum.	b
 Matthǽus	Mat	42	9	10	Et factum est, discumbénte eo in domo, ecce multi publicáni et peccatóres veniéntes, discumbébant cum Jesu, et discípulis ejus.
 Matthǽus	Mat	42	9	11	Et vidéntes pharisǽi, dicébant discípulis ejus: Quare cum publicánis et peccatóribus mandúcat magíster vester?
 Matthǽus	Mat	42	9	12	At Jesus áudiens, ait: Non est opus valéntibus médicus, sed male habéntibus.
 Matthǽus	Mat	42	9	13	Eúntes autem díscite quid est: Misericórdiam volo, et non sacrifícium. Non enim veni vocáre justos, sed peccatóres.
 Matthǽus	Mat	42	9	14	Tunc accessérunt ad eum discípuli Joánnis, dicéntes: Quare nos, et pharisǽi, jejunámus frequénter: discípuli autem tui non jejúnant?	b
 Matthǽus	Mat	42	9	15	Et ait illis Jesus: Numquid possunt fílii sponsi lugére, quámdiu cum illis est sponsus? Vénient autem dies cum auferétur ab eis sponsus: et tunc jejunábunt.
 Matthǽus	Mat	42	9	16	Nemo autem immíttit commissúram panni rudis in vestiméntum vetus: tollit enim plenitúdinem ejus a vestiménto, et pejor scissúra fit.
 Matthǽus	Mat	42	9	17	Neque mittunt vinum novum in utres véteres: alióquin rumpúntur utres, et vinum effúnditur, et utres péreunt. Sed vinum novum in utres novos mittunt: et ambo conservántur.
 Matthǽus	Mat	42	9	18	Hæc illo loquénte ad eos, ecce princeps unus accéssit, et adorábat eum, dicens: Dómine, fília mea modo defúncta est: sed veni, impóne manum tuam super eam, et vivet.	b
 Matthǽus	Mat	42	9	19	Et surgens Jesus, sequebátur eum, et discípuli ejus.
 Matthǽus	Mat	42	9	20	Et ecce múlier, quæ sánguinis fluxum patiebátur duódecim annis, accéssit retro, et tétigit fímbriam vestiménti ejus.
 Matthǽus	Mat	42	9	21	Dicébat enim intra se: Si tetígero tantum vestiméntum ejus, salva ero.
 Matthǽus	Mat	42	9	22	At Jesus convérsus, et videns eam, dixit: Confíde, fília, fides tua te salvam fecit. Et salva facta est múlier ex illa hora.
 Matthǽus	Mat	42	9	23	Et cum venísset Jesus in domum príncipis, et vidísset tibícines et turbam tumultuántem, dicébat:
 Matthǽus	Mat	42	9	24	Recédite: non est enim mórtua puélla, sed dormit. Et deridébant eum.
 Matthǽus	Mat	42	9	25	Et cum ejécta esset turba, intrávit: et ténuit manum ejus, et surréxit puélla.
 Matthǽus	Mat	42	9	26	Et éxiit fama hæc in univérsam terram illam.
 Matthǽus	Mat	42	9	27	Et transeúnte inde Jesu, secúti sunt eum duo cæci, clamántes, et dicéntes: Miserére nostri, fili David.	b
 Matthǽus	Mat	42	9	28	Cum autem venísset domum, accessérunt ad eum cæci. Et dicit eis Jesus: Créditis quia hoc possum fácere vobis? Dicunt ei: Útique, Dómine.
 Matthǽus	Mat	42	9	29	Tunc tétigit óculos eórum, dicens: Secúndum fidem vestram, fiat vobis.
 Matthǽus	Mat	42	9	30	Et apérti sunt óculi eórum: et comminátus est illis Jesus, dicens: Vidéte ne quis sciat.
 Matthǽus	Mat	42	9	31	Illi autem exeúntes, diffamavérunt eum in tota terra illa.
 Matthǽus	Mat	42	9	32	Egréssis autem illis, ecce obtulérunt ei hóminem mutum, dæmónium habéntem.
 Matthǽus	Mat	42	9	33	Et ejécto dæmónio, locútus est mutus, et mirátæ sunt turbæ, dicéntes: Numquam appáruit sic in Ísraël.
 Matthǽus	Mat	42	9	34	Pharisǽi autem dicébant: In príncipe dæmoniórum éjicit dǽmones.
 Matthǽus	Mat	42	9	35	Et circuíbat Jesus omnes civitátes, et castélla, docens in synagógis eórum, et prǽdicans Evangélium regni, et curans omnem languórem, et omnem infirmitátem.	b
 Matthǽus	Mat	42	9	36	Videns autem turbas, misértus est eis: quia erant vexáti, et jacéntes sicut oves non habéntes pastórem.
 Matthǽus	Mat	42	9	37	Tunc dicit discípulis suis: Messis quidem multa, operárii autem pauci.
 Matthǽus	Mat	42	9	38	Rogáte ergo Dóminum messis, ut mittat operários in messem suam.
 Matthǽus	Mat	42	10	1	Et convocátis duódecim discípulis suis, dedit illis potestátem spirítuum immundórum, ut ejícerent eos, et curárent omnem languórem, et omnem infirmitátem.
 Matthǽus	Mat	42	10	2	Duódecim autem Apostolórum nómina sunt hæc. Primus, Simon, qui dícitur Petrus: et Andréas frater ejus,
 Matthǽus	Mat	42	10	3	Jacóbus Zebedǽi, et Joánnes frater ejus, Philíppus, et Bartholomǽus, Thomas, et Matthǽus publicánus, Jacóbus Alphǽi, et Thaddǽus,
 Matthǽus	Mat	42	10	4	Simon Chananǽus, et Judas Iscariótes, qui et trádidit eum.
 Matthǽus	Mat	42	10	5	Hos duódecim misit Jesus, præcípiens eis, dicens: In viam géntium ne abiéritis, et in civitátes Samaritanórum ne intravéritis:	b
 Matthǽus	Mat	42	10	6	sed pótius ite ad oves quæ periérunt domus Ísraël.
 Matthǽus	Mat	42	10	7	Eúntes autem prædicáte, dicéntes: Quia appropinquávit regnum cælórum.
 Matthǽus	Mat	42	10	8	Infírmos curáte, mórtuos suscitáte, leprósos mundáte, dǽmones ejícite: gratis accepístis, gratis date.
 Matthǽus	Mat	42	10	9	Nolíte possidére aurum, neque argéntum, neque pecúniam in zonis vestris:
 Matthǽus	Mat	42	10	10	non peram in via, neque duas túnicas, neque calceaménta, neque virgam: dignus enim est operárius cibo suo.
 Matthǽus	Mat	42	10	11	In quamcúmque autem civitátem aut castéllum intravéritis, interrogáte, quis in ea dignus sit: et ibi manéte donec exeátis.
 Matthǽus	Mat	42	10	12	Intrántes autem in domum, salutáte eam, dicéntes: Pax huic dómui.
 Matthǽus	Mat	42	10	13	Et síquidem fúerit domus illa digna, véniet pax vestra super eam: si autem non fúerit digna, pax vestra revertétur ad vos.
 Matthǽus	Mat	42	10	14	Et quicúmque non recéperit vos, neque audíerit sermónes vestros: exeúntes foras de domo, vel civitáte, excútite púlverem de pédibus vestris.
 Matthǽus	Mat	42	10	15	Amen dico vobis: Tolerabílius erit terræ Sodomórum et Gomorrhæórum in die judícii, quam illi civitáti.
 Matthǽus	Mat	42	10	16	Ecce ego mitto vos sicut oves in médio lupórum. Estóte ergo prudéntes sicut serpéntes, et símplices sicut colúmbæ.	b
 Matthǽus	Mat	42	10	17	Cavéte autem ab homínibus. Tradent enim vos in concíliis, et in synagógis suis flagellábunt vos:
 Matthǽus	Mat	42	10	18	et ad prǽsides, et ad reges ducémini propter me in testimónium illis, et géntibus.
 Matthǽus	Mat	42	10	19	Cum autem tradent vos, nolíte cogitáre quómodo, aut quid loquámini: dábitur enim vobis in illa hora, quid loquámini:
 Matthǽus	Mat	42	10	20	non enim vos estis qui loquímini, sed Spíritus Patris vestri, qui lóquitur in vobis.
 Matthǽus	Mat	42	10	21	Tradet autem frater fratrem in mortem, et pater fílium: et insúrgent fílii in paréntes, et morte eos affícient:
 Matthǽus	Mat	42	10	22	et éritis ódio ómnibus propter nomen meum: qui autem perseveráverit usque in finem, hic salvus erit.
 Matthǽus	Mat	42	10	23	Cum autem persequéntur vos in civitáte ista, fúgite in áliam. Amen dico vobis, non consummábitis civitátes Ísraël, donec véniat Fílius hóminis.
 Matthǽus	Mat	42	10	24	Non est discípulus super magístrum, nec servus super dóminum suum:	b
 Matthǽus	Mat	42	10	25	súfficit discípulo ut sit sicut magíster ejus, et servo, sicut dóminus ejus. Si patremfamílias Beélzebub vocavérunt, quanto magis domésticos ejus?
 Matthǽus	Mat	42	10	26	Ne ergo timuéritis eos. Nihil enim est opértum, quod non revelábitur: et occúltum, quod non sciétur.
 Matthǽus	Mat	42	10	27	Quod dico vobis in ténebris, dícite in lúmine: et quod in aure audítis, prædicáte super tecta.
 Matthǽus	Mat	42	10	28	Et nolíte timére eos qui occídunt corpus, ánimam autem non possunt occídere: sed pótius timéte eum, qui potest et ánimam et corpus pérdere in gehénnam.
 Matthǽus	Mat	42	10	29	Nonne duo pásseres asse véneunt? et unus ex illis non cadet super terram sine Patre vestro.
 Matthǽus	Mat	42	10	30	Vestri autem capílli cápitis omnes numeráti sunt.
 Matthǽus	Mat	42	10	31	Nolíte ergo timére: multis passéribus melióres estis vos.
 Matthǽus	Mat	42	10	32	Omnis ergo qui confitébitur me coram homínibus, confitébor et ego eum coram Patre meo, qui in cælis est.
 Matthǽus	Mat	42	10	33	Qui autem negáverit me coram homínibus, negábo et ego eum coram Patre meo, qui in cælis est.
 Matthǽus	Mat	42	10	34	Nolíte arbitrári quia pacem vénerim míttere in terram: non veni pacem míttere, sed gládium:	b
 Matthǽus	Mat	42	10	35	veni enim separáre hóminem advérsus patrem suum, et fíliam advérsus matrem suam, et nurum advérsus socrum suam:
 Matthǽus	Mat	42	10	36	et inimíci hóminis, doméstici ejus.
 Matthǽus	Mat	42	10	37	Qui amat patrem aut matrem plus quam me, non est me dignus: et qui amat fílium aut fíliam super me, non est me dignus.
 Matthǽus	Mat	42	10	38	Et qui non áccipit crucem suam, et séquitur me, non est me dignus.
 Matthǽus	Mat	42	10	39	Qui invénit ánimam suam, perdet illam: et qui perdíderit ánimam suam propter me, invéniet eam.
 Matthǽus	Mat	42	10	40	Qui récipit vos, me récipit: et qui me récipit, récipit eum qui me misit.
 Matthǽus	Mat	42	10	41	Qui récipit prophétam in nómine prophétæ, mercédem prophétæ accípiet: et qui récipit justum in nómine justi, mercédem justi accípiet.
 Matthǽus	Mat	42	10	42	Et quicúmque potum déderit uni ex mínimis istis cálicem aquæ frígidæ tantum in nómine discípuli: amen dico vobis, non perdet mercédem suam.
 Matthǽus	Mat	42	11	1	Et factum est, cum consummásset Jesus, præcípiens duódecim discípulis suis, tránsiit inde ut docéret, et prædicáret in civitátibus eórum.
 Matthǽus	Mat	42	11	2	Joánnes autem cum audísset in vínculis ópera Christi, mittens duos de discípulis suis,
 Matthǽus	Mat	42	11	3	ait illi: Tu es, qui ventúrus es, an álium exspectámus?
 Matthǽus	Mat	42	11	4	Et respóndens Jesus ait illis: Eúntes renuntiáte Joánni quæ audístis, et vidístis.
 Matthǽus	Mat	42	11	5	Cæci vident, claudi ámbulant, leprósi mundántur, surdi áudiunt, mórtui resúrgunt, páuperes evangelizántur:
 Matthǽus	Mat	42	11	6	et beátus est, qui non fúerit scandalizátus in me.
 Matthǽus	Mat	42	11	7	Illis autem abeúntibus, cœpit Jesus dícere ad turbas de Joánne: Quid exístis in desértum vidére? arúndinem vento agitátam?	b
 Matthǽus	Mat	42	11	8	Sed quid exístis vidére? hóminem móllibus vestítum? Ecce qui móllibus vestiúntur, in dómibus regum sunt.
 Matthǽus	Mat	42	11	9	Sed quid exístis vidére? prophétam? Étiam dico vobis, et plus quam prophétam.
 Matthǽus	Mat	42	11	10	Hic est enim de quo scriptum est: Ecce ego mitto ángelum meum ante fáciem tuam, qui præparábit viam tuam ante te.
 Matthǽus	Mat	42	11	11	Amen dico vobis, non surréxit inter natos mulíerum major Joánne Baptísta: qui autem minor est in regno cælórum, major est illo.
 Matthǽus	Mat	42	11	12	A diébus autem Joánnis Baptístæ usque nunc, regnum cælórum vim pátitur, et violénti rápiunt illud.
 Matthǽus	Mat	42	11	13	Omnes enim prophétæ et lex usque ad Joánnem prophetavérunt:
 Matthǽus	Mat	42	11	14	et si vultis recípere, ipse est Elías, qui ventúrus est.
 Matthǽus	Mat	42	11	15	Qui habet aures audiéndi, áudiat.
 Matthǽus	Mat	42	11	16	Cui autem símilem æstimábo generatiónem istam? Símilis est púeris sedéntibus in foro: qui clamántes coæquálibus
 Matthǽus	Mat	42	11	17	dicunt: Cecínimus vobis, et non saltástis: lamentávimus, et non planxístis.
 Matthǽus	Mat	42	11	18	Venit enim Joánnes neque mandúcans, neque bibens, et dicunt: Dæmónium habet.
 Matthǽus	Mat	42	11	19	Venit Fílius hóminis mandúcans, et bibens, et dicunt: Ecce homo vorax, et potátor vini, publicanórum et peccatórum amícus. Et justificáta est sapiéntia a fíliis suis.
 Matthǽus	Mat	42	11	20	Tunc cœpit exprobráre civitátibus, in quibus factæ sunt plúrimæ virtútes ejus, quia non egíssent pœniténtiam:	b
 Matthǽus	Mat	42	11	21	Væ tibi Corózain, væ tibi Bethsáida: quia, si in Tyro et Sidóne factæ essent virtútes quæ factæ sunt in vobis, olim in cilício et cínere pœniténtiam egíssent.
 Matthǽus	Mat	42	11	22	Verúmtamen dico vobis: Tyro et Sidóni remíssius erit in die judícii, quam vobis.
 Matthǽus	Mat	42	11	23	Et tu Caphárnaum, numquid usque in cælum exaltáberis? usque in inférnum descéndes, quia si in Sódomis factæ fuíssent virtútes quæ factæ sunt in te, forte mansíssent usque in hanc diem.
 Matthǽus	Mat	42	11	24	Verúmtamen dico vobis, quia terræ Sodomórum remíssius erit in die judícii, quam tibi.
 Matthǽus	Mat	42	11	25	In illo témpore respóndens Jesus dixit: Confíteor tibi, Pater, Dómine cæli et terræ, quia abscondísti hæc a sapiéntibus, et prudéntibus, et revelásti ea párvulis.	b
 Matthǽus	Mat	42	11	26	Ita Pater: quóniam sic fuit plácitum ante te.
 Matthǽus	Mat	42	11	27	Ómnia mihi trádita sunt a Patre meo. Et nemo novit Fílium, nisi Pater: neque Patrem quis novit, nisi Fílius, et cui volúerit Fílius reveláre.
 Matthǽus	Mat	42	11	28	Veníte ad me omnes qui laborátis, et oneráti estis, et ego refíciam vos.	b
 Matthǽus	Mat	42	11	29	Tóllite jugum meum super vos, et díscite a me, quia mitis sum, et húmilis corde: et inveniétis réquiem animábus vestris.
 Matthǽus	Mat	42	11	30	Jugum enim meum suáve est, et onus meum leve.
 Matthǽus	Mat	42	12	1	In illo témpore ábiit Jesus per sata sábbato: discípuli autem ejus esuriéntes cœpérunt véllere spicas, et manducáre.
 Matthǽus	Mat	42	12	2	Pharisǽi autem vidéntes, dixérunt ei: Ecce discípuli tui fáciunt quod non licet fácere sábbatis.
 Matthǽus	Mat	42	12	3	At ille dixit eis: Non legístis quid fécerit David, quando esúriit, et qui cum eo erant:
 Matthǽus	Mat	42	12	4	quómodo intrávit in domum Dei, et panes propositiónis comédit, quos non licébat ei édere, neque his qui cum eo erant, nisi solis sacerdótibus?
 Matthǽus	Mat	42	12	5	aut non legístis in lege quia sábbatis sacerdótes in templo sábbatum víolant, et sine crímine sunt?
 Matthǽus	Mat	42	12	6	Dico autem vobis, quia templo major est hic.
 Matthǽus	Mat	42	12	7	Si autem scirétis, quid est: Misericórdiam volo, et non sacrifícium: numquam condemnassétis innocéntes:
 Matthǽus	Mat	42	12	8	dóminus enim est Fílius hóminis étiam sábbati.
 Matthǽus	Mat	42	12	9	Et cum inde transísset, venit in synagógam eórum.
 Matthǽus	Mat	42	12	10	Et ecce homo manum habens áridam, et interrogábant eum, dicéntes: Si licet sábbatis curáre? ut accusárent eum.
 Matthǽus	Mat	42	12	11	Ipse autem dixit illis: Quis erit ex vobis homo, qui hábeat ovem unam, et si cecíderit hæc sábbatis in fóveam, nonne tenébit et levábit eam?
 Matthǽus	Mat	42	12	12	Quanto magis mélior est homo ove? ítaque licet sábbatis benefácere.
 Matthǽus	Mat	42	12	13	Tunc ait hómini: Exténde manum tuam. Et exténdit, et restitúta est sanitáti sicut áltera.
 Matthǽus	Mat	42	12	14	Exeúntes autem pharisǽi, consílium faciébant advérsus eum, quómodo pérderent eum.	b
 Matthǽus	Mat	42	12	15	Jesus autem sciens recéssit inde: et secúti sunt eum multi, et curávit eos omnes:
 Matthǽus	Mat	42	12	16	et præcépit eis ne maniféstum eum fácerent.
 Matthǽus	Mat	42	12	17	Ut adimplerétur quod dictum est per Isaíam prophétam, dicéntem:
 Matthǽus	Mat	42	12	18	Ecce puer meus, quem elégi, diléctus meus, in quo bene complácuit ánimæ meæ. Ponam spíritum meum super eum, et judícium géntibus nuntiábit.
 Matthǽus	Mat	42	12	19	Non conténdet, neque clamábit, neque áudiet áliquis in platéis vocem ejus:
 Matthǽus	Mat	42	12	20	arúndinem quassátam non confrínget, et linum fúmigans non extínguet, donec ejíciat ad victóriam judícium:
 Matthǽus	Mat	42	12	21	et in nómine ejus gentes sperábunt.
 Matthǽus	Mat	42	12	22	Tunc oblátus est ei dæmónium habens, cæcus, et mutus, et curávit eum ita ut loquerétur, et vidéret.	b
 Matthǽus	Mat	42	12	23	Et stupébant omnes turbæ, et dicébant: Numquid hic est fílius David?
 Matthǽus	Mat	42	12	24	Pharisǽi autem audiéntes, dixérunt: Hic non éjicit dǽmones nisi in Beélzebub príncipe dæmoniórum.
 Matthǽus	Mat	42	12	25	Jesus autem sciens cogitatiónes eórum, dixit eis: Omne regnum divísum contra se desolábitur: et omnis cívitas vel domus divísa contra se, non stabit.
 Matthǽus	Mat	42	12	26	Et si Sátanas Sátanam éjicit, advérsus se divísus est: quómodo ergo stabit regnum ejus?
 Matthǽus	Mat	42	12	27	Et si ego in Beélzebub ejício dǽmones, fílii vestri in quo ejíciunt? ídeo ipsi júdices vestri erunt.
 Matthǽus	Mat	42	12	28	Si autem ego in Spíritu Dei ejício dǽmones, ígitur pervénit in vos regnum Dei.
 Matthǽus	Mat	42	12	29	Aut quómodo potest quisquam intráre in domum fortis, et vasa ejus dirípere, nisi prius alligáverit fortem? et tunc domum illíus dirípiet.
 Matthǽus	Mat	42	12	30	Qui non est mecum, contra me est; et qui non cóngregat mecum, spargit.
 Matthǽus	Mat	42	12	31	Ídeo dico vobis: Omne peccátum et blasphémia remittétur homínibus, Spíritus autem blasphémia non remittétur.	b
 Matthǽus	Mat	42	12	32	Et quicúmque díxerit verbum contra Fílium hóminis, remittétur ei: qui autem díxerit contra Spíritum Sanctum, non remittétur ei, neque in hoc sǽculo, neque in futúro.
 Matthǽus	Mat	42	12	33	Aut fácite árborem bonam, et fructum ejus bonum: aut fácite árborem malam, et fructum ejus malum: síquidem ex fructu arbor agnóscitur.
 Matthǽus	Mat	42	12	34	Progénies viperárum, quómodo potéstis bona loqui, cum sitis mali? ex abundántia enim cordis os lóquitur.
 Matthǽus	Mat	42	12	35	Bonus homo de bono thesáuro profert bona: et malus homo de malo thesáuro profert mala.
 Matthǽus	Mat	42	12	36	Dico autem vobis quóniam omne verbum otiósum, quod locúti fúerint hómines, reddent ratiónem de eo in die judícii.
 Matthǽus	Mat	42	12	37	Ex verbis enim tuis justificáberis et ex verbis tuis condemnáberis.
 Matthǽus	Mat	42	12	38	Tunc respondérunt ei quidam de scribis et pharisǽis, dicéntes: Magíster, vólumus a te signum vidére.	b
 Matthǽus	Mat	42	12	39	Qui respóndens ait illis: Generátio mala et adúltera signum quærit: et signum non dábitur ei, nisi signum Jonæ prophétæ.
 Matthǽus	Mat	42	12	40	Sicut enim fuit Jonas in ventre ceti tribus diébus, et tribus nóctibus, sic erit Fílius hóminis in corde terræ tribus diébus et tribus nóctibus.
 Matthǽus	Mat	42	12	41	Viri Ninivítæ surgent in judício cum generatióne ista, et condemnábunt eam: quia pœniténtiam egérunt in prædicatióne Jonæ, et ecce plus quam Jonas hic.
 Matthǽus	Mat	42	12	42	Regína austri surget in judício cum generatióne ista, et condemnábit eam: quia venit a fínibus terræ audíre sapiéntiam Salomónis, et ecce plus quam Sálomon hic.
 Matthǽus	Mat	42	12	43	Cum autem immúndus spíritus exíerit ab hómine, ámbulat per loca árida, quærens réquiem, et non invénit.	b
 Matthǽus	Mat	42	12	44	Tunc dicit: Revértar in domum meam, unde exívi. Et véniens invénit eam vacántem, scopis mundátam, et ornátam.
 Matthǽus	Mat	42	12	45	Tunc vadit, et assúmit septem álios spíritus secum nequióres se, et intrántes hábitant ibi: et fiunt novíssima hóminis illíus pejóra prióribus. Sic erit et generatióni huic péssimæ.
 Matthǽus	Mat	42	12	46	Adhuc eo loquénte ad turbas, ecce mater ejus et fratres stabant foris, quæréntes loqui ei.	b
 Matthǽus	Mat	42	12	47	Dixit autem ei quidam: Ecce mater tua, et fratres tui foris stant quæréntes te.
 Matthǽus	Mat	42	12	48	At ipse respóndens dicénti sibi, ait: Quæ est mater mea, et qui sunt fratres mei?
 Matthǽus	Mat	42	12	49	Et exténdens manum in discípulos suos, dixit: Ecce mater mea, et fratres mei.
 Matthǽus	Mat	42	12	50	Quicúmque enim fécerit voluntátem Patris mei, qui in cælis est, ipse meus frater, et soror, et mater est.
 Matthǽus	Mat	42	13	1	In illo die éxiens Jesus de domo, sedébat secus mare.
 Matthǽus	Mat	42	13	2	Et congregátæ sunt ad eum turbæ multæ, ita ut navículam ascéndens sedéret: et omnis turba stabat in líttore,
 Matthǽus	Mat	42	13	3	et locútus est eis multa in parábolis, dicens: Ecce éxiit qui séminat, semináre.
 Matthǽus	Mat	42	13	4	Et dum séminat, quædam cecidérunt secus viam, et venérunt vólucres cæli, et comedérunt ea.
 Matthǽus	Mat	42	13	5	Ália autem cecidérunt in petrósa, ubi non habébant terram multam: et contínuo exórta sunt, quia non habébant altitúdinem terræ:
 Matthǽus	Mat	42	13	6	sole autem orto æstuavérunt; et quia non habébant radícem, aruérunt.
 Matthǽus	Mat	42	13	7	Ália autem cecidérunt in spinas: et crevérunt spinæ, et suffocavérunt ea.
 Matthǽus	Mat	42	13	8	Ália autem cecidérunt in terram bonam: et dabant fructum, áliud centésimum, áliud sexagésimum, áliud trigésimum.
 Matthǽus	Mat	42	13	9	Qui habet aures audiéndi, áudiat.
 Matthǽus	Mat	42	13	10	Et accedéntes discípuli dixérunt ei: Quare in parábolis loquéris eis?	b
 Matthǽus	Mat	42	13	11	Qui respóndens, ait illis: Quia vobis datum est nosse mystéria regni cælórum: illis autem non est datum.
 Matthǽus	Mat	42	13	12	Qui enim habet, dábitur ei, et abundábit: qui autem non habet, et quod habet auferétur ab eo.
 Matthǽus	Mat	42	13	13	Ídeo in parábolis loquor eis: quia vidéntes non vident, et audiéntes non áudiunt, neque intélligunt.
 Matthǽus	Mat	42	13	14	Et adimplétur in eis prophetía Isaíæ, dicéntis: Audítu audiétis, et non intelligétis: et vidéntes vidébitis, et non vidébitis.
 Matthǽus	Mat	42	13	15	Incrassátum est enim cor pópuli hujus, et áuribus gráviter audiérunt, et óculos suos clausérunt: nequándo vídeant óculis, et áuribus áudiant, et corde intélligant, et convertántur, et sanem eos.
 Matthǽus	Mat	42	13	16	Vestri autem beáti óculi quia vident, et aures vestræ quia áudiunt.	b
 Matthǽus	Mat	42	13	17	Amen quippe dico vobis, quia multi prophétæ et justi cupiérunt vidére quæ vidétis, et non vidérunt: et audíre quæ audítis, et non audiérunt.
 Matthǽus	Mat	42	13	18	Vos ergo audíte parábolam seminántis.	b
 Matthǽus	Mat	42	13	19	Omnis qui audit verbum regni, et non intélligit, venit malus, et rapit quod seminátum est in corde ejus: hic est qui secus viam seminátus est.
 Matthǽus	Mat	42	13	20	Qui autem super petrósa seminátus est, hic est qui verbum audit, et contínuo cum gáudio áccipit illud:
 Matthǽus	Mat	42	13	21	non habet autem in se radícem, sed est temporális: facta autem tribulatióne et persecutióne propter verbum, contínuo scandalizátur.
 Matthǽus	Mat	42	13	22	Qui autem seminátus est in spinis, hic est qui verbum audit, et sollicitúdo sǽculi istíus, et fallácia divitiárum suffócat verbum, et sine fructu effícitur.
 Matthǽus	Mat	42	13	23	Qui vero in terram bonam seminátus est, hic est qui audit verbum, et intélligit, et fructum affert, et facit áliud quidem centésimum, áliud autem sexagésimum, áliud vero trigésimum.
 Matthǽus	Mat	42	13	24	Áliam parábolam propósuit illis, dicens: Símile factum est regnum cælórum hómini, qui seminávit bonum semen in agro suo:	b
 Matthǽus	Mat	42	13	25	cum autem dormírent hómines, venit inimícus ejus, et superseminávit zizánia in médio trítici, et ábiit.
 Matthǽus	Mat	42	13	26	Cum autem crevísset herba, et fructum fecísset, tunc apparuérunt et zizánia.
 Matthǽus	Mat	42	13	27	Accedéntes autem servi patrisfamílias, dixérunt ei: Dómine, nonne bonum semen seminásti in agro tuo? unde ergo habet zizánia?
 Matthǽus	Mat	42	13	28	Et ait illis: Inimícus homo hoc fecit. Servi autem dixérunt ei: Vis, imus, et collígimus ea?
 Matthǽus	Mat	42	13	29	Et ait: Non: ne forte colligéntes zizánia, eradicétis simul cum eis et tríticum.
 Matthǽus	Mat	42	13	30	Sínite útraque créscere usque ad messem, et in témpore messis dicam messóribus: Collígite primum zizánia, et alligáte ea in fascículos ad comburéndum: tríticum autem congregáte in hórreum meum.
 Matthǽus	Mat	42	13	31	Áliam parábolam propósuit eis dicens: Símile est regnum cælórum grano sinápis, quod accípiens homo seminávit in agro suo:	b
 Matthǽus	Mat	42	13	32	quod mínimum quidem est ómnibus semínibus: cum autem créverit, majus est ómnibus oléribus, et fit arbor, ita ut vólucres cæli véniant, et hábitent in ramis ejus.
 Matthǽus	Mat	42	13	33	Áliam parábolam locútus est eis: Símile est regnum cælórum ferménto, quod accéptum múlier abscóndit in farínæ satis tribus, donec fermentátum est totum.
 Matthǽus	Mat	42	13	34	Hæc ómnia locútus est Jesus in parábolis ad turbas: et sine parábolis non loquebátur eis:
 Matthǽus	Mat	42	13	35	ut implerétur quod dictum erat per prophétam dicéntem: Apériam in parábolis os meum; eructábo abscóndita a constitutióne mundi.
 Matthǽus	Mat	42	13	36	Tunc, dimíssis turbis, venit in domum: et accessérunt ad eum discípuli ejus, dicéntes: Edíssere nobis parábolam zizaniórum agri.	b
 Matthǽus	Mat	42	13	37	Qui respóndens ait illis: Qui séminat bonum semen, est Fílius hóminis.
 Matthǽus	Mat	42	13	38	Ager autem est mundus. Bonum vero semen, hi sunt fílii regni. Zizánia autem, fílii sunt nequam.
 Matthǽus	Mat	42	13	39	Inimícus autem, qui seminávit ea, est diábolus. Messis vero, consummátio sǽculi est. Messóres autem, ángeli sunt.
 Matthǽus	Mat	42	13	40	Sicut ergo colligúntur zizánia, et igni comburúntur: sic erit in consummatióne sǽculi.
 Matthǽus	Mat	42	13	41	Mittet Fílius hóminis ángelos suos, et cólligent de regno ejus ómnia scándala, et eos qui fáciunt iniquitátem:
 Matthǽus	Mat	42	13	42	et mittent eos in camínum ignis. Ibi erit fletus et stridor déntium.
 Matthǽus	Mat	42	13	43	Tunc justi fulgébunt sicut sol in regno Patris eórum. Qui habet aures audiéndi, áudiat.
 Matthǽus	Mat	42	13	44	Símile est regnum cælórum thesáuro abscóndito in agro: quem qui invénit homo, abscóndit, et præ gáudio illíus vadit, et vendit univérsa quæ habet, et emit agrum illum.	b
 Matthǽus	Mat	42	13	45	Íterum símile est regnum cælórum hómini negotiatóri, quærénti bonas margarítas.
 Matthǽus	Mat	42	13	46	Invénta autem una pretiósa margaríta, ábiit, et véndidit ómnia quæ hábuit, et emit eam.
 Matthǽus	Mat	42	13	47	Íterum símile est regnum cælórum sagénæ missæ in mare, et ex omni génere píscium congregánti.
 Matthǽus	Mat	42	13	48	Quam, cum impléta esset, educéntes, et secus littus sedéntes, elegérunt bonos in vasa, malos autem foras misérunt.
 Matthǽus	Mat	42	13	49	Sic erit in consummatióne sǽculi: exíbunt ángeli, et separábunt malos de médio justórum,
 Matthǽus	Mat	42	13	50	et mittent eos in camínum ignis: ibi erit fletus, et stridor déntium.
 Matthǽus	Mat	42	13	51	Intellexístis hæc ómnia? Dicunt ei: Étiam.
 Matthǽus	Mat	42	13	52	Ait illis: Ídeo omnis scriba doctus in regno cælórum, símilis est hómini patrifamílias, qui profert de thesáuro suo nova et vétera.
 Matthǽus	Mat	42	13	53	Et factum est, cum consummásset Jesus parábolas istas, tránsiit inde.	b
 Matthǽus	Mat	42	13	54	Et véniens in pátriam suam, docébat eos in synagógis eórum, ita ut miraréntur, et dícerent: Unde huic sapiéntia hæc, et virtútes?
 Matthǽus	Mat	42	13	55	Nonne hic est fabri fílius? nonne mater ejus dícitur María, et fratres ejus, Jacóbus, et Joseph, et Simon, et Judas?
 Matthǽus	Mat	42	13	56	et soróres ejus, nonne omnes apud nos sunt? unde ergo huic ómnia ista?
 Matthǽus	Mat	42	13	57	Et scandalizabántur in eo. Jesus autem dixit eis: Non est prophéta sine honóre, nisi in pátria sua, et in domo sua.
 Matthǽus	Mat	42	13	58	Et non fecit ibi virtútes multas propter incredulitátem illórum.
 Matthǽus	Mat	42	14	1	In illo témpore audívit Heródes tetrárcha famam Jesu:
 Matthǽus	Mat	42	14	2	et ait púeris suis: Hic est Joánnes Baptísta: ipse surréxit a mórtuis, et ídeo virtútes operántur in eo.
 Matthǽus	Mat	42	14	3	Heródes enim ténuit Joánnem, et alligávit eum: et pósuit in cárcerem propter Herodíadem uxórem fratris sui.
 Matthǽus	Mat	42	14	4	Dicébat enim illi Joánnes: Non licet tibi habére eam.
 Matthǽus	Mat	42	14	5	Et volens illum occídere, tímuit pópulum: quia sicut prophétam eum habébant.
 Matthǽus	Mat	42	14	6	Die autem natális Heródis saltávit fília Herodíadis in médio, et plácuit Heródi:
 Matthǽus	Mat	42	14	7	unde cum juraménto pollícitus est ei dare quodcúmque postulásset ab eo.
 Matthǽus	Mat	42	14	8	At illa præmónita a matre sua: Da mihi, inquit, hic in disco caput Joánnis Baptístæ.
 Matthǽus	Mat	42	14	9	Et contristátus est rex: propter juraméntum autem, et eos qui páriter recumbébant, jussit dari.
 Matthǽus	Mat	42	14	10	Misítque et decollávit Joánnem in cárcere.
 Matthǽus	Mat	42	14	11	Et allátum est caput ejus in disco, et datum est puéllæ, et áttulit matri suæ.
 Matthǽus	Mat	42	14	12	Et accedéntes discípuli ejus, tulérunt corpus ejus, et sepeliérunt illud: et veniéntes nuntiavérunt Jesu.
 Matthǽus	Mat	42	14	13	Quod cum audísset Jesus, secéssit inde in navícula, in locum desértum seórsum: et cum audíssent turbæ, secútæ sunt eum pedéstres de civitátibus.	b
 Matthǽus	Mat	42	14	14	Et éxiens vidit turbam multam, et misértus est eis, et curávit lánguidos eórum.
 Matthǽus	Mat	42	14	15	Véspere autem facto, accessérunt ad eum discípuli ejus, dicéntes: Desértus est locus, et hora jam prætériit: dimítte turbas, ut eúntes in castélla, emant sibi escas.
 Matthǽus	Mat	42	14	16	Jesus autem dixit eis: Non habent necésse ire: date illis vos manducáre.
 Matthǽus	Mat	42	14	17	Respondérunt ei: Non habémus hic nisi quinque panes et duos pisces.
 Matthǽus	Mat	42	14	18	Qui ait eis: Afférte mihi illos huc.
 Matthǽus	Mat	42	14	19	Et cum jussísset turbam discúmbere super fœnum, accéptis quinque pánibus et duóbus píscibus, aspíciens in cælum benedíxit, et fregit, et dedit discípulis panes, discípuli autem turbis.
 Matthǽus	Mat	42	14	20	Et manducavérunt omnes, et saturáti sunt. Et tulérunt relíquias, duódecim cóphinos fragmentórum plenos.
 Matthǽus	Mat	42	14	21	Manducántium autem fuit númerus quinque míllia virórum, excéptis muliéribus et párvulis.
 Matthǽus	Mat	42	14	22	Et statim cómpulit Jesus discípulos ascéndere in navículam, et præcédere eum trans fretum, donec dimítteret turbas.	b
 Matthǽus	Mat	42	14	23	Et dimíssa turba, ascéndit in montem solus oráre. Véspere autem facto solus erat ibi:
 Matthǽus	Mat	42	14	24	navícula autem in médio mari jactabátur flúctibus: erat enim contrárius ventus.
 Matthǽus	Mat	42	14	25	Quarta enim vigília noctis, venit ad eos ámbulans super mare.
 Matthǽus	Mat	42	14	26	Et vidéntes eum super mare ambulántem, turbáti sunt, dicéntes: Quia phantásma est. Et præ timóre clamavérunt.
 Matthǽus	Mat	42	14	27	Statímque Jesus locútus est eis, dicens: Habéte fidúciam: ego sum, nolíte timére.
 Matthǽus	Mat	42	14	28	Respóndens autem Petrus, dixit: Dómine, si tu es, jube me ad te veníre super aquas.
 Matthǽus	Mat	42	14	29	At ipse ait: Veni. Et descéndens Petrus de navícula, ambulábat super aquam ut veníret ad Jesum.
 Matthǽus	Mat	42	14	30	Videns vero ventum válidum, tímuit: et cum cœpísset mergi, clamávit dicens: Dómine, salvum me fac.
 Matthǽus	Mat	42	14	31	Et contínuo Jesus exténdens manum, apprehéndit eum: et ait illi: Módicæ fídei, quare dubitásti?
 Matthǽus	Mat	42	14	32	Et cum ascendíssent in navículam, cessávit ventus.
 Matthǽus	Mat	42	14	33	Qui autem in navícula erant, venérunt, et adoravérunt eum, dicéntes: Vere Fílius Dei es.
 Matthǽus	Mat	42	14	34	Et cum transfretássent, venérunt in terram Génesar.	b
 Matthǽus	Mat	42	14	35	Et cum cognovíssent eum viri loci illíus, misérunt in univérsam regiónem illam, et obtulérunt ei omnes male habéntes:
 Matthǽus	Mat	42	14	36	et rogábant eum ut vel fímbriam vestiménti ejus tángerent. Et quicúmque tetigérunt, salvi facti sunt.
 Matthǽus	Mat	42	15	1	Tunc accessérunt ad eum ab Jerosólymis scribæ et pharisǽi, dicéntes:
 Matthǽus	Mat	42	15	2	Quare discípuli tui transgrediúntur traditiónem seniórum? non enim lavant manus suas cum panem mandúcant.
 Matthǽus	Mat	42	15	3	Ipse autem respóndens ait illis: Quare et vos transgredímini mandátum Dei propter traditiónem vestram? Nam Deus dixit:
 Matthǽus	Mat	42	15	4	Honóra patrem, et matrem: et, Qui maledíxerit patri, vel matri, morte moriátur.
 Matthǽus	Mat	42	15	5	Vos autem dícitis: Quicúmque díxerit patri, vel matri: Munus, quodcúmque est ex me, tibi próderit:
 Matthǽus	Mat	42	15	6	et non honorificábit patrem suum, aut matrem suam: et írritum fecístis mandátum Dei propter traditiónem vestram.
 Matthǽus	Mat	42	15	7	Hypócritæ, bene prophetávit de vobis Isaías, dicens:
 Matthǽus	Mat	42	15	8	Pópulus hic lábiis me honórat: cor autem eórum longe est a me.
 Matthǽus	Mat	42	15	9	Sine causa autem colunt me, docéntes doctrínas et mandáta hóminum.
 Matthǽus	Mat	42	15	10	Et convocátis ad se turbis, dixit eis: Audíte, et intellígite.	b
 Matthǽus	Mat	42	15	11	Non quod intrat in os, coínquinat hóminem: sed quod procédit ex ore, hoc coínquinat hóminem.
 Matthǽus	Mat	42	15	12	Tunc accedéntes discípuli ejus, dixérunt ei: Scis quia pharisǽi audíto verbo hoc, scandalizáti sunt?
 Matthǽus	Mat	42	15	13	At ille respóndens ait: Omnis plantátio, quam non plantávit Pater meus cæléstis, eradicábitur.
 Matthǽus	Mat	42	15	14	Sínite illos: cæci sunt, et duces cæcórum; cæcus autem si cæco ducátum præstet, ambo in fóveam cadunt.
 Matthǽus	Mat	42	15	15	Respóndens autem Petrus dixit ei: Edíssere nobis parábolam istam.
 Matthǽus	Mat	42	15	16	At ille dixit: Adhuc et vos sine intelléctu estis?
 Matthǽus	Mat	42	15	17	Non intellígitis quia omne quod in os intrat, in ventrem vadit, et in secéssum emíttitur?
 Matthǽus	Mat	42	15	18	Quæ autem procédunt de ore, de corde éxeunt, et ea coínquinant hóminem:
 Matthǽus	Mat	42	15	19	de corde enim éxeunt cogitatiónes malæ, homicídia, adultéria, fornicatiónes, furta, falsa testimónia, blasphémiæ:
 Matthǽus	Mat	42	15	20	hæc sunt, quæ coínquinant hóminem. Non lotis autem mánibus manducáre, non coínquinat hóminem.
 Matthǽus	Mat	42	15	21	Et egréssus inde Jesus secéssit in partes Tyri et Sidónis.	b
 Matthǽus	Mat	42	15	22	Et ecce múlier chananǽa a fínibus illis egréssa clamávit, dicens ei: Miserére mei, Dómine fili David: fília mea male a dæmónio vexátur.
 Matthǽus	Mat	42	15	23	Qui non respóndit ei verbum. Et accedéntes discípuli ejus rogábant eum dicéntes: Dimítte eam: quia clamat post nos.
 Matthǽus	Mat	42	15	24	Ipse autem respóndens ait: Non sum missus nisi ad oves, quæ periérunt domus Ísraël.
 Matthǽus	Mat	42	15	25	At illa venit, et adorávit eum, dicens: Dómine, ádjuva me.
 Matthǽus	Mat	42	15	26	Qui respóndens ait: Non est bonum súmere panem filiórum, et míttere cánibus.
 Matthǽus	Mat	42	15	27	At illa dixit: Étiam Dómine: nam et catélli edunt de micis quæ cadunt de mensa dominórum suórum.
 Matthǽus	Mat	42	15	28	Tunc respóndens Jesus, ait illi: O múlier, magna est fides tua: fiat tibi sicut vis. Et sanáta est fília ejus ex illa hora.
 Matthǽus	Mat	42	15	29	Et cum transísset inde Jesus, venit secus mare Galilǽæ: et ascéndens in montem, sedébat ibi.	b
 Matthǽus	Mat	42	15	30	Et accessérunt ad eum turbæ multæ, habéntes secum mutos, cæcos, claudos, débiles, et álios multos: et projecérunt eos ad pedes ejus, et curávit eos,
 Matthǽus	Mat	42	15	31	ita ut turbæ miraréntur, vidéntes mutos loquéntes, claudos ambulántes, cæcos vidéntes: et magnificábant Deum Ísraël.
 Matthǽus	Mat	42	15	32	Jesus autem, convocátis discípulis suis, dixit: Miséreor turbæ, quia tríduo jam persevérant mecum, et non habent quod mandúcent: et dimíttere eos jejúnos nolo, ne defíciant in via.	b
 Matthǽus	Mat	42	15	33	Et dicunt ei discípuli: Unde ergo nobis in desérto panes tantos, ut saturémus turbam tantam?
 Matthǽus	Mat	42	15	34	Et ait illis Jesus: Quot habétis panes? At illi dixérunt: Septem, et paucos piscículos.
 Matthǽus	Mat	42	15	35	Et præcépit turbæ ut discúmberent super terram.
 Matthǽus	Mat	42	15	36	Et accípiens septem panes, et pisces, et grátias agens, fregit, et dedit discípulis suis, et discípuli dedérunt pópulo.
 Matthǽus	Mat	42	15	37	Et comedérunt omnes, et saturáti sunt. Et quod supérfuit de fragméntis, tulérunt septem sportas plenas.
 Matthǽus	Mat	42	15	38	Erant autem qui manducavérunt quátuor míllia hóminum, extra párvulos et mulíeres.
 Matthǽus	Mat	42	15	39	Et, dimíssa turba, ascéndit in navículam: et venit in fines Mágedan.
 Matthǽus	Mat	42	16	1	Et accessérunt ad eum pharisǽi et sadducǽi tentántes: et rogavérunt eum ut signum de cælo osténderet eis.
 Matthǽus	Mat	42	16	2	At ille respóndens, ait illis: Facto véspere dícitis: Serénum erit, rubicúndum est enim cælum.
 Matthǽus	Mat	42	16	3	Et mane: Hódie tempéstas, rútilat enim triste cælum.
 Matthǽus	Mat	42	16	4	Fáciem ergo cæli dijudicáre nostis: signa autem témporum non potéstis scire? Generátio mala et adúltera signum quærit: et signum non dábitur ei, nisi signum Jonæ prophétæ. Et relíctis illis, ábiit.
 Matthǽus	Mat	42	16	5	Et cum veníssent discípuli ejus trans fretum, oblíti sunt panes accípere.	b
 Matthǽus	Mat	42	16	6	Qui dixit illis: Intuémini, et cavéte a ferménto pharisæórum et sadducæórum.
 Matthǽus	Mat	42	16	7	At illi cogitábant intra se dicéntes: Quia panes non accépimus.
 Matthǽus	Mat	42	16	8	Sciens autem Jesus, dixit: Quid cogitátis intra vos módicæ fídei, quia panes non habétis?
 Matthǽus	Mat	42	16	9	Nondum intellígitis, neque recordámini quinque panum in quinque míllia hóminum, et quot cóphinos sumpsístis?
 Matthǽus	Mat	42	16	10	neque septem panum in quátuor míllia hóminum, et quot sportas sumpsístis?
 Matthǽus	Mat	42	16	11	Quare non intellígitis, quia non de pane dixi vobis: Cavéte a ferménto pharisæórum et sadducæórum?
 Matthǽus	Mat	42	16	12	Tunc intellexérunt quia non díxerit cavéndum a ferménto panum, sed a doctrína pharisæórum et sadducæórum.
 Matthǽus	Mat	42	16	13	Venit autem Jesus in partes Cæsaréæ Philíppi: et interrogábat discípulos suos, dicens: Quem dicunt hómines esse Fílium hóminis?	b
 Matthǽus	Mat	42	16	14	At illi dixérunt: Álii Joánnem Baptístam, álii autem Elíam, álii vero Jeremíam, aut unum ex prophétis.
 Matthǽus	Mat	42	16	15	Dicit illis Jesus: Vos autem, quem me esse dícitis?
 Matthǽus	Mat	42	16	16	Respóndens Simon Petrus dixit: Tu es Christus, Fílius Dei vivi.
 Matthǽus	Mat	42	16	17	Respóndens autem Jesus, dixit ei: Beátus es Simon Bar Jona: quia caro et sanguis non revelávit tibi, sed Pater meus, qui in cælis est.
 Matthǽus	Mat	42	16	18	Et ego dico tibi, quia tu es Petrus, et super hanc petram ædificábo Ecclésiam meam, et portæ ínferi non prævalébunt advérsus eam.
 Matthǽus	Mat	42	16	19	Et tibi dabo claves regni cælórum. Et quodcúmque ligáveris super terram, erit ligátum et in cælis: et quodcúmque sólveris super terram, erit solútum et in cælis.
 Matthǽus	Mat	42	16	20	Tunc præcépit discípulis suis ut némini dícerent quia ipse esset Jesus Christus.
 Matthǽus	Mat	42	16	21	Exínde cœpit Jesus osténdere discípulis suis, quia oportéret eum ire Jerosólymam, et multa pati a senióribus, et scribis, et princípibus sacerdótum, et occídi, et tértia die resúrgere.	b
 Matthǽus	Mat	42	16	22	Et assúmens eum Petrus, cœpit increpáre illum dicens: Absit a te, Dómine: non erit tibi hoc.
 Matthǽus	Mat	42	16	23	Qui convérsus, dixit Petro: Vade post me Sátana, scándalum es mihi: quia non sapis ea quæ Dei sunt, sed ea quæ hóminum.
 Matthǽus	Mat	42	16	24	Tunc Jesus dixit discípulis suis: Si quis vult post me veníre, ábneget semetípsum, et tollat crucem suam, et sequátur me.
 Matthǽus	Mat	42	16	25	Qui enim volúerit ánimam suam salvam fácere, perdet eam: qui autem perdíderit ánimam suam propter me, invéniet eam.
 Matthǽus	Mat	42	16	26	Quid enim prodest hómini, si mundum univérsum lucrétur, ánimæ vero suæ detriméntum patiátur? aut quam dabit homo commutatiónem pro ánima sua?
 Matthǽus	Mat	42	16	27	Fílius enim hóminis ventúrus est in glória Patris sui cum ángelis suis: et tunc reddet unicuíque secúndum ópera ejus.
 Matthǽus	Mat	42	16	28	Amen dico vobis, sunt quidam de hic stántibus, qui non gustábunt mortem, donec vídeant Fílium hóminis veniéntem in regno suo.
 Matthǽus	Mat	42	17	1	Et post dies sex assúmit Jesus Petrum, et Jacóbum, et Joánnem fratrem ejus, et ducit illos in montem excélsum seórsum:
 Matthǽus	Mat	42	17	2	et transfigurátus est ante eos. Et resplénduit fácies ejus sicut sol: vestiménta autem ejus facta sunt alba sicut nix.
 Matthǽus	Mat	42	17	3	Et ecce apparuérunt illis Móyses et Elías cum eo loquéntes.
 Matthǽus	Mat	42	17	4	Respóndens autem Petrus, dixit ad Jesum: Dómine, bonum est nos hic esse: si vis, faciámus tria tabernácula, tibi unum, Móysi unum, et Elíæ unum.
 Matthǽus	Mat	42	17	5	Adhuc eo loquénte, ecce nubes lúcida obumbrávit eos. Et ecce vox de nube, dicens: Hic est Fílius meus diléctus, in quo mihi bene complácui: ipsum audíte.
 Matthǽus	Mat	42	17	6	Et audiéntes discípuli cecidérunt in fáciem suam, et timuérunt valde.
 Matthǽus	Mat	42	17	7	Et accéssit Jesus, et tétigit eos: dixítque eis: Súrgite, et nolíte timére.
 Matthǽus	Mat	42	17	8	Levántes autem óculos suos, néminem vidérunt, nisi solum Jesum.
 Matthǽus	Mat	42	17	9	Et descendéntibus illis de monte, præcépit eis Jesus, dicens: Némini dixéritis visiónem, donec Fílius hóminis a mórtuis resúrgat.	b
 Matthǽus	Mat	42	17	10	Et interrogavérunt eum discípuli, dicéntes: Quid ergo scribæ dicunt, quod Elíam opórteat primum veníre?
 Matthǽus	Mat	42	17	11	At ille respóndens, ait eis: Elías quidem ventúrus est, et restítuet ómnia.
 Matthǽus	Mat	42	17	12	Dico autem vobis, quia Elías jam venit, et non cognovérunt eum, sed fecérunt in eo quæcúmque voluérunt. Sic et Fílius hóminis passúrus est ab eis.
 Matthǽus	Mat	42	17	13	Tunc intellexérunt discípuli, quia de Joánne Baptísta dixísset eis.
 Matthǽus	Mat	42	17	14	Et cum venísset ad turbam, accéssit ad eum homo génibus provolútus ante eum, dicens: Dómine, miserére fílio meo, quia lunáticus est, et male pátitur: nam sæpe cadit in ignem, et crebro in aquam.	b
 Matthǽus	Mat	42	17	15	Et óbtuli eum discípulis tuis, et non potuérunt curáre eum.
 Matthǽus	Mat	42	17	16	Respóndens autem Jesus, ait: O generátio incrédula, et pervérsa, quoúsque ero vobíscum? úsquequo pátiar vos? Afférte huc illum ad me.
 Matthǽus	Mat	42	17	17	Et increpávit illum Jesus, et éxiit ab eo dæmónium, et curátus est puer ex illa hora.
 Matthǽus	Mat	42	17	18	Tunc accessérunt discípuli ad Jesum secréto, et dixérunt: Quare nos non potúimus ejícere illum?
 Matthǽus	Mat	42	17	19	Dixit illis Jesus: Propter incredulitátem vestram. Amen quippe dico vobis, si habuéritis fidem sicut granum sinápis, dicétis monti huic: Transi hinc illuc, et transíbit, et nihil impossíbile erit vobis.
 Matthǽus	Mat	42	17	20	Hoc autem genus non ejícitur nisi per oratiónem et jejúnium.
 Matthǽus	Mat	42	17	21	Conversántibus autem eis in Galilǽa, dixit illis Jesus: Fílius hóminis tradéndus est in manus hóminum:	b
 Matthǽus	Mat	42	17	22	et occídent eum, et tértia die resúrget. Et contristáti sunt veheménter.
 Matthǽus	Mat	42	17	23	Et cum veníssent Caphárnaum, accessérunt qui didráchma accipiébant ad Petrum, et dixérunt ei: Magíster vester non solvit didráchma?	b
 Matthǽus	Mat	42	17	24	Ait: Étiam. Et cum intrásset in domum, prævénit eum Jesus, dicens: Quid tibi vidétur Simon? reges terræ a quibus accípiunt tribútum vel censum? a fíliis suis, an ab aliénis?
 Matthǽus	Mat	42	17	25	Et ille dixit: Ab aliénis. Dixit illi Jesus: Ergo líberi sunt fílii.
 Matthǽus	Mat	42	17	26	Ut autem non scandalizémus eos, vade ad mare, et mitte hamum: et eum piscem, qui primus ascénderit, tolle: et apérto ore ejus, invénies statérem: illum sumens, da eis pro me et te.
 Matthǽus	Mat	42	18	1	In illa hora accessérunt discípuli ad Jesum, dicéntes: Quis, putas, major est in regno cælórum?
 Matthǽus	Mat	42	18	2	Et ádvocans Jesus párvulum, státuit eum in médio eórum,
 Matthǽus	Mat	42	18	3	et dixit: Amen dico vobis, nisi convérsi fuéritis, et efficiámini sicut párvuli, non intrábitis in regnum cælórum.
 Matthǽus	Mat	42	18	4	Quicúmque ergo humiliáverit se sicut párvulus iste, hic est major in regno cælórum.
 Matthǽus	Mat	42	18	5	Et qui suscéperit unum párvulum talem in nómine meo, me súscipit:
 Matthǽus	Mat	42	18	6	qui autem scandalizáverit unum de pusíllis istis, qui in me credunt, éxpedit ei ut suspendátur mola asinária in collo ejus, et demergátur in profúndum maris.
 Matthǽus	Mat	42	18	7	Væ mundo a scándalis! Necésse est enim ut véniant scándala: verúmtamen væ hómini illi, per quem scándalum venit.
 Matthǽus	Mat	42	18	8	Si autem manus tua, vel pes tuus scandalízat te, abscíde eum, et prójice abs te: bonum tibi est ad vitam íngredi débilem, vel claudum, quam duas manus vel duos pedes habéntem mitti in ignem ætérnum.
 Matthǽus	Mat	42	18	9	Et si óculus tuus scandalízat te, érue eum, et prójice abs te: bonum tibi est cum uno óculo in vitam intráre, quam duos óculos habéntem mitti in gehénnam ignis.
 Matthǽus	Mat	42	18	10	Vidéte ne contemnátis unum ex his pusíllis: dico enim vobis, quia ángeli eórum in cælis semper vident fáciem Patris mei, qui in cælis est.
 Matthǽus	Mat	42	18	11	Venit enim Fílius hóminis salváre quod períerat.
 Matthǽus	Mat	42	18	12	Quid vobis vidétur? si fúerint alícui centum oves, et errávit una ex eis: nonne relínquit nonagínta novem in móntibus, et vadit quǽrere eam quæ errávit?
 Matthǽus	Mat	42	18	13	Et si contígerit ut invéniat eam: amen dico vobis, quia gaudet super eam magis quam super nonagínta novem, quæ non erravérunt.
 Matthǽus	Mat	42	18	14	Sic non est volúntas ante Patrem vestrum, qui in cælis est, ut péreat unus de pusíllis istis.
 Matthǽus	Mat	42	18	15	Si autem peccáverit in te frater tuus, vade, et córripe eum inter te, et ipsum solum: si te audíerit, lucrátus eris fratrem tuum.	b
 Matthǽus	Mat	42	18	16	Si autem te non audíerit, ádhibe tecum adhuc unum, vel duos, ut in ore duórum, vel trium téstium stet omne verbum.
 Matthǽus	Mat	42	18	17	Quod si non audíerit eos: dic ecclésiæ. Si autem ecclésiam non audíerit, sit tibi sicut éthnicus et publicánus.
 Matthǽus	Mat	42	18	18	Amen dico vobis, quæcúmque alligavéritis super terram, erunt ligáta et in cælo: et quæcúmque solvéritis super terram, erunt solúta et in cælo.
 Matthǽus	Mat	42	18	19	Íterum dico vobis, quia si duo ex vobis consénserint super terram, de omni re quamcúmque petíerint, fiet illis a Patre meo, qui in cælis est.
 Matthǽus	Mat	42	18	20	Ubi enim sunt duo vel tres congregáti in nómine meo, ibi sum in médio eórum.
 Matthǽus	Mat	42	18	21	Tunc accédens Petrus ad eum, dixit: Dómine, quóties peccábit in me frater meus, et dimíttam ei? usque sépties?	b
 Matthǽus	Mat	42	18	22	Dicit illi Jesus: Non dico tibi usque sépties: sed usque septuágies sépties.
 Matthǽus	Mat	42	18	23	Ídeo assimilátum est regnum cælórum hómini regi, qui vóluit ratiónem pónere cum servis suis.
 Matthǽus	Mat	42	18	24	Et cum cœpísset ratiónem pónere, oblátus est ei unus, qui debébat ei decem míllia talénta.
 Matthǽus	Mat	42	18	25	Cum autem non habéret unde rédderet, jussit eum dóminus ejus venundári, et uxórem ejus, et fílios, et ómnia quæ habébat, et reddi.
 Matthǽus	Mat	42	18	26	Prócidens autem servus ille, orábat eum, dicens: Patiéntiam habe in me, et ómnia reddam tibi.
 Matthǽus	Mat	42	18	27	Misértus autem dóminus servi illíus, dimísit eum, et débitum dimísit ei.
 Matthǽus	Mat	42	18	28	Egréssus autem servus ille invénit unum de consérvis suis, qui debébat ei centum denários: et tenens suffocávit eum, dicens: Redde quod debes.
 Matthǽus	Mat	42	18	29	Et prócidens consérvus ejus, rogábat eum, dicens: Patiéntiam habe in me, et ómnia reddam tibi.
 Matthǽus	Mat	42	18	30	Ille autem nóluit: sed ábiit, et misit eum in cárcerem donec rédderet débitum.
 Matthǽus	Mat	42	18	31	Vidéntes autem consérvi ejus quæ fiébant, contristáti sunt valde: et venérunt, et narravérunt dómino suo ómnia quæ facta fúerant.
 Matthǽus	Mat	42	18	32	Tunc vocávit illum dóminus suus: et ait illi: Serve nequam, omne débitum dimísi tibi quóniam rogásti me:
 Matthǽus	Mat	42	18	33	nonne ergo opórtuit et te miseréri consérvi tui, sicut et ego tui misértus sum?
 Matthǽus	Mat	42	18	34	Et irátus dóminus ejus trádidit eum tortóribus, quoadúsque rédderet univérsum débitum.
 Matthǽus	Mat	42	18	35	Sic et Pater meus cæléstis fáciet vobis, si non remiséritis unusquísque fratri suo de córdibus vestris.
 Matthǽus	Mat	42	19	1	Et factum est, cum consummásset Jesus sermónes istos, migrávit a Galilǽa, et venit in fines Judǽæ trans Jordánem,
 Matthǽus	Mat	42	19	2	et secútæ sunt eum turbæ multæ, et curávit eos ibi.
 Matthǽus	Mat	42	19	3	Et accessérunt ad eum pharisǽi tentántes eum, et dicéntes: Si licet hómini dimíttere uxórem suam, quacúmque ex causa?
 Matthǽus	Mat	42	19	4	Qui respóndens, ait eis: Non legístis, quia qui fecit hóminem ab inítio, másculum et féminam fecit eos? Et dixit:
 Matthǽus	Mat	42	19	5	Propter hoc dimíttet homo patrem, et matrem, et adhærébit uxóri suæ, et erunt duo in carne una.
 Matthǽus	Mat	42	19	6	Ítaque jam non sunt duo, sed una caro. Quod ergo Deus conjúnxit, homo non séparet.
 Matthǽus	Mat	42	19	7	Dicunt illi: Quid ergo Móyses mandávit dare libéllum repúdii, et dimíttere?
 Matthǽus	Mat	42	19	8	Ait illis: Quóniam Móyses ad durítiam cordis vestri permísit vobis dimíttere uxóres vestras: ab inítio autem non fuit sic.
 Matthǽus	Mat	42	19	9	Dico autem vobis, quia quicúmque dimíserit uxórem suam, nisi ob fornicatiónem, et áliam dúxerit, mœchátur: et qui dimíssam dúxerit, mœchátur.
 Matthǽus	Mat	42	19	10	Dicunt ei discípuli ejus: Si ita est causa hóminis cum uxóre, non éxpedit núbere.
 Matthǽus	Mat	42	19	11	Qui dixit illis: Non omnes cápiunt verbum istud, sed quibus datum est.
 Matthǽus	Mat	42	19	12	Sunt enim eunúchi, qui de matris útero sic nati sunt: et sunt eunúchi, qui facti sunt ab homínibus: et sunt eunúchi, qui seípsos castravérunt propter regnum cælórum. Qui potest cápere cápiat.
 Matthǽus	Mat	42	19	13	Tunc obláti sunt ei párvuli, ut manus eis impóneret, et oráret. Discípuli autem increpábant eos.	b
 Matthǽus	Mat	42	19	14	Jesus vero ait eis: Sínite párvulos, et nolíte eos prohibére ad me veníre: tálium est enim regnum cælórum.
 Matthǽus	Mat	42	19	15	Et cum imposuísset eis manus, ábiit inde.
 Matthǽus	Mat	42	19	16	Et ecce unus accédens, ait illi: Magíster bone, quid boni fáciam ut hábeam vitam ætérnam?	b
 Matthǽus	Mat	42	19	17	Qui dixit ei: Quid me intérrogas de bono? Unus est bonus, Deus. Si autem vis ad vitam íngredi, serva mandáta.
 Matthǽus	Mat	42	19	18	Dicit illi: Quæ? Jesus autem dixit: Non homicídium fácies; non adulterábis; non fácies furtum; non falsum testimónium dices;
 Matthǽus	Mat	42	19	19	honóra patrem tuum, et matrem tuam, et díliges próximum tuum sicut teípsum.
 Matthǽus	Mat	42	19	20	Dicit illi adoléscens: Ómnia hæc custodívi a juventúte mea: quid adhuc mihi deest?
 Matthǽus	Mat	42	19	21	Ait illi Jesus: Si vis perféctus esse, vade, vende quæ habes, et da paupéribus, et habébis thesáurum in cælo: et veni, séquere me.
 Matthǽus	Mat	42	19	22	Cum audísset autem adoléscens verbum, ábiit tristis: erat enim habens multas possessiónes.
 Matthǽus	Mat	42	19	23	Jesus autem dixit discípulis suis: Amen dico vobis, quia dives diffícile intrábit in regnum cælórum.
 Matthǽus	Mat	42	19	24	Et íterum dico vobis: Facílius est camélum per forámen acus transíre, quam dívitem intráre in regnum cælórum.
 Matthǽus	Mat	42	19	25	Audítis autem his, discípuli mirabántur valde, dicéntes: Quis ergo póterit salvus esse?
 Matthǽus	Mat	42	19	26	Aspíciens autem Jesus, dixit illis: Apud hómines hoc impossíbile est: apud Deum autem ómnia possibília sunt.
 Matthǽus	Mat	42	19	27	Tunc respóndens Petrus, dixit ei: Ecce nos relíquimus ómnia, et secúti sumus te: quid ergo erit nobis?	b
 Matthǽus	Mat	42	19	28	Jesus autem dixit illis: Amen dico vobis, quod vos, qui secúti estis me, in regeneratióne cum séderit Fílius hóminis in sede majestátis suæ, sedébitis et vos super sedes duódecim, judicántes duódecim tribus Ísraël.
 Matthǽus	Mat	42	19	29	Et omnis qui relíquerit domum, vel fratres, aut soróres, aut patrem, aut matrem, aut uxórem, aut fílios, aut agros propter nomen meum, céntuplum accípiet, et vitam ætérnam possidébit.
 Matthǽus	Mat	42	19	30	Multi autem erunt primi novíssimi, et novíssimi primi.
 Matthǽus	Mat	42	20	1	Símile est regnum cælórum hómini patrifamílias, qui éxiit primo mane condúcere operários in víneam suam.
 Matthǽus	Mat	42	20	2	Conventióne autem facta cum operáriis ex denário diúrno, misit eos in víneam suam.
 Matthǽus	Mat	42	20	3	Et egréssus circa horam tértiam, vidit álios stantes in foro otiósos,
 Matthǽus	Mat	42	20	4	et dixit illis: Ite et vos in víneam meam, et quod justum fúerit dabo vobis.
 Matthǽus	Mat	42	20	5	Illi autem abiérunt. Íterum autem éxiit circa sextam et nonam horam: et fecit simíliter.
 Matthǽus	Mat	42	20	6	Circa undécimam vero éxiit, et invénit álios stantes, et dicit illis: Quid hic statis tota die otiósi?
 Matthǽus	Mat	42	20	7	Dicunt ei: Quia nemo nos condúxit. Dicit illis: Ite et vos in víneam meam.
 Matthǽus	Mat	42	20	8	Cum sero autem factum esset, dicit dóminus víneæ procuratóri suo: Voca operários, et redde illis mercédem incípiens a novíssimis usque ad primos.	b
 Matthǽus	Mat	42	20	9	Cum veníssent ergo qui circa undécimam horam vénerant, accepérunt síngulos denários.
 Matthǽus	Mat	42	20	10	Veniéntes autem et primi, arbitráti sunt quod plus essent acceptúri: accepérunt autem et ipsi síngulos denários.
 Matthǽus	Mat	42	20	11	Et accipiéntes murmurábant advérsus patremfamílias,
 Matthǽus	Mat	42	20	12	dicéntes: Hi novíssimi una hora fecérunt, et pares illos nobis fecísti, qui portávimus pondus diéi, et æstus.
 Matthǽus	Mat	42	20	13	At ille respóndens uni eórum, dixit: Amíce, non fácio tibi injúriam: nonne ex denário convenísti mecum?
 Matthǽus	Mat	42	20	14	Tolle quod tuum est, et vade: volo autem et huic novíssimo dare sicut et tibi.
 Matthǽus	Mat	42	20	15	Aut non licet mihi quod volo, fácere? an óculus tuus nequam est, quia ego bonus sum?
 Matthǽus	Mat	42	20	16	Sic erunt novíssimi primi, et primi novíssimi. Multi enim sunt vocáti, pauci vero elécti.
 Matthǽus	Mat	42	20	17	Et ascéndens Jesus Jerosólymam, assúmpsit duódecim discípulos secréto, et ait illis:	b
 Matthǽus	Mat	42	20	18	Ecce ascéndimus Jerosólymam, et Fílius hóminis tradétur princípibus sacerdótum, et scribis, et condemnábunt eum morte,
 Matthǽus	Mat	42	20	19	et tradent eum géntibus ad illudéndum, et flagellándum, et crucifigéndum, et tértia die resúrget.
 Matthǽus	Mat	42	20	20	Tunc accéssit ad eum mater filiórum Zebedǽi cum fíliis suis, adórans et petens áliquid ab eo.
 Matthǽus	Mat	42	20	21	Qui dixit ei: Quid vis? Ait illi: Dic ut sédeant hi duo fílii mei, unus ad déxteram tuam, et unus ad sinístram in regno tuo.
 Matthǽus	Mat	42	20	22	Respóndens autem Jesus, dixit: Nescítis quid petátis. Potéstis bíbere cálicem, quem ego bibitúrus sum? Dicunt ei: Póssumus.
 Matthǽus	Mat	42	20	23	Ait illis: Cálicem quidem meum bibétis: sedére autem ad déxteram meam vel sinístram non est meum dare vobis, sed quibus parátum est a Patre meo.
 Matthǽus	Mat	42	20	24	Et audiéntes decem, indignáti sunt de duóbus frátribus.
 Matthǽus	Mat	42	20	25	Jesus autem vocávit eos ad se, et ait: Scitis quia príncipes géntium dominántur eórum: et qui majóres sunt, potestátem exércent in eos.
 Matthǽus	Mat	42	20	26	Non ita erit inter vos: sed quicúmque volúerit inter vos major fíeri, sit vester miníster:
 Matthǽus	Mat	42	20	27	et qui volúerit inter vos primus esse, erit vester servus.
 Matthǽus	Mat	42	20	28	Sicut Fílius hóminis non venit ministrári, sed ministráre, et dare ánimam suam redemptiónem pro multis.
 Matthǽus	Mat	42	20	29	Et egrediéntibus illis ab Jéricho, secúta est eum turba multa,	b
 Matthǽus	Mat	42	20	30	et ecce duo cæci sedéntes secus viam audiérunt quia Jesus transíret: et clamavérunt, dicéntes: Dómine, miserére nostri, fili David.
 Matthǽus	Mat	42	20	31	Turba autem increpábat eos ut tacérent. At illi magis clamábant, dicéntes: Dómine, miserére nostri, fili David.
 Matthǽus	Mat	42	20	32	Et stetit Jesus, et vocávit eos, et ait: Quid vultis ut fáciam vobis?
 Matthǽus	Mat	42	20	33	Dicunt illi: Dómine, ut aperiántur óculi nostri.
 Matthǽus	Mat	42	20	34	Misértus autem eórum Jesus, tétigit óculos eórum. Et conféstim vidérunt, et secúti sunt eum.
 Matthǽus	Mat	42	21	1	Et cum appropinquássent Jerosólymis, et veníssent Béthphage ad montem Olivéti: tunc Jesus misit duos discípulos,
 Matthǽus	Mat	42	21	2	dicens eis: Ite in castéllum, quod contra vos est, et statim inveniétis ásinam alligátam, et pullum cum ea: sólvite, et addúcite mihi:
 Matthǽus	Mat	42	21	3	et si quis vobis áliquid díxerit, dícite quia Dóminus his opus habet: et conféstim dimíttet eos.
 Matthǽus	Mat	42	21	4	Hoc autem totum factum est, ut adimplerétur quod dictum est per prophétam dicéntem:
 Matthǽus	Mat	42	21	5	Dícite fíliæ Sion: Ecce rex tuus venit tibi mansuétus, sedens super ásinam, et pullum fílium subjugális.
 Matthǽus	Mat	42	21	6	Eúntes autem discípuli fecérunt sicut præcépit illis Jesus.
 Matthǽus	Mat	42	21	7	Et adduxérunt ásinam, et pullum: et imposuérunt super eos vestiménta sua, et eum désuper sedére fecérunt.
 Matthǽus	Mat	42	21	8	Plúrima autem turba stravérunt vestiménta sua in via: álii autem cædébant ramos de arbóribus, et sternébant in via:
 Matthǽus	Mat	42	21	9	turbæ autem, quæ præcedébant, et quæ sequebántur, clamábant, dicéntes: Hosánna fílio David: benedíctus, qui venit in nómine Dómini: hosánna in altíssimis.
 Matthǽus	Mat	42	21	10	Et cum intrásset Jerosólymam, commóta est univérsa cívitas, dicens: Quis est hic?
 Matthǽus	Mat	42	21	11	Pópuli autem dicébant: Hic est Jesus prophéta a Názareth Galilǽæ.
 Matthǽus	Mat	42	21	12	Et intrávit Jesus in templum Dei, et ejiciébat omnes vendéntes et eméntes in templo, et mensas numulariórum, et cáthedras vendéntium colúmbas evértit:	b
 Matthǽus	Mat	42	21	13	et dicit eis: Scriptum est: Domus mea domus oratiónis vocábitur: vos autem fecístis illam spelúncam latrónum.
 Matthǽus	Mat	42	21	14	Et accessérunt ad eum cæci, et claudi in templo: et sanávit eos.
 Matthǽus	Mat	42	21	15	Vidéntes autem príncipes sacerdótum et scribæ mirabília quæ fecit, et púeros clamántes in templo, et dicéntes: Hosánna fílio David: indignáti sunt,
 Matthǽus	Mat	42	21	16	et dixérunt ei: Audis quid isti dicunt? Jesus autem dixit eis: Útique. Numquam legístis: Quia ex ore infántium et lacténtium perfecísti laudem?
 Matthǽus	Mat	42	21	17	Et relíctis illis, ábiit foras extra civitátem in Bethániam: ibíque mansit.
 Matthǽus	Mat	42	21	18	Mane autem revértens in civitátem, esúriit.	b
 Matthǽus	Mat	42	21	19	Et videns fici árborem unam secus viam, venit ad eam: et nihil invénit in ea nisi fólia tantum, et ait illi: Numquam ex te fructus nascátur in sempitérnum. Et arefácta est contínuo ficúlnea.
 Matthǽus	Mat	42	21	20	Et vidéntes discípuli, miráti sunt, dicéntes: Quómodo contínuo áruit?
 Matthǽus	Mat	42	21	21	Respóndens autem Jesus, ait eis: Amen dico vobis, si habuéritis fidem, et non hæsitavéritis, non solum de ficúlnea faciétis, sed et si monti huic dixéritis: Tolle, et jacta te in mare, fiet.
 Matthǽus	Mat	42	21	22	Et ómnia quæcúmque petiéritis in oratióne credéntes, accipiétis.
 Matthǽus	Mat	42	21	23	Et cum venísset in templum, accessérunt ad eum docéntem príncipes sacerdótum, et senióres pópuli, dicéntes: In qua potestáte hæc facis? et quis tibi dedit hanc potestátem?	b
 Matthǽus	Mat	42	21	24	Respóndens Jesus dixit eis: Interrogábo vos et ego unum sermónem: quem si dixéritis mihi, et ego vobis dicam in qua potestáte hæc fácio.
 Matthǽus	Mat	42	21	25	Baptísmus Joánnis unde erat? e cælo, an ex homínibus? At illi cogitábant inter se, dicéntes:
 Matthǽus	Mat	42	21	26	Si dixérimus, e cælo, dicet nobis: Quare ergo non credidístis illi? Si autem dixérimus, ex homínibus, timémus turbam: omnes enim habébant Joánnem sicut prophétam.
 Matthǽus	Mat	42	21	27	Et respondéntes Jesu, dixérunt: Nescímus. Ait illis et ipse: Nec ego dico vobis in qua potestáte hæc fácio.
 Matthǽus	Mat	42	21	28	Quid autem vobis vidétur? Homo quidam habébat duos fílios, et accédens ad primum, dixit: Fili, vade hódie, operáre in vínea mea.
 Matthǽus	Mat	42	21	29	Ille autem respóndens, ait: Nolo. Póstea autem, pœniténtia motus, ábiit.
 Matthǽus	Mat	42	21	30	Accédens autem ad álterum, dixit simíliter. At ille respóndens, ait: Eo, dómine, et non ivit:
 Matthǽus	Mat	42	21	31	quis ex duóbus fecit voluntátem patris? Dicunt ei: Primus. Dicit illis Jesus: Amen dico vobis, quia publicáni et meretríces præcédent vos in regnum Dei.
 Matthǽus	Mat	42	21	32	Venit enim ad vos Joánnes in via justítiæ, et non credidístis ei: publicáni autem et meretríces credidérunt ei: vos autem vidéntes nec pœniténtiam habuístis póstea, ut crederétis ei.
 Matthǽus	Mat	42	21	33	Áliam parábolam audíte: Homo erat paterfamílias, qui plantávit víneam, et sepem circúmdedit ei, et fodit in ea tórcular, et ædificávit turrim, et locávit eam agrícolis, et péregre proféctus est.	b
 Matthǽus	Mat	42	21	34	Cum autem tempus frúctuum appropinquásset, misit servos suos ad agrícolas, ut accíperent fructus ejus.
 Matthǽus	Mat	42	21	35	Et agrícolæ, apprehénsis servis ejus, álium cecidérunt, álium occidérunt, álium vero lapidavérunt.
 Matthǽus	Mat	42	21	36	Íterum misit álios servos plures prióribus, et fecérunt illis simíliter.
 Matthǽus	Mat	42	21	37	Novíssime autem misit ad eos fílium suum, dicens: Verebúntur fílium meum.
 Matthǽus	Mat	42	21	38	Agrícolæ autem vidéntes fílium dixérunt intra se: Hic est hæres, veníte, occidámus eum, et habébimus hæreditátem ejus.
 Matthǽus	Mat	42	21	39	Et apprehénsum eum ejecérunt extra víneam, et occidérunt.
 Matthǽus	Mat	42	21	40	Cum ergo vénerit dóminus víneæ, quid fáciet agrícolis illis?
 Matthǽus	Mat	42	21	41	Aiunt illi: Malos male perdet: et víneam suam locábit áliis agrícolis, qui reddant ei fructum tempóribus suis.
 Matthǽus	Mat	42	21	42	Dicit illis Jesus: Numquam legístis in Scriptúris: Lápidem quem reprobavérunt ædificántes, hic factus est in caput ánguli: a Dómino factum est istud, et est mirábile in óculis nostris?
 Matthǽus	Mat	42	21	43	Ídeo dico vobis, quia auferétur a vobis regnum Dei, et dábitur genti faciénti fructus ejus.
 Matthǽus	Mat	42	21	44	Et qui cecíderit super lápidem istum, confringétur: super quem vero cecíderit, cónteret eum.
 Matthǽus	Mat	42	21	45	Et cum audíssent príncipes sacerdótum et pharisǽi parábolas ejus, cognovérunt quod de ipsis díceret.
 Matthǽus	Mat	42	21	46	Et quæréntes eum tenére, timuérunt turbas: quóniam sicut prophétam eum habébant.
 Matthǽus	Mat	42	22	1	Et respóndens Jesus, dixit íterum in parábolis eis, dicens:
 Matthǽus	Mat	42	22	2	Símile factum est regnum cælórum hómini regi, qui fecit núptias fílio suo.
 Matthǽus	Mat	42	22	3	Et misit servos suos vocáre invitátos ad núptias, et nolébant veníre.
 Matthǽus	Mat	42	22	4	Íterum misit álios servos, dicens: Dícite invitátis: Ecce prándium meum parávi, táuri mei et altília occísa sunt, et ómnia paráta: veníte ad núptias.
 Matthǽus	Mat	42	22	5	Illi autem neglexérunt: et abiérunt, álius in villam suam, álius vero ad negotiatiónem suam:
 Matthǽus	Mat	42	22	6	réliqui vero tenuérunt servos ejus, et contuméliis afféctos occidérunt.
 Matthǽus	Mat	42	22	7	Rex autem cum audísset, irátus est: et missis exercítibus suis, pérdidit homicídas illos, et civitátem illórum succéndit.
 Matthǽus	Mat	42	22	8	Tunc ait servis suis: Núptiæ quidem parátæ sunt, sed qui invitáti erant, non fuérunt digni:
 Matthǽus	Mat	42	22	9	ite ergo ad éxitus viárum, et quoscúmque invenéritis, vocáte ad núptias.
 Matthǽus	Mat	42	22	10	Et egréssi servi ejus in vias, congregavérunt omnes quos invenérunt, malos et bonos: et implétæ sunt núptiæ discumbéntium.
 Matthǽus	Mat	42	22	11	Intrávit autem rex ut vidéret discumbéntes, et vidit ibi hóminem non vestítum veste nuptiáli.
 Matthǽus	Mat	42	22	12	Et ait illi: Amíce, quómodo huc intrásti non habens vestem nuptiálem? At ille obmútuit.
 Matthǽus	Mat	42	22	13	Tunc dicit rex minístris: Ligátis mánibus et pédibus ejus, míttite eum in ténebras exterióres: ibi erit fletus et stridor déntium.
 Matthǽus	Mat	42	22	14	Multi enim sunt vocáti, pauci vero elécti.
 Matthǽus	Mat	42	22	15	Tunc abeúntes pharisǽi, consílium iniérunt ut cáperent eum in sermóne.	b
 Matthǽus	Mat	42	22	16	Et mittunt ei discípulos suos cum Herodiánis, dicéntes: Magíster, scimus quia verax es, et viam Dei in veritáte doces, et non est tibi cura de áliquo: non enim réspicis persónam hóminum:
 Matthǽus	Mat	42	22	17	dic ergo nobis quid tibi vidétur, licet censum dare Cǽsari, an non?
 Matthǽus	Mat	42	22	18	Cógnita autem Jesus nequítia eórum, ait: Quid me tentátis, hypócritæ?
 Matthǽus	Mat	42	22	19	osténdite mihi numísma census. At illi obtulérunt ei denárium.
 Matthǽus	Mat	42	22	20	Et ait illis Jesus: Cujus est imágo hæc, et superscríptio?
 Matthǽus	Mat	42	22	21	Dicunt ei: Cǽsaris. Tunc ait illis: Réddite ergo quæ sunt Cǽsaris, Cǽsari: et quæ sunt Dei, Deo.
 Matthǽus	Mat	42	22	22	Et audiéntes miráti sunt, et relícto eo abiérunt.
 Matthǽus	Mat	42	22	23	In illo die accessérunt ad eum sadducǽi, qui dicunt non esse resurrectiónem: et interrogavérunt eum,	b
 Matthǽus	Mat	42	22	24	dicéntes: Magíster, Móyses dixit: Si quis mórtuus fúerit non habens fílium, ut ducat frater ejus uxórem illíus, et súscitet semen fratri suo.
 Matthǽus	Mat	42	22	25	Erant autem apud nos septem fratres: et primus, uxóre ducta, defúnctus est: et non habens semen, relíquit uxórem suam fratri suo.
 Matthǽus	Mat	42	22	26	Simíliter secúndus, et tértius usque ad séptimum.
 Matthǽus	Mat	42	22	27	Novíssime autem ómnium et múlier defúncta est.
 Matthǽus	Mat	42	22	28	In resurrectióne ergo cujus erit de septem uxor? omnes enim habuérunt eam.
 Matthǽus	Mat	42	22	29	Respóndens autem Jesus, ait illis: Errátis nesciéntes Scriptúras, neque virtútem Dei.
 Matthǽus	Mat	42	22	30	In resurrectióne enim neque nubent, neque nubéntur: sed erunt sicut ángeli Dei in cælo.
 Matthǽus	Mat	42	22	31	De resurrectióne autem mortuórum non legístis quod dictum est a Deo dicénte vobis:
 Matthǽus	Mat	42	22	32	Ego sum Deus Ábraham, et Deus Ísaac, et Deus Jacob? Non est Deus mortuórum, sed vivéntium.
 Matthǽus	Mat	42	22	33	Et audiéntes turbæ, mirabántur in doctrína ejus.
 Matthǽus	Mat	42	22	34	Pharisǽi autem audiéntes quod siléntium imposuísset sadducǽis, convenérunt in unum:	b
 Matthǽus	Mat	42	22	35	et interrogávit eum unus ex eis legis doctor, tentans eum:
 Matthǽus	Mat	42	22	36	Magíster, quod est mandátum magnum in lege?
 Matthǽus	Mat	42	22	37	Ait illi Jesus: Díliges Dóminum Deum tuum ex toto corde tuo, et in tota ánima tua, et in tota mente tua.
 Matthǽus	Mat	42	22	38	Hoc est máximum, et primum mandátum.
 Matthǽus	Mat	42	22	39	Secúndum autem símile est huic: Díliges próximum tuum, sicut teípsum.
 Matthǽus	Mat	42	22	40	In his duóbus mandátis univérsa lex pendet, et prophétæ.
 Matthǽus	Mat	42	22	41	Congregátis autem pharisǽis, interrogávit eos Jesus,
 Matthǽus	Mat	42	22	42	dicens: Quid vobis vidétur de Christo? cujus fílius est? Dicunt ei: David.
 Matthǽus	Mat	42	22	43	Ait illis: Quómodo ergo David in spíritu vocat eum Dóminum, dicens:
 Matthǽus	Mat	42	22	44	Dixit Dóminus Dómino meo: Sede a dextris meis, donec ponam inimícos tuos scabéllum pedum tuórum?
 Matthǽus	Mat	42	22	45	Si ergo David vocat eum Dóminum, quómodo fílius ejus est?
 Matthǽus	Mat	42	22	46	Et nemo póterat ei respondére verbum: neque ausus fuit quisquam ex illa die eum ámplius interrogáre.
 Matthǽus	Mat	42	23	1	Tunc Jesus locútus est ad turbas, et ad discípulos suos,
 Matthǽus	Mat	42	23	2	dicens: Super cáthedram Móysi sedérunt scribæ et pharisǽi.
 Matthǽus	Mat	42	23	3	Ómnia ergo quæcúmque díxerint vobis, serváte, et fácite: secúndum ópera vero eórum nolíte fácere: dicunt enim, et non fáciunt.
 Matthǽus	Mat	42	23	4	Álligant enim ónera grávia, et importabília, et impónunt in húmeros hóminum: dígito autem suo nolunt ea movére.
 Matthǽus	Mat	42	23	5	Ómnia vero ópera sua fáciunt ut videántur ab homínibus: dilátant enim phylactéria sua, et magníficant fímbrias.
 Matthǽus	Mat	42	23	6	Amant autem primos recúbitus in cœnis, et primas cáthedras in synagógis,
 Matthǽus	Mat	42	23	7	et salutatiónes in foro, et vocári ab homínibus Rabbi.
 Matthǽus	Mat	42	23	8	Vos autem nolíte vocári Rabbi: unus est enim magíster vester, omnes autem vos fratres estis.
 Matthǽus	Mat	42	23	9	Et patrem nolíte vocáre vobis super terram: unus est enim pater vester qui in cælis est.
 Matthǽus	Mat	42	23	10	Nec vocémini magístri: quia magíster vester unus est, Christus.
 Matthǽus	Mat	42	23	11	Qui major est vestrum, erit miníster vester.
 Matthǽus	Mat	42	23	12	Qui autem se exaltáverit, humiliábitur: et qui se humiliáverit, exaltábitur.
 Matthǽus	Mat	42	23	13	Væ autem vobis scribæ et pharisǽi hypócritæ, quia cláuditis regnum cælórum ante hómines! vos enim non intrátis, nec introëúntes sínitis intráre.	b
 Matthǽus	Mat	42	23	14	Væ vobis scribæ et pharisǽi hypócritæ, quia coméditis domos viduárum, oratiónes longas orántes! propter hoc ámplius accipiétis judícium.
 Matthǽus	Mat	42	23	15	Væ vobis scribæ et pharisǽi hypócritæ, quia circúitis mare, et áridam, ut faciátis unum prosélytum, et cum fúerit factus, fácitis eum fílium gehénnæ duplo quam vos.
 Matthǽus	Mat	42	23	16	Væ vobis duces cæci, qui dícitis: Quicúmque juráverit per templum, nihil est: qui autem juráverit in auro templi, debet.
 Matthǽus	Mat	42	23	17	Stulti et cæci: quid enim majus est? aurum, an templum, quod sanctíficat aurum?
 Matthǽus	Mat	42	23	18	Et quicúmque juráverit in altári, nihil est: quicúmque autem juráverit in dono, quod est super illud, debet.
 Matthǽus	Mat	42	23	19	Cæci: quid enim majus est, donum, an altáre, quod sanctíficat donum?
 Matthǽus	Mat	42	23	20	Qui ergo jurat in altári, jurat in eo, et in ómnibus quæ super illud sunt.
 Matthǽus	Mat	42	23	21	Et quicúmque juráverit in templo, jurat in illo, et in eo qui hábitat in ipso:
 Matthǽus	Mat	42	23	22	et qui jurat in cælo, jurat in throno Dei, et in eo qui sedet super eum.
 Matthǽus	Mat	42	23	23	Væ vobis scribæ et pharisǽi hypócritæ, qui decimátis mentham, et anéthum, et cymínum, et reliquístis quæ gravióra sunt legis, judícium, et misericórdiam, et fidem! hæc opórtuit fácere, et illa non omíttere.	b
 Matthǽus	Mat	42	23	24	Duces cæci, excolántes cúlicem, camélum autem glutiéntes.
 Matthǽus	Mat	42	23	25	Væ vobis scribæ et pharisǽi hypócritæ, quia mundátis quod déforis est cálicis et parópsidis; intus autem pleni estis rapína et immundítia!
 Matthǽus	Mat	42	23	26	Pharisǽe cæce, munda prius quod intus est cálicis, et parópsidis, ut fiat id, quod déforis est, mundum.
 Matthǽus	Mat	42	23	27	Væ vobis scribæ et pharisǽi hypócritæ, quia símiles estis sepúlchris dealbátis, quæ a foris parent homínibus speciósa, intus vero pleni sunt óssibus mortuórum, et omni spurcítia!
 Matthǽus	Mat	42	23	28	Sic et vos a foris quidem parétis homínibus justi: intus autem pleni estis hypócrisi et iniquitáte.
 Matthǽus	Mat	42	23	29	Væ vobis scribæ et pharisǽi hypócritæ, qui ædificátis sepúlchra prophetárum, et ornátis monuménta justórum,
 Matthǽus	Mat	42	23	30	et dícitis: Si fuissémus in diébus patrum nostrórum, non essémus sócii eórum in sánguine prophetárum!
 Matthǽus	Mat	42	23	31	ítaque testimónio estis vobismetípsis, quia fílii estis eórum, qui prophétas occidérunt.
 Matthǽus	Mat	42	23	32	Et vos impléte mensúram patrum vestrórum.
 Matthǽus	Mat	42	23	33	Serpéntes, genímina viperárum, quómodo fugiétis a judício gehénnæ?
 Matthǽus	Mat	42	23	34	Ídeo ecce ego mitto ad vos prophétas, et sapiéntes, et scribas, et ex illis occidétis, et crucifigétis, et ex eis flagellábitis in synagógis vestris, et persequémini de civitáte in civitátem:
 Matthǽus	Mat	42	23	35	ut véniat super vos omnis sanguis justus, qui effúsus est super terram, a sánguine Abel justi usque ad sánguinem Zacharíæ, fílii Barachíæ, quem occidístis inter templum et altáre.
 Matthǽus	Mat	42	23	36	Amen dico vobis, vénient hæc ómnia super generatiónem istam.
 Matthǽus	Mat	42	23	37	Jerúsalem, Jerúsalem, quæ occídis prophétas, et lápidas eos, qui ad te missi sunt, quóties vólui congregáre fílios tuos, quemádmodum gallína cóngregat pullos suos sub alas, et noluísti?
 Matthǽus	Mat	42	23	38	Ecce relinquétur vobis domus vestra desérta.
 Matthǽus	Mat	42	23	39	Dico enim vobis, non me vidébitis ámodo, donec dicátis: Benedíctus, qui venit in nómine Dómini.
 Matthǽus	Mat	42	24	1	Et egréssus Jesus de templo, ibat. Et accessérunt discípuli ejus, ut osténderent ei ædificatiónes templi.
 Matthǽus	Mat	42	24	2	Ipse autem respóndens dixit illis: Vidétis hæc ómnia? amen dico vobis, non relinquétur hic lapis super lápidem, qui non destruátur.
 Matthǽus	Mat	42	24	3	Sedénte autem eo super montem Olivéti, accessérunt ad eum discípuli secréto, dicéntes: Dic nobis, quando hæc erunt? et quod signum advéntus tui, et consummatiónis sǽculi?
 Matthǽus	Mat	42	24	4	Et respóndens Jesus, dixit eis: Vidéte ne quis vos sedúcat:
 Matthǽus	Mat	42	24	5	multi enim vénient in nómine meo, dicéntes: Ego sum Christus: et multos sedúcent.
 Matthǽus	Mat	42	24	6	Auditúri enim estis prœ́lia, et opiniónes prœliórum. Vidéte ne turbémini: opórtet enim hæc fíeri, sed nondum est finis:
 Matthǽus	Mat	42	24	7	consúrget enim gens in gentem, et regnum in regnum, et erunt pestiléntiæ, et fames, et terræmótus per loca:
 Matthǽus	Mat	42	24	8	hæc autem ómnia inítia sunt dolórum.
 Matthǽus	Mat	42	24	9	Tunc tradent vos in tribulatiónem, et occídent vos: et éritis ódio ómnibus géntibus propter nomen meum.
 Matthǽus	Mat	42	24	10	Et tunc scandalizabúntur multi, et ínvicem tradent, et ódio habébunt ínvicem.
 Matthǽus	Mat	42	24	11	Et multi pseudoprophétæ surgent, et sedúcent multos.
 Matthǽus	Mat	42	24	12	Et quóniam abundávit iníquitas, refrigéscet cáritas multórum:
 Matthǽus	Mat	42	24	13	qui autem perseveráverit usque in finem, hic salvus erit.
 Matthǽus	Mat	42	24	14	Et prædicábitur hoc Evangélium regni in univérso orbe, in testimónium ómnibus géntibus: et tunc véniet consummátio.
 Matthǽus	Mat	42	24	15	Cum ergo vidéritis abominatiónem desolatiónis, quæ dicta est a Daniéle prophéta, stantem in loco sancto, qui legit, intélligat:	b
 Matthǽus	Mat	42	24	16	tunc qui in Judǽa sunt, fúgiant ad montes:
 Matthǽus	Mat	42	24	17	et qui in tecto, non descéndat tóllere áliquid de domo sua:
 Matthǽus	Mat	42	24	18	et qui in agro, non revertátur tóllere túnicam suam.
 Matthǽus	Mat	42	24	19	Væ autem prægnántibus et nutriéntibus in illis diébus!
 Matthǽus	Mat	42	24	20	Oráte autem ut non fiat fuga vestra in híeme, vel sábbato:
 Matthǽus	Mat	42	24	21	erit enim tunc tribulátio magna, qualis non fuit ab inítio mundi usque modo, neque fiet.
 Matthǽus	Mat	42	24	22	Et nisi breviáti fuíssent dies illi, non fíeret salva omnis caro: sed propter eléctos breviabúntur dies illi.
 Matthǽus	Mat	42	24	23	Tunc si quis vobis díxerit: Ecce hic est Christus, aut illic: nolíte crédere.
 Matthǽus	Mat	42	24	24	Surgent enim pseudochrísti, et pseudoprophétæ: et dabunt signa magna, et prodígia, ita ut in errórem inducántur (si fíeri potest) étiam elécti.
 Matthǽus	Mat	42	24	25	Ecce prædíxi vobis.
 Matthǽus	Mat	42	24	26	Si ergo díxerint vobis: Ecce in desérto est, nolíte exíre; Ecce in penetrálibus, nolíte crédere.
 Matthǽus	Mat	42	24	27	Sicut enim fulgur exit ab oriénte, et paret usque in occidéntem: ita erit et advéntus Fílii hóminis.
 Matthǽus	Mat	42	24	28	Ubicúmque fúerit corpus, illic congregabúntur et áquilæ.
 Matthǽus	Mat	42	24	29	Statim autem post tribulatiónem diérum illórum sol obscurábitur, et luna non dabit lumen suum, et stellæ cadent de cælo, et virtútes cælórum commovebúntur:	b
 Matthǽus	Mat	42	24	30	et tunc parébit signum Fílii hóminis in cælo: et tunc plangent omnes tribus terræ: et vidébunt Fílium hóminis veniéntem in núbibus cæli cum virtúte multa et majestáte.
 Matthǽus	Mat	42	24	31	Et mittet ángelos suos cum tuba, et voce magna: et congregábunt eléctos ejus a quátuor ventis, a summis cælórum usque ad términos eórum.
 Matthǽus	Mat	42	24	32	Ab árbore autem fici díscite parábolam: cum jam ramus ejus tener fúerit, et fólia nata, scitis quia prope est æstas:	b
 Matthǽus	Mat	42	24	33	ita et vos cum vidéritis hæc ómnia, scitóte quia prope est, in jánuis.
 Matthǽus	Mat	42	24	34	Amen dico vobis, quia non præteríbit generátio hæc, donec ómnia hæc fiant.
 Matthǽus	Mat	42	24	35	Cælum et terra transíbunt, verba autem mea non præteríbunt.
 Matthǽus	Mat	42	24	36	De die autem illa et hora nemo scit, neque ángeli cælórum, nisi solus Pater.	b
 Matthǽus	Mat	42	24	37	Sicut autem in diébus Noë, ita erit et advéntus Fílii hóminis:
 Matthǽus	Mat	42	24	38	sicut enim erant in diébus ante dilúvium comedéntes et bibéntes, nubéntes et nuptum tradéntes, usque ad eum diem, quo intrávit Noë in arcam,
 Matthǽus	Mat	42	24	39	et non cognovérunt donec venit dilúvium, et tulit omnes: ita erit et advéntus Fílii hóminis.
 Matthǽus	Mat	42	24	40	Tunc duo erunt in agro: unus assumétur, et unus relinquétur.
 Matthǽus	Mat	42	24	41	Duæ moléntes in mola: una assumétur, et una relinquétur.
 Matthǽus	Mat	42	24	42	Vigiláte ergo, quia nescítis qua hora Dóminus vester ventúrus sit.
 Matthǽus	Mat	42	24	43	Illud autem scitóte, quóniam si sciret paterfamílias qua hora fur ventúrus esset, vigiláret útique, et non síneret pérfodi domum suam.
 Matthǽus	Mat	42	24	44	Ídeo et vos estóte paráti: quia qua nescítis hora Fílius hóminis ventúrus est.
 Matthǽus	Mat	42	24	45	Quis, putas, est fidélis servus, et prudens, quem constítuit dóminus suus super famíliam suam ut det illis cibum in témpore?	b
 Matthǽus	Mat	42	24	46	Beátus ille servus, quem cum vénerit dóminus ejus, invénerit sic faciéntem.
 Matthǽus	Mat	42	24	47	Amen dico vobis, quóniam super ómnia bona sua constítuet eum.
 Matthǽus	Mat	42	24	48	Si autem díxerit malus servus ille in corde suo: Moram fecit dóminus meus veníre:
 Matthǽus	Mat	42	24	49	et cœ́perit percútere consérvos suos, mandúcet autem et bibat cum ebriósis:
 Matthǽus	Mat	42	24	50	véniet dóminus servi illíus in die qua non sperat, et hora qua ignórat:
 Matthǽus	Mat	42	24	51	et dívidet eum, partémque ejus ponet cum hypócritis: illic erit fletus et stridor déntium.
 Matthǽus	Mat	42	25	1	Tunc símile erit regnum cælórum decem virgínibus: quæ accipiéntes lámpades suas exiérunt óbviam sponso et sponsæ.
 Matthǽus	Mat	42	25	2	Quinque autem ex eis erant fátuæ, et quinque prudéntes:
 Matthǽus	Mat	42	25	3	sed quinque fátuæ, accéptis lampádibus, non sumpsérunt óleum secum:
 Matthǽus	Mat	42	25	4	prudéntes vero accepérunt óleum in vasis suis cum lampádibus.
 Matthǽus	Mat	42	25	5	Moram autem faciénte sponso, dormitavérunt omnes et dormiérunt.
 Matthǽus	Mat	42	25	6	Média autem nocte clamor factus est: Ecce sponsus venit, exíte óbviam ei.
 Matthǽus	Mat	42	25	7	Tunc surrexérunt omnes vírgines illæ, et ornavérunt lámpades suas.
 Matthǽus	Mat	42	25	8	Fátuæ autem sapiéntibus dixérunt: Date nobis de óleo vestro, quia lámpades nostræ extinguúntur.
 Matthǽus	Mat	42	25	9	Respondérunt prudéntes, dicéntes: Ne forte non suffíciat nobis, et vobis, ite pótius ad vendéntes, et émite vobis.
 Matthǽus	Mat	42	25	10	Dum autem irent émere, venit sponsus: et quæ parátæ erant, intravérunt cum eo ad núptias, et clausa est jánua.
 Matthǽus	Mat	42	25	11	Novíssime vero véniunt et réliquæ vírgines, dicéntes: Dómine, dómine, áperi nobis.
 Matthǽus	Mat	42	25	12	At ille respóndens, ait: Amen dico vobis, néscio vos.
 Matthǽus	Mat	42	25	13	Vigiláte ítaque, quia nescítis diem, neque horam.
 Matthǽus	Mat	42	25	14	Sicut enim homo péregre proficíscens, vocávit servos suos, et trádidit illis bona sua.	b
 Matthǽus	Mat	42	25	15	Et uni dedit quinque talénta, álii autem duo, álii vero unum, unicuíque secúndum própriam virtútem: et proféctus est statim.
 Matthǽus	Mat	42	25	16	Ábiit autem qui quinque talénta accéperat, et operátus est in eis, et lucrátus est ália quinque.
 Matthǽus	Mat	42	25	17	Simíliter et qui duo accéperat, lucrátus est ália duo.
 Matthǽus	Mat	42	25	18	Qui autem unum accéperat, ábiens fodit in terram, et abscóndit pecúniam dómini sui.
 Matthǽus	Mat	42	25	19	Post multum vero témporis venit dóminus servórum illórum, et pósuit ratiónem cum eis.
 Matthǽus	Mat	42	25	20	Et accédens qui quinque talénta accéperat, óbtulit ália quinque talénta, dicens: Dómine, quinque talénta tradidísti mihi, ecce ália quinque superlucrátus sum.
 Matthǽus	Mat	42	25	21	Ait illi dóminus ejus: Euge serve bone, et fidélis: quia super pauca fuísti fidélis, super multa te constítuam; intra in gáudium dómini tui.
 Matthǽus	Mat	42	25	22	Accéssit autem et qui duo talénta accéperat, et ait: Dómine, duo talénta tradidísti mihi, ecce ália duo lucrátus sum.
 Matthǽus	Mat	42	25	23	Ait illi dóminus ejus: Euge serve bone, et fidélis: quia super pauca fuísti fidélis, super multa te constítuam; intra in gáudium dómini tui.
 Matthǽus	Mat	42	25	24	Accédens autem et qui unum taléntum accéperat, ait: Dómine, scio quia homo durus es; metis ubi non seminásti, et cóngregas ubi non sparsísti:
 Matthǽus	Mat	42	25	25	et timens ábii, et abscóndi taléntum tuum in terra: ecce habes quod tuum est.
 Matthǽus	Mat	42	25	26	Respóndens autem dóminus ejus, dixit ei: Serve male, et piger, sciébas quia meto ubi non sémino, et cóngrego ubi non sparsi:
 Matthǽus	Mat	42	25	27	opórtuit ergo te commíttere pecúniam meam numuláriis, et véniens ego recepíssem útique quod meum est cum usúra.
 Matthǽus	Mat	42	25	28	Tóllite ítaque ab eo taléntum, et date ei qui habet decem talénta:
 Matthǽus	Mat	42	25	29	omni enim habénti dábitur, et abundábit: ei autem qui non habet, et quod vidétur habére, auferétur ab eo.
 Matthǽus	Mat	42	25	30	Et inútilem servum ejícite in ténebras exterióres: illic erit fletus, et stridor déntium.
 Matthǽus	Mat	42	25	31	Cum autem vénerit Fílius hóminis in majestáte sua, et omnes ángeli cum eo, tunc sedébit super sedem majestátis suæ:	b
 Matthǽus	Mat	42	25	32	et congregabúntur ante eum omnes gentes, et separábit eos ab ínvicem, sicut pastor ségregat oves ab hædis:
 Matthǽus	Mat	42	25	33	et státuet oves quidem a dextris suis, hædos autem a sinístris.
 Matthǽus	Mat	42	25	34	Tunc dicet rex his qui a dextris ejus erunt: Veníte benedícti Patris mei, possidéte parátum vobis regnum a constitutióne mundi:
 Matthǽus	Mat	42	25	35	esurívi enim, et dedístis mihi manducáre: sitívi, et dedístis mihi bíbere: hospes eram, et collegístis me:
 Matthǽus	Mat	42	25	36	nudus, et cooperuístis me: infírmus, et visitástis me: in cárcere eram, et venístis ad me.
 Matthǽus	Mat	42	25	37	Tunc respondébunt ei justi, dicéntes: Dómine, quando te vídimus esuriéntem, et pávimus te: sitiéntem, et dédimus tibi potum?
 Matthǽus	Mat	42	25	38	quando autem te vídimus hóspitem, et collégimus te: aut nudum, et cooperúimus te?
 Matthǽus	Mat	42	25	39	aut quando te vídimus infírmum, aut in cárcere, et vénimus ad te?
 Matthǽus	Mat	42	25	40	Et respóndens rex, dicet illis: Amen dico vobis, quámdiu fecístis uni ex his frátribus meis mínimis, mihi fecístis.
 Matthǽus	Mat	42	25	41	Tunc dicet et his qui a sinístris erunt: Discédite a me maledícti in ignem ætérnum, qui parátus est diábolo, et ángelis ejus:
 Matthǽus	Mat	42	25	42	esurívi enim, et non dedístis mihi manducáre: sitívi, et non dedístis mihi potum:
 Matthǽus	Mat	42	25	43	hospes eram, et non collegístis me: nudus, et non cooperuístis me: infírmus, et in cárcere, et non visitástis me.
 Matthǽus	Mat	42	25	44	Tunc respondébunt ei et ipsi, dicéntes: Dómine, quando te vídimus esuriéntem, aut sitiéntem, aut hóspitem, aut nudum, aut infírmum, aut in cárcere, et non ministrávimus tibi?
 Matthǽus	Mat	42	25	45	Tunc respondébit illis, dicens: Amen dico vobis: Quámdiu non fecístis uni de minóribus his, nec mihi fecístis.
 Matthǽus	Mat	42	25	46	Et ibunt hi in supplícium ætérnum: justi autem in vitam ætérnam.
 Matthǽus	Mat	42	26	1	Et factum est: cum consummásset Jesus sermónes hos omnes, dixit discípulis suis:
 Matthǽus	Mat	42	26	2	Scitis quia post bíduum Pascha fiet, et Fílius hóminis tradétur ut crucifigátur.
 Matthǽus	Mat	42	26	3	Tunc congregáti sunt príncipes sacerdótum, et senióres pópuli, in átrium príncipis sacerdótum, qui dicebátur Caíphas:
 Matthǽus	Mat	42	26	4	et consílium fecérunt ut Jesum dolo tenérent, et occíderent.
 Matthǽus	Mat	42	26	5	Dicébant autem: Non in die festo, ne forte tumúltus fíeret in pópulo.
 Matthǽus	Mat	42	26	6	Cum autem Jesus esset in Bethánia in domo Simónis leprósi,
 Matthǽus	Mat	42	26	7	accéssit ad eum múlier habens alabástrum unguénti pretiósi, et effúdit super caput ipsíus recumbéntis.
 Matthǽus	Mat	42	26	8	Vidéntes autem discípuli, indignáti sunt, dicéntes: Ut quid perdítio hæc?
 Matthǽus	Mat	42	26	9	pótuit enim istud venundári multo, et dari paupéribus.
 Matthǽus	Mat	42	26	10	Sciens autem Jesus, ait illis: Quid molésti estis huic mulíeri? opus enim bonum operáta est in me.
 Matthǽus	Mat	42	26	11	Nam semper páuperes habétis vobíscum: me autem non semper habétis.
 Matthǽus	Mat	42	26	12	Mittens enim hæc unguéntum hoc in corpus meum, ad sepeliéndum me fecit.
 Matthǽus	Mat	42	26	13	Amen dico vobis, ubicúmque prædicátum fúerit hoc Evangélium in toto mundo, dicétur et quod hæc fecit in memóriam ejus.
 Matthǽus	Mat	42	26	14	Tunc ábiit unus de duódecim, qui dicebátur Judas Iscariótes, ad príncipes sacerdótum:
 Matthǽus	Mat	42	26	15	et ait illis: Quid vultis mihi dare, et ego vobis eum tradam? At illi constituérunt ei trigínta argénteos.
 Matthǽus	Mat	42	26	16	Et exínde quærébat opportunitátem ut eum tráderet.
 Matthǽus	Mat	42	26	17	Prima autem die azymórum accessérunt discípuli ad Jesum, dicéntes: Ubi vis parémus tibi comédere Pascha?	b
 Matthǽus	Mat	42	26	18	At Jesus dixit: Ite in civitátem ad quemdam, et dícite ei: Magíster dicit: Tempus meum prope est, apud te fácio Pascha cum discípulis meis.
 Matthǽus	Mat	42	26	19	Et fecérunt discípuli sicut constítuit illis Jesus, et paravérunt Pascha.
 Matthǽus	Mat	42	26	20	Véspere autem facto, discumbébat cum duódecim discípulis suis.
 Matthǽus	Mat	42	26	21	Et edéntibus illis, dixit: Amen dico vobis, quia unus vestrum me traditúrus est.
 Matthǽus	Mat	42	26	22	Et contristáti valde, cœpérunt sínguli dícere: Numquid ego sum Dómine?
 Matthǽus	Mat	42	26	23	At ipse respóndens, ait: Qui intíngit mecum manum in parópside, hic me tradet.
 Matthǽus	Mat	42	26	24	Fílius quidem hóminis vadit, sicut scriptum est de illo: væ autem hómini illi, per quem Fílius hóminis tradétur! bonum erat ei, si natus non fuísset homo ille.
 Matthǽus	Mat	42	26	25	Respóndens autem Judas, qui trádidit eum, dixit: Numquid ego sum Rabbi? Ait illi: Tu dixísti.
 Matthǽus	Mat	42	26	26	Cœnántibus autem eis, accépit Jesus panem, et benedíxit, ac fregit, dedítque discípulis suis, et ait: Accípite, et comédite: hoc est corpus meum.	b
 Matthǽus	Mat	42	26	27	Et accípiens cálicem, grátias egit: et dedit illis, dicens: Bíbite ex hoc omnes.
 Matthǽus	Mat	42	26	28	Hic est enim sanguis meus novi testaménti, qui pro multis effundétur in remissiónem peccatórum.
 Matthǽus	Mat	42	26	29	Dico autem vobis: non bibam ámodo de hoc genímine vitis usque in diem illum, cum illud bibam vobíscum novum in regno Patris mei.
 Matthǽus	Mat	42	26	30	Et hymno dicto, exiérunt in montem Olivéti.
 Matthǽus	Mat	42	26	31	Tunc dicit illis Jesus: Omnes vos scándalum patiémini in me in ista nocte. Scriptum est enim: Percútiam pastórem, et dispergéntur oves gregis.
 Matthǽus	Mat	42	26	32	Postquam autem resurréxero, præcédam vos in Galilǽam.
 Matthǽus	Mat	42	26	33	Respóndens autem Petrus, ait illi: Et si omnes scandalizáti fúerint in te, ego numquam scandalizábor.
 Matthǽus	Mat	42	26	34	Ait illi Jesus: Amen dico tibi, quia in hac nocte, ántequam gallus cantet, ter me negábis.
 Matthǽus	Mat	42	26	35	Ait illi Petrus: Etiámsi oportúerit me mori tecum, non te negábo. Simíliter et omnes discípuli dixérunt.
 Matthǽus	Mat	42	26	36	Tunc venit Jesus cum illis in villam, quæ dícitur Gethsémani, et dixit discípulis suis: Sedéte hic donec vadam illuc, et orem.	b
 Matthǽus	Mat	42	26	37	Et assúmpto Petro, et duóbus fíliis Zebedǽi, cœpit contristári et mœstus esse.
 Matthǽus	Mat	42	26	38	Tunc ait illis: Tristis est ánima mea usque ad mortem: sustinéte hic, et vigiláte mecum.
 Matthǽus	Mat	42	26	39	Et progréssus pusíllum, prócidit in fáciem suam, orans, et dicens: Pater mi, si possíbile est, tránseat a me calix iste: verúmtamen non sicut ego volo, sed sicut tu.
 Matthǽus	Mat	42	26	40	Et venit ad discípulos suos, et invénit eos dormiéntes, et dicit Petro: Sic non potuístis una hora vigiláre mecum?
 Matthǽus	Mat	42	26	41	Vigiláte, et oráte ut non intrétis in tentatiónem. Spíritus quidem promptus est, caro autem infírma.
 Matthǽus	Mat	42	26	42	Íterum secúndo ábiit, et orávit, dicens: Pater mi, si non potest hic calix transíre nisi bibam illum, fiat volúntas tua.
 Matthǽus	Mat	42	26	43	Et venit íterum, et invénit eos dormiéntes: erant enim óculi eórum graváti.
 Matthǽus	Mat	42	26	44	Et relíctis illis, íterum ábiit, et orávit tértio, eúmdem sermónem dicens.
 Matthǽus	Mat	42	26	45	Tunc venit ad discípulos suos, et dicit illis: Dormíte jam, et requiéscite: ecce appropinquávit hora, et Fílius hóminis tradétur in manus peccatórum.
 Matthǽus	Mat	42	26	46	Súrgite, eámus: ecce appropinquávit qui me tradet.
 Matthǽus	Mat	42	26	47	Adhuc eo loquénte, ecce Judas unus de duódecim venit, et cum eo turba multa cum gládiis et fústibus, missi a princípibus sacerdótum, et senióribus pópuli.	b
 Matthǽus	Mat	42	26	48	Qui autem trádidit eum, dedit illis signum, dicens: Quemcúmque osculátus fúero, ipse est, tenéte eum.
 Matthǽus	Mat	42	26	49	Et conféstim accédens ad Jesum, dixit: Ave Rabbi. Et osculátus est eum.
 Matthǽus	Mat	42	26	50	Dixítque illi Jesus: Amíce, ad quid venísti? Tunc accessérunt, et manus injecérunt in Jesum, et tenuérunt eum.
 Matthǽus	Mat	42	26	51	Et ecce unus ex his qui erant cum Jesu, exténdens manum, exémit gládium suum, et percútiens servum príncipis sacerdótum amputávit aurículam ejus.
 Matthǽus	Mat	42	26	52	Tunc ait illi Jesus: Convérte gládium tuum in locum suum: omnes enim, qui accéperint gládium, gládio períbunt.
 Matthǽus	Mat	42	26	53	An putas, quia non possum rogáre patrem meum, et exhibébit mihi modo plusquam duódecim legiónes angelórum?
 Matthǽus	Mat	42	26	54	Quómodo ergo implebúntur Scriptúræ, quia sic opórtet fíeri?
 Matthǽus	Mat	42	26	55	In illa hora dixit Jesus turbis: Tamquam ad latrónem exístis cum gládiis et fústibus comprehéndere me: quotídie apud vos sedébam docens in templo, et non me tenuístis.
 Matthǽus	Mat	42	26	56	Hoc autem totum factum est, ut adimpleréntur Scriptúræ prophetárum. Tunc discípuli omnes, relícto eo, fugérunt.
 Matthǽus	Mat	42	26	57	At illi tenéntes Jesum, duxérunt ad Caípham príncipem sacerdótum, ubi scribæ et senióres convénerant.
 Matthǽus	Mat	42	26	58	Petrus autem sequebátur eum a longe, usque in átrium príncipis sacerdótum. Et ingréssus intro, sedébat cum minístris, ut vidéret finem.	b
 Matthǽus	Mat	42	26	59	Príncipes autem sacerdótum, et omne concílium, quærébant falsum testimónium contra Jesum, ut eum morti tráderent:
 Matthǽus	Mat	42	26	60	et non invenérunt, cum multi falsi testes accessíssent. Novíssime autem venérunt duo falsi testes,
 Matthǽus	Mat	42	26	61	et dixérunt: Hic dixit: Possum destrúere templum Dei, et post tríduum reædificáre illud.
 Matthǽus	Mat	42	26	62	Et surgens princeps sacerdótum, ait illi: Nihil respóndes ad ea, quæ isti advérsum te testificántur?
 Matthǽus	Mat	42	26	63	Jesus autem tacébat. Et princeps sacerdótum ait illi: Adjúro te per Deum vivum, ut dicas nobis si tu es Christus Fílius Dei.
 Matthǽus	Mat	42	26	64	Dicit illi Jesus: Tu dixísti. Verúmtamen dico vobis, ámodo vidébitis Fílium hóminis sedéntem a dextris virtútis Dei, et veniéntem in núbibus cæli.
 Matthǽus	Mat	42	26	65	Tunc princeps sacerdótum scidit vestiménta sua, dicens: Blasphemávit: quid adhuc egémus téstibus? ecce nunc audístis blasphémiam:
 Matthǽus	Mat	42	26	66	quid vobis vidétur? At illi respondéntes dixérunt: Reus est mortis.
 Matthǽus	Mat	42	26	67	Tunc exspuérunt in fáciem ejus, et cólaphis eum cecidérunt, álii autem palmas in fáciem ejus dedérunt,
 Matthǽus	Mat	42	26	68	dicéntes: Prophetíza nobis Christe, quis est qui te percússit?
 Matthǽus	Mat	42	26	69	Petrus vero sedébat foris in átrio: et accéssit ad eum una ancílla, dicens: Et tu cum Jesu Galilǽo eras.	b
 Matthǽus	Mat	42	26	70	At ille negávit coram ómnibus, dicens: Néscio quid dicis.
 Matthǽus	Mat	42	26	71	Exeúnte autem illo jánuam, vidit eum ália ancílla, et ait his qui erant ibi: Et hic erat cum Jesu Nazaréno.
 Matthǽus	Mat	42	26	72	Et íterum negávit cum juraménto: Quia non novi hóminem.
 Matthǽus	Mat	42	26	73	Et post pusíllum accessérunt qui stabant, et dixérunt Petro: Vere et tu ex illis es: nam et loquéla tua maniféstum te facit.
 Matthǽus	Mat	42	26	74	Tunc cœpit detestári et juráre quia non novísset hóminem. Et contínuo gallus cantávit.
 Matthǽus	Mat	42	26	75	Et recordátus est Petrus verbi Jesu, quod díxerat: Priúsquam gallus cantet, ter me negábis. Et egréssus foras, flevit amáre.
 Matthǽus	Mat	42	27	1	Mane autem facto, consílium iniérunt omnes príncipes sacerdótum et senióres pópuli advérsus Jesum, ut eum morti tráderent.
 Matthǽus	Mat	42	27	2	Et vinctum adduxérunt eum, et tradidérunt Póntio Piláto prǽsidi.
 Matthǽus	Mat	42	27	3	Tunc videns Judas, qui eum trádidit, quod damnátus esset, pœniténtia ductus, rétulit trigínta argénteos princípibus sacerdótum, et senióribus,
 Matthǽus	Mat	42	27	4	dicens: Peccávi, tradens sánguinem justum. At illi dixérunt: Quid ad nos? tu víderis.
 Matthǽus	Mat	42	27	5	Et projéctis argénteis in templo, recéssit: et ábiens láqueo se suspéndit.
 Matthǽus	Mat	42	27	6	Príncipes autem sacerdótum, accéptis argénteis, dixérunt: Non licet eos míttere in córbonam: quia prétium sánguinis est.
 Matthǽus	Mat	42	27	7	Consílio autem ínito, emérunt ex illis agrum fíguli, in sepultúram peregrinórum.
 Matthǽus	Mat	42	27	8	Propter hoc vocátus est ager ille, Hacéldama, hoc est, Ager sánguinis, usque in hodiérnum diem.
 Matthǽus	Mat	42	27	9	Tunc implétum est quod dictum est per Jeremíam prophétam, dicéntem: Et accepérunt trigínta argénteos prétium appretiáti, quem appretiavérunt a fíliis Ísraël:
 Matthǽus	Mat	42	27	10	et dedérunt eos in agrum fíguli, sicut constítuit mihi Dóminus.
 Matthǽus	Mat	42	27	11	Jesus autem stetit ante prǽsidem, et interrogávit eum præses, dicens: Tu es rex Judæórum? Dicit illi Jesus: Tu dicis.	b
 Matthǽus	Mat	42	27	12	Et cum accusarétur a princípibus sacerdótum et senióribus, nihil respóndit.
 Matthǽus	Mat	42	27	13	Tunc dicit illi Pilátus: Non audis quanta advérsum te dicunt testimónia?
 Matthǽus	Mat	42	27	14	Et non respóndit ei ad ullum verbum, ita ut mirarétur præses veheménter.
 Matthǽus	Mat	42	27	15	Per diem autem solémnem consuéverat præses pópulo dimíttere unum vinctum, quem voluíssent:
 Matthǽus	Mat	42	27	16	habébat autem tunc vinctum insígnem, qui dicebátur Barábbas.
 Matthǽus	Mat	42	27	17	Congregátis ergo illis, dixit Pilátus: Quem vultis dimíttam vobis: Barábbam, an Jesum, qui dícitur Christus?
 Matthǽus	Mat	42	27	18	Sciébat enim quod per invídiam tradidíssent eum.
 Matthǽus	Mat	42	27	19	Sedénte autem illo pro tribunáli, misit ad eum uxor ejus, dicens: Nihil tibi, et justo illi: multa enim passa sum hódie per visum propter eum.
 Matthǽus	Mat	42	27	20	Príncipes autem sacerdótum et senióres persuasérunt pópulis ut péterent Barábbam, Jesum vero pérderent.
 Matthǽus	Mat	42	27	21	Respóndens autem præses, ait illis: Quem vultis vobis de duóbus dimítti? At illi dixérunt: Barábbam.
 Matthǽus	Mat	42	27	22	Dicit illis Pilátus: Quid ígitur fáciam de Jesu, qui dícitur Christus?
 Matthǽus	Mat	42	27	23	Dicunt omnes: Crucifigátur. Ait illis præses: Quid enim mali fecit? At illi magis clamábant dicéntes: Crucifigátur.
 Matthǽus	Mat	42	27	24	Videns autem Pilátus quia nihil profíceret, sed magis tumúltus fíeret: accépta aqua, lavit manus coram pópulo, dicens: Ínnocens ego sum a sánguine justi hujus: vos vidéritis.
 Matthǽus	Mat	42	27	25	Et respóndens univérsus pópulus, dixit: Sanguis ejus super nos, et super fílios nostros.
 Matthǽus	Mat	42	27	26	Tunc dimísit illis Barábbam: Jesum autem flagellátum trádidit eis ut crucifigerétur.
 Matthǽus	Mat	42	27	27	Tunc mílites prǽsidis suscipiéntes Jesum in prætórium, congregavérunt ad eum univérsam cohórtem:	b
 Matthǽus	Mat	42	27	28	et exuéntes eum, chlámydem coccíneam circumdedérunt ei,
 Matthǽus	Mat	42	27	29	et plecténtes corónam de spinis, posuérunt super caput ejus, et arúndinem in déxtera ejus. Et genu flexo ante eum, illudébant ei, dicéntes: Ave rex Judæórum.
 Matthǽus	Mat	42	27	30	Et exspuéntes in eum, accepérunt arúndinem, et percutiébant caput ejus.
 Matthǽus	Mat	42	27	31	Et postquam illusérunt ei, exuérunt eum chlámyde, et induérunt eum vestiméntis ejus, et duxérunt eum ut crucifígerent.
 Matthǽus	Mat	42	27	32	Exeúntes autem invenérunt hóminem Cyrenǽum, nómine Simónem: hunc angariavérunt ut tólleret crucem ejus.
 Matthǽus	Mat	42	27	33	Et venérunt in locum qui dícitur Gólgotha, quod est Calváriæ locus.
 Matthǽus	Mat	42	27	34	Et dedérunt ei vinum bíbere cum felle mistum. Et cum gustásset, nóluit bíbere.
 Matthǽus	Mat	42	27	35	Postquam autem crucifixérunt eum, divisérunt vestiménta ejus, sortem mitténtes: ut implerétur quod dictum est per prophétam dicéntem: Divisérunt sibi vestiménta mea, et super vestem meam misérunt sortem.
 Matthǽus	Mat	42	27	36	Et sedéntes servábant eum.	b
 Matthǽus	Mat	42	27	37	Et imposuérunt super caput ejus causam ipsíus scriptam: Hic est Jesus rex Judæórum.
 Matthǽus	Mat	42	27	38	Tunc crucifíxi sunt cum eo duo latrónes: unus a dextris, et unus a sinístris.
 Matthǽus	Mat	42	27	39	Prætereúntes autem blasphemábant eum movéntes cápita sua,
 Matthǽus	Mat	42	27	40	et dicéntes: Vah! qui déstruis templum Dei, et in tríduo illud reædíficas: salva temetípsum: si Fílius Dei es, descénde de cruce.
 Matthǽus	Mat	42	27	41	Simíliter et príncipes sacerdótum illudéntes cum scribis et senióribus dicébant:
 Matthǽus	Mat	42	27	42	Álios salvos fecit, seípsum non potest salvum fácere: si rex Ísraël est, descéndat nunc de cruce, et crédimus ei:
 Matthǽus	Mat	42	27	43	confídit in Deo: líberet nunc, si vult eum: dixit enim: Quia Fílius Dei sum.
 Matthǽus	Mat	42	27	44	Idípsum autem et latrónes, qui crucifíxi erant cum eo, improperábant ei.
 Matthǽus	Mat	42	27	45	A sexta autem hora ténebræ factæ sunt super univérsam terram usque ad horam nonam.	b
 Matthǽus	Mat	42	27	46	Et circa horam nonam clamávit Jesus voce magna, dicens: Eli, Eli, lamma sabactháni? hoc est: Deus meus, Deus meus, ut quid dereliquísti me?
 Matthǽus	Mat	42	27	47	Quidam autem illic stantes, et audiéntes, dicébant: Elíam vocat iste.
 Matthǽus	Mat	42	27	48	Et contínuo currens unus ex eis, accéptam spóngiam implévit acéto, et impósuit arúndini, et dabat ei bíbere.
 Matthǽus	Mat	42	27	49	Céteri vero dicébant: Sine, videámus an véniat Elías líberans eum.
 Matthǽus	Mat	42	27	50	Jesus autem íterum clamans voce magna, emísit spíritum.
 Matthǽus	Mat	42	27	51	Et ecce velum templi scissum est in duas partes a summo usque deórsum: et terra mota est, et petræ scissæ sunt,
 Matthǽus	Mat	42	27	52	et monuménta apérta sunt: et multa córpora sanctórum, qui dormíerant, surrexérunt.
 Matthǽus	Mat	42	27	53	Et exeúntes de monuméntis post resurrectiónem ejus, venérunt in sanctam civitátem, et apparuérunt multis.
 Matthǽus	Mat	42	27	54	Centúrio autem, et qui cum eo erant, custodiéntes Jesum, viso terræmótu, et his quæ fiébant, timuérunt valde, dicéntes: Vere Fílius Dei erat iste.
 Matthǽus	Mat	42	27	55	Erant autem ibi mulíeres multæ a longe, quæ secútæ erant Jesum a Galilǽa, ministrántes ei:	b
 Matthǽus	Mat	42	27	56	inter quas erat María Magdaléne, et María Jacóbi, et Joseph mater, et mater filiórum Zebedǽi.
 Matthǽus	Mat	42	27	57	Cum autem sero factum esset, venit quidam homo dives ab Arimathǽa, nómine Joseph, qui et ipse discípulus erat Jesu:
 Matthǽus	Mat	42	27	58	hic accéssit ad Pilátum, et pétiit corpus Jesu. Tunc Pilátus jussit reddi corpus.
 Matthǽus	Mat	42	27	59	Et accépto córpore, Joseph invólvit illud in síndone munda,
 Matthǽus	Mat	42	27	60	et pósuit illud in monuménto suo novo, quod excíderat in petra. Et advólvit saxum magnum ad óstium monuménti, et ábiit.
 Matthǽus	Mat	42	27	61	Erant autem ibi María Magdaléne, et áltera María, sedéntes contra sepúlchrum.
 Matthǽus	Mat	42	27	62	Áltera autem die, quæ est post Parascéven, convenérunt príncipes sacerdótum et pharisǽi ad Pilátum,	b
 Matthǽus	Mat	42	27	63	dicéntes: Dómine, recordáti sumus, quia sedúctor ille dixit adhuc vivens: Post tres dies resúrgam.
 Matthǽus	Mat	42	27	64	Jube ergo custodíri sepúlchrum usque in diem tértium: ne forte véniant discípuli ejus, et furéntur eum, et dicant plebi: Surréxit a mórtuis: et erit novíssimus error pejor prióre.
 Matthǽus	Mat	42	27	65	Ait illis Pilátus: Habétis custódiam, ite, custodíte sicut scitis.
 Matthǽus	Mat	42	27	66	Illi autem abeúntes, muniérunt sepúlchrum, signántes lápidem, cum custódibus.
 Matthǽus	Mat	42	28	1	Véspere autem sábbati, quæ lucéscit in prima sábbati, venit María Magdaléne, et áltera María, vidére sepúlchrum.
 Matthǽus	Mat	42	28	2	Et ecce terræmótus factus est magnus. Ángelus enim Dómini descéndit de cælo: et accédens revólvit lápidem, et sedébat super eum:
 Matthǽus	Mat	42	28	3	erat autem aspéctus ejus sicut fulgur: et vestiméntum ejus sicut nix.
 Matthǽus	Mat	42	28	4	Præ timóre autem ejus extérriti sunt custódes, et facti sunt velut mórtui.
 Matthǽus	Mat	42	28	5	Respóndens autem ángelus dixit muliéribus: Nolíte timére vos: scio enim, quod Jesum, qui crucifíxus est, quǽritis.
 Matthǽus	Mat	42	28	6	Non est hic: surréxit enim, sicut dixit: veníte, et vidéte locum ubi pósitus erat Dóminus.
 Matthǽus	Mat	42	28	7	Et cito eúntes, dícite discípulis ejus quia surréxit: et ecce præcédit vos in Galilǽam: ibi eum vidébitis: ecce prædíxi vobis.
 Matthǽus	Mat	42	28	8	Et exiérunt cito de monuménto cum timóre et gáudio magno, curréntes nuntiáre discípulis ejus.
 Matthǽus	Mat	42	28	9	Et ecce Jesus occúrrit illis, dicens: Avéte. Illæ autem accessérunt, et tenuérunt pedes ejus, et adoravérunt eum.
 Matthǽus	Mat	42	28	10	Tunc ait illis Jesus: Nolíte timére: ite, nuntiáte frátribus meis ut eant in Galilǽam; ibi me vidébunt.
 Matthǽus	Mat	42	28	11	Quæ cum abiíssent, ecce quidam de custódibus venérunt in civitátem, et nuntiavérunt princípibus sacerdótum ómnia quæ facta fúerant.	b
 Matthǽus	Mat	42	28	12	Et congregáti cum senióribus consílio accépto, pecúniam copiósam dedérunt milítibus,
 Matthǽus	Mat	42	28	13	dicéntes: Dícite quia discípuli ejus nocte venérunt, et furáti sunt eum, nobis dormiéntibus.
 Matthǽus	Mat	42	28	14	Et si hoc audítum fúerit a prǽside, nos suadébimus ei, et secúros vos faciémus.
 Matthǽus	Mat	42	28	15	At illi, accépta pecúnia, fecérunt sicut erant edócti. Et divulgátum est verbum istud apud Judǽos, usque in hodiérnum diem.
 Matthǽus	Mat	42	28	16	Úndecim autem discípuli abiérunt in Galilǽam in montem ubi constitúerat illis Jesus.	b
 Matthǽus	Mat	42	28	17	Et vidéntes eum adoravérunt: quidam autem dubitavérunt.
 Matthǽus	Mat	42	28	18	Et accédens Jesus locútus est eis, dicens: Data est mihi omnis potéstas in cælo et in terra:
 Matthǽus	Mat	42	28	19	eúntes ergo docéte omnes gentes: baptizántes eos in nómine Patris, et Fílii, et Spíritus Sancti:
 Matthǽus	Mat	42	28	20	docéntes eos serváre ómnia quæcúmque mandávi vobis: et ecce ego vobíscum sum ómnibus diébus, usque ad consummatiónem sǽculi.
 #	Marcus	Mark	Sanctum Jesu Christi Evangélium: Secúndum Marcum
 Marcus	Mark	43	1	1	Inítium Evangélii Jesu Christi, Fílii Dei.
 Marcus	Mark	43	1	2	Sicut scriptum est in Isaía prophéta: Ecce ego mitto ángelum meum ante fáciem tuam, qui præparábit viam tuam ante te.
 Marcus	Mark	43	1	3	Vox clamántis in desérto: Paráte viam Dómini, rectas fácite sémitas ejus.
 Marcus	Mark	43	1	4	Fuit Joánnes in desérto baptízans, et prǽdicans baptísmum pœniténtiæ in remissiónem peccatórum.
 Marcus	Mark	43	1	5	Et egrediebátur ad eum omnis Judǽæ régio, et Jerosolymítæ univérsi, et baptizabántur ab illo in Jordánis flúmine, confiténtes peccáta sua.
 Marcus	Mark	43	1	6	Et erat Joánnes vestítus pilis caméli, et zona pellícea circa lumbos ejus, et locústas et mel silvéstre edébat.
 Marcus	Mark	43	1	7	Et prædicábat dicens: Venit fórtior me post me, cujus non sum dignus procúmbens sólvere corrígiam calceamentórum ejus.
 Marcus	Mark	43	1	8	Ego baptizávi vos aqua, ille vero baptizábit vos Spíritu Sancto.
 Marcus	Mark	43	1	9	Et factum est: in diébus illis venit Jesus a Názareth Galilǽæ: et baptizátus est a Joánne in Jordáne.	b
 Marcus	Mark	43	1	10	Et statim ascéndens de aqua, vidit cælos apértos, et Spíritum tamquam colúmbam descendéntem, et manéntem in ipso.
 Marcus	Mark	43	1	11	Et vox facta est de cælis: Tu es Fílius meus diléctus, in te complácui.
 Marcus	Mark	43	1	12	Et statim Spíritus éxpulit eum in desértum.
 Marcus	Mark	43	1	13	Et erat in desérto quadragínta diébus, et quadragínta nóctibus: et tentabátur a Sátana: erátque cum béstiis, et ángeli ministrábant illi.
 Marcus	Mark	43	1	14	Postquam autem tráditus est Joánnes, venit Jesus in Galilǽam, prǽdicans Evangélium regni Dei,	b
 Marcus	Mark	43	1	15	et dicens: Quóniam implétum est tempus, et appropinquávit regnum Dei: pœnitémini, et crédite Evangélio.
 Marcus	Mark	43	1	16	Et prætériens secus mare Galilǽæ, vidit Simónem, et Andréam fratrem ejus, mitténtes rétia in mare (erant enim piscatóres),
 Marcus	Mark	43	1	17	et dixit eis Jesus: Veníte post me, et fáciam vos fíeri piscatóres hóminum.
 Marcus	Mark	43	1	18	Et prótinus relíctis rétibus, secúti sunt eum.
 Marcus	Mark	43	1	19	Et progréssus inde pusíllum, vidit Jacóbum Zebedǽi, et Joánnem fratrem ejus, et ipsos componéntes rétia in navi:
 Marcus	Mark	43	1	20	et statim vocávit illos. Et relícto patre suo Zebedǽo in navi cum mercenáriis, secúti sunt eum.
 Marcus	Mark	43	1	21	Et ingrediúntur Caphárnaum: et statim sábbatis ingréssus in synagógam, docébat eos.
 Marcus	Mark	43	1	22	Et stupébant super doctrína ejus: erat enim docens eos quasi potestátem habens, et non sicut scribæ.
 Marcus	Mark	43	1	23	Et erat in synagóga eórum homo in spíritu immúndo: et exclamávit,
 Marcus	Mark	43	1	24	dicens: Quid nobis et tibi, Jesu Nazaréne? venísti pérdere nos? scio qui sis, Sanctus Dei.
 Marcus	Mark	43	1	25	Et comminátus est ei Jesus, dicens: Obmutésce, et exi de hómine.
 Marcus	Mark	43	1	26	Et discérpens eum spíritus immúndus, et exclámans voce magna, éxiit ab eo.
 Marcus	Mark	43	1	27	Et miráti sunt omnes, ita ut conquírerent inter se dicéntes: Quidnam est hoc? quænam doctrína hæc nova? quia in potestáte étiam spirítibus immúndis ímperat, et obédiunt ei.
 Marcus	Mark	43	1	28	Et procéssit rumor ejus statim in omnem regiónem Galilǽæ.
 Marcus	Mark	43	1	29	Et prótinus egrediéntes de synagóga, venérunt in domum Simónis et Andréæ, cum Jacóbo et Joánne.	b
 Marcus	Mark	43	1	30	Decumbébat autem socrus Simónis febrícitans: et statim dicunt ei de illa.
 Marcus	Mark	43	1	31	Et accédens elevávit eam, apprehénsa manu ejus: et contínuo dimísit eam febris, et ministrábat eis.
 Marcus	Mark	43	1	32	Véspere autem facto cum occidísset sol, afferébant ad eum omnes male habéntes, et dæmónia habéntes:
 Marcus	Mark	43	1	33	et erat omnis cívitas congregáta ad jánuam.
 Marcus	Mark	43	1	34	Et curávit multos, qui vexabántur váriis languóribus, et dæmónia multa ejiciébat, et non sinébat ea loqui, quóniam sciébant eum.
 Marcus	Mark	43	1	35	Et dilúculo valde surgens, egréssus ábiit in desértum locum, ibíque orábat.
 Marcus	Mark	43	1	36	Et prosecútus est eum Simon, et qui cum illo erant.
 Marcus	Mark	43	1	37	Et cum inveníssent eum, dixérunt ei: Quia omnes quǽrunt te.
 Marcus	Mark	43	1	38	Et ait illis: Eámus in próximos vicos, et civitátes, ut et ibi prǽdicem: ad hoc enim veni.
 Marcus	Mark	43	1	39	Et erat prǽdicans in synagógis eórum, et in omni Galilǽa, et dæmónia ejíciens.
 Marcus	Mark	43	1	40	Et venit ad eum leprósus déprecans eum: et genu flexo dixit ei: Si vis, potes me mundáre.	b
 Marcus	Mark	43	1	41	Jesus autem misértus ejus, exténdit manum suam: et tangens eum, ait illi: Volo: mundáre.
 Marcus	Mark	43	1	42	Et cum dixísset, statim discéssit ab eo lepra, et mundátus est.
 Marcus	Mark	43	1	43	Et comminátus est ei, statímque ejécit illum,
 Marcus	Mark	43	1	44	et dicit ei: Vide némini díxeris: sed vade, osténde te príncipi sacerdótum, et offer pro emundatióne tua, quæ præcépit Móyses in testimónium illis.
 Marcus	Mark	43	1	45	At ille egréssus cœpit prædicáre, et diffamáre sermónem, ita ut jam non posset maniféste introíre in civitátem, sed foris in desértis locis esset, et conveniébant ad eum úndique.
 Marcus	Mark	43	2	1	Et íterum intrávit Caphárnaum post dies,
 Marcus	Mark	43	2	2	et audítum est quod in domo esset, et convenérunt multi, ita ut non cáperet neque ad jánuam, et loquebátur eis verbum.
 Marcus	Mark	43	2	3	Et venérunt ad eum feréntes paralýticum, qui a quátuor portabátur.
 Marcus	Mark	43	2	4	Et cum non possent offérre eum illi præ turba, nudavérunt tectum ubi erat: et patefaciéntes submisérunt grabátum in quo paralýticus jacébat.
 Marcus	Mark	43	2	5	Cum autem vidísset Jesus fidem illórum, ait paralýtico: Fili, dimittúntur tibi peccáta tua.
 Marcus	Mark	43	2	6	Erant autem illic quidam de scribis sedéntes, et cogitántes in córdibus suis:
 Marcus	Mark	43	2	7	Quid hic sic lóquitur? blasphémat. Quis potest dimíttere peccáta, nisi solus Deus?
 Marcus	Mark	43	2	8	Quo statim cógnito Jesus spíritu suo, quia sic cogitárent intra se, dicit illis: Quid ista cogitátis in córdibus vestris?
 Marcus	Mark	43	2	9	Quid est facílius dícere paralýtico: Dimittúntur tibi peccáta: an dícere: Surge, tolle grabátum tuum, et ámbula?
 Marcus	Mark	43	2	10	Ut autem sciátis quia Fílius hóminis habet potestátem in terra dimitténdi peccáta (ait paralýtico),
 Marcus	Mark	43	2	11	tibi dico: Surge, tolle grabátum tuum, et vade in domum tuam.
 Marcus	Mark	43	2	12	Et statim surréxit ille: et, subláto grabáto, ábiit coram ómnibus, ita ut miraréntur omnes, et honoríficent Deum, dicéntes: Quia numquam sic vídimus.
 Marcus	Mark	43	2	13	Et egréssus est rursus ad mare, omnísque turba veniébat ad eum, et docébat eos.	b
 Marcus	Mark	43	2	14	Et cum præteríret, vidit Levi Alphǽi sedéntem ad telónium, et ait illi: Séquere me. Et surgens secútus est eum.
 Marcus	Mark	43	2	15	Et factum est, cum accúmberet in domo illíus, multi publicáni et peccatóres simul discumbébant cum Jesu et discípulis ejus: erant enim multi, qui et sequebántur eum.
 Marcus	Mark	43	2	16	Et scribæ et pharisǽi vidéntes quia manducáret cum publicánis et peccatóribus, dicébant discípulis ejus: Quare cum publicánis et peccatóribus mandúcat et bibit Magíster vester?
 Marcus	Mark	43	2	17	Hoc audíto Jesus ait illis: Non necésse habent sani médico, sed qui male habent: non enim veni vocáre justos, sed peccatóres.
 Marcus	Mark	43	2	18	Et erant discípuli Joánnis et pharisǽi jejunántes: et véniunt, et dicunt illi: Quare discípuli Joánnis et pharisæórum jejúnant, tui autem discípuli non jejúnant?	b
 Marcus	Mark	43	2	19	Et ait illis Jesus: Numquid possunt fílii nuptiárum, quámdiu sponsus cum illis est, jejunáre? Quanto témpore habent secum sponsum, non possunt jejunáre.
 Marcus	Mark	43	2	20	Vénient autem dies cum auferétur ab eis sponsus: et tunc jejunábunt in illis diébus.
 Marcus	Mark	43	2	21	Nemo assuméntum panni rudis ássuit vestiménto véteri: alióquin aufert suppleméntum novum a véteri, et major scissúra fit.
 Marcus	Mark	43	2	22	Et nemo mittit vinum novum in utres véteres: alióquin dirúmpet vinum utres, et vinum effundétur, et utres períbunt: sed vinum novum in utres novos mitti debet.
 Marcus	Mark	43	2	23	Et factum est íterum cum Dóminus sábbatis ambuláret per sata, et discípuli ejus cœpérunt prógredi, et véllere spicas.	b
 Marcus	Mark	43	2	24	Pharisǽi autem dicébant ei: Ecce, quid fáciunt sábbatis quod non licet?
 Marcus	Mark	43	2	25	Et ait illis: Numquam legístis quid fécerit David, quando necessitátem hábuit, et esúriit ipse, et qui cum eo erant?
 Marcus	Mark	43	2	26	quómodo introívit in domum Dei sub Abíathar príncipe sacerdótum, et panes propositiónis manducávit, quos non licébat manducáre, nisi sacerdótibus, et dedit eis qui cum eo erant?
 Marcus	Mark	43	2	27	Et dicébat eis: Sábbatum propter hóminem factum est, et non homo propter sábbatum.
 Marcus	Mark	43	2	28	Ítaque Dóminus est Fílius hóminis, étiam sábbati.
 Marcus	Mark	43	3	1	Et introívit íterum in synagógam: et erat ibi homo habens manum áridam.
 Marcus	Mark	43	3	2	Et observábant eum, si sábbatis curáret, ut accusárent illum.
 Marcus	Mark	43	3	3	Et ait hómini habénti manum áridam: Surge in médium.
 Marcus	Mark	43	3	4	Et dicit eis: Licet sábbatis benefácere, an male? ánimam salvam fácere, an pérdere? At illi tacébant.
 Marcus	Mark	43	3	5	Et circumspíciens eos cum ira, contristátus super cæcitáte cordis eórum, dicit hómini: Exténde manum tuam. Et exténdit, et restitúta est manus illi.
 Marcus	Mark	43	3	6	Exeúntes autem pharisǽi, statim cum Herodiánis consílium faciébant advérsus eum quómodo eum pérderent.	b
 Marcus	Mark	43	3	7	Jesus autem cum discípulis suis secéssit ad mare: et multa turba a Galilǽa et Judǽa secúta est eum,
 Marcus	Mark	43	3	8	et ab Jerosólymis, et ab Idumǽa, et trans Jordánem: et qui circa Tyrum et Sidónem multitúdo magna, audiéntes quæ faciébat, venérunt ad eum.
 Marcus	Mark	43	3	9	Et dicit discípulis suis ut navícula sibi deservíret propter turbam, ne comprímerent eum:
 Marcus	Mark	43	3	10	multos enim sanábat, ita ut irrúerent in eum ut illum tángerent, quotquot habébant plagas.
 Marcus	Mark	43	3	11	Et spíritus immúndi, cum illum vidébant, procidébant ei: et clamábant, dicéntes:
 Marcus	Mark	43	3	12	Tu es Fílius Dei. Et veheménter comminabátur eis ne manifestárent illum.
 Marcus	Mark	43	3	13	Et ascéndens in montem vocávit ad se quos vóluit ipse: et venérunt ad eum.	b
 Marcus	Mark	43	3	14	Et fecit ut essent duódecim cum illo: et ut mítteret eos prædicáre.
 Marcus	Mark	43	3	15	Et dedit illis potestátem curándi infirmitátes et ejiciéndi dæmónia.
 Marcus	Mark	43	3	16	Et impósuit Simóni nomen Petrus:
 Marcus	Mark	43	3	17	et Jacóbum Zebedǽi, et Joánnem fratrem Jacóbi, et impósuit eis nómina Boanérges, quod est, Fílii tonítrui:
 Marcus	Mark	43	3	18	et Andréam, et Philíppum, et Bartholomǽum, et Matthǽum, et Thomam, et Jacóbum Alphǽi, et Thaddǽum, et Simónem Cananǽum,
 Marcus	Mark	43	3	19	et Judam Iscariótem, qui et trádidit illum.
 Marcus	Mark	43	3	20	Et véniunt ad domum: et convénit íterum turba, ita ut non possent neque panem manducáre.	b
 Marcus	Mark	43	3	21	Et cum audíssent sui, exiérunt tenére eum: dicébant enim: Quóniam in furórem versus est.
 Marcus	Mark	43	3	22	Et scribæ, qui ab Jerosólymis descénderant, dicébant: Quóniam Beélzebub habet, et quia in príncipe dæmoniórum éjicit dæmónia.
 Marcus	Mark	43	3	23	Et convocátis eis in parábolis dicébat illis: Quómodo potest Sátanas Sátanam ejícere?
 Marcus	Mark	43	3	24	Et si regnum in se dividátur, non potest regnum illud stare.
 Marcus	Mark	43	3	25	Et si domus super semetípsam dispertiátur, non potest domus illa stare.
 Marcus	Mark	43	3	26	Et si Sátanas consurréxerit in semetípsum, dispertítus est, et non póterit stare, sed finem habet.
 Marcus	Mark	43	3	27	Nemo potest vasa fortis ingréssus in domum dirípere, nisi prius fortem álliget, et tunc domum ejus dirípiet.
 Marcus	Mark	43	3	28	Amen dico vobis, quóniam ómnia dimitténtur fíliis hóminum peccáta, et blasphémiæ quibus blasphemáverint:
 Marcus	Mark	43	3	29	qui autem blasphemáverit in Spíritum Sanctum, non habébit remissiónem in ætérnum, sed reus erit ætérni delícti.
 Marcus	Mark	43	3	30	Quóniam dicébant: Spíritum immúndum habet.
 Marcus	Mark	43	3	31	Et véniunt mater ejus et fratres: et foris stantes misérunt ad eum vocántes eum,	b
 Marcus	Mark	43	3	32	et sedébat circa eum turba: et dicunt ei: Ecce mater tua et fratres tui foris quǽrunt te.
 Marcus	Mark	43	3	33	Et respóndens eis, ait: Quæ est mater mea et fratres mei?
 Marcus	Mark	43	3	34	Et circumspíciens eos, qui in circúitu ejus sedébant, ait: Ecce mater mea et fratres mei.
 Marcus	Mark	43	3	35	Qui enim fécerit voluntátem Dei, hic frater meus, et soror mea, et mater est.
 Marcus	Mark	43	4	1	Et íterum cœpit docére ad mare: et congregáta est ad eum turba multa, ita ut navim ascéndens sedéret in mari, et omnis turba circa mare super terram erat:
 Marcus	Mark	43	4	2	et docébat eos in parábolis multa, et dicébat illis in doctrína sua:
 Marcus	Mark	43	4	3	Audíte: ecce éxiit séminans ad seminándum.
 Marcus	Mark	43	4	4	Et dum séminat, áliud cécidit circa viam, et venérunt vólucres cæli, et comedérunt illud.
 Marcus	Mark	43	4	5	Áliud vero cécidit super petrósa, ubi non hábuit terram multam: et statim exórtum est, quóniam non habébat altitúdinem terræ:
 Marcus	Mark	43	4	6	et quando exórtus est sol, exæstuávit: et eo quod non habébat radícem, exáruit.
 Marcus	Mark	43	4	7	Et áliud cécidit in spinas: et ascendérunt spinæ, et suffocavérunt illud, et fructum non dedit.
 Marcus	Mark	43	4	8	Et áliud cécidit in terram bonam: et dabat fructum ascendéntem et crescéntem, et afferébat unum trigínta, unum sexagínta, et unum centum.
 Marcus	Mark	43	4	9	Et dicébat: Qui habet aures audiéndi, áudiat.
 Marcus	Mark	43	4	10	Et cum esset singuláris, interrogavérunt eum hi qui cum eo erant duódecim, parábolam.	b
 Marcus	Mark	43	4	11	Et dicébat eis: Vobis datum est nosse mystérium regni Dei: illis autem, qui foris sunt, in parábolis ómnia fiunt:
 Marcus	Mark	43	4	12	ut vidéntes vídeant, et non vídeant: et audiéntes áudiant, et non intélligant: nequándo convertántur, et dimittántur eis peccáta.
 Marcus	Mark	43	4	13	Et ait illis: Nescítis parábolam hanc? Et quómodo omnes parábolas cognoscétis?
 Marcus	Mark	43	4	14	Qui séminat, verbum séminat.
 Marcus	Mark	43	4	15	Hi autem sunt, qui circa viam, ubi seminátur verbum, et cum audíerint, conféstim venit Sátanas, et aufert verbum, quod seminátum est in córdibus eórum.
 Marcus	Mark	43	4	16	Et hi sunt simíliter, qui super petrósa seminántur: qui cum audíerint verbum, statim cum gáudio accípiunt illud:
 Marcus	Mark	43	4	17	et non habent radícem in se, sed temporáles sunt: deínde orta tribulatióne et persecutióne propter verbum, conféstim scandalizántur.
 Marcus	Mark	43	4	18	Et álii sunt qui in spinas seminántur: hi sunt qui verbum áudiunt,
 Marcus	Mark	43	4	19	et ærúmnæ sǽculi, et decéptio divitiárum, et circa réliqua concupiscéntiæ introëúntes suffócant verbum, et sine fructu effícitur.
 Marcus	Mark	43	4	20	Et hi sunt qui super terram bonam semináti sunt, qui áudiunt verbum, et suscípiunt, et fructíficant, unum trigínta, unum sexagínta, et unum centum.
 Marcus	Mark	43	4	21	Et dicébat illis: Numquid venit lucérna ut sub módio ponátur, aut sub lecto? nonne ut super candelábrum ponátur?	b
 Marcus	Mark	43	4	22	Non est enim áliquid abscónditum, quod non manifestétur: nec factum est occúltum, sed ut in palam véniat.
 Marcus	Mark	43	4	23	Si quis habet aures audiéndi, áudiat.
 Marcus	Mark	43	4	24	Et dicébat illis: Vidéte quid audiátis. In qua mensúra mensi fuéritis, remetiétur vobis, et adjiciétur vobis.
 Marcus	Mark	43	4	25	Qui enim habet, dábitur illi: et qui non habet, étiam quod habet auferétur ab eo.
 Marcus	Mark	43	4	26	Et dicébat: Sic est regnum Dei, quemádmodum si homo jáciat seméntem in terram,	b
 Marcus	Mark	43	4	27	et dórmiat, et exsúrgat nocte et die, et semen gérminet, et incréscat dum nescit ille.
 Marcus	Mark	43	4	28	Ultro enim terra fructíficat, primum herbam, deínde spicam, deínde plenum fruméntum in spica.
 Marcus	Mark	43	4	29	Et cum prodúxerit fructus, statim mittit falcem, quóniam adest messis.
 Marcus	Mark	43	4	30	Et dicébat: Cui assimilábimus regnum Dei? aut cui parábolæ comparábimus illud?	b
 Marcus	Mark	43	4	31	Sicut granum sinápis, quod cum seminátum fúerit in terra, minus est ómnibus semínibus, quæ sunt in terra:
 Marcus	Mark	43	4	32	et cum seminátum fúerit, ascéndit, et fit majus ómnibus oléribus, et facit ramos magnos, ita ut possint sub umbra ejus aves cæli habitáre.
 Marcus	Mark	43	4	33	Et tálibus multis parábolis loquebátur eis verbum, prout póterant audíre:
 Marcus	Mark	43	4	34	sine parábola autem non loquebátur eis: seórsum autem discípulis suis disserébat ómnia.
 Marcus	Mark	43	4	35	Et ait illis in illa die, cum sero esset factum: Transeámus contra.	b
 Marcus	Mark	43	4	36	Et dimitténtes turbam, assúmunt eum ita ut erat in navi: et áliæ naves erant cum illo.
 Marcus	Mark	43	4	37	Et facta est procélla magna venti, et fluctus mittébat in navim, ita ut implerétur navis.
 Marcus	Mark	43	4	38	Et erat ipse in puppi super cervícal dórmiens: et éxcitant eum, et dicunt illi: Magíster, non ad te pértinet, quia perímus?
 Marcus	Mark	43	4	39	Et exsúrgens comminátus est vento, et dixit mari: Tace, obmutésce. Et cessávit ventus: et facta est tranquíllitas magna.
 Marcus	Mark	43	4	40	Et ait illis: Quid tímidi estis? necdum habétis fidem? et timuérunt timóre magno, et dicébant ad altérutrum: Quis, putas, est iste, quia et ventus et mare obédiunt ei?
 Marcus	Mark	43	5	1	Et venérunt trans fretum maris in regiónem Gerasenórum.
 Marcus	Mark	43	5	2	Et exeúnti ei de navi, statim occúrrit de monuméntis homo in spíritu immúndo,
 Marcus	Mark	43	5	3	qui domicílium habébat in monuméntis, et neque caténis jam quisquam póterat eum ligáre:
 Marcus	Mark	43	5	4	quóniam sæpe compédibus et caténis vinctus, dirupísset caténas, et cómpedes comminuísset, et nemo póterat eum domáre:
 Marcus	Mark	43	5	5	et semper die ac nocte in monuméntis, et in móntibus erat, clamans, et concídens se lapídibus.
 Marcus	Mark	43	5	6	Videns autem Jesum a longe, cucúrrit, et adorávit eum:
 Marcus	Mark	43	5	7	et clamans voce magna dixit: Quid mihi et tibi, Jesu Fili Dei altíssimi? adjúro te per Deum, ne me tórqueas.
 Marcus	Mark	43	5	8	Dicébat enim illi: Exi spíritus immúnde ab hómine.
 Marcus	Mark	43	5	9	Et interrogábat eum: Quod tibi nomen est? Et dicit ei: Légio mihi nomen est, quia multi sumus.
 Marcus	Mark	43	5	10	Et deprecabátur eum multum, ne se expélleret extra regiónem.
 Marcus	Mark	43	5	11	Erat autem ibi circa montem grex porcórum magnus, pascens.
 Marcus	Mark	43	5	12	Et deprecabántur eum spíritus, dicéntes: Mitte nos in porcos ut in eos introëámus.
 Marcus	Mark	43	5	13	Et concéssit eis statim Jesus. Et exeúntes spíritus immúndi introiérunt in porcos: et magno ímpetu grex præcipitátus est in mare ad duo míllia, et suffocáti sunt in mari.
 Marcus	Mark	43	5	14	Qui autem pascébant eos, fugérunt, et nuntiavérunt in civitátem et in agros. Et egréssi sunt vidére quid esset factum:
 Marcus	Mark	43	5	15	et véniunt ad Jesum: et vident illum qui a dæmónio vexabátur, sedéntem, vestítum, et sanæ mentis, et timuérunt.
 Marcus	Mark	43	5	16	Et narravérunt illis, qui víderant, quáliter factum esset ei qui dæmónium habúerat, et de porcis.
 Marcus	Mark	43	5	17	Et rogáre cœpérunt eum ut discéderet de fínibus eórum.
 Marcus	Mark	43	5	18	Cumque ascénderet navim, cœpit illum deprecári, qui a dæmónio vexátus fúerat, ut esset cum illo,
 Marcus	Mark	43	5	19	et non admísit eum, sed ait illi: Vade in domum tuam ad tuos, et annúntia illis quanta tibi Dóminus fécerit, et misértus sit tui.
 Marcus	Mark	43	5	20	Et ábiit, et cœpit prædicáre in Decápoli, quanta sibi fecísset Jesus: et omnes mirabántur.
 Marcus	Mark	43	5	21	Et cum transcendísset Jesus in navi rursum trans fretum, convénit turba multa ad eum, et erat circa mare.	b
 Marcus	Mark	43	5	22	Et venit quidam de archisynagógis nómine Jáirus, et videns eum prócidit ad pedes ejus,
 Marcus	Mark	43	5	23	et deprecabátur eum multum, dicens: Quóniam fília mea in extrémis est, veni, impóne manum super eam, ut salva sit, et vivat.
 Marcus	Mark	43	5	24	Et ábiit cum illo, et sequebátur eum turba multa, et comprimébant eum.
 Marcus	Mark	43	5	25	Et múlier, quæ erat in proflúvio sánguinis annis duódecim,
 Marcus	Mark	43	5	26	et fúerat multa perpéssa a complúribus médicis: et erogáverat ómnia sua, nec quidquam profécerat, sed magis detérius habébat:
 Marcus	Mark	43	5	27	cum audísset de Jesu, venit in turba retro, et tétigit vestiméntum ejus:
 Marcus	Mark	43	5	28	dicébat enim: Quia si vel vestiméntum ejus tetígero, salva ero.
 Marcus	Mark	43	5	29	Et conféstim siccátus est fons sánguinis ejus: et sensit córpore quia sanáta esset a plaga.
 Marcus	Mark	43	5	30	Et statim Jesus in semetípso cognóscens virtútem quæ exíerat de illo, convérsus ad turbam, aiébat: Quis tétigit vestiménta mea?
 Marcus	Mark	43	5	31	Et dicébant ei discípuli sui: Vides turbam compriméntem te, et dicis: Quis me tétigit?
 Marcus	Mark	43	5	32	Et circumspiciébat vidére eam, quæ hoc fécerat.
 Marcus	Mark	43	5	33	Múlier vero timens et tremens, sciens quod factum esset in se, venit et prócidit ante eum, et dixit ei omnem veritátem.
 Marcus	Mark	43	5	34	Ille autem dixit ei: Fília, fides tua te salvam fecit: vade in pace, et esto sana a plaga tua.
 Marcus	Mark	43	5	35	Adhuc eo loquénte, véniunt ab archisynagógo, dicéntes: Quia fília tua mórtua est: quid ultra vexas magístrum?	b
 Marcus	Mark	43	5	36	Jesus autem audíto verbo quod dicebátur, ait archisynagógo: Noli timére: tantúmmodo crede.
 Marcus	Mark	43	5	37	Et non admísit quemquam se sequi nisi Petrum, et Jacóbum, et Joánnem fratrem Jacóbi.
 Marcus	Mark	43	5	38	Et véniunt in domum archisynagógi, et videt tumúltum, et flentes, et ejulántes multum.
 Marcus	Mark	43	5	39	Et ingréssus, ait illis: Quid turbámini, et plorátis? puélla non est mórtua, sed dormit.
 Marcus	Mark	43	5	40	Et irridébant eum. Ipse vero ejéctis ómnibus assúmit patrem, et matrem puéllæ, et qui secum erant, et ingréditur ubi puélla erat jacens.
 Marcus	Mark	43	5	41	Et tenens manum puéllæ, ait illi: Tálitha cumi, quod est interpretátum: Puélla (tibi dico), surge.
 Marcus	Mark	43	5	42	Et conféstim surréxit puélla, et ambulábat: erat autem annórum duódecim: et obstupuérunt stupóre magno.
 Marcus	Mark	43	5	43	Et præcépit illis veheménter ut nemo id sciret: et dixit dari illi manducáre.
 Marcus	Mark	43	6	1	Et egréssus inde, ábiit in pátriam suam: et sequebántur eum discípuli sui:
 Marcus	Mark	43	6	2	et facto sábbato cœpit in synagóga docére: et multi audiéntes admirabántur in doctrína ejus, dicéntes: Unde huic hæc ómnia? et quæ est sapiéntia, quæ data est illi, et virtútes tales, quæ per manus ejus efficiúntur?
 Marcus	Mark	43	6	3	Nonne hic est faber, fílius Maríæ, frater Jacóbi, et Joseph, et Judæ, et Simónis? nonne et soróres ejus hic nobíscum sunt? Et scandalizabántur in illo.
 Marcus	Mark	43	6	4	Et dicébat illis Jesus: Quia non est prophéta sine honóre nisi in pátria sua, et in domo sua, et in cognatióne sua.
 Marcus	Mark	43	6	5	Et non póterat ibi virtútem ullam fácere, nisi paucos infírmos impósitis mánibus curávit:
 Marcus	Mark	43	6	6	et mirabátur propter incredulitátem eórum, et circuíbat castélla in circúitu docens.
 Marcus	Mark	43	6	7	Et vocávit duódecim: et cœpit eos míttere binos, et dabat illis potestátem spirítuum immundórum.	b
 Marcus	Mark	43	6	8	Et præcépit eis ne quid tóllerent in via, nisi virgam tantum: non peram, non panem, neque in zona æs,
 Marcus	Mark	43	6	9	sed calceátos sandáliis, et ne indueréntur duábus túnicis.
 Marcus	Mark	43	6	10	Et dicébat eis: Quocúmque introiéritis in domum, illic manéte donec exeátis inde:
 Marcus	Mark	43	6	11	et quicúmque non recéperint vos, nec audíerint vos, exeúntes inde, excútite púlverem de pédibus vestris in testimónium illis.
 Marcus	Mark	43	6	12	Et exeúntes prædicábant ut pœniténtiam ágerent:
 Marcus	Mark	43	6	13	et dæmónia multa ejiciébant, et ungébant óleo multos ægros, et sanábant.
 Marcus	Mark	43	6	14	Et audívit rex Heródes (maniféstum enim factum est nomen ejus), et dicébat: Quia Joánnes Baptísta resurréxit a mórtuis: et proptérea virtútes operántur in illo.	b
 Marcus	Mark	43	6	15	Álii autem dicébant: Quia Elías est; álii vero dicébant: Quia prophéta est, quasi unus ex prophétis.
 Marcus	Mark	43	6	16	Quo audíto Heródes ait: Quem ego decollávi Joánnem, hic a mórtuis resurréxit.
 Marcus	Mark	43	6	17	Ipse enim Heródes misit, ac ténuit Joánnem, et vinxit eum in cárcere propter Herodíadem uxórem Philíppi fratris sui, quia dúxerat eam.
 Marcus	Mark	43	6	18	Dicébat enim Joánnes Heródi: Non licet tibi habére uxórem fratris tui.
 Marcus	Mark	43	6	19	Heródias autem insidiabátur illi: et volébat occídere eum, nec póterat.
 Marcus	Mark	43	6	20	Heródes enim metuébat Joánnem, sciens eum virum justum et sanctum: et custodiébat eum, et audíto eo multa faciébat, et libénter eum audiébat.
 Marcus	Mark	43	6	21	Et cum dies opportúnus accidísset, Heródes natális sui cœnam fecit princípibus, et tribúnis, et primis Galilǽæ:
 Marcus	Mark	43	6	22	cumque introísset fília ipsíus Herodíadis, et saltásset, et placuísset Heródi, simúlque recumbéntibus, rex ait puéllæ: Pete a me quod vis, et dabo tibi:
 Marcus	Mark	43	6	23	et jurávit illi: Quia quidquid petíeris dabo tibi, licet dimídium regni mei.
 Marcus	Mark	43	6	24	Quæ cum exísset, dixit matri suæ: Quid petam? At illa dixit: Caput Joánnis Baptístæ.
 Marcus	Mark	43	6	25	Cumque introísset statim cum festinatióne ad regem, petívit dicens: Volo ut prótinus des mihi in disco caput Joánnis Baptístæ.
 Marcus	Mark	43	6	26	Et contristátus est rex: propter jusjurándum, et propter simul discumbéntes, nóluit eam contristáre:
 Marcus	Mark	43	6	27	sed misso spiculatóre præcépit afférri caput ejus in disco. Et decollávit eum in cárcere,
 Marcus	Mark	43	6	28	et áttulit caput ejus in disco: et dedit illud puéllæ, et puélla dedit matri suæ.
 Marcus	Mark	43	6	29	Quo audíto, discípuli ejus venérunt, et tulérunt corpus ejus: et posuérunt illud in monuménto.
 Marcus	Mark	43	6	30	Et conveniéntes Apóstoli ad Jesum, renuntiavérunt ei ómnia quæ égerant, et docúerant.	b
 Marcus	Mark	43	6	31	Et ait illis: Veníte seórsum in desértum locum, et requiéscite pusíllum. Erant enim qui veniébant et redíbant multi: et nec spátium manducándi habébant.
 Marcus	Mark	43	6	32	Et ascendéntes in navim, abiérunt in desértum locum seórsum.
 Marcus	Mark	43	6	33	Et vidérunt eos abeúntes, et cognovérunt multi: et pedéstres de ómnibus civitátibus concurrérunt illuc, et prævenérunt eos.
 Marcus	Mark	43	6	34	Et éxiens vidit turbam multam Jesus: et misértus est super eos, quia erant sicut oves non habéntes pastórem, et cœpit docére multa.
 Marcus	Mark	43	6	35	Et cum jam hora multa fíeret, accessérunt discípuli ejus, dicéntes: Desértus est locus hic, et jam hora prætériit:
 Marcus	Mark	43	6	36	dimítte illos, ut eúntes in próximas villas et vicos, emant sibi cibos, quos mandúcent.
 Marcus	Mark	43	6	37	Et respóndens ait illis: Date illis vos manducáre. Et dixérunt ei: Eúntes emámus ducéntis denáriis panes, et dábimus illis manducáre.
 Marcus	Mark	43	6	38	Et dicit eis: Quot panes habétis? ite, et vidéte. Et cum cognovíssent, dicunt: Quinque, et duos pisces.
 Marcus	Mark	43	6	39	Et præcépit illis ut accúmbere fácerent omnes secúndum contubérnia super víride fœnum.
 Marcus	Mark	43	6	40	Et discubuérunt in partes per centénos et quinquagénos.
 Marcus	Mark	43	6	41	Et accéptis quinque pánibus et duóbus píscibus, íntuens in cælum, benedíxit, et fregit panes, et dedit discípulis suis, ut pónerent ante eos: et duos pisces divísit ómnibus.
 Marcus	Mark	43	6	42	Et manducavérunt omnes, et saturáti sunt.
 Marcus	Mark	43	6	43	Et sustulérunt relíquias, fragmentórum duódecim cóphinos plenos, et de píscibus.
 Marcus	Mark	43	6	44	Erant autem qui manducavérunt quinque míllia virórum.
 Marcus	Mark	43	6	45	Et statim coégit discípulos suos ascéndere navim, ut præcéderent eum trans fretum ad Bethsáidam, dum ipse dimítteret pópulum.	b
 Marcus	Mark	43	6	46	Et cum dimisísset eos, ábiit in montem oráre.
 Marcus	Mark	43	6	47	Et cum sero esset, erat navis in médio mari et ipse solus in terra.
 Marcus	Mark	43	6	48	Et videns eos laborántes in remigándo (erat enim ventus contrárius eis) et circa quartam vigíliam noctis venit ad eos ámbulans supra mare: et volébat præteríre eos.
 Marcus	Mark	43	6	49	At illi ut vidérunt eum ambulántem supra mare, putavérunt phantásma esse, et exclamavérunt.
 Marcus	Mark	43	6	50	Omnes enim vidérunt eum, et conturbáti sunt. Et statim locútus est cum eis, et dixit eis: Confídite, ego sum: nolíte timére.
 Marcus	Mark	43	6	51	Et ascéndit ad illos in navim, et cessávit ventus. Et plus magis intra se stupébant:
 Marcus	Mark	43	6	52	non enim intellexérunt de pánibus: erat enim cor eórum obcæcátum.
 Marcus	Mark	43	6	53	Et cum transfretássent, venérunt in terram Genésareth, et applicuérunt.	b
 Marcus	Mark	43	6	54	Cumque egréssi essent de navi, contínuo cognovérunt eum:
 Marcus	Mark	43	6	55	et percurréntes univérsam regiónem illam, cœpérunt in grabátis eos, qui se male habébant, circumférre, ubi audiébant eum esse.
 Marcus	Mark	43	6	56	Et quocúmque introíbat, in vicos, vel in villas aut civitátes, in platéis ponébant infírmos, et deprecabántur eum, ut vel fímbriam vestiménti ejus tángerent, et quotquot tangébant eum, salvi fiébant.
 Marcus	Mark	43	7	1	Et convéniunt ad eum pharisǽi, et quidam de scribis, veniéntes ab Jerosólymis.
 Marcus	Mark	43	7	2	Et cum vidíssent quosdam ex discípulis ejus commúnibus mánibus, id est non lotis, manducáre panes, vituperavérunt.
 Marcus	Mark	43	7	3	Pharisǽi enim, et omnes Judǽi, nisi crebro láverint manus, non mandúcant, tenéntes traditiónem seniórum:
 Marcus	Mark	43	7	4	et a foro nisi baptizéntur, non cómedunt: et ália multa sunt, quæ trádita sunt illis serváre, baptísmata cálicum, et urceórum, et æramentórum, et lectórum:
 Marcus	Mark	43	7	5	et interrogábant eum pharisǽi et scribæ: Quare discípuli tui non ámbulant juxta traditiónem seniórum, sed commúnibus mánibus mandúcant panem?
 Marcus	Mark	43	7	6	At ille respóndens, dixit eis: Bene prophetávit Isaías de vobis hypócritis, sicut scriptum est: Pópulus hic lábiis me honórat, cor autem eórum longe est a me:
 Marcus	Mark	43	7	7	in vanum autem me colunt, docéntes doctrínas, et præcépta hóminum.
 Marcus	Mark	43	7	8	Relinquéntes enim mandátum Dei, tenétis traditiónem hóminum, baptísmata urceórum et cálicum: et ália simília his fácitis multa.
 Marcus	Mark	43	7	9	Et dicébat illis: Bene írritum fácitis præcéptum Dei, ut traditiónem vestram servétis.
 Marcus	Mark	43	7	10	Móyses enim dixit: Honóra patrem tuum, et matrem tuam. Et: Qui maledíxerit patri, vel matri, morte moriátur.
 Marcus	Mark	43	7	11	Vos autem dícitis: Si díxerit homo patri, aut matri, Corban (quod est donum) quodcúmque ex me, tibi profúerit:
 Marcus	Mark	43	7	12	et ultra non dimíttitis eum quidquam fácere patri suo, aut matri,
 Marcus	Mark	43	7	13	rescindéntes verbum Dei per traditiónem vestram, quam tradidístis: et simília hujúsmodi multa fácitis.
 Marcus	Mark	43	7	14	Et ádvocans íterum turbam, dicébat illis: Audíte me omnes, et intellígite.
 Marcus	Mark	43	7	15	Nihil est extra hóminem intróiens in eum, quod possit eum coinquináre, sed quæ de hómine procédunt illa sunt quæ commúnicant hóminem.
 Marcus	Mark	43	7	16	Si quis habet aures audiéndi, áudiat.
 Marcus	Mark	43	7	17	Et cum introísset in domum a turba, interrogábant eum discípuli ejus parábolam.	b
 Marcus	Mark	43	7	18	Et ait illis: Sic et vos imprudéntes estis? Non intellígitis quia omne extrínsecus intróiens in hóminem, non potest eum communicáre:
 Marcus	Mark	43	7	19	quia non intrat in cor ejus, sed in ventrum vadit, et in secéssum exit, purgans omnes escas?
 Marcus	Mark	43	7	20	Dicébat autem, quóniam quæ de hómine éxeunt, illa commúnicant hóminem.
 Marcus	Mark	43	7	21	Ab intus enim de corde hóminum malæ cogitatiónes procédunt, adultéria, fornicatiónes, homicídia,
 Marcus	Mark	43	7	22	furta, avarítiæ, nequítiæ, dolus, impudicítiæ, óculus malus, blasphémia, supérbia, stultítia.
 Marcus	Mark	43	7	23	Ómnia hæc mala ab intus procédunt, et commúnicant hóminem.
 Marcus	Mark	43	7	24	Et inde surgens ábiit in fines Tyri et Sidónis: et ingréssus domum, néminem vóluit scire, et non pótuit látere.	b
 Marcus	Mark	43	7	25	Múlier enim statim ut audívit de eo, cujus fília habébat spíritum immúndum, intrávit, et prócidit ad pedes ejus.
 Marcus	Mark	43	7	26	Erat enim múlier gentílis, Syrophœníssa génere. Et rogábat eum ut dæmónium ejíceret de fília ejus.
 Marcus	Mark	43	7	27	Qui dixit illi: Sine prius saturári fílios: non est enim bonum súmere panem filiórum, et míttere cánibus.
 Marcus	Mark	43	7	28	At illa respóndit, et dixit illi: Útique Dómine, nam et catélli cómedunt sub mensa de micis puerórum.
 Marcus	Mark	43	7	29	Et ait illi: Propter hunc sermónem vade: éxiit dæmónium a fília tua.
 Marcus	Mark	43	7	30	Et cum abiísset domum suam, invénit puéllam jacéntem supra lectum, et dæmónium exiísse.
 Marcus	Mark	43	7	31	Et íterum éxiens de fínibus Tyri, venit per Sidónem ad mare Galilǽæ inter médios fines Decapóleos.	b
 Marcus	Mark	43	7	32	Et addúcunt ei surdum, et mutum, et deprecabántur eum, ut impónat illi manum.
 Marcus	Mark	43	7	33	Et apprehéndens eum de turba seórsum, misit dígitos suos in aurículas ejus: et éxspuens, tétigit linguam ejus:
 Marcus	Mark	43	7	34	et suspíciens in cælum, ingémuit, et ait illi: Ephphétha, quod est, Adaperíre.
 Marcus	Mark	43	7	35	Et statim apértæ sunt aures ejus, et solútum est vínculum linguæ ejus, et loquebátur recte.
 Marcus	Mark	43	7	36	Et præcépit illis ne cui dícerent. Quanto autem eis præcipiébat, tanto magis plus prædicábant:
 Marcus	Mark	43	7	37	et eo ámplius admirabántur, dicéntes: Bene ómnia fecit: et surdos fecit audíre, et mutos loqui.
 Marcus	Mark	43	8	1	In diébus illis íterum cum turba multa esset, nec habérent quod manducárent, convocátis discípulis, ait illis:
 Marcus	Mark	43	8	2	Miséreor super turbam: quia ecce jam tríduo sústinent me, nec habent quod mandúcent:
 Marcus	Mark	43	8	3	et si dimísero eos jejúnos in domum suam, defícient in via: quidam enim ex eis de longe venérunt.
 Marcus	Mark	43	8	4	Et respondérunt ei discípuli sui: Unde illos quis póterit saturáre pánibus in solitúdine?
 Marcus	Mark	43	8	5	Et interrogávit eos: Quot panes habétis? Qui dixérunt: Septem.
 Marcus	Mark	43	8	6	Et præcépit turbæ discúmbere super terram. Et accípiens septem panes, grátias agens fregit, et dabat discípulis suis ut appónerent, et apposuérunt turbæ.
 Marcus	Mark	43	8	7	Et habébant piscículos paucos: et ipsos benedíxit, et jussit appóni.
 Marcus	Mark	43	8	8	Et manducavérunt, et saturáti sunt, et sustulérunt quod superáverat de fragméntis, septem sportas.
 Marcus	Mark	43	8	9	Erant autem qui manducavérunt, quasi quátuor míllia: et dimísit eos.
 Marcus	Mark	43	8	10	Et statim ascéndens navim cum discípulis suis, venit in partes Dalmanútha.	b
 Marcus	Mark	43	8	11	Et exiérunt pharisǽi, et cœpérunt conquírere cum eo, quæréntes ab illo signum de cælo, tentántes eum.
 Marcus	Mark	43	8	12	Et ingemíscens spíritu, ait: Quid generátio ista signum quærit? Amen dico vobis, si dábitur generatióni isti signum.
 Marcus	Mark	43	8	13	Et dimíttens eos, ascéndit íterum navim et ábiit trans fretum.
 Marcus	Mark	43	8	14	Et oblíti sunt panes súmere: et nisi unum panem non habébant secum in navi.	b
 Marcus	Mark	43	8	15	Et præcipiébat eis, dicens: Vidéte, et cavéte a ferménto pharisæórum, et ferménto Heródis.
 Marcus	Mark	43	8	16	Et cogitábant ad altérutrum, dicéntes: quia panes non habémus.
 Marcus	Mark	43	8	17	Quo cógnito, ait illis Jesus: Quid cogitátis, quia panes non habétis? nondum cognoscétis nec intellígitis? adhuc cæcátum habétis cor vestrum?
 Marcus	Mark	43	8	18	óculos habéntes non vidétis? et aures habéntes non audítis? nec recordámini,
 Marcus	Mark	43	8	19	quando quinque panes fregi in quinque míllia: quot cóphinos fragmentórum plenos sustulístis? Dicunt ei: Duódecim.
 Marcus	Mark	43	8	20	Quando et septem panes in quátuor míllia: quot sportas fragmentórum tulístis? Et dicunt ei: Septem.
 Marcus	Mark	43	8	21	Et dicébat eis: Quómodo nondum intellígitis?
 Marcus	Mark	43	8	22	Et véniunt Bethsáidam, et addúcunt ei cæcum, et rogábant eum ut illum tángeret.	b
 Marcus	Mark	43	8	23	Et apprehénsa manu cæci, edúxit eum extra vicum: et éxspuens in óculos ejus impósitis mánibus suis, interrogávit eum si quid vidéret.
 Marcus	Mark	43	8	24	Et aspíciens, ait: Vídeo hómines velut árbores ambulántes.
 Marcus	Mark	43	8	25	Deínde íterum impósuit manus super óculos ejus: et cœpit vidére: et restitútus est ita ut clare vidéret ómnia.
 Marcus	Mark	43	8	26	Et misit illum in domum suam, dicens: Vade in domum tuam: et si in vicum introíeris, némini díxeris.
 Marcus	Mark	43	8	27	Et egréssus est Jesus, et discípuli ejus in castélla Cæsaréæ Philíppi: et in via interrogábat discípulos suos, dicens eis: Quem me dicunt esse hómines?	b
 Marcus	Mark	43	8	28	Qui respondérunt illi, dicéntes: Joánnem Baptístam, álii Elíam, álii vero quasi unum de prophétis.
 Marcus	Mark	43	8	29	Tunc dicit illis: Vos vero quem me esse dícitis? Respóndens Petrus, ait ei: Tu es Christus.
 Marcus	Mark	43	8	30	Et comminátus est eis, ne cui dícerent de illo.
 Marcus	Mark	43	8	31	Et cœpit docére eos quóniam opórtet Fílium hóminis pati multa, et reprobári a senióribus, et a summis sacerdótibus et scribis, et occídi: et post tres dies resúrgere.
 Marcus	Mark	43	8	32	Et palam verbum loquebátur. Et apprehéndens eum Petrus, cœpit increpáre eum.
 Marcus	Mark	43	8	33	Qui convérsus, et videns discípulos suos, comminátus est Petro, dicens: Vade retro me Sátana, quóniam non sapis quæ Dei sunt, sed quæ sunt hóminum.
 Marcus	Mark	43	8	34	Et convocáta turba cum discípulis suis, dixit eis: Si quis vult me sequi, déneget semetípsum: et tollat crucem suam, et sequátur me.
 Marcus	Mark	43	8	35	Qui enim volúerit ánimam suam salvam fácere, perdet eam: qui autem perdíderit ánimam suam propter me, et Evangélium, salvam fáciet eam.
 Marcus	Mark	43	8	36	Quid enim próderit hómini, si lucrétur mundum totum et detriméntum ánimæ suæ fáciat?
 Marcus	Mark	43	8	37	Aut quid dabit homo commutatiónis pro ánima sua?
 Marcus	Mark	43	8	38	Qui enim me confúsus fúerit, et verba mea in generatióne ista adúltera et peccatríce, et Fílius hóminis confundétur eum, cum vénerit in glória Patris sui cum ángelis sanctis.
 Marcus	Mark	43	8	39	Et dicébat illis: Amen dico vobis, quia sunt quidam de hic stántibus, qui non gustábunt mortem donec vídeant regnum Dei véniens in virtúte.
 Marcus	Mark	43	9	1	Et post dies sex assúmit Jesus Petrum, et Jacóbum, et Joánnem, et ducit illos in montem excélsum seórsum solos, et transfigurátus est coram ipsis.
 Marcus	Mark	43	9	2	Et vestiménta ejus facta sunt splendéntia, et cándida nimis velut nix, quália fullo non potest super terram cándida fácere.
 Marcus	Mark	43	9	3	Et appáruit illis Elías cum Móyse: et erant loquéntes cum Jesu.
 Marcus	Mark	43	9	4	Et respóndens Petrus, ait Jesu: Rabbi, bonum est nos hic esse: et faciámus tria tabernácula, tibi unum, et Móysi unum, et Elíæ unum.
 Marcus	Mark	43	9	5	Non enim sciébat quid díceret: erant enim timóre extérriti.
 Marcus	Mark	43	9	6	Et facta est nubes obúmbrans eos: et venit vox de nube, dicens: Hic est Fílius meus caríssimus: audíte illum.
 Marcus	Mark	43	9	7	Et statim circumspiciéntes, néminem ámplius vidérunt, nisi Jesum tantum secum.
 Marcus	Mark	43	9	8	Et descendéntibus illis de monte, præcépit illis ne cuíquam quæ vidíssent, narrárent: nisi cum Fílius hóminis a mórtuis resurréxerit.
 Marcus	Mark	43	9	9	Et verbum continuérunt apud se: conquiréntes quid esset, cum a mórtuis resurréxerit.
 Marcus	Mark	43	9	10	Et interrogábant eum, dicéntes: Quid ergo dicunt pharisǽi et scribæ, quia Elíam opórtet veníre primum?
 Marcus	Mark	43	9	11	Qui respóndens, ait illis: Elías cum vénerit primo, restítuet ómnia: et quómodo scriptum est in Fílium hóminis, ut multa patiátur et contemnátur.
 Marcus	Mark	43	9	12	Sed dico vobis quia et Elías venit (et fecérunt illi quæcúmque voluérunt) sicut scriptum est de eo.
 Marcus	Mark	43	9	13	Et véniens ad discípulos suos, vidit turbam magnam circa eos, et scribas conquiréntes cum illis.	b
 Marcus	Mark	43	9	14	Et conféstim omnis pópulus videns Jesum, stupefáctus est, et expavérunt, et accurréntes salutábant eum.
 Marcus	Mark	43	9	15	Et interrogávit eos: Quid inter vos conquíritis?
 Marcus	Mark	43	9	16	Et respóndens unus de turba, dixit: Magíster, áttuli fílium meum ad te habéntem spíritum mutum:
 Marcus	Mark	43	9	17	qui ubicúmque eum apprehénderit, allídit illum, et spumat, et stridet déntibus, et aréscit: et dixi discípulis tuis ut ejícerent illum, et non potuérunt.
 Marcus	Mark	43	9	18	Qui respóndens eis, dixit: O generátio incrédula, quámdiu apud vos ero? quámdiu vos pátiar? afférte illum ad me.
 Marcus	Mark	43	9	19	Et attulérunt eum. Et cum vidísset eum, statim spíritus conturbávit illum: et elísus in terram, volutabátur spumans.
 Marcus	Mark	43	9	20	Et interrogávit patrem ejus: Quantum témporis est ex quo ei hoc áccidit? At ille ait: Ab infántia:
 Marcus	Mark	43	9	21	et frequénter eum in ignem, et in aquas misit ut eum pérderet: sed si quid potes, ádjuva nos, misértus nostri.
 Marcus	Mark	43	9	22	Jesus autem ait illi: Si potes crédere, ómnia possibília sunt credénti.
 Marcus	Mark	43	9	23	Et contínuo exclámans pater púeri, cum lácrimis aiébat: Credo, Dómine; ádjuva incredulitátem meam.
 Marcus	Mark	43	9	24	Et cum vidéret Jesus concurréntem turbam, comminátus est spirítui immúndo, dicens illi: Surde et mute spíritus, ego præcípio tibi, exi ab eo: et ámplius ne intróëas in eum.
 Marcus	Mark	43	9	25	Et exclámans, et multum discérpens eum, éxiit ab eo, et factus est sicut mórtuus, ita ut multi dícerent: Quia mórtuus est.
 Marcus	Mark	43	9	26	Jesus autem tenens manum ejus elevávit eum, et surréxit.
 Marcus	Mark	43	9	27	Et cum introísset in domum, discípuli ejus secréto interrogábant eum: Quare nos non potúimus ejícere eum?
 Marcus	Mark	43	9	28	Et dixit illis: Hoc genus in nullo potest exíre, nisi in oratióne et jejúnio.
 Marcus	Mark	43	9	29	Et inde profécti prætergrediebántur Galilǽam: nec volébat quemquam scire.	b
 Marcus	Mark	43	9	30	Docébat autem discípulos suos, et dicébat illis: Quóniam Fílius hóminis tradétur in manus hóminum, et occídent eum, et occísus tértia die resúrget.
 Marcus	Mark	43	9	31	At illi ignorábant verbum: et timébant interrogáre eum.
 Marcus	Mark	43	9	32	Et venérunt Caphárnaum. Qui cum domi essent, interrogábat eos: Quid in via tractabátis?
 Marcus	Mark	43	9	33	At illi tacébant: síquidem in via inter se disputavérunt: quis eórum major esset.
 Marcus	Mark	43	9	34	Et résidens vocávit duódecim, et ait illis: Si quis vult primus esse, erit ómnium novíssimus, et ómnium miníster.
 Marcus	Mark	43	9	35	Et accípiens púerum, státuit eum in médio eórum: quem cum compléxus esset, ait illis:
 Marcus	Mark	43	9	36	Quisquis unum ex hujúsmodi púeris recéperit in nómine meo, me récipit: et quicúmque me suscéperit, non me súscipit, sed eum qui misit me.
 Marcus	Mark	43	9	37	Respóndit illi Joánnes, dicens: Magíster, vídimus quemdam in nómine tuo ejiciéntem dæmónia, qui non séquitur nos, et prohibúimus eum.
 Marcus	Mark	43	9	38	Jesus autem ait: Nolíte prohibére eum: nemo est enim qui fáciat virtútem in nómine meo, et possit cito male loqui de me:
 Marcus	Mark	43	9	39	qui enim non est advérsum vos, pro vobis est.
 Marcus	Mark	43	9	40	Quisquis enim potum déderit vobis cálicem aquæ in nómine meo, quia Christi estis: amen dico vobis, non perdet mercédem suam.
 Marcus	Mark	43	9	41	Et quisquis scandalizáverit unum ex his pusíllis credéntibus in me: bonum est ei magis si circumdarétur mola asinária collo ejus, et in mare mitterétur.
 Marcus	Mark	43	9	42	Et si scandalizáverit te manus tua, abscíde illam: bonum est tibi débilem introíre in vitam, quam duas manus habéntem ire in gehénnam, in ignem inextinguíbilem,
 Marcus	Mark	43	9	43	ubi vermis eórum non móritur, et ignis non extínguitur.
 Marcus	Mark	43	9	44	Et si pes tuus te scandalízat, ámputa illum: bonum est tibi claudum introíre in vitam ætérnam, quam duos pedes habéntem mitti in gehénnam ignis inextinguíbilis,
 Marcus	Mark	43	9	45	ubi vermis eórum non móritur, et ignis non extínguitur.
 Marcus	Mark	43	9	46	Quod si óculus tuus scandalízat te, éjice eum: bonum est tibi luscum introíre in regnum Dei, quam duos óculos habéntem mitti in gehénnam ignis,
 Marcus	Mark	43	9	47	ubi vermis eórum non móritur, et ignis non extínguitur.
 Marcus	Mark	43	9	48	Omnis enim igne saliétur, et omnis víctima sale saliétur.
 Marcus	Mark	43	9	49	Bonum est sal: quod si sal insúlsum fúerit, in quo illud condiétis? Habéte in vobis sal, et pacem habéte inter vos.
 Marcus	Mark	43	10	1	Et inde exsúrgens venit in fines Judǽæ ultra Jordánem: et convéniunt íterum turbæ ad eum: et sicut consuéverat, íterum docébat illos.
 Marcus	Mark	43	10	2	Et accedéntes pharisǽi interrogábant eum: Si licet viro uxórem dimíttere: tentántes eum.
 Marcus	Mark	43	10	3	At ille respóndens, dixit eis: Quid vobis præcépit Móyses?
 Marcus	Mark	43	10	4	Qui dixérunt: Móyses permísit libéllum repúdii scríbere, et dimíttere.
 Marcus	Mark	43	10	5	Quibus respóndens Jesus, ait: Ad durítiam cordis vestri scripsit vobis præcéptum istud:
 Marcus	Mark	43	10	6	ab inítio autem creatúræ másculum et féminam fecit eos Deus.
 Marcus	Mark	43	10	7	Propter hoc relínquet homo patrem suum et matrem, et adhærébit ad uxórem suam:
 Marcus	Mark	43	10	8	et erunt duo in carne una. Ítaque jam non sunt duo, sed una caro.
 Marcus	Mark	43	10	9	Quod ergo Deus conjúnxit, homo non séparet.
 Marcus	Mark	43	10	10	Et in domo íterum discípuli ejus de eódem interrogavérunt eum.
 Marcus	Mark	43	10	11	Et ait illis: Quicúmque dimíserit uxórem suam, et áliam dúxerit, adultérium commíttit super eam.
 Marcus	Mark	43	10	12	Et si uxor dimíserit virum suum, et álii núpserit, mœchátur.
 Marcus	Mark	43	10	13	Et offerébant illi párvulos ut tángeret illos. Discípuli autem comminabántur offeréntibus.	b
 Marcus	Mark	43	10	14	Quos cum vidéret Jesus, indígne tulit, et ait illis: Sínite párvulos veníre ad me, et ne prohibuéritis eos: tálium enim est regnum Dei.
 Marcus	Mark	43	10	15	Amen dico vobis: Quisquis non recéperit regnum Dei velut párvulus, non intrábit in illud.
 Marcus	Mark	43	10	16	Et compléxans eos, et impónens manus super illos, benedicébat eos.
 Marcus	Mark	43	10	17	Et cum egréssus esset in viam, procúrrens quidam genu flexo ante eum, rogábat eum: Magíster bone, quid fáciam ut vitam ætérnam percípiam?	b
 Marcus	Mark	43	10	18	Jesus autem dixit ei: Quid me dicis bonum? nemo bonus, nisi unus Deus.
 Marcus	Mark	43	10	19	Præcépta nosti: ne adúlteres, ne occídas, ne furéris, ne falsum testimónium díxeris, ne fraudem féceris, honóra patrem tuum et matrem.
 Marcus	Mark	43	10	20	At ille respóndens, ait illi: Magíster, hæc ómnia observávi a juventúte mea.
 Marcus	Mark	43	10	21	Jesus autem intúitus eum, diléxit eum, et dixit ei: Unum tibi deest: vade, quæcúmque habes vende, et da paupéribus, et habébis thesáurum in cælo: et veni, séquere me.
 Marcus	Mark	43	10	22	Qui contristátus in verbo, ábiit mœrens: erat enim habens multas possessiónes.
 Marcus	Mark	43	10	23	Et circumspíciens Jesus, ait discípulis suis: Quam diffícile qui pecúnias habent, in regnum Dei introíbunt!
 Marcus	Mark	43	10	24	Discípuli autem obstupescébant in verbis ejus. At Jesus rursus respóndens ait illis: Filíoli, quam diffícile est, confidéntes in pecúniis, in regnum Dei introíre!
 Marcus	Mark	43	10	25	Facílius est camélum per forámen acus transíre, quam dívitem intráre in regnum Dei.
 Marcus	Mark	43	10	26	Qui magis admirabántur, dicéntes ad semetípsos: Et quis potest salvus fíeri?
 Marcus	Mark	43	10	27	Et íntuens illos Jesus, ait: Apud hómines impossíbile est, sed non apud Deum: ómnia enim possibília sunt apud Deum.
 Marcus	Mark	43	10	28	Et cœpit ei Petrus dícere: Ecce nos dimísimus ómnia, et secúti sumus te.	b
 Marcus	Mark	43	10	29	Respóndens Jesus, ait: Amen dico vobis: Nemo est qui relíquerit domum, aut fratres, aut soróres, aut patrem, aut matrem, aut fílios, aut agros propter me et propter Evangélium,
 Marcus	Mark	43	10	30	qui non accípiat cénties tantum, nunc in témpore hoc: domos, et fratres, et soróres, et matres, et fílios, et agros, cum persecutiónibus, et in sǽculo futúro vitam ætérnam.
 Marcus	Mark	43	10	31	Multi autem erunt primi novíssimi, et novíssimi primi.
 Marcus	Mark	43	10	32	Erant autem in via ascendéntes Jerosólymam: et præcedébat illos Jesus, et stupébant: et sequéntes timébant. Et assúmens íterum duódecim, cœpit illis dícere quæ essent ei eventúra.	b
 Marcus	Mark	43	10	33	Quia ecce ascéndimus Jerosólymam, et Fílius hóminis tradétur princípibus sacerdótum, et scribis, et senióribus, et damnábunt eum morte, et tradent eum géntibus:
 Marcus	Mark	43	10	34	et illúdent ei, et cónspuent eum, et flagellábunt eum, et interfícient eum: et tértia die resúrget.
 Marcus	Mark	43	10	35	Et accédunt ad eum Jacóbus et Joánnes fílii Zebedǽi, dicéntes: Magíster, vólumus ut quodcúmque petiérimus, fácias nobis.	b
 Marcus	Mark	43	10	36	At ille dixit eis: Quid vultis ut fáciam vobis?
 Marcus	Mark	43	10	37	Et dixérunt: Da nobis ut unus ad déxteram tuam, et álius ad sinístram tuam sedeámus in glória tua.
 Marcus	Mark	43	10	38	Jesus autem ait eis: Nescítis quid petátis: potéstis bíbere cálicem, quem ego bibo, aut baptísmo, quo ego baptízor, baptizári?
 Marcus	Mark	43	10	39	At illi dixérunt ei: Póssumus. Jesus autem ait eis: Cálicem quidem, quem ego bibo, bibétis; et baptísmo, quo ego baptízor, baptizabímini:
 Marcus	Mark	43	10	40	sedére autem ad déxteram meam, vel ad sinístram, non est meum dare vobis, sed quibus parátum est.
 Marcus	Mark	43	10	41	Et audiéntes decem, cœpérunt indignári de Jacóbo et Joánne.	b
 Marcus	Mark	43	10	42	Jesus autem vocans eos, ait illis: Scitis quia hi, qui vidéntur principári géntibus, dominántur eis: et príncipes eórum potestátem habent ipsórum.
 Marcus	Mark	43	10	43	Non ita est autem in vobis, sed quicúmque volúerit fíeri major, erit vester miníster:
 Marcus	Mark	43	10	44	et quicúmque volúerit in vobis primus esse, erit ómnium servus.
 Marcus	Mark	43	10	45	Nam et Fílius hóminis non venit ut ministrarétur ei, sed ut ministráret, et daret ánimam suam redemptiónem pro multis.
 Marcus	Mark	43	10	46	Et véniunt Jéricho: et proficiscénte eo de Jéricho, et discípulis ejus, et plúrima multitúdine, fílius Timǽi Bartimǽus cæcus, sedébat juxta viam mendícans.	b
 Marcus	Mark	43	10	47	Qui cum audísset quia Jesus Nazarénus est, cœpit clamáre, et dícere: Jesu fili David, miserére mei.
 Marcus	Mark	43	10	48	Et comminabántur ei multi ut tacéret. At ille multo magis clamábat: Fili David, miserére mei.
 Marcus	Mark	43	10	49	Et stans Jesus præcépit illum vocári. Et vocant cæcum, dicéntes ei: Animǽquior esto: surge, vocat te.
 Marcus	Mark	43	10	50	Qui projécto vestiménto suo exíliens, venit ad eum.
 Marcus	Mark	43	10	51	Et respóndens Jesus dixit illi: Quid tibi vis fáciam? Cæcus autem dixit ei: Rabbóni, ut vídeam.
 Marcus	Mark	43	10	52	Jesus autem ait illi: Vade, fides tua te salvum fecit. Et conféstim vidit, et sequebátur eum in via.
 Marcus	Mark	43	11	1	Et cum appropinquárent Jerosólymæ et Bethániæ ad montem Olivárum, mittit duos ex discípulis suis,
 Marcus	Mark	43	11	2	et ait illis: Ite in castéllum, quod contra vos est, et statim introëúntes illuc, inveniétis pullum ligátum, super quem nemo adhuc hóminum sedit: sólvite illum, et addúcite.
 Marcus	Mark	43	11	3	Et si quis vobis díxerit: Quid fácitis? dícite, quia Dómino necessárius est: et contínuo illum dimíttet huc.
 Marcus	Mark	43	11	4	Et abeúntes invenérunt pullum ligátum ante jánuam foris in bívio: et solvunt eum.
 Marcus	Mark	43	11	5	Et quidam de illic stántibus dicébant illis: Quid fácitis solvéntes pullum?
 Marcus	Mark	43	11	6	Qui dixérunt eis sicut præcéperat illis Jesus, et dimisérunt eis.
 Marcus	Mark	43	11	7	Et duxérunt pullum ad Jesum: et impónunt illi vestiménta sua, et sedit super eum.
 Marcus	Mark	43	11	8	Multi autem vestiménta sua stravérunt in via: álii autem frondes cædébant de arbóribus, et sternébant in via.
 Marcus	Mark	43	11	9	Et qui præíbant, et qui sequebántur, clamábant, dicéntes: Hosánna: benedíctus qui venit in nómine Dómini:
 Marcus	Mark	43	11	10	benedíctum quod venit regnum patris nostri David: hosánna in excélsis.
 Marcus	Mark	43	11	11	Et introívit Jerosólymam in templum: et circumspéctis ómnibus, cum jam véspera esset hora, éxiit in Bethániam cum duódecim.
 Marcus	Mark	43	11	12	Et ália die cum exírent a Bethánia, esúriit.	b
 Marcus	Mark	43	11	13	Cumque vidísset a longe ficum habéntem fólia, venit si quid forte inveníret in ea: et cum venísset ad eam, nihil invénit præter fólia: non enim erat tempus ficórum.
 Marcus	Mark	43	11	14	Et respóndens dixit ei: Jam non ámplius in ætérnum ex te fructum quisquam mandúcet. Et audiébant discípuli ejus.
 Marcus	Mark	43	11	15	Et véniunt in Jerosólymam. Et cum introísset in templum, cœpit ejícere vendéntes et eméntes in templo: et mensas numulariórum, et cáthedras vendéntium colúmbas evértit:
 Marcus	Mark	43	11	16	et non sinébat ut quisquam transférret vas per templum:
 Marcus	Mark	43	11	17	et docébat, dicens eis: Nonne scriptum est: Quia domus mea, domus oratiónis vocábitur ómnibus géntibus? vos autem fecístis eam spelúncam latrónum.
 Marcus	Mark	43	11	18	Quo audíto príncipes sacerdótum et scribæ, quærébant quómodo eum pérderent: timébant enim eum, quóniam univérsa turba admirabátur super doctrína ejus.
 Marcus	Mark	43	11	19	Et cum véspera facta esset, egrediebátur de civitáte.
 Marcus	Mark	43	11	20	Et cum mane transírent, vidérunt ficum áridam factam a radícibus.	b
 Marcus	Mark	43	11	21	Et recordátus Petrus, dixit ei: Rabbi, ecce ficus, cui maledixísti, áruit.
 Marcus	Mark	43	11	22	Et respóndens Jesus ait illis: Habéte fidem Dei.
 Marcus	Mark	43	11	23	Amen dico vobis, quia quicúmque díxerit huic monti: Tóllere, et míttere in mare, et non hæsitáverit in corde suo, sed credíderit, quia quodcúmque díxerit fiat, fiet ei.
 Marcus	Mark	43	11	24	Proptérea dico vobis, ómnia quæcúmque orántes pétitis, crédite quia accipiétis, et evénient vobis.
 Marcus	Mark	43	11	25	Et cum stábitis ad orándum, dimíttite si quid habétis advérsus áliquem: ut et Pater vester, qui in cælis est, dimíttat vobis peccáta vestra.
 Marcus	Mark	43	11	26	Quod si vos non dimiséritis: nec Pater vester, qui in cælis est, dimíttet vobis peccáta vestra.
 Marcus	Mark	43	11	27	Et véniunt rursus Jerosólymam. Et cum ambuláret in templo, accédunt ad eum summi sacerdótes, et scribæ, et senióres:
 Marcus	Mark	43	11	28	et dicunt ei: In qua potestáte hæc facis? et quis dedit tibi hanc potestátem ut ista fácias?
 Marcus	Mark	43	11	29	Jesus autem respóndens, ait illis: Interrogábo vos et ego unum verbum, et respondéte mihi: et dicam vobis in qua potestáte hæc fáciam.
 Marcus	Mark	43	11	30	Baptísmus Joánnis, de cælo erat, an ex homínibus? Respondéte mihi.
 Marcus	Mark	43	11	31	At illi cogitábant secum, dicéntes: Si dixérimus: De cælo, dicet: Quare ergo non credidístis ei?
 Marcus	Mark	43	11	32	Si dixérimus: Ex homínibus, timémus pópulum: omnes enim habébant Joánnem quia vere prophéta esset.
 Marcus	Mark	43	11	33	Et respondéntes dicunt Jesu: Nescímus. Et respóndens Jesus ait illis: Neque ego dico vobis in qua potestáte hæc fáciam.
 Marcus	Mark	43	12	1	Et cœpit illis in parábolis loqui: Víneam pastinávit homo, et circúmdedit sepem, et fodit lacum, et ædificávit turrim, et locávit eam agrícolis, et péregre proféctus est.
 Marcus	Mark	43	12	2	Et misit ad agrícolas in témpore servum ut ab agrícolis accíperet de fructu víneæ.
 Marcus	Mark	43	12	3	Qui apprehénsum eum cecidérunt, et dimisérunt vácuum.
 Marcus	Mark	43	12	4	Et íterum misit ad illos álium servum: et illum in cápite vulneravérunt, et contuméliis affecérunt.
 Marcus	Mark	43	12	5	Et rursum álium misit, et illum occidérunt: et plures álios: quosdam cædéntes, álios vero occidéntes.
 Marcus	Mark	43	12	6	Adhuc ergo unum habens fílium caríssimum, et illum misit ad eos novíssimum, dicens: Quia reverebúntur fílium meum.
 Marcus	Mark	43	12	7	Colóni autem dixérunt ad ínvicem: Hic est hæres: veníte, occidámus eum: et nostra erit hæréditas.
 Marcus	Mark	43	12	8	Et apprehendéntes eum, occidérunt: et ejecérunt extra víneam.
 Marcus	Mark	43	12	9	Quid ergo fáciet dóminus víneæ? Véniet, et perdet colónos, et dabit víneam áliis.
 Marcus	Mark	43	12	10	Nec scriptúram hanc legístis: Lápidem quem reprobavérunt ædificántes, hic factus est in caput ánguli:
 Marcus	Mark	43	12	11	a Dómino factum est istud, et est mirábile in óculis nostris?
 Marcus	Mark	43	12	12	Et quærébant eum tenére: et timuérunt turbam: cognovérunt enim quóniam ad eos parábolam hanc díxerit. Et relícto eo abiérunt.	b
 Marcus	Mark	43	12	13	Et mittunt ad eum quosdam ex pharisǽis, et herodiánis, ut eum cáperent in verbo.
 Marcus	Mark	43	12	14	Qui veniéntes dicunt ei: Magíster, scimus quia verax es, et non curas quemquam: nec enim vides in fáciem hóminum, sed in veritáte viam Dei doces. Licet dari tribútum Cǽsari, an non dábimus?
 Marcus	Mark	43	12	15	Qui sciens versútiam illórum, ait illis: Quid me tentátis? afférte mihi denárium ut vídeam.
 Marcus	Mark	43	12	16	At illi attulérunt ei. Et ait illis: Cujus est imágo hæc, et inscríptio? Dicunt ei: Cǽsaris.
 Marcus	Mark	43	12	17	Respóndens autem Jesus dixit illis: Réddite ígitur quæ sunt Cǽsaris, Cǽsari: et quæ sunt Dei, Deo. Et mirabántur super eo.
 Marcus	Mark	43	12	18	Et venérunt ad eum sadducǽi, qui dicunt resurrectiónem non esse: et interrogábant eum, dicéntes:	b
 Marcus	Mark	43	12	19	Magíster, Móyses nobis scripsit, ut si cujus frater mórtuus fúerit, et dimíserit uxórem, et fílios non relíquerit, accípiat frater ejus uxórem ipsíus, et resúscitet semen fratri suo.
 Marcus	Mark	43	12	20	Septem ergo fratres erant: et primus accépit uxórem, et mórtuus est non relícto sémine.
 Marcus	Mark	43	12	21	Et secúndus accépit eam, et mórtuus est: et nec iste relíquit semen. Et tértius simíliter.
 Marcus	Mark	43	12	22	Et accepérunt eam simíliter septem: et non reliquérunt semen. Novíssima ómnium defúncta est et múlier.
 Marcus	Mark	43	12	23	In resurrectióne ergo cum resurréxerint, cujus de his erit uxor? septem enim habuérunt eam uxórem.
 Marcus	Mark	43	12	24	Et respóndens Jesus, ait illis: Nonne ídeo errátis, non sciéntes Scriptúras, neque virtútem Dei?
 Marcus	Mark	43	12	25	Cum enim a mórtuis resurréxerint, neque nubent, neque nubéntur, sed sunt sicut ángeli in cælis.
 Marcus	Mark	43	12	26	De mórtuis autem quod resúrgant, non legístis in libro Móysi, super rubum, quómodo díxerit illi Deus, ínquiens: Ego sum Deus Ábraham, et Deus Ísaac, et Deus Jacob?
 Marcus	Mark	43	12	27	Non est Deus mortuórum, sed vivórum. Vos ergo multum errátis.
 Marcus	Mark	43	12	28	Et accéssit unus de scribis, qui audíerat illos conquiréntes, et videns quóniam bene illis respónderit, interrogávit eum quod esset primum ómnium mandátum.	b
 Marcus	Mark	43	12	29	Jesus autem respóndit ei: Quia primum ómnium mandátum est: Audi Ísraël, Dóminus Deus tuus, Deus unus est:
 Marcus	Mark	43	12	30	et díliges Dóminum Deum tuum ex toto corde tuo, et ex tota ánima tua, et ex tota mente tua, et ex tota virtúte tua. Hoc est primum mandátum.
 Marcus	Mark	43	12	31	Secúndum autem símile est illi: Díliges próximum tuum tamquam teípsum. Majus horum áliud mandátum non est.
 Marcus	Mark	43	12	32	Et ait illi scriba: Bene, Magíster, in veritáte dixísti, quia unus est Deus, et non est álius præter eum.
 Marcus	Mark	43	12	33	Et ut diligátur ex toto corde, et ex toto intelléctu, et ex tota ánima, et ex tota fortitúdine, et dilígere próximum tamquam seípsum, majus est ómnibus holocautomátibus, et sacrifíciis.
 Marcus	Mark	43	12	34	Jesus autem videns quod sapiénter respondísset, dixit illi: Non es longe a regno Dei. Et nemo jam audébat eum interrogáre.
 Marcus	Mark	43	12	35	Et respóndens Jesus dicébat, docens in templo: Quómodo dicunt scribæ Christum fílium esse David?	b
 Marcus	Mark	43	12	36	Ipse enim David dicit in Spíritu Sancto: Dixit Dóminus Dómino meo: Sede a dextris meis, donec ponam inimícos tuos scabéllum pedum tuórum.
 Marcus	Mark	43	12	37	Ipse ergo David dicit eum Dóminum, et unde est fílius ejus? Et multa turba eum libénter audívit.
 Marcus	Mark	43	12	38	Et dicébat eis in doctrína sua: Cavéte a scribis, qui volunt in stolis ambuláre, et salutári in foro,
 Marcus	Mark	43	12	39	et in primis cáthedris sedére in synagógis, et primos discúbitus in cœnis:
 Marcus	Mark	43	12	40	qui dévorant domos viduárum sub obténtu prolíxæ oratiónis: hi accípient prolíxius judícium.
 Marcus	Mark	43	12	41	Et sedens Jesus contra gazophylácium, aspiciébat quómodo turba jactáret æs in gazophylácium, et multi dívites jactábant multa.	b
 Marcus	Mark	43	12	42	Cum venísset autem vídua una pauper, misit duo minúta, quod est quadrans,
 Marcus	Mark	43	12	43	et cónvocans discípulos suos, ait illis: Amen dico vobis, quóniam vídua hæc pauper plus ómnibus misit, qui misérunt in gazophylácium.
 Marcus	Mark	43	12	44	Omnes enim ex eo, quod abundábat illis, misérunt: hæc vero de penúria sua ómnia quæ hábuit misit totum victum suum.
 Marcus	Mark	43	13	1	Et cum egrederétur de templo, ait illi unus ex discípulis suis: Magíster, áspice quales lápides, et quales structúræ.
 Marcus	Mark	43	13	2	Et respóndens Jesus, ait illi: Vides has omnes magnas ædificatiónes? Non relinquétur lapis super lápidem, qui non destruátur.
 Marcus	Mark	43	13	3	Et cum sedéret in monte Olivárum contra templum, interrogábant eum separátim Petrus, et Jacóbus, et Joánnes, et Andréas:
 Marcus	Mark	43	13	4	Dic nobis, quando ista fient? et quod signum erit, quando hæc ómnia incípient consummári?
 Marcus	Mark	43	13	5	Et respóndens Jesus cœpit dícere illis: Vidéte ne quis vos sedúcat:
 Marcus	Mark	43	13	6	multi enim vénient in nómine meo, dicéntes quia ego sum: et multos sedúcent.
 Marcus	Mark	43	13	7	Cum audiéritis autem bella, et opiniónes bellórum, ne timuéritis: opórtet enim hæc fíeri: sed nondum finis.
 Marcus	Mark	43	13	8	Exsúrget enim gens contra gentem, et regnum super regnum, et erunt terræmótus per loca, et fames. Inítium dolórum hæc.
 Marcus	Mark	43	13	9	Vidéte autem vosmetípsos. Tradent enim vos in consíliis, et in synagógis vapulábitis, et ante prǽsides et reges stábitis propter me, in testimónium illis.
 Marcus	Mark	43	13	10	Et in omnes gentes primum opórtet prædicári Evangélium.
 Marcus	Mark	43	13	11	Et cum dúxerint vos tradéntes, nolíte præcogitáre quid loquámini: sed quod datum vobis fúerit in illa hora, id loquímini: non enim vos estis loquéntes, sed Spíritus Sanctus.
 Marcus	Mark	43	13	12	Tradet autem frater fratrem in mortem, et pater fílium: et consúrgent fílii in paréntes, et morte affícient eos.
 Marcus	Mark	43	13	13	Et éritis ódio ómnibus propter nomen meum. Qui autem sustinúerit in finem, hic salvus erit.
 Marcus	Mark	43	13	14	Cum autem vidéritis abominatiónem desolatiónis stantem, ubi non debet, qui legit, intélligat: tunc qui in Judǽa sunt, fúgiant in montes:	b
 Marcus	Mark	43	13	15	et qui super tectum, ne descéndat in domum, nec intróëat ut tollat quid de domo sua:
 Marcus	Mark	43	13	16	et qui in agro erit, non revertátur retro tóllere vestiméntum suum.
 Marcus	Mark	43	13	17	Væ autem prægnántibus et nutriéntibus in illis diébus.
 Marcus	Mark	43	13	18	Oráte vero ut híeme non fiant.
 Marcus	Mark	43	13	19	Erunt enim dies illi tribulatiónes tales quales non fuérunt ab inítio creatúræ, quam cóndidit Deus usque nunc, neque fient.
 Marcus	Mark	43	13	20	Et nisi breviásset Dóminus dies, non fuísset salva omnis caro: sed propter eléctos, quos elégit, breviávit dies.
 Marcus	Mark	43	13	21	Et tunc si quis vobis díxerit: Ecce hic est Christus, ecce illic, ne credidéritis.
 Marcus	Mark	43	13	22	Exsúrgent enim pseudochrísti et pseudoprophétæ, et dabunt signa et porténta ad seducéndos, si fíeri potest, étiam eléctos.
 Marcus	Mark	43	13	23	Vos ergo vidéte: ecce prædíxi vobis ómnia.
 Marcus	Mark	43	13	24	Sed in illis diébus, post tribulatiónem illam, sol contenebrábitur, et luna non dabit splendórem suum:	b
 Marcus	Mark	43	13	25	et stellæ cæli erunt decidéntes, et virtútes, quæ in cælis sunt, movebúntur.
 Marcus	Mark	43	13	26	Et tunc vidébunt Fílium hóminis veniéntem in núbibus cum virtúte multa et glória.
 Marcus	Mark	43	13	27	Et tunc mittet ángelos suos, et congregábit eléctos suos a quátuor ventis, a summo terræ usque ad summum cæli.
 Marcus	Mark	43	13	28	A ficu autem díscite parábolam. Cum jam ramus ejus tener fúerit, et nata fúerint fólia, cognóscitis quia in próximo sit æstas:
 Marcus	Mark	43	13	29	sic et vos cum vidéritis hæc fíeri, scitóte quod in próximo sit, in óstiis.
 Marcus	Mark	43	13	30	Amen dico vobis, quóniam non transíbit generátio hæc, donec ómnia ista fiant.
 Marcus	Mark	43	13	31	Cælum et terra transíbunt, verba autem mea non transíbunt.
 Marcus	Mark	43	13	32	De die autem illo vel hora nemo scit, neque ángeli in cælo, neque Fílius, nisi Pater.	b
 Marcus	Mark	43	13	33	Vidéte, vigiláte, et oráte: nescítis enim quando tempus sit.
 Marcus	Mark	43	13	34	Sicut homo qui péregre proféctus relíquit domum suam, et dedit servis suis potestátem cujúsque óperis, et janitóri præcépit ut vígilet,
 Marcus	Mark	43	13	35	vigiláte ergo (nescítis enim quando dóminus domus véniat: sero, an média nocte, an galli cantu, an mane),
 Marcus	Mark	43	13	36	ne, cum vénerit repénte, invéniat vos dormiéntes.
 Marcus	Mark	43	13	37	Quod autem vobis dico, ómnibus dico: Vigiláte.
 Marcus	Mark	43	14	1	Erat autem Pascha et ázyma post bíduum: et quærébant summi sacerdótes et scribæ quómodo eum dolo tenérent, et occíderent.
 Marcus	Mark	43	14	2	Dicébant autem: Non in die festo, ne forte tumúltus fíeret in pópulo.
 Marcus	Mark	43	14	3	Et cum esset Bethániæ in domo Simónis leprósi, et recúmberet, venit múlier habens alabástrum unguénti nardi spicáti pretiósi: et fracto alabástro, effúdit super caput ejus.
 Marcus	Mark	43	14	4	Erant autem quidam indígne feréntes intra semetípsos, et dicéntes: Ut quid perdítio ista unguénti facta est?
 Marcus	Mark	43	14	5	póterat enim unguéntum istud venundári plus quam trecéntis denáriis, et dari paupéribus. Et fremébant in eam.
 Marcus	Mark	43	14	6	Jesus autem dixit: Sínite eam, quid illi molésti estis? Bonum opus operáta est in me:
 Marcus	Mark	43	14	7	semper enim páuperes habétis vobíscum: et cum voluéritis, potéstis illis benefácere: me autem non semper habétis.
 Marcus	Mark	43	14	8	Quod hábuit hæc, fecit: prævénit úngere corpus meum in sepultúram.
 Marcus	Mark	43	14	9	Amen dico vobis: Ubicúmque prædicátum fúerit Evangélium istud in univérso mundo, et quod fecit hæc, narrábitur in memóriam ejus.
 Marcus	Mark	43	14	10	Et Judas Iscariótes, unus de duódecim, ábiit ad summos sacerdótes, ut próderet eum illis.
 Marcus	Mark	43	14	11	Qui audiéntes gavísi sunt: et promisérunt ei pecúniam se datúros. Et quærébat quómodo illum opportúne tráderet.
 Marcus	Mark	43	14	12	Et primo die azymórum quando Pascha immolábant, dicunt ei discípuli: Quo vis eámus, et parémus tibi ut mandúces Pascha?	b
 Marcus	Mark	43	14	13	Et mittit duos ex discípulis suis, et dicit eis: Ite in civitátem, et occúrret vobis homo lagénam aquæ bájulans: sequímini eum,
 Marcus	Mark	43	14	14	et quocúmque introíerit, dícite dómino domus, quia magíster dicit: Ubi est reféctio mea, ubi Pascha cum discípulis meis mandúcem?
 Marcus	Mark	43	14	15	Et ipse vobis demonstrábit cœnáculum grande, stratum: et illic paráte nobis.
 Marcus	Mark	43	14	16	Et abiérunt discípuli ejus, et venérunt in civitátem: et invenérunt sicut díxerat illis, et paravérunt Pascha.
 Marcus	Mark	43	14	17	Véspere autem facto, venit cum duódecim.
 Marcus	Mark	43	14	18	Et discumbéntibus eis, et manducántibus, ait Jesus: Amen dico vobis, quia unus ex vobis tradet me, qui mandúcat mecum.
 Marcus	Mark	43	14	19	At illi cœpérunt contristári, et dícere ei singulátim: Numquid ego?
 Marcus	Mark	43	14	20	Qui ait illis: Unus ex duódecim, qui intíngit mecum manum in catíno.
 Marcus	Mark	43	14	21	Et Fílius quidem hóminis vadit sicut scriptum est de eo: væ autem hómini illi per quem Fílius hóminis tradétur! bonum erat ei, si non esset natus homo ille.
 Marcus	Mark	43	14	22	Et manducántibus illis, accépit Jesus panem: et benedícens fregit, et dedit eis, et ait: Súmite, hoc est corpus meum.	b
 Marcus	Mark	43	14	23	Et accépto cálice, grátias agens dedit eis: et bibérunt ex illo omnes.
 Marcus	Mark	43	14	24	Et ait illis: Hic est sanguis meus novi testaménti, qui pro multis effundétur.
 Marcus	Mark	43	14	25	Amen dico vobis, quia jam non bibam de hoc genímine vitis usque in diem illum, cum illud bibam novum in regno Dei.
 Marcus	Mark	43	14	26	Et hymno dicto exiérunt in montem Olivárum.
 Marcus	Mark	43	14	27	Et ait eis Jesus: Omnes scandalizabímini in me in nocte ista: quia scriptum est: Percútiam pastórem, et dispergéntur oves.
 Marcus	Mark	43	14	28	Sed postquam resurréxero, præcédam vos in Galilǽam.
 Marcus	Mark	43	14	29	Petrus autem ait illi: Et si omnes scandalizáti fúerint in te, sed non ego.
 Marcus	Mark	43	14	30	Et ait illi Jesus: Amen dico tibi, quia tu hódie in nocte hac, priúsquam gallus vocem bis déderit, ter me es negatúrus.
 Marcus	Mark	43	14	31	At ille ámplius loquebátur: Et si oportúerit me simul cómmori tibi, non te negábo. Simíliter autem et omnes dicébant.
 Marcus	Mark	43	14	32	Et véniunt in prǽdium, cui nomen Gethsémani. Et ait discípulis suis: Sedéte hic donec orem.	b
 Marcus	Mark	43	14	33	Et assúmit Petrum, et Jacóbum, et Joánnem secum: et cœpit pavére et tædére.
 Marcus	Mark	43	14	34	Et ait illis: Tristis est ánima mea usque ad mortem: sustinéte hic, et vigiláte.
 Marcus	Mark	43	14	35	Et cum processísset páululum, prócidit super terram, et orábat ut, si fíeri posset, transíret ab eo hora.
 Marcus	Mark	43	14	36	Et dixit: Abba pater, ómnia tibi possibília sunt: transfer cálicem hunc a me: sed non quod ego volo, sed quod tu.
 Marcus	Mark	43	14	37	Et venit, et invénit eos dormiéntes. Et ait Petro: Simon, dormis? non potuísti una hora vigiláre?
 Marcus	Mark	43	14	38	vigiláte et oráte, ut non intrétis in tentatiónem. Spíritus quidem promptus est, caro vero infírma.
 Marcus	Mark	43	14	39	Et íterum ábiens orávit, eúmdem sermónem dicens.
 Marcus	Mark	43	14	40	Et revérsus, dénuo invénit eos dormiéntes (erant enim óculi eórum graváti), et ignorábant quid respondérent ei.
 Marcus	Mark	43	14	41	Et venit tértio, et ait illis: Dormíte jam, et requiéscite. Súfficit: venit hora: ecce Fílius hóminis tradétur in manus peccatórum.
 Marcus	Mark	43	14	42	Súrgite, eámus: ecce qui me tradet, prope est.
 Marcus	Mark	43	14	43	Et, adhuc eo loquénte, venit Judas Iscariótes unus de duódecim, et cum eo turba multa cum gládiis et lignis, a summis sacerdótibus, et scribis, et senióribus.	b
 Marcus	Mark	43	14	44	Déderat autem tráditor ejus signum eis, dicens: Quemcúmque osculátus fúero, ipse est, tenéte eum, et dúcite caute.
 Marcus	Mark	43	14	45	Et cum venísset, statim accédens ad eum, ait: Ave Rabbi: et osculátus est eum.
 Marcus	Mark	43	14	46	At illi manus injecérunt in eum, et tenuérunt eum.
 Marcus	Mark	43	14	47	Unus autem quidam de circumstántibus edúcens gládium, percússit servum summi sacerdótis, et amputávit illi aurículam.
 Marcus	Mark	43	14	48	Et respóndens Jesus, ait illis: Tamquam ad latrónem exístis cum gládiis et lignis comprehéndere me?
 Marcus	Mark	43	14	49	quotídie eram apud vos in templo docens, et non me tenuístis. Sed ut impleántur Scriptúræ.
 Marcus	Mark	43	14	50	Tunc discípuli ejus relinquéntes eum, omnes fugérunt.
 Marcus	Mark	43	14	51	Adoléscens autem quidam sequebátur eum amíctus síndone super nudo: et tenuérunt eum.
 Marcus	Mark	43	14	52	At ille rejécta síndone, nudus prófugit ab eis.
 Marcus	Mark	43	14	53	Et adduxérunt Jesum ad summum sacerdótem: et convenérunt omnes sacerdótes, et scribæ, et senióres.
 Marcus	Mark	43	14	54	Petrus autem a longe secútus est eum usque intro in átrium summi sacerdótis: et sedébat cum minístris ad ignem, et calefaciébat se.	b
 Marcus	Mark	43	14	55	Summi vero sacerdótes et omne concílium quærébant advérsus Jesum testimónium ut eum morti tráderent: nec inveniébant.
 Marcus	Mark	43	14	56	Multi enim testimónium falsum dicébant advérsus eum: et conveniéntia testimónia non erant.
 Marcus	Mark	43	14	57	Et quidam surgéntes, falsum testimónium ferébant advérsus eum, dicéntes:
 Marcus	Mark	43	14	58	Quóniam nos audívimus eum dicéntem: Ego dissólvam templum hoc manu factum, et per tríduum áliud non manu factum ædificábo.
 Marcus	Mark	43	14	59	Et non erat convéniens testimónium illórum.
 Marcus	Mark	43	14	60	Et exsúrgens summus sacérdos in médium, interrogávit Jesum, dicens: Non respóndes quidquam ad ea quæ tibi objiciúntur ab his?
 Marcus	Mark	43	14	61	Ille autem tacébat, et nihil respóndit. Rursum summus sacérdos interrogábat eum, et dixit ei: Tu es Christus Fílius Dei benedícti?
 Marcus	Mark	43	14	62	Jesus autem dixit illi: Ego sum: et vidébitis Fílium hóminis sedéntem a dextris virtútis Dei, et veniéntem cum núbibus cæli.
 Marcus	Mark	43	14	63	Summus autem sacérdos scindens vestiménta sua, ait: Quid adhuc desiderámus testes?
 Marcus	Mark	43	14	64	Audístis blasphémiam: quid vobis vidétur? Qui omnes condemnavérunt eum esse reum mortis.
 Marcus	Mark	43	14	65	Et cœpérunt quidam conspúere eum, et veláre fáciem ejus, et cólaphis eum cǽdere, et dícere ei: Prophetíza: et minístri álapis eum cædébant.
 Marcus	Mark	43	14	66	Et cum esset Petrus in átrio deórsum, venit una ex ancíllis summi sacerdótis:	b
 Marcus	Mark	43	14	67	et cum vidísset Petrum calefaciéntem se, aspíciens illum, ait: Et tu cum Jesu Nazaréno eras.
 Marcus	Mark	43	14	68	At ille negávit, dicens: Neque scio, neque novi quid dicas. Et éxiit foras ante átrium, et gallus cantávit.
 Marcus	Mark	43	14	69	Rursus autem cum vidísset illum ancílla, cœpit dícere circumstántibus: Quia hic ex illis est.
 Marcus	Mark	43	14	70	At ille íterum negávit. Et post pusíllum rursus qui astábant, dicébant Petro: Vere ex illis es: nam et Galilǽus es.
 Marcus	Mark	43	14	71	Ille autem cœpit anathematizáre et juráre: Quia néscio hóminem istum, quem dícitis.
 Marcus	Mark	43	14	72	Et statim gallus íterum cantávit. Et recordátus est Petrus verbi quod díxerat ei Jesus: Priúsquam gallus cantet bis, ter me negábis. Et cœpit flere.
 Marcus	Mark	43	15	1	Et conféstim mane consílium faciéntes summi sacerdótes cum senióribus, et scribis, et univérso concílio, vinciéntes Jesum, duxérunt, et tradidérunt Piláto.
 Marcus	Mark	43	15	2	Et interrogávit eum Pilátus: Tu es rex Judæórum? At ille respóndens, ait illi: Tu dicis.
 Marcus	Mark	43	15	3	Et accusábant eum summi sacerdótes in multis.
 Marcus	Mark	43	15	4	Pilátus autem rursum interrogávit eum, dicens: Non respóndes quidquam? vide in quantis te accúsant.
 Marcus	Mark	43	15	5	Jesus autem ámplius nihil respóndit, ita ut mirarétur Pilátus.
 Marcus	Mark	43	15	6	Per diem autem festum solébat dimíttere illis unum ex vinctis, quemcúmque petíssent.
 Marcus	Mark	43	15	7	Erat autem qui dicebátur Barábbas, qui cum seditiósis erat vinctus, qui in seditióne fécerat homicídium.
 Marcus	Mark	43	15	8	Et cum ascendísset turba, cœpit rogáre, sicut semper faciébat illis.
 Marcus	Mark	43	15	9	Pilátus autem respóndit eis, et dixit: Vultis dimíttam vobis regem Judæórum?
 Marcus	Mark	43	15	10	Sciébat enim quod per invídiam tradidíssent eum summi sacerdótes.
 Marcus	Mark	43	15	11	Pontífices autem concitavérunt turbam, ut magis Barábbam dimítteret eis.
 Marcus	Mark	43	15	12	Pilátus autem íterum respóndens, ait illis: Quid ergo vultis fáciam regi Judæórum?
 Marcus	Mark	43	15	13	At illi íterum clamavérunt: Crucifíge eum.
 Marcus	Mark	43	15	14	Pilátus vero dicébat illis: Quid enim mali fecit? At illi magis clamábant: Crucifíge eum.
 Marcus	Mark	43	15	15	Pilátus autem volens pópulo sátisfacere, dimísit illis Barábbam, et trádidit Jesum flagéllis cæsum, ut crucifigerétur.
 Marcus	Mark	43	15	16	Mílites autem duxérunt eum in átrium prætórii, et cónvocant totam cohórtem,	b
 Marcus	Mark	43	15	17	et índuunt eum púrpura, et impónunt ei plecténtes spíneam corónam.
 Marcus	Mark	43	15	18	Et cœpérunt salutáre eum: Ave rex Judæórum.
 Marcus	Mark	43	15	19	Et percutiébant caput ejus arúndine: et conspuébant eum, et ponéntes génua, adorábant eum.
 Marcus	Mark	43	15	20	Et postquam illusérunt ei, exuérunt illum púrpura, et induérunt eum vestiméntis suis: et edúcunt illum ut crucifígerent eum.
 Marcus	Mark	43	15	21	Et angariavérunt prætereúntem quémpiam, Simónem Cyrenǽum veniéntem de villa, patrem Alexándri et Rufi, ut tólleret crucem ejus.
 Marcus	Mark	43	15	22	Et perdúcunt illum in Gólgotha locum: quod est interpretátum Calváriæ locus.
 Marcus	Mark	43	15	23	Et dabant ei bíbere myrrhátum vinum: et non accépit.
 Marcus	Mark	43	15	24	Et crucifigéntes eum, divisérunt vestiménta ejus, mitténtes sortem super eis, quis quid tólleret.
 Marcus	Mark	43	15	25	Erat autem hora tértia: et crucifixérunt eum.	b
 Marcus	Mark	43	15	26	Et erat títulus causæ ejus inscríptus: Rex Judæórum.
 Marcus	Mark	43	15	27	Et cum eo crucifígunt duos latrónes: unum a dextris, et álium a sinístris ejus.
 Marcus	Mark	43	15	28	Et impléta est Scriptúra, quæ dicit: Et cum iníquis reputátus est.
 Marcus	Mark	43	15	29	Et prætereúntes blasphemábant eum, movéntes cápita sua, et dicéntes: Vah! qui déstruis templum Dei, et in tribus diébus reædíficas,
 Marcus	Mark	43	15	30	salvum fac temetípsum descéndens de cruce.
 Marcus	Mark	43	15	31	Simíliter et summi sacerdótes illudéntes, ad altérutrum cum scribis dicébant: Álios salvos fecit; seípsum non potest salvum fácere.
 Marcus	Mark	43	15	32	Christus rex Ísraël descéndat nunc de cruce, ut videámus, et credámus. Et qui cum eo crucifíxi erant, convitiabántur ei.
 Marcus	Mark	43	15	33	Et facta hora sexta, ténebræ factæ sunt per totam terram usque in horam nonam.	b
 Marcus	Mark	43	15	34	Et hora nona exclamávit Jesus voce magna, dicens: Éloi, éloi, lamma sabactháni? quod est interpretátum: Deus meus, Deus meus, ut quid dereliquísti me?
 Marcus	Mark	43	15	35	Et quidam de circumstántibus audiéntes, dicébant: Ecce Elíam vocat.
 Marcus	Mark	43	15	36	Currens autem unus, et implens spóngiam acéto, circumponénsque cálamo, potum dabat ei, dicens: Sínite, videámus si véniat Elías ad deponéndum eum.
 Marcus	Mark	43	15	37	Jesus autem emíssa voce magna expirávit.
 Marcus	Mark	43	15	38	Et velum templi scissum est in duo, a summo usque deórsum.
 Marcus	Mark	43	15	39	Videns autem centúrio, qui ex advérso stabat, quia sic clamans expirásset, ait: Vere hic homo Fílius Dei erat.
 Marcus	Mark	43	15	40	Erant autem et mulíeres de longe aspiciéntes: inter quas erat María Magdaléne, et María Jacóbi minóris, et Joseph mater, et Salóme:	b
 Marcus	Mark	43	15	41	et cum esset in Galilǽa, sequebántur eum, et ministrábant ei, et áliæ multæ, quæ simul cum eo ascénderant Jerosólymam.
 Marcus	Mark	43	15	42	Et cum jam sero esset factum (quia erat parascéve, quod est ante sábbatum),
 Marcus	Mark	43	15	43	venit Joseph ab Arimathǽa nóbilis decúrio, qui et ipse erat exspéctans regnum Dei, et audácter introívit ad Pilátum, et pétiit corpus Jesu.
 Marcus	Mark	43	15	44	Pilátus autem mirabátur si jam obiísset. Et accersíto centurióne, interrogávit eum si jam mórtuus esset.
 Marcus	Mark	43	15	45	Et cum cognovísset a centurióne, donávit corpus Joseph.
 Marcus	Mark	43	15	46	Joseph autem mercátus síndonem, et depónens eum invólvit síndone, et pósuit eum in monuménto quod erat excísum de petra, et advólvit lápidem ad óstium monuménti.
 Marcus	Mark	43	15	47	María autem Magdaléne et María Joseph aspiciébant ubi ponerétur.
 Marcus	Mark	43	16	1	Et cum transísset sábbatum, María Magdaléne, et María Jacóbi, et Salóme emérunt arómata ut veniéntes úngerent Jesum.
 Marcus	Mark	43	16	2	Et valde mane una sabbatórum, véniunt ad monuméntum, orto jam sole.
 Marcus	Mark	43	16	3	Et dicébant ad ínvicem: Quis revólvet nobis lápidem ab óstio monuménti?
 Marcus	Mark	43	16	4	Et respiciéntes vidérunt revolútum lápidem. Erat quippe magnus valde.
 Marcus	Mark	43	16	5	Et introëúntes in monuméntum vidérunt júvenem sedéntem in dextris, coopértum stola cándida, et obstupuérunt.
 Marcus	Mark	43	16	6	Qui dicit illis: Nolíte expavéscere: Jesum quǽritis Nazarénum, crucifíxum: surréxit, non est hic, ecce locus ubi posuérunt eum.
 Marcus	Mark	43	16	7	Sed ite, dícite discípulis ejus, et Petro, quia præcédit vos in Galilǽam: ibi eum vidébitis, sicut dixit vobis.
 Marcus	Mark	43	16	8	At illæ exeúntes, fugérunt de monuménto: inváserat enim eas tremor et pavor: et némini quidquam dixérunt: timébant enim.
 Marcus	Mark	43	16	9	Surgens autem mane prima sábbati, appáruit primo Maríæ Magdaléne, de qua ejécerat septem dæmónia.
 Marcus	Mark	43	16	10	Illa vadens nuntiávit his, qui cum eo fúerant, lugéntibus et fléntibus.
 Marcus	Mark	43	16	11	Et illi audiéntes quia víveret, et visus esset ab ea, non credidérunt.
 Marcus	Mark	43	16	12	Post hæc autem duóbus ex his ambulántibus osténsus est in ália effígie, eúntibus in villam:
 Marcus	Mark	43	16	13	et illi eúntes nuntiavérunt céteris: nec illis credidérunt.
 Marcus	Mark	43	16	14	Novíssime recumbéntibus illis úndecim appáruit: et exprobrávit incredulitátem eórum et durítiam cordis: quia iis, qui víderant eum resurrexísse, non credidérunt.	b
 Marcus	Mark	43	16	15	Et dixit eis: Eúntes in mundum univérsum prædicáte Evangélium omni creatúræ.
 Marcus	Mark	43	16	16	Qui credíderit, et baptizátus fúerit, salvus erit: qui vero non credíderit, condemnábitur.
 Marcus	Mark	43	16	17	Signa autem eos qui credíderint, hæc sequéntur: in nómine meo dæmónia ejícient: linguis loquéntur novis:
 Marcus	Mark	43	16	18	serpéntes tollent: et si mortíferum quid bíberint, non eis nocébit: super ægros manus impónent, et bene habébunt.
 Marcus	Mark	43	16	19	Et Dóminus quidem Jesus postquam locútus est eis, assúmptus est in cælum, et sedet a dextris Dei.
 Marcus	Mark	43	16	20	Illi autem profécti prædicavérunt ubíque, Dómino cooperánte, et sermónem confirmánte, sequéntibus signis.
 #	Lucas	Luke	Sanctum Jesu Christi Evangélium: Secúndum Lucam
 Lucas	Luke	44	1	1	Quóniam quidem multi conáti sunt ordináre narratiónem, quæ in nobis complétæ sunt, rerum:
 Lucas	Luke	44	1	2	sicut tradidérunt nobis, qui ab inítio ipsi vidérunt, et minístri fuérunt sermónis:
 Lucas	Luke	44	1	3	visum est et mihi, assecúto ómnia a princípio diligénter, ex órdine tibi scríbere, óptime Theóphile,
 Lucas	Luke	44	1	4	ut cognóscas eórum verbórum, de quibus erudítus es, veritátem.
 Lucas	Luke	44	1	5	Fuit in diébus Heródis, regis Judǽæ, sacérdos quidam nómine Zacharías de vice Abía, et uxor illíus de filiábus Áaron, et nomen ejus Elísabeth.	b
 Lucas	Luke	44	1	6	Erant autem justi ambo ante Deum, incedéntes in ómnibus mandátis et justificatiónibus Dómini sine queréla.
 Lucas	Luke	44	1	7	Et non erat illis fílius, eo quod esset Elísabeth stérilis, et ambo processíssent in diébus suis.
 Lucas	Luke	44	1	8	Factum est autem, cum sacerdótio fungerétur in órdine vicis suæ ante Deum,
 Lucas	Luke	44	1	9	secúndum consuetúdinem sacerdótii, sorte éxiit ut incénsum póneret, ingréssus in templum Dómini:
 Lucas	Luke	44	1	10	et omnis multitúdo pópuli erat orans foris hora incénsi.
 Lucas	Luke	44	1	11	Appáruit autem illi ángelus Dómini, stans a dextris altáris incénsi.
 Lucas	Luke	44	1	12	Et Zacharías turbátus est videns, et timor írruit super eum.
 Lucas	Luke	44	1	13	Ait autem ad illum ángelus: Ne tímeas, Zacharía, quóniam exaudíta est deprecátio tua: et uxor tua Elísabeth páriet tibi fílium, et vocábis nomen ejus Joánnem:
 Lucas	Luke	44	1	14	et erit gáudium tibi, et exsultátio, et multi in nativitáte ejus gaudébunt:
 Lucas	Luke	44	1	15	erit enim magnus coram Dómino: et vinum et síceram non bibet, et Spíritu Sancto replébitur adhuc ex útero matris suæ:
 Lucas	Luke	44	1	16	et multos filiórum Ísraël convértet ad Dóminum Deum ipsórum:
 Lucas	Luke	44	1	17	et ipse præcédet ante illum in spíritu et virtúte Elíæ: ut convértat corda patrum in fílios, et incrédulos ad prudéntiam justórum, paráre Dómino plebem perféctam.
 Lucas	Luke	44	1	18	Et dixit Zacharías ad ángelum: Unde hoc sciam? ego enim sum senex, et uxor mea procéssit in diébus suis.
 Lucas	Luke	44	1	19	Et respóndens ángelus dixit ei: Ego sum Gábriel, qui asto ante Deum: et missus sum loqui ad te, et hæc tibi evangelizáre.
 Lucas	Luke	44	1	20	Et ecce eris tacens, et non póteris loqui usque in diem quo hæc fiant, pro eo quod non credidísti verbis meis, quæ implebúntur in témpore suo.
 Lucas	Luke	44	1	21	Et erat plebs exspéctans Zacharíam: et mirabántur quod tardáret ipse in templo.
 Lucas	Luke	44	1	22	Egréssus autem non póterat loqui ad illos, et cognovérunt quod visiónem vidísset in templo. Et ipse erat ínnuens illis, et permánsit mutus.
 Lucas	Luke	44	1	23	Et factum est, ut impléti sunt dies offícii ejus, ábiit in domum suam:	b
 Lucas	Luke	44	1	24	post hos autem dies concépit Elísabeth uxor ejus, et occultábat se ménsibus quinque, dicens:
 Lucas	Luke	44	1	25	Quia sic fecit mihi Dóminus in diébus, quibus respéxit auférre oppróbrium meum inter hómines.
 Lucas	Luke	44	1	26	In mense autem sexto, missus est ángelus Gábriel a Deo in civitátem Galilǽæ, cui nomen Názareth,	b
 Lucas	Luke	44	1	27	ad vírginem desponsátam viro, cui nomen erat Joseph, de domo David: et nomen vírginis María.
 Lucas	Luke	44	1	28	Et ingréssus ángelus ad eam dixit: Ave grátia plena: Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus.
 Lucas	Luke	44	1	29	Quæ cum audísset, turbáta est in sermóne ejus, et cogitábat qualis esset ista salutátio.
 Lucas	Luke	44	1	30	Et ait ángelus ei: Ne tímeas, María: invenísti enim grátiam apud Deum.
 Lucas	Luke	44	1	31	Ecce concípies in útero, et páries fílium, et vocábis nomen ejus Jesum:
 Lucas	Luke	44	1	32	hic erit magnus, et Fílius Altíssimi vocábitur, et dabit illi Dóminus Deus sedem David patris ejus: et regnábit in domo Jacob in ætérnum,
 Lucas	Luke	44	1	33	et regni ejus non erit finis.
 Lucas	Luke	44	1	34	Dixit autem María ad ángelum: Quómodo fiet istud, quóniam virum non cognósco?
 Lucas	Luke	44	1	35	Et respóndens ángelus dixit ei: Spíritus Sanctus supervéniet in te, et virtus Altíssimi obumbrábit tibi. Ideóque et quod nascétur ex te sanctum, vocábitur Fílius Dei.
 Lucas	Luke	44	1	36	Et ecce Elísabeth cognáta tua, et ipsa concépit fílium in senectúte sua: et hic mensis sextus est illi, quæ vocátur stérilis:
 Lucas	Luke	44	1	37	quia non erit impossíbile apud Deum omne verbum.
 Lucas	Luke	44	1	38	Dixit autem María: Ecce ancílla Dómini: fiat mihi secúndum verbum tuum. Et discéssit ab illa ángelus.
 Lucas	Luke	44	1	39	Exsúrgens autem María in diébus illis, ábiit in montána cum festinatióne, in civitátem Juda:	b
 Lucas	Luke	44	1	40	et intrávit in domum Zacharíæ, et salutávit Elísabeth.
 Lucas	Luke	44	1	41	Et factum est, ut audívit salutatiónem Maríæ Elísabeth, exsultávit infans in útero ejus: et repléta est Spíritu Sancto Elísabeth:
 Lucas	Luke	44	1	42	et exclamávit voce magna, et dixit: Benedícta tu inter mulíeres, et benedíctus fructus ventris tui.
 Lucas	Luke	44	1	43	Et unde hoc mihi, ut véniat mater Dómini mei ad me?
 Lucas	Luke	44	1	44	Ecce enim ut facta est vox salutatiónis tuæ in áuribus meis, exsultávit in gáudio infans in útero meo.
 Lucas	Luke	44	1	45	Et beáta, quæ credidísti, quóniam perficiéntur ea, quæ dicta sunt tibi a Dómino.
 Lucas	Luke	44	1	46	Et ait María: Magníficat ánima mea Dóminum:	b
 Lucas	Luke	44	1	47	et exsultávit spíritus meus in Deo salutári meo.
 Lucas	Luke	44	1	48	Quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ: ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,
 Lucas	Luke	44	1	49	quia fecit mihi magna qui potens est: et sanctum nomen ejus,
 Lucas	Luke	44	1	50	et misericórdia ejus a progénie in progénies timéntibus eum.
 Lucas	Luke	44	1	51	Fecit poténtiam in bráchio suo: dispérsit supérbos mente cordis sui.
 Lucas	Luke	44	1	52	Depósuit poténtes de sede, et exaltávit húmiles.
 Lucas	Luke	44	1	53	Esuriéntes implévit bonis: et dívites dimísit inánes.
 Lucas	Luke	44	1	54	Suscépit Ísraël púerum suum, recordátus misericórdiæ suæ:
 Lucas	Luke	44	1	55	sicut locútus est ad patres nostros, Ábraham et sémini ejus in sǽcula.
 Lucas	Luke	44	1	56	Mansit autem María cum illa quasi ménsibus tribus: et revérsa est in domum suam.	b
 Lucas	Luke	44	1	57	Elísabeth autem implétum est tempus pariéndi, et péperit fílium.
 Lucas	Luke	44	1	58	Et audiérunt vicíni et cognáti ejus quia magnificávit Dóminus misericórdiam suam cum illa, et congratulabántur ei.
 Lucas	Luke	44	1	59	Et factum est in die octávo, venérunt circumcídere púerum, et vocábant eum nómine patris sui Zacharíam.
 Lucas	Luke	44	1	60	Et respóndens mater ejus, dixit: Nequáquam, sed vocábitur Joánnes.
 Lucas	Luke	44	1	61	Et dixérunt ad illam: Quia nemo est in cognatióne tua, qui vocétur hoc nómine.
 Lucas	Luke	44	1	62	Innuébant autem patri ejus, quem vellet vocári eum.
 Lucas	Luke	44	1	63	Et póstulans pugillárem scripsit, dicens: Joánnes est nomen ejus. Et miráti sunt univérsi.
 Lucas	Luke	44	1	64	Apértum est autem íllico os ejus, et lingua ejus, et loquebátur benedícens Deum.
 Lucas	Luke	44	1	65	Et factus est timor super omnes vicínos eórum: et super ómnia montána Judǽæ divulgabántur ómnia verba hæc:
 Lucas	Luke	44	1	66	et posuérunt omnes qui audíerant in corde suo, dicéntes: Quis, putas, puer iste erit? étenim manus Dómini erat cum illo.
 Lucas	Luke	44	1	67	Et Zacharías pater ejus replétus est Spíritu Sancto: et prophetávit, dicens:	b
 Lucas	Luke	44	1	68	Benedíctus Dóminus Deus Ísraël, quia visitávit, et fecit redemptiónem plebis suæ:
 Lucas	Luke	44	1	69	et eréxit cornu salútis nobis in domo David púeri sui,
 Lucas	Luke	44	1	70	sicut locútus est per os sanctórum, qui a sǽculo sunt, prophetárum ejus:
 Lucas	Luke	44	1	71	salútem ex inimícis nostris, et de manu ómnium qui odérunt nos:
 Lucas	Luke	44	1	72	ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris: et memorári testaménti sui sancti:
 Lucas	Luke	44	1	73	jusjurándum, quod jurávit ad Ábraham patrem nostrum, datúrum se nobis
 Lucas	Luke	44	1	74	ut sine timóre, de manu inimicórum nostrórum liberáti, serviámus illi
 Lucas	Luke	44	1	75	in sanctitáte et justítia coram ipso, ómnibus diébus nostris.
 Lucas	Luke	44	1	76	Et tu puer, prophéta Altíssimi vocáberis: præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias ejus,
 Lucas	Luke	44	1	77	ad dandam sciéntiam salútis plebi ejus in remissiónem peccatórum eórum
 Lucas	Luke	44	1	78	per víscera misericórdiæ Dei nostri, in quibus visitávit nos, óriens ex alto:
 Lucas	Luke	44	1	79	illumináre his qui in ténebris et in umbra mortis sedent: ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.
 Lucas	Luke	44	1	80	Puer autem crescébat, et confortabátur spíritu: et erat in desértis usque in diem ostensiónis suæ ad Ísraël.	b
 Lucas	Luke	44	2	1	Factum est autem in diébus illis, éxiit edíctum a Cǽsare Augústo ut describerétur univérsus orbis.
 Lucas	Luke	44	2	2	Hæc descríptio prima facta est a prǽside Sýriæ Cyríno:
 Lucas	Luke	44	2	3	et ibant omnes ut profiteréntur sínguli in suam civitátem.
 Lucas	Luke	44	2	4	Ascéndit autem et Joseph a Galilǽa de civitáte Názareth in Judǽam, in civitátem David, quæ vocátur Béthlehem: eo quod esset de domo et família David,
 Lucas	Luke	44	2	5	ut profiterétur cum María desponsáta sibi uxóre prægnánte.
 Lucas	Luke	44	2	6	Factum est autem, cum essent ibi, impléti sunt dies ut páreret.
 Lucas	Luke	44	2	7	Et péperit fílium suum primogénitum, et pannis eum invólvit, et reclinávit eum in præsépio: quia non erat eis locus in diversório.
 Lucas	Luke	44	2	8	Et pastóres erant in regióne eádem vigilántes, et custodiéntes vigílias noctis super gregem suum.	b
 Lucas	Luke	44	2	9	Et ecce ángelus Dómini stetit juxta illos, et cláritas Dei circumfúlsit illos, et timuérunt timóre magno.
 Lucas	Luke	44	2	10	Et dixit illis ángelus: Nolíte timére: ecce enim evangelízo vobis gáudium magnum, quod erit omni pópulo:
 Lucas	Luke	44	2	11	quia natus est vobis hódie Salvátor, qui est Christus Dóminus, in civitáte David.
 Lucas	Luke	44	2	12	Et hoc vobis signum: inveniétis infántem pannis involútum, et pósitum in præsépio.
 Lucas	Luke	44	2	13	Et súbito facta est cum ángelo multitúdo milítiæ cæléstis laudántium Deum, et dicéntium:
 Lucas	Luke	44	2	14	Glória in altíssimis Deo, et in terra pax homínibus bonæ voluntátis.
 Lucas	Luke	44	2	15	Et factum est, ut discessérunt ab eis ángeli in cælum: pastóres loquebántur ad ínvicem: Transeámus usque Béthlehem, et videámus hoc verbum, quod factum est, quod Dóminus osténdit nobis.	b
 Lucas	Luke	44	2	16	Et venérunt festinántes: et invenérunt Maríam, et Joseph, et infántem pósitum in præsépio.
 Lucas	Luke	44	2	17	Vidéntes autem cognovérunt de verbo, quod dictum erat illis de púero hoc.
 Lucas	Luke	44	2	18	Et omnes qui audiérunt, miráti sunt: et de his quæ dicta erant a pastóribus ad ipsos.
 Lucas	Luke	44	2	19	María autem conservábat ómnia verba hæc, cónferens in corde suo.
 Lucas	Luke	44	2	20	Et revérsi sunt pastóres glorificántes et laudántes Deum in ómnibus quæ audíerant et víderant, sicut dictum est ad illos.
 Lucas	Luke	44	2	21	Et postquam consummáti sunt dies octo, ut circumciderétur puer, vocátum est nomen ejus Jesus, quod vocátum est ab ángelo priúsquam in útero conciperétur.	b
 Lucas	Luke	44	2	22	Et postquam impléti sunt dies purgatiónis ejus secúndum legem Móysi, tulérunt illum in Jerúsalem, ut sísterent eum Dómino,
 Lucas	Luke	44	2	23	sicut scriptum est in lege Dómini: Quia omne masculínum adapériens vulvam, sanctum Dómino vocábitur:
 Lucas	Luke	44	2	24	et ut darent hóstiam secúndum quod dictum est in lege Dómini, par túrturum, aut duos pullos columbárum.
 Lucas	Luke	44	2	25	Et ecce homo erat in Jerúsalem, cui nomen Símeon, et homo iste justus, et timorátus, exspéctans consolatiónem Ísraël: et Spíritus Sanctus erat in eo.
 Lucas	Luke	44	2	26	Et respónsum accéperat a Spíritu Sancto, non visúrum se mortem, nisi prius vidéret Christum Dómini.
 Lucas	Luke	44	2	27	Et venit in spíritu in templum. Et cum indúcerent púerum Jesum paréntes ejus, ut fácerent secúndum consuetúdinem legis pro eo,
 Lucas	Luke	44	2	28	et ipse accépit eum in ulnas suas: et benedíxit Deum, et dixit:
 Lucas	Luke	44	2	29	Nunc dimíttis servum tuum Dómine, secúndum verbum tuum in pace:
 Lucas	Luke	44	2	30	quia vidérunt óculi mei salutáre tuum,
 Lucas	Luke	44	2	31	quod parásti ante fáciem ómnium populórum:
 Lucas	Luke	44	2	32	lumen ad revelatiónem géntium, et glóriam plebis tuæ Ísraël.
 Lucas	Luke	44	2	33	Et erat pater ejus et mater mirántes super his quæ dicebántur de illo.
 Lucas	Luke	44	2	34	Et benedíxit illis Símeon, et dixit ad Maríam matrem ejus: Ecce pósitus est hic in ruínam et in resurrectiónem multórum in Ísraël, et in signum cui contradicétur:
 Lucas	Luke	44	2	35	et tuam ipsíus ánimam pertransíbit gládius ut reveléntur ex multis córdibus cogitatiónes.
 Lucas	Luke	44	2	36	Et erat Anna prophetíssa, fília Phánuel, de tribu Aser: hæc procésserat in diébus multis, et víxerat cum viro suo annis septem a virginitáte sua.
 Lucas	Luke	44	2	37	Et hæc vídua usque ad annos octogínta quátuor: quæ non discedébat de templo, jejúniis et obsecratiónibus sérviens nocte ac die.
 Lucas	Luke	44	2	38	Et hæc, ipsa hora supervéniens, confitebátur Dómino: et loquebátur de illo ómnibus, qui exspectábant redemptiónem Ísraël.
 Lucas	Luke	44	2	39	Et ut perfecérunt ómnia secúndum legem Dómini, revérsi sunt in Galilǽam in civitátem suam Názareth.
 Lucas	Luke	44	2	40	Puer autem crescébat, et confortabátur plenus sapiéntia: et grátia Dei erat in illo.	b
 Lucas	Luke	44	2	41	Et ibant paréntes ejus per omnes annos in Jerúsalem, in die solémni Paschæ.
 Lucas	Luke	44	2	42	Et cum factus esset annórum duódecim, ascendéntibus illis Jerosólymam secúndum consuetúdinem diéi festi,
 Lucas	Luke	44	2	43	consummatísque diébus, cum redírent, remánsit puer Jesus in Jerúsalem, et non cognovérunt paréntes ejus.
 Lucas	Luke	44	2	44	Existimántes autem illum esse in comitátu, venérunt iter diéi, et requirébant eum inter cognátos et notos.
 Lucas	Luke	44	2	45	Et non inveniéntes, regréssi sunt in Jerúsalem, requiréntes eum.
 Lucas	Luke	44	2	46	Et factum est, post tríduum invenérunt illum in templo sedéntem in médio doctórum, audiéntem illos, et interrogántem eos.
 Lucas	Luke	44	2	47	Stupébant autem omnes qui eum audiébant, super prudéntia et respónsis ejus.
 Lucas	Luke	44	2	48	Et vidéntes admiráti sunt. Et dixit mater ejus ad illum: Fili, quid fecísti nobis sic? ecce pater tuus et ego doléntes quærebámus te.
 Lucas	Luke	44	2	49	Et ait ad illos: Quid est quod me quærebátis? nesciebátis quia in his quæ Patris mei sunt, opórtet me esse?
 Lucas	Luke	44	2	50	Et ipsi non intellexérunt verbum quod locútus est ad eos.
 Lucas	Luke	44	2	51	Et descéndit cum eis, et venit Názareth: et erat súbditus illis. Et mater ejus conservábat ómnia verba hæc in corde suo.
 Lucas	Luke	44	2	52	Et Jesus proficiébat sapiéntia, et ætáte, et grátia apud Deum et hómines.
 Lucas	Luke	44	3	1	Anno autem quintodécimo impérii Tibérii Cǽsaris, procuránte Póntio Piláto Judǽam, tetrárcha autem Galilǽæ Heróde, Philíppo autem fratre ejus tetrárcha Iturǽæ, et Trachonítidis regiónis, et Lysánia Abilínæ tetrárcha,
 Lucas	Luke	44	3	2	sub princípibus sacerdótum Anna et Caípha: factum est verbum Dómini super Joánnem, Zacharíæ fílium, in desérto.
 Lucas	Luke	44	3	3	Et venit in omnem regiónem Jordánis, prǽdicans baptísmum pœniténtiæ in remissiónem peccatórum,
 Lucas	Luke	44	3	4	sicut scriptum est in libro sermónum Isaíæ prophétæ: Vox clamántis in desérto: Paráte viam Dómini; rectas fácite sémitas ejus:
 Lucas	Luke	44	3	5	omnis vallis implébitur, et omnis mons, et collis humiliábitur: et erunt prava in dirécta, et áspera in vias planas:
 Lucas	Luke	44	3	6	et vidébit omnis caro salutáre Dei.
 Lucas	Luke	44	3	7	Dicébat ergo ad turbas quæ exíbant ut baptizaréntur ab ipso: Genímina viperárum, quis osténdit vobis fúgere a ventúra ira?
 Lucas	Luke	44	3	8	Fácite ergo fructus dignos pœniténtiæ, et ne cœpéritis dícere: Patrem habémus Ábraham. Dico enim vobis quia potens est Deus de lapídibus istis suscitáre fílios Ábrahæ.
 Lucas	Luke	44	3	9	Jam enim secúris ad radícem árborum pósita est. Omnis ergo arbor non fáciens fructum bonum, excidétur, et in ignem mittétur.
 Lucas	Luke	44	3	10	Et interrogábant eum turbæ, dicéntes: Quid ergo faciémus?
 Lucas	Luke	44	3	11	Respóndens autem dicébat illis: Qui habet duas túnicas, det non habénti: et qui habet escas, simíliter fáciat.
 Lucas	Luke	44	3	12	Venérunt autem et publicáni ut baptizaréntur, et dixérunt ad illum: Magíster, quid faciémus?
 Lucas	Luke	44	3	13	At ille dixit ad eos: Nihil ámplius, quam quod constitútum est vobis, faciátis.
 Lucas	Luke	44	3	14	Interrogábant autem eum et mílites, dicéntes: Quid faciémus et nos? Et ait illis: Néminem concutiátis, neque calúmniam faciátis: et conténti estóte stipéndiis vestris.
 Lucas	Luke	44	3	15	Existimánte autem pópulo, et cogitántibus ómnibus in córdibus suis de Joánne, ne forte ipse esset Christus,	b
 Lucas	Luke	44	3	16	respóndit Joánnes, dicens ómnibus: Ego quidem aqua baptízo vos: véniet autem fórtior me, cujus non sum dignus sólvere corrígiam calceamentórum ejus: ipse vos baptizábit in Spíritu Sancto et igni:
 Lucas	Luke	44	3	17	cujus ventilábrum in manu ejus, et purgábit áream suam, et congregábit tríticum in hórreum suum, páleas autem combúret igni inextinguíbili.
 Lucas	Luke	44	3	18	Multa quidem et ália exhórtans evangelizábat pópulo.
 Lucas	Luke	44	3	19	Heródes autem tetrárcha cum corriperétur ab illo de Herodíade uxóre fratris sui, et de ómnibus malis quæ fecit Heródes,
 Lucas	Luke	44	3	20	adjécit et hoc super ómnia, et inclúsit Joánnem in cárcere.
 Lucas	Luke	44	3	21	Factum est autem cum baptizarétur omnis pópulus, et Jesu baptizáto, et oránte, apértum est cælum:
 Lucas	Luke	44	3	22	et descéndit Spíritus Sanctus corporáli spécie sicut colúmba in ipsum: et vox de cælo facta est: Tu es fílius meus diléctus, in te complácui mihi.
 Lucas	Luke	44	3	23	Et ipse Jesus erat incípiens quasi annórum trigínta, ut putabátur, fílius Joseph, qui fuit Heli, qui fuit Mathat,	b
 Lucas	Luke	44	3	24	qui fuit Levi, qui fuit Melchi, qui fuit Janne, qui fuit Joseph,
 Lucas	Luke	44	3	25	qui fuit Mathathíæ, qui fuit Amos, qui fuit Nahum, qui fuit Hesli, qui fuit Nagge,
 Lucas	Luke	44	3	26	qui fuit Mahath, qui fuit Mathathíæ, qui fuit Sémei, qui fuit Joseph, qui fuit Juda,
 Lucas	Luke	44	3	27	qui fuit Joánna, qui fuit Resa, qui fuit Zoróbabel, qui fuit Saláthiel, qui fuit Neri,
 Lucas	Luke	44	3	28	qui fuit Melchi, qui fuit Addi, qui fuit Cosan, qui fuit Élmadan, qui fuit Her,
 Lucas	Luke	44	3	29	qui fuit Jesu, qui fuit Eliézer, qui fuit Jorim, qui fuit Mathat, qui fuit Levi,
 Lucas	Luke	44	3	30	qui fuit Símeon, qui fuit Juda, qui fuit Joseph, qui fuit Jona, qui fuit Elíakim,
 Lucas	Luke	44	3	31	qui fuit Mélea, qui fuit Menna, qui fuit Máthatha, qui fuit Natham, qui fuit David,
 Lucas	Luke	44	3	32	qui fuit Jesse, qui fuit Obed, qui fuit Booz, qui fuit Salmon, qui fuit Naásson,
 Lucas	Luke	44	3	33	qui fuit Amínadab, qui fuit Aram, qui fuit Esron, qui fuit Phares, qui fuit Judæ,
 Lucas	Luke	44	3	34	qui fuit Jacob, qui fuit Ísaac, qui fuit Ábrahæ, qui fuit Thare, qui fuit Nachor,
 Lucas	Luke	44	3	35	qui fuit Sarug, qui fuit Ragau, qui fuit Phaleg, qui fuit Heber, qui fuit Sale,
 Lucas	Luke	44	3	36	qui fuit Cáinan, qui fuit Arpháxad, qui fuit Sem, qui fuit Noë, qui fuit Lamech,
 Lucas	Luke	44	3	37	qui fuit Mathúsale, qui fuit Henoch, qui fuit Jared, qui fuit Maláleel, qui fuit Cáinan,
 Lucas	Luke	44	3	38	qui fuit Henos, qui fuit Seth, qui fuit Adam, qui fuit Dei.
 Lucas	Luke	44	4	1	Jesus autem plenus Spíritu Sancto regréssus est a Jordáne: et agebátur a Spíritu in desértum
 Lucas	Luke	44	4	2	diébus quadragínta, et tentabátur a diábolo. Et nihil manducávit in diébus illis: et consummátis illis esúriit.
 Lucas	Luke	44	4	3	Dixit autem illi diábolus: Si Fílius Dei es, dic lápidi huic ut panis fiat.
 Lucas	Luke	44	4	4	Et respóndit ad illum Jesus: Scriptum est: Quia non in solo pane vivit homo, sed in omni verbo Dei.
 Lucas	Luke	44	4	5	Et duxit illum diábolus in montem excélsum, et osténdit illi ómnia regna orbis terræ in moménto témporis,
 Lucas	Luke	44	4	6	et ait illi: Tibi dabo potestátem hanc univérsam, et glóriam illórum: quia mihi trádita sunt, et cui volo do illa.
 Lucas	Luke	44	4	7	Tu ergo si adoráveris coram me, erunt tua ómnia.
 Lucas	Luke	44	4	8	Et respóndens Jesus, dixit illi: Scriptum est: Dóminum Deum tuum adorábis, et illi soli sérvies.
 Lucas	Luke	44	4	9	Et duxit illum in Jerúsalem, et státuit eum super pinnam templi, et dixit illi: Si Fílius Dei es, mitte te hinc deórsum.
 Lucas	Luke	44	4	10	Scriptum est enim quod ángelis suis mandávit de te, ut consérvent te:
 Lucas	Luke	44	4	11	et quia in mánibus tollent te, ne forte offéndas ad lápidem pedem tuum.
 Lucas	Luke	44	4	12	Et respóndens Jesus, ait illi: Dictum est: Non tentábis Dóminum Deum tuum.
 Lucas	Luke	44	4	13	Et consummáta omni tentatióne, diábolus recéssit ab illo, usque ad tempus.
 Lucas	Luke	44	4	14	Et regréssus est Jesus in virtúte Spíritus in Galilǽam, et fama éxiit per univérsam regiónem de illo.	b
 Lucas	Luke	44	4	15	Et ipse docébat in synagógis eórum, et magnificabátur ab ómnibus.
 Lucas	Luke	44	4	16	Et venit Názareth, ubi erat nutrítus, et intrávit secúndum consuetúdinem suam die sábbati in synagógam, et surréxit légere.
 Lucas	Luke	44	4	17	Et tráditus est illi liber Isaíæ prophétæ. Et ut revólvit librum, invénit locum ubi scriptum erat:
 Lucas	Luke	44	4	18	Spíritus Dómini super me: propter quod unxit me, evangelizáre paupéribus misit me, sanáre contrítos corde,
 Lucas	Luke	44	4	19	prædicáre captívis remissiónem, et cæcis visum, dimíttere confráctos in remissiónem, prædicáre annum Dómini accéptum et diem retributiónis.
 Lucas	Luke	44	4	20	Et cum plicuísset librum, reddit minístro, et sedit. Et ómnium in synagóga óculi erant intendéntes in eum.
 Lucas	Luke	44	4	21	Cœpit autem dícere ad illos: Quia hódie impléta est hæc scriptúra in áuribus vestris.
 Lucas	Luke	44	4	22	Et omnes testimónium illi dabant: et mirabántur in verbis grátiæ, quæ procedébant de ore ipsíus, et dicébant: Nonne hic est fílius Joseph?
 Lucas	Luke	44	4	23	Et ait illis: Útique dicétis mihi hanc similitúdinem: Médice cura teípsum: quanta audívimus facta in Caphárnaum, fac et hic in pátria tua.
 Lucas	Luke	44	4	24	Ait autem: Amen dico vobis, quia nemo prophéta accéptus est in pátria sua.
 Lucas	Luke	44	4	25	In veritáte dico vobis, multæ víduæ erant in diébus Elíæ in Ísraël, quando clausum est cælum annis tribus et ménsibus sex, cum facta esset fames magna in omni terra:
 Lucas	Luke	44	4	26	et ad nullam illárum missus est Elías, nisi in Sarépta Sidóniæ, ad mulíerem víduam.
 Lucas	Luke	44	4	27	Et multi leprósi erant in Ísraël sub Eliséo prophéta: et nemo eórum mundátus est nisi Náaman Syrus.
 Lucas	Luke	44	4	28	Et repléti sunt omnes in synagóga ira, hæc audiéntes.
 Lucas	Luke	44	4	29	Et surrexérunt, et ejecérunt illum extra civitátem: et duxérunt illum usque ad supercílium montis, super quem cívitas illórum erat ædificáta, ut præcipitárent eum.
 Lucas	Luke	44	4	30	Ipse autem tránsiens per médium illórum, ibat.
 Lucas	Luke	44	4	31	Et descéndit in Caphárnaum civitátem Galilǽæ, ibíque docébat illos sábbatis.	b
 Lucas	Luke	44	4	32	Et stupébant in doctrína ejus, quia in potestáte erat sermo ipsíus.
 Lucas	Luke	44	4	33	Et in synagóga erat homo habens dæmónium immúndum, et exclamávit voce magna,
 Lucas	Luke	44	4	34	dicens: Sine, quid nobis et tibi, Jesu Nazaréne? venísti pérdere nos? scio te quis sis, Sanctus Dei.
 Lucas	Luke	44	4	35	Et increpávit illum Jesus, dicens: Obmutésce, et exi ab eo. Et cum projecísset illum dæmónium in médium, éxiit ab illo, nihílque illum nócuit.
 Lucas	Luke	44	4	36	Et factus est pavor in ómnibus, et colloquebántur ad ínvicem, dicéntes: Quod est hoc verbum, quia in potestáte et virtúte ímperat immúndis spirítibus, et éxeunt?
 Lucas	Luke	44	4	37	Et divulgabátur fama de illo in omnem locum regiónis.
 Lucas	Luke	44	4	38	Surgens autem Jesus de synagóga, introívit in domum Simónis. Socrus autem Simónis tenebátur magnis fébribus: et rogavérunt illum pro ea.	b
 Lucas	Luke	44	4	39	Et stans super illam imperávit febri: et dimísit illam. Et contínuo surgens, ministrábat illis.
 Lucas	Luke	44	4	40	Cum autem sol occidísset, omnes qui habébant infírmos váriis languóribus, ducébant illos ad eum. At ille síngulis manus impónens, curábat eos.
 Lucas	Luke	44	4	41	Exíbant autem dæmónia a multis clamántia, et dicéntia: Quia tu es Fílius Dei: et íncrepans non sinébat ea loqui: quia sciébant ipsum esse Christum.
 Lucas	Luke	44	4	42	Facta autem die egréssus ibat in desértum locum, et turbæ requirébant eum, et venérunt usque ad ipsum: et detinébant illum ne discéderet ab eis.
 Lucas	Luke	44	4	43	Quibus ille ait: Quia et áliis civitátibus opórtet me evangelizáre regnum Dei: quia ídeo missus sum.
 Lucas	Luke	44	4	44	Et erat prǽdicans in synagógis Galilǽæ.
 Lucas	Luke	44	5	1	Factum est autem, cum turbæ irruérunt in eum ut audírent verbum Dei, et ipse stabat secus stagnum Genésareth.
 Lucas	Luke	44	5	2	Et vidit duas naves stantes secus stagnum: piscatóres autem descénderant, et lavábant rétia.
 Lucas	Luke	44	5	3	Ascéndens autem in unam navim, quæ erat Simónis, rogávit eum a terra redúcere pusíllum. Et sedens docébat de navícula turbas.
 Lucas	Luke	44	5	4	Ut cessávit autem loqui, dixit ad Simónem: Duc in altum, et laxáte rétia vestra in captúram.
 Lucas	Luke	44	5	5	Et respóndens Simon, dixit illi: Præcéptor, per totam noctem laborántes nihil cépimus: in verbo autem tuo laxábo rete.
 Lucas	Luke	44	5	6	Et cum hoc fecíssent, conclusérunt píscium multitúdinem copiósam: rumpebátur autem rete eórum.
 Lucas	Luke	44	5	7	Et annuérunt sóciis, qui erant in ália navi, ut venírent, et adjuvárent eos. Et venérunt, et implevérunt ambas navículas, ita ut pene mergeréntur.
 Lucas	Luke	44	5	8	Quod cum vidéret Simon Petrus, prócidit ad génua Jesu, dicens: Exi a me, quia homo peccátor sum, Dómine.
 Lucas	Luke	44	5	9	Stupor enim circumdéderat eum, et omnes qui cum illo erant, in captúra píscium, quam céperant:
 Lucas	Luke	44	5	10	simíliter autem Jacóbum et Joánnem, fílios Zebedǽi, qui erant sócii Simónis. Et ait ad Simónem Jesus: Noli timére: ex hoc jam hómines eris cápiens.
 Lucas	Luke	44	5	11	Et subdúctis ad terram návibus, relíctis ómnibus, secúti sunt eum.
 Lucas	Luke	44	5	12	Et factum est, cum esset in una civitátum, et ecce vir plenus lepra, et videns Jesum, et prócidens in fáciem, rogávit eum, dicens: Dómine, si vis, potes me mundáre.	b
 Lucas	Luke	44	5	13	Et exténdens manum, tétigit eum dicens: Volo: mundáre. Et conféstim lepra discéssit ab illo.
 Lucas	Luke	44	5	14	Et ipse præcépit illi ut némini díceret: sed, Vade, osténde te sacerdóti, et offer pro emundatióne tua, sicut præcépit Móyses, in testimónium illis.
 Lucas	Luke	44	5	15	Perambulábat autem magis sermo de illo: et conveniébant turbæ multæ ut audírent, et curaréntur ab infirmitátibus suis.
 Lucas	Luke	44	5	16	Ipse autem secedébat in desértum, et orábat.
 Lucas	Luke	44	5	17	Et factum est in una diérum, et ipse sedébat docens. Et erant pharisǽi sedéntes, et legis doctóres, qui vénerant ex omni castéllo Galilǽæ, et Judǽæ, et Jerúsalem: et virtus Dómini erat ad sanándum eos.	b
 Lucas	Luke	44	5	18	Et ecce viri portántes in lecto hóminem, qui erat paralýticus: et quærébant eum inférre, et pónere ante eum.
 Lucas	Luke	44	5	19	Et non inveniéntes qua parte illum inférrent præ turba, ascendérunt supra tectum, et per tégulas summisérunt eum cum lecto in médium ante Jesum.
 Lucas	Luke	44	5	20	Quorum fidem ut vidit, dixit: Homo, remittúntur tibi peccáta tua.
 Lucas	Luke	44	5	21	Et cœpérunt cogitáre scribæ et pharisǽi, dicéntes: Quis est hic, qui lóquitur blasphémias? quis potest dimíttere peccáta, nisi solus Deus?
 Lucas	Luke	44	5	22	Ut cognóvit autem Jesus cogitatiónes eórum, respóndens, dixit ad illos: Quid cogitátis in córdibus vestris?
 Lucas	Luke	44	5	23	Quid est facílius dícere: Dimittúntur tibi peccáta: an dícere: Surge, et ámbula?
 Lucas	Luke	44	5	24	Ut autem sciátis quia Fílius hóminis habet potestátem in terra dimitténdi peccáta, (ait paralýtico) tibi dico, surge, tolle lectum tuum, et vade in domum tuam.
 Lucas	Luke	44	5	25	Et conféstim consúrgens coram illis, tulit lectum in quo jacébat: et ábiit in domum suam, magníficans Deum.
 Lucas	Luke	44	5	26	Et stupor apprehéndit omnes, et magnificábant Deum. Et repléti sunt timóre, dicéntes: Quia vídimus mirabília hódie.
 Lucas	Luke	44	5	27	Et post hæc éxiit, et vidit publicánum nómine Levi, sedéntem ad telónium, et ait illi: Séquere me.	b
 Lucas	Luke	44	5	28	Et relíctis ómnibus, surgens secútus est eum.
 Lucas	Luke	44	5	29	Et fecit ei convívium magnum Levi in domo sua: et erat turba multa publicanórum, et aliórum qui cum illis erant discumbéntes.
 Lucas	Luke	44	5	30	Et murmurábant pharisǽi et scribæ eórum, dicéntes ad discípulos ejus: Quare cum publicánis et peccatóribus manducátis et bíbitis?
 Lucas	Luke	44	5	31	Et respóndens Jesus, dixit ad illos: Non egent qui sani sunt médico, sed qui male habent.
 Lucas	Luke	44	5	32	Non veni vocáre justos, sed peccatóres ad pœniténtiam.
 Lucas	Luke	44	5	33	At illi dixérunt ad eum: Quare discípuli Joánnis jejúnant frequénter, et obsecratiónes fáciunt, simíliter et pharisæórum: tui autem edunt et bibunt?	b
 Lucas	Luke	44	5	34	Quibus ipse ait: Numquid potéstis fílios sponsi, dum cum illis est sponsus, fácere jejunáre?
 Lucas	Luke	44	5	35	Vénient autem dies, cum ablátus fúerit ab illis sponsus: tunc jejunábunt in illis diébus.
 Lucas	Luke	44	5	36	Dicébat autem et similitúdinem ad illos: Quia nemo commissúram a novo vestiménto immíttit in vestiméntum vetus: alióquin et novum rumpit, et véteri non cónvenit commissúra a novo.
 Lucas	Luke	44	5	37	Et nemo mittit vinum novum in utres véteres: alióquin rumpet vinum novum utres, et ipsum effundétur, et utres períbunt:
 Lucas	Luke	44	5	38	sed vinum novum in utres novos mitténdum est, et útraque conservántur.
 Lucas	Luke	44	5	39	Et nemo bibens vetus, statim vult novum: dicit enim: Vetus mélius est.
 Lucas	Luke	44	6	1	Factum est autem in sábbato secúndo, primo, cum transíret per sata, vellébant discípuli ejus spicas, et manducábant confricántes mánibus.
 Lucas	Luke	44	6	2	Quidam autem pharisæórum, dicébant illis: Quid fácitis quod non licet in sábbatis?
 Lucas	Luke	44	6	3	Et respóndens Jesus ad eos, dixit: Nec hoc legístis quod fecit David, cum esurísset ipse, et qui cum illo erant?
 Lucas	Luke	44	6	4	quómodo intrávit in domum Dei, et panes propositiónis sumpsit, et manducávit, et dedit his qui cum ipso erant: quos non licet manducáre nisi tantum sacerdótibus?
 Lucas	Luke	44	6	5	Et dicébat illis: Quia dóminus est Fílius hóminis étiam sábbati.
 Lucas	Luke	44	6	6	Factum est autem in álio sábbato, ut intráret in synagógam, et docéret. Et erat ibi homo, et manus ejus dextra erat árida.
 Lucas	Luke	44	6	7	Observábant autem scribæ et pharisǽi si in sábbato curáret, ut invenírent unde accusárent eum.
 Lucas	Luke	44	6	8	Ipse vero sciébat cogitatiónes eórum: et ait hómini qui habébat manum áridam: Surge, et sta in médium. Et surgens stetit.
 Lucas	Luke	44	6	9	Ait autem ad illos Jesus: Intérrogo vos si licet sábbatis benefácere, an male: ánimam salvam fácere, an pérdere?
 Lucas	Luke	44	6	10	Et circumspéctis ómnibus dixit hómini: Exténde manum tuam. Et exténdit: et restitúta est manus ejus.
 Lucas	Luke	44	6	11	Ipsi autem repléti sunt insipiéntia, et colloquebántur ad ínvicem, quidnam fácerent Jesu.
 Lucas	Luke	44	6	12	Factum est autem in illis diébus, éxiit in montem oráre, et erat pernóctans in oratióne Dei.	b
 Lucas	Luke	44	6	13	Et cum dies factus esset, vocávit discípulos suos: et elégit duódecim ex ipsis (quos et apóstolos nominávit):
 Lucas	Luke	44	6	14	Simónem, quem cognominávit Petrum, et Andréam fratrem ejus, Jacóbum, et Joánnem, Philíppum, et Bartholomǽum,
 Lucas	Luke	44	6	15	Matthǽum, et Thomam, Jacóbum Alphǽi, et Simónem, qui vocátur Zelótes,
 Lucas	Luke	44	6	16	et Judam Jacóbi, et Judam Iscariótem, qui fuit próditor.
 Lucas	Luke	44	6	17	Et descéndens cum illis, stetit in loco campéstri, et turba discipulórum ejus, et multitúdo copiósa plebis ab omni Judǽa, et Jerúsalem, et marítima, et Tyri, et Sidónis,
 Lucas	Luke	44	6	18	qui vénerant ut audírent eum, et sanaréntur a languóribus suis. Et qui vexabántur a spirítibus immúndis, curabántur.
 Lucas	Luke	44	6	19	Et omnis turba quærébat eum tángere: quia virtus de illo exíbat, et sanábat omnes.
 Lucas	Luke	44	6	20	Et ipse elevátis óculis in discípulis suis, dicébat: Beáti páuperes, quia vestrum est regnum Dei.	b
 Lucas	Luke	44	6	21	Beáti qui nunc esurítis, quia saturabímini. Beáti qui nunc fletis, quia ridébitis.
 Lucas	Luke	44	6	22	Beáti éritis cum vos óderint hómines, et cum separáverint vos, et exprobráverint, et ejécerint nomen vestrum tamquam malum propter Fílium hóminis.
 Lucas	Luke	44	6	23	Gaudéte in illa die, et exsultáte: ecce enim merces vestra multa est in cælo: secúndum hæc enim faciébant prophétis patres eórum.
 Lucas	Luke	44	6	24	Verúmtamen væ vobis divítibus, quia habétis consolatiónem vestram.
 Lucas	Luke	44	6	25	Væ vobis, qui saturáti estis: quia esuriétis. Væ vobis, qui ridétis nunc: quia lugébitis et flébitis.
 Lucas	Luke	44	6	26	Væ cum benedíxerint vobis hómines: secúndum hæc enim faciébant pseudoprophétis patres eórum.
 Lucas	Luke	44	6	27	Sed vobis dico, qui audítis: dilígite inimícos vestros, benefácite his qui odérunt vos.	b
 Lucas	Luke	44	6	28	Benedícite maledicéntibus vobis, et oráte pro calumniántibus vos.
 Lucas	Luke	44	6	29	Et qui te pércutit in maxíllam, præbe et álteram. Et ab eo qui aufert tibi vestiméntum, étiam túnicam noli prohibére.
 Lucas	Luke	44	6	30	Omni autem peténti te, tríbue: et qui aufert quæ tua sunt, ne répetas.
 Lucas	Luke	44	6	31	Et prout vultis ut fáciant vobis hómines, et vos fácite illis simíliter.
 Lucas	Luke	44	6	32	Et si dilígitis eos qui vos díligunt, quæ vobis est grátia? nam et peccatóres diligéntes se díligunt.
 Lucas	Luke	44	6	33	Et si benefecéritis his qui vobis benefáciunt, quæ vobis est grátia? síquidem et peccatóres hoc fáciunt.
 Lucas	Luke	44	6	34	Et si mútuum dedéritis his a quibus sperátis recípere, quæ grátia est vobis? nam et peccatóres peccatóribus fœnerántur, ut recípiant æquália.
 Lucas	Luke	44	6	35	Verúmtamen dilígite inimícos vestros: benefácite, et mútuum date, nihil inde sperántes: et erit merces vestra multa, et éritis fílii Altíssimi, quia ipse benígnus est super ingrátos et malos.
 Lucas	Luke	44	6	36	Estóte ergo misericórdes sicut et Pater vester miséricors est.	b
 Lucas	Luke	44	6	37	Nolíte judicáre, et non judicabímini: nolíte condemnáre, et non condemnabímini. Dimíttite, et dimittémini.
 Lucas	Luke	44	6	38	Date, et dábitur vobis: mensúram bonam, et confértam, et coagitátam, et supereffluéntem dabunt in sinum vestrum. Eádem quippe mensúra, qua mensi fuéritis, remetiétur vobis.
 Lucas	Luke	44	6	39	Dicébat autem illis et similitúdinem: Numquid potest cæcus cæcum dúcere? nonne ambo in fóveam cadunt?	b
 Lucas	Luke	44	6	40	Non est discípulus super magístrum: perféctus autem omnis erit, si sit sicut magíster ejus.	b
 Lucas	Luke	44	6	41	Quid autem vides festúcam in óculo fratris tui, trabem autem, quæ in óculo tuo est, non consíderas?	b
 Lucas	Luke	44	6	42	aut quómodo potes dícere fratri tuo: Frater, sine ejíciam festúcam de óculo tuo: ipse in óculo tuo trabem non videns? Hypócrita, éjice primum trabem de óculo tuo: et tunc perspícies ut edúcas festúcam de óculo fratris tui.
 Lucas	Luke	44	6	43	Non est enim arbor bona, quæ facit fructus malos: neque arbor mala, fáciens fructum bonum.	b
 Lucas	Luke	44	6	44	Unaquǽque enim arbor de fructu suo cognóscitur. Neque enim de spinis cólligunt ficus: neque de rubo vindémiant uvam.
 Lucas	Luke	44	6	45	Bonus homo de bono thesáuro cordis sui profert bonum: et malus homo de malo thesáuro profert malum. Ex abundántia enim cordis os lóquitur.
 Lucas	Luke	44	6	46	Quid autem vocátis me Dómine, Dómine: et non fácitis quæ dico?	b
 Lucas	Luke	44	6	47	Omnis qui venit ad me, et audit sermónes meos, et facit eos, osténdam vobis cui símilis sit:
 Lucas	Luke	44	6	48	símilis est hómini ædificánti domum, qui fodit in altum, et pósuit fundaméntum super petram: inundatióne autem facta, illísum est flumen dómui illi, et non pótuit eam movére: fundáta enim erat super petram.
 Lucas	Luke	44	6	49	Qui autem audit, et non facit, símilis est hómini ædificánti domum suam super terram sine fundaménto: in quam illísus est flúvius, et contínuo cécidit: et facta est ruína domus illíus magna.
 Lucas	Luke	44	7	1	Cum autem implésset ómnia verba sua in aures plebis, intrávit Caphárnaum.
 Lucas	Luke	44	7	2	Centuriónis autem cujúsdam servus male habens, erat moritúrus: qui illi erat pretiósus.
 Lucas	Luke	44	7	3	Et cum audísset de Jesu, misit ad eum senióres Judæórum, rogans eum ut veníret et salváret servum ejus.
 Lucas	Luke	44	7	4	At illi cum veníssent ad Jesum, rogábant eum sollícite, dicéntes ei: Quia dignus est ut hoc illi præstes:
 Lucas	Luke	44	7	5	díligit enim gentem nostram, et synagógam ipse ædificávit nobis.
 Lucas	Luke	44	7	6	Jesus autem ibat cum illis. Et cum jam non longe esset a domo, misit ad eum centúrio amícos, dicens: Dómine, noli vexári: non enim sum dignus ut sub tectum meum intres:
 Lucas	Luke	44	7	7	propter quod et meípsum non sum dignum arbitrátus ut venírem ad te: sed dic verbo, et sanábitur puer meus.
 Lucas	Luke	44	7	8	Nam et ego homo sum sub potestáte constitútus, habens sub me mílites: et dico huic, Vade, et vadit: et álii, Veni, et venit: et servo meo, Fac hoc, et facit.
 Lucas	Luke	44	7	9	Quo audíto Jesus mirátus est: et convérsus sequéntibus se turbis, dixit: Amen dico vobis, nec in Ísraël tantam fidem invéni.
 Lucas	Luke	44	7	10	Et revérsi, qui missi fúerant, domum, invenérunt servum, qui langúerat, sanum.
 Lucas	Luke	44	7	11	Et factum est: deínceps ibat in civitátem quæ vocátur Naim: et ibant cum eo discípuli ejus et turba copiósa.	b
 Lucas	Luke	44	7	12	Cum autem appropinquáret portæ civitátis, ecce defúnctus efferebátur fílius únicus matris suæ: et hæc vídua erat: et turba civitátis multa cum illa.
 Lucas	Luke	44	7	13	Quam cum vidísset Dóminus, misericórdia motus super eam, dixit illi: Noli flere.
 Lucas	Luke	44	7	14	Et accéssit, et tétigit lóculum. (Hi autem qui portábant, stetérunt.) Et ait: Adoléscens, tibi dico, surge.
 Lucas	Luke	44	7	15	Et resédit qui erat mórtuus, et cœpit loqui. Et dedit illum matri suæ.
 Lucas	Luke	44	7	16	Accépit autem omnes timor: et magnificábant Deum, dicéntes: Quia prophéta magnus surréxit in nobis: et quia Deus visitávit plebem suam.
 Lucas	Luke	44	7	17	Et éxiit hic sermo in univérsam Judǽam de eo, et in omnem circa regiónem.
 Lucas	Luke	44	7	18	Et nuntiavérunt Joánni discípuli ejus de ómnibus his.	b
 Lucas	Luke	44	7	19	Et convocávit duos de discípulis suis Joánnes, et misit ad Jesum, dicens: Tu es qui ventúrus es, an álium exspectámus?
 Lucas	Luke	44	7	20	Cum autem veníssent ad eum viri, dixérunt: Joánnes Baptísta misit nos ad te dicens: Tu es qui ventúrus es, an álium exspectámus?
 Lucas	Luke	44	7	21	(In ipsa autem hora multos curávit a languóribus, et plagis, et spirítibus malis, et cæcis multis donávit visum.)
 Lucas	Luke	44	7	22	Et respóndens, dixit illis: Eúntes renuntiáte Joánni quæ audístis et vidístis: quia cæci vident, claudi ámbulant, leprósi mundántur, surdi áudiunt, mórtui resúrgunt, páuperes evangelizántur:
 Lucas	Luke	44	7	23	et beátus est quicúmque non fúerit scandalizátus in me.
 Lucas	Luke	44	7	24	Et cum discessíssent núntii Joánnis, cœpit de Joánne dícere ad turbas: Quid exístis in desértum vidére? arúndinem vento agitátam?	b
 Lucas	Luke	44	7	25	Sed quid exístis vidére? hóminem móllibus véstibus indútum? Ecce qui in veste pretiósa sunt et delíciis, in dómibus regum sunt.
 Lucas	Luke	44	7	26	Sed quid exístis vidére? prophétam? Útique dico vobis, et plus quam prophétam:
 Lucas	Luke	44	7	27	hic est, de quo scriptum est: Ecce mitto ángelum meum ante fáciem tuam, qui præparábit viam tuam ante te.
 Lucas	Luke	44	7	28	Dico enim vobis: major inter natos mulíerum prophéta Joánne Baptísta nemo est: qui autem minor est in regno Dei, major est illo.
 Lucas	Luke	44	7	29	Et omnis pópulus áudiens et publicáni, justificavérunt Deum, baptizáti baptísmo Joánnis.
 Lucas	Luke	44	7	30	Pharisǽi autem et legisperíti consílium Dei sprevérunt in semetípsos, non baptizáti ab eo.
 Lucas	Luke	44	7	31	Ait autem Dóminus: Cui ergo símiles dicam hómines generatiónis hujus? et cui símiles sunt?
 Lucas	Luke	44	7	32	Símiles sunt púeris sedéntibus in foro, et loquéntibus ad ínvicem, et dicéntibus: Cantávimus vobis tíbiis, et non saltástis: lamentávimus, et non plorástis.
 Lucas	Luke	44	7	33	Venit enim Joánnes Baptísta, neque mandúcans panem, neque bibens vinum, et dícitis: Dæmónium habet.
 Lucas	Luke	44	7	34	Venit Fílius hóminis mandúcans, et bibens, et dícitis: Ecce homo devorátor, et bibens vinum, amícus publicanórum et peccatórum.
 Lucas	Luke	44	7	35	Et justificáta est sapiéntia ab ómnibus fíliis suis.
 Lucas	Luke	44	7	36	Rogábat autem illum quidam de pharisǽis ut manducáret cum illo. Et ingréssus domum pharisǽi discúbuit.	b
 Lucas	Luke	44	7	37	Et ecce múlier, quæ erat in civitáte peccátrix, ut cognóvit quod accubuísset in domo pharisǽi, áttulit alabástrum unguénti:
 Lucas	Luke	44	7	38	et stans retro secus pedes ejus, lácrimis cœpit rigáre pedes ejus, et capíllis cápitis sui tergébat, et osculabátur pedes ejus, et unguénto ungébat.
 Lucas	Luke	44	7	39	Videns autem pharisǽus, qui vocáverat eum, ait intra se dicens: Hic si esset prophéta, sciret útique quæ et qualis est múlier, quæ tangit eum: quia peccátrix est.
 Lucas	Luke	44	7	40	Et respóndens Jesus, dixit ad illum: Simon, hábeo tibi áliquid dícere. At ille ait: Magíster, dic.
 Lucas	Luke	44	7	41	Duo debitóres erant cuídam fœneratóri: unus debébat denários quingéntos, et álius quinquagínta.
 Lucas	Luke	44	7	42	Non habéntibus illis unde rédderent, donávit utrísque. Quis ergo eum plus díligit?
 Lucas	Luke	44	7	43	Respóndens Simon dixit: Ǽstimo quia is cui plus donávit. At ille dixit ei: Recte judicásti.
 Lucas	Luke	44	7	44	Et convérsus ad mulíerem, dixit Simóni: Vides hanc mulíerem? Intrávi in domum tuam, aquam pédibus meis non dedísti: hæc autem lácrimis rigávit pedes meos, et capíllis suis tersit.
 Lucas	Luke	44	7	45	Ósculum mihi non dedísti: hæc autem ex quo intrávit, non cessávit osculári pedes meos.
 Lucas	Luke	44	7	46	Óleo caput meum non unxísti: hæc autem unguénto unxit pedes meos.
 Lucas	Luke	44	7	47	Propter quod dico tibi: remittúntur ei peccáta multa, quóniam diléxit multum. Cui autem minus dimíttitur, minus díligit.
 Lucas	Luke	44	7	48	Dixit autem ad illam: Remittúntur tibi peccáta.
 Lucas	Luke	44	7	49	Et cœpérunt qui simul accumbébant, dícere intra se: Quis est hic qui étiam peccáta dimíttit?
 Lucas	Luke	44	7	50	Dixit autem ad mulíerem: Fides tua te salvam fecit: vade in pace.
 Lucas	Luke	44	8	1	Et factum est deínceps, et ipse iter faciébat per civitátes, et castélla prǽdicans, et evangelízans regnum Dei: et duódecim cum illo,
 Lucas	Luke	44	8	2	et mulíeres áliquæ, quæ erant curátæ a spirítibus malígnis et infirmitátibus: María, quæ vocátur Magdaléne, de qua septem dæmónia exíerant,
 Lucas	Luke	44	8	3	et Joánna uxor Chusæ procuratóris Heródis, et Susánna, et áliæ multæ, quæ ministrábant ei de facultátibus suis.
 Lucas	Luke	44	8	4	Cum autem turba plúrima convenírent, et de civitátibus properárent ad eum, dixit per similitúdinem:
 Lucas	Luke	44	8	5	Éxiit qui séminat, semináre semen suum. Et dum séminat, áliud cécidit secus viam, et conculcátum est, et vólucres cæli comedérunt illud.
 Lucas	Luke	44	8	6	Et áliud cécidit supra petram: et natum áruit, quia non habébat humórem.
 Lucas	Luke	44	8	7	Et áliud cécidit inter spinas, et simul exórtæ spinæ suffocavérunt illud.
 Lucas	Luke	44	8	8	Et áliud cécidit in terram bonam: et ortum fecit fructum céntuplum. Hæc dicens clamábat: Qui habet aures audiéndi, áudiat.
 Lucas	Luke	44	8	9	Interrogábant autem eum discípuli ejus, quæ esset hæc parábola.	b
 Lucas	Luke	44	8	10	Quibus ipse dixit: Vobis datum est nosse mystérium regni Dei, céteris autem in parábolis: ut vidéntes non vídeant, et audiéntes non intélligant.
 Lucas	Luke	44	8	11	Est autem hæc parábola: Semen est verbum Dei.
 Lucas	Luke	44	8	12	Qui autem secus viam, hi sunt qui áudiunt: deínde venit diábolus, et tollit verbum de corde eórum, ne credéntes salvi fiant.
 Lucas	Luke	44	8	13	Nam qui supra petram, qui cum audíerint, cum gáudio suscípiunt verbum: et hi radíces non habent: qui ad tempus credunt, et in témpore tentatiónis recédunt.
 Lucas	Luke	44	8	14	Quod autem in spinas cécidit: hi sunt qui audiérunt, et a sollicitudínibus, et divítiis, et voluptátibus vitæ eúntes, suffocántur, et non réferunt fructum.
 Lucas	Luke	44	8	15	Quod autem in bonam terram: hi sunt qui in corde bono et óptimo audiéntes verbum rétinent, et fructum áfferunt in patiéntia.
 Lucas	Luke	44	8	16	Nemo autem lucérnam accéndens, óperit eam vase, aut subtus lectum ponit: sed supra candelábrum ponit, ut intrántes vídeant lumen.	b
 Lucas	Luke	44	8	17	Non est enim occúltum, quod non manifestétur: nec abscónditum, quod non cognoscátur, et in palam véniat.
 Lucas	Luke	44	8	18	Vidéte ergo quómodo audiátis? Qui enim habet, dábitur illi: et quicúmque non habet, étiam quod putat se habére, auferétur ab illo.
 Lucas	Luke	44	8	19	Venérunt autem ad illum mater et fratres ejus, et non póterant adíre eum præ turba.	b
 Lucas	Luke	44	8	20	Et nuntiátum est illi: Mater tua et fratres tui stant foris, voléntes te vidére.
 Lucas	Luke	44	8	21	Qui respóndens, dixit ad eos: Mater mea et fratres mei hi sunt, qui verbum Dei áudiunt et fáciunt.
 Lucas	Luke	44	8	22	Factum est autem in una diérum: et ipse ascéndit in navículam, et discípuli ejus, et ait ad illos: Transfretémus trans stagnum. Et ascendérunt.	b
 Lucas	Luke	44	8	23	Et navigántibus illis, obdormívit, et descéndit procélla venti in stagnum, et complebántur, et periclitabántur.
 Lucas	Luke	44	8	24	Accedéntes autem suscitavérunt eum, dicéntes: Præcéptor, perímus. At ille surgens, increpávit ventum, et tempestátem aquæ, et cessávit: et facta est tranquíllitas.
 Lucas	Luke	44	8	25	Dixit autem illis: Ubi est fides vestra? Qui timéntes, miráti sunt ad ínvicem, dicéntes: Quis putas hic est, quia et ventis, et mari ímperat, et obédiunt ei?
 Lucas	Luke	44	8	26	Et navigavérunt ad regiónem Gerasenórum, quæ est contra Galilǽam.	b
 Lucas	Luke	44	8	27	Et cum egréssus esset ad terram, occúrrit illi vir quidam, qui habébat dæmónium jam tempóribus multis, et vestiménto non induebátur, neque in domo manébat, sed in monuméntis.
 Lucas	Luke	44	8	28	Is, ut vidit Jesum, prócidit ante illum: et exclámans voce magna, dixit: Quid mihi et tibi est, Jesu Fili Dei Altíssimi? óbsecro te, ne me tórqueas.
 Lucas	Luke	44	8	29	Præcipiébat enim spirítui immúndo ut exíret ab hómine. Multis enim tempóribus arripiébat illum, et vinciebátur caténis, et compédibus custodítus. Et ruptis vínculis agebátur a dæmónio in desérta.
 Lucas	Luke	44	8	30	Interrogávit autem illum Jesus, dicens: Quod tibi nomen est? At ille dixit: Légio: quia intráverant dæmónia multa in eum.
 Lucas	Luke	44	8	31	Et rogábant illum ne imperáret illis ut in abýssum irent.
 Lucas	Luke	44	8	32	Erat autem ibi grex porcórum multórum pascéntium in monte: et rogábant eum, ut permítteret eis in illos íngredi. Et permísit illis.
 Lucas	Luke	44	8	33	Exiérunt ergo dæmónia ab hómine, et intravérunt in porcos: et ímpetu ábiit grex per præceps in stagnum, et suffocátus est.
 Lucas	Luke	44	8	34	Quod ut vidérunt factum qui pascébant, fugérunt, et nuntiavérunt in civitátem et in villas.
 Lucas	Luke	44	8	35	Exiérunt autem vidére quod factum est, et venérunt ad Jesum, et invenérunt hóminem sedéntem, a quo dæmónia exíerant, vestítum ac sana mente, ad pedes ejus, et timuérunt.
 Lucas	Luke	44	8	36	Nuntiavérunt autem illis et qui víderant, quómodo sanus factus esset a legióne:
 Lucas	Luke	44	8	37	et rogavérunt illum omnis multitúdo regiónis Gerasenórum ut discéderet ab ipsis: quia magno timóre tenebántur. Ipse autem ascéndens navim, revérsus est.
 Lucas	Luke	44	8	38	Et rogábat illum vir, a quo dæmónia exíerant, ut cum eo esset. Dimísit autem eum Jesus, dicens:
 Lucas	Luke	44	8	39	Redi in domum tuam, et narra quanta tibi fecit Deus. Et ábiit per univérsam civitátem, prǽdicans quanta illi fecísset Jesus.
 Lucas	Luke	44	8	40	Factum est autem cum rediísset Jesus, excépit illum turba: erunt enim omnes exspectántes eum.	b
 Lucas	Luke	44	8	41	Et ecce venit vir, cui nomen Jáirus, et ipse princeps synagógæ erat: et cécidit ad pedes Jesu, rogans eum ut intráret in domum ejus,
 Lucas	Luke	44	8	42	quia única fília erat ei fere annórum duódecim, et hæc moriebátur. Et cóntigit, dum iret, a turba comprimebátur.
 Lucas	Luke	44	8	43	Et múlier quædam erat in fluxu sánguinis ab annis duódecim, quæ in médicos erogáverat omnem substántiam suam, nec ab ullo pótuit curári:
 Lucas	Luke	44	8	44	accéssit retro, et tétigit fímbriam vestiménti ejus: et conféstim stetit fluxus sánguinis ejus.
 Lucas	Luke	44	8	45	Et ait Jesus: Quis est, qui me tétigit? Negántibus autem ómnibus, dixit Petrus, et qui cum illo erant: Præcéptor, turbæ te cómprimunt, et afflígunt, et dicis: Quis me tétigit?
 Lucas	Luke	44	8	46	Et dicit Jesus: Tétigit me áliquis: nam ego novi virtútem de me exiísse.
 Lucas	Luke	44	8	47	Videns autem múlier, quia non látuit, tremens venit, et prócidit ante pedes ejus: et ob quam causam tetígerit eum, indicávit coram omni pópulo: et quemádmodum conféstim sanáta sit.
 Lucas	Luke	44	8	48	At ipse dixit ei: Fília, fides tua salvam te fecit: vade in pace.
 Lucas	Luke	44	8	49	Adhuc illo loquénte, venit quidam ad príncipem synagógæ, dicens ei: Quia mórtua est fília tua, noli vexáre illum.	b
 Lucas	Luke	44	8	50	Jesus autem, audíto hoc verbo, respóndit patri puéllæ: Noli timére, crede tantum, et salva erit.
 Lucas	Luke	44	8	51	Et cum venísset domum, non permísit intráre secum quemquam, nisi Petrum, et Jacóbum, et Joánnem, et patrem, et matrem puéllæ.
 Lucas	Luke	44	8	52	Flebant autem omnes, et plangébant illam. At ille dixit: Nolíte flere: non est mórtua puélla, sed dormit.
 Lucas	Luke	44	8	53	Et deridébant eum, sciéntes quod mórtua esset.
 Lucas	Luke	44	8	54	Ipse autem tenens manum ejus clamávit, dicens: Puélla, surge.
 Lucas	Luke	44	8	55	Et revérsus est spíritus ejus, et surréxit contínuo. Et jussit illi dari manducáre.
 Lucas	Luke	44	8	56	Et stupuérunt paréntes ejus, quibus præcépit ne alícui dícerent quod factum erat.
 Lucas	Luke	44	9	1	Convocátis autem duódecim Apóstolis, dedit illis virtútem et potestátem super ómnia dæmónia, et ut languóres curárent.
 Lucas	Luke	44	9	2	Et misit illos prædicáre regnum Dei, et sanáre infírmos.
 Lucas	Luke	44	9	3	Et ait ad illos: Nihil tuléritis in via, neque virgam, neque peram, neque panem, neque pecúniam, neque duas túnicas habeátis.
 Lucas	Luke	44	9	4	Et in quamcúmque domum intravéritis, ibi manéte, et inde ne exeátis.
 Lucas	Luke	44	9	5	Et quicúmque non recéperint vos: exeúntes de civitáte illa, étiam púlverem pedum vestrórum excútite in testimónium supra illos.
 Lucas	Luke	44	9	6	Egréssi autem circuíbant per castélla evangelizántes, et curántes ubíque.
 Lucas	Luke	44	9	7	Audívit autem Heródes tetrárcha ómnia quæ fiébant ab eo, et hæsitábat eo quod dicerétur	b
 Lucas	Luke	44	9	8	a quibúsdam: Quia Joánnes surréxit a mórtuis: a quibúsdam vero: Quia Elías appáruit: ab áliis autem: Quia prophéta unus de antíquis surréxit.
 Lucas	Luke	44	9	9	Et ait Heródes: Joánnem ego decollávi: quis est autem iste, de quo ego tália áudio? Et quærébat vidére eum.
 Lucas	Luke	44	9	10	Et revérsi Apóstoli, narravérunt illi quæcúmque fecérunt: et assúmptis illis secéssit seórsum in locum desértum, qui est Bethsáidæ.	b
 Lucas	Luke	44	9	11	Quod cum cognovíssent turbæ, secútæ sunt illum: et excépit eos, et loquebátur illis de regno Dei, et eos, qui cura indigébant, sanábat.
 Lucas	Luke	44	9	12	Dies autem cœ́perat declináre, et accedéntes duódecim dixérunt illi: Dimítte turbas, ut eúntes in castélla villásque quæ circa sunt, divértant, et invéniant escas: quia hic in loco desérto sumus.
 Lucas	Luke	44	9	13	Ait autem ad illos: Vos date illis manducáre. At illi dixérunt: Non sunt nobis plus quam quinque panes et duo pisces: nisi forte nos eámus, et emámus in omnem hanc turbam escas.
 Lucas	Luke	44	9	14	Erant autem fere viri quinque míllia. Ait autem ad discípulos suos: Fácite illos discúmbere per convívia quinquagénos.
 Lucas	Luke	44	9	15	Et ita fecérunt: et discúmbere fecérunt omnes.
 Lucas	Luke	44	9	16	Accéptis autem quinque pánibus et duóbus píscibus, respéxit in cælum, et benedíxit illis: et fregit, et distríbuit discípulis suis, ut pónerent ante turbas.
 Lucas	Luke	44	9	17	Et manducavérunt omnes, et saturáti sunt. Et sublátum est quod supérfuit illis, fragmentórum cóphini duódecim.
 Lucas	Luke	44	9	18	Et factum est cum solus esset orans, erant cum illo et discípuli: et interrogávit illos, dicens: Quem me dicunt esse turbæ?	b
 Lucas	Luke	44	9	19	At illi respondérunt, et dixérunt: Joánnem Baptístam, álii autem Elíam, álii vero quia unus prophéta de prióribus surréxit.
 Lucas	Luke	44	9	20	Dixit autem illis: Vos autem quem me esse dícitis? Respóndens Simon Petrus, dixit: Christum Dei.
 Lucas	Luke	44	9	21	At ille íncrepans illos, præcépit ne cui dícerent hoc,
 Lucas	Luke	44	9	22	dicens: Quia opórtet Fílium hóminis multa pati, et reprobári a senióribus, et princípibus sacerdótum, et scribis, et occídi, et tértia die resúrgere.
 Lucas	Luke	44	9	23	Dicébat autem ad omnes: Si quis vult post me veníre, ábneget semetípsum, et tollat crucem suam quotídie, et sequátur me.
 Lucas	Luke	44	9	24	Qui enim volúerit ánimam suam salvam fácere, perdet illam: nam qui perdíderit ánimam suam propter me, salvam fáciet illam.
 Lucas	Luke	44	9	25	Quid enim próficit homo, si lucrétur univérsum mundum, se autem ipsum perdat, et detriméntum sui fáciat?
 Lucas	Luke	44	9	26	Nam qui me erubúerit, et meos sermónes: hunc Fílius hóminis erubéscet cum vénerit in majestáte sua, et Patris, et sanctórum angelórum.
 Lucas	Luke	44	9	27	Dico autem vobis vere: sunt áliqui hic stantes, qui non gustábunt mortem donec vídeant regnum Dei.
 Lucas	Luke	44	9	28	Factum est autem post hæc verba fere dies octo, et assúmpsit Petrum, et Jacóbum, et Joánnem, et ascéndit in montem ut oráret.	b
 Lucas	Luke	44	9	29	Et facta est, dum oráret, spécies vultus ejus áltera: et vestítus ejus albus et refúlgens.
 Lucas	Luke	44	9	30	Et ecce duo viri loquebántur cum illo. Erant autem Móyses et Elías,
 Lucas	Luke	44	9	31	visi in majestáte: et dicébant excéssum ejus, quem completúrus erat in Jerúsalem.
 Lucas	Luke	44	9	32	Petrus vero, et qui cum illo erant, graváti erant somno. Et evigilántes vidérunt majestátem ejus, et duos viros qui stabant cum illo.
 Lucas	Luke	44	9	33	Et factum est cum discéderent ab illo, ait Petrus ad Jesum: Præcéptor, bonum est nos hic esse: et faciámus tria tabernácula, unum tibi, et unum Móysi, et unum Elíæ: nésciens quid díceret.
 Lucas	Luke	44	9	34	Hæc autem illo loquénte, facta est nubes, et obumbrávit eos: et timuérunt, intrántibus illis in nubem.
 Lucas	Luke	44	9	35	Et vox facta est de nube, dicens: Hic est Fílius meus diléctus, ipsum audíte.
 Lucas	Luke	44	9	36	Et dum fíeret vox, invéntus est Jesus solus. Et ipsi tacuérunt, et némini dixérunt in illis diébus quidquam ex his quæ víderant.
 Lucas	Luke	44	9	37	Factum est autem in sequénti die, descendéntibus illis de monte, occúrrit illis turba multa.	b
 Lucas	Luke	44	9	38	Et ecce vir de turba exclamávit, dicens: Magíster, óbsecro te, réspice in fílium meum quia únicus est mihi:
 Lucas	Luke	44	9	39	et ecce spíritus apprehéndit eum, et súbito clamat, et elídit, et díssipat eum cum spuma, et vix discédit dilánians eum:
 Lucas	Luke	44	9	40	et rogávi discípulos tuos ut ejícerent illum, et non potuérunt.
 Lucas	Luke	44	9	41	Respóndens autem Jesus, dixit: O generátio infidélis, et pervérsa, úsquequo ero apud vos, et pátiar vos? adduc huc fílium tuum.
 Lucas	Luke	44	9	42	Et cum accéderet, elísit illum dæmónium, et dissipávit.
 Lucas	Luke	44	9	43	Et increpávit Jesus spíritum immúndum, et sanávit púerum, et réddidit illum patri ejus.
 Lucas	Luke	44	9	44	Stupébant autem omnes in magnitúdine Dei: omnibúsque mirántibus in ómnibus quæ faciébat, dixit ad discípulos suos: Pónite vos in córdibus vestris sermónes istos: Fílius enim hóminis futúrum est ut tradátur in manus hóminum.
 Lucas	Luke	44	9	45	At illi ignorábant verbum istud, et erat velátum ante eos ut non sentírent illud: et timébant eum interrogáre de hoc verbo.
 Lucas	Luke	44	9	46	Intrávit autem cogitátio in eos quis eórum major esset.	b
 Lucas	Luke	44	9	47	At Jesus videns cogitatiónes cordis illórum, apprehéndit púerum, et státuit illum secus se,
 Lucas	Luke	44	9	48	et ait illis: Quicúmque suscéperit púerum istum in nómine meo, me récipit: et quicúmque me recéperit, récipit eum qui me misit. Nam qui minor est inter vos omnes, hic major est.
 Lucas	Luke	44	9	49	Respóndens autem Joánnes dixit: Præcéptor, vídimus quemdam in nómine tuo ejiciéntem dæmónia, et prohibúimus eum: quia non séquitur nobíscum.
 Lucas	Luke	44	9	50	Et ait ad illum Jesus: Nolíte prohibére: qui enim non est advérsum vos, pro vobis est.
 Lucas	Luke	44	9	51	Factum est autem dum compleréntur dies assumptiónis ejus, et ipse fáciem suam firmávit ut iret in Jerúsalem.	b
 Lucas	Luke	44	9	52	Et misit núntios ante conspéctum suum: et eúntes intravérunt in civitátem Samaritanórum ut parárent illi.
 Lucas	Luke	44	9	53	Et non recepérunt eum, quia fácies ejus erat eúntis in Jerúsalem.
 Lucas	Luke	44	9	54	Cum vidíssent autem discípuli ejus Jacóbus et Joánnes, dixérunt: Dómine, vis dícimus ut ignis descéndat de cælo, et consúmat illos?
 Lucas	Luke	44	9	55	Et convérsus increpávit illos, dicens: Nescítis cujus spíritus estis.
 Lucas	Luke	44	9	56	Fílius hóminis non venit ánimas pérdere, sed salváre. Et abiérunt in áliud castéllum.
 Lucas	Luke	44	9	57	Factum est autem: ambulántibus illis in via, dixit quidam ad illum: Sequar te quocúmque íeris.	b
 Lucas	Luke	44	9	58	Dixit illi Jesus: Vulpes fóveas habent, et vólucres cæli nidos: Fílius autem hóminis non habet ubi caput reclínet.
 Lucas	Luke	44	9	59	Ait autem ad álterum: Séquere me: ille autem dixit: Dómine, permítte mihi primum ire, et sepelíre patrem meum.
 Lucas	Luke	44	9	60	Dixítque ei Jesus: Sine ut mórtui sepéliant mórtuos suos: tu autem vade, et annúntia regnum Dei.
 Lucas	Luke	44	9	61	Et ait alter: Sequar te Dómine, sed permítte mihi primum renuntiáre his quæ domi sunt.
 Lucas	Luke	44	9	62	Ait ad illum Jesus: Nemo mittens manum suam ad arátrum, et respíciens retro, aptus est regno Dei.
 Lucas	Luke	44	10	1	Post hæc autem designávit Dóminus et álios septuagínta duos: et misit illos binos ante fáciem suam in omnem civitátem et locum, quo erat ipse ventúrus.
 Lucas	Luke	44	10	2	Et dicébat illis: Messis quidem multa, operárii autem pauci. Rogáte ergo dóminum messis ut mittat operários in messem suam.
 Lucas	Luke	44	10	3	Ite: ecce ego mitto vos sicut agnos inter lupos.
 Lucas	Luke	44	10	4	Nolíte portáre sácculum, neque peram, neque calceaménta, et néminem per viam salutavéritis.
 Lucas	Luke	44	10	5	In quamcúmque domum intravéritis, primum dícite: Pax huic dómui:
 Lucas	Luke	44	10	6	et si ibi fúerit fílius pacis, requiéscet super illum pax vestra: sin autem, ad vos revertétur.
 Lucas	Luke	44	10	7	In eádem autem domo manéte, edéntes et bibéntes quæ apud illos sunt: dignus est enim operárius mercéde sua. Nolíte transíre de domo in domum.
 Lucas	Luke	44	10	8	Et in quamcúmque civitátem intravéritis, et suscéperint vos, manducáte quæ apponúntur vobis:
 Lucas	Luke	44	10	9	et curáte infírmos, qui in illa sunt, et dícite illis: Appropinquávit in vos regnum Dei.
 Lucas	Luke	44	10	10	In quamcúmque autem civitátem intravéritis, et non suscéperint vos, exeúntes in platéas ejus, dícite:
 Lucas	Luke	44	10	11	Étiam púlverem, qui adhǽsit nobis de civitáte vestra, extérgimus in vos: tamen hoc scitóte, quia appropinquávit regnum Dei.
 Lucas	Luke	44	10	12	Dico vobis, quia Sódomis in die illa remíssius erit, quam illi civitáti.
 Lucas	Luke	44	10	13	Væ tibi Corózain! væ tibi Bethsáida! quia si in Tyro et Sidóne factæ fuíssent virtútes quæ factæ sunt in vobis, olim in cilício et cínere sedéntes pœnitérent.
 Lucas	Luke	44	10	14	Verúmtamen Tyro et Sidóni remíssius erit in judício, quam vobis.
 Lucas	Luke	44	10	15	Et tu Caphárnaum, usque ad cælum exaltáta, usque ad inférnum demergéris.
 Lucas	Luke	44	10	16	Qui vos audit, me audit: et qui vos spernit, me spernit. Qui autem me spernit, spernit eum qui misit me.
 Lucas	Luke	44	10	17	Revérsi sunt autem septuagínta duo cum gáudio, dicéntes: Dómine, étiam dæmónia subjiciúntur nobis in nómine tuo.	b
 Lucas	Luke	44	10	18	Et ait illis: Vidébam Sátanam sicut fulgor de cælo cadéntem.
 Lucas	Luke	44	10	19	Ecce dedi vobis potestátem calcándi supra serpéntes, et scorpiónes, et super omnem virtútem inimíci: et nihil vobis nocébit.
 Lucas	Luke	44	10	20	Verúmtamen in hoc nolíte gaudére quia spíritus vobis subjiciúntur: gaudéte autem, quod nómina vestra scripta sunt in cælis.
 Lucas	Luke	44	10	21	In ipsa hora exsultávit Spíritu Sancto, et dixit: Confíteor tibi Pater, Dómine cæli et terræ, quod abscondísti hæc a sapiéntibus et prudéntibus, et revelásti ea párvulis. Étiam Pater: quóniam sic plácuit ante te.
 Lucas	Luke	44	10	22	Ómnia mihi trádita sunt a Patre meo. Et nemo scit quis sit Fílius, nisi Pater: et quis sit Pater, nisi Fílius, et cui volúerit Fílius reveláre.
 Lucas	Luke	44	10	23	Et convérsus ad discípulos suos, dixit: Beáti óculi qui vident quæ vos vidétis.
 Lucas	Luke	44	10	24	Dico enim vobis quod multi prophétæ et reges voluérunt vidére quæ vos vidétis, et non vidérunt: et audíre quæ audítis, et non audiérunt.
 Lucas	Luke	44	10	25	Et ecce quidam legisperítus surréxit tentans illum, et dicens: Magíster, quid faciéndo vitam ætérnam possidébo?	b
 Lucas	Luke	44	10	26	At ille dixit ad eum: In lege quid scriptum est? quómodo legis?
 Lucas	Luke	44	10	27	Ille respóndens dixit: Díliges Dóminum Deum tuum ex toto corde tuo, et ex tota ánima tua, et ex ómnibus virtútibus tuis, et ex omni mente tua: et próximum tuum sicut teípsum.
 Lucas	Luke	44	10	28	Dixítque illi: Recte respondísti: hoc fac, et vives.
 Lucas	Luke	44	10	29	Ille autem volens justificáre seípsum, dixit ad Jesum: Et quis est meus próximus?
 Lucas	Luke	44	10	30	Suscípiens autem Jesus, dixit: Homo quidam descendébat ab Jerúsalem in Jéricho, et íncidit in latrónes, qui étiam despoliavérunt eum: et plagis impósitis abiérunt semivívo relícto.
 Lucas	Luke	44	10	31	Áccidit autem ut sacérdos quidam descénderet eádem via: et viso illo præterívit.
 Lucas	Luke	44	10	32	Simíliter et Levíta, cum esset secus locum, et vidéret eum, pertránsiit.
 Lucas	Luke	44	10	33	Samaritánus autem quidam iter fáciens, venit secus eum: et videns eum, misericórdia motus est.
 Lucas	Luke	44	10	34	Et apprópians alligávit vúlnera ejus, infúndens óleum et vinum: et impónens illum in juméntum suum, duxit in stábulum, et curam ejus egit.
 Lucas	Luke	44	10	35	Et áltera die prótulit duos denários, et dedit stabulário, et ait: Curam illíus habe: et quodcúmque supererogáveris, ego cum redíero reddam tibi.
 Lucas	Luke	44	10	36	Quis horum trium vidétur tibi próximus fuísse illi, qui íncidit in latrónes?
 Lucas	Luke	44	10	37	At ille dixit: Qui fecit misericórdiam in illum. Et ait illi Jesus: Vade, et tu fac simíliter.
 Lucas	Luke	44	10	38	Factum est autem, dum irent, et ipse intrávit in quoddam castéllum: et múlier quædam, Martha nómine, excépit illum in domum suam,	b
 Lucas	Luke	44	10	39	et huic erat soror nómine María, quæ étiam sedens secus pedes Dómini, audiébat verbum illíus.
 Lucas	Luke	44	10	40	Martha autem satagébat circa frequens ministérium: quæ stetit, et ait: Dómine, non est tibi curæ quod soror mea relíquit me solam ministráre? dic ergo illi ut me ádjuvet.
 Lucas	Luke	44	10	41	Et respóndens dixit illi Dóminus: Martha, Martha, sollícita es, et turbáris erga plúrima,
 Lucas	Luke	44	10	42	porro unum est necessárium. María óptimam partem elégit, quæ non auferétur ab ea.
 Lucas	Luke	44	11	1	Et factum est: cum esset in quodam loco orans, ut cessávit, dixit unus ex discípulis ejus ad eum: Dómine, doce nos oráre, sicut dócuit et Joánnes discípulos suos.
 Lucas	Luke	44	11	2	Et ait illis: Cum orátis, dícite: Pater, sanctificétur nomen tuum. Advéniat regnum tuum.
 Lucas	Luke	44	11	3	Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie.
 Lucas	Luke	44	11	4	Et dimítte nobis peccáta nostra, síquidem et ipsi dimíttimus omni debénti nobis. Et ne nos indúcas in tentatiónem.
 Lucas	Luke	44	11	5	Et ait ad illos: Quis vestrum habébit amícum, et ibit ad illum média nocte, et dicet illi: Amíce, cómmoda mihi tres panes,	b
 Lucas	Luke	44	11	6	quóniam amícus meus venit de via ad me, et non hábeo quod ponam ante illum,
 Lucas	Luke	44	11	7	et ille de intus respóndens dicat: Noli mihi moléstus esse, jam óstium clausum est, et púeri mei mecum sunt in cubíli: non possum súrgere, et dare tibi.
 Lucas	Luke	44	11	8	Et si ille perseveráverit pulsans: dico vobis, etsi non dabit illi surgens eo quod amícus ejus sit, propter improbitátem tamen ejus surget, et dabit illi quotquot habet necessários.
 Lucas	Luke	44	11	9	Et ego dico vobis: Pétite, et dábitur vobis; quǽrite, et inveniétis; pulsáte, et aperiétur vobis.
 Lucas	Luke	44	11	10	Omnis enim qui petit, áccipit: et qui quærit, invénit: et pulsánti aperiétur.
 Lucas	Luke	44	11	11	Quis autem ex vobis patrem petit panem, numquid lápidem dabit illi? aut piscem, numquid pro pisce serpéntem dabit illi?
 Lucas	Luke	44	11	12	aut si petíerit ovum, numquid porríget illi scorpiónem?
 Lucas	Luke	44	11	13	Si ergo vos, cum sitis mali, nostis bona data dare fíliis vestris: quanto magis Pater vester de cælo dabit spíritum bonum peténtibus se?
 Lucas	Luke	44	11	14	Et erat ejíciens dæmónium, et illud erat mutum. Et cum ejecísset dæmónium, locútus est mutus, et admirátæ sunt turbæ.	b
 Lucas	Luke	44	11	15	Quidam autem ex eis dixérunt: In Beélzebub príncipe dæmoniórum éjicit dæmónia.
 Lucas	Luke	44	11	16	Et álii tentántes, signum de cælo quærébant ab eo.
 Lucas	Luke	44	11	17	Ipse autem ut vidit cogitatiónes eórum, dixit eis: Omne regnum in seípsum divísum desolábitur, et domus supra domum cadet.
 Lucas	Luke	44	11	18	Si autem et Sátanas in seípsum divísus est, quómodo stabit regnum ejus? quia dícitis in Beélzebub me ejícere dæmónia.
 Lucas	Luke	44	11	19	Si autem ego in Beélzebub ejício dæmónia: fílii vestri in quo ejíciunt? ídeo ipsi júdices vestri erunt.
 Lucas	Luke	44	11	20	Porro si in dígito Dei ejício dæmónia: profécto pervénit in vos regnum Dei.
 Lucas	Luke	44	11	21	Cum fortis armátus custódit átrium suum, in pace sunt ea quæ póssidet.
 Lucas	Luke	44	11	22	Si autem fórtior eo supervéniens vícerit eum, univérsa arma ejus áuferet, in quibus confidébat, et spólia ejus distríbuet.
 Lucas	Luke	44	11	23	Qui non est mecum, contra me est: et qui non cólligit mecum, dispérgit.
 Lucas	Luke	44	11	24	Cum immúndus spíritus exíerit de hómine, ámbulat per loca inaquósa, quærens réquiem: et non invéniens dicit: Revértar in domum meam unde exívi.
 Lucas	Luke	44	11	25	Et cum vénerit, invénit eam scopis mundátam, et ornátam.
 Lucas	Luke	44	11	26	Tunc vadit, et assúmit septem álios spíritus secum, nequióres se, et ingréssi hábitant ibi. Et fiunt novíssima hóminis illíus pejóra prióribus.
 Lucas	Luke	44	11	27	Factum est autem, cum hæc díceret: extóllens vocem quædam múlier de turba dixit illi: Beátus venter qui te portávit, et úbera quæ suxísti.
 Lucas	Luke	44	11	28	At ille dixit: Quinímmo beáti, qui áudiunt verbum Dei et custódiunt illud.
 Lucas	Luke	44	11	29	Turbis autem concurréntibus cœpit dícere: Generátio hæc, generátio nequam est: signum quærit, et signum non dábitur ei, nisi signum Jonæ prophétæ.	b
 Lucas	Luke	44	11	30	Nam sicut fuit Jonas signum Ninivítis, ita erit et Fílius hóminis generatióni isti.
 Lucas	Luke	44	11	31	Regína austri surget in judício cum viris generatiónis hujus, et condemnábit illos: quia venit a fínibus terræ audíre sapiéntiam Salomónis: et ecce plus quam Sálomon hic.
 Lucas	Luke	44	11	32	Viri Ninivítæ surgent in judício cum generatióne hac, et condemnábunt illam: quia pœniténtiam egérunt ad prædicatiónem Jonæ, et ecce plus quam Jonas hic.
 Lucas	Luke	44	11	33	Nemo lucérnam accéndit, et in abscóndito ponit, neque sub módio: sed supra candelábrum, ut qui ingrediúntur, lumen vídeant.	b
 Lucas	Luke	44	11	34	Lucérna córporis tui est óculus tuus. Si óculus tuus fúerit simplex, totum corpus tuum lúcidum erit: si autem nequam fúerit, étiam corpus tuum tenebrósum erit.
 Lucas	Luke	44	11	35	Vide ergo ne lumen quod in te est, ténebræ sint.
 Lucas	Luke	44	11	36	Si ergo corpus tuum totum lúcidum fúerit, non habens áliquam partem tenebrárum, erit lúcidum totum, et sicut lucérna fulgóris illuminábit te.
 Lucas	Luke	44	11	37	Et cum loquerétur, rogávit illum quidam pharisǽus ut prandéret apud se. Et ingréssus recúbuit.	b
 Lucas	Luke	44	11	38	Pharisǽus autem cœpit intra se réputans dícere, quare non baptizátus esset ante prándium.
 Lucas	Luke	44	11	39	Et ait Dóminus ad illum: Nunc vos pharisǽi, quod déforis est cálicis et catíni, mundátis: quod autem intus est vestrum, plenum est rapína et iniquitáte.
 Lucas	Luke	44	11	40	Stulti! nonne qui fecit quod déforis est, étiam id quod deíntus est fecit?
 Lucas	Luke	44	11	41	Verúmtamen quod súperest, date eleemósynam: et ecce ómnia munda sunt vobis.
 Lucas	Luke	44	11	42	Sed væ vobis, pharisǽis, quia decimátis mentham, et rutam, et omne olus, et præterítis judícium et caritátem Dei: hæc autem opórtuit fácere, et illa non omíttere.	b
 Lucas	Luke	44	11	43	Væ vobis, pharisǽis, quia dilígitis primas cáthedras in synagógis, et salutatiónes in foro.
 Lucas	Luke	44	11	44	Væ vobis, quia estis ut monuménta, quæ non ápparent, et hómines ambulántes supra, nésciunt.
 Lucas	Luke	44	11	45	Respóndens autem quidam ex legisperítis, ait illi: Magíster, hæc dicens étiam contuméliam nobis facis.	b
 Lucas	Luke	44	11	46	At ille ait: Et vobis legisperítis væ: quia onerátis hómines onéribus, quæ portáre non possunt, et ipsi uno dígito vestro non tángitis sárcinas.
 Lucas	Luke	44	11	47	Væ vobis, qui ædificátis monuménta prophetárum: patres autem vestri occidérunt illos.
 Lucas	Luke	44	11	48	Profécto testificámini quod consentítis opéribus patrum vestrórum: quóniam ipsi quidem eos occidérunt, vos autem ædificátis eórum sepúlchra.
 Lucas	Luke	44	11	49	Proptérea et sapiéntia Dei dixit: Mittam ad illos prophétas, et apóstolos, et ex illis occídent, et persequéntur:
 Lucas	Luke	44	11	50	ut inquirátur sanguis ómnium prophetárum, qui effúsus est a constitutióne mundi a generatióne ista,
 Lucas	Luke	44	11	51	a sánguine Abel, usque ad sánguinem Zacharíæ, qui périit inter altáre et ædem. Ita dico vobis, requirétur ab hac generatióne.
 Lucas	Luke	44	11	52	Væ vobis, legisperítis, quia tulístis clavem sciéntiæ: ipsi non introístis, et eos qui introíbant, prohibuístis.
 Lucas	Luke	44	11	53	Cum autem hæc ad illos díceret, cœpérunt pharisǽi et legisperíti gráviter insístere, et os ejus opprímere de multis,	b
 Lucas	Luke	44	11	54	insidiántes ei, et quæréntes áliquid cápere de ore ejus, ut accusárent eum.
 Lucas	Luke	44	12	1	Multis autem turbis circumstántibus, ita ut se ínvicem conculcárent, cœpit dícere ad discípulos suos: Atténdite a ferménto pharisæórum, quod est hypócrisis.
 Lucas	Luke	44	12	2	Nihil autem opértum est, quod non revelétur: neque abscónditum, quod non sciátur.
 Lucas	Luke	44	12	3	Quóniam quæ in ténebris dixístis, in lúmine dicéntur: et quod in aurem locúti estis in cubículis, prædicábitur in tectis.
 Lucas	Luke	44	12	4	Dico autem vobis amícis meis: Ne terreámini ab his qui occídunt corpus, et post hæc non habent ámplius quid fáciant.
 Lucas	Luke	44	12	5	Osténdam autem vobis quem timeátis: timéte eum qui, postquam occíderit, habet potestátem míttere in gehénnam: ita dico vobis, hunc timéte.
 Lucas	Luke	44	12	6	Nonne quinque pásseres véneunt dipóndio, et unus ex illis non est in oblivióne coram Deo?
 Lucas	Luke	44	12	7	sed et capílli cápitis vestri omnes numeráti sunt. Nolíte ergo timére: multis passéribus pluris estis vos.
 Lucas	Luke	44	12	8	Dico autem vobis: Omnis quicúmque conféssus fúerit me coram homínibus, et Fílius hóminis confitébitur illum coram ángelis Dei:
 Lucas	Luke	44	12	9	qui autem negáverit me coram homínibus, negábitur coram ángelis Dei.
 Lucas	Luke	44	12	10	Et omnis qui dicit verbum in Fílium hóminis, remittétur illi: ei autem qui in Spíritum Sanctum blasphemáverit, non remittétur.
 Lucas	Luke	44	12	11	Cum autem indúcent vos in synagógas, et ad magistrátus, et potestátes, nolíte sollíciti esse quáliter, aut quid respondeátis, aut quid dicátis.
 Lucas	Luke	44	12	12	Spíritus enim Sanctus docébit vos in ipsa hora quid opórteat vos dícere.
 Lucas	Luke	44	12	13	Ait autem ei quidam de turba: Magíster, dic fratri meo ut dívidat mecum hæreditátem.	b
 Lucas	Luke	44	12	14	At ille dixit illi: Homo, quis me constítuit júdicem, aut divisórem super vos?
 Lucas	Luke	44	12	15	Dixítque ad illos: Vidéte, et cavéte ab omni avarítia: quia non in abundántia cujúsquam vita ejus est ex his quæ póssidet.
 Lucas	Luke	44	12	16	Dixit autem similitúdinem ad illos, dicens: Hóminis cujúsdam dívitis úberes fructus ager áttulit:
 Lucas	Luke	44	12	17	et cogitábat intra se dicens: Quid fáciam, quia non hábeo quo cóngregem fructus meos?
 Lucas	Luke	44	12	18	Et dixit: Hoc fáciam: déstruam hórrea mea, et majóra fáciam: et illuc congregábo ómnia quæ nata sunt mihi, et bona mea,
 Lucas	Luke	44	12	19	et dicam ánimæ meæ: Ánima, habes multa bona pósita in annos plúrimos: requiésce, cómede, bibe, epuláre.
 Lucas	Luke	44	12	20	Dixit autem illi Deus: Stulte, hac nocte ánimam tuam répetunt a te: quæ autem parásti, cujus erunt?
 Lucas	Luke	44	12	21	Sic est qui sibi thesaurízat, et non est in Deum dives.
 Lucas	Luke	44	12	22	Dixítque ad discípulos suos: Ídeo dico vobis, nolíte sollíciti esse ánimæ vestræ quid manducétis, neque córpori quid induámini.	b
 Lucas	Luke	44	12	23	Ánima plus est quam esca, et corpus plus quam vestiméntum.
 Lucas	Luke	44	12	24	Consideráte corvos, quia non séminant, neque metunt, quibus non est cellárium, neque hórreum, et Deus pascit illos. Quanto magis vos pluris estis illis?
 Lucas	Luke	44	12	25	Quis autem vestrum cogitándo potest adjícere ad statúram suam cúbitum unum?
 Lucas	Luke	44	12	26	Si ergo neque quod mínimum est potéstis, quid de céteris sollíciti estis?
 Lucas	Luke	44	12	27	Consideráte lília quómodo crescunt: non labórant, neque nent: dico autem vobis, nec Sálomon in omni glória sua vestiebátur sicut unum ex istis.
 Lucas	Luke	44	12	28	Si autem fœnum, quod hódie est in agro, et cras in clíbanum míttitur, Deus sic vestit: quanto magis vos pusíllæ fídei?
 Lucas	Luke	44	12	29	Et vos nolíte quǽrere quid manducétis, aut quid bibátis: et nolíte in sublíme tolli:
 Lucas	Luke	44	12	30	hæc enim ómnia gentes mundi quǽrunt. Pater autem vester scit quóniam his indigétis.
 Lucas	Luke	44	12	31	Verúmtamen quǽrite primum regnum Dei, et justítiam ejus: et hæc ómnia adjiciéntur vobis.
 Lucas	Luke	44	12	32	Nolíte timére pusíllus grex, quia complácuit Patri vestro dare vobis regnum.	b
 Lucas	Luke	44	12	33	Véndite quæ possidétis, et date eleemósynam. Fácite vobis sácculos, qui non veteráscunt, thesáurum non deficiéntem in cælis: quo fur non apprópriat, neque tínea corrúmpit.
 Lucas	Luke	44	12	34	Ubi enim thesáurus vester est, ibi et cor vestrum erit.
 Lucas	Luke	44	12	35	Sint lumbi vestri præcíncti, et lucérnæ ardéntes in mánibus vestris,
 Lucas	Luke	44	12	36	et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum quando revertátur a núptiis: ut, cum vénerit et pulsáverit, conféstim apériant ei.
 Lucas	Luke	44	12	37	Beáti servi illi quos, cum vénerit dóminus, invénerit vigilántes: amen dico vobis, quod præcínget se, et fáciet illos discúmbere, et tránsiens ministrábit illis.
 Lucas	Luke	44	12	38	Et si vénerit in secúnda vigília, et si in tértia vigília vénerit, et ita invénerit, beáti sunt servi illi.
 Lucas	Luke	44	12	39	Hoc autem scitóte, quóniam si sciret paterfamílias, qua hora fur veníret, vigiláret útique, et non síneret pérfodi domum suam.
 Lucas	Luke	44	12	40	Et vos estóte paráti: quia qua hora non putátis, Fílius hóminis véniet.
 Lucas	Luke	44	12	41	Ait autem ei Petrus: Dómine, ad nos dicis hanc parábolam, an et ad omnes?	b
 Lucas	Luke	44	12	42	Dixit autem Dóminus: Quis, putas, est fidélis dispensátor, et prudens, quem constítuit dóminus supra famíliam suam, ut det illis in témpore trítici mensúram?
 Lucas	Luke	44	12	43	Beátus ille servus quem, cum vénerit dóminus, invénerit ita faciéntem.
 Lucas	Luke	44	12	44	Vere dico vobis, quóniam supra ómnia quæ póssidet, constítuet illum.
 Lucas	Luke	44	12	45	Quod si díxerit servus ille in corde suo: Moram facit dóminus meus veníre: et cœ́perit percútere servos, et ancíllas, et édere, et bíbere, et inebriári:
 Lucas	Luke	44	12	46	véniet dóminus servi illíus in die qua non sperat, et hora qua nescit, et dívidet eum, partémque ejus cum infidélibus ponet.
 Lucas	Luke	44	12	47	Ille autem servus qui cognóvit voluntátem dómini sui, et non præparávit, et non facit secúndum voluntátem ejus, vapulábit multis:
 Lucas	Luke	44	12	48	qui autem non cognóvit, et fecit digna plagis, vapulábit paucis. Omni autem cui multum datum est, multum quærétur ab eo: et cui commendavérunt multum, plus petent ab eo.
 Lucas	Luke	44	12	49	Ignem veni míttere in terram, et quid volo nisi ut accendátur?	b
 Lucas	Luke	44	12	50	Baptísmo autem hábeo baptizári: et quómodo coárctor usque dum perficiátur?
 Lucas	Luke	44	12	51	Putátis quia pacem veni dare in terram? non, dico vobis, sed separatiónem:
 Lucas	Luke	44	12	52	erunt enim ex hoc quinque in domo una divísi, tres in duos, et duo in tres
 Lucas	Luke	44	12	53	dividéntur: pater in fílium, et fílius in patrem suum, mater in fíliam, et fília in matrem, socrus in nurum suam, et nurus in socrum suam.
 Lucas	Luke	44	12	54	Dicébat autem et ad turbas: Cum vidéritis nubem oriéntem ab occásu, statim dícitis: Nimbus venit: et ita fit.	b
 Lucas	Luke	44	12	55	Et cum austrum flantem, dícitis: Quia æstus erit: et fit.
 Lucas	Luke	44	12	56	Hypócritæ! fáciem cæli et terræ nostis probáre: hoc autem tempus quómodo non probátis?
 Lucas	Luke	44	12	57	quid autem et a vobis ipsis non judicátis quod justum est?
 Lucas	Luke	44	12	58	Cum autem vadis cum adversário tuo ad príncipem, in via da óperam liberári ab illo, ne forte trahat te ad júdicem, et judex tradat te exactóri, et exáctor mittat te in cárcerem.
 Lucas	Luke	44	12	59	Dico tibi, non éxies inde, donec étiam novíssimum minútum reddas.
 Lucas	Luke	44	13	1	Áderant autem quidam ipso in témpore, nuntiántes illi de Galilǽis, quorum sánguinem Pilátus míscuit cum sacrifíciis eórum.
 Lucas	Luke	44	13	2	Et respóndens dixit illis: Putátis quod hi Galilǽi præ ómnibus Galilǽis peccatóres fúerint, quia tália passi sunt?
 Lucas	Luke	44	13	3	Non, dico vobis: sed nisi pœniténtiam habuéritis, omnes simíliter períbitis.
 Lucas	Luke	44	13	4	Sicut illi decem et octo, supra quos cécidit turris in Síloë, et occídit eos: putátis quia et ipsi debitóres fúerint præter omnes hómines habitántes in Jerúsalem?
 Lucas	Luke	44	13	5	Non, dico vobis: sed si pœniténtiam non egéritis, omnes simíliter períbitis.
 Lucas	Luke	44	13	6	Dicébat autem et hanc similitúdinem: Árborem fici habébat quidam plantátam in vínea sua, et venit quærens fructum in illa, et non invénit.	b
 Lucas	Luke	44	13	7	Dixit autem ad cultórem víneæ: Ecce anni tres sunt ex quo vénio quærens fructum in ficúlnea hac, et non invénio: succíde ergo illam: ut quid étiam terram óccupat?
 Lucas	Luke	44	13	8	At ille respóndens, dicit illi: Dómine dimítte illam et hoc anno, usque dum fódiam circa illam, et mittam stércora,
 Lucas	Luke	44	13	9	et síquidem fécerit fructum: sin autem, in futúrum succídes eam.
 Lucas	Luke	44	13	10	Erat autem docens in synagóga eórum sábbatis.	b
 Lucas	Luke	44	13	11	Et ecce múlier, quæ habébat spíritum infirmitátis annis decem et octo: et erat inclináta, nec omníno póterat sursum respícere.
 Lucas	Luke	44	13	12	Quam cum vidéret Jesus, vocávit eam ad se, et ait illi: Múlier, dimíssa es ab infirmitáte tua.
 Lucas	Luke	44	13	13	Et impósuit illi manus, et conféstim erécta est, et glorificábat Deum.
 Lucas	Luke	44	13	14	Respóndens autem archisynagógus, indígnans quia sábbato curásset Jesus, dicébat turbæ: Sex dies sunt in quibus opórtet operári: in his ergo veníte, et curámini, et non in die sábbati.
 Lucas	Luke	44	13	15	Respóndens autem ad illum Dóminus, dixit: Hypócritæ, unusquísque vestrum sábbato non solvit bovem suum, aut ásinum a præsépio, et ducit adaquáre?
 Lucas	Luke	44	13	16	Hanc autem fíliam Ábrahæ, quam alligávit Sátanas, ecce decem et octo annis, non opórtuit solvi a vínculo isto die sábbati?
 Lucas	Luke	44	13	17	Et cum hæc díceret, erubescébant omnes adversárii ejus: et omnis pópulus gaudébat in univérsis, quæ glorióse fiébant ab eo.
 Lucas	Luke	44	13	18	Dicébat ergo: Cui símile est regnum Dei, et cui símile æstimábo illud?	b
 Lucas	Luke	44	13	19	Símile est grano sinápis, quod accéptum homo misit in hortum suum, et crevit, et factum est in árborem magnam: et vólucres cæli requievérunt in ramis ejus.
 Lucas	Luke	44	13	20	Et íterum dixit: Cui símile æstimábo regnum Dei?
 Lucas	Luke	44	13	21	Símile est ferménto, quod accéptum múlier abscóndit in farínæ sata tria, donec fermentarétur totum.
 Lucas	Luke	44	13	22	Et ibat per civitátes et castélla, docens, et iter fáciens in Jerúsalem.	b
 Lucas	Luke	44	13	23	Ait autem illi quidam: Dómine, si pauci sunt, qui salvántur? Ipse autem dixit ad illos:
 Lucas	Luke	44	13	24	Conténdite intráre per angústam portam: quia multi, dico vobis, quærent intráre, et non póterunt.
 Lucas	Luke	44	13	25	Cum autem intráverit paterfamílias, et cláuserit óstium, incipiétis foris stare, et pulsáre óstium, dicéntes: Dómine, áperi nobis: et respóndens dicet vobis: Néscio vos unde sitis:
 Lucas	Luke	44	13	26	tunc incipiétis dícere: Manducávimus coram te, et bíbimus, et in platéis nostris docuísti.
 Lucas	Luke	44	13	27	Et dicet vobis: Néscio vos unde sitis: discédite a me omnes operárii iniquitátis.
 Lucas	Luke	44	13	28	Ibi erit fletus et stridor déntium: cum vidéritis Ábraham, et Ísaac, et Jacob, et omnes prophétas in regno Dei, vos autem expélli foras.
 Lucas	Luke	44	13	29	Et vénient ab oriénte, et occidénte, et aquilóne, et austro, et accúmbent in regno Dei.
 Lucas	Luke	44	13	30	Et ecce sunt novíssimi qui erunt primi, et sunt primi qui erunt novíssimi.
 Lucas	Luke	44	13	31	In ipsa die accessérunt quidam pharisæórum, dicéntes illi: Exi, et vade hinc: quia Heródes vult te occídere.	b
 Lucas	Luke	44	13	32	Et ait illis: Ite, et dícite vulpi illi: Ecce ejício dæmónia, et sanitátes perfício hódie, et cras, et tértia die consúmmor.
 Lucas	Luke	44	13	33	Verúmtamen opórtet me hódie et cras et sequénti die ambuláre: quia non capit prophétam períre extra Jerúsalem.
 Lucas	Luke	44	13	34	Jerúsalem, Jerúsalem, quæ occídis prophétas, et lápidas eos qui mittúntur ad te, quóties vólui congregáre fílios tuos quemádmodum avis nidum suum sub pennis, et noluísti?
 Lucas	Luke	44	13	35	Ecce relinquétur vobis domus vestra desérta. Dico autem vobis, quia non vidébitis me donec véniat cum dicétis: Benedíctus qui venit in nómine Dómini.
 Lucas	Luke	44	14	1	Et factum est cum intráret Jesus in domum cujúsdam príncipis pharisæórum sábbato manducáre panem, et ipsi observábant eum.
 Lucas	Luke	44	14	2	Et ecce homo quidam hydrópicus erat ante illum.
 Lucas	Luke	44	14	3	Et respóndens Jesus dixit ad legisperítos et pharisǽos, dicens: Si licet sábbato curáre?
 Lucas	Luke	44	14	4	At illi tacuérunt. Ipse vero apprehénsum sanávit eum, ac dimísit.
 Lucas	Luke	44	14	5	Et respóndens ad illos dixit: Cujus vestrum ásinus, aut bos in púteum cadet, et non contínuo éxtrahet illum die sábbati?
 Lucas	Luke	44	14	6	Et non póterant ad hæc respondére illi.
 Lucas	Luke	44	14	7	Dicébat autem et ad invitátos parábolam, inténdens quómodo primos accúbitus elígerent, dicens ad illos:
 Lucas	Luke	44	14	8	Cum invitátus fúeris ad núptias, non discúmbas in primo loco, ne forte honorátior te sit invitátus ab illo.
 Lucas	Luke	44	14	9	Et véniens is, qui te et illum vocávit, dicat tibi: Da huic locum: et tunc incípias cum rubóre novíssimum locum tenére.
 Lucas	Luke	44	14	10	Sed cum vocátus fúeris, vade, recúmbe in novíssimo loco: ut, cum vénerit qui te invitávit, dicat tibi: Amíce, ascénde supérius. Tunc erit tibi glória coram simul discumbéntibus:
 Lucas	Luke	44	14	11	quia omnis, qui se exáltat, humiliábitur: et qui se humíliat, exaltábitur.
 Lucas	Luke	44	14	12	Dicébat autem et ei, qui invitáverat: Cum facis prándium, aut cœnam, noli vocáre amícos tuos, neque fratres tuos, neque cognátos, neque vicínos dívites: ne forte te et ipsi reinvítent, et fiat tibi retribútio;
 Lucas	Luke	44	14	13	sed cum facis convívium, voca páuperes, débiles, claudos, et cæcos:
 Lucas	Luke	44	14	14	et beátus eris, quia non habent retribúere tibi: retribuétur enim tibi in resurrectióne justórum.
 Lucas	Luke	44	14	15	Hæc cum audísset quidam de simul discumbéntibus, dixit illi: Beátus qui manducábit panem in regno Dei.	b
 Lucas	Luke	44	14	16	At ipse dixit ei: Homo quidam fecit cœnam magnam, et vocávit multos.
 Lucas	Luke	44	14	17	Et misit servum suum hora cœnæ dícere invitátis ut venírent, quia jam paráta sunt ómnia.
 Lucas	Luke	44	14	18	Et cœpérunt simul omnes excusáre. Primus dixit ei: Villam emi, et necésse hábeo exíre, et vidére illam: rogo te, habe me excusátum.
 Lucas	Luke	44	14	19	Et alter dixit: Juga boum emi quinque, et eo probáre illa: rogo te, habe me excusátum.
 Lucas	Luke	44	14	20	Et álius dixit: Uxórem duxi, et ídeo non possum veníre.
 Lucas	Luke	44	14	21	Et revérsus servus nuntiávit hæc dómino suo. Tunc irátus paterfamílias, dixit servo suo: Exi cito in platéas et vicos civitátis: et páuperes, ac débiles, et cæcos, et claudos intróduc huc.
 Lucas	Luke	44	14	22	Et ait servus: Dómine, factum est ut imperásti, et adhuc locus est.
 Lucas	Luke	44	14	23	Et ait dóminus servo: Exi in vias, et sæpes: et compélle intráre, ut impleátur domus mea.
 Lucas	Luke	44	14	24	Dico autem vobis quod nemo virórum illórum qui vocáti sunt, gustábit cœnam meam.
 Lucas	Luke	44	14	25	Ibant autem turbæ multæ cum eo: et convérsus dixit ad illos:	b
 Lucas	Luke	44	14	26	Si quis venit ad me, et non odit patrem suum, et matrem, et uxórem, et fílios, et fratres, et soróres, adhuc autem et ánimam suam, non potest meus esse discípulus.
 Lucas	Luke	44	14	27	Et qui non bájulat crucem suam, et venit post me, non potest meus esse discípulus.
 Lucas	Luke	44	14	28	Quis enim ex vobis volens turrim ædificáre, non prius sedens cómputat sumptus, qui necessárii sunt, si hábeat ad perficiéndum,
 Lucas	Luke	44	14	29	ne, posteáquam posúerit fundaméntum, et non potúerit perfícere, omnes qui vident, incípiant illúdere ei,
 Lucas	Luke	44	14	30	dicéntes: Quia hic homo cœpit ædificáre, et non pótuit consummáre?
 Lucas	Luke	44	14	31	Aut quis rex itúrus commíttere bellum advérsus álium regem, non sedens prius cógitat, si possit cum decem míllibus occúrrere ei, qui cum vigínti míllibus venit ad se?
 Lucas	Luke	44	14	32	Alióquin adhuc illo longe agénte, legatiónem mittens rogat ea quæ pacis sunt.
 Lucas	Luke	44	14	33	Sic ergo omnis ex vobis, qui non renúntiat ómnibus quæ póssidet, non potest meus esse discípulus.
 Lucas	Luke	44	14	34	Bonum est sal: si autem sal evanúerit, in quo condiétur?
 Lucas	Luke	44	14	35	Neque in terram, neque in sterquilínium útile est, sed foras mittétur. Qui habet aures audiéndi, áudiat.
 Lucas	Luke	44	15	1	Erant autem appropinquántes ei publicáni, et peccatóres ut audírent illum.
 Lucas	Luke	44	15	2	Et murmurábant pharisǽi, et scribæ, dicéntes: Quia hic peccatóres récipit, et mandúcat cum illis.
 Lucas	Luke	44	15	3	Et ait ad illos parábolam istam dicens:
 Lucas	Luke	44	15	4	Quis ex vobis homo, qui habet centum oves, et si perdíderit unam ex illis, nonne dimíttit nonagínta novem in desérto, et vadit ad illam quæ períerat, donec invéniat eam?
 Lucas	Luke	44	15	5	Et cum invénerit eam, impónit in húmeros suos gaudens:
 Lucas	Luke	44	15	6	et véniens domum cónvocat amícos et vicínos, dicens illis: Congratulámini mihi, quia invéni ovem meam, quæ períerat.
 Lucas	Luke	44	15	7	Dico vobis quod ita gáudium erit in cælo super uno peccatóre pœniténtiam agénte, quam super nonagínta novem justis, qui non índigent pœniténtia.
 Lucas	Luke	44	15	8	Aut quæ múlier habens drachmas decem, si perdíderit drachmam unam, nonne accéndit lucérnam, et evérrit domum, et quærit diligénter, donec invéniat?
 Lucas	Luke	44	15	9	Et cum invénerit cónvocat amícas et vicínas, dicens: Congratulámini mihi, quia invéni drachmam quam perdíderam.
 Lucas	Luke	44	15	10	Ita, dico vobis, gáudium erit coram ángelis Dei super uno peccatóre pœniténtiam agénte.
 Lucas	Luke	44	15	11	Ait autem: Homo quidam hábuit duos fílios:	b
 Lucas	Luke	44	15	12	et dixit adolescéntior ex illis patri: Pater, da mihi portiónem substántiæ, quæ me contíngit. Et divísit illis substántiam.
 Lucas	Luke	44	15	13	Et non post multos dies, congregátis ómnibus, adolescéntior fílius péregre proféctus est in regiónem longínquam, et ibi dissipávit substántiam suam vivéndo luxurióse.
 Lucas	Luke	44	15	14	Et postquam ómnia consummásset, facta est fames válida in regióne illa, et ipse cœpit égere.
 Lucas	Luke	44	15	15	Et ábiit, et adhǽsit uni cívium regiónis illíus: et misit illum in villam suam ut pásceret porcos.
 Lucas	Luke	44	15	16	Et cupiébat implére ventrem suum de síliquis, quas porci manducábant: et nemo illi dabat.
 Lucas	Luke	44	15	17	In se autem revérsus, dixit: Quanti mercenárii in domo patris mei abúndant pánibus, ego autem hic fame péreo!
 Lucas	Luke	44	15	18	surgam, et ibo ad patrem meum, et dicam ei: Pater, peccávi in cælum, et coram te:
 Lucas	Luke	44	15	19	jam non sum dignus vocári fílius tuus: fac me sicut unum de mercenáriis tuis.
 Lucas	Luke	44	15	20	Et surgens venit ad patrem suum. Cum autem adhuc longe esset, vidit illum pater ipsíus, et misericórdia motus est, et accúrrens cécidit super collum ejus, et osculátus est eum.
 Lucas	Luke	44	15	21	Dixítque ei fílius: Pater, peccávi in cælum, et coram te: jam non sum dignus vocári fílius tuus.
 Lucas	Luke	44	15	22	Dixit autem pater ad servos suos: Cito proférte stolam primam, et indúite illum, et date ánnulum in manum ejus, et calceaménta in pedes ejus:
 Lucas	Luke	44	15	23	et addúcite vítulum saginátum, et occídite, et manducémus, et epulémur:
 Lucas	Luke	44	15	24	quia hic fílius meus mórtuus erat, et revíxit: períerat, et invéntus est. Et cœpérunt epulári.
 Lucas	Luke	44	15	25	Erat autem fílius ejus sénior in agro: et cum veníret, et appropinquáret dómui, audívit symphóniam et chorum:
 Lucas	Luke	44	15	26	et vocávit unum de servis, et interrogávit quid hæc essent.
 Lucas	Luke	44	15	27	Isque dixit illi: Frater tuus venit, et occídit pater tuus vítulum saginátum, quia salvum illum recépit.
 Lucas	Luke	44	15	28	Indignátus est autem, et nolébat introíre. Pater ergo illíus egréssus, cœpit rogáre illum.
 Lucas	Luke	44	15	29	At ille respóndens, dixit patri suo: Ecce tot annis sérvio tibi, et numquam mandátum tuum præterívi: et numquam dedísti mihi hædum ut cum amícis meis epulárer.
 Lucas	Luke	44	15	30	Sed postquam fílius tuus hic, qui devorávit substántiam suam cum meretrícibus, venit, occidísti illi vítulum saginátum.
 Lucas	Luke	44	15	31	At ipse dixit illi: Fili, tu semper mecum es, et ómnia mea tua sunt:
 Lucas	Luke	44	15	32	epulári autem, et gaudére oportébat, quia frater tuus hic mórtuus erat, et revíxit; períerat, et invéntus est.
 Lucas	Luke	44	16	1	Dicébat autem et ad discípulos suos: Homo quidam erat dives, qui habébat víllicum: et hic diffamátus est apud illum quasi dissipásset bona ipsíus.
 Lucas	Luke	44	16	2	Et vocávit illum, et ait illi: Quid hoc áudio de te? redde ratiónem villicatiónis tuæ: jam enim non póteris villicáre.
 Lucas	Luke	44	16	3	Ait autem víllicus intra se: Quid fáciam, quia dóminus meus aufert a me villicatiónem? Fódere non váleo, mendicáre erubésco.
 Lucas	Luke	44	16	4	Scio quid fáciam, ut, cum amótus fúero a villicatióne, recípiant me in domos suas.
 Lucas	Luke	44	16	5	Convocátis ítaque síngulis debitóribus dómini sui, dicébat primo: Quantum debes dómino meo?
 Lucas	Luke	44	16	6	At ille dixit: Centum cados ólei. Dixítque illi: Áccipe cautiónem tuam: et sede cito, scribe quinquagínta.
 Lucas	Luke	44	16	7	Deínde álii dixit: Tu vero quantum debes? Qui ait: Centum coros trítici. Ait illi: Áccipe lítteras tuas, et scribe octogínta.
 Lucas	Luke	44	16	8	Et laudávit dóminus víllicum iniquitátis, quia prudénter fecísset: quia fílii hujus sǽculi prudentióres fíliis lucis in generatióne sua sunt.
 Lucas	Luke	44	16	9	Et ego vobis dico: fácite vobis amícos de mammóna iniquitátis: ut, cum defecéritis, recípiant vos in ætérna tabernácula.
 Lucas	Luke	44	16	10	Qui fidélis est in mínimo, et in majóri fidélis est: et qui in módico iníquus est, et in majóri iníquus est.
 Lucas	Luke	44	16	11	Si ergo in iníquo mammóna fidéles non fuístis quod verum est, quis credet vobis?
 Lucas	Luke	44	16	12	Et si in aliéno fidéles non fuístis, quod vestrum est, quis dabit vobis?
 Lucas	Luke	44	16	13	Nemo servus potest duóbus dóminis servíre: aut enim unum ódiet, et álterum díliget: aut uni adhærébit, et álterum contémnet. Non potéstis Deo servíre et mammónæ.	b
 Lucas	Luke	44	16	14	Audiébant autem ómnia hæc pharisǽi, qui erant avári: et deridébant illum.	b
 Lucas	Luke	44	16	15	Et ait illis: Vos estis qui justificátis vos coram homínibus: Deus autem novit corda vestra: quia quod homínibus altum est, abominátio est ante Deum.
 Lucas	Luke	44	16	16	Lex et prophétæ usque ad Joánnem: ex eo regnum Dei evangelizátur, et omnis in illud vim facit.
 Lucas	Luke	44	16	17	Facílius est autem cælum et terram præteríre, quam de lege unum ápicem cádere.
 Lucas	Luke	44	16	18	Omnis qui dimíttit uxórem suam et álteram ducit, mœchátur: et qui dimíssam a viro ducit, mœchátur.
 Lucas	Luke	44	16	19	Homo quidam erat dives, qui induebátur púrpura et bysso, et epulabátur quotídie spléndide.	b
 Lucas	Luke	44	16	20	Et erat quidam mendícus, nómine Lázarus, qui jacébat ad jánuam ejus, ulcéribus plenus,
 Lucas	Luke	44	16	21	cúpiens saturári de micis quæ cadébant de mensa dívitis, et nemo illi dabat: sed et canes veniébant, et lingébant úlcera ejus.
 Lucas	Luke	44	16	22	Factum est autem ut morerétur mendícus, et portarétur ab ángelis in sinum Ábrahæ. Mórtuus est autem et dives, et sepúltus est in inférno.
 Lucas	Luke	44	16	23	Élevans autem óculos suos, cum esset in torméntis, vidit Ábraham a longe, et Lázarum in sinu ejus:
 Lucas	Luke	44	16	24	et ipse clamans dixit: Pater Ábraham, miserére mei, et mitte Lázarum ut intíngat extrémum dígiti sui in aquam, ut refrígeret linguam meam, quia crúcior in hac flamma.
 Lucas	Luke	44	16	25	Et dixit illi Ábraham: Fili, recordáre quia recepísti bona in vita tua, et Lázarus simíliter mala: nunc autem hic consolátur, tu vero cruciáris:
 Lucas	Luke	44	16	26	et in his ómnibus inter nos et vos chaos magnum firmátum est: ut hi qui volunt hinc transíre ad vos, non possint, neque inde huc transmeáre.
 Lucas	Luke	44	16	27	Et ait: Rogo ergo te, pater, ut mittas eum in domum patris mei:
 Lucas	Luke	44	16	28	hábeo enim quinque fratres: ut testétur illis, ne et ipsi véniant in hunc locum tormentórum.
 Lucas	Luke	44	16	29	Et ait illi Ábraham: Habent Móysen et prophétas: áudiant illos.
 Lucas	Luke	44	16	30	At ille dixit: Non, pater Ábraham: sed si quis ex mórtuis íerit ad eos, pœniténtiam agent.
 Lucas	Luke	44	16	31	Ait autem illi: Si Móysen et prophétas non áudiunt, neque si quis ex mórtuis resurréxerit, credent.
 Lucas	Luke	44	17	1	Et ait ad discípulos suos: Impossíbile est ut non véniant scándala: væ autem illi per quem véniunt.
 Lucas	Luke	44	17	2	Utílius est illi si lapis moláris imponátur circa collum ejus, et projiciátur in mare quam ut scandalízet unum de pusíllis istis.
 Lucas	Luke	44	17	3	Atténdite vobis: Si peccáverit in te frater tuus, íncrepa illum: et si pœniténtiam égerit, dimítte illi.
 Lucas	Luke	44	17	4	Et si sépties in die peccáverit in te, et sépties in die convérsus fúerit ad te, dicens: Pœ́nitet me, dimítte illi.
 Lucas	Luke	44	17	5	Et dixérunt apóstoli Dómino: Adáuge nobis fidem.	b
 Lucas	Luke	44	17	6	Dixit autem Dóminus: Si habuéritis fidem sicut granum sinápis, dicétis huic árbori moro: Eradicáre, et transplantáre in mare, et obédiet vobis.
 Lucas	Luke	44	17	7	Quis autem vestrum habens servum arántem aut pascéntem, qui regrésso de agro dicat illi: Statim transi, recúmbe:	b
 Lucas	Luke	44	17	8	et non dicat ei: Para quod cœnem, et præcínge te, et minístra mihi donec mandúcem, et bibam, et post hæc tu manducábis, et bibes?
 Lucas	Luke	44	17	9	Numquid grátiam habet servo illi, quia fecit quæ ei imperáverat?
 Lucas	Luke	44	17	10	non puto. Sic et vos cum fecéritis ómnia quæ præcépta sunt vobis, dícite: Servi inútiles sumus: quod debúimus fácere, fécimus.
 Lucas	Luke	44	17	11	Et factum est, dum iret in Jerúsalem, transíbat per médiam Samaríam et Galilǽam.	b
 Lucas	Luke	44	17	12	Et cum ingrederétur quoddam castéllum, occurrérunt ei decem viri leprósi, qui stetérunt a longe:
 Lucas	Luke	44	17	13	et levavérunt vocem, dicéntes: Jesu præcéptor, miserére nostri.
 Lucas	Luke	44	17	14	Quos ut vidit, dixit: Ite, osténdite vos sacerdótibus. Et factum est, dum irent, mundáti sunt.
 Lucas	Luke	44	17	15	Unus autem ex illis, ut vidit quia mundátus est, regréssus est, cum magna voce magníficans Deum,
 Lucas	Luke	44	17	16	et cécidit in fáciem ante pedes ejus, grátias agens: et hic erat Samaritánus.
 Lucas	Luke	44	17	17	Respóndens autem Jesus, dixit: Nonne decem mundáti sunt? et novem ubi sunt?
 Lucas	Luke	44	17	18	Non est invéntus qui redíret, et daret glóriam Deo, nisi hic alienígena.
 Lucas	Luke	44	17	19	Et ait illi: Surge, vade: quia fides tua te salvum fecit.
 Lucas	Luke	44	17	20	Interrogátus autem a pharisǽis: Quando venit regnum Dei? respóndens eis, dixit: Non venit regnum Dei cum observatióne:	b
 Lucas	Luke	44	17	21	neque dicent: Ecce hic, aut ecce illic. Ecce enim regnum Dei intra vos est.
 Lucas	Luke	44	17	22	Et ait ad discípulos suos: Vénient dies quando desiderétis vidére unum diem Fílii hóminis, et non vidébitis.
 Lucas	Luke	44	17	23	Et dicent vobis: Ecce hic, et ecce illic. Nolíte ire, neque sectémini:
 Lucas	Luke	44	17	24	nam, sicut fulgur corúscans de sub cælo in ea quæ sub cælo sunt, fulget: ita erit Fílius hóminis in die sua.
 Lucas	Luke	44	17	25	Primum autem opórtet illum multa pati, et reprobári a generatióne hac.
 Lucas	Luke	44	17	26	Et sicut factum est in diébus Noë, ita erit et in diébus Fílii hóminis:
 Lucas	Luke	44	17	27	edébant et bibébant: uxóres ducébant et dabántur ad núptias, usque in diem, qua intrávit Noë in arcam: et venit dilúvium, et pérdidit omnes.
 Lucas	Luke	44	17	28	Simíliter sicut factum est in diébus Lot: edébant et bibébant, emébant et vendébant, plantábant et ædificábant:
 Lucas	Luke	44	17	29	qua die autem éxiit Lot a Sódomis, pluit ignem et sulphur de cælo, et omnes pérdidit:
 Lucas	Luke	44	17	30	secúndum hæc erit qua die Fílius hóminis revelábitur.
 Lucas	Luke	44	17	31	In illa hora, qui fúerit in tecto, et vasa ejus in domo, ne descéndat tóllere illa: et qui in agro, simíliter non rédeat retro.
 Lucas	Luke	44	17	32	Mémores estóte uxóris Lot.
 Lucas	Luke	44	17	33	Quicúmque quæsíerit ánimam suam salvam fácere, perdet illam: et quicúmque perdíderit illam, vivificábit eam.
 Lucas	Luke	44	17	34	Dico vobis: In illa nocte erunt duo in lecto uno: unus assumétur, et alter relinquétur:
 Lucas	Luke	44	17	35	duæ erunt moléntes in unum: una assumétur, et áltera relinquétur: duo in agro: unus assumétur, et alter relinquétur.
 Lucas	Luke	44	17	36	Respondéntes dicunt illi: Ubi Dómine?
 Lucas	Luke	44	17	37	Qui dixit illis: Ubicúmque fúerit corpus, illuc congregabúntur et áquilæ.
 Lucas	Luke	44	18	1	Dicébat autem et parábolam ad illos, quóniam opórtet semper oráre et non defícere,
 Lucas	Luke	44	18	2	dicens: Judex quidam erat in quadam civitáte, qui Deum non timébat, et hóminem non reverebátur.
 Lucas	Luke	44	18	3	Vídua autem quædam erat in civitáte illa, et veniébat ad eum, dicens: Víndica me de adversário meo.
 Lucas	Luke	44	18	4	Et nolébat per multum tempus. Post hæc autem dixit intra se: Etsi Deum non tímeo, nec hóminem revéreor:
 Lucas	Luke	44	18	5	tamen quia molésta est mihi hæc vídua, vindicábo illam, ne in novíssimo véniens sugíllet me.
 Lucas	Luke	44	18	6	Ait autem Dóminus: Audíte quid judex iniquitátis dicit:
 Lucas	Luke	44	18	7	Deus autem non fáciet vindíctam electórum suórum clamántium ad se die ac nocte, et patiéntiam habébit in illis?
 Lucas	Luke	44	18	8	Dico vobis quia cito fáciet vindíctam illórum. Verúmtamen Fílius hóminis véniens, putas, invéniet fidem in terra?
 Lucas	Luke	44	18	9	Dixit autem et ad quosdam qui in se confidébant tamquam justi, et aspernabántur céteros, parábolam istam:	b
 Lucas	Luke	44	18	10	Duo hómines ascendérunt in templum ut orárent: unus pharisǽus et alter publicánus.
 Lucas	Luke	44	18	11	Pharisǽus stans, hæc apud se orábat: Deus, grátias ago tibi, quia non sum sicut céteri hóminum: raptóres, injústi, adúlteri, velut étiam hic publicánus:
 Lucas	Luke	44	18	12	jejúno bis in sábbato, décimas do ómnium quæ possídeo.
 Lucas	Luke	44	18	13	Et publicánus a longe stans, nolébat nec óculos ad cælum leváre: sed percutiébat pectus suum, dicens: Deus propítius esto mihi peccatóri.
 Lucas	Luke	44	18	14	Dico vobis, descéndit hic justificátus in domum suam ab illo: quia omnis qui se exáltat, humiliábitur, et qui se humíliat, exaltábitur.
 Lucas	Luke	44	18	15	Afferébant autem ad illum et infántes, ut eos tángeret. Quod cum vidérent discípuli, increpábant illos.	b
 Lucas	Luke	44	18	16	Jesus autem cónvocans illos, dixit: Sínite púeros veníre ad me, et nolíte vetáre eos: tálium est enim regnum Dei.
 Lucas	Luke	44	18	17	Amen dico vobis, quicúmque non accéperit regnum Dei sicut puer, non intrábit in illud.
 Lucas	Luke	44	18	18	Et interrogávit eum quidam princeps, dicens: Magíster bone, quid fáciens vitam ætérnam possidébo?
 Lucas	Luke	44	18	19	Dixit autem ei Jesus: Quid me dicis bonum? nemo bonus nisi solus Deus.
 Lucas	Luke	44	18	20	Mandáta nosti: non occídes; non mœcháberis; non furtum fácies; non falsum testimónium dices; honóra patrem tuum et matrem.
 Lucas	Luke	44	18	21	Qui ait: Hæc ómnia custodívi a juventúte mea.
 Lucas	Luke	44	18	22	Quo audíto, Jesus ait ei: Adhuc unum tibi deest: ómnia quæcúmque habes vende, et da paupéribus, et habébis thesáurum in cælo: et veni, séquere me.
 Lucas	Luke	44	18	23	His ille audítis, contristátus est: quia dives erat valde.
 Lucas	Luke	44	18	24	Videns autem Jesus illum tristem factum, dixit: Quam diffícile, qui pecúnias habent, in regnum Dei intrábunt!
 Lucas	Luke	44	18	25	facílius est enim camélum per forámen acus transíre quam dívitem intráre in regnum Dei.
 Lucas	Luke	44	18	26	Et dixérunt qui audiébant: Et quis potest salvus fíeri?
 Lucas	Luke	44	18	27	Ait illis: Quæ impossibília sunt apud hómines, possibília sunt apud Deum.
 Lucas	Luke	44	18	28	Ait autem Petrus: Ecce nos dimísimus ómnia et secúti sumus te.	b
 Lucas	Luke	44	18	29	Qui dixit eis: Amen dico vobis, nemo est qui relíquit domum, aut paréntes, aut fratres, aut uxórem, aut fílios propter regnum Dei,
 Lucas	Luke	44	18	30	et non recípiat multo plura in hoc témpore, et in sǽculo ventúro vitam ætérnam.
 Lucas	Luke	44	18	31	Assúmpsit autem Jesus duódecim, et ait illis: Ecce ascéndimus Jerosólymam, et consummabúntur ómnia quæ scripta sunt per prophétas de Fílio hóminis:	b
 Lucas	Luke	44	18	32	tradétur enim géntibus, et illudétur, et flagellábitur, et conspuétur:
 Lucas	Luke	44	18	33	et postquam flagelláverint, occídent eum, et tértia die resúrget.
 Lucas	Luke	44	18	34	Et ipsi nihil horum intellexérunt, et erat verbum istud abscónditum ab eis, et non intelligébant quæ dicebántur.
 Lucas	Luke	44	18	35	Factum est autem, cum appropinquáret Jéricho, cæcus quidam sedébat secus viam, mendícans.	b
 Lucas	Luke	44	18	36	Et cum audíret turbam prætereúntem, interrogábat quid hoc esset.
 Lucas	Luke	44	18	37	Dixérunt autem ei quod Jesus Nazarénus transíret.
 Lucas	Luke	44	18	38	Et clamávit, dicens: Jesu, fili David, miserére mei.
 Lucas	Luke	44	18	39	Et qui præíbant, increpábant eum ut tacéret. Ipse vero multo magis clamábat: Fili David, miserére mei.
 Lucas	Luke	44	18	40	Stans autem Jesus jussit illum addúci ad se. Et cum appropinquásset, interrogávit illum,
 Lucas	Luke	44	18	41	dicens: Quid tibi vis fáciam? At ille dixit: Dómine, ut vídeam.
 Lucas	Luke	44	18	42	Et Jesus dixit illi: Réspice, fides tua te salvum fecit.
 Lucas	Luke	44	18	43	Et conféstim vidit, et sequebátur illum magníficans Deum. Et omnis plebs ut vidit, dedit laudem Deo.
 Lucas	Luke	44	19	1	Et ingréssus perambulábat Jéricho.
 Lucas	Luke	44	19	2	Et ecce vir nómine Zachǽus: et hic princeps erat publicanórum, et ipse dives:
 Lucas	Luke	44	19	3	et quærébat vidére Jesum, quis esset: et non póterat præ turba, quia statúra pusíllus erat.
 Lucas	Luke	44	19	4	Et præcúrrens ascéndit in árborem sycómorum ut vidéret eum: quia inde erat transitúrus.
 Lucas	Luke	44	19	5	Et cum venísset ad locum, suspíciens Jesus vidit illum, et dixit ad eum: Zachǽe, festínans descénde: quia hódie in domo tua opórtet me manére.
 Lucas	Luke	44	19	6	Et festínans descéndit, et excépit illum gaudens.
 Lucas	Luke	44	19	7	Et cum vidérent omnes, murmurábant, dicéntes quod ad hóminem peccatórem divertísset.
 Lucas	Luke	44	19	8	Stans autem Zachǽus, dixit ad Dóminum: Ecce dimídium bonórum meórum, Dómine, do paupéribus: et si quid áliquem defraudávi, reddo quádruplum.
 Lucas	Luke	44	19	9	Ait Jesus ad eum: Quia hódie salus dómui huic facta est: eo quod et ipse fílius sit Ábrahæ.
 Lucas	Luke	44	19	10	Venit enim Fílius hóminis quǽrere, et salvum fácere quod períerat.
 Lucas	Luke	44	19	11	Hæc illis audiéntibus adjíciens, dixit parábolam, eo quod esset prope Jerúsalem: et quia existimárent quod conféstim regnum Dei manifestarétur.	b
 Lucas	Luke	44	19	12	Dixit ergo: Homo quidam nóbilis ábiit in regiónem longínquam accípere sibi regnum, et revérti.
 Lucas	Luke	44	19	13	Vocátis autem decem servis suis, dedit eis decem mnas, et ait ad illos: Negotiámini dum vénio.
 Lucas	Luke	44	19	14	Cives autem ejus óderant eum: et misérunt legatiónem post illum, dicéntes: Nólumus hunc regnáre super nos.
 Lucas	Luke	44	19	15	Et factum est ut redíret accépto regno: et jussit vocári servos, quibus dedit pecúniam, ut sciret quantum quisque negotiátus esset.
 Lucas	Luke	44	19	16	Venit autem primus dicens: Dómine, mna tua decem mnas acquisívit.
 Lucas	Luke	44	19	17	Et ait illi: Euge bone serve, quia in módico fuísti fidélis, eris potestátem habens super decem civitátes.
 Lucas	Luke	44	19	18	Et alter venit, dicens: Dómine, mna tua fecit quinque mnas.
 Lucas	Luke	44	19	19	Et huic ait: Et tu esto super quinque civitátes.
 Lucas	Luke	44	19	20	Et alter venit, dicens: Dómine, ecce mna tua, quam hábui repósitam in sudário:
 Lucas	Luke	44	19	21	tímui enim te, quia homo austérus es: tollis quod non posuísti, et metis quod non seminásti.
 Lucas	Luke	44	19	22	Dicit ei: De ore tuo te júdico, serve nequam. Sciébas quod ego homo austérus sum, tollens quod non pósui, et metens quod non seminávi:
 Lucas	Luke	44	19	23	et quare non dedísti pecúniam meam ad mensam, ut ego véniens cum usúris útique exegíssem illam?
 Lucas	Luke	44	19	24	Et astántibus dixit: Auférte ab illo mnam, et date illi qui decem mnas habet.
 Lucas	Luke	44	19	25	Et dixérunt ei: Dómine, habet decem mnas.
 Lucas	Luke	44	19	26	Dico autem vobis, quia omni habénti dábitur, et abundábit: ab eo autem qui non habet, et quod habet auferétur ab eo.
 Lucas	Luke	44	19	27	Verúmtamen inimícos meos illos, qui noluérunt me regnáre super se, addúcite huc: et interfícite ante me.
 Lucas	Luke	44	19	28	Et his dictis, præcedébat ascéndens Jerosólymam.
 Lucas	Luke	44	19	29	Et factum est, cum appropinquásset ad Béthphage et Bethániam, ad montem qui vocátur Olivéti, misit duos discípulos suos,	b
 Lucas	Luke	44	19	30	dicens: Ite in castéllum quod contra est: in quod introëúntes, inveniétis pullum ásinæ alligátum, cui nemo umquam hóminum sedit: sólvite illum, et addúcite.
 Lucas	Luke	44	19	31	Et si quis vos interrogáverit: Quare sólvitis? sic dicétis ei: Quia Dóminus óperam ejus desíderat.
 Lucas	Luke	44	19	32	Abiérunt autem qui missi erant: et invenérunt, sicut dixit illis, stantem pullum.
 Lucas	Luke	44	19	33	Solvéntibus autem illis pullum, dixérunt dómini ejus ad illos: Quid sólvitis pullum?
 Lucas	Luke	44	19	34	At illi dixérunt: Quia Dóminus eum necessárium habet.
 Lucas	Luke	44	19	35	Et duxérunt illum ad Jesum. Et jactántes vestiménta sua supra pullum, imposuérunt Jesum.
 Lucas	Luke	44	19	36	Eúnte autem illo, substernébant vestiménta sua in via:
 Lucas	Luke	44	19	37	et cum appropinquáret jam ad descénsum montis Olivéti, cœpérunt omnes turbæ discipulórum gaudéntes laudáre Deum voce magna super ómnibus, quas víderant, virtútibus,
 Lucas	Luke	44	19	38	dicéntes: Benedíctus, qui venit rex in nómine Dómini: pax in cælo, et glória in excélsis.
 Lucas	Luke	44	19	39	Et quidam pharisæórum de turbis dixérunt ad illum: Magíster, íncrepa discípulos tuos.
 Lucas	Luke	44	19	40	Quibus ipse ait: Dico vobis, quia si hi tacúerint, lápides clamábunt.
 Lucas	Luke	44	19	41	Et ut appropinquávit, videns civitátem flevit super illam, dicens:	b
 Lucas	Luke	44	19	42	Quia si cognovísses et tu, et quidem in hac die tua, quæ ad pacem tibi: nunc autem abscóndita sunt ab óculis tuis.
 Lucas	Luke	44	19	43	Quia vénient dies in te: et circúmdabunt te inimíci tui vallo, et circúmdabunt te: et coangustábunt te úndique:
 Lucas	Luke	44	19	44	et ad terram prostérnent te, et fílios tuos, qui in te sunt, et non relínquent in te lápidem super lápidem: eo quod non cognóveris tempus visitatiónis tuæ.
 Lucas	Luke	44	19	45	Et ingréssus in templum, cœpit ejícere vendéntes in illo, et eméntes,
 Lucas	Luke	44	19	46	dicens illis: Scriptum est: Quia domus mea domus oratiónis est: vos autem fecístis illam spelúncam latrónum.
 Lucas	Luke	44	19	47	Et erat docens quotídie in templo. Príncipes autem sacerdótum, et scribæ, et princeps plebis quærébant illum pérdere:
 Lucas	Luke	44	19	48	et non inveniébant quid fácerent illi. Omnis enim pópulus suspénsus erat, áudiens illum.
 Lucas	Luke	44	20	1	Et factum est in una diérum, docénte illo pópulum in templo, et evangelizánte, convenérunt príncipes sacerdótum, et scribæ cum senióribus,
 Lucas	Luke	44	20	2	et aiunt dicéntes ad illum: Dic nobis in qua potestáte hæc facis? aut quis est qui dedit tibi hanc potestátem?
 Lucas	Luke	44	20	3	Respóndens autem Jesus, dixit ad illos: Interrogábo vos et ego unum verbum. Respondéte mihi:
 Lucas	Luke	44	20	4	baptísmus Joánnis de cælo erat, an ex homínibus?
 Lucas	Luke	44	20	5	At illi cogitábant intra se, dicéntes: Quia si dixérimus: De cælo, dicet: Quare ergo non credidístis illi?
 Lucas	Luke	44	20	6	Si autem dixérimus: Ex homínibus, plebs univérsa lapidábit nos: certi sunt enim Joánnem prophétam esse.
 Lucas	Luke	44	20	7	Et respondérunt se nescíre unde esset.
 Lucas	Luke	44	20	8	Et Jesus ait illis: Neque ego dico vobis in qua potestáte hæc fácio.
 Lucas	Luke	44	20	9	Cœpit autem dícere ad plebem parábolam hanc: Homo plantávit víneam, et locávit eam colónis: et ipse péregre fuit multis tempóribus.	b
 Lucas	Luke	44	20	10	Et in témpore misit ad cultóres servum, ut de fructu víneæ darent illi. Qui cæsum dimisérunt eum inánem.
 Lucas	Luke	44	20	11	Et áddidit álterum servum míttere. Illi autem hunc quoque cædéntes, et afficiéntes contumélia, dimisérunt inánem.
 Lucas	Luke	44	20	12	Et áddidit tértium míttere: qui et illum vulnerántes ejecérunt.
 Lucas	Luke	44	20	13	Dixit autem dóminus víneæ: Quid fáciam? Mittam fílium meum diléctum: fórsitan, cum hunc víderint, verebúntur.
 Lucas	Luke	44	20	14	Quem cum vidíssent colóni, cogitavérunt intra se, dicéntes: Hic est hæres, occidámus illum, ut nostra fiat hæréditas.
 Lucas	Luke	44	20	15	Et ejéctum illum extra víneam, occidérunt. Quid ergo fáciet illis dóminus víneæ?
 Lucas	Luke	44	20	16	véniet, et perdet colónos istos, et dabit víneam áliis. Quo audíto, dixérunt illi: Absit.
 Lucas	Luke	44	20	17	Ille autem aspíciens eos, ait: Quid est ergo hoc quod scriptum est: Lápidem quem reprobavérunt ædificántes, hic factus est in caput ánguli?
 Lucas	Luke	44	20	18	Omnis qui cecíderit super illum lápidem, conquassábitur: super quem autem cecíderit, commínuet illum.
 Lucas	Luke	44	20	19	Et quærébant príncipes sacerdótum et scribæ míttere in illum manus illa hora, et timuérunt pópulum: cognovérunt enim quod ad ipsos díxerit similitúdinem hanc.	b
 Lucas	Luke	44	20	20	Et observántes misérunt insidiatóres, qui se justos simulárent, ut cáperent eum in sermóne, ut tráderent illum principátui, et potestáti prǽsidis.
 Lucas	Luke	44	20	21	Et interrogavérunt eum, dicéntes: Magíster, scimus quia recte dicis et doces: et non áccipis persónam, sed viam Dei in veritáte doces.
 Lucas	Luke	44	20	22	Licet nobis tribútum dare Cǽsari, an non?
 Lucas	Luke	44	20	23	Consíderans autem dolum illórum, dixit ad eos: Quid me tentátis?
 Lucas	Luke	44	20	24	osténdite mihi denárium. Cujus habet imáginem et inscriptiónem? Respondéntes dixérunt ei: Cǽsaris.
 Lucas	Luke	44	20	25	Et ait illis: Réddite ergo quæ sunt Cǽsaris, Cǽsari: et quæ sunt Dei, Deo.
 Lucas	Luke	44	20	26	Et non potuérunt verbum ejus reprehéndere coram plebe: et miráti in respónso ejus, tacuérunt.
 Lucas	Luke	44	20	27	Accessérunt autem quidam sadducæórum, qui negant esse resurrectiónem, et interrogavérunt eum,	b
 Lucas	Luke	44	20	28	dicéntes: Magíster, Móyses scripsit nobis: Si frater alicújus mórtuus fúerit habens uxórem, et hic sine líberis fúerit, ut accípiat eam frater ejus uxórem, et súscitet semen fratri suo.
 Lucas	Luke	44	20	29	Septem ergo fratres erant: et primus accépit uxórem, et mórtuus est sine fíliis.
 Lucas	Luke	44	20	30	Et sequens accépit illam, et ipse mórtuus est sine fílio.
 Lucas	Luke	44	20	31	Et tértius accépit illam. Simíliter et omnes septem, et non reliquérunt semen, et mórtui sunt.
 Lucas	Luke	44	20	32	Novíssime ómnium mórtua est et múlier.
 Lucas	Luke	44	20	33	In resurrectióne ergo, cujus eórum erit uxor? síquidem septem habuérunt eam uxórem.
 Lucas	Luke	44	20	34	Et ait illis Jesus: Fílii hujus sǽculi nubunt, et tradúntur ad núptias:
 Lucas	Luke	44	20	35	illi vero qui digni habebúntur sǽculo illo, et resurrectióne ex mórtuis, neque nubent, neque ducent uxóres:
 Lucas	Luke	44	20	36	neque enim ultra mori potuérunt: æquáles enim ángelis sunt, et fílii sunt Dei, cum sint fílii resurrectiónis.
 Lucas	Luke	44	20	37	Quia vero resúrgant mórtui, et Móyses osténdit secus rubum, sicut dicit Dóminum, Deum Ábraham, et Deum Ísaac, et Deum Jacob.
 Lucas	Luke	44	20	38	Deus autem non est mortuórum, sed vivórum: omnes enim vivunt ei.
 Lucas	Luke	44	20	39	Respondéntes autem quidam scribárum, dixérunt ei: Magíster, bene dixísti.
 Lucas	Luke	44	20	40	Et ámplius non audébant eum quidquam interrogáre.
 Lucas	Luke	44	20	41	Dixit autem ad illos: Quómodo dicunt Christum fílium esse David?	b
 Lucas	Luke	44	20	42	et ipse David dicit in libro Psalmórum: Dixit Dóminus Dómino meo: sede a dextris meis,
 Lucas	Luke	44	20	43	donec ponam inimícos tuos scabéllum pedum tuórum.
 Lucas	Luke	44	20	44	David ergo Dóminum illum vocat: et quómodo fílius ejus est?
 Lucas	Luke	44	20	45	Audiénte autem omni pópulo, dixit discípulis suis:
 Lucas	Luke	44	20	46	Atténdite a scribis, qui volunt ambuláre in stolis, et amant salutatiónes in foro, et primas cáthedras in synagógis, et primos discúbitus in convíviis,
 Lucas	Luke	44	20	47	qui dévorant domos viduárum, simulántes longam oratiónem: hi accípient damnatiónem majórem.
 Lucas	Luke	44	21	1	Respíciens autem, vidit eos qui mittébant múnera sua in gazophylácium, dívites.
 Lucas	Luke	44	21	2	Vidit autem et quamdam víduam paupérculam mitténtem áëra minúta duo.
 Lucas	Luke	44	21	3	Et dixit: Vere dico vobis, quia vídua hæc pauper plus quam omnes misit.
 Lucas	Luke	44	21	4	Nam omnes hi ex abundánti sibi misérunt in múnera Dei: hæc autem ex eo quod deest illi, omnem victum suum quem hábuit, misit.
 Lucas	Luke	44	21	5	Et quibúsdam dicéntibus de templo quod bonis lapídibus et donis ornátum esset, dixit:	b
 Lucas	Luke	44	21	6	Hæc quæ vidétis, vénient dies in quibus non relinquétur lapis super lápidem, qui non destruátur.
 Lucas	Luke	44	21	7	Interrogavérunt autem illum, dicéntes: Præcéptor, quando hæc erunt, et quod signum cum fíeri incípient?
 Lucas	Luke	44	21	8	Qui dixit: Vidéte ne seducámini: multi enim vénient in nómine meo, dicéntes quia ego sum: et tempus appropinquávit: nolíte ergo ire post eos.
 Lucas	Luke	44	21	9	Cum autem audiéritis prœ́lia et seditiónes, nolíte terréri: opórtet primum hæc fíeri, sed nondum statim finis.
 Lucas	Luke	44	21	10	Tunc dicébat illis: Surget gens contra gentem, et regnum advérsus regnum.
 Lucas	Luke	44	21	11	Et terræmótus magni erunt per loca, et pestiléntiæ, et fames, terrorésque de cælo, et signa magna erunt.
 Lucas	Luke	44	21	12	Sed ante hæc ómnia injícient vobis manus suas, et persequéntur tradéntes in synagógas et custódias, trahéntes ad reges et prǽsides propter nomen meum:
 Lucas	Luke	44	21	13	contínget autem vobis in testimónium.
 Lucas	Luke	44	21	14	Pónite ergo in córdibus vestris non præmeditári quemádmodum respondeátis:
 Lucas	Luke	44	21	15	ego enim dabo vobis os et sapiéntiam, cui non póterunt resístere et contradícere omnes adversárii vestri.
 Lucas	Luke	44	21	16	Tradémini autem a paréntibus, et frátribus, et cognátis, et amícis, et morte affícient ex vobis:
 Lucas	Luke	44	21	17	et éritis ódio ómnibus propter nomen meum:
 Lucas	Luke	44	21	18	et capíllus de cápite vestro non períbit.
 Lucas	Luke	44	21	19	In patiéntia vestra possidébitis ánimas vestras.
 Lucas	Luke	44	21	20	Cum autem vidéritis circúmdari ab exércitu Jerúsalem, tunc scitóte quia appropinquávit desolátio ejus:	b
 Lucas	Luke	44	21	21	tunc qui in Judǽa sunt, fúgiant ad montes, et qui in médio ejus, discédant: et qui in regiónibus, non intrent in eam,
 Lucas	Luke	44	21	22	quia dies ultiónis hi sunt, ut impleántur ómnia quæ scripta sunt.
 Lucas	Luke	44	21	23	Væ autem prægnántibus et nutriéntibus in illis diébus! erit enim pressúra magna super terram, et ira pópulo huic.
 Lucas	Luke	44	21	24	Et cadent in ore gládii, et captívi ducéntur in omnes gentes, et Jerúsalem calcábitur a géntibus, donec impleántur témpora natiónum.
 Lucas	Luke	44	21	25	Et erunt signa in sole, et luna, et stellis, et in terris pressúra géntium præ confusióne sónitus maris, et flúctuum:
 Lucas	Luke	44	21	26	arescéntibus homínibus præ timóre, et exspectatióne, quæ supervénient univérso orbi: nam virtútes cælórum movebúntur:
 Lucas	Luke	44	21	27	et tunc vidébunt Fílium hóminis veniéntem in nube cum potestáte magna et majestáte.
 Lucas	Luke	44	21	28	His autem fíeri incipiéntibus, respícite, et leváte cápita vestra: quóniam appropínquat redémptio vestra.	b
 Lucas	Luke	44	21	29	Et dixit illis similitúdinem: Vidéte ficúlneam, et omnes árbores:
 Lucas	Luke	44	21	30	cum prodúcunt jam ex se fructum, scitis quóniam prope est æstas.
 Lucas	Luke	44	21	31	Ita et vos cum vidéritis hæc fíeri, scitóte quóniam prope est regnum Dei.
 Lucas	Luke	44	21	32	Amen dico vobis, quia non præteríbit generátio hæc, donec ómnia fiant.
 Lucas	Luke	44	21	33	Cælum et terra transíbunt: verba autem mea non transíbunt.
 Lucas	Luke	44	21	34	Atténdite autem vobis, ne forte gravéntur corda vestra in crápula, et ebrietáte, et curis hujus vitæ, et supervéniat in vos repentína dies illa:
 Lucas	Luke	44	21	35	tamquam láqueus enim supervéniet in omnes qui sedent super fáciem omnis terræ.
 Lucas	Luke	44	21	36	Vigiláte ítaque, omni témpore orántes, ut digni habeámini fúgere ista ómnia quæ futúra sunt, et stare ante Fílium hóminis.
 Lucas	Luke	44	21	37	Erat autem diébus docens in templo: nóctibus vero éxiens, morabátur in monte qui vocátur Olivéti.	b
 Lucas	Luke	44	21	38	Et omnis pópulus manicábat ad eum in templo audíre eum.
 Lucas	Luke	44	22	1	Appropinquábat autem dies festus azymórum, qui dícitur Pascha:
 Lucas	Luke	44	22	2	et quærébant príncipes sacerdótum, et scribæ, quómodo Jesum interfícerent: timébant vero plebem.
 Lucas	Luke	44	22	3	Intrávit autem Sátanas in Judam, qui cognominabátur Iscariótes, unum de duódecim:
 Lucas	Luke	44	22	4	et ábiit, et locútus est cum princípibus sacerdótum, et magistrátibus, quemádmodum illum tráderet eis.
 Lucas	Luke	44	22	5	Et gavísi sunt, et pacti sunt pecúniam illi dare.
 Lucas	Luke	44	22	6	Et spopóndit, et quærébat opportunitátem ut tráderet illum sine turbis.
 Lucas	Luke	44	22	7	Venit autem dies azymórum, in qua necésse erat occídi pascha.	b
 Lucas	Luke	44	22	8	Et misit Petrum et Joánnem, dicens: Eúntes paráte nobis pascha, ut manducémus.
 Lucas	Luke	44	22	9	At illi dixérunt: Ubi vis parémus?
 Lucas	Luke	44	22	10	Et dixit ad eos: Ecce introëúntibus vobis in civitátem occúrret vobis homo quidam ámphoram aquæ portans: sequímini eum in domum, in quam intrat,
 Lucas	Luke	44	22	11	et dicétis patrifamílias domus: Dicit tibi Magíster: Ubi est diversórium, ubi pascha cum discípulis meis mandúcem?
 Lucas	Luke	44	22	12	Et ipse osténdet vobis cœnáculum magnum stratum, et ibi paráte.
 Lucas	Luke	44	22	13	Eúntes autem invenérunt sicut dixit illis, et paravérunt pascha.
 Lucas	Luke	44	22	14	Et cum facta esset hora, discúbuit, et duódecim apóstoli cum eo.
 Lucas	Luke	44	22	15	Et ait illis: Desidério desiderávi hoc pascha manducáre vobíscum, ántequam pátiar.	b
 Lucas	Luke	44	22	16	Dico enim vobis, quia ex hoc non manducábo illud, donec impleátur in regno Dei.
 Lucas	Luke	44	22	17	Et accépto cálice grátias egit, et dixit: Accípite, et divídite inter vos.
 Lucas	Luke	44	22	18	Dico enim vobis quod non bibam de generatióne vitis donec regnum Dei véniat.
 Lucas	Luke	44	22	19	Et accépto pane grátias egit, et fregit, et dedit eis, dicens: Hoc est corpus meum, quod pro vobis datur: hoc fácite in meam commemoratiónem.
 Lucas	Luke	44	22	20	Simíliter et cálicem, postquam cœnávit, dicens: Hic est calix novum testaméntum in sánguine meo, qui pro vobis fundétur.
 Lucas	Luke	44	22	21	Verúmtamen ecce manus tradéntis me, mecum est in mensa.
 Lucas	Luke	44	22	22	Et quidem Fílius hóminis, secúndum quod definítum est, vadit: verúmtamen væ hómini illi per quem tradétur.
 Lucas	Luke	44	22	23	Et ipsi cœpérunt quǽrere inter se quis esset ex eis qui hoc factúrus esset.
 Lucas	Luke	44	22	24	Facta est autem et conténtio inter eos, quis eórum viderétur esse major.	b
 Lucas	Luke	44	22	25	Dixit autem eis: Reges géntium dominántur eórum: et qui potestátem habent super eos, benéfici vocántur.
 Lucas	Luke	44	22	26	Vos autem non sic: sed qui major est in vobis, fiat sicut minor: et qui præcéssor est, sicut ministrátor.
 Lucas	Luke	44	22	27	Nam quis major est, qui recúmbit, an qui minístrat? nonne qui recúmbit? Ego autem in médio vestrum sum, sicut qui minístrat.
 Lucas	Luke	44	22	28	Vos autem estis, qui permansístis mecum in tentatiónibus meis.	b
 Lucas	Luke	44	22	29	Et ego dispóno vobis sicut dispósuit mihi Pater meus regnum,
 Lucas	Luke	44	22	30	ut edátis et bibátis super mensam meam in regno meo, et sedeátis super thronos judicántes duódecim tribus Ísraël.
 Lucas	Luke	44	22	31	Ait autem Dóminus: Simon, Simon, ecce Sátanas expetívit vos ut cribráret sicut tríticum:
 Lucas	Luke	44	22	32	ego autem rogávi pro te ut non defíciat fides tua: et tu aliquándo convérsus, confírma fratres tuos.
 Lucas	Luke	44	22	33	Qui dixit ei: Dómine, tecum parátus sum et in cárcerem et in mortem ire.
 Lucas	Luke	44	22	34	At ille dixit: Dico tibi, Petre, non cantábit hódie gallus, donec ter ábneges nosse me. Et dixit eis:
 Lucas	Luke	44	22	35	Quando misi vos sine sácculo, et pera, et calceaméntis, numquid áliquid défuit vobis?
 Lucas	Luke	44	22	36	At illi dixérunt: Nihil. Dixit ergo eis: Sed nunc qui habet sácculum, tollat; simíliter et peram: et qui non habet, vendat túnicam suam et emat gládium.
 Lucas	Luke	44	22	37	Dico enim vobis, quóniam adhuc hoc quod scriptum est, opórtet impléri in me: Et cum iníquis deputátus est. Étenim ea quæ sunt de me finem habent.
 Lucas	Luke	44	22	38	At illi dixérunt: Dómine, ecce duo gládii hic. At ille dixit eis: Satis est.
 Lucas	Luke	44	22	39	Et egréssus ibat secúndum consuetúdinem in monte Olivárum. Secúti sunt autem illum et discípuli.	b
 Lucas	Luke	44	22	40	Et cum pervenísset ad locum, dixit illis: Oráte ne intrétis in tentatiónem.
 Lucas	Luke	44	22	41	Et ipse avúlsus est ab eis quantum jactus est lápidis: et pósitis génibus orábat,
 Lucas	Luke	44	22	42	dicens: Pater, si vis, transfer cálicem istum a me: verúmtamen non mea volúntas, sed tua fiat.
 Lucas	Luke	44	22	43	Appáruit autem illi ángelus de cælo, confórtans eum. Et factus in agónia, prolíxius orábat.
 Lucas	Luke	44	22	44	Et factus est sudor ejus sicut guttæ sánguinis decurréntis in terram.
 Lucas	Luke	44	22	45	Et cum surrexísset ab oratióne et venísset ad discípulos suos, invénit eos dormiéntes præ tristítia.
 Lucas	Luke	44	22	46	Et ait illis: Quid dormítis? súrgite, oráte, ne intrétis in tentatiónem.
 Lucas	Luke	44	22	47	Adhuc eo loquénte, ecce turba: et qui vocabátur Judas, unus de duódecim, antecedébat eos, et appropinquávit Jesu ut oscularétur eum.	b
 Lucas	Luke	44	22	48	Jesus autem dixit illi: Juda, ósculo Fílium hóminis tradis?
 Lucas	Luke	44	22	49	Vidéntes autem hi qui circa ipsum erant, quod futúrum erat, dixérunt ei: Dómine, si percútimus in gládio?
 Lucas	Luke	44	22	50	Et percússit unus ex illis servum príncipis sacerdótum, et amputávit aurículam ejus déxteram.
 Lucas	Luke	44	22	51	Respóndens autem Jesus, ait: Sínite usque huc. Et cum tetigísset aurículam ejus, sanávit eum.
 Lucas	Luke	44	22	52	Dixit autem Jesus ad eos qui vénerant ad se príncipes sacerdótum, et magistrátus templi, et senióres: Quasi ad latrónem exístis cum gládiis et fústibus?
 Lucas	Luke	44	22	53	Cum quotídie vobíscum fúerim in templo, non extendístis manus in me: sed hæc est hora vestra, et potéstas tenebrárum.
 Lucas	Luke	44	22	54	Comprehendéntes autem eum, duxérunt ad domum príncipis sacerdótum: Petrus vero sequebátur a longe.	b
 Lucas	Luke	44	22	55	Accénso autem igne in médio átrii et circumsedéntibus illis, erat Petrus in médio eórum.
 Lucas	Luke	44	22	56	Quem cum vidísset ancílla quædam sedéntem ad lumen, et eum fuísset intúita, dixit: Et hic cum illo erat.
 Lucas	Luke	44	22	57	At ille negávit eum, dicens: Múlier, non novi illum.
 Lucas	Luke	44	22	58	Et post pusíllum álius videns eum, dixit: Et tu de illis es. Petrus vero ait: O homo, non sum.
 Lucas	Luke	44	22	59	Et intervállo facto quasi horæ uníus, álius quidam affirmábat, dicens: Vere et hic cum illo erat: nam et Galilǽus est.
 Lucas	Luke	44	22	60	Et ait Petrus: Homo, néscio quid dicis. Et contínuo, adhuc illo loquénte, cantávit gallus.
 Lucas	Luke	44	22	61	Et convérsus Dóminus respéxit Petrum, et recordátus est Petrus verbi Dómini, sicut díxerat: Quia priúsquam gallus cantet, ter me negábis.
 Lucas	Luke	44	22	62	Et egréssus foras Petrus flevit amáre.
 Lucas	Luke	44	22	63	Et viri qui tenébant illum, illudébant ei, cædéntes.	b
 Lucas	Luke	44	22	64	Et velavérunt eum, et percutiébant fáciem ejus: et interrogábant eum, dicéntes: Prophetíza, quis est, qui te percússit?
 Lucas	Luke	44	22	65	Et ália multa blasphemántes dicébant in eum.
 Lucas	Luke	44	22	66	Et ut factus est dies, convenérunt senióres plebis, et príncipes sacerdótum, et scribæ, et duxérunt illum in concílium suum, dicéntes: Si tu es Christus, dic nobis.
 Lucas	Luke	44	22	67	Et ait illis: Si vobis díxero, non credétis mihi:
 Lucas	Luke	44	22	68	si autem et interrogávero, non respondébitis mihi, neque dimittétis.
 Lucas	Luke	44	22	69	Ex hoc autem erit Fílius hóminis sedens a dextris virtútis Dei.
 Lucas	Luke	44	22	70	Dixérunt autem omnes: Tu ergo es Fílius Dei? Qui ait: Vos dícitis, quia ego sum.
 Lucas	Luke	44	22	71	At illi dixérunt: Quid adhuc desiderámus testimónium? ipsi enim audívimus de ore ejus.
 Lucas	Luke	44	23	1	Et surgens omnis multitúdo eórum, duxérunt illum ad Pilátum.
 Lucas	Luke	44	23	2	Cœpérunt autem illum accusáre, dicéntes: Hunc invénimus subverténtem gentem nostram, et prohibéntem tribúta dare Cǽsari, et dicéntem se Christum regem esse.
 Lucas	Luke	44	23	3	Pilátus autem interrogávit eum, dicens: Tu es rex Judæórum? At ille respóndens ait: Tu dicis.
 Lucas	Luke	44	23	4	Ait autem Pilátus ad príncipes sacerdótum et turbas: Nihil invénio causæ in hoc hómine.
 Lucas	Luke	44	23	5	At illi invalescébant, dicéntes: Cómmovet pópulum docens per univérsam Judǽam, incípiens a Galilǽa usque huc.
 Lucas	Luke	44	23	6	Pilátus autem áudiens Galilǽam, interrogávit si homo Galilǽus esset.
 Lucas	Luke	44	23	7	Et ut cognóvit quod de Heródis potestáte esset, remísit eum ad Heródem, qui et ipse Jerosólymis erat illis diébus.
 Lucas	Luke	44	23	8	Heródes autem viso Jesu, gavísus est valde. Erat enim cúpiens ex multo témpore vidére eum, eo quod audíerat multa de eo, et sperábat signum áliquod vidére ab eo fíeri.
 Lucas	Luke	44	23	9	Interrogábat autem eum multis sermónibus. At ipse nihil illi respondébat.
 Lucas	Luke	44	23	10	Stabant autem príncipes sacerdótum et scribæ constánter accusántes eum.
 Lucas	Luke	44	23	11	Sprevit autem illum Heródes cum exércitu suo: et illúsit indútum veste alba, et remísit ad Pilátum.
 Lucas	Luke	44	23	12	Et facti sunt amíci Heródes et Pilátus in ipsa die: nam ántea inimíci erant ad ínvicem.
 Lucas	Luke	44	23	13	Pilátus autem, convocátis princípibus sacerdótum, et magistrátibus, et plebe,	b
 Lucas	Luke	44	23	14	dixit ad illos: Obtulístis mihi hunc hóminem, quasi averténtem pópulum, et ecce ego coram vobis intérrogans, nullam causam invéni in hómine isto ex his in quibus eum accusátis.
 Lucas	Luke	44	23	15	Sed neque Heródes: nam remísi vos ad illum, et ecce nihil dignum morte actum est ei.
 Lucas	Luke	44	23	16	Emendátum ergo illum dimíttam.
 Lucas	Luke	44	23	17	Necésse autem habébat dimíttere eis per diem festum unum.
 Lucas	Luke	44	23	18	Exclamávit autem simul univérsa turba, dicens: Tolle hunc, et dimítte nobis Barábbam:
 Lucas	Luke	44	23	19	qui erat propter seditiónem quamdam factam in civitáte et homicídium missus in cárcerem.
 Lucas	Luke	44	23	20	Íterum autem Pilátus locútus est ad eos, volens dimíttere Jesum.
 Lucas	Luke	44	23	21	At illi succlamábant, dicéntes: Crucifíge, crucifíge eum.
 Lucas	Luke	44	23	22	Ille autem tértio dixit ad illos: Quid enim mali fecit iste? nullam causam mortis invénio in eo: corrípiam ergo illum et dimíttam.
 Lucas	Luke	44	23	23	At illi instábant vócibus magnis postulántes ut crucifigerétur: et invalescébant voces eórum.
 Lucas	Luke	44	23	24	Et Pilátus adjudicávit fíeri petitiónem eórum.
 Lucas	Luke	44	23	25	Dimísit autem illis eum qui propter homicídium et seditiónem missus fúerat in cárcerem, quem petébant: Jesum vero trádidit voluntáti eórum.
 Lucas	Luke	44	23	26	Et cum dúcerent eum, apprehendérunt Simónem quemdam Cyrenénsem veniéntem de villa: et imposuérunt illi crucem portáre post Jesum.	b
 Lucas	Luke	44	23	27	Sequebátur autem illum multa turba pópuli et mulíerum, quæ plangébant et lamentabántur eum.
 Lucas	Luke	44	23	28	Convérsus autem ad illas Jesus, dixit: Fíliæ Jerúsalem, nolíte flere super me, sed super vos ipsas flete et super fílios vestros.
 Lucas	Luke	44	23	29	Quóniam ecce vénient dies in quibus dicent: Beátæ stériles, et ventres qui non genuérunt, et úbera quæ non lactavérunt.
 Lucas	Luke	44	23	30	Tunc incípient dícere móntibus: Cádite super nos; et cóllibus: Operíte nos.
 Lucas	Luke	44	23	31	Quia si in víridi ligno hæc fáciunt, in árido quid fiet?
 Lucas	Luke	44	23	32	Ducebántur autem et álii duo nequam cum eo, ut interficeréntur.
 Lucas	Luke	44	23	33	Et postquam venérunt in locum qui vocátur Calváriæ, ibi crucifixérunt eum: et latrónes, unum a dextris, et álterum a sinístris.
 Lucas	Luke	44	23	34	Jesus autem dicébat: Pater, dimítte illis: non enim sciunt quid fáciunt. Dividéntes vero vestiménta ejus, misérunt sortes.
 Lucas	Luke	44	23	35	Et stabat pópulus spectans, et deridébant eum príncipes cum eis, dicéntes: Álios salvos fecit, se salvum fáciat, si hic est Christus Dei eléctus.	b
 Lucas	Luke	44	23	36	Illudébant autem ei et mílites accedéntes, et acétum offeréntes ei,
 Lucas	Luke	44	23	37	et dicéntes: Si tu es rex Judæórum, salvum te fac.
 Lucas	Luke	44	23	38	Erat autem et superscríptio scripta super eum lítteris græcis, et latínis, et hebráicis: Hic est rex Judæórum.
 Lucas	Luke	44	23	39	Unus autem de his, qui pendébant, latrónibus, blasphemábat eum, dicens: Si tu es Christus, salvum fac temetípsum et nos.
 Lucas	Luke	44	23	40	Respóndens autem alter increpábat eum, dicens: Neque tu times Deum, quod in eádem damnatióne es.
 Lucas	Luke	44	23	41	Et nos quidem juste, nam digna factis recípimus: hic vero nihil mali gessit.
 Lucas	Luke	44	23	42	Et dicébat ad Jesum: Dómine, meménto mei cum véneris in regnum tuum.
 Lucas	Luke	44	23	43	Et dixit illi Jesus: Amen dico tibi: hódie mecum eris in paradíso.
 Lucas	Luke	44	23	44	Erat autem fere hora sexta, et ténebræ factæ sunt in univérsam terram usque ad horam nonam.	b
 Lucas	Luke	44	23	45	Et obscurátus est sol, et velum templi scissum est médium.
 Lucas	Luke	44	23	46	Et clamans voce magna Jesus ait: Pater, in manus tuas comméndo spíritum meum. Et hæc dicens, expirávit.
 Lucas	Luke	44	23	47	Videns autem centúrio quod factum fúerat, glorificávit Deum, dicens: Vere hic homo justus erat.
 Lucas	Luke	44	23	48	Et omnis turba eórum, qui simul áderant ad spectáculum istud, et vidébant quæ fiébant, percutiéntes péctora sua revertebántur.
 Lucas	Luke	44	23	49	Stabant autem omnes noti ejus a longe, et mulíeres, quæ secútæ eum erant a Galilǽa, hæc vidéntes.	b
 Lucas	Luke	44	23	50	Et ecce vir nómine Joseph, qui erat decúrio, vir bonus et justus:
 Lucas	Luke	44	23	51	hic non consénserat consílio, et áctibus eórum: ab Arimathǽa civitáte Judǽæ, qui exspectábat et ipse regnum Dei:
 Lucas	Luke	44	23	52	hic accéssit ad Pilátum et pétiit corpus Jesu:
 Lucas	Luke	44	23	53	et depósitum invólvit síndone, et pósuit eum in monuménto excíso, in quo nondum quisquam pósitus fúerat.
 Lucas	Luke	44	23	54	Et dies erat parascéves, et sábbatum illucescébat.
 Lucas	Luke	44	23	55	Subsecútæ autem mulíeres, quæ cum eo vénerant de Galilǽa, vidérunt monuméntum, et quemádmodum pósitum erat corpus ejus.
 Lucas	Luke	44	23	56	Et reverténtes paravérunt arómata, et unguénta: et sábbato quidem siluérunt secúndum mandátum.
 Lucas	Luke	44	24	1	Una autem sábbati valde dilúculo venérunt ad monuméntum, portántes quæ paráverant arómata:
 Lucas	Luke	44	24	2	et invenérunt lápidem revolútum a monuménto.
 Lucas	Luke	44	24	3	Et ingréssæ non invenérunt corpus Dómini Jesu.
 Lucas	Luke	44	24	4	Et factum est, dum mente consternátæ essent de isto, ecce duo viri stetérunt secus illas in veste fulgénti.
 Lucas	Luke	44	24	5	Cum timérent autem, et declinárent vultum in terram, dixérunt ad illas: Quid quǽritis vivéntem cum mórtuis?
 Lucas	Luke	44	24	6	non est hic, sed surréxit: recordámini quáliter locútus est vobis, cum adhuc in Galilǽa esset,
 Lucas	Luke	44	24	7	dicens: Quia opórtet Fílium hóminis tradi in manus hóminum peccatórum, et crucifígi, et die tértia resúrgere.
 Lucas	Luke	44	24	8	Et recordátæ sunt verbórum ejus.
 Lucas	Luke	44	24	9	Et regréssæ a monuménto nuntiavérunt hæc ómnia illis úndecim, et céteris ómnibus.
 Lucas	Luke	44	24	10	Erat autem María Magdaléne, et Joánna, et María Jacóbi, et céteræ quæ cum eis erant, quæ dicébant ad apóstolos hæc.
 Lucas	Luke	44	24	11	Et visa sunt ante illos sicut deliraméntum verba ista, et non credidérunt illis.
 Lucas	Luke	44	24	12	Petrus autem surgens cucúrrit ad monuméntum: et procúmbens vidit linteámina sola pósita, et ábiit secum mirans quod factum fúerat.
 Lucas	Luke	44	24	13	Et ecce duo ex illis ibant ipsa die in castéllum, quod erat in spátio stadiórum sexagínta ab Jerúsalem, nómine Émmaus.	b
 Lucas	Luke	44	24	14	Et ipsi loquebántur ad ínvicem de his ómnibus quæ accíderant.
 Lucas	Luke	44	24	15	Et factum est, dum fabularéntur, et secum quǽrerent: et ipse Jesus appropínquans ibat cum illis:
 Lucas	Luke	44	24	16	óculi autem illórum tenebántur ne eum agnóscerent.
 Lucas	Luke	44	24	17	Et ait ad illos: Qui sunt hi sermónes, quos confértis ad ínvicem ambulántes, et estis tristes?
 Lucas	Luke	44	24	18	Et respóndens unus, cui nomen Cléophas, dixit ei: Tu solus peregrínus es in Jerúsalem, et non cognovísti quæ facta sunt in illa his diébus?
 Lucas	Luke	44	24	19	Quibus ille dixit: Quæ? Et dixérunt: De Jesu Nazaréno, qui fuit vir prophéta, potens in ópere et sermóne coram Deo et omni pópulo:
 Lucas	Luke	44	24	20	et quómodo eum tradidérunt summi sacerdótes et príncipes nostri in damnatiónem mortis, et crucifixérunt eum:
 Lucas	Luke	44	24	21	nos autem sperabámus quia ipse esset redemptúrus Ísraël: et nunc super hæc ómnia, tértia dies est hódie quod hæc facta sunt.
 Lucas	Luke	44	24	22	Sed et mulíeres quædam ex nostris terruérunt nos, quæ ante lucem fuérunt ad monuméntum,
 Lucas	Luke	44	24	23	et non invénto córpore ejus, venérunt, dicéntes se étiam visiónem angelórum vidísse, qui dicunt eum vívere.
 Lucas	Luke	44	24	24	Et abiérunt quidam ex nostris ad monuméntum: et ita invenérunt sicut mulíeres dixérunt, ipsum vero non invenérunt.
 Lucas	Luke	44	24	25	Et ipse dixit ad eos: O stulti, et tardi corde ad credéndum in ómnibus quæ locúti sunt prophétæ!	b
 Lucas	Luke	44	24	26	Nonne hæc opórtuit pati Christum, et ita intráre in glóriam suam?
 Lucas	Luke	44	24	27	Et incípiens a Móyse, et ómnibus prophétis, interpretabátur illis in ómnibus scriptúris quæ de ipso erant.
 Lucas	Luke	44	24	28	Et appropinquavérunt castéllo quo ibant: et ipse se finxit lóngius ire.
 Lucas	Luke	44	24	29	Et coëgérunt illum, dicéntes: Mane nobíscum, quóniam advesperáscit, et inclináta est jam dies. Et intrávit cum illis.
 Lucas	Luke	44	24	30	Et factum est, dum recúmberet cum eis, accépit panem, et benedíxit, ac fregit, et porrigébat illis.
 Lucas	Luke	44	24	31	Et apérti sunt óculi eórum, et cognovérunt eum: et ipse evánuit ex óculis eórum.
 Lucas	Luke	44	24	32	Et dixérunt ad ínvicem: Nonne cor nostrum ardens erat in nobis dum loquerétur in via, et aperíret nobis Scriptúras?
 Lucas	Luke	44	24	33	Et surgéntes eádem hora regréssi sunt in Jerúsalem: et invenérunt congregátos úndecim, et eos qui cum illis erant,
 Lucas	Luke	44	24	34	dicéntes: Quod surréxit Dóminus vere, et appáruit Simóni.
 Lucas	Luke	44	24	35	Et ipsi narrábant quæ gesta erant in via, et quómodo cognovérunt eum in fractióne panis.
 Lucas	Luke	44	24	36	Dum autem hæc loquúntur, stetit Jesus in médio eórum, et dicit eis: Pax vobis: ego sum, nolíte timére.	b
 Lucas	Luke	44	24	37	Conturbáti vero et contérriti, existimábant se spíritum vidére.
 Lucas	Luke	44	24	38	Et dixit eis: Quid turbáti estis, et cogitatiónes ascéndunt in corda vestra?
 Lucas	Luke	44	24	39	vidéte manus meas, et pedes, quia ego ipse sum; palpáte et vidéte, quia spíritus carnem et ossa non habet, sicut me vidétis habére.
 Lucas	Luke	44	24	40	Et cum hoc dixísset, osténdit eis manus et pedes.
 Lucas	Luke	44	24	41	Adhuc autem illis non credéntibus, et mirántibus præ gáudio, dixit: Habétis hic áliquid quod manducétur?
 Lucas	Luke	44	24	42	At illi obtulérunt ei partem piscis assi et favum mellis.
 Lucas	Luke	44	24	43	Et cum manducásset coram eis, sumens relíquias dedit eis.
 Lucas	Luke	44	24	44	Et dixit ad eos: Hæc sunt verba quæ locútus sum ad vos cum adhuc essem vobíscum, quóniam necésse est impléri ómnia quæ scripta sunt in lege Móysi, et prophétis, et Psalmis de me.
 Lucas	Luke	44	24	45	Tunc apéruit illis sensum ut intellígerent Scriptúras,
 Lucas	Luke	44	24	46	et dixit eis: Quóniam sic scriptum est, et sic oportébat Christum pati, et resúrgere a mórtuis tértia die:
 Lucas	Luke	44	24	47	et prædicári in nómine ejus pœniténtiam, et remissiónem peccatórum in omnes gentes, incipiéntibus ab Jerosólyma.
 Lucas	Luke	44	24	48	Vos autem testes estis horum.
 Lucas	Luke	44	24	49	Et ego mitto promíssum Patris mei in vos; vos autem sedéte in civitáte, quoadúsque induámini virtúte ex alto.
 Lucas	Luke	44	24	50	Edúxit autem eos foras in Bethániam, et elevátis mánibus suis benedíxit eis.	b
 Lucas	Luke	44	24	51	Et factum est, dum benedíceret illis, recéssit ab eis, et ferebátur in cælum.
 Lucas	Luke	44	24	52	Et ipsi adorántes regréssi sunt in Jerúsalem cum gáudio magno:
 Lucas	Luke	44	24	53	et erant semper in templo, laudántes et benedicéntes Deum. Amen.
 #	Joánnes	John	Sanctum Jesu Christi Evangélium: Secúndum Joánnem
 Joánnes	John	45	1	1	In princípio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum.
 Joánnes	John	45	1	2	Hoc erat in princípio apud Deum.
 Joánnes	John	45	1	3	Ómnia per ipsum facta sunt: et sine ipso factum est nihil, quod factum est.
 Joánnes	John	45	1	4	In ipso vita erat, et vita erat lux hóminum:
 Joánnes	John	45	1	5	et lux in ténebris lucet, et ténebræ eam non comprehendérunt.
 Joánnes	John	45	1	6	Fuit homo missus a Deo, cui nomen erat Joánnes.	b
 Joánnes	John	45	1	7	Hic venit in testimónium ut testimónium perhibéret de lúmine, ut omnes créderent per illum.
 Joánnes	John	45	1	8	Non erat ille lux, sed ut testimónium perhibéret de lúmine.
 Joánnes	John	45	1	9	Erat lux vera, quæ illúminat omnem hóminem veniéntem in hunc mundum.
 Joánnes	John	45	1	10	In mundo erat, et mundus per ipsum factus est, et mundus eum non cognóvit.
 Joánnes	John	45	1	11	In própria venit, et sui eum non recepérunt.
 Joánnes	John	45	1	12	Quotquot autem recepérunt eum, dedit eis potestátem fílios Dei fíeri, his qui credunt in nómine ejus:
 Joánnes	John	45	1	13	qui non ex sanguínibus, neque ex voluntáte carnis, neque ex voluntáte viri, sed ex Deo nati sunt.
 Joánnes	John	45	1	14	Et Verbum caro factum est, et habitávit in nobis: et vídimus glóriam ejus, glóriam quasi unigéniti a Patre plenum grátiæ et veritátis.
 Joánnes	John	45	1	15	Joánnes testimónium pérhibet de ipso, et clamat dicens: Hic erat quem dixi: Qui post me ventúrus est, ante me factus est: quia prior me erat.
 Joánnes	John	45	1	16	Et de plenitúdine ejus nos omnes accépimus, et grátiam pro grátia:
 Joánnes	John	45	1	17	quia lex per Móysen data est, grátia et véritas per Jesum Christum facta est.
 Joánnes	John	45	1	18	Deum nemo vidit umquam: unigénitus Fílius, qui est in sinu Patris, ipse enarrávit.
 Joánnes	John	45	1	19	Et hoc est testimónium Joánnis, quando misérunt Judǽi ab Jerosólymis sacerdótes et Levítas ad eum ut interrogárent eum: Tu quis es?	b
 Joánnes	John	45	1	20	Et conféssus est, et non negávit, et conféssus est: Quia non sum ego Christus.
 Joánnes	John	45	1	21	Et interrogavérunt eum: Quid ergo? Elías es tu? Et dixit: Non sum. Prophéta es tu? Et respóndit: Non.
 Joánnes	John	45	1	22	Dixérunt ergo ei: Quis es ut respónsum demus his qui misérunt nos? quid dicis de teípso?
 Joánnes	John	45	1	23	Ait: Ego vox clamántis in desérto: Dirígite viam Dómini, sicut dixit Isaías prophéta.
 Joánnes	John	45	1	24	Et qui missi fúerant, erant ex pharisǽis.
 Joánnes	John	45	1	25	Et interrogavérunt eum, et dixérunt ei: Quid ergo baptízas, si tu non es Christus, neque Elías, neque prophéta?
 Joánnes	John	45	1	26	Respóndit eis Joánnes, dicens: Ego baptízo in aqua: médius autem vestrum stetit, quem vos nescítis.
 Joánnes	John	45	1	27	Ipse est qui post me ventúrus est, qui ante me factus est: cujus ego non sum dignus ut solvam ejus corrígiam calceaménti.
 Joánnes	John	45	1	28	Hæc in Bethánia facta sunt trans Jordánem, ubi erat Joánnes baptízans.
 Joánnes	John	45	1	29	Áltera die vidit Joánnes Jesum veniéntem ad se, et ait: Ecce agnus Dei, ecce qui tollit peccátum mundi.	b
 Joánnes	John	45	1	30	Hic est de quo dixi: Post me venit vir qui ante me factus est: quia prior me erat:
 Joánnes	John	45	1	31	et ego nesciébam eum, sed ut manifestétur in Ísraël, proptérea veni ego in aqua baptízans.
 Joánnes	John	45	1	32	Et testimónium perhíbuit Joánnes, dicens: Quia vidi Spíritum descendéntem quasi colúmbam de cælo, et mansit super eum.
 Joánnes	John	45	1	33	Et ego nesciébam eum: sed qui misit me baptizáre in aqua, ille mihi dixit: Super quem víderis Spíritum descendéntem, et manéntem super eum, hic est qui baptízat in Spíritu Sancto.
 Joánnes	John	45	1	34	Et ego vidi: et testimónium perhíbui quia hic est Fílius Dei.
 Joánnes	John	45	1	35	Áltera die íterum stabat Joánnes, et ex discípulis ejus duo.	b
 Joánnes	John	45	1	36	Et respíciens Jesum ambulántem, dicit: Ecce agnus Dei.
 Joánnes	John	45	1	37	Et audiérunt eum duo discípuli loquéntem, et secúti sunt Jesum.
 Joánnes	John	45	1	38	Convérsus autem Jesus, et videns eos sequéntes se, dicit eis: Quid quǽritis? Qui dixérunt ei: Rabbi (quod dícitur interpretátum Magíster), ubi hábitas?
 Joánnes	John	45	1	39	Dicit eis: Veníte et vidéte. Venérunt, et vidérunt ubi manéret, et apud eum mansérunt die illo: hora autem erat quasi décima.
 Joánnes	John	45	1	40	Erat autem Andréas, frater Simónis Petri, unus ex duóbus qui audíerant a Joánne, et secúti fúerant eum.
 Joánnes	John	45	1	41	Invénit hic primum fratrem suum Simónem, et dicit ei: Invénimus Messíam (quod est interpretátum Christus).
 Joánnes	John	45	1	42	Et addúxit eum ad Jesum. Intúitus autem eum Jesus, dixit: Tu es Simon, fílius Jona; tu vocáberis Cephas, quod interpretátur Petrus.
 Joánnes	John	45	1	43	In crástinum vóluit exíre in Galilǽam, et invénit Philíppum. Et dicit ei Jesus: Séquere me.
 Joánnes	John	45	1	44	Erat autem Philíppus a Bethsáida, civitáte Andréæ et Petri.
 Joánnes	John	45	1	45	Invénit Philíppus Nathánaël, et dicit ei: Quem scripsit Móyses in lege, et prophétæ, invénimus Jesum fílium Joseph a Názareth.	b
 Joánnes	John	45	1	46	Et dixit ei Nathánaël: A Názareth potest áliquid boni esse? Dicit ei Philíppus: Veni et vide.
 Joánnes	John	45	1	47	Vidit Jesus Nathánaël veniéntem ad se, et dicit de eo: Ecce vere Israëlíta, in quo dolus non est.
 Joánnes	John	45	1	48	Dicit ei Nathánaël: Unde me nosti? Respóndit Jesus, et dixit ei: Priúsquam te Philíppus vocávit, cum esses sub ficu, vidi te.
 Joánnes	John	45	1	49	Respóndit ei Nathánaël, et ait: Rabbi, tu es Fílius Dei, tu es rex Ísraël.
 Joánnes	John	45	1	50	Respóndit Jesus, et dixit ei: Quia dixi tibi: Vidi te sub ficu, credis; majus his vidébis.
 Joánnes	John	45	1	51	Et dicit ei: Amen, amen dico vobis, vidébitis cælum apértum, et ángelos Dei ascendéntes, et descendéntes supra Fílium hóminis.
 Joánnes	John	45	2	1	Et die tértia núptiæ factæ sunt in Cana Galilǽæ, et erat mater Jesu ibi.
 Joánnes	John	45	2	2	Vocátus est autem et Jesus, et discípuli ejus, ad núptias.
 Joánnes	John	45	2	3	Et deficiénte vino, dicit mater Jesu ad eum: Vinum non habent.
 Joánnes	John	45	2	4	Et dicit ei Jesus: Quid mihi et tibi est, múlier? nondum venit hora mea.
 Joánnes	John	45	2	5	Dicit mater ejus minístris: Quodcúmque díxerit vobis, fácite.
 Joánnes	John	45	2	6	Erant autem ibi lapídeæ hýdriæ sex pósitæ secúndum purificatiónem Judæórum, capiéntes síngulæ metrétas binas vel ternas.
 Joánnes	John	45	2	7	Dicit eis Jesus: Impléte hýdrias aqua. Et implevérunt eas usque ad summum.
 Joánnes	John	45	2	8	Et dicit eis Jesus: Hauríte nunc, et ferte architriclíno. Et tulérunt.
 Joánnes	John	45	2	9	Ut autem gustávit architriclínus aquam vinum factam, et non sciébat unde esset, minístri autem sciébant, qui háuserant aquam: vocat sponsum architriclínus,
 Joánnes	John	45	2	10	et dicit ei: Omnis homo primum bonum vinum ponit et cum inebriáti fúerint, tunc id, quod detérius est. Tu autem servásti bonum vinum usque adhuc.
 Joánnes	John	45	2	11	Hoc fecit inítium signórum Jesus in Cana Galilǽæ; et manifestávit glóriam suam, et credidérunt in eum discípuli ejus.
 Joánnes	John	45	2	12	Post hoc descéndit Caphárnaum ipse, et mater ejus, et fratres ejus, et discípuli ejus: et ibi mansérunt non multis diébus.	b
 Joánnes	John	45	2	13	Et prope erat Pascha Judæórum, et ascéndit Jesus Jerosólymam:	b
 Joánnes	John	45	2	14	et invénit in templo vendéntes boves, et oves, et colúmbas, et numulários sedéntes.
 Joánnes	John	45	2	15	Et cum fecísset quasi flagéllum de funículis, omnes ejécit de templo, oves quoque, et boves, et numulariórum effúdit æs, et mensas subvértit.
 Joánnes	John	45	2	16	Et his qui colúmbas vendébant, dixit: Auférte ista hinc, et nolíte fácere domum patris mei, domum negotiatiónis.
 Joánnes	John	45	2	17	Recordáti sunt vero discípuli ejus quia scriptum est: Zelus domus tuæ comédit me.
 Joánnes	John	45	2	18	Respondérunt ergo Judǽi, et dixérunt ei: Quod signum osténdis nobis, quia hæc facis?
 Joánnes	John	45	2	19	Respóndit Jesus, et dixit eis: Sólvite templum hoc, et in tribus diébus excitábo illud.
 Joánnes	John	45	2	20	Dixérunt ergo Judǽi: Quadragínta et sex annis ædificátum est templum hoc, et tu in tribus diébus excitábis illud?
 Joánnes	John	45	2	21	Ille autem dicébat de templo córporis sui.
 Joánnes	John	45	2	22	Cum ergo resurrexísset a mórtuis, recordáti sunt discípuli ejus, quia hoc dicébat, et credidérunt scriptúræ et sermóni quem dixit Jesus.
 Joánnes	John	45	2	23	Cum autem esset Jerosólymis in Pascha in die festo, multi credidérunt in nómine ejus, vidéntes signa ejus, quæ faciébat.	b
 Joánnes	John	45	2	24	Ipse autem Jesus non credébat semetípsum eis, eo quod ipse nosset omnes,
 Joánnes	John	45	2	25	et quia opus ei non erat ut quis testimónium perhibéret de hómine: ipse enim sciébat quid esset in hómine.
 Joánnes	John	45	3	1	Erat autem homo ex pharisǽis, Nicodémus nómine, princeps Judæórum.
 Joánnes	John	45	3	2	Hic venit ad Jesum nocte, et dixit ei: Rabbi, scimus quia a Deo venísti magíster, nemo enim potest hæc signa fácere, quæ tu facis, nisi fúerit Deus cum eo.
 Joánnes	John	45	3	3	Respóndit Jesus, et dixit ei: Amen, amen dico tibi, nisi quis renátus fúerit dénuo, non potest vidére regnum Dei.
 Joánnes	John	45	3	4	Dicit ad eum Nicodémus: Quómodo potest homo nasci, cum sit senex? numquid potest in ventrem matris suæ iteráto introíre et renásci?
 Joánnes	John	45	3	5	Respóndit Jesus: Amen, amen dico tibi, nisi quis renátus fúerit ex aqua, et Spíritu Sancto, non potest introíre in regnum Dei.
 Joánnes	John	45	3	6	Quod natum est ex carne, caro est: et quod natum est ex spíritu, spíritus est.
 Joánnes	John	45	3	7	Non miréris quia dixi tibi: opórtet vos nasci dénuo.
 Joánnes	John	45	3	8	Spíritus ubi vult spirat, et vocem ejus audis, sed nescis unde véniat, aut quo vadat: sic est omnis qui natus est ex spíritu.
 Joánnes	John	45	3	9	Respóndit Nicodémus, et dixit ei: Quómodo possunt hæc fíeri?
 Joánnes	John	45	3	10	Respóndit Jesus, et dixit ei: Tu es magíster in Ísraël, et hæc ignóras?
 Joánnes	John	45	3	11	Amen, amen dico tibi, quia quod scimus lóquimur, et quod vídimus testámur, et testimónium nostrum non accípitis.
 Joánnes	John	45	3	12	Si terréna dixi vobis, et non créditis: quómodo, si díxero vobis cæléstia, credétis?
 Joánnes	John	45	3	13	Et nemo ascéndit in cælum, nisi qui descéndit de cælo, Fílius hóminis, qui est in cælo.
 Joánnes	John	45	3	14	Et sicut Móyses exaltávit serpéntem in desérto, ita exaltári opórtet Fílium hóminis:
 Joánnes	John	45	3	15	ut omnis qui credit in ipsum, non péreat, sed hábeat vitam ætérnam.
 Joánnes	John	45	3	16	Sic enim Deus diléxit mundum, ut Fílium suum unigénitum daret: ut omnis qui credit in eum, non péreat, sed hábeat vitam ætérnam.	b
 Joánnes	John	45	3	17	Non enim misit Deus Fílium suum in mundum, ut júdicet mundum, sed ut salvétur mundus per ipsum.
 Joánnes	John	45	3	18	Qui credit in eum, non judicátur; qui autem non credit, jam judicátus est: quia non credit in nómine unigéniti Fílii Dei.
 Joánnes	John	45	3	19	Hoc est autem judícium: quia lux venit in mundum, et dilexérunt hómines magis ténebras quam lucem: erant enim eórum mala ópera.
 Joánnes	John	45	3	20	Omnis enim qui male agit, odit lucem, et non venit ad lucem, ut non arguántur ópera ejus:
 Joánnes	John	45	3	21	qui autem facit veritátem, venit ad lucem, ut manifesténtur ópera ejus, quia in Deo sunt facta.
 Joánnes	John	45	3	22	Post hæc venit Jesus et discípuli ejus in terram Judǽam: et illic demorabátur cum eis, et baptizábat.	b
 Joánnes	John	45	3	23	Erat autem et Joánnes baptízans, in Ænnon, juxta Salim: quia aquæ multæ erant illic, et veniébant et baptizabántur.
 Joánnes	John	45	3	24	Nondum enim missus fúerat Joánnes in cárcerem.
 Joánnes	John	45	3	25	Facta est autem quǽstio ex discípulis Joánnis cum Judǽis de purificatióne.
 Joánnes	John	45	3	26	Et venérunt ad Joánnem, et dixérunt ei: Rabbi, qui erat tecum trans Jordánem, cui tu testimónium perhibuísti, ecce hic baptízat, et omnes véniunt ad eum.
 Joánnes	John	45	3	27	Respóndit Joánnes, et dixit: Non potest homo accípere quidquam, nisi fúerit ei datum de cælo.
 Joánnes	John	45	3	28	Ipsi vos mihi testimónium perhibétis, quod díxerim: Non sum ego Christus: sed quia missus sum ante illum.
 Joánnes	John	45	3	29	Qui habet sponsam, sponsus est: amícus autem sponsi, qui stat, et audit eum, gáudio gaudet propter vocem sponsi. Hoc ergo gáudium meum implétum est.
 Joánnes	John	45	3	30	Illum opórtet créscere, me autem mínui.
 Joánnes	John	45	3	31	Qui desúrsum venit, super omnes est. Qui est de terra, de terra est, et de terra lóquitur. Qui de cælo venit, super omnes est.	b
 Joánnes	John	45	3	32	Et quod vidit, et audívit, hoc testátur: et testimónium ejus nemo áccipit.
 Joánnes	John	45	3	33	Qui accépit ejus testimónium signávit, quia Deus verax est.
 Joánnes	John	45	3	34	Quem enim misit Deus, verba Dei lóquitur: non enim ad mensúram dat Deus spíritum.
 Joánnes	John	45	3	35	Pater díligit Fílium et ómnia dedit in manu ejus.
 Joánnes	John	45	3	36	Qui credit in Fílium, habet vitam ætérnam; qui autem incrédulus est Fílio, non vidébit vitam, sed ira Dei manet super eum.
 Joánnes	John	45	4	1	Ut ergo cognóvit Jesus quia audiérunt pharisǽi quod Jesus plures discípulos facit, et baptízat, quam Joánnes
 Joánnes	John	45	4	2	(quamquam Jesus non baptizáret, sed discípuli ejus),
 Joánnes	John	45	4	3	relíquit Judǽam, et ábiit íterum in Galilǽam.
 Joánnes	John	45	4	4	Oportébat autem eum transíre per Samaríam.
 Joánnes	John	45	4	5	Venit ergo in civitátem Samaríæ, quæ dícitur Sichar, juxta prǽdium quod dedit Jacob Joseph fílio suo.
 Joánnes	John	45	4	6	Erat autem ibi fons Jacob. Jesus ergo fatigátus ex itínere, sedébat sic supra fontem. Hora erat quasi sexta.
 Joánnes	John	45	4	7	Venit múlier de Samaría hauríre aquam. Dicit ei Jesus: Da mihi bíbere.
 Joánnes	John	45	4	8	(Discípuli enim ejus abíerant in civitátem ut cibos émerent.)
 Joánnes	John	45	4	9	Dicit ergo ei múlier illa Samaritána: Quómodo tu, Judǽus cum sis, bíbere a me poscis, quæ sum múlier Samaritána? non enim coutúntur Judǽi Samaritánis.
 Joánnes	John	45	4	10	Respóndit Jesus, et dixit ei: Si scires donum Dei, et quis est qui dicit tibi: Da mihi bíbere, tu fórsitan petísses ab eo, et dedísset tibi aquam vivam.
 Joánnes	John	45	4	11	Dicit ei múlier: Dómine, neque in quo háurias habes, et púteus altus est: unde ergo habes aquam vivam?
 Joánnes	John	45	4	12	Numquid tu major es patre nostro Jacob, qui dedit nobis púteum, et ipse ex eo bibit, et fílii ejus, et pécora ejus?
 Joánnes	John	45	4	13	Respóndit Jesus, et dixit ei: Omnis qui bibit ex aqua hac, sítiet íterum; qui autem bíberit ex aqua quam ego dabo ei, non sítiet in ætérnum:
 Joánnes	John	45	4	14	sed aqua quam ego dabo ei, fiet in eo fons aquæ saliéntis in vitam ætérnam.
 Joánnes	John	45	4	15	Dicit ad eum múlier: Dómine, da mihi hanc aquam, ut non sítiam, neque véniam huc hauríre.
 Joánnes	John	45	4	16	Dicit ei Jesus: Vade, voca virum tuum, et veni huc.	b
 Joánnes	John	45	4	17	Respóndit múlier, et dixit: Non hábeo virum. Dicit ei Jesus: Bene dixísti, quia non hábeo virum;
 Joánnes	John	45	4	18	quinque enim viros habuísti, et nunc, quem habes, non est tuus vir: hoc vere dixísti.
 Joánnes	John	45	4	19	Dicit ei múlier: Dómine, vídeo quia prophéta es tu.
 Joánnes	John	45	4	20	Patres nostri in monte hoc adoravérunt, et vos dícitis, quia Jerosólymis est locus ubi adoráre opórtet.
 Joánnes	John	45	4	21	Dicit ei Jesus: Múlier, crede mihi, quia venit hora, quando neque in monte hoc, neque in Jerosólymis adorábitis Patrem.
 Joánnes	John	45	4	22	Vos adorátis quod nescítis: nos adorámus quod scimus, quia salus ex Judǽis est.
 Joánnes	John	45	4	23	Sed venit hora, et nunc est, quando veri adoratóres adorábunt Patrem in spíritu et veritáte. Nam et Pater tales quærit, qui adórent eum.
 Joánnes	John	45	4	24	Spíritus est Deus: et eos qui adórant eum, in spíritu et veritáte opórtet adoráre.
 Joánnes	John	45	4	25	Dicit ei múlier: Scio quia Messías venit (qui dícitur Christus): cum ergo vénerit ille, nobis annuntiábit ómnia.
 Joánnes	John	45	4	26	Dicit ei Jesus: Ego sum, qui loquor tecum.
 Joánnes	John	45	4	27	Et contínuo venérunt discípuli ejus, et mirabántur quia cum mulíere loquebátur. Nemo tamen dixit: Quid quæris? aut, Quid loquéris cum ea?	b
 Joánnes	John	45	4	28	Relíquit ergo hýdriam suam múlier, et ábiit in civitátem, et dicit illis homínibus:
 Joánnes	John	45	4	29	Veníte, et vidéte hóminem qui dixit mihi ómnia quæcúmque feci: numquid ipse est Christus?
 Joánnes	John	45	4	30	Exiérunt ergo de civitáte et veniébant ad eum.
 Joánnes	John	45	4	31	Intérea rogábant eum discípuli, dicéntes: Rabbi, mandúca.
 Joánnes	John	45	4	32	Ille autem dicit eis: Ego cibum hábeo manducáre, quem vos nescítis.
 Joánnes	John	45	4	33	Dicébant ergo discípuli ad ínvicem: Numquid áliquis áttulit ei manducáre?
 Joánnes	John	45	4	34	Dicit eis Jesus: Meus cibus est ut fáciam voluntátem ejus qui misit me, ut perfíciam opus ejus.
 Joánnes	John	45	4	35	Nonne vos dícitis quod adhuc quátuor menses sunt, et messis venit? Ecce dico vobis: leváte óculos vestros, et vidéte regiónes, quia albæ sunt jam ad messem.
 Joánnes	John	45	4	36	Et qui metit, mercédem áccipit, et cóngregat fructum in vitam ætérnam: ut et qui séminat, simul gáudeat, et qui metit.
 Joánnes	John	45	4	37	In hoc enim est verbum verum: quia álius est qui séminat, et álius est qui metit.
 Joánnes	John	45	4	38	Ego misi vos métere quod vos non laborástis: álii laboravérunt, et vos in labóres eórum introístis.
 Joánnes	John	45	4	39	Ex civitáte autem illa multi credidérunt in eum Samaritanórum, propter verbum mulíeris testimónium perhibéntis: Quia dixit mihi ómnia quæcúmque feci.
 Joánnes	John	45	4	40	Cum veníssent ergo ad illum Samaritáni, rogavérunt eum ut ibi manéret. Et mansit ibi duos dies.
 Joánnes	John	45	4	41	Et multo plures credidérunt in eum propter sermónem ejus.
 Joánnes	John	45	4	42	Et mulíeri dicébant: Quia jam non propter tuam loquélam crédimus: ipsi enim audívimus, et scimus quia hic est vere Salvátor mundi.
 Joánnes	John	45	4	43	Post duos autem dies éxiit inde, et ábiit in Galilǽam.	b
 Joánnes	John	45	4	44	Ipse enim Jesus testimónium perhíbuit, quia prophéta in sua pátria honórem non habet.
 Joánnes	John	45	4	45	Cum ergo venísset in Galilǽam, excepérunt eum Galilǽi, cum ómnia vidíssent quæ fécerat Jerosólymis in die festo: et ipsi enim vénerant ad diem festum.
 Joánnes	John	45	4	46	Venit ergo íterum in Cana Galilǽæ, ubi fecit aquam vinum. Et erat quidam régulus, cujus fílius infirmabátur Caphárnaum.
 Joánnes	John	45	4	47	Hic cum audísset quia Jesus adveníret a Judǽa in Galilǽam, ábiit ad eum, et rogábat eum ut descénderet, et sanáret fílium ejus: incipiébat enim mori.
 Joánnes	John	45	4	48	Dixit ergo Jesus ad eum: Nisi signa et prodígia vidéritis, non créditis.
 Joánnes	John	45	4	49	Dicit ad eum régulus: Dómine, descénde priúsquam moriátur fílius meus.
 Joánnes	John	45	4	50	Dicit ei Jesus: Vade, fílius tuus vivit. Crédidit homo sermóni quem dixit ei Jesus, et ibat.
 Joánnes	John	45	4	51	Jam autem eo descendénte, servi occurrérunt ei, et nuntiavérunt dicéntes, quia fílius ejus víveret.
 Joánnes	John	45	4	52	Interrogábat ergo horam ab eis in qua mélius habúerit. Et dixérunt ei: Quia heri hora séptima relíquit eum febris.
 Joánnes	John	45	4	53	Cognóvit ergo pater, quia illa hora erat in qua dixit ei Jesus: Fílius tuus vivit; et crédidit ipse et domus ejus tota.
 Joánnes	John	45	4	54	Hoc íterum secúndum signum fecit Jesus, cum venísset a Judǽa in Galilǽam.
 Joánnes	John	45	5	1	Post hæc erat dies festus Judæórum, et ascéndit Jesus Jerosólymam.
 Joánnes	John	45	5	2	Est autem Jerosólymis probática piscína, quæ cognominátur hebráice Bethsáida, quinque pórticus habens.
 Joánnes	John	45	5	3	In his jacébat multitúdo magna languéntium, cæcórum, claudórum, aridórum, exspectántium aquæ motum.
 Joánnes	John	45	5	4	Ángelus autem Dómini descendébat secúndum tempus in piscínam, et movebátur aqua. Et qui prior descendísset in piscínam post motiónem aquæ, sanus fiébat a quacúmque detinebátur infirmitáte.
 Joánnes	John	45	5	5	Erat autem quidam homo ibi trigínta et octo annos habens in infirmitáte sua.
 Joánnes	John	45	5	6	Hunc autem cum vidísset Jesus jacéntem, et cognovísset quia jam multum tempus habéret, dicit ei: Vis sanus fíeri?
 Joánnes	John	45	5	7	Respóndit ei lánguidus: Dómine, hóminem non hábeo, ut, cum turbáta fúerit aqua, mittat me in piscínam: dum vénio enim ego, álius ante me descéndit.
 Joánnes	John	45	5	8	Dicit ei Jesus: Surge, tolle grabátum tuum et ámbula.
 Joánnes	John	45	5	9	Et statim sanus factus est homo ille: et sústulit grabátum suum, et ambulábat. Erat autem sábbatum in die illo.
 Joánnes	John	45	5	10	Dicébant ergo Judǽi illi qui sanátus fúerat: Sábbatum est, non licet tibi tóllere grabátum tuum.
 Joánnes	John	45	5	11	Respóndit eis: Qui me sanum fecit, ille mihi dixit: Tolle grabátum tuum et ámbula.
 Joánnes	John	45	5	12	Interrogavérunt ergo eum: Quis est ille homo qui dixit tibi: Tolle grabátum tuum et ámbula?
 Joánnes	John	45	5	13	Is autem qui sanus fúerat efféctus, nesciébat quis esset. Jesus enim declinávit a turba constitúta in loco.
 Joánnes	John	45	5	14	Póstea invénit eum Jesus in templo, et dixit illi: Ecce sanus factus es; jam noli peccáre, ne detérius tibi áliquid contíngat.
 Joánnes	John	45	5	15	Ábiit ille homo, et nuntiávit Judǽis quia Jesus esset, qui fecit eum sanum.
 Joánnes	John	45	5	16	Proptérea persequebántur Judǽi Jesum, quia hæc faciébat in sábbato.	b
 Joánnes	John	45	5	17	Jesus autem respóndit eis: Pater meus usque modo operátur, et ego óperor.
 Joánnes	John	45	5	18	Proptérea ergo magis quærébant eum Judǽi interfícere: quia non solum solvébat sábbatum, sed et patrem suum dicébat Deum, æquálem se fáciens Deo. Respóndit ítaque Jesus, et dixit eis:
 Joánnes	John	45	5	19	Amen, amen dico vobis: non potest Fílius a se fácere quidquam, nisi quod víderit Patrem faciéntem: quæcúmque enim ille fécerit, hæc et Fílius simíliter facit.
 Joánnes	John	45	5	20	Pater enim díligit Fílium, et ómnia demónstrat ei quæ ipse facit: et majóra his demonstrábit ei ópera, ut vos mirémini.
 Joánnes	John	45	5	21	Sicut enim Pater súscitat mórtuos, et vivíficat, sic et Fílius, quos vult, vivíficat.
 Joánnes	John	45	5	22	Neque enim Pater júdicat quemquam: sed omne judícium dedit Fílio,
 Joánnes	John	45	5	23	ut omnes honoríficent Fílium, sicut honoríficant Patrem; qui non honoríficat Fílium, non honoríficat Patrem, qui misit illum.
 Joánnes	John	45	5	24	Amen, amen dico vobis, quia qui verbum meum audit, et credit ei qui misit me, habet vitam ætérnam, et in judícium non venit, sed tránsiit a morte in vitam.	b
 Joánnes	John	45	5	25	Amen, amen dico vobis, quia venit hora, et nunc est, quando mórtui áudient vocem Fílii Dei: et qui audíerint, vivent.
 Joánnes	John	45	5	26	Sicut enim Pater habet vitam in semetípso, sic dedit et Fílio habére vitam in semetípso:
 Joánnes	John	45	5	27	et potestátem dedit ei judícium fácere, quia Fílius hóminis est.
 Joánnes	John	45	5	28	Nolíte mirári hoc, quia venit hora in qua omnes qui in monuméntis sunt áudient vocem Fílii Dei:
 Joánnes	John	45	5	29	et procédent qui bona fecérunt, in resurrectiónem vitæ; qui vero mala egérunt, in resurrectiónem judícii.
 Joánnes	John	45	5	30	Non possum ego a meípso fácere quidquam. Sicut áudio, júdico: et judícium meum justum est, quia non quæro voluntátem meam, sed voluntátem ejus qui misit me.
 Joánnes	John	45	5	31	Si ego testimónium perhíbeo de meípso, testimónium meum non est verum.
 Joánnes	John	45	5	32	Álius est qui testimónium pérhibet de me: et scio quia verum est testimónium, quod pérhibet de me.
 Joánnes	John	45	5	33	Vos misístis ad Joánnem, et testimónium perhíbuit veritáti.
 Joánnes	John	45	5	34	Ego autem non ab hómine testimónium accípio: sed hæc dico ut vos salvi sitis.
 Joánnes	John	45	5	35	Ille erat lucérna ardens et lucens: vos autem voluístis ad horam exsultáre in luce ejus.
 Joánnes	John	45	5	36	Ego autem hábeo testimónium majus Joánne. Ópera enim quæ dedit mihi Pater ut perfíciam ea: ipsa ópera, quæ ego fácio, testimónium pérhibent de me, quia Pater misit me:
 Joánnes	John	45	5	37	et qui misit me Pater, ipse testimónium perhíbuit de me: neque vocem ejus umquam audístis, neque spéciem ejus vidístis:
 Joánnes	John	45	5	38	et verbum ejus non habétis in vobis manens: quia quem misit ille, huic vos non créditis.
 Joánnes	John	45	5	39	Scrutámini Scriptúras, quia vos putátis in ipsis vitam ætérnam habére: et illæ sunt quæ testimónium pérhibent de me:
 Joánnes	John	45	5	40	et non vultis veníre ad me ut vitam habeátis.
 Joánnes	John	45	5	41	Claritátem ab homínibus non accípio.
 Joánnes	John	45	5	42	Sed cognóvi vos, quia dilectiónem Dei non habétis in vobis.
 Joánnes	John	45	5	43	Ego veni in nómine Patris mei, et non accípitis me; si álius vénerit in nómine suo, illum accipiétis.	b
 Joánnes	John	45	5	44	Quómodo vos potéstis crédere, qui glóriam ab ínvicem accípitis, et glóriam quæ a solo Deo est, non quǽritis?
 Joánnes	John	45	5	45	Nolíte putáre quia ego accusatúrus sim vos apud Patrem: est qui accúsat vos Móyses, in quo vos sperátis.
 Joánnes	John	45	5	46	Si enim crederétis Móysi, crederétis fórsitan et mihi: de me enim ille scripsit.
 Joánnes	John	45	5	47	Si autem illíus lítteris non créditis, quómodo verbis meis credétis?
 Joánnes	John	45	6	1	Post hæc ábiit Jesus trans mare Galilǽæ, quod est Tiberíadis:
 Joánnes	John	45	6	2	et sequebátur eum multitúdo magna, quia vidébant signa quæ faciébat super his qui infirmabántur.
 Joánnes	John	45	6	3	Súbiit ergo in montem Jesus et ibi sedébat cum discípulis suis.
 Joánnes	John	45	6	4	Erat autem próximum Pascha dies festus Judæórum.
 Joánnes	John	45	6	5	Cum sublevásset ergo óculos Jesus, et vidísset quia multitúdo máxima venit ad eum, dixit ad Philíppum: Unde emémus panes, ut mandúcent hi?
 Joánnes	John	45	6	6	Hoc autem dicébat tentans eum: ipse enim sciébat quid esset factúrus.
 Joánnes	John	45	6	7	Respóndit ei Philíppus: Ducentórum denariórum panes non suffíciunt eis, ut unusquísque módicum quid accípiat.
 Joánnes	John	45	6	8	Dicit ei unus ex discípulis ejus, Andréas, frater Simónis Petri:
 Joánnes	John	45	6	9	Est puer unus hic qui habet quinque panes hordeáceos et duos pisces: sed hæc quid sunt inter tantos?
 Joánnes	John	45	6	10	Dixit ergo Jesus: Fácite hómines discúmbere. Erat autem fœnum multum in loco. Discubuérunt ergo viri, número quasi quinque míllia.
 Joánnes	John	45	6	11	Accépit ergo Jesus panes: et cum grátias egísset, distríbuit discumbéntibus: simíliter et ex píscibus quantum volébant.
 Joánnes	John	45	6	12	Ut autem impléti sunt, dixit discípulis suis: Collígite quæ superavérunt fragménta, ne péreant.
 Joánnes	John	45	6	13	Collegérunt ergo, et implevérunt duódecim cóphinos fragmentórum ex quinque pánibus hordeáceis, quæ superfuérunt his qui manducáverant.
 Joánnes	John	45	6	14	Illi ergo hómines cum vidíssent quod Jesus fécerat signum, dicébant: Quia hic est vere prophéta, qui ventúrus est in mundum.
 Joánnes	John	45	6	15	Jesus ergo cum cognovísset quia ventúri essent ut ráperent eum, et fácerent eum regem, fugit íterum in montem ipse solus.	b
 Joánnes	John	45	6	16	Ut autem sero factum est, descendérunt discípuli ejus ad mare.
 Joánnes	John	45	6	17	Et cum ascendíssent navim, venérunt trans mare in Caphárnaum: et ténebræ jam factæ erant et non vénerat ad eos Jesus.
 Joánnes	John	45	6	18	Mare autem, vento magno flante, exsurgébat.
 Joánnes	John	45	6	19	Cum remigássent ergo quasi stádia vigínti quinque aut trigínta, vident Jesum ambulántem supra mare, et próximum navi fíeri, et timuérunt.
 Joánnes	John	45	6	20	Ille autem dicit eis: Ego sum, nolíte timére.
 Joánnes	John	45	6	21	Voluérunt ergo accípere eum in navim et statim navis fuit ad terram, in quam ibant.
 Joánnes	John	45	6	22	Áltera die, turba, quæ stabat trans mare, vidit quia navícula ália non erat ibi nisi una, et quia non introísset cum discípulis suis Jesus in navim, sed soli discípuli ejus abiíssent:	b
 Joánnes	John	45	6	23	áliæ vero supervenérunt naves a Tiberíade juxta locum ubi manducáverant panem, grátias agénte Dómino.
 Joánnes	John	45	6	24	Cum ergo vidísset turba quia Jesus non esset ibi, neque discípuli ejus, ascendérunt in navículas, et venérunt Caphárnaum quæréntes Jesum.
 Joánnes	John	45	6	25	Et cum inveníssent eum trans mare, dixérunt ei: Rabbi, quando huc venísti?
 Joánnes	John	45	6	26	Respóndit eis Jesus, et dixit: Amen, amen dico vobis: quǽritis me non quia vidístis signa, sed quia manducástis ex pánibus et saturáti estis.
 Joánnes	John	45	6	27	Operámini non cibum, qui perit, sed qui pérmanet in vitam ætérnam, quem Fílius hóminis dabit vobis. Hunc enim Pater signávit Deus.
 Joánnes	John	45	6	28	Dixérunt ergo ad eum: Quid faciémus ut operémur ópera Dei?
 Joánnes	John	45	6	29	Respóndit Jesus, et dixit eis: Hoc est opus Dei, ut credátis in eum quem misit ille.
 Joánnes	John	45	6	30	Dixérunt ergo ei: Quod ergo tu facis signum ut videámus et credámus tibi? quid operáris?	b
 Joánnes	John	45	6	31	Patres nostri manducavérunt manna in desérto, sicut scriptum est: Panem de cælo dedit eis manducáre.
 Joánnes	John	45	6	32	Dixit ergo eis Jesus: Amen, amen dico vobis: non Móyses dedit vobis panem de cælo, sed Pater meus dat vobis panem de cælo verum.
 Joánnes	John	45	6	33	Panis enim Dei est, qui de cælo descéndit, et dat vitam mundo.
 Joánnes	John	45	6	34	Dixérunt ergo ad eum: Dómine, semper da nobis panem hunc.
 Joánnes	John	45	6	35	Dixit autem eis Jesus: Ego sum panis vitæ: qui venit ad me, non esúriet, et qui credit in me, non sítiet umquam.
 Joánnes	John	45	6	36	Sed dixi vobis quia et vidístis me, et non créditis.
 Joánnes	John	45	6	37	Omne quod dat mihi Pater, ad me véniet: et eum qui venit ad me, non ejíciam foras:
 Joánnes	John	45	6	38	quia descéndi de cælo, non ut fáciam voluntátem meam, sed voluntátem ejus qui misit me.
 Joánnes	John	45	6	39	Hæc est autem volúntas ejus qui misit me, Patris: ut omne quod dedit mihi, non perdam ex eo, sed resúscitem illud in novíssimo die.
 Joánnes	John	45	6	40	Hæc est autem volúntas Patris mei, qui misit me: ut omnis qui videt Fílium et credit in eum, hábeat vitam ætérnam, et ego resuscitábo eum in novíssimo die.
 Joánnes	John	45	6	41	Murmurábant ergo Judǽi de illo, quia dixísset: Ego sum panis vivus, qui de cælo descéndi,	b
 Joánnes	John	45	6	42	et dicébant: Nonne hic est Jesus fílius Joseph, cujus nos nóvimus patrem et matrem? quómodo ergo dicit hic: Quia de cælo descéndi?
 Joánnes	John	45	6	43	Respóndit ergo Jesus, et dixit eis: Nolíte murmuráre in ínvicem:
 Joánnes	John	45	6	44	nemo potest veníre ad me, nisi Pater, qui misit me, tráxerit eum; et ego resuscitábo eum in novíssimo die.
 Joánnes	John	45	6	45	Est scriptum in prophétis: Et erunt omnes docíbiles Dei. Omnis qui audívit a Patre, et dídicit, venit ad me.
 Joánnes	John	45	6	46	Non quia Patrem vidit quisquam, nisi is, qui est a Deo, hic vidit Patrem.
 Joánnes	John	45	6	47	Amen, amen dico vobis: qui credit in me, habet vitam ætérnam.
 Joánnes	John	45	6	48	Ego sum panis vitæ.
 Joánnes	John	45	6	49	Patres vestri manducavérunt manna in desérto, et mórtui sunt.
 Joánnes	John	45	6	50	Hic est panis de cælo descéndens: ut si quis ex ipso manducáverit, non moriátur.
 Joánnes	John	45	6	51	Ego sum panis vivus, qui de cælo descéndi.
 Joánnes	John	45	6	52	Si quis manducáverit ex hoc pane, vivet in ætérnum: et panis quem ego dabo, caro mea est pro mundi vita.
 Joánnes	John	45	6	53	Litigábant ergo Judǽi ad ínvicem, dicéntes: Quómodo potest hic nobis carnem suam dare ad manducándum?	b
 Joánnes	John	45	6	54	Dixit ergo eis Jesus: Amen, amen dico vobis: nisi manducavéritis carnem Fílii hóminis, et bibéritis ejus sánguinem, non habébitis vitam in vobis.
 Joánnes	John	45	6	55	Qui mandúcat meam carnem, et bibit meum sánguinem, habet vitam ætérnam: et ego resuscitábo eum in novíssimo die.
 Joánnes	John	45	6	56	Caro enim mea vere est cibus: et sanguis meus, vere est potus;
 Joánnes	John	45	6	57	qui mandúcat meam carnem et bibit meum sánguinem, in me manet, et ego in illo.
 Joánnes	John	45	6	58	Sicut misit me vivens Pater, et ego vivo propter Patrem: et qui mandúcat me, et ipse vivet propter me.
 Joánnes	John	45	6	59	Hic est panis qui de cælo descéndit. Non sicut manducavérunt patres vestri manna, et mórtui sunt. Qui mandúcat hunc panem, vivet in ætérnum.
 Joánnes	John	45	6	60	Hæc dixit in synagóga docens, in Caphárnaum.	b
 Joánnes	John	45	6	61	Multi ergo audiéntes ex discípulis ejus, dixérunt: Durus est hic sermo, et quis potest eum audíre?
 Joánnes	John	45	6	62	Sciens autem Jesus apud semetípsum quia murmurárent de hoc discípuli ejus, dixit eis: Hoc vos scandalízat?
 Joánnes	John	45	6	63	si ergo vidéritis Fílium hóminis ascendéntem ubi erat prius?
 Joánnes	John	45	6	64	Spíritus est qui vivíficat: caro non prodest quidquam: verba quæ ego locútus sum vobis, spíritus et vita sunt.
 Joánnes	John	45	6	65	Sed sunt quidam ex vobis qui non credunt. Sciébat enim ab inítio Jesus qui essent non credéntes, et quis traditúrus esset eum.
 Joánnes	John	45	6	66	Et dicébat: Proptérea dixi vobis, quia nemo potest veníre ad me, nisi fúerit ei datum a Patre meo.
 Joánnes	John	45	6	67	Ex hoc multi discipulórum ejus abiérunt retro: et jam non cum illo ambulábant.
 Joánnes	John	45	6	68	Dixit ergo Jesus ad duódecim: Numquid et vos vultis abíre?
 Joánnes	John	45	6	69	Respóndit ergo ei Simon Petrus: Dómine, ad quem íbimus? verba vitæ ætérnæ habes:
 Joánnes	John	45	6	70	et nos credídimus, et cognóvimus quia tu es Christus Fílius Dei.
 Joánnes	John	45	6	71	Respóndit eis Jesus: Nonne ego vos duódecim elégi: et ex vobis unus diábolus est?
 Joánnes	John	45	6	72	Dicébat autem Judam Simónis Iscariótem: hic enim erat traditúrus eum, cum esset unus ex duódecim.
 Joánnes	John	45	7	1	Post hæc autem ambulábat Jesus in Galilǽam: non enim volébat in Judǽam ambuláre, quia quærébant eum Judǽi interfícere.
 Joánnes	John	45	7	2	Erat autem in próximo dies festus Judæórum, Scenopégia.
 Joánnes	John	45	7	3	Dixérunt autem ad eum fratres ejus: Transi hinc, et vade in Judǽam, ut et discípuli tui vídeant ópera tua, quæ facis.
 Joánnes	John	45	7	4	Nemo quippe in occúlto quid facit, et quærit ipse in palam esse: si hæc facis, manifésta teípsum mundo.
 Joánnes	John	45	7	5	Neque enim fratres ejus credébant in eum.
 Joánnes	John	45	7	6	Dicit ergo eis Jesus: Tempus meum nondum advénit: tempus autem vestrum semper est parátum.
 Joánnes	John	45	7	7	Non potest mundus odísse vos: me autem odit, quia ego testimónium perhíbeo de illo quod ópera ejus mala sunt.
 Joánnes	John	45	7	8	Vos ascéndite ad diem festum hunc, ego autem non ascéndo ad diem festum istum: quia meum tempus nondum implétum est.
 Joánnes	John	45	7	9	Hæc cum dixísset, ipse mansit in Galilǽa.
 Joánnes	John	45	7	10	Ut autem ascendérunt fratres ejus, tunc et ipse ascéndit ad diem festum non maniféste, sed quasi in occúlto.	b
 Joánnes	John	45	7	11	Judǽi ergo quærébant eum in die festo, et dicébant: Ubi est ille?
 Joánnes	John	45	7	12	Et murmur multum erat in turba de eo. Quidam enim dicébant: Quia bonus est. Álii autem dicébant: Non, sed sedúcit turbas.
 Joánnes	John	45	7	13	Nemo tamen palam loquebátur de illo propter metum Judæórum.
 Joánnes	John	45	7	14	Jam autem die festo mediánte, ascéndit Jesus in templum, et docébat.
 Joánnes	John	45	7	15	Et mirabántur Judǽi, dicéntes: Quómodo hic lítteras scit, cum non didícerit?
 Joánnes	John	45	7	16	Respóndit eis Jesus, et dixit: Mea doctrína non est mea, sed ejus qui misit me.
 Joánnes	John	45	7	17	Si quis volúerit voluntátem ejus fácere, cognóscet de doctrína, utrum ex Deo sit, an ego a meípso loquar.
 Joánnes	John	45	7	18	Qui a semetípso lóquitur, glóriam própriam quærit; qui autem quærit glóriam ejus qui misit eum, hic verax est, et injustítia in illo non est.
 Joánnes	John	45	7	19	Nonne Móyses dedit vobis legem: et nemo ex vobis facit legem?
 Joánnes	John	45	7	20	Quid me quǽritis interfícere? Respóndit turba, et dixit: Dæmónium habes: quis te quærit interfícere?
 Joánnes	John	45	7	21	Respóndit Jesus et dixit eis: Unum opus feci, et omnes mirámini:
 Joánnes	John	45	7	22	proptérea Móyses dedit vobis circumcisiónem (non quia ex Móyse est, sed ex pátribus), et in sábbato circumcíditis hóminem.
 Joánnes	John	45	7	23	Si circumcisiónem áccipit homo in sábbato, ut non solvátur lex Móysi: mihi indignámini quia totum hóminem sanum feci in sábbato?
 Joánnes	John	45	7	24	Nolíte judicáre secúndum fáciem, sed justum judícium judicáte.
 Joánnes	John	45	7	25	Dicébant ergo quidam ex Jerosólymis: Nonne hic est, quem quǽrunt interfícere?	b
 Joánnes	John	45	7	26	et ecce palam lóquitur, et nihil ei dicunt. Numquid vere cognovérunt príncipes quia hic est Christus?
 Joánnes	John	45	7	27	Sed hunc scimus unde sit: Christus autem cum vénerit, nemo scit unde sit.
 Joánnes	John	45	7	28	Clamábat ergo Jesus in templo docens, et dicens: Et me scitis, et unde sim scitis: et a meípso non veni, sed est verus qui misit me, quem vos nescítis.
 Joánnes	John	45	7	29	Ego scio eum: quia ab ipso sum, et ipse me misit.
 Joánnes	John	45	7	30	Quærébant ergo eum apprehéndere: et nemo misit in illum manus, quia nondum vénerat hora ejus.
 Joánnes	John	45	7	31	De turba autem multi credidérunt in eum, et dicébant: Christus cum vénerit, numquid plura signa fáciet quam quæ hic facit?
 Joánnes	John	45	7	32	Audiérunt pharisǽi turbam murmurántem de illo hæc: et misérunt príncipes et pharisǽi minístros ut apprehénderent eum.
 Joánnes	John	45	7	33	Dixit ergo eis Jesus: Adhuc módicum tempus vobíscum sum: et vado ad eum qui me misit.
 Joánnes	John	45	7	34	Quærétis me, et non inveniétis: et ubi ego sum, vos non potéstis veníre.
 Joánnes	John	45	7	35	Dixérunt ergo Judǽi ad semetípsos: Quo hic itúrus est, quia non inveniémus eum? numquid in dispersiónem géntium itúrus est, et doctúrus gentes?
 Joánnes	John	45	7	36	quis est hic sermo, quem dixit: Quærétis me, et non inveniétis: et ubi sum ego, vos non potéstis veníre?
 Joánnes	John	45	7	37	In novíssimo autem die magno festivitátis stabat Jesus, et clamábat dicens: Si quis sitit, véniat ad me et bibat.	b
 Joánnes	John	45	7	38	Qui credit in me, sicut dicit Scriptúra, flúmina de ventre ejus fluent aquæ vivæ.
 Joánnes	John	45	7	39	Hoc autem dixit de Spíritu, quem acceptúri erant credéntes in eum: nondum enim erat Spíritus datus, quia Jesus nondum erat glorificátus.
 Joánnes	John	45	7	40	Ex illa ergo turba cum audíssent hos sermónes ejus, dicébant: Hic est vere prophéta.
 Joánnes	John	45	7	41	Álii dicébant: Hic est Christus. Quidam autem dicébant: Numquid a Galilǽa venit Christus?
 Joánnes	John	45	7	42	nonne Scriptúra dicit: Quia ex sémine David, et de Béthlehem castéllo, ubi erat David, venit Christus?
 Joánnes	John	45	7	43	Dissénsio ítaque facta est in turba propter eum.
 Joánnes	John	45	7	44	Quidam autem ex ipsis volébant apprehéndere eum: sed nemo misit super eum manus.
 Joánnes	John	45	7	45	Venérunt ergo minístri ad pontífices et pharisǽos. Et dixérunt eis illi: Quare non adduxístis illum?	b
 Joánnes	John	45	7	46	Respondérunt minístri: Numquam sic locútus est homo, sicut hic homo.
 Joánnes	John	45	7	47	Respondérunt ergo eis pharisǽi: Numquid et vos sedúcti estis?
 Joánnes	John	45	7	48	numquid ex princípibus áliquis crédidit in eum, aut ex pharisǽis?
 Joánnes	John	45	7	49	sed turba hæc, quæ non novit legem, maledícti sunt.
 Joánnes	John	45	7	50	Dixit Nicodémus ad eos, ille qui venit ad eum nocte, qui unus erat ex ipsis:
 Joánnes	John	45	7	51	Numquid lex nostra júdicat hóminem, nisi prius audíerit ab ipso, et cognóverit quid fáciat?
 Joánnes	John	45	7	52	Respondérunt, et dixérunt ei: Numquid et tu Galilǽus es? scrutáre Scriptúras, et vide quia a Galilǽa prophéta non surgit.
 Joánnes	John	45	7	53	Et revérsi sunt unusquísque in domum suam.
 Joánnes	John	45	8	1	Jesus autem perréxit in montem Olivéti:
 Joánnes	John	45	8	2	et dilúculo íterum venit in templum, et omnis pópulus venit ad eum, et sedens docébat eos.
 Joánnes	John	45	8	3	Addúcunt autem scribæ et pharisǽi mulíerem in adultério deprehénsam: et statuérunt eam in médio,
 Joánnes	John	45	8	4	et dixérunt ei: Magíster, hæc múlier modo deprehénsa est in adultério.
 Joánnes	John	45	8	5	In lege autem Móyses mandávit nobis hujúsmodi lapidáre. Tu ergo quid dicis?
 Joánnes	John	45	8	6	Hoc autem dicébant tentántes eum, ut possent accusáre eum. Jesus autem inclínans se deórsum, dígito scribébat in terra.
 Joánnes	John	45	8	7	Cum ergo perseverárent interrogántes eum, eréxit se, et dixit eis: Qui sine peccáto est vestrum, primus in illam lápidem mittat.
 Joánnes	John	45	8	8	Et íterum se inclínans, scribébat in terra.
 Joánnes	John	45	8	9	Audiéntes autem unus post unum exíbant, incipiéntes a senióribus: et remánsit solus Jesus, et múlier in médio stans.
 Joánnes	John	45	8	10	Érigens autem se Jesus, dixit ei: Múlier, ubi sunt qui te accusábant? nemo te condemnávit?
 Joánnes	John	45	8	11	Quæ dixit: Nemo, Dómine. Dixit autem Jesus: Nec ego te condemnábo: vade, et jam ámplius noli peccáre.
 Joánnes	John	45	8	12	Íterum ergo locútus est eis Jesus, dicens: Ego sum lux mundi: qui séquitur me, non ámbulat in ténebris, sed habébit lumen vitæ.	b
 Joánnes	John	45	8	13	Dixérunt ergo ei pharisǽi: Tu de teípso testimónium pérhibes; testimónium tuum non est verum.
 Joánnes	John	45	8	14	Respóndit Jesus, et dixit eis: Et si ego testimónium perhíbeo de meípso, verum est testimónium meum: quia scio unde veni et quo vado; vos autem nescítis unde vénio aut quo vado.
 Joánnes	John	45	8	15	Vos secúndum carnem judicátis: ego non júdico quemquam;
 Joánnes	John	45	8	16	et si júdico ego, judícium meum verum est, quia solus non sum: sed ego et qui misit me, Pater.
 Joánnes	John	45	8	17	Et in lege vestra scriptum est, quia duórum hóminum testimónium verum est.
 Joánnes	John	45	8	18	Ego sum qui testimónium perhíbeo de meípso, et testimónium pérhibet de me qui misit me, Pater.
 Joánnes	John	45	8	19	Dicébant ergo ei: Ubi est Pater tuus? Respóndit Jesus: Neque me scitis, neque Patrem meum: si me scirétis, fórsitan et Patrem meum scirétis.
 Joánnes	John	45	8	20	Hæc verba locútus est Jesus in gazophylácio, docens in templo: et nemo apprehéndit eum, quia necdum vénerat hora ejus.
 Joánnes	John	45	8	21	Dixit ergo íterum eis Jesus: Ego vado, et quærétis me, et in peccáto vestro moriémini. Quo ego vado, vos non potéstis veníre.	b
 Joánnes	John	45	8	22	Dicébant ergo Judǽi: Numquid interfíciet semetípsum, quia dixit: Quo ego vado, vos non potéstis veníre?
 Joánnes	John	45	8	23	Et dicébat eis: Vos de deórsum estis, ego de supérnis sum. Vos de mundo hoc estis, ego non sum de hoc mundo.
 Joánnes	John	45	8	24	Dixi ergo vobis quia moriémini in peccátis vestris: si enim non credidéritis quia ego sum, moriémini in peccáto vestro.
 Joánnes	John	45	8	25	Dicébant ergo ei: Tu quis es? Dixit eis Jesus: Princípium, qui et loquor vobis.
 Joánnes	John	45	8	26	Multa hábeo de vobis loqui, et judicáre; sed qui me misit, verax est; et ego quæ audívi ab eo, hæc loquor in mundo.
 Joánnes	John	45	8	27	Et non cognovérunt quia Patrem ejus dicébat Deum.
 Joánnes	John	45	8	28	Dixit ergo eis Jesus: Cum exaltavéritis Fílium hóminis, tunc cognoscétis quia ego sum, et a meípso fácio nihil, sed sicut dócuit me Pater, hæc loquor:
 Joánnes	John	45	8	29	et qui me misit, mecum est, et non relíquit me solum: quia ego quæ plácita sunt ei, fácio semper.
 Joánnes	John	45	8	30	Hæc illo loquénte, multi credidérunt in eum.
 Joánnes	John	45	8	31	Dicébat ergo Jesus ad eos, qui credidérunt ei, Judǽos: Si vos manséritis in sermóne meo, vere discípuli mei éritis,	b
 Joánnes	John	45	8	32	et cognoscétis veritátem, et véritas liberábit vos.
 Joánnes	John	45	8	33	Respondérunt ei: Semen Ábrahæ sumus, et némini servívimus umquam: quómodo tu dicis: Líberi éritis?
 Joánnes	John	45	8	34	Respóndit eis Jesus: Amen, amen dico vobis: quia omnis qui facit peccátum, servus est peccáti.
 Joánnes	John	45	8	35	Servus autem non manet in domo in ætérnum: fílius autem manet in ætérnum.
 Joánnes	John	45	8	36	Si ergo vos fílius liberáverit, vere líberi éritis.
 Joánnes	John	45	8	37	Scio quia fílii Ábrahæ estis: sed quǽritis me interfícere, quia sermo meus non capit in vobis.
 Joánnes	John	45	8	38	Ego quod vidi apud Patrem meum, loquor: et vos quæ vidístis apud patrem vestrum, fácitis.
 Joánnes	John	45	8	39	Respondérunt, et dixérunt ei: Pater noster Ábraham est. Dicit eis Jesus: Si fílii Ábrahæ estis, ópera Ábrahæ fácite.
 Joánnes	John	45	8	40	Nunc autem quǽritis me interfícere, hóminem, qui veritátem vobis locútus sum, quam audívi a Deo: hoc Ábraham non fecit.
 Joánnes	John	45	8	41	Vos fácitis ópera patris vestri. Dixérunt ítaque ei: Nos ex fornicatióne non sumus nati: unum patrem habémus Deum.
 Joánnes	John	45	8	42	Dixit ergo eis Jesus: Si Deus pater vester esset, diligerétis útique et me; ego enim ex Deo procéssi, et veni: neque enim a meípso veni, sed ille me misit.
 Joánnes	John	45	8	43	Quare loquélam meam non cognóscitis? Quia non potéstis audíre sermónem meum.
 Joánnes	John	45	8	44	Vos ex patre diábolo estis: et desidéria patris vestri vultis fácere. Ille homicída erat ab inítio, et in veritáte non stetit: quia non est véritas in eo: cum lóquitur mendácium, ex própriis lóquitur, quia mendax est, et pater ejus.
 Joánnes	John	45	8	45	Ego autem si veritátem dico, non créditis mihi.
 Joánnes	John	45	8	46	Quis ex vobis árguet me de peccáto? si veritátem dico vobis, quare non créditis mihi?
 Joánnes	John	45	8	47	Qui ex Deo est, verba Dei audit. Proptérea vos non audítis, quia ex Deo non estis.
 Joánnes	John	45	8	48	Respondérunt ergo Judǽi, et dixérunt ei: Nonne bene dícimus nos quia Samaritánus es tu, et dæmónium habes?
 Joánnes	John	45	8	49	Respóndit Jesus: Ego dæmónium non hábeo: sed honorífico Patrem meum, et vos inhonorástis me.
 Joánnes	John	45	8	50	Ego autem non quæro glóriam meam: est qui quærat, et júdicet.
 Joánnes	John	45	8	51	Amen, amen dico vobis: si quis sermónem meum serváverit, mortem non vidébit in ætérnum.	b
 Joánnes	John	45	8	52	Dixérunt ergo Judǽi: Nunc cognóvimus quia dæmónium habes. Ábraham mórtuus est, et prophétæ; et tu dicis: Si quis sermónem meum serváverit, non gustábit mortem in ætérnum.
 Joánnes	John	45	8	53	Numquid tu major es patre nostro Ábraham, qui mórtuus est? et prophétæ mórtui sunt. Quem teípsum facis?
 Joánnes	John	45	8	54	Respóndit Jesus: Si ego glorífico meípsum, glória mea nihil est: est Pater meus, qui gloríficat me, quem vos dícitis quia Deus vester est,
 Joánnes	John	45	8	55	et non cognovístis eum: ego autem novi eum. Et si díxero quia non scio eum, ero símilis vobis, mendax. Sed scio eum, et sermónem ejus servo.
 Joánnes	John	45	8	56	Ábraham pater vester exsultávit ut vidéret diem meum: vidit, et gavísus est.
 Joánnes	John	45	8	57	Dixérunt ergo Judǽi ad eum: Quinquagínta annos nondum habes, et Ábraham vidísti?
 Joánnes	John	45	8	58	Dixit eis Jesus: Amen, amen dico vobis, ántequam Ábraham fíeret, ego sum.
 Joánnes	John	45	8	59	Tulérunt ergo lápides, ut jacérent in eum: Jesus autem abscóndit se, et exívit de templo.
 Joánnes	John	45	9	1	Et prætériens Jesus vidit hóminem cæcum a nativitáte:
 Joánnes	John	45	9	2	et interrogavérunt eum discípuli ejus: Rabbi, quis peccávit, hic, aut paréntes ejus, ut cæcus nascerétur?
 Joánnes	John	45	9	3	Respóndit Jesus: Neque hic peccávit, neque paréntes ejus: sed ut manifesténtur ópera Dei in illo.
 Joánnes	John	45	9	4	Me opórtet operári ópera ejus qui misit me, donec dies est: venit nox, quando nemo potest operári:
 Joánnes	John	45	9	5	quámdiu sum in mundo, lux sum mundi.
 Joánnes	John	45	9	6	Hæc cum dixísset, éxspuit in terram, et fecit lutum ex sputo, et linívit lutum super óculos ejus,
 Joánnes	John	45	9	7	et dixit ei: Vade, lava in natatória Síloë (quod interpretátur Missus). Ábiit ergo, et lavit, et venit videns.
 Joánnes	John	45	9	8	Ítaque vicíni, et qui víderant eum prius quia mendícus erat, dicébant: Nonne hic est qui sedébat, et mendicábat? Álii dicébant: Quia hic est.
 Joánnes	John	45	9	9	Álii autem: Nequáquam, sed símilis est ei. Ille vero dicébat: Quia ego sum.
 Joánnes	John	45	9	10	Dicébant ergo ei: Quómodo apérti sunt tibi óculi?
 Joánnes	John	45	9	11	Respóndit: Ille homo qui dícitur Jesus, lutum fecit: et unxit óculos meos, et dixit mihi: Vade ad natatória Síloë, et lava. Et ábii, et lavi, et vídeo.
 Joánnes	John	45	9	12	Et dixérunt ei: Ubi est ille? Ait: Néscio.
 Joánnes	John	45	9	13	Addúcunt eum ad pharisǽos, qui cæcus fúerat.	b
 Joánnes	John	45	9	14	Erat autem sábbatum quando lutum fecit Jesus, et apéruit óculos ejus.
 Joánnes	John	45	9	15	Íterum ergo interrogábant eum pharisǽi quómodo vidísset. Ille autem dixit eis: Lutum mihi pósuit super óculos, et lavi, et vídeo.
 Joánnes	John	45	9	16	Dicébant ergo ex pharisǽis quidam: Non est hic homo a Deo, qui sábbatum non custódit. Álii autem dicébant: Quómodo potest homo peccátor hæc signa fácere? Et schisma erat inter eos.
 Joánnes	John	45	9	17	Dicunt ergo cæco íterum: Tu quid dicis de illo qui apéruit óculos tuos? Ille autem dixit: Quia prophéta est.
 Joánnes	John	45	9	18	Non credidérunt ergo Judǽi de illo, quia cæcus fuísset et vidísset, donec vocavérunt paréntes ejus, qui víderat:
 Joánnes	John	45	9	19	et interrogavérunt eos, dicéntes: Hic est fílius vester, quem vos dícitis quia cæcus natus est? quómodo ergo nunc videt?
 Joánnes	John	45	9	20	Respondérunt eis paréntes ejus, et dixérunt: Scimus quia hic est fílius noster, et quia cæcus natus est:
 Joánnes	John	45	9	21	quómodo autem nunc vídeat, nescímus: aut quis ejus apéruit óculos, nos nescímus; ipsum interrogáte: ætátem habet, ipse de se loquátur.
 Joánnes	John	45	9	22	Hæc dixérunt paréntes ejus, quóniam timébant Judǽos: jam enim conspiravérunt Judǽi, ut si quis eum confiterétur esse Christum, extra synagógam fíeret.
 Joánnes	John	45	9	23	Proptérea paréntes ejus dixérunt: Quia ætátem habet, ipsum interrogáte.
 Joánnes	John	45	9	24	Vocavérunt ergo rursum hóminem qui fúerat cæcus, et dixérunt ei: Da glóriam Deo: nos scimus quia hic homo peccátor est.	b
 Joánnes	John	45	9	25	Dixit ergo eis ille: Si peccátor est, néscio; unum scio, quia cæcus cum essem, modo vídeo.
 Joánnes	John	45	9	26	Dixérunt ergo illi: Quid fecit tibi? quómodo apéruit tibi óculos?
 Joánnes	John	45	9	27	Respóndit eis: Dixi vobis jam, et audístis: quod íterum vultis audíre? numquid et vos vultis discípuli ejus fíeri?
 Joánnes	John	45	9	28	Maledixérunt ergo ei, et dixérunt: Tu discípulus illíus sis: nos autem Móysi discípuli sumus.
 Joánnes	John	45	9	29	Nos scimus quia Móysi locútus est Deus; hunc autem nescímus unde sit.
 Joánnes	John	45	9	30	Respóndit ille homo, et dixit eis: In hoc enim mirábile est quia vos nescítis unde sit, et apéruit meos óculos:
 Joánnes	John	45	9	31	scimus autem quia peccatóres Deus non audit: sed si quis Dei cultor est, et voluntátem ejus facit, hunc exáudit.
 Joánnes	John	45	9	32	A sǽculo non est audítum quia quis apéruit óculos cæci nati.
 Joánnes	John	45	9	33	Nisi esset hic a Deo, non póterat fácere quidquam.
 Joánnes	John	45	9	34	Respondérunt, et dixérunt ei: In peccátis natus es totus, et tu doces nos? Et ejecérunt eum foras.
 Joánnes	John	45	9	35	Audívit Jesus quia ejecérunt eum foras: et cum invenísset eum, dixit ei: Tu credis in Fílium Dei?	b
 Joánnes	John	45	9	36	Respóndit ille, et dixit: Quis est, Dómine, ut credam in eum?
 Joánnes	John	45	9	37	Et dixit ei Jesus: Et vidísti eum, et qui lóquitur tecum, ipse est.
 Joánnes	John	45	9	38	At ille ait: Credo, Dómine. Et prócidens adorávit eum.
 Joánnes	John	45	9	39	Et dixit Jesus: In judícium ego in hunc mundum veni: ut qui non vident vídeant, et qui vident cæci fiant.
 Joánnes	John	45	9	40	Et audiérunt quidam ex pharisǽis qui cum ipso erant, et dixérunt ei: Numquid et nos cæci sumus?
 Joánnes	John	45	9	41	Dixit eis Jesus: Si cæci essétis, non haberétis peccátum. Nunc vero dícitis, Quia vidémus: peccátum vestrum manet.
 Joánnes	John	45	10	1	Amen, amen dico vobis: qui non intrat per óstium in ovíle óvium, sed ascéndit aliúnde, ille fur est et latro.
 Joánnes	John	45	10	2	Qui autem intrat per óstium, pastor est óvium.
 Joánnes	John	45	10	3	Huic ostiárius áperit, et oves vocem ejus áudiunt, et próprias oves vocat nominátim, et edúcit eas.
 Joánnes	John	45	10	4	Et cum próprias oves emíserit, ante eas vadit: et oves illum sequúntur, quia sciunt vocem ejus.
 Joánnes	John	45	10	5	Aliénum autem non sequúntur, sed fúgiunt ab eo: quia non novérunt vocem alienórum.
 Joánnes	John	45	10	6	Hoc provérbium dixit eis Jesus: illi autem non cognovérunt quid loquerétur eis.
 Joánnes	John	45	10	7	Dixit ergo eis íterum Jesus: Amen, amen dico vobis, quia ego sum óstium óvium.
 Joánnes	John	45	10	8	Omnes quotquot venérunt, fures sunt, et latrónes, et non audiérunt eos oves.
 Joánnes	John	45	10	9	Ego sum óstium. Per me si quis introíerit, salvábitur: et ingrediétur, et egrediétur, et páscua invéniet.
 Joánnes	John	45	10	10	Fur non venit nisi ut furétur, et mactet, et perdat. Ego veni ut vitam hábeant, et abundántius hábeant.
 Joánnes	John	45	10	11	Ego sum pastor bonus. Bonus pastor ánimam suam dat pro óvibus suis.	b
 Joánnes	John	45	10	12	Mercenárius autem, et qui non est pastor, cujus non sunt oves própriæ, videt lupum veniéntem, et dimíttit oves, et fugit: et lupus rapit, et dispérgit oves;
 Joánnes	John	45	10	13	mercenárius autem fugit, quia mercenárius est, et non pértinet ad eum de óvibus.
 Joánnes	John	45	10	14	Ego sum pastor bonus: et cognósco meas, et cognóscunt me meæ.
 Joánnes	John	45	10	15	Sicut novit me Pater, et ego agnósco Patrem: et ánimam meam pono pro óvibus meis.
 Joánnes	John	45	10	16	Et álias oves hábeo, quæ non sunt ex hoc ovíli: et illas opórtet me addúcere, et vocem meam áudient, et fiet unum ovíle et unus pastor.
 Joánnes	John	45	10	17	Proptérea me díligit Pater: quia ego pono ánimam meam, ut íterum sumam eam.
 Joánnes	John	45	10	18	Nemo tollit eam a me: sed ego pono eam a meípso, et potestátem hábeo ponéndi eam, et potestátem hábeo íterum suméndi eam. Hoc mandátum accépi a Patre meo.
 Joánnes	John	45	10	19	Dissénsio íterum facta est inter Judǽos propter sermónes hos.	b
 Joánnes	John	45	10	20	Dicébant autem multi ex ipsis: Dæmónium habet, et insánit: quid eum audítis?
 Joánnes	John	45	10	21	Álii dicébant: Hæc verba non sunt dæmónium habéntis: numquid dæmónium potest cæcórum óculos aperíre?
 Joánnes	John	45	10	22	Facta sunt autem Encǽnia in Jerosólymis, et hiems erat.
 Joánnes	John	45	10	23	Et ambulábat Jesus in templo, in pórticu Salomónis.
 Joánnes	John	45	10	24	Circumdedérunt ergo eum Judǽi, et dicébant ei: Quoúsque ánimam nostram tollis? si tu es Christus, dic nobis palam.
 Joánnes	John	45	10	25	Respóndit eis Jesus: Loquor vobis, et non créditis: ópera quæ ego fácio in nómine Patris mei, hæc testimónium pérhibent de me:
 Joánnes	John	45	10	26	sed vos non créditis, quia non estis ex óvibus meis.
 Joánnes	John	45	10	27	Oves meæ vocem meam áudiunt, et ego cognósco eas, et sequúntur me:
 Joánnes	John	45	10	28	et ego vitam ætérnam do eis, et non períbunt in ætérnum, et non rápiet eas quisquam de manu mea.
 Joánnes	John	45	10	29	Pater meus quod dedit mihi, majus ómnibus est: et nemo potest rápere de manu Patris mei.
 Joánnes	John	45	10	30	Ego et Pater unum sumus.
 Joánnes	John	45	10	31	Sustulérunt ergo lápides Judǽi, ut lapidárent eum.	b
 Joánnes	John	45	10	32	Respóndit eis Jesus: Multa bona ópera osténdi vobis ex Patre meo: propter quod eórum opus me lapidátis?
 Joánnes	John	45	10	33	Respondérunt ei Judǽi: De bono ópere non lapidámus te, sed de blasphémia; et quia tu homo cum sis, facis teípsum Deum.
 Joánnes	John	45	10	34	Respóndit eis Jesus: Nonne scriptum est in lege vestra, Quia ego dixi: Dii estis?
 Joánnes	John	45	10	35	Si illos dixit deos, ad quos sermo Dei factus est, et non potest solvi Scriptúra:
 Joánnes	John	45	10	36	quem Pater sanctificávit, et misit in mundum vos dícitis: Quia blasphémas, quia dixi: Fílius Dei sum?
 Joánnes	John	45	10	37	Si non fácio ópera Patris mei, nolíte crédere mihi.
 Joánnes	John	45	10	38	Si autem fácio: etsi mihi non vultis crédere, opéribus crédite, ut cognoscátis, et credátis quia Pater in me est, et ego in Patre.
 Joánnes	John	45	10	39	Quærébant ergo eum apprehéndere: et exívit de mánibus eórum.
 Joánnes	John	45	10	40	Et ábiit íterum trans Jordánem, in eum locum ubi erat Joánnes baptízans primum, et mansit illic;
 Joánnes	John	45	10	41	et multi venérunt ad eum, et dicébant: Quia Joánnes quidem signum fecit nullum.
 Joánnes	John	45	10	42	Ómnia autem quæcúmque dixit Joánnes de hoc, vera erant. Et multi credidérunt in eum.
 Joánnes	John	45	11	1	Erat autem quidam languens Lázarus a Bethánia, de castéllo Maríæ et Marthæ soróris ejus.
 Joánnes	John	45	11	2	(María autem erat quæ unxit Dóminum unguénto, et extérsit pedes ejus capíllis suis: cujus frater Lázarus infirmabátur.)
 Joánnes	John	45	11	3	Misérunt ergo soróres ejus ad eum dicéntes: Dómine, ecce quem amas infirmátur.
 Joánnes	John	45	11	4	Áudiens autem Jesus dixit eis: Infírmitas hæc non est ad mortem, sed pro glória Dei, ut glorificétur Fílius Dei per eam.
 Joánnes	John	45	11	5	Diligébat autem Jesus Martham, et sorórem ejus Maríam, et Lázarum.
 Joánnes	John	45	11	6	Ut ergo audívit quia infirmabátur, tunc quidem mansit in eódem loco duóbus diébus;
 Joánnes	John	45	11	7	deínde post hæc dixit discípulis suis: Eámus in Judǽam íterum.
 Joánnes	John	45	11	8	Dicunt ei discípuli: Rabbi, nunc quærébant te Judǽi lapidáre, et íterum vadis illuc?
 Joánnes	John	45	11	9	Respóndit Jesus: Nonne duódecim sunt horæ diéi? Si quis ambuláverit in die, non offéndit, quia lucem hujus mundi videt:
 Joánnes	John	45	11	10	si autem ambuláverit in nocte, offéndit, quia lux non est in eo.
 Joánnes	John	45	11	11	Hæc ait, et post hæc dixit eis: Lázarus amícus noster dormit: sed vado ut a somno éxcitem eum.
 Joánnes	John	45	11	12	Dixérunt ergo discípuli ejus: Dómine, si dormit, salvus erit.
 Joánnes	John	45	11	13	Díxerat autem Jesus de morte ejus: illi autem putavérunt quia de dormitióne somni díceret.
 Joánnes	John	45	11	14	Tunc ergo Jesus dixit eis maniféste: Lázarus mórtuus est:
 Joánnes	John	45	11	15	et gáudeo propter vos, ut credátis, quóniam non eram ibi, sed eámus ad eum.
 Joánnes	John	45	11	16	Dixit ergo Thomas, qui dícitur Dídymus, ad condiscípulos: Eámus et nos, ut moriámur cum eo.
 Joánnes	John	45	11	17	Venit ítaque Jesus: et invénit eum quátuor dies jam in monuménto habéntem.	b
 Joánnes	John	45	11	18	(Erat autem Bethánia juxta Jerosólymam quasi stádiis quíndecim.)
 Joánnes	John	45	11	19	Multi autem ex Judǽis vénerant ad Martham et Maríam, ut consolaréntur eas de fratre suo.
 Joánnes	John	45	11	20	Martha ergo ut audívit quia Jesus venit, occúrrit illi: María autem domi sedébat.
 Joánnes	John	45	11	21	Dixit ergo Martha ad Jesum: Dómine, si fuísses hic, frater meus non fuísset mórtuus:
 Joánnes	John	45	11	22	sed et nunc scio quia quæcúmque popósceris a Deo, dabit tibi Deus.
 Joánnes	John	45	11	23	Dicit illi Jesus: Resúrget frater tuus.
 Joánnes	John	45	11	24	Dicit ei Martha: Scio quia resúrget in resurrectióne in novíssimo die.
 Joánnes	John	45	11	25	Dixit ei Jesus: Ego sum resurréctio et vita: qui credit in me, étiam si mórtuus fúerit, vivet:
 Joánnes	John	45	11	26	et omnis qui vivit et credit in me, non moriétur in ætérnum. Credis hoc?
 Joánnes	John	45	11	27	Ait illi: Útique Dómine, ego crédidi quia tu es Christus, Fílius Dei vivi, qui in hunc mundum venísti.
 Joánnes	John	45	11	28	Et cum hæc dixísset, ábiit, et vocávit Maríam sorórem suam siléntio, dicens: Magíster adest, et vocat te.
 Joánnes	John	45	11	29	Illa ut audívit, surgit cito, et venit ad eum;
 Joánnes	John	45	11	30	nondum enim vénerat Jesus in castéllum: sed erat adhuc in illo loco, ubi occúrrerat ei Martha.
 Joánnes	John	45	11	31	Judǽi ergo, qui erant cum ea in domo, et consolabántur eam, cum vidíssent Maríam quia cito surréxit, et éxiit, secúti sunt eam dicéntes: Quia vadit ad monuméntum, ut ploret ibi.
 Joánnes	John	45	11	32	María ergo, cum venísset ubi erat Jesus, videns eum, cécidit ad pedes ejus, et dicit ei: Dómine, si fuísses hic, non esset mórtuus frater meus.	b
 Joánnes	John	45	11	33	Jesus ergo, ut vidit eam plorántem, et Judǽos, qui vénerant cum ea, plorántes, infrémuit spíritu, et turbávit seípsum,
 Joánnes	John	45	11	34	et dixit: Ubi posuístis eum? Dicunt ei: Dómine, veni, et vide.
 Joánnes	John	45	11	35	Et lacrimátus est Jesus.
 Joánnes	John	45	11	36	Dixérunt ergo Judǽi: Ecce quómodo amábat eum.
 Joánnes	John	45	11	37	Quidam autem ex ipsis dixérunt: Non póterat hic, qui apéruit óculos cæci nati, fácere ut hic non morerétur?
 Joánnes	John	45	11	38	Jesus ergo rursum fremens in semetípso, venit ad monuméntum. Erat autem spelúnca, et lapis superpósitus erat ei.
 Joánnes	John	45	11	39	Ait Jesus: Tóllite lápidem. Dicit ei Martha, soror ejus qui mórtuus fúerat: Dómine, jam fœtet, quatriduánus est enim.
 Joánnes	John	45	11	40	Dicit ei Jesus: Nonne dixi tibi quóniam si credíderis, vidébis glóriam Dei?
 Joánnes	John	45	11	41	Tulérunt ergo lápidem: Jesus autem, elevátis sursum óculis, dixit: Pater, grátias ago tibi quóniam audísti me.
 Joánnes	John	45	11	42	Ego autem sciébam quia semper me audis, sed propter pópulum qui circúmstat, dixi: ut credant quia tu me misísti.
 Joánnes	John	45	11	43	Hæc cum dixísset, voce magna clamávit: Lázare, veni foras.
 Joánnes	John	45	11	44	Et statim pródiit qui fúerat mórtuus, ligátus pedes, et manus ínstitis, et fácies illíus sudário erat ligáta. Dixit eis Jesus: Sólvite eum et sínite abíre.
 Joánnes	John	45	11	45	Multi ergo ex Judǽis, qui vénerant ad Maríam, et Martham, et víderant quæ fecit Jesus, credidérunt in eum.	b
 Joánnes	John	45	11	46	Quidam autem ex ipsis abiérunt ad pharisǽos, et dixérunt eis quæ fecit Jesus.
 Joánnes	John	45	11	47	Collegérunt ergo pontífices et pharisǽi concílium, et dicébant: Quid fácimus, quia hic homo multa signa facit?
 Joánnes	John	45	11	48	Si dimíttimus eum sic, omnes credent in eum, et vénient Románi, et tollent nostrum locum, et gentem.
 Joánnes	John	45	11	49	Unus autem ex ipsis, Caíphas nómine, cum esset póntifex anni illíus, dixit eis: Vos nescítis quidquam,
 Joánnes	John	45	11	50	nec cogitátis quia éxpedit vobis ut unus moriátur homo pro pópulo, et non tota gens péreat.
 Joánnes	John	45	11	51	Hoc autem a semetípso non dixit: sed cum esset póntifex anni illíus, prophetávit, quod Jesus moritúrus erat pro gente,
 Joánnes	John	45	11	52	et non tantum pro gente, sed ut fílios Dei, qui erant dispérsi, congregáret in unum.
 Joánnes	John	45	11	53	Ab illo ergo die cogitavérunt ut interfícerent eum.
 Joánnes	John	45	11	54	Jesus ergo jam non in palam ambulábat apud Judǽos, sed ábiit in regiónem juxta desértum, in civitátem quæ dícitur Ephrem, et ibi morabátur cum discípulis suis.
 Joánnes	John	45	11	55	Próximum autem erat Pascha Judæórum, et ascendérunt multi Jerosólymam de regióne ante Pascha, ut sanctificárent seípsos.
 Joánnes	John	45	11	56	Quærébant ergo Jesum, et colloquebántur ad ínvicem, in templo stantes: Quid putátis, quia non venit ad diem festum? Déderant autem pontífices et pharisǽi mandátum ut si quis cognóverit ubi sit, índicet, ut apprehéndant eum.
 Joánnes	John	45	12	1	Jesus ergo ante sex dies Paschæ venit Bethániam, ubi Lázarus fúerat mórtuus, quem suscitávit Jesus.
 Joánnes	John	45	12	2	Fecérunt autem ei cœnam ibi, et Martha ministrábat, Lázarus vero unus erat ex discumbéntibus cum eo.
 Joánnes	John	45	12	3	María ergo accépit libram unguénti nardi pístici pretiósi, et unxit pedes Jesu, et extérsit pedes ejus capíllis suis: et domus impléta est ex odóre unguénti.
 Joánnes	John	45	12	4	Dixit ergo unus ex discípulis ejus, Judas Iscariótes, qui erat eum traditúrus:
 Joánnes	John	45	12	5	Quare hoc unguéntum non véniit trecéntis denáriis, et datum est egénis?
 Joánnes	John	45	12	6	Dixit autem hoc, non quia de egénis pertinébat ad eum, sed quia fur erat, et lóculos habens, ea quæ mittebántur, portábat.
 Joánnes	John	45	12	7	Dixit ergo Jesus: Sínite illam ut in diem sepultúræ meæ servet illud.
 Joánnes	John	45	12	8	Páuperes enim semper habétis vobíscum: me autem non semper habétis.
 Joánnes	John	45	12	9	Cognóvit ergo turba multa ex Judǽis quia illic est, et venérunt, non propter Jesum tantum, sed ut Lázarum vidérent, quem suscitávit a mórtuis.	b
 Joánnes	John	45	12	10	Cogitavérunt autem príncipes sacerdótum ut et Lázarum interfícerent:
 Joánnes	John	45	12	11	quia multi propter illum abíbant ex Judǽis, et credébant in Jesum.
 Joánnes	John	45	12	12	In crástinum autem, turba multa quæ vénerat ad diem festum, cum audíssent quia venit Jesus Jerosólymam,
 Joánnes	John	45	12	13	accepérunt ramos palmárum, et processérunt óbviam ei, et clamábant: Hosánna, benedíctus qui venit in nómine Dómini, rex Ísraël.
 Joánnes	John	45	12	14	Et invénit Jesus aséllum, et sedit super eum, sicut scriptum est:
 Joánnes	John	45	12	15	Noli timére, fília Sion: ecce rex tuus venit sedens super pullum ásinæ.
 Joánnes	John	45	12	16	Hæc non cognovérunt discípuli ejus primum: sed quando glorificátus est Jesus, tunc recordáti sunt quia hæc erant scripta de eo, et hæc fecérunt ei.
 Joánnes	John	45	12	17	Testimónium ergo perhibébat turba, quæ erat cum eo quando Lázarum vocávit de monuménto, et suscitávit eum a mórtuis.
 Joánnes	John	45	12	18	Proptérea et óbviam venit ei turba: quia audiérunt fecísse hoc signum.
 Joánnes	John	45	12	19	Pharisǽi ergo dixérunt ad semetípsos: Vidétis quia nihil profícimus? ecce mundus totus post eum ábiit.
 Joánnes	John	45	12	20	Erant autem quidam gentíles, ex his qui ascénderant ut adorárent in die festo.	b
 Joánnes	John	45	12	21	Hi ergo accessérunt ad Philíppum, qui erat a Bethsáida Galilǽæ, et rogábant eum, dicéntes: Dómine, vólumus Jesum vidére.
 Joánnes	John	45	12	22	Venit Philíppus, et dicit Andréæ; Andréas rursum et Philíppus dixérunt Jesu.
 Joánnes	John	45	12	23	Jesus autem respóndit eis, dicens: Venit hora, ut clarificétur Fílius hóminis.
 Joánnes	John	45	12	24	Amen, amen dico vobis, nisi granum fruménti cadens in terram, mórtuum fúerit,
 Joánnes	John	45	12	25	ipsum solum manet: si autem mórtuum fúerit, multum fructum affert. Qui amat ánimam suam, perdet eam; et qui odit ánimam suam in hoc mundo, in vitam ætérnam custódit eam.
 Joánnes	John	45	12	26	Si quis mihi minístrat, me sequátur, et ubi sum ego, illic et miníster meus erit. Si quis mihi ministráverit, honorificábit eum Pater meus.
 Joánnes	John	45	12	27	Nunc ánima mea turbáta est. Et quid dicam? Pater, salvífica me ex hac hora. Sed proptérea veni in horam hanc:	b
 Joánnes	John	45	12	28	Pater, clarífica nomen tuum. Venit ergo vox de cælo: Et clarificávi, et íterum clarificábo.
 Joánnes	John	45	12	29	Turba ergo, quæ stabat, et audíerat, dicébat tonítruum esse factum. Álii dicébant: Ángelus ei locútus est.
 Joánnes	John	45	12	30	Respóndit Jesus, et dixit: Non propter me hæc vox venit, sed propter vos.
 Joánnes	John	45	12	31	Nunc judícium est mundi: nunc princeps hujus mundi ejiciétur foras.
 Joánnes	John	45	12	32	Et ego, si exaltátus fúero a terra, ómnia traham ad meípsum.
 Joánnes	John	45	12	33	(Hoc autem dicébat, signíficans qua morte esset moritúrus.)
 Joánnes	John	45	12	34	Respóndit ei turba: Nos audívimus ex lege, quia Christus manet in ætérnum: et quómodo tu dicis: Opórtet exaltári Fílium hóminis? quis est iste Fílius hóminis?	b
 Joánnes	John	45	12	35	Dixit ergo eis Jesus: Adhuc módicum, lumen in vobis est. Ambuláte dum lucem habétis, ut non vos ténebræ comprehéndant; et qui ámbulat in ténebris, nescit quo vadat.
 Joánnes	John	45	12	36	Dum lucem habétis, crédite in lucem, ut fílii lucis sitis. Hæc locútus est Jesus, et ábiit et abscóndit se ab eis.
 Joánnes	John	45	12	37	Cum autem tanta signa fecísset coram eis, non credébant in eum;	b
 Joánnes	John	45	12	38	ut sermo Isaíæ prophétæ implerétur, quem dixit: Dómine, quis crédidit audítui nostro? et bráchium Dómini cui revelátum est?
 Joánnes	John	45	12	39	Proptérea non póterant crédere, quia íterum dixit Isaías:
 Joánnes	John	45	12	40	Excæcávit óculos eórum, et indurávit cor eórum ut non vídeant óculis, et non intélligant corde, et convertántur, et sanem eos.
 Joánnes	John	45	12	41	Hæc dixit Isaías, quando vidit glóriam ejus, et locútus est de eo.
 Joánnes	John	45	12	42	Verúmtamen et ex princípibus multi credidérunt in eum: sed propter pharisǽos non confitebántur, ut e synagóga non ejiceréntur.
 Joánnes	John	45	12	43	Dilexérunt enim glóriam hóminum magis quam glóriam Dei.
 Joánnes	John	45	12	44	Jesus autem clamávit, et dixit: Qui credit in me, non credit in me, sed in eum qui misit me.	b
 Joánnes	John	45	12	45	Et qui videt me, videt eum qui misit me.
 Joánnes	John	45	12	46	Ego lux in mundum veni, ut omnis qui credit in me, in ténebris non máneat.
 Joánnes	John	45	12	47	Et si quis audíerit verba mea, et non custodíerit, ego non júdico eum; non enim veni ut júdicem mundum, sed ut salvíficem mundum.
 Joánnes	John	45	12	48	Qui spernit me et non áccipit verba mea, habet qui júdicet eum. Sermo quem locútus sum, ille judicábit eum in novíssimo die.
 Joánnes	John	45	12	49	Quia ego ex meípso non sum locútus, sed qui misit me, Pater, ipse mihi mandátum dedit quid dicam et quid loquar.
 Joánnes	John	45	12	50	Et scio quia mandátum ejus vita ætérna est: quæ ergo ego loquor, sicut dixit mihi Pater, sic loquor.
 Joánnes	John	45	13	1	Ante diem festum Paschæ, sciens Jesus quia venit hora ejus ut tránseat ex hoc mundo ad Patrem: cum dilexísset suos, qui erant in mundo, in finem diléxit eos.
 Joánnes	John	45	13	2	Et cœna facta, cum diábolus jam misísset in cor ut tráderet eum Judas Simónis Iscariótæ:
 Joánnes	John	45	13	3	sciens quia ómnia dedit ei Pater in manus, et quia a Deo exívit, et ad Deum vadit:
 Joánnes	John	45	13	4	surgit a cœna, et ponit vestiménta sua, et cum accepísset línteum, præcínxit se.
 Joánnes	John	45	13	5	Deínde mittit aquam in pelvim, et cœpit laváre pedes discipulórum, et extérgere línteo, quo erat præcínctus.
 Joánnes	John	45	13	6	Venit ergo ad Simónem Petrum. Et dicit ei Petrus: Dómine, tu mihi lavas pedes?
 Joánnes	John	45	13	7	Respóndit Jesus, et dixit ei: Quod ego fácio, tu nescis modo: scies autem póstea.
 Joánnes	John	45	13	8	Dicit ei Petrus: Non lavábis mihi pedes in ætérnum. Respóndit ei Jesus: Si non lávero te, non habébis partem mecum.
 Joánnes	John	45	13	9	Dicit ei Simon Petrus: Dómine, non tantum pedes meos, sed et manus, et caput.
 Joánnes	John	45	13	10	Dicit ei Jesus: Qui lotus est, non índiget nisi ut pedes lavet, sed est mundus totus. Et vos mundi estis, sed non omnes.
 Joánnes	John	45	13	11	Sciébat enim quisnam esset qui tráderet eum; proptérea dixit: Non estis mundi omnes.
 Joánnes	John	45	13	12	Postquam ergo lavit pedes eórum, et accépit vestiménta sua, cum recubuísset íterum, dixit eis: Scitis quid fécerim vobis?	b
 Joánnes	John	45	13	13	Vos vocátis me Magíster et Dómine, et bene dícitis: sum étenim.
 Joánnes	John	45	13	14	Si ergo ego lavi pedes vestros, Dóminus et Magíster, et vos debétis alter altérius laváre pedes.
 Joánnes	John	45	13	15	Exémplum enim dedi vobis, ut quemádmodum ego feci vobis, ita et vos faciátis.
 Joánnes	John	45	13	16	Amen, amen dico vobis: non est servus major dómino suo: neque apóstolus major est eo qui misit illum.
 Joánnes	John	45	13	17	Si hæc scitis, beáti éritis si fecéritis ea.
 Joánnes	John	45	13	18	Non de ómnibus vobis dico: ego scio quos elégerim; sed ut adimpleátur Scriptúra: Qui mandúcat mecum panem, levábit contra me calcáneum suum.
 Joánnes	John	45	13	19	Ámodo dico vobis, priúsquam fiat: ut cum factum fúerit, credátis quia ego sum.
 Joánnes	John	45	13	20	Amen, amen dico vobis: qui áccipit si quem mísero, me áccipit; qui autem me áccipit, áccipit eum qui me misit.	b
 Joánnes	John	45	13	21	Cum hæc dixísset Jesus, turbátus est spíritu: et protestátus est, et dixit: Amen, amen dico vobis, quia unus ex vobis tradet me.	b
 Joánnes	John	45	13	22	Aspiciébant ergo ad ínvicem discípuli, hæsitántes de quo díceret.
 Joánnes	John	45	13	23	Erat ergo recúmbens unus ex discípulis ejus in sinu Jesu, quem diligébat Jesus.
 Joánnes	John	45	13	24	Ínnuit ergo huic Simon Petrus, et dixit ei: Quis est, de quo dicit?
 Joánnes	John	45	13	25	Ítaque cum recubuísset ille supra pectus Jesu, dicit ei: Dómine, quis est?
 Joánnes	John	45	13	26	Respóndit Jesus: Ille est cui ego intínctum panem porréxero. Et cum intinxísset panem, dedit Judæ Simónis Iscariótæ.
 Joánnes	John	45	13	27	Et post buccéllam, introívit in eum Sátanas. Et dixit ei Jesus: Quod facis, fac cítius.
 Joánnes	John	45	13	28	Hoc autem nemo scivit discumbéntium ad quid díxerit ei.
 Joánnes	John	45	13	29	Quidam enim putábant, quia lóculos habébat Judas, quod dixísset ei Jesus: Eme ea quæ opus sunt nobis ad diem festum: aut egénis ut áliquid daret.
 Joánnes	John	45	13	30	Cum ergo accepísset ille buccéllam, exívit contínuo. Erat autem nox.
 Joánnes	John	45	13	31	Cum ergo exísset, dixit Jesus: Nunc clarificátus est Fílius hóminis, et Deus clarificátus est in eo.	b
 Joánnes	John	45	13	32	Si Deus clarificátus est in eo, et Deus clarificábit eum in semetípso: et contínuo clarificábit eum.
 Joánnes	John	45	13	33	Filíoli, adhuc módicum vobíscum sum. Quærétis me; et sicut dixi Judǽis, quo ego vado, vos non potéstis veníre: et vobis dico modo.
 Joánnes	John	45	13	34	Mandátum novum do vobis: ut diligátis ínvicem: sicut diléxi vos, ut et vos diligátis ínvicem.
 Joánnes	John	45	13	35	In hoc cognóscent omnes quia discípuli mei estis, si dilectiónem habuéritis ad ínvicem.
 Joánnes	John	45	13	36	Dicit ei Simon Petrus: Dómine, quo vadis? Respóndit Jesus: Quo ego vado non potes me modo sequi: sequéris autem póstea.
 Joánnes	John	45	13	37	Dicit ei Petrus: Quare non possum te sequi modo? ánimam meam pro te ponam.
 Joánnes	John	45	13	38	Respóndit ei Jesus: Ánimam tuam pro me pones? amen, amen dico tibi: non cantábit gallus, donec ter me neges.
 Joánnes	John	45	14	1	Non turbétur cor vestrum. Créditis in Deum, et in me crédite.
 Joánnes	John	45	14	2	In domo Patris mei mansiónes multæ sunt; si quóminus dixíssem vobis: quia vado paráre vobis locum.
 Joánnes	John	45	14	3	Et si abíero, et præparávero vobis locum, íterum vénio, et accípiam vos ad meípsum: ut ubi sum ego, et vos sitis.
 Joánnes	John	45	14	4	Et quo ego vado scitis, et viam scitis.
 Joánnes	John	45	14	5	Dicit ei Thomas: Dómine, nescímus quo vadis: et quómodo póssumus viam scire?
 Joánnes	John	45	14	6	Dicit ei Jesus: Ego sum via, et véritas, et vita. Nemo venit ad Patrem, nisi per me.
 Joánnes	John	45	14	7	Si cognovissétis me, et Patrem meum útique cognovissétis: et ámodo cognoscétis eum, et vidístis eum.
 Joánnes	John	45	14	8	Dicit ei Philíppus: Dómine, osténde nobis Patrem, et súfficit nobis.
 Joánnes	John	45	14	9	Dicit ei Jesus: Tanto témpore vobíscum sum, et non cognovístis me? Philíppe, qui videt me, videt et Patrem. Quómodo tu dicis: Osténde nobis Patrem?
 Joánnes	John	45	14	10	Non créditis quia ego in Patre, et Pater in me est? Verba quæ ego loquor vobis, a meípso non loquor. Pater autem in me manens, ipse fecit ópera.
 Joánnes	John	45	14	11	Non créditis quia ego in Patre, et Pater in me est?
 Joánnes	John	45	14	12	alióquin propter ópera ipsa crédite. Amen, amen dico vobis, qui credit in me, ópera quæ ego fácio, et ipse fáciet, et majóra horum fáciet: quia ego ad Patrem vado.
 Joánnes	John	45	14	13	Et quodcúmque petiéritis Patrem in nómine meo, hoc fáciam: ut glorificétur Pater in Fílio.
 Joánnes	John	45	14	14	Si quid petiéritis me in nómine meo, hoc fáciam.
 Joánnes	John	45	14	15	Si dilígitis me, mandáta mea serváte:	b
 Joánnes	John	45	14	16	et ego rogábo Patrem, et álium Paráclitum dabit vobis, ut máneat vobíscum in ætérnum,
 Joánnes	John	45	14	17	Spíritum veritátis, quem mundus non potest accípere, quia non videt eum, nec scit eum: vos autem cognoscétis eum, quia apud vos manébit, et in vobis erit.
 Joánnes	John	45	14	18	Non relínquam vos órphanos: véniam ad vos.
 Joánnes	John	45	14	19	Adhuc módicum, et mundus me jam non videt. Vos autem vidétis me: quia ego vivo, et vos vivétis.
 Joánnes	John	45	14	20	In illo die vos cognoscétis quia ego sum in Patre meo, et vos in me, et ego in vobis.
 Joánnes	John	45	14	21	Qui habet mandáta mea, et servat ea: ille est qui díligit me. Qui autem díligit me, diligétur a Patre meo: et ego díligam eum, et manifestábo ei meípsum.
 Joánnes	John	45	14	22	Dicit ei Judas, non ille Iscariótes: Dómine, quid factum est, quia manifestatúrus es nobis teípsum, et non mundo?
 Joánnes	John	45	14	23	Respóndit Jesus, et dixit ei: Si quis díligit me, sermónem meum servábit, et Pater meus díliget eum, et ad eum veniémus, et mansiónem apud eum faciémus;
 Joánnes	John	45	14	24	qui non díligit me, sermónes meos non servat. Et sermónem, quem audístis, non est meus: sed ejus qui misit me, Patris.
 Joánnes	John	45	14	25	Hæc locútus sum vobis apud vos manens.	b
 Joánnes	John	45	14	26	Paráclitus autem Spíritus Sanctus, quem mittet Pater in nómine meo, ille vos docébit ómnia, et súggeret vobis ómnia quæcúmque díxero vobis.
 Joánnes	John	45	14	27	Pacem relínquo vobis, pacem meam do vobis: non quómodo mundus dat, ego do vobis. Non turbétur cor vestrum, neque formídet.
 Joánnes	John	45	14	28	Audístis quia ego dixi vobis: Vado, et vénio ad vos. Si diligerétis me, gauderétis útique, quia vado ad Patrem: quia Pater major me est.
 Joánnes	John	45	14	29	Et nunc dixi vobis priúsquam fiat: ut cum factum fúerit, credátis.
 Joánnes	John	45	14	30	Jam non multa loquar vobíscum: venit enim princeps mundi hujus, et in me non habet quidquam.
 Joánnes	John	45	14	31	Sed ut cognóscat mundus quia díligo Patrem, et sicut mandátum dedit mihi Pater, sic fácio. Súrgite, eámus hinc.
 Joánnes	John	45	15	1	Ego sum vitis vera, et Pater meus agrícola est.
 Joánnes	John	45	15	2	Omnem pálmitem in me non feréntem fructum, tollet eum, et omnem qui fert fructum, purgábit eum, ut fructum plus áfferat.
 Joánnes	John	45	15	3	Jam vos mundi estis propter sermónem quem locútus sum vobis.
 Joánnes	John	45	15	4	Manéte in me, et ego in vobis. Sicut palmes non potest ferre fructum a semetípso, nisi mánserit in vite, sic nec vos, nisi in me manséritis.
 Joánnes	John	45	15	5	Ego sum vitis, vos pálmites: qui manet in me, et ego in eo, hic fert fructum multum, quia sine me nihil potéstis fácere.
 Joánnes	John	45	15	6	Si quis in me non mánserit, mittétur foras sicut palmes, et aréscet, et cólligent eum, et in ignem mittent, et ardet.
 Joánnes	John	45	15	7	Si manséritis in me, et verba mea in vobis mánserint, quodcúmque voluéritis petétis, et fiet vobis.
 Joánnes	John	45	15	8	In hoc clarificátus est Pater meus, ut fructum plúrimum afferátis, et efficiámini mei discípuli.
 Joánnes	John	45	15	9	Sicut diléxit me Pater, et ego diléxi vos. Manéte in dilectióne mea.
 Joánnes	John	45	15	10	Si præcépta mea servavéritis, manébitis in dilectióne mea, sicut et ego Patris mei præcépta servávi, et máneo in ejus dilectióne.
 Joánnes	John	45	15	11	Hæc locútus sum vobis: ut gáudium meum in vobis sit, et gáudium vestrum impleátur.	b
 Joánnes	John	45	15	12	Hoc est præcéptum meum, ut diligátis ínvicem, sicut diléxi vos.
 Joánnes	John	45	15	13	Majórem hac dilectiónem nemo habet, ut ánimam suam ponat quis pro amícis suis.
 Joánnes	John	45	15	14	Vos amíci mei estis, si fecéritis quæ ego præcípio vobis.
 Joánnes	John	45	15	15	Jam non dicam vos servos: quia servus nescit quid fáciat dóminus ejus. Vos autem dixi amícos: quia ómnia quæcúmque audívi a Patre meo, nota feci vobis.
 Joánnes	John	45	15	16	Non vos me elegístis, sed ego elégi vos, et pósui vos ut eátis, et fructum afferátis, et fructus vester máneat: ut quodcúmque petiéritis Patrem in nómine meo, det vobis.
 Joánnes	John	45	15	17	Hæc mando vobis: ut diligátis ínvicem.
 Joánnes	John	45	15	18	Si mundus vos odit, scitóte quia me priórem vobis ódio hábuit.	b
 Joánnes	John	45	15	19	Si de mundo fuissétis, mundus quod suum erat dilígeret: quia vero de mundo non estis, sed ego elégi vos de mundo, proptérea odit vos mundus.
 Joánnes	John	45	15	20	Mementóte sermónis mei, quem ego dixi vobis: non est servus major dómino suo. Si me persecúti sunt, et vos persequéntur; si sermónem meum servavérunt, et vestrum servábunt.
 Joánnes	John	45	15	21	Sed hæc ómnia fácient vobis propter nomen meum: quia nésciunt eum qui misit me.
 Joánnes	John	45	15	22	Si non veníssem, et locútus fuíssem eis, peccátum non habérent: nunc autem excusatiónem non habent de peccáto suo.
 Joánnes	John	45	15	23	Qui me odit, et Patrem meum odit.
 Joánnes	John	45	15	24	Si ópera non fecíssem in eis quæ nemo álius fecit, peccátum non habérent: nunc autem et vidérunt, et odérunt et me, et Patrem meum.
 Joánnes	John	45	15	25	Sed ut adimpleátur sermo, qui in lege eórum scriptus est: Quia ódio habuérunt me gratis.
 Joánnes	John	45	15	26	Cum autem vénerit Paráclitus, quem ego mittam vobis a Patre, Spíritum veritátis, qui a Patre procédit, ille testimónium perhibébit de me;
 Joánnes	John	45	15	27	et vos testimónium perhibébitis, quia ab inítio mecum estis.
 Joánnes	John	45	16	1	Hæc locútus sum vobis, ut non scandalizémini.
 Joánnes	John	45	16	2	Absque synagógis fácient vos: sed venit hora, ut omnis qui intérficit vos arbitrétur obséquium se præstáre Deo.
 Joánnes	John	45	16	3	Et hæc fácient vobis, quia non novérunt Patrem, neque me.
 Joánnes	John	45	16	4	Sed hæc locútus sum vobis, ut cum vénerit hora eórum, reminiscámini quia ego dixi vobis.
 Joánnes	John	45	16	5	Hæc autem vobis ab inítio non dixi, quia vobíscum eram. Et nunc vado ad eum qui misit me; et nemo ex vobis intérrogat me: Quo vadis?
 Joánnes	John	45	16	6	sed quia hæc locútus sum vobis, tristítia implévit cor vestrum.
 Joánnes	John	45	16	7	Sed ego veritátem dico vobis: éxpedit vobis ut ego vadam: si enim non abíero, Paráclitus non véniet ad vos; si autem abíero, mittam eum ad vos.
 Joánnes	John	45	16	8	Et cum vénerit ille, árguet mundum de peccáto, et de justítia, et de judício.
 Joánnes	John	45	16	9	De peccáto quidem, quia non credidérunt in me.
 Joánnes	John	45	16	10	De justítia vero, quia ad Patrem vado, et jam non vidébitis me.
 Joánnes	John	45	16	11	De judício autem, quia princeps hujus mundi jam judicátus est.
 Joánnes	John	45	16	12	Adhuc multa hábeo vobis dícere, sed non potéstis portáre modo.
 Joánnes	John	45	16	13	Cum autem vénerit ille Spíritus veritátis, docébit vos omnem veritátem: non enim loquétur a semetípso, sed quæcúmque áudiet loquétur, et quæ ventúra sunt annuntiábit vobis.
 Joánnes	John	45	16	14	Ille me clarificábit, quia de meo accípiet, et annuntiábit vobis.
 Joánnes	John	45	16	15	Ómnia quæcúmque habet Pater, mea sunt. Proptérea dixi: quia de meo accípiet, et annuntiábit vobis.
 Joánnes	John	45	16	16	Módicum, et jam non vidébitis me; et íterum módicum, et vidébitis me: quia vado ad Patrem.	b
 Joánnes	John	45	16	17	Dixérunt ergo ex discípulis ejus ad ínvicem: Quid est hoc quod dicit nobis: Módicum, et non vidébitis me; et íterum módicum, et vidébitis me, et quia vado ad Patrem?
 Joánnes	John	45	16	18	Dicébant ergo: Quid est hoc quod dicit: Módicum? nescímus quid lóquitur.
 Joánnes	John	45	16	19	Cognóvit autem Jesus, quia volébant eum interrogáre, et dixit eis: De hoc quǽritis inter vos quia dixi: Módicum, et non vidébitis me; et íterum módicum, et vidébitis me.
 Joánnes	John	45	16	20	Amen, amen dico vobis: quia plorábitis, et flébitis vos, mundus autem gaudébit; vos autem contristabímini, sed tristítia vestra vertétur in gáudium.
 Joánnes	John	45	16	21	Múlier cum parit, tristítiam habet, quia venit hora ejus; cum autem pepérerit púerum, jam non méminit pressúræ propter gáudium, quia natus est homo in mundum.
 Joánnes	John	45	16	22	Et vos ígitur nunc quidem tristítiam habétis, íterum autem vidébo vos, et gaudébit cor vestrum: et gáudium vestrum nemo tollet a vobis.
 Joánnes	John	45	16	23	Et in illo die me non rogábitis quidquam. Amen, amen dico vobis: si quid petiéritis Patrem in nómine meo, dabit vobis.
 Joánnes	John	45	16	24	Usque modo non petístis quidquam in nómine meo: pétite, et accipiétis, ut gáudium vestrum sit plenum.
 Joánnes	John	45	16	25	Hæc in provérbiis locútus sum vobis. Venit hora cum jam non in provérbiis loquar vobis, sed palam de Patre annuntiábo vobis:	b
 Joánnes	John	45	16	26	in illo die in nómine meo petétis: et non dico vobis quia ego rogábo Patrem de vobis:
 Joánnes	John	45	16	27	ipse enim Pater amat vos, quia vos me amástis, et credidístis, quia ego a Deo exívi.
 Joánnes	John	45	16	28	Exívi a Patre, et veni in mundum: íterum relínquo mundum, et vado ad Patrem.
 Joánnes	John	45	16	29	Dicunt ei discípuli ejus: Ecce nunc palam loquéris, et provérbium nullum dicis:
 Joánnes	John	45	16	30	nunc scimus quia scis ómnia, et non opus est tibi ut quis te intérroget: in hoc crédimus quia a Deo exísti.
 Joánnes	John	45	16	31	Respóndit eis Jesus: Modo créditis?
 Joánnes	John	45	16	32	ecce venit hora, et jam venit, ut dispergámini unusquísque in própria, et me solum relinquátis: et non sum solus, quia Pater mecum est.
 Joánnes	John	45	16	33	Hæc locútus sum vobis, ut in me pacem habeátis. In mundo pressúram habébitis: sed confídite, ego vici mundum.
 Joánnes	John	45	17	1	Hæc locútus est Jesus: et sublevátis óculis in cælum, dixit: Pater, venit hora: clarífica Fílium tuum, ut Fílius tuus claríficet te:
 Joánnes	John	45	17	2	sicut dedísti ei potestátem omnis carnis, ut omne, quod dedísti ei, det eis vitam ætérnam.
 Joánnes	John	45	17	3	Hæc est autem vita ætérna: ut cognóscant te, solum Deum verum, et quem misísti Jesum Christum.
 Joánnes	John	45	17	4	Ego te clarificávi super terram: opus consummávi, quod dedísti mihi ut fáciam:
 Joánnes	John	45	17	5	et nunc clarífica me tu, Pater, apud temetípsum, claritáte quam hábui, priúsquam mundus esset, apud te.
 Joánnes	John	45	17	6	Manifestávi nomen tuum homínibus, quos dedísti mihi de mundo: tui erant, et mihi eos dedísti: et sermónem tuum servavérunt.
 Joánnes	John	45	17	7	Nunc cognovérunt quia ómnia quæ dedísti mihi, abs te sunt:
 Joánnes	John	45	17	8	quia verba quæ dedísti mihi, dedi eis: et ipsi accepérunt, et cognovérunt vere quia a te exívi, et credidérunt quia tu me misísti.
 Joánnes	John	45	17	9	Ego pro eis rogo; non pro mundo rogo, sed pro his quos dedísti mihi: quia tui sunt:
 Joánnes	John	45	17	10	et mea ómnia tua sunt, et tua mea sunt: et clarificátus sum in eis.
 Joánnes	John	45	17	11	Et jam non sum in mundo, et hi in mundo sunt, et ego ad te vénio. Pater sancte, serva eos in nómine tuo, quos dedísti mihi: ut sint unum, sicut et nos.	b
 Joánnes	John	45	17	12	Cum essem cum eis, ego servábam eos in nómine tuo. Quos dedísti mihi, custodívi: et nemo ex eis périit, nisi fílius perditiónis, ut Scriptúra impleátur.
 Joánnes	John	45	17	13	Nunc autem ad te vénio: et hæc loquor in mundo, ut hábeant gáudium meum implétum in semetípsis.
 Joánnes	John	45	17	14	Ego dedi eis sermónem tuum, et mundus eos ódio hábuit, quia non sunt de mundo, sicut et ego non sum de mundo.
 Joánnes	John	45	17	15	Non rogo ut tollas eos de mundo, sed ut serves eos a malo.
 Joánnes	John	45	17	16	De mundo non sunt, sicut et ego non sum de mundo.
 Joánnes	John	45	17	17	Sanctífica eos in veritáte. Sermo tuus véritas est.
 Joánnes	John	45	17	18	Sicut tu me misísti in mundum, et ego misi eos in mundum:
 Joánnes	John	45	17	19	et pro eis ego sanctífico meípsum: ut sint et ipsi sanctificáti in veritáte.
 Joánnes	John	45	17	20	Non pro eis autem rogo tantum, sed et pro eis qui creditúri sunt per verbum eórum in me:	b
 Joánnes	John	45	17	21	ut omnes unum sint, sicut tu Pater in me, et ego in te, ut et ipsi in nobis unum sint: ut credat mundus, quia tu me misísti.
 Joánnes	John	45	17	22	Et ego claritátem, quam dedísti mihi, dedi eis: ut sint unum, sicut et nos unum sumus.
 Joánnes	John	45	17	23	Ego in eis, et tu in me: ut sint consummáti in unum: et cognóscat mundus quia tu me misísti, et dilexísti eos, sicut et me dilexísti.
 Joánnes	John	45	17	24	Pater, quos dedísti mihi, volo ut ubi sum ego, et illi sint mecum: ut vídeant claritátem meam, quam dedísti mihi: quia dilexísti me ante constitutiónem mundi.
 Joánnes	John	45	17	25	Pater juste, mundus te non cognóvit, ego autem te cognóvi: et hi cognovérunt, quia tu me misísti.
 Joánnes	John	45	17	26	Et notum feci eis nomen tuum, et notum fáciam: ut diléctio, qua dilexísti me, in ipsis sit, et ego in ipsis.
 Joánnes	John	45	18	1	Hæc cum dixísset Jesus, egréssus est cum discípulis suis trans torréntem Cedron, ubi erat hortus, in quem introívit ipse, et discípuli ejus.
 Joánnes	John	45	18	2	Sciébat autem et Judas, qui tradébat eum, locum: quia frequénter Jesus convénerat illuc cum discípulis suis.
 Joánnes	John	45	18	3	Judas ergo cum accepísset cohórtem, et a pontifícibus et pharisǽis minístros, venit illuc cum latérnis, et fácibus, et armis.
 Joánnes	John	45	18	4	Jesus ítaque sciens ómnia quæ ventúra erant super eum, procéssit, et dixit eis: Quem quǽritis?
 Joánnes	John	45	18	5	Respondérunt ei: Jesum Nazarénum. Dicit eis Jesus: Ego sum. Stabat autem et Judas, qui tradébat eum, cum ipsis.
 Joánnes	John	45	18	6	Ut ergo dixit eis: Ego sum: abiérunt retrórsum, et cecidérunt in terram.
 Joánnes	John	45	18	7	Íterum ergo interrogávit eos: Quem quǽritis? Illi autem dixérunt: Jesum Nazarénum.
 Joánnes	John	45	18	8	Respóndit Jesus: Dixi vobis, quia ego sum: si ergo me quǽritis, sínite hos abíre.
 Joánnes	John	45	18	9	Ut implerétur sermo, quem dixit: Quia quos dedísti mihi, non pérdidi ex eis quemquam.
 Joánnes	John	45	18	10	Simon ergo Petrus habens gládium edúxit eum: et percússit pontíficis servum, et abscídit aurículam ejus déxteram. Erat autem nomen servo Malchus.
 Joánnes	John	45	18	11	Dixit ergo Jesus Petro: Mitte gládium tuum in vagínam. Cálicem, quem dedit mihi Pater, non bibam illum?
 Joánnes	John	45	18	12	Cohors ergo, et tribúnus, et minístri Judæórum comprehendérunt Jesum, et ligavérunt eum.	b
 Joánnes	John	45	18	13	Et adduxérunt eum ad Annam primum: erat enim socer Caíphæ, qui erat póntifex anni illíus.
 Joánnes	John	45	18	14	Erat autem Caíphas, qui consílium déderat Judǽis: Quia éxpedit unum hóminem mori pro pópulo.
 Joánnes	John	45	18	15	Sequebátur autem Jesum Simon Petrus, et álius discípulus. Discípulus autem ille erat notus pontífici, et introívit cum Jesu in átrium pontíficis.
 Joánnes	John	45	18	16	Petrus autem stabat ad óstium foris. Exívit ergo discípulus álius, qui erat notus pontífici, et dixit ostiáriæ: et introdúxit Petrum.
 Joánnes	John	45	18	17	Dicit ergo Petro ancílla ostiária: Numquid et tu ex discípulis es hóminis istíus? Dicit ille: Non sum.
 Joánnes	John	45	18	18	Stabant autem servi et minístri ad prunas, quia frigus erat, et calefaciébant se: erat autem cum eis et Petrus stans, et calefáciens se.
 Joánnes	John	45	18	19	Póntifex ergo interrogávit Jesum de discípulis suis, et de doctrína ejus.	b
 Joánnes	John	45	18	20	Respóndit ei Jesus: Ego palam locútus sum mundo: ego semper dócui in synagóga, et in templo, quo omnes Judǽi convéniunt, et in occúlto locútus sum nihil.
 Joánnes	John	45	18	21	Quid me intérrogas? intérroga eos qui audiérunt quid locútus sim ipsis: ecce hi sciunt quæ díxerim ego.
 Joánnes	John	45	18	22	Hæc autem cum dixísset, unus assístens ministrórum dedit álapam Jesu, dicens: Sic respóndes pontífici?
 Joánnes	John	45	18	23	Respóndit ei Jesus: Si male locútus sum, testimónium pérhibe de malo: si autem bene, quid me cædis?
 Joánnes	John	45	18	24	Et misit eum Annas ligátum ad Caípham pontíficem.
 Joánnes	John	45	18	25	Erat autem Simon Petrus stans, et calefáciens se. Dixérunt ergo ei: Numquid et tu ex discípulis ejus es? Negávit ille, et dixit: Non sum.	b
 Joánnes	John	45	18	26	Dicit ei unus ex servis pontíficis, cognátus ejus, cujus abscídit Petrus aurículam: Nonne ego te vidi in horto cum illo?
 Joánnes	John	45	18	27	Íterum ergo negávit Petrus: et statim gallus cantávit.
 Joánnes	John	45	18	28	Addúcunt ergo Jesum a Caípha in prætórium. Erat autem mane: et ipsi non introiérunt in prætórium, ut non contaminaréntur, sed ut manducárent Pascha.	b
 Joánnes	John	45	18	29	Exívit ergo Pilátus ad eos foras, et dixit: Quam accusatiónem affértis advérsus hóminem hunc?
 Joánnes	John	45	18	30	Respondérunt, et dixérunt ei: Si non esset hic malefáctor, non tibi tradidissémus eum.
 Joánnes	John	45	18	31	Dixit ergo eis Pilátus: Accípite eum vos, et secúndum legem vestram judicáte eum. Dixérunt ergo ei Judǽi: Nobis non licet interfícere quemquam.
 Joánnes	John	45	18	32	Ut sermo Jesu implerétur, quem dixit, signíficans qua morte esset moritúrus.
 Joánnes	John	45	18	33	Introívit ergo íterum in prætórium Pilátus: et vocávit Jesum, et dixit ei: Tu es rex Judæórum?
 Joánnes	John	45	18	34	Respóndit Jesus: A temetípso hoc dicis, an álii dixérunt tibi de me?
 Joánnes	John	45	18	35	Respóndit Pilátus: Numquid ego Judǽus sum? gens tua et pontífices tradidérunt te mihi: quid fecísti?
 Joánnes	John	45	18	36	Respóndit Jesus: Regnum meum non est de hoc mundo. Si ex hoc mundo esset regnum meum, minístri mei útique decertárent ut non tráderer Judǽis: nunc autem regnum meum non est hinc.
 Joánnes	John	45	18	37	Dixit ítaque ei Pilátus: Ergo rex es tu? Respóndit Jesus: Tu dicis quia rex sum ego. Ego in hoc natus sum, et ad hoc veni in mundum, ut testimónium perhíbeam veritáti: omnis qui est ex veritáte, audit vocem meam.
 Joánnes	John	45	18	38	Dicit ei Pilátus: Quid est véritas? Et cum hoc dixísset, íterum exívit ad Judǽos, et dicit eis: Ego nullam invénio in eo causam.
 Joánnes	John	45	18	39	Est autem consuetúdo vobis ut unum dimíttam vobis in Pascha: vultis ergo dimíttam vobis regem Judæórum?
 Joánnes	John	45	18	40	Clamavérunt ergo rursum omnes, dicéntes: Non hunc, sed Barábbam. Erat autem Barábbas latro.
 Joánnes	John	45	19	1	Tunc ergo apprehéndit Pilátus Jesum, et flagellávit.
 Joánnes	John	45	19	2	Et mílites plecténtes corónam de spinis, imposuérunt cápiti ejus: et veste purpúrea circumdedérunt eum.
 Joánnes	John	45	19	3	Et veniébant ad eum, et dicébant: Ave, rex Judæórum: et dabant ei álapas.
 Joánnes	John	45	19	4	Exívit ergo íterum Pilátus foras, et dicit eis: Ecce addúco vobis eum foras, ut cognoscátis quia nullam invénio in eo causam.
 Joánnes	John	45	19	5	(Exívit ergo Jesus portans corónam spíneam, et purpúreum vestiméntum.) Et dicit eis: Ecce homo.
 Joánnes	John	45	19	6	Cum ergo vidíssent eum pontífices et minístri, clamábant, dicéntes: Crucifíge, crucifíge eum. Dicit eis Pilátus: Accípite eum vos, et crucifígite: ego enim non invénio in eo causam.
 Joánnes	John	45	19	7	Respondérunt ei Judǽi: Nos legem habémus, et secúndum legem debet mori, quia Fílium Dei se fecit.
 Joánnes	John	45	19	8	Cum ergo audísset Pilátus hunc sermónem, magis tímuit.
 Joánnes	John	45	19	9	Et ingréssus est prætórium íterum: et dixit ad Jesum: Unde es tu? Jesus autem respónsum non dedit ei.
 Joánnes	John	45	19	10	Dicit ergo ei Pilátus: Mihi non loquéris? nescis quia potestátem hábeo crucifígere te, et potestátem hábeo dimíttere te?
 Joánnes	John	45	19	11	Respóndit Jesus: Non habéres potestátem advérsum me ullam, nisi tibi datum esset désuper. Proptérea qui me trádidit tibi, majus peccátum habet.
 Joánnes	John	45	19	12	Et exínde quærébat Pilátus dimíttere eum. Judǽi autem clamábant dicéntes: Si hunc dimíttis, non es amícus Cǽsaris. Omnis enim qui se regem facit, contradícit Cǽsari.
 Joánnes	John	45	19	13	Pilátus autem cum audísset hos sermónes, addúxit foras Jesum: et sedit pro tribunáli, in loco qui dícitur Lithóstrotos, hebráice autem Gábbatha.
 Joánnes	John	45	19	14	Erat autem parascéve Paschæ, hora quasi sexta, et dicit Judǽis: Ecce rex vester.
 Joánnes	John	45	19	15	Illi autem clamábant: Tolle, tolle, crucifíge eum. Dicit eis Pilátus: Regem vestrum crucifígam? Respondérunt pontífices: Non habémus regem, nisi Cǽsarem.
 Joánnes	John	45	19	16	Tunc ergo trádidit eis illum ut crucifigerétur. Suscepérunt autem Jesum, et eduxérunt.
 Joánnes	John	45	19	17	Et bájulans sibi crucem exívit in eum, qui dícitur Calváriæ locum, hebráice autem Gólgotha:	b
 Joánnes	John	45	19	18	ubi crucifixérunt eum, et cum eo álios duos hinc et hinc, médium autem Jesum.
 Joánnes	John	45	19	19	Scripsit autem et títulum Pilátus, et pósuit super crucem. Erat autem scriptum: Jesus Nazarénus, Rex Judæórum.
 Joánnes	John	45	19	20	Hunc ergo títulum multi Judæórum legérunt: quia prope civitátem erat locus, ubi crucifíxus est Jesus, et erat scriptum hebráice, græce, et latíne.
 Joánnes	John	45	19	21	Dicébant ergo Piláto pontífices Judæórum: Noli scríbere: Rex Judæórum: sed quia ipse dixit: Rex sum Judæórum.
 Joánnes	John	45	19	22	Respóndit Pilátus: Quod scripsi, scripsi.
 Joánnes	John	45	19	23	Mílites ergo cum crucifixíssent eum, accepérunt vestiménta ejus (et fecérunt quátuor partes, unicuíque míliti partem) et túnicam. Erat autem túnica inconsútilis, désuper contéxta per totum.
 Joánnes	John	45	19	24	Dixérunt ergo ad ínvicem: Non scindámus eam, sed sortiámur de illa cujus sit. Ut Scriptúra implerétur, dicens: Partíti sunt vestiménta mea sibi: et in vestem meam misérunt sortem. Et mílites quidem hæc fecérunt.
 Joánnes	John	45	19	25	Stabant autem juxta crucem Jesu mater ejus, et soror matris ejus, María Cléophæ, et María Magdaléne.
 Joánnes	John	45	19	26	Cum vidísset ergo Jesus matrem, et discípulum stantem, quem diligébat, dicit matri suæ: Múlier, ecce fílius tuus.
 Joánnes	John	45	19	27	Deínde dicit discípulo: Ecce mater tua. Et ex illa hora accépit eam discípulus in sua.
 Joánnes	John	45	19	28	Póstea sciens Jesus quia ómnia consummáta sunt, ut consummarétur Scriptúra, dixit: Sítio.	b
 Joánnes	John	45	19	29	Vas ergo erat pósitum acéto plenum. Illi autem spóngiam plenam acéto, hyssópo circumponéntes, obtulérunt ori ejus.
 Joánnes	John	45	19	30	Cum ergo accepísset Jesus acétum, dixit: Consummátum est. Et inclináto cápite trádidit spíritum.
 Joánnes	John	45	19	31	Judǽi ergo (quóniam parascéve erat) ut non remanérent in cruce córpora sábbato (erat enim magnus dies ille sábbati), rogavérunt Pilátum ut frangeréntur eórum crura, et tolleréntur.	b
 Joánnes	John	45	19	32	Venérunt ergo mílites: et primi quidem fregérunt crura, et altérius, qui crucifíxus est cum eo.
 Joánnes	John	45	19	33	Ad Jesum autem cum veníssent, ut vidérunt eum jam mórtuum, non fregérunt ejus crura,
 Joánnes	John	45	19	34	sed unus mílitum láncea latus ejus apéruit, et contínuo exívit sanguis et aqua.
 Joánnes	John	45	19	35	Et qui vidit, testimónium perhíbuit: et verum est testimónium ejus. Et ille scit quia vera dicit: ut et vos credátis.
 Joánnes	John	45	19	36	Facta sunt enim hæc ut Scriptúra implerétur: Os non comminuétis ex eo.
 Joánnes	John	45	19	37	Et íterum ália Scriptúra dicit: Vidébunt in quem transfixérunt.
 Joánnes	John	45	19	38	Post hæc autem rogávit Pilátum Joseph ab Arimathǽa (eo quod esset discípulus Jesu, occúltus autem propter metum Judæórum), ut tólleret corpus Jesu. Et permísit Pilátus. Venit ergo, et tulit corpus Jesu.	b
 Joánnes	John	45	19	39	Venit autem et Nicodémus, qui vénerat ad Jesum nocte primum, ferens mixtúram myrrhæ et áloës, quasi libras centum.
 Joánnes	John	45	19	40	Accepérunt ergo corpus Jesu, et ligavérunt illud línteis cum aromátibus, sicut mos est Judǽis sepelíre.
 Joánnes	John	45	19	41	Erat autem in loco, ubi crucifíxus est, hortus: et in horto monuméntum novum, in quo nondum quisquam pósitus erat.
 Joánnes	John	45	19	42	Ibi ergo propter parascéven Judæórum, quia juxta erat monuméntum, posuérunt Jesum.
 Joánnes	John	45	20	1	Una autem sábbati, María Magdaléne venit mane, cum adhuc ténebræ essent, ad monuméntum: et vidit lápidem sublátum a monuménto.
 Joánnes	John	45	20	2	Cucúrrit ergo, et venit ad Simónem Petrum, et ad álium discípulum, quem amábat Jesus, et dicit illis: Tulérunt Dóminum de monuménto, et nescímus ubi posuérunt eum.
 Joánnes	John	45	20	3	Éxiit ergo Petrus, et ille álius discípulus, et venérunt ad monuméntum.
 Joánnes	John	45	20	4	Currébant autem duo simul, et ille álius discípulus præcucúrrit cítius Petro, et venit primus ad monuméntum.
 Joánnes	John	45	20	5	Et cum se inclinásset, vidit pósita linteámina: non tamen introívit.
 Joánnes	John	45	20	6	Venit ergo Simon Petrus sequens eum, et introívit in monuméntum, et vidit linteámina pósita,
 Joánnes	John	45	20	7	et sudárium, quod fúerat super caput ejus, non cum linteamínibus pósitum, sed separátim involútum in unum locum.
 Joánnes	John	45	20	8	Tunc ergo introívit et ille discípulus qui vénerat primus ad monuméntum: et vidit, et crédidit:
 Joánnes	John	45	20	9	nondum enim sciébant Scriptúram, quia oportébat eum a mórtuis resúrgere.
 Joánnes	John	45	20	10	Abiérunt ergo íterum discípuli ad semetípsos.
 Joánnes	John	45	20	11	María autem stabat ad monuméntum foris, plorans. Dum ergo fleret, inclinávit se, et prospéxit in monuméntum:
 Joánnes	John	45	20	12	et vidit duos ángelos in albis sedéntes, unum ad caput, et unum ad pedes, ubi pósitum fúerat corpus Jesu.
 Joánnes	John	45	20	13	Dicunt ei illi: Múlier, quid ploras? Dicit eis: Quia tulérunt Dóminum meum: et néscio ubi posuérunt eum.
 Joánnes	John	45	20	14	Hæc cum dixísset, convérsa est retrórsum, et vidit Jesum stantem: et non sciébat quia Jesus est.
 Joánnes	John	45	20	15	Dicit ei Jesus: Múlier, quid ploras? quem quæris? Illa exístimans quia hortulánus esset, dicit ei: Dómine, si tu sustulísti eum, dícito mihi ubi posuísti eum, et ego eum tollam.
 Joánnes	John	45	20	16	Dicit ei Jesus: María. Convérsa illa, dicit ei: Rabbóni (quod dícitur Magíster).
 Joánnes	John	45	20	17	Dicit ei Jesus: Noli me tángere, nondum enim ascéndi ad Patrem meum: vade autem ad fratres meos, et dic eis: Ascéndo ad Patrem meum, et Patrem vestrum, Deum meum, et Deum vestrum.
 Joánnes	John	45	20	18	Venit María Magdaléne annúntians discípulis: Quia vidi Dóminum, et hæc dixit mihi.	b
 Joánnes	John	45	20	19	Cum ergo sero esset die illo, una sabbatórum, et fores essent clausæ, ubi erant discípuli congregáti propter metum Judæórum: venit Jesus, et stetit in médio, et dixit eis: Pax vobis.
 Joánnes	John	45	20	20	Et cum hoc dixísset, osténdit eis manus et latus. Gavísi sunt ergo discípuli, viso Dómino.
 Joánnes	John	45	20	21	Dixit ergo eis íterum: Pax vobis. Sicut misit me Pater, et ego mitto vos.
 Joánnes	John	45	20	22	Hæc cum dixísset, insufflávit, et dixit eis: Accípite Spíritum Sanctum:
 Joánnes	John	45	20	23	quorum remiséritis peccáta, remittúntur eis: et quorum retinuéritis, reténta sunt.
 Joánnes	John	45	20	24	Thomas autem unus ex duódecim, qui dícitur Dídymus, non erat cum eis quando venit Jesus.	b
 Joánnes	John	45	20	25	Dixérunt ergo ei álii discípuli: Vídimus Dóminum. Ille autem dixit eis: Nisi vídero in mánibus ejus fixúram clavórum, et mittam dígitum meum in locum clavórum, et mittam manum meam in latus ejus, non credam.
 Joánnes	John	45	20	26	Et post dies octo, íterum erant discípuli ejus intus, et Thomas cum eis. Venit Jesus jánuis clausis, et stetit in médio, et dixit: Pax vobis.
 Joánnes	John	45	20	27	Deínde dicit Thomæ: Infer dígitum tuum huc, et vide manus meas, et affer manum tuam, et mitte in latus meum: et noli esse incrédulus, sed fidélis.
 Joánnes	John	45	20	28	Respóndit Thomas, et dixit ei: Dóminus meus et Deus meus.
 Joánnes	John	45	20	29	Dixit ei Jesus: Quia vidísti me, Thoma, credidísti: beáti qui non vidérunt, et credidérunt.
 Joánnes	John	45	20	30	Multa quidem et ália signa fecit Jesus in conspéctu discipulórum suórum, quæ non sunt scripta in libro hoc.	b
 Joánnes	John	45	20	31	Hæc autem scripta sunt ut credátis, quia Jesus est Christus Fílius Dei: et ut credéntes, vitam habeátis in nómine ejus.
 Joánnes	John	45	21	1	Póstea manifestávit se íterum Jesus discípulis ad mare Tiberíadis. Manifestávit autem sic:
 Joánnes	John	45	21	2	erant simul Simon Petrus, et Thomas, qui dícitur Dídymus, et Nathánaël, qui erat a Cana Galilǽæ, et fílii Zebedǽi, et álii ex discípulis ejus duo.
 Joánnes	John	45	21	3	Dicit eis Simon Petrus: Vado piscári. Dicunt ei: Venímus et nos tecum. Et exiérunt, et ascendérunt in navim: et illa nocte nihil prendidérunt.
 Joánnes	John	45	21	4	Mane autem facto stetit Jesus in líttore: non tamen cognovérunt discípuli quia Jesus est.
 Joánnes	John	45	21	5	Dixit ergo eis Jesus: Púeri, numquid pulmentárium habétis? Respondérunt ei: Non.
 Joánnes	John	45	21	6	Dicit eis: Míttite in déxteram navígii rete, et inveniétis. Misérunt ergo: et jam non valébant illud tráhere præ multitúdine píscium.
 Joánnes	John	45	21	7	Dixit ergo discípulus ille, quem diligébat Jesus, Petro: Dóminus est. Simon Petrus cum audísset quia Dóminus est, túnica succínxit se (erat enim nudus) et misit se in mare.
 Joánnes	John	45	21	8	Álii autem discípuli navígio venérunt (non enim longe erant a terra, sed quasi cúbitis ducéntis), trahéntes rete píscium.
 Joánnes	John	45	21	9	Ut ergo descendérunt in terram, vidérunt prunas pósitas, et piscem superpósitum, et panem.
 Joánnes	John	45	21	10	Dicit eis Jesus: Afférte de píscibus, quos prendidístis nunc.
 Joánnes	John	45	21	11	Ascéndit Simon Petrus et traxit rete in terram, plenum magnis píscibus centum quinquagínta tribus. Et cum tanti essent, non est scissum rete.
 Joánnes	John	45	21	12	Dicit eis Jesus: Veníte, prandéte. Et nemo audébat discumbéntium interrogáre eum: Tu quis es? sciéntes, quia Dóminus est.
 Joánnes	John	45	21	13	Et venit Jesus, et áccipit panem, et dat eis, et piscem simíliter.
 Joánnes	John	45	21	14	Hoc jam tértio manifestátus est Jesus discípulis suis cum resurrexísset a mórtuis.
 Joánnes	John	45	21	15	Cum ergo prandíssent, dicit Simóni Petro Jesus: Simon Joánnis, díligis me plus his? Dicit ei: Étiam Dómine, tu scis quia amo te. Dicit ei: Pasce agnos meos.	b
 Joánnes	John	45	21	16	Dicit ei íterum: Simon Joánnis, díligis me? Ait illi: Étiam Dómine, tu scis quia amo te. Dicit ei: Pasce agnos meos.
 Joánnes	John	45	21	17	Dicit ei tértio: Simon Joánnis, amas me? Contristátus est Petrus, quia dixit ei tértio: Amas me? et dixit ei: Dómine, tu ómnia nosti, tu scis quia amo te. Dixit ei: Pasce oves meas.
 Joánnes	John	45	21	18	Amen, amen dico tibi: cum esses júnior, cingébas te, et ambulábas ubi volébas: cum autem senúeris, exténdes manus tuas, et álius te cinget, et ducet quo tu non vis.
 Joánnes	John	45	21	19	Hoc autem dixit signíficans qua morte clarificatúrus esset Deum. Et cum hoc dixísset, dicit ei: Séquere me.
 Joánnes	John	45	21	20	Convérsus Petrus vidit illum discípulum, quem diligébat Jesus, sequéntem, qui et recúbuit in cœna super pectus ejus, et dixit: Dómine, quis est qui tradet te?
 Joánnes	John	45	21	21	Hunc ergo cum vidísset Petrus, dixit Jesu: Dómine, hic autem quid?
 Joánnes	John	45	21	22	Dicit ei Jesus: Sic eum volo manére donec véniam, quid ad te? tu me séquere.
 Joánnes	John	45	21	23	Éxiit ergo sermo iste inter fratres quia discípulus ille non móritur. Et non dixit ei Jesus: Non móritur, sed: Sic eum volo manére donec véniam, quid ad te?
 Joánnes	John	45	21	24	Hic est discípulus ille qui testimónium pérhibet de his, et scripsit hæc: et scimus quia verum est testimónium ejus.
 Joánnes	John	45	21	25	Sunt autem et ália multa quæ fecit Jesus: quæ si scribántur per síngula, nec ipsum árbitror mundum cápere posse eos, qui scribéndi sunt, libros.
 #	Actus	Acts	Actus Apostolórum
 Actus	Acts	46	1	1	Primum quidem sermónem feci de ómnibus, o Theóphile, quæ cœpit Jesus fácere et docére
 Actus	Acts	46	1	2	usque in diem qua præcípiens Apóstolis per Spíritum Sanctum, quos elégit, assúmptus est:
 Actus	Acts	46	1	3	quibus et prǽbuit seípsum vivum post passiónem suam in multis arguméntis, per dies quadragínta appárens eis, et loquens de regno Dei.
 Actus	Acts	46	1	4	Et convéscens, præcépit eis ab Jerosólymis ne discéderent, sed exspectárent promissiónem Patris, quam audístis (inquit) per os meum:
 Actus	Acts	46	1	5	quia Joánnes quidem baptizávit aqua, vos autem baptizabímini Spíritu Sancto non post multos hos dies.
 Actus	Acts	46	1	6	Ígitur qui convénerant, interrogábant eum, dicéntes: Dómine, si in témpore hoc restítues regnum Ísraël?	b
 Actus	Acts	46	1	7	Dixit autem eis: Non est vestrum nosse témpora vel moménta quæ Pater pósuit in sua potestáte:
 Actus	Acts	46	1	8	sed accipiétis virtútem superveniéntis Spíritus Sancti in vos, et éritis mihi testes in Jerúsalem, et in omni Judǽa, et Samaría, et usque ad últimum terræ.
 Actus	Acts	46	1	9	Et cum hæc dixísset, vidéntibus illis, elevátus est: et nubes suscépit eum ab óculis eórum.
 Actus	Acts	46	1	10	Cumque intueréntur in cælum eúntem illum, ecce duo viri astitérunt juxta illos in véstibus albis,
 Actus	Acts	46	1	11	qui et dixérunt: Viri Galilǽi, quid statis aspiciéntes in cælum? Hic Jesus, qui assúmptus est a vobis in cælum, sic véniet quemádmodum vidístis eum eúntem in cælum.
 Actus	Acts	46	1	12	Tunc revérsi sunt Jerosólymam a monte qui vocátur Olivéti, qui est juxta Jerúsalem, sábbati habens iter.
 Actus	Acts	46	1	13	Et cum introíssent in cœnáculum, ascendérunt ubi manébant Petrus, et Joánnes, Jacóbus, et Andréas, Philíppus, et Thomas, Bartholomǽus, et Matthǽus, Jacóbus Alphǽi, et Simon Zelótes, et Judas Jacóbi.
 Actus	Acts	46	1	14	Hi omnes erant perseverántes unanímiter in oratióne cum muliéribus, et María matre Jesu, et frátribus ejus.
 Actus	Acts	46	1	15	In diébus illis, exsúrgens Petrus in médio fratrum, dixit (erat autem turba hóminum simul, fere centum vigínti):	b
 Actus	Acts	46	1	16	Viri fratres, opórtet impléri Scriptúram quam prædíxit Spíritus Sanctus per os David de Juda, qui fuit dux eórum qui comprehendérunt Jesum:
 Actus	Acts	46	1	17	qui connumerátus erat in nobis, et sortítus est sortem ministérii hujus.
 Actus	Acts	46	1	18	Et hic quidem possédit agrum de mercéde iniquitátis, et suspénsus crépuit médius: et diffúsa sunt ómnia víscera ejus.
 Actus	Acts	46	1	19	Et notum factum est ómnibus habitántibus Jerúsalem, ita ut appellarétur ager ille, lingua eórum, Hacéldama, hoc est, ager sánguinis.
 Actus	Acts	46	1	20	Scriptum est enim in libro Psalmórum: Fiat commorátio eórum desérta, et non sit qui inhábitet in ea: et episcopátum ejus accípiat alter.
 Actus	Acts	46	1	21	Opórtet ergo ex his viris qui nobíscum sunt congregáti in omni témpore quo intrávit et exívit inter nos Dóminus Jesus,
 Actus	Acts	46	1	22	incípiens a baptísmate Joánnis usque in diem qua assúmptus est a nobis, testem resurrectiónis ejus nobíscum fíeri unum ex istis.
 Actus	Acts	46	1	23	Et statuérunt duos, Joseph, qui vocabátur Bársabas, qui cognominátus est Justus, et Matthíam.
 Actus	Acts	46	1	24	Et orántes dixérunt: Tu Dómine, qui corda nosti ómnium, osténde quem elégeris ex his duóbus unum,
 Actus	Acts	46	1	25	accípere locum ministérii hujus et apostolátus, de quo prævaricátus est Judas ut abíret in locum suum.
 Actus	Acts	46	1	26	Et dedérunt sortes eis, et cécidit sors super Matthíam: et annumerátus est cum úndecim Apóstolis.
 Actus	Acts	46	2	1	Et cum compleréntur dies Pentecóstes, erant omnes páriter in eódem loco:
 Actus	Acts	46	2	2	et factus est repénte de cælo sonus, tamquam adveniéntis spíritus veheméntis, et replévit totam domum ubi erant sedéntes.
 Actus	Acts	46	2	3	Et apparuérunt illis dispertítæ linguæ tamquam ignis, sedítque supra síngulos eórum:
 Actus	Acts	46	2	4	et repléti sunt omnes Spíritu Sancto, et cœpérunt loqui váriis linguis, prout Spíritus Sanctus dabat éloqui illis.
 Actus	Acts	46	2	5	Erant autem in Jerúsalem habitántes Judǽi, viri religiósi ex omni natióne quæ sub cælo est.
 Actus	Acts	46	2	6	Facta autem hac voce, convénit multitúdo, et mente confúsa est, quóniam audiébat unusquísque lingua sua illos loquéntes.
 Actus	Acts	46	2	7	Stupébant autem omnes, et mirabántur, dicéntes: Nonne ecce omnes isti qui loquúntur, Galilǽi sunt?
 Actus	Acts	46	2	8	et quómodo nos audívimus unusquísque linguam nostram in qua nati sumus?
 Actus	Acts	46	2	9	Parthi, et Medi, et Ælamítæ, et qui hábitant Mespotámiam, Judǽam, et Cappadóciam, Pontum, et Ásiam,
 Actus	Acts	46	2	10	Phrýgiam, et Pamphýliam, Ægýptum, et partes Líbyæ quæ est circa Cyrénen: et ádvenæ Románi,
 Actus	Acts	46	2	11	Judǽi quoque, et Prosélyti, Cretes, et Árabes: audívimus eos loquéntes nostris linguis magnália Dei.
 Actus	Acts	46	2	12	Stupébant autem omnes, et mirabántur ad ínvicem, dicéntes: Quidnam vult hoc esse?
 Actus	Acts	46	2	13	Álii autem irridéntes dicébant: Quia musto pleni sunt isti.
 Actus	Acts	46	2	14	Stans autem Petrus cum úndecim, levávit vocem suam, et locútus est eis: Viri Judǽi, et qui habitátis Jerúsalem univérsi, hoc vobis notum sit, et áuribus percípite verba mea.	b
 Actus	Acts	46	2	15	Non enim, sicut vos æstimátis, hi ébrii sunt, cum sit hora diéi tértia:
 Actus	Acts	46	2	16	sed hoc est quod dictum est per prophétam Joël:
 Actus	Acts	46	2	17	Et erit in novíssimis diébus, dicit Dóminus, effúndam de Spíritu meo super omnem carnem: et prophetábunt fílii vestri et fíliæ vestræ, et júvenes vestri visiónes vidébunt, et senióres vestri sómnia somniábunt.
 Actus	Acts	46	2	18	Et quidem super servos meos, et super ancíllas meas, in diébus illis effúndam de Spíritu meo, et prophetábunt:
 Actus	Acts	46	2	19	et dabo prodígia in cælo sursum, et signa in terra deórsum, sánguinem, et ignem, et vapórem fumi:
 Actus	Acts	46	2	20	sol convertétur in ténebras, et luna in sánguinem, ántequam véniat dies Dómini magnus et maniféstus.
 Actus	Acts	46	2	21	Et erit: omnis quicúmque invocáverit nomen Dómini, salvus erit.
 Actus	Acts	46	2	22	Viri Israëlítæ, audíte verba hæc: Jesum Nazarénum, virum approbátum a Deo in vobis, virtútibus, et prodígiis, et signis, quæ fecit Deus per illum in médio vestri, sicut et vos scitis:
 Actus	Acts	46	2	23	hunc, definíto consílio et præsciéntia Dei tráditum, per manus iniquórum affligéntes interemístis:
 Actus	Acts	46	2	24	quem Deus suscitávit, solútis dolóribus inférni, juxta quod impossíbile erat tenéri illum ab eo.
 Actus	Acts	46	2	25	David enim dicit in eum: Providébam Dóminum in conspéctu meo semper: quóniam a dextris est mihi, ne commóvear:
 Actus	Acts	46	2	26	propter hoc lætátum est cor meum, et exsultávit lingua mea, ínsuper et caro mea requiéscet in spe:
 Actus	Acts	46	2	27	quóniam non derelínques ánimam meam in inférno, nec dabis sanctum tuum vidére corruptiónem.
 Actus	Acts	46	2	28	Notas mihi fecísti vias vitæ: et replébis me jucunditáte cum fácie tua.
 Actus	Acts	46	2	29	Viri fratres, líceat audénter dícere ad vos de patriárcha David, quóniam defúnctus est, et sepúltus: et sepúlchrum ejus est apud nos usque in hodiérnum diem.
 Actus	Acts	46	2	30	Prophéta ígitur cum esset, et sciret quia jurejurándo jurásset illi Deus de fructu lumbi ejus sedére super sedem ejus:
 Actus	Acts	46	2	31	próvidens locútus est de resurrectióne Christi, quia neque derelíctus est in inférno, neque caro ejus vidit corruptiónem.
 Actus	Acts	46	2	32	Hunc Jesum resuscitávit Deus, cujus omnes nos testes sumus.
 Actus	Acts	46	2	33	Déxtera ígitur Dei exaltátus, et promissióne Spíritus Sancti accépta a Patre, effúdit hunc, quem vos vidétis et audítis.
 Actus	Acts	46	2	34	Non enim David ascéndit in cælum: dixit autem ipse: Dixit Dóminus Dómino meo: Sede a dextris meis,
 Actus	Acts	46	2	35	donec ponam inimícos tuos scabéllum pedum tuórum.
 Actus	Acts	46	2	36	Certíssime sciat ergo omnis domus Ísraël, quia et Dóminum eum et Christum fecit Deus hunc Jesum, quem vos crucifixístis.
 Actus	Acts	46	2	37	His autem audítis, compúncti sunt corde, et dixérunt ad Petrum et ad réliquos Apóstolos: Quid faciémus, viri fratres?	b
 Actus	Acts	46	2	38	Petrus vero ad illos: Pœniténtiam, inquit, ágite, et baptizétur unusquísque vestrum in nómine Jesu Christi in remissiónem peccatórum vestrórum: et accipiétis donum Spíritus Sancti.
 Actus	Acts	46	2	39	Vobis enim est repromíssio, et fíliis vestris, et ómnibus qui longe sunt, quoscúmque advocáverit Dóminus Deus noster.
 Actus	Acts	46	2	40	Áliis étiam verbis plúrimis testificátus est, et exhortabátur eos, dicens: Salvámini a generatióne ista prava.
 Actus	Acts	46	2	41	Qui ergo recepérunt sermónem ejus, baptizáti sunt: et appósitæ sunt in die illa ánimæ círciter tria míllia.
 Actus	Acts	46	2	42	Erant autem perseverántes in doctrína Apostolórum, et communicatióne fractiónis panis, et oratiónibus.
 Actus	Acts	46	2	43	Fiébat autem omni ánimæ timor: multa quoque prodígia et signa per Apóstolos in Jerúsalem fiébant, et metus erat magnus in univérsis.
 Actus	Acts	46	2	44	Omnes étiam qui credébant, erant páriter, et habébant ómnia commúnia.
 Actus	Acts	46	2	45	Possessiónes et substántias vendébant, et dividébant illa ómnibus, prout cuíque opus erat.
 Actus	Acts	46	2	46	Quotídie quoque perdurántes unanímiter in templo, et frangéntes circa domos panem, sumébant cibum cum exsultatióne et simplicitáte cordis,
 Actus	Acts	46	2	47	collaudántes Deum et habéntes grátiam ad omnem plebem. Dóminus autem augébat qui salvi fíerent quotídie in idípsum.
 Actus	Acts	46	3	1	Petrus autem et Joánnes ascendébant in templum ad horam oratiónis nonam.
 Actus	Acts	46	3	2	Et quidam vir, qui erat claudus ex útero matris suæ, bajulabátur: quem ponébant quotídie ad portam templi, quæ dícitur Speciósa, ut péteret eleemósynam ab introëúntibus in templum.
 Actus	Acts	46	3	3	Is cum vidísset Petrum et Joánnem incipiéntes introíre in templum, rogábat ut eleemósynam accíperet.
 Actus	Acts	46	3	4	Íntuens autem in eum Petrus cum Joánne, dixit: Réspice in nos.
 Actus	Acts	46	3	5	At ille intendébat in eos, sperans se áliquid acceptúrum ab eis.
 Actus	Acts	46	3	6	Petrus autem dixit: Argéntum et aurum non est mihi: quod autem hábeo, hoc tibi do: in nómine Jesu Christi Nazaréni surge, et ámbula.
 Actus	Acts	46	3	7	Et apprehénsa manu ejus déxtera, allevávit eum, et prótinus consolidátæ sunt bases ejus et plantæ.
 Actus	Acts	46	3	8	Et exíliens stetit, et ambulábat: et intrávit cum illis in templum ámbulans, et exíliens, et laudans Deum.
 Actus	Acts	46	3	9	Et vidit omnis pópulus eum ambulántem et laudántem Deum.
 Actus	Acts	46	3	10	Cognoscébant autem illum, quod ipse erat qui ad eleemósynam sedébat ad Speciósam portam templi: et impléti sunt stupóre et éxtasi in eo quod contígerat illi.
 Actus	Acts	46	3	11	Cum tenéret autem Petrum et Joánnem, cucúrrit omnis pópulus ad eos ad pórticum quæ appellátur Salomónis, stupéntes.
 Actus	Acts	46	3	12	Videns autem Petrus, respóndit ad pópulum: Viri Israëlítæ, quid mirámini in hoc, aut nos quid intuémini, quasi nostra virtúte aut potestáte fecérimus hunc ambuláre?	b
 Actus	Acts	46	3	13	Deus Ábraham, et Deus Ísaac, et Deus Jacob, Deus patrum nostrórum glorificávit fílium suum Jesum, quem vos quidem tradidístis, et negástis ante fáciem Piláti, judicánte illo dimítti.
 Actus	Acts	46	3	14	Vos autem sanctum et justum negástis, et petístis virum homicídam donári vobis:
 Actus	Acts	46	3	15	auctórem vero vitæ interfecístis, quem Deus suscitávit a mórtuis, cujus nos testes sumus.
 Actus	Acts	46	3	16	Et in fide nóminis ejus, hunc quem vos vidístis et nostis, confirmávit nomen ejus: et fides, quæ per eum est, dedit íntegram sanitátem istam in conspéctu ómnium vestrum.
 Actus	Acts	46	3	17	Et nunc, fratres, scio quia per ignorántiam fecístis, sicut et príncipes vestri.
 Actus	Acts	46	3	18	Deus autem, quæ prænuntiávit per os ómnium prophetárum, pati Christum suum, sic implévit.
 Actus	Acts	46	3	19	Pœnitémini ígitur et convertímini, ut deleántur peccáta vestra:
 Actus	Acts	46	3	20	ut cum vénerint témpora refrigérii a conspéctu Dómini, et míserit eum qui prædicátus est vobis, Jesum Christum,
 Actus	Acts	46	3	21	quem opórtet quidem cælum suscípere usque in témpora restitutiónis ómnium quæ locútus est Deus per os sanctórum suórum a sǽculo prophetárum.
 Actus	Acts	46	3	22	Móyses quidem dixit: Quóniam prophétam suscitábit vobis Dóminus Deus vester de frátribus vestris, tamquam me: ipsum audiétis juxta ómnia quæcúmque locútus fúerit vobis.
 Actus	Acts	46	3	23	Erit autem: omnis ánima quæ non audíerit prophétam illum, exterminábitur de plebe.
 Actus	Acts	46	3	24	Et omnes prophétæ, a Sámuel et deínceps, qui locúti sunt, annuntiavérunt dies istos.
 Actus	Acts	46	3	25	Vos estis fílii prophetárum, et testaménti quod dispósuit Deus ad patres nostros, dicens ad Ábraham: Et in sémine tuo benedicéntur omnes famíliæ terræ.
 Actus	Acts	46	3	26	Vobis primum Deus súscitans fílium suum, misit eum benedicéntem vobis: ut convértat se unusquísque a nequítia sua.
 Actus	Acts	46	4	1	Loquéntibus autem illis ad pópulum, supervenérunt sacerdótes, et magistrátus templi, et sadducǽi,
 Actus	Acts	46	4	2	doléntes quod docérent pópulum, et annuntiárent in Jesu resurrectiónem ex mórtuis:
 Actus	Acts	46	4	3	et injecérunt in eos manus, et posuérunt eos in custódiam in crástinum: erat enim jam véspera.
 Actus	Acts	46	4	4	Multi autem eórum qui audíerant verbum, credidérunt: et factus est númerus virórum quinque míllia.
 Actus	Acts	46	4	5	Factum est autem in crástinum, ut congregaréntur príncipes eórum, et senióres, et scribæ, in Jerúsalem:
 Actus	Acts	46	4	6	et Annas princeps sacerdótum, et Caíphas, et Joánnes, et Alexánder, et quotquot erant de génere sacerdotáli.
 Actus	Acts	46	4	7	Et statuéntes eos in médio, interrogábant: In qua virtúte, aut in quo nómine fecístis hoc vos?
 Actus	Acts	46	4	8	Tunc replétus Spíritu Sancto Petrus, dixit ad eos: Príncipes pópuli, et senióres, audíte:
 Actus	Acts	46	4	9	si nos hódie dijudicámur in benefácto hóminis infírmi, in quo iste salvus factus est,
 Actus	Acts	46	4	10	notum sit ómnibus vobis, et omni plebi Ísraël, quia in nómine Dómini nostri Jesu Christi Nazaréni, quem vos crucifixístis, quem Deus suscitávit a mórtuis, in hoc iste astat coram vobis sanus.
 Actus	Acts	46	4	11	Hic est lapis qui reprobátus est a vobis ædificántibus, qui factus est in caput ánguli:
 Actus	Acts	46	4	12	et non est in álio áliquo salus. Nec enim áliud nomen est sub cælo datum homínibus, in quo opórteat nos salvos fíeri.
 Actus	Acts	46	4	13	Vidéntes autem Petri constántiam, et Joánnis, compérto quod hómines essent sine lítteris, et idióta, admirabántur, et cognoscébant eos quóniam cum Jesu fúerant:	b
 Actus	Acts	46	4	14	hóminem quoque vidéntes stantem cum eis, qui curátus fúerat, nihil póterant contradícere.
 Actus	Acts	46	4	15	Jussérunt autem eos foras extra concílium secédere: et conferébant ad ínvicem,
 Actus	Acts	46	4	16	dicéntes: Quid faciémus homínibus istis? quóniam quidem notum signum factum est per eos ómnibus habitántibus Jerúsalem: maniféstum est, et non póssumus negáre.
 Actus	Acts	46	4	17	Sed ne ámplius divulgétur in pópulum, comminémur eis ne ultra loquántur in nómine hoc ulli hóminum.
 Actus	Acts	46	4	18	Et vocántes eos, denuntiavérunt ne omníno loqueréntur neque docérent in nómine Jesu.
 Actus	Acts	46	4	19	Petrus vero et Joánnes respondéntes, dixérunt ad eos: Si justum est in conspéctu Dei vos pótius audíre quam Deum, judicáte.
 Actus	Acts	46	4	20	Non enim póssumus quæ vídimus et audívimus non loqui.
 Actus	Acts	46	4	21	At illi comminántes dimisérunt eos, non inveniéntes quómodo punírent eos propter pópulum: quia omnes clarificábant id quod factum fúerat in eo quod accíderat.
 Actus	Acts	46	4	22	Annórum enim erat ámplius quadragínta homo, in quo factum fúerat signum istud sanitátis.
 Actus	Acts	46	4	23	Dimíssi autem venérunt ad suos, et annuntiavérunt eis quanta ad eos príncipes sacerdótum et senióres dixíssent.	b
 Actus	Acts	46	4	24	Qui cum audíssent, unanímiter levavérunt vocem ad Deum, et dixérunt: Dómine, tu es qui fecísti cælum et terram, mare et ómnia quæ in eis sunt:
 Actus	Acts	46	4	25	qui Spíritu Sancto per os patris nostri David púeri tui dixísti: Quare fremuérunt gentes, et pópuli meditáti sunt inánia?
 Actus	Acts	46	4	26	Astitérunt reges terræ, et príncipes convenérunt in unum advérsus Dóminum, et advérsus Christum ejus.
 Actus	Acts	46	4	27	Convenérunt enim vere in civitáte ista advérsus sanctum púerum tuum Jesum, quem unxísti, Heródes et Póntius Pilátus, cum géntibus et pópulis Ísraël,
 Actus	Acts	46	4	28	fácere quæ manus tua et consílium tuum decrevérunt fíeri.
 Actus	Acts	46	4	29	Et nunc, Dómine, réspice in minas eórum, et da servis tuis cum omni fidúcia loqui verbum tuum,
 Actus	Acts	46	4	30	in eo quod manum tuam exténdas ad sanitátes, et signa, et prodígia fíeri per nomen sancti fílii tui Jesu.
 Actus	Acts	46	4	31	Et cum orássent, motus est locus in quo erant congregáti: et repléti sunt omnes Spíritu Sancto, et loquebántur verbum Dei cum fidúcia.
 Actus	Acts	46	4	32	Multitúdinis autem credéntium erat cor unum et ánima una: nec quisquam eórum quæ possidébat, áliquid suum esse dicébat, sed erant illis ómnia commúnia.	b
 Actus	Acts	46	4	33	Et virtúte magna reddébant Apóstoli testimónium resurrectiónis Jesu Christi Dómini nostri: et grátia magna erat in ómnibus illis.
 Actus	Acts	46	4	34	Neque enim quisquam egens erat inter illos. Quotquot enim possessóres agrórum aut domórum erant, vendéntes afferébant prétia eórum quæ vendébant,
 Actus	Acts	46	4	35	et ponébant ante pedes Apostolórum. Dividebátur autem síngulis prout cuíque opus erat.
 Actus	Acts	46	4	36	Joseph autem, qui cognominátus est Bárnabas ab Apóstolis (quod est interpretátum, Fílius consolatiónis), Levítes, Cýprius génere,
 Actus	Acts	46	4	37	cum habéret agrum, véndidit eum, et áttulit prétium, et pósuit ante pedes Apostolórum.
 Actus	Acts	46	5	1	Vir autem quidam nómine Ananías, cum Saphíra uxóre suo véndidit agrum,
 Actus	Acts	46	5	2	et fraudávit de prétio agri, cónscia uxóre sua: et áfferens partem quamdam, ad pedes Apostolórum pósuit.
 Actus	Acts	46	5	3	Dixit autem Petrus: Ananía, cur tentávit Sátanas cor tuum, mentíri te Spirítui Sancto, et fraudáre de prétio agri?
 Actus	Acts	46	5	4	nonne manens tibi manébat, et venúndatum in tua erat potestáte? quare posuísti in corde tuo hanc rem? non es mentítus homínibus, sed Deo.
 Actus	Acts	46	5	5	Áudiens autem Ananías hæc verba, cécidit, et expirávit. Et factus est timor magnus super omnes qui audiérunt.
 Actus	Acts	46	5	6	Surgéntes autem júvenes amovérunt eum, et efferéntes sepeliérunt.
 Actus	Acts	46	5	7	Factum est autem quasi horárum trium spátium, et uxor ipsíus, nésciens quod factum fúerat, introívit.
 Actus	Acts	46	5	8	Dixit autem ei Petrus: Dic mihi múlier, si tanti agrum vendidístis? At illa dixit: Étiam tanti.
 Actus	Acts	46	5	9	Petrus autem ad eam: Quid útique convénit vobis tentáre Spíritum Dómini? Ecce pedes eórum qui sepeliérunt virum tuum ad óstium, et éfferent te.
 Actus	Acts	46	5	10	Conféstim cécidit ante pedes ejus, et expirávit. Intrántes autem júvenes invenérunt illam mórtuam: et extulérunt, et sepeliérunt ad virum suum.
 Actus	Acts	46	5	11	Et factus est timor magnus in univérsa ecclésia, et in omnes qui audiérunt hæc.
 Actus	Acts	46	5	12	Per manus autem Apostolórum fiébant signa et prodígia multa in plebe. Et erant unanímiter omnes in pórticu Salomónis.
 Actus	Acts	46	5	13	Ceterórum autem nemo audébat se conjúngere illis: sed magnificábat eos pópulus.
 Actus	Acts	46	5	14	Magis autem augebátur credéntium in Dómino multitúdo virórum ac mulíerum,
 Actus	Acts	46	5	15	ita ut in platéas ejícerent infírmos, et pónerent in léctulis et grabátis, ut, veniénte Petro, saltem umbra illíus obumbráret quemquam illórum, et liberaréntur ab infirmitátibus suis.
 Actus	Acts	46	5	16	Concurrébat autem et multitúdo vicinárum civitátum Jerúsalem, afferéntes ægros, et vexátos a spirítibus immúndis: qui curabántur omnes.
 Actus	Acts	46	5	17	Exsúrgens autem princeps sacerdótum, et omnes qui cum illo erant (quæ est hǽresis sadducæórum), repléti sunt zelo:	b
 Actus	Acts	46	5	18	et injecérunt manus in Apóstolos, et posuérunt eos in custódia pública.
 Actus	Acts	46	5	19	Ángelus autem Dómini per noctem apériens jánuas cárceris, et edúcens eos, dixit:
 Actus	Acts	46	5	20	Ite, et stantes loquímini in templo plebi ómnia verba vitæ hujus.
 Actus	Acts	46	5	21	Qui cum audíssent, intravérunt dilúculo in templum, et docébant. Advéniens autem princeps sacerdótum, et qui cum eo erant, convocavérunt concílium, et omnes senióres filiórum Ísraël: et misérunt ad cárcerem ut adduceréntur.
 Actus	Acts	46	5	22	Cum autem veníssent minístri, et apérto cárcere non inveníssent illos, revérsi nuntiavérunt,
 Actus	Acts	46	5	23	dicéntes: Cárcerem quidem invénimus clausum cum omni diligéntia, et custódes stantes ante jánuas: aperiéntes autem néminem intus invénimus.
 Actus	Acts	46	5	24	Ut autem audiérunt hos sermónes magistrátus templi et príncipes sacerdótum, ambigébant de illis quidnam fíeret.
 Actus	Acts	46	5	25	Advéniens autem quidam, nuntiávit eis: Quia ecce viri quos posuístis in cárcerem, sunt in templo, stantes et docéntes pópulum.
 Actus	Acts	46	5	26	Tunc ábiit magistrátus cum minístris, et addúxit illos sine vi: timébant enim pópulum ne lapidaréntur.
 Actus	Acts	46	5	27	Et cum adduxíssent illos, statuérunt in concílio: et interrogávit eos princeps sacerdótum,
 Actus	Acts	46	5	28	dicens: Præcipiéndo præcépimus vobis ne docerétis in nómine isto, et ecce repléstis Jerúsalem doctrína vestra: et vultis indúcere super nos sánguinem hóminis istíus.
 Actus	Acts	46	5	29	Respóndens autem Petrus et Apóstoli, dixérunt: Obedíre opórtet Deo magis quam homínibus.
 Actus	Acts	46	5	30	Deus patrum nostrórum suscitávit Jesum, quem vos interemístis, suspendéntes in ligno.
 Actus	Acts	46	5	31	Hunc príncipem et salvatórem Deus exaltávit déxtera sua ad dandam pœniténtiam Israéli, et remissiónem peccatórum:
 Actus	Acts	46	5	32	et nos sumus testes horum verbórum, et Spíritus Sanctus, quem dedit Deus ómnibus obediéntibus sibi.
 Actus	Acts	46	5	33	Hæc cum audíssent, dissecabántur, et cogitábant interfícere illos.	b
 Actus	Acts	46	5	34	Surgens autem quidam in concílio pharisǽus, nómine Gamáliel, legis doctor, honorábilis univérsæ plebi, jussit foras ad breve hómines fíeri,
 Actus	Acts	46	5	35	dixítque ad illos: Viri Israëlítæ, atténdite vobis super homínibus istis quid actúri sitis.
 Actus	Acts	46	5	36	Ante hos enim dies éxtitit Théodas, dicens se esse áliquem, cui consénsit númerus virórum círciter quadringentórum: qui occísus est, et omnes qui credébant ei, dissipáti sunt, et redácti ad níhilum.
 Actus	Acts	46	5	37	Post hunc éxtitit Judas Galilǽus in diébus professiónis, et avértit pópulum post se: et ipse périit, et omnes quotquot consensérunt ei, dispérsi sunt.
 Actus	Acts	46	5	38	Et nunc ítaque dico vobis, discédite ab homínibus istis, et sínite illos: quóniam si est ex homínibus consílium hoc aut opus, dissolvétur:
 Actus	Acts	46	5	39	si vero ex Deo est, non potéritis dissólvere illud, ne forte et Deo repugnáre inveniámini. Consensérunt autem illi.
 Actus	Acts	46	5	40	Et convocántes Apóstolos, cæsis denuntiavérunt ne omníno loqueréntur in nómine Jesu, et dimisérunt eos.
 Actus	Acts	46	5	41	Et illi quidem ibant gaudéntes a conspéctu concílii, quóniam digni hábiti sunt pro nómine Jesu contuméliam pati.
 Actus	Acts	46	5	42	Omni autem die non cessábant in templo et circa domos, docéntes et evangelizántes Christum Jesum.
 Actus	Acts	46	6	1	In diébus illis, crescénte número discipulórum, factum est murmur Græcórum advérsus Hebrǽos, eo quod despiceréntur in ministério quotidiáno víduæ eórum.
 Actus	Acts	46	6	2	Convocántes autem duódecim multitúdinem discipulórum, dixérunt: Non est æquum nos derelínquere verbum Dei, et ministráre mensis.
 Actus	Acts	46	6	3	Consideráte ergo, fratres, viros ex vobis boni testimónii septem, plenos Spíritu Sancto et sapiéntia, quos constituámus super hoc opus.
 Actus	Acts	46	6	4	Nos vero oratióni et ministério verbi instántes érimus.
 Actus	Acts	46	6	5	Et plácuit sermo coram omni multitúdine. Et elegérunt Stéphanum, virum plenum fide et Spíritu Sancto, et Philíppum, et Próchorum, et Nicanórem, et Timónem, et Pármenam, et Nicoláum ádvenam Antiochénum.
 Actus	Acts	46	6	6	Hos statuérunt ante conspéctum Apostolórum: et orántes imposuérunt eis manus.
 Actus	Acts	46	6	7	Et verbum Dómini crescébat, et multiplicabátur númerus discipulórum in Jerúsalem valde: multa étiam turba sacerdótum obediébat fídei.	b
 Actus	Acts	46	6	8	Stéphanus autem plenus grátia et fortitúdine, faciébat prodígia et signa magna in pópulo.
 Actus	Acts	46	6	9	Surrexérunt autem quidam de synagóga quæ appellátur Libertinórum, et Cyrenénsium, et Alexandrinórum, et eórum qui erant a Cilícia, et Ásia, disputántes cum Stéphano:
 Actus	Acts	46	6	10	et non póterant resístere sapiéntiæ, et Spirítui qui loquebátur.
 Actus	Acts	46	6	11	Tunc summisérunt viros, qui dícerent se audivísse eum dicéntem verba blasphémiæ in Móysen et in Deum.
 Actus	Acts	46	6	12	Commovérunt ítaque plebem, et senióres, et scribas: et concurréntes rapuérunt eum, et adduxérunt in concílium,
 Actus	Acts	46	6	13	et statuérunt falsos testes, qui dícerent: Homo iste non cessat loqui verba advérsus locum sanctum, et legem:
 Actus	Acts	46	6	14	audívimus enim eum dicéntem quóniam Jesus Nazarénus hic déstruet locum istum, et mutábit traditiónes quas trádidit nobis Móyses.
 Actus	Acts	46	6	15	Et intuéntes eum omnes qui sedébant in concílio, vidérunt fáciem ejus tamquam fáciem ángeli.
 Actus	Acts	46	7	1	Dixit autem princeps sacerdótum: Si hæc ita se habent?
 Actus	Acts	46	7	2	Qui ait: Viri fratres et patres, audíte: Deus glóriæ appáruit patri nostro Ábrahæ cum esset in Mesopotámia, priúsquam morarétur in Charan,
 Actus	Acts	46	7	3	et dixit ad illum: Exi de terra tua, et de cognatióne tua, et veni in terram quam monstrávero tibi.
 Actus	Acts	46	7	4	Tunc éxiit de terra Chaldæórum, et habitávit in Charan. Et inde, postquam mórtuus est pater ejus, tránstulit illum in terram istam, in qua nunc vos habitátis.
 Actus	Acts	46	7	5	Et non dedit illi hæreditátem in ea, nec passum pedis: sed repromísit dare illi eam in possessiónem, et sémini ejus post ipsum, cum non habéret fílium.
 Actus	Acts	46	7	6	Locútus est autem ei Deus: Quia erit semen ejus áccola in terra aliéna, et servitúti eos subjícient, et male tractábunt eos annis quadringéntis:
 Actus	Acts	46	7	7	et gentem cui servíerint, judicábo ego, dixit Dóminus: et post hæc exíbunt, et sérvient mihi in loco isto.
 Actus	Acts	46	7	8	Et dedit illi testaméntum circumcisiónis: et sic génuit Ísaac, et circumcídit eum die octávo: et Ísaac, Jacob: et Jacob, duódecim patriárchas.
 Actus	Acts	46	7	9	Et patriárchæ æmulántes, Joseph vendidérunt in Ægýptum: et erat Deus cum eo,	b
 Actus	Acts	46	7	10	et erípuit eum ex ómnibus tribulatiónibus ejus, et dedit ei grátiam et sapiéntiam in conspéctu pharaónis regis Ægýpti: et constítuit eum præpósitum super Ægýptum, et super omnem domum suam.
 Actus	Acts	46	7	11	Venit autem fames in univérsam Ægýptum et Chánaan, et tribulátio magna: et non inveniébant cibos patres nostri.
 Actus	Acts	46	7	12	Cum audísset autem Jacob esse fruméntum in Ægýpto, misit patres nostros primum:
 Actus	Acts	46	7	13	et in secúndo cógnitus est Joseph a frátribus suis, et manifestátum est Pharaóni genus ejus.
 Actus	Acts	46	7	14	Mittens autem Joseph, accersívit Jacob patrem suum et omnem cognatiónem suam, in animábus septuagínta quinque.
 Actus	Acts	46	7	15	Et descéndit Jacob in Ægýptum: et defúnctus est ipse, et patres nostri.
 Actus	Acts	46	7	16	Et transláti sunt in Sichem, et pósiti sunt in sepúlchro, quod emit Ábraham prétio argénti a fíliis Hemor fílii Sichem.
 Actus	Acts	46	7	17	Cum autem appropinquáret tempus promissiónis quam conféssus erat Deus Ábrahæ, crevit pópulus, et multiplicátus est in Ægýpto,	b
 Actus	Acts	46	7	18	quoadúsque surréxit álius rex in Ægýpto, qui non sciébat Joseph.
 Actus	Acts	46	7	19	Hic circumvéniens genus nostrum, afflíxit patres nostros ut expónerent infántes suos, ne vivificaréntur.
 Actus	Acts	46	7	20	Eódem témpore natus est Móyses, et fuit gratus Deo: qui nutrítus est tribus ménsibus in domo patris sui.
 Actus	Acts	46	7	21	Expósito autem illo, sústulit eum fília Pharaónis, et nutrívit eum sibi in fílium.
 Actus	Acts	46	7	22	Et erudítus est Móyses omni sapiéntia Ægyptiórum, et erat potens in verbis et in opéribus suis.
 Actus	Acts	46	7	23	Cum autem implerétur ei quadragínta annórum tempus, ascéndit in cor ejus ut visitáret fratres suos fílios Ísraël.
 Actus	Acts	46	7	24	Et cum vidísset quemdam injúriam patiéntem, vindicávit illum, et fecit ultiónem ei qui injúriam sustinébat, percússo Ægýptio.
 Actus	Acts	46	7	25	Existimábat autem intellígere fratres, quóniam Deus per manum ipsíus daret salútem illis: at illi non intellexérunt.
 Actus	Acts	46	7	26	Sequénti vero die appáruit illis litigántibus: et reconciliábat eos in pace, dicens: Viri, fratres estis: ut quid nocétis altérutrum?
 Actus	Acts	46	7	27	Qui autem injúriam faciébat próximo, répulit eum, dicens: Quis te constítuit príncipem et júdicem super nos?
 Actus	Acts	46	7	28	Numquid interfícere me tu vis, quemádmodum interfecísti heri Ægýptium?
 Actus	Acts	46	7	29	Fugit autem Móyses in verbo isto: et factus est ádvena in terra Mádian, ubi generávit fílios duos.
 Actus	Acts	46	7	30	Et explétis annis quadragínta, appáruit illi in desérto montis Sina ángelus in igne flammæ rubi.	b
 Actus	Acts	46	7	31	Móyses autem videns, admirátus est visum. Et accedénte illo ut consideráret, facta est ad eum vox Dómini, dicens:
 Actus	Acts	46	7	32	Ego sum Deus patrum tuórum, Deus Ábraham, Deus Ísaac, et Deus Jacob. Tremefáctus autem Móyses, non audébat consideráre.
 Actus	Acts	46	7	33	Dixit autem illi Dóminus: Solve calceaméntum pedum tuórum: locus enim in quo stas, terra sancta est.
 Actus	Acts	46	7	34	Videns vidi afflictiónem pópuli mei qui est in Ægýpto, et gémitum eórum audívi, et descéndi liberáre eos. Et nunc veni, et mittam te in Ægýptum.
 Actus	Acts	46	7	35	Hunc Móysen, quem negavérunt, dicéntes: Quis te constítuit príncipem et júdicem? hunc Deus príncipem et redemptórem misit, cum manu ángeli qui appáruit illi in rubo.
 Actus	Acts	46	7	36	Hic edúxit illos fáciens prodígia et signa in terra Ægýpti, et in rubro mari, et in desérto annis quadragínta.
 Actus	Acts	46	7	37	Hic est Móyses, qui dixit fíliis Ísraël: Prophétam suscitábit vobis Deus de frátribus vestris, tamquam me: ipsum audiétis.	b
 Actus	Acts	46	7	38	Hic est qui fuit in ecclésia in solitúdine cum ángelo, qui loquebátur ei in monte Sina, et cum pátribus nostris: qui accépit verba vitæ dare nobis.
 Actus	Acts	46	7	39	Cui noluérunt obedíre patres nostri: sed repulérunt, et avérsi sunt córdibus suis in Ægýptum,
 Actus	Acts	46	7	40	dicéntes ad Áaron: Fac nobis deos qui præcédant nos: Móyses enim hic, qui edúxit nos de terra Ægýpti, nescímus quid factum sit ei.
 Actus	Acts	46	7	41	Et vítulum fecérunt in diébus illis, et obtulérunt hóstiam simulácro, et lætabántur in opéribus mánuum suárum.
 Actus	Acts	46	7	42	Convértit autem Deus, et trádidit eos servíre milítiæ cæli, sicut scriptum est in libro prophetárum: Numquid víctimas et hóstias obtulístis mihi annis quadragínta in desérto, domus Ísraël?
 Actus	Acts	46	7	43	Et suscepístis tabernáculum Moloch, et sidus dei vestri Rempham, figúras quas fecístis adoráre eas: et tránsferam vos trans Babylónem.
 Actus	Acts	46	7	44	Tabernáculum testimónii fuit cum pátribus nostris in desérto, sicut dispósuit illis Deus loquens ad Móysen, ut fáceret illud secúndum formam quam víderat.	b
 Actus	Acts	46	7	45	Quod et induxérunt, suscipiéntes patres nostri cum Jesu in possessiónem géntium quas éxpulit Deus a fácie patrum nostrórum, usque in diébus David,
 Actus	Acts	46	7	46	qui invénit grátiam ante Deum, et pétiit ut inveníret tabernáculum Deo Jacob.
 Actus	Acts	46	7	47	Sálomon autem ædificávit illi domum.
 Actus	Acts	46	7	48	Sed non Excélsus in manufáctis hábitat, sicut prophéta dicit:
 Actus	Acts	46	7	49	Cælum mihi sedes est: terra autem scabéllum pedum meórum. Quam domum ædificábitis mihi? dicit Dóminus: aut quis locus requietiónis meæ est?
 Actus	Acts	46	7	50	Nonne manus mea fecit hæc ómnia?
 Actus	Acts	46	7	51	Dura cervíce, et incircumcísis córdibus et áuribus, vos semper Spirítui Sancto resístitis: sicut patres vestri, ita et vos.	b
 Actus	Acts	46	7	52	Quem prophetárum non sunt persecúti patres vestri? et occidérunt eos qui prænuntiábant de advéntu Justi, cujus vos nunc proditóres et homicídæ fuístis:
 Actus	Acts	46	7	53	qui accepístis legem in dispositióne angelórum, et non custodístis.
 Actus	Acts	46	7	54	Audiéntes autem hæc, dissecabántur córdibus suis, et stridébant déntibus in eum.	b
 Actus	Acts	46	7	55	Cum autem esset plenus Spíritu Sancto, inténdens in cælum, vidit glóriam Dei, et Jesum stantem a dextris Dei. Et ait: Ecce vídeo cælos apértos, et Fílium hóminis stantem a dextris Dei.
 Actus	Acts	46	7	56	Exclamántes autem voce magna continuérunt aures suas, et ímpetum fecérunt unanímiter in eum.
 Actus	Acts	46	7	57	Et ejiciéntes eum extra civitátem, lapidábant: et testes deposuérunt vestiménta sua secus pedes adolescéntis qui vocabátur Saulus.
 Actus	Acts	46	7	58	Et lapidábant Stéphanum invocántem, et dicéntem: Dómine Jesu, súscipe spíritum meum.
 Actus	Acts	46	7	59a	Pósitis autem génibus, clamávit voce magna, dicens: Dómine, ne státuas illis hoc peccátum. Et cum hoc dixísset, obdormívit in Dómino.
 Actus	Acts	46	7	59b	Saulus autem erat conséntiens neci ejus.
 Actus	Acts	46	8	1	Facta est autem in illa die persecútio magna in ecclésia quæ erat Jerosólymis, et omnes dispérsi sunt per regiónes Judǽæ et Samaríæ præter Apóstolos.
 Actus	Acts	46	8	2	Curavérunt autem Stéphanum viri timoráti, et fecérunt planctum magnum super eum.
 Actus	Acts	46	8	3	Saulus autem devastábat ecclésiam per domos intrans, et trahens viros ac mulíeres, tradébat in custódiam.
 Actus	Acts	46	8	4	Ígitur qui dispérsi erant pertransíbant, evangelizántes verbum Dei.	b
 Actus	Acts	46	8	5	Philíppus autem descéndens in civitátem Samaríæ, prædicábat illis Christum.
 Actus	Acts	46	8	6	Intendébant autem turbæ his quæ a Philíppo dicebántur, unanímiter audiéntes, et vidéntes signa quæ faciébat.
 Actus	Acts	46	8	7	Multi enim eórum qui habébant spíritus immúndos, clamántes voce magna exíbant. Multi autem paralýtici et claudi curáti sunt.
 Actus	Acts	46	8	8	Factum est ergo gáudium magnum in illa civitáte.
 Actus	Acts	46	8	9	Vir autem quidam nómine Simon, qui ante fúerat in civitáte magus, sedúcens gentem Samaríæ, dicens se esse áliquem magnum:
 Actus	Acts	46	8	10	cui auscultábant omnes a mínimo usque ad máximum, dicéntes: Hic est virtus Dei, quæ vocátur magna.
 Actus	Acts	46	8	11	Attendébant autem eum: propter quod multo témpore mágiis suis dementásset eos.
 Actus	Acts	46	8	12	Cum vero credidíssent Philíppo evangelizánti de regno Dei, in nómine Jesu Christi baptizabántur viri ac mulíeres.
 Actus	Acts	46	8	13	Tunc Simon et ipse crédidit: et cum baptizátus esset, adhærébat Philíppo. Videns étiam signa et virtútes máximas fíeri, stupens admirabátur.
 Actus	Acts	46	8	14	Cum autem audíssent Apóstoli qui erant Jerosólymis, quod recepísset Samaría verbum Dei, misérunt ad eos Petrum et Joánnem.	b
 Actus	Acts	46	8	15	Qui cum veníssent, oravérunt pro ipsis ut accíperent Spíritum Sanctum:
 Actus	Acts	46	8	16	nondum enim in quemquam illórum vénerat, sed baptizáti tantum erant in nómine Dómini Jesu.
 Actus	Acts	46	8	17	Tunc imponébant manus super illos, et accipiébant Spíritum Sanctum.
 Actus	Acts	46	8	18	Cum vidísset autem Simon quia per impositiónem manus Apostolórum darétur Spíritus Sanctus, óbtulit eis pecúniam,
 Actus	Acts	46	8	19	dicens: Date et mihi hanc potestátem, ut cuicúmque imposúero manus, accípiat Spíritum Sanctum. Petrus autem dixit ad eum:
 Actus	Acts	46	8	20	Pecúnia tua tecum sit in perditiónem: quóniam donum Dei existimásti pecúnia possidéri.
 Actus	Acts	46	8	21	Non est tibi pars neque sors in sermóne isto: cor enim tuum non est rectum coram Deo.
 Actus	Acts	46	8	22	Pœniténtiam ítaque age ab hac nequítia tua: et roga Deum, si forte remittátur tibi hæc cogitátio cordis tui.
 Actus	Acts	46	8	23	In felle enim amaritúdinis, et obligatióne iniquitátis, vídeo te esse.
 Actus	Acts	46	8	24	Respóndens autem Simon, dixit: Precámini vos pro me ad Dóminum, ut nihil véniat super me horum quæ dixístis.
 Actus	Acts	46	8	25	Et illi quidem testificáti, et locúti verbum Dómini, redíbant Jerosólymam, et multis regiónibus Samaritanórum evangelizábant.	b
 Actus	Acts	46	8	26	Ángelus autem Dómini locútus est ad Philíppum, dicens: Surge, et vade contra meridiánum, ad viam quæ descéndit ab Jerúsalem in Gazam: hæc est desérta.
 Actus	Acts	46	8	27	Et surgens ábiit. Et ecce vir Ǽthiops, eunúchus, potens Cándacis regínæ Æthíopum, qui erat super omnes gazas ejus, vénerat adoráre in Jerúsalem:
 Actus	Acts	46	8	28	et revertebátur sedens super currum suum, legénsque Isaíam prophétam.
 Actus	Acts	46	8	29	Dixit autem Spíritus Philíppo: Accéde, et adjúnge te ad currum istum.
 Actus	Acts	46	8	30	Accúrrens autem Philíppus, audívit eum legéntem Isaíam prophétam, et dixit: Putásne intélligis quæ legis?
 Actus	Acts	46	8	31	Qui ait: Et quómodo possum, si non áliquis osténderit mihi? Rogavítque Philíppum ut ascénderet, et sedéret secum.
 Actus	Acts	46	8	32	Locus autem Scriptúræ quem legébat, erat hic: Tamquam ovis ad occisiónem ductus est: et sicut agnus coram tondénte se, sine voce, sic non apéruit os suum.
 Actus	Acts	46	8	33	In humilitáte judícium ejus sublátum est. Generatiónem ejus quis enarrábit? quóniam tollétur de terra vita ejus.
 Actus	Acts	46	8	34	Respóndens autem eunúchus Philíppo, dixit: Óbsecro te, de quo prophéta dicit hoc? de se, an de álio áliquo?
 Actus	Acts	46	8	35	Apériens autem Philíppus os suum, et incípiens a Scriptúra ista, evangelizávit illi Jesum.
 Actus	Acts	46	8	36	Et dum irent per viam, venérunt ad quamdam aquam: et ait eunúchus: Ecce aqua: quid próhibet me baptizári?
 Actus	Acts	46	8	37	Dixit autem Philíppus: Si credis ex toto corde, licet. Et respóndens ait: Credo Fílium Dei esse Jesum Christum.
 Actus	Acts	46	8	38	Et jussit stare currum: et descendérunt utérque in aquam, Philíppus et eunúchus, et baptizávit eum.
 Actus	Acts	46	8	39	Cum autem ascendíssent de aqua, Spíritus Dómini rápuit Philíppum, et ámplius non vidit eum eunúchus. Ibat autem per viam suam gaudens.
 Actus	Acts	46	8	40	Philíppus autem invéntus est in Azóto, et pertránsiens evangelizábat civitátibus cunctis, donec veníret Cæsaréam.
 Actus	Acts	46	9	1	Saulus autem adhuc spirans minárum et cædis in discípulos Dómini, accéssit ad príncipem sacerdótum,
 Actus	Acts	46	9	2	et pétiit ab eo epístolas in Damáscum ad synagógas: ut si quos invenísset hujus viæ viros ac mulíeres, vinctos perdúceret in Jerúsalem.
 Actus	Acts	46	9	3	Et cum iter fáceret, cóntigit ut appropinquáret Damásco: et súbito circumfúlsit eum lux de cælo.
 Actus	Acts	46	9	4	Et cadens in terram audívit vocem dicéntem sibi: Saule, Saule, quid me perséqueris?
 Actus	Acts	46	9	5	Qui dixit: Quis es, dómine? Et ille: Ego sum Jesus, quem tu perséqueris: durum est tibi contra stímulum calcitráre.
 Actus	Acts	46	9	6	Et tremens ac stupens dixit: Dómine, quid me vis fácere?
 Actus	Acts	46	9	7	Et Dóminus ad eum: Surge, et ingrédere civitátem, et ibi dicétur tibi quid te opórteat fácere. Viri autem illi qui comitabántur cum eo, stabant stupefácti, audiéntes quidem vocem, néminem autem vidéntes.
 Actus	Acts	46	9	8	Surréxit autem Saulus de terra, apertísque óculis nihil vidébat. Ad manus autem illum trahéntes, introduxérunt Damáscum.
 Actus	Acts	46	9	9	Et erat ibi tribus diébus non videns, et non manducávit, neque bibit.
 Actus	Acts	46	9	10	Erat autem quidam discípulus Damásci, nómine Ananías: et dixit ad illum in visu Dóminus: Ananía. At ille ait: Ecce ego, Dómine.	b
 Actus	Acts	46	9	11	Et Dóminus ad eum: Surge, et vade in vicum qui vocátur Rectus: et quære in domo Judæ Saulum nómine Tarsénsem: ecce enim orat.
 Actus	Acts	46	9	12	(Et vidit virum Ananíam nómine, introëúntem, et imponéntem sibi manus ut visum recípiat.)
 Actus	Acts	46	9	13	Respóndit autem Ananías: Dómine, audívi a multis de viro hoc, quanta mala fécerit sanctis tuis in Jerúsalem:
 Actus	Acts	46	9	14	et hic habet potestátem a princípibus sacerdótum alligándi omnes qui ínvocant nomen tuum.
 Actus	Acts	46	9	15	Dixit autem ad eum Dóminus: Vade, quóniam vas electiónis est mihi iste, ut portet nomen meum coram géntibus, et régibus, et fíliis Ísraël.
 Actus	Acts	46	9	16	Ego enim osténdam illi quanta opórteat eum pro nómine meo pati.
 Actus	Acts	46	9	17	Et ábiit Ananías, et introívit in domum: et impónens ei manus, dixit: Saule frater, Dóminus misit me Jesus, qui appáruit tibi in via qua veniébas, ut vídeas, et impleáris Spíritu Sancto.
 Actus	Acts	46	9	18	Et conféstim cecidérunt ab óculis ejus tamquam squamæ, et visum recépit: et surgens baptizátus est.
 Actus	Acts	46	9	19	Et cum accepísset cibum, confortátus est. Fuit autem cum discípulis qui erant Damásci per dies áliquot.
 Actus	Acts	46	9	20	Et contínuo in synagógis prædicábat Jesum, quóniam hic est Fílius Dei.
 Actus	Acts	46	9	21	Stupébant autem omnes qui audiébant, et dicébant: Nonne hic est qui expugnábat in Jerúsalem eos qui invocábant nomen istud: et huc ad hoc venit, ut vinctos illos dúceret ad príncipes sacerdótum?
 Actus	Acts	46	9	22	Saulus autem multo magis convalescébat, et confundébat Judǽos qui habitábant Damásci, affírmans quóniam hic est Christus.
 Actus	Acts	46	9	23	Cum autem impleréntur dies multi, consílium fecérunt in unum Judǽi ut eum interfícerent.	b
 Actus	Acts	46	9	24	Notæ autem factæ sunt Saulo insídiæ eórum. Custodiébant autem et portas die ac nocte, ut eum interfícerent.
 Actus	Acts	46	9	25	Accipiéntes autem eum discípuli nocte, per murum dimisérunt eum, submitténtes in sporta.
 Actus	Acts	46	9	26	Cum autem venísset in Jerúsalem, tentábat se júngere discípulis, et omnes timébant eum, non credéntes quod esset discípulus.
 Actus	Acts	46	9	27	Bárnabas autem apprehénsum illum duxit ad Apóstolos: et narrávit illis quómodo in via vidísset Dóminum, et quia locútus est ei, et quómodo in Damásco fiduciáliter égerit in nómine Jesu.
 Actus	Acts	46	9	28	Et erat cum illis intrans et éxiens in Jerúsalem, et fiduciáliter agens in nómine Dómini.
 Actus	Acts	46	9	29	Loquebátur quoque géntibus, et disputábat cum Græcis: illi autem quærébant occídere eum.
 Actus	Acts	46	9	30	Quod cum cognovíssent fratres, deduxérunt eum Cæsaréam, et dimisérunt Tarsum.
 Actus	Acts	46	9	31	Ecclésia quidem per totam Judǽam, et Galilǽam, et Samaríam habébat pacem, et ædificabátur ámbulans in timóre Dómini, et consolatióne Sancti Spíritus replebátur.	b
 Actus	Acts	46	9	32	Factum est autem, ut Petrus dum pertransíret univérsos, deveníret ad sanctos qui habitábant Lyddæ.
 Actus	Acts	46	9	33	Invénit autem ibi hóminem quemdam, nómine Ænéam, ab annis octo jacéntem in grabáto, qui erat paralýticus.
 Actus	Acts	46	9	34	Et ait illi Petrus: Ænéa, sanat te Dóminus Jesus Christus: surge, et sterne tibi. Et contínuo surréxit.
 Actus	Acts	46	9	35	Et vidérunt eum omnes qui habitábant Lyddæ et Sarónæ: qui convérsi sunt ad Dóminum.
 Actus	Acts	46	9	36	In Joppe autem fuit quædam discípula, nómine Tábitha, quæ interpretáta dícitur Dorcas. Hæc erat plena opéribus bonis et eleemósynis quas faciébat.
 Actus	Acts	46	9	37	Factum est autem in diébus illis ut infirmáta morerétur. Quam cum lavíssent, posuérunt eam in cœnáculo.
 Actus	Acts	46	9	38	Cum autem prope esset Lydda ad Joppen, discípuli, audiéntes quia Petrus esset in ea, misérunt duos viros ad eum, rogántes: Ne pigritéris veníre ad nos.
 Actus	Acts	46	9	39	Exsúrgens autem Petrus, venit cum illis. Et cum advenísset, duxérunt illum in cœnáculum: et circumstetérunt illum omnes víduæ flentes, et ostendéntes ei túnicas et vestes quas faciébat illis Dorcas.
 Actus	Acts	46	9	40	Ejéctis autem ómnibus foras, Petrus ponens génua orávit: et convérsus ad corpus, dixit: Tábitha, surge. At illa apéruit óculos suos: et viso Petro, resédit.
 Actus	Acts	46	9	41	Dans autem illi manum, eréxit eam. Et cum vocásset sanctos et víduas, assignávit eam vivam.
 Actus	Acts	46	9	42	Notum autem factum est per univérsam Joppen: et credidérunt multi in Dómino.
 Actus	Acts	46	9	43	Factum est autem ut dies multos morarétur in Joppe, apud Simónem quemdam coriárium.
 Actus	Acts	46	10	1	Vir autem quidam erat in Cæsaréa, nómine Cornélius, centúrio cohórtis quæ dícitur Itálica,
 Actus	Acts	46	10	2	religiósus, ac timens Deum cum omni domo sua, fáciens eleemósynas multas plebi, et déprecans Deum semper.
 Actus	Acts	46	10	3	Is vidit in visu maniféste, quasi hora diéi nona, ángelum Dei introëúntem ad se, et dicéntem sibi: Cornéli.
 Actus	Acts	46	10	4	At ille íntuens eum, timóre corréptus, dixit: Quid est, dómine? Dixit autem illi: Oratiónes tuæ et eleemósynæ tuæ ascendérunt in memóriam in conspéctu Dei.
 Actus	Acts	46	10	5	Et nunc mitte viros in Joppen, et accérsi Simónem quemdam, qui cognominátur Petrus:
 Actus	Acts	46	10	6	hic hospitátur apud Simónem quemdam coriárium, cujus est domus juxta mare: hic dicet tibi quid te opórteat fácere.
 Actus	Acts	46	10	7	Et cum discessísset ángelus qui loquebátur illi, vocávit duos domésticos suos, et mílitem metuéntem Dóminum ex his qui illi parébant.
 Actus	Acts	46	10	8	Quibus cum narrásset ómnia, misit illos in Joppen.
 Actus	Acts	46	10	9	Póstera autem die, iter illis faciéntibus, et appropinquántibus civitáti, ascéndit Petrus in superióra ut oráret circa horam sextam.	b
 Actus	Acts	46	10	10	Et cum esuríret, vóluit gustáre. Parántibus autem illis, cécidit super eum mentis excéssus:
 Actus	Acts	46	10	11	et vidit cælum apértum, et descéndens vas quoddam, velut línteum magnum, quátuor inítiis submítti de cælo in terram,
 Actus	Acts	46	10	12	in quo erant ómnia quadrupédia, et serpéntia terræ, et volatília cæli.
 Actus	Acts	46	10	13	Et facta est vox ad eum: Surge, Petre: occíde, et mandúca.
 Actus	Acts	46	10	14	Ait autem Petrus: Absit Dómine, quia numquam manducávi omne commúne et immúndum.
 Actus	Acts	46	10	15	Et vox íterum secúndo ad eum: Quod Deus purificávit, tu commúne ne díxeris.
 Actus	Acts	46	10	16	Hoc autem factum est per ter: et statim recéptum est vas in cælum.
 Actus	Acts	46	10	17	Et dum intra se hæsitáret Petrus quidnam esset vísio quam vidísset, ecce viri qui missi erant a Cornélio, inquiréntes domum Simónis astitérunt ad jánuam.
 Actus	Acts	46	10	18	Et cum vocássent, interrogábant, si Simon qui cognominátur Petrus illic habéret hospítium.
 Actus	Acts	46	10	19	Petro autem cogitánte de visióne, dixit Spíritus ei: Ecce viri tres quǽrunt te.
 Actus	Acts	46	10	20	Surge ítaque, descénde, et vade cum eis nihil dúbitans: quia ego misi illos.
 Actus	Acts	46	10	21	Descéndens autem Petrus ad viros, dixit: Ecce ego sum, quem quǽritis: quæ causa est, propter quam venístis?
 Actus	Acts	46	10	22	Qui dixérunt: Cornélius centúrio, vir justus et timens Deum, et testimónium habens ab univérsa gente Judæórum, respónsum accépit ab ángelo sancto accersíre te in domum suam, et audíre verba abs te.
 Actus	Acts	46	10	23	Introdúcens ergo eos, recépit hospítio. Sequénti autem die, surgens proféctus est cum illis, et quidam ex frátribus ab Joppe comitáti sunt eum.
 Actus	Acts	46	10	24	Áltera autem die introívit Cæsaréam. Cornélius vero exspectábat illos, convocátis cognátis suis et necessáriis amícis.	b
 Actus	Acts	46	10	25	Et factum est cum introísset Petrus, óbvius venit ei Cornélius, et prócidens ad pedes ejus adorávit.
 Actus	Acts	46	10	26	Petrus vero elevávit eum, dicens: Surge: et ego ipse homo sum.
 Actus	Acts	46	10	27	Et loquens cum illo intrávit, et invénit multos qui convénerant:
 Actus	Acts	46	10	28	dixítque ad illos: Vos scitis quómodo abominátum sit viro Judǽo conjúngi aut accédere ad alienígenam: sed mihi osténdit Deus néminem commúnem aut immúndum dícere hóminem.
 Actus	Acts	46	10	29	Propter quod sine dubitatióne veni accersítus. Intérrogo ergo, quam ob causam accersístis me?
 Actus	Acts	46	10	30	Et Cornélius ait: A nudiusquárta die usque ad hanc horam, orans eram hora nona in domo mea, et ecce vir stetit ante me in veste cándida, et ait:
 Actus	Acts	46	10	31	Cornéli, exaudíta est orátio tua, et eleemósynæ tuæ commemorátæ sunt in conspéctu Dei.
 Actus	Acts	46	10	32	Mitte ergo in Joppen, et accérsi Simónem qui cognominátur Petrus: hic hospitátur in domo Simónis coriárii juxta mare.
 Actus	Acts	46	10	33	Conféstim ergo misi ad te: et tu benefecísti veniéndo. Nunc ergo omnes nos in conspéctu tuo ádsumus audíre ómnia quæcúmque tibi præcépta sunt a Dómino.
 Actus	Acts	46	10	34	Apériens autem Petrus os suum, dixit: In veritáte cómperi quia non est personárum accéptor Deus;	b
 Actus	Acts	46	10	35	sed in omni gente qui timet eum, et operátur justítiam, accéptus est illi.
 Actus	Acts	46	10	36	Verbum misit Deus fíliis Ísraël, annúntians pacem per Jesum Christum (hic est ómnium Dóminus).
 Actus	Acts	46	10	37	Vos scitis quod factum est verbum per univérsam Judǽam: incípiens enim a Galilǽa post baptísmum quod prædicávit Joánnes,
 Actus	Acts	46	10	38	Jesum a Názareth: quómodo unxit eum Deus Spíritu Sancto, et virtúte, qui pertránsiit benefaciéndo, et sanándo omnes oppréssos a diábolo, quóniam Deus erat cum illo.
 Actus	Acts	46	10	39	Et nos testes sumus ómnium quæ fecit in regióne Judæórum, et Jerúsalem, quem occidérunt suspendéntes in ligno.
 Actus	Acts	46	10	40	Hunc Deus suscitávit tértia die, et dedit eum maniféstum fíeri,
 Actus	Acts	46	10	41	non omni pópulo, sed téstibus præordinátis a Deo: nobis, qui manducávimus et bíbimus cum illo postquam resurréxit a mórtuis.
 Actus	Acts	46	10	42	Et præcépit nobis prædicáre pópulo, et testificári, quia ipse est qui constitútus est a Deo judex vivórum et mortuórum.
 Actus	Acts	46	10	43	Huic omnes prophétæ testimónium pérhibent remissiónem peccatórum accípere per nomen ejus omnes qui credunt in eum.
 Actus	Acts	46	10	44	Adhuc loquénte Petro verba hæc, cécidit Spíritus Sanctus super omnes qui audiébant verbum.	b
 Actus	Acts	46	10	45	Et obstupuérunt ex circumcisióne fidéles qui vénerant cum Petro, quia et in natiónes grátia Spíritus Sancti effúsa est.
 Actus	Acts	46	10	46	Audiébant enim illos loquéntes linguis, et magnificántes Deum.
 Actus	Acts	46	10	47	Tunc respóndit Petrus: Numquid aquam quis prohibére potest ut non baptizéntur hi qui Spíritum Sanctum accepérunt sicut et nos?
 Actus	Acts	46	10	48	Et jussit eos baptizári in nómine Dómini Jesu Christi. Tunc rogavérunt eum ut manéret apud eos áliquot diébus.
 Actus	Acts	46	11	1	Audiérunt autem Apóstoli et fratres qui erant in Judǽa, quóniam et gentes recepérunt verbum Dei.
 Actus	Acts	46	11	2	Cum autem ascendísset Petrus Jerosólymam, disceptábant advérsus illum qui erant ex circumcisióne,
 Actus	Acts	46	11	3	dicéntes: Quare introísti ad viros præpútium habéntes, et manducásti cum illis?
 Actus	Acts	46	11	4	Incípiens autem Petrus exponébat illis órdinem, dicens:
 Actus	Acts	46	11	5	Ego eram in civitáte Joppe orans, et vidi in excéssu mentis visiónem, descéndens vas quoddam velut línteum magnum quátuor inítiis summítti de cælo, et venit usque ad me.
 Actus	Acts	46	11	6	In quod íntuens considerábam, et vidi quadrupédia terræ, et béstias, et reptília, et volatília cæli.
 Actus	Acts	46	11	7	Audívi autem et vocem dicéntem mihi: Surge, Petre: occíde, et mandúca.
 Actus	Acts	46	11	8	Dixi autem: Nequáquam Dómine: quia commúne aut immúndum numquam introívit in os meum.
 Actus	Acts	46	11	9	Respóndit autem vox secúndo de cælo: Quæ Deus mundávit, tu ne commúne díxeris.
 Actus	Acts	46	11	10	Hoc autem factum est per ter: et recépta sunt ómnia rursum in cælum.
 Actus	Acts	46	11	11	Et ecce viri tres conféstim astitérunt in domo in qua eram, missi a Cæsaréa ad me.
 Actus	Acts	46	11	12	Dixit autem Spíritus mihi ut irem cum illis, nihil hǽsitans. Venérunt autem mecum et sex fratres isti, et ingréssi sumus in domum viri.
 Actus	Acts	46	11	13	Narrávit autem nobis quómodo vidísset ángelum in domo sua, stantem et dicéntem sibi: Mitte in Joppen, et accérsi Simónem qui cognominátur Petrus,
 Actus	Acts	46	11	14	qui loquétur tibi verba in quibus salvus eris tu, et univérsa domus tua.
 Actus	Acts	46	11	15	Cum autem cœpíssem loqui, cécidit Spíritus Sanctus super eos, sicut et in nos in inítio.
 Actus	Acts	46	11	16	Recordátus sum autem verbi Dómini, sicut dicébat: Joánnes quidem baptizávit aqua, vos autem baptizabímini Spíritu Sancto.
 Actus	Acts	46	11	17	Si ergo eámdem grátiam dedit illis Deus, sicut et nobis qui credídimus in Dóminum Jesum Christum: ego quis eram, qui possem prohibére Deum?
 Actus	Acts	46	11	18	His audítis, tacuérunt: et glorificavérunt Deum, dicéntes: Ergo et géntibus pœniténtiam dedit Deus ad vitam.
 Actus	Acts	46	11	19	Et illi quidem qui dispérsi fúerant a tribulatióne quæ facta fúerat sub Stéphano, perambulavérunt usque Phœnícen, et Cyprum, et Antiochíam, némini loquéntes verbum, nisi solis Judǽis.	b
 Actus	Acts	46	11	20	Erant autem quidam ex eis viri Cýprii et Cyrenǽi, qui cum introíssent Antiochíam, loquebántur et ad Græcos, annuntiántes Dóminum Jesum.
 Actus	Acts	46	11	21	Et erat manus Dómini cum eis: multúsque númerus credéntium convérsus est ad Dóminum.
 Actus	Acts	46	11	22	Pervénit autem sermo ad aures ecclésiæ quæ erat Jerosólymis super istis: et misérunt Bárnabam usque ad Antiochíam.
 Actus	Acts	46	11	23	Qui cum pervenísset, et vidísset grátiam Dei, gavísus est: et hortabátur omnes in propósito cordis permanére in Dómino:
 Actus	Acts	46	11	24	quia erat vir bonus, et plenus Spíritu Sancto, et fide. Et appósita est multa turba Dómino.
 Actus	Acts	46	11	25	Proféctus est autem Bárnabas Tarsum, ut quǽreret Saulum: quem cum invenísset, perdúxit Antiochíam.
 Actus	Acts	46	11	26	Et annum totum conversáti sunt ibi in ecclésia: et docuérunt turbam multam, ita ut cognominaréntur primum Antiochíæ discípuli, christiáni.
 Actus	Acts	46	11	27	In his autem diébus supervenérunt ab Jerosólymis prophétæ Antiochíam:	b
 Actus	Acts	46	11	28	et surgens unus ex eis nómine Ágabus, significábat per spíritum famem magnam futúram in univérso orbe terrárum, quæ facta est sub Cláudio.
 Actus	Acts	46	11	29	Discípuli autem, prout quis habébat, proposuérunt sínguli in ministérium míttere habitántibus in Judǽa frátribus:
 Actus	Acts	46	11	30	quod et fecérunt, mitténtes ad senióres per manus Bárnabæ et Sauli.
 Actus	Acts	46	12	1	Eódem autem témpore misit Heródes rex manus, ut afflígeret quosdam de ecclésia.
 Actus	Acts	46	12	2	Occídit autem Jacóbum fratrem Joánnis gládio.
 Actus	Acts	46	12	3	Videns autem quia placéret Judǽis, appósuit ut apprehénderet et Petrum. Erant autem dies Azymórum.
 Actus	Acts	46	12	4	Quem cum apprehendísset, misit in cárcerem, tradens quátuor quaterniónibus mílitum custodiéndum, volens post Pascha prodúcere eum pópulo.
 Actus	Acts	46	12	5	Et Petrus quidem servabátur in cárcere. Orátio autem fiébat sine intermissióne ab ecclésia ad Deum pro eo.
 Actus	Acts	46	12	6	Cum autem productúrus eum esset Heródes, in ipsa nocte erat Petrus dórmiens inter duos mílites, vinctus caténis duábus: et custódes ante óstium custodiébant cárcerem.
 Actus	Acts	46	12	7	Et ecce ángelus Dómini ástitit, et lumen refúlsit in habitáculo: percussóque látere Petri, excitávit eum, dicens: Surge velóciter. Et cecidérunt caténæ de mánibus ejus.
 Actus	Acts	46	12	8	Dixit autem ángelus ad eum: Præcíngere, et cálcea te cáligas tuas. Et fecit sic. Et dixit illi: Circúmda tibi vestiméntum tuum, et séquere me.
 Actus	Acts	46	12	9	Et éxiens sequebátur eum, et nesciébat quia verum est, quod fiébat per ángelum: existimábat autem se visum vidére.
 Actus	Acts	46	12	10	Transeúntes autem primam et secúndam custódiam, venérunt ad portam férream, quæ ducit ad civitátem: quæ ultro apérta est eis. Et exeúntes processérunt vicum unum: et contínuo discéssit ángelus ab eo.
 Actus	Acts	46	12	11	Et Petrus ad se revérsus, dixit: Nunc scio vere quia misit Dóminus ángelum suum, et erípuit me de manu Heródis, et de omni exspectatióne plebis Judæórum.	b
 Actus	Acts	46	12	12	Consideránsque venit ad domum Maríæ matris Joánnis, qui cognominátus est Marcus, ubi erant multi congregáti, et orántes.
 Actus	Acts	46	12	13	Pulsánte autem eo óstium jánuæ, procéssit puélla ad audiéndum, nómine Rhode.
 Actus	Acts	46	12	14	Et ut cognóvit vocem Petri, præ gáudio non apéruit jánuam, sed intro currens nuntiávit stare Petrum ante jánuam.
 Actus	Acts	46	12	15	At illi dixérunt ad eam: Insánis. Illa autem affirmábat sic se habére. Illi autem dicébant: Ángelus ejus est.
 Actus	Acts	46	12	16	Petrus autem perseverábat pulsans. Cum autem aperuíssent, vidérunt eum, et obstupuérunt.
 Actus	Acts	46	12	17	Ánnuens autem eis manu ut tacérent, narrávit quómodo Dóminus eduxísset eum de cárcere, dixítque: Nuntiáte Jacóbo et frátribus hæc. Et egréssus ábiit in álium locum.
 Actus	Acts	46	12	18	Facta autem die, erat non parva turbátio inter mílites, quidnam factum esset de Petro.	b
 Actus	Acts	46	12	19	Heródes autem cum requisísset eum et non invenísset, inquisitióne facta de custódibus, jussit eos duci: descendénsque a Judǽa in Cæsaréam, ibi commorátus est.
 Actus	Acts	46	12	20	Erat autem irátus Týriis et Sidóniis. At illi unánimes venérunt ad eum, et persuáso Blasto, qui erat super cubículum regis, postulábant pacem, eo quod aleréntur regiónes eórum ab illo.
 Actus	Acts	46	12	21	Statúto autem die Heródes vestítus veste régia sedit pro tribunáli, et concionabátur ad eos.
 Actus	Acts	46	12	22	Pópulus autem acclamábat: Dei voces, et non hóminis.
 Actus	Acts	46	12	23	Conféstim autem percússit eum ángelus Dómini, eo quod non dedísset honórem Deo: et consúmptus a vérmibus, expirávit.
 Actus	Acts	46	12	24	Verbum autem Dómini crescébat, et multiplicabátur.	b
 Actus	Acts	46	12	25	Bárnabas autem et Saulus revérsi sunt ab Jerosólymis expléto ministério assúmpto Joánne, qui cognominátus est Marcus.
 Actus	Acts	46	13	1	Erant autem in ecclésia quæ erat Antiochíæ, prophétæ et doctóres, in quibus Bárnabas, et Simon qui vocabátur Niger, et Lúcius Cyrenénsis, et Mánahen, qui erat Heródis Tetrárchæ collactáneus, et Saulus.
 Actus	Acts	46	13	2	Ministrántibus autem illis Dómino, et jejunántibus, dixit illis Spíritus Sanctus: Segregáte mihi Saulum et Bárnabam in opus ad quod assúmpsi eos.
 Actus	Acts	46	13	3	Tunc jejunántes et orántes, imponentésque eis manus, dimisérunt illos.
 Actus	Acts	46	13	4	Et ipsi quidem missi a Spíritu Sancto abiérunt Seléuciam: et inde navigavérunt Cyprum.
 Actus	Acts	46	13	5	Et cum veníssent Salamínam, prædicábant verbum Dei in synagógis Judæórum. Habébant autem et Joánnem in ministério.
 Actus	Acts	46	13	6	Et cum perambulássent univérsam ínsulam usque Paphum, invenérunt quemdam virum magum pseudoprophétam, Judǽum, cui nomen erat Barjésu,
 Actus	Acts	46	13	7	qui erat cum procónsule Sérgio Paulo viro prudénte. Hic, accersítis Bárnaba et Saulo, desiderábat audíre verbum Dei.
 Actus	Acts	46	13	8	Resistébat autem illis Élymas magus (sic enim interpretátur nomen ejus), quærens avértere procónsulem a fide.
 Actus	Acts	46	13	9	Saulus autem, qui et Paulus, replétus Spíritu Sancto, íntuens in eum,
 Actus	Acts	46	13	10	dixit: O plene omni dolo et omni fallácia, fili diáboli, inimíce omnis justítiæ, non désinis subvértere vias Dómini rectas.
 Actus	Acts	46	13	11	Et nunc ecce manus Dómini super te, et eris cæcus, non videns solem usque ad tempus. Et conféstim cécidit in eum calígo et ténebræ: et circúiens quærébat qui ei manum daret.
 Actus	Acts	46	13	12	Tunc procónsul cum vidísset factum, crédidit admírans super doctrína Dómini.
 Actus	Acts	46	13	13	Et cum a Papho navigássent Paulus et qui cum eo erant, venérunt Pergen Pamphýliæ. Joánnes autem discédens ab eis, revérsus est Jerosólymam.	b
 Actus	Acts	46	13	14	Illi vero pertranseúntes Pergen, venérunt Antiochíam Pisídiæ: et ingréssi synagógam die sabbatórum, sedérunt.
 Actus	Acts	46	13	15	Post lectiónem autem legis et prophetárum, misérunt príncipes synagógæ ad eos, dicéntes: Viri fratres, si quis est in vobis sermo exhortatiónis ad plebem, dícite.
 Actus	Acts	46	13	16	Surgens autem Paulus, et manu siléntium índicens, ait: Viri Israëlítæ, et qui timétis Deum, audíte:
 Actus	Acts	46	13	17	Deus plebis Ísraël elégit patres nostros, et plebem exaltávit cum essent íncolæ in terra Ægýpti, et in bráchio excélso edúxit eos ex ea,
 Actus	Acts	46	13	18	et per quadragínta annórum tempus mores eórum sustínuit in desérto.
 Actus	Acts	46	13	19	Et déstruens gentes septem in terra Chánaan, sorte distríbuit eis terram eórum,
 Actus	Acts	46	13	20	quasi post quadringéntos et quinquagínta annos: et post hæc dedit júdices, usque ad Sámuel prophétam.
 Actus	Acts	46	13	21	Et exínde postulavérunt regem: et dedit illis Deus Saul fílium Cis, virum de tribu Bénjamin, annis quadragínta:
 Actus	Acts	46	13	22	et amóto illo, suscitávit illis David regem: cui testimónium pérhibens, dixit: Invéni David fílium Jesse, virum secúndum cor meum, qui fáciet omnes voluntátes meas.
 Actus	Acts	46	13	23	Hujus Deus ex sémine secúndum promissiónem edúxit Ísraël salvatórem Jesum,	b
 Actus	Acts	46	13	24	prædicánte Joánne ante fáciem advéntus ejus baptísmum pœniténtiæ omni pópulo Ísraël.
 Actus	Acts	46	13	25	Cum impléret autem Joánnes cursum suum, dicébat: Quem me arbitrámini esse, non sum ego: sed ecce venit post me, cujus non sum dignus calceaménta pedum sólvere.
 Actus	Acts	46	13	26	Viri fratres, fílii géneris Ábraham, et qui in vobis timent Deum, vobis verbum salútis hujus missum est.
 Actus	Acts	46	13	27	Qui enim habitábant Jerúsalem, et príncipes ejus hunc ignorántes, et voces prophetárum quæ per omne sábbatum legúntur, judicántes implevérunt,
 Actus	Acts	46	13	28	et nullam causam mortis inveniéntes in eo, petiérunt a Piláto ut interfícerent eum.
 Actus	Acts	46	13	29	Cumque consummássent ómnia quæ de eo scripta erant, deponéntes eum de ligno, posuérunt eum in monuménto.
 Actus	Acts	46	13	30	Deus vero suscitávit eum a mórtuis tértia die: qui visus est per dies multos his	b
 Actus	Acts	46	13	31	qui simul ascénderant cum eo de Galilǽa in Jerúsalem: qui usque nunc sunt testes ejus ad plebem.
 Actus	Acts	46	13	32	Et nos vobis annuntiámus eam, quæ ad patres nostros repromíssio facta est:
 Actus	Acts	46	13	33	quóniam hanc Deus adimplévit fíliis nostris resúscitans Jesum, sicut et in psalmo secúndo scriptum est: Fílius meus es tu, ego hódie génui te.
 Actus	Acts	46	13	34	Quod autem suscitávit eum a mórtuis, ámplius jam non reversúrum in corruptiónem, ita dixit: Quia dabo vobis sancta David fidélia.
 Actus	Acts	46	13	35	Ideóque et álias dicit: Non dabis sanctum tuum vidére corruptiónem.
 Actus	Acts	46	13	36	David enim in sua generatióne cum administrásset, voluntáti Dei dormívit: et appósitus est ad patres suos, et vidit corruptiónem.
 Actus	Acts	46	13	37	Quem vero Deus suscitávit a mórtuis, non vidit corruptiónem.
 Actus	Acts	46	13	38	Notum ígitur sit vobis, viri fratres, quia per hunc vobis remíssio peccatórum annuntiátur, et ab ómnibus quibus non potuístis in lege Móysi justificári,
 Actus	Acts	46	13	39	in hoc omnis qui credit, justificátur.
 Actus	Acts	46	13	40	Vidéte ergo ne supervéniat vobis quod dictum est in prophétis:
 Actus	Acts	46	13	41	Vidéte contemptóres, et admirámini, et disperdímini: quia opus óperor ego in diébus vestris, opus quod non credétis, si quis enarráverit vobis.
 Actus	Acts	46	13	42	Exeúntibus autem illis rogábant ut sequénti sábbato loqueréntur sibi verba hæc.	b
 Actus	Acts	46	13	43	Cumque dimíssa esset synagóga, secúti sunt multi Judæórum, et coléntium advenárum, Paulum et Bárnabam: qui loquéntes suadébant eis ut permanérent in grátia Dei.
 Actus	Acts	46	13	44	Sequénti vero sábbato pene univérsa cívitas convénit audíre verbum Dei.
 Actus	Acts	46	13	45	Vidéntes autem turbas Judǽi, repléti sunt zelo, et contradicébant his quæ a Paulo dicebántur, blasphemántes.
 Actus	Acts	46	13	46	Tunc constánter Paulus et Bárnabas dixérunt: Vobis oportébat primum loqui verbum Dei: sed quóniam repéllitis illud, et indígnos vos judicátis ætérnæ vitæ, ecce convértimur ad gentes.
 Actus	Acts	46	13	47	Sic enim præcépit nobis Dóminus: Pósui te in lucem géntium, ut sis in salútem usque ad extrémum terræ.
 Actus	Acts	46	13	48	Audiéntes autem gentes, gavísæ sunt, et glorificábant verbum Dómini: et credidérunt quotquot erant præordináti ad vitam ætérnam.
 Actus	Acts	46	13	49	Disseminabátur autem verbum Dómini per univérsam regiónem.
 Actus	Acts	46	13	50	Judǽi autem concitavérunt mulíeres religiósas et honéstas, et primos civitátis, et excitavérunt persecutiónem in Paulum et Bárnabam: et ejecérunt eos de fínibus suis.
 Actus	Acts	46	13	51	At illi excússo púlvere pedum in eos, venérunt Icónium.
 Actus	Acts	46	13	52	Discípuli quoque replebántur gáudio, et Spíritu Sancto.
 Actus	Acts	46	14	1	Factum est autem Icónii, ut simul introírent in synagógam Judæórum, et loqueréntur, ita ut créderet Judæórum et Græcórum copiósa multitúdo.
 Actus	Acts	46	14	2	Qui vero incréduli fuérunt Judǽi, suscitavérunt et ad iracúndiam concitavérunt ánimas géntium advérsus fratres.
 Actus	Acts	46	14	3	Multo ígitur témpore demoráti sunt, fiduciáliter agéntes in Dómino, testimónium perhibénte verbo grátiæ suæ, dante signa et prodígia fíeri per manus eórum.
 Actus	Acts	46	14	4	Divísa est autem multitúdo civitátis: et quidam quidem erant cum Judǽis, quidam vero cum Apóstolis.
 Actus	Acts	46	14	5	Cum autem factus esset ímpetus gentílium et Judæórum cum princípibus suis, ut contuméliis affícerent, et lapidárent eos,
 Actus	Acts	46	14	6	intelligéntes confugérunt ad civitátes Lycaóniæ Lystram et Derben, et univérsam in circúitu regiónem, et ibi evangelizántes erant.
 Actus	Acts	46	14	7	Et quidam vir Lystris infírmus pédibus sedébat, claudus ex útero matris suæ, qui numquam ambuláverat.
 Actus	Acts	46	14	8	Hic audívit Paulum loquéntem. Qui intúitus eum, et videns quia fidem habéret ut salvus fíeret,
 Actus	Acts	46	14	9	dixit magna voce: Surge super pedes tuos rectus. Et exilívit, et ambulábat.
 Actus	Acts	46	14	10	Turbæ autem cum vidíssent quod fécerat Paulus, levavérunt vocem suam lycaónice, dicéntes: Dii símiles facti homínibus descendérunt ad nos.	b
 Actus	Acts	46	14	11	Et vocábant Bárnabam Jovem, Paulum vero Mercúrium: quóniam ipse erat dux verbi.
 Actus	Acts	46	14	12	Sacérdos quoque Jovis, qui erat ante civitátem, táuros et corónas ante jánuas áfferens, cum pópulis volébat sacrificáre.
 Actus	Acts	46	14	13	Quod ubi audiérunt Apóstoli, Bárnabas et Paulus, conscíssis túnicis suis exiliérunt in turbas, clamántes	b
 Actus	Acts	46	14	14	et dicéntes: Viri, quid hæc fácitis? et nos mortáles sumus, símiles vobis hómines, annuntiántes vobis ab his vanis convérti ad Deum vivum, qui fecit cælum, et terram, et mare, et ómnia quæ in eis sunt:
 Actus	Acts	46	14	15	qui in prætéritis generatiónibus dimísit omnes gentes íngredi vias suas.
 Actus	Acts	46	14	16	Et quidem non sine testimónio semetípsum relíquit benefáciens de cælo, dans plúvias et témpora fructífera, implens cibo et lætítia corda nostra.
 Actus	Acts	46	14	17	Et hæc dicéntes, vix sedavérunt turbas ne sibi immolárent.
 Actus	Acts	46	14	18	Supervenérunt autem quidam ab Antiochía et Icónio Judǽi: et persuásis turbis, lapidantésque Paulum, traxérunt extra civitátem, existimántes eum mórtuum esse.	b
 Actus	Acts	46	14	19	Circumdántibus autem eum discípulis, surgens intrávit civitátem, et póstera die proféctus est cum Bárnaba in Derben.
 Actus	Acts	46	14	20	Cumque evangelizássent civitáti illi, et docuíssent multos, revérsi sunt Lystram, et Icónium, et Antiochíam,
 Actus	Acts	46	14	21	confirmántes ánimas discipulórum, exhortantésque ut permanérent in fide: et quóniam per multas tribulatiónes opórtet nos intráre in regnum Dei.
 Actus	Acts	46	14	22	Et cum constituíssent illis per síngulas ecclésias presbýteros, et orássent cum jejunatiónibus, commendavérunt eos Dómino, in quem credidérunt.
 Actus	Acts	46	14	23	Transeuntésque Pisídiam, venérunt in Pamphýliam,
 Actus	Acts	46	14	24	et loquéntes verbum Dómini in Perge, descendérunt in Attáliam:
 Actus	Acts	46	14	25	et inde navigavérunt Antiochíam, unde erant tráditi grátiæ Dei in opus quod complevérunt.
 Actus	Acts	46	14	26	Cum autem veníssent, et congregássent ecclésiam, retulérunt quanta fecísset Deus cum illis, et quia aperuísset géntibus óstium fídei.
 Actus	Acts	46	14	27	Moráti sunt autem tempus non módicum cum discípulis.
 Actus	Acts	46	15	1	Et quidam descendéntes de Judǽa docébant fratres: Quia nisi circumcidámini secúndum morem Móysi, non potéstis salvári.
 Actus	Acts	46	15	2	Facta ergo seditióne non mínima Paulo et Bárnabæ advérsus illos, statuérunt ut ascénderent Paulus et Bárnabas, et quidam álii ex áliis ad Apóstolos et presbýteros in Jerúsalem super hac quæstióne.
 Actus	Acts	46	15	3	Illi ergo dedúcti ab ecclésia pertransíbant Phœnícen et Samaríam, narrántes conversiónem géntium: et faciébant gáudium magnum ómnibus frátribus.
 Actus	Acts	46	15	4	Cum autem veníssent Jerosólymam, suscépti sunt ab ecclésia, et ab Apóstolis et senióribus, annuntiántes quanta Deus fecísset cum illis.
 Actus	Acts	46	15	5	Surrexérunt autem quidam de hǽresi pharisæórum, qui credidérunt, dicéntes quia opórtet circumcídi eos, præcípere quoque serváre legem Móysi.
 Actus	Acts	46	15	6	Convenerúntque Apóstoli et senióres vidére de verbo hoc.	b
 Actus	Acts	46	15	7	Cum autem magna conquisítio fíeret, surgens Petrus dixit ad eos: Viri fratres, vos scitis quóniam ab antíquis diébus Deus in nobis elégit, per os meum audíre gentes verbum Evangélii et crédere.
 Actus	Acts	46	15	8	Et qui novit corda Deus, testimónium perhíbuit, dans illis Spíritum Sanctum, sicut et nobis,
 Actus	Acts	46	15	9	et nihil discrévit inter nos et illos, fide puríficans corda eórum.
 Actus	Acts	46	15	10	Nunc ergo quid tentátis Deum, impónere jugum super cervíces discipulórum quod neque patres nostri, neque nos portáre potúimus?
 Actus	Acts	46	15	11	sed per grátiam Dómini Jesu Christi crédimus salvári, quemádmodum et illi.
 Actus	Acts	46	15	12	Tácuit autem omnis multitúdo: et audiébant Bárnabam et Paulum narrántes quanta Deus fecísset signa et prodígia in géntibus per eos.
 Actus	Acts	46	15	13	Et postquam tacuérunt, respóndit Jacóbus, dicens: Viri fratres, audíte me.	b
 Actus	Acts	46	15	14	Simon narrávit quemádmodum primum Deus visitávit súmere ex géntibus pópulum nómini suo.
 Actus	Acts	46	15	15	Et huic concórdant verba prophetárum: sicut scriptum est:
 Actus	Acts	46	15	16	Post hæc revértar, et reædificábo tabernáculum David quod décidit: et díruta ejus reædificábo, et érigam illud:
 Actus	Acts	46	15	17	ut requírant céteri hóminum Dóminum, et omnes gentes super quas invocátum est nomen meum, dicit Dóminus fáciens hæc.
 Actus	Acts	46	15	18	Notum a sǽculo est Dómino opus suum.
 Actus	Acts	46	15	19	Propter quod ego júdico non inquietári eos qui ex géntibus convertúntur ad Deum,
 Actus	Acts	46	15	20	sed scríbere ad eos ut abstíneant se a contaminatiónibus simulacrórum, et fornicatióne, et suffocátis, et sánguine.
 Actus	Acts	46	15	21	Móyses enim a tempóribus antíquis habet in síngulis civitátibus qui eum prǽdicent in synagógis, ubi per omne sábbatum légitur.
 Actus	Acts	46	15	22	Tunc plácuit Apóstolis et senióribus cum omni ecclésia elígere viros ex eis, et míttere Antiochíam cum Paulo et Bárnaba: Judam, qui cognominabátur Bársabas, et Silam, viros primos in frátribus:	b
 Actus	Acts	46	15	23	scribéntes per manus eórum: Apóstoli et senióres fratres, his qui sunt Antiochíæ, et Sýriæ, et Cilíciæ, frátribus ex géntibus, salútem.
 Actus	Acts	46	15	24	Quóniam audívimus quia quidam ex nobis exeúntes, turbavérunt vos verbis, everténtes ánimas vestras, quibus non mandávimus,
 Actus	Acts	46	15	25	plácuit nobis colléctis in unum elígere viros, et míttere ad vos cum caríssimis nostris Bárnaba et Paulo,
 Actus	Acts	46	15	26	homínibus qui tradidérunt ánimas suas pro nómine Dómini nostri Jesu Christi.
 Actus	Acts	46	15	27	Mísimus ergo Judam et Silam, qui et ipsi vobis verbis réferent éadem.
 Actus	Acts	46	15	28	Visum est enim Spirítui Sancto et nobis nihil ultra impónere vobis óneris quam hæc necessária:
 Actus	Acts	46	15	29	ut abstineátis vos ab immolátis simulacrórum, et sánguine, et suffocáto, et fornicatióne: a quibus custodiéntes vos, bene agétis. Valéte.
 Actus	Acts	46	15	30	Illi ergo dimíssi, descendérunt Antiochíam: et congregáta multitúdine tradidérunt epístolam.	b
 Actus	Acts	46	15	31	Quam cum legíssent, gavísi sunt super consolatióne.
 Actus	Acts	46	15	32	Judas autem et Silas, et ipsi cum essent prophétæ, verbo plúrimo consoláti sunt fratres, et confirmavérunt.
 Actus	Acts	46	15	33	Facto autem ibi aliquánto témpore, dimíssi sunt cum pace a frátribus ad eos qui míserant illos.
 Actus	Acts	46	15	34	Visum est autem Silæ ibi remanére: Judas autem solus ábiit Jerúsalem.
 Actus	Acts	46	15	35	Paulus autem et Bárnabas demorabántur Antiochíæ, docéntes et evangelizántes cum áliis plúribus verbum Dómini.
 Actus	Acts	46	15	36	Post áliquot autem dies, dixit ad Bárnabam Paulus: Reverténtes visitémus fratres per univérsas civitátes in quibus prædicávimus verbum Dómini, quómodo se hábeant.
 Actus	Acts	46	15	37	Bárnabas autem volébat secum assúmere et Joánnem, qui cognominabátur Marcus.
 Actus	Acts	46	15	38	Paulus autem rogábat eum (ut qui discessísset ab eis de Pamphýlia, et non isset cum eis in opus) non debére récipi.
 Actus	Acts	46	15	39	Facta est autem dissénsio, ita ut discéderent ab ínvicem, et Bárnabas quidem, assúmpto Marco, navigáret Cyprum.
 Actus	Acts	46	15	40	Paulus vero, elécto Sila, proféctus est, tráditus grátiæ Dei a frátribus.
 Actus	Acts	46	15	41	Perambulábat autem Sýriam et Cilíciam, confírmans ecclésias: præcípiens custodíre præcépta Apostolórum et seniórum.
 Actus	Acts	46	16	1	Pervénit autem Derben et Lystram. Et ecce discípulus quidam erat ibi nómine Timótheus, fílius mulíeris Judǽæ fidélis, patre gentíli.
 Actus	Acts	46	16	2	Huic testimónium bonum reddébant qui in Lystris erant et Icónio fratres.
 Actus	Acts	46	16	3	Hunc vóluit Paulus secum proficísci: et assúmens circumcídit eum propter Judǽos qui erant in illis locis. Sciébant enim omnes quod pater ejus erat gentílis.
 Actus	Acts	46	16	4	Cum autem pertransírent civitátes, tradébant eis custodíri dógmata quæ erant decréta ab Apóstolis et senióribus qui erant Jerosólymis.
 Actus	Acts	46	16	5	Et ecclésiæ quidem confirmabántur fide, et abundábunt número quotídie.
 Actus	Acts	46	16	6	Transeúntes autem Phrýgiam et Galátiæ regiónem, vetáti sunt a Spíritu Sancto loqui verbum Dei in Ásia.
 Actus	Acts	46	16	7	Cum veníssent autem in Mýsiam, tentábant ire in Bithýniam: et non permísit eos Spíritus Jesu.
 Actus	Acts	46	16	8	Cum autem pertransíssent Mýsiam, descendérunt Tróadem:
 Actus	Acts	46	16	9	et vísio per noctem Paulo osténsa est: vir Mácedo quidam erat stans et déprecans eum, et dicens: Tránsiens in Macedóniam, ádjuva nos.
 Actus	Acts	46	16	10	Ut autem visum vidit, statim quæsívimus proficísci in Macedóniam, certi facti quod vocásset nos Deus evangelizáre eis.	b
 Actus	Acts	46	16	11	Navigántes autem a Tróade, recto cursu vénimus Samothráciam, et sequénti die Neápolim:
 Actus	Acts	46	16	12	et inde Philíppos, quæ est prima partis Macedóniæ cívitas, colónia. Erámus autem in hac urbe diébus áliquot, conferéntes.
 Actus	Acts	46	16	13	Die autem sabbatórum egréssi sumus foras portam juxta flumen, ubi videbátur orátio esse: et sedéntes loquebámur muliéribus quæ convénerant.
 Actus	Acts	46	16	14	Et quædam múlier nómine Lýdia, purpurária civitátis Thyatirenórum, colens Deum, audívit: cujus Dóminus apéruit cor inténdere his quæ dicebántur a Paulo.
 Actus	Acts	46	16	15	Cum autem baptizáta esset, et domus ejus, deprecáta est, dicens: Si judicástis me fidélem Dómino esse, introíte in domum meam, et manéte. Et coégit nos.
 Actus	Acts	46	16	16	Factum est autem eúntibus nobis ad oratiónem, puéllam quamdam habéntem spíritum pythónem obviáre nobis, quæ quæstum magnum præstábat dóminis suis divinándo.
 Actus	Acts	46	16	17	Hæc subsecúta Paulum et nos, clamábat dicens: Isti hómines servi Dei excélsi sunt, qui annúntiant vobis viam salútis.
 Actus	Acts	46	16	18	Hoc autem faciébat multis diébus. Dolens autem Paulus, et convérsus, spirítui dixit: Præcípio tibi in nómine Jesu Christi exíre ab ea. Et éxiit eádem hora.
 Actus	Acts	46	16	19	Vidéntes autem dómini ejus quia exívit spes quæstus eórum, apprehendéntes Paulum et Silam, perduxérunt in forum ad príncipes:	b
 Actus	Acts	46	16	20	et offeréntes eos magistrátibus, dixérunt: Hi hómines contúrbant civitátem nostram, cum sint Judǽi:
 Actus	Acts	46	16	21	et annúntiant morem quem non licet nobis suscípere neque fácere, cum simus Románi.
 Actus	Acts	46	16	22	Et cucúrrit plebs advérsus eos: et magistrátus, scissis túnicis eórum, jussérunt eos virgis cædi.
 Actus	Acts	46	16	23	Et cum multas plagas eis imposuíssent, misérunt eos in cárcerem, præcipiéntes custódi ut diligénter custodíret eos.
 Actus	Acts	46	16	24	Qui cum tale præcéptum accepísset, misit eos in interiórem cárcerem, et pedes eórum strinxit ligno.
 Actus	Acts	46	16	25	Média autem nocte Paulus et Silas orántes, laudábant Deum: et audiébant eos qui in custódia erant.
 Actus	Acts	46	16	26	Súbito vero terræmótus factus est magnus, ita ut moveréntur fundaménta cárceris. Et statim apérta sunt ómnia óstia: et universórum víncula solúta sunt.
 Actus	Acts	46	16	27	Expergefáctus autem custos cárceris, et videns jánuas apértas cárceris, evagináto gládio volébat se interfícere, ǽstimans fugísse vinctos.
 Actus	Acts	46	16	28	Clamávit autem Paulus voce magna, dicens: Nihil tibi mali féceris: univérsi enim hic sumus.
 Actus	Acts	46	16	29	Petitóque lúmine, introgréssus est: et tremefáctus prócidit Paulo et Silæ ad pedes:
 Actus	Acts	46	16	30	et prodúcens eos foras, ait: Dómini, quid me opórtet fácere, ut salvus fiam?
 Actus	Acts	46	16	31	At illi dixérunt: Crede in Dóminum Jesum, et salvus eris tu, et domus tua.
 Actus	Acts	46	16	32	Et locúti sunt ei verbum Dómini cum ómnibus qui erant in domo ejus.
 Actus	Acts	46	16	33	Et tollens eos in illa hora noctis, lavit plagas eórum: et baptizátus est ipse, et omnis domus ejus contínuo.
 Actus	Acts	46	16	34	Cumque perduxísset eos in domum suam, appósuit eis mensam, et lætátus est cum omni domo sua credens Deo.
 Actus	Acts	46	16	35	Et cum dies factus esset, misérunt magistrátus lictóres, dicéntes: Dimítte hómines illos.	b
 Actus	Acts	46	16	36	Nuntiávit autem custos cárceris verba hæc Paulo: Quia misérunt magistrátus ut dimittámini: nunc ígitur exeúntes, ite in pace.
 Actus	Acts	46	16	37	Paulus autem dixit eis: Cæsos nos públice, indemnátos hómines Romános, misérunt in cárcerem: et nunc occúlte nos ejíciunt? Non ita: sed véniant,
 Actus	Acts	46	16	38	et ipsi nos ejíciant. Nuntiavérunt autem magistrátibus lictóres verba hæc. Timuerúntque audíto quod Románi essent:
 Actus	Acts	46	16	39	et veniéntes deprecáti sunt eos, et educéntes rogábant ut egrederéntur de urbe.
 Actus	Acts	46	16	40	Exeúntes autem de cárcere, introiérunt ad Lýdiam: et visis frátribus consoláti sunt eos, et profécti sunt.
 Actus	Acts	46	17	1	Cum autem perambulássent Amphípolim et Apollóniam, venérunt Thessalonícam, ubi erat synagóga Judæórum.
 Actus	Acts	46	17	2	Secúndum consuetúdinem autem Paulus introívit ad eos, et per sábbata tria disserébat eis de Scriptúris,
 Actus	Acts	46	17	3	adapériens et insínuans quia Christum opórtuit pati, et resúrgere a mórtuis: et quia hic est Jesus Christus, quem ego annúntio vobis.
 Actus	Acts	46	17	4	Et quidam ex eis credidérunt et adjúncti sunt Paulo et Silæ: et de coléntibus gentilibúsque multitúdo magna, et mulíeres nóbiles non paucæ.
 Actus	Acts	46	17	5	Zelántes autem Judǽi, assumentésque de vulgo viros quosdam malos, et turba facta, concitavérunt civitátem: et assisténtes dómui Jasónis quærébant eos prodúcere in pópulum.
 Actus	Acts	46	17	6	Et cum non inveníssent eos, trahébant Jasónem et quosdam fratres ad príncipes civitátis, clamántes: Quóniam hi qui urbem cóncitant, et huc venérunt,
 Actus	Acts	46	17	7	quos suscépit Jason, et hi omnes contra decréta Cǽsaris fáciunt, regem álium dicéntes esse, Jesum.
 Actus	Acts	46	17	8	Concitavérunt autem plebem et príncipes civitátis audiéntes hæc.
 Actus	Acts	46	17	9	Et accépta satisfactióne a Jasóne et a céteris, dimisérunt eos.
 Actus	Acts	46	17	10	Fratres vero conféstim per noctem dimisérunt Paulum et Silam in Berœ́am. Qui cum veníssent, in synagógam Judæórum introiérunt.
 Actus	Acts	46	17	11	Hi autem erant nobilióres eórum qui sunt Thessalonícæ, qui suscepérunt verbum cum omni aviditáte, quotídie scrutántes Scriptúras, si hæc ita se habérent.
 Actus	Acts	46	17	12	Et multi quidem credidérunt ex eis, et mulíerum gentílium honestárum, et viri non pauci.
 Actus	Acts	46	17	13	Cum autem cognovíssent in Thessaloníca Judǽi quia et Berœ́æ prædicátum est a Paulo verbum Dei, venérunt et illuc commovéntes, et turbántes multitúdinem.
 Actus	Acts	46	17	14	Statímque tunc Paulum dimisérunt fratres, ut iret usque ad mare: Silas autem et Timótheus remansérunt ibi.
 Actus	Acts	46	17	15	Qui autem deducébant Paulum, perduxérunt eum usque Athénas, et accépto mandáto ab eo ad Silam et Timótheum ut quam celériter venírent ad illum, profécti sunt.	b
 Actus	Acts	46	17	16	Paulus autem cum Athénis eos exspectáret, incitabátur spíritus ejus in ipso, videns idololatríæ déditam civitátem.
 Actus	Acts	46	17	17	Disputábat ígitur in synagóga cum Judǽis et coléntibus, et in foro, per omnes dies ad eos qui áderant.
 Actus	Acts	46	17	18	Quidam autem epicuréi et stóici philósophi disserébant cum eo, et quidam dicébant: Quid vult seminivérbius hic dícere? Álii vero: Novórum dæmoniórum vidétur annuntiátor esse: quia Jesum et resurrectiónem annuntiábat eis.
 Actus	Acts	46	17	19	Et apprehénsum eum ad Areópagum duxérunt, dicéntes: Póssumus scire quæ est hæc nova, quæ a te dícitur, doctrína?
 Actus	Acts	46	17	20	nova enim quædam infers áuribus nostris: vólumus ergo scire quidnam velint hæc esse.
 Actus	Acts	46	17	21	(Atheniénses autem omnes, et ádvenæ hóspites, ad nihil áliud vacábant nisi aut dícere aut audíre áliquid novi.)
 Actus	Acts	46	17	22	Stans autem Paulus in médio Areópagi, ait: Viri Atheniénses, per ómnia quasi superstitiosióres vos vídeo.	b
 Actus	Acts	46	17	23	Prætériens enim, et videns simulácra vestra, invéni et aram in qua scriptum erat: Ignóto Deo. Quod ergo ignorántes cólitis, hoc ego annúntio vobis.
 Actus	Acts	46	17	24	Deus, qui fecit mundum, et ómnia quæ in eo sunt, hic cæli et terræ cum sit Dóminus, non in manufáctis templis hábitat,
 Actus	Acts	46	17	25	nec mánibus humánis cólitur índigens áliquo, cum ipse det ómnibus vitam, et inspiratiónem, et ómnia:
 Actus	Acts	46	17	26	fecítque ex uno omne genus hóminum inhabitáre super univérsam fáciem terræ, defíniens statúta témpora, et términos habitatiónis eórum,
 Actus	Acts	46	17	27	quǽrere Deum si forte attréctent eum, aut invéniant, quamvis non longe sit ab unoquóque nostrum.
 Actus	Acts	46	17	28	In ipso enim vívimus, et movémur, et sumus: sicut et quidam vestrórum poëtárum dixérunt: Ipsíus enim et genus sumus.
 Actus	Acts	46	17	29	Genus ergo cum simus Dei, non debémus æstimáre auro, aut argénto, aut lápidi, sculptúræ artis, et cogitatiónis hóminis, divínum esse símile.
 Actus	Acts	46	17	30	Et témpora quidem hujus ignorántiæ despíciens Deus, nunc annúntiat homínibus ut omnes ubíque pœniténtiam agant,
 Actus	Acts	46	17	31	eo quod státuit diem in quo judicatúrus est orbem in æquitáte, in viro in quo státuit, fidem præbens ómnibus, súscitans eum a mórtuis.
 Actus	Acts	46	17	32	Cum audíssent autem resurrectiónem mortuórum, quidam quidem irridébant, quidam vero dixérunt: Audiémus te de hoc íterum.	b
 Actus	Acts	46	17	33	Sic Paulus exívit de médio eórum.
 Actus	Acts	46	17	34	Quidam vero viri adhæréntes ei, credidérunt: in quibus et Dionýsius Areopagíta, et múlier nómine Dámaris, et álii cum eis.
 Actus	Acts	46	18	1	Post hæc egréssus ab Athénis, venit Corínthum:
 Actus	Acts	46	18	2	et invéniens quemdam Judǽum nómine Áquilam, Pónticum génere, qui nuper vénerat ab Itália, et Priscíllam uxórem ejus (eo quod præcepísset Cláudius discédere omnes Judǽos a Roma), accéssit ad eos.
 Actus	Acts	46	18	3	Et quia ejúsdem erat artis, manébat apud eos, et operabátur. (Erant autem scenofactóriæ artis.)
 Actus	Acts	46	18	4	Et disputábat in synagóga per omne sábbatum, interpónens nomen Dómini Jesu: suadebátque Judǽis et Græcis.
 Actus	Acts	46	18	5	Cum veníssent autem de Macedónia Silas et Timótheus, instábat verbo Paulus, testíficans Judǽis esse Christum Jesum.
 Actus	Acts	46	18	6	Contradicéntibus autem eis, et blasphemántibus, excútiens vestiménta sua, dixit ad eos: Sanguis vester super caput vestrum: mundus ego: ex hoc ad gentes vadam.
 Actus	Acts	46	18	7	Et migrans inde, intrávit in domum cujúsdam, nómine Titi Justi, coléntis Deum, cujus domus erat conjúncta synagógæ.
 Actus	Acts	46	18	8	Crispus autem archisynagógus crédidit Dómino cum omni domo sua: et multi Corinthiórum audiéntes credébant, et baptizabántur.
 Actus	Acts	46	18	9	Dixit autem Dóminus nocte per visiónem Paulo: Noli timére, sed lóquere, et ne táceas:
 Actus	Acts	46	18	10	propter quod ego sum tecum, et nemo apponétur tibi ut nóceat te: quóniam pópulus est mihi multus in hac civitáte.
 Actus	Acts	46	18	11	Sedit autem ibi annum et sex menses, docens apud eos verbum Dei.
 Actus	Acts	46	18	12	Gallióne autem procónsule Acháiæ, insurrexérunt uno ánimo Judǽi in Paulum, et adduxérunt eum ad tribúnal,	b
 Actus	Acts	46	18	13	dicéntes: Quia contra legem hic persuádet homínibus cólere Deum.
 Actus	Acts	46	18	14	Incipiénte autem Paulo aperíre os, dixit Gállio ad Judǽos: Si quidem esset iníquum áliquid aut fácinus péssimum, o viri Judǽi, recte vos sustinérem.
 Actus	Acts	46	18	15	Si vero quæstiónes sunt de verbo, et nomínibus, et lege vestra, vos ipsi vidéritis: judex ego horum nolo esse.
 Actus	Acts	46	18	16	Et minávit eos a tribunáli.
 Actus	Acts	46	18	17	Apprehendéntes autem omnes Sósthenem príncipem synagógæ, percutiébant eum ante tribúnal: et nihil eórum Gallióni curæ erat.
 Actus	Acts	46	18	18	Paulus vero cum adhuc sustinuísset dies multos frátribus valefáciens, navigávit in Sýriam (et cum eo Priscílla et Áquila), qui sibi totónderat in Cenchris caput: habébat enim votum.	b
 Actus	Acts	46	18	19	Devenítque Éphesum, et illos ibi relíquit. Ipse vero ingréssus synagógam, disputábat cum Judǽis.
 Actus	Acts	46	18	20	Rogántibus autem eis ut amplióri témpore manéret, non consénsit,
 Actus	Acts	46	18	21	sed valefáciens, et dicens: Íterum revértar ad vos, Deo volénte: proféctus est ab Épheso.
 Actus	Acts	46	18	22	Et descéndens Cæsaréam, ascéndit, et salutávit ecclésiam, et descéndit Antiochíam.
 Actus	Acts	46	18	23	Et facto ibi aliquánto témpore proféctus est, perámbulans ex órdine Galáticam regiónem, et Phrýgiam, confírmans omnes discípulos.
 Actus	Acts	46	18	24	Judǽus autem quidam, Apóllo nómine, Alexandrínus génere, vir éloquens, devénit Éphesum, potens in scriptúris.	b
 Actus	Acts	46	18	25	Hic erat edóctus viam Dómini: et fervens spíritu loquebátur, et docébat diligénter ea quæ sunt Jesu, sciens tantum baptísma Joánnis.
 Actus	Acts	46	18	26	Hic ergo cœpit fiduciáliter ágere in synagóga. Quem cum audíssent Priscílla et Áquila, assumpsérunt eum, et diligéntius exposuérunt ei viam Dómini.
 Actus	Acts	46	18	27	Cum autem vellet ire Acháiam, exhortáti fratres, scripsérunt discípulis ut suscíperent eum. Qui cum venísset, cóntulit multum his qui credíderant.
 Actus	Acts	46	18	28	Veheménter enim Judǽos revincébat públice, osténdens per Scriptúras esse Christum Jesum.
 Actus	Acts	46	19	1	Factum est autem cum Apóllo esset Corínthi, ut Paulus peragrátis superióribus pártibus veníret Éphesum, et inveníret quosdam discípulos:
 Actus	Acts	46	19	2	dixítque ad eos: Si Spíritum Sanctum accepístis credéntes? At illi dixérunt ad eum: Sed neque si Spíritus Sanctus est, audívimus.
 Actus	Acts	46	19	3	Ille vero ait: In quo ergo baptizáti estis? Qui dixérunt: In Joánnis baptísmate.
 Actus	Acts	46	19	4	Dixit autem Paulus: Joánnes baptizávit baptísmo pœniténtiæ pópulum, dicens in eum qui ventúrus esset post ipsum ut créderent, hoc est, in Jesum.
 Actus	Acts	46	19	5	His audítis, baptizáti sunt in nómine Dómini Jesu.
 Actus	Acts	46	19	6	Et cum imposuísset illis manus Paulus, venit Spíritus Sanctus super eos, et loquebántur linguis, et prophetábant.
 Actus	Acts	46	19	7	Erant autem omnes viri fere duódecim.
 Actus	Acts	46	19	8	Introgréssus autem synagógam, cum fidúcia loquebátur per tres menses, dísputans et suádens de regno Dei.	b
 Actus	Acts	46	19	9	Cum autem quidam induraréntur, et non créderent, maledicéntes viam Dómini coram multitúdine, discédens ab eis, segregávit discípulos, quotídie dísputans in schola tyránni cujúsdam.
 Actus	Acts	46	19	10	Hoc autem factum est per biénnium, ita ut omnes qui habitábant in Ásia audírent verbum Dómini, Judǽi atque gentíles.
 Actus	Acts	46	19	11	Virtutésque non quáslibet faciébat Deus per manum Pauli,
 Actus	Acts	46	19	12	ita ut étiam super lánguidos deferréntur a córpore ejus sudária et semicínctia, et recedébant ab eis languóres, et spíritus nequam egrediebántur.
 Actus	Acts	46	19	13	Tentavérunt autem quidam et de circumeúntibus Judǽis exorcístis invocáre super eos qui habébant spíritus malos nomen Dómini Jesu, dicéntes: Adjúro vos per Jesum, quem Paulus prǽdicat.
 Actus	Acts	46	19	14	Erant autem quidam Judǽi, Scevæ príncipis sacerdótum septem fílii, qui hoc faciébant.
 Actus	Acts	46	19	15	Respóndens autem spíritus nequam dixit eis: Jesum novi, et Paulum scio: vos autem qui estis?
 Actus	Acts	46	19	16	Et insíliens in eos homo, in quo erat dæmónium péssimum, et dominátus ambórum, inváluit contra eos, ita ut nudi et vulneráti effúgerent de domo illa.
 Actus	Acts	46	19	17	Hoc autem notum factum est ómnibus Judǽis, atque gentílibus qui habitábant Éphesi: et cécidit timor super omnes illos, et magnificabátur nomen Dómini Jesu.
 Actus	Acts	46	19	18	Multíque credéntium veniébant, confiténtes et annuntiántes actus suos.
 Actus	Acts	46	19	19	Multi autem ex eis, qui fúerant curiósa sectáti, contulérunt libros, et combussérunt coram ómnibus: et computátis prétiis illórum, invenérunt pecúniam denariórum quinquagínta míllium.
 Actus	Acts	46	19	20	Ita fórtiter crescébat verbum Dei, et confirmabátur.
 Actus	Acts	46	19	21	His autem explétis, propósuit Paulus in Spíritu, tránsita Macedónia et Acháia, ire Jerosólymam, dicens: Quóniam postquam fúero ibi, opórtet me et Romam vidére.	b
 Actus	Acts	46	19	22	Mittens autem in Macedóniam duos ex ministrántibus sibi, Timótheum et Erástum, ipse remánsit ad tempus in Ásia.
 Actus	Acts	46	19	23	Facta est autem illo témpore turbátio non mínima de via Dómini.
 Actus	Acts	46	19	24	Demétrius enim quidam nómine, argentárius, fáciens ædes argénteas Diánæ, præstábat artifícibus non módicum quæstum:
 Actus	Acts	46	19	25	quos cónvocans, et eos qui hujúsmodi erant opífices, dixit: Viri, scitis quia de hoc artifício est nobis acquisítio:
 Actus	Acts	46	19	26	et vidétis et audítis quia non solum Éphesi, sed pene totíus Ásiæ, Paulus hic suádens avértit multam turbam, dicens: Quóniam non sunt dii, qui mánibus fiunt.
 Actus	Acts	46	19	27	Non solum autem hæc periclitábitur nobis pars in redargutiónem veníre, sed et magnæ Diánæ templum in níhilum reputábitur, sed et déstrui incípiet majéstas ejus, quam tota Ásia et orbis colit.
 Actus	Acts	46	19	28	His audítis, repléti sunt ira, et exclamavérunt dicéntes: Magna Diána Ephesiórum.
 Actus	Acts	46	19	29	Et impléta est cívitas confusióne, et ímpetum fecérunt uno ánimo in theátrum, rapto Gajo et Aristárcho Macedónibus, comítibus Pauli.
 Actus	Acts	46	19	30	Paulo autem volénte intráre in pópulum, non permisérunt discípuli.
 Actus	Acts	46	19	31	Quidam autem et de Ásiæ princípibus, qui erant amíci ejus, misérunt ad eum rogántes ne se daret in theátrum:
 Actus	Acts	46	19	32	álii autem áliud clamábant. Erat enim ecclésia confúsa: et plures nesciébant qua ex causa conveníssent.
 Actus	Acts	46	19	33	De turba autem detraxérunt Alexándrum, propelléntibus eum Judǽis. Alexánder autem manu siléntio postuláto, volébat réddere ratiónem pópulo.	b
 Actus	Acts	46	19	34	Quem ut cognovérunt Judǽum esse, vox facta una est ómnium, quasi per horas duas clamántium: Magna Diána Ephesiórum.
 Actus	Acts	46	19	35	Et cum sedásset scriba turbas, dixit: Viri Ephésii, quis enim est hóminum, qui nésciat Ephesiórum civitátem cultrícem esse magnæ Diánæ, Jovísque prolis?
 Actus	Acts	46	19	36	Cum ergo his contradíci non possit, opórtet vos sedátos esse, et nihil témere ágere.
 Actus	Acts	46	19	37	Adduxístis enim hómines istos, neque sacrílegos, neque blasphemántes deam vestram.
 Actus	Acts	46	19	38	Quod si Demétrius et qui cum eo sunt artífices, habent advérsus áliquem causam, convéntus forénses agúntur, et procónsules sunt: accúsent ínvicem.
 Actus	Acts	46	19	39	Si quid autem altérius rei quǽritis, in legítima ecclésia póterit absólvi.
 Actus	Acts	46	19	40	Nam et periclitámur árgui seditiónis hodiérnæ, cum nullus obnóxius sit de quo possímus réddere ratiónem concúrsus istíus. Et cum hæc dixísset, dimísit ecclésiam.
 Actus	Acts	46	20	1	Postquam autem cessávit tumúltus, vocátis Paulus discípulis, et exhortátus eos, valedíxit, et proféctus est ut iret in Macedóniam.
 Actus	Acts	46	20	2	Cum autem perambulásset partes illas, et exhortátus eos fuísset multo sermóne, venit ad Grǽciam:
 Actus	Acts	46	20	3	ubi cum fecísset menses tres, factæ sunt illi insídiæ a Judǽis navigatúro in Sýriam: habuítque consílium ut reverterétur per Macedóniam.
 Actus	Acts	46	20	4	Comitátus est autem eum Sópater Pyrrhi Berœénsis, Thessalonicénsium vero Aristárchus, et Secúndus, et Gajus Dérbeus, et Timótheus: Asiáni vero Týchicus et Tróphimus.
 Actus	Acts	46	20	5	Hi cum præcessíssent, sustinuérunt nos Tróade:
 Actus	Acts	46	20	6	nos vero navigávimus post dies azymórum a Philíppis, et vénimus ad eos Tróadem in diébus quinque, ubi demoráti sumus diébus septem.
 Actus	Acts	46	20	7	Una autem sábbati cum convenissémus ad frangéndum panem, Paulus disputábat cum eis profectúrus in crástinum, protraxítque sermónem usque in médiam noctem.
 Actus	Acts	46	20	8	Erant autem lámpades copiósæ in cœnáculo, ubi erámus congregáti.
 Actus	Acts	46	20	9	Sedens autem quidam adoléscens nómine Eútychus super fenéstram, cum mergerétur somno gravi, disputánte diu Paulo, ductus somno cécidit de tértio cœnáculo deórsum, et sublátus est mórtuus.
 Actus	Acts	46	20	10	Ad quem cum descendísset Paulus, incúbuit super eum: et compléxus dixit: Nolíte turbári, ánima enim ipsíus in ipso est.
 Actus	Acts	46	20	11	Ascéndens autem, frangénsque panem, et gustans, satísque allocútus usque in lucem, sic proféctus est.
 Actus	Acts	46	20	12	Adduxérunt autem púerum vivéntem, et consoláti sunt non mínime.
 Actus	Acts	46	20	13	Nos autem ascendéntes navem, navigávimus in Asson, inde susceptúri Paulum: sic enim disposúerat ipse per terram iter factúrus.	b
 Actus	Acts	46	20	14	Cum autem convenísset nos in Asson, assúmpto eo, vénimus Mitylénen.
 Actus	Acts	46	20	15	Et inde navigántes, sequénti die vénimus contra Chium, et ália applicúimus Samum, et sequénti die vénimus Milétum.
 Actus	Acts	46	20	16	Proposúerat enim Paulus transnavigáre Éphesum, ne qua mora illi fíeret in Ásia. Festinábat enim, si possíbile sibi esset, ut diem Pentecóstes fáceret Jerosólymis.
 Actus	Acts	46	20	17	A Miléto autem mittens Éphesum, vocávit majóres natu ecclésiæ.
 Actus	Acts	46	20	18	Qui cum veníssent ad eum, et simul essent, dixit eis: Vos scitis a prima die qua ingréssus sum in Ásiam, quáliter vobíscum per omne tempus fúerim,
 Actus	Acts	46	20	19	sérviens Dómino cum omni humilitáte, et lácrimis, et tentatiónibus, quæ mihi accidérunt ex insídiis Judæórum:
 Actus	Acts	46	20	20	quómodo nihil subtráxerim utílium, quóminus annuntiárem vobis et docérem vos, públice et per domos,
 Actus	Acts	46	20	21	testíficans Judǽis atque gentílibus in Deum pœniténtiam, et fidem in Dóminum nostrum Jesum Christum.
 Actus	Acts	46	20	22	Et nunc ecce alligátus ego spíritu, vado in Jerúsalem: quæ in ea ventúra sint mihi, ignórans:	b
 Actus	Acts	46	20	23	nisi quod Spíritus Sanctus per omnes civitátes mihi protestátur, dicens quóniam víncula et tribulatiónes Jerosólymis me manent.
 Actus	Acts	46	20	24	Sed nihil horum véreor: nec fácio ánimam meam pretiosiórem quam me, dúmmodo consúmmem cursum meum, et ministérium verbi quod accépi a Dómino Jesu, testificári Evangélium grátiæ Dei.
 Actus	Acts	46	20	25	Et nunc ecce ego scio quia ámplius non vidébitis fáciem meam vos omnes, per quos transívi prǽdicans regnum Dei.
 Actus	Acts	46	20	26	Quaprópter contéstor vos hodiérna die, quia mundus sum a sánguine ómnium.
 Actus	Acts	46	20	27	Non enim subterfúgi, quóminus annuntiárem omne consílium Dei vobis.
 Actus	Acts	46	20	28	Atténdite vobis, et univérso gregi, in quo vos Spíritus Sanctus pósuit epíscopos régere ecclésiam Dei, quam acquisívit sánguine suo.
 Actus	Acts	46	20	29	Ego scio quóniam intrábunt post discessiónem meam lupi rapáces in vos, non parcéntes gregi.
 Actus	Acts	46	20	30	Et ex vobisípsis exsúrgent viri loquéntes pervérsa, ut abdúcant discípulos post se.
 Actus	Acts	46	20	31	Propter quod vigiláte, memória retinéntes quóniam per triénnium nocte et die non cessávi, cum lácrimis monens unumquémque vestrum.
 Actus	Acts	46	20	32	Et nunc comméndo vos Deo, et verbo grátiæ ipsíus, qui potens est ædificáre, et dare hæreditátem in sanctificátis ómnibus.
 Actus	Acts	46	20	33	Argéntum, et aurum, aut vestem nullíus concupívi, sicut
 Actus	Acts	46	20	34	ipsi scitis: quóniam ad ea quæ mihi opus erant, et his qui mecum sunt, ministravérunt manus istæ.
 Actus	Acts	46	20	35	Ómnia osténdi vobis, quóniam sic laborántes, opórtet suscípere infírmos ac meminísse verbi Dómini Jesu: quóniam ipse dixit: Beátius est magis dare, quam accípere.
 Actus	Acts	46	20	36	Et cum hæc dixísset, pósitis génibus suis orávit cum ómnibus illis.
 Actus	Acts	46	20	37	Magnus autem fletus factus est ómnium: et procumbéntes super collum Pauli, osculabántur eum,
 Actus	Acts	46	20	38	doléntes máxime in verbo quod díxerat, quóniam ámplius fáciem ejus non essent visúri. Et deducébant eum ad navem.
 Actus	Acts	46	21	1	Cum autem factum esset ut navigarémus abstrácti ab eis, recto cursu vénimus Coum, et sequénti die Rhodum, et inde Pátaram.
 Actus	Acts	46	21	2	Et cum invenissémus navem transfretántem in Phœnícen, ascendéntes navigávimus.
 Actus	Acts	46	21	3	Cum apparuissémus autem Cypro, relinquéntes eam ad sinístram, navigávimus in Sýriam, et vénimus Tyrum: ibi enim navis expositúra erat onus.
 Actus	Acts	46	21	4	Invéntis autem discípulis, mánsimus ibi diébus septem: qui Paulo dicébant per Spíritum ne ascénderet Jerosólymam.
 Actus	Acts	46	21	5	Et explétis diébus, profécti ibámus, deducéntibus nos ómnibus cum uxóribus et fíliis usque foras civitátem: et pósitis génibus in líttore, orávimus.
 Actus	Acts	46	21	6	Et cum valefecissémus ínvicem, ascéndimus navem: illi autem rediérunt in sua.
 Actus	Acts	46	21	7	Nos vero navigatióne expléta a Tyro descéndimus Ptolemáidam: et salutátis frátribus, mánsimus die una apud illos.
 Actus	Acts	46	21	8	Ália autem die profécti, vénimus Cæsaréam. Et intrántes domum Philíppi evangelístæ, qui erat unus de septem, mánsimus apud eum.
 Actus	Acts	46	21	9	Huic autem erant quátuor fíliæ vírgines prophetántes.
 Actus	Acts	46	21	10	Et cum morarémur per dies áliquot, supervénit quidam a Judǽa prophéta, nómine Ágabus.
 Actus	Acts	46	21	11	Is cum venísset ad nos, tulit zonam Pauli: et álligans sibi pedes et manus, dixit: Hæc dicit Spíritus Sanctus: Virum, cujus est zona hæc, sic alligábunt in Jerúsalem Judǽi, et tradent in manus géntium.
 Actus	Acts	46	21	12	Quod cum audissémus, rogabámus nos, et qui loci illíus erant, ne ascénderet Jerosólymam.
 Actus	Acts	46	21	13	Tunc respóndit Paulus, et dixit: Quid fácitis flentes, et affligéntes cor meum? Ego enim non solum alligári, sed et mori in Jerúsalem parátus sum propter nomen Dómini Jesu.
 Actus	Acts	46	21	14	Et cum ei suadére non possémus, quiévimus, dicéntes: Dómini volúntas fiat.
 Actus	Acts	46	21	15	Post dies autem istos, præparáti ascendebámus in Jerúsalem.	b
 Actus	Acts	46	21	16	Venérunt autem et ex discípulis a Cæsaréa nobíscum, adducéntes secum apud quem hospitarémur Mnasónem quemdam Cýprium, antíquum discípulum.
 Actus	Acts	46	21	17	Et cum venissémus Jerosólymam, libénter excepérunt nos fratres.
 Actus	Acts	46	21	18	Sequénti autem die introíbat Paulus nobíscum ad Jacóbum, omnésque collécti sunt senióres.
 Actus	Acts	46	21	19	Quos cum salutásset, narrábat per síngula quæ Deus fecísset in géntibus per ministérium ipsíus.
 Actus	Acts	46	21	20	At illi cum audíssent, magnificábant Deum, dixerúntque ei: Vides, frater, quot míllia sunt in Judǽis qui credidérunt, et omnes æmulatóres sunt legis.
 Actus	Acts	46	21	21	Audiérunt autem de te quia discessiónem dóceas a Móyse eórum qui per gentes sunt Judæórum, dicens non debére eos circumcídere fílios suos, neque secúndum consuetúdinem íngredi.
 Actus	Acts	46	21	22	Quid ergo est? útique opórtet conveníre multitúdinem: áudient enim te supervenísse.
 Actus	Acts	46	21	23	Hoc ergo fac quod tibi dícimus. Sunt nobis viri quátuor, votum habéntes super se.
 Actus	Acts	46	21	24	His assúmptis, sanctífica te cum illis, et impénde in illis ut radant cápita: et scient omnes quia quæ de te audiérunt, falsa sunt, sed ámbulas et ipse custódiens legem.
 Actus	Acts	46	21	25	De his autem qui credidérunt ex géntibus, nos scrípsimus judicántes ut abstíneant se ab idólis immoláto, et sánguine, et suffocáto, et fornicatióne.
 Actus	Acts	46	21	26	Tunc Paulus, assúmptis viris, póstera die purificátus cum illis intrávit in templum, annúntians expletiónem diérum purificatiónis, donec offerrétur pro unoquóque eórum oblátio.	b
 Actus	Acts	46	21	27	Dum autem septem dies consummaréntur, hi qui de Ásia erant Judǽi, cum vidíssent eum in templo, concitavérunt omnem pópulum, et injecérunt ei manus, clamántes:
 Actus	Acts	46	21	28	Viri Israëlítæ, adjuváte: hic est homo qui advérsus pópulum, et legem, et locum hunc, omnes ubíque docens, ínsuper et gentíles indúxit in templum, et violávit sanctum locum istum.
 Actus	Acts	46	21	29	Víderant enim Tróphimum Ephésium in civitáte cum ipso, quem æstimavérunt quóniam in templum introduxísset Paulus.
 Actus	Acts	46	21	30	Commotáque est cívitas tota, et facta est concúrsio pópuli. Et apprehendéntes Paulum, trahébant eum extra templum: et statim clausæ sunt jánuæ.
 Actus	Acts	46	21	31	Quæréntibus autem eum occídere, nuntiátum est tribúno cohórtis quia tota confúnditur Jerúsalem.
 Actus	Acts	46	21	32	Qui statim, assúmptis milítibus et centuriónibus, decúrrit ad illos. Qui cum vidíssent tribúnum et mílites, cessavérunt percútere Paulum.
 Actus	Acts	46	21	33	Tunc accédens tribúnus apprehéndit eum, et jussit eum alligári caténis duábus: et interrogábat quis esset, et quid fecísset.	b
 Actus	Acts	46	21	34	Álii autem áliud clamábant in turba. Et cum non posset certum cognóscere præ tumúltu, jussit duci eum in castra.
 Actus	Acts	46	21	35	Et cum venísset ad gradus, cóntigit ut portarétur a milítibus propter vim pópuli.
 Actus	Acts	46	21	36	Sequebátur enim multitúdo pópuli, clamans: Tolle eum.
 Actus	Acts	46	21	37	Et cum cœpísset indúci in castra Paulus, dicit tribúno: Si licet mihi loqui áliquid ad te? Qui dixit: Græce nosti?
 Actus	Acts	46	21	38	nonne tu es Ægýptius, qui ante hos dies tumúltum concitásti, et eduxísti in desértum quátuor míllia virórum sicariórum?
 Actus	Acts	46	21	39	Et dixit ad eum Paulus: Ego homo sum quidem Judǽus a Tarso Cilíciæ, non ignótæ civitátis múniceps. Rogo autem te, permítte mihi loqui ad pópulum.
 Actus	Acts	46	21	40	Et cum ille permisísset, Paulus stans in grádibus ánnuit manu ad plebem, et magno siléntio facto, allocútus est lingua hebrǽa, dicens:
 Actus	Acts	46	22	1	Viri fratres, et patres, audíte quam ad vos nunc reddo ratiónem.
 Actus	Acts	46	22	2	Cum audíssent autem quia hebrǽa lingua loquerétur ad illos, magis præstitérunt siléntium.
 Actus	Acts	46	22	3	Et dicit: Ego sum vir Judǽus, natus in Tarso Cilíciæ, nutrítus autem in ista civitáte, secus pedes Gamáliel erudítus juxta veritátem patérnæ legis, æmulátor legis, sicut et vos omnes estis hódie:
 Actus	Acts	46	22	4	qui hanc viam persecútus sum usque ad mortem, álligans et tradens in custódias viros ac mulíeres,
 Actus	Acts	46	22	5	sicut princeps sacerdótum mihi testimónium reddit, et omnes majóres natu: a quibus et epístolas accípiens, ad fratres Damáscum pergébam, ut addúcerem inde vinctos in Jerúsalem ut puniréntur.
 Actus	Acts	46	22	6	Factum est autem, eúnte me, et appropinquánte Damásco média die, súbito de cælo circumfúlsit me lux copiósa:
 Actus	Acts	46	22	7	et décidens in terram, audívi vocem dicéntem mihi: Saule, Saule, quid me perséqueris?
 Actus	Acts	46	22	8	Ego autem respóndi: Quis es, dómine? Dixítque ad me: Ego sum Jesus Nazarénus, quem tu perséqueris.
 Actus	Acts	46	22	9	Et qui mecum erant, lumen quidem vidérunt, vocem autem non audiérunt ejus qui loquebátur mecum.
 Actus	Acts	46	22	10	Et dixi: Quid fáciam, dómine? Dóminus autem dixit ad me: Surgens vade Damáscum: et ibi tibi dicétur de ómnibus quæ te opórteat fácere.
 Actus	Acts	46	22	11	Et cum non vidérem præ claritáte lúminis illíus, ad manum dedúctus a comítibus, veni Damáscum.
 Actus	Acts	46	22	12	Ananías autem quidam vir secúndum legem, testimónium habens ab ómnibus cohabitántibus Judǽis,
 Actus	Acts	46	22	13	véniens ad me et astans, dixit mihi: Saule frater, réspice. Et ego eádem hora respéxi in eum.
 Actus	Acts	46	22	14	At ille dixit: Deus patrum nostrórum præordinávit te, ut cognósceres voluntátem ejus, et vidéres justum, et audíres vocem ex ore ejus:
 Actus	Acts	46	22	15	quia eris testis illíus ad omnes hómines eórum quæ vidísti et audísti.
 Actus	Acts	46	22	16	Et nunc quid moráris? Exsúrge, et baptizáre, et áblue peccáta tua, invocáto nómine ipsíus.
 Actus	Acts	46	22	17	Factum est autem reverténti mihi in Jerúsalem, et oránti in templo, fíeri me in stupóre mentis,
 Actus	Acts	46	22	18	et vidére illum dicéntem mihi: Festína, et exi velóciter ex Jerúsalem: quóniam non recípient testimónium tuum de me.
 Actus	Acts	46	22	19	Et ego dixi: Dómine, ipsi sciunt quia ego eram conclúdens in cárcerem, et cædens per synagógas eos qui credébant in te:
 Actus	Acts	46	22	20	et cum funderétur sanguis Stéphani testis tui, ego astábam, et consentiébam, et custodiébam vestiménta interficiéntium illum.
 Actus	Acts	46	22	21	Et dixit ad me: Vade, quóniam ego in natiónes longe mittam te.
 Actus	Acts	46	22	22	Audiébant autem eum usque ad hoc verbum, et levavérunt vocem suam, dicéntes: Tolle de terra hujúsmodi: non enim fas est eum vívere.	b
 Actus	Acts	46	22	23	Vociferántibus autem eis, et projiciéntibus vestiménta sua, et púlverem jactántibus in áërem,
 Actus	Acts	46	22	24	jussit tribúnus indúci eum in castra, et flagéllis cædi, et torquéri eum, ut sciret propter quam causam sic acclamárent ei.
 Actus	Acts	46	22	25	Et cum astrinxíssent eum loris, dicit astánti sibi centurióni Paulus: Si hóminem Románum et indemnátum licet vobis flagelláre?
 Actus	Acts	46	22	26	Quo audíto, centúrio accéssit ad tribúnum, et nuntiávit ei, dicens: Quid actúrus es? hic enim homo civis Románus est.
 Actus	Acts	46	22	27	Accédens autem tribúnus, dixit illi: Dic mihi si tu Románus es? At ille dixit: Étiam.
 Actus	Acts	46	22	28	Et respóndit tribúnus: Ego multa summa civilitátem hanc consecútus sum. Et Paulus ait: Ego autem et natus sum.
 Actus	Acts	46	22	29	Prótinus ergo discessérunt ab illo qui eum tortúri erant. Tribúnus quoque tímuit postquam rescívit, quia civis Románus esset, et quia alligásset eum.
 Actus	Acts	46	22	30	Póstera autem die volens scire diligéntius qua ex causa accusarétur a Judǽis, solvit eum, et jussit sacerdótes conveníre, et omne concílium: et prodúcens Paulum, státuit inter illos.
 Actus	Acts	46	23	1	Inténdens autem in concílium Paulus, ait: Viri fratres, ego omni consciéntia bona conversátus sum ante Deum usque in hodiérnum diem.
 Actus	Acts	46	23	2	Princeps autem sacerdótum Ananías præcépit astántibus sibi percútere os ejus.
 Actus	Acts	46	23	3	Tunc Paulus dixit ad eum: Percútiet te Deus, páries dealbáte. Et tu sedens júdicas me secúndum legem, et contra legem jubes me pércuti?
 Actus	Acts	46	23	4	Et qui astábant dixérunt: Summum sacerdótem Dei maledícis.
 Actus	Acts	46	23	5	Dixit autem Paulus: Nesciébam, fratres, quia princeps est sacerdótum. Scriptum est enim: Príncipem pópuli tui non maledíces.
 Actus	Acts	46	23	6	Sciens autem Paulus quia una pars esset sadducæórum, et áltera pharisæórum, exclamávit in concílio: Viri fratres, ego pharisǽus sum, fílius pharisæórum: de spe et resurrectióne mortuórum ego júdicor.
 Actus	Acts	46	23	7	Et cum hæc dixísset, facta est dissénsio inter pharisǽos et sadducǽos, et solúta est multitúdo.
 Actus	Acts	46	23	8	Sadducǽi enim dicunt non esse resurrectiónem, neque ángelum, neque spíritum: pharisǽi autem útraque confiténtur.
 Actus	Acts	46	23	9	Factus est autem clamor magnus. Et surgéntes quidam pharisæórum, pugnábant, dicéntes: Nihil mali invénimus in hómine isto: quid si spíritus locútus est ei, aut ángelus?
 Actus	Acts	46	23	10	Et cum magna dissénsio facta esset, timens tribúnus ne discerperétur Paulus ab ipsis, jussit mílites descéndere, et rápere eum de médio eórum, ac dedúcere eum in castra.
 Actus	Acts	46	23	11	Sequénti autem nocte assístens ei Dóminus, ait: Constans esto: sicut enim testificátus es de me in Jerúsalem, sic te opórtet et Romæ testificári.	b
 Actus	Acts	46	23	12	Facta autem die collegérunt se quidam ex Judǽis, et devovérunt, se dicéntes neque manducatúros, neque bibitúros donec occíderent Paulum.
 Actus	Acts	46	23	13	Erant autem plus quam quadragínta viri qui hanc conjuratiónem fécerant:
 Actus	Acts	46	23	14	qui accessérunt ad príncipes sacerdótum et senióres, et dixérunt: Devotióne devóvimus nos nihil gustatúros, donec occidámus Paulum.
 Actus	Acts	46	23	15	Nunc ergo vos notum fácite tribúno cum concílio, ut prodúcat illum ad vos, tamquam áliquid cértius cognitúri de eo. Nos vero priúsquam apprópiet, paráti sumus interfícere illum.
 Actus	Acts	46	23	16	Quod cum audísset fílius soróris Pauli insídias, venit, et intrávit in castra, nuntiavítque Paulo.
 Actus	Acts	46	23	17	Vocans autem Paulus ad se unum ex centuriónibus, ait: Adolescéntem hunc perduc ad tribúnum, habet enim áliquid indicáre illi.
 Actus	Acts	46	23	18	Et ille quidem assúmens eum duxit ad tribúnum, et ait: Vinctus Paulus rogávit me hunc adolescéntem perdúcere ad te, habéntem áliquid loqui tibi.
 Actus	Acts	46	23	19	Apprehéndens autem tribúnus manum illíus, secéssit cum eo seórsum, et interrogávit illum: Quid est quod habes indicáre mihi?
 Actus	Acts	46	23	20	Ille autem dixit: Judǽis cónvenit rogáre te ut crástina die prodúcas Paulum in concílium, quasi áliquid cértius inquisitúri sint de illo:
 Actus	Acts	46	23	21	tu vero ne credíderis illis: insidiántur enim ei ex eis viri ámplius quam quadragínta, qui se devovérunt non manducáre, neque bíbere donec interfíciant eum: et nunc paráti sunt, exspectántes promíssum tuum.
 Actus	Acts	46	23	22	Tribúnus ígitur dimísit adolescéntem, præcípiens ne cui loquerétur quóniam hæc nota sibi fecísset.	b
 Actus	Acts	46	23	23	Et vocátis duóbus centuriónibus, dixit illis: Paráte mílites ducéntos ut eant usque Cæsaréam, et équites septuagínta, et lanceários ducéntos a tértia hora noctis,
 Actus	Acts	46	23	24	et juménta præparáte ut imponéntes Paulum, salvum perdúcerent ad Felícem prǽsidem.
 Actus	Acts	46	23	25	(Tímuit enim ne forte ráperent eum Judǽi, et occíderent, et ipse póstea calúmniam sustinéret, tamquam acceptúrus pecúniam.)
 Actus	Acts	46	23	26	Scribens epístolam continéntem hæc: Cláudius Lýsias óptimo prǽsidi Felíci, salútem.
 Actus	Acts	46	23	27	Virum hunc comprehénsum a Judǽis, et incipiéntem intérfici ab eis, supervéniens cum exércitu erípui, cógnito quia Románus est.
 Actus	Acts	46	23	28	Volénsque scire causam quam objiciébant illi, dedúxi eum in concílium eórum.
 Actus	Acts	46	23	29	Quem invéni accusári de quæstiónibus legis ipsórum, nihil vero dignum morte aut vínculis habéntem críminis.
 Actus	Acts	46	23	30	Et cum mihi perlátum esset de insídiis quas paráverant illi, misi eum ad te, denúntians et accusatóribus ut dicant apud te. Vale.
 Actus	Acts	46	23	31	Mílites ergo secúndum præcéptum sibi assuméntes Paulum, duxérunt per noctem in Antipátridem.	b
 Actus	Acts	46	23	32	Et póstera die dimíssis equítibus ut cum eo irent, revérsi sunt ad castra.
 Actus	Acts	46	23	33	Qui cum veníssent Cæsaréam, et tradidíssent epístolam prǽsidi, statuérunt ante illum et Paulum.
 Actus	Acts	46	23	34	Cum legísset autem, et interrogásset de qua província esset, et cognóscens quia de Cilícia:
 Actus	Acts	46	23	35	Áudiam te, inquit, cum accusatóres tui vénerint. Jussítque in prætório Heródis custodíri eum.
 Actus	Acts	46	24	1	Post quinque autem dies descéndit princeps sacerdótum Ananías, cum senióribus quibúsdam, et Tertúllo quodam oratóre, qui adiérunt prǽsidem advérsus Paulum.
 Actus	Acts	46	24	2	Et citáto Paulo cœpit accusáre Tertúllus, dicens: Cum in multa pace agámus per te, et multa corrigántur per tuam providéntiam,
 Actus	Acts	46	24	3	semper et ubíque suscípimus, óptime Felix, cum omni gratiárum actióne.
 Actus	Acts	46	24	4	Ne diútius autem te prótraham, oro, bréviter áudias nos pro tua cleméntia.
 Actus	Acts	46	24	5	Invénimus hunc hóminem pestíferum, et concitántem seditiónes ómnibus Judǽis in univérso orbe, et auctórem seditiónis sectæ Nazarenórum:
 Actus	Acts	46	24	6	qui étiam templum violáre conátus est, quem et apprehénsum volúimus secúndum legem nostram judicáre.
 Actus	Acts	46	24	7	Supervéniens autem tribúnus Lýsias, cum vi magna erípuit eum de mánibus nostris,
 Actus	Acts	46	24	8	jubens accusatóres ejus ad te veníre: a quo póteris ipse júdicans, de ómnibus istis cognóscere, de quibus nos accusámus eum.
 Actus	Acts	46	24	9	Adjecérunt autem et Judǽi, dicéntes hæc ita se habére.
 Actus	Acts	46	24	10	Respóndit autem Paulus (annuénte sibi prǽside dícere): Ex multis annis te esse júdicem genti huic sciens, bono ánimo pro me sátisfaciam.	b
 Actus	Acts	46	24	11	Potes enim cognóscere quia non plus sunt mihi dies quam duódecim, ex quo ascéndi adoráre in Jerúsalem:
 Actus	Acts	46	24	12	et neque in templo invenérunt me cum áliquo disputántem, aut concúrsum faciéntem turbæ, neque in synagógis, neque in civitáte:
 Actus	Acts	46	24	13	neque probáre possunt tibi de quibus nunc me accúsant.
 Actus	Acts	46	24	14	Confíteor autem hoc tibi, quod secúndum sectam quam dicunt hǽresim, sic desérvio Patri et Deo meo, credens ómnibus quæ in lege et prophétis scripta sunt:
 Actus	Acts	46	24	15	spem habens in Deum, quam et hi ipsi exspéctant, resurrectiónem futúram justórum et iniquórum.
 Actus	Acts	46	24	16	In hoc et ipse stúdeo sine offendículo consciéntiam habére ad Deum et ad hómines semper.
 Actus	Acts	46	24	17	Post annos autem plures eleemósynas factúrus in gentem meam, veni, et oblatiónes, et vota,
 Actus	Acts	46	24	18	in quibus invenérunt me purificátum in templo: non cum turba, neque cum tumúltu.
 Actus	Acts	46	24	19	Quidam autem ex Ásia Judǽi, quos oportébat apud te præsto esse, et accusáre si quid habérent advérsum me:
 Actus	Acts	46	24	20	aut hi ipsi dicant si quid invenérunt in me iniquitátis cum stem in concílio,
 Actus	Acts	46	24	21	nisi de una hac solúmmodo voce qua clamávi inter eos stans: Quóniam de resurrectióne mortuórum ego júdicor hódie a vobis.
 Actus	Acts	46	24	22	Dístulit autem illos Felix, certíssime sciens de via hac, dicens: Cum tribúnus Lýsias descénderit, áudiam vos.	b
 Actus	Acts	46	24	23	Jussítque centurióni custodíre eum, et habére réquiem, nec quemquam de suis prohibére ministráre ei.
 Actus	Acts	46	24	24	Post áliquot autem dies véniens Felix cum Drusílla uxóre sua, quæ erat Judǽa, vocávit Paulum, et audívit ab eo fidem quæ est in Christum Jesum.
 Actus	Acts	46	24	25	Disputánte autem illo de justítia, et castitáte, et de judício futúro, tremefáctus Felix, respóndit: Quod nunc áttinet, vade: témpore autem opportúno accérsam te:
 Actus	Acts	46	24	26	simul et sperans quod pecúnia ei darétur a Paulo, propter quod et frequénter accérsens eum, loquebátur cum eo.
 Actus	Acts	46	24	27	Biénnio autem expléto, accépit successórem Felix Pórtium Festum. Volens autem grátiam præstáre Judǽis Felix, relíquit Paulum vinctum.
 Actus	Acts	46	25	1	Festus ergo cum venísset in provínciam, post tríduum ascéndit Jerosólymam a Cæsaréa.
 Actus	Acts	46	25	2	Adierúntque eum príncipes sacerdótum et primi Judæórum advérsus Paulum: et rogábant eum,
 Actus	Acts	46	25	3	postulántes grátiam advérsus eum, ut jubéret perdúci eum in Jerúsalem, insídias tendéntes ut interfícerent eum in via.
 Actus	Acts	46	25	4	Festus autem respóndit servári Paulum in Cæsaréa: se autem matúrius profectúrum.
 Actus	Acts	46	25	5	Qui ergo in vobis, ait, poténtes sunt, descendéntes simul, si quod est in viro crimen, accúsent eum.
 Actus	Acts	46	25	6	Demorátus autem inter eos dies non ámplius quam octo aut decem, descéndit Cæsaréam, et áltera die sedit pro tribunáli, et jussit Paulum addúci.
 Actus	Acts	46	25	7	Qui cum perdúctus esset, circumstetérunt eum, qui ab Jerosólyma descénderant Judǽi, multas et graves causas objiciéntes, quas non póterant probáre:
 Actus	Acts	46	25	8	Paulo ratiónem reddénte: Quóniam neque in legem Judæórum, neque in templum, neque in Cǽsarem quidquam peccávi.
 Actus	Acts	46	25	9	Festus autem volens grátiam præstáre Judǽis, respóndens Paulo, dixit: Vis Jerosólymam ascéndere, et ibi de his judicári apud me?
 Actus	Acts	46	25	10	Dixit autem Paulus: Ad tribúnal Cǽsaris sto: ibi me opórtet judicári: Judǽis non nócui, sicut tu mélius nosti.
 Actus	Acts	46	25	11	Si enim nócui, aut dignum morte áliquid feci, non recúso mori: si vero nihil est eórum quæ hi accúsant me, nemo potest me illis donáre. Cǽsarem appéllo.
 Actus	Acts	46	25	12	Tunc Festus cum concílio locútus, respóndit: Cǽsarem appellásti? ad Cǽsarem ibis.
 Actus	Acts	46	25	13	Et cum dies áliquot transácti essent, Agríppa rex et Berníce descendérunt Cæsaréam ad salutándum Festum.	b
 Actus	Acts	46	25	14	Et cum dies plures ibi demoraréntur, Festus regi indicávit de Paulo, dicens: Vir quidam est derelíctus a Felíce vinctus,
 Actus	Acts	46	25	15	de quo cum essem Jerosólymis, adiérunt me príncipes sacerdótum et senióres Judæórum, postulántes advérsus illum damnatiónem.
 Actus	Acts	46	25	16	Ad quos respóndi: Quia non est Románis consuetúdo damnáre áliquem hóminem priúsquam is qui accusátur præséntes hábeat accusatóres, locúmque defendéndi accípiat ad abluénda crímina.
 Actus	Acts	46	25	17	Cum ergo huc conveníssent sine ulla dilatióne, sequénti die sedens pro tribunáli, jussi addúci virum.
 Actus	Acts	46	25	18	De quo, cum stetíssent accusatóres, nullam causam deferébant, de quibus ego suspicábar malum.
 Actus	Acts	46	25	19	Quæstiónes vero quasdam de sua superstitióne habébant advérsus eum, et de quodam Jesu defúncto, quem affirmábat Paulus vívere.
 Actus	Acts	46	25	20	Hǽsitans autem ego de hujúsmodi quæstióne, dicébam si vellet ire Jerosólymam, et ibi judicári de istis.
 Actus	Acts	46	25	21	Paulo autem appellánte ut servarétur ad Augústi cognitiónem, jussi servári eum, donec mittam eum ad Cǽsarem.
 Actus	Acts	46	25	22	Agríppa autem dixit ad Festum: Volébam et ipse hóminem audíre. Cras, inquit, áudies eum.
 Actus	Acts	46	25	23	Áltera autem die cum venísset Agríppa et Berníce cum multa ambitióne, et introíssent in auditórium cum tribúnis et viris principálibus civitátis, jubénte Festo, addúctus est Paulus.	b
 Actus	Acts	46	25	24	Et dicit Festus: Agríppa rex, et omnes qui simul adéstis nobíscum viri, vidétis hunc de quo omnis multitúdo Judæórum interpellávit me Jerosólymis, peténtes et acclamántes non oportére eum vívere ámplius.
 Actus	Acts	46	25	25	Ego vere cómperi nihil dignum morte eum admisísse. Ipso autem hoc appellánte ad Augústum, judicávi míttere.
 Actus	Acts	46	25	26	De quo quid certum scribam dómino, non hábeo. Propter quod prodúxi eum ad vos, et máxime ad te, rex Agríppa, ut interrogatióne facta hábeam quid scribam.
 Actus	Acts	46	25	27	Sine ratióne enim mihi vidétur míttere vinctum, et causas ejus non significáre.
 Actus	Acts	46	26	1	Agríppa vero ad Paulum ait: Permíttitur tibi loqui pro temetípso. Tunc Paulus exténta manu cœpit ratiónem réddere:
 Actus	Acts	46	26	2	De ómnibus quibus accúsor a Judǽis, rex Agríppa, ǽstimo me beátum apud te cum sim defensúrus me hódie,
 Actus	Acts	46	26	3	máxime te sciénte ómnia, et quæ apud Judǽos sunt consuetúdines et quæstiónes: propter quod óbsecro patiénter me áudias.
 Actus	Acts	46	26	4	Et quidem vitam meam a juventúte, quæ ab inítio fuit in gente mea in Jerosólymis, novérunt omnes Judǽi:
 Actus	Acts	46	26	5	præsciéntes me ab inítio (si velint testimónium perhibére) quóniam secúndum certíssimam sectam nostræ religiónis vixi pharisǽus.
 Actus	Acts	46	26	6	Et nunc, in spe quæ ad patres nostros repromissiónis facta est a Deo, sto judício subjéctus:
 Actus	Acts	46	26	7	in quam duódecim tribus nostræ nocte ac die deserviéntes, sperant deveníre. De qua spe accúsor a Judǽis, rex.
 Actus	Acts	46	26	8	Quid incredíbile judicátur apud vos, si Deus mórtuos súscitat?
 Actus	Acts	46	26	9	Et ego quidem existimáveram me advérsus nomen Jesu Nazaréni debére multa contrária ágere,	b
 Actus	Acts	46	26	10	quod et feci Jerosólymis, et multos sanctórum ego in carcéribus inclúsi, a princípibus sacerdótum potestáte accépta: et cum occideréntur, détuli senténtiam.
 Actus	Acts	46	26	11	Et per omnes synagógas frequénter púniens eos, compellébam blasphemáre: et ámplius insániens in eos, persequébar usque in éxteras civitátes.
 Actus	Acts	46	26	12	In quibus dum irem Damáscum cum potestáte et permíssu príncipum sacerdótum,
 Actus	Acts	46	26	13	die média in via vidi, rex, de cælo supra splendórem solis circumfulsísse me lumen, et eos qui mecum simul erant.
 Actus	Acts	46	26	14	Omnésque nos cum decidissémus in terram, audívi vocem loquéntem mihi hebráica lingua: Saule, Saule, quid me perséqueris? durum est tibi contra stímulum calcitráre.
 Actus	Acts	46	26	15	Ego autem dixi: Quis es, dómine? Dóminus autem dixit: Ego sum Jesus, quem tu perséqueris.
 Actus	Acts	46	26	16	Sed exsúrge, et sta super pedes tuos: ad hoc enim appárui tibi, ut constítuam te minístrum, et testem eórum quæ vidísti, et eórum quibus apparébo tibi,
 Actus	Acts	46	26	17	erípiens te de pópulo et géntibus, in quas nunc ego mitto te,
 Actus	Acts	46	26	18	aperíre óculos eórum, ut convertántur a ténebris ad lucem, et de potestáte Sátanæ ad Deum, ut accípiant remissiónem peccatórum, et sortem inter sanctos, per fidem quæ est in me.
 Actus	Acts	46	26	19	Unde, rex Agríppa, non fui incrédulus cælésti visióni:	b
 Actus	Acts	46	26	20	sed his qui sunt Damásci primum, et Jerosólymis, et in omnem regiónem Judǽæ, et géntibus, annuntiábam, ut pœniténtiam ágerent, et converteréntur ad Deum, digna pœniténtiæ ópera faciéntes.
 Actus	Acts	46	26	21	Hac ex causa me Judǽi, cum essem in templo, comprehénsum tentábant interfícere.
 Actus	Acts	46	26	22	Auxílio autem adjútus Dei usque in hodiérnum diem, sto, testíficans minóri atque majóri, nihil extra dicens quam ea quæ prophétæ locúti sunt futúra esse, et Móyses,
 Actus	Acts	46	26	23	si passíbilis Christus, si primus ex resurrectióne mortuórum, lumen annuntiatúrus est pópulo et géntibus.
 Actus	Acts	46	26	24	Hæc loquénte eo, et ratiónem reddénte, Festus magna voce dixit: Insánis, Paule: multæ te lítteræ ad insániam convértunt.	b
 Actus	Acts	46	26	25	Et Paulus: Non insánio, inquit, óptime Feste, sed veritátis et sobrietátis verba loquor.
 Actus	Acts	46	26	26	Scit enim de his rex, ad quem et constánter loquor: látere enim eum nihil horum árbitror. Neque enim in ángulo quidquam horum gestum est.
 Actus	Acts	46	26	27	Credis, rex Agríppa, prophétis? Scio quia credis.
 Actus	Acts	46	26	28	Agríppa autem ad Paulum: In módico suádes me christiánum fíeri.
 Actus	Acts	46	26	29	Et Paulus: Opto apud Deum, et in módico et in magno, non tantum te, sed étiam omnes qui áudiunt hódie fíeri tales, qualis et ego sum, excéptis vínculis his.
 Actus	Acts	46	26	30	Et exsurréxit rex, et præses, et Berníce, et qui assidábant eis.
 Actus	Acts	46	26	31	Et cum secessíssent, loquebántur ad ínvicem, dicéntes: Quia nihil morte aut vínculis dignum quid fecit homo iste.
 Actus	Acts	46	26	32	Agríppa autem Festo dixit: Dimítti póterat homo hic, si non appellásset Cǽsarem.
 Actus	Acts	46	27	1	Ut autem judicátum est navigáre eum in Itáliam, et tradi Paulum cum réliquis custódiis centurióni nómine Júlio cohórtis Augústæ,
 Actus	Acts	46	27	2	ascendéntes navem Adrumetínam, incipiéntes navigáre circa Ásiæ loca, sustúlimus, perseveránte nobíscum Aristárcho Macédone Thessalonicénsi.
 Actus	Acts	46	27	3	Sequénti autem die devénimus Sidónem. Humáne autem tractans Július Paulum, permísit ad amícos ire, et curam sui ágere.
 Actus	Acts	46	27	4	Et inde cum sustulissémus, subnavigávimus Cyprum, proptérea quod essent venti contrárii.
 Actus	Acts	46	27	5	Et pélagus Cilíciæ et Pamphýliæ navigántes, vénimus Lystram, quæ est Lýciæ:
 Actus	Acts	46	27	6	et ibi invéniens centúrio navem Alexándrinam navigántem in Itáliam, transpósuit nos in eam.
 Actus	Acts	46	27	7	Et cum multis diébus tarde navigarémus, et vix devenissémus contra Gnidum, prohibénte nos vento, adnavigávimus Cretæ juxta Salmónem:
 Actus	Acts	46	27	8	et vix juxta navigántes, vénimus in locum quemdam qui vocátur Bonipórtus, cui juxta erat cívitas Thalássa.
 Actus	Acts	46	27	9	Multo autem témpore perácto, et cum jam non esset tuta navigátio eo quod et jejúnium jam præteriísset, consolabátur eos Paulus,
 Actus	Acts	46	27	10	dicens eis: Viri, vídeo quóniam cum injúria et multo damno non solum óneris, et navis, sed étiam animárum nostrárum íncipit esse navigátio.
 Actus	Acts	46	27	11	Centúrio autem gubernatóri et naucléro magis credébat, quam his quæ a Paulo dicebántur.	b
 Actus	Acts	46	27	12	Et cum aptus portus non esset ad hiemándum, plúrimi statuérunt consílium navigáre inde, si quómodo possent, deveniéntes Phœnícen hiemáre, portum Cretæ respiciéntem ad Áfricum et ad Corum.
 Actus	Acts	46	27	13	Aspiránte autem austro, æstimántes propósitum se tenére, cum sustulíssent de Asson, legébant Cretam.
 Actus	Acts	46	27	14	Non post multum autem misit se contra ipsam ventus typhónicus, qui vocátur Euroáquilo.
 Actus	Acts	46	27	15	Cumque arrépta esset navis, et non posset conári in ventum, data nave flátibus, ferebámur.
 Actus	Acts	46	27	16	In ínsulam autem quamdam decurréntes, quæ vocátur Cauda, potúimus vix obtinére scapham.
 Actus	Acts	46	27	17	Qua subláta, adjutóriis utebántur, accingéntes navem, timéntes ne in Syrtim incíderent, summísso vase sic ferebántur.
 Actus	Acts	46	27	18	Válida autem nobis tempestáte jactátis, sequénti die jactum fecérunt:
 Actus	Acts	46	27	19	et tértia die suis mánibus armaménta navis projecérunt.
 Actus	Acts	46	27	20	Neque autem sole, neque sidéribus apparéntibus per plures dies, et tempestáte non exígua imminénte, jam abláta erat spes omnis salútis nostræ.	b
 Actus	Acts	46	27	21	Et cum multa jejunátio fuísset, tunc stans Paulus in médio eórum, dixit: Oportébat quidem, o viri, audíto me, non tóllere a Creta, lucríque fácere injúriam hanc et jactúram.
 Actus	Acts	46	27	22	Et nunc suádeo vobis bono ánimo esse: amíssio enim nullíus ánimæ erit ex vobis, prætérquam navis.
 Actus	Acts	46	27	23	Ástitit enim mihi hac nocte ángelus Dei, cujus sum ego, et cui desérvio,
 Actus	Acts	46	27	24	dicens: Ne tímeas, Paule: Cǽsari te opórtet assístere: et ecce donávit tibi Deus omnes qui návigant tecum.
 Actus	Acts	46	27	25	Propter quod bono ánimo estóte, viri: credo enim Deo quia sic erit, quemádmodum dictum est mihi.
 Actus	Acts	46	27	26	In ínsulam autem quamdam opórtet nos deveníre.
 Actus	Acts	46	27	27	Sed posteáquam quartadécima nox supervénit, navigántibus nobis in Ádria circa médiam noctem, suspicabántur nautæ apparére sibi áliquam regiónem.
 Actus	Acts	46	27	28	Qui et summitténtes bólidem, invenérunt passus vigínti: et pusíllum inde separáti, invenérunt passus quíndecim.
 Actus	Acts	46	27	29	Timéntes autem ne in áspera loca inciderémus, de puppi mitténtes ánchoras quátuor, optábant diem fíeri.
 Actus	Acts	46	27	30	Nautis vero quæréntibus fúgere de navi, cum misíssent scapham in mare, sub obténtu quasi incíperent a prora ánchoras exténdere,
 Actus	Acts	46	27	31	dixit Paulus centurióni et milítibus: Nisi hi in navi mánserint, vos salvi fíeri non potéstis.
 Actus	Acts	46	27	32	Tunc abscidérunt mílites funes scaphæ, et passi sunt eam excídere.
 Actus	Acts	46	27	33	Et cum lux incíperet fíeri, rogábat Paulus omnes súmere cibum, dicens: Quartadécima die hódie exspectántes jejúni permanétis, nihil accipiéntes.	b
 Actus	Acts	46	27	34	Propter quod rogo vos accípere cibum pro salúte vestra: quia nullíus vestrum capíllus de cápite períbit.
 Actus	Acts	46	27	35	Et cum hæc dixísset, sumens panem, grátias egit Deo in conspéctu ómnium: et cum fregísset, cœpit manducáre.
 Actus	Acts	46	27	36	Animæquióres autem facti omnes, et ipsi sumpsérunt cibum.
 Actus	Acts	46	27	37	Erámus vero univérsæ ánimæ in navi ducéntæ septuagínta sex.
 Actus	Acts	46	27	38	Et satiáti cibo alleviábant navem, jactántes tríticum in mare.
 Actus	Acts	46	27	39	Cum autem dies factus esset, terram non agnoscébant: sinum vero quemdam considerábant habéntem littus, in quem cogitábant si possent ejícere navem.	b
 Actus	Acts	46	27	40	Et cum ánchoras sustulíssent, committébant se mari, simul laxántes junctúras gubernaculórum: et leváto artemóne secúndum auræ flatum, tendébant ad littus.
 Actus	Acts	46	27	41	Et cum incidissémus in locum dithalássum, impegérunt navem: et prora quidem fixa manébat immóbilis, puppis vero solvebátur a vi maris.
 Actus	Acts	46	27	42	Mílitum autem consílium fuit ut custódias occíderent, ne quis cum enatásset, effúgeret.
 Actus	Acts	46	27	43	Centúrio autem volens serváre Paulum, prohíbuit fíeri: jussítque eos qui possent natáre, emíttere se primos, et evádere, et ad terram exíre:
 Actus	Acts	46	27	44	et céteros, álios in tábulis ferébant, quosdam super ea quæ de navi erant. Et sic factum est, ut omnes ánimæ eváderent ad terram.
 Actus	Acts	46	28	1	Et cum evasissémus, tunc cognóvimus quia Mélita ínsula vocabátur. Bárbari vero præstábant non módicam humanitátem nobis.
 Actus	Acts	46	28	2	Accénsa enim pyra, reficiébant nos omnes propter imbrem qui imminébat, et frigus.
 Actus	Acts	46	28	3	Cum congregásset autem Paulus sarmentórum aliquántam multitúdinem, et imposuísset super ignem, vípera a calóre cum processísset, invásit manum ejus.
 Actus	Acts	46	28	4	Ut vero vidérunt bárbari pendéntem béstiam de manu ejus, ad ínvicem dicébant: Útique homicída est homo hic, qui cum eváserit de mari, últio non sinit eum vívere.
 Actus	Acts	46	28	5	Et ille quidem excútiens béstiam in ignem, nihil mali passus est.
 Actus	Acts	46	28	6	At illi existimábant eum in tumórem converténdum, et súbito casúrum et mori. Diu autem illis exspectántibus, et vidéntibus nihil mali in eo fíeri, converténtes se, dicébant eum esse deum.
 Actus	Acts	46	28	7	In locis autem illis erant prǽdia príncipis ínsulæ, nómine Públii, qui nos suscípiens, tríduo benígne exhíbuit.
 Actus	Acts	46	28	8	Cóntigit autem patrem Públii fébribus et dysentéria vexátum jacére. Ad quem Paulus intrávit: et cum orásset, et imposuísset ei manus, salvávit eum.
 Actus	Acts	46	28	9	Quo facto, omnes qui in ínsula habébant infirmitátes, accedébant, et curabántur:
 Actus	Acts	46	28	10	qui étiam multis honóribus nos honoravérunt, et navigántibus imposuérunt quæ necessária erant.
 Actus	Acts	46	28	11	Post menses autem tres navigávimus in navi Alexándrina, quæ in ínsula hiemáverat, cui erat insígne Castórum.	b
 Actus	Acts	46	28	12	Et cum venissémus Syracúsam, mánsimus ibi tríduo.
 Actus	Acts	46	28	13	Inde circumlegéntes devénimus Rhégium: et post unum diem, flante austro, secúnda die vénimus Putéolos:
 Actus	Acts	46	28	14	ubi invéntis frátribus rogáti sumus manére apud eos dies septem: et sic vénimus Romam.
 Actus	Acts	46	28	15	Et inde cum audíssent fratres, occurrérunt nobis usque ad Áppii forum, ac tres Tabérnas. Quos cum vidísset Paulus, grátias agens Deo, accépit fidúciam.
 Actus	Acts	46	28	16	Cum autem venissémus Romam, permíssum est Paulo manére sibímet cum custodiénte se mílite.	b
 Actus	Acts	46	28	17	Post tértium autem diem convocávit primos Judæórum. Cumque conveníssent, dicébat eis: Ego, viri fratres, nihil advérsus plebem fáciens, aut morem patérnum, vinctus ab Jerosólymis tráditus sum in manus Romanórum,
 Actus	Acts	46	28	18	qui cum interrogatiónem de me habuíssent, voluérunt me dimíttere, eo quod nulla esset causa mortis in me.
 Actus	Acts	46	28	19	Contradicéntibus autem Judǽis, coáctus sum appelláre Cǽsarem, non quasi gentem meam habens áliquid accusáre.
 Actus	Acts	46	28	20	Propter hanc ígitur causam rogávi vos vidére, et álloqui. Propter spem enim Ísraël caténa hac circúmdatus sum.
 Actus	Acts	46	28	21	At illi dixérunt ad eum: Nos neque lítteras accépimus de te a Judǽa, neque advéniens áliquis fratrum nuntiávit, aut locútus est quid de te malum.
 Actus	Acts	46	28	22	Rogámus autem a te audíre quæ sentis: nam de secta hac notum est nobis quia ubíque ei contradícitur.
 Actus	Acts	46	28	23	Cum constituíssent autem illi diem, venérunt ad eum in hospítium plúrimi, quibus exponébat testíficans regnum Dei, suadénsque eis de Jesu ex lege Móysi et prophétis a mane usque ad vésperam.	b
 Actus	Acts	46	28	24	Et quidam credébant his quæ dicebántur: quidam vero non credébant.
 Actus	Acts	46	28	25	Cumque ínvicem non essent consentiéntes, discedébant, dicénte Paulo unum verbum: Quia bene Spíritus Sanctus locútus est per Isaíam prophétam ad patres nostros,
 Actus	Acts	46	28	26	dicens: Vade ad pópulum istum, et dic ad eos: Aure audiétis, et non intelligétis, et vidéntes vidébitis, et non perspiciétis.
 Actus	Acts	46	28	27	Incrassátum est enim cor pópuli hujus, et áuribus gráviter audiérunt, et óculos suos compressérunt: ne forte vídeant óculis, et áuribus áudiant, et corde intélligant, et convertántur, et sanem eos.
 Actus	Acts	46	28	28	Notum ergo sit vobis, quóniam géntibus missum est hoc salutáre Dei, et ipsi áudient.
 Actus	Acts	46	28	29	Et cum hæc dixísset, exiérunt ab eo Judǽi, multam habéntes inter se quæstiónem.	b
 Actus	Acts	46	28	30	Mansit autem biénnio toto in suo condúcto: et suscipiébat omnes qui ingrediebántur ad eum,
 Actus	Acts	46	28	31	prǽdicans regnum Dei, et docens quæ sunt de Dómino Jesu Christo cum omni fidúcia, sine prohibitióne.
 #	Romános	Rom	Epístola Beáti Pauli Apóstoli: ad Romános
 Romános	Rom	47	1	1	Paulus, servus Jesu Christi, vocátus Apóstolus, segregátus in Evangélium Dei,
 Romános	Rom	47	1	2	quod ante promíserat per prophétas suos in Scriptúris sanctis
 Romános	Rom	47	1	3	de Fílio suo, qui factus est ei ex sémine David secúndum carnem,
 Romános	Rom	47	1	4	qui prædestinátus est Fílius Dei in virtúte secúndum spíritum sanctificatiónis ex resurrectióne mortuórum Jesu Christi Dómini nostri:
 Romános	Rom	47	1	5	per quem accépimus grátiam, et apostolátum ad obediéndum fídei in ómnibus géntibus pro nómine ejus,
 Romános	Rom	47	1	6	in quibus estis et vos vocáti Jesu Christi:
 Romános	Rom	47	1	7	ómnibus qui sunt Romæ, diléctis Dei, vocátis sanctis. Grátia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Dómino Jesu Christo.
 Romános	Rom	47	1	8	Primum quidem grátias ago Deo meo per Jesum Christum pro ómnibus vobis: quia fides vestra annuntiátur in univérso mundo.
 Romános	Rom	47	1	9	Testis enim mihi est Deus, cui sérvio in spíritu meo in Evangélio Fílii ejus, quod sine intermissióne memóriam vestri fácio
 Romános	Rom	47	1	10	semper in oratiónibus meis: óbsecrans, si quómodo tandem aliquándo prósperum iter hábeam in voluntáte Dei veniéndi ad vos.
 Romános	Rom	47	1	11	Desídero enim vidére vos, ut áliquid impértiar vobis grátiæ spirituális ad confirmándos vos:
 Romános	Rom	47	1	12	id est, simul consolári in vobis per eam quæ ínvicem est, fidem vestram atque meam.
 Romános	Rom	47	1	13	Nolo autem vos ignoráre fratres: quia sæpe propósui veníre ad vos (et prohíbitus sum usque adhuc) ut áliquem fructum hábeam et in vobis, sicut et in céteris géntibus.
 Romános	Rom	47	1	14	Græcis ac bárbaris, sapiéntibus, et insipiéntibus débitor sum:
 Romános	Rom	47	1	15	ita (quod in me) promptum est et vobis, qui Romæ estis, evangelizáre.
 Romános	Rom	47	1	16	Non enim erubésco Evangélium. Virtus enim Dei est in salútem omni credénti, Judǽo primum, et Græco.
 Romános	Rom	47	1	17	Justítia enim Dei in eo revelátur ex fide in fidem: sicut scriptum est: Justus autem ex fide vivit.
 Romános	Rom	47	1	18	Revelátur enim ira Dei de cælo super omnem impietátem, et injustítiam hóminum eórum, qui veritátem Dei in injustítia détinent:	b
 Romános	Rom	47	1	19	quia quod notum est Dei, maniféstum est in illis. Deus enim illis manifestávit.
 Romános	Rom	47	1	20	Invisibília enim ipsíus, a creatúra mundi, per ea quæ facta sunt, intellécta, conspiciúntur: sempitérna quoque ejus virtus, et divínitas: ita ut sint inexcusábiles.
 Romános	Rom	47	1	21	Quia cum cognovíssent Deum, non sicut Deum glorificavérunt, aut grátias egérunt: sed evanuérunt in cogitatiónibus suis, et obscurátum est insípiens cor eórum:
 Romános	Rom	47	1	22	dicéntes enim se esse sapiéntes, stulti facti sunt.
 Romános	Rom	47	1	23	Et mutavérunt glóriam incorruptíbilis Dei in similitúdinem imáginis corruptíbilis hóminis, et vólucrum, et quadrúpedum, et serpéntium.
 Romános	Rom	47	1	24	Propter quod trádidit illos Deus in desidéria cordis eórum, in immundítiam, ut contuméliis affíciant córpora sua in semetípsis:
 Romános	Rom	47	1	25	qui commutavérunt veritátem Dei in mendácium: et coluérunt, et serviérunt creatúræ pótius quam Creatóri, qui est benedíctus in sǽcula. Amen.
 Romános	Rom	47	1	26	Proptérea trádidit illos Deus in passiónes ignomíniæ: nam féminæ eórum immutavérunt naturálem usum in eum usum qui est contra natúram.
 Romános	Rom	47	1	27	Simíliter autem et másculi, relícto naturáli usu féminæ, exarsérunt in desidériis suis in ínvicem, másculi in másculos turpitúdinem operántes, et mercédem, quam opórtuit, erróris sui in semetípsis recipiéntes.
 Romános	Rom	47	1	28	Et sicut non probavérunt Deum habére in notítia, trádidit illos Deus in réprobum sensum, ut fáciant ea quæ non convéniunt,	b
 Romános	Rom	47	1	29	replétos omni iniquitáte, malítia, fornicatióne, avarítia, nequítia, plenos invídia, homicídio, contentióne, dolo, malignitáte: susurrónes,
 Romános	Rom	47	1	30	detractóres, Deo odíbiles, contumeliósos, supérbos, elátos, inventóres malórum, paréntibus non obediéntes,
 Romános	Rom	47	1	31	insipiéntes, incompósitos, sine affectióne, absque fœ́dere, sine misericórdia.
 Romános	Rom	47	1	32	Qui cum justítiam Dei cognovíssent, non intellexérunt quóniam qui tália agunt, digni sunt morte: et non solum qui ea fáciunt, sed étiam qui conséntiunt faciéntibus.
 Romános	Rom	47	2	1	Propter quod inexcusábilis es, o homo omnis qui júdicas. In quo enim júdicas álterum, teípsum condémnas: éadem enim agis quæ júdicas.
 Romános	Rom	47	2	2	Scimus enim quóniam judícium Dei est secúndum veritátem in eos qui tália agunt.
 Romános	Rom	47	2	3	Exístimas autem hoc, o homo, qui júdicas eos qui tália agunt, et facis ea, quia tu effúgies judícium Dei?
 Romános	Rom	47	2	4	an divítias bonitátis ejus, et patiéntiæ, et longanimitátis contémnis? ignóras quóniam benígnitas Dei ad pœniténtiam te addúcit?
 Romános	Rom	47	2	5	Secúndum autem durítiam tuam, et impœ́nitens cor, thesaurízas tibi iram in die iræ, et revelatiónis justi judícii Dei,
 Romános	Rom	47	2	6	qui reddet unicuíque secúndum ópera ejus:
 Romános	Rom	47	2	7	iis quidem qui secúndum patiéntiam boni óperis, glóriam, et honórem, et incorruptiónem quǽrunt, vitam ætérnam:
 Romános	Rom	47	2	8	iis autem qui sunt ex contentióne, et qui non acquiéscunt veritáti, credunt autem iniquitáti, ira et indignátio.
 Romános	Rom	47	2	9	Tribulátio et angústia in omnem ánimam hóminis operántis malum, Judǽi primum, et Græci:	b
 Romános	Rom	47	2	10	glória autem, et honor, et pax omni operánti bonum, Judǽo primum, et Græco:
 Romános	Rom	47	2	11	non enim est accéptio personárum apud Deum.
 Romános	Rom	47	2	12	Quicúmque enim sine lege peccavérunt, sine lege períbunt: et quicúmque in lege peccavérunt, per legem judicabúntur.
 Romános	Rom	47	2	13	Non enim auditóres legis justi sunt apud Deum, sed factóres legis justificabúntur.
 Romános	Rom	47	2	14	Cum autem gentes, quæ legem non habent, naturáliter ea, quæ legis sunt, fáciunt, ejúsmodi legem non habéntes, ipsi sibi sunt lex:
 Romános	Rom	47	2	15	qui osténdunt opus legis scriptum in córdibus suis, testimónium reddénte illis consciéntia ipsórum, et inter se ínvicem cogitatiónibus accusántibus, aut étiam defendéntibus,
 Romános	Rom	47	2	16	in die, cum judicábit Deus occúlta hóminum, secúndum Evangélium meum per Jesum Christum.
 Romános	Rom	47	2	17	Si autem tu Judǽus cognomináris, et requiéscis in lege, et gloriáris in Deo,	b
 Romános	Rom	47	2	18	et nosti voluntátem ejus, et probas utilióra, instrúctus per legem,
 Romános	Rom	47	2	19	confídis teípsum esse ducem cæcórum, lumen eórum qui in ténebris sunt,
 Romános	Rom	47	2	20	eruditórem insipiéntium, magístrum infántium, habéntem formam sciéntiæ, et veritátis in lege.
 Romános	Rom	47	2	21	Qui ergo álium doces, teípsum non doces: qui prǽdicas non furándum, furáris:
 Romános	Rom	47	2	22	qui dicis non mœchándum, mœcháris: qui abomináris idóla, sacrilégium facis:
 Romános	Rom	47	2	23	qui in lege gloriáris, per prævaricatiónem legis Deum inhonóras.
 Romános	Rom	47	2	24	(Nomen enim Dei per vos blasphemátur inter gentes, sicut scriptum est.)
 Romános	Rom	47	2	25	Circumcísio quidem prodest, si legem obsérves: si autem prævaricátor legis sis, circumcísio tua præpútium facta est.	b
 Romános	Rom	47	2	26	Si ígitur præpútium justítias legis custódiat, nonne præpútium illíus in circumcisiónem reputábitur?
 Romános	Rom	47	2	27	et judicábit id quod ex natúra est præpútium, legem consúmmans, te, qui per lítteram et circumcisiónem prævaricátor legis es?
 Romános	Rom	47	2	28	Non enim qui in manifésto, Judǽus est: neque quæ in manifésto, in carne, est circumcísio:
 Romános	Rom	47	2	29	sed qui in abscóndito, Judǽus est: et circumcísio cordis in spíritu, non líttera: cujus laus non ex homínibus, sed ex Deo est.
 Romános	Rom	47	3	1	Quid ergo ámplius Judǽo est? aut quæ utílitas circumcisiónis?
 Romános	Rom	47	3	2	Multum per omnem modum. Primum quidem quia crédita sunt illis elóquia Dei.
 Romános	Rom	47	3	3	Quid enim si quidam illórum non credidérunt? numquid incredúlitas illórum fidem Dei evacuábit? Absit.
 Romános	Rom	47	3	4	Est autem Deus verax: omnis autem homo mendax, sicut scriptum est: Ut justificéris in sermónibus tuis: et vincas cum judicáris.
 Romános	Rom	47	3	5	Si autem iníquitas nostra justítiam Dei comméndat, quid dicémus? Numquid iníquus est Deus, qui infert iram?
 Romános	Rom	47	3	6	secúndum hóminem dico. Absit. Alióquin quómodo judicábit Deus hunc mundum?
 Romános	Rom	47	3	7	Si enim véritas Dei in meo mendácio abundávit in glóriam ipsíus: quid adhuc et ego tamquam peccátor júdicor?
 Romános	Rom	47	3	8	et non (sicut blasphemámur, et sicut aiunt quidam nos dícere) faciámus mala ut véniant bona: quorum damnátio justa est.
 Romános	Rom	47	3	9	Quid ergo? præcéllimus eos? Nequáquam. Causáti enim sumus Judǽos et Græcos omnes sub peccáto esse,	b
 Romános	Rom	47	3	10	sicut scriptum est: Quia non est justus quisquam:
 Romános	Rom	47	3	11	non est intélligens, non est requírens Deum.
 Romános	Rom	47	3	12	Omnes declinavérunt, simul inútiles facti sunt: non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum.
 Romános	Rom	47	3	13	Sepúlchrum patens est guttur eórum, linguis suis dolóse agébant: venénum áspidum sub lábiis eórum:
 Romános	Rom	47	3	14	quorum os maledictióne, et amaritúdine plenum est:
 Romános	Rom	47	3	15	velóces pedes eórum ad effundéndum sánguinem:
 Romános	Rom	47	3	16	contrítio et infelícitas in viis eórum:
 Romános	Rom	47	3	17	et viam pacis non cognovérunt:
 Romános	Rom	47	3	18	non est timor Dei ante óculos eórum.
 Romános	Rom	47	3	19	Scimus autem quóniam quæcúmque lex lóquitur, iis, qui in lege sunt, lóquitur: ut omne os obstruátur, et súbditus fiat omnis mundus Deo:
 Romános	Rom	47	3	20	quia ex opéribus legis non justificábitur omnis caro coram illo. Per legem enim cognítio peccáti.
 Romános	Rom	47	3	21	Nunc autem sine lege justítia Dei manifestáta est: testificáta a lege et prophétis.	b
 Romános	Rom	47	3	22	Justítia autem Dei per fidem Jesu Christi in omnes et super omnes qui credunt in eum: non enim est distínctio:
 Romános	Rom	47	3	23	omnes enim peccavérunt, et egent glória Dei.
 Romános	Rom	47	3	24	Justificáti gratis per grátiam ipsíus, per redemptiónem quæ est in Christo Jesu,
 Romános	Rom	47	3	25	quem propósuit Deus propitiatiónem per fidem in sánguine ipsíus, ad ostensiónem justítiæ suæ propter remissiónem præcedéntium delictórum
 Romános	Rom	47	3	26	in sustentatióne Dei, ad ostensiónem justítiæ ejus in hoc témpore: ut sit ipse justus, et justíficans eum, qui est ex fide Jesu Christi.
 Romános	Rom	47	3	27	Ubi est ergo gloriátio tua? Exclúsa est. Per quam legem? Factórum? Non: sed per legem fídei.
 Romános	Rom	47	3	28	Arbitrámur enim justificári hóminem per fidem sine opéribus legis.
 Romános	Rom	47	3	29	An Judæórum Deus tantum? nonne et géntium? Immo et géntium:
 Romános	Rom	47	3	30	quóniam quidem unus est Deus, qui justíficat circumcisiónem ex fide, et præpútium per fidem.
 Romános	Rom	47	3	31	Legem ergo destrúimus per fidem? Absit: sed legem statúimus.	b
 Romános	Rom	47	4	1	Quid ergo dicémus invenísse Ábraham patrem nostrum secúndum carnem?
 Romános	Rom	47	4	2	Si enim Ábraham ex opéribus justificátus est, habet glóriam, sed non apud Deum.
 Romános	Rom	47	4	3	Quid enim dicit Scriptúra? Crédidit Ábraham Deo, et reputátum est illi ad justítiam.
 Romános	Rom	47	4	4	Ei autem qui operátur, merces non imputátur secúndum grátiam, sed secúndum débitum.
 Romános	Rom	47	4	5	Ei vero qui non operátur, credénti autem in eum, qui justíficat ímpium, reputátur fides ejus ad justítiam secúndum propósitum grátiæ Dei.
 Romános	Rom	47	4	6	Sicut et David dicit beatitúdinem hóminis, cui Deus accépto fert justítiam sine opéribus:
 Romános	Rom	47	4	7	Beáti, quorum remíssæ sunt iniquitátes, et quorum tecta sunt peccáta.
 Romános	Rom	47	4	8	Beátus vir, cui non imputávit Dóminus peccátum.
 Romános	Rom	47	4	9	Beatitúdo ergo hæc in circumcisióne tantum manet, an étiam in præpútio? Dícimus enim quia reputáta est Ábrahæ fides ad justítiam.
 Romános	Rom	47	4	10	Quómodo ergo reputáta est? in circumcisióne, an in præpútio? Non in circumcisióne, sed in præpútio.
 Romános	Rom	47	4	11	Et signum accépit circumcisiónis, signáculum justítiæ fídei, quæ est in præpútio: ut sit pater ómnium credéntium per præpútium, ut reputétur et illis ad justítiam:
 Romános	Rom	47	4	12	et sit pater circumcisiónis non iis tantum, qui sunt ex circumcisióne, sed et iis qui sectántur vestígia fídei, quæ est in præpútio patris nostri Ábrahæ.
 Romános	Rom	47	4	13	Non enim per legem promíssio Ábrahæ, aut sémini ejus ut hæres esset mundi: sed per justítiam fídei.	b
 Romános	Rom	47	4	14	Si enim qui ex lege, hærédes sunt: exinaníta est fides, abolíta est promíssio.
 Romános	Rom	47	4	15	Lex enim iram operátur. Ubi enim non est lex, nec prævaricátio.
 Romános	Rom	47	4	16	Ídeo ex fide, ut secúndum grátiam firma sit promíssio omni sémini, non ei qui ex lege est solum, sed et ei qui ex fide est Ábrahæ, qui pater est ómnium nostrum
 Romános	Rom	47	4	17	(sicut scriptum est: Quia patrem multárum géntium pósui te) ante Deum, cui crédidit, qui vivíficat mórtuos, et vocat ea quæ non sunt, tamquam ea quæ sunt.
 Romános	Rom	47	4	18	Qui contra spem in spem crédidit, ut fíeret pater multárum géntium secúndum quod dictum est ei: Sic erit semen tuum.	b
 Romános	Rom	47	4	19	Et non infirmátus est fide, nec considerávit corpus suum emórtuum, cum jam fere centum esset annórum, et emórtuam vulvam Saræ.
 Romános	Rom	47	4	20	In repromissióne étiam Dei non hæsitávit diffidéntia, sed confortátus est fide, dans glóriam Deo:
 Romános	Rom	47	4	21	pleníssime sciens, quia quæcúmque promísit, potens est et fácere.
 Romános	Rom	47	4	22	Ídeo et reputátum est illi ad justítiam.
 Romános	Rom	47	4	23	Non est autem scriptum tantum propter ipsum quia reputátum est illi ad justítiam:
 Romános	Rom	47	4	24	sed et propter nos, quibus reputábitur credéntibus in eum, qui suscitávit Jesum Christum Dóminum nostrum a mórtuis,
 Romános	Rom	47	4	25	qui tráditus est propter delícta nostra, et resurréxit propter justificatiónem nostram.
 Romános	Rom	47	5	1	Justificáti ergo ex fide, pacem habeámus ad Deum per Dóminum nostrum Jesum Christum:
 Romános	Rom	47	5	2	per quem et habémus accéssum per fidem in grátiam istam, in qua stamus, et gloriámur in spe glóriæ filiórum Dei.
 Romános	Rom	47	5	3	Non solum autem, sed et gloriámur in tribulatiónibus: sciéntes quod tribulátio patiéntiam operátur:
 Romános	Rom	47	5	4	patiéntia autem probatiónem, probátio vero spem,
 Romános	Rom	47	5	5	spes autem non confúndit: quia cáritas Dei diffúsa est in córdibus nostris per Spíritum Sanctum, qui datus est nobis.
 Romános	Rom	47	5	6	Ut quid enim Christus, cum adhuc infírmi essémus, secúndum tempus, pro ímpiis mórtuus est?
 Romános	Rom	47	5	7	vix enim pro justo quis móritur: nam pro bono fórsitan quis áudeat mori.
 Romános	Rom	47	5	8	Comméndat autem caritátem suam Deus in nobis: quóniam cum adhuc peccatóres essémus, secúndum tempus,
 Romános	Rom	47	5	9	Christus pro nobis mórtuus est: multo ígitur magis nunc justificáti in sánguine ipsíus, salvi érimus ab ira per ipsum.
 Romános	Rom	47	5	10	Si enim cum inimíci essémus, reconciliáti sumus Deo per mortem fílii ejus: multo magis reconciliáti, salvi érimus in vita ipsíus.
 Romános	Rom	47	5	11	Non solum autem: sed et gloriámur in Deo per Dóminum nostrum Jesum Christum, per quem nunc reconciliatiónem accépimus.
 Romános	Rom	47	5	12	Proptérea sicut per unum hóminem peccátum in hunc mundum intrávit, et per peccátum mors, et ita in omnes hómines mors pertránsiit, in quo omnes peccavérunt.	b
 Romános	Rom	47	5	13	Usque ad legem enim peccátum erat in mundo: peccátum autem non imputabátur, cum lex non esset.
 Romános	Rom	47	5	14	Sed regnávit mors ab Adam usque ad Móysen étiam in eos qui non peccavérunt in similitúdinem prævaricatiónis Adæ, qui est forma futúri.
 Romános	Rom	47	5	15	Sed non sicut delíctum, ita et donum: si enim uníus delícto multi mórtui sunt: multo magis grátia Dei et donum in grátia uníus hóminis Jesu Christi in plures abundávit.
 Romános	Rom	47	5	16	Et non sicut per unum peccátum, ita et donum. Nam judícium quidem ex uno in condemnatiónem: grátia autem ex multis delíctis in justificatiónem.
 Romános	Rom	47	5	17	Si enim uníus delícto mors regnávit per unum: multo magis abundántiam grátiæ, et donatiónis, et justítiæ accipiéntes, in vita regnábunt per unum Jesum Christum.
 Romános	Rom	47	5	18	Ígitur sicut per uníus delíctum in omnes hómines in condemnatiónem: sic et per uníus justítiam in omnes hómines in justificatiónem vitæ.	b
 Romános	Rom	47	5	19	Sicut enim per inobediéntiam uníus hóminis, peccatóres constitúti sunt multi: ita et per uníus obeditiónem, justi constituéntur multi.
 Romános	Rom	47	5	20	Lex autem subintrávit ut abundáret delíctum. Ubi autem abundávit delíctum, superabundávit grátia:
 Romános	Rom	47	5	21	ut sicut regnávit peccátum in mortem: ita et grátia regnet per justítiam in vitam ætérnam, per Jesum Christum Dóminum nostrum.
 Romános	Rom	47	6	1	Quid ergo dicémus? permanébimus in peccáto ut grátia abúndet?
 Romános	Rom	47	6	2	Absit. Qui enim mórtui sumus peccáto, quómodo adhuc vivémus in illo?
 Romános	Rom	47	6	3	an ignorátis quia quicúmque baptizáti sumus in Christo Jesu, in morte ipsíus baptizáti sumus?
 Romános	Rom	47	6	4	Consepúlti enim sumus cum illo per baptísmum in mortem: ut quómodo Christus surréxit a mórtuis per glóriam Patris, ita et nos in novitáte vitæ ambulémus.
 Romános	Rom	47	6	5	Si enim complantáti facti sumus similitúdini mortis ejus: simul et resurrectiónis érimus.
 Romános	Rom	47	6	6	Hoc sciéntes, quia vetus homo noster simul crucifíxus est, ut destruátur corpus peccáti, et ultra non serviámus peccáto.
 Romános	Rom	47	6	7	Qui enim mórtuus est, justificátus est a peccáto.
 Romános	Rom	47	6	8	Si autem mórtui sumus cum Christo, crédimus quia simul étiam vivémus cum Christo,
 Romános	Rom	47	6	9	sciéntes quod Christus resúrgens ex mórtuis jam non móritur: mors illi ultra non dominábitur.
 Romános	Rom	47	6	10	Quod enim mórtuus est peccáto, mórtuus est semel: quod autem vivit, vivit Deo.
 Romános	Rom	47	6	11	Ita et vos existimáte vos mórtuos quidem esse peccáto, vivéntes autem Deo, in Christo Jesu Dómino nostro.
 Romános	Rom	47	6	12	Non ergo regnet peccátum in vestro mortáli córpore ut obediátis concupiscéntiis ejus.	b
 Romános	Rom	47	6	13	Sed neque exhibeátis membra vestra arma iniquitátis peccáto: sed exhibéte vos Deo, tamquam ex mórtuis vivéntes: et membra vestra arma justítiæ Deo.
 Romános	Rom	47	6	14	Peccátum enim vobis non dominábitur: non enim sub lege estis, sed sub grátia.
 Romános	Rom	47	6	15	Quid ergo? peccábimus, quóniam non sumus sub lege, sed sub grátia? Absit.
 Romános	Rom	47	6	16	Nescítis quóniam cui exhibétis vos servos ad obediéndum, servi estis ejus, cui obedítis, sive peccáti ad mortem, sive obeditiónis ad justítiam?
 Romános	Rom	47	6	17	Grátias autem Deo quod fuístis servi peccáti, obedístis autem ex corde in eam formam doctrínæ, in quam tráditi estis.
 Romános	Rom	47	6	18	Liberáti autem a peccáto, servi facti estis justítiæ.
 Romános	Rom	47	6	19	Humánum dico, propter infirmitátem carnis vestræ: sicut enim exhibuístis membra vestra servíre immundítiæ, et iniquitáti ad iniquitátem, ita nunc exhibéte membra vestra servíre justítiæ in sanctificatiónem.
 Romános	Rom	47	6	20	Cum enim servi essétis peccáti, líberi fuístis justítiæ.
 Romános	Rom	47	6	21	Quem ergo fructum habuístis tunc in illis, in quibus nunc erubéscitis? nam finis illórum mors est.
 Romános	Rom	47	6	22	Nunc vero liberáti a peccáto, servi autem facti Deo, habétis fructum vestrum in sanctificatiónem, finem vero vitam ætérnam.
 Romános	Rom	47	6	23	Stipéndia enim peccáti, mors. Grátia autem Dei, vita ætérna, in Christo Jesu Dómino nostro.
 Romános	Rom	47	7	1	An ignorátis, fratres (sciéntibus enim legem loquor), quia lex in hómine dominátur quanto témpore vivit?
 Romános	Rom	47	7	2	Nam quæ sub viro est múlier, vivénte viro, alligáta est legi: si autem mórtuus fúerit vir ejus, solúta est a lege viri.
 Romános	Rom	47	7	3	Ígitur, vivénte viro, vocábitur adúltera si fúerit cum álio viro: si autem mórtuus fúerit vir ejus, liberáta est a lege viri, ut non sit adúltera si fúerit cum álio viro.
 Romános	Rom	47	7	4	Ítaque fratres mei, et vos mortificáti estis legi per corpus Christi: ut sitis altérius, qui ex mórtuis resurréxit, ut fructificémus Deo.
 Romános	Rom	47	7	5	Cum enim essémus in carne, passiónes peccatórum, quæ per legem erant, operabántur in membris nostris, ut fructificárent morti.
 Romános	Rom	47	7	6	Nunc autem solúti sumus a lege mortis, in qua detinebámur, ita ut serviámus in novitáte spíritus, et non in vetustáte lítteræ.
 Romános	Rom	47	7	7	Quid ergo dicémus? lex peccátum est? Absit. Sed peccátum non cognóvi, nisi per legem: nam concupiscéntiam nesciébam, nisi lex díceret: Non concupísces.	b
 Romános	Rom	47	7	8	Occásione autem accépta, peccátum per mandátum operátum est in me omnem concupiscéntiam. Sine lege enim peccátum mórtuum erat.
 Romános	Rom	47	7	9	Ego autem vivébam sine lege aliquándo: sed cum venísset mandátum, peccátum revíxit.
 Romános	Rom	47	7	10	Ego autem mórtuus sum: et invéntum est mihi mandátum, quod erat ad vitam, hoc esse ad mortem.
 Romános	Rom	47	7	11	Nam peccátum occasióne accépta per mandátum, sedúxit me, et per illud occídit.
 Romános	Rom	47	7	12	Ítaque lex quidem sancta, et mandátum sanctum, et justum, et bonum.
 Romános	Rom	47	7	13	Quod ergo bonum est, mihi factum est mors? Absit. Sed peccátum, ut appáreat peccátum, per bonum operátum est mihi mortem: ut fiat supra modum peccans peccátum per mandátum.
 Romános	Rom	47	7	14	Scimus enim quia lex spirituális est: ego autem carnális sum, venúndatus sub peccáto.	b
 Romános	Rom	47	7	15	Quod enim óperor, non intélligo: non enim quod volo bonum, hoc ago: sed quod odi malum, illud fácio.
 Romános	Rom	47	7	16	Si autem quod nolo, illud fácio: conséntio legi, quóniam bona est.
 Romános	Rom	47	7	17	Nunc autem jam non ego óperor illud, sed quod hábitat in me peccátum.
 Romános	Rom	47	7	18	Scio enim quia non hábitat in me, hoc est in carne mea, bonum. Nam velle, ádjacet mihi: perfícere autem bonum, non invénio.
 Romános	Rom	47	7	19	Non enim quod volo bonum, hoc fácio: sed quod nolo malum, hoc ago.
 Romános	Rom	47	7	20	Si autem quod nolo, illud fácio: jam non ego óperor illud, sed quod hábitat in me, peccátum.
 Romános	Rom	47	7	21	Invénio ígitur legem, volénti mihi fácere bonum, quóniam mihi malum ádjacet:
 Romános	Rom	47	7	22	condeléctor enim legi Dei secúndum interiórem hóminem:
 Romános	Rom	47	7	23	vídeo autem áliam legem in membris meis, repugnántem legi mentis meæ, et captivántem me in lege peccáti, quæ est in membris meis.
 Romános	Rom	47	7	24	Infélix ego homo, quis me liberábit de córpore mortis hujus?
 Romános	Rom	47	7	25	grátia Dei per Jesum Christum Dóminum nostrum. Ígitur ego ipse mente sérvio legi Dei: carne autem, legi peccáti.
 Romános	Rom	47	8	1	Nihil ergo nunc damnatiónis est iis qui sunt in Christo Jesu: qui non secúndum carnem ámbulant.
 Romános	Rom	47	8	2	Lex enim spíritus vitæ in Christo Jesu liberávit me a lege peccáti et mortis.
 Romános	Rom	47	8	3	Nam quod impossíbile erat legi, in quo infirmabátur per carnem: Deus Fílium suum mittens in similitúdinem carnis peccáti et de peccáto, damnávit peccátum in carne,
 Romános	Rom	47	8	4	ut justificátio legis implerétur in nobis, qui non secúndum carnem ambulámus, sed secúndum spíritum.
 Romános	Rom	47	8	5	Qui enim secúndum carnem sunt, quæ carnis sunt, sápiunt: qui vero secúndum spíritum sunt, quæ sunt spíritus, séntiunt.
 Romános	Rom	47	8	6	Nam prudéntia carnis, mors est: prudéntia autem spíritus, vita et pax:
 Romános	Rom	47	8	7	quóniam sapiéntia carnis inimíca est Deo: legi enim Dei non est subjécta, nec enim potest.
 Romános	Rom	47	8	8	Qui autem in carne sunt, Deo placére non possunt.
 Romános	Rom	47	8	9	Vos autem in carne non estis, sed in spíritu: si tamen Spíritus Dei hábitat in vobis. Si quis autem Spíritum Christi non habet, hic non est ejus.
 Romános	Rom	47	8	10	Si autem Christus in vobis est, corpus quidem mórtuum est propter peccátum, spíritus vero vivit propter justificatiónem.
 Romános	Rom	47	8	11	Quod si Spíritus ejus, qui suscitávit Jesum a mórtuis, hábitat in vobis: qui suscitávit Jesum Christum a mórtuis, vivificábit et mortália córpora vestra, propter inhabitántem Spíritum ejus in vobis.
 Romános	Rom	47	8	12	Ergo fratres, debitóres sumus non carni, ut secúndum carnem vivámus.	b
 Romános	Rom	47	8	13	Si enim secúndum carnem vixéritis, moriémini: si autem spíritu facta carnis mortificavéritis, vivétis.
 Romános	Rom	47	8	14	Quicúmque enim Spíritu Dei agúntur, ii sunt fílii Dei.
 Romános	Rom	47	8	15	Non enim accepístis spíritum servitútis íterum in timóre, sed accepístis spíritum adoptiónis filiórum, in quo clamámus: Abba (Pater).
 Romános	Rom	47	8	16	Ipse enim Spíritus testimónium reddit spirítui nostro quod sumus fílii Dei.
 Romános	Rom	47	8	17	Si autem fílii, et hærédes: hærédes, quidem Dei, cohærédes autem Christi: si tamen compátimur ut et conglorificémur.
 Romános	Rom	47	8	18	Exístimo enim quod non sunt condígnæ passiónes hujus témporis ad futúram glóriam, quæ revelábitur in nobis.	b
 Romános	Rom	47	8	19	Nam exspectátio creatúræ revelatiónem filiórum Dei exspéctat.
 Romános	Rom	47	8	20	Vanitáti enim creatúra subjécta est non volens, sed propter eum, qui subjécit eam in spe:
 Romános	Rom	47	8	21	quia et ipsa creatúra liberábitur a servitúte corruptiónis in libertátem glóriæ filiórum Dei.
 Romános	Rom	47	8	22	Scimus enim quod omnis creatúra ingemíscit, et párturit usque adhuc.
 Romános	Rom	47	8	23	Non solum autem illa, sed et nos ipsi primítias spíritus habéntes: et ipsi intra nos gémimus adoptiónem filiórum Dei exspectántes, redemptiónem córporis nostri.
 Romános	Rom	47	8	24	Spe enim salvi facti sumus. Spes autem, quæ vidétur, non est spes: nam quod videt quis, quid sperat?
 Romános	Rom	47	8	25	Si autem quod non vidémus, sperámus: per patiéntiam exspectámus.
 Romános	Rom	47	8	26	Simíliter autem et Spíritus ádjuvat infirmitátem nostram: nam quid orémus, sicut opórtet, nescímus: sed ipse Spíritus póstulat pro nobis gemítibus inenarrabílibus.
 Romános	Rom	47	8	27	Qui autem scrutátur corda, scit quid desíderet Spíritus: quia secúndum Deum póstulat pro sanctis.
 Romános	Rom	47	8	28	Scimus autem quóniam diligéntibus Deum ómnia cooperántur in bonum, iis qui secúndum propósitum vocáti sunt sancti.	b
 Romános	Rom	47	8	29	Nam quos præscívit, et prædestinávit confórmes fíeri imáginis Fílii sui, ut sit ipse primogénitus in multis frátribus.
 Romános	Rom	47	8	30	Quos autem prædestinávit, hos et vocávit: et quos vocávit, hos et justificávit: quos autem justificávit, illos et glorificávit.
 Romános	Rom	47	8	31	Quid ergo dicémus ad hæc? si Deus pro nobis, quis contra nos?
 Romános	Rom	47	8	32	Qui étiam próprio Fílio suo non pepércit, sed pro nobis ómnibus trádidit illum: quómodo non étiam cum illo ómnia nobis donávit?
 Romános	Rom	47	8	33	Quis accusábit advérsus eléctos Dei? Deus qui justíficat,
 Romános	Rom	47	8	34	quis est qui condémnet? Christus Jesus, qui mórtuus est, immo qui et resurréxit, qui est ad déxteram Dei, qui étiam interpéllat pro nobis.
 Romános	Rom	47	8	35	Quis ergo nos separábit a caritáte Christi? tribulátio? an angústia? an fames? an núditas? an perículum? an persecútio? an gládius?
 Romános	Rom	47	8	36	(Sicut scriptum est: Quia propter te mortificámur tota die: æstimáti sumus sicut oves occisiónis.)
 Romános	Rom	47	8	37	Sed in his ómnibus superámus propter eum qui diléxit nos.
 Romános	Rom	47	8	38	Certus sum enim quia neque mors, neque vita, neque ángeli, neque principátus, neque virtútes, neque instántia, neque futúra, neque fortitúdo,
 Romános	Rom	47	8	39	neque altitúdo, neque profúndum, neque creatúra ália póterit nos separáre a caritáte Dei, quæ est in Christo Jesu Dómino nostro.
 Romános	Rom	47	9	1	Veritátem dico in Christo, non méntior: testimónium mihi perhibénte consciéntia mea in Spíritu Sancto:
 Romános	Rom	47	9	2	quóniam tristítia mihi magna est, et contínuus dolor cordi meo.
 Romános	Rom	47	9	3	Optábam enim ego ipse anáthema esse a Christo pro frátribus meis, qui sunt cognáti mei secúndum carnem,
 Romános	Rom	47	9	4	qui sunt Israëlítæ, quorum adóptio est filiórum, et glória, et testaméntum, et legislátio, et obséquium, et promíssa:
 Romános	Rom	47	9	5	quorum patres, et ex quibus est Christus secúndum carnem, qui est super ómnia Deus benedíctus in sǽcula. Amen.
 Romános	Rom	47	9	6	Non autem quod excíderit verbum Dei. Non enim omnes qui ex Ísraël sunt, ii sunt Israëlítæ:
 Romános	Rom	47	9	7	neque qui semen sunt Ábrahæ, omnes fílii: sed in Ísaac vocábitur tibi semen:
 Romános	Rom	47	9	8	id est, non qui fílii carnis, hi fílii Dei: sed qui fílii sunt promissiónis, æstimántur in sémine.
 Romános	Rom	47	9	9	Promissiónis enim verbum hoc est: Secúndum hoc tempus véniam: et erit Saræ fílius.
 Romános	Rom	47	9	10	Non solum autem illa: sed et Rebécca ex uno concúbitu habens, Ísaac patris nostri.
 Romános	Rom	47	9	11	Cum enim nondum nati fuíssent, aut áliquid boni egíssent, aut mali (ut secúndum electiónem propósitum Dei manéret),
 Romános	Rom	47	9	12	non ex opéribus, sed ex vocánte dictum est ei quia major sérviet minóri,
 Romános	Rom	47	9	13	sicut scriptum est: Jacob diléxi, Esau autem ódio hábui.
 Romános	Rom	47	9	14	Quid ergo dicémus? numquid iníquitas apud Deum? Absit.	b
 Romános	Rom	47	9	15	Móysi enim dicit: Miserébor cujus miséreor: et misericórdiam præstábo cujus miserébor.
 Romános	Rom	47	9	16	Ígitur non voléntis, neque curréntis, sed miseréntis est Dei.
 Romános	Rom	47	9	17	Dicit enim Scriptúra Pharaóni: Quia in hoc ipsum excitávi te, ut osténdam in te virtútem meam: et ut annuntiétur nomen meum in univérsa terra.
 Romános	Rom	47	9	18	Ergo cujus vult miserétur, et quem vult indúrat.
 Romános	Rom	47	9	19	Dicis ítaque mihi: Quid adhuc quéritur? voluntáti enim ejus quis resístit?
 Romános	Rom	47	9	20	O homo, tu quis es, qui respóndeas Deo? numquid dicit figméntum ei qui se finxit: Quid me fecísti sic?
 Romános	Rom	47	9	21	an non habet potestátem fígulus luti ex eádem massa fácere áliud quidem vas in honórem, áliud vero in contuméliam?
 Romános	Rom	47	9	22	Quod si Deus volens osténdere iram, et notum fácere poténtiam suam, sustínuit in multa patiéntia vasa iræ, apta in intéritum,
 Romános	Rom	47	9	23	ut osténderet divítias glóriæ suæ in vasa misericórdiæ, quæ præparávit in glóriam.
 Romános	Rom	47	9	24	Quos et vocávit nos non solum ex Judǽis, sed étiam in géntibus,	b
 Romános	Rom	47	9	25	sicut in Osée dicit: Vocábo non plebem meam, plebem meam: et non diléctam, diléctam: et non misericórdiam consecútam, misericórdiam consecútam.
 Romános	Rom	47	9	26	Et erit: in loco, ubi dictum est eis: Non plebs mea vos: ibi vocabúntur fílii Dei vivi.
 Romános	Rom	47	9	27	Isaías autem clamat pro Ísraël: Si fúerit númerus filiórum Ísraël tamquam aréna maris, relíquiæ salvæ fient.
 Romános	Rom	47	9	28	Verbum enim consúmmans, et abbrévians in æquitáte: quia verbum breviátum fáciet Dóminus super terram:
 Romános	Rom	47	9	29	et sicut prædíxit Isaías: Nisi Dóminus Sábaoth reliquísset nobis semen, sicut Sódoma facti essémus, et sicut Gomórrha símiles fuissémus.
 Romános	Rom	47	9	30	Quid ergo dicémus? Quod gentes, quæ non sectabántur justítiam, apprehendérunt justítiam: justítiam autem, quæ ex fide est.
 Romános	Rom	47	9	31	Ísraël vero sectándo legem justítiæ, in legem justítiæ non pervénit.
 Romános	Rom	47	9	32	Quare? Quia non ex fide, sed quasi ex opéribus: offendérunt enim in lápidem offensiónis,
 Romános	Rom	47	9	33	sicut scriptum est: Ecce pono in Sion lápidem offensiónis, et petram scándali: et omnis qui credit in eum, non confundétur.
 Romános	Rom	47	10	1	Fratres, volúntas quidem cordis mei, et obsecrátio ad Deum, fit pro illis in salútem.
 Romános	Rom	47	10	2	Testimónium enim perhíbeo illis quod æmulatiónem Dei habent, sed non secúndum sciéntiam.
 Romános	Rom	47	10	3	Ignorántes enim justítiam Dei, et suam quæréntes statúere, justítiæ Dei non sunt subjécti.
 Romános	Rom	47	10	4	Finis enim legis, Christus, ad justítiam omni credénti.
 Romános	Rom	47	10	5	Móyses enim scripsit, quóniam justítiam, quæ ex lege est, qui fécerit homo, vivet in ea.
 Romános	Rom	47	10	6	Quæ autem ex fide est justítia, sic dicit: Ne díxeris in corde tuo: Quis ascéndet in cælum? id est, Christum dedúcere:
 Romános	Rom	47	10	7	aut, Quis descéndet in abýssum? hoc est, Christum a mórtuis revocáre.
 Romános	Rom	47	10	8	Sed quid dicit Scriptúra? Prope est verbum in ore tuo, et in corde tuo: hoc est verbum fídei, quod prædicámus.
 Romános	Rom	47	10	9	Quia si confiteáris in ore tuo Dóminum Jesum, et in corde tuo credíderis quod Deus illum suscitávit a mórtuis, salvus eris.
 Romános	Rom	47	10	10	Corde enim créditur ad justítiam: ore autem conféssio fit ad salútem.
 Romános	Rom	47	10	11	Dicit enim Scriptúra: Omnis qui credit in illum, non confundétur.
 Romános	Rom	47	10	12	Non enim est distínctio Judǽi et Græci: nam idem Dóminus ómnium, dives in omnes qui ínvocant illum.	b
 Romános	Rom	47	10	13	Omnis enim quicúmque invocáverit nomen Dómini, salvus erit.
 Romános	Rom	47	10	14	Quómodo ergo invocábunt, in quem non credidérunt? aut quómodo credent ei, quem non audiérunt? quómodo autem áudient sine prædicánte?
 Romános	Rom	47	10	15	quómodo vero prædicábunt nisi mittántur? sicut scriptum est: Quam speciósi pedes evangelizántium pacem, evangelizántium bona!
 Romános	Rom	47	10	16	Sed non omnes obédiunt Evangélio. Isaías enim dicit: Dómine, quis crédidit audítui nostro?
 Romános	Rom	47	10	17	Ergo fides ex audítu, audítus autem per verbum Christi.
 Romános	Rom	47	10	18	Sed dico: Numquid non audiérunt? Et quidem in omnem terram exívit sonus eórum, et in fines orbis terræ verba eórum.
 Romános	Rom	47	10	19	Sed dico: Numquid Ísraël non cognóvit? Primus Móyses dicit: Ego ad æmulatiónem vos addúcam in non gentem: in gentem insipiéntem, in iram vos mittam.
 Romános	Rom	47	10	20	Isaías autem audet, et dicit: Invéntus sum a non quæréntibus me: palam appárui iis qui me non interrogábant.
 Romános	Rom	47	10	21	Ad Ísraël autem dicit: Tota die expándi manus meas ad pópulum non credéntem, et contradicéntem.
 Romános	Rom	47	11	1	Dico ergo: Numquid Deus répulit pópulum suum? Absit. Nam et ego Israëlíta sum ex sémine Ábraham, de tribu Bénjamin:
 Romános	Rom	47	11	2	non répulit Deus plebem suam, quam præscívit. An nescítis in Elía quid dicit Scriptúra? quemádmodum interpéllat Deum advérsum Ísraël:
 Romános	Rom	47	11	3	Dómine, prophétas tuos occidérunt, altária tua suffodérunt: et ego relíctus sum solus, et quǽrunt ánimam meam.
 Romános	Rom	47	11	4	Sed quid dicit illi divínum respónsum? Relíqui mihi septem míllia virórum, qui non curvavérunt génua ante Baal.
 Romános	Rom	47	11	5	Sic ergo et in hoc témpore relíquiæ secúndum electiónem grátiæ salvæ factæ sunt.
 Romános	Rom	47	11	6	Si autem grátia, jam non ex opéribus: alióquin grátia jam non est grátia.
 Romános	Rom	47	11	7	Quid ergo? Quod quærébat Ísraël, hoc non est consecútus: eléctio autem consecúta est: céteri vero excæcáti sunt:
 Romános	Rom	47	11	8	sicut scriptum est: Dedit illis Deus spíritum compunctiónis: óculos ut non vídeant, et aures ut non áudiant, usque in hodiérnum diem.
 Romános	Rom	47	11	9	Et David dicit: Fiat mensa eórum in láqueum, et in captiónem, et in scándalum, et in retributiónem illis.
 Romános	Rom	47	11	10	Obscuréntur óculi eórum ne vídeant: et dorsum eórum semper incúrva.
 Romános	Rom	47	11	11	Dico ergo: Numquid sic offendérunt ut cáderent? Absit. Sed illórum delícto, salus est géntibus ut illos æmuléntur.	b
 Romános	Rom	47	11	12	Quod si delíctum illórum divítiæ sunt mundi, et diminútio eórum divítiæ géntium: quanto magis plenitúdo eórum?
 Romános	Rom	47	11	13	Vobis enim dico géntibus: Quámdiu quidem ego sum géntium Apóstolus, ministérium meum honorificábo,
 Romános	Rom	47	11	14	si quómodo ad æmulándum próvocem carnem meam, et salvos fáciam áliquos ex illis.
 Romános	Rom	47	11	15	Si enim amíssio eórum, reconciliátio est mundi: quæ assúmptio, nisi vita ex mórtuis?
 Romános	Rom	47	11	16	Quod si delibátio sancta est, et massa: et si radix sancta, et rami.	b
 Romános	Rom	47	11	17	Quod si áliqui ex ramis fracti sunt, tu autem cum oleáster esses, insértus es in illis, et sócius radícis, et pinguédinis olívæ factus es,
 Romános	Rom	47	11	18	noli gloriári advérsus ramos. Quod si gloriáris: non tu radícem portas, sed radix te.
 Romános	Rom	47	11	19	Dices ergo: Fracti sunt rami ut ego ínserar.
 Romános	Rom	47	11	20	Bene: propter incredulitátem fracti sunt. Tu autem fide stas: noli altum sápere, sed time.
 Romános	Rom	47	11	21	Si enim Deus naturálibus ramis non pepércit: ne forte nec tibi parcat.
 Romános	Rom	47	11	22	Vide ergo bonitátem, et severitátem Dei: in eos quidem qui cecidérunt, severitátem: in te autem bonitátem Dei, si permánseris in bonitáte, alióquin et tu excidéris.
 Romános	Rom	47	11	23	Sed et illi, si non permánserint in incredulitáte, inseréntur: potens est enim Deus íterum insérere illos.
 Romános	Rom	47	11	24	Nam si tu ex naturáli excísus es oleástro, et contra natúram insértus es in bonam olívam: quanto magis ii qui secúndum natúram inseréntur suæ olívæ?
 Romános	Rom	47	11	25	Nolo enim vos ignoráre, fratres, mystérium hoc (ut non sitis vobis ipsis sapiéntes), quia cǽcitas ex parte cóntigit in Ísraël, donec plenitúdo géntium intráret,	b
 Romános	Rom	47	11	26	et sic omnis Ísraël salvus fíeret, sicut scriptum est: Véniet ex Sion, qui erípiat, et avértat impietátem a Jacob.
 Romános	Rom	47	11	27	Et hoc illis a me testaméntum: cum abstúlero peccáta eórum.
 Romános	Rom	47	11	28	Secúndum Evangélium quidem, inimíci propter vos: secúndum electiónem autem, caríssimi propter patres.
 Romános	Rom	47	11	29	Sine pœniténtia enim sunt dona et vocátio Dei.
 Romános	Rom	47	11	30	Sicut enim aliquándo et vos non credidístis Deo, nunc autem misericórdiam consecúti estis propter incredulitátem illórum:
 Romános	Rom	47	11	31	ita et isti nunc non credidérunt in vestram misericórdiam: ut et ipsi misericórdiam consequántur.
 Romános	Rom	47	11	32	Conclúsit enim Deus ómnia in incredulitáte, ut ómnium misereátur.
 Romános	Rom	47	11	33	O altitúdo divitiárum sapiéntiæ, et sciéntiæ Dei: quam incomprehensibília sunt judícia ejus, et investigábiles viæ ejus!	b
 Romános	Rom	47	11	34	Quis enim cognóvit sensum Dómini? aut quis consiliárius ejus fuit?
 Romános	Rom	47	11	35	aut quis prior dedit illi, et retribuétur ei?
 Romános	Rom	47	11	36	Quóniam ex ipso, et per ipsum, et in ipso sunt ómnia: ipsi glória in sǽcula. Amen.
 Romános	Rom	47	12	1	Óbsecro ítaque vos fratres per misericórdiam Dei, ut exhibeátis córpora vestra hóstiam vivéntem, sanctam, Deo placéntem, rationábile obséquium vestrum.
 Romános	Rom	47	12	2	Et nolíte conformári huic sǽculo, sed reformámini in novitáte sensus vestri: ut probétis quæ sit volúntas Dei bona, et benéplacens, et perfécta.
 Romános	Rom	47	12	3	Dico enim per grátiam quæ data est mihi, ómnibus qui sunt inter vos, non plus sápere quam opórtet sápere, sed sápere ad sobrietátem: et unicuíque sicut Deus divísit mensúram fídei.
 Romános	Rom	47	12	4	Sicut enim in uno córpore multa membra habémus, ómnia autem membra non eúmdem actum habent:
 Romános	Rom	47	12	5	ita multi unum corpus sumus in Christo, sínguli autem alter altérius membra.
 Romános	Rom	47	12	6	Habéntes autem donatiónes secúndum grátiam, quæ data est nobis, differéntes: sive prophetíam secúndum ratiónem fídei,
 Romános	Rom	47	12	7	sive ministérium in ministrándo, sive qui docet in doctrína,
 Romános	Rom	47	12	8	qui exhortátur in exhortándo, qui tríbuit in simplicitáte, qui præest in sollicitúdine, qui miserétur in hilaritáte.
 Romános	Rom	47	12	9	Diléctio sine simulatióne: odiéntes malum, adhæréntes bono:	b
 Romános	Rom	47	12	10	caritáte fraternitátis ínvicem diligéntes: honóre ínvicem præveniéntes:
 Romános	Rom	47	12	11	sollicitúdine non pigri: spíritu fervéntes: Dómino serviéntes:
 Romános	Rom	47	12	12	spe gaudéntes: in tribulatióne patiéntes: oratióni instántes:
 Romános	Rom	47	12	13	necessitátibus sanctórum communicántes: hospitalitátem sectántes.
 Romános	Rom	47	12	14	Benedícite persequéntibus vos: benedícite, et nolíte maledícere.
 Romános	Rom	47	12	15	Gaudére cum gaudéntibus, flere cum fléntibus:
 Romános	Rom	47	12	16	idípsum ínvicem sentiéntes: non alta sapiéntes, sed humílibus consentiéntes. Nolíte esse prudéntes apud vosmetípsos:
 Romános	Rom	47	12	17	nulli malum pro malo reddéntes: providéntes bona non tantum coram Deo, sed étiam coram ómnibus homínibus.
 Romános	Rom	47	12	18	Si fíeri potest, quod ex vobis est, cum ómnibus homínibus pacem habéntes:
 Romános	Rom	47	12	19	non vosmetípsos defendéntes caríssimi, sed date locum iræ. Scriptum est enim: Mihi vindícta: ego retríbuam, dicit Dóminus.
 Romános	Rom	47	12	20	Sed si esuríerit inimícus tuus, ciba illum: si sitit, potum da illi: hoc enim fáciens, carbónes ignis cóngeres super caput ejus.
 Romános	Rom	47	12	21	Noli vinci a malo, sed vince in bono malum.
 Romános	Rom	47	13	1	Omnis ánima potestátibus sublimióribus súbdita sit: non est enim potéstas nisi a Deo: quæ autem sunt, a Deo ordinátæ sunt.
 Romános	Rom	47	13	2	Ítaque qui resístit potestáti, Dei ordinatióni resístit. Qui autem resístunt, ipsi sibi damnatiónem acquírunt:
 Romános	Rom	47	13	3	nam príncipes non sunt timóri boni óperis, sed mali. Vis autem non timére potestátem? Bonum fac: et habébis laudem ex illa:
 Romános	Rom	47	13	4	Dei enim miníster est tibi in bonum. Si autem malum féceris, time: non enim sine causa gládium portat. Dei enim miníster est: vindex in iram ei qui malum agit.
 Romános	Rom	47	13	5	Ídeo necessitáte súbditi estóte non solum propter iram, sed étiam propter consciéntiam.
 Romános	Rom	47	13	6	Ídeo enim et tribúta præstátis: minístri enim Dei sunt, in hoc ipsum serviéntes.
 Romános	Rom	47	13	7	Réddite ergo ómnibus débita: cui tribútum, tribútum: cui vectígal, vectígal: cui timórem, timórem: cui honórem, honórem.
 Romános	Rom	47	13	8	Némini quidquam debeátis, nisi ut ínvicem diligátis: qui enim díligit próximum, legem implévit.
 Romános	Rom	47	13	9	Nam: Non adulterábis: non occídes: non furáberis: non falsum testimónium dices: non concupísces: et si quod est áliud mandátum, in hoc verbo instaurátur: díliges próximum tuum sicut teípsum.
 Romános	Rom	47	13	10	Diléctio próximi malum non operátur. Plenitúdo ergo legis est diléctio.
 Romános	Rom	47	13	11	Et hoc sciéntes tempus: quia hora est jam nos de somno súrgere. Nunc enim própior est nostra salus, quam cum credídimus.	b
 Romános	Rom	47	13	12	Nox præcéssit, dies autem appropinquávit. Abjiciámus ergo ópera tenebrárum, et induámur arma lucis.
 Romános	Rom	47	13	13	Sicut in die honéste ambulémus: non in comessatiónibus, et ebrietátibus, non in cubílibus, et impudicítiis, non in contentióne, et æmulatióne:
 Romános	Rom	47	13	14	sed induímini Dóminum Jesum Christum, et carnis curam ne fecéritis in desidériis.
 Romános	Rom	47	14	1	Infírmum autem in fide assúmite, non in disceptatiónibus cogitatiónum.
 Romános	Rom	47	14	2	Álius enim credit se manducáre ómnia: qui autem infírmus est, olus mandúcet.
 Romános	Rom	47	14	3	Is qui mandúcat, non manducántem non spernat: et qui non mandúcat, manducántem non júdicet: Deus enim illum assúmpsit.
 Romános	Rom	47	14	4	Tu quis es, qui júdicas aliénum servum? dómino suo stat, aut cadit: stabit autem: potens est enim Deus statúere illum.
 Romános	Rom	47	14	5	Nam álius júdicat diem inter diem: álius autem júdicat omnem diem: unusquísque in suo sensu abúndet.
 Romános	Rom	47	14	6	Qui sapit diem, Dómino sapit, et qui mandúcat, Dómino mandúcat: grátias enim agit Deo. Et qui non mandúcat, Dómino non mandúcat, et grátias agit Deo.
 Romános	Rom	47	14	7	Nemo enim nostrum sibi vivit, et nemo sibi móritur.
 Romános	Rom	47	14	8	Sive enim vivémus, Dómino vívimus: sive mórimur, Dómino mórimur. Sive ergo vívimus, sive mórimur, Dómini sumus.
 Romános	Rom	47	14	9	In hoc enim Christus mórtuus est, et resurréxit: ut et mortuórum et vivórum dominétur.
 Romános	Rom	47	14	10	Tu autem quid júdicas fratrem tuum? aut tu quare spernis fratrem tuum? omnes enim stábimus ante tribúnal Christi.
 Romános	Rom	47	14	11	Scriptum est enim: Vivo ego, dicit Dóminus, quóniam mihi flectétur omne genu: et omnis lingua confitébitur Deo.
 Romános	Rom	47	14	12	Ítaque unusquísque nostrum pro se ratiónem reddet Deo.
 Romános	Rom	47	14	13	Non ergo ámplius ínvicem judicémus: sed hoc judicáte magis, ne ponátis offendículum fratri, vel scándalum.
 Romános	Rom	47	14	14	Scio, et confído in Dómino Jesu, quia nihil commúne per ipsum, nisi ei qui exístimat quid commúne esset, illi commúne est.	b
 Romános	Rom	47	14	15	Si enim propter cibum frater tuus contristátur, jam non secúndum caritátem ámbulas. Noli cibo tuo illum pérdere, pro quo Christus mórtuus est.
 Romános	Rom	47	14	16	Non ergo blasphemétur bonum nostrum.
 Romános	Rom	47	14	17	Non est enim regnum Dei esca et potus: sed justítia, et pax, et gáudium in Spíritu Sancto:
 Romános	Rom	47	14	18	qui enim in hoc servit Christo, placet Deo, et probátus est homínibus.
 Romános	Rom	47	14	19	Ítaque quæ pacis sunt, sectémur: et quæ ædificatiónis sunt, in ínvicem custodiámus.
 Romános	Rom	47	14	20	Noli propter escam destrúere opus Dei, ómnia quidem sunt munda: sed malum est hómini, qui per offendículum mandúcat.
 Romános	Rom	47	14	21	Bonum est non manducáre carnem, et non bíbere vinum, neque in quo frater tuus offénditur, aut scandalizátur, aut infirmátur.
 Romános	Rom	47	14	22	Tu fidem habes? penes temetípsum habe coram Deo. Beátus qui non júdicat semetípsum in eo quod probat.
 Romános	Rom	47	14	23	Qui autem discérnit, si manducáverit, damnátus est: quia non ex fide. Omne autem, quod non est ex fide, peccátum est.
 Romános	Rom	47	15	1	Debémus autem nos firmióres imbecillitátes infirmórum sustinére, et non nobis placére.
 Romános	Rom	47	15	2	Unusquísque vestrum próximo suo pláceat in bonum, ad ædificatiónem.
 Romános	Rom	47	15	3	Étenim Christus non sibi plácuit, sed sicut scriptum est: Impropéria improperántium tibi cecidérunt super me.
 Romános	Rom	47	15	4	Quæcúmque enim scripta sunt, ad nostram doctrínam scripta sunt: ut per patiéntiam, et consolatiónem Scripturárum, spem habeámus.
 Romános	Rom	47	15	5	Deus autem patiéntiæ et solátii det vobis idípsum sápere in altérutrum secúndum Jesum Christum:
 Romános	Rom	47	15	6	ut unánimes, uno ore honorificétis Deum et patrem Dómini nostri Jesu Christi.
 Romános	Rom	47	15	7	Propter quod suscípite ínvicem, sicut et Christus suscépit vos in honórem Dei.
 Romános	Rom	47	15	8	Dico enim Christum Jesum minístrum fuísse circumcisiónis propter veritátem Dei, ad confirmándas promissiónes patrum:
 Romános	Rom	47	15	9	gentes autem super misericórdia honoráre Deum, sicut scriptum est: Proptérea confitébor tibi in géntibus, Dómine, et nómini tuo cantábo.
 Romános	Rom	47	15	10	Et íterum dicit: Lætámini gentes cum plebe ejus.
 Romános	Rom	47	15	11	Et íterum: Laudáte omnes gentes Dóminum: et magnificáte eum omnes pópuli.
 Romános	Rom	47	15	12	Et rursus Isaías ait: Erit radix Jesse, et qui exsúrget régere gentes, in eum gentes sperábunt.
 Romános	Rom	47	15	13	Deus autem spei répleat vos omni gáudio, et pace in credéndo: ut abundétis in spe, et virtúte Spíritus Sancti.	b
 Romános	Rom	47	15	14	Certus sum autem fratres mei et ego ipse de vobis, quóniam et ipsi pleni estis dilectióne, repléti omni sciéntia, ita ut possítis altérutrum monére.
 Romános	Rom	47	15	15	Audácius autem scripsi vobis fratres ex parte, tamquam in memóriam vos redúcens: propter grátiam, quæ data est mihi a Deo,
 Romános	Rom	47	15	16	ut sim miníster Christi Jesu in géntibus: sanctíficans Evangélium Dei, ut fiat oblátio géntium accépta, et sanctificáta in Spíritu Sancto.
 Romános	Rom	47	15	17	Hábeo ígitur glóriam in Christo Jesu ad Deum.
 Romános	Rom	47	15	18	Non enim áudeo áliquid loqui eórum, quæ per me non éfficit Christus in obediéntiam géntium, verbo et factis:
 Romános	Rom	47	15	19	in virtúte signórum, et prodigiórum, in virtúte Spíritus Sancti: ita ut ab Jerúsalem per circúitum usque ad Illýricum repléverim Evangélium Christi.
 Romános	Rom	47	15	20	Sic autem prædicávi Evangélium hoc, non ubi nominátus est Christus, ne super aliénum fundaméntum ædificárem:
 Romános	Rom	47	15	21	sed sicut scriptum est: Quibus non est annuntiátum de eo, vidébunt: et qui non audiérunt, intélligent.
 Romános	Rom	47	15	22	Propter quod et impediébar plúrimum veníre ad vos, et prohíbitus sum usque adhuc.	b
 Romános	Rom	47	15	23	Nunc vero ultérius locum non habens in his regiónibus, cupiditátem autem habens veniéndi ad vos ex multis jam præcedéntibus annis:
 Romános	Rom	47	15	24	cum in Hispániam proficísci cœ́pero, spero quod prætériens vídeam vos, et a vobis dedúcar illuc, si vobis primum ex parte frúitus fúero.
 Romános	Rom	47	15	25	Nunc ígitur proficíscar in Jerúsalem ministráre sanctis.
 Romános	Rom	47	15	26	Probavérunt enim Macedónia et Acháia collatiónem áliquam fácere in páuperes sanctórum, qui sunt in Jerúsalem.
 Romános	Rom	47	15	27	Plácuit enim eis: et debitóres sunt eórum. Nam si spirituálium eórum partícipes facti sunt gentíles, debent et in carnálibus ministráre illis.
 Romános	Rom	47	15	28	Hoc ígitur cum consummávero, et assignávero eis fructum hunc, per vos proficíscar in Hispániam.
 Romános	Rom	47	15	29	Scio autem quóniam véniens ad vos, in abundántia benedictiónis Evangélii Christi véniam.
 Romános	Rom	47	15	30	Óbsecro ergo vos fratres per Dóminum nostrum Jesum Christum, et per caritátem Sancti Spíritus, ut adjuvétis me in oratiónibus vestris pro me ad Deum,
 Romános	Rom	47	15	31	ut líberer ab infidélibus, qui sunt in Judǽa, et obséquii mei oblátio accépta fiat in Jerúsalem sanctis,
 Romános	Rom	47	15	32	ut véniam ad vos in gáudio per voluntátem Dei, et refrígerer vobíscum.
 Romános	Rom	47	15	33	Deus autem pacis sit cum ómnibus vobis. Amen.
 Romános	Rom	47	16	1	Comméndo autem vobis Phœben sorórem nostram, quæ est in ministério ecclésiæ, quæ est in Cenchris:
 Romános	Rom	47	16	2	ut eam suscipiátis in Dómino digne sanctis: et assistátis ei in quocúmque negótio vestri indigúerit: étenim ipsa quoque ástitit multis, et mihi ipsi.
 Romános	Rom	47	16	3	Salutáte Priscam et Áquilam, adjutóres meos in Christo Jesu
 Romános	Rom	47	16	4	(qui pro ánima mea suas cervíces supposuérunt: quibus non solus ego grátias ago, sed et cunctæ ecclésiæ géntium),
 Romános	Rom	47	16	5	et domésticam ecclésiam eórum. Salutáte Epǽnetum diléctum mihi, qui est primitívus Ásiæ in Christo.
 Romános	Rom	47	16	6	Salutáte Maríam, quæ multum laborávit in vobis.
 Romános	Rom	47	16	7	Salutáte Andrónicum et Júniam, cognátos, et concaptívos meos: qui sunt nóbiles in Apóstolis, qui et ante me fuérunt in Christo.
 Romános	Rom	47	16	8	Salutáte Ampliátum dilectíssimum mihi in Dómino.
 Romános	Rom	47	16	9	Salutáte Urbánum adjutórem nostrum in Christo Jesu, et Stachyn diléctum meum.
 Romános	Rom	47	16	10	Salutáte Apéllen probum in Christo.
 Romános	Rom	47	16	11	Salutáte eos qui sunt ex Aristóboli domo. Salutáte Herodiónem cognátum meum. Salutáte eos qui sunt ex Narcíssi domo, qui sunt in Dómino.
 Romános	Rom	47	16	12	Salutáte Tryphǽnam et Tryphósam, quæ labórant in Dómino. Salutáte Pérsidem caríssimam, quæ multum laborávit in Dómino.
 Romános	Rom	47	16	13	Salutáte Rufum eléctum in Dómino, et matrem ejus, et meam.
 Romános	Rom	47	16	14	Salutáte Asýncritum, Phlegóntem, Hermam, Pátrobam, Hermen, et qui cum eis sunt, fratres.
 Romános	Rom	47	16	15	Salutáte Philólogum et Júliam, Néreum, et sorórem ejus, et Olympíadem, et omnes qui cum eis sunt, sanctos.
 Romános	Rom	47	16	16	Salutáte ínvicem in ósculo sancto. Salútant vos omnes ecclésiæ Christi.
 Romános	Rom	47	16	17	Rogo autem vos fratres, ut observétis eos qui dissensiónes et offendícula, præter doctrínam, quam vos didicístis, fáciunt, et declináte ab illis.	b
 Romános	Rom	47	16	18	Hujuscémodi enim Christo Dómino nostro non sérviunt, sed suo ventri: et per dulces sermónes et benedictiónes sedúcunt corda innocéntium.
 Romános	Rom	47	16	19	Vestra enim obediéntia in omnem locum divulgáta est. Gáudeo ígitur in vobis. Sed volo vos sapiéntes esse in bono, et símplices in malo.
 Romános	Rom	47	16	20	Deus autem pacis cónterat Sátanam sub pédibus vestris velóciter. Grátia Dómini nostri Jesu Christi vobíscum.
 Romános	Rom	47	16	21	Salútat vos Timótheus adjútor meus, et Lúcius, et Jason, et Sosípater cognáti mei.	b
 Romános	Rom	47	16	22	Salúto vos ego Tértius, qui scripsi epístolam, in Dómino.
 Romános	Rom	47	16	23	Salútat vos Cajus hospes meus, et univérsa ecclésia. Salútat vos Erástus arcárius civitátis, et Quartus, frater.
 Romános	Rom	47	16	24	Grátia Dómini nostri Jesu Christi cum ómnibus vobis. Amen.
 Romános	Rom	47	16	25	Ei autem, qui potens est vos confirmáre juxta Evangélium meum, et prædicatiónem Jesu Christi, secúndum revelatiónem mystérii tempóribus ætérnis táciti	b
 Romános	Rom	47	16	26	(quod nunc patefáctum est per Scriptúras prophetárum secúndum præcéptum ætérni Dei, ad obeditiónem fídei), in cunctis géntibus cógniti,
 Romános	Rom	47	16	27	soli sapiénti Deo, per Jesum Christum, cui honor et glória in sǽcula sæculórum. Amen.
 #	1 Corínthios	1Cor	Epístola Prima Beáti: Pauli Apóstoli ad Corínthios
 1 Corínthios	1Cor	48	1	1	Paulus vocátus Apóstolus Jesu Christi per voluntátem Dei, et Sósthenes frater,
 1 Corínthios	1Cor	48	1	2	ecclésiæ Dei, quæ est Corínthi, sanctificátis in Christo Jesu, vocátis sanctis, cum ómnibus qui ínvocant nomen Dómini nostri Jesu Christi, in omni loco ipsórum et nostro.
 1 Corínthios	1Cor	48	1	3	Grátia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Dómino Jesu Christo.
 1 Corínthios	1Cor	48	1	4	Grátias ago Deo meo semper pro vobis in grátia Dei, quæ data est vobis in Christo Jesu:
 1 Corínthios	1Cor	48	1	5	quod in ómnibus dívites facti estis in illo, in omni verbo, et in omni sciéntia.
 1 Corínthios	1Cor	48	1	6	Sicut testimónium Christi confirmátum est in vobis:
 1 Corínthios	1Cor	48	1	7	ita ut nihil vobis desit in ulla grátia, exspectántibus revelatiónem Dómini nostri Jesu Christi,
 1 Corínthios	1Cor	48	1	8	qui et confirmábit vos usque in finem sine crímine, in die advéntus Dómini nostri Jesu Christi.
 1 Corínthios	1Cor	48	1	9	Fidélis Deus: per quem vocáti estis in societátem fílii ejus Jesu Christi Dómini nostri.
 1 Corínthios	1Cor	48	1	10	Óbsecro autem vos fratres per nomen Dómini nostri Jesu Christi: ut idípsum dicátis omnes, et non sint in vobis schísmata: sitis autem perfécti in eódem sensu, et in eádem senténtia.	b
 1 Corínthios	1Cor	48	1	11	Significátum est enim mihi de vobis fratres mei ab iis, qui sunt Chloës, quia contentiónes sunt inter vos.
 1 Corínthios	1Cor	48	1	12	Hoc autem dico, quod unusquísque vestrum dicit: Ego quidem sum Pauli: ego autem Apóllo: ego vero Cephæ: ego autem Christi.
 1 Corínthios	1Cor	48	1	13	Divísus est Christus? numquid Paulus crucifíxus est pro vobis? aut in nómine Pauli baptizáti estis?
 1 Corínthios	1Cor	48	1	14	Grátias ago Deo, quod néminem vestrum baptizávi, nisi Crispum et Caium:
 1 Corínthios	1Cor	48	1	15	ne quis dicat quod in nómine meo baptizáti estis.
 1 Corínthios	1Cor	48	1	16	Baptizávi autem et Stéphanæ domum: céterum néscio si quem álium baptizáverim.
 1 Corínthios	1Cor	48	1	17	Non enim misit me Christus baptizáre, sed evangelizáre: non in sapiéntia verbi, ut non evacuétur crux Christi.	b
 1 Corínthios	1Cor	48	1	18	Verbum enim crucis pereúntibus quidem stultítia est: iis autem qui salvi fiunt, id est nobis, Dei virtus est.
 1 Corínthios	1Cor	48	1	19	Scriptum est enim: Perdam sapiéntiam sapiéntium, et prudéntiam prudéntium reprobábo.
 1 Corínthios	1Cor	48	1	20	Ubi sápiens? ubi scriba? ubi conquisítor hujus sǽculi? Nonne stultam fecit Deus sapiéntiam hujus mundi?
 1 Corínthios	1Cor	48	1	21	Nam quia in Dei sapiéntia non cognóvit mundus per sapiéntiam Deum: plácuit Deo per stultítiam prædicatiónis salvos fácere credéntes.
 1 Corínthios	1Cor	48	1	22	Quóniam et Judǽi signa petunt, et Græci sapiéntiam quǽrunt:
 1 Corínthios	1Cor	48	1	23	nos autem prædicámus Christum crucifíxum: Judǽis quidem scándalum, géntibus autem stultítiam,
 1 Corínthios	1Cor	48	1	24	ipsis autem vocátis Judǽis, atque Græcis Christum Dei virtútem, et Dei sapiéntiam:
 1 Corínthios	1Cor	48	1	25	quia quod stultum est Dei, sapiéntius est homínibus: et quod infírmum est Dei, fórtius est homínibus.
 1 Corínthios	1Cor	48	1	26	Vidéte enim vocatiónem vestram, fratres, quia non multi sapiéntes secúndum carnem, non multi poténtes, non multi nóbiles:
 1 Corínthios	1Cor	48	1	27	sed quæ stulta sunt mundi elégit Deus, ut confúndat sapiéntes: et infírma mundi elégit Deus, ut confúndat fórtia:
 1 Corínthios	1Cor	48	1	28	et ignobília mundi, et contemptibília elégit Deus, et ea quæ non sunt, ut ea quæ sunt destrúeret:
 1 Corínthios	1Cor	48	1	29	ut non gloriétur omnis caro in conspéctu ejus.
 1 Corínthios	1Cor	48	1	30	Ex ipso autem vos estis in Christo Jesu, qui factus est nobis sapiéntia a Deo, et justítia, et sanctificátio, et redémptio:
 1 Corínthios	1Cor	48	1	31	ut quemádmodum scriptum est: Qui gloriátur, in Dómino gloriétur.
 1 Corínthios	1Cor	48	2	1	Et ego, cum veníssem ad vos, fratres, veni non in sublimitáte sermónis, aut sapiéntiæ, annúntians vobis testimónium Christi.
 1 Corínthios	1Cor	48	2	2	Non enim judicávi me scire áliquid inter vos, nisi Jesum Christum, et hunc crucifíxum.
 1 Corínthios	1Cor	48	2	3	Et ego in infirmitáte, et timóre, et tremóre multo fui apud vos:
 1 Corínthios	1Cor	48	2	4	et sermo meus, et prædicátio mea non in persuasibílibus humánæ sapiéntiæ verbis, sed in ostensióne spíritus et virtútis:
 1 Corínthios	1Cor	48	2	5	ut fides vestra non sit in sapiéntia hóminum, sed in virtúte Dei.
 1 Corínthios	1Cor	48	2	6	Sapiéntiam autem lóquimur inter perféctos: sapiéntiam vero non hujus sǽculi, neque príncipum hujus sǽculi, qui destruúntur:	b
 1 Corínthios	1Cor	48	2	7	sed lóquimur Dei sapiéntiam in mystério, quæ abscóndita est, quam prædestinávit Deus ante sǽcula in glóriam nostram,
 1 Corínthios	1Cor	48	2	8	quam nemo príncipum hujus sǽculi cognóvit: si enim cognovíssent, numquam Dóminum glóriæ crucifixíssent.
 1 Corínthios	1Cor	48	2	9	Sed sicut scriptum est: Quod óculus non vidit, nec auris audívit, nec in cor hóminis ascéndit, quæ præparávit Deus iis qui díligunt illum:
 1 Corínthios	1Cor	48	2	10	nobis autem revelávit Deus per Spíritum suum: Spíritus enim ómnia scrutátur, étiam profúnda Dei.
 1 Corínthios	1Cor	48	2	11	Quis enim hóminum scit quæ sunt hóminis, nisi spíritus hóminis, qui in ipso est? ita et quæ Dei sunt, nemo cognóvit, nisi Spíritus Dei.
 1 Corínthios	1Cor	48	2	12	Nos autem non spíritum hujus mundi accépimus, sed Spíritum qui ex Deo est, ut sciámus quæ a Deo donáta sunt nobis:
 1 Corínthios	1Cor	48	2	13	quæ et lóquimur non in doctis humánæ sapiéntiæ verbis, sed in doctrína Spíritus, spirituálibus spirituália comparántes.
 1 Corínthios	1Cor	48	2	14	Animális autem homo non pércipit ea quæ sunt Spíritus Dei: stultítia enim est illi, et non potest intellígere: quia spirituáliter examinátur.
 1 Corínthios	1Cor	48	2	15	Spirituális autem júdicat ómnia: et ipse a némine judicátur.
 1 Corínthios	1Cor	48	2	16	Quis enim cognóvit sensum Dómini, qui ínstruat eum? nos autem sensum Christi habémus.
 1 Corínthios	1Cor	48	3	1	Et ego, fratres, non pótui vobis loqui quasi spirituálibus, sed quasi carnálibus. Tamquam párvulis in Christo,
 1 Corínthios	1Cor	48	3	2	lac vobis potum dedi, non escam: nondum enim poterátis: sed nec nunc quidem potéstis: adhuc enim carnáles estis.
 1 Corínthios	1Cor	48	3	3	Cum enim sit inter vos zelus, et conténtio: nonne carnáles estis, et secúndum hóminem ambulátis?
 1 Corínthios	1Cor	48	3	4	Cum enim quis dicat: Ego quidem sum Pauli; álius autem: Ego Apóllo: nonne hómines estis? Quid ígitur est Apóllo? quid vero Paulus?
 1 Corínthios	1Cor	48	3	5	minístri ejus, cui credidístis, et unicuíque sicut Dóminus dedit.
 1 Corínthios	1Cor	48	3	6	Ego plantávi, Apóllo rigávit: sed Deus increméntum dedit.
 1 Corínthios	1Cor	48	3	7	Ítaque neque qui plantat est áliquid, neque qui rigat: sed qui increméntum dat, Deus.
 1 Corínthios	1Cor	48	3	8	Qui autem plantat, et qui rigat, unum sunt. Unusquísque autem própriam mercédem accípiet, secúndum suum labórem.
 1 Corínthios	1Cor	48	3	9	Dei enim sumus adjutóres: Dei agricultúra estis, Dei ædificátio estis.
 1 Corínthios	1Cor	48	3	10	Secúndum grátiam Dei, quæ data est mihi, ut sápiens architéctus fundaméntum pósui: álius autem superædíficat. Unusquísque autem vídeat quómodo superædíficet.	b
 1 Corínthios	1Cor	48	3	11	Fundaméntum enim áliud nemo potest pónere præter id quod pósitum est, quod est Christus Jesus.
 1 Corínthios	1Cor	48	3	12	Si quis autem superædíficat super fundaméntum hoc, aurum, argéntum, lápides pretiósos, ligna, fœnum, stípulam,
 1 Corínthios	1Cor	48	3	13	uniuscujúsque opus maniféstum erit: dies enim Dómini declarábit, quia in igne revelábitur: et uniuscujúsque opus quale sit, ignis probábit.
 1 Corínthios	1Cor	48	3	14	Si cujus opus mánserit quod superædificávit, mercédem accípiet.
 1 Corínthios	1Cor	48	3	15	Si cujus opus árserit, detriméntum patiétur: ipse autem salvus erit, sic tamen quasi per ignem.
 1 Corínthios	1Cor	48	3	16	Nescítis quia templum Dei estis, et Spíritus Dei hábitat in vobis?	b
 1 Corínthios	1Cor	48	3	17	Si quis autem templum Dei violáverit, dispérdet illum Deus. Templum enim Dei sanctum est, quod estis vos.
 1 Corínthios	1Cor	48	3	18	Nemo se sedúcat: si quis vidétur inter vos sápiens esse in hoc sǽculo, stultus fiat ut sit sápiens.
 1 Corínthios	1Cor	48	3	19	Sapiéntia enim hujus mundi, stultítia est apud Deum. Scriptum est enim: Comprehéndam sapiéntes in astútia eórum.
 1 Corínthios	1Cor	48	3	20	Et íterum: Dóminus novit cogitatiónes sapiéntium quóniam vanæ sunt.
 1 Corínthios	1Cor	48	3	21	Nemo ítaque gloriétur in homínibus.
 1 Corínthios	1Cor	48	3	22	Ómnia enim vestra sunt, sive Paulus, sive Apóllo, sive Cephas, sive mundus, sive vita, sive mors, sive præséntia, sive futúra: ómnia enim vestra sunt:
 1 Corínthios	1Cor	48	3	23	vos autem Christi: Christus autem Dei.
 1 Corínthios	1Cor	48	4	1	Sic nos exístimet homo ut minístros Christi, et dispensatóres mysteriórum Dei.
 1 Corínthios	1Cor	48	4	2	Hic jam quǽritur inter dispensatóres ut fidélis quis inveniátur.
 1 Corínthios	1Cor	48	4	3	Mihi autem pro mínimo est ut a vobis júdicer, aut ab humáno die: sed neque meípsum júdico.
 1 Corínthios	1Cor	48	4	4	Nihil enim mihi cónscius sum, sed non in hoc justificátus sum: qui autem júdicat me, Dóminus est.
 1 Corínthios	1Cor	48	4	5	Ítaque nolíte ante tempus judicáre, quoadúsque véniat Dóminus: qui et illuminábit abscóndita tenebrárum, et manifestábit consília córdium: et tunc laus erit unicuíque a Deo.
 1 Corínthios	1Cor	48	4	6	Hæc autem, fratres, transfigurávi in me et Apóllo, propter vos: ut in nobis discátis, ne supra quam scriptum est, unus advérsus álterum inflétur pro álio.	b
 1 Corínthios	1Cor	48	4	7	Quis enim te discérnit? quid autem habes quod non accepísti? si autem accepísti, quid gloriáris quasi non accéperis?
 1 Corínthios	1Cor	48	4	8	Jam saturáti estis, jam dívites facti estis: sine nobis regnátis: et útinam regnétis, ut et nos vobíscum regnémus.	b
 1 Corínthios	1Cor	48	4	9	Puto enim quod Deus nos Apóstolos novíssimos osténdit, tamquam morti destinátos: quia spectáculum facti sumus mundo, et ángelis, et homínibus.
 1 Corínthios	1Cor	48	4	10	Nos stulti propter Christum, vos autem prudéntes in Christo: nos infírmi, vos autem fortes: vos nóbiles, nos autem ignóbiles.
 1 Corínthios	1Cor	48	4	11	Usque in hanc horam et esúrimus, et sitímus, et nudi sumus, et cólaphis cǽdimur, et instábiles sumus,
 1 Corínthios	1Cor	48	4	12	et laborámus operántes mánibus nostris: maledícimur, et benedícimus: persecutiónem pátimur, et sustinémus:
 1 Corínthios	1Cor	48	4	13	blasphemámur, et obsecrámus: tamquam purgaménta hujus mundi facti sumus, ómnium peripséma usque adhuc.
 1 Corínthios	1Cor	48	4	14	Non ut confúndam vos, hæc scribo, sed ut fílios meos caríssimos móneo.
 1 Corínthios	1Cor	48	4	15	Nam si decem míllia pædagogórum habeátis in Christo, sed non multos patres. Nam in Christo Jesu per Evangélium ego vos génui.
 1 Corínthios	1Cor	48	4	16	Rogo ergo vos, imitatóres mei estóte, sicut et ego Christi.
 1 Corínthios	1Cor	48	4	17	Ídeo misi ad vos Timótheum, qui est fílius meus caríssimus, et fidélis in Dómino: qui vos commonefáciet vias meas, quæ sunt in Christo Jesu, sicut ubíque in omni ecclésia dóceo.	b
 1 Corínthios	1Cor	48	4	18	Tamquam non ventúrus sim ad vos, sic infláti sunt quidam.
 1 Corínthios	1Cor	48	4	19	Véniam autem ad vos cito, si Dóminus volúerit: et cognóscam non sermónem eórum qui infláti sunt, sed virtútem.
 1 Corínthios	1Cor	48	4	20	Non enim in sermóne est regnum Dei, sed in virtúte.
 1 Corínthios	1Cor	48	4	21	Quid vultis? in virga véniam ad vos, an in caritáte, et spíritu mansuetúdinis?
 1 Corínthios	1Cor	48	5	1	Omníno audítur inter vos fornicátio, et talis fornicátio, qualis nec inter gentes, ita ut uxórem patris sui áliquis hábeat.
 1 Corínthios	1Cor	48	5	2	Et vos infláti estis: et non magis luctum habuístis ut tollátur de médio vestrum qui hoc opus fecit.
 1 Corínthios	1Cor	48	5	3	Ego quidem absens córpore, præsens autem spíritu, jam judicávi ut præsens eum, qui sic operátus est,
 1 Corínthios	1Cor	48	5	4	in nómine Dómini nostri Jesu Christi, congregátis vobis et meo spíritu, cum virtúte Dómini nostri Jesu,
 1 Corínthios	1Cor	48	5	5	trádere hujúsmodi Sátanæ in intéritum carnis, ut spíritus salvus sit in die Dómini nostri Jesu Christi.
 1 Corínthios	1Cor	48	5	6	Non est bona gloriátio vestra. Nescítis quia módicum ferméntum totam massam corrúmpit?
 1 Corínthios	1Cor	48	5	7	Expurgáte vetus ferméntum, ut sitis nova conspérsio, sicut estis ázymi. Étenim Pascha nostrum immolátus est Christus.
 1 Corínthios	1Cor	48	5	8	Ítaque epulémur: non in ferménto véteri, neque in ferménto malítiæ et nequítiæ: sed in ázymis sinceritátis et veritátis.
 1 Corínthios	1Cor	48	5	9	Scripsi vobis in epístola: Ne commisceámini fornicáriis:	b
 1 Corínthios	1Cor	48	5	10	non útique fornicáriis hujus mundi, aut aváris, aut rapácibus, aut idólis serviéntibus: alióquin debuerátis de hoc mundo exiísse.
 1 Corínthios	1Cor	48	5	11	Nunc autem scripsi vobis non commiscéri: si is qui frater nominátur, est fornicátor, aut avárus, aut idólis sérviens, aut maledícus, aut ebriósus, aut rapax, cum ejúsmodi nec cibum súmere.
 1 Corínthios	1Cor	48	5	12	Quid enim mihi de iis qui foris sunt, judicáre? nonne de iis qui intus sunt, vos judicátis?
 1 Corínthios	1Cor	48	5	13	nam eos qui foris sunt, Deus judicábit. Auférte malum ex vobis ipsis.
 1 Corínthios	1Cor	48	6	1	Audet áliquis vestrum habens negótium advérsus álterum, judicári apud iníquos, et non apud sanctos?
 1 Corínthios	1Cor	48	6	2	an nescítis quóniam sancti de hoc mundo judicábunt? et si in vobis judicábitur mundus, indígni estis qui de mínimis judicétis?
 1 Corínthios	1Cor	48	6	3	Nescítis quóniam ángelos judicábimus? quanto magis sæculária?
 1 Corínthios	1Cor	48	6	4	Sæculária ígitur judícia si habuéritis: contemptíbiles, qui sunt in ecclésia, illos constitúite ad judicándum.
 1 Corínthios	1Cor	48	6	5	Ad verecúndiam vestram dico. Sic non est inter vos sápiens quisquam, qui possit judicáre inter fratrem suum?
 1 Corínthios	1Cor	48	6	6	Sed frater cum fratre judício conténdit: et hoc apud infidéles?
 1 Corínthios	1Cor	48	6	7	Jam quidem omníno delíctum est in vobis, quod judícia habétis inter vos. Quare non magis injúriam accípitis? quare non magis fraudem patímini?
 1 Corínthios	1Cor	48	6	8	Sed vos injúriam fácitis, et fraudátis: et hoc frátribus.
 1 Corínthios	1Cor	48	6	9	An nescítis quia iníqui regnum Dei non possidébunt? Nolíte erráre: neque fornicárii, neque idólis serviéntes, neque adúlteri,
 1 Corínthios	1Cor	48	6	10	neque molles, neque masculórum concubitóres, neque fures, neque avári, neque ebriósi, neque malédici, neque rapáces regnum Dei possidébunt.
 1 Corínthios	1Cor	48	6	11	Et hæc quidam fuístis: sed ablúti estis, sed sanctificáti estis, sed justificáti estis in nómine Dómini nostri Jesu Christi, et in Spíritu Dei nostri.
 1 Corínthios	1Cor	48	6	12	Ómnia mihi licent, sed non ómnia expédiunt: ómnia mihi licent, sed ego sub nullis rédigar potestáte.	b
 1 Corínthios	1Cor	48	6	13	Esca ventri, et venter escis: Deus autem et hunc et has déstruet: corpus autem non fornicatióni, sed Dómino: et Dóminus córpori.
 1 Corínthios	1Cor	48	6	14	Deus vero et Dóminum suscitávit: et nos suscitábit per virtútem suam.
 1 Corínthios	1Cor	48	6	15	Nescítis quóniam córpora vestra membra sunt Christi? Tollens ergo membra Christi, fáciam membra meretrícis? Absit.
 1 Corínthios	1Cor	48	6	16	An nescítis quóniam qui adhǽret meretríci, unum corpus effícitur? Erunt enim (inquit) duo in carne una.
 1 Corínthios	1Cor	48	6	17	Qui autem adhǽret Dómino, unus spíritus est.
 1 Corínthios	1Cor	48	6	18	Fúgite fornicatiónem. Omne peccátum, quodcúmque fécerit homo, extra corpus est: qui autem fornicátur, in corpus suum peccat.
 1 Corínthios	1Cor	48	6	19	An nescítis quóniam membra vestra, templum sunt Spíritus Sancti, qui in vobis est, quem habétis a Deo, et non estis vestri?
 1 Corínthios	1Cor	48	6	20	Empti enim estis prétio magno. Glorificáte, et portáte Deum in córpore vestro.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	1	De quibus autem scripsístis mihi: Bonum est hómini mulíerem non tángere:
 1 Corínthios	1Cor	48	7	2	propter fornicatiónem autem unusquísque suam uxórem hábeat, et unaquǽque suum virum hábeat.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	3	Uxóri vir débitum reddat: simíliter autem et uxor viro.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	4	Múlier sui córporis potestátem non habet, sed vir. Simíliter autem et vir sui córporis potestátem non habet, sed múlier.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	5	Nolíte fraudáre ínvicem, nisi forte ex consénsu ad tempus, ut vacétis oratióni: et íterum revertímini in idípsum, ne tentet vos Sátanas propter incontinéntiam vestram.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	6	Hoc autem dico secúndum indulgéntiam, non secúndum impérium.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	7	Volo enim omnes vos esse sicut meípsum: sed unusquísque próprium donum habet ex Deo: álius quidem sic, álius vero sic.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	8	Dico autem non nuptis, et víduis: bonum est illis si sic permáneant, sicut et ego.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	9	Quod si non se cóntinent, nubant. Mélius est enim núbere, quam uri.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	10	Iis autem qui matrimónio juncti sunt, præcípio non ego, sed Dóminus, uxórem a viro non discédere:
 1 Corínthios	1Cor	48	7	11	quod si discésserit, manére innúptam, aut viro suo reconciliári. Et vir uxórem non dimíttat.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	12	Nam céteris ego dico, non Dóminus. Si quis frater uxórem habet infidélem, et hæc conséntit habitáre cum illo, non dimíttat illam.	b
 1 Corínthios	1Cor	48	7	13	Et si qua múlier fidélis habet virum infidélem, et hic conséntit habitáre cum illa, non dimíttat virum:
 1 Corínthios	1Cor	48	7	14	sanctificátus est enim vir infidélis per mulíerem fidélem, et sanctificáta est múlier infidélis per virum fidélem: alióquin fílii vestri immúndi essent, nunc autem sancti sunt.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	15	Quod si infidélis discédit, discédat: non enim servitúti subjéctus est frater, aut soror in hujúsmodi: in pace autem vocávit nos Deus.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	16	Unde enim scis múlier, si virum salvum fácies? aut unde scis vir, si mulíerem salvam fácies?
 1 Corínthios	1Cor	48	7	17	Nisi unicuíque sicut divísit Dóminus, unumquémque sicut vocávit Deus, ita ámbulet, et sicut in ómnibus ecclésiis dóceo.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	18	Circumcísus áliquis vocátus est? non addúcat præpútium. In præpútio áliquis vocátus est? non circumcidátur.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	19	Circumcísio nihil est, et præpútium nihil est: sed observátio mandatórum Dei.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	20	Unusquísque in qua vocatióne vocátus est, in ea permáneat.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	21	Servus vocátus es? non sit tibi curæ: sed et si potes fíeri liber, magis útere.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	22	Qui enim in Dómino vocátus est servus, libértus est Dómini: simíliter qui liber vocátus est, servus est Christi.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	23	Prétio empti estis: nolíte fíeri servi hóminum.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	24	Unusquísque in quo vocátus est, fratres, in hoc permáneat apud Deum.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	25	De virgínibus autem præcéptum Dómini non hábeo: consílium autem do, tamquam misericórdiam consecútus a Dómino, ut sim fidélis.	b
 1 Corínthios	1Cor	48	7	26	Exístimo ergo hoc bonum esse propter instántem necessitátem, quóniam bonum est hómini sic esse.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	27	Alligátus es uxóri? noli quǽrere solutiónem. Solútus es ab uxóre? noli quǽrere uxórem.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	28	Si autem accéperis uxórem, non peccásti. Et si núpserit virgo, non peccávit: tribulatiónem tamen carnis habébunt hujúsmodi. Ego autem vobis parco.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	29	Hoc ítaque dico, fratres: tempus breve est: réliquum est, ut et qui habent uxóres, tamquam non habéntes sint:
 1 Corínthios	1Cor	48	7	30	et qui flent, tamquam non flentes: et qui gaudent, tamquam non gaudéntes: et qui emunt, tamquam non possidéntes:
 1 Corínthios	1Cor	48	7	31	et qui utúntur hoc mundo, tamquam non utántur: prǽterit enim figúra hujus mundi.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	32	Volo autem vos sine sollicitúdine esse. Qui sine uxóre est, sollícitus est quæ Dómini sunt, quómodo pláceat Deo.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	33	Qui autem cum uxóre est, sollícitus est quæ sunt mundi, quómodo pláceat uxóri, et divísus est.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	34	Et múlier innúpta, et virgo, cógitat quæ Dómini sunt, ut sit sancta córpore, et spíritu. Quæ autem nupta est, cógitat quæ sunt mundi, quómodo pláceat viro.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	35	Porro hoc ad utilitátem vestram dico: non ut láqueum vobis injíciam, sed ad id, quod honéstum est, et quod facultátem prǽbeat sine impediménto Dóminum obsecrándi.	b
 1 Corínthios	1Cor	48	7	36	Si quis autem turpem se vidéri exístimat super vírgine sua, quod sit superadúlta, et ita opórtet fíeri: quod vult fáciat: non peccat, si nubat.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	37	Nam qui státuit in corde suo firmus, non habens necessitátem, potestátem autem habens suæ voluntátis, et hoc judicávit in corde suo, serváre vírginem suam, bene facit.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	38	Ígitur et qui matrimónio jungit vírginem suam, bene facit: et qui non jungit, mélius facit.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	39	Múlier alligáta est legi quanto témpore vir ejus vivit, quod si dormíerit vir ejus, liberáta est: cui vult nubat, tantum in Dómino.
 1 Corínthios	1Cor	48	7	40	Beátior autem erit si sic permánserit secúndum meum consílium: puto autem quod et ego Spíritum Dei hábeam.
 1 Corínthios	1Cor	48	8	1	De iis autem quæ idólis sacrificántur, scimus quia omnes sciéntiam habémus. Sciéntia inflat, cáritas vero ædíficat.
 1 Corínthios	1Cor	48	8	2	Si quis autem se exístimat scire áliquid, nondum cognóvit quemádmodum opórteat eum scire.
 1 Corínthios	1Cor	48	8	3	Si quis autem díligit Deum, hic cógnitus est ab eo.
 1 Corínthios	1Cor	48	8	4	De escis autem quæ idólis immolántur, scimus quia nihil est idólum in mundo, et quod nullus est Deus, nisi unus.
 1 Corínthios	1Cor	48	8	5	Nam etsi sunt qui dicántur dii sive in cælo, sive in terra (síquidem sunt dii multi, et dómini multi):
 1 Corínthios	1Cor	48	8	6	nobis tamen unus est Deus, Pater, ex quo ómnia, et nos in illum: et unus Dóminus Jesus Christus, per quem ómnia, et nos per ipsum.
 1 Corínthios	1Cor	48	8	7	Sed non in ómnibus est sciéntia. Quidam autem cum consciéntia usque nunc idóli, quasi idolóthytum mandúcant: et consciéntia ipsórum cum sit infírma, pollúitur.
 1 Corínthios	1Cor	48	8	8	Esca autem nos non comméndat Deo. Neque enim si manducavérimus, abundábimus: neque si non manducavérimus, deficiémus.
 1 Corínthios	1Cor	48	8	9	Vidéte autem ne forte hæc licéntia vestra offendículum fiat infírmis.
 1 Corínthios	1Cor	48	8	10	Si enim quis víderit eum, qui habet sciéntiam, in idolío recumbéntem: nonne consciéntia ejus, cum sit infírma, ædificábitur ad manducándum idolóthyta?
 1 Corínthios	1Cor	48	8	11	Et períbit infírmus in tua sciéntia, frater, propter quem Christus mórtuus est?
 1 Corínthios	1Cor	48	8	12	Sic autem peccántes in fratres, et percutiéntes consciéntiam eórum infírmam, in Christum peccátis.
 1 Corínthios	1Cor	48	8	13	Quaprópter si esca scandalízat fratrem meum, non manducábo carnem in ætérnum, ne fratrem meum scandalízem.
 1 Corínthios	1Cor	48	9	1	Non sum liber? non sum Apóstolus? nonne Christum Jesum Dóminum nostrum vidi? nonne opus meum vos estis in Dómino?
 1 Corínthios	1Cor	48	9	2	Et si áliis non sum Apóstolus, sed tamen vobis sum: nam signáculum apostolátus mei vos estis in Dómino.
 1 Corínthios	1Cor	48	9	3	Mea defénsio apud eos qui me intérrogant, hæc est:
 1 Corínthios	1Cor	48	9	4	Numquid non habémus potestátem manducándi et bibéndi?
 1 Corínthios	1Cor	48	9	5	numquid non habémus potestátem mulíerem sorórem circumducéndi sicut et céteri Apóstoli, et fratres Dómini, et Cephas?
 1 Corínthios	1Cor	48	9	6	aut ego solus, et Bárnabas, non habémus potestátem hoc operándi?
 1 Corínthios	1Cor	48	9	7	Quis mílitat suis stipéndiis umquam? quis plantat víneam, et de fructu ejus non edit? quis pascit gregem, et de lacte gregis non mandúcat?
 1 Corínthios	1Cor	48	9	8	Numquid secúndum hóminem hæc dico? an et lex hæc non dicit?
 1 Corínthios	1Cor	48	9	9	Scriptum est enim in lege Móysi: Non alligábis os bovi trituránti. Numquid de bobus cura est Deo?
 1 Corínthios	1Cor	48	9	10	an propter nos útique hoc dicit? Nam propter nos scripta sunt: quóniam debet in spe qui arat, aráre: et qui tritúrat, in spe fructus percipiéndi.
 1 Corínthios	1Cor	48	9	11	Si nos vobis spirituália seminávimus, magnum est si nos carnália vestra metámus?
 1 Corínthios	1Cor	48	9	12	Si álii potestátis vestræ partícipes sunt, quare non pótius nos? Sed non usi sumus hac potestáte: sed ómnia sustinémus, ne quod offendículum demus Evangélio Christi.
 1 Corínthios	1Cor	48	9	13	Nescítis quóniam qui in sacrário operántur quæ de sacrário sunt, edunt: et qui altári desérviunt, cum altári partícipant?
 1 Corínthios	1Cor	48	9	14	Ita et Dóminus ordinávit iis qui Evangélium annúntiant, de Evangélio vívere.
 1 Corínthios	1Cor	48	9	15a	Ego autem nullo horum usus sum.
 1 Corínthios	1Cor	48	9	15b	Non autem scripsi hæc ut ita fiant in me: bonum est enim mihi magis mori, quam ut glóriam meam quis evácuet.
 1 Corínthios	1Cor	48	9	16	Nam si evangelizávero, non est mihi glória: necéssitas enim mihi incúmbit: væ enim mihi est, si non evangelizávero.
 1 Corínthios	1Cor	48	9	17	Si enim volens hoc ago, mercédem hábeo: si autem invítus, dispensátio mihi crédita est.
 1 Corínthios	1Cor	48	9	18	Quæ est ergo merces mea? ut Evangélium prǽdicans, sine sumptu ponam Evangélium, ut non abútar potestáte mea in Evangélio.
 1 Corínthios	1Cor	48	9	19	Nam cum liber essem ex ómnibus, ómnium me servum feci, ut plures lucrifácerem.
 1 Corínthios	1Cor	48	9	20	Et factus sum Judǽis tamquam Judǽus, ut Judǽos lucrárer:
 1 Corínthios	1Cor	48	9	21	iis qui sub lege sunt, quasi sub lege essem (cum ipse non essem sub lege) ut eos qui sub lege erant, lucrifácerem: iis qui sine lege erant, tamquam sine lege essem (cum sine lege Dei non essem: sed in lege essem Christi) ut lucrifácerem eos qui sine lege erant.
 1 Corínthios	1Cor	48	9	22	Factus sum infírmis infírmus, ut infírmos lucrifácerem. Ómnibus ómnia factus sum, ut omnes fácerem salvos.
 1 Corínthios	1Cor	48	9	23	Ómnia autem fácio propter Evangélium: ut párticeps ejus effíciar.	b
 1 Corínthios	1Cor	48	9	24	Nescítis quod ii qui in stádio currunt, omnes quidem currunt, sed unus áccipit bravíum? Sic cúrrite ut comprehendátis.
 1 Corínthios	1Cor	48	9	25	Omnis autem qui in agóne conténdit, ab ómnibus se ábstinet, et illi quidem ut corruptíbilem corónam accípiant: nos autem incorrúptam.
 1 Corínthios	1Cor	48	9	26	Ego ígitur sic curro, non quasi in incértum: sic pugno, non quasi áërem vérberans:
 1 Corínthios	1Cor	48	9	27	sed castígo corpus meum, et in servitútem rédigo: ne forte cum áliis prædicáverim, ipse réprobus effíciar.
 1 Corínthios	1Cor	48	10	1	Nolo enim vos ignoráre fratres, quóniam patres nostri omnes sub nube fuérunt, et omnes mare transiérunt,
 1 Corínthios	1Cor	48	10	2	et omnes in Móyse baptizáti sunt in nube, et in mari:
 1 Corínthios	1Cor	48	10	3	et omnes eámdem escam spiritálem manducavérunt,
 1 Corínthios	1Cor	48	10	4	et omnes eúmdem potum spiritálem bibérunt (bibébant autem de spiritáli, consequénte eos, petra: petra autem erat Christus):
 1 Corínthios	1Cor	48	10	5	sed non in plúribus eórum beneplácitum est Deo: nam prostráti sunt in desérto.
 1 Corínthios	1Cor	48	10	6	Hæc autem in figúra facta sunt nostri, ut non simus concupiscéntes malórum, sicut et illi concupiérunt.
 1 Corínthios	1Cor	48	10	7	Neque idolólatræ efficiámini, sicut quidam ex ipsis: quemádmodum scriptum est: Sedit pópulus manducáre, et bíbere, et surrexérunt lúdere.
 1 Corínthios	1Cor	48	10	8	Neque fornicémur, sicut quidam ex ipsis fornicáti sunt, et cecidérunt una die vigínti tria míllia.
 1 Corínthios	1Cor	48	10	9	Neque tentémus Christum, sicut quidam eórum tentavérunt, et a serpéntibus periérunt.
 1 Corínthios	1Cor	48	10	10	Neque murmuravéritis, sicut quidam eórum murmuravérunt, et periérunt ab exterminatóre.
 1 Corínthios	1Cor	48	10	11	Hæc autem ómnia in figúra contingébant illis: scripta sunt autem ad correptiónem nostram, in quos fines sæculórum devenérunt.
 1 Corínthios	1Cor	48	10	12	Ítaque qui se exístimat stare, vídeat ne cadat.
 1 Corínthios	1Cor	48	10	13	Tentátio vos non apprehéndat nisi humána: fidélis autem Deus est, qui non patiétur vos tentári supra id quod potéstis, sed fáciet étiam cum tentatióne provéntum ut possítis sustinére.
 1 Corínthios	1Cor	48	10	14	Propter quod, caríssimi mihi, fúgite ab idolórum cultúra:	b
 1 Corínthios	1Cor	48	10	15	ut prudéntibus loquor, vos ipsi judicáte quod dico.
 1 Corínthios	1Cor	48	10	16	Calix benedictiónis, cui benedícimus, nonne communicátio sánguinis Christi est? et panis quem frángimus, nonne participátio córporis Dómini est?
 1 Corínthios	1Cor	48	10	17	Quóniam unus panis, unum corpus multi sumus, omnes qui de uno pane participámus.
 1 Corínthios	1Cor	48	10	18	Vidéte Ísraël secúndum carnem: nonne qui edunt hóstias, partícipes sunt altáris?
 1 Corínthios	1Cor	48	10	19	Quid ergo? dico quod idólis immolátum sit áliquid? aut quod idólum, sit áliquid?
 1 Corínthios	1Cor	48	10	20	Sed quæ ímmolant gentes, dæmóniis ímmolant, et non Deo. Nolo autem vos sócios fíeri dæmoniórum:
 1 Corínthios	1Cor	48	10	21	non potéstis cálicem Dómini bíbere, et cálicem dæmoniórum; non potéstis mensæ Dómini partícipes esse, et mensæ dæmoniórum.
 1 Corínthios	1Cor	48	10	22a	An æmulámur Dóminum? numquid fortióres illo sumus?
 1 Corínthios	1Cor	48	10	22b	Ómnia mihi licent, sed non ómnia expédiunt.
 1 Corínthios	1Cor	48	10	23	Ómnia mihi licent, sed non ómnia ædíficat.
 1 Corínthios	1Cor	48	10	24	Nemo quod suum est quærat, sed quod altérius.
 1 Corínthios	1Cor	48	10	25	Omne quod in macéllo venit, manducáte, nihil interrogántes propter consciéntiam.
 1 Corínthios	1Cor	48	10	26	Dómini est terra, et plenitúdo ejus.
 1 Corínthios	1Cor	48	10	27	Si quis vocat vos infidélium, et vultis ire: omne quod vobis appónitur, manducáte, nihil interrogántes propter consciéntiam.
 1 Corínthios	1Cor	48	10	28	Si quis autem díxerit: Hoc immolátum est idólis: nolíte manducáre propter illum qui indicávit, et propter consciéntiam:
 1 Corínthios	1Cor	48	10	29	consciéntiam autem dico non tuam, sed altérius. Ut quid enim libértas mea judicátur ab aliéna consciéntia?
 1 Corínthios	1Cor	48	10	30	Si ego cum grátia partícipo, quid blasphémor pro eo quod grátias ago?
 1 Corínthios	1Cor	48	10	31	Sive ergo manducátis, sive bíbitis, sive áliud quid fácitis: ómnia in glóriam Dei fácite.
 1 Corínthios	1Cor	48	10	32	Sine offensióne estóte Judǽis, et géntibus, et ecclésiæ Dei:
 1 Corínthios	1Cor	48	10	33	sicut et ego per ómnia ómnibus pláceo, non quærens quod mihi útile est, sed quod multis: ut salvi fiant.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	1	Imitatóres mei estóte, sicut et ego Christi.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	2	Laudo autem vos fratres quod per ómnia mei mémores estis: et sicut trádidi vobis, præcépta mea tenétis.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	3	Volo autem vos scire quod omnis viri caput, Christus est: caput autem mulíeris, vir: caput vero Christi, Deus.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	4	Omnis vir orans, aut prophétans veláto cápite, detúrpat caput suum.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	5	Omnis autem múlier orans, aut prophétans non veláto cápite, detúrpat caput suum: unum enim est ac si decalvétur.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	6	Nam si non velátur múlier, tondeátur. Si vero turpe est mulíeri tondéri, aut decalvári, velet caput suum.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	7	Vir quidem non debet veláre caput suum: quóniam imágo et glória Dei est, múlier autem glória viri est.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	8	Non enim vir ex mulíere est, sed múlier ex viro.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	9	Étenim non est creátus vir propter mulíerem, sed múlier propter virum.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	10	Ídeo debet múlier potestátem habére supra caput propter ángelos.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	11	Verúmtamen neque vir sine mulíere: neque múlier sine viro in Dómino.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	12	Nam sicut múlier de viro, ita et vir per mulíerem: ómnia autem ex Deo.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	13	Vos ipsi judicáte: decet mulíerem non velátam oráre Deum?
 1 Corínthios	1Cor	48	11	14	Nec ipsa natúra docet vos, quod vir quidem si comam nútriat, ignomínia est illi:
 1 Corínthios	1Cor	48	11	15	múlier vero si comam nútriat, glória est illi: quóniam capílli pro velámine ei dati sunt.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	16	Si quis autem vidétur contentiósus esse: nos talem consuetúdinem non habémus, neque ecclésia Dei.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	17	Hoc autem præcípio: non laudans quod non in mélius, sed in detérius convenítis.	b
 1 Corínthios	1Cor	48	11	18	Primum quidem conveniéntibus vobis in ecclésiam, áudio scissúras esse inter vos, et ex parte credo.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	19	Nam opórtet et hǽreses esse, ut et qui probáti sunt, manifésti fiant in vobis.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	20	Conveniéntibus ergo vobis in unum, jam non est Domínicam cœnam manducáre.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	21	Unusquísque enim suam cœnam præsúmit ad manducándum, et álius quidem ésurit, álius autem ébrius est.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	22	Numquid domos non habétis ad manducándum, et bibéndum? aut ecclésiam Dei contémnitis, et confúnditis eos qui non habent? Quid dicam vobis? laudo vos? in hoc non laudo.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	23	Ego enim accépi a Dómino quod et trádidi vobis, quóniam Dóminus Jesus in qua nocte tradebátur, accépit panem,
 1 Corínthios	1Cor	48	11	24	et grátias agens fregit, et dixit: Accípite, et manducáte: hoc est corpus meum, quod pro vobis tradétur: hoc fácite in meam commemoratiónem.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	25	Simíliter et cálicem, postquam cœnávit, dicens: Hic calix novum testaméntum est in meo sánguine: hoc fácite quotiescúmque bibétis, in meam commemoratiónem.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	26	Quotiescúmque enim manducábitis panem hunc, et cálicem bibétis, mortem Dómini annuntiábitis donec véniat.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	27	Ítaque quicúmque manducáverit panem hunc, vel bíberit cálicem Dómini indígne, reus erit córporis et sánguinis Dómini.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	28	Probet autem seípsum homo: et sic de pane illo edat, et de cálice bibat.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	29	Qui enim mandúcat et bibit indígne, judícium sibi mandúcat et bibit, non dijúdicans corpus Dómini.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	30	Ídeo inter vos multi infírmi et imbecílles, et dórmiunt multi.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	31	Quod si nosmetípsos dijudicarémus, non útique judicarémur.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	32	Dum judicámur autem, a Dómino corrípimur, ut non cum hoc mundo damnémur.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	33	Ítaque fratres mei, cum convenítis ad manducándum, ínvicem exspectáte.
 1 Corínthios	1Cor	48	11	34	Si quis ésurit, domi mandúcet, ut non in judícium conveniátis. Cétera autem, cum vénero, dispónam.
 1 Corínthios	1Cor	48	12	1	De spirituálibus autem, nolo vos ignoráre fratres.
 1 Corínthios	1Cor	48	12	2	Scitis quóniam cum gentes essétis, ad simulácra muta prout ducebámini eúntes.
 1 Corínthios	1Cor	48	12	3	Ídeo notum vobis fácio, quod nemo in Spíritu Dei loquens, dicit anáthema Jesu. Et nemo potest dícere, Dóminus Jesus, nisi in Spíritu Sancto.
 1 Corínthios	1Cor	48	12	4	Divisiónes vero gratiárum sunt, idem autem Spíritus:
 1 Corínthios	1Cor	48	12	5	et divisiónes ministratiónum sunt, idem autem Dóminus:
 1 Corínthios	1Cor	48	12	6	et divisiónes operatiónum sunt, idem vero Deus qui operátur ómnia in ómnibus.
 1 Corínthios	1Cor	48	12	7	Unicuíque autem datur manifestátio Spíritus ad utilitátem.
 1 Corínthios	1Cor	48	12	8	Álii quidem per Spíritum datur sermo sapiéntiæ: álii autem sermo sciéntiæ secúndum eúmdem Spíritum:
 1 Corínthios	1Cor	48	12	9	álteri fides in eódem Spíritu: álii grátia sanitátum in uno Spíritu:
 1 Corínthios	1Cor	48	12	10	álii operátio virtútum, álii prophetía, álii discrétio spirítuum, álii génera linguárum, álii interpretátio sermónum.
 1 Corínthios	1Cor	48	12	11	Hæc autem ómnia operátur unus atque idem Spíritus, dívidens síngulis prout vult.
 1 Corínthios	1Cor	48	12	12	Sicut enim corpus unum est, et membra habet multa, ómnia autem membra córporis cum sint multa, unum tamen corpus sunt: ita et Christus.	b
 1 Corínthios	1Cor	48	12	13	Étenim in uno Spíritu omnes nos in unum corpus baptizáti sumus, sive Judǽi, sive gentíles, sive servi, sive líberi: et omnes in uno Spíritu potáti sumus.
 1 Corínthios	1Cor	48	12	14	Nam et corpus non est unum membrum, sed multa.
 1 Corínthios	1Cor	48	12	15	Si díxerit pes: Quóniam non sum manus, non sum de córpore: num ídeo non est de córpore?
 1 Corínthios	1Cor	48	12	16	Et si díxerit auris: Quóniam non sum óculus, non sum de córpore: num ídeo est de córpore?
 1 Corínthios	1Cor	48	12	17	Si totum corpus óculus: ubi audítus? Si totum audítus: ubi odorátus?
 1 Corínthios	1Cor	48	12	18	Nunc autem pósuit Deus membra, unumquódque eórum in córpore sicut vóluit.
 1 Corínthios	1Cor	48	12	19	Quod si essent ómnia unum membrum, ubi corpus?
 1 Corínthios	1Cor	48	12	20	Nunc autem multa quidem membra, unum autem corpus.
 1 Corínthios	1Cor	48	12	21	Non potest autem óculus dícere mánui: Ópera tua non indígeo: aut íterum caput pédibus: Non estis mihi necessárii.
 1 Corínthios	1Cor	48	12	22	Sed multo magis quæ vidéntur membra córporis infirmióra esse, necessarióra sunt:
 1 Corínthios	1Cor	48	12	23	et quæ putámus ignobilióra membra esse córporis, his honórem abundantiórem circúmdamus: et quæ inhonésta sunt nostra, abundantiórem honestátem habent.
 1 Corínthios	1Cor	48	12	24	Honésta autem nostra nullíus egent: sed Deus temperávit corpus, ei cui déerat, abundantiórem tribuéndo honórem,
 1 Corínthios	1Cor	48	12	25	ut non sit schisma in córpore, sed idípsum pro ínvicem sollícita sint membra.
 1 Corínthios	1Cor	48	12	26	Et si quid pátitur unum membrum, compatiúntur ómnia membra: sive gloriátur unum membrum, congáudent ómnia membra.
 1 Corínthios	1Cor	48	12	27	Vos autem estis corpus Christi, et membra de membro.
 1 Corínthios	1Cor	48	12	28	Et quosdam quidem pósuit Deus in ecclésia primum apóstolos, secúndo prophétas, exínde doctóres, deínde virtútes, exínde grátias curatiónum, opitulatiónes, gubernatiónes, génera linguárum, interpretatiónes sermónum.
 1 Corínthios	1Cor	48	12	29	Numquid omnes apóstoli? numquid omnes prophétæ? numquid omnes doctóres?
 1 Corínthios	1Cor	48	12	30	numquid omnes virtútes? numquid omnes grátiam habent curatiónum? numquid omnes linguis loquúntur? numquid omnes interpretántur?
 1 Corínthios	1Cor	48	12	31	Æmulámini autem charísmata melióra. Et adhuc excellentiórem viam vobis demónstro.	b
 1 Corínthios	1Cor	48	13	1	Si linguis hóminum loquar, et angelórum, caritátem autem non hábeam, factus sum velut æs sonans, aut cýmbalum tínniens.
 1 Corínthios	1Cor	48	13	2	Et si habúero prophetíam, et nóverim mystéria ómnia, et omnem sciéntiam: et si habúero omnem fidem ita ut montes tránsferam, caritátem autem non habúero, nihil sum.
 1 Corínthios	1Cor	48	13	3	Et si distribúero in cibos páuperum omnes facultátes meas, et si tradídero corpus meum ita ut árdeam, caritátem autem non habúero, nihil mihi prodest.
 1 Corínthios	1Cor	48	13	4	Cáritas pátiens est, benígna est. Cáritas non æmulátur, non agit pérperam, non inflátur,
 1 Corínthios	1Cor	48	13	5	non est ambitiósa, non quærit quæ sua sunt, non irritátur, non cógitat malum,
 1 Corínthios	1Cor	48	13	6	non gaudet super iniquitáte, congáudet autem veritáti:
 1 Corínthios	1Cor	48	13	7	ómnia suffert, ómnia credit, ómnia sperat, ómnia sústinet.
 1 Corínthios	1Cor	48	13	8	Cáritas numquam éxcidit: sive prophetíæ evacuabúntur, sive linguæ cessábunt, sive sciéntia destruétur.
 1 Corínthios	1Cor	48	13	9	Ex parte enim cognóscimus, et ex parte prophetámus.
 1 Corínthios	1Cor	48	13	10	Cum autem vénerit quod perféctum est, evacuábitur quod ex parte est.
 1 Corínthios	1Cor	48	13	11	Cum essem párvulus, loquébar ut párvulus, sapiébam ut párvulus, cogitábam ut párvulus. Quando autem factus sum vir, evacuávi quæ erant párvuli.
 1 Corínthios	1Cor	48	13	12	Vidémus nunc per spéculum in ænígmate: tunc autem fácie ad fáciem. Nunc cognósco ex parte: tunc autem cognóscam sicut et cógnitus sum.
 1 Corínthios	1Cor	48	13	13	Nunc autem manent fides, spes, cáritas, tria hæc: major autem horum est cáritas.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	1	Sectámini caritátem, æmulámini spirituália: magis autem ut prophetétis.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	2	Qui enim lóquitur lingua, non homínibus lóquitur, sed Deo: nemo enim audit. Spíritu autem lóquitur mystéria.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	3	Nam qui prophétat, homínibus lóquitur ad ædificatiónem, et exhortatiónem, et consolatiónem.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	4	Qui lóquitur lingua, semetípsum ædíficat: qui autem prophétat, ecclésiam Dei ædíficat.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	5	Volo autem omnes vos loqui linguis: magis autem prophetáre. Nam major est qui prophétat, quam qui lóquitur linguis; nisi forte interpretétur ut ecclésia ædificatiónem accípiat.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	6	Nunc autem, fratres, si vénero ad vos linguis loquens: quid vobis pródero, nisi vobis loquar aut in revelatióne, aut in sciéntia, aut in prophetía, aut in doctrína?
 1 Corínthios	1Cor	48	14	7	Tamen quæ sine ánima sunt vocem dántia, sive tíbia, sive cíthara; nisi distinctiónem sonítuum déderint, quómodo sciétur id quod cánitur, aut quod citharizátur?
 1 Corínthios	1Cor	48	14	8	Étenim si incértam vocem det tuba, quis parábit se ad bellum?
 1 Corínthios	1Cor	48	14	9	Ita et vos per linguam nisi maniféstum sermónem dedéritis: quómodo sciétur id quod dícitur? éritis enim in áëra loquéntes.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	10	Tam multa, ut puta génera linguárum sunt in hoc mundo: et nihil sine voce est.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	11	Si ergo nescíero virtútem vocis, ero ei, cui loquor, bárbarus: et qui lóquitur, mihi bárbarus.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	12	Sic et vos, quóniam æmulatóres estis spirítuum, ad ædificatiónem ecclésiæ quǽrite ut abundétis.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	13	Et ídeo qui lóquitur lingua, oret ut interpretétur.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	14	Nam si orem lingua, spíritus meus orat, mens autem mea sine fructu est.	b
 1 Corínthios	1Cor	48	14	15	Quid ergo est? Orábo spíritu, orábo et mente: psallam spíritu, psallam et mente.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	16	Céterum si benedíxeris spíritu, qui supplet locum idióta, quómodo dicet: Amen, super tuam benedictiónem? quóniam quid dicas, nescit.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	17	Nam tu quidem bene grátias agis, sed alter non ædificátur.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	18	Grátias ago Deo meo, quod ómnium vestrum lingua loquor.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	19	Sed in ecclésia volo quinque verba sensu meo loqui, ut et álios ínstruam: quam decem míllia verbórum in lingua.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	20	Fratres, nolíte púeri éffici sénsibus, sed malítia párvuli estóte: sénsibus autem perfécti estóte.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	21	In lege scriptum est: Quóniam in áliis linguis et lábiis áliis loquar pópulo huic: et nec sic exáudient me, dicit Dóminus.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	22	Ítaque linguæ in signum sunt non fidélibus, sed infidélibus: prophetíæ autem non infidélibus, sed fidélibus.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	23	Si ergo convéniat univérsa ecclésia in unum, et omnes linguis loquántur, intrent autem idióta, aut infidéles: nonne dicent quod insanítis?
 1 Corínthios	1Cor	48	14	24	Si autem omnes prophétent, intret autem quis infidélis, vel idióta, convíncitur ab ómnibus, dijudicátur ab ómnibus:
 1 Corínthios	1Cor	48	14	25	occúlta cordis ejus manifésta fiunt: et ita cadens in fáciem adorábit Deum, pronúntians quod vere Deus in vobis sit.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	26	Quid ergo est, fratres? Cum convenítis, unusquísque vestrum psalmum habet, doctrínam habet, apocalýpsim habet, linguam habet, interpretatiónem habet: ómnia ad ædificatiónem fiant.	b
 1 Corínthios	1Cor	48	14	27	Sive lingua quis lóquitur, secúndum duos, aut ut multum tres, et per partes, et unus interpretátur.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	28	Si autem non fúerit intérpres, táceat in ecclésia: sibi autem loquátur, et Deo.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	29	Prophétæ autem duo, aut tres dicant, et céteri dijúdicent.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	30	Quod si álii revelátum fúerit sedénti, prior táceat.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	31	Potéstis enim omnes per síngulos prophetáre: ut omnes discant, et omnes exhorténtur:
 1 Corínthios	1Cor	48	14	32	et spíritus prophetárum prophétis subjécti sunt.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	33	Non enim est dissensiónis Deus, sed pacis: sicut et in ómnibus ecclésiis sanctórum dóceo.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	34	Mulíeres in ecclésiis táceant, non enim permíttitur eis loqui, sed súbditas esse, sicut et lex dicit.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	35	Si quid autem volunt díscere, domi viros suos intérrogent. Turpe est enim mulíeri loqui in ecclésia.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	36	An a vobis verbum Dei procéssit? aut in vos solos pervénit?
 1 Corínthios	1Cor	48	14	37	Si quis vidétur prophéta esse, aut spirituális, cognóscat quæ scribo vobis, quia Dómini sunt mandáta.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	38	Si quis autem ignórat, ignorábitur.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	39	Ítaque fratres æmulámini prophetáre: et loqui linguis nolíte prohibére.
 1 Corínthios	1Cor	48	14	40	Ómnia autem honéste, et secúndum órdinem fiant.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	1	Notum autem vobis fácio, fratres, Evangélium, quod prædicávi vobis, quod et accepístis, in quo et statis,
 1 Corínthios	1Cor	48	15	2	per quod et salvámini: qua ratióne prædicáverim vobis, si tenétis, nisi frustra credidístis.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	3	Trádidi enim vobis in primis quod et accépi: quóniam Christus mórtuus est pro peccátis nostris secúndum Scriptúras:
 1 Corínthios	1Cor	48	15	4	et quia sepúltus est, et quia resurréxit tértia die secúndum Scriptúras:
 1 Corínthios	1Cor	48	15	5	et quia visus est Cephæ, et post hoc úndecim:
 1 Corínthios	1Cor	48	15	6	deínde visus est plus quam quingéntis frátribus simul: ex quibus multi manent usque adhuc, quidam autem dormiérunt:
 1 Corínthios	1Cor	48	15	7	deínde visus est Jacóbo, deínde Apóstolis ómnibus:
 1 Corínthios	1Cor	48	15	8	novíssime autem ómnium tamquam abortívo, visus est et mihi.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	9	Ego enim sum mínimus Apostolórum, qui non sum dignus vocári Apóstolus, quóniam persecútus sum ecclésiam Dei.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	10	Grátia autem Dei sum id quod sum, et grátia ejus in me vácua non fuit, sed abundántius illis ómnibus laborávi: non ego autem, sed grátia Dei mecum:
 1 Corínthios	1Cor	48	15	11	sive enim ego, sive illi: sic prædicámus, et sic credidístis.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	12	Si autem Christus prædicátur quod resurréxit a mórtuis, quómodo quidam dicunt in vobis, quóniam resurréctio mortuórum non est?	b
 1 Corínthios	1Cor	48	15	13	Si autem resurréctio mortuórum non est: neque Christus resurréxit.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	14	Si autem Christus non resurréxit, inánis est ergo prædicátio nostra, inánis est et fides vestra:
 1 Corínthios	1Cor	48	15	15	invénimur autem et falsi testes Dei: quóniam testimónium díximus advérsus Deum quod suscitáverit Christum, quem non suscitávit, si mórtui non resúrgunt.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	16	Nam si mórtui non resúrgunt, neque Christus resurréxit.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	17	Quod si Christus non resurréxit, vana est fides vestra: adhuc enim estis in peccátis vestris.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	18	Ergo et qui dormiérunt in Christo, periérunt.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	19	Si in hac vita tantum in Christo sperántes sumus, miserabilióres sumus ómnibus homínibus.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	20	Nunc autem Christus resurréxit a mórtuis primítiæ dormiéntium,
 1 Corínthios	1Cor	48	15	21	quóniam quidem per hóminem mors, et per hóminem resurréctio mortuórum.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	22	Et sicut in Adam omnes moriúntur, ita et in Christo omnes vivificabúntur.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	23	Unusquísque autem in suo órdine, primítiæ Christus: deínde ii qui sunt Christi, qui in advéntu ejus credidérunt.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	24	Deínde finis: cum tradíderit regnum Deo et Patri, cum evacuáverit omnem principátum, et potestátem, et virtútem.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	25	Opórtet autem illum regnáre donec ponat omnes inimícos sub pédibus ejus.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	26	Novíssima autem inimíca destruétur mors: ómnia enim subjécit pédibus ejus. Cum autem dicat:
 1 Corínthios	1Cor	48	15	27	Ómnia subjécta sunt ei, sine dúbio præter eum qui subjécit ei ómnia.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	28	Cum autem subjécta fúerint illi ómnia: tunc et ipse Fílius subjéctus erit ei, qui subjécit sibi ómnia, ut sit Deus ómnia in ómnibus.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	29	Alióquin quid fácient qui baptizántur pro mórtuis, si omníno mórtui non resúrgunt? ut quid et baptizántur pro illis?	b
 1 Corínthios	1Cor	48	15	30	ut quid et nos periclitámur omni hora?
 1 Corínthios	1Cor	48	15	31	Quotídie mórior per vestram glóriam, fratres, quam hábeo in Christo Jesu Dómino nostro.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	32	Si secúndum hóminem ad béstias pugnávi Éphesi, quid mihi prodest, si mórtui non resúrgunt? Manducémus, et bibámus, cras enim moriémur.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	33	Nolíte sedúci: corrúmpunt mores bonos collóquia mala.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	34	Evigiláte justi, et nolíte peccáre: ignorántiam enim Dei quidam habent, ad reveréntiam vobis loquor.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	35	Sed dicet áliquis: Quómodo resúrgunt mórtui? qualíve córpore vénient?	b
 1 Corínthios	1Cor	48	15	36	Insípiens, tu quod séminas non vivificátur, nisi prius moriátur:
 1 Corínthios	1Cor	48	15	37	et quod séminas, non corpus, quod futúrum est, séminas, sed nudum granum, ut puta trítici, aut alicújus ceterórum.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	38	Deus autem dat illi corpus sicut vult: ut unicuíque séminum próprium corpus.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	39	Non omnis caro, éadem caro: sed ália quidem hóminum, ália vero pécorum, ália vólucrum, ália autem píscium.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	40	Et córpora cæléstia, et córpora terréstria: sed ália quidem cæléstium glória, ália autem terréstrium.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	41	Ália cláritas solis, ália cláritas lunæ, et ália cláritas stellárum. Stella enim a stella differt in claritáte:
 1 Corínthios	1Cor	48	15	42	sic et resurréctio mortuórum. Seminátur in corruptióne, surget in incorruptióne.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	43	Seminátur in ignobilitáte, surget in glória: seminátur in infirmitáte, surget in virtúte:
 1 Corínthios	1Cor	48	15	44	seminátur corpus animále, surget corpus spiritále. Si est corpus animále, est et spiritále, sicut scriptum est:
 1 Corínthios	1Cor	48	15	45	Factus est primus homo Adam in ánimam vivéntem, novíssimus Adam in spíritum vivificántem.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	46	Sed non prius quod spiritále est, sed quod animále: deínde quod spiritále.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	47	Primus homo de terra, terrénus: secúndus homo de cælo, cæléstis.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	48	Qualis terrénus, tales et terréni: et qualis cæléstis, tales et cæléstes.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	49	Ígitur, sicut portávimus imáginem terréni, portémus et imáginem cæléstis.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	50	Hoc autem dico, fratres: quia caro et sanguis regnum Dei possidére non possunt: neque corrúptio incorruptélam possidébit.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	51	Ecce mystérium vobis dico: omnes quidem resurgémus, sed non omnes immutábimur.	b
 1 Corínthios	1Cor	48	15	52	In moménto, in ictu óculi, in novíssima tuba: canet enim tuba, et mórtui resúrgent incorrúpti: et nos immutábimur.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	53	Opórtet enim corruptíbile hoc indúere incorruptiónem: et mortále hoc indúere immortalitátem.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	54	Cum autem mortále hoc indúerit immortalitátem, tunc fiet sermo, qui scriptus est: Absórpta est mors in victória.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	55	Ubi est mors victória tua? ubi est mors stímulus tuus?
 1 Corínthios	1Cor	48	15	56	Stímulus autem mortis peccátum est: virtus vero peccáti lex.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	57	Deo autem grátias, qui dedit nobis victóriam per Dóminum nostrum Jesum Christum.
 1 Corínthios	1Cor	48	15	58	Ítaque fratres mei dilécti, stábiles estóte, et immóbiles: abundántes in ópere Dómini semper, sciéntes quod labor vester non est inánis in Dómino.
 1 Corínthios	1Cor	48	16	1	De colléctis autem, quæ fiunt in sanctos, sicut ordinávi ecclésiis Galátiæ, ita et vos fácite.
 1 Corínthios	1Cor	48	16	2	Per unam sábbati unusquísque vestrum apud se sepónat, recóndens quod ei bene placúerit: ut non, cum vénero, tunc colléctæ fiant.
 1 Corínthios	1Cor	48	16	3	Cum autem præsens fúero, quos probavéritis per epístolas, hos mittam perférre grátiam vestram in Jerúsalem.
 1 Corínthios	1Cor	48	16	4	Quod si dignum fúerit ut et ego eam, mecum ibunt.
 1 Corínthios	1Cor	48	16	5	Véniam autem ad vos, cum Macedóniam pertransíero: nam Macedóniam pertransíbo.
 1 Corínthios	1Cor	48	16	6	Apud vos autem fórsitan manébo, vel étiam hiemábo: ut vos me deducátis quocúmque íero.
 1 Corínthios	1Cor	48	16	7	Nolo enim vos modo in tránsitu vidére, spero enim me aliquántulum témporis manére apud vos, si Dóminus permíserit.
 1 Corínthios	1Cor	48	16	8	Permanébo autem Éphesi usque ad Pentecósten.
 1 Corínthios	1Cor	48	16	9	Óstium enim mihi apértum est magnum, et évidens: et adversárii multi.
 1 Corínthios	1Cor	48	16	10	Si autem vénerit Timótheus, vidéte ut sine timóre sit apud vos: opus enim Dómini operátur, sicut et ego.
 1 Corínthios	1Cor	48	16	11	Ne quis ergo illum spernat: dedúcite autem illum in pace, ut véniat ad me: exspécto enim illum cum frátribus.
 1 Corínthios	1Cor	48	16	12	De Apóllo autem fratre vobis notum fácio, quóniam multum rogávi eum ut veníret ad vos cum frátribus: et útique non fuit volúntas ut nunc veníret: véniet autem, cum ei vácuum fúerit.
 1 Corínthios	1Cor	48	16	13	Vigiláte, state in fide, viríliter ágite, et confortámini.	b
 1 Corínthios	1Cor	48	16	14	Ómnia vestra in caritáte fiant.
 1 Corínthios	1Cor	48	16	15	Óbsecro autem vos fratres, nostis domum Stéphanæ, et Fortunáti, et Acháici: quóniam sunt primítiæ Acháiæ, et in ministérium sanctórum ordinavérunt seípsos:	b
 1 Corínthios	1Cor	48	16	16	ut et vos súbditi sitis ejúsmodi, et omni cooperánti, et laboránti.
 1 Corínthios	1Cor	48	16	17	Gáudeo autem in præséntia Stéphanæ, et Fortunáti, et Acháici: quóniam id, quod vobis déerat, ipsi supplevérunt:
 1 Corínthios	1Cor	48	16	18	refecérunt enim et meum spíritum, et vestrum. Cognóscite ergo qui hujúsmodi sunt.
 1 Corínthios	1Cor	48	16	19	Salútant vos ecclésiæ Ásiæ. Salútant vos in Dómino multum, Áquila et Priscílla cum doméstica sua ecclésia: apud quos et hóspitor.
 1 Corínthios	1Cor	48	16	20	Salútant vos omnes fratres. Salutáte ínvicem in ósculo sancto.
 1 Corínthios	1Cor	48	16	21	Salutátio, mea manu Pauli.
 1 Corínthios	1Cor	48	16	22	Si quis non amat Dóminum nostrum Jesum Christum, sit anáthema, Maran Atha.
 1 Corínthios	1Cor	48	16	23	Grátia Dómini nostri Jesu Christi vobíscum.
 1 Corínthios	1Cor	48	16	24	Cáritas mea cum ómnibus vobis in Christo Jesu. Amen.
 #	2 Corínthios	2Cor	Epístola Secúnda Beáti: Pauli Apóstoli ad Corínthios
 2 Corínthios	2Cor	49	1	1	Paulus, Apóstolus Jesu Christi per voluntátem Dei, et Timótheus frater, ecclésiæ Dei, quæ est Corínthi cum ómnibus sanctis, qui sunt in univérsa Acháia.
 2 Corínthios	2Cor	49	1	2	Grátia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Dómino Jesu Christo.
 2 Corínthios	2Cor	49	1	3	Benedíctus Deus et Pater Dómini nostri Jesu Christi, Pater misericordiárum, et Deus totíus consolatiónis,
 2 Corínthios	2Cor	49	1	4	qui consolátur nos in omni tribulatióne nostra: ut possímus et ipsi consolári eos qui in omni pressúra sunt, per exhortatiónem, qua exhortámur et ipsi a Deo.
 2 Corínthios	2Cor	49	1	5	Quóniam sicut abúndant passiónes Christi in nobis: ita et per Christum abúndat consolátio nostra.
 2 Corínthios	2Cor	49	1	6	Sive autem tribulámur pro vestra exhortatióne et salúte, sive consolámur pro vestra consolatióne, sive exhortámur pro vestra exhortatióne et salúte, quæ operátur tolerántiam earúmdem passiónum, quas et nos pátimur:
 2 Corínthios	2Cor	49	1	7	ut spes nostra firma sit pro vobis: sciéntes quod sicut sócii passiónum estis, sic éritis et consolatiónis.
 2 Corínthios	2Cor	49	1	8	Non enim vólumus ignoráre vos, fratres, de tribulatióne nostra, quæ facta est in Ásia, quóniam supra modum graváti sumus supra virtútem, ita ut tædéret nos étiam vívere.	b
 2 Corínthios	2Cor	49	1	9	Sed ipsi in nobismetípsis respónsum mortis habúimus, ut non simus fidéntes in nobis, sed in Deo, qui súscitat mórtuos:
 2 Corínthios	2Cor	49	1	10	qui de tantis perículis nos erípuit, et éruit: in quem sperámus quóniam et adhuc erípiet,
 2 Corínthios	2Cor	49	1	11	adjuvántibus et vobis in oratióne pro nobis: ut ex multórum persónis, ejus quæ in nobis est donatiónis, per multos grátiæ agántur pro nobis.
 2 Corínthios	2Cor	49	1	12	Nam glória nostra hæc est: testimónium consciéntiæ nostræ, quod in simplicitáte cordis et sinceritáte Dei, et non in sapiéntia carnáli, sed in grátia Dei, conversáti sumus in hoc mundo: abundántius autem ad vos.	b
 2 Corínthios	2Cor	49	1	13	Non enim ália scríbimus vobis, quam quæ legístis, et cognovístis. Spero autem quod usque in finem cognoscétis,
 2 Corínthios	2Cor	49	1	14	sicut et cognovístis nos ex parte, quod glória vestra sumus, sicut et vos nostra, in die Dómini nostri Jesu Christi.
 2 Corínthios	2Cor	49	1	15	Et hac confidéntia vólui prius veníre ad vos, ut secúndam grátiam haberétis:
 2 Corínthios	2Cor	49	1	16	et per vos transíre in Macedóniam, et íterum a Macedónia veníre ad vos, et a vobis dedúci in Judǽam.
 2 Corínthios	2Cor	49	1	17	Cum ergo hoc voluíssem, numquid levitáte usus sum? aut quæ cógito, secúndum carnem cógito, ut sit apud me Est et Non?
 2 Corínthios	2Cor	49	1	18	Fidélis autem Deus, quia sermo noster, qui fuit apud vos, non est in illo Est et Non.
 2 Corínthios	2Cor	49	1	19	Dei enim Fílius Jesus Christus, qui in vobis per nos prædicátus est, per me, et Silvánum, et Timótheum, non fuit Est et Non, sed Est in illo fuit.
 2 Corínthios	2Cor	49	1	20	Quotquot enim promissiónes Dei sunt, in illo Est: ídeo et per ipsum Amen Deo ad glóriam nostram.
 2 Corínthios	2Cor	49	1	21	Qui autem confírmat nos vobíscum in Christo, et qui unxit nos Deus:
 2 Corínthios	2Cor	49	1	22	qui et signávit nos, et dedit pignus Spíritus in córdibus nostris.
 2 Corínthios	2Cor	49	1	23	Ego autem testem Deum ínvoco in ánimam meam, quod parcens vobis, non veni ultra Corínthum: non quia dominámur fídei vestræ, sed adjutóres sumus gáudii vestri: nam fide statis.	b
 2 Corínthios	2Cor	49	2	1	Státui autem hoc ipsum apud me, ne íterum in tristítia venírem ad vos.
 2 Corínthios	2Cor	49	2	2	Si enim ego contrísto vos: et quis est, qui me lætíficet, nisi qui contristátur ex me?
 2 Corínthios	2Cor	49	2	3	Et hoc ipsum scripsi vobis, ut non cum vénero, tristítiam super tristítiam hábeam, de quibus oportúerat me gaudére: confídens in ómnibus vobis, quia meum gáudium, ómnium vestrum est.
 2 Corínthios	2Cor	49	2	4	Nam ex multa tribulatióne et angústia cordis scripsi vobis per multas lácrimas: non ut contristémini, sed ut sciátis, quam caritátem hábeam abundántius in vobis.
 2 Corínthios	2Cor	49	2	5	Si quis autem contristávit, non me contristávit: sed ex parte, ut non ónerem omnes vos.
 2 Corínthios	2Cor	49	2	6	Súfficit illi, qui ejúsmodi est, objurgátio hæc, quæ fit a plúribus:
 2 Corínthios	2Cor	49	2	7	ita ut e contrário magis donétis, et consolémini, ne forte abundantióri tristítia absorbeátur qui ejúsmodi est.
 2 Corínthios	2Cor	49	2	8	Propter quod óbsecro vos, ut confirmétis in illum caritátem.
 2 Corínthios	2Cor	49	2	9	Ídeo enim et scripsi, ut cognóscam experiméntum vestrum, an in ómnibus obediéntes sitis.
 2 Corínthios	2Cor	49	2	10	Cui autem áliquid donástis, et ego: nam et ego quod donávi, si quid donávi, propter vos in persóna Christi,
 2 Corínthios	2Cor	49	2	11	ut non circumveniámur a Sátana: non enim ignorámus cogitatiónes ejus.
 2 Corínthios	2Cor	49	2	12	Cum veníssem autem Tróadem propter Evangélium Christi, et óstium mihi apértum esset in Dómino,	b
 2 Corínthios	2Cor	49	2	13	non hábui réquiem spirítui meo, eo quod non invénerim Titum fratrem meum, sed valefáciens eis, proféctus sum in Macedóniam.
 2 Corínthios	2Cor	49	2	14	Deo autem grátias, qui semper triúmphat nos in Christo Jesu, et odórem notítiæ suæ maniféstat per nos in omni loco:
 2 Corínthios	2Cor	49	2	15	quia Christi bonus odor sumus Deo in iis qui salvi fiunt, et in iis qui péreunt:
 2 Corínthios	2Cor	49	2	16	áliis quidem odor mortis in mortem: áliis autem odor vitæ in vitam. Et ad hæc quis tam idóneus?
 2 Corínthios	2Cor	49	2	17	non enim sumus sicut plúrimi, adulterántes verbum Dei, sed ex sinceritáte, sed sicut ex Deo, coram Deo, in Christo lóquimur.
 2 Corínthios	2Cor	49	3	1	Incípimus íterum nosmetípsos commendáre? aut numquid egémus (sicut quidam) commendatítiis epístolis ad vos, aut ex vobis?
 2 Corínthios	2Cor	49	3	2	Epístola nostra vos estis, scripta in córdibus nostris, quæ scitur, et légitur ab ómnibus homínibus:
 2 Corínthios	2Cor	49	3	3	manifestáti quod epístola estis Christi, ministráta a nobis, et scripta non atraménto, sed Spíritu Dei vivi: non in tábulis lapídeis, sed in tábulis cordis carnálibus.
 2 Corínthios	2Cor	49	3	4	Fidúciam autem talem habémus per Christum ad Deum:
 2 Corínthios	2Cor	49	3	5	non quod sufficiéntes simus cogitáre áliquid a nobis, quasi ex nobis: sed sufficiéntia nostra ex Deo est:
 2 Corínthios	2Cor	49	3	6	qui et idóneos nos fecit minístros novi testaménti: non líttera, sed Spíritu: líttera enim occídit, Spíritus autem vivíficat.
 2 Corínthios	2Cor	49	3	7	Quod si ministrátio mortis lítteris deformáta in lapídibus fuit in glória, ita ut non possent inténdere fílii Ísraël in fáciem Móysi propter glóriam vultus ejus, quæ evacuátur:
 2 Corínthios	2Cor	49	3	8	quómodo non magis ministrátio Spíritus erit in glória?
 2 Corínthios	2Cor	49	3	9	Nam si ministrátio damnatiónis glória est: multo magis abúndat ministérium justítiæ in glória.
 2 Corínthios	2Cor	49	3	10	Nam nec glorificátum est, quod cláruit in hac parte, propter excelléntem glóriam.
 2 Corínthios	2Cor	49	3	11	Si enim quod evacuátur, per glóriam est: multo magis quod manet, in glória est.
 2 Corínthios	2Cor	49	3	12	Habéntes ígitur talem spem, multa fidúcia útimur:	b
 2 Corínthios	2Cor	49	3	13	et non sicut Móyses ponébat velámen super fáciem suam, ut non inténderent fílii Ísraël in fáciem ejus, quod evacuátur,
 2 Corínthios	2Cor	49	3	14	sed obtúsi sunt sensus eórum. Usque in hodiérnum enim diem, idípsum velámen in lectióne véteris testaménti manet non revelátum (quóniam in Christo evacuátur),
 2 Corínthios	2Cor	49	3	15	sed usque in hodiérnum diem, cum légitur Móyses, velámen pósitum est super cor eórum.
 2 Corínthios	2Cor	49	3	16	Cum autem convérsus fúerit ad Dóminum, auferétur velámen.
 2 Corínthios	2Cor	49	3	17	Dóminus autem Spíritus est: ubi autem Spíritus Dómini, ibi libértas.
 2 Corínthios	2Cor	49	3	18	Nos vero omnes, reveláta fácie glóriam Dómini speculántes, in eámdem imáginem transformámur a claritáte in claritátem, tamquam a Dómini Spíritu.
 2 Corínthios	2Cor	49	4	1	Ídeo habéntes administratiónem, juxta quod misericórdiam consecúti sumus, non defícimus,
 2 Corínthios	2Cor	49	4	2	sed abdicámus occúlta dedécoris, non ambulántes in astútia, neque adulterántes verbum Dei, sed in manifestatióne veritátis commendántes nosmetípsos ad omnem consciéntiam hóminum coram Deo.
 2 Corínthios	2Cor	49	4	3	Quod si étiam opértum est Evangélium nostrum, in iis, qui péreunt, est opértum:
 2 Corínthios	2Cor	49	4	4	in quibus Deus hujus sǽculi excæcávit mentes infidélium, ut non fúlgeat illis illuminátio Evangélii glóriæ Christi, qui est imágo Dei.
 2 Corínthios	2Cor	49	4	5	Non enim nosmetípsos prædicámus, sed Jesum Christum Dóminum nostrum: nos autem servos vestros per Jesum:
 2 Corínthios	2Cor	49	4	6	quóniam Deus, qui dixit de ténebris lucem splendéscere, ipse illúxit in córdibus nostris ad illuminatiónem sciéntiæ claritátis Dei, in fácie Christi Jesu.
 2 Corínthios	2Cor	49	4	7	Habémus autem thesáurum istum in vasis fictílibus: ut sublímitas sit virtútis Dei, et non ex nobis.	b
 2 Corínthios	2Cor	49	4	8	In ómnibus tribulatiónem pátimur, sed non angustiámur: aporiámur, sed non destitúimur:
 2 Corínthios	2Cor	49	4	9	persecutiónem pátimur, sed non derelínquimur: dejícimur, sed non perímus:
 2 Corínthios	2Cor	49	4	10	semper mortificatiónem Jesu in córpore nostro circumferéntes, ut et vita Jesu manifestétur in corpóribus nostris.
 2 Corínthios	2Cor	49	4	11	Semper enim nos, qui vívimus, in mortem trádimur propter Jesum: ut et vita Jesu manifestétur in carne nostra mortáli.
 2 Corínthios	2Cor	49	4	12	Ergo mors in nobis operátur, vita autem in vobis.
 2 Corínthios	2Cor	49	4	13	Habéntes autem eúmdem spíritum fídei, sicut scriptum est: Crédidi, propter quod locútus sum: et nos crédimus, propter quod et lóquimur:
 2 Corínthios	2Cor	49	4	14	sciéntes quóniam qui suscitávit Jesum, et nos cum Jesu suscitábit, et constítuet vobíscum.
 2 Corínthios	2Cor	49	4	15	Ómnia enim propter vos: ut grátia abúndans, per multos in gratiárum actióne, abúndet in glóriam Dei.
 2 Corínthios	2Cor	49	4	16	Propter quod non defícimus: sed licet is, qui foris est, noster homo corrumpátur, tamen is, qui intus est, renovátur de die in diem.
 2 Corínthios	2Cor	49	4	17	Id enim, quod in præsénti est momentáneum et leve tribulatiónis nostræ, supra modum in sublimitáte ætérnum glóriæ pondus operátur in nobis,
 2 Corínthios	2Cor	49	4	18	non contemplántibus nobis quæ vidéntur, sed quæ non vidéntur. Quæ enim vidéntur, temporália sunt: quæ autem non vidéntur, ætérna sunt.
 2 Corínthios	2Cor	49	5	1	Scimus enim quóniam si terréstris domus nostra hujus habitatiónis dissolvátur, quod ædificatiónem ex Deo habémus, domum non manufáctam, ætérnam in cælis.
 2 Corínthios	2Cor	49	5	2	Nam et in hoc ingemíscimus, habitatiónem nostram, quæ de cælo est, superíndui cupiéntes:
 2 Corínthios	2Cor	49	5	3	si tamen vestíti, non nudi inveniámur.
 2 Corínthios	2Cor	49	5	4	Nam et qui sumus in hoc tabernáculo, ingemíscimus graváti: eo quod nólumus expoliári, sed supervestíri, ut absorbeátur quod mortále est, a vita.
 2 Corínthios	2Cor	49	5	5	Qui autem éfficit nos in hoc ipsum, Deus, qui dedit nobis pignus Spíritus.
 2 Corínthios	2Cor	49	5	6	Audéntes ígitur semper, sciéntes quóniam dum sumus in córpore, peregrinámur a Dómino
 2 Corínthios	2Cor	49	5	7	(per fidem enim ambulámus, et non per spéciem):
 2 Corínthios	2Cor	49	5	8	audémus autem, et bonam voluntátem habémus magis peregrinári a córpore, et præséntes esse ad Dóminum.
 2 Corínthios	2Cor	49	5	9	Et ídeo conténdimus, sive abséntes, sive præséntes, placére illi.
 2 Corínthios	2Cor	49	5	10	Omnes enim nos manifestári opórtet ante tribúnal Christi, ut réferat unusquísque própria córporis, prout gessit, sive bonum, sive malum.
 2 Corínthios	2Cor	49	5	11	Sciéntes ergo timórem Dómini, homínibus suadémus, Deo autem manifésti sumus. Spero autem et in consciéntiis vestris maniféstos nos esse.	b
 2 Corínthios	2Cor	49	5	12	Non íterum commendámus nos vobis, sed occasiónem damus vobis gloriándi pro nobis: ut habeátis ad eos qui in fácie gloriántur, et non in corde.
 2 Corínthios	2Cor	49	5	13	Sive enim mente excédimus Deo: sive sóbrii sumus, vobis.
 2 Corínthios	2Cor	49	5	14	Cáritas enim Christi urget nos: æstimántes hoc, quóniam si unus pro ómnibus mórtuus est, ergo omnes mórtui sunt:
 2 Corínthios	2Cor	49	5	15	et pro ómnibus mórtuus est Christus: ut, et qui vivunt, jam non sibi vivant, sed ei qui pro ipsis mórtuus est et resurréxit.
 2 Corínthios	2Cor	49	5	16	Ítaque nos ex hoc néminem nóvimus secúndum carnem. Et si cognóvimus secúndum carnem Christum, sed nunc jam non nóvimus.
 2 Corínthios	2Cor	49	5	17	Si qua ergo in Christo nova creatúra, vétera transiérunt: ecce facta sunt ómnia nova.
 2 Corínthios	2Cor	49	5	18	Ómnia autem ex Deo, qui nos reconciliávit sibi per Christum: et dedit nobis ministérium reconciliatiónis,
 2 Corínthios	2Cor	49	5	19	quóniam quidem Deus erat in Christo mundum reconcílians sibi, non réputans illis delícta ipsórum, et pósuit in nobis verbum reconciliatiónis.
 2 Corínthios	2Cor	49	5	20	Pro Christo ergo legatióne fúngimur, tamquam Deo exhortánte per nos. Obsecrámus pro Christo, reconciliámini Deo.	b
 2 Corínthios	2Cor	49	5	21	Eum, qui non nóverat peccátum, pro nobis peccátum fecit, ut nos efficerémur justítia Dei in ipso.
 2 Corínthios	2Cor	49	6	1	Adjuvántes autem exhortámur ne in vácuum grátiam Dei recipiátis.
 2 Corínthios	2Cor	49	6	2	Ait enim: Témpore accépto exaudívi te, et in die salútis adjúvi te. Ecce nunc tempus acceptábile, ecce nunc dies salútis.
 2 Corínthios	2Cor	49	6	3	Némini dantes ullam offensiónem, ut non vituperétur ministérium nostrum:
 2 Corínthios	2Cor	49	6	4	sed in ómnibus exhibeámus nosmetípsos sicut Dei minístros in multa patiéntia, in tribulatiónibus, in necessitátibus, in angústiis,
 2 Corínthios	2Cor	49	6	5	in plagis, in carcéribus, in seditiónibus, in labóribus, in vigíliis, in jejúniis,
 2 Corínthios	2Cor	49	6	6	in castitáte, in sciéntia, in longanimitáte, in suavitáte, in Spíritu Sancto, in caritáte non ficta,
 2 Corínthios	2Cor	49	6	7	in verbo veritátis, in virtúte Dei, per arma justítiæ a dextris et a sinístris,
 2 Corínthios	2Cor	49	6	8	per glóriam, et ignobilitátem, per infámiam, et bonam famam: ut seductóres, et veráces, sicut qui ignóti, et cógniti:
 2 Corínthios	2Cor	49	6	9	quasi moriéntes, et ecce vívimus: ut castigáti, et non mortificáti:
 2 Corínthios	2Cor	49	6	10	quasi tristes, semper autem gaudéntes: sicut egéntes, multos autem locupletántes: tamquam nihil habéntes, et ómnia possidéntes.
 2 Corínthios	2Cor	49	6	11	Os nostrum patet ad vos, o Corínthii; cor nostrum dilatátum est.	b
 2 Corínthios	2Cor	49	6	12	Non angustiámini in nobis: angustiámini autem in viscéribus vestris:
 2 Corínthios	2Cor	49	6	13	eámdem autem habéntes remuneratiónem, tamquam fíliis dico, dilatámini et vos.
 2 Corínthios	2Cor	49	6	14	Nolíte jugum dúcere cum infidélibus. Quæ enim participátio justítiæ cum iniquitáte? aut quæ socíetas luci ad ténebras?
 2 Corínthios	2Cor	49	6	15	quæ autem convéntio Christi ad Bélial? aut quæ pars fidéli cum infidéli?
 2 Corínthios	2Cor	49	6	16	qui autem consénsus templo Dei cum idólis? vos enim estis templum Dei vivi, sicut dicit Deus: Quóniam inhabitábo in illis, et inambulábo inter eos, et ero illórum Deus, et ipsi erunt mihi pópulus.
 2 Corínthios	2Cor	49	6	17	Propter quod exíte de médio eórum, et separámini, dicit Dóminus, et immúndum ne tetigéritis:
 2 Corínthios	2Cor	49	6	18	et ego recípiam vos: et ero vobis in patrem, et vos éritis mihi in fílios et fílias, dicit Dóminus omnípotens.
 2 Corínthios	2Cor	49	7	1	Has ergo habéntes promissiónes, caríssimi, mundémus nos ab omni inquinaménto carnis et spíritus, perficiéntes sanctificatiónem in timóre Dei.
 2 Corínthios	2Cor	49	7	2	Cápite nos. Néminem lǽsimus, néminem corrúpimus, néminem circumvénimus.
 2 Corínthios	2Cor	49	7	3	Non ad condemnatiónem vestram dico: prædíximus enim quod in córdibus nostris estis ad commoriéndum et ad convivéndum.
 2 Corínthios	2Cor	49	7	4	Multa mihi fidúcia est apud vos, multa mihi gloriátio pro vobis: replétus sum consolatióne; superabúndo gáudio in omni tribulatióne nostra.	b
 2 Corínthios	2Cor	49	7	5	Nam et cum venissémus in Macedóniam, nullam réquiem hábuit caro nostra, sed omnem tribulatiónem passi sumus: foris pugnæ, intus timóres.
 2 Corínthios	2Cor	49	7	6	Sed qui consolátur húmiles, consolátus est nos Deus in advéntu Titi.
 2 Corínthios	2Cor	49	7	7	Non solum autem in advéntu ejus, sed étiam in consolatióne, qua consolátus est in vobis, réferens nobis vestrum desidérium, vestrum fletum, vestram æmulatiónem pro me, ita ut magis gaudérem.
 2 Corínthios	2Cor	49	7	8	Quóniam etsi contristávi vos in epístola, non me pœ́nitet: etsi pœnitéret, videns quod epístola illa (etsi ad horam) vos contristávit,
 2 Corínthios	2Cor	49	7	9	nunc gáudeo: non quia contristáti estis, sed quia contristáti estis ad pœniténtiam. Contristáti enim estis ad Deum, ut in nullo detriméntum patiámini ex nobis.
 2 Corínthios	2Cor	49	7	10	Quæ enim secúndum Deum tristítia est, pœniténtiam in salútem stábilem operátur: sǽculi autem tristítia mortem operátur.
 2 Corínthios	2Cor	49	7	11	Ecce enim hoc ipsum, secúndum Deum contristári vos, quantam in vobis operátur sollicitúdinem: sed defensiónem, sed indignatiónem, sed timórem, sed desidérium, sed æmulatiónem, sed vindíctam: in ómnibus exhibuístis vos incontaminátos esse negótio.
 2 Corínthios	2Cor	49	7	12	Ígitur, etsi scripsi vobis, non propter eum qui fecit injúriam, nec propter eum qui passus est: sed ad manifestándam sollicitúdinem nostram, quam habémus pro vobis
 2 Corínthios	2Cor	49	7	13	coram Deo: ídeo consoláti sumus. In consolatióne autem nostra, abundántius magis gavísi sumus super gáudio Titi, quia reféctus est spíritus ejus ab ómnibus vobis:
 2 Corínthios	2Cor	49	7	14	et si quid apud illum de vobis gloriátus sum, non sum confúsus: sed sicut ómnia vobis in veritáte locúti sumus, ita et gloriátio nostra, quæ fuit ad Titum, véritas facta est,
 2 Corínthios	2Cor	49	7	15	et víscera ejus abundántius in vobis sunt, reminiscéntis ómnium vestrum obediéntiam: quómodo cum timóre et tremóre excepístis illum.
 2 Corínthios	2Cor	49	7	16	Gáudeo quod in ómnibus confído in vobis.
 2 Corínthios	2Cor	49	8	1	Notam autem fácimus vobis, fratres, grátiam Dei, quæ data est in ecclésiis Macedóniæ:
 2 Corínthios	2Cor	49	8	2	quod in multo experiménto tribulatiónis abundántia gáudii ipsórum fuit, et altíssima paupértas eórum, abundávit in divítias simplicitátis eórum:
 2 Corínthios	2Cor	49	8	3	quia secúndum virtútem testimónium illis reddo, et supra virtútem voluntárii fuérunt,
 2 Corínthios	2Cor	49	8	4	cum multa exhortatióne obsecrántes nos grátiam, et communicatiónem ministérii, quod fit in sanctos.
 2 Corínthios	2Cor	49	8	5	Et non sicut sperávimus, sed semetípsos dedérunt primum Dómino, deínde nobis per voluntátem Dei,
 2 Corínthios	2Cor	49	8	6	ita ut rogarémus Titum, ut quemádmodum cœpit, ita et perfíciat in vobis étiam grátiam istam.
 2 Corínthios	2Cor	49	8	7	Sed sicut in ómnibus abundátis fide, et sermóne, et sciéntia, et omni sollicitúdine, ínsuper et caritáte vestra in nos, ut et in hac grátia abundétis.
 2 Corínthios	2Cor	49	8	8	Non quasi ímperans dico: sed per aliórum sollicitúdinem, étiam vestræ caritátis ingénium bonum cómprobans.
 2 Corínthios	2Cor	49	8	9	Scitis enim grátiam Dómini nostri Jesu Christi, quóniam propter vos egénus factus est, cum esset dives, ut illíus inópia vos dívites essétis.
 2 Corínthios	2Cor	49	8	10	Et consílium in hoc do: hoc enim vobis útile est, qui non solum fácere, sed et velle cœpístis ab anno prióre:
 2 Corínthios	2Cor	49	8	11	nunc vero et facto perfícite: ut quemádmodum promptus est ánimus voluntátis, ita sit et perficiéndi ex eo quod habétis.
 2 Corínthios	2Cor	49	8	12	Si enim volúntas prompta est, secúndum id quod habet, accépta est, non secúndum id quod non habet.
 2 Corínthios	2Cor	49	8	13	Non enim ut áliis sit remíssio, vobis autem tribulátio, sed ex æqualitáte.
 2 Corínthios	2Cor	49	8	14	In præsénti témpore vestra abundántia illórum inópiam súppleat: ut et illórum abundántia vestræ inópiæ sit suppleméntum, ut fiat æquálitas, sicut scriptum est:
 2 Corínthios	2Cor	49	8	15	Qui multum, non abundávit: et qui módicum, non minorávit.
 2 Corínthios	2Cor	49	8	16	Grátias autem Deo, qui dedit eámdem sollicitúdinem pro vobis in corde Titi,	b
 2 Corínthios	2Cor	49	8	17	quóniam exhortatiónem quidem suscépit: sed cum sollicítior esset, sua voluntáte proféctus est ad vos.
 2 Corínthios	2Cor	49	8	18	Mísimus étiam cum illo fratrem, cujus laus est in Evangélio per omnes ecclésias:
 2 Corínthios	2Cor	49	8	19	non solum autem, sed et ordinátus est ab ecclésiis comes peregrinatiónis nostræ in hanc grátiam, quæ ministrátur a nobis ad Dómini glóriam, et destinátam voluntátem nostram:
 2 Corínthios	2Cor	49	8	20	devitántes hoc, ne quis nos vitúperet in hac plenitúdine, quæ ministrátur a nobis.
 2 Corínthios	2Cor	49	8	21	Providémus enim bona non solum coram Deo, sed étiam coram homínibus.
 2 Corínthios	2Cor	49	8	22	Mísimus autem cum illis et fratrem nostrum, quem probávimus in multis sæpe sollícitum esse: nunc autem multo sollicitiórem, confidéntia multa in vos,
 2 Corínthios	2Cor	49	8	23	sive pro Tito, qui est sócius meus, et in vos adjútor, sive fratres nostri, Apóstoli ecclesiárum, glória Christi.
 2 Corínthios	2Cor	49	8	24	Ostensiónem ergo, quæ est caritátis vestræ, et nostræ glóriæ pro vobis, in illos osténdite in fáciem ecclesiárum.
 2 Corínthios	2Cor	49	9	1	Nam de ministério, quod fit in sanctos ex abundánti est mihi scríbere vobis.
 2 Corínthios	2Cor	49	9	2	Scio enim promptum ánimum vestrum: pro quo de vobis glórior apud Macédones. Quóniam et Acháia paráta est ab anno prætérito, et vestra æmulátio provocávit plúrimos.
 2 Corínthios	2Cor	49	9	3	Misi autem fratres: ut ne quod gloriámur de vobis, evacuétur in hac parte, ut (quemádmodum dixi) paráti sitis:
 2 Corínthios	2Cor	49	9	4	ne cum vénerint Macédones mecum, et invénerint vos imparátos, erubescámus nos (ut non dicámus vos) in hac substántia.
 2 Corínthios	2Cor	49	9	5	Necessárium ergo existimávi rogáre fratres, ut prævéniant ad vos, et prǽparent repromíssam benedictiónem hanc parátam esse sic, quasi benedictiónem, non tamquam avarítiam.
 2 Corínthios	2Cor	49	9	6	Hoc autem dico: qui parce séminat, parce et metet: et qui séminat in benedictiónibus, de benedictiónibus et metet.
 2 Corínthios	2Cor	49	9	7	Unusquísque, prout destinávit in corde suo, non ex tristítia, aut ex necessitáte: hílarem enim datórem díligit Deus.
 2 Corínthios	2Cor	49	9	8	Potens est autem Deus omnem grátiam abundáre fácere in vobis: ut in ómnibus semper omnem sufficiéntiam habéntes, abundétis in omne opus bonum,
 2 Corínthios	2Cor	49	9	9	sicut scriptum est: Dispérsit, dedit paupéribus: justítia ejus manet in sǽculum sǽculi.
 2 Corínthios	2Cor	49	9	10	Qui autem adminístrat semen seminánti: et panem ad manducándum præstábit, et multiplicábit semen vestrum, et augébit increménta frugum justítiæ vestræ:
 2 Corínthios	2Cor	49	9	11	ut in ómnibus locupletáti abundétis in omnem simplicitátem, quæ operátur per nos gratiárum actiónem Deo.
 2 Corínthios	2Cor	49	9	12	Quóniam ministérium hujus offícii non solum supplet ea quæ desunt sanctis, sed étiam abúndat per multas gratiárum actiónes in Dómino,
 2 Corínthios	2Cor	49	9	13	per probatiónem ministérii hujus, glorificántes Deum in obediéntia confessiónis vestræ, in Evangélium Christi, et simplicitáte communicatiónis in illos, et in omnes,
 2 Corínthios	2Cor	49	9	14	et in ipsórum obsecratióne pro vobis, desiderántium vos propter eminéntem grátiam Dei in vobis.
 2 Corínthios	2Cor	49	9	15	Grátias Deo super inenarrábili dono ejus.
 2 Corínthios	2Cor	49	10	1	Ipse autem ego Paulus óbsecro vos per mansuetúdinem et modéstiam Christi, qui in fácie quidem húmilis sum inter vos, absens autem confído in vos.
 2 Corínthios	2Cor	49	10	2	Rogo autem vos ne præsens áudeam per eam confidéntiam, qua exístimor audére in quosdam, qui arbitrántur nos tamquam secúndum carnem ambulémus.
 2 Corínthios	2Cor	49	10	3	In carne enim ambulántes, non secúndum carnem militámus.
 2 Corínthios	2Cor	49	10	4	Nam arma milítiæ nostræ non carnália sunt, sed poténtia Deo ad destructiónem munitiónum, consília destruéntes,
 2 Corínthios	2Cor	49	10	5	et omnem altitúdinem extolléntem se advérsus sciéntiam Dei, et in captivitátem redigéntes omnem intelléctum in obséquium Christi,
 2 Corínthios	2Cor	49	10	6	et in promptu habéntes ulcísci omnem inobediéntiam, cum impléta fúerit vestra obediéntia.
 2 Corínthios	2Cor	49	10	7	Quæ secúndum fáciem sunt, vidéte. Si quis confídit sibi Christi se esse, hoc cógitet íterum apud se: quia sicut ipse Christi est, ita et nos.	b
 2 Corínthios	2Cor	49	10	8	Nam etsi ámplius áliquid gloriátus fúero de potestáte nostra, quam dedit nobis Dóminus in ædificatiónem, et non in destructiónem vestram, non erubéscam.
 2 Corínthios	2Cor	49	10	9	Ut autem non exístimer tamquam terrére vos per epístolas:
 2 Corínthios	2Cor	49	10	10	quóniam quidem epístolæ, ínquiunt, graves sunt et fortes: præséntia autem córporis infírma, et sermo contemptíbilis:
 2 Corínthios	2Cor	49	10	11	hoc cógitet qui ejúsmodi est, quia quales sumus verbo per epístolas abséntes, tales et præséntes in facto.
 2 Corínthios	2Cor	49	10	12	Non enim audémus insérere, aut comparáre nos quibúsdam, qui seípsos comméndant: sed ipsi in nobis nosmetípsos metiéntes, et comparántes nosmetípsos nobis.
 2 Corínthios	2Cor	49	10	13	Nos autem non in imménsum gloriábimur, sed secúndum mensúram régulæ, qua mensus est nobis Deus, mensúram pertingéndi usque ad vos.
 2 Corínthios	2Cor	49	10	14	Non enim quasi non pertingéntes ad vos, superexténdimus nos: usque ad vos enim pervénimus in Evangélio Christi.
 2 Corínthios	2Cor	49	10	15	Non in imménsum gloriántes in aliénis labóribus: spem autem habéntes crescéntis fídei vestræ, in vobis magnificári secúndum régulam nostram in abundántiam,
 2 Corínthios	2Cor	49	10	16	étiam in illa, quæ ultra vos sunt, evangelizáre, non in aliéna régula in iis quæ præparáta sunt gloriári.
 2 Corínthios	2Cor	49	10	17	Qui autem gloriátur, in Dómino gloriétur.
 2 Corínthios	2Cor	49	10	18	Non enim qui seípsum comméndat, ille probátus est: sed quem Deus comméndat.
 2 Corínthios	2Cor	49	11	1	Útinam sustinerétis módicum quid insipiéntiæ meæ, sed et supportáre me:
 2 Corínthios	2Cor	49	11	2	ǽmulor enim vos Dei æmulatióne. Despóndi enim vos uni viro, vírginem castam exhíbere Christo.
 2 Corínthios	2Cor	49	11	3	Tímeo autem ne sicut serpens Hevam sedúxit astútia sua, ita corrumpántur sensus vestri, et éxcidant a simplicitáte, quæ est in Christo.
 2 Corínthios	2Cor	49	11	4	Nam si is qui venit, álium Christum prǽdicat, quem non prædicávimus, aut álium spíritum accípitis, quem non accepístis: aut áliud Evangélium, quod non recepístis: recte paterémini.
 2 Corínthios	2Cor	49	11	5	Exístimo enim nihil me minus fecísse a magnis Apóstolis.	b
 2 Corínthios	2Cor	49	11	6	Nam etsi imperítus sermóne, sed non sciéntia, in ómnibus autem manifestáti sumus vobis.
 2 Corínthios	2Cor	49	11	7	Aut numquid peccátum feci, meípsum humílians, ut vos exaltémini? quóniam gratis Evangélium Dei evangelizávi vobis?
 2 Corínthios	2Cor	49	11	8	Álias ecclésias expoliávi, accípiens stipéndium ad ministérium vestrum.
 2 Corínthios	2Cor	49	11	9	Et cum essem apud vos, et égerem, nulli onerósus fui: nam quod mihi déerat, supplevérunt fratres, qui venérunt a Macedónia: et in ómnibus sine ónere me vobis servávi, et servábo.
 2 Corínthios	2Cor	49	11	10	Est véritas Christi in me, quóniam hæc gloriátio non infringétur in me in regiónibus Acháiæ.
 2 Corínthios	2Cor	49	11	11	Quare? quia non díligo vos? Deus scit.
 2 Corínthios	2Cor	49	11	12	Quod autem fácio, et fáciam: ut ámputem occasiónem eórum qui volunt occasiónem, ut in quo gloriántur, inveniántur sicut et nos.
 2 Corínthios	2Cor	49	11	13	Nam ejúsmodi pseudoapóstoli sunt operárii súbdoli, transfigurántes se in apóstolos Christi.
 2 Corínthios	2Cor	49	11	14	Et non mirum: ipse enim Sátanas transfigúrat se in ángelum lucis.
 2 Corínthios	2Cor	49	11	15	Non est ergo magnum, si minístri ejus transfiguréntur velut minístri justítiæ: quorum finis erit secúndum ópera ipsórum.
 2 Corínthios	2Cor	49	11	16	Íterum dico (ne quis me putet insipiéntem esse, alióquin velut insipiéntem accípite me, ut et ego módicum quid glórier),	b
 2 Corínthios	2Cor	49	11	17	quod loquor, non loquor secúndum Deum, sed quasi in insipiéntia, in hac substántia glóriæ.
 2 Corínthios	2Cor	49	11	18	Quóniam multi gloriántur secúndum carnem: et ego gloriábor.
 2 Corínthios	2Cor	49	11	19	Libénter enim suffértis insipiéntes, cum sitis ipsi sapiéntes.
 2 Corínthios	2Cor	49	11	20	Sustinétis enim si quis vos in servitútem rédigit, si quis dévorat, si quis áccipit, si quis extóllitur, si quis in fáciem vos cædit.
 2 Corínthios	2Cor	49	11	21	Secúndum ignobilitátem dico, quasi nos infírmi fuérimus in hac parte. In quo quis audet (in insipiéntia dico) áudeo et ego:
 2 Corínthios	2Cor	49	11	22	Hebrǽi sunt, et ego: Israëlítæ sunt, et ego: semen Ábrahæ sunt, et ego.
 2 Corínthios	2Cor	49	11	23	Minístri Christi sunt (ut minus sápiens dico), plus ego: in labóribus plúrimis, in carcéribus abundántius, in plagis supra modum, in mórtibus frequénter.
 2 Corínthios	2Cor	49	11	24	A Judǽis quínquies, quadragénas, una minus, accépi.
 2 Corínthios	2Cor	49	11	25	Ter virgis cæsus sum, semel lapidátus sum: ter naufrágium feci, nocte et die in profúndo maris fui,
 2 Corínthios	2Cor	49	11	26	in itinéribus sæpe, perículis flúminum, perículis latrónum, perículis ex génere, perículis ex géntibus, perículis in civitáte, perículis in solitúdine, perículis in mari, perículis in falsis frátribus:
 2 Corínthios	2Cor	49	11	27	in labóre et ærúmna, in vigíliis multis, in fame et siti, in jejúniis multis, in frígore et nuditáte,
 2 Corínthios	2Cor	49	11	28	præter illa quæ extrínsecus sunt, instántia mea quotidiána, sollicitúdo ómnium ecclesiárum.
 2 Corínthios	2Cor	49	11	29	Quis infirmátur, et ego non infírmor? quis scandalizátur, et ego non uror?
 2 Corínthios	2Cor	49	11	30	Si gloriári opórtet, quæ infirmitátis meæ sunt, gloriábor.
 2 Corínthios	2Cor	49	11	31	Deus et Pater Dómini nostri Jesu Christi, qui est benedíctus in sǽcula, scit quod non méntior.
 2 Corínthios	2Cor	49	11	32	Damásci præpósitus gentis Arétæ regis custodiébat civitátem Damascenórum ut me comprehénderet:
 2 Corínthios	2Cor	49	11	33	et per fenéstram in sporta dimíssus sum per murum, et sic effúgi manus ejus.
 2 Corínthios	2Cor	49	12	1	Si gloriári opórtet (non éxpedit quidem), véniam autem ad visiónes et revelatiónes Dómini.
 2 Corínthios	2Cor	49	12	2	Scio hóminem in Christo ante annos quatuórdecim, sive in córpore néscio, sive extra corpus néscio, Deus scit, raptum hujúsmodi usque ad tértium cælum.
 2 Corínthios	2Cor	49	12	3	Et scio hujúsmodi hóminem sive in córpore, sive extra corpus néscio, Deus scit:
 2 Corínthios	2Cor	49	12	4	quóniam raptus est in paradísum: et audívit arcána verba, quæ non licet hómini loqui.
 2 Corínthios	2Cor	49	12	5	Pro hujúsmodi gloriábor: pro me autem nihil gloriábor nisi in infirmitátibus meis.
 2 Corínthios	2Cor	49	12	6	Nam etsi volúero gloriári, non ero insípiens: veritátem enim dicam: parco autem, ne quis me exístimet supra id quod videt in me, aut áliquid audit ex me.
 2 Corínthios	2Cor	49	12	7	Et ne magnitúdo revelatiónum extóllat me, datus est mihi stímulus carnis meæ ángelus Sátanæ, qui me colaphízet.
 2 Corínthios	2Cor	49	12	8	Propter quod ter Dóminum rogávi ut discéderet a me:
 2 Corínthios	2Cor	49	12	9	et dixit mihi: Súfficit tibi grátia mea: nam virtus in infirmitáte perfícitur. Libénter ígitur gloriábor in infirmitátibus meis, ut inhábitet in me virtus Christi.
 2 Corínthios	2Cor	49	12	10	Propter quod pláceo mihi in infirmitátibus meis, in contuméliis, in necessitátibus, in persecutiónibus, in angústiis pro Christo: cum enim infírmor, tunc potens sum.
 2 Corínthios	2Cor	49	12	11	Factus sum insípiens, vos me coëgístis. Ego enim a vobis débui commendári: nihil enim minus fui ab iis, qui sunt supra modum Apóstoli: tamétsi nihil sum:	b
 2 Corínthios	2Cor	49	12	12	signa tamen apostolátus mei facta sunt super vos in omni patiéntia, in signis, et prodígiis, et virtútibus.
 2 Corínthios	2Cor	49	12	13	Quid est enim, quod minus habuístis præ céteris ecclésiis, nisi quod ego ipse non gravávi vos? donáte mihi hanc injúriam.
 2 Corínthios	2Cor	49	12	14	Ecce tértio hoc parátus sum veníre ad vos: et non ero gravis vobis. Non enim quæro quæ vestra sunt, sed vos. Nec enim debent fílii paréntibus thesaurizáre, sed paréntes fíliis.
 2 Corínthios	2Cor	49	12	15	Ego autem libentíssime impéndam, et super impéndar ipse pro animábus vestris: licet plus vos díligens, minus díligar.
 2 Corínthios	2Cor	49	12	16	Sed esto: ego vos non gravávi: sed cum essem astútus, dolo vos cepi.
 2 Corínthios	2Cor	49	12	17	Numquid per áliquem eórum, quod misi ad vos, circumvéni vos?
 2 Corínthios	2Cor	49	12	18	Rogávi Titum, et misi cum illo fratrem. Numquid Titus vos circumvénit? nonne eódem spíritu ambulávimus? nonne iísdem vestígiis?
 2 Corínthios	2Cor	49	12	19	Olim putátis quod excusémus nos apud vos? coram Deo in Christo lóquimur: ómnia autem, caríssimi, propter ædificatiónem vestram.	b
 2 Corínthios	2Cor	49	12	20	Tímeo enim ne forte cum vénero, non quales volo, invéniam vos: et ego invéniar a vobis, qualem non vultis: ne forte contentiónes, æmulatiónes, animositátes, dissensiónes, detractiónes, susurratiónes, inflatiónes, seditiónes sint inter vos:
 2 Corínthios	2Cor	49	12	21	ne íterum cum vénero, humíliet me Deus apud vos, et lúgeam multos ex iis qui ante peccavérunt, et non egérunt pœniténtiam super immundítia, et fornicatióne, et impudicítia, quam gessérunt.
 2 Corínthios	2Cor	49	13	1	Ecce tértio hoc vénio ad vos: in ore duórum vel trium téstium stabit omne verbum.
 2 Corínthios	2Cor	49	13	2	Prædíxi, et prædíco, ut præsens, et nunc absens iis qui ante peccavérunt, et céteris ómnibus, quóniam si vénero íterum, non parcam.
 2 Corínthios	2Cor	49	13	3	An experiméntum quǽritis ejus, qui in me lóquitur Christus, qui in vobis non infirmátur, sed potens est in vobis?
 2 Corínthios	2Cor	49	13	4	Nam etsi crucifíxus est ex infirmitáte: sed vivit ex virtúte Dei. Nam et nos infírmi sumus in illo: sed vivémus cum eo ex virtúte Dei in vobis.
 2 Corínthios	2Cor	49	13	5	Vosmetípsos tentáte si estis in fide: ipsi vos probáte. An non cognóscitis vosmetípsos quia Christus Jesus in vobis est? nisi forte réprobi estis.
 2 Corínthios	2Cor	49	13	6	Spero autem quod cognoscétis, quia nos non sumus réprobi.
 2 Corínthios	2Cor	49	13	7	Orámus autem Deum ut nihil mali faciátis, non ut nos probáti appareámus, sed ut vos quod bonum est faciátis: nos autem ut réprobi simus.
 2 Corínthios	2Cor	49	13	8	Non enim póssumus áliquid advérsus veritátem, sed pro veritáte.
 2 Corínthios	2Cor	49	13	9	Gaudémus enim, quóniam nos infírmi sumus, vos autem poténtes estis. Hoc et orámus, vestram consummatiónem.
 2 Corínthios	2Cor	49	13	10	Ídeo hæc absens scribo, ut non præsens dúrius agam secúndum potestátem, quam Dóminus dedit mihi in ædificatiónem, et non in destructiónem.
 2 Corínthios	2Cor	49	13	11	De cétero, fratres, gaudéte, perfécti estóte, exhortámini, idem sápite, pacem habéte, et Deus pacis et dilectiónis erit vobíscum.	b
 2 Corínthios	2Cor	49	13	12	Salutáte ínvicem in ósculo sancto. Salútant vos omnes sancti.
 2 Corínthios	2Cor	49	13	13	Grátia Dómini nostri Jesu Christi, et cáritas Dei, et communicátio Sancti Spíritus sit cum ómnibus vobis. Amen.
 #	Gálatas	Gal	Epístola Beáti Pauli Apóstoli: ad Gálatas
 Gálatas	Gal	50	1	1	Paulus, Apóstolus non ab homínibus, neque per hóminem, sed per Jesum Christum, et Deum Patrem, qui suscitávit eum a mórtuis:
 Gálatas	Gal	50	1	2	et qui mecum sunt omnes fratres, ecclésiis Galátiæ.
 Gálatas	Gal	50	1	3	Grátia vobis, et pax a Deo Patre, et Dómino nostro Jesu Christo,
 Gálatas	Gal	50	1	4	qui dedit semetípsum pro peccátis nostris, ut eríperet nos de præsénti sǽculo nequam, secúndum voluntátem Dei et Patris nostri,
 Gálatas	Gal	50	1	5	cui est glória in sǽcula sæculórum. Amen.
 Gálatas	Gal	50	1	6	Miror quod sic tam cito transferímini ab eo qui vos vocávit in grátiam Christi in áliud Evangélium:	b
 Gálatas	Gal	50	1	7	quod non est áliud, nisi sunt áliqui qui vos contúrbant, et volunt convértere Evangélium Christi.
 Gálatas	Gal	50	1	8	Sed licet nos aut ángelus de cælo evangelízet vobis prætérquam quod evangelizávimus vobis, anáthema sit.
 Gálatas	Gal	50	1	9	Sicut prædíximus, et nunc íterum dico: si quis vobis evangelizáverit præter id quod accepístis, anáthema sit.
 Gálatas	Gal	50	1	10	Modo enim homínibus suádeo, an Deo? an quæro homínibus placére? si adhuc homínibus placérem, Christi servus non essem.
 Gálatas	Gal	50	1	11	Notum enim vobis fácio, fratres, Evangélium, quod evangelizátum est a me, quia non est secúndum hóminem:	b
 Gálatas	Gal	50	1	12	neque enim ego ab hómine accépi illud, neque dídici, sed per revelatiónem Jesu Christi.
 Gálatas	Gal	50	1	13	Audístis enim conversatiónem meam aliquándo in Judaísmo: quóniam supra modum persequébar Ecclésiam Dei, et expugnábam illam,
 Gálatas	Gal	50	1	14	et proficiébam in Judaísmo supra multos coætáneos meos in génere meo, abundántius æmulátor exístens paternárum meárum traditiónum.
 Gálatas	Gal	50	1	15	Cum autem plácuit ei, qui me segregávit ex útero matris meæ, et vocávit per grátiam suam,
 Gálatas	Gal	50	1	16	ut reveláret Fílium suum in me, ut evangelizárem illum in géntibus: contínuo non acquiévi carni et sánguini,
 Gálatas	Gal	50	1	17	neque veni Jerosólymam ad antecessóres meos Apóstolos: sed ábii in Arábiam, et íterum revérsus sum Damáscum:
 Gálatas	Gal	50	1	18	deínde post annos tres veni Jerosólymam vidére Petrum, et mansi apud eum diébus quíndecim:
 Gálatas	Gal	50	1	19	álium autem Apostolórum vidi néminem, nisi Jacóbum fratrem Dómini.
 Gálatas	Gal	50	1	20	Quæ autem scribo vobis, ecce coram Deo, quia non méntior.
 Gálatas	Gal	50	1	21	Deínde veni in partes Sýriæ, et Cilíciæ.
 Gálatas	Gal	50	1	22	Eram autem ignótus fácie ecclésiis Judǽæ, quæ erant in Christo:
 Gálatas	Gal	50	1	23	tantum autem audítum habébant quóniam qui persequebátur nos aliquándo, nunc evangelízat fidem, quam aliquándo expugnábat:
 Gálatas	Gal	50	1	24	et in me clarificábant Deum.
 Gálatas	Gal	50	2	1	Deínde post annos quatuórdecim, íterum ascéndi Jerosólymam cum Bárnaba, assúmpto et Tito.
 Gálatas	Gal	50	2	2	Ascéndi autem secúndum revelatiónem: et cóntuli cum illis Evangélium, quod prǽdico in géntibus, seórsum autem iis qui videbántur áliquid esse: ne forte in vácuum cúrrerem, aut cucurríssem.
 Gálatas	Gal	50	2	3	Sed neque Titus, qui mecum erat, cum esset gentílis, compúlsus est circumcídi:
 Gálatas	Gal	50	2	4	sed propter subintrodúctos falsos fratres, qui subintroiérunt exploráre libertátem nostram, quam habémus in Christo Jesu, ut nos in servitútem redígerent.
 Gálatas	Gal	50	2	5	Quibus neque ad horam céssimus subjectióne, ut véritas Evangélii permáneat apud vos:
 Gálatas	Gal	50	2	6	ab iis autem, qui videbántur esse áliquid (quales aliquándo fúerint, nihil mea ínterest: Deus persónam hóminis non áccipit): mihi enim qui videbántur esse áliquid, nihil contulérunt.
 Gálatas	Gal	50	2	7	Sed e contra cum vidíssent quod créditum est mihi Evangélium præpútii, sicut et Petro circumcisiónis
 Gálatas	Gal	50	2	8	(qui enim operátus est Petro in apostolátum circumcisiónis, operátus est et mihi inter gentes):
 Gálatas	Gal	50	2	9	et cum cognovíssent grátiam, quæ data est mihi, Jacóbus, et Cephas, et Joánnes, qui videbántur colúmnæ esse, dextras dedérunt mihi, et Bárnabæ societátis: ut nos in gentes, ipsi autem in circumcisiónem:
 Gálatas	Gal	50	2	10	tantum ut páuperum mémores essémus, quod étiam sollícitus fui hoc ipsum fácere.
 Gálatas	Gal	50	2	11	Cum autem venísset Cephas Antiochíam, in fáciem ei réstiti, quia reprehensíbilis erat.	b
 Gálatas	Gal	50	2	12	Prius enim quam venírent quidam a Jacóbo, cum géntibus edébat: cum autem veníssent, subtrahébat, et segregábat se, timens eos qui ex circumcisióne erant.
 Gálatas	Gal	50	2	13	Et simulatióni ejus consensérunt céteri Judǽi, ita ut et Bárnabas ducerétur ab eis in illam simulatiónem.
 Gálatas	Gal	50	2	14	Sed cum vidíssem quod non recte ambulárent ad veritátem Evangélii, dixi Cephæ coram ómnibus: Si tu, cum Judǽus sis, gentíliter vivis, et non judáice: quómodo gentes cogis judaizáre?
 Gálatas	Gal	50	2	15	Nos natúra Judǽi, et non ex géntibus peccatóres.
 Gálatas	Gal	50	2	16	Sciéntes autem quod non justificátur homo ex opéribus legis, nisi per fidem Jesu Christi: et nos in Christo Jesu crédimus, ut justificémur ex fide Christi, et non ex opéribus legis: propter quod ex opéribus legis non justificábitur omnis caro.
 Gálatas	Gal	50	2	17	Quod si quæréntes justificári in Christo, invénti sumus et ipsi peccatóres, numquid Christus peccáti miníster est? Absit.	b
 Gálatas	Gal	50	2	18	Si enim quæ destrúxi, íterum hæc ædífico: prævaricatórem me constítuo.
 Gálatas	Gal	50	2	19	Ego enim per legem, legi mórtuus sum, ut Deo vivam: Christo confíxus sum cruci.
 Gálatas	Gal	50	2	20	Vivo autem, jam non ego: vivit vero in me Christus. Quod autem nunc vivo in carne: in fide vivo Fílii Dei, qui diléxit me, et trádidit semetípsum pro me.
 Gálatas	Gal	50	2	21	Non abjício grátiam Dei. Si enim per legem justítia, ergo gratis Christus mórtuus est.
 Gálatas	Gal	50	3	1	O insensáti Gálatæ, quis vos fascinávit non obedíre veritáti, ante quorum óculos Jesus Christus præscríptus est, in vobis crucifíxus?
 Gálatas	Gal	50	3	2	Hoc solum a vobis volo díscere: ex opéribus legis Spíritum accepístis, an ex audítu fídei?
 Gálatas	Gal	50	3	3	sic stulti estis, ut cum Spíritu cœpéritis, nunc carne consummémini?
 Gálatas	Gal	50	3	4	tanta passi estis sine causa? si tamen sine causa.
 Gálatas	Gal	50	3	5	Qui ergo tríbuit vobis Spíritum, et operátur virtútes in vobis: ex opéribus legis, an ex audítu fídei?
 Gálatas	Gal	50	3	6	Sicut scriptum est: Ábraham crédidit Deo, et reputátum est illi ad justítiam:
 Gálatas	Gal	50	3	7	cognóscite ergo quia qui ex fide sunt, ii sunt fílii Ábrahæ.
 Gálatas	Gal	50	3	8	Próvidens autem Scriptúra quia ex fide justíficat gentes Deus, prænuntiávit Ábrahæ: Quia benedicéntur in te omnes gentes.
 Gálatas	Gal	50	3	9	Ígitur qui ex fide sunt, benedicéntur cum fidéli Ábraham.
 Gálatas	Gal	50	3	10	Quicúmque enim ex opéribus legis sunt, sub maledícto sunt. Scriptum est enim: Maledíctus omnis qui non permánserit in ómnibus quæ scripta sunt in libro legis ut fáciat ea.
 Gálatas	Gal	50	3	11	Quóniam autem in lege nemo justificátur apud Deum, maniféstum est: quia justus ex fide vivit.
 Gálatas	Gal	50	3	12	Lex autem non est ex fide, sed: Qui fécerit ea, vivet in illis.
 Gálatas	Gal	50	3	13	Christus nos redémit de maledícto legis, factus pro nobis maledíctum: quia scriptum est: Maledíctus omnis qui pendet in ligno:
 Gálatas	Gal	50	3	14	ut in géntibus benedíctio Ábrahæ fíeret in Christo Jesu, ut pollicitatiónem Spíritus accipiámus per fidem.
 Gálatas	Gal	50	3	15	Fratres (secúndum hóminem dico) tamen hóminis confirmátum testaméntum nemo spernit, aut superórdinat.	b
 Gálatas	Gal	50	3	16	Ábrahæ dictæ sunt promissiónes, et sémini ejus. Non dicit: Et semínibus, quasi in multis: sed quasi in uno: Et sémini tuo, qui est Christus.
 Gálatas	Gal	50	3	17	Hoc autem dico, testaméntum confirmátum a Deo: quæ post quadringéntos et trigínta annos facta est lex, non írritum facit ad evacuándam promissiónem.
 Gálatas	Gal	50	3	18	Nam si ex lege hæréditas, jam non ex promissióne. Ábrahæ autem per repromissiónem donávit Deus.
 Gálatas	Gal	50	3	19	Quid ígitur lex? Propter transgressiónes pósita est donec veníret semen, cui promíserat, ordináta per ángelos in manu mediatóris.	b
 Gálatas	Gal	50	3	20	Mediátor autem uníus non est: Deus autem unus est.
 Gálatas	Gal	50	3	21	Lex ergo advérsus promíssa Dei? Absit. Si enim data esset lex, quæ posset vivificáre, vere ex lege esset justítia.
 Gálatas	Gal	50	3	22	Sed conclúsit Scriptúra ómnia sub peccáto, ut promíssio ex fide Jesu Christi darétur credéntibus.
 Gálatas	Gal	50	3	23	Prius autem quam veníret fides, sub lege custodiebámur conclúsi in eam fidem quæ revelánda erat.
 Gálatas	Gal	50	3	24	Ítaque lex pædagógus noster fuit in Christo, ut ex fide justificémur.
 Gálatas	Gal	50	3	25	At ubi venit fides, jam non sumus sub pædagógo.
 Gálatas	Gal	50	3	26	Omnes enim fílii Dei estis per fidem, quæ est in Christo Jesu.
 Gálatas	Gal	50	3	27	Quicúmque enim in Christo baptizáti estis, Christum induístis.
 Gálatas	Gal	50	3	28	Non est Judǽus, neque Græcus: non est servus, neque liber: non est másculus, neque fémina. Omnes enim vos unum estis in Christo Jesu.
 Gálatas	Gal	50	3	29	Si autem vos Christi, ergo semen Ábrahæ estis, secúndum promissiónem hærédes.
 Gálatas	Gal	50	4	1	Dico autem: quanto témpore hæres párvulus est, nihil differt a servo, cum sit dóminus ómnium:
 Gálatas	Gal	50	4	2	sed sub tutóribus et actóribus est usque ad præfinítum tempus a patre:
 Gálatas	Gal	50	4	3	ita et nos cum essémus párvuli, sub eleméntis mundi erámus serviéntes.
 Gálatas	Gal	50	4	4	At ubi venit plenitúdo témporis, misit Deus Fílium suum factum ex mulíere, factum sub lege,
 Gálatas	Gal	50	4	5	ut eos, qui sub lege erant, redímeret, ut adoptiónem filiórum reciperémus.
 Gálatas	Gal	50	4	6	Quóniam autem estis fílii, misit Deus Spíritum Fílii sui in corda vestra, clamántem: Abba, Pater.
 Gálatas	Gal	50	4	7	Ítaque jam non est servus, sed fílius: quod si fílius, et hæres per Deum.
 Gálatas	Gal	50	4	8	Sed tunc quidem ignorántes Deum, iis, qui natúra non sunt dii, serviebátis.
 Gálatas	Gal	50	4	9	Nunc autem cum cognovéritis Deum, immo cógniti sitis a Deo: quómodo convertímini íterum ad infírma et egéna eleménta, quibus dénuo servíre vultis?
 Gálatas	Gal	50	4	10	Dies observátis, et menses, et témpora, et annos.
 Gálatas	Gal	50	4	11	Tímeo vos, ne forte sine causa laboráverim in vobis.
 Gálatas	Gal	50	4	12	Estóte sicut ego, quia et ego sicut vos: fratres, óbsecro vos. Nihil me læsístis.	b
 Gálatas	Gal	50	4	13	Scitis autem quia per infirmitátem carnis evangelizávi vobis jamprídem: et tentatiónem vestram in carne mea
 Gálatas	Gal	50	4	14	non sprevístis, neque respuístis: sed sicut ángelum Dei excepístis me, sicut Christum Jesum.
 Gálatas	Gal	50	4	15	Ubi est ergo beatitúdo vestra? testimónium enim perhíbeo vobis, quia, si fíeri posset, óculos vestros eruissétis, et dedissétis mihi.
 Gálatas	Gal	50	4	16	Ergo inimícus vobis factus sum, verum dicens vobis?
 Gálatas	Gal	50	4	17	Æmulántur vos non bene: sed exclúdere vos volunt, ut illos æmulémini.
 Gálatas	Gal	50	4	18	Bonum autem æmulámini in bono semper: et non tantum cum præsens sum apud vos.
 Gálatas	Gal	50	4	19	Filíoli mei, quos íterum partúrio, donec formétur Christus in vobis:
 Gálatas	Gal	50	4	20	vellem autem esse apud vos modo, et mutáre vocem meam: quóniam confúndor in vobis.
 Gálatas	Gal	50	4	21	Dícite mihi qui sub lege vultis esse: legem non legístis?	b
 Gálatas	Gal	50	4	22	Scriptum est enim: Quóniam Ábraham duos fílios hábuit: unum de ancílla, et unum de líbera.
 Gálatas	Gal	50	4	23	Sed qui de ancílla, secúndum carnem natus est: qui autem de líbera, per repromissiónem:
 Gálatas	Gal	50	4	24	quæ sunt per allegoríam dicta. Hæc enim sunt duo testaménta. Unum quidem in monte Sina, in servitútem génerans, quæ est Agar:
 Gálatas	Gal	50	4	25	Sina enim mons est in Arábia, qui conjúnctus est ei quæ nunc est Jerúsalem, et servit cum fíliis suis.
 Gálatas	Gal	50	4	26	Illa autem, quæ sursum est Jerúsalem, líbera est, quæ est mater nostra.
 Gálatas	Gal	50	4	27	Scriptum est enim: Lætáre, stérilis, quæ non paris; erúmpe et clama, quæ non párturis: quia multi fílii desértæ, magis quam ejus quæ habet virum.
 Gálatas	Gal	50	4	28	Nos autem, fratres, secúndum Ísaac promissiónis fílii sumus.
 Gálatas	Gal	50	4	29	Sed quómodo tunc is, qui secúndum carnem natus fúerat, persequebátur eum qui secúndum spíritum: ita et nunc.
 Gálatas	Gal	50	4	30	Sed quid dicit Scriptúra? Éjice ancíllam, et fílium ejus: non enim hæres erit fílius ancíllæ cum fílio líberæ.
 Gálatas	Gal	50	4	31	Ítaque, fratres, non sumus ancíllæ fílii, sed líberæ: qua libertáte Christus nos liberávit.	b
 Gálatas	Gal	50	5	1	State, et nolíte íterum jugo servitútis continéri.
 Gálatas	Gal	50	5	2	Ecce ego Paulus dico vobis: quóniam si circumcidámini, Christus vobis nihil próderit.
 Gálatas	Gal	50	5	3	Testíficor autem rursus omni hómini circumcidénti se, quóniam débitor est univérsæ legis faciéndæ.
 Gálatas	Gal	50	5	4	Evacuáti estis a Christo, qui in lege justificámini: a grátia excidístis.
 Gálatas	Gal	50	5	5	Nos enim spíritu ex fide, spem justítiæ exspectámus.
 Gálatas	Gal	50	5	6	Nam in Christo Jesu neque circumcísio áliquid valet, neque præpútium: sed fides, quæ per caritátem operátur.
 Gálatas	Gal	50	5	7	Currebátis bene: quis vos impedívit veritáti non obedíre?
 Gálatas	Gal	50	5	8	persuásio hæc non est ex eo, qui vocat vos.
 Gálatas	Gal	50	5	9	Módicum ferméntum totam massam corrúmpit.
 Gálatas	Gal	50	5	10	Ego confído in vobis in Dómino, quod nihil áliud sapiétis: qui autem contúrbat vos, portábit judícium, quicúmque est ille.
 Gálatas	Gal	50	5	11	Ego autem, fratres, si circumcisiónem adhuc prǽdico: quid adhuc persecutiónem pátior? ergo evacuátum est scándalum crucis.
 Gálatas	Gal	50	5	12	Útinam et abscindántur qui vos contúrbant.
 Gálatas	Gal	50	5	13	Vos enim in libertátem vocáti estis, fratres: tantum ne libertátem in occasiónem detis carnis, sed per caritátem Spíritus servíte ínvicem.	b
 Gálatas	Gal	50	5	14	Omnis enim lex in uno sermóne implétur: Díliges próximum tuum sicut teípsum.
 Gálatas	Gal	50	5	15	Quod si ínvicem mordétis, et coméditis: vidéte ne ab ínvicem consumámini.
 Gálatas	Gal	50	5	16	Dico autem: Spíritu ambuláte, et desidéria carnis non perficiétis.
 Gálatas	Gal	50	5	17	Caro enim concupíscit advérsus spíritum, spíritus autem advérsus carnem: hæc enim sibi ínvicem adversántur, ut non quæcúmque vultis, illa faciátis.
 Gálatas	Gal	50	5	18	Quod si Spíritu ducímini, non estis sub lege.
 Gálatas	Gal	50	5	19	Manifésta sunt autem ópera carnis, quæ sunt fornicátio, immundítia, impudicítia, luxúria,
 Gálatas	Gal	50	5	20	idolórum sérvitus, venefícia, inimicítiæ, contentiónes, æmulatiónes, iræ, rixæ, dissensiónes, sectæ,
 Gálatas	Gal	50	5	21	invídiæ, homicídia, ebrietátes, comessatiónes, et his simília, quæ prǽdico vobis, sicut prædíxi: quóniam qui tália agunt, regnum Dei non consequéntur.
 Gálatas	Gal	50	5	22	Fructus autem Spíritus est cáritas, gáudium, pax, patiéntia, benígnitas, bónitas, longanímitas,
 Gálatas	Gal	50	5	23	mansuetúdo, fides, modéstia, continéntia, cástitas. Advérsus hujúsmodi non est lex.
 Gálatas	Gal	50	5	24	Qui autem sunt Christi, carnem suam crucifixérunt cum vítiis et concupiscéntiis.
 Gálatas	Gal	50	5	25	Si Spíritu vívimus, Spíritu et ambulémus.
 Gálatas	Gal	50	5	26	Non efficiámur inánis glóriæ cúpidi, ínvicem provocántes, ínvicem invidéntes.
 Gálatas	Gal	50	6	1	Fratres, etsi præoccupátus fúerit homo in áliquo delícto, vos, qui spirituáles estis, hujúsmodi instrúite in spíritu lenitátis, consíderans teípsum, ne et tu tentéris.
 Gálatas	Gal	50	6	2	Alter altérius ónera portáte, et sic adimplébitis legem Christi.
 Gálatas	Gal	50	6	3	Nam si quis exístimat se áliquid esse, cum nihil sit, ipse se sedúcit.
 Gálatas	Gal	50	6	4	Opus autem suum probet unusquísque, et sic in semetípso tantum glóriam habébit, et non in áltero.
 Gálatas	Gal	50	6	5	Unusquísque enim onus suum portábit.
 Gálatas	Gal	50	6	6	Commúnicet autem is qui catechizátur verbo, ei qui se catechízat, in ómnibus bonis.	b
 Gálatas	Gal	50	6	7	Nolíte erráre: Deus non irridétur.
 Gálatas	Gal	50	6	8	Quæ enim semináverit homo, hæc et metet. Quóniam qui séminat in carne sua, de carne et metet corruptiónem: qui autem séminat in spíritu, de spíritu metet vitam ætérnam.
 Gálatas	Gal	50	6	9	Bonum autem faciéntes, non deficiámus: témpore enim suo metémus non deficiéntes.
 Gálatas	Gal	50	6	10	Ergo dum tempus habémus, operémur bonum ad omnes, máxime autem ad domésticos fídei.
 Gálatas	Gal	50	6	11	Vidéte quálibus lítteris scripsi vobis mea manu.	b
 Gálatas	Gal	50	6	12	Quicúmque enim volunt placére in carne, hi cogunt vos circumcídi, tantum ut crucis Christi persecutiónem non patiántur.
 Gálatas	Gal	50	6	13	Neque enim qui circumcidúntur, legem custódiunt: sed volunt vos circumcídi, ut in carne vestra gloriéntur.
 Gálatas	Gal	50	6	14	Mihi autem absit gloriári, nisi in cruce Dómini nostri Jesu Christi: per quem mihi mundus crucifíxus est, et ego mundo.
 Gálatas	Gal	50	6	15	In Christo enim Jesu neque circumcísio áliquid valet, neque præpútium, sed nova creatúra.
 Gálatas	Gal	50	6	16	Et quicúmque hanc régulam secúti fúerint, pax super illos, et misericórdia, et super Ísraël Dei.
 Gálatas	Gal	50	6	17	De cétero, nemo mihi moléstus sit: ego enim stígmata Dómini Jesu in córpore meo porto.
 Gálatas	Gal	50	6	18	Grátia Dómini nostri Jesu Christi cum spíritu vestro, fratres. Amen.
 #	Ephésios	Eph	Epístola Beáti Pauli Apóstoli: ad Ephésios
 Ephésios	Eph	51	1	1	Paulus Apóstolus Jesu Christi per voluntátem Dei, ómnibus sanctis qui sunt Éphesi, et fidélibus in Christo Jesu.
 Ephésios	Eph	51	1	2	Grátia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Dómino Jesu Christo.
 Ephésios	Eph	51	1	3	Benedíctus Deus et Pater Dómini nostri Jesu Christi, qui benedíxit nos in omni benedictióne spirituáli in cæléstibus in Christo,
 Ephésios	Eph	51	1	4	sicut elégit nos in ipso ante mundi constitutiónem, ut essémus sancti et immaculáti in conspéctu ejus in caritáte.
 Ephésios	Eph	51	1	5	Qui prædestinávit nos in adoptiónem filiórum per Jesum Christum in ipsum: secúndum propósitum voluntátis suæ,
 Ephésios	Eph	51	1	6	in laudem glóriæ grátiæ suæ, in qua gratificávit nos in dilécto Fílio suo.
 Ephésios	Eph	51	1	7	In quo habémus redemptiónem per sánguinem ejus, remissiónem peccatórum secúndum divítias grátiæ ejus,
 Ephésios	Eph	51	1	8	quæ superabundávit in nobis in omni sapiéntia et prudéntia:
 Ephésios	Eph	51	1	9	ut notum fáceret nobis sacraméntum voluntátis suæ, secúndum beneplácitum ejus, quod propósuit in eo,
 Ephésios	Eph	51	1	10	in dispensatióne plenitúdinis témporum, instauráre ómnia in Christo, quæ in cælis et quæ in terra sunt, in ipso;
 Ephésios	Eph	51	1	11	in quo étiam et nos sorte vocáti sumus prædestináti secúndum propósitum ejus qui operátur ómnia secúndum consílium voluntátis suæ:
 Ephésios	Eph	51	1	12	ut simus in laudem glóriæ ejus nos, qui ante sperávimus in Christo;
 Ephésios	Eph	51	1	13	in quo et vos, cum audissétis verbum veritátis, Evangélium salútis vestræ, in quo et credéntes signáti estis Spíritu promissiónis Sancto,
 Ephésios	Eph	51	1	14	qui est pignus hæreditátis nostræ, in redemptiónem acquisitiónis, in laudem glóriæ ipsíus.
 Ephésios	Eph	51	1	15	Proptérea et ego áudiens fidem vestram, quæ est in Dómino Jesu, et dilectiónem in omnes sanctos,	b
 Ephésios	Eph	51	1	16	non cesso grátias agens pro vobis, memóriam vestri fáciens in oratiónibus meis:
 Ephésios	Eph	51	1	17	ut Deus, Dómini nostri Jesu Christi Pater glóriæ, det vobis spíritum sapiéntiæ et revelatiónis in agnitióne ejus,
 Ephésios	Eph	51	1	18	illuminátos óculos cordis vestri, ut sciátis quæ sit spes vocatiónis ejus, et quæ divítiæ glóriæ hæreditátis ejus in sanctis,
 Ephésios	Eph	51	1	19	et quæ sit superéminens magnitúdo virtútis ejus in nos, qui crédimus secúndum operatiónem poténtiæ virtútis ejus,
 Ephésios	Eph	51	1	20	quam operátus est in Christo, súscitans illum a mórtuis, et constítuens ad déxteram suam in cæléstibus:
 Ephésios	Eph	51	1	21	supra omnem principátum, et potestátem, et virtútem, et dominatiónem, et omne nomen, quod nominátur non solum in hoc sǽculo, sed étiam in futúro.
 Ephésios	Eph	51	1	22	Et ómnia subjécit sub pédibus ejus: et ipsum dedit caput supra omnem ecclésiam,
 Ephésios	Eph	51	1	23	quæ est corpus ipsíus, et plenitúdo ejus, qui ómnia in ómnibus adimplétur.
 Ephésios	Eph	51	2	1	Et vos, cum essétis mórtui delíctis et peccátis vestris,
 Ephésios	Eph	51	2	2	in quibus aliquándo ambulástis secúndum sǽculum mundi hujus, secúndum príncipem potestátis áëris hujus, spíritus, qui nunc operátur in fílios diffidéntiæ,
 Ephésios	Eph	51	2	3	in quibus et nos omnes aliquándo conversáti sumus in desidériis carnis nostræ, faciéntes voluntátem carnis et cogitatiónum, et erámus natúra fílii iræ, sicut et céteri:
 Ephésios	Eph	51	2	4	Deus autem, qui dives est in misericórdia, propter nímiam caritátem suam, qua diléxit nos,
 Ephésios	Eph	51	2	5	et cum essémus mórtui peccátis, convivificávit nos in Christo (cujus grátia estis salváti),
 Ephésios	Eph	51	2	6	et conresuscitávit, et consedére fecit in cæléstibus in Christo Jesu:
 Ephésios	Eph	51	2	7	ut osténderet in sǽculis superveniéntibus abundántes divítias grátiæ suæ, in bonitáte super nos in Christo Jesu.
 Ephésios	Eph	51	2	8	Grátia enim estis salváti per fidem, et hoc non ex vobis: Dei enim donum est:
 Ephésios	Eph	51	2	9	non ex opéribus, ut ne quis gloriétur.
 Ephésios	Eph	51	2	10	Ipsíus enim sumus factúra, creáti in Christo Jesu in opéribus bonis, quæ præparávit Deus ut in illis ambulémus.
 Ephésios	Eph	51	2	11	Propter quod mémores estóte quod aliquándo vos gentes in carne, qui dicímini præpútium ab ea quæ dícitur circumcísio in carne, manu facta:	b
 Ephésios	Eph	51	2	12	quia erátis illo in témpore sine Christo, alienáti a conversatióne Ísraël, et hóspites testamentórum, promissiónis spem non habéntes, et sine Deo in hoc mundo.
 Ephésios	Eph	51	2	13	Nunc autem in Christo Jesu, vos, qui aliquándo erátis longe, facti estis prope in sánguine Christi.
 Ephésios	Eph	51	2	14	Ipse enim est pax nostra, qui fecit útraque unum, et médium paríetem macériæ solvens, inimicítias in carne sua,
 Ephésios	Eph	51	2	15	legem mandatórum decrétis evácuans, ut duos condat in semetípso in unum novum hóminem, fáciens pacem:
 Ephésios	Eph	51	2	16	et reconcíliet ambos in uno córpore, Deo per crucem, interfíciens inimicítias in semetípso.
 Ephésios	Eph	51	2	17	Et véniens evangelizávit pacem vobis, qui longe fuístis, et pacem iis, qui prope.
 Ephésios	Eph	51	2	18	Quóniam per ipsum habémus accéssum ambo in uno Spíritu ad Patrem.
 Ephésios	Eph	51	2	19	Ergo jam non estis hóspites, et ádvenæ: sed estis cives sanctórum, et doméstici Dei,
 Ephésios	Eph	51	2	20	superædificáti super fundaméntum apostolórum, et prophetárum, ipso summo angulári lápide Christo Jesu:
 Ephésios	Eph	51	2	21	in quo omnis ædificátio constrúcta crescit in templum sanctum in Dómino,
 Ephésios	Eph	51	2	22	in quo et vos coædificámini in habitáculum Dei in Spíritu.
 Ephésios	Eph	51	3	1	Hujus rei grátia, ego Paulus vinctus Christi Jesu, pro vobis géntibus,
 Ephésios	Eph	51	3	2	si tamen audístis dispensatiónem grátiæ Dei, quæ data est mihi in vobis:
 Ephésios	Eph	51	3	3	quóniam secúndum revelatiónem notum mihi factum est sacraméntum, sicut supra scripsi in brevi,
 Ephésios	Eph	51	3	4	prout potéstis legéntes intellígere prudéntiam meam in mystério Christi:
 Ephésios	Eph	51	3	5	quod áliis generatiónibus non est ágnitum fíliis hóminum, sícuti nunc revelátum est sanctis apóstolis ejus et prophétis in Spíritu,
 Ephésios	Eph	51	3	6	gentes esse cohærédes, et concorporáles, et compartícipes promissiónis ejus in Christo Jesu per Evangélium:
 Ephésios	Eph	51	3	7	cujus factus sum miníster secúndum donum grátiæ Dei, quæ data est mihi secúndum operatiónem virtútis ejus.
 Ephésios	Eph	51	3	8	Mihi ómnium sanctórum mínimo data est grátia hæc, in géntibus evangelizáre investigábiles divítias Christi,
 Ephésios	Eph	51	3	9	et illumináre omnes, quæ sit dispensátio sacraménti abscónditi a sǽculis in Deo, qui ómnia creávit:
 Ephésios	Eph	51	3	10	ut innotéscat principátibus et potestátibus in cæléstibus per Ecclésiam, multifórmis sapiéntia Dei,
 Ephésios	Eph	51	3	11	secúndum præfinitiónem sæculórum, quam fecit in Christo Jesu Dómino nostro:
 Ephésios	Eph	51	3	12	in quo habémus fidúciam, et accéssum in confidéntia per fidem ejus.
 Ephésios	Eph	51	3	13	Propter quod peto ne deficiátis in tribulatiónibus meis pro vobis: quæ est glória vestra.
 Ephésios	Eph	51	3	14	Hujus rei grátia flecto génua mea ad Patrem Dómini nostri Jesu Christi,	b
 Ephésios	Eph	51	3	15	ex quo omnis patérnitas in cælis et in terra nominátur,
 Ephésios	Eph	51	3	16	ut det vobis secúndum divítias glóriæ suæ, virtúte corroborári per Spíritum ejus in interiórem hóminem,
 Ephésios	Eph	51	3	17	Christum habitáre per fidem in córdibus vestris: in caritáte radicáti, et fundáti,
 Ephésios	Eph	51	3	18	ut possítis comprehéndere cum ómnibus sanctis, quæ sit latitúdo, et longitúdo, et sublímitas, et profúndum:
 Ephésios	Eph	51	3	19	scire étiam supereminéntem sciéntiæ caritátem Christi, ut impleámini in omnem plenitúdinem Dei.
 Ephésios	Eph	51	3	20	Ei autem, qui potens est ómnia fácere superabundánter quam pétimus aut intellígimus, secúndum virtútem, quæ operátur in nobis:
 Ephésios	Eph	51	3	21	ipsi glória in Ecclésia, et in Christo Jesu, in omnes generatiónes sǽculi sæculórum. Amen.
 Ephésios	Eph	51	4	1	Óbsecro ítaque vos ego vinctus in Dómino, ut digne ambulétis vocatióne, qua vocáti estis,
 Ephésios	Eph	51	4	2	cum omni humilitáte, et mansuetúdine, cum patiéntia, supportántes ínvicem in caritáte,
 Ephésios	Eph	51	4	3	sollíciti serváre unitátem Spíritus in vínculo pacis.
 Ephésios	Eph	51	4	4	Unum corpus, et unus Spíritus, sicut vocáti estis in una spe vocatiónis vestræ.
 Ephésios	Eph	51	4	5	Unus Dóminus, una fides, unum baptísma.
 Ephésios	Eph	51	4	6	Unus Deus et Pater ómnium, qui est super omnes, et per ómnia, et in ómnibus nobis.
 Ephésios	Eph	51	4	7	Unicuíque autem nostrum data est grátia secúndum mensúram donatiónis Christi.
 Ephésios	Eph	51	4	8	Propter quod dicit: Ascéndens in altum, captívam duxit captivitátem: dedit dona homínibus.
 Ephésios	Eph	51	4	9	Quod autem ascéndit, quid est, nisi quia et descéndit primum in inferióres partes terræ?
 Ephésios	Eph	51	4	10	Qui descéndit, ipse est et qui ascéndit super omnes cælos, ut impléret ómnia.
 Ephésios	Eph	51	4	11	Et ipse dedit quosdam quidem apóstolos, quosdam autem prophétas, álios vero evangelístas, álios autem pastóres et doctóres,
 Ephésios	Eph	51	4	12	ad consummatiónem sanctórum in opus ministérii, in ædificatiónem córporis Christi:
 Ephésios	Eph	51	4	13	donec occurrámus omnes in unitátem fídei, et agnitiónis Fílii Dei, in virum perféctum, in mensúram ætátis plenitúdinis Christi:
 Ephésios	Eph	51	4	14	ut jam non simus párvuli fluctuántes, et circumferámur omni vento doctrínæ in nequítia hóminum, in astútia ad circumventiónem erróris.
 Ephésios	Eph	51	4	15	Veritátem autem faciéntes in caritáte, crescámus in illo per ómnia, qui est caput Christus:
 Ephésios	Eph	51	4	16	ex quo totum corpus compáctum et connéxum per omnem junctúram subministratiónis, secúndum operatiónem in mensúram uniuscujúsque membri, augméntum córporis facit in ædificatiónem sui in caritáte.
 Ephésios	Eph	51	4	17	Hoc ígitur dico, et testíficor in Dómino, ut jam non ambulétis, sicut et gentes ámbulant in vanitáte sensus sui,	b
 Ephésios	Eph	51	4	18	ténebris obscurátum habéntes intelléctum, alienáti a vita Dei per ignorántiam, quæ est in illis, propter cæcitátem cordis ipsórum,
 Ephésios	Eph	51	4	19	qui desperántes, semetípsos tradidérunt impudicítiæ, in operatiónem immundítiæ omnis in avarítiam.
 Ephésios	Eph	51	4	20	Vos autem non ita didicístis Christum,
 Ephésios	Eph	51	4	21	si tamen illum audístis, et in ipso edócti estis, sicut est véritas in Jesu,
 Ephésios	Eph	51	4	22	depónere vos secúndum prístinam conversatiónem véterem hóminem, qui corrúmpitur secúndum desidéria erróris.
 Ephésios	Eph	51	4	23	Renovámini autem spíritu mentis vestræ,
 Ephésios	Eph	51	4	24	et indúite novum hóminem, qui secúndum Deum creátus est in justítia, et sanctitáte veritátis.
 Ephésios	Eph	51	4	25	Propter quod deponéntes mendácium, loquímini veritátem unusquísque cum próximo suo: quóniam sumus ínvicem membra.	b
 Ephésios	Eph	51	4	26	Irascímini, et nolíte peccáre: sol non óccidat super iracúndiam vestram.
 Ephésios	Eph	51	4	27	Nolíte locum dare diábolo:
 Ephésios	Eph	51	4	28	qui furabátur, jam non furétur: magis autem labóret, operándo mánibus suis, quod bonum est, ut hábeat unde tríbuat necessitátem patiénti.
 Ephésios	Eph	51	4	29	Omnis sermo malus ex ore vestro non procédat: sed si quis bonus ad ædificatiónem fídei ut det grátiam audiéntibus.
 Ephésios	Eph	51	4	30	Et nolíte contristáre Spíritum Sanctum Dei: in quo signáti estis in diem redemptiónis.
 Ephésios	Eph	51	4	31	Omnis amaritúdo, et ira, et indignátio, et clamor, et blasphémia tollátur a vobis cum omni malítia.
 Ephésios	Eph	51	4	32	Estóte autem ínvicem benígni, misericórdes, donántes ínvicem sicut et Deus in Christo donávit vobis.
 Ephésios	Eph	51	5	1	Estóte ergo imitatóres Dei, sicut fílii caríssimi,
 Ephésios	Eph	51	5	2	et ambuláte in dilectióne, sicut et Christus diléxit nos, et trádidit semetípsum pro nobis, oblatiónem et hóstiam Deo in odórem suavitátis.
 Ephésios	Eph	51	5	3	Fornicátio autem, et omnis immundítia, aut avarítia, nec nominétur in vobis, sicut decet sanctos:
 Ephésios	Eph	51	5	4	aut turpitúdo, aut stultilóquium, aut scurrílitas, quæ ad rem non pértinet: sed magis gratiárum áctio.
 Ephésios	Eph	51	5	5	Hoc enim scitóte intelligéntes: quod omnis fornicátor, aut immúndus, aut avárus, quod est idolórum sérvitus, non habet hæreditátem in regno Christi et Dei.
 Ephésios	Eph	51	5	6	Nemo vos sedúcat inánibus verbis: propter hæc enim venit ira Dei in fílios diffidéntiæ.
 Ephésios	Eph	51	5	7	Nolíte ergo éffici partícipes eórum.
 Ephésios	Eph	51	5	8	Erátis enim aliquándo ténebræ: nunc autem lux in Dómino. Ut fílii lucis ambuláte:
 Ephésios	Eph	51	5	9	fructus enim lucis est in omni bonitáte, et justítia, et veritáte:
 Ephésios	Eph	51	5	10	probántes quid sit beneplácitum Deo:
 Ephésios	Eph	51	5	11	et nolíte communicáre opéribus infructuósis tenebrárum, magis autem redargúite.
 Ephésios	Eph	51	5	12	Quæ enim in occúlto fiunt ab ipsis, turpe est et dícere.
 Ephésios	Eph	51	5	13	Ómnia autem, quæ arguúntur, a lúmine manifestántur: omne enim, quod manifestátur, lumen est.
 Ephésios	Eph	51	5	14	Propter quod dicit: Surge qui dormis, et exsúrge a mórtuis, et illuminábit te Christus.
 Ephésios	Eph	51	5	15	Vidéte ítaque, fratres, quómodo caute ambulétis: non quasi insipiéntes,	b
 Ephésios	Eph	51	5	16	sed ut sapiéntes: rediméntes tempus, quóniam dies mali sunt.
 Ephésios	Eph	51	5	17	Proptérea nolíte fíeri imprudéntes, sed intelligéntes quæ sit volúntas Dei.
 Ephésios	Eph	51	5	18	Et nolíte inebriári vino, in quo est luxúria, sed implémini Spíritu Sancto,
 Ephésios	Eph	51	5	19	loquéntes vobismetípsis in psalmis, et hymnis, et cánticis spirituálibus, cantántes et psalléntes in córdibus vestris Dómino,
 Ephésios	Eph	51	5	20	grátias agéntes semper pro ómnibus in nómine Dómini nostri Jesu Christi Deo et Patri,
 Ephésios	Eph	51	5	21	subjécti ínvicem in timóre Christi.
 Ephésios	Eph	51	5	22	Mulíeres viris suis súbditæ sint, sicut Dómino:
 Ephésios	Eph	51	5	23	quóniam vir caput est mulíeris, sicut Christus caput est Ecclésiæ: ipse, salvátor córporis ejus.
 Ephésios	Eph	51	5	24	Sed sicut Ecclésia subjécta est Christo, ita et mulíeres viris suis in ómnibus.
 Ephésios	Eph	51	5	25	Viri, dilígite uxóres vestras, sicut et Christus diléxit Ecclésiam, et seípsum trádidit pro ea,
 Ephésios	Eph	51	5	26	ut illam sanctificáret, mundans lavácro aquæ in verbo vitæ,
 Ephésios	Eph	51	5	27	ut exhíberet ipse sibi gloriósam Ecclésiam, non habéntem máculam, aut rugam, aut áliquid hujúsmodi, sed ut sit sancta et immaculáta.
 Ephésios	Eph	51	5	28	Ita et viri debent dilígere uxóres suas ut córpora sua. Qui suam uxórem díligit, seípsum díligit.
 Ephésios	Eph	51	5	29	Nemo enim umquam carnem suam ódio hábuit: sed nutrit et fovet eam, sicut et Christus Ecclésiam:
 Ephésios	Eph	51	5	30	quia membra sumus córporis ejus, de carne ejus et de óssibus ejus.
 Ephésios	Eph	51	5	31	Propter hoc relínquet homo patrem et matrem suam, et adhærébit uxóri suæ, et erunt duo in carne una.
 Ephésios	Eph	51	5	32	Sacraméntum hoc magnum est, ego autem dico in Christo et in Ecclésia.
 Ephésios	Eph	51	5	33	Verúmtamen et vos sínguli, unusquísque uxórem suam sicut seípsum díligat: uxor autem tímeat virum suum.
 Ephésios	Eph	51	6	1	Fílii, obedíte paréntibus vestris in Dómino: hoc enim justum est.
 Ephésios	Eph	51	6	2	Honóra patrem tuum, et matrem tuam, quod est mandátum primum in promissióne:
 Ephésios	Eph	51	6	3	ut bene sit tibi, et sis longǽvus super terram.
 Ephésios	Eph	51	6	4	Et vos patres, nolíte ad iracúndiam provocáre fílios vestros: sed educáte illos in disciplína et correptióne Dómini.
 Ephésios	Eph	51	6	5	Servi, obedíte dóminis carnálibus cum timóre et tremóre, in simplicitáte cordis vestri, sicut Christo:
 Ephésios	Eph	51	6	6	non ad óculum serviéntes, quasi homínibus placéntes, sed ut servi Christi, faciéntes voluntátem Dei ex ánimo,
 Ephésios	Eph	51	6	7	cum bona voluntáte serviéntes, sicut Dómino, et non homínibus:
 Ephésios	Eph	51	6	8	sciéntes quóniam unusquísque quodcúmque fécerit bonum, hoc recípiet a Dómino, sive servus, sive liber.
 Ephésios	Eph	51	6	9	Et vos dómini, éadem fácite illis, remitténtes minas: sciéntes quia et illórum et vester Dóminus est in cælis: et personárum accéptio non est apud eum.
 Ephésios	Eph	51	6	10	De cétero, fratres, confortámini in Dómino, et in poténtia virtútis ejus.	b
 Ephésios	Eph	51	6	11	Indúite vos armatúram Dei, ut possítis stare advérsus insídias diáboli:
 Ephésios	Eph	51	6	12	quóniam non est nobis colluctátio advérsus carnem et sánguinem, sed advérsus príncipes, et potestátes, advérsus mundi rectóres tenebrárum harum, contra spirituália nequítiæ, in cæléstibus.
 Ephésios	Eph	51	6	13	Proptérea accípite armatúram Dei, ut possítis resístere in die malo, et in ómnibus perfécti stare.
 Ephésios	Eph	51	6	14	State ergo succíncti lumbos vestros in veritáte, et indúti lorícam justítiæ,
 Ephésios	Eph	51	6	15	et calceáti pedes in præparatióne Evangélii pacis,
 Ephésios	Eph	51	6	16	in ómnibus suméntes scutum fídei, in quo possítis ómnia tela nequíssimi ígnea extínguere:
 Ephésios	Eph	51	6	17	et gáleam salútis assúmite, et gládium spíritus (quod est verbum Dei),
 Ephésios	Eph	51	6	18	per omnem oratiónem et obsecratiónem orántes omni témpore in spíritu: et in ipso vigilántes in omni instántia et obsecratióne pro ómnibus sanctis:
 Ephésios	Eph	51	6	19	et pro me, ut detur mihi sermo in apertióne oris mei cum fidúcia, notum fácere mystérium Evangélii:
 Ephésios	Eph	51	6	20	pro quo legatióne fungor in caténa, ita ut in ipso áudeam, prout opórtet me loqui.
 Ephésios	Eph	51	6	21	Ut autem et vos sciátis quæ circa me sunt, quid agam, ómnia vobis nota fáciet Týchicus, caríssimus frater, et fidélis miníster in Dómino:
 Ephésios	Eph	51	6	22	quem misi ad vos in hoc ipsum, ut cognoscátis quæ circa nos sunt, et consolétur corda vestra.
 Ephésios	Eph	51	6	23	Pax frátribus, et cáritas cum fide a Deo Patre et Dómino Jesu Christo.
 Ephésios	Eph	51	6	24	Grátia cum ómnibus qui díligunt Dóminum nostrum Jesum Christum in incorruptióne. Amen.
 #	Philippénses	Phi	Epístola Beáti Pauli Apóstoli: ad Philippénses
 Philippénses	Phi	52	1	1	Paulus et Timótheus, servi Jesu Christi, ómnibus sanctis in Christo Jesu, qui sunt Philíppis, cum epíscopis et diacónibus.
 Philippénses	Phi	52	1	2	Grátia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Dómino Jesu Christo.
 Philippénses	Phi	52	1	3	Grátias ago Deo meo in omni memória vestri,
 Philippénses	Phi	52	1	4	semper in cunctis oratiónibus meis pro ómnibus vobis, cum gáudio deprecatiónem fáciens,
 Philippénses	Phi	52	1	5	super communicatióne vestra in Evangélio Christi a prima die usque nunc.
 Philippénses	Phi	52	1	6	Confídens hoc ipsum, quia qui cœpit in vobis opus bonum, perfíciet usque in diem Christi Jesu:
 Philippénses	Phi	52	1	7	sicut est mihi justum hoc sentíre pro ómnibus vobis: eo quod hábeam vos in corde, et in vínculis meis, et in defensióne, et confirmatióne Evangélii, sócios gáudii mei omnes vos esse.
 Philippénses	Phi	52	1	8	Testis enim mihi est Deus, quómodo cúpiam omnes vos in viscéribus Jesu Christi.
 Philippénses	Phi	52	1	9	Et hoc oro, ut cáritas vestra magis ac magis abúndet in sciéntia, et in omni sensu:
 Philippénses	Phi	52	1	10	ut probétis potióra, ut sitis sincéri, et sine offénsa in diem Christi,
 Philippénses	Phi	52	1	11	repléti fructu justítiæ per Jesum Christum, in glóriam et laudem Dei.
 Philippénses	Phi	52	1	12	Scire autem vos volo fratres, quia quæ circa me sunt, magis ad proféctum venérunt Evangélii:	b
 Philippénses	Phi	52	1	13	ita ut víncula mea manifésta fíerent in Christo in omni prætório, et in céteris ómnibus,
 Philippénses	Phi	52	1	14	et plures e frátribus in Dómino confidéntes vínculis meis, abundántius audérent sine timóre verbum Dei loqui.
 Philippénses	Phi	52	1	15	Quidam quidem et propter invídiam et contentiónem: quidam autem et propter bonam voluntátem Christum prǽdicant:
 Philippénses	Phi	52	1	16	quidam ex caritáte, sciéntes quóniam in defensiónem Evangélii pósitus sum.
 Philippénses	Phi	52	1	17	Quidam autem ex contentióne Christum annúntiant non sincére, existimántes pressúram se suscitáre vínculis meis.
 Philippénses	Phi	52	1	18	Quid enim? Dum omni modo sive per occasiónem, sive per veritátem, Christus annuntiétur: et in hoc gáudeo, sed et gaudébo.
 Philippénses	Phi	52	1	19	Scio enim quia hoc mihi provéniet ad salútem, per vestram oratiónem, et subministratiónem Spíritus Jesu Christi,
 Philippénses	Phi	52	1	20	secúndum exspectatiónem et spem meam, quia in nullo confúndar: sed in omni fidúcia sicut semper, et nunc magnificábitur Christus in córpore meo, sive per vitam, sive per mortem.
 Philippénses	Phi	52	1	21	Mihi enim vívere Christus est, et mori lucrum.
 Philippénses	Phi	52	1	22	Quod si vívere in carne, hic mihi fructus óperis est, et quid éligam ignóro.
 Philippénses	Phi	52	1	23	Coárctor autem e duóbus: desidérium habens dissólvi, et esse cum Christo, multo magis mélius:
 Philippénses	Phi	52	1	24	permanére autem in carne, necessárium propter vos.
 Philippénses	Phi	52	1	25	Et hoc confídens scio quia manébo, et permanébo ómnibus vobis ad proféctum vestrum, et gáudium fídei:
 Philippénses	Phi	52	1	26	ut gratulátio vestra abúndet in Christo Jesu in me, per meum advéntum íterum ad vos.
 Philippénses	Phi	52	1	27	Tantum digne Evangélio Christi conversámini: ut sive cum vénero, et vídero vos, sive absens áudiam de vobis, quia statis in uno spíritu unánimes, collaborántes fídei Evangélii:	b
 Philippénses	Phi	52	1	28	et in nullo terreámini ab adversáriis: quæ illis est causa perditiónis, vobis autem salútis, et hoc a Deo:
 Philippénses	Phi	52	1	29	quia vobis donátum est pro Christo, non solum ut in eum credátis, sed ut étiam pro illo patiámini:
 Philippénses	Phi	52	1	30	idem certámen habéntes, quale et vidístis in me, et nunc audístis de me.
 Philippénses	Phi	52	2	1	Si qua ergo consolátio in Christo, si quod solátium caritátis, si qua socíetas spíritus, si qua víscera miseratiónis:
 Philippénses	Phi	52	2	2	impléte gáudium meum ut idem sapiátis, eámdem caritátem habéntes, unánimes, idípsum sentiéntes,
 Philippénses	Phi	52	2	3	nihil per contentiónem, neque per inánem glóriam: sed in humilitáte superióres sibi ínvicem arbitrántes,
 Philippénses	Phi	52	2	4	non quæ sua sunt sínguli considerántes, sed ea quæ aliórum.
 Philippénses	Phi	52	2	5	Hoc enim sentíte in vobis, quod et in Christo Jesu:
 Philippénses	Phi	52	2	6	qui cum in forma Dei esset, non rapínam arbitrátus est esse se æquálem Deo:
 Philippénses	Phi	52	2	7	sed semetípsum exinanívit, formam servi accípiens, in similitúdinem hóminum factus, et hábitu invéntus ut homo.
 Philippénses	Phi	52	2	8	Humiliávit semetípsum factus obédiens usque ad mortem, mortem autem crucis.
 Philippénses	Phi	52	2	9	Propter quod et Deus exaltávit illum, et donávit illi nomen, quod est super omne nomen:
 Philippénses	Phi	52	2	10	ut in nómine Jesu omne genu flectátur cæléstium, terréstrium et infernórum,
 Philippénses	Phi	52	2	11	et omnis lingua confiteátur, quia Dóminus Jesus Christus in glória est Dei Patris.
 Philippénses	Phi	52	2	12	Ítaque caríssimi mei (sicut semper obedístis), non ut in præséntia mei tantum, sed multo magis nunc in abséntia mea, cum metu et tremóre vestram salútem operámini.	b
 Philippénses	Phi	52	2	13	Deus est enim, qui operátur in vobis et velle, et perfícere pro bona voluntáte.
 Philippénses	Phi	52	2	14	Ómnia autem fácite sine murmuratiónibus et hæsitatiónibus:
 Philippénses	Phi	52	2	15	ut sitis sine queréla, et símplices fílii Dei, sine reprehensióne in médio natiónis pravæ et pervérsæ: inter quos lucétis sicut luminária in mundo,
 Philippénses	Phi	52	2	16	verbum vitæ continéntes ad glóriam meam in die Christi, quia non in vácuum cucúrri, neque in vácuum laborávi.
 Philippénses	Phi	52	2	17	Sed et si ímmolor supra sacrifícium, et obséquium fídei vestræ, gáudeo, et congrátulor ómnibus vobis.
 Philippénses	Phi	52	2	18	Idípsum autem et vos gaudéte, et congratulámini mihi.
 Philippénses	Phi	52	2	19	Spero autem in Dómino Jesu, Timótheum me cito míttere ad vos: ut et ego bono ánimo sim, cógnitis quæ circa vos sunt.	b
 Philippénses	Phi	52	2	20	Néminem enim hábeo tam unánimem, qui sincéra affectióne pro vobis sollícitus sit.
 Philippénses	Phi	52	2	21	Omnes enim quæ sua sunt quǽrunt, non quæ sunt Jesu Christi.
 Philippénses	Phi	52	2	22	Experiméntum autem ejus cognóscite, quia sicut patri fílius, mecum servívit in Evangélio.
 Philippénses	Phi	52	2	23	Hunc ígitur spero me míttere ad vos, mox ut vídero quæ circa me sunt.
 Philippénses	Phi	52	2	24	Confído autem in Dómino quóniam et ipse véniam ad vos cito.
 Philippénses	Phi	52	2	25	Necessárium autem existimávi Epaphróditum fratrem, et cooperatórem, et commilitónem meum, vestrum autem apóstolum, et minístrum necessitátis meæ, míttere ad vos:
 Philippénses	Phi	52	2	26	quóniam quidem omnes vos desiderábat: et mœstus erat, proptérea quod audierátis illum infirmátum.
 Philippénses	Phi	52	2	27	Nam et infirmátus est usque ad mortem: sed Deus misértus est ejus: non solum autem ejus, verum étiam et mei, ne tristítiam super tristítiam habérem.
 Philippénses	Phi	52	2	28	Festinántius ergo misi illum, ut viso eo íterum gaudeátis, et ego sine tristítia sim.
 Philippénses	Phi	52	2	29	Excípite ítaque illum cum omni gáudio in Dómino, et ejúsmodi cum honóre habetóte;
 Philippénses	Phi	52	2	30	quóniam propter opus Christi usque ad mortem accéssit, tradens ánimam suam ut impléret id quod ex vobis déerat erga meum obséquium.
 Philippénses	Phi	52	3	1	De cétero, fratres mei, gaudéte in Dómino. Éadem vobis scríbere, mihi quidem non pigrum, vobis autem necessárium.
 Philippénses	Phi	52	3	2	Vidéte canes, vidéte malos operários, vidéte concisiónem.
 Philippénses	Phi	52	3	3	Nos enim sumus circumcísio, qui spíritu servímus Deo, et gloriámur in Christo Jesu, et non in carne fidúciam habéntes,
 Philippénses	Phi	52	3	4	quamquam ego hábeam confidéntiam et in carne. Si quis álius vidétur confídere in carne, ego magis,
 Philippénses	Phi	52	3	5	circumcísus octávo die, ex génere Ísraël, de tribu Bénjamin, Hebrǽus ex Hebrǽis, secúndum legem pharisǽus,
 Philippénses	Phi	52	3	6	secúndum æmulatiónem pérsequens Ecclésiam Dei, secúndum justítiam, quæ in lege est, conversátus sine queréla.
 Philippénses	Phi	52	3	7	Sed quæ mihi fuérunt lucra, hæc arbitrátus sum propter Christum detriménta.
 Philippénses	Phi	52	3	8	Verúmtamen exístimo ómnia detriméntum esse propter eminéntem sciéntiam Jesu Christi Dómini mei: propter quem ómnia detriméntum feci, et árbitror ut stércora, ut Christum lucrifáciam,
 Philippénses	Phi	52	3	9	et invéniar in illo non habens meam justítiam, quæ ex lege est, sed illam, quæ ex fide est Christi Jesu: quæ ex Deo est justítia in fide,
 Philippénses	Phi	52	3	10	ad cognoscéndum illum, et virtútem resurrectiónis ejus, et societátem passiónum illíus: configurátus morti ejus:
 Philippénses	Phi	52	3	11	si quo modo occúrram ad resurrectiónem, quæ est ex mórtuis.
 Philippénses	Phi	52	3	12	Non quod jam accéperim, aut jam perféctus sim: sequor autem, si quómodo comprehéndam in quo et comprehénsus sum a Christo Jesu.	b
 Philippénses	Phi	52	3	13	Fratres, ego me non árbitror comprehendísse. Unum autem, quæ quidem retro sunt oblivíscens, ad ea vero quæ sunt prióra, exténdens meípsum,
 Philippénses	Phi	52	3	14	ad destinátum pérsequor, ad bravíum supérnæ vocatiónis Dei in Christo Jesu.
 Philippénses	Phi	52	3	15	Quicúmque ergo perfécti sumus, hoc sentiámus: et si quid áliter sápitis, et hoc vobis Deus revelábit.
 Philippénses	Phi	52	3	16	Verúmtamen ad quod pervénimus ut idem sapiámus, et in eádem permaneámus régula.
 Philippénses	Phi	52	3	17	Imitatóres mei estóte, fratres, et observáte eos qui ita ámbulant, sicut habétis formam nostram.
 Philippénses	Phi	52	3	18	Multi enim ámbulant, quos sæpe dicébam vobis (nunc autem et flens dico) inimícos crucis Christi:
 Philippénses	Phi	52	3	19	quorum finis intéritus: quorum Deus venter est: et glória in confusióne ipsórum, qui terréna sápiunt.
 Philippénses	Phi	52	3	20	Nostra autem conversátio in cælis est: unde étiam Salvatórem exspectámus Dóminum nostrum Jesum Christum,
 Philippénses	Phi	52	3	21	qui reformábit corpus humilitátis nostræ, configurátum córpori claritátis suæ, secúndum operatiónem, qua étiam possit subjícere sibi ómnia.
 Philippénses	Phi	52	4	1	Ítaque fratres mei caríssimi, et desideratíssimi, gáudium meum, et coróna mea: sic state in Dómino, caríssimi.
 Philippénses	Phi	52	4	2	Evódiam rogo, et Sýntychen déprecor, idípsum sápere in Dómino.
 Philippénses	Phi	52	4	3	Étiam rogo et te, germáne compar, ádjuva illas, quæ mecum laboravérunt in Evangélio cum Cleménte, et céteris adjutóribus meis, quorum nómina sunt in libro vitæ.
 Philippénses	Phi	52	4	4	Gaudéte in Dómino semper: íterum dico gaudéte.
 Philippénses	Phi	52	4	5	Modéstia vestra nota sit ómnibus homínibus: Dóminus prope est.
 Philippénses	Phi	52	4	6	Nihil sollíciti sitis: sed in omni oratióne, et obsecratióne, cum gratiárum actióne petitiónes vestræ innotéscant apud Deum.
 Philippénses	Phi	52	4	7	Et pax Dei, quæ exúperat omnem sensum, custódiat corda vestra, et intelligéntias vestras in Christo Jesu.
 Philippénses	Phi	52	4	8	De cétero fratres, quæcúmque sunt vera, quæcúmque pudíca, quæcúmque justa, quæcúmque sancta, quæcúmque amabília, quæcúmque bonæ famæ, siqua virtus, siqua laus disciplínæ, hæc cogitáte.
 Philippénses	Phi	52	4	9	Quæ et didicístis, et accepístis, et audístis, et vidístis in me, hæc ágite: et Deus pacis erit vobíscum.
 Philippénses	Phi	52	4	10	Gavísus sum autem in Dómino veheménter, quóniam tandem aliquándo refloruístis pro me sentíre, sicut et sentiebátis: occupáti autem erátis.	b
 Philippénses	Phi	52	4	11	Non quasi propter penúriam dico: ego enim dídici, in quibus sum, suffíciens esse.
 Philippénses	Phi	52	4	12	Scio et humiliári, scio et abundáre (ubíque et in ómnibus institútus sum): et satiári, et esuríre, et abundáre, et penúriam pati.
 Philippénses	Phi	52	4	13	Ómnia possum in eo qui me confórtat.
 Philippénses	Phi	52	4	14	Verúmtamen bene fecístis, communicántes tribulatióni meæ.
 Philippénses	Phi	52	4	15	Scitis autem et vos Philippénses, quod in princípio Evangélii, quando proféctus sum a Macedónia, nulla mihi ecclésia communicávit in ratióne dati et accépti, nisi vos soli:
 Philippénses	Phi	52	4	16	quia et Thessalonícam semel et bis in usum mihi misístis.
 Philippénses	Phi	52	4	17	Non quia quæro datum, sed requíro fructum abundántem in ratióne vestra.
 Philippénses	Phi	52	4	18	Hábeo autem ómnia, et abúndo: replétus sum, accéptis ab Epaphródito quæ misístis odórem suavitátis, hóstiam accéptam, placéntem Deo.
 Philippénses	Phi	52	4	19	Deus autem meus ímpleat omne desidérium vestrum secúndum divítias suas in glória in Christo Jesu.
 Philippénses	Phi	52	4	20	Deo autem et Patri nostro glória in sǽcula sæculórum. Amen.
 Philippénses	Phi	52	4	21	Salutáte omnem sanctum in Christo Jesu.
 Philippénses	Phi	52	4	22	Salútant vos, qui mecum sunt, fratres. Salútant vos omnes sancti, máxime autem qui de Cǽsaris domo sunt.
 Philippénses	Phi	52	4	23	Grátia Dómini nostri Jesu Christi cum spíritu vestro. Amen.
 #	Colossénses	Col	Epístola Beáti Pauli Apóstoli: ad Colossénses
 Colossénses	Col	53	1	1	Paulus Apóstolus Jesu Christi per voluntátem Dei, et Timótheus frater:
 Colossénses	Col	53	1	2	eis, qui sunt Colóssis, sanctis, et fidélibus frátribus in Christo Jesu.
 Colossénses	Col	53	1	3	Grátia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Dómino Jesu Christo. Grátias ágimus Deo, et Patri Dómini nostri Jesu Christi semper pro vobis orántes:
 Colossénses	Col	53	1	4	audiéntes fidem vestram in Christo Jesu, et dilectiónem quam habétis in sanctos omnes
 Colossénses	Col	53	1	5	propter spem, quæ repósita est vobis in cælis: quam audístis in verbo veritátis Evangélii:
 Colossénses	Col	53	1	6	quod pervénit ad vos, sicut et in univérso mundo est, et fructíficat, et crescit sicut in vobis, ex ea die, qua audístis, et cognovístis grátiam Dei in veritáte,
 Colossénses	Col	53	1	7	sicut didicístis ab Épaphra caríssimo consérvo nostro, qui est fidélis pro vobis miníster Christi Jesu,
 Colossénses	Col	53	1	8	qui étiam manifestávit nobis dilectiónem vestram in spíritu.
 Colossénses	Col	53	1	9	Ídeo et nos ex qua die audívimus, non cessámus pro vobis orántes, et postulántes ut impleámini agnitióne voluntátis ejus, in omni sapiéntia et intelléctu spiritáli:	b
 Colossénses	Col	53	1	10	ut ambulétis digne Deo per ómnia placéntes: in omni ópere bono fructificántes, et crescéntes in sciéntia Dei:
 Colossénses	Col	53	1	11	in omni virtúte confortáti secúndum poténtiam claritátis ejus, in omni patiéntia et longanimitáte cum gáudio,
 Colossénses	Col	53	1	12	grátias agéntes Deo Patri, qui dignos nos fecit in partem sortis sanctórum in lúmine:
 Colossénses	Col	53	1	13	qui erípuit nos de potestáte tenebrárum, et tránstulit in regnum fílii dilectiónis suæ,
 Colossénses	Col	53	1	14	in quo habémus redemptiónem per sánguinem ejus, remissiónem peccatórum.
 Colossénses	Col	53	1	15	Qui est imágo Dei invisíbilis, primogénitus omnis creatúræ:	b
 Colossénses	Col	53	1	16	quóniam in ipso cóndita sunt univérsa in cælis, et in terra, visibília, et invisibília, sive throni, sive dominatiónes, sive principátus, sive potestátes: ómnia per ipsum et in ipso creáta sunt:
 Colossénses	Col	53	1	17	et ipse est ante omnes, et ómnia in ipso constant.
 Colossénses	Col	53	1	18	Et ipse est caput córporis Ecclésiæ, qui est princípium, primogénitus ex mórtuis: ut sit in ómnibus ipse primátum tenens:
 Colossénses	Col	53	1	19	quia in ipso complácuit, omnem plenitúdinem inhabitáre:
 Colossénses	Col	53	1	20	et per eum reconciliáre ómnia in ipsum, pacíficans per sánguinem crucis ejus, sive quæ in terris, sive quæ in cælis sunt.
 Colossénses	Col	53	1	21	Et vos cum essétis aliquándo alienáti, et inimíci sensu in opéribus malis:
 Colossénses	Col	53	1	22	nunc autem reconciliávit in córpore carnis ejus per mortem, exhíbere vos sanctos, et immaculátos, et irreprehensíbiles coram ipso:
 Colossénses	Col	53	1	23	si tamen permanétis in fide fundáti, et stábiles, et immóbiles a spe Evangélii, quod audístis, quod prædicátum est in univérsa creatúra, quæ sub cælo est, cujus factus sum ego Paulus miníster.
 Colossénses	Col	53	1	24	Qui nunc gáudeo in passiónibus pro vobis, et adímpleo ea quæ desunt passiónum Christi, in carne mea pro córpore ejus, quod est Ecclésia:	b
 Colossénses	Col	53	1	25	cujus factus sum ego miníster secúndum dispensatiónem Dei, quæ data est mihi in vos, ut ímpleam verbum Dei:
 Colossénses	Col	53	1	26	mystérium, quod abscónditum fuit a sǽculis, et generatiónibus, nunc autem manifestátum est sanctis ejus,
 Colossénses	Col	53	1	27	quibus vóluit Deus notas fácere divítias glóriæ sacraménti hujus in géntibus, quod est Christus, in vobis spes glóriæ,
 Colossénses	Col	53	1	28	quem nos annuntiámus, corripiéntes omnem hóminem, et docéntes omnem hóminem, in omni sapiéntia, ut exhibeámus omnem hóminem perféctum in Christo Jesu:
 Colossénses	Col	53	1	29	in quo et labóro, certándo secúndum operatiónem ejus, quam operátur in me in virtúte.
 Colossénses	Col	53	2	1	Volo enim vos scire qualem sollicitúdinem hábeam pro vobis, et pro iis qui sunt Laodicíæ, et quicúmque non vidérunt fáciem meam in carne:
 Colossénses	Col	53	2	2	ut consoléntur corda ipsórum, instrúcti in caritáte, et in omnes divítias plenitúdinis intelléctus, in agnitiónem mystérii Dei Patris et Christi Jesu:
 Colossénses	Col	53	2	3	in quo sunt omnes thesáuri sapiéntiæ et sciéntiæ abscónditi.
 Colossénses	Col	53	2	4	Hoc autem dico, ut nemo vos decípiat in sublimitáte sermónum.
 Colossénses	Col	53	2	5	Nam etsi córpore absens sum, sed spíritu vobíscum sum: gaudens, et videns órdinem vestrum, et firmaméntum ejus, quæ in Christo est, fídei vestræ.
 Colossénses	Col	53	2	6	Sicut ergo accepístis Jesum Christum Dóminum, in ipso ambuláte,
 Colossénses	Col	53	2	7	radicáti, et superædificáti in ipso, et confirmáti fide, sicut et didicístis, abundántes in illo in gratiárum actióne.
 Colossénses	Col	53	2	8	Vidéte ne quis vos decípiat per philosóphiam, et inánem falláciam secúndum traditiónem hóminum, secúndum eleménta mundi, et non secúndum Christum:
 Colossénses	Col	53	2	9	quia in ipso inhábitat omnis plenitúdo divinitátis corporáliter:
 Colossénses	Col	53	2	10	et estis in illo repléti, qui est caput omnis principátus et potestátis:
 Colossénses	Col	53	2	11	in quo et circumcísi estis circumcisióne non manu facta in expoliatióne córporis carnis, sed in circumcisióne Christi:
 Colossénses	Col	53	2	12	consepúlti ei in baptísmo, in quo et resurrexístis per fidem operatiónis Dei, qui suscitávit illum a mórtuis.
 Colossénses	Col	53	2	13	Et vos cum mórtui essétis in delíctis, et præpútio carnis vestræ, convivificávit cum illo, donans vobis ómnia delícta:
 Colossénses	Col	53	2	14	delens quod advérsus nos erat chirógraphum decréti, quod erat contrárium nobis, et ipsum tulit de médio, affígens illud cruci:
 Colossénses	Col	53	2	15	et expólians principátus, et potestátes tradúxit confidénter, palam triúmphans illos in semetípso.
 Colossénses	Col	53	2	16	Nemo ergo vos júdicet in cibo, aut in potu, aut in parte diéi festi, aut neoméniæ, aut sabbatórum:
 Colossénses	Col	53	2	17	quæ sunt umbra futurórum: corpus autem Christi.
 Colossénses	Col	53	2	18	Nemo vos sedúcat, volens in humilitáte, et religióne angelórum, quæ non vidit ámbulans, frustra inflátus sensu carnis suæ,
 Colossénses	Col	53	2	19	et non tenens caput, ex quo totum corpus per nexus, et conjunctiónes subministrátum, et constrúctum crescit in augméntum Dei.
 Colossénses	Col	53	2	20	Si ergo mórtui estis cum Christo ab eleméntis hujus mundi: quid adhuc tamquam vivéntes in mundo decérnitis?
 Colossénses	Col	53	2	21	Ne tetigéritis, neque gustavéritis, neque contrectavéritis:
 Colossénses	Col	53	2	22	quæ sunt ómnia in intéritum ipso usu, secúndum præcépta et doctrínas hóminum:
 Colossénses	Col	53	2	23	quæ sunt ratiónem quidem habéntia sapiéntiæ in superstitióne, et humilitáte, et non ad parcéndum córpori, non in honóre áliquo ad saturitátem carnis.
 Colossénses	Col	53	3	1	Ígitur, si consurrexístis cum Christo: quæ sursum sunt quǽrite, ubi Christus est in déxtera Dei sedens:
 Colossénses	Col	53	3	2	quæ sursum sunt sápite, non quæ super terram.
 Colossénses	Col	53	3	3	Mórtui enim estis, et vita vestra est abscóndita cum Christo in Deo.
 Colossénses	Col	53	3	4	Cum Christus apparúerit, vita vestra: tunc et vos apparébitis cum ipso in glória.
 Colossénses	Col	53	3	5	Mortificáte ergo membra vestra, quæ sunt super terram: fornicatiónem, immundítiam, libídinem, concupiscéntiam malam, et avarítiam, quæ est simulacrórum sérvitus:
 Colossénses	Col	53	3	6	propter quæ venit ira Dei super fílios incredulitátis:
 Colossénses	Col	53	3	7	in quibus et vos ambulástis aliquándo, cum viverétis in illis.
 Colossénses	Col	53	3	8	Nunc autem depónite et vos ómnia: iram, indignatiónem, malítiam, blasphémiam, turpem sermónem de ore vestro.
 Colossénses	Col	53	3	9	Nolíte mentíri ínvicem, expoliántes vos véterem hóminem cum áctibus suis,
 Colossénses	Col	53	3	10	et induéntes novum eum, qui renovátur in agnitiónem secúndum imáginem ejus qui creávit illum:
 Colossénses	Col	53	3	11	ubi non est gentílis et Judǽus, circumcísio et præpútium, Bárbarus et Scytha, servus et liber: sed ómnia, et in ómnibus Christus.
 Colossénses	Col	53	3	12	Indúite vos ergo, sicut elécti Dei, sancti, et dilécti, víscera misericórdiæ, benignitátem, humilitátem, modéstiam, patiéntiam:
 Colossénses	Col	53	3	13	supportántes ínvicem, et donántes vobismetípsis si quis advérsus áliquem habet querélam: sicut et Dóminus donávit vobis, ita et vos.
 Colossénses	Col	53	3	14	Super ómnia autem hæc, caritátem habéte, quod est vínculum perfectiónis:
 Colossénses	Col	53	3	15	et pax Christi exsúltet in córdibus vestris, in qua et vocáti estis in uno córpore: et grati estóte.
 Colossénses	Col	53	3	16	Verbum Christi hábitet in vobis abundánter, in omni sapiéntia, docéntes, et commonéntes vosmetípsos, psalmis, hymnis, et cánticis spirituálibus, in grátia cantántes in córdibus vestris Deo.
 Colossénses	Col	53	3	17	Omne, quodcúmque fácitis in verbo aut in ópere, ómnia in nómine Dómini Jesu Christi, grátias agéntes Deo et Patri per ipsum.
 Colossénses	Col	53	3	18	Mulíeres, súbditæ estóte viris, sicut opórtet, in Dómino.	b
 Colossénses	Col	53	3	19	Viri, dilígite uxóres vestras, et nolíte amári esse ad illas.
 Colossénses	Col	53	3	20	Fílii, obedíte paréntibus per ómnia: hoc enim plácitum est in Dómino.
 Colossénses	Col	53	3	21	Patres, nolíte ad indignatiónem provocáre fílios vestros, ut non pusíllo ánimo fiant.
 Colossénses	Col	53	3	22	Servi, obedíte per ómnia dóminis carnálibus, non ad óculum serviéntes, quasi homínibus placéntes, sed in simplicitáte cordis, timéntes Deum.
 Colossénses	Col	53	3	23	Quodcúmque fácitis, ex ánimo operámini sicut Dómino, et non homínibus:
 Colossénses	Col	53	3	24	sciéntes quod a Dómino accipiétis retributiónem hæreditátis. Dómino Christo servíte.
 Colossénses	Col	53	3	25	Qui enim injúriam facit, recípiet id quod iníque gessit: et non est personárum accéptio apud Deum.
 Colossénses	Col	53	4	1	Dómini, quod justum est et æquum, servis præstáte: sciéntes quod et vos Dóminum habétis in cælo.
 Colossénses	Col	53	4	2	Oratióni instáte, vigilántes in ea in gratiárum actióne:	b
 Colossénses	Col	53	4	3	orántes simul et pro nobis, ut Deus apériat nobis óstium sermónis ad loquéndum mystérium Christi (propter quod étiam vinctus sum),
 Colossénses	Col	53	4	4	ut maniféstem illud ita ut opórtet me loqui.
 Colossénses	Col	53	4	5	In sapiéntia ambuláte ad eos, qui foris sunt: tempus rediméntes.
 Colossénses	Col	53	4	6	Sermo vester semper in grátia sale sit condítus, ut sciátis quómodo opórteat vos unicuíque respondére.
 Colossénses	Col	53	4	7	Quæ circa me sunt, ómnia vobis nota fáciet Týchicus, caríssimus frater, et fidélis miníster, et consérvus in Dómino:
 Colossénses	Col	53	4	8	quem misi ad vos ad hoc ipsum, ut cognóscat quæ circa vos sunt, et consolétur corda vestra,
 Colossénses	Col	53	4	9	cum Onésimo caríssimo, et fidéli fratre, qui ex vobis est. Ómnia, quæ hic agúntur, nota fácient vobis.
 Colossénses	Col	53	4	10	Salútat vos Aristárchus concaptívus meus, et Marcus consobrínus Bárnabæ, de quo accepístis mandáta: si vénerit ad vos, excípite illum:	b
 Colossénses	Col	53	4	11	et Jesus, qui dícitur Justus: qui sunt ex circumcisióne: hi soli sunt adjutóres mei in regno Dei, qui mihi fuérunt solátio.
 Colossénses	Col	53	4	12	Salútat vos Épaphras, qui ex vobis est, servus Christi Jesu, semper sollícitus pro vobis in oratiónibus, ut stetis perfécti, et pleni in omni voluntáte Dei.
 Colossénses	Col	53	4	13	Testimónium enim illi perhíbeo quod habet multum labórem pro vobis, et pro iis qui sunt Laodicíæ, et qui Hierápoli.
 Colossénses	Col	53	4	14	Salútat vos Lucas, médicus caríssimus, et Demas.
 Colossénses	Col	53	4	15	Salutáte fratres, qui sunt Laodicíæ, et Nympham, et quæ in domo ejus est, ecclésiam.
 Colossénses	Col	53	4	16	Et cum lecta fúerit apud vos epístola hæc, fácite ut et in Laodicénsium ecclésia legátur: et eam, quæ Laodicénsium est, vos legátis.
 Colossénses	Col	53	4	17	Et dícite Archíppo: Vide ministérium, quod accepísti in Dómino, ut illud ímpleas.
 Colossénses	Col	53	4	18	Salutátio, mea manu Pauli. Mémores estóte vinculórum meórum. Grátia vobíscum. Amen.
 #	1 Thessalonicénses	1Th	Epístola Prima Beáti Pauli: Apóstoli ad Thessalonicénses
 1 Thessalonicénses	1Th	54	1	1	Paulus, et Silvánus, et Timótheus ecclésiæ Thessalonicénsium in Deo Patre, et Dómino Jesu Christo.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	1	2	Grátia vobis, et pax. Grátias ágimus Deo semper pro ómnibus vobis, memóriam vestri faciéntes in oratiónibus nostris sine intermissióne,
 1 Thessalonicénses	1Th	54	1	3	mémores óperis fídei vestræ, et labóris, et caritátis, et sustinéntiæ spei Dómini nostri Jesu Christi, ante Deum et Patrem nostrum:
 1 Thessalonicénses	1Th	54	1	4	sciéntes, fratres dilécti a Deo, electiónem vestram:
 1 Thessalonicénses	1Th	54	1	5	quia Evangélium nostrum non fuit ad vos in sermóne tantum, sed et in virtúte, et in Spíritu Sancto, et in plenitúdine multa, sicut scitis quales fuérimus in vobis propter vos.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	1	6	Et vos imitatóres nostri facti estis, et Dómini, excipiéntes verbum in tribulatióne multa, cum gáudio Spíritus Sancti:
 1 Thessalonicénses	1Th	54	1	7	ita ut facti sitis forma ómnibus credéntibus in Macedónia, et in Acháia.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	1	8	A vobis enim diffamátus est sermo Dómini, non solum in Macedónia, et in Acháia, sed et in omni loco fides vestra, quæ est ad Deum, profécta est ita ut non sit nobis necésse quidquam loqui.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	1	9	Ipsi enim de nobis annúntiant qualem intróitum habuérimus ad vos: et quómodo convérsi estis ad Deum a simulácris, servíre Deo vivo, et vero,
 1 Thessalonicénses	1Th	54	1	10	et exspectáre Fílium ejus de cælis (quem suscitávit a mórtuis) Jesum, qui erípuit nos ab ira ventúra.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	2	1	Nam ipsi scitis, fratres, intróitum nostrum ad vos, quia non inánis fuit:
 1 Thessalonicénses	1Th	54	2	2	sed ante passi, et contuméliis affécti (sicut scitis) in Philíppis, fidúciam habúimus in Deo nostro, loqui ad vos Evangélium Dei in multa sollicitúdine.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	2	3	Exhortátio enim nostra non de erróre, neque de immundítia, neque in dolo,
 1 Thessalonicénses	1Th	54	2	4	sed sicut probáti sumus a Deo ut crederétur nobis Evangélium: ita lóquimur non quasi homínibus placéntes, sed Deo, qui probat corda nostra.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	2	5	Neque enim aliquándo fúimus in sermóne adulatiónis, sicut scitis: neque in occasióne avarítiæ: Deus testis est:
 1 Thessalonicénses	1Th	54	2	6	nec quæréntes ab homínibus glóriam, neque a vobis, neque ab áliis.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	2	7	Cum possémus vobis óneri esse ut Christi apóstoli: sed facti sumus párvuli in médio vestrum, tamquam si nutrix fóveat fílios suos.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	2	8	Ita desiderántes vos, cúpide volebámus trádere vobis non solum Evangélium Dei, sed étiam ánimas nostras: quóniam caríssimi nobis facti estis.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	2	9	Mémores enim estis, fratres, labóris nostri, et fatigatiónis: nocte ac die operántes, ne quem vestrum gravarémus, prædicávimus in vobis Evangélium Dei.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	2	10	Vos testes estis, et Deus, quam sancte, et juste, et sine queréla, vobis, qui credidístis, fúimus:
 1 Thessalonicénses	1Th	54	2	11	sicut scitis, quáliter unumquémque vestrum (sicut pater fílios suos)
 1 Thessalonicénses	1Th	54	2	12	deprecántes vos, et consolántes, testificáti sumus, ut ambularétis digne Deo, qui vocávit vos in suum regnum et glóriam.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	2	13	Ídeo et nos grátias ágimus Deo sine intermissióne: quóniam cum accepissétis a nobis verbum audítus Dei, accepístis illud, non ut verbum hóminum, sed (sicut est vere) verbum Dei, qui operátur in vobis, qui credidístis:
 1 Thessalonicénses	1Th	54	2	14	vos enim imitatóres facti estis, fratres, ecclesiárum Dei, quæ sunt in Judǽa in Christo Jesu: quia éadem passi estis et vos a contribúlibus vestris, sicut et ipsi a Judǽis:
 1 Thessalonicénses	1Th	54	2	15	qui et Dóminum occidérunt Jesum, et prophétas, et nos persecúti sunt, et Deo non placent, et ómnibus homínibus adversántur,
 1 Thessalonicénses	1Th	54	2	16	prohibéntes nos géntibus loqui ut salvæ fiant, ut ímpleant peccáta sua semper: pervénit enim ira Dei super illos usque in finem.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	2	17	Nos autem fratres desoláti a vobis ad tempus horæ, aspéctu, non corde, abundántius festinávimus fáciem vestram vidére cum multo desidério:	b
 1 Thessalonicénses	1Th	54	2	18	quóniam volúimus veníre ad vos, ego quidem Paulus, et semel, et íterum: sed impedívit nos Sátanas.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	2	19	Quæ est enim nostra spes aut gáudium, aut coróna glóriæ? nonne vos ante Dóminum nostrum Jesum Christum estis in advéntu ejus?
 1 Thessalonicénses	1Th	54	2	20	vos enim estis glória nostra et gáudium.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	3	1	Propter quod non sustinéntes ámplius, plácuit nobis remanére Athénis, solis:
 1 Thessalonicénses	1Th	54	3	2	et mísimus Timótheum fratrem nostrum, et minístrum Dei in Evangélio Christi, ad confirmándos vos, et exhortándos pro fide vestra:
 1 Thessalonicénses	1Th	54	3	3	ut nemo moveátur in tribulatiónibus istis: ipsi enim scitis quod in hoc pósiti sumus.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	3	4	Nam et cum apud vos essémus, prædicebámus vobis passúros nos tribulatiónes, sicut et factum est, et scitis.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	3	5	Proptérea et ego ámplius non sústinens, misi ad cognoscéndam fidem vestram: ne forte tentáverit vos is qui tentat, et inánis fiat labor noster.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	3	6	Nunc autem veniénte Timótheo ad nos a vobis, et annuntiánte nobis fidem et caritátem vestram, et quia memóriam nostri habétis bonam semper, desiderántes nos vidére, sicut et nos quoque vos:
 1 Thessalonicénses	1Th	54	3	7	ídeo consoláti sumus, fratres, in vobis in omni necessitáte et tribulatióne nostra, per fidem vestram,
 1 Thessalonicénses	1Th	54	3	8	quóniam nunc vívimus, si vos statis in Dómino.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	3	9	Quam enim gratiárum actiónem póssumus Deo retribúere pro vobis in omni gáudio, quo gaudémus propter vos ante Deum nostrum,
 1 Thessalonicénses	1Th	54	3	10	nocte ac die abundántius orántes, ut videámus fáciem vestram, et compleámus ea quæ desunt fídei vestræ?
 1 Thessalonicénses	1Th	54	3	11	Ipse autem Deus, et Pater noster, et Dóminus noster Jesus Christus, dírigat viam nostram ad vos.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	3	12	Vos autem Dóminus multíplicet, et abundáre fáciat caritátem vestram in ínvicem, et in omnes, quemádmodum et nos in vobis:
 1 Thessalonicénses	1Th	54	3	13	ad confirmánda corda vestra sine queréla in sanctitáte, ante Deum et Patrem nostrum, in advéntu Dómini nostri Jesu Christi cum ómnibus sanctis ejus. Amen.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	4	1	De cétero ergo, fratres, rogámus vos et obsecrámus in Dómino Jesu, ut quemádmodum accepístis a nobis quómodo opórteat vos ambuláre, et placére Deo, sic et ambulétis ut abundétis magis.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	4	2	Scitis enim quæ præcépta déderim vobis per Dóminum Jesum.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	4	3	Hæc est enim volúntas Dei, sanctificátio vestra: ut abstineátis vos a fornicatióne,
 1 Thessalonicénses	1Th	54	4	4	ut sciat unusquísque vestrum vas suum possidére in sanctificatióne, et honóre:
 1 Thessalonicénses	1Th	54	4	5	non in passióne desidérii, sicut et gentes, quæ ignórant Deum:
 1 Thessalonicénses	1Th	54	4	6	et ne quis supergrediátur, neque circumvéniat in negótio fratrem suum: quóniam vindex est Dóminus de his ómnibus, sicut prædíximus vobis, et testificáti sumus.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	4	7	Non enim vocávit nos Deus in immundítiam, sed in sanctificatiónem.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	4	8	Ítaque qui hæc spernit, non hóminem spernit, sed Deum: qui étiam dedit Spíritum suum Sanctum in nobis.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	4	9	De caritáte autem fraternitátis non necésse habémus scríbere vobis: ipsi enim vos a Deo didicístis ut diligátis ínvicem.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	4	10	Étenim illud fácitis in omnes fratres in univérsa Macedónia. Rogámus autem vos, fratres, ut abundétis magis,
 1 Thessalonicénses	1Th	54	4	11	et óperam detis ut quiéti sitis, et ut vestrum negótium agátis, et operémini mánibus vestris, sicut præcépimus vobis:
 1 Thessalonicénses	1Th	54	4	12	et ut honéste ambulétis ad eos qui foris sunt: et nullíus áliquid desiderétis.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	4	13	Nólumus autem vos ignoráre fratres de dormiéntibus, ut non contristémini sicut et céteri, qui spem non habent.	b
 1 Thessalonicénses	1Th	54	4	14	Si enim crédimus quod Jesus mórtuus est, et resurréxit: ita et Deus eos qui dormiérunt per Jesum, addúcet cum eo.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	4	15	Hoc enim vobis dícimus in verbo Dómini, quia nos, qui vívimus, qui resídui sumus in advéntum Dómini, non præveniémus eos qui dormiérunt.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	4	16	Quóniam ipse Dóminus in jussu, et in voce archángeli, et in tuba Dei descéndet de cælo: et mórtui, qui in Christo sunt, resúrgent primi.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	4	17	Deínde nos, qui vívimus, qui relínquimur, simul rapiémur cum illis in núbibus óbviam Christo in áëra, et sic semper cum Dómino érimus.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	4	18	Ítaque consolámini ínvicem in verbis istis.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	1	De tempóribus autem, et moméntis, fratres, non indigétis ut scribámus vobis.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	2	Ipsi enim diligénter scitis quia dies Dómini, sicut fur in nocte, ita véniet:
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	3	cum enim díxerint: Pax et secúritas: tunc repentínus eis supervéniet intéritus, sicut dolor in útero habénti, et non effúgient.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	4	Vos autem, fratres, non estis in ténebris, ut vos dies illa tamquam fur comprehéndat:
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	5	omnes enim vos fílii lucis estis, et fílii diéi: non sumus noctis, neque tenebrárum.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	6	Ígitur non dormiámus sicut et céteri, sed vigilémus, et sóbrii simus.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	7	Qui enim dórmiunt, nocte dórmiunt: et qui ébrii sunt, nocte ébrii sunt.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	8	Nos autem, qui diéi sumus, sóbrii simus, indúti lorícam fídei et caritátis, et gáleam spem salútis:
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	9	quóniam non pósuit nos Deus in iram, sed in acquisitiónem salútis per Dóminum nostrum Jesum Christum,
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	10	qui mórtuus est pro nobis: ut sive vigilémus, sive dormiámus, simul cum illo vivámus.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	11	Propter quod consolámini ínvicem, et ædificáte altérutrum, sicut et fácitis.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	12	Rogámus autem vos, fratres, ut novéritis eos qui labórant inter vos, et præsunt vobis in Dómino, et monent vos,	b
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	13	ut habeátis illos abundántius in caritáte propter opus illórum: pacem habéte cum eis.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	14	Rogámus autem vos, fratres, corrípite inquiétos, consolámini pusillánimes, suscípite infírmos, patiéntes estóte ad omnes.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	15	Vidéte ne quis malum pro malo alícui reddat: sed semper quod bonum est sectámini in ínvicem, et in omnes.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	16	Semper gaudéte.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	17	Sine intermissióne oráte.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	18	In ómnibus grátias ágite: hæc est enim volúntas Dei in Christo Jesu in ómnibus vobis.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	19	Spíritum nolíte extínguere.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	20	Prophetías nolíte spérnere.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	21	Ómnia autem probáte: quod bonum est tenéte.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	22	Ab omni spécie mala abstinéte vos.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	23	Ipse autem Deus pacis sanctíficet vos per ómnia: ut ínteger spíritus vester, et ánima, et corpus sine queréla in advéntu Dómini nostri Jesu Christi servétur.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	24	Fidélis est, qui vocávit vos: qui étiam fáciet.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	25	Fratres, oráte pro nobis.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	26	Salutáte fratres omnes in ósculo sancto.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	27	Adjúro vos per Dóminum ut legátur epístola hæc ómnibus sanctis frátribus.
 1 Thessalonicénses	1Th	54	5	28	Grátia Dómini nostri Jesu Christi vobíscum. Amen.
 #	2 Thessalonicénses	2Th	Epístola Secúnda Beáti Pauli: Apóstoli ad Thessalonicénses
 2 Thessalonicénses	2Th	55	1	1	Paulus, et Sylvánus, et Timótheus, ecclésiæ Thessalonicénsium in Deo Patre nostro, et Dómino Jesu Christo.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	1	2	Grátia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Dómino Jesu Christo.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	1	3	Grátias ágere debémus semper Deo pro vobis, fratres, ita ut dignum est, quóniam supercréscit fides vestra, et abúndat cáritas uniuscujúsque vestrum in ínvicem:
 2 Thessalonicénses	2Th	55	1	4	ita ut et nos ipsi in vobis gloriémur in ecclésiis Dei, pro patiéntia vestra, et fide, et in ómnibus persecutiónibus vestris, et tribulatiónibus, quas sustinétis
 2 Thessalonicénses	2Th	55	1	5	in exémplum justi judícii Dei, ut digni habeámini in regno Dei, pro quo et patímini.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	1	6	Si tamen justum est apud Deum retribúere tribulatiónem iis qui vos tríbulant:
 2 Thessalonicénses	2Th	55	1	7	et vobis, qui tribulámini, réquiem nobíscum in revelatióne Dómini Jesu de cælo cum ángelis virtútis ejus,
 2 Thessalonicénses	2Th	55	1	8	in flamma ignis dantis vindíctam iis qui non novérunt Deum, et qui non obédiunt Evangélio Dómini nostri Jesu Christi,
 2 Thessalonicénses	2Th	55	1	9	qui pœnas dabunt in intéritu ætérnas a fácie Dómini, et a glória virtútis ejus:
 2 Thessalonicénses	2Th	55	1	10	cum vénerit glorificári in sanctis suis, et admirábilis fíeri in ómnibus, qui credidérunt, quia créditum est testimónium nostrum super vos in die illo.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	1	11	In quo étiam orámus semper pro vobis: ut dignétur vos vocatióne sua Deus noster, et ímpleat omnem voluntátem bonitátis, et opus fídei in virtúte,
 2 Thessalonicénses	2Th	55	1	12	ut clarificétur nomen Dómini nostri Jesu Christi in vobis, et vos in illo secúndum grátiam Dei nostri, et Dómini Jesu Christi.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	2	1	Rogámus autem vos, fratres, per advéntum Dómini nostri Jesu Christi, et nostræ congregatiónis in ipsum:
 2 Thessalonicénses	2Th	55	2	2	ut non cito moveámini a vestro sensu, neque terreámini, neque per spíritum, neque per sermónem, neque per epístolam tamquam per nos missam, quasi instet dies Dómini.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	2	3	Ne quis vos sedúcat ullo modo: quóniam nisi vénerit discéssio primum, et revelátus fúerit homo peccáti fílius perditiónis,
 2 Thessalonicénses	2Th	55	2	4	qui adversátur, et extóllitur supra omne, quod dícitur Deus, aut quod cólitur, ita ut in templo Dei sédeat osténdens se tamquam sit Deus.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	2	5	Non retinétis quod cum adhuc essem apud vos, hæc dicébam vobis?
 2 Thessalonicénses	2Th	55	2	6	et nunc quid detíneat scitis, ut revelétur in suo témpore.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	2	7	Nam mystérium jam operátur iniquitátis: tantum ut qui tenet nunc, téneat, donec de médio fiat.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	2	8	Et tunc revelábitur ille iníquus, quem Dóminus Jesus interfíciet spíritu oris sui, et déstruet illustratióne advéntus sui eum:
 2 Thessalonicénses	2Th	55	2	9	cujus est advéntus secúndum operatiónem Sátanæ in omni virtúte, et signis, et prodígiis mendácibus,
 2 Thessalonicénses	2Th	55	2	10	et in omni seductióne iniquitátis iis qui péreunt: eo quod caritátem veritátis non recepérunt ut salvi fíerent.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	2	11	Ídeo mittet illis Deus operatiónem erróris ut credant mendácio,
 2 Thessalonicénses	2Th	55	2	12	ut judicéntur omnes qui non credidérunt veritáti, sed consensérunt iniquitáti.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	2	13	Nos autem debémus grátias ágere Deo semper pro vobis, fratres dilécti a Deo, quod elégerit vos Deus primítias in salútem in sanctificatióne spíritus, et in fide veritátis:	b
 2 Thessalonicénses	2Th	55	2	14	in qua et vocávit vos per Evangélium nostrum in acquisitiónem glóriæ Dómini nostri Jesu Christi.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	2	15	Ítaque fratres, state: et tenéte traditiónes, quas didicístis, sive per sermónem, sive per epístolam nostram.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	2	16	Ipse autem Dóminus noster Jesus Christus, et Deus et Pater noster, qui diléxit nos, et dedit consolatiónem ætérnam, et spem bonam in grátia,
 2 Thessalonicénses	2Th	55	2	17	exhortétur corda vestra, et confírmet in omni ópere et sermóne bono.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	3	1	De cétero fratres, oráte pro nobis ut sermo Dei currat, et clarificétur, sicut et apud vos:
 2 Thessalonicénses	2Th	55	3	2	et ut liberémur ab importúnis, et malis homínibus: non enim ómnium est fides.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	3	3	Fidélis autem Deus est, qui confirmábit vos, et custódiet a malo.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	3	4	Confídimus autem de vobis, in Dómino, quóniam quæ præcépimus, et fácitis, et faciétis.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	3	5	Dóminus autem dírigat corda vestra in caritáte Dei, et patiéntia Christi.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	3	6	Denuntiámus autem vobis, fratres, in nómine Dómini nostri Jesu Christi, ut subtrahátis vos ab omni fratre ambulánte inordináte, et non secúndum traditiónem, quam accepérunt a nobis.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	3	7	Ipsi enim scitis quemádmodum opórteat imitári nos: quóniam non inquiéti fúimus inter vos:
 2 Thessalonicénses	2Th	55	3	8	neque gratis panem manducávimus ab áliquo, sed in labóre, et in fatigatióne, nocte et die operántes, ne quem vestrum gravarémus.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	3	9	Non quasi non habuérimus potestátem, sed ut nosmetípsos formam darémus vobis ad imitándum nos.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	3	10	Nam et cum essémus apud vos, hoc denuntiabámus vobis: quóniam si quis non vult operári, nec mandúcet.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	3	11	Audívimus enim inter vos quosdam ambuláre inquiéte, nihil operántes, sed curióse agéntes.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	3	12	Iis autem, qui ejúsmodi sunt, denuntiémus, et obsecrámus in Dómino Jesu Christo, ut cum siléntio operántes, suum panem mandúcent.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	3	13	Vos autem, fratres, nolíte defícere benefaciéntes.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	3	14	Quod si quis non obédit verbo nostro per epístolam, hunc notáte, et ne commisceámini cum illo ut confundátur:
 2 Thessalonicénses	2Th	55	3	15	et nolíte quasi inimícum existimáre, sed corrípite ut fratrem.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	3	16	Ipse autem Dóminus pacis det vobis pacem sempitérnam in omni loco. Dóminus sit cum ómnibus vobis.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	3	17	Salutátio, mea manu Pauli: quod est signum in omni epístola, ita scribo.
 2 Thessalonicénses	2Th	55	3	18	Grátia Dómini nostri Jesu Christi cum ómnibus vobis. Amen.
 #	1 Timótheum	1Tim	Epístola Prima Beáti: Pauli Apóstoli ad Timótheum
 1 Timótheum	1Tim	56	1	1	Paulus Apóstolus Jesu Christi secúndum impérium Dei Salvatóris nostri, et Christi Jesu spei nostræ,
 1 Timótheum	1Tim	56	1	2	Timótheo dilécto fílio in fide. Grátia, misericórdia, et pax a Deo Patre, et Christo Jesu Dómino nostro.
 1 Timótheum	1Tim	56	1	3	Sicut rogávi te ut remanéres Éphesi cum irem in Macedóniam, ut denuntiáres quibúsdam ne áliter docérent,
 1 Timótheum	1Tim	56	1	4	neque inténderent fábulis, et genealógiis interminátis: quæ quæstiónes præstant magis quam ædificatiónem Dei, quæ est in fide.
 1 Timótheum	1Tim	56	1	5	Finis autem præcépti est cáritas de corde puro, et consciéntia bona, et fide non ficta.
 1 Timótheum	1Tim	56	1	6	A quibus quidam aberrántes, convérsi sunt in vanilóquium,
 1 Timótheum	1Tim	56	1	7	voléntes esse legis doctóres, non intelligéntes neque quæ loquúntur, neque de quibus affírmant.
 1 Timótheum	1Tim	56	1	8	Scimus autem quia bona est lex si quis ea legítime utátur:
 1 Timótheum	1Tim	56	1	9	sciens hoc quia lex justo non est pósita, sed injústis, et non súbditis, ímpiis, et peccatóribus, scelerátis, et contaminátis, parricídis, et matricídis, homicídis,
 1 Timótheum	1Tim	56	1	10	fornicáriis, masculórum concubitóribus, plagiáriis, mendácibus, et perjúris, et si quid áliud sanæ doctrínæ adversátur,
 1 Timótheum	1Tim	56	1	11	quæ est secúndum Evangélium glóriæ beáti Dei, quod créditum est mihi.
 1 Timótheum	1Tim	56	1	12	Grátias ago ei, qui me confortávit, Christo Jesu Dómino nostro, quia fidélem me existimávit, ponens in ministério:
 1 Timótheum	1Tim	56	1	13	qui prius blasphémus fui, et persecútor, et contumeliósus: sed misericórdiam Dei consecútus sum, quia ignórans feci in incredulitáte.
 1 Timótheum	1Tim	56	1	14	Superabundávit autem grátia Dómini nostri cum fide, et dilectióne, quæ est in Christo Jesu.
 1 Timótheum	1Tim	56	1	15	Fidélis sermo, et omni acceptióne dignus: quod Christus Jesus venit in hunc mundum peccatóres salvos fácere, quorum primus ego sum.
 1 Timótheum	1Tim	56	1	16	Sed ídeo misericórdiam consecútus sum: ut in me primo osténderet Christus Jesus omnem patiéntiam ad informatiónem eórum, qui creditúri sunt illi, in vitam ætérnam.
 1 Timótheum	1Tim	56	1	17	Regi autem sæculórum immortáli, invisíbili, soli Deo honor et glória in sǽcula sæculórum. Amen.
 1 Timótheum	1Tim	56	1	18	Hoc præcéptum comméndo tibi, fili Timóthee, secúndum præcedéntes in te prophetías, ut mílites in illis bonam milítiam,
 1 Timótheum	1Tim	56	1	19	habens fidem, et bonam consciéntiam, quam quidam repelléntes, circa fidem naufragavérunt:
 1 Timótheum	1Tim	56	1	20	ex quibus est Hymenǽus, et Alexánder: quos trádidi Sátanæ, ut discant non blasphemáre.
 1 Timótheum	1Tim	56	2	1	Óbsecro ígitur primum ómnium fíeri obsecratiónes, oratiónes, postulatiónes, gratiárum actiónes, pro ómnibus homínibus:
 1 Timótheum	1Tim	56	2	2	pro régibus, et ómnibus qui in sublimitáte sunt, ut quiétam et tranquíllam vitam agámus in omni pietáte, et castitáte:
 1 Timótheum	1Tim	56	2	3	hoc enim bonum est, et accéptum coram Salvatóre nostro Deo,
 1 Timótheum	1Tim	56	2	4	qui omnes hómines vult salvos fíeri, et ad agnitiónem veritátis veníre.
 1 Timótheum	1Tim	56	2	5	Unus enim Deus, unus et mediátor Dei et hóminum homo Christus Jesus:
 1 Timótheum	1Tim	56	2	6	qui dedit redemptiónem semetípsum pro ómnibus, testimónium tempóribus suis:
 1 Timótheum	1Tim	56	2	7	in quo pósitus sum ego prædicátor, et Apóstolus (veritátem dico, non méntior) doctor géntium in fide, et veritáte.
 1 Timótheum	1Tim	56	2	8	Volo ergo viros oráre in omni loco, levántes puras manus sine ira et disceptatióne.	b
 1 Timótheum	1Tim	56	2	9	Simíliter et mulíeres in hábitu ornáto, cum verecúndia et sobrietáte ornántes se, et non in tortis crínibus, aut auro, aut margarítis, vel veste pretiósa:
 1 Timótheum	1Tim	56	2	10	sed quod decet mulíeres, promitténtes pietátem per ópera bona.
 1 Timótheum	1Tim	56	2	11	Múlier in siléntio discat cum omni subjectióne.
 1 Timótheum	1Tim	56	2	12	Docére autem mulíeri non permítto, neque dominári in virum: sed esse in siléntio.
 1 Timótheum	1Tim	56	2	13	Adam enim primus formátus est: deínde Heva:
 1 Timótheum	1Tim	56	2	14	et Adam non est sedúctus: múlier autem sedúcta in prævaricatióne fuit.
 1 Timótheum	1Tim	56	2	15	Salvábitur autem per filiórum generatiónem, si permánserit in fide, et dilectióne, et sanctificatióne cum sobrietáte.
 1 Timótheum	1Tim	56	3	1	Fidélis sermo: si quis episcopátum desíderat, bonum opus desíderat.
 1 Timótheum	1Tim	56	3	2	Opórtet ergo epíscopum irreprehensíbilem esse, uníus uxóris virum, sóbrium, prudéntem, ornátum, pudícum, hospitálem, doctórem,
 1 Timótheum	1Tim	56	3	3	non vinoléntum, non percussórem, sed modéstum: non litigiósum, non cúpidum, sed
 1 Timótheum	1Tim	56	3	4	suæ dómui bene præpósitum: fílios habéntem súbditos cum omni castitáte.
 1 Timótheum	1Tim	56	3	5	Si quis autem dómui suæ præésse nescit, quómodo ecclésiæ Dei diligéntiam habébit?
 1 Timótheum	1Tim	56	3	6	Non neóphytum: ne in supérbiam elátus, in judícium íncidat diáboli.
 1 Timótheum	1Tim	56	3	7	Opórtet autem illum et testimónium habére bonum ab iis qui foris sunt, ut non in oppróbrium íncidat, et in láqueum diáboli.
 1 Timótheum	1Tim	56	3	8	Diáconos simíliter pudícos, non bilíngues, non multo vino déditos, non turpe lucrum sectántes:	b
 1 Timótheum	1Tim	56	3	9	habéntes mystérium fídei in consciéntia pura.
 1 Timótheum	1Tim	56	3	10	Et hi autem probéntur primum: et sic minístrent, nullum crimen habéntes.
 1 Timótheum	1Tim	56	3	11	Mulíeres simíliter pudícas, non detrahéntes, sóbrias, fidéles in ómnibus.
 1 Timótheum	1Tim	56	3	12	Diáconi sint uníus uxóris viri, qui fíliis suis bene præsint, et suis dómibus.
 1 Timótheum	1Tim	56	3	13	Qui enim bene ministráverint, gradum bonum sibi acquírent, et multam fidúciam in fide, quæ est in Christo Jesu.
 1 Timótheum	1Tim	56	3	14	Hæc tibi scribo, sperans me ad te veníre cito:
 1 Timótheum	1Tim	56	3	15	si autem tardávero, ut scias quómodo opórteat te in domo Dei conversári, quæ est ecclésia Dei vivi, colúmna et firmaméntum veritátis.
 1 Timótheum	1Tim	56	3	16	Et maniféste magnum est pietátis sacraméntum, quod manifestátum est in carne, justificátum est in spíritu, appáruit ángelis, prædicátum est géntibus, créditum est in mundo, assúmptum est in glória.	b
 1 Timótheum	1Tim	56	4	1	Spíritus autem maniféste dicit, quia in novíssimis tempóribus discédent quidam a fide, attendéntes spirítibus erróris, et doctrínis dæmoniórum,
 1 Timótheum	1Tim	56	4	2	in hypócrisi loquéntium mendácium, et cauteriátam habéntium suam consciéntiam,
 1 Timótheum	1Tim	56	4	3	prohibéntium núbere, abstinére a cibis, quod Deus creávit ad percipiéndum cum gratiárum actióne fidélibus, et iis qui cognovérunt veritátem.
 1 Timótheum	1Tim	56	4	4	Quia omnis creatúra Dei bona est, et nihil rejiciéndum quod cum gratiárum actióne percípitur:
 1 Timótheum	1Tim	56	4	5	sanctificátur enim per verbum Dei, et oratiónem.
 1 Timótheum	1Tim	56	4	6	Hæc propónens frátribus, bonus eris miníster Christi Jesu enutrítus verbis fídei, et bonæ doctrínæ, quam assecútus es.
 1 Timótheum	1Tim	56	4	7	Inéptas autem, et aníles fábulas devíta: exérce autem teípsum ad pietátem.
 1 Timótheum	1Tim	56	4	8	Nam corporális exercitátio, ad módicum útilis est: píetas autem ad ómnia útilis est, promissiónem habens vitæ, quæ nunc est, et futúræ.
 1 Timótheum	1Tim	56	4	9	Fidélis sermo, et omni acceptióne dignus.
 1 Timótheum	1Tim	56	4	10	In hoc enim laborámus, et maledícimur, quia sperámus in Deum vivum, qui est Salvátor ómnium hóminum, máxime fidélium.
 1 Timótheum	1Tim	56	4	11	Prǽcipe hæc, et doce.
 1 Timótheum	1Tim	56	4	12	Nemo adolescéntiam tuam contémnat: sed exémplum esto fidélium in verbo, in conversatióne, in caritáte, in fide, in castitáte.	b
 1 Timótheum	1Tim	56	4	13	Dum vénio, atténde lectióni, exhortatióni, et doctrínæ.
 1 Timótheum	1Tim	56	4	14	Noli neglígere grátiam, quæ in te est, quæ data est tibi per prophetíam, cum impositióne mánuum presbytérii.
 1 Timótheum	1Tim	56	4	15	Hæc meditáre, in his esto: ut proféctus tuus maniféstus sit ómnibus.
 1 Timótheum	1Tim	56	4	16	Atténde tibi, et doctrínæ: insta in illis. Hoc enim fáciens, et teípsum salvum fácies, et eos qui te áudiunt.
 1 Timótheum	1Tim	56	5	1	Seniórem ne increpáveris, sed óbsecra ut patrem: júvenes, ut fratres:
 1 Timótheum	1Tim	56	5	2	anus, ut matres: juvénculas, ut soróres in omni castitáte:
 1 Timótheum	1Tim	56	5	3	víduas honóra, quæ vere víduæ sunt.
 1 Timótheum	1Tim	56	5	4	Si qua autem vídua fílios, aut nepótes habet: discat primum domum suam régere, et mútuam vicem réddere paréntibus: hoc enim accéptum est coram Deo.
 1 Timótheum	1Tim	56	5	5	Quæ autem vere vídua est, et desoláta, speret in Deum, et instet obsecratiónibus, et oratiónibus nocte ac die.
 1 Timótheum	1Tim	56	5	6	Nam quæ in delíciis est, vivens mórtua est.
 1 Timótheum	1Tim	56	5	7	Et hoc prǽcipe, ut irreprehensíbiles sint.
 1 Timótheum	1Tim	56	5	8	Si quis autem suórum, et máxime domesticórum, curam non habet, fidem negávit, et est infidéli detérior.
 1 Timótheum	1Tim	56	5	9	Vídua eligátur non minus sexagínta annórum, quæ fúerit uníus viri uxor,
 1 Timótheum	1Tim	56	5	10	in opéribus bonis testimónium habens, si fílios educávit, si hospítio recépit, si sanctórum pedes lavit, si tribulatiónem patiéntibus subministrávit, si omne opus bonum subsecúta est.
 1 Timótheum	1Tim	56	5	11	Adolescentióres autem víduas devíta: cum enim luxuriátæ fúerint in Christo, núbere volunt:
 1 Timótheum	1Tim	56	5	12	habéntes damnatiónem, quia primam fidem írritam fecérunt;
 1 Timótheum	1Tim	56	5	13	simul autem et otiósæ discunt circuíre domos: non solum otiósæ, sed et verbósæ, et curiósæ, loquéntes quæ non opórtet.
 1 Timótheum	1Tim	56	5	14	Volo ergo junióres núbere, fílios procreáre, matresfamílias esse, nullam occasiónem dare adversário maledícti grátia.
 1 Timótheum	1Tim	56	5	15	Jam enim quædam convérsæ sunt retro Sátanam.
 1 Timótheum	1Tim	56	5	16	Si quis fidélis habet víduas, subminístret illis, et non gravétur ecclésia: ut iis quæ vere víduæ sunt, suffíciat.
 1 Timótheum	1Tim	56	5	17	Qui bene præsunt presbýteri, dúplici honóre digni habeántur: máxime qui labórant in verbo et doctrína.	b
 1 Timótheum	1Tim	56	5	18	Dicit enim Scriptúra: Non alligábis os bovi trituránti. Et: Dignus est operárius mercéde sua.
 1 Timótheum	1Tim	56	5	19	Advérsus presbýterum accusatiónem noli recípere, nisi sub duóbus aut tribus téstibus.
 1 Timótheum	1Tim	56	5	20	Peccántes coram ómnibus árgue: ut et céteri timórem hábeant.
 1 Timótheum	1Tim	56	5	21	Testor coram Deo et Christo Jesu, et eléctis ángelis, ut hæc custódias sine præjudício, nihil fáciens in álteram partem declinándo.
 1 Timótheum	1Tim	56	5	22	Manus cito némini imposúeris, neque communicáveris peccátis aliénis. Teípsum castum custódi.
 1 Timótheum	1Tim	56	5	23	Noli adhuc aquam bíbere, sed módico vino útere propter stómachum tuum, et frequéntes tuas infirmitátes.
 1 Timótheum	1Tim	56	5	24	Quorúmdam hóminum peccáta manifésta sunt, præcedéntia ad judícium: quosdam autem et subsequúntur.
 1 Timótheum	1Tim	56	5	25	Simíliter et facta bona, manifésta sunt: et quæ áliter se habent, abscóndi non possunt.
 1 Timótheum	1Tim	56	6	1	Quicúmque sunt sub jugo servi, dóminos suos omni honóre dignos arbitréntur, ne nomen Dómini et doctrína blasphemétur.
 1 Timótheum	1Tim	56	6	2	Qui autem fidéles habent dóminos, non contémnant, quia fratres sunt: sed magis sérviant, quia fidéles sunt et dilécti, qui benefícii partícipes sunt. Hæc doce, et exhortáre.
 1 Timótheum	1Tim	56	6	3	Si quis áliter docet, et non acquiéscit sanis sermónibus Dómini nostri Jesu Christi, et ei, quæ secúndum pietátem est, doctrínæ:
 1 Timótheum	1Tim	56	6	4	supérbus est, nihil sciens, sed languens circa quæstiónes, et pugnas verbórum: ex quibus oriúntur invídiæ, contentiónes, blasphémiæ, suspiciónes malæ,
 1 Timótheum	1Tim	56	6	5	conflictatiónes hóminum mente corruptórum, et qui veritáte priváti sunt, existimántium quæstum esse pietátem.
 1 Timótheum	1Tim	56	6	6	Est autem quæstus magnus píetas cum sufficiéntia.
 1 Timótheum	1Tim	56	6	7	Nihil enim intúlimus in hunc mundum: haud dúbium quod nec auférre quid póssumus.
 1 Timótheum	1Tim	56	6	8	Habéntes autem aliménta, et quibus tegámur, his conténti simus.
 1 Timótheum	1Tim	56	6	9	Nam qui volunt dívites fíeri, íncidunt in tentatiónem, et in láqueum diáboli, et desidéria multa inutília, et nocíva, quæ mergunt hómines in intéritum et perditiónem.
 1 Timótheum	1Tim	56	6	10	Radix enim ómnium malórum est cupíditas: quam quidam appeténtes erravérunt a fide, et inseruérunt se dolóribus multis.
 1 Timótheum	1Tim	56	6	11	Tu autem, o homo Dei, hæc fuge: sectáre vero justítiam, pietátem, fidem, caritátem, patiéntiam, mansuetúdinem.	b
 1 Timótheum	1Tim	56	6	12	Certa bonum certámen fídei, apprehénde vitam ætérnam, in qua vocátus es, et conféssus bonam confessiónem coram multis téstibus.
 1 Timótheum	1Tim	56	6	13	Præcípio tibi coram Deo, qui vivíficat ómnia, et Christo Jesu, qui testimónium réddidit sub Póntio Piláto, bonam confessiónem,
 1 Timótheum	1Tim	56	6	14	ut serves mandátum sine mácula, irreprehensíbile usque in advéntum Dómini nostri Jesu Christi,
 1 Timótheum	1Tim	56	6	15	quem suis tempóribus osténdet beátus et solus potens, Rex regum, et Dóminus dominántium:
 1 Timótheum	1Tim	56	6	16	qui solus habet immortalitátem, et lucem inhábitat inaccessíbilem: quem nullus hóminum vidit, sed nec vidére potest: cui honor, et impérium sempitérnum. Amen.
 1 Timótheum	1Tim	56	6	17	Divítibus hujus sǽculi prǽcipe non sublíme sápere, neque speráre in incérto divitiárum, sed in Deo vivo (qui præstat nobis ómnia abúnde ad fruéndum)
 1 Timótheum	1Tim	56	6	18	bene ágere, dívites fíeri in bonis opéribus, fácile tribúere, communicáre,
 1 Timótheum	1Tim	56	6	19	thesaurizáre sibi fundaméntum bonum in futúrum, ut apprehéndant veram vitam.
 1 Timótheum	1Tim	56	6	20	O Timóthee, depósitum custódi, devítans profánas vocum novitátes, et oppositiónes falsi nóminis sciéntiæ,	b
 1 Timótheum	1Tim	56	6	21	quam quidam promitténtes, circa fidem excidérunt. Grátia tecum. Amen.
 #	2 Timótheum	2Tim	Epístola Secúnda Beáti: Pauli Apóstoli ad Timótheum
 2 Timótheum	2Tim	57	1	1	Paulus Apóstolus Jesu Christi per voluntátem Dei, secúndum promissiónem vitæ, quæ est in Christo Jesu,
 2 Timótheum	2Tim	57	1	2	Timótheo caríssimo fílio: grátia, misericórdia, pax a Deo Patre, et Christo Jesu Dómino nostro.
 2 Timótheum	2Tim	57	1	3	Grátias ago Deo, cui sérvio a progenitóribus in consciéntia pura, quod sine intermissióne hábeam tui memóriam in oratiónibus meis, nocte ac die
 2 Timótheum	2Tim	57	1	4	desíderans te vidére, memor lacrimárum tuárum, ut gáudio ímplear,
 2 Timótheum	2Tim	57	1	5	recordatiónem accípiens ejus fídei, quæ est in te non ficta, quæ et habitávit primum in ávia tua Loíde, et matre tua Euníce, certus sum autem quod et in te.
 2 Timótheum	2Tim	57	1	6	Propter quam causam admóneo te ut resúscites grátiam Dei, quæ est in te per impositiónem mánuum meárum.
 2 Timótheum	2Tim	57	1	7	Non enim dedit nobis Deus spíritum timóris: sed virtútis, et dilectiónis, et sobrietátis.
 2 Timótheum	2Tim	57	1	8	Noli ítaque erubéscere testimónium Dómini nostri, neque me vinctum ejus: sed collabóra Evangélio secúndum virtútem Dei:
 2 Timótheum	2Tim	57	1	9	qui nos liberávit, et vocávit vocatióne sua sancta, non secúndum ópera nostra, sed secúndum propósitum suum, et grátiam, quæ data est nobis in Christo Jesu ante témpora sæculária.
 2 Timótheum	2Tim	57	1	10	Manifestáta est autem nunc per illuminatiónem Salvatóris nostri Jesu Christi, qui destrúxit quidem mortem, illuminávit autem vitam, et incorruptiónem per Evangélium:
 2 Timótheum	2Tim	57	1	11	in quo pósitus sum ego prædicátor, et Apóstolus, et magíster géntium.
 2 Timótheum	2Tim	57	1	12	Ob quam causam étiam hæc pátior, sed non confúndor. Scio enim cui crédidi, et certus sum quia potens est depósitum meum serváre in illum diem.
 2 Timótheum	2Tim	57	1	13	Formam habe sanórum verbórum, quæ a me audísti in fide, et in dilectióne in Christo Jesu.	b
 2 Timótheum	2Tim	57	1	14	Bonum depósitum custódi per Spíritum Sanctum, qui hábitat in nobis.
 2 Timótheum	2Tim	57	1	15	Scis hoc, quod avérsi sunt a me omnes, qui in Ásia sunt, ex quibus est Phigéllus, et Hermógenes.
 2 Timótheum	2Tim	57	1	16	Det misericórdiam Dóminus Onesíphori dómui: quia sæpe me refrigerávit, et caténam meam non erúbuit:
 2 Timótheum	2Tim	57	1	17	sed cum Romam venísset, sollícite me quæsívit, et invénit.
 2 Timótheum	2Tim	57	1	18	Det illi Dóminus inveníre misericórdiam a Dómino in illa die. Et quanta Éphesi ministrávit mihi, tu mélius nosti.
 2 Timótheum	2Tim	57	2	1	Tu ergo fili mi, confortáre in grátia, quæ est in Christo Jesu:
 2 Timótheum	2Tim	57	2	2	et quæ audísti a me per multos testes, hæc comménda fidélibus homínibus, qui idónei erant et álios docére.
 2 Timótheum	2Tim	57	2	3	Lábora sicut bonus miles Christi Jesu.
 2 Timótheum	2Tim	57	2	4	Nemo mílitans Deo ímplicat se negótiis sæculáribus: ut ei pláceat, cui se probávit.
 2 Timótheum	2Tim	57	2	5	Nam et qui certat in agóne, non coronátur nisi legítime certáverit.
 2 Timótheum	2Tim	57	2	6	Laborántem agrícolam opórtet primum de frúctibus percípere.
 2 Timótheum	2Tim	57	2	7	Intéllige quæ dico: dabit enim tibi Dóminus in ómnibus intelléctum.
 2 Timótheum	2Tim	57	2	8	Memor esto Dóminum Jesum Christum resurrexísse a mórtuis ex sémine David, secúndum Evangélium meum,
 2 Timótheum	2Tim	57	2	9	in quo labóro usque ad víncula, quasi male óperans: sed verbum Dei non est alligátum.
 2 Timótheum	2Tim	57	2	10	Ídeo ómnia sustíneo propter eléctos, ut et ipsi salútem consequántur, quæ est in Christo Jesu, cum glória cælésti.
 2 Timótheum	2Tim	57	2	11	Fidélis sermo: nam si commórtui sumus, et convivémus:
 2 Timótheum	2Tim	57	2	12	si sustinébimus, et conregnábimus: si negavérimus, et ille negábit nos:
 2 Timótheum	2Tim	57	2	13	si non crédimus, ille fidélis pérmanet, negáre seípsum non potest.
 2 Timótheum	2Tim	57	2	14	Hæc cómmone, testíficans coram Dómino. Noli conténdere verbis: ad nihil enim útile est, nisi ad subversiónem audiéntium.	b
 2 Timótheum	2Tim	57	2	15	Sollícite cura teípsum probábilem exhíbere Deo, operárium inconfusíbilem, recte tractántem verbum veritátis.
 2 Timótheum	2Tim	57	2	16	Profána autem et vanilóquia devíta: multum enim profíciunt ad impietátem:
 2 Timótheum	2Tim	57	2	17	et sermo eórum ut cancer serpit: ex quibus est Hymenǽus et Philétus,
 2 Timótheum	2Tim	57	2	18	qui a veritáte excidérunt, dicéntes resurrectiónem esse jam factam, et subvertérunt quorúmdam fidem.
 2 Timótheum	2Tim	57	2	19	Sed firmum fundaméntum Dei stat, habens signáculum hoc: cognóvit Dóminus qui sunt ejus, et discédat ab iniquitáte omnis qui nóminat nomen Dómini.
 2 Timótheum	2Tim	57	2	20	In magna autem domo non solum sunt vasa áurea, et argéntea, sed et lígnea, et fictília: et quædam quidem in honórem, quædam autem in contuméliam.
 2 Timótheum	2Tim	57	2	21	Si quis ergo emundáverit se ab istis, erit vas in honórem sanctificátum, et útile Dómino ad omne opus bonum parátum.
 2 Timótheum	2Tim	57	2	22	Juvenília autem desidéria fuge, sectáre vero justítiam, fidem, spem, caritátem, et pacem cum iis qui ínvocant Dóminum de corde puro.
 2 Timótheum	2Tim	57	2	23	Stultas autem et sine disciplína quæstiónes devíta: sciens quia génerant lites.
 2 Timótheum	2Tim	57	2	24	Servum autem Dómini non opórtet litigáre: sed mansuétum esse ad omnes, docíbilem, patiéntem,
 2 Timótheum	2Tim	57	2	25	cum modéstia corripiéntem eos qui resístunt veritáti, nequándo Deus det illis pœniténtiam ad cognoscéndam veritátem,
 2 Timótheum	2Tim	57	2	26	et resipíscant a diáboli láqueis, a quo captívi tenéntur ad ipsíus voluntátem.
 2 Timótheum	2Tim	57	3	1	Hoc autem scito, quod in novíssimis diébus instábunt témpora periculósa:
 2 Timótheum	2Tim	57	3	2	erunt hómines seípsos amántes, cúpidi, eláti, supérbi, blasphémi, paréntibus non obediéntes, ingráti, scelésti,
 2 Timótheum	2Tim	57	3	3	sine affectióne, sine pace, criminatóres, incontinéntes, immítes, sine benignitáte,
 2 Timótheum	2Tim	57	3	4	proditóres, protérvi, túmidi, et voluptátum amatóres magis quam Dei:
 2 Timótheum	2Tim	57	3	5	habéntes spéciem quidem pietátis, virtútem autem ejus abnegántes. Et hos devíta:
 2 Timótheum	2Tim	57	3	6	ex his enim sunt qui pénetrant domos, et captívas ducunt muliérculas onerátas peccátis, quæ ducúntur váriis desidériis:
 2 Timótheum	2Tim	57	3	7	semper discéntes, et numquam ad sciéntiam veritátis perveniéntes.
 2 Timótheum	2Tim	57	3	8	Quemádmodum autem Jannes et Mambres restitérunt Móysi: ita et hi resístunt veritáti, hómines corrúpti mente, réprobi circa fidem;
 2 Timótheum	2Tim	57	3	9	sed ultra non profícient: insipiéntia enim eórum manifésta erit ómnibus, sicut et illórum fuit.
 2 Timótheum	2Tim	57	3	10	Tu autem assecútus es meam doctrínam, institutiónem, propósitum, fidem, longanimitátem, dilectiónem, patiéntiam,	b
 2 Timótheum	2Tim	57	3	11	persecutiónes, passiónes: quália mihi facta sunt Antiochíæ, Icónii, et Lystris: quales persecutiónes sustínui, et ex ómnibus erípuit me Dóminus.
 2 Timótheum	2Tim	57	3	12	Et omnes, qui pie volunt vívere in Christo Jesu, persecutiónem patiéntur.
 2 Timótheum	2Tim	57	3	13	Mali autem hómines et seductóres profícient in pejus, errántes, et in errórem mitténtes.
 2 Timótheum	2Tim	57	3	14	Tu vero pérmane in iis quæ didicísti, et crédita sunt tibi: sciens a quo didíceris:
 2 Timótheum	2Tim	57	3	15	et quia ab infántia sacras lítteras nosti, quæ te possunt instrúere ad salútem, per fidem quæ est in Christo Jesu.
 2 Timótheum	2Tim	57	3	16	Omnis Scriptúra divínitus inspiráta útilis est ad docéndum, ad arguéndum, ad corripiéndum, ad erudiéndum in justítia:
 2 Timótheum	2Tim	57	3	17	ut perféctus sit homo Dei, ad omne opus bonum instrúctus.
 2 Timótheum	2Tim	57	4	1	Testíficor coram Deo, et Jesu Christo, qui judicatúrus est vivos et mórtuos, per advéntum ipsíus, et regnum ejus:
 2 Timótheum	2Tim	57	4	2	prǽdica verbum, insta opportúne, importúne: árgue, óbsecra, íncrepa in omni patiéntia, et doctrína.
 2 Timótheum	2Tim	57	4	3	Erit enim tempus, cum sanam doctrínam non sustinébunt, sed ad sua desidéria coacervábunt sibi magístros, pruriéntes áuribus,
 2 Timótheum	2Tim	57	4	4	et a veritáte quidem audítum avértent, ad fábulas autem converténtur.
 2 Timótheum	2Tim	57	4	5	Tu vero vígila, in ómnibus lábora, opus fac evangelístæ, ministérium tuum imple. Sóbrius esto.
 2 Timótheum	2Tim	57	4	6	Ego enim jam delíbor, et tempus resolutiónis meæ instat.	b
 2 Timótheum	2Tim	57	4	7	Bonum certámen certávi, cursum consummávi, fidem servávi.
 2 Timótheum	2Tim	57	4	8a	In réliquo repósita est mihi coróna justítiæ, quam reddet mihi Dóminus in illa die, justus judex: non solum autem mihi, sed et iis, qui díligunt advéntum ejus.
 2 Timótheum	2Tim	57	4	8b	Festína ad me veníre cito.
 2 Timótheum	2Tim	57	4	9	Demas enim me relíquit, díligens hoc sǽculum, et ábiit Thessalonícam:	b
 2 Timótheum	2Tim	57	4	10	Crescens in Galátiam, Titus in Dalmátiam.
 2 Timótheum	2Tim	57	4	11	Lucas est mecum solus. Marcum assúme, et adduc tecum: est enim mihi útilis in ministérium.
 2 Timótheum	2Tim	57	4	12	Týchicum autem misi Éphesum.
 2 Timótheum	2Tim	57	4	13	Pénulam, quam relíqui Tróade apud Carpum, véniens affer tecum, et libros, máxime autem membránas.
 2 Timótheum	2Tim	57	4	14	Alexánder ærárius multa mala mihi osténdit: reddet illi Dóminus secúndum ópera ejus:
 2 Timótheum	2Tim	57	4	15	quem et tu devíta: valde enim réstitit verbis nostris.
 2 Timótheum	2Tim	57	4	16	In prima mea defensióne nemo mihi áffuit, sed omnes me dereliquérunt: non illis imputétur.
 2 Timótheum	2Tim	57	4	17	Dóminus autem mihi ástitit, et confortávit me, ut per me prædicátio impleátur, et áudiant omnes gentes: et liberátus sum de ore leónis.
 2 Timótheum	2Tim	57	4	18	Liberávit me Dóminus ab omni ópere malo: et salvum fáciet in regnum suum cæléste, cui glória in sǽcula sæculórum. Amen.
 2 Timótheum	2Tim	57	4	19	Salúta Priscam, et Áquilam, et Onesíphori domum.
 2 Timótheum	2Tim	57	4	20	Erástus remánsit Corínthi. Tróphimum autem relíqui infírmum Miléti.
 2 Timótheum	2Tim	57	4	21	Festína ante híemem veníre. Salútant te Eúbulus, et Pudens, et Linus, et Cláudia, et fratres omnes.
 2 Timótheum	2Tim	57	4	22	Dóminus Jesus Christus cum spíritu tuo. Grátia vobíscum. Amen.
 #	Titum	Titus	Epístola Beáti Pauli Apóstoli: ad Titum
 Titum	Titus	58	1	1	Paulus servus Dei, Apóstolus autem Jesu Christi secúndum fidem electórum Dei, et agnitiónem veritátis, quæ secúndum pietátem est
 Titum	Titus	58	1	2	in spem vitæ ætérnæ, quam promísit qui non mentítur, Deus, ante témpora sæculária:
 Titum	Titus	58	1	3	manifestávit autem tempóribus suis verbum suum in prædicatióne, quæ crédita est mihi secúndum præcéptum Salvatóris nostri Dei:
 Titum	Titus	58	1	4	Tito dilécto fílio secúndum commúnem fidem, grátia, et pax a Deo Patre, et Christo Jesu Salvatóre nostro.	b
 Titum	Titus	58	1	5	Hujus rei grátia relíqui te Cretæ, ut ea quæ desunt, córrigas, et constítuas per civitátes presbýteros, sicut et ego dispósui tibi,
 Titum	Titus	58	1	6	si quis sine crímine est, uníus uxóris vir, fílios habens fidéles, non in accusatióne luxúriæ, aut non súbditos.
 Titum	Titus	58	1	7	Opórtet enim epíscopum sine crímine esse, sicut Dei dispensatórem: non supérbum, non iracúndum, non vinoléntum, non percussórem, non turpis lucri cúpidum:
 Titum	Titus	58	1	8	sed hospitálem, benígnum, sóbrium, justum, sanctum, continéntem,
 Titum	Titus	58	1	9	amplecténtem eum, qui secúndum doctrínam est, fidélem sermónem: ut potens sit exhortári in doctrína sana, et eos qui contradícunt, argúere.
 Titum	Titus	58	1	10	Sunt enim multi étiam inobediéntes, vaníloqui, et seductóres: máxime qui de circumcisióne sunt:
 Titum	Titus	58	1	11	quos opórtet redárgui: qui univérsas domos subvértunt, docéntes quæ non opórtet, turpis lucri grátia.
 Titum	Titus	58	1	12	Dixit quidam ex illis, próprius ipsórum prophéta: Creténses semper mendáces, malæ béstiæ, ventres pigri.
 Titum	Titus	58	1	13	Testimónium hoc verum est. Quam ob causam íncrepa illos dure, ut sani sint in fide,
 Titum	Titus	58	1	14	non intendéntes judáicis fábulis, et mandátis hóminum, aversántium se a veritáte.
 Titum	Titus	58	1	15	Ómnia munda mundis: coinquinátis autem et infidélibus, nihil est mundum, sed inquinátæ sunt eórum et mens et consciéntia.
 Titum	Titus	58	1	16	Confiténtur se nosse Deum, factis autem negant: cum sint abomináti, et incredíbiles, et ad omne opus bonum réprobi.
 Titum	Titus	58	2	1	Tu autem lóquere quæ decent sanam doctrínam:
 Titum	Titus	58	2	2	senes ut sóbrii sint, pudíci, prudéntes, sani in fide, in dilectióne, in patiéntia:
 Titum	Titus	58	2	3	anus simíliter in hábitu sancto, non criminatríces, non multo vino serviéntes, bene docéntes:
 Titum	Titus	58	2	4	ut prudéntiam dóceant adolescéntulas, ut viros suos ament, fílios suos díligant,
 Titum	Titus	58	2	5	prudéntes, castas, sóbrias, domus curam habéntes, benígnas, súbditas viris suis, ut non blasphemétur verbum Dei.
 Titum	Titus	58	2	6	Júvenes simíliter hortáre ut sóbrii sint.
 Titum	Titus	58	2	7	In ómnibus teípsum præbe exémplum bonórum óperum, in doctrína, in integritáte, in gravitáte,
 Titum	Titus	58	2	8	verbum sanum, irreprehensíbile: ut is qui ex advérso est, vereátur, nihil habens malum dícere de nobis.
 Titum	Titus	58	2	9	Servos dóminis suis súbditos esse, in ómnibus placéntes, non contradicéntes,
 Titum	Titus	58	2	10	non fraudántes, sed in ómnibus fidem bonam ostendéntes: ut doctrínam Salvatóris nostri Dei ornent in ómnibus.
 Titum	Titus	58	2	11	Appáruit enim grátia Dei Salvatóris nostri ómnibus homínibus,
 Titum	Titus	58	2	12	erúdiens nos, ut abnegántes impietátem, et sæculária desidéria, sóbrie, et juste, et pie vivámus in hoc sǽculo,
 Titum	Titus	58	2	13	exspectántes beátam spem, et advéntum glóriæ magni Dei, et Salvatóris nostri Jesu Christi:
 Titum	Titus	58	2	14	qui dedit semetípsum pro nobis, ut nos redímeret ab omni iniquitáte, et mundáret sibi pópulum acceptábilem, sectatórem bonórum óperum.
 Titum	Titus	58	2	15	Hæc lóquere, et exhortáre, et árgue cum omni império. Nemo te contémnat.
 Titum	Titus	58	3	1	Ádmone illos princípibus, et potestátibus súbditos esse, dicto obedíre, ad omne opus bonum parátos esse:
 Titum	Titus	58	3	2	néminem blasphemáre, non litigiósos esse, sed modéstos, omnem ostendéntes mansuetúdinem ad omnes hómines.
 Titum	Titus	58	3	3	Erámus enim aliquándo et nos insipiéntes, incréduli, errántes, serviéntes desidériis, et voluptátibus váriis, in malítia et invídia agéntes, odíbiles, odiéntes ínvicem.
 Titum	Titus	58	3	4	Cum autem benígnitas et humánitas appáruit Salvatóris nostri Dei,
 Titum	Titus	58	3	5	non ex opéribus justítiæ, quæ fécimus nos, sed secúndum suam misericórdiam salvos nos fecit per lavácrum regeneratiónis et renovatiónis Spíritus Sancti,
 Titum	Titus	58	3	6	quem effúdit in nos abúnde per Jesum Christum Salvatórem nostrum:
 Titum	Titus	58	3	7	ut justificáti grátia ipsíus, hærédes simus secúndum spem vitæ ætérnæ.
 Titum	Titus	58	3	8	Fidélis sermo est: et de his volo te confirmáre: ut curent bonis opéribus præésse qui credunt Deo. Hæc sunt bona, et utília homínibus.
 Titum	Titus	58	3	9	Stultas autem quæstiónes, et genealógias, et contentiónes, et pugnas legis devíta: sunt enim inútiles, et vanæ.
 Titum	Titus	58	3	10	Hæréticum hóminem post unam et secúndam correptiónem devíta:
 Titum	Titus	58	3	11	sciens quia subvérsus est, qui ejúsmodi est, et delínquit, cum sit próprio judício condemnátus.
 Titum	Titus	58	3	12	Cum mísero ad te Ártemam, aut Týchicum, festína ad me veníre Nicópolim: ibi enim státui hiemáre.	b
 Titum	Titus	58	3	13	Zenam legisperítum et Apóllo sollícite præmítte, ut nihil illis desit.
 Titum	Titus	58	3	14	Discant autem et nostri bonis opéribus præésse ad usus necessários: ut non sint infructuósi.
 Titum	Titus	58	3	15	Salútant te qui mecum sunt omnes: salúta eos qui nos amant in fide. Grátia Dei cum ómnibus vobis. Amen.
 #	Philémonem	Phmn	Epístola Beáti Pauli Apóstoli: ad Philémonem
 Philémonem	Phmn	59	1	1	Paulus vinctus Christi Jesu, et Timótheus frater, Philémoni dilécto, et adjutóri nostro,
 Philémonem	Phmn	59	1	2	et Áppiæ soróri caríssimæ, et Archíppo commilitóni nostro, et ecclésiæ, quæ in domo tua est.
 Philémonem	Phmn	59	1	3	Grátia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Dómino Jesu Christo.
 Philémonem	Phmn	59	1	4	Grátias ago Deo meo, semper memóriam tui fáciens in oratiónibus meis,	b
 Philémonem	Phmn	59	1	5	áudiens caritátem tuam, et fidem, quam habes in Dómino Jesu, et in omnes sanctos:
 Philémonem	Phmn	59	1	6	ut communicátio fídei tuæ évidens fiat in agnitióne omnis óperis boni, quod est in vobis in Christo Jesu.
 Philémonem	Phmn	59	1	7	Gáudium enim magnum hábui, et consolatiónem in caritáte tua: quia víscera sanctórum requievérunt per te, frater.
 Philémonem	Phmn	59	1	8	Propter quod multam fidúciam habens in Christo Jesu imperándi tibi quod ad rem pértinet:
 Philémonem	Phmn	59	1	9	propter caritátem magis óbsecro, cum sis talis, ut Paulus senex, nunc autem et vinctus Jesu Christi:
 Philémonem	Phmn	59	1	10	óbsecro te pro meo fílio, quem génui in vínculis, Onésimo,
 Philémonem	Phmn	59	1	11	qui tibi aliquándo inútilis fuit, nunc autem et mihi et tibi útilis,
 Philémonem	Phmn	59	1	12	quem remísi tibi. Tu autem illum, ut mea víscera, súscipe:
 Philémonem	Phmn	59	1	13	quem ego volúeram mecum detinére, ut pro te mihi ministráret in vínculis Evangélii:
 Philémonem	Phmn	59	1	14	sine consílio autem tuo nihil vólui fácere, uti ne velut ex necessitáte bonum tuum esset, sed voluntárium.
 Philémonem	Phmn	59	1	15	Fórsitan enim ídeo discéssit ad horam a te, ut ætérnum illum recíperes:
 Philémonem	Phmn	59	1	16	jam non ut servum, sed pro servo caríssimum fratrem, máxime mihi: quanto autem magis tibi et in carne, et in Dómino?
 Philémonem	Phmn	59	1	17	Si ergo habes me sócium, súscipe illum sicut me:
 Philémonem	Phmn	59	1	18	si autem áliquid nócuit tibi, aut debet, hoc mihi ímputa.
 Philémonem	Phmn	59	1	19	Ego Paulus scripsi mea manu: ego reddam, ut non dicam tibi, quod et teípsum mihi debes:
 Philémonem	Phmn	59	1	20	ita, frater. Ego te fruar in Dómino: réfice víscera mea in Dómino.
 Philémonem	Phmn	59	1	21	Confídens in obediéntia tua scripsi tibi: sciens quóniam et super id, quod dico, fácies.
 Philémonem	Phmn	59	1	22	Simul autem et para mihi hospítium: nam spero per oratiónes vestras donári me vobis.
 Philémonem	Phmn	59	1	23	Salútat te Épaphras concaptívus meus in Christo Jesu,
 Philémonem	Phmn	59	1	24	Marcus, Aristárchus, Demas, et Lucas, adjutóres mei.
 Philémonem	Phmn	59	1	25	Grátia Dómini nostri Jesu Christi cum spíritu vestro. Amen.
 #	Hebrǽos	Heb	Epístola Beáti Pauli Apóstoli: ad Hebrǽos
 Hebrǽos	Heb	60	1	1	Multifáriam, multísque modis olim Deus loquens pátribus in prophétis:
 Hebrǽos	Heb	60	1	2	novíssime, diébus istis locútus est nobis in Fílio, quem constítuit hærédem universórum, per quem fecit et sǽcula:
 Hebrǽos	Heb	60	1	3	qui cum sit splendor glóriæ, et figúra substántiæ ejus, portánsque ómnia verbo virtútis suæ, purgatiónem peccatórum fáciens, sedet ad déxteram majestátis in excélsis:
 Hebrǽos	Heb	60	1	4	tanto mélior ángelis efféctus, quanto differéntius præ illis nomen hæreditávit.
 Hebrǽos	Heb	60	1	5	Cui enim dixit aliquándo angelórum: Fílius meus es tu, ego hódie génui te? Et rursum: Ego ero illi in patrem, et ipse erit mihi in fílium?
 Hebrǽos	Heb	60	1	6	Et cum íterum introdúcit primogénitum in orbem terræ, dicit: Et adórent eum omnes ángeli Dei.
 Hebrǽos	Heb	60	1	7	Et ad ángelos quidem dicit: Qui facit ángelos suos spíritus, et minístros suos flammam ignis.
 Hebrǽos	Heb	60	1	8	Ad Fílium autem: Thronus tuus Deus in sǽculum sǽculi: virga æquitátis, virga regni tui.
 Hebrǽos	Heb	60	1	9	Dilexísti justítiam, et odísti iniquitátem: proptérea unxit te Deus, Deus tuus, óleo exultatiónis præ particípibus tuis.
 Hebrǽos	Heb	60	1	10	Et: Tu in princípio, Dómine, terram fundásti: et ópera mánuum tuárum sunt cæli.
 Hebrǽos	Heb	60	1	11	Ipsi períbunt, tu autem permanébis, et omnes ut vestiméntum veteráscent:
 Hebrǽos	Heb	60	1	12	et velut amíctum mutábis eos, et mutabúntur: tu autem idem ipse es, et anni tui non defícient.
 Hebrǽos	Heb	60	1	13	Ad quem autem angelórum dixit aliquándo: Sede a dextris meis, quoadúsque ponam inimícos tuos scabéllum pedum tuórum?
 Hebrǽos	Heb	60	1	14	Nonne omnes sunt administratórii spíritus, in ministérium missi propter eos, qui hæreditátem cápient salútis?
 Hebrǽos	Heb	60	2	1	Proptérea abundántius opórtet observáre nos ea quæ audívimus, ne forte pereffluámus.
 Hebrǽos	Heb	60	2	2	Si enim qui per ángelos dictus est sermo, factus est firmus, et omnis prævaricátio, et inobediéntia accépit justam mercédis retributiónem:
 Hebrǽos	Heb	60	2	3	quómodo nos effugiémus si tantam neglexérimus salútem? quæ cum inítium accepísset enarrári per Dóminum ab eis, qui audiérunt, in nos confirmáta est,
 Hebrǽos	Heb	60	2	4	contestánte Deo signis et porténtis, et váriis virtútibus, et Spíritus Sancti distributiónibus secúndum suam voluntátem.
 Hebrǽos	Heb	60	2	5	Non enim ángelis subjécit Deus orbem terræ futúrum, de quo lóquimur.	b
 Hebrǽos	Heb	60	2	6	Testátus est autem in quodam loco quis, dicens: Quid est homo quod memor es ejus, aut fílius hóminis quóniam vísitas eum?
 Hebrǽos	Heb	60	2	7	Minuísti eum paulo minus ab ángelis: glória et honóre coronásti eum: et constituísti eum super ópera mánuum tuárum.
 Hebrǽos	Heb	60	2	8	Ómnia subjecísti sub pédibus ejus. In eo enim quod ómnia ei subjécit, nihil dimísit non subjéctum ei. Nunc autem necdum vidémus ómnia subjécta ei.
 Hebrǽos	Heb	60	2	9	Eum autem, qui módico quam ángeli minorátus est, vidémus Jesum propter passiónem mortis, glória et honóre coronátum: ut, grátia Dei, pro ómnibus gustáret mortem.
 Hebrǽos	Heb	60	2	10	Decébat enim eum, propter quem ómnia, et per quem ómnia, qui multos fílios in glóriam addúxerat, auctórem salútis eórum per passiónem consummáre.
 Hebrǽos	Heb	60	2	11	Qui enim sanctíficat, et qui sanctificántur, ex uno omnes. Propter quam causam non confúnditur fratres eos vocáre, dicens:
 Hebrǽos	Heb	60	2	12	Nuntiábo nomen tuum frátribus meis: in médio ecclésiæ laudábo te.
 Hebrǽos	Heb	60	2	13	Et íterum: Ego ero fidens in eum. Et íterum: Ecce ego, et púeri mei, quos dedit mihi Deus.
 Hebrǽos	Heb	60	2	14	Quia ergo púeri communicavérunt carni, et sánguini, et ipse simíliter participávit eísdem: ut per mortem destrúeret eum qui habébat mortis impérium, id est, diábolum:
 Hebrǽos	Heb	60	2	15	et liberáret eos qui timóre mortis per totam vitam obnóxii erant servitúti.
 Hebrǽos	Heb	60	2	16	Nusquam enim ángelos apprehéndit, sed semen Ábrahæ apprehéndit.
 Hebrǽos	Heb	60	2	17	Unde débuit per ómnia frátribus similári, ut miséricors fíeret, et fidélis póntifex ad Deum, ut repropitiáret delícta pópuli.
 Hebrǽos	Heb	60	2	18	In eo enim, in quo passus est ipse et tentátus, potens est et eis, qui tentántur, auxiliári.
 Hebrǽos	Heb	60	3	1	Unde, fratres sancti, vocatiónis cæléstis partícipes, consideráte Apóstolum, et pontíficem confessiónis nostræ Jesum:
 Hebrǽos	Heb	60	3	2	qui fidélis est ei, qui fecit illum, sicut et Móyses in omni domo ejus.
 Hebrǽos	Heb	60	3	3	Amplióris enim glóriæ iste præ Móyse dignus est hábitus, quanto ampliórem honórem habet domus, qui fabricávit illam.
 Hebrǽos	Heb	60	3	4	Omnis namque domus fabricátur ab áliquo: qui autem ómnia creávit, Deus est.
 Hebrǽos	Heb	60	3	5	Et Móyses quidem fidélis erat in tota domo ejus tamquam fámulus, in testimónium eórum, quæ dicénda erant:
 Hebrǽos	Heb	60	3	6	Christus vero tamquam fílius in domo sua: quæ domus sumus nos, si fidúciam, et glóriam spei usque ad finem, firmam retineámus.
 Hebrǽos	Heb	60	3	7	Quaprópter sicut dicit Spíritus Sanctus: Hódie si vocem ejus audiéritis,	b
 Hebrǽos	Heb	60	3	8	nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto,
 Hebrǽos	Heb	60	3	9	ubi tentavérunt me patres vestri: probavérunt, et vidérunt ópera mea
 Hebrǽos	Heb	60	3	10	quadragínta annis: propter quod infénsus fui generatióni huic, et dixi: Semper errant corde. Ipsi autem non cognovérunt vias meas,
 Hebrǽos	Heb	60	3	11	sicut jurávi in ira mea: Si introíbunt in réquiem meam.
 Hebrǽos	Heb	60	3	12	Vidéte fratres, ne forte sit in áliquo vestrum cor malum incredulitátis, discedéndi a Deo vivo:
 Hebrǽos	Heb	60	3	13	sed adhortámini vosmetípsos per síngulos dies, donec hódie cognominátur, ut non obdurétur quis ex vobis fallácia peccáti.
 Hebrǽos	Heb	60	3	14	Partícipes enim Christi effécti sumus, si tamen inítium substántiæ ejus usque ad finem firmum retineámus.
 Hebrǽos	Heb	60	3	15	Dum dícitur: Hódie si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, quemádmodum in illa exacerbatióne.
 Hebrǽos	Heb	60	3	16	Quidam enim audiéntes exacerbavérunt: sed non univérsi qui profécti sunt ex Ægýpto per Móysen.
 Hebrǽos	Heb	60	3	17	Quibus autem infénsus est quadragínta annis? nonne illis qui peccavérunt, quorum cadávera prostráta sunt in desérto?
 Hebrǽos	Heb	60	3	18	Quibus autem jurávit non introíre in réquiem ipsíus, nisi illis qui incréduli fuérunt?
 Hebrǽos	Heb	60	3	19	Et vidémus, quia non potuérunt introíre propter incredulitátem.
 Hebrǽos	Heb	60	4	1	Timeámus ergo ne forte relícta pollicitatióne introëúndi in réquiem ejus, existimétur áliquis ex vobis deésse.
 Hebrǽos	Heb	60	4	2	Étenim et nobis nuntiátum est, quemádmodum et illis: sed non prófuit illis sermo audítus, non admístus fídei ex iis quæ audiérunt.
 Hebrǽos	Heb	60	4	3	Ingrediémur enim in réquiem, qui credídimus: quemádmodum dixit: Sicut jurávi in ira mea: Si introíbunt in réquiem meam: et quidem opéribus ab institutióne mundi perféctis.
 Hebrǽos	Heb	60	4	4	Dixit enim in quodam loco de die séptima sic: Et requiévit Deus die séptima ab ómnibus opéribus suis.
 Hebrǽos	Heb	60	4	5	Et in isto rursum: Si introíbunt in réquiem meam.
 Hebrǽos	Heb	60	4	6	Quóniam ergo súperest introíre quosdam in illam, et ii, quibus prióribus annuntiátum est, non introiérunt propter incredulitátem:
 Hebrǽos	Heb	60	4	7	íterum términat diem quemdam, Hódie, in David dicéndo, post tantum témporis, sicut supra dictum est: Hódie si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra.
 Hebrǽos	Heb	60	4	8	Nam si eis Jesus réquiem præstitísset, numquam de ália loquerétur, posthac, die.
 Hebrǽos	Heb	60	4	9	Ítaque relínquitur sabbatísmus pópulo Dei.
 Hebrǽos	Heb	60	4	10	Qui enim ingréssus est in réquiem ejus, étiam ipse requiévit ab opéribus suis, sicut a suis Deus.
 Hebrǽos	Heb	60	4	11	Festinémus ergo íngredi in illam réquiem: ut ne in idípsum quis íncidat incredulitátis exémplum.	b
 Hebrǽos	Heb	60	4	12	Vivus est enim sermo Dei, et éfficax et penetrabílior omni gládio ancípiti: et pertíngens usque ad divisiónem ánimæ ac spíritus: compágum quoque ac medullárum, et discrétor cogitatiónum et intentiónum cordis.
 Hebrǽos	Heb	60	4	13	Et non est ulla creatúra invisíbilis in conspéctu ejus: ómnia autem nuda et apérta sunt óculis ejus, ad quem nobis sermo.
 Hebrǽos	Heb	60	4	14	Habéntes ergo pontíficem magnum qui penetrávit cælos, Jesum Fílium Dei, teneámus confessiónem.	b
 Hebrǽos	Heb	60	4	15	Non enim habémus pontíficem qui non possit cómpati infirmitátibus nostris: tentátum autem per ómnia pro similitúdine absque peccáto.
 Hebrǽos	Heb	60	4	16	Adeámus ergo cum fidúcia ad thronum grátiæ: ut misericórdiam consequámur, et grátiam inveniámus in auxílio opportúno.
 Hebrǽos	Heb	60	5	1	Omnis namque póntifex ex homínibus assúmptus, pro homínibus constitúitur in iis quæ sunt ad Deum, ut ófferat dona, et sacrifícia pro peccátis:
 Hebrǽos	Heb	60	5	2	qui condolére possit iis qui ignórant et errant: quóniam et ipse circúmdatus est infirmitáte:
 Hebrǽos	Heb	60	5	3	et proptérea debet, quemádmodum pro pópulo, ita étiam et pro semetípso offérre pro peccátis.
 Hebrǽos	Heb	60	5	4	Nec quisquam sumit sibi honórem, sed qui vocátur a Deo, tamquam Áaron.
 Hebrǽos	Heb	60	5	5	Sic et Christus non semetípsum clarificávit ut póntifex fíeret: sed qui locútus est ad eum: Fílius meus es tu, ego hódie génui te.
 Hebrǽos	Heb	60	5	6	Quemádmodum et in álio loco dicit: Tu es sacérdos in ætérnum, secúndum órdinem Melchísedech.
 Hebrǽos	Heb	60	5	7	Qui in diébus carnis suæ preces, supplicationésque ad eum qui possit illum salvum fácere a morte cum clamóre válido, et lácrimis ófferens, exaudítus est pro sua reveréntia.
 Hebrǽos	Heb	60	5	8	Et quidem cum esset Fílius Dei, dídicit ex iis, quæ passus est, obediéntiam:
 Hebrǽos	Heb	60	5	9	et consummátus, factus est ómnibus obtemperántibus sibi, causa salútis ætérnæ,
 Hebrǽos	Heb	60	5	10	appellátus a Deo póntifex juxta órdinem Melchísedech.
 Hebrǽos	Heb	60	5	11	De quo nobis grandis sermo, et ininterpretábilis ad dicéndum: quóniam imbecílles facti estis ad audiéndum.	b
 Hebrǽos	Heb	60	5	12	Étenim cum deberétis magístri esse propter tempus, rursum indigétis ut vos doceámini quæ sint eleménta exórdii sermónum Dei: et facti estis quibus lacte opus sit, non sólido cibo.
 Hebrǽos	Heb	60	5	13	Omnis enim, qui lactis est párticeps, expers est sermónis justítiæ: párvulus enim est.
 Hebrǽos	Heb	60	5	14	Perfectórum autem est sólidus cibus: eórum, qui pro consuetúdine exercitátos habent sensus ad discretiónem boni ac mali.
 Hebrǽos	Heb	60	6	1	Quaprópter intermitténtes inchoatiónis Christi sermónem, ad perfectióra ferámur, non rursum jaciéntes fundaméntum pœniténtiæ ab opéribus mórtuis, et fídei ad Deum,
 Hebrǽos	Heb	60	6	2	baptísmatum doctrínæ, impositiónis quoque mánuum, ac resurrectiónis mortuórum, et judícii ætérni.
 Hebrǽos	Heb	60	6	3	Et hoc faciémus, si quidem permíserit Deus.
 Hebrǽos	Heb	60	6	4	Impossíbile est enim eos qui semel sunt illumináti, gustavérunt étiam donum cæléste, et partícipes facti sunt Spíritus Sancti,
 Hebrǽos	Heb	60	6	5	gustavérunt nihilóminus bonum Dei verbum, virtutésque sǽculi ventúri,
 Hebrǽos	Heb	60	6	6	et prolápsi sunt; rursus renovári ad pœniténtiam, rursum crucifigéntes sibimetípsis Fílium Dei, et osténtui habéntes.
 Hebrǽos	Heb	60	6	7	Terra enim sæpe veniéntem super se bibens imbrem, et génerans herbam opportúnam illis, a quibus cólitur, áccipit benedictiónem a Deo:
 Hebrǽos	Heb	60	6	8	próferens autem spinas ac tríbulos, réproba est, et maledícto próxima: cujus consummátio in combustiónem.
 Hebrǽos	Heb	60	6	9	Confídimus autem de vobis dilectíssimi melióra, et vicinióra salúti: tamétsi ita lóquimur.
 Hebrǽos	Heb	60	6	10	Non enim injústus Deus, ut obliviscátur óperis vestri, et dilectiónis, quam ostendístis in nómine ipsíus, qui ministrástis sanctis, et ministrátis.
 Hebrǽos	Heb	60	6	11	Cúpimus autem unumquémque vestrum eámdem ostentáre sollicitúdinem ad expletiónem spei usque in finem:
 Hebrǽos	Heb	60	6	12	ut non segnes efficiámini, verum imitatóres eórum, qui fide, et patiéntia hæreditábunt promissiónes.
 Hebrǽos	Heb	60	6	13	Ábrahæ namque promíttens Deus, quóniam néminem hábuit, per quem juráret, majórem, jurávit per semetípsum,	b
 Hebrǽos	Heb	60	6	14	dicens: Nisi benedícens benedícam te, et multíplicans multiplicábo te.
 Hebrǽos	Heb	60	6	15	Et sic longanímiter ferens, adéptus est repromissiónem.
 Hebrǽos	Heb	60	6	16	Hómines enim per majórem sui jurant: et omnis controvérsiæ eórum finis, ad confirmatiónem, est juraméntum.
 Hebrǽos	Heb	60	6	17	In quo abundántius volens Deus osténdere pollicitatiónis hærédibus, immobilitátem consílii sui, interpósuit jusjurándum:
 Hebrǽos	Heb	60	6	18	ut per duas res immóbiles, quibus impossíbile est mentíri Deum, fortíssimum solátium habeámus, qui confúgimus ad tenéndam propósitam spem,
 Hebrǽos	Heb	60	6	19	quam sicut ánchoram habémus ánimæ tutam ac firmam, et incedéntem usque ad interióra veláminis,
 Hebrǽos	Heb	60	6	20	ubi præcúrsor pro nobis introívit Jesus, secúndum órdinem Melchísedech póntifex factus in ætérnum.
 Hebrǽos	Heb	60	7	1	Hic enim Melchísedech, rex Salem, sacérdos Dei summi, qui obviávit Ábrahæ regrésso a cæde regum, et benedíxit ei:
 Hebrǽos	Heb	60	7	2	cui et décimas ómnium divísit Ábraham: primum quidem qui interpretátur rex justítiæ: deínde autem et rex Salem, quod est, rex pacis,
 Hebrǽos	Heb	60	7	3	sine patre, sine matre, sine genealógia, neque inítium diérum, neque finem vitæ habens, assimilátus autem Fílio Dei, manet sacérdos in perpétuum.
 Hebrǽos	Heb	60	7	4	Intuémini autem quantus sit hic, cui et décimas dedit de præcípuis Ábraham patriárcha.
 Hebrǽos	Heb	60	7	5	Et quidem de fíliis Levi sacerdótium accipiéntes, mandátum habent décimas súmere a pópulo secúndum legem, id est, a frátribus suis: quamquam et ipsi exíerint de lumbis Ábrahæ.
 Hebrǽos	Heb	60	7	6	Cujus autem generátio non annumerátur in eis, décimas sumpsit ab Ábraham, et hunc, qui habébat repromissiónes, benedíxit.
 Hebrǽos	Heb	60	7	7	Sine ulla autem contradictióne, quod minus est, a melióre benedícitur.
 Hebrǽos	Heb	60	7	8	Et hic quidem, décimas moriéntes hómines accípiunt: ibi autem contestátur, quia vivit.
 Hebrǽos	Heb	60	7	9	Et (ut ita dictum sit) per Ábraham, et Levi, qui décimas accépit, decimátus est:
 Hebrǽos	Heb	60	7	10	adhuc enim in lumbis patris erat, quando obviávit ei Melchísedech.
 Hebrǽos	Heb	60	7	11	Si ergo consummátio per sacerdótium Levíticum erat (pópulus enim sub ipso legem accépit) quid adhuc necessárium fuit secúndum órdinem Melchísedech, álium súrgere sacerdótem, et non secúndum órdinem Áaron dici?	b
 Hebrǽos	Heb	60	7	12	Transláto enim sacerdótio, necésse est ut et legis translátio fiat.
 Hebrǽos	Heb	60	7	13	In quo enim hæc dicúntur, de ália tribu est, de qua nullus altári præsto fuit.
 Hebrǽos	Heb	60	7	14	Maniféstum est enim quod ex Juda ortus sit Dóminus noster: in qua tribu nihil de sacerdótibus Móyses locútus est.
 Hebrǽos	Heb	60	7	15	Et ámplius adhuc maniféstum est: si secúndum similitúdinem Melchísedech exsúrgat álius sacérdos,
 Hebrǽos	Heb	60	7	16	qui non secúndum legem mandáti carnális factus est, sed secúndum virtútem vitæ insolúbilis.
 Hebrǽos	Heb	60	7	17	Contestátur enim: Quóniam tu es sacérdos in ætérnum, secúndum órdinem Melchísedech.
 Hebrǽos	Heb	60	7	18	Reprobátio quidem fit præcedéntis mandáti, propter infirmitátem ejus, et inutilitátem:
 Hebrǽos	Heb	60	7	19	nihil enim ad perféctum addúxit lex: introdúctio vero melióris spei, per quam proximámus ad Deum.
 Hebrǽos	Heb	60	7	20	Et quantum est non sine jurejurándo (álii quidem sine jurejurándo sacerdótes facti sunt,
 Hebrǽos	Heb	60	7	21	hic autem cum jurejurándo per eum, qui dixit ad illum: Jurávit Dóminus, et non pœnitébit eum: tu es sacérdos in ætérnum):
 Hebrǽos	Heb	60	7	22	in tantum melióris testaménti sponsor factus est Jesus.
 Hebrǽos	Heb	60	7	23	Et álii quidem plures facti sunt sacerdótes, idcírco quod morte prohiberéntur permanére:
 Hebrǽos	Heb	60	7	24	hic autem eo quod máneat in ætérnum, sempitérnum habet sacerdótium.
 Hebrǽos	Heb	60	7	25	Unde et salváre in perpétuum potest accedéntes per semetípsum ad Deum: semper vivens ad interpellándum pro nobis.
 Hebrǽos	Heb	60	7	26	Talis enim decébat ut nobis esset póntifex, sanctus, ínnocens, impollútus, segregátus a peccatóribus, et excélsior cælis factus:
 Hebrǽos	Heb	60	7	27	qui non habet necessitátem quotídie, quemádmodum sacerdótes, prius pro suis delíctis hóstias offérre, deínde pro pópuli: hoc enim fecit semel, seípsum offeréndo.
 Hebrǽos	Heb	60	7	28	Lex enim hómines constítuit sacerdótes infirmitátem habéntes: sermo autem jurisjurándi, qui post legem est, Fílium in ætérnum perféctum.
 Hebrǽos	Heb	60	8	1	Capítulum autem super ea quæ dicúntur: Talem habémus pontíficem, qui consédit in déxtera sedis magnitúdinis in cælis,
 Hebrǽos	Heb	60	8	2	sanctórum miníster, et tabernáculi veri, quod fixit Dóminus, et non homo.
 Hebrǽos	Heb	60	8	3	Omnis enim póntifex ad offeréndum múnera, et hóstias constitúitur: unde necésse est et hunc habére áliquid, quod ófferat.
 Hebrǽos	Heb	60	8	4	Si ergo esset super terram, nec esset sacérdos: cum essent qui ófferent secúndum legem múnera,
 Hebrǽos	Heb	60	8	5	qui exemplári, et umbræ desérviunt cæléstium. Sicut respónsum est Móysi, cum consummáret tabernáculum: Vide (inquit) ómnia fácito secúndum exémplar, quod tibi osténsum est in monte.
 Hebrǽos	Heb	60	8	6	Nunc autem mélius sortítus est ministérium, quanto et melióris testaménti mediátor est, quod in melióribus repromissiónibus sancítum est.
 Hebrǽos	Heb	60	8	7	Nam si illud prius culpa vacásset, non útique secúndi locus inquirerétur.
 Hebrǽos	Heb	60	8	8	Vitúperans enim eos dicit: Ecce dies vénient, dicit Dóminus: et consummábo super domum Ísraël, et super domum Juda, testaméntum novum,
 Hebrǽos	Heb	60	8	9	non secúndum testaméntum quod feci pátribus eórum in die qua apprehéndi manum eórum ut edúcerem illos de terra Ægýpti: quóniam ipsi non permansérunt in testaménto meo: et ego negléxi eos, dicit Dóminus.
 Hebrǽos	Heb	60	8	10	Quia hoc est testaméntum quod dispónam dómui Ísraël post dies illos, dicit Dóminus: dando leges meas in mentem eórum, et in corde eórum superscríbam eas: et ero eis in Deum, et ipsi erunt mihi in pópulum:
 Hebrǽos	Heb	60	8	11	et non docébit unusquísque próximum suum, et unusquísque fratrem suum, dicens: Cognósce Dóminum: quóniam omnes scient me a minóre usque ad majórem eórum:
 Hebrǽos	Heb	60	8	12	quia propítius ero iniquitátibus eórum, et peccatórum eórum jam non memorábor.
 Hebrǽos	Heb	60	8	13	Dicéndo autem novum: veterávit prius. Quod autem antiquátur, et senéscit, prope intéritum est.
 Hebrǽos	Heb	60	9	1	Hábuit quidem et prius justificatiónes cultúræ, et Sanctum sæculáre.
 Hebrǽos	Heb	60	9	2	Tabernáculum enim factum est primum, in quo erant candelábra, et mensa, et proposítio panum, quæ dícitur Sancta.
 Hebrǽos	Heb	60	9	3	Post velaméntum autem secúndum, tabernáculum, quod dícitur Sancta sanctórum:
 Hebrǽos	Heb	60	9	4	áureum habens thuríbulum, et arcam testaménti circumtéctam ex omni parte auro, in qua urna áurea habens manna, et virga Áaron, quæ frondúerat, et tábulæ testaménti,
 Hebrǽos	Heb	60	9	5	supérque eam erant chérubim glóriæ obumbrántia propitiatórium: de quibus non est modo dicéndum per síngula.
 Hebrǽos	Heb	60	9	6	His vero ita compósitis, in prióri quidem tabernáculo semper introíbant sacerdótes, sacrificiórum offícia consummántes:
 Hebrǽos	Heb	60	9	7	in secúndo autem semel in anno solus póntifex non sine sánguine, quem offert pro sua et pópuli ignorántia:
 Hebrǽos	Heb	60	9	8	hoc significánte Spíritu Sancto, nondum propalátam esse sanctórum viam, adhuc prióre tabernáculo habénte statum:
 Hebrǽos	Heb	60	9	9	quæ parábola est témporis instántis: juxta quam múnera, et hóstiæ offerúntur, quæ non possunt juxta consciéntiam perféctum fácere serviéntem, solúmmodo in cibis, et in pótibus,
 Hebrǽos	Heb	60	9	10	et váriis baptismátibus, et justítiis carnis usque ad tempus correctiónis impósitis.
 Hebrǽos	Heb	60	9	11	Christus autem assístens póntifex futurórum bonórum, per ámplius et perféctius tabernáculum, non manufáctum, id est, non hujus creatiónis:
 Hebrǽos	Heb	60	9	12	neque per sánguinem hircórum aut vitulórum, sed per próprium sánguinem introívit semel in Sancta, ætérna redemptióne invénta.
 Hebrǽos	Heb	60	9	13	Si enim sanguis hircórum et taurórum, et cinis vítulæ aspérsus inquinátos sanctíficat ad emundatiónem carnis:
 Hebrǽos	Heb	60	9	14	quanto magis sanguis Christi, qui per Spíritum Sanctum semetípsum óbtulit immaculátum Deo, emundábit consciéntiam nostram ab opéribus mórtuis, ad serviéndum Deo vivénti?
 Hebrǽos	Heb	60	9	15	Et ídeo novi testaménti mediátor est: ut morte intercedénte, in redemptiónem eárum prævaricatiónum, quæ erant sub prióri testaménto, repromissiónem accípiant qui vocáti sunt ætérnæ hæreditátis.	b
 Hebrǽos	Heb	60	9	16	Ubi enim testaméntum est, mors necésse est intercédat testatóris.
 Hebrǽos	Heb	60	9	17	Testaméntum enim in mórtuis confirmátum est: alióquin nondum valet, dum vivit qui testátus est.
 Hebrǽos	Heb	60	9	18	Unde nec primum quidem sine sánguine dedicátum est.
 Hebrǽos	Heb	60	9	19	Lecto enim omni mandáto legis a Móyse univérso pópulo, accípiens sánguinem vitulórum et hircórum cum aqua, et lana coccínea, et hyssópo, ipsum quoque librum, et omnem pópulum aspérsit,
 Hebrǽos	Heb	60	9	20	dicens: Hic sanguis testaménti, quod mandávit ad vos Deus.
 Hebrǽos	Heb	60	9	21	Étiam tabernáculum et ómnia vasa ministérii sánguine simíliter aspérsit.
 Hebrǽos	Heb	60	9	22	Et ómnia pene in sánguine secúndum legem mundántur: et sine sánguinis effusióne non fit remíssio.
 Hebrǽos	Heb	60	9	23	Necésse est ergo exemplária quidem cæléstium his mundári: ipsa autem cæléstia melióribus hóstiis quam istis.
 Hebrǽos	Heb	60	9	24	Non enim in manufácta Sancta Jesus introívit exemplária verórum: sed in ipsum cælum, ut appáreat nunc vúltui Dei pro nobis:
 Hebrǽos	Heb	60	9	25	neque ut sæpe ófferat semetípsum, quemádmodum póntifex intrat in Sancta per síngulos annos in sánguine aliéno:
 Hebrǽos	Heb	60	9	26	alióquin oportébat eum frequénter pati ab orígine mundi: nunc autem semel in consummatióne sæculórum, ad destitutiónem peccáti, per hóstiam suam appáruit.
 Hebrǽos	Heb	60	9	27	Et quemádmodum statútum est homínibus semel mori, post hoc autem judícium:
 Hebrǽos	Heb	60	9	28	sic et Christus semel oblátus est ad multórum exhauriénda peccáta: secúndo sine peccáto apparébit exspectántibus se, in salútem.
 Hebrǽos	Heb	60	10	1	Umbram enim habens lex futurórum bonórum, non ipsam imáginem rerum: per síngulos annos, eísdem ipsis hóstiis quas ófferunt indesinénter, numquam potest accedéntes perféctos fácere:
 Hebrǽos	Heb	60	10	2	alióquin cessássent offérri: ídeo quod nullam habérent ultra consciéntiam peccáti, cultóres semel mundáti:
 Hebrǽos	Heb	60	10	3	sed in ipsis commemorátio peccatórum per síngulos annos fit.
 Hebrǽos	Heb	60	10	4	Impossíbile enim est sánguine taurórum et hircórum auférri peccáta.
 Hebrǽos	Heb	60	10	5	Ídeo ingrédiens mundum dicit: Hóstiam et oblatiónem noluísti: corpus autem aptásti mihi:
 Hebrǽos	Heb	60	10	6	holocautómata pro peccáto non tibi placuérunt.
 Hebrǽos	Heb	60	10	7	Tunc dixi: Ecce vénio: in cápite libri scriptum est de me: Ut fáciam, Deus, voluntátem tuam.
 Hebrǽos	Heb	60	10	8	Supérius dicens: Quia hóstias, et oblatiónes, et holocautómata pro peccáto noluísti, nec plácita sunt tibi, quæ secúndum legem offerúntur,
 Hebrǽos	Heb	60	10	9	tunc dixi: Ecce vénio, ut fáciam, Deus, voluntátem tuam: aufert primum, ut sequens státuat.
 Hebrǽos	Heb	60	10	10	In qua voluntáte sanctificáti sumus per oblatiónem córporis Jesu Christi semel.
 Hebrǽos	Heb	60	10	11	Et omnis quidem sacérdos præsto est quotídie minístrans, et eásdem sæpe ófferens hóstias, quæ numquam possunt auférre peccáta:
 Hebrǽos	Heb	60	10	12	hic autem unam pro peccátis ófferens hóstiam, in sempitérnum sedet in déxtera Dei,
 Hebrǽos	Heb	60	10	13	de cétero exspéctans donec ponántur inimíci ejus scabéllum pedum ejus.
 Hebrǽos	Heb	60	10	14	Una enim oblatióne, consummávit in sempitérnum sanctificátos.
 Hebrǽos	Heb	60	10	15	Contestátur autem nos et Spíritus Sanctus. Postquam enim dixit:
 Hebrǽos	Heb	60	10	16	Hoc autem testaméntum, quod testábor ad illos post dies illos, dicit Dóminus, dando leges meas in córdibus eórum, et in méntibus eórum superscríbam eas:
 Hebrǽos	Heb	60	10	17	et peccatórum, et iniquitátum eórum jam non recordábor ámplius.
 Hebrǽos	Heb	60	10	18	Ubi autem horum remíssio: jam non est oblátio pro peccáto.
 Hebrǽos	Heb	60	10	19	Habéntes ítaque, fratres, fidúciam in intróitu sanctórum in sánguine Christi,	b
 Hebrǽos	Heb	60	10	20	quam initiávit nobis viam novam, et vivéntem per velámen, id est, carnem suam,
 Hebrǽos	Heb	60	10	21	et sacerdótem magnum super domum Dei:
 Hebrǽos	Heb	60	10	22	accedámus cum vero corde in plenitúdine fídei, aspérsi corda a consciéntia mala, et ablúti corpus aqua munda,
 Hebrǽos	Heb	60	10	23	teneámus spei nostræ confessiónem indeclinábilem (fidélis enim est qui repromísit),
 Hebrǽos	Heb	60	10	24	et considerémus ínvicem in provocatiónem caritátis, et bonórum óperum:
 Hebrǽos	Heb	60	10	25	non deseréntes collectiónem nostram, sicut consuetúdinis est quibúsdam, sed consolántes, et tanto magis quanto vidéritis appropinquántem diem.
 Hebrǽos	Heb	60	10	26	Voluntárie enim peccántibus nobis post accéptam notítiam veritátis, jam non relínquitur pro peccátis hóstia,
 Hebrǽos	Heb	60	10	27	terríbilis autem quædam exspectátio judícii, et ignis æmulátio, quæ consumptúra est adversários.
 Hebrǽos	Heb	60	10	28	Írritam quis fáciens legem Móysi, sine ulla miseratióne duóbus vel tribus téstibus móritur:
 Hebrǽos	Heb	60	10	29	quanto magis putátis deterióra meréri supplícia qui Fílium Dei conculcáverit, et sánguinem testaménti pollútum dúxerit, in quo sanctificátus est, et spirítui grátiæ contuméliam fécerit?
 Hebrǽos	Heb	60	10	30	Scimus enim qui dixit: Mihi vindícta, et ego retríbuam. Et íterum: Quia judicábit Dóminus pópulum suum.
 Hebrǽos	Heb	60	10	31	Horréndum est incídere in manus Dei vivéntis.
 Hebrǽos	Heb	60	10	32	Rememorámini autem prístinos dies, in quibus illumináti, magnum certámen sustinuístis passiónum:	b
 Hebrǽos	Heb	60	10	33	et in áltero quidem oppróbriis et tribulatiónibus spectáculum facti: in áltero autem sócii táliter conversántium effécti.
 Hebrǽos	Heb	60	10	34	Nam et vinctis compássi estis, et rapínam bonórum vestrórum cum gáudio suscepístis, cognoscéntes vos habére meliórem et manéntem substántiam.
 Hebrǽos	Heb	60	10	35	Nolíte ítaque amíttere confidéntiam vestram, quæ magnam habet remuneratiónem.
 Hebrǽos	Heb	60	10	36	Patiéntia enim vobis necessária est: ut voluntátem Dei faciéntes, reportétis promissiónem.
 Hebrǽos	Heb	60	10	37	Adhuc enim módicum aliquántulum, qui ventúrus est, véniet, et non tardábit.
 Hebrǽos	Heb	60	10	38	Justus autem meus ex fide vivit: quod si subtráxerit se, non placébit ánimæ meæ.
 Hebrǽos	Heb	60	10	39	Nos autem non sumus subtractiónis fílii in perditiónem, sed fídei in acquisitiónem ánimæ.
 Hebrǽos	Heb	60	11	1	Est autem fides sperandárum substántia rerum, arguméntum non apparéntium.
 Hebrǽos	Heb	60	11	2	In hac enim testimónium consecúti sunt senes.
 Hebrǽos	Heb	60	11	3	Fide intellígimus aptáta esse sǽcula verbo Dei: ut ex invisibílibus visibília fíerent.
 Hebrǽos	Heb	60	11	4	Fide plúrimam hóstiam Abel, quam Cain, óbtulit Deo, per quam testimónium consecútus est esse justus, testimónium perhibénte munéribus ejus Deo, et per illam defúnctus adhuc lóquitur.
 Hebrǽos	Heb	60	11	5	Fide Henoch translátus est ne vidéret mortem, et non inveniebátur, quia tránstulit illum Deus: ante translatiónem enim testimónium hábuit placuísse Deo.
 Hebrǽos	Heb	60	11	6	Sine fide autem impossíbile est placére Deo. Crédere enim opórtet accedéntem ad Deum quia est, et inquiréntibus se remunerátor sit.
 Hebrǽos	Heb	60	11	7	Fide Noë respónso accépto de iis quæ adhuc non videbántur, métuens aptávit arcam in salútem domus suæ, per quam damnávit mundum: et justítiæ, quæ per fidem est, hæres est institútus.
 Hebrǽos	Heb	60	11	8	Fide qui vocátur Ábraham obedívit in locum exíre, quem acceptúrus erat in hæreditátem: et éxiit, nésciens quo iret.
 Hebrǽos	Heb	60	11	9	Fide demorátus est in terra repromissiónis, tamquam in aliéna, in cásulis habitándo cum Ísaac et Jacob cohærédibus repromissiónis ejúsdem.
 Hebrǽos	Heb	60	11	10	Exspectábat enim fundaménta habéntem civitátem: cujus ártifex et cónditor Deus.
 Hebrǽos	Heb	60	11	11	Fide et ipsa Sara stérilis virtútem in conceptiónem séminis accépit, étiam præter tempus ætátis: quóniam fidélem crédidit esse eum qui repromíserat.
 Hebrǽos	Heb	60	11	12	Propter quod et ab uno orti sunt (et hoc emórtuo) tamquam sídera cæli in multitúdinem, et sicut aréna, quæ est ad oram maris, innumerábilis.
 Hebrǽos	Heb	60	11	13	Juxta fidem defúncti sunt omnes isti, non accéptis repromissiónibus, sed a longe eas aspiciéntes, et salutántes, et confiténtes quia peregríni et hóspites sunt super terram.
 Hebrǽos	Heb	60	11	14	Qui enim hæc dicunt, signíficant se pátriam inquírere.
 Hebrǽos	Heb	60	11	15	Et si quidem ipsíus meminíssent de qua exiérunt, habébant útique tempus reverténdi:
 Hebrǽos	Heb	60	11	16	nunc autem meliórem áppetunt, id est, cæléstem. Ídeo non confúnditur Deus vocári Deus eórum: parávit enim illis civitátem.
 Hebrǽos	Heb	60	11	17	Fide óbtulit Ábraham Ísaac, cum tentarétur, et unigénitum offerébat, qui suscéperat repromissiónes:	b
 Hebrǽos	Heb	60	11	18	ad quem dictum est: Quia in Ísaac vocábitur tibi semen:
 Hebrǽos	Heb	60	11	19	árbitrans quia et a mórtuis suscitáre potens est Deus: unde eum et in parábolam accépit.
 Hebrǽos	Heb	60	11	20	Fide et de futúris benedíxit Ísaac Jacob et Esau.
 Hebrǽos	Heb	60	11	21	Fide Jacob, móriens, síngulos filiórum Joseph benedíxit: et adorávit fastígium virgæ ejus.
 Hebrǽos	Heb	60	11	22	Fide Joseph, móriens, de profectióne filiórum Ísraël memorátus est, et de óssibus suis mandávit.
 Hebrǽos	Heb	60	11	23	Fide Móyses, natus, occultátus est ménsibus tribus a paréntibus suis, eo quod vidíssent elegántem infántem, et non timuérunt regis edíctum.
 Hebrǽos	Heb	60	11	24	Fide Móyses grandis factus negávit se esse fílium fíliæ Pharaónis,
 Hebrǽos	Heb	60	11	25	magis éligens afflígi cum pópulo Dei, quam temporális peccáti habére jucunditátem,
 Hebrǽos	Heb	60	11	26	majóres divítias ǽstimans thesáuro Ægyptiórum, impropérium Christi: aspiciébat enim in remuneratiónem.
 Hebrǽos	Heb	60	11	27	Fide relíquit Ægýptum, non véritus animositátem regis: invisíbilem enim tamquam videns sustínuit.
 Hebrǽos	Heb	60	11	28	Fide celebrávit Pascha, et sánguinis effusiónem: ne qui vastábat primitíva, tángeret eos.
 Hebrǽos	Heb	60	11	29	Fide transiérunt mare Rubrum tamquam per áridam terram: quod expérti Ægýptii, devoráti sunt.
 Hebrǽos	Heb	60	11	30	Fide muri Jéricho corruérunt, circúitu diérum septem.
 Hebrǽos	Heb	60	11	31	Fide Rahab méretrix non périit cum incrédulis, excípiens exploratóres cum pace.
 Hebrǽos	Heb	60	11	32	Et quid adhuc dicam? defíciet enim me tempus enarrántem de Gédeon, Barac, Samson, Jephte, David, Sámuel, et prophétis:	b
 Hebrǽos	Heb	60	11	33	qui per fidem vicérunt regna, operáti sunt justítiam, adépti sunt repromissiónes, obturavérunt ora leónum,
 Hebrǽos	Heb	60	11	34	extinxérunt ímpetum ignis, effugérunt áciem gládii, convaluérunt de infirmitáte, fortes facti sunt in bello, castra vertérunt exterórum:
 Hebrǽos	Heb	60	11	35	accepérunt mulíeres de resurrectióne mórtuos suos: álii autem disténti sunt non suscipiéntes redemptiónem ut meliórem invenírent resurrectiónem.
 Hebrǽos	Heb	60	11	36	Álii vero ludíbria, et vérbera expérti, ínsuper et víncula, et cárceres:
 Hebrǽos	Heb	60	11	37	lapidáti sunt, secti sunt, tentáti sunt, in occisióne gládii mórtui sunt, circuiérunt in melótis, in péllibus caprínis, egéntes, angustiáti, afflícti:
 Hebrǽos	Heb	60	11	38	quibus dignus non erat mundus: in solitudínibus errántes, in móntibus, in spelúncis, et in cavérnis terræ.
 Hebrǽos	Heb	60	11	39	Et hi omnes testimónio fídei probáti, non accepérunt repromissiónem,
 Hebrǽos	Heb	60	11	40	Deo pro nobis mélius áliquid providénte, ut non sine nobis consummaréntur.
 Hebrǽos	Heb	60	12	1	Ideóque et nos tantam habéntes impósitam nubem téstium, deponéntes omne pondus, et circúmstans nos peccátum, per patiéntiam currámus ad propósitum nobis certámen:
 Hebrǽos	Heb	60	12	2	aspiciéntes in auctórem fídei, et consummatórem Jesum, qui propósito sibi gáudio sustínuit crucem, confusióne contémpta, atque in déxtera sedis Dei sedet.
 Hebrǽos	Heb	60	12	3	Recogitáte enim eum qui talem sustínuit a peccatóribus advérsum semetípsum contradictiónem: ut ne fatigémini, ánimis vestris deficiéntes.
 Hebrǽos	Heb	60	12	4	Nondum enim usque ad sánguinem restitístis, advérsus peccátum repugnántes:
 Hebrǽos	Heb	60	12	5	et oblíti estis consolatiónis, quæ vobis tamquam fíliis lóquitur, dicens: Fili mi, noli neglígere disciplínam Dómini: neque fatigéris dum ab eo argúeris.
 Hebrǽos	Heb	60	12	6	Quem enim díligit Dóminus, castígat: flagéllat autem omnem fílium, quem récipit.
 Hebrǽos	Heb	60	12	7	In disciplína perseveráte. Tamquam fíliis vobis offert se Deus: quis enim fílius, quem non córripit pater?
 Hebrǽos	Heb	60	12	8	quod si extra disciplínam estis, cujus partícipes facti sunt omnes: ergo adúlteri, et non fílii estis.
 Hebrǽos	Heb	60	12	9	Deínde patres quidem carnis nostræ, eruditóres habúimus, et reverebámur eos, non multo magis obtemperábimus Patri spirítuum, et vivémus?
 Hebrǽos	Heb	60	12	10	Et illi quidem in témpore paucórum diérum, secúndum voluntátem suam erudiébant nos: hic autem ad id quod útile est in recipiéndo sanctificatiónem ejus.
 Hebrǽos	Heb	60	12	11	Omnis autem disciplína in præsénti quidem vidétur non esse gáudii, sed mœróris: póstea autem fructum pacatíssimum exercitátis per eam, reddet justítiæ.
 Hebrǽos	Heb	60	12	12	Propter quod remíssas manus, et solúta génua erígite,
 Hebrǽos	Heb	60	12	13	et gressus rectos fácite pédibus vestris: ut non cláudicans quis erret, magis autem sanétur.
 Hebrǽos	Heb	60	12	14	Pacem sequímini cum ómnibus, et sanctimóniam, sine qua nemo vidébit Deum:
 Hebrǽos	Heb	60	12	15	contemplántes nequis desit grátiæ Dei: ne qua radix amaritúdinis sursum gérminans impédiat, et per illam inquinéntur multi.
 Hebrǽos	Heb	60	12	16	Ne quis fornicátor, aut profánus ut Esau: qui propter unam escam véndidit primitíva sua:
 Hebrǽos	Heb	60	12	17	scitóte enim quóniam et póstea cúpiens hæreditáre benedictiónem, reprobátus est: non enim invénit pœniténtiæ locum, quamquam cum lácrimis inquisísset eam.
 Hebrǽos	Heb	60	12	18	Non enim accessístis ad tractábilem montem, et accensíbilem ignem, et túrbinem, et calíginem, et procéllam,	b
 Hebrǽos	Heb	60	12	19	et tubæ sonum, et vocem verbórum, quam qui audiérunt, excusavérunt se, ne eis fíeret verbum.
 Hebrǽos	Heb	60	12	20	Non enim portábant quod dicebátur: Et si béstia tetígerit montem, lapidábitur.
 Hebrǽos	Heb	60	12	21	Et ita terríbile erat quod videbátur. Móyses dixit: Extérritus sum, et tremebúndus.
 Hebrǽos	Heb	60	12	22	Sed accessístis ad Sion montem, et civitátem Dei vivéntis, Jerúsalem cæléstem, et multórum míllium angelórum frequéntiam,
 Hebrǽos	Heb	60	12	23	et ecclésiam primitivórum, qui conscrípti sunt in cælis, et júdicem ómnium Deum, et spíritus justórum perfectórum,
 Hebrǽos	Heb	60	12	24	et testaménti novi mediatórem Jesum, et sánguinis aspersiónem mélius loquéntem quam Abel.
 Hebrǽos	Heb	60	12	25	Vidéte ne recusétis loquéntem. Si enim illi non effugérunt, recusántes eum, qui super terram loquebátur: multo magis nos, qui de cælis loquéntem nobis avértimus.
 Hebrǽos	Heb	60	12	26	Cujus vox movit terram tunc: nunc autem repromíttit, dicens: Adhuc semel, et ego movébo non solum terram, sed et cælum.
 Hebrǽos	Heb	60	12	27	Quod autem, Adhuc semel, dicit: declárat mobílium translatiónem tamquam factórum, ut máneant ea quæ sunt immobília.
 Hebrǽos	Heb	60	12	28	Ítaque regnum immóbile suscipiéntes, habémus grátiam: per quam serviámus placéntes Deo, cum metu et reveréntia.
 Hebrǽos	Heb	60	12	29	Étenim Deus noster ignis consúmens est.
 Hebrǽos	Heb	60	13	1	Cáritas fraternitátis máneat in vobis,
 Hebrǽos	Heb	60	13	2	et hospitalitátem nolíte oblivísci: per hanc enim latuérunt quidam, ángelis hospítio recéptis.
 Hebrǽos	Heb	60	13	3	Mementóte vinctórum, tamquam simul vincti: et laborántium, tamquam et ipsi in córpore morántes.
 Hebrǽos	Heb	60	13	4	Honorábile connúbium in ómnibus, et thorus immaculátus. Fornicatóres enim, et adúlteros judicábit Deus.
 Hebrǽos	Heb	60	13	5	Sint mores sine avarítia, conténti præséntibus: ipse enim dixit: Non te déseram, neque derelínquam:
 Hebrǽos	Heb	60	13	6	ita ut confidénter dicámus: Dóminus mihi adjútor: non timébo quid fáciat mihi homo.
 Hebrǽos	Heb	60	13	7	Mementóte præpositórum vestrórum, qui vobis locúti sunt verbum Dei: quorum intuéntes éxitum conversatiónis, imitámini fidem.	b
 Hebrǽos	Heb	60	13	8	Jesus Christus heri, et hódie: ipse et in sǽcula.
 Hebrǽos	Heb	60	13	9	Doctrínis váriis et peregrínis nolíte abdúci. Óptimum est enim grátia stabilíre cor, non escis: quæ non profuérunt ambulántibus in eis.
 Hebrǽos	Heb	60	13	10	Habémus altáre, de quo édere non habent potestátem, qui tabernáculo desérviunt.
 Hebrǽos	Heb	60	13	11	Quorum enim animálium infértur sanguis pro peccáto in Sancta per pontíficem, horum córpora cremántur extra castra.
 Hebrǽos	Heb	60	13	12	Propter quod et Jesus, ut sanctificáret per suum sánguinem pópulum, extra portam passus est.
 Hebrǽos	Heb	60	13	13	Exeámus ígitur ad eum extra castra, impropérium ejus portántes.
 Hebrǽos	Heb	60	13	14	Non enim habémus hic manéntem civitátem, sed futúram inquírimus.
 Hebrǽos	Heb	60	13	15	Per ipsum ergo offerámus hóstiam laudis semper Deo, id est, fructum labiórum confiténtium nómini ejus.
 Hebrǽos	Heb	60	13	16	Beneficéntiæ autem et communiónis nolíte oblivísci: tálibus enim hóstiis promerétur Deus.
 Hebrǽos	Heb	60	13	17	Obedíte præpósitis vestris, et subjacéte eis. Ipsi enim pervígilant quasi ratiónem pro animábus vestris redditúri, ut cum gáudio hoc fáciant, et non geméntes: hoc enim non éxpedit vobis.	b
 Hebrǽos	Heb	60	13	18	Oráte pro nobis: confídimus enim quia bonam consciéntiam habémus in ómnibus bene voléntes conversári.
 Hebrǽos	Heb	60	13	19	Ámplius autem déprecor vos hoc fácere, quo celérius restítuar vobis.
 Hebrǽos	Heb	60	13	20	Deus autem pacis, qui edúxit de mórtuis pastórem magnum óvium, in sánguine testaménti ætérni, Dóminum nostrum Jesum Christum,
 Hebrǽos	Heb	60	13	21	aptet vos in omni bono, ut faciátis ejus voluntátem: fáciens in vobis quod pláceat coram se per Jesum Christum: cui est glória in sǽcula sæculórum. Amen.
 Hebrǽos	Heb	60	13	22	Rogo autem vos fratres, ut sufferátis verbum solátii. Étenim perpáucis scripsi vobis.
 Hebrǽos	Heb	60	13	23	Cognóscite fratrem nostrum Timótheum dimíssum: cum quo (si celérius vénerit) vidébo vos.
 Hebrǽos	Heb	60	13	24	Salutáte omnes præpósitos vestros, et omnes sanctos. Salútant vos de Itália fratres.
 Hebrǽos	Heb	60	13	25	Grátia cum ómnibus vobis. Amen.
 #	Jacóbi	Jas	Epístola Cathólica Beáti: Jacóbi Apóstoli
 Jacóbi	Jas	61	1	1	Jacóbus, Dei et Dómini nostri Jesu Christi servus, duódecim tríbubus, quæ sunt in dispersióne, salútem.
 Jacóbi	Jas	61	1	2	Omne gáudium existimáte fratres mei, cum in tentatiónes várias incidéritis:
 Jacóbi	Jas	61	1	3	sciéntes quod probátio fídei vestræ patiéntiam operátur.
 Jacóbi	Jas	61	1	4	Patiéntia autem opus perféctum habet: ut sitis perfécti et íntegri in nullo deficiéntes.
 Jacóbi	Jas	61	1	5	Si quis autem vestrum índiget sapiéntia, póstulet a Deo, qui dat ómnibus affluénter, et non impróperat: et dábitur ei.
 Jacóbi	Jas	61	1	6	Póstulet autem in fide nihil hǽsitans: qui enim hǽsitat, símilis est flúctui maris, qui a vento movétur et circumfértur:
 Jacóbi	Jas	61	1	7	non ergo ǽstimet homo ille quod accípiat áliquid a Dómino.
 Jacóbi	Jas	61	1	8	Vir duplex ánimo incónstans est in ómnibus viis suis.
 Jacóbi	Jas	61	1	9	Gloriétur autem frater húmilis in exaltatióne sua:
 Jacóbi	Jas	61	1	10	dives autem in humilitáte sua, quóniam sicut flos fœni transíbit;
 Jacóbi	Jas	61	1	11	exórtus est enim sol cum ardóre, et arefécit fœnum, et flos ejus décidit, et decor vultus ejus depériit: ita et dives in itinéribus suis marcéscet.
 Jacóbi	Jas	61	1	12	Beátus vir qui suffert tentatiónem: quóniam cum probátus fúerit, accípiet corónam vitæ, quam repromísit Deus diligéntibus se.	b
 Jacóbi	Jas	61	1	13	Nemo cum tentátur, dicat quóniam a Deo tentátur: Deus enim intentátor malórum est: ipse autem néminem tentat.
 Jacóbi	Jas	61	1	14	Unusquísque vero tentátur a concupiscéntia sua abstráctus, et illéctus.
 Jacóbi	Jas	61	1	15	Deínde concupiscéntia cum concéperit, parit peccátum: peccátum vero cum consummátum fúerit, génerat mortem.
 Jacóbi	Jas	61	1	16	Nolíte ítaque erráre, fratres mei dilectíssimi.
 Jacóbi	Jas	61	1	17	Omne datum óptimum, et omne donum perféctum desúrsum est, descéndens a Patre lúminum, apud quem non est transmutátio, nec vicissitúdinis obumbrátio.
 Jacóbi	Jas	61	1	18	Voluntárie enim génuit nos verbo veritátis, ut simus inítium áliquod creatúræ ejus.
 Jacóbi	Jas	61	1	19	Scitis, fratres mei dilectíssimi. Sit autem omnis homo velox ad audiéndum: tardus autem ad loquéndum, et tardus ad iram.
 Jacóbi	Jas	61	1	20	Ira enim viri justítiam Dei non operátur.
 Jacóbi	Jas	61	1	21	Propter quod abjiciéntes omnem immundítiam, et abundántiam malítiæ, in mansuetúdine suscípite ínsitum verbum, quod potest salváre ánimas vestras.
 Jacóbi	Jas	61	1	22	Estóte autem factóres verbi, et non auditóres tantum: falléntes vosmetípsos.	b
 Jacóbi	Jas	61	1	23	Quia si quis audítor est verbi, et non factor, hic comparábitur viro consideránti vultum nativitátis suæ in spéculo:
 Jacóbi	Jas	61	1	24	considerávit enim se, et ábiit, et statim oblítus est qualis fúerit.
 Jacóbi	Jas	61	1	25	Qui autem perspéxerit in legem perféctam libertátis, et permánserit in ea, non audítor obliviósus factus, sed factor óperis: hic beátus in facto suo erit.
 Jacóbi	Jas	61	1	26	Si quis autem putat se religiósum esse, non refrénans linguam suam, sed sedúcens cor suum, hujus vana est relígio.
 Jacóbi	Jas	61	1	27	Relígio munda et immaculáta apud Deum et Patrem, hæc est: visitáre pupíllos et víduas in tribulatióne eórum, et immaculátum se custodíre ab hoc sǽculo.
 Jacóbi	Jas	61	2	1	Fratres mei, nolíte in personárum acceptióne habére fidem Dómini nostri Jesu Christi glóriæ.
 Jacóbi	Jas	61	2	2	Étenim si introíerit in convéntum vestrum vir áureum ánnulum habens in veste cándida, introíerit autem et pauper in sórdido hábitu,
 Jacóbi	Jas	61	2	3	et intendátis in eum qui indútus est veste præclára, et dixéritis ei: Tu sede hic bene: páuperi autem dicátis: Tu sta illic; aut sede sub scabéllo pedum meórum:
 Jacóbi	Jas	61	2	4	nonne judicátis apud vosmetípsos, et facti estis júdices cogitatiónum iniquárum?
 Jacóbi	Jas	61	2	5	Audíte, fratres mei dilectíssimi: nonne Deus elégit páuperes in hoc mundo, dívites in fide, et hærédes regni, quod repromísit Deus diligéntibus se?
 Jacóbi	Jas	61	2	6	vos autem exhonorástis páuperem. Nonne dívites per poténtiam ópprimunt vos, et ipsi trahunt vos ad judícia?
 Jacóbi	Jas	61	2	7	nonne ipsi blasphémant bonum nomen, quod invocátum est super vos?
 Jacóbi	Jas	61	2	8	Si tamen legem perfícitis regálem secúndum Scriptúras: Díliges próximum tuum sicut teípsum: bene fácitis:
 Jacóbi	Jas	61	2	9	si autem persónas accípitis, peccátum operámini, redargúti a lege quasi transgressóres.
 Jacóbi	Jas	61	2	10	Quicúmque autem totam legem serváverit, offéndat autem in uno, factus est ómnium reus.
 Jacóbi	Jas	61	2	11	Qui enim dixit: Non mœcháberis, dixit et: Non occídes. Quod si non mœcháberis, occídes autem, factus es transgréssor legis.
 Jacóbi	Jas	61	2	12	Sic loquímini, et sic fácite sicut per legem libertátis incipiéntes judicári.
 Jacóbi	Jas	61	2	13	Judícium enim sine misericórdia illi qui non fecit misericórdiam: superexáltat autem misericórdia judícium.
 Jacóbi	Jas	61	2	14	Quid próderit, fratres mei, si fidem quis dicat se habére, ópera autem non hábeat? numquid póterit fides salváre eum?	b
 Jacóbi	Jas	61	2	15	Si autem frater et soror nudi sint, et indígeant victu quotidiáno,
 Jacóbi	Jas	61	2	16	dicat autem áliquis ex vobis illis: Ite in pace, calefacímini et saturámini: non dedéritis autem eis quæ necessária sunt córpori, quid próderit?
 Jacóbi	Jas	61	2	17	Sic et fides, si non hábeat ópera, mórtua est in semetípsa.
 Jacóbi	Jas	61	2	18	Sed dicet quis: Tu fidem habes, et ego ópera hábeo: osténde mihi fidem tuam sine opéribus: et ego osténdam tibi ex opéribus fidem meam.
 Jacóbi	Jas	61	2	19	Tu credis quóniam unus est Deus: bene facis: et dǽmones credunt, et contremíscunt.
 Jacóbi	Jas	61	2	20	Vis autem scire, o homo inánis, quóniam fides sine opéribus mórtua est?
 Jacóbi	Jas	61	2	21	Ábraham pater noster nonne ex opéribus justificátus est, ófferens Ísaac fílium suum super altáre?
 Jacóbi	Jas	61	2	22	Vides quóniam fides cooperabátur opéribus illíus: et ex opéribus fides consummáta est?
 Jacóbi	Jas	61	2	23	Et suppléta est Scriptúra, dicens: Crédidit Ábraham Deo, et reputátum est illi ad justítiam, et amícus Dei appellátus est.
 Jacóbi	Jas	61	2	24	Vidétis quóniam ex opéribus justificátur homo, et non ex fide tantum?
 Jacóbi	Jas	61	2	25	Simíliter et Rahab méretrix, nonne ex opéribus justificáta est, suscípiens núntios, et ália via ejíciens?
 Jacóbi	Jas	61	2	26	Sicut enim corpus sine spíritu mórtuum est, ita et fides sine opéribus mórtua est.
 Jacóbi	Jas	61	3	1	Nolíte plures magístri fíeri fratres mei, sciéntes quóniam majus judícium súmitis.
 Jacóbi	Jas	61	3	2	In multis enim offéndimus omnes. Si quis in verbo non offéndit, hic perféctus est vir: potest étiam freno circumdúcere totum corpus.
 Jacóbi	Jas	61	3	3	Si autem equis frena in ora míttimus ad consentiéndum nobis, et omne corpus illórum circumférimus.
 Jacóbi	Jas	61	3	4	Ecce et naves, cum magnæ sint, et a ventis válidis minéntur, circumferúntur a módico gubernáculo ubi ímpetus dirigéntis volúerit.
 Jacóbi	Jas	61	3	5	Ita et lingua módicum quidem membrum est, et magna exáltat. Ecce quantus ignis quam magnam silvam incéndit!
 Jacóbi	Jas	61	3	6	Et lingua ignis est, univérsitas iniquitátis. Lingua constitúitur in membris nostris, quæ máculat totum corpus, et inflámmat rotam nativitátis nostræ inflammáta a gehénna.
 Jacóbi	Jas	61	3	7	Omnis enim natúra bestiárum, et vólucrum, et serpéntium, et ceterórum domántur, et dómita sunt a natúra humána:
 Jacóbi	Jas	61	3	8	linguam autem nullus hóminum domáre potest: inquiétum malum, plena venéno mortífero.
 Jacóbi	Jas	61	3	9	In ipsa benedícimus Deum et Patrem: et in ipsa maledícimus hómines, qui ad similitúdinem Dei facti sunt.
 Jacóbi	Jas	61	3	10	Ex ipso ore procédit benedíctio et maledíctio. Non opórtet, fratres mei, hæc ita fíeri.
 Jacóbi	Jas	61	3	11	Numquid fons de eódem forámine emánat dulcem et amáram aquam?
 Jacóbi	Jas	61	3	12	Numquid potest, fratres mei, ficus uvas fácere, aut vitis ficus? Sic neque salsa dulcem potest fácere aquam.
 Jacóbi	Jas	61	3	13	Quis sápiens et disciplinátus inter vos? Osténdat ex bona conversatióne operatiónem suam in mansuetúdine sapiéntiæ.	b
 Jacóbi	Jas	61	3	14	Quod si zelum amárum habétis, et contentiónes sint in córdibus vestris: nolíte gloriári, et mendáces esse advérsus veritátem:
 Jacóbi	Jas	61	3	15	non est enim ista sapiéntia desúrsum descéndens: sed terréna, animális, diabólica.
 Jacóbi	Jas	61	3	16	Ubi enim zelus et conténtio, ibi inconstántia et omne opus pravum.
 Jacóbi	Jas	61	3	17	Quæ autem desúrsum est sapiéntia, primum quidem pudíca est, deínde pacífica, modésta, suadíbilis, bonis conséntiens, plena misericórdia et frúctibus bonis, non júdicans, sine simulatióne.
 Jacóbi	Jas	61	3	18	Fructus autem justítiæ, in pace seminátur, faciéntibus pacem.
 Jacóbi	Jas	61	4	1	Unde bella et lites in vobis? nonne hinc: ex concupiscéntiis vestris, quæ mílitant in membris vestris?
 Jacóbi	Jas	61	4	2	concupíscitis, et non habétis: occíditis, et zelátis: et non potéstis adipísci: litigátis, et belligerátis, et non habétis, propter quod non postulátis.
 Jacóbi	Jas	61	4	3	Pétitis, et non accípitis: eo quod male petátis: ut in concupiscéntiis vestris insumátis.
 Jacóbi	Jas	61	4	4	Adúlteri, nescítis quia amicítia hujus mundi inimíca est Dei? quicúmque ergo volúerit amícus esse sǽculi hujus, inimícus Dei constitúitur.
 Jacóbi	Jas	61	4	5	An putátis quia inániter Scriptúra dicat: Ad invídiam concupíscit spíritus qui hábitat in vobis?
 Jacóbi	Jas	61	4	6	majórem autem dat grátiam. Propter quod dicit: Deus supérbis resístit, humílibus autem dat grátiam.
 Jacóbi	Jas	61	4	7	Súbditi ergo estóte Deo, resístite autem diábolo, et fúgiet a vobis.
 Jacóbi	Jas	61	4	8	Appropinquáte Deo, et appropinquábit vobis. Emundáte manus, peccatóres: et purificáte corda, dúplices ánimo.
 Jacóbi	Jas	61	4	9	Míseri estóte, et lugéte, et ploráte: risus vester in luctum convertátur, et gáudium in mœrórem.
 Jacóbi	Jas	61	4	10	Humiliámini in conspéctu Dómini, et exaltábit vos.
 Jacóbi	Jas	61	4	11	Nolíte detráhere altérutrum fratres. Qui détrahit fratri, aut qui júdicat fratrem suum, détrahit legi, et júdicat legem. Si autem júdicas legem, non es factor legis, sed judex.	b
 Jacóbi	Jas	61	4	12	Unus est legislátor et judex, qui potest pérdere et liberáre.
 Jacóbi	Jas	61	4	13a	Tu autem quis es, qui júdicas próximum?
 Jacóbi	Jas	61	4	13b	Ecce nunc qui dícitis: Hódie, aut crástino íbimus in illam civitátem, et faciémus ibi quidem annum, et mercábimur, et lucrum faciémus:
 Jacóbi	Jas	61	4	14	qui ignorátis quid erit in crástino.
 Jacóbi	Jas	61	4	15	Quæ est enim vita vestra? vapor est ad módicum parens, et deínceps exterminábitur; pro eo ut dicátis: Si Dóminus volúerit. Et: Si vixérimus, faciémus hoc, aut illud.
 Jacóbi	Jas	61	4	16	Nunc autem exsultátis in supérbiis vestris. Omnis exsultátio talis, malígna est.
 Jacóbi	Jas	61	4	17	Sciénti ígitur bonum fácere, et non faciénti, peccátum est illi.
 Jacóbi	Jas	61	5	1	Ágite nunc dívites, ploráte ululántes in misériis vestris, quæ advénient vobis.
 Jacóbi	Jas	61	5	2	Divítiæ vestræ putrefáctæ sunt, et vestiménta vestra a tíneis comésta sunt.
 Jacóbi	Jas	61	5	3	Aurum et argéntum vestrum æruginávit: et ærúgo eórum in testimónium vobis erit, et manducábit carnes vestras sicut ignis. Thesaurizástis vobis iram in novíssimis diébus.
 Jacóbi	Jas	61	5	4	Ecce merces operariórum, qui messuérunt regiónes vestras, quæ fraudáta est a vobis, clamat: et clamor eórum in aures Dómini sábbaoth introívit.
 Jacóbi	Jas	61	5	5	Epuláti estis super terram, et in luxúriis enutrístis corda vestra in die occisiónis.
 Jacóbi	Jas	61	5	6	Addixístis, et occidístis justum, et non réstitit vobis.
 Jacóbi	Jas	61	5	7	Patiéntes ígitur estóte, fratres, usque ad advéntum Dómini. Ecce agrícola exspéctat pretiósum fructum terræ, patiénter ferens donec accípiat temporáneum et serótinum.	b
 Jacóbi	Jas	61	5	8	Patiéntes ígitur estóte et vos, et confirmáte corda vestra: quóniam advéntus Dómini appropinquávit.
 Jacóbi	Jas	61	5	9	Nolíte ingemíscere, fratres, in altérutrum, ut non judicémini. Ecce judex ante jánuam assístit.
 Jacóbi	Jas	61	5	10	Exémplum accípite, fratres, éxitus mali, labóris, et patiéntiæ, prophétas qui locúti sunt in nómine Dómini.
 Jacóbi	Jas	61	5	11	Ecce beatificámus eos qui sustinuérunt. Sufferéntiam Job audístis, et finem Dómini vidístis, quóniam miséricors Dóminus est, et miserátor.
 Jacóbi	Jas	61	5	12	Ante ómnia autem, fratres mei, nolíte juráre, neque per cælum, neque per terram, neque áliud quodcúmque juraméntum. Sit autem sermo vester: Est, est: Non, non: ut non sub judício decidátis.
 Jacóbi	Jas	61	5	13	Tristátur áliquis vestrum? oret. Æquo ánimo est? psallat.	b
 Jacóbi	Jas	61	5	14	Infirmátur quis in vobis? indúcat presbýteros ecclésiæ, et orent super eum, ungéntes eum óleo in nómine Dómini:
 Jacóbi	Jas	61	5	15	et orátio fídei salvábit infírmum, et alleviábit eum Dóminus: et si in peccátis sit, remitténtur ei.
 Jacóbi	Jas	61	5	16	Confitémini ergo altérutrum peccáta vestra, et oráte pro ínvicem ut salvémini: multum enim valet deprecátio justi assídua.
 Jacóbi	Jas	61	5	17	Elías homo erat símilis nobis passíbilis: et oratióne orávit ut non plúeret super terram, et non pluit annos tres, et menses sex.
 Jacóbi	Jas	61	5	18	Et rursum orávit: et cælum dedit plúviam, et terra dedit fructum suum.
 Jacóbi	Jas	61	5	19	Fratres mei, si quis ex vobis erráverit a veritáte, et convérterit quis eum:	b
 Jacóbi	Jas	61	5	20	scire debet quóniam qui convérti fécerit peccatórem ab erróre viæ suæ, salvábit ánimam ejus a morte, et opériet multitúdinem peccatórum.
 #	1 Petri	1Pet	Epístola Prima Beáti: Petri Apóstoli
 1 Petri	1Pet	62	1	1	Petrus Apóstolus Jesu Christi, eléctis ádvenis dispersiónis Ponti, Galátiæ, Cappadóciæ, Ásiæ, et Bithýniæ,
 1 Petri	1Pet	62	1	2	secúndum præsciéntiam Dei Patris, in sanctificatiónem Spíritus, in obediéntiam, et aspersiónem sánguinis Jesu Christi. Grátia vobis, et pax multiplicétur.
 1 Petri	1Pet	62	1	3	Benedíctus Deus et Pater Dómini nostri Jesu Christi, qui secúndum misericórdiam suam magnam regenerávit nos in spem vivam, per resurrectiónem Jesu Christi ex mórtuis,	b
 1 Petri	1Pet	62	1	4	in hæreditátem incorruptíbilem, et incontaminátam, et immarcescíbilem, conservátam in cælis in vobis,
 1 Petri	1Pet	62	1	5	qui in virtúte Dei custodímini per fidem in salútem, parátam revelári in témpore novíssimo.
 1 Petri	1Pet	62	1	6	In quo exsultábis, módicum nunc si opórtet contristári in váriis tentatiónibus:
 1 Petri	1Pet	62	1	7	ut probátio vestræ fídei multo pretiósior auro (quod per ignem probátur) inveniátur in laudem, et glóriam, et honórem in revelatióne Jesu Christi:
 1 Petri	1Pet	62	1	8	quem cum non vidéritis, dilígitis: in quem nunc quoque non vidéntes créditis: credéntes autem exsultábitis lætítia inenarrábili, et glorificáta:
 1 Petri	1Pet	62	1	9	reportántes finem fídei vestræ, salútem animárum.
 1 Petri	1Pet	62	1	10	De qua salúte exquisiérunt, atque scrutáti sunt prophétæ, qui de futúra in vobis grátia prophetavérunt:
 1 Petri	1Pet	62	1	11	scrutántes in quod vel quale tempus significáret in eis Spíritus Christi: prænúntians eas quæ in Christo sunt passiónes, et posterióres glórias:
 1 Petri	1Pet	62	1	12	quibus revelátum est quia non sibimetípsis, vobis autem ministrábant ea quæ nunc nuntiáta sunt vobis per eos qui evangelizavérunt vobis, Spíritu Sancto misso de cælo, in quem desíderant ángeli prospícere.
 1 Petri	1Pet	62	1	13	Propter quod succíncti lumbos mentis vestræ, sóbrii, perfécte speráte in eam, quæ offértur vobis, grátiam, in revelatiónem Jesu Christi:	b
 1 Petri	1Pet	62	1	14	quasi fílii obediéntiæ, non configuráti prióribus ignorántiæ vestræ desidériis:
 1 Petri	1Pet	62	1	15	sed secúndum eum qui vocávit vos, Sanctum: et ipsi in omni conversatióne sancti sitis:
 1 Petri	1Pet	62	1	16	quóniam scriptum est: Sancti éritis, quóniam ego sanctus sum.
 1 Petri	1Pet	62	1	17	Et si patrem invocátis eum, qui sine acceptióne personárum júdicat secúndum uniuscujúsque opus, in timóre incolátus vestri témpore conversámini.
 1 Petri	1Pet	62	1	18	Sciéntes quod non corruptibílibus, auro vel argénto, redémpti estis de vana vestra conversatióne patérnæ traditiónis:
 1 Petri	1Pet	62	1	19	sed pretióso sánguine quasi agni immaculáti Christi, et incontamináti:
 1 Petri	1Pet	62	1	20	præcógniti quidem ante mundi constitutiónem, manifestáti autem novíssimis tempóribus propter vos,
 1 Petri	1Pet	62	1	21	qui per ipsum fidéles estis in Deo, qui suscitávit eum a mórtuis, et dedit ei glóriam, ut fides vestra et spes esset in Deo:
 1 Petri	1Pet	62	1	22	ánimas vestras castificántes in obediéntia caritátis, in fraternitátis amóre, símplici ex corde ínvicem dilígite atténtius:
 1 Petri	1Pet	62	1	23	renáti non ex sémine corruptíbili, sed incorruptíbili per verbum Dei vivi, et permanéntis in ætérnum:
 1 Petri	1Pet	62	1	24	quia omnis caro ut fœnum: et omnis glória ejus tamquam flos fœni: exáruit fœnum, et flos ejus décidit.
 1 Petri	1Pet	62	1	25	Verbum autem Dómini manet in ætérnum: hoc est autem verbum, quod evangelizátum est in vos.
 1 Petri	1Pet	62	2	1	Deponéntes ígitur omnem malítiam, et omnem dolum, et simulatiónes, et invídias, et omnes detractiónes,
 1 Petri	1Pet	62	2	2	sicut modo géniti infántes, rationábile, sine dolo lac concupíscite: ut in eo crescátis in salútem:
 1 Petri	1Pet	62	2	3	si tamen gustástis quóniam dulcis est Dóminus.
 1 Petri	1Pet	62	2	4	Ad quem accedéntes lápidem vivum, ab homínibus quidem reprobátum, a Deo autem eléctum, et honorificátum:
 1 Petri	1Pet	62	2	5	et ipsi tamquam lápides vivi superædificámini, domus spirituális, sacerdótium sanctum, offérre spirituáles hóstias, acceptábiles Deo per Jesum Christum.
 1 Petri	1Pet	62	2	6	Propter quod cóntinet Scriptúra: Ecce pono in Sion lápidem summum angulárem, eléctum, pretiósum: et qui credíderit in eum, non confundétur.
 1 Petri	1Pet	62	2	7	Vobis ígitur honor credéntibus: non credéntibus autem lapis, quem reprobavérunt ædificántes: hic factus est in caput ánguli,
 1 Petri	1Pet	62	2	8	et lapis offensiónis, et petra scándali, his qui offéndunt verbo, nec credunt in quo et pósiti sunt.
 1 Petri	1Pet	62	2	9	Vos autem genus eléctum, regále sacerdótium, gens sancta, pópulus acquisitiónis: ut virtútes annuntiétis ejus qui de ténebris vos vocávit in admirábile lumen suum.
 1 Petri	1Pet	62	2	10	Qui aliquándo non pópulus, nunc autem pópulus Dei: qui non consecúti misericórdiam, nunc autem misericórdiam consecúti.
 1 Petri	1Pet	62	2	11	Caríssimi, óbsecro vos tamquam ádvenas et peregrínos abstinére vos a carnálibus desidériis, quæ mílitant advérsus ánimam,	b
 1 Petri	1Pet	62	2	12	conversatiónem vestram inter gentes habéntes bonam: ut in eo quod detréctant de vobis tamquam de malefactóribus, ex bonis opéribus vos considerántes, gloríficent Deum in die visitatiónis.
 1 Petri	1Pet	62	2	13	Subjécti ígitur estóte omni humánæ creatúræ propter Deum: sive regi quasi præcellénti:
 1 Petri	1Pet	62	2	14	sive dúcibus tamquam ab eo missis ad vindíctam malefactórum, laudem vero bonórum:
 1 Petri	1Pet	62	2	15	quia sic est volúntas Dei, ut benefaciéntes obmutéscere faciátis imprudéntium hóminum ignorántiam:
 1 Petri	1Pet	62	2	16	quasi líberi, et non quasi velámen habéntes malítiæ libertátem, sed sicut servi Dei.
 1 Petri	1Pet	62	2	17	Omnes honoráte: fraternitátem dilígite: Deum timéte: regem honorificáte.
 1 Petri	1Pet	62	2	18	Servi, súbditi estóte in omni timóre dóminis, non tantum bonis et modéstis, sed étiam dýscolis.	b
 1 Petri	1Pet	62	2	19	Hæc est enim grátia, si propter Dei consciéntiam sústinet quis tristítias, pátiens injúste.
 1 Petri	1Pet	62	2	20	Quæ enim est glória, si peccántes, et colaphizáti suffértis? sed si bene faciéntes patiénter sustinétis, hæc est grátia apud Deum.
 1 Petri	1Pet	62	2	21	In hoc enim vocáti estis: quia et Christus passus est pro nobis, vobis relínquens exémplum ut sequámini vestígia ejus:
 1 Petri	1Pet	62	2	22	qui peccátum non fecit, nec invéntus est dolus in ore ejus:
 1 Petri	1Pet	62	2	23	qui cum maledicerétur, non maledicébat: cum paterétur, non comminabátur: tradébat autem judicánti se injúste:
 1 Petri	1Pet	62	2	24	qui peccáta nostra ipse pértulit in córpore suo super lignum; ut peccátis mórtui, justítiæ vivámus: cujus livóre sanáti estis.
 1 Petri	1Pet	62	2	25	Erátis enim sicut oves errántes, sed convérsi estis nunc ad pastórem, et epíscopum animárum vestrárum.
 1 Petri	1Pet	62	3	1	Simíliter et mulíeres súbditæ sint viris suis: ut etsi qui non credunt verbo, per mulíerem conversatiónem sine verbo lucrifíant:
 1 Petri	1Pet	62	3	2	considerántes in timóre castam conversatiónem vestram.
 1 Petri	1Pet	62	3	3	Quarum non sit extrínsecus capillatúra, aut circumdátio auri, aut induménti vestimentórum cultus:
 1 Petri	1Pet	62	3	4	sed qui abscónditus est cordis homo, in incorruptibilitáte quiéti, et modésti spíritus, qui est in conspéctu Dei lócuples.
 1 Petri	1Pet	62	3	5	Sic enim aliquándo et sanctæ mulíeres, sperántes in Deo, ornábant se, subjéctæ própriis viris.
 1 Petri	1Pet	62	3	6	Sicut Sara obediébat Ábrahæ, dóminum eum vocans: cujus estis fíliæ benefaciéntes, et non pertiméntes ullam perturbatiónem.
 1 Petri	1Pet	62	3	7	Viri simíliter cohabitántes secúndum sciéntiam, quasi infirmióri vásculo mulíebri impartiéntes honórem, tamquam et cohærédibus grátiæ vitæ: ut non impediántur oratiónes vestræ.
 1 Petri	1Pet	62	3	8	In fine autem omnes unánimes, compatiéntes fraternitátis amatóres, misericórdes, modésti, húmiles:	b
 1 Petri	1Pet	62	3	9	non reddéntes malum pro malo, nec maledíctum pro maledícto, sed e contrário benedicéntes: quia in hoc vocáti estis, ut benedictiónem hæreditáte possideátis.
 1 Petri	1Pet	62	3	10	Qui enim vult vitam dilígere, et dies vidére bonos, coérceat linguam suam a malo, et lábia ejus ne loquántur dolum.
 1 Petri	1Pet	62	3	11	Declínet a malo, et fáciat bonum: inquírat pacem, et sequátur eam:
 1 Petri	1Pet	62	3	12	quia óculi Dómini super justos, et aures ejus in preces eórum: vultus autem Dómini super faciéntes mala.
 1 Petri	1Pet	62	3	13	Et quis est qui vobis nóceat, si boni æmulatóres fuéritis?
 1 Petri	1Pet	62	3	14	Sed et si quid patímini propter justítiam, beáti. Timórem autem eórum ne timuéritis, et non conturbémini.
 1 Petri	1Pet	62	3	15	Dóminum autem Christum sanctificáte in córdibus vestris, paráti semper ad satisfactiónem omni poscénti vos ratiónem de ea, quæ in vobis est, spe.
 1 Petri	1Pet	62	3	16	Sed cum modéstia, et timóre, consciéntiam habéntes bonam: ut in eo, quod détrahunt vobis, confundántur, qui calumniántur vestram bonam in Christo conversatiónem.
 1 Petri	1Pet	62	3	17	Mélius est enim benefaciéntes (si volúntas Dei velit) pati, quam malefaciéntes.
 1 Petri	1Pet	62	3	18	Quia et Christus semel pro peccátis nostris mórtuus est, justus pro injústis, ut nos offérret Deo, mortificátus quidem carne, vivificátus autem spíritu.
 1 Petri	1Pet	62	3	19	In quo et his, qui in cárcere erant, spirítibus véniens prædicávit:
 1 Petri	1Pet	62	3	20	qui incréduli fúerant aliquándo, quando exspectábant Dei patiéntiam in diébus Noë, cum fabricarétur arca: in qua pauci, id est octo ánimæ, salvæ factæ sunt per aquam.
 1 Petri	1Pet	62	3	21	Quod et vos nunc símilis formæ salvos fecit baptísma: non carnis deposítio sórdium, sed consciéntiæ bonæ interrogátio in Deum per resurrectiónem Jesu Christi.
 1 Petri	1Pet	62	3	22	Qui est in déxtera Dei, deglútiens mortem ut vitæ ætérnæ hærédes efficerémur: proféctus in cælum subjéctis sibi ángelis, et potestátibus, et virtútibus.
 1 Petri	1Pet	62	4	1	Christo ígitur passo in carne, et vos eádem cogitatióne armámini: quia qui passus est in carne, désiit a peccátis:
 1 Petri	1Pet	62	4	2	ut jam non desidériis hóminum, sed voluntáti Dei, quod réliquum est in carne vivat témporis.
 1 Petri	1Pet	62	4	3	Súfficit enim prætéritum tempus ad voluntátem géntium consummándam his qui ambulavérunt in luxúriis, desidériis, vinoléntiis, comessatiónibus, potatiónibus, et illícitis idolórum cúltibus.
 1 Petri	1Pet	62	4	4	In quo admirántur non concurréntibus vobis in eámdem luxúriæ confusiónem, blasphemántes.
 1 Petri	1Pet	62	4	5	Qui reddent ratiónem ei qui parátus est judicáre vivos et mórtuos.
 1 Petri	1Pet	62	4	6	Propter hoc enim et mórtuis evangelizátum est: ut judicéntur quidem secúndum hómines in carne, vivant autem secúndum Deum in spíritu.
 1 Petri	1Pet	62	4	7	Ómnium autem finis appropinquávit. Estóte ítaque prudéntes, et vigiláte in oratiónibus.	b
 1 Petri	1Pet	62	4	8	Ante ómnia autem, mútuam in vobismetípsis caritátem contínuam habéntes: quia cáritas óperit multitúdinem peccatórum.
 1 Petri	1Pet	62	4	9	Hospitáles ínvicem sine murmuratióne.
 1 Petri	1Pet	62	4	10	Unusquísque, sicut accépit grátiam, in altérutrum illam administrántes, sicut boni dispensatóres multifórmis grátiæ Dei.
 1 Petri	1Pet	62	4	11	Si quis lóquitur, quasi sermónes Dei: si quis minístrat, tamquam ex virtúte, quam adminístrat Deus: ut in ómnibus honorificétur Deus per Jesum Christum: cui est glória et impérium in sǽcula sæculórum. Amen.
 1 Petri	1Pet	62	4	12	Caríssimi, nolíte peregrinári in fervóre, qui ad tentatiónem vobis fit, quasi novi áliquid vobis contíngat:	b
 1 Petri	1Pet	62	4	13	sed communicántes Christi passiónibus gaudéte, ut et in revelatióne glóriæ ejus gaudeátis exsultántes.
 1 Petri	1Pet	62	4	14	Si exprobrámini in nómine Christi, beáti éritis: quóniam quod est honóris, glóriæ, et virtútis Dei, et qui est ejus Spíritus, super vos requiéscit.
 1 Petri	1Pet	62	4	15	Nemo autem vestrum patiátur ut homicída, aut fur, aut maledícus, aut alienórum appetítor.
 1 Petri	1Pet	62	4	16	Si autem ut christiánus, non erubéscat: gloríficet autem Deum in isto nómine:
 1 Petri	1Pet	62	4	17	quóniam tempus est ut incípiat judícium a domo Dei. Si autem primum a nobis, quis finis eórum, qui non credunt Dei Evangélio?
 1 Petri	1Pet	62	4	18	et si justus vix salvábitur, ímpius et peccátor ubi parébunt?
 1 Petri	1Pet	62	4	19	Ítaque et hi, qui patiúntur secúndum voluntátem Dei, fidéli Creatóri comméndent ánimas suas in benefáctis.
 1 Petri	1Pet	62	5	1	Senióres ergo, qui in vobis sunt, óbsecro, consénior et testis Christi passiónum: qui et ejus, quæ in futúro revelánda est, glóriæ communicátor:
 1 Petri	1Pet	62	5	2	páscite qui in vobis est gregem Dei, providéntes non coácte, sed spontánee secúndum Deum: neque turpis lucri grátia, sed voluntárie:
 1 Petri	1Pet	62	5	3	neque ut dominántes in cleris, sed forma facti gregis ex ánimo.
 1 Petri	1Pet	62	5	4	Et cum apparúerit princeps pastórum, percipiétis immarcescíbilem glóriæ corónam.
 1 Petri	1Pet	62	5	5	Simíliter adolescéntes súbditi estóte senióribus. Omnes autem ínvicem humilitátem insinuáte, quia Deus supérbis resístit, humílibus autem dat grátiam.
 1 Petri	1Pet	62	5	6	Humiliámini ígitur sub poténti manu Dei, ut vos exáltet in témpore visitatiónis:	b
 1 Petri	1Pet	62	5	7	omnem sollicitúdinem vestram projiciéntes in eum, quóniam ipsi cura est de vobis.
 1 Petri	1Pet	62	5	8	Sóbrii estóte, et vigiláte: quia adversárius vester diábolus tamquam leo rúgiens círcuit, quærens quem dévoret:
 1 Petri	1Pet	62	5	9	cui resístite fortes in fide: sciéntes eámdem passiónem ei quæ in mundo est vestræ fraternitáti fíeri.
 1 Petri	1Pet	62	5	10	Deus autem omnis grátiæ, qui vocávit nos in ætérnam suam glóriam in Christo Jesu, módicum passos ipse perfíciet, confirmábit, solidabítque.
 1 Petri	1Pet	62	5	11	Ipsi glória, et impérium in sǽcula sæculórum. Amen.
 1 Petri	1Pet	62	5	12	Per Silvánum fidélem fratrem vobis, ut árbitror, bréviter scripsi: óbsecrans et contéstans, hanc esse veram grátiam Dei, in qua statis.	b
 1 Petri	1Pet	62	5	13	Salútat vos ecclésia quæ est in Babylóne coëlécta, et Marcus fílius meus.
 1 Petri	1Pet	62	5	14	Salutáte ínvicem in ósculo sancto. Grátia vobis ómnibus qui estis in Christo Jesu. Amen.
 #	2 Petri	2Pet	Epístola Secúnda Beáti: Petri Apóstoli
 2 Petri	2Pet	63	1	1	Simon Petrus, servus et apóstolus Jesu Christi, iis qui coæquálem nobíscum sortíti sunt fidem in justítia Dei nostri, et Salvatóris Jesu Christi.
 2 Petri	2Pet	63	1	2	Grátia vobis, et pax adimpleátur in cognitióne Dei, et Christi Jesu Dómini nostri:
 2 Petri	2Pet	63	1	3	Quómodo ómnia nobis divínæ virtútis suæ, quæ ad vitam et pietátem donáta sunt, per cognitiónem ejus, qui vocávit nos própria glória, et virtúte,	b
 2 Petri	2Pet	63	1	4	per quem máxima, et pretiósa nobis promíssa donávit: ut per hæc efficiámini divínæ consórtes natúræ: fugiéntes ejus, quæ in mundo est, concupiscéntiæ corruptiónem.
 2 Petri	2Pet	63	1	5	Vos autem curam omnem subinferéntes, ministráte in fide vestra virtútem, in virtúte autem sciéntiam,
 2 Petri	2Pet	63	1	6	in sciéntia autem abstinéntiam, in abstinéntia autem patiéntiam, in patiéntia autem pietátem,
 2 Petri	2Pet	63	1	7	in pietáte autem amórem fraternitátis, in amóre autem fraternitátis caritátem.
 2 Petri	2Pet	63	1	8	Hæc enim si vobíscum adsint, et súperent, non vácuos nec sine fructu vos constítuent in Dómini nostri Jesu Christi cognitióne.
 2 Petri	2Pet	63	1	9	Cui enim non præsto sunt hæc, cæcus est, et manu tentans, obliviónem accípiens purgatiónis véterum suórum delictórum.
 2 Petri	2Pet	63	1	10	Quaprópter fratres, magis satágite ut per bona ópera certam vestram vocatiónem, et electiónem faciátis: hæc enim faciéntes, non peccábitis aliquándo.
 2 Petri	2Pet	63	1	11	Sic enim abundánter ministrábitur vobis intróitus in ætérnum regnum Dómini nostri et Salvatóris Jesu Christi.
 2 Petri	2Pet	63	1	12	Propter quod incípiam vos semper commonére de his: et quidem sciéntes et confirmátos vos in præsénti veritáte.	b
 2 Petri	2Pet	63	1	13	Justum autem árbitror quámdiu sum in hoc tabernáculo, suscitáre vos in commonitióne:
 2 Petri	2Pet	63	1	14	certus quod velox est deposítio tabernáculi mei secúndum quod et Dóminus noster Jesus Christus significávit mihi.
 2 Petri	2Pet	63	1	15	Dabo autem óperam et frequénter habére vos post óbitum meum, ut horum memóriam faciátis.
 2 Petri	2Pet	63	1	16	Non enim doctas fábulas secúti notam fécimus vobis Dómini nostri Jesu Christi virtútem et præséntiam: sed speculatóres facti illíus magnitúdinis.
 2 Petri	2Pet	63	1	17	Accípiens enim a Deo Patre honórem et glóriam, voce delápsa ad eum hujuscémodi a magnífica glória: Hic est Fílius meus diléctus, in quo mihi complácui, ipsum audíte.
 2 Petri	2Pet	63	1	18	Et hanc vocem nos audívimus de cælo allátam, cum essémus cum ipso in monte sancto.
 2 Petri	2Pet	63	1	19	Et habémus firmiórem prophéticum sermónem: cui benefácitis attendéntes quasi lucérnæ lucénti in caliginóso loco donec dies elucéscat, et lúcifer oriátur in córdibus vestris:
 2 Petri	2Pet	63	1	20	hoc primum intelligéntes quod omnis prophetía Scriptúræ própria interpretatióne non fit.
 2 Petri	2Pet	63	1	21	Non enim voluntáte humána alláta est aliquándo prophetía: sed Spíritu Sancto inspiráti, locúti sunt sancti Dei hómines.
 2 Petri	2Pet	63	2	1	Fuérunt vero et pseudoprophétæ in pópulo, sicut et in vobis erunt magístri mendáces, qui introdúcent sectas perditiónis: et eum qui emit eos, Dóminum negant, superducéntes sibi célerem perditiónem.
 2 Petri	2Pet	63	2	2	Et multi sequéntur eórum luxúrias, per quos via veritátis blasphemábitur:
 2 Petri	2Pet	63	2	3	et in avarítia fictis verbis de vobis negotiabúntur: quibus judícium jam olim non cessat: et perdítio eórum non dormítat.
 2 Petri	2Pet	63	2	4	Si enim Deus ángelis peccántibus non pepércit, sed rudéntibus inférni detráctos in tártarum trádidit cruciándos, in judícium reservári.
 2 Petri	2Pet	63	2	5	Et origináli mundo non pepércit, sed octávum Noë justítiæ præcónem custodívit, dilúvium mundo impiórum indúcens.
 2 Petri	2Pet	63	2	6	Et civitátes Sodomórum et Gomorrhæórum in cínerem rédigens, eversióne damnávit: exémplum eórum, qui ímpie actúri sunt, ponens:
 2 Petri	2Pet	63	2	7	et justum Lot oppréssum a nefandórum injúria, ac luxuriósa conversatióne erípuit:
 2 Petri	2Pet	63	2	8	aspéctu enim, et audítu justus erat: hábitans apud eos, qui de die in diem ánimam justam iníquis opéribus cruciábant.
 2 Petri	2Pet	63	2	9	Novit Dóminus pios de tentatióne erípere: iníquos vero in diem judícii reserváre cruciándos.
 2 Petri	2Pet	63	2	10	Magis autem eos, qui post carnem in concupiscéntia immundítiæ ámbulant, dominationémque contémnunt, audáces, sibi placéntes, sectas non métuunt introdúcere blasphemántes:
 2 Petri	2Pet	63	2	11	ubi ángeli fortitúdine, et virtúte cum sint majóres, non portant advérsum se execrábile judícium.
 2 Petri	2Pet	63	2	12	Hi vero velut irrationabília pécora, naturáliter in captiónem, et in perníciem in his quæ ignórant blasphemántes in corruptióne sua períbunt,	b
 2 Petri	2Pet	63	2	13	percipiéntes mercédem injustítiæ, voluptátem existimántes diéi delícias: coinquinatiónes, et máculæ delíciis affluéntes, in convíviis suis luxuriántes vobíscum,
 2 Petri	2Pet	63	2	14	óculos habéntes plenos adultérii, et incessábilis delícti. Pelliciéntes ánimas instábiles, cor exercitátum avarítia habéntes, maledictiónis fílii:
 2 Petri	2Pet	63	2	15	derelinquéntes rectam viam erravérunt, secúti viam Bálaam ex Bosor, qui mercédem iniquitátis amávit:
 2 Petri	2Pet	63	2	16	correptiónem vero hábuit suæ vesániæ: subjugále mutum ánimal, hóminis voce loquens, prohíbuit prophétæ insipiéntiam.
 2 Petri	2Pet	63	2	17	Hi sunt fontes sine aqua, et nébulæ turbínibus exagitátæ, quibus calígo tenebrárum reservátur.
 2 Petri	2Pet	63	2	18	Supérba enim vanitátis loquéntes, pellíciunt in desidériis carnis luxúriæ eos, qui páululum effúgiunt, qui in erróre conversántur:
 2 Petri	2Pet	63	2	19	libertátem illis promitténtes, cum ipsi servi sint corruptiónem: a quo enim quis superátus est, hujus et servus est.
 2 Petri	2Pet	63	2	20	Si enim refugiéntes coinquinatiónes mundi in cognitióne Dómini nostri, et Salvatóris Jesu Christi, his rursus implicáti superántur: facta sunt eis posterióra deterióra prióribus.
 2 Petri	2Pet	63	2	21	Mélius enim erat illis non cognóscere viam justítiæ, quam post agnitiónem, retrórsum convérti ab eo, quod illis tráditum est, sancto mandáto.
 2 Petri	2Pet	63	2	22	Cóntigit enim eis illud veri provérbii: Canis revérsus ad suum vómitum: et, Sus lota in volutábro luti.
 2 Petri	2Pet	63	3	1	Hanc ecce vobis, caríssimi, secúndam scribo epístolam, in quibus vestram éxcito in commonitióne sincéram mentem:
 2 Petri	2Pet	63	3	2	ut mémores sitis eórum, quæ prædíxi, verbórum, a sanctis prophétis et apostolórum vestrórum, præceptórum Dómini et Salvatóris.
 2 Petri	2Pet	63	3	3	Hoc primum sciéntes, quod vénient in novíssimis diébus in deceptióne illusóres, juxta próprias concupiscéntias ambulántes,
 2 Petri	2Pet	63	3	4	dicéntes: Ubi est promíssio, aut advéntus ejus? ex quo enim patres dormiérunt, ómnia sic persevérant ab inítio creatúræ.
 2 Petri	2Pet	63	3	5	Latet enim eos hoc voléntes, quod cæli erant prius, et terra de aqua, et per aquam consístens Dei verbo:
 2 Petri	2Pet	63	3	6	per quæ, ille tunc mundus aqua inundátus, périit.
 2 Petri	2Pet	63	3	7	Cæli autem, qui nunc sunt, et terra eódem verbo repósiti sunt, igni reserváti in diem judícii, et perditiónis impiórum hóminum.
 2 Petri	2Pet	63	3	8	Unum vero hoc non láteat vos, caríssimi, quia unus dies apud Dóminum sicut mille anni, et mille anni sicut dies unus.
 2 Petri	2Pet	63	3	9	Non tardat Dóminus promissiónem suam, sicut quidam exístimant: sed patiénter agit propter vos, nolens áliquos períre, sed omnes ad pœniténtiam revérti.
 2 Petri	2Pet	63	3	10	Advéniet autem dies Dómini ut fur: in quo cæli magno ímpetu tránsient, eleménta vero calóre solvéntur, terra autem et quæ in ipsa sunt ópera, exuréntur.
 2 Petri	2Pet	63	3	11	Cum ígitur hæc ómnia dissolvénda sunt, quales opórtet vos esse in sanctis conversatiónibus, et pietátibus,	b
 2 Petri	2Pet	63	3	12	exspectántes, et properántes in advéntum diéi Dómini, per quem cæli ardéntes solvéntur, et eleménta ignis ardóre tabéscent?
 2 Petri	2Pet	63	3	13	Novos vero cælos, et novam terram secúndum promíssa ipsíus exspectámus, in quibus justítia hábitat.
 2 Petri	2Pet	63	3	14	Propter quod, caríssimi, hæc exspectántes, satágite immaculáti, et invioláti ei inveníri in pace:
 2 Petri	2Pet	63	3	15	et Dómini nostri longanimitátem, salútem arbitrémini: sicut et caríssimus frater noster Paulus secúndum datam sibi sapiéntiam scripsit vobis,
 2 Petri	2Pet	63	3	16	sicut et ómnibus epístolis, loquens in eis de his in quibus sunt quædam difficília intelléctu, quæ indócti et instábiles deprávant, sicut et céteras Scriptúras, ad suam ipsórum perditiónem.
 2 Petri	2Pet	63	3	17	Vos ígitur fratres, præsciéntes custodíte, ne insipiéntium erróre tradúcti excidátis a própria firmitáte:
 2 Petri	2Pet	63	3	18	créscite vero in grátia, et in cognitióne Dómini nostri, et Salvatóris Jesu Christi. Ipsi glória et nunc, et in diem æternitátis. Amen.
 #	1 Joánnis	1Jn	Epístola Prima Beáti: Joánnis Apóstoli
 1 Joánnis	1Jn	64	1	1	Quod fuit ab inítio, quod audívimus, quod vídimus óculis nostris, quod perspéximus, et manus nostræ contrectavérunt de verbo vitæ:
 1 Joánnis	1Jn	64	1	2	et vita manifestáta est, et vídimus, et testámur, et annuntiámus vobis vitam ætérnam, quæ erat apud Patrem, et appáruit nobis:
 1 Joánnis	1Jn	64	1	3	quod vídimus et audívimus, annuntiámus vobis, ut et vos societátem habeátis nobíscum, et socíetas nostra sit cum Patre, et cum Fílio ejus Jesu Christo.
 1 Joánnis	1Jn	64	1	4	Et hæc scríbimus vobis ut gaudeátis, et gáudium vestrum sit plenum.
 1 Joánnis	1Jn	64	1	5	Et hæc est annuntiátio, quam audívimus ab eo, et annuntiámus vobis: quóniam Deus lux est, et ténebræ in eo non sunt ullæ.
 1 Joánnis	1Jn	64	1	6	Si dixérimus quóniam societátem habémus cum eo, et in ténebris ambulámus, mentímur, et veritátem non fácimus.
 1 Joánnis	1Jn	64	1	7	Si autem in luce ambulámus sicut et ipse est in luce, societátem habémus ad ínvicem, et sanguis Jesu Christi, Fílii ejus, emúndat nos ab omni peccáto.
 1 Joánnis	1Jn	64	1	8	Si dixérimus quóniam peccátum non habémus, ipsi nos sedúcimus, et véritas in nobis non est.
 1 Joánnis	1Jn	64	1	9	Si confiteámur peccáta nostra: fidélis est, et justus, ut remíttat nobis peccáta nostra, et emúndet nos ab omni iniquitáte.
 1 Joánnis	1Jn	64	1	10	Si dixérimus quóniam non peccávimus, mendácem fácimus eum, et verbum ejus non est in nobis.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	1	Filíoli mei, hæc scribo vobis, ut non peccétis. Sed et si quis peccáverit, advocátum habémus apud Patrem, Jesum Christum justum:
 1 Joánnis	1Jn	64	2	2	et ipse est propitiátio pro peccátis nostris: non pro nostris autem tantum, sed étiam pro totíus mundi.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	3	Et in hoc scimus quóniam cognóvimus eum, si mandáta ejus observémus.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	4	Qui dicit se nosse eum, et mandáta ejus non custódit, mendax est, et in hoc véritas non est.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	5	Qui autem servat verbum ejus, vere in hoc cáritas Dei perfécta est: et in hoc scimus quóniam in ipso sumus.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	6	Qui dicit se in ipso manére, debet, sicut ille ambulávit, et ipse ambuláre.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	7	Caríssimi, non mandátum novum scribo vobis, sed mandátum vetus, quod habuístis ab inítio. Mandátum vetus est verbum, quod audístis.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	8	Íterum mandátum novum scribo vobis, quod verum est et in ipso, et in vobis: quia ténebræ transiérunt, et verum lumen jam lucet.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	9	Qui dicit se in luce esse, et fratrem suum odit, in ténebris est usque adhuc.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	10	Qui díligit fratrem suum, in lúmine manet, et scándalum in eo non est.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	11	Qui autem odit fratrem suum, in ténebris est, et in ténebris ámbulat, et nescit quo eat: quia ténebræ obcæcavérunt óculos ejus.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	12	Scribo vobis, filíoli, quóniam remittúntur vobis peccáta propter nomen ejus.	b
 1 Joánnis	1Jn	64	2	13	Scribo vobis, patres, quóniam cognovístis eum, qui ab inítio est. Scribo vobis, adolescéntes, quóniam vicístis malígnum.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	14	Scribo vobis, infántes, quóniam cognovístis patrem. Scribo vobis júvenes, quóniam fortes estis, et verbum Dei manet in vobis, et vicístis malígnum.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	15	Nolíte dilígere mundum, neque ea quæ in mundo sunt. Si quis díligit mundum, non est cáritas Patris in eo:
 1 Joánnis	1Jn	64	2	16	quóniam omne quod est in mundo, concupiscéntia carnis est, et concupiscéntia oculórum, et supérbia vitæ: quæ non est ex Patre, sed ex mundo est.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	17	Et mundus transit, et concupiscéntia ejus: qui autem facit voluntátem Dei manet in ætérnum.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	18	Filíoli, novíssima hora est: et sicut audístis quia antichrístus venit, et nunc antichrísti multi facti sunt; unde scimus, quia novíssima hora est.	b
 1 Joánnis	1Jn	64	2	19	Ex nobis prodiérunt, sed non erant ex nobis, nam, si fuíssent ex nobis, permansíssent útique nobíscum: sed ut manifésti sint quóniam non sunt omnes ex nobis.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	20	Sed vos unctiónem habétis a Sancto, et nostis ómnia.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	21	Non scripsi vobis quasi ignorántibus veritátem, sed quasi sciéntibus eam: et quóniam omne mendácium ex veritáte non est.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	22	Quis est mendax, nisi is qui negat quóniam Jesus est Christus? Hic est antichrístus, qui negat Patrem, et Fílium.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	23	Omnis qui negat Fílium, nec Patrem habet: qui confitétur Fílium, et Patrem habet.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	24	Vos quod audístis ab inítio, in vobis permáneat: si in vobis permánserit quod audístis ab inítio, et vos in Fílio et Patre manébitis.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	25	Et hæc est repromíssio, quam ipse pollícitus est nobis, vitam ætérnam.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	26	Hæc scripsi vobis de his, qui sedúcant vos.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	27	Et vos unctiónem, quam accepístis ab eo, máneat in vobis. Et non necésse habétis ut áliquis dóceat vos: sed sicut únctio ejus docet vos de ómnibus, et verum est, et non est mendácium. Et sicut dócuit vos: manéte in eo.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	28	Et nunc, filíoli, manéte in eo: ut cum apparúerit, habeámus fidúciam, et non confundámur ab eo in advéntu ejus.
 1 Joánnis	1Jn	64	2	29	Si scitis quóniam justus est, scitóte quóniam et omnis, qui facit justítiam, ex ipso natus est.
 1 Joánnis	1Jn	64	3	1	Vidéte qualem caritátem dedit nobis Pater, ut fílii Dei nominémur et simus. Propter hoc mundus non novit nos: quia non novit eum.
 1 Joánnis	1Jn	64	3	2	Caríssimi, nunc fílii Dei sumus: et nondum appáruit quid érimus. Scimus quóniam cum apparúerit, símiles ei érimus: quóniam vidébimus eum sícuti est.
 1 Joánnis	1Jn	64	3	3	Et omnis qui habet hanc spem in eo, sanctíficat se, sicut et ille sanctus est.
 1 Joánnis	1Jn	64	3	4	Omnis qui facit peccátum, et iniquitátem facit: et peccátum est iníquitas.	b
 1 Joánnis	1Jn	64	3	5	Et scitis quia ille appáruit ut peccáta nostra tólleret: et peccátum in eo non est.
 1 Joánnis	1Jn	64	3	6	Omnis qui in eo manet, non peccat: et omnis qui peccat, non vidit eum, nec cognóvit eum.
 1 Joánnis	1Jn	64	3	7	Filíoli, nemo vos sedúcat. Qui facit justítiam, justus est, sicut et ille justus est.
 1 Joánnis	1Jn	64	3	8	Qui facit peccátum, ex diábolo est: quóniam ab inítio diábolus peccat. In hoc appáruit Fílius Dei, ut dissólvat ópera diáboli.
 1 Joánnis	1Jn	64	3	9	Omnis qui natus est ex Deo, peccátum non facit: quóniam semen ipsíus in eo manet, et non potest peccáre, quóniam ex Deo natus est.
 1 Joánnis	1Jn	64	3	10	In hoc manifésti sunt fílii Dei, et fílii diáboli. Omnis qui non est justus, non est ex Deo, et qui non díligit fratrem suum:	b
 1 Joánnis	1Jn	64	3	11	quóniam hæc est annuntiátio, quam audístis ab inítio, ut diligátis altérutrum.
 1 Joánnis	1Jn	64	3	12	Non sicut Cain, qui ex malígno erat, et occídit fratrem suum. Et propter quid occídit eum? Quóniam ópera ejus malígna erant: fratris autem ejus, justa.
 1 Joánnis	1Jn	64	3	13	Nolíte mirári, fratres, si odit vos mundus.
 1 Joánnis	1Jn	64	3	14	Nos scimus quóniam transláti sumus de morte ad vitam, quóniam dilígimus fratres. Qui non díligit, manet in morte:
 1 Joánnis	1Jn	64	3	15	omnis qui odit fratrem suum, homicída est. Et scitis quóniam omnis homicída non habet vitam ætérnam in semetípso manéntem.
 1 Joánnis	1Jn	64	3	16	In hoc cognóvimus caritátem Dei, quóniam ille ánimam suam pro nobis pósuit: et nos debémus pro frátribus ánimas pónere.
 1 Joánnis	1Jn	64	3	17	Qui habúerit substántiam hujus mundi, et víderit fratrem suum necessitátem habére, et cláuserit víscera sua ab eo: quómodo cáritas Dei manet in eo?
 1 Joánnis	1Jn	64	3	18	Filíoli mei, non diligámus verbo neque lingua, sed ópere et veritáte:
 1 Joánnis	1Jn	64	3	19	in hoc cognóscimus quóniam ex veritáte sumus: et in conspéctu ejus suadébimus corda nostra.
 1 Joánnis	1Jn	64	3	20	Quóniam si reprehénderit nos cor nostrum: major est Deus corde nostro, et novit ómnia.
 1 Joánnis	1Jn	64	3	21	Caríssimi, si cor nostrum non reprehénderit nos, fidúciam habémus ad Deum:
 1 Joánnis	1Jn	64	3	22	et quidquid petiérimus, accipiémus ab eo: quóniam mandáta ejus custodímus, et ea, quæ sunt plácita coram eo, fácimus.
 1 Joánnis	1Jn	64	3	23	Et hoc est mandátum ejus: ut credámus in nómine Fílii ejus Jesu Christi: et diligámus altérutrum, sicut dedit mandátum nobis.
 1 Joánnis	1Jn	64	3	24	Et qui servat mandáta ejus, in illo manet, et ipse in eo: et in hoc scimus quóniam manet in nobis, de Spíritu quem dedit nobis.
 1 Joánnis	1Jn	64	4	1	Caríssimi, nolíte omni spirítui crédere, sed probáte spíritus si ex Deo sint: quóniam multi pseudoprophétæ exiérunt in mundum.
 1 Joánnis	1Jn	64	4	2	In hoc cognóscitur Spíritus Dei: omnis spíritus qui confitétur Jesum Christum in carne venísse, ex Deo est:
 1 Joánnis	1Jn	64	4	3	et omnis spíritus qui solvit Jesum, ex Deo non est, et hic est antichrístus, de quo audístis quóniam venit, et nunc jam in mundo est.
 1 Joánnis	1Jn	64	4	4	Vos ex Deo estis filíoli, et vicístis eum, quóniam major est qui in vobis est, quam qui in mundo.
 1 Joánnis	1Jn	64	4	5	Ipsi de mundo sunt: ídeo de mundo loquúntur, et mundus eos audit.
 1 Joánnis	1Jn	64	4	6	Nos ex Deo sumus. Qui novit Deum, audit nos; qui non est ex Deo, non audit nos: in hoc cognóscimus Spíritum veritátis, et spíritum erróris.
 1 Joánnis	1Jn	64	4	7	Caríssimi, diligámus nos ínvicem: quia cáritas ex Deo est. Et omnis qui díligit, ex Deo natus est, et cognóscit Deum.
 1 Joánnis	1Jn	64	4	8	Qui non díligit, non novit Deum: quóniam Deus cáritas est.
 1 Joánnis	1Jn	64	4	9	In hoc appáruit cáritas Dei in nobis, quóniam Fílium suum unigénitum misit Deus in mundum, ut vivámus per eum.	b
 1 Joánnis	1Jn	64	4	10	In hoc est cáritas: non quasi nos dilexérimus Deum, sed quóniam ipse prior diléxit nos, et misit Fílium suum propitiatiónem pro peccátis nostris.
 1 Joánnis	1Jn	64	4	11	Caríssimi, si sic Deus diléxit nos: et nos debémus altérutrum dilígere.
 1 Joánnis	1Jn	64	4	12	Deum nemo vidit umquam. Si diligámus ínvicem, Deus in nobis manet, et cáritas ejus in nobis perfécta est.
 1 Joánnis	1Jn	64	4	13	In hoc cognóscimus quóniam in eo manémus, et ipse in nobis: quóniam de Spíritu suo dedit nobis.
 1 Joánnis	1Jn	64	4	14	Et nos vídimus, et testificámur quóniam Pater misit Fílium suum Salvatórem mundi.
 1 Joánnis	1Jn	64	4	15	Quisquis conféssus fúerit quóniam Jesus est Fílius Dei, Deus in eo manet, et ipse in Deo.
 1 Joánnis	1Jn	64	4	16	Et nos cognóvimus, et credídimus caritáti, quam habet Deus in nobis. Deus cáritas est: et qui manet in caritáte, in Deo manet, et Deus in eo.
 1 Joánnis	1Jn	64	4	17	In hoc perfécta est cáritas Dei nobíscum, ut fidúciam habeámus in die judícii: quia sicut ille est, et nos sumus in hoc mundo.
 1 Joánnis	1Jn	64	4	18	Timor non est in caritáte: sed perfécta cáritas foras mittit timórem, quóniam timor pœnam habet: qui autem timet, non est perféctus in caritáte.
 1 Joánnis	1Jn	64	4	19	Nos ergo diligámus Deum, quóniam Deus prior diléxit nos.
 1 Joánnis	1Jn	64	4	20	Si quis díxerit: Quóniam díligo Deum, et fratrem suum óderit, mendax est. Qui enim non díligit fratrem suum quem vidit, Deum, quem non vidit, quómodo potest dilígere?
 1 Joánnis	1Jn	64	4	21	Et hoc mandátum habémus a Deo: ut qui díligit Deum, díligat et fratrem suum.
 1 Joánnis	1Jn	64	5	1	Omnis qui credit quóniam Jesus est Christus, ex Deo natus est. Et omnis qui díligit eum qui génuit, díligit et eum qui natus est ex eo.
 1 Joánnis	1Jn	64	5	2	In hoc cognóscimus quóniam diligámus natos Dei, cum Deum diligámus, et mandáta ejus faciámus.
 1 Joánnis	1Jn	64	5	3	Hæc est enim cáritas Dei, ut mandáta ejus custodiámus: et mandáta ejus grávia non sunt.
 1 Joánnis	1Jn	64	5	4	Quóniam omne quod natum est ex Deo, vincit mundum: et hæc est victória, quæ vincit mundum, fides nostra.
 1 Joánnis	1Jn	64	5	5	Quis est, qui vincit mundum, nisi qui credit quóniam Jesus est Fílius Dei?
 1 Joánnis	1Jn	64	5	6	Hic est, qui venit per aquam et sánguinem, Jesus Christus: non in aqua solum, sed in aqua et sánguine. Et Spíritus est, qui testificátur quóniam Christus est véritas.
 1 Joánnis	1Jn	64	5	7	Quóniam tres sunt, qui testimónium dant in cælo: Pater, Verbum, et Spíritus Sanctus: et hi tres unum sunt.
 1 Joánnis	1Jn	64	5	8	Et tres sunt, qui testimónium dant in terra: spíritus, et aqua, et sanguis: et hi tres unum sunt.
 1 Joánnis	1Jn	64	5	9	Si testimónium hóminum accípimus, testimónium Dei majus est: quóniam hoc est testimónium Dei, quod majus est, quóniam testificátus est de Fílio suo.
 1 Joánnis	1Jn	64	5	10	Qui credit in Fílium Dei, habet testimónium Dei in se. Qui non credit Fílio, mendácem facit eum: quia non credit in testimónium quod testificátus est Deus de Fílio suo.
 1 Joánnis	1Jn	64	5	11	Et hoc est testimónium, quóniam vitam ætérnam dedit nobis Deus: et hæc vita in Fílio ejus est.
 1 Joánnis	1Jn	64	5	12	Qui habet Fílium, habet vitam: qui non habet Fílium, vitam non habet.
 1 Joánnis	1Jn	64	5	13	Hæc scribo vobis ut sciátis quóniam vitam habétis ætérnam, qui créditis in nómine Fílii Dei.
 1 Joánnis	1Jn	64	5	14	Et hæc est fidúcia, quam habémus ad eum: quia quodcúmque petiérimus, secúndum voluntátem ejus, audit nos.	b
 1 Joánnis	1Jn	64	5	15	Et scimus quia audit nos quidquid petiérimus: scimus quóniam habémus petitiónes quas postulámus ab eo.
 1 Joánnis	1Jn	64	5	16	Qui scit fratrem suum peccáre peccátum non ad mortem, petat, et dábitur ei vita peccánti non ad mortem. Est peccátum ad mortem: non pro illo dico ut roget quis.
 1 Joánnis	1Jn	64	5	17	Omnis iníquitas, peccátum est: et est peccátum ad mortem.
 1 Joánnis	1Jn	64	5	18	Scimus quia omnis qui natus est ex Deo, non peccat: sed generátio Dei consérvat eum, et malígnus non tangit eum.
 1 Joánnis	1Jn	64	5	19	Scimus quóniam ex Deo sumus: et mundus totus in malígno pósitus est.
 1 Joánnis	1Jn	64	5	20	Et scimus quóniam Fílius Dei venit, et dedit nobis sensum ut cognoscámus verum Deum, et simus in vero Fílio ejus. Hic est verus Deus, et vita ætérna.
 1 Joánnis	1Jn	64	5	21	Filíoli, custodíte vos a simulácris. Amen.
 #	2 Joánnis	2Jn	Epístola Secúnda Beáti: Joánnis Apóstoli
 2 Joánnis	2Jn	65	1	1	Sénior Eléctæ dóminæ, et natis ejus, quos ego díligo in veritáte, et non ego solus, sed et omnes qui cognovérunt veritátem,
 2 Joánnis	2Jn	65	1	2	propter veritátem, quæ pérmanet in nobis, et nobíscum erit in ætérnum.
 2 Joánnis	2Jn	65	1	3	Sit vobíscum grátia, misericórdia, pax a Deo Patre, et a Christo Jesu Fílio Patris in veritáte, et caritáte.
 2 Joánnis	2Jn	65	1	4	Gavísus sum valde, quóniam invéni de fíliis tuis ambulántes in veritáte, sicut mandátum accépimus a Patre.
 2 Joánnis	2Jn	65	1	5	Et nunc rogo te dómina, non tamquam mandátum novum scribens tibi, sed quod habúimus ab inítio, ut diligámus altérutrum.
 2 Joánnis	2Jn	65	1	6	Et hæc est cáritas, ut ambulémus secúndum mandáta ejus. Hoc est enim mandátum, ut quemádmodum audístis ab inítio, in eo ambulétis.
 2 Joánnis	2Jn	65	1	7	Quóniam multi seductóres exiérunt in mundum, qui non confiténtur Jesum Christum venísse in carnem: hic est sedúctor, et antichrístus.
 2 Joánnis	2Jn	65	1	8	Vidéte vosmetípsos, ne perdátis quæ operáti estis: sed ut mercédem plenam accipiátis.
 2 Joánnis	2Jn	65	1	9	Omnis qui recédit, et non pérmanet in doctrína Christi, Deum non habet: qui pérmanet in doctrína, hic et Patrem et Fílium habet.
 2 Joánnis	2Jn	65	1	10	Si quis venit ad vos, et hanc doctrínam non affert, nolíte recípere eum in domum, nec Ave ei dixéritis.
 2 Joánnis	2Jn	65	1	11	Qui enim dicit illi Ave, commúnicat opéribus ejus malígnis.
 2 Joánnis	2Jn	65	1	12	Plura habens vobis scríbere, nólui per cartam et atraméntum: spero enim me futúrum apud vos, et os ad os loqui: ut gáudium vestrum plenum sit.	b
 2 Joánnis	2Jn	65	1	13	Salútant te fílii soróris tuæ Eléctæ.
 #	3 Joánnis	3Jn	Epístola Tértia Beáti: Joánnis Apóstoli
 3 Joánnis	3Jn	66	1	1	Sénior Gajo caríssimo, quem ego díligo in veritáte.
 3 Joánnis	3Jn	66	1	2	Caríssime, de ómnibus oratiónem fácio próspere te íngredi, et valére sicut próspere agit ánima tua.
 3 Joánnis	3Jn	66	1	3	Gavísus sum valde veniéntibus frátribus, et testimónium perhibéntibus veritáti tuæ, sicut tu in veritáte ámbulas.
 3 Joánnis	3Jn	66	1	4	Majórem horum non hábeo grátiam, quam ut áudiam fílios meos in veritáte ambuláre.
 3 Joánnis	3Jn	66	1	5	Caríssime, fidéliter facis quidquid operáris in fratres, et hoc in peregrínos,
 3 Joánnis	3Jn	66	1	6	qui testimónium reddidérunt caritáti tuæ in conspéctu ecclésiæ: quos, benefáciens, dedúces digne Deo.
 3 Joánnis	3Jn	66	1	7	Pro nómine enim ejus profécti sunt, nihil accipiéntes a géntibus.
 3 Joánnis	3Jn	66	1	8	Nos ergo debémus suscípere hujúsmodi, ut cooperatóres simus veritátis.
 3 Joánnis	3Jn	66	1	9	Scripsíssem fórsitan ecclésiæ: sed is qui amat primátum gérere in eis, Diótrephes, non récipit nos:
 3 Joánnis	3Jn	66	1	10	propter hoc si vénero, commonébo ejus ópera, quæ facit, verbis malígnis gárriens in nos: et quasi non ei ista suffíciant, neque ipse súscipit fratres: et eos qui suscípiunt, próhibet, et de ecclésia éjicit.
 3 Joánnis	3Jn	66	1	11	Caríssime, noli imitári malum, sed quod bonum est. Qui benefácit, ex Deo est: qui maléfacit, non vidit Deum.
 3 Joánnis	3Jn	66	1	12	Demétrio testimónium rédditur ab ómnibus, et ab ipsa veritáte, sed et nos testimónium perhibémus: et nosti quóniam testimónium nostrum verum est.
 3 Joánnis	3Jn	66	1	13	Multa hábui tibi scríbere: sed nólui per atraméntum et cálamum scríbere tibi.
 3 Joánnis	3Jn	66	1	14	Spero autem prótinus te vidére, et os ad os loquémur. Pax tibi. Salútant te amíci. Salúta amícos nominátim.
 #	Judæ	Jude	Epístola Cathólica Beáti: Judæ Apóstoli
 Judæ	Jude	67	1	1	Judas Jesu Christi servus, frater autem Jacóbi, his qui sunt in Deo Patre diléctis, et Christo Jesu conservátis, et vocátis.
 Judæ	Jude	67	1	2	Misericórdia vobis, et pax, et cáritas adimpleátur.
 Judæ	Jude	67	1	3	Caríssimi, omnem sollicitúdinem fáciens scribéndi vobis de commúni vestra salúte, necésse hábui scríbere vobis: déprecans supercertári semel tráditæ sanctis fídei.
 Judæ	Jude	67	1	4	Subintroiérunt enim quidam hómines (qui olim præscrípti sunt in hoc judícium) ímpii, Dei nostri grátiam transferéntes in luxúriam, et solum Dominatórem, et Dóminum nostrum Jesum Christum negántes.
 Judæ	Jude	67	1	5	Commonére autem vos volo, sciéntes semel ómnia, quóniam Jesus pópulum de terra Ægýpti salvans, secúndo eos, qui non credidérunt, pérdidit:
 Judæ	Jude	67	1	6	ángelos vero, qui non servavérunt suum principátum, sed dereliquérunt suum domicílium, in judícium magni diéi, vínculis ætérnis sub calígine reservávit.
 Judæ	Jude	67	1	7	Sicut Sódoma, et Gomórrha, et finítimæ civitátes símili modo exfornicátæ, et abeúntes post carnem álteram, factæ sunt exémplum, ignis ætérni pœnam sustinéntes.
 Judæ	Jude	67	1	8	Simíliter et hi carnem quidem máculant, dominatiónem autem spernunt, majestátem autem blasphémant.
 Judæ	Jude	67	1	9	Cum Míchaël Archángelus cum diábolo dísputans altercarétur de Móysi córpore, non est ausus judícium inférre blasphémiæ: sed dixit: Ímperet tibi Dóminus.
 Judæ	Jude	67	1	10	Hi autem quæcúmque quidem ignórant, blasphémant: quæcúmque autem naturáliter, tamquam muta animália, norunt, in his corrumpúntur.	b
 Judæ	Jude	67	1	11	Væ illis, quia in via Cain abiérunt, et erróre Bálaam mercéde effúsi sunt, et in contradictióne Core periérunt!
 Judæ	Jude	67	1	12	Hi sunt in épulis suis máculæ, convivántes sine timóre, semetípsos pascéntes, nubes sine aqua, quæ a ventis circumferéntur, árbores autumnáles, infructuósæ, bis mórtuæ, eradicátæ,
 Judæ	Jude	67	1	13	fluctus feri maris, despumántes suas confusiónes, sídera errántia: quibus procélla tenebrárum serváta est in ætérnum.
 Judæ	Jude	67	1	14	Prophetávit autem et de his séptimus ab Adam Enoch, dicens: Ecce venit Dóminus in sanctis míllibus suis
 Judæ	Jude	67	1	15	fácere judícium contra omnes, et argúere omnes ímpios de ómnibus opéribus impietátis eórum, quibus ímpie egérunt, et de ómnibus duris, quæ locúti sunt contra Deum peccatóres ímpii.
 Judæ	Jude	67	1	16	Hi sunt murmuratóres querulósi, secúndum desidéria sua ambulántes, et os eórum lóquitur supérba, mirántes persónas quæstus causa.
 Judæ	Jude	67	1	17	Vos autem caríssimi, mémores estóte verbórum, quæ prædícta sunt ab apóstolis Dómini nostri Jesu Christi,	b
 Judæ	Jude	67	1	18	qui dicébant vobis, quóniam in novíssimo témpore vénient illusóres, secúndum desidéria sua ambulántes in impietátibus.
 Judæ	Jude	67	1	19	Hi sunt, qui ségregant semetípsos, animáles, Spíritum non habéntes.
 Judæ	Jude	67	1	20	Vos autem caríssimi superædificántes vosmetípsos sanctíssimæ vestræ fídei, in Spíritu Sancto orántes,
 Judæ	Jude	67	1	21	vosmetípsos in dilectióne Dei serváte, exspectántes misericórdiam Dómini nostri Jesu Christi in vitam ætérnam.
 Judæ	Jude	67	1	22	Et hos quidem argúite judicátos:
 Judæ	Jude	67	1	23	illos vero salváte, de igne rapiéntes. Áliis autem miserémini in timóre: odiéntes et eam, quæ carnális est, maculátam túnicam.
 Judæ	Jude	67	1	24	Ei autem qui potens est vos conserváre sine peccáto et constitúere ante conspéctum glóriæ suæ immaculátos in exsultatióne in advéntu Dómini nostri Jesu Christi,
 Judæ	Jude	67	1	25	soli Deo Salvatóri nostro, per Jesum Christum Dóminum nostrum, glória et magnificéntia, impérium et potéstas ante omne sǽculum, et nunc, et in ómnia sǽcula sæculórum. Amen.
 #	Apocalýpsis	Rev	Apocalýpsis Beáti: Joánnis Apóstoli
 Apocalýpsis	Rev	68	1	1	Apocalýpsis Jesu Christi, quam dedit illi Deus palam fácere servis suis, quæ opórtet fíeri cito: et significávit, mittens per ángelum suum servo suo Joánni,
 Apocalýpsis	Rev	68	1	2	qui testimónium perhíbuit verbo Dei, et testimónium Jesu Christi, quæcúmque vidit.
 Apocalýpsis	Rev	68	1	3	Beátus qui legit, et audit verba prophetíæ hujus, et servat ea, quæ in ea scripta sunt: tempus enim prope est.
 Apocalýpsis	Rev	68	1	4	Joánnes septem ecclésiis, quæ sunt in Ásia. Grátia vobis, et pax ab eo, qui est, et qui erat, et qui ventúrus est: et a septem spirítibus qui in conspéctu throni ejus sunt:
 Apocalýpsis	Rev	68	1	5	et a Jesu Christo, qui est testis fidélis, primogénitus mortuórum, et princeps regum terræ, qui diléxit nos, et lavit nos a peccátis nostris in sánguine suo,
 Apocalýpsis	Rev	68	1	6	et fecit nos regnum, et sacerdótes Deo et Patri suo: ipsi glória et impérium in sǽcula sæculórum. Amen.
 Apocalýpsis	Rev	68	1	7	Ecce venit cum núbibus, et vidébit eum omnis óculus, et qui eum pupugérunt. Et plangent se super eum omnes tribus terræ. Étiam: amen.
 Apocalýpsis	Rev	68	1	8	Ego sum alpha et oméga, princípium et finis, dicit Dóminus Deus: qui est, et qui erat, et qui ventúrus est, omnípotens.
 Apocalýpsis	Rev	68	1	9	Ego Joánnes frater vester, et párticeps in tribulatióne, et regno, et patiéntia in Christo Jesu: fui in ínsula, quæ appellátur Patmos, propter verbum Dei, et testimónium Jesu:	b
 Apocalýpsis	Rev	68	1	10	fui in spíritu in Domínica die, et audívi post me vocem magnam tamquam tubæ,
 Apocalýpsis	Rev	68	1	11	dicéntis: Quod vides, scribe in libro: et mitte septem ecclésiis, quæ sunt in Ásia, Épheso, et Smyrnæ, et Pérgamo, et Thyatíræ, et Sardis, et Philadelphíæ, et Laodicíæ.
 Apocalýpsis	Rev	68	1	12	Et convérsus sum ut vidérem vocem, quæ loquebátur mecum: et convérsus vidi septem candelábra áurea:
 Apocalýpsis	Rev	68	1	13	et in médio septem candelabrórum aureórum, símilem Fílio hóminis vestítum podére, et præcínctum ad mamíllas zona áurea:
 Apocalýpsis	Rev	68	1	14	caput autem ejus, et capílli erant cándidi tamquam lana alba, et tamquam nix, et óculi ejus tamquam flamma ignis:
 Apocalýpsis	Rev	68	1	15	et pedes ejus símiles auricálco, sicut in camíno ardénti, et vox illíus tamquam vox aquárum multárum:
 Apocalýpsis	Rev	68	1	16	et habébat in déxtera sua stellas septem: et de ore ejus gládius utráque parte acútus exíbat: et fácies ejus sicut sol lucet in virtúte sua.
 Apocalýpsis	Rev	68	1	17	Et cum vidíssem eum, cécidi ad pedes ejus tamquam mórtuus. Et pósuit déxteram suam super me, dicens: Noli timére: ego sum primus, et novíssimus,
 Apocalýpsis	Rev	68	1	18	et vivus, et fui mórtuus, et ecce sum vivens in sǽcula sæculórum: et hábeo claves mortis, et inférni.
 Apocalýpsis	Rev	68	1	19	Scribe ergo quæ vidísti, et quæ sunt, et quæ opórtet fíeri post hæc.
 Apocalýpsis	Rev	68	1	20	Sacraméntum septem stellárum, quas vidísti in déxtera mea, et septem candelábra áurea: septem stellæ, ángeli sunt septem ecclesiárum: et candelábra septem, septem ecclésiæ sunt.
 Apocalýpsis	Rev	68	2	1	Ángelo Éphesi ecclésiæ scribe: Hæc dicit, qui tenet septem stellas in déxtera sua, qui ámbulat in médio septem candelabrórum aureórum:
 Apocalýpsis	Rev	68	2	2	Scio ópera tua, et labórem, et patiéntiam tuam, et quia non potes sustinére malos: et tentásti eos, qui se dicunt apóstolos esse, et non sunt: et invenísti eos mendáces:
 Apocalýpsis	Rev	68	2	3	et patiéntiam habes, et sustinuísti propter nomen meum, et non defecísti.
 Apocalýpsis	Rev	68	2	4	Sed hábeo advérsum te, quod caritátem tuam primam reliquísti.
 Apocalýpsis	Rev	68	2	5	Memor esto ítaque unde excíderis: et age pœniténtiam, et prima ópera fac: sin autem, vénio tibi, et movébo candelábrum tuum de loco suo, nisi pœniténtiam égeris.
 Apocalýpsis	Rev	68	2	6	Sed hoc habes, quia odísti facta Nicolaitárum, quæ et ego odi.
 Apocalýpsis	Rev	68	2	7	Qui habet aurem, áudiat quid Spíritus dicat ecclésiis: Vincénti dabo édere de ligno vitæ, quod est in paradíso Dei mei.
 Apocalýpsis	Rev	68	2	8	Et ángelo Smyrnæ ecclésiæ scribe: Hæc dicit primus, et novíssimus, qui fuit mórtuus, et vivit:	b
 Apocalýpsis	Rev	68	2	9	Scio tribulatiónem tuam, et paupertátem tuam, sed dives es: et blasphemáris ab his, qui se dicunt Judǽos esse, et non sunt, sed sunt synagóga Sátanæ.
 Apocalýpsis	Rev	68	2	10	Nihil horum tímeas quæ passúrus es. Ecce missúrus est diábolus áliquos ex vobis in cárcerem ut tentémini: et habébitis tribulatiónem diébus decem. Esto fidélis usque ad mortem, et dabo tibi corónam vitæ.
 Apocalýpsis	Rev	68	2	11	Qui habet aurem, áudiat quid Spíritus dicat ecclésiis: Qui vícerit, non lædétur a morte secúnda.
 Apocalýpsis	Rev	68	2	12	Et ángelo Pérgami ecclésiæ scribe: Hæc dicit qui habet rhomphǽam utráque parte acútam:	b
 Apocalýpsis	Rev	68	2	13	Scio ubi hábitas, ubi sedes est Sátanæ: et tenes nomen meum, et non negásti fidem meam. Et in diébus illis Ántipas testis meus fidélis, qui occísus est apud vos ubi Sátanas hábitat.
 Apocalýpsis	Rev	68	2	14	Sed hábeo advérsus te pauca: quia habes illic tenéntes doctrínam Bálaam, qui docébat Balac míttere scándalum coram fíliis Ísraël, édere, et fornicári:
 Apocalýpsis	Rev	68	2	15	ita habes et tu tenéntes doctrínam Nicolaitárum.
 Apocalýpsis	Rev	68	2	16	Simíliter pœniténtiam age: si quóminus véniam tibi cito, et pugnábo cum illis in gládio oris mei.
 Apocalýpsis	Rev	68	2	17	Qui habet aurem, áudiat quid Spíritus dicat ecclésiis: Vincénti dabo manna abscónditum, et dabo illi cálculum cándidum: et in cálculo nomen novum scriptum, quod nemo scit, nisi qui áccipit.
 Apocalýpsis	Rev	68	2	18	Et ángelo Thyatíræ ecclésiæ scribe: Hæc dicit Fílius Dei, qui habet óculos tamquam flammam ignis, et pedes ejus símiles auricálco:	b
 Apocalýpsis	Rev	68	2	19	Novi ópera tua, et fidem, et caritátem tuam, et ministérium, et patiéntiam tuam, et ópera tua novíssima plura prióribus.
 Apocalýpsis	Rev	68	2	20	Sed hábeo advérsus te pauca: quia permíttis mulíerem Jézabel, quæ se dicit prophéten, docére, et sedúcere servos meos, fornicári, et manducáre de idolóthytis.
 Apocalýpsis	Rev	68	2	21	Et dedi illi tempus ut pœniténtiam ágeret: et non vult pœnitére a fornicatióne sua.
 Apocalýpsis	Rev	68	2	22	Ecce mittam eam in lectum: et qui mœchántur cum ea, in tribulatióne máxima erunt, nisi pœniténtiam ab opéribus suis égerint.
 Apocalýpsis	Rev	68	2	23	Et fílios ejus interfíciam in morte, et scient omnes ecclésiæ, quia ego sum scrutans renes, et corda: et dabo unicuíque vestrum secúndum ópera sua. Vobis autem dico,
 Apocalýpsis	Rev	68	2	24	et céteris qui Thyatíræ estis: quicúmque non habent doctrínam hanc, et qui non cognovérunt altitúdines Sátanæ, quemádmodum dicunt, non mittam super vos áliud pondus:
 Apocalýpsis	Rev	68	2	25	tamen id quod habétis, tenéte donec véniam.
 Apocalýpsis	Rev	68	2	26	Et qui vícerit, et custodíerit usque in finem ópera mea, dabo illi potestátem super gentes,
 Apocalýpsis	Rev	68	2	27	et reget eas in virga férrea, et tamquam vas fíguli confringéntur,
 Apocalýpsis	Rev	68	2	28	sicut et ego accépi a Patre meo: et dabo illi stellam matutínam.
 Apocalýpsis	Rev	68	2	29	Qui habet aurem, áudiat quid Spíritus dicat ecclésiis.
 Apocalýpsis	Rev	68	3	1	Et ángelo ecclésiæ Sardis scribe: Hæc dicit qui habet septem spíritus Dei, et septem stellas: Scio ópera tua, quia nomen habes quod vivas, et mórtuus es.
 Apocalýpsis	Rev	68	3	2	Esto vígilans, et confírma cétera, quæ moritúra erant. Non enim invénio ópera tua plena coram Deo meo.
 Apocalýpsis	Rev	68	3	3	In mente ergo habe quáliter accéperis, et audíeris, et serva, et pœniténtiam age. Si ergo non vigiláveris, véniam ad te tamquam fur et néscies qua hora véniam ad te.
 Apocalýpsis	Rev	68	3	4	Sed habes pauca nómina in Sardis qui non inquinavérunt vestiménta sua: et ambulábunt mecum in albis, quia digni sunt.
 Apocalýpsis	Rev	68	3	5	Qui vícerit, sic vestiétur vestiméntis albis, et non delébo nomen ejus de libro vitæ, et confitébor nomen ejus coram Patre meo, et coram ángelis ejus.
 Apocalýpsis	Rev	68	3	6	Qui habet aurem, áudiat quid Spíritus dicat ecclésiis.
 Apocalýpsis	Rev	68	3	7	Et ángelo Philadelphíæ ecclésiæ scribe: Hæc dicit Sanctus et Verus, qui habet clavem David: qui áperit, et nemo claudit: claudit, et nemo áperit:	b
 Apocalýpsis	Rev	68	3	8	Scio ópera tua. Ecce dedi coram te óstium apértum, quod nemo potest cláudere: quia módicam habes virtútem, et servásti verbum meum, et non negásti nomen meum.
 Apocalýpsis	Rev	68	3	9	Ecce dabo de synagóga Sátanæ, qui dicunt se Judǽos esse, et non sunt, sed mentiúntur: ecce fáciam illos ut véniant, et adórent ante pedes tuos: et scient quia ego diléxi te,
 Apocalýpsis	Rev	68	3	10	quóniam servásti verbum patiéntiæ meæ, et ego servábo te ab hora tentatiónis, quæ ventúra est in orbem univérsum tentáre habitántes in terra.
 Apocalýpsis	Rev	68	3	11	Ecce vénio cito: tene quod habes, ut nemo accípiat corónam tuam.
 Apocalýpsis	Rev	68	3	12	Qui vícerit, fáciam illum colúmnam in templo Dei mei, et foras non egrediétur ámplius: et scribam super eum nomen Dei mei, et nomen civitátis Dei mei novæ Jerúsalem, quæ descéndit de cælo a Deo meo, et nomen meum novum.
 Apocalýpsis	Rev	68	3	13	Qui habet aurem, áudiat quid Spíritus dicat ecclésiis.
 Apocalýpsis	Rev	68	3	14	Et ángelo Laodicíæ ecclésiæ scribe: Hæc dicit: Amen, testis fidélis et verus, qui est princípium creatúræ Dei.	b
 Apocalýpsis	Rev	68	3	15	Scio ópera tua: quia neque frígidus es, neque cálidus: útinam frígidus esses, aut cálidus:
 Apocalýpsis	Rev	68	3	16	sed quia tépidus es, et nec frígidus, nec cálidus, incípiam te evómere ex ore meo:
 Apocalýpsis	Rev	68	3	17	quia dicis: Quod dives sum, et locupletátus, et nullíus égeo: et nescis quia tu es miser, et miserábilis, et pauper, et cæcus, et nudus.
 Apocalýpsis	Rev	68	3	18	Suádeo tibi émere a me aurum ignítum probátum, ut lócuples fias, et vestiméntis albis induáris, et non appáreat confúsio nuditátis tuæ, et collýrio inúnge óculos tuos ut vídeas.
 Apocalýpsis	Rev	68	3	19	Ego quos amo, árguo, et castígo. Æmuláre ergo, et pœniténtiam age.
 Apocalýpsis	Rev	68	3	20	Ecce sto ad óstium, et pulso: si quis audíerit vocem meam, et aperúerit mihi jánuam, intrábo ad illum, et cœnábo cum illo, et ipse mecum.
 Apocalýpsis	Rev	68	3	21	Qui vícerit, dabo ei sedére mecum in throno meo: sicut et ego vici, et sedi cum Patre meo in throno ejus.
 Apocalýpsis	Rev	68	3	22	Qui habet aurem, áudiat quid Spíritus dicat ecclésiis.
 Apocalýpsis	Rev	68	4	1	Post hæc vidi: et ecce óstium apértum in cælo, et vox prima, quam audívi tamquam tubæ loquéntis mecum, dicens: Ascénde huc, et osténdam tibi quæ opórtet fíeri post hæc.
 Apocalýpsis	Rev	68	4	2	Et statim fui in spíritu: et ecce sedes pósita erat in cælo, et supra sedem sedens.
 Apocalýpsis	Rev	68	4	3	Et qui sedébat símilis erat aspéctui lápidis jáspidis, et sardínis: et iris erat in circúitu sedis símilis visióni smarágdinæ.
 Apocalýpsis	Rev	68	4	4	Et in circúitu sedis sedília vigínti quátuor: et super thronos vigínti quátuor senióres sedéntes, circumamícti vestiméntis albis, et in capítibus eórum corónæ áureæ.
 Apocalýpsis	Rev	68	4	5	Et de throno procedébant fúlgura, et voces, et tonítrua: et septem lámpades ardéntes ante thronum, qui sunt septem spíritus Dei.
 Apocalýpsis	Rev	68	4	6	Et in conspéctu sedis tamquam mare vítreum símile crystállo: et in médio sedis, et in circúitu sedis quátuor animália plena óculis ante et retro.
 Apocalýpsis	Rev	68	4	7	Et ánimal primum símile leóni, et secúndum ánimal símile vítulo, et tértium ánimal habens fáciem quasi hóminis, et quartum ánimal símile áquilæ volánti.
 Apocalýpsis	Rev	68	4	8	Et quátuor animália, síngula eórum habébant alas senas: et in circúitu, et intus plena sunt óculis: et réquiem non habébant die ac nocte, dicéntia: Sanctus, Sanctus, Sanctus Dóminus Deus omnípotens, qui erat, et qui est, et qui ventúrus est.
 Apocalýpsis	Rev	68	4	9	Et cum darent illa animália glóriam, et honórem, et benedictiónem sedénti super thronum, vivénti in sǽcula sæculórum,
 Apocalýpsis	Rev	68	4	10	procidébant vigínti quátuor senióres ante sedéntem in throno, et adorábant vivéntem in sǽcula sæculórum, et mittébant corónas suas ante thronum, dicéntes:
 Apocalýpsis	Rev	68	4	11	Dignus es Dómine Deus noster accípere glóriam, et honórem, et virtútem: quia tu creásti ómnia, et propter voluntátem tuam erant, et creáta sunt.
 Apocalýpsis	Rev	68	5	1	Et vidi in déxtera sedéntis supra thronum, librum scriptum intus et foris, signátum sigíllis septem.
 Apocalýpsis	Rev	68	5	2	Et vidi ángelum fortem, prædicántem voce magna: Quis est dignus aperíre librum, et sólvere signácula ejus?
 Apocalýpsis	Rev	68	5	3	Et nemo póterat neque in cælo, neque in terra, neque subtus terram aperíre librum, neque respícere illum.
 Apocalýpsis	Rev	68	5	4	Et ego flebam multum, quóniam nemo dignus invéntus est aperíre librum, nec vidére eum.
 Apocalýpsis	Rev	68	5	5	Et unus de senióribus dixit mihi: Ne fléveris: ecce vicit leo de tribu Juda, radix David, aperíre librum, et sólvere septem signácula ejus.
 Apocalýpsis	Rev	68	5	6	Et vidi: et ecce in médio throni et quátuor animálium, et in médio seniórum, Agnum stantem tamquam occísum, habéntem córnua septem, et óculos septem: qui sunt septem spíritus Dei, missi in omnem terram.
 Apocalýpsis	Rev	68	5	7	Et venit: et accépit de déxtera sedéntis in throno librum.
 Apocalýpsis	Rev	68	5	8	Et cum aperuísset librum, quátuor animália, et vigínti quátuor senióres cecidérunt coram Agno, habéntes sínguli cítharas, et phíalas áureas plenas odoramentórum, quæ sunt oratiónes sanctórum:
 Apocalýpsis	Rev	68	5	9	et cantábant cánticum novum, dicéntes: Dignus es, Dómine, accípere librum, et aperíre signácula ejus: quóniam occísus es, et redemísti nos Deo in sánguine tuo ex omni tribu, et lingua, et pópulo, et natióne:
 Apocalýpsis	Rev	68	5	10	et fecísti nos Deo nostro regnum, et sacerdótes: et regnábimus super terram.
 Apocalýpsis	Rev	68	5	11	Et vidi, et audívi vocem angelórum multórum in circúitu throni, et animálium, et seniórum: et erat númerus eórum míllia míllium,
 Apocalýpsis	Rev	68	5	12	dicéntium voce magna: Dignus est Agnus, qui occísus est, accípere virtútem, et divinitátem, et sapiéntiam, et fortitúdinem, et honórem, et glóriam, et benedictiónem.
 Apocalýpsis	Rev	68	5	13	Et omnem creatúram, quæ in cælo est, et super terram, et sub terra, et quæ sunt in mari, et quæ in eo: omnes audívi dicéntes: Sedénti in throno, et Agno, benedíctio et honor, et glória, et potéstas in sǽcula sæculórum.
 Apocalýpsis	Rev	68	5	14	Et quátuor animália dicébant: Amen. Et vigínti quátuor senióres cecidérunt in fácies suas: et adoravérunt vivéntem in sǽcula sæculórum.
 Apocalýpsis	Rev	68	6	1	Et vidi quod aperuísset Agnus unum de septem sigíllis, et audívi unum de quátuor animálibus, dicens tamquam vocem tonítrui: Veni, et vide.
 Apocalýpsis	Rev	68	6	2	Et vidi: et ecce equus albus, et qui sedébat super illum, habébat arcum, et data est ei coróna, et exívit vincens ut vínceret.
 Apocalýpsis	Rev	68	6	3	Et cum aperuísset sigíllum secúndum, audívi secúndum ánimal, dicens: Veni, et vide.
 Apocalýpsis	Rev	68	6	4	Et exívit álius equus rufus: et qui sedébat super illum, datum est ei ut súmeret pacem de terra, et ut ínvicem se interfíciant, et datus est ei gládius magnus.
 Apocalýpsis	Rev	68	6	5	Et cum aperuísset sigíllum tértium, audívi tértium ánimal, dicens: Veni, et vide. Et ecce equus niger: et qui sedébat super illum, habébat statéram in manu sua.
 Apocalýpsis	Rev	68	6	6	Et audívi tamquam vocem in médio quátuor animálium dicéntium: Bílibris trítici denário et tres bílibres hórdei denário, et vinum, et óleum ne lǽseris.
 Apocalýpsis	Rev	68	6	7	Et cum aperuísset sigíllum quartum, audívi vocem quarti animális dicéntis: Veni, et vide.
 Apocalýpsis	Rev	68	6	8	Et ecce equus pállidus: et qui sedébat super eum, nomen illi Mors, et inférnus sequebátur eum, et data est illi potéstas super quátuor partes terræ, interfícere gládio, fame, et morte, et béstiis terræ.
 Apocalýpsis	Rev	68	6	9	Et cum aperuísset sigíllum quintum, vidi subtus altáre ánimas interfectórum propter verbum Dei, et propter testimónium, quod habébant:
 Apocalýpsis	Rev	68	6	10	et clamábant voce magna, dicéntes: Úsquequo Dómine (sanctus et verus), non júdicas, et non víndicas sánguinem nostrum de iis qui hábitant in terra?
 Apocalýpsis	Rev	68	6	11	Et datæ sunt illis síngulæ stolæ albæ: et dictum est illis ut requiéscerent adhuc tempus módicum donec compleántur consérvi eórum, et fratres eórum, qui interficiéndi sunt sicut et illi.
 Apocalýpsis	Rev	68	6	12	Et vidi cum aperuísset sigíllum sextum: et ecce terræmótus magnus factus est, et sol factus est niger tamquam saccus cilicínus: et luna tota facta est sicut sanguis:
 Apocalýpsis	Rev	68	6	13	et stellæ de cælo cecidérunt super terram, sicut ficus emíttit grossos suos cum a vento magno movétur:
 Apocalýpsis	Rev	68	6	14	et cælum recéssit sicut liber involútus: et omnis mons, et ínsulæ de locis suis motæ sunt:
 Apocalýpsis	Rev	68	6	15	et reges terræ, et príncipes, et tribúni, et dívites, et fortes, et omnis servus, et liber abscondérunt se in spelúncis, et in petris móntium:
 Apocalýpsis	Rev	68	6	16	et dicunt móntibus, et petris: Cádite super nos, et abscóndite nos a fácie sedéntis super thronum, et ab ira Agni:
 Apocalýpsis	Rev	68	6	17	quóniam venit dies magnus iræ ipsórum: et quis póterit stare?
 Apocalýpsis	Rev	68	7	1	Post hæc vidi quátuor ángelos stantes super quátuor ángulos terræ, tenéntes quátuor ventos terræ, ne flarent super terram, neque super mare, neque in ullam árborem.
 Apocalýpsis	Rev	68	7	2	Et vidi álterum ángelum ascendéntem ab ortu solis, habéntem signum Dei vivi: et clamávit voce magna quátuor ángelis, quibus datum est nocére terræ et mari,
 Apocalýpsis	Rev	68	7	3	dicens: Nolíte nocére terræ, et mari, neque arbóribus, quoadúsque signémus servos Dei nostri in fróntibus eórum.
 Apocalýpsis	Rev	68	7	4	Et audívi númerum signatórum, centum quadragínta quátuor míllia signáti, ex omni tribu filiórum Ísraël.
 Apocalýpsis	Rev	68	7	5	Ex tribu Juda duódecim míllia signáti: ex tribu Ruben duódecim míllia signáti: ex tribu Gad duódecim míllia signáti:
 Apocalýpsis	Rev	68	7	6	ex tribu Aser duódecim míllia signáti: ex tribu Néphthali duódecim míllia signáti: ex tribu Manásse duódecim míllia signáti:
 Apocalýpsis	Rev	68	7	7	ex tribu Símeon duódecim míllia signáti: ex tribu Levi duódecim míllia signáti: ex tribu Íssachar duódecim míllia signáti:
 Apocalýpsis	Rev	68	7	8	ex tribu Zábulon duódecim míllia signáti: ex tribu Joseph duódecim míllia signáti: ex tribu Bénjamin duódecim míllia signáti.
 Apocalýpsis	Rev	68	7	9	Post hæc vidi turbam magnam, quam dinumeráre nemo póterat, ex ómnibus géntibus, et tríbubus, et pópulis, et linguis: stantes ante thronum, et in conspéctu Agni, amícti stolis albis, et palmæ in mánibus eórum:
 Apocalýpsis	Rev	68	7	10	et clamábant voce magna, dicéntes: Salus Deo nostro, qui sedet super thronum, et Agno.
 Apocalýpsis	Rev	68	7	11	Et omnes ángeli stabant in circúitu throni, et seniórum, et quátuor animálium: et cecidérunt in conspéctu throni in fácies suas, et adoravérunt Deum,
 Apocalýpsis	Rev	68	7	12	dicéntes: Amen. Benedíctio, et cláritas, et sapiéntia, et gratiárum áctio, honor, et virtus, et fortitúdo Deo nostro in sǽcula sæculórum. Amen.
 Apocalýpsis	Rev	68	7	13	Et respóndit unus de senióribus et dixit mihi: Hi, qui amícti sunt stolis albis, qui sunt? et unde venérunt?
 Apocalýpsis	Rev	68	7	14	Et dixi illi: Dómine mi, tu scis. Et dixit mihi: Hi sunt, qui venérunt de tribulatióne magna, et lavérunt stolas suas, et dealbavérunt eas in sánguine Agni.
 Apocalýpsis	Rev	68	7	15	Ídeo sunt ante thronum Dei, et sérviunt ei die ac nocte in templo ejus: et qui sedet in throno, habitábit super illos:
 Apocalýpsis	Rev	68	7	16	non esúrient, neque sítient ámplius, nec cadet super illos sol, neque ullus æstus:
 Apocalýpsis	Rev	68	7	17	quóniam Agnus, qui in médio throni est, reget illos et dedúcet eos ad vitæ fontes aquárum, et abstérget Deus omnem lácrimam ab óculis eórum.
 Apocalýpsis	Rev	68	8	1	Et cum aperuísset sigíllum séptimum, factum est siléntium in cælo, quasi média hora.
 Apocalýpsis	Rev	68	8	2	Et vidi septem ángelos stantes in conspéctu Dei: et datæ sunt illis septem tubæ.	b
 Apocalýpsis	Rev	68	8	3	Et álius ángelus venit, et stetit ante altáre habens thuríbulum áureum: et data sunt illi incénsa multa, ut daret de oratiónibus sanctórum ómnium super altáre áureum, quod est ante thronum Dei.
 Apocalýpsis	Rev	68	8	4	Et ascéndit fumus incensórum de oratiónibus sanctórum de manu ángeli coram Deo.
 Apocalýpsis	Rev	68	8	5	Et accépit ángelus thuríbulum, et implévit illud de igne altáris, et misit in terram: et facta sunt tonítrua, et voces, et fúlgura, et terræmótus magnus.
 Apocalýpsis	Rev	68	8	6	Et septem ángeli, qui habébant septem tubas, præparavérunt se ut tuba cánerent.
 Apocalýpsis	Rev	68	8	7	Et primus ángelus tuba cécinit, et facta est grando, et ignis, mista in sánguine, et missum est in terram, et tértia pars terræ combústa est, et tértia pars árborum concremáta est, et omne fœnum víride combústum est.
 Apocalýpsis	Rev	68	8	8	Et secúndus ángelus tuba cécinit: et tamquam mons magnus igne ardens missus est in mare, et facta est tértia pars maris sanguis,
 Apocalýpsis	Rev	68	8	9	et mórtua est tértia pars creatúræ eórum, quæ habébant ánimas in mari, et tértia pars návium intériit.
 Apocalýpsis	Rev	68	8	10	Et tértius ángelus tuba cécinit: et cécidit de cælo stella magna, ardens tamquam fácula, et cécidit in tértiam partem flúminum, et in fontes aquárum:
 Apocalýpsis	Rev	68	8	11	et nomen stellæ dícitur Absínthium, et facta est tértia pars aquárum in absínthium; et multi hóminum mórtui sunt de aquis, quia amáræ factæ sunt.
 Apocalýpsis	Rev	68	8	12	Et quartus ángelus tuba cécinit: et percússa est tértia pars solis, et tértia pars lunæ, et tértia pars stellárum, ita ut obscurarétur tértia pars eórum, et diéi non lucéret pars tértia, et noctis simíliter.
 Apocalýpsis	Rev	68	8	13	Et vidi, et audívi vocem uníus áquilæ volántis per médium cæli dicéntis voce magna: Væ, væ, væ habitántibus in terra de céteris vócibus trium angelórum, qui erant tuba canitúri.
 Apocalýpsis	Rev	68	9	1	Et quintus ángelus tuba cécinit: et vidi stellam de cælo cecidísse in terram, et data est ei clavis pútei abýssi.
 Apocalýpsis	Rev	68	9	2	Et apéruit púteum abýssi: et ascéndit fumus pútei, sicut fumus fornácis magnæ: et obscurátus est sol, et aër de fumo pútei:
 Apocalýpsis	Rev	68	9	3	et de fumo pútei exiérunt locústæ in terram, et data est illis potéstas, sicut habent potestátem scorpiónes terræ:
 Apocalýpsis	Rev	68	9	4	et præcéptum est illis ne lǽderent fœnum terræ, neque omne víride, neque omnem árborem: nisi tantum hómines, qui non habent signum Dei in fróntibus suis:
 Apocalýpsis	Rev	68	9	5	et datum est illis ne occíderent eos: sed ut cruciárent ménsibus quinque: et cruciátus eórum, ut cruciátus scórpii cum pércutit hóminem.
 Apocalýpsis	Rev	68	9	6	Et in diébus illis quærent hómines mortem, et non invénient eam: et desiderábunt mori, et fúgiet mors ab eis.
 Apocalýpsis	Rev	68	9	7	Et similitúdines locustárum, símiles equis parátis in prœ́lium: et super cápita eárum tamquam corónæ símiles auro: et fácies eárum tamquam fácies hóminum.
 Apocalýpsis	Rev	68	9	8	Et habébant capíllos sicut capíllos mulíerum. Et dentes eárum, sicut dentes leónum erant:
 Apocalýpsis	Rev	68	9	9	et habébant lorícas sicut lorícas férreas, et vox alárum eárum sicut vox cúrruum equórum multórum curréntium in bellum:
 Apocalýpsis	Rev	68	9	10	et habébant caudas símiles scorpiónum, et acúlei erant in caudis eárum: et potéstas eárum nocére homínibus ménsibus quinque:
 Apocalýpsis	Rev	68	9	11	et habébant super se regem ángelum abýssi cui nomen hebráice Abáddon, græce autem Apóllyon, latíne habens nomen Extérminans.
 Apocalýpsis	Rev	68	9	12	Væ unum ábiit, et ecce véniunt adhuc duo væ post hæc.
 Apocalýpsis	Rev	68	9	13	Et sextus ángelus tuba cécinit: et audívi vocem unam ex quátuor córnibus altáris áurei, quod est ante óculos Dei,	b
 Apocalýpsis	Rev	68	9	14	dicéntem sexto ángelo, qui habébat tubam: Solve quátuor ángelos, qui alligáti sunt in flúmine magno Euphráte.
 Apocalýpsis	Rev	68	9	15	Et solúti sunt quátuor ángeli, qui paráti erant in horam, et diem, et mensem, et annum, ut occíderent tértiam partem hóminum.
 Apocalýpsis	Rev	68	9	16	Et númerus equéstris exércitus vícies míllies dena míllia. Et audívi númerum eórum.
 Apocalýpsis	Rev	68	9	17	Et ita vidi equos in visióne: et qui sedébant super eos, habébant lorícas ígneas, et hyacínthinas, et sulphúreas, et cápita equórum erant tamquam cápita leónum: et de ore eórum procédit ignis, et fumus, et sulphur.
 Apocalýpsis	Rev	68	9	18	Et ab his tribus plagis occísa est tértia pars hóminum de igne, et de fumo, et súlphure, quæ procedébant de ore ipsórum.
 Apocalýpsis	Rev	68	9	19	Potéstas enim equórum in ore eórum est, et in caudis eórum, nam caudæ eórum símiles serpéntibus, habéntes cápita: et in his nocent.
 Apocalýpsis	Rev	68	9	20	Et céteri hómines, qui non sunt occísi in his plagis, neque pœniténtiam egérunt de opéribus mánuum suárum, ut non adorárent dæmónia, et simulácra áurea, et argéntea, et ǽrea, et lapídea, et lígnea, quæ neque vidére possunt, neque audíre, neque ambuláre,
 Apocalýpsis	Rev	68	9	21	et non egérunt pœniténtiam ab homicídiis suis, neque a venefíciis suis, neque a fornicatióne sua, neque a furtis suis.
 Apocalýpsis	Rev	68	10	1	Et vidi álium ángelum fortem descendéntem de cælo amíctum nube, et iris in cápite ejus, et fácies ejus erat ut sol, et pedes ejus tamquam colúmnæ ignis:
 Apocalýpsis	Rev	68	10	2	et habébat in manu sua libéllum apértum: et pósuit pedem suum dextrum super mare, sinístrum autem super terram:
 Apocalýpsis	Rev	68	10	3	et clamávit voce magna, quemádmodum cum leo rugit. Et cum clamásset, locúta sunt septem tonítrua voces suas.
 Apocalýpsis	Rev	68	10	4	Et cum locúta fuíssent septem tonítrua voces suas, ego scriptúrus eram: et audívi vocem de cælo dicéntem mihi: Signa quæ locúta sunt septem tonítrua: et noli ea scríbere.
 Apocalýpsis	Rev	68	10	5	Et ángelus, quem vidi stantem super mare et super terram, levávit manum suam ad cælum:
 Apocalýpsis	Rev	68	10	6	et jurávit per vivéntem in sǽcula sæculórum, qui creávit cælum, et ea quæ in eo sunt: et terram, et ea quæ in ea sunt: et mare, et ea quæ in eo sunt: Quia tempus non erit ámplius:
 Apocalýpsis	Rev	68	10	7	sed in diébus vocis séptimi ángeli, cum cœ́perit tuba cánere, consummábitur mystérium Dei sicut evangelizávit per servos suos prophétas.
 Apocalýpsis	Rev	68	10	8	Et audívi vocem de cælo íterum loquéntem mecum, et dicéntem: Vade, et áccipe librum apértum de manu ángeli stantis super mare, et super terram.
 Apocalýpsis	Rev	68	10	9	Et ábii ad ángelum, dicens ei, ut daret mihi librum. Et dixit mihi: Áccipe librum, et dévora illum: et fáciet amaricári ventrem tuum, sed in ore tuo erit dulce tamquam mel.
 Apocalýpsis	Rev	68	10	10	Et accépi librum de manu ángeli, et devorávi illum: et erat in ore meo tamquam mel dulce, et cum devorássem eum, amaricátus est venter meus:
 Apocalýpsis	Rev	68	10	11	et dixit mihi: Opórtet te íterum prophetáre géntibus, et pópulis, et linguis, et régibus multis.
 Apocalýpsis	Rev	68	11	1	Et datus est mihi cálamus símilis virgæ, et dictum est mihi: Surge, et metíre templum Dei, et altáre, et adorántes in eo:
 Apocalýpsis	Rev	68	11	2	átrium autem, quod est foris templum, éjice foras, et ne metiáris illud: quóniam datum est géntibus, et civitátem sanctam calcábunt ménsibus quadragínta duóbus:
 Apocalýpsis	Rev	68	11	3	et dabo duóbus téstibus meis, et prophetábunt diébus mille ducéntis sexagínta, amícti saccis.
 Apocalýpsis	Rev	68	11	4	Hi sunt duæ olívæ et duo candelábra in conspéctu Dómini terræ stantes.
 Apocalýpsis	Rev	68	11	5	Et si quis volúerit eos nocére, ignis éxiet de ore eórum, et devorábit inimícos eórum: et si quis volúerit eos lǽdere, sic opórtet eum occídi.
 Apocalýpsis	Rev	68	11	6	Hi habent potestátem claudéndi cælum, ne pluat diébus prophetíæ ipsórum: et potestátem habent super aquas converténdi eas in sánguinem, et percútere terram omni plaga quotiescúmque volúerint.
 Apocalýpsis	Rev	68	11	7	Et cum finíerint testimónium suum, béstia, quæ ascéndit de abýsso, fáciet advérsum eos bellum, et vincet illos, et occídet eos.
 Apocalýpsis	Rev	68	11	8	Et córpora eórum jacébunt in platéis civitátis magnæ, quæ vocátur spirituáliter Sódoma, et Ægýptus, ubi et Dóminus eórum crucifíxus est.
 Apocalýpsis	Rev	68	11	9	Et vidébunt de tríbubus, et pópulis, et linguis, et géntibus córpora eórum per tres dies et dimídium: et córpora eórum non sinent poni in monuméntis:
 Apocalýpsis	Rev	68	11	10	et inhabitántes terram gaudébunt super illos, et jucundabúntur: et múnera mittent ínvicem, quóniam hi duo prophétæ cruciavérunt eos, qui habitábant super terram.
 Apocalýpsis	Rev	68	11	11	Et post dies tres et dimídium, spíritus vitæ a Deo intrávit in eos. Et stetérunt super pedes suos, et timor magnus cécidit super eos qui vidérunt eos.
 Apocalýpsis	Rev	68	11	12	Et audiérunt vocem magnam de cælo, dicéntem eis: Ascéndite huc. Et ascendérunt in cælum in nube: et vidérunt illos inimíci eórum.
 Apocalýpsis	Rev	68	11	13	Et in illa hora factus est terræmótus magnus, et décima pars civitátis cécidit: et occísa sunt in terræmótu nómina hóminum septem míllia: et réliqui in timórem sunt missi, et dedérunt glóriam Deo cæli.
 Apocalýpsis	Rev	68	11	14	Væ secúndum ábiit: et ecce væ tértium véniet cito.
 Apocalýpsis	Rev	68	11	15	Et séptimus ángelus tuba cécinit: et factæ sunt voces magnæ in cælo dicéntes: Factum est regnum hujus mundi, Dómini nostri et Christi ejus, et regnábit in sǽcula sæculórum. Amen.	b
 Apocalýpsis	Rev	68	11	16	Et vigínti quátuor senióres, qui in conspéctu Dei sedent in sédibus suis, cecidérunt in fácies suas, et adoravérunt Deum, dicéntes:
 Apocalýpsis	Rev	68	11	17	Grátias ágimus tibi, Dómine Deus omnípotens, qui es, et qui eras, et qui ventúrus es: quia accepísti virtútem tuam magnam, et regnásti.
 Apocalýpsis	Rev	68	11	18	Et irátæ sunt gentes, et advénit ira tua et tempus mortuórum judicári, et réddere mercédem servis tuis prophétis, et sanctis, et timéntibus nomen tuum pusíllis et magnis, et exterminándi eos qui corrupérunt terram.
 Apocalýpsis	Rev	68	11	19	Et apértum est templum Dei in cælo: et visa est arca testaménti ejus in templo ejus, et facta sunt fúlgura, et voces, et terræmótus, et grando magna.
 Apocalýpsis	Rev	68	12	1	Et signum magnum appáruit in cælo: múlier amícta sole, et luna sub pédibus ejus, et in cápite ejus coróna stellárum duódecim:
 Apocalýpsis	Rev	68	12	2	et in útero habens, clamábat partúriens, et cruciabátur ut páriat.
 Apocalýpsis	Rev	68	12	3	Et visum est áliud signum in cælo: et ecce draco magnus rufus habens cápita septem, et córnua decem: et in capítibus ejus diadémata septem,
 Apocalýpsis	Rev	68	12	4	et cauda ejus trahébat tértiam partem stellárum cæli, et misit eas in terram: et draco stetit ante mulíerem, quæ erat paritúra, ut cum peperísset, fílium ejus devoráret.
 Apocalýpsis	Rev	68	12	5	Et péperit fílium másculum, qui rectúrus erat omnes gentes in virga férrea: et raptus est fílius ejus ad Deum, et ad thronum ejus,
 Apocalýpsis	Rev	68	12	6	et múlier fugit in solitúdinem ubi habébat locum parátum a Deo, ut ibi pascant eam diébus mille ducéntis sexagínta.
 Apocalýpsis	Rev	68	12	7	Et factum est prœ́lium magnum in cælo: Míchaël et ángeli ejus prœliabántur cum dracóne, et draco pugnábat, et ángeli ejus:	b
 Apocalýpsis	Rev	68	12	8	et non valuérunt, neque locus invéntus est eórum ámplius in cælo.
 Apocalýpsis	Rev	68	12	9	Et projéctus est draco ille magnus, serpens antíquus, qui vocátur diábolus, et Sátanas, qui sedúcit univérsum orbem: et projéctus est in terram, et ángeli ejus cum illo missi sunt.
 Apocalýpsis	Rev	68	12	10	Et audívi vocem magnam in cælo dicéntem: Nunc facta est salus, et virtus, et regnum Dei nostri, et potéstas Christi ejus: quia projéctus est accusátor fratrum nostrórum, qui accusábat illos ante conspéctum Dei nostri die ac nocte.
 Apocalýpsis	Rev	68	12	11	Et ipsi vicérunt eum propter sánguinem Agni, et propter verbum testimónii sui, et non dilexérunt ánimas suas usque ad mortem.
 Apocalýpsis	Rev	68	12	12	Proptérea lætámini cæli, et qui habitátis in eis. Væ terræ, et mari, quia descéndit diábolus ad vos habens iram magnam, sciens quod módicum tempus habet.
 Apocalýpsis	Rev	68	12	13	Et postquam vidit draco quod projéctus esset in terram, persecútus est mulíerem, quæ péperit másculum:
 Apocalýpsis	Rev	68	12	14	et datæ sunt mulíeri alæ duæ áquilæ magnæ ut voláret in desértum in locum suum, ubi álitur per tempus et témpora, et dimídium témporis a fácie serpéntis.
 Apocalýpsis	Rev	68	12	15	Et misit serpens ex ore suo post mulíerem, aquam tamquam flumen, ut eam fáceret trahi a flúmine.
 Apocalýpsis	Rev	68	12	16	Et adjúvit terra mulíerem, et apéruit terra os suum, et absórbuit flumen, quod misit draco de ore suo.
 Apocalýpsis	Rev	68	12	17	Et irátus est draco in mulíerem: et ábiit fácere prœ́lium cum réliquis de sémine ejus, qui custódiunt mandáta Dei, et habent testimónium Jesu Christi.
 Apocalýpsis	Rev	68	12	18	Et stetit supra arénam maris.
 Apocalýpsis	Rev	68	13	1	Et vidi de mari béstiam ascendéntem habéntem cápita septem, et córnua decem, et super córnua ejus decem diadémata, et super cápita ejus nómina blasphémiæ.
 Apocalýpsis	Rev	68	13	2	Et béstia, quam vidi, símilis erat pardo, et pedes ejus sicut pedes ursi, et os ejus sicut os leónis. Et dedit illi draco virtútem suam, et potestátem magnam.
 Apocalýpsis	Rev	68	13	3	Et vidi unum de capítibus suis quasi occísum in mortem: et plaga mortis ejus curáta est. Et admiráta est univérsa terra post béstiam.
 Apocalýpsis	Rev	68	13	4	Et adoravérunt dracónem, qui dedit potestátem béstiæ: et adoravérunt béstiam, dicéntes: Quis símilis béstiæ? et quis póterit pugnáre cum ea?
 Apocalýpsis	Rev	68	13	5	Et datum est ei os loquens magna et blasphémias: et data est ei potéstas fácere menses quadragínta duos.
 Apocalýpsis	Rev	68	13	6	Et apéruit os suum in blasphémias ad Deum, blasphemáre nomen ejus, et tabernáculum ejus, et eos qui in cælo hábitant.
 Apocalýpsis	Rev	68	13	7	Et est datum illi bellum fácere cum sanctis, et víncere eos. Et data est illi potéstas in omnem tribum, et pópulum, et linguam, et gentem,
 Apocalýpsis	Rev	68	13	8	et adoravérunt eam omnes, qui inhábitant terram: quorum non sunt scripta nómina in libro vitæ Agni, qui occísus est ab orígine mundi.
 Apocalýpsis	Rev	68	13	9	Si quis habet aurem, áudiat.
 Apocalýpsis	Rev	68	13	10	Qui in captivitátem dúxerit, in captivitátem vadet: qui in gládio occíderit, opórtet eum gládio occídi. Hic est patiéntia, et fides sanctórum.
 Apocalýpsis	Rev	68	13	11	Et vidi áliam béstiam ascendéntem de terra, et habébat córnua duo simília Agni, et loquebátur sicut draco.	b
 Apocalýpsis	Rev	68	13	12	Et potestátem prióris béstiæ omnem faciébat in conspéctu ejus: et fecit terram, et habitántes in ea, adoráre béstiam primam, cujus curáta est plaga mortis.
 Apocalýpsis	Rev	68	13	13	Et fecit signa magna, ut étiam ignem fáceret de cælo descéndere in terram in conspéctu hóminum.
 Apocalýpsis	Rev	68	13	14	Et sedúxit habitántes in terra propter signa, quæ data sunt illi fácere in conspéctu béstiæ, dicens habitántibus in terra, ut fáciant imáginem béstiæ, quæ habet plagam gládii, et vixit.
 Apocalýpsis	Rev	68	13	15	Et datum est illi ut daret spíritum imágini béstiæ, et ut loquátur imágo béstiæ: et fáciat ut quicúmque non adoráverint imáginem béstiæ, occidántur.
 Apocalýpsis	Rev	68	13	16	Et fáciet omnes pusíllos, et magnos, et dívites, et páuperes, et líberos, et servos habére caractérem in déxtera manu sua, aut in fróntibus suis:
 Apocalýpsis	Rev	68	13	17	et nequis possit émere, aut véndere, nisi qui habet caractérem, aut nomen béstiæ, aut númerum nóminis ejus.
 Apocalýpsis	Rev	68	13	18	Hic sapiéntia est. Qui habet intelléctum, cómputet númerum béstiæ. Númerus enim hóminis est: et númerus ejus sexcénti sexagínta sex.
 Apocalýpsis	Rev	68	14	1	Et vidi: et ecce Agnus stabat supra montem Sion, et cum eo centum quadragínta quátuor míllia, habéntes nomen ejus, et nomen Patris ejus scriptum in fróntibus suis.
 Apocalýpsis	Rev	68	14	2	Et audívi vocem de cælo, tamquam vocem aquárum multárum, et tamquam vocem tonítrui magni: et vocem, quam audívi, sicut citharœdórum citharizántium in cítharis suis.
 Apocalýpsis	Rev	68	14	3	Et cantábant quasi cánticum novum ante sedem, et ante quátuor animália, et senióres: et nemo póterat dícere cánticum, nisi illa centum quadragínta quátuor míllia, qui empti sunt de terra.
 Apocalýpsis	Rev	68	14	4	Hi sunt, qui cum muliéribus non sunt coinquináti: vírgines enim sunt. Hi sequúntur Agnum quocúmque íerit. Hi empti sunt ex homínibus primítiæ Deo, et Agno:
 Apocalýpsis	Rev	68	14	5	et in ore eórum non est invéntum mendácium: sine mácula enim sunt ante thronum Dei.
 Apocalýpsis	Rev	68	14	6	Et vidi álterum ángelum volántem per médium cæli, habéntem Evangélium ætérnum, ut evangelizáret sedéntibus super terram, et super omnem gentem, et tribum, et linguam, et pópulum:	b
 Apocalýpsis	Rev	68	14	7	dicens magna voce: Timéte Dóminum, et date illi honórem, quia venit hora judícii ejus: et adoráte eum, qui fecit cælum, et terram, mare, et fontes aquárum.
 Apocalýpsis	Rev	68	14	8	Et álius ángelus secútus est dicens: Cécidit, cécidit Bábylon illa magna: quæ a vino iræ fornicatiónis suæ potávit omnes gentes.
 Apocalýpsis	Rev	68	14	9	Et tértius ángelus secútus est illos, dicens voce magna: Si quis adoráverit béstiam, et imáginem ejus, et accéperit caractérem in fronte sua, aut in manu sua:
 Apocalýpsis	Rev	68	14	10	et hic bibet de vino iræ Dei, quod mistum est mero in cálice iræ ipsíus, et cruciábitur igne, et súlphure in conspéctu angelórum sanctórum, et ante conspéctum Agni:
 Apocalýpsis	Rev	68	14	11	et fumus tormentórum eórum ascéndet in sǽcula sæculórum: nec habent réquiem die ac nocte, qui adoravérunt béstiam, et imáginem ejus, et si quis accéperit caractérem nóminis ejus.
 Apocalýpsis	Rev	68	14	12	Hic patiéntia sanctórum est, qui custódiunt mandáta Dei, et fidem Jesu.
 Apocalýpsis	Rev	68	14	13	Et audívi vocem de cælo, dicéntem mihi: Scribe: Beáti mórtui qui in Dómino moriúntur. Ámodo jam dicit Spíritus, ut requiéscant a labóribus suis: ópera enim illórum sequúntur illos.
 Apocalýpsis	Rev	68	14	14	Et vidi: et ecce nubem cándidam, et super nubem sedéntem símilem Fílio hóminis, habéntem in cápite suo corónam áuream, et in manu sua falcem acútam.	b
 Apocalýpsis	Rev	68	14	15	Et álius ángelus exívit de templo, clamans voce magna ad sedéntem super nubem: Mitte falcem tuam, et mete, quia venit hora ut metátur, quóniam áruit messis terræ.
 Apocalýpsis	Rev	68	14	16	Et misit qui sedébat super nubem, falcem suam in terram, et deméssa est terra.
 Apocalýpsis	Rev	68	14	17	Et álius ángelus exívit de templo, quod est in cælo, habens et ipse falcem acútam.
 Apocalýpsis	Rev	68	14	18	Et álius ángelus exívit de altári, qui habébat potestátem supra ignem: et clamávit voce magna ad eum qui habébat falcem acútam, dicens: Mitte falcem tuam acútam, et vindémia botros víneæ terræ: quóniam matúræ sunt uvæ ejus.
 Apocalýpsis	Rev	68	14	19	Et misit ángelus falcem suam acútam in terram, et vindemiávit víneam terræ, et misit in lacum iræ Dei magnum:
 Apocalýpsis	Rev	68	14	20	et calcátus est lacus extra civitátem, et exívit sanguis de lacu usque ad frenos equórum per stádia mille sexcénta.
 Apocalýpsis	Rev	68	15	1	Et vidi áliud signum in cælo magnum et mirábile, ángelos septem, habéntes plagas septem novíssimas: quóniam in illis consummáta est ira Dei.
 Apocalýpsis	Rev	68	15	2	Et vidi tamquam mare vítreum mistum igne, et eos, qui vicérunt béstiam, et imáginem ejus, et númerum nóminis ejus, stantes super mare vítreum, habéntes cítharas Dei:
 Apocalýpsis	Rev	68	15	3	et cantántes cánticum Móysi servi Dei, et cánticum Agni, dicéntes: Magna et mirabília sunt ópera tua, Dómine Deus omnípotens: justæ et veræ sunt viæ tuæ, Rex sæculórum.
 Apocalýpsis	Rev	68	15	4	Quis non timébit te, Dómine, et magnificábit nomen tuum? quia solus pius es: quóniam omnes gentes vénient, et adorábunt in conspéctu tuo, quóniam judícia tua manifésta sunt.
 Apocalýpsis	Rev	68	15	5	Et post hæc vidi: et ecce apértum est templum tabernáculi testimónii in cælo,
 Apocalýpsis	Rev	68	15	6	et exiérunt septem ángeli habéntes septem plagas de templo, vestíti lino mundo et cándido, et præcíncti circa péctora zonis áureis.
 Apocalýpsis	Rev	68	15	7	Et unum de quátuor animálibus dedit septem ángelis septem phíalas áureas, plenas iracúndiæ Dei vivéntis in sǽcula sæculórum.
 Apocalýpsis	Rev	68	15	8	Et implétum est templum fumo a majestáte Dei, et de virtúte ejus: et nemo póterat introíre in templum, donec consummaréntur septem plagæ septem angelórum.
 Apocalýpsis	Rev	68	16	1	Et audívi vocem magnam de templo, dicéntem septem ángelis: Ite, et effúndite septem phíalas iræ Dei in terram.
 Apocalýpsis	Rev	68	16	2	Et ábiit primus, et effúdit phíalam suam in terram, et factum est vulnus sævum et péssimum in hómines, qui habébant caractérem béstiæ, et in eos qui adoravérunt imáginem ejus.
 Apocalýpsis	Rev	68	16	3	Et secúndus ángelus effúdit phíalam suam in mare, et factus est sanguis tamquam mórtui: et omnis ánima vivens mórtua est in mari.
 Apocalýpsis	Rev	68	16	4	Et tértius effúdit phíalam suam super flúmina, et super fontes aquárum, et factus est sanguis.
 Apocalýpsis	Rev	68	16	5	Et audívi ángelum aquárum dicéntem: Justus es, Dómine, qui es, et qui eras sanctus, qui hæc judicásti:
 Apocalýpsis	Rev	68	16	6	quia sánguinem sanctórum et prophetárum effudérunt, et sánguinem eis dedísti bíbere: digni enim sunt.
 Apocalýpsis	Rev	68	16	7	Et audívi álterum ab altári dicéntem: Étiam Dómine Deus omnípotens, vera et justa judícia tua.
 Apocalýpsis	Rev	68	16	8	Et quartus ángelus effúdit phíalam suam in solem, et datum est illi æstu afflígere hómines, et igni:
 Apocalýpsis	Rev	68	16	9	et æstuavérunt hómines æstu magno, et blasphemavérunt nomen Dei habéntis potestátem super has plagas, neque egérunt pœniténtiam ut darent illi glóriam.
 Apocalýpsis	Rev	68	16	10	Et quintus ángelus effúdit phíalam suam super sedem béstiæ: et factum est regnum ejus tenebrósum, et commanducavérunt linguas suas præ dolóre:
 Apocalýpsis	Rev	68	16	11	et blasphemavérunt Deum cæli præ dolóribus, et vulnéribus suis, et non egérunt pœniténtiam ex opéribus suis.
 Apocalýpsis	Rev	68	16	12	Et sextus ángelus effúdit phíalam suam in flumen illud magnum Euphráten: et siccávit aquam ejus, ut præpararétur via régibus ab ortu solis.
 Apocalýpsis	Rev	68	16	13	Et vidi de ore dracónis, et de ore béstiæ, et de ore pseudoprophétæ spíritus tres immúndos in modum ranárum.	b
 Apocalýpsis	Rev	68	16	14	Sunt enim spíritus dæmoniórum faciéntes signa, et procédunt ad reges totíus terræ congregáre illos in prœ́lium ad diem magnum omnipoténtis Dei.
 Apocalýpsis	Rev	68	16	15	Ecce vénio sicut fur. Beátus qui vígilat, et custódit vestiménta sua, ne nudus ámbulet, et vídeant turpitúdinem ejus.
 Apocalýpsis	Rev	68	16	16	Et congregábit illos in locum qui vocátur hebráice Armagédon.
 Apocalýpsis	Rev	68	16	17	Et séptimus ángelus effúdit phíalam suam in áërem, et exívit vox magna de templo a throno, dicens: Factum est.	b
 Apocalýpsis	Rev	68	16	18	Et facta sunt fúlgura, et voces, et tonítrua, et terræmótus factus est magnus, qualis numquam fuit ex quo hómines fuérunt super terram: talis terræmótus, sic magnus.
 Apocalýpsis	Rev	68	16	19	Et facta est cívitas magna in tres partes: et civitátes géntium cecidérunt. Et Bábylon magna venit in memóriam ante Deum, dare illi cálicem vini indignatiónis iræ ejus.
 Apocalýpsis	Rev	68	16	20	Et omnis ínsula fugit, et montes non sunt invénti.
 Apocalýpsis	Rev	68	16	21	Et grando magna sicut taléntum descéndit de cælo in hómines: et blasphemavérunt Deum hómines propter plagam grándinis: quóniam magna facta est veheménter.
 Apocalýpsis	Rev	68	17	1	Et venit unus de septem ángelis, qui habébant septem phíalas, et locútus est mecum, dicens: Veni, osténdam tibi damnatiónem meretrícis magnæ, quæ sedet super aquas multas,
 Apocalýpsis	Rev	68	17	2	cum qua fornicáti sunt reges terræ, et inebriáti sunt qui inhábitant terram de vino prostitutiónis ejus.
 Apocalýpsis	Rev	68	17	3	Et ábstulit me in spíritu in desértum. Et vidi mulíerem sedéntem super béstiam coccíneam, plenam nomínibus blasphémiæ, habéntem cápita septem, et córnua decem.
 Apocalýpsis	Rev	68	17	4	Et múlier erat circúmdata púrpura, et cóccino, et inauráta auro, et lápide pretióso, et margarítis, habens póculum áureum in manu sua, plenum abominatióne, et immundítia fornicatiónis ejus.
 Apocalýpsis	Rev	68	17	5	Et in fronte ejus nomen scriptum: Mystérium: Bábylon magna, mater fornicatiónum, et abominatiónum terræ.
 Apocalýpsis	Rev	68	17	6	Et vidi mulíerem ébriam de sánguine sanctórum, et de sánguine mártyrum Jesu. Et mirátus sum cum vidíssem illam admiratióne magna.
 Apocalýpsis	Rev	68	17	7	Et dixit mihi ángelus: Quare miráris? ego dicam tibi sacraméntum mulíeris, et béstiæ, quæ portat eam, quæ habet cápita septem, et córnua decem.
 Apocalýpsis	Rev	68	17	8	Béstia, quam vidísti, fuit, et non est, et ascensúra est de abýsso, et in intéritum ibit: et mirabúntur inhabitántes terram (quorum non sunt scripta nómina in libro vitæ a constitutióne mundi) vidéntes béstiam, quæ erat, et non est.
 Apocalýpsis	Rev	68	17	9	Et hic est sensus, qui habet sapiéntiam. Septem cápita, septem montes sunt, super quos múlier sedet, et reges septem sunt.
 Apocalýpsis	Rev	68	17	10	Quinque cecidérunt, unus est, et álius nondum venit: et cum vénerit, opórtet illum breve tempus manére.
 Apocalýpsis	Rev	68	17	11	Et béstia, quæ erat, et non est: et ipsa octáva est: et de septem est, et in intéritum vadit.
 Apocalýpsis	Rev	68	17	12	Et decem córnua, quæ vidísti, decem reges sunt: qui regnum nondum accepérunt, sed potestátem tamquam reges una hora accípient post béstiam.
 Apocalýpsis	Rev	68	17	13	Hi unum consílium habent, et virtútem, et potestátem suam béstiæ tradent.
 Apocalýpsis	Rev	68	17	14	Hi cum Agno pugnábunt, et Agnus vincet illos: quóniam Dóminus dominórum est, et Rex regum, et qui cum illo sunt, vocáti, elécti, et fidéles.
 Apocalýpsis	Rev	68	17	15	Et dixit mihi: Aquæ, quas vidísti ubi méretrix sedet, pópuli sunt, et gentes, et linguæ.
 Apocalýpsis	Rev	68	17	16	Et decem córnua, quæ vidísti in béstia: hi ódient fornicáriam, et desolátam fácient illam, et nudam, et carnes ejus manducábunt, et ipsam igni concremábunt.
 Apocalýpsis	Rev	68	17	17	Deus enim dedit in corda eórum ut fáciant quod plácitum est illi: ut dent regnum suum béstiæ donec consumméntur verba Dei.
 Apocalýpsis	Rev	68	17	18	Et múlier, quam vidísti, est cívitas magna, quæ habet regnum super reges terræ.
 Apocalýpsis	Rev	68	18	1	Et post hæc vidi álium ángelum descendéntem de cælo, habéntem potestátem magnam: et terra illumináta est a glória ejus.
 Apocalýpsis	Rev	68	18	2	Et exclamávit in fortitúdine, dicens: Cécidit, cécidit Bábylon magna: et facta est habitátio dæmoniórum, et custódia omnis spíritus immúndi, et custódia omnis vólucris immúndæ, et odíbilis:
 Apocalýpsis	Rev	68	18	3	quia de vino iræ fornicatiónis ejus bibérunt omnes gentes: et reges terræ cum illa fornicáti sunt: et mercatóres terræ de virtúte deliciárum ejus dívites facti sunt.
 Apocalýpsis	Rev	68	18	4	Et audívi áliam vocem de cælo, dicéntem: Exíte de illa pópulus meus: ut ne partícipes sitis delictórum ejus, et de plagis ejus non accipiátis.
 Apocalýpsis	Rev	68	18	5	Quóniam pervenérunt peccáta ejus usque ad cælum, et recordátus est Dóminus iniquitátum ejus.
 Apocalýpsis	Rev	68	18	6	Réddite illi sicut et ipsa réddidit vobis: et duplicáte duplícia secúndum ópera ejus: in póculo, quo míscuit, miscéte illi duplum.
 Apocalýpsis	Rev	68	18	7	Quantum glorificávit se, et in delíciis fuit, tantum date illi torméntum et luctum: quia in corde suo dicit: Sédeo regína: et vídua non sum, et luctum non vidébo.
 Apocalýpsis	Rev	68	18	8	Ídeo in una die vénient plagæ ejus, mors, et luctus, et fames, et igne comburétur: quia fortis est Deus, qui judicábit illam.
 Apocalýpsis	Rev	68	18	9	Et flebunt, et plangent se super illam reges terræ, qui cum illa fornicáti sunt, et in delíciis vixérunt, cum víderint fumum incéndii ejus:
 Apocalýpsis	Rev	68	18	10	longe stantes propter timórem tormentórum ejus, dicéntes: Væ, væ cívitas illa magna Bábylon, cívitas illa fortis: quóniam una hora venit judícium tuum.
 Apocalýpsis	Rev	68	18	11	Et negotiatóres terræ flebunt, et lugébunt super illam: quóniam merces eórum nemo emet ámplius:
 Apocalýpsis	Rev	68	18	12	merces auri, et argénti, et lápidis pretiósi, et margarítæ, et byssi, et purpúræ, et sérici, et cocci (et omne lignum thýinum, et ómnia vasa ebóris, et ómnia vasa de lápide pretióso, et æraménto, et ferro, et mármore,
 Apocalýpsis	Rev	68	18	13	et cinnamómum) et odoramentórum, et unguénti, et thuris, et vini, et ólei, et símilæ, et trítici, et jumentórum, et óvium, et equórum, et rhedárum, et mancipiórum, et animárum hóminum.
 Apocalýpsis	Rev	68	18	14	Et poma desidérii ánimæ tuæ discessérunt a te, et ómnia pínguia et præclára periérunt a te, et ámplius illa jam non invénient.
 Apocalýpsis	Rev	68	18	15	Mercatóres horum, qui dívites facti sunt, ab ea longe stabunt propter timórem tormentórum ejus, flentes, ac lugéntes,
 Apocalýpsis	Rev	68	18	16	et dicéntes: Væ, væ cívitas illa magna, quæ amícta erat bysso, et púrpura, et cocco, et deauráta erat auro, et lápide pretióso, et margarítis:
 Apocalýpsis	Rev	68	18	17	quóniam una hora destitútæ sunt tantæ divítiæ, et omnis gubernátor, et omnis qui in lacum návigat, et nautæ, et qui in mari operántur, longe stetérunt,
 Apocalýpsis	Rev	68	18	18	et clamavérunt vidéntes locum incéndii ejus, dicéntes: Quæ símilis civitáti huic magnæ?
 Apocalýpsis	Rev	68	18	19	et misérunt púlverem super cápita sua, et clamavérunt flentes, et lugéntes, dicéntes: Væ, væ cívitas illa magna, in qua dívites facti sunt omnes, qui habébant naves in mari de prétiis ejus: quóniam una hora desoláta est.
 Apocalýpsis	Rev	68	18	20	Exsúlta super eam cælum, et sancti apóstoli, et prophétæ: quóniam judicávit Deus judícium vestrum de illa.
 Apocalýpsis	Rev	68	18	21	Et sústulit unus ángelus fortis lápidem quasi molárem magnum, et misit in mare, dicens: Hoc ímpetu mittétur Bábylon cívitas illa magna, et ultra jam non inveniétur.	b
 Apocalýpsis	Rev	68	18	22	Et vox citharœdórum, et musicórum, et tíbia canéntium, et tuba non audiétur in te ámplius: et omnis ártifex omnis artis non inveniétur in te ámplius: et vox molæ non audiétur in te ámplius:
 Apocalýpsis	Rev	68	18	23	et lux lucérnæ non lucébit in te ámplius: et vox sponsi et sponsæ non audiétur adhuc in te: quia mercatóres tui erant príncipes terræ, quia in venefíciis tuis erravérunt omnes gentes.
 Apocalýpsis	Rev	68	18	24	Et in ea sanguis prophetárum et sanctórum invéntus est: et ómnium qui interfécti sunt in terra.
 Apocalýpsis	Rev	68	19	1	Post hæc audívi quasi vocem turbárum multárum in cælo dicéntium: Allelúja: salus, et glória, et virtus Deo nostro est:
 Apocalýpsis	Rev	68	19	2	quia vera et justa judícia sunt ejus, qui judicávit de meretríce magna, quæ corrúpit terram in prostitutióne sua, et vindicávit sánguinem servórum suórum de mánibus ejus.
 Apocalýpsis	Rev	68	19	3	Et íterum dixérunt: Allelúja. Et fumus ejus ascéndit in sǽcula sæculórum.
 Apocalýpsis	Rev	68	19	4	Et cecidérunt senióres vigínti quátuor, et quátuor animália, et adoravérunt Deum sedéntem super thronum, dicéntes: Amen: allelúja.
 Apocalýpsis	Rev	68	19	5	Et vox de throno exívit, dicens: Laudem dícite Deo nostro omnes servi ejus: et qui timétis eum pusílli et magni.
 Apocalýpsis	Rev	68	19	6	Et audívi quasi vocem turbæ magnæ, et sicut vocem aquárum multárum, et sicut vocem tonitruórum magnórum, dicéntium: Allelúja: quóniam regnávit Dóminus Deus noster omnípotens.
 Apocalýpsis	Rev	68	19	7	Gaudeámus, et exsultémus: et demus glóriam ei: quia venérunt núptiæ Agni, et uxor ejus præparávit se.
 Apocalýpsis	Rev	68	19	8	Et datum est illi ut coopériat se býssino splendénti et cándido. Býssinum enim justificatiónes sunt sanctórum.
 Apocalýpsis	Rev	68	19	9	Et dixit mihi: Scribe: Beáti qui ad cœnam nuptiárum Agni vocáti sunt; et dixit mihi: Hæc verba Dei vera sunt.	b
 Apocalýpsis	Rev	68	19	10	Et cécidi ante pedes ejus, ut adorárem eum. Et dicit mihi: Vide ne féceris: consérvus tuus sum, et fratrum tuórum habéntium testimónium Jesu. Deum adóra. Testimónium enim Jesu est spíritus prophetíæ.
 Apocalýpsis	Rev	68	19	11	Et vidi cælum apértum, et ecce equus albus, et qui sedébat super eum, vocabátur Fidélis, et Verax, et cum justítia júdicat et pugnat.	b
 Apocalýpsis	Rev	68	19	12	Óculi autem ejus sicut flamma ignis, et in cápite ejus diadémata multa, habens nomen scriptum, quod nemo novit nisi ipse.
 Apocalýpsis	Rev	68	19	13	Et vestítus erat veste aspérsa sánguine: et vocátur nomen ejus: Verbum Dei.
 Apocalýpsis	Rev	68	19	14	Et exércitus qui sunt in cælo, sequebántur eum in equis albis, vestíti býssino albo et mundo.
 Apocalýpsis	Rev	68	19	15	Et de ore ejus procédit gládius ex utráque parte acútus, ut in ipso percútiat gentes. Et ipse reget eas in virga férrea: et ipse calcat tórcular vini furóris iræ Dei omnipoténtis.
 Apocalýpsis	Rev	68	19	16	Et habet in vestiménto et in fémore suo scriptum: Rex regum et Dóminus dominántium.
 Apocalýpsis	Rev	68	19	17	Et vidi unum ángelum stantem in sole, et clamávit voce magna, dicens ómnibus ávibus, quæ volábant per médium cæli: Veníte, et congregámini ad cœnam magnam Dei:	b
 Apocalýpsis	Rev	68	19	18	ut manducétis carnes regum, et carnes tribunórum, et carnes fórtium, et carnes equórum, et sedéntium in ipsis, et carnes ómnium liberórum, et servórum, et pusillórum et magnórum.
 Apocalýpsis	Rev	68	19	19	Et vidi béstiam, et reges terræ, et exércitus eórum congregátos ad faciéndum prœ́lium cum illo, qui sedébat in equo, et cum exércitu ejus.
 Apocalýpsis	Rev	68	19	20	Et apprehénsa est béstia, et cum ea pseudoprophéta: qui fecit signa coram ipso, quibus sedúxit eos, qui accepérunt caractérem béstiæ, et qui adoravérunt imáginem ejus. Vivi missi sunt hi duo in stagnum ignis ardéntis súlphure:
 Apocalýpsis	Rev	68	19	21	et céteri occísi sunt in gládio sedéntis super equum, qui procédit de ore ipsíus: et omnes aves saturátæ sunt cárnibus eórum.
 Apocalýpsis	Rev	68	20	1	Et vidi ángelum descendéntem de cælo, habéntem clavem abýssi, et caténam magnam in manu sua.
 Apocalýpsis	Rev	68	20	2	Et apprehéndit dracónem, serpéntem antíquum, qui est diábolus, et Sátanas, et ligávit eum per annos mille:
 Apocalýpsis	Rev	68	20	3	et misit eum in abýssum, et clausit, et signávit super illum ut non sedúcat ámplius gentes, donec consumméntur mille anni: et post hæc opórtet illum solvi módico témpore.
 Apocalýpsis	Rev	68	20	4	Et vidi sedes, et sedérunt super eas, et judícium datum est illis: et ánimas decollatórum propter testimónium Jesu, et propter verbum Dei, et qui non adoravérunt béstiam, neque imáginem ejus, nec accepérunt caractérem ejus in fróntibus, aut in mánibus suis, et vixérunt, et regnavérunt cum Christo mille annis.
 Apocalýpsis	Rev	68	20	5	Céteri mortuórum non vixérunt, donec consumméntur mille anni. Hæc est resurréctio prima.
 Apocalýpsis	Rev	68	20	6	Beátus, et sanctus, qui habet partem in resurrectióne prima: in his secúnda mors non habet potestátem: sed erunt sacerdótes Dei et Christi, et regnábunt cum illo mille annis.
 Apocalýpsis	Rev	68	20	7	Et cum consummáti fúerint mille anni, solvétur Sátanas de cárcere suo, et exíbit, et sedúcet gentes, quæ sunt super quátuor ángulos terræ, Gog, et Magog, et congregábit eos in prœ́lium, quorum númerus est sicut aréna maris.
 Apocalýpsis	Rev	68	20	8	Et ascendérunt super latitúdinem terræ, et circuiérunt castra sanctórum, et civitátem diléctam.	b
 Apocalýpsis	Rev	68	20	9	Et descéndit ignis a Deo de cælo, et devorávit eos: et diábolus, qui seducébat eos, missus est in stagnum ignis, et súlphuris, ubi et béstia
 Apocalýpsis	Rev	68	20	10	et pseudoprophéta cruciabúntur die ac nocte in sǽcula sæculórum.
 Apocalýpsis	Rev	68	20	11	Et vidi thronum magnum cándidum, et sedéntem super eum, a cujus conspéctu fugit terra, et cælum, et locus non est invéntus eis.	b
 Apocalýpsis	Rev	68	20	12	Et vidi mórtuos, magnos et pusíllos, stantes in conspéctu throni, et libri apérti sunt: et álius liber apértus est, qui est vitæ: et judicáti sunt mórtui ex his, quæ scripta erant in libris, secúndum ópera ipsórum:
 Apocalýpsis	Rev	68	20	13	et dedit mare mórtuos, qui in eo erant: et mors et inférnus dedérunt mórtuos suos, qui in ipsis erant: et judicátum est de síngulis secúndum ópera ipsórum.
 Apocalýpsis	Rev	68	20	14	Et inférnus et mors missi sunt in stagnum ignis. Hæc est mors secúnda.
 Apocalýpsis	Rev	68	20	15	Et qui non invéntus est in libro vitæ scriptus, missus est in stagnum ignis.
 Apocalýpsis	Rev	68	21	1	Et vidi cælum novum et terram novam. Primum enim cælum, et prima terra ábiit, et mare jam non est.
 Apocalýpsis	Rev	68	21	2	Et ego Joánnes vidi sanctam civitátem Jerúsalem novam descendéntem de cælo a Deo, parátam sicut sponsam ornátam viro suo.
 Apocalýpsis	Rev	68	21	3	Et audívi vocem magnam de throno dicéntem: Ecce tabernáculum Dei cum homínibus, et habitábit cum eis. Et ipsi pópulus ejus erunt, et ipse Deus cum eis erit eórum Deus:
 Apocalýpsis	Rev	68	21	4	et abstérget Deus omnem lácrimam ab óculis eórum: et mors ultra non erit, neque luctus, neque clamor, neque dolor erit ultra, quia prima abiérunt.
 Apocalýpsis	Rev	68	21	5	Et dixit qui sedébat in throno: Ecce nova fácio ómnia. Et dixit mihi: Scribe, quia hæc verba fidelíssima sunt, et vera.
 Apocalýpsis	Rev	68	21	6	Et dixit mihi: Factum est: ego sum alpha et oméga, inítium et finis. Ego sitiénti dabo de fonte aquæ vitæ, gratis.
 Apocalýpsis	Rev	68	21	7	Qui vícerit, possidébit hæc: et ero illi Deus, et ille erit mihi fílius.
 Apocalýpsis	Rev	68	21	8	Tímidis autem, et incrédulis, et execrátis, et homicídis, et fornicatóribus, et venéficis, et idólatris, et ómnibus mendácibus, pars illórum erit in stagno ardénti igne et súlphure: quod est mors secúnda.
 Apocalýpsis	Rev	68	21	9	Et venit unus de septem ángelis habéntibus phíalas plenas septem plagis novíssimis, et locútus est mecum, dicens: Veni, et osténdam tibi sponsam, uxórem Agni.	b
 Apocalýpsis	Rev	68	21	10	Et sústulit me in spíritu in montem magnum et altum, et osténdit mihi civitátem sanctam Jerúsalem descendéntem de cælo a Deo,
 Apocalýpsis	Rev	68	21	11	habéntem claritátem Dei: et lumen ejus símile lápidi pretióso tamquam lápidi jáspidis, sicut crystállum.
 Apocalýpsis	Rev	68	21	12	Et habébat murum magnum, et altum, habéntem portas duódecim: et in portis ángelos duódecim, et nómina inscrípta, quæ sunt nómina duódecim tríbuum filiórum Ísraël:
 Apocalýpsis	Rev	68	21	13	ab oriénte portæ tres, et ab aquilóne portæ tres, et ab austro portæ tres, et ab occásu portæ tres.
 Apocalýpsis	Rev	68	21	14	Et murus civitátis habens fundaménta duódecim, et in ipsis duódecim nómina duódecim apostolórum Agni.
 Apocalýpsis	Rev	68	21	15	Et qui loquebátur mecum, habébat mensúram arundíneam áuream, ut metirétur civitátem, et portas ejus, et murum.
 Apocalýpsis	Rev	68	21	16	Et cívitas in quadro pósita est, et longitúdo ejus tanta est quanta et latitúdo: et mensus est civitátem de arúndine áurea per stádia duódecim míllia: et longitúdo, et altitúdo, et latitúdo ejus æquália sunt.
 Apocalýpsis	Rev	68	21	17	Et mensus est murum ejus centum quadragínta quátuor cubitórum, mensúra hóminis, quæ est ángeli.
 Apocalýpsis	Rev	68	21	18	Et erat structúra muri ejus ex lápide jáspide: ipsa vero cívitas aurum mundum símile vitro mundo.
 Apocalýpsis	Rev	68	21	19	Et fundaménta muri civitátis omni lápide pretióso ornáta. Fundaméntum primum, jaspis: secúndum, sapphírus: tértium, calcedónius: quartum, smarágdus:
 Apocalýpsis	Rev	68	21	20	quintum, sardónyx: sextum, sárdius: séptimum, chrysólithus: octávum, berýllus: nonum, topázius: décimum, chrysóprasus: undécimum, hyacínthus: duodécimum, amethýstus.
 Apocalýpsis	Rev	68	21	21	Et duódecim portæ, duódecim margarítæ sunt, per síngulas: et síngulæ portæ erant ex síngulis margarítis: et platéa civitátis aurum mundum, tamquam vitrum perlúcidum.
 Apocalýpsis	Rev	68	21	22	Et templum non vidi in ea: Dóminus enim Deus omnípotens templum illíus est, et Agnus.
 Apocalýpsis	Rev	68	21	23	Et cívitas non eget sole neque luna ut lúceant in ea, nam cláritas Dei illuminávit eam, et lucérna ejus est Agnus.
 Apocalýpsis	Rev	68	21	24	Et ambulábunt gentes in lúmine ejus: et reges terræ áfferent glóriam suam et honórem in illam.
 Apocalýpsis	Rev	68	21	25	Et portæ ejus non claudéntur per diem: nox enim non erit illic.
 Apocalýpsis	Rev	68	21	26	Et áfferent glóriam et honórem géntium in illam.
 Apocalýpsis	Rev	68	21	27	Non intrábit in eam áliquod coinquinátum, aut abominatiónem fáciens et mendácium, nisi qui scripti sunt in libro vitæ Agni.
 Apocalýpsis	Rev	68	22	1	Et osténdit mihi flúvium aquæ vitæ, spléndidum tamquam crystállum, procedéntem de sede Dei et Agni.
 Apocalýpsis	Rev	68	22	2	In médio platéæ ejus, et ex utráque parte flúminis, lignum vitæ, áfferens fructus duódecim per menses síngulos, reddens fructum suum et fólia ligni ad sanitátem géntium.
 Apocalýpsis	Rev	68	22	3	Et omne maledíctum non erit ámplius: sed sedes Dei et Agni in illa erunt, et servi ejus sérvient illi.
 Apocalýpsis	Rev	68	22	4	Et vidébunt fáciem ejus: et nomen ejus in fróntibus eórum.
 Apocalýpsis	Rev	68	22	5	Et nox ultra non erit: et non egébunt lúmine lucérnæ, neque lúmine solis, quóniam Dóminus Deus illuminábit illos, et regnábunt in sǽcula sæculórum.
 Apocalýpsis	Rev	68	22	6	Et dixit mihi: Hæc verba fidelíssima sunt, et vera. Et Dóminus Deus spirítuum prophetárum misit ángelum suum osténdere servis suis quæ opórtet fíeri cito.	b
 Apocalýpsis	Rev	68	22	7	Et ecce vénio velóciter. Beátus, qui custódit verba prophetíæ libri hujus.
 Apocalýpsis	Rev	68	22	8	Et ego Joánnes, qui audívi, et vidi hæc. Et postquam audíssem, et vidíssem, cécidi ut adorárem ante pedes ángeli, qui mihi hæc ostendébat:
 Apocalýpsis	Rev	68	22	9	et dixit mihi: Vide ne féceris: consérvus enim tuus sum, et fratrum tuórum prophetárum, et eórum qui servant verba prophetíæ libri hujus: Deum adóra.
 Apocalýpsis	Rev	68	22	10	Et dicit mihi: Ne signáveris verba prophetíæ libri hujus: tempus enim prope est.	b
 Apocalýpsis	Rev	68	22	11	Qui nocet, nóceat adhuc: et qui in sórdibus est, sordéscat adhuc: et qui justus est, justificétur adhuc: et sanctus, sanctificétur adhuc.
 Apocalýpsis	Rev	68	22	12	Ecce vénio cito, et merces mea mecum est, réddere unicuíque secúndum ópera sua.
 Apocalýpsis	Rev	68	22	13	Ego sum alpha et oméga, primus et novíssimus, princípium et finis.	b
 Apocalýpsis	Rev	68	22	14	Beáti, qui lavant stolas suas in sánguine Agni: ut sit potéstas eórum in ligno vitæ, et per portas intrent in civitátem.
 Apocalýpsis	Rev	68	22	15	Foris canes, et venéfici, et impudíci, et homicídæ, et idólis serviéntes, et omnis qui amat et facit mendácium.
 Apocalýpsis	Rev	68	22	16	Ego Jesus misi ángelum meum testificári vobis hæc in ecclésiis. Ego sum radix, et genus David, stella spléndida et matutína.
 Apocalýpsis	Rev	68	22	17	Et spíritus, et sponsa dicunt: Veni. Et qui audit, dicat: Veni. Et qui sitit, véniat: et qui vult, accípiat aquam vitæ, gratis.
 Apocalýpsis	Rev	68	22	18	Contéstor enim omni audiénti verba prophetíæ libri hujus: si quis apposúerit ad hæc, appónet Deus super illum plagas scriptas in libro isto.	b
 Apocalýpsis	Rev	68	22	19	Et si quis diminúerit de verbis libri prophetíæ hujus, áuferet Deus partem ejus de libro vitæ, et de civitáte sancta, et de his quæ scripta sunt in libro isto:
 Apocalýpsis	Rev	68	22	20	dicit qui testimónium pérhibet istórum. Étiam vénio cito: amen. Veni, Dómine Jesu.
 Apocalýpsis	Rev	68	22	21	Grátia Dómini nostri Jesu Christi cum ómnibus vobis. Amen.